a)

een lijst van MFI’s voor statistische doeleinden (zie deel 1 voor de identificatie van bepaalde MFI’s); en

b)

een specificatie van de statistische gegevens die door deze MFI’s maandelijks, driemaandelijks en jaarlijks worden gerapporteerd (zie deel 2, 3, 4, 5, 6 en 7).

1.1.

Financiële instellingen met uitzondering van kredietinstellingen die financiële instrumenten uitgeven die worden beschouwd als met deposito’s vergelijkbare financiële titels, worden ingedeeld als MFI’s mits ze in overige opzichten voldoen aan de definitie van een MFI. De indeling is gebaseerd op de criteria van vervangbaarheid van deposito’s, d.w.z. of passiva worden ingedeeld als deposito’s hetgeen wordt bepaald aan de hand van hun liquiditeit, waarbij aspecten van overdraagbaarheid, convertibiliteit, zekerheid en verhandelbaarheid worden betrokken en waarbij, waar passend, ook de oorspronkelijke looptijd wordt meegenomen.

Deze criteria voor de vervangbaarheid van deposito’s worden ook toegepast om te bepalen of passiva dienen te worden ingedeeld als deposito’s, tenzij er een aparte categorie voor dergelijke passiva is.

1.2.

Zowel ten aanzien van de definiëring van de mate waarin financiële instrumenten substituten kunnen vormen voor deposito’s, als ten aanzien van het indelen van passiva als deposito’s, geldt het volgende:

a)

wordt het geldmarktinstrument geacht een hoge kredietkwaliteit te hebben, indien elk erkend ratingbureau dat het instrument heeft beoordeeld, er één van de twee hoogste beschikbare kortetermijnkredietbeoordelingen aan heeft toegekend of, indien het instrument niet is beoordeeld, het een gelijkwaardige kwaliteit heeft zoals bepaald door het interne ratingproces van de beheermaatschappij. Indien een erkend ratingbureau zijn hoogste kortetermijnbeoordeling in twee categorieën verdeelt, worden deze twee ratings als één enkele categorie beschouwd en daarmee als de hoogste beschikbare rating;

b)

als uitzondering op het vereiste in punt a) mag het geldmarktfonds overheidsemissies aanhouden met ten minste de rating „investeringswaardig”, waarbij „overheidsemissie” betekent geldmarktinstrumenten die zijn uitgegeven of gegarandeerd door een centrale, regionale of lokale overheid of centrale bank van een lidstaat, de ECB, de Unie of de Europese Investeringsbank;

c)

bij het berekenen van de WAL voor effecten, met inbegrip van gestructureerde financiële instrumenten, wordt de berekening van de looptijd gebaseerd op de resterende looptijd tot de wettelijke aflossing van de instrumenten. Wanneer in een financieel instrument een putoptie is besloten, mag in plaats van de wettelijke resterende looptijd de uitoefeningsdatum van de putoptie worden gebruikt, echter alleen indien te allen tijde aan de volgende voorwaarden is voldaan:

d)

bij het berekenen van zowel de WAL als de WAM wordt rekening gehouden met het effect van financiële derivaten, deposito’s en efficiënte technieken voor portefeuillebeheer;

e)

„gewogen gemiddelde looptijd” (WAM): een maat voor de gemiddelde tijd tot de vervaldag van alle onderliggende effecten in het fonds, zodanig gewogen dat de relatieve deelneming in elk instrument wordt weerspiegeld, onder de aanname dat de looptijd van een instrument met variabele rente de resterende tijd is tot de eerstvolgende renteherziening aan de geldmarktrente, in plaats van de tijd die resteert tot de hoofdsom van het effect moet worden terugbetaald. In de praktijk wordt de WAM gebruikt om de gevoeligheid van een GMF voor veranderende geldmarktrentes te meten;

f)

„gewogen gemiddelde resterende looptijd” (WAL): het gewogen gemiddelde van de resterende looptijd van elk in het fonds aangehouden effect, d.w.z. de tijd totdat de hoofdsom volledig wordt terugbetaald, zonder rente in aanmerking te nemen en zonder discontering. In tegenstelling tot de berekening van de WAM, staat de berekening van de WAL voor effecten met variable rente en gestructureerde financiële instrumenten het niet toe renteherzieningsdatums te gebruiken en wordt in plaats daarvan alleen de gestelde eindvervaldatum van een effect gebruikt. WAL wordt gebruikt om het kredietrisico te meten, aangezien het kredietrisico hoger is naarmate de terugbetaling van de hoofdsom langer wordt uitgesteld. WAL wordt ook gebruikt om het liquiditeitsrisico te beperken;

g)

„geldmarktinstrumenten”: instrumenten die normaal worden verhandeld op de geldmarkt, die liquide zijn en een waarde hebben die op elk moment nauwkeurig kan worden bepaald;

h)

„beheermaatschappij”: een maatschappij waarvan de normale werkzaamheden bestaan in het beheren van de portefeuille van een GMF.

5.1.

Voor het berekenen van monetaire aggregaten en tegenposten van het eurogebied moet worden vastgesteld welke tegenpartijen die deel uitmaken van de geldaanhoudende sector, in het eurogebied zijn gevestigd. Hiertoe worden, overeenkomstig het herziene Europees Systeem van Rekeningen (hierna: het „ESR 2010”) zoals vastgelegd door Verordening (EU) nr. 549/2013 (zie deel 3 van bijlage II), de tegenpartijen die geen MFI zijn, onderverdeeld in overheid (S.13), waarbij de centrale overheid (S.1311) bij totale depositoverplichtingen apart wordt onderscheiden, en de sectoren van overige ingezetenen. Om de monetaire aggregaten en krediettegenposten maandelijks naar sector te kunnen uitsplitsen, worden de sectoren van overige ingezetenen verder uitgesplitst in de volgende subsectoren: Beleggingsfondsen m.u.v. GMF’s (S.124), overige financiële intermediairs m.u.v. verzekeringsinstellingen en pensioenfondsen + financiële hulpbedrijven + financiële instellingen en kredietverstrekkers binnen concernverband (S.125 + S.126 + S.127), verzekeringsinstellingen (S.128), pensioenfondsen (S.129), niet-financiële vennootschappen (S.11) en huishoudens, instellingen zonder winstoogmerk ten behoeve van huishoudens (S.14 + S.15). Een extra onderscheid wordt gemaakt voor tegenpartijen die LFI’s zijn en als centrale tegenpartij optredende clearinginstellingen, zulks binnen de gefuseerde tegenpartijensectoren (S.125 + S.126 + S.127). Voor eenmanszaken/personenvennootschappen zonder rechtspersoonlijkheid zie sectie 3. Ten aanzien van totale deposito’s en de depositocategorieën „deposito’s met een vaste looptijd van langer dan twee jaar”, „deposito’s met een opzegtermijn van langer dan twee jaar” en „repo’s” wordt, met het oog op de minimumreserveverplichtingen van de ECB, een extra onderscheid gemaakt tussen kredietinstellingen, andere MFI-tegenpartijen en centrale overheid.

5.2.

Met betrekking tot totale depositoverplichtingen en de activacategorie totale leningen wordt een extra onderscheid gemaakt voor central banken (S.121) en deposito-instellingen met uitzondering van de centrale bank (S.122) en voor de buitenlandse banken en niet-banken voor een beter inzicht in het kredietverstrekkings- en financieringsbeleid in de bancaire sector en een betere monitoring van interbancaire activiteiten.

5.3.

Aangaande intra-groep posities wordt een extra onderscheid gemaakt voor lening- en depositoposities en transacties tussen deposito-instellingen met uitzondering van de centrale bank (S.122) om kruisverbanden tussen tot dezelfde groep behorende kredietinstellingen (binnenlandse en overige eurogebiedlidstaten) aan te tonen.

5.4.

Met betrekking aangehouden schuldbewijzen met een oorspronkelijke looptijd van tot en met één jaar, met een uitsplitsing naar valuta, wordt een extra onderscheid gemaakt voor de overheid (S.13) voor een beter overzicht over de kruisverbanden tussen overheden en banken.

5.5.

Bepaalde deposito’s/leningen voortvloeiend uit repo’s/repotransacties met wederverkoopverplichting of soortgelijke transacties met „overige financiële bemiddelaars (S.125) + financiële hulpbedrijven (S.126)” + financiële instellingen en kredietverstrekkers binnen concernverband (S.127) kunnen betrekking hebben op transacties met een centrale tegenpartij. Een centrale tegenpartij is een entiteit die zichzelf juridisch tussen tegenpartijen plaatst bij contracten die op financiële markten worden verhandeld, en daarbij de koper wordt voor elke verkoper en de verkoper voor elke koper. Omdat dergelijke transacties vaak substituten zijn voor bilaterale zakelijke transacties tussen MFI’s, wordt binnen de depositocategorie „repo-overeenkomsten” een extra onderscheid gemaakt met betrekking tot zakelijke transacties die gedaan worden met deze tegenpartijen. Evenzo wordt binnen de activacategorie „leningen” een extra onderscheid gemaakt met betrekking tot repo-overeenkomsten met wederinkoop met deze tegenpartijen.

5.6.

Met betrekking tot alle statistische uitsplitsingen worden tegenpartijen die in de eigen lidstaat gevestigd zijn onderscheiden andere in de overige eurogebiedlidstaten gevestigde tegenpartijen. Tegenpartijen die in het eurogebied gevestigd, worden omschreven aan de hand van hun nationale sector of institutionele classificatie conform de de door de ECB voor statistische doeleinden aangehouden lijsten en „Monetary, financial institutions and markets statistics sector manual: Guidance for the statistical classification of customers” van de ECB, dat classificatieprincipes volgt die, voor zover mogelijk, overeenkomen met het ESR 2010. Voor de buiten het eurogebied gevestigde tegenpartijen is geen geografische uitsplitsing vereist.

5.7.

In het geval van aandelen/rechten van deelneming in geldmarktfondsen uitgegeven door MFI’s van de eurogebiedlidstaten, rapporteren informatieplichtigen ten minste gegevens betreffende het ingezetenschap van de houders uitgesplitst naar „binnenland/eurogebied, met uitzondering van binnenland/buitenland” opdat bezittingen van niet-ingezetenen van het eurogebied buiten beschouwing kunnen worden gelaten. NCB’s kunnen de vereiste statistische gegevens ook afleiden uit de op basis van Verordening (EU) nr. 1011/2012 (ECB/2012/24) verzamelde gegevens, voor zover de gegevens voldoen aan de tijdigheidseis van artikel 7 van deze verordening en aan de in bijlage IV vastgelegde minimumnormen.

1.

Uitsplitsing naar subsector, looptijd en onderpand voor onroerend goed van kredieten aan niet-MFI’s van het eurogebied (zie tabel 2).

Dit is vereist om de volledige subsector- en looptijdenstructuur van de algehele kredietverlening van MFI’s (leningen en effecten) ten opzichte van de geldaanhoudende sector te kunnen volgen. Voor niet-financiële vennootschappen en huishoudens zijn verdere „waarvan”-posities vereist die de leningen aangeven die gegarandeerd worden door een onroerend onderpand.

Voor in euro luidende leningen met een oorspronkelijke looptijd langer dan één jaar en langer dan twee jaar ten opzichte van niet-financiële vennootschappen en huishoudens zijn verdere „waarvan”-posities vereist voor bepaalde overige looptijden en renteherzieningsperioden (zie tabel 2). Onder een renteherziening wordt verstaan een wijziging in de rentevoet van een lening die is voorzien in de actuele leenovereenkomst. Tot leningen die onderhevig zijn aan renteherziening, behoren onder andere leningen met rentevoeten die periodiek worden herzien in overeenstemming met de ontwikkeling van een index, bijv. Euribor, leningen met rentevoeten die voortdurend worden herzien bijv. variabele rente, en leningen met rentevoeten die kunnen worden herzien wanneer de MFI dit aangewezen acht.

2.

Uitsplitsing naar subsector van MFI-depositoverplichtingen aan overheden (met uitzondering van centrale overheden) van de eurogebiedlidstaten (zie tabel 2).

Dit is vereist als aanvullende informatie bij de maandelijkse rapportage.

3.

Sectorale uitsplitsing van balansposities met betrekking tot tegenpartijen van buiten het eurogebied (zie tabel 2).

De sectorindeling overeenkomstig het Systeem van Nationale Rekeningen (hierna: „SNR 2008”) is van toepassing indien het ESR 2010 niet van kracht is.

4.

Identificatie van posities op de balans voor derivaten en opgebouwde rente op leningen en deposito’s binnen de overige activa en overige passiva (zie tabel 2).

Deze uitsplitsing is vereist voor consistentere statistieken.

5.

Uitsplitsing naar land, waaronder posities ten aanzien van de Europese Investeringsbank en het Europese Stabilitsatiemechanisme (zie tabel 3).

Deze uitsplitsing is vereist voor een nadere analyse van monetaire ontwikkelingen en tevens voor overgangsvereisten en voor gegevenskwaliteitscontrole.

6.

Sectorale uitsplitsing voor intra-eurogebied grensoverschrijdende deposito’s vanuit en leningen aan niet-MFI’s (zie tabel 3).

Deze uitsplitsing is vereist om de posities van de MFI-sectoren in de afzonderlijke lidstaten ten aanzien van de overige eurogebiedlidstaten vast te stellen.

7.

Uitsplitsing naar valuta (zie tabel 4).

Deze uitsplitsing is vereist voor de berekening van voor wisselkoerswijzigingen gecorrigeerde transacties voor monetaire aggregaten en tegenposten, in die gevallen waarin deze aggregaten alle valuta’s omvatten.

2.1.

Voor de toepassing van artikel 6, onder a), berekenen MFI’s de posten in deel 1 en 2 van tabel 5 als nettostromen van gesecuritiseerde leningen of anderszins in de betreffende periode afgestoten leningen min de in de betreffende periode verworven leningen. Leningen die zijn overgedragen aan of verworven van een andere binnenlandse MFI, en leningen die worden overgedragen als resultaat van een splitsing van de informatieplichtige, of van een fusie of overname waarbij de informatieplichtige of een andere binnenlandse MFI is betrokken, worden niet meegenomen in deze berekening. Leningen die zijn overgedragen aan of verkregen van niet-binnenlandse MFI’s worden meegenomen in deze berekening.

2.2.

De in sectie 3.1 bedoelde posten worden als volgt toegerekend aan deel 1 en 2 van tabel 5:

2.3.

De posten in deel 1 van tabel 5 worden, op maandbasis, verder uitgesplitst naar de tegenpartij bij de leningoverdracht, waarbij een onderscheid wordt gemaakt tussen lege financiële instellingen, waarvan ingezeten lege financiële instellingen in het eurogebied, en overige tegenpartijen. Verdere uitsplitsingen naar oorspronkelijke looptijd en doel van de lening zijn op kwartaalbasis vereist voor sommige posten zoals aangegeven in tabel 5 (b).

3.1.

MFI’s verstrekken als volgt gegevens overeenkomst deel 3 van tabel 5 inzake gesecuritiseerde en van de balans verwijderde leningen waarvoor de MFI als beheerder optreedt:

3.2.

Aangaande sectie 3.1 (b) kunnen NCB’s verlangen dat MFI’s in plaats daarvan nettostromen van leningoverdrachten en -overnames verstrekken waarvoor de MFI als beheerder optreedt, zodat de NCB de in sectie 3.1 (b) bedoelde financiële transacties kan afleiden.

3.3.

NCB’s kunnen informatieplichtigen een vrijstelling verlenen van de vereisten van sectie 3.1 (b), indien de netto ontvangen stromen van deel 1.1 van tabel 5 voldoen aan de doelstelling van sectie 3.2, d.w.z. indien nationale praktijk inhoudt dat MFI’s optreden als beheerder van gesecuritiseerde en van de balans verwijderde leningen. NCB’s verzekeren dat die nettostromen consistent zijn met de beoogde berekening van de financiële transacties, met uitzondering van leningoverdrachten en -overnames in sectie 3.1 (b). Voor noodzakelijke wijzigingen kunnen NCB’s van MFI’s aanvullende informatie verlangen.

3.4.

NCB’s kunnen de statistische rapportagevereisten van deze sectie uitbreiden tot alle van de balans verwijderde gesecuritiseerde of anderszins overgedragen leningen waarvoor MFI’s als beheerder optreden. Indien zulks het geval is, zal de NCB de MFI’s in kennis stellen van de statistische rapportagevereisten uit hoofde van deel 3 van tabel 5.

4.1.

MFI’s verstrekken kwartaalgegevens inzake alle in een securitisatie beheerde leningen zulks overeenkomstig deel 4 van tabel 5, ongeacht of de beheerde leningen of de respectieve rechten inzake beheer op de balans van de informatieplichtige worden opgenomen.

4.2.

Met betrekking tot leningen die beheerd worden voor lege financiële instellingen die ingezeten zijn in andere lidstaten van het eurogebied, verschaffen MFI’s verdere uitsplitsingen door de beheerde leningen door afzonderlijke aggregatie van de beheerde leningen voor elke lidstaat waarin een lege financiële instelling ingezeten is.

4.3.

NCB’s mogen de gegevens van artikel 6, onder b), of een deel ervan, LFI-gewijs verzamelen van ingezeten MFI’s die optreden als beheerders van gesecuritiseerde leningen. Als een NCB meent dat de gegevens van afdeling 4.4 en de uitsplitsingen van afdeling 4.2 LFI-gewijs verzameld kunnen worden, deelt het de LFI’s mee of, en indien van toepassing, in welke mate de rapportage van de bovenvermelde secties 4.1 en 4.2 vereist is.

5.1.

MFI’s die de IAS 39, de IFRS 9 of soortgelijke regels toepassen, rapporteren overeenkomstig deel 5 van tabel 5 de per maandultimo uitstaande bedragen van leningen die zijn afgestoten door middel van een securitisatie en niet van de balans zijn verwijderd.

5.2.

MFI’s waarvoor de vrijstelling in artikel 9, lid 6, van toepassing is, rapporteren de aan het einde van het kwartaal uitstaande bedragen van de leningen die zijn afgestoten door middel van een securitisatie en van de balans zijn verwijderd, maar nog steeds worden opgenomen in de jaarrekening overeenkomstig deel 5 van tabel 5.

1.

De uitsplitsing naar valuta bedoeld in sectie 4 van deel 2.

2.

De afzonderlijke identificatie van:

3.

De uitsplitsing naar sector bedoeld in sectie 3 van deel 3.

4.

De uitsplitsing naar land bedoeld in sectie 4 van deel 3.

5.

De uitsplitsing naar valuta bedoeld in sectie 5 van deel 3.

1.

Voor elke lidstaat die de euro niet als munteenheid hebben (hierna: „eurogebiedlidstaat”) bestaat de populatie van informatieplichtigen uit MFI’s die zijn opgenomen in de lijst van MFI’s voor statistische doeleinden en die ingezetenen zijn van de eurogebiedlidstaten (1). Dit zijn:

In zogenaamde „offshore” financiële centra gevestigde instellingen worden vanuit statistisch oogpunt behandeld als ingezetenen van het grondgebied waar zij zijn gevestigd.

2.

MFI’s consolideren voor statistische doeleinden de activiteiten van al hun in dezelfde nationale lidstaat gevestigde binnenlandse kantoren (maatschappelijke zetel of hoofdkantoor en/of bijkantoren). Voor de statistische rapportages is grensoverschrijdende consolidatie niet toegestaan.

1.

In deze tabel wordt een gedetailleerde standaardbeschrijving gegeven van de instrumentcategorieën die de nationale centrale banken (NCB’s), conform deze verordening omzetten in categorieën die op het nationale niveau van toepassing zijn overeenkomstig deze verordening. De tabel is geen lijst van afzonderlijke financiële instrumenten en de beschrijvingen zijn niet uitputtend. De definities verwijzen naar het ESR 2010.

2.

De oorspronkelijke looptijd, d.w.z. de looptijd bij uitgifte, is de vaste looptijd van een financieel instrument, vóór afloop waarvan het niet kan worden afgelost, bijv. schuldbewijzen, of vóór afloop waarvan het slechts met een soort boete kan worden afgelost bijv. bij sommige soorten deposito’s. De opzegtermijn is de tijdspanne tussen het ogenblik waarop de houder zijn voornemen om tot aflossing over te gaan bekendmaakt en de datum waarop het hem is toegestaan het zonder een boete in geld om te zetten. Financiële instrumenten worden alleen naar opzegtermijn ingedeeld wanneer er geen overeengekomen looptijd is.

3.

Financiële aanspraken kunnen worden onderscheiden op al dan niet-verhandelbaarheid. Een aanspraak is verhandelbaar als de eigendom ervan zonder meer kan worden overgedragen van de ene eenheid naar de andere door levering of endossement, of, in geval van financiële derivaten, kan worden gecompenseerd. Hoewel elk financieel instrument kan worden verhandeld, zijn verhandelbare instrumenten bedoeld om op een georganiseerde beurs of onderhands („over-the-counter”) te worden verhandeld, al is daadwerkelijke handel geen noodzakelijke voorwaarde voor verhandelbaarheid.

Tabel

Instrumentcategorieën

ACTIVACATEGORIEËN

PASSIVACATEGORIEËN

1.

Met een * gemarkeerde cellen in tabel 1 van bijlage I worden gebruikt bij de berekening van de reservebasis. Wat betreft schuldbewijzen, moeten de kredietinstellingen ofwel het bewijs van de passiva leveren om vrijgesteld te worden van de reservebasis ofwel een genormaliseerd bedrag aftrekken ter grootte van een door de Europese Centrale Bank (ECB) gespecificeerd percentage. De geschakeerde cellen worden uitsluitend gerapporteerd door reserveplichtige kredietinstellingen.

2.

De kolom „w.v. kredietinstellingen met reserveverplichtingen, ECB en nationale centrale banken (NCB’s)” bevat niet de passiva van rapporterende instellingen jegens instellingen die in de lijst van instellingen worden genoemd als zijnde vrijgesteld van het aanhouden van reserveverplichtingen van de ECB, d.w.z. instellingen die zijn vrijgesteld om andere redenen dan reorganisatie. instellingen die op grond van reorganisatie tijdelijk van hun reserveverplichtingen zijn ontheven, worden behandeld als instellingen met reserveverplichtingen. Passiva jegens deze instellingen vallen derhalve onder de kolom „w.v. kredietinstellingen met reserveverplichtingen, ECB en NCB’s”. Onder deze kolom vallen ook de verplichtingen jegens instellingen die door toepassing van de vasteaftrekregeling feitelijk niet verplicht zijn tot het aanhouden van reserves bij het Europees Stelsel van centrale banken.

3.

Volledige rapporteurs kunnen ook informatie verstrekken over posities ten opzichte van „andere MFI’s dan kredietinstellingen met reserveverplichtingen, ECB en NCB’s”, in plaats van posities ten opzichte van „MFI’s” en „kredietinstellingen met reserveverplichtingen, ECB en NCB’s”, op voorwaarde dat dit niet ten koste gaat van de gedetailleerdheid van gegevens en geen gevolgen heeft voor posities in niet-geschakeerde cellen. Voorts bestaat de mogelijkheid dat kredietinstellingen met reserveverplichtingen, afhankelijk van de nationale inzamelingssystemen en zonder dat dit afbreuk doet aan de verplichting tot het hanteren van de definities en classificatiebeginselen met betrekking tot de MFI-balans zoals neergelegd in deze verordening, de noodzakelijke gegevens voor het berekenen van de reservebasis, uitgezonderd die welke betrekking hebben op verhandelbare waardepapieren, verstrekken overeenkomstig de beneden aangegeven tabel, mits dit niet ten koste gaat van de posities in de geschakeerde cellen in tabel 1 van bijlage I.

4.

Kredietinstellingen die bij de zogenaamde „cutting-off-the-tail”-procedure zijn betrokken, rapporteren ten minste de kwartaalgegevens die nodig zijn om de reservebasis te berekenen overeenkomstig de tabel hierna.

5.

Voor rapportage overeenkomstig de tabel hierna, moet een strikte overeenstemming met tabel 1 van bijlage I gewaarborgd worden.

1.1.

Afhankelijk van de vervulling van de in artikel 11 van Verordening (EG) nr. 1745/2003 (ECB/2003/9) uiteengezette voorwaarden, kan de directie reserveplichtige kredietinstellingen toestaan statistieken geaggregeerd als groep binnen een lidstaat te rapporteren. Alle betrokken instellingen worden afzonderlijk opgenomen in de lijst van MFI’s van de ECB.

1.2.

Indien kredietinstellingen toestemming is verleend minimumreserves aan te houden via een bemiddelende instelling, op grond van artikel 10 van Verordening (EG) nr. 1745/2003 (ECB/2003/9), en geen voordeel hebben van de in deze paragraaf bedoelde rapportage als groep, kan de betreffende NCB de bemiddelende instelling machtigen statistieken namens kredietinstellingen geaggregeerd te rapporteren (m.u.v. van die betreffende de reservebasis). Alle betrokken instellingen worden afzonderlijk opgenomen in de lijst van MFI’s van de ECB.

1.3.

Indien de groep van kredietinstellingen slechts bestaat uit instellingen die bij de zogenaamde „cutting-off-the-tail”-procedure zijn betrokken, dienen zij slechts te voldoen aan de regels betreffende vereenvoudigde rapportage voor instellingen die bij de zogenaamde „cutting-off-the-tail”-procedure zijn betrokken. In alle andere gevallen blijft het volledige rapportageschema op de hele groep van toepassing.

2.1.

Voor de toepassing van deze bijlage hebben de termen „fusie”, „fuserende instellingen”, en „overnemende instelling” dezelfde betekenis als in artikel 1 van Verordening (EG) nr. 1745/2003 (ECB/2003/9).

2.2.

Voor de reserveperiode waarin een fusie plaatsvindt, worden de reserveverplichtingen van de overnemende instelling berekend en moeten deze worden nagekomen zoals vastgelegd in artikel 13 van Verordening (EG) nr. 1745/2003 (ECB/2003/9).

2.3.

Voor de daarop volgende reserveperiodes wordt de reserveverplichting van de overnemende instelling berekend op basis van een reservebasis en van statistische informatie die wordt gerapporteerd overeenkomstig de regels in de tabel hierna. In andere gevallen gelden de normale regels voor het rapporteren van statistische informatie en het berekenen van reserveverplichtingen, zoals vastgelegd in artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1745/2003 (ECB/2003/9).

2.4.

Zonder afbreuk te doen aan de in de vorige paragrafen uiteengezette verplichtingen, kan de betreffende NCB de overnemende instelling toestemming geven via tijdelijke procedures te voldoen aan de verplichtingen om statistische informatie te rapporteren, bijvoorbeeld aparte formulieren voor elk van de fuserende instellingen gedurende verscheidene perioden nadat de fusie heeft plaatsgevonden. De duur van deze vrijstelling van normale rapportageprocedures dient zoveel mogelijk beperkt te blijven en een periode van zes maanden nadat de fusie heeft plaatsgevonden, niet te overschrijden. Deze vrijstelling laat de verplichting van de overnemende instelling onverlet om te voldoen aan haar rapportageverplichtingen overeenkomstig deze verordening en, indien van toepassing, aan haar verplichting om de rapportageverplichtingen van fuserende instellingen op zich te nemen overeenkomstig deze bijlage.

Tabel

Specifieke regels voor de berekening van reserveverplichtingen van kredietinstellingen die betrokken zijn bij een fusie (1)

1.

Minimumnormen voor transmissie:

2.

Minimumnormen voor nauwkeurigheid:

3.

Minimumnormen voor de conceptuele naleving:

4.

Minimumnormen voor herzieningen:

De informatieplichtigen moeten het door de ECB en de betrokken NCB vastgestelde herzieningenbeleid en -procedures volgen. Herzieningen die afwijken van regelmatige herzieningen worden van een toelichting voorzien.

Verordening (EG) nr. 25/2009 (ECB/2008/32)

(PB L 15 van 20.1.2009, blz. 14).

Verordening (EU) nr. 883/2011

(PB L 228 van 3.9.2011, blz. 13).