«Σε περίπτωση ουσιαστικής διαφοράς ανάμεσα στα επαγγελματικά προσόντα του παρόχου και την απαιτούμενη εκπαίδευση στο κράτος μέλος υποδοχής, και στο βαθμό που η διαφορά αυτή μπορεί να είναι επιβλαβής για τη δημόσια υγεία ή ασφάλεια και δεν μπορεί να αντισταθμιστεί μέσω της επαγγελματικής εμπειρίας ή των γνώσεων, δεξιοτήτων και των ικανοτήτων που αποκτήθηκαν μέσω της διά βίου μάθησης για τις οποίες υπάρχει σχετική τυπική επικύρωση από αρμόδιο φορέα, το κράτος μέλος υποδοχής οφείλει να παράσχει στον πάροχο τη δυνατότητα να αποδείξει ότι έχει αποκτήσει τις γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες που του έλειπαν.»

«Σε περίπτωση ουσιαστικής διαφοράς ανάμεσα στα επαγγελματικά προσόντα του παρόχου και την απαιτούμενη εκπαίδευση στο κράτος μέλος υποδοχής, και στο βαθμό που η διαφορά αυτή μπορεί να είναι επιβλαβής για τη δημόσια υγεία ή ασφάλεια και δεν μπορεί να αντισταθμιστεί μέσω της επαγγελματικής εμπειρίας ή των γνώσεων, δεξιοτήτων και των ικανοτήτων που αποκτήθηκαν μέσω της διά βίου μάθησης για τις οποίες υπάρχει σχετική τυπική επικύρωση από αρμόδιο φορέα, το κράτος μέλος υποδοχής οφείλει να παράσχει στον πάροχο τη δυνατότητα να αποδείξει, μέσω δοκιμασίας επάρκειας, όπως αναφέρεται στο στοιχείο β) του δευτέρου εδαφίου, ότι έχει αποκτήσει τις γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες που του έλειπαν.».