|
19.7.2021 |
HR |
Službeni list Europske unije |
C 289/4 |
Presuda Suda (sedmo vijeće) od 3. lipnja 2021. (zahtjev za prethodnu odluku koji je uputio Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Italija) – EB/Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca – MIUR, Università degli Studi Roma Tre
(Predmet C-326/19) (1)
(„Zahtjev za prethodnu odluku - Socijalna politika - Direktiva 1999/70/EZ - Okvirni sporazum o radu na određeno vrijeme koji su sklopili ETUC, UNICE i CEEP - Članak 5. - Uzastopni ugovori o radu ili radni odnosi na određeno vrijeme - Zlouporaba - Mjere za sprečavanje - Ugovori o radu na određeno vrijeme u javnom sektoru - Sveučilišni istraživači”)
(2021/C 289/05)
Jezik postupka: talijanski
Sud koji je uputio zahtjev
Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio
Stranke glavnog postupka
Tužitelj: EB
Tuženici: Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca – MIUR, Università degli Studi Roma Tre
uz sudjelovanje: Federazione Lavoratori della Conoscenza – CGIL (FLC-CGIL), Confederazione Generale Italiana del Lavoro (CGIL), Anief – Associazione Professionale e Sindacale, Confederazione Generale Sindacale, Cipur – Coordinamento Intersedi Professori Universitari di Ruolo
Izreka
Članak 5. Okvirnog sporazuma o radu na određeno vrijeme, sklopljenog 18. ožujka 1999., koji se nalazi u Prilogu Direktivi Vijeća 1999/70/EZ od 28. lipnja 1999. o Okvirnom sporazumu o radu na određeno vrijeme koji su sklopili ETUC, UNICE i CEEP, treba tumačiti na način da mu se ne protivi nacionalni propis u skladu s kojim je, u pogledu zapošljavanja sveučilišnih istraživača, predviđeno sklapanje ugovora na određeno vrijeme na razdoblje od tri godine, uz mogućnost samo jednog produljenja na razdoblje od najviše dvije godine, pri čemu se, s jedne strane, sklapanje takvih ugovora uvjetuje time da sredstva budu raspoloživa „za planiranje, u svrhu provođenja istraživačkih i nastavničkih djelatnosti, dopunskih nastavničkih djelatnosti i pružanja usluga studentima” i, s druge strane, produljenje tih ugovora uvjetuje „pozitivn[om] ocjen[om] provedenih nastavničkih i istraživačkih djelatnosti”, a da pritom nije potrebno da se tim propisom utvrde objektivna i transparentna mjerila kako bi se provjerilo odgovaraju li doista sklapanje i obnavljanje takvih ugovora stvarnoj potrebi te jesu li oni prikladni za postizanje zadanog cilja i nužni u tu svrhu.