(1)

Richtlijn 2008/98/EG verplicht de lidstaten de preventie van levensmiddelenafval op te nemen in hun afvalpreventieprogramma's en de uitvoering van hun maatregelen ter preventie van levensmiddelenafval te monitoren en te evalueren door de hoeveelheden levensmiddelenafval te meten aan de hand van een gemeenschappelijke methode. De Commissie moet deze gemeenschappelijke methode vaststellen en minimale kwaliteitsvereisten vaststellen voor de eenvormige meting van de hoeveelheden levensmiddelenafval op basis van het resultaat van de werkzaamheden van het EU-platform inzake voedselverlies en voedselverspilling.

(2)

De definitie van “levensmiddel” in Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad (2) omvat voedsel als geheel, in de gehele voedselvoorzieningsketen, van productie tot consumptie. Levensmiddelen omvatten ook niet-eetbare delen die niet van de eetbare delen werden gescheiden toen het levensmiddel werd geproduceerd, zoals beenderen die zijn bevestigd aan vlees dat voor menselijke consumptie is bestemd. Daarom kan levensmiddelenafval naast delen van levensmiddelen die voor consumptie bestemd ook betrekking hebben op delen van levensmiddelen die niet voor consumptie bestemd zijn.

(3)

Verliezen in de stadia van de voedselvoorzieningsketen waar bepaalde producten nog geen levensmiddelen als gedefinieerd in artikel 2 van Verordening (EG) nr. 178/2002 zijn, zoals eetbare planten die nog niet zijn geoogst, zijn geen levensmiddelenafval. Bijproducten van de productie van levensmiddelen die voldoen aan de criteria van artikel 5, lid 1, van Richtlijn 2008/98/EG zijn evenmin levensmiddelenafval, aangezien dergelijke bijproducten geen afval zijn.

(4)

Levensmiddelenafval moet over de hele voedselvoorzieningsketen worden voorkomen of verminderd. Aangezien de soorten levensmiddelenafval en de factoren die bijdragen tot de productie ervan per stadium van de voedselvoorzieningsketen sterk verschillend zijn, moet het levensmiddelenafval voor elk stadium afzonderlijk worden gemeten.

(5)

Voor de toewijzing van levensmiddelenafval aan de verschillende stadia van de voedselvoorzieningsketen moet gebruikgemaakt worden van de gemeenschappelijke statistische classificatie van economische activiteiten binnen de Unie zoals vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 1893/2006 van het Europees Parlement en de Raad (3) (NACE Rev. 2). Aangezien een NACE Rev. 2-classificatie voor “huishoudens” ontbreekt, moet de desbetreffende toewijzing worden uitgevoerd door verwijzing naar bijlage I, sectie 8, punt 1.2 bij Verordening (EG) nr. 2150/2002 van het Europees Parlement en de Raad (4).

(6)

Hoewel Beschikking 2000/532/EG van de Commissie (5) tot vaststelling van een Europese lijst van afvalstoffen het niet altijd mogelijk maakt om levensmiddelenafval nauwkeurig te identificeren, kunnen de nationale autoriteiten die beschikking wel als richtsnoer gebruiken bij het meten van levensmiddelenafval.

(7)

Landbouwmateriaal als bedoeld in artikel 2, lid 1, onder f), van Richtlijn 2008/98/EG en dierlijke bijproducten als bedoeld in artikel 2, lid 2, onder b), van Richtlijn 2008/98/EG zijn uitgesloten van het toepassingsgebied van die richtlijn en mogen daarom niet als levensmiddelenafval worden gemeten.

(8)

Om ervoor te zorgen dat de methode praktisch toepasbaar is en dat de uit de monitoring voortvloeiende last evenredig en redelijk is, moeten bepaalde afvalstromen, die naar verwachting geen of slechts verwaarloosbare hoeveelheden levensmiddelenafval omvatten, niet als levensmiddelenafval worden gemeten.

(9)

Om de nauwkeurigheid van de meting van voedselafval te verbeteren, moeten niet voor voeding bestemde materialen die met levensmiddelenafval worden vermengd (bv. bodem of verpakking), voor zover mogelijk worden uitgesloten van de massa van het levensmiddelenafval.

(10)

Er zijn verschillende soorten levensmiddelen die doorgaans als of met afvalwater worden weggegooid, zoals drink- en mineraalwater in flessen en dranken en andere vloeistoffen. Voor het meten van dergelijke afvalstoffen bestaat momenteel geen methode die een voldoende niveau van vertrouwen en vergelijkbaarheid van de gerapporteerde gegevens zou waarborgen. Daarom moeten dergelijke soorten levensmiddelen niet als levensmiddelenafval worden gemeten. Het moet voor de lidstaten echter mogelijk zijn om informatie over dit soort levensmiddelen op vrijwillige basis te rapporteren.

(11)

Hoewel stoffen die voor gebruik als voedermiddelen als bedoeld in artikel 2, lid 2, onder e), van Richtlijn 2008/98/EG zijn bestemd, zijn uitgesloten van het toepassingsgebied van die richtlijn en daarom niet als levensmiddelenafval moeten worden gemeten, is informatie over levensmiddelen die oorspronkelijk voor menselijke consumptie bedoeld waren en vervolgens voor diervoeder werden bestemd (met inbegrip van voormalige voedingsmiddelen als gedefinieerd in de bijlage, deel A, punt 3, bij Verordening (EU) nr. 68/2013 van de Commissie (6)) belangrijk voor het verkrijgen van inzicht in de materiaalstromen in verband met levensmiddelen en mogelijk ook nuttig bij de planning van een gericht preventiebeleid voor voedselverspilling. Daarom moeten de lidstaten de mogelijkheid hebben om deze informatie op vrijwillige basis en op eenvormige wijze te melden.

(12)

Met het oog op een nauwkeurige indicatie van de hoeveelheden levensmiddelenafval die in elk stadium van de voedselvoorzieningsketen worden geproduceerd, moeten de lidstaten de hoeveelheden levensmiddelenafval grondig meten. Deze grondige meting moet voor elk stadium van de voedselvoorzieningsketen regelmatig en ten minste om de vier jaar plaatsvinden.

(13)

Overeenkomstig artikel 37, lid 3, van Richtlijn 2008/98/EG moeten de lidstaten de hoeveelheden levensmiddelenafval jaarlijks rapporteren. Om evenredigheid te waarborgen en de administratieve lasten te verminderen, moeten de lidstaten voor de doeleinden van die jaarlijkse verslagen beschikken over een verschillende manieren om levensmiddelenafval te meten, met inbegrip van de bestaande analyses van levensmiddelenafvalproductie, nieuwe specifieke studies over levensmiddelenafval en gegevens die zijn verzameld voor afvalstoffenstatistieken of rapportageverplichtingen betreffende afval en andere sociaaleconomische gegevens, of een combinatie van die opties. Voor zover mogelijk moeten de erkende gegevensbronnen, zoals het Europees statistisch systeem, worden gebruikt.

(14)

Om te zorgen voor een eenvormige monitoring van de materiaalstromen in de voedselvoorzieningsketen in het kader van een gericht beleid voor de preventie van levensmiddelenafval moet ervoor worden gezorgd dat de lidstaten die besluiten levensmiddelenafval meer in detail te meten of de dekking van de meting tot daarmee samenhangende materiaalstromen uit te breiden, dat op eenvormige wijze kunnen doen.

(15)

Om de verificatie van de gerapporteerde gegevens en de verbetering van de meetmethoden mogelijk te maken en om de vergelijkbaarheid van deze methoden te waarborgen, moeten de lidstaten aanvullende informatie verstrekken in verband met de meetmethoden en de kwaliteit van de verzamelde gegevens,