(1)

In het kader van de reactie op de COVID-19-crisis werd het herstelpakket NextGenerationEU (“NGEU”) goedgekeurd om herstelinitiatieven te financieren en tegelijkertijd de groene en de digitale transitie van de economie van de Europese Unie te vergemakkelijken. In dit verband zijn NGEU-programma’s programma’s die worden gefinancierd op grond van artikel 2, lid 2, van Verordening (EU) 2020/2094 van de Raad (3), voor zover zij uitvoering geven aan de in artikel 1, lid 2, van die verordening bedoelde maatregelen.

(2)

Op grond van artikel 5, lid 1, van Besluit (EU, Euratom) 2020/2053 is de Commissie gemachtigd om namens de Europese Unie middelen op kapitaalmarkten te lenen van maximaal 750 miljard EUR in prijzen van 2018, waarvan maximaal 360 miljard EUR in prijzen van 2018 mag worden gebruikt voor het verstrekken van leningen en maximaal 390 miljard EUR in prijzen van 2018 voor uitgaven.

(3)

Op grond van artikel 5, lid 2, van Besluit (EU, Euratom) 2020/2053 komt de terugbetaling van de hoofdsom van de geleende voor uitgaven te gebruiken middelen en de daarmee samenhangende verschuldigde rente ten laste van de Uniebegroting.

(4)

Overeenkomstig artikel 15, lid 3, van Verordening (EU) 2021/241 en artikel 220, lid 5, punt e), van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (4) worden de kosten in verband met het lenen van middelen voor de leningen die op grond van Verordening (EU) 2021/241 worden verstrekt, door de begunstigde lidstaat gedragen.

(5)

Door de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie van de Commissie voor het verrichten van de leningstransacties in het kader van NGEU en de leningstransacties met het oog op schuldbeheer in het kader van NGEU wordt kapitaal niet langer per transactie aangetrokken. In dat model waren financieringskosten duidelijk identificeerbaar en verbonden met een specifieke leningstransactie en konden de daarmee samenhangende kosten worden overgedragen aan de begunstigde van de lening, samen met de opbrengst van de leningstransactie. Met de gediversifieerde financieringsstrategie van NGEU worden uitbetalingen in het kader van NGEU echter gefinancierd vanuit één enkele financieringspool, die uit financieringsinstrumenten op korte en op lange termijn bestaat, waaruit middelen worden opgenomen wanneer uitbetalingen aan begunstigden moeten worden gedaan. De gediversifieerde financieringsstrategie zorgt voor de gunstigste voorwaarden bij het lenen van aanzienlijke bedragen met verschillende looptijden. Bijgevolg is een aanpak op maat nodig om het berekenen en het toewijzen van de gedeelde kosten in verband met elke uitbetaling billijk, evenwichtig en transparant te laten verlopen.

(6)

Daartoe moet de Commissie een gemeenschappelijke en uniforme methode voor kosten toepassen, die van toepassing is op zowel de uitbetalingen in verband met leningen als die in verband met externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094.

(7)

Er moet een nieuwe methode voor de toewijzing van kosten worden gebruikt die ervoor zorgt dat er geen kruissubsidiëring van kosten plaatsvindt tussen de twee categorieën begunstigden. Kosten in verband met het lenen van middelen voor leningen moeten volledig worden doorberekend aan de lidstaten die op grond van Verordening (EU) 2021/241 leningen ontvangen. Kosten in verband met het lenen van middelen voor externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 worden volledig aan de begroting van de Unie doorberekend op basis van de werkelijk gemaakte kosten voor het ophalen en het uitbetalen van het respectieve deel van de opbrengst aan de verschillende begunstigden. De methode moet alle kosten dekken die de Commissie maakt voor de opname van leningen in het kader van NGEU, met inbegrip van alle administratieve kosten, en moet ervoor zorgen dat voor elke uitbetaling verschillende categorieën kosten worden berekend.

(8)

Bij deze methode voor berekening en toewijzing van kosten moet een onderscheid worden gemaakt tussen drie categorieën kosten. Om te beginnen zijn er de financieringskosten, die voortvloeien uit renten en andere lasten die de Commissie moet betalen voor de verschillende instrumenten die worden uitgegeven om de betrokken uitbetalingen te financieren. Ten tweede zijn er de liquiditeitsbeheerskosten, namelijk kosten die voortvloeien uit het feit dat bedragen tijdelijk op liquiditeitsrekeningen worden aangehouden als reserves voor het verrichten van betalingen die er staan aan te komen. Ten derde zijn er de administratieve kosten van het opbouwen en het in stand houden van de technische en operationele capaciteit om een gediversifieerde financieringsstrategie uit te voeren.

(9)

De berekening van de financieringskosten die voortvloeien uit leningstransacties op lange termijn, moet worden afgeleid van de kosten die voortvloeien uit alle leningstransacties die zijn verricht tijdens de periode van zes maanden waarin, in de regel, de datum van de uitbetaling valt. De opdeling in tijdvakken van zes maanden wordt gerechtvaardigd doordat de aan de uitbetaling toegewezen financieringskosten nauw moeten samenhangen met de geldende markttarieven op het tijdstip waarop die uitbetaling plaatsvindt, en niet met financieringskosten die in een totaal andere tijdspanne zijn gemaakt. Op die manier worden de financieringsinstrumenten en de daarmee samenhangende kosten toegerekend aan de relevante tijdvakken. De exacte pool van financieringsinstrumenten wordt pas vastgesteld aan het einde van het tijdvak van zes maanden. Dat moet het mogelijk maken dezelfde financieringskosten toe te passen op alle gelijktijdige uitbetalingen die aan hetzelfde tijdvak worden toegerekend, en moet zorgen voor een billijke, evenwichtige en transparante aanpak tussen de lidstaten in het bijzonder. De lidstaten en de begroting van de Unie voor de externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 moeten hun respectieve deel betalen. Dit voorkomt de willekeur of het toeval die kenmerkend waren voor het traditionele back-to-backsysteem, waarbij de kosten voor een bepaalde begunstigde de voorwaarden waren die konden worden verkregen op de specifieke dag waarop de lening werd opgenomen. Met uitzondering van het eerste tijdvak, dat moet lopen van 1 juni 2021 tot en met 31 december 2021, moet ieder tijdvak een periode van zes maanden bestrijken en starten op 1 januari of 1 juli. De actieve periode van het laatste tijdvak moet eindigen op 31 december 2026; er zullen dus in totaal elf tijdvakken zijn. Zodra de volledige terugbetaling van de gefinancierde uitbetalingen is bereikt, wordt er niet meer met tijdvakken gewerkt.

(10)

Hoewel de aan begunstigden van een lening in rekening gebrachte renten stabiel zullen blijven, zullen de tarieven toch periodiek en marginaal worden herberekend wanneer vervallende instrumenten in de financieringspool moeten worden vervangen. De Commissie zal haar capaciteit ontwikkelen om derivaten zoals swaps te gebruiken om eventuele resterende renterisico’s te beheren en de lidstaten de mogelijkheid van vastrentende leningen aan te bieden. De kosten van deze vastrentende faciliteit moeten volledig en exclusief worden gedragen door de lidstaten die van deze mogelijkheid gebruikmaken.

(11)

Het bedrag van de uitbetalingen in een tijdvak moet gelijk zijn aan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan dat tijdvak zijn toegerekend. In de meeste gevallen zullen de uitbetalingen van de opbrengsten plaatsvinden in en worden toegerekend aan hetzelfde tijdvak als de uitgifte van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die zijn gebruikt om de opbrengsten te genereren. Onvoorziene vertragingen bij de uitbetalingen kunnen echter leiden tot situaties waarin de opbrengsten van de langetermijnfinanciering zijn gegenereerd maar niet kunnen worden uitbetaald zoals oorspronkelijk gepland. In dat geval kan de uitbetaling worden uitgesteld en plaatsvinden in het volgende tijdvak. Als de middelen voor deze specifieke financieringsbehoeften echter al zijn opgehaald en aan het vorige tijdvak zijn toegerekend, kunnen ze niet worden gebruikt voor andere behoeften in dit tijdvak. In deze omstandigheden moet het mogelijk zijn om de daarmee samenhangende uitbetalingen toe te rekenen aan het tijdvak waaraan de financieringsinstrumenten zijn toegerekend. Het moet ook mogelijk zijn om langetermijnfinancieringsinstrumenten van het volgende tijdvak toe te rekenen aan het vorige tijdvak ingeval het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten van dat tijdvak niet volstaat om het bedrag van de uitbetalingen te dekken.

(12)

De Commissie zal in het voorafgaande tijdvak ook moeten anticiperen op de uitbetalingsbehoeften aan het begin van het volgende tijdvak. Om aan dergelijke situaties tegemoet te komen en tegen gunstige voorwaarden over de nodige middelen te beschikken om uitbetalingen te verrichten die dicht bij de overgang tussen twee tijdvakken plaatsvinden, moet de Commissie langetermijnfinancieringsinstrumenten kunnen toerekenen aan het volgende tijdvak.

(13)

De kern van de gediversifieerde financieringsstrategie is het vermogen om liquiditeiten van de financieringsverrichtingen te beheren door toegang te hebben tot kortetermijnleningen en contanten aan te houden voor prudentiële doeleinden. Met dat liquiditeitsbeheer zal de Commissie in staat zijn aan alle betalingsbehoeften te voldoen en de uitgifte aan te passen aan de marktvoorwaarden. Dit vermogen leidt tot kosten van het aantrekken van opbrengsten door de uitgifte van kortlopende effecten en kosten van het tijdelijk aanhouden van bepaalde opbrengsten op een liquiditeitsrekening om te garanderen dat alle betalingen op verzoek kunnen worden verricht. Dit besluit moet de basis vormen om deze liquiditeitskosten te berekenen en in de loop van het betreffende jaar op billijke en evenwichtige basis toe te wijzen aan alle relevante begunstigden van opbrengsten.

(14)

Hogere uitbetalingsbehoeften dan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan het respectieve tijdvak zijn toegerekend, of rentebetalingen kunnen leiden tot een liquiditeitstekort in een tijdvak. Lagere uitbetalingsbehoeften dan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan het respectieve tijdvak zijn toegerekend of door NGEU ontvangen aflossingsbetalingen in verband met de uitstaande uitbetalingen die aan het tijdvak zijn toegerekend, kunnen leiden tot een liquiditeitsoverschot. Het compenseren van deze liquiditeitsoverschotten of -tekorten is een onvermijdelijke voorwaarde voor de uitvoering van de NGEU-financieringsstrategie. Deze kosten mogen niet ten laste komen van de respectieve tijdvakken, maar moeten worden geïsoleerd en beheerd als onderdeel van afzonderlijke liquiditeitsbeheerskosten. Er moet een mechanisme worden ingesteld om de kosten van liquiditeitstekorten of -overschotten te scheiden zodat zij in het bredere financieringsprogramma kunnen worden opgevangen als liquiditeitsbeheerskosten. De Commissie moet het liquiditeitsbeheerscompartiment gebruiken om positieve of negatieve kassaldi in de tijdvakken te nivelleren met het totale bedrag van de uitbetalingen.

(15)

Voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie moeten nieuwe capaciteiten worden verworven om de voordeligste toegang tot kapitaalmarkten te verkrijgen en ervoor te zorgen dat dergelijke infrastructuur op een continue en doeltreffende manier in stand wordt gehouden. Hieronder vallen ook kosten voor het aanhouden van liquiditeitsrekeningen, voor het verwerven van capaciteit voor het organiseren van de veilingen van EU-bills en -obligaties en voor het invoeren van nieuwe interne gegevensverwerkingscapaciteit. Dergelijke kosten, die rechtstreeks voortvloeien uit de uitvoering van lenings- en uitbetalingstransacties in het kader van NGEU, moeten worden behandeld als overheadkosten die uiteenvallen in kosten voor de opstart en kosten voor de instandhouding van de lenings- en betalingsinfrastructuur van NGEU. Deze kosten moeten deel uitmaken van de algemene beheerskosten.

(16)

In de algemene beheerskosten zitten alle administratieve kosten die rechtstreeks worden gemaakt voor de uitvoering van NGEU. Het gaat daarbij ofwel om opstartkosten, die verband houden met eenmalige kosten voor de opbouw van bepaalde operationele capaciteiten, ofwel om recurrente kosten, die onvermijdelijke en rechtstreeks aan NGEU-transacties toe te rekenen kosten zijn die zich in de loop van de tijd voordoen.

(17)

Terwijl de recurrente kosten het grootste deel moeten uitmaken van de reguliere jaarlijkse kosten die worden toegerekend aan de uitbetalingen die in een bepaald jaar plaatsvinden, moeten de opstartkosten worden toegerekend als eenmalige lasten.

(18)

Administratieve kosten die deel uitmaken van de algemene beheerskosten moeten worden beperkt tot een gesloten lijst van rechtstreeks met NGEU verband houdende kosten. De totale algemene beheerskosten vormen een zeer beperkt deel van de totale kosten van de NGEU-transacties. De Commissie zal passend overleg plegen, onder meer met deskundigen van de lidstaten, voordat zij de lijst met beheerskosten uitbreidt, mocht zulks in de toekomst nodig blijken. Eenzelfde overleg zal ook plaatsvinden voordat andere aspecten van deze methode worden gewijzigd die van invloed zijn op de door de begroting van de Unie of de lidstaten te dragen kosten.

(19)

Het factureringsproces achteraf moet zo worden opgezet dat de kosten worden teruggevorderd vanaf 2022 en tot het moment dat er geen kosten meer worden gegenereerd door lenings- en schuldbeheertransacties in het kader van NGEU.

(20)

De Commissie moet voor elke uitbetaling een bevestigende verklaring uitgeven, zowel voor externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 als voor leningen aan lidstaten overeenkomstig Verordening (EU) 2021/241 (“RRF-leningen”).

(21)

De leningen overeenkomstig Verordening (EU) 2021/241 moeten worden uitgevoerd tegen standaard financiële voorwaarden (looptijd en aflossingsschema) voor elke uitbetaling aan de lidstaten. Voor uitbetalingen voor externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 moet de bevestigende verklaring het belangrijkste ondersteunende element zijn dat deze financiële voorwaarden voor de EU-begroting bepaalt. In de bevestigende verklaring wordt de kostendeclaratie vastgelegd op basis van de financiële voorwaarden. Deze voorwaarden bevatten de datum van uitbetaling, het bedrag van de financiële steun en de datum van de betalingen van de financieringskosten van externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094.

(22)

Passende verwijzingen in de door de lidstaten ondertekende leningsovereenkomsten zullen verduidelijken dat de kosten van de uitbetalingen worden bepaald door toepassing van de in dit besluit uiteengezette methode.

(23)

De methode voor de toewijzing van de kosten bepaalt de berekeningsmethode voor de kosten van leningstransacties die worden gedragen door zowel de EU-begroting overeenkomstig artikel 5, lid 2, eerste alinea, van Besluit (EU, Euratom) 2020/2053 als door de lidstaten overeenkomstig artikel 15, lid 3, van Verordening (EU) 2021/241. Zo vormt zij een regeling voor het beheer van de transacties tot het opnemen en het verstrekken van leningen in de zin van artikel 5, lid 3, van Besluit (EU, Euratom) 2020/2053 en artikel 15, lid 4, van Verordening (EU) 2021/241.

(24)

Om te zorgen voor eenvormige toewijzing van kosten in het kader van het NGEU-herstelpakket, moet dit besluit van toepassing zijn met ingang van 1 juni 2021. Aangezien dit besluit van toepassing moet zijn op leningstransacties en uitbetalingen in het kader van het NGEU-programma die hebben plaatsgevonden vóór de inwerkingtreding ervan, moet dit besluit in werking treden op de dag volgende op die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie. De toepassing van dit besluit op leningen in het kader van Verordening (EU) 2021/241 met lidstaten moet plaatsvinden bij de inwerkingtreding van de desbetreffende leningovereenkomsten,