ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 6ης Μαΐου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-43/12) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Οδηγία 2011/82/ΕΕ - Διασυνοριακή ανταλλαγή πληροφοριών για τροχαίες παραβάσεις που έχουν σχέση με την οδική ασφάλεια - Επιλογή της νομικής βάσεως - Άρθρο 87, παράγραφος 2, στοιχείο α', ΣΛΕΕ - Άρθρο 91 ΣΛΕΕ - Διατήρηση των αποτελεσμάτων της οδηγίας σε περίπτωση ακυρώσεως))

2014/C 202/02

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. van Rijn και R. Troosters)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: F. Drexler, Α. Τρουπιώτης και K. Zejdová), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Monteiro και E. Karlsson)

Παρεμβαίνοντες υπέρ των καθών: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: J.-C. Halleux, T. Materne, επικουρούμενοι από τους S. Rodrigues και F. Libert, avocats), Ιρλανδία (εκπρόσωποι: E. Creedon, επικουρούμενη από τον N. Travers, BL), Ουγγαρία (εκπρόσωποι: Z. Fehér, K. Szíjjártó και K. Molnár), Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωποι: B. Majczyna και M. Szpunar), Σλοβακική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: B. Ricziová), Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: A. Falk και C. Stege), Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: C. Murrell και S. Behzadi-Spencer, επικουρούμενες από τους J. Maurici και J. Holmes, barristers)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως — Οδηγία 2011/82/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, για τη διευκόλυνση της διασυνοριακής ανταλλαγής πληροφοριών για τροχαίες παραβάσεις που έχουν σχέση με την οδική ασφάλεια (ΕΕ L 288, σ. 1) — Επιλογή της νομικής βάσεως — Αντικατάσταση της προτεινόμενης νομικής βάσεως στον τομέα της κοινής πολιτικής μεταφορών από έτερη νομική βάση διέπουσα τον τομέα της αστυνομικής συνεργασίας — Στόχος βελτιώσεως της οδικής ασφάλειας — Διατήρηση των αποτελεσμάτων της οδηγίας σε περίπτωση ακυρώσεως

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την οδηγία 2011/82/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, για τη διευκόλυνση της διασυνοριακής ανταλλαγής πληροφοριών για τροχαίες παραβάσεις που έχουν σχέση με την οδική ασφάλεια.

Διατηρεί τα αποτελέσματα της οδηγίας 2011/82/ΕΕ έως την έναρξη ισχύος, εντός ευλόγου προθεσμίας που δεν μπορεί να υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της παρούσας αποφάσεως, νέας οδηγίας στηριζόμενης στην προσήκουσα νομική βάση, ήτοι στο άρθρο 91, παράγραφος 1, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ.

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδικάζονται στα δικαστικά έξοδα.

4)	Το Βασίλειο του Βελγίου, η Ιρλανδία, η Ουγγαρία, η Δημοκρατία της Πολωνίας, η Σλοβακική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Σουηδίας, καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 98 της 31.3.2012.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 [αίτηση του Cour de cassation du Grand-Duché de Luxembourg (Λουξεμβούργο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Caisse nationale des prestations familiales κατά Ulrike Wiering, Markus Wiering

(Υπόθεση C-347/12) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική ασφάλιση - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 - Κανονισμός (ΕΟΚ) 574/72 - Οικογενειακές παροχές - Οικογενειακά επιδόματα - Επίδομα ανατροφής τέκνων - «Elterngeld» - «Kindergeld» - Υπολογισμός της συμπληρωματικής αντισταθμιστικής παροχής])

2014/C 202/03

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation du Grand-Duché de Luxembourg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Caisse nationale des prestations familiales

κατά

Ulrike Wiering, Markus Wiering

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation du Grand-Duché de Luxembourg — Ερμηνεία των άρθρων 1, στοιχείο κα', περίπτωση i, 4, παράγραφος 1, στοιχείο η', και 76 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως ισχύει κατόπιν της τροποποιήσεώς του (EE ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73) — Ερμηνεία του άρθρου 10, παράγραφος 1, στοιχείο β', περίπτωση i, του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 1972, περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού 1408/71 (EE ειδ. έκδ. 05/001, σ. 138) — Περιεχόμενο της έννοιας «οικογενειακή παροχή» — Εργαζόμενος ο οποίος κατοικεί στη Γερμανία και ασκεί το επάγγελμά του στο Λουξεμβούργο — Σώρευση των δικαιωμάτων λήψεως οικογενειακών παροχών — Υπολογισμός της συμπληρωματικής αντισταθμιστικής παροχής που καταβάλλεται από το Λουξεμβούργο — Συνυπολογισμός των γερμανικών επιδομάτων ανατροφής τέκνων «Elterngeld» και «Kindergeld»

Διατακτικό

Τα άρθρα 1, στοιχείο κα', περίπτωση i, και 4, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1606/98 του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1998, καθώς και το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο β', περίπτωση i, του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 1972, περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού 1408/71, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό 118/97, έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, για τον υπολογισμό της συμπληρωματικής αντισταθμιστικής παροχής που ενδεχομένως οφείλεται σε διακινούμενο εργαζόμενο στο κράτος μέλος απασχολήσεώς του δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλες οι οικογενειακές παροχές που καταβλήθηκαν στην οικογένεια του εργαζομένου αυτού δυνάμει της νομοθεσίας του κράτους μέλους κατοικίας καθόσον, υπό την επιφύλαξη των επαληθεύσεων στις οποίες πρέπει να προβεί το αιτούν δικαστήριο, η προβλεπόμενη από τη γερμανική νομοθεσία παροχή «Elterngeld» δεν είναι της ίδιας φύσεως, κατά την έννοια του άρθρου 12 του κανονισμού 1408/71, με την προβλεπόμενη από την ίδια νομοθεσία παροχή «Kindergeld» και τα προβλεπόμενα από τη λουξεμβουργιανή νομοθεσία οικογενειακά επιδόματα.

(1) ΕΕ C 287 της 22.9.2012.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 — Bolloré κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-414/12 P) (1)

((Αναίρεση - Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά του αυτογραφικού χαρτιού - Καταλογισμός στη μητρική εταιρία της παραβάσεως που διέπραξε η θυγατρική της εταιρία - Άμεση συμμετοχή της μητρικής εταιρίας στην παράβαση - Ίση μεταχείριση - Διάρκεια της διοικητικής και της δικαστικής διαδικασίας - Εύλογο χρονικό διάστημα - Δικαιώματα άμυνας))

2014/C 202/04

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Bolloré (εκπρόσωποι: P. Gassenbach, C. Lemaire και O. de Juvigny, δικηγόροι)

Έτερος διάδικος στη διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: W. Mölls και R. Sauer, εκπροσωπούμενοι από την N. Coutrelis, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 27ης Ιουνίου 2012, T-372/10, Bolloré κατά Επιτροπής, με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε αίτημα περί ακυρώσεως ή μεταρρυθμίσεως της αποφάσεως C(2010) 4160 τελικό της Επιτροπής, της 23ης Ιουνίου 2010, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/36212 — Αυτογραφικό χαρτί) — Απόφαση ληφθείσα κατόπιν ακυρώσεως μιας πρώτης αποφάσεως — Καταλογισμός της παραβάσεως στη μητρική εταιρία, υπό την ιδιότητα του άμεσου αυτουργού — Πρόστιμο — Αρχή της νομιμότητας των εγκλημάτων και των ποινών — Ίση μεταχείριση — Εύλογο χρονικό διάστημα — Δικαιώματα άμυνας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Bolloré στα έξοδα της κατ’ αναίρεση δίκης.

(1) ΕΕ C 355 της 17.11.2012.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 [αίτηση του Grondwettelijk Hof (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Pelckmans Turnhout NV κατά Walter Van Gastel Balen NV κ.λπ.

(Υπόθεση C-483/12) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αρχές της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων - Εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης - Πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης - Έλλειψη - Αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου))

2014/C 202/05

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Grondwettelijk Hof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Pelckmans Turnhout NV

κατά

Walter Van Gastel Balen NV, Walter Van Gastel NV, Walter Van Gastel Lifestyle NV, Walter Van Gastel Schoten NV

παρισταμένου του: Ministerraad

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Grondwettelijk Hof (Βέλγιο) — Ερμηνεία του άρθρου 6, παράγραφος 3, ΣΕΕ, των άρθρων 34, 35, 36, 56 και 57 ΣΛΕΕ και των άρθρων 15, 16, 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Εθνική κανονιστική ρύθμιση που επιβάλλει το κλείσιμο των καταστημάτων λιανικής πωλήσεως μία ημέρα την εβδομάδα — Εξαιρέσεις προβλεπόμενες για τα καταστήματα που βρίσκονται σε ορισμένους τόπους ή πωλούν ορισμένα εμπορεύματα

Διατακτικό

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αναρμόδιο να αποφανθεί επί του προδικαστικού ερωτήματος που υπέβαλε το Grondwettelijk Hof (Βέλγιο).

(1) ΕΕ C 26 της 26.1.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 — Bimbo, SA κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Panrico, SA

(Υπόθεση C-591/12 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος BIMBO DOUGHNUTS - Προγενέστερο ισπανικό λεκτικό σήμα DOGHNUTS - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Σφαιρική εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως - Αυτοτελής διακριτική θέση στοιχείου σύνθετου λεκτικού σήματος))

2014/C 202/06

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Bimbo, SA (εκπρόσωποι: C. Prat, abogado, R. Ciullo, Barrister)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: A. Folliard-Monguíral και J. Crespo Carrillo), Panrico, SA (εκπρόσωπος: D. Pellisé Urquiza, abogado)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 10 Οκτωβρίου 2012, επί της υποθέσεως T-569/10, Bimbo, S c κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), και με την οποία απέρριψε την προσφυγή ακυρώσεως που άσκησε ο αιτών την καταχώριση του λεκτικού σήματος «BIMBO DOUGHNUTS», για προϊόντα της κλάσεως 30, κατά της αποφάσεως R 838/2009-4 του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ), της 7ης Οκτωβρίου 2010, περί απορρίψεως της προσφυγής κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση καταχωρίσεως του εν λόγω σήματος στο πλαίσιο ανακοπής ασκηθείσας από τον δικαιούχο του διεθνούς λεκτικού σήματος και των εθνικών λεκτικών σημάτων «DONUT», «DOGHNUTS» και «DONUTS» και των διεθνών και εθνικών εικονιστικών σημάτων που περιέχουν το λεκτικό στοιχείο «donuts» για προϊόντα της κλάσεως 30 — Άρθρο 8, παράγραφος 1 στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 — Κίνδυνος συγχύσεως

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Bimbo SA στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 55 της 23.2.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 [αίτηση του Supreme Court (Ιρλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — H.N. κατά Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland, Attorney General

(Υπόθεση C-604/12) (1)

((Οδηγία 2004/83/ΕΚ - Ελάχιστες απαιτήσεις σχετικά με τις προϋποθέσεις για την αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα ή για την υπαγωγή στο καθεστώς επικουρικής προστασίας - Οδηγία 2005/85/ΕΚ - Ελάχιστες προδιαγραφές σχετικά με τη διαδικασία αναγνωρίσεως της ιδιότητας του πρόσφυγα και ανακλήσεως της σχετικής αποφάσεως εντός των κρατών μελών - Εθνικός κανόνας διαδικασίας βάσει του οποίου η εξέταση αιτήσεως παροχής επικουρικής προστασίας προϋποθέτει την προηγούμενη απόρριψη αιτήσεως υπαγωγής στο καθεστώς του πρόσφυγα - Επιτρεπτό - Διαδικαστική αυτονομία των κρατών μελών - Αρχή της αποτελεσματικότητας - Δικαίωμα χρηστής διοικήσεως - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 41 - Αμεροληψία και ταχύτητα της διαδικασίας))

2014/C 202/07

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Supreme Court

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

H.N.

κατά

Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland, Attorney General

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Supreme Court — Ερμηνεία της οδηγίας 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους (ΕΕ L 304, σ. 12) — Αίτηση παροχής επικουρικής προστασίας άνευ προηγούμενης υποβολής αιτήσεως υπαγωγής στο καθεστώς του πρόσφυγα

Διατακτικό

Δεν αντιβαίνει στην οδηγία 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, περί θεσπίσεως ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους, στην αρχή της αποτελεσματικότητας και στο δικαίωμα χρηστής διοικήσεως εθνικός κανόνας περί διαδικασίας, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, ο οποίος εξαρτά την εξέταση αιτήσεως παροχής επικουρικής προστασίας από την προηγούμενη απόρριψη αιτήσεως υπαγωγής στο καθεστώς του πρόσφυγα, υπό την προϋπόθεση αφενός μεν η αίτηση υπαγωγής στο καθεστώς του πρόσφυγα και η αίτηση παροχής επικουρικής προστασίας να μπορούν να υποβληθούν ταυτόχρονα, αφετέρου δε αυτός ο εθνικός κανόνας περί διαδικασίας να μη συνεπάγεται ότι η αίτηση παροχής επικουρικής προστασίας δεν θα εξετάζεται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, στοιχείο του οποίου η διακρίβωση απόκειται στο αιτούν δικαστήριο.

(1) ΕΕ C 86 της 23.3.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 [αίτηση του Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Technische Universität Hamburg-Harburg, Hochschul-Informations-System GmbH κατά Datenlotsen Informationssysteme GmbH

(Υπόθεση C-15/13) (1)

((Δημόσιες συμβάσεις προμηθειών - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Ανάθεση χωρίς διεξαγωγή διαδικασίας διαγωνισμού - Ανάθεση «in house» (οιονεί αυτεπιστασία) - Ανάδοχος που από νομικής απόψεως είναι διακριτός από την αναθέτουσα αρχή - Προϋπόθεση του «ανάλογου ελέγχου» - Αναθέτουσα αρχή και ανάδοχος μεταξύ των οποίων δεν υφίσταται σχέση ελέγχου - Τρίτη δημόσια αρχή που ασκεί επί της αναθέτουσας αρχής μερικό έλεγχο και επί του αναδόχου έλεγχο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ανάλογος» - «Οριζόντια εσωτερική σχέση»))

2014/C 202/08

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Technische Universität Hamburg-Harburg, Hoechschul-Informations-System GmbH

κατά

Datenlotsen Informationssysteme GmbH

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg — Ερμηνεία της έννοιας «δημόσια σύμβαση» κατά το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ΕΕ L 134, σ. 114) — Χαρακτηρισμός συμβάσεως μεταξύ εταιρίας και πανεπιστημίου που υπόκεινται στον έλεγχο του ίδιου οργανισμού δημοσίου δικαίου ο οποίος είναι η αναθέτουσα αρχή κατά την έννοια της οδηγίας (horizontales In-House-Geschäft) — Έκταση του ελέγχου που ασκεί ο εν λόγω οργανισμός δημοσίου δικαίου

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, έχει την έννοια ότι σύμβαση με αντικείμενο την προμήθεια προϊόντων συναφθείσα μεταξύ, αφενός, ενός πανεπιστημίου, το οποίο είναι αναθέτουσα αρχή και, όσον αφορά τον τομέα της αποκτήσεως αγαθών και υπηρεσιών, τελεί υπό τον έλεγχο ενός γερμανικού ομόσπονδου κράτους και, αφετέρου, εταιρίας ιδιωτικού δικαίου την οποία κατέχει το γερμανικό ομοσπονδιακό Δημόσιο και τα γερμανικά ομόσπονδα κράτη, συμπεριλαμβανομένου του εν λόγω ομόσπονδου κράτους, συνιστά δημόσια σύμβαση κατά την έννοια της διατάξεως αυτής και, ως εκ τούτου, υπόκειται στις διατάξεις περί συνάψεως δημόσιων συμβάσεων που προβλέπει η οδηγία αυτή.

(1) ΕΕ C 114 της 20.4.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 [αίτηση του Corte suprema di cassazione (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Assica — Associazione Industriali delle Carni e dei Salumi, Kraft Foods Italia SpA κατά Associazione fra produttori per la tutela del «Salame Felino» κ.λπ.

(Υπόθεση C-35/13) (1)

((Γεωργία - Γεωργικά προϊόντα και τρόφιμα - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2081/92 - Άρθρο 2 - Προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και ονομασιών προελεύσεως - Καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής - Προστασία επί του εθνικού εδάφους - Έλλειψη κοινοτικής καταχωρίσεως - Συνέπειες - Προστασία των ονομασιών που αφορούν προϊόντα για τα οποία δεν υφίσταται ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των χαρακτηριστικών τους και της γεωγραφικής προελεύσεώς τους - Προϋποθέσεις))

2014/C 202/09

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Assica — Associazione Industriali delle Carni e dei Salumi, Kraft Foods Italia SpA

κατά

Associazione fra produttori per la tutela del «Salame Felino», La Felinese Salumi SpA, Salumificio Monpiù Srl, Salumi Boschi Fratelli SpA, Gualerzi SpA, Alinovi Tullio di Alinovi Giorgio & C. Snc, Salumificio Gastaldi di Gastaldi Franco & C. Snc, Boschi Cav. Umberto SpA, Fereoli Mario & Figlio Snc, Salumificio Ducale Snc di Morini & Tortini, Fereoli Gino & Figlio Snc, Ronchei Srl, Salumificio B.R.B. Snc

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Corte suprema di cassazione — Ερμηνεία του άρθρου 2 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2081/92 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουλίου 1992, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (ΕΕ L 208, σ. 1) — Ονομασία προελεύσεως η οποία δεν έχει καταχωριστεί και ως προς την οποία δεν υπάρχει νομικά δεσμευτικό μέτρο με το οποίο να καθορίζονται τα όρια της γεωγραφικής περιοχής παραγωγής, οι κανόνες στους οποίους υπόκειται η παραγωγή και οι ενδεχόμενες προϋποθέσεις τις οποίες πρέπει να πληρούν οι παραγωγοί προκειμένου να μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα χρησιμοποιήσεως της επίμαχης ονομασίας — Δυνατότητα απαγορεύσεως επί του εθνικού εδάφους της χρησιμοποιήσεως της ονομασίας αυτής για εθνικά προϊόντα μη προερχόμενα από τους μνημονευόμενους στην ονομασία τόπους, διότι η χρησιμοποίηση αυτή συνιστά πράξη αθέμιτου ανταγωνισμού.

Διατακτικό

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) 2081/92 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουλίου 1992, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 535/97 του Συμβουλίου, της 17ης Μαρτίου 1997, έχει την έννοια ότι δεν απονέμει προστασία σε γεωγραφική ονομασία η οποία δεν έχει καταχωριστεί σε κοινοτικό επίπεδο, αλλά ότι η ονομασία αυτή μπορεί να προστατευθεί ενδεχομένως δυνάμει εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως σχετικής με τις γεωγραφικές ονομασίες που αφορούν προϊόντα για τα οποία δεν υφίσταται ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των χαρακτηριστικών τους και της γεωγραφικής προελεύσεώς τους, υπό τον όρο πάντως ότι, αφενός, η εφαρμογή της ρυθμίσεως αυτής δεν υπονομεύει τους επιδιωκόμενους από τον κανονισμό 2081/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 535/97, σκοπούς και, αφετέρου, ότι δεν αντιστρατεύεται την προβλεπόμενη στο άρθρο 28 ΕΚ ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, γεγονός που απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εξακριβώσει.

(1) ΕΕ C 86 της 23.3.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2014 [αίτηση του Tribunale Amministrativo Regionale per la Puglia (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Idrodinamica Spurgo Velox κ.λπ. κατά Acquedotto Pugliese SpA

(Υπόθεση C-161/13) (1)

((Δημόσιες συμβάσεις - Τομέας του ύδατος - Οδηγία 92/13/ΕΟΚ - Διαδικασίες αποτελεσματικών και ταχειών προσφυγών - Προθεσμίες ασκήσεως προσφυγής - Ημερομηνία ενάρξεως των προθεσμιών))

2014/C 202/10

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per la Puglia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Idrodinamica Spurgo Velox, Giovanni Putignano e figli srl, Cogeir srl, Splendor Sud srl, Sceap srl

κατά

Acquedotto Pugliese SpA

Παρισταμένων των: Tundo srl, Giovanni XXIII Soc. coop.arl

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale Amministrativo Regionale per la Puglia — Ερμηνεία των άρθρων 1, 2α, 2γ και 2στ, της οδηγίας 92/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με την εφαρμογή των κοινοτικών κανόνων στις διαδικασίες σύναψης των συμβάσεων φορέων οι οποίοι λειτουργούν στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των τηλεπικοινωνιών (ΕΕ L 76, σ. 14) — Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής — Χρόνος ενάρξεως της προθεσμίας — Εθνική ρύθμιση κατά την οποία η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής αρχίζει να τρέχει από την ημερομηνία της κοινοποιήσεως στον προσφεύγοντα της οριστικής αποφάσεως περί αναθέσεως της συμβάσεως — Προσφεύγων ο οποίος έλαβε γνώση της υπάρξεως παραβάσεως των διατάξεων περί συνάψεως δημοσίων συμβάσεων μετά την εν λόγω κοινοποίηση

Διατακτικό

Τα άρθρα 1, παράγραφοι 1 και 3, καθώς και 2α, παράγραφος 2, τελευταίο εδάφιο, της οδηγίας 92/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με την εφαρμογή των κοινοτικών κανόνων στις διαδικασίες σύναψης των συμβάσεων φορέων οι οποίοι λειτουργούν στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των τηλεπικοινωνιών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/66/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2007, έχουν την έννοια ότι η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής για την ακύρωση της αποφάσεως περί αναθέσεως συμβάσεως πρέπει να αρχίζει εκ νέου στην περίπτωση που ο αναθέτων φορέας έχει λάβει νέα απόφαση, μετά την έκδοση της αποφάσεως περί αναθέσεως αλλά πριν την υπογραφή της συμβάσεως, η οποία ενδέχεται να ασκεί επιρροή στη νομιμότητα της αποφάσεως περί αναθέσεως. Η προθεσμία αυτή αρχίζει από τη γνωστοποίηση προς τους διαγωνιζομένους της μεταγενέστερης αποφάσεως ή, ελλείψει τέτοιας γνωστοποιήσεως, από την ημερομηνία κατά την οποία οι διαγωνιζόμενοι έλαβαν γνώση της εν λόγω αποφάσεως.

Στην περίπτωση που διαγωνιζόμενος, μετά την εκπνοή της προθεσμίας που τάσσει η εθνική νομοθεσία για την άσκηση προσφυγής, λάβει γνώση ορισμένης πλημμέλειας που φέρεται να έλαβε χώρα πριν την απόφαση περί αναθέσεως της συμβάσεως, διαθέτει δικαίωμα να ασκήσει προσφυγή κατά της αποφάσεως αυτής μόνον εντός της ως άνω προθεσμίας, εκτός αν άλλως προβλέπεται με ρητή διάταξη του εθνικού δικαίου που εγγυάται το εν λόγω δικαίωμα κατά τρόπο σύμφωνο προς το δίκαιο της Ένωσης.

(1) ΕΕ C 189 της 29.6.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/10

Προσφυγή της 4ης Απριλίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατία της Πολωνίας

(Υπόθεση C-162/14)

2014/C 202/11

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Tokár και K. Herrmann)

Καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας, διατηρώντας σε ισχύ λόγους αποκλεισμού επιχειρηματιών από διαγωνισμούς όπως οι λόγοι που προβλέπονται στο άρθρο 24, παράγραφος 1, σημεία 1 και 1a, του νόμου περί δημοσίων συμβάσεων, οι οποίοι βαίνουν πέραν των ουσιαστικών προϋποθέσεων τις οποίες προβλέπει η εξαντλητική απαρίθμηση των λόγων αποκλεισμού του άρθρου 45, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 45, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής·

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι αποκλεισμού από διαδικασία διαγωνισμού ενός επιχειρηματία λόγω των επαγγελματικών χαρακτηριστικών του περί των οποίων γίνεται λόγος στο άρθρο 24, παράγραφος 1, σημεία 1 και 1a, του νόμου περί δημοσίων συμβάσεων, δηλαδή το γεγονός ότι i) ο επιχειρηματίας, λόγω μη εκτελέσεως ή κακής εκτελέσεως μιας συμβάσεως, προκάλεσε ζημία διαπιστωθείσα με απόφαση έχουσα ισχύ δεδικασμένου, και ότι ii) η αναθέτουσα αρχή έχει λύσει ή καταγγείλει δημόσια σύμβαση που έχει συνάψει με τον εν λόγω επιχειρηματία ή έχει υπαναχωρήσει από αυτήν λόγω περιστάσεων για τις οποίες ευθύνεται ο επιχειρηματίας, έχουν περιεχόμενο ευρύτερο των προϋποθέσεων αποκλεισμού που προβλέπει το άρθρο 45, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ και ειδικότερα το άρθρο 45, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ'.

Η ερμηνεία της τελευταίας προϋποθέσεως αποτέλεσε το αντικείμενο της αποφάσεως του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-465/11, Forposta SA και ABC Direct Contact. Το Δικαστήριο δέχθηκε με αυτήν ότι η έννοια «σοβαρό επαγγελματικό παράπτωμα» περί της οποίας γίνεται λόγος στο άρθρο 45, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ', της οδηγίας 2004/18, καλύπτει κάθε υπαίτια συμπεριφορά που έχει συνέπειες επί της επαγγελματικής αξιοπιστίας του επιχειρηματία. Αντιθέτως, οι προβλεπόμενοι στην Πολωνία όροι δεν περιορίζονται μόνο σε συμπεριφορά του επιχειρηματία που υποδηλώνει δόλο ή βαρεία αμέλεια εκ μέρους του, αλλά επιβάλλουν στην αναθέτουσα αρχή να αποκλείει αυτομάτως τον εμπλεκόμενο επιχειρηματία χωρίς να εξετάσει προηγουμένως την προσαπτόμενη σε αυτόν συμπεριφορά.

(1) ΕΕ L 134, σ. 114.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/10

Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2014 — Επιτροπή κατά Ουγγαρίας

(Υπόθεση C-179/14)

2014/C 202/12

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Tokár και E. Montaguti)

Καθής: Ουγγαρία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

Να διαπιστώσει ότι η Ουγγαρία παρέβη την οδηγία 2006/123/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά (1), καθόσον εισήγαγε και διατήρησε το σύστημα που διέπει το διάταγμα 55/2011, της 12ης Απριλίου, όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο CLVI του 2011, καθόσον:

—

το άρθρο 13 του διατάγματος περί της κάρτας SZÉP, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο d', του νόμου XCVI του 1993, το άρθρο 2, στοιχείο b', του νόμου CXXXII του 1997 και τα άρθρα 1, 2, παράγραφοι 1 και 2, 55, παράγραφοι 1 και 3, και 64, παράγραφος 1, του νόμου IV του 2006, αποκλείει την έκδοση της κάρτας SZÉP από τις θυγατρικές εταιρίες, κατά παράβαση του άρθρου 14, αριθμός 3, και του άρθρου 15, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2006/123,

—

το άρθρο 13 του διατάγματος περί της κάρτας SZÉP, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με τα άρθρα 1, 2, παράγραφοι 1 και 2, 55, παράγραφοι 1 και 3, και 64, παράγραφος 1, του νόμου IV του 2006, το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο d', του νόμου XCVI του 1993 και το άρθρο 2, στοιχείο b', του νόμου CXXXII του 1997, δεν αναγνωρίζει, προς τον σκοπό τηρήσεως των προϋποθέσεων του άρθρου 13, στοιχεία a', b' και γ', του διατάγματος περί της κάρτας SZÉP, τη δραστηριότητα των ομίλων εταιρία σε περίπτωση που η μητρική τους δεν έχει συσταθεί συμφώνως προς το ουγγρικό δίκαιο και της οποίας τα μέλη δεν έχουν τη μορφή εταιρίας του ουγγρικού δικαίου, κατά παράβαση των οριζόμενων στο άρθρο 15, παράγραφοι 1, 2, στοιχείο β', και 3, της οδηγίας 2006/123,

—

το άρθρο 13 του διατάγματος περί της κάρτας SZÉP, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με τα άρθρα 1, 2, παράγραφοι 1 και 2, 55, παράγραφοι 1 και 3, και 64, παράγραφος 1, του νόμου IV του 2006, το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο d', του νόμου XCVI του 1993 και το άρθρο 2, στοιχείο b', του νόμου CXXXII του 1997, εξακολουθεί να προβλέπει τη δυνατότητα των τραπεζών και λοιπών πιστωτικών ιδρυμάτων να εκδίδουν την κάρτα SZÉP, δεδομένου ότι μόνον οι ως άνω φορείς πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 13 του διατάγματος, κατά παράβαση των οριζόμενων στο άρθρο 15, παράγραφοι 1, 2, στοιχείο δ', και 3, της οδηγίας 2006/123,

—	το άρθρο 13 του διατάγματος περί της κάρτας SZÉP είναι αντιβαίνει στο άρθρο 16 της οδηγίας 2006/123 καθόσον προϋποθέτει την ύπαρξη ουγγρικού φορέα για την έκδοση της κάρτας SZÉP.

2.	Επικουρικώς, να κρίνει ότι το σύστημα της κάρτας SZÉP του διατάγματος 55/2011, της 12ης Απριλίου, προσκρούει στα άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 56 ΣΛΕΕ, καθόσον οι διατάξεις της οδηγίας 2006/123 που παρατέθηκαν στο σημείο 1 δεν τυγχάνουν εφαρμογής στις διατάξεις που αναφέρονται στο εν λόγω σημείο.

Να κρίνει ότι το σύστημα δελτίων Erzsébet το οποίο διέπει ο νόμος CLVI του 2011 και ο νόμος CIII του 2012, που προβλέπει την ύπαρξη μονοπωλίου υπέρ δημόσιων νομικών προσώπων στο τομέα της εκδόσεως δελτίων κρύων γευμάτων και ο οποίος τέθηκε σε ισχύ χωρίς να έχει προηγηθεί η απαραίτητη μεταβατική περίοδος ή να έχουν ληφθεί τα αναγκαία μεταβατικά μέτρα, προσκρούουν στα άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 56 ΣΛΕΕ, καθόσον τα άρθρα 1, 5 και 477 του νόμου CLVI του 2011 και τα άρθρα 2, παράγραφοι 1 και 2, 6 και 7 του νόμου CIII του 2012 επιβάλλουν δυσανάλογους περιορισμούς.

4.	Να καταδικάσει την Ουγγαρία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Το 2011 η Ουγγαρία τροποποίησε το νομικό πλαίσιο σχετικά με την έκδοση των δελτίων κρύων και ζεστών γευμάτων και δραστηριοτήτων ελεύθερου χρόνου, τα οποία χορηγούν οι εργοδότες στους εργαζομένους και τα οποία λογίζονται ως οικονομικά οφέλη πλην του μισθού και, ως εκ τούτου, υπόκεινται σε ευνοϊκότερο σύστημα φορολογίας και κοινωνικής ασφαλίσεως. Το νέο νομικό πλαίσιο τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2012 χωρίς να παρέλθει η αναγκαία μεταβατική περίοδος. Πριν τις εν λόγω τροποποιήσεις, το εθνικό νομικό πλαίσιο δεν επέβαλλε ειδικές ή ιδιαίτερες προϋποθέσεις όσον αφορά την έκδοση των δελτίων σιτίσεως ή παρεμφερών δελτίων. Συνεπεία της εισαγωγής των τροποποιήσεων το Magyar Nemzeti Üdülési Alapítvány (Εθνικό Ίδρυμα Ελεύθερου χρόνου της Ουγγαρίας), δημόσιο νομικό πρόσωπο, απολαύει μονοπωλιακής θέσεως όσον αφορά την έκδοση των χάρτινων δελτίων ζεστών γευμάτων και των χάρτινων και ηλεκτρονικών δελτίων κρύων γευμάτων. Επίσης, το νομικό πλαίσιο επιβάλλει ιδιαιτέρως αυστηρές προϋποθέσεις όσον αφορά την έκδοση δελτίων κρύων και ζεστών γευμάτων και δραστηριοτήτων ελεύθερου χρόνου, τα οποία πλέον μπορούν να εκδίδονται μόνον ηλεκτρονικώς. Τα επίμαχα μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό των οικονομικών φορέων που δραστηριοποιούνταν στη συγκεκριμένη αγορά για πολλά έτη, συνιστούν περιορισμό της εισόδου στην αγορά νέων φορέων και παρακωλύουν την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών. Επίσης, βάσει του σχετικού με την κάρτα SZÉP συστήματος, η αγορά ανήκει de facto στους τρεις μεγάλους τραπεζικούς ομίλους που έχουν συσταθεί συμφώνως προς το ουγγρικό δίκαιο, ενώ η έκδοση των δελτίων Erzsébet είναι αποκλειστικώς δυνατή στο πλαίσιο του εθνικού μονοπωλίου. Το γεγονός ότι τα έσοδα δημόσιου νομικού προσώπου προορίζονται για τη χρηματοδότηση κοινωνικών δαπανών δεν δικαιολογεί επαρκώς τους επιβληθέντες περιορισμούς. Συμφώνως προς τις εφαρμοστέες διατάξεις της Συνθήκης ΛΕΕ και της οδηγίας 2006/123, επιτρέπονται αποκλειστικώς και μόνον οι περιορισμοί στην ελευθερία εγκαταστάσεως και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, εφόσον δεν εισάγουν δυσμενείς διακρίσεις και έχουν χαρακτήρα γενικού συμφέροντος υπό τον όρο ότι πληρούνται οι απαιτήσεις αναγκαιότητας και αναλογικότητας.

(1) Οδηγία 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά (ΕΕ L 376 της 27.12.2006, σ. 36).

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/12

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Østre Landsret (Δανία) στις 16 Απριλίου 2014, Skatteministeriet κατά DSV Road A/S

(Υπόθεση C-187/14)

2014/C 202/13

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Østre Landsret

Διάδικοι

Προσφεύγων: Skatteministeriet

Καθής: DSV Road A/S

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 203, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα (1) την έννοια ότι συντρέχει απομάκρυνση εμπορεύματος από την τελωνειακή επιτήρηση, σε κατάσταση όπως αυτή της κύριας δίκης, εάν υποτεθεί ότι α) αμφότερες οι διαμετακομίσεις που πραγματοποιήθηκαν εντός του 2007 και του 2008, αντιστοίχως, αφορούσαν τα αυτά προϊόντα ή β) δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι πρόκειται για τα αυτά προϊόντα;

Έχει το άρθρο 204 του τελωνειακού κώδικα (2) την έννοια ότι τελωνειακή οφειλή γεννάται από κατάσταση όπως αυτή της κύριας δίκης, εάν υποτεθεί ότι α) αμφότερες οι διαμετακομίσεις που πραγματοποιήθηκαν εντός του 2007 και του 2008, αντιστοίχως, αφορούσαν τα αυτά προϊόντα ή β) δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι πρόκειται για τα αυτά προϊόντα;

Έχει το άρθρο 859 του κανονισμού εφαρμογής (3) την έννοια ότι, υπό τις συνθήκες της κύριας δίκης, υφίσταται αθέτηση υποχρεώσεων που δεν έχει πραγματικές συνέπειες για την ορθή λειτουργία του σχετικού τελωνειακού καθεστώτος, εάν υποτεθεί ότι α) αμφότερες οι διαμετακομίσεις που πραγματοποιήθηκαν εντός του 2007 και του 2008, αντιστοίχως, αφορούσαν τα αυτά προϊόντα ή β) δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι πρόκειται για τα αυτά προϊόντα;

Δύναται το πρώτο κράτος μέλος στο οποίο εισήχθησαν τα προϊόντα να αρνηθεί στο πρόσωπο που έχει ορισθεί από το κράτος μέλος ως υποκείμενο στον φόρο την έκπτωση του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή δυνάμει του άρθρου 168, στοιχείο ε', της οδηγίας ΦΠΑ (4), εάν ο ΦΠΑ κατά την εισαγωγή έχει βεβαιωθεί σε βάρος του μεταφορέα των επίμαχων προϊόντων, ο οποίος δεν είναι ο εισαγωγέας ούτε ο κύριος των προϊόντων, αλλά απλώς πραγματοποίησε τη μεταφορά, έχοντας αναλάβει την ευθύνη υποβολής των αποστελλόμενων εμπορευμάτων σε τελωνειακό έλεγχο, ως μέρος των υποκείμενων στον ΦΠΑ υπηρεσιών του μεταφοράς εμπορευμάτων;

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1).

(3) Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου περί θεσπίσεως του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (EE L 253, σ. 1).

(4) Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (EE L 47, σ. 1).

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/12

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Κύπρος) την 16η Απριλίου 2014 — Bogdan Chain κατά Atlanco LTD

(Υπόθεση C-189/14)

2014/C 202/14

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Bogdan Chain

Εναγόμενη: Atlanco LTD

Προδικαστικά ερωτήματα

Μήπως το γεγονός ότι το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 13.1(β) του Κανονισμού ΕΕ αριθ. 883/2004 (1) και του άρθρου 14.5(β) του Κανονισμού Εφαρμογής αριθ. 987/2009 (2) καλύπτει το «πρόσωπο που ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα σε δύο ή περισσότερα κράτη μέλη», ερμηνεύεται ως να καλύπτει και την περίπτωση όπου ένα πρόσωπο που απασχολείται δυνάμει μιας σύμβασης εργασίας σε ένα μόνο εργοδότη που είναι εγκατεστημένος σε κράτος μέλος της ΕΕ για να εργάζεται σε δύο άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, ακόμα και όταν:

το δεύτερο κράτος μέλος στο οποίο το άτομο θα απασχολείται δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί ούτε θα μπορούσε να προβλεφθεί κατά τη στιγμή της αίτησης για έκδοση του Α1 λόγω ειδικής φύσης της εργασίας, δηλαδή την προσωρινή απασχόληση των εργαζομένων για σύντομες χρονικές περιόδους σε διάφορα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

ii.	η διάρκεια της εργοδότησης στο πρώτο και/ή στο δεύτερο κράτος μέλος δεν μπορεί ακόμα να καθοριστεί ή δεν είναι προβλέψιμη, λόγω της ειδικής φύσης της εργασίας, δηλαδή την προσωρινή απασχόληση των εργαζομένων για σύντομες χρονικές περιόδους σε διάφορα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Αν η απάντηση στα ερωτήματα υπό του σημείου 1 πιο πάνω είναι θετική, μπορεί το άρθρο 14.5 (β) του Κανονισμού Εφαρμογής αριθ. 987/2009 να ερμηνευτεί με τρόπο που για σκοπούς εφαρμογής του 13.1(β) του Κανονισμού αριθ. 883/2004 «πρόσωπο που ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα σε δύο ή περισσότερα κράτη μέλη» αναφέρεται και στην περίπτωση όπου προκύπτουν περίοδοι αδράνειας μεταξύ των δύο ανειλημμένων εργασιών σε διαφορετικά κράτη μέλη, κατά τη διάρκεια των οποίων ο εργαζόμενος εξακολουθεί να καλύπτεται από την ίδια συμφωνία εργοδότησης;

3)	Αν η απάντηση στα ερωτήματα υπό του σημείου 1 πιο πάνω είναι θετική, μήπως το γεγονός ότι το αρμόδιο κράτος μέλος δεν εκδίδει το έντυπο Α1 αποκλείει την εφαρμογή του άρθρου 13.1(β) του Κανονισμού αριθ. 883/2004;

Μήπως τα άρθρα 16.5 και/ή 20.1 ή οποιοδήποτε άλλο άρθρο του Κανονισμού Εφαρμογής αριθ. 987/2009, επιβάλλουν την υποχρέωση στο κράτος μέλος, βάσει προκαταρκτικής απόφασης σε σχέση με το εφαρμοστέο δίκαιο από το κράτος μέλος διαμονής, να εκδώσει το έντυπο Α1 με δική του πρωτοβουλία χωρίς την ανάγκη υποβολής πρόσθετης αίτησης στο αρμόδιο κράτος μέλος από τον ενδιαφερόμενο εργοδότη;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ L 166, σελ. 1-123)

(2) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 987/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009 , για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (EE L 284, σελ. 1-42)

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/13

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Helsingin hovioikeus (Φινλανδία) στις 22 Απριλίου 2014 — Valev Visnapuu κατά Kihlakunnansyyttäjä (Ελσίνκι), Suomen valtio — Tullihallitus

(Υπόθεση C-198/14)

2014/C 202/15

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Helsingin hovioikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Valev Visnapuu

Καθών: Kihlakunnansyyttäjä (Ελσίνκι), Suomen valtio — Tullihallitus

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει να εκτιμηθεί βάσει του άρθρου 110 ΣΛΕΕ αντί του άρθρου 34 ΣΛΕΕ το επιτρεπτό της φινλανδικής ρυθμίσεως περί φόρου συσκευασίας ποτών, κατά την οποία ο εν λόγω φόρος επιβάλλεται όταν η συσκευασία δεν εντάσσεται σε σχετικό σύστημα επιστροφής; Το ως άνω σύστημα επιστροφής πρέπει να έχει τη μορφή χρεώσεως ενός ποσού για τη συσκευασία το οποίο αποδίδεται έναντι της επιστροφής της, στο πλαίσιο του οποίου ο συσκευαστής ή ο εισαγωγέας των ποτών μεριμνά για την επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση των συσκευασιών ποτών, μόνος ή κατά τον τρόπο που προβλέπει ο νόμος περί απορριμάτων ή η ισχύουσα νομοθεσία στην επαρχία Åland, ώστε η συσκευασία να χρησιμοποιείται εκ νέου ή να ανακυκλώνεται ως πρώτη ύλη.

2)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Συνάδει η εν λόγω ρύθμιση προς το άρθρο 1, παράγραφος 1, το άρθρο 7 και το άρθρο 15 της οδηγίας 94/62/ΕΚ (1), λαμβανομένου υπόψη και του άρθρου 110 ΣΛΕΕ;

3)	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Συνάδει η εν λόγω ρύθμιση προς το άρθρο 1, παράγραφος 1, το άρθρο 7 και το άρθρο 15 της οδηγίας 94/62/ΕΚ, λαμβανομένου υπόψη και του άρθρου 34 ΣΛΕΕ;

4)	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο τρίτο ερώτημα: Επιτρέπεται η φινλανδική ρύθμιση περί φόρου συσκευασίας ποτών έναντι του άρθρου 36 ΣΛΕΕ;

Μπορεί να λογίζεται ότι η υποχρέωση που επιβάλλεται στον χρησιμοποιούντα οινοπνευματώδη ποτά για εμπορικό ή άλλο οικονομικό σκοπό να διαθέτει ειδική άδεια λιανικού εμπορίου για να ασκεί τη δραστηριότητα εισαγωγής οινοπνευματωδών ποτών αφορά την ύπαρξη μονοπωλίου ή ότι συνιστά τμήμα της λειτουργίας μονοπωλίου, ώστε, σε περίπτωση που Φινλανδός καταναλωτής αγοράζει από πωλητή ασκούντα τις δραστηριότητές του σε άλλο κράτος μέλος, μέσω διαδικτύου ή στο πλαίσιο άλλης εξ αποστάσεως συναλλαγής, οινοπνευματώδη ποτά τα οποία αποστέλλει ο πωλητής στη Φινλανδία, έτσι ώστε οι διατάξεις του άρθρου 34 ΣΛΕΕ να μην εμποδίζουν την εν λόγω υποχρέωση, οπότε αυτή να πρέπει να εκτιμάται υπό το πρίσμα του άρθρου 37 ΣΛΕΕ;

6)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πέμπτο ερώτημα: Είναι συμβατή η υποχρέωση λήψεως αδείας προς τις διατάξεις του άρθρου 37 ΣΛΕΕ περί κρατικών μονοπωλίων;

Εάν δοθεί αρνητική απάντηση στο πέμπτο ερώτημα και στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να εφαρμοσθεί το άρθρο 34 ΣΛΕΕ: Συνιστά ποσοτικό περιορισμό ή μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος, απαγορευόμενο κατά το άρθρο 34 ΣΛΕΕ, η φινλανδική ρύθμιση η οποία, σε περίπτωση παραγγελίας οινοπνευματωδών ποτών από την αλλοδαπή, μέσω διαδικτύου ή στο πλαίσιο άλλης εξ αποστάσεως συναλλαγής, επιτρέπει την εισαγωγή των ποτών για προσωπική κατανάλωση μόνον όταν αυτά εισάγονται από το ίδιο το άτομο που τα παρήγγειλε ή από τρίτον που είναι ανεξάρτητος έναντι του πωλητή, ενώ σε διαφορετική περίπτωση, η εισαγωγή προϋποθέτει άδεια βάσει του νόμου περί οινοπνεύματος;

8)	Εάν δοθεί καταφατική απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση: Είναι η ως άνω ρύθμιση δικαιολογημένη και σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας έναντι της προστασίας της υγείας και της ζωής των ανθρώπων;

(1) Οδηγία 94/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1994, για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας (ΕΕ L 365, σ. 10).

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/14

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour administrative d’appel de Nantes (Γαλλία) στις 13 Φεβρουαρίου 2014 — Adiamix κατά Direction départementale des finances publiques — Pôle Gestion fiscale

(Υπόθεση C-202/14)

2014/C 202/16

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour administrative d’appel de Nantes

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εφεσείουσα: Adiamix

Εφεσίβλητη: Direction départementale des finances publiques — Pôle Gestion fiscale

Προδικαστικό ερώτημα

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλείται να αποφανθεί επί του κύρους, όσον αφορά τον χαρακτηρισμό του επίδικου καθεστώτος ως υφιστάμενου καθεστώτος ενισχύσεων, της αποφάσεως 2004/343/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 16ης Δεκεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων που εγκαθιδρύθηκε με το άρθρο 44 septies του γενικού φορολογικού κώδικα όσον αφορά την ανάληψη των δραστηριοτήτων προβληματικών επιχειρήσεων (1).

(1) Απόφαση της Επιτροπής της 16ης Δεκεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων που εφάρμοσε η Γαλλία για την ανάληψη των δραστηριοτήτων προβληματικών επιχειρήσεων

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/15

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Σλοβενία) στις 25 Απριλίου 2014 — Hotel Sava Rogaška, gostinstvo, turizem in storitve, d.o.o. κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας — Υπουργείου Γεωργίας και Περιβάλλοντος

(Υπόθεση C-207/14)

2014/C 202/17

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Αιτούν δικαστήριο

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Πρωτοδίκως προσφεύγουσα, νυν αναιρεσείουσα: Hotel Sava Rogaška, gostinstvo, turizem in storitve, d.o.o.

Καθής η προσφυγή, νυν αναιρεσίβλητη: Δημοκρατία της Σλοβενίας — Υπουργείο Γεωργίας και Περιβάλλοντος

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2009/54/ΕΚ (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ως «φυσικό μεταλλικό νερό προερχόμενο από μία και την αυτή πηγή»:

α)

νοείται το νερό το οποίο προέρχεται από το ίδιο και μοναδικό σημείο εξόδου, όχι όμως το νερό το οποίο αντλείται από διαφορετικά σημεία εξόδου, μολονότι πρόκειται για νερό η πηγή του οποίου βρίσκεται στον αυτό υδροφόρο ορίζοντα του αυτού συστήματος υπόγειων υδάτων, σύμφωνα με τον ορισμό που δίδει στις έννοιες «υδροφόρος ορίζοντας» και «σύστημα υπόγειων υδάτων» η οδηγία 2000/60/ΕΚ (2);

β)

νοείται το νερό το οποίο προέρχεται από το ίδιο και μοναδικό σημείο εξόδου, όχι όμως το νερό το οποίο αντλείται από διαφορετικά σημεία εξόδου, μολονότι πρόκειται για νερό ή πηγή που βρίσκεται στον αυτό υδροφόρο ορίζοντα του αυτού συστήματος υπόγειων υδάτων, σύμφωνα με τον ορισμό που δίδει στις έννοιες «υδροφόρος ορίζοντας» και «σύστημα υπογείων υδάτων» η οδηγία 2000/60/ΕΚ, λαμβανομένων υπόψη επίσης περιστάσεων όπως η απόσταση μεταξύ των σημείων εξόδου, το βάθος τους, η ειδική ποιότητα του νερού το οποίο προέρχεται από το εκάστοτε σημείο εξόδου (επί παραδείγματι η χημική και μικροβιολογική σύσταση του νερού), η υδραυλική σύνδεση μεταξύ των σημείων εξόδου, το κλείσιμο ή το άνοιγμα του υδροφόρου ορίζοντα;

γ)

νοείται το σύνολο των υδάτων τα οποία διαθέτουν την πηγή τους στον αυτό υδροφόρο ορίζοντα του αυτού συστήματος υπόγειων υδάτων, σύμφωνα με τον ορισμό που δίδει στις έννοιες «υδροφόρος ορίζοντας» και «σύστημα υπογείων υδάτων» η οδηγία 2000/60/ΕΚ, ανεξαρτήτως του ότι τα ύδατα φτάνουν στην επιφάνεια της γης από περισσότερα σημεία εξόδου;

δ)

νοείται το σύνολο των υδάτων τα οποία διαθέτουν την πηγή τους στον αυτό υδροφόρο ορίζοντα του αυτού συστήματος υπογείων υδάτων, σύμφωνα με τον ορισμό που δίδει στις έννοιες «υδροφόρος ορίζοντας» και «σύστημα υπογείων υδάτων» η οδηγία 2000/60/ΕΚ, ανεξαρτήτως του ότι τα ύδατα φτάνουν στην επιφάνεια της γης από περισσότερα σημεία εξόδου, λαμβανομένων υπόψη επίσης περιστάσεων όπως η απόσταση μεταξύ των σημείων εξόδου, το βάθος τους, η ειδική ποιότητα του νερού το οποίο προέρχεται από το εκάστοτε σημείο εξόδου (επί παραδείγματι η χημική και μικροβιολογική σύσταση του νερού), η υδραυλική σύνδεση μεταξύ των σημείων εξόδου, το κλείσιμο ή το άνοιγμα του υδροφόρου ορίζοντα;

Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατόν να δοθεί καταφατική απάντηση σε κάποια από τις περιπτώσεις του πρώτου ερωτήματος, πρέπει η ερμηνεία της έννοιας «φυσικό μεταλλικό νερό προερχόμενο από μία και την αυτή πηγή» να βασιστεί σε κριτήρια όπως η απόσταση μεταξύ των σημείων εξόδου, το βάθος τους, η ειδική ποιότητα του νερού το οποίο προέρχεται από το εκάστοτε σημείο εξόδου, η υδραυλική σύνδεση μεταξύ των σημείων εξόδου, το κλείσιμο ή το άνοιγμα του υδροφόρου ορίζοντα;

(1) ΕΕ L 164 της 26.6.2009, σ. 45.

(2) ΕΕ L 327 της 22.12.2000, σ. 1.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/15

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Σλοβενία) στις 25 Απριλίου 2014 — NLB Leasing d.o.o. κατά Republika Slovenija — Ministrstvo za finance

(Υπόθεση C-209/14)

2014/C 202/18

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Αιτούν δικαστήριο

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: NLB Leasing d.o.o.

Αναιρεσίβλητη: Republika Slovenija — Ministrstvo za finance

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της κύριας δίκης, το άρθρο 90, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, επί χρηματοδοτικής μισθώσεως, η επιστροφή, στον εκμισθωτή, μισθίου ακινήτου λόγω μερικής μη εκπληρώσεως των υποχρεώσεων του μισθωτή, με σκοπό τη μεταπώληση και την εκτέλεση των λοιπών υποχρεώσεων που προβλέπονται στη σύμβαση χρηματοδοτικής μισθώσεως, από την ημερομηνία που είναι απαιτητό το σύνολο των δόσεων της εν λόγω μισθώσεως, αντιστοιχεί σε κατάσταση «ακύρωσης, καταγγελίας, λύσης, ολικής ή μερικής μη καταβολής», στο πλαίσιο της οποίας η βάση επιβολής του φόρου πρέπει να μειωθεί αναλόγως;

Πρέπει τα άρθρα 2, παράγραφος 1, 14 και 24, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι το οικονομικό αντάλλαγμα των δύο δικαιωμάτων εξαγοράς, το οποίο αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος των υποχρεώσεων που πηγάζουν από τις συμβάσεις χρηματοδοτικής μισθώσεως και το οποίο ο μισθωτής κατέβαλε στον εκμισθωτή κατά τέτοιον τρόπο ώστε, λόγω της μερικής μη εκπληρώσεως των υποχρεώσεων, ο εκμισθωτής απέκτησε την κατοχή του μισθίου, το μεταπώλησε σε τρίτον και απέδωσε στον μισθωτή την υπεραξία από το τίμημα, από την οποία, στον τελικό απολογισμό, αφαίρεσε το οικονομικό αντάλλαγμα των δικαιωμάτων εξαγοράς, πρέπει να θεωρηθεί ως καταβολή σε εκτέλεση της συμβάσεως και ως παράδοση αγαθού, υποκείμενη αυτή καθ’ εαυτή σε ΦΠΑ· ή ως καταβολή σχετική είτε με την υπηρεσία εκμισθώσεως ή θέσεως του ακινήτου στη διάθεση του μισθωτή (η δε αντιπαροχή υπόκειται αυτή καθ’ εαυτή σε ΦΠΑ, κατ’ επιλογήν των υποκειμένων στον φόρο)· ή ως αποζημίωση λόγω καταγγελίας της συμβάσεως, καταβληθείσα για την αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από τη μη εκπλήρωση υποχρεώσεων του μισθωτή, χωρίς άμεση σχέση με οποιαδήποτε υπηρεσία εξ επαχθούς αιτίας και, αυτή καθ’ εαυτή, μη υποκείμενη σε ΦΠΑ;

Αν η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι ότι πρόκειται για καταβολή σχετική με παράδοση αγαθού και με την εκτέλεση συμβάσεως, απαγορεύει η αρχή της ουδετερότητας του ΦΠΑ να καταβάλει ο εκμισθωτής δύο φορές τον ΦΠΑ επί των εκροών: την πρώτη φορά κατά τη σύναψη των συμβάσεων χρηματοδοτικής μισθώσεως (περιλαμβανομένου του οικονομικού ανταλλάγματος των δικαιωμάτων εξαγοράς, το οποίο αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος της αξίας της συμβάσεως) και τη δεύτερη φορά, λόγω της μερικής μη εκπληρώσεως των υποχρεώσεων του μισθωτή, κατά τη (μετα)πώληση του επίμαχου ακινήτου σε τρίτον, ακόμη και αν το βάρος του ΦΠΑ από τη δεύτερη παράδοση μεταφέρθηκε, με τον τελικό απολογισμό, στον μισθωτή;

(1) ΕΕ L 347, της 11.12.2006, σ. 1.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαΐου 2014 — Donau Chemie κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-406/09) (1)

([Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά του ανθρακασβεστίου και του μαγνησίου για τη χαλυβουργία και τη βιομηχανία φυσικού αερίου στον ΕΟΧ, με εξαίρεση την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Καθορισμός των τιμών και κατανομή της αγοράς - Πρόστιμα - Άρθρο 23 του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό των προστίμων - Ελαφρυντικές περιστάσεις - Συνεργασία κατά τη διοικητική διαδικασία - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Ίση μεταχείριση - Αναλογικότητα - Ικανότητα πληρωμής])

2014/C 202/20

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Donau Chemie AG (Βιέννη, Αυστρία) (εκπρόσωποι: S. Polster, W. Brugger και M. Broday, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς, N. von Lingen και M. Kellerbauer, επικουρούμενοι από T. Eilmansberger, καθηγητή, N. von Lingen και M. Kellerbauer)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του άρθρου 2 της αποφάσεως C(2009) 5791 τελικό της Επιτροπής, της 22ας Ιουλίου 2009, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση COMP/39.396 – Αντιδραστήρια με βάση ανθρακασβέστιο και μαγνήσιο για τη χαλυβουργία και τη βιομηχανία φυσικού αερίου), καθώς και, επικουρικώς, αίτημα μειώσεως του προστίμου που της επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην Donau Chemie AG βάσει του άρθρου 2, στοιχείο γ', της αποφάσεως C(2009) 5791 τελικό της Επιτροπής, της 22ας Ιουλίου 2009, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση COMP/39.396 – Αντιδραστήρια με βάση ανθρακασβέστιο και μαγνήσιο για τη χαλυβουργία και τη βιομηχανία φυσικού αερίου), ορίζεται σε 4,35 εκατομμύρια ευρώ.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Η Donau Chemie φέρει κατά 90 % τα δικαστικά έξοδά της καθώς και κατά 90 % τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Επιτροπή φέρει το 10 % των δικαστικών εξόδων της και το 10 % των εξόδων της Donau Chemie.

(1) EE C 312 της 19.12.2009.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαΐου 2014 — Reagens κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-30/10) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Ευρωπαϊκή αγορά των σταθεροποιητών θερμότητας από κασσίτερο - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ - Καθορισμός των τιμών, κατανομή των αγορών και ανταλλαγή ευαίσθητων εμπορικών πληροφοριών - Διάρκεια της παραβάσεως - Πρόστιμα - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό του ύψους των προστίμων - Βασικό ποσό - Ελαφρυντικές περιστάσεις - Ικανότητα καταβολής του προστίμου - Ίση μεταχείριση - Αναλογικότητα - Πλήρης δικαιοδοσία - Κατάλληλο ύψος του προστίμου))

2014/C 202/21

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Reagens SpA (San Giorgio di Piano, Ιταλία) (εκπρόσωποι: B. O’Connor, solicitor, L. Toffoletti, E. De Giorgi και D. Gullo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Bourke, F. Ronkes Agerbeek και P. Van Nuffel)

Αντικείμενο

Αίτημα περί ακυρώσεως της αποφάσεως C(2009) 8682 τελικό της Επιτροπής, της 11ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/38.589–Σταθεροποιητές θερμότητας), ή, επικουρικώς, αίτημα για μεταρρύθμιση της αποφάσεως όσον αφορά το ύψος του προστίμου που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Reagens SpA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 80 της 27.3.2010, σ. 39.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/18

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Μαΐου 2014 — McBride κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-458/10 έως Τ-467/10 και Τ-471/10) (1)

((«Αλιεία - Μέτρα διατηρήσεως των αλιευτικών πόρων - Αναδιάρθρωση του τομέα - Αιτήσεις για την αύξηση των στόχων τoυ πολυετούς προγράμματος προσανατολισμού προκειμένου να βελτιωθεί η ασφάλεια στη θαλάσσια ναυσιπλοΐα - Αίτηση της Ιρλανδίας σχετικά με διαφορετικά σκάφη - Απόφαση ληφθείσα κατόπιν της ακυρώσεως από το Γενικό Δικαστήριο της αρχικής αποφάσεως σχετικά με την ίδια διαδικασία - Νέα απορριπτική απόφαση - Αναρμοδιότητα της Επιτροπής»))

2014/C 202/22

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Peter McBride (Downings, Ιρλανδία) (υπόθεση T-458/10), Hugh McBride (Downings) (T-459/10), Mullglen Ltd (Largy, Ιρλανδία) (T-460/10), Cathal Boyle (Fiafannon, Ιρλανδία) (υπόθεση T-461/10), Thomas Flaherty (Kilronan, Ιρλανδία) (υπόθεση T-462/10), Ocean Tawlers Ltd (Killybegs, Ιρλανδία) (υπόθεση T-463/10), Patrick Fitzpatrick (Killeany, Ιρλανδία) (υπόθεση T-464/10), Eamon McHugh (Killybegs) (υπόθεση T-465/10), Eugene Hannigan (Killybegs) (υπόθεση T-466/10), Larry Murphy (Castletownbere, Ιρλανδία) (υπόθεση T-467/10), Brendan Gill (Lifford, Ιρλανδία) (υπόθεση T-471/10) (εκπρόσωποι: αρχικά A. Collins, SC, N. Travers, barrister, και D. Barry, solicitor, μεταγενέστερα N. Travers, D. Barry και E. Barrington, barrister)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: στις υποθέσεις T-458/10 έως T-467/10, αρχικά K. Banks, A. Bouquet και A. Szmytkowska, εν συνεχεία A. Bouquet και A. Szmytkowska, επικουρούμενοι από τον B. Doherty, barrister, και, στην υπόθεση T-471/10, A. Bouquet και A. Szmytkowska, επικουρούμενοι από τον B. Doherty)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως των αποφάσεων C(2010) 4758, C(2010) 4748, C(2010) 4757, C(2010) 4751, C(2010) 4764, C(2010) 4750, C(2010) 4761, C(2010) 4767, C(2010) 4754, C(2010) 4753 και C(2010) 4752 της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2010, με τις οποίες απερρίφθη αίτηση της Ιρλανδίας για την αύξηση των στόχων του ΠΠΠ IV για την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 31η Δεκεμβρίου 2001, προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας ως προς τα σκάφη Peader Elaine II, Heather Jane II, Pacelli, Marie Dawn, Westward Isle, Golden Rose, Shauna Ann, Antartic, Niamh Eoghan, Menhaden και Brendelen, τα οποία ανήκουν, αντιστοίχως, στους Peter McBride, Hugh McBride, Mullglen, C. Boyle, T. Flaherty, Ocean Trawlers, P. Fitzpatrick, F. McHugh, E. Hannigan, L. Murphy και B. Gill, και οι οποίες εκδόθηκαν κατόπιν της ακυρώσεως, με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της 17ης Απριλίου 2008, Flaherty κ.λπ. κατά Επιτροπής (C-373/06 P, C-379/06 P και C-382/06 P, Συλλογή 2006, σ. I-2649) και του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουνίου 2006, Boyle κ.λπ. κατά Επιτροπής (Τ-218/03 έως Τ-240/03, Συλλογή 2003, σ. ΙΙ-1699), της αποφάσεως 2003/245/ΕΚ της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2003, σχετικά με αιτήσεις που υποβλήθηκαν στην Επιτροπή για την αύξηση των στόχων του ΠΠΠ IV, προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, της υγιεινής, της ποιότητας των προϊόντων και των συνθηκών εργασίας για σκάφη ολικού μήκους άνω των 12 μέτρων (ΕΕ 2003, L 90, σ. 48).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει τις αποφάσεις C(2010) 4758, C(2010) 4748, C(2010) 4757, C(2010) 4751, C(2010) 4764, C(2010) 4750, C(2010) 4761, C(2010) 4767, C(2010) 4754, C(2010) 4753 και C(2010) 4752 της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2010, με τις οποίες απερρίφθη αίτηση της Ιρλανδίας για την αύξηση των στόχων του ΠΠΠ IV προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας ως προς τα σκάφη των προσφευγόντων.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 328 της 4.12.2010.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαΐου 2014 — Adler Modemärkte κατά ΓΕΕΑ — Blufin (MARINE BLEU)

(Υπόθεση T-160/12) (1)

([«Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος MARINE BLEU - Προγενέστερο κοινοτικό λεκτικό σήμα BLUMARINE - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009»])

2014/C 202/23

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Adler Modemärkte AG (Haibach, Γερμανία) (εκπρόσωποι: J.-C. Plate και R. Kaase, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: D. Walicka και G. Schneider)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Blufin SpA (Carpi, Ιταλία) (εκπρόσωπος: F. Caricato, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 3ης Φεβρουαρίου 2012 (υπόθεση R 1955/2010-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Blufin SpA και της Adler Modemärkte AG.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Αdler Modemärkte AG στα δικά της δικαστικά έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα).

3.	Η Blufin SpA φέρει τα δικά της δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 184 της 23.6.2012.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/20

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαΐου 2014 — Γερμανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-198/12) (1)

((Προσέγγιση των νομοθεσιών - Οδηγία 2009/48/ΕΚ - Ασφάλεια των παιχνιδιών - Οριακές τιμές για τις νιτροζαμίνες, τις νιτροζώσιμες ουσίες, τον μόλυβδο, το βάριο, το αρσενικό, το αντιμόνιο και τον υδράργυρο που περιέχονται στα παιχνίδια - Απόφαση της Επιτροπής περί μη εξ ολοκλήρου εγκρίσεως των εθνικών διατάξεων που παρεκκλίνουν από τις οριακές αυτές τιμές - Έγκριση για περιορισμένο χρονικό διάστημα - Απόδειξη του υψηλότερου επιπέδου προστασίας της ανθρώπινης υγείας που προφέρουν οι εθνικές διατάξεις))

2014/C 202/24

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: T. Henze και A. Wiedmann)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Μ. Πατακιά και G. Wilms)

Αντικείμενο

Αίτημα περί μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως 2012/160/ΕΕ της Επιτροπής, της 1ης Μαρτίου 2012, περί των εθνικών διατάξεων που κοινοποίησε η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση για τη διατήρηση των οριακών τιμών για τον μόλυβδο, το βάριο, το αρσενικό, το αντιμόνιο, τον υδράργυρο και τις νιτροζαμίνες, καθώς και για τις νιτροζώσιμες ουσίες σε παιχνίδια μετά την έναρξη εφαρμογής της οδηγίας 2009/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την ασφάλεια των παιχνιδιών (ΕΕ L 80, σ. 19).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Καταργεί τη δίκη ως προς το ζήτημα της νομιμότητας της αποφάσεως 2012/160/ΕΕ της Επιτροπής, της 1ης Μαρτίου 2012, περί των εθνικών διατάξεων που κοινοποίησε η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση για τη διατήρηση των οριακών τιμών για τον μόλυβδο, το βάριο, το αρσενικό, το αντιμόνιο, τον υδράργυρο και τις νιτροζαμίνες, καθώς και για τις νιτροζώσιμες ουσίες σε παιχνίδια μετά την έναρξη εφαρμογής της οδηγίας 2009/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την ασφάλεια των παιχνιδιών, όσον αφορά το βάριο.

2)	Ακυρώνει το άρθρο 1, δεύτερο εδάφιο, της αποφάσεως 2012/160, κατά το μέτρο που περιόρισε έως τις 21 Ιουλίου 2013 την έγκριση των εθνικών διατάξεων περί καθορισμού των οριακών τιμών για τον μόλυβδο.

3)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

4)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της και το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

(1) EE C 200 της 7.7.2012.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/20

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαΐου 2014 — Argo Group International Holdings κατά ΓΕΕΑ — Arisa Assurances (ARIS)

(Υπόθεση T-247/12) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού σημείου «ARIS» ως κοινοτικού σήματος - Προγενέστερο κοινοτικό εικονιστικό σήμα «ARISA ASSURANCES S.A.» - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Ομοιότητα των σημείων - Συνύπαρξη προγενέστερων σημάτων στην αγορά - Αρχή του αμερικανικού δικαίου καλούμενη «Morehouse defense» - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

2014/C 202/25

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Argo Group International Holdings Ltd (Hamilton, Βερμούδες Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: R. Hoy, S. Levine και N. Edbrooke, solicitors)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: L. Rampini)

Αντίδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ και παρεμβαίνoυσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Arisa Assurances SA (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: H. Bock, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Μαρτίου 2012 (υπόθεση R 193/2011-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Arisa Assurances SA και της Argo Group International Holdings Ltd.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Argo Group International Holdings Ltd στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 243 της 11.8.2012.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/21

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαΐου 2014 — Katjes Fassin κατά ΓΕΕΑ (Yoghurt-Gums)

(Υπόθεση T-366/12) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος Yoghurt-Gums - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Διακριτικός χαρακτήρας - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

2014/C 202/26

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Katjes Fassin GmbH & Co. KG (Emmerich am Rhein, Γερμανία) (εκπρόσωπος: T. Schmitz, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 11ης Ιουνίου 2012 (υπόθεση R 523/2012-4), σχετικά με την καταχώριση του εικονιστικού σημείου Yoghurt-Gums ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Katjes Fassin GmbH & Co. KG στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 319 της 20.10.2012.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/22

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαΐου 2014 — De Luca κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-200/13 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Διορισμός - Κατάταξη σε βαθμό - Διορισμός σε θέση ανώτερης ομάδας καθηκόντων κατόπιν γενικού διαγωνισμού - Απόρριψη της προσφυγής πρωτοδίκως μετά από αναπομπή από το Γενικό Δικαστήριο - Έναρξη της ισχύος του νέου ΚΥΚ - Μεταβατικές διατάξεις - Άρθρο 12, παράγραφος 3, του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ))

2014/C 202/27

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Patrizia De Luca (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικά S. Orlandi και J.-N. Louis, δικηγόροι, στη συνέχεια S. Orlandi)

Λοιποί διάδικοι: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: J. Currall) και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και A. Bisch)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 30ής Ιανουαρίου 2013, F 20/06 RENV, De Luca κατά Επιτροπής (η οποία δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Η Patrizia De Luca και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν εκάστη τα δικαστικά έξοδά της στις δύο διαδικασίες ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και στις δύο διαδικασίες ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του στις δύο διαδικασίες ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και στις δύο διαδικασίες ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

(1) EE C 171 της 15.6.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/22

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαΐου 2014 — Unión de Almacenistas de Hierros de España κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-419/13) (1)

([Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Έγγραφα σχετικά με δύο ισπανικές διαδικασίες στον τομέα του ανταγωνισμού - Σιωπηρή άρνηση προσβάσεως - Λήψη ρητής αποφάσεως μετά την άσκηση της προσφυγής - Κατάργηση της δίκης])

2014/C 202/28

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Unión de Almacenistas de Hierros de España (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: A. Creus Carreras, A. Valiente Martin και C. Maldonado Márquez, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Baquero Cruz και F. Clotuche-Duvieusart)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της σιωπηρής αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία η τελευταία αρνήθηκε στην προσφεύγουσα την πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα σχετικά με την αλληλογραφία που αντηλλάγη μεταξύ της Επιτροπής και της Comisión Nacional de la Competencia (CNC, εθνικής επιτροπής ανταγωνισμού της Ισπανίας) όσον αφορά δύο εθνικές διαδικασίες που κίνησε η δεύτερη.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Παρέλκει πλέον η έκδοση αποφάσεως επί της προσφυγής.

2.	Παρέλκει πλέον η απόφανση επί των αιτήσεων παρεμβάσεως.

3.	Καταδικάζει την Επιτροπή να φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Unión de Almacenistas de Hierros de España.

4.	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και το Βασίλειο της Ισπανίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 304 της 19.10.2013.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/23

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαΐου 2014 — Frucona Košice κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-103/14 R)

((Ασφαλιστικά μέτρα - Οινοπνευματώδη - Διαγραφή φορολογικής οφειλής στο πλαίσιο συλλογικής πτωχευτικής διαδικασίας - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Έλλειψη επείγοντος - Μη ύπαρξη fumus boni juris))

2014/C 202/29

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Frucona Košice a.s. (Košice, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: K. Lasok, QC, B. Hartnett, J. Holmes, barristers, και O. Geiss, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Walkerová et L. Armati)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως C (2013) 6261 τελικό της Επιτροπής, της 16ης Οκτωβρίου 2013, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.18211 (C 25/2005) (ex NN 21/2005), που χορήγησε η Σλοβακική Δημοκρατία στην Frucona Košice a.s., στο μέτρο που με την απόφαση αυτή η Σλοβακική Δημοκρατία διατάσσεται να προβεί στην ανάκτηση της ενισχύσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2.	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/23

Προσφυγή-Αγωγή της 27ης Μαρτίου 2014 — Ben Ali κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-200/14)

2014/C 202/30

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Mehdi Ben Tijani Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen Ben Ali (Saint-Étienne-du-Rouvray, Γαλλία) (εκπρόσωπος: A. de Saint Remy, δικηγόρος)

Καθού-Εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να λάβει μέτρο οργανώσεως της διαδικασίας κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 64 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, προκειμένου να υποχρεωθεί η Επιτροπή να δημοσιοποιήσει «όλα τα έγγραφα που αφορούν την έκδοση» του προσβαλλόμενου κανονισμού·

—

να ακυρώσει, αφενός, την απόφαση 2014/49/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 30ής Ιανουαρίου 2014 για την τροποποίηση της απόφασης 2011/72 ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στην Τυνησία και, αφετέρου, τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 81/2014 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 30ής Ιανουαρίου 2014, περί εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) 101/2011 για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών λόγω της κατάστασης στην Τυνησία·

—	να υποχρεώσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα συνολικό ποσό 1 00 000 ευρώ προς αποκατάσταση όλων των ζημιών που υπέστη·

—	να υποχρεώσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα ποσό 30 000 ευρώ για τα έξοδά του προς υποστήριξη της παρούσας προσφυγής, πέραν των εξόδων για δαπάνες που μπορούν να αναζητηθούν βάσει του άρθρου 91 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής του ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει επτά λόγους, κατ’ ουσίαν ίδιους ή παρόμοιους με τους προβληθέντες στο πλαίσιο της υποθέσεως T-301/11, Ben Ali κατά Συμβουλίου (1).

(1) ΕΕ 2011, C 226, σ. 29.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/24

Προσφυγή της 28ης Μαρτίου 2014 — Aluwerk Hettstedt κατά ECHA

(Υπόθεση T-207/14)

2014/C 202/31

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aluwerk Hettstedt GmbH (Hettstedt, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Ahlhaus και J. Schrotz, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει άκυρη την απόφαση αριθ. SME(2013) 4525 της 21ης Ιανουαρίου 2014 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων, καθώς και το τιμολόγιο αριθ. 10046841 της 23ης Ιανουαρίου 2014 και

—	να καταδικάσει τον καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, συμπεριλαμβανομένων των δικών της.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Πρώτον, η προσφεύγουσα προβάλλει αναρμοδιότητα του καθού.

—	Ο καθού αναρμοδίως εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση SME(2013) 4525. Ούτε ο κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 (1), ούτε ο κανονισμός (ΕΚ) 340/2008 (2) εξουσιοδοτούν τον καθού να εκδίδει χωριστή απόφαση περί του κατά πόσον εγγεγραμμένος πληροί τα κριτήρια SME.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του κανονισμού 1 της 15ης Απριλίου 1958.

—

Στο σύνολο της επικοινωνίας του με την προσφεύγουσα, ο καθού παρέβη την υποχρέωσή του να απευθυνθεί σε πρόσωπο υπαγόμενο στην κυριαρχία κράτους μέλους στην επίσημη γλώσσα του κράτους αυτού. Η παράβαση αυτή εμπόδισε την προσφεύγουσα να ανταποκριθεί στις προϋποθέσεις που της ετέθησαν, ήτοι να αποδείξει ότι είναι μικρή επιχείρηση.

Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις είναι αδικαιολόγητες και ότι το διοικητικό τέλος που της επεβλήθη είναι δυσανάλογο.

—

Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις είναι κατ’ ουσίαν εσφαλμένες. Η προσφεύγουσα εδικαιούτο να τύχει μειώσεως τελών σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 340/2008. Το τιμολόγιο του καθού αναφορικά με το διοικητικό τέλος δεν είναι δικαιολογημένο διότι το διοικητικό τέλος επεβλήθη στην προσφεύγουσα βάσει εσφαλμένης διαδικασίας. Το διοικητικό τέλος στερείται προσήκοντος νομικού ερείσματος και είναι δυσανάλογο.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/ΕΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 1488/94 της Επιτροπής καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ.

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 340/2008 της Επιτροπής, της 16ης Απριλίου 2008, σχετικά με τα τέλη και τις επιβαρύνσεις που πρέπει να καταβάλλονται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Προϊόντων σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH).

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/25

Προσφυγή της 28ης Μαρτίου 2014 — Richard Anton κατά ECHA

(Υπόθεση T-208/14)

2014/C 202/32

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Richard Anton KG (Grâfelfing, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Ahlhaus και J. Schrotz, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει άκυρη την απόφαση SME(2013) 4524 της 21ης Ιανουαρίου 2014 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων, καθώς και το τιμολόγιο αριθ. 10046845 της 23ης Ιανουαρίου 2014 και

—	να καταδικάσει τον καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, συμπεριλαμβανομένων των δικών της εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Πρώτον, η προσφεύγουσα προβάλλει αναρμοδιότητα του καθού.

—	Ο καθού αναρμοδίως έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση SME(2013) 4524. Ούτε ο κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 (1), ούτε ο κανονισμός (ΕΚ) 340/2008 (2) εξουσιοδοτούν τον καθού να εκδίδει χωριστή απόφαση περί του κατά πόσον εγγεγραμμένος πληροί τα κριτήρια SME.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του κανονισμού 1 της 15ης Απριλίου 1958.

—

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/26

Προσφυγή της 9ης Απριλίου 2014 — Gmina Kosakowo κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-217/14)

2014/C 202/33

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Gmina Kosakowo (Kosakowo, Πολωνία) (εκπρόσωπος: M. Leśny, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 11ης Φεβρουαρίου 2014, στην υπόθεση S.A. 35388, με την οποία διατάσσεται η Πολωνία να ανακτήσει παράνομη κρατική ενίσχυση που χορηγήθηκε στο αεροδρόμιο της Gdynia Kosakowo,

—	να καταδικαστεί η καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Πρώτος λόγος

—	Εσφαλμένη διαπίστωση όσον αφορά τα πραγματικά περιστατικά που αποτελούν αντικείμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως.

Δεύτερος λόγος

—

Παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθώς η Επιτροπή, αφενός, εκτίμησε εσφαλμένως ότι η Gmina Kosakowo χορήγησε κρατική ενίσχυση κατά παράβαση της διατάξεως αυτής, λόγω συμμετοχής της εν λόγω δημοτικής αρχής στην εταιρία Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo sp. z o.o. στο πλαίσιο της εκκαθαρίσεως συναλλαγής με αντικείμενο την εκμίσθωση γης, και, αφετέρου, εφάρμοσε εσφαλμένως το κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή.

Τρίτος λόγος

—

Παράβαση των διαδικαστικής φύσεως διατάξεων του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999, λόγω εσφαλμένης εφαρμογής του κριτηρίου του ιδιώτη επενδυτή, του άρθρου 7, παράγραφος 5, σε συνδυασμό με το άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού 659/1999, λόγω εσφαλμένου προσδιορισμού του ποσού της προς ανάκτηση ενισχύσεως, στο οποίο προστέθηκαν οι δαπάνες για την ασφάλεια και τις υποδομές, και του άρθρου 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, λόγω πλημμελούς αιτιολογήσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, καθώς δεν παρατίθενται στοιχεία απαραίτητα για τον προσδιορισμό της αιτιολογίας της.

30.6.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/27

Αναίρεση που άσκησε στις 15 Απριλίου 2014 ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 5 Φεβρουαρίου 2014, στην υπόθεση F-29/13, Drakeford κατά Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων

(Υπόθεση T-231/14 P)

2014/C 202/34

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (στο εξής: ΕΜΑ) (εκπρόσωποι: T. Jabłoński και N. Rampal Olmedo, επικουρούμενοι από τους D. Waelbroeck και A. Duron, δικηγόρους)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: David Drakeford (Δουβλίνο, Ιρλανδία)

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση την οποία εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης επί της υποθέσεως F-29/13, καθόσον ακυρώνει την απόφαση του ΕΜΑ περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως εργασίας του αναιρεσίβλητου·

—	να δεχθεί τα αιτήματα που υπέβαλε πρωτοδίκως ο αναιρεσείων, συγκεκριμένα δε να απορρίψει την προσφυγή-αγωγή του νυν αναιρεσίβλητου ως αβάσιμη στο σύνολό της·

—	να καταδικάσει τον αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς του αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε, σε πλείονες περιπτώσεις, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κατά την ερμηνεία του άρθρου 8, πρώτο εδάφιο, του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον έκρινε ότι η φράση «κάθε μεταγενέστερη ανανέωση» έχει την έννοια ότι περιλαμβάνει κάθε διαδικασία βάσει της οποίας, κατά τη λήξη της ισχύος συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, συνεχίζεται η σχέση εργασίας μεταξύ εκτάκτου υπαλλήλου, κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο α', του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του εργοδότη του, μολονότι η ανανέωση αυτή συνοδεύεται από προαγωγή κατά βαθμό ή από εξέλιξη όσον αφορά τα καθήκοντα που ασκεί ο υπάλληλος.

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης όσον αφορά τη διατύπωση της εξαιρέσεως από τη συνήθη ερμηνεία του άρθρου 8, πρώτο εδάφιο, του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.	Ο τρίτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ασκώντας την πλήρη δικαιοδοσία του.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 202

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	57ό έτος 30 Ιουνίου 2014

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2014/C 202/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1