—

gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de rechten van personen met een handicap, en de inwerkingtreding van dit verdrag op 21 januari 2011 volgens Besluit 2010/48/EG van de Raad van 26 november 2009 betreffende de sluiting door de Europese Gemeenschap van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de rechten van personen met een handicap (1), en met name artikel 6 inzake vrouwen en meisjes met een handicap,

—

gezien het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (CEDAW, 1979) en het daarbij behorende facultatieve protocol (1999),

—

gezien het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werkenden (2),

—

gezien de artikelen 10, 19 en 168 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien Richtlijn 2000/78/EG van de Raad van 27 november 2000 tot instelling van een algemeen kader voor gelijke behandeling in arbeid en beroep (3),

—

gezien het voorstel van de Commissie voor een richtlijn van de Raad betreffende de toepassing van het beginsel van gelijke behandeling van personen ongeacht godsdienst of overtuiging, handicap, leeftijd of seksuele geaardheid (COM(2008)0426) en het standpunt van het Parlement van 2 april 2009 hierover (4),

—

gezien de studie van het directoraat-generaal Intern Beleid van de Unie getiteld “Discrimination Generated by the Intersection of Gender and Disability”,

—

gezien het verslag van het Europees Instituut voor gendergelijkheid (EIGE) getiteld “Poverty, gender and intersecting inequalities in the EU”, met bijzondere nadruk op hoofdstuk 8 daarvan over “Gender and disability”,

—

gezien de gendergelijkheidsindex 2017 van het EIGE,

—

gezien de vraag aan de Commissie over de bescherming van migrerende kinderen (O-000117/2018 — B8-0418/2018),

—

gezien de ontwerpresolutie van de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid,

—

gezien artikel 128, lid 5, en artikel 123, lid 2, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat in de EU ongeveer 80 miljoen mensen met een handicap leven; overwegende dat een op vier Europeanen een familielid met een handicap heeft; overwegende dat er in de EU ongeveer 46 miljoen vrouwen en meisjes met een handicap leven, wat ongeveer 16 % van de totale vrouwelijke bevolking en 60 % van alle personen met een handicap is;

B.

overwegende dat de term “handicap” verwijst naar een grote verscheidenheid aan tijdelijke, kortdurende of langdurende persoonlijke situaties, met inbegrip van geestelijke gezondheidskwesties, waarvoor op maat gesneden beleidsreacties vereist zijn;

C.

overwegende dat meer mensen later in het leven een handicap krijgen als gevolg van de veranderende demografie en de vergrijzing;

D.

overwegende dat personen met een handicap dagelijks fundamentele rechten worden ontzegd als gevolg van aanhoudende moeilijkheden in verband met de toegang tot een betaalde baan en de daaraan gekoppelde rechten, zowel bij de overheid als in de particuliere sector; overwegende dat de beroepsopleidingen voor personen met een handicap niet beantwoorden aan wat nodig is en wat verwezenlijkt zou kunnen worden om de verwerving van de kennis, vaardigheden en competenties die noodzakelijk zijn voor inclusie in het beroepsleven mogelijk te maken;

E.

overwegende dat slechts 18,8 % van de vrouwen met een handicap in de EU een baan heeft; overwegende dat 45 % van de vrouwen met een handicap in de werkende leeftijd (20-64 jaar) niet actief is op de arbeidsmarkt, terwijl datzelfde cijfer voor mannen 35 % bedraagt;

F.

overwegende dat 75 % van de personen met een ernstige handicap niet de kans krijgt om ten volle deel te nemen aan de Europese arbeidsmarkt, en dat vrouwen met een handicap twee tot vijf keer meer dan vrouwen zonder handicap het slachtoffer van geweld worden;

G.

overwegende dat 34 % van de vrouwen met een gezondheidsprobleem of een handicap ooit slachtoffer is geworden van fysiek of seksueel geweld door een partner;

H.

overwegende dat de sterilisatie van vrouwen met een handicap zonder hun medeweten of toestemming een wijdverspreide vorm van geweld is, en met name leden van etnische minderheden treft, bijvoorbeeld Romavrouwen;

I.

overwegende dat de zichtbaarheid van personen met een handicap in het openbare leven en in de media te klein is;

J.

overwegende dat ongeveer twee derde van de verzorgers in Europa vrouwen zijn; overwegende dat 80 % van de zorg in de EU wordt verstrekt door onbetaalde mantelzorgers, en dat 75 % daarvan vrouwen zijn; overwegende dat de economische waarde van onbetaalde mantelzorg in de Unie, als percentage van de totale kosten van de formele langdurige zorgverlening, wordt geraamd op 50 % tot 90 %;

K.

overwegende dat de maatschappelijke en economische participatie van vrouwen met een handicap essentieel is voor het welslagen van de algemene maatschappelijke en economische strategie van Europa;

L.

overwegende dat vrouwen met een handicap vaak te maken krijgen met verschillende vormen van discriminatie op grond van, onder andere, hun genderidentiteit, genderexpressie en geslachtskenmerken, wat bijdraagt tot de vervrouwelijking van armoede;

M.

overwegende dat personen met een handicap, en in het bijzonder vrouwen met een handicap, een lager inkomen hebben en een hoger risico op armoede en sociale uitsluiting lopen; overwegende dat armoede en uitsluiting blijven bestaan wanneer de sociale bescherming duidelijk ontoereikend is; overwegende dat de situatie van werkende vrouwen met een handicap in de loop der tijd is verslechterd in vergelijking met die van mannen (de armoede onder werkende vrouwen bedroeg in 2007 10 % en in 2014 12 %);

N.

overwegende dat technologische ontwikkelingen zowel kansen als uitdagingen bieden, vooral voor vrouwen met een handicap, nu wereldwijd steeds meer gebruik wordt gemaakt van digitale instrumenten;

O.

overwegende dat er nog steeds moeilijkheden zijn bij de toegang tot gezondheidsdiensten, ziekenhuiszorg, ondersteunende producten, geneesmiddelen en essentiële therapieën voor toezicht en revalidatie; overwegende dat er nog steeds ernstige mobiliteitsproblemen zijn, zowel door bouwkundige belemmeringen die de doorgang in openbare ruimten en straten verhinderen, als door een beperkte toegang tot openbaar en collectief vervoer; overwegende dat er nog steeds communicatiebelemmeringen zijn (zoals het gebrek aan gebarentolken in openbare diensten en een gebrekkige toegankelijkheid van televisie voor doven), die de toegang tot overheidsdiensten beperken en verhinderen; overwegende dat ondersteuning, bescherming, communicatie, zorg- en gezondheidsdiensten, bijvoorbeeld op het gebied van basisgezondheidszorg, geweld tegen vrouwen, kinderopvang en moederschap, volledig toegankelijk dienen te zijn in alle talen, vormen en formaten, voor alle vrouwen, en in het bijzonder voor vrouwen en meisjes met een handicap;

P.

overwegende dat de in artikel 29 van het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap bedoelde volledige deelname van personen met een handicap aan het politieke en openbare leven, waar zij vaak ondervertegenwoordigd zijn, ijdele hoop zal blijven, met name voor vrouwen, als de kwestie niet naar behoren wordt aangepakt;

Q.

overwegende dat personen met een handicap, niettegenstaande de vele internationale verdragen en bepalingen in het Europees recht, en ondanks de huidige Europese strategie inzake handicaps, nog steeds hun sociale en burgerrechten niet ten volle genieten; overwegende dat de gelijke toegang tot cultuur, sport en vrije tijd en de gelijke deelname aan het politieke en gemeenschapsleven niet gewaarborgd zijn; overwegende dat beroepsbeoefenaren op dit gebied ondergewaardeerd zijn; overwegende dat alle bovengenoemde verdragen en bepalingen systematisch worden geschonden, en dat werknemers en personen met een handicap nog steeds fundamentele rechten worden ontzegd; overwegende dat vrouwen en meisjes met een handicap zich nog steeds in de marge van de besluitvorming en vooruitgang op het gebied van gendergelijkheid bevinden;

R.

overwegende dat gendergelijkheid niet als horizontaal element is opgenomen in de Europese strategie inzake handicaps 2010-2020;

S.

overwegende dat de artikelen 21 en 26 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie discriminatie op grond van een handicap uitdrukkelijk verbieden en bepalen dat personen met een handicap recht hebben op gelijke deelname aan het gemeenschapsleven; overwegende dat gelijke behandeling kan worden gewaarborgd door de toepassing van positieve maatregelen en beleidslijnen voor vrouwen met een handicap en moeders van kinderen met een handicap;

T.

overwegende dat het opnemen van een genderdimensie in de Europese strategie inzake handicaps na 2020 zal bijdragen aan een geïntegreerde aanpak voor het uitbannen van discriminatie van vrouwen en meisjes met een handicap;

U.

overwegende dat mannen met een handicap een hoger maandloon krijgen dan vrouwen met een handicap, maar dat beide salarissen in het algemeen lager zijn dan die van andere werknemers, en dat hier dus sprake is van aanhoudende discriminatie;

V.

overwegende dat de huidige arbeidsmarkt onstabiel en precair is, en dat de toenemende werkloosheid betekent dat personen met een handicap minder kansen krijgen op toegang tot werk;

W.

overwegende dat er onvoldoende menselijke, materiële en pedagogische middelen zijn in de nationale schoolsystemen om de behoorlijke begeleiding en de effectieve inclusie van kinderen en jongeren met bijzondere onderwijsbehoeften te verzekeren; overwegende dat volledige integratie in de samenleving vooral wordt bereikt door hoogwaardige werkgelegenheid en toegankelijk onderwijs; overwegende dat het hebben van een baan niet alleen een bron van inkomsten is, maar ook een mechanisme dat banden met de maatschappij, interpersoonlijke relaties en een gevoel van deelname aan het sociale, culturele en economische leven genereert;

X.

overwegende dat vrouwen met een handicap met specifieke vormen van misbruik te maken kunnen krijgen die moeilijk te herkennen zijn, zoals het afnemen of vernietigen van mobiliteitshulpmiddelen of het ontzeggen van de toegang tot handicapgerelateerde maatschappelijke middelen en/of medische afspraken;

Y.

overwegende dat de borstkankerpercentages voor vrouwen met een handicap veel hoger zijn dan voor de vrouwelijke bevolking in het algemeen, wegens een gebrek aan aangepaste apparatuur voor screening en diagnose;

Z.

overwegende dat uit de gendergelijkheidsindex 2017 van het EIGE blijkt dat gemiddeld 13 % van de vrouwen met een handicap onvervulde medische behoeften heeft en 12 % onvervulde tandheelkundige behoeften, terwijl onvervulde medische behoeften slechts bij 5 % van de vrouwen zonder handicap voorkomen;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.