(1)

Overeenkomstig artikel 349 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) neemt de Raad, rekening houdend met de structurele sociale en economische beperkingen van de ultraperifere gebieden, waaronder de grote afstand, het insulaire karakter, de kleine oppervlakte, een moeilijk reliëf en de economische afhankelijkheid van enkele producten, specifieke maatregelen aan die er met name op gericht zijn de voorwaarden voor de toepassing van de Verdragen, met inbegrip van gemeenschappelijk beleid, op deze gebieden vast te stellen.

(2)

Het is derhalve dienstig specifieke maatregelen te nemen die erop gericht zijn de voorwaarden voor de toepassing van het VWEU op deze gebieden vast te stellen. Deze maatregelen moeten rekening houden met de bijzondere kenmerken en beperkingen van deze gebieden, zonder afbreuk te doen aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie, met inbegrip van de interne markt en het gemeenschappelijk beleid.

(3)

De economische afhankelijkheid van de Canarische Eilanden van de dienstensector en met name het toerisme, gemeten op basis van het aandeel van deze sector in het bbp van de regio, vormt een aanzienlijke beperking. Deze sector speelt een significant grotere rol in de economie van de Canarische Eilanden dan de industriële sector.

(4)

De combinatie van het geïsoleerde en insulaire karakter van een eilandengroep belemmert het vrije verkeer van personen, goederen en diensten en vormt de op één na grootste belemmering voor de Canarische Eilanden. De ligging van de eilanden vergroot hun afhankelijkheid van lucht- en zeevervoer. Het vervoer naar, van en op die afgelegen en geïsoleerde eilanden verhoogt de productiekosten voor de plaatselijke industrie nog verder. De productiekosten zijn hoger, omdat deze vervoerswijzen minder efficiënt zijn en duurder dan vervoer over de weg of per spoor.

(5)

De geïsoleerde ligging leidt ook tot hogere productiekosten omdat de eilanden afhankelijk zijn van de invoer van grondstoffen en energie, verplicht zijn voorraden aan te leggen, en moeilijkheden ondervinden bij de levering van productieapparatuur.

(6)

De geringe omvang van de markt en het weinig ontwikkelde karakter van de export, de geografische versnippering van de eilanden, en de verplichting om gediversifieerde, maar in omvang beperkte productielijnen in stand te houden om aan de behoeften van een kleine markt te voldoen, beperken de mogelijkheden om schaalvoordelen te behalen.

(7)

Het is voor bedrijven in vele gevallen moeilijker of duurder om op de Canarische Eilanden een beroep te doen op gespecialiseerde diensten en onderhoudsdiensten, te voorzien in opleidingen voor managers en technici, en activiteiten uit te besteden of te gaan ontplooien buiten de regionale markt. Bovendien zorgen de beperkte distributiemethoden voor te grote voorraden.

(8)

Op het gebied van het milieu brengen de verwijdering van industrieel afval en de verwerking van giftig afval hogere milieukosten met zich mee. Deze kosten zijn hoger omdat er geen recyclingbedrijven zijn, behalve voor enkele producten, en omdat afval moet worden getransporteerd voor verwerking buiten de Canarische Eilanden.

(9)

De belasting die bekend staat als “Arbitrio sobre Importaciones y Entregas de Mercancías en las Islas Canarias” (“AIEM-belasting”) heeft tot doel de autonome ontwikkeling van de Canarische industriële productiesectoren te bevorderen en de economie van de Canarische Eilanden te diversifiëren.

(10)

Krachtens Beschikking 2002/546/EG van de Raad (2), vastgesteld op basis van artikel 299 van het EG-Verdrag, mocht Spanje aanvankelijk tot en met 31 december 2011 bepaalde producten die lokaal worden vervaardigd op de Canarische Eilanden, vrijstellen van de “Arbitrio sobre Importaciones y Entregas de Mercancías en las islas Canarias” (“AIEM”) dan wel deze belasting verminderen. De bijlage bij die beschikking bevat een lijst van producten die in aanmerking komen voor vrijstelling en vermindering van belasting. Afhankelijk van het product kon het belastingverschil tussen lokaal vervaardigde producten en andere producten niet meer dan 5, 15 of 25 procentpunten bedragen.

(11)

Beschikking 2002/546/EG (3) werd bij Besluit nr. 895/2011/EU van de Raad gewijzigd en de toepassingsduur ervan werd verlengd tot en met 31 december 2013.

(12)

Beschikking 2002/546/EG (4) werd bij Besluit nr. 1413/2013/EU van de Raad gewijzigd en de toepassingsduur ervan werd verlengd tot en met 30 juni 2014.

(13)

Bij Besluit nr. 377/2014/EU (5) van de Raad werd Spanje gemachtigd om tot en met 31 december 2020 vrijstelling of vermindering van de AIEM-belasting te verlenen voor bepaalde producten die lokaal worden vervaardigd op de Canarische Eilanden. In de bijlage bij dat besluit is een lijst opgenomen van de producten die in aanmerking komen voor belastingvrijstelling of -vermindering.

(14)

Een zorgvuldig onderzoek van de situatie bevestigt dat het nodig is in te gaan op het Spaanse verzoek tot verlenging van de machtiging.

(15)

Het maximale gedifferentieerde tarief dat kan worden toegepast op de betrokken industriële producten, mag niet hoger zijn dan 15 %. Overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel moeten de Spaanse autoriteiten kunnen beslisen wat voor elk product wat het passende percentage is. Het toegestane belastingverschil mag de aangetoonde extra kosten niet overschrijden. Dat fiscale voordeel dient echter te worden toegepast met inachtneming van een maximum van 150 miljoen EUR per jaar, behalve in naar behoren gerechtvaardigde gevallen.

(16)

Overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel en om de nodige flexibiliteit te waarborgen, moeten de Spaanse autoriteiten de mogelijkheid krijgen de producten en hun toegestane belastingverschil te wijzigen om de werkelijke omvang van de extra kosten voor de productie van dergelijke producten op de Canarische Eilanden in aanmerking te nemen. In dat verband moet het voor de Spaanse autoriteiten mogelijk zijn lagere gedifferentieerde tarieven toe te passen en zo nodig een minimumbelasting voor specifieke producten vast te stellen, op voorwaarde dat elke wijziging in overeenstemming is met de doelstellingen van artikel 349 VWEU. Elke wijziging van de lijst van producten moet gebeuren op grond van de volgende criteria: er is lokale productie en deze heeft een aandeel van ten minste 5 % op de lokale markt; er is sprake van aanzienlijke invoer van goederen (ook van het Spaanse vasteland en van andere lidstaten) die de voortzetting van de lokale productie in gevaar zou kunnen brengen, en deze invoer is goed voor een aandeel van ten minste 10 % op de lokale markt; er zijn extra kosten waardoor de kostprijs van de lokale productie hoger is dan die van producten die elders worden geproduceerd, waardoor het concurrentievermogen van de lokaal vervaardigde producten in het gedrang komt.

(17)

De Spaanse autoriteiten moeten in naar behoren gemotiveerde omstandigheden kunnen afwijken van de marktaandeeldrempels, onder andere: als de productie arbeidsintensief is; als de productie anderszins van strategisch belang is voor de lokale ontwikkeling, als de productie onderhevig is aan periodieke schommelingen, als de productie gebeurt in bijzonder achtergestelde gebieden, als het de productie van medische producten en persoonlijke beschermingsmiddelen betreft die nodig zijn voor de aanpak van gezondheidscrises. De Spaanse autoriteiten moeten de lijst van producten en hun toegestane belastingverschil kunnen wijzigen, mits elke wijziging in overeenstemming is met de doelstellingen van artikel 349 VWEU.

(18)

De beoogde bevordering van de sociaaleconomische ontwikkeling van de Canarische Eilanden komt op nationaal niveau tot uiting in de doelstelling van de AIEM-belasting en de bestemming van de AIEM-ontvangsten. Er is bij wet voorgeschreven dat de opbrengsten van de AIEM-belasting moeten worden geïntegreerd in de middelen van het economisch en fiscaal regime van de Canarische Eilanden en dat die opbrengsten moeten worden gebruikt voor een strategie voor economische en sociale ontwikkeling door middel van bevordering van lokale activiteiten.

(19)

De vrijstellingen of verminderingen van de AIEM-belasting dienen zeven jaar te gelden. De Spaanse autoriteiten moeten uiterlijk op 30 september 2025 een monitoringverslag bij de Commissie indienen, zodat zij kan beoordelen of nog steeds aan de voorwaarden voor de machtiging wordt voldaan.

(20)

Dit besluit laat de eventuele toepassing van de artikelen 107 en 108 VWEU onverlet,