21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/1

(1)

Στις 25 Μαΐου 2016, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με την απόφαση 2288 (2016), αποφάσισε τη λήξη, με άμεση ισχύ, της απαγόρευσης εξαγωγών όπλων ενόψει της κατάστασης στη Λιβερία.

(2)

Στις 20 Ιουνίου 2016 το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2016/994 που καταργεί την κοινή θέση 2008/109/ΚΕΠΠΑ σχετικά με τα περιοριστικά μέτρα που επιβάλλονται κατά της Λιβερίας.

(3)

Απαιτείται κανονιστική δράση στο επίπεδο της Ένωσης,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/3

(1)

Σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012, η αίτηση που κατέθεσε η Πολωνία για την καταχώριση της ονομασίας «Krupnioki śląskie» δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  (2).

(2)

Δεδομένου ότι δεν έχει κοινοποιηθεί στην Επιτροπή καμία δήλωση ένστασης, βάσει του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012, η ονομασία «Krupnioki śląskie» πρέπει να καταχωριστεί,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/4

(1)

Σύμφωνα με το άρθρο 53 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012, η Επιτροπή εξέτασε την αίτηση της Γαλλίας για την έγκριση τροποποίησης των προδιαγραφών της προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης «Agneau de Pauillac», η οποία καταχωρίσθηκε δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2400/96 της Επιτροπής (2) όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 637/2004 (3).

(2)

Δεδομένου ότι η εν λόγω τροποποίηση δεν είναι ήσσονος σημασίας κατά την έννοια του άρθρου 53 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012, η Επιτροπή δημοσίευσε την αίτηση τροποποίησης, κατ' εφαρμογή του άρθρου 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του εν λόγω κανονισμού, στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  (4).

(3)

Δεδομένου ότι δεν έχει κοινοποιηθεί στην Επιτροπή καμία δήλωση ένστασης βάσει του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012, πρέπει να εγκριθεί η τροποποίηση των προδιαγραφών,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/5

(1)

Σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012, η αίτηση που κατέθεσε η Κύπρος για την καταχώριση της ονομασίας «Γλυκό Τριαντάφυλλο Αγρού» (Glyko Triantafyllo Agrou) δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  (2).

(2)

Δεδομένου ότι δεν έχει κοινοποιηθεί στην Επιτροπή καμία δήλωση ένστασης βάσει του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012, η ονομασία «Γλυκό Τριαντάφυλλο Αγρού» (Glyko Triantafyllo Agrou) πρέπει να καταχωρισθεί,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/6

(1)

Ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 543/2011 προβλέπει, κατ' εφαρμογή των αποτελεσμάτων των πολυμερών εμπορικών διαπραγματεύσεων του Γύρου της Ουρουγουάης, τα κριτήρια για τον καθορισμό από την Επιτροπή των κατ' αποκοπή τιμών εισαγωγής από τρίτες χώρες, για τα προϊόντα και τις περιόδους που ορίζονται στο παράρτημα XVI μέρος A του εν λόγω κανονισμού.

(2)

Η κατ' αποκοπή τιμή εισαγωγής υπολογίζεται κάθε εργάσιμη ημέρα, σύμφωνα με το άρθρο 136 παράγραφος 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 543/2011, λαμβανομένων υπόψη των ημερήσιων μεταβλητών στοιχείων. Συνεπώς, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να αρχίσει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/8

(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 442/2009 της Επιτροπής (2) άνοιξε ετήσιες δασμολογικές ποσοστώσεις για την εισαγωγή προϊόντων του τομέα του χοιρείου κρέατος. Η διαχείριση των ποσοστώσεων του παραρτήματος I μέρος Β του εν λόγω κανονισμού διεξάγεται με τη μέθοδο της ταυτόχρονης εξέτασης.

(2)

Οι ποσότητες τις οποίες αφορούν οι αιτήσεις πιστοποιητικών εισαγωγής που υποβλήθηκαν από 1 έως 7 Ιουνίου 2016 για την υποπερίοδο από 1 Ιουλίου έως 30 Σεπτεμβρίου 2016 είναι μικρότερες από τις διαθέσιμες ποσότητες. Ως εκ τούτου, κρίνεται σκόπιμο να προσδιοριστούν οι ποσότητες για τις οποίες δεν υποβλήθηκαν αιτήσεις και να προστεθούν οι τελευταίες στην ποσότητα που καθορίζεται για την επόμενη υποπερίοδο ποσόστωσης.

(3)

Για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα του μέτρου, ο παρών κανονισμός πρέπει να αρχίσει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/10

(1)

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) στοχεύει να παρέχει στήριξη στους εργαζομένους που απολύονται και στους αυτοαπασχολούμενους των οποίων η δραστηριότητα έχει διακοπεί ως αποτέλεσμα μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών της μορφής του παγκόσμιου εμπορίου που οφείλονται στην παγκοσμιοποίηση, ως αποτέλεσμα συνέχισης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης ή ως αποτέλεσμα μιας νέας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, και να τους βοηθήσει να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας.

(2)

Το ΕΤΠ δεν πρέπει να υπερβαίνει το μέγιστο ετήσιο ποσό των 150 εκατομμυρίων EUR (τιμές 2011), όπως ορίζεται στο άρθρο 12 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 1311/2013 του Συμβουλίου (3).

(3)

Στις 19 Νοεμβρίου 2015 η Γαλλία υπέβαλε την αίτηση EGF/2015/010 FR/ MoryGlobal για χρηματοδοτική συνεισφορά από το ΕΤΠ, κατόπιν απολύσεων στη MoryGlobal SAS στη Γαλλία. Η αίτηση αυτή συμπληρώθηκε με πρόσθετες πληροφορίες που υποβλήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1309/2013. Η εν λόγω αίτηση πληροί τις απαιτήσεις που ισχύουν για τον καθορισμό χρηματοδοτικής συνεισφοράς από το ΕΤΠ, οι οποίες ορίζονται στο άρθρο 13 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1309/2013.

(4)

Επομένως, θα πρέπει να κινητοποιηθεί το ΕΤΠ για τη χορήγηση χρηματοδοτικής συνεισφοράς ποσού 5 146 800 EUR σχετικά με την αίτηση που υπέβαλε η Γαλλία.

(5)

Προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος που χρειάζεται για την κινητοποίηση του ΕΤΠ, η παρούσα απόφαση θα πρέπει να εφαρμοστεί από την ημερομηνία της έκδοσής της,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/12

(1)

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) στόχο έχει να παρέχει στήριξη σε εργαζομένους που απολύονται και σε αυτοαπασχολούμενους των οποίων η δραστηριότητα έχει παύσει ως αποτέλεσμα μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου που οφείλονται στην παγκοσμιοποίηση, ως αποτέλεσμα της συνέχισης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης ή ως αποτέλεσμα μιας νέας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, και να τους βοηθά να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας.

(2)

Το ΕΤΠ δεν πρέπει να υπερβαίνει το μέγιστο ετήσιο ποσό των 150 εκατομμυρίων EUR (τιμές 2011), όπως ορίζεται στο άρθρο 12 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 1311/2013 του Συμβουλίου (3).

(3)

Στις 26 Νοεμβρίου 2015, η Ελλάδα υπέβαλε την αίτηση EGF/2015/011 GR/Supermarket Larissa για χρηματοδοτική συνεισφορά από το ΕΤΠ, μετά τις απολύσεις στη Σουπερμάρκετ Λάρισα ΑΒΕΕ στην Ελλάδα. Η αίτηση αυτή συμπληρώθηκε με πρόσθετες πληροφορίες που υποβλήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1309/2013. Η εν λόγω αίτηση ικανοποιεί τις απαιτήσεις που ισχύουν για τον καθορισμό χρηματοδοτικής συνεισφοράς από το ΕΤΠ, οι οποίες ορίζονται στο άρθρο 13 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1309/2013.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, η Ελλάδα αποφάσισε να παράσχει εξατομικευμένες υπηρεσίες, συγχρηματοδοτούμενες από το ΕΤΠ, και σε 543 νέους που βρίσκονται εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης ή κατάρτισης (EAEK).

(5)

Επομένως, θα πρέπει να κινητοποιηθεί το ΕΤΠ για τη χορήγηση χρηματοδοτικής συνεισφοράς ποσού 6 468 000 EUR όσον αφορά την αίτηση που υπέβαλε η Ελλάδα.

(6)

Προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος που χρειάζεται για την κινητοποίηση του ΕΤΠ, η παρούσα απόφαση πρέπει να ισχύσει από την ημερομηνία έκδοσής της,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/14

(1)

Στις 26 Ιανουαρίου 2015, στις 5 Φεβρουαρίου 2015 και στις 23 Ιουνίου 2015 το Συμβούλιο εξέδωσε τις αποφάσεις (ΕΕ) 2015/116 (1), 2015/190 (2) και 2015/994 (3) για τον διορισμό των τακτικών και αναπληρωματικών μελών στην Επιτροπή των Περιφερειών για την περίοδο από τις 26 Ιανουαρίου 2015 έως τις 25 Ιανουαρίου 2020. Στις 9 Οκτωβρίου 2015, με την απόφαση (ΕΕ) 2015/1915 του Συμβουλίου (4), ο κ. Esteban MAS PORTELL αντικαταστάθηκε από τον κ. Marc PONS i PONS ως αναπληρωματικό μέλος.

(2)

Μία θέση αναπληρωματικού μέλους στην Επιτροπή των Περιφερειών έμεινε κενή λόγω της λήξης της θητείας του κ. Marc PONS i PONS,

—

η κ. Pilar COSTA i SERRA, Consejera de Presidencia del Gobierno de las Islas Baleares.

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/15

(1)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 θεσπίζεται το κοινοτικό σύστημα πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης (ΠΛΑ) αλιείας.

(2)

Το κεφάλαιο VI του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 προβλέπει τη διαδικασία σχετικά με τον χαρακτηρισμό των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών και τις ενέργειες που απαιτούνται σε σχέση με τις χώρες που έχουν χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες, και προβλέπει την κατάρτιση καταλόγου μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τη διαδικασία διαγραφής από τον κατάλογο των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών και τη δημοσίευση του καταλόγου των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών και την ενδεχόμενη λήψη επειγόντων μέτρων.

(3)

Σύμφωνα με το άρθρο 32 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 με την απόφαση της 15ης Νοεμβρίου 2012 (2) («απόφαση της 15ης Νοεμβρίου 2012»), η Επιτροπή γνωστοποίησε, σε οκτώ τρίτες χώρες τη δυνατότητα να χαρακτηρισθούν ως χώρες τις οποίες η Επιτροπή θεωρεί μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες. Η Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σρι Λάνκα συγκαταλεγόταν μεταξύ των εν λόγω χωρών.

(4)

Στην απόφαση της 15ης Νοεμβρίου 2012, η Επιτροπή συμπεριέλαβε τις πληροφορίες σχετικά με τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά και τις εκτιμήσεις οι οποίες στηρίζουν την εν λόγω δυνατότητα.

(5)

Επίσης, στις 15 Νοεμβρίου 2012, η Επιτροπή ενημέρωσε με ξεχωριστές επιστολές τις οκτώ τρίτες χώρες ότι εξέταζε το ενδεχόμενο χαρακτηρισμού τους ως μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών. Μεταξύ των χωρών αυτών συγκαταλεγόταν η Σρι Λάνκα.

(6)

Με την εκτελεστική απόφαση 2014/715/ΕΕ (3), η Επιτροπή χαρακτήρισε τη Σρι Λάνκα ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα στην καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας. Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1005/2008, η Επιτροπή ανέφερε τους λόγους για τους οποίους θεώρησε ότι η Σρι Λάνκα δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς, για λήψη μέτρων πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της ΠΛΑ αλιείας.

(7)

Σύμφωνα με το άρθρο 33 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008, το Συμβούλιο, με την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2015/200 (4), τροποποίησε τον κατάλογο των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών στην καταπολέμηση της ΠΛΑ προσθέτοντας τη Σρι Λάνκα.

(8)

Μετά την εν λόγω τροποποίηση, η Επιτροπή πρόσφερε στη Σρι Λάνκα τη δυνατότητα να συνεχίσει τον διάλογο σύμφωνα με τις ουσιαστικές και διαδικαστικές απαιτήσεις που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1005/2008. Η Επιτροπή εξακολούθησε να αναζητεί όλες τις πληροφορίες που θεώρησε αναγκαίες και να επαληθεύει την εγκυρότητά τους, συμπεριλαμβανομένων των προφορικών και γραπτών παρατηρήσεων, έχοντας ως στόχο να δώσει στη Σρι Λάνκα τη δυνατότητα να διορθώσει την κατάσταση που δικαιολόγησε την εγγραφή της στον κατάλογο και να λάβει συγκεκριμένα μέτρα ικανά να αποκαταστήσουν τις εντοπισθείσες αδυναμίες. Η εν λόγω διαδικασία κατέληξε στη διαπίστωση της Επιτροπής ότι η Σρι Λάνκα επανόρθωσε την κατάσταση και έλαβε διορθωτικά μέτρα.

(9)

Σύμφωνα με το άρθρο 34 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008, το Συμβούλιο θα πρέπει συνεπώς να τροποποιήσει την εκτελεστική απόφαση 2014/170/ΕΕ (5) διαγράφοντας τη Σρι Λάνκα από τον κατάλογο των μη- συνεργαζόμενων τρίτων χωρών.

(10)

Μετά την έκδοση της παρούσας απόφασης με την οποία διαγράφεται η Σρι Λάνκα από τον κατάλογο των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, σύμφωνα με το άρθρο 34 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008, η εκτελεστική απόφαση 2014/715/ΕΕ, με την οποία η Σρι Λάνκα χαρακτηρίζεται ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα καθίσταται άνευ αντικειμένου.

(11)

Μετά την έκδοση της εκτελεστικής απόφασης 2014/715/ΕΕ και της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2015/200, η Επιτροπή συνέχισε τον διάλογο με τη Σρι Λάνκα. Ειδικότερα, η Σρι Λάνκα φαίνεται ότι έχει υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της που υπέχει βάσει του διεθνούς δικαίου και ότι έχει εγκρίνει κατάλληλο νομικό πλαίσιο για την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας. Εισήγαγε κατάλληλο και αποτελεσματικό καθεστώς παρακολούθησης, ελέγχου και επιθεώρησης, θεσπίζοντας ημερολόγια για την καταγραφή των στοιχείων που αφορούν τα αλιεύματα, καθώς και διακριτικό κλήσεως ασυρμάτου των αλιευτικών σκαφών και εξοπλισμό για το σύνολο του στόλου ανοικτής θαλάσσης με σύστημα παρακολούθησης σκαφών («VMS»). Δημιούργησε αποτρεπτικό σύστημα κυρώσεων, αναθεώρησε το νομικό πλαίσιο όσον αφορά την αλιεία και διασφάλισε την ορθή εφαρμογή του συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων. Επιπλέον, η Σρι Λάνκα συνέχισε να βελτιώνειτη συμμόρφωσή της ως προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της, στις οποίες περιλαμβάνονται και εκείνες που απορρέουν από συστάσεις και ψηφίσματα περιφερειακών οργανώσεων διαχείρισης της αλιείας («ΠΟΔΑ»), όπως τα μέτρα ελέγχου από το κράτος σημαίας και τη μεταφορά των κανόνων των ΠΟΔΑ στη νομοθεσία της Σρι Λάνκα και εξέδωσε εθνικό σχέδιο δράσης για την πάταξη της ΠΛΑ, σύμφωνα με το διεθνές σχέδιο δράσης κατά της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας των Ηνωμένων Εθνών.

(12)

Η Επιτροπή εξέτασε τη συμμόρφωση της Σρι Λάνκα προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της ως κράτους σημαίας, κράτους λιμένος, παράκτιου κράτους ή κράτους αγοράς σύμφωνα με τα πορίσματα της απόφασης της 15ης Νοεμβρίου 2012, της εκτελεστικής απόφασης 2014/715/ΕΕ και της απόφασης (ΕΕ) 2015/200 και σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες που διαβίβασε η Σρι Λάνκα. Εξέτασε επίσης τα μέτρα που ελήφθησαν για να διορθωθεί η κατάσταση, καθώς και τις εγγυήσεις που παρείχαν οι αρμόδιες αρχές της Σρι Λάνκα.

(13)

Με βάση τα προαναφερόμενα, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, η Σρι Λάνκα μετάτα μέτρα που έλαβε με βάση τις υποχρεώσεις της ως κράτος σημαίας, συμμορφώνεται επαρκώς προς τα άρθρα 94, 117 και 118 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και τα άρθρα 18, 19, 20 και 23 της συμφωνίας των Ηνωμένων Εθνών για τα ιχθυαποθέματα. Η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία που προέβαλε η Σρι Λάνκα αποδεικνύουν ότι η κατάσταση που δικαιολόγησε την εγγραφή της στον κατάλογο έχει διορθωθεί και ότι η Σρι Λάνκα έχει λάβει συγκεκριμένα μέτρα ικανά να εξασφαλίσουν μόνιμη βελτίωση της κατάστασης.

(14)

Με βάση τα προαναφερόμενα και σύμφωνα με το άρθρο 34 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008, το Συμβούλιο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Σρι Λάνκα διαγράφεται από τον κατάλογο των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών. Η εκτελεστική απόφαση 2014/170/ΕΕ πρέπει επομένως να τροποιηθεί αναλόγως.

(15)

Η παρούσα απόφαση δεν αποκλείει τυχόν μεταγενέστερες ενέργειες από την πλευρά του Συμβουλίου ή της Επιτροπής, σύμφωνα με το κεφάλαιο VI του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008, σε περίπτωση που αποδειχθεί βάσει πραγματικών στοιχείων ότι η Σρι Λάνκα δεν πληροί τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς, για την ανάληψη δράσης, την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας.

(16)

Υπό το πρίσμα των δυσμενών συνεπειών που συνδέονται με την εγγραφή στον κατάλογο ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα, είναι σκόπιμο να εφαρμοστεί άμεσα η διαγραφή της Σρι Λάνκα από τον κατάλογο στον οποίο είχε περιληφθεί ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/18

(1)

Στις 18 Μαΐου 2015 το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/778 (1).

(2)

Στις 23 Μαΐου 2016 το Συμβούλιο, στα συμπεράσματά του για την Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εκπεφρασμένη προθυμία του Προέδρου του Προεδρικού Συμβουλίου της κυβέρνησης εθνικής ενότητας της Λιβύης να συνεργασθεί με την Ένωση βάσει των εν λόγω συμπερασμάτων και συμφώνησε να παρατείνει την εντολή της Επιχείρησης Sophia της Eunavfor MED κατά ένα έτος και, διατηρώντας την εστίαση στη βασική εντολή της, να προσθέσει δύο επικουρική καθήκοντα:

(3)

Το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ επέβαλε, τροποποίησε και επανεπιβεβαίωσε το εμπάργκο όπλων κατά της Λιβύης μέσω των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ (ΑΣΑΗΕ) 1970 (2011), 1973 (2011), 2009 (2011), 2040 (2012), 2095 (2013), 2144 (2014), 2174 (2014), 2213 (2015), 2214 (2015) και 2278 (2016).

(4)

Στις 14 Ιουνίου 2016 το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ εξέδωσε την ΑΣΑΗΕ 2292 (2016) για το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, όπου εξέφραζε συγκεκριμένα την ανησυχία ότι η κατάσταση στη Λιβύη επιδεινώνεται από το λαθρεμπόριο παράνομων όπλων και σχετικού άψυχου υλικού.

(5)

Το Συμβούλιο υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη να αρχίσει η επιχειρησιακή εφαρμογή των δύο υποστηρικτικών καθηκόντων πριν από τη λήξη της αρχικής εντολής της Επιχείρησης Sophia της Eunavfor MED.

(6)

Η απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/778 θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως,

1)

Το άρθρο 1 παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1.   Η Ένωση διεξάγει στρατιωτική επιχείρηση διαχείρισης κρίσεων που συμβάλλει στην εξάρθρωση του επιχειρηματικού μοντέλου των δικτύων παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων στη Νότια Κεντρική Μεσόγειο (Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED), η οποία επιτυγχάνεται καταβάλλοντας συστηματικές προσπάθειες για την αναγνώριση, κατάληψη και καταστροφή σκαφών και περιουσιακών στοιχείων που χρησιμοποιούνται ή υπάρχουν υπόνοιες ότι χρησιμοποιούνται από τους διακινητές και τους λαθρεμπόρους, σύμφωνα με το ισχύον διεθνές δίκαιο, μεταξύ άλλων της UNCLOS και τυχόν αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Προς τον σκοπό αυτό, η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED παρέχει επίσης εκπαίδευση στην ακτοφυλακή και το πολεμικό ναυτικό της Λιβύης. Επιπλέον, η επιχείρηση συμβάλλει στην πρόληψη του λαθρεμπορίου όπλων στο συμφωνημένο θέατρο επιχειρήσεών της σύμφωνα με την ΑΣΑΗΕ 1970 (2011) και τις επακόλουθες αποφάσεις για το εμπάργκο όπλων κατά της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένης της ΑΣΑΗΕ 2292 (2016).».

2)

Στο άρθρο 2 παράγραφος 2, η πρώτη περίοδος αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Όσον αφορά τα κύρια καθήκοντά της σχετικά με την παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων, η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED διεξάγεται σε διαδοχικές φάσεις και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου.».

3)

Παρεμβάλλονται τα ακόλουθα άρθρα:

«Άρθρο 2α

Οικοδόμηση ικανοτήτων και εκπαίδευση της ακτοφυλακής και του πολεμικού ναυτικού της Λιβύης

1.   Ως υποστηρικτικό καθήκον, η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED βοηθά στην ανάπτυξη των ικανοτήτων και στην εκπαίδευση της ακτοφυλακής και του πολεμικού ναυτικού της Λιβύης σχετικά με τα καθήκοντα επιβολής του νόμου στη θάλασσα, ιδίως για την πρόληψη της παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων.

2.   Όταν η ΕΠΑ αποφασίσει ότι έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες προετοιμασίες, ιδίως όσον αφορά τη συγκρότηση δυνάμεων και τις διαδικασίες ελέγχου για τους ασκουμένους, το υποστηρικτικό καθήκον που αναφέρεται στην παράγραφο 1 επιτελείται στα ανοικτά στο συμφωνημένο θέατρο επιχειρήσεων της Επιχείρησης Sophia της Eunavfor MED όπως ορίζεται στα σχετικά έγγραφα σχεδιασμού.

3.   Το υποστηρικτικό καθήκον που αναφέρεται στην παράγραφο 1 μπορεί επίσης να επιτελείται στην επικράτεια της Λιβύης ή τρίτου κράτους υποδοχής που συνορεύει με τη Λιβύη, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων της, κατόπιν σχετικής απόφασης της ΕΠΑ μετά από εκτίμηση από το Συμβούλιο, βάσει πρόσκλησης της Λιβύης ή του ενδιαφερόμενου κράτους υποδοχής και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

4.   Λαμβάνοντας υπόψη τις εξαιρετικές επιχειρησιακές απαιτήσεις, μέρος του υποστηρικτικού καθήκοντος που αναφέρεται στην παράγραφο 1 μπορεί να διεξαχθεί, κατόπιν πρόσκλησης, εντός κράτους μέλους, μεταξύ άλλων σε σχετικά κέντρα εκπαίδευσης.

5.   Στον βαθμό που τούτο απαιτείται από το υποστηρικτικό καθήκον που αναφέρεται στην παράγραφο 1, η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED μπορεί να συλλέγει, να αποθηκεύει και να μοιράζεται με τα κράτη μέλη, την UNSMIL, την Ευρωπόλ και τη Frontex τις πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, που συλλέγονται για τις διαδικασίες ελέγχου πιθανών ασκουμένων, εφόσον έχουν δηλώσει γραπτώς τη συναίνεσή τους. Επιπλέον, η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED μπορεί να συλλέγει και να αποθηκεύει τις απαιτούμενες ιατρικές πληροφορίες και τα απαιτούμενα βιομετρικά δεδομένα των ασκουμένων κατόπιν γραπτής συναίνεσής τους.

Άρθρο 2β

Συμβολή στην ανταλλαγή πληροφοριών και εφαρμογή του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ ανοικτά των ακτών της Λιβύης

1.   Στο πλαίσιο του υποστηρικτικού καθήκοντός της να συμβάλει στην επιβολή του εμπάργκο όπλων των ΗΕ στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED συλλέγει και μοιράζεται πληροφορίες με σχετικούς εταίρους και οργανισμούς μέσω των μηχανισμών στα έγγραφα σχεδιασμού, προκειμένου να συμβάλει στη συνολική επίγνωση της κατάστασης στη θάλασσα στο συμφωνημένο θέατρο επιχειρήσεων όπως ορίζεται στα σχετικά έγγραφα σχεδιασμού. Σε περίπτωση που οι πληροφορίες αυτές είναι διαβαθμισμένες μέχρι και το επίπεδο “RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, μπορούν να ανταλλάσσονται με τους σχετικούς εταίρους και οργανισμούς σύμφωνα με την απόφαση 2013/488/ΕΕ και βάσει διακανονισμών που συνάπτονται μεταξύ του ΥΕ και των εν λόγω εταίρων, τηρουμένων πλήρως των αρχών της αμοιβαιότητας και της συμμετοχικότητας. Οι διαβαθμισμένες πληροφορίες που έχουν παραληφθεί αποτελούν αντικείμενο χειρισμού από την Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED χωρίς καμία διάκριση μεταξύ του προσωπικού της και αποκλειστικά με βάση τις επιχειρησιακές απαιτήσεις.

2.   Όταν η ΕΠΑ αποφασίσει ότι πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις, η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED ξεκινά, εντός του συμφωνημένου θεάτρου επιχειρήσεων, όπως ορίζεται στα σχετικά έγγραφα σχεδιασμού, στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, επιθεωρήσεις σκαφών τα οποία αποπλέουν από τη Λιβύη ή κατευθύνονται προς αυτήν, εφόσον υπάρχουν βάσιμοι λόγοι ότι τα εν λόγω σκάφη μεταφέρουν όπλα ή σχετικό άψυχο υλικό προς ή από τη Λιβύη, άμεσα ή έμμεσα, παραβιάζοντας το εμπάργκο όπλων κατά της Λιβύης, και διεξάγει τις σχετικές δράσεις για την κατάσχεση και τη διάθεση των ειδών αυτών, μεταξύ άλλων προκειμένου να εκτρέπονται τα σκάφη αυτά και τα πληρώματά τους προς ένα κατάλληλο λιμάνι ώστε να διευκολύνεται η διάθεση αυτή, με τη συναίνεση του κράτους του λιμένα, σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης 2292 (2016) του ΣΑΗΕ.

3.   Σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της ΑΣΑΗΕ 2292 (2016), η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED μπορεί, κατά τη διάρκεια επιθεωρήσεων που πραγματοποιούνται σύμφωνα με την παράγραφο 2, να συλλέγει αποδεικτικά στοιχεία συνδεόμενα άμεσα με τη μεταφορά αντικειμένων που απαγορεύονται σύμφωνα με το εμπάργκο όπλων κατά της Λιβύης. Μπορεί να διαβιβάζει τα στοιχεία αυτά στις αρμόδιες αρχές επιβολής του νόμου των κρατών μελών και/ή των αρμόδιων οργανισμών της Ένωσης.».

4)

Στο άρθρο 11, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2.   Για την περίοδο από τις 18 Μαΐου 2015 έως τις 27 Ιουλίου 2016, το ποσό δημοσιονομικής αναφοράς για τις κοινές δαπάνες της Επιχείρησης Sophia της Eunavfor MED ανέρχεται σε 11,82 εκατ. EUR. Το ποσοστό του ποσού αναφοράς που αναφέρεται στο άρθρο 25 παράγραφος 1 της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2015/528 ορίζεται σε 70 % για αναλήψεις υποχρεώσεων και σε 40 % για πληρωμές.».

5)

Στο άρθρο 11, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

«3.   Για την περίοδο από τις 28 Ιουλίου 2016 έως τις 27 Ιουλίου 2017, το ποσό δημοσιονομικής αναφοράς για τις κοινές δαπάνες της Επιχείρησης Sophia της Eunavfor MED ανέρχεται σε 6 700 000 EUR. Το ποσοστό του ποσού δημοσιονομικής αναφοράς που αναφέρεται στο άρθρο 25 παράγραφος 1 της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2015/528 ορίζεται σε 0 % για αναλήψεις υποχρεώσεων και σε 0 % για πληρωμές.».

6)

Στο άρθρο 12, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

«3α.   Σε περίπτωση ειδικής επιχειρησιακής ανάγκης, ο ΥΕ εξουσιοδοτείται να κοινοποιεί στις νόμιμες λιβυκές αρχές οποιεσδήποτε διαβαθμισμένες πληροφορίες της ΕΕ έως τη διαβάθμιση “RESTREINT UE/EU RESTRICTED” που έχουν παραχθεί για τους σκοπούς της Επιχείρησης Sophia της Eunavfor MED, σύμφωνα με την απόφαση 2013/488/ΕΕ. Για τον σκοπό αυτόν, καθορίζονται ρυθμίσεις μεταξύ του ΥΕ και των αρμόδιων αρχών της Λιβύης.».

7)

Στο άρθρο 13, το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Η Επιχείρηση Sophia της Eunavfor MED λήγει στις 27 Ιουλίου 2017.».

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/21

(1)

Στις 12 Φεβρουαρίου 2008, το Συμβούλιο υιοθέτησε την κοινή θέση 2008/109/ΚΕΠΠΑ (1) για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λιβερίας που προέβλεπε εμπάργκο όπλων.

(2)

Στις 25 Μαΐου 2016, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε την ΑΣΑΗΕ 2288 (2016) σχετικά με τη Λιβερία για τον τερματισμό, με άμεση ισχύ, των μέτρων για τα όπλα που ορίζονταν προηγουμένως στην παράγραφο 2 της ΑΣΑΗΕ 1521 (2003) και τροποποιήθηκαν με τις παραγράφους 1 και 2 της ΑΣΑΗΕ 1683 (2006), την παράγραφο 1 στοιχείο β) της ΑΣΑΗΕ 1731 (2006), τις παραγράφους 3, 4, 5 και 6 της ΑΣΑΗΕ 1903 (2009), την παράγραφο 3 της ΑΣΑΗΕ 1961 (2010) και την παράγραφο 2 στοιχείο β) της ΑΣΑΗΕ 2128 (2013).

(3)

Επομένως, η κοινή θέση 2008/109/ΚΕΠΠΑ πρέπει να καταργηθεί,

21.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 162/22

(1)

Οι γενικοί κανόνες που αφορούν τις δραστηριότητες εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων στην Ουγγαρία περιλαμβάνονται στον νόμο περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων (2), του 1993, (εφεξής: «νόμος περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων»). Ο νόμος περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων διακρίνει μεταξύ δύο διαφορετικών νομικών μέσων: τις δραστηριότητες εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων βάσει i) παραχώρησης (3) και ii) άδειας εκμετάλλευσης (4). Και στις δύο περιπτώσεις, η εξόρυξη ορυκτών πρώτων υλών υπόκειται σε μεταλλευτικό τέλος, που καταβάλλεται στο κράτος με βάση ποσοστό της αξίας των εξορυσσόμενων ορυκτών.

(2)

Ο νόμος περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων ορίζει ότι σε περίπτωση που επιχείρηση εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, η οποία λειτουργεί με άδεια εκμετάλλευσης, δεν ξεκινήσει τις διαδικασίες εξόρυξης εντός 5 ετών από την ημερομηνία έκδοσης της άδειας, το δικαίωμα εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων ανακαλείται. Ωστόσο, δυνάμει της ενότητας 26/A. (5) του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, η προθεσμία δύναται να παραταθεί με συμφωνία μεταξύ της αρχής εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων και της επιχείρησης εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων. Στην περίπτωση αυτή, η εξορυκτική επιχείρηση καταβάλλει τέλος που είναι υψηλότερο από εκείνο που ίσχυε τη στιγμή της αρχικής αίτησης, αλλά όχι περισσότερο από 1,2 φορές το αρχικό καταβλητέο τέλος.

(3)

Η ουγγρική Εταιρεία Πετρελαίου και Αερίου ΑΕ (στα ουγγρικά: «Magyar Olaj- és Gázipari Nyrt.», εφεξής «MOL») έχει επανειλημμένως λάβει άδεια εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Δεδομένου ότι η MOL δεν άρχισε, εντός πέντε ετών από την απόκτηση της άδειας, την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, στις 22 Δεκεμβρίου 2005 ο αρμόδιος υπουργός συνήψε με την MOL συμφωνία παράτασης (εφεξής «η συμφωνία του 2005»). Η συμφωνία του 2005 προέβλεπε την καταβολή, έως το 2020, ετήσιου τέλους παράτασης το οποίο υπολογίστηκε με χρήση του τέλους αδείας ύψους 12 %, το οποίο ίσχυε για την αρχική άδεια εκμετάλλευσης, πολλαπλασιαζόμενου επί συντελεστή κυμαινόμενου από 1,020 έως 1,050).

(4)

Βάσει της τροποποίησης του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, που τέθηκε σε ισχύ στις 8 Ιανουαρίου 2008 (εφεξής «η τροποποίηση του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων»), το μεταλλευτικό τέλος για την απόκτηση άδειας εκμετάλλευσης αυξήθηκε από το 12 % στο 30 % της αξίας των εξορυχθεισών ορυκτών πρώτων υλών (5). Το αυξημένο τέλος δεν ίσχυε για τους φορείς εκμετάλλευσης των οποίων οι άδειες εκμετάλλευσης είχαν προηγουμένως παραταθεί.

(5)

Στις 13 Ιανουαρίου 2009, η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης, σύμφωνα με το άρθρο 108 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (6) (ΣΛΕΕ), όσον αφορά τα μέτρα κρατικής ενίσχυσης που εφαρμόστηκαν από την Ουγγαρία, κατά τους ισχυρισμούς, υπέρ της MOL. Η απόφαση της Επιτροπής, της 13ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.24571 (πρώην C-1/09 και πρώην NN 69/08) δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 28 Μαρτίου 2009 (7).

(6)

Στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας, η Επιτροπή εξέφρασε ανησυχίες για το ενδεχόμενο η σειρά μέτρων που είχαν ληφθεί από την Ουγγαρία να είχε παράσχει επιλεκτικό πλεονέκτημα στη MOL. Η σειρά μέτρων συνίστατο σε δύο στοιχεία: στη συμφωνία του 2005 και στην τροποποίηση του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων. Σύμφωνα με την προκαταρκτική εκτίμηση της Επιτροπής, οι ουγγρικές αρχές αντιμετώπισαν τη MOL ευνοϊκότερα από ό,τι τους ανταγωνιστές της οι οποίοι δραστηριοποιούνται βάσει του ίδιου συστήματος αδειοδότησης.

(7)

Με την απόφαση 2011/88/ΕΕ (8) που εξέδωσε η Επιτροπή σχετικά με την κρατική ενίσχυση που χορηγήθηκε από την Ουγγαρία στη MOL, SA.24571 (πρώην C-1/09 και πρώην NN 69/08) (εφεξής «η επίδικη απόφαση»), η Επιτροπή διαπίστωσε ότι το μέτρο υπέρ της MOL, δηλαδή ο συνδυασμός της συμφωνίας του 2005 και της τροποποίησης του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, συνιστά κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά, δυνάμει του άρθρου 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ. Η Επιτροπή κάλεσε την Ουγγαρία να ανακτήσει την ενίσχυση από τη MOL, προκειμένου να αποκατασταθεί η κατάσταση που επικρατούσε στην αγορά πριν από τη χορήγηση της ενίσχυσης (9).

(8)

Κατόπιν προσφυγής που άσκησε η MOL, το Γενικό Δικαστήριο, με απόφαση που εξέδωσε στις 12 Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση T-499/10 (10), ακύρωσε την επίδικη απόφαση, θεωρώντας ότι ο επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου δεν μπορούσε να εκληφθεί ως αποδεδειγμένος.

(9)

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η συμφωνία του 2005 δεν είχε επιλεκτικό χαρακτήρα. Πράγματι, το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η διακριτική ευχέρεια που έχουν οι ουγγρικές αρχές τούς επέτρεπε να εξασφαλίσουν ίση μεταχείριση μεταξύ των μεταλλευτικών εταιρειών που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το Δικαστήριο, το γεγονός ότι, εάν συνθήκες εξωτερικές σε συμφωνία η οποία δεν συνεπάγεται κρατική ενίσχυση μεταβληθούν αργότερα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το συμβαλλόμενο μέρος της εν λόγω συμφωνίας να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με άλλους φορείς οι οποίοι δεν έχουν συνάψει ανάλογη συμφωνία, δεν αρκεί ώστε η συμφωνία και η συνακόλουθη μεταβολή των συνθηκών που είναι εξωτερικές στην εν λόγω συμφωνία να χαρακτηριστούν ως κρατικές ενισχύσεις.

(10)

Με την απόφασή του, της 4ης Ιουνίου 2015, στην υπόθεση C-15/14 P (11), το Δικαστήριο επιβεβαίωσε την απόφαση με την οποία το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την επίδικη απόφαση.

(11)

Με την απόφασή του, το Δικαστήριο επιβεβαίωσε την εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου ότι ο επιλεκτικός χαρακτήρας της συμφωνίας του 2005 δεν μπορούσε να εκληφθεί ως αποδεδειγμένος και ότι ο συνδυασμός της συμφωνίας του 2005 και της τροποποίησης του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ενιαία κρατική ενίσχυση, κατά την έννοια του άρθρου 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ.

(12)

Το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι υφίσταται μια θεμελιώδης διαφορά στην εξέταση του επιλεκτικού χαρακτήρα, αφενός, γενικών καθεστώτων απαλλαγών ή εκπτώσεων, τα οποία, εξ ορισμού, παρέχουν αυτομάτως πλεονέκτημα, και, αφετέρου, ενδοτικού χαρακτήρα διατάξεων του εθνικού δικαίου, οι οποίες προβλέπουν την επιβολή πρόσθετων επιβαρύνσεων. Στην περίπτωση κατά την οποία οι εθνικές αρχές επιβάλλουν πρόσθετα τέλη για να εξασφαλίσουν την ίση μεταχείριση των οικονομικών φορέων, το γεγονός και μόνον ότι οι εν λόγω αρχές διαθέτουν διακριτική ευχέρεια, η οποία προσδιορίζεται από τον νόμο και δεν είναι απεριόριστη, δεν αρκεί για να αποδειχθεί ο επιλεκτικός χαρακτήρας του σχετικού καθεστώτος.

(13)

Σύμφωνα με το Δικαστήριο, για τον προαναφερόμενο λόγο, η υπό κρίση υπόθεση μπορεί να διακριθεί από υποθέσεις στις οποίες η άσκηση της εν λόγω διακριτικής ευχέρειας συνδέεται με την παροχή πλεονεκτήματος υπέρ συγκεκριμένου οικονομικού φορέα (12).

(14)

Επιπλέον, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το νομικό πλαίσιο που προβλέπει τη δυνατότητα των εθνικών αρχών να διασφαλίζουν την ίση μεταχείριση οικονομικών φορέων, επιβάλλοντας πρόσθετα τέλη, θα μπορούσε να θεωρηθεί επιλεκτικό μόνον εφόσον, κατά την άσκηση της διακριτικής τους ευχέρειας, οι ουγγρικές αρχές επεφύλασσαν ευνοϊκότερη μεταχείριση σε ορισμένους οικονομικούς φορείς, χωρίς να συντρέχουν αντικειμενικοί λόγοι.

(15)

Το Δικαστήριο επισήμανε ότι, στην υπό κρίση υπόθεση, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι ουγγρικές αρχές, κατά την άσκηση του δικαιώματός τους να αυξήσουν τα μεταλλευτικά τέλη σε περίπτωση παράτασης της άδειας εκμετάλλευσης, είχαν αδικαιολόγητα επιφυλάξει ευνοϊκή μεταχείριση στη MOL (13).

(16)

Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το νομικό πλαίσιο που διέπει τη σύναψη των συμφωνιών παράτασης δεν μπορεί να θεωρηθεί επιλεκτικό στην υπό κρίση υπόθεση.

(17)

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι τα ως άνω μέτρα συνιστούν από κοινού ενιαίο μέτρο ενίσχυσης, το Δικαστήριο παρέπεμψε στη νομολογία, αναφέροντας ότι ενιαία ενίσχυση μπορεί να αποτελείται από συνδυασμό στοιχείων, υπό την προϋπόθεση ότι παρουσιάζουν, λόγω ιδίως της χρονολογικής αλληλουχίας τους, του σκοπού τους και της καταστάσεως της επιχειρήσεως κατά τον χρόνο των παρεμβάσεων, τόσο στενούς δεσμούς ώστε να είναι αδύνατο να διαχωριστούν (14).

(18)

Στην υπό κρίση υπόθεση, ωστόσο, το Δικαστήριο επισήμανε ότι η αύξηση των μεταλλευτικών τελών, η οποία ετέθη σε ισχύ το 2008, επήλθε στο πλαίσιο αυξήσεως των διεθνών τιμών του αργού πετρελαίου, δηλαδή το κράτος άσκησε την κανονιστική του αρμοδιότητα κατά τρόπο αντικειμενικά δικαιολογημένο, ακολουθώντας την εξέλιξη της αγοράς. Εξάλλου, δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι η συμφωνία του 2005 είχε συναφθεί ενόψει της τροποποίησης του 2008 (15).

(19)

Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, μεταξύ της συμφωνίας του 2005 και της τροποποίησης του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, δεν υπήρχε χρονική και/ή λειτουργική συνάφεια εξαιτίας της οποίας αυτές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ενιαία κρατική ενίσχυση.

(20)

Δεδομένης της ακύρωσης την επίδικης απόφασης από το Δικαστήριο, η επίσημη διαδικασία εξέτασης παραμένει ανοικτή. Ούτε το Γενικό Δικαστήριο ούτε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αποφανθεί ότι, στην υπό κρίση υπόθεση, η απόφαση κίνησης της διαδικασίας ενέχει πλάνη. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή πρέπει να εκδώσει οριστική απόφαση για τη θεραπεία των ελλείψεων που διαπιστώθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(21)

Το άρθρο 107 παράγραφος 1 της Συνθήκης ορίζει ότι ενισχύσεις που χορηγούνται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη ή με κρατικούς πόρους και που νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό διά της ευνοϊκής μεταχειρίσεως ορισμένων επιχειρήσεων ή ορισμένων κλάδων παραγωγής είναι ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά, κατά το μέτρο που επηρεάζουν τις μεταξύ κρατών μελών συναλλαγές. Οι ως άνω προϋποθέσεις είναι σωρευτικές. Εφόσον δεν πληρούται μία από αυτές, το μέτρο δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, κατά την έννοια του άρθρου 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ.

(22)

Υπό τις περιστάσεις της υπό κρίση υποθέσεως, είναι σκόπιμο να περιοριστεί η εκτίμηση στο κριτήριο της επιλεκτικότητας.

(23)

Ένα μέτρο μπορεί να θεωρηθεί ως κρατική ενίσχυση μόνον εάν είναι ειδικό ή επιλεκτικό, με την έννοια ότι ευνοεί ορισμένες μόνο επιχειρήσεις ή την παραγωγή ορισμένων αγαθών.

(24)

Όπως αναφέρεται στις αιτιολογικές σκέψεις 12 και 13 ανωτέρω, η ενότητα 26/A. (5) του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων δεν συνιστά γενικό καθεστώς απαλλαγής ή έκπτωσης παρεχόμενης σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Τουναντίον: ο εν λόγω νόμος επιτρέπει στις ουγγρικές αρχές να επιβάλλουν υψηλότερο τέλος σε περίπτωση παράτασης των αδειών εκμετάλλευσης. Εξάλλου, εφαρμόζονται οι ίδιοι όροι έναντι όλων των οικονομικών φορέων που τελούν σε παρόμοια πραγματική και νομική κατάσταση.

(25)

Όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 14 και 15 ανωτέρω, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι ουγγρικές αρχές είχαν αδικαιολόγητα επιφυλάξει ευνοϊκή μεταχείριση στη MOL, σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον οικονομικό φορέα ο οποίες θα μπορούσε ενδεχομένως να βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση. Το γεγονός και μόνον ότι οι ουγγρικές αρχές, κατά τον καθορισμό του τέλους παράτασης, διαθέτουν κάποια διακριτική ευχέρεια, η οποία προσδιορίζεται από τον νόμο και δεν είναι απεριόριστη, δεν αρκεί για να αποδειχθεί ο επιλεκτικός χαρακτήρας του νομικού πλαισίου που καθορίζεται στην ενότητα 26/A. (5) του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων.

(26)

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι ο συνδυασμός της συμφωνίας του 2005 και της τροποποίησης του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων συνιστά από κοινού ενιαίο μέτρο ενίσχυσης, η Επιτροπή επισημαίνει ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, ενιαία ενίσχυση μπορεί να αποτελείται από συνδυασμό στοιχείων, υπό την προϋπόθεση ότι παρουσιάζουν, λόγω ιδίως της χρονολογικής αλληλουχίας τους, του σκοπού τους και της καταστάσεως της επιχειρήσεως κατά τον χρόνο των παρεμβάσεων, τόσο στενούς δεσμούς ώστε να είναι αδύνατο να διαχωριστούν (16).

(27)

Ωστόσο, στην υπό κρίση υπόθεση, όπως αναφέρεται ανωτέρω στην αιτιολογική σκέψη 18, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η Ουγγαρία υπέγραψε τη συμφωνία του 2005, ενώ είχε ήδη τότε την πρόθεση να αυξήσει εν συνεχεία τα μεταλλευτικά τέλη εις βάρος άλλων οικονομικών φορέων (τόσο εκείνων οι οποίοι, κατά τη χρονική στιγμή της σύναψης της συμφωνίας, είχαν ήδη δραστηριοποιηθεί στην αγορά όσο και των νεοεισερχόμενων). Η αύξηση των μεταλλευτικών τελών, που επιβλήθηκε με την τροποποίηση του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, πραγματοποιήθηκε σε πλαίσιο αύξησης των τιμών στην παγκόσμια αγορά.

(28)

Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την αιτιολογική σκέψη 19 ανωτέρω, δεδομένου ότι μεταξύ της συμφωνίας του 2005 και της τροποποίησης του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων δεν υπήρχε χρονική και/ή λειτουργική συνάφεια, αυτές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ενιαία κρατική ενίσχυση.

(29)

Με βάση τα ανωτέρω, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η σειρά μέτρων που έλαβε η Ουγγαρία το 2005 έναντι της MOL, δηλαδή η συμφωνία παράτασης του 2005 και η μετέπειτα τροποποίηση του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, δεν είχε επιλεκτικό χαρακτήρα.

(30)

Δεδομένου ότι η σειρά μέτρων, δηλαδή η συμφωνία παράτασης του 2005 και η μετέπειτα τροποποίηση του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, δεν έχει επιλεκτικό χαρακτήρα, δεν είναι απαραίτητο να εκτιμηθεί κατά πόσον πληρούνται οι υπόλοιπες προϋποθέσεις που καθορίζονται στο άρθρο 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ όσον αφορά την ύπαρξη κρατικής ενίσχυσης.

(31)

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η επανεξέταση της εικαζόμενης ενίσχυσης, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της απόφασης για την κίνηση της διαδικασίας, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το μέτρο υπέρ της MOL, δηλαδή ο συνδυασμός της συμφωνίας του 2005 και της τροποποίησης του 2008 του νόμου περί εκμετάλλευσης ορυχείων/λατομείων, δεν συνιστά κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά, δυνάμει του άρθρου 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ,