I Πράξεις για την ισχύ των οποίων απαιτείται δημοσίευση

28.12.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 381/1

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 2243/2004 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 22ας Δεκεμβρίου 2004

για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2505/96 σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης αυτόνομων κοινοτικών δασμολογικών ποσοστώσεων για ορισμένα αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 26,

την πρόταση της Επιτροπής,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Στις 20 Δεκεμβρίου 1996, το Συμβούλιο εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2505/96, σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης αυτόνομων κοινοτικών δασμολογικών ποσοστώσεων για ορισμένα αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα (1). Η κάλυψη των αναγκών εφοδιασμού της Κοινότητας όσον αφορά τα εν λόγω προϊόντα θα πρέπει να γίνει υπό τους ευνοϊκότερους κατά το δυνατόν όρους. Είναι σκόπιμο να ανοιχθούν νέες κοινοτικές δασμολογικές ποσοστώσεις με μειωμένο ή μηδενικό δασμό για τις αναγκαίες ποσότητες και να παραταθεί η ισχύς ορισμένων υφιστάμενων δασμολογικών ποσοστώσεων, χωρίς ωστόσο να διαταραχθούν οι αγορές των εν λόγω προϊόντων.

(2)	Ο όγκος των ποσοστώσεων για ορισμένες κοινοτικές δασμολογικές ποσοστώσεις δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες της κοινοτικής βιομηχανίας για την τρέχουσα περίοδο ποσόστωσης. Συνεπώς, θα πρέπει να αυξηθεί ο όγκος αυτών των ποσοστώσεων με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2005.

(3)

Δεν είναι πλέον προς το συμφέρον της Κοινότητας να συνεχίσει να παραχωρεί, το 2005, κοινοτικές δασμολογικές ποσοστώσεις για ορισμένα προϊόντα τα οποία επωφελήθηκαν αναστολής των δασμών το 2004. Επομένως, τα προϊόντα αυτά θα πρέπει να διαγραφούν από τον πίνακα που παρατίθεται στο παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2505/96.

(4)	Λόγω των πολυάριθμων τροποποιήσεων που πρέπει να επέλθουν, και για να υπάρχει σαφήνεια, πρέπει να αντικατασταθεί εξ ολοκλήρου το παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2505/96.

(5)

Λόγω της οικονομικής σημασίας του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί η διαδικασία του επείγοντος, βάσει του σημείου Ι.3 του πρωτοκόλλου σχετικά με το ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στις συνθήκες για την ίδρυση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

(6)	Κατά συνέπεια, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2505/96 θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Το παράρτημα I του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2505/96 αντικαθίσταται από το κείμενο που παρατίθεται στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 2

Για την περίοδο ποσόστωσης από την 1η Ιανουαρίου έως την 30ή Ιουνίου 2005 στο παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2505/96:

—	η ισχύς της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2021 λήγει στις 30 Ιουνίου 2005, χωρίς τροποποίηση του όγκου της ποσόστωσης,

—	ο όγκος της ποσόστωσης 09.2613 καθορίζεται σε 400 τόνους με συντελεστή δασμού 0 %.

Άρθρο 3

Για την περίοδο ποσόστωσης από την 1η Ιανουαρίου έως την 31η Δεκεμβρίου 2005 στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2505/96:

—	ο όγκος της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2023 καθορίζεται σε 700 000 μονάδες,

—	ο όγκος της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2603 καθορίζεται σε 3 400 τόνους,

—	ο όγκος της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2612 καθορίζεται σε 500 τόνους με συντελεστή δασμού 0 %,

—	ο όγκος της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2619 καθορίζεται σε 80 τόνους,

—	ο όγκος της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2620 καθορίζεται σε 500 000 μονάδες,

—	ο όγκος της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2621 καθορίζεται σε 1 500 τόνους και η περίοδος ισχύος λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2005,

—	ο όγκος της δασμολογικής ποσόστωσης 09.2985 καθορίζεται σε 300 000 μονάδες και η περίοδος ισχύος λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2005.

Άρθρο 4

Οι δασμολογικές ποσοστώσεις 09.2605, 09.2606, 09.2607, 09.2609, 09.2614, 09.2918, 09.2957, 09.2966, 09.2993 και 09.2999 κλείνουν από την 31η Δεκεμβρίου 2004.

Άρθρο 5

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2005.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες, 22 Δεκεμβρίου 2004.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

C. VEERMAN

(1) ΕΕ L 345 της 31.12.1996, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1329/2004 (ΕΕ L 247 της 21.7.2004, σ. 1).

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

«ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

Αύξων αριθμός

Κωδικός ΣΟ

Υποδιαίρε-ση ΤΑRIC

Περιγραφή εμπορευμάτων

Όγκος της ποσόστωσης

Ποσοστωτικός δασμός

(επί %)

Περίοδος ποσόστωσης

09.2021

ex 7011 20 00

Υάλινες οθόνες, με διαγώνιο 72 cm (± 0,2 cm) μετρούμενη μεταξύ των δύο εξωτερικών γωνιών, με διαπερατότητα 56,8 (± 3) % και πάχος υάλου 10,16 mm

70 000 μονάδες

1.1.-30.6.2005

09.2022

ex 8504 90 11

Πυρήνες φερίτη για την κατασκευή πηνίων εκτροπής (1)

2 400 000 μονάδες (3)

1.7.2004-30.6.2005

09.2023

ex 8540 91 00

Επίπεδες φωτοκαλύπτρες μήκους 597,1 (± 0,2) mm και ύψους 356,2 (± 0,2) mm, φέρουσες στην άκρη του κεντρικού κάθετου άξονα σχισμές (slots), πλάτους 179,1 (± 9) μm

700 000 μονάδες

1.1.-31.12.2005

09.2602

ex 2921 51 19

o-φαινυλενοδιαμίνη

1 800 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2603

ex 2931 00 95

Δις(3-τριαιθοξυσιλυλοπροπυλο) τετρασουλφίδιο

3 400 τόνοι

1.1.-31.12.2005

09.2604

ex 3905 30 00

Πολυ(βινυλική αλκοόλη), εν μέρει ενωμένη με ακεταλικό δεσμό με άλας νατρίου της 5-(4-αζιδο-2-σουλφονοβενζυλιδενο)-3-(φορμυλοπροπυλο)-ροδανίνης

100 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2610

ex 2925 20 00

Χλωρίδιο του (λωρομεθυλενο) διμεθυλαμμωνίου

100 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2611

ex 2826 19 00

Φλωριούχο ασβέστιο, συνολικής περιεκτικότητας σε αλουμίνιο, μαγνήσιο και νάτριο που δεν υπερβαίνει τα 0,25 mg/kg, σε μορφή σκόνης

55 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2612

ex 2921 59 90

Διυδροχλωρική 3,3’-διχλωροβενζιδίνη

500 τόνοι

1.1.-31.12.2005

09.2613

ex 2932 99 70

1,3:2,4-δις-O-(3,4-διμεθυλοβενζυλιδένιο)-D-γλυκιτόλη

400 τόνοι

1.1.-30.6.2005

09.2615

ex 2934 99 90

Ριβονουκλεϊκό οξύ

110 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2616

ex 3910 00 00

Πολυδιμεθυλοσυλοξάνιο με βαθμό πολυμερισμού 2 800 μονομερών μονάδων (± 100)

1 300 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2618

ex 2918 19 80

(R)-2-χλωροαμυγδαλικό οξύ

100 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2619

ex 2934 99 90

Θειοφαιν-2-ακετονιτρίλιο

80 τόνοι

1.1.-31.12.2005

09.2620

ex 8526 91 90

Διάταξη με λειτουργία προσδιορισμού στίγματος για παγκόσμιο δορυφορικό σύστημα εντοπισμού στίγματος (GPS)

500 000 τόνοι

1.1.-31.12.2005

09.2621

ex 3812 30 80

Υδροξυανθρακικό αργίλιο-μαγνήσιο-ένυδρος υδράργυρος, επικαλυμμένο με επιφανειοδραστική ουσία

1 500 τόνοι

1.1.-31.12.2005

09.2622

ex 1108 12 00

Άμυλο αραβοσίτου, που περιέχει κατά βάρος 40 % ή περισσότερο αραβόσιτο, αλλά όχι περισσότερο από 60 % μη διαλυτές διατροφικές ίνες

600 τόνοι

1.1.-31.12.2005

09.2623

ex 2710 19 61

Πετρέλαιο εξωτερικής καύσης περιεκτικότητας κατά βάρος σε θείο που δεν υπερβαίνει το 2 %, που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή καυσίμων για τη θαλάσσια ναυσιπλοΐα (1)

80 000 τόνοι

1.1.-31.12.

ex 2710 19 63

09.2624

2912 42 00

Αιθυλοβανιλίνη (3-αιθοξύ-4-υδροξυβενζαλδεΐδη)

352 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2625

ex 3920 20 21

Ταινίες από πολυμερή πολυπροπυλενίου, διαξονικού προσανατολισμού, πάχους 3,5 μm ή περισσότερο αλλά όχι λιγότερο από 15 μm, πλάτους 490 mm ή περισσότερο, όχι όμως περισσότερο από 620 mm, για την κατασκευή πυκνωτών ισχύος (1)

170 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2626

ex 4205 00 00

Κομμένα τεμάχια δέρματος βοοειδών χρωματισμένα γκρι-μπλε ή μπεζ, με τη μέθοδο της «πίεσης» των κόκκων, για την παρασκευή προϊόντων της διάκρισης 9401 20 00 (1)

400 000 μονάδες

1.1.-31.12.

09.2627

ex 7011 20 00

Υάλινες οθόνες με διαγώνιο 814,8 (± 1,5) mm μετρούμενη μεταξύ των δύο εξωτερικών γωνιών, με διαπερατότητα 51,1 (± 2,2) % και πάχος υάλου 12,5 mm

500 000 μονάδες

1.1.-31.12.

09.2628

ex 7019 52 00

Υαλοΰφασμα ενισχυμένο με ίνες ύαλου από πλαστική ύλη, βάρους 120 g/m2 (± 10 g/m2), που χρησιμοποιείται για την κατασκευή οθονών κατά των εντόμων, πτυσσόμενες και σταθερού πλαισίου

350 000 m2

1.1.-31.12.

09.2629

ex 7616 99 90

Τηλεσκοπική λαβή αλουμινίου, που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή αποσκευών (1)

240 000 μονάδες

1.1.-31.12.

09.2630

ex 3908 90 00

Θερμοπλαστική ρητίνη πολυαμιδίου με σημείο καύσης άνω των 750 °C που προορίζεται για την κατασκευή πηνίων εκτροπής σωληνωτών καθοδικών λυχνιών (1)

40 τόνοι

1.1.-30.6.2004

09.2703

ex 2825 30 00

Οξείδια και υδροξείδια του βαναδίου, που προορίζονται αποκλειστικά για την παρασκευή κραμάτων (1)

13 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2713

ex 2008 60 19

Γλυκά κεράσια, με προσθήκη αλκοόλης, διαμέτρου μέχρι 19,9 mm, χωρίς πυρήνα, που προορίζονται για την κατασκευή προϊόντων σοκολάτας (1):

—	περιεκτικότητας σε σάκχαρα που υπερβαίνουν το 9 % κατά βάρος

—	περιεκτικότητας σε σάκχαρα που δεν υπερβαίνει το 9 % κατά βάρος

2 000 τόνοι

10 (4)

1.1.-31.12.

ex 2008 60 39

09.2719

ex 2008 60 19

Βύσσινα (Prunus cerasus), με προσθήκη αλκοόλης, διαμέτρου μέχρι 19,9 mm, που προορίζονται για την κατασκευή προϊόντων σοκολάτας (1):

—	περιεκτικότητας σε σάκχαρα που υπερβαίνει το 9 % κατά βάρος

—	περιεκτικότητας σε σάκχαρα που δεν υπερβαίνει το 9 % κατά βάρος

2 000 τόνοι

10 (4)

1.1.-31.12.

ex 2008 60 39

09.2727

ex 3902 90 90

Πολυ-αλφα-ολεφίνη συνθετική με ιξώδες όχι λιγότερο από τα 38 × 10-6 m2 s-1 (38 centistokes) στους 100 °C, σύμφωνα με τη μέθοδο ASTM D 445

10 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2799

ex 7202 49 90

Σιδηροχρώμιο που περιέχει κατά βάρος περισσότερο από 1,5 % αλλά όχι περισσότερο από 4 % άνθρακα και όχι περισσότερο από 70 % χρώμιο

50 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2809

ex 3802 90 00

Μονημοριλλονίτης ενεργοποιημένος με οξύ που προορίζεται για την παρασκευή χαρτιού του λεγόμενου αυτογραφικού χαρτιού (1)

10 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2829

ex 3824 90 99

Στερεό εκχύλισμα υπολείμματος αδιάλυτο σε αλιφατικούς διαλύτες, λαμβανόμενο κατά την εξαγωγή ρητίνης από ξύλο, το οποίο παρουσιάζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

—	περιεκτικότητα κατά βάρος σε ρητινικά οξέα κατώτερη ή ίση του 30 %,

—	βαθμό οξύτητας κατώτερο ή ίσο με 110, και

—	σημείο τήξεως όχι λιγότερο από 100 °C

1 600 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2837

ex 2903 49 80

Βρωμοχλωρομεθάνιο

450 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2841

ex 2712 90 99

Μείγμα 1-αλκενίων, που περιέχει, κατά βάρος 80 % ή περισσότερα 1-αλκένια με μήκος αλύσου 20 ή 22 άτομα άνθρακα

10 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2849

ex 0710 80 69

Μανιτάρια του είδους Auricularia polytricha, (μη βρασμένα ή βρασμένα στο νερό ή τον ατμό), κατεψυγμένα, που προορίζονται για την παρασκευή έτοιμων φαγητών (1) (2)

700 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2851

ex 2907 12 00

Ο-Κρεσόλη καθαρότητας 98,5 % κατά βάρος ή περισσότερο

20 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2853

ex 2930 90 70

Γλουταθειόνη

15 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2881

ex 3901 90 90

Χλωροθειούχο πολυαιθυλένιο

6 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2882

ex 2908 90 00

2,4-Διχλωρο-3-εθυλο-6-νιτροφαινόλη, σε μορφή σκόνης

90 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2889

3805 10 90

—

Αιθέριο έλαιο χαρτοποιίας

20 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2904

ex 8540 11 19

Έγχρωμη σωληνωτή καθοδική λυχνία για επίπεδη οθόνη με λόγο πλάτους/μήκους οθόνης 4/3, με διαγώνιο οθόνης 79 cm ή περισσότερο, αλλά που δεν υπερβαίνει τα 81 cm και με ακτίνα καμπυλότητας της οθόνης 50 m ή περισσότερο

8 500 μονάδες

1.1.-31.12.

09.2913

ex 2401 10 41

Φυσικά καπνά ακατέργαστα ή που δεν έχουν βιομηχανοποιηθεί, ακόμη και κομμένα σε κανονική μορφή, με δασμολογική αξία όχι μικρότερη από 450 EUR/100 kg καθαρού βάρους, που προορίζονται για εξωτερικό περιτύλιγμα ή ενδιάμεσο περιτύλιγμα κατά την παραγωγή των προϊόντων της διάκρισης 2402 10 00 (1)

6 000 τόνοι

1.1.-31.12.

ex 2401 10 49

ex 2401 10 50

ex 2401 10 70

ex 2401 10 90

ex 2401 20 41

ex 2401 20 49

ex 2401 20 50

ex 2401 20 70

ex 2401 20 90

09.2914

ex 3824 90 99

Υδατικό διάλυμα που περιέχει κατά βάρος 40 % ή περισσότερο ξηρών εκχυλισμάτων βεταΐνης και κατά βάρος τουλάχιστον 5 %, αλλά όχι περισσότερο από 30 % οργανικών ή ανόργανων αλάτων

38 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2917

ex 2930 90 13

Κυστίνη

600 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2919

ex 8708 29 90

Πτυσσόμενα διαφράγματα που προορίζονται για την κατασκευή αρθρωτών λεωφορείων (1)

2 600 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2933

ex 2903 69 90

1,3-διχλωροβενζόλιο

2 600 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2935

3806 10 10

—

Κολοφώνια και ρητινικά οξέα από νωπές ελαιορρητίνες

120 000 τόνοι

1.1.-30.6.

09.2935

3806 10 10

—

Κολοφώνια και ρητινικά οξέα από νωπές ελαιορρητίνες

80 000 τόνοι

1.7.-31.12.

09.2945

ex 2940 00 00

Καθαρή ξυλόζη

400 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2947

ex 3904 69 90

Πολυ(φθοριούχο βινυλιδένιο), σε μορφή σκόνης, που προορίζεται για την παρασκευή χρωμάτων ή βερνικιών για την επένδυση μετάλλων (1)

1 300 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2950

ex 2905 59 10

2-Χλωροαιθανόλη, που προορίζεται για την κατασκευή υγρών θειοπλαστών της διάκρισης 4002 99 90 (1)

8 400 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2955

ex 2932 19 00

Flurtamone (ISO)

300 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2964

ex 5502 00 80

Ίνες από κυτταρίνη που λαμβάνονται με νηματοποίηση σε οργανικό διαλύτη (Lyocell), που προορίζονται για τη βιομηχανία χάρτου (1)

1 200 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2975

ex 2918 30 00

Βενζοφαινόνη-3,3':4,4'-τετρακαρβοξυλικός διανυδρίτης

500 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2976

ex 8407 90 10

Τετράχρονες βενζινοκίνητες μηχανές κυλινδρισμού έως 250 cm3, για χρήση στην κατασκευή χλοοκοπτικών μηχανών της διάκρισης 843311 ή μηχανών -δρεπανιών με κινητήρα της διάκρισης 8433 20 10 (1)

750 000 μονάδες (3)

1.7.2004-30.6.2005

09.2979

ex 7011 20 00

Υάλινες οθόνες, με διαγώνιο 81,5 cm (± 0,2) cm μετρούμενη μεταξύ των δύο εξωτερικών γωνιών, με διαπερατότητα 80 (± 3) % και πάχος υάλου 11,43 mm

600 000 μονάδες

1.1.-31.12.

09.2981

ex 8407 33 90

Παλινδρομικοί η περιστροφικοί εμβολοφόροι κινητήρες εσωτερικής καύσεως των οποίων η ανάφλεξη γίνεται με ηλεκτρικούς σπινθήρες, με κυλινδρισμό 300 cm3 ή περισσότερο και με ισχύ που υπερβαίνει τα 6 αλλά δεν υπερβαίνει τα 15,5 kW, που προορίζονται για την κατασκευή

—	αυτοπροωθούμενων κουρευτικών μηχανών χόρτου με κάθισμα της διάκρισης 8433 11 51

—	ελκυστήρων της διάκρισης 8701 90 11, που χρησιμοποιούνται κυρίως ως κουρευτικές μηχανές χόρτου ή

—	τετράχρονων κουρευτικών μηχανών με κυλινδρισμό κινητήρα όχι μικρότερο από 300 cm3 της διάκρισης 8433 20 10 (1)

210 000 μονάδες

1.1.-31.12.

ex 8407 90 80

ex 8407 90 90

09.2985

ex 8540 91 00

Επίπεδη μάσκα μήκους 685,6 mm (± 0,2 mm) ή 687,2 mm (± 0,2 mm) και ύψους 406,9 mm (± 0,2 mm) ή 408,9 mm (± 0,2 mm), με πλάτος σχισμών στο τέλος του κεντρικού κατακόρυφου άξονα 174 μικρομέτρων (± 8 μικρομέτρων)

300 000 μονάδες

1.1.-31.12.2005

09.2986

ex 3824 90 99

Μείγμα τριτοταγών αμινών, με κατά βάρος περιεκτικότητα:

—	60 % δωδεκυλοδιμεθυλαμίνη ή περισσότερο

—	20 % διμεθυλ(τετραδεκυλ)αμίνη ή περισσότερο

—	0,5 % δεκαεξυλοδιμεθυλαμίνη ή περισσότερο, που προορίζεται για την παρασκευή αμινοξέων (1)

14 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2992

ex 3902 30 00

Συμπολυμερές προπυλενίου και βουτυλενίου, που περιέχει κατά βάρος όχι λιγότερο από 60 % αλλά όχι περισσότερο από 68 % προπυλένιο και όχι λιγότερο από 32 % αλλά όχι περισσότερο από 40 % βουτυλένιο, ιξώδους συντήξεως που δεν υπερβαίνει 3 000 mPa στους 190 °C σύμφωνα με τη μέθοδο ASTM D 3236, που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητικό για την παρασκευή των προϊόντων της διάκρισης 4818 40 (1)

1 000 τόνοι

1.1.-31.12.

09.2995

ex 8536 90 85

Πληκτρολόγια

—	που έχουν επιφάνεια σιλικόνης και πολυκαρβουνικό επίστρωμα ή

—	εξ ολοκλήρου από σιλικόνη ή εξ ολοκλήρου από πολυκαρβουνικό, με τυπωμένα πλήκτρα, που προορίζονται για την κατασκευή ή επισκευή κινητών ραδιοτηλεφωνικών συσκευών της διάκρισης 8525 20 91 (1)

20 000 000 μονάδες

1.1.-31.12.

ex 8538 90 99

09.2998

ex 2924 29 95

5'-Χλωρο-3-υδροξυ-2',4'-διμεθοξυ-2-ναφθανιλίδιο

26 τόνοι

1.1.-31.12.»

(1) Ο έλεγχος της χρησιμοποίησης του ειδικού αυτού προορισμού πραγματοποιείται κατ’ εφαρμογήν των σχετικών κοινοτικών διατάξεων.

(2) Εντούτοις, η ποσόστωση δεν χορηγείται εφόσον η επεξεργασία πραγματοποιείται από επιχειρήσεις λιανικής πώλησης ή τροφοδοσίας γευμάτων.

(3) Οι ποσότητες των εμπορευμάτων που υπόκεινται στην ποσόστωση αυτή και τίθενται σε ελεύθερη κυκλοφορία από την 1η Ιουλίου 2004, όπως προβλέπεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1329/2004, αφαιρούνται πλήρως από αυτή την ποσότητα.

(4) Εφαρμόζεται ο ειδικός πρόσθετος δασμός.

28.12.2004

EL XM

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 381/16

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 2248/2004 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ

της 27ης Δεκεμβρίου 2004

σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης κοινοτικής δασμολογικής ποσόστωσης για το έτος 2005 για τη μανιόκα καταγωγής Ταϊλάνδης

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας,

τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1095/96 του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1996, περί εφαρμογής των παραχωρήσεων του καταλόγου CXL, καταρτισθέντος κατόπιν των διαπραγματεύσεων του άρθρου ΧΧΙV παράγραφος 6 της GATT (1), και ιδίως το άρθρο 1 παράγραφος 1,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Η Κοινότητα ανέλαβε, στο πλαίσιο των πολυμερών εμπορικών διαπραγματεύσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, να ανοίξει δασμολογική ποσόστωση που περιορίζεται σε 21 εκατομμύρια τόνους για τα προϊόντα που υπάγονται στους κωδικούς ΣΟ 0714 10 10, 0714 10 91 και 0714 10 99, καταγωγής Ταϊλάνδης ανά περίοδο τεσσάρων ετών εντός της οποίας ο δασμός μειώνεται σε 6 %. Την εν λόγω ποσόστωση ανοίγει και διαχειρίζεται η Επιτροπή.

(2)

Είναι αναγκαία η διατήρηση συστήματος διαχείρισης που εγγυάται ότι μόνο τα προϊόντα καταγωγής Ταϊλάνδης δύνανται να εισάγονται στο πλαίσιο της εν λόγω ποσόστωσης. Γι' αυτό το λόγο, η έκδοση πιστοποιητικού εισαγωγής πρέπει να συνεχίσει να υπόκειται στην υποβολή πιστοποιητικού για την εξαγωγή το οποίο εκδίδεται από τις αρχές της Ταϊλάνδης και του οποίου το υπόδειγμα έχει κοινοποιηθεί στην Επιτροπή.

(3)	Δεδομένου ότι το σύστημα διαχείρισης των εισαγωγών των εν λόγω προϊόντων στην κοινοτική αγορά βασίζονταν κατά παράδοση στο ημερολογιακό έτος, θα πρέπει να διατηρηθεί το σύστημα αυτό. Συνεπώς, είναι αναγκαίο να ανοιχθεί ποσόστωση για το έτος 2005.

(4)

Η εισαγωγή των προϊόντων που υπάγονται στους κωδικούς ΣΟ 0714 10 10, 0714 10 91 και 0714 10 99 υπόκειται στην προσκόμιση πιστοποιητικού εισαγωγής σύμφωνα με τους κανόνες που θεσπίστηκαν από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1291/2000 της Επιτροπής, της 9ης Ιουνίου 2000, για τις κοινές λεπτομέρειες εφαρμογής του καθεστώτος των πιστοποιητικών εισαγωγής, εξαγωγής και προκαθορισμού για τα γεωργικά προϊόντα (2) και εκείνους που θεσπίστηκαν από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1342/2003 της Επιτροπής, της 28ης Ιουλίου 2003, περί ειδικών λεπτομερειών εφαρμογής του καθεστώτος πιστοποιητικών εισαγωγής και εξαγωγής στον τομέα των σιτηρών και του ρυζιού (3).

(5)

Με βάση την πείρα που αποκτήθηκε και λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η κοινοτική παραχώρηση προβλέπει συνολική ποσότητα για τέσσερα έτη με μέγιστη ετήσια ποσότητα 5 500 000 τόνων, πρέπει να διατηρηθούν τα μέτρα εκείνα που επιτρέπουν είτε τη διευκόλυνση, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, της θέσης σε ελεύθερη κυκλοφορία των ποσοτήτων προϊόντων που υπερβαίνουν τις οριζόμενες στα πιστοποιητικά για την εισαγωγή, είτε να γίνει αποδεκτή η μεταφορά των ποσοτήτων που αποτελούν τη διαφορά μεταξύ της ποσότητας που αναγράφεται στα πιστοποιητικά εισαγωγής και της μικρότερης ποσότητας που πράγματι εισήχθη.

(6)

Για να εξασφαλισθεί η ορθή εφαρμογή της συμφωνίας είναι αναγκαίο να θεσπιστεί σύστημα αυστηρού και συστηματικού ελέγχου που να λαμβάνει υπόψη τα στοιχεία που αναγράφονται στο ταϊλανδικό πιστοποιητικό εξαγωγής και την πρακτική που ακολουθούν οι ταϊλανδικές αρχές για την έκδοση των πιστοποιητικών εξαγωγής.

(7)	Τα μέτρα που προβλέπονται από τον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής διαχείρισης σιτηρών,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΟΣΟΣΤΩΣΗΣ

Άρθρο 1

1. Για την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2005, ανοίγεται δασμολογική ποσόστωση εισαγωγής 5 500 000 τόνων μανιόκας που υπάγεται στους κωδικούς ΣΟ 0714 10 10, 0714 10 91 και 0714 10 99 καταγωγής Ταϊλάνδης.

Στο πλαίσιο της εν λόγω ποσόστωσης, ο δασμός που ισχύει ορίζεται σε 6 % κατ' αξία.

Η ποσόστωση αυτή φέρει τον αύξοντα αριθμό 09.4008.

2. Τα προϊόντα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 υπάγονται στο καθεστώς που προβλέπεται στον παρόντα κανονισμό εάν εισάγονται με πιστοποιητικά εισαγωγής η έκδοση των οποίων προϋποθέτει την προσκόμιση πιστοποιητικού για την εξαγωγή προς την Κοινότητα το οποίο εκδίδεται από το Department of Foreign Trade, Ministry of Commerce, Government of Thailand, καλούμενο στο εξής «πιστοποιητικό για την εξαγωγή».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΓΩΓΗ

Άρθρο 2

1. Το πιστοποιητικό για την εξαγωγή εκδίδεται στο πρωτότυπο και σε τουλάχιστον ένα αντίγραφο σε έντυπο υπόδειγμα του οποίου παρατίθεται στο παράρτημα.

Οι διαστάσεις του εντύπου είναι 210 × 297 χιλιοστά περίπου. Το πρωτότυπο συντάσσεται σε λευκό χαρτί και φέρει σύμπλεκτες γραμμές κίτρινου χρώματος ούτως ώστε να καθίσταται εμφανής κάθε παραποίηση με μηχανικά ή χημικά μέσα.

2. Το πιστοποιητικό για την εξαγωγή συμπληρώνεται στην αγγλική γλώσσα.

3. Το πρωτότυπο και τα αντίγραφα του πιστοποιητικού για την εξαγωγή συμπληρώνονται είτε στη γραφομηχανή είτε χειρόγραφα. Στην τελευταία περίπτωση, πρέπει να συμπληρώνονται με μελάνι και με κεφαλαία γράμματα.

4. Κάθε πιστοποιητικό για την εξαγωγή φέρει τυπωμένο αριθμό σειράς· επίσης φέρει στο επάνω τετραγωνίδιο αύξοντα αριθμό πιστοποιητικού. Τα αντίγραφα φέρουν τους ίδιους αριθμούς με το πρωτότυπο.

Άρθρο 3

1. Το πιστοποιητικό για την εξαγωγή που εκδίδεται από την 1η Ιανουαρίου μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2005 ισχύει 120 ημέρες από την ημερομηνία της έκδοσής του. Η ημερομηνία έκδοσης του πιστοποιητικού συνυπολογίζεται στη διάρκεια ισχύος του πιστοποιητικού αυτού.

Το πιστοποιητικό ισχύει μόνο εάν τα τετραγωνίδια έχουν δεόντως συμπληρωθεί σύμφωνα με τις σχετικές ενδείξεις και εφόσον έχει θεωρηθεί σύμφωνα με την παράγραφο 2. Το τετραγωνίδιο που αφορά το «shipped weight» (βάρος φορτίου) πρέπει να συμπληρώνεται αριθμητικώς και ολογράφως.

2. Το πιστοποιητικό για την εξαγωγή θεωρείται δεόντως θεωρημένο όταν αναφέρει την ημερομηνία έκδοσής του και φέρει τη σφραγίδα του οργανισμού που το εκδίδει και την υπογραφή του ή των προσώπων που έχουν εξουσιοδοτηθεί για το σκοπό αυτό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

Άρθρο 4

Η αίτηση έκδοσης πιστοποιητικών εισαγωγής για τα προϊόντα που υπάγονται στους κωδικούς ΣΟ 0714 10 10, 0714 10 91 και 0714 10 99 καταγωγής Ταϊλάνδης, που καταρτίζεται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1291/2000 και τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1342/2003, υποβάλλεται στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών, συνοδευόμενη από το πρωτότυπο του πιστοποιητικού εξαγωγής.

Το πρωτότυπο του πιστοποιητικού εξαγωγής διατηρείται από τον οργανισμό που εκδίδει το πιστοποιητικό εισαγωγής. Ωστόσο, σε περίπτωση που η αίτηση έκδοσης πιστοποιητικού εισαγωγής δεν αφορά παρά μέρος της ποσότητας που αναγράφεται στο πιστοποιητικό για την εξαγωγή, ο οργανισμός εκδόσεως αναφέρει στο πρωτότυπο την ποσότητα για την οποία έχει αυτό χρησιμοποιηθεί και, αφού το σφραγίσει, παραδίδει το πρωτότυπο στον ενδιαφερόμενο.

Μόνο η ποσότητα που αναφέρεται στο τετραγωνίδιο του πιστοποιητικού εξαγωγής που αφορά το shipped weight πρέπει να ληφθεί υπόψη για την έκδοση του πιστοποιητικού εισαγωγής.

Άρθρο 5

Όταν διαπιστώνεται ότι οι ποσότητες οι οποίες πράγματι εκφορτώθηκαν για ορισμένη παράδοση είναι μεγαλύτερες από εκείνες που αναφέρονται στο ή στα πιστοποιητικά εισαγωγής που εκδόθηκαν για τη συγκεκριμένη παράδοση, οι αρμόδιες αρχές που εκδίδουν το ή τα σχετικά πιστοποιητικά εισαγωγής, κατόπιν αιτήσεως του εισαγωγέως, ανακοινώνουν με τέλεξ ή φαξ, κατά περίπτωση και σε σύντομο χρονικό διάστημα, στην Επιτροπή, τον ή τους αριθμούς των ταϊλανδικών πιστοποιητικών εξαγωγής, τον ή τους αριθμούς των πιστοποιητικών εισαγωγής την πλεονάζουσα ποσότητα καθώς επίσης και το όνομα του πλοίου.

Η Επιτροπή επικοινωνεί με τις αρχές της Ταϊλάνδης για την έκδοση νέων πιστοποιητικών για την εξαγωγή.

Εν αναμονή της έκδοσης των τελευταίων αυτών, οι πλεονάζουσες ποσότητες δεν δύνανται να τεθούν σε ελεύθερη κυκλοφορία υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, εφόσον δεν έχουν προσκομισθεί τα νέα πιστοποιητικά εισαγωγής για τις εν λόγω ποσότητες.

Τα νέα πιστοποιητικά εισαγωγής εκδίδονται υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο άρθρο 10.

Άρθρο 6

Ωστόσο, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 5 τρίτο εδάφιο, εφόσον διαπιστώνεται ότι οι ποσότητες που πράγματι εκφορτώνονται για μια δεδομένη παράδοση δεν υπερβαίνουν το 2 % των ποσοτήτων που καλύπτονται από το ή τα υποβληθέντα πιστοποιητικά εισαγωγής, οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους θέσης σε ελεύθερη κυκλοφορία, κατόπιν αιτήσεως του εισαγωγέα, επιτρέπουν τη θέση σε ελεύθερη κυκλοφορία των πλεοναζουσών ποσοτήτων εφόσον έχει καταβληθεί δασμός του οποίου το ανώτατο όριο ανέρχεται σε 6 % κατ' αξία και έχει συσταθεί από τον εισαγωγέα εγγύηση ίση με τη διαφορά μεταξύ του προβλεπόμενου από το κοινό δασμολόγιο δασμού και του καταβληθέντος δασμού.

Η εγγύηση αποδεσμεύεται με την προσκόμιση στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους θέσης σε ελεύθερη κυκλοφορία συμπληρωματικού πιστοποιητικού εισαγωγής για τις εν λόγω ποσότητες. Η αίτηση έκδοσης του συμπληρωματικού πιστοποιητικού δεν υπόκειται στην υποχρέωση σύστασης της εγγύησης που αναφέρεται στο άρθρο 15 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1291/2000 ή στο άρθρο 8 του παρόντος κανονισμού.

Το πιστοποιητικό αυτό εκδίδεται υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο άρθρο 10 και με την προσκόμιση ενός ή περισσοτέρων νέων πιστοποιητικών για την εξαγωγή που εκδίδονται από τις ταϊλανδικές αρχές.

Το συμπληρωματικό πιστοποιητικό εισαγωγής περιλαμβάνει, στο τετραγωνίδιο 20, μία από τις ακόλουθες ενδείξεις:

—	Certificado complementario, artículo 6 del Reglamento (CE) no 2248/2004,

—	Licence pro dodatečné množství, čl. 6 nařízení (ES) č. 2248/2004,

—	Supplerende licens, forordning (EF) nr. 2248/2004, artikel 6,

—	Zusätzliche Lizenz — Artikel 6 der Verordnung (EG) Nr. 2248/2004,

—	Lisakoguse litsents, määruse (EÜ) nr 2248/2004 artikkel 6,

—	Συμπληρωματικό πιστοποιητικό — Άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2248/2004,

—	Licence for additional quantity, Article 6 of Regulation (EC) No 2248/2004,

—	Certificat complémentaire, règlement (CE) no 2248/2004, article 6,

—	Titolo complementare, regolamento (CE) n. 2248/2004 articolo 6,

—	Atļauja par papildu daudzumu, Regulas (ΕΚ) Nr. 2248/2004 6. pants,

—	Papildomoji licencija, Reglamento (EB) Nr. 2248/2004 6 straipsnio,

—	Kiegészítő engedély, 2248/2004/ΕΚ rendelet 6. cikk,

—	Aanvullend certificaat — artikel 6 van Verordening (EG) nr. 2248/2004,

—	Uzupełniające pozwolenie, rozporządzenie (WE) nr 2248/2004 art. 6,

—	Certificado complementar, artigo 6.o do Regulamento (CE) n.o 2248/2004,

—	Dodatočné povolenie, článok 6 nariadenia (ES) č. 2248/2004,

—	Dovoljenje za dodatne količine, člen 6, Uredba (ES) št. 2248/2004,

—	Lisätodistus, asetus (EY) N:o 2248/2004 6 artikla,

—	Kompletterande licens, artikel 6 i förordning (EG) nr 2248/2004.

Η εγγύηση καταπίπτει, εκτός από τις περιπτώσεις ανωτέρας βίας, για τις ποσότητες για τις οποίες δεν έχει προσκομισθεί συμπληρωματικό πιστοποιητικό εισαγωγής εντός προθεσμίας τεσσάρων μηνών, που υπολογίζεται από την ημερομηνία αποδοχής της διασάφησης θέσης σε ελεύθερη κυκλοφορία που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο. Η εγγύηση καταπίπτει κυρίως για τις ποσότητες για τις οποίες το συμπληρωματικό πιστοποιητικό εισαγωγής δεν κατέστη δυνατό να εκδοθεί σε εφαρμογή, του πρώτου εδαφίου του άρθρου 10.

Μετά τον καταλογισμό και τη θεώρηση από την αρμόδια αρχή του συμπληρωματικού πιστοποιητικού εισαγωγής, κατά την αποδέσμευση της εγγύησης που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο, το πιστοποιητικό αυτό αποστέλλεται στον οργανισμό έκδοσης το συντομότερο δυνατό.

Άρθρο 7

Οι αιτήσεις για την έκδοση πιστοποιητικών εισαγωγής στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού δύνανται να υποβάλλονται σε κάθε κράτος μέλος και τα εκδοθέντα πιστοποιητικά ισχύουν σ' όλη την Κοινότητα.

Το άρθρο 5 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο τέταρτη περίπτωση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1291/2000 δεν εφαρμόζεται στις εισαγωγές που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 8

Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 12 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1342/2003, η εγγύηση για τα πιστοποιητικά εισαγωγής που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό ανέρχεται σε 5 ευρώ ανά τόνο.

Άρθρο 9

1. Η αίτηση έκδοσης πιστοποιητικού εισαγωγής και το πιστοποιητικό φέρουν στο τετραγωνίδιο 8 την ένδειξη «Ταϊλάνδη».

2. Το πιστοποιητικό φέρει:

α)

στο τετραγωνίδιο 24, μία από τις ακόλουθες ενδείξεις:

—	Derechos de aduana limitados al 6 % ad valorem [Reglamento (CE) no 2248/2004],

—	Clo limitované 6 % ad valorem (nařízení (ES) č. 2248/2004),

—	Toldsatsen begrænses til 6 % af værdien (forordning (EF) nr. 2248/2004),

—	Beschränkung des Zolls auf 6 % des Zollwerts (Verordnung (EG) Nr. 2248/2004),

—	Väärtuseline tollimaks piiratud 6 protsendini (määrus (EÜ) nr 2248/2004),

—	Τελωνειακός δασμός κατ' ανώτατο όριο 6 % κατ' αξία [κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2248/2004],

—	Customs duties limited to 6 % ad valorem (Regulation (EC) No 2248/2004),

—	Droits de douane limités a 6 % ad valorem [règlement (CE) no 2248/2004],

—	Dazi doganali limitati al 6 % ad valorem [regolamento (CE) n. 2248/2004],

—	Muitas nodokļi nepārsniedz 6 % ad valorem (Regula (ΕΚ) Nr. 2248/2004),

—	Muito mokestis neviršija 6 % ad valorem (Reglamentas (EB) Nr. 2248/2004),

—	Mérsékelt, 6 %-os értékvám (2248/2004/ΕΚ rendelet),

—	Douanerechten beperkt tot 6 % ad valorem (Verordening (EG) nr. 2248/2004),

—	Należności celne ograniczone do 6 % ad valorem (Rozporządzenie (WE) nr 2248/2004),

—	Direitos aduaneiros limitados a 6 % ad valorem [Regulamento (CE) n.o 2248/2004],

—	Dovozné clo so stropom 6 % ad valorem (Nariadenie (ES) č 2248/2004),

—	Omejitev carinskih dajatev na 6 % ad valorem (Uredba (ES) št. 2248/2004),

—	Arvotulli rajoitettu 6 prosenttiin (asetus (EY) N:o 2248/2004),

—	Tullsatsen begränsad till 6 % av värdet (förordning (EG) nr 2248/2004);

β)

στο τετραγωνίδιο 20, τις ακόλουθες ενδείξεις:

i)	την ονομασία του πλοίου που αναγράφεται στο ταϊλανδικό πιστοποιητικό εξαγωγής·

ii)	τον αριθμό και την ημερομηνία του ταϊλανδικού πιστοποιητικού εξαγωγής.

3. Το πιστοποιητικό εισαγωγής μπορεί να γίνει δεκτό με τη διασάφηση θέσης σε ελεύθερη κυκλοφορία μόνο εάν, βάσει κυρίως αντιγράφου της φορτωτικής το οποίο προσκομίζει ο ενδιαφερόμενος, φαίνεται ότι τα προϊόντα για τα οποία ζητείται η θέση σε ελεύθερη κυκλοφορία έχουν μεταφερθεί στην Κοινότητα με το πλοίο που αναφέρεται στο πιστοποιητικό εισαγωγής.

4. Με την επιφύλαξη της εφαρμογής του άρθρου 6 του παρόντος κανονισμού και κατά παρέκκλιση από το άρθρο 8 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1291/2000, η ποσότητα που τίθεται σε ελεύθερη κυκλοφορία δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από εκείνη που αναφέρεται στα τετραγωνίδια 17 και 18 του πιστοποιητικού εισαγωγής. Ο αριθμός 0 αναγράφεται για το σκοπό αυτό στο τετραγωνίδιο 19 του εν λόγω πιστοποιητικού.

Άρθρο 10

Το πιστοποιητικό εισαγωγής εκδίδεται την πέμπτη εργάσιμη ημέρα από την υποβολή της αίτησης, εκτός εάν η Επιτροπή έχει ενημερώσει, με τέλεξ ή φαξ, τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που προβλέπονται από τον παρόντα κανονισμό.

Κατόπιν αιτήσεως του ενδιαφερομένου και σύμφωνης γνώμης της Επιτροπής, που γνωστοποιείται με τέλεξ ή φαξ, το πιστοποιητικό εισαγωγής μπορεί να εκδοθεί σε συντομότερο χρονικό διάστημα.

Σε περίπτωση μη τήρησης των προϋποθέσεων που ορίζονται για την έκδοση του πιστοποιητικού, η Επιτροπή δύναται, ενδεχομένως, κατόπιν διαβουλεύσεως με τις ταϊλανδικές αρχές, να λάβει τα ενδεδειγμένα μέτρα.

Άρθρο 11

Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1342/2003, η τελευταία μέρα ισχύος του πιστοποιητικού εισαγωγής αντιστοιχεί στην τελευταία μέρα ισχύος του πιστοποιητικού για την εξαγωγή συν 30 ημέρες.

Άρθρο 12

1. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή, καθημερινά, με τέλεξ ή φαξ, τα ακόλουθα στοιχεία για κάθε αίτηση έκδοσης πιστοποιητικού:

α)	την ποσότητα για την οποία υποβάλλεται αίτηση έκδοσης πιστοποιητικού εισαγωγής, με την ένδειξη, ενδεχομένως «συμπληρωματικό πιστοποιητικό εισαγωγής»·

β)	το ονοματεπώνυμο του υποβάλλοντος αίτηση για πιστοποιητικό·

γ)	τον αριθμό του υποβληθέντος πιστοποιητικού για την εξαγωγή που εμφαίνεται στο επάνω τετραγωνίδιο του εν λόγω πιστοποιητικού·

δ)	την ημερομηνία εκδόσεως του πιστοποιητικού για την εξαγωγή·

ε)	τη συνολική ποσότητα για την οποία έχει εκδοθεί το πιστοποιητικό για την εξαγωγή·

στ)	το ονοματεπώνυμο του εξαγωγέα που εμφαίνεται στο πιστοποιητικό για την εξαγωγή.

2. Στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2006, το αργότερο, οι αρχές που είναι επιφορτισμένες με την έκδοση των πιστοποιητικών εισαγωγής ανακοινώνουν στην Επιτροπή, με τέλεξ ή φαξ, τον πλήρη κατάλογο των ποσοτήτων που δεν έχουν καταλογισθεί και που εμφαίνονται στο πίσω μέρος των πιστοποιητικών εισαγωγής και το όνομα του πλοίου, καθώς και τους αριθμούς των σχετικών πιστοποιητικών για την εξαγωγή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 13

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την 1η Ιανουαρίου 2005.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες, 27 Δεκεμβρίου 2004.

Για την Επιτροπή

Mariann FISCHER BOEL

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ L 146 της 20.6.1996, σ. 1.

(2) ΕΕ L 152 της 24.6.2000, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1741/2004 (ΕΕ L 311 της 8.10.2004, σ. 17).

(3) ΕΕ L 189 της 29.7.2003, σ. 12· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1092/2004 (ΕΕ L 209 της 11.6.2004, σ. 9).

ANEXO — PŘÍLOHA — BILAG — ANHANG — LISA — ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ — ANNEX — ANNEXE — ALLEGATO — PIELIKUMS — PRIEDAS — MELLÉKLET — BIJLAGE — ZAŁĄCZNIK — ANEXO — PRÍLOHA — PRILOGA — LIITE — BILAGA

28.12.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 381/25

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 2250/2004 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ

της 27ης Δεκεμβρίου 2004

σχετικά με τους κανονισμούς (ΕΟΚ) αριθ. 429/90, (ΕΚ) αριθ. 2571/97, (ΕΚ) αριθ. 174/1999, (ΕΚ) αριθ. 2771/1999, (ΕΚ) αριθ. 2799/1999, (ΕΚ) αριθ. 214/2001, (ΕΚ) αριθ. 580/2004, (ΕΚ) αριθ. 581/2004 και (ΕΚ) αριθ. 582/2004 όσον αφορά τις προθεσμίες υποβολής προσφορών και κοινοποίησης στην Επιτροπή

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας,

τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1255/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1999, περί κοινής οργανώσεως αγοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (1), και ιδίως τα άρθρα 10, 15 και 31,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Οι κατωτέρω κανονισμοί θεσπίζουν διατάξεις για τις προθεσμίες κατά τις δημοπρασίες, τόσο εις ό,τι αφορά τις προθεσμίες υποβολής, εκ μέρους των υποβαλλόντων προσφορά στις αρμόδιες αρχές, όσο και την εκ μέρους των κρατών μελών κοινοποίηση των προσφορών στην Επιτροπή:

—	κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 429/90 της Επιτροπής, της 20ής Φεβρουαρίου 1990, σχετικά με τη χορήγηση, βάσει δημοπρασίας, ενίσχυσης στο συμπυκνωμένο βούτυρο που προορίζεται για άμεση κατανάλωση στην Κοινότητα (2),

—

κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2571/97 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με την πώληση σε μειωμένη τιμή βουτύρου και τη χορήγηση ενίσχυσης στην κρέμα γάλακτος, στο βούτυρο και στο συμπυκνωμένο βούτυρο που προορίζονται για την παρασκευή προϊόντων ζαχαροπλαστικής, παγωτών και άλλων προϊόντων διατροφής (3),

—	κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2771/1999 της Επιτροπής, της 16ης Δεκεμβρίου 1999, περί των λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1255/1999 του Συμβουλίου όσον αφορά τα μέτρα παρέμβασης στην αγορά του βουτύρου και της κρέμας γάλακτος (4),

—

κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2799/1999 της Επιτροπής, της 17ης Δεκεμβρίου 1999, για λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1255/1999 του Συμβουλίου, όσον αφορά τη χορήγηση ενίσχυσης στο αποκορυφωμένο γάλα και στο αποκορυφωμένο γάλα σε σκόνη που προορίζονται για τη διατροφή ζώων και για την πώληση του εν λόγω αποκορυφωμένου γάλακτος σε σκόνη (5),

—	κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 214/2001 της Επιτροπής, της 12ης Ιανουαρίου 2001, περί των λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1255/1999 του Συμβουλίου όσον αφορά τα μέτρα παρέμβασης στην αγορά του αποκορυφωμένου γάλακτος σε σκόνη (6),

—	κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 580/2004 της Επιτροπής, της 26ης Μαρτίου 2004, για τη θέσπιση δημοπρασίας σχετικά με τις επιστροφές κατά την εξαγωγή που αφορούν ορισμένα γαλακτοκομικά προϊόντα (7),

—	κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 581/2004 της Επιτροπής, της 26ης Μαρτίου 2004, σχετικά με την έναρξη διαρκούς δημοπρασίας για επιστροφές κατά την εξαγωγή που αφορούν ορισμένα είδη βουτύρου (8) και

—	κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 582/2004 της Επιτροπής, της 26ης Μαρτίου 2004, σχετικά με την έναρξη διαρκούς δημοπρασίας για επιστροφές κατά την εξαγωγή που αφορούν το αποκορυφωμένο γάλα σε σκόνη (9).

(2)

Προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των συστημάτων δημοπρασίας, ιδίως με την παροχή επαρκούς χρόνου στις αρμόδιες αρχές και στις υπηρεσίες της Επιτροπής, ώστε να επεξεργαστούν τα δεδομένα που αφορούν κάθε δημοπρασία, είναι σκόπιμο να επισπευσθούν οι προθεσμίες υποβολής, εκ μέρους των ενδιαφερομένων, υποβολής των προφορών και, για τις αρμόδιες αρχές, κοινοποίησης των δεδομένων στην Επιτροπή.

(3)

Προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος κερδοσκοπίας που δημιουργείται από την επίσπευση της υποβολής προσφορών, σε σχέση με τη διαδικασία δημοπράτησης που προβλέπεται στους κανονισμούς (ΕΚ) αριθ. 581/2004 και (ΕΚ) αριθ. 582/2004, ο προκαθορισμός επιστροφών εξαγωγής, όπως προβλέπεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 174/1999 της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 1999, για τον καθορισμό των ειδικών λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 804/68 του Συμβουλίου όσον αφορά τα πιστοποιητικά εξαγωγής και των επιστροφών κατά την εξαγωγή στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (10), δεν πρέπει να είναι δυνατός μετά την ημερομηνία λήξης των προθεσμιών υποβολής προσφορών.

(4)	Ως εκ τούτου, πρέπει να τροποποιηθούν ανάλογα οι κανονισμοί (ΕΟΚ) αριθ. 429/90, (ΕΚ) αριθ. 2571/97, (ΕΚ) αριθ. 174/1999, (ΕΚ) αριθ. 2771/1999, (ΕΚ) αριθ. 2799/1999, (ΕΚ) αριθ. 214/2001, (ΕΚ) αριθ. 580/2004, (ΕΚ) αριθ. 581/2004 και (ΕΚ) αριθ. 582/2004.

(5)	Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής διαχείρισης γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 429/90 τροποποιείται ως εξής:

Η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Η προθεσμία υποβολής προσφορών κατόπιν των ατομικών προσκλήσεων δημοπράτησης είναι η 11.00 π.μ. (ώρα Βρυξελλών) της δεύτερης και τέταρτης Τρίτης του μηνός, εξαιρέσει της δεύτερης Τρίτης του Αυγούστου και της τέταρτης Τρίτης του Δεκεμβρίου. Εάν η Τρίτη είναι αργία, στην περίπτωση αυτή η προθεσμία είναι η 11.00 π.μ. (ώρα Βρυξελλών) της προηγούμενης εργάσιμης ημέρας.»

Προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

«4. Με τη λήξη της προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 3 παράγραφος 2, τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή για τις ποσότητες και τις τιμές που προσέφεραν οι ενδιαφερόμενοι.

Εάν δεν έχουν υποβληθεί προσφορές, τα κράτη μέλη κοινοποιούν το γεγονός αυτό στην Επιτροπή εντός της ίδιας προθεσμίας.»

Άρθρο 2

Το άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2571/97 τροποποιείται ως εξής:

Η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

Προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

«3. Με τη λήξη της προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 14 παράγραφος 2, τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή για τις ποσότητες και τις τιμές που προσέφεραν οι ενδιαφερόμενοι.

Εάν δεν έχουν υποβληθεί προσφορές, τα κράτη μέλη κοινοποιούν το γεγονός αυτό στην Επιτροπή εντός της ίδιας προθεσμίας, εφόσον υπάρχει βούτυρο διαθέσιμο προς πώληση στο συγκεκριμένο κράτος μέλος.»

Άρθρο 3

Στο άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 174/1999, η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«3. Οι αιτήσεις πιστοποιητικού για όλα τα προϊόντα που ορίζονται στο άρθρο 1 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1255/1999 του Συμβουλίου (11) ο οποίος, κατά την έννοια του άρθρου 17 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1291/2000 της Επιτροπής (12), είχαν κατατεθεί την Τετάρτη και την Πέμπτη που έπεται της λήξεως κάθε περιόδου υποβολής προσφοράς που ορίζεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 581/2004 της Επιτροπής (13) και στο άρθρο 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 582/2004 της Επιτροπής (14), θεωρούνται ως υποβληθείσες την εργάσιμη ημέρα που έπεται της εν λόγω Πέμπτης.»

Άρθρο 4

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2771/1999 τροποποιείται ως εξής:

Στο άρθρο 16, η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«3. Η προθεσμία υποβολής προσφορών κατόπιν των ατομικών προσκλήσεων δημοπράτησης είναι η 11.00 π.μ. .(ώρα Βρυξελλών) της δεύτερης και τέταρτης Τρίτης του μηνός, εξαιρέσει της δεύτερης Τρίτης του Αυγούστου. Εάν η Τρίτη είναι αργία, στην περίπτωση αυτή η προθεσμία είναι η 11.00 π.μ. (ώρα Βρυξελλών) της προηγούμενης εργάσιμης ημέρας.»

Στο άρθρο 17β, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1. Με τη λήξη της προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 16 παράγραφος 3, τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή για τις ποσότητες και τις τιμές που προσέφεραν οι ενδιαφερόμενοι.

Στο άρθρο 22, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

Στο άρθρο 24α, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1. Με τη λήξη της προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 22 παράγραφος 2, τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή για τις ποσότητες και τις τιμές που προσέφεραν οι ενδιαφερόμενοι και για την ποσότητα του βουτύρου που διατίθεται προς πώληση.

Άρθρο 5

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2799/1999 τροποποιείται ως εξής:

Στο άρθρο 27, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Η προθεσμία υποβολής προσφορών κατόπιν των ατομικών προσκλήσεων δημοπράτησης είναι η 11.00 π.μ.(ώρα Βρυξελλών) της δεύτερης και τέταρτης Τρίτης του μηνός, εξαιρέσει της δεύτερης Τρίτης του Αυγούστου και της τέταρτης Τρίτης του Δεκεμβρίου. Εάν η Τρίτη είναι αργία, στην περίπτωση αυτή η προθεσμία είναι η 11.00 π.μ. (ώρα Βρυξελλών) της προηγούμενης εργάσιμης ημέρας.»

2.	Στο άρθρο 30 παράγραφος 1, προστίθεται το ακόλουθο εδάφιο: «Εάν δεν έχουν υποβληθεί προσφορές, τα κράτη μέλη κοινοποιούν το γεγονός αυτό στην Επιτροπή εντός της ίδιας προθεσμίας, εφόσον υπάρχει αποκορυφωμένο γάλα σε σκόνη διαθέσιμο προς πώληση στο συγκεκριμένο κράτος μέλος.»

Άρθρο 6

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 214/2001 τροποποιείται ως εξής:

Στο άρθρο 14, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Η προθεσμία υποβολής προσφορών κατόπιν των ατομικών προσκλήσεων δημοπράτησης είναι η 11.00 π.μ. (ώρα Βρυξελλών) της δεύτερης και τέταρτης Τρίτης του μηνός, εξαιρέσει της δεύτερης Τρίτης του Αυγούστου. Εάν η Τρίτη είναι αργία, στην περίπτωση αυτή η προθεσμία είναι η 11.00 π.μ. (ώρα Βρυξελλών) της προηγούμενης εργάσιμης ημέρας.»

Στο άρθρο 17, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1. Με τη λήξη της προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 14 παράγραφος 2, τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή για τις ποσότητες και τις τιμές που προσέφεραν οι ενδιαφερόμενοι.

Στο άρθρο 22, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

Στο άρθρο 24α παράγραφος 1, το τρίτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Εάν δεν έχουν υποβληθεί προσφορές, τα κράτη μέλη κοινοποιούν το γεγονός αυτό στην Επιτροπή εντός της ίδιας προθεσμίας, εφόσον υπάρχει αποκορυφωμένο γάλα σε σκόνη διαθέσιμο προς πώληση στο συγκεκριμένο κράτος μέλος.»

Άρθρο 7

Στο άρθρο 4 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 580/2004, το πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Όλες οι έγκυρες προσφορές κοινοποιούνται από τα κράτη μέλη στην Επιτροπή, με τη μορφή που καθορίζεται στο παράρτημα, χωρίς να αναφέρεται το ονοματεπώνυμο των υποβαλλόντων προσφορά, εντός τριών ωρών από τη λήξη κάθε περιόδου υποβολής προσφορών.»

Άρθρο 8

Στο άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 581/2004, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Κάθε περίοδος υποβολής προσφορών αρχίζει στις 13.00 (ώρα Βρυξελλών) την πρώτη και την τρίτη Τρίτη κάθε μηνός, εκτός από την πρώτη Τρίτη του Αυγούστου και την τρίτη Τρίτη του Δεκεμβρίου. Εάν η Τρίτη είναι αργία, η περίοδος αρχίζει στις 13.00 (ώρα Βρυξελλών) της επομένης εργάσιμης ημέρας.

Κάθε περίοδος υποβολής προσφορών λήγει στις 13.00 (ώρα Βρυξελλών) της δεύτερης και τέταρτης Τρίτης του μηνός, εξαιρέσει της δεύτερης Τρίτης του Αυγούστου και της τέταρτης Τρίτης του Δεκεμβρίου. Εάν η Τρίτη είναι αργία, η περίοδος λήγει στις 13.00 (ώρα Βρυξελλών) της προηγούμενης εργάσιμης ημέρας.»

Άρθρο 9

Στο άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 582/2004, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

Άρθρο 10

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την τρίτη ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2005.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες, 27 Δεκεμβρίου 2004.

Για την Επιτροπή

Mariann FISCHER BOEL

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ L 160 της 26.6.1999, σ. 48· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 186/2004 της Επιτροπής (ΕΕ L 29 της 3.2.2004, σ. 6).

(2) ΕΕ L 45 της 21.2.1990, σ. 8· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 921/2004 (ΕΕ L 163 της 30.4.2004, σ. 94).

(3) ΕΕ L 350 της 20.12.1997, σ. 3· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 921/2004.

(4) ΕΕ L 333 της 24.12.1999, σ. 11· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1932/2004 (ΕΕ L 333 της 9.11.2004, σ. 4).

(5) ΕΕ L 340 της 31.12.1999, σ. 3· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1992/2004 (ΕΕ L 344 της 20.11.2004, σ. 11).

(6) ΕΕ L 37 της 7.2.2010, σ. 100· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1838/2004 (ΕΕ L 322 της 23.10.2004, σ. 3).

(7) ΕΕ L 90 της 27.3.2004, σ. 58.

(8) ΕΕ L 90 της 27.3.2004, σ. 64.

(9) ΕΕ L 90 της 27.3.2004, σ. 67.

(10) ΕΕ L 20 της 27.1.1999, σ. 8· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1846/2004 (ΕΕ L 322 της 23.10.2004, σ. 16).

(11) ΕΕ L 160 της 26.6.1999, σ. 48.

(12) ΕΕ L 152 της 24.6.2000, σ. 1.

(13) ΕΕ L 90 της 27.3.2004, σ. 64.

(14) ΕΕ L 90 της 27.3.2004, σ. 67.

II Πράξεις για την ισχύ των οποίων δεν απαιτείται δημοσίευση

28.12.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 381/32

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 29ης Νοεμβρίου 2004

για υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου που προβλέπει μέτρα ισοδύναμα με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου για τη φορολόγηση των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις και την έγκριση και υπογραφή του μνημονίου συμφωνίας που τη συνοδεύει

(2004/903/ΕΚ)

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 94 σε συνδυασμό με το άρθρο 300 παράγραφος 2 πρώτο εδάφιο,

την πρόταση της Επιτροπής,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Στις 16 Οκτωβρίου 2001, το Συμβούλιο εξουσιοδότησε την Επιτροπή να διαπραγματευτεί με τη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου κατάλληλη συμφωνία για να διασφαλισθεί η θέσπιση από τη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου μέτρων ισοδύναμων με εκείνα που πρέπει να εφαρμόζονται στο πλαίσιο της Κοινότητας, ώστε να διασφαλισθεί η πραγματική φορολόγηση των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις.

(2)	Το κείμενο της συμφωνίας που είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων αντικατοπτρίζει δεόντως τις οδηγίες διαπραγμάτευσης που εξέδωσε το Συμβούλιο. Συνοδεύεται από μνημόνιο συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου, αφετέρου.

(3)	Με την επιφύλαξη έκδοσης απόφασης, σε μεταγενέστερη ημερομηνία, για τη σύναψη της συμφωνίας, είναι σκόπιμο να υπογραφούν τα δύο έγγραφα που μονογράφησαν στις 12 Ιουλίου 2004 και να επιβεβαιωθεί η έγκριση του μνημονίου συμφωνίας από το Συμβούλιο,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ:

Άρθρο 1

Με την επιφύλαξη έκδοσης απόφασης, σε μεταγενέστερη ημερομηνία, για τη σύναψη της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου που προβλέπει μέτρα ισοδύναμα με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου για τη φορολόγηση των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου εξουσιοδοτείται να ορίσει το ή τα πρόσωπα που είναι αρμόδια να υπογράψουν εξ ονόματος της Κοινότητας, τη συμφωνία και το μνημόνιο συμφωνίας που τη συνοδεύει, καθώς και τις επιστολές της ευρωπαϊκής Κοινότητας, οι οποίες θα αποτελέσουν αντικείμενο ανταλλαγής σύμφωνα με το άρθρο 21 παράγραφος 2 της συμφωνίας και την τελευταία παράγραφο του μνημονίου συμφωνίας.

Το Συμβούλιο εγκρίνει το μνημόνιο συμφωνίας.

Το κείμενο της συμφωνίας και του μνημονίου συμφωνίας επισυνάπτονται στην παρούσα απόφαση.

Άρθρο 2

Η παρούσα απόφαση δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Βρυξέλλες, 29 Νοεμβρίου 2004.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

L. J. BRINKHORST

ΣΥΜΦΩΝΊΑ

μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου που προβλέπει μέτρα ισοδύναμα με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου για τη φορολόγηση των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, εφεξής αποκαλούμενη «Κοινότητα»,

και

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ, εφεξής αποκαλούμενη «Άγιος Μαρίνος»,

εφεξής αποκαλούμενες «συμβαλλόμενο μέρος» ή «συμβαλλόμενα μέρη»,

ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ:

Άρθρο 1

Στόχος

1. Στόχος της παρούσας συμφωνίας μεταξύ της Κοινότητας και του Αγίου Μαρίνου είναι να παγιώσουν και να επεκτείνουν τις ήδη στενές υπάρχουσες σχέσεις μεταξύ των δύο συμβαλλομένων μερών με τη θέσπιση μέτρων ισοδύναμων με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Ιουνίου 2003, για τη φορολόγηση των εισοδημάτων από αποταμιεύσεις που καταβάλλονται ως τόκοι σε πραγματικούς δικαιούχους, φυσικά πρόσωπα, έχοντα κατοικία για φορολογικούς σκοπούς σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, εφεξής αποκαλούμενη «οδηγία».

2. Ο Άγιος Μαρίνος λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα και προβλέπει ειδικές διατάξεις για τις διαδικασίες και τις κυρώσεις για να διασφαλισθεί η εκτέλεση των καθηκόντων που απαιτούνται για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας από τους φορείς πληρωμής, οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός του, ανεξαρτήτως του τόπου εγκατάστασης του οφειλέτη του χρεωστικού τίτλου που παράγει αυτούς τους τόκους.

Άρθρο 2

Ορισμός του πραγματικού δικαιούχου

1. Για τους σκοπούς της παρούσας συμφωνίας, ως «πραγματικός δικαιούχος» νοείται οιοδήποτε φυσικό πρόσωπο εισπράττει τόκους για ίδιο σκοπό ή οιοδήποτε φυσικό πρόσωπο προς όφελος του οποίου εξασφαλίζεται πληρωμή τόκων, εκτός εάν το εν λόγω φυσικό πρόσωπο παράσχει αποδεικτικά στοιχεία ότι η πληρωμή τόκων δεν πραγματοποιήθηκε ή δεν εξασφαλίσθηκε για δικό του λογαριασμό, δηλαδή ότι:

α)	ενεργεί ως φορέας πληρωμής κατά την έννοια του άρθρου 4· ή

β)	ενεργεί εξ ονόματος νομικού προσώπου, εταιρείας επενδύσεων ή συγκρίσιμου ή ισοδύναμου οργανισμού για κοινές επενδύσεις σε τίτλους· ή

γ)	ενεργεί εξ ονόματος άλλου φυσικού προσώπου ο οποίος είναι ο πραγματικός δικαιούχος και αποκαλύπτει στο φορέα πληρωμής τα στοιχεία ταυτότητας του πραγματικού δικαιούχου σύμφωνα με το άρθρο 3.

2. Στην περίπτωση που ο φορέας πληρωμής έχει στη διάθεσή του στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το φυσικό πρόσωπο στο οποίο καταβάλλονται τόκοι ή για το οποίο εξασφαλίζεται η πληρωμή τόκων ενδεχομένως να μην είναι ο πραγματικός δικαιούχος, και ότι το εν λόγω φυσικό πρόσωπο δεν εμπίπτει ούτε στο στοιχείο α) ούτε στο στοιχείο β) της παραγράφου 1, ο φορέας αυτός λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για να προσδιορίσει την ταυτότητα του πραγματικού δικαιούχου, σύμφωνα με το άρθρο 3. Αν ο φορέας πληρωμής αδυνατεί να προσδιορίσει τον πραγματικό δικαιούχο, το εν λόγω φυσικό πρόσωπο θεωρείται ως πραγματικός δικαιούχος.

Άρθρο 3

Στοιχεία ταυτότητας και κατοικία του πραγματικού δικαιούχου

Για τον προσδιορισμό των στοιχείων ταυτότητας και της κατοικίας του πραγματικού δικαιούχου κατά την έννοια του άρθρου 2, ο φορέας πληρωμής τηρεί βιβλίο με το ονοματεπώνυμο και τα στοιχεία που αφορούν τη διεύθυνση και την κατοικία σύμφωνα με τη νομοθεσία της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου για την καταπολέμηση της τοκογλυφίας και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Όσον αφορά τις συμβατικές σχέσεις που έχουν συναφθεί, ή τις συναλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί χωρίς συμβατικές σχέσεις, την 1η Ιανουαρίου 2004 ή μετά, για τα φυσικά πρόσωπα που προσκομίζουν διαβατήριο ή επίσημη ταυτότητα που έχει εκδώσει κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εφεξής αποκαλούμενο «κράτος μέλος», τα οποία δηλώνουν ότι είναι κάτοικοι κράτους εκτός από τα κράτη μέλη ή τον Άγιο Μαρίνο, η κατοικία προσδιορίζεται με βάση το πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας που έχει εκδώσει η αρμόδια αρχή του κράτους του οποίου το φυσικό πρόσωπο διατείνεται ότι είναι κάτοικος. Εάν δεν προσκομισθεί αυτό το πιστοποιητικό, ως κράτος κατοικίας θεωρείται το κράτος μέλος που εξέδωσε το διαβατήριο ή άλλη επίσημη ταυτότητα.

Άρθρο 4

Ορισμός του φορέα πληρωμής

Για τους σκοπούς της παρούσας συμφωνίας, ως «φορέας πληρωμής» στον Άγιο Μαρίνο νοούνται οι τράπεζες βάσει του τραπεζικού νόμου του Αγίου Μαρίνου, καθώς και οι οικονομικοί φορείς, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών και νομικών προσώπων που κατοικούν ή είναι εγκατεστημένα στον Άγιο Μαρίνο, οι εταιρικές σχέσεις και οι μόνιμες εγκαταστάσεις ξένων εταιρειών, οι οποίες έστω και περιστασιακά, αποδέχονται, κατέχουν, επενδύουν ή μεταβιβάζουν περιουσιακά στοιχεία τρίτων μερών ή απλώς καταβάλλουν ή εξασφαλίζουν την καταβολή τόκων κατά την άσκηση των δραστηριοτήτων τους.

Άρθρο 5

Ορισμός της αρμόδιας αρχής

1. Για τους σκοπούς της παρούσας συμφωνίας ως «αρμόδιες αρχές των συμβαλλομένων μερών» νοούνται οι αρχές που αναφέρονται στο παράρτημα Ι.

2. Ως αρμόδιες αρχές κρατών που δεν περιλαμβάνονται στα συμβαλλόμενα μέρη νοούνται οι αρχές των κρατών εκείνων που είναι αρμόδιες για τους σκοπούς διμερών ή πολυμερών συμβάσεων ή, εν ελλείψει, οι αρχές που είναι αρμόδιες για την έκδοση πιστοποιητικών φορολογικής κατοικίας.

Άρθρο 6

Ορισμός των τόκων

1. Για τους σκοπούς της παρούσας συμφωνίας, ως «τόκοι» νοούνται:

α)

οι καταβληθέντες ή εγγεγραμμένοι σε λογαριασμό τόκοι από πάσης φύσεως απαιτήσεις, που συνοδεύονται ή όχι από ενυπόθηκες εγγυήσεις ή από ρήτρα συμμετοχής στα κέρδη του οφειλέτη, ιδίως δε τα εισοδήματα από τίτλους του δημοσίου και ομολογιακά δάνεια ή ομόλογα, συμπεριλαμβανομένων των πριμοδοτήσεων και δώρων που συνδέονται με αυτά. Οι τόκοι υπερημερίας δεν θεωρούνται τόκοι·

β)	οι δεδουλευμένοι ή κεφαλαιοποιημένοι τόκοι κατά την πώληση, την εξαγορά ή την εξόφληση των απαιτήσεων που αναφέρονται στο στοιχείο α)·

γ)

το εισόδημα που προκύπτει από τόκους, είτε άμεσα είτε μέσω φορέα που αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2 της οδηγίας, το οποίο διανέμεται από:

i)	οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων ή συγκρίσιμων ή ισοδύναμων οργανισμών για κοινές επενδύσεις σε τίτλους που είναι εγκατεστημένοι εντός του εδάφους που αναφέρεται στο άρθρο 19,

ii)	οντότητες με έδρα σε κράτος μέλος, που ασκούν το δικαίωμα επιλογής βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 3 της οδηγίας και ενημερώνουν σχετικά το φορέα πληρωμής,

iii)	οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων ή συγκρίσιμων ή ισοδύναμων οργανισμών για κοινές επενδύσεις σε τίτλους που είναι εγκατεστημένοι εκτός του εδάφους που αναφέρεται στο άρθρο 19·

δ)

το εισόδημα που προκύπτει από την πώληση, την εξαγορά ή την εξόφληση μετοχών ή μεριδίων στους ακόλουθους οργανισμούς και φορείς, αν επενδύουν άμεσα ή έμμεσα μέσω άλλων οργανισμών συλλογικών επενδύσεων ή φορέων που αναφέρονται κατωτέρω, ποσοστό ανώτερο του 40 % του ενεργητικού τους σε χρεωστικούς τίτλους που αναφέρονται στο στοιχείο α):

i)	οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων ή συγκρίσιμων ή ισοδύναμων οργανισμών για κοινές επενδύσεις σε τίτλους που είναι εγκατεστημένοι εντός του εδάφους που αναφέρεται στο άρθρο 19,

ii)	οντότητες με έδρα σε κράτος μέλος, που ασκούν το δικαίωμα επιλογής βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 3 της οδηγίας και ενημερώνουν σχετικά το φορέα πληρωμής,

iii)	οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων ή συγκρίσιμων ή ισοδύναμων οργανισμών για κοινές επενδύσεις σε τίτλους που είναι εγκατεστημένοι εκτός του εδάφους που αναφέρεται στο άρθρο 19.

Ωστόσο, ο Άγιος Μαρίνος μπορεί να περιλαμβάνει στον ορισμό των τόκων το εισόδημα που αναφέρεται στο στοιχείο δ) μόνο κατά την αναλογία που το εισόδημα αυτό αντιστοιχεί σε εισόδημα που, άμεσα ή έμμεσα, προέρχεται από πληρωμές τόκων κατά την έννοια των στοιχείων α) και β).

2. Όσον αφορά την παράγραφο 1 στοιχεία γ) και δ), σε περίπτωση που ο φορέας πληρωμής δεν έχει στη διάθεσή του στοιχεία σχετικά με το μέρος του εισοδήματος που προέρχεται από πληρωμή τόκων, το συνολικό ποσό του εισοδήματος θεωρείται ως πληρωμή τόκων.

3. Όσον αφορά την παράγραφο 1 στοιχείο δ), σε περίπτωση που ο φορέας πληρωμής δεν έχει στη διάθεσή του στοιχεία σχετικά με το ποσοστό του ενεργητικού που επενδύεται σε χρεωστικούς τίτλους ή σε μετοχές ή μερίσματα που προβλέπονται στη συγκεκριμένη παράγραφο, το ποσοστό αυτό θεωρείται ότι υπερβαίνει το 40 %. Εάν ο εν λόγω φορέας πληρωμής δεν μπορεί να προσδιορίσει το ποσό του εισοδήματος που συγκεντρώνει ο πραγματικός δικαιούχος, το εισόδημα θεωρείται ότι αντιστοιχεί στο προϊόν της πώλησης, της εξαγοράς ή της εξόφλησης των μετοχών ή μεριδίων.

4. Όσον αφορά την παράγραφο 1 στοιχεία β) και δ), ο Άγιος Μαρίνος έχει το δικαίωμα να ζητήσει από τους φορείς πληρωμής που είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός της να υπολογίζουν τους τόκους σε ετήσια βάση κατά τη διάρκεια περιόδου που δεν υπερβαίνει το έτος και να θεωρούν τους ετήσιους αυτούς τόκους ως πληρωμή τόκων ακόμη και αν δεν διενεργηθεί πώληση, εξαγορά ή εξόφληση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

5. Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1 στοιχεία γ) και δ), ο Άγιος Μαρίνος έχει το δικαίωμα να εξαιρέσει από τον ορισμό των τόκων το εισόδημα που αναφέρεται στις συγκεκριμένες παραγράφους από επιχειρήσεις ή οργανισμούς που εδρεύουν εντός του εδάφους του, σε περίπτωση που το ποσοστό του ενεργητικού τους που έχει επενδυθεί σε απαιτήσεις οι οποίες αναφέρονται στην παράγραφο 1 στοιχείο α) δεν υπερβαίνει το 15 %.

Η άσκηση αυτού του δικαιώματος από τον Άγιο Μαρίνο, μόλις κοινοποιηθεί στο άλλο συμβαλλόμενο μέρος, είναι δεσμευτική και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη.

6. Μετά τις 31 Δεκεμβρίου 2010, το ποσοστό που αναφέρεται στην παράγραφο 1 στοιχείο δ) και στην παράγραφο 3, είναι 25 %.

7. Τα ποσοστά που αναφέρονται στην παράγραφο 1 στοιχείο δ) και στην παράγραφο 5 καθορίζονται βάσει της επενδυτικής πολιτικής, όπως ορίζεται στον κανονισμό και στα καταστατικά έγγραφα των εν λόγω οργανισμών ή φορέων και, εν ελλείψει, βάσει της πραγματικής σύνθεσης των στοιχείων του ενεργητικού των εν λόγω επιχειρήσεων ή φορέων.

Άρθρο 7

Παρακράτηση φόρου στην πηγή

1. Εάν ο πραγματικός δικαιούχος των τόκων κατοικεί σε κράτος μέλος, ο Άγιος Μαρίνος επιβάλλει συντελεστή παρακράτησης φόρου στην πηγή ύψους 15 % τα πρώτα τρία έτη από την ημερομηνία εφαρμογής της παρούσας συμφωνίας, 20 % τα τρία επόμενα έτη, και εν συνεχεία 35 %.

2. Ο φορέας πληρωμής επιβάλλει παρακράτηση του φόρου στην πηγή ως εξής:

α)	σε περίπτωση καταβολής τόκων κατά την έννοια του άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο α): στο ποσό των καταβληθέντων ή πιστωθέντων τόκων·

β)

σε περίπτωση καταβολής τόκων κατά την έννοια του άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχεία β) ή δ): στο ποσό του τόκου ή του εισοδήματος που αναφέρεται σε αυτές τις παραγράφους ή με εισφορά ισοδυνάμου αποτελέσματος που θα βαρύνει το δικαιούχο επί του συνολικού ποσού των εσόδων από την πώληση, την εξαγορά ή την εξόφληση·

γ)	σε περίπτωση καταβολής τόκων κατά την έννοια του άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο γ): στο ποσό του εισοδήματος που αναφέρεται σε αυτή την παράγραφο·

δ)	σε περίπτωση που ο Άγιος Μαρίνος ασκεί το δικαίωμα επιλογής βάσει του άρθρου 6, παράγραφος 4: στο ποσό του ετήσιου τόκου.

3. Για τους σκοπούς της παραγράφου 2, στοιχεία α) και β), η παρακράτηση φόρου στην πηγή πραγματοποιείται κατ' αναλογίαν της περιόδου κατοχής της απαίτησης από τον πραγματικό δικαιούχο. Σε περίπτωση που ο φορέας πληρωμής δεν είναι σε θέση να καθορίσει την περίοδο κατοχής βάσει των πληροφοριών που έχει στη διάθεσή του, θεωρεί ότι ο πραγματικός δικαιούχος είναι ο κάτοχος της απαίτησης καθ' όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της εκτός αν ο τελευταίος παράσχει αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την ημερομηνία απόκτησής της.

4. Οι φόροι, εκτός από εκείνους που προβλέπονται στην παρούσα συμφωνία, για την ίδια πληρωμή τόκων, και ιδίως η παρακράτηση φόρου στην πηγή που επιβάλλεται από τον Άγιο Μαρίνο επί του εισοδήματος από τόκους πηγής Αγίου Μαρίνου, πιστώνονται έναντι του ποσού της παρακράτησης φόρου στην πηγή που υπολογίζεται σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

5. Η επιβολή της παρακράτησης φόρου στην πηγή από το φορέα πληρωμής που ευρίσκεται στον Άγιο Μαρίνο, δεν εμποδίζει το κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει τη φορολογική κατοικία του να φορολογήσει το εισόδημα σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο. Σε περίπτωση που φορολογούμενος δηλώσει στις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους όπου έχει την κατοικία του, το εισόδημα από τόκους που απέκτησε από φορέα πληρωμής του Αγίου Μαρίνου, το εν λόγω εισόδημα από τόκους υπόκειται σε φορολογία εκεί με τους ίδιους συντελεστές που εφαρμόζονται για το εισόδημα που αποκτήθηκε σ' αυτό το κράτος.

Άρθρο 8

Κατανομή των εσόδων

1. Ο Άγιος Μαρίνος διατηρεί το 25 % των εσόδων του από την παρακράτηση φόρου στην πηγή που αναφέρεται στο άρθρο 7 και μεταβιβάζει το 75 % των εσόδων στο κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος της πληρωμής των τόκων έχει την κατοικία του.

2. Η μεταβίβαση αυτή πραγματοποιείται σε μία δόση ανά κράτος μέλος το αργότερο εντός εξαμήνου μετά το τέλος του φορολογικού έτους στον Άγιο Μαρίνο.

3. Ο Άγιος Μαρίνος λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει την ορθή λειτουργία του συστήματος κατανομής εσόδων.

Άρθρο 9

Εθελοντική γνωστοποίηση

1. Ο Άγιος Μαρίνος προβλέπει διαδικασία η οποία επιτρέπει στον πραγματικό δικαιούχο, όπως ορίζεται στο άρθρο 2, να αποφεύγει την παρακράτηση φόρου στην πηγή που διευκρινίζεται στο άρθρο 7, εξουσιοδοτώντας ρητά το φορέα πληρωμής του στον Άγιο Μαρίνο να υποβάλει τις πληρωμές τόκων στην αρμόδια αρχή του εν λόγω κράτους. Αυτή η εξουσιοδότηση καλύπτει όλες τις πληρωμές τόκων προς τον πραγματικό δικαιούχο από τον εν λόγω φορέα πληρωμής ή εξασφαλίζει την καταβολή τόκων προς άμεσο όφελος του πραγματικού δικαιούχου.

2. Στο ελάχιστο επίπεδο πληροφοριών που πρέπει να υποβάλλεται από το φορέα πληρωμής σε περίπτωση ρητής εξουσιοδότησης από τον πραγματικό δικαιούχο, περιλαμβάνονται:

α)	τα στοιχεία ταυτότητας και την κατοικία του πραγματικού δικαιούχου που προσδιορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 3 της παρούσας συμφωνίας, και, εάν υπάρχει, τον αριθμό φορολογικού μητρώου στο κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει τη φορολογική κατοικία του·

β)	το όνομα και η διεύθυνση του φορέα πληρωμής·

γ)	ο αριθμός λογαριασμού του πραγματικού δικαιούχου ή, εν ελλείψει, τα στοιχεία της απαίτησης που αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία των καταβαλλόμενων τόκων και

δ)	το ποσό της πληρωμής των τόκων που προσδιορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 6 της παρούσας συμφωνίας.

3. Η αρμόδια αρχή του Αγίου Μαρίνου γνωστοποιεί τις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 2 στην αρμόδια αρχή του κράτους μέλους όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει την κατοικία του. Αυτή η γνωστοποίηση διεξάγεται αυτομάτως τουλάχιστον μία φορά το έτος, εντός εξαμήνου από το τέλος του φορολογικού έτους στον Άγιο Μαρίνο, ως προς το σύνολο των τόκων που καταβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου έτους.

Άρθρο 10

Εξάλειψη της διπλής φορολογίας

1. Το κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει τη φορολογική κατοικία του διασφαλίζει την εξάλειψη της διπλής φορολογίας που ενδεχομένως να προκύπτει από την επιβολή της παρακράτησης φόρου στην πηγή που αναφέρεται στο άρθρο 7, σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 2 και 3.

2. Όταν επί των τόκων που εισπράττει ο πραγματικός δικαιούχος έχει παρακρατηθεί φόρος στην πηγή, όπως αναφέρεται στο άρθρο 7 στον Άγιο Μαρίνο, το κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει τη φορολογική κατοικία του, τού χορηγεί, σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο, πίστωση φόρου ίση με το παρακρατηθέν στην πηγή ποσό. Αν το ποσό αυτό υπερβαίνει το ποσό του οφειλόμενου φόρου επί του συνολικού ποσού των τόκων που υπόκεινται σε παρακράτηση στην πηγή σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο, όπως αναφέρεται στο άρθρο 7, το κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει τη φορολογική κατοικία του επιστρέφει το επιπλέον ποσό του παρακρατηθέντος φόρου σε αυτόν.

3. Εάν, πέραν της παρακράτησης στην πηγή, όπως αναφέρεται στο άρθρο 7, επί των τόκων που εισπράττονται από τον πραγματικό δικαιούχο, έχουν παρακρατηθεί φόροι στην πηγή και το κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει τη φορολογική κατοικία του χορηγεί πίστωση φόρου για την εν λόγω παρακράτηση φόρου, σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο ή τις συμβάσεις περί διπλής φορολογίας, το ποσό αυτής της άλλης παρακράτησης στην πηγή πιστώνεται πριν από την εφαρμογή της διαδικασίας της παραγράφου 2.

4. To κράτος μέλος όπου ο πραγματικός δικαιούχος έχει τη φορολογική κατοικία του μπορεί να αντικαταστήσει το μηχανισμό της πίστωσης φόρου που αναφέρεται στις παραγράφους 2 και 3 με την επιστροφή της παρακράτησης στην πηγή που αναφέρεται στο άρθρο 7.

Άρθρο 11

Μεταβατικές διατάξεις για τους διαπραγματεύσιμους χρεωστικούς τίτλους

1. Από την ημερομηνία εφαρμογής της παρούσας συμφωνίας μέχρις ότου τουλάχιστον ένα κράτος μέλος εφαρμόσει επίσης παρόμοιες διατάξεις, και έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010 το αργότερο, οι εγχώριες και διεθνείς ομολογίες και άλλοι διαπραγματεύσιμοι χρεωστικοί τίτλοι που έχουν εκδοθεί για πρώτη φορά πριν από την 1η Μαρτίου 2001 ή που τα ενημερωτικά φυλλάδια για την εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο έχουν εγκριθεί πριν από αυτή την ημερομηνία από τις αρμόδιες αρχές του κράτους έκδοσης, δεν θεωρούνται απαιτήσεις κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 1, στοιχείο α), υπό την προϋπόθεση ότι δεν πραγματοποιούνται επιπλέον εκδόσεις των εν λόγω διαπραγματεύσιμων χρεωστικών τίτλων από την 1η Μαρτίου 2002 και εφεξής.

Ωστόσο, επί όσο χρονικό διάστημα ένα τουλάχιστον κράτος μέλος εφαρμόζει επίσης παρόμοιες διατάξεις με εκείνες του άρθρου 7 της παρούσας συμφωνίας, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εξακολουθούν να ισχύουν πέραν της 31ης Δεκεμβρίου 2010, για διαπραγματεύσιμους χρεωστικούς τίτλους του είδους αυτού:

—	που περιέχουν ρήτρες επανενσωμάτωσης του φόρου που εξέπεσε και

—	εφόσον ο φορέας πληρωμής, όπως ορίζεται στο άρθρο 4, είναι εγκατεστημένος στον Άγιο Μαρίνο και

—	εφόσον ο εν λόγω φορέας πληρωμής καταβάλλει απευθείας τόκους στον πραγματικό δικαιούχο που είναι εγκατεστημένος σε κράτος μέλος, ή εξασφαλίζει την καταβολή τόκων προς άμεσο όφελος αυτού.

Εάν και εφόσον όλα τα κράτη μέλη παύσουν να εφαρμόζουν παρόμοιες διατάξεις με εκείνες του άρθρου 7 της παρούσας συμφωνίας, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εξακολουθούν να εφαρμόζονται μόνο για τους διαπραγματεύσιμους τίτλους:

—	που περιέχουν ρήτρες επανενσωμάτωσης του φόρου που εξέπεσε και

—	εφόσον ο φορέας πληρωμής του εκδότη είναι εγκατεστημένος στον Άγιο Μαρίνο και

—	εφόσον ο εν λόγω φορέας πληρωμής καταβάλλει απευθείας τόκους στον πραγματικό δικαιούχο που είναι εγκατεστημένος σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ή εξασφαλίζει την καταβολή τόκων προς άμεσο όφελος αυτού.

Σε περίπτωση που πραγματοποιηθούν νέες εκδόσεις των προαναφερόμενων διαπραγματεύσιμων χρεωστικών τίτλων από την 1η Μαρτίου 2002 και εφεξής, από κυβερνήσεις ή εξομοιούμενους οργανισμούς που ενεργούν ως δημόσια αρχή ή των οποίων ο ρόλος αναγνωρίζεται από διεθνή συμφωνία (απαριθμούμενη στον κατάλογο του παραρτήματος ΙΙ της παρούσας συμφωνίας), η συνολική έκδοση αυτών των τίτλων, αποτελούμενη από την αρχική έκδοση και τις νέες εκδόσεις, θεωρείται απαίτηση κατά την έννοια του άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο α).

Σε περίπτωση που πραγματοποιηθεί νέα έκδοση των προαναφερόμενων διαπραγματεύσιμων χρεωστικών τίτλων από την 1η Μαρτίου 2002 και εφεξής από άλλο εκδότη που δεν καλύπτεται από το τέταρτο εδάφιο, η νέα αυτή έκδοση θεωρείται απαίτηση κατά την έννοια του άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο α).

2. Το παρόν άρθρο δεν εμποδίζει τον Άγιο Μαρίνο και τα κράτη μέλη να συνεχίσουν να επιβάλουν φόρο στα εισοδήματα που απορρέουν από τους διαπραγματεύσιμους χρεωστικούς τίτλους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, σύμφωνα με το εθνικό τους δίκαιο.

Άρθρο 12

Άλλες μορφές παρακράτησης φόρου στην πηγή — Σχέσεις με άλλες συμφωνίες

1. Η παρούσα οδηγία δεν εμποδίζει τα μέρη να επιβάλουν άλλες μορφές παρακράτησης φόρου στην πηγή από αυτές που αναφέρονται στην παρούσα συμφωνία, σύμφωνα με το εθνικό τους δίκαιο ή τις συμβάσεις διπλής φορολογίας.

2. Οι διατάξεις των συμβάσεων περί διπλής φορολογίας μεταξύ του Αγίου Μαρίνου και των κρατών μελών δεν εμποδίζουν την επιβολή της παρακράτησης στην πηγή που προβλέπει η παρούσα συμφωνία.

Άρθρο 13

Ανταλλαγή πληροφοριών κατόπιν αιτήσεως

1. Οι αρμόδιες αρχές του Αγίου Μαρίνου και κάθε κράτους μέλους ανταλλάσσουν πληροφορίες σχετικά με συμπεριφορά που συνιστά φορολογική απάτη, βάσει των νόμων του κράτους στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση, ή με παρόμοιες περιπτώσεις για εισόδημα που διέπει η παρούσα συμφωνία. Στις «παρόμοιες περιπτώσεις» περιλαμβάνονται μόνο αδικήματα της ίδιας βαρύτητας με τη φορολογική απάτη δυνάμει των νόμων του κράτους στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση, που έχουν ως αποτέλεσμα οποιαδήποτε ζημία για τα φορολογικά συμφέροντα του αιτούντος κράτους. Σε απάντηση προς δεόντως αιτιολογημένη αίτηση, το κράτος στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση παρέχει πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά που ερευνά, ή ενδέχεται να ερευνήσει το αιτούν κράτος, εντός ή εκτός του πλαισίου του ποινικού δικαίου.

2. Για να καθορίσει εάν μπορεί να παράσχει τις πληροφορίες που ζητούνται με αίτηση, το κράτος στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση εφαρμόζει τις διατάξεις περί παραγραφής που ισχύουν δυνάμει της νομοθεσίας του αιτούντος κράτους.

3. Το κράτος στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση παρέχει πληροφορίες εφόσον το αιτούν κράτος έχει εύλογες υπόνοιες ότι η συμπεριφορά αποτελεί φορολογική απάτη ή παρόμοια περίπτωση. Η εύλογη υπόνοια φορολογικής απάτης ή παρόμοιας περίπτωσης του αιτούντος κράτους μπορεί να βασίζεται σε:

α)	έγγραφα, επικυρωμένα ή μη, που περιλαμβάνουν αλλά δεν περιορίζονται σε επαγγελματικά έγγραφα, λογιστικά βιβλία ή πληροφορίες για τραπεζικό λογαριασμό·

β)	πληροφορίες από μαρτυρία του φορολογουμένου·

γ)	πληροφορίες που προέρχονται από πληροφοριοδότη ή από άλλο τρίτο πρόσωπο οι οποίες έτυχαν ανεξάρτητης επιβεβαίωσης ή μπορεί να είναι άλλως αξιόπιστες· ή

δ)	έμμεσες αποδείξεις.

4. Η αρμόδια αρχή του αιτούντος κράτους παρέχει τα ακόλουθα στοιχεία στην αρμόδια αρχή του κράτους στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση όταν ζητεί τις πληροφορίες που προβλέπονται στην παρούσα συμφωνία προκειμένου να καταδείξει την προβλέψιμη σημασία των πληροφοριών ως προς την αίτηση:

α)	τα στοιχεία ταυτότητος του προσώπου που αποτελεί αντικείμενο εξέτασης ή έρευνας·

β)	διευκρινίσεις σχετικά με τις ευκταίες πληροφορίες καθώς και το είδος και τη μορφή υπό την οποία το αιτούν κράτος επιθυμεί να λάβει τις πληροφορίες από το κράτος στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση·

γ)	το φορολογικό στόχο, για τον οποίο απαιτούνται οι πληροφορίες·

δ)	τους λόγους για τους οποίους θεωρείται ότι οι αιτούμενες πληροφορίες βρίσκονται στο κράτος στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση ή στην κατοχή ή τον έλεγχο προσώπου που υπάγεται στη δικαιοδοσία του κράτους στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση·

ε)	εφόσον είναι γνωστά, το όνομα και η διεύθυνση κάθε προσώπου που εικάζεται ότι έχει στην κατοχή του τις αιτούμενες πληροφορίες·

στ)

δήλωση που βεβαιώνει ότι η αίτηση είναι σύμφωνη με τις νομικές και διοικητικές πρακτικές του αιτούντος κράτους, ότι εάν οι αιτούμενες πληροφορίες ενέπιπταν στη δικαιοδοσία του αιτούντος κράτους η αρμόδια αρχή του αιτούντος κράτους θα ήταν σε θέση να λάβει τις πληροφορίες αυτές δυνάμει της νομοθεσίας του αιτούντος κράτους ή στο πλαίσιο των συνήθων διοικητικών πρακτικών και ότι η αίτηση συμφωνεί με την παρούσα συμφωνία·

ζ)	δήλωση που βεβαιώνει ότι το αιτούν κράτος εξάντλησε όλα τα διαθέσιμα μέσα στο ίδιο το έδαφός του προκειμένου να λάβει τις πληροφορίες, εκτός από εκείνες που θα δημιουργούσαν δυσανάλογες δυσχέρειες.

5. Η αρμόδια αρχή του κράτους στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση διαβιβάζει τις αιτούμενες πληροφορίες, το συντομότερο δυνατό, στο αιτούν κράτος.

6. Ο Άγιος Μαρίνος αρχίζει διμερείς διαπραγματεύσεις με κάθε κράτος μέλος για να καθορίσει ξεχωριστές κατηγορίες των περιπτώσεων που εμπίπτουν στις «παρόμοιες περιπτώσεις» σύμφωνα με τη διαδικασία φορολόγησης που εφαρμόζουν αυτά τα κράτη.

Άρθρο 14

Εμπιστευτικότητα

Όλες οι πληροφορίες που υποβάλλονται από ένα συμβαλλόμενο μέρος στο πλαίσιο της παρούσας συμφωνίας αντιμετωπίζονται ως εμπιστευτικές και αποκαλύπτονται μόνο στα πρόσωπα ή στις αρχές (συμπεριλαμβανομένων των δικαστηρίων και των διοικητικών οργάνων) που υπάγονται στη δικαιοδοσία του συμβαλλομένου μέρους που είναι επιφορτισμένο με την αξιολόγηση ή τη συλλογή τους, την επιβολή της εφαρμογής ή την άσκηση δίωξης σε σχέση με αυτές ή την υποβολή προσφυγών σε σχέση με τη φορολογία που καλύπτει η παρούσα συμφωνία. Τα εν λόγω άτομα και οι αρχές χρησιμοποιούν τις πληροφορίες αυτές μόνο για τους σκοπούς αυτούς. Δύνανται να κοινολογούν τις πληροφορίες σε δημόσιες διαδικασίες ενώπιον δικαστηρίου ή σε δικαστικές αποφάσεις. Οι πληροφορίες μπορούν να κοινολογούνται σε άλλο πρόσωπο, φορέα ή αρχή ή σε άλλο οργανισμό μόνο μετά από ρητή γραπτή συμφωνία της αρμόδιας αρχής του συμβαλλομένου μέρους στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση.

Άρθρο 15

Διαβουλεύσεις και επανεξέταση

1. Εάν προκύψει διαφωνία μεταξύ της αρμόδιας αρχής του Αγίου Μαρίνου και μιας ή περισσοτέρων από τις άλλες αρμόδιες αρχές που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι όσον αφορά την ερμηνεία ή την εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας, καταβάλλουν προσπάθεια να την επιλύσουν με αμοιβαία συμφωνία. Κοινοποιούν αμέσως στην Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και στις αρμόδιες αρχές των άλλων κρατών μελών τα αποτελέσματα των διαβουλεύσεών τους. Όσον αφορά τα προβλήματα ερμηνείας, η Επιτροπή λαμβάνει ενδεχομένως μέρος στις διαβουλεύσεις, εφόσον το ζητήσει μία από τις αρμόδιες αρχές που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι.

2. Τα συμβαλλόμενα μέρη διεξάγουν διαβουλεύσεις μεταξύ τους τουλάχιστον κάθε τρία έτη ή εφόσον το ζητήσει ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη με σκοπό να εξετάσουν και, εφόσον τα συμβαλλόμενα μέρη το κρίνουν απαραίτητο, να βελτιώσουν την τεχνική λειτουργία της συμφωνίας και να αξιολογήσουν τις διεθνείς εξελίξεις. Οι διαβουλεύσεις πραγματοποιούνται εντός μηνός από την αίτηση ή το ταχύτερο δυνατόν σε επείγουσες περιπτώσεις.

3. Με βάση αυτή την αξιολόγηση, τα συμβαλλόμενα μέρη δύνανται να προβαίνουν σε διαβουλεύσεις για να εξετάσουν κατά πόσο είναι απαραίτητες οι τροποποιήσεις της συμφωνίας, λαμβανομένων υπόψη των διεθνών εξελίξεων.

4. Μόλις υπάρξει επαρκής εμπειρία από την πλήρη εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας, τα συμβαλλόμενα μέρη προβαίνουν σε διαβουλεύσεις για να εξετάσουν κατά πόσον είναι απαραίτητες οι τροποποιήσεις της παρούσας συμφωνίας λαμβανομένων υπόψη των διεθνών εξελίξεων.

5. Για τους σκοπούς των διαβουλεύσεων που αναφέρονται στις παραγράφους 1, 2 και 3, τα συμβαλλόμενα μέρη ενημερώνονται μεταξύ τους για τις πιθανές εξελίξεις που είναι δυνατό να επηρεάσουν την ορθή λειτουργία της παρούσας συμφωνίας. Περιλαμβάνεται επίσης κάθε σχετική συμφωνία μεταξύ των συμβαλλομένων μερών και τρίτου κράτους.

Άρθρο 16

Υπογραφή, έναρξη ισχύος και καταγγελία

1. Η παρούσα συμφωνία πρέπει να κυρωθεί ή να εγκριθεί από τα συμβαλλόμενα μέρη σύμφωνα με τις οικείες διαδικασίες. Τα συμβαλλόμενα μέρη γνωστοποιούν αμοιβαία την ολοκλήρωση των διαδικασιών αυτών. Η συμφωνία αρχίζει να ισχύει την πρώτη ημέρα του δεύτερου μήνα μετά την τελευταία κοινοποίηση.

2. Με την επιφύλαξη της εκπλήρωσης των συνταγματικών απαιτήσεών της όσον αφορά τη σύναψη διεθνών συμφωνιών και με την επιφύλαξη του άρθρου 17, ο Άγιος Μαρίνος θέτει σε εφαρμογή την παρούσα συμφωνία από την 1η Ιουλίου 2005 και απευθύνει σχετική κοινοποίηση στην Κοινότητα.

3. Η παρούσα συμφωνία παραμένει σε ισχύ εφόσον δεν την καταγγείλει ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη.

4. Έκαστο συμβαλλόμενο μέρος δύναται να καταγγείλει την παρούσα συμφωνία με γραπτή προειδοποίηση προς το άλλο συμβαλλόμενο μέρος. Στην περίπτωση αυτή, η συμφωνία παύει να ισχύει δώδεκα μήνες μετά την επίδοση της προειδοποίησης.

Άρθρο 17

Εφαρμογή και αναστολή της εφαρμογής

1. Η εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας εξαρτάται από την έγκριση και την εφαρμογή από τα εξαρτημένα ή συνδεδεμένα εδάφη των κρατών μελών που αναφέρονται στην έκθεση του Συμβουλίου (Οικονομικά και Δημοσιονομικά θέματα) στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Σάντα Μαρία ντε Φέιρα, της 19ης και 20ής Ιουνίου 2000, καθώς και από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, την Ελβετική Συνομοσπονδία, την Ανδόρα, το Λιχτενστάιν και το Μονακό, αντίστοιχα, μέτρων που είναι σύμφωνα ή ισοδύναμα με τα προβλεπόμενα στην οδηγία ή στην παρούσα συμφωνία.

2. Τα συμβαλλόμενα μέρη αποφασίζουν, με κοινή συμφωνία, τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την ημερομηνία που αναφέρεται στο άρθρο 16 παράγραφος 2, κατά πόσον ο όρος που τίθεται στην προαναφερόμενη παράγραφο πληρούται όσον αφορά τις ημερομηνίες έναρξης ισχύος των σχετικών μέτρων στις ενδιαφερόμενες τρίτες χώρες και στα εξαρτημένα ή συνδεδεμένα εδάφη. Εάν τα συμβαλλόμενα μέρη αποφασίσουν ότι δεν πληρούται ο όρος, ορίζουν, με κοινή συμφωνία, νέα ημερομηνία για τους σκοπούς του άρθρου 16 παράγραφος 2.

3. Η εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας ή μερών αυτής δύναται να ανασταλεί με άμεση ισχύ από έκαστο συμβαλλόμενο μέρος μέσω κοινοποίησης στο άλλο μέρος, εφόσον η οδηγία ή μέρος της οδηγίας παύει να ισχύει είτε προσωρινά είτε μόνιμα σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο ή σε περίπτωση που κράτος μέλος αναστείλει την εφαρμογή της οικείας νομοθεσίας του.

4. Οιοδήποτε συμβαλλόμενο μέρος δύναται να αναστείλει την εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας μέσω κοινοποίησης στο άλλο μέρος σε περίπτωση που είναι τα τρίτα κράτη ή τα εδάφη που αναφέρονται στην παράγραφο 1 παύσουν στη συνέχεια να εφαρμόζουν τα μέτρα που αναφέρονται στην εν λόγω παράγραφο. Η αναστολή της εφαρμογής πραγματοποιείται το νωρίτερο δύο μήνες μετά την κοινοποίηση. Η εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας αποκαθίσταται μόλις αποκατασταθούν και τα μέτρα.

Άρθρο 18

Απαιτήσεις και τελική ρύθμιση

1. Σε περίπτωση καταγγελίας της παρούσας συμφωνίας ή αναστολής της εφαρμογής της είτε πλήρως είτε εν μέρει, οι απαιτήσεις των φυσικών προσώπων σύμφωνα με το άρθρο 10 δεν επηρεάζονται.

2. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο Άγιος Μαρίνος καταρτίζει λογαριασμό κλεισίματος έως το τέλος της διάρκειας ισχύος της παρούσας συμφωνίας και πραγματοποιεί τελική πληρωμή στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Άρθρο 19

Εδαφικό πεδίο εφαρμογής

Η παρούσα συμφωνία εφαρμόζεται, αφενός, στα εδάφη στα οποία εφαρμόζεται η συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αφετέρου, στο έδαφος του Αγίου Μαρίνου υπό τους όρους που προβλέπει η συνθήκη αυτή,

Άρθρο 20

Παραρτήματα

1. Τα παραρτήματα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της παρούσας συμφωνίας.

2. Ο κατάλογος των αρμοδίων αρχών που περιέχεται στο παράρτημα Ι μπορεί να τροποποιηθεί με απλή κοινοποίηση προς το άλλο συμβαλλόμενο μέρος από τον Άγιο Μαρίνο, όσον αφορά την αρχή που αναφέρεται στο στοιχείο α) του εν λόγω παραρτήματος και από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα όσον αφορά τις άλλες αρχές.

Ο κατάλογος των εξομοιουμένων οντοτήτων που περιέχεται στο παράρτημα ΙΙ μπορεί να τροποποιηθεί με αμοιβαία συμφωνία.

Άρθρο 21

Γλώσσες

1. Η παρούσα συμφωνία συντάσσεται σε δύο αντίτυπα στην αγγλική, γαλλική, γερμανική, δανική, ελληνική, εσθονική, ισπανική, ιταλική, λεττονική, λιθουανική, ολλανδική, ουγγρική, πολωνική, πορτογαλική, σλοβακική, σλοβενική, σουηδική, τσεχική και φινλανδική γλώσσα, και όλα τα κείμενα στις γλώσσες αυτές είναι εξίσου αυθεντικά.

2. Η γνησιότητα του κειμένου στη μαλτέζικη γλώσσα επιβεβαιώνεται από τα συμβαλλόμενα μέρη βάσει ανταλλαγής επιστολών. Είναι εξίσου αυθεντικό με το κείμενο στις γλώσσες που αναφέρονται στην παράγραφο 1.

EN FE DE LO CUAL, los plenipotenciarios abajo firmantes suscriben el presente Acuerdo.

NA DŮKAZ ČEHOŽ připojili níže podepsaní zplnomocnění zástupci k této smlouvě své podpisy.

TIL BEKRÆFTELSE HERAF har undertegnede befuldmægtigede underskrevet denne aftale.

ZU URKUND DESSEN haben die unterzeichneten Bevollmächtigten ihre Unterschriften unter dieses Abkommen gesetzt.

SELLE KINNITUSEKS on täievolilised esindajad käesolevale lepingule alla kirjutanud.

ΣΕ ΠΙΣΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ, οι υπογράφοντες πληρεξούσιοι έθεσαν την υπογραφή τους κάτω από την παρούσα συμφωνία.

IN WITNESS WHEREOF, the undersigned Plenipotentiaries have hereunto set their hands.

EN FOI DE QUOI, les plénipotentiaires soussignés ont apposé leurs signatures au bas du présent accord.

IN FEDE DI CHE, i plenipotenziari sottoscritti hanno apposto la propria firma in calce al presente accordo.

TO APLIECINOT, attiecīgi pilnvarotas personas ir parakstījušas šo nolīgumu.

TAI PALIUDYDAMI, šį Susitarimą pasirašė toliau nurodyti įgaliotieji atstovai.

FENTIEK HITELÉÜL e megállapodást az alulírott meghatalmazottak alább kézjegyükkel látták el.

B'XIEHDA TA' DAN, il-Plenipotenzjari hawn taħt iffirmati ffirmaw dan il-Ftehim.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekende gevolmachtigden hun handtekening onder deze overeenkomst hebben geplaatst.

W DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy złożyli swoje podpisy.

EM FÉ DO QUE, os plenipotenciários abaixo assinados apuserem as suas assinaturas no final do presente Acordo.

NA DÔKAZ ČOHO dolupodpísaní splnomocnení zástupcovia podpísali túto dohodu.

V POTRDITEV TEGA so spodaj podpisani pooblaščenci podpisali ta sporazum.

TÄMÄN VAKUUDEKSI allamainitut täysivaltaiset edustajat ovat allekirjoittaneet tämän sopimuksen.

TILL BEVIS HÄRPÅ har undertecknade befullmäktigade undertecknat detta avtal.

Hecho en Bruselas, el siete de diciembre del dos mil cuatro.

V Bruselu dne sedmého prosince dva tisíce čtyři.

Udfærdiget i Bruxelles den syvende december to tusind og fire.

Geschehen zu Brüssel am siebten Dezember zweitausendundvier.

Kahe tuhande neljanda aasta detsembrikuu seitsmendal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις εφτά Δεκεμβρίου δύο χιλιάδες τέσσερα.

Done at Brussels on the seventh day of December in the year two thousand and four.

Fait à Bruxelles, le sept décembre deux mille quatre.

Fatto a Bruxelles, addì sette dicembre duemilaquattro.

Briselē, divi tūkstoši ceturtā gada septītajā decembrī.

Pasirašyta du tūkstančiai ketvirtų metų gruodžio septintą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kettőezer negyedik év december hetedik napján.

Magħmul fi Brussel fis-seba' jum ta' Diċembru tas-sena elfejn u erbgħa.

Gedaan te Brussel, de zevende december tweeduizendvier.

Sporządzono w Brukseli dnia siódmego grudnia roku dwutysięcznego czwartego.

Feito em Bruxelas, em sete de Dezembro de dois mil e quatro.

V Bruseli siedmeho decembra dvetisícštyri.

V Bruslju, dne sedmega decembra leta dva tisoč štiri.

Tehty Brysselissä seitsemäntenä päivänä joulukuuta vuonna kaksituhattaneljä.

Som skedde i Bryssel den sjunde december tjugohundrafyra.

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

az Európai Közösség részéről

Għall-Komunità Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Za Európske spoločenstvo

za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

På Europeiska gemenskapens vägnar

Per la Repubblica di San Marino

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΕΡΩΝ

Για τους σκοπούς της παρούσας συμφωνίας, οι «αρμόδιες αρχές» των συμβαλλομένων μερών είναι:

α)	στη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου: Il Segretario di Stato per le Finanze e il Bilancio ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

β)	στο Βασίλειο του Βελγίου: De Minister van Financiën/Le Ministre des Finances ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

γ)	στην Τσεχική Δημοκρατία: Ministr financí ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

δ)	στο Βασίλειο της Δανίας: Skatteministeren ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ε)	στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας: Der Bundesminister der Finanzen ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

στ)	στη Δημοκρατία της Εσθονίας: Rahandusminister ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ζ)	στην Ελληνική Δημοκρατία: Ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

η)	στο Βασίλειο της Ισπανίας: El Ministro de Economía y Hacienda ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

θ)	στη Γαλλική Δημοκρατία: Le Ministre chargé du budget ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ι)	στην Ιρλανδία: The Revenue Commissioners ή εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποί τους·

ια)	στην Ιταλική Δημοκρατία: Il Capo del Dipartimento per le Politiche Fiscali ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ιβ)	στην Κυπριακή Δημοκρατία: Ο Υπουργός Οικονομικών ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ιγ)	στη Δημοκρατία της Λεττονίας: Finanšu ministrs ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ιδ)	στη Δημοκρατία της Λιθουανίας: Finansų ministras ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ιε)	στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου: Le Ministre des Finances ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος, ωστόσο, για τους σκοπούς του άρθρου 13, η αρμόδια αρχή είναι «le Procureur Général d'Etat luxembοurgeois»·

ιστ)	στη Δημοκρατία της Ουγγαρίας: A pénzügyminiszter ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ιζ)	στη Δημοκρατία της Μάλτας: Il-Ministru responsabbli għall-Finanzi ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ιη)	στο Βασίλειο των Κάτω Χωρών: De Minister van Financiën, ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

ιθ)	στη Δημοκρατία της Αυστρίας: Der Bundesminister für Finanzen ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

κ)	στη Δημοκρατία της Πολωνίας: Minister Finansów ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

κα)	στην Πορτογαλική Δημοκρατία: O Ministro das Finanças ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

κβ)	στη Δημοκρατία της Σλοβενίας: Minister za finance ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

κγ)	στη Σλοβακική Δημοκρατία: Minister financií ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

κδ)	στη Δημοκρατία της Φινλανδίας: Valtiovarainministeriö/Finansministeriet ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

κε)	στο Βασίλειο της Σουηδίας: Finansdepartementet ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος·

κστ)

στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας και στα ευρωπαϊκά εδάφη για τις εξωτερικές σχέσεις των οποίων είναι υπεύθυνο το Ηνωμένο Βασίλειο: the Commissioners of Inland Revenue ή οι εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποί τους και η αρμόδια αρχή του Γιβραλτάρ, την οποία ορίζει το Ηνωμένο Βασίλειο με βάση τις συμφωνηθείσες ρυθμίσεις σχετικά με τις αρχές του Γιβραλτάρ στο πλαίσιο των μέσων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των σχετικών συμφωνιών που γνωστοποιήθηκαν στα κράτη μέλη και στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 19 Απριλίου 2000, αντίγραφο των οποίων κοινοποιεί στη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και που ισχύουν για την παρούσα συμφωνία.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΜΟΙΟΥΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ

Για τους σκοπούς του άρθρου 11 της παρούσας συμφωνίας, οι ακόλουθοι οργανισμοί θεωρούνται ως «εξομοιούμενοι προς δημόσια αρχή ή των οποίων ο ρόλος αναγνωρίζεται από διεθνή συνθήκη»:

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ:

Βέλγιο

—	Vlaams Gewest (φλαμανδική περιοχή)

—	Région wallonne (περιοχή της Βαλλονίας)

—	Région bruxelloise/Brussels Gewest (περιοχή των Βρυξελλών Πρωτευούσης) Communauté française (γαλλική κοινότητα)

—	Vlaamse Gemeenschap (φλαμανδική κοινότητα)

—	Deutschsprachige Gemeinschaft (γερμανόφωνη κοινότητα)

Ισπανία

—	Xunta de Galicia (κυβέρνηση της αυτόνομης περιφέρειας της Γαλικίας)

—	Junta de Andalucía (κυβέρνηση της αυτόνομης κοινότητας της Ανδαλουσίας)

—	Junta de Extremadura (κυβέρνηση της αυτόνομης κοινότητας της Εξτρεμαδούρας)

—	Junta de Castilla-La Mancha (κυβέρνηση της αυτόνομης κοινότητας της Καστίλης-Λαμάντσα)

—	Junta de Castilla-León (κυβέρνηση της αυτόνομης κοινότητας της Καστίλης-Λεόν)

—	Gobierno Foral de Navarra (κυβέρνηση ειδικού νομικού καθεστώτος της Ναβάρας)

—	Govern de les Illes Balears (κυβέρνηση των Βαλεαρίδων Νήσων)

—	Generalitat de Catalunya (κυβέρνηση της Καταλονίας)

—	Generalitat de Valencia (κυβέρνηση της Βαλένσιας)

—	Diputación General de Aragón (κυβέρνηση της Αραγκόν)

—	Gobierno de las Islas Canarias (κυβέρνηση των Καναρίων Νήσων)

—	Gobierno de Murcia (κυβέρνηση της Μουρθίας)

—	Gobierno de Madrid (κυβέρνηση της Μαδρίτης)

—	Gobierno de la Comunidad Autónoma del País Vasco/Euzkadi (κυβέρνηση της αυτόνομης κοινότητας της χώρας των Βάσκων)

—	Diputación Foral de Guipúzcoa (επαρχιακό συμβούλιο του Γκουϊπούσκοα)

—	Diputación Foral de Vizcaya/Bizkaia (επαρχιακό συμβούλιο της Βισκαϊκής)

—	Diputación Foral de Alava (επαρχιακό συμβούλιο της Άλαβα)

—	Ayuntamiento de Madrid (Δήμος της Μαδρίτης)

—	Ayuntamiento de Barcelona (Δήμος της Βαρκελώνης)

—	Cabildo Insular de Gran Canaria (Συμβούλιο της Νήσου Γκραν Κανάρια)

—	Cabildo Insular de Tenerife (Συμβούλιο της Νήσου Τενερίφης)

—	Instituto de Crédito Oficial (πιστωτικό δημόσιο Ίδρυμα)

—	Instituto Catalán de Finanzas (χρηματοδοτικό ίδρυμα της Καταλονίας)

—	Instituto Valenciano de Finanzas (χρηματοδοτικό ίδρυμα της Βαλένσιας)

Ελλάδα

—	Оργανισμός Тηλεπικοινωνιών Ελλάδος (National Telecommunications Organisation)

—	Оργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος (National Railways Organisation)

—	Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (Public Electricity Company)

Γαλλία

—	La Caisse d'amortissement de la dette sociale (CADES) (Ταμείο απόσβεσης κοινωνικού χρέους)

—	L'Agence française de développement (AFD) (γαλλικός οργανισμός ανάπτυξης)

—	Réseau Ferré de France (RFF) (δίκτυο σιδηροδρόμων της Γαλλίας)

—	Caisse Nationale des Autoroutes (CNA) (εθνικό ταμείο αυτοκινητοδρόμων)

—	Assistance publique Hôpitaux de Paris (APHP) (κρατική περίθαλψη, νοσοκομεία των Παρισίων)

—	Charbonnages de France (CDF) (ανθρακωρυχεία της Γαλλίας)

—	Entreprise minière et chimique (EMC) (μεταλλευτική και χημική επιχείρηση)

Ιταλία

—	Περιφέρειες

—

Επαρχίες

—

Δήμοι

—	Cassa Depositi e Prestiti (Ταμείο παρακαταθηκών και δανείων)

Λεττονία

—	Pašvaldības (τοπικές κυβερνήσεις)

Πολωνία

—	gminy (κοινότητες)

—	powiaty (περιφέρειες)

—	województwa (επαρχίες)

—	związki gmin (ενώσεις κοινοτήτων)

—	związki powiatów (ενώσεις περιφερειών)

—	związki województw (ένωση επαρχιών)

—	miasto stołeczne Warszawa (πρωτεύουσα - πόλη της Βαρσοβίας)

—	Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Οργανισμός για την αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας)

—	Agencja Nieruchomości Rolnych (Γραφείο γεωργικής ιδιοκτησίας)

Πορτογαλία

—	Região Autónoma da Madeira (αυτόνομη περιοχή της Μαδέρας)

—	Região Autónoma dos Açores (αυτόνομη περιοχή των Αζορών)

—

Δήμοι

Σλοβακία

—	mestá a obce (δήμοι και κοινότητες)

—	Železnice Slovenskej republiky (Σλοβακική εταιρεία σιδηροδρόμων)

—	Štátny fond cestného hospodárstva (Κρατικό ταμείο διαχείρισης οδικού δικτύου)

—	Slovenské elektrárne (Σλοβακικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής)

—	Vodohospodárska výstavba (Εταιρεία ορθολογικής χρήσης των υδάτων)

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ:

—	Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης

—	Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

—	Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης

—	Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης

—	Παγκόσμια Τράπεζα / ΔΤΑΑ /ΔΝΤ

—	Διεθνής Οργανισμός Χρηματοδότησης

—	Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης

—	Ταμείο Κοινωνικής Ανάπτυξης του Συμβουλίου της Ευρώπης

—

ΕΥΡΑΤΟΜ

—	Ευρωπαϊκή Κοινότητα

—	Χρηματοδοτική Συνεργασία για την Ανάπτυξη των Άνδεων (CAF)

—	Ευρωπαϊκή Εταιρεία για τη Χρηματοδότηση σιδηροδρομικού υλικού

—	Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα

—	Επενδυτική Τράπεζα των Βορειοευρωπαϊκών χωρών

—	Αναπτυξιακή Τράπεζα της Καραϊβικής

Οι διατάξεις του άρθρου 11 δεν θίγουν τυχόν διεθνείς υποχρεώσεις που τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν αναλάβει έναντι των προαναφερόμενων διεθνών οργανισμών.

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ:

Οι εν λόγω οργανισμοί πληρούν τα ακόλουθα κριτήρια:

1.	Ο οργανισμός θεωρείται σαφώς ως δημόσιος σύμφωνα με τα εθνικά κριτήρια.

2.	Ο δημόσιος αυτός οργανισμός δραστηριοποιείται εκτός του εμπορικού τομέα, διαχειρίζεται και χρηματοδοτεί ομάδα κοινωφελών δραστηριοτήτων, παρέχοντας αγαθά και υπηρεσίες εκτός του εμπορικού τομέα και ελέγχεται όντως από τη γενική κυβέρνηση.

3.	Ο δημόσιος αυτός οργανισμός εκδίδει τακτικά και μεγάλα ομολογιακά δάνεια.

4.	Το συγκεκριμένο κράτος είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι ο δημόσιος αυτός οργανισμός δεν θα προβεί σε πρόωρη εξόφληση σε περίπτωση ρητρών αποζημίωσης του επενδυτή.

ΜΝΗΜΌΝΙΟ ΣΥΜΦΩΝΊΑΣ

μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, του Βασιλείου του Βελγίου, της Τσεχικής δημοκρατίας, του Βασιλείου της Δανίας, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Βασιλείου της Ισπανίας, της Γαλλικής Δημοκρατίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλικής Δημοκρατίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Λεττονίας, της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Μάλτας, του Βασιλείου των κάτω Χωρών, της Δημοκρατίας της Αυστρίας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Σλοβενίας, της Σλοβάκικης Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας, του Βασιλείου της Σουηδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειου Ιρλανδίας και η Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, εφεξής αποκαλούμενη «Κοινότητα»,

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ,

Η ΤΣΕΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ,

Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΣΘΟΝΙΑΣ,

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ,

Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ,

Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΛΕΤΤΟΝΙΑΣ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΛΙΘΟΥΑΝΙΑΣ,

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΟΥΚΑΤΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ,

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ,

Η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΛΟΒΕΝΙΑΣ,

Η ΣΛΟΒΑΚΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ,

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ,

ΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΥ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ

ΚΑΙ

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ, εφεξής αποκαλούμενη «Άγιος Μαρίνος»,

ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΣΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ:

Όταν συνήφθη συμφωνία που προβλέπει μέτρα ισοδύναμα με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου της 3ης Ιουνίου 2003 για τη φορολόγηση των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις (εφεξής «η οδηγία»), η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, το Βασίλειο του Βελγίου, η Τσεχική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Δανίας, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η Δημοκρατία της Εσθονίας, η Ελληνική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Ισπανίας, η Γαλλική Δημοκρατία, η Ιρλανδία, η Ιταλική Δημοκρατία, η Κυπριακή Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Λεττονίας, η Δημοκρατία της Λιθουανίας, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, η Δημοκρατία της Ουγγαρίας, η Δημοκρατία της Μάλτας, το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, η Δημοκρατία της Αυστρίας, η Δημοκρατία της Πολωνίας, η Πορτογαλική Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Σλοβενίας, η Σλοβακική Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Φινλανδίας, το Βασίλειο της Σουηδίας, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας και η Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου υπόγραψαν το παρόν μνημόνιο συμφωνίας που συμπληρώνει την παρούσα συμφωνία.

Οι υπογράφοντες το παρόν μνημόνιο συμφωνίας θεωρούν ότι η συμφωνία μεταξύ του Αγίου Μαρίνου και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που προβλέπει μέτρα ισοδύναμα με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία αποτελεί μια αποδεκτή και ισορροπημένη συμφωνία η οποία διασφαλίζει τα συμφέροντα αμφότερων των συμβαλλομένων μερών. Συνεπώς, εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα μέτρα με καλή πίστη και δεν, θα ενεργήσουν μονομερώς για να υπονομεύσουν αδικαιολόγητα την παρούσα συμφωνία. Εάν διαπιστωθεί σημαντική διαφορά μεταξύ του πεδίου εφαρμογής της οδηγίας, όπως εκδόθηκε στις 3 Ιουνίου 2003 (οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου) και του πεδίου εφαρμογής της συμφωνίας, ιδίως όσον αφορά το άρθρο 4 και το άρθρο 6 της συμφωνίας, τα συμβαλλόμενα μέρη αρχίζουν αμέσως διαβουλεύσεις σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 1 της συμφωνίας για να διασφαλισθεί ότι διατηρούνται τα ισοδύναμα μέτρα που προβλέπονται στη συμφωνία. Οι υπογράφοντες το παρόν μνημόνιο συμφωνίας επισημαίνουν ότι ο ορισμός της φορολογικής απάτης για τους σκοπούς του άρθρου 13 της συμφωνίας αφορά μόνο τις ανάγκες σε θέματα φορολόγησης των αποταμιεύσεων στο πλαίσιο της παρούσας συμφωνίας και oυδόλως επηρεάζει εξελίξεις ή/και αποφάσεις σχετικά με τη φορολογική απάτη σε άλλες περιστάσεις και σε άλλα φόρα.

2.	Κατά τη μεταβατική περίοδο που προβλέπεται στην οδηγία, η Κοινότητα αρχίζει συζητήσεις με άλλα σημαντικά χρηματοοικονομικά κέντρα με σκοπό την προώθηση της υιοθέτησης από αυτούς τους οργανισμούς μέτρων ισοδύναμων με εκείνα που εφαρμόζει η Κοινότητα.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο Άγιος Μαρίνος επιθυμεί να ενσωματωθεί περαιτέρω στο ευρωπαϊκό οικονομικό περιβάλλον, και ότι θεωρεί επομένως την πλήρη συμμετοχή του στο ευρωπαϊκό τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα ως ενδεδειγμένη και ευκταία, ο Άγιος Μαρίνος και η Κοινότητα προβαίνουν σε διαβουλεύσεις, το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να καθορίσουν τους όρους για την επίτευξη της αμοιβαίας αναγνώρισης των προληπτικών μέτρων και συστημάτων των αντίστοιχων μερών στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των ασφαλίσεων. Προκειμένου να διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς στους ενδιαφερομένους τομείς, η Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου δεσμεύεται, στο πλαίσιο αυτό, να υιοθετήσει και να εφαρμόσει στους σχετικούς επιχειρηματικούς τομείς το σχετικό υφιστάμενο και μελλοντικό «κοινοτικό κεκτημένο», συμπεριλαμβανομένων των σχετικών προληπτικών κανόνων και της εποπτείας των ενδιαφερομένων επιχειρηματιών του Αγίου Μαρίνου. Κάθε ενδεχόμενη συμφωνία στον τομέα αυτό μπορεί επίσης να προβλέπει ότι ο Άγιος Μαρίνος δεσμεύεται να εφαρμόσει και άλλους σχετικούς κοινοτικούς κανόνες, τόσο ισχύοντες όσο και μελλοντικούς, παραδείγματος χάριν σε θέματα ανταγωνισμού και φορολογίας.

Στο αυτό πλαίσιο εμβάθυνσης των σχέσεων, η σύναψη φορολογικών συμφωνιών με κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφεξής αποκαλούμενα «κράτη μέλη» και η δέσμευση του Αγίου Μαρίνου να διασφαλίσει, σ' αυτό το πλαίσιο, ανταλλαγή πληροφοριών σύμφωνα με τα πρότυπα του ΟΟΣΑ θα ενισχύσει περαιτέρω την οικονομική και φορολογική συνεργασία. Αναγνωρίζοντας τις προσπάθειες που κατέβαλε ο Άγιος Μαρίνος, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν διαβουλεύσεις μεταξύ του Αγίου Μαρίνου και των κρατών μελών με στόχο την κατάργηση ή τη μείωση, σε διμερή βάση, της διπλής φορολογίας όσον αφορά διάφορες μορφές εισοδημάτων.

Η Κοινότητα και ο Άγιος Μαρίνος προβαίνουν επίσης σε διαβουλεύσεις προκειμένου να:

—	καθορίσουν τρόπους απλούστευσης των διαδικασιών που καθορίζονται στη συμφωνία συνεργασίας και τελωνειακής ένωσης. Ως προς αυτό, ο Άγιος Μαρίνος προτίθεται να θεσπίσει ηλεκτρονικές διαδικασίες παρόμοιες με εκείνες του συστήματος INTRASTAT,

—	εξετάσουν καλύτερα τις υφιστάμενες δυνατότητες πρόσβασης για τους υπηκόους και τις επιχειρήσεις του Αγίου Μαρίνου στα κοινοτικά προγράμματα και τις δραστηριότητες στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης.

Συνετάχθη στις Βρυξέλλες στις 7 Δεκεμβρίου 2004 σε δύο αντίτυπα στην αγγλική, γαλλική, γερμανική, δανική, ελληνική, εσθονική, ισπανική, ιταλική, λεττονική, λιθουανική, μαλτέζικη, ολλανδική, ουγγρική, πολωνική, πορτογαλική, σουηδική, σλοβακική, σλοβενική και φινλανδική γλώσσα, και τα κείμενα σε όλες αυτές τις γλώσσες είναι εξίσου αυθεντικά.

Η γνησιότητα του κειμένου στη μαλτέζικη γλώσσα επιβεβαιώνεται από τους υπογράφοντες βάσει ανταλλαγής επιστολών. Είναι εξίσου αυθεντικά με τα κείμενα στις γλώσσες που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο.

Pour le Royaume de Belgique

Voor het Koninkrijk België

Für das Königreich Belgien

Za Českou republiku

På Kongeriget Danmarks vegne

Für die Bundesrepublik Deutschland

Eesti Vabariigi nimel

Για την Ελληνική Δημοκρατία

Por el Reino de España

Pour la République française

Thar cheann Na hÉireann

For Ireland

Per la Repubblica italiana

Για την Κυπριακή Δημοκρατία,

Latvijas Republikas vārdā

Lietuvos Respublikos vardu

Pour le Grand-Duché de Luxembourg

A Magyar Köztársaság részéről

Għar-Republikka ta' Malta

Voor het Koninkrijk der Nederlanden

Für die Republik Österreich

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Pela República Portuguesa

Za Republiko Slovenijo

Za Slovenskú republiku

Suomen tasavallan puolesta

För Republiken Finland

För Konungariket Sverige

For the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

az Európai Közösség részéről

Għall-Komunità Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Za Európske spoločenstvo

za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

På Europeiska gemenskapens vägnar

Per la Repubblica di San Marino

28.12.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 381/52

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 2ας Δεκεμβρίου 2004

για τη σύσταση του Ευρωπαϊκού Ταμείου για τους Πρόσφυγες για την περίοδο 2005-2010

(2004/904/ΕΚ)

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 63 παράγραφος 2 στοιχείο β),

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1),

τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

Αφού ζητήθηκε η γνώμη της Επιτροπής των Περιφερειών,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Μία κοινή πολιτική στον τομέα του ασύλου, που συμπεριλαμβάνει ένα κοινό ευρωπαϊκό καθεστώς ασύλου, αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του στόχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος συνίσταται στην προοδευτική εγκαθίδρυση ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, ανοιχτού σε εκείνους που ωθούμενοι από τις περιστάσεις αναζητούν νόμιμα προστασία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

(2)

Η εφαρμογή της πολιτικής αυτής θα πρέπει να βασίζεται στην αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών και προϋποθέτει την ύπαρξη μηχανισμών που προορίζονται να εξασφαλίσουν ισορροπία μεταξύ των κρατών μελών στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την υποδοχή των προσφύγων και των εκτοπισθέντων και την αντιμετώπιση των συνεπειών της υποδοχής αυτής. Προς το σκοπό αυτό ιδρύθηκε, με την απόφαση 2000/596/ΕΚ (3), το Ευρωπαϊκό Ταμείο για τους Πρόσφυγες, για την περίοδο 2000 έως 2004.

(3)

Είναι αναγκαίο να θεσπισθεί ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο για τους Πρόσφυγες, εφεξής «Ταμείο», για την περίοδο 2005 έως 2010, προκειμένου να εξασφαλίζει τη συνεχή αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών, υπό το πρίσμα της εξέλιξης της προσφάτως θεσπισθείσας κοινοτικής νομοθεσίας στον τομέα του ασύλου, λαμβάνοντας υπόψη την πείρα που έχει αποκτηθεί από την εφαρμογή της πρώτης φάσης του Ταμείου για την περίοδο 2000 έως 2004.

(4)

Είναι απαραίτητο να υποστηρίζονται οι προσπάθειες που καταβάλλονται από τα κράτη μέλη, για την παροχή στους πρόσφυγες και στους εκτοπισθέντες, κατάλληλων όρων υποδοχής, και για την εφαρμογή αμερόληπτων και αποτελεσματικών διαδικασιών ασύλου, με σκοπό να προστατεύονται τα δικαιώματα των ατόμων που χρήζουν διεθνούς προστασίας.

(5)

Η ένταξη των προσφύγων στην κοινωνία της χώρας στην οποία έχουν εγκατασταθεί αποτελεί έναν από τους στόχους της σύμβασης της Γενεύης, της 28ης Ιουλίου 1951, περί του καθεστώτος των προσφύγων, όπως συμπληρώθηκε από το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης της 31ης Ιανουαρίου 1967. Τα άτομα αυτά πρέπει να είναι σε θέση να συμμερίζονται τις αξίες που προβλέπονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα πρέπει, προς το σκοπό αυτό, να υποστηρίζεται η δράση των κρατών μελών για την προώθηση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ένταξής τους, στο βαθμό που αυτή συμβάλλει κυρίως στην οικονομική και κοινωνική συνοχή της οποίας η διατήρηση και η ενίσχυση συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των θεμελιωδών στόχων της Κοινότητας που αναφέρονται στο άρθρο 2 και στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο ια) της συνθήκης.

(6)

Είναι προς όφελος τόσο των κρατών μελών όσο και των ενδιαφερόμενων ατόμων να παρέχεται η δυνατότητα στους πρόσφυγες και στους εκτοπισθέντες, οι οποίοι γίνονται δεκτοί να διαμείνουν στο έδαφος των κρατών μελών, να έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν τις βιοτικές ανάγκες τους με τους καρπούς της εργασίας τους σύμφωνα με τις διατάξεις των σχετικών κοινοτικών μέσων.

(7)

Τα μέτρα που τυγχάνουν της συνδρομής των διαρθρωτικών ταμείων καθώς και τα άλλα κοινοτικά μέτρα στον τομέα της εκπαίδευσης και της επαγγελματικής κατάρτισης δεν είναι επαρκή από μόνα τους για να προωθήσουν αυτή την ένταξη· είναι, ως εκ τούτου, ενδεδειγμένο να υποστηρίζονται ειδικά μέτρα για να παρέχεται η δυνατότητα στους πρόσφυγες και εκτοπισθέντες να επωφελούνται πλήρως από τα εφαρμοζόμενα προγράμματα.

(8)	Απαιτείται συγκεκριμένη βοήθεια για τη δημιουργία ή τη βελτίωση των όρων που επιτρέπουν στους πρόσφυγες και στους εκτοπισθέντες οι οποίοι το επιθυμούν, να αποφασίζουν, έχοντας πλήρη συνείδηση της πραγματικότητας, να εγκαταλείψουν το έδαφος των κρατών μελών και να επιστρέφουν στη χώρα τους.

(9)

Ενέργειες που αφορούν οργανισμούς δύο ή περισσότερων κρατών μελών και ενέργειες που παρουσιάζουν κοινοτικό ενδιαφέρον στον τομέα αυτό θα πρέπει να είναι επιλέξιμες για υποστήριξη από το Ταμείο και οι ανταλλαγές μεταξύ των κρατών μελών θα πρέπει να ενθαρρύνονται για να προσδιορίζονται και να προωθούνται οι πλέον αποτελεσματικές πρακτικές.

(10)

Θα πρέπει να συσταθεί ένα χρηματοοικονομικό αποθεματικό με σκοπό να τίθενται σε εφαρμογή επείγοντα μέτρα για να χορηγείται προσωρινή προστασία σε περίπτωση μαζικής εισροής προσφύγων σύμφωνα με την οδηγία 2001/55/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 2001, σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές παροχής προσωρινής προστασίας σε περίπτωση μαζικής εισροής εκτοπισθέντων και μέτρα για τη δίκαιη κατανομή των βαρών μεταξύ κρατών μελών όσον αφορά την υποδοχή και την αντιμετώπιση των συνεπειών της υποδοχής αυτών των ατόμων (4).

(11)

Με σκοπό να υλοποιηθεί χρηματοοικονομική αλληλεγγύη κατά τρόπο αποτελεσματικό και αναλογικό και λαμβάνοντας υπόψη την πείρα που αποκτήθηκε από τη λειτουργία του Ταμείου, κατά το διάστημα 2000 έως 2004, θα πρέπει να ευθυγραμμίζονται οι ευθύνες της Επιτροπής και των κρατών μελών για την εφαρμογή και τη διαχείριση του Ταμείου. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ορίσουν τις κατάλληλες εθνικές αρχές για τον σκοπό αυτό, τα καθήκοντα των οποίων θα πρέπει να καθορισθούν.

(12)

Η υποστήριξη που παρέχεται από το Ταμείο θα είναι πιο αποτελεσματική και καλύτερα εστιασμένη, εάν η συγχρηματοδότηση των επιλέξιμων ενεργειών βασίζεται σε δύο πολυετή προγράμματα και σε ένα ετήσιο πρόγραμμα εργασίας που εκπονούνται από κάθε κράτος μέλος ανάλογα με την κατάστασή του και τις ανάγκες που διαπιστώνονται.

(13)	Είναι δίκαιο να κατανέμονται οι πόροι ανάλογα με το βάρος που αναλαμβάνει κάθε κράτος μέλος ως απόρροια των προσπαθειών που καταβάλλει για την υποδοχή των προσφύγων και των εκτοπισθέντων, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων που χαίρουν διεθνούς προστασίας στο πλαίσιο εθνικών προγραμμάτων.

(14)	Τα μέτρα που είναι αναγκαία για την εφαρμογή της παρούσας απόφασης θα πρέπει να θεσπισθούν σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (5).

(15)	Μία από τις εγγυήσεις αποτελεσματικότητας των ενεργειών που υποστηρίζονται από το Ταμείο συνίσταται στην αποτελεσματική παρακολούθηση. Θα πρέπει να καθορισθούν οι όροι που διέπουν την εν λόγω παρακολούθηση.

(16)	Υπό την επιφύλαξη των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής στον τομέα του δημοσιονομικού ελέγχου, θα πρέπει να καθιερωθεί συνεργασία μεταξύ κρατών μελών και Επιτροπής σε αυτόν τον τομέα.

(17)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να παρέχουν επαρκείς εγγυήσεις όσον αφορά τους διακανονισμούς για την εφαρμογή και την ποιότητα της εκτέλεσης. Είναι αναγκαίο να καθορισθεί η αρμοδιότητα των κρατών μελών σε θέματα ποινικής δίωξης και διόρθωσης των παρατυπιών και των παραβάσεων καθώς και η αρμοδιότητα της Επιτροπής σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης των κρατών μελών προς τις υποχρεώσεις τους.

(18)	Η αποτελεσματικότητα και οι συνέπειες των ενεργειών που στηρίζει το Ταμείο εξαρτώνται επίσης από την αξιολόγησή τους. Οι αρμοδιότητες των κρατών μελών και της Επιτροπής στο θέμα αυτό καθώς και οι διακανονισμοί που εγγυώνται την αξιοπιστία της αξιολόγησης, θα πρέπει να διευκρινισθούν σαφώς.

(19)	Οι ενέργειες θα πρέπει, αφενός, να αξιολογούνται με σκοπό την ενδιάμεση επανεξέταση και εκτίμηση των συνεπειών τους και, αφετέρου, να ενταχθεί η διαδικασία αξιολόγησης στους διακανονισμούς για την παρακολούθηση των ενεργειών.

(20)

Δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας απόφασης, ήτοι η προώθηση της ισορροπίας μεταξύ των κρατών μελών στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την υποδοχή των προσφύγων και των εκτοπισθέντων, δεν δύναται να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη και δύναται, συνεπώς, να επιτευχθεί καλύτερα σε κοινοτικό επίπεδο, η Κοινότητα μπορεί να λάβει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ιδίου άρθρου, η παρούσα απόφαση δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(21)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του πρωτοκόλλου για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, το οποίο είναι προσαρτημένο στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το Ηνωμένο Βασίλειο κοινοποίησε την επιθυμία του να συμμετάσχει στη θέσπιση και την εφαρμογή της παρούσας απόφασης.

(22)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του πρωτοκόλλου για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, το οποίο είναι προσαρτημένο στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Ιρλανδία κοινοποίησε την επιθυμία της να συμμετάσχει στη θέσπιση και την εφαρμογή της παρούσας απόφασης.

(23)	Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για τη θέση της Δανίας, που προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Δανία δεν συμμετέχει στη έκδοση της παρούσας απόφασης και δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή της,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι

ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Άρθρο 1

Ίδρυση και στόχοι

1. Ιδρύεται, για την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 2005 έως 31 Δεκεμβρίου 2010, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων, εφεξής καλούμενο «Ταμείο».

2. Σκοπός του Ταμείου είναι να υποστηρίζει και να ενθαρρύνει τις προσπάθειες των κρατών μελών για την υποδοχή των προσφύγων και των εκτοπισθέντων και την αντιμετώπιση των συνεπειών της υποδοχής αυτής, με τη συγχρηματοδότηση των ενεργειών που προβλέπονται στην παρούσα απόφαση, σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία που ισχύει στους συγκεκριμένους τομείς.

Άρθρο 2

Δημοσιονομικές διατάξεις

1. Το ποσό δημοσιονομικής αναφοράς για την εκτέλεση του Ταμείου από 1ης Ιανουαρίου 2005 έως 31 Δεκεμβρίου 2006 ανέρχεται σε 114 εκατομμύρια ευρώ.

2. Οι ετήσιες πιστώσεις του Ταμείου εγκρίνονται από την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή εντός των ορίων των δημοσιονομικών προοπτικών.

Άρθρο 3

Ομάδες-στόχοι των ενεργειών

Για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης, οι ομάδες-στόχοι αποτελούνται από τις ακόλουθες κατηγορίες:

1.	υπήκοοι τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς στους οποίους έχει αναγνωρισθεί το καθεστώς που καθορίζεται από τη σύμβαση της Γενεύης, της 28ης Ιουλίου 1951, περί του καθεστώτος των προσφύγων και το πρωτόκολλό της του 1967 και οι οποίοι έχουν γίνει δεκτοί να διαμένουν ως πρόσφυγες σε ένα από τα κράτη μέλη,

υπήκοοι τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς στους οποίους χορηγείται κάποιας μορφής επικουρική προστασία κατά την έννοια της οδηγίας 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των ανιθαγενών ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους και το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας (6),

3.	υπήκοοι τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς, οι οποίοι έχουν ζητήσει να τους χορηγηθεί κάποια από τις μορφές προστασίας που αναφέρονται στα σημεία 1 και 2,

4.	υπήκοοι τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς, οι οποίοι απολαύουν καθεστώτος προσωρινής προστασίας κατά την έννοια της οδηγίας 2001/55/ΕΚ.

Άρθρο 4

Ενέργειες

1. Το Ταμείο υποστηρίζει ενέργειες στα κράτη μέλη σχετικά με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

α)	τους όρους υποδοχής και τις διαδικασίες ασύλου·

β)	την ένταξη των αναφερομένων στο άρθρο 3 προσώπων, των οποίων η παραμονή στο κράτος μέλος έχει διαρκή και σταθερό χαρακτήρα·

γ)	την εκούσια επιστροφή των αναφερομένων στο άρθρο 3 προσώπων, υπό την προϋπόθεση ότι τα συγκεκριμένα πρόσωπα δεν έχουν αποκτήσει νέα υπηκοότητα και δεν έχουν εγκαταλείψει την επικράτεια του κράτους μέλους.

2. Οι ενέργειες που προβλέπονται στην παράγραφο 1 πρέπει να υποστηρίζουν ιδίως την εφαρμογή των διατάξεων της ισχύουσας και της μελλοντικής κοινοτικής νομοθεσίας στον τομέα του κοινού ευρωπαϊκού καθεστώτος για το άσυλο.

3. Οι ενέργειες λαμβάνουν υπόψη την ιδιαίτερη κατάσταση των ευάλωτων προσώπων, όπως οι ανήλικοι, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, τα πρόσωπα με ειδικές ανάγκες, οι ηλικιωμένοι, οι έγκυοι, οι άγαμοι γονείς που έχουν ανήλικα τέκνα και πρόσωπα που υπήρξαν θύματα βασανιστηρίων, βιασμού ή άλλων σοβαρών μορφών ψυχολογικής, σωματικής ή σεξουαλικής βίας.

Άρθρο 5

Επιλέξιμες εθνικές ενέργειες όσον αφορά τους όρους υποδοχής και τις διαδικασίες ασύλου

Είναι επιλέξιμες από το Ταμείο ενέργειες όσον αφορά τους όρους υποδοχής και τις διαδικασίες ασύλου, και ιδίως:

α)	υποδομές ή υπηρεσίες στέγασης·

β)	παροχή υλικής ενίσχυσης, ιατρικής και ψυχολογικής περίθαλψης·

γ)	κοινωνική μέριμνα, ενημέρωση ή παροχή βοήθειας κατά τα διοικητικά διαβήματα·

δ)	παροχή νομικής και γλωσσικής βοήθειας·

ε)	εκπαίδευση, γλωσσική κατάρτιση και άλλες πρωτοβουλίες σύμφωνες με την κοινωνική θέση του ατόμου·

στ)	παροχή υπηρεσιών στήριξης, όπως η μετάφραση και η κατάρτιση για τη βελτίωση των όρων υποδοχής καθώς και της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας των διαδικασιών ασύλου·

ζ)	πληροφόρηση των τοπικών κοινοτήτων, οι οποίες θα έχουν σχέση αλληλεπίδρασης με όσους γίνονται δεκτοί στη χώρα υποδοχής.

Άρθρο 6

Επιλέξιμες εθνικές ενέργειες που αφορούν την ένταξη

Είναι επιλέξιμες από το Ταμείο, ενέργειες που αφορούν την ένταξη στην κοινωνία των κρατών μελών των προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 στοιχείο β), καθώς και των μελών της οικογενείας τους, και ιδίως:

α)	παροχή συμβουλών και βοήθειας σε τομείς, όπως η στέγαση, τα μέσα διαβίωσης, η ένταξη στην αγορά εργασίας, η ιατρική, ψυχολογική και κοινωνική περίθαλψη·

β)	ενέργειες που διευκολύνουν την προσαρμογή των δικαιούχων στην κοινωνία του κράτους μέλους, σε κοινωνικοπολιτιστικό επίπεδο, καθώς και τη συμμετοχή τους στις αξίες που κατοχυρώνονται στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

γ)	ενέργειες που προωθούν τη διαρκή και βιώσιμη συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή·

δ)	μέτρα για την εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση, την αναγνώριση προσόντων και πτυχίων·

ε)	ενέργειες με σκοπό να προωθηθεί η χειραφέτηση και η αυτονομία των προσώπων αυτών·

στ)

ενέργειες που προωθούν την ουσιαστική επαφή και τον εποικοδομητικό διάλογο μεταξύ των προσώπων αυτών και της κοινωνίας υποδοχής, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειών που προωθούν τη συμμετοχή βασικών εταίρων, όπως το ευρύ κοινό, οι τοπικές αρχές, οι ενώσεις προσφύγων, οι ομάδες εθελοντών, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και η ευρύτερη κοινωνία των πολιτών·

ζ)	μέτρα για την απόκτηση προσόντων από τα πρόσωπα αυτά, συμπεριλαμβανομένης της γλωσσικής κατάρτισης·

η)	ενέργειες που προωθούν την ισότητα, όσον αφορά την πρόσβαση των προσώπων αυτών στους δημόσιους φορείς και την έκβαση των σχετικών διαβημάτων τους.

Άρθρο 7

Επιλέξιμες εθνικές ενέργειες που αφορούν την εκούσια επιστροφή

Είναι επιλέξιμες από το Ταμείο, ενέργειες που αφορούν την εκούσια επιστροφή, και ιδίως:

α)	υπηρεσίες ενημέρωσης και παροχής συμβουλών σχετικά με πρωτοβουλίες ή προγράμματα εκούσιας επιστροφής·

β)	ενημέρωση σχετικά με την κατάσταση στις χώρες ή περιφέρειες καταγωγής ή προηγούμενης συνήθους διαμονής·

γ)	γενική ή επαγγελματική κατάρτιση και παροχή βοήθειας για την επανένταξη·

δ)	ενέργειες κοινοτήτων ατόμων προερχομένων από τη χώρα καταγωγής και κατοικούντων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες διευκολύνουν την εκούσια επιστροφή των προσώπων που καλύπτονται από την παρούσα απόφαση·

ε)	ενέργειες που διευκολύνουν την οργάνωση και την εφαρμογή εθνικών προγραμμάτων εκούσιας επιστροφής.

Άρθρο 8

Κοινοτικές ενέργειες

1. Επιπροσθέτως των προβλεπόμενων στα άρθρα 5, 6 και 7 σχεδίων, και κατόπιν πρωτοβουλίας της Επιτροπής, οι διαθέσιμοι πόροι του Ταμείου μπορούν να χρησιμοποιούνται έως 7 % κατ’ ανώτατο όριο για να χρηματοδοτούν διεθνικές ή κοινοτικού ενδιαφέροντος ενέργειες στον τομέα της πολιτικής ασύλου και των μέτρων που εφαρμόζονται στους πρόσφυγες και στους εκτοπισθέντες, κατά τα αναφερόμενα στην παράγραφο 2.

2. Οι επιλέξιμες κοινοτικές ενέργειες αφορούν κυρίως τους ακόλουθους τομείς:

α)	την προώθηση της κοινοτικής συνεργασίας κατά την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου και των βέλτιστων πρακτικών·

β)

την υποστήριξη της δημιουργίας διεθνικών δικτύων συνεργασίας και πιλοτικών σχεδίων βασισμένων σε διεθνικές εταιρικές σχέσεις μεταξύ φορέων που βρίσκονται σε δύο ή περισσότερα κράτη μέλη, που έχουν σκοπό να προωθούν την καινοτομία, να διευκολύνουν την ανταλλαγή εμπειριών και βέλτιστων πρακτικών και να βελτιώνουν την ποιότητα της πολιτικής ασύλου·

γ)	την υποστήριξη διακρατικών δράσεων ευαισθητοποίησης του κοινού όσον αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και την κατάσταση και τις περιστάσεις των προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο 3·

δ)	την υποστήριξη της διάδοσης και ανταλλαγής πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης της χρησιμοποίησης των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, για τις βέλτιστες πρακτικές και άλλες πτυχές του Ταμείου.

3. Το ετήσιο πρόγραμμα εργασίας που ορίζει τις προτεραιότητες των κοινοτικών ενεργειών θεσπίζεται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11 παράγραφος 2.

Άρθρο 9

Επείγοντα μέτρα

1. Σε περίπτωση εφαρμογής μηχανισμών προσωρινής προστασίας κατά την έννοια της οδηγίας 2001/55/ΕΚ, το Ταμείο χρηματοδοτεί επίσης, εκτός από τις ενέργειες που αναφέρονται στο άρθρο 4 και χωριστά προς αυτές, μέτρα προς όφελος των κρατών μελών.

2. Τα επιλέξιμα επείγοντα μέτρα καλύπτουν τα ακόλουθα είδη ενεργειών:

α)	την υποδοχή και τη στέγαση·

β)	την προμήθεια ειδών διαβίωσης, συμπεριλαμβανομένης της σίτισης και της ένδυσης·

γ)	την ιατρική, ψυχολογική ή άλλη περίθαλψη·

δ)	τα έξοδα του προσωπικού και της διοίκησης που συνεπάγεται η υποδοχή των οικείων προσώπων και η εφαρμογή των μέτρων·

ε)	τα έξοδα υλικοτεχνικής υποστήριξης και μεταφοράς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

Άρθρο 10

Εφαρμογή

Η Επιτροπή είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή της παρούσας απόφασης και θεσπίζει κάθε απαραίτητο κανόνα εφαρμογής.

Άρθρο 11

Διαδικασία επιτροπής

1. Η Επιτροπή επικουρείται από επιτροπή.

2. Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζονται τα άρθρα 4 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

Η προθεσμία που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 της απόφασης 1999/468/ΕΚ ορίζεται τρίμηνη.

3. Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζονται τα άρθρα 3 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

4. Η επιτροπή θεσπίζει τον εσωτερικό κανονισμό της.

Άρθρο 12

Αντίστοιχες αρμοδιότητες της Επιτροπής και των κρατών μελών

1. Η Επιτροπή:

α)	θεσπίζει τις κατευθυντήριες γραμμές σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11 παράγραφος 2, που αφορούν τις προτεραιότητες των πολυετών προγραμμάτων τα οποία προβλέπονται στο άρθρο 15 και κοινοποιεί στα κράτη μέλη τα ενδεικτικά κονδύλια του Ταμείου·

β)

διασφαλίζει, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς της για την εκτέλεση του γενικού προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν εύρυθμα συστήματα διαχείρισης και ελέγχου και ότι αυτά λειτουργούν ομαλά, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι τα κοινοτικά κονδύλια χρησιμοποιούνται με τρόπο αποτελεσματικό και ορθό. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν την εκ των προτέρων εξέταση, βάσει δικαιολογητικών ή με επιτόπου ελέγχους, των εφαρμοζομένων διαδικασιών, των συστημάτων ελέγχου, των λογιστικών συστημάτων και των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων και χορήγησης επιδοτήσεων που ακολουθούνται από τις αρμόδιες αρχές. Η Επιτροπή επανεξετάζει τις διαδικασίες ή τα συστήματα επ’ ευκαιρία οποιασδήποτε ουσιαστικής μεταβολής·

γ)	εφαρμόζει τις κοινοτικές ενέργειες που αναφέρονται στο άρθρο 8.

2. Τα κράτη μέλη:

α)	είναι υπεύθυνα να εφαρμόζουν τις εθνικές ενέργειες που υποστηρίζονται από το Ταμείο·

β)	λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την αποτελεσματική λειτουργία του Ταμείου σε εθνικό επίπεδο και εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων όσον αφορά την πολιτική ασύλου μερών σύμφωνα με τις εθνικές πρακτικές·

γ)	διορίζουν την αρμόδια αρχή για να διαχειρίζεται τα εθνικά σχέδια που υποστηρίζονται από το Ταμείο σύμφωνα με την ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία και την αρχή της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης·

δ)	είναι αρμόδια σε πρώτο βαθμό για το δημοσιονομικό έλεγχο των ενεργειών και εξασφαλίζουν ότι τα συστήματα διαχείρισης και οι έλεγχοι εφαρμόζονται κατά τρόπο που να εγγυάται την ορθή και αποτελεσματική χρησιμοποίηση των κοινοτικών πόρων. Διαβιβάζουν στην Επιτροπή περιγραφή των συστημάτων αυτών·

ε)	πιστοποιούν ότι οι δηλώσεις δαπανών που υποβάλλονται στην Επιτροπή είναι ακριβείς και εξασφαλίζουν ότι προκύπτουν από λογιστικά συστήματα τα οποία βασίζονται σε επαληθεύσιμα δικαιολογητικά·

στ)	συνεργάζονται με την Επιτροπή για τη συλλογή των απαιτούμενων για την εφαρμογή του άρθρου 17 στατιστικών.

3. Η Επιτροπή, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη:

α)	είναι υπεύθυνη για τη διάδοση των αποτελεσμάτων των ενεργειών που ανελήφθησαν κατά τη φάση 2000-2004 του Ταμείου και εκείνων που θα εφαρμοσθούν κατά τη φάση 2005-2010·

β)	εξασφαλίζει την παροχή της κατάλληλης ενημέρωσης, δημοσιότητας και παρακολούθησης των ενεργειών που υποστηρίζονται από το Ταμείο·

γ)	εξασφαλίζει τη συνοχή και τη συμπληρωματικότητα των ενεργειών με άλλες σχετικές κοινοτικές πολιτικές, πράξεις και πρωτοβουλίες.

Άρθρο 13

Αρμόδιες αρχές

1. Κάθε κράτος μέλος διορίζει μια αρμόδια αρχή η οποία αποτελεί το μόνο συνομιλητή της Επιτροπής. H αρχή είναι λειτουργικό όργανο του κράτους μέλους, ή εθνικός δημόσιος οργανισμός. Η αρμόδια αρχή μπορεί να αναθέτει ορισμένα ή όλα τα εκτελεστικά της καθήκοντα σε άλλη δημόσια διοικητική υπηρεσία ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που διέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους και αναλαμβάνει αποστολή δημόσιας υπηρεσίας. Σε περίπτωση που το κράτος μέλος ορίζει διαφορετική από το ίδιο αρμόδια αρχή, καθορίζει όλους τους διακανονισμούς που διέπουν τις σχέσεις του με αυτήν καθώς και τις σχέσεις της αρχής αυτής με την Επιτροπή.

2. Ο οργανισμός που διορίζεται ως αρμόδια αρχή ή κάθε εξουσιοδοτημένη αρχή πρέπει να πληροί τις ακόλουθες ελάχιστες προϋποθέσεις:

α)	να έχει νομική προσωπικότητα, εκτός εάν η αρμόδια αρχή αποτελεί λειτουργικό όργανο του κράτους μέλους·

β)

να έχει οικονομική δυνατότητα και ικανότητες διαχείρισης ανάλογες με το μέγεθος των κοινοτικών κεφαλαίων τα οποία οι αρμόδιες αρχές καλούνται να διαχειρισθούν και που θα τους επιτρέψουν να εκπληρώνουν δεόντως τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν τη διαχείριση των κοινοτικών κεφαλαίων.

3. Τα καθήκοντα των αρμόδιων αρχών περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

α)	διαβούλευση με τους αρμόδιους εταίρους με σκοπό την κατάρτιση του πολυετούς προγραμματισμού·

β)	διοργάνωση και δημοσιότητα των προσκλήσεων υποβολής προσφορών και προτάσεων·

γ)	διοργάνωση των διαδικασιών επιλογής και ανάθεσης των συγχρηματοδοτήσεων από το Ταμείο, τηρουμένων των αρχών της διαφάνειας και της ισότητας μεταχείρισης, λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποφυγή κάθε σύγκρουσης συμφερόντων·

δ)	εξασφάλιση συνοχής και συμπληρωματικότητας μεταξύ των συγχρηματοδοτήσεων του Ταμείου και εκείνων που προβλέπονται στο πλαίσιο άλλων αντίστοιχων εθνικών και κοινοτικών χρηματοδοτικών μέσων·

ε)	διοικητική, συμβατική και οικονομική διαχείριση των ενεργειών·

στ)	δραστηριότητες ενημέρωσης και παροχής συμβουλών· διάδοση των αποτελεσμάτων·

ζ)	παρακολούθηση και αξιολόγηση·

η)	συνεργασία και επαφές με την Επιτροπή και τις αρμόδιες αρχές των άλλων κρατών μελών.

4. Τα κράτη μέλη παρέχουν στην αρμόδια αρχή ή σε κάθε εξουσιοδοτημένη αρχή τους κατάλληλους πόρους ώστε να συνεχίσουν να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σωστά καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου εφαρμογής των ενεργειών που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο. Οι δραστηριότητες εφαρμογής μπορούν να χρηματοδοτούνται δυνάμει των διακανονισμών περί τεχνικής και διοικητικής βοήθειας που αναφέρονται στο άρθρο 18.

5. Η Επιτροπή θεσπίζει, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11, παράγραφος 2, τους κανόνες που αφορούν τα συστήματα διαχείρισης και ελέγχου των κρατών μελών, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων διοικητικής και δημοσιονομικής διαχείρισης των εθνικών σχεδίων που συγχρηματοδοτούνται από το Ταμείο.

Άρθρο 14

Κριτήρια επιλογής

Η αρμόδια αρχή προβαίνει σε επιλογή των σχεδίων με βάση τα ακόλουθα κριτήρια:

α)	την κατάσταση και τις ανάγκες στο κράτος μέλος·

β)	τη σχέση κόστους/αποτελεσματικότητας των δαπανών, λαμβανομένου υπόψη του αριθμού των ατόμων που αφορά το σχέδιο·

γ)	την εμπειρία, την εμπειρογνωμοσύνη, την αξιοπιστία και την οικονομική συμμετοχή του αιτούντος τη χρηματοδότηση οργανισμού και κάθε οργανισμού εταίρου·

δ)	τη συμπληρωματικότητα μεταξύ των σχεδίων και άλλων ενεργειών που χρηματοδοτούνται από τον γενικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ως μέρος εθνικών προγραμμάτων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

Άρθρο 15

Πολυετή προγράμματα

1. Οι ενέργειες στα κράτη μέλη εφαρμόζονται βάσει δύο περιόδων πολυετούς προγραμματισμού, εκάστη των οποίων διαρκεί τρία έτη (2005-2007 και 2008-2010).

2. Για κάθε περίοδο προγραμματισμού, βάσει κατευθυντηρίων γραμμών που αφορούν τις προτεραιότητες των πολυετών προγραμμάτων και ενδεικτικών κονδυλίων που ανακοινώνονται από την Επιτροπή και προβλέπονται στο άρθρο 12 παράγραφος 1 στοιχείο α), κάθε κράτος μέλος προτείνει ένα σχέδιο πολυετούς προγράμματος, το οποίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:

α)	περιγραφή της τρέχουσας κατάστασης στο κράτος μέλος, από την άποψη διακανονισμών υποδοχής, και των διαδικασιών ασύλου, ένταξης και εκούσιας επιστροφής των προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο 3·

β)	ανάλυση των απαιτήσεων στο συγκεκριμένο κράτος μέλος όσον αφορά την υποδοχή, τις διαδικασίες ασύλου, την ένταξη και την εκούσια επιστροφή και προσδιορισμό λειτουργικών στόχων για την πλήρωση αυτών των απαιτήσεων κατά τη διάρκεια της καλυπτόμενης από τον προγραμματισμό περιόδου·

γ)

παρουσίαση κατάλληλης στρατηγικής για την επίτευξη αυτών των στόχων και την προτεραιότητα που αποδίδεται στην υλοποίησή τους, λαμβανομένων υπόψη της διαβούλευσης με τους εταίρους που προβλέπεται στο άρθρο 13 παράγραφος 3 στοιχείο α), καθώς και της συνοπτικής περιγραφής των ενεργειών που προβλέπονται για την εφαρμογή των προτεραιοτήτων·

δ)	μνεία του κατά πόσον η στρατηγική αυτή συνάδει με άλλα περιφερειακά, εθνικά και κοινοτικά μέσα·

ε)	ενδεικτικό σχέδιο χρηματοδότησης, το οποίο ορίζει, για κάθε προτεραιότητα και κάθε έτος, την προτεινόμενη χρηματοδοτική συμμετοχή του Ταμείου καθώς και το συνολικό ποσό των δημοσίων ή ιδιωτικών συγχρηματοδοτήσεων.

3. Τα κράτη μέλη υποβάλλουν στην Επιτροπή το σχέδιο πολυετούς προγράμματος το αργότερο εντός τεσσάρων μηνών από την ανακοίνωση εκ μέρους της Επιτροπής των κατευθυντηρίων γραμμών και των ενδεικτικών κονδυλίων για τη σχετική περίοδο.

4. Η Επιτροπή εγκρίνει, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11 παράγραφος 3, τα σχέδια πολυετών προγραμμάτων εντός τριών μηνών από την παραλαβή τους, βάσει των συστάσεων των κατευθυντηρίων γραμμών, οι οποίες θεσπίζονται σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 1 στοιχείο α).

Άρθρο 16

Ετήσια προγράμματα

1. Τα πολυετή προγράμματα που εγκρίνονται από την Επιτροπή εφαρμόζονται με ετήσια προγράμματα εργασίας.

2. Η Επιτροπή διαβιβάζει στα κράτη μέλη, το αργότερο την 1η Ιουλίου κάθε έτους, εκτίμηση των ποσών που θα τους χορηγηθούν για το επόμενο έτος από τις συνολικές πιστώσεις που διατίθενται στο πλαίσιο της ετήσιας διαδικασίας του προϋπολογισμού, υπολογιζομένων βάσει του άρθρου 17.

3. Τα κράτη μέλη υποβάλλουν στην Επιτροπή, το αργότερο την 1η Νοεμβρίου κάθε έτους, το σχέδιο του ετήσιου προγράμματος για το επόμενο έτος, το οποίο καταρτίζεται σύμφωνα με το εγκεκριμένο πολυετές πρόγραμμα και περιλαμβάνει:

α)	τους γενικούς κανόνες επιλογής των σχεδίων που θα χρηματοδοτηθούν στο πλαίσιο του ετήσιου προγράμματος, εφόσον αυτά διαφέρουν από τους κανόνες που περιλαμβάνονται στο πολυετές πρόγραμμα·

β)	περιγραφή των καθηκόντων που πρέπει να εκτελεσθούν από την αρμόδια αρχή για την εφαρμογή του ετήσιου προγράμματος·

γ)	την προβλεπόμενη χρηματοδοτική κατανομή της συμβολής του Ταμείου μεταξύ των διαφόρων ενεργειών του προγράμματος, καθώς και ένδειξη του απαιτούμενου ποσού για να καλύψει την τεχνική και διοικητική βοήθεια που προβλέπεται στο άρθρο 18 για την εφαρμογή του ετησίου προγράμματος.

4. Η Επιτροπή εξετάζει την πρόταση του κράτους μέλους, λαμβάνοντας υπόψη το οριστικό ποσό των πιστώσεων που διατίθενται στο Ταμείο στο πλαίσιο της διαδικασίας του προϋπολογισμού και αποφασίζει τη συγχρηματοδότηση από το Ταμείο το αργότερο την 1η Μαρτίου του σχετικού έτους. Η απόφαση ορίζει το ποσό που χορηγείται στο κράτος μέλος καθώς και την περίοδο επιλεξιμότητας της δαπάνης.

5. Σε περίπτωση σημαντικών αλλαγών που επηρεάζουν την εφαρμογή του ετήσιου προγράμματος, πράγμα που συνεπάγεται μεταφορά κεφαλαίων μεταξύ των ενεργειών υπερβαίνουσα το 10 % του συνολικού ποσού το οποίο χορηγείται σε κράτος μέλος για το οικείο έτος, το κράτος μέλος υποβάλλει στην Επιτροπή, προς έγκριση, αναθεωρημένο ετήσιο πρόγραμμα, το αργότερο κατά την υποβολή της οριζόμενης στο άρθρο 23 παράγραφος 3 έκθεσης προόδου.

Άρθρο 17

Ετήσια κατανομή των πόρων που διατίθενται για ενέργειες στα κράτη μέλη προβλεπόμενες από τα άρθρα 5, 6 και 7

1. Κάθε κράτος μέλος λαμβάνει από τα ετήσια κονδύλια του Ταμείου το σταθερό ποσό των 300 000 ευρώ. Αυτό το ποσό ορίζεται σε 500 000 ευρώ ανά έτος για τα έτη 2005, 2006 και 2007 σύμφωνα με τις νέες δημοσιονομικές προοπτικές προς όφελος των κρατών που προσεχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου 2004.

2. Το υπόλοιπο των διαθέσιμων ετήσιων πόρων κατανέμεται μεταξύ των κρατών μελών ως εξής:

α)	κατά ποσοστό 30 %, ανάλογα με τον αριθμό των προσώπων που έχουν γίνει δεκτά σε μία από τις κατηγορίες που αναφέρονται στο άρθρο 3 σημεία 1 και 2, κατά τη διάρκεια των τριών προηγούμενων ετών·

β)	κατά ποσοστό 70 %, ανάλογα με τον αριθμό των αναφερομένων, στο άρθρο 3 σημεία 3 και 4, προσώπων, τα οποία έχουν καταχωρισθεί κατά τη διάρκεια των τριών προηγουμένων ετών.

3. Τα στοιχεία αναφοράς είναι τα τελευταία στατιστικά στοιχεία που δόθηκαν από τη Στατιστική Υπηρεσία των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο για τη συλλογή και την ανάλυση δεδομένων στον τομέα του ασύλου.

Άρθρο 18

Τεχνική και διοικητική βοήθεια

Ένα μέρος της ετήσιας συγχρηματοδότησης που χορηγείται σε κράτος μέλος μπορεί να διατίθεται για την κάλυψη των δαπανών τεχνικής και διοικητικής βοήθειας που απαιτείται για την προετοιμασία, την παρακολούθηση και την αξιολόγηση των ενεργειών.

Το ετήσιο ποσό που χορηγείται για τεχνική και διοικητική βοήθεια δεν μπορεί να υπερβαίνει το 7 % της συνολικής ετήσιας συγχρηματοδότησης που χορηγείται σε κράτος μέλος, αυξημένης κατά 30 000 ευρώ.

Άρθρο 19

Ειδικές διατάξεις που αφορούν τα επείγοντα μέτρα

1. Τα κράτη μέλη υποβάλλουν στην Επιτροπή κατάσταση των αναγκών και σχέδιο εκτέλεσης των επειγόντων μέτρων που αναφέρονται στο άρθρο 9, συμπεριλαμβανομένης της περιγραφής των σχεδιαζομένων μέτρων και των οργανισμών που είναι υπεύθυνοι για την εκτέλεσή τους.

2. Η οικονομική συνδρομή του Ταμείου για τα επείγοντα μέτρα που προβλέπονται στο άρθρο 9 έχει περιορισμένη διάρκεια έξι μηνών και δεν υπερβαίνει το 80 % του κόστους κάθε μέτρου.

3. Οι διαθέσιμοι πόροι κατανέμονται μεταξύ των κρατών μελών ανάλογα με τον αριθμό των προσώπων που δικαιούνται προσωρινής προστασίας σε κάθε κράτος μέλος, κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 9 παράγραφος 1.

4. Εφαρμόζονται το άρθρο 20 παράγραφοι 1 και 2, τα άρθρα 21 και 23 έως 26.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ

Άρθρο 20

Διάρθρωση της χρηματοδότησης

1. Η χρηματοδοτική συμμετοχή του Ταμείου λαμβάνει τη μορφή μη επιστρεπτέων επιχορηγήσεων.

2. Οι ενέργειες που υποστηρίζονται από το Ταμείο συγχρηματοδοτούνται από δημόσιες ή ιδιωτικές πηγές, είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και δεν είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση από άλλες πηγές που καλύπτονται από το γενικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης.

3. Οι πιστώσεις του Ταμείου είναι συμπληρωματικές προς τις δημόσιες ή εξομοιούμενες δαπάνες που χορηγούν τα κράτη μέλη, για τα μέτρα που καλύπτονται από την παρούσα απόφαση.

4. Η κοινοτική συμβολή στα υποστηριζόμενα σχέδια δεν υπερβαίνει:

α)

όταν πρόκειται για ενέργειες που εφαρμόζονται στα κράτη μέλη δυνάμει των άρθρων 5, 6 και 7, το 50 % του συνολικού κόστους συγκεκριμένης ενέργειας. Το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξηθεί σε 60 % για ενέργειες που παρουσιάζουν ιδιαίτερη καινοτομία, όπως ενέργειες που αποτελούν το αντικείμενο διεθνικών εταιρικών σχέσεων ή ενέργειες που αφορούν την ενεργό συμμετοχή των αναφερομένων στο άρθρο 3 προσώπων ή οργανώσεων που έχουν συσταθεί από αυτές τις ομάδες-στόχους και αυξάνεται σε 75 % στα κράτη μέλη που υπάγονται στο Ταμείο Συνοχής·

β)	το 80 % του συνολικού κόστους συγκεκριμένης ενέργειας, όταν πρόκειται για προσκλήσεις υποβολής προτάσεων στο πλαίσιο κοινοτικών ενεργειών δυνάμει του άρθρου 8.

5. Κατά γενικό κανόνα, οι κοινοτικές χρηματοδοτικές ενισχύσεις για ενέργειες υποστηριζόμενες από το Ταμείο χορηγούνται για ανώτατη περίοδο τριών ετών, υπό την επιφύλαξη περιοδικών εκθέσεων προόδου.

Άρθρο 21

Επιλεξιμότητα

1. Οι δαπάνες πρέπει να αντιστοιχούν στις πληρωμές που εκτελούνται από τους τελικούς δικαιούχους. Δικαιολογούνται με εξοφλημένα τιμολόγια ή λογιστικά έγγραφα ισοδύναμης αποδεικτικής αξίας.

2. Για να είναι επιλέξιμη για τη συνδρομή του Ταμείου, μια δαπάνη πρέπει να έχει όντως καταβληθεί το ενωρίτερο την 1η Ιανουαρίου του έτους στο οποίο αναφέρεται η απόφαση συγχρηματοδότησης της Επιτροπής, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 16 παράγραφος 4.

3. Η Επιτροπή θεσπίζει, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11 παράγραφος 3, τους κανόνες επιλεξιμότητας των δαπανών στο πλαίσιο των ενεργειών οι οποίες εφαρμόζονται στα κράτη μέλη δυνάμει των άρθρων 5, 6 και 7 και συγχρηματοδοτούνται από το Ταμείο.

Άρθρο 22

Αναλήψεις υποχρεώσεων

Οι αναλήψεις υποχρεώσεων του κοινοτικού προϋπολογισμού πραγματοποιούνται ετησίως βάσει της απόφασης συγχρηματοδότησης της Επιτροπής, που αναφέρεται στο άρθρο 16 παράγραφος 4.

Άρθρο 23

Πληρωμές

1. Η συμβολή του Ταμείου καταβάλλεται από την Επιτροπή στην αρμόδια αρχή σύμφωνα με τις αναλήψεις υποχρεώσεων του προϋπολογισμού.

2. Εντός 60 ημερών από τη θέσπιση της απόφασης για τη συγχρηματοδότηση, καταβάλλεται στο κράτος μέλος η πρώτη προχρηματοδότηση η οποία αντιπροσωπεύει το 50 % του ποσού που διατίθεται στην ετήσια απόφαση της Επιτροπής για συγχρηματοδότηση από το Ταμείο.

3. Μια δεύτερη προχρηματοδότηση καταβάλλεται εντός προθεσμίας που δεν υπερβαίνει τους τρεις μήνες μετά την έγκριση από την Επιτροπή έκθεσης προόδου σχετικά με την εκτέλεση του ετήσιου προγράμματος εργασίας καθώς και λογιστικής δήλωσης δαπάνης ύψους τουλάχιστον 70 % του ποσού της αρχικής καταβολής. Το ποσό της δεύτερης προχρηματοδότησης που καταβάλλεται από την Επιτροπή δεν υπερβαίνει το 50 % του συνολικού ποσού χρηματοδότησης που διατίθεται με την απόφαση συγχρηματοδότησης ή, εν πάση περιπτώσει, το υπόλοιπο μεταξύ του ποσού κοινοτικών πόρων που πραγματικά καταβλήθηκαν από το κράτος μέλος προς όφελος σχεδίων που επελέγησαν στο πλαίσιο του ετήσιου προγράμματος και του ποσού της πρώτης καταβληθείσας προχρηματοδότησης.

4. Η καταβολή του υπολοίπου λαμβάνει χώρα εντός τριμήνου αφότου η Επιτροπή εγκρίνει την τελική έκθεση εκτέλεσης του ετήσιου προγράμματος και την τελική δήλωση δαπανών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 24 παράγραφος 3 και το άρθρο 28 παράγραφος 2. Εν ελλείψει, υποβάλλεται αίτηση για την επιστροφή των ποσών που αποδεσμεύονται στο πλαίσιο της πρώτης ή δεύτερης πληρωμής καθ’ υπέρβασην της οριστικής δαπάνης που εγκρίθηκε για το Ταμείο εντός της εν λόγω προθεσμίας.

Άρθρο 24

Δηλώσεις δαπανών

1. Για όλες τις δαπάνες που δηλώνει στην Επιτροπή, η αρμόδια αρχή διαβεβαιώνει ότι η διαχείριση των εθνικών προγραμμάτων εφαρμογής γίνεται σύμφωνα με τις ισχύουσες κοινοτικές ρυθμίσεις και ότι οι πόροι χρησιμοποιούνται σύμφωνα με την αρχή της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης.

2. Οι δηλώσεις δαπανών επικυρώνονται από άτομο ή τμήμα λειτουργικά ανεξάρτητο από οποιονδήποτε διατάκτη της αρμόδιας αρχής.

3. Εντός εννέα μηνών από την καταληκτική ημερομηνία που ορίζεται στην απόφαση συγχρηματοδότησης για την εκτέλεση της δαπάνης, η αρμόδια αρχή διαβιβάζει στην Επιτροπή τελική δήλωση δαπανών. Εν ελλείψει, η Επιτροπή προβαίνει αυτομάτως στον τερματισμό του ετήσιου προγράμματος και την αποδέσμευση των σχετικών πιστώσεων.

Άρθρο 25

Λογιστικοί έλεγχοι και δημοσιονομικές διορθώσεις που πραγματοποιούνται από τα κράτη μέλη

1. Υπό την επιφύλαξη της αρμοδιότητας της Επιτροπής για την εκτέλεση του γενικού προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη μέλη φέρουν την ευθύνη σε πρώτο βαθμό για το δημοσιονομικό έλεγχο των ενεργειών. Για το σκοπό αυτό, λαμβάνουν ιδίως τα ακόλουθα μέτρα:

α)

διοργανώνουν, βάσει κατάλληλου δείγματος, ελέγχους ενεργειών οι οποίες καλύπτουν το 10 % τουλάχιστον των συνολικών επιλέξιμων δαπανών για κάθε ετήσιο πρόγραμμα εφαρμογής και αντιπροσωπευτικό δείγμα εγκεκριμένων ενεργειών. Τα κράτη μέλη μεριμνούν για τον κατάλληλο διαχωρισμό μεταξύ αυτών των ελέγχων και των διαδικασιών εφαρμογής ή πληρωμής που αφορούν τις ενέργειες·

β)	προλαμβάνουν, εντοπίζουν και διορθώνουν τις παρατυπίες, τις κοινοποιούν στην Επιτροπή σύμφωνα με τους κανόνες και την τηρούν ενήμερη όσον αφορά την εξέλιξη των διοικητικών και δικαστικών διαδικασιών·

γ)	συνεργάζονται με την Επιτροπή για να εξασφαλισθεί ότι η χρησιμοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων είναι σύμφωνη με την αρχή της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης.

2. Τα κράτη μέλη προβαίνουν στις απαραίτητες δημοσιονομικές διορθώσεις όταν διαπιστώνεται παρατυπία, λαμβάνοντας υπόψη το μεμονωμένο ή συστηματικό χαρακτήρα της. Οι διορθώσεις συνίστανται σε ολική ή μερική κατάργηση της συμμετοχής της Κοινότητας και οδηγούν, σε περίπτωση μη επιστροφής του ποσού κατά τη λήξη της προθεσμίας που ορίζεται από το οικείο κράτος μέλος, στην καταβολή τόκων υπερημερίας, με το προβλεπόμενο στο άρθρο 26 παράγραφος 4 επιτόκιο.

3. Η Επιτροπή θεσπίζει, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11 παράγραφος 3, τους κανόνες και τις διαδικασίες όσον αφορά τις δημοσιονομικές διορθώσεις που διενεργούνται από τα κράτη μέλη σε συνάρτηση με τις ενέργειες οι οποίες εφαρμόζονται στα κράτη μέλη σύμφωνα με τα άρθρα 5, 6, και 7 και συγχρηματοδοτούνται από το Ταμείο.

Άρθρο 26

Λογιστικοί έλεγχοι και δημοσιονομικές διορθώσεις που πραγματοποιούνται από την Επιτροπή

1. Υπό την επιφύλαξη των αρμοδιοτήτων του Ελεγκτικού Συνεδρίου ή των ελέγχων που πραγματοποιούνται από τα κράτη μέλη σύμφωνα με τις εθνικές νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις, οι υπάλληλοι ή το λοιπό προσωπικό της Επιτροπής μπορούν να πραγματοποιούν επιτόπου ελέγχους, συμπεριλαμβανομένων δειγματοληπτικών ελέγχων, των ενεργειών που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο και των συστημάτων διαχείρισης και ελέγχου, με προειδοποίηση τουλάχιστον τριών εργάσιμων ημερών. Η Επιτροπή ενημερώνει σχετικά το οικείο κράτος μέλος ώστε να της παράσχει κάθε αναγκαία βοήθεια. Υπάλληλοι ή μέλη του λοιπού προσωπικού του ενδιαφερομένου κράτους μέλους μπορούν να συμμετέχουν στους ελέγχους αυτούς.

Η Επιτροπή μπορεί να ζητήσει από το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος να διενεργήσει επιτόπου έλεγχο για να εξακριβώσει την κανονικότητα μιας ή περισσοτέρων πράξεων. Υπάλληλοι ή μέλη του λοιπού προσωπικού της Επιτροπής μπορούν να συμμετέχουν στους ελέγχους αυτούς.

2. Εάν, μετά την ολοκλήρωση των αναγκαίων επαληθεύσεων, η Επιτροπή συμπεράνει ότι κράτος μέλος δεν τηρεί τις υποχρεώσεις του δυνάμει του άρθρου 25, αναστέλλει την ενδιάμεση πληρωμή ή την τελική πληρωμή στο πλαίσιο της συγχρηματοδότησης του Ταμείου για τα οικεία ετήσια προγράμματα στις ακόλουθες περιπτώσεις:

α)	εάν ένα κράτος μέλος δεν έχει εφαρμόσει τις ενέργειες που συμφωνήθηκαν στην απόφαση συγχρηματοδότησης, ή

β)	εάν το σύνολο ή μέρος μιας ενέργειας δεν δικαιολογεί ούτε μέρος ούτε το σύνολο της συγχρηματοδότησης του Ταμείου, ή

γ)	εάν υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στα συστήματα διαχείρισης και ελέγχου ικανές να οδηγήσουν σε παρατυπίες συστηματικού χαρακτήρα.

Στις περιπτώσεις αυτές η Επιτροπή, αφού εκθέσει τους λόγους, ζητεί από το κράτος μέλος να υποβάλει τις παρατηρήσεις του και, αν απαιτείται, να επιφέρει τις ενδεχόμενες διορθώσεις εντός τακτής προθεσμίας.

3. Μετά την εκπνοή της προθεσμίας που τάσσεται από την Επιτροπή, εάν δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία και εάν το κράτος μέλος δεν έχει επιφέρει διορθώσεις, η Επιτροπή μπορεί, λαμβάνοντας υπόψη τις τυχόν παρατηρήσεις του, να αποφασίσει εντός τριών μηνών:

α)	να μειώσει την ενδιάμεση πληρωμή ή την τελική πληρωμή, ή

β)	να επιφέρει τις απαιτούμενες δημοσιονομικές διορθώσεις, καταργώντας εν όλω ή εν μέρει, τη συμμετοχή του Ταμείου στις συγκεκριμένες ενέργειες.

Εάν δεν ληφθεί απόφαση δυνάμει των στοιχείων α) ή β), παύει αμέσως η αναστολή των πληρωμών.

4. Κάθε ποσό αχρεωστήτως καταβληθέν ή ανακτήσιμο επιστρέφεται στην Επιτροπή. Εάν το οφειλόμενο ποσό δεν επιστραφεί εντός της προθεσμίας που ορίζεται από την Επιτροπή, τότε αποφέρει τόκους με το επιτόκιο που εφαρμόζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδότησης σε ευρώ, προσαυξημένο κατά 3,5 μονάδες. Το επιτόκιο αναφοράς στο οποίο εφαρμόζεται η προσαύξηση είναι το επιτόκιο που ισχύει την πρώτη ημέρα του μήνα της καταληκτικής ημερομηνίας πληρωμής, όπως αυτό δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σειρά C.

5. Η Επιτροπή θεσπίζει, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11 παράγραφος 3, τους κανόνες και τις διαδικασίες όσον αφορά τις δημοσιονομικές διορθώσεις που διενεργούνται από την Επιτροπή στο πλαίσιο των ενεργειών οι οποίες εφαρμόζονται στα κράτη μέλη σύμφωνα με τα άρθρα 5, 6 και 7 και συγχρηματοδοτούνται από το Ταμείο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Άρθρο 27

Παρακολούθηση και αξιολόγηση

1. Η Επιτροπή εξασφαλίζει την τακτική παρακολούθησης του Ταμείου, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη.

2. Το Ταμείο υπάγεται σε τακτική αξιολόγηση, εκ μέρους της Επιτροπής, σε σύμπραξη με τα κράτη μέλη, προκειμένου να εκτιμούνται η καταλληλότητα, η αποτελεσματικότητα και ο αντίκτυπος των ενεργειών σε σχέση με τους στόχους του άρθρου 1. Η Επιτροπή αξιολογεί επίσης τη συμπληρωματικότητα μεταξύ των ενεργειών που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του Ταμείου και εκείνων που επιδιώκονται βάσει άλλων σχετικών κοινοτικών πολιτικών, πράξεων και πρωτοβουλιών.

Άρθρο 28

Εκθέσεις

1. Σε κάθε κράτος μέλος, η αρμόδια αρχή λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίζει την παρακολούθηση και την αξιολόγηση του σχεδίου.

Προς τούτο, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις που η αρμόδια αρχή συνάπτει με τις οργανώσεις οι οποίες είναι υπεύθυνες για την εκτέλεση των ενεργειών περιλαμβάνουν ρήτρες σχετικές με την υποχρέωση υποβολής τακτικών αναλυτικών εκθέσεων προόδου για την υλοποίηση των ενεργειών αυτών και αναλυτική τελική έκθεση για την υλοποίηση, ως προς το βαθμό στον οποίο επετεύχθησαν οι οριζόμενοι στόχοι.

2. Εντός εννέα μηνών από την καταληκτική ημερομηνία επιλεξιμότητας των δαπανών που ορίζεται στην απόφαση συγχρηματοδότησης για κάθε ετήσιο πρόγραμμα, η αρμόδια αρχή υποβάλλει στην Επιτροπή τελική έκθεση για την υλοποίηση καθώς και τελική δήλωση δαπανών, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 24 παράγραφος 3.

3. Τα κράτη μέλη διαβιβάζουν στην Επιτροπή:

α)	το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2006, έκθεση αξιολόγησης για την εφαρμογή των ενεργειών που συγχρηματοδοτούνται από το Ταμείο·

β)	το αργότερο στις 30 Ιουνίου 2009 και στις 30 Ιουνίου 2012, έκθεση αξιολόγησης των αποτελεσμάτων και του αντίκτυπου των ενεργειών που συγχρηματοδοτούνται από το Ταμείο.

4. Η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών:

α)	το αργότερο στις 30 Απριλίου 2007, ενδιάμεση έκθεση για τα επιτευχθέντα αποτελέσματα και για τα ποιοτικά και ποσοτικά ζητήματα της λειτουργίας του Ταμείου, συνοδευόμενη, ενδεχομένως, από προτάσεις τροποποίησης·

β)	το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2009, ενδιάμεση έκθεση αξιολόγησης συνοδευόμενη από πρόταση σχετικά με τη μελλοντική πορεία του Ταμείου·

γ)	το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2012, έκθεση εκ των υστέρων αξιολόγησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 29

Πολυετές πρόγραμμα 2005-2007

Κατά παρέκκλιση του άρθρου 15, εφαρμόζεται το ακόλουθο χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή του πολυετούς προγράμματος για την περίοδο 2005-2007:

α)	το αργότερο στις 31 Ιανουαρίου 2005, η Επιτροπή κοινοποιεί στα κράτη μέλη τις κατευθυντήριες γραμμές προγραμματισμού και τα ενδεικτικά κονδύλια που τους διατίθενται·

β)	το αργότερο την 1η Μαΐου 2005, τα κράτη μέλη διορίζουν την εθνική αρμόδια αρχή που αναφέρεται στο άρθρο 13 και υποβάλλουν την πρόταση πολυετούς προγράμματος για την περίοδο 2005-2007 που αναφέρεται στο άρθρο 15·

γ)	η Επιτροπή εγκρίνει, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 11 παράγραφος 3, τα πολυετή προγράμματα εντός δύο μηνών το πολύ από την παραλαβή της πρότασης πολυετούς προγράμματος.

Άρθρο 30

Ετήσιο πρόγραμμα 2005

Κατά παρέκκλιση του άρθρου 16, εφαρμόζεται το ακόλουθο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής κατά το οικονομικό έτος 2005:

α)	το αργότερο στις 31 Ιανουαρίου 2005, η Επιτροπή ανακοινώνει στα κράτη μέλη την εκτίμηση των ποσών που τους διατίθενται·

β)

το αργότερο την 1η Ιουνίου 2005, τα κράτη μέλη υποβάλλουν στην Επιτροπή την πρόταση ετήσιου προγράμματος που αναφέρεται στο άρθρο 16· η πρόταση συνοδεύεται από λεπτομέρειες για τα συστήματα διαχείρισης και ελέγχου τα οποία τίθενται σε εφαρμογή προκειμένου να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική και ορθή χρησιμοποίηση των κοινοτικών πόρων·

γ)	η Επιτροπή θεσπίζει τις αποφάσεις συγχρηματοδότησης εντός δύο μηνών το πολύ από την παραλαβή του σχεδίου ετήσιου προγράμματος, κατόπιν επαληθεύσεως των στοιχείων που προβλέπονται στο άρθρο 12 παράγραφος 1 στοιχείο β).

Οι δαπάνες που έχουν πραγματικά καταβληθεί μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου 2005 και της ημερομηνίας θέσπισης των αποφάσεων συγχρηματοδότησης, μπορούν να επιλέγονται προκειμένου να υποστηριχθούν από το Ταμείο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 31

Επανεξέταση

Το Συμβούλιο επανεξετάζει την παρούσα απόφαση βάσει πρότασης της Επιτροπής έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010.

Άρθρο 32

Αποδέκτες

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη σύμφωνα με τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Βρυξέλλες, 2 Δεκεμβρίου 2004.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

J. P. H. DONNER

(1) Γνώμη η οποία διατυπώθηκε στις 20 Απριλίου 2004 (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(2) ΕΕ C 241 της 28.9.2004, σ. 27.

(3) ΕΕ L 252 της 6.10.2000, σ. 12.

(4) ΕΕ L 212 της 7.8.2001, σ. 12.

(5) ΕΕ L 184 της 17.7.1999, σ. 23.

(6) ΕΕ L 304 της 30.9.2004, σ. 12.

28.12.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 381/63

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ

της 14ης Δεκεμβρίου 2004

για καθορισμό των κατευθυντήριων γραμμών για την κοινοποίηση επικίνδυνων καταναλωτικών προϊόντων στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών εκ μέρους των παραγωγών και των διανομέων σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 3 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου

[κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(2004) 4472]

(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)

(2004/905/ΕΚ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας,

την οδηγία 2001/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Δεκεμβρίου 2001, για τη γενική ασφάλεια των προϊόντων (1), και ιδίως το άρθρο 5 παράγραφος 3 δεύτερο εδάφιο,

Μετά από διαβούλευση με την επιτροπή που συστάθηκε σύμφωνα με το άρθρο 15 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Το άρθρο 5 παράγραφος 3 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ προβλέπει ότι οι παραγωγοί και οι διανομείς υποχρεούνται να ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές όταν γνωρίζουν ή πρέπει να γνωρίζουν, βάσει των πληροφοριών που διαθέτουν και της επαγγελματικής τους πείρας, ότι κάποιο προϊόν που έχουν διαθέσει στην αγορά είναι επικίνδυνο σύμφωνα με τους ορισμούς και τα κριτήρια της οδηγίας.

(2)

Το σημείο 2 του παραρτήματος I της οδηγίας 2001/95/ΕΚ υποχρεώνει την Επιτροπή, που επικουρείται από επιτροπή εκπροσώπων των κρατών μελών, να καθορίζει το περιεχόμενο και να συντάσσει το τυποποιημένο έγγραφο κοινοποίησης με τις πληροφορίες για τα προϊόντα που δεν συμμορφώνονται με τις γενικές απαιτήσεις ασφάλειας προς διαβίβαση στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών εκ μέρους των παραγωγών και των διανομέων, καθώς και να μεριμνά ώστε να εξασφαλίζονται η αποτελεσματικότητα και η καλή λειτουργία του συστήματος κοινοποίησης. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή πρέπει να προτείνει, ενδεχομένως υπό μορφή οδηγού, απλά και σαφή κριτήρια για τον καθορισμό ειδικών προϋποθέσεων, ιδίως εκείνων που αφορούν μεμονωμένες περιστάσεις ή προϊόντα που δεν αφορά η κοινοποίηση.

(3)

Η υποχρέωση ενημέρωσης των αρχών σε σχέση με επικίνδυνα προϊόντα αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τη βελτίωση της παρακολούθησης της αγοράς, καθώς προσφέρει τη δυνατότητα στις αρμόδιες αρχές να παρακολουθούν εάν οι εταιρείες έχουν λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την αντιμετώπιση των κινδύνων που προκαλεί ένα προϊόν που κυκλοφορεί ήδη στην αγορά, και να δίνουν σχετική εντολή ή να λαμβάνουν συμπληρωματικά μέτρα εφόσον κρίνονται σκόπιμα για την αποφυγή κινδύνων.

(4)

Προκειμένου να αποφευχθεί η δυσανάλογη επιβάρυνση των παραγωγών, των διανομέων και των αρμοδίων αρχών και να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εφαρμογή της εν λόγω υποχρέωσης, εκτός από το τυποποιημένο έγγραφο, ενδείκνυται η εκπόνηση επιχειρησιακών κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τα πιο κατάλληλα κριτήρια κοινοποίησης καθώς και τις πρακτικές πτυχές της κοινοποίησης, οι οποίες προτείνονται συγκεκριμένα με σκοπό την υποστήριξη των παραγωγών και των διανομέων κατ' εφαρμογήν των διατάξεων που προβλέπονται στο άρθρο 5 παράγραφος 3 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Η Επιτροπή εγκρίνει με την παρούσα απόφαση κατευθυντήριες γραμμές για την κοινοποίηση επικίνδυνων καταναλωτικών προϊόντων στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών εκ μέρους των παραγωγών και των διανομέων, σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 3 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ.

Οι κατευθυντήριες γραμμές παρατίθενται στο παράρτημα της παρούσας απόφασης.

Άρθρο 2

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, 14 Δεκεμβρίου 2004.

Για την Επιτροπή

Markos ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ L 11 της 15.1.2002, σ. 4.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Κατευθυντήριες γραμμές για την κοινοποίηση επικίνδυνων καταναλωτικών προϊόντων στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών εκ μέρους των παραγωγών και των διανομέων σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 3 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1.1. Ιστορικό και στόχοι των κατευθυντηρίων γραμμών

Η οδηγία για τη γενική ασφάλεια των προϊόντων (ΟΓΑΠ) έχει στόχο να διασφαλίσει ότι τα μη εδώδιμα καταναλωτικά προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά της ΕΕ είναι ασφαλή. Περιλαμβάνει μια υποχρέωση, για τους παραγωγούς και τους διανομείς, να παρέχουν πληροφορίες στην αρμόδια αρχή σχετικά με τα ευρήματα και τα μέτρα που αφορούν επικίνδυνα προϊόντα.

Η ΟΓΑΠ δίνει εντολή στην Επιτροπή, επικουρούμενη από την επιτροπή ΟΓΑΠ των κρατών μελών, να καταρτίσει έναν οδηγό που θα ορίζει απλά και σαφή κριτήρια για τη διευκόλυνση της αποτελεσματικής εφαρμογής της εν λόγω υποχρέωσης. Επιπλέον, ο οδηγός θα πρέπει να απλουστεύει το έργο των οικονομικών φορέων και των αρμοδίων αρχών, ορίζοντας τους ιδιαίτερους όρους, ιδίως στις μεμονωμένες περιπτώσεις ή προϊόντα, για τους οποίους δεν ενδείκνυται η κοινοποίηση. Ο οδηγός θα πρέπει επίσης να ορίζει το περιεχόμενο και τη διάταξη του τυποποιημένου εντύπου για κοινοποιήσεις στις αρχές εκ μέρους των παραγωγών και των διανομέων.

Η Επιτροπή είναι ιδιαίτερα υπεύθυνη να διασφαλίσει την αποτελεσματικότητα και την ορθή λειτουργία της διαδικασίας κοινοποίησης.

Επομένως, οι στόχοι αυτών των κατευθυντηρίων γραμμών θα πρέπει να είναι οι ακόλουθοι:

α)	να αποσαφηνίζουν, από λειτουργική άποψη, το πεδίο κάλυψης των υποχρεώσεων και των διανομέων με τρόπο ώστε να κοινοποιούνται μόνο οι πληροφορίες που είναι χρήσιμες για τη διαχείριση του κινδύνου και να αποφεύγεται η υπερφόρτωση πληροφοριών·

β)	να αναφέρονται στα κατάλληλα κριτήρια για την εφαρμογή της έννοιας των «επικίνδυνων προϊόντων»·

γ)	να παρέχουν κριτήρια για τον εντοπισμό των «μεμονωμένων περιπτώσεων ή προϊόντων» για τα οποία δεν απαιτείται κοινοποίηση·

δ)	να ορίσουν το περιεχόμενο των κοινοποιήσεων, ιδίως τις απαιτούμενες πληροφορίες και δεδομένα, καθώς και το έντυπο που θα χρησιμοποιείται·

ε)	να ορίζουν σε ποιόν και πώς πρέπει να υποβάλλεται η κοινοποίηση·

στ)	να ορίζουν τις επόμενες ενέργειες που πρέπει να πραγματοποιούν τα κράτη μέλη που λαμβάνουν μια κοινοποίηση και τις πληροφορίες που πρέπει να παρέχονται σχετικά με τις ενέργειες αυτές.

1.2. Καθεστώς και περαιτέρω εξελίξεις των κατευθυντηρίων γραμμών

Καθεστώς

Πρόκειται για λειτουργικές κατευθυντήριες γραμμές. Αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές τις εξέδωσε η Επιτροπή, μετά από διαβούλευση με τα κράτη μέλη στο πλαίσιο της επιτροπής ΟΓΑΠ, ενεργώντας σύμφωνα με τη συμβουλευτική διαδικασία.

Επομένως, αποτελούν το έγγραφο αναφοράς για την εφαρμογή των διατάξεων της ΟΓΑΠ σχετικά με την εφαρμογή των διατάξεων της ΟΓΑΠ όσον αφορά την κοινοποίηση επικίνδυνων καταναλωτικών προϊόντων στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών εκ μέρους των παραγωγών και των διανομέων.

Περαιτέρω εξελίξεις

Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές πρέπει να αναπροσαρμόζονται με βάση την εμπειρία και τις νέες εξελίξεις. Η Επιτροπή θα τις επικαιροποιήσει ή θα τις τροποποιήσει ανάλογα με τις ανάγκες μετά από διαβούλευση με την επιτροπή που αναφέρεται στο άρθρο 15 της ΟΓΑΠ.

1.3. Σε ποιόν απευθύνονται οι κατευθυντήριες γραμμές

Οι κατευθυντήριες γραμμές απευθύνονται στα κράτη μέλη. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για να καθοδηγούν τους παραγωγούς και τους διανομείς καταναλωτικών προϊόντων καθώς και τις εθνικές αρχές που έχουν οριστεί ως σημεία επαφής για την παραλαβή πληροφοριών από παραγωγούς και διανομείς, ώστε να διασφαλιστεί η αποτελεσματική και συνεπής εφαρμογή της εν λόγω υποχρέωσης για κοινοποίηση.

2. ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΗΣ ΟΓΑΠ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΩΝ

2.1. Υποχρέωση ενημέρωσης των αρμόδιων αρχών στα κράτη μέλη

Στο πλαίσιο της ΟΓΑΠ, οι παραγωγοί και οι διανομείς είναι υποχρεωμένοι να πληροφορούν τις αρμόδιες αρχές εάν γνωρίζουν ή θα έπρεπε να γνωρίζουν, με βάση τις πληροφορίες που έχουν στην κατοχή τους και ως επαγγελματίες, ότι ένα προϊόν που έχουν θέσει σε κυκλοφορία στην αγορά είναι επικίνδυνο (σύμφωνα με τους ορισμούς και τα κριτήρια της οδηγίας).

Οι «μεμονωμένες περιπτώσεις ή προϊόντα» εξαιρούνται από την υποχρέωση κοινοποίησης.

Οι παραγωγοί και οι διανομείς μπορούν να παρέχουν στις αρχές προκαταρκτικές πληροφορίες σχετικά με ένα δυνητικό κίνδυνο ενός προϊόντος αμέσως μόλις λαμβάνουν γνώση του κινδύνου αυτού. Με τις πληροφορίες αυτές, οι αρχές θα είναι ενδεχομένως σε θέση να βοηθήσουν τους παραγωγούς και τους διανομείς να εκπληρώσουν σωστά το καθήκον τους σχετικά με την κοινοποίηση. Επιπλέον, ενθαρρύνονται οι παραγωγοί και οι διανομείς να επικοινωνούν με τις αρμόδιες εθνικές αρχές τους εάν έχουν αμφιβολία σχετικά με το αν υπάρχει ένας κίνδυνος όσον αφορά κάποιο προϊόν.

2.2. Λόγος και στόχοι της διάταξης για την κοινοποίηση

Η υποχρέωση πληροφόρησης των αρχών σχετικά με τα επικίνδυνα προϊόντα είναι σημαντικό στοιχείο για τη βελτίωση της εποπτείας της αγοράς και της διαχείρισης του κινδύνου.

Οι παραγωγοί και οι διανομείς, μέσα στα όρια των αντίστοιχων δραστηριοτήτων τους, είναι κατά πρώτο λόγο υπεύθυνοι για την πρόληψη κινδύνων από επικίνδυνα προϊόντα. Ωστόσο, οι παραγωγοί και οι διανομείς ενδέχεται να μην έχουν λάβει (ή να μην είναι σε θέση να λάβουν) όλα τα απαραίτητα μέτρα. Επιπλέον, άλλα προϊόντα του ίδιου τύπου ενδέχεται να δημιουργούν κινδύνους παρόμοιους μ’ αυτούς που συνδέονται με τα εν λόγω προϊόντα.

Σκοπός της διαδικασίας κοινοποίησης είναι να δώσει στις αρμόδιες αρχές τη δυνατότητα να παρακολουθεί εάν οι εταιρείες έχουν λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση των κινδύνων που οφείλονται σ’ ένα προϊόν που κυκλοφορεί ήδη στην αγορά και να δίνουν εντολή ή να λαμβάνουν πρόσθετα μέτρα για την πρόληψη των κινδύνων, αν είναι απαραίτητο. Η κοινοποίηση επιτρέπει επίσης στις αρμόδιες αρχές να αξιολογούν εάν θα πρέπει να ελέγξουν άλλα παρεμφερή προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά. Επομένως, οι αρμόδιες αρχές πρέπει να λαμβάνουν επαρκείς πληροφορίες που θα τους δίνουν τη δυνατότητα να αξιολογούν εάν ένας οικονομικός φορέας έχει λάβει τα κατάλληλα μέτρα όσον αφορά ένα επικίνδυνο προϊόν. Από την άποψη αυτή, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ΟΓΑΠ παρέχει στις αρμόδιες αρχές το δικαίωμα να ζητούν συμπληρωματικές πληροφορίες εάν θεωρούν ότι δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν εάν μια εταιρία έχει λάβει επαρκή μέτρα όσον αφορά ένα επικίνδυνο προϊόν.

3. ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗΣ

3.1. Πεδίο κάλυψης

Η πρώτη απαίτηση για κοινοποίηση στο πλαίσιο της ΟΓΑΠ είναι ότι το προϊόν θα πρέπει να εμπίπτει στο πεδίο κάλυψης της εν λόγω οδηγίας και ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 5 παράγραφος 3.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ξεχωριστές απαιτήσεις για την κοινοποίηση επικίνδυνων εδώδιμων προϊόντων ορίζονται από τη νομοθεσία της ΕΕ για τα τρόφιμα [κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 178/2002 (1)].

Αν η τομεακή νομοθεσία της Κοινότητας για την ασφάλεια των προϊόντων ορίζει υποχρεώσεις κοινοποίησης με τους ίδιους στόχους αυτό σημαίνει ότι η υποχρέωση της ΟΓΑΠ δεν εφαρμόζεται στις κατηγορίες των προϊόντων που καλύπτονται από τις τομεακές απαιτήσεις. Για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τη σχέση μεταξύ των διαδικασιών κοινοποίησης και των σκοπών τους, οι ενδιαφερόμενοι παραπέμπονται στο «έγγραφο καθοδήγησης για τη σχέση μεταξύ της ΟΓΑΠ και ορισμένων τομεακών οδηγιών» (2). Το έγγραφο αυτό θα αναπτυχθεί περαιτέρω, ιδίως εάν, με βάση την εμπειρία, εμφανιστούν επικαλύψεις ή αβεβαιότητες όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 5 παράγραφος 3 της ΟΓΑΠ και των σχετικών τομεακών απαιτήσεων πληροφόρησης ή κοινοποίησης σε συγκεκριμένα στοιχεία της κοινοτικής νομοθεσίας.

Επιπλέον, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές δεν αφορούν και δεν επηρεάζουν την εφαρμογή των απαιτήσεων σχετικά με «ρήτρες διαφύλαξης» ή άλλες διαδικασίες κοινοποίησης που θεσπίζονται από την κάθετη κοινοτική νομοθεσία για την ασφάλεια των προϊόντων.

Σημαντικά κριτήρια για την κοινοποίηση είναι τα ακόλουθα:

—	το προϊόν εμπίπτει στο πεδίο κάλυψης του άρθρου 2 στοιχείο α) της οδηγίας: ένα προϊόν που προορίζεται για τους καταναλωτές ή ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί από αυτούς (ακόμη και στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσίας καθώς και των μεταχειρισμένων προϊόντων)·

—	μπορεί να εφαρμοστεί το άρθρο 5 της οδηγίας [δηλαδή, δεν υπάρχει συγκεκριμένη παρόμοια υποχρέωση που επιβάλλεται από άλλο κοινοτικό νομοθετικό μέτρο, βλέπε άρθρο 1 παράγραφος 2 στοιχείο β) ΟΓΑΠ]·

—	το προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά·

—

ο παραγωγός ή ο διανομέας έχει ενδείξεις (από την παρακολούθηση της ασφάλειας των προϊόντων στην αγορά, από δοκιμές, από ποιοτικό έλεγχο ή από άλλες πηγές) ότι το προϊόν είναι επικίνδυνο όπως ορίζεται από την ΟΓΑΠ. Δεν πληροί την γενική επιταγή ασφάλειας, λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια ασφάλειας της ΟΓΑΠ) ή δεν πληροί τις απαιτήσεις ασφάλειας της σχετικής κοινοτικής τομεακής νομοθεσίας που εφαρμόζεται στο υπό εξέταση προϊόν·

—

επομένως, υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι ώστε το προϊόν δεν επιτρέπεται να παραμείνει στην αγορά και οι παραγωγοί (και οι διανομείς) έχουν την υποχρέωση να αναλάβουν κατάλληλη προληπτική και διορθωτική δράση (τροποποίηση του προϊόντος, προειδοποιήσεις, απόσυρση, ανάκληση, κ.λπ. ανάλογα με τις συγκεκριμένες περιστάσεις).

3.2. Γενική επιταγή ασφάλειας και κριτήρια συμμόρφωσης

Οι παραγωγοί και οι διανομείς υποχρεούνται να πληροφορούν τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών εάν ένα προϊόν που έχουν διαθέσει στην αγορά προκαλεί κίνδυνο για τους καταναλωτές «που είναι ασύμβατος με τη γενική επιταγή ασφάλειας». Οι παραγωγοί είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν στην αγορά μόνο «ασφαλή» προϊόντα. Το άρθρο 2 στοιχείο β) ορίζει ως ασφαλές προϊόν κάθε προϊόν το οποίο υπό τις συνήθεις ή ευλόγως προβλέψιμες συνθήκες χρήσης, συμπεριλαμβανομένης της διάρκειας χρήσης και, ενδεχομένως, της θέσης σε λειτουργία, της εγκατάστασης και των αναγκών συντήρησης, δεν παρουσιάζει κανένα κίνδυνο ή μόνο ελάχιστους κινδύνους που συμβιβάζονται με τη χρήση του προϊόντος και οι οποίοι θεωρούνται αποδεκτοί στο πλαίσιο υψηλού βαθμού προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των προσώπων και συνεπής προς αυτόν, λαμβανομένων ιδίως υπόψη των ακολούθων σημείων:

i)	των χαρακτηριστικών του προϊόντος και ιδίως της σύνθεσής του, συσκευασίας, των οδηγιών συναρμολόγησης και ενδεχομένως, της εγκατάστασης και συντήρησής του·

ii)	της επίδρασης που έχει το προϊόν αυτό σε άλλα, όταν είναι ευλόγως δυνατό να προβλεφθεί ότι το προϊόν αυτό θα χρησιμοποιηθεί μαζί με άλλα προϊόντα·

iii)	της παρουσίασης του προϊόντος, της επισήμανσής του, των προειδοποιήσεων και των οδηγιών χρήσης και διάθεσής του, καθώς και άλλης οδηγίας ή πληροφορίας σχετικής με το προϊόν·

iv)	των κατηγοριών καταναλωτών που εκτίθενται σε κίνδυνο λόγω της χρησιμοποίησης του προϊόντος, ιδίως των παιδιών και των ηλικιωμένων.

Η δυνατότητα επίτευξης υψηλότερου βαθμού ασφάλειας ή προμήθειας άλλων προϊόντων που παρουσιάζουν μικρότερο κίνδυνο, δεν συνιστά επαρκή λόγο για το χαρακτηρισμό ενός προϊόντος ως «επικίνδυνου».

Κάθε προϊόν που δεν καλύπτει αυτό τον ορισμό θεωρείται επικίνδυνο [άρθρο 2 στοιχείο γ)], δηλαδή ένα προϊόν είναι «επικίνδυνο» όταν δεν ικανοποιεί τη γενική επιταγή ασφάλειας (τα προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά πρέπει να είναι ασφαλή).

Το άρθρο 3 της ΟΓΑΠ περιγράφει πώς αξιολογείται η συμμόρφωση σε σχέση με την εθνική νομοθεσία, τα ευρωπαϊκά πρότυπα και άλλο υλικό αναφοράς. Όταν δεν υπάρχουν κατάλληλα ευρωπαϊκά πρότυπα, η ΟΓΑΠ επιτρέπει να λαμβάνονται υπόψη άλλα στοιχεία κατά την αξιολόγηση της ασφάλειας ενός προϊόντος: εθνικά πρότυπα, κώδικες ορθής πρακτικής, κ.λπ.

Εκτός από τα ανωτέρω, η οδηγία αναφέρεται επίσης σε σοβαρό κίνδυνο, ο οποίος ορίζεται στο άρθρο 2 στοιχείο δ) ως «κάθε σοβαρός κίνδυνος, συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων που δεν έχουν άμεσες επιπτώσεις ο οποίος απαιτεί ταχεία επέμβαση των δημοσίων αρχών».

Ωστόσο, η οδηγία αναγνωρίζει ότι η δυνατότητα εξασφάλισης υψηλότερων επιπέδων ασφάλειας ή η διαθεσιμότητα άλλων προϊόντων που παρουσιάζουν χαμηλότερο βαθμό κινδύνου δεν αποτελούν λόγους για να θεωρείται «επικίνδυνο» ένα προϊόν.

Το επίπεδο του κινδύνου μπορεί να εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως, για παράδειγμα, η κατηγορία και ο ευάλωτος χαρακτήρας του χρήστη και ο βαθμός στον οποίο ο παραγωγός έλαβε προφυλάξεις για προστασία από τον κίνδυνο και για προειδοποίηση του χρήστη. Θεωρείται ότι αυτοί οι παράγοντες θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη κατά τον προσδιορισμό του επιπέδου του κινδύνου το οποίο θεωρείται επικίνδυνο και επιβάλλει στους παραγωγούς την υποχρέωση να ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές.

Ένας κίνδυνος μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός σφάλματος κατασκευής ή παραγωγής ή μπορεί να προκύπτει από το σχεδιασμό των προϊόντων ή από τα υλικά που χρησιμοποιούνται σε αυτά. Ένας κίνδυνος μπορεί να οφείλεται επίσης στα περιεχόμενα, την κατασκευή, την τελική επεξεργασία, τη συσκευασία, τις προειδοποιήσεις ή τις οδηγίες ενός προϊόντος.

Για τον προσδιορισμό του εάν ένα προϊόν είναι επικίνδυνο σύμφωνα με τους όρους της ΟΓΑΠ πρέπει να αναλύονται διάφορες πτυχές: η χρησιμότητα του προϊόντος, η φύση του κινδύνου, οι ομάδες του πληθυσμού που εκτίθενται, η προηγούμενη εμπειρία με παρεμφερή προϊόντα, κ.λπ. Ένα ασφαλές προϊόν πρέπει να μην προκαλεί κανένα κίνδυνο ή να παρουσιάζει μόνο τον ελάχιστο δυνατό κίνδυνο που είναι συμβατός με τη χρήση του προϊόντος και είναι απαραίτητος για να διασφαλιστεί η χρήσιμη λειτουργία του προϊόντος.

Αναμένεται ότι οι παραγωγοί διενεργούν αξιολόγηση κινδύνου των προϊόντων τους πριν αυτά κυκλοφορήσουν στην αγορά. Η αξιολόγηση αυτή θα αποτελέσει τη βάση του συμπεράσματός τους ότι το προϊόν ικανοποιεί τη γενική επιταγή ασφάλειας και μπορεί να κυκλοφορήσει στην αγορά, και θα παρέχει επίσης ένα πλαίσιο αναφοράς για τη μεταγενέστερη επαναξιολόγηση συμπληρωματικών πληροφοριών σχετικά με την επικινδυνότητα καθώς και αν το προϊόν εξακολουθεί να ικανοποιεί τον ορισμό του «ασφαλούς προϊόντος» ή πρέπει να γίνει κοινοποίηση.

Αν οι παραγωγοί ή οι διανομείς λάβουν γνώση πληροφοριών ή νέων στοιχείων που καταδεικνύουν ότι ένα προϊόν ενδέχεται να είναι επικίνδυνο, πρέπει να αποφασίσουν εάν οι εν λόγω πληροφορίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το προϊόν είναι πραγματικά επικίνδυνο.

Η καθοδήγηση που αναφέρεται στο παρόν έγγραφο αναπτύχθηκε για τις κατευθυντήριες γραμμές για τη διαχείριση του συστήματος ταχείας ανταλλαγής πληροφοριών (RAPEX) και για τις κοινοποιήσεις που πραγματοποιούνται βάσει του άρθρου 11 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ (3). Παρουσιάζεται στο παρόν κείμενο για να βοηθήσει τους παραγωγούς ή τους διανομείς να αποφασίζουν αν μια συγκεκριμένη κατάσταση που προκαλείται από ένα καταναλωτικό προϊόν δικαιολογεί την κοινοποίηση στις αρμόδιες αρχές. Αντιπροσωπεύει ένα μεθοδολογικό πλαίσιο που σκοπό έχει να προωθήσει τη συνέπεια και δεν λαμβάνει υπόψη όλους τους πιθανούς παράγοντες, αναμένεται όμως ότι θα διευκολύνει τις συνεπείς, αιτιολογημένες επαγγελματικές αποφάσεις σχετικά με τους κινδύνους που προκαλούνται από συγκεκριμένα καταναλωτικά προϊόντα. Ωστόσο, αν οι παραγωγοί ή οι διανομείς θεωρούν ότι έχουν σαφείς ενδείξεις, βασισμένες σε διαφορετικούς παράγοντες, σχετικά με την ανάγκη κοινοποίησης, πρέπει να προβούν σε κοινοποίηση.

Οι παραγωγοί ή οι διανομείς πρέπει να αναλύουν τις πληροφορίες που έχουν συλλεχθεί και να αποφασίζουν αν μια συγκεκριμένη επικίνδυνη κατάσταση πρέπει να κοινοποιείται στις αρχές λαμβάνοντας υπόψη τα ακόλουθα:

—

τη σοβαρότητα της έκβασης ενός εγγενούς κινδύνου, ανάλογα με τη σοβαρότητα και την πιθανότητα της πιθανής βλάβης για την υγεία ή την ασφάλεια. Ο συνδυασμός της σοβαρότητας και της πιθανότητας παρέχει μια εκτίμηση της σοβαρότητας του κινδύνου. Η ακρίβεια της εκτίμησης αυτής θα εξαρτάται από την ποιότητα των πληροφοριών που διαθέτει ο παραγωγός ή ο διανομέας.

Η σοβαρότητα της βλάβης για την υγεία ή την ασφάλεια από ένα δεδομένο εγγενή κίνδυνο θα πρέπει να είναι αυτή για την οποία υπάρχουν εύλογες ενδείξεις ότι η βλάβη για την υγεία ή την ασφάλεια που μπορεί να αποδοθεί στο προϊόν θα μπορούσε να συμβεί στο πλαίσιο της προβλέψιμης χρήσης. Αυτό θα πρέπει να αφορά τη χειρότερη περίπτωση από τις βλάβες για την υγεία ή την ασφάλεια που έχουν συμβεί με παρόμοια προϊόντα.

Η πιθανότητα μιας βλάβης της υγείας ή της ασφάλειας για έναν κανονικό χρήστη που έχει έκθεση η οποία αντιστοιχεί με την προβλεπόμενη ή την ευλόγως αναμενόμενη χρήση του ελαττωματικού προϊόντος πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη, καθώς και η πιθανότητα να είναι ή να καταστεί ελαττωματικό το προϊόν.

Η απόφαση για την κοινοποίηση δεν θα πρέπει να επηρεάζεται από τον αριθμό των προϊόντων που κυκλοφορούν στην αγορά ή από τον αριθμό των ατόμων που μπορούν να επηρεαστούν από ένα επικίνδυνο προϊόν. Οι παράγοντες αυτοί πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν λαμβάνεται η απόφαση σχετικά με το είδος δράσης που πρέπει να αναληφθεί για την επίλυση του προβλήματος·

—

οι παράγοντες που επηρεάζουν το επίπεδο του κινδύνου όπως ο τύπος του χρήστη και, για τους μη ευάλωτους ενήλικες, το εάν το προϊόν έχει αρκετές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις και εάν ο εγγενής κίνδυνος είναι αρκετά προφανής.

Η κοινωνία αποδέχεται υψηλότερους κινδύνους σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. χρήση αυτοκινήτου) απ’ ό,τι σε άλλες (π.χ. παιδικά παιχνίδια). Θεωρείται ότι στους σημαντικότερους παράγοντες που επηρεάζουν το επίπεδο κινδύνου περιλαμβάνονται ο ευάλωτος χαρακτήρας του τύπου του θιγόμενου ατόμου και, για τους μη ευάλωτους ενήλικες, η γνώση του κινδύνου και η δυνατότητα λήψης προφυλάξεων για την αποφυγή του.

Ο τύπος του ατόμου που χρησιμοποιεί ένα προϊόν θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Αν το προϊόν είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί από ευάλωτα άτομα (όπως παιδιά ή ηλικιωμένους) το επίπεδο κινδύνου που πρέπει να κοινοποιείται θα πρέπει να καθορίζεται σε χαμηλότερο επίπεδο.

Για τους μη ευάλωτους ενήλικες, το επίπεδο του κινδύνου που είναι αρκετά υψηλό ώστε να απαιτείται κοινοποίηση πρέπει να εξαρτάται από το εάν ο κίνδυνος είναι προφανής και αναγκαίος για τη λειτουργία του προϊόντος και εάν ο κατασκευαστής έχει φροντίσει να παράσχει προφυλάξεις και προειδοποιήσεις, ιδίως εάν ο κίνδυνος δεν είναι προφανής.

Το παράρτημα II παρέχει περισσότερες λεπτομέρειες για την εκτίμηση του κινδύνου και την μέθοδο αξιολόγησης που αναπτύχθηκε για τις κατευθυντήριες γραμμές για τη διαχείριση του συστήματος ταχείας ανταλλαγής πληροφοριών (RAPEX) και για τις κοινοποιήσεις που πραγματοποιούνται βάσει του άρθρου 11 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ. Ενδέχεται να είναι κατάλληλες και άλλες μέθοδοι και η επιλογή της μεθόδου μπορεί να εξαρτάται από τους διαθέσιμους πόρους και τις διαθέσιμες πληροφορίες.

Οι παραγωγοί και οι διανομείς πρέπει να ενθαρρυνθούν ώστε να επικοινωνούν με τις αρχές εάν έχουν ενδείξεις για ένα δυνητικό πρόβλημα, ώστε να συζητούν εάν ενδείκνυται η κοινοποίηση. Οι αρχές θα είναι υπεύθυνες να τους παρέχουν βοήθεια για να εκπληρώσουν σωστά την υποχρέωσή τους όσον αφορά την κοινοποίηση.

3.3. Κριτήρια για μη κοινοποίηση

Η ροή των πληροφοριών πρέπει να μπορεί να ελέγχεται και από τις δύο πλευρές: τους οικονομικούς φορείς και τις αρχές. Η διαδικασία κοινοποίησης θα πρέπει να αφορά μόνο αιτιολογημένες περιπτώσεις λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια που αναφέρονται παραπάνω και θα πρέπει να αποφεύγει την υπερφόρτωση του συστήματος με άσχετες πληροφορίες.

Για να αξιολογείται αν είναι αιτιολογημένη η κοινοποίηση από τους παραγωγούς ή τους διανομείς από τις αρμόδιες αρχές, είναι επίσης χρήσιμο να γνωρίζουμε κάτω από ποιους όρους δεν απαιτείται κοινοποίηση.

Ο στόχος είναι να αποφευχθεί η πιθανή υπερπαραγωγή κοινοποιήσεων, μέτρων, ενεργειών ή αποφάσεων σχετικά με «μεμονωμένες περιπτώσεις ή προϊόντα» που δεν απαιτούν επαλήθευση, παρακολούθηση ή δράση εκ μέρους των αρχών και δεν παρέχουν πληροφορίες χρήσιμες για την αξιολόγηση κινδύνων και την προστασία των καταναλωτών. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν είναι σαφές ότι ο κίνδυνος σχετίζεται μόνο με έναν περιορισμένο αριθμό σαφώς αναγνωρισμένων προϊόντων (ή παρτίδων), και ο παραγωγός ή ο διανομέας έχει σαφή στοιχεία που του επιτρέπουν να συμπεράνει ότι ο κίνδυνος έχει ελεγχθεί πλήρως και η αιτία του είναι τέτοια ώστε οι γνώσεις σχετικά με το συμβάν δεν αντιπροσωπεύουν χρήσιμες πληροφορίες για τις αρχές (όπως η δυσλειτουργία μιας γραμμής παραγωγής, τα σφάλματα στο χειρισμό ή τη συσκευασία, κ.λπ.).

Οι παραγωγοί και οι διανομείς δεν χρειάζεται να κοινοποιούν στο πλαίσιο της ΟΓΑΠ:

—	προϊόντα που δεν εμπίπτουν στο πεδίο κάλυψης του άρθρου 1 και του άρθρου 2 στοιχείο α) της ΟΓΑΠ όπως: αντίκες, προϊόντα που δεν προορίζονται για χρήση από καταναλωτές και δεν είναι πιθανόν ότι θα χρησιμοποιηθούν από καταναλωτές, καθώς και μεταχειρισμένα προϊόντα που παρέχονται για επισκευή·

—	προϊόντα που δεν εμπίπτουν στο πεδίο κάλυψης του άρθρου 5 παράγραφος 3 της ΟΓΑΠ όπως: αυτά που καλύπτονται από ειδικές διαδικασίες κοινοποίησης ή άλλη κοινοτική νομοθεσία·

—	προϊόντα για τα οποία ο κατασκευαστής κατόρθωσε να αναλάβει αμέσως διορθωτική δράση για όλα τα σχετικά αντικείμενα. Το ελάττωμα είναι περιορισμένο σε σαφώς αναγνωρισμένα αντικείμενα ή παρτίδες αντικειμένων και ο παραγωγός έχει αποσύρει τα εν λόγω αντικείμενα·

—	προβλήματα σχετικά με τη λειτουργική ποιότητα του προϊόντος και όχι με την ασφάλειά του·

—	προβλήματα σχετικά με τη μη συμμόρφωση με εφαρμοστέους κανόνες που δεν επηρεάζουν την ασφάλεια με τρόπο ώστε το προϊόν να μπορεί να θεωρηθεί «επικίνδυνο»·

—

όταν ο παραγωγός/διανομέας γνωρίζει ότι οι αρχές έχουν ήδη πληροφορηθεί και έχουν όλα τα απαραίτητα πληροφοριακά στοιχεία. Συγκεκριμένα, αν οι λιανοπωλητές λάβουν πληροφορίες για ένα επικίνδυνο προϊόν από τον παραγωγό/διανομέα ή από έναν επαγγελματικό οργανισμό που διαδίδει τις πληροφορίες που παρέχονται από έναν παραγωγό/διανομέα, δεν πρέπει να πληροφορήσουν τις αρχές εάν γνωρίζουν ότι οι αρχές έχουν ήδη πληροφορηθεί από τον παραγωγό ή το διανομέα.

4. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗΣ

4.1. Ποιος πρέπει να κοινοποιεί

Η υποχρέωση κοινοποίησης ισχύει τόσο για τους παραγωγούς όσο και για τους διανομείς, μέσα στα όρια των αντιστοίχων δραστηριοτήτων τους και αναλογικά με τις ευθύνες τους.

Ίσως να υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το ποιος πρέπει να είναι ο πρώτος που θα δώσει πληροφορίες. Γι’ αυτό, θα είναι χρήσιμο για όλους τους εμπλεκόμενους στην αλυσίδα προσφοράς να συζητήσουν τις πρακτικές διευθετήσεις σχετικά με την ευθύνη κοινοποίησης πριν εμφανιστεί ανάγκη. Τότε, αν υπάρξει ανάγκη για κοινοποίηση, οι διάφοροι φορείς θα γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και θα αποφευχθούν οι περιττές διπλές κοινοποιήσεις. Επιπλέον, έχει μεγάλη σημασία η άμεση επαφή μεταξύ των αρχών και των επιχειρήσεων, αν οι επιχειρήσεις έχουν αμφιβολίες σχετικά με την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους για κοινοποίηση.

Αν ο κατασκευαστής ή ο εισαγωγέας του προϊόντος είναι ο πρώτος που έχει ενδείξεις ότι ένα προϊόν είναι επικίνδυνο, πρέπει να πληροφορήσει την αρμόδια εθνική αρχή και να αποστείλει αντίγραφο των πληροφοριών στους λιανοπωλητές και τους διανομείς. Ένας διανομέας ή λιανοπωλητής που λαμβάνει πληροφορίες σχετικά με εγγενείς κινδύνους ενός προϊόντος από έναν κατασκευαστή ή εισαγωγέα πρέπει να πληροφορήσει τις αρχές εκτός εάν γνωρίζει ότι η εθνική αρχή έχει ήδη πληροφορηθεί κατάλληλα από τον παραγωγό ή από άλλη αρχή.

Εάν οι λιανοπωλητές ή οι διανομείς ενός προϊόντος είναι αυτοί που πρώτοι έχουν στοιχεία ότι το προϊόν είναι επικίνδυνο, πρέπει να πληροφορήσουν την αρμόδια εθνική αρχή και να αποστείλουν αντίγραφο των πληροφοριών στον κατασκευαστή ή τον εισαγωγέα. Ένας κατασκευαστής ή εισαγωγέας που λαμβάνει πληροφορίες σχετικά με εγγενείς κινδύνους ενός προϊόντος από έναν λιανοπωλητή ή διανομέα πρέπει να συμπληρώσει τις πληροφορίες που του παρέχουν αυτοί, διαβιβάζοντας στις αρχές όλες τις πληροφορίες που έχει στη διάθεσή του σχετικά με το επικίνδυνο προϊόν, ιδίως την ταυτότητα άλλων διανομέων ή λιανοπωλητών του προϊόντος, για να διασφαλίζεται η δυνατότητα παρακολούθησης του προϊόντος.

Οι διανομείς που έχουν αμφιβολίες σχετικά με την ασφάλεια ενός προϊόντος ή με το εάν ένα επικίνδυνο προϊόν αντιπροσωπεύει «μεμονωμένη περίπτωση» πρέπει να διαβιβάζουν στον παραγωγό τις πληροφορίες που έχουν. Μπορούν επίσης να επικοινωνήσουν με τις αρμόδιες αρχές για συμβουλές σχετικά με το τι να πράξουν.

Πολλές καταστάσεις εγγενούς κινδύνου αναγνωρίζονται μόνο από τους παραγωγούς ως αποτέλεσμα μιας συγκεντρωτικής αξιολόγησης μεμονωμένων ανακοινώσεων που έχουν λάβει από διαφορετικούς λιανοπωλητές ή διανομείς. Ο παραγωγός έχει την ευθύνη της αξιολόγησης των πληροφοριών για να προσδιορίσει την ακριβή προέλευση του πιθανού κινδύνου και να λάβει τα μέτρα που φαίνεται ότι είναι απαραίτητα, όπου περιλαμβάνεται η κοινοποίηση στις αρχές.

Μια εταιρεία θα πρέπει να αναθέτει την ευθύνη των πληροφοριών που πρέπει να κοινοποιούνται σε κάποιον που έχει επαρκή γνώση του προϊόντος.

4.2. Σε ποιον πρέπει να υποβάλλεται η κοινοποίηση

Η ΟΓΑΠ απαιτεί από τους παραγωγούς και τους διανομείς να υποβάλλουν τις κοινοποιήσεις τους στις αρχές τις αρμόδιες για την εποπτεία της αγοράς και την επιβολή των σχετικών κανόνων σε όλα τα κράτη μέλη στα οποία το προϊόν έχει διατεθεί στην αγορά ή έχει διατεθεί στους καταναλωτές με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Κάθε κράτος μέλος πρέπει να ορίσει την αρχή που είναι υπεύθυνη για την παραλαβή αυτών των κοινοποιήσεων. Κατάλογος των αρχών που έχουν οριστεί για το σκοπό αυτό εμφανίζεται στον ιστοχώρο της Επιτροπής.

Το παράρτημα I της ΟΓΑΠ αναφέρει ότι οι πληροφορίες που ορίζονται στο άρθρο 5 παράγραφος 3 πρέπει να διαβιβάζονται στις ορισθείσες αρμόδιες αρχές στα κράτη μέλη όπου τα εν λόγω προϊόντα τίθενται ή έχουν τεθεί σε εμπορία ή διατίθενται με άλλον τρόπο στους καταναλωτές.

Ωστόσο, είναι επιθυμητό να μειωθεί ο φόρτος για τους παραγωγούς και τους διανομείς, καθιερώνοντας διευθετήσεις για την απλούστευση της πρακτικής εφαρμογής των εν λόγω απαιτήσεων, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι ενημερώνονται όλες οι ενδιαφερόμενες αρχές. Αυτές οι διευθετήσεις θα συμβάλουν επίσης στην πρόληψη των πολλαπλών κοινοποιήσεων για το ίδιο ελάττωμα.

Γι’ αυτό, οι παραγωγοί και οι διανομείς έχουν τη δυνατότητα επιλογής να υποβάλουν τις απαιτούμενες πληροφορίες στην αρχή του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένοι, εάν καλύπτεται μια από τις δύο παρακάτω προϋποθέσεις:

—

ο κίνδυνος κοινοποιείται ως «σοβαρός» ή θεωρείται «σοβαρός» από την παραλαμβάνουσα αρχή και η αρχή αυτή αποφασίζει να διαβιβάσει κοινοποίηση σχετικά με το εν λόγω προϊόν στο πλαίσιο του συστήματος RAPEX. Στην περίπτωση αυτή, η παραλαμβάνουσα αρχή θα πρέπει χωρίς καθυστέρηση να πληροφορήσει τον παραγωγό ή το διανομέα που υπέβαλε τις πληροφορίες σχετικά με την απόφασή της να πληροφορήσει τις αρχές των άλλων κρατών μελών μέσω του RAPEX,

—

ο κίνδυνος κοινοποιείται ως «μη σοβαρός» ή δεν θεωρείται «σοβαρός» από την παραλαμβάνουσα αρχή, όμως η αρχή αυτή κοινοποίησε στον παραγωγό ή το διανομέα που υπέβαλε τις πληροφορίες την πρόθεσή της να προωθήσει τις πληροφορίες, μέσω της Επιτροπής, στις αρχές των άλλων κρατών μελών (4) στα οποία, σύμφωνα με τις ενδείξεις του παραγωγού ή του διανομέα, το προϊόν τίθεται ή έχει τεθεί σε κυκλοφορία. Στην περίπτωση αυτή, η παραλαμβάνουσα αρχή πρέπει να πληροφορήσει χωρίς καθυστέρηση τον παραγωγό ή το διανομέα.

Ο παραγωγός ή ο διανομέας που πληροφορεί μόνο την αρχή της χώρας στην οποία είναι εγκατεστημένος πρέπει πάντοτε να παρέχει στην εν λόγω αρχή τις διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με τις άλλες χώρες στις οποίες έχει τεθεί σε εμπορία το προϊόν.

Αν οι εθνικές αρχές καταλήξουν στο συμπέρασμα ή λάβουν ενδείξεις ότι ένα προϊόν που κυκλοφορεί στην αγορά είναι επικίνδυνο και δεν έχουν ενημερωθεί σχετικά από τον παραγωγό ή τους διανομείς του, πρέπει να εξετάσουν εάν και πότε έπρεπε να είχαν αποστείλει κοινοποίηση οι σχετικοί οικονομικοί φορείς και να αποφασίσουν την ανάληψη κατάλληλης δράσης, όπου περιλαμβάνονται οι πιθανές κυρώσεις.

4.3. Πώς πραγματοποιείται η κοινοποίηση

Οι εταιρείες κοινοποιούν συμπληρώνοντας το έντυπο που παρουσιάζεται στο παράρτημα Ι και υποβάλλοντάς το χωρίς καθυστέρηση στην αρμόδια ή τις αρμόδιες αρχές. Ο οικονομικός φορέας που πραγματοποιεί την κοινοποίηση πρέπει να παρέχει όλες τις πληροφορίες που απαιτούνται στο έντυπο. Ωστόσο, μια εταιρεία δεν πρέπει να καθυστερεί την κοινοποίηση επειδή ένα μέρος των πληροφοριών δεν είναι ακόμα διαθέσιμο.

Θα είναι ίσως χρήσιμη η διαίρεση του εντύπου σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος πρέπει να συμπληρώνεται αμέσως (τμήματα 1 έως 5) και το δεύτερο μέρος (τμήμα 6) πρέπει να συμπληρώνεται όταν έχουν συλλεχθεί οι πληροφορίες (θα πρέπει να διαβιβάζεται χρονοδιάγραμμα σχετικά με την παροχή των πληροφοριών που λείπουν) και όταν υπάρχει κατάσταση σοβαρού κινδύνου ή όταν ο παραγωγός/διανομέας επιλέγει να υποβάλει την κοινοποίηση μόνο στην αρχή του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος. Η κοινοποίηση δεν πρέπει να καθυστερεί όταν ορισμένα από τα πεδία ενός τμήματος του εντύπου δεν μπορούν να συμπληρωθούν.

Η ΟΓΑΠ απαιτεί να ενημερώνονται αμέσως οι αρμόδιες αρχές. Επομένως, η εταιρεία πρέπει να τις πληροφορεί χωρίς καθυστέρηση, αμέσως μόλις έχει διαθέσιμες σχετικές πληροφορίες, και σε κάθε περίπτωση μέσα σε δέκα ημέρες (5) από την ημέρα που έχει πληροφορίες οι οποίες μπορούν να αναφερθούν, ακόμη και εάν συνεχίζονται οι έρευνες, αναφέροντας την ύπαρξη ενός επικίνδυνου προϊόντος. Όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, απαιτείται από τις εταιρείες να πληροφορήσουν αμέσως την αρχή ή τις αρχές και, σε κάθε περίπτωση, όχι αργότερα από τρεις ημέρες από τότε που έλαβαν κοινοποιήσιμες πληροφορίες.

Σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης, όπως όταν μια εταιρεία αναλαμβάνει άμεση δράση, η εταιρεία θα πρέπει να πληροφορήσει τις αρχές αμέσως και με το ταχύτερο δυνατό μέσον.

5. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

5.1. Ιστορικό των κοινοποιήσεων (υποχρέωση παρακολούθησης μετά τη διάθεση στην αγορά)

Επιπλέον του καθήκοντος που έχουν να συμμορφώνονται με τη γενική επιταγή ασφάλειας για τα προϊόντα τους, οι παραγωγοί και οι διανομείς έχουν την υποχρέωση, ως επαγγελματίες και μέσα στα όρια των δραστηριοτήτων τους, να διασφαλίζουν την κατάλληλη παρακολούθηση της ασφάλειας των προϊόντων που παρέχουν. Οι υποχρεώσεις των παραγωγών και των διανομέων τις οποίες ορίζει σχετικά η ΟΓΑΠ, όπως η πληροφόρηση των καταναλωτών, η παρακολούθηση των κινδύνων των προϊόντων μετά τη διάθεση στην αγορά, η απόσυρση επικίνδυνων προϊόντων κ.λπ. έχουν αναφερθεί στα προηγούμενα. Οι υποχρεώσεις όσον αφορά τους παραγωγούς ισχύουν και για τους κατασκευαστές, αλλά και για κάθε άλλο μέλος της αλυσίδας προσφοράς που μπορεί να επηρεάσει τα χαρακτηριστικά ασφάλειας ενός προϊόντος.

Οι οικονομικοί φορείς μπορούν να συγκεντρώσουν διαφόρων ειδών ενδείξεις στο πλαίσιο των ευθυνών τους μετά τη διάθεση του προϊόντος στην αγορά, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε κοινοποίηση, όπως, μεταξύ άλλων:

—	εκθέσεις ή άλλες πληροφορίες για ατυχήματα που αφορούν τα προϊόντα της εταιρείας·

—	παράπονα σχετικά με την ασφάλεια που λαμβάνονται από καταναλωτές, απευθείας ή μέσω διανομέων ή ενώσεων καταναλωτών·

—	απαιτήσεις αποζημιώσεων ή νομικές διαδικασίες που αφορούν επικίνδυνα προϊόντα·

—	μη συμμόρφωση σχετική με την ασφάλεια που αναφέρεται μέσω των διαδικασιών ποιοτικού ελέγχου της ίδιας της εταιρείας·

—	πληροφορίες σχετικές με τον εντοπισμό περιπτώσεων μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις ασφάλειας που διαβιβάζονται στην εταιρεία από άλλους οργανισμούς, όπως αρχές εποπτείας της αγοράς, οργανώσεις καταναλωτών ή άλλες εταιρείες·

—	πληροφορίες σχετικά με τις σχετικές επιστημονικές εξελίξεις όσον αφορά την ασφάλεια των προϊόντων.

5.2. Έντυπο κοινοποίησης

Οι απαιτούμενες πληροφορίες έχουν ταξινομηθεί στα ακόλουθα τμήματα:

1)	Στοιχεία των αρχών/εταιρειών που λαμβάνουν το έντυπο κοινοποίησης: αυτός που συμπληρώνει το έντυπο πρέπει να αναφέρει τις αρχές και τις εταιρείες που θα λάβουν την κοινοποίηση και το ρόλο που έχουν οι εν λόγω εταιρείες στην εμπορία του προϊόντος.

2)	Στοιχεία του παραγωγού [όπως ορίζεται στην ΟΓΑΠ, άρθρο 2 στοιχείο ε)]/διανομέα που συμπληρώνει το έντυπο κοινοποίησης: αυτός που συμπληρώνει το έντυπο πρέπει να συμπληρώσει τα στοιχεία ταυτότητάς του, τα στοιχεία της εταιρείας καθώς και το ρόλο της στην εμπορία του προϊόντος.

3)	Στοιχεία του εμπλεκομένου προϊόντος: απαιτείται ακριβής ταυτοποίηση του προϊόντος όπου θα περιλαμβάνεται η μάρκα, το μοντέλο κ.λπ., που θα συμπληρώνεται από φωτογραφίες για να αποφεύγεται η σύγχυση.

4)	Στοιχεία του εγγενούς κινδύνου (είδος και φύση) όπου περιλαμβάνονται τα ατυχήματα και οι συνέπειες για την υγεία ή την ασφάλεια, καθώς και συμπεράσματα της ανάλυσης που έχει διεξαχθεί σύμφωνα με το κεφάλαιο 3 (κριτήρια κοινοποίησης) και λαμβάνοντας υπόψη το παράρτημα ΙΙ (μεθοδολογικό πλαίσιο).

5)	Στοιχεία για τις διορθωτικές δράσεις που έχουν αναληφθεί ή προβλέπονται για τη μείωση ή την εξάλειψη του κινδύνου για τους καταναλωτές, π.χ. ανάκληση ή απόσυρση, τροποποίηση, πληροφόρηση των καταναλωτών, κ.λπ. και για την εταιρεία που είναι υπεύθυνη για αυτές.

Στοιχεία όλων των εταιρειών που περιλαμβάνονται στην αλυσίδα προσφοράς και οι οποίες κατέχουν τα σχετικά προϊόντα, και αναφορά του κατά προσέγγιση αριθμού προϊόντων που βρίσκονται στην κατοχή των επιχειρήσεων καθώς και των καταναλωτών (το τμήμα αυτό ισχύει σε περιπτώσεις σοβαρού κινδύνου) ή όταν ο παραγωγός/διανομέας επιλέγει να υποβάλει την κοινοποίηση μόνο στην αρχή του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος (6).

Στην περίπτωση σοβαρού κινδύνου, οι παραγωγοί και οι διανομείς είναι υποχρεωμένοι να συμπεριλαμβάνουν όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες που μπορούν να χρησιμεύσουν για την παρακολούθηση του προϊόντος. Οι πληροφορίες που απαιτούνται για το τμήμα 6 του εντύπου κοινοποίησης (βλέπε παράρτημα Ι) μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο για τη συλλογή τους σε σχέση με τα άλλα τμήματα, γιατί μπορεί να είναι απαραίτητη η συλλογή τους από πολλούς οργανισμούς. Οι εταιρείες πρέπει να συμπληρώσουν και να αποστείλουν τα τμήματα 1 έως 5 το ταχύτερο δυνατόν και να αποστείλουν το τμήμα 6 όταν θα είναι διαθέσιμες οι πληροφορίες και σε περίπτωση σοβαρού κινδύνου ή όταν ο παραγωγός/διανομέας επιλέγει να υποβάλει την κοινοποίηση μόνο στην αρχή του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος.

6. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Μετά την αποστολή μιας κοινοποίησης, διάφορες ενέργειες είναι πιθανές. Συγκεκριμένα:

—	η αρχή που έλαβε την κοινοποίηση θα πρέπει, κατά περίπτωση, να απαντήσει ζητώντας συμπληρωματικές πληροφορίες ή να ζητήσει από τον παραγωγό ή το διανομέα να αναλάβουν περαιτέρω δράση ή να λάβουν μέτρα·

—	οι παραγωγοί και οι διανομείς ενδέχεται να πρέπει να διαβιβάσουν συμπληρωματικές πληροφορίες με δική τους πρωτοβουλία ή μετά από αίτηση εκ μέρους των αρχών σχετικά με τυχόν νέες εξελίξεις ή ευρήματα ή/και επιτυχίες ή προβλήματα σχετικά με τη δράση που έχει αναληφθεί·

—

η αρχή θα πρέπει να αποφασίσει, κατά περίπτωση, να αναλάβει δράση επιβολής ή/και να απαιτήσει από τους παραγωγούς και τους διανομείς να εξασφαλίσουν τη συνεργασία όσον αφορά την εποπτεία της αγοράς ή να πληροφορήσουν το κοινό σχετικά με την ταυτότητα του προϊόντος, τη φύση του κινδύνου και τα ληφθέντα μέτρα, λαμβάνοντας υπόψη το επαγγελματικό απόρρητο·

—	εάν πληρούνται οι απαιτήσεις κοινοποίησης RAPEX (σοβαρός κίνδυνος, προϊόν που διατίθεται στην αγορά σε πολλά κράτη μέλη), η αρμόδια αρχή πρέπει να αποστείλει κοινοποίηση RAPEX στην Επιτροπή, η οποία στη συνέχεια θα την διαβιβάσει σε όλα τα κράτη μέλη.

(1) ΕΕ L 31 της 1.2.2002, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1642/2003 (ΕΕ L 245 της 29.9.2003, σ. 4).

(2) http://europa.eu.int/comm/consumers/cons_safe/prod_safe/gpsd/revisedGPSD_en.htm

(3) Απόφαση 2004/418/ΕΚ της Επιτροπής της 29ης Απριλίου 2004 (ΕΕ L 151 της 30.4.2004, σ. 86).

(4) Το δίκτυο ασφάλειας προϊόντων της ΟΓΑΠ παρέχει το πλαίσιο για τις κατάλληλες ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση των σχετικών ανταλλαγών.

(5) Όλες οι προθεσμίες που αναφέρονται στο κείμενο εκφράζονται σε ημερολογιακές ημέρες.

(6) Ακόμη και στην περίπτωση προϊόντος που κυκλοφορεί σε ένα μόνο κράτος μέλος, είναι χρήσιμος ένας κατάλογος όλων των εταιρειών που κατέχουν σχετικά προϊόντα στη χώρα αυτή, για να είναι σε θέση οι αρμόδιες αρχές να παρακολουθούν την αποτελεσματικότητα των αναληφθεισών δράσεων.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

Έντυπο κοινοποίησης για την κοινοποίηση επικίνδυνων προϊόντων από τους παραγωγούς ή τους διανομείς στις αρχές

Τμήμα 1: Στοιχεία των αρχών/εταιρειών που παραλαμβάνουν το έντυπο κοινοποίησης
Αρχή/Όνομα αρμοδίου/Διεύθυνση/Τηλέφωνο/φαξ/Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο/ Ιστοχώρος
Στοιχεία των εταιρειών που λαμβάνουν κοινοποίηση και ρόλος τους στην εμπορία του προϊόντος
Τμήμα 2: Στοιχεία του παραγωγού/διανομέα
Παραγωγός ή εκπρόσωπος του παραγωγού/Διανομέας που συμπληρώνει το έντυπο
Όνομα αρμοδίου, θέση, Διεύθυνση/Τηλέφωνο/φαξ/Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο/ Ιστοχώρος
Τμήμα 3: Στοιχεία του σχετικού προϊόντος
Κατηγορία. Μάρκα ή εμπορικό σήμα. Ονόματα ή αριθμός μοντέλου ή ραβδοκώδικας/δασμολογική ΣΟ. Χώρα προέλευσης
Περιγραφή/Φωτογραφία
Τμήμα 4: Στοιχεία του εγγενούς κινδύνου
Περιγραφή του εγγενούς κινδύνου και πιθανές βλάβες για την υγεία ή την ασφάλεια, καθώς και συμπεράσματα της εκτίμησης κινδύνου και της αξιολόγησης που διενεργήθηκε
Ιστορικό ατυχημάτων
Τμήμα 5: Πληροφορίες για διορθωτικές δράσεις που έχουν ήδη αναληφθεί
Είδη δράσεων/πεδίο κάλυψης/διάρκεια δράσεων και προφυλάξεις που έχουν ληφθεί καθώς και στοιχεία της υπεύθυνης εταιρείας

Οι εταιρείες πρέπει να συμπληρώσουν και να αποστείλουν το τμήμα 6 σε περίπτωση σοβαρού κίνδυνου ή όταν ο παραγωγός/διανομέας επιλέγει να υποβάλει την κοινοποίηση μόνο στην αρχή του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος

Τμήμα 6: Στοιχεία άλλων εταιρειών στην αλυσίδα προσφοράς που κατέχουν σχετικά προϊόντα
Κατάλογος κατασκευαστών/εισαγωγέων ή εξουσιοδοτημένων αντιπροσώπων ανά κράτος μέλος: Όνομα/Διεύθυνση/Τηλέφωνο/φαξ/Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο/Ιστοχώρος
Κατάλογος διανομέων/λιανοπωλητών ανά κράτος μέλος: Όνομα/Διεύθυνση/ Τηλέφωνο/φαξ/Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο/Ιστοχώρος
Αριθμός προϊόντων (αριθμοί σειράς ή κωδικοί ημερομηνίας) που βρίσκονται στην κατοχή του παραγωγού/του εισαγωγέα/του διανομέα/του λιανοπωλητή/των καταναλωτών ανά κράτος μέλος

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

Μεθοδολογικό πλαίσιο για τη διευκόλυνση της συνεπούς εκτίμησης και αξιολόγησης των κινδύνων

Το ακόλουθο κείμενο βασίζεται στο πλαίσιο που αναπτύχθηκε για τις κατευθυντήριες γραμμές RAPEX και παρουσιάζεται για να βοηθήσει τις εταιρείες στην αξιολόγηση του επιπέδου ενός κινδύνου και στη λήψη απόφασης σχετικά με το αν είναι απαραίτητη η κοινοποίηση στις αρχές. Οι κατευθυντήριες γραμμές στο παρόν παράρτημα II δεν είναι διεξοδικές και δεν προσπαθούν να λάβουν υπόψη όλους τους πιθανούς παράγοντες. Οι εταιρείες θα πρέπει να αξιολογούν κάθε μεμονωμένη περίπτωση με βάση τα χαρακτηριστικά της, λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια που παρουσιάζονται στις παρούσες κατευθυντήριες γραμμές καθώς και τη δική τους εμπειρία και πρακτική, άλλους σχετικούς παράγοντες και κατάλληλες μεθόδους.

Ένα καταναλωτικό προϊόν μπορεί να παρουσιάζει έναν ή περισσότερους εγγενείς κινδύνους. Υπάρχουν διάφοροι τύποι εγγενούς κινδύνου (χημικού, μηχανικού, ηλεκτρικού, θερμότητα, ακτινοβολία κ.λπ.). Ο εγγενής κίνδυνος αντιπροσωπεύει την εγγενή δυνατότητα του προϊόντος να βλάψει την υγεία και την ασφάλεια των χρηστών υπό ορισμένες συνθήκες.

Η σοβαρότητα κάθε τύπου εγγενούς κινδύνου μπορεί να διαβαθμιστεί, με βάση ποιοτικά και ενίοτε ποσοτικά κριτήρια σχετικά με το είδος ζημίας που ενδέχεται να προκαλέσει.

Μπορεί να μην παρουσιάζουν όλα τα επιμέρους προϊόντα τον εν λόγω εγγενή κίνδυνο, αλλά ορισμένα μόνο από τα είδη που έχουν διατεθεί στην αγορά. Ο εγγενής κίνδυνος μπορεί να αφορά ιδίως ένα ελάττωμα το οποίο εμφανίζεται μόνο σε ορισμένα από τα προϊόντα κάποιου τύπου (μάρκας, μοντέλου κ.λπ.) που έχουν διατεθεί στην αγορά. Σε τέτοια περίπτωση πρέπει να εξετάζεται η πιθανότητα της παρουσίας του ελαττώματος/εγγενούς κινδύνου στο προϊόν.

Η πιθανότητα υλοποίησης του εγγενούς κινδύνου με πραγματικό αρνητικό αποτέλεσμα στην υγεία ή την ασφάλεια εξαρτάται από το βαθμό έκθεσης του καταναλωτή όταν χρησιμοποιεί το προϊόν σύμφωνα με τον προορισμό του ή όπως μπορεί ευλόγως να αναμένεται κατά τη διάρκεια ζωής του. Επιπλέον, η έκθεση σε ορισμένους εγγενείς κινδύνους μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να αφορά περισσότερα από ένα άτομα ταυτόχρονα. Τέλος, για τον προσδιορισμό του επιπέδου κινδύνου που παρουσιάζει το προϊόν όπως προκύπτει από το συνδυασμό της σοβαρότητας του εγγενούς κινδύνου με την έκθεση, θα πρέπει επίσης να εξετάζεται η ικανότητα του εκτιθέμενου καταναλωτή να αποφύγει την επικίνδυνη κατάσταση ή να αντιδράσει σε αυτή. Η ικανότητα αυτή εξαρτάται από τον εμφανή χαρακτήρα του κινδύνου, τις προειδοποιήσεις και τον ευάλωτο χαρακτήρα του καταναλωτή που ενδέχεται να εκτεθεί.

Λαμβανομένων υπόψη των προαναφερομένων, η ακόλουθη εννοιολογική προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει τις επιχειρήσεις να αποφασίζουν κατά πόσο μια συγκεκριμένη επικίνδυνη κατάσταση που προκαλείται από ένα καταναλωτικό προϊόν απαιτεί κοινοποίηση στις αρμόδιες αρχές.

Συνιστάται να διενεργούνται οι αξιολογήσεις από μια μικρή ομάδα ατόμων που έχουν γνώσεις και εμπειρίες σχετικά με το προϊόν και τους εγγενείς κινδύνους του. Οι αξιολογητές θα χρειαστεί ενδεχομένως να διαμορφώσουν υποκειμενικές κρίσεις εάν δεν υπάρχουν διαθέσιμα αντικειμενικά δεδομένα και ελπίζεται η διαδικασία αυτή θα τους βοηθήσει να διαμορφώνουν συνεπείς και αιτιολογημένες κρίσεις σχετικά με τους πραγματικούς ή τους δυνητικούς κινδύνους.

Ο αξιολογητής θα πρέπει να αναλύει τις συλλεγόμενες πληροφορίες και να χρησιμοποιεί τον πίνακα αξιολόγησης κινδύνων ως εξής:

Ως πρώτο βήμα, να χρησιμοποιήσει τον πίνακα A για να προσδιορίσει την κρισιμότητα της έκβασης του εγγενούς κινδύνου σε συνάρτηση αφενός, με τη σοβαρότητά του και την πιθανότητα υλοποίησής του υπό τις εξεταζόμενες συνθήκες χρήσης και αφετέρου, με την πιθανή επίπτωση στην υγεία/ασφάλεια σε σχέση με τα εγγενή επικίνδυνα χαρακτηριστικά του προϊόντος.

Ως δεύτερο βήμα, να χρησιμοποιήσει τον πίνακα B για να εκτιμήσει ακριβέστερα τη σοβαρότητα της έκβασης σε συνάρτηση με τον τύπο καταναλωτή και για τους μη ευάλωτους ενήλικες, να προσδιορίσει κατά πόσο το προϊόν παρέχει κατάλληλες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις και κατά πόσο ο εγγενής κίνδυνος είναι αρκετά προφανής ώστε να καθίσταται δυνατό να καταταχθεί το επίπεδο κινδύνου ποιοτικά.

Πίνακας A — Αξιολόγηση του κινδύνου: σοβαρότητα και πιθανότητα επιπτώσεων στην υγεία ή την ασφάλεια

Στον πίνακα A, συνδυάζονται οι δύο κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την αξιολόγηση του κινδύνου, και συγκεκριμένα η σοβαρότητα και η πιθανότητα επιπτώσεων στην υγεία ή την ασφάλεια. Οι ακόλουθοι ορισμοί της σοβαρότητας και της πιθανότητας καταρτίστηκαν για να διευκολύνουν την επιλογή των κατάλληλων τιμών.

Σοβαρότητα του τραυματισμού

Η εκτίμηση της σοβαρότητας βασίζεται στην εξέταση των δυνητικών επιπτώσεων για την υγεία ή την ασφάλεια των εγγενών κινδύνων που παρουσιάζει το εξεταζόμενο προϊόν. Θα πρέπει να καθιερωθεί μια διαβάθμιση ειδικά για κάθε τύπο εγγενούς κινδύνου (1).

Για την εκτίμηση της σοβαρότητας θα πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των ατόμων που ενδέχεται να βλάψει το επικίνδυνο προϊόν. Αυτό σημαίνει ότι η επικινδυνότητα ενός προϊόντος το οποίο ενδέχεται να παρουσιάζει κίνδυνο για περισσότερα από ένα άτομα ταυτόχρονα (π.χ. πυρκαγιά ή δηλητηρίαση με αέριο από συσκευή αερίου) θα πρέπει να καταταχθεί ως πιο σοβαρή από έναν εγγενή κίνδυνο που ενδέχεται να βλάψει ένα μόνο άτομο.

Η αρχική αξιολόγηση του κινδύνου πρέπει να αφορά τον κίνδυνο για οποιοδήποτε άτομο εκτίθεται στο προϊόν χωρίς να επηρεάζεται από το μέγεθος του πληθυσμού που διατρέχει κίνδυνο. Εντούτοις, οι εταιρείες μπορούν νόμιμα να λάβουν υπόψη το συνολικό αριθμό των ατόμων που εκτίθενται σε ένα προϊόν για να αποφασίσουν ποια δράση πρέπει να αναλάβουν.

Για πολλούς εγγενείς κινδύνους είναι δυνατό να εξεταστεί το ενδεχόμενο υποθετικών καταστάσεων που θα μπορούσαν να έχουν πολύ σοβαρές επιπτώσεις, όπως π.χ. εμπλοκή σε καλώδιο, πτώση και χτύπημα στο κεφάλι που προκαλεί θάνατο, αν και είναι πιο πιθανή μια λιγότερο σοβαρή έκβαση. Η εκτίμηση της σοβαρότητας του εγγενούς κινδύνου θα πρέπει να βασίζεται σε εύλογες ενδείξεις που να αποδεικνύουν ότι οι επιπτώσεις που έχουν επιλεγεί για το χαρακτηρισμό του εγγενούς κινδύνου θα μπορούσαν να προκύψουν υπό προβλέψιμες συνθήκες χρήσης. Οι ενδείξεις αυτές θα μπορούσαν να βασίζονται στην πείρα της χειρότερης περίπτωσης σχετικά με παρόμοια προϊόντα.

Συνολική πιθανότητα

Αφορά την πιθανότητα αρνητικών επιπτώσεων για την υγεία ή την ασφάλεια ενός ατόμου που εκτίθεται στον εγγενή κίνδυνο. Δεν λαμβάνεται υπόψη ο συνολικός αριθμός των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο. Όταν ο οδηγός αναφέρεται στην πιθανότητα ενός προϊόντος να είναι ελαττωματικό, δεν πρέπει να εφαρμόζεται εάν είναι δυνατό να εντοπιστεί κάθε ένα από τα ελαττωματικά δείγματα. Στην περίπτωση αυτή, οι χρήστες των ελαττωματικών προϊόντων εκτίθενται στον πλήρη κίνδυνο ενώ οι χρήστες των άλλων προϊόντων δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο.

Η συνολική πιθανότητα προκύπτει από το συνδυασμό όλων των πιθανοτήτων που συντελούν στην κατάσταση, όπως:

—	η πιθανότητα του προϊόντος να είναι ή να γίνει ελαττωματικό (εάν όλα τα προϊόντα παρουσιάζουν το ελάττωμα, τότε η πιθανότητα αυτή ανέρχεται σε 100 %)·

—	η πιθανότητα να υλοποιηθεί η αρνητική επίπτωση για έναν κανονικό χρήστη του οποίου η έκθεση αντιστοιχεί στην προβλεπόμενη ή ευλόγως αναμενόμενη χρήση του ελαττωματικού προϊόντος.

Οι δύο αυτές πιθανότητες συνδυάζονται στον παρακάτω πίνακα για να υπολογιστεί η συνολική πιθανότητα που εμφαίνεται στον πίνακα A.

Συνολική πιθανότητα επιπτώσεων στην υγεία ή την ασφάλεια		Πιθανότητα επικίνδυνου προϊόντος
Συνολική πιθανότητα επιπτώσεων στην υγεία ή την ασφάλεια		1 %	10 %	100 % (Όλα)
Πιθανότητα επιπτώσεων στην υγεία ή την ασφάλεια από τακτική έκθεση σε επικίνδυνο προϊόν	Ο εγγενής κίνδυνος είναι πάντα παρών και οι επιπτώσεις στην υγεία ή την ασφάλεια είναι πιθανό να προκληθούν υπό τις προβλέψιμες συνθήκες χρήσης	Μέτρια	Υψηλή	Πολύ υψηλή
	Ο εγγενής κίνδυνος μπορεί να προκύψει υπό μια απίθανη ή δύο πιθανές συνθήκες χρήσης	Χαμηλή	Μέτρια	Υψηλή
	Ο εγγενής κίνδυνος προκύπτει μόνο εάν συντρέχουν διάφορες απίθανες συνθήκες χρήσης	Πολύ χαμηλή	Χαμηλή	Μέτρια

Ο συνδυασμός της σοβαρότητας με τη συνολική πιθανότητα στον πίνακα A παρέχει μια εκτίμηση της σοβαρότητας του κινδύνου. Η ακρίβεια της εκτίμησης αυτής εξαρτάται από την ποιότητα των πληροφοριών που διαθέτει η εταιρεία. Εντούτοις, η εκτίμηση αυτή πρέπει να τροποποιηθεί για να ληφθεί υπόψη η αντίληψη της κοινωνίας ως προς το βαθμό στον οποίο ο κίνδυνος είναι αποδεκτός. Η κοινωνία αποδέχεται πολύ υψηλότερους κινδύνους σε ορισμένες περιπτώσεις όπως η χρήση αυτοκινήτου, απ’ ό,τι σε άλλες όπως τα παιχνίδια για παιδιά. Ο πίνακας B χρησιμοποιείται για την εισαγωγή αυτού του παράγοντα.

Πίνακας B — Διαβάθμιση του κινδύνου: τύπος ατόμου, γνώση του κινδύνου και προφυλάξεις

Η κοινωνία αποδέχεται υψηλότερους κινδύνους σε ορισμένες περιπτώσεις απ’ ό,τι σε άλλες. Θεωρείται ότι οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν το επίπεδο κινδύνου που κρίνεται σοβαρό είναι ο ευάλωτος χαρακτήρας του τύπου του θιγόμενου ατόμου και, για τους μη ευάλωτους ενήλικες, η γνώση του κινδύνου και η δυνατότητα λήψης προφυλάξεων για την αποφυγή του.

Ευάλωτα άτομα

Ο τύπος του ατόμου που χρησιμοποιεί το προϊόν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Εάν το προϊόν είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί από ευάλωτα άτομα, το επίπεδο κινδύνου που πρέπει να κοινοποιείται θα πρέπει να καθορίζεται σε χαμηλότερο επίπεδο. Στη συνέχεια, προτείνονται δύο κατηγορίες ευάλωτων ατόμων, με παραδείγματα:

Πολύ ευάλωτα άτομα	Ευάλωτα άτομα
Τυφλοί	Με περιορισμένη όραση
Με σοβαρή αναπηρία	Με μερική αναπηρία
Πολύ ηλικιωμένοι	Ηλικιωμένοι
Πολύ νέοι (<3 ετών)	Νέοι (3-11 ετών)

Κανονικοί ενήλικες

Η σοβαρότητα του κινδύνου για μη ευάλωτους ενήλικες θα πρέπει να προσαρμόζεται μόνο εάν ο εγγενής κίνδυνος είναι προφανής και αναγκαίος για τη λειτουργία του προϊόντος. Για τους μη ευάλωτους ενήλικες, το επίπεδο του κινδύνου που είναι σοβαρό θα πρέπει να εξαρτάται από το κατά πόσο ο εγγενής κίνδυνος είναι προφανής και κατά πόσο ο κατασκευαστής έχει φροντίσει να εξασφαλίσει την ασφάλεια του προϊόντος και να παράσχει προφυλάξεις και προειδοποιήσεις, ιδίως εάν ο κίνδυνος δεν είναι προφανής. Παραδείγματος χάριν, εάν ένα προϊόν φέρει τις κατάλληλες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις και ο εγγενής κίνδυνος είναι προφανής, μια έκβαση μεγάλης σοβαρότητας μπορεί να μη θεωρηθεί σοβαρή ως προς τη διαβάθμιση του κινδύνου (πίνακας B), αν και μπορεί να απαιτηθεί η ανάληψη δράσης για να βελτιωθεί η ασφάλεια του προϊόντος. Αντίθετα, εάν το προϊόν δεν φέρει κατάλληλες προφυλάξεις και προειδοποιήσεις, και ο εγγενής κίνδυνος δεν είναι προφανής, μια έκβαση μέτριας σοβαρότητας θεωρείται σοβαρή ως προς τη διαβάθμιση του κινδύνου (πίνακας B).

Αξιολόγηση των κινδύνων των καταναλωτικών προϊόντων στο πλαίσιο της ΟΓΑΠ

Η διαδικασία αυτή προορίζεται να βοηθήσει τις εταιρείες να αποφασίσουν εάν μια συγκεκριμένη κατάσταση κινδύνου που προκαλείται από ένα καταναλωτικό προϊόν απαιτεί κοινοποίηση στις αρχές

Ο Πίνακας Α χρησιμοποιείται για να προσδιοριστεί η σοβαρότητα της έκβασης του κινδύνου, σε συνάρτηση με τη σοβαρότητα·πιθανότητα των επιπτώσεων που ενδέχεται να προκληθούν στην υγεία ή την ασφάλεια (βλέπε πίνακες σε υποσημείωση).

Ο Πίνακας Β χρησιμοποιείται για τη διαβάθμιση της σοβαρότητας του κινδύνου σε συνάρτηση με τον τύπο του χρήστη και, για τους μη ευάλωτους ενήλικες, ανάλογα εάν το προϊόν θέλει κατάλληλες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις και εάν ο εγγενής κίνδυνος είναι αρκετά προφανής.

Παράδειγμα (όπως δείχνουν τα βελάκια παραπάνω)

Ο χρήστης αλυσοπρίονου υπέστη σοβαρό κόψιμο στο χέρι και διαπιστώνεται το αλυσοπρίονο έχει ακατάλληλη διάταξη προφύλαξης η οποία δεν εμπόδισε το χέρι του χρήστη να γλιστρήσει εμπρός και να αγγίξει την αλυσίδα. Ο αξιολογητής της εταιρείας προβαίνει στην παρακάτω εκτίμηση του κινδύνου.

Πίνακας A — Η πιθανότητα θεωρείται υψηλή επειδή ο εγγενής κίνδυνος είναι παρόν σε όλα τα προϊόντα και μπορεί να προκύψει υπό ορισμένες συνθήκες. Η σοβαρότητα των επιπτώσεων θεωρείται σοβαρή οπότε η διαβάθμιση της συνολικής σοβαρότητας είναι υψηλή.

Πίνακας Β — Το αλυσοπρίονο προορίζεται για χρήση από μη ευάλωτους ενήλικες, παρουσιάζει προφανή κίνδυνο αλλά είναι εφοδιασμένο με ακατάλληλη διάταξη προφύλαξης.

Κατά συνέπεια, η υψηλή σοβαρότητα είναι απαράδεκτη και, επομένως, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος.

(1) Για παράδειγμα, για ορισμένους μηχανικούς κινδύνους, μπορούν να προταθούν οι εξής ορισμοί για τη διαβάθμιση της σοβαρότητας, με τα χαρακτηριστικά τραύματα:

Ελαφρύς	Σοβαρός	Πολύ σοβαρός
Ανικανότητα < 2 %, συνήθως αντιστρέψιμο τραύμα που δεν απαιτεί νοσοκομειακή περίθαλψη	Ανικανότητα κατά 2–15 % συνήθως ανεπανόρθωτο τραύμα που απαιτεί νοσοκομειακή περίθαλψη	Ανικανότητα > 15 % συνήθως ανεπανόρθωτο τραύμα
Μικρό κόψιμο	Σοβαρό κόψιμο	Σοβαρό τραύμα στα εσωτερικά όργανα
Μικρό κάταγμα	Απώλεια δαχτύλου χεριού ή ποδιού	Ακρωτηριασμός
	Βλάβη στην όραση	Απώλεια όρασης
	Βλάβη στην ακοή	Απώλεια ακοής
Ελαφρύς	Σοβαρός	Πολύ σοβαρός

Πράξεις εγκριθείσες δυνάμει του τίτλου V της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση

28.12.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 381/84

ΚΟΙΝΉ ΔΡΆΣΗ 2004/909/ΚΕΠΠΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 26ης Νοεμβρίου 2004

για σύσταση μιας ομάδας εμπειρογνωμόνων, με την προοπτική μιας ενδεχόμενης ενοποιημένης αποστολής αστυνόμευσης, κράτους δικαίου και πολιτικής διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Ιράκ

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως τα άρθρα 14 και 26,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ταχθεί υπέρ ενός ασφαλούς, σταθερού, ενοποιημένου, ευημερούντος και δημοκρατικού Ιράκ που θα συμβάλλει θετικά στη σταθερότητα της περιοχής. Η ΕΕ υποστηρίζει το λαό του Ιράκ και την προσωρινή ιρακινή κυβέρνηση στις προσπάθειές τους προς την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανασυγκρότηση του Ιράκ στα πλαίσια της εφαρμογής της απόφασης 1546 του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών της 8ης Ιουνίου 2004.

(2)

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 5 Νοεμβρίου 2004, δέχθηκε ευνοϊκά την κοινή Αποστολή Διαπίστωσης για μια ενδεχόμενη ενοποιημένη επιχείρηση αστυνόμευσης και επιβολής του κράτους δικαίου στο Ιράκ, και εξέτασε την έκθεσή της. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναγνώρισε ότι έχει μεγάλη σημασία η ενίσχυση του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης, που θα είναι συμβατό με το σεβασμό του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών· σημείωσε την επιθυμία των ιρακινών αρχών να αναμιχθεί η ΕΕ στο Ιράκ πιο δραστήρια, καθώς και ότι η ενίσχυση του τομέα της ποινικής δικαιοσύνης θα ανταποκρινόταν στις ανάγκες και προτεραιότητες του Ιράκ.

(3)

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε ότι θα πρέπει να σταλεί μια ομάδα εμπειρογνωμόνων ως το τέλος Νοεμβρίου του 2004 για να συνεχίσει το διάλογο με τις ιρακινές αρχές, να ξεκινήσει τον αρχικό σχεδιασμό μιας ενδεχομένης ενοποιημένης αποστολής αστυνόμευσης, κράτους δικαίου και πολιτικής διοίκησης, η οποία αναμένεται να αρχίσει μετά τις εκλογές που προβλέπονται για τις 30 Ιανουαρίου του 2005, ιδιαίτερα δε να διαπιστώσει τις επείγουσες ανάγκες ασφάλειας μιας αποστολής αυτού του είδους. Θα πρέπει επίσης να ενθαρρυνθεί ο διάλογος με άλλες χώρες της περιοχής, γι' αυτά και για άλλα ζητήματα.

(4)

Η ΕΕ θα εκμεταλλευθεί το διάλογό της με το Ιράκ και τους γείτονές του για να ενθαρρύνει και να υποστηρίξει ως διαρκή περιφερειακή επιδίωξη την προώθηση της ασφάλειας, της πολιτικής διαδικασίας και της διαδικασίας ανασυγκρότησης του Ιράκ, δίχως αποκλεισμούς και με βάση τις δημοκρατικές αρχές, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου, καθώς και στήριξη της ασφάλειας και της συνεργασίας στην περιοχή.

(5)

Αυτή η συγκεκριμένη αποστολή θα πρέπει να είναι ασφαλής, ανεξάρτητη και αυτοτελής. Θα πρέπει, παράλληλα, να είναι συμπληρωματική των διεθνών προσπαθειών που ήδη διεξάγονται και να επιφέρει προστιθέμενη αξία σ’ αυτές, ενώ θα πρέπει επίσης να αναπτύσσει συνεργίες με τις εν εξελίξει προσπάθειες της Κοινότητας και των κρατών μελών. Προκειμένου για την αποστολή στο Ιράκ, προτού ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση θα πρέπει να διευθετηθούν δεόντως όλες οι μέριμνες για την ασφάλεια.

(6)

Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης της ασφάλειας στο Ιράκ και την Βαγδάτη, η ανάπτυξη της ομάδας εμπειρογνωμόνων ή στοιχείων της μέσα στο Ιράκ (συμπεριλαμβανομένης της έκτασης και της διάρκειας της ανάπτυξης) θα πρέπει να αποφασισθεί μόνο βάσει πρόσφορων συμβουλών και εκτιμήσεων της ασφάλειας και υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν επί τόπου επαρκείς διευθετήσεις επιμελητείας και ασφαλείας ώστε να μειώνουν στο ελάχιστο το ύψος του κινδύνου.

(7)

Η ομάδα εμπειρογνωμόνων θα εκτελέσει την εντολή της υπό συνθήκες που συνιστούν κίνδυνο για το νόμο και την τάξη, την ασφάλεια και την προστασία των ατόμων και τη σταθερότητα του Ιράκ και που θα μπορούσαν να παραβλάψουν τους στόχους της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, όπως εκτίθενται στο άρθρο 11 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

(8)	Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Νίκαιας στις 7 έως 9 Δεκεμβρίου 2000, η παρούσα κοινή δράση θα πρέπει να καθορίζει τον ρόλο του Γενικού Γραμματέα/Υπάτου Εκπροσώπου, εφεξής «ΓΓ/ΥΕ», σύμφωνα με τα άρθρα 18 και 26 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ:

Άρθρο 1

Αποστολή

1. Συνιστάται μια ομάδα εμπειρογνωμόνων για να συνεχίσει το διάλογο με τις ιρακινές αρχές, να ξεκινήσει τον αρχικό σχεδιασμό μιας ενδεχόμενης ενοποιημένης αποστολής αστυνόμευσης, κράτους δικαίου και πολιτικής διοίκησης, η οποία αναμένεται να αρχίσει μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2005, ιδιαίτερα δε να διαπιστώσει τις επείγουσες ανάγκες ασφαλείας μιας παρόμοιας αποστολής. Θα πρέπει επίσης να ενθαρρυνθεί ο διάλογος με άλλες χώρες της περιοχής για αυτά και για άλλα ζητήματα.

2. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων αναπτύσσεται από το τέλος Νοεμβρίου του 2004.

3. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων δρα σύμφωνα με την εντολή που εκτίθεται στο άρθρο 2.

Άρθρο 2

Εντολή

1. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων αναμένεται ότι, έως το τέλος του Ιανουαρίου του 2005 το αργότερο, θα εκπονήσει έκθεση με λεπτομερείς επιλογές για την επιδίωξη των προαναφερομένων στόχων. Οι διαπιστώσεις της ομάδας εμπειρογνωμόνων πρέπει να στηρίζονται σε λεπτομερείς αναλύσεις τόσο του εφικτού των επιλογών, της πρόσθετης αξίας τους από πλευράς υφισταμένων και προγραμματισμένων εθνικών και διεθνών πρωτοβουλιών σε αυτόν τον τομέα, όσο και των ορίων που υπαγορεύουν λόγοι ασφαλείας.

2. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων πρέπει να βασίσει τον αρχικό σχεδιασμό της στη δήλωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με την οποία «έκρινε μεν ότι η διεξαγωγή δράσεων εκτός Ιράκ με παρουσία συνδέσμων στο Ιράκ θα είναι εφικτή κατά το στάδιο αυτό, συμφώνησε όμως, ότι όσον αφορά μια αποστολή εντός του Ιράκ πρέπει, πριν από τη λήψη οιασδήποτε απόφασης, να εξετασθούν δεόντως όλα τα θέματα που αφορούν την ασφάλεια». Θα πρέπει επίσης να διεξαχθεί διάλογος με τις άλλες χώρες της περιοχής.

3. Η έκθεση θα πρέπει ιδιαίτερα να καθορίζει και να περιλαμβάνει:

—

περιεκτική και λεπτομερή ανάλυση της κατάστασης ασφαλείας που επικρατεί στο Ιράκ, συμπεριλαμβανομένης, μιας λεπτομερούς εκτίμησης των κινδύνων κάθε είδους για την αποστολή που ενδέχεται να μεταβεί στο Ιράκ. Κατά την ανάλυση θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι πιο πρόσφατες εξελίξεις της χώρας κατά το χρόνο της υποβολής της έκθεσης. Θα πρέπει επίσης να περιέχει στοιχεία για τον προγραμματισμό αντιμετώπισης απροόπτων για τα μέλη της αποστολής που θα ευρίσκονται μέσα στο Ιράκ, αν προκύψει επιδείνωση των συνθηκών ασφαλείας,

—	τους τομείς για τους οποίους ενδέχεται να δοθούν συμβουλές τηρητέας πολιτικής και τους συγκεκριμένους στόχους των συμβουλών αυτών, καθώς και το περίγραμμα της εμπειρογνωμοσύνης που απαιτείται προς τούτο,

—	τις προϋποθέσεις της συγκεκριμένης εκπαίδευσης, την ακριβώς στοχευόμενη ομάδα που θα λάβει αυτήν την εκπαίδευση και τα σχετικά πλεονεκτήματα κάθε προτύπου παροχής της εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των εντός και των εκτός της χώρας,

—	τα σχετικά διεθνή πρότυπα (ιδίως του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, ή τα πρότυπα του ΟΑΣΕ) που θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη για το υλικό της εκπαίδευσης,

—	το πεδίο συνεργασίας με τον ΟΗΕ, σύμφωνα και με την κοινή δήλωση της ΕΕ και του ΟΗΕ για τη διαχείριση κρίσεων,

—	την ήδη προσφερόμενη ή προγραμματιζόμενη αρωγή από άλλους δωρητές σε τομείς σχετικούς με τη σχεδιαζόμενη επιχείρηση,

—	τις διασυνδέσεις με τα υφιστάμενα πλαίσια συνεργασίας για αρωγή μέσα στο Ιράκ και τα εθνικά δίκτυα ανάπτυξης,

—	τους πιθανούς τομείς ανάπτυξης στο έδαφος, μέσα και έξω από το Ιράκ,

—	τα χρονοδιαγράμματα της ανάπτυξης στο έδαφος,

—	το προσωπικό, την επιμελητεία και τα αναγκαία τεχνικά μέσα και τις απαιτήσεις ασφαλείας,

—	τα αναγκαία στοιχεία για την κατάρτιση προϋπολογισμού, ανάλογα με τις διάφορες επιλογές,

—	τα αναγκαία στοιχεία για ένα σχέδιο συμφωνίας περί του καθεστώτος της αποστολής.

4. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων διεξάγει τον ενδεδειγμένο διάλογο με τις αρχές του Ιράκ, τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, καλύπτοντας όλο τον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης, και με τους άλλους σχετικούς παράγοντες. Θα πρέπει να εξασφαλίσει τακτικές επαφές με το ιρακινό υπουργείο προγραμματισμού, που είναι υπεύθυνο για το γενικότερο συντονισμό των προσπαθειών παροχής αρωγής. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων καθιερώνει επίσης στενές επαφές με το Γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Ιράκ (που τώρα εδρεύει στο Αμμάν), τα διμερή προγράμματα των κρατών μελών, την αποστολή αρωγής των Ηνωμένων Εθνών προς το Ιράκ (UNAMI), και την ομάδα ανάπτυξης του ΟΗΕ, τους άλλους μείζονες παρόχους διεθνούς αρωγής και τις αρχές της περιοχής.

5. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων περιλαμβάνει ένα μικρό πυρήνα εργασίας ο οποίος είναι δυνατό να συμπληρώνεται, ανάλογα με τις ανάγκες, από εμπειρογνώμονες που θα εργάζονται για σύντομο διάστημα.

Άρθρο 3

Αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων και μέλη της ομάδας εμπειρογνωμόνων

1. Ο κος Pieter Feith διορίζεται αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων. Επιλέγει τα μέλη της ομάδας εμπειρογνωμόνων υπό την επίβλεψη του ΓΓ/ΥΕ. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων συμβουλεύεται την Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας (ΕΠΑ) για ζητήματα απτόμενα του μεγέθους και της σύνθεσης της ομάδας εμπειρογνωμόνων.

2. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων και τα μέλη της αποσπώνται σε αυτήν από τα κράτη μέλη ή από τα όργανα της ΕΕ. Όλα τα μέλη της ομάδας εμπειρογνωμόνων παραμένουν υπό την αρχή του αποσπώντος κράτους μέλους ή οργάνου, εκτελούν δε τα καθήκοντά τους και ενεργούν προς το συμφέρον της ομάδας εμπειρογνωμόνων. Τόσο κατά τη διάρκεια εκπλήρωσης της εντολής τους όσο και μετά από αυτή, τα μέλη της ομάδας εμπειρογνωμόνων τηρούν τη μεγίστη εχεμύθεια ως προς όλα τα γεγονότα και τις πληροφορίες που έχουν σχέση με την ομάδα.

3. Τα κράτη μέλη ή τα όργανα που έχουν αποσπάσει μέλος του προσωπικού ενέχονται για ενδεχόμενες αστικές ευθύνες σχετικές με την απόσπαση, από ή σχετικά με το μέλος του προσωπικού. Το οικείο κράτος μέλος ή όργανο είναι υπεύθυνο να ασκήσει κάθε αγωγή κατά του αποσπασθέντος.

4. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων ηγείται αυτής και εξασφαλίζει τη διοίκησή της.

Άρθρο 4

Πολιτική εποπτεία και υποβολή εκθέσεων

1. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων ενεργεί υπό την επίβλεψη του ΓΓ/ΥΕ και του υποβάλλει εκθέσεις. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων υποβάλλει στην ΕΠΑ εκθέσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

2. Η ΕΠΑ, υπό την ευθύνη του Συμβουλίου, ασκεί την πολιτική εποπτεία. Η ΕΠΑ αναφέρει στο Συμβούλιο ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Άρθρο 5

Ασφάλεια

1. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων είναι υπεύθυνος, διαβουλευόμενος με τον αντιπρόσωπο της υπηρεσίας ασφαλείας του Συμβουλίου που συμμετέχει στην αποστολή, για να εξασφαλίζει τη συμμόρφωση με τα ελάχιστα πρότυπα ασφαλείας που ισχύουν για την ομάδα εμπειρογνωμόνων.

2. Τα κράτη μέλη επιδιώκουν να παρέχουν στην ομάδα εμπειρογνωμόνων ασφαλή στέγαση, αλεξίσφαιρους θώρακες και εγγύς προστασία μέσα στο Ιράκ.

3. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων διαβουλεύεται με την ΕΠΑ για τα θέματα ασφαλείας που επηρεάζουν την ανάπτυξη της ομάδας, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΓΓ/ΥΕ.

Άρθρο 6

Δημοσιονομικές διευθετήσεις

1. Το δημοσιονομικό ποσό αναφοράς για την κάλυψη των δαπανών των σχετικών με την ομάδα εμπειρογνωμόνων είναι EUR 1 058 000.

2. Οι δαπάνες που χρηματοδοτούνται από το ποσό που ορίζει η παράγραφος 1, τελούν υπό διαχείριση σύμφωνη με τις διαδικασίες και τους κανόνες που ισχύουν για το γενικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την εξαίρεση ότι κάθε προχρηματοδότηση δεν παραμένει στην κυριότητα της Κοινότητας.

3. Η Επιτροπή υπογράφει σύμβαση με τον αρχηγό της ομάδας εμπειρογνωμόνων, ο οποίος της υποβάλλει πλήρως αναφορά και εποπτεύεται από αυτή για τις δημοσιονομικές πλευρές των δραστηριοτήτων που αναλαμβάνονται στα πλαίσια της σύμβασης. Ο αρχηγός της ομάδας εμπειρογνωμόνων είναι υπόλογος έναντι της Επιτροπής για όλες τις δαπάνες.

4. Οι δημοσιονομικές διευθετήσεις πληρούν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις της ομάδας εμπειρογνωμόνων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν σχέση με την ασφάλειά της.

5. Οι δαπάνες είναι επιλέξιμες από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της παρούσας κοινής δράσης.

Άρθρο 7

Έναρξη ισχύος

Η παρούσα κοινή δράση αρχίζει να ισχύει από την ημερομηνία της έκδοσής της. Λήγει στις 15 Φεβρουαρίου 2005.

Άρθρο 8

Δημοσίευση

Η παρούσα κοινή δράση δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Βρυξέλλες, 26 Νοεμβρίου 2004.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

B. R. BOT

		ISSN 1725-2547
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		L 381

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Νομοθεσία	47ό έτος 28 Δεκεμβρίου 2004

Περιεχόμενα		I Πράξεις για την ισχύ των οποίων απαιτείται δημοσίευση	Σελίδα
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2243/2004 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2004, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2505/96 σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης αυτόνομων κοινοτικών δασμολογικών ποσοστώσεων για ορισμένα αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα	1
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2244/2004 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με το άνοιγμα δασμολογικών ποσοστώσεων, για το 2005, για τις εισαγωγές στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα ορισμένων μεταποιημένων γεωργικών προϊόντων καταγωγής Ρουμανίας	8
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2245/2004 της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, για την τροποποίηση των παραρτημάτων I, II, III και IV του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συμβουλίου, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις	10
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2246/2004 της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1555/96 όσον αφορά τον όγκο ενεργοποίησης πρόσθετων δασμών για τα αχλάδια, τα λεμόνια, τα μήλα και τα κολοκυθάκια	12
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2247/2004 της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, για την κατάργηση ορισμένων κανονισμών στον τομέα του βοείου κρέατος και του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 3882/90 στον τομέα του προβείου και αιγείου κρέατος	14
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2248/2004 της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης κοινοτικής δασμολογικής ποσόστωσης για το έτος 2005 για τη μανιόκα καταγωγής Ταϊλάνδης	16
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2249/2004 της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 686/2004 για θέσπιση μεταβατικών μέτρων σχετικά με τις οργανώσεις παραγωγών στην αγορά των νωπών οπωροκηπευτικών λόγω της προσχώρησης της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λεττονίας, της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Σλοβακίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση	23
	*	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2250/2004 της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με τους κανονισμούς (ΕΟΚ) αριθ. 429/90, (ΕΚ) αριθ. 2571/97, (ΕΚ) αριθ. 174/1999, (ΕΚ) αριθ. 2771/1999, (ΕΚ) αριθ. 2799/1999, (ΕΚ) αριθ. 214/2001, (ΕΚ) αριθ. 580/2004, (ΕΚ) αριθ. 581/2004 και (ΕΚ) αριθ. 582/2004 όσον αφορά τις προθεσμίες υποβολής προσφορών και κοινοποίησης στην Επιτροπή	25
		Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2251/2004 της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, για την τροποποίηση των δασμών κατά την εισαγωγή στον τομέα των σιτηρών που εφαρμόζονται από τις 28 Δεκεμβρίου 2004	29

Αύξων αριθμός	Κωδικός ΣΟ	Περιγραφή προϊόντων	Ποσοστώσεις για το 2005 (σε τόνους)	Δασμολογικός συντελεστής (1)
09.5431	ex 1704	Ζαχαρώδη προϊόντα χωρίς κακάο (συμπεριλαμβάνεται η λευκή σοκολάτα), εξαιρουμένων των εκχυλισμάτων γλυκόριζας περιεκτικότητας κατά βάρος σε ζαχαρόζη ίσης ή ανώτερης του 10 % χωρίς προσθήκη άλλων υλών, του κωδικού ΣΟ 1704 90 10 (2)	2 100	0 + ΜΓΣ
09.5433	ex 1806	Σοκολάτα και άλλα παρασκευάσματα διατροφής που περιέχουν κακάο (2), εξαιρουμένων των προϊόντων των κωδικών ΣΟ 1806 10 15 και 1806 20 70	1 500	0 + ΜΓΣ
09.5435	ex 1902	Ζυμαρικά εν γένει, έστω και ψημένα ή παραγεμισμένα ή και αλλιώς παρασκευασμένα, εξαιρουμένων των παραγεμισμένων ζυμαρικών των κωδικών ΣΟ 1902 20 10 και 1902 20 30, κουσκούς, έστω και παρασκευασμένο	600	0 + ΜΓΣ
09.5437	ex 1904	Προϊόντα με βάση τα δημητριακά, που λαμβάνονται με διόγκωση ή με φρύξη [π.χ. νιφάδες καλαμποκιού (κορν φλέικς)]· δημητριακά πλην του καλαμποκιού σε κόκκους ή υπό μορφή νιφάδων ή αλλιώς επεξεργασμένων κόκκων (εκτός από αλεύρι ή σιμιγδάλι), προψημένα ή αλλιώς παρασκευασμένα, που δεν κατονομάζονται ούτε περιλαμβάνονται αλλού, εξαιρουμένων των προϊόντων του κωδικού ΣΟ 1904 20 10	438	0 + ΜΓΣ
09.5439	1905	Προϊόντα αρτοποιίας, ζαχαροπλαστικής ή μπισκοτοποιίας, έστω και με προσθήκη κακάου. Όστιες, κάψουλες κενές των τύπων που χρησιμοποιούνται για φάρμακα, αζυμοσφραγίδες, ξηραμένες ζύμες από άμυλο ρυζιού σε φύλλα και παρόμοια προϊόντα	1 875	0 + ΜΓΣ
09.5441	2101 30 19 2101 30 99	Φρυγμένα υποκατάστατα του καφέ Εκχυλίσματα, αποστάγματα και συμπυκνώματα φρυγμένων υποκατάστατων του καφέ, εξαιρουμένων εκείνων του φρυγμένου κιχωρίου	163	0 + ΜΓΣ
09.5443	2105 00	Παγωτά, έστω και αν περιέχουν κακάο	114	0 + ΜΓΣ
09.5445	0405 20 10 0405 20 30 ex 2106 ex 3302 10 3302 10 29	Γαλακτοκομικοί πολτοί για επάλειψη περιεκτικότητα κατά βάρος σε λιπαρές ύλες ίσης ή μεγαλύτερης του 39 % αλλά που δεν υπερβαίνει το 75 % Παρασκευάσματα διατροφής που δεν κατονομάζονται ούτε περιλαμβάνονται αλλού, άλλα από εκείνα των κωδικών ΣΟ 2106 10 20, 2106 90 20 και 2106 90 92, και άλλα από τα σιρόπια ζάχαρης, αρωματισμένα ή με προσθήκη χρωστικών ουσιών (2) Μείγματα ευωδών ουσιών και μείγματα (στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα αλκοολικά διαλύματα) με βάση μία ή περισσότερες από αυτές τις ουσίες, των τύπων που χρησιμοποιούνται ως πρώτες ύλες για τη βιομηχανία: Άλλα	1 050	0 + ΜΓΣ
09.5447	2202 90 91 2202 90 95 2202 90 99	Ποτά μη αλκοολούχα, εξαιρουμένων των χυμών φρούτων ή λαχανικών του κωδικού ΣΟ 2009, που περιέχουν προϊόντα των κωδικών ΣΟ 0401 έως 0404 ή λιπαρές ύλες προερχόμενες από προϊόντα των κωδικών ΣΟ 0401 έως 0404	100	0 + ΜΓΣ

Κωδικός ΣΟ	Περιγραφή των εμπορευμάτων	Δασμός κατά την εισαγωγή (1) (σε EUR/τόνο)
1001 10 00	Σιτάρι σκληρό υψηλής ποιότητας	0,00
	μέσης ποιότητας	0,00
	βασικής ποιότητας	9,66
1001 90 91	Σιτάρι μαλακό που προορίζεται για σπορά	0,00
ex 1001 90 99	Σιτάρι μαλακό, εκλεκτής ποιότητας εκτός από εκείνο που προορίζεται για σπορά	0,00
1002 00 00	Σίκαλη	47,57
1005 10 90	Καλαμπόκι για σπορά εκτός από το υβρίδιο	52,37
1005 90 00	Καλαμπόκι εκτός από αυτό που προορίζεται για σπορά (2)	52,37
1007 00 90	Σόργο σε κόκκους εκτός από το υβρίδιο που προορίζεται για σπορά	47,57

Δημοκρατία της Τσεχίας	κ. Jaromir Elbel κα Daniela Kubičová
Κύπρος	κ. Λέανδρος Νικολαΐδης κ. Αναστάσιος Γιαννάκης
Εσθονία	κ. Priit Siitan κα. Katrin Lepisk
Ουγγαρία	κ. András Békés κα Kornélia Molnár
Λεττονία	κ. Jānis Bērzinš κα Tatjana Zabarovska
Λιθουανία	κ. Mindaugas Pluktas κα Dalia Legiené
Μάλτα	κ. Mark Gauci κ. Silvio Farrugia
Πολωνία	κα Anna Hintz κα Katarzyna Kitajewska
Σλοβενία	κ. Borut Brezovar κ. Boriz Ruzic
Σλοβακία	κ. Gabriel Hrabovsky κα Ludmila Mikleticova

	II Πράξεις για την ισχύ των οποίων δεν απαιτείται δημοσίευση
	Συμβούλιο
*	2004/903/ΕΚ:Απόφαση του Συμβουλίου, της 29ης Νοεμβρίου 2004, για υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου που προβλέπει μέτρα ισοδύναμα με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου για τη φορολόγηση των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις και την έγκριση και υπογραφή του μνημονίου συμφωνίας που τη συνοδεύει	32
	Συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου που προβλέπει μέτρα ισοδύναμα με εκείνα που θεσπίζονται στην οδηγία 2003/48/ΕΚ του Συμβουλίου για τη φορολόγηση των υπό μορφή τόκων εισοδημάτων από αποταμιεύσεις	33
	Μνημόνιο Συμφωνίας	45
*	2004/904/ΕΚ:Απόφαση του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2004, για τη σύσταση του Ευρωπαϊκού Ταμείου για τους Πρόσφυγες για την περίοδο 2005-2010	52
	Επιτροπή
*	2004/905/ΕΚ:Απόφαση της Επιτροπής, της 14ης Δεκεμβρίου 2004, για καθορισμό των κατευθυντήριων γραμμών για την κοινοποίηση επικίνδυνων καταναλωτικών προϊόντων στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών εκ μέρους των παραγωγών και των διανομέων σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 3 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(2004) 4472] ( 1 )	63
*	2004/906/ΕΚ:Απόφαση της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2004, περί διορισμού των μελών της επιτροπής ανώτερων επιθεωρητών εργασίας για νέα θητεία	78
*	2004/907/ΕΚ:Απόφαση της Επιτροπής, της 27ης Δεκεμβρίου 2004, περί της χρηματοδοτικής συνδρομής της Κοινότητας στη διοργάνωση διεθνούς σεμιναρίου για την ορθή μεταχείριση των ζώων στο πλαίσιο της συμφωνίας μεταξύ της ΕΚ και της Χιλής για την εφαρμογή των μέτρων υγειονομικής και φυτοϋγειονομικής προστασίας που ισχύουν στο εμπόριο ζώων και ζωικών προϊόντων, φυτών, φυτικών προϊόντων και άλλων αγαθών και για την ορθή μεταχείριση των ζώων	80
*	2004/908/ΕΚ:Απόφαση της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με μέτρα προστασίας από την ψευδοπανώλη των πτηνών στη Βουλγαρία [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(2004) 5650] ( 1 )	82

		Διορθωτικά
	*	Διορθωτικό στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1383/2003 του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2003, για την παρέμβαση των τελωνειακών αρχών έναντι εμπορευμάτων που είναι ύποπτα ότι παραβιάζουν ορισμένα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και για τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται έναντι των εμπορευμάτων που διαπιστώνεται ότι παραβιάζουν παρόμοια δικαιώματα (ΕΕ L 196 της 2.8.2003)	87


	(1) Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ