Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2019/C 357/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 348 της 14.10.2019

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 337 της 7.10.2019

ΕΕ C 328 της 30.9.2019

ΕΕ C 319 της 23.9.2019

ΕΕ C 312 της 16.9.2019

ΕΕ C 305 της 9.9.2019

ΕΕ C 295 της 2.9.2019

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Διορισμός του Βοηθού Γραμματέα

(2019/C 357/02)

Κατά τη διοικητική ολομέλεια της 13ης Φεβρουαρίου 2019, το Γενικό Δικαστήριο αποφάσισε να διορίσει τον Thomas Henze ως Βοηθό Γραμματέα του Γενικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 33 του Κανονισμού Διαδικασίας, σε συνδυασμό με το άρθρο 32 του εν λόγω Κανονισμού.

Αναίρεση που άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2019 η Iceland Foods Ltd κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 14 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-267/18, Iceland Foods κατά EUIPO – Íslandsstofa (INSPIRED BY ICELAND)

(Υπόθεση C-162/19 P)

(2019/C 357/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Iceland Foods Ltd (εκπρόσωποι: S. Malynicz QC, S. Baran, Barrister, J. Hertzog, C. Hill και J. Warner, Solicitors)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Με διάταξη της 5ης Σεπτεμβρίου 2019 το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως ως προδήλως αβάσιμη και υποχρέωσε την Iceland Foods Ltd να φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αναίρεση που άσκησε στις 24 Φεβρουαρίου 2019 η FV κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο πενταμελές τμήμα) στις 14 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-750/16, FV κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση C-188/19 P)

(2019/C 357/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: FV (εκπρόσωπος: É. Boigelot, avocat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Με διάταξη της 3ης Σεπτεμβρίου 2019, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως.

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Μαρτίου 2019 ο Petr Fryč κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 15 Ιανουαρίου 2019 στην υπόθεση T-513/18, Fryč κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-230/19 P)

(2019/C 357/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Petr Fryč (εκπρόσωπος: Š. Oharková, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Με διάταξη της 5ης Σεπτεμβρίου 2019, το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) έκρινε ότι η αίτηση αναιρέσεως είναι προδήλως αβάσιμη.

Αναίρεση που άσκησαν στις 16 Απριλίου 2019 οι  ND (*1),  OE (*1) κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 27 Φεβρουαρίου 2019 στην υπόθεση T-581/18,  ND (*1) και  OE (*1) κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-317/19 P)

(2019/C 357/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: ND (*1),  OE (*1) (εκπρόσωπος: A. Bove, avocate)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Με διάταξη της 3ης Σεπτεμβρίου 2019, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως.

---

(*1)  Πληροφορίες που διεγράφησαν ή αντικαταστάθηκαν στο πλαίσιο της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και/ή εμπιστευτικότητας.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 6 Ιουνίου 2019 – Ellmes Property Services Limited κατά SP

(Υπόθεση C-433/19)

(2019/C 357/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Ellmes Property Services Limited

Αναιρεσίβλητος: SP

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει το άρθρο 24, σημείο 1, πρώτο εδάφιο, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1) (στο εξής: κανονισμός Βρυξέλλες Ια) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι οι αγωγές που ασκούνται από κύριο οριζόντιας ιδιοκτησίας με αίτημα να απαγορευθεί σε άλλον κύριο οριζόντιας ιδιοκτησίας να τροποποιήσει το αντικείμενο της οριζόντιας ιδιοκτησίας του, ιδίως όσον αφορά τη χρήση της, μονομερώς και χωρίς τη συναίνεση των υπόλοιπων κυρίων οριζοντίων ιδιοκτησιών, έχουν ως αντικείμενο την επίκληση εμπράγματου δικαιώματος;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα αυτό: Πρέπει το άρθρο 7, σημείο 1, στοιχείο α', του κανονισμού Βρυξέλλες Ια να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι οι αγωγές περί των οποίων γίνεται λόγος στο πρώτο ερώτημα έχουν ως αντικείμενο αξιώσεις εκ συμβάσεως οι οποίες πρέπει να εκπληρωθούν στην τοποθεσία του ακινήτου;

---

(1)  EE 2012, L 351, σ. 1.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 12 Ιουνίου 2019 – Stichting Brein κατά News-Service Europe BV

(Υπόθεση C-442/19)

(2019/C 357/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγον: Stichting Brein

Εναγόμενη: News-Service Europe BV

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Προβαίνει ο φορέας εκμεταλλεύσεως πλατφόρμας υπηρεσιών Usenet (όπως ήταν η NSE), υπό τις περιστάσεις που περιγράφονται στις σκέψεις [1 έως 7] και [16] της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως, σε παρουσίαση στο κοινό κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ 2001, L 167, σ. 10, στο εξής: οδηγία 2001/29/ΕΚ);

2)

Σε περίπτωση που η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι καταφατική (και, επομένως, υφίσταται παρουσίαση στο κοινό): Εμποδίζει η διαπίστωση ότι ο φορέας εκμεταλλεύσεως πλατφόρμας υπηρεσιών Usenet έχει προβεί σε παρουσίαση στο κοινό κατά την έννοια του 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ την εφαρμογή του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά (ΕΕ 2000, L 178, σ. 1, στο εξής: οδηγία 2000/31/ΕΚ);

3)

Σε περίπτωση που η απάντηση στο πρώτο ή στο δεύτερο ερώτημα είναι αρνητική (και, επομένως, είναι κατ’ αρχήν εφαρμοστέα η απαλλαγή από την ευθύνη που προβλέπει το άρθρο 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ): Ασκεί ο φορέας εκμεταλλεύσεως πλατφόρμας υπηρεσιών Usenet, ο οποίος προσφέρει υπηρεσίες όπως οι περιγραφόμενες στις σκέψεις [1 έως 7] και [16] της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως, ενεργό ρόλο ο οποίος αποκλείει με άλλον τρόπο την εφαρμογή του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ;

4)

Είναι δυνατόν να εκδοθεί σε βάρος του φορέα εκμεταλλεύσεως πλατφόρμας υπηρεσιών Usenet, ο οποίος προβαίνει σε παρουσίαση στο κοινό και μπορεί να στηριχθεί στο άρθρο 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ, διαταγή άρσεως της παραβάσεως ή διαταγή με περιεχόμενο ευρύτερο από τις δυνατότητες που προβλέπει το άρθρο 14, παράγραφος 3, της οδηγίας αυτής, ή μήπως κάτι τέτοιο αντίκειται στο άρθρο 15, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε η Comisión Nacional de los Mercados y la Competencia (Ισπανία) στις 13 Ιουνίου 2019 – Asociación Estatal de Empresas Operadoras Portuarias (ASOPORT)

(Υπόθεση C-462/19)

(2019/C 357/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Comisión Nacional de los Mercados y la Competencia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενδιαφερόμενη λόγω επηρεασμού της: Asociación Estatal de Empresas Operadoras Portuarias (ASOPORT)

Άλλοι μετέχοντες στη διαδικασία: Asociación Nacional de Empresas Estibadoras y Consignatarios de Buques (ANESCO), Comisiones Obreras, Coordinadora Estatal de Trabajadores del Mar (CETM), Confederación Intersindical Galega, Eusko Langileen Alkartasuna, Langile Abertzaleen Batzordeak, Unión General de Trabajadores (UGT)

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει το άρθρο 101 ΣΛΕΕ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύονται οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρηματιών και εκπροσώπων των εργαζομένων, ακόμη και υπό τη μορφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όταν οι συμφωνίες αυτές προβλέπουν την ανάληψη των εργαζομένων που συνδέονται με τη Sociedad Anónima de Gestión de Estibadores Portuarios (SAGEP, ανώνυμη εταιρία διαχειρίσεως φορτοεκφορτωτών λιμένος) από τις επιχειρήσεις που αποχωρούν από αυτήν και τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιείται η εν λόγω ανάληψη;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, πρέπει το άρθρο 101 ΣΛΕΕ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε διατάξεις του εσωτερικού δικαίου όπως αυτές της βασιλικής πράξης νομοθετικού περιεχομένου 9/2019, στον βαθμό κατά τον οποίον αυτή αποτελεί έρεισμα για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που επιβάλλουν συγκεκριμένο τρόπο αναλήψεως εργαζομένων ο οποίος βαίνει πέραν των εργασιακών ζητημάτων και επάγεται εναρμόνιση εμπορικών όρων;

3)

Εάν γίνει δεκτό ότι οι εν λόγω διατάξεις αντίκεινται στο δίκαιο της Ένωσης, πρέπει η νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με την υπεροχή του δικαίου της ΕΕ και τις εξ αυτής συνέπειες, όπως έχουν μεταξύ άλλων καθοριστεί με τις αποφάσεις Simmenthal (1) και Fratelli Costanzo (2), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι οργανισμός δημοσίου δικαίου όπως η Comisión Nacional de los Mercados y la Competencia (CNMC, εθνική επιτροπή αγορών και ανταγωνισμού) οφείλει να μην εφαρμόσει τις αντικείμενες στο άρθρο 101 ΣΛΕΕ διατάξεις του εσωτερικού δικαίου;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και ο κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (3), καθώς και η υποχρέωση διασφαλίσεως της αποτελεσματικότητας των κανόνων της ΕΕ, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι υποχρεώνουν μια διοικητική αρχή όπως η CNMC να επιβάλλει πρόστιμα και χρηματικές ποινές στις οντότητες που επιδεικνύουν συμπεριφορές όπως οι περιγραφόμενες;

---

(1)  Απόφαση της 15ης Δεκεμβρίου 1976, Simmenthal (35/76, EU:C:1976:180).

(2)  Απόφαση της 22ας Ιουνίου 1989, Costanzo (103/88, EU:C:1989:256).

(3)  ΕΕ 2003, L 1, σ. 1.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 14 Ιουνίου 2019 – Latte Villafranca SCRL, υπό εκκαθάριση κ.λπ. κατά Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

(Υπόθεση C-464/19)

(2019/C 357/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: Latte Villafranca SCRL, υπό εκκαθάριση, Azienda Agricola Cordioli Cesarino e Noè società semplice, Cordioli Evaristo e Loredano società semplice, DZ, EA, FB

Αναιρεσίβλητες: Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει, σε περίπτωση όπως η εκτεθείσα, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της κύριας δίκης, το δίκαιο της Ένωσης να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η αντίθεση νομοθετικής διατάξεως κράτους μέλους προς το άρθρο 2, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 3950/92 (1) έχει ως συνέπεια τη μη ύπαρξη υποχρεώσεως των παραγωγών να καταβάλλουν τη συμπληρωματική εισφορά οσάκις πληρούνται οι προϋποθέσεις που καθορίζονται με τον εν λόγω κανονισμό;

2)

Πρέπει, σε περίπτωση όπως η εκτεθείσα, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της κύριας δίκης, το δίκαιο της Ένωσης, ειδικότερα δε η γενική αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η εμπιστοσύνη των προσώπων που έχουν τηρήσει υποχρέωση προβλεπόμενη από κράτος μέλος και που έχουν ωφεληθεί από τα αποτελέσματα τα οποία συνδέονται με την τήρηση της εν λόγω υποχρεώσεως δεν χαίρει τέτοιας προστασίας οσάκις η υποχρέωση αυτή κρίνεται αντίθετη προς το δίκαιο της Ένωσης;

3)

Αντιτίθενται, σε περίπτωση όπως η εκτεθείσα, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της κύριας δίκης, το άρθρο 9 του κανονισμού (ΕΚ) 1392/2001 (2) και η κατά το δίκαιο της Ένωσης έννοια της «κατηγορίας προτεραιότητας» σε διάταξη κράτους μέλους, όπως το άρθρο 2, παράγραφος 3, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου αριθ. 157/2004 που εκδόθηκε από την Ιταλική Δημοκρατία, η οποία προβλέπει διαφορετικούς όρους επιστροφής της συμπληρωματικής εισφοράς που καταλογίστηκε καθ’ υπέρβαση, διακρίνοντας, όσον αφορά τα χρονοδιαγράμματα και τους τρόπους επιστροφής, μεταξύ των παραγωγών που πίστεψαν ότι δεσμεύονται από εθνική διάταξη η οποία αποδείχθηκε ότι αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης και των παραγωγών που δεν τήρησαν την εν λόγω διάταξη;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΟΚ) 3950/92 του Συμβουλίου, της 28ης Δεκεμβρίου 1992, για τη θέσπιση συμπληρωματικής εισφοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (ΕΕ 1992, L 405, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1392/2001 της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2001, για λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 3950/92 του Συμβουλίου για τη θέσπιση συμπληρωματικής εισφοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (ΕΕ 2001, L 187, σ. 19).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Commissione tributaria regionale per il Veneto (Ιταλία) στις 17 Ιουνίου 2019 – Regione Veneto κατά HD

(Υπόθεση C-468/19)

(2019/C 357/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione tributaria regionale per il Veneto (περιφερειακό φορολογικό δικαστήριο Βένετο, Ιταλία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Regione Veneto (περιφέρεια Βένετο)

Εφεσίβλητος: HD

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει, για τον προσδιορισμό των «πολιτιστικών αγαθών», τα οποία αποτελούν αντικείμενο του άρθρου 36 ΣΛΕΕ, να χρησιμοποιείται το κριτήριο που προβλέπεται στο άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας 2014/60/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014 (1), κατά το οποίο κρίσιμος είναι ο τρόπος ορισμού τους στην εθνική νομοθεσία;

2)	Περιλαμβάνονται στην προστασία την οποία παρέχει το άρθρο 36 ΣΛΕΕ στα «πολιτιστικά αγαθά» και τα «οχήματα αντίκες», τα οποία μνημονεύονται στην οδηγία 2000/53/ΕΚ (2), και εκτείνεται η εν λόγω προστασία και σε αυτά;

3)	Λαμβάνει, ως εκ τούτου, υπόψη το προμνησθέν δίκαιο της Ένωσης, για τους ιδιαίτερους σκοπούς προστασίας τους, και τα οχήματα τα οποία χαρακτηρίζονται στην ιταλική έννομη τάξη ως «οχήματα ιστορικού ή συλλεκτικού ενδιαφέροντος» λόγω της υποχρέωσης διατήρησης του πρωτότυπου χαρακτήρα τους;

4)

Έχει η λειτουργία της προστασίας των «πολιτιστικών αγαθών», περιλαμβανομένων των «οχημάτων αντικών», η οποία προβλέπεται στο άρθρο 36 ΣΛΕΕ, και μνημονεύεται στο άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας 2014/60/ΕΕ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, καθώς και στην αιτιολογική σκέψη 10 της οδηγίας 2000/53/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 2000, για τα οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους, λαμβανομένου υπόψη του σημείου 26 του σχεδίου δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την οδική ασφάλεια, το οποίο εγκρίθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2005, την έννοια ότι τα κράτη μέλη δύνανται να προβλέψουν διαφορετικό καθεστώς απαλλαγής από τον φόρο, καθόσον αυτό περιορίζεται μόνο σε οχήματα «ιδιαίτερου ιστορικού ή συλλεκτικού ενδιαφέροντος», ακόμη και σε περίπτωση ευρύτερης απαλλαγής από τον φόρο, χορηγούμενης σε όλα τα οχήματα «ιστορικού και συλλεκτικού ενδιαφέροντος» σε ορισμένες περιοχές της εθνικής επικράτειας, ως αποτέλεσμα περιφερειακών ή τοπικών νομοθεσιών που εφαρμόζονται αποκλειστικώς και μόνο στις περιοχές αυτές;

5)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο προηγούμενο ερώτημα, συνάδει, ωστόσο, προς την προπαρατεθείσα ευρωπαϊκή νομοθεσία, δυσμενής και διακριτική φορολογική μεταχείριση προβλεπόμενη από την εθνική νομοθεσία για τα «οχήματα ιστορικού και συλλεκτικού ενδιαφέροντος» λόγω της παλαιότητάς τους, συνεπεία της οποίας αυξάνεται η φορολογική τους επιβάρυνση λόγω των μεγαλύτερων ρυπογόνων εκπομπών τους, και μειώνεται η προστασία τους, καθόσον παρεμποδίζεται η αξιοποίησή τους και αποθαρρύνεται η διατήρησή τους;

6)

Επιτρέπει η αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των αγαθών, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 52, παράγραφος 2, ΣΕΕ και στο άρθρο 30 ΣΛΕΕ, και η σχετική απαγόρευση μέτρων που ισοδυναμούν με δασμούς, λαμβανομένων υπόψη των κριτηρίων που ανέπτυξε συναφώς η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε κράτος μέλος να υποβάλλει τα οχήματα αναγνωρισμένου «ιστορικού και συλλεκτικού ενδιαφέροντος» σε διαφορετική και μη ομοιόμορφη εντός της εθνικής επικράτειας φορολογική μεταχείριση, η οποία πρόκειται να επηρεάσει τις μεταβιβάσεις της κυριότητας τέτοιου είδους οχήματος από πρόσωπο που κατοικεί σε περιοχή στην οποία ισχύει φορολογική απαλλαγή σε πρόσωπο που κατοικεί σε περιοχή στην οποία, αντιθέτως, επιβάλλεται φόρος;

7)

Αντιβαίνει στα άρθρα 18, 19, 20, 21, 45, 49 ΣΛΕΕ για την προστασία των θεμελιωδών ελευθεριών που διασφαλίζονται στον κοινό ευρωπαϊκό χώρο και στην απαγόρευση άμεσων και έμμεσων διακρίσεων που προβλέπεται την οδηγία 2000/43/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000 (3), η δυσμενής και διακριτική φορολογική μεταχείριση εντός κράτους μέλους η οποία διαφοροποιεί και επιβαρύνει τους ιδιοκτήτες οχημάτων ιστορικού και συλλεκτικού ενδιαφέροντος αποκλειστικώς και μόνο βάσει του τόπου κατοικίας τους;

8)

Επιτρέπουν οι αρχές της ελευθερίας, της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας των δικαστών, οι οποίες προβλέπονται και προστατεύονται από το άρθρο 2 ΣΕΕ στον κοινό ευρωπαϊκό χώρο για τη διασφάλιση «δίκαιης δίκης», σε κράτος μέλος να εμποδίζει με νόμο τους δικαστές να αναγνωρίζουν οι ίδιοι ότι ένα όχημα είναι «ιδιαίτερου ιστορικού και συλλεκτικού ενδιαφέροντος», προκειμένου να κριθεί αν αυτό απαλλάσσεται από τον φόρο, υποχρεώνοντάς τους να λαμβάνουν υπόψη μόνον τη σχετική απόφανση ιδιωτικού φορέα στον οποίο έχει ανατεθεί κατ’ αποκλειστικότητα η σχετική αρμοδιότητα;

---

(1)  Οδηγία 2014/60/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, σχετικά με την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών που έχουν απομακρυνθεί παράνομα από το έδαφος κράτους μέλους και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1024/2012 (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2014, L 159, σ. 1).

(2)  Οδηγία 2000/53/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 2000, για τα οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους - Δηλώσεις της Επιτροπής (ΕΕ 2000, L 269, σ. 34).

(3)  Οδηγία 2000/43/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, περί εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής (ΕΕ 2000, L 180, σ. 22).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 19 Ιουνίου 2019 – UBS Real Estate Kapitalanlagegesellschaft mbH κατά Agenzia delle Entrate

(Υπόθεση C-478/19)

(2019/C 357/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: UBS Real Estate Kapitalanlagegesellschaft mbH

Αναιρεσίβλητη: Agenzia delle Entrate

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης –και ειδικότερα στις διατάξεις της Συνθήκης σχετικά με την ελευθερία εγκατάστασης και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, όπως έχουν ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης– η εφαρμογή διάταξης του εθνικού δικαίου όπως αυτή του άρθρου 35, παράγραφος 10-ter, του decreto-legge n. 223/2006 (πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 223/2006), στο μέτρο που περιορίζει το σχετικό με τους φόρους υποθήκης και κτηματογράφησης πλεονέκτημα στα κλειστού τύπου κεφάλαια επενδύσεων σε ακίνητα;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 19 Ιουνίου 2019 – UBS Real Estate Kapitalanlagegesellschaft mbH κατά Agenzia delle Entrate

(Υπόθεση C-479/19)

(2019/C 357/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: UBS Real Estate Kapitalanlagegesellschaft mbH

Αναιρεσίβλητη: Agenzia delle Entrate

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης –και ειδικότερα στις διατάξεις της Συνθήκης σχετικά με την ελευθερία εγκατάστασης και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, όπως έχουν ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης– η εφαρμογή διάταξης του εθνικού δικαίου όπως αυτή του άρθρου 35, παράγραφος 10-ter, του decreto-legge n. 223/2006 (πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 223/2006), στο μέτρο που περιορίζει το σχετικό με τους φόρους υποθήκης και κτηματογράφησης πλεονέκτημα στα κλειστού τύπου κεφάλαια επενδύσεων σε ακίνητα;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte costituzionale (Ιταλία) στις 21 Ιουνίου 2019 – DB κατά Commissione Nazionale per le Società e la Borsa (Consob)

(Υπόθεση C-481/19)

(2019/C 357/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte costituzionale

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: DB

Αναιρεσίβλητη: Commissione Nazionale per le Società e la Borsa (Consob)

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν το άρθρο 14, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/6/ΕΚ (1), εφόσον εξακολουθεί να έχει εφαρμογή ratione temporis, και το άρθρο 30, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 596/2014 (2) την έννοια ότι επιτρέπουν στα κράτη μέλη να μην επιβάλλουν κυρώσεις σε όποιον αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις της αρμόδιας αρχής, από τις οποίες ενδέχεται να προκύψει η ευθύνη του για αδίκημα τιμωρούμενο με διοικητικές κυρώσεις «τιμωρητικού» χαρακτήρα;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, είναι το άρθρο 14, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/6/ΕΚ, εφόσον εξακολουθεί να έχει εφαρμογή ratione temporis, και το άρθρο 30, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 596/2014 συμβατά με τα άρθρα 47 και 48 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπό το πρίσμα επίσης της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σχετικά με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και των κοινών συνταγματικών παραδόσεων των κρατών μελών, στο μέτρο που επιβάλλουν κυρώσεις επίσης σε όποιον αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις της αρμόδιας αρχής από τις οποίες ενδέχεται να προκύψει η ευθύνη του για αδίκημα τιμωρούμενο με διοικητικές κυρώσεις «τιμωρητικού» χαρακτήρα;

---

(1)  Οδηγία 2003/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Ιανουαρίου 2003, για τις πράξεις προσώπων που κατέχουν εμπιστευτικές πληροφορίες και τις πράξεις χειραγώγησης της αγοράς (κατάχρηση αγοράς) (ΕΕ 2003, L 96, σ. 16).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 596/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την κατάχρηση της αγοράς (κανονισμός για την κατάχρηση της αγοράς) και την κατάργηση της οδηγίας 2003/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 2003/124/ΕΚ, 2003/125/ΕΚ και 2004/72/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 173, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Commissione tributaria regionale della Campania (Ιταλία) στις 25 Ιουνίου 2019 – Antonio Capaldo SpA κατά Agenzia delle dogane e dei monopoli – Ufficio delle dogane di Salerno

(Υπόθεση C-496/19)

(2019/C 357/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione tributaria regionale della Campania

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα και εκκαλούσα: Antonio Capaldo SpA

Καθής και εφεσίβλητη: Agenzia delle dogane e dei monopoli – Ufficio delle dogane di Salerno

Προδικαστικό ερώτημα

Αποκλείει ο φυσικός έλεγχος των εμπορευμάτων, ο οποίος πραγματοποιείται κατά την εισαγωγή τους, την κίνηση της διαδικασίας επανεξέτασης της βεβαίωσης που προβλέπεται στο άρθρο 78 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ 1992, L 302, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Audiencia Provincial de Zaragoza (Ισπανία) στις 26 Ιουνίου 2019 – Ibercaja Banco, S.A. κατά SO και TP

(Υπόθεση C-497/19)

(2019/C 357/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial de Zaragoza

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Ibercaja Banco, S.A.

Εφεσίβλητοι: SO και TP

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνάδει προς το ευρωπαϊκό δίκαιο εσωτερική νομοθεσία από την οποία προκύπτει ότι, εάν ορισμένη καταχρηστική ρήτρα διήλθε τον αρχικό αυτεπάγγελτο δικαστικό έλεγχο κατά την έκδοση διαταγής εκτέλεσης, ο έλεγχος αυτός εμποδίζει το ίδιο δικαστήριο να διαπιστώσει αυτεπαγγέλτως μεταγενέστερα την καταχρηστικότητά της, όταν τα σχετικά πραγματικά και νομικά στοιχεία υπήρχαν ήδη εξαρχής, ακόμη και αν στο πλαίσιο του αρχικού αυτού ελέγχου δεν διατυπώθηκε, ούτε στο διατακτικό ούτε στο σκεπτικό της σχετικής απόφασης, καμία κρίση όσον αφορά το κύρος των συμβατικών ρητρών;

2)

Περαιτέρω, μπορεί ο καθού η εκτέλεση ο οποίος, καίτοι υφίσταντο ήδη τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που καθορίζουν την καταχρηστικότητα ρήτρας στη σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτές, δεν προέβαλε την εν λόγω καταχρηστικότητα στο πλαίσιο της ανακοπής που του παρέχει ο νόμος για τον σκοπό αυτό, να ασκήσει, μετά την έκδοση απόφασης επί της ανακοπής αυτής, νέα ανακοπή, με την οποία προβάλλει καταχρηστικότητα μίας ή περισσότερων άλλων ρητρών, ενώ μπορούσε να προβάλει την καταχρηστικότητά τους εξαρχής στην προβλεπόμενη από τον νόμο τακτική διαδικασία; Επέρχεται, εν τέλει, απώλεια δικαιώματος που εμποδίζει τον καταναλωτή να προβάλει εκ νέου καταχρηστικότητα άλλης ρήτρας στην ίδια διαδικασία εκτέλεσης και ακόμη και σε μεταγενέστερη διαγνωστική διαδικασία;

3)

Τρίτον, σε περίπτωση που θεωρηθεί ότι συνάδει προς το ευρωπαϊκό δίκαιο το συμπέρασμα ότι ο καθού η εκτέλεση δεν δύναται να ασκήσει δεύτερη ή περαιτέρω ανακοπή για να προβάλει καταχρηστικότητα ρήτρας την οποία μπορούσε να προβάλει προηγουμένως, δεδομένου ότι είχαν ήδη προσδιοριστεί τα αναγκαία νομικά και πραγματικά στοιχεία, μπορεί τούτο να αποτελέσει τη βάση ώστε μέσω αυτού το δικαστήριο, έχοντας ενημερωθεί για την ως άνω καταχρηστικότητα, να ασκήσει τη δυνατότητά του αυτεπάγγελτου ελέγχου;

Αναίρεση που άσκησε στις 28 Ιουνίου 2019 ο Victor Lupu κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 30 Απριλίου 2019 στην υπόθεση T-558/18, Lupu κατά EUIPO – Et Djili Soy Dzhihangir Ibryam (Djili DS)

(Υπόθεση C-499/19 P)

(2019/C 357/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Victor Lupu (εκπρόσωπος: P.A. Acsinte, avocat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Et Djili Soy Dzhihangir Ibryam

Με διάταξη της 5ης Σεπτεμβρίου 2019 το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) απέρριψε ως απαράδεκτη την αίτηση αναιρέσεως.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Wiesbaden (Γερμανία) στις 3 Ιουλίου 2019 – WS κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-505/19)

(2019/C 357/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Wiesbaden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: WS

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 54 της Συμβάσεως Εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν (ΣΕΣΣ) (1) σε συνδυασμό με το άρθρο 50 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Χάρτης) την έννοια ότι δεν επιτρέπεται ακόμη και η κίνηση ποινικής διαδικασίας για το ίδιο αδίκημα σε όλα τα συμβαλλόμενα κράτη της Συμφωνίας [του Σένγκεν] εάν μια γερμανική εισαγγελία περατώσει ποινική διαδικασία την οποία έχει κινήσει όταν ο κατηγορούμενος εκπληρώσει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και, ειδικότερα, έχει καταβάλει το ορισθέν από την εισαγγελία χρηματικό ποσό;

2)

Προκύπτει από το άρθρο 21, παράγραφος 1, της Συμβάσεως για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης [ΣΛΕΕ] μια απαγόρευση προς τα κράτη μέλη να εκτελούν ένταλμα συλλήψεως από τρίτα κράτη στο πλαίσιο διεθνούς οργανισμού όπως ο Διεθνής Οργανισμός Εγκληματολογικής Αστυνομίας –Ιντερπόλ– εάν ο ενδιαφερόμενος τον οποίο αφορά το ένταλμα συλλήψεως είναι πολίτης της Ένωσης και το κράτος μέλος του οποίου έχει την ιθαγένεια έχει γνωστοποιήσει στον διεθνή οργανισμό και στα λοιπά κράτη μέλη αμφιβολίες ως προς τη συμφωνία του εντάλματος συλλήψεως με την εφαρμογή της αρχής ne bis in idem;

3)	Αντίκειται το άρθρο 21, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ ακόμη και στην κίνηση ποινικής διαδικασίας και σε μια προσωρινή σύλληψη στα κράτη μέλη των οποίων την ιθαγένεια δεν έχει ο ενδιαφερόμενος όταν η σύλληψη αυτή είναι αντίθετη προς την αρχή ne bis in idem;

4)

Έχουν το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', και το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας (ΕΕ) 2016/680 (2), σε συνδυασμό με το άρθρο 54 της ΣΕΣΣ και το άρθρο 50 του Χάρτη την έννοια ότι τα κράτη μέλη υποχρεούνται να θεσπίσουν διατάξεις που διασφαλίζουν ότι, σε περίπτωση διαδικασίας που εμποδίζει την άσκηση ποινικής διώξεως, πρέπει να απαγορεύεται σε όλα τα συμβαλλόμενα κράτη της Συμφωνίας [του Σένγκεν] η περαιτέρω επεξεργασία των «Red Notices» [ανακοινώσεων αναζήτησης καταζητούμενων] του Διεθνούς Οργανισμού Εγκληματολογικής Αστυνομίας –Ιντερπόλ– που οδηγούν σε περαιτέρω ποινική διαδικασία;

5)	Διασφαλίζει ένας διεθνής οργανισμός όπως ο Διεθνής Οργανισμός Εγκληματολογικής Αστυνομίας –Ιντερπόλ– ένα επαρκές επίπεδο προστασίας όταν δεν υπάρχει απόφαση περί επάρκειας κατά το άρθρο 36 της οδηγίας (ΕΕ) 2016/680 και/ή κατάλληλες εγγυήσεις κατά το άρθρο 37 της οδηγίας (ΕΕ) 2016/680;

6)

Επιτρέπεται στα κράτη μέλη να προβαίνουν σε περαιτέρω επεξεργασία δεδομένων τα οποία έχουν καταχωρισθεί σε ανακοίνωση αναζήτησης καταζητούμενων («Red Notice») του Διεθνούς Οργανισμού Εγκληματολογικής Αστυνομίας –Ιντερπόλ– από τρίτα κράτη μόνον όταν τρίτο κράτος εκδίδει ένα ένταλμα συλλήψεως και εκδόσεως και έχει ζητήσει τη σύλληψη ατόμου η οποία δεν αντιβαίνει στο ευρωπαϊκό δίκαιο και, ειδικά, στην αρχή ne bis in idem;

---

(1)  Σύμβαση Εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν, της 14ης Ιουνίου 1985, μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών της Οικονομικής Ένωσης Μπενελούξ, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας, σχετικά με τη σταδιακή κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα της 19ης Ιουνίου 1990 (ΕΕ L 239, σ. 19).

(2)  Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από αρμόδιες αρχές για τους σκοπούς της πρόληψης, διερεύνησης, ανίχνευσης ή δίωξης ποινικών αδικημάτων ή της εκτέλεσης ποινικών κυρώσεων και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της απόφασης-πλαίσιο 2008/977/ΔΕΥ του Συμβουλίου (ΕΕ 2016, L 119, σ. 89).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) στις 3 Ιουλίου 2019 – Go Sun Srl, Malby Energy 4 Srl κατά Ministero dell Sviluppo Economico κ.λπ.

(Υπόθεση C-512/19)

(2019/C 357/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Go Sun Srl, Malby Energy 4 Srl

Καθών: Ministero dello Sviluppo Economico, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Autorità di Regolazione per l’Energia, Reti e Ambiente, Gestore dei Servizi Energetici SpA – GSE

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιτίθεται το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εφαρμογή εθνικής διατάξεως, όπως αυτής του άρθρου 26, παράγραφοι 2 και 3, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου αριθ. 91/2014, όπως κυρώθηκε με τον νόμο 116/2014, η οποία μειώνει ή καθυστερεί σημαντικά την καταβολή των κινήτρων που ήδη έχουν χορηγηθεί εκ του νόμου και καθοριστεί βάσει συμβάσεων οι οποίες έχουν συναφθεί ad hoc μεταξύ των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκή μετατροπή και της Gestore dei servizi energetici s.p.a., δημόσιας εταιρίας η οποία επιτελεί τη λειτουργία αυτή;

Ειδικότερα, είναι η εθνική αυτή διάταξη συμβατή με τις κατά το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικές αρχές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας δικαίου, της καλόπιστης συνεργασίας και της πρακτικής αποτελεσματικότητας, με τα άρθρα 16 και 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την οδηγία 2009/28/ΕΚ (1) και την εκεί περιεχόμενη ρύθμιση περί των καθεστώτων στηρίξεως, καθώς και με το άρθρο 216, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, ιδίως σε σχέση με τη Συνθήκη για τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Ενέργειας;

---

(1)  Οδηγία 2009/28/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, σχετικά με την προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και την τροποποίηση και τη συνακόλουθη κατάργηση των οδηγιών 2001/77/ΕΚ και 2003/30/ΕΚ (ΕΕ 2009, L 140, σ. 16).

Αναίρεση που άσκησαν στις 8 Ιουλίου 2019 οι Maria Alvarez y Bejarano κ.λπ. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 30 Απριλίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-516/16 και T-536/16, Alvarez y Bejarano κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-517/19 P)

(2019/C 357/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Maria Alvarez y Bejarano, Ana-Maria Enescu, Lucian Micu, Angelica Livia Salanta, Svetla Shulga, Soldimar Urena de Poznanski, Angela Vakalis, Luz Anamaria Chu, Marli Bertolete, Maria Castro Capcha, Hassan Orfe El, Evelyne Vandevoorde (εκπρόσωποι: S. Orlandi, T. Martin, δικηγόροι)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει την απόφαση περί μη χορήγησης στους αναιρεσείοντες οδοιπορικής άδειας ή επιστροφής των ετήσιων εξόδων ταξιδίου από το έτος 2014·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείοντες προβάλλουν ότι στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εμφιλοχώρησε πολλαπλή νομική πλάνη.

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στις σκέψεις 67 και 75 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης περιορίζοντας την έκταση του δικαστικού ελέγχου τον οποίο καλείται να ασκεί όταν πρόκειται για «πρόδηλες» περιπτώσεις.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στις σκέψεις 70 έως 73 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης κρίνοντας ότι οι αναιρεσείοντες δεν τελούσαν σε συγκρίσιμη κατάσταση με εκείνη των υπαλλήλων που διατήρησαν το ευεργέτημα της οδοιπορικής άδειας και της επιστροφής των ετήσιων εξόδων ταξιδίου τους.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας στις σκέψεις 69 και 80 έως 86 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης ότι η επίδικη ρύθμιση δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.

Αναίρεση που άσκησαν στις 8 Ιουλίου 2019 οι Jakov Ardalic κ.λπ. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 30 Απριλίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-523/16 και T-542/16, Ardalic κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση C-518/19 P)

(2019/C 357/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Jakov Ardalic, Liliana Bicanova, Monica Brunetto, Claudia Istoc, Sylvie Jamet, Despina Kanellou, Christian Stouraitis, Abdelhamid Azbair, Abdel Bouzanih, Bob Kitenge Ya Musenga, El Miloud Sadiki, Cam Tran Thi (εκπρόσωποι: S. Orlandi, T. Martin, δικηγόροι)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει την απόφαση περί μη χορήγησης στους αναιρεσείοντες οδοιπορικής άδειας ή επιστροφής των ετήσιων εξόδων ταξιδίου από το έτος 2014·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείοντες προβάλλουν ότι στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εμφιλοχώρησε πολλαπλή νομική πλάνη.

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στις σκέψεις 65 και 73 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης περιορίζοντας την έκταση του δικαστικού ελέγχου τον οποίο καλείται να ασκεί όταν πρόκειται για «πρόδηλες» περιπτώσεις.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στις σκέψεις 68 έως 71 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης κρίνοντας ότι οι αναιρεσείοντες δεν τελούσαν σε συγκρίσιμη κατάσταση με εκείνη των υπαλλήλων που διατήρησαν το ευεργέτημα της οδοιπορικής άδειας και της επιστροφής των ετήσιων εξόδων ταξιδίου τους.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας στις σκέψεις 67 και 78 έως 84 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης ότι η επίδικη ρύθμιση δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Constanța (Ρουμανία) στις 10 Ιουλίου 2019 – TS, UT, VU κατά Casa Națională de Asigurări de Sănătate, Casa de Asigurări de Sănătate Constanța

(Υπόθεση C-538/19)

(2019/C 357/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Constanța

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες/εκκαλούντες: TS, UT, VU

Εναγόμενοι/εφεσίβλητοι: Casa Națională de Asigurări de Sănătate, Casa de Asigurări de Sănătate Constanța

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Εξομοιώνεται με επείγουσα κατάσταση κατά την έννοια της σκέψεως 45 της αποφάσεως στην υπόθεση C-173/09 (Elchinov) ή συνιστά περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας να ζητηθεί η έγκριση του άρθρου 20, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 (1), που μπορεί να δικαιολογήσει την πλήρη απόδοση των εξόδων που πραγματοποιήθηκαν για την παροχή κατάλληλης ιατρικής περιθάλψεως (νοσοκομειακής περιθάλψεως) εντός κράτους μέλους άλλου από το κράτος κατοικίας του ασφαλισμένου, το γεγονός ότι η ιατρική περίθαλψη την οποία επέλεξε ο ασφαλισμένος προτάθηκε από ιατρό κράτους μέλους άλλου από το κράτος κατοικίας του ασφαλισμένου, σε μια κατάσταση όπου η διάγνωση και αυτή καθ’ εαυτή η ανάγκη επείγουσας υποβολής σε θεραπεία επιβεβαιώθηκαν από ιατρό που ανήκει στο υγειονομικό ασφαλιστικό σύστημα του κράτους μέλους κατοικίας, ο οποίος όμως συνέστησε άλλη θεραπεία σε σχέση με την οποία η θεραπεία που επελέγη από τον ασφαλισμένος έχει, για λόγους που μπορούν να χαρακτηριστούν ως κατάλληλοι, τουλάχιστον τον ίδιο βαθμό αποτελεσματικότητας, ενώ έχει το πλεονέκτημα ότι δεν προκαλεί αναπηρία;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, αν ο ασφαλισμένος δεν δέχεται, για λόγους που μπορούν να χαρακτηριστούν ως κατάλληλοι, τη θεραπευτική αγωγή που προτείνει ιατρός ανήκων στο υγειονομικό ασφαλιστικό σύστημα του κράτους μέλους κατοικίας και μεταβαίνει σε άλλο κράτος μέλος με σκοπό να ζητήσει εκεί δεύτερη ιατρική γνώμη, η οποία προτείνει άλλη θεραπευτική αγωγή, με την οποία συναινεί ο ασφαλισμένος και η οποία έχει τουλάχιστον τον ίδιο βαθμό αποτελεσματικότητας, ενώ έχει το πλεονέκτημα ότι δεν προκαλεί αναπηρία, και πληροί τις απαιτήσεις του άρθρου 20, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004, εξακολουθεί ο ασφαλισμένος να οφείλει, προκειμένου να επιτύχει την απόδοση των εξόδων αυτής της άλλης θεραπευτικής αγωγής, να ζητήσει την έγκριση που προβλέπεται στο άρθρο 20, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού;

3)

Αντιτίθενται το άρθρο 56 ΣΛΕΕ και το άρθρο 20, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 σε εθνική ρύθμιση η οποία, αφενός, εξαρτά την έγκριση, από τον αρμόδιο φορέα, της παροχής κατάλληλης ιατρικής περιθάλψεως (νοσοκομειακής περιθάλψεως) εντός κράτους μέλους άλλου από το κράτος μέλος κατοικίας του ασφαλισμένου από τη σύνταξη ιατρικής εκθέσεως μόνον από ιατρό που εκτελεί τα καθήκοντά του στο πλαίσιο του υγειονομικού ασφαλιστικού συστήματος του κράτους μέλους κατοικίας, εγκεκριμένης από τον επικεφαλής ιατρό του αρμόδιου φορέα του εν λόγω κράτους, επίσης στην περίπτωση όπου η θεραπευτική αγωγή που επελέγη από τον ασφαλισμένο, για λόγους που μπορούν να χαρακτηριστούν ως κατάλληλοι, επειδή έχει το πλεονέκτημα ότι δεν προκαλεί αναπηρία, έχει προταθεί μόνον από ιατρό άλλου κράτους μέλους, ως δεύτερη ιατρική γνώμη, και, αφετέρου δεν εγγυάται, στο πλαίσιο προσβάσιμης και προβλέψιμης διαδικασίας, την αποτελεσματική από ιατρικής απόψεως εξέταση, στο πλαίσιο του υγειονομικού ασφαλιστικού συστήματος του κράτους μέλους κατοικίας, της δυνατότητας να εφαρμοστεί η δεύτερη ιατρική γνώμη που διατυπώθηκε σε άλλο κράτος μέλος.

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και στο τρίτο ερώτημα, δύνανται ο ασφαλισμένος ή, αναλόγως της περιπτώσεως, οι κληρονόμοι του, υπό την προϋπόθεση της τηρήσεως των δύο απαιτήσεων του άρθρου 20, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004, να επιτύχουν την πλήρη απόδοση, από τον αρμόδιο φορέα του κράτους κατοικίας του ασφαλισμένου, των εξόδων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της θεραπευτικής αγωγής που εφαρμόστηκε σε άλλο κράτος μέλος;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2004, L 166, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Διοικητικό Δικαστήριο Blagoevgrad (Βουλγαρία) στις 17 Ιουλίου 2019 – «ECOTEX BULGARIA» EOOD κατά Teritorialna direktsia na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Υπόθεση C-544/19)

(2019/C 357/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Διοικητικό Δικαστήριο Blagoevgrad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα:«ECOTEX BULGARIA» EOOD

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Teritorialna direktsia na Natsionalnata agentsia za prihodite

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρώτο ερώτημα:

Έχει το άρθρο 63 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία επιβάλλει την πραγματοποίηση πληρωμών στην ημεδαπή, ύψους 10 000 βουλγαρικών λέβα (στο εξής: BGN) ή άνω, μόνο με έμβασμα ή κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό πληρωμών και περιορίζει τη δυνατότητα πληρωμής σε μετρητά μερισμάτων από μη διανεμηθέντα κέρδη ύψους 10 000 BGN ή άνω; Αν το άρθρο 63 ΣΛΕΕ δεν αντιτίθεται στην εν λόγω ρύθμιση: δικαιολογείται ένας τέτοιου είδους περιορισμός από τους σκοπούς που επιδιώκει η οδηγία (ΕΕ) 2015/849 (1);

Δεύτερο ερώτημα:

Έχει το άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, υπό το πρίσμα της αιτιολογικής σκέψεως 6 και των άρθρων 4 και 5 της οδηγίας αυτής, την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε γενική ρύθμιση του εθνικού δικαίου, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία επιβάλλει την πραγματοποίηση πληρωμών στην ημεδαπή ύψους 10 000 BGN ή άνω μόνο με έμβασμα ή κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό πληρωμών, χωρίς να ενδιαφέρει για την εφαρμογή της διατάξεως αυτής το πρόσωπο ή η αιτία της πληρωμής σε μετρητά, καθόσον η εν λόγω διάταξη αφορά όλες τις συναλλαγές σε μετρητά μεταξύ φυσικών και νομικών προσώπων;

1)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα αυτό: Επιτρέπει το άρθρο 2, παράγραφος 1, σημείο 3, στοιχείο ε', της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, υπό το πρίσμα της αιτιολογικής σκέψεως 6 και των άρθρων 4 και 5 της οδηγίας αυτής, στα κράτη μέλη να θεσπίζουν πρόσθετους γενικούς περιορισμούς στις συναλλαγές σε μετρητά στην ημεδαπή, με εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία επιβάλλει την πραγματοποίηση πληρωμών στην ημεδαπή ύψους 10 000 BGN ή άνω μόνο με έμβασμα ή κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό πληρωμών, όταν αιτία της πληρωμής σε μετρητά είναι «μη διανεμηθέντα κέρδη» (μερίσματα);

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα αυτό: Επιτρέπει το άρθρο 2, παράγραφος 1, σημείο 3, στοιχείο ε', της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, υπό το πρίσμα της αιτιολογικής σκέψεως 6 και του άρθρου 5 της οδηγίας αυτής, στα κράτη μέλη να θεσπίζουν περιορισμούς στις συναλλαγές σε μετρητά, με εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία επιβάλλει την πραγματοποίηση πληρωμών στην ημεδαπή ύψους 10 000 BGN ή άνω μόνο με έμβασμα ή κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό πληρωμών, όταν το κατώτατο όριο είναι κατώτερο των 10 000 ευρώ;

Τρίτο ερώτημα:

Έχουν τα άρθρα 58, παράγραφος 1, και 60, παράγραφος 4, της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, σε συνάρτηση με το άρθρο 49, παράγραφος 3, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει, για παραβάσεις των περιορισμών που ισχύουν επί πληρωμών σε μετρητά, διοικητική χρηματική κύρωση της οποίας το ύψος προσδιορίζεται με σταθερό τρόπο και δεν παρέχει τη δυνατότητα διαφορετικού κατά περίπτωση υπολογισμού λαμβανομένων υπόψη των εκάστοτε συγκεκριμένων περιστάσεων;

1)

Σε περίπτωση που στο ερώτημα αυτό δοθεί η απάντηση ότι τα άρθρα 58, παράγραφος 1, και 60, παράγραφος 4, της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, σε συνάρτηση με το άρθρο 49, παράγραφος 3, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει, για παραβάσεις των περιορισμών που ισχύουν επί πληρωμών σε μετρητά, διοικητική χρηματική κύρωση της οποίας το ύψος προσδιορίζεται με σταθερό τρόπο, έχουν τα άρθρα 58 και 60, παράγραφος 4, της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, υπό το πρίσμα της αρχής της αποτελεσματικότητας και του δικαιώματος πραγματικής προσφυγής κατά το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία περιορίζει τον δικαστικό έλεγχο, αν η ρύθμιση αυτή δεν επιτρέπει στο δικαστήριο, στην περίπτωση ασκήσεως προσφυγής [κατά της επιβληθείσας κυρώσεως] να ορίσει μια εύλογη για τις εκάστοτε συγκεκριμένες περιστάσεις διοικητική κύρωση για παραβάσεις των περιορισμών που ισχύουν επί πληρωμών σε μετρητά, η οποία να είναι κατώτερη του προβλεπόμενου ελάχιστου ορίου;

---

(1)  Οδηγία (ΕΕ) 2015/849 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαΐου 2015, σχετικά με την πρόληψη της χρησιμοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 648/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, και την κατάργηση της οδηγίας 2005/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και της οδηγίας 2006/70/ΕΚ της Επιτροπής (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (ΕΕ 2015, L 141, σ. 73).

Αναίρεση που άσκησε στις 18 Ιουλίου 2019 η International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 16 Μαΐου 2019 στην υπόθεση T-396/18, ITSA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-553/19 P)

(2019/C 357/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) (εκπρόσωπος: F. Scanvic, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 16ης Μαΐου 2019 στην υπόθεση ITSA κατά Επιτροπής (T-396/18) και να αναγνωρίσει την ενεργητική νομιμοποίηση και το έννομο συμφέρον της αναιρεσείουσας·

—

να ακυρώσει τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2018/573 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2017, όσον αφορά βασικά στοιχεία των συμβάσεων αποθήκευσης δεδομένων που συνάπτονται στο πλαίσιο του συστήματος ιχνηλασιμότητας για τα προϊόντα καπνού (1), τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/574 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2017, για τα τεχνικά πρότυπα για τη δημιουργία και τη λειτουργία συστήματος ιχνηλασιμότητας για τα προϊόντα καπνού (2), καθώς επίσης και την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2018/576 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2017, για τα τεχνικά πρότυπα των χαρακτηριστικών ασφαλείας που εφαρμόζονται στα προϊόντα (3).

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει, κατ’ ουσίαν, ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το έννομο συμφέρον της να προβάλει τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό 2018/573, τον εκτελεστικό κανονισμό 2018/574 και την εκτελεστική απόφαση 2018/576. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή ακυρώσεως που άσκησε η αναιρεσείουσα κατά των τριών αυτών πράξεων της Επιτροπής.

Κατά την άποψη της αναιρεσείουσας, οι δύο προσβαλλόμενοι κανονισμοί αφορούν άμεσα την ίδια, καθώς και τα μέλη της. Όλα τα λοιπά κριτήρια του άρθρου 263 ΣΛΕΕ επίσης πληρούνται. Επιπλέον, μολονότι για τα ουσιώδη στοιχεία της προσβαλλομένης αποφάσεως απαιτείται η έκδοση εκτελεστικών πράξεων των κρατών μελών, τούτο δεν συμβαίνει στην περίπτωση του άρθρου 3, παράγραφος 2, της αποφάσεως αυτής, το οποίο προβλέπει ότι η παρέμβαση ανεξάρτητου τρίτου απαιτείται μόνον για ένα από τα πέντε χαρακτηριστικά ασφαλείας που τοποθετούνται στα προϊόντα καπνού. Η τελευταία αυτή διάταξη δεν απαιτεί τη λήψη περαιτέρω μέτρων.

Ως προς την ουσία, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι οι επίμαχες πράξεις συνιστούν παράβαση του άρθρου 8 του πρωτοκόλλου για την εξάλειψη του παράνομου εμπορίου προϊόντων καπνού (4). H διάταξη αυτή απαγορεύει την ανάθεση της σημάνσεως των προϊόντων καπνού στην καπνοβιομηχανία, ενώ η Επιτροπή με τις τρεις προσβαλλόμενες πράξεις της πράττει ακριβώς αυτό. Η αναιρεσείουσα προσθέτει ότι το προαναφερθέν πρωτόκολλο, μολονότι δεν έχει ακόμη τεθεί σε ισχύ, υπογράφηκε και συνομολογήθηκε από την Ένωση, και ως εκ τούτου απαγορεύει στην Ένωση την έκδοση αντίθετων προς το εν λόγω πρωτόκολλο πράξεων.

Το γεγονός ότι η οδηγία 2014/40/ΕΕ (5) δεν απαγορεύει ρητώς την ανάθεση των επίμαχων πράξεων στην καπνοβιομηχανία δεν ασκεί επιρροή: αφενός, η οδηγία αυτή μπορεί και πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με το εν λόγω πρωτόκολλο· αφετέρου, αν υποτεθεί ότι μια τέτοια ερμηνεία δεν είναι δυνατή, τότε η ίδια η οδηγία είναι αντίθετη προς το εν λόγω πρωτόκολλο και, ως εκ τούτου, προς τις ευρωπαϊκές Συνθήκες.

---

(1)  ΕΕ 2018, L 96, σ. 1.

(2)  ΕΕ 2018, L 96, σ. 7.

(3)  ΕΕ 2018, L 96, σ. 57.

(4)  Πρώτο πρωτόκολλο στη σύμβαση-πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την καταπολέμηση του καπνίσματος, που συνήφθη στη Σεούλ στις 12 Νοεμβρίου 2012.

(5)  Οδηγία 2014/40/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Απριλίου 2014, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την κατασκευή, την παρουσίαση και την πώληση προϊόντων καπνού και συναφών προϊόντων και την κατάργηση της οδηγίας 2001/37/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 127, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Kehl (Γερμανία) στις 18 Ιουλίου 2019 – Ποινική δίκη κατά EE

(Υπόθεση C-554/19)

(2019/C 357/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Kehl

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Staatsanwaltschaft Offenburg

Κατηγορούμενος: FU

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν το άρθρο 67, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθώς και τα άρθρα 22 και 23 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/399 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Μαρτίου 2016, περί κώδικα της Ένωσης σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν) (1), την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθετική ρύθμιση με την οποία απονέμεται στις αστυνομικές αρχές του οικείου κράτους μέλους η αρμοδιότητα να προβαίνουν σε εξακρίβωση της ταυτότητας οποιουδήποτε ατόμου, ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς του και της συνδρομής ιδιαίτερων περιστάσεων, εντός ζώνης τριάντα χιλιομέτρων από τα χερσαία σύνορα του κράτους μέλους αυτού με άλλα κράτη που μετέχουν στη Σύμβαση για την εφαρμογή της Συμφωνίας του Σένγκεν της 14ης Ιουνίου 1985, που υπεγράφη στο Σένγκεν (Λουξεμβούργο) στις 19.6.1990 μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών της Οικονομικής Ένωσης Μπενελούξ, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας, σχετικά με τη σταδιακή κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα με σκοπό την αποτροπή ή την καταστολή της παράνομης εισόδου στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους ή την παράνομη παραμονή στο έδαφος αυτό ή την πρόληψη της τελέσεως ορισμένων εγκλημάτων που πλήττουν την ασφάλεια των συνόρων, η οποία εθνική ρύθμιση συμπληρώνεται με υπουργική απόφαση ως εξής: «a) Το διασυνοριακό έγκλημα εξελίσσεται δυναμικά (ως προς τον χρόνο, τον τόπο και τη χρήση διαφόρων μέσων μεταφοράς) και, κατά συνέπεια, απαιτούνται ευέλικτες αστυνομικές αρμοδιότητες για την καταπολέμησή του. Ως εκ τούτου, η άσκηση της προαναφερθείσας αρμοδιότητας αποσκοπεί στην αποτροπή ή καταστολή του διασυνοριακού εγκλήματος· b) Τα μέτρα ελέγχου πρέπει να λαμβάνονται εντός του στενά καθορισμένου πλαισίου των προαναφερθέντων κριτηρίων του άρθρου 21, στοιχείο α', του κώδικα συνόρων του Σένγκεν. Πρέπει να σχεδιάζονται κατά τρόπο σαφώς διαφορετικό από τους συστηματικούς ελέγχους προσώπων στα εξωτερικά σύνορα και να μην έχουν ισοδύναμο αποτέλεσμα με τους συνοριακούς ελέγχους. Η εφαρμογή των εν λόγω μέτρων ελέγχου πρέπει να υπόκειται, με τη σειρά της, σε ένα πλαίσιο που να διασφαλίζει ότι αυτά δεν θα ομοιάζουν σε ένταση και συχνότητα με τους συνοριακούς ελέγχους. c) Το εν λόγω πλαίσιο διαμορφώνεται ως εξής:   Τα μέτρα ελέγχου πρέπει να έχουν προσωρινή ισχύ και να πραγματοποιούνται σε μη τακτική βάση σε διάφορες χρονικές στιγμές, σε διαφόρους τόπους και δειγματοληπτικά, λαμβανομένου υπόψη του όγκου των μετακινήσεων.   Τα μέτρα ελέγχου δεν εφαρμόζονται μόνο συνεπεία διέλευσης των συνόρων. Βασίζονται σε διαρκώς επικαιροποιημένα στοιχεία για την υφιστάμενη κατάσταση και/ή στην πείρα (ελέγχου των συνόρων) της αστυνομίας που αποκτούν οι ομοσπονδιακές αστυνομικές υπηρεσίες βάσει δικών τους πληροφοριών ή πληροφοριών άλλων αρχών. Ως εκ τούτου, έναυσμα για την εκτέλεση αστυνομικών μέτρων καθώς και για την ένταση και τη συχνότητά τους αποτελούν γενικές ή ειδικές αστυνομικές πληροφορίες και/ή η πείρα σχετικά με το διασυνοριακό έγκλημα, για παράδειγμα, σχετικά με συχνά χρησιμοποιούμενα μεταφορικά μέσα και διαδρομές, ορισμένες συμπεριφορές και η ανάλυση των διαθέσιμων πληροφοριών σχετικών με το διασυνοριακό έγκλημα που προέρχονται από δικές τους πηγές ή από άλλες αρχές.   Ο σχεδιασμός των μέτρων ελέγχου αποτελεί αντικείμενο τακτικού υπηρεσιακού και ειδικού επαγγελματικού ελέγχου. Βασικές διατάξεις περιέχονται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του Gemeinsame Geschäftsordnung der Bundesministerien (κοινού εσωτερικού κανονισμού των ομοσπονδιακών υπουργείων, Γερμανία) (GGO) και στις αρχές για την άσκηση επαγγελματικής εποπτείας των δραστηριοτήτων των ομοσπονδιακών υπουργείων. Στον τομέα της ομοσπονδιακής αστυνομίας, αυτές συγκεκριμενοποιούνται με τις “Συμπληρωματικές διατάξεις για την άσκηση του υπηρεσιακού και ειδικού επαγγελματικού ελέγχου της ομοσπονδιακής αστυνομίας από το BMI (ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών, Γερμανία)”. Η Bundespolizeipräsidium (Διεύθυνση της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας, Γερμανία) και οι επιμέρους αρχές και υπηρεσίες της έχουν προβλέψει στο σχέδιο κατανομής των καθηκόντων τους τη διενέργεια υπηρεσιακού και ειδικού επαγγελματικού ελέγχου που εφαρμόζεται μέσω του δικού τους σχεδιασμού. d) Προς αποφυγή των πολλαπλών ελέγχων, τα μέτρα ελέγχου πρέπει να υλοποιούνται σε συνεννόηση, στο μέτρο του δυνατού, με άλλες αρχές ή να διενεργούνται στο πλαίσιο κοινών επιχειρήσεων/μορφών συνεργασίας»;

2)

Έχει το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως το άρθρο 4, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, το άρθρο 197, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και το άρθρο 291, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, την έννοια ότι, άνευ ετέρου ή μετά από στάθμιση των συμφερόντων για τη διενέργεια διώξεως και των συμφερόντων του υπόπτου, αντιτίθενται, στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας, στη χρήση ευρημάτων ή αποδεικτικών στοιχείων που αποκτήθηκαν κατόπιν αστυνομικού ελέγχου του υπόπτου κατά παράβαση του άρθρου 67, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ ή των άρθρων 22 και 23 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/399 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9.3.2016, περί κώδικα της Ένωσης σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν);

---

(1)  EE 2016, L 77, σ. 1.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landegericht Stuttgart (Γερμανία) στις 19 Ιουλίου 2019 – Fussl Modestraße Mayr GmbH κατά SevenOne Media GmbH

(Υπόθεση C-555/19)

(2019/C 357/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landegericht Stuttgart

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Fussl Modestraße Mayr GmbH

Εναγόμενη: SevenOne Media GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

1.

Έχουν α) το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2010/13/ΕΕ (1), β) η αρχή της ισότητας του δικαίου της Ένωσης και γ) οι διατάξεις του άρθρου 56 ΣΛΕΕ σχετικά με την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση απαγορεύουσα την περιφερειακή μετάδοση διαφημίσεων σε ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα τα οποία έχουν λάβει άδεια εκπομπής σε ολόκληρη την επικράτεια του κράτους μέλους;

2.

Συντρέχει λόγος διαφορετικής εκτιμήσεως του πρώτου ερωτήματος, εάν το εθνικό δίκαιο επιτρέπει τη θέσπιση νομοθετικών διατάξεων, κατά τις οποίες η χορήγηση άδειας μεταδόσεως διαφημιστικών μηνυμάτων σε περιφερειακό επίπεδο μπορεί να επιτρέπεται βάσει νόμου και απαιτεί, στην περίπτωση αυτή, πρόσθετη διοικητική άδεια;

3.

Συντρέχει λόγος διαφορετικής εκτιμήσεως του πρώτου ερωτήματος, εάν δεν έχει γίνει πράγματι καμία χρήση της περιγραφείσας στο δεύτερο ερώτημα δυνατότητας χορηγήσεως άδειας μεταδόσεως διαφημιστικών μηνυμάτων σε περιφερειακό επίπεδο, με αποτέλεσμα να απαγορεύεται εν γένει η διαφήμιση σε περιφερειακό επίπεδο;

4.

Έχει το άρθρο 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπό το πρίσμα του άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και ειδικότερα της αρχής της πολυφωνίας στην ενημέρωση, την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή που περιγράφεται στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο ερώτημα;

---

(1)  Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2010, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παροχή υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων (ΕΕ 2010, L 95 σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 23 Ιουλίου 2019 – Consorzio Italian Management, Catania Multiservizi SpA κατά Rete Ferroviaria Italiana SpA

(Υπόθεση C-561/19)

(2019/C 357/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσες: Consorzio Italian Management, Catania Multiservizi SpA

Εφεσίβλητη: Rete Ferroviaria Italiana SpA

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Υποχρεούται, καταρχήν, βάσει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, εθνικό δικαστήριο του οποίου οι αποφάσεις έχουν καταστεί απρόσβλητες, να υποβάλει προδικαστικό ερώτημα ως προς την ερμηνεία του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και στις περιπτώσεις που ένας εκ των διαδίκων εγείρει ενώπιον αυτού το εν λόγω ζήτημα μετά την πρώτη εκ μέρους του πράξη κινήσεως της δίκης ή συμμετοχής του σε αυτήν, ή μετά την ολοκλήρωση της συζητήσεως και πριν από τη διάσκεψη επί της υποθέσεως ή, ακόμη, μετά την υποβολή μιας πρώτης αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

2)

Συνάδουν – βάσει των ανωτέρω – με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ιδίως με το άρθρο 4, παράγραφος 2, το άρθρο 9, το άρθρο 101, παράγραφος 1, στοιχείο ε', το άρθρο 106, το άρθρo 151 – και με τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη που υπογράφηκε στο Τορίνο στις 18 Οκτωβρίου 1961 και με τον Κοινοτικό Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων των Εργαζομένων του 1989 που μνηνονεύονται σε αυτό – με τα άρθρα 152, 153, 156 ΣΛΕΕ· με τα άρθρα 2 και 3 ΣΕΕ· καθώς και με το άρθρο 28 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) τα άρθρα 115, 206 και 217 του νδ 163/2006 όπως έχουν ερμηνευθεί από τα εθνικά διοικητικά δικαστήρια, ήτοι υπό την έννοια ότι αποκλείουν την αναπροσαρμογή των τιμών σε συμβάσεις οι οποίες σχετίζονται με τους λεγόμενους ειδικούς τομείς, ιδίως με εκείνους που έχουν αντικείμενο διαφορετικό από τα προβλεπόμενα στην οδηγία 2004/17 (1), αλλά συνδέονται με αυτούς λειτουργικώς;

3)

Συνάδουν – βάσει των ανωτέρω –με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ιδίως με το άρθρο 28 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως η οποία είναι κατοχυρωμένη στα άρθρα 26 και 34 ΣΛΕΕ, καθώς και με την αρχή της επιχειρηματικής ελευθερίας η οποία είναι επίσης κατοχυρωμένη στο άρθρο 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) τα άρθρα 115, 206 και 217 του νδ 163/2006 όπως έχουν ερμηνευθεί από τα εθνικά διοικητικά δικαστήρια, ήτοι υπό την έννοια ότι αποκλείουν την αναπροσαρμογή των τιμών σε συμβάσεις που σχετίζονται με τους λεγόμενους ειδικούς τομείς, ιδίως με εκείνους που έχουν αντικείμενο διαφορετικό από τα προβλεπόμενα στην οδηγία 2004/17, αλλά συνδέονται με αυτούς λειτουργικώς;

---

(1)  Οδηγία 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (EE 2004, L134, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) στις 23 Ιουλίου 2019 – Fottotre Srl κατά Ministero dello Sviluppo Economiko κ.λπ.

(Υπόθεση C-595/19)

(2019/C 357/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Fottotre Srl

Καθών: Ministero dello Sviluppo Economico, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Gestore dei servizi energetici (GSE) SpA

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιτίθεται το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εφαρμογή εθνικής διατάξεως, όπως αυτής του άρθρου 26, παράγραφοι 2 και 3, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου αριθ. 91/2014, όπως κυρώθηκε με τον νόμο 116/2014, η οποία μειώνει ή καθυστερεί σημαντικά την καταβολή των κινήτρων που ήδη έχουν χορηγηθεί εκ του νόμου και καθοριστεί βάσει συμβάσεων οι οποίες έχουν συναφθεί ad hoc μεταξύ των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκή μετατροπή και της Gestore dei servizi energetici S.p.A., δημόσιας εταιρίας η οποία επιτελεί τη λειτουργία αυτή;

Ειδικότερα, είναι η εθνική αυτή διάταξη συμβατή με τις κατά το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικές αρχές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας δικαίου, της καλόπιστης συνεργασίας και της πρακτικής αποτελεσματικότητας, με τα άρθρα 16 και 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την οδηγία 2009/28/ΕΚ (1) και την εκεί περιεχόμενη ρύθμιση περί των καθεστώτων στηρίξεως, καθώς και με το άρθρο 216, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, ιδίως σε σχέση με τη Συνθήκη για τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Ενέργειας;

---

(1)  Οδηγία 2009/28/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, σχετικά με την προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και την τροποποίηση και τη συνακόλουθη κατάργηση των οδηγιών 2001/77/ΕΚ και 2003/30/ΕΚ (ΕΕ 2009, L 140, σ. 16).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Audiencia Provincial de Zaragoza (Ισπανία) στις 6 Αυγούστου 2019 – MA κατά Ibercaja Banco, SA

(Υπόθεση C-600/19)

(2019/C 357/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial de Zaragoza

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών: MA

Εφεσίβλητη: Ibercaja Banco, SA.

Έτερος διάδικος: PO

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνάδει προς την προβλεπόμενη στο άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1) αρχή της αποτελεσματικότητας, όπως αυτή έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο, εσωτερική νομοθεσία από την οποία προκύπτει ότι, εάν ορισμένη καταχρηστική ρήτρα διήλθε τον αρχικό αυτεπάγγελτο δικαστικό έλεγχο κατά την έκδοση διαταγής εκτελέσεως [ήτοι] αποφατικό έλεγχο του κύρους των συμβατικών ρητρών, ο έλεγχος αυτός εμποδίζει μεταγενέστερα το ίδιο δικαστήριο να εξετάσει αυτεπαγγέλτως την καταχρηστικότητά της, όταν τα κρίσιμα πραγματικά και νομικά στοιχεία υφίσταντο ήδη εξαρχής, ακόμη και αν στο πλαίσιο του αρχικού αυτού ελέγχου δεν διατυπώθηκε, ούτε στο διατακτικό ούτε στο σκεπτικό της σχετικής αποφάσεως, καμία κρίση όσον αφορά το κύρος των συμβατικών ρητρών;

2)

Περαιτέρω, μπορεί ο καθού η εκτέλεση ο οποίος, καίτοι υφίσταντο ήδη τα πραγματικά [και] νομικά στοιχεία που καθορίζουν την καταχρηστικότητα ρήτρας σε σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτές, δεν προέβαλε την εν λόγω καταχρηστικότητα στο πλαίσιο της ανακοπής που του παρέχει ο νόμος για τον σκοπό αυτό, να ασκήσει, μετά την έκδοση αποφάσεως επί της ανακοπής αυτής, νέα ανακοπή, με την οποία προβάλλει καταχρηστικότητα μίας ή περισσότερων άλλων ρητρών, ενώ μπορούσε να προβάλει την καταχρηστικότητά τους εξαρχής στην προβλεπόμενη από τον νόμο τακτική διαδικασία; Επέρχεται, εν τέλει, απώλεια του δικαιώματος του καταναλωτή να προβάλει εκ νέου την καταχρηστικότητα άλλης ρήτρας στην ίδια διαδικασία εκτελέσεως, ή και σε μεταγενέστερη διαγνωστική διαδικασία;

3)

Τρίτον, σε περίπτωση που κριθεί ότι συνάδει προς την οδηγία 93/13/ΕΟΚ το ότι ο καθού η εκτέλεση δεν δύναται να ασκήσει δεύτερη ή περαιτέρω ανακοπή για να προβάλει την καταχρηστικότητα ρήτρας την οποία μπορούσε να προβάλει προηγουμένως, δεδομένου ότι είχαν ήδη προσδιοριστεί τα αναγκαία προς τούτο νομικά και πραγματικά στοιχεία, μπορεί η περίσταση αυτή να αποτελέσει τη βάση ώστε το δικαστήριο, έχοντας ενημερωθεί για την ως άνω καταχρηστικότητα, να ασκήσει τη δυνατότητά του αυτεπάγγελτου ελέγχου;

4)

Τέταρτον, μετά την έγκριση του αποτελέσματος του πλειστηριασμού, την κατακύρωση του ακινήτου, ενδεχομένως υπέρ του ίδιου του πιστωτή, και την κατά κυριότητα μεταβίβαση του ακινήτου επί του οποίου είχε συσταθεί η ήδη εκτελεσθείσα ασφάλεια, συνάδει προς το ευρωπαϊκό δίκαιο ερμηνεία κατά την οποία, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας και την επίτευξη του επιδιωκόμενου από αυτήν σκοπού, ήτοι της εκτελέσεως της ασφάλειας, επιτρέπεται η εκ νέου άσκηση ανακοπής από τον οφειλέτη με αίτημα την κήρυξη ως άκυρης, λόγω καταχρηστικότητας, ορισμένης ρήτρας με επιπτώσεις στη διαδικασία εκτελέσεως, ή εάν είναι δυνατό, μετά την μεταβίβαση αυτή του ακινήτου, ενδεχομένως υπέρ του ίδιου του πιστωτή, και την καταχώριση του ακινήτου στο κτηματολόγιο, να διαταχθεί, αυτεπαγγέλτως, έλεγχος, ο οποίος επάγεται την ακύρωση της διαδικασίας εκτελέσεως στο σύνολό της ή ασκεί επιρροή στα καλυπτόμενα από την υποθήκη ποσά, επηρεάζοντας ενδεχομένως τους όρους υπό τους οποίους υπεβλήθησαν οι προσφορές;

---

(1)  Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Köln (Γερμανία) στις 9 Αυγούστου 2019 – kohlpharma GmbH κατά Bundesrepublik Deutschland

(Υπόθεση C-602/19)

(2019/C 357/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: kohlpharma GmbH

Καθής: Bundesrepublik Deutschland

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Επιβάλλει η κατοχυρωμένη στο άρθρο 34 ΣΛΕΕ αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και οι βάσει αυτής αναπτυχθείσες αρχές της παράλληλης εισαγωγής φαρμάκων την έγκριση της αρμόδιας για τη χορήγηση άδειας εθνική αρχή για την τροποποίηση πληροφοριών που αφορούν τη δοσολογία παραλλήλως εισαγόμενου φαρμάκου ακόμη και όταν έχει λήξει η άδεια κυκλοφορίας αναφοράς και η τροποποίηση αιτιολογείται με την υιοθέτηση του κειμένου πληροφοριών εγχώριου φαρμάκου άλλης φαρμακοτεχνικής μορφής με την ίδια ουσιαστικά δραστική ουσία σε συνδυασμό με το αντίστοιχο κείμενο του εγκεκριμένου στο κράτος εξαγωγής φαρμάκου για το παραλλήλως εισαγόμενο φάρμακο;

2)

Μπορεί η εθνική αρχή, λαμβανομένων υπόψη των άρθρων 34 και 36 ΣΛΕΕ, να αρνηθεί την έγκρισή της σε τέτοιου είδους τροποποίηση επισημαίνοντας ότι οι παράλληλοι εισαγωγείς απαλλάσσονται από την υποχρέωση υποβολής περιοδικών επικαιροποιημένων εκθέσεων για την ασφάλεια και, ελλείψει εθνικής άδειας κυκλοφορίας αναφοράς, ότι δεν υπάρχουν επίκαιρα στοιχεία για την αξιολόγηση της σχέσης κινδύνου/οφέλους, ότι η ισχύουσα εθνική άδεια αφορά άλλη φαρμακοτεχνική μορφή και παρουσιάζει αποκλίσεις ως προς τη συγκέντρωση της δραστικής ουσίας σε σχέση με την άδεια που χορηγήθηκε για την ίδια φαρμακοτεχνική μορφή στο κράτος εξαγωγής και ότι επιπλέον δεν νοείται κοινό ενημερωτικό κείμενο για δύο διαφορετικές φαρμακοτεχνικές μορφές;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 12 Αυγούστου 2019 – Istituto nazionale per l’assicurazione contro gli infortuni sul lavoro (INAIL) κατά Zennaro Giuseppe Legnami Sas di Zennaro Mauro & C.

(Υπόθεση C-608/19)

(2019/C 357/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών: Istituto nazionale per l’assicurazione contro gli infortuni sul lavoro (INAIL)

Εφεσίβλητη: Zennaro Giuseppe Legnami Sas di Zennaro Mauro & C.

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν οι διατάξεις σχετικά με τη χορήγηση των ενισχύσεων τις οποίες θεσπίζουν τα άρθρα 3 και 6 του κανονισμού 1407/2013 (1) την έννοια ότι η αιτούσα επιχείρηση, η οποία υπερβαίνει το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο λόγω της σώρευσης με προηγούμενες επιχορηγήσεις, έχει τη δυνατότητα –μέχρι την πραγματική εκταμίευση της ζητηθείσας επιχορήγησης– να επιλέξει τη μείωση της χρηματοδότησης (μέσω τροποποίησης ή παραλλαγής του σχεδίου) ή την παραίτηση (εν όλω ή εν μέρει) από τις ενδεχομένως ήδη εισπραχθείσες προηγούμενες επιχορηγήσεις, προκειμένου να εμπίπτει στο ανώτατο όριο που δύναται να χορηγηθεί; Έχουν οι αυτές διατάξεις την έννοια ότι οι διάφορες προβλεπόμενες επιλογές (παραλλαγή ή παραίτηση) ισχύουν ακόμη και αν δεν προβλέπονται ρητώς από την εθνική νομοθεσία ή/και από την προκήρυξη σχετικά με τη χορήγηση της ενίσχυσης;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 1407/2013 της Επιτροπής, της 18ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 107 και 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις ενισχύσεις ήσσονος σημασίας (ΕΕ 2013, L 352, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court (Ιρλανδία) στις 16 Αυγούστου 2019 – M.S., M.W., G.S. κατά Minister for Justice and Equality

(Υπόθεση C-616/19)

(2019/C 357/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court (Ιρλανδία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούντες: M.S., M.W., G.S.

Καθού: Minister for Justice and Equality

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Σημαίνει η φράση «οικείο κράτος μέλος» στο άρθρο 25, παράγραφος 2, στοιχεία δ' και ε', της οδηγίας 2005/85 (1) α) το πρώτο κράτος μέλος το οποίο χορήγησε σε αιτούντα προστασία ισοδύναμη με άσυλο ή β) το δεύτερο κράτος μέλος προς το οποίο υποβλήθηκε μεταγενέστερη αίτηση διεθνούς προστασίας ή γ) οποιοδήποτε εκ των εν λόγω κρατών μελών;

2)

Εάν σε υπήκοο τρίτης χώρας χορηγήθηκε διεθνής προστασία υπό τη μορφή επικουρικής προστασίας εντός του πρώτου κράτους μέλους και εν συνεχεία αυτός μετακινήθηκε στο έδαφος του δεύτερου κράτους μέλους, συνιστά η υποβολή περαιτέρω αίτησης διεθνούς προστασίας στο δεύτερο κράτος μέλος κατάχρηση δικαιώματος ώστε το δεύτερο κράτος μέλος να μπορεί να θεσπίσει μέτρο βάσει του οποίου καθίσταται απαράδεκτη μια τέτοια μεταγενέστερη αίτηση;

3)

Πρέπει το άρθρο 25 της οδηγίας 2005/85 να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει σε κράτος μέλος, το οποίο δεν δεσμεύεται από την οδηγία 2011/95 (2), ωστόσο δεσμεύεται από τον κανονισμό 604/2013 (3), να θεσπίσει νομοθετικό μέτρο όπως το επίμαχο στην ένδικη διαφορά, το οποίο καθιστά απαράδεκτη αίτηση ασύλου υπηκόου τρίτης χώρας, στον οποίο έχει προηγουμένως χορηγηθεί από άλλο κράτος μέλος επικουρική προστασία;

---

(1)  Οδηγία 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2005, σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα (ΕΕ 2005, L 326, σ. 13).

(2)  Οδηγία 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας (ΕΕ 2011, L 337, σ. 9).

(3)  Κανονισμός (ΕΕ) 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα (ΕΕ 2013, L 180, σ. 31).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Watford Employment Tribunal (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 22 Αυγούστου 2019 – K κ.λπ. κατά Tesco Stores Ltd

(Υπόθεση C-624/19)

(2019/C 357/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Watford Employment Tribunal (Ηνωμένο Βασίλειο)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: K κ.λπ.

Εναγομένη: Tesco Stores Ltd

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Έχει το άρθρο 157 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) άμεσο αποτέλεσμα στην περίπτωση που ασκήθηκαν αγωγές με τις οποίες προβάλλεται ότι οι ενάγοντες παρέχουν εργασία ίσης αξίας με την εργασία των ατόμων που λαμβάνονται ως βάση σύγκρισης;

2)	Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, διακρίνεται το κριτήριο της κοινής προέλευσης για την εκτίμηση της συγκρισιμότητας κατά το άρθρο 157 από το ζήτημα της παροχής εργασίας ίσης αξίας και, αν ναι, έχει το κριτήριο αυτό άμεσο αποτέλεσμα;

Προσφυγή της 4ης Σεπτεμβρίου 2019 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-658/19)

(2019/C 357/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Nardi, G. von Rintelen και S. Pardo Quintillán)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας παραλείποντας να θεσπίσει το αργότερο έως τις 6 Μαΐου 2018 τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία (EE) 2016/680 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από αρμόδιες αρχές για τους σκοπούς της πρόληψης, διερεύνησης, ανίχνευσης ή δίωξης ποινικών αδικημάτων ή της εκτέλεσης ποινικών κυρώσεων και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της απόφασης-πλαίσιο 2008/977/ΔΕΥ του Συμβουλίου (1), ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να κοινοποιήσει τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 63, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας·

—

να επιβάλει στο Βασίλειο της Ισπανίας, βάσει του άρθρου 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, ημερήσια χρηματική ποινή ύψους 89 548,20 ευρώ, από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της αποφάσεως περί διαπιστώσεως της μη τηρήσεως της υποχρεώσεως να θεσπίσει ή, εν πάση περιπτώσει, να κοινοποιήσει τις αναγκαίες διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία οδηγίας (ΕΕ) 2016/680, πληρωτέα σε λογαριασμό που θα υποδειχθεί από την Επιτροπή·

—

να επιβάλει στο Βασίλειο της Ισπανίας, βάσει του άρθρου 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, ένα κατ’ αποκοπήν ποσό το ύψος του οποίου να αντιστοιχεί στο ποσό των 21 321,00 ευρώ ανά ημέρα πολλαπλασιαζόμενο με τον αριθμό των ημερών εξακολουθήσεως της παραβάσεως, υπό την προϋπόθεση ότι το το ποσό αυτό υπερβαίνει το ελάχιστον κατ’ αποκοπήν ποσό των 5 290 000 ευρώ, πληρωτέο σε λογαριασμό που θα υποδειχθεί από την Επιτροπή·

—	Να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Συμφώνως προς το άρθρο 63, παράγραφος 1, της οδηγίας (ΕΕ) 2016/680, τα κράτη μέλη θεσπίζουν και δημοσιεύουν, το αργότερο έως τις 6 Μαΐου 2018, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν προς την εν λόγω οδηγία και κοινοποιούν αμέσως στην Επιτροπή το κείμενο των εν λόγω διατάξεων.

Η Επιτροπή δεν ενημερώθηκε για τη θέσπιση και τη θέση σε ισχύ των απαιτούμενων μέτρων μεταφοράς και δεν περιήλθε σε γνώση της κανένα άλλο στοιχείο από το οποίο να προκύπτει ότι η οδηγία έχει μεταφερθεί.

Το Βασίλειο της Ισπανίας δεν έχει μεταφέρει ως εκ τούτου την οδηγία (ΕΕ) 2016/680 ένα και πλέον έτος μετά τη λήξη της προθεσμίας μεταφοράς.

---

(1)  ΕΕ 2016, L 119, σ. 89.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Σεπτεμβρίου 2019 – Λιθουανία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση T-603/17) (1)

(ΕΓΤΕ στο ΕΓΤΑΑ - Δαπάνες που αποκλείονται από τη χρηματοδότηση - Κανονισμός (ΕΚ) 1698/2005 - Άξονας 4 «Leader» - Κανονισμός (ΕΕ) 65/2011 - Διοικητικοί έλεγχοι - Υποχρέωση εφαρμογής του κατάλληλου συστήματος για την αξιολόγηση του εύλογου χαρακτήρα των δαπανών - Εισφορές σε είδος υπό τη μορφή εθελοντικής εργασίας - Εισφορές σε είδος υπό τη μορφή εισφοράς ακινήτου - Επιτόπιοι έλεγχοι - Ύπαρξη στοιχείων που πιστοποιούν τις αιτήσεις πληρωμής - Εφαρμογή πράξεων που χρηματοδοτούνται σύμφωνα με τους κανόνες περί δημοσίων συμβάσεων)

(2019/C 357/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Λιθουανίας (εκπρόσωποι: αρχικά Kriaučiūnas, R. Krasuckaitė, R. Dzikovič και M. Palionis, στη συνέχεια R. Krasuckaitė, R. Dzikovič, M. Palionis, I. Javičienė και T. Lozoraitis και τέλος R. Dzikovič, M. Palionis, I. Javičienė και T. Lozoraitis)

Καθής: Ευρωπαϊκής Επιτροπής (εκπρόσωποι: J. Aquilina και J. Jokubauskaitė)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek, J. Pavliš και J. Vláčil)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως (ΕΕ) 2017/1144 της Επιτροπής, της 26ης Ιουνίου 2017, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ 2017, L 165, σ. 37), καθόσον αποκλείει ορισμένες δαπάνες της Δημοκρατίας της Λιθουανίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Δημοκρατία της Λιθουανίας φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Η Τσεχική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

---

(1)  EE C 357 της 23.10.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Σεπτεμβρίου 2019 – DK κατά ΕΥΕΔ

(Υπόθεση T-217/18) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Πειθαρχική διαδικασία - Ποινική καταδίκη - Μέτρο παρακράτησης από το ποσό της σύνταξης - Πρόδηλη πλάνη εκτίμησης - Αναλογικότητα - Υποχρέωση αιτιολόγησης - Ελαφρυντικές περιστάσεις - Ευθύνη)

(2019/C 357/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: DK (εκπρόσωποι: S. Orlandi και T. Martin, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (εκπρόσωποι: S. Marquardt και R. Spac)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της απόφασης της ΕΥΕΔ της 23ης Μαΐου 2017 περί επιβολής στον προσφεύγοντα-ενάγοντα πειθαρχικής κύρωσης, και αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας την οποία φέρεται ότι υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω της προσβολής των δικαιωμάτων του άμυνας εκ μέρους της ΕΥΕΔ στο πλαίσιο της ποινικής δίωξης που ασκήθηκε εναντίον του ενώπιον των βελγικών δικαστηρίων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει τον DK στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 211 της 18.6.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Σεπτεμβρίου 2019 – Hamas κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-308/18) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά προσώπων, ομάδων και οντοτήτων στο πλαίσιο της καταπολεμήσεως της τρομοκρατίας - Δέσμευση κεφαλαίων - Δυνατότητα να χαρακτηρισθεί αρχή τρίτου κράτους ως αρμόδια αρχή κατά την έννοια της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ - Πραγματική βάση των αποφάσεων περί δεσμεύσεως κεφαλαίων - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Πλάνη εκτιμήσεως - Αρχή περί μη επεμβάσεως - Δικαιώματα άμυνας - Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας - Κύρωση των πράξεων του Συμβουλίου)

(2019/C 357/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hamas (Ντόχα, Κατάρ) (εκπρόσωπος: L. Glock, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς B. Driessen και A. Sikora-Kalėda, στη συνέχεια M. Driessen και S. Van Overmeire)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση, αφενός, της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2018/475 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2018, σχετικά με την ενημέρωση του καταλόγου προσώπων, ομάδων και οντοτήτων που υπάγονται στα άρθρα 2, 3 και 4 της κοινής θέσης 2001/931/ΚΕΠΠΑ για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2017/1426 (ΕΕ 2018, L 79, σ. 26), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2018/468 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2018, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2580/2001 για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και σχετικά με την κατάργηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 2017/1420 (ΕΕ 2018, L 79, σ. 7), και, αφετέρου, της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2018/1084 του Συμβουλίου, της 30ής Ιουλίου 2018, σχετικά με την ενημέρωση του καταλόγου προσώπων, ομάδων και οντοτήτων που υπάγονται στα άρθρα 2, 3 και 4 της κοινής θέσης 2001/931/ΚΕΠΠΑ για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση της απόφασης 2018/475 (ΕΕ 2018, L 194, σ. 144), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2018/1071 του Συμβουλίου, της 30ής Ιουλίου 2018, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2580/2001 για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση του εκτελεστικού κανονισμού 2018/468 (ΕΕ 2018, L 194, σ. 23).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2018/475, της 21ης Μαρτίου 2018, σχετικά με την ενημέρωση του καταλόγου προσώπων, ομάδων και οντοτήτων που υπάγονται στα άρθρα 2, 3 και 4 της κοινής θέσης 2001/931/ΚΕΠΠΑ για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, και για την κατάργηση της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2017/1426, τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/468 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2018, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2580/2001 για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 2017/1420, την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2018/1084 του Συμβουλίου, της 30ής Ιουλίου 2018, σχετικά με την ενημέρωση του καταλόγου προσώπων, ομάδων και οντοτήτων που υπάγονται στα άρθρα 2, 3 και 4 της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση της απόφασης 2018/475, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/1071 του Συμβουλίου, της 30ής Ιουλίου 2018, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2580/2001 για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση του εκτελεστικού κανονισμού 2018/468, κατά το μέτρο που αφορούν τη «“Hamas”, συμπεριλαμβανομένης της οργανώσεως “Hamas-Izz al-Din al-Qassem”».

2)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Hamas

---

(1)  EE C 259 της 23.7.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2019 – SLL Service κατά EUIPO – Elfa International (LUMIN8)

(Υπόθεση T-680/18) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Εικονιστικό σήμα LUMIN8 - Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης LUMI - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

(2019/C 357/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: SLL Service GmbH (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Schmitt, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Lukošiūtė και H. O’Neill)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Elfa International AB (Västervik, Σουηδία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 28ης Αυγούστου 2018 (υπόθεση R 2752/2017-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Elfa International και της SLL Service.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την SLL Service GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 25 της 21.1.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2019 – Executive Selling κατά EUIPO (EXECUTIVE SELLING)

(Υπόθεση T-689/18) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Εικονιστικό σήμα EXECUTIVE SELLING - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

(2019/C 357/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Executive Selling (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: V. Bouchara και A. Maier, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 14ης Σεπτεμβρίου 2018 (υπόθεση R 313/2018-1), σχετικά με αίτηση επέκτασης της προστασίας της διεθνούς καταχωρίσεως του εικονιστικού σημείου EXECUTIVE SELLING στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Executive Selling στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 25 της 21.1.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Σεπτεμβρίου 2019 – Oakley κατά EUIPO – Xuebo Ye (Απεικόνιση διακεκομμένης ελλειπτικής καμπύλης)

(Υπόθεση T-744/18) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο απεικονίζει διακεκομμένη ελλειπτική καμπύλη - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο απεικονίζει ελλειπτική καμπύλη - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

(2019/C 357/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Oakley, Inc. (Foothill Ranch, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: E. Ochoa Santamaría και I. Aparicio Martínez, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Xuebo Ye (Wenzhou, Κίνα)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 22ας Οκτωβρίου 2018 (υπόθεση R 692/2018-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Oakley και Xuebo Ye.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 22ας Οκτωβρίου 2018 (υπόθεση R 692/2018-1).

2)	Καταδικάζει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα περιλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Oakley, Inc.

---

(1)  EE C 65 της 18.2.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Σεπτεμβρίου 2019 – C&A κατά EUIPO (#BESTDEAL)

(Υπόθεση T-753/18) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης #BESTDEAL - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

(2019/C 357/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: C&A AG (Zug, Ελβετία) (εκπρόσωπος: P. Koch Moreno, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: V. Ruzek)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Οκτωβρίου 2018 (υπόθεση R 1234/2018-2), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού σημείου #BESTDEAL ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η C&A AG θα φέρει, πέραν των δικών της δικαστικών εξόδων, τα έξοδα του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

---

(1)  EE C 65 της 18.2.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουλίου 2019 – Younique κατά EUIPO – Jafer Enterprises R&D (younique products)

(Υπόθεση T-434/17) (1)

(Σήμα της σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Παραίτηση από την ανακοπή - Κατάργηση της δίκης)

(2019/C 357/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Younique LLC (Alpine, Utah, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: M. Edenborough, QC)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. García Murillo και A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Jafer Enterprises R&D, SLU (Granollers, Ισπανία) (εκπρόσωπος: N. Fernández Fernández-Pacheco, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 25ης Απριλίου 2017 (υπόθεση R 1564/2016-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Jafer Enterprises R&D και Younique.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής.

2)	Η Younique LLC φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

3)	Η Jafer Enterprises R&D, SLU, φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 318 της 25.9.2017.

Προσφυγή-αγωγή της 17ης Ιουλίου 2019 – Staciwa κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-511/19)

(2019/C 357/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Katarzyna Staciwa (Częstochowa, Πολωνία) (εκπρόσωποι: L. Levi και A. Blot, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 7 Νοεμβρίου 2018 απόφαση της Επιτροπής περί μη χορήγησης του επιδόματος αποχώρησης που προβλέπεται στο άρθρο 12, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 17ης Απριλίου 2019, με την οποία απορρίφθηκε η από 21 Δεκεμβρίου 2018 ένσταση της προσφεύγουσας-ενάγουσας κατά της ανωτέρω απόφασης·

—	να αποζημιωθεί για την υλική βλάβη που υπέστη·

—	να αποκατασταθεί η ηθική ζημία που υπέστη·

—	να καταδικαστεί η Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει έξι λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι το από 15 Δεκεμβρίου 2017 σημείωμα του Γραφείου Διαχείρισης και Εκκαθάρισης των Ατομικών Δικαιωμάτων δεν είναι σύννομο.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομιμότητας υπό το πρίσμα του άρθρου 12, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 12, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης και της απαγόρευσης των διακρίσεων.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

6.	Με τον έκτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης και του καθήκοντος μέριμνας.

Προσφυγή της 22ας Ιουλίου 2019 – Adeso κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-529/19)

(2019/C 357/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: African Development Solutions (Adeso) (Ναϊρόμπι, Κένυα) (εκπρόσωπος: R. Martens, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, στο σύνολό της, την προσβαλλόμενη απόφαση, ήτοι την απόφαση της 10ης Μαΐου 2019, και, επομένως, να αποφανθεί ότι είναι αβάσιμες οι αξιώσεις περί ανακτήσεως όσον αφορά τις συμφωνίες επιχορηγήσεως FED/2013/313-770 και FED/2013/316-291 για τα ποσά που ανέρχονται, αντιστοίχως, σε 3 298 703,59 ευρώ και σε 11 919,40 ευρώ·

—	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο κατοχυρώνεται η αρχή της χρηστής διοικήσεως: προσβλήθηκε το δικαίωμα ακροάσεως και παραβιάσθηκε η αρχή της ασφάλειας δικαίου, διότι, παρά τις πολυάριθμες και σοβαρές επιφυλάξεις που διατύπωσε η προσφεύγουσα σε σχέση με τη βαλλόμενη έκθεση οικονομικού ελέγχου και παρά την υποβολή αρκετών αιτημάτων για τη διεξαγωγή συναντήσεων προκειμένου να διευκρινιστούν αυτά τα εκκρεμή σημαντικά ζητήματα, η Επιτροπή αρνήθηκε να διοργανώσει μια τέτοια συνάντηση, ενώ, κατά πάγια νομολογία, το δικαίωμα ακροάσεως ισχύει γενικά και αποτελεί προϋπόθεση της νομιμότητας οποιασδήποτε αποφάσεως λαμβάνουν τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ως εκ τούτου, πρέπει να γίνεται σεβαστό σε κάθε χρονική στιγμή και στο πλαίσιο των διαδικασιών κάθε είδους.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, των χρηστών συναλλακτικών ηθών και της καλής πίστης στο πλαίσιο των συμβάσεων, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ, διότι η καθής, εκδίδοντας αμέσως μια διαταγή περί ανακτήσεως χωρίς να παράσχει στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να δώσει μια προσήκουσα εξήγηση όσον αφορά τα πορίσματα της βαλλόμενης έκθεσης οικονομικού ελέγχου μέσω μιας λεπτομερώς διατυπωμένης απαντήσεως εκ μέρους των διευθυντικών στελεχών της και μέσω των προτεινόμενων συναντήσεων, δεν ενήργησε καλόπιστα και υπερέβη τα όρια του πρόσφορου και του αναγκαίου μέτρου, ενώ ένας κατάλληλος φιλικός διακανονισμός θα μπορούσε να είναι επαρκής σε πρώτο στάδιο, όπως διαλαμβάνεται στους γενικούς όρους της συμφωνίας επιχορηγήσεως. Επομένως, δεν ήταν αναγκαίο ούτε ουσιώδες, όσον αφορά την παρατεθείσα από την καθής αιτιολογία σχετικά με την απόφασή της, το να μη λάβει υπόψη της το αίτημα της προσφεύγουσας να επιδιωχθεί η επίτευξη φιλικού διακανονισμού σε πρώτο στάδιο. Τούτο είναι, κατά την άποψη της προσφεύγουσας, παντελώς αντίθετο προς την αρχή της αναλογικότητας η οποία συνεπάγεται ότι, εάν υφίστανται πλείονα κατάλληλα μέτρα, όπως στην υπό κρίση υπόθεση, πρέπει να επιλέγονται εκείνα που είναι τα λιγότερο παρεμβατικά και επαχθή (όπερ δεν ισχύει εν προκειμένω).

Προσφυγή της 27ης Ιουλίου 2019 – Μίλητος Συμβουλευτική κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-536/19)

(2019/C 357/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Μίλητος Συμβουλευτική ΑΕ (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: K. Φαρμακίδης-Μάρκου, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	την ακύρωση της από 29 Μαΐου 2019 κοινοποιηθείσας ακύρωσης του υπ’αριθμόν PR/2018-16/ATH διαγωνισμού σύναψης συμφωνίας-πλαίσιο με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών στον τομέα της διοργάνωσης δραστηριοτήτων επικοινωνίας, δημοσιευμένης OJ 2019/S 110-267174.

Ισχυρισμοί/Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται αναληθής και αβάσιμη αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Αντίθετα προς την αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης δεν υπάρχει υπέρβαση του προϋπολογισμού του έργου από την προσφορά της προσφεύγουσας και δεν διαπιστώνεται ρητά ότι όλες οι προσφορές υπερέβαιναν τον προϋπολογισμό.

2.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή διάταξης της προκήρυξης που καθορίζει τον τρόπο συγκριτικής αξιολόγησης των προσφορών ως λόγου αποκλεισμού των προσφορών, άλλως ως τυπικής προϋπόθεσης για την υποβολή προσφοράς. Το άθροισμα των τιμών αναφοράς το οποίο κατά την προσβαλλόμενη υπερβαίνει τον προϋπολογισμό της συμφωνίας-πλαίσιο, αποτελεί μόνον εργαλείο για την ανεύρεση της πιο συμφέρουσας προσφοράς και δεν αντιστοιχεί επακριβώς στις ανάγκες αγοράς υπηρεσιών κατά την εκτέλεση της συμφωνίας.

3.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται καταχρηστική άσκηση της δυνατότητας εκ του άρθρου 171 του Δημοσιονομικού Κανονισμού. Η αιτιολογία της ακύρωσης του διαγωνισμού εμφανίζει αντιφάσεις, δηλαδή αποτελεί ένδειξη υπερεκτίμησης των αναγκών της αναθέτουσας, συνεπώς εύλογη πιθανότητα μειωμένου τελικού κόστους της συμφωνίας όταν εκτελεστεί, και κενά, δηλαδή δεν διαπιστώνει ρητά ότι οι προσφορές όλων των συμμετεχουσών εταιριών εμφάνισαν προς τα άνω απόκλιση από τον προϋπολογισμό, που δημιουργούν αντικειμενικά εντύπωση έκδοσης της πράξης για λόγο διαφορετικό από τον επικαλούμενο.

4.	Τέταρτος λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται έλλειψη αιτιολογίας περί μη εφαρμογής του άρθρου 169, παράγραφος 2, του Κανονισμού 2018/1046 ΕΕ (1).

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (ΕΕ 2018, L 193, p. 1)

Προσφυγή της 16ης Αυγούστου 2019 – DS κ.λπ. κατά Επιτροπής και ΕΥΕΔ

(Υπόθεση T-573/19)

(2019/C 357/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: DS και 719 λοιποί προσφεύγοντες (εκπρόσωποι: S. Orlandi και T. Martin, δικηγόροι)

Καθών: Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις περί καθορισμού του αριθμού των ημερών ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών των προσφευγόντων για το έτος 2019·

—	να καταδικάσει εν πάση περιπτώσει την Επιτροπή και την ΕΥΕΔ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν έναν μοναδικό λόγο ακυρώσεως, ο οποίος στηρίζεται σε ένσταση ελλείψεως νομιμότητας του άρθρου 6 του παραρτήματος X του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τους ίδιους λόγους με εκείνους που έγιναν δεκτοί από το Γενικό Δικαστήριο στην απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου 2018, Carreras Sequeros κ.λπ. κατά Επιτροπής (T-518/16, EU:T:2018:873). Κατά τους προσφεύγοντες, τα καθών θεσμικά όργανα αρνήθηκαν να εφαρμόσουν την ανωτέρω δικαστική απόφαση, παρότι δεν έχουν ανασταλεί τα αποτελέσματά της, πράγμα που ισοδυναμεί με παράνομη αναστολή εκτέλεσης αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου.

Προσφυγή-αγωγή της 19ης Αυγούστου 2019 – EI κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-575/19)

(2019/C 357/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: EI (εκπρόσωπος: R. Mbonyumutwa, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα (στο εξής: προσφεύγουσα) ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να την αποζημιώσει: — πρώτον, για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω δυσμενούς διακρίσεως εξαιτίας του χρώματος του δέρματός της, καταβάλλοντάς της για τον λόγο αυτό το ποσό των 123 600 ευρώ (εκατόν είκοσι τριών χιλιάδων εξακοσίων ευρώ) και, — δεύτερον, για την υλική ζημία που υπέστη λόγω της απορρέουσας από τη δυσμενή διάκριση μη προαγωγής και μη χορήγησης αύξησης, καταβάλλοντάς της για τον λόγο αυτό το ποσό των 48 670,56 ευρώ (σαράντα οκτώ χιλιάδων εξακοσίων εβδομήντα ευρώ και πενήντα έξι λεπτών)·

—	να διατάξει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επαναξιολογήσει τα προσόντα της προσφεύγουσας κατά τρόπο αμερόληπτο και αντικειμενικό και, εφόσον συντρέχει περίπτωση, να την προαγάγει·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής (στο εξής: προσφυγής) με την οποία βάλλει κατά της από 23 Μαΐου 2019 αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να απορρίψει τη διοικητική ένστασή της κατά της αποφάσεως περί μη προαγωγής της και περί οριστικού πίνακα προαγωγών για το έτος 2018, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τη διαδικασία προαγωγών. Ο λόγος αυτός αναλύεται σε τέσσερα σκέλη. — Πρώτο σκέλος, που αντλείται από ασάφεια και υποκειμενικό χαρακτήρα των εκθέσεων με τις οποίες αξιολογούνται οι υπάλληλοι. Συναφώς, η προσφεύγουσα φρονεί ότι διαπράχθηκαν τρία σφάλματα. Το πρώτο σφάλμα ανάγεται στο γεγονός ότι οι εκθέσεις της προσφεύγουσας καταρτίστηκαν από ένα και μόνο πρόσωπο, το δεύτερο ανάγεται στην ασάφεια του περιεχομένου των εκθέσεων αξιολογήσεως και το τρίτο ανάγεται στη μη συνεκτίμηση της αυτοαξιολογήσεως της προσφεύγουσας. — Δεύτερο σκέλος, που αντλείται από έλλειψη αντικειμενικής δοκιμασίας για την αξιολόγηση των γλωσσικών γνώσεων. Συναφώς, η προσφεύγουσα φρονεί ότι διαπράχθηκαν τρία σφάλματα. Το πρώτο σφάλμα ανάγεται στο γεγονός ότι οι εκθέσεις της προσφεύγουσας καταρτίστηκαν από ένα και μόνο πρόσωπο, το δεύτερο ανάγεται στη μη χρήση των υφιστάμενων στην αγορά αντικειμενικών δοκιμασιών και το τρίτο ανάγεται στο γεγονός ότι η αξιολόγηση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. — Τρίτο σκέλος, που αντλείται από υποκειμενικό χαρακτήρα της αξιολογήσεως των αναληφθεισών ευθυνών. — Τέταρτο σκέλος, που αντλείται από υποκειμενικό χαρακτήρα της επιλογής των πραγματικών περιστατικών που λαμβάνονται υπόψη.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχείρισης και της απαγόρευσης των διακρίσεων. Συναφώς, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο επιχειρήματα. — Το πρώτο επιχείρημα είναι ότι ο υποκειμενικός χαρακτήρας της διαδικασίας προαγωγών αποβαίνει αποκλειστικώς εις βάρος της προσφεύγουσας. — Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι, κατόπιν των ερωτημάτων της προσφεύγουσας ως προς τους λόγους της μη προαγωγής της, ο ιεραρχικώς προϊστάμενός της τής απάντησε με ηλεκτρονική επιστολή, γεγονός που αποδεικνύει ότι η διαδικασία προαγωγών δεν είναι ούτε αντικειμενική ούτε αμερόληπτη.

Προσφυγή της 19ης Αυγούστου 2019 – DV κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-576/19)

(2019/C 357/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: DV και 10 λοιποί προσφεύγοντες (εκπρόσωποι: S. Orlandi και T. Martin, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις περί καθορισμού του αριθμού των ημερών ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών των προσφευγόντων για το έτος 2019·

—	να καταδικάσει εν πάση περιπτώσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγοντες προβάλλουν έναν μοναδικό λόγο ακυρώσεως, ο οποίος στηρίζεται σε ένσταση ελλείψεως νομιμότητας του άρθρου 6 του παραρτήματος X του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τους ίδιους λόγους με εκείνους που έγιναν δεκτοί από το Γενικό Δικαστήριο στην απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου 2018, Carreras Sequeros κ.λπ. κατά Επιτροπής (T-518/16, EU:T:2018:873). Κατά τους προσφεύγοντες, το καθού θεσμικό όργανο αρνήθηκε να εφαρμόσει την ανωτέρω δικαστική απόφαση, παρότι δεν έχουν ανασταλεί τα αποτελέσματά της, πράγμα που ισοδυναμεί με παράνομη αναστολή εκτέλεσης αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου.

Προσφυγή της 20ής Αυγούστου 2019 – Borborudi κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-580/19)

(2019/C 357/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Sayed Shamsuddin Borborudi (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: L. Vidal, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου της 27ης Μαΐου 2019, δυνάμει του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2019/855 του Συμβουλίου, περί διατήρησης του ονόματος του προσφεύγοντος στο παράρτημα IX του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012·

—	να διατάξει το Συμβούλιο να αφαιρέσει το όνομα του προσφεύγοντος από το παράρτημα IX του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει έξι λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι το Συμβούλιο δεν τήρησε τον βαθμό απόδειξης που απαιτείται κατά την επιβολή κυρώσεων σε πρόσωπα και οντότητες, καθόσον επέβαλε κυρώσεις κατά του προσφεύγοντος και διατήρησε τον όνομά του στον κατάλογο προσώπων εις βάρος των οποίων έχουν επιβληθεί κυρώσεις από την Ένωση, χωρίς να συντρέχει νόμιμος για την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πραγματική πλάνη, καθόσον ο S. Borborudi δεν εργάζεται πλέον στον Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας του Ιράν (ΟΑΕΙ), ο δε ΟΑΕΙ δεν αποτελεί πλέον οντότητα εις βάρος της οποίας έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τον ΟΗΕ και το σχέδιο AMAD σταμάτησε το 2003.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε νομική πλάνη καθόσον δεν προσδιόρισε την ποιοτική ή ποσοτική σημασία της φερόμενης συνεισφοράς του S. Borborudi στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι το Συμβούλιο παρέβη την υποχρέωσή του να αιτιολογήσει το περιοριστικό μέτρο, καθόσον δεν κοινοποίησε τα στοιχεία που θα αποδείκνυαν τον λόγο για τον οποίο επιβλήθηκαν οι κυρώσεις έναντι του προσφεύγοντος.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι το Συμβούλιο παρέβη την υποχρέωσή του να γνωστοποιήσει τα έγγραφα που θεμελιώνουν τον λόγο επιβολής κυρώσεων, ακόμη και κατόπιν σχετικού αιτήματος του προσφεύγοντος.

6.	Με τον έκτο λόγο προβάλλεται ότι το Συμβούλιο παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, η οποία αποτελεί γενική αρχή του δικαίου την οποία οφείλει να τηρεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Προσφυγή της 22ας Αυγούστου 2019 – thyssenkrupp κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-584/19)

(2019/C 357/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: thyssenkrupp AG (Duisburg και Έσσεν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Klusmann, J. Ziebarth και M. Dästner, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση στο σύνολό της·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας, περιλαμβανομένων και των εξόδων τυχόν παρεμβαίνοντος.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής έσφαλε κατά τον καθορισμό αγορών σχετικών καινοτόμων προϊόντων όσον αφορά, αφενός, τον γαλβανισμένο χάλυβα θερμής εμβάπτισης (HDG) για εφαρμογές στην αυτοκινητοβιομηχανία και, αφετέρου, ορισμένα είδη χάλυβα για συσκευασίες και ότι τούτο οδήγησε σε εσφαλμένη ανάλυση της ισχύος της προσφεύγουσας στην αγορά μετά τη συγκέντρωση, ιδίως επειδή η απόφαση δεν αναγνωρίζει σημαντικά στοιχεία της δυνατότητας υποκαταστάσεως από την πλευρά της προσφοράς και την πλευρά της ζήτησης. Για τους λόγους αυτούς, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η καθής εσφαλμένα δεν συμπεριέλαβε τον ηλεκτρολυτικά γαλβανισμένο χάλυβα στον ορισμό της αγοράς και παρέλειψε να αναφερθεί στην εναλλαξιμότητα μεταξύ γαλβανισμένων βιομηχανικών προϊόντων και γαλβανισμένων προϊόντων αυτοκινητοβιομηχανίας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η καθής εσφαλμένως καθόρισε αγορές σε επίπεδο ΕΟΧ και όχι αγορές σε παγκόσμιο επίπεδο τόσο για τον γαλβανισμένο χάλυβα θερμής εμβάπτισης για εφαρμογές στην αυτοκινητοβιομηχανία όσο και για τον χάλυβα για συσκευασίες. Η καθής παρερμήνευσε επομένως τα αποτελέσματα της έρευνας αγοράς που διενήργησε και της αξιολόγησης των εσωτερικών εγγράφων που προσκόμισαν τα μέρη, παραλείποντας δε να διεξαγάγει επαρκή οικονομική ανάλυση δεν ακολούθησε την ορθή διαδικασία ούτε και τήρησε τις αρχές της χρηστής διοικήσεως. Επίσης, προβάλλεται ότι η Επιτροπή συμπέρανε ότι οι ροές εισαγωγών δεν επηρεάζουν τη διαμόρφωση των τιμών στον ΕΟΧ όσον αφορά τον γαλβανισμένο χάλυβα θερμής εμβάπτισης για εφαρμογές στην αυτοκινητοβιομηχανία και τον χάλυβα για συσκευασίες στηριζόμενη σε μη καθοριστικά και μη πειστικά αποδεικτικά στοιχεία.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη ουσιώδεις τύπους της διαδικασίας και έκρινε εσφαλμένα επί της ουσίας, ισχυριζόμενη ότι διαπίστωσε σημαντική παρακώλυση του αποτελεσματικού ανταγωνισμού όσον αφορά μια χωριστή αγορά για τον γαλβανισμένο χάλυβα θερμής εμβάπτισης για εφαρμογές στην αυτοκινητοβιομηχανία.

4.

Με τον τέταρτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι όσον αφορά τις φερόμενες χωριστές αγορές προϊόντων όσον αφορά τον λευκοσίδηρο (TP), τον ηλεκτρολυτικά επιχρωμιωμένο χάλυβα (ECCS) και τον ελασματοποιημένο χάλυβα, η εκτίμηση της Επιτροπής βασίζεται σε λανθασμένη ερμηνεία και εφαρμογή του κριτηρίου της σημαντικής παρακώλυσης του αποτελεσματικού ανταγωνισμού και συνδυάζει κατά τρόπο ανεπίτρεπτο ασυμβίβαστα μεταξύ τους στοιχεία τέτοιου είδους παρακώλυσης προερχόμενα, αφενός, από ατομική δεσπόζουσα θέση και, αφετέρου, από οριζόντια μη συντονισμένα (ολιγοπωλιακά) αποτελέσματα. Προβάλλεται επίσης από την προσφεύγουσα προδήλως εσφαλμένη εκτίμηση όσον αφορά τις εισαγωγές, η οποία βασίζεται στην αποσπασματική επιλογή φράσεων από την έρευνα αγοράς και στην παρερμηνεία ορισμένων εσωτερικών εγγράφων, με αποτέλεσμα η καθής κακώς να μη συνεκτιμήσει τη σημασία των υψηλών επιπέδων εισαγωγών όσον αφορά τον λευκοσίδηρο και τον ηλεκτρολυτικά επιχρωμιωμένο χάλυβα και τη δυνατότητα να εισέλθουν μονάδες επανέλασης στην αγορά, όπως έχει συμβεί σε άλλα μέρη του κόσμου.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής απέρριψε αδικαιολογήτως τα διορθωτικά μέτρα που προτάθηκαν όσον αφορά τον γαλβανισμένο χάλυβα θερμής εμβάπτισης για εφαρμογές στην αυτοκινητοβιομηχανία και τον χάλυβα για συσκευασίες. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι η Επιτροπή δεν διενήργησε προσήκουσα έρευνα για την κατάσταση της αγοράς σχετικά με τα προταθέντα διορθωτικά μέτρα.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωσή της να παραθέσει επαρκή αιτιολογία σχετικά με την άρση των ανησυχιών που είχε προκαταρκτικά διατυπώσει στην κοινοποίηση αιτιάσεων όσον αφορά τον χάλυβα με προσανατολισμένους κόκκους για ηλεκτρικές εφαρμογές (Grain Oriented Electrical Steel – GOES).

7.

Με τον έβδομο λόγο προβάλλεται διαδικαστική πλημμέλεια της καθής, συνιστάμενη στο γεγονός ότι αυτή δεν υποχρέωσε συμμετέχοντες στην αγορά να ανταποκριθούν στα πολυάριθμα αιτήματα για παροχή πληροφοριών τα οποία εστάλησαν κατά το στάδιο I και το στάδιο II της έρευνάς της και τα οποία σε πολλές περιπτώσεις παρέμειναν αναπάντητα. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι τούτο συνιστά διαδικαστική πλημμέλεια και παραμόρφωση αποδεικτικών στοιχείων.

Προσφυγή της 30ής Αυγούστου 2019 – Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi κατά EUIPO – Fontana Food (GRILLOUMI BURGER)

(Υπόθεση T-595/19)

(2019/C 357/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi (Λευκωσία, Κύπρος) (εκπρόσωποι: S. Malynicz, QC, S. Baran, Barrister, και V. Marsland, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fontana Food AB (Tyresö, Σουηδία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης GRILLOUMI BURGER – Υπ’ αριθ. 15 963 283 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Ιουνίου 2019 στην υπόθεση R 1356/2018-4

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Ιουλίου 2019 – Taminco και Arysta LifeScience Great Britain κατά EFSA

(Υπόθεση T-621/17) (1)

(2019/C 357/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του τετάρτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 374 της 6.11.2017.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Ιουλίου 2019 – AMVAC Netherlands κατά EFSA

(Υπόθεση T-720/18) (1)

(2019/C 357/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του τετάρτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  EE C 65 της 18.2.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Αυγούστου 2019 – Cantieri del Mediterraneo κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-335/19) (1)

(2019/C 357/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Ο πρόεδρος του πρώτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 246 της 22.7.2019.