Machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten

Deze richtlijn schept een juridisch kader voor de vrijheid om elektronische-communicatienetwerken en -diensten in de hele Europese Unie te leveren.

BESLUIT

Richtlijn 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Machtigingsrichtlijn)

SAMENVATTING

De machtigingsrichtlijn is onderdeel van het „Telecommunicatiepakket” dat, met vier andere richtlijnen („kaderrichtlijnen”, „toegang”, „universele dienst” en „privacy en elektronische communicatie”), het regelgevende kader definieert met als doel de sector van elektronische-communicatienetwerken en -diensten concurrerender te maken.

In 2009 is het „Telecommunicatiepakket” gewijzigd door de richtlijnen voor „Betere Regelgeving” en de „Burgerrechten” alsook door het Orgaan van Europese regelgevende instanties voor Elektronische Communicatie (BEREC).

Reikwijdte, doel en beginsel

De richtlijn dekt machtigingen voor alle elektronische-communicatienetwerken en -diensten, al dan niet aan het publiek geleverd. Hij is van toepassing op het toekennen van gebruiksrechten op radiofrequenties wanneer dat gebruik gepaard gaat met het aanbieden van elektronische-communicatienetwerken of -diensten, normaliter tegen betaling.

Het doel is de markt voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten te harmoniseren door regelgeving tot het noodzakelijk minimum te beperken.

De belangrijkste vernieuwing is het vervangen van de individuele licenties door een algemene machtiging voor alle elektronische-communicatienetwerken en -diensten, naast een speciaal systeem voor het toekennen van frequenties en nummers.

De voorziening van elektronische-communicatienetwerken of -diensten mag dus alleen onderworpen worden aan een algemene machtiging zonder dat er een noodzaak is voor een expliciet besluit of andere bestuurshandeling door de nationale regelgevende instantie (NRI), waarmee de procedure wordt beperkt tot slechts een kennisgeving aan de betrokken bedrijven.

Uit de algemene machtiging voortvloeiende rechten

De algemene machtiging geeft bedrijven het recht elektronische-communicatienetwerken en -diensten te leveren. Wanneer zij elektronische-communicatienetwerken of -diensten aan het publiek leveren, hebben zij het recht om:

Gebruiksrechten voor radiofrequenties en nummers

De EU-landen vergemakkelijken het gebruik van radiofrequenties in het kader van algemene machtigingen, maar ze kunnen zo nodig individuele gebruiksrechten verlenen teneinde:

De gebruiksrechten voor radiofrequenties en nummers worden verleend door middel van procedures die open, objectief, transparant, niet-discriminerend en evenredig zijn.

Het verlenen van gebruiksrechten moeten zo snel mogelijk na ontvangst van een volledige aanvraag door het NRI genomen worden en openbaar gemaakt worden.

Voorwaarden die aan de algemene machtiging en de specifieke gebruiksrechten kunnen worden verbonden

De algemene machtiging en de gebruiksrechten mogen enkel onderworpen worden aan de voorwaarden die worden vermeld in de bijlage bij de richtlijn, zoals:

Beperken van het gebruiksrecht van radiofrequenties

Het verlenen van beperkte gebruiksrechten voor radiofrequenties moet onderworpen zijn aan objectieve, transparante, niet-discriminerende en evenredige criteria.

EU-landen mogen het aantal gebruiksrechten dat verleend wordt voor radiofrequenties beperken of de duur van bestaande rechten verlengen, met inachtneming van bepaalde voorwaarden en procedures, zoals raadpleging van alle belanghebbende partijen, bekendmaking van de besluiten, samen met de motieven ervoor, en, met een redelijke regelmaat, de herzieningen van de beperking.

Wanneer een EU-land besluit dat er meer gebruiksrechten voor radiofrequenties kunnen worden verleend, maakt hij deze conclusie bekend en doet hij een uitnodiging tot het indienen van aanvragen voor deze rechten.

Naleving van de voorwaarden

De NRI’s houden toezicht en zien toe op de naleving van de voorwaarden van de algemene machtiging of van gebruiksrechten en specifieke verplichtingen. Wanneer een onderneming niet aan een of meerdere van deze voorwaarden voldoet en de niet-nakoming niet binnen een gestelde periode herstelt, kunnen de bevoegde autoriteiten gemachtigd worden om bevelen op te leggen om de niet-nakoming te stoppen of om financiële boetes op te leggen. In geval van ernstige en herhaaldelijke niet-nakoming kunnen ze een onderneming beletten een netwerk of dienst verder aan te bieden of de gebruiksrechten opschorten of intrekken.

Administratieve bijdragen en vergoedingen

De NRI’s mogen een administratieve bijdrage opleggen aan bedrijven die een dienst of een netwerk aanbieden onder de algemene machtiging of aan degene waaraan een gebruiksrecht is verleend. Deze bijdrage moet de kosten dekken van het beheer, de controle van en het toezicht op de naleving van het systeem van algemene machtiging van de gebruiksrechten en van de specifieke verplichtingen en mogen ook de kosten omvatten voor internationale samenwerking, harmonisatie en normering, marktanalyse, controle op naleving en ander markttoezicht, alsmede regelgevende werkzaamheden. Om dit te kunnen opleggen, moeten de NRI’s een jaarlijks overzicht van hun administratieve kosten en het totale bedrag van de geïnde bijdragen publiceren.

De bevoegde autoriteit mag ook kosten in rekening brengen voor gebruiksrechten van radiofrequenties en voor de rechten om faciliteiten te installeren.

GERELATEERDE BESLUITEN

Richtlijn 2009/136/EG van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 2002/22/EG inzake de universele dienst en gebruikersrechten met betrekking tot elektronische-communicatienetwerken en -diensten, Richtlijn 2002/58/EG betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie en Verordening (EG) nr. 2006/2004 betreffende samenwerking tussen de nationale instanties die verantwoordelijk zijn voor handhaving van de wetgeving inzake consumentenbescherming (PB L 337 van 18 december 2009, blz. 11-36)

Richtsnoeren van de Commissie voor marktanalyse en beoordeling van aanmerkelijke marktmacht in het gemeenschappelijk regelgevingskader van de Gemeenschap voor elektronische- communicatienetwerken en -diensten (PB C 165 van 11.7.2002, blz. 6-31)

In overeenstemming met het nieuwe regelgevingskader voor communicatiediensten zijn deze richtsnoeren, die zijn aangenomen in juli 2002, de beginselen waarop de nationale regelgevende instanties hun marktanalyse baseren om een daadwerkelijke mededinging te garanderen.

Voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van maatregelen inzake de Europese interne markt voor elektronische communicatie en om een Connectief Continent tot stand te brengen alsmede tot wijziging van Richtlijnen 2002/20/EG, 2002/21/EG en 2002/22/EG en Verordeningen (EG) nr. 1211/2009 en (EU) nr. 531/2012. (COM(2013) 627 final van 11 september 2013 - nog niet bekendgemaakt in het Publicatieblad)

Laatste bijwerking 10.09.2015