—

In dit verband wordt aangevoerd dat de bestreden handeling is vastgesteld om een aantal onregelmatigheden te verhelpen, die zijn vastgesteld bij de toepassing van een aantal voorschriften van het gemeenschappelijk visserijbeleid. De handeling bevat echter geen enkele aanwijzing in verband met die onregelmatigheden zodat onmogelijk kan worden achterhaald welk logisch proces aan de vaststelling van die handeling ten grondslag lag. Deze ongeldigheidsgrond is van des te groter belang, nu die maatregelen afwijken van eerdere handelingen van de Unie.

—

In dit verband wordt aangevoerd dat het bestreden besluit onrechtmatig is wegens schending van de Verdragen en van artikel 102, lid 4, van verordening nr. 1224/2009 alsook wegens onbevoegdheid. Het besluit heeft niet tot doel de controleregeling te versterken, maar legt nieuwe verplichtingen op die niet waren opgenomen in eerdere handelingen en zelfs in strijd zijn met die handelingen.

—

Dienaangaande wordt aangevoerd dat het besluit het beginsel van non-discriminatie op grond van nationaliteit schendt, aangezien het nieuwe en zwaardere verplichtingen oplegt aan Italiaanse vissers. Voorts ontbreekt ieder redelijk verband tussen de maatregelen en de nagestreefde doelstelling en zijn de maatregelen als zodanig onredelijk en onevenredig, aangezien niet kan worden bepaald welk het verband is tussen de aan de vissers opgelegde verplichtingen en de verwezenlijking van de doelstelling van het besluit.

—

In dit verband wordt aangevoerd dat, in strijd met verordening nr. 1224/2009, die een trapsgewijze sanctieregeling invoert, het bestreden besluit bepaalt dat de visvergunning in geval van ernstige inbreuk automatisch wordt geschorst en in geval van recidive definitief wordt ingetrokken. Het besluit vervangt de voorschriften van de verordening dus door een andere en veel nadeligere regeling van automatische en onherroepelijke sancties. De bij het actieplan ingevoerde sanctieregeling lijkt bovendien in ernstige mate in strijd met het beginsel van de gradatie van sancties, het beginsel van evenredigheid tussen de sanctie en de ernst van de schending en met het beginsel van het persoonlijk karakter van de sanctie, aangezien de betrokken sanctie aan de vergunninghouder wordt opgelegd, ongeacht wie de overtreding heeft begaan.