ISSN 1725-521X

doi:10.3000/1725521X.C_2009.245.lit

Europos Sąjungos

oficialusis leidinys

C 245

European flag  

Leidimas lietuvių kalba

Informacija ir prane_imai

52 tomas
2009m. spalio 13d.


Prane_imo Nr.

Turinys

Puslapis

 

I   Rezoliucijos, rekomendacijos ir nuomonės

 

NUOMONĖS

 

Komisija

2009/C 245/01

Komisijos nuomonė kaip nustatyta Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (Darbo laiko direktyva) 17 straipsnio 5 dalyje – Pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų Jungtinėje Karalystėje mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, galiojimo pratęsimas

1

2009/C 245/02

Komisijos nuomonė kaip nustatyta Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (Darbo laiko direktyva) 17 straipsnio 5 dalyje – Pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų Nyderlanduose mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, galiojimo pratęsimas

6

2009/C 245/03

Komisijos nuomonė kaip nustatyta Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (Darbo laiko direktyva) 17 straipsnio 5 dalyje – Pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų Vengrijoje mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, galiojimo pratęsimas

10

 

II   Komunikatai

 

EUROPOS SĄJUNGOS INSTITUCIJŲ IR ORGANŲ PRIIMTI KOMUNIKATAI

 

Komisija

2009/C 245/04

Neprieštaravimas praneštai koncentracijai (Byla COMP/M.5594 – TNT Post Holding Deutschland/Georg von Holtzbrinck/JVS) ( 1 )

14

 

IV   Pranešimai

 

EUROPOS SĄJUNGOS INSTITUCIJŲ IR ORGANŲ PRANEŠIMAI

 

Taryba

2009/C 245/05

2009 m. spalio 9 d. Tarybos sprendimas dėl Italijai, Liuksemburgui ir Maltai atstovaujančių Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto narių ir pakaitinių narių skyrimo

15

2009/C 245/06

2009 m. spalio 9 d. Tarybos sprendimas dėl Slovėnijai atstovaujančių Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto narių ir pakaitinių narių skyrimo

17

2009/C 245/07

2009 m. spalio 9 d. Tarybos sprendimas dėl Europos gyvenimo ir darbo sąlygų gerinimo fondo valdybos dviejų pakaitinių narių skyrimo

18

 

Komisija

2009/C 245/08

Euro kursas

19

 

V   Skelbimai

 

ADMINISTRACINĖS PROCEDŪROS

 

Komisija

2009/C 245/09

Kvietimai teikti paraiškas pagal Europos Bendrijos mokslinių tyrimų, technologinės plėtros ir demonstracinės veiklos septintosios bendrosios programos 2010 metų darbo programą Žmonės

20

 

PROCEDŪROS, SUSIJUSIOS SU KONKURENCIJOS POLITIKOS ĮGYVENDINIMU

 

Komisija

2009/C 245/10

Valstybės Pagalba – Graikija – Valstybės pagalba C 21/09 (ex N 105/08, ex N 168/08 ir ex N 169/08) – Uosto infrastruktūra – Pirėjaus uosto infrastruktūros ir įrenginių viešasis finansavimas – Kvietimas teikti pastabas pagal EB sutarties 88 straipsnio 2 dalį ( 1 )

21

2009/C 245/11

Išankstinis pranešimas apie koncentraciją (Byla COMP/M.5620 – Volkswagen Financial Services/MoellerGruppen/JV) – Bylą numatoma nagrinėti supaprastinta tvarka ( 1 )

41

 


 

(1)   Tekstas svarbus EEE

LT

 


I Rezoliucijos, rekomendacijos ir nuomonės

NUOMONĖS

Komisija

13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/1


KOMISIJOS NUOMONĖ

kaip nustatyta Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (Darbo laiko direktyva) 17 straipsnio 5 dalyje

Pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų Jungtinėje Karalystėje mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, galiojimo pratęsimas

2009/C 245/01

1.   Įžanga

Ši nuomonė pateikiama pagal Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (toliau – Darbo laiko direktyva) (1) 17 straipsnio 5 dalį. Ji susijusi su pagal šį straipsnį pateiktu Jungtinės Karalystės pranešimu, kuriame informuota apie pageidavimą iki 2011 m. liepos 31 d. toliau taikyti pereinamojo laikotarpio priemones, susijusias su mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laiko ribomis.

1993 m. pirmosios Darbo laiko direktyvos nuostatos nebuvo taikomos mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams. Tai buvo pakeista 2000 m. priėmus iš dalies keičiančią direktyvą, todėl dabar mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams konsoliduotosios Darbo laiko direktyvos nuostatos taikomos kaip ir kitiems darbuotojams (2). Įprastinėmis sąlygomis pagal direktyvos 6 straipsnį vidutinis darbo laikas yra ne ilgesnis kaip 48 valandos per savaitę (3), įskaitant visus viršvalandžius. Tačiau pagal Darbo laiko direktyvos 17 straipsnio 5 dalį pereinamojo laikotarpio priemones leidžiama taikyti šioms mokomąją praktiką atliekančių gydytojų savaitinio darbo laiko riboms.

Atitinkamos 17 straipsnio 5 dalies pastraipos:

„… Taikant 6 straipsnį (vidutinis darbo laikas yra ne ilgesnis kaip 48 valandos per savaitę), nukrypti leidžiančias nuostatas (susijusias su mokomąją praktiką atliekančiais gydytojais) galima taikyti penkerių metų pereinamuoju laikotarpiu nuo 2004 m. rugpjūčio 1 d.

Valstybėms narėms prireikus gali būti suteikta dar iki dvejų metų (nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d.) laiko atsižvelgti į darbo laiko nuostatų reikalavimų įvykdymo sunkumus, susijusius su jų įsipareigojimais sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje. Likus ne mažiau kaip šešiems mėnesiams iki pereinamojo laikotarpio pabaigos atitinkama valstybė narė apie tai praneša Komisijai, nurodydama priežastis, kad Komisija per tris mėnesius nuo tokio pranešimo ir atitinkamai pasikonsultavusi galėtų pareikšti savo nuomonę. Jei valstybė narė nesilaiko Komisijos nuomonės, ji savo sprendimą privalo pagrįsti. Valstybės narės pranešimas ir pagrindimas bei Komisijos nuomonė skelbiami Europos Sąjungos oficialiajame leidinyje ir siunčiami Europos Parlamentui.

Valstybės narės prireikus gali turėti papildomą laikotarpį iki vienerių metų atsižvelgti į ypatingus sunkumus vykdant [pirmesnėje] pastraipoje minėtus įsipareigojimus. Jos privalo laikytis toje pastraipoje nustatytos tvarkos.

Valstybės narės užtikrina, kad per pirmuosius trejus pereinamojo laikotarpio metus darbo valandos per savaitę jokiu būdu neviršys 58 valandų, per kitus dvejus metus – vidutiniškai 56 valandų, o per likusį laiką – vidutiniškai 52 valandų…

Taikant 16 straipsnio b punktą (atskaitos laikotarpis vidutiniam savaitiniam darbo laikui skaičiuoti), jei pamatinis laikotarpis ne ilgesnis kaip 12 mėnesių, leidžiančias nukrypti nuostatas galima taikyti (mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams) per pirmąją pereinamojo laikotarpio dalį (2004–2007 m.) ir po to šešis mėnesius.“

Pagal 17 straipsnio 5 dalį taip pat numatytos darbdavių ir darbuotojų atstovų konsultacijos dėl visų pereinamojo laikotarpio priemonių įgyvendinimo: „siekdamas susitarimo visais įmanomais atvejais dėl pereinamuoju laikotarpiu taikomų priemonių, darbdavys pradeda iš anksto konsultuotis su darbuotojų atstovais“. Sudarius tokį susitarimą turi būti laikomasi 17 straipsnio 5 dalyje nustatytų ribų, tačiau jame pirmiausia gali būti nustatomos priemonės, kurias reikia taikyti, kad, baigiantis pereinamajam laikotarpiui, savaitinis darbo laikas sutrumpėtų iki vidutinio 48 valandų darbo laiko.

Toliau lentelėje apibendrintos šios pereinamojo laikotarpio priemonės.

Lentelė. Mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams taikomų pereinamojo laikotarpio nuostatų apibendrinimas (pagal 17 straipsnio 5 dalį)

Laikotarpis

Galima leidžianti nukrypti nuostata

Sąlygos

2004 m. rugpjūčio 1 d.–2009 m. liepos 31 d.

Nuo 48 valandų vidutinio savaitinio darbo laiko ribos leidžianti nukrypti nuostata

Pereinamojo laikotarpio ribos, taikomos vidutiniam savaitiniam darbo laikui:

 

2004 m. rugpjūčio 1 d.–2007 m. liepos 31 d.

Negali viršyti vidutiniškai 58 valandų per savaitę. Atskaitos laikotarpis (4)negali būti ilgesnis kaip 12 mėnesių.

 

2007 m. rugpjūčio 1 d.–2009 m. liepos 31 d.

Negali viršyti vidutiniškai 56 valandų per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2009 m. rugpjūčio 1 d.–2011 m. liepos 31 d.

Pirmiau minėtos nuo 48 valandų ribos leidžiančios nukrypti nuostatos galiojimo pratęsimas

Jeigu būtina, atsižvelgti į darbo laiko nuostatų reikalavimų įvykdymo sunkumus, susijusius su įsipareigojimais sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje.

Norėdama pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, valstybė narė iki 2009 m. sausio 31 d. turi apie tai pranešti Komisijai ir prašymą pagrįsti. Dėl šio pranešimo Komisija pateikia nuomonę.

Bet kuriuo atveju vidutinis savaitinis darbo laikas negali būti ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2011 m. rugpjūčio 1 d.–2012 m. liepos 31 d.

Galimas tolesnis pirmiau minėtos leidžiančios nukrypti nuostatos galiojimo pratęsimas

Jei būtina, atsižvelgti į ypatingus sunkumus vykdant minėtus įsipareigojimus.

Norėdama pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, valstybė narė iki 2011 m. sausio 31 d. turi apie tai pranešti Komisijai ir prašymą pagrįsti. Dėl šio pranešimo Komisija pateikia nuomonę.

Bet kuriuo atveju vidutinis savaitinis darbo laikas negali būti ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2.   Valstybės narės pranešimas

Jungtinės Karalystės nacionalinės institucijos 2009 m. sausio 28 d. raštu (registruotu 2009 m. sausio 29 d.) Komisijos tarnyboms pranešė, kad nori pasinaudoti 17 straipsnio 5 dalyje numatyta galimybe ir „ilgiausiai trejus metus“ (nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d.) taikyti specialias pereinamojo laikotarpio taisykles, pagal kurias leidžiamas ne ilgesnis kaip 52 valandų vidutinis savaitinis mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikas.

Pranešime nurodytos šios priežastys:

JK teigia, kad bendradarbiaudama su sveikatos paslaugų teikėjais ir gydytojams atstovaujančiomis organizacijomis, yra pasiryžusi taikyti 48 valandų ribą mokamąją praktiką atliekančių gydytojų vidutiniam savaitiniam darbo laikui. Į naująjį socialinių partnerių susitarimą dėl darbo užmokesčio viešajame sveikatos sektoriuje „Naujasis susitarimas“ jau įtrauktos svarios finansinės paskatos ligoninėms sumažinti mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo valandas. Nacionalinės institucijos taip pat finansuoja labai svarbią programą, pagal kurią remiami sveikatos institucijų veiksmai direktyvos tikslams pasiekti.

JK mano, kad padarė didelę pažangą siekdama įvykdyti reikalavimą mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui taikyti 48 valandų vidutinę savaitinę ribą. Ji teigia, kad dar prieš 2009 m. rugpjūčio 1 d. didžioji dauguma JK mokomąją praktiką atliekančių gydytojų dirbo vidutiniškai 48 ar mažiau valandų per savaitę (duomenų nepateikta), ir tikisi, kad iki nurodytos datos ši gydytojų dalis dar labiau padidės.

JK teigia, kad po 2009 m. rugpjūčio 1 d. kai kurie mokomąją praktiką atliekantys gydytojai ir toliau dirbs ilgiau nei vidutiniškai 48 valandas, kadangi:

Nesutampa mokomąją praktiką atliekančių gydytojų paklausa ir pasiūla (2008 m. pasibaigus įdarbinimo laikotarpiui liko beveik 5 % laisvų medicininės praktikos vietų);

Trūksta laisvas vietas galinčių užpildyti laikinai pavaduojančių medikų (tiek įdarbinamų JK, tiek tarptautiniu mastu);

Pertvarkius ligonines, keliose vietovėse darbuotojams gali tekti laikinai teikti paslaugas dviejose skirtingose vietose;

Visi pirmiau minėti veiksniai kelia dar daugiau sunkumų ligoninėse, kurios paslaugas turi teikti 24 valandas per parą, mažuose, atokiuose ir kaimo gydymo įstaigų skyriuose ir kai teikiamos tam tikros labai specifinės paslaugos.

Siekiant rasti sprendimą, mokomąją praktiką atliekančių gydytojų skaičius toliau didinamas, o nacionalinės institucijos taip pat imasi priemonių laikinai pavaduojančių gydytojų skaičiui padidinti ir padėti ligoninėms veiksmingiau spręsti laikinai pavaduojančių gydytojų poreikio problemas. Tačiau nacionalinių institucijų vertinimu, ateinančius dvejus trejus metus ir toliau trūks medicinos darbuotojų.

JK ketina užtikrinti, kad tik maža medicinos paslaugų dalis būtų teikiama mokomąją praktiką atliekančių gydytojų, dirbančių vidutiniškai iki 52 valandų per savaitę. Iki 2009 m. rugpjūčio 1 d. nacionalinės institucijos ketina tiksliai nustatyti, kokias paslaugas teikiant reikia ilgesnio pereinamojo laikotarpio, ir vėliau atidžiai stebėti situaciją idant ji visiškai atitiktų tikslus.

3.   Konsultacijų dėl pranešimo rezultatai

Priėmus dabartinio 17 straipsnio 5 dalį, Komisija pareiškė, kad šios dalies antros pastraipos žodžius „atitinkamai pasikonsultavusi“ ji interpretuos kaip nuostatą, kad, prieš pateikdama nuomonę dėl pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, galiojimo pratęsimo, Komisija turėtų pasikonsultuoti su „valstybėmis narėmis, administracija ir darbuotojais Europos lygmeniu…“. (5)

Dėl iš Jungtinės Karalystės gauto pranešimo Komisijos tarnybos atitinkamai konsultavosi su visomis valstybėmis narėmis ir Europos socialiniais partneriais.

Atsakymus pateikė aštuonios valstybės narės (Bulgarija, Graikija, Ispanija, Lietuva, Liuksemburgas, Nyderlandai, Prancūzija ir Švedija). Nė viena valstybė narė nepareiškė jokio prieštaravimo, kad Jungtinei Karalystei būtų leidžiamas ilgesnis pereinamasis laikotarpis.

Iš Europos socialinių partnerių, atstovaujančių vadovams, su Jungtine Karalyste susijęs atsakymas negautas.

ETUC dalyvavo konsultacijose ir nurodė, kad jos narė, TUC federacija, nesutinka su Jungtinės Karalystės pateiktu pageidavimu.

Kelių jos narių, mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams atstovaujančios sąjungos ir ligoninių mokymo konsultantų sąjungos (Ligoninių konsultantų ir specialistų asociacija), vardu (6) TUC pateikė keletą argumentų:

Nacionalinės institucijos nesikonsultavo su TUC;

Pastaraisiais metais JK mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikas laipsniškai trumpėjo ir kai kurios ligoninės paskelbė, kad jose jau laikomasi 48 valandų ribos;

TUC mano, kad JK yra pakankamai mokomąją praktiką atliekančių gydytojų, kad būtų užpildytos laisvos vietos, ir nesutinka, kad dėl darbuotojų trūkumo reikėtų pratęsti pereinamojo laikotarpio priemonių galiojimą po 2009 m. liepos 31 d.

4.   Pranešimo vertinimas atsižvelgiant į direktyvos aspektus

Europos Parlamentas ir Taryba Darbo laiko direktyvą priėmė remdamiesi EB sutarties 137 straipsnio 2 dalimi, kurioje numatytos Bendrijos priemonės darbo aplinkai gerinti, siekiant rūpintis darbuotojų sveikata ir sauga. Pagrindinis direktyvos tikslas – nustatyti būtiniausius saugos ir sveikatos reikalavimus dėl darbo laiko organizavimo.

Reikėtų pažymėti, kad nors Jungtinės Karalystės prašyme minimas pereinamojo laikotarpio priemonių pratęsimas trejiems metams nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d., 17 straipsnio 5 dalies nuostatose tokia tvarka nenumatyta.

Tiksliau: 17 straipsnio 5 dalyje nurodyta, kad pereinamojo laikotarpio priemonės gali būti pratęsiamos „iki dvejų metų“ laiko nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d., siekiant atsižvelgti į darbo laiko ribų įvykdymo sunkumus, ir kad „valstybės narės prireikus gali turėti papildomą laikotarpį iki vienerių metų atsižvelgti į ypatingus sunkumus (7) [dėl ribos taikymo]“ (8). Tokiu atveju, kaip nurodyta 17 straipsnio 5 dalyje, valstybės narės privalo laikytis pirmesnėje pastraipoje nustatytos tvarkos dėl pratęsimo dvejiems metams.

Taigi, jei 2009 m. valstybė narė praneša apie pageidavimą pasinaudoti galimybe pratęsti pereinamąjį laikotarpį, siekiant atsižvelgti į sunkumus, susijusius su 48 valandų riba, pranešime turi būti nurodytas 2009 m. rugpjūčio 1 d.–2011 m. liepos 31 d. laikotarpis. Tuomet nacionalinės institucijos turėtų stebėti, kokią pažangą galima pasiekti per tą laikotarpį, kad būtų įvykdytas 48 darbo valandų ribos reikalavimas, ir, remdamosi gauta informacija, įvertinti, ar tikėtina, kad iki 2011 m. liepos 31 d. jos galės įvykdyti 48 valandų ribos reikalavimą, arba, ar to siekdamos jos susidurs su „ypatingais sunkumais“ ir kokio jie bus masto. Jeigu remdamasi vertinimu valstybė narė nustato, kad būtinas papildomas vienerių metų laikotarpis, ji apie tai praneša Komisijai vėliausiai iki 2011 m. sausio 31 d. ir nurodo priežastis.

Remiantis Komisijos turima informacija, pagal nacionalinius teisės aktus Jungtinėje Karalystėje susidarė tokia situacija:

JK savaitinis darbo laikas (įskaitant viršvalandžius) ribojamas iki 48 valandų, vidutiniškai skaičiuojant 6 mėnesių (iki 12 mėnesių, jei taip numatyta kolektyviniame susitarime) laikotarpiu (9). Nacionaliniai teismai taiko Teisingumo Teismo sprendimus dėl budėjimo darbo vietoje laiko, kuris visas skaičiuojamas kaip darbo laikas. Toks pat požiūris taikomas ir sveikatos sektoriui.

Jungtinėje Karalystėje leidžiama naudotis direktyvos 22 straipsnio išimtimi visuose veiklos sektoriuose. Tačiau nacionalinės institucijos ir TUC teigia, kad JK ligoninių sektoriuje išimtis nėra plačiai taikoma, o, siekiant atsisakyti ilgų darbo valandų, sveikatos paslaugų politika bei sektoriaus atstovų „Naujuoju susitarimu“ skatinamas ligoninių sektoriaus darbo reorganizavimas.

Iš to, kas nurodyta pirmiau, matyti, kad Jungtinė Karalystė jau padarė didelę pažangą siekdama įvykdyti 48 valandų savaitinio darbo laiko ribos reikalavimą. Rodos, kad visuotinai sutariama, jog ši riba jau nustatyta daugumai mokomąją praktiką atliekančių gydytojų, nors ir nebuvo pateikta tikslių bendrų procentinių dalių.

Be to, sveikintina tai, kad taikomu socialinių partnerių susitarimu siekiama atsisakyti įprastinių ilgų mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo valandų ir rasti alternatyvių sprendimų, kurie užtikrintų aukštos kokybės mokymą ir ligonių priežiūrą, netaikant išimties, kuri JK mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams jau dabar mažai taikoma.

Atsižvelgiant į šiuos veiksnius, nacionalinių institucijų pagrindimą ir socialinių partnerių atsakymus bei turint omeny ribotą ypatingų situacijų skaičių, poreikis pratęsti pereinamąjį laikotarpį iki 2011 m. rugpjūčio 1 d. neatrodo nepagrįstas. Remiantis nacionalinių institucijų paaiškinimais, tikėtina, kad 52 valandų per savaitę riba bus naudojamasi mažai, ja besinaudojantys bus atidžiai stebimi ir bus daroma tolesnė pažanga siekiant per dvejus metus visiškai įvykdyti reikalavimą.

Nepaisant to, nacionalinės institucijos raginamos toliau dėti pastangas, siekiant iki 2011 m. rugpjūčio 1 d. visiškai įvykdyti 48 darbo valandų per savaitę reikalavimą ir skatinti šiuo metu vykstančias darbdavių ir gydytojų atstovų konsultacijas dėl taikytinų nuostatų.

5.   Išvados

Remdamasi tuo, kas išdėstyta, Komisija laikosi nuomonės, kad:

Galima pritarti tam, kad Jungtinei Karalystei reikia iki dvejų metų nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d., remiantis Darbo laiko direktyvos 17 straipsnio 5 dalimi, prieš pradedant riboti visų mokomąją praktiką atliekančių gydytojų maksimalų savaitinį vidutinį darbo laiką iki 48 valandų. Tai reikalinga, turint omenyje specifinius laikinus sunkumus, susijusius su tam tikromis darbo vietomis, atsižvelgiant į Jungtinės Karalystės įsipareigojimus sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje;

Reikėtų pabrėžti, kad visais atvejais, remiantis direktyvos 17 straipsnio 5 dalimi, valstybės narės, pasinaudojusios pereinamojo laikotarpio pratęsimo galimybe, užtikrina, kad savaitinis darbo laikas visais atvejais būtų ne ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę, skaičiuojant vidurkį ne ilgesniu kaip šešių mėnesių laikotarpiu;

Kol kas 17 straipsnio 5 dalies nuostatomis nenumatyta galimybė pratęsti pereinamąjį laikotarpį trejiems metams. Pagal šį straipsnį valstybė narė turėtų stebėti, kokia pasiekta pažanga per dvejiems metams pratęstą pereinamąjį laikotarpį, ir įvertinti ar, gali kilti ypatingų sunkumų, dėl kurių pereinamąjį laikotarpį reikėtų pratęsti dar kartą, ir kokio jie būtų masto. Jeigu valstybė narė numato sunkumus, ji gali tokį pageidavimą pateikti pagal 17 straipsnio 5 dalies ketvirtoje pastraipoje nurodytą tvarką;

Nacionalinės institucijos turėtų raginti sveikatos paslaugų sektoriaus darbdavius pradėti arba tęsti konsultacijas su mokomąją praktiką atliekančių gydytojų atstovais, kaip nurodyta 17 straipsnio 5 dalies šeštoje pastraipoje, siekiant susitarimo (kai įmanoma) dėl priemonių, kurios bus taikomos pratęstu pereinamuoju laikotarpiu, ir dėl priemonių, kurias reikėtų nustatyti, kad, baigiantis pereinamajam laikotarpiui, vidutinis savaitinis darbo laikas sutrumpėtų iki 48 valandų;

Nacionalinių institucijų prašoma užtikrinti šios nuomonės sklaidą, kad atitinkamais atvejais kompetentingos nacionalinės institucijos į ją atsižvelgtų.


(1)  2003 m. lapkričio 4 d. Europos Parlamento ir Tarybos direktyva 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų, OL L 299, 2003 11 18, p. 9. Šia direktyva konsoliduojamos ir panaikinamos dvi ankstesnės direktyvos 93/104/EB ir 2000/34/EB.

(2)  Direktyvos 2000/34/EB nuostatos, susijusios su mokomąją praktiką atliekančiais gydytojais, į nacionalinę teisę turėjo būti perkeltos iki 2004 m. rugpjūčio 1 d.

(3)  Remiantis direktyvos 16, 17, 18 ir 19 straipsniais, vidurkis gali būti skaičiuojamas taikant ne ilgesnį kaip 4 mėnesių atskaitos laikotarpį (pagrindinė taisyklė), 6 mėnesių atskaitos laikotarpį (remiantis teisės aktais ar derybomis dėl kolektyvinės sutarties ir taikant specifinei veiklai, įskaitant mokomąją praktiką atliekančių gydytojų veiklą) ar 12 mėnesių atskaitos laikotarpį (tik remiantis derybomis dėl kolektyvinės sutarties).

(4)  Atskaitos laikotarpis yra ilgiausias laikotarpis, kuriuo gali būti skaičiuojamas vidutinis savaitinis darbo laikas.

(5)  Komisijos pareiškimas dėl Direktyvos 2000/34/EB 1 straipsnio 6 dalies įgyvendinimo, OL L 195, 2000 8 1, p. 45.

(6)  TUC nurodė, kad taip pat konsultavosi su Britanijos medicinos asociacija, kuri nėra jos narė.

(7)  Atkreipkite dėmesį, kad „ypatingi sunkumai“ yra kitas kriterijus, griežtesnis už 2009 m. pranešimui taikomą kriterijų („sunkumai“).

(8)  Pabraukta autoriaus.

(9)  1998 m. Darbo laiko reglamentas su pakeitimais, reg. 4.


13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/6


KOMISIJOS NUOMONĖ

kaip nustatyta Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (Darbo laiko direktyva) 17 straipsnio 5 dalyje

Pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų Nyderlanduose mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, galiojimo pratęsimas

2009/C 245/02

1.   Įžanga

Ši nuomonė pateikiama pagal Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (toliau – Darbo laiko direktyva) (1) 17 straipsnio 5 dalį. Ji susijusi su pagal šį straipsnį pateiktu Nyderlandų pranešimu, kuriame informuota apie pageidavimą iki 2011 m. liepos 31 d. toliau taikyti pereinamojo laikotarpio priemones, susijusias su mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laiko ribomis.

1993 m. pirmosios Darbo laiko direktyvos nuostatos nebuvo taikomos mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams. Tai buvo pakeista 2000 m. priėmus iš dalies keičiančią direktyvą, todėl dabar mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams konsoliduotosios Darbo laiko direktyvos nuostatos taikomos kaip ir kitiems darbuotojams (2). Įprastinėmis sąlygomis pagal direktyvos 6 straipsnį vidutinis darbo laikas yra ne ilgesnis kaip 48 valandos per savaitę (3), įskaitant visus viršvalandžius. Tačiau pagal Darbo laiko direktyvos 17 straipsnio 5 dalį pereinamojo laikotarpio priemones leidžiama taikyti šioms mokomąją praktiką atliekančių gydytojų savaitinio darbo laiko riboms.

Atitinkamos 17 straipsnio 5 dalies pastraipos:

„… Taikant 6 straipsnį (vidutinis darbo laikas yra ne ilgesnis kaip 48 valandos per savaitę), nukrypti leidžiančias nuostatas (susijusias su mokomąją praktiką atliekančiais gydytojais) galima taikyti penkerių metų pereinamuoju laikotarpiu nuo 2004 m. rugpjūčio 1 d.

Valstybėms narėms prireikus gali būti suteikta dar iki dvejų metų (nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d.) laiko atsižvelgti į darbo laiko nuostatų reikalavimų įvykdymo sunkumus, susijusius su jų įsipareigojimais sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje. Likus ne mažiau kaip šešiems mėnesiams iki pereinamojo laikotarpio pabaigos atitinkama valstybė narė apie tai praneša Komisijai, nurodydama priežastis, kad Komisija per tris mėnesius nuo tokio pranešimo ir atitinkamai pasikonsultavusi galėtų pareikšti savo nuomonę. Jei valstybė narė nesilaiko Komisijos nuomonės, ji savo sprendimą privalo pagrįsti. Valstybės narės pranešimas ir pagrindimas bei Komisijos nuomonė skelbiami Europos Sąjungos oficialiajame leidinyje ir siunčiami Europos Parlamentui.

Valstybės narės prireikus gali turėti papildomą laikotarpį iki vienerių metų atsižvelgti į ypatingus sunkumus vykdant 3 pastraipoje minėtus įsipareigojimus. Jos privalo laikytis toje pastraipoje nustatytos tvarkos.

Valstybės narės užtikrina, kad per pirmuosius trejus pereinamojo laikotarpio metus darbo valandos per savaitę jokiu būdu neviršys 58 valandų, per kitus dvejus metus – vidutiniškai 56 valandų, o per likusį laiką – vidutiniškai 52 valandų. …

Taikant 16 straipsnio b punktą (atskaitos laikotarpis vidutiniam savaitiniam darbo laikui skaičiuoti), jei pamatinis laikotarpis ne ilgesnis kaip 12 mėnesių, leidžiančias nukrypti nuostatas galima taikyti (mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams) per pirmąją pereinamojo laikotarpio (2004–2007 m.) dalį, nurodytą penktoje pastraipoje, ir po to šešis mėnesius.“

Pagal 17 straipsnio 5 dalį taip pat numatytos darbdavių ir darbuotojų atstovų konsultacijos dėl visų pereinamojo laikotarpio priemonių įgyvendinimo: „siekdamas susitarimo visais įmanomais atvejais dėl pereinamuoju laikotarpiu taikomų priemonių, darbdavys pradeda iš anksto konsultuotis su darbuotojų atstovais.“ Tokiame susitarime turi būti laikomasi 17 straipsnio 5 dalyje nustatytų ribų, tačiau jame pirmiausia gali būti nustatomos priemonės, kurias reikia taikyti, kad, baigiantis pereinamajam laikotarpiui, savaitinis darbo laikas sutrumpėtų iki vidutinio 48 valandų darbo laiko.

Toliau lentelėje apibendrintos šios pereinamojo laikotarpio priemonės.

Lentelė. Mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams taikomų pereinamojo laikotarpio nuostatų apibendrinimas (pagal 17 straipsnio 5 dalį)

Laikotarpis

Galima leidžianti nukrypti nuostata

Sąlygos

2004 m. rugpjūčio 1 d.–2009 m. liepos 31 d.

Nuo 48 valandų vidutinio savaitinio darbo laiko ribos leidžianti nukrypti nuostata

Pereinamojo laikotarpio ribos, taikomos vidutiniam savaitiniam darbo laikui:

 

2004 m. rugpjūčio 1 d.–2007 m. liepos 31 d.

Negali viršyti vidutiniškai 58 valandų per savaitę. Atskaitos laikotarpis (4)negali būti ilgesnis kaip 12 mėnesių.

 

2007 m. rugpjūčio 1 d.–2009 m. liepos 31 d.

Negali viršyti vidutiniškai 56 valandų per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2009 m. rugpjūčio 1 d.–2011 m. liepos 31 d.

Pirmiau minėtos nuo 48 valandų ribos leidžiančios nukrypti nuostatos galiojimo pratęsimas

Jeigu būtina, atsižvelgti į darbo laiko nuostatų reikalavimų įvykdymo sunkumus, susijusius su įsipareigojimais sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje

Norėdama pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, valstybė narė iki 2009 m. sausio 31 d. turi apie tai pranešti Komisijai ir prašymą pagrįsti. Dėl šio pranešimo Komisija pateikia nuomonę.

Bet kuriuo atveju vidutinis savaitinis darbo laikas negali būti ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2011 m. rugpjūčio 1 d.–2012 m. liepos 31 d.

Galimas tolesnis pirmiau minėtos leidžiančios nukrypti nuostatos galiojimo pratęsimas

Jei būtina, atsižvelgti į ypatingus sunkumus vykdant minėtus įsipareigojimus.

Norėdama pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, valstybė narė iki 2011 m. sausio 31 d. turi apie tai pranešti Komisijai ir prašymą pagrįsti Dėl šio pranešimo Komisija pateikia nuomonę.

Bet kuriuo atveju vidutinis savaitinis darbo laikas negali būti ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2.   Valstybės narės pranešimas

Nyderlandų nacionalinės institucijos 2009 m. sausio 27 d. raštu (registruotu 2009 m. sausio 29 d.) Komisijos tarnyboms pranešė, kad nori pasinaudoti 17 straipsnio 5 dalyje numatyta galimybe ir Nyderlanduose dvejus metus (nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d.) taikyti specialias pereinamojo laikotarpio taisykles mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams. Pranešime nurodytos šios priežastys:

Pagal nacionalinį (5) teisės aktą mokomąją praktiką atliekančių gydytojų vidutinis savaitinis darbo laikas jau ribojamas iki 56 valandų, kai atskaitos laikotarpis yra šeši mėnesiai; tai galioja laikotarpiu iki 2009 m. liepos 31 d., kaip reikalaujama direktyvos 17 straipsnio 5 dalyje.

Be to, skaičiuojant mokomąją praktiką atliekančių gydytojų ilgiausią galimą savaitinį darbo laiką, įskaičiuojamas visas budėjimo laikas.

Tačiau ligoninių sektoriaus darbdaviams atstovaujančios organizacijos (6) nacionalines institucijas informavo, kad per trumpą laiką ligoninės negali padaryti reikiamų pakeitimų, kad būtinas budėjimas ligoninėse būtų organizuotas laikantis vidutinio 48 valandų savaitinio darbo laiko. Jų manymu, leidimas taikyti 52 valandų ribą ateinančius dvejus metus būtų esminė sąlyga, kad ligoninės galėtų užtikrinti tinkamos kokybės medicinines paslaugas ir jų tęstinumą.

Nacionalinių institucijų manymu, laipsniškas 48 valandų darbo savaitės įvedimas prisidės prie sektoriaus kultūros pasikeitimo, tačiau turės praeiti laiko, kol tai įvyks.

Nacionalinės institucijos pritarė ligoninių sektoriaus darbdavių organizacijų prašymui, jeigu be išlygų bus laikomasi sąlygos, kad iki 2009 m. rugpjūčio 1 d. darbdavių ir darbuotojų organizacijos kartu parengs tinkamą planą, kaip iki 2011 m. rugpjūčio 1 d. vidutinį savaitinį darbo laiką sutrumpinti iki 48 valandų.

2009 m. liepos 22 d. raštu Nyderlandų institucijos informavo Komisiją, kad 2009 m. liepos 22 d. atitinkami socialiniai partneriai sutarė dėl tokio įgyvendinimo plano ir kad iki 2009 m. rugpjūčio mėn. pabaigos Nyderlandų institucijos šią informaciją patvirtins oficialiai.

3.   Konsultacijų dėl pranešimo rezultatai

Priėmus dabartinę 17 straipsnio 5 dalį, Komisija pareiškė, kad šios dalies antros pastraipos žodžius „atitinkamai pasikonsultavusi“ ji interpretuos kaip nuostatą, kad, prieš pateikdama nuomonę dėl pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, pratęsimo, Komisija turėtų „konsultuotis su administracija ir darbuotojais Europos lygmeniu ir su valstybių narių atstovais…“. (7)

Dėl pranešimo, gauto iš Nyderlandų, Komisijos tarnybos atitinkamai konsultavosi su visomis valstybėmis narėmis ir Europos socialiniais partneriais.

Atsakymus pateikė septynios valstybės narės (Bulgarija, Graikija, Ispanija, Lietuva, Liuksemburgas, Prancūzija ir Švedija). Nė viena valstybė narė nepareiškė jokio prieštaravimo, kad Nyderlandams būtų leidžiamas ilgesnis pereinamasis laikotarpis.

Organizacija BusinessEurope nurodė, kad jos federacijos narė Nyderlandų pramonės ir darbdavių konfederacija (VNO-NCW) pritaria šiam Nyderlandų pranešimui. VNO-NCW patvirtino, kad Nyderlandų nacionalinių institucijų sprendimas pasinaudoti pereinamojo laikotarpio nuostatomis pagrįstas paties ligoninių sektoriaus prašymu ir kad Nyderlandų ligoninių asociacija (VNO-NCW narė) visiškai su tuo sutinka ir pritaria nacionalinių institucijų Europos Komisijai nusiųsto pranešimo turiniui.

Preliminariame atsakyme ETUC nurodė, kad, Nyderlandų profesinių sąjungų manymu, nacionalinės institucijos šiuo klausimu nepakankamai konsultavosi su nacionaliniais socialiniais partneriais, tačiau daugiau informacijos pateikta nebuvo.

4.   Pranešimo vertinimas atsižvelgiant į direktyvos aspektus

Europos Parlamentas ir Taryba Darbo laiko direktyvą priėmė remdamiesi EB sutarties 137 straipsnio 2 dalimi, kurioje numatytos Bendrijos priemonės darbo aplinkai gerinti, siekiant rūpintis darbuotojų sveikata ir sauga. Pagrindinis direktyvos tikslas – nustatyti būtiniausius saugos ir sveikatos reikalavimus dėl darbo laiko organizavimo.

Remiantis Komisijos turima informacija, pagal nacionalinius teisės aktus susidarė tokia situacija:

Vidutiniam savaitiniam darbo laikui visuotinai taikoma riba yra 48 valandos, kai atskaitos laikotarpis yra ne ilgesnis kaip 16 savaičių. Tuo remiantis darbo valandos reglamentuojamos išsamiomis kolektyvinėmis sutartimis. Tačiau pagal 1996 m. Darbo valandų įstatymą vadinamasis neaktyvus budėjimo laikas darbo vietoje laikytas poilsio laiku ir nebuvo įtraukiamas skaičiuojant savaitinį darbo laiką.

Europos Teisingumo Teismui priėmus sprendimą Jaeger byloje (8), kad direktyvos tikslais visas toks laikas turi būti skaičiuojamas kaip darbo laikas, šis sprendimas taikytas nacionaliniuose teismuose keliose bylose, susijusiose su Nyderlandų sveikatos ir skubios pagalbos sektoriais. Darbo valandų dekretu 605/2005 buvo atitinkamai pakeistas nacionalinis Nyderlandų įstatymas ir neaktyvus budėjimo laikas darbo vietoje apibrėžtas kaip darbo laikas. Remiantis nacionaliniu įstatymu, iki šio pakeitimo sudarytos kolektyvinės sutartys neteko savo galios, nes jos neatitiko naujos apibrėžties.

Kadangi nacionalinės institucijos laikėsi nuomonės, kad šis pakeitimas turi didelį poveikį sveikatos ir priežiūros sektoriams, 2005 m., padarius ribotą išimtį remiantis direktyvos 22 straipsniu, laikina priemonė buvo nustatyta tiems sektoriams, kuriuose yra labai daug budėjimo laiko.

Pagal šią laikiną priemonę išimtis taikoma situacijose, kai budėjimo laiko reikia teikiamų paslaugų tęstinumui ir kokybei užtikrinti, ir ten, kur darbo organizuoti kitu būdu neįmanoma. Tai turėtų būti įtraukta į kolektyvinę sutartį ir turi būti gautas atskiras susijusio darbuotojo pritarimas tam. Šią priemonę galima taikyti tik tada, kai nedelsiant suteikiamas kompensuojamasis poilsio laikas už bet kokį nesuteiktą dienos ar savaitės poilsio laiką. Jei laikomasi šių sąlygų, darbuotojas gali sutikti dirbti iki 60 valandų per savaitę, įskaitant budėjimo laiką, kai vidurkis skaičiuojamas 26 savaičių laikotarpiu.

Atsižvelgdama į šią informaciją, Komisija laikosi nuomonės, kad direktyva nustatytos apsaugos sąlygos, norint pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, buvo teisingai perkeltos į nacionalinę teisę.

Komisijos manymu, būtų ypač pageidautina (apskritai) užtikrinti nacionalinėms institucijoms daugiau lankstumo, kad jos reorganizuotų visas mokymo ir darbo sistemas, jei tai padėtų sumažinti priklausomumą nuo ilgo gydytojų, kurie sutinka su taikoma išimtimi, darbo laiko.

Atsižvelgdama į konsultacijų metu gautus atsakymus (ypač – socialinių partnerių), Komisija laikosi nuomonės, kad nacionalinių institucijų nurodytos priežastys gali būti laikomos svariomis.

5.   Išvados

Remdamasi tuo, kas išdėstyta, Komisija laikosi nuomonės, kad:

Galima pritarti tam, kad Nyderlandai gali prašyti iki dvejų metų nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d., remiantis Direktyvos 2003/88/EB (Darbo laiko direktyvos) 17 straipsnio 5 dalimi, kad galėtų pradėti taikyti direktyvos 6 straipsnyje nurodytą darbo laiko ribą mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams,

Reikėtų pabrėžti, kad visais atvejais, remiantis direktyvos 17 straipsnio 5 dalimi, šiai situacijai susiklosčius valstybėje narėje, pastaroji užtikrina, kad savaitinis darbo laikas visais atvejais būtų ne ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę, skaičiuojant vidurkį ne ilgesniu kaip šešių mėnesių laikotarpiu,

Pažymima, kad tas pranešimas priklauso nuo nacionalinių institucijų nustatytos sąlygos, kad atitinkamos darbdavių ir darbuotojų organizacijos nacionaliniu lygiu iki 2009 m. rugpjūčio 1 d. parengtų planą, kaip iki 2011 m. rugpjūčio 1 d. ligoninių sektoriuje pasiekti 48 valandų savaitinį darbo laiką. Paaiškėjo, kad 2009 m. liepos 22 d. toks planas buvo patvirtintas,

Darbdaviai nacionaliniu lygiu raginami keistis informacija ir konsultuotis su mokomąją praktiką atliekančių gydytojų atstovais, kaip numatyta 17 straipsnio 5 dalies šeštoje pastraipoje, siekiant sutarimo (kai įmanoma) dėl priemonių, kurios bus taikomos pratęstu pereinamuoju laikotarpiu, ir dėl priemonių, kurias reikėtų nustatyti, kad, baigiantis pereinamajam laikotarpiui, savaitinis darbo laikas sutrumpėtų iki vidutinio 48 valandų darbo laiko,

Nacionalinių institucijų prašoma užtikrinti šios nuomonės sklaidą, kad atitinkamais atvejais kompetentingos nacionalinės institucijos į ją atsižvelgtų.


(1)  2003 m. lapkričio 4 d. Europos Parlamento ir Tarybos direktyva 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų, OL L 299, 2003 11 18, p. 9. Šia direktyva konsoliduojamos ir panaikinamos dvi ankstesnės direktyvos 93/104/EB ir 2000/34/EB.

(2)  Direktyvos 2000/34/EB nuostatos, susijusios su mokomąją praktiką atliekančiais gydytojais, į nacionalinę teisę turėjo būti perkeltos iki 2004 m. rugpjūčio 1 d.

(3)  Remiantis direktyvos 16, 17, 18 ir 19 straipsniais, vidurkis gali būti skaičiuojamas taikant ne ilgesnį kaip 4 mėnesių atskaitos laikotarpį (pagrindinė taisyklė), 6 mėnesių atskaitos laikotarpį (remiantis teisės aktais ar derybomis dėl kolektyvinės sutarties ir taikant specifinei veiklai, įskaitant mokomąją praktiką atliekančių gydytojų veiklą) ar 12 mėnesių atskaitos laikotarpį (tik remiantis derybomis dėl kolektyvinės sutarties).

(4)  Atskaitos laikotarpis yra ilgiausias laikotarpis, kuriuo gali būti skaičiuojamas vidutinis savaitinis darbo laikas.

(5)  Darbo valandų dekretas (oland. het Arbeidstijdenbesluit).

(6)  Nyderlandų universitetinių medicinos centrų federacija (oland. Nederlandse Federatie van Universitair medische centra/NFU) ir Nyderlandų ligoninių asociacija (oland. Nederlandse Vereniging van ziekenhuizen/NVZ).

(7)  Komisijos pareiškimas dėl Direktyvos 2000/34/EB 1 straipsnio 6 dalies įgyvendinimo, OL L 195, 2000 8 1, p. 45.

(8)  Jaeger (Byla C-151/02).


13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/10


KOMISIJOS NUOMONĖ

kaip nustatyta Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (Darbo laiko direktyva) 17 straipsnio 5 dalyje

Pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų Vengrijoje mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, galiojimo pratęsimas

2009/C 245/03

1.   Įžanga

Ši nuomonė pateikiama pagal Europos Parlamento ir Tarybos direktyvos 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų (toliau – Darbo laiko direktyva) (1) 17 straipsnio 5 dalį. Ji susijusi su pagal šį straipsnį pateiktu Vengrijos pranešimu, kuriame informuota apie pageidavimą iki 2011 m. liepos 31 d. toliau taikyti pereinamojo laikotarpio priemones, susijusias su mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laiko ribomis.

1993 m. pirmosios Darbo laiko direktyvos nuostatos nebuvo taikomos mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams. Tai buvo pakeista 2000 m. priėmus iš dalies keičiančią direktyvą, todėl dabar mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams konsoliduotosios Darbo laiko direktyvos nuostatos taikomos kaip ir kitiems darbuotojams (2). Įprastinėmis sąlygomis pagal direktyvos 6 straipsnį vidutinis darbo laikas yra ne ilgesnis kaip 48 valandos per savaitę (3), įskaitant visus viršvalandžius. Tačiau pagal Darbo laiko direktyvos 17 straipsnio 5 dalį pereinamojo laikotarpio priemones leidžiama taikyti šioms mokomąją praktiką atliekančių gydytojų savaitinio darbo laiko riboms.

Atitinkamos 17 straipsnio 5 dalies pastraipos:

„…Taikant 6 straipsnį (vidutinis darbo laikas yra ne ilgesnis kaip 48 valandos per savaitę), nukrypti leidžiančias nuostatas (susijusias su mokomąją praktiką atliekančiais gydytojais) galima taikyti penkerių metų pereinamuoju laikotarpiu nuo 2004 m. rugpjūčio 1 d.

Valstybėms narėms prireikus gali būti suteikta dar iki dvejų metų (nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d.) laiko atsižvelgti į darbo laiko nuostatų reikalavimų įvykdymo sunkumus, susijusius su jų įsipareigojimais sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje. Likus ne mažiau kaip šešiems mėnesiams iki pereinamojo laikotarpio pabaigos atitinkama valstybė narė apie tai praneša Komisijai, nurodydama priežastis, kad Komisija per tris mėnesius nuo tokio pranešimo ir atitinkamai pasikonsultavusi galėtų pareikšti savo nuomonę. Jei valstybė narė nesilaiko Komisijos nuomonės, ji savo sprendimą privalo pagrįsti. Valstybės narės pranešimas ir pagrindimas bei Komisijos nuomonė skelbiami Europos Sąjungos oficialiajame leidinyje ir siunčiami Europos Parlamentui.

Valstybės narės prireikus gali turėti papildomą laikotarpį iki vienerių metų atsižvelgti į ypatingus sunkumus vykdant 3 pastraipoje minėtus įsipareigojimus. Jos privalo laikytis toje pastraipoje nustatytos tvarkos.

Valstybės narės užtikrina, kad per pirmuosius trejus pereinamojo laikotarpio metus darbo valandos per savaitę jokiu būdu neviršys 58 valandų, per kitus dvejus metus – vidutiniškai 56 valandų, o per likusį laiką – vidutiniškai 52 valandų. …

Taikant 16 straipsnio b punktą (atskaitos laikotarpis vidutiniam savaitiniam darbo laikui skaičiuoti), jei pamatinis laikotarpis ne ilgesnis kaip 12 mėnesių, leidžiančias nukrypti nuostatas galima taikyti (mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams) per pirmąją pereinamojo laikotarpio (2004–2007 m.) dalį, nurodytą penktoje pastraipoje, ir po to šešis mėnesius.“

Pagal 17 straipsnio 5 dalį taip pat numatytos darbdavių ir darbuotojų atstovų konsultacijos dėl visų pereinamojo laikotarpio priemonių įgyvendinimo: „siekdamas susitarimo visais įmanomais atvejais dėl pereinamuoju laikotarpiu taikomų priemonių, darbdavys pradeda iš anksto konsultuotis su darbuotojų atstovais.“ Tokiame susitarime turi būti laikomasi 17 straipsnio 5 dalyje nustatytų ribų, tačiau jame pirmiausia gali būti nustatomos priemonės, kurias reikia taikyti, kad, baigiantis pereinamajam laikotarpiui, savaitinis darbo laikas sutrumpėtų iki vidutinio 48 valandų darbo laiko.

Toliau lentelėje apibendrintos šios pereinamojo laikotarpio priemonės.

Lentelė. Mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams taikomų pereinamojo laikotarpio nuostatų apibendrinimas (pagal 17 straipsnio 5 dalį)

Laikotarpis

Galima leidžianti nukrypti nuostata

Sąlygos

2004 m. rugpjūčio 1 d.–2009 m. liepos 31 d.

Nuo 48 valandų vidutinio savaitinio darbo laiko ribos leidžianti nukrypti nuostata

Pereinamojo laikotarpio ribos, taikomos vidutiniam savaitiniam darbo laikui:

 

2004 m. rugpjūčio 1 d.–2007 m. liepos 31 d.

Negali viršyti vidutiniškai 58 valandų per savaitę. Atskaitos laikotarpis (4)negali būti ilgesnis kaip 12 mėnesių.

 

2007 m. rugpjūčio 1 d.–2009 m. liepos 31 d.

Negali viršyti vidutiniškai 56 valandų per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2009 m. rugpjūčio 1 d.–2011 m. liepos 31 d.

Pirmiau minėtos nuo 48 valandų ribos leidžiančios nukrypti nuostatos galiojimo pratęsimas

Jeigu būtina, atsižvelgti į darbo laiko nuostatų reikalavimų įvykdymo sunkumus, susijusius su įsipareigojimais sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje.

Norėdama pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, valstybė narė iki 2009 m. sausio 31 d. turi apie tai pranešti Komisijai ir prašymą pagrįsti. Dėl šio pranešimo Komisija pateikia nuomonę.

Bet kuriuo atveju vidutinis savaitinis darbo laikas negali būti ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2011 m. rugpjūčio 1 d.–2012 m. liepos 31 d.

Galimas tolesnis pirmiau minėtos leidžiančios nukrypti nuostatos galiojimo pratęsimas

Jei būtina, atsižvelgti į ypatingus sunkumus vykdant minėtus įsipareigojimus.

Norėdama pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, valstybė narė turi apie tai pranešti (nurodydama priežastis) iki 2011 m. sausio 31 d. Dėl šio pranešimo Komisija pateikia nuomonę.

Bet kuriuo atveju vidutinis savaitinis darbo laikas negali būti ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę. Atskaitos laikotarpis negali būti ilgesnis kaip 6 mėnesiai.

2.   Valstybės narės pranešimas

Vengrijos nacionalinės institucijos 2009 m. sausio 28 d. raštu (registruotu 2009 m. vasario 3 d.) Komisijos tarnyboms pranešė, kad nori pasinaudoti 17 straipsnio 5 dalyje numatyta galimybe ir dvejus metus (nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d.) taikyti specialias pereinamojo laikotarpio taisykles, pagal kurias leidžiamas ne ilgesnis kaip 52 valandų vidutinis savaitinis mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikas.

Pranešime nurodytos šios priežastys:

Remiantis nacionaliniais įstatymais (5), su pirmąja specializacija susijusią praktiką pradėjusių gydytojų darbo laikas jau ribojamas vidutiniškai iki 56 valandų per savaitę iki 2009 m. liepos 31 d., kaip nustatyta direktyvos 17 straipsnio 5 dalyje.

Tačiau nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d. Vengrija dar negali sutrumpinti mokomąją praktiką atliekančių gydytojų vidutinio savaitinio darbo laiko iki 48 valandų. Nacionalinės institucijos nurodė, kad organizuoti budėjimą sveikatos paslaugų sektoriuje tapo sunkiau po Europos Teisingumo Teismo sprendimų (6), pagal kuriuos visas budėjimo laikas darbo vietoje ir darbo laikas iškvietus per budėjimą ne darbo vietoje turi būti laikomi darbo laiku. Šį reikalavimą Vengrija perkėlė į nacionalinę teisę.

Taip pat būtina keisti gydytojų specialistų rengimo sistemą, siekiant atsižvelgti į pastaruosius pokyčius. Budėjimas laikomas pagrindine mokomosios praktikos dalimi, ir šiuo metu ilgesnis nei numatytas maksimalus 48 valandų darbo laikas vis dar reikalingas, kad atliekantieji mokomąją praktiką galėtų sistemingai sekti kai kurių ligonių padėtį, kad kuo greičiau įgytų žinių ir įgūdžių, leidžiančių dirbti savarankiškai. Būtinas poilsio laikas yra užtikrinamas.

Šiuo metu atliekama mokomosios praktikos peržiūra. Tačiau reikia ilgesnio pereinamojo laikotarpio, kad būtų galima pakeisti taisykles tiems, kurie pereinamuoju laikotarpiu jau pradėjo mokomąją praktiką, visų pirma atsižvelgiant į reikalavimus žmogiškiesiems ištekliams, finansinius aspektus, tiekimo sistemą ir profesinį mokomosios praktikos turinį.

Vengrija laikosi nuomonės, kad su žmogiškaisiais ištekliais susijusios sveikatos sektoriaus problemos taip pat yra pateisinimas, kodėl reikia dvejų metų pereinamojo laikotarpio. Šiuo laikotarpiu sveikatos paslaugų teikėjai gali pasirengti bendrąsias taisykles taikyti mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams.

3.   Konsultacijų dėl pranešimo rezultatai

Priėmus dabartinę 17 straipsnio 5 dalį, Komisija pareiškė, kad šios dalies antros pastraipos žodžius „atitinkamai pasikonsultavusi“ ji interpretuos kaip nuostatą, kad, prieš pateikdama nuomonę dėl pereinamojo laikotarpio priemonių, taikomų mokomąją praktiką atliekančių gydytojų darbo laikui, pratęsimo, Komisija turėtų „konsultuotis su administracija ir darbuotojais Europos lygmeniu ir su valstybių narių atstovais…“. (7)

Dėl Vengrijos pranešimo Komisijos tarnybos atitinkamai konsultavosi su visomis valstybėmis narėmis ir Europos socialiniais partneriais.

Atsakymus pateikė aštuonios valstybės narės (Bulgarija, Graikija, Ispanija, Lietuva, Liuksemburgas, Nyderlandai, Prancūzija ir Švedija). Nė viena valstybė narė nepareiškė jokio prieštaravimo, kad Vengrijai būtų leidžiamas ilgesnis pereinamasis laikotarpis.

Iš Europos socialinių partnerių, atstovaujančių vadovams, su Vengrija susijęs atsakymas negautas.

ETUC pateikė atsakymą į konsultacijas ir nurodė, kad atitinkamos Vengrijos profesinės sąjungos, atstovaujančios gydytojams ir mokomąją praktiką atliekantiems gydytojams (Vengrijos medikų asociacija) pritarė tam, kad ateinančius dvejus metus reikia pereinamojo laikotarpio priemonių, kaip paprašė nacionalinės institucijos. Profesinė sąjunga taip pat pritarė tam, kad reikia duoti laiko, kad būtų atlikti būtini gydytojų mokomosios praktikos pakeitimai. Tačiau, profesinės sąjungos nuomone, nacionalinės institucijos ją (kaip ir Vengrijos medikų rūmus) nepakankamai informavo ir nepakankamai su ja konsultavosi dėl pratęsto pereinamojo laikotarpio priemonių ir dėl gydytojų mokomosios praktikos peržiūros.

4.   Pranešimo vertinimas atsižvelgiant į direktyvos aspektus

Europos Parlamentas ir Taryba Darbo laiko direktyvą priėmė remdamiesi EB sutarties 137 straipsnio 2 dalimi, kurioje numatytos Bendrijos priemonės darbo aplinkai gerinti, siekiant rūpintis darbuotojų sveikata ir sauga. Pagrindinis direktyvos tikslas – nustatyti būtiniausius saugos ir sveikatos reikalavimus dėl darbo laiko organizavimo.

Remiantis Komisijos turima informacija, pagal nacionalinius teisės aktus Vengrijoje susidarė tokia situacija:

Vengrija jau laikėsi pereinamojo laikotarpio darbo laiko ribų, kaip reikalaujama 17 straipsnio 5 dalyje iki 2009 m. liepos 31 d., į nacionalinius teisės aktus perkėlusi nuostatas dėl iki 2007 m. rugpjūčio 1 d. reikalaujamo 58 valandų savaitinio darbo laiko (vidutiniškai) ir dėl iki 2009 m. rugpjūčio 1 d. reikalaujamo 56 valandų savaitinio darbo laiko (vidutiniškai). Kaip panaudojamos šios papildomos valandos, išdėstyta ministro įsakymu nustatytose sąlygose, kurios (nacionalinių institucijų tvirtinimu) yra būtinos, kad būtų užtikrintas pakankamas gydytojų skaičius skubios pagalbos sektoriuje ir budinčių gydytojų skaičius.

Anksčiau, sveikatos sektoriuje skaičiuojant savaitinį darbo laiką, budėjimo laikas darbo vietoje buvo arba neįskaičiuojamas, arba įskaičiuojamas iš dalies. Tačiau 2005 m. nacionaliniai teismai nurodė, kad budėjimo laiką reikia laikyti darbo laiku, laikantis atitinkamų Europos Teisingumo Teismo sprendimų (8). 2007 m. Vengrija iš dalies pakeitė nacionalinį įstatymą (9) ir nustatė, kad visas budėjimo laikas darbo vietoje turi būti laikomas darbo laiku, šią nuostatą taikant nuo 2008 m. sausio 1 d.

Sveikatos sektoriuje Vengrija taiko išimtį (10) (leidžianti nukrypti nuostata pagal direktyvos 22 straipsnį), todėl mokomąją praktiką atliekantys gydytojai atitinkamai gali dirbti daugiau kaip 48 valandas per savaitę, jei tam jie yra davę išankstinį raštišką sutikimą. Direktyva nustatytos apsaugos sąlygos, norint pasinaudoti šia leidžiančia nukrypti nuostata, buvo teisingai perkeltos į nacionalinę teisę. Tačiau papildomos dirbtos valandos gali būti iki 12 valandų per savaitę įprastiniu laiku arba iki 24 valandų per savaitę budėjimo laiku (vidutiniškai ne daugiau kaip 72 valandos per savaitę).

Komisijos manymu, būtų ypač pageidautina užtikrinti nacionalinėms institucijoms daugiau lankstumo, kad jos reorganizuotų visas mokymo ir darbo sistemas, jei tai padėtų sumažinti priklausomumą nuo ilgo gydytojų, kurie sutinka su taikoma išimtimi, darbo laiko.

Atsižvelgdama į konsultacijų metu gautus atsakymus (ypač – atitinkamų socialinių partnerių), Komisija laikosi nuomonės, kad nacionalinių institucijų nurodytos priežastys gali būti laikomos svariomis.

5.   Išvados

Remdamasi tuo, kas išdėstyta, Komisija laikosi nuomonės, kad:

Galima pritarti tam, kad Vengrijai dar reikia iki dvejų metų nuo 2009 m. rugpjūčio 1 d., remiantis Darbo laiko direktyvos 17 straipsnio 5 dalimi, prieš pradedant riboti mokomąją praktiką atliekančių gydytojų maksimalų savaitinį vidutinį darbo laiką iki 48 valandų. Tai reikalinga, turint omenyje laikinus sunkumus, susijusius su darbo laiko ribomis, atsižvelgiant į Vengrijos įsipareigojimus sveikatos paslaugų ir medicininės priežiūros organizavimo ir teikimo srityje;

Reikėtų pabrėžti, kad visais atvejais, remiantis direktyvos 17 straipsnio 5 dalimi, šiai situacijai susiklosčius valstybėje narėje, pastaroji užtikrina, kad savaitinis darbo laikas visais atvejais būtų ne ilgesnis kaip 52 valandos per savaitę, skaičiuojant vidurkį ne ilgesniu kaip šešių mėnesių laikotarpiu;

Nacionalinės institucijos raginamos keistis informacija ir konsultuotis su mokomąją praktiką atliekančių gydytojų atstovais, kaip numatyta 17 straipsnio 5 dalies šeštoje pastraipoje, siekiant sutarimo (kai įmanoma) dėl priemonių, kurios bus taikomos pratęstu pereinamuoju laikotarpiu, ir dėl priemonių, kurias reikėtų nustatyti, kad, baigiantis pereinamajam laikotarpiui, savaitinis darbo laikas sutrumpėtų iki vidutinio 48 valandų darbo laiko;

Nacionalinių institucijų prašoma užtikrinti šios nuomonės sklaidą, kad atitinkamais atvejais kompetentingos nacionalinės institucijos į ją atsižvelgtų.


(1)  2003 m. lapkričio 4 d. Europos Parlamento ir Tarybos direktyva 2003/88/EB dėl tam tikrų darbo laiko organizavimo aspektų, OL L 299, 2003 11 18, p. 9. Šia direktyva konsoliduojamos ir panaikinamos dvi ankstesnės direktyvos 93/104/EB ir 2000/34/EB.

(2)  Direktyvos 2000/34/EB nuostatos, susijusios su mokomąją praktiką atliekančiais gydytojais, į nacionalinę teisę turėjo būti perkeltos iki 2004 m. rugpjūčio 1 d.

(3)  Remiantis direktyvos 16, 17, 18 ir 19 straipsniais, vidurkis gali būti skaičiuojamas taikant ne ilgesnį kaip 4 mėnesių atskaitos laikotarpį (pagrindinė taisyklė), 6 mėnesių atskaitos laikotarpį (remiantis teisės aktais ar derybomis dėl kolektyvinės sutarties ir taikant specifinei veiklai, įskaitant mokomąją praktiką atliekančių gydytojų veiklą) ar 12 mėnesių atskaitos laikotarpį (tik remiantis derybomis dėl kolektyvinės sutarties).

(4)  Atskaitos laikotarpis yra ilgiausias laikotarpis, kuriuo gali būti skaičiuojamas vidutinis savaitinis darbo laikas.

(5)  2003 m. Įstatymo Nr. LXXXIV dėl tam tikrų sveikatos priežiūros veiklos aspektų 28 straipsnio 6 dalis.

(6)  Nuoroda į Teisingumo Teismo sprendimus bylose SIMAP (Byla C-303/98), Jaeger (Byla C-151/02) ir Dellas (Byla C-14/04).

(7)  Komisijos pareiškimas dėl Direktyvos 2000/34/EB 1 straipsnio 6 dalies įgyvendinimo, OL L 195, 2000 8 1, p. 45.

(8)  SIMAP (Byla C-303/98), Jaeger (Byla C-151/02).

(9)  2007 m. Įstatymas Nr. LXXII, kuriuo iš dalies keičiamas Sveikatos priežiūros įstatymas.

(10)  2003 m. Sveikatos priežiūros įstatymo 13 skirsnis, su pakeitimais, padarytais 2004 ir 2007 m.


II Komunikatai

EUROPOS SĄJUNGOS INSTITUCIJŲ IR ORGANŲ PRIIMTI KOMUNIKATAI

Komisija

13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/14


Neprieštaravimas praneštai koncentracijai

(Byla COMP/M.5594 – TNT Post Holding Deutschland/Georg von Holtzbrinck/JVS)

(Tekstas svarbus EEE)

2009/C 245/04

2009 m. rugsėjo 28 d. Komisija nusprendė neprieštarauti pirmiau nurodytai koncentracijai, apie kurią pranešta, ir pripažinti ją suderinama su bendrąja rinka. Šis sprendimas priimtas remiantis Tarybos reglamento (EB) Nr. 139/2004 6 straipsnio 1 dalies b punktu. Visas sprendimo tekstas pateikiamas tik vokiečių kalba ir bus viešai paskelbtas iš jo pašalinus visą konfidencialią su verslu susijusią informaciją. Sprendimo tekstą bus galima rasti:

Komisijos konkurencijos svetainės susijungimų skiltyje (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Šioje svetainėje konkrečius sprendimus dėl susijungimo galima rasti įvairiais būdais, pavyzdžiui, pagal įmonės pavadinimą, bylos numerį, sprendimo priėmimo datą ir sektorių,

elektroniniu formatu EUR-Lex svetainėje (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm). Dokumento numeris 32009M5594. EUR-Lex svetainėje galima rasti įvairių Bendrijos teisės aktų.


IV Pranešimai

EUROPOS SĄJUNGOS INSTITUCIJŲ IR ORGANŲ PRANEŠIMAI

Taryba

13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/15


TARYBOS SPRENDIMAS

2009 m. spalio 9 d.

dėl Italijai, Liuksemburgui ir Maltai atstovaujančių Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto narių ir pakaitinių narių skyrimo

2009/C 245/05

EUROPOS SĄJUNGOS TARYBA,

atsižvelgdama į 1971 m. birželio 14 d. Tarybos reglamentą (EEB) Nr. 1408/71 dėl socialinės apsaugos sistemų taikymo pagal darbo sutartį dirbantiems asmenims, savarankiškai dirbantiems asmenims ir jų šeimos nariams, judantiems Bendrijoje (1), ypač į jo 82 straipsnį,

atsižvelgdama į valstybių narių vyriausybių Tarybai pateiktus kandidatų sąrašus,

kadangi:

(1)

2009 m. kovo 30 d. sprendimu (2) Taryba paskyrė Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto narius ir pakaitinius narius laikotarpiui nuo 2009 m. kovo 30 d. iki 2011 m. kovo 29 d., išskyrus keletą narių – Italijai, Liuksemburgui ir Maltai atstovaujančius narius ir pakaitinius narius.

(2)

Italijos, Liuksemburgo ir Maltos vyriausybės pateikė kandidatūras keliems postams užimti,

NUSPRENDĖ:

Vienintelis straipsnis

Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto nariais ir pakaitiniais nariais laikotarpiui iki 2011 m. kovo 29 d. skiriami:

VYRIAUSYBIŲ ATSTOVAI

Šalis

Nariai

Pakaitiniai nariai

Italija

Maria Grazia CATALDI

Enza AMATO

Liuksemburgas

Claude EWEN

Romain EWERT

Mady KRIES


DARBUOTOJŲ ORGANIZACIJŲ ATSTOVAI

Šalis

Nariai

Pakaitiniai nariai

Italija

Michele ZERILLO

Gianluca LODETTI

Enrico MORONI

Liuksemburgas

Eduardo DIAS

Vincent JACQUET

Tania MATIAS

Malta

Margaret MAGRIN

Martin BALZAN

Terry GOSDEN


DARBDAVIŲ ORGANIZACIJŲ ATSTOVAI

Šalis

Nariai

Pakaitiniai nariai

Italija

Paola ASTORRI

Giacomo Emilio CURATOLO

Elvira MASSIMIANO

Liuksemburgas

François ENGELS

Tom HERMES

Fabienne LANG

Priimta Liuksemburge, 2009 m. spalio 9 d.

Tarybos vardu

Pirmininkė

Å. TORSTENSSON


(1)  OL L 149, 1971 7 5, p. 2.

(2)  OL C 83, 2009 4 7, p. 19.


13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/17


TARYBOS SPRENDIMAS

2009 m. spalio 9 d.

dėl Slovėnijai atstovaujančių Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto narių ir pakaitinių narių skyrimo

2009/C 245/06

EUROPOS SĄJUNGOS TARYBA,

atsižvelgdama į 1971 m. birželio 14 d. Tarybos reglamentą (EEB) Nr. 1408/71 dėl socialinės apsaugos sistemų taikymo pagal darbo sutartį dirbantiems asmenims, savarankiškai dirbantiems asmenims ir jų šeimos nariams, judantiems Bendrijoje (1), ypač į jo 82 straipsnį,

atsižvelgdama į valstybių narių vyriausybių Tarybai pateiktus kandidatų sąrašus,

kadangi:

(1)

2009 m. kovo 30 d. sprendimu (2) Taryba paskyrė Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto narius ir pakaitinius narius laikotarpiui nuo 2009 m. kovo 30 d. iki 2011 m. kovo 29 d., išskyrus Slovėnijai atstovaujančius narius ir pakaitinius narius.

(2)

Slovėnijos Vyriausybė pateikė kandidatūras kelioms vietoms užimti,

NUSPRENDĖ:

Vienintelis straipsnis

Darbuotojų migrantų socialinės apsaugos patariamojo komiteto nariais ir pakaitiniais nariais laikotarpiui iki 2011 m. kovo 29 d. skiriami:

VYRIAUSYBIŲ ATSTOVAI

Šalis

Nariai

Pakaitiniai nariai

Slovėnija

Jana LOVŠIN

Zvezdana VEBER-HARTMAN

Janja ROMIH


DARBUOTOJŲ ORGANIZACIJŲ ATSTOVAI

Šalis

Nariai

Pakaitiniai nariai

Slovėnija

Metka ROKSANDIĆ

Maja KONJAR

Ivan AŠENBERGER


DARBDAVIŲ ORGANIZACIJŲ ATSTOVAI

Šalis

Nariai

Pakaitiniai nariai

Slovėnija

Urška JEREB

Tomaž BERNIK

Slavi PIRŠ

Priimta Liuksemburge, 2009 m. spalio 9 d.

Tarybos vardu

Pirmininkė

Å. TORSTENSSON


(1)  OL L 149, 1971 7 5, p. 2.

(2)  OL C 83, 2009 4 7, p. 19.


13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/18


TARYBOS SPRENDIMAS

2009 m. spalio 9 d.

dėl Europos gyvenimo ir darbo sąlygų gerinimo fondo valdybos dviejų pakaitinių narių skyrimo

2009/C 245/07

EUROPOS SĄJUNGOS TARYBA,

atsižvelgdama į 1975 m. gegužės 26 d. Tarybos reglamentą (EEB) Nr. 1365/75 dėl Europos gyvenimo ir darbo sąlygų gerinimo fondo įsteigimo (1), ypač į jo 6 straipsnį,

atsižvelgdama į valstybių narių vyriausybių ir darbuotojų bei darbdavių organizacijų pateiktus kandidatų sąrašus,

kadangi:

(1)

2007 m. lapkričio 24 d. sprendimu (2) Taryba paskyrė Europos gyvenimo ir darbo sąlygų gerinimo fondo valdybos narius ir pakaitinius narius laikotarpiui nuo 2007 m. gruodžio 1 d. iki 2010 m. lapkričio 30 d., išskyrus tam tikrus pakaitinius narius, be kita ko, Ispanijai ir Nyderlandams atstovaujančius pakaitinius narius.

(2)

Europos profesinių sąjungų konfederacija pateikė kandidatūras dviem pareigybėms užimti,

NUSPRENDĖ:

Vienintelis straipsnis

Europos gyvenimo ir darbo sąlygų gerinimo fondo valdybos pakaitiniais nariais laikotarpiui iki 2010 m. lapkričio 30 d. skiriami:

PROFESINIŲ SĄJUNGŲ ATSTOVAI

Šalis

Pakaitiniai nariai

Nyderlandai

Arie WOLTMEIJER

Ispanija

Janire DOMINGUEZ

Priimta Liuksemburge, 2009 m. spalio 9 d.

Tarybos vardu

Pirmininkė

Å. TORSTENSSON


(1)  OL L 139, 1975 5 30, p. 1.

(2)  OL C 282, 2007 11 24, p. 10.


Komisija

13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/19


Euro kursas (1)

2009 m. spalio 12 d.

2009/C 245/08

1 euro =


 

Valiuta

Valiutos kursas

USD

JAV doleris

1,4765

JPY

Japonijos jena

132,99

DKK

Danijos krona

7,4442

GBP

Svaras sterlingas

0,93330

SEK

Švedijos krona

10,2978

CHF

Šveicarijos frankas

1,5175

ISK

Islandijos krona

 

NOK

Norvegijos krona

8,3275

BGN

Bulgarijos levas

1,9558

CZK

Čekijos krona

25,821

EEK

Estijos kronos

15,6466

HUF

Vengrijos forintas

269,45

LTL

Lietuvos litas

3,4528

LVL

Latvijos latas

0,7093

PLN

Lenkijos zlotas

4,2540

RON

Rumunijos lėja

4,2860

TRY

Turkijos lira

2,1595

AUD

Australijos doleris

1,6289

CAD

Kanados doleris

1,5248

HKD

Honkongo doleris

11,4432

NZD

Naujosios Zelandijos doleris

2,0106

SGD

Singapūro doleris

2,0633

KRW

Pietų Korėjos vonas

1 727,25

ZAR

Pietų Afrikos randas

10,9490

CNY

Kinijos ženminbi juanis

10,0748

HRK

Kroatijos kuna

7,2552

IDR

Indonezijos rupija

14 012,10

MYR

Malaizijos ringitas

5,0201

PHP

Filipinų pesas

68,786

RUB

Rusijos rublis

43,5885

THB

Tailando batas

49,219

BRL

Brazilijos realas

2,5735

MXN

Meksikos pesas

19,4780

INR

Indijos rupija

68,6420


(1)  Šaltinis: valiutų perskaičiavimo kursai paskelbti ECB.


V Skelbimai

ADMINISTRACINĖS PROCEDŪROS

Komisija

13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/20


Kvietimai teikti paraiškas pagal Europos Bendrijos mokslinių tyrimų, technologinės plėtros ir demonstracinės veiklos septintosios bendrosios programos 2010 metų darbo programą „Žmonės“

2009/C 245/09

Skelbiami kvietimai teikti paraiškas pagal Europos Bendrijos mokslinių tyrimų, technologinės plėtros ir demonstracinės veiklos septintąją bendrąją programos (2007–2013 m.) 2010 metų darbo programą „Žmonės“.

Paraiškos teikiamos pagal toliau nurodytus kvietimus. Kvietimų terminai ir biudžetai nurodyti kvietimų tekstuose, kurie skelbiami CORDIS tinklavietėje.

Specialioji programa „Žmonės“

Kvietimo pavadinimas

Kvietimo kodas

Tyrėjų naktis

FP7-PEOPLE-2010-NIGHT

Šis kvietimas teikti paraiškas susijęs su 2010 metų darbo programa, priimta 2009 7 29 Komisijos sprendimu C(2009) 5892.

Informaciją apie kvietimų sąlygas, darbo programas ir paraiškų teikėjams skirtas paraiškų teikimo gaires galima rasti CORDIS tinklavietėje: http://cordis.europa.eu/fp7/calls/


PROCEDŪROS, SUSIJUSIOS SU KONKURENCIJOS POLITIKOS ĮGYVENDINIMU

Komisija

13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/21


VALSTYBĖS PAGALBAGRAIKIJA

Valstybės pagalba C 21/09 (ex N 105/08, ex N 168/08 ir ex N 169/08) – Uosto infrastruktūra – Pirėjaus uosto infrastruktūros ir įrenginių viešasis finansavimas

Kvietimas teikti pastabas pagal EB sutarties 88 straipsnio 2 dalį

(Tekstas svarbus EEE)

2009/C 245/10

2009 m. liepos 13 d. raštu, pateiktu originalo kalba po šios santraukos, Komisija pranešė Graikijai apie savo sprendimą pradėti EB sutarties 88 straipsnio 2 dalyje nustatytą procedūrą dėl dalies minėtų priemonių.

Komisija nusprendė neprieštarauti tam tikroms kitoms priemonėms, kaip aprašyta po šios santraukos pateiktame rašte.

Per mėnesį nuo šios santraukos ir toliau pateikto rašto paskelbimo dienos suinteresuotosios šalys gali pateikti pastabas dėl priemonių, dėl kurių Komisija pradeda procedūrą, adresu:

European Commission

Directorate-General for Transport and Energy

Directorate A

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22964104

Šios pastabos bus perduotos Graikijai. Pastabas teikianti suinteresuotoji šalis gali pateikti pagrįstą raštišką prašymą neatskleisti jos tapatybės.

SANTRAUKOS TEKSTAS

I.   PROCEDŪRA

2008 m. vasario 25 d. ir kovo 28 d. Graikijos valstybės institucijos pranešė Komisijai apie tris priemones (pagalba N 105/08, N 168/08 ir N 169/08), susijusias su keletu investicijų į Pirėjaus uostą.

Komisija nusprendė pradėti EB sutarties 88 straipsnio 2 dalyje numatytą oficialią tyrimo procedūrą dėl keleto investicijų (žr. toliau) ir neprieštarauti dviems iš investicijų, apie kurias buvo pranešta. Pirmoji tokia investicija, kurios bendra išlaidų suma 2 626 717 EUR, susijusi su keleivių trapo statyba Pirėjaus uosto keleivių terminale (pagalba N 105/08). Komisija nustatė, kad atitinkamas viešasis finansavimas neturi valstybės pagalbos elementų. Antroji priemonė, kurios bendra išlaidų suma 2 467 800 EUR, susijusi su dviejų mažų molų statyba Pirėjaus uosto keleivių terminale (pagalba N 105/08). Išnagrinėjusi šią priemonę Komisija nustatė, kad atitinkamas viešasis finansavimas turi valstybės pagalbos elementų, kurie suderinami su bendrąja rinka.

II.   PRIEMONIŲ, DĖL KURIŲ KOMISIJA PRADEDA PROCEDŪRĄ, APRAŠYMAS

Graikijos valstybės institucijos planuoja valstybės lėšomis visiškai finansuoti Pirėjaus uosto konteinerių terminalo I prieplaukos molo statybą ir prie molo naudojamų įrenginių įsigijimą; bendra šių išlaidų suma – 35 000 000 EUR (pagalba N 168/08). Ši priemonė išskirtinai skiriama minėta infrastruktūra besinaudosiančiai ir ją eksploatuosiančiai Pirėjaus jūrų uosto administracijai (Piraeus Port Authority S.A., toliau – PPA).

Be to, Graikijos valstybės institucijos ketina visiškai padengti pakrovimo ir iškrovimo įrenginių, kurie bus eksploatuojami Pirėjaus uosto konteinerių terminale, įsigijimo išlaidas, kurių bendra suma sudaro 17 813 000 EUR (pagalba N 169/08). Dalimi šių įrenginių naudosis PPA, o likę įrenginiai bus eksploatuojami kaip uosto infrastruktūros, kuria naudojasi visos Europos mastu organizuoto atviro ir skaidraus viešojo konkurso tvarka išrinktas koncesininkas, dalis. Koncesijos sutartyje numatyta, kad koncesininkas įsipareigoja patobulinti II prieplauką bei pastatyti naują III prieplauką ir konteinerių terminale teiks uosto paslaugas. Teikdamas šias paslaugas koncesininkas konkuruos su PPA.

III.   PRIEMONĖS VERTINIMAS

Valstybės pagalba

Išankstine Komisijos nuomone, valstybės intervencija į I prieplaukos molo statybą (pagalba N 168/08) ir įsigyjant visus įrenginius (pagal abi pagalbos priemones N 168/08 ir N 169/08) nėra galutiniams vartotojams skiriama valstybės pagalba, nes infrastruktūra ir įrenginiais galės laisvai ir nediskriminuojami naudotis visi vartotojai.

Komisija mano, kad valstybei finansuojant įrenginių, kuriuos eksploatuos koncesininkas, įsigijimą valstybės pagalba neteikiama ir koncesininkui, nes, remiantis atviro viešojo konkurso sąlygomis, už naudojimąsi šiais įrenginiais pastarasis moka rinkos kainą.

Nepaisant to, išankstine Komisijos nuomone, molo statybai ir visos įrangos įsigijimui skiriamas valstybės finansavimas yra valstybės pagalba PPA, nes taip sumažinamos PPA investicijų į Pirėjaus uosto infrastruktūrą išlaidos, kurias paprastai turėtų padengti pati įmonė.

Pagalbos suderinamumas

PPA skiriama valstybės pagalba įvertinta pagal EB sutarties 86 straipsnio 2 dalį ir 87 straipsnio 3 dalies c punktą. Išankstine Komisijos nuomone, projektai, apie kuriuos pranešta, negali būti laikomi suderinami su EB sutarties 86 straipsnio 2 dalimi, nes nenumatomos įstatymais pagrįstos ir tinkamai apibrėžtos bendros ekonominės svarbos paslaugos nei tinkamas patikėjimas teikti paslaugas ir neužtikrinama, kad kompensacija mokama proporcingai siekiamam tikslui.

Dėl EB sutarties 87 straipsnio 3 dalies c punkto taikymo Komisija pažymi, kad visi nagrinėjami projektai atitinka Bendrijos transporto politikos tikslus. Nepaisant to, turi būti įvertinta, ar investiciniai projektai galėtų būti įgyvendinti, jei valstybė skirtų mažesnį finansavimą arba jo visai neskirtų. Investiciniuose projektuose numatyti įvairių rūšių infrastruktūros gerinimo darbai turi būti įvertinti atskirai. Todėl Komisija prašo Graikijos valstybės institucijų pateikti išsamų investicinių išlaidų ir valstybės intervencijos lėšų, visų pirma susijusių su I prieplaukos molo statyba ir I prieplaukos antžeminės dalies elementų įrengimu, suskirstymą.

Komisija pažymi, kad tokios infrastruktūros kaip molas statybai konteinerių terminalo I prieplaukoje paprastai reikia didelių kapitalo investicijų ir paprastai į infrastruktūrą neinvestuojama vien tik komerciniais pagrindais. Taigi gali būti reikalinga valstybės intervencija.

Tačiau Komisija mano, kad įrenginiai, kuriuos numatyta sumontuoti I prieplaukoje, ir PPA bei koncesininkui eksploatuoti skirti įrenginiai, yra vadinamosios antžeminės dalies, kuri paprastai finansuojama iš privačių šaltinių ir išskirtinai komerciniais pagrindais, dalis. Todėl Komisija abejoja, ar reikalingas toks valstybės finansavimas ir ar PPA negalėtų padengti šių įrenginių įsigijimo išlaidų naudodama nuosavas lėšas. Kadangi Komisija iki šiol nesusidūrė su atveju, kai valstybė skiria finansavimą tokių didelių ir itin konkurencingų uostų antžeminei daliai įrengti, ji norėtų suinteresuotųjų šalių paprašyti šiuo klausimu pateikti savo nuomonę.

Be to, tai, kad valstybė visiškai padengia infrastruktūros elementų įsigijimo išlaidas, kelia abejonių, ar tokia valstybės intervencija yra proporcinga ir apribota iki būtino minimumo.

Išankstine Komisijos nuomone dėl konkurencijos uoste ir tarp uostų, valstybės intervencija į nagrinėjamus projektus neturės didelės įtakos PPA ir koncesininko konkurencijai, nes teikdamas savo pasiūlymą viešajam konkursui pastarasis jau atsižvelgė į PPA konkurencinę padėtį, kurią PPA įgys, kai bus įgyvendinti investiciniai projektai, apie kuriuos pranešta.

Nepaisant to, Komisija abejoja, ar skirdama finansavimą infrastruktūrai, kurią eksploatuos PPA, valstybė nepakenks konkurencijai uoste ir ar nepaveiks valstybių narių prekybos taip, kad būtų pakenkta bendram interesui. Itin didelės abejonės kyla dėl įrenginių (antžeminės dalies elementų) įsigijimo, nes tokiai infrastruktūrai finansavimą paprastai skiria patys uosto veiklos vykdytojai.

RAŠTO TEKSTAS

„Η Επιτροπή επιθυμεί να ενημερώσει την Ελλάδα ότι, κατόπιν εξέτασης των πληροφοριών που υπέβαλαν οι αρχές της χώρας σας σχετικά με τα ως άνω μέτρα, έχει ληφθεί η απόφαση κίνησης της διαδικασίας που ορίζεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

(1)

Οι ελληνικές αρχές, σύμφωνα με το άρθρο 88 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΚ, κοινοποίησαν στην Επιτροπή, με ηλεκτρονικά μηνύματα της 25ης Φεβρουαρίου και της 28ης Μαρτίου 2008, τα προαναφερθέντα μέτρα. Οι κοινοποιήσεις καταχωρήθηκαν στο μητρώο κρατικών ενισχύσεων με στοιχεία αναφοράς αριθ. N 105/08, N 168/08 και N 169/08.

(2)

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επιστολές της στις 4 Ιουνίου 2008, στις 28 Αυγούστου 2008, στις 18 Φεβρουαρίου 2009 και στις 16 Απριλίου 2009 (1) ζήτησε περαιτέρω πληροφορίες, τις οποίες διαβίβασαν οι ελληνικές αρχές με τις επιστολές της 27ης Ιουνίου 2008, της 14ης Οκτωβρίου 2008, της 23ης Δεκεμβρίου 2008, της 13ης Μαρτίου 2009 και της 15ης Μαΐου 2009 (2), αντιστοίχως.

1.   ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

1.1.   Περιγραφή του δικαιούχου

(3)

Η εταιρεία, Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς Α.Ε. ή Piraeus Port Authority S.A. (εφεξής αναφερόμενος ως ο ΟΛΠ) ιδρύθηκε με το νόμο 2688/1999, μετά την μετατροπή του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, οργανισμού δημόσιου δικαίου, που ιδρύθηκε το 1930, σε εταιρεία κοινής ωφελείας. Βάσει σύμβασης παραχώρησης η οποία υπεγράφη με το Ελληνικό Δημόσιο (3) ο ΟΛΠ έλαβε το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης του Λιμένος Πειραιώς, ενώ το Δημόσιο διατηρεί την κυριότητα της ακίνητης υποδομής του Λιμένος. Ο ΟΛΠ έχει αναλάβει καθήκοντα διαχείρισης, περιλαμβανομένης της ευθύνης για την κατασκευή και τη μεταγενέστερη διαχείριση/συντήρηση έργων υποδομής.

(4)

Ο ΟΛΠ είναι, συνεπώς, δημόσια επιχείρηση με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας στην οποία το Ελληνικό Δημόσιο έχει κατέχει μεγαλύτερο μέρος των μετοχών (το 74 % των μετοχών (4). Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΟΛΠ έχει ιδιωτικοποιηθεί εν μέρει με τους ιδιώτες μετόχους να κατέχουν το μικρότερο μέρος των μετοχών (το 26 %). Οι μετοχές του ΟΛΠ είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Ωστόσο, από νομικής πλευράς, παραμένει δημόσια επιχείρηση κατά την έννοια του ελληνικού διοικητικού δικαίου καθώς: (α) το Ελληνικό Δημόσιο είναι κάτοχος του μεγαλύτερου μέρους των μετοχών, και κατά συνέπεια, έχει την ικανότητα άσκησης ελέγχου, και (β) ασκεί τη διαχείριση και την εκμετάλλευση του Λιμένος Πειραιώς βάσει σύμβασης παραχώρησης από το Δημόσιο.

(5)

Οι βασικές δραστηριότητες του ΟΛΠ είναι οι εξής: α) δημιουργία, η οργάνωση και λειτουργία όλων των μερών της λιμενικής υποδομής, β) παροχή λιμενικών υπηρεσιών σε πλοία, η φόρτωση/εκφόρτωση και η αποθήκευση εμπορευμάτων και οχημάτων, και γ) παροχή υπηρεσιών προς τους επιβάτες ακτοπλοΐας και τα κρουαζιερόπλοια.

(6)

Επιπλέον, η εταιρεία παρέχει εγκαταστάσεις και υπηρεσίες σε πλοία (παροχή ύδατος, ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, διαχείριση αποπλυμάτων, κλπ.) και άλλες παρεπόμενες υπηρεσίες (λειτουργία εκθεσιακού/συνεδριακού κέντρου, υπόγειο και υπέργειο χώρο στάθμευσης, ενοικίαση γης και χώρου κτιρίων σε τρίτα μέρη έναντι πληρωμής, ενοικίαση ζώνης επισκευής πλοίων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις επισκευής και κατασκευής πλοίων, κλπ.).

1.2.   Δομή του Λιμένος

(7)

Ο λιμένας Πειραιώς χωρίζεται σε δύο ζώνες (βλ. παράρτημα): το εμπορικό λιμάνι και το επιβατικό λιμάνι.

(8)

Το εμπορικό λιμάνι διαθέτει 3 τερματικούς σταθμούς.

i)   Ο σταθμός εμπορευματοκιβωτίων

Ο τερματικός σταθμός εμπορευματοκιβωτίων έχει δύο προβλήτες συνολικού μήκους 2,8 χιλ., επιφάνειας 900 000 μ2, με αποθηκευτικό χώρο 626 000 μ2 και ετήσια χωρητικότητα 1,6 — 1,8 εκατ. ισοδύναμων μονάδων είκοσι ποδών (TEUs). Η υποδομή του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων επεκτείνεται με την επέκταση του προβλήτα Ι, την ανανέωση του εξοπλισμού του προβλήτα ΙΙ και την κατασκευή νέου προβλήτα ΙΙΙ, με χωρητικότητα εμπορευματοκιβωτίων 1 000 000 TEUs ετησίως. Στόχος της εν λόγω επέκτασης είναι η βελτίωση της αποτελεσματικότητας και η κάλυψη της αυξανόμενης ζήτησης.

Ο προβλήτας Ι σήμερα επεκτείνεται και κατά την ολοκλήρωσή του το 2009 θα αυξήσει την χωρητικότητα διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων σε 1 000 000 TEUs. Ο προβλήτας ΙΙ επεκτείνεται επίσης και θα έχει χωρητικότητα διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων 1 000 000 TEUs το 2012.

ii)   Σταθμός φορτίων

Ο σταθμός φορτίων χειρίζεται γενικά φορτία και στερεά φορτία χύδην και παρέχει τη δυνατότητα φόρτωσης και εκφόρτωσης πλοίων με κυλιόμενη φορτοεκφόρτωση (roll-on/roll-off) (εφεξής αναφερόμενα ως “Ro-Ro”). Η διακίνηση γενικών φορτίων, το 2007, ανήλθε συνολικά σε 6 278 635 μετρικούς τόνους, η διακίνηση στερεών φορτίων χύδην σε 606 454 μετρικούς τόνους και η διακίνηση Ro-Ro σε 1 108 928 μετρικούς τόνους.

iii)   Σταθμός αυτοκινήτων

Ο λιμένας Πειραιώς διαθέτει τρεις τερματικούς σταθμούς αυτοκινήτων συνολικού μήκους 1,4 χιλ., χερσαία περιοχή 180 000 μ2, αποθηκευτική χωρητικότητα 12 000 αυτοκινήτων και χωρητικότητα μεταφόρτωσης 670 000 μονάδων ετησίως. Το 2007 από το σταθμό αυτοκινήτων διήλθαν […] (5) επιβατικά αυτοκίνητα […] (5).

(9)

Το επιβατικό λιμάνι διαθέτει δύο επιβατικούς τερματικούς σταθμούς οι οποίοι προορίζονται αντιστοίχως για ακτοπλοΐα και κρουαζιέρες. Ο λιμένας Πειραιώς είναι το μεγαλύτερο επιβατικό λιμάνι στην Ευρώπη και ένα από τα μεγαλύτερα επιβατικά λιμάνια του κόσμου με συνολική κίνηση 21 522 917 ατόμων κατά το 2007. Ο επιβατικός τερματικός σταθμός για την ακτοπλοΐα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη σύνδεση σχεδόν όλων των ελληνικών νήσων με την ηπειρωτική χώρα και, πιο συγκεκριμένα, με την πρωτεύουσα της Ελλάδας. Το 2007 διακινήθηκαν περίπου σε 8 εκατομμύρια επιβάτες.

1.3.   Σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του ΟΛΠ και του Δημοσίου

(10)

Στις 13 Φεβρουαρίου 2002 υπεγράφη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του ΟΛΠ.

(11)

Σύμφωνα με την εν λόγω σύμβαση το Δημόσιο εκχώρησε στον ΟΛΠ το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης της γης, των κτιρίων και της υποδομής της λιμενικής χερσαίας ζώνης του λιμένος Πειραιώς (6).

(12)

Ειδικότερα, στη σύμβαση παραχώρησης προβλέπεται το δικαίωμα του ΟΛΠ να αναθέτει με υπεργολαβία τη λειτουργία μέρους του λιμένος σε τρίτους έναντι αμοιβής (7).

(13)

Η διάρκεια της σύμβασης παραχώρησης είναι 40 έτη, με την δυνατότητα παράτασης με νέα γραπτή συμφωνία (8).

(14)

Δυνάμει του άρθρου 5 της σύμβασης παραχώρησης ο ΟΛΠ καταβάλλει στο Ελληνικό Δημόσιο το 1 % των ετήσιων συνολικών εσόδων του κατά τα πρώτα τρία έτη της παραχώρησης για το δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης του λιμένος Πειραιώς. Το εν λόγω ποσοστό αυξήθηκε στο 2 % των ετήσιων εσόδων μετά το τρίτο έτος της παραχώρησης. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, η μέθοδος υπολογισμού του ποσού βάσει της σύμβασης παραχώρησης τους επιτρέπει να έχουν άμεση συμμετοχή στα έσοδα και στα κέρδη της εταιρείας. Η εν λόγω μέθοδος είναι ισοδύναμη ως προς τη λειτουργία και, μέχρι ενός σημείου, ευνοϊκότερη για το Δημόσιο απ' ό,τι ένας μηχανισμός συμμετοχής στα κέρδη.

(15)

Τα λιμενικά τέλη (δικαιώματα και αμοιβές) που εισπράττονται από τον ΟΛΠ καθορίζονται βάσει ενός κώδικα που καθορίζεταιι από το διοικητικό συμβούλιο του ΟΛΠ σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο νόμο (9) και στη σύμβαση παραχώρησης (10). Μόλις ληφθεί απόφαση σχετικά με τις λιμενικές επιβαρύνσεις, οι εν λόγω επιβαρύνσεις κοινοποιούνται στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

(16)

Οι επιβαρύνσεις οι οποίες προβλέπονται στον κώδικα συχνά προσαρμόζονται, ώστε να αντανακλούν τις μεταβαλλόμενες συνθήκες, αλλά όχι περισσότερες από μία φορά ανά έτος (11).

(17)

Το άρθρο 21 παράγραφος 2 της σύμβασης παραχώρησης ορίζει σαφώς ότι “κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των δασμών και των επιβαρύνσεων του για εργασίες και υπηρεσίες, ο ΟΛΠ διασφαλίζει τη διαφανή και ενιαία εφαρμογής τους και αποφεύγει οιαδήποτε διάκριση ανάμεσα στους χρήστες του λιμένος. Ωστόσο, ο ΟΛΠ δικαιούται να παρέχει κλιμακωτές εκπτώσεις βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, που πρέπει να καθορίζονται λεπτομερώς στους καταλόγους δασμών του”.

1.4.   Ανάθεση από τον ΟΛΠ της διαχείρισης μέρους του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων

1.4.1.   Διακήρυξη δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού

(18)

Στις 25 Νοεμβρίου 2008 ο ΟΛΠ ανέθεσε στην εταιρεία COSCO Pacific Limited (εφεξής αναφερόμενη ως “COSCO” ή “η παραχωρησιούχος”) βάσει σύμβασης παραχώρησης τον υφιστάμενο προβλήτα ΙΙ και το μελλοντικού προβλήτα ΙΙΙ κατόπιν δημόσιου πανευρωπαϊκού πλειοδοτικού διαγωνισμού (12) για τις υπηρεσίες διαχείρισης λιμένος. Στον εν λόγω διαγωνισμό του ΟΛΠ έλαβαν μέρος δύο εταιρίες, η COSCO Pacific Ltd και μία από την κοινοπραξία αποτελούμενη από τις εταιρείες Hutchison Port Holdings L.T.D., Hutchison Ports Investments S.A.R.L., Alapis Joint Stock Company S.A. και Lyd S.A.

(19)

Η πρόσκληση υποβολής προσφορών προέβλεπε διαδικασίες προσφυγής. Ωστόσο, δεν υποβλήθηκε από κάποιον εκ των συμμετεχόντων καμία προσφυγή στις δικαστικές αρχές σχετικά με τη διαδικασία υποβολής προσφορών ή το τελικό αποτέλεσμα. Επιπρόσθετα, η διαδικασία και το σχέδιο σύμβασης ελέγχθηκαν και εγκρίθηκαν από το Ελληνικό Ελεγκτικό Συνέδριο.

(20)

Η διάρκεια της σύμβασης παραχώρησης που απετέλεσε αντικείμενο του διαγωνισμού είναι 30 έτη και θα παραταθεί αυτομάτως σε 35 έτη υπό τον όρο ότι η κατασκευή του προβλήτα ΙΙΙ από την παραχωρησιούχο θα ολοκληρωθεί εμπρόθεσμα. Ο ΟΛΠ έχει το δικαίωμα να παρατείνει μονομερώς την παραχώρηση για 5 επιπλέον έτη με πιθανή αύξηση των τελών παραχώρησης και τροποποίηση των εγγυήσεων με την επιφύλαξη ειδοποίησης της παραχωρησιούχου 24 μήνες πριν τη λήξη της σύμβασης παραχώρησης.

(21)

Οι ελληνικές αρχές ανέφεραν ότι θα υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των λιμενικών υπηρεσιών οι οποίες παρέχονται από τον ΟΛΠ στον προβλήτα Ι και αυτών που παρέχονται από την παραχωρησιούχο στον προβλήτα ΙΙ και στο μελλοντικό προβλήτα ΙΙΙ, και αυτό ήταν ένας από τους στόχος της επιλογής ιδιώτη παρόχου λιμενικών υπηρεσιών.

1.4.2.   Αντικείμενο της παραχώρησης

(22)

Ο ΟΛΠ παραχωρεί στην παραχωρησιούχο την εκμετάλλευση και την αποκλειστική χρήση του επονομαζόμενου “Νέου Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων”, ο οποίος αποτελείται από τον υφιστάμενο προβλήτα ΙΙ, προς αναβάθμιση, το νέο προβλήτα ΙΙΙ, προς κατασκευή, και την παρακείμενη περιοχή τους, καθώς και τη χρήση της παρακείμενης θαλάσσιας περιοχής ελιγμών ελλιμενισμού πλοίων, η οποία επιτρέπει την ασφαλή πρόσδεση και εξυπηρέτηση των πλοίων.

(23)

Η παραχωρησιούχος είναι υποχρεωμένη να παρέχει ολόκληρο το φάσμα των λιμενικών υπηρεσιών οι οποίες σχετίζονται με τη λειτουργία του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων.

(24)

Το μέρος 10 παράγραφος 1 σημείο η της σύμβασης παραχώρησης προβλέπει ότι η παραχωρησιούχος διασφαλίζει την πρόσβαση των χρηστών του λιμένος στη βάση της ισότητας και της δίκαιης μεταχείρισης.

(25)

Όλες οι αναβαθμίσεις του προβλήτα ΙΙ, όπως επίσης και η κατασκευή και η λειτουργία του ανατολικού μέρους του προβλήτα ΙΙΙ θα χρηματοδοτηθούν πλήρως από την παραχωρησιούχο με δική της επιβάρυνση. Συνεπώς, η παραχωρησιούχος δεν θα λάβει δημόσιο χρήμα για τις επενδύσεις της.

(26)

Επιπρόσθετα, η παραχωρησιούχος αναλαμβάνει όλους τους (εμπορικούς) κινδύνους όσον αφορά τις αναβαθμίσεις και την κατασκευή της απαραίτητης υποδομής. Η παραχωρησιούχος αναλαμβάνει επίσης μία σειρά υποχρεώσεων αναφορικά με τη διασφάλιση εγγυημένης χωρητικότητας του Νέου Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων.

1.4.3.   Τέλη παραχώρησης

(27)

Σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης, η παραχωρησιούχος θα πρέπει να καταβάλει στον ΟΛΠ τα ακόλουθα τέλη:

—   Αρχική αμοιβή: 50 000 000 EUR προς πληρωμή στον ΟΛΠ πριν την έναρξη ισχύος της σύμβασης παραχώρησης·

—   Συμπληρωματική αμοιβή: 70 000 EUR προς καταβολή σε πέντε ισόποσες ετήσιες δόσεις·

—   Μεταβλητή αμοιβή: ένα ποσοστό των ετήσιων συνολικών εσόδων της παραχωρησιούχου. Το εν λόγω ποσό θα ανέρχεται στο 21 % των εσόδων για την περίοδο από την 1η Οκτωβρίου 2009 μέχρι την 30η Σεπτεμβρίου 2017 και στο 24,5 % για την περίοδο από την 1η Οκτωβρίου 2017 μέχρι την 30η Σεπτεμβρίου 2044·

—   Εγγυημένη αμοιβή: μέρος της μεταβλητής αμοιβής θα καταβάλλεται ετησίως ανεξαρτήτως των πραγματικών εσόδων. Η εν λόγω πληρωμή θα αυξάνεται σταδιακά καθόλη τη διάρκεια της σύμβασης από τα 16 667 920 ευρώ κατά το πρώτο έτος στα 166 828 678 ευρώ κατά το τελευταίο έτος της σύμβασης·

—   Πάγια ετήσια αμοιβή Ι: καθορίζεται από το μήκος των θέσεων πρόσδεσης που είναι διαθέσιμες για τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Η εν λόγω αμοιβή ανέρχεται σε 1 800 ευρώ ανά μέτρο μήκους ετησίως και υπολογίζεται βάσει των τιμών του 2008 (13). Η πάγια ετήσια αμοιβή Ι θα προσαρμόζεται ετησίως κατά 2 %, προσαυξανόμενη κατά την τιμή του δείκτη τιμών καταναλωτή (ΔΤΚ) για το εν λόγω έτος (δηλαδή, 2 % + ΔΤΚ). Σε περίπτωση που ο ΔΤΚ έχει αρνητική διακύμανση, η βάση προσαρμογής είναι 2 %·

—   Πάγια ετήσια αμοιβή ΙΙ: καθορίζεται από την έκταση επιφάνειας των προβλητών του Νέου Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΝΣΕ) που είναι διαθέσιμη για σκοπούς εκμετάλλευσης. Η εν λόγω αμοιβή ανέρχεται σε 4 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο των προβλητών του ΝΣΕ ετησίως βάσει των τιμών του 2008 (14). Η ίδια αρχή ετήσιας προσαρμογής, βάσει του ΔΤΚ, ισχύει επ’ αυτού·

—   Εσωτερικός Συντελεστής Απόδοσης (IRR): σε συμμόρφωση με τους όρους που ορίζονται στην προσφορά, σε περίπτωση που ο εσωτερικός συντελεστής απόδοσης του επενδυμένου κεφαλαίου υπερβεί για την παραχωρησιούχο το 16 % σε πραγματικές τιμές , κατά την επόμενη οικονομική χρήση τα κέρδη τα οποία υπερβαίνουν αυτό το ποσοστό κατανέμονται ισότιμα μεταξύ της παραχωρησιούχου και του ΟΛΠ.

1.5.   Περιγραφή των κοινοποιηθέντων έργων

(28)

Τα κοινοποιηθέντα μέτρα αφορούν τη μερική χρηματοδότηση έργων λιμενικών υποδομών μέσω κρατικών πόρων. Τα έργα καλύπτουν την κατασκευή:

μικρών προβλητών (“δοντιών”) και μίας πεζογέφυρας για την πρόσβαση των επιβατών στο ακτοπλοΐκό/επιβατικό τμήμα του λιμένα του Πειραιά (εφεξής αναφερόμενο ως “ο Κεντρικός Λιμένας” ή “ο Επιβατικός Λιμένας”) συνολικού κόστους 2 467 800 EUR και 2 626 717 ευρώ αντιστοίχως (που έχει καταχωρηθεί με τον αριθμό N 105/08),

μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι του λιμένος Πειραιώς και του παρακείμενου εξοπλισμού (15) συνολικού κόστους 35 000 000 EUR (που έχει καταχωρηθεί με τον αριθμό N 168/08),

εξοπλισμού φόρτωσης — εκφόρτωσης (16) συνολικού κόστους 17 813 000 EUR στο τμήμα Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του λιμένα του Πειραιά (που έχει καταχωρηθεί με τον αριθμό 169/2008).

(29)

Η Επιτροπή αποφάσισε να αξιολογήσει μαζί τις τρεις κοινοποιήσεις με μία απόφαση, καθώς σχετίζονται με έργα υποδομής εντός του λιμένα του Πειραιά και χρηματοδοτούνται με τον ίδιο τρόπο.

(30)

Όλα τα προβλεπόμενα έργα θα χρηματοδοτηθούν πλήρως μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος (στο εξής “Το επιχειρησιακό πρόγραμμα”) “Οδικοί Άξονες, Λιμάνια & Αστική Ανάπτυξη”, του οποίου η Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης ανήκει στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα αποτελεί μέρος του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης για κοινοτικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις στις περιφέρειες που υπάγονται στο στόχο αριθ. 1 στην Ελλάδα (17) και εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (18). Το Δημόσιο θα συμμετέχει επίσης με δική του χρηματοδότηση σε κάθε έργο μαζί με τη χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (εφεξής αναφερόμενο ως “ΕΤΠΑ”).

(31)

Οι ελληνικές αρχές ανέφεραν ότι όλες οι επιχειρήσεις οι οποίες είναι υπεύθυνες για τα έργα που υπάγονται στις τρεις κοινοποιήσεις έχουν επιλεγεί σύμφωνα με τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς κανόνες σύναψης συμβάσεων, αναλόγως με το εάν το υπό εξέταση έργο υπολείπεται ή υπερβαίνει τα κατώτατα όρια τα οποία προβλέπονται στο άρθρο 16 της οδηγίας 2004/17/ΕΚ (19).

(32)

Οι μικρές προβλήτες και η πεζογέφυρα (υπόθεση αριθ. N 105/08), καθώς και μέρος του μικρού προβλήτα του προβλήτα Ι (υπόθεση αριθ. N 168/08) έχουν ήδη κατασκευαστεί. Παρομοίως, έχει ήδη πραγματοποιηθεί η αγορά του εξοπλισμού για το τμήμα του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του λιμένος Πειραιώς (υπόθεση αριθ. N 169/08). Οι ελληνικές αρχές ανέφεραν ότι όλες οι εργασίες άρχισαν μετά την υποβολή ξεχωριστής αίτησης χρηματοδότησης από το επιχειρησιακό πρόγραμμα για κάθε έργο εκ μέρους του ΟΛΠ προς την αρχή διαχείρισης. Επιπλέον, η χρηματοδότηση των έργων διασφαλίστηκε με τραπεζικά δάνεια χωρίς προνομιακές εγγυήσεις ή οποιαδήποτε άλλα πλεονεκτήματα. Οι ελληνικές αρχές διευκρίνισαν περαιτέρω ότι ο ΟΛΠ έχει ξεκινήσει τα υπό εξέταση έργα γνωρίζοντας ότι έχει οριστεί ως δυνητικός δικαιούχος του ως άνω αναφερόμενου Επιχειρησιακού Προγράμματος και, ως εκ τούτου, έχει την εύλογη προσδοκία να λάβει λάβει δημόσιους πόρους για τη χρηματοδότηση των έργων, παρόλο που μέχρι σήμερα δεν έχουν ακόμη χορηγηθεί τέτοιοι πόροι. Ωστόσο, λόγω της αύξησης της κίνησης επιβατών και της επικείμενης σύμβασης παραχώρησης με ιδιώτη παραχωρησιούχο, ο ΟΛΠ έπρεπε να ξεκινήσει τα έργα πριν την έκδοση της απόφασης ένταξης των έργων στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα και τα είχε χρηματοδοτήσει προσωρινά με τραπεζικά δάνεια.

(33)

Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές θα ήταν οικονομικώς αδύνατο για τον ΟΛΠ να καλύψει τις δαπάνες των εν λόγω έργων με ιδίους πόρους, καθώς τα λειτουργικά του έσοδα είναι σαφώς ανεπαρκή για τον σκοπό αυτό. Επιπλέον, η λιμενική υποδομή δεν ανήκει στην κυριότητα του ΟΛΠ, και συνεπώς, ο ΟΛΠ δεν μπορεί να αιτιολογήσει την πλήρη αξία της στα πάγια στοιχεία ενεργητικού του, ενώ παράλληλα είναι νομικώς υποχρεωμένος να διαθέσει υποδομή υψηλής ποιότητας και να την αναβαθμίσει, εάν χρειαστεί.

(34)

Πρέπει να σημειωθεί ότι, όπως η υφιστάμενη λιμενική υποδομή η οποία ανήκει αποκλειστικά στο Δημόσιο, έτσι και η νέα υποδομή που πρόκειται να κατασκευασθεί θα παραμείνει στην κυριότητα του Δημοσίου και ο ΟΛΠ απλώς θα την κατασκευάσει και θα την εκμεταλλευτεί.

1.5.1.   Κατασκευή μικρών προβλητών (“δοντιών”) και μίας πεζογέφυρας στον ακτοπλοϊκό/επιβατικό τερματικό σταθμό (υπόθεση αριθ. N 105/08)

(35)

Στην υπόθεση αριθ. N 105/08 η υπό εξέταση προγραμματισμένη χρηματοδότηση αφορά τα ακόλουθα δύο έργα υποδομής στο τμήμα ακτοπλοϊκών οχηματαγωγών πλοίων/επιβατών του λιμένα του Πειραιά:

α)

μικρούς προβλήτες στην περιοχή Dock I του Κεντρικού Λιμένα, κόστους 2 647 800 EUR.

β)

πεζογέφυρα κόστους 2 626 718 EUR.

(36)

Οι ελληνικές αρχές διευκρίνισαν ότι, παρόλο που οι κρουαζιέρες εξυπηρετούνται και από τον επιβατικό λιμένα, υπάρχει ένας φυσικός διαχωρισμός των εν λόγω δραστηριοτήτων σε μία ζώνη Κρουαζιερών, η οποία είναι απομονωμένη από τον υπόλοιπο επιβατικό λιμένα. Οι ελληνικές αρχές ανέφεραν περαιτέρω ότι τα δύο έργα θα εξυπηρετήσουν αποκλειστικά τις μεταφορικές ανάγκες των ελληνικών νήσων και δεν συνδέονται με κανέναν τρόπο με τη ζώνη κρουαζιερών.

(37)

Όσον αφορά τους μικρούς προβλήτες, θα έχουν μία έκταση επιφάνειας 900μ2 και 1 100μ2 και θα αποτελούνται από κυματοθραύστες κατασκευασμένους από τεχνητούς ογκόλιθους με θεμέλια των οποίων το βάθος θα είναι 10,5μ.

(38)

Οι μικροί προβλήτες (“δόντια”) θα διαθέτουν δύο χώρους ελλιμενισμού πλοίων πέραν των 30 ήδη υφιστάμενων διαθέσιμων χώρων για πλοία Ro-Ro, τα οποία παρέχουν ακτοπλοϊκές υπηρεσίες, και θα επιτρέπουν την εξυπηρέτηση δύο επιπλέον πλοίων, καταλαμβάνοντας ανώτατο μήκος μέχρι 390 μ.

(39)

Ο βασικός σκοπός των μικρών προβλητών (“δοντιών”) είναι η παροχή μεγαλύτερης ασφάλειας κατά τη διάρκεια ελλιμενισμού πλοίων θαλάσσιων μεταφορών μικρών αποστάσεων. Οι προβλήτες εξυπηρετούν ακτοπλοϊκά πλοία τα οποία συνδέουν το βασικό λιμάνι της χώρας σχεδόν με όλα τα ελληνικά νησιά.

(40)

Το τέλος που χρεώνεται για τη χρήση των μικρών προβλητών (“δοντιών”) βασίζεται στο μέγεθος του πλοίου και ορίζεται στο ίδιο επίπεδο για όλα τα πλοία άνευ διακρίσεων. Οι δασμοί καθορίζονται στον Κώδικα Δασμών του ΟΛΠ Α.Ε.

(41)

Η πεζογέφυρα συνδέει τον προβλήτα του επιβατικού λιμένα με το σταθμό ηλεκτρικού σιδηρόδρομου Αθήνας-Πειραιά και εξυπηρετεί τους επιβάτες οι οποίοι διασχίζουν το ακτοπλοϊκό — επιβατικό τμήμα του λιμανιού.

(42)

Η γέφυρα συμβάλλει στην ασφαλή πρόσβαση των επιβατών στο λιμάνι, καθώς συνδέει τον τερματικό σταθμό της υπέργειας σιδηροδρομικής γραμμής με τη ζώνη του κεντρικού λιμένος, χωρίς οι επιβάτες να πρέπει να διασχίσουν πεζοί τη Λεωφόρο Ποσειδώνος με τη μεγάλη κυκλοφορία οχημάτων. Συνεπώς, η υπό εξέταση εναέρια γέφυρα δεν συμβάλλει στην πρόσθετη μεταφορική ικανότητα, αλλά κυρίως στην ασφαλέστερη πρόσβαση των επιβατών οι οποίοι φθάνουν στο λιμάνι με τρένο.

(43)

Η γέφυρα συνδέει έμμεσα το λιμάνι με το μοναδικό μέσο μεταφοράς σταθερής γραμμής στον Πειραιά, το οποίο επίσης το συνδέει έμμεσα με το αεροδρόμιο. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές η γέφυρα αποτελεί την καλύτερη εναλλακτική λύση , και συνεπώς προωθεί τις συνδυασμένες μεταφορές, παρέχοντας μία εναλλακτική λύση στις οδικές μεταφορές και εξυπηρετεί εκατομμύρια ευρωπαίων πολιτών οι οποίοι επισκέπτονται τα ελληνικά νησιά.

(44)

Η πεζογέφυρα είναι ανοιχτή σε όλους τους χρήστες δωρεάν. Οι ελληνικές αρχές επισημαίνουν ότι χάρη στην ύπαρξη ανελκυστήρα, παρέχεται επίσης πρόσβαση σε κοινωνικές ομάδες οι οποίες διαφορετικά αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες όσον αφορά την πρόσβαση τους στο λιμάνι, π.χ. ηλικιωμένοι και άτομα με ειδικές ανάγκες.

(45)

Ο κεντρικός λιμένας Πειραιώς θα παραμείνει στον ΟΛΠ και δεν υπόκειται σε παραχώρηση. Το εν λόγω τμήμα του λιμένα εξυπηρετεί μόνο ακτοπλοϊκά πλοία και, ως εκ τούτου, οι μικροί προβλήτες (“δόντια”) προς χρηματοδότηση εξυπηρετούν αποκλειστικά ακτοπλοϊκά πλοία για οχήματα και επιβάτες. Παρομοίως, η πεζογέφυρα καθιστά ευκολότερη τη μετακίνηση των επιβατών ακτοπλοΐας από και προς το λιμένα Πειραιώς.

(46)

Η ακτοπλοΐα αποτελεί το βασικό τρόπο μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων από και προς τα ελληνικά νησιά, τα οποία συνιστούν σημαντικό μέρος της ελληνικής επικράτειας. Τα περισσότερα νησιά στην ουσία είναι απομονωμένες περιοχές που μειονεκτούν, για τις οποίες είναι πολύ σημαντικό να διασφαλιστούν ακτοπλοϊκές συνδέσεις άνευ προβλημάτων με την ηπειρωτική χώρα της Ελλάδας. Οι ελληνικές αρχές τόνισαν ότι ο λιμένας του Πειραιά είναι ο λιμένας ο οποίος εξασφαλίζει κατά κύριο λόγο τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις μεταξύ των νήσων και της ηπειρωτικής Ελλάδας, και ειδικότερα της πρωτεύουσας της χώρας. Οι γειτονικοί λιμένες έχουν περιορισμένη χωρητικότητα και δυναμικό. Επιπλέον, ο λιμένας Πειραιώς αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα πρόσβασης στους περισσότερους προορισμούς των νήσων του Αιγαίου Πελάγους. Ο αριθμός διερχομένων επιβατών μέσω του λιμένος Πειραιώς είναι σημαντικά υψηλότερος σε σύγκριση με τα γειτονικά λιμάνια της Ραφήνας και του Λαυρίου, τα οποία, για τεχνικούς λόγους, δεν έχουν τη δυνατότητα χειρισμού του ίδιου αριθμού ακτοπλοϊκών πλοίων με αυτόν του λιμένος Πειραιώς. Ο ετήσιος αριθμός διακινηθέντων επιβατών από το Λιμένα Πειραιώς ανήλθε σε 11 668 647 το 2006 (20), ενώ το λιμάνι του Λαυρίου και το λιμάνι της Ραφήνας εξυπηρέτησαν μαζί 2 516 492 επιβάτες κατά το ίδιο έτος. Όσον αφορά την κίνηση αυτοκινήτων και φορτηγών οχημάτων, ο λιμένας Πειραιώς κατέλαβε και πάλι την πρώτη θέση, εξυπηρετώντας 612 840 αυτοκίνητα το 2007 έναντι 404 973 αυτοκινήτων συνολικά όσον αφορά τα δύο λιμάνια της Ραφήνας και του Λαυρίου, και 260 605 φορτηγά οχήματα κατά το ίδιο έτος έναντι 49 759 φορτηγών οχημάτων συνολικά όσον αφορά τα άλλα δύο λιμάνια. Επιπρόσθετα, τα άλλα δύο λιμάνια δεν καλύπτουν όλους τους προορισμούς προς τα νησιά που εξυπηρετεί ο λιμένας Πειραιώς.

1.5.2.   Κατασκευή μικρού προβλήτα και απόκτηση εξοπλισμού για τον προβλήτα Ι του λιμένος Πειραιώς (υπόθεση αριθ. N 168/08)

(47)

Ο προβλεπόμενος μικρός προβλήτας βρίσκεται στην περιοχή του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων ο οποίος θα εξακολουθήσει να υπάγεται στον ΟΛΠ. Οι ελληνικές αρχές αντιλαμβάνονται την εν λόγω επένδυση ως πολύ σημαντική, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας ενδολιμενικός ανταγωνισμός μεταξύ του ΟΛΠ και της παραχωρησιούχου. Το συνολικό κόστος κατασκευής του μικρού προβλήτα ανέρχεται σε 35 εκατ. EUR. Το εν λόγω έργο υποδομής θα ανήκει επίσης στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ ο ΟΛΠ θα είναι αρμόδιος βάσει νόμου μόνο για την κατασκευή και τη διαχείριση.

(48)

Το μήκος της ανατολικής εξέδρας της αποβάθρας του υπό κατασκευή μικρού προβλήτα ορίζεται σε 422 μ, με 3 γερανούς Super Post Panamax (SPP), για την εξυπηρέτηση των πλοίων βασικών γραμμών, καθώς και μία δυτική εξέδρα αποβάθρας μήκους 260 μ με 2 γερανούς Panamax για την εξυπηρέτηση των πλοίων διανομής, δηλαδή πλοίων τα οποία δραστηριοποιούνται στις “θαλάσσιες αρτηρίες”.

(49)

Ο νέος μικρός προβλήτας έχει χωρητικότητα περίπου 1 εκατομμύριο TEUs, ενώ η υφιστάμενη χωρητικότητα του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων ανέρχεται περίπου σε 1,6 εκατομμύρια TEUs. Ο νέος μικρός προβλήτας θα επιτρέψει στον ΟΛΠ να εξυπηρετήσει τη νέα γενιά πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, τα οποία έχουν παραγγελθεί και δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τις υφιστάμενες υποδομές λόγω του περιορισμένου βάθους του νερού.

(50)

Οι ελληνικές αρχές σημειώνουν ότι η εν λόγω υποδομή θα επιτρέψει στο λιμένα να λειτουργήσει σύμφωνα με τις βασικές τρέχουσες διεθνείς προδιαγραφές που ισχύουν για συγκρίσιμους λιμένες.

(51)

Επίσης, αναμένεται ότι η αύξηση της χωρητικότητας του προβλήτα Ι θα συνεισφέρει σημαντικά στις διεξαγόμενες προσπάθειες για την αλλαγή του τρόπου εκτέλεσης των μεταφορών εμπορευμάτων από τους οδικούς άξονες στη θάλασσα στο πλαίσιο της ανάπτυξης θαλάσσιων αρτηριών. Ειδικότερα, ο νέος μικρός προβλήτας επιτρέπει την ταυτόχρονη εξυπηρέτηση δύο πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στη δυτική πλευρά, σε σχετικά κοντινές αποστάσεις.

1.5.3.   Απόκτηση εξοπλισμού ο οποίος τίθεται στη διάθεση της παραχωρησιούχου (COSCO) και του ΟΛΠ (υπόθεση αριθ. N 169/08)

(52)

Το εν λόγω έργο περιλαμβάνει την απόκτηση μηχανικού εξοπλισμού για τη βελτίωση των υπηρεσιών φόρτωσης και εκφόρτωσης που παρέχονται στους διαφορετικούς προβλήτες του λιμένος Πειραιώς, συνολικού κόστους 17,8 εκατ. EUR. Ο μηχανικός εξοπλισμός περιλαμβάνει: 5 ημιρυμουλκούμενα εμπορευματοκιβώτια, 12 ελκυστήρες τύπου Ro-Ro, 4 τηλεσκοπικές ανυψωτικές διατάξεις εμπορευματοκιβωτίων, 18 οχήματα στοιβάξεως και μετακίνησης εμπορευματοκιβωτίων, 1 κινητό γερανό, 4 ανυψωτικά μηχανήματα, ένα ηλεκτροκίνητο και ένα πετρελαιοκίνητο περονοφόρο φορτηγό όχημα και 10 ελκυστήρες τερματικού τύπου.

(53)

Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, η εν λόγω επένδυση είναι απαραίτητη προκειμένου ο λιμένας ι να λειτουργήσει σύμφωνα με τις τρέχουσες διεθνείς προδιαγραφές για συγκρίσιμους λιμένες.

(54)

Η απόκτηση του εν λόγω μηχανικού εξοπλισμού περιλαμβάνει κυρίως την ανανέωση του υφιστάμενου στόλου μηχανημάτων στοιβάξεως καθώς και την αγορά ενός κινητού γερανού. Ο γερανός αυτός επιτρέπει στον διαχειριστή του λιμένος να αναπληρώσει την απώλεια χωρητικότητας στη περίπτωση ζημιάς ή συντήρησης των σταθερών γερανών και να αποφύγει τη συμφόρηση. Παράλληλα, ο κινητός γερανός επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία στην εξυπηρέτηση όλων των πλοίων, περιλαμβανομένων των μικρότερων, με περισσότερους γερανούς. Η επένδυση δεν προορίζεται για την προσθήκη νέας παραγωγικής ικανότητας.

(55)

Πρέπει να σημειωθεί ότι μόνο ο κινητός γερανός και δύο περονοφόρα προορίζονται για τον προβλήτα Ι και θα τεθούν στη διάθεση του ΟΛΠ. Ο άλλος εξοπλισμός θα τοποθετηθεί στον προβλήτα ΙΙ, ο οποίος θα γίνει μέρος των εγκαταστάσεων που τίθενται στη διάθεση της Cosco βάσει των όρων της σύμβασης παραχώρησης για το σταθμό εμπορευματοκιβωτίων. Επιπλέον, ο εν λόγω εξοπλισμός έχει ήδη περιληφθεί στη δημόσια προσφορά ως μέρος της υποδομής προς παραχώρηση στον ανάδοχο. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, ο εν λόγω εξοπλισμός συνιστά βασική και απαραίτητη υποδομή για την αποτελεσματική λειτουργία του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων. Επίσης, οι ελληνικές αρχές υποστηρίζουν ότι η παροχή του εξοπλισμού αποτέλεσε σημαντικό κίνητρο για την προσέλκυση προσφορών για την παραχώρηση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων.

2.   ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

2.1.   Ύπαρξη ενίσχυσης

(56)

Δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ ενισχύσεις οι οποίες χορηγούνται υπό οποιαδήποτε μορφή από ένα κράτος μέλος ή μέσω κρατικών πόρων και νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό δια της ευνοϊκής μεταχείρισης ορισμένων επιχειρήσεων ή διά της προμήθειας ορισμένων αγαθών είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά στο βαθμό που επηρεάζουν τις μεταξύ των κρατών μελών συναλλαγές, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στη συνθήκη ΕΚ.

(57)

Ως εκ τούτου, πρέπει πρώτα να αξιολογηθεί κατά πόσο η χρηματοδότηση εκάστου μέτρου που περιλαμβάνεται στις τρεις κοινοποιήσεις των ελληνικών αρχών συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ και στη συνέχεια, σε περίπτωση που συνιστά κρατική ενίσχυση, κατά πόσο η εν λόγω ενίσχυση είναι συμβατή με την κοινή αγορά.

(58)

Ο χαρακτηρισμός ενός μέτρου ως κρατικής ενίσχυσης προϋποθέτει ότι πληρούνται οι ακόλουθοι σωρευτικοί όροι: (1) το μέτρο χρηματοδοτείται μέσω κρατικών πόρων, (2) εξασφαλίζει κάποιο πλεονέκτημα στο δικαιούχο, (3) το πλεονέκτημα είναι επιλεκτικό και (4) το μέτρο νοθεύει ή απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και είναι ικανό να επηρεάσει τις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών (21).

(59)

Η ύπαρξη κρατικής ενίσχυσης πρέπει να αξιολογηθεί σε δύο επίπεδα, ήτοι στο επίπεδο των τελικών χρηστών της υποδομής και στο επίπεδο του διαχειριστή/φορέα εκμετάλλευσης της υπό εξέταση υποδομής.

2.1.1.   Έννοια της επιχείρησης

(60)

Για την υπαγωγή τους στη νομοθεσία περί ανταγωνισμού της ΕΚ οι δικαιούχοι κρατικής ενίσχυσης πρέπει να είναι επιχειρήσεις οι οποίες αναλαμβάνουν οικονομικές δραστηριότητες. Συνεπώς, η Επιτροπή πρέπει πρώτα να διαπιστώσει κατά πόσο ο ΟΛΠ και η παραχωρησιούχος (COSCO) μπορούν να ταξινομηθούν στην κατηγορία των οικονομικών επιχειρήσεων. Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου η επιχείρηση είναι μία οντότητα η οποία ασκεί οικονομικές δραστηριότητες, ανεξαρτήτως του νομικού καθεστώτος της οντότητας και του τρόπου με τον οποίο χρηματοδοτείται (22). Επιπρόσθετα, οποιαδήποτε δραστηριότητα που συνίσταται στην παροχή αγαθών και υπηρεσιών σε μία δεδομένη αγορά αποτελεί οικονομική δραστηριότητα (23).

(61)

Η Επιτροπή σημειώνει ότι ο ΟΛΠ παρέχει δημόσιες υπηρεσίες, τυπικό χαρακτηριστικό για κάθε “λιμενική αρχή”. Πράγματι, βάσει του νόμου 2688/1999 και της σύμβασης παραχώρησης με το ελληνικό κράτος ο ΟΛΠ έχει αναλάβει τη διοίκηση και τη διαχείριση των υποδομών του λιμανιού, τον έλεγχο και την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, τη διασφάλιση της εθνικής ασφάλειας και της δημόσιας τάξης και την προστασία του περιβάλλοντος — καθήκοντα τα οποία εξυπηρετούν σαφώς το δημόσιο συμφέρον. Τρίτον, ο ΟΛΠ ενεργεί επίσης στο πλαίσιο δημόσιας εντολής κατά την ανάθεση με σύμβαση παραχώρησης μέρους του τερματικού σταθμού εμπορευματοκιβωτίων.

(62)

Ωστόσο, ο ΟΛΠ παρέχει επίσης λιμενικές υπηρεσίες, όπως είναι ενδεικτικά οι ακόλουθες: εργασίες χειρισμού φορτίων, επιβατικές υπηρεσίες (24) και άλλες υπηρεσίες προς πλοία, καθώς και παρεπόμενες υπηρεσίες (25). Οι εν λόγω υπηρεσίες παρέχονται έναντι καταβολής τελών από τους χρήστες, οι οποίες ορίζονται ελεύθερα από τον ΟΛΠ και αναπροσαρμόζονται τακτικά.

(63)

Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απεφάνθη ρητώς στην απόφασή του “Аéroport de Paris (26) ότι η παροχή εγκαταστάσεων υποδομής σε τρίτα μέρη έναντι αμοιβής συνιστά οικονομική δραστηριότητα.

(64)

Στο πλαίσιο των ανωτέρω η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο ΟΛΠ ασκεί οικονομικές δραστηριότητες και πρέπει να θεωρείται ως επιχείρηση. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να αποκλειστεί, εκ των προτέρων, ότι η υπό εξέταση δημόσια χρηματοδότηση ενδέχεται να συνιστά κρατική ενίσχυση με εξασφάλιση οικονομικού πλεονεκτήματος στον ΟΛΠ. Το ερώτημα θα αξιολογηθεί περαιτέρω παρακάτω σε σχέση με τη χρηματοδότηση κάθε κοινοποιηθέντος έργου.

(65)

Όσον αφορά την παραχωρησιούχο, όπως αναφέρεται ανωτέρω στο σημείο (24), θα παράσχει ολόκληρο το φάσμα λιμενικών υπηρεσιών εντός του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων έναντι αμοιβής. Ως εκ τούτου, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η παραχωρησιούχος είναι επιχείρηση.

2.1.2.   Κατασκευή πεζογέφυρας στο επιβατικό λιμάνι (υπόθεση αριθ. N 105/08)

2.1.2.1.    Κρατικοί πόροι

(66)

Πρέπει πρώτα να εξεταστεί κατά πόσο εμπλέκονται κρατικοί πόροι και κατά πόσο οι εν λόγω πόροι καταλογίζονται στο κράτος σε συμμόρφωση με την πάγια νομολογία (27).

(67)

Όπως αναφέρεται στο σημείο (30) της παρούσας απόφασης, όλα τα έργα, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής της πεζογέφυρας στον επιβατικό λιμένα, θα χρηματοδοτηθούν πλήρως από ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα, το οποίο αποτελεί μέρος του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, χρηματοδοτούμενο από το Ε.Τ.Π.Α. και από κρατικούς πόρους. Το πρόγραμμα διαχειρίζεται η ειδική υπηρεσία διαχείρισης, η οποία ανήκει στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Κατά συνέπεια, σαφώς εμπλέκονται κρατικοί πόροι.

(68)

Όσον αφορά τη την κρατική χρηματοδότηση, η Επιτροπή σημειώνει ότι οι ελληνικές αρχές έχουν μεγάλη διακριτική ευχέρεια όσον αφορά την λήψη αποφάσεων σχετικά με την επιλογή επιδοτούμενων έργων βάσει του Επιχειρησιακού Προγράμματος και ότι τα κοινοποιηθέντα μέτρα επελέγησαν από το — και συνεπώς πρέπει να χρηματοδοτηθούν — από το ελληνικό κράτος.

2.1.2.2.    Οικονομικό πλεονέκτημα

(69)

Η Επιτροπή, με την απόφαση της σχετικά με τη “Χρηματοδοτική ενίσχυση για έργα υποδομής σε λιμένες της Φλάνδρας” (28), όρισε λεπτομερώς ποια είδη υποδομής θέτουν θέμα κρατικής ενίσχυσης και ποια όχι. Εν προκειμένω, η Επιτροπή έκανε διαχωρισμό μεταξύ των υποδομών οι οποίες δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης και των υποδομών οι οποίες δεν δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης. Οι τελευταίες θεωρήθηκε ότι δεν θέτουν θέμα κρατικής ενίσχυσης.

(70)

Όπως αναφέρεται στα σημεία (41)-(44) της παρούσας απόφασης, η χρήση της πεζογέφυρας είναι δωρεάν και ανοικτή για χρήση από όλους τους δυνητικούς επιβάτες ισότιμα και άνευ διακρίσεων. Καθώς δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός ανάμεσα στους δυνητικούς χρήστες, η γέφυρα δεν παρέχει επιλεκτικό πλεονέκτημα σε επίπεδο χρηστών. Επιπρόσθετα, η γέφυρα θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά από ιδιώτες και όχι από επιχειρήσεις και θα εξυπηρετεί κυρίως κοινωνικούς σκοπούς καθώς, όντας εξοπλισμένη με ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες, θα παρέχει πρόσβαση στο λιμάνι σε άτομα τα οποία θα αντιμετώπιζαν διαφορετικά δυσκολίες πρόσβασης, όπως ηλικιωμένοι, παιδιά και άτομα με ειδικές ανάγκες, ιδίως λόγω της ανάγκης να διασχίσουν τη Λεωφόρο Ποσειδώνος.

(71)

Στο επίπεδο του διαχειριστή λιμένος η κατασκευή της πεζογέφυρας δεν μπορεί να αποφέρει επιπλέον έσοδα για τον ΟΛΠ, καθώς η πρόσβαση στη γέφυρα είναι δωρεάν και δεν αναμένεται να επιφέρει αύξηση του αριθμού των επιβατών. Πράγματι, η πεζογέφυρα έχει καθαρά μη εμπορικές λειτουργίες καθώς παρέχει καλύτερη και ασφαλέστερη πρόσβαση για πεζούς επιβάτες από το σιδηροδρομικό σταθμό Αθήνας-Πειραιά στον επιβατικό λιμένα, οι οποίοι παλαιότερα έπρεπε να διασχίσουν τη λεωφόρο. Ως εκ τούτου, η κατασκευή της πεζογέφυρας σαφώς εντάσσεται στο πλαίσιο της υποχρέωσης του κράτους να φροντίζει για την ικανοποίηση των αναγκών του πληθυσμού με την εκτέλεση έργων γενικού συμφέροντος. Πράγματι, η κατασκευή της θα μπορούσε να έχει ανατεθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση ή σε οποιαδήποτε άλλη δημόσια αρχή για την ανάπτυξη της γενικής υποδομής. Τούτο επιβεβαιώνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι ο ΟΛΠ δεν θα είναι ο ιδιοκτήτης της υποδομής και θα είναι μόνον υπεύθυνος για τη συντήρησή της.

(72)

Εν τούτοις, καθώς ο ΟΛΠ ασκεί επίσης οικονομικές δραστηριότητες, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η αντιστάθμιση που καταβάλλεται από το κράτος στον ΟΛΠ για την εκτέλεση των εν λόγω εργασιών περιορίζεται στο κόστος των εργασιών και συνεπώς εξαλείφεται οποιοσδήποτε κίνδυνος αδικαιολόγητων δευτερογενών επιπτώσεων στις εμπορικές δραστηριότητες που ασκεί ο ΟΛΠ.

(73)

Εν προκειμένω, η Επιτροπή πρώτον σημειώνει ότι η σύμβαση δημοσίων έργων για την κατασκευή της πεζογέφυρας συνάφθηκε κατόπιν ανοικτού, διαφανούς και άνευ διακρίσεων δημόσιου διαγωνισμού σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες περί σύναψης δημόσιων συμβάσεων. Κατά συνέπεια, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η συμβολή του Δημοσίου δεν υπερβαίνει την τιμή της αγοράς για την κατασκευή και αποκλείει οποιονδήποτε κίνδυνο υπεραντιστάθμισης, τόσο για τον ΟΛΠ όσο και για τον ανάδοχο ο οποίος εκτελεί τις απαραίτητες εργασίες. Επιπλέον, η συμμετοχή του Δημοσίου δεν καλύπτει κανένα μεταγενέστερο κόστος συντήρησης ή επισκευής, το οποίο θα καλύπτεται αποκλειστικά από τον ΟΛΠ.

2.1.2.3.    Συμπέρασμα

(74)

Εν όψει των ανωτέρω, η Επιτροπή θεωρεί ότι η δημόσια χρηματοδότηση της πεζογέφυρας δεν εξασφαλίζει κανένα πλεονέκτημα στον ΟΛΠ όσον αφορά τις εμπορικές του δραστηριότητες και θα ωφελήσει το σύνολο της τοπικής και της ναυτιλιακής κοινότητας. Συνεπώς, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η δημόσια χρηματοδότηση δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο κρατικής ενίσχυσης κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ.

2.1.3.   Κατασκευή δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον Επιβατικό Λιμένα (υπόθεση αριθ. N 105/08)

2.1.3.1.    Κρατικοί πόροι

(75)

Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η Επιτροπή στα ανωτέρω σημεία (66)-(68) ισχύουν πλήρως για τη χρηματοδότηση των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”). Συνεπώς, είναι σαφές ότι εμπλέκονται κρατικοί πόροι.

2.1.3.2.    Οικονομικό πλεονέκτημα

(76)

Η Επιτροπή σημειώνει ότι οι δύο μικροί προβλήτες οι οποίοι χρηματοδοτούνται από κρατικούς πόρους στον επιβατικό λιμένα είναι ανοικτοί σε όλους τους δυνητικούς χρήστες ισότιμα και άνευ διακρίσεων. Συνεπώς, στο επίπεδο χρηστών (ναυτιλιακές εταιρείες, υπηρεσίες πορθμείων, κλπ.) η δημόσια χρηματοδότηση για την κατασκευή της εν λόγω υποδομής δεν θα παράσχει οικονομικό πλεονέκτημα σε καμία επιχείρηση κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ (29).

(77)

Ωστόσο, όπως αναφέρεται ανωτέρω, δεν μπορεί να αποκλειστεί, εκ των προτέρων, ότι τα δημόσια κεφάλαια τα οποία τίθενται στη διάθεση του ΟΛΠ του παρέχουν επιλεκτικό πλεονέκτημα. Η Επιτροπή, στην ανακοίνωσή της σχετικά με τη “Βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών στους θαλάσσιους λιμένες: Βασικό στοιχείο των ευρωπαϊκών μεταφορών (30), τόνισε ότι, γενικά, οι μικροί προβλήτες (“δόντια”) αποτελούν μέρος της υποδομής για συγκεκριμένους χρήστες (31) η οποία σχετίζεται άμεσα με την εκμετάλλευση του τερματικού σταθμού από τον πάροχο λιμενικών υπηρεσιών (σε αυτήν την περίπτωση τον ΟΛΠ) (32). Η σχετική υποδομή μπορεί να έχει τη δυνατότητα να αποφέρει πρόσθετα κέρδη για τον ΟΛΠ, ο οποίος μπορεί να χρεώσει εμπορικά τέλη για τη χρήση των εγκαταστάσεων. Επίσης, το εν λόγω πλεονέκτημα είναι σαφώς επιλεκτικό ως προς το ότι αφορά μόνο μία επιχείρηση (ΟΛΠ).

(78)

Πράγματι, η κατασκευή των δύο πρόσθετων μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα θα αυξήσει τη χωρητικότητα που έχει στη διάθεσή του ο ΟΛΠ για την εξυπηρέτηση ακτοπλοϊκών πλοίων (33). Αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει τα έσοδα του ΟΛΠ, καθώς η χρήση όλων των μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα είναι έναντι αμοιβής, βάσει του μεγέθους κάθε πλοίου. Τα έσοδα του ΟΛΠ μπορεί να αυξηθούν περαιτέρω, επειδή εισπράττει επίσης τέλη για κάθε χρήστη (επιβάτη, αυτοκίνητο, λεωφορείο, φορτηγό όχημα, κλπ.) της υποδομής του.

(79)

Οι ελληνικές αρχές ανέφεραν ότι ο ΟΛΠ δεν παρέχει υπηρεσίες στους επιβάτες ή στα πλοία στον επιβατικό λιμένα, καθώς είναι υπεύθυνος μόνο για την παροχή και τη συντήρηση της απαιτούμενης υποδομής προκειμένου να διασφαλιστεί ο ασφαλής ελλιμενισμός των πλοίων και η ασφαλής και άνετη επιβίβαση — αποβίβαση των επιβατών. Το επιχείρημα αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό. Πράγματι, ο ΟΛΠ έχει την υποχρέωση συντήρησης και διατήρησης της υποδομής σε καλή κατάσταση, αλλά επίσης παρέχει λιμενικές υπηρεσίες σε πλοία και επιβάτες. Πρώτον, ο ΟΛΠ εισπράττει εμπορικά τέλη από κάθε χρήστη (επιβάτη, αυτοκίνητο, λεωφορείο, φορτηγό όχημα, κλπ.) ο οποίος χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του και όχι μόνον από τα πλοία τα οποία προσεγγίζουν τους μικρούς προβλήτες. Δεύτερον, όπως και οι άλλοι δασμοί που εισπράττει ο ΟΛΠ, τα τέλη που εισπράττονται στον επιβατικό λιμένα ορίζονται ελεύθερα από τον ίδιο τον ΟΛΠ και αναπροσαρμόζονται τακτικά, με βάση τις εμπορικές του αμοιβές. Τα εν λόγω τέλη, συνεπώς, θεωρούνται εμπορικά τέλη.

(80)

Συνεπώς, η υπό εξέταση δημόσια χρηματοδότηση παρέχει πλεονέκτημα στον ΟΛΠ, καθώς αφορά δημόσια επένδυση σε λιμενική εγκατάσταση η οποία αποτελεί ή μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης, ενώ τα εν λόγω δημόσια κεφάλαια επιφέρουν μείωση των επενδυτικών δαπανών για το φορέα εκμετάλλευσης της υποδομής (ΟΛΠ), με τις οποίες θα επιβαρυνόταν διαφορετικά σε σχέση με τις εμπορικές του δραστηριότητες.

(81)

Θα μπορούσε να προβληθεί το επιχείρημα ότι οι κρατικοί πόροι που χορηγούνται στον ΟΛΠ δεν του παρέχουν οικονομικό πλεονέκτημα, εάν αποδειχθεί ότι η επονομαζόμενη αρχή του ιδιώτη επενδυτή που ενεργεί υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς είναι εφαρμόσιμη στην εν λόγω περίπτωση (34).

(82)

Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αξιολογηθεί κατά πόσο το Δημόσιο ενήργησε ως επενδυτής μεγιστοποίησης κερδών, ενεργώντας υπό τους συνήθεις όρους της αγοράς, δηλαδή κατά πόσο η επένδυσή του στους μικρούς προβλήτες είναι πιθανό να είναι οικονομικώς επικερδής. Το Δικαστήριο διευκρίνισε ότι πρέπει να καθοριστεί “εάν, υπό παρόμοιες συνθήκες, ένας ιδιώτης μέτοχος, στηριζόμενος στις προβλέψιμες δυνατότητες αποδοτικότητας, ανεξάρτητα από κάθε άποψη κοινωνικής, περιφερειακής ή κλαδικής πολιτικής θα είχε προβεί σε παρόμοια εισφορά κεφαλαίου” (35). Αυτό περιλαμβάνει την εισφορά νέου κεφαλαίου για επενδύσεις, υπό τον όρο ότι ο λιμένας ή ο φορέας εκμετάλλευσης δεν θα διαθέτουν πλεονάζουσα διαρθρωτική μεταφορική ικανότητας στην κοινή αγορά, και ότι η χρηματοοικονομική κατάσταση της εταιρείας είναι υγιής (36).

(83)

Πρέπει να σημειωθεί ότι όσον αφορά την κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”), οι ελληνικές αρχές δεν έχουν παράσχει ένα πλήρες επιχειρηματικό σχέδιο από το οποίο να αποδεικνύεται ότι οι υπό εξέταση επενδύσεις θα έχουν θετική απόδοση. Ενδεχομένως να αναμένεται κάποια απόδοση για το Δημόσιο μέσω της αύξησης του τέλους παραχώρησης που καταβάλλεται από τον ΟΛΠ (αποτελούμενο από το 2 % των καθαρών εσόδων του ΟΛΠ), το οποίο θα προέκυπτε από αύξηση των τελών που εισπράττει ο ΟΛΠ στον επιβατικό λιμένα. Ωστόσο, δεν έχουν παρασχεθεί σχετικά ποσοτικά δεδομένα. Επίσης, οι ελληνικές αρχές δεν έχουν παράσχει στοιχεία όσον αφορά την έρευνα της αγοράς σχετικά με τον τρόπο που θα αυξηθεί η ζήτηση για τις εν λόγω εγκαταστάσεις, ώστε να αιτιολογηθεί η αύξηση της χωρητικότητας που εξασφαλίζεται με την επένδυση.

(84)

Επίσης, το Δημόσιο θα καλύψει πλήρως τις επενδυτικές δαπάνες για τα δύο έργα αντί να τις μοιραστεί με τον ΟΛΠ. Αυτό οδηγεί σε υψηλότερους κινδύνους για το Δημόσιο σε περίπτωση που η επένδυση δεν είναι επικερδής.

(85)

Η Επιτροπή, συνεπώς, καταλήγει προκαταρκτικά στο συμπέρασμα ότι υπάρχει έλλειψη προβλεπόμενης και σαφούς προοπτικής κερδών από τις επενδύσεις του Δημοσίου και ότι η δημόσια χρηματοδότηση των υπό εξέταση έργων υποδομής δεν συμμορφώνεται με την αρχή του ιδιώτη επενδυτή που ενεργεί υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Επομένως, το υπό εξέταση μέτρο εξασφαλίζει οικονομικό επιλεκτικό πλεονέκτημα στον ΟΛΠ.

2.1.3.3.    Στρέβλωση του ανταγωνισμού και επηρεασμός του εμπορίου

(86)

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο επιβατικός λιμένας Πειραιώς είναι ο μεγαλύτερος επιβατικός λιμένας της Ελλάδας και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης, εξυπηρετώντας συνολικά πάνω από 20 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Ο αριθμός των επιβατών ακτοπλοΐας είναι επίσης σχετικά αξιόλογος — περίπου 8 εκατομμύρια. Όσον αφορά την ακτοπλοΐα, ο λιμένας πιθανώς να ανταγωνίζεται τους άλλους δύο γειτονικούς λιμένες, δηλαδή τους λιμένες Λαυρίου και Ραφήνας. Συνεπώς, το οικονομικό πλεονέκτημα που λαμβάνει ο ΟΛΠ από τη δημόσια χρηματοδότηση μπορεί να ενισχύσει τη θέση του ΟΛΠ σε σχέση με τους ανταγωνιστές του.

(87)

Εν όψει των ανωτέρω, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η δημόσια χρηματοδότηση των μικρών προβλητών (“δοντιών”) νοθεύει ή απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και να επηρεάσει τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών.

2.1.3.4.    Συμπέρασμα

(88)

Για τους ανωτέρω λόγους η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα περιλαμβάνει κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ.

2.1.4.   Κατασκευή μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων, απόκτηση του παρακείμενου εξοπλισμού (υπόθεση αριθ. N 168/08) και απόκτηση άλλου εξοπλισμού που τίθεται στη διάθεση της παραχωρησιούχου (COSCO) και του ΟΛΠ (υπόθεση αριθ. N 169/08)

2.1.4.1.    Κρατικοί πόροι

(89)

Ο μικρός προβλήτας και όλα τα στοιχεία εξοπλισμού θα χρηματοδοτηθούν με τον ίδιο τρόπο όπως η πεζογέφυρα και οι δύο μικροί προβλήτες (“δόντια”) στον επιβατικό λιμένα, δηλαδή με χρηματικά ποσά τόσο από το Ε.Τ.Π.Α. όσο και από το ελληνικό κράτος. Κατά συνέπεια, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η χρηματοδότηση της υπό εξέταση υποδομής περιλαμβάνει κρατικούς πόρους.

2.1.4.2.    Οικονομικό πλεονέκτημα

(90)

Όπως αναφέρεται στο σημείο (48) της παρούσας απόφασης, τα κοινοποιηθέντα μέτρα στην υπόθεση N 168/08 περιλαμβάνουν την κατασκευή ενός μικρού προβλήτα και την απόκτηση μίας σειράς στοιχείων εξοπλισμού (37) που θα τεθούν στη διάθεση του ΟΛΠ. Αντιθέτως, ο ΟΛΠ θα εκμεταλλευτεί μόνο μέρος του εξοπλισμού που κοινοποιείται βάσει της υπόθεσης N 169/08 (38), ενώ η πλειοψηφία των εγκαταστάσεων εξοπλισμού θα παραχωρηθεί στην παραχωρησιούχο COSCO (39). Επ’ αυτού, πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ της χρήσης και της χρηματοδότησης του μικρού προβλήτα και του εξοπλισμού.

(91)

Η Επιτροπή σημειώνει ότι τόσο ο μικρός προβλήτας όσο και ο εξοπλισμός που χρηματοδοτούνται με κρατικούς πόρους είναι ανοικτοί σε όλους του δυνητικούς χρήστες ισότιμα και άνευ διακρίσεων. Τούτο απορρέει από το γεγονός ότι τόσο ο ΟΛΠ όσο και η παραχωρησιούχος (COSCO) έχουν σαφή υποχρέωση, η οποία προβλέπεται στις συμβάσεις τους σχετικά με την παραχώρηση, εξασφάλισης ισότιμης και δίκαιης πρόσβασης σε όλους τους δυνητικούς χρήστες της υποδομής που εκμεταλλεύονται. Συνεπώς, σε επίπεδο χρηστών (ήτοι, ναυτιλιακές εταιρείες) η δημόσια χρηματοδότηση για την κατασκευή της εν λόγω υποδομής δεν θα πρέπει να παρέχει οικονομικό πλεονέκτημα σε καμία επιχείρηση κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ (40).

(92)

Η Επιτροπή πρέπει στη συνέχεια να αξιολογήσει εάν η κρατική χρηματοδότηση του μικρού προβλήτα και του εξοπλισμού παρέχει πλεονέκτημα στον ΟΛΠ ή/και στην παραχωρησιούχο.

(93)

Όσον αφορά τον μικρό προβλήτα, έχει ήδη διευκρινιστεί στο σημείο (77) της παρούσας απόφασης ότι οι μικροί προβλήτες (“δόντια”) που αποτελούν μέρος της υποδομής για “συγκεκριμένους χρήστες”, δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και να αποφέρουν έσοδα για τον ΟΛΠ. Πράγματι, ο μικρός προβλήτας στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων θα τεθεί στη διάθεση του ΟΛΠ και μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για υπηρεσίες χειρισμού φορτίων για τις οποίες ο ΟΛΠ θα χρεώνει εμπορικά τέλη. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή καταλήγει προκαταρκτικά στο συμπέρασμα ότι η κατασκευή του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι με κρατικούς πόρους μπορεί να επιφέρει μείωση των επενδυτικών δαπανών με τις οποίες ο λιμενικός οργανισμός ΟΛΠ θα επιβαρυνόταν κανονικά, και επομένως ενδέχεται να παράσχει πλεονέκτημα στον ΟΛΠ. Επίσης, το εν λόγω πλεονέκτημα είναι σαφώς επιλεκτικό επειδή αφορά μόνο μία επιχείρηση, τον ΟΛΠ.

(94)

Όσον αφορά τα στοιχεία εξοπλισμού (41), η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της σχετικά με τη Βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών στους θαλάσσιους λιμένες ταξινόμησε “όλους τους τύπους σταθερού ή ημικινητού εξοπλισμού, όπως οι γερανοί και οι ράμπες φορτοεκφόρτωσης” ως μέρος της ανωδομής ενός λιμένος (42). Δήλωσε επίσης ότι “τέτοιες επενδύσεις συνήθως ευνοούν ορισμένες επιχειρήσεις και επομένως συνιστούν ενίσχυση”. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η σχετική υποδομή χρησιμοποιείται άμεσα για εμπορικούς σκοπούς (φόρτωση και εκφόρτωση φορτίων) και είναι απαραίτητη για την παροχή ανταγωνιστικών υπηρεσιών χειρισμού φορτίων από φορείς εκμετάλλευσης λιμένων.

(95)

Εφόσον διάφορα στοιχεία εξοπλισμού προορίζονται για χρήση είτε από τον ΟΛΠ είτε από την παραχωρησιούχο, πρέπει να αξιολογηθεί εάν η κρατική χρηματοδότηση παρέχει οικονομικό πλεονέκτημα σε κάποια εκ των δύο οντοτήτων.

Εξασφάλιση οικονομικού πλεονεκτήματος στον ΟΛΠ

(96)

Όσον αφορά τον ΟΛΠ, οι 3 γερανοί Super Post Panamax (SPP) και οι 2 γερανοί Panamax προς εγκατάσταση στον μικρό προβλήτα του προβλήτα Ι (σύμφωνα με την υπόθεση αριθ. N 168/08), καθώς και ο κινητός γερανός και τα 2 περονοφόρα που πρόκειται να αγοραστούν ως επιπλέον εξοπλισμός (σύμφωνα με την υπόθεση αριθ. N 169/08), θα χρησιμοποιηθούν άμεσα από τον ΟΛΠ για τις δραστηριότητες χειρισμού φορτίων. Συνεπώς, όσον αφορά τα εν λόγω στοιχεία εξοπλισμού, ο ΟΛΠ ενδέχεται να εξασφαλίσει οικονομικό πλεονέκτημα.

(97)

Όσον αφορά τον εξοπλισμό που χορηγείται στην παραχωρησιούχο, σημειώνεται ότι δεν θα είναι στη διάθεση του ΟΛΠ, και επομένως ο ΟΛΠ δεν θα μπορεί να τον χρησιμοποιεί άμεσα για τις εμπορικές του δραστηριότητες. Εν τούτοις, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα ακόλουθα. Πρώτον, ο ΟΛΠ είναι νομικά υποχρεωμένος από το κράτος να κατασκευάζει και να συντηρεί σε καλή κατάσταση όλες τις λιμενικές εγκαταστάσεις, καθώς και να παρέχει ο ίδιος λιμενικές υπηρεσίες ή να επιτηρεί τις υπηρεσίες οι οποίες παρέχονται από τρίτους σε περίπτωση που παραχωρήσει την εκμετάλλευση τμημάτων του λιμένα. Κατά συνέπεια, η κρατική χρηματοδότηση απαλλάσσει τον ΟΛΠ από μέρος της χρηματοοικονομικής επιβάρυνσής του όσον αφορά την παροχή σύγχρονης ανωδομής. Δεύτερον, ο ΟΛΠ (και όχι άμεσα το κράτος) είναι αυτός που παραχωρεί μέρος του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στην παραχωρησιούχο, συμπεριλαμβανομένου του υπό εξέταση εξοπλισμού, για τον οποίο η παραχωρησιούχος θα καταβάλει τέλος παραχώρησης και διάφορες αμοιβές αποκλειστικά στον ΟΛΠ και όχι στο κράτος. Επομένως, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα, σε αυτό το στάδιο, ότι το κράτος, χρηματοδοτώντας τον υπό εξέταση εξοπλισμό, ενδέχεται να παράσχει πλεονέκτημα στον ΟΛΠ, επειδή από τον απαλλάσσει από τις δαπάνες απόκτησης του εν λόγω εξοπλισμού, με τις οποίες κανονικά θα επιβαρυνόταν.

(98)

Όπως στην περίπτωση των μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα (βλ. ανωτέρω), μπορεί να προβληθεί το επιχείρημα ότι οι κρατικοί πόροι που χορηγούνται στον ΟΛΠ για την κατασκευή του μικρού προβλήτα και τον εξοπλισμό στο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων δεν του παρέχουν οικονομικό πλεονέκτημα, εάν αποδειχθεί ότι η αρχή του ιδιώτη επενδυτή που ενεργεί υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς είναι εφαρμόσιμη στην εν λόγω περίπτωση. Ωστόσο, η Επιτροπή θεωρεί ότι τα συμπεράσματα στα οποία κατάληξε αναφορικά με τους μικρούς προβλήτες στον επιβατικό λιμένα ισχύουν πλήρως σε αυτήν την περίπτωση (43). Συγκεκριμένα, οι ελληνικές αρχές δεν έχουν παρουσιάσει ένα πλήρες επιχειρηματικό σχέδιο στο οποίο να αποδεικνύεται θετική απόδοση της επένδυσης, ενώ το κράτος θα καλύψει πλήρως τις δαπάνες των έργων επένδυσης αντί να τις μοιραστεί με τον ΟΛΠ. Αυτό οδηγεί σε υψηλότερους κινδύνους για το κράτος σε περίπτωση που η επένδυση δεν είναι επικερδής.

(99)

Επίσης, οι ελληνικές αρχές δεν έχουν προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία όσον αφορά την έρευνα της αγοράς σχετικά με τον τρόπο που θα αυξηθεί η ζήτηση για τις εν λόγω εγκαταστάσεις, ώστε να αιτιολογηθεί η αύξηση χωρητικότητας που παρέχεται από την επένδυση. Ειδικότερα, όσον αφορά τον πρόσφατα αποκτηθέντα εξοπλισμό (44) οι ελληνικές αρχές ισχυρίζονται ότι δεν θα επιφέρει αύξηση στη χωρητικότητα του λιμένα, αλλά απλώς θα αναπληρώσει πιθανή ανεπάρκεια χωρητικότητας σε περίπτωση ζημιάς ή συντήρησης των σταθερών γερανών και θα παράσχει περισσότερη ευελιξία στην παραγωγική ικανότητα του λιμένα. Αυτό φαίνεται να συνεπάγεται ότι δεν αναμένονται πρόσθετα κέρδη από τα νέα στοιχεία εξοπλισμού. Οι ελληνικές αρχές αναγνωρίζουν περαιτέρω ότι δεν είναι εύκολο να υπολογισθεί με ακρίβεια η αναμενόμενη απόδοση αναφορικά με το νέο εξοπλισμό.

(100)

Η Επιτροπή, συνεπώς, καταλήγει προκαταρκτικά στο συμπέρασμα ότι υπάρχει έλλειψη προβλεπόμενης και σαφούς προοπτικής κερδών από τις επενδύσεις του Δημοσίου και ότι η δημόσια χρηματοδότηση των υπό εξέταση έργων υποδομής δεν συμμορφώνεται με την αρχή του ιδιώτη επενδυτή που ενεργεί υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Επομένως, το υπό εξέταση μέτρο παρέχει οικονομικό επιλεκτικό πλεονέκτημα στον ΟΛΠ.

Εξασφάλιση οικονομικού πλεονεκτήματος στην παραχωρησιούχου

(101)

Όσον αφορά τα δυνητικά πλεονεκτήματα υπέρ της παραχωρησιούχου (COSCO), η Επιτροπή σημειώνει ότι ο εξοπλισμός αποτελούσε μέρος της παραχωρηθείσας προς την παραχωρησιούχο μέσω δημόσιου διαγωνισμού λιμενικής υποδομής στο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων.

(102)

Η Επιτροπή έχει ήδη καθορίσει τους όρους υπό τους οποίους πράξεις όπως η πώληση γης ή κτιρίων (45) ή η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων (46) δεν θέτουν κατά τη γνώμη της πρόβλημα κρατικής ενίσχυσης. Αυτό συμβαίνει γενικά στην περίπτωση που οι πράξεις αυτές γίνονται με βάση τις τιμές της αγοράς, ειδικά όταν η τιμή είναι το αποτέλεσμα ανοικτού διαγωνισμού χωρίς όρους και χωρίς διακρίσεις ο οποίος έτυχε της δέουσας δημοσίευσης, γεγονός που διασφαλίζει την ισότιμη μεταχείριση των υποψηφίων. Με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων που προκύπτουν από τους κανόνες και τις αρχές που διέπουν τους δημόσιους διαγωνισμούς και τις συμβάσεις παραχώρησης, στις περιπτώσεις που ισχύουν, το ίδιο σκεπτικό ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για την πώληση ή την διάθεση υποδομής από τις δημόσιες αρχές (47)

(103)

Εντούτοις, όπως έχει ήδη επισημάνει η Επιτροπή (48), δεν μπορεί να αποκλεισθεί το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να υπάρχουν στοιχεία ενίσχυσης. Για παράδειγμα, ενδέχεται να υπάρχει ενίσχυση στην περίπτωση που η υποδομή διατίθεται σε προκαθορισμένο διαχειριστή με συνέπεια να αποκτήσει αθέμιτο πλεονέκτημα εξ αυτού του γεγονότος ή εάν είναι τόσο μεγάλη η διαφορά μεταξύ της τιμής πώλησης και της τιμής μιας πρόσφατης κατασκευής με συνέπεια να αποκτήσει αθέμιτο πλεονέκτημα ο αγοραστής.

(104)

Όπως αναφέρεται στο σημείο (18) της παρούσας απόφασης, ο εν λόγω διαγωνισμός οργανώθηκε σε πανευρωπαϊκή κλίμακα σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες σύναψης συμβάσεων που προβλέπονται στην απόφαση 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (49). Η Επιτροπή δεν έχει λόγο να πιστεύει, βάσει των στοιχείων που έχει στη διάθεσή της, ότι η διαδικασία επιλογής έχει διεξαχθεί με εσφαλμένο τρόπο.

(105)

Επιπλέον, η Επιτροπή θεωρεί ότι η διάρκεια της σύμβασης παραχώρησης — 30 έτη στην αρχή με δυνατότητα παράτασης επί πέντε έτη εάν εκτελεστεί εμπρόθεσμα η κατασκευή του προβλήτα ΙΙΙ και με μια δεύτερη δυνατότητα παράτασης κατά 5 ακόμη έτη υπό τον όρο ότι θα αυξηθούν τα τέλη παραχώρησης — αντανακλά επακριβώς το γεγονός ότι ο παραχωρησιούχος θα πραγματοποιήσει επενδύσεις σε πολύ δαπανηρά στοιχεία υποδομής, τα οποία μπορούν να αποφέρουν κέρδη μόνο μετά την παρέλευση πολλών ετών (50). Εξάλλου, οι όροι παράτασης πέραν των 30 ετών εξαρτώνται άμεσα από την πραγματοποίηση αυτών των επενδύσεων.

(106)

Όσον αφορά την παροχή του εξοπλισμού, πρέπει να επισημανθεί ότι αποτελούσε μέρος των όρων του διαγωνισμού, οι προσφορές οι οποίες υποβλήθηκαν στο πλαίσιο του εν λόγω διαγωνισμού πρέπει να έχουν ήδη λάβει υπόψη το γεγονός ότι ο εξοπλισμός ήταν ήδη διαθέσιμος για χρήση και δεν θα χρειαζόταν να αγοραστεί από την παραχωρησιούχο.

(107)

Επιπλέον, εν όψει του σημείου (26), η Επιτροπή προκαταρκτικά θεωρεί ότι η σύμβαση παραχώρησης δεν μειώνει τους κινδύνους που πρέπει συνήθως να αναλαμβάνει μία παραχωρησιούχος και, συνεπώς, δεν απαλλάσσει την επιχείρηση από χρηματοοικονομικούς κινδύνους που είναι εγγενείς στις δραστηριότητες λιμενικών υπηρεσιών, οι οποίοι ενδεχομένως στη συνέχεια να αποτελέσουν χρηματοοικονομική επιβάρυνση για τον ΟΛΠ.

(108)

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι στην προκειμένη περίπτωση τα προσφάτως αποκτηθέντα περιουσιακά στοιχεία [εξοπλισμός φόρτωσης και εκφόρτωσης (51)] που χρηματοδοτήθηκε από το κράτος και τέθηκε στη διάθεση του παραχωρησιούχου έχει όντως σχετικά μικρή διάρκεια ζωής σε σύγκριση με άλλα στοιχεία υποδομής που έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, όπως είναι οι προβλήτες, οι οποίες θα μπορούσε να θεωρηθεί στην προκειμένη περίπτωση ότι μεταβιβάστηκαν προς τον δικαιούχο στην πλήρη οικονομική τους αξία. Η Επιτροπή επισημαίνει επίσης ότι δεν φαίνεται να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην τιμή του προσφάτως αποκτηθέντος εξοπλισμού ο οποίος ετέθη στη διάθεση του παραχωρησιούχου και στα τέλη παραχώρησης που πρέπει να καταβάλει ο παραχωρησιούχος, τα οποία υπερβαίνουν κατά πολύ την τιμή του εξοπλισμού (52).

(109)

Κατά συνέπεια, με βάση τις προαναφερόμενες αρχές (53) καισύμφωνα με την πρακτική για τη λήψη των αποφάσεών της (54), και με την επιφύλαξη χορήγησης άλλων κρατικών ενισχύσεων προς την παραχωρησιούχο εκτός των πλαισίων του παρόντος μέτρου, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο αποκτηθείς εξοπλισμός ο οποίος τίθεται στη διάθεση της παραχωρησιούχου δεν της παρέχει κανένα πλεονέκτημα — και συνεπώς καμία κρατική ενίσχυση — στην παραχωρησιούχο, καθώς η τελευταία θα καταβάλει την τιμή αγοράς για τη χρήση του εν λόγω εξοπλισμού.

2.1.4.3.    Στρέβλωση του ανταγωνισμού και επηρεασμός του εμπορίου

(110)

Η Επιτροπή, κατόπιν της διαπίστωσης ότι η κρατική χρηματοδότηση του μικρού προβλήτα και του εξοπλισμού στο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων παρέχει στον ΟΛΠ (αλλά όχι στην παραχωρησιούχο και στους τελικούς χρήστες) επιλεκτικό οικονομικό πλεονέκτημα, πρέπει τώρα να αξιολογήσει κατά πόσο το εν λόγω πλεονέκτημα έχει την ικανότητα να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και να επηρεάσει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές.

(111)

Η Επιτροπή σημειώνει ότι μπορεί να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των παρόχων λιμενικών υπηρεσιών, ειδικά μεταξύ κύριων κόμβων που εξυπηρετούν μεγάλες γεωγραφικές περιοχές. Ο σταθμός εμπορευματοκιβωτίων του λιμένος Πειραιώς έχει ουσιαστική χωρητικότητα (1 373 εκατομμύρια TEUs το 2007) και εν δυνάμει βρίσκεται σε ανταγωνισμό με άλλους λιμένες (55) της ΕΕ. Προβλέπεται ότι η νέα χωρητικότητα που θα προσθέσει ο νέος μικρός προβλήτας θα ανέρχεται τουλάχιστον σε 1 εκατομμύριο TEUs για τον ΟΛΠ. Μέρος της χωρητικότητας που θα είναι στη διάθεση του ΟΛΠ θα παραχωρηθεί στην COSCO. Εν τούτοις, ως αποτέλεσμα της κατασκευής του νέου μικρού προβλήτα και της απόκτησης του νέου εξοπλισμού, ο ΟΛΠ θα εξακολουθήσει να είναι ο κύριος φορέας εκμετάλλευσης του λιμένος. Επιπλέον, οι ίδιες οι ελληνικές αρχές θεωρούν ότι τα εν λόγω έργα είναι απαραίτητα για να αναπτυχθούν λιμενικές υπηρεσίες από τον ΟΛΠ και να καταστούν οι εν λόγω υπηρεσίες ανταγωνιστικές σε σχέση με αυτές που παρέχονται από την παραχωρησιούχο COSCO, αλλά και σε σχέση με τις υπηρεσίες που παρέχονται από άλλους λιμένες.

(112)

Επιπλέον, το 27 % των εμπορευματοκιβωτίων που αναχωρούν και το 33 % των εμπορευματοκιβωτίων που φθάνουν στο λιμένα Πειραιώς αφορούν συναλλαγές με άλλα κράτη μέλη της ΕΕ. Συνεπώς, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η υπό εξέταση δημόσια χρηματοδότηση θα νοθεύσει ή θα απειλήσει να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και θα επηρεάσει τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών.

2.1.4.4.    Συμπέρασμα

(113)

Βάσει των ανωτέρω, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα, σε αυτό το στάδιο, ότι τα δύο κοινοποιηθέντα μέτρα συνιστούν κρατική ενίσχυση υπέρ του ΟΛΠ κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ.

2.2.   Συμβατότητα της ενίσχυσης

(114)

Η Επιτροπή πρέπει να εξετάσει εάν η κρατική ενίσχυση προς τον ΟΛΠ η οποία διαπιστώνεται ανωτέρω, όσον αφορά τους δύο μικρούς προβλήτες στον επιβατικό λιμένα και τον μικρό προβλήτα και τον εξοπλισμό στον εμπορικό λιμένα, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι συμβατή με την κοινή αγορά.

Η ενίσχυση ως κίνητρο

(115)

Για να αποτελέσει κίνητρο η κρατική ενίσχυση ο αιτών πρέπει να υποβάλει αίτηση για ενίσχυση πριν την έναρξη του έργου. Στην προκειμένη περίπτωση ο ΟΛΠ υπέβαλε αιτήσεις για την χρηματοδότηση των έργων από το επιχειρησιακό πρόγραμμα πριν την έναρξη των εργασιών. Επιπλέον, τον καιρό που άρχισαν τα έργα ο ΟΛΠ γνώριζε καλά ότι ήταν ένας πιθανός δικαιούχος ενίσχυσης βάσει του επιχειρησιακού προγράμματος και κατά συνέπεια ήταν λογικό να προσδοκούσε ότι θα ελάμβανε δημόσια χρηματοδότηση. Ενόψει των προαναφερομένων η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η εν λόγω κρατική ενίσχυση εμπεριέχει το στοιχείο του κινήτρου.

Νομική βάση της αξιολόγησης

(116)

Στην παρούσα περίπτωση, φαίνεται να υπάρχουν μόνο δύο δυνατότητες συμβατότητας. Πρέπει πρώτα να εξετασθεί εάν εφαρμόζεται το άρθρο 86 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ και, εφόσον δεν εφαρμόζεται, εάν τα μέτρα εμπίπτουν στην εξαίρεση που προβλέπεται στον άρθρο 87 παράγραφος 3 σημείο γ) της συνθήκης ΕΚ.

2.2.1.   Δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 86 παράγραφος 2

(117)

Η Ελλάδα πιστεύει ότι η υπό εξέταση υποδομή θα επιτρέψει στον ΟΛΠ να εκτελέσει αποτελεσματικά τα καθήκοντά του, τα οποία εξυπηρετούν το γενικό δημόσιο συμφέρον. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα θεωρεί ότι οι λιμενικές υπηρεσίες οι οποίες παρέχονται από τον ΟΛΠ αντιστοιχούν σε υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος (εφεξής αναφερόμενες ως “ΥΓΟΣ”) και ότι η δημόσια χρηματοδότηση που χορηγείται για τα κοινοποιηθέντα επενδυτικά έργα είναι σύμφωνη με το άρθρο 86 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ (56).

(118)

Μια κρατική ενίσχυση ως θεωρείται ως αντιστάθμιση προς μία επιχείρηση για την παροχή μίας ΥΓΟΣ, ώστε να κριθεί συμβατή με την κοινή αγορά, όταν πληρούνται οι ακόλουθοι τρεις όροι: 1) η υπό εξέταση ΥΓΟΣ πρέπει να ισοδυναμεί με μία γνήσια υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος, 2) η παροχή της ΥΓΟΣ πρέπει να ανατίθεται κατά τον δέοντα τρόπο στο φορέα εκμετάλλευσης, και 3) η ενίσχυση η οποία χορηγείται στο φορέα εκμετάλλευσης πρέπει να είναι ανάλογη με τον επιδιωκόμενο στόχο.

(119)

Πρώτον, η Επιτροπή, σε αυτό το στάδιο, αμφιβάλλει ως προς το ότι το πλήρες εύρος των δραστηριοτήτων που προβλέπονται από τον ΟΛΠ μπορεί να θεωρηθεί ως γνήσια ΥΓΟΣ.

(120)

Κατά το Πρωτοδικείο, “[…] όπως προκύπτει από τη νομολογία, η παροχή της επίμαχης υπηρεσίας πρέπει, εξ ορισμού, να εξυπηρετεί την κοινή ωφέλεια ή το δημόσιο συμφέρον. Στο πλαίσιο αυτό, οι ΥΓΟΣ διακρίνονται, μεταξύ άλλων, από τις υπηρεσίες που εξυπηρετούν ιδιωτικό συμφέρον, ανεξαρτήτως του αν το εν λόγω ιδιωτικό συμφέρον είναι περισσότερο ή λιγότερο συλλογικό ή αν έχει αναγνωριστεί από το κράτος ως εύλογο ή ωφέλιμο” (57). Ειδικότερα, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εκμετάλλευση ενός εμπορικού λιμένα δεν είναι αυτομάτως ταυτόσημη με την παροχή ΥΓΟΣ, ιδίως εάν προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι όλες οι υπηρεσίες οι οποίες παρέχονται σε έναν τέτοιο λιμένα αφορούν μία τέτοια αποστολή (58).

(121)

Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να αποκλειστεί εκ προοιμίου ότι μέρος των δραστηριοτήτων που εκτελούνται σε έναν λιμένα ενδέχεται να θωρούνται ως ΥΓΟΣ υπό δεόντως αιτιολογημένες περιστάσεις. Ωστόσο, στην παρούσα περίπτωση, οι ελληνικές αρχές δεν έχουν προσκομίσει μέχρι τώρα καμία απόδειξη περί σαφώς καθορισμένης ΥΓΟΣ εντός του πλαισίου των συνολικών δραστηριοτήτων του ΟΛΠ στο Λιμένα Πειραιώς.

(122)

Ο ΟΛΠ ασκεί, για παράδειγμα, δραστηριότητες σε άμεσο ανταγωνισμό με την παραχωρησιούχο στον εμπορικό τερματικό σταθμό. Δεν μπορεί να προβληθεί ο ισχυρισμός ότι οι εν λόγω δραστηριότητες ισοδυναμούν με ΥΓΟΣ, καθώς παρέχονται ήδη με όρους αγοράς από άλλες επιχειρήσεις.

(123)

Επιπλέον, ούτε ο νόμος ίδρυσης του ΟΛΠ (νόμος 2688/1999) ούτε η σύμβαση παραχώρησης η οποία έχει συναφθεί μεταξύ του ΟΛΠ και του ελληνικού κράτους δεν περιέχουν ρητή διάταξη με την οποία να ορίζεται κάποια ΥΓΟΣ προς εκτέλεση από τον ΟΛΠ. Συγκεκριμένα, οι υποχρεώσεις, οι οποίες αναφέρονται στο τμήμα 9 της σύμβασης παραχώρησης, είναι πολύ γενικής φύσεως (απαιτώντας από τον ΟΛΠ να διασφαλίσει “ένα πλήρες εύρος λιμενικών υπηρεσιών και διευκολύνσεων”) και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σαφώς καθορισμένη ΥΓΟΣ. Επίσης, δεν υπάρχει σαφώς καθορισμένη υποχρέωση δημόσιας υπηρεσίας η οποία να επιβάλλεται στον ΟΛΠ σε σχέση με τις συνδέσεις μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και των ελληνικών νήσων.

(124)

Ακόμη και εάν υποτεθεί ότι μέρος των δραστηριοτήτων του ΟΛΠ δύναται να θεωρηθεί ότι συνιστούν ΥΓΟΣ, δεν φαίνεται να πληρούνται οι άλλοι όροι που απαιτούνται για συμβατότητα με την κοινή αγορά, ήτοι, η πράξη ανάθεσης και η αναλογικότητα.

(125)

Όσον αφορά την πράξη ανάθεσης, υπάρχει μία σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του κράτους και του ΟΛΠ, όπου το κράτος ρητώς αναθέτει στον ΟΛΠ την παροχή λιμενικών υπηρεσιών. Η εν λόγω σύμβαση επίσης περιλαμβάνει υποχρεώσεις για τον ΟΛΠ κατά την παροχή των σχετικών υπηρεσιών. Ωστόσο, καθώς δεν ορίζεται επακριβώς το πεδίο όπου υπάρχει υποχρέωση παροχής δημόσιων υπηρεσιών, δεν είναι επίσης σαφές ποιο είναι το πεδίο εφαρμογής της αντίστοιχης πράξης ανάθεσης στον ΟΛΠ.

(126)

Μία ενίσχυση η οποία καταβάλλεται ως αντιστάθμιση για την εκτέλεση μίας δυνητικής ΥΓΟΣ για να είναι συμβατή με την κοινή αγορά, πρέπει να είναι ανάλογη με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ειδικότερα, αυτό σημαίνει ότι η πράξη ανάθεσης πρέπει να περιέχει διατάξεις που να εμποδίζουν την υπεραντιστάθμιση και τη διεπιδότηση εμπορικών δραστηριοτήτων. Πρέπει επίσης να υπάρχει σαφής διαχωρισμός λογαριασμών μεταξύ των εμπορικών δραστηριοτήτων και των δραστηριοτήτων δημόσιας υπηρεσίας του φορέα εκμετάλλευσης, καθώς και ένα επαρκές σύστημα για την κατανομή των κοινών δαπανών για τις δημόσιες υπηρεσίες και τις εμπορικές δραστηριότητες του.

(127)

Η Επιτροπή σημειώνει ότι η σύμβαση παραχώρησης δεν περιέχει διατάξεις για την αποφυγή υπεραντιστάθμισης κατά την παροχή ΥΓΟΣ. Επίσης, δεν υπάρχει λογιστικός διαχωρισμός για τις εμπορικές δραστηριότητες και για τις δραστηριότητες οι οποίες θα αφορούσαν πιθανώς μία ΥΓΟΣ και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι τα έσοδα από την παροχή μίας τέτοιας ΥΓΟΣ δεν θα χρησιμοποιηθούν για τις εμπορικές δραστηριότητες (π.χ. πώληση σε χαμηλότερες τιμές από αυτές των ανταγωνιστών μέσω της επιδοτούμενης ΥΓΟΣ).

(128)

Κατά συνέπεια, σε αυτό το στάδιο, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν καθορισθεί κατά τον ενδεδειγμένο και σαφή τρόπο ή ΥΓΟΣ στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων που εκτελεί ο ΟΛΠ. Επίσης, δεν προβλέπεται δεόντως η ανάθεση τέτοιων δυνητικών ΥΓΟΣ και δεν υπάρχει καμία διάταξη με την οποία να διασφαλίζεται η αναλογικότητα της αντιστάθμισης η οποία καταβάλλεται για την εκτέλεσή τους. Επομένως, η Επιτροπή προκαταρκτικά θεωρεί ότι η κρατική ενίσχυση η οποία χορηγείται στον ΟΛΠ αναφορικά με τα κοινοποιηθέντα έργα δεν μπορεί να θεωρηθεί συμβατή με το άρθρο 86 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ.

2.2.2.   Δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 87 παράγραφος 3 σημείο γ) της συνθήκης ΕΚ

(129)

Εν όψει των ανωτέρω, η Επιτροπή θεωρεί ότι η κατάλληλη νομική βάση για την αξιολόγηση της κρατικής ενίσχυσης προς την υπό εξέταση λιμενική υποδομή πρέπει να είναι το άρθρο 87 παράγραφος 3 σημείο γ) της συνθήκης ΕΚ. Το εν λόγω άρθρο προβλέπει ότι “οι ενισχύσεις για την προώθηση της αναπτύξεως ορισμένων οικονομικών δραστηριοτήτων ή οικονομικών περιοχών, εφόσον δεν αλλοιώνουν τους όρους των συναλλαγών κατά τρόπο που θα αντίκειτο προς το κοινό συμφέρον”, δύναται να θεωρηθεί ότι είναι συμβατές με την κοινή αγορά. Εφόσον δεν υπάρχουν ακόμα κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις στον τομέα των λιμένων, το άρθρο 87 παράγραφος 3 σημείο γ) έχει άμεση εφαρμογή.

(130)

Η Επιτροπή, κατά συνέπεια, πρέπει να εξετάσει για κάθε κοινοποιηθέν έργο όπου περιλαμβάνεται κρατική ενίσχυση εάν η εν λόγω ενίσχυση είναι συμβατή με το άρθρο 87 παράγραφος 3 σημείο γ) της συνθήκης ΕΚ. Τα σχετικά έργα είναι: i) η κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα, ii) η κατασκευή του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων και iii) η απόκτηση του εξοπλισμού προς χρήση από τον ΟΛΠ και την παραχωρησιούχο στο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων.

2.2.2.1.    Κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα (υπόθεση αριθ. N 105/08)

(131)

Θα πρέπει κατ' αρχάς να εξετασθεί κατά πόσον ισχύουν στην προκειμένη περίπτωση οι κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις στις θαλάσσιες μεταφορές (59) (στο εξής “οι κατευθυντήριες γραμμές”). Όντως, το τμήμα 10 των κατευθυντήριων γραμμών περιλαμβάνει κανόνες σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις για την ακτοπλοΐα. Εν τούτοις, οι κανόνες αυτοί καλύπτουν μόνο την παροχή ακτοπλοϊκών υπηρεσιών (60), αλλά όχι την κατασκευή υποδομών που προορίζεται γι' αυτές τις υπηρεσίες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των δύο προβλητών στον επιβατικό λιμένα. Κατά συνέπεια, οι κατευθυντήριες γραμμές δεν μπορούν να εφαρμοστούν ως προς αυτό το μέτρο και για το λόγο αυτό η Επιτροπή πρέπει να εξετάσει κατά πόσο εμπίπτουν στους γενικούς στόχους της πολιτικής μεταφορών της ΕΕ.

(132)

Σημειώνεται ότι η σύνδεση περιφερειακών περιοχών και νήσων μέσω της προώθησης των θαλάσσιων μεταφορών μικρών αποστάσεων αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της πολιτικής μεταφορών της ΕΕ (61). Επιπλέον, ένας από τους στόχους ένταξης των λιμένων στη στρατηγική ΔΕΔ-Μ είναι η βελτίωση της δυνατότητας πρόσβασης των περιφερειακών περιοχών και η ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής εντός της Κοινότητας, βελτιώνοντας τις κοινοτικές εσωτερικές ακτοπλοϊκές συνδέσεις και δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα νησιά και στις περιφερειακές περιοχές (62). Πράγματι, η σύνδεση των νήσων και των περιφερειακών περιοχών με περισσότερα κεντρικά σημεία της επικράτειας της ΕΕ επιτρέπει στους πολίτες της ΕΕ, στις επιχειρήσεις και στις περιφερειακές και τοπικές κοινωνίες να επωφεληθούν πλήρως από την εσωτερική αγορά. Προκειμένου να αναπτυχθούν τέτοιες λιμενικές υπηρεσίες, επιβάλλεται η θέση σε λειτουργία της απαραίτητης υποδομής. Ωστόσο, καθώς οι πόροι της αγοράς ενδεχομένως να μην είναι πάντα διαθέσιμοι για πρωτοβουλίες οι οποίες δεν είναι βραχυπρόθεσμα επικερδείς, αυτό συνεπάγεται ότι η επένδυση σε τέτοιες εγκαταστάσεις θα πρέπει ενδεχομένως να συμπληρωθεί με στοιχεία κρατικής ενίσχυσης.

(133)

Όπως αναφέρεται ανωτέρω, οι δύο μικροί προβλήτες (“δόντια”) στον επιβατικό λιμένα θα εξυπηρετούν μόνο τα ακτοπλοϊκά σκάφη, τα οποία συνδέουν σχεδόν όλα τα ελληνικά νησιά με τον κύριο λιμένα και την πρωτεύουσα της Ελλάδας. Επιπρόσθετα, ο εν λόγω λιμένας εξυπηρετεί μία σειρά συνδέσεων προς τα νησιά οι οποίες δεν παρέχονται από κανέναν άλλον εναλλακτικό λιμένα της ηπειρωτικής χώρας. Ακόμα και σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν εναλλακτικές συνδέσεις από τους λιμένες της Ραφήνας ή/και του Λαυρίου, οι εν λόγω λιμένες δεν διαθέτουν επαρκή ικανότητα χειρισμού του μεγάλου αριθμού των πλοίων που εξυπηρετούνται από το λιμένα Πειραιώς. Επίσης, ο λιμένας Πειραιώς παρέχει σημαντική άμεση διατροπική σύνδεση με το σιδηροδρομικό σύστημα της αστικής ζώνης Πειραιώς-Αθήνας, η οποία εξασφαλίζει άμεση και ταχεία πρόσβαση στην Αθήνα και σε άλλες βασικές εγκαταστάσεις μεταφοράς (όπως ο εθνικός αερολιμένας). Αυτό σαφώς επιτρέπει στον επιβατικό λιμένα Πειραιώς να παρέχει τις απαραίτητες ακτοπλοϊκές υπηρεσίες επιβατών οι οποίες δεν είναι συγκρίσιμες με τις υπηρεσίες που παρέχονται από τους δυνητικούς του ανταγωνιστές.

(134)

Η Επιτροπή διαπιστώνει επίσης ότι η δημόσια χρηματοδότηση περιορίζεται στις δαπάνες των έργων, και επομένως ότι εξαλείφεται οποιοσδήποτε κίνδυνος αδικαιολόγητης υπεραντιστάθμισης για τον ΟΛΠ ή τον ανάδοχο που εκτέλεσε τα απαραίτητα έργα. Εν προκειμένω, η Επιτροπή σημειώνει τα ακόλουθα. Πρώτον, όπως στην περίπτωση της πεζογέφυρας, η σύμβαση δημόσιων έργων για την κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) συνάφθηκε κατόπιν ανοικτού, διαφανούς και άνευ διακρίσεων δημόσιου διαγωνισμού σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες σύναψης δημόσιων συμβάσεων. Ως εκ τούτου, μπορεί να θεωρηθεί ότι η συμβολή του Δημοσίου δεν θα υπερβεί την τιμή της αγοράς για την κατασκευή. Δεύτερον, παρόλο που η κρατική χρηματοδότηση καλύπτει πλήρως τις δαπάνες της υποδομής, σημειώνεται ότι το ποσό της ενίσχυσης είναι σχετικά μικρό σε σύγκριση με τη συνολική ικανότητα του επιβατικού λιμένα και, επομένως, θα έχει περιορισμένες συνέπειες στο συνολικό αριθμό των πλοίων και των επιβατών που χρησιμοποιούν το λιμένα. Τρίτον, η συμβολή του Δημοσίου δεν θα καλύψει κανένα μεταγενέστερο κόστος συντήρησης και επισκευής, το οποίο θα καλύπτεται αποκλειστικά από τον ΟΛΠ. Τέλος, οποιαδήποτε δυνητική αύξηση στα έσοδα του ΟΛΠ που προκύπτει από την επένδυση θα περιέρχεται εν μέρει στο ελληνικό κράτος, καθώς ο ΟΛΠ πρέπει να καταβάλλει 2 % των ετήσιων εσόδων του στο ελληνικό κράτος σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης παραχώρησης.

(135)

Συνεπώς, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αποκλείεται οποιαδήποτε υπεραντιστάθμιση για τον ΟΛΠ και την επιχείρηση η οποία είναι υπεύθυνη για την κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα.

(136)

Εν όψει των ανωτέρω, η Επιτροπή θεωρεί ότι η δημόσια χρηματοδότηση των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα δεν είναι σε θέση να νοθεύσει τον ανταγωνισμό στην Κοινότητα σε βαθμό που να αντίκειται στο κοινό συμφέρον και δύναται, κατά συνέπεια, να θεωρηθεί συμβατή με την κοινή αγορά δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 3 σημείο γ) της συνθήκης ΕΚ.

2.2.2.2.    Κατασκευή ενός μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων , απόκτηση του παρακείμενου εξοπλισμού (υπόθεση αριθ. N 168/08) καθώς και απόκτηση άλλου εξοπλισμού που τίθεται στη διάθεση της παραχωρησιούχου (COSCO) και του ΟΛΠ (υπόθεση αριθ. N 169/08)

(137)

Η Επιτροπή έχει τονίσει σε μία σειρά εγγράφων πολιτικής ότι οι λιμένες είναι απαραίτητοι για την οικονομική ανάπτυξη και για τη διασφάλιση της ασφάλειας των προμηθειών προς τους ευρωπαίους πολίτες και το βιομηχανικό κλάδο (63). Επιπλέον, οι λιμένες αποτελούν βασικό εργαλείο για την υλοποίηση των στόχων της κοινοτικής πολιτικής μεταφορών, όπως διατυπώνονται στη Λευκή Βίβλο του 2001 και στην αναθεώρηση της του 2006. Επομένως, η ύπαρξη επαρκούς αριθμού λιμένων με επαρκή ικανότητα σε όλες τις ακτές της Κοινότητας είναι απαραίτητη για ένα αποτελεσματικό και βιώσιμο δίκτυο μεταφορών.

(138)

Ένα σημαντικό σχετικό επιχείρημα είναι η σημασία των θαλάσσιων μεταφορών, οι οποίες ισοδυναμούν με το 39 % των εσωτερικών μεταφορών εμπορευμάτων και σχεδόν με το 90 % του όγκου του εξωτερικού εμπορίου (64). Οι θαλάσσιες μεταφορές επίσης αποτελούν αξιόλογη εναλλακτική λύση στις χερσαίες μεταφορές, όπως φαίνεται και με την ιδέα των “θαλάσσιων αρτηριών” (65). Πράγματι, η ανάπτυξη λιμενικών εγκαταστάσεων κοντά σε προορισμούς προέλευσης/τελικούς προορισμούς εμπορευμάτων πρέπει να θεωρείται ο απλούστερος τρόπος μείωσης της συμφόρησης στις χερσαίες μεταφορές, και συνεπώς συμβάλλει στη μείωση της συμφόρησης και της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Ειδικότερα, πρέπει να τονιστεί ότι η θαλάσσια μεταφορά εμπορευματοκιβωτίων έχει συντελέσει σημαντικά στην ανάπτυξη των θαλάσσιων μεταφορών. Έχει μεγάλες μελλοντικές δυνατότητες στις εργασίες της εφοδιαστικής αλυσίδας με χρήση συνδυασμών μεταξύ θαλάσσιων και σιδηροδρομικών ή/και εσωτερικών πλωτών μεταφορών (66).

(139)

Εν όψει των ανωτέρω, η Επιτροπή θεωρεί ότι ενδεχομένως να είναι απαραίτητες οι επενδύσεις σε λιμενικές εγκαταστάσεις — και πιο συγκεκριμένα, σε υποδομές θαλάσσιας μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων — όπου τα στοιχεία κρατικής ενίσχυσης διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, όταν οι πόροι της αγοράς δεν είναι διαθέσιμοι για αναπτύξεις υποδομών οι οποίες βραχυπρόθεσμα δεν είναι επικερδείς. Ωστόσο, όταν ορισμένα στοιχεία υποδομών μπορούν να αποτελέσουν αμέσως αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και είναι ήδη επικερδή βραχυπρόθεσμα, οι δαπάνες τους δύνανται να καλυφθούν από ιδιώτες επενδυτές. Σε αυτές τις περιπτώσεις η χορήγηση κρατικής ενίσχυσης μπορεί να μην δικαιολογείται.

Η φύση των διαφορετικών στοιχείων υποδομής

(140)

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η κρατική παρέμβαση όσον αφορά την κατασκευή του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι και την απόκτηση του εξοπλισμού συνάδει με τους προαναφερθέντες στόχους πολιτικής της ΕΕ. Εν τούτοις, η Επιτροπή πρέπει να αξιολογήσει, αναφορικά με κάθε στοιχείο υποδομής, εάν η αντίστοιχη επένδυση μπορεί να υλοποιηθεί με λιγότερη ή καθόλου κρατική χρηματοδότηση, προκειμένου να καθοριστεί εάν είναι απαραίτητη η κρατική παρέμβαση.

(141)

Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή σημειώνει ότι είναι σημαντικό να γίνει σαφής διαχωρισμός των δαπανών επένδυσης και των κρατικών παρεμβάσεων όσον αφορά την υποδομή για συγκεκριμένους χρήστες (ήτοι, τον μικρό προβλήτα στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων) από τις δαπάνες επένδυσης και τις κρατικές παρεμβάσεις όσον αφορά τα στοιχεία ανωδομής που πρέπει να εγκατασταθούν στον προβλήτα Ι (ήτοι, ο εξοπλισμός ο οποίος κοινοποιήθηκε με βάση την περίπτωση αριθ. N 168/08). Ο εν λόγω διαχωρισμός επενδυτικών δαπανών είναι απαραίτητος για να αξιολογηθεί ξεχωριστά η συμβατότητα των διαφορετικών τύπων υποδομής με την κοινή αγορά.

(142)

Οι ελληνικές αρχές δεν έχουν προσκομίσει μέχρι στιγμής ανάλυση της κατανομής των εν λόγω επενδυτικών δαπανών. Επίσης, βάσει των διαθέσιμων στοιχείων, φαίνεται ότι οι συγκεκριμένες συμβάσεις για την υλοποίηση των εν λόγω δημόσιων έργων κάλυψαν όλα τα στοιχεία υποδομής συνολικά. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή καλεί τις ελληνικές αρχές να προσκομίσουν λεπτομερή ανάλυση της κατανομής των επενδυτικών δαπανών και των κρατικών παρεμβάσεων.

(143)

Όσον αφορά την υποδομή για συγκεκριμένους χρήστες, όπως η κατασκευή του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων, η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι τέτοια έργα λιμενικών υποδομών ενδέχεται να απαιτήσουν σημαντικές επενδύσεις κεφαλαίων οι οποίες μπορούν να αποσβεσθούν, εάν ποτέ αποσβεσθούν μόνον, μακροπρόθεσμα, και, για το λόγο αυτό, δεν γίνονται συνήθως τέτοιες επενδύσεις από ιδιώτες. Κατά συνέπεια, η οικονομική τους βιωσιμότητα δεν μπορεί να διασφαλιστεί χωρίς δημόσια χρηματοδότηση (67). Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί ότι, σε αυτό το στάδιο, ενδεχομένως να υπάρχει ανάγκη για κρατική παρέμβαση, ούτως ώστε να διασφαλιστεί η κατασκευή του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι.

(144)

Αντιθέτως, η Επιτροπή θεωρεί ότι τα στοιχεία ανωδομής, ήτοι, ο εξοπλισμός προς εγκατάσταση στον προβλήτα Ι (68) και ο εξοπλισμός που πρέπει να τεθεί στη διάθεση του ΟΛΠ ή της παραχωρησιούχου (69), εν γένει δεν συνδέονται με υψηλές επενδυτικές δαπάνες. Συνεπώς, οι εν λόγω δαπάνες συνήθως καλύπτονται από ιδιωτική χρηματοδότηση επί καθαρά εμπορικής βάσεως. Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως στην περίπτωση που η ανωδομή βρίσκεται σε μεγάλους λιμενικούς κόμβους — όπως ο λιμένας Πειραιώς — με μεγάλο κύκλο εργασιών και κέρδος και με σημαντική θέση σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους.

(145)

Συνεπώς, η Επιτροπή, σε αυτό το στάδιο, αμφιβάλλει σχετικά με το κατά πόσο η κρατική χρηματοδότηση των υπό εξέταση στοιχείων εξοπλισμού είναι απαραίτητη και κατά πόσο ο ΟΛΠ δεν είναι σε θέση να τα χρηματοδοτήσει με ιδίους πόρους. Οι ελληνικές αρχές καλούνται να προσκομίσουν περαιτέρω σχετικές πληροφορίες.

(146)

Εξάλλου, επειδή η Επιτροπή δεν έχει προς το παρόν καμία εμπειρία όσον αφορά την χρηματοδότηση ανωδομής από το κράτος σε τόσο μεγάλους και τόσο ανταγωνιστικούς λιμένες (70), θα ήθελε να γνωρίζει τις γνώμες των ενδιαφερόμενων μερών επ' αυτού του θέματος.

(147)

Ακόμη και εάν η Επιτροπή κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η κρατική χρηματοδότηση των στοιχείων εξοπλισμού ήταν απαραίτητη, το γεγονός ότι το κράτος θα καλύψει πλήρως τις δαπάνες των στοιχείων της υποδομής δημιουργεί αμφιβολίες ως προς το κατά πόσο η υπό εξέταση κρατική ενίσχυση είναι αναλογική και περιορίζεται στο ελάχιστο αναγκαίο.

(148)

Το γεγονός ότι το κόστος των στοιχείων του εξοπλισμού καθορίστηκε κατόπιν ανοικτού, διαφανούς και άνευ διακρίσεων δημόσιου διαγωνισμού για την αγορά τους σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες σύναψης δημόσιων συμβάσεων αποκλείει την περίπτωση οι καθορισθείσες τιμές να υπερβαίνουν την αγοραία αξία. Συνεπώς, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι δεν έχει παρασχεθεί κανένα πλεονέκτημα στον ανάδοχο προμηθευτή του εξοπλισμού και καμία υπεραντιστάθμιση στον ΟΛΠ.

(149)

Εντούτοις, το γεγονός ότι χρεώνεται η τιμή αγοράς για την κατασκευή της ανωδομής δεν αιτιολογεί την πλήρη κάλυψη των δαπανών από το κράτος. Εν προκειμένω, οι ελληνικές αρχές καλούνται να προσκομίσουν περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τους λόγους για τους οποίους ο ΟΛΠ δεν θα καλύψει όλες ή μέρος των εν λόγω δαπανών, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη ότι θα χρεώσει εμπορικά τέλη ή θα λάβει τέλη παραχώρησης για τη χρήση της εν λόγω υποδομής που προορίζεται για ειδική χρήση.

(150)

Η Επιτροπή σημειώνει το γεγονός ότι ο ΟΛΠ καταβάλλει στο ελληνικό κράτος τέλος παραχώρησης το οποίο αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό των εσόδων του. Συνεπώς, με την αύξηση της ικανότητας του ΟΛΠ λόγω της κατασκευής των μικρών προβλητών και της αγοράς του εξοπλισμού, το κράτος θα έχει μεγαλύτερη έσοδα λόγω της αύξησης του καθαρού ποσού που θα καταβάλλει ο ΟΛΠ με τη μορφή τελών παραχώρησης. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ειδικός μηχανισμός, ώστε το κράτος να ανακτήσει μέρος της χορηγούμενης κρατικής ενίσχυσης. Εν τούτοις, στο παρόν στάδιο, η Επιτροπή δεν διαθέτει επαρκή στοιχεία προκειμένου να αξιολογήσει κατά πόσο ο εν λόγω μηχανισμός μειώνει το επίπεδο της κρατικής ενίσχυσης που χορηγείται στον ΟΛΠ. Οι ελληνικές αρχές καλούνται να προσκομίσουν περαιτέρω σχετικές πληροφορίες.

Η ανάπτυξη του εμπορίου δεν νοθεύεται σε βαθμό που να αντίκειται στο κοινοτικό συμφέρον

(151)

Ο μικρός προβλήτας και ο εξοπλισμός αποτελούν υποδομές οι οποίες δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και θα χρησιμοποιηθούν άμεσα από τον ΟΛΠ για την παροχή λιμενικών υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει ότι η κρατική χρηματοδότηση των έργων υποδομής μπορεί να ενισχύσει τη θέση του ΟΛΠ σε σχέση με τους ανταγωνιστές του στην ευρωπαϊκή αγορά για τις υπηρεσίες χειρισμού φορτίων. Αυτό μπορεί να γίνει σε δύο επίπεδα: i) στον ανταγωνισμό μεταξύ του ΟΛΠ και της παραχωρησιούχου εντός του λιμένα (ενδολιμενικός ανταγωνισμός), και ii) στον ανταγωνισμό μεταξύ του ΟΛΠ και άλλων φορέων εκμετάλλευσης τερματικών σταθμών εμπορευματοκιβωτίων που παρέχουν υπηρεσίες που επιδέχονται υποκατάσταση (διαλιμενικός ανταγωνισμός).

(152)

Όσον αφορά τον ενδολιμενικό ανταγωνισμό η Επιτροπή επισημαίνει ότι μέρος των λιμενικών υπηρεσιών θα έχουν πολύ θετική επίπτωση στον ενδολιμενικό ανταγωνισμό επειδή θα δημιουργήσουν πραγματικό ανταγωνισμό ανάμεσα στις λιμενικές υπηρεσίες που θα παρέχονται από την COSCO και από αυτές που θα παρέχονται από τον ΟΛΠ. Όπως προαναφέρεται, είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα δημιουργείται τέτοιος ανταγωνισμός, ο οποίος ελπίζεται ότι θα βελτιώσει τόσο την αποτελεσματικότητα όσο και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Επιπλέον, ο χρηματοδοτούμενος από το κράτος εξοπλισμός δεν χρησιμοποιείται μόνο από τον ΟΛΠ αλλά και από την παραχωρησιούχο, καθώς μέρος του εξοπλισμού τέθηκε στη διάθεση της παραχωρησιούχου υπό τους όρους της σύμβασης παραχώρησης (αλλά καταβάλλει της τιμές της αγοράς για τη χρήση τους).

(153)

Για αυτούς τους λόγους, η Επιτροπή θεωρεί προκαταρκτικά ότι η κρατική παρέμβαση στην κατασκευή του μικρού προβλήτα και του εξοπλισμού δεν έχει σημαντική επιρροή στον ενδολιμενικό ανταγωνισμό.

(154)

Όσον αφορά το διαλιμενικό ανταγωνισμό, ο ΟΛΠ βρίσκεται σαφώς σε ανταγωνισμό με τους άλλους βασικούς κοινοτικούς φορείς εκμετάλλευσης λιμένων της περιοχής, όπως (ενδεικτικά) τον λιμένα της Κονστάντσας στη Ρουμανία, το λιμένα της Τεργέστης στην Ιταλία και τον λιμένα Κόπερ στη Σλοβενία. Επομένως, η Επιτροπή εκφράζει αμφιβολίες κατά πόσο η κρατική χρηματοδότηση της υποδομής προς εκμετάλλευση από τον ΟΛΠ δεν θα επηρεάσει τις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών σε βαθμό που να αντίκειται στο κοινοτικό συμφέρον. Οι εν λόγω αμφιβολίες είναι ιδιαίτερα έντονες όσον αφορά την απόκτηση εξοπλισμού (στοιχεία ανωδομής) καθώς, όπως σημειώνεται ανωτέρω, τέτοιες υποδομές συνήθως χρηματοδοτούνται από τους ίδιους τους φορείς εκμετάλλευσης λιμένων. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή καλεί τις ελληνικές αρχές και τους ενδιαφερόμενους να παράσχουν πληροφορίες σχετικά με τις επιπτώσεις των υπό εξέταση μέτρων κρατικής ενίσχυσης στο διαλιμενικό ανταγωνισμό.

2.3.   Συμπέρασμα

(155)

Βάσει της αξιολόγησης που αναφέρεται στα ανωτέρω τμήματα, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:

Η κατασκευή της πεζογέφυρας στον επιβατικό λιμένα (υπόθεση αριθ. N 105/08) δεν συνιστά κρατική ενίσχυση.

Η κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα (υπόθεση αριθ. N 105/08) συνιστά κρατική ενίσχυση η οποία είναι συμβατή με την κοινή αγορά.

(156)

Η Επιτροπή περαιτέρω θεωρεί, στο παρόν στάδιο, ότι η κρατική χρηματοδότηση για την κατασκευή του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων , η απόκτηση του παρακείμενου εξοπλισμού στον εν λόγω μικρό προβλήτα (υπόθεση αριθ. N 168/08), καθώς και η απόκτηση του εξοπλισμού που τίθεται στη διάθεση της παραχωρησιούχου (COSCO) και του ΟΛΠ (υπόθεση αριθ. N 169/08) συνιστά κρατική ενίσχυση προς τον ΟΛΠ. Στο παρόν στάδιο της διαδικασίας, η Επιτροπή εκφράζει αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσο η εν λόγω κρατική ενίσχυση είναι συμβατή με την κοινή αγορά. Ειδικότερα, η Επιτροπή εκφράζει αμφιβολίες και επομένως ζητάει από τις ελληνικές αρχές να υποβάλουν παρατηρήσεις και να παράσχουν περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τα ακόλουθα ζητήματα:

Ανάλυση κατανομής των επενδυτικών δαπανών και των κρατικών παρεμβάσεων μεταξύ του μικρού προβλήτα προς κατασκευή στον προβλήτα Ι και των στοιχείων ανωδομής προς εγκατάσταση στον προβλήτα Ι, προκειμένου να καταστεί δυνατή η ξεχωριστή αξιολόγηση της συμβατότητας των διαφορετικών τύπων υποδομής με την κοινή αγορά·

Αναγκαιότητα της κρατικής χρηματοδότησης του εξοπλισμού ο οποίος αποτελεί μέρος της ανωδομής ενός λιμένα και ικανότητα του ΟΛΠ για χρηματοδότηση του εν λόγω εξοπλισμού με ιδίους πόρους·

Αναλογικότητα της κρατικής χρηματοδότησης, η οποία καλύπτει πλήρως τις δαπάνες της υποδομής και του εξοπλισμού, και δυνατότητα για τον ΟΛΠ να καλύψει όλες ή μέρος των εν λόγω δαπανών·

Επίπτωση στον ανταγωνισμό και στις ενδοκοινοτικές συναλλαγές της κρατικής χρηματοδότησης της κατασκευής του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι και της απόκτησης εξοπλισμού (στοιχεία ανωδομής)·

Κατά πόσο ο μηχανισμός ο οποίος χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του τέλους παραχώρησης που καταβάλλει ο ΟΛΠ στο ελληνικό κράτος (ποσοστό ετήσιων εσόδων) μπορεί να μειώσει το επίπεδο κρατικής ενίσχυσης που χορηγείται στον ΟΛΠ μέσω της κρατικής χρηματοδότησης της υποδομής και του εξοπλισμού.

3.   ΑΠΟΦΑΣΗ

Η Επιτροπή έχει, ως εκ τούτου, αποφασίσει ότι η κατασκευή της πεζογέφυρας στον επιβατικό λιμένα (υπόθεση αριθ. N 105/08) δεν συνιστά κρατική ενίσχυση.

Η κρατική ενίσχυση για την κατασκευή των δύο μικρών προβλητών (“δοντιών”) στον επιβατικό λιμένα (υπόθεση αριθ. N 105/08) είναι συμβατή με την κοινή αγορά.

Όσον αφορά την κρατική ενίσχυση για την κατασκευή του μικρού προβλήτα στον προβλήτα Ι του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων ,την απόκτηση του παρακείμενου εξοπλισμού στον εν λόγω μικρό προβλήτα (υπόθεση αριθ. N 168/2008) καθώς και την απόκτηση του εξοπλισμού που τίθεται στη διάθεση της παραχωρησιούχου (COSCO) και του ΟΛΠ (υπόθεση αριθ. N 169/08), η Επιτροπή, ενεργώντας βάσει της διαδικασίας που αναφέρεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ, ζητάει από την Ελλάδα να υποβάλει τις παρατηρήσεις της και να παράσχει όλες τις σχετικές πληροφορίες, οι οποίες μπορεί να συνδράμουν την αξιολόγηση των μέτρων, εντός ενός μηνός από την ημερομηνία παραλαβής της παρούσας επιστολής.

Η Επιτροπή επιθυμεί να υπενθυμίσει στην Ελλάδα ότι το άρθρο 88 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΚ έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα και εφιστά την προσοχή σας στο άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/1999 του Συμβουλίου, στον οποίο προβλέπεται ότι όλες οι ενισχύσεις οι οποίες χορηγούνται παράνομα ενδέχεται να ανακτηθούν από τον αποδέκτη.

Η Επιτροπή προειδοποιεί την Ελλάδα ότι θα ενημερώσει τους ενδιαφερόμενους, δημοσιεύοντας την παρούσα επιστολή και μία σύντομη περίληψή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ενημερώσει επίσης τους ενδιαφερόμενους στις χώρες ΕΖΕΣ που έχουν υπογράψει τη συμφωνία για τον ΕΟΧ, δημοσιεύοντας σχετική ανακοίνωση στο συμπλήρωμα ΕΟΧ της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ με αποστολή αντιγράφου της παρούσας επιστολής. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα κληθούν να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους εντός ενός μηνός από την ημερομηνία της δημοσίευσης.

ΠΑΡΆΡΤΗΜΑ

Σχέδιο του λιμένα του Πειραιώς  (71)

Image

Image„“


(1)  Στοιχείο αναφοράς: TREN(2008) D/423861, TREN(2008) D/432683, TREN(2009) D/43829, και TREN(2009) D/50782.

(2)  Καταχωρήθηκε με στοιχεία αναφοράς: TREN(2008) A/508196, TREN(2008) A/523428, TREN(2008) A/5020, TREN(2008) A/12294 και TREN(2009) A/18832.

(3)  Μέρος 2 στη συνέχεια.

(4)  Δεδομένα της 14.3.2008, Πηγή: Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς Α.Ε.

(5)  Εμπιστευτικές πληρoφoρίες.

(6)  Βλ. άρθρο 1 παράγραφος 1 της σύμβασης παραχώρησης σχετικά με το πεδίο εφαρμογής της, και το άρθρο 3 σχετικά με το δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης.

(7)  Άρθρο 3 παράγραφος 1 σημείο iii).

(8)  Άρθρο 4 παράγραφος 2.

(9)  Άρθρο 2, παράγραφος 7 του νόμου 2688/1999.

(10)  Άρθρο 21.

(11)  Άρθρο 21 παράγραφος 1 της σύμβασης παραχώρησης.

(12)  Δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα. Στοιχεία αναφοράς: 2008/S 20-026332 στις 30.1.2008, και τροποποιήθηκε με στοιχεία αναφοράς: 2008/S 54-072476 στις 18.3.2008, παρατείνοντας την προθεσμία υποβολής προσφορών μέχρι τις 19.5.2008.

(13)  Το αρχικό ποσό αντιπροσωπεύει το τρέχον μήκος του κρηπιδότοιχου του προβλήτα ΙΙ (μήκους 2011 μέτρων), το οποίο πρέπει να αυξηθεί δεόντως κατά 803 μέτρα μόλις το διευρυμένο μήκος του προβλήτα ΙΙΙ γίνει διαθέσιμο για εμπορική εκμετάλλευση.

(14)  Η αξία καθορίζεται βάσει των τρεχόντων διαθέσιμων 373 365 τετραγωνικών μέτρων του προβλήτα ΙΙ και θα προσαρμοσθεί με επαύξηση κατά 152 672 τετραγωνικά μέτρα μόλις η επέκταση του προβλήτα ΙΙΙ καταστεί διαθέσιμη για εμπορική εκμετάλλευση.

(15)  3 γερανοί Super Post Panamax και 2 γερανοί Panamax.

(16)  Συγκεκριμένα, το έργο προβλέπει την προμήθεια 5 ημιρυμουλκούμενων εμπορευματοκιβωτίων, 12 ελκυστήρων RoRo, 4 τηλεσκοπικών γερανών εμπορευματοκιβωτίων, 18 γερανογεφυρών, 1 αυτόματου γερανού, 4 ανυψωτικών μηχανημάτων, 1 ηλεκτρικού περονοφόρου φορτηγού οχήματος, 1 πετρελαιοκίνητου περονοφόρου φορτηγού οχήματος και 10 τερματικών ελκυστήρων.

(17)  Απόφαση της Επιτροπής της 28ης Νοεμβρίου 2001 για την έγκριση του κοινοτικού πλαισίου στήριξης για τις κοινοτικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις στις περιφέρειες που υπάγονται στο στόχο αριθ. 1 στην Ελλάδα [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2000) 3405] (2002/322/EC), ΕΕ L 122 της 8.5.2002, σ. 7.

(18)  Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αριθ. E(2001) 534/19.3.2001 για την έγκριση του Επιχειρηματικού Προγράμματος Οδικοί Άξονες, Λιμάνια & Αστική Ανάπτυξη, απόφαση της Επιτροπής αριθ. E(2004) 5674/23.12.2004 για την έγκριση της 1ης αναθεώρησης του και αποφάσεις αριθ. E(2005) 5912/22.12.2005 και C(2006) 6421/7.12.2006 για την έγκριση της 2ης και 3ης αναθεώρησης τους, αντιστοίχως.

(19)  Οδηγία 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (ΕΕ L 134 της 30.4.2004, σ. 1).

(20)  Αυτός είναι ο αριθμός εγχώριων επιβατών, ενώ ο συνολικός αριθμός για το 2006 όλων των επιβατών — εγχώριων και υπερπόντιων (κρουαζιέρες, γραμμές και διαμετακόμιση) επιβατών, καθώς και επιβατών πορθμείων — ανήλθε σε 20 507 263.

(21)  Βλ., για παράδειγμα, υπόθεση C-222/04 Ministero dell'Economia e delle Finanze κατά Cassa di Risparmio di Firenze (Συλλογή 2006, σ. I-289, σκέψη 129).

(22)  Υπόθεση C-41/90 Höfner και Elser (Συλλογή 1991, σ. I-1979, σκέψη 21, και συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-264/01, C-306/01, C-354/01 και C-355/01 AOK Bundesverband και άλλοι (Συλλογή 2004, σ. I-2493, σκέψη 46).

(23)  Υπόθεση 118/85 Επιτροπή κατά Ιταλίας (Συλλογή 1987, σ. 2599, σκέψη 7 υπόθεση 35/96 Επιτροπή κατά Ιταλίας (Συλλογή 1998, σ. I-3851, σκέψη 36).

(24)  Βλ. σημείο (5) της παρούσας απόφασης.

(25)  Βλ. σημείο (6) της παρούσας απόφασης.

(26)  Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΔΕΚ) υπόθεση C-82/01P της 24.10.2002, Aéroport de Paris, Συλλογή 2002, σ. I -9297.

(27)  Βλ. τις ακόλουθες αποφάσεις: Συνεκδικασθείσες υποθέσεις 67/85, 68/85 και 70/85 Van der Kooy και άλλοι κατά Επιτροπής (Συλλογή 1988, σ. 219, σκέψη 35· υπόθεση C-303/88 Ιταλία κατά Επιτροπής (Συλλογή 1991, σ. I-1433, σκέψη 11· υπόθεση C-305/89 Ιταλία κατά Επιτροπής (Συλλογή 1991, σ. I-1603, σκέψη 13· υπόθεση C-482/99 Γαλλία κατά Επιτροπής (Συλλογή 2002, σκέψη 24).

(28)  Βλ. απόφαση της Επιτροπής της 20.10.2004 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 520/03 — Βέλγιο — Χρηματοδοτική ενίσχυση για έργα υποδομής σε λιμένες της Φλάνδρας, ΕΕ C 176 της 16.7.2005, σ. 11.

(29)  Απόφαση της Επιτροπής της 20.10.2004 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 520/03 — Βέλγιο — Χρηματοδοτική ενίσχυση για έργα υποδομής σε λιμένες της Φλάνδρας, ΕΕ C 176 της 16.7.2005, σ. 11, σημείο 47.

(30)  Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 13ης Φεβρουαρίου 2001: Βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών στους θαλάσσιους λιμένες: βασικό στοιχείο των ευρωπαϊκών μεταφορών, COM(2001) 0035 τελικό.

(31)  Βάσει της ίδιας ανακοίνωσης άλλες υποδομές για συγκεκριμένους χρήστες είναι: ναυπηγεία, αγωγοί και καλώδια για τις κοινωφελείς υπηρεσίες στους χώρους του τερματικού σταθμού ενός λιμένα.

(32)  Η Επιτροπή ακολούθησε παρόμοια προσέγγιση, στην απόφαση της Επιτροπής της 20.10.2004 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 520/03 — Βέλγιο — Χρηματοδοτική ενίσχυση για έργα υποδομής σε λιμένες της Φλάνδρας, (ΕΕ C 176 της 16.7.2005, σ. 11), όπου οι προβλήτες θεωρήθηκαν ως μέρος του έργου που σχετίζεται με την υποδομή.

(33)  Βλ. σημείο (38) της παρούσας απόφασης.

(34)  Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την απόφασή του στην υπόθεση Stardust Marine απεφάνθη ότι “δυνάμει της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων προκύπτει ότι τα κεφάλαια που τίθενται από το κράτος, άμεσα ή έμμεσα, στη διάθεση μίας επιχείρησης, υπό συνθήκες οι οποίες αντιστοιχούν στους συνήθεις όρους της αγοράς δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως κρατικές ενισχύσεις” [υπόθεση C-482/99 Γαλλία κατά Επιτροπής (Συλλογή 2002, σ. I-4397) (“Stardust Marine”). Βλ. επίσης υπόθεση C-303/88 Ιταλία κατά Επιτροπής (Συλλογή 1991, σ. I-1433, σκέψη 20].

(35)  Βλ. συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-129/95, T-2/96 και T-97/96 Neue Maxhütte Stahlwerke και Lech-Stahlwerke κατά Επιτροπής (Συλλογή 1999, σ. II-17, σκέψη 120).

(36)  Απόφαση της Επιτροπής της 24.4.2007 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 60/06 — Κάτω Χώρες — Έργο “Ανάπτυξη του κύριου λιμένα του Ρότερνταμ” — ΕΕ C 196 της 24.8.2007, σ. 1. Βλ. επίσης Κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 92 και 93 της συνθήκης ΕΟΚ στις εταιρείες χαρτοφυλακίου του Δημοσίου (Δελτίο ΕΚ 91984), παράγραφος 3.2. σημείο (ii).

(37)  3 γερανοί Super Post Panamax (SPP) και 2 γερανοί Panamax.

(38)  1 κινητός γερανός και 2 περονοφόρα.

(39)  5 ημιρυμουλκούμενα εμπορευματοκιβωτίων, 12 ελκυστήρες RoRo, 4 τηλεσκοπικοί γερανοί εμπορευματοκιβωτίων, 18 γερανογέφυρες και κινητά οχήματα, 4 ανυψωτικά μηχανήματα, 10 ελκυστήρες τύπου τερματικού σταθμού.

(40)  Απόφαση της Επιτροπής της 20.10.2004 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 520/03 — Βέλγιο — Χρηματοδοτική ενίσχυση για έργα υποδομής σε λιμένες της Φλάνδρας, ΕΕ C 176 της 16.7.2005, σ. 11, σημείο 47.

(41)  Βάσει τόσο της υπόθεσης αριθ. N 168/08 όσο και της υπόθεσης αριθ. N 169/08.

(42)  Βλ. ειδικότερα την ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 13ης Φεβρουαρίου 2001: Βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών στους θαλάσσιους λιμένες: βασικό στοιχείο των ευρωπαϊκών μεταφορών, COM(2001) 0035 τελικό.

(43)  Βλ. ανωτέρω σημεία (81)-(85).

(44)  Ειδικότερα, τον εξοπλισμό σύμφωνα με την υπόθεση αριθ. N 169/08.

(45)  Ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με στοιχεία κρατικής ενίσχυσης στις πωλήσεις γηπέδων, οικοπέδων και κτιρίων από δημόσιες αρχές, ΕΕ C 209, της 10.7.1997, σ. 3-5.

(46)  Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την πολιτική ανταγωνισμού, 1993, παράγραφοι 402 και 403.

(47)  Κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη χρηματοδότηση των αερολιμένων και τις κρατικές ενισχύσεις σε αεροπορικές εταιρίες για την έναρξη νέων γραμμών με αναχώρηση από περιφερειακούς αερολιμένες, ΕΕ C 312 της 9.12.2005, σ. 1, παράγραφος 58.

(48)  Κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη χρηματοδότηση των αερολιμένων και τις κρατικές ενισχύσεις σε αεροπορικές εταιρίες για την έναρξη νέων γραμμών με αναχώρηση από περιφερειακούς αερολιμένες, ΕΕ C 312 της 9.12.2005, σ. 1, παράγραφος 59.

(49)  ΕΕ L 134 της 30.4.2004, σ. 1.

(50)  Βλ. π.χ. την απόφαση της Επιτροπής της 10.12.2008 σχετικά με την κρατική ενίσχυση Ν 110/08 — Γερμανία — για τη χρηματοδότηση του έργου Jade WeserPort Project, ΕΕ C 137 της 17.6.2009, σ. 1, όπου η διάρκεια της συμφωνίας παραχώρησης για την κατασκευή παρόμοιου έργου ήταν εξ αρχής 40 έτη.

(51)  Βλέπε σημείο (52) παραπάνω.

(52)  Βλέπε σημείο (27) παραπάνω.

(53)  Βλέπε σημείο (102) και επόμενα.

(54)  Βλ. για παράδειγμα απόφαση της Επιτροπής της 10.12.2008 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 110/08 — Γερμανία — Δημόσια χρηματοδότηση του έργου JadeWeserPort, ΕΕ C 137 της 17.6.2009, σ. 1· αποφάσεις της Επιτροπής της 10.7.2007 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 134/07 — Ελλάδα — Έργο υποθαλάσσιας σήραγγας Θεσσαλονίκης, ΕΕ C 234 της 6.10.2007, σ. 2· απόφαση σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. 565/2007 — Ελλάδα – Οδική υποδομή — Δημόσια χρηματοδότηση του έργου κεντρικού οδικού άξονα της Ελλάδας (E65), απόφαση σχετικά με την κρατική ενίσχυση αιρθ. N 633/07 — Ελλάδα — Οδική υποδομή — Δημόσια χρηματοδότηση των τμημάτων οδικού άξονα μεταξύ των περιοχών Μαλιακός και Κλειδί (μέρος του προγράμματος ΠΑΘΕ), μεταξύ των Τεμπών και της Σκοτίνας, και μεταξύ του Ευαγγελισμού και της Λεπτοκαρυάς, ΕΕ C 70 της 15.3.2008, σ. 6· και απόφαση σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 45/08 — Ελλάδα — Οδική υποδομή — Δημόσια χρηματοδότηση του έργου οδικού άξονα Ελευσίνας — Κορίνθου — Πάτρας — Πύργου — Τσάκωνα, ΕΕ C 177 της 12.7.2008, σ. 1.

(55)  Για παράδειγμα, ο λιμένας της Θεσσαλονίκης (με 447 εκατομμύρια TEU το 2007), ο λιμένας της Κονστάντσας στη Ρουμανία (με 1 411 εκατομμύρια TEU για το ίδιο έτος), ο λιμένας του Κόπερ στη Σλοβενία και μία σειρά λιμένων στην Ιταλία μπορούν να θεωρηθούν ως άμεσοι ανταγωνιστές του ΟΛΠ.

(56)  Το άρθρο 86 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ ορίζει ότι “Οι επιχειρήσεις οι οποίες είναι επιφορτισμένες με τη διαχείριση υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος ή που έχουν χαρακτήρα δημοσιονομικού μονοπωλίου υπόκεινται στους κανόνες της παρούσας συνθήκης, ιδίως στους κανόνες ανταγωνισμού, κατά το μέτρο που η εφαρμογή των κανόνων αυτών δεν εμποδίζει, εκ του νόμου ή εκ των πραγμάτων, την εκπλήρωση της ιδιαίτερης αποστολής που τους έχει ανατεθεί. Η ανάπτυξη των συναλλαγών δεν πρέπει να επηρεάζεται σε βαθμό ο οποίος θα αντίκειτο προς το συμφέρον της Κοινότητας.”

(57)  Βλ. υπόθεση T-289/03, Bupa και άλλοι κατά Επιτροπής, (Συλλογή 2008, σ. II-000, σκέψη 178).

(58)  Βλ. υπόθεση C-242/95, GT-Link A/S κατά De Danske Statsbaner, Συλλογή, σ. 1-4349, σκέψη 52).

(59)  Ανακοίνωση της Επιτροπής C(2004) 43 — Κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών, ΕΕ C 13 της 17.1.2004, σ. 3.

(60)  Ως θαλάσσιες μεταφορές μικρών αποστάσεων θεωρούνται “η θαλάσσια μετακίνηση φορτίων και επιβατών μεταξύ λιμένων ευρισκόμενων γεωγραφικά στην Ευρώπη ή μεταξύ αυτών των λιμένων και λιμένων ευρισκόμενων σε μη ευρωπαϊκές χώρες των οποίων η ακτογραμμή βρίσκεται στις περίκλειστες θάλασσες που συνορεύουν με την Ευρώπη (βλ. ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Οικονομική Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών. Η ανάπτυξη των θαλάσσιων μεταφορών μικρών αποστάσεων στην Ευρώπη: μια δυναμική εναλλακτική λύση στην αλυσίδα των βιώσιμων μεταφορών — δεύτερη διετής έκθεση προόδου” COM(1999) 317 τελικό, σ. 2).

(61)  Πράσινη Βίβλος σχετικά με τους θαλάσσιους λιμένες και τις ναυτιλιακές υποδομές, COM(1997) 678 τελικό της 10.12.1997.

(62)  Πράσινη Βίβλος σχετικά με τους θαλάσσιους λιμένες και τις ναυτιλιακές υποδομές, COM(1997) 678 τελικό της 10.12.1997, σ. 9. Βλ. επίσης ανακοίνωση της Επιτροπής COM(2004) 453 τελικό της 2.7.2004 σχετικά με τις θαλάσσιες μεταφορές μικρών αποστάσεων.

(63)  Βλ. για παράδειγμα: Ανακοίνωση “Ευρωπαϊκή πολιτική των μεταφορών στον ορίζοντα του 2010: η ώρα των επιλογών”, COM(2001) 370 της 12ης Σεπτεμβρίου 2001. Βλ. επίσης: Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο “Η Ευρώπη σε συνεχή κίνηση — Βιώσιμη κινητικότητα στην ήπειρό μας — Ενδιάμεση επανεξέταση της Λευκής βίβλου για τις μεταφορές του 2001 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής”, COM(2006) 314 της 22ας Ιουνίου 2006.

(64)  Βλ. ανακοίνωση της Επιτροπής “Η Ευρώπη σε συνεχή κίνηση — Βιώσιμη κινητικότητα στην ήπειρό μας — Ενδιάμεση επανεξέταση της Λευκής Βίβλου για τις μεταφορές του 2001 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής”, (2006) που αναφέρεται στην υποσημείωση 59.

(65)  Ανακοίνωση της Επιτροπής COM(2004) 453 τελικό της 2.7.2004 σχετικά με τις θαλάσσιες μεταφορές μικρών αποστάσεων.

(66)  Ανακοίνωση της Επιτροπής “Η Ευρώπη σε συνεχή κίνηση — Βιώσιμη κινητικότητα στην ήπειρό μας — Ενδιάμεση επανεξέταση της Λευκής Βίβλου για τις μεταφορές του 2001 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής”, (2006) που αναφέρεται στην υποσημείωση 62.

(67)  Πρέπει να σημειωθεί ότι η Επιτροπή δέχθηκε προηγουμένως ότι η κατασκευή προβλητών αποτελεί συμβατή ενίσχυση υπό ορισμένους όρους (απόφαση της Επιτροπής της 20.10.2004 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 520/03 — Βέλγιο — Χρηματοδοτική ενίσχυση για έργα υποδομής σε λιμένες της Φλάνδρας, ΕΕ C 176 της 16.7.2005, σ. 11).

(68)  Κοινοποιηθείς μαζί με την κατασκευή του προβλήτα στον προβλήτα Ι στο πλαίσιο της υπόθεσης αριθ. N 168/08.

(69)  Κοινοποιηθεί στο πλαίσιο της υπόθεσης αριθ. N 169/08.

(70)  Πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι στιγμής όλα τα στοιχεία ανωδομής, σε όλα τα έργα λιμενικών υποδομών τα οποία κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή (απόφαση της Επιτροπής της 10.12.2008 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 110/08 — Γερμανία — Δημόσια χρηματοδότηση του έργου JadeWeserPort, ΕΕ C 137, 17.06.2009, σ. 1, απόφαση της Επιτροπής της 24.4.2007 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 60/06 — Κάτω Χώρες — Έργο “Ανάπτυξη του κυρίους λιμένα του Ρότερνταμ” — ΕΕ C 196 της 24.8.2007, σ. 1· και απόφαση της Επιτροπής της 20.10.2004 σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. N 520/03 — Βέλγιο — Χρηματοδοτική ενίσχυση για έργα υποδομής σε λιμένες της Φλάνδρας, ΕΕ C 176 της 16.7.2005, σ. 11), έπρεπε να αγοραστούν ή να κατασκευαστούν από το φορέα εκμετάλλευσης λιμενικών υπηρεσιών με δική του χρηματοδότηση, και επομένως χωρίς κρατική ενίσχυση.

(71)  Πηγή: www.olp.gr


13.10.2009   

LT

Europos Sąjungos oficialusis leidinys

C 245/41


Išankstinis pranešimas apie koncentraciją

(Byla COMP/M.5620 – Volkswagen Financial Services/MoellerGruppen/JV)

Bylą numatoma nagrinėti supaprastinta tvarka

(Tekstas svarbus EEE)

2009/C 245/11

1.

2009 m. spalio 2 d. pagal Tarybos reglamento (EB) Nr. 139/2004 (1) 4 straipsnį Komisija gavo pranešimą apie siūlomą koncentraciją: įmonė „Volkswagen Financial Services AG“ (Vokietija), priklausanti „VW Group“, ir įmonė „MoellerGruppen AS“ (Norvegija), kontroliuojama Moeller šeimos narių, pirkdamos naujai įsteigtos bendros įmonės akcijas įgyja, kaip apibrėžta Tarybos reglamento 3 straipsnio 1 dalies b punkte, bendrą įmonės „Newco BilFinans AS“ (Norvegija) kontrolę.

2.

Įmonių verslo veikla:

„Volkswagen Financial Services AG“: finansinių paslaugų, daugiausia susijusių su automobilių ir komercinių transporto priemonių platinimu ir finansavimu, teikimas,

„MoellerGruppen AS“: „VG Group“ transporto priemonių, tokių kaip „Volkswagen“, „Audi“ ir „Skoda“ pardavimas, aptarnavimas, remontas, paskolos ir išperkamoji nuoma, taip pat „Seat“ remontas. Be to, „MoellerGruppen AS“ veikia nekilnojamojo turto plėtros ir kitų investicijų srityje,

„Newco BilFinans AS“: teiks finansines paslaugas, susijusias su transporto priemonių išperkamąja nuoma ir skolų finansavimu privatiems ir verslo klientams Norvegijoje.

3.

Preliminariai išnagrinėjusi pranešimą Komisija mano, kad sandoriui, apie kurį pranešta, galėtų būti taikomas Reglamentas (EB) Nr. 139/2004. Komisijai paliekama teisė priimti galutinį sprendimą šiuo klausimu. Remiantis Komisijos komunikatu dėl supaprastintos procedūros, taikomos tam tikroms koncentracijoms pagal Tarybos reglamentą (EB) Nr. 139/2004 (2), reikėtų pažymėti, kad šią bylą numatoma nagrinėti komunikate nurodyta tvarka.

4.

Komisija kviečia suinteresuotas trečiąsias šalis teikti savo pastabas dėl pasiūlyto veiksmo.

Pastabos Komisijai turi būti pateiktos ne vėliau kaip per 10 dienų nuo šio pranešimo paskelbimo. Pastabas galima siųsti faksu (+32 22964301 arba 22967244) arba paštu su nuoroda COMP/M.5620 – Volkswagen Financial Services/MoellerGruppen/JV adresu:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË


(1)  OL L 24, 2004 1 29, p. 1.

(2)  OL C 56, 2005 3 5, p. 32.