ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ένατο τμήμα)

της 18ης Ιανουαρίου 2017 ( *1 )

«Προδικαστική παραπομπή — Διανοητική ιδιοκτησία — Οδηγία 2004/48/ΕΚ — Διαδικασία που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας — Δικαίωμα ενημερώσεως — Αίτημα παροχής πληροφοριών στο πλαίσιο διαδικασίας — Διαδικασία βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας»

Στην υπόθεση C‑427/15,

με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Nejvyšší soud (Ανώτατο Δικαστήριο, Τσεχική Δημοκρατία) με απόφαση της 24ης Ιουνίου 2015, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 3 Αυγούστου 2015, στο πλαίσιο της δίκης

NEW WAVE CZ, a.s.

κατά

ALLTOYS, s r. o.,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ένατο τμήμα),

συγκείμενο από τους C. Vajda (εισηγητή), προεδρεύοντα, K. Jürimäe και Κ. Λυκούργο, δικαστές,

γενικóς εισαγγελέας: H. Saugmandsgaard Øe

γραμματέας: A. Calot Escobar

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

—	η Τσεχική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τους M. Smolek και J. Vláčíl,

—	η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από την P. Němečková και τον F. Wilman,

κατόπιν της αποφάσεως που έλαβε, αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα, να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς ανάπτυξη προτάσεων,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του άρθρου 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (ΕΕ 2004, L 157, σ. 45, και διορθωτικό ΕΕ 2004, L 195, σ. 16).

2	Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ της NEW WAVE CZ, a.s. (στο εξής: NEW WAVE), δικαιούχου του λεκτικού σήματος MegaBabe, και της ALLTOYS, spol. s r. o. αναφορικά με τη χρησιμοποίηση εκ μέρους της δεύτερης του εν λόγω σήματος χωρίς τη συγκατάθεση της πρώτης.

Το νομικό πλαίσιο

Το δίκαιο της Ένωσης

3	Η αιτιολογική σκέψη 10 της οδηγίας 2004/48 ορίζει τα εξής: «Στόχος της παρούσας οδηγίας είναι η προσέγγιση [των νομοθεσιών των κρατών μελών] προκειμένου να διασφαλιστεί υψηλό, ισοδύναμο και ομοιογενές επίπεδο προστασίας της διανοητικής ιδιοκτησίας στην εσωτερική αγορά.»

Το άρθρο 8 της οδηγίας αυτής, με τίτλο «Δικαίωμα ενημέρωσης», ορίζει στις παραγράφους του 1 και 2 τα εξής:

«1. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε, στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας και κατόπιν αιτιολογημένου και αναλογικού αιτήματος του προσφεύγοντος, οι αρμόδιες δικαστικές αρχές να δύνανται να διατάσσουν την παροχή πληροφοριών για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων ή παροχής των υπηρεσιών, που προσβάλλουν δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας, από τον παραβάτη ή/και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο το οποίο:

α)	βρέθηκε να κατέχει τα παράνομα εμπορεύματα σε εμπορική κλίμακα,

β)	βρέθηκε να χρησιμοποιεί τις παράνομες υπηρεσίες σε εμπορική κλίμακα,

γ)	διαπιστώθηκε ότι παρείχε, σε εμπορική κλίμακα, υπηρεσίες χρησιμοποιούμενες για την προσβολή δικαιώματος, ή

δ)	το οποίο υποδείχθηκε, από το πρόσωπο που αναφέρεται στο στοιχείο α), β) ή γ), ως εμπλεκόμενο στην παραγωγή, κατασκευή ή διανομή των εμπορευμάτων ή στην παροχή των υπηρεσιών.

2. Οι πληροφορίες της παραγράφου 1 περιλαμβάνουν, εφόσον ενδείκνυται:

α)	τα ονοματεπώνυμα και τις διευθύνσεις των παραγωγών, κατασκευαστών, διανομέων, προμηθευτών και λοιπών προηγούμενων κατόχων του προϊόντος ή της υπηρεσίας, καθώς και των παραληπτών χονδρεμπόρων και των εμπόρων λιανικής·

β)	πληροφορίες για τις ποσότητες που παρήχθησαν, κατασκευάστηκαν, παραδόθηκαν, παραλήφθηκαν ή παραγγέλθηκαν, καθώς και για το τίμημα που εισπράχθηκε για τα εν λόγω εμπορεύματα ή υπηρεσίες.»

Το άρθρο 9 της εν λόγω οδηγίας, με τίτλο «Προσωρινά και συντηρητικά μέτρα», ορίζει στις παραγράφους του 1 και 2 τα εξής:

«1. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι αρμόδιες δικαστικές αρχές να δύνανται, κατόπιν αιτήσεως του ενάγοντος:

α)

να εκδίδουν κατά του φερόμενου ως παραβάτη προσωρινή διαταγή, με σκοπό να προλάβουν κάθε επικείμενη προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας ή να απαγορεύσουν, προσωρινώς και, εφόσον απαιτείται, υπό την προϋπόθεση επαναληπτικής καταβολής προστίμου, εφόσον προβλέπεται από την εθνική νομοθεσία, τη συνέχιση των προσβολών του εν λόγω δικαιώματος ή να εξαρτήσουν τη συνέχιση της εν λόγω προσβολής από την παροχή εγγύησης με σκοπό να διασφαλισθεί η αποζημίωση του δικαιούχου· μπορεί επίσης να εκδίδεται προσωρινή διαταγή υπό τους ιδίους όρους κατά ενδιαμέσου, οι υπηρεσίες του οποίου χρησιμοποιούνται από τρίτον για την προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας· οι προσωρινές διαταγές κατά ενδιαμέσων, οι υπηρεσίες των οποίων χρησιμοποιούνται από τρίτον για την προσβολή του δικαιώματος του δημιουργού ή συγγενικού δικαιώματος, διέπονται από την οδηγία 2001/29/ΕΚ·

β)	να διατάσσουν την κατάσχεση ή την απόδοση των εμπορευμάτων για τα οποία υπάρχουν υπόνοιες ότι προσβάλλουν δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας, προκειμένου να εμποδίσουν την είσοδο ή την κυκλοφορία τους στους εμπορικούς διαύλους.

2. Στις περιπτώσεις προσβολών που διαπράττονται σε εμπορική κλίμακα, τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι αρμόδιες δικαστικές αρχές να δύνανται να διατάσσουν, εφόσον ο ζημιωθείς διάδικος αποδεικνύει την ύπαρξη περιστάσεων που είναι δυνατόν να θέσουν σε κίνδυνο την καταβολή της αποζημίωσης, τη συντηρητική κατάσχεση των κινητών και ακινήτων αγαθών του φερόμενου ως παραβάτη, περιλαμβανομένης της δέσμευσης των τραπεζικών του λογαριασμών και των λοιπών περιουσιακών του στοιχείων. Προς τούτο, οι αρμόδιες αρχές δύνανται να ζητούν την κοινοποίηση τραπεζικών, χρηματοοικονομικών ή εμπορικών εγγράφων ή την προσήκουσα πρόσβαση στις σχετικές πληροφορίες.»

Το άρθρο 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48, με τίτλο «Αποζημίωση», ορίζει τα εξής:

«Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι αρμόδιες δικαστικές αρχές, κατόπιν αιτήσεως του ζημιωθέντος, να καταδικάζουν τον παραβάτη ο οποίος προέβη σε προσβολή του δικαιώματος από δόλο ή βαρειά αμέλεια, να καταβάλει στον δικαιούχο του δικαιώματος αποζημίωση αντίστοιχη προς την πραγματική ζημία που υπέστη ο δικαιούχος εξαιτίας της προσβολής του δικαιώματός του διανοητικής ιδιοκτησίας.

[…]»

Το τσεχικό δίκαιο

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, του zákon č. 221/2006 Sb., o vymáhání práv z průmyslového vlastnictví a o změně zákonů na ochranu průmyslového vlastnictví (νόμος αριθ. 221/2006, σχετικά με την άσκηση των δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας και την τροποποίηση της νομοθεσίας για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, στο εξής: νόμος 221/2006), προβλέπει τη δυνατότητα επικλήσεως του δικαιώματος ενημερώσεως σε σχέση με πληροφορίες που αφορούν προσβολή ενός δικαιώματος.

Κατά το άρθρο 3, παράγραφος 2, του νόμου 221/2006, αν δεν παρασχεθούν οικειοθελώς οι πληροφορίες που προβλέπονται στην παράγραφο 1 του εν λόγω άρθρου, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, ο ενδιαφερόμενος δικαιούται να ζητήσει την παροχή των εν λόγω πληροφοριών με αίτηση που θα υποβάλει ενώπιον του δικαστηρίου στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος. Το δικαστήριο απορρίπτει την αίτηση εάν αυτή δεν είναι ανάλογη της σοβαρότητας της απειλής ή της προσβολής του δικαιώματος.

Η διαφορά της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

9	Η NEW WAVE κίνησε μια πρώτη διαδικασία κατά της ALLTOYS για την εκ μέρους της χρήση, κατά την προσφορά των εμπορευμάτων της, του σήματος MegaBabe, χωρίς τη συγκατάθεσή της.

Στο πλαίσιο της πρώτης αυτής διαδικασίας, το εθνικό δικαστήριο έκρινε, με τελεσίδικη απόφαση, ότι η ALLTOYS είχε προσβάλει τα δικαιώματα της NEW WAVE e επί του σήματος MegaBabe και τη διέταξε να παύσει την παράνομη συμπεριφορά της στο μέλλον και να αποσύρει τα σχετικά προϊόντα τα οποία κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά. Εντούτοις, το εν λόγω δικαστήριο δεν επέτρεψε στη NEW WAVE να τροποποιήσει την αγωγή της προκειμένου η ALLTOYS να υποχρεωθεί επίσης να παράσχει όλες τις σχετικές πληροφορίες για τα εν λόγω εμπορεύματα.

Μετά την περάτωση με τελεσίδικη απόφαση της εν λόγω διαδικασίας, η NEW WAVE κίνησε νέα διαδικασία ενώπιον του Městský soud v Praze (περιφερειακού δικαστηρίου της Πράγας, Τσεχική Δημοκρατία), προκειμένου να διαταχθεί η ALLTOYS να της κοινοποιήσει όλες τις πληροφορίες για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των σημανθέντων με το λογότυπο MegaBabe εμπορευμάτων τα οποία είχαν αποθηκευθεί, διατεθεί στην αγορά ή εισαχθεί από την τελευταία, οποτεδήποτε στο παρελθόν ή στο παρόν, ήτοι, συγκεκριμένα, το ονοματεπώνυμο ή την εμπορική επωνυμία ή τον διακριτικό τίτλο, την κατοικία ή έδρα του προμηθευτή, κατασκευαστή, εμπόρου χονδρικής, διανομέα και λοιπών προγενέστερων κατόχων των εν λόγω εμπορευμάτων, όπως επίσης και κάθε πληροφορία για την ποσότητα που προμηθεύθηκε, αποθήκευσε, παρέλαβε ή παρήγγειλε και την ποσότητα που πώλησε, το ακριβές τίμημα πωλήσεως των διαφόρων αντικειμένων, καθώς και το ακριβές τίμημα που η ALLTOYS κατέβαλε στον προμηθευτή για τα παραδοθέντα εμπορεύματα.

Με απόφαση της 26ης Απριλίου 2011, το Městský soud v Praze (περιφερειακό δικαστήριο της Πράγας) απέρριψε την προσφυγή της NEW WAVE. Το εν λόγω δικαστήριο έκρινε ότι η αξίωση παροχής πληροφοριών δεν μπορούσε να υποβληθεί με ξεχωριστή αίτηση, δεδομένου ότι το άρθρο 3 του νόμου 221/2006 προβλέπει ότι το σχετικό δικαίωμα μπορεί να ασκηθεί μόνο με αίτηση που υποβάλλεται ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο έχει επιληφθεί διαδικασίας που αφορά την προσβολή δικαιώματος. Κατά το δικαστήριο αυτό, ωστόσο, στην υπόθεση της κύριας δίκης η διαδικασία που αφορούσε την προσβολή δικαιώματος είχε ήδη περατωθεί με την τελεσίδικη απόφαση που εκδόθηκε στο πλαίσιο της πρώτης διαδικασίας.

Η NEW WAVE άσκησε έφεση ενώπιον του Vrchní soud v Praze (εφετείου Πράγας, Τσεχική Δημοκρατία), το οποίο, με απόφαση της 27ης Φεβρουαρίου 2012, μεταρρύθμισε την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και διέταξε την ALLTOYS να κοινοποιήσει στη NEW WAVE τις ζητηθείσες πληροφορίες. Το δευτεροβάθμιο αυτό δικαστήριο έκρινε ότι για την ερμηνεία του άρθρου 3 του νόμου 221/2006 έπρεπε να ληφθεί υπόψη το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48. Στο πλαίσιο αυτό, έκρινε ότι η διαδικασία για την παροχή πληροφοριών που δεν παρασχέθηκαν οικειοθελώς συνιστούσε επίσης διαδικασία που αφορά προσβολή δικαιώματος.

14	Η ALLTOYS άσκησε αναίρεση κατά της αποφάσεως του ανωτέρω δευτεροβάθμιου δικαστηρίου ενώπιον του Nejvyšší soud (Ανωτάτου Δικαστηρίου, Τσεχική Δημοκρατία).

Το δικαστήριο αυτό παρατηρεί ότι, καίτοι ο νόμος 221/2006 μετέφερε την οδηγία 2004/48 στην τσεχική έννομη τάξη, εντούτοις υπάρχει διαφορά μεταξύ του γράμματος του ως άνω νόμου και αυτού της οδηγίας. Συγκεκριμένα, ενώ το άρθρο 3 του νόμου 221/2006 προβλέπει τη δυνατότητα η παροχή πληροφοριών να επιδιωχθεί με την υποβολή αιτήσεως «στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος» («v řízení o porušení práva»), το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48, στην απόδοσή του στην τσεχική γλώσσα, επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να μεριμνούν ώστε η δυνατότητα παροχής πληροφοριών να διασφαλίζεται «σε σχέση με διαδικασία που αφορά προσβολή δικαιώματος βιομηχανικής ιδιοκτησίας» («v souvislosti s řízením o porušení práva duševního vlastnictví»). Κατά το αιτούν δικαστήριο, η διάταξη αυτή του εθνικού δικαίου πρέπει να ερμηνευθεί κατά τρόπο σύμφωνο με τη οδηγία 2004/48. Εντούτοις, το αιτούν δικαστήριο επισημαίνει ότι η ερμηνεία της ως άνω φράσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής δεν είναι σαφής.

Επιπροσθέτως, το Nejvyšší soud (Ανώτατο Δικαστήριο) υπογραμμίζει ότι υφίστανται διαφορές μεταξύ του κειμένου της οδηγίας 2004/48 στις διάφορες γλωσσικές αποδόσεις. Στο πλαίσιο αυτό, οι αποδόσεις της εν λόγω οδηγίας στην τσεχική, την αγγλική και τη γαλλική γλώσσα χρησιμοποιούν αντίστοιχα τη φράση «σε σχέση με διαδικασία» («v souvislosti s řízením»), «στο πλαίσιο διαδικασίας» («in the context of proceedings») και «στο πλαίσιο διαδικασίας» [«dans le cadre d’une action»]. Κατά το εν λόγω δικαστήριο, σε αντίθεση με την απόδοση της οδηγίας 2004/48 στην αγγλική και την τσεχική γλώσσα, η απόδοση αυτής στη γαλλική γλώσσα αντιστοιχεί περισσότερο στο γράμμα του νόμου 221/2006, καθόσον εισάγει ένα στενότερο σύνδεσμο μεταξύ της διαδικασίας και της αιτήσεως για παροχή πληροφοριών.

Υπό τις συνθήκες αυτές, το Nejvyšší soud (Ανώτατο Δικαστήριο) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Πρέπει το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι εμπίπτει στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας η περίπτωση κατά την οποία, μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της διαδικασίας βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, ο αιτών ζητεί με ξεχωριστή διαδικασία την παροχή πληροφοριών για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων ή παροχής υπηρεσιών που προσβάλλουν αυτό το δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας (προκειμένου, φερ’ ειπείν, να καταστεί δυνατή η ακριβής αποτίμηση της ζημίας και εν συνεχεία, να ζητηθεί δικαστικά η αποκατάστασή της);»

Επί του προδικαστικού ερωτήματος

Με το ερώτημά του, το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινιστεί αν το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι έχει εφαρμογή σε μια περίπτωση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, στην οποία μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της διαδικασίας βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, ο αιτών ζητεί, στο πλαίσιο αυτοτελούς διαδικασίας, την παροχή πληροφοριών για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων ή παροχής των υπηρεσιών που προσβάλλουν αυτό το δικαίωμα.

Συναφώς, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, προκειμένου να ερμηνευθεί διάταξη του δικαίου της Ένωσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνον το γράμμα της, αλλά, επίσης, και το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται και οι σκοποί που επιδιώκονται με τη ρύθμιση της οποίας αποτελεί μέρος (απόφαση της 17ης Μαρτίου 2016, Liffers, C‑99/15, EU:C:2016:173, σκέψη 14 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

Κατά πρώτον, όσον αφορά το γράμμα του άρθρου 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48, επισημαίνεται, αφενός, ότι η φράση «στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας» δεν μπορεί να ερμηνεύεται ως αναφερόμενη αποκλειστικώς σε διαδικασίες που σκοπούν σε αναγνώριση της προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας. Συγκεκριμένα, η χρησιμοποίηση της φράσεως αυτής δεν αποκλείει τη δυνατότητα το εν λόγω άρθρο 8, παράγραφος 1, να καλύπτει επίσης αυτοτελείς διαδικασίες, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, κινηθείσες μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της διαδικασίας βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.

Συναφώς, πρέπει να προστεθεί ότι, ασφαλώς, όπως επισήμανε το αιτούν δικαστήριο, ορισμένες γλωσσικές αποδόσεις του άρθρου 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48, όπως η απόδοση στη γαλλική γλώσσα, χρησιμοποιούν εκφράσεις οι οποίες θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως έχουσες πιο περιορισμένο πεδίο εφαρμογής απ’ ό,τι εκείνες που χρησιμοποιούνται σε άλλες γλωσσικές αποδόσεις, όπως η απόδοση στην τσεχική και την αγγλική γλώσσα. Εντούτοις, γεγονός παραμένει ότι, όπως επισήμανε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις παρατηρήσεις που υπέβαλε στο Δικαστήριο, από καμία από τις γλωσσικές αυτές αποδόσεις δεν προκύπτει ότι ο αιτών οφείλει να επικαλεστεί το δικαίωμα ενημερώσεως που προβλέπεται από το άρθρο αυτό στο πλαίσιο μίας και της αυτής διαδικασίας περί αναγνωρίσεως προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.

Αφετέρου, από το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 προκύπτει ότι ο αποδέκτης της υποχρεώσεως παροχής πληροφοριών είναι όχι μόνον ο παραβάτης που προσβάλλει δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας αλλά και «οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο» το οποίο περιλαμβάνεται στην εν λόγω διάταξη, υπό τα στοιχεία αʹ έως δʹ. Ωστόσο, τα άλλα αυτά πρόσωπα δεν είναι κατ’ ανάγκην διάδικοι στη διαδικασία περί αναγνωρίσεως της προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει ότι το γράμμα του άρθρου 8, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας δεν πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι αυτό τυγχάνει εφαρμογής μόνο στο πλαίσιο τέτοιων διαδικασιών.

Κατά δεύτερον, η ως άνω ερμηνεία είναι επίσης σύμφωνη με τον σκοπό της οδηγίας 2004/48 ο οποίος, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική της σκέψη 10, συνίσταται στην προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών όσον αφορά τα μέσα επιβολής των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας προκειμένου να διασφαλιστεί υψηλό, ισοδύναμο και ομοιογενές επίπεδο προστασίας της διανοητικής ιδιοκτησίας στην εσωτερική αγορά (απόφαση της 16ης Ιουλίου 2015, Diageo Brands, C‑681/13, EU:C:2015:471, σκέψη 71).

Επομένως, προκειμένου να διασφαλισθεί υψηλό επίπεδο προστασίας της διανοητικής ιδιοκτησίας, πρέπει να απορριφθεί μια ερμηνεία κατά την οποία το δικαίωμα ενημερώσεως, κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48, υφίσταται αποκλειστικώς στο πλαίσιο διαδικασίας περί αναγνωρίσεως της προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας. Πράγματι, η διασφάλιση ενός τέτοιου επιπέδου προστασίας θα ετίθετο σε κίνδυνο εάν η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος ενημερώσεως δεν ήταν ομοίως δυνατή στο πλαίσιο αυτοτελούς διαδικασίας που κινείται μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, διαδικασίας, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.

Κατά τρίτον, πρέπει να υπομνησθεί ότι το δικαίωμα ενημερώσεως κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 συγκεκριμενοποιεί το θεμελιώδες δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προστασίας το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη και διασφαλίζει με τον τρόπο αυτόν την αποτελεσματική άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος της ιδιοκτησίας, της οποίας μέρος αποτελεί και το δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας που προστατεύεται στο άρθρο 17, παράγραφος 2, αυτού (βλ., υπό την έννοια αυτή, απόφαση της 16ης Ιουλίου 2015, Coty Germany, C‑580/13, EU:C:2015:485, σκέψη 29). Επομένως, το δικαίωμα ενημερώσεως παρέχει στον φορέα δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας τη δυνατότητα να εντοπίσει το πρόσωπο που προσβάλλει το εν λόγω δικαίωμα και να λάβει τα αναγκαία μέτρα, όπως να ζητήσει τη λήψη προσωρινών μέτρων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 9, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2004/48 ή την καταβολή αποζημιώσεως κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 13 της εν λόγω οδηγίας, προκειμένου να προστατεύσει το δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας. Πράγματι, χωρίς πλήρη γνώση της εκτάσεως της προσβολής του δικαιώματός του διανοητικής ιδιοκτησίας, ο φορέας ενός τέτοιου δικαιώματος δεν θα ήταν σε θέση να προσδιορίσει ή να υπολογίσει την αποζημίωση την οποία δικαιούται λόγω της προσβολής αυτής.

Συναφώς, επισημαίνεται ότι η υποβολή αιτήσεως για την παροχή όλων των σχετικών πληροφοριών δεν είναι πάντοτε εφικτή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά την περάτωση της οποίας διαπιστώθηκε η προσβολή δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας. Ειδικότερα, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο φορέας δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας να λάβει γνώση της εκτάσεως της προσβολής του δικαιώματος αυτού μόνο μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της εν λόγω διαδικασίας.

27	Επομένως, η άσκηση του κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 δικαιώματος ενημερώσεως δεν πρέπει να περιορίζεται σε διαδικασίες περί αναγνωρίσεως της προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.

Κατόπιν των προεκτεθέντων, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι έχει εφαρμογή σε μια περίπτωση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, στην οποία μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της διαδικασίας βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, ο αιτών ζητεί, στο πλαίσιο αυτοτελούς διαδικασίας, την παροχή πληροφοριών για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων ή παροχής των υπηρεσιών που προσβάλλουν αυτό το δικαίωμα.

Επί των δικαστικών εξόδων

Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (ένατο τμήμα) αποφαίνεται:

Το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ ου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι έχει εφαρμογή σε μια περίπτωση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, στην οποία μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της διαδικασίας βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, ο αιτών ζητεί, στο πλαίσιο αυτοτελούς διαδικασίας, την παροχή πληροφοριών για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων ή παροχής των υπηρεσιών που προσβάλλουν αυτό το δικαίωμα.

(υπογραφές)

( *1 ) Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική.