De digitaledienstenverordening is bedoeld om een veiligere onlineomgeving te creëren voor consumenten en bedrijven in de Europese Unie (EU), met een reeks regels die zijn ontworpen om:

consumenten en hun grondrechten doeltreffender te beschermen;
duidelijke verantwoordelijkheden vast te leggen voor onlineplatforms en sociale media;
illegale inhoud en producten, haatuitingen en desinformatie aan te pakken;
met betere rapportage en toezicht meer transparantie te bereiken; en
op de interne markt van de EU innovatie, groei en concurrentievermogen te stimuleren.

KERNPUNTEN

Met de verordening worden voor aanbieders van tussenhandeldiensten verantwoordelijkheden en een systeem van verantwoordingsplicht en transparantie geïntroduceerd. Voorbeelden van zulke aanbieders zijn:

aanbieders van internettoegang,
hostingdiensten zoals cloudcomputing en webhostingdiensten,
instanties die domeinnamen registreren,
onlinemarkten,
appstores,
platforms voor samenwerking in de economie,
sociale netwerken,
platforms voor het delen van content;
onlineplatforms voor reizen en accommodatie.

De verordening bevat eveneens bijzondere regels voor:

zeer grote onlineplatforms die door meer dan 10 % van de 450 miljoen consumenten in de EU worden gebruikt; en
zeer grote onlinezoekmachines die door meer dan 10 % van de 450 miljoen consumenten in de EU worden gebruikt.

De digitaledienstenverordening waarborgt de rechten en belangen van alle betrokken partijen, met name EU-burgers, door:

bestrijding van illegale online-inhoud, met inbegrip van goederen en diensten, in het bijzonder door:
- beter te controleren over wat gebruikers online zien, en meer kennis over de advertenties die zij zien,
- illegale inhoud of producten, haatuitingen en desinformatie gemakkelijk te kunnen markeren,
- een middel voor platforms te bieden om samen te werken met “betrouwbare flaggers”, en
- verplichtingen op te leggen voor de traceerbaarheid van handelaren op onlinemarktplaatsen;
gebruikers en het maatschappelijk middenveld middelen te geven, waaronder:
- het vermogen om besluiten ten aanzien van inhoudsmoderatie aan te vechten en verhaal te halen via een geschillenmechanisme of gerechtelijk beroep,
- toegang voor autoriteiten en onderzoekers tot belangrijke, door de zeer grote platforms gegenereerde gegevens om onlinerisico’s te meten, en
- transparantie bij een reeks onderwerpen, waaronder bij algoritmen die worden gebruikt bij het aanbevelen van inhoud of producten;
het beoordelen en beperken van risico’s, waaronder:
- verplichtingen aan zeer grote onlineplatforms en -zoekmachines om misbruik van hun systemen te voorkomen en hun risicobeheersystemen aan onafhankelijke audits te onderwerpen;
- systemen om snel en efficiënt te reageren op crises die gevolgen hebben voor de openbare veiligheid of de volksgezondheid,
- waarborgen voor kinderen en beperkingen op het gebruik van gevoelige persoonsgegevens voor gerichte reclame;
versterking van het toezicht op en de handhaving bij alle verleners van tussenhandeldiensten, met een belangrijke rol voor de onafhankelijke coördinatoren voor digitale diensten in elke EU-lidstaat en voor de Europese Raad voor digitale diensten. Voorts heeft de Europese Commissie aanvullende toezichtbevoegdheden met betrekking tot zeer grote onlineplatforms en -zoekmachines.

Mechanisme voor crisisrespons

In geval van een crisis die leidt tot een ernstig gevaar voor de openbare veiligheid of de volksgezondheid in de EU of in aanzienlijke delen daarvan, kan de Commissie van zeer grote onlineplatforms en -zoekmachines eisen dat:

zij beoordelen of en hoe hun diensten op significante wijze aan deze ernstige bedreiging bijdragen of daartoe waarschijnlijk bijdragen;
zij doeltreffende en evenredige risicobeperkingsmaatregelen (beschreven in de verordening) in kaart brengen en toepassen om dergelijke bijdragen te voorkomen, weg te werken of te beperken;
zij aan de Commissie verslag uitbrengen over hun beoordeling en respons.

Gewijzigde richtlijn

Bij deze verordening worden wijzigingen aangebracht in Richtlijn 2000/31/EG inzake elektronische handel.

VANAF WANNEER IS DE VERORDENING VAN TOEPASSING?

De verordening is van toepassing sinds 17 februari 2024.
Sommige regels met betrekking tot zeer grote onlineplatformen en -zoekmachines zijn van toepassing sinds 16 november 2022; daaronder rapportageverplichtingen, onafhankelijke audits, uitwisseling van gegevens en toezicht (waaronder vergoedingen), onderzoek, handhaving en monitoring.

ACHTERGROND

De digitaledienstenverordening maakt deel uit van een pakket waartoe ook behoort Verordening (EU) 2022/1925, de wet op digitale markten (zie samenvatting).

Zie voor meer informatie:

Pakket digitaledienstenverordening (Europese Commissie)
Verordening inzake digitale markten:voor eerlijke en open digitale markten (Europese Commissie)
Wet inzake digitale diensten:Zorgen voor meer veiligheid en verantwoordingsplicht online (Europese Commissie)
Uw leven online:Hoe maakt de EU het voor u gemakkelijker en veiliger? (Europese Raad — Raad van de Europese Unie).

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Verordening (EU) 2022/2065 van het Europees Parlement en de Raad van 19 oktober 2022 betreffende een eengemaakte markt voor digitale diensten en tot wijziging van Richtlijn 2000/31/EG (digitaledienstenverordening) (PB L 277 van 27.10.2022, blz. 1-102)

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Verordening (EU) 2022/1925 van het Europees Parlement en de Raad van 14 september 2022 over betwistbare en eerlijke markten in de digitale sector, en tot wijziging van Richtlijnen (EU) 2019/1937 en (EU) 2020/1828 (digitalemarktenverordening) (PB L 265 van 12.10.2022, blz. 1-66)

Richtlijn 2000/31/EG van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2000 betreffende bepaalde juridische aspecten van de diensten van de informatiemaatschappij, met name de elektronische handel, in de interne markt (“Richtlijn inzake elektronische handel”) (PB L 178 van 17.7.2000, blz. 1-16)

Laatste bijwerking 15.02.2023

Top

All