28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/1

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/2

1)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», η οποία προβλέπεται στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, που καθιερώνουν τις θεμελιώδεις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, οι οποίες αντικατοπτρίζονται στην προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2009/72/ΕΚ (1) ρύθμιση, κατά το μέτρο που αυτή επιδιώκει, μεταξύ άλλων σκοπών, ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς δυνατότητα αποκλίσεως παρά μόνο για λόγους γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, η επιβολή τελών αποκλειστικά στις επιχειρήσεις που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια με χρήση πυρηνικής ενέργειας, στην περίπτωση που κύριος σκοπός των εν λόγω φορολογικών επιβαρύνσεων δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά η αύξηση των εσόδων από την ηλεκτρική ενέργεια, με αποτέλεσμα οι εν λόγω επιχειρήσεις να επιβαρύνονται περισσότερο, σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις που ασκούν την ίδια δραστηριότητα για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας;

2)

Σε ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, επιτρέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία την επιβολή περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων, δικαιολογούμενων με επίκληση του εγγενούς ρυπαντικού φορτίου της πυρηνικής δραστηριότητας, αλλά χωρίς πρόβλεψη οιασδήποτε συγκεκριμένης διατάξεως –ο δικαιολογητικός λόγος μνημονεύεται μεν στο προοίμιο του νόμου, αλλά, όσον αφορά το τέλος επί της παραγωγής αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων, δεν εξειδικεύεται στις διατάξεις του νόμου το κόστος που πρέπει να καλυφθεί και, όσον αφορά το τέλος επί της αποθηκεύσεως ραδιενεργών αποβλήτων, απουσιάζει επίσης συγκεκριμένη διάταξη, λαμβανομένου επίσης υπόψη ότι το κόστος διαχειρίσεως και αποθηκεύσεως καλύπτεται ήδη από άλλα τέλη, καθώς και ότι επιπλέον δεν ορίζεται σαφώς η προβλεπόμενη χρήση των εσόδων από τις επιβαρύνσεις αυτές και ότι οι προμνησθείσες επιχειρήσεις φέρουν τη συναφή αστική ευθύνη μέχρι του ποσού των 1 200 000 000 ευρώ;

3)

Πληρούται η προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφος 2, της προμνησθείσας οδηγίας απαίτηση, κατά την οποία οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται χάριν του γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, πρέπει να ορίζονται σαφώς, να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και επαληθεύσιμες, στην περίπτωση που ο περιβαλλοντικός σκοπός και τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των περιβαλλοντικών τελών δεν μνημονεύονται συγκεκριμένα στις διατάξεις του νόμου;

4)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» κατά το άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων κατά τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και στα άρθρα 3 και 5 της οδηγίας 2005/89/ΕΚ (2), καθόσον σκοπούν να διασφαλίσουν την «εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρισμού», καλώντας τα κράτη μέλη να εξασφαλίζουν ότι «τα μέτρα που θεσπίζονται σύμφωνα με την παρούσα οδηγία δεν εμπεριέχουν διακρίσεις και δεν δημιουργούν αδικαιολόγητο βάρος για τους φορείς της αγοράς», εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει μεν ότι το βάρος της χρηματοδοτήσεως του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας φέρει το σύνολο των επιχειρήσεων του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά επιβάλλει στις επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια (πλέον των επιχειρήσεων υδροηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θεωρείται ανανεώσιμη ενέργεια) ιδιαίτερα υψηλές φορολογικές επιβαρύνσεις, επιρρίπτοντας σε αυτές μεγαλύτερο βάρος συνεισφοράς από ό,τι σε άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς να αντιμετωπίζουν τις επιβαρύνσεις αυτές, καίτοι ορισμένες εξ αυτών είναι πιο ρυπογόνες, προβάλλοντας λόγους προστασίας του περιβάλλοντος λόγω των κινδύνων και των αβεβαιοτήτων που είναι σύμφυτοι με τις πυρηνικές δραστηριότητες, χωρίς εξειδίκευση του κόστους, χωρίς να ορίζεται ότι τα έσοδα θα διατεθούν για σκοπούς περιβαλλοντικής προστασίας, ενώ η διαχείριση και η αποθήκευση των αποβλήτων καλύπτονται από άλλα τέλη και οι επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια φέρουν αστική ευθύνη, κατά το μέτρο που η εθνική αυτή νομοθεσία νοθεύει τον απαιτούμενο στην ελευθερωμένη εσωτερική αγορά ελεύθερο ανταγωνισμό, δεδομένου ότι ευνοούνται οι λοιποί παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας που δεν επιβαρύνονται με περιβαλλοντικά τέλη ενώ χρησιμοποιούν πιο ρυπογόνες πηγές παραγωγής ενέργειας;

5)

Αντιβαίνει στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο προβλέπεται η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», τέλος επί των αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και των ραδιενεργών αποβλήτων που προκύπτουν από την παραγωγή ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια, το οποίο επιβάλλεται μόνο στον κλάδο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, εξαιρουμένου κάθε άλλου τομέα που μπορεί να παράγει τέτοια απόβλητα, με αποτέλεσμα άλλες επιχειρήσεις που ασκούν δραστηριότητα κάνοντας χρήση πυρηνικών υλικών ή πυρηνικής ενέργειας να μην επιβαρύνονται, παρά το γεγονός ότι η δραστηριότητά τους έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον το οποίο πρέπει να προστατευτεί;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/3

1)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», η οποία προβλέπεται στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων [της Ευρωπαϊκής Ένωσης], που καθιερώνουν τις θεμελιώδεις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, οι οποίες αντικατοπτρίζονται στην προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2009/72/ΕΚ (1) ρύθμιση, κατά το μέτρο που αυτή επιδιώκει, μεταξύ άλλων σκοπών, ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς δυνατότητα αποκλίσεως παρά μόνο για λόγους γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, η επιβολή τελών αποκλειστικά στις επιχειρήσεις που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια με χρήση πυρηνικής ενέργειας, στην περίπτωση που κύριος σκοπός των εν λόγω φορολογικών επιβαρύνσεων δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά η αύξηση των εσόδων του οικονομικού συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας, με αποτέλεσμα οι εν λόγω επιχειρήσεις να επιβαρύνονται περισσότερο, σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις που ασκούν την ίδια δραστηριότητα, για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας;

2)

Σε μια ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, αντιτίθεται η ως άνω ευρωπαϊκή νομοθεσία στην επιβολή περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων, δικαιολογούμενων με επίκληση του εγγενούς ρυπαντικού φορτίου της πυρηνικής δραστηριότητας, αλλά χωρίς πρόβλεψη οιασδήποτε συγκεκριμένης διατάξεως –ο δικαιολογητικός λόγος μνημονεύεται μεν στο προοίμιο του νόμου, αλλά, όσον αφορά το τέλος επί της παραγωγής αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων, δεν εξειδικεύεται στις διατάξεις του νόμου το κόστος που πρέπει να καλυφθεί και, όσον αφορά το τέλος επί της αποθηκεύσεως ραδιενεργών αποβλήτων, απουσιάζει επίσης συγκεκριμένη διάταξη, λαμβανομένου επίσης υπόψη ότι το κόστος διαχειρίσεως και αποθηκεύσεως καλύπτεται ήδη από άλλα τέλη, καθώς και ότι επιπλέον δεν ορίζεται σαφώς η προβλεπόμενη χρήση των εσόδων από τις επιβαρύνσεις αυτές και ότι οι προμνησθείσες επιχειρήσεις φέρουν τη συναφή αστική ευθύνη μέχρι του ποσού των 1 200 000 000 ευρώ;

3)

Αντιβαίνουν στο άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2009/72/ΕΚ, κατά το οποίο οι ειδικές υποχρεώσεις που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις παραγωγής πυρηνικής ενέργειας χάριν του γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, πρέπει να ορίζονται σαφώς, να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και επαληθεύσιμες, τα τέλη που θεσπίζονται με τον Ley 15/2012 (νόμο 15/2012), εφόσον ο περιβαλλοντικός σκοπός και τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των περιβαλλοντικών τελών δεν μνημονεύονται συγκεκριμένα στις διατάξεις του νόμου;

4)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» κατά το άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων κατά τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και στα άρθρα 3 και 5 της οδηγίας 2005/89/ΕΚ (2), καθόσον σκοπούν να διασφαλίσουν την «εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρισμού», καλώντας τα κράτη μέλη να εξασφαλίζουν ότι «τα μέτρα που θεσπίζονται σύμφωνα με την παρούσα οδηγία δεν εμπεριέχουν διακρίσεις και δεν δημιουργούν αδικαιολόγητο βάρος για τους φορείς της αγοράς», εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει μεν ότι το βάρος της χρηματοδοτήσεως του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας φέρει το σύνολο των επιχειρήσεων του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά επιβάλλει στις επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια (πλέον των επιχειρήσεων υδροηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θεωρείται ανανεώσιμη ενέργεια) ιδιαίτερα υψηλές φορολογικές επιβαρύνσεις, επιρρίπτοντας σε αυτές μεγαλύτερο βάρος συνεισφοράς από ό,τι σε άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς να αντιμετωπίζουν τις επιβαρύνσεις αυτές, καίτοι ορισμένες εξ αυτών είναι πιο ρυπογόνες, προβάλλοντας λόγους προστασίας του περιβάλλοντος λόγω των κινδύνων και των αβεβαιοτήτων που είναι σύμφυτοι με τις πυρηνικές δραστηριότητες, χωρίς εξειδίκευση του κόστους, χωρίς να ορίζεται ότι τα έσοδα θα διατεθούν για σκοπούς περιβαλλοντικής προστασίας, ενώ η διαχείριση και η αποθήκευση των αποβλήτων καλύπτονται από άλλα τέλη και οι επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια φέρουν αστική ευθύνη, κατά το μέτρο που η εθνική αυτή νομοθεσία νοθεύει τον απαιτούμενο στην ελευθερωμένη εσωτερική αγορά ελεύθερο ανταγωνισμό, δεδομένου ότι ευνοούνται οι λοιποί παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας που δεν επιβαρύνονται με περιβαλλοντικά τέλη ενώ χρησιμοποιούν πιο ρυπογόνες πηγές παραγωγής ενέργειας;

5)

Αντιβαίνει στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο προβλέπεται η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», τέλος επί των αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και των ραδιενεργών αποβλήτων που προκύπτουν από την παραγωγή ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια, το οποίο επιβάλλεται μόνο στον κλάδο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, εξαιρουμένου κάθε άλλου τομέα που μπορεί να παράγει τέτοια απόβλητα, με αποτέλεσμα άλλες επιχειρήσεις που ασκούν δραστηριότητα κάνοντας χρήση πυρηνικών υλικών ή πυρηνικής ενέργειας να μην επιβαρύνονται, παρά το γεγονός ότι η δραστηριότητά τους έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/4

1)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», η οποία προβλέπεται στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, που καθιερώνουν τις θεμελιώδεις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, οι οποίες αντικατοπτρίζονται στην προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2009/72/ΕΚ (1) ρύθμιση, κατά το μέτρο που αυτή επιδιώκει, μεταξύ άλλων σκοπών, ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς δυνατότητα αποκλίσεως παρά μόνο για λόγους γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, η επιβολή τελών αποκλειστικά στις επιχειρήσεις που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια με χρήση πυρηνικής ενέργειας, στην περίπτωση που κύριος σκοπός των εν λόγω φορολογικών επιβαρύνσεων δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά η αύξηση των εσόδων από την ηλεκτρική ενέργεια, με αποτέλεσμα οι εν λόγω επιχειρήσεις να επιβαρύνονται περισσότερο, σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις που ασκούν την ίδια δραστηριότητα για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας;

2)

Σε ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, επιτρέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία την επιβολή περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων, δικαιολογούμενων με επίκληση του εγγενούς ρυπαντικού φορτίου της πυρηνικής δραστηριότητας, αλλά χωρίς πρόβλεψη οιασδήποτε συγκεκριμένης διατάξεως –ο δικαιολογητικός λόγος μνημονεύεται μεν στο προοίμιο του νόμου, αλλά, όσον αφορά το τέλος επί της παραγωγής αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων, δεν εξειδικεύεται στις διατάξεις του νόμου το κόστος που πρέπει να καλυφθεί και, όσον αφορά το τέλος επί της αποθηκεύσεως ραδιενεργών αποβλήτων, απουσιάζει επίσης συγκεκριμένη διάταξη, λαμβανομένου επίσης υπόψη ότι το κόστος διαχειρίσεως και αποθηκεύσεως καλύπτεται ήδη από άλλα τέλη, καθώς και ότι επιπλέον δεν ορίζεται σαφώς η προβλεπόμενη χρήση των εσόδων από τις επιβαρύνσεις αυτές και ότι οι προμνησθείσες επιχειρήσεις φέρουν τη συναφή αστική ευθύνη μέχρι του ποσού των 1 200 000 000 ευρώ;

3)

Πληρούται η προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφος 2, της προμνησθείσας οδηγίας απαίτηση, κατά την οποία οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται χάριν του γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, πρέπει να ορίζονται σαφώς, να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και επαληθεύσιμες, στην περίπτωση που ο περιβαλλοντικός σκοπός και τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των περιβαλλοντικών τελών δεν μνημονεύονται συγκεκριμένα στις διατάξεις του νόμου;

4)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» κατά το άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων κατά τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και στα άρθρα 3 και 5 της οδηγίας 2005/89/ΕΚ (2), καθόσον σκοπούν να διασφαλίσουν την «εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρισμού», καλώντας τα κράτη μέλη να εξασφαλίζουν ότι «τα μέτρα που θεσπίζονται σύμφωνα με την παρούσα οδηγία δεν εμπεριέχουν διακρίσεις και δεν δημιουργούν αδικαιολόγητο βάρος για τους φορείς της αγοράς», εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει μεν ότι το βάρος της χρηματοδοτήσεως του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας φέρει το σύνολο των επιχειρήσεων του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά επιβάλλει στις επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια (πλέον των επιχειρήσεων υδροηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θεωρείται ανανεώσιμη ενέργεια) ιδιαίτερα υψηλές φορολογικές επιβαρύνσεις, επιρρίπτοντας σε αυτές μεγαλύτερο βάρος συνεισφοράς από ό,τι σε άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς να αντιμετωπίζουν τις επιβαρύνσεις αυτές, καίτοι ορισμένες εξ αυτών είναι πιο ρυπογόνες, προβάλλοντας λόγους προστασίας του περιβάλλοντος λόγω των κινδύνων και των αβεβαιοτήτων που είναι σύμφυτοι με τις πυρηνικές δραστηριότητες, χωρίς εξειδίκευση του κόστους, χωρίς να ορίζεται ότι τα έσοδα θα διατεθούν για σκοπούς περιβαλλοντικής προστασίας, ενώ η διαχείριση και η αποθήκευση των αποβλήτων καλύπτονται από άλλα τέλη και οι επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια φέρουν αστική ευθύνη, κατά το μέτρο που η εθνική αυτή νομοθεσία νοθεύει τον απαιτούμενο στην ελευθερωμένη εσωτερική αγορά ελεύθερο ανταγωνισμό, δεδομένου ότι ευνοούνται οι λοιποί παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας που δεν επιβαρύνονται με περιβαλλοντικά τέλη ενώ χρησιμοποιούν πιο ρυπογόνες πηγές παραγωγής ενέργειας;

5)

Αντιβαίνει στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο προβλέπεται η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», τέλος επί των αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και των ραδιενεργών αποβλήτων που προκύπτουν από την παραγωγή ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια, το οποίο επιβάλλεται μόνο στον κλάδο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, εξαιρουμένου κάθε άλλου τομέα που μπορεί να παράγει τέτοια απόβλητα, με αποτέλεσμα άλλες επιχειρήσεις που ασκούν δραστηριότητα κάνοντας χρήση πυρηνικών υλικών ή πυρηνικής ενέργειας να μην επιβαρύνονται, παρά το γεγονός ότι η δραστηριότητά τους έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον το οποίο πρέπει να προστατευτεί;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/6

1)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», η οποία προβλέπεται στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, που καθιερώνουν τις θεμελιώδεις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, οι οποίες αντικατοπτρίζονται στην προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2009/72/ΕΚ (1) ρύθμιση, κατά το μέτρο που αυτή επιδιώκει, μεταξύ άλλων σκοπών, ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς δυνατότητα αποκλίσεως παρά μόνο για λόγους γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, η επιβολή τελών αποκλειστικά στις επιχειρήσεις που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια με χρήση πυρηνικής ενέργειας, στην περίπτωση που κύριος σκοπός των εν λόγω φορολογικών επιβαρύνσεων δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά η αύξηση των εσόδων από την ηλεκτρική ενέργεια, με αποτέλεσμα οι εν λόγω επιχειρήσεις να επιβαρύνονται περισσότερο, σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις που ασκούν την ίδια δραστηριότητα για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας;

2)

Σε ανταγωνιστική και χωρίς διακρίσεις αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, επιτρέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία την επιβολή περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων, δικαιολογούμενων με επίκληση του εγγενούς ρυπαντικού φορτίου της πυρηνικής δραστηριότητας, αλλά χωρίς πρόβλεψη οιασδήποτε συγκεκριμένης διατάξεως –ο δικαιολογητικός λόγος μνημονεύεται μεν στο προοίμιο του νόμου, αλλά, όσον αφορά το τέλος επί της παραγωγής αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων, δεν εξειδικεύεται στις διατάξεις του νόμου το κόστος που πρέπει να καλυφθεί και, όσον αφορά το τέλος επί της αποθηκεύσεως ραδιενεργών αποβλήτων, απουσιάζει επίσης συγκεκριμένη διάταξη, λαμβανομένου επίσης υπόψη ότι το κόστος διαχειρίσεως και αποθηκεύσεως καλύπτεται ήδη από άλλα τέλη, καθώς και ότι επιπλέον δεν ορίζεται σαφώς η προβλεπόμενη χρήση των εσόδων από τις επιβαρύνσεις αυτές και ότι οι προμνησθείσες επιχειρήσεις φέρουν τη συναφή αστική ευθύνη μέχρι του ποσού των 1 200 000 000 ευρώ;

3)

Πληρούται η προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφος 2, της προμνησθείσας οδηγίας απαίτηση, κατά την οποία οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται χάριν του γενικού οικονομικού συμφέροντος, περιλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος, πρέπει να ορίζονται σαφώς, να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και επαληθεύσιμες, στην περίπτωση που ο περιβαλλοντικός σκοπός και τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των περιβαλλοντικών τελών δεν μνημονεύονται συγκεκριμένα στις διατάξεις του νόμου;

4)

Αντιβαίνει στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» κατά το άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων κατά τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και στα άρθρα 3 και 5 της οδηγίας 2005/89/ΕΚ (2), καθόσον σκοπούν να διασφαλίσουν την «εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρισμού», καλώντας τα κράτη μέλη να εξασφαλίζουν ότι «τα μέτρα που θεσπίζονται σύμφωνα με την παρούσα οδηγία δεν εμπεριέχουν διακρίσεις και δεν δημιουργούν αδικαιολόγητο βάρος για τους φορείς της αγοράς», εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει μεν ότι το βάρος της χρηματοδοτήσεως του ελλείμματος λόγω των ισχυόντων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας φέρει το σύνολο των επιχειρήσεων του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά επιβάλλει στις επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια (πλέον των επιχειρήσεων υδροηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θεωρείται ανανεώσιμη ενέργεια) ιδιαίτερα υψηλές φορολογικές επιβαρύνσεις, επιρρίπτοντας σε αυτές μεγαλύτερο βάρος συνεισφοράς από ό,τι σε άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς να αντιμετωπίζουν τις επιβαρύνσεις αυτές, καίτοι ορισμένες εξ αυτών είναι πιο ρυπογόνες, προβάλλοντας λόγους προστασίας του περιβάλλοντος λόγω των κινδύνων και των αβεβαιοτήτων που είναι σύμφυτοι με τις πυρηνικές δραστηριότητες, χωρίς εξειδίκευση του κόστους, χωρίς να ορίζεται ότι τα έσοδα θα διατεθούν για σκοπούς περιβαλλοντικής προστασίας, ενώ η διαχείριση και η αποθήκευση των αποβλήτων καλύπτονται από άλλα τέλη και οι επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια φέρουν αστική ευθύνη, κατά το μέτρο που η εθνική αυτή νομοθεσία νοθεύει τον απαιτούμενο στην ελευθερωμένη εσωτερική αγορά ελεύθερο ανταγωνισμό, δεδομένου ότι ευνοούνται οι λοιποί παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας που δεν επιβαρύνονται με περιβαλλοντικά τέλη ενώ χρησιμοποιούν πιο ρυπογόνες πηγές παραγωγής ενέργειας;

5)

Αντιβαίνει στο άρθρο 191, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο προβλέπεται η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», τέλος επί των αναλωθέντων πυρηνικών καυσίμων και των ραδιενεργών αποβλήτων που προκύπτουν από την παραγωγή ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια, το οποίο επιβάλλεται μόνο στον κλάδο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, εξαιρουμένου κάθε άλλου τομέα που μπορεί να παράγει τέτοια απόβλητα, με αποτέλεσμα άλλες επιχειρήσεις που ασκούν δραστηριότητα κάνοντας χρήση πυρηνικών υλικών ή πυρηνικής ενέργειας να μην επιβαρύνονται, παρά το γεγονός ότι η δραστηριότητά τους έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον το οποίο πρέπει να προστατευτεί;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/7

1)

Έχει το άρθρο 12, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2006/783/ΔΕΥ (1) την έννοια ότι, σε περίπτωση εκτελέσεως στις Κάτω Χώρες αποφάσεως δημεύσεως η οποία μεταβιβάσθηκε από το κράτος εκδόσεως, μπορεί να εφαρμοστεί προσωποκράτηση κατά την έννοια του άρθρου 577c του Wetboek van Strafvordering (κώδικα ποινικής δικονομίας), λαμβανομένης, ιδίως, υπόψη της αποφάσεως του Hoge Raad της 20ής Δεκεμβρίου 2011 (2) από την οποία προκύπτει ότι η προσωποκράτηση πρέπει να θεωρηθεί ως ποινή κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, της ΕΣΔΑ;

2)

Ασκεί επιρροή στη δυνατότητα εφαρμογής της προσωποκρατήσεως το ενδεχόμενο να προβλέπει και το δίκαιο του κράτους εκδόσεως τη δυνατότητα εφαρμογής προσωποκρατήσεως;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/8

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 30ής Νοεμβρίου 2017 (T-475/16)·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/8

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/9

1)

Διαπράττεται παράβαση των άρθρων 45 και 48 της Συνθήκης της 25ης Μαρτίου 1957 για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) όταν το τελευταίο αρμόδιο κράτος μέλος, κατά την έναρξη της ανικανότητας προς εργασία, μετά τη συμπλήρωση περιόδου αναμονής συνιστάμενης σε 52 εβδομάδες ανικανότητας προς εργασία, κατά την οποία χορηγούνταν παροχές ασθενείας, αρνείται τη χορήγηση παροχής αναπηρίας βάσει του άρθρου 57 του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, και το άλλο κράτος μέλος, το οποίο δεν είναι το τελευταία αρμόδιο κράτος μέλος, εφαρμόζει για την εξέταση του δικαιώματος αναλογικώς επιμερισμένης παροχής αναπηρίας περίοδο αναμονής διάρκειας 104 εβδομάδων σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο;

2)

Συνάδει σε αυτήν την περίπτωση με το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας το ότι ο ενδιαφερόμενος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αναμονής εξηρτάτο από παροχές κοινωνικής πρόνοιας, ή υποχρεώνουν τα άρθρα 45 και 48 ΣΛΕΕ το κράτος, που δεν είναι το τελευταίο αρμόδιο κράτος, να εξετάσει το δικαίωμα για παροχές αναπηρίας μετά τη συμπλήρωση της περιόδου αναμονής η οποία προβλέπεται από τη νομοθεσία του τελευταίου αρμόδιου κράτους, ακόμη και αν δεν το επιτρέπει το εθνικό δίκαιο του κράτους που δεν είναι το τελευταίο αρμόδιο κράτος;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/9

1)

Έχει το άρθρο 6, παράγραφος 2, στοιχείο γ', της οδηγίας 2002/65 (1) την έννοια ότι απαγορεύει εθνική διάταξη ή πρακτική, όπως αυτή που εφαρμόζεται στην υπόθεση της κύριας δίκης, βάσει της οποίας το δικαίωμα υπαναχωρήσεως δεν αποκλείεται σε περίπτωση συμβάσεων δανείου που συνάπτονται εξ αποστάσεως και η εκτέλεσή τους έχει ολοκληρωθεί πλήρως και από τα δύο μέρη με ρητή αίτηση του καταναλωτή προτού ασκήσει ο καταναλωτής το δικαίωμα υπαναχωρήσεως;

2)

Έχουν το άρθρο 4, παράγραφος 2, το άρθρο 5, παράγραφος 1, το άρθρο 6, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, δεύτερη περίπτωση, και το άρθρο 6, παράγραφος 6, της οδηγίας 2002/65 την έννοια ότι η δέουσα λήψη των πληροφοριών που προβλέπει το εθνικό δίκαιο σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 1, και το άρθρο 3, παράγραφος 1, σημείο 3, στοιχείο α', της οδηγίας 2002/65, καθώς και η άσκηση του δικαιώματος υπαναχωρήσεως του καταναλωτή με βάση το εθνικό δίκαιο, πρέπει να κρίνονται μόνο με γνώμονα τον μέσο καταναλωτή που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος, λαμβανομένων υπόψη όλων των κρίσιμων πραγματικών στοιχείων και όλων των περιστάσεων που περιβάλλουν τη σύναψη της σχετικής συμβάσεως;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα:

3)

Έχει το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2002/65 την έννοια ότι αποκλείει εθνική διάταξη κράτους μέλους η οποία προβλέπει ότι μετά τη δήλωση υπαναχωρήσεως από σύμβαση καταναλωτικού δανείου που έχει συναφθεί εξ αποστάσεως ο προμηθευτής οφείλει να καταβάλει στον καταναλωτή, πέραν του ποσού που εισέπραξε από αυτόν βάσει της εξ αποστάσεως συμβάσεως, και αποζημίωση για τη χρήση του εν λόγω ποσού;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/10

1)

Πρέπει οι παράγραφοι 2, 4 και 5 του άρθρου 3 του κανονισμού 1484/95 (1) σε συνδυασμό με το άρθρο 141 του κανονισμού 1234/2007 (2) να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι με τον περιγραφόμενο σε αυτές μηχανισμό ελέγχου, επίσης στην περίπτωση εκ των υστέρων ελέγχου, ο μοναδικός σκοπός είναι να διασφαλιστεί η δυνατότητα των αρμοδίων αρχών να λαμβάνουν εγκαίρως γνώση των πραγματικών περιστατικών και των περιστάσεων αναφορικά με διαδοχικές συναλλαγές που μπορούν να θέσουν εν αμφιβόλω την ορθότητα της δηλωθείσας τιμής εισαγωγής cif και να αποτελέσουν λόγο για τη διεξαγωγή περαιτέρω έρευνας;

Ή είναι ορθή η αντίθετη άποψη, και πρέπει ο προβλεπόμενος στις παραγράφους 2, 4 και 5 του άρθρου 3 του κανονισμού 1484/95 μηχανισμός ελέγχου, επίσης στην περίπτωση εκ των υστέρων ελέγχου, να νοηθεί υπό την έννοια ότι μία ή περισσότερες μεταπωλήσεις από τον εισαγωγέα στην κοινοτική αγορά σε τιμή κατώτερη της δηλωθείσας τιμής εισαγωγής cif της αποστολής, αυξημένης κατά το οφειλόμενο ποσό εισαγωγικών δασμών, δεν πληρούν τους απαιτούμενους όρους διαθέσεως στην κοινοτική αγορά, οπότε ήδη γι’ αυτόν τον λόγο οφείλονται πρόσθετοι δασμοί; Έχει για την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα σημασία αν η προαναφερθείσα μεταπώληση ή η μεταπώληση από τον εισαγωγέα πραγματοποιήθηκε σε τιμή κατώτερη της ισχύουσας αντιπροσωπευτικής τιμής; Έχει συναφώς σημασία το ότι η αντιπροσωπευτική τιμή κατά τη διάρκεια της περιόδου πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου 2009 υπολογιζόταν με άλλον τρόπο από ό,τι κατά τη διάρκεια της περιόδου μετά την ημερομηνία αυτή; Έχει περαιτέρω σημασία για την απάντηση στα ερωτήματα αυτά αν οι αγοραστές στην Ένωση είναι επιχειρήσεις συνδεδεμένες με τον εισαγωγέα;

2)

Αν από την απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα 1 προκύψει ότι η μεταπώληση με ζημία αποτελεί επαρκή ένδειξη για την απόρριψη της δηλωθείσας τιμής εισαγωγής cif, πώς πρέπει τότε να καθοριστεί το ύψος των οφειλόμενων πρόσθετων δασμών; Πρέπει η βάση αυτή να καθοριστεί σύμφωνα με τις μεθόδους που προβλέπονται για τον προσδιορισμό της τελωνειακής αξίας στα άρθρα 29 έως 31 του κανονισμού 2913/92 (3) του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα; Ή πρέπει η βάση αυτή να καθοριστεί αποκλειστικά βάσει της ισχύουσας αντιπροσωπευτικής τιμής; Εμποδίζει το άρθρο 141, παράγραφος 3, του κανονισμού 1234/2007 κατά τη διάρκεια της περιόδου πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου 2009 τη χρήση της καθορισθείσας κατά την περίοδο αυτή αντιπροσωπευτικής τιμής;

3)

Αν από την απάντηση στα ερωτήματα 1 και 2 προκύψει ότι για την οφειλή πρόσθετων δασμών είναι καθοριστικό το ότι τα εισαχθέντα προϊόντα μεταπωλήθηκαν με ζημία στην κοινοτική αγορά και συνεπώς για τον υπολογισμό του ύψους των οφειλόμενων πρόσθετων δασμών πρέπει να ληφθεί ως βάση η αντιπροσωπευτική τιμή, είναι τότε οι παράγραφοι 2, 4 και 5 του άρθρου 3 του κανονισμού 1484/95 συμβατές με το άρθρο 141 του κανονισμού 1234/2007, και τούτο υπό το πρίσμα της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2001, Kloosterboer Rotterdam (C-317/99, ECLI:EU:C:2001:681);

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/11

1)

Πρέπει το άρθρο 8, παράγραφος 2, του κανονισμού 261/2004 (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιβάτης, ο οποίος δυνάμει της (μεταφερθείσας στο εσωτερικό δίκαιο) οδηγίας 90/314/ΕΟΚ (2) για τα οργανωμένα ταξίδια έχει δικαίωμα να αξιώσει από τον διοργανωτή του ταξιδίου του την επιστροφή του αντιτίμου του εισιτηρίου του, δεν δύναται να αξιώσει την επιστροφή επίσης από τον αερομεταφορέα;

2)

Αν η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι καταφατική, δύναται παρά ταύτα ο επιβάτης να αξιώσει από τον αερομεταφορέα την επιστροφή του αντιτίμου του εισιτηρίου του, όταν αποδεικνύεται ότι ο διοργανωτής του ταξιδίου του, σε περίπτωση που είναι υπεύθυνος, δεν είναι από οικονομικής απόψεως σε θέση να επιστρέψει το αντίτιμο του εισιτηρίου και αυτός ο διοργανωτής του ταξιδίου δεν έλαβε μέτρα εγγυήσεως ώστε να διασφαλίσει την επιστροφή;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/12

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/12

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/13

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/13

1)

το αποκτηθέν αγαθό προορίζεται, διά της επεξεργασίας του και της μεταγενέστερης μεταβίβασής του, για την οικονομική δραστηριότητα του εν λόγω επιχειρηματία·

2)

πρόκειται να εκτελεσθούν πράξεις υποκείμενες στον ΦΠΑ κατά την εκ νέου διάθεση του αποκτηθέντος αγαθού στο εμπόριο, και

3)

η εφαρμοστέα στο εν λόγω κράτος νομοθεσία δεν επιτρέπει στον επιχειρηματία ή τον επαγγελματία να εκπίπτει, στο πλαίσιο των πράξεων αυτών, το ποσό που καταβλήθηκε βάσει του φόρου αυτού για την πρώτη από τις προαναφερθείσες αποκτήσεις;

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/14

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας, εισάγοντας με το άρθρο 13, παράγραφοι 1 έως 3, του Ustawa z dnia 12 lipca 2017 r. o zmianie ustawy — Prawo o ustroju sądów powszechnych (νόμου της 12ης Ιουλίου 2017 περί τροποποιήσεως του νόμου για την οργάνωση των τακτικών δικαστηρίων) διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά την ηλικία συνταξιοδοτήσεως των δικαστών των τακτικών δικαστηρίων, των δικαστών του ανώτατου δικαστηρίου και των εισαγγελέων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 157 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τα άρθρα 5, στοιχείο α', και 9, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας 2006/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης (αναδιατύπωση) (1) και

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας, μειώνοντας με το άρθρο 13, παράγραφος 1, του νόμου αυτού τo όριο της ηλικίας συνταξιοδοτήσεως των δικαστών των τακτικών δικαστηρίων και παρέχοντας παράλληλα στον Υπουργό Δικαιοσύνης το δικαίωμα να αποφασίζει την παράταση του χρόνου ενεργού υπηρεσίας των δικαστών βάσει του άρθρου 1, παράγραφος 26, στοιχεία b και c, του νόμου αυτού, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε συνδυασμό με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/15

—

η σύμβαση «sale and lease back» αποτελείται από τον ταυτόχρονο συνδυασμό της παροχής δικαιώματος επιφάνειας (δηλαδή προσωρινού εμπράγματου δικαιώματος) εκ μέρους του υποκειμένου στον φόρο σε δύο χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και της χρηματοδοτικής μισθώσεως εκ μέρους των εν λόγω δύο χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στον υποκείμενο στον φόρο·

—

η εν λόγω πράξη «sale and lease back» συνιστά πράξη αμιγώς οικονομικού χαρακτήρα με σκοπό την αύξηση της ρευστότητας του υποκειμένου στον φόρο·

—

δεν επιβλήθηκε ΦΠΑ στην πράξη «sale and lease back» (πώληση και επαναμίσθωση)·

—

το επενδυτικό ακίνητο παρέμεινε στην κυριότητα του υποκειμένου στον φόρο και χρησιμοποιήθηκε στο πλαίσιο της φορολογηθείσας δραστηριότητάς του κατά τρόπο συνεχή και διαρκή, τόσο πριν όσο και μετά τη σύναψη της πράξεως.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/16

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 43 της οδηγίας 2014/26/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων καθώς και τη χορήγηση πολυεδαφικών αδειών για επιγραμμικές χρήσεις μουσικών έργων στην εσωτερική αγορά (1), παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία αυτή και παραλείποντας, εν πάση περιπτώσει, να γνωστοποιήσει στην Επιτροπή τις διατάξεις αυτές·

—

να επιβάλει στη Δημοκρατία της Πολωνίας, δυνάμει του άρθρου 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ λόγω παραβάσεως της υποχρεώσεως ανακοινώσεως των μέτρων μεταφοράς της οδηγίας της οδηγίας 2014/26/ΕΕ ημερήσια χρηματική ποινή ύψους 87 612 ευρώ από την ημέρα της δημοσιεύσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου επί της υπό κρίση υποθέσεως·

—

να καταδικάσει την Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/17

—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να δεχθεί την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή και να ακυρώσει κατά συνέπεια τα άρθρα 1 έως 5 της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/154 της Επιτροπής, της 22ας Ιουλίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.13869 (C 68/2002) (πρώην NN 80/2002) (1)·

—

να αποφανθεί αμετακλήτως επί του πρώτου λόγου ακυρώσεως και του πρώτου σκέλους του δεύτερου λόγου ακυρώσεως της πρωτοδίκως ασκηθείσας προσφυγής, να κάνει δεκτό το πρώτο αυτό σκέλος του δεύτερου λόγου ακυρώσεως και, κατά συνέπεια, να κρίνει ότι το κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή σε οικονομία της αγοράς έχει εφαρμογή στο επίμαχο μέτρο·

—

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο υπό άλλη σύνθεση, προκειμένου να αποφανθεί επί των λοιπών λόγων ακυρώσεως και επιχειρημάτων που προέβαλε η προσφεύγουσα με την προσφυγή της 22ας Δεκεμβρίου 2015, και να επιφυλαχθεί ως προς τα έξοδα της πρωτοβάθμιας δίκης·

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/18

—

Η Ιταλική Δημοκρατία ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει, σύμφωνα με τα άρθρα 56 και 58 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, την απόφαση της 25ης Ιανουαρίου 2018, η οποία κοινοποιήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2018 και εκδόθηκε από το Γενικό Δικαστήριο στο πλαίσιο της υποθέσεως T-91/16, με αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2015)9413 της 17.12.2015, η οποία κοινοποιήθηκε στις 18.12.2015, περί μειώσεως της χρηματοδοτικής συνδρομής που χορηγήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα στην Περιφέρεια Σικελίας, το οποίο εντάσσεται στο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης για τις κοινοτικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις του στόχου αριθ. 1 στην Ιταλία στις οικείες περιοχές (POR Sicilia 2000-2006)· ως εκ τούτου, ζητεί να ακυρωθεί η ως άνω απόφαση της Επιτροπής.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/20

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την H στα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/20

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Η Alcogroup και η Alcodis φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

3)

Η Orde van Vlaamse Balies, η Ordre des barreaux francophones et germanophone και η Ordre français des avocats du barreau de Bruxelles φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους στα οποία υποβλήθηκαν κατά την παρούσα διαδικασία.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/21

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Ανακαλεί τη διάταξη της 10ης Νοεμβρίου 2016, Valencia Club de Fútbol κατά Επιτροπής (T-732/16 R).

3)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/22

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Ανακαλεί τη διάταξη της 11ης Νοεμβρίου 2016, Hércules Club de Fútbol κατά Επιτροπής (T-766/16 R).

3)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/22

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Καταδικάζει την Eco-Bat Technologies Ltd, την Berzelius Metall GmbH και τη Société traitements chimiques des métaux (STCM) στα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/23

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Καταδικάζει τον UD στα δικαστικά του έξοδα καθώς και στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/23

—

να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της·

—

να διατάξει την καταχώριση του σήματος.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1001/2017.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/24

—

Να ακυρώσει το υπ’ αριθ. 2017-1635 χρεωστικό σημείωμα το οποίο εξέδωσε ο Γενικός Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

—

Να ακυρώσει την απόφαση περί ανακτήσεως την οποία εξέδωσε ο Γενικός Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 30 Νοεμβρίου 2017, για ποσό ύψους 264 196,11 ευρώ.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι, στην απόφαση του Γενικού Γραμματέα, τα συμπεράσματα σχετικά με την επιστροφή των εξόδων ταξιδίου και τους διαπιστευμένους κοινοβουλευτικούς βοηθούς έρχονται σε αντίθεση με την αντικειμενική πραγματικότητα. Ο προσφεύγων ζήτησε μόνον την επιστροφή των εξόδων ταξιδίου στις περιπτώσεις εκείνες που το εδικαιούτο βάσει των όσων ορίζονταν στην απόφαση 2009/C 159/01 του προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σχετικά με τα μέτρα εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Οι διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί βοηθοί στους οποίους αναφέρεται η απόφαση, οι οποίοι έχουν συμβατική σχέση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκτελούσαν υποστηρικτικές εργασίες για την εκτέλεση των βουλευτικών καθηκόντων του προσφεύγοντος στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της ισότητας των όπλων.

Ο προσφεύγων δεν είχε πρόσβαση στις αποδείξεις στις οποίες στηρίζονται τα πραγματικά περιστατικά που περιέχονται στην απόφαση του Γενικού Γραμματέα. Μολονότι το ζήτησε εγγράφως, ο Γενικός Γραμματέας δεν του απέστειλε τις εν λόγω αποδείξεις, για αυτόν δε τον λόγο κωλυόταν διαρκώς να καταθέσει παρατηρήσεις επί της ουσίας. Η απόφαση του Γενικού Γραμματέα, επί της οποίας ερείδεται το χρεωστικό σημείωμα, ως νομική πράξη που πλήττει τον προσφεύγοντα, εξεδόθη κατά παράβαση των αρχών της αμερόληπτης και δίκαιης δίκης και της ισότητας των όπλων και του δικαιώματος άμυνας του προσφεύγοντα.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι στην απόφαση του Γενικού Γραμματέα εμφιλοχώρησε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την κατανομή του βάρους αποδείξεως. Εν αντιθέσει προς όσα διαλαμβάνει η απόφαση του Γενικού Γραμματέα, τα επιχειρήματα που εκτίθενται στο σκέψη 54 της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Οκτωβρίου 2014, στην υπόθεση T-479/13, Marciani κατά Κοινοβουλίου, δεν μπορούν να θεωρηθούν κρίσιμα στο πλαίσιο της υπό κρίση υποθέσεως, ακριβώς διότι στην περίπτωση του βουλευτή Marciani έπρεπε να εφαρμοσθούν αυτές οι ρυθμίσεις ΕΑΒ [ρυθμίσεις που αφορούν τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου], ενώ διαρκούσης της θητείας του προσφεύγοντος ως βουλευτού εξακολουθούσε να ισχύει ο κανονισμός (ΕΚ) 160/2009 του Συμβουλίου.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την έλλειψη νομικής θεμελιώσεως της επιστροφής των καταβληθεισών αποδοχών στους διαπιστευμένους κοινοβουλευτικούς βοηθούς. Ο λόγος αυτός αποτελείται από δύο σκέλη:

Το πρώτο σκέλος του τετάρτου λόγου στηρίζεται στην ανυπαρξία νομικής σχέσεως μεταξύ του προσφεύγοντος και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Από την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) 160/2009 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και όχι ο βουλευτής, είναι αυτός που συνδέεται με νομική σχέση με τον διαπιστευμένο κοινοβουλευτικό βοηθό, το δε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν επιστρέφει τα έξοδα, αλλά καταβάλλει τις αποδοχές. Όσον αφορά την αντίστοιχη εργασιακή σχέση με τους διαπιστευμένους κοινοβουλευτικούς βοηθούς, ο προσφεύγων ουδεμία συμβατική σχέση έχει με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν κατέβαλε στον προσφεύγοντα τον αναλογούντα μισθό του διαπιστευμένου κοινοβουλευτικού βοηθού. Ελλείψει νομικής σχέσεως και νομικής θεμελιώσεως, ο προσφεύγων ουδεμία υποχρέωση επιστροφής μπορεί να υπέχει υπέρ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Το δεύτερο σκέλος του τετάρτου λόγου στηρίζεται στο γεγονός ότι η εξωτερική δραστηριότητα των διαπιστευμένων κοινοβουλευτικών βοηθών δεν γεννά κανένα δικαίωμα επιστροφής των καταβληθεισών αποδοχών. Το άρθρο 12 του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απαγορεύει την άσκηση κάποιας εξωτερικής δραστηριότητας, αλλά απαιτεί μόνον να λαμβάνεται η σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής. Αντιθέτως, στην περίπτωση που δεν ζητηθεί η σύμφωνη γνώμη, η ρύθμιση δεν επιβάλλει κυρώσεις υπό τη μορφή της εξ ολοκλήρου επιστροφής των καταβληθεισών αποδοχών.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από την απαγόρευση αναδρομικής εφαρμογής ενός κανόνα δικαίου που επιβάλλει μια υποχρέωση. Το σημείο 8 της αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα παραπέμπει, στο πλαίσιο των νομικών βάσεων του συμπεράσματος, στο άρθρο 39α των μέτρων εφαρμογής, παρά το γεγονός ότι η απόφαση 2015/C 397/03 του προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που τροποποιεί τα μέτρα εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εφαρμόζεται από 1ης Ιανουαρίου 2016, με αποτέλεσμα να μην ασκεί επιρροή στην παρούσα διαφορά.

6.

Ο έκτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, όσον αφορά το ύψος του ποσού. Το αιτούμενο ποσό δεν δικαιολογείται αναλυτικά ούτε με κάποια μέθοδο υπολογισμού, προϋποθέτει δε ότι ο κοινοβουλευτικός βοηθός ουδέποτε εργάστηκε για τον προσφεύγοντα.

7.

Ο έβδομος λόγος ακυρώσεως αντλείται από το γεγονός ότι υπήρξε αξιολόγηση του αποδεικτικού εγγράφου της ημερομηνίας του ταξιδίου, το οποίο προσαρτάται στη επιστροφή των εξόδων ταξιδίου, η οποία αποκλίνει από τον σκοπό της, αντλήθηκε δε εντεύθεν ένα αβάσιμο συμπέρασμα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/26

—

να υποχρεώσει τους εναγομένους να καταβάλουν στους ενάγοντες τα ποσά που παρατίθενται στο παράρτημα της αγωγής, πλέον τόκων από τις 26 Μαρτίου 2013 και μέχρι την έκδοση της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου·

—

να καταδικάσει τους εναγομένους στα δικαστικά έξοδα.

—

να διαπιστώσει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και/ή τα εναγόμενα θεσμικά όργανα υπέχουν εξωσυμβατική ευθύνη·

—

να καθορίσει την ακολουθητέα διαδικασία για τον προσδιορισμό του ύψους της ζημίας που πρέπει να αποκατασταθεί και την οποία πράγματι υπέστησαν οι ενάγοντες· και

—

να καταδικάσει τους εναγομένους στα δικαστικά έξοδα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/26

—

να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση SNC-2016-0026 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της 14ης Μαρτίου 2018·

—

να κρίνει παράνομο, βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, το άρθρο 18, παράγραφος 6 του κανονισμού 1024/2013 (1) και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει την ανωτέρω απόφαση, και

—

να καταδικάσει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει την ύπαρξη παραβάσεως του άρθρου 18, παράγραφος 1 του κανονισμού 1024/2013 και του άρθρου 49, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον επιβλήθηκε διοικητικό χρηματικό πρόστιμο βάσει νομικού πλαισίου το οποίο ερείδεται σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης και του εθνικού δικαίου που δεν έχουν άμεσο αποτέλεσμα.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η ΕΚΤ παρέβη το άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 468/2014 (4), καθόσον διέταξε τη δημοσίευση διοικητικού χρηματικού προστίμου υπό μη ανωνυμοποιημένη μορφή.

3.

Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι το άρθρο 18, παράγραφος 6 του κανονισμού 1024/2013 είναι παράνομο και αντίκειται στο άρθρο 263, παράγραφος 6, ΣΛΕΕ και στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καθόσον επιβάλλει υποχρέωση δημοσιεύσεως κάθε διοικητικού χρηματικού προστίμου ανεξαρτήτως του εάν ο καθού η κύρωση προτίθεται να ασκήσει προσφυγή κατ’ αυτής ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου εντός της προθεσμίας του άρθρου 263, εδάφιο 6, ΣΛΕΕ.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/28

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να κηρύξει την ακυρότητα του κοινοτικού υποδείγματος της δικαιούχου το οποίο καταχωρίσθηκε με αριθ. 1 783 655-0002, για όλους του λόγους που προβάλλονται με την υπό κρίση προσφυγή·

—

να υποχρεώσει το καθού και τη δικαιούχο του υποδείγματος να καταβάλουν τα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών, βάσει του άρθρου 190 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου·

—

να καταδικάσει το EUIPO και την ενδεχομένως παρεμβαίνουσα στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου διαδικασίας.

—

Εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 6 του κανονισμού για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα·

—

Παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο ε', του κανονισμού για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα·

—

Παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα.

28.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 182/29

—

να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη

—

να ακυρώσει την απόφαση της 26ης Μαρτίου 2018, με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέρριψε την προσφορά της κοινοπραξίας της οποίας επικεφαλής είναι η προσφεύγουσα για την παρτίδα αριθ. 3, στο πλαίσιο της προσκλήσεως προς υποβολή προσφορών «Σύμβαση πλαίσιο για την εφαρμογή της εξωτερικής βοήθειας 2018 (SIEA EUROPAID/138778/DH/SER/MULTI» (στο εξής: πρόσκληση) σχετικά με σύμβαση πλαίσιο για την παροχή υπηρεσιών σε τρίτες χώρες δικαιούχους της εξωτερικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την οποία ανέθεσε την παρτίδα αριθ. 3 σε δέκα άλλους διαγωνιζομένους·

—

δυνάμει των μέτρων οργανώσεως της διαδικασίας (βλ. άρθρο 55 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου) να καλέσει την καθής-εναγομένη (στο εξής: καθής) να γνωστοποιήσει (i) τα χαρακτηριστικά και τα πλεονεκτήματα των 10 αποδεκτών προσφορών για την παρτίδα αριθ. 3 καθώς και τη βαθμολογία όσον αφορά τις επιμέρους θέσεις 1.1, 1.2, 1.3, 1.4, 1.5, 1.6 της κατηγορίας «Συνολική Οργάνωση και Μεθοδολογία» (Global Organisation and Methodology) και τη βαθμολογία που έλαβαν οι 10 αποδεκτές προσφορές για την παρτίδα αριθ. 3 στην κατηγορία «Τεχνική βαθμολογία» (Technical score) και στην κατηγορία «Οικονομική βαθμολογία» (Financial score) και να προσκομίσει (ii) τη λεπτομερή έκθεση της επιτροπής αξιολογήσεως·

—

να κρίνει παραδεκτό και βάσιμο το αίτημα επιδικάσεως αποζημιώσεως ύψους 2 400 000 ευρώ μικτά·

—

να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Ο πρώτος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 106 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου (ΕΕ L 298, σ. 1) (στο εξής: δημοσιονομικός κανονισμός) και του άρθρου 4 των οδηγιών προς τους διαγωνιζομένους (Instructions to Tenderers) (στο εξής: οδηγίες). Η Επιτροπή διέπραξε την παράβαση αυτή διότι δεν απέκλεισε λόγω παρατυπιών διαγωνιζόμενο ο οποίος μετείχε σε μια από τις ανάδοχες κοινοπραξίες.

2.

Ο δεύτερος λόγος αφορά πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως της Επιτροπής και παράβαση των διατάξεων του άρθρου 110, παράγραφος 5, του δημοσιονομικού κανονισμού, του άρθρου 151 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 1268/2012 της Επιτροπής, της 29ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους κανόνες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης (ΕΕ L 362, σ. 1) (στο εξής: κανονισμός εφαρμογής), της υποχρεώσεως που απορρέει από το άρθρο 41, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) για την τήρηση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και του άρθρου 15, παράγραφος 3, των οδηγιών, διότι η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς με τη δέουσα προσοχή προσφορές οι οποίες ήταν ασυνήθιστα χαμηλές.

3.

Ο τρίτος λόγος αφορά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που απορρέει από το άρθρο 113, παράγραφος 2, του δημοσιονομικού κανονισμού και από το άρθρο 161, παράγραφος 1, του κανονισμού εφαρμογής.

4.

Ο τέταρτος λόγος αφορά προσβολή του προβλεπόμενου στο άρθρο 47 του Χάρτη δικαιώματος πραγματικής προσφυγής.

5.

Ο πέμπτος λόγος αφορά παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως, της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της διασφαλίσεως θεμιτού ανταγωνισμού, βάσει του άρθρου 102, παράγραφοι 1 και 2, του δημοσιονομικού κανονισμού λόγω του παράνομου χαρακτήρα των διατάξεων του άρθρου 7 των οδηγιών.

6.

Ο έκτος λόγος αφορά παραβίαση της προβλεπόμενης στο άρθρο 41 του Χάρτη αρχής της χρηστής διοικήσεως λόγω του παράνομου χαρακτήρα των διατάξεων του άρθρου 7 των οδηγιών.