ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/2

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) στις 27 Μαΐου 2019 — WWF Italia o.n.l.u.s. κ.λπ. κατά Presidenza del Consiglio dei Ministri, Azienda Nazionale Autonoma Strade SpA (ANAS)

(Υπόθεση C-411/19)

(2019/C 328/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: WWF Italia o.n.l.u.s., Lega Italiana Protezione Uccelli o.n.l.u.s., Gruppo di Intervento Giuridico o.n.l.u.s., Italia Nostra o.n.l.u.s., Forum Ambientalista, FC κ.λπ.

Καθών: Presidenza del Consiglio dei Ministri, Azienda Nazionale Autonoma Strade SpA (ANAS)

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 6 της οδηγίας 1992/43/ΕΟΚ (1), σε συνδυασμό με την οδηγία [2009/147/ΕΚ] (2), κατά το μέτρο που τυγχάνει εφαρμογής εν προκειμένω, την έννοια ότι αντίκεινται σε αυτό πρωτογενής εθνική νομοθεσία και οι εκδοθείσες δυνάμει της νομοθεσίας αυτής εκτελεστικές πράξεις κανονιστικού χαρακτήρα […], η οποία επιτρέπει στο όργανο «τελευταίου βαθμού», που είναι αρμόδιο να εκδώσει απόφαση περί περιβαλλοντικής συμβατότητας του προκαταρκτικού σχεδίου έργου σε περίπτωση αιτιολογημένης αντίθετης γνώμης του Υπουργού Περιβάλλοντος και Προστασίας του Εδάφους και της Θάλασσας, να εγκρίνει και ως εκ τούτου να επιτρέψει τη συνέχιση της διαδικασίας, επικαλούμενο την ύπαρξη σημαντικού δημόσιου ενδιαφέροντος, παρά το γεγονός ότι το αρμόδιο για την προστασία του περιβάλλοντος κρατικό όργανο έχει διαπιστώσει ότι δεν είναι δυνατή η θέσπιση τυχόν απαιτήσεων και μέτρων μετριασμού για το υπό έγκριση σχέδιο του έργου, για το οποίο ήδη διατυπώθηκε αρνητική γνώμη στο πλαίσιο της εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΕΠΕ);

Αντιτίθενται οι ως άνω οδηγίες σε λύση όπως η εν προκειμένω υιοθετηθείσα σύμφωνα με την οποία, με σκοπό την έγκριση του προκαταρκτικού σχεδίου ενός έργου που υπόκειται στη διαδικασία εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΕΠΕ), κρίνεται ότι υπερισχύει του συμφέροντος της προστασίας του περιβάλλοντος το καλούμενο «σημαντικό δημόσιο συμφέρον», μολονότι αυτό βασίζεται αποκλειστικά στη μεγαλύτερη οικονομικότητα του έργου, στη συμμόρφωσή του με τις απαιτήσεις επίσης της προστασίας του τοπίου, της ιστορίας, του πολιτισμού και των κοινωνικοοικονομικών πτυχών, καθώς και στην ανάγκη ολοκληρώσεως ενός διευρωπαϊκού οδικού δικτύου, εν προκειμένω του ΔΕΔ-[Μ], το οποίο χαρακτηρίζεται «εκτεταμένο» βάσει του κανονισμού (ΕΕ) 1315/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013 (3), παρά το γεγονός ότι υφίσταται εναλλακτική λύση η οποία έχει ήδη λάβει περιβαλλοντική έγκριση;

Συμβιβάζεται με τις ως άνω παρατεθείσες διατάξεις του δικαίου της Ένωσης λύση όπως η εν προκειμένω υιοθετηθείσα, στο πλαίσιο της οποίας κρίθηκε ότι είναι δυνατό να μετατεθεί στο στάδιο του οριστικού σχεδίου η διεξαγωγή περαιτέρω ερευνών και μελετών, μεταξύ των οποίων της εκτίμησης επιπτώσεων στον τόπο, σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του οδικού άξονα ο οποίος δεν εγκρίθηκε στο πλαίσιο της εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΕΠΕ), αντί να ζητηθούν από τον φορέα του έργου περαιτέρω έρευνες και μελέτες για τον μετριασμό των επιπτώσεων στην οικονομία και το τοπίο του εναλλακτικού άξονα ο οποίος έχει ήδη λάβει περιβαλλοντική έγκριση;

Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως όσον αφορά τη συμβατότητα [με το δίκαιο της Ένωσης] του πρώτου, δευτέρου και τρίτου ερωτήματος, αντιτίθενται οι ως άνω οδηγίες σε λύση όπως η εν προκειμένω υιοθετηθείσα, σύμφωνα με την οποία δεν κρίνεται ως δεσμευτική απόρριψη η γνώμη περί ελλείψεως περιβαλλοντικής συμβατότητας, που διατυπώθηκε από το αρμόδιο όργανο στο πλαίσιο της διαδικασίας εγκρίσεως του προκαταρκτικού σχεδίου έργου, και με την οποία μετατίθεται στο στάδιο του οριστικού σχεδίου η διεξαγωγή ενδελεχέστερων εκτιμήσεων των επιπτώσεων στον οικείο τόπο από απόψεως τοπίου και περιβάλλοντος, όσον αφορά ειδικά την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τη συνακόλουθη λήψη κατάλληλων μέτρων αντισταθμίσεως και μετριασμού των επιπτώσεων;

Αντιτίθενται οι ως άνω οδηγίες σε λύση όπως η εν προκειμένω υιοθετηθείσα, σύμφωνα με την οποία ο φορέας που εισηγήθηκε την παρέμβαση κλήθηκε να ενσωματώσει, κατά την κατάρτιση του οριστικού σχεδίου του έργου, τις απαιτήσεις, παρατηρήσεις και συστάσεις όσον αφορά το τοπίο και το περιβάλλον που διατυπώθηκαν κατά τη διάρκεια της διασκέψεως των αρμοδίων υπηρεσιών η οποία διεξήχθη όσον αφορά το προκαταρκτικό σχέδιο, παρά το γεγονός ότι το αρμόδιο για την περιβαλλοντική προστασία όργανο διαπίστωσε αδυναμία θεσπίσεως τυχόν απαιτήσεων και μέτρων μετριασμού για το υπό έγκριση σχέδιο του έργου;

Αντιτίθενται οι ως άνω οδηγίες σε λύση όπως η εν προκειμένω υιοθετηθείσα σύμφωνα με την οποία ο φορέας που εισηγήθηκε την παρέμβαση κλήθηκε επίσης να καταρτίσει τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, που να συμπεριλαμβάνει την καλούμενη «κατάλληλη εκτίμηση», κατά πλήρη συμμόρφωση προς τις επιταγές της ισχύουσας νομοθεσίας, με βάση τις οποίες πρέπει να πραγματοποιηθεί η επίμαχη εκτίμηση επιπτώσεων;

Αντιτίθενται οι ως άνω οδηγίες σε λύση όπως η εν προκειμένω υιοθετηθείσα, στην οποία ορίζεται τρίτος φορέας (Regione Lazio, περιφέρεια του Λατίου) και όχι το κανονικά αρμόδιο όργανο (η Επιτροπή ΕΠΕ-ΣΠΕ του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Προστασίας του Εδάφους και της Θάλασσας) ως υπεύθυνος για την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που επισυνάπτεται στο οριστικό σχέδιο του έργου, επίσης με σκοπό τον καθορισμό των τυχόν μεταγενέστερων μέτρων μετριασμού και αντισταθμίσεως που απαιτούνται για την προστασία και τη διαφύλαξη από απόψεως τοπίου και περιβάλλοντος του οικείου τόπου, ενώ στην Επιτροπή ΕΠΕ-ΣΠΕ του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Προστασίας του Εδάφους και της Θάλασσας καταλείπεται μόνον η αρμοδιότητα να διατυπώσει, κατά την έννοια και για τους σκοπούς του άρθρου 185, παράγραφοι 4 και 5, του νομοθετικού διατάγματος 163/06, εκ των υστέρων τη γνώμη της όσον αφορά τη συμμόρφωση του οριστικού σχεδίου του επίμαχου οδικού έργου με τις απαιτήσεις προστασίας του τοπίου και του περιβάλλοντος, μετά την παροχή της εν λόγω εγκρίσεως;

(1) Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (ΕΕ 1992, L 206, σ. 7).

(2) Οδηγία 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών (ΕΕ 2010, L 20, σ. 7).

(3) Κανονισμός (ΕΕ) 1315/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, περί των προσανατολισμών της Ένωσης για την ανάπτυξη του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών και για την κατάργηση της απόφασης αριθ. 661/2010/EE (ΕΕ 2013, L 348, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/5

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) στις 29 Μαΐου 2019 — Irideos SpA κατά Poste Italiane SpA

(Υπόθεση C-419/19)

(2019/C 328/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Irideos SpA

Καθής: Poste Italiane SpA

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει η εταιρία Poste Italiane s.p.a., με βάση τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, να χαρακτηρισθεί ως «οργανισμός δημοσίου δικαίου», κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο d), του νομοθετικού διατάγματος 50/2016 και τις κοινοτικές οδηγίες αναφοράς (2014/23/ΕΕ (1), 2014/24/ΕΕ (2) και 2014/25/ΕΕ (3));

Οφείλει η εν λόγω εταιρία να διεξάγει διαδικασίες δημόσιου διαγωνισμού για τη σύναψη συμβάσεων μόνο για την ανάθεση των δημοσίων συμβάσεων οι οποίες αφορούν άμεσα τη δραστηριότητα που ασκεί στους ειδικούς τομείς, οι οποίοι μνημονεύονται στην οδηγία 2014/25/ΕΕ, με βάση την οποία θα πρέπει να θεωρείται ως έχουσα την ιδιότητα του οργανισμού δημοσίου δικαίου σύμφωνα με τους κανόνες του μέρους ΙΙ του κώδικα δημοσίων συμβάσεων, ενώ, αντιθέτως, διαθέτει πλήρη διαπραγματευτική αυτονομία –και υπόκειται σε κανόνες αποκλειστικά ιδιωτικού δικαίου– για τη συμβατική δραστηριότητα που δεν συνδέεται, υπό στενή έννοια, με τους εν λόγω τομείς, λαμβανομένων υπόψη των αρχών που διαλαμβάνονται στην αιτιολογική σκέψη 21 και στο άρθρο 16 της οδηγίας 2014/23/ΕΕ; [μνημονευθείσα διάταξη της διευρυμένης σύνθεσης του Corte di cassazione (Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, Ιταλία), αριθ. 4899/2018 και, για το τελευταίο μέρος, μνημονευθείσα απόφαση της Ολομέλειας του Consiglio di Stato (Συμβουλίου της Επικρατείας, Ιταλία), αριθ. 16/2011];

Εξακολουθεί, αντιθέτως, η ίδια εταιρία, για τις συμβάσεις που θεωρούνται άσχετες με το αντικείμενο των ειδικών τομέων –και για την περίπτωση που πληροί τα κριτήρια του οργανισμού δημοσίου δικαίου– να υπάγεται στη γενική οδηγία 2014/24/ΕΕ (και συνεπώς στους κανόνες για τη σύναψη συμβάσεων κατόπιν δημόσιου διαγωνισμού, τηρουμένων των διατυπώσεων δημοσιότητας) ακόμη και όταν ασκεί δραστηριότητες κατά κύριο λόγο επιχειρηματικού χαρακτήρα και υπό συνθήκες ανταγωνισμού, λαμβανομένου υπόψη ότι η εταιρία αυτή έχει εξελιχθεί από τον χρόνο συστάσεώς της, όπως συνάγεται από τη μνημονευθείσα απόφαση της 10ης Απριλίου 2008 στην υπόθεση C-393/06 — Ing. Aigner, με αποτέλεσμα να αποκλείεται μια διαφορετική ερμηνεία της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, για συμβάσεις που συνάπτονται από αναθέτουσες αρχές; Από την άλλη πλευρά, η αιτιολογική σκέψη 21 και το άρθρο 16 της μνημονευθείσας οδηγίας 2014/23/ΕΕ θέτουν μόνον ένα κριτήριο, με σκοπό να αποκλειστεί η φύση του οργανισμού δημοσίου δικαίου για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται υπό κανονικές συνθήκες αγοράς, δεδομένου ότι, εν πάση περιπτώσει, είναι σαφής, από τον συνδυασμό των εν λόγω διατάξεων, η κατά προτεραιότητα αναφορά στο στάδιο σύστασης του φορέα, για την περίπτωση που ο τελευταίος αποσκοπεί στην κάλυψη «αναγκών γενικού συμφέροντος» (οι οποίες, εν προκειμένω, εξακολουθούν να υφίστανται και δεν έχουν ακόμη εξαλειφθεί)·

Πρέπει, εν πάση περιπτώσει, λόγω ύπαρξης γραφείων στα οποία ασκούνται, κατά τρόπο μικτό, δραστηριότητες σχετικές με τον ειδικό τομέα και δραστηριότητες διαφορετικές, η έννοια της «λειτουργικότητας» –όσον αφορά την εξυπηρέτηση συγκεκριμένου δημοσίου συμφέροντος– να νοηθεί κατά τρόπο μη περιοριστικό [όπως μέχρι σήμερα θεωρούνταν από την εθνική νομολογία, σε συμφωνία με τη μνημονευθείσα απόφαση αριθ. 16/2011 της Ολομέλειας του Consiglio di Stato (Συμβουλίου της Επικρατείας)], καθόσον αντιτίθενται σε αυτό το τελευταίο σημείο οι αρχές που μνημονεύονται στην αιτιολογική σκέψη 16, καθώς και τα άρθρα 6 και 13 της οδηγίας 2014/25/ΕΕ, τα οποία παραπέμπουν –για τον προσδιορισμό της εφαρμοστέας ρύθμισης– στην έννοια του «προορισμού» για μία εκ των δραστηριοτήτων οι οποίες ρυθμίζονται από τον κώδικα δημοσίων συμβάσεων; Πρέπει να διευκρινιστεί, συνεπώς, εάν δύνανται να «προορίζονται» για τον ειδικό τομέα αναφοράς –ακόμη και με μετριασμό του δεσμευτικού χαρακτήρα των όρων που διέπουν τους τομείς που εξαιρούνται,– όλες οι δραστηριότητες που εμπίπτουν στον σκοπό του τομέα αυτού, σύμφωνα με τις προθέσεις της αναθέτουσας αρχής (συμπεριλαμβανομένων σε αυτές, ως εκ τούτου, των συμβάσεων που είναι σχετικές με τη συντήρηση είτε τακτική είτε έκτακτη, την καθαριότητα, την επίπλωση, καθώς και τις υπηρεσίες θυρωρείου και φύλαξης των γραφείων, ή με άλλους τρόπους χρήσης των τελευταίων, υπό την έννοια της υπηρεσίας πελατών), ώστε να εξακολουθούν στην πραγματικότητα να διέπονται από το ιδιωτικό δίκαιο μόνο οι «άσχετες» δραστηριότητες, τις οποίες ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός φορέας δύναται να ασκεί ελεύθερα σε πλαίσια εντελώς διαφορετικά, υπό καθεστώς που βασίζεται αποκλειστικά στον αστικό κώδικα και υπό δικαιοδοσία του τακτικού δικαστηρίου (στο τελευταίο αυτό είδος, για παράδειγμα, όσον αφορά την υπό κρίση υπόθεση, ανήκουν ασφαλώς οι τραπεζικές υπηρεσίες που παρέχονται από την Poste Italiane, αλλά δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο όσον αφορά την παροχή και τη χρήση των μέσων ηλεκτρονικών επικοινωνιών, όταν τίθενται στην υπηρεσία ολόκληρου του τομέα δραστηριότητας του Ομίλου, καίτοι είναι ιδιαιτέρως απαραίτητα ακριβώς για την τραπεζική δραστηριότητα). Εξάλλου, φαίνεται σκόπιμο να επισημανθεί η «ανισορροπία» που προκύπτει από την κρατούσα σήμερα περιοριστική ερμηνεία, καθόσον θεσπίζονται, στο πλαίσιο της διαχείρισης παρεμφερών ή συγγενών τομέων, εντελώς διαφορετικοί κανόνες για την ανάθεση έργων ή υπηρεσιών: αφενός, οι λεπτομερείς εγγυήσεις που επιβάλλονται από τον κώδικα δημοσίων συμβάσεων για τον προσδιορισμό του αντισυμβαλλομένου, αφετέρου, η πλήρης διαπραγματευτική αυτονομία του επιχειρηματία, ο οποίος είναι ελεύθερος να διεξάγει διαπραγματεύσεις αποκλειστικά με βάση τα οικονομικά συμφέροντά του, χωρίς καμία από τις εγγυήσεις διαφάνειας που απαιτούνται για τους ειδικούς τομείς και για εκείνους που εξαιρούνται·

Μπορεί, τέλος, η προκήρυξη –με τους τύπους δημοσιότητας που προβλέπονται τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο– διαδικασίας δημόσιου διαγωνισμού, υπό τις προϋποθέσεις του κώδικα δημοσίων συμβάσεων, να έχει σημασία για τους σκοπούς προσδιορισμού του τομέα για τον οποίο προορίζεται η σύμβαση ή για τους σκοπούς σύνδεσης της τελευταίας με τον ειδικό τομέα αναφοράς, συμφώνως προς τη διευρυμένη έννοια της «λειτουργικότητας» που μνημονεύεται στο προηγούμενο ερώτημα με αριθμό [4]; Επικουρικώς, μπορεί η ένσταση έλλειψης δικαιοδοσίας του διοικητικού δικαστηρίου, η οποία προβάλλεται από τον ίδιο τον φορέα που προκήρυξε την εν λόγω διαδικασία διαγωνισμού ή από φορείς που συμμετείχαν επιτυχώς στην εν λόγω διαδικασία, να θεωρηθεί κατάχρηση δικαιώματος κατά την έννοια του άρθρου 54 του διακηρυχθέντος στη Νίκαια Χάρτη [των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης], ως συμπεριφορά η οποία –καίτοι δεν δύναται να ασκήσει επιρροή, αυτή καθαυτήν, στην κατανομή της αρμοδιότητας [πρβλ. επίσης μνημονευθείσα απόφαση της Ολομέλειας του Consiglio di Stato (Συμβουλίου της Επικρατείας), αριθ. 16/2011]– έχει σημασία τουλάχιστον ως προς την αποζημίωση και τα δικαστικά έξοδα, δεδομένου ότι θίγει τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των συμμετεχόντων στον εν λόγω διαγωνισμό, για την περίπτωση που δεν αναδείχθηκαν νικητές και άσκησαν προσφυγή;

(1) Οδηγία 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης (ΕΕ 2014, L 94, σ. 1).

(2) Οδηγία 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων και την κατάργηση της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 94, σ. 65).

(3) Οδηγία 2014/25/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις διαδικασίες σύναψης συμβάσεων φορέων που δραστηριοποιούνται στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών και την κατάργηση της οδηγίας 2004/17/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 94, σ. 243).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/6

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Ιουνίου 2019 η Inpost Paczkomaty sp. z o.o. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 19 Μαρτίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-282/16 και T-283/16, Inpost Paczkomaty και Inpost κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-431/19 P)

(2019/C 328/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Inpost Paczkomaty sp. z o.o. (εκπρόσωπος: D. Doktór, νομικός σύμβουλος)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Δημοκρατία της Πολωνίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος: παράβαση του άρθρου 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένα ότι είχαν τηρηθεί οι επιταγές του σημείου 19 (τμήμα 2.6 του πλαισίου) [της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντιστάθμισης για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας (2011)]· παραβίαση των αρχών της Συνθήκης που αφορούν τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων (αρχές της απαγορεύσεως των διακρίσεων, της ίσης μεταχειρίσεως και της διαφάνειας) και εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 97/67/ΕΚ (στο εξής: ταχυδρομική οδηγία). Ο τρόπος χρηματοδοτήσεως από τα κράτη μέλη της παροχής καθολικών υπηρεσιών πρέπει να συνάδει τόσο με τις αρχές της απαγορεύσεως των διακρίσεων, της διαφάνειας και της ίσης μεταχειρίσεως, οι οποίες απορρέουν από τις διατάξεις της ΣΛΕΕ που αφορούν τις ελευθερίες της εσωτερικής αγοράς (και συνεπάγονται την επιλογή του παρόχου της καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας κατόπιν διαγωνισμού), όσο και με το άρθρο 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, τούτο όμως δεν συντρέχει εν προκειμένω.

Δεύτερος λόγος: παράβαση του άρθρου 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένα ότι είχαν τηρηθεί οι επιταγές του σημείου 14 (τμήμα 2.2) και του σημείου 60 (τμήμα 2.10) του ως άνω πλαισίου. Ακόμη και αν θεωρηθεί ότι η υποχρέωση παροχής της δημόσιας υπηρεσίας που ανατέθηκε στην Poczta Polska (πολωνικά ταχυδρομεία) πληροί τις επιταγές της ταχυδρομικής οδηγίας, τούτο δεν αποκλείει την υποχρέωση δημόσιας διαβούλευσης ή χρήσεως άλλων κατάλληλων μέσων με σκοπό να λαμβάνεται υπόψη το συμφέρον των χρηστών και των παρόχων υπηρεσιών προκειμένου να καταδεικνύεται ότι έχουν ληφθεί δεόντως υπόψη οι ανάγκες για την παροχή καθολικών υπηρεσιών.

Τρίτος λόγος: παράβαση του άρθρου 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένα ότι είχαν τηρηθεί οι επιταγές του σημείου 52 (τμήμα 2.9) του ως άνω πλαισίου και παράβαση του άρθρου 7, παράγραφοι 1, 3 και 5 της οδηγίας 97/67/ΕΚ. Το Δικαστήριο δέχθηκε εσφαλμένα ότι το ταμείο αποζημίωσης πληροί την απαίτηση της απαγορεύσεως των διακρίσεων όσον αφορά το ενιαίο ανώτατο ποσοστό συνεισφοράς, το οποίο ανέρχεται στο 2 % των εσόδων του παρόχου καθολικών υπηρεσιών ή του παρόχου ισοδύναμων υπηρεσιών που υποχρεούται σε συνεισφορά, με αποτέλεσμα ο συντελεστής αυτός να εφαρμόζεται ομοιόμορφα σε όλους τους δραστηριοποιούμενους στην αγορά, πράγμα το οποίο εισάγει διάκριση, διότι η κατάσταση των παρόχων καθολικών υπηρεσιών δεν είναι ίδια με εκείνη των παρόχων ισοδύναμων υπηρεσιών. Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, επίσης, εσφαλμένα ότι το ταμείο αποζημίωσης πληροί και την απαίτηση της αναλογικότητας.

Κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων σχετικά με την τροποποίηση της νομοθεσίας, τα χαρακτηριστικά του ταμείου αποζημίωσης διέφεραν σημαντικά από εκείνα που τελικώς περιελήφθησαν στη σχετική νομοθεσία περί ταχυδρομικών υπηρεσιών, γεγονός από το οποίο μπορεί να συναχθεί ότι η σύσταση του ταμείου αυτού αποτέλεσε αντικείμενο των διαπραγματεύσεων.

Στις προϋποθέσεις για τη χρηματοδότηση της καθολικής υπηρεσίας δεν περιλαμβάνεται η υποχρέωση εξετάσεως εάν το προκύπτον καθαρό κόστος συνιστά άδικη επιβάρυνση για τον πάροχο της καθολικής υπηρεσίας. Η αυτόματη σύνδεση της χρηματοδοτήσεως της υπηρεσίας με την ύπαρξη λογιστικής ζημίας από την παροχή της καθολικής υπηρεσίας δεν μπορεί να θεωρηθεί σύμφωνη με τις επιταγές της ταχυδρομικής οδηγίας.

Τέταρτος λόγος: παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, της ταχυδρομικής οδηγίας, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε τη χρηματοδότηση του κόστους της καθολικής υπηρεσίας μέσω ειδικών και αποκλειστικών δικαιωμάτων που έχουν αναγνωριστεί στην Poczta Polska. Κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, της ταχυδρομικής οδηγίας, τα κράτη μέλη δεν χορηγούν ούτε διατηρούν σε ισχύ αποκλειστικά ή ειδικά δικαιώματα για την εγκαθίδρυση και την παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών. Ωστόσο, τα αποκλειστικά και ειδικά δικαιώματα που έχουν αναγνωριστεί στην Poczta Polska, αντιθέτως προς την άποψη του Γενικού Δικαστηρίου, προδήλως δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο των εξαιρέσεων που προβλέπει η ταχυδρομική οδηγία.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/7

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Ιουνίου 2019 η Inpost S.A. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 19 Μαρτίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-282/16 και T-283/16, Inpost Paczkomaty και Inpost κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-432/19 P)

(2019/C 328/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Inpost S.A. (εκπρόσωπος: W. Knopkiewicz, νομικός σύμβουλος)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Δημοκρατία της Πολωνίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο τρόπος χρηματοδοτήσεως από τα κράτη μέλη της παροχής καθολικών υπηρεσιών πρέπει να συνάδει τόσο με τις αρχές της απαγορεύσεως των διακρίσεων, της διαφάνειας και της ίσης μεταχειρίσεως, οι οποίες απορρέουν από τις διατάξεις της ΣΛΕΕ που αφορούν τις ελευθερίες της εσωτερικής αγοράς (και συνεπάγονται την επιλογή του παρόχου της καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας κατόπιν διαγωνισμού), όσο και με το άρθρο 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, τούτο όμως δεν συντρέχει εν προκειμένω.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 5 Ιουνίου 2019 — Poste Italiane SpA κατά Riscossione Sicilia SpA agente riscossione per la provincia di Palermo e delle altre provincie siciliane

(Υπόθεση C-434/19)

(2019/C 328/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα και αναιρεσίβλητη στην αντίθετη αναίρεση: Poste Italiane SpA

Αναιρεσίβλητη και ανταναιρεσείουσα: Riscossione Sicilia SpA agente riscossione per la provincia di Palermo e delle altre provincie siciliane

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντίκειται στο άρθρο 14 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 7Δ της Συνθήκης ΕΟΚ, στη συνέχεια άρθρο 16 ΣΕΚ) και στο άρθρο 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 90 της Συνθήκης ΕΟΚ, στη συνέχεια άρθρο 86, παράγραφος 2, ΣΕΚ) καθώς και στη διάρθρωση του πλαισίου υπηρεσίας γενικού οικονομικού συμφέροντος (ΥΓΟΣ) κανονιστική ρύθμιση όπως η προβλεπόμενη στο άρθρο 10, παράγραφος 3, του ιταλικού νομοθετικού διατάγματος 504/1992, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παράγραφοι 18 έως 20, του ιταλικού νόμου 662/1996, σύμφωνα με την οποία θεσπίζεται και διατηρείται σε ισχύ, –ακόμη και κατόπιν της ιδιωτικοποιήσεως των υπηρεσιών ταχυδρομικού ταμιευτηρίου (bancoposta) που παρείχε η Poste Italiane s.p.a– η κατ’ αποκλειστικότητα διαχείριση από την Poste Italiane s.p.a. (υπό καθεστώς νόμιμου μονοπωλίου) των υπηρεσιών τρεχούμενου λογαριασμού ταχυδρομικού ταμιευτηρίου με σκοπό τη συλλογή του τοπικού φόρου ICI, λαμβανομένης υπόψη της εξελίξεως της εθνικής νομοθεσίας στο πεδίο της εισπράξεως φόρων, η οποία, ήδη από το έτος 1997, επιτρέπει στους υποκείμενους στον φόρο αλλά και στους φορολογούντες οργανισμούς τοπικής αυτοδιοικήσεως να χρησιμοποιούν ελεύθερα μεθόδους πληρωμής και εισπράξεως φόρων (ακόμη και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοικήσεως) μέσω της χρήσεως του τραπεζικού συστήματος;

Σε περίπτωση που κριθεί –σε απάντηση στο πρώτο ερώτημα– ότι ο θεσμός του νομίμου μονοπωλίου είναι σύμφωνος με τους όρους των ΥΓΟΣ, έχουν το άρθρο 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 90 της Συνθήκης ΕΟΚ, στη συνέχεια άρθρο 86, παράγραφος 2, ΣΕΚ) και το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 92 της Συνθήκης ΕΟΚ, στη συνέχεια άρθρο 87 ΣΕΚ) την έννοια ότι αντίκειται σε αυτά, με βάση την ερμηνεία των εν λόγω διατάξεων από το Δικαστήριο όσον αφορά τα κριτήρια διακρίσεως μεταξύ νόμιμου μέτρου (αντισταθμίσεως για τις υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας) και παράνομης κρατικής ενισχύσεως (απόφαση του Δικαστηρίου της 24ης Ιουλίου 2003, C-280/00, Altmark Trans GmbH και Regierungspräsidium Magdeburg κατά Nahverkehrsgesellschaft Altmark GmbH), κανονιστική ρύθμιση όπως αυτή που προκύπτει από τη συνδυαστική εφαρμογή του άρθρου 10, παράγραφος 3, του ιταλικού νομοθετικού διατάγματος 504/1992, του άρθρου 2, παράγραφοι 18 έως 20, του ιταλικού νόμου 662/1996 και του άρθρου 3, παράγραφος 1, του ιταλικού προεδρικού διατάγματος 144/2001, η οποία επιτρέπει στην Poste Italiane s.p.a. να καθορίζει μονομερώς το ποσό της «προμήθειας» που οφείλει να καταβάλει ο παραχωρησιούχος (ανάδοχος) υπηρεσιών εισπράξεως του φόρου ICI, η οποία εφαρμόζεται επί πάσης πράξεως διαχειρίσεως του τρεχούμενου λογαριασμού ταχυδρομικού ταμιευτηρίου που διατηρεί ο παραχωρησιούχος (ανάδοχος), λαμβανομένου υπόψη ότι η Poste Italiane s.p.a., με την απόφαση 57/1996 του διοικητικού της συμβουλίου, όρισε την εν λόγω προμήθεια στο ποσό των 100 ιταλικών λιρών για το χρονικό διάστημα από την 1η Απριλίου 1997 έως την 31η Μαΐου 2001 και στο ποσό των 0,23 ευρώ για το χρονικό διάστημα μετά την 1η Ιουνίου 2001;

Έχει το άρθρο 102, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 86 της Συνθήκης ΕΟΚ, στη συνέχεια άρθρο 82, παράγραφος 1, ΣΕΚ), όπως έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο (βλ. αποφάσεις του Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 1991, C-18/88, GB Inno BM· της 25ης Ιουνίου 1998, C-203/96, Chemische Afvalstoffen Dusseldorp BV, και της 17ης Μαΐου 2001, C-340/99, TNT TRACO s.p.a.), την έννοια ότι αντίκειται σε αυτό κανονιστικό πλαίσιο όπως εκείνο που έχει θεσπιστεί με το άρθρο 2, παράγραφοι 18 έως 20, του ιταλικού νόμου 662/1996, το άρθρο 3, παράγραφος 1, του ιταλικού προεδρικού διατάγματος 144/2001 και το άρθρο 10, παράγραφος 3, του ιταλικού νομοθετικού διατάγματος 504/1992, σύμφωνα με το οποίο ο παραχωρησιούχος (ανάδοχος) οφείλει να προβεί στην πληρωμή της «προμήθειας» κατά το ποσό που θα καθοριστεί και/ή τροποποιηθεί μονομερώς από την Poste Italiane s.p.a, χωρίς να δύναται να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση τρεχούμενου λογαριασμού ταχυδρομικού ταμιευτηρίου, διότι σε περίπτωση υπαναχωρήσεως παραβαίνει την υποχρέωση του άρθρου 10, παράγραφος 3, του ιταλικού νομοθετικού διατάγματος 504/1992, με αποτέλεσμα τη μη τήρηση της υποχρεώσεως εισπράξεως του ICI την οποία έχει αναλάβει έναντι του φορολογούντος οργανισμού τοπικής αυτοδιοικήσεως;

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/9

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 5 Ιουνίου 2019 — Agenzia delle entrate — Riscossione κατά Poste Italiane SpA

(Υπόθεση C-435/19)

(2019/C 328/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα και αναιρεσίβλητη στην αντίθετη αναίρεση: Agenzia delle entrate — Riscossione

Αναιρεσίβλητη και ανταναιρεσείουσα: Poste Italiane SpA

Προδικαστικά ερωτήματα

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/10

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht Düsseldorf (Γερμανία) στις 11 Ιουνίου 2019 — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband e.V. κατά Frontline Digital GmbH

(Υπόθεση C-438/19)

(2019/C 328/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα, εκκαλούσα και εφεσίβλητη: Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband e.V.

Εναγομένη, εκκαλούσα και εφεσίβλητη: Frontline Digital GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Συνιστά, στο πλαίσιο εξ αποστάσεως συμβάσεων, παροχή στον καταναλωτή ψηφιακού περιεχομένου κατά την έννοια του άρθρου 16, στοιχείο ιγ', της οδηγίας 2011/83/ΕΕ (1), η σύμβαση έχουσα ως αντικείμενο τη συμμετοχή σε διαδικτυακή «πλατφόρμα γνωριμιών»;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Συνεπάγεται η έναρξη της παροχής ψηφιακού περιεχομένου από τον έμπορο στον καταναλωτή την απώλεια του δικαιώματος υπαναχωρήσεως του τελευταίου σύμφωνα με το άρθρο 16, στοιχείο ιγ', της οδηγίας, ακόμη και αν ο έμπορος, κατά παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 7, της οδηγίας 2011/83 δεν απέστειλε προηγουμένως στον καταναλωτή επιβεβαίωση της συνάψεως της συμβάσεως με τα στοιχεία που αναφέρονται στην εν λόγω διάταξη;

Σε περίπτωση που το δικαίωμα υπαναχωρήσεως του καταναλωτή εξακολουθεί να υφίσταται στην προκειμένη περίπτωση:

Πρέπει να ενημερώνεται για αυτό ο καταναλωτής εκ των προτέρων σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο ια', της οδηγίας 2011/83;

(1) Οδηγία 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών, την τροποποίηση της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 1999/44/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την κατάργηση της οδηγίας 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 97/7/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2011, L 304, σ. 64).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/12

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha (Ισπανία) στις 12 Ιουνίου 2019 — WT κατά Subdelegación del Gobierno en Guadalajara

(Υπόθεση C-448/19)

(2019/C 328/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων και εκκαλών: WT

Καθής και εφεσίβλητη: Subdelegación del Gobierno en Guadalajara

Προδικαστικό ερώτημα

Ερωτάται το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αν είναι συμβατή με το άρθρο 12 της οδηγίας 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών που είναι επί μακρόν διαμένοντες (1), και –μεταξύ άλλων– με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Δεκεμβρίου 2017 (υπόθεση C-636/16) και της 8ης Δεκεμβρίου 2011 (υπόθεση C-371/08), ερμηνεία όπως αυτή των αποφάσεων του ισπανικού Tribunal Supremo 191/2019 της 19ης Φεβρουαρίου 2019, επί της αιτήσεως αναιρέσεως 5607/2017 (ECLI:ES:TS:2019:580), και 257/2019 της 27ης Φεβρουαρίου 2019, επί της αιτήσεως αναιρέσεως 5809/2017 (ECLI:ES:TS:2019:663), κατά την οποία μπορεί να γίνει δεκτό, μέσω ερμηνείας της οδηγίας 2001/40/ΕΚ (2), ότι οποιοσδήποτε υπήκοος τρίτης χώρας κάτοχος άδειας διαμονής επί μακρόν διαμένοντος που έχει διαπράξει αδίκημα που τιμωρείται με στερητική της ελευθερίας ποινή ενός τουλάχιστον έτους μπορεί και πρέπει να απομακρύνεται «αυτομάτως», δηλαδή χωρίς να απαιτείται να εκτιμηθούν οι προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές ή εργασιακές περιστάσεις του.

(1) ΕΕ 2004, L 16, σ. 44.

(2) Οδηγία 2001/40/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση αποφάσεων απομακρύνσεως υπηκόων τρίτων χωρών ( ΕΕ 2001, L 149, σ. 34)

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/13

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta (Ισπανία) στις 12 Ιουνίου 2019 — YV κατά Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

(Υπόθεση C-452/19)

(2019/C 328/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: YV

Εναγόμενη: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

Για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της ενωσιακής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συνάδει προς το δίκαιο της Ένωσης, κατά την οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), και ειδικότερα κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής, ο καθορισμός από το Tribunal Supremo (Ανώτατο Δικαστήριο), στις αποφάσεις του 44 έως 49 της 23.1.2019, απαρέγκλιτου κριτηρίου κατά το οποίο, στις συμβάσεις ενυπόθηκου δανείου που συνάπτονται με καταναλωτές, είναι καταχρηστική η ρήτρα η οποία δεν αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης και η οποία προβλέπει ότι όλα τα έξοδα κατάρτισης της πράξης ενυπόθηκου δανείου πρέπει να βαρύνουν τον δανειολήπτη, τα δε διάφορα έξοδα που περιλαμβάνονται στην εν λόγω καταχρηστική και κηρυχθείσα άκυρη ρήτρα πρέπει να κατανέμονται μεταξύ του τραπεζικού ιδρύματος που έθεσε στη σύμβαση την προκαθορισμένη ρήτρα και του δανειολήπτη καταναλωτή, προκειμένου να περιοριστεί η επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών μέσω εφαρμογής της εθνικής νομοθεσίας;

Επιπλέον, για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της ενωσιακής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συνάδει προς το δίκαιο της Ένωσης, κατά την οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, και ειδικότερα κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, οδηγίας αυτής, συμπληρωματική ερμηνεία από το Ανώτατο Δικαστήριο ρήτρας κηρυχθείσας άκυρης ως καταχρηστικής όταν η κατάργηση της ως άνω ρήτρας και τα αποτελέσματα της κατάργησης αυτής δεν θίγουν τη διατήρηση σε ισχύ της σύμβασης ενυπόθηκου δανείου;

Επίσης, σε σχέση με το άρθρο 394 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, το οποίο θεσπίζει το κριτήριο της αντικειμενικής ήττας σε σχέση με τα δικαστικά έξοδα, πρέπει να θεωρηθεί ότι, εάν καταχρηστική ρήτρα περί εξόδων κηρυχθεί άκυρη πλην όμως τα αποτελέσματα της ακυρότητας αυτής περιορίζονται στην προμνησθείσα κατανομή των εξόδων, τούτο παραβιάζει τις αρχές του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί αποτελεσματικότητας και μη δεσμευτικού χαρακτήρα των καταχρηστικών ρητρών, στην περίπτωση που θεωρηθεί ότι η αγωγή γίνεται εν μέρει δεκτή, και μπορεί να κριθεί ότι τούτο παράγει αντίστροφο αποτρεπτικό αποτέλεσμα με τη συνακόλουθη πλημμελή προστασία των θεμιτών συμφερόντων καταναλωτών και χρηστών;

(1) ΕΕ 1993, L 95 σ. 29.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/14

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta (Ισπανία) στις 12 Ιουνίου 2019 — BX κατά Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

(Υπόθεση C-455/19)

(2019/C 328/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: BX

Εναγόμενη: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

(1) ΕΕ 1993, L 95 σ. 29.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/15

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 19 Ιουνίου 2019 — All in One Star Ltd

(Υπόθεση C-469/19)

(2019/C 328/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα και αναιρεσείουσα: All in One Star Ltd

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Αντίκειται στο άρθρο 30 της οδηγίας (ΕΕ) 2017/1132 (1) εθνική ρύθμιση κατά την οποία για την καταχώριση στο εμπορικό μητρώο υποκαταστήματος εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με έδρα σε άλλο κράτος μέλος απαιτείται δήλωση του ύψους του εταιρικού κεφαλαίου ή άλλης συγκρίσιμης αξίας κεφαλαίου;

α)

Αντίκειται στο άρθρο 30 της οδηγίας (ΕΕ) 2017/1132 εθνική ρύθμιση κατά την οποία ο διαχειριστής εταιρίας πρέπει να βεβαιώσει κατά τη δήλωση της καταχώρισης στο εμπορικό μητρώο υποκαταστήματος εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με έδρα σε άλλο κράτος μέλος ότι δεν συντρέχει στο πρόσωπό του κώλυμα διορισμού κατά το εθνικό δίκαιο υπό τη μορφή δικαστικής ή διοικητικής απαγόρευσης ασκήσεως επαγγέλματος ή εμπορικών δραστηριοτήτων, απαγόρευση η οποία συμπίπτει εν όλω ή εν μέρει με την κύρια δραστηριότητα της εταιρίας, ή υπό τη μορφή τελεσίδικης καταδίκης λόγω συγκεκριμένων αξιόποινων πράξεων και ότι πληροφορήθηκε συναφώς για την υποχρέωση ενημέρωσης χωρίς περιορισμούς που υπέχει έναντι του δικαστηρίου από συμβολαιογράφο, εκπρόσωπο συγκρίσιμου νομικού επαγγέλματος ή προξενικό υπάλληλο;

β)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, στοιχείο αʹ:

Αντίκειται στα άρθρα 49 και 54 ΣΛΕΕ εθνική ρύθμιση κατά την οποία ο διαχειριστής εταιρίας πρέπει να παράσχει μια τέτοια βεβαίωση κατά τη δήλωση της καταχώρισης στο εμπορικό μητρώο υποκαταστήματος εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με έδρα σε άλλο κράτος μέλος;

(1) Οδηγία (ΕΕ) 2017/1132 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, σχετικά με ορισμένες πτυχές του εταιρικού δίκαιου (ΕΕ 2017, L 169, σ. 46).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/15

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Wien (Αυστρία) στις 21 Ιουνίου 2019 — IE κατά Magistrat der Stadt Wien

(Υπόθεση C-477/19)

(2019/C 328/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Wien

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: IE

Καθής: Magistrat der Stadt Wien.

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει ο όρος «τόπος ανάπαυσης» κατά το άρθρο 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους (1) την έννοια ότι περιλαμβάνει και πρώην τόπους ανάπαυσης που έχουν στο μεταξύ εγκαταλειφθεί;

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο ερώτημα αυτό:

Πρέπει κάθε πρώην τόπος ανάπαυσης που έχει στο μεταξύ εγκαταλειφθεί να χαρακτηρίζεται ως «τόπος ανάπαυσης» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους;

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο ερώτημα αυτό:

Βάσει ποιων κριτηρίων καθορίζεται αν ένας πρώην τόπος ανάπαυσης που έχει στο μεταξύ εγκαταλειφθεί πρέπει να χαρακτηριστεί ως «τόπος ανάπαυσης» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους;

2)	Βάσει ποιων κριτηρίων καθορίζεται αν μια συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη συνιστά επέμβαση σε «τόπο ανάπαυσης» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους;

Βάσει ποιων κριτηρίων καθορίζεται αν μια συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη συνιστά τόσο σοβαρή επέμβαση σε «τόπο ανάπαυσης» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, ώστε να θεωρείται ότι υπάρχει «βλάβη», κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, του εν λόγω «τόπου ανάπαυσης»;

Βάσει ποιων κριτηρίων καθορίζεται αν μια συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη συνιστά τόσο σοβαρή επέμβαση σε «τόπο ανάπαυσης» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, ώστε να θεωρείται ότι υπάρχει «καταστροφή», κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, του εν λόγω «τόπου ανάπαυσης»;

Έχει ο όρος «τόπος αναπαραγωγής» κατά το άρθρο 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους την έννοια ότι περιλαμβάνει, πρώτον, μόνο τον ακριβώς οριοθετημένο τόπο όπου γίνονται τακτικά πράξεις ζευγαρώματος υπό στενή έννοια ή περιορισμένες πράξεις συνδεόμενες άμεσα με την αναπαραγωγή (όπως για παράδειγμα η ωοτοκία), καθώς και, δεύτερον, ότι, επιπροσθέτως, ο όρος «τόπος αναπαραγωγής» περιλαμβάνει όλους τους ακριβώς οριοθετημένους χώρους οι οποίοι είναι απολύτως απαραίτητοι για την ανάπτυξη των νεογνών, όπως για παράδειγμα οι χώροι ωοτοκίας ή τα τμήματα των φυτών που είναι απαραίτητα για το στάδιο προνύμφης ή νύμφης;

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο ερώτημα αυτό:

Τι νοείται ως «τόπος αναπαραγωγής» κατά το άρθρο 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους και πώς διαχωρίζεται τοπικά ένας «τόπος αναπαραγωγής» από άλλους τόπους;

6)	Βάσει ποιων κριτηρίων καθορίζεται αν μια συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη συνιστά επέμβαση σε «τόπο αναπαραγωγής» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους;

Βάσει ποιων κριτηρίων καθορίζεται αν μια συγκεκριμένη πράξη ή πάραλειψη συνιστά τόσο σοβαρή επέμβαση σε «τόπο αναπαραγωγής» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, ώστε να θεωρείται ότι υπάρχει «βλάβη», κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, του εν λόγω «τόπου αναπαραγωγής»;

Βάσει ποιων κριτηρίων καθορίζεται αν μια συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη συνιστά τόσο σοβαρή επέμβαση σε «τόπο αναπαραγωγής» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, ώστε να θεωρείται ότι υπάρχει «καταστροφή», κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος [1], στοιχείο [δ'], της οδηγίας για τους οικοτόπους, του εν λόγω «τόπου αναπαραγωγής»;

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/17

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta (Ισπανία) στις 24 Ιουνίου 2019 — JF και KG κατά Bankia S.A.

(Υπόθεση C-482/19)

(2019/C 328/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: JF και KG

Εναγόμενη: Bankia S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

(1) ΕΕ 1993, L 95 σ. 29.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/18

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landesverwaltungsgericht Steiermark (Αυστρία) στις 26 Ιουνίου 2019 — OK

(Υπόθεση C-492/19)

(2019/C 328/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesverwaltungsgericht Steiermark

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: OK

Καθ’ ης διοικητική αρχή: Bezirkshauptmannschaft Hartberg-Fürstenfeld

Παρεμβαίνουσα: Finanzpolizei

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν το άρθρο 56 ΣΛΕΕ, καθώς και η οδηγία 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (1) και η οδηγία 2014/67/ΕΕ (2), την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνικό κανόνα ο οποίος προβλέπει για παραβάσεις τυπικών υποχρεώσεων που αφορούν τη διασυνοριακή απασχόληση εργατικού δυναμικού, όπως για παράλειψη τηρήσεως εγγράφων μισθοδοσίας και εγγράφων κοινωνικής ασφαλίσεως ή για παράλειψη αναγγελίας στο κεντρικό γραφείο συντονισμού, πολύ υψηλά πρόστιμα, και ιδίως υψηλές ελάχιστες κυρώσεις, που επιβάλλονται σωρευτικά ανά εργαζόμενο;

Σε περίπτωση που η απάντηση στο πρώτο ερώτημα δεν είναι καταφατική:

Έχουν το άρθρο 56 ΣΛΕΕ, καθώς και η οδηγία 96/71 και η οδηγία 2014/67, την έννοια ότι αντιτίθενται στην επιβολή σωρευτικών προστίμων χωρίς απόλυτο ανώτατο όριο σε περίπτωση παραβάσεων τυπικών υποχρεώσεων που αφορούν τη διασυνοριακή απασχόληση εργατικού δυναμικού;

3.	Έχει το άρθρο 56 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία, σε περίπτωση πρόωρης λήξεως και/ή διακοπής της προσωρινής δραστηριότητας στη χώρα υποδοχής, προβλέπει υποχρεωτικά την αναγγελία της μεταβολής στο κεντρικό γραφείο συντονισμού;

4.	Έχει το άρθρο 56 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία δεν προβλέπει εύλογη προθεσμία για την αναγγελία της μεταβολής;

5.	Έχουν το άρθρο 56 ΣΛΕΕ και το άρθρο 9 της οδηγίας 2014/67 την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει ότι, σε περίπτωση μεταγενέστερης υποβολής κατάλληλων και σχετικών εγγράφων εντός εύλογης προθεσμίας, δεν πληρούται η απαίτηση της προσκομίσεως εγγράφων;

Έχουν το άρθρο 56 ΣΛΕΕ και το άρθρο 9 της οδηγίας 2014/67 την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση κατά την οποία οι αλλοδαποί πάροχοι υπηρεσιών απαιτείται να προσκομίσουν έγγραφα των οποίων το εύρος υπερβαίνει εκείνο των μνημονευόμενων στο άρθρο 9 της οδηγίας 2014/67 εγγράφων και τα οποία δεν είναι σχετικά ούτε κατάλληλα και δεν εξειδικεύονται στο εθνικό δίκαιο, παραδείγματος χάριν μισθολογικές καταστάσεις, φύλλα λογαριασμών μισθοδοσίας, βιβλία μισθοδοσίας, δελτία παρακρατήσεως φόρου, εγγραφή και απεγγραφή, ασφάλιση ασθενείας, καταστάσεις ειδοποιήσεως και χορηγήσεως επιδομάτων, έγγραφα σχετικά με τη μισθολογική κατάταξη, βεβαιώσεις;

(1) ΕΕ 1997, L 18, σ. 1.

(2) Οδηγία 2014/67/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για την εφαρμογή της οδηγίας 96/71/ΕΚ σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2012 σχετικά με τη διοικητική συνεργασία μέσω του Συστήματος Πληροφόρησης για την εσωτερική αγορά (ΕΕ 2014, L 159, σ. 11).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landesverwaltungsgericht Steiermark (Αυστρία) στις 26 Ιουνίου 2019 — PL

(Υπόθεση C-493/19)

(2019/C 328/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesverwaltungsgericht Steiermark

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: PL

Καθ’ ης διοικητική αρχή: Bezirkshauptmannschaft Hartberg-Fürstenfeld

Παρεμβαίνουσα: Finanzpolizei

Προδικαστικά ερωτήματα

Σε περίπτωση που η απάντηση στο πρώτο ερώτημα δεν είναι καταφατική:

3.	Έχει το άρθρο 56 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία, σε περίπτωση πρόωρης λήξεως και/ή διακοπής της προσωρινής δραστηριότητας στη χώρα υποδοχής, προβλέπει υποχρεωτικά την αναγγελία της μεταβολής στο κεντρικό γραφείο συντονισμού;

4.	Έχει το άρθρο 56 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία δεν προβλέπει εύλογη προθεσμία για την αναγγελία της μεταβολής;

5.	Έχουν το άρθρο 56 ΣΛΕΕ και το άρθρο 9 της οδηγίας 2014/67 την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει ότι, σε περίπτωση μεταγενέστερης υποβολής κατάλληλων και σχετικών εγγράφων εντός εύλογης προθεσμίας, δεν πληρούται η απαίτηση της προσκομίσεως εγγράφων;

(1) ΕΕ 1997, L 18, σ. 1.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landesverwaltungsgericht Steiermark (Αυστρία) στις 26 Ιουνίου 2019 — QM

(Υπόθεση C-494/19)

(2019/C 328/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesverwaltungsgericht Steiermark

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: QM

Καθ’ ης διοικητική αρχή: Bezirkshauptmannschaft Hartberg-Fürstenfeld

Παρεμβαίνουσα: Finanzpolizei

Προδικαστικά ερωτήματα

Σε περίπτωση που η απάντηση στο πρώτο ερώτημα δεν είναι καταφατική:

3.	Έχει το άρθρο 56 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία, σε περίπτωση πρόωρης λήξεως και/ή διακοπής της προσωρινής δραστηριότητας στη χώρα υποδοχής, προβλέπει υποχρεωτικά την αναγγελία της μεταβολής στο κεντρικό γραφείο συντονισμού;

4.	Έχει το άρθρο 56 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία δεν προβλέπει εύλογη προθεσμία για την αναγγελία της μεταβολής;

5.	Έχουν το άρθρο 56 ΣΛΕΕ και το άρθρο 9 της οδηγίας 2014/67 την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει ότι, σε περίπτωση μεταγενέστερης υποβολής κατάλληλων και σχετικών εγγράφων εντός εύλογης προθεσμίας, δεν πληρούται η απαίτηση της προσκομίσεως εγγράφων;

(1) ΕΕ 1997, L 18, σ. 1.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/21

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) την 1η Ιουλίου 2019 — Ποινική διαδικασία κατά Oriol Junqueras Vies

(Υπόθεση C-502/19)

(2019/C 328/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Oriol Junqueras Vies

Έτεροι διάδικοι:

Ministerio Fiscal (Εισαγγελία)

Abogacía del Estado (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους)

Acusación popular ejercida por el partido político VOX (πολιτικό κόμμα Vox ως λαϊκός μηνυτής)

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 9 του πρωτοκόλλου 7 περί προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1) εφαρμογή, πριν από την έναρξη των «συνόδων», σε κατηγορούμενο για σοβαρά αδικήματα, ο οποίος τελεί υπό προσωρινή κράτηση διαταχθείσα δικαστικώς για πράξεις προγενέστερες της ενάρξεως εκλογικής διαδικασίας στο πλαίσιο της οποίας ανακηρύχθηκε μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στον οποίο, με δικαστική απόφαση, δεν χορηγήθηκε εξαιρετική άδεια εξόδου από τη φυλακή προκειμένου να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις της εσωτερικής εκλογικής νομοθεσίας στην οποία παραπέμπει το άρθρο 8 της Πράξεως περί της εκλογής των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με άμεση και καθολική ψηφοφορία;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, εάν το αρμόδιο κατά την εθνική εκλογική διαδικασία όργανο έχει ενημερώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι το ανακηρυχθέν πρόσωπο, καθόσον δεν έχει τηρήσει τις προβλεπόμενες στην εκλογική νομοθεσία προϋποθέσεις (αδυναμία απορρέουσα από τον περιορισμό της ελευθερίας μετακινήσεως λόγω προσωρινής κρατήσεώς του στο πλαίσιο διαδικασίας για σοβαρά αδικήματα), δεν έχει αποκτήσει την ιδιότητα του βουλευτή και ούτε πρόκειται να την αποκτήσει έως ότου εκπληρώσει τις προϋποθέσεις αυτές, εξακολουθεί να ισχύει η διασταλτική ερμηνεία του όρου «κατά τη διάρκεια των συνόδων», παρά την προσωρινή διάψευση της προσδοκίας του ανακηρυχθέντος να καταλάβει την έδρα του;

Εάν δοθεί απάντηση υπέρ της διασταλτικής ερμηνείας, σε περίπτωση κατά την οποία ο ανακηρυχθείς τελεί, ήδη αρκετά πριν από την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας, υπό προσωρινή κράτηση στο πλαίσιο διαδικασίας για σοβαρά αδικήματα, υποχρεούται η διατάξασα την προσωρινή κράτηση δικαστική αρχή, υπό το πρίσμα της εκφράσεως «όταν μεταβαίνουν στον τόπο συνεδριάσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή όταν επιστρέφουν από αυτόν» του άρθρου 9 του πρωτοκόλλου 7, να άρει την προσωρινή κράτηση κατά τρόπο απόλυτο, οιονεί αυτόματο, ώστε να επιτραπεί η εκπλήρωση των διατυπώσεων και των μετακινήσεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ή πρέπει, μάλλον, να εφαρμόσει ένα σχετικό κριτήριο κατά περίπτωση σταθμίσεως των δικαιωμάτων και των συμφερόντων που απορρέουν από την ανάγκη απονομής της δικαιοσύνης και κανονικής διεξαγωγής της διαδικασίας, αφενός, και εκείνων που συνδέονται με τον θεσμό της ασυλίας, αφετέρου, όσον αφορά τόσο τον σεβασμό της λειτουργίας και της ανεξαρτησίας του Κοινοβουλίου όσο και το δικαίωμα του ανακηρυχθέντος να ασκήσει δημόσιο αξίωμα;

(1) ΕΕ 2012, C 326, σ. 266.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/22

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgerichts Berlin (Γερμανία) στις 9 Ιουλίου 2019 — NMI Technologietransfer GmbH κατά EuroNorm GmbH

(Υπόθεση C-516/19)

(2019/C 328/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Berlin

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: NMI Technologietransfer GmbH

Καθής: EuroNorm GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

Μπορεί μια εταιρία περιορισμένης ευθύνης, η οποία ασκεί οικονομική δραστηριότητα, να μη θεωρηθεί μικρομεσαία επιχείρηση βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 4, του παραρτήματος I, του κανονισμού 651/2014 (1), για τον λόγο και μόνον ότι το 90 % του κεφαλαίου της ανήκει σε ίδρυμα του αστικού δικαίου, στου οποίου το εποπτικό συμβούλιο, το οποίο δεν έχει διαχειριστική αρμοδιότητα και απαρτίζεται από 17 μέλη, μετέχουν δύο εκπρόσωποι υπουργείων, ο δήμαρχος μιας πόλεως, ο πρύτανης ενός πανεπιστημίου, τρεις καθηγητές του ίδιου πανεπιστημίου, ο πρόεδρος άλλης ανώτατης σχολής και ο πρόεδρος ενός βιομηχανικού και εμπορικού επιμελητηρίου;

2.	Συνιστούν δημόσιους φορείς, κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, του παραρτήματος I, του κανονισμού 651/2014, τα δημόσια πανεπιστήμια και οι ανώτατες σχολές, καθώς και τα γερμανικά βιομηχανικά και εμπορικά επιμελητήρια;

3.	Συνιστούν δημόσιους φορείς, κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, του παραρτήματος I, του κανονισμού 651/2014, τα πρόσωπα που ασκούν αμισθί τα καθήκοντά τους στο εποπτικό συμβούλιο του ιδρύματος, για τον λόγο και μόνον ότι ασκούν την κύρια επαγγελματική τους δραστηριότητα σε δημόσιο φορέα;

Προϋποθέτει ο έλεγχος από δημόσιους φορείς, κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, του παραρτήματος I, του κανονισμού 651/2014, τη δυνατότητα των οργάνων των δημόσιων φορέων να επιβάλλουν, στα μέλη του εποπτικού συμβουλίου που ασκούν αμισθί τα καθήκοντά τους, την άσκηση με συγκεκριμένο τρόπο του δικαιώματος ψήφου τους στο εποπτικό συμβούλιο βάσει υφιστάμενης έννομης σχέσεως;

5.	Προϋποθέτει ο έμμεσος έλεγχος των δικαιωμάτων ψήφου από δημόσιους φορείς τη διαπίστωση ότι οι δημόσιοι φορείς καθοδηγούν τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου ώστε αυτά να ασκούν το δικαίωμα ψήφου που διαθέτουν κατά τον τρόπο που έχουν ορίσει οι δημόσιοι φορείς;

Υφίσταται έμμεσος έλεγχος των δικαιωμάτων ψήφου από δημόσιους φορείς, ακόμη και όταν τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου που ασκούν αμισθί τα καθήκοντά τους έχουν τη δυνατότητα, στο πλαίσιο ασκήσεως των καθηκόντων αυτών, να λάβουν υπόψη και τα συμφέροντα των δημόσιων οργανισμών από τους οποίους προέρχονται;

7.	Προϋποθέτει ο «από κοινού έλεγχος», κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, του παραρτήματος I, του κανονισμού 651/2014, τη δυνατότητα διαπιστώσεως του σχηματισμού κοινής βουλήσεως των δημόσιων φορέων όσον αφορά τα δικαιώματα ψήφου;

8.	Εξαρτάται το ζήτημα αν μια επιχείρηση «ελέγχεται», κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, του παραρτήματος I, του κανονισμού 651/2014, από τη συγκεκριμένη πρακτική εφαρμογή του καταστατικού εκ μέρους του ιδρύματος ή από μια ενδεχόμενη ερμηνεία του γράμματος του καταστατικού;

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 651/2014 της Επιτροπής, της 17ης Ιουνίου 2014, για την κήρυξη ορισμένων κατηγοριών ενισχύσεων ως συμβατών με την εσωτερική αγορά κατ’ εφαρμογή των άρθρων 107 και 108 της Συνθήκης (ΕΕ 2014, L 187, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/25

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 10 Ιουλίου 2019 — F-AG κατά Finanzamt Y

(Υπόθεση C-528/19)

(2019/C 328/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα και αναιρεσείουσα: F-AG

Καθής και αναιρεσίβλητη: Finanzamt Y

Προδικαστικά ερωτήματα

Υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, στην οποία υποκείμενος στον φόρο εκτελεί κατά παραγγελία ενός δήμου έργα κατασκευής σε δημοτική οδό, έχει συναφώς ο εν λόγω υποκείμενος στον φόρο, ο οποίος έλαβε από άλλους υποκείμενους στον φόρο παροχές για την κατασκευή της μεταβιβασθείσας στον δήμο οδού, δικαίωμα προς έκπτωση του φόρου βάσει του άρθρου 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας για τον ΦΠΑ (1);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως επί του πρώτου ερωτήματος: υφίσταται υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, στην οποία υποκείμενος στον φόρο εκτελεί κατά παραγγελία ενός δήμου έργα κατασκευής σε δημοτική οδό, παράδοση αγαθών εξ επαχθούς αιτίας, όταν η χορήγηση άδειας εκμεταλλεύσεως λατομείου συνιστά την αντιπαροχή για την παράδοση της οδού;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως επί του δευτέρου ερωτήματος: εξομοιούται υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, στην οποία υποκείμενος στον φόρο εκτελεί κατά παραγγελία ενός δήμου έργα κατασκευής σε δημοτική οδό, η δωρεάν μεταβίβαση στον δήμο της προοριζόμενης για δημόσια χρήση οδού, βάσει του άρθρου 5, παράγραφος 6, της οδηγίας 77/388, με δωρεάν παράδοση αγαθών, καίτοι η μεταβίβαση εξυπηρετεί επιχειρηματικές ανάγκες, προκειμένου να αποφευχθεί η μη φορολογούμενη τελική κατανάλωση εκ μέρους του δήμου;

(1) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ 1977, L 145, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/25

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 11 Ιουλίου 2019 — NM, ως σύνδικος πτωχεύσεως στο πλαίσιο της διαδικασίας αφερεγγυότητας για την περιουσία της NIKI Luftfahrt GmbH κατά ΟΝ

(Υπόθεση C-530/19)

(2019/C 328/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: NM, ως σύνδικος πτωχεύσεως στο πλαίσιο της διαδικασίας αφερεγγυότητας για την περιουσία της NIKI Luftfahrt GmbH

Αναιρεσίβλητη: ON

Προδικαστικά ερωτήματα

Απορρέει από τον κανονισμό (ΕΚ) 261/2004 (1) (κανονισμό για τα δικαιώματα των επιβατών) ευθύνη του αερομεταφορέα, ο οποίος οφείλει βάσει του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο β', του εν λόγω κανονισμού να παρέχει βοήθεια κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο β', του ίδιου κανονισμού, για ζημίες λόγω τραυματισμού επιβάτη που προκλήθηκε από αμελή συμπεριφορά υπαλλήλων του ξενοδοχείου το οποίο εξασφάλισε ο αερομεταφορέας;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Περιορίζεται η υποχρέωση του αερομεταφορέα βάσει του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 στην εύρεση ξενοδοχείου για τον επιβάτη και στην κάλυψη της δαπάνης διαμονής ή καθίσταται ο αερομεταφορέας οφειλέτης της διαμονής αυτής καθεαυτήν;

(1) Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/26

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Augstākā tiesa (Senāts) (Λεττονία) στις 12 Ιουλίου 2019 — Α κατά Latvijas Republikas Veselības ministrija

(Υπόθεση C-535/19)

(2019/C 328/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Augstākā tiesa (Senāts)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Α

Αναιρεσίβλητο: Latvijas Republikas Veselības ministrija

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Πρέπει να θεωρηθεί ότι η δημόσια υγειονομική περίθαλψη εμπίπτει στην έννοια των «παροχών ασθένειας» του άρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 883/2004 (1);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, δικαιούνται τα κράτη μέλη, δυνάμει του άρθρου 4 του κανονισμού 883/2004 και του άρθρου 24 της οδηγίας 2004/38 (2), προκειμένου να αποφεύγουν τα δυσανάλογα αιτήματα κοινωνικών παροχών που προβλέπονται για τη διασφάλιση της υγειονομικής περιθάλψεως, να αρνούνται τις παροχές αυτές, οι οποίες χορηγούνται στους υπηκόους τους και στα μέλη της οικογενείας πολίτη της Ένωσης έχοντος την ιδιότητα του εργαζομένου οι οποίοι ευρίσκονται στην ίδια κατάσταση, στους πολίτες της Ένωσης που κατά τον συγκεκριμένο χρόνο δεν έχουν την ιδιότητα του εργαζομένου;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, δικαιούνται τα κράτη μέλη, δυνάμει των άρθρων 18 και 21 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 24 της οδηγίας 2004/38, προκειμένου να αποφεύγουν τα δυσανάλογα αιτήματα κοινωνικών παροχών που προβλέπονται για τη διασφάλιση της υγειονομικής περιθάλψεως, να αρνούνται τις παροχές αυτές, οι οποίες χορηγούνται στους υπηκόους τους και στα μέλη της οικογενείας πολίτη της Ένωσης έχοντος την ιδιότητα του εργαζομένου οι οποίοι ευρίσκονται στην ίδια κατάσταση, στους πολίτες της Ένωσης που κατά τον συγκεκριμένο χρόνο δεν έχουν την ιδιότητα του εργαζομένου;

Συνάδει προς το άρθρο 11, παράγραφος 3, στοιχείο ε', του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 κατάσταση στην οποία δεν αναγνωρίζεται σε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος ασκεί το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας, το δικαίωμα σε υπηρεσίες δημόσιας υγειονομικής περιθάλψεως με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού σε κάθε κράτος μέλος που εμπλέκεται στην υπό κρίση υπόθεση;

Συνάδει προς το άρθρο 18, το άρθρο 20, παράγραφος 1, και το άρθρο 21 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατάσταση στην οποία δεν αναγνωρίζεται σε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος ασκεί το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας, το δικαίωμα σε υπηρεσίες δημόσιας υγειονομικής περιθάλψεως με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού σε κάθε κράτος μέλος που εμπλέκεται στην υπό κρίση υπόθεση;

Έχει η νομιμότητα της διαμονής του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 2004/38 την έννοια ότι παρέχει σε ένα πρόσωπο δικαίωμα προσβάσεως στο σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως καθώς και την έννοια ότι μπορεί να συνιστά λόγο αποκλεισμού του προσώπου από την κοινωνική ασφάλιση; Ειδικότερα, στην υπό κρίση υπόθεση, πρέπει να θεωρηθεί ότι το γεγονός ότι ο αιτών διαθέτει πλήρη ασφάλεια ασθενείας, η οποία είναι μία εκ των προϋποθέσεων της νομιμότητας της διαμονής βάσει της οδηγίας 2004/38, μπορεί να δικαιολογήσει την άρνηση υπαγωγής του στο σύστημα υγειονομικής περιθάλψεως με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2004, L 166, σ. 1).

(2) Οδηγία 38/2004/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ 2004, L 158, σ. 77).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/28

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Hamburg (Γερμανία) στις 16 Ιουλίου 2019 — Jebsen & Jessen (GmbH & Co.) KG κατά Hauptzollamt Hamburg

(Υπόθεση C-543/19)

(2019/C 328/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Hamburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Jebsen & Jessen (GmbH & Co.) KG

Καθού: Hauptzollamt Hamburg

Προδικαστικά ερωτήματα

Αποκλείεται, υπό τις περιστάσεις της διαφοράς της κύριας δίκης, η απαλλαγή από τον επιβαλλόμενο με το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/82 (1) δασμό αντιντάμπινγκ δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 1, του ίδιου κανονισμού για τον λόγο ότι, στο τιμολόγιο αναλήψεως υποχρεώσεως που προβλέπει το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού αυτού, δεν αναγράφεται η εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2015/87 (2) η οποία μνημονεύεται στο σημείο 9 του παραρτήματος του εν λόγω κανονισμού, αλλά η απόφαση 2008/899/ΕΚ (3);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: μπορεί ένα τιμολόγιο αναλήψεως υποχρεώσεως το οποίο πληροί τις προϋποθέσεις του παραρτήματος του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/82 να προσκομιστεί στο πλαίσιο διαδικασίας επιστροφής δασμών αντιντάμπινγκ, προκειμένου να επιτευχθεί η απαλλαγή από τον επιβαλλόμενο με το άρθρο 1 του εν λόγω κανονισμού δασμό αντιντάμπινγκ δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 1, του ίδιου κανονισμού;

(1) Εκτελεστικός κανονισμός της Επιτροπής, της 21ης Ιανουαρίου 2015, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές κιτρικού οξέος καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, μετά από επανεξέταση, ενόψει της λήξης της ισχύος των μέτρων, σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, και μερικών ενδιάμεσων επανεξετάσεων, σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 (ΕΕ 2015, L 15, σ. 8).

(2) Εκτελεστική απόφαση της Επιτροπής, της 21ης Ιανουαρίου 2015, για την αποδοχή των αναλήψεων υποχρεώσεων που προτάθηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας αντιντάμπινγκ όσον αφορά τις εισαγωγές κιτρικού οξέος καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2015 L 15, σ. 75).

(3) Απόφαση της Επιτροπής, της 2ας Δεκεμβρίου 2008, για την αποδοχή της ανάληψης υποχρέωσης που προτάθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας αντιντάμπινγκ όσον αφορά τις εισαγωγές κιτρικού οξέος καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2008, L 323, σ. 62).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/29

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Ιουλίου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 16 Μαΐου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-836/16 και T-624/17, Δημοκρατία της Πολωνίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-562/19 P)

(2019/C 328/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Herrmann, P. J. Loewenthal)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Δημοκρατία της Πολωνίας, Ουγγαρία

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει, στο σύνολό της, την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (ένατο πενταμελές τμήμα) της 16ης Μαΐου 2019, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-836/16 και T-624/17, Δημοκρατία της Πολωνίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·

—

να απορρίψει τις προσφυγές που άσκησε η Δημοκρατία της Πολωνίας κατά της Επιτροπής, στη μεν υπόθεση T-836/16 με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C (2016) 5596 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Σεπτεμβρίου 2016, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44351 (2016/C) (πρώην 2016/NN), με την οποία κινήθηκε η επίσημη διαδικασία εξετάσεως σε σχέση με τον φόρο επί του λιανικού εμπορίου και διατάχθηκε η αναστολή της εφαρμογής του, στη δε υπόθεση T-624/17 με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2018/160 της Επιτροπής, της 30ής Ιουνίου 2017, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44351 (2016/C) (πρώην 2016/NN) που έθεσε σε εφαρμογή η Πολωνία για τον φόρο επί του λιανικού εμπορίου, και να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα έξοδα της πρωτοβάθμιας και της κατ’ αναίρεση διαδικασίας·

—

επικουρικώς, στην περίπτωση που οι δύο προσφυγές δεν απορριφθούν στο σύνολό τους, να αναπέμψει τις υποθέσεις ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προς έκδοση νέας αποφάσεως, όσον αφορά εκείνους τους λόγους ακυρώσεως επί των οποίων δεν διατυπώθηκε κρίση πρωτοδίκως, και να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας και της κατ’ αναίρεση διαδικασίας έως ότου εκδοθεί η απόφαση που θα περατώνει τη διαδικασία στην υπόθεση.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως.

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, δεχόμενο ότι ο πολωνικός φόρος επί του λιανικού εμπορίου δεν έχει επιλεκτικό χαρακτήρα. Η πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο οφείλεται στα ακόλουθα:

—

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως διαπίστωσε, στις σκέψεις 63 έως 68 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη διότι, κατά τον καθορισμό του πλαισίου αναφοράς, δεν έλαβε υπόψη τους προοδευτικούς συντελεστές του πολωνικού φόρου επί του λιανικού εμπορίου. Σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις του Γενικού Δικαστηρίου, η άποψη επί της οποίας στηρίχθηκε η Επιτροπή στην απόφαση περί περατώσεως της επίσημης διαδικασίας συνάδει με τη νομολογία του Δικαστηρίου. Κατά συνέπεια, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά τον καθορισμό του πλαισίου αναφοράς.

—

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε, στις σκέψεις 69 έως 78 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ότι η Επιτροπή προσδιόρισε κατά τρόπο εσφαλμένο τον επιδιωκόμενο με τον φόρο επί του λιανικού εμπορίου σκοπό σε σχέση με τον οποίο έπρεπε να εκτιμηθεί η συγκρισιμότητα των επιχειρήσεων. Το Δικαστήριο έχει παγίως κρίνει ότι μόνον ο φορολογικός σκοπός του οικείου μέτρου, τον οποίο έχει ορίσει ως το αντικείμενο ή ως τη γενεσιουργό αιτία του οικείου φόρου, είναι καθοριστικής σημασίας για την εκτίμηση της συγκρισιμότητας των επιχειρήσεων. Άλλοι άρρηκτα συνδεδεμένοι σκοποί, όπως η φοροδοτική ικανότητα, έχουν σημασία μόνο για την εκτίμηση της αντικειμενικής δικαιολογήσεως της άνισης μεταχειρίσεως συγκρίσιμων επιχειρήσεων. Επομένως, η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου στο στάδιο της εκτιμήσεως της συγκρισιμότητας των επιχειρήσεων, κατά την οποία ο πολωνικός φόρος επί του λιανικού εμπορίου επιδιώκει –κατά τα εκτιθέμενα– την επίτευξη ενός αναδιανεμητικού σκοπού ενέχει πλάνη περί το δίκαιο.

—

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε, στις σκέψεις 79 έως 93 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη διαπιστώνοντας ότι οι προοδευτικοί συντελεστές του φόρου επί του λιανικού εμπορίου δεν ήταν δικαιολογημένοι. Οι εκτιμήσεις του Γενικού Δικαστηρίου, κατά τις οποίες ο φόρος επί του λιανικού εμπορίου δεν συνεπάγεται δυσμενή διάκριση και εξυπηρετεί την επίτευξη ενός αναδιανεμητικού σκοπού, στηρίζεται στην εσφαλμένη παραδοχή ότι οι επιχειρήσεις που έχουν υψηλά έσοδα (κύκλο εργασιών) διαθέτουν μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα από επιχειρήσεις με χαμηλότερα έσοδα (κύκλο εργασιών). Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι ο αναδιανεμητικός σκοπός, ο οποίος δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον φόρο επί του λιανικού εμπορίου, είναι ικανός να δικαιολογήσει τη διαφορετική μεταχείριση των επιχειρήσεων. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο, στηριζόμενο στην εσφαλμένη αυτή υπόθεση, μετέθεσε από το εμπλεκόμενο κράτος μέλος στην Επιτροπή το βάρος να αποδείξει ότι οι προοδευτικοί συντελεστές δικαιολογούνται από τον προβαλλόμενο αναδιανεμητικό σκοπό, με αποτέλεσμα να κληθεί η τελευταία να αποδείξει ότι δεν υφίσταται τέτοιος δικαιολογητικός λόγος.

Στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, στις σκέψεις 104 έως 109 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού 2015/1589. Στις σκέψεις αυτές, το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη αποφασίζοντας την κίνηση επίσημης διαδικασίας εξετάσεως και διατάσσοντας την αναστολή εφαρμογής του πολωνικού φόρου επί του λιανικού εμπορίου. Η διαπίστωση αυτή στηρίζεται σε ανάλυση της αποφάσεως με την οποία περατώθηκε η επίσημη διαδικασία εξετάσεως. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέρος που εφάρμοσε επί της αποφάσεως περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως το ίδιο κριτήριο δικαστικού ελέγχου με εκείνο που εφάρμοσε κατά την εξέταση του κύρους της αποφάσεως με την οποία περατώθηκε η διαδικασία αυτή. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε αυστηρότερο κριτήριο ελέγχου όσον αφορά την πρώτη εκ των αποφάσεων αυτών αντί να εξετάσει αν η Επιτροπή προδήλως δεν μπορούσε να διατηρεί αμφιβολίες ως προς τον μη επιλεκτικό χαρακτήρα του επίμαχου φόρου.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/30

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court (Ιρλανδία) στις 26 Ιουλίου 2019 — Irish Ferries Ltd κατά National Transport Authority

(Υπόθεση C-570/19)

(2019/C 328/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court (Ιρλανδία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Irish Ferries Ltd

Καθής: National Transport Authority

Προδικαστικά ερωτήματα

Α.

Εφαρμογή του κανονισμού (1)

Εφαρμόζεται ο κανονισμός (ιδίως τα άρθρα 18 ή/και 19) στις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι επιβάτες πραγματοποίησαν εκ των προτέρων κρατήσεις και συνήψαν συμβάσεις μεταφοράς και οι υπηρεσίες μεταφοράς επιβατών ακυρώθηκαν με προειδοποίηση τουλάχιστον επτά εβδομάδων πριν από την προγραμματισμένη αναχώρηση, εξαιτίας της καθυστερημένης παράδοσης ενός νέου πλοίου στην εταιρία εκμετάλλευσης οχηματαγωγών πλοίων; Συναφώς, είναι κάποιο από (ή όλα) τα ακόλουθα ζητήματα κρίσιμο για την εφαρμογή του κανονισμού:

α.	η παράδοση τελικά καθυστέρησε κατά 200 ημέρες·

β.	η εταιρία εκμετάλλευσης οχηματαγωγών πλοίων έπρεπε να ακυρώσει μια ολόκληρη περίοδο δρομολογίων·

γ.	κανένα κατάλληλο εναλλακτικό πλοίο δεν ήταν δυνατό να αποκτηθεί·

δ.	για περισσότερους από 20 000 επιβάτες έγιναν νέες κρατήσεις από την εταιρία εκμετάλλευσης οχηματαγωγών πλοίων για άλλα δρομολόγια ή τους επιστράφηκε το αντίτιμο του ναύλου τους·

ε.	τα δρομολόγια αφορούσαν μια νέα γραμμή που εγκαινιαζόταν από την εταιρία εκμετάλλευσης οχηματαγωγών πλοίων χωρίς να υπάρχει κάποια παρόμοια εναλλακτική υπηρεσία για τη γραμμή αυτή;

Β.

Ερμηνεία του άρθρου 18 του κανονισμού

Το ερώτημα αυτό πρέπει να απαντηθεί μόνο εάν είναι δυνατή η εφαρμογή του άρθρου 18.

2)	Όταν ένας επιβάτης μεταφέρεται με άλλο δρομολόγιο σύμφωνα με το άρθρο 18, συνάπτεται νέα σύμβαση μεταφοράς ούτως ώστε το δικαίωμα αποζημίωσης βάσει του άρθρου 19 να πρέπει να καθοριστεί σύμφωνα με τη νέα αυτή σύμβαση και όχι σύμφωνα με την αρχική σύμβαση μεταφοράς;

α)

Εάν εφαρμόζεται το άρθρο 18, τότε στην περίπτωση που ακυρωθεί ένα δρομολόγιο και δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική υπηρεσία που να εκτελεί δρομολόγια στην εν λόγω γραμμή (δηλαδή, δεν υπάρχει απευθείας σύνδεση μεταξύ των δύο αυτών λιμένων), η παροχή εναλλακτικού δρομολογίου σε οποιαδήποτε άλλη διαθέσιμη γραμμή ή γραμμές κατόπιν επιλογής του επιβάτη, συμπεριλαμβανομένου του δρομολογίου με «χερσαία γέφυρα» (π.χ. ταξιδεύοντας από την Ιρλανδία προς το Ηνωμένο Βασίλειο με πλοίο και στη συνέχεια οδηγώντας, με το κόστος των καυσίμων να επιστρέφεται στον επιβάτη από την εταιρία εκμετάλλευσης οχηματαγωγών πλοίων, προς λιμένα του Ηνωμένου Βασιλείου που διαθέτει σύνδεση με τη Γαλλία και ταξιδεύοντας από εκεί προς τη Γαλλία, ο δε επιβάτης επιλέγει κάθε ένα από τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια), συνιστά «μεταφορά με άλλο δρομολόγιο προς τον τελικό προορισμό» για τους σκοπούς του άρθρου 18; Εάν όχι, ποια κριτήρια πρέπει να εφαρμοστούν για να καθοριστεί αν η μεταφορά με άλλο δρομολόγιο γίνεται «υπό συγκρίσιμες συνθήκες μεταφοράς»;

β)

Εάν δεν υπάρχει εναλλακτικό δρομολόγιο για την ακυρωθείσα γραμμή, ούτως ώστε ο επιβάτης που επηρεάστηκε από την ακύρωση να μην μπορεί να μεταφερθεί με απευθείας δρομολόγιο από τον αρχικό λιμένα επιβίβασης στον τελικό προορισμό όπως ορίζεται στη σύμβαση μεταφοράς, είναι ο μεταφορέας υποχρεωμένος να καταβάλει τις πρόσθετες δαπάνες που συνεπάγεται η μεταφορά ενός επιβάτη με άλλο δρομολόγιο κατά το ταξίδι του προς και από τον νέο λιμένα επιβίβασης και/ή προς και από τον νέο λιμένα προορισμού;

Γ.

Ερμηνεία του άρθρου 19 του κανονισμού

α)

Μπορεί το άρθρο 19 να εφαρμοστεί όταν το ταξίδι έχει ήδη ακυρωθεί, στην πραγματικότητα, τουλάχιστον επτά εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη αναχώρηση; Σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 19, εφαρμόζεται το άρθρο αυτό στις περιπτώσεις που έχει εφαρμοστεί το άρθρο 18 και ο επιβάτης έχει μεταφερθεί με άλλο δρομολόγιο χωρίς επιπλέον έξοδα και/ή έχει αποζημιωθεί και/ή έχει επιλέξει μεταγενέστερο δρομολόγιο;

β)	Εάν εφαρμόζεται το άρθρο 19, ποιος είναι ο «τελικός προορισμός» για τους σκοπούς του άρθρου 19.

Εάν είναι δυνατό να εφαρμοστεί το άρθρο 19:

α)	Πώς πρέπει να μετρηθεί η περίοδος καθυστέρησης υπό τέτοιες περιστάσεις;

β)	Πώς πρέπει να υπολογιστεί η τιμή κατά την έννοια του άρθρου 19 όταν καθορίζεται το ύψος της καταβλητέας αποζημίωσης και, ειδικότερα, συμπεριλαμβάνονται στην τιμή αυτή έξοδα που αφορούν πρόσθετες παροχές (π.χ. καμπίνες, χώρους παραμονής ζώων και σαλόνια ανώτερης κατηγορίας);

Δ.

Ερμηνεία του άρθρου 20, παράγραφος 4

6)	Εάν ο κανονισμός εφαρμόζεται, τότε συνιστούν οι περιστάσεις και οι εκτιμήσεις που περιγράφονται στο ερώτημα 1 «έκτακτες περιστάσεις οι οποίες δεν θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ακόμη και αν είχε ληφθεί κάθε εύλογο μέτρο» για τους σκοπούς του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού;

Ε.

Ερμηνεία του άρθρου 24

7)	Έχει το άρθρο 24 ως συνέπεια την επιβολή της δεσμευτικής υποχρέωσης σε κάθε επιβάτη που επιδιώκει να λάβει την αποζημίωση του άρθρου 19 του κανονισμού να υποβάλει παράπονο εντός δύο μηνών από την ημερομηνία κατά την οποία η υπηρεσία παρασχέθηκε ή θα έπρεπε να έχει παρασχεθεί;

ΣΤ.

Ερμηνεία του άρθρου 25

Περιορίζεται η αρμοδιότητα του αρμόδιου εθνικού οργάνου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την επιβολή του κανονισμού, στα δρομολόγια τα οποία περιλαμβάνουν τους λιμένες που αναφέρονται στο άρθρο 25 του κανονισμού ή μπορεί να επεκταθεί και σε δρομολόγιο επιστροφής από τον λιμένα άλλου κράτους μέλους προς το κράτος του αρμόδιου εθνικού οργάνου;

Ζ.

Κύρος της απόφασης και των ανακοινώσεων

α)

Ποιες αρχές και κανόνες του δικαίου της Ένωσης πρέπει να εφαρμόσει το αιτούν δικαστήριο κατά την εκτίμηση του κύρους της απόφασης και/ή των ανακοινώσεων του εθνικού φορέα επιβολής της νομοθεσίας υπό το πρίσμα των άρθρων 16, 17, 20 και/ή 47 του Χάρτη (2) και/ή των αρχών της αναλογικότητας, της ασφάλειας δικαίου και της ίσης μεταχείρισης;

β)	Το κριτήριο της έλλειψης εύλογου χαρακτήρα που πρέπει να εφαρμοστεί από το εθνικό δικαστήριο είναι το κριτήριο της πρόδηλης πλάνης;

Η.

Κύρος του κανονισμού 1177/2010

Το ερώτημα αυτό θα ανακύψει μόνον ανάλογα με τις απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα.

10)

Είναι έγκυρος ο κανονισμός 1177/2010 στο πλαίσιο του δικαίου της Ένωσης, λαμβανομένων ιδίως υπόψη:

α)	των άρθρων 16, 17 και 20 του Χάρτη;

β)	του γεγονότος ότι οι αερομεταφορείς δεν υποχρεούνται να καταβάλουν αποζημίωση εάν ενημερώσουν τον επιβάτη αεροσκάφους για την ακύρωση τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης (άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σημείο i, του κανονισμού 261/2004 (3));

γ)	των αρχών της αναλογικότητας, της ασφάλειας δικαίου και της ίσης μεταχείρισης;

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 1177/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, για τα δικαιώματα των επιβατών στις θαλάσσιες και εσωτερικές πλωτές μεταφορές και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 (ΕΕ 2010, L 334, σ. 1).

(2) Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2012, C 326, σ. 391).

(3) Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/32

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Supreme Court of the United Kingdom (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 30 Ιουλίου 2019 — X κατά Kuoni Travel Ltd

(Υπόθεση C-578/19)

(2019/C 328/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Supreme Court of the United Kingdom

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: X

Αναιρεσίβλητη: Kuoni Travel Ltd

Προδικαστικά ερωτήματα

Σε περίπτωση μη εκτέλεσης ή πλημμελούς εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που απορρέουν από τη σύμβαση μεταξύ διοργανωτή ή εμπόρου λιανικής με καταναλωτή η οποία έχει ως αντικείμενο την παροχή πακέτου οργανωμένων διακοπών, επί της οποίας εφαρμόζεται η οδηγία 90/314/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου της 13ης Ιουνίου 1990, για τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις, και εφόσον η μη εκτέλεση ή η πλημμελής εκπλήρωση αυτών οφείλεται στις ενέργειες υπαλλήλου ξενοδοχειακής επιχείρησης, η οποία παρέχει τις εν λόγω συμβατικές υπηρεσίες:

α)	δύναται να εφαρμοστεί η εξαίρεση που προβλέπεται στη δεύτερη περίπτωση του άρθρου 5, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο και, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως,

β)	βάσει ποιων κριτηρίων καλείται το εθνικό δικαστήριο να εκτιμήσει εάν συντρέχει τέτοια περίπτωση;

Σε περίπτωση σύναψης σύμβασης μεταξύ διοργανωτή ή εμπόρου λιανικής με καταναλωτή η οποία έχει ως αντικείμενο την παροχή πακέτου οργανωμένων διακοπών, επί της οποίας εφαρμόζεται η oδηγία 90/314/ΕΟΚ, και σε περίπτωση παροχής των εν λόγω συμβατικών υπηρεσιών από ξενοδοχειακή επιχείρηση, δύναται να θεωρηθεί ο υπάλληλος ξενοδοχειακής επιχείρησης «πάροχος υπηρεσιών», στο πλαίσιο εφαρμογής της εξαιρέσεως που προβλέπεται από το άρθρο 5, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο της εν λόγω oδηγίας;»

(1) ΕΕ 1990, L 158, σ. 59.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/33

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Supreme Court of the United Kingdom (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 30 Ιουλίου 2019 — R (κατόπιν αναιρέσεως της Association of Independent Meat Suppliers κ.λπ.) κατά The Food Standards Agency

(Υπόθεση C-579/19)

(2019/C 328/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Supreme Court of the United Kingdom

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσες: R (κατόπιν αναιρέσεως της Association of Independent Meat Suppliers κ.λπ.)

Αναιρεσίβλητη: The Food Standards Agency

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντίκειται στους κανονισμούς (ΕΚ) 854[/2004] (1) και 882[/2004] (2) διαδικασία κατά την οποία βάσει του άρθρου 9 του Food Safety Act 1990 (νόμου περί ασφάλειας των τροφίμων του 1990) ο Justice of the Peace (ειρηνοδίκης) αποφασίζει επί της ουσίας, έχοντας λάβει υπόψη τις εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης κάθε πλευράς, εάν ένα σφάγιο πληροί τις απαιτήσεις ασφάλειας των τροφίμων;

Θεμελιώνει ο κανονισμός (ΕΚ) 882[/2004] δικαίωμα προσφυγής κατά της απόφασης του Official Veterinarian (εκπροσώπου της κτηνιατρικής υπηρεσίας) βάσει του άρθρου 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 854[/2004], ότι ένα σφάγιο είναι ακατάλληλο για κατανάλωση από τον άνθρωπο και, σε καταφατική περίπτωση, τι ισχύει όσον αφορά την επανεξέταση της ουσίας της απόφασης του Official Veterinarian σε περίπτωση ασκήσεως προσφυγής σε μια τέτοια περίπτωση;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 854/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004 για τον καθορισμό ειδικών διατάξεων για την οργάνωση των επίσημων ελέγχων στα προϊόντα ζωικής προέλευσης που προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο (ΕΕ 2004, L 139, σ. 206).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 882/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004 για τη διενέργεια επισήμων ελέγχων της συμμόρφωσης προς τη νομοθεσία περί ζωοτροφών και τροφίμων και προς τους κανόνες για την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων (ΕΕ 2004, L 165, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/34

Αναίρεση που άσκησε στις 16 Αυγούστου 2019 ο John Dalli κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 6 Ιουνίου 2019 στην υπόθεση T-399/17, Dalli κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-615/19 P)

(2019/C 328/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: John Dalli (εκπρόσωπος: L. Levi, avocate, S. Rodrigues, avocat)

Αναιρεσίβλητη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να κρίνει τα αιτήματα του αναιρεσείοντος στην υπόθεση T-399/17 παραδεκτά και βάσιμα και, ως εκ τούτου, να διατάξει

—	την αποκατάσταση της ζημίας του, και ιδίως τη χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης, η οποία υπολογίζεται, προσωρινώς εκτιμώμενη, σε ποσό 1 000 000 ευρώ·

—	την καταδίκη της εναγομένης στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, τόσο της αναιρετικής διαδικασίας όσο και της διαδικασίας στον πρώτο βαθμό.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει πλείονα νομικά σφάλματα, ήτοι παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και παραμόρφωση των στοιχείων της δικογραφίας λόγω απορρίψεως της πρώτης αιτιάσεώς του, που αφορά τον παράνομο χαρακτήρα της αποφάσεως περί κινήσεως έρευνας.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο λόγω απορρίψεως της δεύτερης αιτιάσεώς του, που αφορά πλημμέλειες κατά τον χαρακτηρισμό της έρευνας και παράνομη επέκταση της έρευνας.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων και προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας λόγω της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου η οποία απέρριψε την τρίτη αιτίασή του, που αφορά παραβίαση των αρχών που διέπουν τη διεξαγωγή αποδείξεων καθώς και παραμόρφωση και παραποίηση των αποδεικτικών στοιχείων.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει αλλοίωση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων, καθώς και πλάνη περί το δίκαιο, λόγω απορρίψεως εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου της τέταρτης αιτιάσεώς του, η οποία αφορά προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας, παράβαση του άρθρου 4 της αποφάσεως της Επιτροπής 1999/396 (1), καθώς και του άρθρου 18 των οδηγιών της OLAF.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, παραβαίνοντας την υποχρέωση αιτιολογήσεως και παραμορφώνοντας τα αποδεικτικά στοιχεία, λόγω απορρίψεως της πέμπτης αιτιάσεώς του, που αφορά παράβαση του άρθρου 11, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΚ) 1073/1999 (2) και του άρθρου 13, παράγραφος 5, των κανόνων της επιτροπής εποπτείας της OLAF.

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει πλείονα νομικά σφάλματα, καθώς και παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων, στην απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε η έκτη αιτίασή του που αφορά παραβίαση της αρχής του τεκμηρίου αθωότητας, παράβαση του άρθρου 8 του κανονισμού 1073/1999 και του άρθρου 339 ΣΛΕΕ, καθώς και προσβολή του δικαιώματος προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Με τον έβδομο και τελευταίο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει αλλοίωση του πραγματικού νοήματος της αγωγής και των αποδεικτικών στοιχείων, καθώς και νομικό σφάλμα του Γενικού Δικαστηρίου λόγω της κρίσης του ότι ο αναιρεσείων δεν απέδειξε την ύπαρξη ηθικής βλάβης.

(1) 1999/396/ΕΚ, ΕΚΑΧ, Ευρατόμ: Απόφαση της Επιτροπής, της 2ας Ιουνίου 1999, σχετικά με τους όρους και τις λεπτομέρειες των εσωτερικών ερευνών στον τομέα της καταπολέμησης της απάτης, της δωροδοκίας και κάθε άλλης παράνομης δραστηριότητας επιζήμιας για τα συμφέροντα των Κοινοτήτων (ΕΕ 1999, L 149, σ. 57).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 1073/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Μαΐου 1999, σχετικά με τις έρευνες που πραγματοποιούνται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) (ΕΕ 1999, L 136, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/36

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Ιουλίου 2019 — Mahmoudian κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-406/15) (1)

(Εξωσυμβατική ευθύνη - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν - Δέσμευση κεφαλαίων - Περιορισμός όσον αφορά την πρόσβαση στο έδαφος των κρατών μελών - Αποκατάσταση της ζημίας την οποία υποστηρίζει ότι υπέστη ο ενάγων λόγω της καταχωρίσεως και της διατηρήσεως του ονόματός του στους καταλόγους των προσώπων και οντοτήτων κατά των οποίων ισχύουν περιοριστικά μέτρα - Υλική ζημία - Ηθική βλάβη)

(2019/C 328/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Ενάγων: Fereydoun Mahmoudian (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: A. Bahrami και Ν. Κορογιαννάκης, δικηγόροι)

Εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: R. Liudvinaviciute-Cordeiro και M. Bishop)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του εναγομένου: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά A. Aresu και D. Gauci, στη συνέχεια A. Aresu και R. Tricot)

Αντικείμενο

Αγωγή δυνάμει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας την οποία υποστηρίζει ότι υπέστη ο ενάγων λόγω εκδόσεως της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ 2010, L 195, σ. 39), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 668/2010 του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για την εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 423/2007 σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2010, L 195, σ. 25), της αποφάσεως 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413 (ΕΕ 2010, L 281, σ. 81), και του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 423/2007 (ΕΕ 2010, L 281, σ. 1), βάσει των οποίων το όνομα του ενάγοντος καταχωρίσθηκε και διατηρήθηκε στους καταλόγους των προσώπων και οντοτήτων κατά των οποίων ίσχυαν περιοριστικά μέτρα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει

1)	Υποχρεώνει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβάλει στον Fereydoun Mahmoudian ποσό ύψους 71 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

2)	Απορρίπτει την αγωγή κατά τα λοιπά.

3)	Ο Fereydoun Mahmoudian, το Συμβούλιο και η Επιτροπή φέρουν αντιστοίχως τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 337 της 12.10.2015.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/37

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — CCPL κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-522/15) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της συσκευασίας τροφίμων για λιανική πώληση - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ - Καταλογισμός της παραβατικής συμπεριφοράς - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό του ύψους των προστίμων - Αξία των πωλήσεων - Ανώτατο όριο του προστίμου - Αναλογικότητα - Ίση μεταχείριση - Ικανότητα συνεισφοράς)

(2019/C 328/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: CCPL — Consorzio Cooperative di Produzione e Lavoro SC (Reggio d’Émilie, Ιταλία), Coopbox group SpA (Reggio d’Émilie), Poliemme Srl (Reggio d’Émilie), Coopbox Hispania, SL (Lorca, Ισπανία), Coopbox Eastern s. r. o. (Nové Mesto nad Váhom, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: S. Bariatti και E. Cucchiara, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς F. Jimeno Fernandez, A. Biolan και P. Rossi, στη συνέχεια F. Jimeno Fernandez, P. Rossi και L. Malferrari)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (2015) 4336 τελικό της Επιτροπής, της 24ης Ιουνίου 2015, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση AT.39563 — Συσκευασία τροφίμων για λιανική πώληση), και, επικουρικώς, τη μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχεία στʹ και ζʹ, παράγραφος 2, στοιχεία δ' και ε', καθώς και παράγραφος 4, στοιχεία γ' και δ', της αποφάσεως C(2015) 4336 τελικό της Επιτροπής, της 24ης Ιουνίου 2015, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (AT.39563 — Συσκευασία τροφίμων για λιανική πώληση).

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 354 της 26.10.2015.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/38

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2019 — Toshiba Samsung Storage Technology Korea κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-8/16) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά των οδηγών οπτικών δίσκων - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ - Συμφωνίες σύμπραξης σε διαγωνισμούς που οργανώνονται από δύο κατασκευαστές υπολογιστών - Παράβαση ουσιώδους τύπου και προσβολή των δικαιωμάτων υπεράσπισης - Αρμοδιότητα της Επιτροπής - Γεωγραφική έκταση της παράβασης - Ενιαία και διαρκής παράβαση - Παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων)

(2019/C 328/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Toshiba Samsung Storage Technology Corp. (Τόκιο, Ιαπωνία) και Toshiba Samsung Storage Technology Korea Corp. (Suwon-si, Νότια Κορέα), (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Bay, J. Ruiz Calzado, A. Aresu και A. Scordamaglia-Tousis, στη συνέχεια M. Bay, J. Ruiz Calzado και A. Aresu, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς N. Khan, A. Biolan και M. Farley, στη συνέχεια A. Biolan, M. Farley και A. Cleenewerck de Crayencour)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ολική ή μερική ακύρωση της απόφασης C(2015) 7135 τελικό της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2015, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση AT.39639 οδηγοί οπτικών δίσκων), και, επικουρικώς, τη μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Toshiba Samsung Storage Technology Corp. και η Toshiba Samsung Storage Technology Korea Corp. φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

(1) EE C 98 της 14.3.2016.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/38

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — Yanukovych κατά Συμβουλίου

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-244/16 και T-285/17) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία - Δέσμευση κεφαλαίων - Κατάλογος των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύει η δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων - Διατήρηση του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο - Υποχρέωση του Συμβουλίου να διακριβώσει ότι απόφαση αρχής τρίτου κράτους ελήφθη τηρουμένων των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας)

(2019/C 328/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Viktor Fedorovych Yanukovych (Κίεβο, Ουκρανία) (εκπρόσωποι: T. Beazley, QC, E. Dean και J. Marjason-Stamp, barristers)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: P. Mahnič και J.-P. Hix)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, αφενός, της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2016/318 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2016, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2016, L 60, σ. 76), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/311 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2016, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2016, L 60, σ. 1), και, αφετέρου, της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2017/381 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 34), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/374 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 1), στο μέτρο που το όνομα του προσφεύγοντος εξακολούθησε να περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα αυτά.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2016/318 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2016, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2016/311 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2016, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, καθώς και την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2017/381 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/374 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, στο μέτρο που το όνομα του Viktor Fedorovych Yanukovych εξακολούθησε να περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα αυτά.

2)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων του, και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο V. Yanukovych.

(1) EE C 243 της 4.7.2016.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/39

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — IPPT PAN κατά Επιτροπής και REA

(Υπόθεση T-805/16) (1)

(Ρήτρα διαιτησίας - Έκτο και έβδομο πρόγραμμα-πλαίσιο δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης - Απόφαση περί ανάκτησης, μέσω συμψηφισμού, απαιτήσεων της Ένωσης στο πλαίσιο της εκτέλεσης συμβάσεων - Αποτελεσματική δικαστική προστασία - Δικαίωμα προσφυγής στον Διαμεσολαβητή - Δημοσιονομικός κανονισμός - Βέβαιος χαρακτήρας απαίτησης - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων - Αρχή της χρηστής διοίκησης - Κατάχρηση εξουσίας - Συμβατική ευθύνη - Έκθεση ελέγχου - Επιλέξιμες δαπάνες)

(2019/C 328/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον-ενάγον: Instytut Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (IPPT PAN) (Βαρσοβία, Πολωνία) (εκπρόσωπος: M. Le Berre, δικηγόρος)

Καθών-εναγόμενοι: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Siekierzyńska και P. Rosa Plaza, στη συνέχεια M. Siekierzyńska και F. van den Berghe), Εκτελεστικός Οργανισμός Έρευνας (εκπρόσωποι: S. Payan-Lagrou και V. Canetti, επικουρούμενοι από τους D. Waelbroeck και A. Duron, δικηγόρους)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του προσφεύγοντος-ενάγοντος: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Αντικείμενο

Αφενός, προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής της 6ης Σεπτεμβρίου 2016 περί ανάκτησης των προβαλλόμενων απαιτήσεών της έναντι του προσφεύγοντος-ενάγοντος βάσει δύο συμβάσεων συναφθεισών στο πλαίσιο του έκτου προγράμματος-πλαισίου δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, μέσω συμψηφισμού με τα ποσά που ο REA οφείλει στο προσφεύγον-ενάγον βάσει συμφωνίας επιχορήγησης συναφθείσας στο πλαίσιο του έβδομου προγράμματος-πλαισίου δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και, αφετέρου, αγωγή δυνάμει του άρθρου 272 ΣΛΕΕ με αίτημα να διαπιστωθεί η ανυπαρξία των προβαλλόμενων απαιτήσεων της Επιτροπής βάσει των δύο συμβάσεων που συνήφθησαν στο πλαίσιο του προαναφερθέντος έκτου προγράμματος-πλαισίου και να υποχρεωθούν η Επιτροπή και ο REA να του καταβάλουν το ποσό των 69 623,94 ευρώ βάσει της συμφωνίας επιχορήγησης που συνήφθη στο πλαίσιο του προαναφερθέντος έβδομου προγράμματος-πλαισίου, καθώς και τόκους υπερημερίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Το Instytut Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (IPPT PAN) φέρει τα δύο τρίτα των δικαστικών εξόδων του καθώς και τα έξοδα του Εκτελεστικού Οργανισμού Έρευνας (REA).

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και το ένα τρίτο των εξόδων του IPPT PAN.

4)	Η Δημοκρατία της Πολωνίας φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 22 της 23.1.2017.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/40

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — Air France κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-894/16) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Μέτρα που έθεσε σε εφαρμογή η Γαλλία υπέρ του αερολιμένα Marseille Provence και των αεροπορικών εταιριών που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα - Απόφαση με την οποία η ενίσχυση κηρύσσεται συμβατή με την εσωτερική αγορά - Επιδοτήσεις επενδύσεων - Διαφοροποίηση των αερολιμενικών τελών που εφαρμόζονται στις πτήσεις εσωτερικού και στις διεθνείς πτήσεις - Μειωμένα αερολιμενικά τέλη με σκοπό την ενθάρρυνση των πτήσεων από τον νέο αεροσταθμό Marseille Provence 2 - Πράξη που δεν αφορά ατομικά την προσφεύγουσα - Δεν θίγεται ουσιωδώς η ανταγωνιστική θέση - Απαράδεκτο)

(2019/C 328/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Société Air France (Tremblay-en-France, Γαλλία) (εκπρόσωπος: R. Sermier, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Noë, C. Giolito και C. Georgieva-Kecsmar)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της καθής: Aéroport Marseille Provence SA (Marignane, Γαλλία) (εκπρόσωπος: A. Lepièce, δικηγόρος), Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) και Airport Marketing Services Ltd (Δουβλίνο) (εκπρόσωποι: E. Vahida και Ι. Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/1698 της Επιτροπής, της 20ής Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τα μέτρα SA.22932 (11/C) (πρώην NN 37/07) που έθεσε σε εφαρμογή η Γαλλία υπέρ του αερολιμένα Marseille Provence και των αεροπορικών εταιρειών που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα (ΕΕ 2016, L 260, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Société Air France φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Οι Ryanair DAC και Airport Marketing Services Ltd, καθώς και η Aéroport Marseille Provence SA φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 46 της 13.2.2017.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/41

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2019 — Transdev κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-291/17) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Καθεστώς ενισχύσεων που εφάρμοσε η Γαλλία μεταξύ 1994 και 2008 - Επιδοτήσεις επενδύσεων που χορηγήθηκαν από την Περιφέρεια Île-de-France - Απόφαση κηρύσσουσα το καθεστώς ενισχύσεων συμβατό με την εσωτερική αγορά - Έννοια των όρων «υφιστάμενη ενίσχυση» και «νέα ενίσχυση» - Άρθρο 107 ΣΛΕΕ - Άρθρο 108 ΣΛΕΕ - Άρθρο 1, στοιχείο β', σημεία i και v, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 - Προθεσμία παραγραφής - Άρθρο 17 του κανονισμού 2015/1589 - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

(2019/C 328/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Transdev (Issy-les-Moulineaux, Γαλλία), Transdev Île de France (Issy-les-Moulineaux), Transports rapides automobiles (TRA) (Villepinte, Γαλλία) (εκπρόσωπος: F. Salat-Baroux, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Armati, C. Georgieva-Kecsmar και T. Maxian Rusche)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2017/1470 της Επιτροπής, της 2ας Φεβρουαρίου 2017, σχετικά με τα καθεστώτα κρατικών ενισχύσεων SA.26763 2014/C (πρώην 2012/NN) που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων μεταφορών με λεωφορεία στην Περιφέρεια Île-de-France (ΕΕ 2017, L 209, σ. 24).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Transdev, η Transdev Île de France και η Transports rapides automobiles (TRA) φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) EE C 231 της 17.7.2017.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/43

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2019 — Optile κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-309/17) (1)

(2019/C 328/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Organisation professionnelle des transports d’Île de France (Optile), (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: F. Thiriez και M. Dangibeaud, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Armati, C. Georgieva-Kecsmar και T. Maxian Rusche)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2017/1470 της Επιτροπής, της 2ας Φεβρουαρίου 2017, σχετικά με τα καθεστώτα κρατικών ενισχύσεων SA.26763 2014/C (πρώην 2012/NN) που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων μεταφορών με λεωφορεία στην Περιφέρεια Île-de-France (ΕΕ 2017, L 209, σ. 24).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η organisation professionnelle des transports d’Île de France (Optile) φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) EE C 249 της 31.7.2017.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/43

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2019 — Ceobus κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-330/17) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Καθεστώς ενισχύσεων που εφάρμοσε η Γαλλία μεταξύ 1994 και 2008 - Επιδοτήσεις επενδύσεων που χορηγήθηκαν από την Περιφέρεια Île de France - Απόφαση κηρύσσουσα το καθεστώς ενισχύσεων συμβατό με την εσωτερική αγορά - Έννοια των όρων «υφιστάμενη ενίσχυση» και «νέα ενίσχυση» - Άρθρο 107 ΣΛΕΕ - Άρθρο 108 ΣΛΕΕ - Άρθρο 1, στοιχείο β', σημεία i και v, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 - Προθεσμία παραγραφής - Άρθρο 17 του κανονισμού 2015/1589)

(2019/C 328/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ceobus (Génicour, Γαλλία) και οι λοιπές προσφεύγουσες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα της αποφάσεως (εκπρόσωποι: αρχικώς D. de Combles de Nayves, στη συνέχεια F. Segalen, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Armati, C. Georgieva-Kecsmar και T. Maxian Rusche)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ceobus και οι λοιπές προσφεύγουσες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) EE C 231 της 17.7.2017.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/44

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2019 — Steifer κατά ΕΟΚΕ

(Υπόθεση T-331/17) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Συντάξεις - Συνταξιοδοτικά δικαιώματα που αποκτήθηκαν πριν από την ανάληψη υπηρεσίας στην Ένωση - Μεταφορά στο σύστημα της Ένωσης - Αναγνώριση συντάξιμων ετών - Επιστροφή του ποσού των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που δεν λήφθηκαν υπόψη στο σύστημα υπολογισμού των συντάξιμων ετών στην Ένωση - Απουσία νέων και ουσιωδών πραγματικών περιστατικών - Απουσία συγγνωστής πλάνης - Ευθύνη - Απαράδεκτο)

(2019/C 328/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Guy Steifer (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M.-A. Lucas και M. Bertha, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Pascua Mateo, K. Gambino και L. Camarena Januzec, επικουρούμενοι από τους M. Troncoso Ferrer και F.-M. Hislaire, δικηγόρους)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, πρώτον, να ακυρωθεί το σημείωμα του διευθυντή της Διευθύνσεως Ανθρωπίνων και Χρηματοοικονομικών Πόρων της ΕΟΚΕ, της 21ης Οκτωβρίου 2002, με το οποίο απέρριψε το από 2 Οκτωβρίου 2002 αίτημα του προσφεύγοντος-ενάγοντος να του επιστραφεί, προσαυξημένο με τόκους υπερημερίας, το τμήμα των μεταφερθέντων στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων που δεν αναγνωρίσθηκε και της αποφάσεως 360/03 A του εν λόγω διευθυντή, της 15ης Δεκεμβρίου 2003, με την οποία καθορίσθηκαν τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα, δεύτερον, να καταδικασθεί η ΕΟΚΕ να του επιστρέψει το ποσό των περιοδικών καθυστερούμενων οφειλών που κατέβαλε ο Εθνικός Οργανισμός Συντάξεων στην ΕΟΚΕ από την 1η Ιανουαρίου 2004 λόγω της μεταφοράς των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων και, μηνιαίως, το ποσό των εν λόγω περιοδικών καθυστερούμενων οφειλών οι οποίες θα καταβληθούν μελλοντικά και, τρίτον, να αποκαταστήσει η ΕΟΚΕ την ζημία την οποία ο προσφεύγων-ενάγων ισχυρίζεται ότι υπέστη εξαιτίας ενός από τους λόγους του εν λόγω σημειώματος, με το οποίο ο διευθυντής αυτός εσφαλμένως τον πληροφόρησε ότι δεν δικαιούνταν καμία σύνταξη στο Βέλγιο.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τον Guy Steifer στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 231 της 17.7.2017.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/46

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Ιουλίου 2019 — Γερμανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-53/18) (1)

(Προσέγγιση των νομοθεσιών - Κανονισμός (ΕΕ) 305/2011 - Κανονισμός (ΕΕ) 1025/2012 - Δομικά προϊόντα - Εναρμονισμένα πρότυπα EN 13341:2005 + A1:2011 και EN 12285-2:2005 - Υποχρέωση αιτιολόγησης)

(2019/C 328/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: αρχικά T. Henze και J. Möller, στη συνέχεια J. Möller, επικουρούμενοι από τους M. Winkelmüller, F. van Schewick και M. Kottmann, δικηγόρους)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Hermes και A. Sipos)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση, πρώτον, της αποφάσεως (ΕΕ) 2017/1995 της Επιτροπής, της 6ης Νοεμβρίου 2017, σχετικά με τη διατήρηση των στοιχείων αναφοράς του εναρμονισμένου προτύπου EN 13341:2005 + A1:2011 για τις θερμοπλαστικές σταθερές δεξαμενές για υπέργεια αποθήκευση καυσίμου θέρμανσης, κηροζίνης και πετρελαίου οικιακής χρήσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 305/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2017, L 288, σ. 36), και, δεύτερον, της αποφάσεως (ΕΕ) 2017/1996 της Επιτροπής, της 6ης Νοεμβρίου 2017, σχετικά με τη διατήρηση των στοιχείων αναφοράς του εναρμονισμένου προτύπου EN 12285-2:2005 «Χαλύβδινες δεξαμενές κατασκευασμένες σε εργοστάσιο» στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 305/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2017, L 288, σ. 39).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) EE C 112 της 26.3.2018.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/46

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — Gollnisch κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-95/18) (1)

(Νομοθεσία περί καταβολής των εξόδων και αποζημιώσεων των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Αποζημίωση βουλευτικής επικουρίας - Ανάκτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών - Εντολή περί ανακτήσεως - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Δικαιώματα άμυνας - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Πλάνη περί τα πράγματα)

(2019/C 328/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Bruno Gollnisch (Villiers-le-Mahieu, Γαλλία) (εκπρόσωπος: B. Bonnefoy-Claudet, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: S. Seyr και M. Ecker)

Παρεμβαίνον υπέρ του καθού-εναγομένου: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer, R. Meyer και A. Jensen)

Αντικείμενο

Αίτημα, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, για την ακύρωση της αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα του Κοινοβουλίου της 1ης Ιουλίου 2016, περί απαιτήσεως να επιστρέψει ο προσφεύγων-ενάγων ποσό ύψους 275 984,23 ευρώ, το οποίο του είχε καταβληθεί αχρεωστήτως ως αποζημίωση βουλευτικής επικουρίας, και του σχετικού χρεωστικού σημειώματος της 5ης Ιουλίου 2016, καθώς και της αποφάσεως του Προεδρείου του Κοινοβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2017, με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση των Κοσμητόρων της 14ης Μαρτίου 2017 περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως κατά της αποφάσεως της 1ης Ιουλίου 2016.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Ο Bruno Gollnisch φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων του, και τα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) EE C 142 της 23.4.2018.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/47

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — Klymenko κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-274/18) (1)

(2019/C 328/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Oleksandr Viktorovych Klymenko (Μόσχα, Ρωσία) (εκπόσωπος: M. Phelippeau, δικηγόρος)

Καθού: Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Vitro και P. Mahnič)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2018/333 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων εν όψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2018, L 63, σ. 48), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2018/326 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2018, L 63, σ. 5), στο μέτρο που το όνομα του προσφεύγοντος εξακολούθησε να περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα αυτά.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2018/333 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων εν όψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/326 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, στο μέτρο που το όνομα του Oleksandr Viktorovych Klymenko εξακολούθησε να περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα αυτά.

2)	Καταδικάζει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 249 της 16.7.2018.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/48

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — Pshonka κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-285/18) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία - Δέσμευση κεφαλαίων - Κατάλογος των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύει η δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων - Διατήρηση του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο - Υποχρέωση του Συμβουλίου να διακριβώσει ότι η απόφαση αρχής τρίτου κράτους ελήφθη τηρουμένων των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας)

(2019/C 328/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Viktor Pavlovič Pšonka (Κίεβο, Ουκρανία) (εκπρόσωπος: M. Mleziva, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: V. Piessevaux και R. Pekař,)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

2)	Καταδικάζει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 249 της 16.7.2018.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/49

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — Pshonka κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-289/18) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία - Δέσμευση κεφαλαίων - Κατάλογος των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύει η δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων - Διατήρηση του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο - Υποχρέωση του Συμβουλίου να διακριβώσει ότι η απόφαση αρχής τρίτου κράτους ελήφθη τηρουμένων των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας)

(2019/C 328/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Artem Viktorovič Psonka (Κραματόρσκ, Ουκρανία) (εκπρόσωπος: M. Mleziva, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: V. Piessevaux και R. Peka,)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2018/333 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων εν όψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2018, L 63, σ. 48), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2018/326 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2018, L 63, σ. 5), στο μέτρο που το όνομα του προσφεύγοντος εξακολούθησε να περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα αυτά.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2018/333 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων εν όψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/326 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2018, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, στο μέτρο που το όνομα του Artem Viktorovych Pshonka εξακολούθησε να περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα αυτά.

2)	Καταδικάζει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 249 της 16.7.2018.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/52

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Ιουλίου 2019 — Scaloni και Figini κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-158/18) (1)

(Αγωγή αποζημιώσεως - Εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων - Οδηγία 2014/59/ΕΕ και κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 - Κρατικές ενισχύσεις - Μη τήρηση των τυπικών προϋποθέσεων - Άρθρο 76, στοιχείο δ', του Κανονισμού Διαδικασίας - Προδήλως απαράδεκτο)

(2019/C 328/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Ενάγοντες: Mario Scaloni (Ανκόνα, Ιταλία) και Ennio Figini (Chiaravalle, Ιταλία) (εκπρόσωπος: P. Putti, δικηγόρος)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Recchia, A. Steiblytė και K.-P. Wojcik)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της εναγομένης: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: L. Visaggio και M. Sammut), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: E. Rebasti και J. Bauerschmidt)

Αντικείμενο

Αγωγή δυνάμει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ για την αποκατάσταση της υλικής ζημίας την οποία φέρεται ότι υπέστησαν οι ενάγοντες λόγω της αρνήσεως της Επιτροπής να επιτρέψει στην Ιταλική Δημοκρατία να χορηγήσει κρατική ενίσχυση υπέρ της Banca delle Marche.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Οι Mario Scaloni και Ennio Figini φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) EE C 152 της 30.4.2018.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/53

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Ιουλίου 2019 — ArcelorMittal Bremen κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-544/18) (1)

(Περιβάλλον - Οδηγία 2003/87/ΕΚ - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου - Κανονισμός (ΕΕ) 389/2013 - Μεταβατικοί κανόνες για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής - Κοινοποίηση τροποποιήσεως του εθνικού πίνακα κατανομής που αφορά τη Γερμανία για την περίοδο από το 2013 έως το 2020 - Αίτηση τροποποιήσεως του εθνικού πίνακα κατανομής που έχει καταχωρηθεί στο Ημερολόγιο συναλλαγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Προσφυγή κατά παραλείψεως - Εντολή δοθείσα κατά τη διάρκεια της δίκης από την Επιτροπή στον κεντρικό διαχειριστή - Εξαφάνιση του αντικειμένου της διαφοράς - Κατάργηση της δίκης)

(2019/C 328/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ArcelorMittal Bremen GmbH (Βρέμη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. Altenschmidt και D. Jacob, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J.-F. Brakeland και A. Becker)

Αντικείμενο

Αίτημα βάσει του άρθρου 265 ΣΛΕΕ, με αντικείμενο να διαπιστωθεί ότι η Επιτροπή παρανόμως παρέλειψε να δώσει εντολή στον κεντρικό διαχειριστή να επιφέρει στον εθνικό πίνακα κατανομής που καταχωρήθηκε στο Ημερολόγιο συναλλαγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUTL) την κοινοποιηθείσα στις 8 Φεβρουαρίου 2018 από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας τροποποίηση όσον αφορά την εγκατάσταση της προσφεύγουσας και, επικουρικώς, αίτημα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αντικείμενο να ακυρωθεί η απόφαση που προβάλλεται ότι εξέδωσε η Επιτροπή στις 31 Αυγούστου 2018 σχετικά με την από 14 Μαΐου 2018 όχληση εκ μέρους της προσφεύγουσας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής.

2)	Απορρίπτει το αίτημα «επιπλήξεως» των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής λόγω προσκομίσεως ανακριβών στοιχείων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και παραβάσεως της δικονομικής υποχρεώσεώς τους να προβάλλουν αληθείς ισχυρισμούς.

3)	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί της αιτήσεως παρεμβάσεως της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

(1) EE C 399 της 5.11.2018.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/54

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Ιουλίου 2019 — VodafoneZiggo Group κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-660/18) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Ηλεκτρονικές επικοινωνίες - Άρθρο 7 της οδηγίας 2002/21/ΕΚ - Χονδρική παροχή υπηρεσιών σταθερής πρόσβασης - Από κοινού σημαντική ισχύς στην αγορά - Ειδικές κανονιστικές υποχρεώσεις επιβαλλόμενες στους φορείς - Σχέδιο μέτρων υποβαλλόμενο από την εθνική ρυθμιστική αρχή - Παρατηρήσεις της Επιτροπής - Μη κίνηση του δευτέρου σταδίου της διαδικασίας - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Άρθρο 130 του Κανονισμού Διαδικασίας - Απαράδεκτο)

(2019/C 328/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: VodafoneZiggo Group BV (Ουτρέχτη, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: W. Knibbeler και A. Pliego Selie, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Braun και L. Nicolae)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση της απόφασης που φέρεται ότι περιέχεται στο από 30 Αυγούστου 2018 έγγραφο της Επιτροπής το οποίο απευθύνθηκε στην Autoriteit Consument en Markt (Αρχή Καταναλωτών και Αγορών, Κάτω Χώρες), ολλανδική ρυθμιστική αρχή, και περιλαμβάνει τις παρατηρήσεις της Επιτροπής κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7, παράγραφος 3, της οδηγίας 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία πλαίσιο) (ΕΕ 2002, L 108, σ. 33), επί σχεδίου μέτρων το οποίο τέθηκε στη διάθεσή της από την εν λόγω αρχή (υποθέσεις NL/2018/2099 και NL/2018/2100).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Παρέλκει η εξέταση των αιτήσεων παρεμβάσεως του Βασιλείου των Κάτω Χωρών καθώς και των T-Mobile Netherlands Holding BV, T-Mobile Netherlands BV, T-Mobile Thuis BV και Tele2 Nederland BV.

3)	Η VodafoneZiggo Group BV φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εξαιρουμένων των σχετικών με τις αιτήσεις παρεμβάσεως εξόδων.

4)	Η VodafoneZiggo Group, η Επιτροπή, το Βασίλειο των Κάτω Χωρών καθώς και η T-Mobile Netherlands Holding, η T-Mobile Netherlands, η T-Mobile Thuis και η Tele2 Nederland φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους όσον αφορά τις αιτήσεις παρεμβάσεως.

(1) EE C 4 της 7.1.2019.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/55

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουλίου 2019 — Vattenfall Europe Nuclear Energy κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-674/18) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Νόμος για τη 16η αναθεώρηση του νόμου περί ατομικής ενέργειας (Atomgesetz) - Εκτέλεση απόφασης του Bundesverfassungsgericht (Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας) - Εταιρίες που εκμεταλλεύονται πυρηνικούς σταθμούς - Παύση λειτουργίας - Οικονομική αντιστάθμιση για μη παραχθείσες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας - Επιστολή της Επιτροπής - Δεν απαιτείται επίσημη κοινοποίηση βάσει του άρθρου 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Απαράδεκτο)

(2019/C 328/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vattenfall Europe Nuclear Energy GmbH (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: U. Karpenstein και R. Sangi, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Stromsky και K. Herrmann)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της απόφασης που φέρεται να περιέχεται στην επιστολή της Επιτροπής, της 4ης Ιουλίου 2018, η οποία υπεγράφη από τον βοηθό γενικό διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Επιτροπής και απευθύνεται στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Παρέλκει η έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως παρεμβάσεως της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

3)	Η Vattenfall Europe Nuclear Energy GmbH φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

4)	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η Vattenfall Europe Nuclear Energy και η Επιτροπή φέρουν έκαστη τα δικαστικά έξοδά της σχετικά με την αίτηση παρεμβάσεως.

(1) EE C 25 της 21.1.2019.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/59

Προσφυγή της 8ης Ιουλίου 2019 — Landesbank Baden-Württemberg/SRB

(Υπόθεση T-480/19)

(2019/C 328/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Landesbank Baden-Württemberg (Στουτγκάρδη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: H. Berger και K. Rübsamen, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση που λήφθηκε κατά τη συνεδρίαση του Ενιαίου Συμβούλιου Εξυγίανσης της 16ης Απριλίου 2019 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων συνεισφορών προς το ΕΣΕ για το έτος 2019 (SRB/ES/SRF/2019/10) καθώς και το παράρτημα, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση και το παράρτημα αφορούν τη συνεισφορά της προσφεύγουσας και

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει έξι λόγους.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και του άρθρου 41, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο γ', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) λόγω ανεπαρκούς αιτιολογήσεως της προσβαλλόμενης αποφάσεως

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το καθού Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, το δε παράρτημα περιλαμβάνει απλή παράθεση αριθμητικών στοιχείων, από τα οποία δεν είναι δυνατόν να συναχθεί ποιες παραμέτρους έλαβε υπόψη το καθού κατά τον υπολογισμό του ποσού που καταλόγισε στην προσφεύγουσα. Κατά την προσφεύγουσα, η προσβαλλόμενη απόφαση ουδόλως ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις αιτιολογήσεως. Περαιτέρω, η παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως έχει κρίσιμη σημασία και για τον λόγο ότι επηρεάζει το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης αποφάσεως.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: Προσβολή του δικαιώματος νόμιμης ακροάσεως του άρθρου 41, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη, λόγω μη ακροάσεως της προσφεύγουσας

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι το καθού προσέβαλε το θεμελιώδες δικονομικό δικαίωμά της για νόμιμη ακρόαση, καθόσον εξέδωσε πράξη που επιφέρει δυσμενείς για εκείνη συνέπειες χωρίς προηγουμένως να την ακούσει. Η προσφεύγουσα θεωρεί την προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως κρίσιμη, καθόσον, αν της είχε παρασχεθεί η δυνατότητα να διατυπώσει τις απόψεις της προ της εκδόσεως της αποφάσεως, θα ήταν ενδεχομένως διαφορετικό το περιεχόμενο της πράξεως υπολογισμού.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως: Προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος για αποτελεσματική έννομη προστασία σύμφωνα με το άρθρο 47, παράγραφος 1, του Χάρτη, λόγω αδυναμίας ελέγχου της αποφάσεως

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το καθού Συμβούλιο προσέβαλε το δικαίωμά της για αποτελεσματική έννομη προστασία, καθόσον ο δικαστικός έλεγχος της προσβαλλόμενης αποφάσεως κατέστη πρακτικώς αδύνατος. Το καθού παρέλειψε επίσης να διασφαλίσει στο μέτρο του δυνατού την εφαρμογή της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως, στερώντας από την προσφεύγουσα τη δυνατότητα να αμφισβητήσει τους λόγους επί των οποίων στηρίχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και, κατά συνέπεια, να προβάλει λυσιτελώς τους αμυντικούς της ισχυρισμούς.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 103, παράγραφος 7, στοιχείο η', της οδηγίας 2014/59/ΕΕ (1), του άρθρου 113, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 (2), του άρθρου 6, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63 (3), και των άρθρων 16 και 20 του Χάρτη, καθώς και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας λόγω εφαρμογής του πολλαπλασιαστή 0,556 επί του δείκτη IPS (Institutional Protection Scheme)

—

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, κατά παράβαση του άρθρου 103, παράγραφος 7, στοιχείο η', της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, του άρθρου 113, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013, του άρθρου 6, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63 και των άρθρων 16 και 20 του Χάρτη, καθώς και κατά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, το καθού δεν εφάρμοσε ορθώς στην περίπτωσή της τον πολλαπλασιαστή 0,556 επί του δείκτη IPS. Κατά την άποψή της, η προστασία που παρέχεται από θεσμικό σύστημα προστασίας καλύπτει πλήρως και κατά τρόπο ισότιμο όλα τα πιστωτικά ιδρύματα που αποτελούν μέλη του. Ως εκ τούτου, η διαφοροποίηση μεταξύ των ιδρυμάτων σε επίπεδο πολλαπλασιαστή IPS είναι αντίθετη προς το σύστημα και αυθαίρετη. Επίσης, η κατάταξη της προσφεύγουσας στην ομάδα των πιστωτικών ιδρυμάτων με το υψηλότερο προφίλ κινδύνου είναι προφανώς αδικαιολόγητη και αυθαίρετη.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 16 του Χάρτη και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας λόγω εφαρμογής του πολλαπλασιαστή προσαρμογής κινδύνου

—

Η προσφεύγουσα προβάλλει περαιτέρω ότι το καθού προσέβαλε την επιχειρηματική ελευθερία της και παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, καθόσον έλαβε υπόψη πολλαπλασιαστές προσαρμογής κινδύνου οι οποίοι δεν συνάδουν με το προφίλ κινδύνου της προσφεύγουσας, το οποίο είναι θετικό σε σχέση με τον μέσο όρο των λοιπών πιστωτικών ιδρυμάτων που υπέχουν υποχρέωση καταβολής συνεισφορών. Τούτο διότι στην περίπτωση της προσφεύγουσας ο κίνδυνος να τεθεί υπό εξυγίανση και να κάνει χρήση των μέσων που παρέχει το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Καθόσον ο πολλαπλασιαστής προσαρμογής κινδύνου επιβάλλεται να αντανακλά ορθώς το επίπεδο κινδύνου κάθε περιπτώσεως ατομικά, οφείλει να λαμβάνει υπόψη την πιθανότητα αυτή.

Έκτος λόγος ακυρώσεως: Έλλειψη νομιμότητας των άρθρων 4 έως 7 και του άρθρου 9 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63, καθώς και του παραρτήματος I του εν λόγω κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού.

—

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί και για τον λόγο ότι τα άρθρα 4 έως 7 και το άρθρο 9 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63, καθώς και το παράρτημα I του εν λόγω κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού, παραβιάζουν την αρχή της παροχής αποτελεσματικής έννομης προστασίας και την αρχή της ασφάλειας δικαίου. Κατά την άποψή της, θα μπορούσε να ισχυριστεί επικουρικώς, βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, ότι η νομική βάση της προσβαλλόμενης αποφάσεως αντίκειται σε υπέρτερους κανόνες του ενωσιακού δικαίου. Τούτο διότι το άρθρο 277 ΣΛΕΕ αποτελεί έκφραση της γενικής αρχής σύμφωνα με την οποία η έλλειψη νομιμότητας της εξουσιοδοτικής βάσεως κλονίζει το κύρος της αποφάσεως που λαμβάνεται σύμφωνα με αυτήν σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση.

(1) Οδηγία 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, και των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) 1093/2010 και (ΕΕ) 648/2012 (ΕΕ 2014, L 173, σ. 190).

(2) Κανονισμός (ΕΕ) 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 648/2012, κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ (ΕΕ 2013, L 176, σ. 1).

(3) Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/62

Προσφυγή της 19ης Ιουλίου 2019 — Homoki κατά Επιτροπής.

(Υπόθεση T-517/19)

(2019/C 328/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Andrea Homoki (Gyál, Ουγγαρία) (εκπρόσωπος: T. Hüttl, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

Να ακυρώσει, σύμφωνα με το άρθρο 264 της ενοποιημένης αποδόσεως των κειμένων της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1), την απόφαση OCM (2019) 7991-04/04/2019 (olaf.c.4 [2019] 8720) που εξέδωσε στις 4 Απριλίου 2019 η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (στο εξής: OLAF) στην υπόθεση OF/2015/0034/B4, καθώς και την απόφαση OCM (2019) 11506-22/05/2019 (olaf.c.4 [2019] 12610) που εκδόθηκε στις 22 Μαΐου 2019 στην ίδια υπόθεση, προσδιορίζοντας ως οριστικά, δυνάμει του άρθρου 264 ΣΛΕΕ, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, τα αποτελέσματα εκείνων των τμημάτων των προσβαλλομένων αποφάσεων τα οποία έχουν ως αντικείμενο την προστασία της ταυτότητας των παρόχων δεδομένων και την εμπιστευτικότητα του εσωτερικού σημειώματος της OLAF και των προπαρασκευαστικών εγγράφων εργασίας.

—	Να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 134 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση η OLAF αρνήθηκε στην προσφεύγουσα την πρόσβαση στην έκθεση της OLAF σχετικά με την επένδυση σε δημόσιο φωτισμό της Elios Innovatív Zrt. (φάκελος της OLAF αριθ. OF/2015/0034/B4), ενώ με τη δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση απέρριψε την επιβεβαιωτική αίτηση που κατέθεσε η προσφεύγουσα.

Προς στήριξη της προσφυγής περί ακυρώσεως των προσβαλλομένων αποφάσεων η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων

—

Η λήψη γνώσης του εγγράφου στο οποίο ζητήθηκε πρόσβαση εμπίπτει στο δικαίωμα ελευθερίας έκφρασης και πληροφόρησης, το οποίο έχει η προσφεύγουσα δυνάμει του άρθρου 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, η καθής, αρνούμενη τη γνωστοποίηση του εγγράφου στο οποίο ζητήθηκε πρόσβαση δεν τήρησε το συνδεόμενο με τα θεμελιώδη δικαιώματα κριτήριο που προβλέπει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ούτε έλαβε υπόψη τα θεμελιώδη δικαιώματα, αλλά περιόρισε δυσανάλογα το δικαίωμα της προσφεύγουσας στην ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης.

Ο δεύτερος λόγος αφορά ανατροπή του γενικού τεκμηρίου απαγόρευσης πρόσβασης

—

Η προσφεύγουσα φρονεί ότι, όσον αφορά τα έγγραφα της OLAF, το γενικό τεκμήριο απαγόρευσης πρόσβασης είναι παράνομο. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, το θεμελιώδες δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα δεν είναι δυνατόν να καταστεί άνευ περιεχομένου, κατά τρόπον ώστε το όργανο που εφαρμόζει το δίκαιο να αποκλείει από τον γενικό κανόνα δημοσιότητας όλα τα έγγραφα που συντάσσονται από ορισμένο θεσμικό όργανο (στην παρούσα υπόθεση, την OLAF), χωρίς να αναλύσει το περιεχόμενο των δεδομένων στα οποία έχει ζητηθεί πρόσβαση.

Ο τρίτος λόγος αφορά αμφισβήτηση της υποχρέωσης τήρησης εμπιστευτικότητας

—

Η προσφεύγουσα προσάπτει στην OLAF ότι αρνήθηκε πλήρη πρόσβαση στο έγγραφο με βάση την υποχρέωση τήρησης εμπιστευτικότητας. Είναι δυσανάλογος ο περιορισμός σύμφωνα με τον οποίο, δυνάμει της υποχρέωσης αυτής, ολόκληρος ο φάκελος της έρευνας της OLAF αποκλείεται από τη δημοσιότητα, καθόσον με αυτόν τον τρόπο καθίσταται εντελώς άνευ περιεχομένου το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης να αποκτήσουν πρόσβαση στα έγγραφα των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο τέταρτος λόγος αφορά το δικαίωμα πρόσβασης

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν είναι συμβατό με τον γενικό κανόνα δημοσιότητας το όργανο που εφαρμόζει το δίκαιο να επιτρέπει την πρόσβαση μόνο σε ορισμένα έγγραφα, εφόσον ο αιτών δικαιολογεί επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος έναντι του τεκμηρίου απαγόρευσης πρόσβασης. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, το όργανο το οποίο επεξεργάζεται τα δεδομένα οφείλει να δικαιολογεί ότι συντρέχει εξαίρεση που επιτρέπει τον περιορισμό της γνωστοποίησης.

Ο πέμπτος λόγος αφορά έλλειψη αιτιολογίας σχετικά με την εξωτερική πίεση και την προστασία της διαδικασίας λήψης αποφάσεων

—	Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι, όσον αφορά την άσκηση του δικαιώματος πρόσβασης, η καθής δεν προέβη σε ειδική εκτίμηση και δεν αιτιολόγησε επί της ουσίας ποιό ακριβώς δεδομένο στο οποίο ζητήθηκε πρόσβαση είναι αναγκαίο για τη λήψη απόφασης σε εν εξελίξει διαδικασία.

Ο έκτος λόγος αφορά έλλειψη αιτιολογίας ως προς την προστασία των εμπορικών συμφερόντων

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής δεν αιτιολόγησε ότι η χορήγηση άδειας πρόσβασης θα έθετε σε κίνδυνο τα εμπορικά συμφέροντα φυσικών ή νομικών προσώπων. Ένας υποθετικός κίνδυνος, αν δεν αιτιολογηθεί, δεν μπορεί να καταστήσει άνευ περιεχομένου το θεμελιώδες δικαίωμα γνώσης και δημοσιοποίησης δεδομένων δημοσίου συμφέροντος, το οποίο έχει ο αιτών τα δεδομένα.

Ο έβδομος λόγος αφορά τη δικαιολόγηση της διαβίβασης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για συγκεκριμένους λόγους δημοσίου συμφέροντος

—

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το επιχείρημα της καθής σχετικά με την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα είναι παράνομο, καθόσον, στο πλαίσιο της παροχής δημόσιας υπηρεσίας και της χρήσης δημοσίων πόρων, η εφαρμογή της προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα υπόκειται σε περιορισμούς. Επιπλέον, η προσφεύγουσα προσάπτει στην καθής ότι δεν την ενημέρωσε ότι όφειλε να είχε δικαιολογήσει τη δυνατότητα να λάβει γνώση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Ο όγδοος λόγος αφορά υπέρτερο δημόσιο συμφέρον προς γνωστοποίηση των εγγράφων στα οποία ζητήθηκε πρόσβαση

—

Η προσφεύγουσα επισημαίνει ότι υφίσταται υπέρτερο δημόσιο συμφέρον προς γνωστοποίηση του εγγράφου στο οποίο ζητήθηκε πρόσβαση. Η προσφεύγουσα στηρίζει το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον στο γεγονός ότι δεν είναι δυνατόν να αναμένεται οι ουγγρικές αρχές να ολοκληρώσουν την εξέταση επί της ουσίας σχετικά με τις σοβαρές καταχρήσεις που έχει διαπιστώσει η OLAF. Κατά την προσφεύγουσα, μόνον η γνωστοποίηση μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματικό μέσο συναφώς.

(1) ΕΕ 2010, C 83, σ. 1.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/64

Προσφυγή της 25ης Ιουλίου 2019 — Intering κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-525/19)

(2019/C 328/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Intering SH.P.K. (Obiliq, Κοσσυφοπέδιο), Steinmüller Engineering GmbH (Gummersbach, Γερμανία), Deling d.o.o. za proizvodnju, promet i usluge (Šići bb, Tuzla, Βοσνία-Ερζεγοβίνη), ZM- Vikom d.o.o. za proizvodnju, konstruckcije i montažu (Šibenik, Κροατία) (εκπρόσωπος: R. Spielhofen, δικηγόρος), ως μέλη κοινοπραξίας

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής, εκπροσωπούμενης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εξ ονόματος και για λογαριασμό του Κοσσυφοπεδίου, του Ιουνίου 2019 (με μη χρονολογημένο έγγραφο, διαθέσιμο στην προσφεύγουσα στις 7 Ιουνίου 2017) –αριθ. αναφοράς: Ares(2019)3677456-07/06/2019– σχετικά με τον αποκλεισμό της προσφεύγουσας από την περαιτέρω διαδικασία πρόσκλησης για την υποβολή προσφορών και τη μη εγγραφή στον κατάλογο προεπιλεγέντων («Short List») στο πλαίσιο της διαδικασίας ανάθεσης σύμβασης με τίτλο προγράμματος «Υποστήριξη της ΕΕ για τον καθαρισμό του αέρα για το Κοσσυφοπέδιo», με σκοπό τη μείωση των εκπομπών κονιορτού και NOx στον θερμοηλεκτρικό σταθμό (TPP) B του Κοσσυφοπεδίου, μονάδες B1 και B2 — Αριθ. αναφοράς της δημοσίευσης: EuropeAid/140043/DH/WKS/XK.

Με δικόγραφο της 2ας Αυγούστου 2019 τα αιτήματα τροποποιήθηκαν ως εξής:

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής, εκπροσωπούμενης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εξ ονόματος και για λογαριασμό του Κοσσυφοπεδίου, της 29ης Ιουλίου 2019 (που κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με επιστολή της 30ης Ιουλίου 2019) –αριθ. αναφοράς: Ares(2019)4979920-30/07/2019 και Ares D(2019) NA/vk– σχετικά με τον αποκλεισμό της προσφεύγουσας από την περαιτέρω διαδικασία πρόσκλησης για την υποβολή προσφορών και τη μη εγγραφή στον κατάλογο προεπιλεγέντων («Short List») στο πλαίσιο της διαδικασίας ανάθεσης σύμβασης με τίτλο προγράμματος «Υποστήριξη της ΕΕ για τον καθαρισμό του αέρα για το Κοσσυφοπέδιo», με σκοπό τη μείωση των εκπομπών κονιορτού και NOx στον θερμοηλεκτρικό σταθμό (TPP) B του Κοσσυφοπεδίου, μονάδες B1 και B2 — Αριθ. αναφοράς της δημοσίευσης: EuropeAid/140043/DH/WKS/XK.

Λόγοι ακυρώσεως

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: Παραβίαση των αρχών της διαφάνειας και της αναλογικότητας καθώς και της ίσης μεταχείρισης των διαγωνιζομένων, καθόσον η καθής δεν αποσαφήνισε την κατάσταση όσον αφορά τα έγγραφα που υποβλήθηκαν από τις προσφεύγουσες, μολονότι είχε προφανώς σχετικές αμφιβολίες, και απέκλεισε τις προσφεύγουσες από την περαιτέρω διαδικασία του διαγωνισμού χωρίς να τους παράσχει τη δυνατότητα να άρουν τις αμφιβολίες αυτές.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: Παραβίαση των αρχών της διαφάνειας και της αναλογικότητας, καθότι η καθής δεν αιτιολόγησε την απόφαση της σχετικά με τον αποκλεισμό των προσφευγουσών από την περαιτέρω διαδικασία του διαγωνισμού και συγχρόνως παρέλειψε να παράσχει στις προσφεύγουσες πρόσβαση στη λεπτομερή έκθεση αξιολόγησης στην οποία στηρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση καθώς και πληροφορίες σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα χαρακτηριστικά των προεπιλεγέντων υποψηφίων.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως: Παραβίαση της γενικής αρχής σύμφωνα με την οποία τα σχετικά με την προκήρυξη έγγραφα δεν πρέπει να τροποποιούνται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του διαγωνισμού, δεδομένου ότι, σύμφωνα με την ανακοίνωση της καθής, η υποψηφιότητα των προσφευγουσών αξιολογήθηκε βάσει υποκριτηρίων και ερμηνειών για τα οποία δεν υπήρχαν σχετικές διατάξεις στα έγγραφα της συγκεκριμένης διαδικασίας.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 5, παράγραφος 1 («Η χρηματοδοτική βοήθεια δυνάμει του παρόντος κανονισμού είναι συνεπής με τις πολιτικές της Ένωσης») και του άρθρου 5, παράγραφος 2 («Η Επιτροπή, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, συμβάλλει στην υλοποίηση των δεσμεύσεων της Ένωσης προς μεγαλύτερη διαφάνεια και υποχρέωση λογοδοσίας όσον αφορά την παροχή της βοήθειας, μεταξύ άλλων με τη δημοσίευση πληροφοριών σχετικά με το μέγεθος και τη χορήγηση της βοήθειας, εξασφαλίζοντας ότι τα δεδομένα είναι συγκρίσιμα σε διεθνές επίπεδο και εύκολα προσβάσιμα και ότι έχουν διανεμηθεί και δημοσιευθεί») του κανονισμού (ΕΕ) 231/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2014, για τη θέσπιση Μηχανισμού Προενταξιακής Βοήθειας (ΜΠΒ II) (1) σε σχέση με το γεγονός ότι αυτό αντίκειται στις γενικές αρχές του δικαίου των δημοσίων συμβάσεων.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 1, παράγραφος 3 («Η Επιτροπή διασφαλίζει ότι οι δράσεις υλοποιούνται σύμφωνα με τους στόχους του εφαρμοστέου Μηχανισμού και σε συμμόρφωση με αποτελεσματική προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης.») και του άρθρου 1, παράγραφος 6 («Η Ένωση επιδιώκει την προώθηση, ανάπτυξη και εδραίωση των αρχών της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, που αποτελούν τα θεμέλια της, με βάση το διάλογο και τη συνεργασία με τις χώρες και περιφέρειες εταίρους, όπου ενδείκνυται.») του κανονισμού (ΕΕ) 236/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2014, για τον καθορισμό κοινών κανόνων και διαδικασιών για την εφαρμογή των μηχανισμών χρηματοδότησης της εξωτερικής δράσης της Ένωσης (2), σε σχέση με το γεγονός ότι αυτό αντίκειται στις γενικές αρχές του δικαίου των δημοσίων συμβάσεων.

Έκτος λόγος ακυρώσεως: Παραβίαση των διατάξεων του «Οδηγού για τις διαδικασίες σύναψης συμβάσεων και τη χρηματοδότηση της εξωτερικής δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Πρακτικός Οδηγός» (με ισχύ από 2 Αυγούστου 2018) («PRAG») όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω διαδικασίας και τους όρους της προκήρυξης (όπως ορίζονται ανωτέρω), που καθορίστηκαν από την αναθέτουσα αρχή, ιδίως το σημείο 17 της προκήρυξης.

Έβδομος λόγος ακυρώσεως: Παραβίαση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ης Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (3), καθότι η καθής δεν αιτιολόγησε την απόφασή της σχετικά με τον αποκλεισμό των προσφευγουσών από την περαιτέρω διαδικασία του διαγωνισμού και συγχρόνως παρέλειψε να παράσχει στις προσφεύγουσες πρόσβαση στη λεπτομερή έκθεση αξιολόγησης στην οποία στηρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση καθώς και πληροφορίες σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα χαρακτηριστικά των αναδόχων που προκρίθηκαν.

Όγδοος λόγος ακυρώσεως: Παραβίαση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου (4) («Δημοσιονομικός Κανονισμός»), σε σχέση με την ανεπαρκή αιτιολόγηση της απόρριψης της αίτησης συμμετοχής των προσφευγουσών στη διαδικασία που διέπεται από την προκήρυξη του διαγωνισμού («Contract Notice»).

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 231/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2014, για τη θέσπιση Μηχανισμού Προενταξιακής Βοήθειας (ΜΠΒ II) (ΕΕ 2014, L 77, σ. 11).

(2) Κανονισμός (ΕΕ) 236/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2014, για τον καθορισμό κοινών κανόνων και διαδικασιών για την εφαρμογή των μηχανισμών χρηματοδότησης της εξωτερικής δράσης της Ένωσης (ΕΕ 2014, L 77, σ. 95).

(3) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ης Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43-48).

(4) Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου (ΕΕ 2012, L 298, σ. 1-96). Δεν ισχύει πλέον, καθώς καταργήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (ΕΕ 2018, L 193, σ. 1-222).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/65

Προσφυγή της 30ής Ιουλίου 2019 — DK κατά GSA

(Υπόθεση T-537/19)

(2019/C 328/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: DK (εκπρόσωποι: T. Bontinck και A. Guillerme, δικηγόροι)

Καθού: Οργανισμός του Ευρωπαϊκού GNSS

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Οργανισμού GSA της 20ής Μαΐου 2019 περί αρνήσεως παροχής πλήρους προσβάσεως στο έγγραφο «summary of 26 June 2017 by Mr [X» [«περίληψη της 26ης Ιουνίου 2017 από τον κ. [X]»]·

—	να καταδικάσει τον Οργανισμό GSA στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43). Συναφώς, ο προσφεύγων εκτιμά ότι η απόφαση του Οργανισμού του Ευρωπαϊκού GNSS (GSA) της 20ής Μαΐου 2019 με την οποία ο Οργανισμός του Ευρωπαϊκού GNSS του αρνήθηκε την πλήρη πρόσβαση στο έγγραφο «summary of 26 June 2017 by Mr [X]» («περίληψη της 26ης Ιουνίου 2017 από τον κ. [X]»), είναι παράνομη καθόσον η άρνηση αυτή στηρίζεται στην εξαίρεση για λόγους προστασίας της δημόσιας ασφάλειας που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 1049/2001 δεδομένου ότι το έγγραφο αυτό:

—	δεν συνδέεται με ζητήματα δημόσιας ασφάλειας, στο μέτρο που αφορά υπόθεση σχετική με το προσωπικό του Οργανισμού, και·

—	δεν είναι διαβαθμισμένο ως [περιορισμένης χρήσεως ΕΕ] [RESTREINT/RESTRICTED EU].

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001. Συναφώς, ο προσφεύγων θεωρεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη καθόσον η άρνηση στηρίζεται στην προβλεπόμενη στο άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001 εξαίρεση για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων των φυσικών προσώπων η οποία μνημονεύονται στο έγγραφο, δεδομένου ότι η επίκληση της εξαιρέσεως αυτής είναι, στην προκειμένη περίπτωση, αδικαιολόγητη και δυσανάλογη.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/66

Προσφυγή της 30ής Ιουλίου 2019 — Casino, Guichard-Perrachon κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-538/19)

(2019/C 328/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Casino, Guichard-Perrachon (Saint-Étienne, Γαλλία) (εκπρόσωποι: I. Simic, G. Aubron, O. de Juvigny και T. Reymond, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει ανεφάρμοστο στη συγκεκριμένη περίπτωση, βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, το άρθρο 20 του κανονισμού 1/2003 και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση C(2019) 3761 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 13ης Μαΐου 2019·

—	να ακυρώσει, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση C(2019) 3761 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 13ης Μαΐου 2019·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του το προσφεύγον προβάλλει τρεις λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη στο μέτρο που στηρίχθηκε αποκλειστικά σε έγγραφα κατασχεθέντα στο πλαίσιο προγενέστερου ελέγχου ο οποίος διενεργήθηκε βάσει αποφάσεως η οποία ήταν επίσης παράνομη.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη στο μέτρο που στηρίζεται στο άρθρο 20 του κανονισμού 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1), διάταξη, η οποία είναι παράνομη και συνεπώς ανεφάρμοστη εν προκειμένω, βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ. Συγκεκριμένα η εν λόγω διάταξη προσβάλλει το θεμελιώδες δικαίωμα πραγματικής προσφυγής, καθόσον δεν παρέχει στις επιχειρήσεις που είναι αποδέκτριες της αποφάσεως περί διενέργειας ελέγχου της Επιτροπής τη δυνατότητα να ασκήσουν πραγματική προσφυγή κατά της διενέργειας ελέγχου.

3.	Ο τρίτος λόγος αντλείται από προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος του απαραβίαστου της κατοικίας, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση έχει απεριόριστη διάρκεια ισχύος, καθώς και ένα πεδίο εφαρμογής το οποίο δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς και δεν συνάδει προς την αρχή της αναλογικότητας.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/67

Προσφυγή της 30ής Ιουλίου 2019 — Les Mousquetaires και ITM Entreprises κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-539/19)

(2019/C 328/75)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Les Mousquetaires (Παρίσι, Γαλλία), ITM Entreprises (Παρίσι) (εκπρόσωποι: N. Jalabert-Doury, K. Mebarek και B. Chemama, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να διατάξει τη συνεκδίκαση της υπό κρίση υποθέσεως με την υπόθεση T-255/17·

—

να κάνει δεκτή την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003, καθόσον η διάταξη αυτή δεν παρέχει αποτελεσματικό μέσο ένδικης προστασίας σχετικά με τους όρους εκτελέσεως των αποφάσεων περί διενέργειας ελέγχου σύμφωνα με τα άρθρα 6, παράγραφος 1, 8 και 13 της [Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών] και σύμφωνα με τα άρθρα 7 και 47 του [Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης]·

—	να ακυρώσει την απόφαση AT.40466 — Tute 1 της 13ης Μαΐου 2019 με την οποία διατάσσεται η διενέργεια ελέγχου στην Les Mousquetaires S.A.S., καθώς και σε όλες τις θυγατρικές της, δυνάμει του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002·

—	να ακυρώσει τη μη παροχή προς τις προσφεύγουσες της προστασίας που εγγυάται το δίκαιο της Ένωσης·

—	να ακυρώσει την κοινοποιηθείσα στις προσφεύγουσες στις 18 Ιουνίου 2019 απόφαση της Επιτροπής με την οποία οι προσφεύγουσες στερήθηκαν, χωρίς νόμιμη αιτία, το δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προσφυγής όσον αφορά τα στοιχεία που εξετάστηκαν στο πλαίσιο συνεχιζόμενου ελέγχου·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, από προσβολή του δικαιώματος του απαραβίαστου της κατοικίας και του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας λόγω ανυπαρξίας αποτελεσματικού ένδικου βοηθήματος όσον αφορά τους όρους εκτελέσεως των αποφάσεων περί διενέργειας ελέγχου.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003 του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1) και από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, καθόσον η απόφαση περί διενέργειας ελέγχου δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη και, ως εκ τούτου, στέρησε από τις προσφεύγουσες θεμελιώδεις εγγυήσεις που είναι επιβεβλημένες στο πλαίσιο αυτό.

3.	Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003 και από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, καθόσον η Επιτροπή δεν διέθετε καμία ένδειξη που να δικαιολογεί την προσβαλλόμενη απόφαση.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από κατάχρηση εξουσίας, από παράβαση του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003 και προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, καθόσον με την απόφαση περί διενέργειας ελέγχου δεν διεξήχθη αμερόληπτη εξέταση, αλλά αντιθέτως επρόκειτο προφανώς για πράξη που εκδόθηκε για σκοπούς άλλους από τους εκτιθεμένους σε αυτήν.

5.	Ο πέμπτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 20, παράγραφοι 3 και 4, και 21 του κανονισμού 1/2003 και προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, καθόσον οι προσφεύγουσες στερήθηκαν και άλλων θεμελιωδών εγγυήσεων, η έλλειψη των οποίων επιφέρει ακυρότητα.

6.	Ο έκτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο η Επιτροπή αποφάσισε σχετικά με τη σκοπιμότητα, τη διάρκεια και το εύρος του ελέγχου και του συνεχιζόμενου ελέγχου.

7.	Ο έβδομος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η οποία συνίσταται στην απόφαση περί αρνήσεως διασφαλίσεως της προσήκουσας προστασίας όσον αφορά ορισμένα έγγραφα για τα οποία οι προσφεύγουσες είχαν ζητήσει την προστασία δυνάμει του δικαίου της Ένωσης.

8.	Ο όγδοος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων λόγω της στερήσεως, χωρίς νόμιμη αιτία, του δικαιώματος υποβολής στον δικαστή της Ένωσης αιτήσεως αναστολής της εξετάσεως των στοιχείων που σφραγίστηκαν μέχρι την έκδοση της αποφάσεως επί της παρούσας προσφυγής.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/68

Προσφυγή της 7ης Αυγούστου 2019 — Malacalza Investimenti κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση Τ-552/19)

(2019/C 328/76)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Malacalza Investimenti Srl (Γένοβα, Ιταλία) (εκπρόσωποι: P. Ghiglione, E. De Giorgi και L. Amicarelli, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

στο πλαίσιο της αποδεικτικής διαδικασίας, σύμφωνα με το άρθρο 91, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, να διαταχθεί η προσκόμιση της απόφασης που έλαβε η ΕΚΤ στις 2 Ιανουαρίου 2019 κατά της Banca Carige S.p.A., καθώς και των λοιπών εγγράφων που αποτελούν αντικείμενο της επιβεβαιωτικής αίτησης·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη, όπως αυτή προσδιορίζεται στα αιτήματα της προσφυγής, και

—	να καταδικάσει την ΕΚΤ στην καταβολή των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της διάταξης της ΕΚΤ της 12ης Ιουνίου 2019 με αριθμό πρωτοκόλλου LS/LdG/19/185, που διαβιβάστηκε ηλεκτρονικά αυθημερόν από την ΕΚΤ σύμφωνα με το άρθρο 8 της απόφασης ΕΚΤ/2004/3, με την οποία απορρίφθηκε στο σύνολό της η επιβεβαιωτική αίτηση που υπέβαλε η Malacalza Investimenti S.r.l. για την απόκτηση πρόσβασης στην απόφαση της 2ας Ιανουαρίου 2019, με την οποία η ΕΚΤ διόρισε τους ειδικούς επιτρόπους της Banca Carige S.p.A., καθώς και σε μια σειρά σχετικών εγγράφων.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από τον παράνομο χαρακτήρα της άρνησης παροχής πρόσβασης στην απόφαση της ΕΚΤ της 2ας Ιανουαρίου 2019, και συγκεκριμένα από:

—	εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της απόφασης ΕΚΤ/2004/3· απουσία γενικού τεκμηρίου μη πρόσβασης στις αποφάσεις της ΕΚΤ, καθόσον αποτελούν πράξεις που έχουν δεσμευτική ισχύ και όχι αμιγώς διαδικαστικά έγγραφα·

—

μη συνδρομή των προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της απόφασης ΕΚΤ/2004/3· οι πληροφορίες σχετικά με την Banca Carige S.p.A. έχουν ήδη γνωστοποιηθεί στο κοινό στο πλαίσιο της τήρησης των υποχρεώσεων ενημέρωσης που επιβάλλει η ισχύουσα για τα θέματα αυτά τομεακή νομοθεσία·

—	παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της αμεροληψίας που απορρέει από τη μη κοινοποίηση μη εμπιστευτικής έκδοσης της απόφασης της ΕΚΤ της 2ας Ιανουαρίου 2019·

—	παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, της ΣΛΕΕ, λόγω έλλειψης αιτιολογίας της απόφασης περί αρνήσεως παροχής πρόσβασης· και

—	προσβολή του δικαιώματος άμυνας και του δικαιώματος δικαστικού ελέγχου της προσφεύγουσας.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από τον παράνομο χαρακτήρα της άρνησης παροχής πρόσβασης στα έγγραφα που αποτελούν αντικείμενο της επιβεβαιωτικής αίτησης, πλην της απόφασης της ΕΚΤ της 2ας Ιανουαρίου 2019, και συγκεκριμένα από:

—	παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, της απόφασης ΕΚΤ/2004/3, λόγω μη συνδρομής των προϋποθέσεων εφαρμογής, ανεπαρκούς αιτιολογίας και προσβολής του δικαιώματος άμυνας·

—

εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 27 του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2013 (1), των άρθρων 53 και επ. της οδηγίας 2013/36/ΕΕ (2), καθώς και του άρθρου 32 του κανονισμού ΕΚΤ 468/2014 (3) και επακόλουθη μη δυνατότητα προβολής προς τη Malacalza Investimenti S.r.l. της ένστασης περί διαφυλάξεως του απορρήτου των πληροφοριών που ενδεχομένως περιλαμβάνονται σε άλλα έγγραφα, πλην της απόφασης της ΕΚΤ της 2ας Ιανουαρίου 2019.

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 1024/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2013, για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΕΕ 2013, L 287, σ. 63).

(2) Οδηγία 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με την πρόσβαση στη δραστηριότητα πιστωτικών ιδρυμάτων και την προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων, για την τροποποίηση της οδηγίας 2002/87/ΕΚ και για την κατάργηση των οδηγιών 2006/48/ΕΚ και 2006/49/ΕΚ (ΕΕ 2013 L 176, σ. 338).

(3) Κανονισμός (ΕΕ) 468/2014 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 16ης Απριλίου 2014, που θεσπίζει το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των εθνικών αρμόδιων αρχών και των εθνικών εντεταλμένων αρχών εντός του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού (ΕΕ 2014, L 141, σ. 1).

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/70

Προσφυγή της 9ης Αυγούστου 2019 — Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi κατά EUIPO — Fontana Food (GRILLOUMI)

(Υπόθεση T-555/19)

(2019/C 328/77)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi (Λευκωσία, Κύπρος) (εκπρόσωποι: S. Malynicz, QC, S. Baran, barrister, και V. Marsland, solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fontana Food AB (Tyresö, Σουηδία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος GRILLOUMI ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αίτηση καταχωρίσεως αριθ. 15 963 291

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 29ης Μαΐου 2019 στην υπόθεση R 1355/2018-4

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO τόσο στα δικαστικά του έξοδα όσο και στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/71

Προσφυγή της 9ης Αυγούστου 2019 — Δημοκρατία της Κύπρου κατά EUIPO — Fontana Food (GRILLOUMI)

(Υπόθεση T-556/19)

(2019/C 328/78)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Δημοκρατία της Κύπρου (εκπρόσωποι: S. Malynicz QC, S. Baran, Barrister και V. Marsland, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fontana Food AB (Tyresö, Σουηδία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτών: Ο αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης GRILLOUMI — Υπ’ αριθ. 15 963 291 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 29ης Μαΐου 2019 στην υπόθεση R 1284/2018-4

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδά του, καθώς και στα έξοδα του προσφεύγοντος.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/72

Προσφυγή της 12ης Αυγούστου 2019 — Julius Sämann κατά EUIPO — Maharishi Vedic University (Απεικόνιση δέντρου)

(Υπόθεση T-559/19)

(2019/C 328/80)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Julius Sämann Ltd (Thayngen, Ελβετία) (εκπρόσωπος: D. Parrish, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Maharishi Vedic University Ltd (Mgarr, Μάλτα)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε λευκό, καφέ και κίτρινο χρώμα και σε αποχρώσεις του μπλε (Απεικόνιση δέντρου) Υπ’ αριθ. 15 666 639 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 16ης Μαΐου 2019 στην υπόθεση R 1743/2018-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κάνει δεκτή την αίτηση καταχωρίσεως που είχε υποβάλει η προσφεύγουσα·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας και στα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του EUIPO.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/73

Προσφυγή της 13ης Αυγούστου 2019 — Lípidos Santiga κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-561/19)

(2019/C 328/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lípidos Santiga, SA (Santa Perpètua de Mogoda, Ισπανία) (εκπρόσωπος: P. Muñiz Fernández, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το άρθρο 3 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2019/807 της Επιτροπής, της 13ης Μαρτίου 2019, για τη συμπλήρωση της οδηγίας (ΕΕ) 2018/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τον καθορισμό των πρώτων υλών υψηλού κινδύνου έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης για τις οποίες παρατηρείται σημαντική επέκταση της περιοχής παραγωγής σε εκτάσεις με υψηλά αποθέματα άνθρακα και για την πιστοποίηση των βιοκαυσίμων, βιορευστών και καυσίμων βιομάζας χαμηλού κινδύνου έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης, καθώς και το παράρτημα του εν λόγω κανονισμού·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η σε παγκόσμιο επίπεδο προσέγγιση της καθής, ως αποτέλεσμα της οποίας το φοινικέλαιο χαρακτηρίζεται ως πρώτη ύλη υψηλού κινδύνου έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης, είναι δυσανάλογη.

2.	Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως αποφασίζοντας ότι το φοινικέλαιο, ανεξαρτήτως προελεύσεως, αποτελεί πρώτη ύλη υψηλού κινδύνου έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης.

3.	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα κριτήρια για την κατάταξη του φοινικέλαιου ως πρώτης ύλης υψηλού κινδύνου έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης εισάγουν δυσμενείς διακρίσεις.

4.	Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέλειψε να διενεργήσει την αναγκαία εκτίμηση επιπτώσεων πριν την έκδοση του επίδικου κανονισμού.

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέλειψε να αιτιολογήσει τη διαμόρφωση του τύπου που χρησιμοποιήθηκε για τον χαρακτηρισμό του φοινικέλαιου ως πρώτης ύλης υψηλού κινδύνου έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης.

30.9.2019

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/76

Προσφυγή της 19ης Αυγούστου 2019 — Leinfelder Uhren München κατά EUIPO — Schafft (Leinfelder)

(Υπόθεση T-577/19)

(2019/C 328/85)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Leinfelder Uhren München GmbH & Co. KG (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: S. Lüft, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Thomas Schafft (Μόναχο, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Leinfelder — Υπ’ αριθ. 13 975 461 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 14ης Μαΐου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 1930/2018-2 και R 1937/2018-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, στο μέτρο που κηρύσσει έκπτωτη τη δικαιούχο από το δικαίωμά της επί του επίδικου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για τα προϊόντα της κλάσεως 14 (ρολόγια χειρός) και της κλάσεως 18 (λουράκια ρολογιών)·

—	να απορρίψει την αίτηση του αιτούντος την κήρυξη ακυρότητας στην υπόθεση R 1930/2018-2·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα·

—	στην περίπτωση παρεμβάσεως του αντιδίκου στη διαδικασία, να τον καταδικάσει στα δικαστικά έξοδά του.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 58, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 328

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	62ό έτος 30 Σεπτεμβρίου # 2019

Περιεχόμενα		Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2019/C 328/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1