(1)

Artikel 5 van Verordening (EU) 2019/787 bevat de definitie van en vereisten voor ethylalcohol uit landbouwproducten, die door de sector ook wordt aangeduid als alcohol uit landbouwproducten, neutrale alcohol of gerectificeerde alcohol. Die technische definitie en vereisten zijn zonder wezenlijke wijzigingen overgenomen van punt 1 van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 110/2008 van het Europees Parlement en de Raad (2).

(2)

De definitie van en de vereisten voor ethylalcohol uit landbouwproducten in artikel 5 van Verordening (EU) 2019/787 zijn in technisch-wetenschappelijk opzicht echter gedeeltelijk achterhaald. Met name moeten bepaalde maximale residugehalten in overeenstemming worden gebracht met de technische parameters die de sector en de meeste analytische laboratoria momenteel gebruiken. De technologische vooruitgang op dit gebied maakt het dus noodzakelijk die definitie en die vereisten te wijzigen.

(3)

De verwijzingen naar “totale zuurgraad”, “vluchtige stikstofbasen” en “droge stof” in artikel 5, punt d), i), vi) en vii), van Verordening (EU) 2019/787 zijn niet langer relevant omdat zij normaliter niet als procestechnische parameters worden gebruikt, aangezien de aanwezigheid van dergelijke residuen in een alcohol met een alcoholvolumegehalte van 96 % verwaarloosbaar is en het onwaarschijnlijk is dat ze worden aangetroffen in ethylalcohol uit landbouwproducten.

(4)

Wat “esters”, “aldehyden” en “hogere alcoholen” betreft, zijn de in artikel 5, punt d), ii), iii) en iv), van Verordening (EU) 2019/787 vastgestelde maximale gehalten niet specifiek genoeg en vereisen zij momenteel nat-chemische methoden, die niet in het Unierecht zijn omschreven. Een nauwkeurigere definitie van de stoffen waarop de residugrenswaarden van toepassing zijn, zou leiden tot betere resultaten bij de analysen die moeten worden uitgevoerd op ethylalcohol uit landbouwproducten met methoden zoals gaschromatografie, en zou gunstig zijn voor analisten, aangezien veel van de oudere analysetechnieken het gebruik van gevaarlijke chemische stoffen vereisen.

(5)

Het is met name wenselijk om “esters” te beperken tot louter “ethylacetaat”. Hoewel tijdens het gistingsproces verschillende esters kunnen ontstaan, is ethylacetaat de ester die in de grootste concentratie aanwezig is, terwijl eventuele andere esters die in ethylalcohol uit landbouwproducten aanwezig zijn, waarschijnlijk niet detecteerbaar zijn met standaardanalysetechnieken en een verwaarloosbaar deel van de totale hoeveelheid esters uitmaken. De meting van ethylacetaat moet gebaseerd zijn op de in Verordening (EG) nr. 2870/2000 van de Commissie (3) vastgestelde referentiemethode, aangezien dit een gevestigde methode is die momenteel wordt gebruikt voor de analyse van een aantal gedistilleerde dranken.

(6)

Evenzo is “acetaldehyde” in het totaal aan aldehyden de belangrijkste aldehyde. Het is derhalve passend om bij deze bepaling alleen acetaldehyde als parameter te gebruiken. Aangezien acetaldehyde in evenwicht is met 1,1-di-ethoxyethaan — hetgeen betekent dat beide moleculen aanwezig zijn en zich in elkaar omzetten als gevolg van de chemisch-fysische omstandigheden — moet ook de fractie acetaldehyde in het acetaal worden geteld. De meting van acetaldehyde moet gebaseerd zijn op de in Verordening (EG) nr. 2870/2000 vastgestelde referentiemethode, aangezien dat een gevestigde methode is die momenteel wordt gebruikt voor de analyse van een aantal gedistilleerde dranken.

(7)

Hogere alcoholen zijn na vergisting in aanzienlijke hoeveelheden aanwezig. In ethylalcohol uit landbouwproducten is echter slechts een kleine hoeveelheid hogere alcoholen aanwezig, aangezien hogere alcoholen door hun hogere kookpunt gemakkelijk kunnen worden gedistilleerd. De meting van de hogere alcoholen moet gebaseerd zijn op de in Verordening (EG) nr. 2870/2000 vastgestelde referentiemethode, aangezien dat een gevestigde methode is die momenteel wordt gebruikt voor de analyse van een aantal gedistilleerde dranken.

(8)

Wat “furfural” betreft, heeft de huidige vereiste van niet-detecteerbaarheid betrekking op een nat-chemische methode die in de meeste lidstaten niet meer wordt gebruikt, hetgeen uniforme en welomschreven analysemethoden en -resultaten in de weg staat. Aangezien er momenteel geen welomschreven referentiemethode is voor de analyse van furfural in ethylalcohol uit landbouwproducten, moet een drempelwaarde worden vastgelegd die kan worden gedetecteerd door middel van de verschillende methoden die momenteel in de meeste laboratoria in de lidstaten worden gebruikt en die sinds de oorspronkelijke opneming van die vereiste nauwkeuriger zijn. De meting van furfural moet gebaseerd zijn op de vloeistofchromatografiemethode voor uit hout afkomstige verbindingen zoals genoemd in Verordening (EG) nr. 2870/2000.

(9)

Volledigheidshalve en in overeenstemming met de definitie van distillaat uit landbouwproducten in artikel 4, punt 7, van Verordening (EU) 2019/787, moet bovendien worden bepaald dat ethylalcohol uit landbouwproducten wordt verkregen door landbouwproducten te distilleren na alcoholische vergisting ervan.

(10)

Verordening (EU) 2019/787 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,