C:2020:287:FULL

Ten dokument pochodzi ze strony internetowej EUR-Lex

EUROPA
EUR-Lex strona główna
EUR-Lex - C:2020:287:FULL - PL

Pomoc

Jak wyszukiwać?

Więcej opcji wyszukiwania znajdziesz Wyszukiwanie zaawansowane

Dokument C:2020:287:FULL

Pomoc

Nie można pobrać podpisu.

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, C 287, 31 sierpnia 2020

Pokaż wszystkie dokumenty opublikowane w tym Dzienniku Urzędowym

HTML

PDF

e-podpis

Jak sprawdzić autentyczność Dziennika Urzędowego

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 287

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 63 31 sierpnia 2020

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2020/C 287/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2020/C 287/02	Sprawa C-452/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 3 de Teruel – Hiszpania) – XZ / Ibercaja Banco, SA [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Umowa kredytu hipotecznego – Warunek umowny ograniczający zmienność stopy oprocentowania (warunek dolnego progu) – Umowa odnowienia – Odstąpienie od sądowego dochodzenia roszczeń umownych – Brak wiążącego charakteru]	2
2020/C 287/03	Sprawa C-575/18 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – Republika Czeska / Komisja Europejska [Odwołanie – Zasoby własne Unii Europejskiej – Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich – Wniosek o zwolnienie z udostępnienia zasobów własnych – Skarga o stwierdzenie nieważności – Dopuszczalność – Pismo Komisji Europejskiej – Pojęcie aktu zaskarżalnego – Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Skuteczna ochrona prawna – Skarga oparta na bezpodstawnym wzbogaceniu Unii]	3
2020/C 287/04	Sprawa C-673/18: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Paris – Francja) – Santen SAS / Directeur général de l’Institut national de la propriété industrielle [Odesłanie prejudycjalne – Produkt leczniczy stosowany u ludzi – Dodatkowe świadectwo ochronne dla produktów leczniczych – Rozporządzenie (WE) nr 469/2009 – Artykuł 3 lit. d) – Warunki wydania świadectwa – Uzyskanie pierwszego pozwolenia na dopuszczenie produktu do obrotu jako produktu leczniczego – Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu dla nowego zastosowania terapeutycznego znanego składnika aktywnego]	3
2020/C 287/05	Sprawy połączone C-698/18 i C-699/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunalul Specializat Mureş – Rumunia) – SC Raiffeisen Bank SA / JB (C-698/18), BRD Groupe Société Générale SA / KC (C-699/18) [Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 93/13/EWG – Umowa kredytu konsumenckiego – Umowa w pełni wykonana – Stwierdzenie nieuczciwego charakteru warunków umowy – Powództwo o zwrot kwot nienależnie zapłaconych na podstawie nieuczciwego warunku umowy – Środki prawne – Powództwo podlegające wytoczeniu na podstawie przepisów ogólnych i dotyczące roszczenia, w stosunku do którego nie obowiązuje termin przedawnienia – Powództwo podlegające wytoczeniu na podstawie przepisów ogólnych i dotyczące roszczenia o charakterze osobistym i majątkowym, w stosunku do którego obowiązuje termin przedawnienia – Moment rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia – Obiektywna chwila powzięcia przez konsumenta wiedzy o istnieniu nieuczciwego warunku]	4
2020/C 287/06	Sprawa C-716/18: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Timişoara – Rumunia) – CT / Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Caraş-Severin – Serviciul Inspecţie Persoane Fizice, Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Timişoara – Serviciul Soluţionare Contestaţii 1 [Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 288 akapit pierwszy pkt 4 – Szczególna procedura dla małych przedsiębiorstw – Metoda obliczania kwoty rocznego obrotu stanowiącej punkt odniesienia dla zastosowania procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw – Pojęcie pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości – Wynajem nieruchomości przez osobę fizyczną wykonującą kilka wolnych zawodów]	5
2020/C 287/07	Sprawa C-70/19 P: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – Komisja Europejska / HM [Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Ogłoszenie o konkursie EPSO/AST-SC/03/15 – Niedopuszczenie do etapu oceny zintegrowanej – Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy – Wiadomość przesłana pocztą elektroniczną przez Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) – Nieprzekazanie komisji konkursowej przez EPSO wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – Podstawa odmowy – Przekroczenie terminu – Kwalifikacja wiadomości EPSO przesłanej pocztą elektroniczną – Decyzja o oddaleniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy – Kompetencje – Brak podstawy prawnej – Stwierdzenie nieważności]	6
2020/C 287/08	Sprawa C-76/19: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad – Bułgaria) – Direktor na Teritorialna direktsiya Yugozapadna Agentsiya Mitnitsi, dawniej Mitnitsa Aerogara Sofia / Curtis Balkan EOOD [Odesłanie prejudycjalne – Unia celna – Wspólnotowy kodeks celny – Artykuł 32 ust. 1 lit. c) – Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 – Artykuł 157 ust. 2, art. 158 ust. 3 i art. 160 – Ustalanie wartości celnej – Korekta – Opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna – Opłaty licencyjne stanowiące warunek sprzedaży towarów, dla których ustalana jest wartość celna – Opłaty licencyjne uiszczane przez nabywcę spółce dominującej za dostarczenie know-how niezbędnego do wytworzenia produktów gotowych – Towary nabyte od osób trzecich będące komponentami mającymi stanowić część składową produktów wytwarzanych na podstawie licencji]	6
2020/C 287/09	Sprawa C-81/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – NG, OH / SC Banca Transilvania SA [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Zakres stosowania – Artykuł 1 ust. 2 – Pojęcie obowiązujących przepisów ustawowych lub wykonawczych – Przepisy dyspozytywne – Umowa kredytu denominowanego w walucie obcej – Warunek odnoszący się do ryzyka kursowego]	7
2020/C 287/10	Sprawa C-86/19: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no9 de Barcelona – Hiszpania) – SL / Vueling Airlines SA [Odesłanie prejudycjalne – Transport lotniczy – Konwencja montrealska – Artykuł 17 ust. 2 – Odpowiedzialność przewoźników lotniczych za zarejestrowany bagaż – Udowodniona utrata zarejestrowanego bagażu – Prawo do odszkodowania – Artykuł 22 ust. 2 – Granice odpowiedzialności w przypadku zniszczenia, utraty, uszkodzenia lub opóźnienia bagażu – Brak informacji dotyczących utraconego bagażu – Ciężar dowodu – Autonomia proceduralna państw członkowskich – Zasady równoważności i skuteczności]	8
2020/C 287/11	Sprawa C-104/19: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Donex Shipping and Forwarding BV / Staatssecretaris van Financiën [Odesłanie prejudycjalne – Wspólna polityka handlowa – Dumping – Cła antydumpingowe nałożone na przywóz elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej – Rozporządzenie (WE) nr 91/2009 – Ważność – Rozporządzenie (WE) nr 384/96 – Artykuł 2 ust. 10 i 11 – Prawo do obrony]	8
2020/C 287/12	Sprawa C-199/19: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi – Polska) – RL sp. z o.o. / J.M. [Odesłanie prejudycjalne – Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych – Dyrektywa 2011/7/UE – Pojęcie transakcji handlowej – Świadczenie usług – Artykuł 2 pkt 1 – Umowa najmu – Świadczenia okresowe – Harmonogram płatności w ratach – Artykuł 5 – Zakres]	9
2020/C 287/13	Sprawa C-241/19 P: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – George Haswani / Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska [Odwołanie – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Syrii – Środki skierowane przeciwko wiodącym przedsiębiorcom działającym w Syrii – Wykaz osób, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych – Umieszczenie nazwiska wnoszącego odwołanie w wykazie – Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie]	10
2020/C 287/14	Sprawa C-257/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – Komisja Europejska / Irlandia [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego – Dyrektywa 2009/18/WE – Artykuł 8 ust. 1 – Strony, których interesy mogłyby stać w sprzeczności z zadaniem powierzonym organowi dochodzeniowemu – Członkowie organu dochodzeniowego pełniący równolegle inne funkcje – Nieustanowienie niezależnego organu dochodzeniowego]	10
2020/C 287/15	Sprawa C-264/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – – Constantin Film Verleih GmbH / YouTube LLC, Google Inc. [Odesłanie prejudycjalne – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Platforma wideo online – Zamieszczenie filmu bez zezwolenia podmiotu praw autorskich – Postępowanie sądowe dotyczące naruszenia prawa własności intelektualnej – Dyrektywa 2004/48/WE – Artykuł 8 – Prawo powoda do informacji – Artykuł 8 ust. 2 lit. a) – Pojęcie adresów – Adres poczty elektronicznej, adres IP i numer telefonu – Wyłączenie]	11
2020/C 287/16	Sprawa C-279/19: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wiesbaden – Niemcy) – VQ / Land Hessen. [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 267 TFUE – Pojęcie sądu – Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Rozporządzenie (UE) 2016/679 – Zakres stosowania – Artykuł 2 ust. 2 lit. a) – Pojęcie działalności nieobjętej zakresem prawa Unii – Artykuł 4 pkt 7 – Pojęcie administratora danych – Komisja ds. petycji parlamentu kraju związkowego państwa członkowskiego – Artykuł 15 – Prawo dostępu przysługujące osobie, której dane dotyczą]	11
2020/C 287/17	Sprawa C-297/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Naturschutzbund Deutschland – Landesverband Schleswig-Holstein e.V. / Kreis Nordfriesland [Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Odpowiedzialność za środowisko naturalne – Dyrektywa 2004/35/WE – Akapit trzeci tiret drugie załącznika I – Szkoda, której nie można zakwalifikować jako poważnej szkody – Pojęcie normalnego zarządzania siedliskiem, określonego w kartotekach siedliska lub dokumentach założeniowych bądź uprzednio prowadzon[ego] przez właścicieli lub podmioty gospodarcze – Artykuł 2 pkt 7 – Pojęcie działalności zawodowej – Działalność wykonywana w interesie zbiorowości na podstawie ustawowego przekazania zadań – Włączenie lub brak włączenia]	12
2020/C 287/18	Sprawa C-343/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Klagenfurt – Austria) – Volkswagen AG [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 – Artykuł 7 pkt 2 – Jurysdykcja w sprawach, których przedmiotem jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego – Miejsce, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę – Miejsce, w którym szkoda się urzeczywistniła – Manipulacja danymi dotyczącymi emisji spalin przez silniki produkowane przez producenta samochodów)]	13
2020/C 287/19	Sprawa C-374/19: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – HF / Finanzamt Bad Neuenahr-Ahrweiler [Odesłanie prejudycjalne – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Korekta odliczeń – Zmiana prawa do odliczenia – Dobra inwestycyjne wykorzystywane zarówno do transakcji podlegających opodatkowaniu, jak i do transakcji zwolnionych z podatku – Zaprzestanie działalności dającej prawo do odliczenia – Szczątkowe i wyłączne wykorzystanie do transakcji zwolnionych z podatku]	13
2020/C 287/20	Sprawa C-391/19: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad – Bułgaria) – Unipack AD / Direktor na Teritorialna direktsia Dunavska kam Agentsia Mitnitsi, Prokuror ot Varhovna administrativna prokuratura na Republika Bulgaria [Odesłanie prejudycjalne – Unia celna – Unijny kodeks celny – Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 – Artykuł 172 ust. 2 – Pozwolenie na zastosowanie procedury końcowego przeznaczenia – Moc wsteczna – Pojęcie wyjątkowych okoliczności – Zmiana klasyfikacji taryfowej – Utrata ważności decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej]	14
2020/C 287/21	Sprawy połączone C-608/18 P, C-609/18 P i C-767/18 P: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 30 kwietnia 2020 r. – Republika Cypryjska / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO); Papouis Dairies LTD; Pagkyprios organismos ageladotrofon (POA) Dimosia Ltd; M. J. Dairies EOOD [Odwołanie – Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Nieważność znaku towarowego podniesiona przez stronę wnoszącą sprzeciw – Odwołania, które stały się bezprzedmiotowe – Umorzenie postępowania]	15
2020/C 287/22	Sprawa C-709/18: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 28 maja 2020 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Špecializovaný trestný súd – Słowacja) – postępowanie karne przeciwko UL, VM [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 ust. 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Dyrektywa (UE) 2016/343 – Artykuły 3 i 4 – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuły 47 i 48 – Publiczne oświadczenia o winie – Sąd krajowy – Przyjęcie postanowieniem oświadczenia o winie jednego z dwóch współoskarżonych o popełnienie czynów karalnych wskazanych w akcie oskarżenia – Badanie winy drugiego współoskarżonego, który oświadczył, że jest niewinny – Skazanie przez ten sam sąd, który przyjął oświadczenie o winie]	15
2020/C 287/23	Sprawa C-153/19: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 28 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Köln – Niemcy) – FZ / DER Touristik GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Artykuł 12 – Zorganizowana wycieczka – Duże opóźnienie lotu – Odszkodowanie przysługujące pasażerom – Dalsze odszkodowanie – Prawo pasażera do obniżenia ceny podróży]	16
2020/C 287/24	Sprawa C-338/19: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna – Włochy) – Telecom Italia SpA / Regione Sardegna [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Pomoc państwa – Artykuł 108 TFUE – Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 – Odzyskanie pomocy przez państwo członkowskie z jego własnej inicjatywy – Rozporządzenie (WE) nr 794/2004 – Stosowana stopa procentowa]	17
2020/C 287/25	Sprawa C-390/19 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 kwietnia 2020 r. – Republika Włoska / Komisja Europejska, Republika Francuska, Węgry [Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) – Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) – Sektor cukru – Wydatki wyłączone z finansowania przez Unię Europejską – Wydatki poniesione przez Republikę Włoską – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne]	17
2020/C 287/26	Sprawa C-399/19: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 kwietnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni / BT Italia SpA i in. [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Sieci i usługi łączności elektronicznej – Dyrektywa 2002/20/WE – Artykuł 12 – Opłaty administracyjne nałożone na przedsiębiorstwa świadczące usługi lub udostępniające sieć łączności elektronicznej – Koszty administracyjne krajowego organu regulacyjnego, które mogą zostać pokryte z opłaty – Coroczny bilans wydatków administracyjnych oraz całkowitej kwoty zebranych opłat]	18
2020/C 287/27	Sprawy od C-415/19 do C-417/19: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 6 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione -Włochy) – Blumar SpA (C-415/19), Roberto Abate SpA (C-416/19), Commerciale Gicap SpA (C-417/19 / Agenzia delle Entrate [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Pomoc przyznawana przez państwa – Decyzja Komisji Europejskiej uznająca system pomocy za zgodny z rynkiem wewnętrznym – Przepisy krajowe wyłączające możliwość przyznania pomocy w ramach zatwierdzonego systemu pomocy w przypadku niespełnienia warunku nieprzewidzianego w decyzji Komisji]	19
2020/C 287/28	Sprawa C-553/19 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 kwietnia 2020 r. – International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) / Komisja Europejska [Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Zbliżanie ustawodawstw – Produkcja, prezentowanie i sprzedaż wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów – Ustanowienie i funkcjonowanie systemu identyfikowalności wyrobów tytoniowych – Rozporządzenie delegowane i akty wykonawcze – Skarga o stwierdzenie nieważności – Dopuszczalność – Artykuł 263 akapit czwarty TFUE – Brak bezpośredniego oddziaływania – Artykuł 256 ust. 1 akapit drugi TFUE – Artykuł 58 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – Artykuł 168 § 1 lit. d) i art. 169 § 2 regulaminu postepowania przed Trybunałem – Brak precyzyjnego wskazania zakwestionowanych części zaskarżonego wyroku i konkretnych argumentów prawnych na poparcie odwołania – Argumentacja służąca jedynie poddaniu ponownemu rozpatrzeniu przez Trybunał argumentów podniesionych w pierwszej instancji – Odwołanie oczywiście niedopuszczalne]	19
2020/C 287/29	Sprawa C-554/19: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 4 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Kehl – Niemcy) – postępowanie karne przeciwko FU [Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Rozporządzenie (UE) 2016/399 – Kodeks graniczny Schengen – Artykuły 22 i 23 – Zniesienie kontroli na granicach wewnętrznych strefy Schengen – Kontrole przeprowadzane wewnątrz terytorium państwa członkowskiego – Środki mające skutek równoważny z odprawą graniczną – Kontrole tożsamości w pobliżu granicy wewnętrznej strefy Schengen – Możliwości przeprowadzania kontroli niezależnie od zachowania danej osoby lub istnienia okoliczności szczególnych – Wytyczne krajowe dotyczące intensywności, częstotliwości i selektywności kontroli]	20
2020/C 287/30	Sprawa C-618/19: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 30 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – (Włochy) – Ge.Fi.L. – Gestione Fiscalità Locale SpA / Regione Campania [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Zamówienia publiczne – Dyrektywa 2014/24/UE – Artykuł 12 ust. 4 – Udzielenie zamówienia instytucji publicznej o charakterze niegospodarczym bez przeprowadzenia postępowania przetargowego – Zamówienie na usługi dotyczące zarządzania podatkiem od pojazdów samochodowych – Wyłączenie dotyczące umów ustanawiających współpracę między podmiotami publicznymi – Przesłanki]	21
2020/C 287/31	Sprawa C-628/19 P: Postanowienie Trybunału z dnia 6 maja 2020 r. – Csanád Szegedi / Parlament Europejski [Odwołanie – Parlament Europejski – Uregulowanie dotyczące kosztów i diet posłów do Parlamentu Europejskiego – Dodatek na koszty pomocy parlamentarnej – Odzyskanie nienależnie wypłaconych kwot]	21
2020/C 287/32	Sprawa C-643/19: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 25 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Central Administrativo Norte – Portugalia) – Resopre – Sociedade Revendedora de Aparelhos de Precisão SA / Município de Peso da Régua [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Dyrektywa 2014/24/UE – Zamówienia publiczne – Dyrektywa 2014/23/UE – Koncesje na usługi – Brak elementów stanu faktycznego lub prawnego umożliwiających Trybunałowi udzielenie użytecznej odpowiedzi na pytanie prejudycjalne – Niedopuszczalność]	22
2020/C 287/33	Sprawa C-692/19: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 22 kwietnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Watford Employment Tribunal – Zjednoczone Królestwo) – B / Yodel Delivery Network Ltd [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Dyrektywa 2003/88/WE – Organizacja czasu pracy – Pojęcie pracownika – Przedsiębiorstwo prowadzące działalność w zakresie dystrybucji przesyłek – Kwalifikacja kurierów zatrudnionych na podstawy umowy o świadczenie usług – Możliwość posługiwania się przez kurierów podwykonawcami i jednoczesnego świadczenia podobnych usług na rzecz osób trzecich]	22
2020/C 287/34	Sprawa C-723/19: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 30 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Airbnb Ireland UC, Airbnb Payments UK Ltd / Agenzia delle Entrate [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Najem nieruchomości na czas krótszy niż 30 dni – Telematyczny portal pośrednictwa w obrocie nieruchomościami – Oczywista niedopuszczalność]	23
2020/C 287/35	Sprawa C-756/19: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 29 kwietnia 2020 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD) – Portugalia] – Ramada Storax SA / Autoridade Tributária e Aduaneira [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Podatki – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuły 90 i 273 – Podstawa opodatkowania – Obniżenie – Brak zapłaty – Niewypłacalność dłużnika niebędącego rezydentem na terytorium kraju – Orzeczenie wydane przez sąd innego państwa członkowskiego stwierdzające nieściągalność dochodzonych wierzytelności – Zasady neutralności podatkowej i proporcjonalności]	24
2020/C 287/36	Sprawa C-766/19: Postanowienie Trybunału (czwarta izba) z dnia 10 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca dos Açores – Portugalia) – QE, RD / SATA Internacional – Serviços de Transportes Aéreos SA [Odesłanie prejudycjalne – Art. 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Oczywista niedopuszczalność – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Artykuł 5 ust. 3 – Odszkodowanie dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład i odwołania lub znacznego opóźnienia lotu – Zakres – Zwolnienie z obowiązku zapłaty odszkodowania – Pojęcie nadzwyczajnych okoliczności – Ogólna awaria zaopatrzenia w paliwo na lotnisku]	24
2020/C 287/37	Sprawa C-853/19: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Poprad – Słowacja) – IM / Sting Reality s.r.o. [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 ust. 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2005/29/WE – Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów – Artykuły 8 i 9 – Agresywne praktyki handlowe – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Warunek negocjowany indywidualnie – Uprawnienia sądu krajowego]	25
2020/C 287/38	Sprawa C-17/20: Postanowienie Trybunału dziewiąta izba) z dnia 28 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo per la Puglia – Włochy) – MC / Ufficio territoriale del governo (U.T.G.) – Prefettura di Foggia [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 ust. 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Oczywista niedopuszczalność – Ogólne zasady prawa Unii Europejskiej – Prawo do dobrej administracji – Prawo do obrony – Prawo do bycia wysłuchanym – Akt wydany przez prefekturę dotyczący zakazu działalności ze względu na zarzucaną infiltrację przez mafię – Ustawodawstwo nieprzewidujące kontradyktoryjnego postępowania administracyjnego]	26
2020/C 287/39	Sprawa C-575/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 maja 2019 r. w sprawie T-733/17, GMPO / Komisja, wniesione w dniu 29 lipca 2019 r. przez GMP-Orphan (GMPO)	26
2020/C 287/40	Sprawa C-747/19 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 9 września 2019 r. w sprawie T-524/19, wniesione w dniu 10 października 2019 r. przez Jorge Minguela Rosellò	27
2020/C 287/41	Sprawa C-61/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 grudnia 2019 r. w sprawie T-524/18 Billa AG / EUIPO, wniesione w dniu 4 lutego 2020 r. przez Billa AG	27
2020/C 287/42	Sprawa C-183/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 27 lutego 2020 r. w sprawie T-159/19, Bog-Fran / EUIPO – Fabryki Mebli Forte, wniesione w dniu 28 kwietnia 2020 r. przez Fabryki Mebli Forte S.A.	27
2020/C 287/43	Sprawa C-193/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 5 marca 2020 r. w sprawie T-80/19, Dekoback GmbH / EUIPO, wniesione w dniu 6 maja 2020 r. przez Dekoback GmbH	27
2020/C 287/44	Sprawa C-271/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 19 czerwca 2020 r. – Aurubis AG / Bundesrepublik Deutschland	28
2020/C 287/45	Sprawa C-280/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski rajonen syd (Bułgaria) w dniu 25 czerwca 2020 r. – ZN / Generałno konsułstwo na Republika Byłgarija, Walencja, Królestwo Hiszpanii	28
2020/C 287/46	Sprawa C-282/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Specializiran nakazatelen syd (Bułgaria) w dniu 26 czerwca 2020 r. – postępowanie karne przeciwko ZX	29
2020/C 287/47	Sprawa C-286/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 29 czerwca 2020 r. – GC, WG / Société Air France SA	30
2020/C 287/48	Sprawa C-291/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 30 czerwca 2020 r. – XQ / Deutsche Lufthansa AG	30
2020/C 287/49	Sprawa C-292/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 30 czerwca 2020 r. – KS / Deutsche Lufthansa AG	30
	Sąd
2020/C 287/50	Sprawa T-133/19: Wyrok Sądu z dnia 25 czerwca 2020 r. – Off-White / EUIPO (OFF-WHITE) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego OFF-WHITE – Częściowe odrzucenie zgłoszenia do rejestracji – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Brak charakteru odróżniającego – Nazwa koloru – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001]	32
2020/C 287/51	Sprawa T-553/19: Postanowienie Sądu z dnia 11 czerwca 2020 r. – Perfect Bar/EUIPO (PERFECT BAR) [Skarga o stwierdzenie nieważności – Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego PERFECT BAR – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Decyzja wydana w następstwie stwierdzenia przez Sąd nieważności wcześniejszej decyzji – Artykuł 76 ust. 6 rozporządzenia 2017/1001 – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]	32
2020/C 287/52	Sprawa T-846/19: Postanowienie Sądu z dnia 10 czerwca 2020 r. – Golden Omega / Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności – Unia celna – Wspólna taryfa celna – Nomenklatura taryfowa – Klasyfikacja według Nomenklatury scalonej – Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych – Brak indywidualnego oddziaływania – Niedopuszczalność]	33
2020/C 287/53	Sprawa T-364/20: Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2020 r. – Dania / Komisja	33
2020/C 287/54	Sprawa T-420/20: Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT8)	35
2020/C 287/55	Sprawa T-421/20: Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT3)	36
2020/C 287/56	Sprawa T-422/20: Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT5)	37
2020/C 287/57	Sprawa T-423/20: Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT9)	38
2020/C 287/58	Sprawa T-434/20: Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2020 r. – Włodarczyk/EUIPO – Ave Investment (dziandruk)	39
2020/C 287/59	Sprawa T-451/20: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2020 r. – Facebook Irlandia / Komisja	39
2020/C 287/60	Sprawa T-452/20: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2020 r. – Facebook Irlandia / Komisja	40
2020/C 287/61	Sprawa T-453/20: Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2020 r. – KZ / Komisja	41
2020/C 287/62	Sprawa T-454/20: Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2020 r. – Garment Manufacturers Association in Cambodia/Komisja	42
2020/C 287/63	Sprawa T-456/20: Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2020 r. – LA / Komisja	43
2020/C 287/64	Sprawa T-458/20: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – – SBG/EUIPO – VF International (GEØGRAPHICAL NØRWAY)	44
2020/C 287/65	Sprawa T-459/20: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – SBG / EUIPO – VF International (GEOGRAPHICAL NORWAY EXPEDITION)	44
2020/C 287/66	Sprawa T-460/20: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – SBG / EUIPO – VF International (Geographical Norway)	45
2020/C 287/67	Sprawa T-461/20: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – SBG / EUIPO – VF International (GEOGRAPHICAL NORWAY)	46
2020/C 287/68	Sprawa T-465/20: Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2020 r. – Ryanair / Komisja	46

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2020/C 287/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 279 z 24.8.2020

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 271 z 17.8.2020

Dz.U. C 262 z 10.8.2020

Dz.U. C 255 z 3.8.2020

Dz.U. C 247 z 27.7.2020

Dz.U. C 240 z 20.7.2020

Dz.U. C 230 z 13.7.2020

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 3 de Teruel – Hiszpania) – XZ / Ibercaja Banco, SA

(Sprawa C-452/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Umowa kredytu hipotecznego - Warunek umowny ograniczający zmienność stopy oprocentowania (warunek „dolnego progu”) - Umowa odnowienia - Odstąpienie od sądowego dochodzenia roszczeń umownych - Brak wiążącego charakteru)

(2020/C 287/02)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 3 de Teruel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XZ

Strona pozwana: Ibercaja Banco, SA

Sentencja

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on temu, by warunek zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem umowy, którego nieuczciwy charakter możne zostać stwierdzony przez sąd, stał się przedmiotem umowy odnowienia zobowiązania między tym przedsiębiorcą a tym konsumentem, w drodze której konsument odstępuje od dochodzenia roszczeń będących skutkiem stwierdzenia nieuczciwego charakteru tego warunku, z zastrzeżeniem że odstąpienie jest oparte na dobrowolnej i świadomej zgodzie ze strony konsumenta, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

Artykuł 3 ust. 2 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że warunek umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem w celu zmiany potencjalnie nieuczciwego warunku umowy uprzednio zawartej między nimi lub w celu uregulowania skutków nieuczciwego charakteru tego drugiego warunku może być sam w sobie uznany za niewynegocjowany indywidualnie i stosownym przypadku zostać uznany za nieuczciwy.

Artykuł 3 ust. 1, art. 4 ust. 2 i art. 5 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że wymóg przejrzystości ciążący na przedsiębiorcy na mocy tych przepisów oznacza, że przy zawieraniu umowy kredytu hipotecznego o zmiennej stopie oprocentowania, zawierającej warunek „dolnego progu”, konsument musi być w stanie zrozumieć konsekwencje ekonomiczne, jakie wynikają dla niego z mechanizmu będącego rezultatem zastosowania warunku „dolnego progu”, w szczególności dzięki udostępnieniu informacji o kształtowaniu się w przeszłości wskaźnika na podstawie, którego obliczana jest stopa oprocentowania.

Artykuł 3 ust. 1 w związku z pkt 1 lit. q) załącznika do dyrektywy oraz art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że:

—

warunek przewidziany w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem w celu rozstrzygnięcia istniejącego sporu, zgodnie z którym konsument odstępuje od dochodzenia przed sądem krajowym roszczeń, które mógłby podnieść w przypadku braku przyjęcia takiego warunku, może zostać uznany za „nieuczciwy”, w szczególności jeżeli konsument ten nie mógł dysponować odpowiednimi informacjami, które pozwoliłyby mu zrozumieć wynikające stąd dla niego skutki prawne;

—	warunek, zgodnie z którym ten sam konsument odstępuje w odniesieniu do przyszłych sporów od sądowego dochodzenia swoich roszczeń opartych na prawach wynikających z tej dyrektywy 93/13, nie jest wiążący dla konsumenta.

(1) Dz.U. C 381 z 22.10.2018

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – Republika Czeska / Komisja Europejska

(Sprawa C-575/18 P) (1)

(Odwołanie - Zasoby własne Unii Europejskiej - Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich - Wniosek o zwolnienie z udostępnienia zasobów własnych - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Pismo Komisji Europejskiej - Pojęcie „aktu zaskarżalnego” - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Skuteczna ochrona prawna - Skarga oparta na bezpodstawnym wzbogaceniu Unii)

(2020/C 287/03)

Język postępowania: czeski

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Czeska (przedstawiciele: O. Serdula, J. Vláčil i M. Smolek, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo M. Owsiany-Hornung i Z. Malůšková, następnie Z. Malůšková i J.-P. Keppenne, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M. K. Bulterman, C. S. Schillemans, M. L. Noort, M. H. S. Gijzen i J. Langer, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Republika Czeska pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Niderlandów pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 408 z 12.11.2018.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Paris – Francja) – Santen SAS / Directeur général de l’Institut national de la propriété industrielle

(Sprawa C-673/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Produkt leczniczy stosowany u ludzi - Dodatkowe świadectwo ochronne dla produktów leczniczych - Rozporządzenie (WE) nr 469/2009 - Artykuł 3 lit. d) - Warunki wydania świadectwa - Uzyskanie pierwszego pozwolenia na dopuszczenie produktu do obrotu jako produktu leczniczego - Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu dla nowego zastosowania terapeutycznego znanego składnika aktywnego)

(2020/C 287/04)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d’appel de Paris

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Santen SAS

Strona przeciwna: Directeur général de l’Institut national de la propriété industrielle

Sentencja

Artykuł 3 lit. d) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 r. dotyczącego dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych należy interpretować w ten sposób, że pozwolenia na dopuszczenie do obrotu nie można uznać za pierwsze pozwolenie na dopuszczenie do obrotu w rozumieniu tego przepisu, jeżeli dotyczy ono nowego zastosowania terapeutycznego składnika aktywnego lub mieszaniny składników aktywnych, które były już przedmiotem pozwolenia na dopuszczenie do obrotu dla innego zastosowania terapeutycznego.

(1) Dz.U. C 25 z 21.1.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/4

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunalul Specializat Mureş – Rumunia) – SC Raiffeisen Bank SA / JB (C-698/18), BRD Groupe Société Générale SA / KC (C-699/18)

(Sprawy połączone C-698/18 i C-699/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Umowa kredytu konsumenckiego - Umowa w pełni wykonana - Stwierdzenie nieuczciwego charakteru warunków umowy - Powództwo o zwrot kwot nienależnie zapłaconych na podstawie nieuczciwego warunku umowy - Środki prawne - Powództwo podlegające wytoczeniu na podstawie przepisów ogólnych i dotyczące roszczenia, w stosunku do którego nie obowiązuje termin przedawnienia - Powództwo podlegające wytoczeniu na podstawie przepisów ogólnych i dotyczące roszczenia o charakterze osobistym i majątkowym, w stosunku do którego obowiązuje termin przedawnienia - Moment rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia - Obiektywna chwila powzięcia przez konsumenta wiedzy o istnieniu nieuczciwego warunku)

(2020/C 287/05)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Specializat Mureş

Strony w postępowaniach głównych

Strony skarżące: SC Raiffeisen Bank SA (C-698/18), BRD Groupe Société Générale SA (C-699/18)

Strony pozwane: JB (C-698/18), KC (C-699/18)

Sentencja

Artykuł 2 lit. b), art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które choć przewiduje, że roszczenie o stwierdzenie nieważności nieuczciwego warunku w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem nie podlega przedawnieniu, przewiduje termin na wytoczenie powództwa zmierzającego do powołania się na skutki restytucyjne tego stwierdzenia nieważności, o ile termin ten nie będzie mniej korzystny niż terminy dotyczące podobnych środków prawnych istniejących w prawie krajowym (zasada równoważności) oraz nie uczyni on wykonywania praw przyznanych przez porządek prawny Unii, w szczególności dyrektywę 93/13, praktycznie niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym (zasada skuteczności).

Artykuł 2 lit. b), art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13, a także zasady równoważności, skuteczności i pewności prawa należy interpretować w ten sposób, iż stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej uregulowania krajowego, zgodnie z którą powództwo o zwrot kwot nienależnie zapłaconych na podstawie nieuczciwego warunku w umowie zawartej między konsumentem a przedsiębiorcą podlega trzyletniemu terminowi na jego wytoczenie, który zaczyna biec od dnia pełnego wykonania umowy, w przypadku gdy można założyć, bez potrzeby weryfikacji, że w tym dniu konsument powinien był powziąć wiedzę o nieuczciwym charakterze spornego warunku, lub w przypadku gdy w odniesieniu do podobnych powództw w prawie krajowym termin ten zaczyna biec od dnia ustalenia przez sąd okoliczności stanowiącej podstawę tych powództw.

3)	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie jest właściwy do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez Tribunalul Specializat Mureș (wyspecjalizowany sąd okręgowy w Maruszy, Rumunia) w postanowieniu z dnia 12 czerwca 2018 r. w odniesieniu do sprawy C-699/18.

(1) Dz.U. C 54 z 11.2.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/5

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Timişoara – Rumunia) – CT / Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Caraş-Severin – Serviciul Inspecţie Persoane Fizice, Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Timişoara – Serviciul Soluţionare Contestaţii 1

(Sprawa C-716/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 288 akapit pierwszy pkt 4 - Szczególna procedura dla małych przedsiębiorstw - Metoda obliczania kwoty rocznego obrotu stanowiącej punkt odniesienia dla zastosowania procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw - Pojęcie „pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości” - Wynajem nieruchomości przez osobę fizyczną wykonującą kilka wolnych zawodów)

(2020/C 287/06)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Timişoara

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: CT

Druga strona postępowania: Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Caraş-Severin – Serviciul Inspecţie Persoane Fizice, Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Timişoara – Serviciul Soluţionare Contestaţii 1

Sentencja

Artykuł 288 akapit pierwszy pkt 4 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do podatnika będącego osobą fizyczną, którego działalność gospodarcza obejmuje wykonywanie kilku wolnych zawodów oraz wynajem nieruchomości, taki wynajem nie stanowi „transakcji pomocniczej” w rozumieniu tego przepisu, jeżeli transakcja ta jest dokonywana w ramach zwykłej działalności gospodarczej podatnika.

(1) Dz.U. C 65 z 18.2.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/6

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – Komisja Europejska / HM

(Sprawa C-70/19 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Zatrudnienie - Ogłoszenie o konkursie EPSO/AST-SC/03/15 - Niedopuszczenie do etapu oceny zintegrowanej - Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy - Wiadomość przesłana pocztą elektroniczną przez Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) - Nieprzekazanie komisji konkursowej przez EPSO wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - Podstawa odmowy - Przekroczenie terminu - Kwalifikacja wiadomości EPSO przesłanej pocztą elektroniczną - Decyzja o oddaleniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - Kompetencje - Brak podstawy prawnej - Stwierdzenie nieważności)

(2020/C 287/07)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: T.S. Bohr i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: HM (przedstawiciel: H. Tettenborn, Rechtsanwalt)

Sentencja

1)	Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 21 listopada 2018 r. HM/Komisja (T-587/16, EU:T:2018:818) zostaje uchylony.

2)	Sprawa zostaje przekazana Sądowi Unii Europejskiej do ponownego rozpoznania.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1) Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/6

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad – Bułgaria) – Direktor na Teritorialna direktsiya Yugozapadna Agentsiya „Mitnitsi”, dawniej Mitnitsa Aerogara Sofia / „Curtis Balkan” EOOD

(Sprawa C-76/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Wspólnotowy kodeks celny - Artykuł 32 ust. 1 lit. c) - Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 - Artykuł 157 ust. 2, art. 158 ust. 3 i art. 160 - Ustalanie wartości celnej - Korekta - Opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna - Opłaty licencyjne stanowiące „warunek sprzedaży” towarów, dla których ustalana jest wartość celna - Opłaty licencyjne uiszczane przez nabywcę spółce dominującej za dostarczenie know-how niezbędnego do wytworzenia produktów gotowych - Towary nabyte od osób trzecich będące komponentami mającymi stanowić część składową produktów wytwarzanych na podstawie licencji)

(2020/C 287/08)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Varhoven administrativen sad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Direktor na Teritorialna direktsiya Yugozapadna Agentsiya „Mitnitsi”, dawniej Mitnitsa Aerogara Sofia

Strona przeciwna:„Curtis Balkan” EOOD

Sentencja

Artykuł 32 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny w związku z art. 157 ust. 2, art. 158 ust. 3 i art. 160 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92 należy interpretować w ten sposób, że do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary należy dodać proporcjonalną część kwoty opłat licencyjnych uiszczanych przez spółkę na rzecz jej spółki dominującej w zamian za dostarczenie know-how do produkcji wyrobów gotowych, w okolicznościach, w których przywożone towary mają stanowić wraz z innymi komponentami część składową wspomnianych wyrobów gotowych, a ta pierwsza spółka nabywa je od sprzedawców odrębnych od spółki dominującej, jeżeli:

—	opłaty licencyjne nie zostały ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej;

—	odnoszą się one do przywożonych towarów, co wymaga istnienia wystarczająco ścisłego związku między opłatami licencyjnymi a tymi towarami,

—	uiszczenie opłat licencyjnych stanowi warunek sprzedaży tych towarów, czyli w przypadku braku takiej płatności zawarcie umowy sprzedaży dotyczącej przywożonych towarów, a w konsekwencji ich dostawa, nie miałyby miejsca

—	da się dokonać stosownego podziału opłat licencyjnych na podstawie obiektywnych i wymiernych danych, co powinien sprawdzić sąd krajowy, biorąc pod uwagę wszystkie istotne czynniki, w szczególności zaś stosunki prawne i faktyczne pomiędzy nabywcą, danymi sprzedającymi i licencjodawcą.

(1) Dz.U. C 155 z 6.5.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – NG, OH / SC Banca Transilvania SA

(Sprawa C-81/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Zakres stosowania - Artykuł 1 ust. 2 - Pojęcie „obowiązujących przepisów ustawowych lub wykonawczych” - Przepisy dyspozytywne - Umowa kredytu denominowanego w walucie obcej - Warunek odnoszący się do ryzyka kursowego)

(2020/C 287/09)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Cluj

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: NG, OH

Strona pozwana: SC Banca Transilvania SA

Sentencja

Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że warunek umowny, który nie był indywidualnie negocjowany, lecz odzwierciedla zasadę, która zgodnie z prawem krajowym znajduje zastosowanie między umawiającymi się stronami z zastrzeżeniem, iż nie dokonano żadnych innych uzgodnień w tym zakresie, nie jest objęty zakresem stosowania tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 187 z dnia 3.6.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/8

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no9 de Barcelona – Hiszpania) – SL / Vueling Airlines SA

(Sprawa C-86/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Konwencja montrealska - Artykuł 17 ust. 2 - Odpowiedzialność przewoźników lotniczych za zarejestrowany bagaż - Udowodniona utrata zarejestrowanego bagażu - Prawo do odszkodowania - Artykuł 22 ust. 2 - Granice odpowiedzialności w przypadku zniszczenia, utraty, uszkodzenia lub opóźnienia bagażu - Brak informacji dotyczących utraconego bagażu - Ciężar dowodu - Autonomia proceduralna państw członkowskich - Zasady równoważności i skuteczności)

(2020/C 287/10)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 9 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: SL

Strona pozwana: Vueling Airlines SA

Sentencja

Artykuł 17 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 2 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, zawartej w Montrealu w dniu 28 maja 1999 r., podpisanej przez Wspólnotę Europejską w dniu 9 grudnia 1999 r. i zatwierdzonej w jej imieniu decyzją Rady 2001/539/WE z dnia 5 kwietnia 2001 r., należy interpretować w ten sposób, że kwota przewidziana w tym ostatnim postanowieniu jako ograniczenie odpowiedzialności przewoźnika lotniczego w przypadku zniszczenia, utraty, uszkodzenia lub opóźnienia zarejestrowanego bagażu nieobjętego specjalną deklaracją interesu w dostawie do miejsca przeznaczenia, stanowi górną granicę odszkodowania, która nie przysługuje danemu pasażerowi z mocy prawa jako kwota ryczałtowa. W konsekwencji do sądu krajowego należy, w ramach tej granicy i w świetle okoliczności sprawy, ustalenie kwoty odszkodowania należnej temu pasażerowi.

Artykuł 17 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 2 konwencji montrealskiej należy interpretować w ten sposób, że kwotę odszkodowania należną pasażerowi, którego zarejestrowany bagaż nieobjęty specjalną deklaracją interesu w dostawie do miejsca przeznaczenia uległ zniszczeniu, utracie, uszkodzeniu lub opóźnieniu, powinien określić sąd krajowy zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa krajowego, w szczególności w zakresie przeprowadzania dowodu. Przepisy te nie mogą być jednak mniej korzystne od tych dotyczących podobnych środków zaskarżenia o charakterze krajowym ani ukształtowane w sposób czyniący wykonywanie praw przyznanych przez konwencję montrealską nadmiernie utrudnionym lub praktycznie niemożliwym.

(1) Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/8

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Donex Shipping and Forwarding BV / Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-104/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka handlowa - Dumping - Cła antydumpingowe nałożone na przywóz elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej - Rozporządzenie (WE) nr 91/2009 - Ważność - Rozporządzenie (WE) nr 384/96 - Artykuł 2 ust. 10 i 11 - Prawo do obrony)

(2020/C 287/11)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: Donex Shipping and Forwarding BV

Druga strona postępowania: Staatssecretaris van Financiën

Sentencja

Badanie pytań prejudycjalnych nie ujawniło żadnego elementu mogącego wpłynąć na ważność rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(1) Dz.U. C 155 z 6.5.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/9

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi – Polska) – RL sp. z o.o. / J.M.

(Sprawa C-199/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych - Dyrektywa 2011/7/UE - Pojęcie „transakcji handlowej” - Świadczenie usług - Artykuł 2 pkt 1 - Umowa najmu - Świadczenia okresowe - Harmonogram płatności w ratach - Artykuł 5 - Zakres)

(2020/C 287/12)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: RL sp. z o.o.

Strona pozwana: J.M.

Sentencja

Artykuł 2 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że umowa, w ramach której świadczenie główne polega na odpłatnym oddaniu nieruchomości do czasowego korzystania, taka jak umowa najmu lokalu użytkowego, stanowi transakcję handlową prowadzącą do świadczenia usług w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem że transakcja ta następuje między przedsiębiorstwami lub między przedsiębiorstwami a organami publicznymi.

Jeżeli umowa na czas oznaczony lub nieoznaczony przewidująca świadczenie okresowe, dokonywane w określonych z góry odstępach czasu, takie jak comiesięczny czynsz płacony na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego, jest objęta przedmiotowym zakresem stosowania dyrektywy 2011/7 jako transakcja prowadząca do świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, jej art. 5 należy interpretować w ten sposób, że aby w przypadku braku zapłaty w uzgodnionym terminie tego rodzaju umowa mogła doprowadzić do powstania uprawnienia do odsetek za opóźnienia w płatnościach i do rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, przewidzianych w art. 3 i 6 owej dyrektywy, nie musi ona zostać uznana za uzgadniającą harmonogram płatności w ratach w rozumieniu owego art. 5.

(1) Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/10

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – George Haswani / Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

(Sprawa C-241/19 P) (1)

(Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Syrii - Środki skierowane przeciwko wiodącym przedsiębiorcom działającym w Syrii - Wykaz osób, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Umieszczenie nazwiska wnoszącego odwołanie w wykazie - Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie)

(2020/C 287/13)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: George Haswani (przedstawiciel: G. Karouni, avocat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Kyriakopoulou i V. Piessevaux, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo A. Bouquet, L. Baumgart i A. Tizzano, a następnie A. Bouquet i L. Baumgart, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	George Haswani zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 187 z 3.6.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/10

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. – Komisja Europejska / Irlandia

(Sprawa C-257/19) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego - Dyrektywa 2009/18/WE - Artykuł 8 ust. 1 - Strony, których interesy mogłyby stać w sprzeczności z zadaniem powierzonym organowi dochodzeniowemu - Członkowie organu dochodzeniowego pełniący równolegle inne funkcje - Nieustanowienie niezależnego organu dochodzeniowego)

(2020/C 287/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: S.L. Kalėda i N. Yerrell, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Irlandia (przedstawiciele: M. Browne, G. Hodge i A. Joyce, pełnomocnicy, wspierani przez N.J. Traversa, SC, i B. Doherty’ego, BL)

Sentencja

Poprzez nieustanowienie organu dochodzeniowego niezależnego – z punktu widzenia jego organizacji i sposobu podejmowania decyzji – od każdej strony, której interesy mogłyby stać w sprzeczności z powierzonym mu zadaniem, Irlandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 8 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiającej podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego i zmieniającej dyrektywę Rady 1999/35/WE oraz dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

2)	Irlandia zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 206 z 17.6.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/11

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – – Constantin Film Verleih GmbH / YouTube LLC, Google Inc.

(Sprawa C-264/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Platforma wideo online - Zamieszczenie filmu bez zezwolenia podmiotu praw autorskich - Postępowanie sądowe dotyczące naruszenia prawa własności intelektualnej - Dyrektywa 2004/48/WE - Artykuł 8 - Prawo powoda do informacji - Artykuł 8 ust. 2 lit. a) - Pojęcie „adresów” - Adres poczty elektronicznej, adres IP i numer telefonu - Wyłączenie)

(2020/C 287/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Constantin Film Verleih GmbH

Strona pozwana: YouTube LLC, Google Inc

Sentencja

Artykuł 8 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że zawarte w nim pojęcie „adresów” nie obejmuje, w odniesieniu do użytkownika, który zamieścił w sieci pliki naruszające prawo własności intelektualnej, jego adresu poczty elektronicznej, numeru telefonu ani adresu IP użytego do zamieszczenia tych plików lub adresu IP użytego do ostatniego uzyskania dostępu do konta użytkownika.

(1) Dz.U. C 230 z 8.7.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/11

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wiesbaden – Niemcy) – VQ / Land Hessen.

(Sprawa C-279/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 267 TFUE - Pojęcie „sądu” - Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych - Rozporządzenie (UE) 2016/679 - Zakres stosowania - Artykuł 2 ust. 2 lit. a) - Pojęcie „działalności nieobjętej zakresem prawa Unii” - Artykuł 4 pkt 7 - Pojęcie „administratora danych” - Komisja ds. petycji parlamentu kraju związkowego państwa członkowskiego - Artykuł 15 - Prawo dostępu przysługujące osobie, której dane dotyczą)

(2020/C 287/16)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Wiesbaden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: VQ

Strona pozwana: Land Hessen

Sentencja

Artykuł 4 pkt 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólnego rozporządzenia o ochronie danych) należy interpretować w ten sposób, że w zakresie, w jakim komisja ds. petycji parlamentu kraju związkowego państwa członkowskiego określa – samodzielnie lub wspólnie z innymi – cele i sposoby przetwarzania danych, komisja ta powinna zostać uznana za „administratora danych” w rozumieniu tego przepisu, wobec czego przetwarzanie danych osobowych przez taką komisję wchodzi w zakres stosowania tego rozporządzenia, w szczególności jego art. 15.

(1) Dz.U. C 187 z 3.6.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/12

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Naturschutzbund Deutschland – Landesverband Schleswig-Holstein e.V. / Kreis Nordfriesland

(Sprawa C-297/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Odpowiedzialność za środowisko naturalne - Dyrektywa 2004/35/WE - Akapit trzeci tiret drugie załącznika I - Szkoda, której nie można zakwalifikować jako „poważnej szkody” - Pojęcie „normalnego zarządzania siedliskiem, określonego w kartotekach siedliska lub dokumentach założeniowych bądź uprzednio prowadzon[ego] przez właścicieli lub podmioty gospodarcze” - Artykuł 2 pkt 7 - Pojęcie „działalności zawodowej” - Działalność wykonywana w interesie zbiorowości na podstawie ustawowego przekazania zadań - Włączenie lub brak włączenia)

(2020/C 287/17)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Naturschutzbund Deutschland – Landesverband Schleswig-Holstein e.V.

Strona pozwana: Kreis Nordfriesland

Przy udziale: Deich- und Hauptsielverband Eiderstedt, Körperschaft des öffentlichen Rechts, Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht

Sentencja

Pojęcie „normalnego zarządzania siedliskiem, określonego w kartotekach siedliska lub dokumentach założeniowych bądź uprzednio prowadzonego przez właścicieli lub podmioty gospodarcze”, znajdujące się w akapit trzeci tiret drugie załącznika I do dyrektywy 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu, należy interpretować jako obejmujące, po pierwsze, każdy środek administracji lub organizacji, który mógłby mieć wpływ na chronione gatunki i siedliska przyrodnicze znajdujące się na danym obszarze, wynikający z dokumentów zarządzania przyjętych przez państwa członkowskie na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, interpretowanych, w razie potrzeby, poprzez odniesienie do wszystkich przepisów prawa wewnętrznego transponujących te dwie ostatnie dyrektywy, lub w ich braku, poprzez odniesienie do wszystkich przepisów wewnętrznych zgodnych z duchem i celem tych dyrektyw, oraz, po drugie, każdy środek administracji lub organizacji uznany za zwyczajowy, powszechnie uznany, utrwalony i stosowany przez wystarczająco długi okres czasu przez właścicieli lub podmioty gospodarcze do czasu wystąpienia szkody wyrządzonej w wyniku tego środka chronionym gatunkom i siedliskom przyrodniczym, przy czym ogół tych środków powinien być ponadto zgodny z celami leżącymi u podstaw dyrektyw 92/43 i 2009/147 oraz z powszechnie dopuszczalnymi praktykami rolniczymi.

2)	Artykuł 2 pkt 7 dyrektywy 2004/35 należy interpretować w ten sposób, że zdefiniowane w nim pojęcie „działalności zawodowej” obejmuje również działalność wykonywaną w interesie zbiorowości na podstawie ustawowego przekazania zadań.

(1) Dz.U. C 230 z 8.7.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/13

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Klagenfurt – Austria) – Volkswagen AG

(Sprawa C-343/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Artykuł 7 pkt 2 - Jurysdykcja w sprawach, których przedmiotem jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego - Miejsce, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę - Miejsce, w którym szkoda się urzeczywistniła - Manipulacja danymi dotyczącymi emisji spalin przez silniki produkowane przez producenta samochodów))

(2020/C 287/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht Klagenfurt

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Verein für Konsumenteninformation

Strona pozwana: Volkswagen AG

Sentencja

Artykuł 7 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy w danym państwie członkowskim pojazdy zostały niezgodnie z prawem wyposażone przez ich producenta w oprogramowanie manipulujące danymi dotyczącymi emisji spalin, a następnie zostały nabyte od osoby trzeciej w innym państwie członkowskim, miejsce urzeczywistnienia się szkody znajduje się w tym ostatnim państwie członkowskim.

(1) Dz.U. C 230 z 8.7.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/13

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – HF / Finanzamt Bad Neuenahr-Ahrweiler

(Sprawa C-374/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Korekta odliczeń - Zmiana prawa do odliczenia - Dobra inwestycyjne wykorzystywane zarówno do transakcji podlegających opodatkowaniu, jak i do transakcji zwolnionych z podatku - Zaprzestanie działalności dającej prawo do odliczenia - Szczątkowe i wyłączne wykorzystanie do transakcji zwolnionych z podatku)

(2020/C 287/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: HF

Strona przeciwna: Finanzamt Bad Neuenahr-Ahrweiler

Sentencja

Artykuły 184, 185 i 187 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym podatnik, który nabył prawo do odliczenia proporcjonalnej części podatku od wartości dodanej (VAT) związanego z budową kawiarni załączonej do domu spokojnej starości, który prowadzi on w celu wykonywania transakcji zwolnionych z VAT, i która to kawiarnia jest przeznaczona do wykorzystywania zarówno do celów opodatkowanych transakcji jak i transakcji zwolnionych, jest zobowiązany do dokonania korekty wstępnego odliczenia VAT, wówczas gdy podatnik ten zaprzestał w lokalach tej kawiarni dokonywania jakichkolwiek opodatkowanych transakcji, o ile nadal dokonywał transakcji zwolnionych w tych lokalach, przeznaczając je w ten sposób jedynie do tych zwolnionych transakcji.

(1) Dz.U. C 288 z 26.8.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/14

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad – Bułgaria) – „Unipack” AD / Direktor na Teritorialna direktsia „Dunavska” kam Agentsia „Mitnitsi”, Prokuror ot Varhovna administrativna prokuratura na Republika Bulgaria

(Sprawa C-391/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Unijny kodeks celny - Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 - Artykuł 172 ust. 2 - Pozwolenie na zastosowanie procedury końcowego przeznaczenia - Moc wsteczna - Pojęcie „wyjątkowych okoliczności” - Zmiana klasyfikacji taryfowej - Utrata ważności decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej)

(2020/C 287/20)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Varhoven administrativen sad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Unipack” AD

Strona przeciwna: Direktor na Teritorialna direktsia „Dunavska” kam Agentsia „Mitnitsi”, Prokuror ot Varhovna administrativna prokuratura na Republika Bulgaria

Sentencja

Artykuł 172 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że za „wyjątkowe okoliczności” w rozumieniu tego przepisu – do celów udzielenia, na podstawie art. 254 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, pozwolenia z mocą wsteczną na zastosowanie procedury końcowego przeznaczenia przewidzianej w tym ostatnim przepisie – nie można uznać okoliczności takich jak wcześniejsze wygaśnięcie ważności decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej wskutek zmiany w nomenklaturze scalonej, brak reakcji ze strony organów celnych wobec przywozu oznaczonego błędnym kodem ani okoliczności, że towaru użyto w celach zwolnionych z cła antydumpingowego.

(1) Dz.U. C 280 z 19.8.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/15

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 30 kwietnia 2020 r. – Republika Cypryjska / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO); Papouis Dairies LTD; Pagkyprios organismos ageladotrofon (POA) Dimosia Ltd; M. J. Dairies EOOD

(Sprawy połączone C-608/18 P, C-609/18 P i C-767/18 P) (1)

(Odwołanie - Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Nieważność znaku towarowego podniesiona przez stronę wnoszącą sprzeciw - Odwołania, które stały się bezprzedmiotowe - Umorzenie postępowania)

(2020/C 287/21)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Republika Cypryjska (przedstawiciele: S. Malynicz, QC, S. Baran, barrister, i V. Marsland, solicitor)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: D. Gája, H. O’Neill i D. Botis, pełnomocnicy), Papouis Dairies LTD (przedstawiciel: N. Korogiannakis, dikigoros) Pagkyprios organismos ageladotrofon (POA) Dimosia Ltd (przedstawiciel: N. Korogiannakis, dikigoros), M. J. Dairies EOOD (przedstawiciel: adwokat D. Dimitrova)

Sentencja

1)	Postępowania w sprawie odwołań zostają umorzone.

2)	Republika Cypryjska zostaje obciążona kosztami postępowań odwoławczych.

(1) Dz.U. C 93 z 11.3.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/15

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 28 maja 2020 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Špecializovaný trestný súd – Słowacja) – postępowanie karne przeciwko UL, VM

(Sprawa C-709/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Artykuły 3 i 4 - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 47 i 48 - Publiczne oświadczenia o winie - Sąd krajowy - Przyjęcie postanowieniem oświadczenia o winie jednego z dwóch współoskarżonych o popełnienie czynów karalnych wskazanych w akcie oskarżenia - Badanie winy drugiego współoskarżonego, który oświadczył, że jest niewinny - Skazanie przez ten sam sąd, który przyjął oświadczenie o winie)

(2020/C 287/22)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Špecializovaný trestný súd

Strony w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

UL, VM

Przy udziale: Úrad špeciálnej prokuratúry Generálnej prokuratúry Slovenskej republiky

Sentencja

Artykuł 3 i art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym w związku z motywem 16 tej dyrektywy, a także art. 47 akapit drugi i art. 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, by w ramach postępowania karnego wszczętego przeciwko dwóm osobom sąd krajowy najpierw postanowieniem przyjął oświadczenie pierwszej osoby o winie za czyny karalne wymienione w akcie oskarżenia rzekomo popełnione we współsprawstwie z drugą osobą, która nie złożyła oświadczenia o winie, a następnie orzekł po przeprowadzeniu postępowania dowodowego odnoszącego się do czynów zarzucanych drugiej osobie o winie tej osoby, pod warunkiem że z jednej strony wskazanie drugiej osoby jako współsprawcy rzekomo popełnionych czynów karalnych jest konieczne dla kwalifikacji odpowiedzialności prawnej osoby, która złożyła oświadczenie o winie, a z drugiej strony że w tym postanowieniu lub akcie oskarżenia, do którego odnosi się to postanowienie, wskazano wyraźnie, iż wina tej drugiej osoby nie została wykazana prawnie i będzie przedmiotem odrębnego postępowania dowodowego i wyroku.

(1) Dz.U. C 44 z 4.2.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/16

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 28 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Köln – Niemcy) – FZ / DER Touristik GmbH

(Sprawa C-153/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuł 12 - Zorganizowana wycieczka - Duże opóźnienie lotu - Odszkodowanie przysługujące pasażerom - Dalsze odszkodowanie - Prawo pasażera do obniżenia ceny podróży)

(2020/C 287/23)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: FZ

Strona pozwana: DER Touristik GmbH

Sentencja

Artykuł 12 rozporządzenia Rady nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by pasażer, który otrzymał już odszkodowanie na podstawie art. 7 tego rozporządzenia, mógł uzyskać odszkodowanie w postaci prawa do obniżenia ceny podróży przysługującego mu wobec organizatora wycieczek, przewidziane w prawie danego państwa członkowskiego, w zakresie, w jakim to ostatnie odszkodowanie jest przyznawane za indywidualną szkodę wynikającą z jednej z sytuacji przewidzianych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 182 z 27.5.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/17

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna – Włochy) – Telecom Italia SpA / Regione Sardegna

(Sprawa C-338/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Pomoc państwa - Artykuł 108 TFUE - Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 - Odzyskanie pomocy przez państwo członkowskie z jego własnej inicjatywy - Rozporządzenie (WE) nr 794/2004 - Stosowana stopa procentowa)

(2020/C 287/24)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Telecom Italia SpA

Strona przeciwna: Regione Sardegna

Sentencja

Stopa procentowa przewidziana w art. 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. [108 TFUE], zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 271/2008 z dnia 30 stycznia 2008 r. nie znajduje zastosowania w sytuacji gdy organ krajowy przystępuje do odzyskania pomocy państwa z własnej inicjatywy.

(1) Dz.U. C 312 z 16.9.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/17

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 kwietnia 2020 r. – Republika Włoska / Komisja Europejska, Republika Francuska, Węgry

(Sprawa C-390/19 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) - Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) - Sektor cukru - Wydatki wyłączone z finansowania przez Unię Europejską - Wydatki poniesione przez Republikę Włoską - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)

(2020/C 287/25)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierana przez C. Colelli i M.F. Severi, avvocati dello Stato)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Bianchi i B. Hofstötter, pełnomocnicy), Republika Francuska, Węgry

Sentencja

1.	Odwołanie zostaje w części odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne, a w części oddalone jako oczywiście bezzasadne.

2.	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postepowania.

(1) Dz.U. C 230 z 8.7.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/18

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 kwietnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni / BT Italia SpA i in.

(Sprawa C-399/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/20/WE - Artykuł 12 - Opłaty administracyjne nałożone na przedsiębiorstwa świadczące usługi lub udostępniające sieć łączności elektronicznej - Koszty administracyjne krajowego organu regulacyjnego, które mogą zostać pokryte z opłaty - Coroczny bilans wydatków administracyjnych oraz całkowitej kwoty zebranych opłat)

(2020/C 287/26)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni

Druga strona postepowania: BT Italia SpA, Basictel SpA, BT Enia Telecomunicazioni SpA, Telecom Italia SpA, Postepay SpA, anciennement PosteMobile SpA, Vodafone Italia SpA

przy udziale: Telecom Italia SpA, Fastweb SpA, Wind Tre SpA, Sky Italia SpA, Vodafone Omnitel BV, Vodafone Italia SpA

Sentencja

Artykuł 12 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE z dnia 25 listopada 2009 r., należy interpretować w ten sposób, iż koszty, które mogą być pokryte z opłaty nałożonej na mocy tego przepisu na przedsiębiorstwa świadczące usługi lub udostępniające sieć łączności elektronicznej, obejmują wyłącznie koszty związane z trzema kategoriami działań krajowego organu regulacyjnego, wymienionymi w tym przepisie, w tym zadaniami dotyczącymi regulacji, nadzoru, rozstrzygania sporów i nakładania sankcji, i nie ograniczają się do kosztów ponoszonych w związku z działalnością w zakresie regulacji rynku ex ante.

Artykuł 12 ust. 2 dyrektywy 2002/20, zmienionej dyrektywą 2009/140, należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniom państwa członkowskiego, na mocy których, po pierwsze, coroczny bilans przewidziany w tym przepisie jest publikowany po zakończeniu roku budżetowego, w którym pobrano opłaty administracyjne, a po drugie, stosownego wyrównania dokonuje się w roku budżetowym, który nie następuje bezpośrednio po roku, w którym pobrano te opłaty.

(1) Dz.U. C 312 z 16.9.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/19

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 6 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione -Włochy) – Blumar SpA (C-415/19), Roberto Abate SpA (C-416/19), Commerciale Gicap SpA (C-417/19 / Agenzia delle Entrate

(Sprawy od C-415/19 do C-417/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Pomoc przyznawana przez państwa - Decyzja Komisji Europejskiej uznająca system pomocy za zgodny z rynkiem wewnętrznym - Przepisy krajowe wyłączające możliwość przyznania pomocy w ramach zatwierdzonego systemu pomocy w przypadku niespełnienia warunku nieprzewidzianego w decyzji Komisji)

(2020/C 287/27)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Blumar SpA (C-415/19), Roberto Abate SpA (C-416/19), Commerciale Gicap SpA (C-417/19)

Druga strona postępowania: Agenzia delle Entrate

Sentencja

Artykuł 108 ust. 3 TFUE, decyzję Komisji C(2008) 380 z dnia 25 stycznia 2008 r., „Pomoc państwa N 39/2007 – Włochy – Ulga podatkowa dla nowych inwestycji na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania” i zasadę proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, zgodnie z którymi przyznanie pomocy państwa w ramach systemu pomocy ustanowionego przez to państwo członkowskie i zatwierdzonego w tej decyzji jest uzależnione od złożenia przez wnioskodawcę oświadczenia, że nie był on beneficjentem pomocy uznanej przez Komisję Europejską za przyznaną bezprawnie i niezgodną z rynkiem wewnętrznym, że nie uchylił się od jej zwrotu lub wpłaty na zablokowany rachunek, nawet jeżeli nie była ona przedmiotem żądania zwrotu, a także niezależnie od faktu, że wspomniana decyzja nie przewiduje wyraźnie takiego wymogu.

(1) Dz.U. C 328 z 30.9.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/19

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 kwietnia 2020 r. – International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) / Komisja Europejska

(Sprawa C-553/19 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Zbliżanie ustawodawstw - Produkcja, prezentowanie i sprzedaż wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów - Ustanowienie i funkcjonowanie systemu identyfikowalności wyrobów tytoniowych - Rozporządzenie delegowane i akty wykonawcze - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Artykuł 263 akapit czwarty TFUE - Brak bezpośredniego oddziaływania - Artykuł 256 ust. 1 akapit drugi TFUE - Artykuł 58 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - Artykuł 168 § 1 lit. d) i art. 169 § 2 regulaminu postepowania przed Trybunałem - Brak precyzyjnego wskazania zakwestionowanych części zaskarżonego wyroku i konkretnych argumentów prawnych na poparcie odwołania - Argumentacja służąca jedynie poddaniu ponownemu rozpatrzeniu przez Trybunał argumentów podniesionych w pierwszej instancji - Odwołanie oczywiście niedopuszczalne)

(2020/C 287/28)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) (przedstawiciel: adwokat F. Scanvic)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: I. Rubene i C. Valero, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne.

2)	International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 357 z 21.10.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/20

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 4 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Kehl – Niemcy) – postępowanie karne przeciwko FU

(Sprawa C-554/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Rozporządzenie (UE) 2016/399 - Kodeks graniczny Schengen - Artykuły 22 i 23 - Zniesienie kontroli na granicach wewnętrznych strefy Schengen - Kontrole przeprowadzane wewnątrz terytorium państwa członkowskiego - Środki mające skutek równoważny z odprawą graniczną - Kontrole tożsamości w pobliżu granicy wewnętrznej strefy Schengen - Możliwości przeprowadzania kontroli niezależnie od zachowania danej osoby lub istnienia okoliczności szczególnych - Wytyczne krajowe dotyczące intensywności, częstotliwości i selektywności kontroli)

(2020/C 287/29)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Kehl

Strona w głównym postępowaniu karnym

przy udziale: Staatsanwaltschaft Offenburg

Sentencja

Artykuł 67 ust. 2 TFUE oraz art. 22 i 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeksu granicznego Schengen) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które przyznaje organom policyjnym danego państwa członkowskiego uprawnienie do kontrolowania tożsamości każdej osoby – w strefie 30 kilometrów od wspólnej granicy lądowej tego państwa członkowskiego z innymi państwami strefy Schengen – w celu uniemożliwienia lub udaremnienia nielegalnego wjazdu na terytorium tego państwa członkowskiego lub niedozwolonego pobytu na jego terytorium, bądź w celu przeciwdziałania popełnieniu niektórych przestępstw stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa granic, niezależnie od zachowania danej osoby i wystąpienia szczególnych okoliczności, w sytuacji gdy uprawnienie to zostało w wystarczająco szczegółowym stopniu doprecyzowane i ograniczone co do intensywności, częstotliwości i selektywności przeprowadzanych kontroli, dzięki czemu istnieje gwarancja, że praktyczne korzystanie z rzeczonego uprawnienia nie będzie mieć skutku równoważnego z odprawą graniczną, przy czym sąd krajowy powinien zweryfikować, czy tak rzeczywiście jest.

(1) Dz.U. C 357 z 21.10.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/21

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 30 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – (Włochy) – Ge.Fi.L. – Gestione Fiscalità Locale SpA / Regione Campania

(Sprawa C-618/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2014/24/UE - Artykuł 12 ust. 4 - Udzielenie zamówienia instytucji publicznej o charakterze niegospodarczym bez przeprowadzenia postępowania przetargowego - Zamówienie na usługi dotyczące zarządzania podatkiem od pojazdów samochodowych - Wyłączenie dotyczące umów ustanawiających współpracę między podmiotami publicznymi - Przesłanki)

(2020/C 287/30)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: Ge.Fi.L. – Gestione Fiscalità Locale SpA

Druga strona postępowania: Regione Campania

przy udziale: ACI – Automobile Club d’Italia, ACI Informatica SpA, ACI di Napoli, ACI di Avellino, ACI di Benevento, ACI di Caserta, ACI di Salerno

Sentencja

Artykuł 12 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie obowiązywaniu przepisu krajowego, który umożliwia bezpośrednie udzielenie zamówienia, bez organizowania przetargu, na usługi w zakresie zarządzania podatkiem od pojazdów samochodowych na rzecz instytucji publicznej o charakterze niegospodarczym, której zadaniem jest administrowanie publicznym rejestrem pojazdów.

(1) Dz.U. C 413 z 9.12.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/21

Postanowienie Trybunału z dnia 6 maja 2020 r. – Csanád Szegedi / Parlament Europejski

(Sprawa C-628/19 P) (1)

(Odwołanie - Parlament Europejski - Uregulowanie dotyczące kosztów i diet posłów do Parlamentu Europejskiego - Dodatek na koszty pomocy parlamentarnej - Odzyskanie nienależnie wypłaconych kwot)

(2020/C 287/31)

Język postępowania: węgierski

Strony

Wnoszący odwołanie: Csanád Szegedi (przedstawiciele: K. Bodó, ügyvéd)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski (przedstawiciele: S. Seyr i Z. Nagy, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone jako oczywiście bezzasadne.

2)	Csanád Szegedi zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/22

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 25 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Central Administrativo Norte – Portugalia) – Resopre – Sociedade Revendedora de Aparelhos de Precisão SA / Município de Peso da Régua

(Sprawa C-643/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa 2014/24/UE - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2014/23/UE - Koncesje na usługi - Brak elementów stanu faktycznego lub prawnego umożliwiających Trybunałowi udzielenie użytecznej odpowiedzi na pytanie prejudycjalne - Niedopuszczalność)

(2020/C 287/32)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Central Administrativo Norte

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: Resopre – Sociedade Revendedora de Aparelhos de Precisão SA

Druga strona postępowania: Município de Peso da Régua

przy udziale: Datarede – Sistemas de Dados e Comunicações SA, Alexandre Barbosa Borges SA, Fernando L. Gaspar – Sinalização e Equipamentos Rodoviários SA

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunal Central Administrativo Norte (centralny sąd administracyjny dla regionu północnego, Portugalia) postanowieniem z dnia 26 lipca 2019 r., jest oczywiście niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 399 z 25.11.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/22

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 22 kwietnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Watford Employment Tribunal – Zjednoczone Królestwo) – B / Yodel Delivery Network Ltd

(Sprawa C-692/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa 2003/88/WE - Organizacja czasu pracy - Pojęcie „pracownika” - Przedsiębiorstwo prowadzące działalność w zakresie dystrybucji przesyłek - Kwalifikacja kurierów zatrudnionych na podstawy umowy o świadczenie usług - Możliwość posługiwania się przez kurierów podwykonawcami i jednoczesnego świadczenia podobnych usług na rzecz osób trzecich)

(2020/C 287/33)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Watford Employment Tribunal

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: B

Strona pozwana: Yodel Delivery Network Ltd

Sentencja

Dyrektywę 2003/88/CE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona temu, aby osoba zatrudniona przez swego domniemanego pracodawcę na podstawie umowy o świadczenie usług stanowiącej, że osoba ta jest niezależnym przedsiębiorcą, była kwalifikowana jako „pracownik” w rozumieniu tej dyrektywy, w sytuacji gdy dysponuje ona uprawnieniami:

—	do posługiwania się podwykonawcami lub zastępcami w celu wykonania usługi, do której świadczenia się zobowiązała;

—	do przyjmowania lub odmowy przyjmowania do realizacji różnych zadań oferowanych jej przez domniemanego pracodawcę, lub do jednostronnego określenia maksymalnej ich liczby;

—	do świadczenia swych usług na rzecz dowolnych osób trzecich, w tym bezpośrednich konkurentów swego domniemanego pracodawcy, oraz

—

do ustalania własnych godzin „pracy” w ramach określonych parametrów, a także do organizowania swego czasu pracy tak, aby dostosować go do własnych potrzeb, a nie tylko do interesów podmiotu uznawanego za pracodawcę,

ponieważ, po pierwsze, niezależność tej osoby nie wydaje się fikcyjna, a po drugie, nie zezwala się na wykazanie istnienia stosunku podporządkowania między rzeczoną osobą a jej domniemanym pracodawcą. Jednakże zadaniem sądu odsyłającego jest zakwalifikowanie tej osoby w świetle dyrektywy 2003/88, z uwzględnieniem wszystkich istotnych elementów jej dotyczących, jak też prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

(1) Dz.U. C 423 z 16.12.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/23

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 30 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Airbnb Ireland UC, Airbnb Payments UK Ltd / Agenzia delle Entrate

(Sprawa C-723/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Najem nieruchomości na czas krótszy niż 30 dni - Telematyczny portal pośrednictwa w obrocie nieruchomościami - Oczywista niedopuszczalność)

(2020/C 287/34)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Airbnb Ireland UC, Airbnb Payments UK Ltd

Strona pozwana: Agenzia delle Entrate

przy udziale: Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Federazione delle Associazioni Italiane Alberghi e Turismo (Federalberghi), Renting Services Group s.r.l.s., Coordinamento delle Associazioni e dei Comitati di Tutela dell’Ambiente e dei Diritti degli Utenti e dei Consumatori (Codacons)

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Radę Stanu, Włochy) postanowieniem z dnia 11 lipca 2019 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 432 z 23.12.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/24

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 29 kwietnia 2020 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD) – Portugalia] – Ramada Storax SA / Autoridade Tributária e Aduaneira

(Sprawa C-756/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuły 90 i 273 - Podstawa opodatkowania - Obniżenie - Brak zapłaty - Niewypłacalność dłużnika niebędącego rezydentem na terytorium kraju - Orzeczenie wydane przez sąd innego państwa członkowskiego stwierdzające nieściągalność dochodzonych wierzytelności - Zasady neutralności podatkowej i proporcjonalności)

(2020/C 287/35)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ramada Storax SA

Strona przeciwna: Autoridade Tributária e Aduaneira

Sentencja

Artykuły 90 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, zgodnie z którymi podatnikowi odmawia się prawa do obniżenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu wierzytelności uznanych za nieściągalne po zakończeniu postępowania upadłościowego, jeżeli nieściągalność danych wierzytelności została stwierdzona przez sąd innego państwa członkowskiego na podstawie przepisów obowiązujących w tym innym państwie członkowskim.

(1) Dz.U. C 19 z 20.1.2020.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/24

Postanowienie Trybunału (czwarta izba) z dnia 10 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca dos Açores – Portugalia) – QE, RD / SATA Internacional – Serviços de Transportes Aéreos SA

(Sprawa C-766/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Art. 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Oczywista niedopuszczalność - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuł 5 ust. 3 - Odszkodowanie dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład i odwołania lub znacznego opóźnienia lotu - Zakres - Zwolnienie z obowiązku zapłaty odszkodowania - Pojęcie „nadzwyczajnych okoliczności” - Ogólna awaria zaopatrzenia w paliwo na lotnisku)

(2020/C 287/36)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial da Comarca dos Açores.

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: QE, RD

Strona pozwana: SATA Internacional – Serviços de Transportes Aéreos SA

Przy udziale: Ana – Aeroportos de Portugal SA

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca dos Açores (sąd dla komarki Azory, Portugalia) postanowieniem z dnia 8 lipca 2019 r. jest w sposób oczywisty niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 19 z 20.1.2020.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/25

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Poprad – Słowacja) – IM / Sting Reality s.r.o.

(Sprawa C-853/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2005/29/WE - Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów - Artykuły 8 i 9 - Agresywne praktyki handlowe - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Warunek negocjowany indywidualnie - Uprawnienia sądu krajowego)

(2020/C 287/37)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Okresný súd Poprad

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: IM

Strona pozwana: Sting Reality s.r.o.

Sentencja

Artykuły 8 i 9 dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady należy interpretować w ten sposób, że zakwalifikowanie praktyki handlowej jako agresywnej w rozumieniu tych przepisów wymaga przeprowadzenia konkretnej i specyficznej oceny całości okoliczności charakteryzujących tę praktykę, przeprowadzonej w świetle kryteriów określonych w tych przepisach. W wypadku, w którym starsza osoba o znacznym stopniu niepełnosprawności, dysponująca ograniczonymi dochodami, które nie pozwalają jej na spłatę zgromadzonych przez nią długów, fakt, iż zawarta w ten sposób umowa umożliwiła obejście krajowego przepisu chroniącego konsumentów, świadczy o tym, że zainteresowany przedsiębiorca mając świadomość rzeczy zamierzał wykorzystać szczególnie ciężką sytuację wspomnianej osoby, aby wywrzeć wpływ na jej decyzję, co powinien ocenić sąd odsyłający.

Artykuł 3 dyrektywy Rady 93/13/WE w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy rozpatrujący żądanie zbadania nieuczciwego charakteru warunków umowy zawartej między konsumentem a przedsiębiorcą jest zobowiązany – jeżeli przedsiębiorca odmówi przekazania mu podobnych umów, które zawarł z innymi konsumentami, mimo że zwrócono się o to do niego – zastosować krajowe przepisy procesowe, którymi dysponuje, w celu oceny, czy warunki takiej umowy były negocjowane indywidualnie.

3)	Trzecie pytanie zadane przez Okresný súd Poprad (sąd rejonowy w Popradzie, Słowacja) jest w sposób oczywisty niedopuszczalne.

(1) Dz.U. C 36 z 3.2.2020.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/26

Postanowienie Trybunału dziewiąta izba) z dnia 28 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo per la Puglia – Włochy) – MC / Ufficio territoriale del governo (U.T.G.) – Prefettura di Foggia

(Sprawa C-17/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Oczywista niedopuszczalność - Ogólne zasady prawa Unii Europejskiej - Prawo do dobrej administracji - Prawo do obrony - Prawo do bycia wysłuchanym - Akt wydany przez prefekturę dotyczący zakazu działalności ze względu na zarzucaną infiltrację przez mafię - Ustawodawstwo nieprzewidujące kontradyktoryjnego postępowania administracyjnego)

(2020/C 287/38)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo per la Puglia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: MC

Strona pozwana: Ufficio territoriale del governo (U.T.G.) – Prefettura di Foggia

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale amministrativo regionale per la Puglia (regionalny sąd administracyjny dla Apulii, Włochy) postanowieniem z dnia 27 listopada 2019 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 161 z 11.05.2020.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/26

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 maja 2019 r. w sprawie T-733/17, GMPO / Komisja, wniesione w dniu 29 lipca 2019 r. przez GMP-Orphan (GMPO)

(Sprawa C-575/19 P)

(2020/C 287/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: GMP-Orphan (GMPO) (przedstawiciele: J. Mulryne, L. Tsang, Solicitors, C. Schoonderbeek, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) orzekł, że odwołanie należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalne i zarządził, że GMP-Orphan SA pokrywa własne koszty.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/27

Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 9 września 2019 r. w sprawie T-524/19, wniesione w dniu 10 października 2019 r. przez Jorge Minguela Rosellò

(Sprawa C-747/19 P)

(2020/C 287/40)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Jorge Minguel Rosellò (przedstawiciele: adwokaci V. Falcucci, G. Bonavita)

Druga strona postępowania: Republika Włoska

Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2020 r. Trybunał (szósta izba) stwierdził, że odwołanie jest w części oczywiście bezzasadne a w części oczywiście bezskuteczne.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/27

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 grudnia 2019 r. w sprawie T-524/18 Billa AG / EUIPO, wniesione w dniu 4 lutego 2020 r. przez Billa AG

(Sprawa C-61/20 P)

(2020/C 287/41)

Język postępowania: angielski

Postanowieniem z dnia 28 maja 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) odmówił przyjęcia odwołania do rozpoznania i obciążył Billa AG jej własnymi kosztami.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/27

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 27 lutego 2020 r. w sprawie T-159/19, Bog-Fran / EUIPO – Fabryki Mebli „Forte”, wniesione w dniu 28 kwietnia 2020 r. przez Fabryki Mebli „Forte” S.A.

(Sprawa C-183/20 P)

(2020/C 287/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Fabryki Mebli „Forte” S.A. (przedstawiciel: H. Basiński, adwokat)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Bog-Fran sp. z o.o. sp.k.

Postanowieniem z dnia 16 lipca 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) odmówił przyjęcia odwołania do rozpoznania i obciążył Fabryki Mebli „Forte” S.A. jej własnymi kosztami.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/27

Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 5 marca 2020 r. w sprawie T-80/19, Dekoback GmbH / EUIPO, wniesione w dniu 6 maja 2020 r. przez Dekoback GmbH

(Sprawa C-193/20 P)

(2020/C 287/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Dekoback GmbH (przedstawiciel: V. von Moers, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem wiceprezesa Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9 lipca 2020 r. odwołanie zostało odrzucone jako niedopuszczalne a Dekoback GmbH została obciążona kosztami postępowania.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 19 czerwca 2020 r. – Aurubis AG / Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-271/20)

(2020/C 287/44)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Aurubis AG

Strona przeciwna: Bundesrepublik Deutschland, reprezentowana przez Umweltbundesamt

Pytania prejudycjalne

Czy przesłanki określone w art. 3 lit. d) decyzji Komisji 2011/278/UE (1) [z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady] są spełnione w odniesieniu do przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na podstawie podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie, jeżeli w instalacji służącej do produkcji metali nieżelaznych, o których mowa w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE [Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE], w piecu zawiesinowym służącym do produkcji miedzi pierwotnej jest stosowany zawierający siarkę koncentrat miedzi, a niemierzalne ciepło konieczne do wytopienia rudy miedzi zawartej w koncentracie jest zasadniczo wytwarzane poprzez utlenianie siarki zawartej w koncentracie, wskutek czego koncentrat miedzi jest wykorzystywany zarówno jako nośnik surowca, jak również jako materiał palny w celu wytworzenia ciepła?

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej:

Czy roszczenia o dodatkowy przydział bezpłatnych uprawnień do emisji w odniesieniu do trzeciego okresu rozliczeniowego mogą zostać zaspokojone po zakończeniu tego okresu uprawnieniami z czwartego okresu rozliczeniowego, jeżeli istnienie takiego roszczenia zostanie stwierdzone przez sąd dopiero po upływie trzeciego okresu rozliczeniowego czy też jeszcze niezaspokojone roszczenia wygasają wraz z końcem trzeciego okresu rozliczeniowego?

(1) Decyzja Komisji z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. 2011, L 130, s. 1).

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski rajonen syd (Bułgaria) w dniu 25 czerwca 2020 r. – ZN / Generałno konsułstwo na Republika Byłgarija, Walencja, Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-280/20)

(2020/C 287/45)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Sofijski rajonen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: ZN

Strona pozwana: Generałno konsułstwo na Republika Byłgarija, Walencja, Królestwo Hiszpanii

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 (1) w związku z motywem trzecim preambuły tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że rozporządzenie to ma zastosowanie przy określaniu jurysdykcji krajowej sądu państwa członkowskiego w sporze między pracownikiem z tego państwa a jego służbą konsularną mającą siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego, czy też przepisy te należy interpretować w ten sposób, że taki spór powinien zostać rozstrzygnięty zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi jurysdykcji państwa wspólnego pochodzenia stron?

(1) Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2012, L 351, s. 1).

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Specializiran nakazatelen syd (Bułgaria) w dniu 26 czerwca 2020 r. – postępowanie karne przeciwko ZX

(Sprawa C-282/20)

(2020/C 287/46)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Specializiran nakazatelen syd

Strony w postępowaniu głównym

Pytanie prejudycjalne

Czy przepis krajowy – art. 248 ust. 3 Nakazatełno-procesualen kodeks (kodeksu postępowania karnego) Republiki Bułgarii, w którym nie przewidziano procesowego trybu usunięcia niejasności i niepełności w treści aktu oskarżenia po zakończeniu pierwszej rozprawy w sprawie karnej (rozprawy wstępnej), co narusza prawo oskarżonego do zrozumienia, o co jest oskarżony – jest zgodny z art. 6 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE (1) z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej[?]

Na wypadek udzielenia odpowiedzi przeczącej – czy zgodna z wyżej wspomnianymi przepisami i z art. 47 karty będzie wykładnia prawa krajowego dotycząca zmiany oskarżenia, która umożliwia prokuratorowi usunięcie na rozprawie tej niejasności i niepełności w treści aktu oskarżenia w sposób zapewniający, że prawo oskarżonego do zrozumienia, o co jest oskarżony, będzie faktycznie chronione; czy też zgodne z wyżej wspomnianymi przepisami będzie odstąpienie od stosowania krajowego zakazu umorzenia postępowania sądowego i zwrotu sprawy prokuratorowi w celu sporządzenia nowego aktu oskarżenia[?]

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym, Dz.U. 2012, L 142, s. 1.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 29 czerwca 2020 r. – GC, WG / Société Air France SA

(Sprawa C-286/20)

(2020/C 287/47)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: GC, WG

Strona pozwana: Société Air France SA

Postanowieniem prezesa Trybunału z dnia 15 lipca 2020 r. sprawa została wykreślona z rejestru Trybunału.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 30 czerwca 2020 r. – XQ / Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-291/20)

(2020/C 287/48)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XQ

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Pytanie prejudycjalne

Czy strajk własnych pracowników przewoźnika lotniczego spowodowany wezwaniem związku zawodowego stanowi nadzwyczajną okoliczność w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 (1)?

Postanowieniem Trybunału z dnia 30 lipca 2020 r. sprawa została wykreślona z rejestru Trybunału.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. 2004, L 46, s. 1).

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 30 czerwca 2020 r. – KS / Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-292/20)

(2020/C 287/49)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: KS

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Pytanie prejudycjalne

Postanowieniem Trybunału z dnia 30 lipca 2020 r. sprawa została wykreślona z rejestru Trybunału.

Sąd

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/32

Wyrok Sądu z dnia 25 czerwca 2020 r. – Off-White / EUIPO (OFF-WHITE)

(Sprawa T-133/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego OFF-WHITE - Częściowe odrzucenie zgłoszenia do rejestracji - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Nazwa koloru - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001)

(2020/C 287/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Off-White LLC (Springfield, Illinois, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat M. Decker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Crawcour, J. Crespo Carrillo i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 grudnia 2018 r. (sprawa R 580/2018-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego OFF-WHITE jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 14 grudnia 2018 r. (sprawa R 580/2018-2) w zakresie, w jakim Izba ta odmówiła rejestracji oznaczenia graficznego OFF-WHITE jako unijnego znaku towarowego w odniesieniu do towarów ujętych w klasach 19 i 20 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, oraz w odniesieniu do „zegarków; zegarów ściennych; przyrządów zegarmistrzowskich i chronometrycznych; bransoletek do zegarków; kopert do zegarków; kasetek na zegarki; pudełek na biżuterię oraz kamieni szlachetnych i kamieni półszlachetnych ujętych w klasie 14.

2)	EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Off-White LLC, w tym niezbędne koszty poniesione w związku z postępowaniem odwoławczym przed Izbą Odwoławczą EUIPO.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/32

Postanowienie Sądu z dnia 11 czerwca 2020 r. – Perfect Bar/EUIPO (PERFECT BAR)

(Sprawa T-553/19) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego PERFECT BAR - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Decyzja wydana w następstwie stwierdzenia przez Sąd nieważności wcześniejszej decyzji - Artykuł 76 ust. 6 rozporządzenia 2017/1001 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2020/C 287/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Perfect Bar LLC (San Diego, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci F. Miazzetto, J. L. Gracia Albero, R. Seoane Lacayo i E. Cebollero González)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 22 maja 2019 r. (sprawa R 371/2019-5), dotyczącą zgłoszenia oznaczenia słownego PERFECT BAR jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona jako prawnie oczywiście bezzasadna.

2)	Perfect Bar LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 337 z 7.10.2019.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/33

Postanowienie Sądu z dnia 10 czerwca 2020 r. – Golden Omega / Komisja

(Sprawa T-846/19) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Unia celna - Wspólna taryfa celna - Nomenklatura taryfowa - Klasyfikacja według Nomenklatury scalonej - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Brak indywidualnego oddziaływania - Niedopuszczalność)

(2020/C 287/52)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Golden Omega, SA (Santiago, Chile) (przedstawiciel: adwokat S. Moolenaar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Roels i M. Salyková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1661 z dnia 24 września 2019 r. dotyczącego klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. 2019, L 251, s. 1).

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Golden Omega, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 61 z 24.2.2020.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/33

Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2020 r. – Dania / Komisja

(Sprawa T-364/20)

(2020/C 287/53)

Język postępowania: duński

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Danii (przedstawiciele: J. Nymann-Lindegren i M. Wolff, w charakterze pełnomocników, wspierani przez adwokatów R. Holdgaarda i J. Pinborga)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie pomocy państwa S.A.39078 – 2019/C (ex 2014/N) wdrożonej przez Danię na rzecz Femern A/S w zakresie, w jakim stwierdza się w niej, że „środki polegające na dokapitalizowaniu oraz połączeniu pożyczek państwowych i gwarancji państwowych na rzecz Femern A/S, które przynajmniej częściowo Dania udzieliła niezgodnie z prawem, stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”.

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Komisja błędnie uznała, że finansowanie Femern A/S stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

Zarzut pierwszy dzieli się na cztery części.

Po pierwsze, skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza prawo w zakresie, w jakim Komisja stwierdza w motywach 190–194, że działalność Femern A/S nie wchodzi w zakres wykonywania władzy publicznej. W tym względzie skarżąca podnosi:

—	że metoda zastosowana przez Komisję w motywach 190–194 w celu ustalenia, czy działalność Femern A/S wchodzi w zakres wykonywania władzy publicznej jest sprzeczna z art. 107 ust. 1 TFUE;

—

że przy ocenie, czy działalność Femern A/S wchodzi w zakres wykonywania władzy publicznej, która to ocena jest obca przepisom Unii w dziedzinie pomocy państwa i konkurencji, Komisja naruszyła prawo, przywiązując wagę do kwestii istnienia podmiotów prywatnych, których działalność można by uznać za alternatywną w stosunku do działalności Femern A/S i które uważają się za konkurujące z Femern A/S;

—	że stwierdzając w szczególności, że działalność Femern A/S polegająca na tworzeniu i eksploatacji połączenia między dwoma wybrzeżami nie wchodzi w zakres wykonywania władzy publicznej, Komisja naruszyła prawo.

Po drugie, skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza prawo w zakresie, w jakim Komisja stwierdza w motywie 193, że Femern A/S oferuje usługi transportowe na rynku, na którym konkuruje z osobami trzecimi.

Po trzecie, skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła prawo stwierdzając w motywach 192–194 i 196 zaskarżonej decyzji że Femern A/S jest „podmiotem gospodarczym podlegającym „logice ekonomicznej”, który „prowadzi działalność komercyjną” polegającą na obsłudze stałego połączenia.

Po czwarte, skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła prawo stwierdzając w motywach 233–240, że finansowanie Femern A/S może zakłócać konkurencję i wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Zarzut drugi, zgodnie z którym Komisja naruszyła prawo, stwierdzając, że Femern A/S przed udostępnieniem do użytku stałego połączenia prowadziła działalność gospodarczą konkurując z innymi podmiotami.

Na poparcie tego zarzutu skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza prawo w zakresie, w jakim Komisja stwierdza w motywie 198, że finansowanie Femern A/S stanowiło pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE nawet w momencie rozpoczęcia robót budowlanych.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/35

Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT8)

(Sprawa T-420/20)

(2020/C 287/54)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sony Interactive Entertainment Europe Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Malynicz, QC i adwokat M. Maier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Huawei Technologies Co. Ltd (Shenzhen, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „GT8”– zgłoszenie nr 14 738 281

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 kwietnia 2020 r. w sprawie R 1611/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie określiła szczegółowo właściwego kręgu odbiorców;

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę dowodów dotyczących prawdopodobnego postrzegania wcześniejszego unijnego znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców;

—	Nieuwzględnienie innych kwestii spornych wynikających z wyżej wymienionych art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5;

—	Niezastosowanie krajowych przepisów, o których mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę innych kwestii wynikających z prawa odnoszącego się do bezprawnego używania nazwy (law of passing off).

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/36

Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT3)

(Sprawa T-421/20)

(2020/C 287/55)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sony Interactive Entertainment Europe Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Malynicz, QC i adwokat M. Maier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Huawei Technologies Co. Ltd (Shenzhen, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „GT3”– zgłoszenie nr 14 738 264

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 kwietnia 2020 r. w sprawie R 1609/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie określiła szczegółowo właściwego kręgu odbiorców;

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę dowodów dotyczących prawdopodobnego postrzegania wcześniejszego unijnego znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców;

—	Nieuwzględnienie innych kwestii spornych wynikających z wyżej wymienionych art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5;

—	Niezastosowanie krajowych przepisów, o których mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę innych kwestii wynikających z prawa odnoszącego się do bezprawnego używania nazwy (law of passing off).

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/37

Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT5)

(Sprawa T-422/20)

(2020/C 287/56)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sony Interactive Entertainment Europe Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Malynicz, QC i adwokat M. Maier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Huawei Technologies Co. Ltd (Shenzhen, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „GT5”– zgłoszenie nr 14 738 272

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 kwietnia 2020 r. w sprawie R 1600/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie określiła szczegółowo właściwego kręgu odbiorców;

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę dowodów dotyczących prawdopodobnego postrzegania wcześniejszego unijnego znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców;

—	Nieuwzględnienie innych kwestii spornych wynikających z wyżej wymienionych art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5;

—	Niezastosowanie krajowych przepisów, o których mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę innych kwestii wynikających z prawa odnoszącego się do bezprawnego używania nazwy (law of passing off).

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/38

Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2020 r. – Sony Interactive Entertainment Europe / EUIPO – Huawei Technologies (GT9)

(Sprawa T-423/20)

(2020/C 287/57)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sony Interactive Entertainment Europe Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Malynicz, QC i adwokat M. Maier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Huawei Technologies Co. Ltd (Shenzhen, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „GT9”– zgłoszenie nr 14 738 298

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 kwietnia 2020 r. w sprawie R 1610/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie określiła szczegółowo właściwego kręgu odbiorców;

—	Naruszenie art. 8 ust 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę dowodów dotyczących prawdopodobnego postrzegania wcześniejszego unijnego znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców;

—	Nieuwzględnienie innych kwestii spornych wynikających z wyżej wymienionych art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5;

—	Niezastosowanie krajowych przepisów, o których mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na to, iż Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę innych kwestii wynikających z prawa odnoszącego się do bezprawnego używania nazwy (law of passing off).

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/39

Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2020 r. – Włodarczyk/EUIPO – Ave Investment (dziandruk)

(Sprawa T-434/20)

(2020/C 287/58)

Język skargi: polski

Strony

Strona skarżąca: Piotr Włodarczyk (Pabianice, Polska) (przedstawiciel: M. Bohaczewski, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Ave Investment sp. z o.o. (Pabianice, Polska)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy czerwono-szary „dziandruk” – unijny znak towarowy nr 15 742 091

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 maja 2020 r. w sprawie R 2192/2019-4

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania Skarżącego przed Sądem, jak i przed Wydziałem Unieważnień i Izbą Odwoławczą EUIPO;

—	tytułem subsydiarnym, obciążenie Ave Investment kosztami postępowania Skarżącego przed Sądem, jak i Wydziałem Unieważnień i Izbą Odwoławczą EUIPO.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/39

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2020 r. – Facebook Irlandia / Komisja

(Sprawa T-451/20)

(2020/C 287/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Facebook Ireland Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: D. Jowell, QC, D. Bailey, Barrister, J. Aitken, D. Das, S. Malhi, R. Haria, M. Quayle, Solicitors i adwokat T. Oeyen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2020) 3013 final z dnia 4 maja 2020 r. doręczonej stronie skarżącej w dniu 5 maja 2019 r. wydanej na podstawie art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady nr 1/2003 w toku dochodzenia w sprawie AT.40628 – Facebook Data-related practices;

—

ewentualnie: (i) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Facebook Data-related practices w zakresie, w jakim wymaga przedstawienia wewnętrznych dokumentów niemających znaczenia dla dochodzenia; lub (ii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Facebook Data-related practices w celu umożliwienia niezależnym specjalistom z dziedziny prawa EOG przeprowadzenia „ręcznego” przeglądu dokumentów, do których odnosi decyzja Facebook Data-related practices w celu wyłączenia z obowiązku przedstawienia dokumentów, tych które są w oczywisty sposób nieistotne dla dochodzenia lub które są dokumentami osobistymi; lub (iii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Facebook Data-related practices w zakresie, w jakim w jakim wymaga on niezgodnie z prawem przedstawienia nieistotnych dla sprawy dokumentów o charakterze osobistym lub prywatnym;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionym przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices nie przedstawia przedmiotu dochodzenia Komisji w sposób wystarczająco jasny i spójny, co jest sprzeczne z wymogami art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003, art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz narusza prawo Facebooka do obrony i prawo do dobrej administracji.

Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices, w zakresie w jakim wymaga przedstawienia dokumentów, z których wyraźna większość składa się z dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy lub o charakterze osobistym, narusza zasadę konieczności przewidzianą art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 lub narusza prawo Facebooka do obrony lub stanowi nadużycie władzy.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices wymagając przedstawienia tak wielu dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy lub dokumentów do charakterze osobistych (np.: korespondencja dotycząca kwestii zdrowotnych pracowników i ich rodzin; korespondencji w trakcie urlopu okolicznościowego ze względu na śmierć członka rodziny; korespondencja dotycząca testamentów, kurateli, opieki nad małoletnimi, osobistych inwestycji finansowych; podania o pracę i referencje; oceny wewnętrzne oraz dokumenty oceniające zagrożenia bezpieczeństwa dla siedziby i pracowników Facebooka), narusza podstawowe prawo do prywatności, zasadę proporcjonalności i podstawowe prawo do dobrej administracji. W konsekwencji zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices narusza podstawowe prawo do prywatności chronione przez art. 7 Karty praw podstawowych. Decyzja Facebook Data-related practices narusza również zasadę proporcjonalności, ponieważ jej zakres jest zbyt szeroki i nie precyzuje w wystarczający sposób przedmiotu dochodzenia Komisji.

Zarzut czwarty, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices nie wyjaśnia, w jaki sposób ustanowione w niej warunki wyszukiwania dokumentów będą wyszukiwały wyłącznie dokumenty, które są konieczne i mają znaczenie dla dochodzenia Komisji lub dlaczego nie jest dozwolona kontrola znaczenie dokumentów dla sprawy przez niezależnych specjalistów z dziedziny prawa EOG, ani też nie wyjaśnia lub nie ustanawia spełniającego wymogi prawne „biura danych” (ang. data room) dla dokumentów o charakterze osobistym lub dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy, w związku z czym zawiera niewystarczające uzasadnienie, co stanowi naruszenie art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 i art. 296 TFUE.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/40

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2020 r. – Facebook Irlandia / Komisja

(Sprawa T-452/20)

(2020/C 287/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Facebook Ireland Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: D. Jowell, QC, D. Bailey, Barrister, J. Aitken, D. Das, S. Malhi, R. Haria, M. Quayle, Solicitors i adwokat T. Oeyen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 decyzji Komisji C(2020) 3013 final z dnia 4 maja 2020 r. (sprawa AT.40684 – Facebook Marketplace) w zakresie, w jakim wymaga przedłożenia dokumentów wewnętrznych wyszczególnionych w załączniku I.B;

—

ewentualnie: (i) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Marketplace w zakresie, w jakim wymaga on niezgodnie z prawem przedstawienia dokumentów niemających znaczenia dla sprawy; (ii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji w celu umożliwienia niezależnym specjalistom z dziedziny prawa UE przeprowadzenia kontroli adekwatności dokumentów, do których odnosi się wniosek o udostępnienie dokumentów, aby wyłączyć z obowiązku przedstawienia dokumenty, które są w oczywisty sposób nieistotne dla dochodzenia lub które są dokumentami osobistymi; lub (iii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim w jakim bezprawnie wymaga on niezgodnie z prawem przedstawienia nieistotnych dokumentów o charakterze osobistym lub prywatnym;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionym przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżona decyzja wymagając przedstawienia dokumentów, z których przeważająca większość jest całkowicie nieistotna dla sprawy lub ma charakter osobisty, narusza zasadę konieczności wyrażoną w art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 lub narusza prawo do obrony Facebooka lub stanowi nadużycie władzy. W konsekwencji Komisja naruszyła prawo lub popełniła błąd w ocenie stosując art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003.

Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżona decyzja wymagając przedstawienia tak wielu dokumentów (na przykład: korespondencji pracowników dotyczącej kwestii zdrowotnych, korespondencji w trakcie urlopu okolicznościowego ze względu na śmierć członka rodziny, dokumentów dotyczących osobistych inwestycji w nieruchomości, podań o pracę, ocen wewnętrznych oraz dokumentów oceniających zagrożenia bezpieczeństwa dla członków rodzin kluczowych pracowników Facebooka) narusza prawo podstawowe do prywatności, zasadę proporcjonalności i prawo podstawowe do dobrej administracji.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Marketplace nie wyjaśnia, w jaki sposób ustanowione w niej warunki wyszukiwania dokumentów będą odnosiły się jedynie do dokumentów niezbędnych lub istotnych dla dochodzenia Komisji, ani też dlaczego nie jest dozwolona kontrola znaczenie dokumentów dla sprawy przez niezależnych specjalistów z dziedziny prawa UE, ani nie wyjaśnia, ani też nie ustanawia spełniającego wymogi prawne „biura danych” (ang. data room) dla dokumentów o charakterze osobistym lub dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy, w związku z czym zawiera niewystarczające uzasadnienie, co stanowi naruszenie art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 i art. 296 TFUE.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/41

Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2020 r. – KZ / Komisja

(Sprawa T-453/20)

(2020/C 287/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: KZ (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności listy awansowanych urzędników, która ukazała się w informacjach administracyjnych nr 32-2019/14.11.2019 z dnia 14 listopada 2019 r. w zakresie, w jakim nie zawiera ona nazwiska skarżącego;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, oparty na zarzucie niezgodności z prawem ogólnych przepisów wykonawczych (zwanych dalej „OPW”) do art. 45 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”). Skarżący kwestionuje wykładnię Komisji, która uważa, że art. 40 ust. 3 regulaminu pracowniczego oznacza, iż urzędnik przebywający na urlopie z przyczyn osobistych w dniu przyjęcia przez organ powołujący decyzji o awansach nie kwalifikuje się do otrzymania awansu w zakończonym w ten sposób postępowaniu. Skarżący przedstawia natomiast wykładnię celowościową i systemową art. 40 ust. 3 regulaminu pracowniczego i uważa, że Komisja poprzez swoją wykładnię narusza prawo do awansu w rozumieniu art. 45 regulaminu pracowniczego. Jego zdaniem Komisja narusza także zasady pewności prawa i spójności przepisów wynikających regulaminu, do których należą OPW, zasadę równego traktowania w toku kariery zawodowej na podstawie art. 5 ust. 5 regulaminu pracowniczego. Kwestionuje wreszcie brak logiki i proporcjonalności w zakresie skutków stosowania OPW.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/42

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2020 r. – Garment Manufacturers Association in Cambodia/Komisja

(Sprawa T-454/20)

(2020/C 287/62)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Garment Manufacturers Association in Cambodia (Phnom Penh, Kambodża) (przedstawiciele: adwokaci C. Ziegler i S. Monti)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2020/550 z dnia 12 lutego 2020 r. zmieniającego załączniki II i IV do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 w odniesieniu do czasowego wycofania rozwiązań, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 978/2012, w przypadku niektórych produktów pochodzących z Królestwa Kambodży, w części dotyczącej czasowego wycofania preferencji taryfowych GSP w odniesieniu do wszystkich kodów celnych, które mają wpływ na członków GMAC, tj. kodów HS wymienionych w tabeli w art. 1 pkt 1) oraz wszystkich kodów celnych HS wymienionych w tabeli w art. 1 pkt 2), z wyjątkiem kodu HS 1212 93;

—	obciążenie Komisji jej własnymi kosztami postępowania i kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżone rozporządzenie narusza zasadę proporcjonalności i wymóg spójności między strategiami politycznymi i działaniami Unii. Zdaniem strony skarżącej Komisja nie dokonała prawidłowej oceny proporcjonalności częściowego czasowego wycofania preferencji celnych w odniesieniu do sektorów odzieży, obuwia i artykułów podróżnych w Kambodży.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia praw procesowych strony skarżącej ze względu na brak przedstawienia przez Komisję wystarczającego uzasadnienia zgodnie z art. 296 akapit 2 TFUE, co jest równoznaczne z naruszeniem prawa do dobrej administracji.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/43

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2020 r. – LA / Komisja

(Sprawa T-456/20)

(2020/C 287/63)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: LA (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności:

—	decyzji z dnia 20 czerwca 2019 r. o nieumieszczeniu skarżącej na liście kandydatów dopuszczonych do kolejnego etapu po etapie oceny zintegrowanej w konkursie EPSO/AD/371/19;

—	decyzji z dnia 24 września 2019 r. oddalającej jej wniosek o ponowne rozpatrzenie decyzji;

—	decyzji z dnia 6 kwietnia 2020 r. oddalającej zażalenie złożone na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego.

Wnosi również o obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie.

—

Podnosi w tym względzie naruszenie ogłoszenia o konkursie (art. 5 ust. 1 załącznika III do regulaminu pracowniczego), w zakresie w jakim komisja konkursowa nie uwzględniła jej kwalifikacji zawodowych, co stało w oczywistej sprzeczności z przepisami ogłoszenia o konkursie oraz zadaniami, które otrzymali laureaci.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady równości.

—	Podnosi w tym względzie, że komisja konkursowa na etapie doboru na podstawie kwalifikacji nie stosowała się do kryteriów oceny określonych w ogłoszeniu o konkursie, przez co nie zapewniła równego traktowania kandydatów.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia i powiązanej z nim zasady równości stron postępowania (art. 47 karty praw podstawowych).

—	Skarżąca podnosi w tym względzie brak merytorycznego uzasadnienia zaskarżonych decyzji, który miał wpływ na jej prawo do obrony i równość stron postępowania.

Zarzut czwarty, dotyczący zarzutu niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie na podstawie art. 277 TFUE.

—

Podnosi w tym względzie, że wbrew art. 1 lit. e) załącznika III do regulaminu pracowniczego, który zastrzega dla organu powołującego zadanie ustalenia charakteru egzaminów oraz tego, jaką będą miały wagę, w rozpatrywanym postępowaniu to komisja konkursowa określiła współczynniki wagi, choć w rozumieniu wskazanego przepisu była to kompetencja organu powołującego.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/44

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – – SBG/EUIPO – VF International (GEØGRAPHICAL NØRWAY)

(Sprawa T-458/20)

(2020/C 287/64)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Super Brand Licencing (SBG) (Villeurbanne, Francja) (przedstawiciele: adwokaci T. de Haan i A. Sion)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: VF International Sagl (Stabio, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską słownego znaku towarowego GEØGRAPHICAL NØRWAY – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 933 206

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie R 1178/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO oraz interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem przed Pierwszą Izbą Odwoławczą Urzędu.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 wywodzone z błędnej oceny istnienia złej wiary w chwili zgłaszania znaku towarowego.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/44

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – SBG / EUIPO – VF International (GEOGRAPHICAL NORWAY EXPEDITION)

(Sprawa T-459/20)

(2020/C 287/65)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Super Brand Licencing (SBG) (Villeurbanne, Francja) (przedstawiciele: adwokaci T. de Haan i A. Sion)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: VF International Sagl (Stabio, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy GEOGRAPHICAL NORWAY EXPEDITION w kolorach czarnym, szarobrązowym, czerwonym i białym – unijny znak towarowy nr 9 860 834

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 kwietnia 2020 r w sprawie R 664/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem przed Pierwszą Izbą Odwoławczą Urzędu.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 wynikające z błędnej oceny istnienia złej wiary w trakcie dokonywania zgłoszenia znaku towarowego.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/45

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – SBG / EUIPO – VF International (Geographical Norway)

(Sprawa T-460/20)

(2020/C 287/66)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Super Brand Licencing (SBG) (Villeurbanne, Francja) (przedstawiciele: adwokaci T. de Haan i A. Sion)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: VF International Sagl (Stabio, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy Geographical Norway – unijny znak towarowy nr 10 015 352

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie R 662/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO oraz interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem przed Pierwszą Izbą Odwoławczą Urzędu.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 wywodzone z błędnej oceny istnienia złej wiary w chwili zgłaszania znaku towarowego.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/46

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2020 r. – SBG / EUIPO – VF International (GEOGRAPHICAL NORWAY)

(Sprawa T-461/20)

(2020/C 287/67)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Super Brand Licencing (SBG) (Villeurbanne, Francja) (przedstawiciele: adwokaci T. de Haan i A. Sion)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: VF International Sagl (Stabio, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy GEOGRAPHICAL NORWAY – unijny znak towarowy nr 11 048 147

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie R 661/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO oraz interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem przed Pierwszą Izbą Odwoławczą Urzędu.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 wywodzone z błędnej oceny istnienia złej wiary w chwili zgłaszania znaku towarowego.

31.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 287/46

Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2020 r. – Ryanair / Komisja

(Sprawa T-465/20)

(2020/C 287/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ryanair DAC (Swords, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci E. Vahida, F. Laprévote, S. Rating i I. Metaxas-Maranghidis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej (UE) z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.57369 (2020/N) COVID-19 – Portugalia – Aid to TAP (1); oraz

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania. Skarżąca wniosła również o rozpoznanie jej skargi w trybie przyspieszonym na podstawie art. 23a statutu Trybunału Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy, zgodnie z którym w zaskarżonej decyzji nie wykazano, iż pomoc wchodzi w zakres przedmiotowy wytycznych w sprawie ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw (Wytycznych dotyczących pomocy na ratowanie i restrukturyzację zagrożonych przedsiębiorstw (2)).

2.	Zarzut drugi, zgodnie z którym Komisja błędnie zastosowała art. 107 ust. 3 TFUE.

3.	Zarzut trzeci, zgodnie z którym decyzja narusza zasady niedyskryminacji, swobodnego świadczenia usług i swobody przedsiębiorczości.

4.	Zarzut czwarty, zgodnie z którym Komisja nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego.

5.	Zarzut piaty, zgodnie z którym Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

(1) Decyzja Komicji Europejskiej (EU) z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie pomcy państwa SA.57369 (2020/N) COVID-19 – Portugalia – Aid to TAP (Dz.U. 2020 C 228, s. 1)

(2) Wytyczne dotyczące pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (Dz.U. 2014, C 249, s.1)

Góra

Wybierz funkcje eksperymentalne, które chcesz wypróbować