92002E3047

SCHRIFTELIJKE VRAAG P-3047/02

van Benedetto Della Vedova (NI) aan de Commissie

(18 oktober 2002)

Betreft: Verenigbaarheid van de Cassa integrazione guadagni straordinaria, CIGS, (wachtgeldregeling) met artikel 87 van het EG-Verdrag

Ik verwijs naar mijn schriftelijke vraag van 6 juni 2002 (P-1680/02), betreffende de verenigbaarheid van de Cassa integrazione guadagni straordinaria, CIGS, (wachtgeldregeling), met de communautaire wetgeving inzake overheidssteun voor ondernemingen en werkgelegenheid(1), en naar het antwoord van 5 juli 2002. Daarin:

- bevestigt de Commissie enerzijds dat de Cassa integrazione guadagni straordinaria (CIGS) haar taak om de werknemers te beschermen in geval van insolventie van de werkgever vervult, ook al oefent deze instelling in de praktijk ook andere functies uit;

- benadrukt de Commissie anderzijds dat, indien de maatregelen ter ondersteuning van werknemers bepaalde ondernemingen op een selectieve manier bevoordelen, hetzij door willekeurige toewijzingen te verlenen, hetzij door enkel van toepassing te zijn op bepaalde sectoren, bepaalde geografische gebieden, of ondernemingen van een bepaalde omvang, er dan sprake kan zijn van overheidssteun, en dat in dat geval de verenigbaarheid van dergelijke steun beoordeeld moet worden op basis van artikel 87, lid 2 en 3, van het EG-Verdrag.

De CIGS kent het wachtgeld op een nogal willekeurige manier toe, wordt bijna integraal gefinancierd door de Italiaanse staat, en verleent enkel bijstand aan werknemers van bepaalde ondernemingenscategorieën.

Bovendien is in het verleden vaak gebruik gemaakt van de CIGS om werknemers te helpen die duidelijk overtollig waren en aldus geen schijn van kans maakten om weer door het bedrijf aangenomen te worden. Nochtans wordt dit gebruik van de CIGS uitdrukkelijk verboden door artikel 1 en 24 van de wet nr. 223 van 1991. Uit bepaalde verklaringen van vertegenwoordigers van de Italiaanse regering blijkt echter dat een dergelijk misbruik zich momenteel opnieuw dreigt voor te doen tijdens de ernstige FIAT-crisis.

Is de Commissie van oordeel dat de CIGS verenigbaar is met artikel 87 van het EG-Verdrag?

(1) PB C 92 E van 17.4.2003, blz. 79.

Antwoord van de heer Monti namens de Commissie

(26 november 2002)

Bijna alle lidstaten beschikken over vaak zeer complexe nationale stelsels van steunmaatregelen bij tijdelijke of gedeeltelijke werkloosheid of die de werknemer bescherming bieden in geval van collectieve procedures bij insolventie van de onderneming(1).

Zoals de Commissie reeds in haar antwoord op schriftelijke vraag P-1680/02 van het geachte parlementslid heeft gesteld(2), kan in bepaalde omstandigheden niet worden uitgesloten dat deze maatregelen, aanvankelijk bedoeld ter bescherming van de werknemers, in bijzondere omstandigheden van stopzetting van de activiteit van de onderneming de facto elementen van overheidssteun in de zin van artikel 87 van het EG-Verdrag bevatten. Dit kan in meerdere lidstaten het geval zijn.

Er kan evenwel niet betwist worden dat al deze maatregelen bepaalde kenmerken vertonen van de herverdeling van risico's en kaderen in het eigen stelsel van sociale buffers van elke lidstaat.

Vanwege die kenmerken moet de Commissie zich ten aanzien van de voorschriften respectvol opstellen, met name inzake overheidssteun. Tevens moet zij haar verantwoordelijkheid ten aanzien van de Europese burgers opnemen. Zij moet enerzijds de radicale destabilisatie vermijden van stelsels die onder meer zorgen voor de sociale bescherming van werknemers en anderzijds de gelijke behandeling van de lidstaten waarborgen.

Volgens de Commissie is het in deze omstandigheden aangewezen dit probleem globaal en in nauwe samenwerking met de lidstaten aan te pakken en daarbij zowel de mededingingsaspecten als de werkgelegenheidsaspecten in aanmerking te nemen. Aldus kan binnen alle nationale stelsels op eenvormige wijze een echte communautaire oplossing worden uitgewerkt, die eventueel in een passend instrument kan worden neergelegd.

(1) Richtlijn 80/987/EEG van de Raad van 20 oktober 1980 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten inzake de bescherming van de werknemers bij insolventie van de werkgever, PB L 283 van 28.10.1980.

(2) PB C 92 E van 17.4.2003, blz. 79.