Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2020/C 378/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 371 της 3.11.2020

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 359 της 26.10.2020

ΕΕ C 348 της 19.10.2020

ΕΕ C 339 της 12.10.2020

ΕΕ C 329 της 5.10.2020

ΕΕ C 320 της 28.9.2020

ΕΕ C 313 της 21.9.2020

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — EM κατά TMD Friction GmbH (C-674/18), FL κατά TMD Friction EsCo GmbH (C-675/18)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-674/18 και C-675/18) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική πολιτική - Μεταβιβάσεις επιχειρήσεων - Οδηγία 2001/23/ΕΚ - Άρθρα 3 και 5 - Διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων - Προστασία των εργαζομένων σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη - Μεταβίβαση πραγματοποιηθείσα από τον σύνδικο πτωχεύσεως της μεταβιβάζουσας επιχείρησης η οποία υπήχθη σε διαδικασία αφερεγγυότητας - Παροχές επαγγελματικής ασφάλισης γήρατος - Περιορισμός των υποχρεώσεων του μεταβιβάζοντος - Ποσό της οφειλόμενης βάσει επαγγελματικού συμπληρωματικού συνταξιοδοτικού συστήματος παροχής υπολογιζόμενο σε συνάρτηση με τις αποδοχές του εργαζομένου κατά τον χρόνο της κίνησης της διαδικασίας αφερεγγυότητας - Οδηγία 2008/94/ΕΚ - Άρθρο 8 - Άμεσο αποτέλεσμα - Προϋποθέσεις)

(2020/C 378/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesarbeitsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

EM (C-674/18), FL (C-675/18)

κατά

TMD Friction GmbH (C-674/18), TMD Friction EsCo GmbH (C-675/18)

Διατακτικό

1)

Σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης υπαχθείσας σε διαδικασία αφερεγγυότητας που πραγματοποιήθηκε από τον σύνδικο της πτώχευσης, η οδηγία 2001/23/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, σχετικά με τη διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περίπτωση μεταβιβάσεων επιχειρήσεων, εγκαταστάσεων ή τμημάτων εγκαταστάσεων ή επιχειρήσεων, λαμβανομένων υπόψη ιδίως του άρθρου της 3, παράγραφοι 1 και 4, καθώς και του άρθρου της 5, παράγραφος 2, στοιχείο α', έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή έχει ερμηνευθεί από την εθνική νομολογία, σύμφωνα με την οποία, κατά την επέλευση, μετά την κίνηση της διαδικασίας αφερεγγυότητας, του γεγονότος που γεννά δικαίωμα σε σύνταξη γήρατος βάσει συμπληρωματικού επαγγελματικού συνταξιοδοτικού συστήματος, ο διάδοχος δεν υπέχει υποχρέωση για τα δικαιώματα προσδοκίας του εργαζομένου στην εν λόγω σύνταξη γήρατος τα οποία θεμελιώθηκαν σε περιόδους απασχόλησης πριν από την κίνηση της διαδικασίας αφερεγγυότητας, υπό την προϋπόθεση ότι, όσον αφορά το μέρος του ποσού για το οποίο δεν υπέχει υποχρέωση ο διάδοχος, τα μέτρα που θεσπίσθηκαν για την προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων είναι τουλάχιστον ισοδύναμα με το επίπεδο προστασίας που απαιτείται δυνάμει του άρθρου 8 της οδηγίας 2008/94 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, περί προστασίας των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη τους.

2)

Το άρθρο 3, παράγραφος 4, στοιχείο β', της οδηγίας 2001/23, σε συνδυασμό με το άρθρο 8 της οδηγίας 2008/94, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή έχει ερμηνευθεί από την εθνική νομολογία, η οποία προβλέπει, κατά την επέλευση γεγονότος που γεννά δικαίωμα σε παροχές γήρατος βάσει επαγγελματικού συμπληρωματικού συνταξιοδοτικού συστήματος μετά την κίνηση της διαδικασίας αφερεγγυότητας κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκε η μεταβίβαση της επιχείρησης και όσον αφορά το μέρος των παροχών αυτών που δεν βαρύνει τον διάδοχο, ότι, αφενός, ο αρμόδιος σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο φορέας ασφαλίσεως κατά της αφερεγγυότητας δεν υποχρεούται να παρέμβει όταν τα δικαιώματα προσδοκίας για παροχές γήρατος δεν είχαν καταστεί οριστικά κατά τον χρόνο της κίνησης της εν λόγω διαδικασίας αφερεγγυότητας και ότι, αφετέρου, για τους σκοπούς του προσδιορισμού του ποσού που αφορά το μέρος των παροχών που βαρύνει τον εν λόγω φορέα, το ποσό αυτό υπολογίζεται βάσει των ακαθάριστων μηνιαίων αποδοχών του συγκεκριμένου εργαζομένου κατά την ημερομηνία της κίνησης της εν λόγω διαδικασίας, εάν προκύψει ότι οι εργαζόμενοι στερούνται την ελάχιστη προστασία που εγγυάται η διάταξη αυτή, στοιχείο που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

3)

Το άρθρο 8 της οδηγίας 2008/94, στο μέτρο που προβλέπει την ελάχιστη προστασία των κεκτημένων δικαιωμάτων ή των δικαιωμάτων προσδοκίας των εργαζομένων σε παροχές γήρατος, μπορεί να έχει άμεσο αποτέλεσμα, οπότε μπορεί να γίνει επίκλησή του έναντι φορέα ιδιωτικού δικαίου, ο οποίος έχει οριστεί από το οικείο κράτος μέλος ως φορέας ασφάλισης κατά του κινδύνου αφερεγγυότητας των εργοδοτών στον τομέα των επαγγελματικών συντάξεων, καθόσον, αφενός, λαμβανομένων υπόψη των καθηκόντων ασφάλισης που έχουν ανατεθεί στον φορέα αυτόν και των όρων υπό τους οποίους τα ασκεί, αυτός μπορεί να εξομοιωθεί προς το κράτος, και, αφετέρου, τα καθήκοντα αυτά καλύπτουν πράγματι τα είδη παροχών γήρατος για τα οποία επιβάλλεται η ελάχιστη προστασία που προβλέπει το άρθρο 8, στοιχείο που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 103 της 18.3.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Vivendi SA κατά Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni

(Υπόθεση C-719/18) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Ηλεκτρονικές επικοινωνίες - Άρθρο 11, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Ελευθερία και πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης - Ελευθερία εγκατάστασης - Άρθρο 49 ΣΛΕΕ - Οδηγία 2002/21/ΕΚ - Άρθρα 15 και 16 - Εθνική ρύθμιση η οποία απαγορεύει σε επιχείρηση με σημαντική ισχύ στην αγορά ενός τομέα να έχει «σημαντική οικονομική διάσταση» σε άλλον τομέα - Υπολογισμός των εσόδων που πραγματοποιούνται στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και στον τομέα των μέσων ενημέρωσης - Ορισμός του τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών - Περιορισμός στις αγορές που έχουν αποτελέσει αντικείμενο προηγούμενης ρύθμισης - Συνυπολογισμός των εσόδων των συνδεδεμένων εταιριών - Καθορισμός διαφορετικού ορίου εσόδων για τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών)

(2020/C 378/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Vivendi SA

κατά

Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni

παρισταμένης της: Mediaset SpA

Διατακτικό

Το άρθρο 49 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι είναι αντίθετη προς αυτό ρύθμιση κράτους μέλους η οποία έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζεται εταιρία καταχωρισμένη σε άλλο κράτος μέλος, της οποίας τα έσοδα στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, όπως αυτός ορίζεται για τους σκοπούς της ρύθμισης αυτής, υπερβαίνουν το 40 % των συνολικών εσόδων που πραγματοποιούνται στον τομέα αυτόν, να πραγματοποιεί εντός του ολοκληρωμένου συστήματος επικοινωνιών έσοδα που υπερβαίνουν το 10 % των πραγματοποιούμενων στο σύστημα αυτό εσόδων.

---

(1)  ΕΕ C 103 της 18.3.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 — Τσεχική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βασιλείου της Σουηδίας

(Υπόθεση C-742/18 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) - Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Τσεχική Δημοκρατία - Κανονισμός (ΕΚ) 555/2008 - Άρθρα 19 και 77 - Αμπελοοινικές αγορές - Κανονισμός (ΕΚ) 1122/2009 - Άρθρο 33 - Στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης - Στρεμματικές ενισχύσεις - Αποσυνδεδεμένες άμεσες ενισχύσεις - Έλεγχοι στον τομέα της πολλαπλής συμμόρφωσης - Επιτόπιοι έλεγχοι που διεξάγονται με τα κλασικά μέσα και επιτόπιοι έλεγχοι με τηλεπισκόπηση - Βάρος αποδείξεως - Εφάπαξ και κατ’ αποκοπήν διορθώσεις - Αμφιβολίες ως προς την αποτελεσματικότητα των ελέγχων - Ανάλυση κινδύνων - Ανεπάρκειες)

(2020/C 378/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek, O. Serdula, J. Pavliš και J. Vláčil)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Z. Malůšková, K. Walkerová και J. Aquilina), Βασίλειο της Σουηδίας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 13ης Σεπτεμβρίου 2018, Τσεχική Δημοκρατία κατά Επιτροπής (T-627/16, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2018:538), στο μέτρο που, με την απόφαση αυτή, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τον λόγο της προσφυγής σχετικά με την εφάπαξ διόρθωση ύψους 462 517,83 ευρώ, για τα οικονομικά έτη 2013 έως 2015, κατά το μέρος που αφορά την αιτιολογία περί ανεπαρκειών κατά την ανάλυση κινδύνων, και τον λόγο της προσφυγής σχετικά με κατ’ αποκοπήν διόρθωση ύψους 636 516,20 ευρώ, για τα οικονομικά έτη 2011 έως 2014, κατά το μέρος που αφορά την αιτιολογία περί ανεπαρκών επιτόπιων ελέγχων ως προς τη χρηματοδότηση των επενδύσεων στον αμπελοοινικό τομέα.

2)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως κατά τα λοιπά.

3)	Αναπέμπει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 44 της 4.2.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 — Mellifera eV, Vereinigung für wesensgemäße Bienenhaltung κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-784/18 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Σύμβαση του Århus - Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 - Άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', και άρθρο 10, παράγραφος 1 - Εσωτερική επανεξέταση των διοικητικών πράξεων - Περιορίζεται στα μέτρα με ατομικό περιεχόμενο - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2016/1056 - Παράταση της περιόδου έγκρισης της δραστικής ουσίας «glyphosate» - Αίτηση εσωτερικής επανεξέτασης - Μέτρο γενικής ισχύος - Απόρριψη)

(2020/C 378/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Mellifera eV, Vereinigung für wesensgemäße Bienenhaltung (εκπρόσωπος: A. Willand, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Eggers και G. Gattinara)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της αντιδίκου κατ’ αναίρεση: Bayer Agriculture BVBA (εκπρόσωποι: H. Berger, A. Burghardt, J. Wauters, Rechtsanwälte, και G. Forwood, avocate)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Η Mellifera eV, Vereinigung für wesensgemäße Bienenhaltung, φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Bayer Agriculture BVBA και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

---

(1)  EE C 54 της 11.2.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 — Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.λπ.

(Υπόθεση C-817/18 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Καθεστώς ενισχύσεων σχετικό με την επιδοτούμενη αγορά ή τη δωρεάν διάθεση φυσικών εκτάσεων - Προκαταρκτική διαδικασία ελέγχου - Απόφαση με την οποία η ενίσχυση κηρύσσεται συμβατή με την εσωτερική αγορά - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 - Άρθρο 1, στοιχείο η' - Έννοια του όρου «ενδιαφερόμενο μέρος» - Σχέση ανταγωνισμού - Έννοια του όρου «σοβαρές δυσχέρειες» - Υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος - Δευτερεύουσες δραστηριότητες - Συνάφεια)

(2020/C 378/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland, Stichting Het Groninger Landschap, Vereniging It Fryske Gea, Stichting Het Drentse Landschap, Stichting Het Overijssels Landschap, Stichting Het Geldersch Landschap, Stichting Flevo-Landschap, Stichting Het Utrechts Landschap, Stichting Landschap Noord-Holland, Stichting Het Zuid-Hollands Landschap, Stichting Het Zeeuwse Landschap, Stichting Het Noordbrabants Landschap, Stichting Het Limburgs Landschap (εκπρόσωποι: P. H. L. M. Kuypers και M. de Wit, advocaten)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (S. Noë και P. J. Loewenthal)

Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters, Exploitatiemaatschappij De Berghaaf BV, Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, BV Landgoed Den Alerdinck II, Landgoed Ampsen BV, Pallandt van Keppel Stichting, Landgoed Kasteel Keppel BV, Baron van Lynden, Stichting het Lijndensche Fonds voor Kerk en Zending, Landgoed Welna BV, BV Landgoed «Huis te Maarn», Vicariestichting De Vijf Capellarijen/Ambachtsheerlijkheid Kloetinge, Maatschappij tot Exploitatie van het Landgoed Tongeren onder Epe BV, Landgoed Anderstein NV, Landgoed Bekspring BV, Landgoed Nijenhuis en Westerflier BV, Landgoed Caprera BV, Landgoed Schapenduinen BV, Stichting Schapenduinen, Landgoed de Noetselenberg BV (εκπρόσωποι: D. Gillet, T. Ruys, P. Wytinck και A. A. Al Khatib, advocaten)

Παρεμβαίνον στη διαδικασία αναιρέσεως: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: K. Bulterman και L. Noort)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)

Καταδικάζει τις Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland, Stichting Het Groninger Landschap, Vereniging It Fryske Gea, Stichting Het Drentse Landschap, Stichting Het Overijssels Landschap, Stichting Het Geldersch Landschap, Stichting Flevo-Landschap, Stichting Het Utrechts Landschap, Stichting Landschap Noord-Holland, Stichting Het Zuid-Hollands Landschap, Stichting Het Zeeuwse Landschap, Stichting Het Noordbrabants Landschap και Stichting Het Limburgs Landschap στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Βασίλειο των Κάτω Χωρών φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  ΕΕ C 82 της 4.3.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά XN (C-21/19), YO (C-22/19), P. F. Kamstra Recycling BV (C-23/19)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-21/19 έως C-23/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Απόβλητα - Μεταφορές - Κανονισμός (ΕΚ) 1013/2006 - Απόβλητα που υπόκεινται σε προηγούμενη έγγραφη διαδικασία κοινοποιήσεως και συγκαταθέσεως - Άρθρο 1, παράγραφος 3 - Μεταφορές που υπόκεινται σε απαιτήσεις εγκρίσεως - Οδηγία 2008/98/ΕΚ - Άρθρο 5, παράγραφος 1 - Έννοια «υποπροϊόντων» - Κανονισμός (ΕΚ) 1069/2009 - Άρθρο 3, σημείο 1 - Έννοια «ζωικών υποπροϊόντων» - Μεταφορές μείγματος ζωικών υποπροϊόντων και άλλων υλικών)

(2020/C 378/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

XN (C-21/19), YO (C-22/19), P. F. Kamstra Recycling BV (C-23/19)

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 2008, για τα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών, και το άρθρο 3, σημείο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1069/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, περί υγειονομικών κανόνων για ζωικά υποπροϊόντα και παράγωγα προϊόντα που δεν προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 1774/2002 (κανονισμός για τα ζωικά υποπροϊόντα), έχουν την έννοια ότι υλικό το οποίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «υποπροϊόν» υπό την έννοια της πρώτης εκ των διατάξεων αυτών μπορεί παρά ταύτα να θεωρηθεί «ζωικό υποπροϊόν» υπό την έννοια της δεύτερης εκ των διατάξεων αυτών.

2)

Το άρθρο 1, παράγραφος 3, στοιχείο δ', του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 135/2012 της Επιτροπής, της 16ης Φεβρουαρίου 2012, έχει την έννοια ότι οι μεταφορές ζωικών υποπροϊόντων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 1069/2009 εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 1013/2006, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 135/2012, πλην των περιπτώσεων στις οποίες ο κανονισμός 1069/2009 προβλέπει ρητώς την εφαρμογή του κανονισμού 1013/2006, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 135/2012.

3)

Το άρθρο 1, παράγραφος 3, στοιχείο δ', του κανονισμού 1013/2006, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 135/2012, έχει την έννοια ότι η διάταξη αυτή εφαρμόζεται στη μεταφορά μείγματος ζωικών υποπροϊόντων κατηγορίας 3, υπό την έννοια του άρθρου 10 του κανονισμού 1069/2009, και άλλων υλικών που χαρακτηρίζονται ως μη επικίνδυνα απόβλητα, υπό την έννοια του κανονισμού 1013/2006, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 135/2012. Το ποσοστό των ζωικών υποπροϊόντων στο μείγμα δεν έχει συναφώς σημασία.

---

(1)  ΕΕ C 139 της 15.4.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αιτήσεις του Sąd Rejonowy Szczecin — Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie και του Sąd Rejonowy w Opatowie (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Profi Credit Polska SA κατά QJ (C-84/19), BW κατά DR (C-222/19), QL κατά CG (C-252/19)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-84/19, C-222/19 και C-252/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Προστασία των καταναλωτών - Οδηγία 93/13/ΕΟΚ - Άρθρο 1, παράγραφος 2 - Πεδίο εφαρμογής - Εθνική διάταξη η οποία καθορίζει μέγιστο ποσό του κόστους της πίστωσης εκτός των τόκων - Άρθρο 3, παράγραφος 1 - Συμβατική ρήτρα με την οποία μετακυλίονται στον καταναλωτή έξοδα που σχετίζονται με την οικονομική δραστηριότητα του δανειστή - Σημαντική ανισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των μερών - Άρθρο 4, παράγραφος 2 - Υποχρέωση διατύπωσης των συμβατικών ρητρών κατά τρόπο σαφή και κατανοητό - Συμβατικές ρήτρες οι οποίες δεν προσδιορίζουν τις υπηρεσίες για τις οποίες προβλέπουν χρεώσεις - Οδηγία 2008/48/ΕΚ - Άρθρο 3, στοιχείο ζ' - Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει τρόπο υπολογισμού του μέγιστου ποσού του κόστους της πίστωσης, εκτός των τόκων, με το οποίο μπορεί να επιβαρυνθεί ο καταναλωτής)

(2020/C 378/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούντα δικαστήρια

Sąd Rejonowy Szczecin — Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, Sąd Rejonowy w Opatowie

Διάδικοι στις υποθέσεις των κύριων δικών

Profi Credit Polska S.A. (C-84/19), BW (C-222/19), QL (C-252/19)

κατά

QJ (C-84/19), DR (C-222/19), CG (C-252/19)

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 3, στοιχείο ζ', και το άρθρο 22 της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου, έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία περί καταναλωτικής πίστης, η οποία προβλέπει τρόπο υπολογισμού του μέγιστου ποσού του κόστους της πίστωσης εκτός των τόκων με το οποίο μπορεί να επιβαρυνθεί ο καταναλωτής, ακόμη και αν ο τρόπος αυτός υπολογισμού επιτρέπει στον επαγγελματία να επιβαρύνει τον καταναλωτή με μέρος των γενικών εξόδων που αφορούν την άσκηση της οικονομικής δραστηριότητάς του, εφόσον η εν λόγω νομοθεσία δεν αντιβαίνει, μέσω των διατάξεων της σχετικά με το μέγιστο αυτό ποσό, στους κανόνες που εναρμονίστηκαν με την οδηγία αυτή.

2)

Το άρθρο 1, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, έχει την έννοια ότι δεν εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής συμβατική ρήτρα η οποία ορίζει το κόστος της πίστωσης εκτός των τόκων σύμφωνα με το όριο που προβλέπει η εθνική νομοθεσία περί καταναλωτικής πίστης, στην περίπτωση που η νομοθεσία αυτή προβλέπει ότι το κόστος της πίστωσης εκτός των τόκων δεν οφείλεται κατά το μέρος που υπερβαίνει το ως άνω όριο ή το συνολικό ποσό της πίστωσης.

3)

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2011/83, έχει την έννοια ότι δεν εμπίπτουν στην εξαίρεση που προβλέπει η διάταξη αυτή οι ρήτρες σύμβασης καταναλωτικής πίστης κατά τις οποίες ο καταναλωτής επιβαρύνεται με άλλα έξοδα, πλην της εξόφλησης της κύριας οφειλής και των τόκων, στην περίπτωση που στις ως άνω ρήτρες δεν προσδιορίζεται ούτε η φύση των εξόδων αυτών ούτε οι υπηρεσίες που καλύπτονται από αυτά και η διατύπωσή τους είναι τέτοια ώστε να προκαλείται σύγχυση στον καταναλωτή όσον αφορά τις υποχρεώσεις του και τις οικονομικές συνέπειες των ρητρών αυτών, όπερ εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

4)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2011/83, έχει την έννοια ότι συμβατική ρήτρα αφορώσα το κόστος της πίστωσης εκτός των τόκων, η οποία ορίζει το κόστος αυτό σε ποσό που υπολείπεται του μέγιστου νόμιμου ορίου και μετακυλίει στο καταναλωτή έξοδα που συνδέονται με την οικονομική δραστηριότητα του δανειστή, μπορεί να δημιουργεί σημαντική ανισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των μερών που απορρέουν από τη σύμβαση εις βάρος του καταναλωτή, στην περίπτωση που τον επιβαρύνει με έξοδα δυσανάλογα προς τις παρεχόμενες υπηρεσίες και το χορηγηθέν σε αυτόν ποσό του δανείου, όπερ εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 164 της 13.5.2019.

ΕΕ C 280 της 19.8.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 8ης Σεπτεμβρίου 2020 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Francisco Carreras Sequeros κ.λπ., Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-119/19 P και C-126/19 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Μεταρρύθμιση της 1ης Ιανουαρίου 2014 - Άρθρο 6 του παραρτήματος X - Μόνιμοι και συμβασιούχοι υπάλληλοι τοποθετημένοι σε τρίτη χώρα - Νέες διατάξεις σχετικές με τη χορήγηση ημερών ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών - Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 31, παράγραφος 2 - Οδηγία 2003/88/ΕΚ - Θεμελιώδες δικαίωμα ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών)

(2020/C 378/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

(Υπόθεση C-119/19 P)

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. S. Bohr, G. Gattinara και L. Vernier)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Francisco Carreras Sequeros, Mariola de las Heras Ojeda, Olivier Maes, Gabrio Marinozzi, Giacomo Miserocchi, Marc Thieme Groen (εκπρόσωποι: S. Orlandi και T. Martin, avocats), Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: O. Caisou-Rousseau, J. Steele και E. Taneva), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

(Υπόθεση C-126/19 P)

Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Francisco Carreras Sequeros, Mariola de las Heras Ojeda, Olivier Maes, Gabrio Marinozzi, Giacomo Miserocchi, Marc Thieme Groen (εκπρόσωποι: S. Orlandi και T. Martin, avocats), Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. S. Bohr, G. Gattinara και L. Vernier), Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: O. Caisou-Rousseau, J. Steele και E. Taneva)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 4ης Δεκεμβρίου 2018, Carreras Sequeros κ.λπ. κατά Επιτροπής (T-518/16, EU:T:2018:873).

2)	Απορρίπτει την προσφυγή που άσκησαν οι Francisco Carreras Sequeros, Mariola de las Heras Ojeda, Olivier Maes, Gabrio Marinozzi, Giacomo Miserocchi και Marc Thieme Groen στην υπόθεση T-518/16.

3)

Οι Francisco Carreras Sequeros, Mariola de las Heras Ojeda, Olivier Maes, Gabrio Marinozzi, Giacomo Miserocchi και Marc Thieme Groen φέρουν, επιπλέον των δικών τους δικαστικών εξόδων, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο των υπό κρίση αιτήσεων αναιρέσεως και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της τελευταίας αυτής διαδικασίας.

4)	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα στα οποία υποβλήθηκε στο πλαίσιο των παρουσών αιτήσεων αναιρέσεως.

5)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  ΕΕ C 131 της 8.4.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Supreme Site Services GmbH, Supreme Fuels GmbH & Co KG, Supreme Fuels Trading Fze κατά Supreme Headquarters Allied Powers Europe

(Υπόθεση C-186/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 - Άρθρο 1, παράγραφος 1 - Πεδίο εφαρμογής - Αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Διεθνής δικαιοδοσία - Αποκλειστική διεθνής δικαιοδοσία - Άρθρο 24, σημείο 5 - Ένδικες διαφορές σχετικές με την εκτέλεση αποφάσεων - Αίτηση διεθνούς οργανισμού, στηριζόμενη στην ασυλία εκτελέσεως, για την άρση συντηρητικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου καθώς και για την απαγόρευση της εκ νέου επιβολής συντηρητικής κατασχέσεως)

(2020/C 378/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Supreme Site Services GmbH, Supreme Fuels GmbH & Co KG, Supreme Fuels Trading Fze

κατά

Supreme Headquarters Allied Powers Europe

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους στο πλαίσιο της οποίας ένας διεθνής οργανισμός επικαλείται την ασυλία εκτελέσεως της οποίας απολαύει προκειμένου να επιτύχει τόσο την άρση συντηρητικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου, επιβληθείσας εντός κράτους μέλους διαφορετικού από εκείνο του δικάζοντος δικαστηρίου, όσο και την απαγόρευση εκ νέου επιβολής τέτοιας κατασχέσεως με βάση τα ίδια πραγματικά περιστατικά, και η οποία ασκήθηκε παράλληλα με διαδικασία επί της ουσίας αφορώσα απαίτηση απορρέουσα από την προβαλλόμενη μη καταβολή του τιμήματος καυσίμων παραδοθέντων για τις ανάγκες ειρηνευτικής αποστολής διεξαγόμενης από τον οργανισμό αυτό, εμπίπτει στην έννοια των «αστικών και εμπορικών υποθέσεων», εφόσον η ως άνω αίτηση δεν ασκείται βάσει προνομιών δημόσιας εξουσίας, υπό την έννοια του δικαίου της Ένωσης, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει.

2)

Το άρθρο 24, σημείο 5, του κανονισμού 1215/2012 έχει την έννοια ότι η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους, στο πλαίσιο της οποίας ένας διεθνής οργανισμός επικαλείται την ασυλία εκτελέσεως της οποίας απολαύει προκειμένου να επιτύχει τόσο την άρση συντηρητικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου, επιβληθείσας εντός κράτους μέλους διαφορετικού από εκείνο του δικάζοντος δικαστηρίου, όσο και την απαγόρευση εκ νέου επιβολής τέτοιας κατασχέσεως με βάση τα ίδια πραγματικά περιστατικά, δεν εμπίπτει στην αποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους μέλους εντός του οποίου επιβλήθηκε η συντηρητική κατάσχεση εις χείρας τρίτου.

---

(1)  ΕΕ C 155 της 06.05.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 — achtung! GmbH κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

(Υπόθεση C-214/19 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Διακριτικός χαρακτήρας - Έλλειψη)

(2020/C 378/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: achtung! GmbH (εκπρόσωποι: G. J. Seelig και D. Bischof, Rechtsanwälte)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Hanf)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Η achtung! GmbH φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

---

(1)  EE C 238 της 15.7.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του High Court (Ιρλανδία) (Ιρλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Friends of the Irish Environment Ltd κατά An Bord Pleanála

(Υπόθεση C-254/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Οδηγία 92/43/ΕΟΚ - Διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας - Άρθρο 6, παράγραφος 3 - Πεδίο εφαρμογής - Έννοια των όρων «σχέδιο» (project) και «συμφωνούν» - Δέουσα εκτίμηση των επιπτώσεων ενός έργου σε προστατευόμενο τόπο - Απόφαση περί παρατάσεως της διάρκειας ισχύος άδειας για την κατασκευή τερματικού σταθμού επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου - Αρχική απόφαση που βασίζεται σε εθνική ρύθμιση με την οποία δεν έγινε ορθή μεταφορά της οδηγίας 92/43 στο εσωτερικό δίκαιο)

(2020/C 378/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court (Ιρλανδία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Friends of the Irish Environment Ltd

κατά

An Bord Pleanála

παρισταμένης της: Shannon Lng Ltd

Διατακτικό

1)

Απόφαση περί παρατάσεως της δεκαετούς προθεσμίας που είχε ταχθεί αρχικώς για την υλοποίηση έργου κατασκευής τερματικού σταθμού επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου πρέπει να θεωρηθεί ότι συνιστά συμφωνία για ένα σχέδιο, κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, εφόσον η αρχική άδεια για το σχέδιο αυτό, η οποία έπαυσε να ισχύει, έπαυσε να παράγει τα έννομα αποτελέσματά της κατά τη λήξη της προθεσμίας που αυτή έτασσε για τις εν λόγω εργασίες και οι εργασίες αυτές δεν έχουν ξεκινήσει.

2)

Στην αρμόδια αρχή εναπόκειται να κρίνει αν απόφαση με την οποία παρατείνεται η προθεσμία που είχε ταχθεί αρχικώς για την υλοποίηση έργου κατασκευής τερματικού σταθμού επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου, για το οποίο η αρχική άδεια έπαυσε να ισχύει, πρέπει να υποβληθεί στην προβλεπόμενη στο άρθρο 6, παράγραφος 3, πρώτη περίοδος, της οδηγίας 92/43 δέουσα εκτίμηση των επιπτώσεων και, ενδεχομένως, αν η εκτίμηση αυτή πρέπει να αφορά το σύνολο ή τμήμα του έργου, λαμβάνοντας υπόψη, ιδίως, τόσο την εκτίμηση που τυχόν έχει πραγματοποιηθεί προηγουμένως όσο και την εξέλιξη των κρίσιμων περιβαλλοντικών και επιστημονικών δεδομένων, αλλά και την τυχόν τροποποίηση του έργου ή την ύπαρξη άλλων σχεδίων ή έργων.

Η εκτίμηση αυτή των επιπτώσεων πρέπει να πραγματοποιείται όταν δεν μπορεί να αποκλεισθεί, βάσει των βέλτιστων επιστημονικών γνώσεων επί του θέματος, ότι το έργο αυτό επηρεάζει τους στόχους διατήρησης του οικείου τόπου. Προγενέστερη εκτίμηση για το εν λόγω έργο, πραγματοποιηθείσα πριν από την έκδοση της αρχικής άδειας για αυτό, μπορεί να αποκλείσει τον ως άνω κίνδυνο μόνον αν περιέχει πλήρη, ακριβή και οριστικά συμπεράσματα τα οποία αίρουν κάθε εύλογη αμφιβολία, από επιστημονικής απόψεως, ως προς τις επιπτώσεις των εργασιών και υπό την επιφύλαξη ότι τα κρίσιμα περιβαλλοντικά και επιστημονικά δεδομένα δεν έχουν μεταβληθεί, ότι το έργο δεν έχει τροποποιηθεί και ότι δεν υφίστανται άλλα σχέδια ή έργα.

---

(1)  ΕΕ C 206 της 17.6.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 8ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του High Court (Irlande) (Ιρλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Recorded Artists Actors Performers Ltd κατά Phonographic Performance (Ireland) Ltd, Minister for Jobs Enterprise and Innovation, Ireland, Attorney General

(Υπόθεση C-265/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Διανοητική ιδιοκτησία - Δικαιώματα συγγενικά προς την πνευματική ιδιοκτησία - Οδηγία 2006/115/ΕΚ - Άρθρο 8, παράγραφος 2 - Χρήση φωνογραφημάτων εντός της Ένωσης - Δικαίωμα των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών σε εύλογη αμοιβή η οποία κατανέμεται μεταξύ αυτών και των παραγωγών των φωνογραφημάτων - Εφαρμογή στους υπηκόους τρίτων χωρών - Συνθήκη για τις εκτελέσεις και τα φωνογραφήματα - Άρθρα 4 και 15 - Επιφυλάξεις που γνωστοποιούνται από τρίτες χώρες - Περιορισμοί του δικαιώματος εύλογης αμοιβής οι οποίοι ενδέχεται να ανακύψουν, επί τη βάσει της αμοιβαιότητας, εντός της Ένωσης από τις ως άνω επιφυλάξεις για τους υπηκόους τρίτων χωρών - Άρθρο 17, παράγραφος 2, και άρθρο 52, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Θεμελιώδες δικαίωμα προστασίας της διανοητικής ιδιοκτησίας - Απαίτηση κατά την οποία κάθε περιορισμός πρέπει να προβλέπεται εκ του νόμου, να σέβεται το βασικό περιεχόμενο του θεμελιώδους δικαιώματος και να είναι σύμφωνος με την αρχή της αναλογικότητας - Κατανομή των αρμοδιοτήτων για τη θέσπιση των περιορισμών αυτών μεταξύ της Ένωσης και των κρατών μελών - Κατανομή των αρμοδιοτήτων στις σχέσεις με τρίτες χώρες - Άρθρο 3, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ - Αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης)

(2020/C 378/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court (Irlande)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Recorded Artists Actors Performers Ltd

κατά

Phonographic Performance (Ireland) Ltd, Minister for Jobs Enterprise and Innovation, Ireland, Attorney General

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με το δικαίωμα εκμίσθωσης, το δικαίωμα δανεισμού και ορισμένα δικαιώματα συγγενικά προς την πνευματική ιδιοκτησία στον τομέα των προϊόντων της διανοίας, έχει, υπό το πρίσμα του άρθρου 4, παράγραφος 1, και του άρθρου 15, παράγραφος 1, της Συνθήκης του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας για τις εκτελέσεις και τα φωνογραφήματα, την έννοια ότι δεν επιτρέπει σε κράτος μέλος, κατά τη μεταφορά στην εθνική του νομοθεσία του όρου «ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες» ο οποίος περιλαμβάνεται στο εν λόγω άρθρο 8, παράγραφος 2, και αναφέρεται στους καλλιτέχνες που δικαιούνται μέρος της εκεί προβλεπόμενης ενιαίας και εύλογης αμοιβής, να αποκλείσει από την αμοιβή αυτή τους καλλιτέχνες υπηκόους τρίτης χώρας εκτός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ), εξαιρώντας μόνον εκείνους που έχουν την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή τους εντός του ΕΟΧ και εκείνους των οποίων η συμβολή στη δημιουργία του φωνογραφήματος ηχογραφήθηκε εντός του ΕΟΧ.

2)

Το άρθρο 15, παράγραφος 3, της Συνθήκης του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας (ΠΟΔΙ) για τις εκτελέσεις και τα φωνογραφήματα και το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/115 έχουν, στο παρόν στάδιο εξελίξεως του δικαίου της Ένωσης, την έννοια ότι οι επιφυλάξεις που γνωστοποιούνται από τρίτες χώρες δυνάμει του εν λόγω άρθρου 15, παράγραφος 3 και έχουν ως αποτέλεσμα τον περιορισμό, στο εσωτερικό τους, του δικαιώματος εύλογης και ενιαίας αμοιβής που προβλέπεται στο άρθρο 15, παράγραφος 1, της Συνθήκης του ΠΟΔΙ για τις εκτελέσεις και τα φωνογραφήματα δεν συνεπάγονται μεν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι των υπηκόων αυτών των τρίτων χωρών, περιορισμούς στο δικαίωμα το οποίο προβλέπεται από το ως άνω άρθρο 8, παράγραφος 2, πλην όμως ο νομοθέτης της Ένωσης μπορεί να θεσπίσει τέτοιους περιορισμούς υπό την προϋπόθεση ότι συνάδουν με τις απαιτήσεις του άρθρου 52, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, το εν λόγω άρθρο 8, παράγραφος 2, δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη να περιορίζουν το δικαίωμα εύλογης και ενιαίας αμοιβής έναντι των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών και των παραγωγών φωνογραφημάτων που είναι υπήκοοι των τρίτων αυτών χωρών.

3)

Το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/115 έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει τον περιορισμό του προβλεπόμενου σε αυτό δικαιώματος εύλογης και ενιαίας αμοιβής κατά τρόπον ώστε μόνον ο παραγωγός του φωνογραφήματος να λαμβάνει αμοιβή, χωρίς να τη μοιράζεται με τον ερμηνευτή ή εκτελεστή καλλιτέχνη που συνέβαλε στη δημιουργία του φωνογραφήματος.

---

(1)  ΕΕ C 206 της 17.06.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Delfly sp. z o.o. κατά Smartwings Poland sp. z o. o., πρώην Travel Service Polska sp. z o.o.

(Υπόθεση C-356/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Αεροπορικές μεταφορές - Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 - Άρθρο 7 - Δικαίωμα αποζημίωσης σε περίπτωση καθυστέρησης ή ματαίωσης πτήσης - Τρόπος αποζημίωσης - Αίτημα εκφρασμένο σε εθνικό νόμισμα - Εθνική διάταξη που απαγορεύει την επιλογή του νομίσματος από τον δανειστή)

(2020/C 378/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Delfly sp. z o.o.

κατά

Smartwings Poland sp. z o. o., πρώην Travel Service Polska sp. z o.o.

Διατακτικό

Ο κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91, και ιδίως το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού, έχει την έννοια ότι ο επιβάτης, του οποίου η πτήση ματαιώθηκε ή καθυστέρησε σημαντικά, ή ο δικαιοδόχος του μπορεί να αξιώσει την καταβολή του ποσού της αποζημίωσης που προβλέπει η διάταξη αυτή στο εθνικό νόμισμα που αποτελεί νόμιμο χρήμα στον τόπο της κατοικίας του και, επομένως, η εν λόγω διάταξη αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση ή νομολογιακή πρακτική κράτους μέλους η οποία προβλέπει ότι η σχετική αγωγή που ασκεί ο εν λόγω επιβάτης ή ο δικαιοδόχος του θα απορριφθεί για τον λόγο και μόνον ότι ο ενάγων εξέφρασε το αγωγικό αίτημα στο εθνικό αυτό νόμισμα.

---

(1)  ΕΕ C 280 της 19.08.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Juzgado Contencioso — Administrativo no 17 de Barcelona, Juzgado de lo Contencioso — Administrativo no 5 de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — UQ (C-503/19), SI (C-592/19) κατά Subdelegación del Gobierno en Barcelona

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-503/19 και C-592/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες - Οδηγία 2003/109/ΕΚ - Άρθρο 6, παράγραφος 1 - Παράγοντες που πρέπει να συνεκτιμώνται - Εθνική ρύθμιση - Μη συνεκτίμηση των παραγόντων αυτών - Άρνηση χορηγήσεως του καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος λόγω του ποινικού ιστορικού του ενδιαφερομένου)

(2020/C 378/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado Contencioso-Administrativo no 17 — de Barcelona, Juzgado de lo Contencioso — Administrativo no 5 de Barcelona

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

UQ (C-503/19), SI (C-592/19)

κατά

Subdelegación del Gobierno en Barcelona

Διατακτικό

Το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε νομοθεσία κράτους μέλους, όπως αυτή ερμηνεύεται από μέρος των δικαστηρίων του, η οποία προβλέπει ότι μπορεί να μη χορηγηθεί σε υπήκοο τρίτης χώρας το καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος στο εν λόγω κράτος μέλος απλώς και μόνον λόγω του ποινικού ιστορικού του, χωρίς συγκεκριμένη εξέταση της καταστάσεώς του υπό το πρίσμα, ιδίως, της φύσεως του αδικήματος που διέπραξε ο υπήκοος αυτός, του κινδύνου που ενδεχομένως αυτός συνιστά για τη δημόσια τάξη ή τη δημόσια ασφάλεια, της διάρκειας της διαμονής του στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους και της υπάρξεως δεσμών με αυτό.

---

(1)  ΕΕ C 363 της 28.10.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — NM, ενεργούσα ως εκκαθαριστής της NIKI Luftfahrt GmbH κατά ON

(Υπόθεση C-530/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Αεροπορικές μεταφορές - Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 - Άρθρα 5 και 9 - Υποχρέωση του αερομεταφορέα να προσφέρει διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο στους επιβάτες των οποίων η πτήση ματαιώθηκε - Βλάβη που υπέστη επιβάτης κατά τη διαμονή του στο ξενοδοχείο όπου παρέχεται η διανυκτέρευση - Δυνατότητα επίκλησης της ευθύνης του αερομεταφορέα λόγω αμέλειας του προσωπικού του ξενοδοχείου)

(2020/C 378/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

NM, ενεργούσα ως εκκαθαριστής της NIKI Luftfahrt GmbH

κατά

ON

Διατακτικό

1)

Tο άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91, έχει την έννοια ότι η υποχρέωση που υπέχει ο αερομεταφορέας, βάσει της διάταξης αυτής, να προσφέρει δωρεάν διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο στους επιβάτες στους οποίους αναφέρεται η διάταξη αυτή δεν συνεπάγεται ότι ο εν λόγω αερομεταφορέας υποχρεούται να μεριμνήσει o ίδιος για τις λεπτομέρειες της διαμονής αυτής καθεαυτήν.

2)

Ο κανονισμός 261/2004 έχει την έννοια ότι αερομεταφορέας ο οποίος, σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού αυτού, προσέφερε διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο σε επιβάτη ματαιωθείσας πτήσεως δεν είναι δυνατόν να υποχρεωθεί, βάσει του κανονισμού αυτού και μόνον, να αποζημιώσει τον επιβάτη αυτόν για βλάβες προκληθείσες από πταίσμα του προσωπικού του ξενοδοχείου.

---

(1)  ΕΕ C 328 της 30.09.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Landgericht München I (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband e.V. κατά Telefónica Germany GmbH & Co. OHG

(Υπόθεση C-539/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Περιαγωγή σε δημόσια δίκτυα κινητών επικοινωνιών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Κανονισμός (ΕΕ) 531/2012 - Άρθρο 6α - Άρθρο 6ε, παράγραφος 3 - Υποχρέωση του παρόχου υπηρεσιών περιαγωγής να εφαρμόζει αυτομάτως το ρυθμιζόμενο τιμολόγιο περιαγωγής - Εφαρμογή του στους καταναλωτές που είχαν επιλέξει ειδικό τιμολόγιο περιαγωγής πριν από την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΕ) 531/2012)

(2020/C 378/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht München I

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband e.V.

κατά

Telefónica Germany GmbH & Co. OHG

Διατακτικό

Το άρθρο 6α και το άρθρο 6ε, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 531/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2012, για την περιαγωγή σε δημόσια δίκτυα κινητών επικοινωνιών στο εσωτερικό της Ένωσης, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2015/2120 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2015, έχουν την έννοια ότι, από τις 15 Ιουνίου 2017, οι πάροχοι υπηρεσιών περιαγωγής ήσαν υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν αυτομάτως σε όλους τους πελάτες τους το ρυθμιζόμενο τιμολόγιο περιαγωγής που προβλέπεται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 6α του κανονισμού αυτού, ανεξαρτήτως του αν οι πελάτες αυτοί είχαν προηγουμένως επιλέξει ρυθμιζόμενο τιμολόγιο περιαγωγής ή άλλο τιμολόγιο διαφορετικό από το ρυθμιζόμενο τιμολόγιο περιαγωγής, εκτός και αν είχαν δηλώσει ρητώς, πριν από την καταληκτική ημερομηνία της 15ης Ιουνίου 2017, ότι επιλέγουν τη μεταφορά τους σε αυτό το άλλο τιμολόγιο, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται συναφώς στο άρθρο 6ε, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του εν λόγω κανονισμού.

---

(1)  ΕΕ C 328 της 30.09.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 [αίτηση του Conseil d’État (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — JP κατά Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

(Υπόθεση C-651/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Πολιτική ασύλου - Κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας - Οδηγία 2013/32/ΕΕ - Άρθρο 46 - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 47 - Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής - Προσφυγή κατά απόφασης με την οποία απορρίπτεται μεταγενέστερη αίτηση διεθνούς προστασίας ως απαράδεκτη - Προθεσμία για την άσκηση προσφυγής - Μέσα κοινοποίησης)

(2020/C 378/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

JP

κατά

Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

Διατακτικό

Το άρθρο 46 της οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, σε συνδυασμό με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους που προβλέπει ότι η προσφυγή κατά απόφασης με την οποία απορρίπτεται ως απαράδεκτη μεταγενέστερη αίτηση διεθνούς προστασίας πρέπει να ασκηθεί εντός αποκλειστικής προθεσμίας δέκα ημερών, περιλαμβανομένων των αργιών, από την κοινοποίηση της απόφασης αυτής, ακόμη και όταν, σε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος αιτών δεν έχει ορίσει τόπο επιδόσεων στο κράτος μέλος αυτό, η ως άνω κοινοποίηση πραγματοποιείται στην έδρα της εθνικής αρχής που είναι αρμόδια για την εξέταση των σχετικών αιτήσεων, εφόσον, πρώτον, οι αιτούντες ενημερώνονται ότι, αν δεν έχουν ορίσει τόπο επιδόσεων για την κοινοποίηση της απόφασης σχετικά με την αίτησή τους, θα θεωρηθεί ότι έχουν ορίσει ως τόπο επιδόσεων προς τούτο την έδρα της εν λόγω εθνικής αρχής, δεύτερον, οι όροι πρόσβασης των αιτούντων στην έδρα αυτή δεν καθιστούν υπερβολικά δυσχερή την από μέρους τους παραλαβή των αποφάσεων που τους αφορούν, τρίτον, διασφαλίζεται ότι οι δικονομικές εγγυήσεις που αναγνωρίζονται από το δίκαιο της Ένωσης στους αιτούντες διεθνή προστασία πράγματι τους παρέχονται εντός της προθεσμίας αυτής και, τέταρτον, τηρείται η αρχή της ισοδυναμίας. Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να εξακριβώσει αν η επίμαχη στην κύρια δίκη εθνική ρύθμιση πληροί τις απαιτήσεις αυτές.

---

(1)  ΕΕ C 372 της 4.11.2019.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesverwaltungsgericht (Γερμανία) στις 22 Ιουνίου 2020 — Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά SW

(Υπόθεση C-273/20)

(2020/C 378/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αναιρεσίβλητη: SW

Προσεπικληθείς: Δήμος του Darmstadt

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

α) Μπορεί, σε περίπτωση οικογενειακής επανενώσεως με ασυνόδευτο ανήλικο πρόσφυγα κατά το άρθρο 10, παράγραφος 3, στοιχείο α', και το άρθρο 2, στοιχείο στ', της οδηγίας 2003/86/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, η συνεχιζόμενη ανηλικότητα να θεωρηθεί «όρος» κατά την έννοια του άρθρου 16, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 2003/86/ΕΚ; Συνάδει με τις προαναφερθείσες διατάξεις ρύθμιση κράτους μέλους η οποία παρέχει (παράγωγο) δικαίωμα διαμονής στο κράτος μέλος στους γονείς ασυνόδευτου ανήλικου πρόσφυγα, κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο στʹ, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ, οι οποίοι έχουν γίνει δεκτοί για λόγους οικογενειακής επανενώσεως, μόνο για όσο διάστημα ο πρόσφυγας εξακολουθεί πράγματι να είναι ανήλικος; β) Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, υπό στοιχείο αʹ: Έχει το άρθρο 16, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 10, παράγραφος 3, στοιχείο αʹ, και το άρθρο 2, στοιχείο στʹ, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ την έννοια ότι επιτρέπει σε κράτος μέλος, του οποίου η νομοθεσία περιορίζει το (παράγωγο) δικαίωμα διαμονής των γονέων στο διάστημα έως την ενηλικίωση του τέκνου, να απορρίψει αίτηση εισόδου και διαμονής για λόγους οικογενειακής επανενώσεως των γονέων που διαμένουν ακόμη στην τρίτη χώρα, αν ο πρόσφυγας έχει ενηλικιωθεί ενόσω διαρκεί η διοικητική ή δικαστική διαδικασία και προτού εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί της αιτήσεως που υποβλήθηκε εντός τριών μηνών από την αναγνώριση του καθεστώτος πρόσφυγα;

2)

Σε περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι δεν επιτρέπεται να απορριφθεί η αίτηση για οικογενειακή επανένωση: Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να τίθενται σε σχέση με τους πραγματικούς οικογενειακούς δεσμούς κατά την έννοια του άρθρου 16, παράγραφος l, στοιχείο β', της οδηγίας 2003/86/ΕΚ σε περιπτώσεις οικογενειακής επανενώσεως με πρόσφυγα ο οποίος έχει ενηλικιωθεί προτού εκδοθεί η απόφαση επί της αιτήσεως εισόδου και διαμονής για λόγους οικογενειακής επανενώσεως; Ειδικότερα: α) Αρκεί συναφώς να υφίσταται συγγένεια εξ αίματος ανιόντος πρώτου βαθμού (άρθρο 10, παράγραφος 3, στοιχείο α', της οδηγίας 2003/86/ΕΚ) ή απαιτείται και πραγματική οικογενειακή ζωή; β) Εάν η πραγματική οικογενειακή ζωή θεωρηθεί επίσης αναγκαία προϋπόθεση: Πόσο στενές πρέπει να είναι οι σχέσεις στο πλαίσιο αυτής; Αρκούν συναφώς, για παράδειγμα, περιστασιακές ή τακτικές επαφές με επισκέψεις, είναι αναγκαία η συγκατοίκηση σε κοινό νοικοκυριό ή απαιτείται επιπλέον να υπάρχει κοινότητα αρωγής, τα μέλη της οποίας να εξαρτώνται το ένα από το άλλο; γ) Απαιτείται –για την επανένωση των γονέων που βρίσκονται ακόμη στο τρίτο κράτος και έχουν υποβάλει αίτηση οικογενειακής επανενώσεως με τέκνο που απολαμβάνει καθεστώς πρόσφυγα, αλλά εν τω μεταξύ έχει ενηλικιωθεί– να προβλέπεται ότι, μετά την είσοδο στο έδαφος του κράτους μέλους, η οικογενειακή ζωή θα αποκατασταθεί στο κράτος αυτό με τον τρόπο που απαιτείται σύμφωνα με το δεύτερο ερώτημα, υπό στοιχείο βʹ;

---

(1)  Οδηγία 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης (ΕΕ 2003, L 251, σ. 12).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesverwaltungsgericht (Γερμανία) στις 26ης Ιουνίου 2020 — Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά XC

(Υπόθεση C-279/20)

(2020/C 378/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αναιρεσίβλητη: XC

Προσεπικληθείσα: Landkreis Cloppenburg

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2003/86/ΕΚ (1) την έννοια ότι τέκνο του συντηρούντος, ο οποίος αναγνωρίστηκε ως πρόσφυγας, θεωρείται ανήλικο κατά την έννοια της διατάξεως αυτής ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία ήταν ανήλικο κατά τον χρόνο υποβολής της αιτήσεως ασύλου από τον συντηρούντα, αλλά ενηλικιώθηκε προτού αναγνωριστεί σε αυτόν το καθεστώς του πρόσφυγα και υποβληθεί η αίτηση οικογενειακής επανενώσεως;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Ποιες απαιτήσεις πρέπει να τίθενται σε μια τέτοια περίπτωση όσον αφορά τους πραγματικούς οικογενειακούς δεσμούς κατά την έννοια του άρθρου 16, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 2003/86/ΕΚ; α) Αρκεί συναφώς ο νομικός δεσμός γονέα-τέκνου ή είναι αναγκαίο να υφίσταται και πραγματική οικογενειακή ζωή; β) Εάν η πραγματική οικογενειακή ζωή θεωρηθεί επίσης αναγκαία προϋπόθεση: Πόσο στενές πρέπει να είναι οι σχέσεις στο πλαίσιο αυτής; Αρκούν συναφώς, για παράδειγμα, περιστασιακές ή τακτικές επαφές με επισκέψεις, είναι αναγκαία η συγκατοίκηση σε κοινό νοικοκυριό ή απαιτείται επιπλέον να υπάρχει κοινότητα αρωγής, τα μέλη της οποίας να εξαρτώνται το ένα από το άλλο; γ) Απαιτείται, για την επανένωση τέκνου που έχει εν τω μεταξύ ενηλικιωθεί, βρίσκεται ακόμη στο τρίτο κράτος και έχει υποβάλει αίτηση οικογενειακής επανενώσεως με γονέα στον οποίο αναγνωρίστηκε καθεστώς πρόσφυγα, να προβλέπεται ότι, μετά την είσοδο στο έδαφος του κράτους μέλους, η οικογενειακή ζωή θα αποκατασταθεί στο κράτος αυτό με τον τρόπο που απαιτείται σύμφωνα με το δεύτερο σκέλος του δευτέρου ερωτήματος;

---

(1)  Οδηγία 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης (ΕΕ 2003, L 251, σ. 12).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Judecătoria Oradea (Ρουμανία) στις 30 Ιουλίου 2020 — Promexor Trade SRL κατά Direcţia Generală a Finanţelor Publice Cluj — Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Bihor

(Υπόθεση C-358/20)

(2020/C 378/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Judecătoria Oradea

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Promexor Trade SRL

Καθής: Direcția Generală a Finanțelor Publice Cluj — Administrația Județeană a Finanțelor Publice Bihor

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιτίθενται οι διατάξεις της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) και η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας σε εθνικές διατάξεις βάσει των οποίων το κράτος μέλος επιβάλλει σε πολίτη την υποχρέωση να εισπράττει και να καταβάλλει στο Δημόσιο τον ΦΠΑ για αόριστο χρονικό διάστημα, χωρίς ωστόσο να του αναγνωρίζει αντίστοιχα το δικαίωμα προς έκπτωση του ΦΠΑ, για τον λόγο ότι ο αριθμός μητρώου ΦΠΑ ακυρώθηκε αυτομάτως δεδομένου ότι οι υποβληθείσες επί έξι συναπτούς μήνες/δύο διαδοχικά ημερολογιακά τρίμηνα δηλώσεις ΦΠΑ δεν μνημόνευαν πράξεις υποκείμενες στον ΦΠΑ;

2)

Είναι συμβατή, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της διαφοράς της κύριας δίκης, με την αρχή της ασφάλειας δικαίου, την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, την αρχή της αναλογικότητας και την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας, όπως αυτές απορρέουν από την οδηγία 2006/112/ΕΚ, διάταξη του εσωτερικού δικαίου ή πρακτική της φορολογικής αρχής, σύμφωνα με την οποία, μολονότι το κράτος μέλος επιτρέπει κανονικά την εκ νέου εγγραφή στο μητρώο ΦΠΑ, κατόπιν αιτήσεως, ένα νομικό πρόσωπο, κατόπιν αυτόματης ακυρώσεως του αριθμού μητρώου ΦΠΑ, δεν μπορεί, υπό ορισμένες ειδικές περιστάσεις, να ζητήσει νέα εγγραφή στο μητρώο ΦΠΑ, για καθαρά τυπικούς λόγους, ενώ υποχρεούται σε είσπραξη και καταβολή του ΦΠΑ στο κράτος, για αόριστο χρονικό διάστημα, χωρίς να του αναγνωρίζεται αντίστοιχα το δικαίωμα προς έκπτωση του ΦΠΑ;

3)

Έχουν, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της διαφοράς της κύριας δίκης, η αρχή της ασφάλειας δικαίου, η αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η αρχή της αναλογικότητας και η αρχή της καλόπιστης συνεργασίας, όπως αυτές απορρέουν από την οδηγία 2006/112/ΕΚ, την έννοια ότι απαγορεύουν στον υποκείμενο στον φόρο να εισπράττει και να καταβάλλει τον ΦΠΑ για αόριστο χρονικό διάστημα, ενώ δεν του αναγνωρίζεται το δικαίωμα προς έκπτωση του ΦΠΑ, χωρίς η φορολογική αρχή να ελέγχει εν προκειμένω τις ουσιαστικές προϋποθέσεις σχετικά με το δικαίωμα προς έκπτωση του ΦΠΑ και χωρίς να υφίσταται απάτη εκ μέρους του υποκείμενου στον φόρο;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 347, L 2006, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Düsseldorf (Γερμανία) στις 18 Αυγούστου 2020 — XY κατά Finanzamt V

(Υπόθεση C-394/20)

(2020/C 378/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: XY

Καθού: Finanzamt V

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν τα άρθρα 63, παράγραφος 1, και 65 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση κράτους μέλους για την επιβολή του φόρου κληρονομίας, η οποία προβλέπει ως προς τον υπολογισμό του φόρου ότι, σε περίπτωση απόκτησης κείμενου στην ημεδαπή ακινήτου, όταν κατά τον χρόνο επέλευσης του θανάτου ο κληρονομούμενος και ο κληρονόμος είχαν την κατοικία τους ή τη συνήθη διαμονή τους σε άλλο κράτος μέλος, το αφορολόγητο ποσό στο πλαίσιο της φορολογητέας βάσης είναι χαμηλότερο από το αφορολόγητο ποσό που θα ίσχυε αν τουλάχιστον ένας από αυτούς είχε κατά το χρονικό αυτό σημείο την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του στο πρώτο κράτος μέλος;

2)

Έχουν τα άρθρα 63, παράγραφος 1, και 65 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση κράτους μέλους για την επιβολή του φόρου κληρονομίας, η οποία προβλέπει ως προς τον υπολογισμό του φόρου ότι, σε περίπτωση απόκτησης κείμενου στην ημεδαπή ακινήτου, όταν κατά τον χρόνο επέλευσης του θανάτου ο κληρονομούμενος και ο κληρονόμος είχαν την κατοικία τους ή τη συνήθη διαμονή τους σε άλλο κράτος μέλος, δεν εκπίπτουν υποχρεώσεις από νόμιμη μοίρα, ενώ οι υποχρεώσεις αυτές θα εξέπιπταν πλήρως από την αξία των αποκτηθέντων αιτία θανάτου στοιχείων αν τουλάχιστον είτε ο κληρονομούμενος είτε ο κληρονόμος είχε κατά τον χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του στο πρώτο κράτος μέλος;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgerichtshof (Αυστρία) στις 28 Αυγούστου 2020 — EB κ.λπ. κατά Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau (BVAEB)

(Υπόθεση C-405/20)

(2020/C 378/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: EB, JS και DP

Αναιρεσίβλητη διοικητική αρχή: Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau (BVAEB)

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει ο περιορισμός της διαχρονικής εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως ανδρών και γυναικών, όπως απορρέει από την απόφαση της 17ης Μαΐου 1990, Barber (1), καθώς και από το πρωτόκολλο αριθ. 33 σχετικά με το άρθρο 157 ΣΛΕΕ και από το άρθρο 12 της οδηγίας 2006/54/ΕΚ (2), την έννοια ότι ένας (Αυστριακός) συνταξιούχος δεν δύναται ή δύναται μόνο για το μέρος των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του που αντιστοιχούν σε περιόδους απασχολήσεως μεταγενέστερες της 1ης Ιανουαρίου 1994 (και σε αναλογία προς τις περιόδους αυτές) να επικαλεστεί νομίμως την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, προκειμένου να προβάλει ότι οι ρυθμίσεις περί αναπροσαρμογής των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων για το έτος 2018, όπως η ρύθμιση που εφαρμόστηκε στις υποθέσεις της κύριας δίκης, εισήγαγαν δυσμενή διάκριση σε βάρος του;

2)

Έχει η επιταγή περί ίσης μεταχειρίσεως ανδρών και γυναικών (δυνάμει του άρθρου 157 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με το άρθρο 5 της οδηγίας 2006/54) την έννοια ότι θεωρείται δικαιολογημένη η έμμεση δυσμενής διάκριση, όπως εκείνη η οποία, κατά περίπτωση, απορρέει από τις εφαρμοστέες στις υποθέσεις της κύριας δίκης ρυθμίσεις περί αναπροσαρμογής των συντάξεων για το έτος 2018, λαμβανομένων επίσης υπόψη παρόμοιων μέτρων που είχαν προγενεστέρως εφαρμοστεί και της προκληθείσας από τη σωρευτική ενέργεια των μέτρων αυτών σημαντικής μειώσεως της πραγματικής αξίας των συντάξεων (αναλόγως της περιπτώσεως, της τάξεως του 25 %) σε σχέση με την αναπροσαρμογή που θα προέκυπτε από εφαρμογή του δείκτη πληθωρισμού, ιδίως: — προκειμένου να αποτραπεί ένα «χάσμα» (που θα δημιουργούνταν σε περίπτωση τακτικής αναπροσαρμογής βάσει ενιαίου συντελεστή) μεταξύ υψηλότερων και χαμηλότερων συντάξεων, μολονότι το «χάσμα» αυτό θα αφορούσε απλώς ονομαστικές τιμές και δεν θα μετέβαλλε την αναλογία της αξίας των συντάξεων, — προκειμένου να επιτευχθεί μια γενική «κοινωνική συνιστώσα» με σκοπό την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των δικαιούχων χαμηλότερων συντάξεων, μολονότι α) ο εν λόγω σκοπός θα μπορούσε να επιτευχθεί και χωρίς περιορισμό της αναπροσαρμογής των υψηλότερων συντάξεων και β) ο νομοθέτης δεν έχει προβλέψει, στο πλαίσιο της αναπροσαρμογής των αποδοχών με βάση τον πληθωρισμό, επίσης παρόμοιο μέτρο προς ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων που λαμβάνουν χαμηλότερες αποδοχές (σε βάρος των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων που λαμβάνουν υψηλότερες αποδοχές) ούτε έχει θεσπίσει ρύθμιση για ανάλογη παρέμβαση στην αναπροσαρμογή της αξίας των συντάξεων που καταβάλλονται από άλλα επαγγελματικά συστήματα κοινωνικής ασφαλίσεως (χωρίς κρατική συμμετοχή), ώστε να ενισχυθεί (σε βάρος της αναπροσαρμογής των υψηλότερων συντάξεων) η αγοραστική δύναμη των δικαιούχων χαμηλότερων συντάξεων, — προκειμένου να διατηρηθεί και να χρηματοδοτηθεί «το σύστημα», μολονότι οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων δεν καταβάλλονται από ασφαλιστικό οργανισμό στο πλαίσιο συστήματος οργανωμένου κατά τους κανόνες περί ασφαλίσεως και χρηματοδοτούμενου από εισφορές, αλλά από το ομοσπονδιακό κράτος με την ιδιότητα του εργοδότη των συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων, ως αμοιβή για την παρασχεθείσα εργασία, με αποτέλεσμα καθοριστικής σημασίας να είναι, εν τέλει, όχι η διατήρηση ή η χρηματοδότηση του συστήματος, αλλ’ απλώς και μόνο εκτιμήσεις δημοσιονομικής φύσεως, — διότι το σαφώς μεγαλύτερο, από στατιστικής απόψεως, ποσοστό ανδρών στην κατηγορία των δικαιούχων υψηλότερων συντάξεων πρέπει να θεωρηθεί ως απόρροια της ελλείψεως ίσων ευκαιριών για τις γυναίκες στην εργασία και στην απασχόληση –ελλείψεως που αποτελούσε τον κανόνα ιδίως κατά το παρελθόν–, στοιχείο το οποίο συνιστά αυτοτελή δικαιολογητικό λόγο ή ακόμη (σε επίπεδο που προηγείται της εξετάσεως ενός τέτοιου λόγου) αποκλείει εκ προοιμίου τη δυνατότητα διαπιστώσεως έμμεσης δυσμενούς διακρίσεως λόγω φύλου, κατά την έννοια της οδηγίας 2006/54, σε βάρος των ανδρών, ή — διότι η ρύθμιση αυτή επιτρέπεται ως θετικό μέτρο κατά την έννοια του άρθρου 157, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ;

---

(1)  Απόφαση της 17ης Μαΐου 1990, C-262/88, EU:C:1990:209.

(2)  Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης (ΕΕ 2006, L 204, σ. 23).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Amsterdam (Ολλανδία) στις 3 Σεπτεμβρίου 2020 — Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εκδοθέν εις βάρος του P — Αιτών: Openbaar Ministerie

(Υπόθεση C-412/20)

(2020/C 378/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Amsterdam

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εκδοθέν εις βάρος του: P

Αιτών: Openbaar Ministerie

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει όντως στην απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ (1), το άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και/ή το άρθρο 47, δεύτερο εδάφιο, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης η εκτέλεση, εκ μέρους της δικαστικής αρχής εκτελέσεως, ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης το οποίο εκδόθηκε από δικαστήριο, μολονότι το τελευταίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας –και δεν τις πληρούσε ούτε κατά τον χρόνο εκδόσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης– καθόσον η νομοθεσία του κράτους μέλους εκδόσεως δεν εγγυάται την ανεξαρτησία του δικαστηρίου αυτού και δεν την εγγυόταν ούτε κατά τον χρόνο εκδόσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης;

---

(1)  Απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών — Δηλώσεις τις οποίες έκαναν ορισμένα κράτη μέλη με την ευκαιρία της έκδοσης της απόφασης-πλαισίου (ΕΕ 2002, L 190, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal de première instance francophone de Bruxelles (Βέλγιο) στις 2 Σεπτεμβρίου 2020 — État belge κατά LO, OG, SH, MB, JD, OP, Bluetail Flight School SA (BFS)

(Υπόθεση C-413/20)

(2020/C 378/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de première instance francophone de Bruxelles

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγον: État belge

Εναγόμενοι: LO, OG, SH, MB, JD, OP, Bluetail Flight School SA (BFS)

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Επιτρέπεται, βάσει του σημείου 9 του προσαρτήματος 3 του τμήματος A του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕΕ) 1178/2011 της Επιτροπής, της 3ης Νοεμβρίου 2011, για τον καθορισμό τεχνικών απαιτήσεων και διοικητικών διαδικασιών όσον αφορά το ιπτάμενο προσωπικό πολιτικής αεροπορίας δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 216/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1), να λαμβάνονται υπόψη, για τον υπολογισμό των 115 ωρών του χρόνου εκπαίδευσης με όργανα που προβλέπονται στο σημείο 9, στοιχείο ε', οι ώρες εκπαίδευσης που πραγματοποιούνται σε εκπαιδευτική συσκευή διαδικασιών πτήσης και αεροναυτιλίας (FNPT) ΙΙ (χρόνος με όργανα στο έδαφος) επιπλέον των 15 ωρών συνεργασίας πολλών πληρωμάτων (MCC) που προβλέπονται στο σημείο 9, στοιχείο ε', περίπτωση 2, και επιπλέον των κατ’ ανώτατο όριο 40 ωρών πτητικής εκπαίδευσης με όργανα σε εκπαιδευτική συσκευή διαδικασιών πτήσης και αεροναυτιλίας (FNPT) ΙΙ που προβλέπονται στο σημείο 9, στοιχείο ε', περίπτωση 3, υποπερίπτωση ii, ήτοι να λαμβάνονται υπόψη περισσότερες από 55 ώρες χρόνου εκπαίδευσης με όργανα στο έδαφος;

2)	Διαφέρει η απάντηση στο πρώτο ερώτημα αναλόγως με το αν οι ώρες που πραγματοποιούνται επιπλέον των ανωτέρω 15 και 40 ωρών είναι ώρες συνεργασίας πολλών πληρωμάτων (MCC) ή άλλο είδος εκπαίδευσης σε συσκευή προσομοίωσης πτήσης;

3)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα ανωτέρω δύο ερωτήματα, επιτρέπεται, βάσει του σημείου 10 του προσαρτήματος 3 του τμήματος A του παραρτήματος I του εν λόγω κανονισμού, η χορήγηση του πτυχίου CPL(A) στους υποψήφιους χειριστές αφού αυτοί συμπληρώσουν την εκπαίδευσή τους με την ολοκλήρωση επαρκούς αριθμού ωρών εντός αεροσκάφους, χωρίς να υποβληθούν εκ νέου στη δοκιμασία δεξιοτήτων (skill test) που αφορά την πτήση με όργανα;

4)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα ανωτέρω τρία ερωτήματα, επιβάλλεται, βάσει της γενικής αρχής της ασφάλειας δικαίου, να περιοριστεί χρονικώς η ερμηνεία του επίμαχου κανόνα δικαίου από το Δικαστήριο, προκειμένου, παραδείγματος χάριν, να εφαρμοστεί μόνον για τους υποψήφιους χειριστές που ζητούν τη χορήγηση πτυχίου CPL(A) ή ακόμη για όσους αρχίσουν την εκπαίδευσή τους για τη χορήγηση τέτοιου πτυχίου μετά την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου;

---

(1)  ΕΕ 2011, L 311, σ. 1.

Αναίρεση που άσκησε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 8 Ιουλίου 2020 στην υπόθεση T-110/17, Jiangsu Seraphim Solar System κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-439/20 P)

(2020/C 378/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Maxian Rusche, G. Luengo)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 8ης Ιουλίου 2020 στην υπόθεση T-110/17, Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd κατά Επιτροπής·

—	να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή ως απαράδεκτη·

—	επικουρικώς: να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή ως αβάσιμη· και σε κάθε περίπτωση·

—	να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα ως προς το παραδεκτό και τη λυσιτέλεια της πρωτοδίκως ασκηθείσας προσφυγής.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικά σφάλματα ως προς τον χαρακτηρισμό της είσπραξης δασμών ως «αναδρομικής».

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 8, παράγραφοι 1, 9 και 10, και το άρθρο 10, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 (1), το άρθρο 13, παράγραφοι 1, 9 και 10, και το άρθρο 16, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 597/2009 (2), καθόσον έκρινε ότι δεν είναι δυνατή η είσπραξη δασμών για εισαγωγές οι οποίες συνιστούν παραβίαση της αναληφθείσας υποχρέωσης.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 14, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 και το άρθρο 24, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 597/2009, καθόσον έκρινε ότι η επιβολή, εκ μέρους του Συμβουλίου, υποχρέωσης είσπραξης του δασμού στις περιπτώσεις που η Επιτροπή ακυρώνει τιμολόγια ανάληψης υποχρέωσης στερούνταν νομικής βάσης.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 2009, L 343, σ. 51).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 597/2009 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουνίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο επιδοτήσεων εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 2009, L 188, σ. 93).

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τέταρτο τμήμα) στις 8 Ιουλίου 2020 στην υπόθεση T-110/17, Jiangsu Seraphim Solar System κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-441/20 P)

(2020/C 378/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: H. Marcos Fraile, N. Tuominen, avocat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή για την ακύρωση του προσβαλλόμενου κανονισμού· και

—	να καταδικάσει την πρωτοδίκως προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο στο πλαίσιο αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Επικουρικώς:

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προς επανεξέταση·

—	να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα τόσο στον πρώτο βαθμό όσο και στην αναιρετική διαδικασία.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι η προσφυγή είναι παραδεκτή.

Η πρωτοδίκως προσφεύγουσα πρέπει να αποδείξει ότι νομιμοποιείται ενεργητικώς δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, ειδικότερα δε ότι θίγεται άμεσα και έχει έννομο συμφέρον σε σχέση με το άρθρο 2 του προσβαλλόμενου κανονισμού (1). Η πρωτοδίκως προσφεύγουσα δεν είναι η ίδια υπόχρεη για την καταβολή στις εθνικές τελωνειακές αρχές των δασμών αντιντάμπινγκ που οφείλονται ως έννομη συνέπεια της ακυρώσεως των τιμολογίων, αλλά υπόχρεη είναι άλλη εταιρία, η Seraphim Solar System GmbH. Επομένως, το Συμβούλιο εκτιμά ότι η πρωτοδίκως προσφεύγουσα δεν απέδειξε ότι θίγεται άμεσα και έχει έννομο συμφέρον, το δε Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε το αντίθετο.

Επιπλέον, το δικαίωμα της πρωτοδίκως προσφεύγουσας να προβάλει ένσταση ελλείψεως νομιμότητας βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ έχει παραγραφεί κατ’ εφαρμογήν της νομολογίας που έχει διαμορφωθεί βάσει των αποφάσεων TWD Textilwerke Deggendorf και Nachi Europe του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Δικαστήριο).

Τέλος, η απάντηση ως προς το αν οι προσφυγές που βάλλουν κατά του κανονισμού 1238/2013 (2) και του κανονισμού 1239/2013 (3) είναι παραδεκτές προκύπτει επίσης με σαφήνεια από τη νομολογία SolarWorld, σύμφωνα με την οποία το άρθρο 3 του κανονισμού 1238/2013 και το άρθρο 2 του κανονισμού 1239/2013 δεν μπορούν να διαχωριστούν από το υπόλοιπο κείμενο των κανονισμών αυτών.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι τα άρθρα 8 και 13 των βασικών κανονισμών «εξαντλούν» τη δυνατότητα είσπραξης δασμών επί των εισαγωγών οι οποίες συνιστούν παραβίαση της αναληφθείσας υποχρέωσης και κάθε άλλη προσέγγιση ισοδυναμεί με «αναδρομική» είσπραξη δασμών.

Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου στηρίζεται σε εσφαλμένη κατανόηση των βασικών κανονισμών. Τα άρθρα 10, παράγραφος 5, και 16, παράγραφος 5, των βασικών κανονισμών αφορούν γενικά τις συνέπειες που προβλέπονται για την περίπτωση που διαπιστωθεί παραβίαση ανάληψης υποχρέωσης. Είναι το αντίστοιχο της «αναδρομικής ισχύος κατά την έννοια των βασικών κανονισμών», δηλαδή της επιβολής οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ/αντισταθμιστικών δασμών έως και 90 ημέρες πριν από την ημερομηνία έναρξης ισχύος των προσωρινών μέτρων επί των εισαγωγών οι οποίες υπόκεινται σε καταγραφή βάσει των άρθρων 14, παράγραφος 5, και 24, παράγραφος 5, των βασικών κανονισμών.

Η προκείμενη περίπτωση, δηλαδή η παραβίαση ανάληψης υποχρέωσης και οι συνέπειές της, είναι σαφώς διαφορετικής φύσης. Ο μόνος περιορισμός που επιβάλλεται από τα άρθρα 10, παράγραφος 5, και 16, παράγραφος 5, των βασικών κανονισμών είναι ότι μια τέτοια είσπραξη με αναδρομικό αποτέλεσμα δεν επιτρέπεται να αφορά τις εισαγωγές προϊόντων που ετέθησαν σε κατανάλωση εντός του διαστήματος το οποίο αφορά η ως άνω αναδρομική ισχύς και εκτείνεται σε έως και 90 ημέρες πριν από την παραβίαση ή ανάκληση της ανάληψης υποχρέωσης.

Επιπλέον, ουδεμία αναδρομικότητα υπάρχει όταν οι δασμοί έχουν επιβληθεί εξ αρχής και προβλέπεται μία μόνον εξαίρεση για μη είσπραξή τους. Πράγματι, μέσω της ανάληψης υποχρέωσης, ο οικείος παραγωγός-εξαγωγέας τυγχάνει απαλλαγής από τους επίμαχους δασμούς, εφόσον πληρούνται οι προβλεπόμενες προς τούτο προϋποθέσεις. Ωστόσο, τελωνειακή οφειλή θα υφίσταται στις περιπτώσεις που ο διασαφιστής έχει επιλέξει να θέσει σε ελεύθερη κυκλοφορία τα αγαθά, δηλαδή χωρίς είσπραξη δασμού αντιντάμπινγκ, και διαπιστωθεί παραβίαση μιας ή περισσότερων προϋποθέσεων της εν λόγω ανάληψης υποχρέωσης.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι τα άρθρα 14, παράγραφος 1, και 24, παράγραφος 1, των βασικών κανονισμών δεν παρέχουν στο Συμβούλιο εξουσία προς ανάπτυξη συστήματος ελέγχου αναλήψεων υποχρέωσης που να περιλαμβάνει ακύρωση τιμολογίων.

Τα άρθρα 14, παράγραφος 1, και 24, παράγραφος 1, των βασικών κανονισμών παρέχουν ευρύτατες εξουσίες στο Συμβούλιο όταν πρόκειται περί εκδόσεως κανονισμού για επιβολή δασμών, όπως έχει διευκρινιστεί από το Δικαστήριο στην υπόθεση Deichmann. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι το Συμβούλιο δεν είχε εξουσία προς ανάπτυξη συστήματος ελέγχου αναλήψεων υποχρέωσης που να περιλαμβάνει ακύρωση τιμολογίων.

Η θέση του Γενικού Δικαστηρίου αντιβαίνει στη βούληση του νομοθέτη. Δεν δικαιολογείται, βάσει του δικαίου της Ένωσης, τόσο εκτενής προστασία οικονομικού φορέα ο οποίος παραβιάζει υποχρεώσεις τις οποίες ανέλαβε οικειοθελώς και, όπως εν προκειμένω, δεν αμφισβητεί καν τις εν λόγω παραβιάσεις. Η θέση αυτή είναι επίσης αυστηρότερη σε σχέση με τα προβλεπόμενα από τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, τοποθετώντας έτσι την ΕΕ σε δυσμενέστερη θέση σε σχέση με τους άλλους εμπορικούς εταίρους που είναι επίσης μέλη του ΠΟΕ.

Επιπλέον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καθιστά τις αναλήψεις υποχρέωσης δυσανάλογα ριψοκίνδυνες για την Επιτροπή. Η αποδοχή ανάληψης υποχρέωσης συνιστά για την ΕΕ ανάληψη κινδύνου στον οποίον έρχονται να προστεθούν και οι δυσχέρειες ελέγχου των επιμέρους πτυχών της συναλλαγής. Ειδικότερα, είναι πρωταρχική υποχρέωση του συμβαλλομένου που αποδέχεται την ανάληψη υποχρέωσης να συνεργάζεται με την Επιτροπή και να διασφαλίζει κατά τον τρόπο αυτό τον απρόσκοπτο έλεγχο της ορθής εκπλήρωσης της ανάληψης υποχρέωσης. Εάν εξέλιπε η εγγύηση αυτή, την Επιτροπή θα βάρυνε κάθε κίνδυνος, ενώ όποιος παραβίαζε αναληφθείσα υποχρέωση θα μπορούσε να διατηρήσει τυχόν πλεονεκτήματα που αποκόμισε λόγω της παραβίασης. Η ερμηνεία αυτή αντιβαίνει επίσης στον σκοπό της αποτελεσματικής προστασίας των κλάδων παραγωγής της ΕΕ από επιζήμιες πρακτικές ντάμπινγκ ή επιζήμιες επιδοτήσεις, κίνδυνος ο οποίος καταπολεμάται (εναλλακτικώς) μέσω της ανάληψης υποχρέωσης.

---

(1)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2016/2146 της Επιτροπής, της 7ης Δεκεμβρίου 2016, για την ανάκληση της αποδοχής ανάληψης υποχρέωσης για δύο παραγωγούς-εξαγωγείς σύμφωνα με την εκτελεστική απόφαση 2013/707/ΕΕ για τη βεβαίωση της αποδοχής ανάληψης υποχρέωσης που προτάθηκε στο πλαίσιο των διαδικασιών αντιντάμπινγκ και κατά των επιδοτήσεων όσον αφορά τις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (δηλαδή κυψελών) καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας κατά την περίοδο εφαρμογής των οριστικών μέτρων (ΕΕ 2016, L 333, σ. 4).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1238/2013 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2013, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (π.χ. κυψελών), καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2013, L 325, σ. 1).

(3)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1239/2013 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2013, για την επιβολή οριστικού αντισταθμιστικού δασμού σχετικά με τις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψέλες) καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνα (ΕΕ 2013, L 325, σ. 66).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-437/16) (1)

(Γλωσσικό καθεστώς - Προκήρυξη γενικού διαγωνισμού για την πρόσληψη διοικητικών υπαλλήλων στον τομέα του ελέγχου - Γλωσσικές γνώσεις - Περιορισμός της επιλογής της δεύτερης γλώσσας του διαγωνισμού μόνο μεταξύ της αγγλικής, της γαλλικής και της γερμανικής γλώσσας - Γλώσσα επικοινωνίας - Κανονισμός 1/58 - Άρθρο 1δ, παράγραφος 1, άρθρο 27 και άρθρο 28, στοιχείο στ', του ΚΥΚ - Δυσμενής διάκριση λόγω γλώσσας - Δικαιολόγηση - Συμφέρον της υπηρεσίας - Αναλογικότητα)

(2020/C 378/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: G. Palmieri, επικουρούμενη από τον P. Gentili, avvocato dello Stato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Gattinara και D. Milanowska)

Παρεμβαίνον υπέρ της προσφεύγουσας: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: L. Aguilera Ruiz)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της προκηρύξεως του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/322/16, για την κατάρτιση εφεδρικών πινάκων διοικητικών υπαλλήλων στον τομέα του ελέγχου (AD 5/AD 7) (ΕΕ 2016, C 171 A, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την προκήρυξη γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/322/16, για την κατάρτιση εφεδρικών πινάκων διοικητικών υπαλλήλων στον τομέα του ελέγχου (AD 5/AD 7).

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ιταλική Δημοκρατία.

3)	Το Βασίλειο της Ισπανίας φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 371 της 10.10.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Σλοβενία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-626/17) (1)

(Γεωργία - Κανονισμός (ΕΕ) 1308/2013 - Ονομασίες προελεύσεως στον αμπελοοινικό τομέα - Επισήμανση των οίνων - Αναγραφή της ονομασίας οινοποιήσιμης ποικιλίας αμπέλου, η οποία περιέχει ή συνίσταται σε προστατευόμενη ονομασία προελεύσεως - Απαγορεύεται - Εξαίρεση - Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2017/135 - Συμπερίληψη της οινοποιήσιμης ποικιλίας αμπέλου «teran» στον κατάλογο του παραρτήματος XV, μέρος A, του κανονισμού (ΕΚ) 607/2009 - Αναδρομική ισχύς από την ημερομηνία προσχωρήσεως της Δημοκρατίας της Κροατίας στην Ένωση - Σλοβενική προστατευόμενη ονομασίας προελεύσεως «Teran» - Ασφάλεια δικαίου - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Αναλογικότητα - Δικαίωμα ιδιοκτησίας - Πράξη περί των όρων προσχωρήσεως της Κροατίας στην Ένωση - Διοργανική συμφωνία για τη βελτίωση της νομοθεσίας - Θεσμική ισορροπία)

(2020/C 378/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Σλοβενίας (εκπρόσωποι: V. Klemenc και T. Mihelič Žitko, επικουρούμενες από τον R. Knaak, δικηγόρο)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Eggers, I. Galindo Martín και B. Rous Demiri)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Δημοκρατία της Κροατίας (εκπρόσωποι: G. Vidović Mesarek, επικουρούμενη από τον I. Ćuk, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2017/1353 της Επιτροπής, της 19ης Μαΐου 2017, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 607/2009 όσον αφορά τις οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου και των συνώνυμών τους που μπορούν να αναγράφονται στην επισήμανση των οίνων (ΕΕ 2017, L 190, σ. 5).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Δημοκρατία της Σλοβενίας φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Η Δημοκρατία της Κροατίας φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 392 της 20.11.2017

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Kerkosand κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-745/17) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Ενίσχυση προοριζόμενη για επενδυτικό έργο στη δυτική Σλοβακία - Περιφερειακή επενδυτική ενίσχυση - Απόρριψη καταγγελίας - Απόφαση για τη μη διατύπωση αντιρρήσεων - Προϋποθέσεις εξαιρέσεως - Άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΕ) 651/2014 - Έκταση της εξουσίας ελέγχου της Επιτροπής - Κατευθυντήριες γραμμές για τις ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα 2014-2020 - Έννοια των ΜΜΕ - Άρθρο 3, παράγραφοι 2 και 3, του παραρτήματος I του κανονισμού 651/2014 - Στοιχεία για τον υπολογισμό του αριθμού απασχολουμένων και των χρηματικών ποσών και περίοδος αναφοράς - Άρθρο 4 του παραρτήματος I του κανονισμού 651/2014 - Αμφιβολίες όσον αφορά τη συμβατότητα της ενισχύσεως με την κοινή αγορά - Άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 - Σοβαρές δυσχέρειες)

(2020/C 378/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kerkosand spol. s r. o. (Šajdíkove Humence, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: A. Rosenfeld και C. Holtmann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Blanck και A. Μπουχάγιαρ)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2017) 5050 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Ιουλίου 2017, σχετικά με επενδυτική ενίσχυση υπέρ του σλοβακικού παραγωγού πυριτικής άμμου NAJPI a. s. [SA.38121 (2016/FC) — Σλοβακία] (ΕΕ 2017, C 336, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση C(2017) 5050 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Ιουλίου 2017, σχετικά με επενδυτική ενίσχυση υπέρ του σλοβακικού παραγωγού πυριτικής άμμου NAJPI a. s. [SA.38121 (2016/FC) — Σλοβακία].

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 42 της 5.2.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Société générale κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-143/18) (1)

(Οικονομική και νομισματική πολιτική - Προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων - Εισφορά στο σύστημα εγγυήσεως των καταθέσεων ή στο ενιαίο ταμείο εξυγιάνσεως μέσω αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμής - Kαθήκοντα που ανατίθενται στην ΕΚΤ - Ειδικές εποπτικές εξουσίες της ΕΚΤ - Άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο στ', και άρθρο 16, παράγραφος 1, στοιχείο γ', και παράγραφος 2, στοιχείο δ', του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2013 - Μέτρο που επιβάλλει την αφαίρεση του συνολικού ποσού των εκκρεμών αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμής από τα βασικά ίδια κεφάλαια της κατηγορίας 1 - Απουσία εξατομικευμένης εξετάσεως)

(2020/C 378/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Société générale (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, avocats)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) (εκπρόσωποι: E. Κουπεπίδου, R. Bax και F. Bonnard)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση, αφενός, της αποφάσεως ECB/SSM/2017-O2RNE8IBXP4R0TD8PU41/174 της ΕΚΤ, της 19ης Δεκεμβρίου 2017, και, αφετέρου, της αποφάσεως ECB-SSM-2019-FRSOG-10 της ΕΚΤ, της 14ης Φεβρουαρίου 2019.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το σημείο 5 της αποφάσεως ECB/SSM/2017-O2RNE8IBXP4R0TD8PU41/174 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), της 19ης Δεκεμβρίου 2017, καθώς και το άρθρο 3 του παραρτήματός της Α και το σημείο 5 της αποφάσεως ECB-SSM-2019-FRSOG-10 της ΕΚΤ, της 14ης Φεβρουαρίου 2019, καθώς και το άρθρο 3 του παραρτήματός της στον βαθμό που αφορά τη Société générale.

2)	Καταδικάζει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 161 της 7.5.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — BNP Paribas κατά ΕΚΤ

(Υποθέσεις T-150/18 και T-345/18) (1)

(Οικονομική και νομισματική πολιτική - Προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων - Εισφορά στο σύστημα εγγυήσεως των καταθέσεων ή στο ενιαίο ταμείο εξυγιάνσεως μέσω αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμής - Καθήκοντα που ανατίθενται στην ΕΚΤ - Ειδικές εποπτικές εξουσίες της ΕΚΤ - Άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο στ', και άρθρο 16, παράγραφος 1, στοιχείο γ', και παράγραφος 2, στοιχείο δ', του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2013 - Μέτρο που επιβάλλει την αφαίρεση του συνολικού ποσού των εκκρεμών αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμής από τα βασικά ίδια κεφάλαια της κατηγορίας 1 - Απουσία εξατομικευμένης εξετάσεως)

(2020/C 378/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BNP Paribas (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) (εκπρόσωποι: E. Κουπεπίδου και τους R. Bax και F. Bonnard)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως ECB/SSM/2017-R0MUWSFPU8MPRO8K5P83/248 της ΕΚΤ, της 19ης Δεκεμβρίου 2017, της αποφάσεως ECB-SSM-2018-FRBNP-17 της ΕΚΤ, της 26ης Απριλίου 2018, και της αποφάσεως ECB-SSM-2019-FRBNP-12 της ΕΚΤ, της 14ης Φεβρουαρίου 2019.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Συνεκδικάζει τις υποθέσεις T-150/18 και T-345/18 προς έκδοση κοινής αποφάσεως.

2)

Ακυρώνει τα σημεία 9.1 έως 9.3 της αποφάσεως ECB/SSM/2017 R0MUWSFPU8MPRO8K5P83/248 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), της 19ης Δεκεμβρίου 2017, τα σημεία 9.1 έως 9.3 της αποφάσεως ECB SSM 2018 FRBNP 17 της ΕΚΤ, της 26ης Απριλίου 2018, και τα σημεία 8.1 έως 8.4 της αποφάσεως ECB SSM 2019 FRBNP 12 της ΕΚΤ, της 14ης Φεβρουαρίου 2019.

3)	Καταδικάζει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδα

---

(1)  EE C 161 της 7.5.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Ελλάδα κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-46/19) (1)

(ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ - Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση - Καθεστώς στρεμματικών ενισχύσεων - Έννοια των «μόνιμων βοσκότοπων» - Άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 - Ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου - Βασικοί έλεγχοι - Κανονισμός 1306/2013 - Υποχρέωση αιτιολόγησης)

(2020/C 378/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Γ. Κανελλόπουλος, Ε. Λευθεριώτου και Α. Βασιλοπούλου)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Μ. Κωνσταντινίδης, J. Aquilina και A. Sauka)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2018/1841 της Επιτροπής, της 16ης Νοεμβρίου 2018, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ 2018, L 298, σ. 34), κατά το μέρος που η απόφαση αυτή αφορά τις δαπάνες που πραγματοποίησε η Ελληνική Δημοκρατία.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2018/1841 της Επιτροπής, της 16ης Νοεμβρίου 2018, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που, με την απόφαση αυτή, επιβάλλεται στην Ελληνική Δημοκρατία κατ’ αποκοπήν διόρθωση ύψους 2 % επί των αποσυνδεδεμένων άμεσων ενισχύσεων, ανερχόμενη σε 12 342 563,07 ευρώ για το οικονομικό έτος 2016 και σε 12 060 282,13 ευρώ για το οικονομικό έτος 2017.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ελληνική Δημοκρατία φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 93 της 11.3.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Casual Dreams κατά EUIPO — López Fernández (Dayaday)

(Υπόθεση T-50/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Dayaday - Προγενέστερα εικονιστικά εθνικά σήματα DAYADAY και dayaday - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 2017/1001) - Φήμη - Αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή από τη φήμη του προγενέστερου σήματος»)

(2020/C 378/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Casual Dreams, SLU (Manrèse, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. B. Padial Martínez, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: H. O’Neill)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Miguel Ángel López Fernández (Fuensalida, Ισπανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 16ης Νοεμβρίου 2018 (υπόθεση R 2097/2018-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Casual Dreams και M. López Fernández.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 16ης Νοεμβρίου 2018 (υπόθεση R 2097/2018-5) όσον αφορά τα ακόλουθα προϊόντα: — «Πολαριζέ γυαλιά όρασης», «προστατευτικά γυαλιά για το χιόνι», «γυαλιά για ποδηλάτες», «γυαλιά προστατευτικά για αθλήματα», «γυαλιά για κολύμβηση», της κλάσεως 9· — «πανιά για πλύσιμο», «υφαντουργικά προϊόντα, και υποκατάστατα για υφαντουργικά προϊόντα», «υφάσματα», «υφάσματα μη υπαγόμενα σε άλλες κλάσεις», της κλάσεως 24.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 103 της 18.3.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Kludi κατά EUIPO — Adlon Brand (ADLON)

(Υπόθεση T-144/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ADLON - Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ADLON - Απόδειξη της φήμης του προγενέστερου σήματος - Κανόνας 19 του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 [νυν άρθρο 7 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625] - Διαχρονική εφαρμογή του δικαίου - Εκπρόθεσμη προσκόμιση εγγράφων - Εξουσία εκτιμήσεως του τμήματος προσφυγών - Άρθρο 95, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Προσβολή της φήμης - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 2017/1001 - Αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή από τη φήμη του προγενέστερου σήματος»)

(2020/C 378/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kludi GmbH & Co. KG (Menden, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Zafar, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Fischer και D. Walicka)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Adlon Brand GmbH & Co. KG (Düren, Γερμανία) (εκπρόσωποι: P. Baronikians, E. Saarmann και N. Dimmler, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Νοεμβρίου 2018 (υπόθεση R 1500/2018-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Adlon Brand και Kludi.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Kludi GmbH & Co. KG στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 139 της 15.4.2019

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Glaxo Group κατά EUIPO (Απόχρωση του μωβ)

(Υπόθεση T-187/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστάμενου σε απόχρωση του μωβ - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα κτηθέντος διά της χρήσεως - Άρθρο 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 2017/1001»)

(2020/C 378/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Glaxo Group Ltd (Brentford, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: S. Malynicz, QC, S. Baran, barrister, και R. Jacob, solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Hanne και H. O’Neill)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 15ης Ιανουαρίου 2019 (υπόθεση R 1870/2017-1), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του συνιστάμενου σε απόχρωση του μωβ σημείου ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Glaxo Group Ltd στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 172 της 20.5.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Gothe και Kunz κατά EUIPO — Aldi Einkauf (FAIR ZONE)

(Υπόθεση T-589/19) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχώρισης λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης FAIR ZONE - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης FAIR - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος σύγχυσης - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

(2020/C 378/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Oliver Gothe (Κολωνία, Γερμανία) και Martin Kunz (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: K. Kruse, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: M. Fischer)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Aldi Einkauf GmbH & Co. OHG (Έσσεν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: N. Lützenrath, U. Rademacher, C. Fürsen και M. Minkner, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της απόφασης του τέταρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 3ης Ιουλίου 2019 (υπόθεση R 2253/2018-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ, αφενός, της Aldi Einkauf και, αφετέρου, των Ο. Gothe και Μ. Kunz.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τους Oliver Gothe και Martin Kunz στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 337 της 7.10.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Daw κατά EUIPO (SOS Innenfarbe)

(Υπόθεση T-625/19) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SOS Innenfarbe - Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Διακριτικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 2017/1001)

(2020/C 378/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Daw SE (Ober-Ramstadt, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Haberl, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 18ης Ιουλίου 2019 (υπόθεση R 277/2019-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος SOS Innenfarbe ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Daw SE στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 372 της 4.11.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Novomatic κατά EUIPO — Brouwerij Haacht (PRIMUS)

(Υπόθεση T-669/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης PRIMUS - Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης PRIMUS - Προγενέστερο λεκτικό σήμα Μπενελούξ PRIMUS - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Προσβολή της φήμης - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001»)

(2020/C 378/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Novomatic AG (Gumpoldskirchen, Αυστρία) (εκπρόσωπος: W. Mosing, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: L. Rampini)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Brouwerij Haacht NV (Boortmeerbeek, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: G. Glas και E. Taelman, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Ιουλίου 2019 (υπόθεση R 2528/2018-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Brouwerij Haacht και Novomatic.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Novomatic AG στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 399 της 25.11.2019

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Sumol + Compal Marcas κατά EUIPO — Jacob (Dr. Jacob’s essentials)

(Υπόθεση T-879/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχώρισης εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Dr. Jacob’s essentials - Προγενέστερο διεθνές λεκτικό σήμα COMPAL ESSENCIAL - Προγενέστερα εθνικά και διεθνή εικονιστικά σήματα FRUTA essencial, COMPAL essencial και Compal FRUTA essencial - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος σύγχυσης - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001»)

(2020/C 378/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sumol + Compal Marcas, SA (Carnaxide, Πορτογαλία) (εκπρόσωπος: A. de Sampaio, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Söder και V. Ruzek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Ludwig Manfred Jacob (Heidesheim, Γερμανία) (εκπρόσωπος: W. Berlit, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της απόφασης του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 3ης Οκτωβρίου 2019 (υπόθεση R 1025/2019-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Sumol + Compal Marcas και του L. M. Jacob.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Sumol + Compal Marcas, SA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 61 της 24.2.2020.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — Klose κατά EUIPO (Απεικόνιση ορθογώνιου παραλληλόγραμμου με τρία έγχρωμα τμήματα)

(Υπόθεση T-81/20) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απεικονίζει ορθογώνιο παραλληλόγραμμο με τρία έγχρωμα τμήματα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001»)

(2020/C 378/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Anne-Marie Klose (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: I. Seher, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. Söder)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 12ης Δεκεμβρίου 2019 (υπόθεση R 1955/2019-2), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σημείου που απεικονίζει ορθογώνιο παραλληλόγραμμο με τρία έγχρωμα τμήματα ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Anne-Marie Klose στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 114 της 6.4.2020.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Σεπτεμβρίου 2020 — IR κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-131/20) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Δικαιώματα και υποχρεώσεις του υπαλλήλου - Απόσπαση προς το συμφέρον της υπηρεσίας - Άρθρο 37, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α', πρώτη περίπτωση, του ΚΥΚ - Άρθρο 38 του ΚΥΚ - Άρνηση παρατάσεως αποσπάσεως - Καθήκον μέριμνας - Δικαιώματα άμυνας)

(2020/C 378/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: IR (εκπρόσωποι: Σ. Παππάς και Α. Παππάς, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Bohr και I. Melo Sampaio)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση, πρώτον, της αποφάσεως της Επιτροπής της 2ας Ιουλίου 2019, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (Cedefop) περί παρατάσεως, για ένα επιπλέον έτος, της αποσπάσεως του προσφεύγοντος εντός των υπηρεσιών του, και, δεύτερον, της αποφάσεως της 23ης Ιανουαρίου 2020 με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση που υπέβαλε ο προσφεύγων κατά της αποφάσεως της 2ας Ιουλίου 2019.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 2ας Ιουλίου 2019, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (Cedefop) περί παρατάσεως, για ένα επιπλέον έτος, της αποσπάσεως του IR εντός των υπηρεσιών του.

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 161 της 11.5.2020

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 — ADESO κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-529/19) (1)

(«Προσφυγή ακυρώσεως - Συμφωνίες επιχορήγησης για τα σχέδια “Your Environment is Your Life” και “Social Safety Net for Poor and Vulnerable Households in Northern Regions of Somalia/Somaliland Phase II” - Μη επιλέξιμες δαπάνες - Χρεωστικά σημειώματα - Επιβεβαιωτική επιστολή - Ζήτημα αν πρόκειται για πράξη δεκτική προσφυγής - Συμβατική φύση της διαφοράς - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Πράξη εντασσόμενη σε καθαρά συμβατικό πλαίσιο, με το οποίο αυτή συνδέεται αδιαρρήκτως - Απαράδεκτο»)

(2020/C 378/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: African Development Solutions (ADESO) (Ναϊρόμπι, Κένυα) (εκπρόσωπος: R. Martens, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Estrada de Solà, M. Ilkova και Α. Κατσιμέρου)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής η οποία, όπως προβάλλεται, περιλαμβάνεται σε έγγραφο της 10ης Μαΐου 2019 και αφορά την ανάκτηση ορισμένων ποσών που καταβλήθηκαν στο πλαίσιο των συμφωνιών επιχορήγησης για τα σχέδια «Your Environment is Your Life» (FED/2013/313-770) και «Social Safety Net for Poor and Vulnerable Households in Northern Regions of Somalia/Somaliland Phase II» (FED/2013/316-291).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει την African Development Solutions (ADESO) στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 357 της 21.10.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 — IMG κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-645/19) (1)

(«Προσφυγή ακυρώσεως - Συνεργασία για την ανάπτυξη - Εκτέλεση του προϋπολογισμού της Ένωσης με έμμεση διαχείριση - Εκτέλεση αποφάσεως του Δικαστηρίου - Επιστολή της Επιτροπής με την οποία ζητείται η προσκόμιση ορισμένων εγγράφων - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο - Αγωγή αποζημιώσεως - Στενή σύνδεση με το ακυρωτικό αίτημα - Εκκρεμοδικία - Απαράδεκτο - Μη τήρηση των τυπικών προϋποθέσεων - Άρθρο 76, στοιχείο δ', του Κανονισμού Διαδικασίας - Προδήλως απαράδεκτο»)

(2020/C 378/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: International Management Group (IMG) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: L. Levi και J.-Y. de Cara, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Baquero Cruz και J. Norris)

Αντικείμενο

Αφενός, προσφυγή, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση της από 18 Ιουλίου 2019 επιστολής με την οποία η Επιτροπή ζήτησε, στο πλαίσιο της εκτέλεσης της απόφασης της 31ης Ιανουαρίου 2019, International Management Group κατά Επιτροπής (C-183/17 P και C-184/17 P, EU:C:2019:78), από την προσφεύγουσα-ενάγουσα να προσκομίσει ορισμένα έγγραφα και, αφετέρου, αγωγή, βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ, με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας την οποία η προσφεύγουσα-ενάγουσα ισχυρίζεται ότι υπέστη εξαιτίας της εν λόγω επιστολής και των αποφάσεων της Επιτροπής που ακυρώθηκαν με την εν λόγω απόφαση του Δικαστηρίου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει την International Management Group (IMG) στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 399 της 25.11.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 25ης Αυγούστου 2020 — Frank Recruitment Group Services κατά EUIPO — Pearson (PEARSON FRANK)

(Υπόθεση T-735/19) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Ανάκληση της αιτήσεως καταχωρίσεως - Κατάργηση της δίκης)

(2020/C 378/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Frank Recruitment Group Services Ltd (Newcastle upon Tyne, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: J. Dennis, solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Gája)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Pearson Plc (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Αυγούστου 2019 (υπόθεση R 1884/2018-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Pearson Plc και Frank Recruitment Group Services Ltd.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Η Frank Recruitment Group Services Ltd και το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 432 της 23.12.2019.

Προσφυγή της 14ης Αυγούστου 2020 — TrekStor κατά EUIPO — Zagg (Προστατευτικά καλύμματα για υλισμικό ηλεκτρονικού υπολογιστή)

(Υπόθεση T-512/20)

(2020/C 378/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TrekStor GmbH (Lorsch, Γερμανία) (εκπρόσωποι: O. Spieker, A. Schönfleisch και N. Willich, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Zagg Inc. (Salt Lake City, Γιούτα, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σχεδίου: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σχέδιο: Υπ’ αριθ. 1 253 876-0001 σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 8ης Ιουνίου 2020 στην υπόθεση R 294/2019-3

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να διατάξει το EUIPO να κηρύξει άκυρο το προσβαλλόμενο σχέδιο σύμφωνα με το άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 11ης Αυγούστου 2020 — Carpatair κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-522/20)

(2020/C 378/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Carpatair SA (Timiş, Ρουμανία) (εκπρόσωποι: J. Rivas Andrés και A. Manzaneque Valverde, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τη σχετική με κρατική ενίσχυση απόφαση της Επιτροπής SA.31662 — C/2011 (πρώην NN/2011) — Ρουμανία — Διεθνής Αερολιμένας Timisoara — Wizz Air,

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η προβαλλόμενη απόφαση ενέχει πρόδηλη νομική πλάνη όσον αφορά τον επιλεκτικό χαρακτήρα του Εγχειριδίου Αεροναυτικών Πληροφοριών (AIP) του 2010. — Όπως αναγνώρισαν τα ρουμανικά δικαστήρια, με τις περιλαμβανόμενες στο AIP του 2010 εκπτώσεις χορηγήθηκε κρατική ενίσχυση στην Wizz Air στον αερολιμένα της Timisoara.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών και νομική πλάνη όσον αφορά το συμπέρασμα ότι οι συμφωνίες μεταξύ του διευθύνοντος τον αερολιμένα και της Wizz Air δεν παρείχαν αδικαιολόγητο πλεονέκτημα στη δεύτερη. — Πρώτον, η συμπεριφορά του διευθύνοντος τον αερολιμένα δεν ήταν συγκρίσιμη με εκείνη ενός ιδιώτη επιχειρηματία υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Δεύτερον, η Επιτροπή αξιολόγησε λανθασμένα τις συμφωνίες ως μεμονωμένα περιστατικά και δεν έλαβε υπόψη στοιχεία που έχουν αποφασιστική σημασία για το κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή σε οικονομία της αγοράς (ΙΕΟΑ). Οι προβλέψιμες εξελίξεις κατά τον χρόνο συνάψεως των συμφωνιών είχαν ως αποτέλεσμα ότι δεν θα ήταν κερδοφόρες μεσο-μακροπρόθεσμα για τον διευθύνοντα τον αερολιμένα.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται νομική πλάνη καθόσον η Επιτροπή αθέτησε το καθήκον μέριμνας που υπέχει όσον αφορά τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί διακριτικής μεταχειρίσεως ως προς τις τιμές στον αερολιμένα της Timisoara.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει νομική πλάνη καθόσον παραβλέπει την κρατική ενίσχυση που χορηγήθηκε στην Wizz Air μέσω του μειωμένου τέλους ασφαλείας.

Προσφυγή της 27ης Αυγούστου 2020 — Jushi Egypt for Fiberglass Industry κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-540/20)

(2020/C 378/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Jushi Egypt for Fiberglass Industry SAE (Ain Sukhna, Αίγυπτος) (εκπρόσωποι: B. Servais και V. Crochet, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, βάσει του άρθρου 263, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ, τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2020/870 της Επιτροπής, της 24ης Ιουνίου 2020, για την επιβολή οριστικού αντισταθμιστικού δασμού και την οριστική είσπραξη του προσωρινού αντισταθμιστικού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές προϊόντων συνεχούς νήματος από γυάλινες ίνες καταγωγής Αιγύπτου, και για την είσπραξη του οριστικού αντισταθμιστικού δασμού στις καταγεγραμμένες εισαγωγές προϊόντων συνεχούς νήματος από γυάλινες ίνες καταγωγής Αιγύπτου, κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα την καθής και κάθε παρεμβαίνοντα στον οποίον θα επιτραπεί να παρέμβει υπέρ αυτής.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής να επιβάλει αντισταθμιστικά μέτρα για τις χρηματοδοτικές συνεισφορές που χορηγήθηκαν στην προσφεύγουσα από κινεζικούς δημόσιους οργανισμούς αντιβαίνει στο άρθρο 2, στοιχεία α' και β', στο άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', στο άρθρο 4, παράγραφοι 2 και 3, και στο άρθρο 28 του βασικού κανονισμού και προσβάλλει τα δικαιώματα άμυνας της Αιγυπτιακής Κυβέρνησης.

2.	Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής σχετικά με την παροχή γης στην προσφεύγουσα προσβάλλει τα δικαιώματα άμυνάς της και αντιβαίνει στο άρθρο 30, καθώς και στο άρθρο 3, παράγραφος 2, στο άρθρο 5 και στο άρθρο 6, στοιχείο δ', του βασικού κανονισμού.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής να επιβάλει αντισταθμιστικά μέτρα για το καθεστώς επιστροφής εισαγωγικών δασμών σχετικά με τα εισαγόμενα υλικά που χρησιμοποιεί η Jushi για τις πωλήσεις προϊόντων υαλοΐνας σε συνδεόμενο εγχώριο πελάτη της αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', περίπτωση ii, και παράγραφος 2, καθώς και στο άρθρο 5 του βασικού κανονισμού.

4.	Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής να επιβάλει αντισταθμιστικά μέτρα για τη φορολογική μεταχείριση της συναλλαγματικής ζημίας αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 2, και στο άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του βασικού κανονισμού.

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η μεθοδολογία της Επιτροπής για τον προσδιορισμό του περιθωρίου υποτιμολόγησης όσον αφορά την προσφεύγουσα αντιβαίνει στο άρθρο 1, παράγραφος 1, στο άρθρο 2, στοιχείο δ', και στο άρθρο 8, παράγραφοι 1, 2 και 5, του βασικού κανονισμού.

Προσφυγή της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 — TrekStor κατά EUIPO — Zagg (Προστατευτικά καλύμματα για υλισμικό ηλεκτρονικού υπολογιστή)

(Υπόθεση T-564/20)

(2020/C 378/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TrekStor GmbH (Bensheim, Γερμανία) (εκπρόσωποι: O. Spieker, A. Schönfleisch και N. Willich, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Zagg Inc. (Salt Lake City, Γιούτα, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σχεδίου: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σχέδιο: Υπ’ αριθ. 1 253 876-0002 σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 17ης Ιουνίου 2020 στην υπόθεση R 296/2020-3

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να διατάξει το EUIPO να κηρύξει άκυρο το προσβαλλόμενο σχέδιο σύμφωνα με το άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 — TrekStor κατά EUIPO — Zagg (Προστατευτικά καλύμματα για υλισμικό ηλεκτρονικού υπολογιστή)

(Υπόθεση T-565/20)

(2020/C 378/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TrekStor GmbH (Bensheim, Γερμανία) (εκπρόσωποι: O. Spieker, A. Schönfleisch και N. Willich, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Zagg Inc. (Salt Lake City, Γιούτα, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σχεδίου: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σχέδιο: Υπ’ αριθ. 1 253 876-0003 σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 17ης Ιουνίου 2020 στην υπόθεση R 297/2020-3

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να διατάξει το EUIPO να κηρύξει άκυρο το προσβαλλόμενο σχέδιο σύμφωνα με το άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 7ης Σεπτεμβρίου 2020 — Stichting Comité N 65 Ondergronds Helvoirt κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-569/20)

(2020/C 378/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Stichting Comité N 65 Ondergronds Helvoirt (Helvoirt, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: T. Malfait και A. Croes, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 6ης Ιουλίου 2020, με την οποία κρίνεται απαράδεκτη η αίτηση του προσφεύγοντος για εσωτερική επανεξέταση της απόφασης για το κλείσιμο του φακέλου CHAP (2019) 2512 βάσει του άρθρου 2, παράγραφος 2, του κανονισμού (EΕ) 1367/2006·

—	να αναπέμψει τον φάκελο στην Επιτροπή προκειμένου να κρίνει την αίτηση παραδεκτή και να την εξετάσει επί της ουσίας·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, το προσφεύγον προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

1.

Πρώτος λόγος: παράβαση του άρθρου 1 και του άρθρου 9, παράγραφοι 2 και 3, της Σύμβασης του Århus, του άρθρου 216 ΣΛΕΕ, του άρθρου 1, παράγραφος 1, στοιχείο δ', του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', και παράγραφος 2, και του άρθρου 10 του κανονισμού (EΕ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (στο εξής: κανονισμός του Århus). — Η Επιτροπή κρίνει, με την προσβαλλόμενη απόφαση, ότι η αίτηση του προσφεύγοντος για επανεξέταση είναι απαράδεκτη διότι η αίτηση αυτή αφορά διοικητική πράξη την οποία εξέδωσε η Επιτροπή ως φορέας διοικητικής επανεξέτασης. Τέτοιες πράξεις εξαιρούνται, βάσει του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', του κανονισμού του Århus, από το πεδίο εφαρμογής της διαδικασίας επανεξέτασης που προβλέπεται στο άρθρο 10 του κανονισμού του Århus. Η απόφαση αυτή είναι παράνομη διότι η αίτηση επανεξέτασης αφορά απόφαση της Επιτροπής που ελήφθη στο πλαίσιο διαδικασίας καταγγελίας, κατά την οποία η Επιτροπή λαμβάνει απλώς ερμηνευτική θέση και, επομένως, δεν ενεργεί ως φορέας επανεξέτασης (όπως, παραδείγματος χάριν, στο πλαίσιο διαδικασίας επί παραβάσει). Συνεπώς, η απόφαση εμπίπτει στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής της διαδικασίας επανεξέτασης που προβλέπεται στο άρθρο 10 του κανονισμού του Århus. — Η απόφαση της Επιτροπής περί απαραδέκτου αντιβαίνει στους σκοπούς του κανονισμού του Århus και της Σύμβασης του Århus, ιδίως δε στην εξασφάλιση αποτελεσματικής πρόσβασης στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα. — Επικουρικώς: εάν, ωστόσο, κριθεί ότι, βάσει του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', του κανονισμού του Århus, μια απόφαση που έχει εκδοθεί από την Επιτροπή κατόπιν υποβολής καταγγελίας δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της διαδικασίας επανεξέτασης που προβλέπεται στο άρθρο 10 του κανονισμού του Århus (πράγμα το οποίο δεν ισχύει), πρέπει να κριθεί ότι το άρθρο 10, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', του κανονισμού του Århus, αντιβαίνει στη Σύμβαση του Århus και, ως εκ τούτου, πρέπει κατ’ εξαίρεση να μείνει ανεφάρμοστο λόγω έλλειψης νομιμότητας.

2.

Δεύτερος λόγος: παράβαση του άρθρου 5 της Σύμβασης του Århus, των άρθρων 2 και 8 ΕΣΔΑ, των άρθρων 2 και 7 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 3, παράγραφος 3, του άρθρου 9, του άρθρου 168, παράγραφος 1, και του άρθρου 191, παράγραφοι 1 και 2, ΣΛΕΕ καθώς και των άρθρων 6, 7 και 23 και των παραρτημάτων III και XI, σημείο B, της οδηγίας 2008/50/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη (στο εξής: οδηγία για την ποιότητα του αέρα). — Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή δεν προβαίνει σε επί της ουσίας εκτίμηση και δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι ολλανδικές αρχές εξακολουθούν να εκτιμούν την ποιότητα του αέρα κατά μήκος οδών με μεγάλη κίνηση οι οποίες διασχίζουν κατοικημένες περιοχές (όπως, παραδείγματος χάριν, στο Helvoirt) σε απόσταση μεγαλύτερη των 10 μέτρων από το ρείθρο του οδοστρώματος και, ως εκ τούτου, δεν καταγράφονται οι υπερβάσεις των ορίων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στα σημεία αυτά, πράγμα το οποίο συνεπάγεται τους γνωστούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Η εν λόγω πρακτική των ολλανδικών αρχών αντιβαίνει στο παράρτημα III, τμήμα Γ, της οδηγίας για την ποιότητα του αέρα, στο οποίο περιγράφονται η εκτίμηση της ποιότητας του αέρα και η τοποθέτηση των σημείων δειγματοληψίας και, ιδίως, ορίζεται ότι η εκτίμηση αυτή πρέπει να πραγματοποιείται, κατά το μέτρο του δυνατού, σε απόσταση που δεν υπερβαίνει τα 10 μέτρα από το ρείθρο του οδοστρώματος. — Επιπλέον, η Επιτροπή δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι ολλανδικές αρχές χαρακτηρίζουν την εν λόγω περιοχή του Helvoirt ως μη αστική περιοχή, μολονότι πρόκειται για αστική περιοχή, και ότι, ως εκ τούτου, εφαρμόζονται εσφαλμένες τεχνικές προσομοίωσης. Τούτο συνεπάγεται επίσης ότι δεν προσδιορίζονται οι υπερβάσεις των ορίων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. — Περαιτέρω, η Επιτροπή δεν λαμβάνει υπόψη ότι, με την παράνομη αυτή πρακτική, όχι μόνο δεν καταγράφονται οι υπερβάσεις, αλλά επίσης, κατά συνέπεια, δεν έχει εκπονηθεί ακόμη, για την περιοχή του Helvoirt, σχέδιο για την ποιότητα του αέρα, μολονότι οι ολλανδικές αρχές υπέχουν σχετική υποχρέωση από το άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας για την ποιότητα του αέρα. — Τέλος, η Επιτροπή δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι ολλανδικές αρχές, με την παράνομη αυτή πρακτική, δεν θίγουν μόνο το δικαίωμα κάθε πολίτη της Ένωσης να έχει πρόσβαση σε ορθές περιβαλλοντικές πληροφορίες, αλλά και το δικαίωμα κάθε πολίτη της Ένωσης στη ζωή και την καλή υγεία.

Προσφυγή της 23ης Σεπτεμβρίου 2020 — Italia Wanbao-ACC κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-583/20)

(2020/C 378/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Italia Wanbao-ACC Srl (Borgo Valbelluna, Ιταλία) (εκπρόσωποι: P. Ferrari και F. Filì, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 15ης Μαΐου 2020, υπόθεση M.8947, Nidec/Whirlpool (Embraco Business), C(2020) 3118 τελικό, δημοσιευθείσα στις 14 Ιουλίου 2020 (στο εξής: απόφαση 2), στο σύνολό της.

—	Επικουρικώς

—

να ακυρώσει την απόφαση 2 στο μέτρο που διατάσσει την άρση (waiver) της απαγόρευσης επανάκτησης κατά το σημείο 5 των δεσμεύσεων, σε σχέση με στοιχεία του ενεργητικού, διπλώματα ευρεσιτεχνίας, δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, τεχνογνωσία, δικαιώματα σχετικά με τεχνολογία, αναπτυξιακά σχέδια, συμβάσεις και σχέσεις με πελάτες και προμηθευτές, καταλόγους πελατών, άλλα δεδομένα και πληροφορίες και το προσωπικό, που συνδέονται με την έκδοση VSD της σειράς Delta.

—	Σε κάθε περίπτωση

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα·

—	να λάβει κάθε κατάλληλο μέτρο.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης της Επιτροπής της 15ης Μαΐου 2019, με την οποία η Επιτροπή ήρε τον όρο της «μη επανάκτησης» από τους όρους σχετικά με την απόκτηση από την Nidec Corporation του ελέγχου του τομέα των συμπιεστών ψύξης που ανήκει στη Whirlpool Corporation [υπόθεση M.8947 — Nidec/Whirlpool (EMBRACO BUSINESS)], όρος που ετέθη στην απόφαση της 12ης Απριλίου 2019, με την οποία η πράξη κρίθηκε συμβατή με την εσωτερική αγορά, πλην όμως υπό προϋποθέσεις.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Ο πρώτος και ο δεύτερος λόγος αφορούν εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία των κανόνων δικαίου καθώς και παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι τροποποίηση των δεσμεύσεων διαρθρωτικού χαρακτήρα, όπως εν προκειμένω, μπορεί να εγκριθεί από την Επιτροπή αποκλειστικά και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ήτοι όταν οι συνθήκες της αγοράς έχουν αλλάξει (i) σε σημαντικό βαθμό, (ii) κατά μόνιμο και (iii) απρόβλεπτο τρόπο. Απαιτείται επίσης (iv) να μην υφίσταται πλέον το ζήτημα σχετικά με τον ανταγωνισμό το οποίο οδήγησε στην έκδοση της πράξης. Οι προϋποθέσεις υπό στοιχεία (i) έως (iv) πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά. Πλην όμως, καμία από αυτές δεν πληρούται εν προκειμένω. — Όσον αφορά της προϋποθέσεις περί σημαντικής μεταβολής της αγοράς υπό στοιχείο (i) και περί μη ύπαρξης του ζητήματος σχετικά με τον ανταγωνισμό που συνδέονται με τις δεσμεύσεις υπό στοιχείο (iv), από την ανάλυση των αποδεικτικών στοιχείων που διεξήγαγε η Επιτροπή προκύπτει κατά την προσφεύγουσα παραμόρφωση αυτών, η δε ερμηνεία και εκτίμησή τους είναι όλως ανορθολογική.

2.

Ο τρίτος και ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αφορούν ανεπαρκή εξέταση και αιτιολόγηση και αντίφαση με τις προηγούμενες αποφάσεις. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επ αυτού ότι η ανάλυση των μεριδίων αγοράς που περιέχεται στην απόφαση επικεντρώνεται μόνο στα στοιχεία σχετικά με τον όγκο των πωλήσεων και παραβλέπει εκείνα σχετικά με την αξία των πωλήσεων. Η προσέγγιση αυτή όχι μόνο έχει ως αποτέλεσμα μερική ανάλυση, αλλά, κατά τα φαινόμενα, αντιτίθεται επίσης στην απόφαση της Επιτροπής της 12ης Απριλίου 2019, υπόθεση M.8947, C(2019) 2734 τελικό. — Υποστηρίζει επίσης, όσον αφορά τα δεδομένα σχετικά με τα μερίδια αγοράς, ότι η απόφαση βασίζεται αποκλειστικά στις εκτιμήσεις που παρέσχε η Nidec, ήτοι μία μόνον από τους οικονομικούς φορείς, που αποτελεί μάλιστα ένα από τα άμεσα ενδιαφερόμενα μέρη. Η Επιτροπή όφειλε, εντούτοις, να συλλέξει δεδομένα και από άλλους οικονομικούς φορείς (μέσω αιτημάτων παροχής πληροφοριών καλούμενων market test).

Προσφυγή της 24ης Σεπτεμβρίου 2020 — Calzaturificio Emmegiemme Shoes κατά EUIPO — Inticom (MAIMAI MADE IN ITALY)

(Υπόθεση T-589/20)

(2020/C 378/53)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Calzaturificio Emmegiemme Shoes Srl (Surano, Ιταλία) (εκπρόσωπος: R. Fragalà, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Inticom SpA (Gallarate, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MAIMAI MADE IN ITALY — Υπ’ αριθ. 11 266 624 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 14ης Ιουλίου 2020 στην υπόθεση R 1874/2018-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

παρεμπιπτόντως και προδικαστικώς, υπό την έννοια των συνδυασμένων διατάξεων του άρθρου 256, παράγραφος 3, του άρθρου 263, παράγραφος 1, και του άρθρου 267, παράγραφος 1, στοιχείο β', ΣΛΕΕ, να αποφανθεί επί της νομιμότητας της διατάξεως του άρθρου 18, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2018-9 της 12ης Νοεμβρίου 2018 του προεδρείου των τμημάτων προσφυγών καθόσον η διάταξη αυτή δεν προβλέπει υποχρέωση μεταβολής της συνθέσεως του τμήματος προσφυγών σε περίπτωση προσφυγής κατά αποφάσεως του τμήματος ανακοπών κατόπιν αναπομπής της υποθέσεως λόγω εσφαλμένης εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου ή κάθε άλλης νομικής διατάξεως σχετικής με την εφαρμογή του, και, ως εκ τούτου, είναι αντίθετη προς τους επιτακτικούς κανόνες που επιβάλλουν οι αρχές της «χρηστής διοικήσεως» και του «δικαιώματος πραγματικής προσφυγής/αμερόληπτου δικαστηρίου» τις οποίες κατοχυρώνουν τα άρθρα 41 και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης)·

—

κυρίως και επί της ουσίας υπό την έννοια του άρθρου 72 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, να μεταρρυθμίσει και/ή ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, αναπέμποντας την υπόθεση σε άλλο τμήμα προσφυγών ή στο τμήμα μείζονος συνθέσεως κατά το άρθρο 165, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, διότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου, κατά παράβαση διατάξεων της ΣΛΕΕ, και κατά παράβαση και/ή εσφαλμένη εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2018/625 της Επιτροπής·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράνομος χαρακτήρας του άρθρου 18, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2018-9 της 12ης Νοεμβρίου 2018 του προεδρείου των τμημάτων προσφυγών περί οργανώσεως των τμημάτων, λόγω αντιθέσεώς του προς τα άρθρα 41 και 47 του Χάρτη·

—

Διαδικαστικές και τυπικές πλημμέλειες της προσβαλλομένης αποφάσεως: παράβαση του άρθρου 24, παράγραφος 1, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2018/625 της Επιτροπής και του άρθρου 3, παράγραφοι 4 και 5, της αποφάσεως 2020-1 της 27ης Φεβρουαρίου 2020 του προεδρείου των τμημάτων προσφυγών και παραβίαση των αρχών της δίκαιης δίκης και της εκατέρωθεν ακροάσεως τις οποίες κατοχυρώνει το άρθρο 47 του Χάρτη· παράβαση του άρθρου 55, παράγραφοι 2, 3 και 4, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2018/625 της Επιτροπής και παραβίαση των αρχών της δίκαιης δίκης και της εκατέρωθεν ακροάσεως τις οποίες κατοχυρώνει το άρθρο 47 του Χάρτη· παράβαση του άρθρου 54, παράγραφος 1, στοιχεία α', β', γ' και δ', της αποφάσεως 2020-1 της 27ης Φεβρουαρίου 2020 του προεδρείου των τμημάτων προσφυγών, και του άρθρου 27, παράγραφος 4, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2018/625 της Επιτροπής και παραβίαση των αρχών της δίκαιης δίκης και της εκατέρωθεν ακροάσεως τις οποίες κατοχυρώνει το άρθρο 47 του Χάρτη· παράβαση και/ή εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 18, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση και/ή εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του άρθρου 10, παράγραφοι 2 και 3, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2018/625 της Επιτροπής.

Προσφυγή της 28ης Σεπτεμβρίου 2020 — Tirrenia di navigazione κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-593/20)

(2020/C 378/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Tirrenia di navigazione SpA (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: B. Nascimbene και F. Rossi Dal Pozzo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά τα μέρη που προσδιορίζονται με την προσφυγή και, ειδικότερα, μόνον τα άρθρα της 2, 3 και 4·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 6 και 7 της αποφάσεως, με τα οποία διατάσσεται η ανάκτηση των προβαλλομένων ενισχύσεων, κηρυσσομένης της ανακτήσεως άμεσης και πραγματικής·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή προσβάλλονται τα άρθρα 2, 3 και 4 της αποφάσεως C(2020) 1110 τελικό της 2ας Μαρτίου 2020. Με την απόφαση αυτή, η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι οι αντισταθμίσεις των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας που χορηγήθηκαν στην Tirrenia AS από του έτους 2009 και εν συνεχεία στην αγοράστρια της εν λόγω εταιρίας, την Compagnia Italiana di Navigazione, για την παροχή πορθμειακών υπηρεσιών εντός της Ιταλίας, είναι σύμφωνες με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων.

Η Επιτροπή διαπίστωσε, αφετέρου, ότι άλλα μέτρα υπέρ της Tirrenia AS δεν είναι συμβατά με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων. Η Επιτροπή αποφάνθηκε επιπλέον ότι οι αντισταθμίσεις των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας που χορηγήθηκαν από το 1992 έως το 2008 στις εταιρίες του πρώην ομίλου Tirrenia (Adriatica, Caremar, Saremar, Siremar και Toremar) είναι σύμφωνες με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων, με την εξαίρεση των ενισχύσεων που αφορούσαν μια συγκεκριμένη γραμμή ακτοπλοϊκής συνδέσεως, οι οποίες κρίθηκαν μη συμβατές.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 107, παράγραφος 1, και 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθώς και των κατευθυντηρίων γραμμών του 2004 όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι, στην προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο β', ΣΛΕΕ, καθώς και όσον αφορά τις κατευθυντήριες γραμμές του 2004, δεδομένου ότι αποφάνθηκε ότι η ενίσχυση που χορηγήθηκε για τη διάσωση της Tirrenia AS παρατάθηκε παρανόμως και ήταν μη συμβατή με την εσωτερική αγορά. — Η προσφεύγουσα διευκρινίζει επί τούτου τα εξής: α) το σχέδιο αναδιαρθρώσεως υφίστατο πριν από την εκπνοή του κρίσιμου εξαμήνου· το σχέδιο αυτό ήταν «εφικτό, συνεκτικό και φιλόδοξο», έτσι ώστε να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του ευρισκομένου υπό εκκαθάριση επιχειρηματικού κλάδου της Tirrenia, και τέθηκε πλήρως και καθ’ όλα σε εφαρμογή, χάρη στην ιδιωτικοποίηση του επιχειρηματικού κλάδου της Tirrenia· β) η ολοσχερής επιστροφή διά της εφάπαξ πληρωμής του συνολικού ποσού της ενισχύσεως για τη διάσωση εκπλήρωσε πλήρως τη δέσμευση εξοφλήσεως του δανείου που αποτέλεσε το αντικείμενο εγγυήσεως κατά την ολοκλήρωση των διαδικασιών ιδιωτικοποιήσεως, διά της χρησιμοποιήσεως των ποσών που ελήφθησαν ως αντίτιμο για τη μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων της επιχειρήσεως· γ) τηρήθηκε η βασική αρχή στην οποία στηριζόταν η απόφαση περί διασώσεως, δηλαδή στο να παρασχεθεί η δυνατότητα στον επιχειρηματικό κλάδο της Tirrenia να διασφαλίσει τη συνέχεια της παροχής υπηρεσιών θαλάσσιας μεταφοράς, βάσει προσωρινού και αναστρέψιμου μέτρου στηρίξεως, χωρίς να διακοπεί η σημαντική παροχή της ουσιώδους δημόσιας υπηρεσίας κατά το χρονικό διάστημα μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας ιδιωτικοποιήσεως.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, όσον αφορά την απαλλαγή από ορισμένους φόρους. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η επίμαχη φορολογική απαλλαγή εξαρτάται από προϋποθέσεις που ορίζονται κατά γενικό τρόπο για τις συλλογικές διαδικασίες και ότι, όπως αναγνωρίζει η Επιτροπή στην προσβαλλόμενη απόφαση, είναι ακόμη αδύνατο να προβλεφθεί επί του παρόντος αν θα καταστεί δυνατή η συνδρομή της προϋποθέσεως περί υπάρξεως θετικής διαφοράς μεταξύ των στοιχείων του ενεργητικού της επιχειρήσεως κατά την έναρξη της διαδικασίας εκκαθαρίσεως, αφενός, και των εναπομενόντων στοιχείων ενεργητικού κατά το πέρας της διαδικασίας εκκαθαρίσεως, αφετέρου. — Ως εκ τούτου, η απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος των εταιριών εξαρτάται πλήρως από την επέλευση μελλοντικών και αβέβαιων περιστάσεων, στοιχείο το οποίο δεν επέτρεψε μέχρι τούδε την εδραίωση οιουδήποτε πλεονεκτήματος της Tirrenia AS και το οποίο καθιστά ενδεχόμενη και μόνον, όπως αναγνωρίζει η Επιτροπή στην απόφαση, την υλοποίηση τέτοιου πλεονεκτήματος στο μέλλον. Κατά συνέπεια, λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των προϋποθέσεων που προβλέπει η εθνική νομοθεσία για την παροχή του επίμαχου πλεονεκτήματος, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι είναι δεδομένο το υποθετικό πλεονέκτημα της Tirrenia AS εκ της φορολογικής απαλλαγής. Κατά συνέπεια, η απαλλαγή αυτή δεν εμπίπτει στην έννοια της κρατικής ενισχύσεως, κατά το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, και δεν συνιστά, επομένως, κρατική ενίσχυση. — Επιπλέον, αν, πάλι, υποτεθεί ότι είναι δυνατή στο μέλλον η συνδρομή των προϋποθέσεων της επίμαχης απαλλαγής από τον φόρο, είναι αμφίβολο ότι τούτο μπορεί να συμβεί κατά την πλήρη εκκαθάριση της Tirrenia. — Διευκρινίζεται ότι, ακόμη και αν το επίμαχο μέτρο είχε ως συγκεκριμένο αποτέλεσμα την παροχή πλεονεκτήματος, η Tirrenia AS δεν μετέχει στο εντός της Ένωσης εμπόριο και δεν κατέχει κάποια θέση στην εθνική αγορά, η οποία θα μπορούσε να διατηρηθεί ή να ενισχυθεί, μειώνοντας, επομένως, τις πιθανότητες επιχειρήσεων εγκατεστημένων σε άλλα κράτη μέλη να εισέλθουν στην ιταλική αγορά.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της χρηστής διοικήσεως όσον αφορά τη χρονική διάρκεια της διαδικασίας. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η επικρινόμενη εν προκειμένω διαδικασία είχε υπέρμετρη χρονική διάρκεια, στοιχείο που αντιβαίνει στις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της χρηστής διοικήσεως.

Προσφυγή της 29ης Σεπτεμβρίου 2020 — Roller κατά EUIPO — Flex Equipos de Descanso (DORMILLO)

(Υπόθεση T-596/20)

(2020/C 378/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Roller GmbH & Co. KG (Gelsenkirchen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: W. Zürbig, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Flex Equipos de Descanso, SA (Getafe, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση επέκτασης της προστασίας της διεθνούς καταχώρισης του εικονιστικού σήματος DORMILLO στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Υπ’ αριθ. 1 410 451 αίτηση επέκτασης της προστασίας διεθνούς καταχώρισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Ιουνίου 2020 στην υπόθεση R 2846/2019-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την ανακοπή του αντιδίκου στο μέτρο που με αυτήν ζητείται η απόρριψη της επέκτασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση της προστασίας που παρέχει η διεθνής καταχώριση αριθ. 1 410 451 για όλα τα επίμαχα προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 20, 24 και 35·

—	να δεχθεί το αίτημα επέκτασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση της προστασίας που παρέχει η διεθνής καταχώριση Dormillo αριθ. 1 410 451 για όλα τα επίμαχα προϊόντα και υπηρεσίες εντός της επικράτειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 72, παράγραφος 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 29ης Σεπτεμβρίου 2020 — Tirrenia di navigazione κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-601/20)

(2020/C 378/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Tirrenia di navigazione SpA (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: B. Nascimbene και F. Rossi Dal Pozzo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, καθόσον αφορά το άρθρο της 1, παράγραφος 3·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της αποφάσεως, με το οποίο διατάσσεται η ανάκτηση των προβαλλομένων ενισχύσεων, κηρυσσομένης της ανακτήσεως άμεσης και πραγματικής·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή ζητείται η ακύρωση της αποφάσεως C(2020) 1108 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Μαρτίου 2020, σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. C 64/99 (πρώην NN 68/99) την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ιταλία υπέρ των ναυτιλιακών εταιριών Adriatica, Caremar, Siremar, Saremar και Toremar (όμιλος Tirrenia) [απόφαση (ΕΕ) 2020/1411], καθόσον η Επιτροπή, με την απόφαση αυτή, κήρυξε, με το άρθρο 1, παράγραφος 3, μη συμβατές με την εσωτερική αγορά και παράνομες τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στην Adriatica για το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 1992 έως τον Ιούλιο του 1994, σχετικά με τη σύνδεση Μπρίντιζι/Κέρκυρα/Ηγουμενίτσα/Πάτρα, και, με το άρθρο 2, διέταξε την Ιταλία να ανακτήσει τις ενισχύσεις αυτές από τη δικαιούχο τους.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση των κανόνων διαδικασίας όσον αφορά την προθεσμία παραγραφής για την ανάκτηση των ενισχύσεων που κηρύσσονται παράνομες και μη συμβατές. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι, με την απόφασή της, η καθής παρέβη το άρθρο 17 του κανονισμού διαδικασίας [κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης], βάσει του οποίου οι εξουσίες της Επιτροπής για ανάκτηση της ενίσχυσης υπόκεινται σε δεκαετή προθεσμία παραγραφής. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προθεσμία αυτή παραγραφής είχε εκπνεύσει.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πεπλανημένη εφαρμογή των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων, εσφαλμένος χαρακτηρισμός της ενισχύσεως ως νέας, παράνομος χαρακτήρας της αποφάσεως με την οποία η Επιτροπή κηρύσσει την ενίσχυση νέα και μη συμβατή, καθώς και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι κακώς χαρακτήρισε η καθής ως νέες ενισχύσεις τις αντισταθμίσεις για την ανάληψη υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας (ΥΔΥ) που χορηγήθηκαν στην Adriatica. Κατά την προσφεύγουσα, η χρηματοδότηση των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας που έχει αναλάβει η Adriatica εμπίπτει στο καθεστώς ενισχύσεων που θεσπίσθηκε το 1936, οι δε διαδοχικές τροποποιήσεις του καθεστώτος αυτού δεν μετέβαλαν τον πραγματικό χαρακτήρα του, μετατρέποντάς το σε νέο καθεστώς ενισχύσεων. — Επιπλέον, κακώς χαρακτήρισε η καθής τις αντισταθμίσεις ΥΔΥ που χροηγήθηκαν στην Adriatica για το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 1992 έως τον Ιούλιο του 1994 σχετικά με την ακτοπλοϊκή σύνδεση Μπρίντιζι/Κέρκυρα/Ηγουμενίτσα/Πάτρα, ως ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά. Η καθής διατείνεται ότι ο μη συμβατός χαρακτήρας της ενισχύσεως που χορηγήθηκε στην Adriatica οφείλεται στη συμμετοχή της τελευταίας, κατά το εν λόγω χρονικό διάστημα, σε σύμπραξη με αντικείμενο τον καθορισμό των τιμών όσον αφορά τους ναύλους για εμπορικά οχήματα στη γραμμή Μπρίντιζι/Κέρκυρα/Ηγουμενίτσα/Πάτρα. — Όσον αφορά τη δεύτερη αιτίαση, η προσφεύγουσα φρονεί ότι η καθής παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει από το άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και από το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά την προσφεύγουσα, επομένως, η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει έλλειψη αιτιολογίας σε τέτοιο βαθμό που να μην καθιστά δυνατή την εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου άσκηση του ελέγχου νομιμότητας. — Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της χρηστής διοικήσεως όσον αφορά τη χρονική διάρκεια της διαδικασίας και τη σημασία εν προκειμένω της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι, στο σύνολό της, η διαδικασία που κατέληξε στην έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως είχε υπέρμετρη χρονική διάρκεια και ότι, ως εκ τούτου, παραβιάσθηκαν οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της χρηστής διοικήσεως. Επιπλέον, η χρονική διάρκεια της διαδικασίας δημιούργησε στην προσφεύγουσα την πεποίθηση ότι τα σχετικά με αυτήν μέτρα δεν μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως νέες και μη συμβατές ενισχύσεις. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει κατά συνέπεια ότι η καθής δεν εδύνατο να επιβάλει την ανάκτηση των ενισχύσεων, διότι τούτο θα παραβίαζε γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Σεπτεμβρίου 2020 — Κοινή Επιχείρηση IMI 2 κατά CHS

(Υπόθεση T-53/20) (1)

(2020/C 378/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η πρόεδρος του ενάτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 114 της 6.4.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Σεπτεμβρίου 2020 — Kahimbi Kasagwe κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-108/20) (1)

(2020/C 378/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο πρόεδρος του εβδόμου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 129 της 20.4.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Σεπτεμβρίου 2020 — KH κατά ΕΥΕΔ

(Υπόθεση T-334/20) (1)

(2020/C 378/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο πρόεδρος του εβδόμου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 247 της 27.7.2020.