1.

Οι κανόνες του κεφαλαίου VI της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος του ΕΟΧ να αρνείται την είσοδο και τη διαμονή στο έδαφός του σε υπήκοο τρίτης χώρας σύζυγο υπηκόου χώρας μέλους του ΕΟΧ για τον λόγο και μόνον ότι κατά του εν λόγω συζύγου υπηκόου τρίτης χώρας έχει εκδοθεί στο παρελθόν απόφαση απαγόρευσης εισόδου βάσει εθνικών μέτρων που επιβλήθηκαν σε σχέση με προγενέστερες παραβάσεις, προτού γεννηθούν στο πρόσωπό του δευτερογενή δικαιώματα ελεύθερης κυκλοφορίας δυνάμει της οδηγίας, και χωρίς προηγουμένως να εξακριβώσει ότι η παρουσία του εν λόγω προσώπου στο έδαφος του κράτους του ΕΟΧ συνιστά πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή, στρεφόμενη κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας, κατά την έννοια του άρθρου 27 παράγραφος 2, της οδηγίας.

2.

Το άρθρο 32 της οδηγίας 2004/38/ΕΚ δεν έχει εφαρμογή, άμεσα ή κατ’ αναλογία, όταν η άρνηση του δικαιώματος εισόδου και διαμονής δεν στηρίζεται στην ύπαρξη πραγματικής, ενεστώσας και αρκούντως σοβαρής απειλής για τη δημόσια τάξη ή τη δημόσια ασφάλεια.

3.

Η συμμόρφωση με το άρθρο 27 της οδηγίας 2004/38/ΕΚ απαιτείται, ιδίως, όταν το κράτος του ΕΟΧ επιθυμεί να επιβάλει κυρώσεις σε υπήκοο τρίτης χώρας για την είσοδο και/ή διαμονή στο έδαφός του, κατά παράβαση των εθνικών κανόνων περί μετανάστευσης, προτού γίνει μέλος της οικογένειας υπηκόου χώρας του ΕΟΧ. Ελλείψει τυχόν νέας αξιολόγησης βάσει της οδηγίας, η παρουσία του εν λόγω προσώπου στο έδαφος του κράτους του ΕΟΧ είναι νόμιμη βάσει του δικαίου του ΕΟΧ. Ως εκ τούτου, σε ένα τέτοιο πρόσωπο δεν μπορεί να επιβάλλονται κυρώσεις βάσει του εθνικού δικαίου επειδή παρέβη την αρχική απόφαση απαγόρευσης εισόδου ασκώντας τα δευτερογενή δικαιώματα που του παρέχει η οδηγία.