(1)

Rapportagevereisten spelen een belangrijke rol bij het waarborgen van een goede monitoring en correcte handhaving van wetgeving. Niettemin is het belangrijk om die vereisten te stroomlijnen, om ervoor te zorgen dat zij het beoogde doel dienen en om de administratieve lasten te verlichten.

(2)

De Verordeningen (EG) nr. 80/2009 (3), (EU) nr. 996/2010 (4) en (EU) nr. 165/2014 (5) van het Europees Parlement en de Raad bevatten een aantal rapportagevereisten op het gebied van het wegvervoer en de luchtvaart, die moeten worden vereenvoudigd, overeenkomstig de mededeling van de Commissie van 16 maart 2023 getiteld “Concurrentievermogen op lange termijn van de EU: blik op de periode na 2030”.

(3)

Verordening (EG) nr. 80/2009 vereist dat elke systeemverkoper van geautomatiseerde boekingssystemen (“CRS”) om de vier jaar en daarnaast op verzoek van de Commissie een door een onafhankelijke instantie gecontroleerd verslag moet indienen waarin de eigendomsstructuur en het bestuursmodel worden beschreven.

(4)

De bij Verordening (EG) nr. 80/2009 vastgestelde controle- en rapportageverplichting is bedoeld om de Commissie in staat te stellen de toepassing van de bij die verordening vastgestelde specifieke regels voor moedermaatschappijen te monitoren. Die regels zijn met name bedoeld om te voorkomen dat moedermaatschappijen concurrerende CRS zouden discrimineren, en dat CRS die eigendom zijn van moedermaatschappijen andere luchtvaartmaatschappijen zouden discrimineren. Uit de in 2020 door de Commissie uitgevoerde evaluatie van Verordening (EG) nr. 80/2009 is gebleken dat die regels inzake moedermaatschappijen mogelijk overbodig zijn omdat luchtvaartmaatschappijen niet langer eigenaar zijn van CRS, en er geen aanwijzingen zijn dat luchtvaartmaatschappijen CRS zouden trachten te verwerven indien die regels niet zouden bestaan. Daarom is de verplichting om elke vier jaar een gecontroleerd verslag in te dienen, niet meer gerechtvaardigd. Niettemin moet de Commissie de bevoegdheid behouden om, indien nodig, om gecontroleerde verslagen te verzoeken, teneinde de regels inzake moedermaatschappijen doeltreffend te kunnen handhaven.

(5)

Op grond van Verordening (EU) nr. 996/2010 moet op nationaal niveau jaarlijks een overzicht van de veiligheid in de luchtvaart worden gepubliceerd om het publiek te informeren over het algemene veiligheidsniveau van de luchtvaart. Het doel van die verplichting was te zorgen voor transparantie over de algemene stand van zaken op het gebied van luchtvaartveiligheid in de lidstaten, en met name over de bijdrage van de activiteiten op het gebied van ongevallenonderzoek in dat verband, rekening houdend met de context van deze verordening. Dat is echter overbodig geworden in het licht van de jaarlijkse veiligheidsevaluatie die het Agentschap van de Europese Unie voor de veiligheid van de luchtvaart op grond van Verordening (EU) 2018/1139 van het Europees Parlement en de Raad (6) publiceert, die betrekking heeft op het volledige luchtvaartsysteem van de Unie, met inbegrip van ongevallenonderzoek.

(6)

Op grond van Verordening (EU) nr. 165/2014 moeten de bevoegde autoriteiten van de lidstaten de Commissie, indien mogelijk elektronisch, jaarlijks de lijsten toezenden van installateurs en werkplaatsen die zijn erkend om tachografen te installeren, controleren, inspecteren en repareren, en van de aan hen afgegeven kaarten. Die verordening vereist ook dat de Commissie die lijsten vervolgens publiceert op haar website.

(7)

De combinatie van het feit dat werkplaatskaarten een jaar geldig zijn en het feit dat de mededeling van de lidstaten aan de Commissie slechts een momentopname is van de erkende werkplaatsen en van de aan hen afgegeven geldige kaarten, betekent dat in de loop van het daaropvolgende jaar een steeds groter wordend aandeel van de op de website van de Commissie gepubliceerde werkplaatskaarten niet meer geldig is. De lidstaten moeten daarom worden verplicht die informatie op een voor het publiek toegankelijke website bekend te maken en voortdurend en minstens één keer per jaar actueel te houden. De Commissie moet de lijst publiceren van de websites van alle lidstaten waarop die informatie te vinden is. Sommige lidstaten beschikken al over dergelijke websites. Aangezien die verplichting zorgt voor een actuelere en doeltreffendere informatieverspreiding, leidt zij tot een afname van de administratieve lasten voor zowel de Commissie als de lidstaten en tot lagere handhavingskosten voor belanghebbenden.

(8)

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk de rapportageverplichtingen die zijn neergelegd in de Verordeningen (EG) nr. 80/2009, (EU) nr. 996/2010 en (EU) nr. 165/2014 te vereenvoudigen, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstelling te verwezenlijken.

(9)

De Verordeningen (EG) nr. 80/2009, (EU) nr. 996/2010 en (EU) nr. 165/2014 moeten derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,