Υπόθεση 79/70

Helmut Müllers

κατά

Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της ΕΟΚ και της ΕΚΑΕ

Περίληψη της αποφάσεως

1. Υπάλληλοι – Διαφορές με τη διοίκηση – Υπολογισμός των αποδοχών από τη διοίκηση – Διαφωνίες μεταξύ της τελευταίας και του ενδιαφερομένου – Βλαπτική πράξη

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων, άρθρο 91)

2. Υπάλληλοι – Διαφορές με τη διοίκηση – Δυνατότητα επιλογής του ενδιαφερομένου μεταξύ ασκήσεως προσφυγής και διατηρήσεως της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής με την άσκηση, εντός της προθεσμίας αυτής, αιτήσεως θεραπείας

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων, άρθρο 91)

3. Υπάλληλοι – Αίτηση θεραπείας – Απάντηση της διοικήσεως με την οποία αναγγέλλει μέλλουσα να εκδοθεί απόφαση – Παράλειψη εκδόσεως αποφάσεως

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων, άρθρο 91)

4. Υπάλληλοι – Προσφυγή στο Δικαστήριο – Προθεσμίες – Διάταξη δημοσίας τάξεως – Δεν επιτρέπεται παράταση

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων, άρθρο 91)

5. Υπάλληλοι – Διαφορές με τη διοίκηση – Πράξη βεβαιωτική προηγουμένης πράξεως – Δεν υπάρχει βλαπτική πράξη – Προσφυγή κατά τέτοιου μέτρου – Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής κατά της προηγουμένης πράξεως – Δεν κινείται εκ νέου η προθεσμία

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων, άρθρο 91)

1.  Έγγραφο που έχει συνταχθεί από το δημοσιονομικό ελεγκτή και το διατάκτη ενός οργάνου συνιστά απόφαση όταν σ' αυτό δηλώνεται σαφώς ότι οι αποδοχές συγκεκριμένου υπαλλήλου πρέπει να υπολογισθούν επί άλλης βάσεως από εκείνη που προέβαλε ο υπάλληλος, αναφέρει δε και τους σχετικούς λόγους.

2.  Προ μιας βλαπτικής γι' αυτόν αποφάσεως, ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει είτε την απευθείας άσκηση προσφυγής εντός της προθεσμίας του άρθρου 91, παράγραφος 2, εδάφιο 1, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων είτε τη διατήρηση του δικαιώματος ασκήσεως προσφυγής μέσω της υποβολής διοικητικής ενστάσεως, δυνάμει του άρθρου 90 του Κανονισμού, ενώπιον της αρμοδίας για τους διορισμούς αρχής, κατά της ληφθείσης εις βάρος του αποφάσεως.

3.  Υπηρεσιακό σημείωμα το οποίο απλώς αναγγέλλει τη μέλλουσα να εκδοθεί απόφαση επί διοικητικής ενστάσεως υπαλλήλου δεν συνιστά απόφαση κατά την έννοια του άρθρου 91, παράγραφος 2, εδάφιο 1, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων. Επομένως, η έκδοση του σημειώματος αυτού δεν αποκλείει τη στοιχειοθέτηση «παραλείψεως εκδόσεως αποφάσεως» κατά την έννοια της ιδίας διατάξεως.

4.  Οι διατάξεις που τάσσουν τις προθεσμίες του άρθρου 91 είναι δημοσίας τάξεως. Κατά συνέπεια, η διάταξη σύμφωνα με την οποία, κατά τη λήξη προθεσμίας δύο μηνών από της καταθέσεως διοικητικής ενστάσεως, η παράλειψη εκδόσεως αποφάσεως της αρμοδίας αρχής πρέπει να θεωρείται ως σιωπηρή απόρριψη, εφαρμόζεται ακόμη και όταν, κατά τη στιγμή που θεωρείται ότι εκδόθηκε η σιωπηρή αυτή απόφαση, η εν λόγω αρχή ήλπιζε ακόμη ότι μπορούσε να κάνει δεκτή την ένσταση.

5.  Απόφαση η οποία είναι απλώς βεβαιωτική προηγουμένης αποφάσεως, έστω και σιωπηρής, δεν είναι δυνατόν να συνιστά βλαπτική πράξη. Επομένως, προσφυγή στρεφομένη κατά της μεταγενε-στέρας αυτής αποφάσεως δεν είναι δυνατόν να κινήσει εκ νέου την προθεσμία που ορίζει ο Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως για την άσκηση της προσφυγής κατά της προηγουμένης αποφάσεως.