ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Østre Landsret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Copydan Båndkopi κατά Nokia Danmark A/S

(Υπόθεση C-463/12) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα - Οδηγία 2001/29/ΕΚ - Άρθρα 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', και 6 - Δικαίωμα αναπαραγωγής - Εξαίρεση - Αντίγραφα για ιδιωτική χρήση - Αναπαραγωγές που πραγματοποιούνται με τη χρήση καρτών μνήμης κινητών τηλεφώνων - Δίκαιη αποζημίωση - Τέλος επί υλικών φορέων - Ίση μεταχείριση - Επιστροφή του τέλους - Ασήμαντη ζημία))

(2015/C 138/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Østre Landsret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Copydan Båndkopi

κατά

Nokia Danmark A/S

Διατακτικό

Το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας, δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει δίκαιη αποζημίωση οφειλόμενη λόγω της εξαιρέσεως από το δικαίωμα δημιουργίας αντιγράφων για ιδιωτική χρήση επί υλικών φορέων πολλαπλών λειτουργιών, όπως οι κάρτες μνήμης κινητών τηλεφώνων, είτε τα μέσα αυτά έχουν ως κύρια λειτουργία τους τη δημιουργία αντιγράφων για ιδιωτική χρήση είτε όχι, υπό την προϋπόθεση ότι μία από τις λειτουργίες των εν λόγω φορέων, έστω και δευτερεύουσα, παρέχει στους κατόχους τους τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσουν για τον σκοπό αυτόν. Ωστόσο, ο κύριος ή δευτερεύων χαρακτήρας της λειτουργίας αυτής και η σχετική σημασία της ικανότητας του υλικού φορέα να παράγει αντίγραφα ενδέχεται να ασκούν επιρροή στο ύψος της οφειλόμενης δίκαιης αποζημιώσεως. Όταν η προκληθείσα στους δικαιούχους ζημία κρίνεται ασήμαντη, το γεγονός ότι διατίθεται η εν λόγω λειτουργία ενδέχεται να μη γεννά υποχρέωση καταβολής της αποζημιώσεως αυτής.

Το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2001/29 δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση με την οποία επιβάλλεται τέλος για τη χρηματοδότηση της δίκαιης αποζημιώσεως που οφείλεται λόγω της εξαιρέσεως από το δικαίωμα δημιουργίας αντιγράφων για ιδιωτική χρήση στη διάθεση στο εμπόριο υλικών φορέων οι οποίοι ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν για αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση, όπως οι κάρτες μνήμης κινητών τηλεφώνων, αλλά δεν επιβάλλει το τέλος αυτό στη διάθεση στο εμπόριο συστατικών στοιχείων τα οποία προορίζονται κυρίως για την αποθήκευση αντιγράφων για ιδιωτική χρήση, όπως οι εσωτερικές μνήμες των συσκευών ανάγνωσης MP3, στον βαθμό που οι διαφορετικές αυτές κατηγορίες υλικών φορέων και συστατικών στοιχείων δεν είναι συγκρίσιμες ή η διαφορετική μεταχείριση είναι δικαιολογημένη, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

Το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2001/29 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιβάλλει την καταβολή τέλους για τη χρηματοδότηση της δίκαιης αποζημιώσεως που οφείλεται λόγω της εξαιρέσεως από το δικαίωμα δημιουργίας αντιγράφων για ιδιωτική χρήση στους κατασκευαστές και εισαγωγείς που πωλούν κάρτες μνήμης κινητών τηλεφώνων σε επαγγελματίες γνωρίζοντας ότι οι κάρτες προορίζονται για μεταπώληση από τους επαγγελματίες αυτούς, αλλά αγνοώντας αν οι τελικοί αγοραστές των εν λόγω καρτών είναι ιδιώτες ή επαγγελματίες, υπό την προϋπόθεση ότι

—	η λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος δικαιολογείται από την ύπαρξη πρακτικών δυσχερειών·

—

οι υπόχρεοι καταβολής του τέλους απαλλάσσονται από την καταβολή του εάν αποδεικνύουν ότι πωλούν τις κάρτες μνήμης των κινητών τηλεφώνων σε επαγγελματίες μη φυσικά πρόσωπα, για σκοπούς προδήλως ξένους προς την ιδιωτική αντιγραφή, εξυπακουομένου ότι η απαλλαγή αυτή δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην πώληση προς επαγγελματίες που είναι καταχωρισμένοι στον οργανισμό διαχειρίσεως του συστήματος τελών·

—

το εν λόγω σύστημα προβλέπει δικαίωμα επιστροφής του τέλους ιδιωτικής αντιγραφής, το οποίο είναι αποτελεσματικό και δεν καθιστά υπερβολικά δυσχερή την ανάκτηση του καταβληθέντος τέλους, η δε επιστροφή καταβάλλεται μόνο στον τελικό αγοραστή της εν λόγω κάρτας μνήμης, ο οποίος πρέπει να υποβάλει προς τούτο αίτηση προς τον εν λόγω οργανισμό.

Το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2001/29, σε συνδυασμό με την αιτιολογική σκέψη της 35, έχει την έννοια ότι παρέχει στα κράτη μέλη τη δυνατότητα να προβλέπουν, σε ορισμένες περιπτώσεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της εξαιρέσεως από το δικαίωμα αναπαραγωγής για ιδιωτική αντιγραφή, απαλλαγή από την καταβολή της δίκαιης αποζημιώσεως λόγω της εξαιρέσεως αυτής, υπό την προϋπόθεση ότι η ζημία που προκλήθηκε στους δικαιούχους στις περιπτώσεις αυτές είναι ασήμαντη. Τα κράτη μέλη είναι αρμόδια να καθορίσουν το όριο της ζημίας αυτής, εξυπακουομένου ότι το όριο αυτό πρέπει να εφαρμόζεται σύμφωνα με την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.

Η οδηγία 2001/29 έχει την έννοια ότι, στην περίπτωση που κράτος μέλος αποφάσισε, δυνάμει του άρθρου 5, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής, να αποκλείσει, στο πλαίσιο του καθ’ ύλη πεδίου εφαρμογής της εν λόγω διατάξεως, κάθε δικαίωμα των δικαιούχων να επιτρέπουν την ιδιωτική αναπαραγωγή των έργων τους, η άδεια που παρέχει ο δικαιούχος για τη χρήση των αρχείων που περιέχουν τα έργα του δεν μπορεί να ασκεί επιρροή σε σχέση με την υποχρέωση δίκαιης αποζημιώσεως οφειλόμενης λόγω της εξαιρέσεως από το δικαίωμα αναπαραγωγής για τις αναπαραγωγές που πραγματοποιούνται σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', της εν λόγω οδηγίας με τη χρήση των ως άνω αρχείων και δεν μπορεί να δημιουργήσει, καθεαυτή, υποχρέωση του χρήστη των συγκεκριμένων αρχείων να καταβάλει οποιαδήποτε αμοιβή, για ιδιωτική αναπαραγωγή, προς τον εν λόγω δικαιούχο.

Η εφαρμογή των τεχνολογικών μέτρων του άρθρου 6 της οδηγίας 2001/29 στα μέσα που χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή των προστατευόμενων έργων, όπως τα DVD, τα CD, οι συσκευές αναγνώσεως MP3 ή οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, δεν ασκεί επιρροή σε σχέση με την υποχρέωση δίκαιης αποζημιώσεως που οφείλεται λόγω της εξαιρέσεως από το δικαίωμα αναπαραγωγής για τις ιδιωτικές αναπαραγωγές που πραγματοποιούνται με τα μέσα αυτά. Ωστόσο, η εφαρμογή αυτή ενδέχεται να ασκεί επιρροή ως προς το συγκεκριμένο ύψος της εν λόγω αποζημιώσεως.

Η οδηγία 2001/29 δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει δίκαιη αποζημίωση οφειλόμενη λόγω της εξαιρέσεως από το δικαίωμα αναπαραγωγής για αναπαραγωγές που πραγματοποιούνται από παράνομες πηγές, δηλαδή από προστατευόμενα έργα που διατέθηκαν στο κοινό χωρίς την άδεια των δικαιούχων των δικαιωμάτων.

8)	Η οδηγία 2001/29 δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει δίκαιη αποζημίωση οφειλόμενη λόγω της εξαιρέσεως από το δικαίωμα αναπαραγωγής για αναπαραγωγές προστατευόμενων έργων που πραγματοποιούνται από φυσικό πρόσωπο από μέσο που ανήκει σε τρίτο ή με τη βοήθεια μέσου που ανήκει σε τρίτο.

(1) ΕΕ C 399 της 22.12.2012.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Versalis SpA, πρώην Polimeri Europa SpA, Eni SpA και Versalis SpA, πρώην Polimeri Europa SpA, Eni SpA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-93/13 P και C-123/13 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά του καουτσούκ χλωροπρενίου - Διαδοχή οντοτήτων παραγωγής - Καταλογισμός της παραβατικής συμπεριφοράς - Πρόστιμα - Υποτροπή - Πλήρης δικαιοδοσία))

(2015/C 138/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

(C-93/13 P)

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Di Bucci, G. Conte και R. Striani)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Versalis SpA, πρώην Polimeri Europa SpA, Eni SpA (εκπρόσωποι: M. Siragusa, G. M. Roberti, F. Moretti, I. Perego, F. Cannizzaro, A. Bardanzellu, D. Durante και V. Laroccia, avvocati)

(C-123/13 P)

Αναιρεσείουσες: Versalis SpA, πρώην Polimeri Europa SpA, Eni SpA (εκπρόσωποι: M. Siragusa, G. M. Roberti, F. Moretti, I. Perego, F. Cannizzaro, A. Bardanzellu, D. Durante και V. Laroccia, avvocati)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Di Bucci, G. Conte και R. Striani)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει τις αιτήσεις αναιρέσεως στις υποθέσεις C-93/13 P και C-123/13 P.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας στην υπόθεση C-93/13 P.

3)	Καταδικάζει την Versalis SpA και την Eni SpA στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας στην υπόθεση C-123/13 P.

(1) ΕΕ C 114 της 20.4.2013.

ΕΕ C 147 της 25.5.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Tribunalul Specializat Cluj (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Bogdan Matei, Ioana Ofelia Matei κατά SC Volksbank România SA

(Υπόθεση C-143/13) (1)

((Οδηγία 93/13/ΕΟΚ - Καταχρηστικές ρήτρες σε συμβάσεις συναπτόμενες μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή - Άρθρο 4, παράγραφος 2 - Εκτίμηση του καταχρηστικού χαρακτήρα συμβατικών ρητρών - Εξαίρεση των ρητρών που αφορούν το κύριο αντικείμενο της συμβάσεως και το ανάλογο ή μη του τιμήματος ή της αμοιβής εφόσον είναι διατυπωμένες κατά τρόπο σαφή και κατανοητό - Ρήτρες προβλέπουσες «προμήθεια κινδύνου» την οποία εισπράττει ο δανειστής και επιτρέπουν σε αυτόν, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να τροποποιεί μονομερώς το επιτόκιο))

(2015/C 138/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Specializat Cluj

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Bogdan Matei, Ioana Ofelia Matei

κατά

SC Volksbank România SA

Διατακτικό

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχει την έννοια ότι, υπό συνθήκες όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, οι όροι «κύριο αντικείμενο της συμβάσεως» και «ανάλογο ή μη μεταξύ [του τιμήματος] και της αμοιβής, αφενός, και των υπηρεσιών ή αγαθών που θα παρασχεθούν ως αντάλλαγμα, αφετέρου», δεν περιλαμβάνουν, καταρχήν, είδη ρητρών που περιέχονται σε συμβάσεις δανείου συναπτόμενες μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτών, όπως οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης, οι οποίες αφενός μεν επιτρέπουν στον δανειστή, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να τροποποιεί το επιτόκιο μονομερώς, αφετέρου δε προβλέπουν «προμήθεια κινδύνου» την οποία εισπράττει ο δανειστής. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται, πάντως, να διακριβώσει τον χαρακτηρισμό αυτό των εν λόγω συμβατικών ρητρών, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση, την όλη οικονομία και τα όσα ορίζουν οι διατάξεις των οικείων συμβάσεων, καθώς και το νομικό και πραγματικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται οι συμβάσεις αυτές.

(1) ΕΕ 171 της 15.6.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — VDP Dental Laboratory NV κατά Staatssecretaris van Financiën (C-144/13), Staatssecretaris van Financiën κατά X BV (C-154/13), Nobel Biocare Nederland BV (C-160/13)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-144/13, C-154/13 και C-160/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Φόρος προστιθεμένης αξίας - Εκπτώσεις - Απαλλαγές - Παραδόσεις ειδών οδοντικής προσθετικής))

(2015/C 138/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

VDP Dental Laboratory NV (C-144/13), Staatssecretaris van Financiën (C-154/13, C-160/13)

κατά

Staatssecretaris van Financiën (C-144/13), X BV (C-154/13), Nobel Biocare Nederland BV (C-160/13)

Διατακτικό

Το άρθρο 168 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/75/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2007, έχει την έννοια ότι, όταν απαλλαγή από τον φόρο προστιθεμένης αξίας που προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο δεν συμβιβάζεται με την οδηγία 2006/112, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/75, το εν λόγω άρθρο 168 δεν επιτρέπει σε υποκείμενο στον φόρο να τύχει της απαλλαγής αυτής, προβάλλοντας συγχρόνως δικαίωμα εκπτώσεως.

Τα άρθρα 140, στοιχεία α' και β', καθώς και 143, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 2006/112, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/75, έχουν την έννοια ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθεμένης αξίας την οποία προβλέπουν εφαρμόζεται στην ενδοκοινοτική απόκτηση και στην οριστική εισαγωγή ειδών οδοντικής προσθετικής τα οποία παραδίδουν οι οδοντίατροι και οι οδοντοτεχνίτες, όταν το κράτος μέλος της παραδόσεως ή της εισαγωγής δεν έχει θέσει σε εφαρμογή τη μεταβατική ρύθμιση του άρθρου 370 της οδηγίας 2006/112, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/75.

Το άρθρο 140, στοιχεία α' και β', της οδηγίας 2006/112, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/75, έχει την έννοια ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθεμένης αξίας την οποία αφορά η διάταξη αυτή έχει επίσης εφαρμογή στην περίπτωση που η ενδοκοινοτική απόκτηση αφορά είδη οδοντικής προσθετικής προερχόμενα από κράτος μέλος το οποίο έχει θέσει σε εφαρμογή το εξαιρετικό μεταβατικό καθεστώς το οποίο προβλέπει το άρθρο 370 της οδηγίας αυτής.

(1) ΕΕ C 178 της 22.6.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Tribunal do Trabalho de Leiria (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Modelo Continente Hipermercados SA κατά Autoridade Para As Condições de Trabalho — Centro Local do Lis (ACT)

(Υπόθεση C-343/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Καθεστώς συγχωνεύσεως ανωνύμων εταιρειών - Οδηγία 78/855/ΕΟΚ - Συγχώνευση με απορρόφηση - Άρθρο 19 - Αποτελέσματα - Καθολική μεταβίβαση του συνόλου του ενεργητικού και παθητικού της απορροφώμενης εταιρείας από την απορροφώσα - Παράβαση διαπραχθείσα από την απορροφώμενη εταιρεία πριν τη συγχώνευση - Διαπίστωση της παραβάσεως με διοικητική απόφαση μετά τη συγχώνευση - Εθνικό δίκαιο - Μεταβίβαση της ευθύνης από διοικητικές παραβάσεις της απορροφώμενης εταιρείας - Επιτρέπεται))

(2015/C 138/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal do Trabalho de Leiria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Modelo Continente Hipermercados SA

κατά

Autoridade Para As Condições de Trabalho — Centro Local do Lis (ACT)

Διατακτικό

Το άρθρο 19, παράγραφος 1, της τρίτης οδηγίας 78/855/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 9ης Οκτωβρίου 1978, βασιζομένης στο άρθρο 54, παράγραφος 3, στοιχείο ζ', της συνθήκης και σχετικά με τις συγχωνεύσεις των ανωνύμων εταιρειών, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2009/109/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, έχει την έννοια ότι η «συγχώνευση με απορρόφηση», κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας, συνεπάγεται τη μεταβίβαση στην απορροφώσα εταιρεία της υποχρεώσεως καταβολής του προστίμου που έχει επιβληθεί με οριστική απόφαση μετά την εν λόγω απορρόφηση λόγω παραβάσεων του εργατικού δικαίου που είχαν διαπραχθεί από την απορροφώμενη εταιρεία πριν την εν λόγω συγχώνευση.

(1) ΕΕ C 260 της 7.9.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Centrale Raad van Beroep (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — B. Martens κατά Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

(Υπόθεση C-359/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων - Άρθρα 20 ΣΛΕΕ και 21 ΣΛΕΕ - Υπήκοος κράτους μέλους - Διαμονή σε άλλο κράτος μέλος - Παρακολούθηση σπουδών σε υπερπόντια χώρα ή έδαφος - Εξακολούθηση της χορηγήσεως χρηματοδοτήσεως για ανώτερες σπουδές - Προϋπόθεση διαμονής «τρία από τα έξι έτη» - Περιορισμός - Δικαιολογητικός λόγος))

(2015/C 138/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Centrale Raad van Beroep

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

B. Martens

κατά

Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

Διατακτικό

Τα άρθρα 20 ΣΛΕΕ και 21 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, που εξαρτά τη χορήγηση χρηματοδοτήσεως για ανώτερες σπουδές εκτός του συγκεκριμένου κράτους από τον όρο ο σπουδαστής που ζητεί να του χορηγηθεί η εν λόγω χρηματοδότηση να έχει διαμείνει στο εν λόγω κράτος μέλος τουλάχιστον τρία από τα έξι έτη πριν την εγγραφή του στο εν λόγω πρόγραμμα σπουδών.

(1) ΕΕ C 274 της 21.9.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Bayerisches Verwaltungsgericht München (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής απόφασης] — Andre Lawrence Shepherd κατά Bundesrepublik Deutschland

(Υπόθεση C-472/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης - Άσυλο - Οδηγία 2004/83/ΕΚ - Άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχεία β', γ' και ε' - Ελάχιστες απαιτήσεις για την υπαγωγή των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απατρίδων στο καθεστώς πρόσφυγα - Προϋποθέσεις για την αναγνώριση του καθεστώτος πρόσφυγα - Πράξεις δίωξης - Ποινική δίωξη και επιβολή ποινής σε μέλος των ενόπλων δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών λόγω της άρνησής του να υπηρετήσει στο Ιράκ))

(2015/C 138/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bayerisches Verwaltungsgericht München

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Andre Lawrence Shepherd

κατά

Bundesrepublik Deutschland

Διατακτικό

Οι διατάξεις του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο ε', της οδηγίας 2004/83/EΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απατρίδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους, έχουν την έννοια ότι:

—	καλύπτουν όλο το στρατιωτικό προσωπικό, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού που ασκεί καθήκοντα διοικητικής μέριμνας ή τεχνικής υποστήριξης,

—

καλύπτουν την περίπτωση στην οποία η ίδια η εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας θα περιελάμβανε, σε ορισμένη σύρραξη, τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου, καθώς και τις περιπτώσεις στις οποίες ο αιτών την υπαγωγή του στο καθεστώς πρόσφυγα δεν θα μετείχε παρά έμμεσα μόνο στη διάπραξη τέτοιων εγκλημάτων, καθόσον θα μπορούσε ευλόγως να πιθανολογηθεί ότι με την άσκηση των καθηκόντων του θα παρείχε συνδρομή απαραίτητη για την προετοιμασία και τη διάπραξή τους,

—

καλύπτουν όχι μόνο τις περιπτώσεις στις οποίες έχει αποδειχθεί ότι έχουν ήδη διαπραχθεί εγκλήματα πολέμου ή ότι τα εγκλήματα αυτά εμπίπτουν ενδεχομένως στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αλλά και τις περιπτώσεις στις οποίες ο αιτών την υπαγωγή του στο καθεστώς πρόσφυγα μπορεί να αποδείξει ότι η διάπραξη τέτοιων εγκλημάτων είναι πιθανότατη,

—

η αξιολόγηση των περιστατικών στην οποία καλούνται να προβαίνουν, υπό τον έλεγχο των δικαστηρίων, μόνο οι εθνικές αρχές, προκειμένου να προσδώσουν ορισμένο νομικό χαρακτηρισμό στην εκπλήρωση της συγκεκριμένης στρατιωτικής θητείας, πρέπει να στηρίζεται σε ένα σύνολο ενδείξεων, από τις οποίες να μπορεί να αποδειχθεί, αν ληφθούν υπόψη όλες οι περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, και ιδίως τα συναφή στοιχεία που σχετίζονται με τη χώρα καταγωγής κατά τον χρόνο λήψης της απόφασης σχετικά με την αίτηση και τα στοιχεία σχετικά με την ατομική κατάσταση και τις προσωπικές περιστάσεις του αιτούντος, ότι η εκπλήρωση της θητείας καθιστά πιθανή τη διάπραξη των εγκλημάτων πολέμου, όπως ισχυρίζεται ο αιτών,

—

κατά την αξιολόγηση στην οποία καλούνται να προβαίνουν οι εθνικές αρχές πρέπει να λαμβάνονται υπόψη το γεγονός ότι η στρατιωτική επέμβαση άρχισε με εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ή με τη συναίνεση της διεθνούς κοινότητας και το γεγονός ότι το κράτος ή τα κράτη που διεξάγουν τις πολεμικές επιχειρήσεις τιμωρούν τα εγκλήματα πολέμου, και

—

η άρνηση εκπλήρωσης της στρατιωτικής θητείας πρέπει να αποτελεί το μόνο μέσο που έχει στη διάθεσή του ο αιτών την υπαγωγή του στο καθεστώς πρόσφυγα για να αποφύγει τη συμμετοχή του στα κατά τους ισχυρισμούς του τελούμενα εγκλήματα πολέμου και, κατά συνέπεια, αν ο αιτών αυτός δεν έχει κάνει χρήση της διαδικασίας που προβλέπεται για τους αρνητές στράτευσης και τους αντιρρησίες συνείδησης, αποκλείεται οποιαδήποτε προστασία βάσει του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο ε', της οδηγίας 2004/83, εκτός αν ο εν λόγω αιτών αποδείξει ότι δεν είχε τη δυνατότητα να επιτύχει, στη συγκεκριμένη περίπτωση, την εφαρμογή καμιάς τέτοιας διαδικασίας.

Οι διατάξεις του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχεία β' και γ', της οδηγίας 2004/83 έχουν την έννοια ότι, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υπόθεσης της κύριας δίκης, δεν προκύπτει ότι τα μέτρα τα οποία υπάρχει κίνδυνος να επιβληθούν σε έναν στρατιωτικό λόγω της άρνησής του να εκπληρώσει τη θητεία του, όπως είναι η καταδίκη σε ποινή φυλάκισης ή η απόταξη, μπορούν να θεωρηθούν, σε σχέση με τη νόμιμη άσκηση από το ενδιαφερόμενο κράτος του δικαιώματός του να διατηρεί ένοπλες δυνάμεις, δυσανάλογα ή εισάγοντα διακρίσεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καταλέγονται μεταξύ των πράξεων δίωξης για τις οποίες κάνουν λόγο οι διατάξεις αυτές. Στις εθνικές αρχές εναπόκειται πάντως να το εξακριβώσουν.

(1) ΕΕ C 336 της 16.11.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-479/13) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Φορολογία - ΦΠΑ - Μειωμένος συντελεστής - Παροχή ψηφιακών ή ηλεκτρονικών βιβλίων))

(2015/C 138/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Soulay και F. Dintilhac)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: D. Colas και J. -S. Pilczer)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: M. Jacobs και J.-C. Halleux)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Εφαρμόζοντας μειωμένο συντελεστή φόρου προστιθέμενης αξίας στην παροχή ψηφιακών ή ηλεκτρονικών βιβλίων, η Γαλλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 96 και 98 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2010/88/ΕΕ του Συμβουλίου, της 7ης Δεκεμβρίου 2010, εξεταζομένων σε συνδυασμό προς τα παραρτήματα II και III της ως άνω οδηγίας, όπως τροποποιήθηκε, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 282/2011 του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2011, για τη θέσπιση μέτρων εφαρμογής της οδηγίας 2006/112/ΕΚ.

2)	Η Γαλλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Το Βασίλειο του Βελγίου φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) ΕΕ C 344 της 23.11.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-502/13) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Φορολογία - ΦΠΑ - Μειωμένος συντελεστής - Παροχή ψηφιακών ή ηλεκτρονικών βιβλίων))

(2015/C 138/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Soulay και F. Dintilhac)

Παρεμβαίνον υπέρ της προσφεύγουσας: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: E. Χατζηιωακειμίδου και A. de Gregorio Merino)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου (εκπρόσωπος: D. Holderer)

Παρεμβαίνον υπέρ του καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: M. Jacobs και J.-C. Halleux)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Εφαρμόζοντας συντελεστή φόρου προστιθέμενης αξίας 3 % στην παροχή ψηφιακών ή ηλεκτρονικών βιβλίων, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 96 έως 99, 110 και 114 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2010/88/ΕΕ του Συμβουλίου, της 7ης Δεκεμβρίου 2010, εξεταζομένων σε συνδυασμό προς τα παραρτήματα ΙΙ και ΙΙΙ της οδηγίας αυτής και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 282/2011 του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2011, για τη θέσπιση μέτρων εφαρμογής της οδηγίας 2006/112.

2)	Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδά του, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Το Βασίλειο του Βελγίου και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 344 της 23.11.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/9

Απόφαση (πέμπτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 [αιτήσεις του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] Boston Scientific Medizintechnik GmbH κατά AOK Sachsen-Anhalt (C-503/13), Betriebskrankenkasse RWE (C-504/13)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-503/13 και C-504/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Προστασία των καταναλωτών - Ευθύνη λόγω ελαττωματικών προϊόντων - Οδηγία 85/374/ΕΟΚ - Άρθρα 6, παράγραφος 1, και 9, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α' - Καρδιακοί βηματοδότες και εμφυτεύσιμοι αυτόματοι απινιδωτές - Κίνδυνος δυσλειτουργίας του προϊόντος - Σωματική βλάβη - Αφαίρεση του φερόμενου ως ελαττωματικού προϊόντος και τοποθέτηση άλλου προϊόντος - Επιστροφή του κόστους της επεμβάσεως))

(2015/C 138/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Boston Scientific Medizintechnik GmbH

κατά

AOK Sachsen-Anhalt (C-503/13), Betriebskrankenkasse RWE (C-504/13)

Διατακτικό

Το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουλίου 1985, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σε θέματα ευθύνης λόγω ελαττωματικών προϊόντων έχει την έννοια ότι, βάσει της διαπιστώσεως τυχόν ελαττώματος των προϊόντων που ανήκουν στην ίδια ομάδα ή στην ίδια σειρά παραγωγής, όπως οι καρδιακοί βηματοδότες και οι εμφυτεύσιμοι αυτόματοι απινιδωτές, το προϊόν αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ελαττωματικό χωρίς να απαιτείται να διαπιστωθεί το εν λόγω ελάττωμα στο προϊόν.

Τα άρθρα 1 και 9, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α', της οδηγίας 85/374 έχουν την έννοια ότι η ζημία που προκαλείται από χειρουργική επέμβαση αντικαταστάσεως ελαττωματικού προϊόντος, όπως ο καρδιακός βηματοδότης ή ο εμφυτεύσιμος αυτόματος απινιδωτής, αποτελεί «ζημία λόγω θανάτου ή σωματικών βλαβών», για την οποία είναι υπεύθυνος ο παραγωγός, όταν η επέμβαση αυτή είναι αναγκαία για την εξάλειψη του ελαττώματος του προϊόντος. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξετάσει αν η ως άνω προϋπόθεση πληρούται στις υποθέσεις των κυρίων δικών.

(1) ΕΕ 352 της 30.11.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 24ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — C. G. Sopora κατά Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-512/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Άρθρο 45 ΣΛΕΕ - Ίση μεταχείριση μεταξύ εργαζομένων κατοίκων αλλοδαπής - Φορολογικό πλεονέκτημα συνιστάμενο στην απαλλαγή από τον φόρο αποζημιώσεων που καταβάλλει ο εργοδότης - Πλεονέκτημα χορηγούμενο κατ’ αποκοπήν - Εργαζόμενοι προερχόμενοι από κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο εργάζονται - Προϋπόθεση κατοικίας σε ορισμένη απόσταση από τη μεθόριο του κράτους μέλους στο οποίο εργάζονται))

(2015/C 138/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

C. G. Sopora

κατά

Staatssecretaris van Financiën

Διατακτικό

Το άρθρο 45 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, με την οποία το κράτος μέλος προβλέπει, υπέρ των εργαζομένων που κατοικούσαν σε άλλο κράτος μέλος πριν αναλάβουν εργασία στο έδαφός του, τη χορήγηση φορολογικού πλεονεκτήματος συνιστάμενου στην κατ’ αποκοπήν απαλλαγή μιας αποζημιώσεως για έξοδα εκπατρισμού, μέχρι ποσοστού 30 % της φορολογητέας βάσης, υπό την προϋπόθεση ότι οι εργαζόμενοι αυτοί κατοικούν σε απόσταση μεγαλύτερη των 150 χιλιομέτρων από τη μεθόριό του, εκτός εάν τα όρια αυτά καθορίστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε ο κατ’ αποκοπήν κανόνας να έχει συστηματικά ως αποτέλεσμα την καθαρή υπεραντιστάθμιση των πραγματικών εξόδων εκπατρισμού, κάτι που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

(1) ΕΕ C 367 της 14.12.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Østre Landsret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] —Ingeniørforeningen i Danmark, ενεργούσα για λογαριασμό του Poul Landin κατά Tekniq, ενεργούσας για λογαριασμό της ENCO A/S — VVS

(Υπόθεση C-515/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 2000/78/ΕΚ - Ίση μεταχείριση στον τομέα της απασχολήσεως και της εργασίας - Άρθρο 2, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο α' - Άρθρο 6, παράγραφος 1 - Διαφορετική μεταχείριση στηριζόμενη στην ηλικία - Εθνική ρύθμιση προβλέπουσα τη μη καταβολή αποζημιώσεως λόγω απολύσεως στους εργαζομένους οι οποίοι δικαιούνται, κατά τον χρόνο της απολύσεώς τους, σύνταξη γήρατος βάσει του γενικού συνταξιοδοτικού συστήματος))

(2015/C 138/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Østre Landsret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ingeniørforeningen i Danmark, ενεργούσα για λογαριασμό του Poul Landin

κατά

Tekniq, ενεργούσας για λογαριασμό της ENCO A/S — VVS

Διατακτικό

Τα άρθρα 2, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο α', και 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει ότι, σε περίπτωση απολύσεως εργαζομένου ο οποίος έχει απασχοληθεί αδιαλείπτως στην ίδια επιχείρηση επί 12, 15 ή 18 έτη, ο εργοδότης πρέπει να καταβάλει κατά τον χρόνο καταγγελίας της συμβάσεως ποσό ίσο προς έναν, δύο ή τρεις μηνιαίους μισθούς, αντιστοίχως, αλλά η οποία ορίζει ότι η εν λόγω αποζημίωση δεν οφείλεται σε περίπτωση που ο εργαζόμενος, κατά τον χρόνο της λύσεως της συμβάσεως εργασίας του, έχει τη δυνατότητα να λάβει σύνταξη γήρατος βάσει του γενικού συστήματος συνταξιοδοτήσεως, καθόσον, αφενός, η σχετική ρύθμιση δικαιολογείται αντικειμενικώς και ευλόγως από θεμιτό σκοπό εργασιακής πολιτικής και πολιτικής στον τομέα της αγοράς της εργασίας και, αφετέρου, συνιστά πρόσφορο και αναγκαίο μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει ότι όντως αυτό συμβαίνει εν προκειμένω.

(1) ΕΕ C 359 της 7.12.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 4ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Consiglio di Stato (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare κ.λπ. κατά Fipa Group srl, Tws Automation srl, Ivan srl

(Υπόθεση C-534/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 191, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ - Οδηγία 2004/35/ΕΚ - Περιβαλλοντική ευθύνη - Εθνική ρύθμιση μη προβλέπουσα τη δυνατότητα της διοικήσεως να επιβάλει, στους κυρίους γηπέδων στα οποία έχει διαπιστωθεί ρύπανση χωρίς εκείνοι να φέρουν ευθύνη για τη ρύπανση αυτή, την εφαρμογή προληπτικών μέτρων και μέτρων αποκαταστάσεως, αλλά απλώς υποχρέωση αποδόσεως των δαπανών για τις ενέργειες της διοικήσεως - Συμφωνία με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» καθώς και τις αρχές της προφυλάξεως, της προληπτικής δράσεως και της επανορθώσεως κατά προτεραιότητα στην πηγή των ζημιών που προκαλούνται στο περιβάλλον))

(2015/C 138/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare, Ministero della Salute, Ispra — Istituto Superiore per la Protezione e la Ricerca Ambientale

κατά

Fipa Group srl, Tws Automation srl, Ivan srl

παρισταμένων των: Comune di Massa, Regione Toscana, Provincia di Massa Carrara, Comune di Carrara, Arpat — Agenzia regionale per la protezione ambientale della Toscana, Ediltecnica Srl, Versalis SpA, Edison SpA

Διατακτικό

Η οδηγία 2004/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη όσον αφορά την πρόληψη και την αποκατάσταση περιβαλλοντικής ζημίας, έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει σε αυτήν εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στις υποθέσεις της κύριας δίκης, βάσει της οποίας, σε περίπτωση κατά την οποία είναι αδύνατο να προσδιορισθεί ο υπεύθυνος για τη ρύπανση γηπέδου ή να απαιτηθεί από αυτόν η λήψη μέτρων αποκαταστάσεως, δεν επιτρέπεται στην αρμόδια αρχή να επιβάλει την εφαρμογή των προληπτικών μέτρων και των μέτρων αποκαταστάσεως στον κύριο του γηπέδου αυτού, ο οποίος δεν ευθύνεται για τη ρύπανση, δεδομένου ότι ο κύριος αυτός υποχρεούται απλώς να αποδώσει τις δαπάνες για τις ενέργειες της αρμόδιας αρχής εντός των ορίων της, καθοριζομένης κατόπιν των ενεργειών αυτών, αγοραίας αξίας της εκτάσεως.

(1) ΕΕ C 359 της 7.12.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 4ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Administratīvā rajona tiesa (Λεττονία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «Oliver Medical» SIA κατά Valsts ieņēmumu dienests

(Υπόθεση C-547/13) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2658/87 - Κοινό δασμολόγιο - Δασμολογική κατάταξη - Συνδυασμένη Ονοματολογία - Κλάσεις 8543, 9018 και 9019 - Συσκευές με λέιζερ ή υπέρηχους, καθώς και τα ανταλλακτικά και εξαρτήματά τους])

(2015/C 138/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η λεττονική

Αιτούν δικαστήριο

Administratīvā rajona tiesa

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

«Oliver Medical» SIA

κατά

Valsts ieņēmumu dienests

Διατακτικό

Η συνδυασμένη ονοματολογία που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, όπως τροποποιήθηκε διαδοχικώς με τον κανονισμό (ΕΚ) 1214/2007 της Επιτροπής, της 20ής Σεπτεμβρίου 2007, τον κανονισμό (ΕΚ) 1031/2008 της Επιτροπής, της 19ης Σεπτεμβρίου 2008, τον κανονισμό (ΕΚ) 948/2009 της Επιτροπής, της 30ής Σεπτεμβρίου 2009, τον κανονισμό (ΕΕ) 861/2010 της Επιτροπής, της 5ης Οκτωβρίου 2010, και τον κανονισμό (ΕΕ) 1006/2011 της Επιτροπής, της 27ης Σεπτεμβρίου 2011, έχει την έννοια ότι, προκειμένου να καθοριστεί κατά πόσον προϊόντα όπως τα επίμαχα στην κύρια δίκη πρέπει να καταταγούν στην κλάση 9018 της ονοματολογίας αυτής, ως όργανα ή συσκευές που προορίζονται για ιατρικούς σκοπούς, ή στην κλάση 9019 αυτής, ως συσκευές μηχανοθεραπείας, και όχι στην κλάση 8543 της εν λόγω ονοματολογίας, ως ηλεκτρικές συσκευές που έχουν δική τους λειτουργία, πρέπει να ληφθούν υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία εν προκειμένω, στο μέτρο που αυτά σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά και τις αντικειμενικές ιδιότητες που είναι συμφυείς με τα εν λόγω προϊόντα. Μεταξύ των σχετικών στοιχείων, πρέπει να εκτιμηθεί η χρήση για την οποία προορίζει ο κατασκευαστής τα εν λόγω προϊόντα, όπως επίσης ο τρόπος και ο τόπος χρήσης τους. Το γεγονός ότι κάποια προϊόντα προορίζονται για την αντιμετώπιση μιας ή διαφόρων παθολογιών και το γεγονός ότι η αγωγή αυτή πρέπει να πραγματοποιείται εντός εγκεκριμένου ιατρικού κέντρου και υπό τον έλεγχο επαγγελματία συνιστούν ενδείξεις ικανές να αποδείξουν ότι τα εν λόγω προϊόντα προορίζονται για ιατρικούς σκοπούς. Αντιστρόφως, το γεγονός ότι κάποια προϊόντα επιτρέπουν κυρίως αισθητικές βελτιώσεις και το γεγονός ότι αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν εκτός ιατρικού περιβάλλοντος, παραδείγματος χάρη σε ινστιτούτο αισθητικής, και χωρίς την παρέμβαση επαγγελματία, είναι ενδείξεις ικανές να αναιρέσουν ότι τα εν λόγω προϊόντα προορίζονται για ιατρικούς σκοπούς. Οι διαστάσεις, το βάρος και η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία δεν συνιστούν στοιχεία καθοριστικά για την κατάταξη προϊόντων, όπως τα επίμαχα στην κύρια δίκη, στην κλάση 9018 της ίδιας ονοματολογίας.

(1) ΕΕ C 377 της 21.12.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Tallinna Ringkonnakohus (Εσθονία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Tallinna Ettevõtlusamet κατά Statoil Fuel & Retail Eesti AS

(Υπόθεση C-553/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Έμμεσοι φόροι - Ειδικοί φόροι κατανάλωσης - Οδηγία 2008/118/EK - Άρθρο 1, παράγραφος 2 - Υγρά καύσιμα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης - Φόρος επί των λιανικών πωλήσεων - Έννοια του «ειδικού σκοπού» - Διάθεση για προκαθορισμένο σκοπό - Λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών ενός δήμου))

(2015/C 138/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Αιτούν δικαστήριο

Tallinna Ringkonnakohus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Tallinna Ettevõtlusamet

κατά

Statoil Fuel & Retail Eesti AS

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/118/EK του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με το γενικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης και για την κατάργηση της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ, έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει να θεωρηθεί ότι φόρος όπως ο επίδικος στην κύρια δίκη, στο μέτρο που βαρύνει τις λιανικές πωλήσεις υγρών καυσίμων τα οποία υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης, επιδιώκει ειδικό σκοπό κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως όταν αποσκοπεί στο να χρηματοδοτήσει τη λειτουργία των δημοσίων συγκοινωνιών εντός του οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης ο οποίος επιβάλλει τον φόρο αυτό, ο δε οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης, ανεξάρτητα από την ύπαρξη του εν λόγω φόρου, έχει την υποχρέωση να διεξαγάγει και να χρηματοδοτήσει τη δραστηριότητα αυτή, έστω και αν τα έσοδα του φόρου αυτού έχουν χρησιμοποιηθεί αποκλειστικώς για την ενάσκηση της ως άνω δραστηριότητας. Η εν λόγω διάταξη πρέπει συνεπώς να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, η οποία επιβάλλει τέτοιου είδους φόρο επί των λιανικών πωλήσεων υγρών καυσίμων τα οποία υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.

(1) ΕΕ C 15 της 18.1.2014, σ. 8.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 24ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Finanzamt Dortmund-Unna κατά Josef Grünewald

(Υπόθεση C-559/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Άμεσοι φόροι - Φόρος εισοδήματος - Δυνατότητα εκπτώσεως των προσόδων διατροφής που καταβάλλονται ως αντιπαροχή για μεταβίβαση εν είδει δωρεάς προς νόμιμο κληρονόμο - Αποκλείεται για τους κατοίκους αλλοδαπής))

(2015/C 138/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Finanzamt Dortmund-Unna

κατά

Josef Grünewald

Διατακτικό

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους η οποία δεν παρέχει στον φορολογούμενο κάτοικο αλλοδαπής ο οποίος απέκτησε στο κράτος μέλος αυτό εμπορικά εισοδήματα από μερίδια σε εταιρία τα οποία του μεταβίβασε ο γονέας του με δωρεά προς νόμιμο κληρονόμο τη δυνατότητα εκπτώσεως από τα εισοδήματα αυτά των ιδιωτικών προσόδων διατροφής που κατέβαλε στον εν λόγω γονέα ως αντιπαροχή για τη δωρεά, ενώ η ρύθμιση αυτή παρέχει τη δυνατότητα εκπτώσεως σε φορολογούμενο κάτοικο ημεδαπής.

(1) ΕΕ C 45 της 15.2.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 — Planet AE Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-564/13 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Άρθρο 340, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ - Συμβατική ευθύνη της Ένωσης - Άρθρο 272 ΣΛΕΕ - Ρήτρα διαιτησίας - Έκτο πρόγραμμα-πλαίσιο για δραστηριότητες έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης - Συμβάσεις στο πλαίσιο των έργων Ontogov, FIT και RACWeb - Επιλέξιμες δαπάνες και προκαταβληθέντα από την Επιτροπή ποσά - Αναγνωριστική αγωγή - Έλλειψη εννόμου συμφέροντος γεγενημένου και ενεστώτος))

(2015/C 138/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Planet AE Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών (εκπρόσωποι: Β. Χριστιανός και Σ. Παλιού, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal, B. Conte και Δ. Τριανταφύλλου, επικουρούμενοι από τον Σ. Δρακακάκη, δικηγόρο)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Η Planet AE Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 9 της 11.1.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 — Europäisch-Iranische Handelsbank AG κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-585/13 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν με σκοπό να εμποδισθεί η διάδοση των πυρηνικών όπλων - Δέσμευση κεφαλαίων - Περιορισμός των μεταφορών κεφαλαίων - Βοήθεια προς καταχωρισμένες οντότητες για να αποφύγουν περιοριστικά μέτρα ή για να τα παραβούν))

(2015/C 138/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Europäisch-Iranische Handelsbank AG (εκπρόσωποι: S. Jeffrey, S. Ashley και A. Irvine, Solicitors, H. Hohmann, Rechtsanwalt, D. Wyatt QC, R. Blakeley, Barrister)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: F. Naert και M. Bishop), Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: V. Kaye, επικουρούμενη από τον R. Palmer, barrister), Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Europäisch-Iranische Handelsbank AG να φέρει, πέραν των δικαστικών της εξόδων, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας.

(1) ΕΕ C 15 της 18.1.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Conseil d'État (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ministre de l'Économie et des Finances κατά Gérard de Ruyter

(Υπόθεση C-623/13) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική ασφάλιση - Κανονισμός (EOK) 1408/71 - Άρθρο 4 - Καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής - Επιβαρύνσεις στα εισοδήματα από περιουσία - Γενικός κοινωνικού χαρακτήρα φόρος - Φόρος για την εξόφληση του χρέους του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος - Kοινωνικού χαρακτήρα επιβάρυνση - Φόρος επιπρόσθετος στην κοινωνικού χαρακτήρα επιβάρυνση - Συμμετοχή στη χρηματοδότηση υποχρεωτικών καθεστώτων κοινωνικής ασφαλίσεως - Άμεσος και αρκούντως ουσιαστικός σύνδεσμος με ορισμένους κλάδους κοινωνικής ασφαλίσεως])

(2015/C 138/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d'État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ministre de l'Économie et des Finances

κατά

Gérard de Ruyter

Διατακτικό

Ο κανονισμός (EOK) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1606/98 του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1998, έχει την έννοια ότι επιβαρύνσεις επί των εισοδημάτων από περιουσία όπως οι επίδικες στην κύρια δίκη, όταν συμβάλλουν στη χρηματοδότηση των υποχρεωτικών καθεστώτων κοινωνικής ασφαλίσεως, έχουν άμεσο και ουσιαστικό σύνδεσμο με ορισμένους από τους κλάδους κοινωνικής ασφαλίσεως που απαριθμούνται στο άρθρο 4 του ως άνω κανονισμού 1408/71 και κατά συνέπεια εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού, μολονότι οι επιβαρύνσεις αυτές υπολογίζονται επί των εισοδημάτων από την περιουσία των υποκείμενων στον φόρο, ανεξαρτήτως της εκ μέρους τους ασκήσεως οποιασδήποτε επαγγελματικής δραστηριότητας.

(1) ΕΕ C 31 της 1.2.2014, σ. 6.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Tribunal do Comércio de Lisboa (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Estado português κατά Banco Privado Português SA, υπό εκκαθάριση, Massa Insolvente do Banco Privado Português SA, υπό εκκαθάριση

(Υπόθεση C-667/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Κρατικές ενισχύσεις - Εγγύηση του Δημοσίου σχετική με ένα δάνειο - Απόφαση 2011/346/ΕΕ - Ερωτήματα σχετικά με το κύρος - Παραδεκτό - Άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ - Αιτιολογία - Επηρεασμός του εμπορίου μεταξύ των κρατών μελών - Άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο β', ΣΛΕΕ - Σοβαρή διαταραχή της οικονομίας κράτους μέλους))

(2015/C 138/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal do Comércio de Lisboa

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Estado português

κατά

Banco Privado Português SA, υπό εκκαθάριση, Massa Insolvente do Banco Privado Português SA, υπό εκκαθάριση

Διατακτικό

Από την εξέταση των προδικαστικών ερωτημάτων που υπέβαλε το Tribunal do Comércio de Lisboa (Πορτογαλία) δεν προέκυψε κανένα στοιχείο ικανό να επηρεάσει το κύρος της αποφάσεως 2011/346/ΕΕ της Επιτροπής, της 20ής Ιουλίου 2010, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 33/09 (πρώην NN 57/09, πρώην CP 191/09) που χορήγησε η Πορτογαλία υπό μορφή κρατικής εγγύησης υπέρ της BPP.

(1) ΕΕ C 93 της 29.3.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Conseil d’État (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Les Laboratoires Servier SA κατά Ministre des affaires sociales et de la santé, Ministre de l’Économie et des Finances

(Υπόθεση C-691/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση - Οδηγία 89/105/ΕΟΚ - Άρθρο 6, σημείο 2 - Κατάρτιση καταλόγου φαρμάκων η δαπάνη για τα οποία αποδίδεται από τα ταμεία ασφαλίσεως υγείας - Τροποποίηση των προϋποθέσεων για την απόδοση δαπάνης φαρμάκου επ’ ευκαιρία της ανανεώσεως της καταχωρίσεώς του στον κατάλογο αυτό - Υποχρέωση αιτιολογήσεως))

(2015/C 138/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Les Laboratoires Servier SA

κατά

Ministre des affaires sociales et de la santé, Ministre de l’Économie et des Finances

Διατακτικό

Το άρθρο 6, σημείο 2, της οδηγίας 89/105/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, σχετικά με τη διαφάνεια των μέτρων που ρυθμίζουν τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση και την κάλυψη του κόστους των στα πλαίσια των εθνικών ασφαλιστικών συστημάτων υγείας, έχει την έννοια ότι η υποχρέωση αιτιολογήσεως την οποία προβλέπει η διάταξη αυτή έχει εφαρμογή στην περίπτωση αποφάσεως με την οποία ανανεώνεται η ισχύς της καταχωρίσεως προϊόντος στον κατάλογο των φαρμάκων η δαπάνη για τα οποία καλύπτεται από το σύστημα ασφαλίσεως υγείας, πλην όμως περιορίζεται η δυνατότητα αποδόσεως της σχετικής δαπάνης για το προϊόν αυτό σε ορισμένη κατηγορία ασθενών.

(1) ΕΕ C 85 της 22.3.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Wucher Helicopter GmbH, Euro-Aviation Versicherungs AG κατά Fridolin Santer

(Υπόθεση C-6/14) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κανονισμός (ΕΚ) 785/2004 - Αερομεταφορείς και επιχειρήσεις εκμεταλλεύσεως αεροσκαφών - Ασφάλειες - Απαιτήσεις - Έννοια «επιβάτη» και «μέλους πληρώματος» - Ελικόπτερο - Μεταφορά ειδικού στον τομέα της ανατινάξεως χιονοστιβάδων με εκρηκτικά - Ζημία επελθούσα κατά τη διάρκεια πτήσεως στο πλαίσιο της εργασίας - Αποζημίωση])

(2015/C 138/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Wucher Helicopter GmbH, Euro-Aviation Versicherungs AG

κατά

Fridolin Santer

Διατακτικό

Το άρθρο 3, στοιχείο ζ', του κανονισμού (ΕΚ) 785/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τις απαιτήσεις ασφάλισης των αερομεταφορέων και των επιχειρήσεων εκμετάλλευσης αεροσκαφών, έχει την έννοια ότι επιβαίνων σε ελικόπτερο κοινοτικού αερομεταφορέα, ο οποίος μεταφέρεται δυνάμει συμβάσεως μεταξύ του εργοδότη του και του εν λόγω αερομεταφορέα προκειμένου να εκτελέσει συγκεκριμένη εργασία όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, είναι «επιβάτης» υπό την έννοια της διατάξεως αυτής.

Το άρθρο 17 της συμβάσεως για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων για τις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, η οποία συνήφθη στο Μόντρεαλ στις 28 Μαΐου 1999, υπεγράφη από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 9 Δεκεμβρίου 1999 δυνάμει του άρθρου 300, παράγραφος 2, ΕΚ και εγκρίθηκε εξ ονόματός της με την απόφαση 2001/539/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001, έχει την έννοια ότι πρόσωπο το οποίο εμπίπτει στην έννοια του «επιβάτη» του άρθρου 3, στοιχείο ζ', του κανονισμού 785/2004 εμπίπτει επίσης στην έννοια του «ταξιδιώτη» του άρθρου 17 της συμβάσεως αυτής, καθόσον το πρόσωπο αυτό μεταφέρθηκε δυνάμει «συμβάσεως μεταφοράς» υπό την έννοια του άρθρου 3 της ως άνω συμβάσεως.

(1) ΕΕ C 129 της 28.4.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/19

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Christie’s France SNC κατά Syndicat national des antiquaires

(Υπόθεση C-41/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Οδηγία 2001/84/ΕΚ - Άρθρο 1 - Διανοητική ιδιοκτησία - Πώληση με πλειστηριασμό πρωτότυπων έργων τέχνης - Δικαίωμα παρακολουθήσεως υπέρ του δημιουργού πρωτότυπου έργου - Υπόχρεος προς καταβολή των σχετικών ποσοστών στο πλαίσιο του δικαιώματος παρακολουθήσεως - Αγοραστής ή πωλητής - Συμβατική παρέκκλιση))

(2015/C 138/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Christie’s France SNC

κατά

Syndicat national des antiquaires

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 4, της οδηγίας 2001/84/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Σεπτεμβρίου 2001, σχετικά με το δικαίωμα παρακολούθησης υπέρ του δημιουργού ενός πρωτότυπου έργου τέχνης, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται στη δυνατότητα του έχοντος την υποχρέωση καταβολής ποσοστών βάσει του δικαιώματος παρακολουθήσεως, προσδιοριζόμενου από την εθνική νομοθεσία, είτε αυτός είναι ο πωλητής είτε ένας επαγγελματίας της αγοράς έργων τέχνης που παρεμβαίνει στην εμπορική συναλλαγή, να συμφωνεί με κάθε άλλο πρόσωπο, περιλαμβανομένου του αγοραστή, ότι αυτό θα φέρει οριστικώς, εν όλω ή εν μέρει, το κόστος της καταβολής των σχετικών ποσοστών στον δημιουργό, στο πλαίσιο του δικαιώματος παρακολουθήσεως, καθόσον μια τέτοια συμβατική ρήτρα ουδόλως επηρεάζει τις υποχρεώσεις και την ευθύνη του βαρυνόμενου με την υποχρέωση καταβολής ποσοστών στον δημιουργό.

(1) ΕΕ C 102 της 7.4.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/19

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Nejvyšší správní soud (Τσεχική Δημοκρατία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — ŠKO-ENERGO s. r. o. κατά Odvolací finanční ředitelství

(Υπόθεση C-43/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Προστασία της ζώνης του όζοντος - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Μέθοδος κατανομής των δικαιωμάτων - Δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων - Επιβολή φόρου δωρεάς στην κατανομή αυτή))

(2015/C 138/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Nejvyšší správní soud

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

ŠKO-ENERGO s. r. o.

κατά

Odvolací finanční ředitelství

Διατακτικό

Το άρθρο 10 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου, έχει την έννοια ότι απαγορεύει την επιβολή φόρου δωρεάς όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, εφόσον ο εν λόγω φόρος δεν σέβεται το προβλεπόμενο στο άρθρο αυτό όριο του 10 % της κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής έναντι τιμήματος, κάτι που απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να διακριβώσει.

(1) ΕΕ C 142 της 12.5.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/20

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 [αίτηση του Corte suprema di cassazione (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ministero delle Politiche agricole, alimentari e forestali κατά Federazione Italiana Consorzi Agrari Soc. coop. arl — Federconsorzi, υπό προληπτικό της πτωχεύσεως συμβιβασμό, Liquidazione giudiziale dei beni ceduti ai creditori della Federazione Italiana Consorzi Agrari Soc. coop. arl — Federconsorzi

(Υπόθεση C-104/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 288, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ - Καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές - Οδηγία 2000/35/ΕΚ - Άρθρα 2, 3 και 6 - Οδηγία 2011/7/ΕΕ - Άρθρα 2, 7 και 12 - Νομοθεσία κράτους μέλους που είναι δυνατό να τροποποιήσει, εις βάρος πιστωτή του Δημοσίου, τους τόκους οφειλής προγενέστερης προς τις οδηγίες αυτές))

(2015/C 138/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ministero delle Politiche agricole, alimentari e forestali

κατά

Federazione Italiana Consorzi Agrari Soc. coop. arl — Federconsorzi, υπό προληπτικό της πτωχεύσεως συμβιβασμό, Liquidazione giudiziale dei beni ceduti ai creditori della Federazione Italiana Consorzi Agrari Soc. coop. arl — Federconsorzi

Διατακτικό

Το άρθρο 288, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ και τα άρθρα 3, παράγραφος 3, και 6 της οδηγίας 2000/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές, καθώς και τα άρθρα 7 και 12 της οδηγίας 2011/7/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές, έχουν την έννοια ότι επιτρέπουν σε κράτος μέλος το οποίο έχει κάνει χρήση της δυνατότητας την οποία προβλέπει το άρθρο 6, παράγραφος 3, στοιχείο β', της πρώτης από τις οδηγίες αυτές να θεσπίσει, διαρκούσης της προθεσμίας μεταφοράς της δεύτερης από αυτές στο εσωτερικό δίκαιο, νομοθετικές διατάξεις, όπως οι επίμαχες στην κύρια δίκη, οι οποίες είναι δυνατό να τροποποιήσουν, εις βάρος πιστωτή του Δημοσίου, τους τόκους απαιτήσεως που απορρέει από την εκτέλεση συμβάσεως συναφθείσας πριν τις 8 Αυγούστου 2002.

(1) ΕΕ C 184 της 16.6.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/21

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Verwaltungsgerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ralph Prankl

(Υπόθεση C-175/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Οδηγία 92/12/ΕΟΚ - Γενικό καθεστώς των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης - Φορολογία λαθραίων εμπορευμάτων - Εμπορεύματα που τίθενται σε ανάλωση εντός κράτους μέλους και μεταφέρονται προς άλλο κράτος μέλος - Προσδιορισμός του αρμοδίου κράτους μέλους - Δικαίωμα του κράτους διαμετακομίσεως να φορολογήσει τα εν λόγω εμπορεύματα))

(2015/C 138/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ralph Prankl

Διατακτικό

Τα άρθρα 7, παράγραφοι 1 και 2, και 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/108/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Δεκεμβρίου 1992, έχουν την έννοια ότι, όταν εμπορεύματα υποκείμενα σε φόρο καταναλώσεως τα οποία εισάγονται λαθραία στο έδαφος κράτους μέλους μεταφέρονται, χωρίς να υπάρχει το προβλεπόμενο από το άρθρο 7, παράγραφος 4, της εν λόγω οδηγίας συνοδευτικό έγγραφο, με προορισμό άλλο κράτος μέλος, στο έδαφος του οποίου τα εμπορεύματα αυτά ανακαλύπτονται από τις αρμόδιες αρχές, τα κράτη μέλη διαμετακομίσεως δεν έχουν δικαίωμα να επιβάλουν επίσης ειδικό φόρο καταναλώσεως στον οδηγό του φορτηγού που διενήργησε την εν λόγω μεταφορά, με την αιτιολογία ότι κατείχε τα εν λόγω εμπορεύματα για εμπορικούς σκοπούς στο έδαφός τους.

(1) ΕΕ C 235 της 21.7.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/21

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 [αίτηση του Finanzgericht Düsseldorf (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Vario Tek GmbH κατά Hauptzollamt Düsseldorf

(Υπόθεση C-178/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Τελωνειακή ένωση και κοινό δασμολόγιο - Συνδυασμένη ονοματολογία - Δασμολογική κατάταξη - Διάκριση 8525 80 - Συσκευές λήψης εικόνων για την τηλεόραση, ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και βιντεοκάμερες - Διακρίσεις 8525 80 91 και 8525 80 99 - Βιντεοκάμερες ενσωματωμένες σε αθλητικά γυαλιά - Λειτουργία «οπτικής εστιάσεως» - Αποθήκευση αρχείων προερχόμενων από εξωτερικές πηγές))

(2015/C 138/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Vario Tek GmbH

Καθού: Hauptzollamt Düsseldorf

Διατακτικό

Η Συνδυασμένη Ονοματολογία που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 1006/2011 της Επιτροπής, της 27ης Σεπτεμβρίου 2011, έχει την έννοια ότι το γεγονός ότι βιντεοκάμερες ενσωματωμένες σε αθλητικά γυαλιά, όπως οι επίμαχες στην υπόθεση της κύρια δίκης, δεν διαθέτουν λειτουργία «οπτικής εστιάσεως» δεν αντιτίθεται στην κατάταξη των εν λόγω γυαλιών στις διακρίσεις 8525 80 91 και 8525 80 99 της ονοματολογίας αυτής.

Η Συνδυασμένη Ονοματολογία που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I του κανονισμού 2658/87, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1006/2011, έχει την έννοια ότι το γεγονός ότι βιντεοκάμερες ενσωματωμένες σε αθλητικά γυαλιά, όπως οι επίμαχες στην υπόθεση της κύρια δίκης, προσφέρουν τη δυνατότητα καταγραφής και αποθηκεύσεως, σε αποσπώμενο μέσο αποθηκεύσεως, αρχείων ήχου ή εικόνας από εξωτερικές πηγές αντιτίθεται στην κατάταξή τους στη διάκριση 8525 80 91 της ονοματολογίας αυτής, εφόσον η καταγραφή αυτή μπορεί να πραγματοποιείται αυτοτελώς και χωρίς να εξαρτάται από εξωτερικά εξαρτήματα ή λογιστικό.

(1) ΕΕ C 223 της 14.07.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/22

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2015 — Ahmed Abdelaziz Ezz κ.λπ. κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-220/14 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της καταστάσεως στην Αίγυπτο - Δέσμευση των κεφαλαίων προσώπων κατά των οποίων έχει ασκηθεί δικαστικώς δίωξη λόγω υπεξαιρέσεως δημοσίου χρήματος - Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της διαφθοράς))

(2015/C 138/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Ahmed Abdelaziz Ezz, Abla Mohammed Fawzi Ali Ahmed, Khadiga Ahmed Ahmed Kamel Yassin, Shahinaz Abdel Azizabdel Wahab Al Naggar (εκπρόσωποι: J. Lewis QC, B. Kennelly και J. Pobjoy, Barristers, J. Binns, solicitor)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bishop και I. Gurov), Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre και D. Gauci)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο Ahmed Abdelaziz Ezz και οι Abla Mohammed Fawzi Ali Ahmed, Khadiga Ahmed Ahmed Kamel Yassin και Shahinaz Abdel Azizabdel Wahab Al Naggar φέρουν, πέραν των εξόδων τους, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) ΕΕ C 235 της 21.7.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/23

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 26ης Φεβρουαρίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-238/14) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου συναφθείσα από τη CES, την UNICE και το CEEP - Συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου στον τομέα του θεάματος - Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου - Ρήτρα 5, σημείο 1 - Μέτρα για την πρόληψη της καταχρήσεως των διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου - Έννοια των «αντικειμενικών λόγων» που δικαιολογούν τις συμβάσεις αυτές))

(2015/C 138/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Enegren και D. Martin)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου (εκπρόσωπος: D. Holderer)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, διατηρώντας σε ισχύ παρεκκλίσεις από τα μέτρα που αποσκοπούν στην πρόληψη της καταχρήσεως των διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου οι οποίες συνάπτονται με τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου στον τομέα του θεάματος, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP.

2)	Καταδικάζει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 235 της 21.7.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/24

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Νοεμβρίου 2014 το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 3 Σεπτεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-686/13, Unibail κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση C-512/14 P)

(2015/C 138/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Unibail Management

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση,

—	να αποφανθεί επί της διαφοράς κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 61, πρώτο εδάφιο, δεύτερη περίοδος, του Οργανισμού και

—	να καταδικάσει την προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στα δικαστικά έξοδα του ΓΕΕΑ.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτησή του, το αναιρεσείον προβάλλει έναν λόγο αναιρέσεως. Ειδικότερα, το ΓΕΕΑ υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 75, πρώτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1) του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του ίδιου κανονισμού. Κατά το ΓΕΕΑ το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα όχι μόνο το περιεχόμενο της έννοιας της ενιαίας αιτιολογίας, αλλά και την ίδια του τη νομολογία. Τέλος, το αναιρεσείον προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι αντέστρεψε το βάρος αποδείξεως.

(1) ΕΕ L 78, σ. 1.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/25

(Υπόθεση C-513/14 P)

(2015/C 138/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Unibail Management

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση,

—	να αποφανθεί επί της διαφοράς κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 61, πρώτο εδάφιο, δεύτερη περίοδος, του Οργανισμού και

—	να καταδικάσει την προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στα δικαστικά έξοδα του ΓΕΕΑ.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

(1) ΕΕ L 78, σ. 1.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/26

Προσφυγή της 19ης Δεκεμβρίου 2014 — Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-595/14)

(2015/C 138/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: F. Drexler, A. Caiola, και M. Pencheva)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση του Συμβουλίου, της 25ης Σεπτεμβρίου 2014, για την υπαγωγή των ουσιών: 4-ιωδο-2,5-διμεθοξυ-Ν-(2-μεθοξυβενζυλο)φαιναιθυλαμίνη (25I-NBOMe), 3,4-διχλωρο-N- [[1- (διμεθυλαμινο)κυκλοεξυλο]μεθυλο]βενζαμίδιο (AH-7921), 3,4-μεθυλενοδιοξυπυροβαλερόνη (MDPV) και 2-(3-μεθοξυφαινυλο)-2-(αιθυλαμινο)κυκλοεξανόνη (μεθοξεταμίνη) σε μέτρα ελέγχου (1),

—	να διατηρήσει τα αποτελέσματα της εκτελεστικής αποφάσεως 2014/688/ΕΕ του Συμβουλίου, μέχρις ότου αντικατασταθεί αυτή από μία νέα, νομοτύπως ληφθείσα, πράξη,

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του ακυρώσεως βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος αφορά τη χρησιμοποίηση εκ μέρους του Συμβουλίου είτε μιας νομικής βάσεως που έχει καταργηθεί μετά τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισσαβώνας, είτε μιας παράγωγης νομικής βάσεως, η οποία είναι παράνομη δυνάμει της νομολογίας του Δικαστηρίου.

Ο δεύτερος λόγος αφορά τη χρησιμοποίηση εκ μέρους του Συμβουλίου μιας μη ορθής νομικώς διαδικασίας λήψεως αποφάσεως για την έκδοση 2014/688/ΕΕ. Το Κοινοβούλιο δεν αναμίχθηκε στη διαδικασία που οδήγησε στην έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως. Επομένως, κατά την άποψη του Κοινοβουλίου υφίσταται παράβαση των Συνθηκών και παράβαση ουσιώδους τύπου.

Στην περίπτωση που το Δικαστήριο αποφασίσει να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, το Κοινοβούλιο φρονεί ότι είναι σκόπιμο να ασκήσει το Δικαστήριο τη διακριτική του ευχέρεια για να διατηρήσει τα αποτελέσματα της προσβαλλομένης αποφάσεως, σύμφωνα με το άρθρο 264, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, μέχρις ότου αυτή αντικατασταθεί από άλλη εγκύρως εκδοθείσα πράξη.

(1) ΕΕ L 287, σ. 22.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/26

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Nejvyšší správní soud (Τσεχική Δημοκρατία) στις 13 Ιανουαρίου 2015 — Odvolací finanční ředitelství κατά Český Rozhlas

(Υπόθεση C-11/15)

(2015/C 138/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Nejvyšší správní soud (ανώτατο διοικητικό δικαστήριο)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Καθής πρωτοδίκως, νυν αναιρεσείουσα: Odvolací finanční ředitelství (δευτεροβάθμια φορολογική διεύθυνση)

Προσφεύγουσα πρωτοδίκως, νυν αναιρεσίβλητη: Český Rozhlas (Τσεχική Ραδιοφωνία)

Προδικαστικό ερώτημα

Μπορεί η δημόσια ραδιοφωνία, η οποία χρηματοδοτείται μέσω υποχρεωτικών τελών που καθορίζονται σε ορισμένο ύψος από τον νόμο και επιβάλλονται με βάση την κυριότητα, την κατοχή ή το δικαίωμα χρήσεως με άλλη νόμιμη αιτία ραδιοφωνικού δέκτη, να θεωρηθεί «παροχή υπηρεσιών εξ επαχθούς αιτίας» κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 1, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1), περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, η οποία πρέπει να απαλλάσσεται από τον ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 13, παράγραφος 1, στοιχείο ιζ', της ως άνω οδηγίας, ή μήπως συνιστά μη οικονομική δραστηριότητα η οποία δεν υπόκειται σε ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 2 της έκτης οδηγίας και για την οποία, ως εκ τούτου, δεν ισχύει η απαλλαγή από τον ΦΠΑ που προβλέπεται στο άρθρο 13, παράγραφος 1, στοιχείο ιζ', της εν λόγω οδηγίας;

(1) ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/27

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Finanzgericht München (Γερμανία) στις 21 Ιανουαρίου 2015 — Josef Plöckl κατά Finanzamt Schrobenhausen.

(Υπόθεση C-24/15)

(2015/C 138/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht München

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Josef Plöckl

Καθής: Finanzamt Schrobenhausen

Προδικαστικό ερώτημα

Παρέχουν τα άρθρα 22, παράγραφος 8, και 28γ, Α, στοιχεία α', πρώτο εδάφιο, και δ', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (1), της 17ης Μαΐου 1977, στα κράτη μέλη την ευχέρεια να αρνηθούν τη φορολογική απαλλαγή μιας ενδοκοινοτικής παραδόσεως αγαθών (εν προκειμένω: ενδοκοινοτική μεταφορά), εάν ο προμηθευτής δεν έλαβε μεν κάθε εύλογο μέτρο όσον αφορά τις τυπικές προϋποθέσεις αναγραφής του αριθμού φορολογικού μητρώου ΦΠΑ, πλην όμως δεν υφίστανται συγκεκριμένες ενδείξεις φοροδιαφυγής, το αγαθό μεταφέρθηκε σε άλλο κράτος μέλος και επιπλέον συντρέχουν οι λοιπές προϋποθέσεις φοροαπαλλαγής;

(1) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49), όπως τροποποιήθηκε.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/27

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana (Ιταλία) στις 22 Ιανουαρίου 2015 — Pippo Pizzo κατά CRGT srl

(Υπόθεση C-27/15)

(2015/C 138/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών: Pippo Pizzo

Εφεσίβλητη: CRGT srl

Προδικαστικά ερωτήματα

Μήπως τα άρθρα 47 και 48 της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών συνάψεως δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (1), αντιτίθενται σε εθνική διάταξη, όπως η προαναφερθείσα ιταλική διάταξη, η οποία επιτρέπει τη μερική επίκληση των δυνατοτήτων τρίτου, υπό τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις, στον τομέα των υπηρεσιών;

Αντιτίθενται οι αρχές του δικαίου της Ένωσης, και ειδικά αυτές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας δικαίου και της αναλογικότητας, σε κανόνα της έννομης τάξεως κράτους μέλους ο οποίος επιτρέπει τον αποκλεισμό από δημόσιο διαγωνισμό επιχειρήσεως που δεν αντελήφθη, επειδή δεν ορίζεται ρητώς στην προκήρυξη του διαγωνισμού, την υποχρέωση —η μη εκπλήρωση της οποίας επιφέρει αποκλεισμό— να προβεί στην καταβολή ενός ποσού με σκοπό τη συμμετοχή στον ανωτέρω διαγωνισμό, και τούτο μολονότι η ύπαρξη της εν λόγω υποχρεώσεως δεν δύναται να συναχθεί σαφώς από το γράμμα του νόμου που ισχύει σε αυτό το κράτος μέλος, αλλά δύναται να συναχθεί μετά από μια διττή νομική ενέργεια, η οποία συνίσταται, πρώτα, στη διασταλτική ερμηνεία ορισμένων διατάξεων του θετικού δικαίου του ίδιου κράτους μέλους και, ακολούθως, στην αυτόματη παρεμβολή —σύμφωνα με τα αποτελέσματα της διασταλτικής αυτής ερμηνείας— επιτακτικών όρων στην προκήρυξη του διαγωνισμού;

(1) ΕΕ L 134, σ. 114.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/28

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το College van Beroep voor het bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) στις 23 Ιανουαρίου 2015 — Koninklijke KPN NV κ.λπ. κατά Autoriteit Consument en Markt (ACM)

(Υπόθεση C-28/15)

(2015/C 138/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Koninklijke KPN NV, KPN BV, T-Mobile Netherlands BV, Tele2 Nederland BV, Ziggo BV, Vodafone Libertel BV, UPC Nederland BV και UPC Business BV

Καθής: Autoriteit Consument en Markt (ACM)

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας-πλαίσιο (1), σε συνδυασμό με τα άρθρα 8 και 13 της οδηγίας «πρόσβαση» (2), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το εθνικό δικαστήριο, σε διαφορά σχετικά με τη νομιμότητα της επιβολής από την εθνική κανονιστική αρχή κοστοστρεφούς τιμής στη χονδρική αγορά για τον τερματισμό κλήσεων, κατ’ αρχήν δύναται να εκδώσει απόφαση μη σύμφωνη με τη σύσταση της Επιτροπής της 7ης Μαΐου 2009 σχετικά με την κανονιστική ρύθμιση των τελών τερματισμού σταθερών και κινητών επικοινωνιών στην ΕΕ (2009/396/ΕΚ) (3), όπου η μέθοδος pure-BULRIC συνιστάται ως κατάλληλο μέτρο σχετικά με τις τιμές στις αγορές τερματισμού κλήσεων, εφόσον, κατά την κρίση του, αυτό υπαγορεύεται από τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως της οποίας έχει επιληφθεί και/ή από εκτιμήσεις εθνικού και διεθνούς δικαίου;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, σε ποια έκταση δύναται το εθνικό δικαστήριο, κατά την εξέταση ενός μέτρου σχετικά με τις τιμές το οποίο είναι κοστοστρεφές:

α)	να εξετάσει, υπό το πρίσμα του άρθρου 8, παράγραφος 3, της οδηγίας-πλαίσιο, το επιχείρημα της εθνικής κανονιστικής αρχής ότι ευνοείται η ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς, λαμβανομένου υπόψη του βαθμού στον οποίο επηρεάζεται πραγματικά η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς;

β)

να εξετάσει, υπό το πρίσμα των πολιτικών σκοπών και των κανονιστικών αρχών του άρθρου 8 της οδηγίας-πλαίσιο και του άρθρου 13 της οδηγίας «πρόσβαση», αν το μέτρο σχετικά με τις τιμές:

i)	είναι αναλογικό·

ii)	είναι κατάλληλο·

iii)	εφαρμόζεται αναλογικά και είναι δικαιολογημένο;

γ)

να απαιτήσει από την εθνική κανονιστική αρχή να αποδείξει επαρκώς ότι:

ο κατά το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας-πλαίσιο πολιτικός σκοπός προαγωγής, από τις εθνικές κανονιστικές αρχές, του ανταγωνισμού στην παροχή δικτύων ηλεκτρονικών επικοινωνιών και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών επιτυγχάνεται πραγματικά και οι χρήστες όντως αποκομίζουν το μέγιστο όφελος όσον αφορά την επιλογή, την τιμή και την ποιότητα·

ii)	ο κατά το άρθρο 8, παράγραφος 3, της οδηγίας-πλαίσιο πολιτικός σκοπός συμβολής στην ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς επιτυγχάνεται πραγματικά· και

iii)	ο κατά το άρθρο 8, παράγραφος 4, της οδηγίας-πλαίσιο πολιτικός σκοπός προωθήσεως των συμφερόντων των πολιτών επιτυγχάνεται πραγματικά;

δ)

υπό το πρίσμα του άρθρου 16, παράγραφος 3, της οδηγίας-πλαίσιο, καθώς και του άρθρου 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας «πρόσβαση», να λάβει υπόψη, για να καθορίσει αν το μέτρο σχετικά με τις τιμές είναι κατάλληλο, ότι το εν λόγω μέτρο επιβλήθηκε σε μια αγορά όπου οι υπαγόμενες στη ρύθμιση επιχειρήσεις έχουν σημαντική ισχύ, αλλά υπό την επιλεγείσα μορφή (pure-BULRIC) αποβλέπει στην προώθηση, σε άλλη αγορά η οποία δεν υπόκειται σε ρύθμιση, ενός από τους σκοπούς της οδηγίας-πλαίσιο, δηλαδή των συμφερόντων των τελικών χρηστών;

(1) Οδηγία 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία-πλαίσιο) (EE L 108, σ. 33).

(2) Οδηγία 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση) (EE L 108, σ. 7).

(3) EE L 124, σ. 67.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/29

Αναίρεση που άσκησε στις 27 Ιανουαρίου 2015 η Simba Toys GmbH & Co. KG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 25 Νοεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-450/09, Simba Toys GmbH & Co. KG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-30/15 P)

(2015/C 138/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Simba Toys GmbH & Co. KG (εκπρόσωπος: O. Ruhl, Rechtsanwalt)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), Seven Towns Limited

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 25ης Νοεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-450/09, Simba Toys GmbH & Co. KG κατά ΓΕΕΑ — Seven Towns Limited·

—	να ακυρώσει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 1ης Σεπτεμβρίου 2009 (υπόθεση 1526/2008-2)·

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) και τη Seven Towns Limited στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας αναιρέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου και της διαδικασίας προσφυγής ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει έξι λόγους αναιρέσεως: Με το πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο ii, του κανονισμού 40/94 (1). Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο i, του κανονισμού 40/94. Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο iii, του κανονισμού 40/94. Με το τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94. Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 40/94. Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 76, παράγραφος 1 του κανονισμού 207/2009 (2).

Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αποτελείται από έντεκα σκέλη· συγκεκριμένα προβάλλεται: ότι κακώς θεωρήθηκε απαραίτητο να μπορεί κάποιος να «αντιληφθεί επακριβώς» [τον προορισμό των γραμμών]· ότι κακώς δεν λήφθηκαν υπόψη προϊόντα που ήταν ήδη στην αγορά· ότι τα συμπεράσματα σχετικά με ό,τι αναπαριστά το σήμα στηρίχθηκαν σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και των αποδείξεων· ότι το κριτήριο που αφορά την «τεχνική λειτουργία» ερμηνεύτηκε υπερβολικά στενά· ότι δεν συνεκτιμήθηκε η απουσία βασικών ξεχωριστών χαρακτηριστικών· ότι αξιολογήθηκε πλημμελώς το δημόσιο συμφέρον· ότι ήταν πλημμελής η νομική αξιολόγηση της σημασίας της απουσίας εναλλακτικών σχημάτων· ότι η διαπίστωση σχετικά με τα εναλλακτικά σχήματα στηρίχθηκε σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και των αποδείξεων· ότι εφαρμόστηκε πλημμελώς η νομοθεσία όσον αφορά τον αιτιώδη σύνδεσμο και το αποτέλεσμα της τεχνικής λειτουργίας· ότι δεν ασκούσε επιρροή η πιθανότητα υπάρξεως κύβων χωρίς ορατές γραμμές· ότι κακώς από τον προβληθέντα μη λειτουργικό χαρακτήρα μιας κατηγορίας αγαθών συνήχθη ο μη λειτουργικός χαρακτήρας όλων των αγαθών για τα οποία καταχωρίζεται το σήμα.

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αποτελείται από ένα μόνο σκέλος: προβάλλεται ότι κακώς δεν συνεκτιμήθηκε ότι τα ουσιώδη στοιχεία είναι λειτουργικά.

Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αποτελείται από ένα μόνο σκέλος: προβάλλεται ότι κακώς δεν συνεκτιμήθηκε ότι τα ουσιώδη στοιχεία προσδίδουν ουσιαστική αξία στο προϊόν.

Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αποτελείται από έντεκα σκέλη· συγκεκριμένα προβάλλεται: ότι υπήρξε πλημμελής νομική αξιολόγηση του βάρους αποδείξεως· ότι αναλύθηκαν πλημμελώς τα ατομικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του επίμαχου σήματος· ότι κακώς δεν συνεκτιμήθηκε ο λειτουργικός χαρακτήρας των ατομικών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων· ότι κακώς λήφθηκαν υπόψη μόνον οι κανόνες του οικείου κλάδου· ότι κακώς τέθηκε ως κριτήριο η αυθόρμητη αντίληψη· ότι κακώς από τον προβαλλόμενο διακριτικό χαρακτήρα μιας υποκατηγορίας προϊόντων συνήχθη ο διακριτικός χαρακτήρας όλων των προϊόντων για τα οποία καταχωρίζεται το σήμα· ότι εφαρμόστηκε πλημμελώς το κριτήριο που αφορά το πιθανότερο σχήμα· ότι το ότι δεν έγινε δεκτό ότι ο μαγικός κύβος είναι το πιθανότερο σήμα οφείλεται αποκλειστικά σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και των αποδείξεων· ότι κακώς ο διακριτικός χαρακτήρας αξιολογήθηκε μόνο από την οπτική του πελάτη· ότι κακώς δεν λήφθηκαν υπόψη ειδικά προϊόντα που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά· ότι εφαρμόστηκε πλημμελώς η νομοθεσία όσον αφορά την επιρροή που ασκούν τα προϊόντα που ήδη κυκλοφορούν στην αγορά.

Ο πέμπτος λόγος αναιρέσεως αποτελείται από οκτώ σκέλη· συγκεκριμένα προβάλλεται: ότι κακώς τέθηκε ως προϋπόθεση η έλλειψη αμφισημίας· ότι κακώς τέθηκε ως προϋπόθεση η αυθόρμητη αντίληψη· ότι ερμηνεύθηκε πλημμελώς το κριτήριο περί άμεσης και συγκεκριμένης συνδέσεως· ότι κακώς ο περιγραφικός χαρακτήρας αναλύθηκε μόνο σε σχέση μόνο με τη γενική διατύπωση των αγαθών· ότι ορίστηκε πλημμελώς το ενδιαφερόμενο κοινό· ότι εκτιμήθηκε πλημμελώς η γνώση του κοινού· ότι κακώς δεν συνεκτιμήθηκαν μελλοντικές εξελίξεις· ότι εκτιμήθηκε πλημμελώς το δημόσιο συμφέρον με εσφαλμένη αναφορά σε εναλλακτικά σχήματα.

Ο έκτος λόγος αναιρέσεως αποτελείται από ένα μοναδικό σκέλος: προβάλλεται ότι υπήρξε εσφαλμένη κρίση σχετικά με τα πραγματικά περιστατικά χωρίς να διεξαχθούν αποδείξεις.

(1) Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (EE L 11, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE L 78, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/31

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court of Ireland (Ιρλανδία) στις 2 Φεβρουαρίου 2015 — Gerard Dowling, Padraig McManus, Piotr Skoczylas, Scotchstone Capital Fund Limited κατά Minister for Finance

(Υπόθεση C-41/15)

(2015/C 138/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Ireland

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Gerard Dowling, Padraig McManus, Piotr Skoczylas, Scotchstone Capital Fund Limited

κατά

Minister for Finance

Προδικαστικά ερωτήματα

Απαγορεύει η δεύτερη οδηγία περί εταιρειών (1) υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις, συμπεριλαμβανομένων των περιστάσεων της υπό κρίση υποθέσεως, την έκδοση διάταξης δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 9 του Credit Institutions (Stabilisation) Act, 2010 [νόμος του 2010 για τη σταθεροποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων], κατόπιν εκτιμήσεως του Υπουργού ότι η έκδοσή της είναι αναγκαία, εάν η εν λόγω διάταξη έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κεφαλαίου μιας εταιρείας χωρίς την έγκριση της γενικής συνέλευσης· τη χωρίς την έγκριση της γενικής συνέλευσης παράδοση νέων μετοχών χωρίς προηγούμενη προσφορά τους κατά προτεραιότητα στους παλαιούς μετόχους· τη μείωση της ονομαστικής αξίας των μετοχών της εταιρείας χωρίς την έγκριση της γενικής συνέλευσης και, προκειμένου να υλοποιηθούν τα ανωτέρω, την τροποποίηση των καταστατικών εγγράφων της εταιρείας χωρίς την έγκριση της γενικής συνέλευσης;

2)	Αντιβαίνει η διάταξη την οποία εξέδωσε το High Court δυνάμει του άρθρου 9 του Credit Institutions (Stabilisation) Act 2010 σχετικά με την Irish Life and Permanent Group Holdings plc και την Irish Life and Permanent plc στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

(1) Δεύτερη οδηγία 77/91/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 1976, περί συντονισμού των εγγυήσεων που απαιτούνται στα κράτη μέλη εκ μέρους των εταιρειών, κατά την έννοια του άρθρου 58 δεύτερη παράγραφος της συνθήκης, για την προστασία των συμφερόντων των εταίρων και των τρίτων με σκοπό να καταστούν οι εγγυήσεις αυτές ισοδύναμες όσον αφορά τη σύσταση της ανωνύμου εταιρείας και τη διατήρηση και τις μεταβολές του κεφαλαίου της (ΕΕ ειδ. έκδ. 06/001, σ. 230).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/32

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το cour d’appel de Bruxelles (Βέλγιο) στις 6 Φεβρουαρίου 2015 — État belge — SPF Finances κατά ING International SA, διάδοχος της ING Dynamic SA

(Υπόθεση C-48/15)

(2015/C 138/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d’appel de Bruxelles

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούν: État belge — SPF Finances

Εφεσίβλητη: ING International SA, διάδοχος της ING Dynamic SA

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιτίθεται η οδηγία 69/335/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Ιουλίου 1969, περί των εμμέσων φόρων των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων (1), και ειδικότερα τα άρθρα της 2, 4, 10 και 11, στην εφαρμογή εθνικών διατάξεων όπως αυτές των άρθρων 161 και 162 του βελγικού κώδικα φόρου κληρονομίας, όπως τροποποιήθηκαν από τον προγραμματικό νόμο της 22ας Δεκεμβρίου 2003 περί του φόρου επί των οργανισμών συλλογικών επενδύσεων, κατά το μέρος που ο εν λόγω φόρος πλήττει ετησίως τους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων που έχουν συσταθεί με τη μορφή κεφαλαιουχικής εταιρίας σε άλλο κράτος μέλος και διαθέτουν τα μερίδιά τους στο Βέλγιο, επί του συνολικού ποσού των προεγγεγραμμένων στο Βέλγιο μεριδίων τους αφαιρουμένου του ποσού επαναγορών ή των επιστροφών αυτών των προεγγραφών, με τη συνέπεια ότι τα ποσά που συλλέγονται στο Βέλγιο από αυτούς τους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων υπόκεινται στον εν λόγω φόρο καθόσον μένουν στη διάθεση των εν λόγω οργανισμών;

Αντιτίθενται τα άρθρα 49 έως 55 και 56 έως 66 της Συνθήκης ΕΚ, ενδεχομένως ερμηνευόμενα σε συνδυασμό με τα άρθρα 10 και 293, δεύτερη περίπτωση, της Συνθήκης ΕΚ, στη μονομερή τροποποίηση από ένα κράτος μέλος του κριτηρίου επιβολής φόρου όπως αυτός που προβλέπεται από τα άρθρα 161 επ. του βελγικού κώδικα φόρου κληρονομίας, τροποποίηση που έγκειται στην αντικατάσταση του κριτηρίου προσωπικού συνδέσμου που θεμελιώνεται στην κατοικία του φορολογουμένου και κατοχυρώνεται από το διεθνές φορολογικό δίκαιο με ένα υποτιθέμενο κριτήριο πραγματικού συνδέσμου που δεν κατοχυρώνεται από το διεθνές φορολογικό δίκαιο, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι για να στηρίξει τη φορολογική κυριαρχία του το κράτος μέλος υιοθετεί μια ειδική κύρωση όπως αυτή που προβλέπεται από το άρθρο 162, παράγραφος 3, του βελγικού κώδικα φόρου κληρονομίας έναντι μόνον των αλλοδαπών επιχειρηματιών;

Αντιτίθενται τα άρθρα 49 και 56 της Συνθήκης ΕΚ, ενδεχομένως ερμηνευόμενα σε συνδυασμό με τα άρθρα 10 και 293, δεύτερη περίπτωση, της Συνθήκης ΕΚ, σε φόρο όπως αυτός που περιγράφεται ανωτέρω, ο οποίος, κατά το μέτρο που δεν λαμβάνει υπόψη τα φορολογικά βάρη που ήδη επιβάλλονται, στο κράτος μέλος προελεύσεώς τους, στους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων που έχουν συσταθεί σε άλλο κράτος μέλος, αποτελεί πρόσθετη χρηματική επιβάρυνση ικανή παρακωλύσει τη διάθεση των μεριδίων τους στο Βέλγιο;

Αντιτίθεται η οδηγία 85/611/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 20ης Δεκεμβρίου 1985, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων, σχετικά με ορισμένους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων σε κινητές αξίες (2), ερμηνευόμενη ενδεχομένως σε συνδυασμό με τα άρθρα 10 και 293, δεύτερη περίπτωση, της Συνθήκης ΕΚ, σε φόρο όπως αυτός που περιγράφεται ανωτέρω, κατά το μέτρο που ο εν λόγω φόρος αντιστρατεύεται τον κύριο σκοπό της οδηγίας, ο οποίος συνίσταται στη διευκόλυνση της διαθέσεως των μεριδίων των οργανισμών συλλογικών επενδύσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση;».

5)	Αντιτίθενται τα άρθρα 49 και 56 της Συνθήκης ΕΚ στις διοικητικές δαπάνες που συνεπάγεται η είσπραξη φόρου, όπως αυτός που περιγράφεται ανωτέρω, για τους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων που έχουν συσταθεί σε άλλο κράτος μέλος και διαθέτουν τα μερίδιά τους στο Βέλγιο;

Αντιτίθενται τα άρθρα 49 και 56 της Συνθήκης ΕΚ στην εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως όπως αυτή του άρθρου 162, παράγραφος 2, του βελγικού κώδικα φόρου κληρονομίας, κατά το μέρος που αυτή η ρύθμιση επισύρει την επιβολή ειδικής κυρώσεως στους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων που έχουν συσταθεί σε άλλο κράτος μέλος και διαθέτουν τα μερίδιά τους στο Βέλγιο, δηλαδή τη δικαστική απαγόρευση να διαθέτουν μελλοντικώς τα μερίδιά τους στο Βέλγιο σε περίπτωση παραλείψεως αποστολής της δηλώσεώς τους στις 31 Μαρτίου κάθε έτους ή σε περίπτωση μη καταβολής του φόρου που περιγράφεται ανωτέρω;

(1) ΕΕ L 249, σ. 25.

(2) ΕΕ L 375, σ. 3.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/33

Αναίρεση που άσκησε στις 6 Φεβρουαρίου 2015 o Kurt Hesse κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 27 Νοεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-173/11, Kurt Hesse και Lutter & Partner GmbH κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση C-50/15 P)

(2015/C 138/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Kurt Hesse (εκπρόσωπος: M. Krogmann, Rechtsanwalt)

Λοιποί μετέχοντες στη διαδικασία: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Lutter & Partner GmbH, Dr. Ing. h. c. F. Porsche AG

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 27ης Νοεμβρίου 2014 (υπόθεση T-173/11),

—	να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών της 11ης Ιανουαρίου 2011 (υπόθεση R0306/2010-4) και να απορρίψει την ανακοπή κατά της αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 5723 432 της 16ης Φεβρουαρίου 2007. επικουρικώς,

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπλέον, ο αναιρεσείων ζητεί

—	να καταδικαστεί το αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τους ακόλουθους λόγους αναιρέσεως:

Παράλειψη, κατά παράβαση νόμου, συνεκτιμήσεως των παραμέτρων βάσει των οποίων αξιολογείται η ομοιότητα των προϊόντων κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 (1)

Ο αναιρεσείων αμφισβητεί την εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου κατά την οποία το τμήμα προσφυγών ορθώς έκρινε ότι υφίσταται ομοιότητα μεταξύ των «κινητών συσκευών πλοηγήσεως, και ειδικότερα των κινητών συσκευών δορυφορικής πλοηγήσεως», αφενός, και των προϊόντων που φέρουν τα σήματα τα οποία αφορά η ανακοπή, αφετέρου. Το Γενικό Δικαστήριο, κατά την εκτίμηση της ομοιότητας, δεν έλαβε υπόψη σημαντικές παραμέτρους, όπως το είδος των σχετικών προϊόντων, την κατασκευή τους, την εμπορία τους, το σύστημα διανομής και τα σημεία πωλήσεώς τους. Αν όλες οι σχετικές παράμετροι είχαν ληφθεί πλήρως υπόψη και σταθμιστεί κατά τον προσήκοντα τρόπο, η ομοιότητα δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτή.

Παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και πεπλανημένη εφαρμογή της απορρέουσας από τη φήμη προστασίας κατά το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009

Το Γενικό Δικαστήριο πεπλανημένα δεν απέρριψε την άποψη του τμήματος προσφυγών, ότι το σήμα «Carrera» είναι γνωστό σε σημαντικό μέρος του κοινού. Το τμήμα προσφυγών στήριξε την άποψή του, μεταξύ άλλων, σε συγκεκριμένα σημεία ορισμένης γνωμοδοτήσεως βάσει έρευνας αγοράς. Το τμήμα προσφυγών και το Γενικό Δικαστήριο κακώς χαρακτήρισαν ως «άνευ αξίας» τα ουσιώδη συμπεράσματα της γνωμοδοτήσεως και κακώς παρέλειψαν εντελώς να λάβουν υπόψη άλλα ουσιώδη πορίσματα αυτής. Ως εκ τούτου, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στηρίζεται σε σημαντική παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων.

Πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά τη συνειρμική αναπαραγωγή της εικόνας του σήματος (image transfer), κατά το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009

Το Γενικό Δικαστήριο κακώς δεν απέρριψε την άποψη του τμήματος προσφυγών ότι υφίστατο κίνδυνος δημιουργίας συνειρμού όσον αφορά την εικόνα του σήματος «Carrera», την καταχώριση του οποίου ζητούσε ο αναιρεσείων. Το τμήμα προσφυγών δέχθηκε ότι όλα τα προϊόντα που καλύπτονται από το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση μπορούν «να ενσωματώνονται σε οχήματα ιδιωτικής χρήσεως και να χρησιμοποιούνται εντός αυτών». Αυτό έχει ως συνέπεια τη δημιουργία μιας «κοινωνικής συνήθειας» από την οποία προκύπτει «σύμπτωση» μεταξύ της χρήσεως των προϊόντων τα οποία αφορά η αίτηση καταχωρίσεως, αφενός, και της χρήσεως οχημάτων ιδιωτικής χρήσεως, αφετέρου. Στην πραγματικότητα όμως, το γεγονός και μόνο ότι τα προϊόντα τα οποία αφορά η αίτηση καταχωρίσεως μπορούν να ενσωματώνονται και να χρησιμοποιούνται εντός οχημάτων ιδιωτικής χρήσεως ουδόλως καθιερώνει μια «κοινωνική συνήθεια» και επίσης δεν μπορεί να συνεπάγεται τη δημιουργία συνειρμού σε σχέση με την εικόνα του σήματος. Επομένως, κατά το μέτρο αυτό, το τμήμα προσφυγών και το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψαν να αιτιολογήσουν επαρκώς τις αντίστοιχες αποφάσεις τους.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/34

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hof van beroep te Antwerpen (Βέλγιο) στις 9 Φεβρουαρίου 2015 — United Video Properties Inc. κατά Telenet NV

(Υπόθεση C-57/15)

(2015/C 138/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van beroep te Antwerpen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: United Video Properties Inc.

Εφεσίβλητη: Telenet NV

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιτίθεται η περιεχόμενη στο άρθρο 14 της οδηγίας (1) έκφραση «εύλογα και αναλογικά δικαστικά έξοδα και οι λοιπές δαπάνες» στη βελγική νομοθεσία η οποία παρέχει στον δικαστή τη δυνατότητα να λάβει υπόψη συγκεκριμένα ειδικά χαρακτηριστικά της υποθέσεως και η οποία περιέχει ένα σύστημα ποικίλων κατ’ αποκοπήν ποσών σχετικά με τα έξοδα για την παροχή αρωγής από δικηγόρο;

2)	Αντιτίθεται η περιεχόμενη στο άρθρο 14 της οδηγίας 2004/48/ΕΚ έκφραση «εύλογα και αναλογικά δικαστικά έξοδα και οι λοιπές δαπάνες» στη νομολογία κατά την οποία τα έξοδα τεχνικού συμβούλου μπορούν να αναζητηθούν μόνο σε περίπτωση πταίσματος (συμβατικού ή εξωσυμβατικού);

(1) Οδηγία 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (EE L 157, σ. 45).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/35

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε η Commissione Tributaria Provinciale di Catanzaro (Ιταλία) στις 9 Φεβρουαρίου 2015 — Esse Di Emme Costruzioni Srl κατά Tribunale Amministrativo Regionale della Calabria, Ministero della Giustizia και Ministero dell’Economia e delle Finanze

(Υπόθεση C-59/15)

(2015/C 138/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione Tributaria Provinciale di Catanzaro

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Esse Di Emme Costruzioni Srl

Κλητευθέντες: Tribunale Amministrativo Regionale della Calabria, Ministero della Giustizia, Ministero dell’Economia e delle Finanze

Προδικαστικό ερώτημα

Μήπως η αρχή που διατυπώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης —το περιεχόμενο της οποίας εξειδικεύεται στο πεδίο των δημόσιων συμβάσεων με το άρθρο 1 της οδηγίας 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989 (1)—, σύμφωνα με την οποία κάθε πρόσωπο του οποίου παραβιάστηκαν τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που διασφαλίζονται από το δίκαιο της Ένωσης έχει δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου, αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή που περιλαμβάνεται στα άρθρα 9, 13 και 14 του προεδρικού διατάγματος 115 της 30ής Μαΐου 2002, η οποία έχει εφαρμογή εν προκειμένω και ως προϋπόθεση για την άσκηση προσφυγής ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων με αντικείμενο διαδικασία αναθέσεως δημόσιων συμβάσεων θέτει την καταβολή παραβόλου, το ποσό του οποίου είναι υψηλότερο από εκείνο που καθορίζεται για την άσκηση προσφυγής ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων σε διαφορετικές υποθέσεις;

(1) Οδηγία 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της συνάψεως συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων (EE L 395, σ. 33).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/35

Αναίρεση που άσκησε στις 11 Φεβρουαρίου 2015 η Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 11 Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-476/12, Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-60/15 P)

(2015/C 138/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH (εκπρόσωποι: S. Altenschmidt και P.-A. Schütter, Rechtsanwälte)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-476/12,

—	περαιτέρω, να κάνει δεκτό το αίτημα της προσφυγής που άσκησε πρωτοδίκως η αναιρεσείουσα περί ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 17ης Ιανουαρίου 2013 (GestDem αριθ. 3273/2012).

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τις απαιτήσεις του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 (1) σχετικά με τους λόγους απορρίψεως αιτήματος για ελεύθερη πρόσβαση σε περιβαλλοντικά στοιχεία. Συγκεκριμένα, δεν ερμήνευσε στενά το άρθρο 4, παράγραφος 3, και το άρθρο 4, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 (2), σε αντίθεση με τις απαιτήσεις του άρθρου 6, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006. Επίσης, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε δεόντως υπόψη το προβληθέν από την αναιρεσείουσα δημόσιο συμφέρον για πρόσβαση σε περιβαλλοντικά στοιχεία. Επομένως, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν συνάδει επίσης με την εγκριθείσα από την Ένωση σύμβαση του Århus σχετικά με την πρόσβαση σε περιβαλλοντικές πληροφορίες.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (EE L 264, σ. 13).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (EE L 145, σ. 43).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/36

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Den Haag με τόπο συνεδριάσεως το Hertogenbosch (Κάτω Χώρες) στις 12 Φεβρουαρίου 2015 — Mehrdad Ghezelbash κατά Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

(Υπόθεση C-63/15)

(2015/C 138/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Den Haag, με τόπο συνεδριάσεως το Hertogenbosch

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Mehrdad Ghezelbash

Καθού: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Προδικαστικά ερωτήματα

Ποια είναι η έκταση εφαρμογής του άρθρου 27 του κανονισμού 604/2013 (1), σε συνδυασμό ή όχι με την αιτιολογική σκέψη 19 του εν λόγω κανονισμού;

Μήπως βάσει του άρθρου αυτού ο αιτών άσυλο, σε μια κατάσταση όπως η προκείμενη, στην οποία ο αλλοδαπός μόνο μετά την αποδοχή του αιτήματος αναγνωρίσεως της ευθύνης για τη διαδικασία ασύλου βρίσκεται αντιμέτωπος με αίτημα αναδοχής και προσκομίζει αποδεικτικά έγγραφα τα οποία ενδεχομένως επιτρέπουν το συμπέρασμα ότι υπεύθυνο για την εξέταση της αιτήσεως ασύλου δεν είναι το κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνθηκε το αίτημα αλλά το αιτούν κράτος μέλος, το οποίο στη συνέχεια δεν εξετάζει τα έγγραφα αυτά ούτε τα διαβιβάζει στο κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνθηκε το αίτημα, έχει δικαίωμα ασκήσεως (αποτελεσματικής) προσφυγής κατά της εφαρμογής των κριτηρίων του κεφαλαίου ΙΙΙ του κανονισμού 604/2013 για τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους;

Μήπως στην περίπτωση που υπό τον κανονισμό 604/2013, επίσης όπως υπό τον κανονισμό 343/2003 (2), ο αλλοδαπός κατ’ αρχήν δεν δύναται να προβάλει την εσφαλμένη εφαρμογή των κριτηρίων για τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους, όταν το κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνθηκε αίτημα αναδοχής δέχθηκε το αίτημα αυτό, είναι ορθό ότι η αρχή αυτή, όπως προβάλλει ο καθού, δέχεται εξαίρεση μόνο σε οικογενειακές καταστάσεις κατά την έννοια του άρθρου 7 του κανονισμού 604/2013, ή μπορούν να νοηθούν και άλλα ιδιαίτερα γεγονότα και περιστάσεις βάσει των οποίων ο αλλοδαπός δύναται να προβάλει την εσφαλμένη εφαρμογή των κριτηρίων για τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους;

Αν η απάντηση στο ερώτημα 2 είναι ότι και άλλες περιστάσεις, πέρα από τις οικογενειακές καταστάσεις, μπορούν να συνεπάγονται ότι ο αλλοδαπός δύναται να προβάλει την εσφαλμένη εφαρμογή των κριτηρίων για τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους, μπορούν τα γεγονότα και οι περιστάσεις που περιγράφονται στη σκέψη 12 της παρούσας αποφάσεως να αποτελέσουν τέτοια ιδιαίτερα γεγονότα και περιστάσεις;

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αιτήσεως διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα (ΕΕ L 180, σ. 31).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 343/2003 του Συμβουλίου, της 18ης Φεβρουαρίου 2003, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αιτήσεως ασύλου που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας (ΕΕ L 50, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/37

Αίτηση προδικαστικής απόφασης την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 12 Φεβρουαρίου 2015 — BP Europa SE κατά Hauptzollamt Hamburg-Stadt

(Υπόθεση C-64/15)

(2015/C 138/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα/αναιρεσείουσα: BP Europa SE

Καθού/αναιρεσίβλητο: Hauptzollamt Hamburg-Stadt

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 10, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ (1) την έννοια ότι οι προϋποθέσεις του πληρούνται μόνο όταν ολόκληρη η ποσότητα των προϊόντων που διακινούνται υπό καθεστώς αναστολής δεν έχει φθάσει στον προορισμό της ή μπορεί η εν λόγω ρύθμιση να εφαρμοστεί, λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 10, παράγραφος 6, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ, ακόμη και στις περιπτώσεις στις οποίες δεν έχει φθάσει στον προορισμό της ένα μόνο μέρος των υποκείμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντων που διακινούνται υπό καθεστώς αναστολής;

Έχει το άρθρο 20, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ την έννοια ότι η διακίνηση υποκείμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντων τα οποία τελούν υπό καθεστώς αναστολής δεν περατώνεται πριν ο παραλήπτης εκφορτώσει πλήρως το μέσο μεταφοράς που έχει φθάσει στις εγκαταστάσεις του, πράγμα που σημαίνει ότι η διαπίστωση ότι λείπει ορισμένη ποσότητα κατά τη διάρκεια της εκφόρτωσης γίνεται ενόσω διαρκεί ακόμη η διακίνηση;

Έχει το άρθρο 10, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, στοιχείο α', της ίδιας αυτής οδηγίας, την έννοια ότι είναι αντίθετη προς τη διάταξη αυτή η διάταξη του εθνικού δικαίου που προβλέπει ότι η φορολογική δικαιοδοσία του κράτους μέλους προορισμού εξαρτάται (με δεδομένο ότι η ύπαρξη τέτοιας δικαιοδοσίας αποκλείεται στις περιπτώσεις που ρυθμίζονται στο άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ) μόνο από τη διαπίστωση της διάπραξης παρατυπίας και από τη μη ύπαρξη δυνατότητας προσδιορισμού του τόπου στον οποίο διαπράχθηκε η παρατυπία ή πρέπει επίσης να έχει διαπιστωθεί ότι τα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα έχουν τεθεί σε ανάλωση λόγω της εξόδου τους από το καθεστώς αναστολής;

Έχει το άρθρο 7, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2008/118/ΕΚ την έννοια ότι, εφόσον έχει διαπιστωθεί παρατυπία κατά το άρθρο 10, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ, πρέπει να γίνεται δεκτό ότι τα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα που διακινούνται υπό καθεστώς αναστολής και δεν φθάνουν στον τόπο προορισμού τίθενται σε ανάλωση σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες δεν μπορεί να προσκομιστεί, κατά τα προβλεπόμενα από το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ, η απόδειξη της ολικής καταστροφής ή της ανεπανόρθωτης απώλειας της ποσότητας που έχει διαπιστωθεί ότι λείπει;

(1) Οδηγία 2008/118/ΕΚ του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με το γενικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης και για την κατάργηση της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ (ΕΕ 2009, L 9, σ. 12).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/38

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale di Bari (Ιταλία) στις 12 Φεβρουαρίου 2015 — Ποινική διαδικασία κατά του Vito Santoro

(Υπόθεση C-65/15)

(2015/C 138/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Bari

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Vito Santoro

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη εκείνων που είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, μολονότι ο εν λόγω διαγωνισμός διενεργήθηκε με ρητό σκοπό την άρση των συνεπειών που απορρέουν από τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού ορισμένων επιχειρήσεων από προγενέστερους διαγωνισμούς;

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/38

Προσφυγή της 12ης Φεβρουαρίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-66/15)

(2015/C 138/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Wasmeier και Δ. Τριανταφύλλου)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα:

—

Να αναγνωριστεί ότι η Ελληνική Δημοκρατία, εισπράττοντας ολόκληρο το ποσό του τέλους ταξινόμησης κατά την ταξινόμηση οχήματος μισθωμένου ή χρησιμοποιημένου με χρηματοδοτική μίσθωση από πελάτη που είναι κάτοικος Ελλάδας από προμηθευτή εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη η διάρκεια της σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης ή της σύμβασης ενοικίασης και η διάρκεια χρήσης του εν λόγω οχήματος στο εθνικό έδαφος της Ελλάδος, παραβαίνει τις υποχρεώσεις της βάσει των άρθρων 56 έως 62 της ΣΛΕΕ σχετικά με την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών.

—	Να καταδικαστεί η Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Ελληνική Δημοκρατία, επιβάλλοντας το σύνολο του τέλους ταξινόμησης για την ταξινόμηση από προμηθευτή εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος οχημάτων που μισθώνονται ή χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο χρηματοδοτικής μίσθωσης από κατοίκους της Ελλάδας, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η διάρκεια της (χρηματοδοτικής) μισθώσεως και της χρήσεως στο ελληνικό έδαφος, παρέβη τις υποχρεώσεις της από τα άρθρα 56-62 ΣΛΕΕ.

Η επιβολή του συνόλου του τέλους ταξινόμησης είναι δυσανάλογη και εμποδίζει την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών (βλ. τη νομολογία του Δικαστηρίου στις υποθέσεις Cura Anglagen, C-451/99, Coevering, C-242/05, Ilhan, C-42/08, VAV Autovermietung GmbH, C-91/10).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/39

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Ουγγαρία) στις 16 Φεβρουαρίου 2015 — Nutrivet D.O.O.E.L. κατά Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség

(Υπόθεση C-69/15)

(2015/C 138/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Nutrivet D.O.O.E.L.

Καθής: Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség

Προδικαστικά ερωτήματα

Μπορεί να θεωρηθεί ότι μεταφορά αποβλήτων πραγματοποιείται «κατά τρόπο που δεν προσδιορίζεται σημαντικά στο έγγραφο του παραρτήματος VII», κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 35, στοιχείο ζ', περίπτωση iii, του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006 (1), όταν το πρόσωπο που οργανώνει τη μεταφορά συμπληρώνει αντιφατικά μεταξύ τους στοιχεία τα πεδία που αντιστοιχούν στον εισαγωγέα/παραλήπτη, στην εγκατάσταση αξιοποιήσεως και στις σχετικές χώρες/στα σχετικά κράτη, τα οποία εντοπίζονται αντίστοιχα στα πεδία 2, 7 και 11 του εγγράφου του παραρτήματος VII του προπαρατεθέντος κανονισμού, καίτοι οι πληροφορίες των εν λόγω πεδίων περιέχονται σαφώς στη φορτωτική οχήματος διεθνούς κυκλοφορίας και σε άλλα διαθέσιμα έγγραφα;

2)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, μπορεί να χαρακτηριστεί εύλογη η επιβολή προστίμου για τον ως άνω λόγο, σε ύψος αντίστοιχο με εκείνο του προστίμου που επιβάλλεται στον παραβάτη της υποχρεώσεως συμπληρώσεως του εγγράφου του παραρτήματος VII του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006;

3)	Είναι απαραίτητο, για να χαρακτηρισθεί η μεταφορά αποβλήτων παράνομη, κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 35, στοιχείο ζ', περίπτωση iii, του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006, το πρόσωπο που συμπληρώνει το έγγραφο του παραρτήματος VII του εν λόγω κανονισμού να παραπλανεί εκ προθέσεως την αρχή;

Είναι απαραίτητο, προκειμένου να χαρακτηρισθεί παράνομη η μεταφορά αποβλήτων που πραγματοποιείται «κατά τρόπο που δεν προσδιορίζεται σημαντικά στο έγγραφο του παραρτήματος VII», κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 35, στοιχείο ζ', περίπτωση iii, του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006, να είναι οι πληροφορίες ή τα στοιχεία που δεν προσδιορίζονται συναφή με την προστασία του περιβάλλοντος; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποιες πληροφορίες ή ποια στοιχεία του εγγράφου του παραρτήματος VII του εν λόγω κανονισμού πρέπει να θεωρούνται συναφή με την προστασία του περιβάλλοντος;

Μπορεί να διαπιστωθεί ότι μεταφορά αποβλήτων πραγματοποιείται «κατά τρόπο που δεν προσδιορίζεται σημαντικά στο έγγραφο του παραρτήματος VII», κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 35, στοιχείο ζ', περίπτωση iii, του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006, στην περίπτωση που η αρχή δεν κινεί τη διαδικασία του άρθρου 24 του εν λόγω κανονισμού, δεν ενημερώνει τις σχετικές αρχές και δεν διατάσσει την επιστροφή των παρανόμως μεταφερθέντων αποβλήτων;

6)	Πώς πρέπει να νοείται και να εξετάζεται η δικαιοδοσία κατά την έννοια του άρθρου 18, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006;

7)	Πώς πρέπει να ερμηνεύεται η διατύπωση στο παράρτημα IΓ, μέρος IV, παράγραφος 15, του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006, κατά την οποία για να μπορεί έμπορος ή μεσίτης να είναι παραλήπτης πρέπει να υπόκειται στη δικαιοδοσία της χώρας προορισμού;

(1) Κανονισμός 1013/2006/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων (EE L 190, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/40

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Markkinaoikeus (Φινλανδία) στις 19 Φεβρουαρίου 2015 — Viiniverla Oy κατά Sosiaali- ja terveysalan lupa- ja valvontavirasto

(Υπόθεση C-75/15)

(2015/C 138/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Markkinaoikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Viiniverla Oy

Καθής: Sosiaali- ja terveysalan lupa- ja valvontavirasto

Προδικαστικά ερωτήματα

Κατά την εκτίμηση του αν υφίσταται «επίκληση» υπό την έννοια του άρθρου 16, στοιχείο β', του κανονισμού (EK) 110/2008 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2008, σχετικά με τον ορισμό, την περιγραφή, την παρουσίαση, την επισήμανση και την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1576/89 του Συμβουλίου (ΕΕ L 39, σ. 16), πρέπει να λαμβάνεται ως βάση αναφοράς ο κανονικά ενημερωμένος μέσος καταναλωτής που είναι ευλόγως προσεκτικός;

Κατά την εκτίμηση της απαγορεύσεως χρησιμοποιήσεως της ονομασίας «Verlados» για την εμπορία στην ημεδαπή οινοπνευματώδους ποτού παρασκευαζόμενο από μήλα (μηλίτη), προς προστασία της γεωγραφικής ενδείξεως Calvados, τι σημασία έχουν οι κατωτέρω περιστάσεις για την ερμηνεία της εννοίας της «επικλήσεως» όπως αυτή χρησιμοποιείται στο άρθρο 16, στοιχείο β', του κανονισμού 110/2008, και για την εφαρμογή του κανονισμού αυτού:

α.	το πρώτο στοιχείο της ονομασίας «Verlados» είναι το όνομα του φινλανδικού χωριού Verla, το οποίο ο Φινλανδός καταναλωτής μπορεί να γνωρίζει·

β.	το στοιχείο «Verla», με το οποίο αρχίζει η ονομασία «Verlados», παραπέμπει στην επιχείρηση Viiniverla Oy, η οποία παρασκευάζει το προϊόν «Verlados»·

γ.

το ποτό Verlados είναι τοπικό προϊόν παρασκευαζόμενο στο χωριό Verla, από το οποίο πωλούνται κατά μέσον όρο μερικές εκατοντάδες λίτρα ετησίως στο εστιατόριο του οινοποιίου και το οποίο επιπλέον διατίθεται, σε περιορισμένο βαθμό, κατόπιν παραγγελίας, από την προβλεπόμενη από τον νόμο περί του οινοπνεύματος κρατική εταιρία πωλήσεως οινοπνευματωδών ποτών·

δ.	οι όροι «Verlados» και «Calvados» έχουν μόνο μία ίδια συλλαβή (dos), επί συνόλου τριών, πράλληλα όμως είναι ίδια τα τέσσερα τελευταία γράμματα (ados) καθενός των όρων αυτών, πράγμα το οποίο αντιστοιχεί στο ήμισυ του συνολικού αριθμού γραμμάτων τους;

Αν γίνει δεκτό ότι υφίσταται εν προκειμένω «επίκληση» υπό την έννοια του άρθρου 16, στοιχείο β', του κανονισμού 110/2008, μπορεί ωστόσο να δικαιολογείται η χρησιμοποίηση της ονομασίας «Verlados» για κάποιον από τους ανωτέρω λόγους ή για άλλο λόγο, όπως το γεγονός ότι τουλάχιστον στον Φινλανδό καταναλωτή δεν μπορεί να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το προϊόν «Verlados» παρασκευάζεται στη Γαλλία;

(1) ΕΕ L 39, σ. 16.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/41

Αναίρεση που άσκησε στις 19 Φεβρουαρίου 2015 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 9 Ιανουαρίου 2015, στην υπόθεση T-409/14, Marcuccio κατά Ευρωπαϊκής Ένωσης και Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-77/15 P)

(2015/C 138/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. V. Placco)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Luigi Marcuccio

Αιτήματα

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει τη διάταξη που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 9 Ιανουαρίου 2015, επί της υποθέσεως T-409/14, Marcuccio κατά Ευρωπαϊκής Ένωσης και Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον με τη διάταξη αυτή απορρίπτονται το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο αίτημα που είχε υποβάλει το Δικαστήριο ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, δυνάμει του άρθρου 114 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου·

—

να δεχθεί τα αιτήματα αυτά και, ως εκ τούτου,

—	κυρίως, να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς, απορρίπτοντας την αγωγή αποζημιώσεως του L. Marcuccio ως απαράδεκτη, καθόσον στρέφεται κατά του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΔΕΕ) (ως εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης)·

—

επικουρικώς, σε περίπτωση κατά την οποία το Δικαστήριο κρίνει ότι το γεγονός ότι η αγωγή στρέφεται κατά του ΔΕΕ και όχι κατά της Επιτροπής (ως εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης) στερείται σημασίας όσον αφορά το ζήτημα του παραδεκτού της αγωγής και ότι το Γενικό Δικαστήριο, αποφαινόμενο επί του προκαταρκτικού ζητήματος που ήγειρε ενώπιόν του το ΔΕΕ, θα έπρεπε να υποχρεώσει την Επιτροπή να αντικαταστήσει το ΔΕΕ ως εναγόμενη, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της αγωγής αποζημιώσεως του L. Marcuccio σύμφωνα με τα νομικά στοιχεία επί των οποία θα έχει αποφανθεί το Δικαστήριο·

—	να καταδικάσει τον L. Marcuccio στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το ΔΕΕ σε αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος αντλείται από παράβαση των κανόνων περί εκπροσωπήσεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της, το ΔΕΕ διατείνεται ότι, καθόσον δεν υφίστανται ρητές διατάξεις ειδικώς ως προς την εκπροσώπηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της στην περίπτωση ενδίκων βοηθημάτων ασκουμένων δυνάμει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ με αίτημα να διαπιστωθεί η εξωσυμβατική ευθύνη της Ένωσης, οι κανόνες περί της εκπροσωπήσεως αυτής απορρέουν από τις γενικές αρχές που διέπουν την άσκηση δικαστικής εξουσίας, ιδίως δε από την αρχή της εύρυθμης λειτουργίας της δικαιοσύνης και τις αρχές περί ανεξαρτησίας και αμεροληψίας της δικαιοσύνης.

Ο πρώτος αυτός λόγος αναιρέσεως που προβάλλει το ΔΕΕ αποτελείται από δύο σκέλη τα οποία αντλούνται, αφενός, από παραβίαση της αρχής της εύρυθμης λειτουργίας της δικαιοσύνης και, αφετέρου, από παραβίαση των αρχών περί ανεξαρτησίας και αμεροληψίας της δικαιοσύνης. Στο πλαίσιο του πρώτου σκέλους, το ΔΕΕ επισημαίνει ότι η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου περί του ότι η υποχρέωση του ΔΕΕ να εκπροσωπήσει την Ένωση στο πλαίσιο της προμνημονευθείσας αγωγής αποζημιώσεως στηρίζεται σαφώς στη νομολογία που διατυπώθηκε κατά πρώτον με την απόφαση Werhahn Hansamühle κ.λπ. κατά Συμβουλίου και Επιτροπής (υποθέσεις 63/72 έως 69/72, EU:C:1973:121· στο εξής: απόφαση Werhahn κλπ.). Η λύση που είχε δοθεί με τη νομολογία αυτή συνίσταται στο ότι οσάκις γεννάται ευθύνη της Κοινότητας (πλέον της Ένωσης) λόγω πράξεως θεσμικού οργάνου (ή οργάνων) της, αυτή εκπροσωπείται ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της από το θεσμικό όργανο (ή τα θεσμικά όργανα) στο οποίο (ή στα οποία) μπορεί να καταλογισθεί το γενεσιουργό της ευθύνης γεγονός. Το ΔΕΕ διατείνεται ότι η προσέγγιση αυτή δεν θα έπρεπε να τύχει εφαρμογής εν προκειμένων, διότι, για πλείονες λόγους, το αποτέλεσμα της προσεγγίσεως αντιβαίνει, στην πράξη, στο συμφέρον της εύρυθμης λειτουργίας της δικαιοσύνης, η οποία, όπως σαφώς προκύπτει από την απόφαση Werhahn κ.λπ., αποτελεί τον λόγο υπάρξεως της προσεγγίσεως αυτής. Στο πλαίσιο αυτό, το ΔΕΕ υποστηρίζει επίσης, παρεμπιπτόντως, ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το άρθρο 317, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και το άρθρο 53, παράγραφος 1, του κανονισμού 966/2012 (1), βάσει των οποίων θα έπρεπε να δεχθεί ότι η αποζημίωση όσον αφορά ζημίες όπως αυτές που προβάλλονται στην υπό κρίση υπόθεση εγγράφεται στο τμήμα του προϋπολογισμού το οποίο αφορά την Επιτροπή.

Στο πλαίσιο του δευτέρου σκέλους του πρώτου λόγου αναιρέσεως, το ΔΕΕ υποστηρίζει ότι, βάσει της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) της 10ης Ιουλίου 2008, επί της υποθέσεως Mihalkov κατά Βουλγαρίας (υπόθεση αριθ. 67719/01), το Γενικό Δικαστήριο, κρίνοντας ότι το ΔΕΕ έπρεπε να εκπροσωπήσει την Ένωση στο πλαίσιο της αγωγής αποζημιώσεως του L. Marcuccio, παρέβη τις απαιτήσεις περί ανεξαρτησίας και αμεροληψίας του δικαστηρίου. Δεδομένου ότι, αφενός μεν η γενεσιουργός της προβαλλόμενης ευθύνης πράξη τελέσθηκε κατά την άσκηση δικαστικής εξουσίας από τμήμα δικαστηρίου, αφετέρου δε το τμήμα δικαστηρίου που κλήθηκε να αποφανθεί επί της υποθέσεως i) ανήκει στο ίδιο δικαιοδοτικό όργανο (το Γενικό Δικαστήριο) με το τμήμα δικαστηρίου στο οποίο καταλογίζεται η γενεσιουργός της ευθύνης πράξη και ii) αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του καθού-εναγομένου στην ίδια υπόθεση (δηλαδή του ΔΕΕ), με το οποίο συνδέονται επαγγελματικώς οι δικαστές του ως άνω τμήματος δικαστηρίου, τίθεται σε κίνδυνο η τήρηση των προμνημονευθεισών αρχών, κατά μείζονα δε λόγο σε περίπτωση κατά την οποία, όπως αποφάνθηκε το Γενικό Δικαστήριο, η αποζημίωση, όπως αυτή που ζητείται εν προκειμένω, πρέπει να εγγραφεί στο τμήμα του προϋπολογισμού που αφορά το ΔΕΕ.

Το ΔΕΕ διατείνεται εν συνεχεία, στο πλαίσιο του δευτέρου λόγου αναιρέσεως, ότι καθόσον με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν εξετάσθηκαν ειδικώς προκειμένου να απορριφθούν τα επιχειρήματα που προέβαλε το ΔΕΕ ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και τα οποία στηρίζονταν σε σειρά αποφάσεων του Δικαστηρίου, μεταξύ των οποίων καταλέγονται και οι αποφάσεις επί των υποθέσεων Groupe Gascogne κατά Επιτροπής (C-58/12 P, EU:C:2013:770), Gascogne Sack κατά Επιτροπής (C-40/12 P, EU:C:2013:768) και Kendrion κατά Επιτροπής (C-50/12 P, EU:C:2013:771), η απόφαση αυτή ενέχει παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1605/2002 του Συμβουλίου (ΕΕ L 298, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/42

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Συμβούλιο της Επικρατείας (Ελλάδα) την 20η Φεβρουαρίου 2015 — Καπνοβιομηχανία Καρέλια Α.Ε. κατά Υπουργού Οικονομικών

(Υπόθεση C-81/15)

(2015/C 138/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Συμβούλιο της Επικρατείας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Καπνοβιομηχανία Καρέλια Α.Ε.

Αναιρεσίβλητος: Υπουργός Οικονομικών

Προδικαστικό ερώτημα

Η οδηγία 92/12/ΕΟΚ (1), ερμηνευόμενη ενόψει των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης, ιδίως δε των αρχών της αποτελεσματικότητας αυτού, της ασφάλειας δικαίου και της αναλογικότητας, έχει την έννοια ότι απαγορεύει την εφαρμογή, σε υπόθεση όπως η παρούσα, νομοθετικής διάταξης κράτους μέλους, όπως είναι εκείνη του άρθρου 108 του Τελωνειακού Κώδικα, σύμφωνα με την οποία μπορεί να κηρυχθεί αλληλεγγύως υπεύθυνος για την πληρωμή διοικητικών προστίμων, λόγω λαθρεμπορίας, ο εγκεκριμένος αποθηκευτής προϊόντων τα οποία διακινήθηκαν από τη φορολογική αποθήκη του υπό καθεστώς αναστολής επιβολής των αναλογούντων φόρων και τα οποία εξήλθαν αντικανονικώς από το εν λόγω καθεστώς, συνεπεία λαθρεμπορικής παράβασης, ανεξαρτήτως του εάν αυτός είχε, κατά το χρόνο διάπραξης της παράβασης, την κυριότητα των εμπορευμάτων, βάσει των κανόνων του ιδιωτικού δικαίου, και, περαιτέρω, ανεξαρτήτως του εάν οι δράστες της παράβασης, που ενεπλάκησαν στη διακίνηση αυτή, είχαν συνάψει ορισμένη συμβατική σχέση με τον εγκεκριμένο αποθηκευτή, από την οποία να προκύπτει ότι δρούσαν ως εντολοδόχοι του;

(1) Οδηγία 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 25ης Φεβρουαρίου 1992 σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης (ΕΕ L 76, σελ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/43

Αναίρεση που άσκησε στις 12 Δεκεμβρίου 2014 η H & R ChemPharm GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στην υπόθεση T-551/08, H & R ChemPharm GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 24 Φεβρουαρίου 2015

(Υπόθεση C-95/15 P)

(2015/C 138/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: H & R ChemPharm GmbH (εκπρόσωποι: M. Klusmann και S. Thomas, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει στο σύνολό της την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 12.12.2014 στην υπόθεση T-551/08, στο μέτρο που την αφορά·

—	επικουρικά, να μειώσει εύλογα το πρόστιμο ύψους 22 εκατομμυρίων ευρώ που της επιβλήθηκε με το άρθρο 2 της προσβαλλόμενης αποφάσεως·

—	όλως επικουρικά, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προς έκδοση νέας αποφάσεως·

—	να αναιρέσει την κρίση ότι η αναιρεσείουσα έπρεπε, του άρθρου 90, στοιχείο α', του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, να καταδικαστεί σε δικαστικά έξοδα ύψους 10. 000 ευρώ·

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναίρεση στρέφεται κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2014 (αριθμός πρωτοκόλλου 651533) στην υπόθεση T-551/08, H&R ChemPharm GmbH κατά Επιτροπής, με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή που είχε ως αίτημα να ακυρωθεί η απόφαση Κ(2008) 5476 τελικό της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2008, (υπόθεση COMP/39181 — Κηροί κηροποιίας), στο μέτρο που αφορούσε την αναιρεσείουσα.

Η αναιρεσείουσα (και πρωτοδίκως προσφεύγουσα) προβάλλει τους ακόλουθους λόγους προς στήριξη της αναιρέσεώς της:

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει, συγκεκριμένα, παράβαση του άρθρου 81 ΣΕΚ [101 ΣΛΕΕ] λόγω της αντιφατικότητας και της ανεπαρκούς τεκμηριώσεως του σκεπτικού της αποφάσεως περί της διαρθρώσεως της επιχειρήσεως και της ευθύνης της αναιρεσείουσας, στο οποίο το Γενικό Δικαστήριο στήριξε την παράβαση του άρθρου 81 ΣΕΚ. Η βασική αντίφαση συνίσταται στο ότι το Γενικό Δικαστήριο, ενώ ως προς τον καταλογισμό της παραβάσεως αντιμετωπίζει ενιαία την αναιρεσείουσα και την συνδεδεμένη μετ’ αυτής εταιρία Tudapetrol, αντιθέτως ως προς την επιβολή του προστίμου τις θεωρεί αυτοτελείς οντότητες. Επειδή από το σκεπτικό της αποφάσεως δεν προκύπτει αν η αναιρεσείουσα και η Tudapetrol αποτελούν ενιαία οντότητα ή δύο διαφορετικές επιχειρήσεις, η αναιρεσείουσα επικαλείται συγχρόνως και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως (άρθρο 296 ΣΛΕΕ) και των θεμελιωδών δικαιωμάτων άμυνας.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι έγινε εσφαλμένος καταλογισμός της συμπεριφοράς ενός υπαλλήλου ο οποίος εργαζόταν παράλληλα σε περισσότερες νομικά αυτοτελείς επιχειρήσεις. Η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι της καταλόγισε ευθύνη για τη συμπεριφορά του συγκεκριμένου υπαλλήλου χωρίς να διαπιστώσει αν αυτός προέβη τελικά στις επίμαχες ενέργειες για λογαριασμό της αναιρεσείουσας. Η σχετική νομική κρίση του Γενικού Δικαστηρίου αντιβαίνει στο άρθρο 81 ΣΕΚ. Ταυτοχρόνως το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την αρχή της δίκαιης δίκης, καθόσον με νομικώς αβάσιμη αιτιολογία απέρριψε πρόταση της αναιρεσείουσας για προσκόμιση αποδείξεων σχετικά με τις πραγματικές αρμοδιότητες του υπαλλήλου (παράβαση του άρθρου 6 ΕΣΔΑ).

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα επικαλείται ουσιώδη σφάλματα κατά την ερμηνεία του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003 (1) όσον αφορά τον κύκλο εργασιών που λαμβάνεται υπόψη για την επιβολή του προστίμου. Κατά την αναιρεσείουσα, η εσφαλμένη ερμηνεία συνίσταται στο ότι το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε να ληφθεί υπόψη ο κύκλος εργασιών τρίτης επιχειρήσεως κατά τον υπολογισμό του προστίμου, καίτοι δεν αμφισβητείται ότι η εν λόγω επιχείρηση ούτε συμμετείχε στην παράβαση ούτε αποτελεί ενιαία οικονομική οντότητα με την αναιρεσείουσα. Εξάλλου η απόφαση δεν αναφέρει στο σκεπτικό της τη νομική βάση στην οποία στηρίζεται, για τον καθορισμό του προστίμου, η συνεκτίμηση του κύκλου εργασιών τρίτου παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ενιαία οικονομική οντότητα. Ως εκ τούτου, το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου αντιβαίνει όχι μόνο στο άρθρο 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, αλλά και στις απαιτήσεις της νομολογίας ως προς την ορθή αιτιολόγηση νομικών πράξεων (άρθρο 296 ΣΛΕΕ).

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα διατείνεται, καταρχάς, ότι το Γενικό Δικαστήριο κατά τον υπολογισμό του προστίμου έλαβε υπόψη κύκλους εργασιών εταιριών που είχαν αποκτηθεί μόλις στο τέλος της περιόδου κατά την οποία φέρεται να διαπράχθηκε η παράβαση και τους προσμέτρησε αναλογικά για ολόκληρη την περίοδο της υποτιθέμενης συμμετοχής της στην παράβαση. Τούτο δεν συνάδει με την προσέγγιση που ακολούθησε το Γενικό Δικαστήριο στην παράλληλη απόφαση η οποία εκδόθηκε στην υπόθεση Esso (2). Με την απόφαση Esso το ίδιο δικαστήριο είχε κρίνει ως προς το ίδιο σημείο των ίδιων πραγματικών περιστατικών ότι μία τέτοια πρακτική της Επιτροπής θα οδηγούσε σε τεχνητή αύξηση του κύκλου εργασιών ο οποίος λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό του προστίμου. Η εν λόγω άνιση μεταχείριση στοιχειοθετεί παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003. Επειδή, εξάλλου, το Γενικό Δικαστήριο δεν απάντησε στις σχετικές αντιρρήσεις της αναιρεσείουσας, η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει επίσης από έλλειψη αιτιολογίας (άρθρο 296 ΣΛΕΕ). Περαιτέρω η αναιρεσείουσα κάνει λόγο για σφάλματα του Γενικού Δικαστηρίου κατά τον υπολογισμό του κύκλου εργασιών, τα οποία ισχυρίζεται ότι είχαν ως συνέπεια το να ληφθούν δύο φορές υπόψη ορισμένες πωλήσεις.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι κατά τον καθορισμό του προστίμου εμφιλοχώρησαν πλείονα νομικά σφάλματα και, ιδίως, ότι στην αναιρεσείουσα επιβλήθηκε πρόστιμο δυσανάλογο σε σχέση με τα επιβληθέντα σε άλλες επιχειρήσεις που συμμετείχαν στην προβαλλόμενη παράβαση (παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003). Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη, όσον αφορά τη σοβαρότητα της παραβάσεως, τις διαφορές που υπήρχαν ανάμεσα στη συμμετοχή της αναιρεσείουσας στην παράβαση και στη συμμετοχή άλλων εταιριών, καθώς και ότι προσμέτρησε σε δυσανάλογα υψηλό βαθμό το μέγεθος της εταιρίας.

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο νομικά σφάλματα κατά τον καθορισμό των δικαστικών εξόδων λόγω του καταλογισμού μη τεκμηριωμένων πρόσθετων εξόδων τα οποία δήθεν προκλήθηκαν από την αναιρεσείουσα (παράβαση του άρθρου 90, στοιχείο α', του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, καθώς και των άρθρων 296 ΣΛΕΕ και 6 ΕΣΔΑ). Υποστηρίζει ότι, αφενός, δεν υφίστανται τέτοιου είδους έξοδα και, αφετέρου, δεν έτυχε ακροάσεως πριν από την έκδοση αποφάσεως επί των δικαστικών εξόδων.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).

(2) T-540/08, EU:T:2014:630.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/45

Αναίρεση που άσκησαν στις 27 Φεβρουαρίου 2015 οι Pilkington Group Ltd, Pilkington Automotive Ltd, Pilkington Automotive Deutschland GmbH, Pilkington Holding GmbH, Pilkington Italia Spa κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 17 Δεκεμβρίου 2014, στην υπόθεση T-72/09, Pilkington Group Limited κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-101/15 P)

(2015/C 138/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Pilkington Group Ltd, Pilkington Automotive Ltd, Pilkington Automotive Deutschland GmbH, Pilkington Holding GmbH, Pilkington Italia Spa (εκπρόσωποι: S. Wisking και Κ. Φουντουλάκος-Κυριακάκος, solicitors)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση που εκδόθηκε επί της υποθέσεως T-72/09, καθόσον απορρίπτει την προσφυγή κατά του άρθρου 2, στοιχείο γ', της αποφάσεως της Επιτροπής·

—	να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις αναιρεσείουσες βάσει του άρθρου 2, στοιχείο γ', της αποφάσεως της Επιτροπής·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι αναιρεσείουσες στο πλαίσιο της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί για τους ακόλουθους λόγους:

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του σημείου 13 των κατευθυντηρίων γραμμών της Επιτροπής του 2006 (1), κρίνοντας ότι η Επιτροπή, για να καθορίσει την κρίσιμη αξία των πωλήσεων, μπορούσε να λάβει υπόψη τις πωλήσεις που πραγματοποιήθηκαν βάσει συμβάσεων προγενέστερων του χρονικού διαστήματος της παραβάσεως, οι οποίες δεν αποτέλεσαν το αντικείμενο επαναδιαπραγματεύσεως κατά το χρονικό διάστημα αυτό. Καθόσον η παράβαση δεν μπορούσε να αφορά τις πωλήσεις αυτές, δεν ήταν νομικώς ορθό να ληφθούν υπόψη κατά τον καθορισμό του βασικού ποσού του προστίμου.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 (2), κρίνοντας ότι το τελικό ποσό του προστίμου δεν υπερέβη το προβλεπόμενο από τη νομοθεσία ανώτατο όριο του 10 %. Η προσήκουσα συναλλαγματική ισοτιμία για τον υπολογισμό του ανωτάτου όριο του 10 % δεν είναι η μέση συναλλαγματική ισοτιμία της ΕΚΤ για το οικονομικό έτος που προηγήθηκε του έτους εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, αλλά η ισχύουσα συναλλαγματική ισοτιμία της ΕΚΤ κατά την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως αυτής.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο μη εφαρμόζοντας προσηκόντως τους κανόνες περί ίσης μεταχειρίσεως και αναλογικότητας και παραλείποντας να ασκήσει την πλήρη δικαιοδοσία του στον βαθμό που επιτάσσει η νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ.

(1) Κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό των προστίμων που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 2, σημείο α', του κανονισμού 1/2003 (ΕΕ C 210, σ. 2).

(2) Κανονισμός (EΚ) 1/2003του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (νυν άρθρα 101 και 102 ΣΛΕΕ) (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/46

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2015 — Vestel Iberia και Makro autoservicio mayorista κατά Επιτροπής

(Υποθέσεις T-249/12 και Τ-269/12) (1)

([«Προσφυγή ακυρώσεως - Τελωνειακή Ένωση - Εκ των υστέρων είσπραξη και διαγραφή εισαγωγικών δασμών - Έγχρωμοι δέκτες τηλεοράσεως από την Τουρκία - Αίτημα διαγραφής δασμών εκ μέρους δύο εισαγωγέων - Παραπομπή των εθνικών αρχών σε απόφαση που αφορά άλλον εισαγωγέα, εκ μέρους της Επιτροπής - Άρθρο 871, παράγραφοι 2 και 6, και άρθρο 905, παράγραφοι 2 και 6, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 - Η προσβαλλόμενη πράξη δεν αφορά τον προσφεύγοντα άμεσα και ατομικά - Απαράδεκτο»])

(2015/C 138/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Vestel Iberia, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (υπόθεση T-249/12) και Makro autoservicio mayorista SA (Μαδρίτη) (υπόθεση T-269/12) (εκπρόσωποι: P. De Baere και P. Muñiz, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και L. Keppenne)

Παρεμβαίνον υπέρ των προσφευγουσών: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: A. Rubio González, abogado del Estado)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C (2010) 22 τελικό της Επιτροπής, της 18ης Ιανουαρίου 2010, με την οποία κρίθηκε ότι δικαιολογείται η εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών και ότι δεν δικαιολογείται η διαγραφή των δασμών αυτών στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Συνεκδικάζει τις υποθέσεις T-249/12 και T-269/12 προς έκδοση κοινής αποφάσεως.

2)	Απορρίπτει τις προσφυγές ως απαράδεκτες.

3)	Η Vestel Iberia, SL και η Makro autoservicio mayorista SA καταδικάζονται στα δικαστικά έξοδα.

4)	Το Βασίλειο της Ισπανίας φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 235 της 4.8.2012.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/46

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Μαρτίου 2015 — ultra air κατά ΓΕΕΑ — Donaldson Filtration Deutschland (ultra.air ultrafilter)

(Υπόθεση T-377/13) (1)

([«Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Λεκτικό κοινοτικό σήμα ultra.air ultrafilter - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009»])

(2015/C 138/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ultra air GmbH (Hilden, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. König, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Donaldson Filtration Deutschland GmbH (Haan, Γερμανία) (εκπρόσωποι: N. Siebertz, M. Teworte–Vey και A. Renvert, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 6ης Μαΐου 2013 (υπόθεση R 1100/2011–4), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ της Donaldson Filtration Deutschland GmbH και της ultra air GmbH.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 6ης Μαΐου 2013 (υπόθεση R 1100/2011–4) όσον αφορά τους χρονοδιακόπτες.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Ultra air GmbH φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το ΓΕΕΑ και η Donaldson Filtration Deutschland GmbH.

(1) ΕΕ C 260 της 7.9.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/47

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2015 — Braun Melsungen κατά ΓΕΕΑ (SafeSet)

(Υπόθεση T-513/13) (1)

([«Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος SafeSet - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Άρθρο 75, πρώτη περίοδος, του κανονισμού 207/2009 - Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών - Άρθρο 76, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009»])

(2015/C 138/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: B. Braun Melsungen AG (Melsungen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M.–C. Seiler, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 27ης Ιουνίου 2013 (υπόθεση R 1598/2012–1), όσον αφορά αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου SafeSet ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη B. Braun Melsungen AG στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 336 της 16.11.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/48

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2015 — Novomatic κατά ΓΕΕΑ — Berentzen Mally Marketing plus Services (BLACK JACK TM)

(Υπόθεση T-257/14) (1)

([«Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος BLACK JACK TM - Προγενέστερα εικονιστικά και λεκτικά κοινοτικά σήματα BLACK TRACK - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009»])

(2015/C 138/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Novomatic AG (Gumpoldskirchen, Αυστρία) (εκπρόσωπος: W. Mosing, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Pohlmann, στη συνέχεια S. Hanne)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Berentzen Mally Marketing plus Services GmbH (Meerbusch, Γερμανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 18ης Φεβρουαρίου 2014 (υπόθεση R 329/2012–4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Berentzen Mally Marketing plus Services GmbH και της Novomatic AG.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 18ης Φεβρουαρίου 2014 (υπόθεση R 329/2012–4).

2)	Καταδικάζει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

(1) ΕΕ C 194 της 24.6.2014.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/48

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Φεβρουαρίου 2015 — Lavazza κατά ΓΕΕΑ — Commercialunione prima (LAVAZZA A MODO MIO)

(Υπόθεση T-392/12) (1)

((«Κοινοτικό σήμα - Ανακοπή - Παραίτηση από την ανακοπή - Κατάργηση της δίκης»))

(2015/C 138/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Luigi Lavazza SpA (Τορίνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: A. Vanzetti, M. Ricolfi, G. Sironi και C. Mezzetti, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς F. Mattina, στη συνέχεια F. Mattina και N. Bambara και τέλος N. Bambara και P. Bullock)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Commercialunione Prima Srl (Bresso, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Celona και B. Dosi, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 26ης Ιουνίου 2012 (υπόθεση R 124/2011–1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Commercialunione Prima Srl και της Luigi Lavazza SpA.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής.

2)	Η προσφεύγουσα και η παρεμβαίνουσα φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και το ήμισυ, η καθεμία, των εξόδων του καθού.

(1) ΕΕ C 331 της 27.10.2012.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/49

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Μαρτίου 2015 — Gemeente Nijmegen κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-251/13) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Ενίσχυση που χορηγήθηκε από ολλανδικό δήμο υπέρ ποδοσφαιρικού σωματείου - Απόφαση περί κινήσεως της τυπικής διαδικασίας έρευνας του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ - Μέτρο ενισχύσεως που έχει εκτελεσθεί πλήρως κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως - Παραδεκτό - Πράξη δεκτική προσφυγής))

(2015/C 138/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Gemeente Nijmegen (Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: H. Janssen και S. van der Heul, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Noë και B. Stromsky)

Αντικείμενο

Αίτημα μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως C(2013) 1152 τελικό της Επιτροπής, της 6ης Μαρτίου 2013, σχετικά με τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στους ολλανδικούς επαγγελματικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους Vitesse, NEC, Willem II, MVV, PSV και FC Den Bosch κατά τα έτη 2008 έως 2011 [Κρατική ενίσχυση SA.33584 (2013/C) (ex 2011/NN)].

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τον Gemeente Nijmegen στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 189 της 29.6.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/49

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Φεβρουαρίου 2015 — Métropole Gestion κατά ΓΕΕΑ — Metropol (METROPOL)

(Υπόθεση T-431/13) (1)

((Κοινοτικό σήμα - Λεκτικό σήμα METROPOL - Αίτηση κηρύξεως της ακυρότητας - Απουσία αιτήσεως για ανανέωση της καταχωρίσεως του σήματος - Διαγραφή του τμήματος κατά τη λήξη της καταχωρίσεως - Κατάργηση της δίκης))

(2015/C 138/65)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Métropole Gestion (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: M. A. Roux Steinkühler, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Metropol Investment Financial Company Ltd (Μόσχα, Ρωσία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 4ης Ιουνίου 2013 (υποθέσεις R 723/2012-2 και R 845/2012-2), σχετικά με διαδικασία κήρυξης της ακυρότητας μεταξύ των Métropole Gestion και Metropol Investment Financial Company Ltd.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Η Métropole Gestion και το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) φέρουν, έκαστος, τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) EE C 344 της 23.11.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/50

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Φεβρουαρίου 2015 — G-Star Raw κατά ΓΕΕΑ — PepsiCo (PEPSI RAW)

(Υπόθεση T-473/13) (1)

((Κοινοτικό σήμα - Ανακοπή - Ανάκληση της αιτήσεως καταχωρίσεως του αμφισβητούμενου σήματος - Κατάργηση της δίκης))

(2015/C 138/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: G-Star Raw CV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: J. van Manen, M. van de Braak και L. Fresco, δικηγόροι)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: PepsiCo, Inc. (Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: V. von Bomhard και T. Heitmann, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 25ης Ιουνίου 2013 (υπόθεση R 1586/2012-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των G Star Raw CV και PepsiCo, Inc.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Η προσφεύγουσα και η παρεμβαίνουσα καταδικάζονται στα δικά τους δικαστικά έξοδα καθώς και, έκαστη, στο ήμισυ εκείνων στα οποία υποβλήθηκε το καθού.

(1) EE C 344 της 23.11.2013.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/51

Προσφυγή της 23ης Δεκεμβρίου 2014 — Søndagsavisen κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-833/14)

(2015/C 138/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Søndagsavisen A/S (Søborg, Δανία) (εκπρόσωπος: M. Honoré, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, για τη μη διατύπωση αντιρρήσεων ως προς τη φορολογική απαλλαγή ορισμένων διαφημίσεων (SA.35683)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα, η οποία είναι ανταγωνίστρια του δικαιούχου της ενισχύσεως, υποστηρίζει ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να έχει διαπιστώσει ότι υπήρχαν αμφιβολίες ως προς το αν συνιστούσε ενίσχυση η φορολογική απαλλαγή των κατ’ οίκον διανεμόμενων διαφημιστικών εντύπων χωρίς διεύθυνση παραλήπτη και συνδρομητικών εφημερίδων.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή όφειλε, ως εκ τούτου, να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας, βλ. άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 (1). Η Επιτροπή, παραλείποντας να κινήσει τη διαδικασία αυτή, προσέβαλε τα κατά το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

Προς στήριξη του επιχειρήματός της περί υπάρξεως εύλογων αμφιβολιών, η προσφεύγουσα προβάλλει τα εξής:

—	η διαδικασία ενώπιον της Επιτροπής ήταν υπερβολικά μεγάλης διάρκειας, η οποία αφ’ εαυτής υποδηλώνει την ύπαρξη εύλογων αμφιβολιών — τούτο δε κατά μείζονα λόγο εφόσον αφορούσε καθεστώς ενισχύσεων κοινοποιηθέν βάσει του άρθρου 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ·

—	η απόφαση της Επιτροπής πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας ως προς τη φορολογική απαλλαγή των κατ’ οίκον διανεμόμενων διαφημιστικών εντύπων χωρίς διεύθυνση παραλήπτη και συνδρομητικών εφημερίδων και

—	η Επιτροπή ερεύνησε πλημμελώς και ανεπαρκώς τη δανική νομοθεσία περί φόρων επί των διαφημίσεων ως προς το ζήτημα αν η φορολογική απαλλαγή των κατ’ οίκον διανεμόμενων διαφημιστικών εντύπων χωρίς διεύθυνση παραλήπτη και συνδρομητικών εφημερίδων συνιστούσε κρατική ενίσχυση.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (EE L 83, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/52

Προσφυγή-αγωγή της 4ης Φεβρουαρίου 2015 — Sharif University of Technology κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-52/15)

(2015/C 138/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον-ενάγον: Sharif University of Technology (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: M. Happold, Barrister)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Το προσφεύγον-ενάγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει το παράρτημα της αποφάσεως 2014/776/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, το παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, το παράρτημα του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1202/2014, και το παράρτημα IX του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012, καθόσον αφορούν το προσφεύγον-ενάγον·

—	να επιδικάσει χρηματική ικανοποίηση στο προσφεύγον-ενάγον ως επανόρθωση της βλάβης που υπέστη η φήμη του λόγω των ενεργειών του Συμβουλίου· και

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος-ενάγοντος.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή-αγωγή του, το προσφεύγον-ενάγον ζητεί την ακύρωση του παραρτήματος της αποφάσεως 2014/776/ΚΕΠΠΑ (1) του Συμβουλίου, του παραρτήματος II της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ (2) του Συμβουλίου, του παραρτήματος του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1202/2014 (3) του Συμβουλίου, και του παραρτήματος IX του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 (4), στο μέτρο που αφορούν το προσφεύγον-ενάγον.

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής, το προσφεύγον-ενάγον προβάλλει τέσσερις λόγους.

Με τον πρώτο λόγο, το προσφεύγον-ενάγον προβάλλει ότι το Συμβούλιο προσέβαλε τα δικαιώματά του άμυνας και το δικαίωμα του σε αποτελεσματική ένδικη προστασία.

Με τον δεύτερο λόγο, το προσφεύγον-ενάγον προβάλλει ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πολλαπλή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως όσον αφορά την επιβολή των περιοριστικών μέτρων εις βάρος του.

Με τον τρίτο λόγο, το προσφεύγον-ενάγον προβάλλει ότι το Συμβούλιο προσέβαλε το δικαίωμά του ιδιοκτησίας και ότι παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας.

Με τον τέταρτο λόγο, το προσφεύγον-ενάγον προβάλλει ότι το Συμβούλιο έκανε κατάχρηση της εξουσίας του, καθόσον επέβαλε περιοριστικά μέτρα εις βάρος του.

(1) Απόφαση 2014/776/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 7ης Νοεμβρίου 2014, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 325, σ. 19).

(2) Απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 195, σ. 39).

(3) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1202/2014 του Συμβουλίου, της 7ης Νοεμβρίου 2014, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 325, σ. 3).

(4) Κανονισμός (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (ΕΕ L 88, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/53

Προσφυγή της 4ης Φεβρουαρίου 2015 — Amitié κατά EACEA

(Υπόθεση T-59/15)

(2015/C 138/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Amitié Srl (Μπολόνια, Ιταλία) (εκπρόσωπος: D. Bogaert, δικηγόρος)

Καθού: Εκτελεστικός Οργανισμός Εκπαίδευσης, Οπτικοακουστικών Θεμάτων και Πολιτισμού (EACEA)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει παραδεκτή την προσφυγή κατά του EACEA·

—	να κρίνει ότι η απόφαση την οποία της διαβίβασε ο EACEA, με ημερομηνία 26 Νοεμβρίου 2014, είναι στερείται νομίμου βάσεως και κατά συνέπεια να διατάξει την άμεση ακύρωση όλων των μέτρων που έλαβε ο EACEA κατά της προσφεύγουσας·

—	να κρίνει ότι δεν οφείλει το ποσό των 9 41 310,38 ευρώ το οποίο αναγράφεται στο χρεωστικό σημείωμα 3241415195 της 12ης Δεκεμβρίου 2014, το οποίο απηύθυνε ο EACEA στην προσφεύγουσα·

—	να καταδικάσει τον EACEA στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή, η οποία διέπεται από τα άρθρα 256 και 272 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να κρίνει ότι η απόφαση του EACEA της 26ης Νοεμβρίου 2014, στην οποία εκτίθενται στα μέτρα που λαμβάνονται κατά της AMITIE κατόπιν της έρευνας που διενεργήθηκε από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολεμήσεως της Απάτης (OLAF) είναι αβάσιμη.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα μέτρα που έλαβε ο EACEA κατά της προσφεύγουσας είναι αδικαιολόγητα.

—	Δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις για την εφαρμογή των μέτρων: παράβαση του κανονισμού 2988/1995 (1) καθώς και της αρχής της αναλογικότητας.

—

Παράβαση των συμβατικών διατάξεων και εσφαλμένη εφαρμογή των κανονισμών 966/2012 (2) και 1268/2012 (3). Όλα τα μέτρα (που περιέχονται στην απόφαση του EACEA της 26ης Νοεμβρίου 2014) τα οποία επιβλήθηκαν στην προσφεύγουσα είναι στερούνται νομίμου βάσεως. Επικουρικώς, η αναζήτηση όλων των ποσών που χορηγήθηκαν στην προσφεύγουσα συνιστά κατάχρηση δικαιώματος και αδικαιολόγητο πλουτισμό υπέρ του EACEA.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται έλλειψη νομιμότητας των ερευνών και των πορισμάτων της OLAF (παράβαση των συμβατικών όρων και των εφαρμοστέων κανονισμών).

—	Οι έρευνες που διενήργησε η OLAF δεν συμβιβάζονται με τον κανονισμό 883/2013 (4) και/ή με τις εφαρμοστέες εν προκειμένω γενικές αρχές.

—	Δεδομένου ότι η απόφαση του EACEA στηρίζεται στα πορίσματα της OLAF κατόπιν των ερευνών της, η έλλειψη νομιμότητας που βαρύνει τις έρευνες και την έκθεση της OLAF επηρεάζει κατ’ ανάγκην την απόφαση του EACEA.

(1) Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ L 312, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1605/2002 του Συμβουλίου (EE L 298, σ. 1).

(3) Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 1268/2012 της Επιτροπής, της 29ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους κανόνες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης (EE L 362, σ. 1).

(4) Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Σεπτεμβρίου 2013, σχετικά με τις έρευνες που πραγματοποιούνται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 1073/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (Ευρατόμ) 1074/1999 του Συμβουλίου (EE L 248, σ. 1).

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/55

Aγωγή της 6ης Φεβρουαρίου 2015 — ΤΑΛΑΝΤΟΝ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-65/15)

(2015/C 138/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Τάλαντον Ανώνυμη Εμπορική — Συμβουλευτική — Εκπαιδευτική Εταιρεία Διανομών, Παροχής Υπηρεσιών Μάρκετινγκ και Διοίκησης Επιχειρήσεων (Παλαιό Φάληρο, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Κ. Δάμης, δικηγόρος)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της ενάγουσας

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να διεξαχθεί πραγματογνωμοσύνη, προκειμένου να εξετασθεί το φερόμενο ως εύρημα της Έκθεσης Ελέγχου από εξωτερικό ελεγκτή, το οποίο λανθασμένα αποδέχθηκε η Επιτροπή, ότι υπάρχει «έλλειψη εναλλακτικών αποδείξεων προς επιβεβαίωση των αιτηθεισών δαπανών προσωπικού». Το εν λόγω στοιχείο είναι κομβικής σημασίας για την εξέλιξη της υπόθεσης, καθώς οι δαπάνες προσωπικού αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος των επιλέξιμων δαπανών ενώ συμπαρασύρουν και όλα τα έμμεσα κόστη·

—

να αναγνωρισθεί, αφενός μεν, ότι το χρεωστικό σημείωμα 3241414916 το οποίο απεστάλη στην ενάγουσα τη 10/12/2014 και με το οποίο ζητείται από την Επιτροπή η απόδοση διακοσίων εβδομήντα τριών χιλιάδων και πεντακοσίων τριάντα πέντε ευρώ και τριάντα οκτώ λεπτών (2 73 535,38 ευρώ), για τη σύμβαση του έργου FP-7216088 POCEMON βάσει του πλημμελούς και ανακριβούς πορίσματος ελέγχου 11-ΒΑ135-006 συνιστά παραβίαση των συμβατικών υποχρεώσεων της Επιτροπής, αφετέρου δε, ότι οι δαπάνες, τις οποίες υπέβαλε στο πλαίσιο της επίδικης σύμβασης, είναι επιλέξιμες και, επομένως, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να εκδώσει πιστωτικό σημείωμα για εκατόν είκοσι εννέα χιλιάδες επτακόσια εξήντα τέσσερα και τριάντα οκτώ λεπτά (1 29 764,38 ευρώ).

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής η ενάγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από τη ρήτρα διαιτησίας:

—

Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι από την αναλυτική αιτιολόγησή της στην παρούσα αγωγή προκύπτει ότι δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ των γεγονότων που αναφέρονται στην έκθεση ελέγχου και των συμπερασμάτων του εξωτερικού ελεγκτή που απεδέχθη αναιτιολόγητα η Επιτροπή παρ’ όλες τις αιτιολογημένες αντιρρήσεις (της ενάγουσας) που δεν εξετάσθηκαν. Από την εν λόγω ανάλυση καταρρίπτονται όλες οι θέσεις του εξωτερικού ελεγκτή και επομένως θα έπρεπε η Επιτροπή να καταλήξει σε νέα συμπεράσματα και να αποδεχθεί τις δαπάνες της ενάγουσας.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την καλόπιστη εκτέλεση της σύμβασης και την απαγόρευση καταχρηστικής εφαρμογής των συμβατικών ρητρών:

—

πρώτον, η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι δεν της δόθηκε το νόμιμο δικαίωμα να υποβάλει απευθείας στον ορισμένο ελεγκτή από την Επιτροπή τις αντιρρήσεις της και να εξηγήσει τους έωλους ισχυρισμούς του συντάκτη του Σχεδίου Έκθεσης Ελέγχου. Τούτο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δεδομένου ότι έχουν τεθεί θέματα αμεροληψίας του εξωτερικού ελεγκτή σε βάρος της ενάγουσας και πλημμελειών του.

—

δεύτερον, η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι το Σχέδιο Έκθεσης Ελέγχου του εξωτερικού ελεγκτή, έγινε δεκτό από την Επιτροπή χωρίς να εξετασθούν και να απορριφθούν με επιχειρήματα οι νόμιμες και αναλυτικές αιτιάσεις της ενάγουσας, ως και τα συμπληρωματικά στοιχεία που απεστάλησαν. Το δε Σχέδιο Έκθεσης Ελέγχου αναπαράχθηκε στην Έκθεση Ελέγχου 11-BA135-006/22.1.2013 της υπ’ αριθμ. FP7-216088 σύμβασης POCEMON, όπου αναφέρεται λανθασμένα ότι επισημάνθηκε έλλειψη εναλλακτικών αποδείξεων σχετικά με τις αιτηθείσες δαπάνες προσωπικού. Η εκτίμηση του εξωτερικού ελεγκτή είναι αυθαίρετη και αναιτιολόγητη, δεδομένου ότι προσήχθησαν ως αποδεικτικά στοιχεία μεγάλος αριθμός εναλλακτικών αποδείξεων και ένορκες βεβαιώσεις όλων των εργαζομένων στο έργο, άρα και η σχετική απόφαση της Επιτροπής που αποδέχθηκε αναιτιολόγητα την εκτίμηση του εξωτερικού ελεγκτή είναι λανθασμένη.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/56

Προσφυγή της 12ης Φεβρουαρίου 2015 — Scandlines Øresund κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-68/15)

(2015/C 138/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Scandlines Øresund I/S (Helsingør, Δανία), HH Ferries Helsingor ApS (Helsingør, Δανία), HH-Ferries Helsingborg AB (Helsingborg, Σουηδία) (εκπρόσωποι: M. Johansson, R. Azelius και P. Remnelid, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή ασκείται δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με σκοπό την ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 15ης Οκτωβρίου 2014 βάσει του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο β', ΣΛΕΕ (στις υποθέσεις SA.36558 και SA.38371 — Δανία, και SA.36662 — Σουηδία, Ενίσχυση χορηγηθείσα στην Øresundsbro Konsortiet).

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγουσες προβάλλουν τρεις λόγους.

Με τον πρώτο λόγο, οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και πολλαπλή πλάνη εκτιμήσεως.

—

Με το πρώτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η χρηματοδότηση των εγκαταστάσεων στην ενδοχώρα δεν περιελάμβανε κρατική ενίσχυση, για τον λόγο ότι τα οικεία μέτρα δεν ήταν σε θέση ούτε να στρεβλώσουν τον ανταγωνισμό, ούτε να επηρεάσουν το ενδοκοινοτικό εμπόριο.

—

Με το δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την άνευ όρων παροχή κρατικών εγγυήσεων και το νομικώς εκτελεστό δικαίωμα της κοινοπραξίας να λάβει κρατικώς εγγυημένη χρηματοδότηση, καθώς και όσον αφορά την εκτίμηση της Επιτροπής ως προς τον αριθμό των κρατικών εγγυήσεων.

—	Με το τρίτο και το τέταρτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα σουηδικά εγγυητικά μέτρα αποτελούσαν καθεστώς κρατικής ενισχύσεως και υφιστάμενη ενίσχυση.

—	Με το πέμπτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι κρατικές εγγυήσεις περιορίζονται στη χρηματοδότηση της σταθερής συνδέσεως.

—	Με το έκτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή δεν είχε επαρκείς λόγους για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα επίμαχα μέτρα ενισχύσεως είναι συμβατά προς την εσωτερική αγορά.

—	Με το έκτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες επίσης προβάλλουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον δεν εκτίμησε το σωρευτικό αποτέλεσμα όλων των διαφορετικών μέτρων ενισχύσεως τα οποία αμέσως ή εμμέσως έχουν χορηγηθεί στην κοινοπραξία.

—	Με το έβδομο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν εσφαλμένη εφαρμογή της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Με τον δεύτερο λόγο, οι προσφεύγουσες προβάλλουν παράβαση της υποχρεώσεως κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας.

—

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως υποδιαιρείται σε δεκαεννέα σκέλη, με τα οποία οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι η έρευνα που διεξήχθη από την Επιτροπή ήταν ανεπαρκής και ελλιπής, και ότι η Επιτροπή, σε πολλά σημεία, δεν ακολούθησε τις ίδιες της τις κατευθυντήριες γραμμές και ανακοινώσεις. Τα ανωτέρω συνιστούν συγκλίνουσες ενδείξεις ότι η Επιτροπή δεν ήταν σε θέση, κατά τον χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, να επιλύσει το σύνολο των περίπλοκων ζητημάτων που χαρακτηρίζουν την υπό κρίση υπόθεση. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή εσφαλμένα αρνήθηκε να διασφαλίσει τα δικονομικά δικαιώματα που οι προσφεύγουσες αντλούν από το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

Με τον τρίτο λόγο, οι προσφεύγουσες προβάλλουν παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

—

Με τον τρίτο και τελευταίο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ερείδεται σε μη προσήκουσα αιτιολογία. Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή δεν μερίμνησε ώστε οι διαπιστώσεις και οι λόγοι που περιλαμβάνονται στην προσβαλλόμενη απόφαση να είναι αρκούντως ακριβείς, ώστε οι προσφεύγουσες να είναι σε θέση να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και το Δικαστήριο να ασκήσει την εξουσία του ελέγχου. Οι προβαλλόμενες πλημμέλειες της αιτιολογίας αφορούν την εκτίμηση της Επιτροπής για τις εγκαταστάσεις στην ενδοχώρα, τις κρατικές εγγυήσεις, τα δανικά φορολογικά πλεονεκτήματα, τα δανικά κρατικά δάνεια και, τέλος, το γεγονός ότι τα συμπεράσματα της Επιτροπής αναφορικά με τη συμβατότητα προς την εσωτερική αγορά και τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη βασίζονται σε διάλληλο συλλογισμό.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/57

Αγωγή της 6ης Φεβρουαρίου 2015 — Hippler κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-72/15)

(2015/C 138/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Ενάγων: Eberhard Hippler (Dorsten, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Richter, δικηγόρος)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να απαγορεύσει, επί ποινή προστίμου, το οποίο πρέπει να καθορίσει το Γενικό Δικαστήριο σε περίπτωση μη συμμορφώσεως προς την απαγόρευση, στην εναγόμενη να επιτρέπει, χωρίς τη συναίνεση του ενάγοντος, την πρόσβαση του κοινού στα σχέδια δικτύων «Bochum», «Dortmund», «Düsseldorf/Meerbusch», «Duisburg» και «Essen» του ενάγοντος, όπως συνέβη στις ακόλουθες διευθύνσεις:

http://dma.jrc.it/idas/lightrail/Dortmund.pdf

http://dma.jrc.it/idas/lightrail/Bochum.pdf

http://dma.jrc.it/idas/lightrail/Essen.pdf

http://dma.jrc.it/idas/lightrail/Duesseldorf.pdf καθώς και

http://dma.jrc.it/idas/lightrail/Duisburg.pdf

—	να υποχρεώσει την εναγόμενη να καταβάλει αποζημίωση ύψους 10 100 ευρώ·

—	να υποχρεώσει την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα τις προγενέστερες της δίκης δικηγορικές αμοιβές ύψους 2 743,43 ευρώ·

—	να καταδικάσει την εναγόμενη στα έξοδα της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των δικηγορικών αμοιβών.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής ο ενάγων προβάλλει ότι η εναγόμενη παρέβη το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ (1), καθώς και των άρθρων 15 και 19 a του Urhebergesetz (νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας) σε συνδυασμό με το άρθρο 97, παράγραφος 2 του Urhebergesetz (2).

Ο ενάγων προβάλλει ότι τα επίμαχα σχέδια δικτύων προστατεύονται με δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας καθότι συνιστούν αναπαραστάσεις επιστημονικού και τεχνολογικού χαρακτήρα. Ο ενάγων ουδέποτε επέτρεψε στην εναγόμενη την πραγματοποιηθείσα από αυτήν χρήση, και ειδικότερα δεν της παραχώρησε δικαιώματα χρήσεως. Επιπλέον η εναγόμενη δεν απέκτησε από τρίτους δικαιώματα χρήσεως. Μέσω της χρήσεως η εναγόμενη τα έθεσε στη διάθεση του κοινού ή τα αναπαρήγαγε δημοσίως.

Περαιτέρω, ο ενάγων προβάλλει ότι ο υπολογισμός του ύψους της περιουσιακής και αιτιώδους ζημίας που υπέστη ο ενάγων πρέπει να γίνει κατ’ αναλογία προς τις οικείες άδειες. Ειδικότερα, στον ενάγοντα πρέπει να καταβληθεί επαρκές ποσό ανά άδεια. Άδειες ύψους 2 020 ευρώ ανά σχέδιο δικτύου θεωρούνται συνήθεις και επαρκείς από τη γερμανική αγορά και τα γερμανικά δικαστήρια. Ως εκ τούτου, πρέπει να καταβληθεί αποζημίωση ύψους 10 100 ευρώ.

Περαιτέρω ο ενάγων προβάλλει ότι υπέστη ηθική βλάβη λόγω της προσβολής του αποκλειστικού του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και ότι η εναγόμενη πρέπει να αποκαταστήσει την ηθική βλάβη και να πάψει τις επίμαχες πράξεις χρήσεως.

Τέλος, ο ενάγων προβάλλει ότι νομίμως επέδωσε εξώδικο στην εναγόμενη μέσω δικηγόρου, και ότι, ως εκ τούτου, η εναγόμενη πρέπει να του καταβάλει την αντίστοιχη δικηγορική αμοιβή, ύψους 2 743,43 ευρώ.

(1) Οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (EE L 167, σ. 10).

(2) O Urheberrechtsgesetz (γερμανικός νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας) της 9ης Σεπτεμβρίου 1965 (BGBl. I, σ. 1273), das zuletzt durch Artikel 1 des Gesetzes της 5ης Δεκεμβρίου 2014 (BGBl. I, σ. 1974) τροποποιήθηκε.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/58

Προσφυγή της 20ής Φεβρουαρίου 2015 — Aston Martin Lagonda κατά ΓΕΕΑ (Αναπαράσταση πλέγματος στο εμπρόσθιο τμήμα μηχανοκίνητου οχήματος)

(Υπόθεση T-86/15)

(2015/C 138/75)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aston Martin Lagonda Ltd (Gaydon, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: D. Farnsworth, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό σήμα που δηλώνεται ως «άλλο» και αναπαριστά πλέγμα στο εμπρόσθιο τμήμα μηχανοκίνητου οχήματος — Υπ’ αριθ. 1 2 2 18 418 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 18ης Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση R 1795/2014-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση καθόσον έκανε δεκτή τη διαπίστωση του εξεταστή ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση στερείτο εκ πρώτης όψεως διακριτικού χαρακτήρα για τα επίμαχα προϊόντα και τις επίμαχες υπηρεσίες·

—	να επιτρέψει τη δημοσίευση της υπ’ αριθ. 1 2 2 18 418 αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος· και

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/59

(Υπόθεση T-87/15)

(2015/C 138/76)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aston Martin Lagonda Ltd (Gaydon, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: D. Farnsworth, Solicitor)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό σήμα που δηλώνεται ως «άλλο» και αναπαριστά πλέγμα στο εμπρόσθιο τμήμα μηχανοκίνητου οχήματος — Υπ’ αριθ. 1 1 8 67 215 αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 11ης Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση R 1797/2014-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση καθόσον έκανε δεκτή τη διαπίστωση του εξεταστή ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση στερείτο εκ πρώτης όψεως διακριτικού χαρακτήρα για τα επίμαχα προϊόντα και τις επίμαχες υπηρεσίες·

—	να επιτρέψει τη δημοσίευση της υπ’ αριθ. 1 1 8 67 215 αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/59

Προσφυγή της 20ής Φεβρουαρίου 2015 — Aston Martin Lagonda κατά ΓΕΕΑ (αναπαράσταση περσίδων ψυγείου αυτοκινήτου)

(Υπόθεση T-88/15)

(2015/C 138/77)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aston Martin Lagonda Ltd (Gaydon, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: D. Farnsworth, Solicitor)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό σήμα που δηλώνεται ως «άλλο» και αναπαριστά περσίδες ψυγείου αυτοκινήτου — Υπ’ αριθ. 1 1 8 67 173 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 22ας Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση R 1798/2014-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση καθόσον έκανε δεκτή τη διαπίστωση του εξεταστή ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση στερείτο εκ πρώτης όψεως διακριτικού χαρακτήρα για τα επίμαχα προϊόντα και τις επίμαχες υπηρεσίες·

—	να επιτρέψει τη δημοσίευση της υπ’ αριθ. 11 867 173 αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/60

Προσφυγή της 25ης Φεβρουαρίου 2015 — Tubes Radiatori κατά ΓΕΕΑ — Antrax It [Σώματα (καλοριφέρ) κεντρικής θερμάνσεως]

(Υπόθεση T-98/15)

(2015/C 138/78)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Tubes Radiatori Srl (Resana, Ιταλία) (εκπρόσωποι: S. Verea, K. Muraro, M. Balestriero, P. Menapace, δικηγόροι)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Antrax It Srl (Resana, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Δικαιούχος του επίδικου σχεδίου ή υποδείγματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σχέδιο ή υπόδειγμα: Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα για τα προϊόντα «σώματα (καλοριφέρ) κεντρικής θερμάνσεως» — Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα αριθ. 000169 370-0002

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Δεκεμβρίου 2015, στην υπόθεση R 1643/2014-3

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και, ως εκ τούτου, να διαπιστώσει και να κηρύξει έγκυρο το κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα αριθ. 000169370-0002, του οποίου δικαιούχος είναι η TUBES RADIATORI s.r.l., καθόσον είναι νέο και διαθέτει ατομικό χαρακτήρα·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με το άρθρο 87 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 2ας Μαΐου 1991.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 1δ του κανονισμού (ΕΚ) 216/96, παραβίαση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

—	Προβάλλεται επίσης ένσταση περί δεδικασμένου.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/61

Προσφυγή της 26ης Φεβρουαρίου 2015 — Red Bull κατά ΓΕΕΑ — Optimum Mark (Απεικόνιση μπλε και ασημένιου χρώματος)

(Υπόθεση T-101/15)

(2015/C 138/79)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Red Bull GmbH (Fuschl am See, Αυστρία) (εκπρόσωπος: A. Renck, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Optimum Mark (Βαρσοβία, Πολωνία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Απεικόνιση μπλε και ασημένιου χρώματος — Υπ’ αριθ. 2 534 774 κοινοτικό σήμα

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία κήρυξης της ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 2ας Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση R 2037/2013-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το ΓΕΕΑ και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, στην περίπτωση που αυτή παρέμβει στη διαδικασία.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση των άρθρων 4, 7, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 52, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009·

—	Παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης την οποία έχει καθιερώσει το Δικαστήριο βάσει του κοινοτικού δικαίου.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/61

Προσφυγή της 26ης Φεβρουαρίου 2015 — Red Bull κατά ΓΕΕΑ — Optimum Mark (Απεικόνιση μπλε και ασημένιου χρώματος)

(Υπόθεση T-102/15)

(2015/C 138/80)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Red Bull GmbH (Fuschl am See, Αυστρία) (εκπρόσωπος: A. Renck, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Optimum Mark (Βαρσοβία, Πολωνία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Απεικόνιση μπλε και ασημένιου χρώματος — Υπ’ αριθ. 9 4 17 668 κοινοτικό σήμα

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία κήρυξης της ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 2ας Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση R 2036/2013-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το ΓΕΕΑ και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, στην περίπτωση που αυτή παρέμβει στη διαδικασία.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρων 4, 7, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 52, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009·

—	Παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης την οποία έχει καθιερώσει το Δικαστήριο βάσει του κοινοτικού δικαίου.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/62

Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2015 — Flabeg Deutschland κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-103/15)

(2015/C 138/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Flabeg Deutschland GmbH (Νυρεμβέργη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Küper και E.-M. Schwind, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2014) 8786 τελικό της Επιτροπής, της 25ης Νοεμβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.33995 (2013/C) (πρώην 2013/NN), και πιο συγκεκριμένα τα άρθρα 1, 2, 3, σημεία 1 και 2, 4 και 5 (διαπίστωση ότι το σχετικό μέτρο συνιστά ενίσχυση και ότι ο EEG 2012, περιλαμβανομένου του ειδικού αντισταθμιστικού καθεστώτος που προβλέπει, δεν συμβιβάζεται με την κοινή αγορά), καθώς και το άρθρο 6 σε συνδυασμό με το άρθρο 7 (επιβολή της υποχρεώσεως να ανακτηθεί αμέσως τμήμα των ενισχύσεων από τα πρόσωπα που ωφελήθηκαν)·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως: δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 107 ΣΛΕΕ

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το σύστημα επιβαρύνσεων που καθιερώνει ο EEG [Erneuerbare-Energien-Gesetz, γερμανικός νόμος περί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας] και το ειδικό αντισταθμιστικό καθεστώς που προβλέπει ο EEG 2012 δεν διαθέτουν χαρακτηριστικά ενισχύσεως κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Εν πάση περιπτώσει, κατά την άποψή της, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι το ειδικό αντισταθμιστικό καθεστώς του EEG 2012 συνιστά ενίσχυση κατά την ανωτέρω έννοια, το εν λόγω καθεστώς δικαιολογείται με βάση το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχεία β' και γ', ΣΛΕΕ (προώθηση σημαντικού σχεδίου κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος ή ανάπτυξη ορισμένων οικονομικών δραστηριοτήτων ή οικονομικών περιοχών χωρίς να αλλοιώνονται οι όροι των συναλλαγών κατά τρόπο αντίθετο προς το κοινό συμφέρον) και, επομένως, δεν αντιβαίνει στους κανόνες περί ενισχύσεων.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως: δεν τυγχάνουν εφαρμογής εν προκειμένω οι κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την ενέργεια (the Environmental and Energy State Aide Guidelines — EEAG), οι οποίες είναι θεματικά συναφείς με το σχέδιο προσαρμογής

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι οι EEAG, οι οποίες ισχύουν από την 1η Ιουλίου 2014 και χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό του προς ανάκτηση ποσού κατά το άρθρο 3 της επίδικης αποφάσεως της καθής, δεν μπορούν να εφαρμοσθούν ως προς τα εξεταζόμενα μέτρα, ήτοι το σύστημα επιβαρύνσεων που καθιερώνει ο EEG και το ειδικό αντισταθμιστικό καθεστώς που προβλέπει ο EEG 2012, καθόσον αυτά δεν διαθέτουν χαρακτηριστικά ενισχύσεως κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και, επιπλέον, σε επίπεδο Ένωσης ισχύει η αρχή της νομιμότητας της διοικήσεως.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/63

Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2015 — Bundesverband Glasindustrie κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-108/15)

(2015/C 138/82)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Bundesverband Glasindustrie (Düsseldorf, Γερμανία), Gerresheimer Lohr GmbH (Lohr, Γερμανία), Gerresheimer Tettau GmbH (Tettau, Γερμανία), Noelle + von Campe Glashütte GmbH (Boffzen, Γερμανία), Odenwald Faserplattenwerk GmbH (Amorbach, Γερμανία), O-I Glasspack GmbH & Co. KG (Düsseldorf), Pilkington Deutschland AG (Gelsenkirchen, Γερμανία), Schott AG (Mainz, Γερμανία), SGD Kipfenberg GmbH (Kipfenberg, Γερμανία), Thüringer Behälterglas GmbH Schleusingen (Schleusingen, Γερμανία), Neue Glaswerke Großbreitenbach GmbH & Co. KG (Großbreitenbach, Γερμανία), HNG Global GmbH (Gardelegen, Γερμανία) (εκπρόσωποι: U. Soltész και C. von Köckritz, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο

—

να ακυρώσει τα άρθρα 1 και 3, παράγραφος 1, της αποφάσεως C(2014) 8786 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 25ης Νοεμβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.33995 (2013/C) (πρώην NN 2013/NN), η οποία αφορά στήριξη για την ηλεκτροπαραγωγή από ανανεώσιμες πηγές και μειωμένη επιβάρυνση EEG για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας, κατά το μέρος που διαπιστώνεται σε αυτά ότι

(i)

η στήριξη της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με βάση τον γερμανικό νόμο περί χορηγήσεως προτεραιότητας στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (Erneuerbare-Energien-Gesetz της 25ης Οκτωβρίου 2008, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2012 — «EEG 2012»), περιλαμβανομένου και του συστήματος χρηματοδοτήσεως που προβλέπει ο εν λόγω νόμος, και

(ii)

η μείωση της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο EEG όσον αφορά τις επιχειρήσεις με υψηλή κατανάλωση ενέργειας (ειδικό αντισταθμιστικό καθεστώς [Besondere Ausgleichsregelung] — BesAR) με βάση τα άρθρα 40 επ. του EEG 2012 για τα έτη 2013 και 2014 συνιστούν παράνομες κρατικές ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ οι οποίες εφαρμόσθηκαν κατά παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ·

—	να ακυρώσει το άρθρο 2, το άρθρο 3, παράγραφος 2, το άρθρο 6, το άρθρο 7 και το άρθρο 8 της προσβαλλομένης αποφάσεως, κατά το μέρος που σε αυτά, αφενός, διαπιστώνεται ότι το BesAR δεν συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά και, αφετέρου, διατάσσεται η ανάκτηση της ενισχύσεως, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν επτά λόγους ακυρώσεως:

Το ειδικό αντισταθμιστικό καθεστώς (BesAR) δεν ενέχει κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον ουδεμία ευνοϊκή μεταχείριση υφίσταται. Η Επιτροπή λαμβάνει, εσφαλμένως, ως δεδομένο ότι το BesAR παρέχει στις επιχειρήσεις με υψηλή κατανάλωση ενέργειας πλεονέκτημα το οποίο είναι κρίσιμο υπό το φως των κανόνων που διέπουν τις κρατικές ενισχύσεις.

Ούτε το προβλεπόμενο από τον EEG σύστημα χρηματοδοτήσεως ούτε το BesAR ενέχουν κρατικές ενισχύσεις, καθόσον δεν στηρίζονται σε κρατικούς πόρους. Το εν λόγω καθεστώς αφορά αποκλειστικώς ιδιωτικούς πόρους. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν συνάδει με τη νομολογία του Δικαστηρίου, ιδίως δεν με την απόφαση PreussenElektra.

3.	Η Επιτροπή διαπίστωσε εσφαλμένως στην αιτιολογία της αποφάσεώς της ότι το BesAR έχει επιλεκτικό χαρακτήρα. Δεν υφίσταται καμία παρέκκλιση από το σχετικό σύστημα αναφοράς. Σε κάθε περίπτωση, το BesAR δικαιολογείται από τη φύση και την εγγενή λογική του EEG 2012.

4.	Η Επιτροπή υπέπεσε σε νομικό σφάλμα, καθόσον εκτίμησε τη δυνατότητα εγκρίσεως του BesAR αποκλειστικώς με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της ενέργειας για τα έτη 2014-2020.

5.	Πάντως, εάν το BesAR συνιστούσε ασύμβατη ενίσχυση κατά την εκτίμηση της Επιτροπής, δεν θα επιτρεπόταν η ανάκτησή της, διότι πρόκειται για «υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεως».

6.	Επιπλέον, δεν χωρεί ανάκτηση για λόγους προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή έχει διαπιστώσει ήδη, σε προγενέστερη απόφαση, ότι το σύστημα του EEG δεν ενέχει κρατικές ενισχύσεις.

7.	Εξάλλου, όσον αφορά το BesAR, η ανάκτηση θα ήταν αδύνατη.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/64

Προσφυγή της 2ας Μαρτίου 2015 — Saint-Gobain Isover G+H κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-109/15)

(2015/C 138/83)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Saint-Gobain Isover G+H AG (Ludwigshafen am Rhein, Γερμανία), Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH (Stolberg, Γερμανία), Saint-Gobain Oberland AG (Bad Wurzach, Γερμανία) και Saint-Gobain Sekurit Deutschland GmbH & Co. KG (Herzogenrath, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. Altenschmidt και H. Janssen, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση C(2014) 8786 τελικό, της 25ης Νοεμβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.33995 (2013/C) — Στήριξη για την ηλεκτροπαραγωγή από ανανεώσιμες πηγές και τη μειωμένη επιβάρυνση EEG για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως:

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η μείωση της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο EEG [Erneuerbare-Energien-Gesetz, γερμανικός νόμος περί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας] δεν συνιστά ενίσχυση, διότι ούτε παρέχονται κρατικοί πόροι ούτε συντρέχει περίπτωση παραιτήσεως από σχετική αξίωση του Δημοσίου. Επίσης, η μείωση της επιβαρύνσεως EEG δεν είναι επιλεκτική. Επιπλέον, δεν νοθεύει τον ανταγωνισμό, ούτε επηρεάζει τις συναλλαγές εντός της εσωτερικής αγοράς.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ

Σε περίπτωση που γίνει δεκτό, αντιθέτως προς την επιχειρηματολογία των προσφευγουσών, ότι υφίσταται ενίσχυση, οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι η καθής δεν μπορεί, πάντως, να διατάξει ανάκτηση με βάση το άρθρο 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ. Συγκεκριμένα, η μείωση της επιβαρύνσεως EEG δεν συνιστά νέα ενίσχυση, καθόσον η προγενέστερη ρύθμιση η οποία ήταν ίδια ως προς τα βασικά σημεία είχε εγκριθεί από την καθής ήδη κατά το έτος 2002.

Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 107, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και στην αρχή προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Συναφώς, η καθής δεν επιτρεπόταν να κρίνει τα εξεταζόμενα πραγματικά περιστατικά με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της ενέργειας για τα έτη 2014-2020 οι οποίες δημοσιεύθηκαν στις 28 Ιουνίου 2014. Αντί αυτών θα έπρεπε να λάβει υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές που είχαν δημοσιευθεί το 2008. Εάν η καθής εφάρμοζε τα κριτήρια του 2008, δεν θα μπορούσε να καταλήξει σε κανένα άλλο συμπέρασμα πέραν του ότι η υποτιθέμενη ενίσχυση συμβιβαζόταν με την εσωτερική αγορά.

Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ

Τέλος, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η καθής παραβίασε την αρχή της ασφάλειας δικαίου και παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορούσε νέες ενισχύσεις. Δεδομένου ότι η καθής είχε εγκρίνει ήδη την προγενέστερη του EEG 2012 ρύθμιση, θα έπρεπε να αποφανθεί σχετικά στο πλαίσιο διαδικασίας περί υφιστάμενων και όχι νέων καθεστώτων ενισχύσεως.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/65

Προσφυγή της 2ας Μαρτίου 2015 — International Management Group κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-110/15)

(2015/C 138/84)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: International Management Group (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M. Burgstaller, solicitor, E. Wright, barrister)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση THOR/C4/LL/el/(S)(2015)4287 της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (ΕΥΚΑ), της 6ης Φεβρουαρίου 2015, με την οποία απορρίπτεται το αίτημα παροχής προσβάσεως σε ορισμένα έγγραφα, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.	Ο πρώτος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι η καθής παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει, καθόσον απέρριψε το αίτημα παροχής προσβάσεως στα ζητούμενα έγγραφα επικαλούμενη το γενικό τεκμήριο εφαρμογής της προστασίας των σκοπών επιθεωρήσεως, έρευνας και οικονομικού ελέγχου·

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την ύπαρξη υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που δικαιολογεί τη δημοσιοποίηση των εγγράφων·

3.	Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι η καθής παρέλειψε να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η προστασία της ιδιωτικής ζωής και της ακεραιότητας των ατόμων παρακωλύει τη μερική πρόσβαση στα ζητούμενα έγγραφα·

4.	Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι η καθής παραβίασε το δικαίωμα χρηστής διοικήσεως του προσφεύγοντος.

27.4.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 138/66

Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2015 — Proforec κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-120/15)

(2015/C 138/85)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Proforec Srl (Recco, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Durazzo, M. Mencoboni και G. Pescatore)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΕ) 2015/39 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 13ης Ιανουαρίου 2015 για τους λόγους που εκτίθενται στη νομική βάση της παρούσας προσφυγής, οι οποίοι εδώ μεταφέρονται στο σύνολό τους·

—	κατόπιν της ακυρώσεως, να προβεί σε όλες τις αναγκαίες πράξεις και διατυπώσεις για την ακύρωση της καταχωρίσεως της προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως «Focaccia di Recco col formaggio» στο μητρώο προστατευόμενων ονομασιών προελεύσεως και προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. Στην απίθανη περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο απορρίψει την παρούσα προσφυγή, ζητείται να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Κατά την προσφεύγουσα, ο προσβαλλόμενος εκτελεστικός κανονισμός την εμποδίζει στην πράξη να συνεχίσει να εμπορεύεται το προϊόν της, παρά το ότι η ίδια είναι κάτοχος σημάτων που καταχωρίστηκαν πολύ πριν από την ημερομηνία καταθέσεως στην Επιτροπή της αιτήσεως προστασίας και παρά το ότι κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο έχει νομίμως θέσει το προϊόν της στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήδη από το 2006, δηλαδή πριν πάνω από πέντε χρόνια.

Η προσφεύγουσα διατυπώνει πέντε λόγους ακυρώσεως:

Με τον πρώτο λόγο προβάλλει παράβαση του άρθρου 15 του κανονισμού (ΕΕ) 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Νοεμβρίου 2012, ως προς τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων (ΕΕ L 343, σ. 1)

—	Συναφώς, διατείνεται ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός δεν έχει ορίσει ούτε προβλέπει οποιαδήποτε μεταβατική περίοδο που να επιτρέπει τη διάθεση των αποθεμάτων και των συσκευασιών.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει αντιφατικότητα των αιτιολογικών σκέψεων 5, 6 και 7 του προσβαλλόμενου κανονισμού

—

Συναφώς, διατείνεται ότι οι αιτιολογικές σκέψεις 5 και 6 είναι αντιφατικές με την αιτιολογική σκέψη 7 και ότι η συγκεκαλυμμένη προστασία επίσης μιας ονομασίας προελεύσεως για την οποία δεν έχει κατατεθεί αίτηση καταχωρίσεως δύναται να προκαλέσει σύγχυση ως προς τη γεωγραφική ένδειξη του κύριου συστατικού του προϊόντος.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλει εσφαλμένη και καταχρηστική ερμηνεία των πραγματικών περιστατικών από την Επιτροπή

—

Στο σημείο αυτό, διατείνεται ότι η αιτιολογική σκέψη 9 αναφέρεται σε εικαζόμενη ζημία των υπαρχόντων προϊόντων, αρνούμενη την ύπαρξη ζημίας. Ωστόσο, η ζημία δεν είναι εικαζόμενη αλλά πραγματική και οι αξιώσεις της αιτούσας κοινοπραξίας συνιστούν συμπεριφορά αντίθετη προς τους κανόνες ανταγωνισμού, ικανή να βλάψει παρανόμως τους ανταγωνιστές στην αγορά, θίγοντας τα κεκτημένα δικαιώματά τους με κατάχρηση της εξουσίας της Επιτροπής.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλει ότι έχει αρθεί η προσωρινή προστασία

—	Στο σημείο αυτό, διατείνεται ότι η αιτιολογική σκέψη 10 του προσβαλλόμενου κανονισμού αναφέρει εσφαλμένως τα πραγματικά περιστατικά, επειδή στην Ιταλία η εθνική μεταβατική προστασία ήρθη δεδομένου ότι δεν καταρτίστηκε το σχέδιο αυτοελέγχου για τις προδιαγραφές της παραγωγής.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλει παράβαση του άρθρου 7, στοιχείο ε', του κανονισμού 1151/2012

—

Συναφώς, διατείνεται ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός, με την απαγόρευση καταψύξεως και άλλων τεχνικών συντηρήσεως, νομιμοποιεί τις παράνομες συμπεριφορές της αιτούσας κοινοπραξίας και δεν συνάδει με το δίκαιο της Ένωσης και με την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων και υπηρεσιών, με αποτέλεσμα την από την Επιτροπή παραμόρφωση των προδιαγραφών στις αιτιολογικές σκέψεις 11 και 12, κατά κατάφωρη παραβίαση του κανονισμού 1151/2012.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 138

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	58ό έτος 27 Απριλίου 2015

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2015/C 138/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1