Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2021/C 391/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 382 της 20.9.2021

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 368 της 13.9.2021

ΕΕ C 357 της 6.9.2021

ΕΕ C 349 της 30.8.2021

ΕΕ C 338 της 23.8.2021

ΕΕ C 329 της 16.8.2021

ΕΕ C 320 της 9.8.2021

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 6ης Ιουλίου 2021 — Marina Karpeta-Kovalyova κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-717/20 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Άρθρο 181 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Υπαλληλική υπόθεση - Συμβασιούχοι υπάλληλοι - Σύζυγος Έλληνα διπλωμάτη, η οποία είχε διαμείνει στις Βρυξέλλες πριν από την πρόσληψή της - Προσδιορισμός του τόπου πρόσληψης και του κέντρου των συμφερόντων - Άρνηση χορήγησης στην αναιρεσείουσα του επιδόματος αποδημίας και των συναφών παροχών - Αναίρεση προδήλως αβάσιμη)

(2021/C 391/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Marina Karpeta-Kovalyova (εκπρόσωπος: Σ. Παππάς, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως ως προδήλως αβάσιμη.

2)	Η Marina Karpeta-Kovalyova φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  ΕΕ C 329 της 16.8. 2021.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale ordinario di Pordenone (Ιταλία) στις 14 Ιανουαρίου 2021 — PH κατά Regione Autonoma Friuli Venezia Giulia

(Υπόθεση C-24/21)

(2021/C 391/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale ordinario di Pordenone

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ανακόπτων: PH

Καθής: Regione Autonoma Friuli Venezia Giulia

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνάδει ή αντιβαίνει η απαγόρευση του άρθρου 2.1 του περιφερειακού νόμου της Friuli Venezia Giulia 5/2011, με το οποίο θεσπίζονται τα μέτρα συνύπαρξης που έχουν ως αποτέλεσμα την απαγόρευση της καλλιέργειας της ποικιλίας του αραβοσίτου τύπου MON 810 στο έδαφος της περιφέρειας Friuli Venezia Giulia, προς την οικονομία της οδηγίας 2001/18 (1), υπό το πρίσμα ιδίως του κανονισμού 1829/2003 (2) και των διευκρινίσεων που περιλαμβάνονται στη σύσταση 2010/C200/01 (3);

2)	Δύναται η απαγόρευση αυτή να συνιστά μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος και να αντίκειται, ως εκ τούτου, στα άρθρα 34, 35 και 36 ΣΛΕΕ;

---

(1)  Οδηγία 2001/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2001, L 106, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1829/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, για τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα και ζωοτροφές (ΕΕ 2003, L 268, σ. 1).

(3)  Σύσταση της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2010, σχετικά με κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη εθνικών μέτρων συνύπαρξης για την αποφυγή της ακούσιας παρουσίας ΓΤΟ σε συμβατικές και βιολογικές καλλιέργειες (ΕΕ 2010, C 200, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Köln (Γερμανία) στις 22 Φεβρουαρίου 2021 — Deutsche Lufthansa κατά ΝΒ

(Υπόθεση C-108/21)

(2021/C 391/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Deutsche Lufthansa AG

Εφεσίβλητος: ΝΒ

Προδικαστικό ερώτημα

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απεργία των εργαζομένων του αερομεταφορέα την οποία κήρυξε συνδικαλιστική οργάνωση;

Με διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 17ης Ιουνίου 2021 η υπόθεση διαγράφηκε από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Köln (Γερμανία) στις 5 Μαρτίου 2021 — Deutsche Lufthansa κατά ED

(Υπόθεση C-140/21)

(2021/C 391/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Deutsche Lufthansa AG

Εφεσίβλητος: ED

Προδικαστικό ερώτημα

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απεργία των εργαζομένων του αερομεταφορέα την οποία κήρυξε συνδικαλιστική οργάνωση;

Με διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 18ης Ιουνίου 2021 η υπόθεση διαγράφηκε από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Köln (Γερμανία) στις 15 Μαρτίου 2021 — PJ κατά Deutsche Lufthansa AG

(Υπόθεση C-167/21)

(2021/C 391/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών: PJ

Εφεσίβλητη: Deutsche Lufthansa AG

Προδικαστικό ερώτημα

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απεργία των εργαζομένων του αερομεταφορέα την οποία κήρυξε συνδικαλιστική οργάνωση;

Με διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 18ης Ιουνίου 2021 η υπόθεση διαγράφηκε από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Frankfurt am Main (Γερμανία) στις 31 Μαΐου 2021 — FH κατά SunExpress Güneş Ekspres Havacılık A.Ş.

(Υπόθεση C-337/21)

(2021/C 391/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Frankfurt am Main

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών: FH

Εφεσίβλητη: SunExpress Güneş Ekspres Havacılık A.Ş.

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 7 του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1) την έννοια ότι, όταν πτήσεις με διαφορετικούς αερομεταφορείς αποτελούν αντικείμενο ενιαίας κράτησης που πραγματοποιείται μέσω διαδικτυακού πρακτορείου, υφίσταται δικαίωμα αποζημιώσεως έναντι του αερομεταφορέα που εκτελεί το πρώτο σκέλος της διαδρομής όταν, καίτοι η καθυστέρηση στην άφιξη της πτήσης του πρώτου σκέλους ήταν μικρότερη των 3 ωρών, το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει ο επιβάτης την πτήση ανταπόκρισης και, ως εκ τούτου, η καθυστέρηση ως προς την άφιξη του επιβάτη στον τελικό προορισμό να υπερβαίνει τις 3 ώρες, καθώς και όταν ο πραγματικός αερομεταφορέας του πρώτου σκέλους δεν ήταν ούτε συμβαλλόμενο μέρος στη σύμβαση μεταφοράς του δεύτερου σκέλους ούτε γνώριζε ότι είχε γίνει ταυτόχρονα κράτηση για πτήση ανταπόκρισης σε διαφορετικό αερομεταφορέα;

Με διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 28ης Ιουνίου 2021 η υπόθεση διαγράφηκε από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie (Πολωνία) στις 7 Ιουνίου 2021 — J.K. κατά TP S.A.

(Υπόθεση C-356/21)

(2021/C 391/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: J.K.

Εναγομένη: TP S.A.

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχεία α' και γ', της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (1), την έννοια ότι επιτρέπει τον αποκλεισμό της ελευθερίας επιλογής του αντισυμβαλλομένου από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής και, κατά συνέπεια, τη μη επιβολή κυρώσεων δυνάμει του άρθρου 17 της ίδιας οδηγίας, όταν η επιλογή αυτή δεν βασίζεται στο φύλο, τη φυλετική καταγωγή, την εθνοτική καταγωγή ή την ιθαγένεια, αλλά η διάκριση εκδηλώνεται ως άρνηση σύναψης σύμβασης αστικού δικαίου δυνάμει της οποίας θα παρεχόταν εργασία από αυτοαπασχολούμενο φυσικό πρόσωπο, και η άρνηση αυτή οφείλεται στον γενετήσιο προσανατολισμό του υποψηφίου αντισυμβαλλομένου;

---

(1)  ΕΕ 2000, L 303, σ. 16.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Okręgowy w Warszawie (Πολωνία) στις 14 Ιουνίου 2021 — Hewlett Packard Development Company LP κατά Senetic Spółka Akcyjna

(Υπόθεση C-367/21)

(2021/C 391/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Okręgowy w Warszawie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Hewlett Packard Development Company LP

Εναγομένη: Senetic Spółka Akcyjna

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν το άρθρο 36, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 15, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, την έννοια ότι αντιτίθενται σε πρακτική εθνικών δικαστηρίων των κρατών μελών, κατά την οποία τα δικαστήρια: — όταν δέχονται τα αιτήματα του δικαιούχου σήματος να απαγορευθεί η εισαγωγή, η εξαγωγή[,] η διαφήμιση εμπορευμάτων που φέρουν το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή να διαταχθεί η απόσυρσή τους από την αγορά, — όταν διατάσσουν, στο πλαίσιο διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, την κατάσχεση των εμπορευμάτων που φέρουν το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μνημονεύουν στις αποφάσεις τους «προϊόντα που δεν έχουν διατεθεί στο εμπόριο εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου από τον δικαιούχο του σήματος ή με τη συγκατάθεσή του», με συνέπεια ο καθορισμός των προϊόντων που φέρουν το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελούν αντικείμενο των ως άνω μέτρων και απαγορεύσεων (ήτοι ο καθορισμός των προϊόντων που δεν έχουν διατεθεί στο εμπόριο εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου από τον δικαιούχο του σήματος ή με τη συγκατάθεσή του), λόγω της γενικής διατύπωσης του περιεχομένου της απόφασης, να επαφίεται στην αρχή που είναι επιφορτισμένη με την αναγκαστική εκτέλεση, η οποία βασίζεται προς τούτο σε δηλώσεις του δικαιούχου του σήματος ή σε εργαλεία παρεχόμενα από τον ίδιο (στα οποία συγκαταλέγονται εργαλεία της πληροφορικής και βάσεις δεδομένων), ενώ η δυνατότητα αμφισβήτησης, ενώπιον δικαστηρίου στο πλαίσιο τακτικής διαδικασίας επί της ουσίας, του καθορισμού στον οποίο προέβη η επιφορτισμένη με την αναγκαστική εκτέλεση αρχή αποκλείεται ή περιορίζεται από τη φύση των ενδίκων βοηθημάτων που έχει στη διάθεσή του ο καθού κατά τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων και τη διαδικασία εκτέλεσης;

2)

Έχουν τα άρθρα 34, 35 και 36 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι αποκλείουν τη δυνατότητα επίκλησης εκ μέρους του δικαιούχου κοινοτικού (νυν ενωσιακού) σήματος της προστασίας που παρέχεται βάσει του άρθρου 9 και του άρθρου 102 του κανονισμού του Συμβουλίου (ΕΕ) 207/2009, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (νυν άρθρων 9 και 130 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) σε περίπτωση που: — ο δικαιούχος κοινοτικού (νυν ενωσιακού) σήματος διανέμει εντός και εκτός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου[,] προϊόντα που φέρουν το εν λόγω σήμα μέσω εξουσιοδοτημένων διανομέων, οι οποίοι μπορούν να μεταπωλούν τα προϊόντα που φέρουν το σήμα σε πρόσωπα που δεν είναι τελικοί χρήστες των προϊόντων αυτών μόνον εφόσον ανήκουν αποκλειστικά στο επίσημο δίκτυο διανομής, ενώ ταυτόχρονα οι εξουσιοδοτημένοι διανομείς υποχρεούνται να αγοράζουν τα προϊόντα αποκλειστικά από άλλους εξουσιοδοτημένους πωλητές ή από τον δικαιούχο του σήματος· — τα προϊόντα που φέρουν το σήμα δεν φέρουν καμία άλλη ένδειξη ή άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά που να αποδεικνύουν τον τόπο διαθέσεώς τους στο εμπόριο από τον δικαιούχο του σήματος ή με τη συγκατάθεσή του· — ο εναγόμενος απέκτησε προϊόντα που φέρουν το σήμα εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου· — ο εναγόμενος έλαβε διαβεβαιώσεις από τον πωλητή των προϊόντων που φέρουν το σήμα ότι τα προϊόντα αυτά μπορούσαν, σύμφωνα με τον νόμο, να διατεθούν στο εμπόριο εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου· — ο δικαιούχος σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν διαθέτει εργαλείο πληροφορικής (ή άλλο εργαλείο) ούτε χρησιμοποιεί σύστημα σημάνσεως, το οποίο να παρέχει τη δυνατότητα στον δυνητικό αγοραστή του προϊόντος που φέρει το σήμα να ελέγξει ο ίδιος τη νομιμότητα της κυκλοφορίας των προϊόντων αυτών εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου πριν από την αγορά του προϊόντος και αρνείται να προβεί στην εξακρίβωση αυτή κατόπιν αιτήματος του αγοραστή;

---

(1)  ΕΕ 2017, L 154, σ. 1.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Varhoven administrativen sad (Βουλγαρία) στις 17 Ιουνίου 2021 — Zamestnik-ministar na regionalnoto razvitie i blagoustroystvoto και rakovoditel na Upravliavashtia organ na Operativna programa «Regioni v rastezh» 2014-2020 κατά Obshtina Razlog

(Υπόθεση C-376/21)

(2021/C 391/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven administrativen sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Zamestnik-ministar na regionalnoto razvitie i blagoustroystvoto και rakovoditel na Upravliavashtia organ na Operativna programa «Regioni v rastezh» 2014-2020

Αναιρεσίβλητος: Obshtina Razlog

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν το άρθρο 160, παράγραφος 1, και το άρθρο 2 του κανονισμού 2018/1046 (1), καθώς και το άρθρο 102, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 966/2012, την έννοια ότι εφαρμόζονται και επί αναθετουσών αρχών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν οι δημόσιες συμβάσεις που ανατίθενται από αυτές χρηματοδοτούνται από πόρους των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών και Επενδυτικών Ταμείων;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα: Έχουν οι αρχές της διαφάνειας, της αναλογικότητας, της ίσης μεταχείρισης και της μη διάκρισης, οι οποίες κατοχυρώνονται στο άρθρο 160, παράγραφος 1, του κανονισμού 2018/1046 και στο άρθρο 102, παράγραφος 1, του κανονισμού 966/2012, την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε ολοκληρωτικό περιορισμό του ανταγωνισμού κατά την ανάθεση δημόσιας σύμβασης μέσω διαδικασίας με διαπραγμάτευση χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού, σε περίπτωση κατά την οποία το αντικείμενο της δημόσιας σύμβασης δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαιτερότητες οι οποίες επιτάσσουν αντικειμενικώς να εκτελεσθεί η σύμβαση αποκλειστικά από τον οικονομικό φορέα που κλήθηκε προς διεξαγωγή διαπραγματεύσεων; Ειδικότερα, έχουν το άρθρο 160, παράγραφοι 1 και 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 164, παράγραφος 1, στοιχείο δ', του κανονισμού 2018/1046, και το άρθρο 102, παράγραφοι 1 και 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 104, παράγραφος 1, στοιχείο δ', του κανονισμού 966/2012, την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, κατά την οποία, μετά την περάτωση διαδικασίας σύναψης δημοσίας σύμβασης λόγω ακαταλληλότητας της μοναδικής υποβληθείσας προσφοράς, η αναθέτουσα αρχή έχει την ευχέρεια να καλέσει έναν μόνο οικονομικό φορέα για να συμμετάσχει σε διαδικασία με διαπραγμάτευση χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού, σε περίπτωση κατά την οποία το αντικείμενο της δημόσιας σύμβασης δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαιτερότητες οι οποίες επιτάσσουν αντικειμενικώς να εκτελεσθεί η σύμβαση αποκλειστικά από τον οικονομικό φορέα που κλήθηκε προς διεξαγωγή διαπραγματεύσεων;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (ΕΕ 2018, L 193, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour du travail de Mons (Βέλγιο) στις 21 Ιουνίου 2021 — Ville de Mons, Zone de secours Hainaut — Centre κατά RM

(Υπόθεση C-377/21)

(2021/C 391/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour du travail de Mons

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσες, αρχικώς εναγόμενες: Ville de Mons, Zone de secours Hainaut — Centre

Εφεσίβλητος, αρχικώς ενάγων: RM

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει η ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου, η οποία τέθηκε σε εφαρμογή με την οδηγία 97/81/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης που συνήφθη από την UNICE, το CEEP και την CES (1), την έννοια ότι δεν αντίκειται σε αυτή εθνική νομοθετική ρύθμιση, δυνάμει της οποίας, για τον υπολογισμό των αποδοχών των επαγγελματιών πυροσβεστών που προσλαμβάνονται με καθεστώς πλήρους απασχόλησης, λαμβάνεται υπόψη, για τους σκοπούς της υπαγωγής σε μισθολογικό κλιμάκιο, η εργασία που παρασχέθηκε υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, ανάλογα με τον όγκο εργασίας, ήτοι βάσει της διάρκειας της πραγματικά παρασχεθείσας εργασίας, σύμφωνα με την αρχή prorata temporis, και όχι σε συνάρτηση με την χρονική περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας παρασχέθηκε η εργασία;

---

(1)  ΕΕ 1998, L 14, σ. 9.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Ρουμανία) στις 22 Ιουνίου 2021 — Zenith Media Communications SRL κατά Consiliul Concurenţei

(Υπόθεση C-385/21)

(2021/C 391/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα πρωτοδίκως και νυν αναιρεσείουσα: Zenith Media Communications SRL

Καθής πρωτοδίκως και νυν αναιρεσίβλητη: Consiliul Concurenţei

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ και το άρθρο 101 ΣΛΕΕ την έννοια ότι:

1)

Επιβάλλουν στην αρχή ανταγωνισμού του κράτους μέλους την υποχρέωση να ερμηνεύει τον εθνικό κανόνα που ρυθμίζει τον καθορισμό του προστίμου σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, υπό την έννοια ότι πρέπει να εξετάζεται εάν ο συνολικός κύκλος εργασιών, όπως αποτυπώνεται στα αποτελέσματα χρήσης του ισολογισμού για το προηγούμενο οικονομικό έτος, απεικονίζει πιστά τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές συναλλαγές, σύμφωνα με την οικονομική πραγματικότητα;

2)

Αντιτίθενται, υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας, στην πρακτική της αρχής ανταγωνισμού του κράτους μέλους να επιβάλλει πρόστιμο σε συνάρτηση με τον κύκλο εργασιών που αποτυπώνεται στα αποτελέσματα χρήσης του ισολογισμού για το προηγούμενο οικονομικό έτος, ο οποίος περιλαμβάνει τα ποσά που τιμολογούνται εν συνεχεία στους τελικούς πελάτες και αφορούν τις υπηρεσίες για τις οποίες ασκήθηκε η δραστηριότητα διαμεσολάβησης στην αγορά χώρου στα μέσα επικοινωνίας, και όχι μόνον τις προμήθειες που αφορούν την εν λόγω δραστηριότητα;

3)

Αντιτίθενται στην ερμηνεία κανόνα του εθνικού δικαίου υπό την έννοια ότι η ευθύνη για την ορθή καταχώριση στα λογιστικά βιβλία και για την πιστή παρουσίαση των οικονομικών και χρηματοοικονομικών συναλλαγών, σύμφωνα με την οικονομική πραγματικότητα, βαρύνει την επιχείρηση στην οποία επιβλήθηκε η κύρωση και ότι η αρχή ανταγωνισμού του κράτους μέλους δεσμεύεται από τον τρόπο με τον οποίο εκπληρώνει την υποχρέωση αυτή η εν λόγω επιχείρηση;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Cluj (Ρουμανία) στις 24 Ιουνίου 2021 — TJ κατά Inspectoratul General pentru Imigrări

(Υπόθεση C-392/21)

(2021/C 391/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Cluj

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών και πρωτοδίκως προσφεύγων: TJ

Εφεσίβλητη και πρωτοδίκως καθής: Inspectoratul General pentru Imigrări

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Έχει η έκφραση «ειδικά γυαλιά» του άρθρου 9 της οδηγίας 90/270/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 1990, σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές ασφάλειας και υγείας κατά την εργασία σε εξοπλισμό με οθόνη οπτικής απεικόνισης (1), την έννοια ότι δεν περιλαμβάνει τα γυαλιά οράσεως;

2)	Έχει η έκφραση «ειδικά γυαλιά» του άρθρου 9 της οδηγίας 90/270/ΕΟΚ του Συμβουλίου την έννοια ότι αφορά μόνον γυαλιά που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά στον χώρο εργασίας/κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών καθηκόντων;

3)

Αφορά η υποχρέωση παροχής ειδικών γυαλιών, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 9 της οδηγίας 90/270/ΕΟΚ του Συμβουλίου, αποκλειστικά την αγορά των γυαλιών από τον εργοδότη ή μπορεί να ερμηνευθεί διασταλτικά, ήτοι ως περιλαμβάνουσα και την περίπτωση κατά την οποία ο εργοδότης αναλαμβάνει τις αναγκαίες δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε ο εργαζόμενος προκειμένου να προμηθευθεί τα γυαλιά;

4)	Συνάδει προς το άρθρο 9 της οδηγίας 90/270/ΕΟΚ του Συμβουλίου η κάλυψη των δαπανών αυτών από τον εργοδότη υπό τη μορφή γενικής μισθολογικής αύξησης, η οποία καταβάλλεται επί μόνιμης βάσεως ως «αύξηση λόγω επίπονων συνθηκών εργασίας»;

---

(1)  ΕΕ 1990, L 156, σ. 14.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 30 Ιουνίου 2021 — Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, E, C κατά S, Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

(Υπόθεση C-402/21)

(2021/C 391/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούντες: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, E, C

Καθών: S, Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Μπορούν Τούρκοι υπήκοοι που απολαύουν δικαιωμάτων βάσει του άρθρου 6 ή του άρθρου 7 της αποφάσεως 1/80 (1) να επικαλεστούν επιπλέον το άρθρο 13 της αποφάσεως 1/80;

2)	Συνάγεται από το άρθρο 14 της αποφάσεως 1/80 ότι Τούρκοι υπήκοοι δεν μπορούν πλέον να επικαλεστούν το άρθρο 13 της αποφάσεως 1/80 αν, λόγω της ατομικής συμπεριφοράς τους, συνιστούν ενεστώσα, πραγματική και αρκούντως σοβαρή απειλή στρεφόμενη κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας;

3)

Μπορούν να προβληθούν προς δικαιολόγηση του νέου περιορισμού, βάσει του οποίου το δικαίωμα διαμονής Τούρκων υπηκόων μπορεί να ανακληθεί ακόμη και μετά την παρέλευση 20 ετών για λόγους δημοσίας τάξεως, οι μεταβληθείσες κοινωνικές αντιλήψεις που οδήγησαν στον νέο περιορισμό; Αρκεί συναφώς ο νέος περιορισμός να εξυπηρετεί τον σκοπό της διαφυλάξεως της δημοσίας τάξεως ή απαιτείται επίσης ο εν λόγω περιορισμός να είναι κατάλληλος για την επίτευξη του σκοπού αυτού και να μην υπερβαίνει το αναγκαίο για την επίτευξη του σκοπού αυτού μέτρο;

---

(1)  Απόφαση 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως, της 19ης Σεπτεμβρίου 1980, σχετικά με την ανάπτυξη της Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας.

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Hof van Cassatie (Βέλγιο) στις 5 Ιουλίου 2021 — FU, DRV Intertrans BV

(Υπόθεση C-410/21)

(2021/C 391/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van Cassatie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: FU, DRV Intertrans BV

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας την έννοια ότι: — στις περιπτώσεις που οι αρχές του κράτους μέλους που εξέδωσε πιστοποιητικά Α1, κατόπιν αιτήματος των αρχών του κράτους μέλους απασχόλησης για αναδρομική ανάκληση των ως άνω πιστοποιητικών, περιορίζονται στην προσωρινή ανάκληση αυτών και στη γνωστοποίηση ότι τα πιστοποιητικά δεν έχουν πλέον δεσμευτική ισχύ, ούτως ώστε να είναι δυνατή η συνέχιση της ποινικής διαδικασίας στο κράτος μέλος απασχόλησης, το δε κράτος μέλος που εξέδωσε τα πιστοποιητικά Α1 πρόκειται να λάβει οριστική απόφαση μόνον αφού ολοκληρωθεί με ισχύ δεδικασμένου η ανωτέρω ποινική διαδικασία, δεν ισχύει πλέον το απορρέον από τα πιστοποιητικά Α1 τεκμήριο ότι οι εμπλεκόμενοι εργαζόμενοι έχουν υπαχθεί νομίμως στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης του ως άνω κράτους μέλους έκδοσης των πιστοποιητικών και τα εν λόγω πιστοποιητικά Α1 δεν είναι πλέον δεσμευτικά για τις αρχές του κράτους μέλους απασχόλησης, — εάν η απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα είναι αρνητική: δύνανται οι αρχές του κράτους μέλους απασχόλησης, υπό το φως της νομολογίας του Δικαστηρίου, να μη λάβουν υπόψη τα επίμαχα πιστοποιητικά Α1 λόγω απάτης;

2)

Έχουν το άρθρο 13, παράγραφος 1, στοιχείο β', περίπτωση i, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', και το άρθρο 11, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1071/2009 (3) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων όσον αφορά τους όρους που πρέπει να πληρούνται για την άσκηση του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα και για την κατάργηση της οδηγίας 96/26/ΕΚ του Συμβουλίου, καθώς και το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1072/2009 (4) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, για τους κοινούς κανόνες πρόσβασης στην αγορά διεθνών οδικών εμπορευματικών μεταφορών, την έννοια ότι από το γεγονός ότι επιχείρηση που αποκτά άδεια οδικών μεταφορών σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1071/2009 και του κανονισμού (ΕΚ) 1072/2009 και συνεπώς πρέπει να έχει πραγματικό και σταθερό τόπο εγκατάστασης στο κράτος μέλος αυτό, κατ’ ανάγκη συνάγεται ότι με τον τρόπο αυτόν καταδεικνύεται αναμφισβήτητα ότι η εν λόγω επιχείρηση έχει, όσον αφορά τον καθορισμό του εφαρμοστέου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, την έδρα της, κατά την έννοια του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004, στο εν λόγω κράτος μέλος και ότι δεσμεύονται από τη διαπίστωση αυτή οι αρχές του κράτους μέλους απασχόλησης;

---

(1)  ΕΕ 2009, L 284, σ. 1.

(2)  ΕΕ 2004, L 166, σ. 1.

(3)  ΕΕ 2009, L 300, σ. 51.

(4)  ΕΕ 2009, L 300, σ. 72.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Craiova (Ρουμανία) στις 14 Ιουλίου 2021 — RS

(Υπόθεση C-430/21)

(2021/C 391/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Craiova

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Καταγγέλλων: RS

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιβαίνει στην αρχή της ανεξαρτησίας των δικαστών, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 2 ΣΕΕ και με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εθνική διάταξη όπως το άρθρο 148, παράγραφος 2, του Constituția României (Συντάγματος της Ρουμανίας), στο πλαίσιο της ερμηνείας που δόθηκε από το Curtea Constituțională (Συνταγματικό Δικαστήριο, Ρουμανία) με την 390/2021 απόφασή του, κατά την οποία τα εθνικά δικαστήρια δεν είναι αρμόδια να εξετάζουν τη συμβατότητα εθνικής διάταξης η οποία έχει κριθεί συνταγματική με απόφαση του Curtea Constituțională (Συνταγματικού Δικαστηρίου) προς τις διατάξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

2)

Αντιβαίνει στην αρχή της ανεξαρτησίας των δικαστών, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 2 ΣΕΕ και με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εθνική διάταξη όπως το άρθρο 99, στοιχείο ș, του ρουμανικού legea nr. 303/2004 privind statutul judecătorilor și procurorilor (νόμου 303/2004 περί του καθεστώτος των δικαστών και των εισαγγελέων), η οποία επιτρέπει την κίνηση πειθαρχικής διαδικασίας και την επιβολή πειθαρχικών κυρώσεων σε βάρος δικαστή λόγω μη τήρησης απόφασης του Curtea Constituțională (Συνταγματικού Δικαστηρίου), στην περίπτωση στην οποία αυτός καλείται να αναγνωρίσει την κατά προτεραιότητα εφαρμογή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με το σκεπτικό απόφασης του Curtea Constituțională (Συνταγματικού Δικαστηρίου), εθνική διάταξη η οποία στερεί από τον εν λόγω δικαστή τη δυνατότητα να εφαρμόσει απόφαση του ΔΕΕ η οποία κατά την κρίση του υπερισχύει;

3)

Αντιβαίνουν στην αρχή της ανεξαρτησίας των δικαστών, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 2 ΣΕΕ και με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εθνικές δικαστικές πρακτικές οι οποίες απαγορεύουν στον δικαστή, επ’ απειλή πειθαρχικών κυρώσεων, να εφαρμόζει τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ποινικές διαδικασίες, όπως η διαφορά με αντικείμενο την εύλογη διάρκεια ποινικής διαδικασίας, η οποία ρυθμίζεται από το άρθρο 4881 του ρουμανικού Codul de procedură penală (Κώδικα Ποινικής Δικονομίας);

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 16 Ιουλίου 2021 — Liberty Lines SpA κατά Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti

(Υπόθεση C-437/21)

(2021/C 391/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Liberty Lines SpA

Εφεσίβλητο: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιτίθεται στο δίκαιο [της Ένωσης], και ιδίως στις αρχές της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών και του ευρύτερου δυνατού ανταγωνισμού στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων, εθνική ρύθμιση όπως το άρθρο 47, παράγραφος 11 bis, της πράξης νομοθετικού περιεχομένου αριθ. 50 της 24ης Απριλίου 2017, η οποία κυρώθηκε με τον νόμο αριθ. 96 της 21ης Ιουνίου 2017, η οποία:

—

εξισώνει ή τουλάχιστον καθιστά δυνατή την εξίσωση διά νόμου της ταχείας θαλάσσιας μεταφοράς επιβατών μεταξύ των λιμένων της Μεσσήνης και του Ρέτζιο Καλάμπρια με τη θαλάσσια σιδηροδρομική μεταφορά μεταξύ της χερσονήσου και της Σικελίας, η οποία αναφέρεται στο άρθρο 2, στοιχείο e), του decreto del Ministero dei trasporti e della navigazione n. 138 T del 31 ottobre 2000 (διατάγματος αριθ. 138 T του Υπουργείου Μεταφορών και Ναυσιπλοΐας, της 31ης Οκτωβρίου 2000)·

—	δημιουργεί ή είναι εκ πρώτης όψεως κατάλληλη για τη δημιουργία αποκλειστικού δικαιώματος υπέρ της Rete ferroviaria italiana S.p.a. σχετικά με την υπηρεσία θαλάσσιας σιδηροδρομικής σύνδεσης, επίσης με τη χρήση ταχύπλοων ναυτικών μέσων μεταξύ Σικελίας και χερσονήσου;

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Ιουλίου 2021 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο πενταμελές τμήμα) στις 5 Μαΐου 2021 στην υπόθεση T-611/18, Pharmaceutical Works Polpharma κατά EMA

(Υπόθεση C-438/21 P)

(2021/C 391/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Haasbeek, S. Bourgois, A. Sipos)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Pharmaceutical Works Polpharma S.A., Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ), Biogen Netherlands BV

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή ακυρώσεως· και

—	να καταδικάσει την Pharmaceutical Works Polpharma S.A. στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα αναίρεση βάλλει κατά των σκέψεων 181-218, 224-238, 248-265, 273-275, 280-282, 288, 289 και 292 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, κατά των συμπερασμάτων που περιέχονται στις σκέψεις 295, 296 και κατά του διατακτικού της.

Η Επιτροπή προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως:

1.

Το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά, με αποτέλεσμα την προδήλως εσφαλμένη νομική εκτίμησή του, καθόσον θεμελίωσε τον συλλογισμό που διατυπώνεται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στην αναληθή παραδοχή ότι η Fumaderm αξιολογήθηκε από το γερμανικό Bundesinstitut für Arzneimittel und Mediczinprodukte (BfArM) για πρώτη και μόνη φορά το 1994.

2.

Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/83 (1), όπως ερμηνεύεται από τη νομολογία του Δικαστηρίου, απαιτώντας –ως μέρος της αξιολόγησης από τον EMA και την Επιτροπή του κατά πόσον δύο φαρμακευτικά προϊόντα εμπίπτουν στην ίδια γενική άδεια κυκλοφορίας– αξιολόγηση (εκ νέου) της ποιοτικής σύνθεσης, από πλευράς δραστικών ουσιών, του αρχικού φαρμακευτικού προϊόντος. Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο μη συννόμως ενέταξε στο πλαίσιο της αξιολόγησης της γενικής άδειας κυκλοφορίας μια αξιολόγηση που αποτελεί μέρος της διαδικασίας χορήγησης άδειας κυκλοφορίας του αρχικού φαρμακευτικού προϊόντος. Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο μη συννόμως δημιούργησε δύο αποκλίνουσες έννοιες περί γενικής άδειας κυκλοφορίας, εξαρτώμενες από το κατά πόσον η αξιολόγηση της αρχικής άδειας κυκλοφορίας διεξάγεται από την Επιτροπή και τον EMA ή από εθνική αρμόδια αρχή.

3.

Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το καθεστώς αποκεντρωμένης εφαρμογής της φαρμακευτικής νομοθεσίας της Ένωσης όπως καθιερώνεται στον κανονισμό 726/2004 (2) και την οδηγία 2001/83, την αρχή της δοτής αρμοδιότητας και την αρχή της επικουρικότητας, όπως καθιερώνονται στο άρθρο 5 ΣΕΕ, την αρχή της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, καθώς και τα άρθρα 6, παράγραφος 1, 30 και 31 της οδηγίας 2001/83, και τα άρθρα 57, παράγραφος 1, και 60 του κανονισμού 726/2004, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Επιτροπή και ο EMA έχουν την αρμοδιότητα και την υποχρέωση –εντός του πλαισίου αξιολόγησης του κατά πόσον δύο φαρμακευτικά προϊόντα εμπίπτουν στην ίδια γενική άδεια κυκλοφορίας– να διεξαγάγουν επαναξιολόγηση ή επαλήθευση της προηγούμενης αξιολόγησης που διεξήχθη από εθνική αρμόδια αρχή της ποιοτικής σύνθεσης, από πλευράς δραστικών ουσιών, ενός εξ αυτών των αρχικών φαρμακευτικών προϊόντων.

4.	Το Γενικό Δικαστήριο υπερέβη τα όρια του δικαιοδοτικού ελέγχου καθόσον υποκατέστησε με τη δική του επιστημονική αξιολόγηση την αξιολόγηση των αρμόδιων ρυθμιστικών αρχών.

---

(1)  Οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (ΕΕ 2001, L 311, σ. 67).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 726 /2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 31ης Μαρτίου 2004 για τη θέσπιση κοινοτικών διαδικασιών χορήγησης άδειας και εποπτείας όσον αφορά τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη και για κτηνιατρική χρήση και για τη σύσταση Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΕ 2004, L 136, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Ιουλίου 2021 η Biogen Netherlands BV κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο πενταμελές τμήμα) στις 5 Μαΐου 2021 στην υπόθεση T-611/18, Pharmaceutical Works Polpharma κατά EMA

(Υπόθεση C-439/21 P)

(2021/C 391/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Biogen Netherlands BV (εκπρόσωπος: C. Schoonderbeek, advocaat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Pharmaceutical Works Polpharma S.A., Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA), Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να δεχθεί την αίτηση αναιρέσεως·

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως το άρθρο 277 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν δέχτηκε ότι η ένσταση έλλειψης νομιμότητας κατά της απόφασης της Επιτροπής, της 30ής Ιανουαρίου 2014, περί χορήγησης άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος Tecfidera ήταν απαράδεκτη, διότι η εν λόγω απόφαση μπορούσε να προβληθεί ευθέως μόνον από την Polpharma, καθόσον πρόκειται για κανονιστική πράξη που δεν συνεπάγεται μέτρα εφαρμογής και αφορούσε την Polpharma άμεσα.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: κατά την αξιολόγηση της ένστασης έλλειψης νομιμότητας, το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένως την έννοια της «γενικής άδειας κυκλοφορίας» που προβλέπεται στο άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/83/ΕΚ (1).

Τρίτος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως τις νομικές απαιτήσεις για την άδεια συνδυασμού φαρμακευτικών προϊόντων το 1994 και δεν αναγνώρισε την ανανέωση της άδειας της Fumaderm το 2013 κατά την εξέταση του ζητήματος.

Τέταρτος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένως την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης αξιολογήσεων και αποφάσεων που εκδίδονται από τις εθνικές αρχές καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, στην προκειμένη περίπτωση, η αρχή αυτή δεν ίσχυε για τον EMA και την Επιτροπή.

Πέμπτος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως τα ισχύοντα περί της έκτασης δικαστικού ελέγχου, καθόσον προχώρησε στη δική του αξιολόγηση των επιστημονικών δεδομένων του φακέλου.

---

(1)  Οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (ΕΕ 2001, L 311, σ. 67).

Αναίρεση που άσκησε στις 15 Ιουλίου 2021 ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο πενταμελές τμήμα) στις 5 Μαΐου 2021 στην υπόθεση T-611/18, Pharmaceutical Works Polpharma κατά EMA

(Υπόθεση C-440/21 P)

(2021/C 391/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) (εκπρόσωποι: S. Marino, Σ. Δρόσος, H. Kerr)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Pharmaceutical Works Polpharma S.A., Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Biogen Netherlands BV

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την αίτηση ακυρώσεως στην υπόθεσηT-611/18· και

—	να διατάξει την πρωτοδίκως προσφεύγουσα να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα σχετικά με την υπόθεση T-611/18 καθώς και σχετικά με την παρούσα διαδικασία.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο EMA προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, ο EMA προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε διπλή πλάνη καθόσον δεν συνήγαγε από την πρόσφατη ανανέωση της άδειας κυκλοφορίας στην αγορά για φαρμακευτικό προϊόν που προέκυψε από συνδυασμό προϊόντων ότι η εν λόγω ανανέωση έπρεπε να εγκριθεί λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων που υφίστανται κατά τον χρόνο ανανέωσης της άδειας και των ρυθμιστικών προτύπων που ισχύουν κατά τον ίδιο χρόνο.

2.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ο EMA προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη, καθόσον έκρινε ότι ο EMA και η Επιτροπή επιτελούν ειδική λειτουργία βάσει της οποίας η Επιτροπή οφείλει να ελέγξει το θεραπευτικό αποτέλεσμα μίας εκ των δραστικών ουσιών ενός φαρμακευτικού συνδυασμένου που διαθέτει εθνική άδεια κυκλοφορίας, όταν επαληθεύει τα δικαιώματα προστασίας δεδομένων σχετικά με μια κεντρικά αδειοδοτημένη μονοθεραπεία που περιέχει μία εκ των δραστικών ουσιών του συνδυασμένου προϊόντος.

3.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο EMA προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 6, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, της οδηγίας 2001/83/ΕΚ (1), καθόσον έκρινε ότι ο έλεγχος της γενική άδειας κυκλοφορίας περιλαμβάνει επαλήθευση, εκ μέρους της Επιτροπής, του θεραπευτικού αποτελέσματος μιας εκ των δραστικών ουσιών ενός εθνικώς αδειοδοτημένου συνδυασμένου προϊόντος.

4.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, ο EMA προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπερέβη τα όρια της εξουσίας του δικαστικού του ελέγχου, καθόσον προέβη σε εκ νέου αξιολόγηση ορισμένων επιστημονικών στοιχείων και καθόσον προσήψε στην Επιτροπή ότι δεν διερεύνησε τις φερόμενες αμφιβολίες περί των εν λόγω επιστημονικών στοιχείων.

---

(1)  Οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (ΕΕ 2001, L 311, σ. 67).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Den Haag, zittingsplaats ‘s-Hertogenbosch (Κάτω Χώρες) στις 23 Ιουλίου 2021 — E, F κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

(Υπόθεση C-456/21)

(2021/C 391/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Den Haag, zittingsplaats ‘s-Hertogenbosch

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: E, F

Καθού: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο δ', της οδηγίας 2011/95 (1) την έννοια ότι οι κανόνες, οι αξίες και οι τρόποι συμπεριφοράς του δυτικού πολιτισμού που υιοθετούν οι υπήκοοι τρίτων χωρών κατά τη διαμονή τους στην επικράτεια κράτους μέλους, δια της πλήρους συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή επί σημαντικό μέρος της περιόδου της ζωής τους κατά την οποία διαμορφώνεται η ταυτότητά τους, πρέπει να θεωρούνται ως κοινό ιστορικό παρελθόν το οποίο δεν μπορεί να μεταβληθεί ή ως χαρακτηριστικά τόσο θεμελιώδους σημασίας για την ταυτότητα, ώστε ένα πρόσωπο να μην πρέπει να αναγκάζεται να τα αποκηρύξει;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει οι υπήκοοι τρίτων χωρών οι οποίοι έχουν, για οιονδήποτε λόγο, υιοθετήσει κανόνες και αξίες του δυτικού πολιτισμού λόγω πραγματικής διαμονής σε κράτος μέλος κατά την περίοδο της ζωής τους κατά την οποία διαμορφώνεται η ταυτότητά τους, να θεωρούνται ως «μέλη ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας» κατά την έννοια του άρθρου 10, παράγραφος 1, στοιχείο δ', της οδηγίας 2011/95; Πρέπει το ζήτημα αν υφίσταται «ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα που έχει ιδιαίτερη ταυτότητα στην οικεία χώρα» να εξετάζεται από τη σκοπιά του κράτους μέλους ή πρέπει η φράση αυτή να ερμηνεύεται, σε συνδυασμό με το άρθρο 10, παράγραφος 2, της οδηγίας 2011/95, υπό την έννοια ότι έχει καθοριστική σημασία η δυνατότητα του αλλοδαπού να αποδείξει ότι θεωρείται στη χώρα καταγωγής ως μέλος ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή ότι στην χώρα αυτή, εν πάση περιπτώσει, του αποδίδονται τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά; Συνάδει με το άρθρο 10 της οδηγίας 2011/95 σε συνδυασμό με την αρχή της μη επαναπροώθησης και με το δικαίωμα ασύλου η απαίτηση κατά την οποία η αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα δύναται να στηριχθεί στη δυτικοποίηση μόνον εάν αυτή έχει θρησκευτικό ή πολιτικό υπόβαθρο;

3)

Συνάδει με το δίκαιο της Ένωσης και ειδικότερα με το άρθρο 24, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) σε συνδυασμό με το άρθρο 51, παράγραφος 1, του Χάρτη, εθνική νομική πρακτική κατά την οποία, στο πλαίσιο της εξετάσεως αιτήσεως διεθνούς προστασίας, η αρμόδια αρχή σταθμίζει το μείζον συμφέρον του παιδιού, χωρίς προηγουμένως να το προσδιορίζει (ή να αναθέτει τον προσδιορισμό του) κατά τρόπο συγκεκριμένο (σε κάθε διαδικασία); Διαφέρει η απάντηση στο ερώτημα αυτό εάν το κράτος μέλος πρέπει να εξετάσει αίτηση χορηγήσεως άδειας διαμονής βάσει των εκ του νόμου προβλεπόμενων λόγων οφείλει και να αποφανθεί επί της εν λόγω αιτήσεως λαμβάνοντας υπόψη το μείζον συμφέρον του παιδιού;

4)

Με ποιον τρόπο και σε ποιο στάδιο της εξετάσεως μιας αιτήσεως διεθνούς προστασίας πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και να σταθμίζεται το μείζον συμφέρον του παιδιού, ιδίως η βλάβη που έχει υποστεί ανήλικος λόγω μακράς πραγματικής διαμονής σε κράτος μέλος, υπό το πρίσμα του άρθρου 24, παράγραφος 2, του Χάρτη; Ασκεί, συναφώς, επιρροή το αν η πραγματική αυτή διαμονή ήταν νόμιμη; Έχει σημασία για τη στάθμιση του μείζονος συμφέροντος του παιδιού, στο πλαίσιο της εν λόγω εξετάσεως, το αν το κράτος μέλος αποφάνθηκε επί της αιτήσεως διεθνούς προστασίας εντός της προβλεπόμενης από το δίκαιο της Ένωσης προθεσμίας για την έκδοση σχετικής αποφάσεως, το αν δεν τηρήθηκε υποχρέωση επιστροφής επιβληθείσα σε προγενέστερο χρόνο και το αν το κράτος μέλος δεν προέβη στην απομάκρυνση μετά την έκδοση αποφάσεως περί επιστροφής και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατέστη δυνατή η συνέχιση της πραγματικής διαμονής του ανηλίκου στο εν λόγω κράτος μέλος;

5)

Συνάδει με το δίκαιο της Ένωσης, λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 7 του Χάρτη σε συνδυασμό με το άρθρο 24, παράγραφος 2, του Χάρτη, εθνική νομική πρακτική κατά την οποία οι αρχικές αιτήσεις διεθνούς προστασίας διαφέρουν από τις μεταγενέστερες αιτήσεις, καθόσον οι εκ του νόμου προβλεπόμενοι λόγοι δεν λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο των μεταγενέστερων αιτήσεων διεθνούς προστασίας;

---

(1)  Οδηγία 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας (ΕΕ 2011, L 337, σ. 9).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Supreme Court (Ιρλανδία) στις 3 Αυγούστου 2021 — Ποινική διαδικασία κατά SN και SD. Λοιποί διάδικοι: Governor of Cloverhill Prison, Ireland, Attorney General, Governor of Mountjoy prison

(Υπόθεση C-479/21)

(2021/C 391/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Supreme Court

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

SN και SD

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Μπορούν οι διατάξεις της Συμφωνίας αποχώρησης, οι οποίες προβλέπουν τη συνέχιση του καθεστώτος του ΕΕΣ (1) αναφορικά με το Ηνωμένο Βασίλειο κατά τη μεταβατική περίοδο που προβλέπεται από την εν λόγω Συμφωνία, να θεωρηθούν ότι δεσμεύουν την Ιρλανδία, λαμβανομένου υπόψη του σημαντικού περιεχομένου τους για τον ΧΕΑΔ (2)· και

2)	Μπορούν οι διατάξεις της Συμφωνίας εμπορίου και συνεργασίας, οι οποίες προβλέπουν τη συνέχιση του καθεστώτος του ΕΕΣ αναφορικά με το Ηνωμένο Βασίλειο μετά τη σχετική μεταβατική περίοδο, να θεωρηθούν ότι δεσμεύουν την Ιρλανδία, λαμβανομένου υπόψη του σημαντικού περιεχομένου τους για τον ΧΕΑΔ;

---

(1)  Eυρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης.

(2)  Χώρο Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Supreme Court (Ιρλανδία) στις 3 Αυγούστου 2021 — W O, J L κατά Minister for Justice and Equality

(Υπόθεση C-480/21)

(2021/C 391/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Supreme Court

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: W O, J L

Αναιρεσίβλητη: Minister for Justice and Equality

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Πρέπει να εφαρμοστεί το κριτήριο που διατυπώθηκε στην απόφαση LM (1) και επιβεβαιώθηκε στην υπόθεση L και P (2) στην περίπτωση που υφίσταται πραγματικός κίνδυνος να δικαστούν οι υποθέσεις των αναιρεσειόντων ενώπιον δικαστηρίων τα οποία δεν έχουν συσταθεί νομίμως;

2)

Πρέπει να εφαρμοστεί το κριτήριο που διατυπώθηκε στην απόφαση LM και επιβεβαιώθηκε στην υπόθεση L και P στην περίπτωση που πρόσωπο το οποίο σκοπεύει να αντιταχθεί σε αίτηση υποβληθείσα σε σχέση με ΕΕΣ δεν είναι σε θέση να πληροί το εν λόγω κριτήριο καθόσον δεν είναι δυνατό κατά τον κρίσιμο χρόνο να διαπιστωθεί η σύνθεση των δικαστηρίων ενώπιον του οποίου θα δικαστεί η υπόθεσή του λόγω τυχαίας κατανομής των υποθέσεων;

3)

Συνιστά η έλλειψη αποτελεσματικού ενδίκου βοηθήματος προς αμφισβήτηση της νομιμότητας της διαδικασίας διορισμού των δικαστών στην Πολωνία, υπό περιστάσεις κατά τις οποίες προκύπτει ότι οι αναιρεσείοντες δεν είναι σε θέση κατά τον κρίσιμο χρόνο να αποδείξουν ότι τα δικαστήρια ενώπιον των οποίων θα δικαστούν οι υποθέσεις τους αποτελούνται από μη νομίμως διορισθέντες δικαστές, προσβολή της ουσίας του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη η οποία επιβάλλει στο κράτος εκτέλεσης να αρνηθεί την παράδοση των αναιρεσειόντων;

---

(1)  Υπόθεση C-216/18 PPU, ECLI:EU:C:2018:586.

(2)  Υποθέσεις C-354/20 PPU και C-412/20 PPU, ECLI:EU:C:2020:1033.

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Αυγούστου 2021 η Health Information Management (HIM) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δέκατο τμήμα) στις 9 Ιουνίου 2021 στην υπόθεση T-235/19, Health Information Management (HIM) κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-500/21 P)

(2021/C 391/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Health Information Management (HIM) (εκπρόσωπος: P. Zeegers, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη· κατά συνέπεια

—	να αναιρέσει τις σκέψεις 93 έως 97 και 117 έως 185 της από 9 Ιουνίου 2021 αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση T-235/19, Health Information Management κατά Επιτροπής·

—	να αναιρέσει τα σημεία 1, 2, 3 και 5 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως·

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί του αιτήματος που υπέβαλε η αναιρεσείουσα με την από 4 Απριλίου 2019 προσφυγή-αγωγή της·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των εξόδων, περιλαμβανομένων των εξόδων και της αμοιβής του δικηγόρου της αναιρεσείουσας, των οποίων το ποσό ανέρχεται, σύμφωνα με προσωρινό υπολογισμό, σε 15 000 ευρώ πλέον ΦΠΑ.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η Health Information Management προβάλλει τρεις λόγους: (i) προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως που κατοχυρώνονται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων· (ii) παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως δυνάμει του άρθρου 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ· και (iii) παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 272 ΣΛΕΕ και, κατά συνέπεια, παραβίαση των αρχών της αμεροληψίας και της αναλογικότητας.

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουλίου 2021 — CCPL κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-130/21 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά των συσκευασιών τροφίμων για λιανική πώληση - Απόφαση για την επιβολή προστίμου - Χρηματοοικονομική εγγύηση - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό του ύψους των προστίμων - Ικανότητα εισφοράς - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Έλλειψη fumus boni juris)

(2021/C 391/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αιτούσες: CCPL — Consorzio Cooperative di Produzione e Lavoro SC (Reggio Emilia, Ιταλία), Coopbox Group SpA (Bibbiano, Ιταλία), Coopbox Eastern s.r.o. (Nové Mesto nad Váhom, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: E. Cucchiara και E. Rocchi, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Rossi και T. Baumé)

Αντικείμενο

Αίτηση βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ για την αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως C(2020) 8940 final της Επιτροπής, της 17ης Δεκεμβρίου 2020, για την αντικατάσταση των προστίμων που επιβλήθηκαν με την απόφαση C(2015) 4336 final της Επιτροπής, της 24ης Ιουνίου 2015, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ όσον αφορά την CCPL — Consorzio Cooperative di Produzione e Lavoro SC, Coopbox Group SpA και Coopbox Eastern s.r.o. (υπόθεση AT.39563 — Συσκευασίες τροφίμων για λιανική πώληση), κατά το μέτρο που επιβάλλει στις αιτούσες να παράσχουν χρηματοοικονομική εγγύηση ή να προβούν στην προσωρινή καταβολή του ποσού των επιβληθέντων προστίμων.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουλίου 2021 — Aloe Vera of Europe κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-189/21 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Κανονισμός (ΕΚ) 1925/2006 - Απαγορευμένες ουσίες, ουσίες με περιορισμό χρήσης ή ουσίες υπό κοινοτική διερεύνηση - Κανονισμός (ΕΕ) 2021/468 - Απαγόρευση των παρασκευασμάτων από φύλλα του είδους Aloe που περιέχουν παράγωγα του υδροξυανθρακενίου - Αίτηση αναστολής εκτέλεσης - Έλλειψη επείγοντος)

(2021/C 391/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούσα: Aloe Vera of Europe BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: B. Van Vooren, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: W. Farrell και B. Rous Demiri)

Αντικείμενο

Αίτηση βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ με την οποία ζητείται η αναστολή εκτέλεσης του κανονισμού (ΕΕ) 2021/468 της Επιτροπής, της 18ης Μαρτίου 2021, για την τροποποίηση του παραρτήματος ΙΙΙ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1925/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά είδη φυτών που περιέχουν παράγωγα του υδροξυανθρακενίου (ΕΕ 2021, L 96, σ. 6), για χρονικό διάστημα εννέα μηνών από την ημερομηνία έκδοσης της παρούσας διάταξης.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Ιουλίου 2021 — Alliance française de Bruxelles-Europe κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-285/21 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών - Παροχή υπηρεσιών γλωσσικής κατάρτισης - Αίτηση λήψεως προσωρινών μέτρων - Έλλειψη επείγοντος)

(2021/C 391/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αιτούντες: Alliance française de Bruxelles Europe (Βρυξέλλες, Βέλγιο), και 7 άλλοι αιτούντες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα της διατάξεως (εκπρόσωπος: E. van Nuffel d’Heynsbroeck, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Araujo Arce και M. Ilkova)

Αντικείμενο

Αίτηση βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ με την οποία ζητείται, αφενός, η αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 19ης Απριλίου 2021 να αναθέσει το τμήμα αριθ. 4 (Παροχή υπηρεσιών διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας) της συμβάσεως που αφορά τη σύναψη συμφωνιών-πλαισίων σχετικών με την παροχή υπηρεσιών διδασκαλίας ξένων γλωσσών στο προσωπικό των οργάνων, οργανισμών και υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (HR/2020/OP/0014), κατατάσσοντας τον όμιλο CLL Centre de Langues — Allingua στην πρώτη θέση και τον όμιλο Alliance Europe Multilingue, που απαρτίζεται από τους αιτούντες, στη δεύτερη θέση και, αφετέρου, η λήψη οιουδήποτε άλλου προσωρινού μέτρου κριθεί πρόσφορο από το Γενικό Δικαστήριο.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή-αγωγή της 20ής Ιουλίου 2021 — TM κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-440/21)

(2021/C 391/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: TM (εκπρόσωποι: L. Levi και A. Champetier, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής της 15ης Δεκεμβρίου 2020, με την οποία διορίστηκε η P., αντί του προσφεύγοντος-ενάγοντος, στη θέση του γενικού διευθυντή της ΓΔ Πληροφοριακών Συστημάτων·

—	να ακυρώσει, εάν κριθεί αναγκαίο, την απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής της 11ης Μαΐου 2021, με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση που υπέβαλε ο προσφεύγων-ενάγων κατά της αποφάσεως περί μη διορισμού του·

—	να επιδικάσει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα αποζημίωση για την υλική ζημία που αυτός υπέστη συνεπεία της αποφάσεως της 15ης Δεκεμβρίου 2020, ύψους 73 679,47 ευρώ·

—	να επιδικάσει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που αυτός υπέστη, συμβολικής αξίας ενός ευρώ.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής του, ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει τρεις λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παράβαση του άρθρου 8α, στοιχείο γ', του κανονισμού προσωπικού, και των άρθρων 1α.1.1 (β), 1α.2.1.1 και 1α.2.6.1 του κανονισμού προσωπικού, καθώς και παράβαση της προκηρύξεως κενής θέσεως και προσβολή του συμφέροντος της υπηρεσίας.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παρατυπία της διαδικασίας προσλήψεως 2020-2738- EXT λόγω παραβάσεως του άρθρου 1α.3.1.2 § 4 του κανονισμού προσωπικού και καταχρήσεως εξουσίας.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 1α.2.7.9, 1α.2.7.10 και 1α.2.7.11 του κανονισμού προσωπικού, έλλειψη αιτιολογίας και παραβίαση της αρχής χρηστής διοικήσεως.

Προσφυγή της 2ας Αυγούστου 2021 — Coulter Ventures κατά EUIPO — iWeb (R)

(Υπόθεση T-457/21)

(2021/C 391/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Coulter Ventures LLC (Columbus, Οχάιο, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: R. Dissmann, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: iWeb GmbH (Βερολίνο, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης R — Υπ’ αριθ. 13 750 849 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 2ας Ιουνίου 2021 στην υπόθεση R 2789/2019-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα περιλαμβανομένων των εξόδων της προσφεύγουσας κατά τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 6ης Αυγούστου 2021 — Γαλλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-475/21)

(2021/C 391/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: F. Alabrune, T. Stéhelin, A-L. Desjonquères, G. Bain)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει εν μέρει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2021/988 της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2021, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), με την οποία εφαρμόζεται διόρθωση ύψους 45 869 990,19 ευρώ όσον αφορά την «Προαιρετική συνδεδεμένη στήριξη», βάσει των αιτιολογιών «Μέτρο 24 — Έτος υποβολής αιτήσεων 2017 (οικονομικό έτος 2018)» και «Μέτρο 24 — Έτος υποβολής αιτήσεων 2017 (οικονομικό έτος 2019)», για τις χρήσεις 2018 και 2019·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει ένα μόνο λόγο κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως.

Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο λόγω εσφαλμένης ερμηνείας του άρθρου 52, παράγραφος 2, του κανονισμού 1307/2013 (1), κρίνοντας ότι τα όσπρια που καλλιεργούνται αναμεμειγμένα με αγρωστώδη δεν μπορούσαν να είναι επιλέξιμα για καθεστώς προαιρετικής συνδεδεμένης στήριξης.

Πρώτον, το άρθρο 52, παράγραφος 2, του κανονισμού 1307/2013 επιτρέπει στα κράτη μέλη να εισαγάγουν καθεστώς συνδεδεμένης στήριξης για όλες τις συνήθεις και καθιερωμένες πρακτικές εντός κράτους μέλους στον τομέα των πρωτεϊνούχων καλλιεργειών, ο οποίος αφορά τα όσπρια που καλλιεργούνται λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς τους σε πρωτεΐνες.

Δεύτερον, το άρθρο 52, παράγραφος 2, του κανονισμού 1307/2013 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ο τομέας των πρωτεϊνούχων καλλιεργειών περιλαμβάνει την πρακτική, που συνηθίζεται ιδίως στη Γαλλία, της καλλιέργειας μιγμάτων που αποτελούνται κυρίως από όσπρια για ζωοτροφές μαζί με αγρωστώδη.

Επομένως, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε, εκδίδοντας την προσβαλλόμενη απόφαση, ότι η καλλιέργεια μιγμάτων που αποτελούνται κυρίως από όσπρια για ζωοτροφές μαζί με αγρωστώδη δεν είναι επιλέξιμη για την προαιρετική συνδεδεμένη στήριξη του άρθρου 52 του κανονισμού 1307/2013.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 1307/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, περί θεσπίσεως κανόνων για άμεσες ενισχύσεις στους γεωργούς βάσει καθεστώτων στήριξης στο πλαίσιο της Κοινής γεωργικής πολιτικής και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 637/2008 και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 73/2009 του Συμβουλίου (ΕΕ 2013, L 347, σ. 608).

Προσφυγή της 6ης Αυγούστου 2021 — TransnetBW κατά ACER

(Υπόθεση T-476/21)

(2021/C 391/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TransnetBW GmbH (Στουτγάρδη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: T. Burmeister και P. Kistner, δικηγόροι)

Καθού: Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του συμβουλίου προσφυγών του ACER της 28ης Μαΐου 2021 στην υπόθεση αριθ. A-001-2021 (ενοποιημένο κείμενο) όσον αφορά προσφυγή κατά της αποφάσεως του ACER αριθ. 30/2020 σχετικά με τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής για την περιφέρεια υπολογισμού δυναμικότητας Core (προσβαλλόμενη απόφαση)·

—	να καταδικάσει τον ACER στα δικαστικά έξοδα της TransnetBW GmbH.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ο παράνομος χαρακτήρας του πεδίου εφαρμογής της μεθοδοδολογίας επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής όπως αυτή επιβεβαιώθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση. Η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής, όπως επιβεβαιώθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, επεκτείνει κατά τρόπο παράνομο την εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» στην κατανομή του κόστους των διορθωτικών μέτρων που ελήφθησαν για το σύνολο σχεδόν των στοιχείων του δικτύου μεταφοράς στην περιφέρεια υπολογισμού δυναμικότητας Core, μολονότι πρόκειται για κατά νόμο εξαίρεση από τη γενική υποχρέωση των ιδιοκτητών δικτύου να διατηρούν και να επεκτείνουν τα δίκτυά τους σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς (αρχή «ο ιδιοκτήτης πληρώνει»).

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ο παράνομος χαρακτήρας του ορισμού ενός κοινού κατωτάτου ορίου βροχοειδών ροών ύψους 10 % στη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής, όπως επιβεβαιώθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση. Ο ACER δεν ήταν αρμόδιος να καθορίσει ένα κοινό κατώτατο όριο βροχοειδών ροών και το συμβούλιο προσφυγών του ACER δεν ήταν αρμόδιο να το επικυρώσει. Το εν λόγω κατώτατο όριο ορίστηκε σε 10 %, επίπεδο το οποίο είναι πολύ χαμηλό και βασίζεται σε ανεπαρκή και αμφισβητούμενα δεδομένα.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ο παράνομος χαρακτήρας της επιβολής κυρώσεων για βροχοειδείς ροές πάνω από το κατώτατο όριο. Η επιβολή κυρώσεων για βροχοειδείς ροές πάνω από το κατώτατο όριο εν συγκρίσει με τις εσωτερικές ροές στερείται νομικής βάσεως και είναι αντίθετη προς την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων καθώς και την αρχή της αναλογικότητας, ενώ δημιουργεί στρεβλά κίνητρα.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι το συμβούλιο προσφυγών του ACER παρανόμως προέβη σε περιορισμένη μόνον εξέταση των σύνθετων τεχνικών και οικονομικών εκτιμήσεων στις οποίες όφειλε να προβεί ο ACER στο πλαίσιο της διαδικασίας εγκρίσεως της μεθοδολογίας επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής, γεγονός το οποίο συνιστά παράβαση του βαθμού έντασης του ελέγχου στον οποίο οφείλει να προβεί το συμβούλιο προσφυγών του ACER όπως αυτός προσδιορίστηκε από το Γενικό Δικαστήριο με την απόφαση της 18ης Νοεμβρίου 2020, Aquind κατά ACER, T-735/18).

Προσφυγή-αγωγή της 9ης Αυγούστου 2021 — British Airways κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-480/21)

(2021/C 391/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: British Airways plc (Harmondsworth, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: A. Lyle-Smythe και R. O’Donoghue, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει αμελλητί το ποσό των τόκων υπερημερίας, ήτοι τόκους υπερημερίας επί του ποσού των 104 040 000 ευρώ, με το επιτόκιο αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ, προσαυξημένο κατά 3,5 εκατοστιαίες μονάδες, για το χρονικό διάστημα από τις 14 Φεβρουαρίου 2011 έως τις 8 Φεβρουαρίου 2016 (μείον το ποσό το οποίο έχει ήδη καταβληθεί ως «εγγυημένη απόδοη») ή, άλλως, με το επιτόκιο που το Γενικό Δικαστήριο κρίνει σκόπιμο.

—

να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει τόκους υπολογιζόμενους με τη μέθοδο του ανατοκισμού (ή, επικουρικώς, τόκους υπερημερίας) επί του ποσού των τόκων υπερημερίας (ή επί όποιου άλλου ποσού το οποίο η Επιτροπή θα υποχρεωθεί να καταβάλει σύμφωνα με το προηγούμενο αίτημα) με το επιτόκιο αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ, προσαυξημένο κατά 3,5 εκατοστιαίες μονάδες, ή όποιο άλλο επιτόκιο το Γενικό Δικαστήριο κρίνει σκόπιμο.

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής περί αρνήσεως καταβολής των προαναφερθέντων ποσών που αποτυπώνεται στις επιστολές της με ημερομηνία 30 Απριλίου 2021 και 2 Ιουλίου 2021 και να την κηρύξει ανίσχυρη ex tunc.

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά και λοιπά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η British Airways δικαιούται να ζητήσει την καταβολή των τόκων υπερημερίας στο πλαίσιο προσφυγής βάσει του άρθρου 266, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι η Επιτροπή υποχρεούτο στην καταβολή του εν λόγω ποσού σε εκτέλεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Δεκεμβρίου 2015, British Airways κατά Επιτροπής (T-48/11, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:988).

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται, επικουρικώς, ότι η British Airways δικαιούται να ζητήσει την καταβολή των τόκων υπερημερίας στο πλαίσιο αγωγής λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης βάσει του άρθρου 266, δεύτερο εδάφιο, του άρθρου 268 και του άρθρου 340 ΣΛΕΕ.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι, εν πάση περιπτώσει, η British Airways δικαιούται να ζητήσει σύμφωνα με το άρθρο 266, πρώτο εδάφιο, ή, επικουρικώς, βάσει του άρθρου 266, δεύτερο εδάφιο, του άρθρου 268 και του άρθρου 340 ΣΛΕΕ την καταβολή τόκων υπολογιζόμενων με τη μέθοδο του ανατοκισμού επί του ποσού το οποίο θα έπρεπε να της καταβληθεί στις 8 Φεβρουαρίου 2016.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η άρνηση της Επιτροπής να καταβάλει τους τόκους υπερημερίας και τους τόκους που υπολογίζονται με τη μέθοδο του ανατοκισμού, όπως αποτυπώνεται στις επιστολές της με ημερομηνία 30 Απριλίου 2021 (1) και της 2 Ιουλίου 2021 (2), στηρίζεται σε παραβίαση των Συνθηκών (συγκεκριμένα του άρθρου 266 ΣΛΕΕ) και/ή της γενικής αρχής του δικαίου της Ένωσης κατά την οποία τα θεσμικά όργανα της Ένωσης υποχρεούνται στην καταβολή αποζημιώσεως κατόπιν δικαστικής αποφάσεως με την οποία ακυρώνεται ένα μέτρο. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει, ως εκ τούτου, ότι η ως άνω απόφαση πρέπει να ακυρωθεί σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ.

---

(1)  Επιστολή της Επιτροπής προς την προσφεύγουσα-ενάγουσα της 30ής Απριλίου 2021.

(2)  Επιστολή της Επιτροπής προς την προσφεύγουσα-ενάγουσα της 2ας Ιουλίου 2021, [ARES(2021)4317994].

Προσφυγή της 10ης Αυγούστου 2021 — Neoperl κατά EUIPO (Απεικόνιση κυλινδρικού ένθετου εξαρτήματος για εξοπλισμό υγιεινής)

(Υπόθεση T-487/21)

(2021/C 391/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Neoperl AG (Reinach, Ελβετία) (εκπρόσωποι: H. Börjes-Pestalozza και U. Kaufmann, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως σήματος θέσεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Απεικόνιση κυλινδρικού ένθετου εξαρτήματος για εξοπλισμό υγιεινής) — Υπ’ αριθ. 15 786 544 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 3ης Ιουνίου 2021 στην υπόθεση R 2327/2019-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 95, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 11ης Αυγούστου 2021 — Aquind κ.λπ. κατά ACER

(Υπόθεση T-492/21)

(2021/C 391/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Aquind Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο), Aquind Energy Sàrl (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) και Aquind SAS (Ρουέν, Γαλλία) (εκπρόσωποι: S. Goldberg, L. Van den Hende, L. Malý και E. White, δικηγόροι)

Καθού: Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών του Οργανισμού της 4ης Ιουνίου 2021· και

—	να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών του Οργανισμού υπέπεσε σε σφάλμα, καθόσον έκρινε απαράδεκτη την ενώπιόν του ασκηθείσα προσφυγή. Οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι ο καθού παρέμενε αρμόδιος να αντικαταστήσει την απόφασή του η οποία ακυρώθηκε (1) με νέα, και να χορηγήσει εξαίρεση στη γραμμή διασυνδέσεως AQUIND δυνάμει του άρθρου 17 του κανονισμού (ΕΚ) 714/2009 (2). Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι το τμήμα προσφυγών του Οργανισμού παρέβη την υποχρέωσή του να διασφαλίσει πλήρη συμμόρφωση προς την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Νοεμβρίου 2020 (3).

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών του Οργανισμού παρέβη τις απαιτήσεις των άρθρων 25, παράγραφος 3, και 28, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/942 (4) και τους διαδικαστικούς κανόνες του τμήματος προσφυγών του Οργανισμού. Οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι το τμήμα προσφυγών του Οργανισμού δεν τήρησε την προβλεπόμενη διαδικασία, δεδομένου ότι ένα από τα μέλη του δεν παρέστη στην ακρόαση των προσφευγουσών, η προφορική διαδικασία δεν συνιστά αποδεικτικό στοιχείο, και δεν δημοσιεύθηκαν πρακτικά συνεδριάσεων.

---

(1)  Απόφαση A-001-2018 του τμήματος προσφυγών του ACER της 17ης Οκτωβρίου 2018.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 714/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2009, σχετικά με τους όρους πρόσβασης στο δίκτυο για τις διασυνοριακές ανταλλαγές ηλεκτρικής ενεργείας και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1228/2003 (ΕΕ 2009, L 211, σ. 15).

(3)  Απόφαση της 18ης Νοεμβρίου 2020, Aquind κατά ACER, T-735/18, EU:T:2020:542.

(4)  Κανονισμός (ΕΕ) 2019/942 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2019, για την ίδρυση Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας (ΕΕ 2019, L 158, σ. 22).

Προσφυγή της 6ης Αυγούστου 2021 — Ryanair και Malta Air κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-494/21)

(2021/C 391/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair DAC (Swords, Ιρλανδία) και Malta Air ltd. (Pietà, Μάλτα) (εκπρόσωποι: F.-C. Laprévote, E. Vahida, V. Blanc, S. Rating και Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της καθής της 5ης Απριλίου 2021 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.59913 (2021/N) — Γαλλία — COVID-19 — Recapitalisation of Air France and the Air France — KLM Holding (1)· και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν επτά λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής κακώς απέκλεισε την KLM από το πεδίο εφαρμογής της προσβαλλομένης αποφάσεως.

2.	Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή του «Προσωρινού πλαισίου για τη λήψη μέτρων κρατικής ενίσχυσης με σκοπό να στηριχθεί η οικονομία κατά τη διάρκεια της τρέχουσας έξαρσης της νόσου COVID-19».

3.	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής εφάρμοσε εσφαλμένως το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο β', ΣΛΕΕ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει παράβαση συγκεκριμένων διατάξεων της ΣΛΕΕ και παραβίαση των γενικών αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου επί των οποίων στηρίχθηκε η απελευθέρωση των αεροπορικών μεταφορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 (απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων, ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών (2) και ελευθερία εγκαταστάσεως).

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής παρέλειψε να κινήσει επίσημη διαδικασία έρευνας παρά τις σοβαρές δυσχέρειες και προσέβαλε τα διαδικαστικά δικαιώματα των προσφευγουσών.

6.	Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει.

7.	Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν πληροί τις επιταγές του άρθρου 342 ΣΛΕΕ και του κανονισμού 1/58 όσον αφορά τη γλώσσα των επισήμων πράξεων των οργάνων της ΕΕ (3).

---

(1)  ΕΕ 2021, C 240, σ. 13.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά με κοινούς κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα (αναδιατύπωση) (EE 2008, L 293, σ. 3).

(3)  ΕΟΚ Συμβούλιο: Κανονισμός αριθ. 1 περί καθορισμού του γλωσσικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 01/001, σ. 14).

Προσφυγή της 16ης Αυγούστου 2021 — Lotion κατά EUIPO (BLACK IRISH)

(Υπόθεση T-498/21)

(2021/C 391/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lotion LLC (Woodland Hills, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: A. Deutsch, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης BLACK IRISH — Υπ’ αριθ. 18 189 156 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 7ης Ιουνίου 2021 στην υπόθεση R 199/2021-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να δεχθεί την επίμαχη αίτηση καταχωρίσεως ως προς τα προϊόντα για τα οποία υπάρχει αντιδικία και ως προς τα προϊόντα τα οποία αφορά πλέον η αίτηση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 94 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παραβίαση των γενικών αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου και ιδίως της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της αρχής της χρηστής διοικήσεως.

Προσφυγή της 14ης Αυγούστου 2021 — Ryanair κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-499/21)

(2021/C 391/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ryanair DAC (Swords, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: E. Vahida, F.-C. Laprévote, V. Blanc, S. Rating και Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της καθής της 23ης Απριλίου 2021 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.62304 (2021/N) — Πορτογαλία — COVID-19: Damage compensation to TAP Portugal (1)· και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 107, παράγραφος 2, στοιχείο β', ΣΛΕΕ και υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εξέταση του αναλογικού χαρακτήρα της ενισχύσεως για τη ζημία που προκάλεσε η κρίση της COVID-19.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση της καθής ενέχει παράβαση συγκεκριμένων διατάξεων της ΣΛΕΕ και παραβίαση των γενικών αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου επί των οποίων στηρίχθηκε η απελευθέρωση των αεροπορικών μεταφορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 (απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων, ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών –η οποία εφαρμόζεται στις αεροπορικές μεταφορές βάσει του κανονισμού 1008/2008 (2)– και ελευθερία εγκαταστάσεως).

3.	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής παρέλειψε να κινήσει επίσημη διαδικασία έρευνας παρά τις σοβαρές δυσχέρειες και προσέβαλε τα διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

4.	Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει.

---

(1)  ΕΕ 2021, C 240, σ. 33.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά με κοινούς κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα (αναδιατύπωση) (EE 2008, L 293, σ. 3).

Προσφυγή της 16ης Αυγούστου 2021 — Philip Morris Products κατά EUIPO (TOGETHER. FORWARD.)

(Υπόθεση T-500/21)

(2021/C 391/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Philip Morris Products SA (Neuchâtel, Ελβετία) (εκπρόσωπος: L. Alonso Domingo, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης TOGETHER. FORWARD. — Υπ’ αριθ. 18 288 035 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 2ας Ιουνίου 2021 στην υπόθεση R 417/2021-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδά του καθώς και στα έξοδα της προσφεύγουσας.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και, κατά συνέπεια, της παραγράφου 2 του ίδιου άρθρου, καθόσον το EUIPO εκτίμησε εσφαλμένα η αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όσον αφορά το επίμαχο σήμα.

Προσφυγή της 16ης Αυγούστου 2021 — Philip Morris Products κατά EUIPO (Συνδυασμός ασπρόμαυρων γραμμών οι οποίες σχηματίζουν τη γωνία ενός κύβου)

(Υπόθεση T-501/21)

(2021/C 391/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Philip Morris Products SA (Neuchâtel, Ελβετία) (εκπρόσωπος: L. Alonso Domingo, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Συνδυασμός ασπρόμαυρων γραμμών οι οποίες σχηματίζουν τη γωνία ενός κύβου) — Υπ’ αριθ. 18 252 130 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 3ης Ιουνίου 2021 στην υπόθεση R 79/2021-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδά του καθώς και στα έξοδα της προσφεύγουσας.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, καθόσον το EUIPO εκτίμησε εσφαλμένα την αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όσον αφορά το επίμαχο σήμα.

Προσφυγή της 16ης Αυγούστου 2021 — Philip Morris Products κατά EUIPO (Συνδυασμός ασπρόμαυρων γραμμών οι οποίες σχηματίζουν ένα τετράγωνο)

(Υπόθεση T-502/21)

(2021/C 391/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Philip Morris Products SA (Neuchâtel, Ελβετία) (εκπρόσωπος: L. Alonso Domingo, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Συνδυασμός ασπρόμαυρων γραμμών οι οποίες σχηματίζουν ένα τετράγωνο) — Υπ’ αριθ. 18 252 146 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Μαΐου 2021 στην υπόθεση R 78/2021-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδά του καθώς και στα έξοδα της προσφεύγουσας.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, καθόσον το EUIPO εκτίμησε εσφαλμένα την αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όσον αφορά το επίμαχο σήμα.