Hogere voorziening ingesteld op 15 december 2009 door Arkema France SA tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Zevende kamer) van 30 september 2009 in zaak T-168/05, Arkema/Commissie

(Zaak C-520/09 P)

2010/C 37/34

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirante: Arkema France SA (vertegenwoordiger: M. Debroux, advocaat)

Andere partij in de procedure: Europese Commissie

Conclusies

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante onderbouwt haar hogere voorziening met vier middelen.

Met haar eerste middel stelt rekwirante dat het Gerecht de regels inzake de toerekenbaarheid van mededingingsverstorende praktijken van een dochteronderneming aan haar moedermaatschappij heeft geschonden. Zij wijst dienaangaande op een tegenstrijdigheid in het bestreden arrest zelf, aangezien het Gerecht in dat arrest stelt dat het vermoeden dat een moedermaatschappij beslissende invloed heeft op haar dochteronderneming, een vermoeden is dat kan worden weerlegd indien de moedermaatschappij en/of de dochteronderneming bewijzen aanvoeren waaruit blijkt dat de dochteronderneming zich autonoom gedraagt, terwijl het tegelijkertijd stelt dat de eigenlijke functie van een moedermaatschappij is de eenheid in de leiding van de dochterondernemingen in een groep ondernemingen te garanderen, met name via toezicht op hun begroting. Daaruit volgt de iure een onweerlegbaar vermoeden dat de moedermaatschappij beslissende invloed heeft op haar dochterondernemingen, en in het licht van deze stelling van het Gerecht kan een dochteronderneming onmogelijk aantonen dat zij zich op de markt autonoom gedraagt.

Met haar tweede middel stelt Arkema schending van het non-discriminatiebeginsel, die het gevolg is van de omstandigheid dat het vermoeden dat de moedermaatschappij beslissende invloed heeft op haar dochterondernemingen, niet kan worden weerlegd, aangezien de deelnemers aan een kartel wegens dat vermoeden verschillend worden behandeld naargelang zij al dan niet deel uitmaken van een groep ondernemingen.

Met haar derde middel stelt rekwirante dat het bestreden arrest het beginsel van gelijke behandeling en het recht op een eerlijk proces schendt, doordat het Gerecht in antwoord op haar middel inzake de schending van wezenlijke vormvoorschriften die het gevolg is van een ontoereikende motivering, enkel de argumenten van Elf Aquitaine, de moedermaatschappij van Arkema, heeft onderzocht, en niet die welke zij zelf heeft aangevoerd. Ofschoon het Gerecht niet verplicht is alle argumenten van alle partijen bij het geding uitvoerig uiteen te zetten, moet de motivering van het bestreden arrest rekwirante toch ten minste in staat stellen nauwkeurig kennis te nemen van de redenering die het Gerecht te haren aanzien heeft gevolgd.

Met haar vierde en laatste middel stelt Arkema ten slotte schending van het evenredigheidsbeginsel, nu de Commissie bij de vaststelling van de grondslag van de sanctie haar omzet twee keer in rekening heeft gebracht, en laakt zij de fout die het Gerecht heeft gemaakt door te stellen dat de Commissie geen andere keuze had indien zij niet wilde afwijken van de berekeningsmethode in de richtsnoeren. Aldus heeft het Gerecht aan de richtsnoeren van de Commissie immers een absolute dwingende kracht toegekend die zij niet hebben. Volgens rekwirante zijn dergelijke richtsnoeren veeleer te vergelijken met indicatieve gedragsregels voor de te volgen praktijk, dan met rechtsregels die de administratie onder alle omstandigheden moet eerbiedigen.