1)

Έχει το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 18 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ (1) και τα άρθρα 13 και 23 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ (2), την έννοια ότι, στο πλαίσιο εξετάσεως αιτήσεως για χορήγηση παρεκκλίσεων από τις οριακές τιμές εκπομπής βάσει του άρθρου 15, παράγραφος 4, της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, η αρμόδια αρχή οφείλει να αξιολογήσει κατά πόσον η έγκριση της παρεκκλίσεως, λαμβανομένων υπόψη όλων των συναφών επιστημονικών δεδομένων που αφορούν τη μόλυνση του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων που λαμβάνονται στο πλαίσιο του οικείου προγράμματος για την ποιότητα του αέρα σε ζώνη ή οικισμό κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 23 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την τήρηση των ποιοτικών προτύπων περιβάλλοντος;

2)

Έχει το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 18 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ και τα άρθρα 13 και 23 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, την έννοια ότι, στο πλαίσιο εξετάσεως αιτήσεως για χορήγηση παρεκκλίσεων από τις οριακές τιμές εκπομπής βάσει του άρθρου 15, παράγραφος 4, της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, η αρμόδια αρχή δεν πρέπει να θεσπίζει λιγότερο αυστηρές οριακές τιμές εκπομπής ρυπογόνων ουσιών από ορισμένη εγκατάσταση, οσάκις η εν λόγω παρέκκλιση έρχεται σε αντίθεση με τα μέτρα που καθορίστηκαν στο οικείο πρόγραμμα για την ποιότητα του αέρα, το οποίο έχει εκδοθεί σε ζώνη ή οικισμό βάσει του άρθρου 23 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, η δε επίτευξη του σκοπού κατά τον οποίο η περίοδος μη τηρήσεως των προτύπων για την ποιότητα του αέρα πρέπει να είναι η συντομότερη δυνατή θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο;

3)

Έχει το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ σε συνδυασμό με το άρθρο 18 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ και το άρθρο 13 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ την έννοια ότι, στο πλαίσιο εξετάσεως αιτήσεως για χορήγηση παρεκκλίσεων από τις οριακές τιμές εκπομπής βάσει του άρθρου 15, παράγραφος 4, της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, η αρμόδια αρχή οφείλει να αξιολογήσει κατά πόσον η θέσπιση λιγότερο αυστηρών ορίων εκπομπής ρυπογόνων ουσιών από ορισμένη εγκατάσταση, λαμβανομένων υπόψη όλων των συναφών επιστημονικών δεδομένων που αφορούν τη μόλυνση του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των σωρευτικών επιπτώσεων με άλλες πηγές της επίμαχης ρυπογόνου ουσίας, θα μπορούσε να συμβάλλει στην υπέρβαση των οικείων, βάσει του άρθρου 13 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, προτύπων για την ποιότητα του αέρα που έχουν θεσπιστεί σε ζώνη ή οικισμό και, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, κατά πόσον οφείλει η αρμόδια αρχή να μην προβαίνει σε χορήγηση παρεκκλίσεων που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την επίτευξη των ποιοτικών προτύπων περιβάλλοντος;

1)

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 58 της οδηγίας 2014/24 (1), η αρχή της αναλογικότητας και η αρχή της ευθύνης την έννοια ότι η αναθέτουσα αρχή έχει δικαίωμα να καθορίσει τα κριτήρια τεχνικής ικανότητας, δηλαδή να αξιολογήσει εάν είναι αναγκαίο να συμπεριληφθούν στα έγγραφα της προμήθειας κριτήρια τεχνικής και επαγγελματικής ικανότητας και η ικανότητα ασκήσεως τεχνικής και επαγγελματικής δραστηριότητας που απορρέει από ειδικές νομοθετικές διατάξεις, σε σχέση με ήσσονος σημασίας δραστηριότητες στο πλαίσιο της συμβάσεως;

2)

Αντιτίθεται στις αρχές της διαφάνειας και της αναλογικότητας η αυτοδίκαιη συμπλήρωση των εγγράφων της προμήθειας με κριτήρια προεπιλογής, που απορρέουν από ειδικούς νόμους που ισχύουν για τις σχετικές με την προς ανάθεση σύμβαση δραστηριότητες, τα οποία δεν προβλέφθηκαν με τα έγγραφα της προμήθειας και τα οποία η αναθέτουσα αρχή αποφάσισε να μην επιβάλει στους οικονομικούς φορείς;

3)

Αντιβαίνει στο άρθρο 63 της οδηγίας και στην αρχή της αναλογικότητας ο αποκλεισμός από τη διαδικασία [προκήρυξης διαγωνισμού] προσφέροντα, ο οποίος δεν έχει διορίσει ονομαστικώς έναν φορέα ως υπεργολάβο προκειμένου να αποδείξει ότι πληρούνται ορισμένα κριτήρια σχετικά με την τεχνική και επαγγελματική ικανότητα και την ικανότητα ασκήσεως τεχνικής και επαγγελματικής δραστηριότητας τα οποία απορρέουν από τις διατάξεις ειδικών νόμων που δεν προβλέπονται στα έγγραφα της προμήθειας, στην περίπτωση που ο συγκεκριμένος προσφέρων έχει επιλέξει άλλον τύπο συμβάσεως για τη συμμετοχή εμπειρογνωμόνων στη σύναψη της δημόσιας συμβάσεως, και συγκεκριμένα δημόσιας συμβάσεως προμήθειας/παροχής υπηρεσιών, ή ο οποίος υπέβαλε δήλωση περί διαθεσιμότητας εκ μέρους τους; Έχει ο οικονομικός φορέας το δικαίωμα να καθορίζει την οργάνωσή του και τις συμβατικές σχέσεις εντός του ομίλου, και υφίσταται η δυνατότητα να συμμετέχουν στη δημόσια σύμβαση και ορισμένοι πάροχοι/προμηθευτές, στο μέτρο που ο εν λόγω πάροχος δεν καταλέγεται μεταξύ των φορέων, στην ικανότητα των οποίων ο προσφέρων προτίθεται να βασιστεί, προκειμένου να αποδείξει την τήρηση των σχετικών κριτηρίων;

1)

Συνάδει με το άρθρο 17 του κανονισμού 1305/2013 (1) εθνική διάταξη, όπως το άρθρο 26 του Naredba Nr. 9/2015, η οποία, απευθυνόμενη στους αιτούντες στήριξη στο πλαίσιο του επιμέρους μέτρου 4.1 «Επενδύσεις σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις» του μέτρου «Επενδύσεις σε υλικά στοιχεία ενεργητικού» του προγράμματος για την αγροτική ανάπτυξη περιόδου 2014 — 2020, επιβάλλει ως συμπληρωματική προϋπόθεση την προσκόμιση πιστοποιητικού περί καταχωρίσεως της κτηνοτροφικής μονάδας επ’ ονόματι του αιτούντος τη στήριξη, ως απόδειξη της ασκήσεως κτηνοτροφικής δραστηριότητας πριν από την υποβολή της αιτήσεως για τη χορήγηση στήριξης σε εκμετάλλευση που λειτουργεί ο ίδιος κατά την έννοια του άρθρου 4 του κανονισμού 1307/2013 (2), ή για τους σκοπούς του κανονισμού αρκεί ο γεωργός να αποδεικνύει ότι έχει ξεκινήσει τη διαδικασία για την απαιτούμενη καταχώριση της κτηνοτροφικής μονάδας στο όνομά του;

2)

Συνάδει προϋπόθεση που προβλέπεται σε εθνική διάταξη, όπως το άρθρο 8, παράγραφος 1, σημείο 2, του Naredba Nr. 9, της 21ης Μαρτίου 2015 περί εφαρμογής του επιμέρους μέτρου 4.1 «Επενδύσεις σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις» του μέτρου 4 «Επενδύσεις σε υλικά στοιχεία ενεργητικού» του προγράμματος για την αγροτική ανάπτυξη περιόδου 2014 — 2020, κατά την οποία οι αιτούντες στήριξη πρέπει να αποδεικνύουν ότι κατά την ημερομηνία υποβολής της αιτήσεως για τη χορήγηση της ενίσχυσης η ελάχιστη τυπική απόδοση της οικείας γεωργικής εκμετάλλευσης υπερβαίνει το ισόποσο των 8 000 ευρώ σε βουλγαρικά λέβα, με τον σκοπό της ενίσχυσης που χορηγείται στο πλαίσιο του μέτρου «Επενδύσεις σε υλικά στοιχεία ενεργητικού» βάσει του άρθρου 17 του κανονισμού 1305/201[3], με τις προτεραιότητες της Ένωσης για την αγροτική ανάπτυξη κατά το άρθρο 5 του κανονισμού 1305/2013 και με τον όρο «τυπική απόδοση εκμετάλλευσης» κατά την έννοια του καταργηθέντος κανονισμού 1242/1008 (3) της Επιτροπής, της 8ης Δεκεμβρίου 2008, για τη θέσπιση κοινοτικής τυπολογίας των γεωργικών εκμεταλλεύσεων;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι προσφάτως καταχωρισθέντες γεωργοί κατά την ημερομηνία της υποβολής της αιτήσεως για χορήγηση ενίσχυσης στο πλαίσιο του μέτρου «Επενδύσεις σε υλικά στοιχεία ενεργητικού» πρέπει να αποκλείονται από τη χρηματοδοτική στήριξη βάσει του κανονισμού 1306/2013 (4);

1)

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 48, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την αρχή του τεκμηρίου αθωότητας, σε συνδυασμό με το άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ (1), την έννοια ότι αντιτίθενται σε νομική κατάσταση, όπως αυτή της υπό κρίση υπόθεσης, στην οποία μπορεί να διαταχθεί το διοικητικό μέτρο της αναστολής της άδειας άσκησης της δραστηριότητας παραγωγής αλκοόλης απλώς βάσει τεκμηρίων τα οποία αποτελούν αντικείμενο εκκρεμούς ποινικής έρευνας, χωρίς να έχει προηγηθεί η έκδοση οριστικής καταδικαστικής ποινικής απόφασης;

2)

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 50 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την αρχή ne bis in idem, σε συνδυασμό με το άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ, την έννοια ότι αντιτίθενται σε νομική κατάσταση, όπως αυτή της υπό κρίση υπόθεσης, η οποία συνεπάγεται ότι για τα ίδια πραγματικά περιστατικά επιβάλλονται σε βάρος του ίδιου προσώπου δύο κυρώσεις ίδιου χαρακτήρα (η αναστολή της άδειας άσκησης της δραστηριότητας παραγωγής αλκοόλης), οι οποίες διαφοροποιούνται μόνον [ως προς τη διάρκεια των κυρώσεων];

1)

Απαιτούν οι διατάξεις των άρθρων 89 και/ή 90 του κανονισμού (1) και οι απαιτήσεις αναλογικότητας δυνάμει του Χάρτη και του δικαίου της Ένωσης να έχει το δικαστήριο επιβολής της ποινής τη διακριτική ευχέρεια να προσαρμόζει, διαμορφώνει ή μετριάζει την έκταση της διαταγής κατασχέσεως των αλιευμάτων και των αλιευτικών εργαλείων, λαμβανομένων ιδίως υπόψη των περιστάσεων που αναφέρονται στα άρθρα 89 και 90 του κανονισμού (ΕΚ) 1224/2009;

2)

Λαμβανομένων υπόψη των πιθανών επιπτώσεων που έχει στα μέσα διαβίωσης του πλοιάρχου αλιευτικού σκάφους η αυτοδίκαιη υποχρεωτική κατάσχεση του συνόλου των αλιευμάτων και αλιευτικών εργαλείων, μπορεί μια διάταξη εθνικού δικαίου, όπως το άρθρο 28, παράγραφος 5, στοιχείο b (2), η οποία δεν επιτρέπει στον εθνικό δικαστή να εξετάσει τυχόν επιπτώσεις που θα έχει στο δικαίωμα να καλύψει τις ανάγκες του πρόσωπο το οποίο καταδικάσθηκε για την τέλεση αδικήματος κακουργηματικού χαρακτήρα κατά παράβαση του εν λόγω άρθρου και του κανονισμού (πέραν της εξετάσεως του ζητήματος ποιο πρόστιμο θα ήταν κατάλληλο), να θεωρηθεί συμβατή με τις διατάξεις του κανονισμού, του Χάρτη και του δικαίου της Ένωσης, λαμβανομένου υπόψη του θεμελιώδους δικαιώματος του πλοιάρχου να ασκεί το επάγγελμά του;

1)

Καταργεί τη δίκη.

2)

Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 26ης Απριλίου 2021(στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση) με την οποία η Επιτροπή, επιβεβαιώνοντας την προηγούμενη απορριπτική απόφαση της 3ης Μαρτίου 2021, απέρριψε την αίτηση της προσφεύγουσας περί προσβάσεως στην τελική έκθεση, συνοδευόμενη από τα παραρτήματά της, την οποία κατήρτισε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) κατόπιν της έρευνας OC/2019/0766·

—

να διατάξει την Επιτροπή να προσκομίσει την έκθεση της OLAF με τα παραρτήματά της, και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται εσφαλμένη ερμηνεία των συνεπειών που απορρέουν από την πρόσβαση στην έκθεση της OLAF.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί καθόσον η πρόσβαση στην έκθεση της OLAF δεν θα μπορούσε, δεδομένων του άρθρου 10, παράγραφος 1, και του άρθρου 2, παράγραφος 4, του κανονισμού 1049/2001 (1), να εμπίπτει στην έννοια της «δημοσιοποίησης».

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η καθής παρέβη το άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001, όπως έχει ερμηνευθεί από τη νομολογία, σύμφωνα με την οποία όταν ο αποδέκτης της έκθεσης της OLAF προτίθεται να εκδώσει βλαπτικές για τους ενδιαφερόμενους πράξεις, οι ενδιαφερόμενοι δικαιούνται να αποκτήσουν πρόσβαση στην επίμαχη έκθεση.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001 και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η προσφεύγουσα ουδέποτε ζήτησε τη μεταφορά δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα φυσικών προσώπων και για τον λόγο αυτό τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που ενδεχομένως περιλαμβάνονται στην έκθεση μπορούν να τύχουν προστασίας διά της συνήθους διαδικασίας απαλοιφής των δεδομένων.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 6, του κανονισμού 1049/2001.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί διότι η καθής δεν εξακρίβωσε όντως αν, στην πράξη, θα μπορούσε να παρασχεθεί μερική πρόσβαση.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρέωσης αιτιολόγησης.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η καθής ουδόλως αιτιολόγησε τη δυνατότητα εφαρμογής της εξαίρεσης την οποία προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 3, του κανονισμού 1049/2001.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται εσφαλμένος αποκλεισμός του δημοσίου συμφέροντος προς γνωστοποίηση.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η καθής εσφαλμένως εξέλαβε το δικαίωμα άμυνας ως απλό συμφέρον ενός εμπλεκόμενου μέρους, καθόσον δεν συνεκτίμησε ότι η προσφεύγουσα, προκειμένου να ανταποκριθεί στις αιτήσεις περί απόδοσης ποσών της Γενικής Διεύθυνσης Διεθνούς Συνεργασίας και Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΓΔ DEVCO), έπρεπε να αποκτήσει πρόσβαση στην έκθεση της OLAF.

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 26ης Απριλίου 2021 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση) με την οποία η Επιτροπή, επιβεβαιώνοντας την προηγούμενη απορριπτική απόφαση της 3ης Μαρτίου 2021, απέρριψε την αίτηση του προσφεύγοντος περί προσβάσεως στην τελική έκθεση, συνοδευόμενη από τα παραρτήματά της, την οποία κατήρτισε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) κατόπιν της έρευνας OC/2019/0766·

—

να διατάξει την Επιτροπή να προσκομίσει την έκθεση της OLAF με τα παραρτήματά της, και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται εσφαλμένη ερμηνεία των συνεπειών που απορρέουν από την πρόσβαση στην έκθεση της OLAF.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί καθόσον η πρόσβαση στην έκθεση της OLAF δεν θα μπορούσε, δεδομένων του άρθρου 10, παράγραφος 1, και του άρθρου 2, παράγραφος 4, του κανονισμού 1049/2001 (1), να εμπίπτει στην έννοια της «δημοσιοποίησης».

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η καθής παρέβη το άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001, όπως έχει ερμηνευθεί από τη νομολογία, σύμφωνα με την οποία όταν ο αποδέκτης της έκθεσης της OLAF προτίθεται να εκδώσει βλαπτικές για τους ενδιαφερόμενους πράξεις, οι ενδιαφερόμενοι δικαιούνται να αποκτήσουν πρόσβαση στην επίμαχη έκθεση.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001 και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι ο προσφεύγων ουδέποτε ζήτησε τη μεταφορά δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα φυσικών προσώπων και για τον λόγο αυτό τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που ενδεχομένως περιλαμβάνονται στην έκθεση μπορούν να τύχουν προστασίας διά της συνήθους διαδικασίας απαλοιφής των δεδομένων.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 6, του κανονισμού 1049/2001.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί διότι η καθής δεν εξακρίβωσε όντως αν, στην πράξη, θα μπορούσε να παρασχεθεί μερική πρόσβαση.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρέωσης αιτιολόγησης.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η καθής ουδόλως αιτιολόγησε τη δυνατότητα εφαρμογής της εξαίρεσης την οποία προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 3, του κανονισμού 1049/2001.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται εσφαλμένος αποκλεισμός του δημοσίου συμφέροντος προς γνωστοποίηση.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι η καθής εσφαλμένως εξέλαβε τα δικαιώματα άμυνας ως απλό συμφέρον ενός εμπλεκόμενου μέρους, καθόσον δεν συνεκτίμησε ότι το δικαίωμα άμυνας αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του κράτους δικαίου και, ως τέτοιο, διασφαλίζει και εγγυάται την ασφάλεια και την προστασία του κοινωνικού συνόλου και όχι αποκλειστικώς ενός μεμονωμένου ατόμου.

— i.

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να της καταβάλει τόκους υπερημερίας επί του ποσού των 7 175 000 ευρώ βάσει του επιτοκίου που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στις κύριες πράξεις αναχρηματοδότησης και ισχύει την πρώτη ημερολογιακή ημέρα του μήνα κατά τον οποίο εκπνέει η προθεσμία, προσαυξημένου κατά τρεισήμισι ποσοστιαίες μονάδες, για την περίοδο από 9 Μαρτίου 2010 έως 14 Νοεμβρίου 2017, αφαιρουμένων των τόκων ύψους 260 968,15 ευρώ, τους οποίους ήδη έλαβε η προσφεύγουσα, για ποσό ύψους 2 222 073,29 ευρώ, ή, επικουρικώς, να της καταβάλει τόκους που θα υπολογιστούν βάσει του επιτοκίου που το Γενικό Δικαστήριο θα κρίνει ενδεδειγμένο,

— ii.

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να της καταβάλει τόκους υπερημερίας επί του ποσού που ζητείται με το σημείο i ανωτέρω, για την περίοδο από 14 Νοεμβρίου 2017 έως πλήρους εξοφλήσεως, βάσει του επιτοκίου που εφαρμόζει η ΕΚΤ στις κύριες πράξεις αναχρηματοδότησης και ισχύει την πρώτη ημερολογιακή ημέρα του μήνα κατά τον οποίο εκπνέει η προθεσμία, προσαυξημένου κατά τρεισήμισι ποσοστιαίες μονάδες, ή, επικουρικώς, βάσει του επιτοκίου που το Γενικό Δικαστήριο θα κρίνει ενδεδειγμένο,

— iii.

επικουρικότερον, σε σχέση με το σημείο ii ανωτέρω, να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να της καταβάλει τόκους υπερημερίας για το ποσό που διαλαμβάνεται στο σημείο i για την περίοδο από 2 Μαρτίου 2021 έως πλήρους εξοφλήσεως, βάσει του επιτοκίου που εφαρμόζει η ΕΚΤ στις κύριες πράξεις αναχρηματοδότησης και ισχύει την πρώτη ημερολογιακή ημέρα του μήνα κατά τον οποίο εκπνέει η προθεσμία, προσαυξημένου κατά τρεισήμισι ποσοστιαίες μονάδες, ή, επικουρικώς, βάσει του επιτοκίου που το Γενικό Δικαστήριο θα κρίνει ενδεδειγμένο,

— iv.

επιπλέον, ή επικουρικώς, να ακυρώσει την ανακοίνωση της 30ής Απριλίου 2021 της Επιτροπής, Ref. Ares(2021) 2904247,

— v.

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος ισχυρισμός, σχετικά με το αίτημα αποζημίωσης, αφορά την εσφαλμένη εκτέλεση, εκ μέρους της Επιτροπής, της απόφασης της 21ης Σεπτεμβρίου 2017, Ferriera Valsabbia κ.λπ. κατά Επιτροπής (C-86/15 P e C-87/15 P, EU:C:2017:717), κατά παράβαση του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και του άρθρου 41, παράγραφος 3, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προβάλλεται συναφώς ότι η Επιτροπή δεν προέβη στην πλήρη καταβολή των τόκων υπερημερίας επί του επιστρεπτέου ποσού του προστίμου κατόπιν της απόφασης.

2.

Ο δεύτερος ισχυρισμός, σχετικά με το αίτημα ακυρώσεως, αφορά την παραβίαση και εσφαλμένη ερμηνεία των άρθρων 266 και 296 ΣΛΕΕ. Παραβίαση και εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 46 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανεπαρκή αιτιολογία του από 30ής Απριλίου 2021 εγγράφου της Επιτροπής. Πρόδηλη νομική πλάνη και πλάνη εκτιμήσεως.

Προβάλλεται συναφώς ότι το έγγραφο με το οποίο η Επιτροπή αρνήθηκε να καταβάλει τόκους υπερημερίας στην προσφεύγουσα-ενάγουσα δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένο και παραβιάζει τις αρχές που ισχύουν σχετικά με την παραγραφή.

3.

Ο τρίτος ισχυρισμός, σχετικά με το αίτημα ακυρώσεως, αφορά την παραβίαση και εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 266 ΣΛΕΕ και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 1268/2012 (1).

Προβάλλεται συναφώς ότι το άρθρο 85α, παράγραφος 2, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2342/2002 (2), που επικαλέστηκε η Επιτροπή στο από 30ής Απριλίου 2021 έγγραφό της δεν ίσχυε κατά τον χρόνο επιστροφής του προστίμου, και ως εκ τούτου, δεν τύγχανε πλέον εφαρμογής.

1.

2.

να ακυρώσει (βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ) το έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Γενική Διεύθυνση «Προϋπολογισμός») Ares(2021)2904048 της 30ής Απριλίου 2021·

3.

σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος ισχυρισμός αφορά τη μη σύννομη συμπεριφορά της Επιτροπής λόγω παράβασης του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (καθώς και του άρθρου 83 του κανονισμού 1268/2012 (1) και/ή, ενδεχομένως, του άρθρου 86 του κανονισμού 2342/2002 (2))

2.

Ο δεύτερος ισχυρισμός αφορά παράβαση του άρθρου 46 του Οργανισμού του Δικαστηρίου και, συνακόλουθα, του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (καθώς και του άρθρου 83 του κανονισμού 1268/2012 και, ή, ενδεχομένως, του άρθρου 86 του κανονισμού 2342/2002)

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Επιτροπή, να καταβάλει στην ενάγουσα ποσό ύψους 280 εκατομμυρίων ευρώ προς αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας και ως προσήκουσα ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που προκάλεσε η απόφαση (ΕΕ) 2016/1208 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.39451 (2015/C) (πρώην 2015/NN) που έθεσε σε εφαρμογή η Ιταλία υπέρ της Banca Tercas·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο ισχυρισμό προβάλλεται ο παράνομος χαρακτήρας της συμπεριφοράς της Επιτροπής.

2.

Με τον δεύτερο ισχυρισμό προβάλλεται η ύπαρξη περιουσιακής ζημίας και ηθικής βλάβης τις οποίες προκάλεσε στην ενάγουσα η παράνομη συμπεριφορά της Επιτροπής.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να επιτραπεί η καταχώριση των αμφισβητούμενων προϊόντων (καθώς και των υπόλοιπων προϊόντων που δεν αναφέρονται στην προσφυγή), και επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του EUIPO προς επανεξέταση·

—

να διατάξει την καταβολή των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα στο πλαίσιο της παρούσας προσφυγής.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2021/988 της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2021, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (1), όσον αφορά ορισμένες δαπάνες τις οποίες πραγματοποίησε το Βασίλειο της Ισπανίας.

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλει ότι δεν τηρήθηκαν οι έλεγχοι σχετικά με ορθότητα του υπολογισμού της ενίσχυσης, περιλαμβανομένης της εφαρμογής διοικητικών κυρώσεων (βασικός έλεγχος), δεδομένου ότι η εκ μέρους της Επιτροπής ερμηνεία του άρθρου 31, παράγραφος 3, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμούo 640/2014 (2) σε συνδυασμό με το άρθρο 53, παράγραφος 4, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμούo 639/2014 (3) αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας.

Ο λόγος αυτός αναλύεται σε τέσσερις επιμέρους λόγους (Α-Δ):

2.

Με τον δεύτερο λόγο το προσφεύγον προβάλλει ότι διενεργήθηκαν κατ’ ορθό τρόπο στατιστικές επιτόπιων ελέγχων επαρκούς ποιότητας (βασικός έλεγχος), περιλαμβανομένου του μεγέθους του τυχαίου δείγματος και της αποτελεσματικότητας της ανάλυσης κινδύνου, βάσει του άρθρου 34 του εκτελεστικού κανονισμού 809/2014.

—

να ακυρώσει την υπ’ αριθ. A-001-2021 (ενοποιημένο κείμενο) απόφαση του συμβουλίου προσφυγών του καθού, της 28ης Μαΐου 2021 (προσβαλλόμενη απόφαση),

—

επικουρικώς, στην περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο δεν ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της, να ακυρώσει τα κάτωθι παρατιθέμενα τμήματα και τις ακόλουθες διατάξεις της υπ’ αριθ. 30/2020 αποφάσεως του καθού, της 30ής Νοεμβρίου 2020:

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: Η συνεκτίμηση στοιχείων δικτύου που δεν είναι διασυνοριακά στο πλαίσιο της εφαρμογής της μεθοδολογίας επιμερισμού του κόστους δεν συνάδει προς το άρθρο 16, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943 (1) και το άρθρο 74 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1222 (2). Εν πάση περιπτώσει, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται το αναγκαίο νομικό έρεισμα. Ο καθορισμός του πεδίου εφαρμογής της μεθοδολογίας επιμερισμού του κόστους βάσει των απαιτήσεων για τη διασφάλιση της ασφάλειας λειτουργίας του συστήματος και των απαιτήσεων που απορρέουν από την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» συνιστά νομικό σφάλμα.

2.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: Η απαγόρευση συμψηφισμού παραβαίνει, ιδίως, το άρθρο 16, παράγραφοι 11 και 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943. Επιπλέον, η εν λόγω απαγόρευση καθιστά τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους εγγενώς αντιφατική.

3.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως: Ο καθορισμός από το καθού, βάσει ιδίων κριτηρίων, ενός προσωρινού επιπέδου ανοχής έως το οποίο είναι επιτρεπτές οι αναμενόμενες βροχοειδείς ροές αντιβαίνει προς το δικονομικό και ουσιαστικό δίκαιο της Ένωσης. Από τυπικής απόψεως, το καθού δεν συμμορφώθηκε προς τους κανόνες που αποδίδουν στους διαχειριστές των συστημάτων μεταφοράς και τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές αρμοδιότητα για τον καθορισμό του επιπέδου ανοχής. Συγκεκριμένα, το καθού προσδιόρισε προσωρινώς το ανωτέρω επίπεδο, παρά το γεγονός ότι η ανάλυση του επιπέδου των αναμενόμενων βροχοειδών ροών, η οποία απαιτείται βάσει του άρθρου 16, παράγραφος 13, υποπερίοδος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943, δεν διενεργήθηκε από τους διαχειριστές των συστημάτων μεταφοράς. Από ουσιαστικής απόψεως, η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους παραβαίνει την υποχρέωση καθορισμού του επιπέδου ανοχής ειδικώς για «κάθε ξεχωριστή ζώνη προσφοράς», η οποία πηγάζει από το άρθρο 16, παράγραφος 13, δεύτερη υποπερίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943, καθόσον, μέσω της ανωτέρω μεθοδολογίας, καθορίστηκε ένα ενιαίο επίπεδο ανοχής, ισομερώς κατανεμημένο μεταξύ των ζωνών προσφοράς από τις οποίες προέρχονταν οι βροχοειδείς ροές. Τουλάχιστον, το ως άνω επίπεδο που καθορίστηκε προσωρινώς δεν έχει την απαιτούμενη νομική βάση.

4.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: Το ότι, για τον καθορισμό των παραγόντων που ευθύνονται για τη συμφόρηση του δικτύου, στον οποίο βασίστηκε η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους, ελήφθησαν κατά προτεραιότητα υπόψη οι βροχοειδείς και όχι οι εσωτερικές ροές αντιβαίνει στο άρθρο 16, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943. Επιπλέον, η μεθοδολογία αυτή δημιουργεί στρεβλά κίνητρα. Επιπροσθέτως, η ανωτέρω μεθοδολογία δεν συνάδει προς την υποχρέωση εντιμότητας και την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

5.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως: Τουλάχιστον στο πλαίσιο της συνολικής θεώρησής της, η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους παραβιάζει το δίκαιο της Ένωσης. Το ευρύ πεδίο εφαρμογής, η απαγόρευση συμψηφισμού, το εσφαλμένο επίπεδο ανοχής και η προτεραιότητα που αναγνωρίστηκε στις βροχοειδείς ροές έναντι των εσωτερικών ροών αποτελούν χαρακτηριστικά που αλληλοσυνδέονται και αλληλοενισχύονται. Τα χαρακτηριστικά αυτά, συνολικά θεωρούμενα τουλάχιστον, συνεπάγονται παραβίαση της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» και της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων, παραβαίνουν δε την υποχρέωση εντιμότητας. Επίσης, η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους δεν συνάδει, συνολικά θεωρούμενη τουλάχιστον, προς τον στόχο της Ένωσης να αυξήσει το μερίδιο της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους είναι γενικώς αντίθετη προς την αρχή της αναλογικότητας και στερείται του αναγκαίου νομικού ερείσματος.

6.

Έκτος λόγος ακυρώσεως: Η ανεπιφύλακτη υποχρέωση των διαχειριστών των συστημάτων μεταφοράς, η οποία προβλέπεται από τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους, να αναπτύξουν, εντός δώδεκα μηνών από την εφαρμογή της μεθοδολογίας αυτής, προτάσεις τροποποιήσεως και να τις υποβάλουν για έγκριση στις ρυθμιστικές αρχές, παραβαίνει το άρθρο 16, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943 και το άρθρο 74, παράγραφος 6, στοιχείο β', σε συνδυασμό με το άρθρο 9, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1222.

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2021/988 της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2021, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (1), κατά το μέρος που θίγει την Ουγγαρία, καθόσον αποκλείει από τη χρηματοδότηση της Ένωσης τις ενισχύσεις από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης που αντιστοιχούν στα έτη από 2016 έως 2019, προβάλλοντας μη διεξαγωγή βασικού ελέγχου (Αγροτική ανάπτυξη ΕΓΤΑΑ — μέτρα δασοκομίας).

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2021/988 της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2021, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (1) [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2021) 4118], όσον αφορά το Βασίλειο της Ισπανίας, στο πλαίσιο της έρευνας για τον Organismo Pagador del País Vasco [οργανισμό πληρωμών της Χώρας των Βάσκων], αριθμός φακέλου AA/2018/003/ES/RLF, που αφορά καθαρό ποσό 2 056 473,43 ευρώ·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλει ότι η επιβληθείσα κατ’ αποκοπήν διόρθωση, που αφορούσε καθαρό ποσό ύψους 2 056 473,43 ευρώ, αντιβαίνει στο άρθρο 5 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 640/2014 (2) και στα άρθρα 28 και 29 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 809/2014 (3). Η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη καθόσον διαπίστωσε την ύπαρξη πλημμέλειας βασικού ελέγχου όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των διασταυρωτικών ελέγχων και την ποιότητα του SIGPAC (Συστήματος Γεωγραφικών Πληροφοριών για Αγροτεμάχια).

Η Επιτροπή συγχέει τις μεμονωμένες αναντιστοιχίες που διαπιστώθηκαν μεταξύ, αφενός, μιας διαδικασίας ελέγχου σε οθόνη της φωτοερμηνείας του συστήματος SIGPAC και, αφετέρου, μεταγενέστερων επιτόπιων εξακριβώσεων όσον αφορά τέσσερα αγροτεμάχια που επελέγησαν τυχαία, με τα αποτελέσματα των προγραμματισμένων επιτόπιων ελέγχων βάσει των εξακριβώσεων των αγροτεμαχίων με κατ’ αναλογίαν συντελεστή επιλεξιμότητας όσον αφορά τα έτη 2016, 2017 και 2018, οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του σχεδίου μέτρων για τη βελτίωση της επικαιροποίησης του SIGPAC. Ενώ πρόκειται για διαφορετικά και ξεχωριστά μέτρα, η Επιτροπή καταλήγει σε ένα κοινό συμπέρασμα γενικεύοντας τα αποτελέσματα του καθενός από τα δύο αυτά μέτρα, προκειμένου να εφαρμόσει την προσβαλλόμενη διόρθωση, την οποία το προσφεύγον θεωρεί δυσανάλογη και εσφαλμένη.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει ότι η Επιτροπή παρέβη τις Κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό των δημοσιονομικών διορθώσεων στο πλαίσιο των διαδικασιών εκκαθάρισης ως προς τη συμμόρφωση και δημοσιονομικής εκκαθάρισης των λογαριασμών [C(2015) 3675 της 8ης Ιουνίου 2015] και ότι κατά συνέπεια η επιβληθείσα κατ’ αποκοπήν διόρθωση είναι αδικαιολόγητη, δεδομένου ότι δεν υπήρξαν πλημμέλειες στους διασταυρωτικούς ελέγχους, ο δε κίνδυνος που αντιπροσώπευαν για το Ταμείο οι πλημμέλειες των επιτόπιων ελέγχων ποσοτικοποιήθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας. Το προσφεύγον, πέραν του ότι υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε καμία πλημμέλεια των διασταυρωτικών ελέγχων που να συνεπάγεται κίνδυνο για το Ταμείο βάσει του οποίου να δικαιολογείται η διόρθωση που εφαρμόστηκε, θεωρεί ότι, όσον αφορά τους επιτόπιους ελέγχους, η Επιτροπή εφάρμοσε την κατ’ αποκοπήν διόρθωση κατά τρόπο εσφαλμένο, δεδομένου ότι ο κίνδυνος για το Ταμείο εξατομικεύτηκε και ποσοτικοποιήθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση ώστε:

—

να καταδικάσει την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα έξοδα της προσφεύγουσας.

—

Παραβίαση των αρχών που διατυπώθηκαν στην απόφαση της 24ης Μαρτίου 2021, Lego κατά EUIPO — Delta Sport Handelskontor (Στοιχεία κατασκευής συσκευασίας παιχνιδιού κατασκευών) (T-515/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2021:155)·

—

Παραβίαση των αρχών που διατυπώθηκαν στην απόφαση της 8ης Μαρτίου 2018, DOCERAM (C-395/16, EU:C:2018:172)·

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου·

—

Εσφαλμένη ερμηνεία της υπό στοιχεία EP 3 005 948 A2 αίτησης για χορήγηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας και της υπ’ αριθ. 1 431 829-0001-0010 πολλαπλής αίτησης σχεδίου της προσφεύγουσας.