27.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 157/23

(1)

Overeenkomstig artikel 4, lid 1, van de Toetredingsakte van 2011 moet Kroatië, dat op 1 juli 2013 tot de Unie is toegetreden, de onderdanen van de derde landen die zijn opgenomen in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 539/2001 van de Raad (2), vanaf die datum aan een visumplicht onderwerpen.

(2)

Krachtens artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2011 zijn de bepalingen van het Schengenacquis inzake de voorwaarden en criteria voor het verlenen van eenvormige visa voor kort verblijf en de bepalingen inzake wederzijdse erkenning van visa en inzake de gelijkwaardigheid van verblijfstitels en visa voor verblijf van langere duur op Kroatië slechts toepasselijk na aanneming door de Raad van een daartoe strekkend besluit. Zij zijn echter verbindend voor Kroatië vanaf de datum van toetreding.

(3)

Derhalve moet Kroatië voor toegang tot of doorreis over zijn grondgebied nationale visa verlenen aan onderdanen van derde landen die in het bezit zijn van een eenvormig visum, een visum voor verblijf van langere duur of een verblijfstitel verleend door een lidstaat die het Schengenacquis volledig toepast, of van een soortgelijk document afgegeven door Bulgarije, Cyprus en Roemenië, die het Schengenacquis nog niet volledig toepassen.

(4)

Houders van documenten die zijn afgegeven door lidstaten die het Schengenacquis volledig toepassen of van documenten die zijn afgegeven door Bulgarije, Cyprus en Roemenië vormen geen enkel risico voor Kroatië, aangezien zij door deze lidstaten aan alle noodzakelijke controles zijn onderworpen. Om Kroatië niet onnodig administratief te belasten, dienen gemeenschappelijke regels te worden vastgesteld op grond waarvan Kroatië bepaalde door deze lidstaten afgegeven documenten eenzijdig als gelijkwaardig met zijn nationale visa mag erkennen en op basis van deze eenzijdige gelijkwaardigheid een vereenvoudigde regeling voor personencontroles aan zijn buitengrenzen mag instellen.

(5)

De bij Beschikking nr. 895/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) en bij Beschikking nr. 582/2008/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) ingestelde gemeenschappelijke regels dienen te worden ingetrokken. Voor Cyprus, dat de bij Beschikking nr. 895/2006/EG ingestelde regeling sinds 10 juli 2006 toepast en voor Bulgarije en Roemenië, die de bij Beschikking nr. 582/2008/EG ingestelde gemeenschappelijke regeling sinds 18 juli 2008 toepassen, dienen gemeenschappelijke regels te worden vastgesteld op grond waarvan Bulgarije, Cyprus en Roemenië, evenals Kroatië, bepaalde documenten die zijn afgegeven door lidstaten die het Schengenacquis volledig toepassen alsook soortgelijke documenten afgegeven door Kroatië, eenzijdig als gelijkwaardig met zijn nationale visa mag erkennen en op basis van deze eenzijdige gelijkwaardigheid een vereenvoudigde regeling voor personencontroles aan de buitengrenzen mag instellen. Dit besluit laat de doelstelling van Bulgarije en Roemenië om Schengenlidstaten te worden, onverlet.

(6)

De vereenvoudigde regeling vastgesteld in dit besluit moet tijdelijk van toepassing zijn, tot de datum die wordt bepaald in een besluit van de Raad, zoals bedoeld in artikel 3, lid 2, eerste alinea, van de Toetredingsakte van 2003 ten aanzien van Cyprus, artikel 4, lid 2, eerste alinea, van de Toetredingsakte van 2005 ten aanzien van Bulgarije en Roemenië en artikel 4, lid 2, eerste alinea, van de Toetredingsakte van 2011 ten aanzien van Kroatië, behoudens eventuele overgangsbepalingen betreffende vóór die datum afgegeven documenten.

(7)

De deelname aan de vereenvoudigde regeling moet facultatief zijn, zonder dat aan de lidstaten extra verplichtingen worden opgelegd bovenop die welke zijn vastgelegd in de Toetredingsakte van 2003, in de Toetredingsakte van 2005 of in de Toetredingsakte van 2011.

(8)

De gemeenschappelijke regels dienen van toepassing te zijn op eenvormige visa, visa voor verblijf van langere duur en verblijfstitels die zijn afgegeven door lidstaten die het Schengenacquis volledig toepassen, op visa met territoriaal beperkte geldigheid afgegeven aan een aanvrager die in het bezit is van een reisdocument dat door een of meer, doch niet alle, lidstaten niet wordt erkend, overeenkomstig Verordening (EG) nr. 810/2009 van het Europees Parlement en de Raad (5) (de „Visumcode”) en op visa en verblijfstitels die zijn afgegeven door de landen die betrokken zijn bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, alsook op door Bulgarije, Kroatië, Cyprus en Roemenië afgegeven visa voor kort verblijf, visa voor verblijf van langere duur en verblijfstitels. De erkenning dient beperkt te blijven tot de geldigheidsduur van het betrokken document.

(9)

Aan de voorwaarden voor binnenkomst voor onderdanen van derde landen wiens voorgenomen verblijf op het grondgebied van de lidstaten een duur van niet meer dan 90 dagen binnen een periode van 180 dagen heeft, zoals vervat in Verordening (EG) nr. 562/2006 van het Europees Parlement en de Raad (6), moet worden voldaan, behalve aan de voorwaarde in het bezit te zijn van een geldig visum, indien vereist op grond van Verordening (EG) nr. 539/2001, voor zover dit besluit een regeling van eenzijdige erkenning door Bulgarije, Kroatië, Cyprus en Roemenië instelt waarbij bepaalde documenten die zijn afgegeven door lidstaten die het Schengenacquis volledig toepassen, evenals soortgelijke documenten afgegeven door Bulgarije, Kroatië, Cyprus en Roemenië als gelijkwaardig worden erkend voor de doorreis over hun grondgebied of een voorgenomen verblijf op hun grondgebied van ten hoogste 90 dagen binnen een periode van 180 dagen.

(10)

Daar de doelstelling van dit besluit, namelijk het instellen van een regeling van eenzijdige erkenning door Bulgarije, Kroatië, Cyprus en Roemenië van bepaalde door andere lidstaten afgegeven documenten, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat dit besluit niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

(11)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, houdt dit besluit een verdere ontwikkeling in van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de overeenkomst die door de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen is gesloten inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (7); deze ontwikkeling valt onder het gebied dat is genoemd in artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (8).

(12)

Wat Zwitserland betreft, houdt dit besluit een verdere ontwikkeling in van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (9); deze ontwikkeling valt onder het gebied dat is genoemd in artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG, gelezen in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (10).

(13)

Wat Liechtenstein betreft, houdt dit besluit een verdere ontwikkeling in van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (11); deze ontwikkeling valt onder het gebied dat is genoemd in artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG, gelezen in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (12).

(14)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie gehechte Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, neemt Denemarken niet deel aan de aanneming van dit besluit en is het er niet door gebonden, noch valt het onder de toepassing ervan.

(15)

Dit besluit vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt, overeenkomstig Beschikking 2000/365/EG van de Raad (13); het Verenigd Koninkrijk neemt dan ook niet deel aan de aanneming ervan en is er niet door gebonden, noch valt onder de toepassing ervan.

(16)

Dit besluit vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Beschikking 2002/192/EG (14); Ierland neemt dan ook niet deel aan de aanneming ervan en is er niet door gebonden, noch valt onder de toepassing ervan,

a)

een „eenvormig visum” in de zin van artikel 2, punt 3, van de Visumcode, geldig voor twee of meer binnenkomsten;

b)

een „visum voor verblijf van langere duur” in de zin van artikel 18 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst (15);

c)

een „verblijfsvergunning” in de zin van artikel 2, punt 15, van Verordening (EG) nr. 562/2006.

a)

nationale visa voor kort verblijf en visa voor verblijf van langere duur afgegeven door Bulgarije, Kroatië, Cyprus of Roemenië volgens het eenvormig model van Verordening (EG) nr. 1683/95 van de Raad (16);

b)

verblijfstitels afgegeven door Bulgarije, Kroatië, Cyprus of Roemenië overeenkomstig het eenvormig model van Verordening (EG) nr. 1030/2002 van de Raad (17),