1)

Το άρθρο 3, παράγραφος 2, και το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/EOK του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχουν την έννοια ότι, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υπόθεσης της κύριας δίκης, απλώς και μόνον η υπογραφή σύμβασης που έχει συναφθεί μεταξύ καταναλωτή και επαγγελματία και ορίζει ότι, μέσω της συγκεκριμένης σύμβασης, ο καταναλωτής αποδέχεται το σύνολο των συμβατικών ρητρών τις οποίες έχει καταρτίσει εκ των προτέρων ο επαγγελματίας, δεν ανατρέπει το τεκμήριο ότι τέτοιες ρήτρες δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης.

2)

Το άρθρο 3, παράγραφος 3, της οδηγίας 93/13, σε συνδυασμό με το παράρτημα της ίδιας οδηγίας, έχει την έννοια ότι ρητή διαλυτική αίρεση και ποινική ρήτρα όπως οι επίμαχες στην κύρια δίκη, οι οποίες περιέχονται σε σύμβαση συναφθείσα μεταξύ καταναλωτή και επαγγελματία και έχουν καταρτιστεί αποκλειστικώς από τον τελευταίο και υπέρ του, ενδέχεται να συνιστούν καταχρηστικές ρήτρες κατά την έννοια του σημείου l, στοιχεία δ' και στ', του ως άνω παραρτήματος, όπερ πρέπει να ελεγχθεί από το εθνικό δικαστήριο.

3)

Το άρθρο 6 της οδηγίας 93/13 έχει την έννοια ότι σε περίπτωση που κριθούν καταχρηστικές η ρητή διαλυτική αίρεση και η ποινική ρήτρα οι οποίες περιέχονται σε προσύμφωνο αγοραπωλησίας που έχει συναφθεί μεταξύ καταναλωτή και επαγγελματία, ο εθνικός δικαστής δεν μπορεί να θεραπεύσει την ακυρότητα τέτοιων καταχρηστικών ρητρών αντικαθιστώντας τες κατά τη δική του κρίση, εκτός αν η σύμβαση δεν είναι δυνατό να υπάρξει εφόσον καταργηθούν οι καταχρηστικές αυτές ρήτρες, η δε ακύρωση της σύμβασης στο σύνολό της θα εξέθετε τον καταναλωτή σε ιδιαιτέρως επιζήμιες συνέπειες.

1)

Έχουν τα άρθρα 6, παράγραφος 1, 27, παράγραφος 1, της EG-FGV (1) ή τα άρθρα 18, παράγραφος 1, 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ (2) την έννοια ότι ο κατασκευαστής παραβαίνει την υποχρέωσή του για χορήγηση ισχύοντος πιστοποιητικού σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1, της EG-FGV (ή την υποχρέωσή του να παραδώσει πιστοποιητικό συμμόρφωσης κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ) όταν έχει εγκαταστήσει στο όχημα απαγορευμένο σύστημα αναστολής κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 2, του άρθρου 3, σημείο 10, του κανονισμού 715/2007 (3) και η διάθεση στην αγορά ενός τέτοιου οχήματος προσκρούει στην απαγόρευση διαθέσεως στην αγορά οχήματος χωρίς ισχύον πιστοποιητικό συμμόρφωσης σύμφωνα με το άρθρο 27, παράγραφος 1, της EG-FGV (ή στην απαγόρευση πωλήσεως χωρίς ισχύον πιστοποιητικό συμμόρφωσης σύμφωνα με το άρθρο 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως:

2)

Αποσκοπεί το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 στην προστασία και του τελικού καταναλωτή και μάλιστα αναφορικά με την ελευθερία διαθέσεως και την περιουσία του; Εμπίπτει η απόκτηση από τελικό καταναλωτή οχήματος στο οποίο έχει εγκατασταθεί απαγορευμένο σύστημα αναστολής στους κινδύνους προς αποτροπή των οποίων θεσπίστηκαν οι εν λόγω διατάξεις;

—

η εν λόγω υποχρέωση δεν προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένου λόγου από απόψεως τόπου, χρόνου ή χώρου,

—

αντικείμενο της υποχρεώσεως αποθήκευσης στο πλαίσιο παροχής διαθέσιμων στο κοινό τηλεφωνικών υπηρεσιών –οι οποίες περιλαμβάνουν και τη μετάδοση σύντομων, πολυμεσικών ή παρόμοιων μηνυμάτων, καθώς και τις αναπάντητες ή ανεπιτυχείς κλήσεις– είναι τα εξής δεδομένα:

—

αντικείμενο της υποχρεώσεως αποθήκευσης στο πλαίσιο παροχής διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο είναι τα εξής δεδομένα:

—

δεν επιτρέπεται να αποθηκεύονται τα ακόλουθα δεδομένα:

—

η διάρκεια της διατηρήσεως για τα δεδομένα θέσης, δηλαδή την ονομασία των κυψελωτών κυττάρων που χρησιμοποιήθηκαν, είναι τέσσερις εβδομάδες και για τα λοιπά δεδομένα ανέρχεται σε δέκα εβδομάδες,

—

εξασφαλίζεται η αποτελεσματική προστασία των διατηρούμενων δεδομένων από κινδύνους καταχρήσεως, καθώς και από κάθε αθέμιτη πρόσβαση και

—

τα διατηρούμενα δεδομένα δύνανται να χρησιμοποιηθούν μόνο για τη δίωξη ιδιαιτέρως σοβαρών ποινικών αδικημάτων και για την αποτροπή συγκεκριμένης απειλής κατά της ζωής ή της ελευθερίας προσώπου ή κατά της ακεραιότητας του ομοσπονδιακού κράτους ή ομόσπονδου κράτους, εξαιρουμένης της διευθύνσεως πρωτοκόλλου διαδικτύου που αποδίδεται σε συνδρομητή για τη χρήση του διαδικτύου η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο κοινοποιήσεως αποθηκευμένων δεδομένων για τη δίωξη κάθε ποινικού αδικήματος, για την αποτροπή απειλής κατά της δημόσιας ασφάλειας και τάξης, καθώς και για την εκτέλεση καθηκόντων των υπηρεσιών πληροφοριών;

—

η εν λόγω υποχρέωση δεν προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένου λόγου από απόψεως τόπου, χρόνου ή χώρου,

—

αντικείμενο της υποχρεώσεως αποθήκευσης στο πλαίσιο παροχής διαθέσιμων στο κοινό τηλεφωνικών υπηρεσιών –οι οποίες περιλαμβάνουν και τη μετάδοση σύντομων, πολυμεσικών ή παρόμοιων μηνυμάτων, καθώς και τις αναπάντητες ή ανεπιτυχείς κλήσεις– είναι τα εξής δεδομένα:

—

αντικείμενο της υποχρεώσεως αποθήκευσης στο πλαίσιο παροχής διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο είναι τα εξής δεδομένα:

—

δεν επιτρέπεται να αποθηκεύονται τα ακόλουθα δεδομένα:

—

η διάρκεια της διατηρήσεως για τα δεδομένα θέσης, δηλαδή την ονομασία των κυψελωτών κυττάρων που χρησιμοποιήθηκαν, είναι τέσσερις εβδομάδες και για τα λοιπά δεδομένα ανέρχεται σε δέκα εβδομάδες,

—

εξασφαλίζεται η αποτελεσματική προστασία των διατηρούμενων δεδομένων από κινδύνους καταχρήσεως, καθώς και από κάθε αθέμιτη πρόσβαση και

—

τα διατηρούμενα δεδομένα δύνανται να χρησιμοποιηθούν μόνο για τη δίωξη ιδιαιτέρως σοβαρών ποινικών αδικημάτων και για την αποτροπή συγκεκριμένης απειλής κατά της ζωής ή της ελευθερίας προσώπου ή κατά της ακεραιότητας του ομοσπονδιακού κράτους ή ομόσπονδου κράτους, εξαιρουμένης της διευθύνσεως πρωτοκόλλου διαδικτύου που αποδίδεται σε συνδρομητή για τη χρήση του διαδικτύου η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο κοινοποιήσεως αποθηκευμένων δεδομένων για τη δίωξη κάθε ποινικού αδικήματος, για την αποτροπή απειλής κατά της δημόσιας ασφάλειας και τάξης, καθώς και για την εκτέλεση καθηκόντων των υπηρεσιών πληροφοριών;

1)

Πρέπει να γίνει δεκτό ότι φαρμακείο που παραδίδει φαρμακευτικά προϊόντα σε δημόσιο ταμείο ασφαλίσεως ασθενείας έχει, βάσει της αποφάσεως του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 24ης Οκτωβρίου 1996, Union Elida Gibbs Ltd., C-317/94 (EU:C:1996:400), δικαίωμα μειώσεως της φορολογικής βάσεως λόγω της εκπτώσεως που παρέχει προς τους ασφαλισμένους του;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως: Αντιβαίνει στις αρχές της ουδετερότητας και της ίσης μεταχειρίσεως στην εσωτερική αγορά η δυνατότητα φαρμακείου να μειώσει τη βάση υπολογισμού του φόρου εντός του κράτους μέλους ενώ δεν παρέχεται η ίδια δυνατότητα σε φαρμακείο που πραγματοποιεί ενδοκοινοτικές παραδόσεις στο δημόσιο ταμείο ασφαλίσεως ασθενείας από άλλο κράτος μέλος;

1)

Έχει εφαρμογή το άρθρο 21 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 (1) σε σχέση εργασίας, για την οποία είχε συναφθεί μεν σύμβαση εργασίας στην Αυστρία για την παροχή υπηρεσιών στη Γερμανία, πλην όμως η εργαζόμενη, καίτοι παρέμεινε επί αρκετούς μήνες στην Αυστρία ευρισκόμενη σε ετοιμότητα προς εργασία, δεν παρέσχε την εργασία της;

2)

Έχει το άρθρο 21 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 την έννοια ότι χωρεί εφαρμογή εθνικής διατάξεως η οποία παρέχει σε εργαζομένη τη δυνατότητα ασκήσεως αγωγής στον τόπο όπου κατά τη διάρκεια της σχέσεως εργασίας έχει ή, σε περίπτωση λύσεως της σχέσεως εργασίας, είχε την κατοικία της (καθιστώντας με τον τρόπο αυτόν ευχερέστερη την άσκηση αγωγής), όπως είναι το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο a, του Arbeits- und Sozialgerichtsgesetz (νόμου περί δικαστηρίων εργατικών διαφορών και διαφορών κοινωνικής ασφαλίσεως, στο εξής: ASGG);

3)

Έχει το άρθρο 21 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 την έννοια ότι χωρεί εφαρμογή εθνικής διατάξεως η οποία παρέχει σε εργαζόμενο τη δυνατότητα ασκήσεως αγωγής στον τόπο όπου πρέπει να καταβάλλεται η αμοιβή ή, σε περίπτωση λύσεως της σχέσεως εργασίας, όπου έπρεπε να καταβάλλεται η αμοιβή (καθιστώντας με τον τρόπο αυτόν ευχερέστερη την άσκηση αγωγής), όπως είναι το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο d, του ASGG;

4)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο και τρίτο ερώτημα

5)

Εφαρμόζεται το άρθρο 7, σημείο 1, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 σε σχέση εργασίας, για την οποία είχε συναφθεί μεν σύμβαση στην Αυστρία για παροχή της εργασίας στη Γερμανία, πλην όμως η εργαζομένη, καίτοι παρέμεινε επί αρκετούς μήνες στην Αυστρία ευρισκόμενη σε ετοιμότητα προς εργασία, δεν παρέσχε τις υπηρεσίες της, στην περίπτωση που είναι δυνατή η εφαρμογή εθνικής διατάξεως η οποία παρέχει στην εργαζομένη τη δυνατότητα ασκήσεως αγωγής στον τόπο όπου κατά τη διάρκεια της σχέσεως εργασίας έχει ή, σε περίπτωση λύσεως της σχέσεως εργασίας, είχε την κατοικία της (καθιστώντας με τον τρόπο αυτόν ευχερέστερη την άσκηση αγωγής), όπως είναι το άρθρο 4, παράγραφος 1, σημείο a, του ASGG, ή στην περίπτωση που είναι δυνατή η εφαρμογή εθνικής διατάξεως η οποία παρέχει στην εργαζομένη τη δυνατότητα ασκήσεως αγωγής στον τόπο όπου πρέπει να καταβάλλεται η αμοιβή ή, σε περίπτωση λύσεως της σχέσεως εργασίας, όπου έπρεπε να καταβάλλεται η αμοιβή (καθιστώντας με τον τρόπο αυτόν ευχερέστερη την άσκηση αγωγής), όπως είναι το άρθρο 4, παράγραφος 1, σημείο d, του ASGG;

1)

Έχουν τα άρθρα 6, παράγραφος 1, 27, παράγραφος 1, της EG-Fahrzeuggenehmigungsverordnung (EG-FGV) (1) ή τα άρθρα 18, παράγραφος 1, 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ (2) την έννοια ότι ο κατασκευαστής παραβαίνει την υποχρέωσή του για χορήγηση ισχύοντος πιστοποιητικού σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1, της EG-FGV (ή την υποχρέωσή του να παραδώσει πιστοποιητικό συμμόρφωσης κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ) όταν έχει εγκαταστήσει στο όχημα απαγορευμένο σύστημα αναστολής κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 2, του άρθρου 3, σημείο 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 (3) και η διάθεση στην αγορά ενός τέτοιου οχήματος προσκρούει στην απαγόρευση της διαθέσεως στην αγορά οχήματος χωρίς ισχύον πιστοποιητικό συμμόρφωσης σύμφωνα με το άρθρο 27, παράγραφος 1, της EG-FGV (ή στην απαγόρευση πωλήσεως χωρίς ισχύον πιστοποιητικό συμμόρφωσης σύμφωνα με το άρθρο 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως:

2)

Αποσκοπεί το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, στην προστασία και του τελικού καταναλωτή –στην περίπτωση της μεταπωλήσεως στην αγορά μεταχειρισμένων οχημάτων–, ειδικότερα του μεταγενέστερου αγοραστή και μάλιστα αναφορικά με την ελευθερία διαθέσεως και την περιουσία του; Εμπίπτει η απόκτηση από αγοραστή ενός μεταχειρισμένου οχήματος στο οποίο έχει εγκατασταθεί απαγορευμένο σύστημα αναστολής στους κινδύνους προς αποτροπή των οποίων θεσπίστηκαν οι εν λόγω διατάξεις;

3)

Έχουν τα άρθρα 6, 27 της EG-FGV ή τα άρθρα 18, παράγραφος 1, 26, παράγραφος 1, 46 της οδηγίας 2007/46/ΕΚ και το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, την έννοια ότι σε περίπτωση παραβάσεώς τους δεν μπορεί να αφαιρεθεί εν όλω ή εν μέρει η αποζημίωση χρήσεως για την πραγματική χρήση του οχήματος από τη ζημία του τελικού καταναλωτή (και αν ναι: με ποιον τρόπο ή σε ποια έκταση;) όταν ο τελικός καταναλωτής εξαιτίας της εν λόγω παραβάσεως μπορεί να απαιτήσει και όντως απαιτεί την αναστροφή της συμβάσεως πωλήσεως του οχήματος; Αλλάζει κάτι στην ερμηνεία αν η παράβαση συνοδεύεται από εξαπάτηση των αρμόδιων για την παροχή εγκρίσεων αρχών και των τελικών καταναλωτών ως προς το ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις της εγκρίσεως και ότι το όχημα επιτρέπεται να χρησιμοποιείται στην οδική κυκλοφορία χωρίς περιορισμούς και η παράβαση και η απάτη τελούνται με σκοπό τη μείωση των εξόδων και τη μεγιστοποίηση των κερδών μέσω των μεγαλύτερων πωλήσεων με ταυτόχρονη δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος σε βάρος των καταναλωτών που δεν γνώριζαν τίποτα επ’ αυτού;

1)

Έχουν τα άρθρα 6, παράγραφος 1, 27, παράγραφος 1, της EG-Fahrzeuggenehmigungsverordnung (EG-FGV) (1) ή τα άρθρα 18, παράγραφος 1, 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ (2) την έννοια ότι ο κατασκευαστής παραβαίνει την υποχρέωσή του για χορήγηση ισχύοντος πιστοποιητικού σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1, της EG-FGV (ή την υποχρέωσή του να παραδώσει πιστοποιητικό συμμόρφωσης κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ) όταν έχει εγκαταστήσει στο όχημα απαγορευμένο σύστημα αναστολής κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 2, του άρθρου 3, σημείο 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 (3) και η διάθεση στην αγορά ενός τέτοιου οχήματος προσκρούει στην απαγόρευση της διαθέσεως στην αγορά οχήματος χωρίς ισχύον πιστοποιητικό συμμόρφωσης σύμφωνα με το άρθρο 27, παράγραφος 1, της EG-FGV (ή στην απαγόρευση πωλήσεως χωρίς ισχύον πιστοποιητικό συμμόρφωσης σύμφωνα με το άρθρο 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως:

2)

Αποσκοπεί το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, στην προστασία και του τελικού καταναλωτή –στην περίπτωση της μεταπωλήσεως στην αγορά μεταχειρισμένων οχημάτων–, ειδικότερα του μεταγενέστερου αγοραστή και μάλιστα αναφορικά με την ελευθερία διαθέσεως και την περιουσία του; Εμπίπτει η απόκτηση από αγοραστή ενός μεταχειρισμένου οχήματος στο οποίο έχει εγκατασταθεί απαγορευμένο σύστημα αναστολής στους κινδύνους προς αποτροπή των οποίων θεσπίστηκαν οι εν λόγω διατάξεις;

3)

Έχουν τα άρθρα 6, 27 της EG-FGV ή τα άρθρα 18, παράγραφος 1, 26, παράγραφος 1, 46 της οδηγίας 2007/46/ΕΚ και το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, την έννοια ότι σε περίπτωση παραβάσεώς τους δεν μπορεί να αφαιρεθεί εν όλω ή εν μέρει η αποζημίωση χρήσεως για την πραγματική χρήση του οχήματος από τη ζημία του τελικού καταναλωτή (και αν ναι: με ποιον τρόπο ή σε ποια έκταση;) όταν ο τελικός καταναλωτής εξαιτίας της εν λόγω παραβάσεως μπορεί να απαιτήσει και όντως απαιτεί την αναστροφή της συμβάσεως πωλήσεως του οχήματος; Αλλάζει κάτι στην ερμηνεία αν η παράβαση συνοδεύεται από εξαπάτηση των αρμόδιων για την παροχή εγκρίσεων αρχών και των τελικών καταναλωτών ως προς το ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις της εγκρίσεως και ότι το όχημα επιτρέπεται να χρησιμοποιείται στην οδική κυκλοφορία χωρίς περιορισμούς και η παράβαση και η απάτη τελούνται με σκοπό τη μείωση των εξόδων και τη μεγιστοποίηση των κερδών μέσω των μεγαλύτερων πωλήσεων με ταυτόχρονη δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος σε βάρος των καταναλωτών που δεν γνώριζαν τίποτα επ’ αυτού;

1)

Μπορεί η άσκηση, από το προσωπικό του αερομεταφορέα, του δικαιώματος απεργίας η οποία κηρύχθηκε από συνδικαλιστική οργάνωση προς διεκδίκηση βελτιώσεων στην εργασία, όταν δεν καθορίζεται από προηγούμενη απόφαση του εργοδότη, αλλά από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, να θεωρηθεί «έκτακτη περίσταση», κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004 (1), ή πρόκειται, αντιθέτως, για περίσταση συνδεόμενη αναπόσπαστα με την άσκηση της δραστηριότητας του αερομεταφορέα;

2)

Σε περιστάσεις όπως οι επίμαχες στην υπό κρίση υπόθεση, υποχρεούται ο μεταφορέας να λάβει κάποιο επιτρεπόμενο από τον νόμο μέτρο, ακόμη και όταν η άσκηση του δικαιώματος απεργίας ανακοινώθηκε σε αυτόν εντός της προβλεπόμενης από τον νόμο περιόδου προειδοποίησης, όπως για παράδειγμα να παράσχει πτήσεις με άλλες εταιρίες μη επηρεαζόμενες από την απεργία;

3)

Προκειμένου απεργία του πληρώματος θαλάμου επιβατών της αεροπορικής εταιρίας να θεωρηθεί «έκτακτη περίσταση», κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004, ασκεί επιρροή ο τρόπος με τον οποίο αναστέλλεται η απεργία, ιδίως στην περίπτωση που αναστέλλεται λόγω αμοιβαίων παραχωρήσεων των δύο μερών;

—

να διαπιστώσει ότι μη τηρώντας όλα τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο στις 12 Απριλίου 2018, στην υπόθεση C-110/17, Επιτροπή κατά Βελγίου, το Βασίλειο του Βελγίου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 260, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ·

—

να υποχρεώσει το Βασίλειο του Βελγίου να καταβάλει, σε λογαριασμό που θα υποδείξει η Επιτροπή, χρηματική ποινή ύψους 22 076,55 ευρώ ανά ημέρα καθυστερήσεως στην εκτέλεση της προπαρατεθείσας αποφάσεως C-110/17, από την ημέρα εκδόσεως της αποφάσεως στην υπό κρίση υπόθεση μέχρι την ημέρα που θα εκτελεστεί η προπαρατεθείσα απόφαση C-110/17 ·

—

να υποχρεώσει το Βασίλειο του Βελγίου να καταβάλει, σε λογαριασμό που θα υποδείξει η Επιτροπή, είτε ελάχιστο κατ’ αποκοπήν ποσό ύψους 2 029 000 ευρώ είτε, σε περίπτωση υπέρβασης του προπαρατεθέντος ελάχιστου κατ’ αποκοπήν ποσού, ημερήσιο κατ’ αποκοπήν ποσό ύψους 4 905,90 ευρώ, από την ημερομηνία εκδόσεως της προπαρατεθείσας αποφάσεως C-110/17 μέχρι την ημέρα που θα εκδοθεί η απόφαση στην υπό κρίση υπόθεση ή μέχρι την ημέρα που θα εκτελεστεί η προπαρατεθείσα απόφαση C-110/17, εάν αυτή χωρήσει νωρίτερα ·

—

να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, στο μέτρο που με αυτή απορρίφθηκε η προσφυγή της ως απαράδεκτη·

—

να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της ουσίας της διαφοράς και

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής δίκης και της δίκης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

1.

Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένο κριτήριο για να εξετάσει κατά πόσον οι προσβληθείσες διατάξεις αφορούν άμεσα τη Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας (1).

2.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον δεν έλαβε υπόψη ορισμένες ουσιώδεις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης κατά την εφαρμογή του εν λόγω κριτηρίου, όπως αυτό έχει προσδιοριστεί στην απόφαση Almaz-Antey.

3.

Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τις πραγματικές συνέπειες των προσβληθεισών διατάξεων στη Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας.

—

να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Οκτωβρίου 2019, Aeris Invest κατά SRB, T-599/18, EU:T:2019:740, καθόσον κρίνει την προσφυγή απαράδεκτη·

—

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί, δεσμευόμενο από τα νομικά ζητήματα τα οποία θα έχει επιλύσει η απόφαση του Δικαστηρίου, σύμφωνα με τα αιτήματα που είχε πρωτοδίκως υποβάλει η αναιρεσείουσα· και

—

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

—

να αναιρέσει το σημείο 2 του διατακτικού της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο πενταμελές τμήμα), της 24ης Σεπτεμβρίου 2019, στην υπόθεση T-105/17, HSBC Holdings plc κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·

—

να ακυρώσει το άρθρο 1, στοιχείο β', της αποφάσεως C(2016) 8530 τελικό της Επιτροπής, της 7ης Δεκεμβρίου 2016, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση AT.39914 – Παράγωγα Επιτοκίου σε Ευρώ) (1)· επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 1, στοιχείο β', της αποφάσεως αυτής καθόσον αφορά τη συμμετοχή της HSBC σε ενιαία και διαρκή παράβαση κατόπιν της 19ης Μαρτίου 2007· και

—

να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η HSBC σε αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας.

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο πενταμελές τμήμα) της 24ης Σεπτεμβρίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-755/15 και T-759/15·

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής της 21ης Οκτωβρίου 2015 (1) σύμφωνα με το άρθρο 263, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ ή, επικουρικώς, εάν και στον βαθμό που το Δικαστήριο δεν είναι σε θέση να αποφανθεί οριστικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο· και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της Fiat Chrysler Finance Europe σύμφωνα με το άρθρο 138, παράγραφος 1, και 184, παράγραφοι 1 και 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου καθώς και στα έξοδα της Fiat Chrysler Finance Europe σε πρώτο βαθμό.

—

να αναιρέσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να απορρίψει ως αβάσιμο το δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως που προβλήθηκε με την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή, όπως επαναλήφθηκε στην προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να αποφανθεί το ίδιο επί της ουσίας ως προς το δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως που προβλήθηκε με την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή, όπως επαναλήφθηκε στην προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί των λοιπών λόγων ακυρώσεως που προέβαλε η πρωτοδίκως προσφεύγουσα περί παράβασης των κείμενων διατάξεων· και

—

να καταδικάσει την πρωτοδίκως προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας τόσο στην παρούσα διαδικασία όσο και στη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και στην προηγούμενη αναιρετική διαδικασία.

—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να απορρίψει τον πρώτο και τον δεύτερο λόγο της προσφυγής που ασκήθηκε πρωτοδίκως ως νόμω αβάσιμους·

—

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να επανεξετάσει τον τρίτο και τον τέταρτο λόγο της προσφυγής που ασκήθηκε πρωτοδίκως·

—

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτοβάθμιας και της κατ’ αναίρεση δίκης, ώστε να κρίνει οριστικά επ’ αυτών το Γενικό Δικαστήριο.

1)

Έχει το άρθρο 18 ΣΛΕΕ την έννοια ότι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο αποφαίνεται περί της εκδόσεως σε τρίτο κράτος πολίτη κράτους που δεν είναι μεν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά είναι μέλος του χώρου Σένγκεν, υποχρεούται να ενημερώνει περί της αιτήσεως εκδόσεως το κράτος μέλος του χώρου Σένγκεν του οποίου το πρόσωπο αυτό είναι πολίτης;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, και εφόσον το κράτος μέλος του χώρου Σένγκεν έχει ζητήσει την έκδοση του προσώπου αυτού για την κίνηση διαδικασίας για την οποία ζητείται η έκδοση, πρέπει να του παραδοθεί το πρόσωπο αυτό κατ’ εφαρμογήν της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Δημοκρατίας της Ισλανδίας και του Βασιλείου της Νορβηγίας σχετικά με τη διαδικασία εκδόσεως μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ισλανδία και τη Νορβηγία;

—

να διαπιστώσει ότι δεν υφίσταται παράνομη κρατική ενίσχυση, να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως της Επιτροπής C(2019) 2526 της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ, καθόσον με αυτό διαπιστώνεται η ύπαρξη παράνομης κρατικής ενισχύσεως, και να ακυρώσει την υποχρέωση του Ηνωμένου Βασιλείου να ανακτήσει την προβαλλόμενη παράνομη κρατική ενίσχυση που οι προσφεύγουσες έλαβαν στο πλαίσιο αυτό (άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως καθόσον υποχρεώνουν το Ηνωμένο Βασίλειο να ανακτήσει από τις προσφεύγουσες την προβαλλόμενη κρατική ενίσχυση, και

—

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αντιλαμβάνεται ορθά το πλαίσιο, τον σκοπό και τη λειτουργία των κανόνων του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με τις Ελεγχόμενες Αλλοδαπές Εταιρίες (ΕΑΕ) όσον αφορά τη μεταχείριση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής στην προσβαλλομένη απόφαση στηρίζονται σε πολλαπλά πρόδηλα σφάλματα. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως όσον αφορά την κατανόηση του γενικού φορολογικού συστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου, την κατανόηση των σκοπών του καθεστώτος των ΕΑΕ, το ακριβές πεδίο εφαρμογής της εξαιρέσεως για τη χρηματοδότηση ομίλων και τον ορισμό των επιλέξιμων δανειακών σχέσεων.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή εσφαλμένα θεωρεί την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ως φορολογική απαλλαγή και συνακόλουθα ως πλεονέκτημα. Όσον αφορά τα μη εμπορικά κέρδη χρηματοδότησης, η εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων συνιστά φορολογική διάταξη και μέρος του ορισμού των ορίων των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ, όχι επιλεκτικό πλεονέκτημα. Η Επιτροπή δεν προέβη σε ποσοτική ανάλυση προκειμένου να αποδείξει ότι πρόκειται για πλεονέκτημα και, ελλείψει πειστικών αποδεικτικών στοιχείων ότι το επίμαχο μέτρο έχει ως αποτέλεσμα τη χορήγηση πλεονεκτήματος, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να ισχύει.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή προσδιόρισε εσφαλμένα το σύστημα αναφοράς για την αξιολόγηση των συνεπειών των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και μη ορθώς χαρακτήρισε τους κανόνες αυτούς ως διακριτό σύνολο κανόνων σε σχέση με το γενικό σύστημα φόρου εταιριών του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Επιτροπή δεν αντιλήφθηκε ορθώς τον σκοπό των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και δεν έλαβε υπόψη τη διακριτική ευχέρεια του Ηνωμένου Βασιλείου.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκ μέρους της ανάλυση σχετικά με την ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και εφάρμοσε εσφαλμένα κριτήρια κατά την εξέταση του ζητήματος της συγκρισιμότητας. Η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το διαφορετικό επίπεδο κινδύνου για τη φορολογική βάση του Ηνωμένου Βασιλείου μεταξύ της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που δεν φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατέληξε εσφαλμένα στο συμπέρασμα ότι η χορήγηση δανείων στο εσωτερικό του ομίλου είναι συγκρίσιμη με τη χορήγηση δανείων σε τρίτα μέρη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι τα μέτρα σχετικά με τις ΕΑΕ συνιστούσαν εκ πρώτης όψεως ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κανένα στοιχείο δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη συμβατότητα των επίμαχων μέτρων με τους κανόνες της Ένωσης περί κρατικών ενισχύσεων. Επιπλέον, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράλογη και ασυνεπής, στο μέτρο που η Επιτροπή ορθώς δέχθηκε ότι η εφαρμογή του κεφαλαίου 9 του μέρους 9Α του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] δικαιολογείται στις περιπτώσεις στις οποίες ο μοναδικός λόγος για την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ, στο πλαίσιο της περιπτώσεως που αναφέρεται στο ως άνω κεφάλαιο 5 είναι το κριτήριο του «συνδεδεμένου με το Ηνωμένο Βασίλειο κεφαλαίου», με το σκεπτικό ότι το εν λόγω κριτήριο μπορεί να είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, πλην όμως ταυτόχρονα, και χωρίς να παράσχει επαρκή αιτιολογία, δέχθηκε ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δεν δικαιολογείται ποτέ σε περιπτώσεις στις οποίες το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών θα είχε ως συνέπεια την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5. Συγκεκριμένα, το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, ούτως ώστε η Επιτροπή όφειλε να θεωρήσει ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δικαιολογούνταν και σε σχέση με το εν λόγω κριτήριο και συνακόλουθα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η εκτέλεση της προσβαλλομένης αποφάσεως, εφόσον αυτή επικυρωθεί, διά της ανακτήσεως από τις προσφεύγουσες της προβαλλόμενης κρατικής ενισχύσεως θα έχει ως συνέπεια παραβίαση θεμελιωδών αρχών του δικαίου της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών δεδομένου ότι οι επίμαχες ΕΑΕ, στην περίπτωση των προσφευγουσών, είναι εγκατεστημένες σε άλλα κράτη μέλη.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η διαταγή περί ανακτήσεως που απορρέει από την προσβαλλόμενη απόφαση είναι αβάσιμη και αντίθετη προς θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς κρίσιμα στοιχεία της προσβαλλομένης αποφάσεως, όπως το συμπέρασμα ότι η επιβάρυνση ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5 θα μπορούσε να επιβληθεί κάνοντας χρήση του κριτηρίου των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών χωρίς δυσκολία ή δυσανάλογο βάρος.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει, επίσης, την αρχή της χρηστής διοικήσεως η οποία επιβάλλει στην Επιτροπή να προβλέπει τον διαφανή και προβλέψιμο χαρακτήρα των διοικητικών διαδικασιών της και να λαμβάνει τις αποφάσεις της εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Δεν είναι λογικό η Επιτροπή να χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα έτη για την έκδοση της αποφάσεώς της για την κίνηση διαδικασίας έρευνας στην υπό κρίση υπόθεση και να εκδίδει απόφαση περισσότερο από έξι έτη μετά από την έναρξη ισχύος του επίδικου μέτρου

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1), καθόσον με αυτή διαπιστώνεται ότι το προβαλλόμενο μέτρο ενισχύσεως συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και διατάσσεται η επιστροφή της εντόκως, μεταξύ άλλων από τις προσφεύγουσες·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 2, 3 και 4 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που με αυτή διατάσσεται η επιστροφή της ασυμβίβαστης ενισχύσεως εντόκως, μεταξύ άλλων από τις προσφεύγουσες·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά της έξοδα καθώς και στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών σχετικά με την παρούσα διαδικασία.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον έκρινε ότι το προβαλλόμενο μέτρο ενισχύσεως παρέχει επιλεκτικό πλεονέκτημα:

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον δεν απέδειξε ότι το προβαλλόμενο μέτρο ενισχύσεως μπορούσε να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών και απειλούσε να νοθεύσει τον ανταγωνισμό.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 49 ΣΛΕΕ, καθόσον χαρακτήρισε το προβαλλόμενο μέτρο ενισχύσεως ως ασυμβίβαστη κρατική ενίσχυση η οποία δεν παραβιάζει την ελευθερία εγκαταστάσεως όπως αυτή κατοχυρώνεται από το άρθρο 49 ΣΛΕΕ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παραβίασε τη θεμελιώδη αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων καθόσον:

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται, επικουρικώς, ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι το προβαλλόμενο μέτρο ενισχύσεως εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 16, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου, καθόσον διέταξε την επιστροφή των ποσών των προβαλλόμενων ασυμβίβαστων ενισχύσεων από τους δικαιούχους του προβαλλόμενου μέτρου ενισχύσεως, διότι η επιστροφή αυτή παραβιάζει γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης και συγκεκριμένα την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ ή την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός τους (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ ή την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας που κατοχυρώνεται από το άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας που κατοχυρώνεται από το άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και/ή την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός τους (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ ή την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός των (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να διαπιστώσει ότι δεν υφίσταται παράνομη κρατική ενίσχυση, να ακυρώσει το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως C(2019) 2526 τελικό της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ, καθόσον με αυτό διαπιστώνεται η ύπαρξη παράνομης κρατικής ενισχύσεως, και να ακυρώσει την υποχρέωση του Ηνωμένου Βασιλείου να ανακτήσει την προβαλλόμενη παράνομη κρατική ενίσχυση που οι προσφεύγουσες έλαβαν στο πλαίσιο αυτό (άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως καθόσον υποχρεώνουν το Ηνωμένο Βασίλειο να ανακτήσει από τις προσφεύγουσες την προβαλλόμενη κρατική ενίσχυση, και

—

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αντιλαμβάνεται ορθά το πλαίσιο, τον σκοπό και τη λειτουργία των κανόνων του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με τις Ελεγχόμενες Αλλοδαπές Εταιρίες (ΕΑΕ) όσον αφορά τη μεταχείριση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής στην προσβαλλομένη απόφαση στηρίζονται σε πολλαπλά πρόδηλα σφάλματα. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως όσον αφορά την κατανόηση του γενικού φορολογικού συστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου, την κατανόηση των σκοπών του καθεστώτος των ΕΑΕ, το ακριβές πεδίο εφαρμογής της εξαιρέσεως για τη χρηματοδότηση ομίλων και τον ορισμό των επιλέξιμων δανειακών σχέσεων.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή εσφαλμένα θεωρεί την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ως φορολογική απαλλαγή και συνακόλουθα ως πλεονέκτημα. Όσον αφορά τα μη εμπορικά κέρδη χρηματοδότησης, η εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων συνιστά φορολογική διάταξη και μέρος του ορισμού των ορίων των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ, όχι επιλεκτικό πλεονέκτημα. Η Επιτροπή δεν προέβη σε ποσοτική ανάλυση προκειμένου να αποδείξει ότι πρόκειται για πλεονέκτημα και, ελλείψει πειστικών αποδεικτικών στοιχείων ότι το επίμαχο μέτρο έχει ως αποτέλεσμα τη χορήγηση πλεονεκτήματος, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να ισχύει.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή προσδιόρισε εσφαλμένα το σύστημα αναφοράς για την αξιολόγηση των συνεπειών των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και μη ορθώς χαρακτήρισε τους κανόνες αυτούς ως διακριτό σύνολο κανόνων σε σχέση με το γενικό σύστημα φόρου εταιριών του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Επιτροπή δεν αντιλήφθηκε ορθώς τον σκοπό των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και δεν έλαβε υπόψη τη διακριτική ευχέρεια του Ηνωμένου Βασιλείου.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκ μέρους της ανάλυση σχετικά με την ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και εφάρμοσε εσφαλμένα κριτήρια κατά την εξέταση του ζητήματος της συγκρισιμότητας. Η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το διαφορετικό επίπεδο κινδύνου για τη φορολογική βάση του Ηνωμένου Βασιλείου μεταξύ της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που δεν φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατέληξε εσφαλμένα στο συμπέρασμα ότι η χορήγηση δανείων στο εσωτερικό του ομίλου είναι συγκρίσιμη με τη χορήγηση δανείων σε τρίτα μέρη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι τα μέτρα σχετικά με τις ΕΑΕ συνιστούσαν εκ πρώτης όψεως ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κανένα στοιχείο δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη συμβατότητα των επίμαχων μέτρων με τους κανόνες της Ένωσης περί κρατικών ενισχύσεων. Επιπλέον, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράλογη και ασυνεπής, στο μέτρο που η Επιτροπή ορθώς δέχθηκε ότι η εφαρμογή του κεφαλαίου 9 του μέρους 9Α του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] δικαιολογείται στις περιπτώσεις στις οποίες ο μοναδικός λόγος για την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ, στο πλαίσιο της περιπτώσεως που αναφέρεται στο κεφάλαιο 5 του ως άνω μέρους 9Α, είναι το κριτήριο του «συνδεδεμένου με το Ηνωμένο Βασίλειο κεφαλαίου», με το σκεπτικό ότι το εν λόγω κριτήριο μπορεί να είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, πλην όμως ταυτόχρονα, και χωρίς να παράσχει επαρκή αιτιολογία, δέχθηκε ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δεν δικαιολογείται ποτέ σε περιπτώσεις στις οποίες το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών θα είχε ως συνέπεια την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5. Συγκεκριμένα, το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, ούτως ώστε η Επιτροπή όφειλε να θεωρήσει ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δικαιολογούνταν και σε σχέση με το εν λόγω κριτήριο και συνακόλουθα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η εκτέλεση της προσβαλλομένης αποφάσεως, εφόσον αυτή επικυρωθεί, διά της ανακτήσεως από τις προσφεύγουσες της προβαλλόμενης κρατικής ενισχύσεως θα έχει ως συνέπεια παραβίαση θεμελιωδών αρχών του δικαίου της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών δεδομένου ότι οι επίμαχες ΕΑΕ, στην περίπτωση των προσφευγουσών, είναι εγκατεστημένες σε άλλα κράτη μέλη.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η διαταγή περί ανακτήσεως που απορρέει από την προσβαλλόμενη απόφαση είναι αβάσιμη και αντίθετη προς θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς κρίσιμα στοιχεία της προσβαλλομένης αποφάσεως, όπως το συμπέρασμα ότι η επιβάρυνση ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5 θα μπορούσε να επιβληθεί κάνοντας χρήση του κριτηρίου των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών χωρίς δυσκολία ή δυσανάλογο βάρος.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει, επίσης, την αρχή της χρηστής διοικήσεως η οποία επιβάλλει στην Επιτροπή να προβλέπει τον διαφανή και προβλέψιμο χαρακτήρα των διοικητικών διαδικασιών της και να λαμβάνει τις αποφάσεις της εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Δεν είναι λογικό η Επιτροπή να χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα έτη για την έκδοση της αποφάσεώς της για την κίνηση διαδικασίας έρευνας στην υπό κρίση υπόθεση και να εκδίδει απόφαση περισσότερο από έξι έτη μετά από την έναρξη ισχύος του επίδικου μέτρου.

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2019) 2526 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896, που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων Ελεγχόμενων Αλλοδαπών Εταιριών (ΕΑΕ)·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το οικείο σύστημα αναφοράς αποτελούνταν από τους κανόνες περί ΕΑΕ και όχι από το σύστημα φορολόγησης εταιριών του ΗΒ. Ειδικότερα, το συμπέρασμα της Επιτροπής ότι το σύστημα αναφοράς είναι οι κανόνες του ΗΒ περί ΕΑΕ εφαρμόζει εσφαλμένα τη νομολογία των δικαστηρίων της ΕΕ. Η Επιτροπή, αντ’ αυτού, έπρεπε να διαπιστώσει ότι το εφαρμοστέο σύστημα αναφοράς ήταν το σύστημα φορολόγησης εταιριών του ΗΒ, του οποίου οι κανόνες περί ΕΑΕ αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως όσον αφορά τους σκοπούς του συστήματος αναφοράς.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και παρέλειψε να αιτιολογήσει τη θέση της ότι η εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ισοδυναμεί με επιλεκτική απόκλιση από το σύστημα αναφοράς, και ειδικότερα, ότι επιχειρήσεις που λαμβάνουν άλλους τύπους μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης βρίσκονται σε συγκρίσιμη νομικά και πραγματική κατάσταση με επιχειρήσεις που λαμβάνουν μη εμπορικά κέρδη χρηματοδότησης από επιλέξιμα δάνεια. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή έσφαλε καθόσον διαπίστωσε ότι μη εμπορικά κέρδη χρηματοδότησης από ανάντη δάνεια και moneyboxes δεν έχουν ως συνέπεια ουσιωδώς μεγαλύτερο κίνδυνο τεχνητής διοχέτευσης από τα επιλέξιμα δάνεια. Επιπλέον, η Επιτροπή έσφαλε καθόσον επικεντρώθηκε στη νομοθετική τεχνική και όχι στα αποτελέσματα της εξαίρεσης για τη χρηματοδότηση ομίλων.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και παρέλειψε να αιτιολογήσει τη θέση της ότι η εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων δεν αιτιολογούνταν από τη φύση και τη γενική διάρθρωση των φορολογικών κανόνων σχετικά με το κριτήριο των καθηκόντων σημαινόντων στελεχών. Ειδικότερα, η Επιτροπή έσφαλε καθόσον διαπίστωσε ότι η διοικητική επιβάρυνση για την εφαρμογή του κριτηρίου των καθηκόντων σημαινόντων στελεχών δεν δικαιολογεί την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων και ότι η εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων δεν δικαιολογείται από την ανάγκη συμμόρφωσης προς τις ελευθερίες που κατοχυρώνονται στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως όσον αφορά την ύπαρξη πλεονεκτήματος, κατά την έννοια του άρθρου 107 ΣΛΕΕ. Η εκτίμηση της Επιτροπής βασίζεται σε μη τεκμηριωμένα επιχειρήματα και δεν αποδείχθηκε ότι υφίσταται πλεονέκτημα, πέραν της απλής αναφοράς στην ενδεχόμενη ύπαρξη πλεονεκτήματος υπό ορισμένες συνθήκες.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ ή την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

i)

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1) στο σύνολό της

ii)

επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, καθόσον διαπιστώνει ότι το τμήμα 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (Διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010)] ισοδυναμούσε με παράνομη κρατική ενίσχυση για τους σκοπούς του άρθρου 107, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

iii)

όλως επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 2, 3, και 4 της απόφασης (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής·

iv)

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή επέλεξε εσφαλμένο σύστημα αναφοράς όσον αφορά την ανάλυση επιλεξιμότητας. Αξιολογούμενο με βάση το ορθό σύστημα αναφοράς, το καθεστώς της εξαίρεσης για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») δεν αποτελεί απόκλιση και δεν είναι επιλεκτικό.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή ερμήνευσε εσφαλμένως τον χαρακτήρα του κύριου σκοπού του συστήματος αναφοράς το οποίο επέλεξε και δεν έλαβε υπόψη όλους τους σκοπούς του συστήματος αυτού, με αποτέλεσμα να εφαρμόσει στην ανάλυσή της εσφαλμένο και υποθετικό σύστημα αναφοράς.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή χαρακτήρισε ουσιωδώς εσφαλμένως τον ρόλο του επίδικου μέτρου, κατά τα φαινόμενα στηριζόμενη στην εσφαλμένη βάση σχετικά με την κανονιστική τεχνική. Κατ’ ορθή ερμηνεία, το επίδικο μέτρο δεν συνιστά απόκλιση από το επιλεγέν από την Επιτροπή σύστημα αναφοράς.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή εσφαλμένως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το επίδικο μέτρο προέβαινε σε διαφοροποίηση μεταξύ των επιχειρήσεων που ήταν συγκρίσιμες υπό το πρίσμα των σκοπών του επιλεγέντος συστήματος αναφοράς.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν διαπίστωσε ότι το επίδικο μέτρο δεν συνιστά επιλεκτικό πλεονέκτημα επειδή απορρέει από τις κατευθυντήριες αρχές και προκύπτει από τον χαρακτήρα του επιλεγέντος από την Επιτροπή συστήματος αναφοράς, είναι δε εγγενής μηχανισμός αναγκαίος για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του συστήματος αυτού.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής βαίνει πέραν των εξουσιών που αυτή διαθέτει στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων και προσβάλλει τη φορολογική κυριαρχία του Ηνωμένου Βασιλείου.

7.

Με τον έβδομο λόγο προβάλλεται ότι η διεξαγωγή της έρευνας της Επιτροπής για το επίδικο μέτρο είχε ως αποτέλεσμα παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (1), καθώς και του καθήκοντος χρηστής διοίκησης που υπέχει δυνάμει του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

8.

Με τον όγδοο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης που υπέχει δυνάμει του άρθρου 296 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αναγνώρισε ότι το τμήμα 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (Διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010) ήταν πλήρως δικαιολογημένο και δεν αποτελούσε επιλεκτικό πλεονέκτημα.

10.

Με τον δέκατο λόγο προβάλλεται ότι δεν πρέπει να διαταχθεί ανάκτηση της ενίσχυσης καθόσον, κατόπιν της υπόθεσης C-196/04, Cadbury Schweppes (2), τούτο θα παραβίαζε γενικές αρχές του δικαίου της ΕΕ σχετικά με τη θεμελιώδη ελευθερία εγκατάστασης.

11.

Με τον ενδέκατο λόγο προβάλλεται ότι δεν πρέπει να διαταχθεί ανάκτηση της ενίσχυσης, επειδή οι οδηγίες της Επιτροπής σχετικά με την ανάκτηση εκδόθηκαν κατά υπέρβαση εξουσίας και παραβιάζουν γενικές αρχές του δικαίου της ΕΕ σχετικά με την ανάκτηση παράνομης ενίσχυσης.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να διαπιστώσει ότι δεν υφίσταται παράνομη κρατική ενίσχυση, να ακυρώσει το άρθρο 1 της προσβαλλομένη; αποφάσεως C(2019) 2526 τελικό της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ, καθόσον με αυτό διαπιστώνεται η ύπαρξη παράνομης κρατικής ενισχύσεως, και να ακυρώσει την υποχρέωση του Ηνωμένου Βασιλείου να ανακτήσει την προβαλλόμενη παράνομη κρατική ενίσχυση που η προσφεύγουσα έλαβε στο πλαίσιο αυτό (άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως καθόσον υποχρεώνουν το Ηνωμένο Βασίλειο να ανακτήσει την προβαλλόμενη κρατική ενίσχυση, και

—

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αντιλαμβάνεται ορθά το πλαίσιο, τον σκοπό και τη λειτουργία των κανόνων του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με τις ελεγχόμενες αλλοδαπές εταιρίες (ΕΑΕ) όσον αφορά τη μεταχείριση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής στην προσβαλλομένη απόφαση στηρίζονται σε πολλαπλά πρόδηλα σφάλματα. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως όσον αφορά την κατανόηση του γενικού φορολογικού συστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου, την κατανόηση των σκοπών του καθεστώτος των ΕΑΕ, το ακριβές πεδίο εφαρμογής της εξαιρέσεως για τη χρηματοδότηση ομίλων και τον ορισμό των επιλέξιμων δανειακών σχέσεων.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή εσφαλμένα θεωρεί την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ως φορολογική απαλλαγή και συνακόλουθα ως πλεονέκτημα. Όσον αφορά τα μη εμπορικά κέρδη χρηματοδότησης, η εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων συνιστά φορολογική διάταξη και μέρος του ορισμού των ορίων των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ, όχι επιλεκτικό πλεονέκτημα. Η Επιτροπή δεν προέβη σε ποσοτική ανάλυση προκειμένου να αποδείξει ότι πρόκειται για πλεονέκτημα και, ελλείψει πειστικών αποδεικτικών στοιχείων ότι το επίμαχο μέτρο έχει ως αποτέλεσμα τη χορήγηση πλεονεκτήματος, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να ισχύει.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή προσδιόρισε εσφαλμένα το σύστημα αναφοράς για την αξιολόγηση των συνεπειών των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και μη ορθώς χαρακτήρισε τους κανόνες αυτούς ως διακριτό σύνολο κανόνων σε σχέση με το γενικό σύστημα φόρου εταιριών του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Επιτροπή δεν αντιλήφθηκε ορθώς τον σκοπό των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και δεν έλαβε υπόψη τη διακριτική ευχέρεια του Ηνωμένου Βασιλείου.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκ μέρους της ανάλυση σχετικά με την ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και εφάρμοσε εσφαλμένα κριτήρια κατά την εξέταση του ζητήματος της συγκρισιμότητας. Η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το διαφορετικό επίπεδο κινδύνου για τη φορολογική βάση του Ηνωμένου Βασιλείου μεταξύ της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που δεν φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατέληξε εσφαλμένα στο συμπέρασμα ότι η χορήγηση δανείων στο εσωτερικό του ομίλου είναι συγκρίσιμη με τη χορήγηση δανείων σε τρίτα μέρη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι τα μέτρα σχετικά με τις ΕΑΕ συνιστούσαν εκ πρώτης όψεως ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κανένα στοιχείο δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη συμβατότητα των επίμαχων μέτρων με τους κανόνες της Ένωσης περί κρατικών ενισχύσεων. Επιπλέον, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράλογη και ασυνεπής, στο μέτρο που η Επιτροπή ορθώς δέχθηκε ότι η εφαρμογή του κεφαλαίου 9 του μέρους 9Α του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] δικαιολογείται στις περιπτώσεις στις οποίες ο μοναδικός λόγος για την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ, στο πλαίσιο της περιπτώσεως που αναφέρεται στο κεφάλαιο 5 του ως άνω μέρους 9Α, είναι το κριτήριο του «συνδεδεμένου με το Ηνωμένο Βασίλειο κεφαλαίου», με το σκεπτικό ότι το εν λόγω κριτήριο μπορεί να είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, πλην όμως ταυτόχρονα, και χωρίς να παράσχει επαρκή αιτιολογία, δέχθηκε ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δεν δικαιολογείται ποτέ σε περιπτώσεις στις οποίες το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών θα είχε ως συνέπεια την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5. Συγκεκριμένα, το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, ούτως ώστε η Επιτροπή όφειλε να θεωρήσει ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δικαιολογούνταν και σε σχέση με το εν λόγω κριτήριο και συνακόλουθα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η εκτέλεση της προσβαλλομένης αποφάσεως, εφόσον αυτή επικυρωθεί, διά της ανακτήσεως από την προσφεύγουσα της προβαλλόμενης κρατικής ενισχύσεως θα έχει ως συνέπεια παραβίαση θεμελιωδών αρχών του δικαίου της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών δεδομένου ότι οι επίμαχες ΕΑΕ, στην περίπτωση της προσφεύγουσας, είναι εγκατεστημένες σε άλλα κράτη μέλη.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η διαταγή περί ανακτήσεως που απορρέει από την προσβαλλόμενη απόφαση είναι αβάσιμη και αντίθετη προς θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς κρίσιμα στοιχεία της προσβαλλομένης αποφάσεως, όπως το συμπέρασμα ότι η επιβάρυνση ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5 θα μπορούσε να επιβληθεί κάνοντας χρήση του κριτηρίου των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών χωρίς δυσκολία ή δυσανάλογο βάρος.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει, επίσης, την αρχή της χρηστής διοικήσεως η οποία επιβάλλει στην Επιτροπή να προβλέπει τον διαφανή και προβλέψιμο χαρακτήρα των διοικητικών διαδικασιών της και να λαμβάνει τις αποφάσεις της εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Δεν είναι λογικό η Επιτροπή να χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα έτη για την έκδοση της αποφάσεώς της για την κίνηση διαδικασίας έρευνας στην υπό κρίση υπόθεση και να εκδίδει απόφαση περισσότερο από έξι έτη μετά από την έναρξη ισχύος του επίδικου μέτρου.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ ή την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός τους (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός των (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2019/1352 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ (ΕΕ 2019, L 216, σ. 1)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι το καθεστώς σχετικά με την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων («το επίδικο μέτρο») είχε ως συνέπεια οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο εμπίπτει στην έννοια και το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς για τους σκοπούς της ανάλυσης «επιλεκτικότητας».

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον προσδιόρισε εσφαλμένα ή ελλιπώς και δεν αντιλήφθηκε ορθώς τους σχετικούς σκοπούς του συστήματος αναφοράς το οποίο επελέγη.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως συνεπαγόμενο παρέκκλιση από το σύστημα αναφοράς το οποίο επελέγη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον εσφαλμένως χαρακτήρισε το επίδικο μέτρο ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό, κρίνοντας εσφαλμένως ότι συνεπαγόταν διαφορετική μεταχείριση επιχειρήσεων ευρισκομένων σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έλαβε υπόψη την οδηγία (ΕΕ) 2016/1164 (1) του Συμβουλίου κατά την εκ μέρους της εκτίμηση της επιλεκτικότητας του επίδικου μέτρου, ενώ η πράξη αυτή τέθηκε σε ισχύ μετά το τέλος της περιόδου κατά την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι το επίδικο μέτρο συνεπαγόταν κρατική ενίσχυση.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής, η οποία συνιστά προσβολή της φορολογικής κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η προβαλλόμενη εξαίρεση δεν δικαιολογείται όσον αφορά τη φορολόγηση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης τα οποία προκύπτουν από επιλέξιμες δανειακές σχέσεις που εμπίπτουν εκ πρώτης όψεως στο άρθρο 371EB («Δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο) του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010]. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» και τους «επιλέξιμους πόρους», η απόφαση της Επιτροπής στερείται αιτιολογίας όσον αφορά τους δικαιολογητικούς λόγους ή την έλλειψη αυτών.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (2) του Συμβουλίου καθώς και το καθήκον χρηστής διοικήσεως κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε στην απόφασή της περί κινήσεως της διαδικασίας ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιολόγηση της εξαιρέσεως του 75 % βάσει του άρθρου 371ID του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] προκειμένου να αποφευχθούν οι πρακτικές δυσχέρειες της ανάλυσης των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών σε σχέση με δραστηριότητες που αφορούν τον δανεισμό στο εσωτερικό του ομίλου, γεγονός που θα παρείχε την ευκαιρία στα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το ζήτημα αυτό· κατά τη διάρκεια της έρευνας δεν κάλεσε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν παρατηρήσεις ως προς το σημείο αυτό· και στην προσβαλλόμενη απόφαση επέλεξε να αγνοήσει τις παρατηρήσεις που είχαν πράγματι υποβληθεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς το σημείο αυτό. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η επιβολή φόρου σε βάρος εταιρίας του Ηνωμένου Βασιλείου επί των κερδών των αλλοδαπών θυγατρικών «στον βαθμό που αυτά μπορεί να καταλογιστούν σε εγχώρια περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητες» δεν θέτει περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως και ότι το επίδικο μέτρο δεν ήταν απαραίτητο για τη διασφάλιση της τηρήσεως των ελευθεριών που κατοχυρώνει η Συνθήκη.

Προς στήριξη του αιτήματός της (επικουρικώς) περί ακυρώσεως του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο ακυρώσεως:

11.

Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό (πράγμα το οποίο δεν ισχύει) ότι το επίδικο μέτρο συνιστούσε κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ανάκτηση της ενισχύσεως δεν παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης και διατάσσοντας την ανάκτηση ανεξάρτητα από το αν η ίδρυση ΕΑΕ και η εκ μέρους της χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες του ομίλου συνεπάγεται πράγματι άσκηση της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, η ανάκτηση θίγει την ελευθερία εγκαταστάσεως της προσφεύγουσας η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 63 ΣΛΕΕ. Στο μέτρο που τούτο συμβαίνει, η διαταγή περί ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί.

—

να διαπιστώσει ότι δεν υφίσταται παράνομη κρατική ενίσχυση, να ακυρώσει το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως C(2019) 2526 τελικό της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων Ελεγχόμενων Αλλοδαπών Εταιριών (ΕΑΕ), καθόσον με αυτό διαπιστώνεται η ύπαρξη παράνομης κρατικής ενισχύσεως, και να ακυρώσει την υποχρέωση του Ηνωμένου Βασιλείου να ανακτήσει την προβαλλόμενη παράνομη κρατική ενίσχυση που οι προσφεύγουσες έλαβαν στο πλαίσιο αυτό (άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως)·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως καθόσον υποχρεώνουν το Ηνωμένο Βασίλειο να ανακτήσει από τις προσφεύγουσες την προβαλλόμενη κρατική ενίσχυση, και

—

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αντιλαμβάνεται ορθά το πλαίσιο, τον σκοπό και τη λειτουργία των κανόνων του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με τις ΕΑΕ όσον αφορά τη μεταχείριση των μη εμπορικών κερδών χρηματοδότησης. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής στην προσβαλλομένη απόφαση στηρίζονται σε πολλαπλά πρόδηλα σφάλματα. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως όσον αφορά την κατανόηση του γενικού φορολογικού συστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου, την κατανόηση των σκοπών του καθεστώτος των ΕΑΕ, το ακριβές πεδίο εφαρμογής της εξαιρέσεως για τη χρηματοδότηση ομίλων και τον ορισμό των επιλέξιμων δανειακών σχέσεων.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή εσφαλμένα θεωρεί την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ως φορολογική απαλλαγή και συνακόλουθα ως πλεονέκτημα. Όσον αφορά τα μη εμπορικά κέρδη χρηματοδότησης, η εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων συνιστά φορολογική διάταξη και μέρος του ορισμού των ορίων των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ, όχι επιλεκτικό πλεονέκτημα. Η Επιτροπή δεν προέβη σε ποσοτική ανάλυση προκειμένου να αποδείξει ότι πρόκειται για πλεονέκτημα και, ελλείψει πειστικών αποδεικτικών στοιχείων ότι το επίμαχο μέτρο έχει ως αποτέλεσμα τη χορήγηση πλεονεκτήματος, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να ισχύει.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή προσδιόρισε εσφαλμένα το σύστημα αναφοράς για την αξιολόγηση των συνεπειών των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και μη ορθώς χαρακτήρισε τους κανόνες αυτούς ως διακριτό σύνολο κανόνων σε σχέση με το γενικό σύστημα φόρου εταιριών του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Επιτροπή δεν αντιλήφθηκε ορθώς τον σκοπό των κανόνων σχετικά με τις ΕΑΕ και δεν έλαβε υπόψη τη διακριτική ευχέρεια του Ηνωμένου Βασιλείου.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκ μέρους της ανάλυση σχετικά με την ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και εφάρμοσε εσφαλμένα κριτήρια κατά την εξέταση του ζητήματος της συγκρισιμότητας. Η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το διαφορετικό επίπεδο κινδύνου για τη φορολογική βάση του Ηνωμένου Βασιλείου μεταξύ της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και της χορηγήσεως δανείων σε οντότητα του ομίλου που δεν φορολογείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατέληξε εσφαλμένα στο συμπέρασμα ότι η χορήγηση δανείων στο εσωτερικό του ομίλου είναι συγκρίσιμη με τη χορήγηση δανείων σε τρίτα μέρη.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι τα μέτρα σχετικά με τις ΕΑΕ συνιστούσαν εκ πρώτης όψεως ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κανένα στοιχείο δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη συμβατότητα των επίμαχων μέτρων με τους κανόνες της Ένωσης περί κρατικών ενισχύσεων. Επιπλέον, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράλογη και ασυνεπής, στο μέτρο που η Επιτροπή ορθώς δέχθηκε ότι η εφαρμογή του κεφαλαίου 9 του μέρους 9Α του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας (διεθνείς και λοιπές διατάξεις) του 2010] δικαιολογείται στις περιπτώσεις στις οποίες ο μοναδικός λόγος για την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ, στο πλαίσιο της περιπτώσεως που αναφέρεται στο κεφάλαιο 5 του ως άνω μέρους 9Α, είναι το κριτήριο του «συνδεδεμένου με το Ηνωμένο Βασίλειο κεφαλαίου», με το σκεπτικό ότι το εν λόγω κριτήριο μπορεί να είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, πλην όμως ταυτόχρονα, και χωρίς να παράσχει επαρκή αιτιολογία, δέχθηκε ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δεν δικαιολογείται ποτέ σε περιπτώσεις στις οποίες το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών θα είχε ως συνέπεια την επιβολή επιβάρυνσης ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5. Συγκεκριμένα, το κριτήριο των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών είναι υπερβολικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, ούτως ώστε η Επιτροπή όφειλε να θεωρήσει ότι η εφαρμογή του εν λόγω κεφαλαίου 9 δικαιολογούνταν και σε σχέση με το εν λόγω κριτήριο και συνακόλουθα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η εκτέλεση της προσβαλλομένης αποφάσεως, εφόσον αυτή επικυρωθεί, διά της ανακτήσεως από τις προσφεύγουσες της προβαλλόμενης κρατικής ενισχύσεως θα έχει ως συνέπεια παραβίαση θεμελιωδών αρχών του δικαίου της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών δεδομένου ότι οι επίμαχες ΕΑΕ, στην περίπτωση των προσφευγουσών, είναι εγκατεστημένες σε άλλα κράτη μέλη.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η διαταγή περί ανακτήσεως που απορρέει από την προσβαλλόμενη απόφαση είναι αβάσιμη και αντίθετη προς θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της Ένωσης.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς κρίσιμα στοιχεία της προσβαλλομένης αποφάσεως, όπως το συμπέρασμα ότι η επιβάρυνση ΕΑΕ βάσει του εν λόγω κεφαλαίου 5 θα μπορούσε να επιβληθεί κάνοντας χρήση του κριτηρίου των καθηκόντων των σημαινόντων στελεχών χωρίς δυσκολία ή δυσανάλογο βάρος.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει, επίσης, την αρχή της χρηστής διοικήσεως η οποία επιβάλλει στην Επιτροπή να προβλέπει τον διαφανή και προβλέψιμο χαρακτήρα των διοικητικών διαδικασιών της και να λαμβάνει τις αποφάσεις της εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Δεν είναι λογικό η Επιτροπή να χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα έτη για την έκδοση της αποφάσεώς της για την κίνηση διαδικασίας έρευνας στην υπό κρίση υπόθεση και να εκδίδει απόφαση περισσότερο από έξι έτη μετά από την έναρξη ισχύος του επίδικου μέτρου.

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 2ας Απριλίου 2019 στο σύνολό της, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα·

—

επικουρικώς, να διατάξει ότι, κατά τον προσδιορισμό του ποσού της ενισχύσεως που πρέπει να ανακτηθεί, ζημίες, ελαφρύνσεις ή απαλλαγές από τις οποίες μπορούσε να επωφεληθεί η προσφεύγουσα όταν ζήτησε την εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ή από τις οποίες θα μπορούσε να επωφεληθεί τότε αν δεν είχε ζητήσει την Εξαίρεση για τη Χρηματοδότηση Ομίλων, πρέπει σε κάθε περίπτωση να ληφθούν υπόψη, ακόμη και αν η δυνατότητα επικλήσεως των εν λόγω ζημιών, ελαφρύνσεων ή απαλλαγών έχει πλέον παραγραφεί βάσει του δικαίου του Ηνωμένου Βασιλείου, τούτο δε ανεξαρτήτως του εάν πρόκειται για αυτόματη διαδικασία·

—

σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής δεν απέδειξε ότι η Εξαίρεση για τη Χρηματοδότηση Ομίλων συνιστά πλεονέκτημα. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής δεν απέδειξε ότι η Εξαίρεση για τη Χρηματοδότηση Ομίλων συνιστά πλεονέκτημα σε κάθε περίπτωση που εφαρμόζεται.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι δεν υπήρχε κρατική παρέμβαση ή παρέμβαση μέσω κρατικών πόρων. Η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η αίτηση εφαρμογής της Εξαίρεσης για τη Χρηματοδότηση Ομίλων οδήγησε αδιαμφισβήτητα σε μείωση του βρετανικού φόρου εταιριών.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Εξαίρεση για τη Χρηματοδότηση Ομίλων δεν ευνοεί ορισμένες επιχειρήσεις ή την παραγωγή ορισμένων αγαθών. Η Επιτροπή έσφαλε καθόσον (i) προσδιόρισε το σύστημα αναφοράς με ιδιαίτερα στενό τρόπο, ήτοι υπάγοντάς το στους κανόνες του μέρους 9A του Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [νόμου περί φορολογίας του 2010 (Διεθνείς και λοιπές διατάξεις)], αντί για το ευρύτερο βρετανικό σύστημα φορολογίας εταιριών, (ii) δεν έλαβε υπόψη ότι το κεφάλαιο 9 του εν λόγω μέρους 9A δεν συνιστά παρέκκλιση από το κεφάλαιο 5 αυτού, και (iii) δεν αναγνώρισε ότι, ακόμη και αν το εν λόγω κεφάλαιο 9 συνιστά παρέκκλιση από το κεφάλαιο 5, δικαιολογείται από τη φύση ή τη γενική οικονομία του εν λόγω μέρους 9A.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Εξαίρεση για τη Χρηματοδότηση Ομίλων δεν επηρεάζει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή έσφαλε καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Εξαίρεση για τη Χρηματοδότηση Ομίλων είναι ικανή να επηρεάσει τις επιλογές των πολυεθνικών ομίλων όσον αφορά την τοποθεσία στην οποία ασκούνται τα καθήκοντά τους χρηματοδοτήσεως και την τοποθεσία της έδρας τους εντός της Ένωσης.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Εξαίρεση για τη Χρηματοδότηση Ομίλων δεν στρεβλώνει ή απειλεί να στρεβλώσει τον ανταγωνισμό Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι αίτηση εφαρμογής της Εξαίρεσης για τη Χρηματοδότηση Ομίλων οδήγησε αδιαμφισβήτητα σε μείωση του βρετανικού φόρου εταιριών.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι ανάκτηση της προβαλλόμενης ενισχύσεως έρχεται σε αντίθεση με τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης. Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι ο έλεγχος βάσει των Καθηκόντων των Σημαινόντων Στελεχών που προβλέπεται στο τμήμα 371ΕΒ του εν λόγω μέρους 5 δεν παρέχει ασφάλεια δικαίου, ότι το Ηνωμένο Βασίλειο διέθετε περιθώριο εκτιμήσεως για να αντιμετωπίσει την εν λόγω ανασφάλεια και ότι η καθής παρέβη το καθήκον της να διεξαγάγει πλήρη ανάλυση όλων των κρίσιμων παραγόντων. Η καθής, διατάσσοντας την ανάκτηση ενισχύσεως, ενήργησε αντίθετα προς το άρθρο 16, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 (1) του Συμβουλίου, το οποίο απαγορεύει την ανάκτηση ενισχύσεως σε περίπτωση που η ανάκτηση αυτή είναι αντίθετη προς γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης.