ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/2

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

της 25ης Μαρτίου 2014

περί των επισήμων αργιών και των δικαστικών διακοπών

2014/C 135/02

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

έχοντας υπόψη το άρθρο 24, παράγραφοι 2, 4 και 6, του Κανονισμού Διαδικασίας,

εκτιμώντας ότι, κατ’ εφαρμογήν της διατάξεως αυτής, πρέπει να καταρτιστεί ο κατάλογος των επισήμων αργιών και να οριστούν οι ημερομηνίες των δικαστικών διακοπών,

ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Ο κατάλογος των επισήμων αργιών υπό την έννοια του άρθρου 24, παράγραφοι 4 και 6, του Κανονισμού Διαδικασίας καθορίζεται ως ακολούθως:

—	η Πρωτοχρονιά,

—	η Δευτέρα του Πάσχα,

—	η 1η Μαΐου,

—	η ημέρα της Αναλήψεως,

—	η Δευτέρα της Πεντηκοστής,

—	η 23η Ιουνίου,

—	η 15η Αυγούστου,

—	η 1η Νοεμβρίου,

—	η 25η Δεκεμβρίου,

—	η 26η Δεκεμβρίου.

Άρθρο 2

Για την περίοδο από 1ης Νοεμβρίου 2014 μέχρι 31 Οκτωβρίου 2015, οι ημερομηνίες των δικαστικών διακοπών υπό την έννοια του άρθρου 24, παράγραφοι 2 και 6, του Κανονισμού Διαδικασίας καθορίζονται ως ακολούθως:

—	Χριστούγεννα 2014: από τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014 μέχρι και την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015,

—	Πάσχα 2015: από τη Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015 μέχρι και την Κυριακή 12 Απριλίου 2015,

—	Καλοκαίρι 2015: από την Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015 μέχρι και την Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

Άρθρο 3

Η παρούσα αρχίζει να ισχύει από την ημέρα της δημοσιεύσεώς της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Λουξεμβούργο, 25 Μαρτίου 2014.

Ο Γραμματέας

A. CALOT ESCOBAR

Ο Πρόεδρος

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Tartu Ringkonnakohus (Εσθονία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — A Karuse AS κατά Politsei- ja Piirivalveamet

(Υπόθεση C-222/12) (1)

((Οδικές μεταφορές - Κανονισμός (ΕΚ) 561/2006 - Υποχρέωση χρήσεως ταχογράφου - Εξαίρεση των οχημάτων που χρησιμοποιούνται από υπηρεσίες συντήρησης του οδικού δικτύου - Όχημα που μεταφέρει αμμοχάλικο από τον τόπο φορτώσεως έως τον τόπο εκτελέσεως των εργασιών συντήρησης του οδικού δικτύου))

2014/C 135/03

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Αιτούν δικαστήριο

Tartu Ringkonnakohus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

A Karuse AS

κατά

Politsei- ja Piirivalveamet

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Tartu Ringkonnakohus — Ερμηνεία του άρθρου 13, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού (ΕΚ) 561/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, για την εναρμόνιση ορισμένων κοινωνικών διατάξεων στον τομέα των οδικών μεταφορών και για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 3821/85 και (ΕΚ) 2135/98 του Συμβουλίου καθώς και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 3820/85 του Συμβουλίου (EE L 102, σ. 1) — Υποχρέωση χρήσεως ταχογράφου — Εξαίρεση από την υποχρέωση των οχημάτων που χρησιμοποιούνται για δραστηριότητες σχετικές με τη συντήρηση του οδικού δικτύου — Ανατρεπόμενο όχημα μέγιστου βάρους 25,5 τόνων που μεταφέρει αμμοχάλικο από το λατομείο έως τον τόπο όπου πραγματοποιούνται εργασίες επισκευής και συντήρησης του οδικού δικτύου, διερχόμενο από δημόσια οδό

Διατακτικό

Ο όρος «οχήματα που χρησιμοποιούνται από υπηρεσίες συντήρησης του οδικού δικτύου», του άρθρου 13, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού (ΕΚ) 561/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, για την εναρμόνιση ορισμένων κοινωνικών διατάξεων στον τομέα των οδικών μεταφορών και για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 3821/85 και (ΕΚ) 2135/98 του Συμβουλίου, καθώς και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 3820/85 του Συμβουλίου, τα οποία εξαιρούνται από την υποχρέωση χρήσεως ταχογράφου, καλύπτει και όχημα το οποίο μεταφέρει υλικά έως τον τόπο των εργασιών συντήρησης του οδικού δικτύου, υπό την προϋπόθεση ότι η μεταφορά συνδέεται εξ ολοκλήρου και αποκλειστικά με την εκτέλεση των εργασιών αυτών και έχει επικουρικό χαρακτήρα ως προς αυτές. Απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να κρίνει εάν συντρέχει τέτοια περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των στοιχείων της υποθέσεως της κύριας δίκης.

(1) ΕΕ C 209 της 14.7.2012.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Finanzamt Dortmund-West κατά Klinikum Dortmund gGmbH

(Υπόθεση C-366/12) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Απαλλαγές - Άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Παράδοση αγαθών - Χορήγηση κυτταροστατικών φαρμάκων στο πλαίσιο ιατρικής περιθάλψεως παρεχόμενης σε εξωτερικά ιατρεία - Παροχές από διαφορετικούς υποκείμενους στον φόρο - Άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο γ' - Παροχή ιατρικής περιθάλψεως - Φάρμακα συνταγογραφούμενα από ιατρό στο πλαίσιο της δραστηριότητάς του ως ανεξάρτητου επαγγελματία εντός του νοσοκομείου - Στενώς συνδεόμενες πράξεις - Παροχές παρεπόμενες της παροχής ιατρικής περιθάλψεως - Πράξεις υλικώς και οικονομικώς άρρηκτα συνδεδεμένες προς την παροχή η οποία απαλλάσσεται του φόρου))

2014/C 135/04

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Finanzamt Dortmund-West

κατά

Klinikum Dortmund gGmbH

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία του άρθρου 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Έννοια των στενά συνδεομένων με νοσοκομειακή ή ιατρική περίθαλψη πράξεων — Πράξη που δεν συνιστά παροχή κατά την έννοια του άρθρου 6 της οδηγίας — Πράξη που εκτελείται από υποκείμενο στον φόρο άλλον από εκείνον που παρέχει τη νοσοκομειακή ή ιατρική περίθαλψη — Πράξη στενά συνδεόμενη με μη απαλλασσόμενη από τον φόρο ιατρική περίθαλψη

Διατακτικό

Η παράδοση αγαθών, όπως τα επίμαχα κυτταροστατικά φάρμακα στην υπόθεση της κύριας δίκης, συνταγογραφημένων στο πλαίσιο αντικαρκινικής θεραπείας σε εξωτερικά ιατρεία παρεχόμενης από ιατρούς που ενεργούν στο πλαίσιο της δραστηριότητάς τους ως ανεξάρτητοι επαγγελματίες εντός νοσοκομείου, μπορεί να απαλλαγεί από τον φόρο προστιθέμενης αξίας δυνάμει του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2005/92/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2005, μόνον εάν η παράδοση αυτή είναι υλικώς και οικονομικώς άρρηκτα συνδεδεμένη προς την παροχή της κύριας ιατρικής περιθάλψεως, στοιχείο το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

(1) ΕΕ C 366 της 24.11.2012.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Tribunal administratif de Grenoble (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Margaretha Bouanich κατά Direction départementale des finances publiques de la Drôme

(Υπόθεση C-375/12) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 63 ΣΛΕΕ - Ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων - Άρθρο 49 ΣΛΕΕ - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Φόρος εισοδήματος των φυσικών προσώπων - Μηχανισμός επιβολής ανωτάτου ορίου άμεσων φόρων επί των εισοδημάτων - Διμερής φορολογική σύμβαση για την αποτροπή της διπλής φορολογίας - Φορολόγηση μερισμάτων διανεμόμενων από εταιρία εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος από τα οποία παρακρατήθηκε φόρος στην πηγή - Μη συνυπολογισμός ή εν μέρει συνυπολογισμός του καταβληθέντος σε αυτό το άλλο κράτος μέλος φόρου για τον υπολογισμό του ανωτάτου ορίου του φόρου - Άρθρο 65 ΣΛΕΕ - Περιορισμός - Δικαιολόγηση))

2014/C 135/05

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal administratif de Grenoble

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Margaretha Bouanich

κατά

Direction départementale des finances publiques de la Drôme

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal administratif de Grenoble — Ερμηνεία των άρθρων 49, 63 και 65 ΣΛΕΕ — Εθνική νομοθετική ρύθμιση σχετικά με τη φορολογία εισοδήματος των φυσικών προσώπων θεσπίζουσα ανώτατο όριο στο ποσοστό των άμεσων φόρων που οφείλει φορολογούμενος — Μηχανισμός «φορολογικής ασπίδας» — Διμερής φορολογική σύμβαση — Φορολόγηση μερισμάτων διανεμομένων από εταιρία εγκατεστημένη εντός άλλου κράτους μέλους για τα οποία έχει ήδη παρακρατηθεί φόρος στην πηγή — Συνυπολογισμός εν μέρει των παρακρατηθέντων στην πηγή ποσών για τον υπολογισμό του ανωτάτου ορίου φόρου — Δικαιολόγηση μιας τέτοιας νομοθετικής ρυθμίσεως από την ανάγκη εξασφάλισης της συνοχής του φορολογικού συστήματος, από την ανάγκη διασφάλισης της ισόρροπης κατανομής της φορολογικής εξουσίας μεταξύ των κρατών μελών, ή από οποιονδήποτε άλλο επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος

Διατακτικό

Τα άρθρα 49 ΣΛΕΕ, 63 ΣΛΕΕ και 65 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε νομοθετική ρύθμιση κράτους μέλους δυνάμει της οποίας σε περίπτωση που κάτοικος αυτού του κράτους μέλους ο οποίος είναι μέτοχος εταιρίας εγκατεστημένης σε άλλο κράτος μέλος εισπράττει μερίσματα τα οποία φορολογούνται σε αμφότερα τα κράτη και η διπλή φορολογία αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση εντός του κράτους κατοικίας πιστώσεως φόρου ποσού ίσου με τον φόρο που καταβλήθηκε εντός του κράτους της διανέμουσας εταιρίας, ο μηχανισμός της επιβολής ανωτάτου ορίου για διάφορους άμεσους φόρους μέχρις ενός ορισμένου ποσοστού του πραγματοποιηθέντος στη διάρκεια ενός έτους εισοδήματος δεν λαμβάνει υπόψη ή λαμβάνει μόνον εν μέρει υπόψη τον καταβληθέντα εντός του κράτους της διανέμουσας εταιρίας φόρο.

(1) ΕΕ C 319 της 20.10.2012.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — O κατά Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel κατά B

(Υπόθεση C-456/12) (1)

((Οδηγία 2004/38/ΕΚ - Άρθρο 21, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ - Δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών - Δικαιούχοι - Δικαίωμα διαμονής υπηκόου τρίτης χώρας, ο οποίος είναι μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, στο κράτος μέλος του οποίου την ιθαγένεια έχει ο πολίτης αυτός της Ένωσης - Επιστροφή του πολίτη της Ένωσης στο κράτος μέλος αυτό κατόπιν διαστημάτων παραμονής βραχείας διαρκείας σε άλλο κράτος μέλος))

2014/C 135/06

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

O, Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel

κατά

Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, B

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Raad van State — Κάτω Χώρες — Ερμηνεία των άρθρων 20, 21, 45 και 56 ΣΛΕΕ και των άρθρων 3, παράγραφος 1, 6 και 7, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ L 158, σ. 77) — Δικαίωμα εισόδου και διαμονής των υπηκόων τρίτων χωρών, οι οποίοι είναι μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης — Επιστροφή του πολίτη της Ένωσης στο κράτος μέλος καταγωγής του κατόπιν της παραμονής του σε άλλο κράτος μέλος ως πολίτη της Ένωσης, κατά την έννοια του άρθρου 21 ΣΛΕΕ, και ως αποδέκτη υπηρεσιών, κατά την έννοια του άρθρου 56 ΣΛΕΕ — Κατ’ αναλογία εφαρμογή της οδηγίας, όπως στις υποθέσεις C-370/90 (Singh) και C-291/05 (Eind)

Διατακτικό

Το άρθρο 21, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι, εφόσον πολίτης της Ένωσης σύναψε ή συνέσφιξε οικογενειακούς δεσμούς με υπήκοο τρίτου κράτους στο πλαίσιο πραγματικής διαμονής, δυνάμει και τηρουμένων των προϋποθέσεων των άρθρων 7, παράγραφοι 1 και 2, ή 16, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ, σε κράτος μέλος διαφορετικό εκείνου του οποίου έχει την ιθαγένεια, οι διατάξεις της ιδίας αυτής οδηγίας έχουν κατ’ αναλογία εφαρμογή στην περίπτωση κατά την οποία ο εν λόγω πολίτης της Ένωσης επιστρέφει, μαζί με το οικείο μέλος της οικογένειάς του, στο κράτος μέλος καταγωγής του. Ως εκ τούτου, οι προϋποθέσεις για την παροχή παρεπόμενου δικαιώματος διαμονής στον υπήκοο τρίτου κράτους, ο οποίος είναι μέλος της οικογένειας του πολίτη αυτού της Ένωσης, εντός του κράτους μέλους καταγωγής του εν λόγω πολίτη, δεν πρέπει, καταρχήν, να είναι αυστηρότερες των προϋποθέσεων που προβλέπει η οδηγία αυτή για την παροχή παρεπόμενου δικαιώματος διαμονής σε υπήκοο τρίτου κράτους, ο οποίος είναι μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης που άσκησε το δικαίωμά του ελεύθερης κυκλοφορίας εγκαθιστάμενος σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο του οποίου έχει την ιθαγένεια.

(1) ΕΕ C 26 της 26.1.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — S κατά Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, και Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel κατά G

(Υπόθεση C-457/12) (1)

((Άρθρα 20 ΣΛΕΕ, 21, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 45 ΣΛΕΕ - Οδηγία 2004/38/ΕΚ - Δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών - Δικαιούχοι - Δικαίωμα διαμονής υπηκόου τρίτου κράτους, μέλους της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, στο κράτος μέλος του οποίου την ιθαγένεια έχει ο πολίτης αυτός - Πολίτης της Ένωσης κάτοικος και υπήκοος του ίδιου κράτους μέλους - Επαγγελματικές δραστηριότητες - Τακτική μετακίνηση προς άλλο κράτος μέλος))

2014/C 135/07

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

S, και Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel

κατά

Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, και G

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Raad van State — Κάτω Χώρες — Ερμηνεία των άρθρων 20, 21, 45 και 56 ΣΛΕΕ και των άρθρων 3, παράγραφος 1, 6 και 7, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ L 158, σ. 77) — Πρόσωπα απολαύοντα του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας και ελεύθερης διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών — Υπήκοος τρίτης χώρας, μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης κατοικούντος στο κράτος μέλος καταγωγής του και εργαζομένου σε άλλο κράτος μέλος για εργοδότη εγκατεστημένο εκεί — Υπήκοος τρίτης χώρας, μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης κατοικούντος και εργαζομένου στο κράτος μέλος καταγωγής του, αλλά συχνά μεταβαίνοντος, στο πλαίσιο της εργασίας του, σε άλλο κράτος μέλος

Διατακτικό

Οι διατάξεις της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ, δεν αντιτίθενται στην από κράτος μέλος άρνηση δικαιώματος διαμονής σε υπήκοο τρίτου κράτους, μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, όταν ο εν λόγω πολίτης έχει την ιθαγένεια του εν λόγω κράτους μέλους και είναι κάτοικος του ίδιου κράτους, αλλά μεταβαίνει τακτικά σε άλλο κράτος μέλος στο πλαίσιο των επαγγελματικών του δραστηριοτήτων.

Το άρθρο 45 ΣΛΕΕ παρέχει σε μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, υπήκοο τρίτου κράτους, παράγωγο δικαίωμα διαμονής στο κράτος μέλος του οποίου την ιθαγένεια έχει ο πολίτης αυτός, όταν ο εν λόγω πολίτης είναι κάτοικος του τελευταίου κράτους, αλλά μεταβαίνει τακτικά σε άλλο κράτος μέλος ως εργαζόμενος υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως, εφόσον η άρνηση παροχής τέτοιου δικαιώματος διαμονής έχει αποτρεπτικές συνέπειες όσον αφορά την αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων που ο συγκεκριμένος εργαζόμενος αντλεί από το άρθρο 45 ΣΛΕΕ, πράγμα που στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει.

(1) ΕΕ C 26 της 26.1.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Østre Landsret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — ATP Pension Service A/S κατά Skatteministeriet

(Υπόθεση C-464/12) (1)

((Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Απαλλαγές - Άρθρο 13, B, στοιχείο δ', σημεία 3 και 6 - Αμοιβαία κεφάλαια - Επαγγελματικά συνταξιοδοτικά προγράμματα - Διαχείριση - Πράξεις σχετικές με καταθέσεις, τρεχούμενους λογαριασμούς, πληρωμές, εμβάσματα))

2014/C 135/08

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Østre Landsret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

ATP Pension Service A/S

κατά

Skatteministeriet

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Østre Landsret — Ερμηνεία του άρθρου 13, Β, στοιχείο δ', σημεία 3 και 6, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Απαλλαγή των εργασιών που αφορούν καταθέσεις ή τρεχούμενους λογαριασμούς και τη διαχείριση αμοιβαίων κεφαλαίων — Παροχή υπηρεσιών σχετικών με καταβολές κεφαλαίων σε συνταξιοδοτικό ταμείο.

Διατακτικό

Το άρθρο 13, B, στοιχείο δ', σημείο 6, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, έχει την έννοια ότι υπάγονται στη διάταξη αυτή φορείς συνταξιοδοτικών παροχών, όπως αυτοί της κύριας δίκης, όταν χρηματοδοτούνται από τους δικαιούχους των συντάξεων, όταν τα αποταμιευόμενα ποσά επενδύονται σύμφωνα με την αρχή της κατανομής των κινδύνων και όταν οι ασφαλισμένοι φέρουν τον κίνδυνο των επενδύσεων. Δεν ασκεί επιρροή συναφώς το ότι οι εισφορές καταβάλλονται από τον εργοδότη, το ότι το ποσό τους προκύπτει από συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των εργοδοτικών και των εργατικών ενώσεων, το ότι οι συγκεκριμένοι όροι επιστροφής των αποταμιευθέντων ποσών μπορούν να ποικίλλουν, το ότι οι εισφορές μπορούν να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα ή το ότι είναι δυνατή η προσθήκη ενός παρεπόμενου στοιχείου ασφαλίσεως.

Το άρθρο 13, B, στοιχείο δ', σημείο 6, της έκτης οδηγίας 77/388 έχει την έννοια ότι η «διαχείριση αμοιβαίων κεφαλαίων», περί της οποίας κάνει λόγο η διάταξη αυτή, καλύπτει την παροχή υπηρεσιών με τις οποίες ένας οργανισμός εξασφαλίζει τα δικαιώματα των ασφαλισμένων έναντι των φορέων συνταξιοδοτικών παροχών με τη δημιουργία λογαριασμών και με την καταχώριση των εισφορών που καταβάλλονται στον λογαριασμό τους στο πλαίσιο συνταξιοδοτικού συστήματος. Η έννοια αυτή καλύπτει επίσης τις υπηρεσίες λογιστικής φύσεως και παροχής πληροφοριακών στοιχείων σε σχέση με τους λογαριασμούς, όπως αυτές περί των οποίων γίνεται λόγος στο παράρτημα II της οδηγίας 85/611/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1985, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με ορισμένους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων σε κινητές αξίες (ΟΣΕΚΑ), όπως τροποποιήθηκε με τις οδηγίες 2001/107/ΕΚ και 2001/108/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Ιανουαρίου 2002.

Το άρθρο 13, B, στοιχείο δ', σημείο 3, της έκτης οδηγίας 77/388 έχει την έννοια ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθέμενης αξίας την οποία προβλέπει η διάταξη αυτή για τις πράξεις που αφορούν πληρωμές και μεταφορές χρηματικών ποσών έχει εφαρμογή σε παροχή υπηρεσιών με τις οποίες ένας οργανισμός υλοποιεί τα δικαιώματα των ασφαλισμένων έναντι φορέων συνταξιοδοτικών παροχών με τη δημιουργία λογαριασμών των ασφαλισμένων αυτών στο οικείο συνταξιοδοτικό σύστημα και με την εγγραφή των εισφορών των εν λόγω ασφαλισμένων στο λογαριασμό τους, καθώς και στις πράξεις που έχουν παρακολουθηματικό χαρακτήρα έναντι των εν λόγω υπηρεσιών ή που συνιστούν μαζί με αυτές ενιαία οικονομική υπηρεσία.

(1) ΕΕ C 9 της 12.1.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Conseil d'État (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Octapharma France SAS κατά Agence nationale de sécurité du médicament et des produits de santé (ANSM), Ministère des affaires sociales et de la santé

(Υπόθεση C-512/12) (1)

((Προσέγγιση των νομοθεσιών - Οδηγία 2001/83/ΕΚ - Οδηγία 2002/98/ΕΚ - Πεδίο εφαρμογής - Ασταθές παράγωγο αίματος - Πλάσμα που παρασκευάζεται με βιομηχανική μέθοδο - Ταυτόχρονη ή αποκλειστική εφαρμογή των οδηγιών - Ευχέρεια των κρατών μελών να θεσπίζουν αυστηρότερη ρύθμιση για το πλάσμα από ό,τι για τα φάρμακα))

2014/C 135/09

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Octapharma France SAS

κατά

Agence nationale de sécurité du médicament et des produits de santé (ANSM), Ministère des affaires sociales et de la santé

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Conseil d’État (Γαλλία) — Ερμηνεία του άρθρου 2, παράγραφος 2, της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (ΕΕ L 311, σ. 67), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2004/27/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004 (ΕΕ L 136 σ. 34) — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2002/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Ιανουαρίου 2003, για τη θέσπιση προτύπων ποιότητας και ασφάλειας για τη συλλογή, τον έλεγχο, την επεξεργασία, την αποθήκευση και τη διανομή ανθρωπίνου αίματος και συστατικών του αίματος και για την τροποποίηση της οδηγίας 2001/83/EK (ΕΕ L 33, σ. 30), και του άρθρου 168 ΣΛΕΕ — Ασταθή παράγωγα αίματος — Πλάσμα για το οποίο χρησιμοποιήθηκε βιομηχανική διαδικασία — Ταυτόχρονη εφαρμογή των δύο οδηγιών ή εφαρμογή αποκλειστικά των διατάξεων της οδηγίας 2001/83/ΕΚ λόγω του λιγότερου αυστηρού καθεστώτος το οποίο εγκαθίδρυσε η οδηγία 2002/98/ΕΚ — Ευχέρεια του κράτους μέλους να θεσπίζει και να διατηρεί εθνικές διατάξεις εγκαθιδρύουσες για το πλάσμα για το οποίο χρησιμοποιήθηκε βιομηχανική διαδικασία καθεστώς αυστηρότερο από το ισχύον για τα φάρμακα — Μη εφαρμογή στην πράξη διατάξεων της οδηγίας 2001/83/ΕΚ που αφορούν την προϋπόθεση προηγούμενης λήψεως αδείας κυκλοφορίας στην αγορά

Διατακτικό

Η οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2004/27/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, και η οδηγία 2002/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Ιανουαρίου 2003, για τη θέσπιση προτύπων ποιότητας και ασφάλειας για τη συλλογή, τον έλεγχο, την επεξεργασία, την αποθήκευση και τη διανομή ανθρωπίνου αίματος και συστατικών του αίματος και για την τροποποίηση της οδηγίας 2001/83/ΕΚ, έχουν την έννοια ότι το πλάσμα το οποίο εξάγεται από το πλήρες αίμα με σκοπό τη μετάγγιση και για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιείται βιομηχανική μέθοδος εμπίπτει, σύμφωνα με το άρθρο 109 της οδηγίας 2001/83, στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2002/98, όσον αφορά τη συλλογή και τον έλεγχό του, και στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2001/83, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2004/27, όσον αφορά την επεξεργασία, την αποθήκευση και τη διανομή του, υπό την προϋπόθεση ότι ανταποκρίνεται στον ορισμό του φαρμάκου τον οποίο δίδει το άρθρο 1, σημείο 2, της οδηγίας αυτής.

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2002/98 έχει την έννοια, υπό το πρίσμα του άρθρου 168 ΣΛΕΕ, ότι επιτρέπει τη διατήρηση ή τη θέσπιση εθνικών διατάξεων οι οποίες υπάγουν το πλάσμα για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιείται βιομηχανική μέθοδος σε αυστηρότερη ρύθμιση από τη ρύθμιση που ισχύει για τα φάρμακα, μόνο όμως όταν πρόκειται για τη συλλογή και τον έλεγχό του.

(1) ΕΕ C 26 της 26.1.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Landgericht Krefeld (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Mark Brogsitter κατά Fabrication de Montres Normandes Eurl., Karsten Fräßdorf

(Υπόθεση C-548/12) (1)

((Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης - Διεθνής δικαιοδοσία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Ειδικές βάσεις δικαιοδοσίας - Άρθρο 5, σημεία 1 και 3 - Αγωγή αποζημιώσεως - Ζήτημα αν πρόκειται για συμβατική ή αδικοπρακτική ευθύνη))

2014/C 135/10

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Krefeld

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Mark Brogsitter

κατά

Fabrication de Montres Normandes Eurl., Karsten Fräßdorf

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Landgericht Krefeld — Ερμηνεία του άρθρου 5, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2001, L 12, σ. 1) — Ειδικές βάσεις δικαιοδοσίας — Αγωγή η οποία ασκήθηκε ενώπιον δικαστηρίου που ήταν αρμόδιο επί αδικοπρακτικής βάσεως — Περίπτωση στην οποία η παράνομη πράξη τελέστηκε στο πλαίσιο συμβάσεως μεταξύ του ζημιώσαντος και του θύματος και το δικαστήριο του τόπου εκπληρώσεως της βασικής υποχρεώσεως βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος — Ζήτημα ποιο δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία

Διατακτικό

Αξιώσεις αποζημιώσεως όπως οι προβληθείσες στην υπόθεση της κύριας δίκης, οι οποίες στηρίζονται σε αδικοπρακτική ευθύνη κατά το εθνικό δίκαιο, πρέπει μολαταύτα να γίνει δεκτό ότι εμπίπτουν στις «διαφορές εκ συμβάσεως» κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 1, στοιχείο α', του κανονισμού 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, εφόσον η συμπεριφορά που προσάπτεται μπορεί να θεωρηθεί ως παράβαση συμβατικών υποχρεώσεων, όπως αυτές ορίζονται βάσει του αντικειμένου της οικείας συμβάσεως.

(1) ΕΕ C 101 της 6.4.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Rechtbank van eerste aanleg te Brugge (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Jetair NV, BTW-eenheid BTWE Travel4you κατά FOD Financiën

(Υπόθεση C-599/12) (1)

((ΦΠΑ - Ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδίων - Πράξεις που πραγματοποιούνται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ - Άρθρο 28, παράγραφος 3 - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 370 - Ρήτρες standstill - Τροποποίηση της εθνικής νομοθεσίας κατά τη διάρκεια της προθεσμίας μεταφοράς της οδηγίας))

2014/C 135/11

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van eerste aanleg te Brugge

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Jetair NV, BTW-eenheid BTWE Travel4you

κατά

FOD Financiën

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Rechtbank van eerste aanleg te Brugge — Ερμηνεία των άρθρων 49 και 63 ΣΛΕΕ, των άρθρων 26, παράγραφος 3, και 28, παράγραφος 3, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Ερμηνεία και κύρος των άρθρων 153, 309 και 370 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1) — Ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδίων — Παροχές υπηρεσιών συνεπαγόμενες τη χρησιμοποίηση, για την τέλεση πράξεων εκτός της Ένωσης, άλλων υποκειμένων στον φόρο — Δεν απαλλάσσονται — Αρχές της ισότητας, της φορολογικής ουδετερότητας και της αναλογικότητας

Διατακτικό

Το άρθρο 28, παράγραφος 3, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, και το άρθρο 370 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, δεν αντιτίθενται στη θέσπιση από κράτος μέλος, προ της 1ης Ιανουαρίου 1978 και κατά τη διάρκεια της προθεσμίας μεταφοράς της έκτης οδηγίας 77/388 στην εθνική έννομη τάξη, διατάξεως η οποία τροποποιεί την υφιστάμενη νομοθεσία του επιβάλλοντας φόρο προστιθέμενης αξίας στις πράξεις των πρακτορείων ταξιδίων που αφορούν ταξίδια εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα κράτος μέλος δεν παραβαίνει το άρθρο 309 της οδηγίας 2006/112, μη εξομοιώνοντας τις υπηρεσίες που παρέχουν τα πρακτορεία ταξιδίων με απαλλασσόμενες δραστηριότητες μεσαζόντων, όταν οι υπηρεσίες αυτές συνδέονται με ταξίδια που πραγματοποιούνται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και επιβάλλοντας φόρο προστιθέμενης αξίας στις εν λόγω υπηρεσίες, εφόσον επέβαλε φόρο προστιθέμενης αξίας στις υπηρεσίες αυτές την 1η Ιανουαρίου 1978.

Το άρθρο 370 της οδηγίας 2006/112 σε συνδυασμό με το παράρτημα X, μέρος A, σημείο 4, της οδηγίας αυτής δεν παραβαίνει το δίκαιο της Ένωσης παρέχοντας στα κράτη μέλη την ευχέρεια να συνεχίσουν να φορολογούν τις υπηρεσίες που παρέχουν τα πρακτορεία ταξιδίων, οι οποίες συνδέονται με ταξίδια που πραγματοποιούνται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα κράτος μέλος δεν παραβαίνει το δίκαιο της Ένωσης, και ειδικότερα δεν ενεργεί κατ’ αντίθεση προς τις αρχές της ισότητας, της αναλογικότητας και της φορολογικής ουδετερότητας, αντιμετωπίζοντας τα πρακτορεία ταξιδίων, κατά την έννοια του άρθρου 26, παράγραφος 1, της έκτης οδηγίας 77/388 και του άρθρου 306 της οδηγίας 2006/112, διαφορετικά από τους μεσάζοντες και εισάγοντας κανόνα, όπως το βασιλικό διάταγμα της 28ης Νοεμβρίου 1999, δυνάμει του οποίου φορολογούνται μόνον οι υπηρεσίες των πρακτορείων ταξιδίων και όχι οι υπηρεσίες των μεσαζόντων, όταν συνδέονται με ταξίδια που πραγματοποιούνται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(1) ΕΕ C 86 της 23.3.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Administrativen sad Sofia-grad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Global Trans Lodzhistik OOD κατά Nachalnik na Mitnitsa Stolichna

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-29/13 και C-30/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Άρθρα 243 και 245 - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/93 - Άρθρο 181α - Απόφαση δεκτική προσφυγής - Παραδεκτό ένδικης προσφυγής χωρίς προηγούμενη άσκηση διοικητικής προσφυγής - Αρχή του σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας))

2014/C 135/12

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Sofia-grad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Global Trans Lodzhistik OOD

κατά

Nachalnik na Mitnitsa Stolichna

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Administrativen sad Sofia-grad — Ερμηνεία των άρθρων 243 και 245 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1) καθώς και του άρθρου 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (ΕΕ L 253, σ. 1) — Αρχές των δικαιωμάτων άμυνας και του δεδικασμένου — Δικαίωμα στην άσκηση ενδίκου βοηθήματος κατά της αποφάσεως τελωνειακής αρχής περί της εκ των υστέρων εισπράξεως τελωνειακών οφειλών, ακόμη και στην περίπτωση που πρόκειται για τελική απόφαση της εν λόγω αρχής — Παραδεκτό ενδίκου βοηθήματος χωρίς την άσκηση προηγούμενης διοικητικής προσφυγής — Απόφαση της τελωνειακής αρχής εκδοθείσα κατά παράβαση των διαδικαστικών απαιτήσεων — Υποχρέωση, σε μία τέτοια περίπτωση, του δικαιοδοτικού οργάνου να αποφανθεί επί του ενδίκου βοηθήματος χωρίς να λάβει υπόψη την υποχρέωση ασκήσεως προηγούμενης διοικητικής προσφυγής

Διατακτικό

Αφενός, απόφαση, όπως οι επίμαχες στην κύρια δίκη, που έχει ως αντικείμενο τη διόρθωση, βάσει του άρθρου 30, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 82/97 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1996, της δασμολογητέας αξίας εμπορευμάτων με συνέπεια την κοινοποίηση στον διασαφιστή πράξεως επιβολής πρόσθετου ΦΠΑ, συνιστά πράξη δεκτική προσφυγής, κατά την έννοια του άρθρου 243 του κανονισμού 2913/92. Αφετέρου, λαμβανομένων υπόψη των αρχών του σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας και του δεδικασμένου, το άρθρο 245 του κανονισμού 2913/92 δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει δύο διακριτές προσφυγές για την προσβολή των αποφάσεων των τελωνειακών αρχών, εφόσον η νομοθεσία αυτή δεν παραβιάζει ούτε την αρχή της ισοδυναμίας ούτε την αρχή της αποτελεσματικότητας.

Το άρθρο 243 του κανονισμού 2913/92 δεν εξαρτά το παραδεκτό ένδικης προσφυγής κατά των αποφάσεων που εκδόθηκαν βάσει του άρθρου 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 3254/94, από την προϋπόθεση ότι έχουν προηγουμένως εξαντληθεί τα υφιστάμενα διοικητικά μέσα προσβολής των αποφάσεων αυτών.

Το άρθρο 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 3254/94, έχει την έννοια ότι απόφαση εκδοθείσα βάσει του άρθρου αυτού πρέπει να θεωρείται τελική και είναι δεκτική προσφυγής ασκουμένης απευθείας ενώπιον ανεξάρτητης δικαστικής αρχής, ακόμη και αν κατά την έκδοσή της υπήρξε προσβολή του παρεχόμενου στον ενδιαφερόμενο δικαιώματος ακροάσεως και διατυπώσεως αντιρρήσεων.

Σε περίπτωση προσβολής του παρεχόμενου από το άρθρο 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 3254/94, στον ενδιαφερόμενο δικαιώματος ακροάσεως και διατυπώσεως αντιρρήσεων, στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να κρίνει, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως της οποίας έχει επιληφθεί και με γνώμονα τις αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας, αν, εφόσον η απόφαση που εκδόθηκε κατά παραβίαση της αρχής περί σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας πρέπει να ακυρωθεί για τον λόγο αυτό, υποχρεούται να αποφανθεί επί της προσφυγής που ασκήθηκε κατά της αποφάσεως αυτής ή αν μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο παραπομπής της διαφοράς ενώπιον της αρμόδιας διοικητικής αρχής.

(1) ΕΕ C 108 της 13.4.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Sąd Rejonowy w Białymstoku (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Małgorzata Nierodzik κατά Samodzielny Publiczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. dr Stanisława Deresza w Choroszczy

(Υπόθεση C-38/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP - Ρήτρα 4 - Έννοια των «συνθηκών απασχόλησης» - Προθεσμία καταγγελίας συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου - Διαφορετική μεταχείριση των εργαζομένων με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου))

2014/C 135/13

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Rejonowy w Białymstoku

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Małgorzata Nierodzik

κατά

Samodzielny Publiczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. dr Stanisława Deresza w Choroszczy

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Sąd Rejonowy w Białymstoku — Ερμηνεία του άρθρου 1 και των ρητρών 1 και 4 του παραρτήματος της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP (ΕΕ 175, σ. 43) — Εθνική ρύθμιση που προβλέπει λιγότερο ευνοϊκές προθεσμίες στις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου έναντι των συμβάσεων αορίστου χρόνου

Διατακτικό

Η ρήτρα 4, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999, και η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι αποκλείει εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει, για την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου που έχουν διάρκεια μεγαλύτερη των έξι μηνών, τη δυνατότητα εφαρμογής σταθερής προθεσμίας καταγγελίας δύο εβδομάδων, ανεξαρτήτως του χρόνου προϋπηρεσίας του οικείου εργαζομένου, ενώ η προθεσμία καταγγελίας στην περίπτωση των συμβάσεων αορίστου χρόνου ορίζεται αναλόγως του χρόνου προϋπηρεσίας του οικείου εργαζομένου και μπορεί να κυμαίνεται από δύο εβδομάδες έως τρεις μήνες, όταν οι δύο αυτές κατηγορίες εργαζομένων βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις.

(1) ΕΕ C 141 της 18.5.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Consiglio di Stato (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Posteshop SpA — Divisione Franchising Kipoint κατά Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Presidenza del Consiglio dei Ministri

(Υπόθεση C-52/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Οδηγία 2006/114/ΕΚ - Έννοια των όρων «παραπλανητική διαφήμιση» και «συγκριτική διαφήμιση» - Εθνική κανονιστική ρύθμιση κατά την οποία η παραπλανητική και η μη επιτρεπόμενη συγκριτική διαφήμιση συνιστούν δύο διαφορετικές περιπτώσεις αντιθέσεως προς τον νόμο))

2014/C 135/14

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Posteshop SpA — Divisione Franchising Kipoint

κατά

Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Consiglio di Stato — Ερμηνεία της οδηγίας 2006/114/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, για την παραπλανητική και τη συγκριτική διαφήμιση (ΕΕ L 376, σ. 21) — Έννοια των όρων «παραπλανητική διαφήμιση και συγκριτική διαφήμιση» — Εθνική ρύθμιση η οποία απαγορεύει όχι μόνο τη διαφήμιση που είναι συγχρόνως παραπλανητική και μη επιτρεπόμενη συγκριτική, αλλά προβλέπει επίσης ότι η παραπλανητική διαφήμιση και η συγκριτική διαφήμιση συνιστούν δύο διαφορετικές περιπτώσεις αντιθέσεως στον νόμο

Διατακτικό

Η οδηγία 2006/114/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, για την παραπλανητική και τη συγκριτική διαφήμιση, όσον αφορά την προστασία των εμπορευομένων, εννοεί την παραπλανητική διαφήμιση και τη μη επιτρεπόμενη συγκριτική διαφήμιση ως δύο αυτοτελείς παραβάσεις, προκειμένου δε για την απαγόρευση και τη συναγωγή των εννόμων συνεπειών εκ της παραπλανητικής διαφημίσεως, δεν απαιτεί η διαφήμιση αυτή να είναι συγχρόνως και μη επιτρεπόμενη συγκριτική διαφήμιση.

(1) ΕΕ C 123 της 27.4.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Administrativen sad Veliko Tarnovo (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — FIRIN OOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» — Veliko Tarnovo pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Υπόθεση C-107/13) (1)

((Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας - Έκπτωση του φόρου εισροών - Προκαταβολές - Άρνηση χορηγήσεως εκπτώσεως - Απάτη - Διακανονισμός της εκπτώσεως σε περίπτωση μη εκπληρώσεως της φορολογητέας παροχής - Προϋποθέσεις))

2014/C 135/15

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Veliko Tarnovo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

FIRIN OOD

κατά

Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» — Veliko Tarnovo pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Administrativen sad Veliko Tarnovo — Ερμηνεία του άρθρου 168, στοιχείο α', σε συνδυασμό με τα άρθρα 65, 90, παράγραφος 1, και 185, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1) — Αρχές της ουδετερότητας του ΦΠΑ, της αποτελεσματικότητας και της αναλογικότητας — Έκπτωση του φόρου εισροών — Προκαταβολές για σαφώς προσδιορισθέντα πριν την παράδοση αγαθά — Άρνηση χορηγήσεως της εκπτώσεως κατά την είσπραξη της προκαταβολής λόγω μη παραδόσεως των αγαθών — Δυνατότητα του προμηθευτή να διορθώσει την αρχική έκπτωση και συνέπειες επί της αρνήσεως χορηγήσεως μιας τέτοιας εκπτώσεως — Άρνηση εκπτώσεως ΦΠΑ υπέρ του παραλήπτη παραδόσεως αγαθών λόγω της αλληλέγγυας ευθύνης που υπέχει για την καταβολή του φόρου πρόσωπο άλλο από τον υπόχρεο του φόρου — Προσδιορισμός του υπέχοντος αλληλέγγυα ευθύνη προσώπου βάσει τεκμηρίων που αποτελούν τυποποιημένους θεσμούς του αστικού δικαίου

Διατακτικό

Τα άρθρα 65, 90, παράγραφος 1, 168, στοιχείο α', 185, παράγραφος 1, και 193 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, επιτάσσουν τον διακανονισμό της εκπτώσεως του φόρου προστιθέμενης αξίας στην οποία προέβη ο παραλήπτης τιμολογίου εκδοθέντος ενόψει προκαταβολής για παράδοση αγαθών, όταν, υπό συνθήκες όπως της κύριας δίκης, η παράδοση τελικώς δεν πραγματοποιήθηκε, ακόμη και αν ο προμηθευτής εξακολουθεί να οφείλει τον φόρο αυτό και δεν έχει επιστρέψει την προκαταβολή.

(1) ΕΕ C 129 της 4.5.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Landgericht Köln (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV κατά ILME GmbH

(Υπόθεση C-132/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Προσέγγιση των νομοθεσιών - Οδηγία 2006/95/ΕΚ - Έννοια του «ηλεκτρολογικού υλικού» - Σήμανση πιστότητας CE - Περιβλήματα πολυπολικών ηλεκτρικών συνδέσμων))

2014/C 135/16

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV

κατά

ILME GmbH

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Landgericht Köln — Ερμηνεία των άρθρων 1, 8 και 10 καθώς και των παραρτημάτων II έως IV της οδηγίας 2006/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των αναφερομένων στο ηλεκτρολογικό υλικό που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί εντός ορισμένων ορίων τάσεως (ΕΕ L 374, σ. 10) — Έννοια του όρου «ηλεκτρολογικό υλικό» — Απαγόρευση τοποθέτησης της σήμανσης πιστότητας «CE» σε περιβλήματα πολυπολικών συνδέσμων βιομηχανικής χρήσεως τα οποία πωλούνται ως μεμονωμένα εξαρτήματα

Διατακτικό

Το άρθρο 1 της οδηγίας 2006/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των αναφερομένων στο ηλεκτρολογικό υλικό που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί εντός ορισμένων ορίων τάσεως, έχει την έννοια ότι τα περιβλήματα πολυπολικών συνδέσμων βιομηχανικής χρήσεως, όπως τα επίμαχα στην κύρια δίκη, συνιστούν «ηλεκτρολογικό υλικό» κατά την έννοια της διατάξεως αυτής με αποτέλεσμα να πρέπει να φέρουν τη σήμανση CE, υπό τον όρο ότι η ορθή και σύμφωνη με τον προορισμό τους ενσωμάτωσή τους δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε αλλοίωση του βαθμού συμμορφώσεώς τους προς τις απαιτήσεις ασφαλείας υπό το πρίσμα των οποίων έχουν ελεγχθεί.

(1) ΕΕ C 164 της 8.6.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Commissione Tributaria Regionale di Mestre-Venezia (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Società Italiana Commercio e Servizi srl, υπό εκκαθάριση (SICES) κ.λπ. κατά Agenzia Dogane Ufficio delle Dogane di Venezia

(Υπόθεση C-155/13) (1)

([Γεωργία - Κανονισμός (ΕΚ) 341/2007 - Άρθρο 6, παράγραφος 4 - Δασμολογικές ποσοστώσεις - Σκόρδο κινεζικής προελεύσεως - Πιστοποιητικά εισαγωγής - Μη μεταβιβάσιμα δικαιώματα απορρέοντα από ορισμένα πιστοποιητικά εισαγωγής - Καταστρατήγηση - Κατάχρηση δικαιώματος])

2014/C 135/17

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione Tributaria Regionale di Mestre-Venezia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Società Italiana Commercio e Servizi srl, υπό εκκαθάριση (SICES), Agrima KG D. Gritsch Herbert & Gritsch Michael & Co., Agricola Lusia srl, Romagnoli Fratelli SpA, Agrimediterranea srl, Francesco Parini, Duoccio srl, Centro di Assistenza Doganale Triveneto Service srl, Novafruit srl, Evergreen Fruit Promotion srl

κατά

Agenzia Dogane Ufficio delle Dogane di Venezia

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Commissione Tributaria Regionale di Mestre-Venezia — Ερμηνεία του άρθρου 6 του κανονισμού (ΕΚ) 341/2007 της Επιτροπής, της 29ης Μαρτίου 2007, σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης δασμολογικών ποσοστώσεων καθώς και την καθιέρωση καθεστώτος πιστοποιητικών εισαγωγής και πιστοποιητικών καταγωγής για τα σκόρδα και ορισμένα άλλα γεωργικά προϊόντα που εισάγονται από τρίτες χώρες (ΕΕ L 90, σ. 12) — Μη δυνατότητα μεταβιβάσεως των δικαιωμάτων που απορρέουν από πιστοποιητικά τύπου Α — Επιχειρήσεις που είναι κάτοχοι πιστοποιητικών εισαγωγής, οι οποίες αγόρασαν, πριν από την εισαγωγή του, σκόρδο κινεζικής προελεύσεως μέσω επιχειρήσεως η οποία δεν είναι κάτοχος τέτοιων πιστοποιητικών και πώλησαν το επίμαχο σκόρδο, κατόπιν καταβολής των τελωνειακών δασμών, στην ίδια αυτή εταιρία

Διατακτικό

Το άρθρο 6, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 341/2007 της Επιτροπής, της 29ης Μαρτίου 2007, σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης δασμολογικών ποσοστώσεων καθώς και την καθιέρωση καθεστώτος πιστοποιητικών εισαγωγής και πιστοποιητικών καταγωγής για τα σκόρδα και ορισμένα άλλα γεωργικά προϊόντα που εισάγονται από τρίτες χώρες, έχει την έννοια ότι καταρχήν δεν αντιτίθεται σε πράξεις με τις οποίες εισαγωγέας, ο οποίος είναι κάτοχος πιστοποιητικών εισαγωγής με μειωμένο δασμό, αγοράζει εμπόρευμα εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης από επιχείρηση, επίσης παραδοσιακό εισαγωγέα υπό την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού, η οποία όμως έχει εξαντλήσει τα δικά της πιστοποιητικά εισαγωγής με μειωμένο δασμό, και στη συνέχεια της το πωλεί εκ νέου μετά την εισαγωγή του εντός της Ένωσης. Πάντως, τέτοιες πράξεις στοιχειοθετούν κατάχρηση δικαιώματος οσάκις πραγματοποιούνται τεχνητώς με κύριο σκοπό την ωφέλεια από τους ευνοϊκούς δασμολογικούς όρους. Για τη διαπίστωση της υπάρξεως καταχρηστικής πρακτικής το αιτούν δικαστήριο οφείλει να λάβει υπόψη όλα τα πραγματικά περιστατικά και τις περιστάσεις της εν προκειμένω υποθέσεως, συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών πράξεων που προηγούνται και έπονται της επίμαχης εισαγωγής.

(1) ΕΕ C 178 της 22.6.2013

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Antonio Márquez Samohano κατά Universitat Pompeu Fabra

(Υπόθεση C-190/13) (1)

((Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP - Πανεπιστήμια - Συνεργαζόμενοι καθηγητές - Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου - Ρήτρα 5, σημείο 1 - Μέτρα για την πρόληψη της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως συμβάσεων ορισμένου χρόνου - Έννοια των «αντικειμενικών λόγων που δικαιολογούν τις συμβάσεις αυτές» - Ρήτρα 3 - Έννοια της «συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου» - Κυρώσεις - Δικαίωμα αποζημιώσεως - Διαφορετική μεταχείριση μεταξύ εργαζομένων με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου))

2014/C 135/18

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Antonio Márquez Samohano

κατά

Universitat Pompeu Fabra

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona — Ερμηνεία των ρητρών 3 και 5 του παραρτήματος της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP (ΕΕ L 175, σ. 43) — Συμβάσεις εργασίας που συνήφθησαν με τη Δημόσια Διοίκηση — Καθηγητές Πανεπιστημίου — Δεν υφίστανται μέτρα για την πρόληψη της καταχρηστικής χρήσεως διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου

Διατακτικό

Η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, που συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/EΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία παρέχει στα πανεπιστήμια τη δυνατότητα να προβούν σε ανανέωση των διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου που συνήψαν με συνεργαζόμενους διδάσκοντες, χωρίς κανένα περιορισμό όσον αφορά τη μέγιστη διάρκεια και τον αριθμό ανανεώσεων των εν λόγω συμβάσεων, αν οι συμβάσεις αυτές δικαιολογούνται από αντικειμενικό λόγο, κατά την έννοια του σημείου 1, στοιχείο α', της ρήτρας αυτής, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να ελέγξει. Ωστόσο, στο εν λόγω δικαστήριο εναπόκειται επίσης να ελέγξει συγκεκριμένα αν, στην υπόθεση της κύριας δίκης, η ανανέωση των επίμαχων διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου αποσκοπούσε πράγματι στην κάλυψη προσωρινών αναγκών και αν ρύθμιση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης χρησιμοποιήθηκε, όντως, για την κάλυψη μόνιμων και διαρκών αναγκών σε θέματα πρόσληψης διδακτικού προσωπικού.

(1) ΕΕ C 189 της 29.6.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Finanzamt Saarlouis κατά Heinz Malburg

(Υπόθεση C-204/13) (1)

((Φορολογία - Φόρος προστιθεμένης αξίας - Γένεση και έκταση του δικαιώματος εκπτώσεως - Λύση εταιρίας προκαλούμενη από εταίρο - Απόκτηση τμήματος του πελατολογίου της ως άνω εταιρίας - Εις είδος εισφορά σε άλλη εταιρία - Καταβολή του φόρου επί των εισροών - Δυνατότητα εκπτώσεως))

2014/C 135/19

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Finanzamt Saarlouis

κατά

Heinz Malburg

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία των άρθρων 4, παράγραφοι 1 και 2, και 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: Έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Γένεση και έκταση του δικαιώματος εκπτώσεως — Απόκτηση τμήματος του πελατολογίου λυθείσας εταιρίας από εταίρο της εν λόγω εταιρίας προκειμένου να το εισφέρει, ως εισφορά εις είδος, σε νέα εταιρία — Δυνατότητα εκπτώσεως του φόρου επί των εισροών

Διατακτικό

Τα άρθρα 4, παράγραφοι 1 και 2, και 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 95/7/ΕΚ του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1995, πρέπει, λαμβανομένης υπόψη της αρχής της ουδετερότητας του φόρου προστιθέμενης αξίας, να ερμηνεύονται υπό την έννοια ότι εταίρος αστικής εταιρίας παροχής φορολογικών συμβουλών ο οποίος αποκτά τμήμα του πελατολογίου από την ως άνω εταιρία με αποκλειστικό σκοπό να το παραχωρήσει αμέσως και άνευ ανταλλάγματος σε νεοσυσταθείσα αστική εταιρία παροχής φορολογικών συμβουλών στην οποία είναι ο κύριος εταίρος, προκειμένου η τελευταία να το χρησιμοποιήσει για επιχειρηματικούς σκοπούς, χωρίς όμως το πελατολόγιο να περιέρχεται στην περιουσία της νεοσυσταθείσας εταιρίας, δεν δικαιούται έκπτωση του φόρου προστιθέμενης αξίας επί των εισροών τον οποίο κατέβαλε για την απόκτηση του εν λόγω πελατολογίου.

(1) ΕΕ C 178 της 22.6.2013, σ. 6.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/18

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 22 Ιανουαρίου 2014 — Ryanair Ltd κατά PR Aviation BV

(Υπόθεση C-30/14)

2014/C 135/20

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Ryanair Ltd

Αναιρεσίβλητη: PR Aviation BV

Προδικαστικό ερώτημα

Εκτείνονται τα αποτελέσματα της [οδηγίας περί βάσεων δεδομένων] (1) επίσης στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων οι οποίες κατά το κεφάλαιο ΙΙ της οδηγίας δεν προστατεύονται με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, και κατά το κεφάλαιο ΙΙΙ δεν προστατεύονται ούτε με δικαίωμα ειδικής φύσεως, και μάλιστα υπό την έννοια ότι η ελευθερία χρήσεως τέτοιων βάσεων δεδομένων δεν δύναται, με (κατ’ αναλογία ή όχι κατ’ αναλογία) εφαρμογή των άρθρων 6, παράγραφος 1, και 8, σε συνδυασμό με το άρθρο 15 [της οδηγίας περί βάσεων δεδομένων], να περιοριστεί συμβατικά;

(1) Οδηγία 96/9/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 1996, σχετικά με τη νομική προστασία των βάσεων δεδομένων (ΕΕ L 77, σ. 20).

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Naczelny Sąd Administracyjny (Πολωνία) στις 27 Ιανουαρίου 2014 — Minister Finansów κατά Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w Warszawie

(Υπόθεση C-42/14)

2014/C 135/21

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Naczelny Sąd Administracyjny

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Minister Finansów

Καθού: Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w Warszawie

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 14, παράγραφος 1, του άρθρου 15, παράγραφος 1, και του άρθρου 24 παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), την έννοια ότι υφίστανται παραδόσεις ηλεκτρικής ενέργειας, θερμότητας και νερού, καθώς και παροχές υπηρεσιών αποκομιδής απορριμμάτων από πλευράς του εκμισθωτή προς τον μισθωτή ως άμεσο χρήστη των εν λόγω αγαθών και υπηρεσιών, όταν τα εν λόγω αγαθά και υπηρεσίες παραδίδονται στον μισθωμένο χώρο από εξειδικευμένους προς τούτο τρίτους, και ο εκμισθωτής αποτελεί το συμβαλλόμενο μέρος των επιμέρους συμβάσεων, που μετακυλίει απλώς το σχετικό κόστος στον μισθωτή ως πραγματικό χρήστη των εν λόγω αγαθών και υπηρεσιών;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Το κόστος που προκύπτει λόγω της χρήσεως της ηλεκτρικής ενέργειας, της θερμότητας, της υδρεύσεως και της αποκομιδής απορριμμάτων από τον μισθωτή του χώρου, αυξάνειν τη βάση επιβολής του φόρου (μίσθωμα) κατά την έννοια του άρθρου 73 της οδηγίας 2006/112 στην περίπτωση της παροχής υπηρεσίας εκμισθώσεως ή συνιστούν οι αναφερόμενες παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών διακριτές παροχές από την υπηρεσία εκμισθώσεως χώρου;

(1) ΕΕ L 347, σ. 1.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia de Cartagena (Ισπανία) στις 3 Φεβρουαρίου 2014 — Finanmadrid E.F.C, SA κατά Jesús Vicente Albán Zambrano κ.λπ.

(Υπόθεση C-49/14)

2014/C 135/22

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia de Cartagena

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Finanmadrid E.F.C, SA

Καθών η αίτηση: Jesús Vicente Albán Zambrano, María Josefa García Zapata, Jorge Luis Albán Zambrano, Miriam Elisabeth Caicedo Merino

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει η οδηγία 93/13/ΕΟΚ (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτήν, εκ του λόγου ότι δυσχεραίνει ή εμποδίζει τον αυτεπάγγελτο δικαστικό έλεγχο των συμβάσεων στις οποίες ενδέχεται να υπάρχουν καταχρηστικές ρήτρες, εθνική ρύθμιση όπως είναι οι ισχύουσες διατάξεις της ισπανικής νομοθεσίας σχετικά με τη διαδικασία εκδόσεως διαταγής πληρωμής –άρθρα 815 και 816 του LEC– στον βαθμό που δεν επιτάσσεται ο έλεγχος των καταχρηστικών ρητρών ούτε η παρέμβαση του δικαστή, εκτός και αν ο γραμματέας εκτιμά ότι τούτο είναι ενδεδειγμένο ή εάν οι οφειλέτες ασκήσουν ανακοπή;

Πρέπει η οδηγία 93/13/ΕΟΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτήν εθνική ρύθμιση όπως η ισπανική νομοθεσία η οποία δεν επιτρέπει τον αυτεπάγγελτο προκαταρκτικό έλεγχο, στο πλαίσιο της μεταγενέστερης διαδικασίας εκτελέσεως, του δικαστικού εκτελεστού τίτλου –σημειώματος εκδοθέντος από τον γραμματέα με το οποίο περατώνεται η διαδικασία για την έκδοση διαταγής πληρωμής–, όσον αφορά την ύπαρξη καταχρηστικών ρητρών στη σύμβαση βάσει της οποίας εκδόθηκε το εν λόγω σημείωμα του οποίου ζητείται η εκτέλεση, εκ του λόγου ότι το εθνικό δίκαιο, ήτοι τα άρθρα 551 και 552 του LEC σε συνδυασμό προς το άρθρο 816, παράγραφος 2, του LEC, προβλέπει ότι υφίσταται δεδικασμένο;

Πρέπει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (2) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτόν εθνική διάταξη, όπως είναι οι ρυθμίσεις που διέπουν τη διαδικασία εκδόσεως διαταγής πληρωμής και τη διαδικασία εκτελέσεως δικαστικών τίτλων, η οποία δεν επιβάλλει τον δικαστικό έλεγχο κατά το διαγνωστικό στάδιο σε όλες τις περιπτώσεις ούτε επιτρέπει κατά το στάδιο της εκτελέσεως όπως ο επιληφθείς της εν λόγω εκτελέσεως δικαστής εξετάσει εκ νέου τα όσα κρίθηκαν από τον γραμματέα;

4)	Πρέπει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτόν εθνική ρύθμιση που δεν επιτρέπει τον αυτεπάγγελτο έλεγχο της τηρήσεως του δικαιώματος ακροάσεως ως ζήτημα καλυπτόμενο από το δεδικασμένο;

(1) Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές. ΕΕ L 95, σ. 29

(2) ΕΕ 2000, C 364, σ. 1.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia Madrid (Ισπανία) στις 5 Φεβρουαρίου 2014 — Rafael Villafañez Gallego και María Pérez Anguio κατά Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, S.A.

(Υπόθεση C-54/14)

2014/C 135/23

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia no 34 de Madrid

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: Rafael Villafañez Gallego και María Pérez Anguio

Εναγόμενη: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει την έννοια το άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, ότι συνιστά ρήτρα που αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγματεύσεως συμφωνία μεταξύ της τράπεζας και του δανειολήπτη καταναλωτή, κατά την οποία, πέραν της τροποποιήσεως των σχετικών με τα όρια των επιτοκίων όρων, επιβαρύνεται ο καταναλωτής με τα έξοδα τροποποιήσεως της συμβολαιογραφικής πράξεως χορηγήσεως του δανείου και συστάσεως μεταξύ της τράπεζας και του καταναλωτή υποθήκης, όταν η τροποποίηση αυτή προτάθηκε από την τράπεζα ως ένας από τους δύο εναλλακτικούς τρόπους για την τροποποίηση των οικονομικών όρων του ενυπόθηκου δανείου, την οποία απεδέχθη εκουσίως ο καταναλωτής, κατόπιν της επιτευχθείσας έπειτα από διαπραγματεύσεις συμφωνίας μεταξύ της τράπεζας και του ασφαλιστικού ταμείου στο οποίο υπάγεται ο καταναλωτής, προς το συμφέρον και όφελος των μελών του;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, έχει την έννοια το άρθρο 3, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, όσον αφορά τον καταχρηστικό χαρακτήρα της ρήτρας, λαμβανομένου υπόψη του σκοπού και του αντικειμένου της συναφθείσας μεταξύ της τράπεζας και του ασφαλιστικού ταμείου συμφωνίας, ότι αποκλείει συμφωνία όπως η περιγραφείσα στο προηγούμενο ερώτημα;

(1) Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ L 95, σ. 29).

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/21

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale regionale di giustizia amministrativa di Trento (Ιταλία) στις 7 Φεβρουαρίου 2014 — Orizzonte Salute — Studio Infermieristico Associato κατά Azienda Pubblica di Servizi alla persona «San Valentino» κ.λπ.

(Υπόθεση C-61/14)

2014/C 135/25

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale regionale di giustizia amministrativa di Trento

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Orizzonte Salute — Studio Infermieristico Associato

Καθών: Azienda Pubblica di Servizi alla persona «San Valentino» — Città di Levico Terme, Ministero della Giustizia, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei Ministri και Segretario Generale del Tribunale Regionale di Giustizia Amministrativa di Trento

Παρεμβαίνουσα υπέρ των καθών: Associazione Infermieristica D & F. Care

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει στις αρχές που διατυπώνονται με την οδηγία 89/665/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της συνάψεως συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/50/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 19992 [και με την οδηγία 2007/66/ΕΚ (3) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2007], λαμβανομένων υπόψη των μεταγενέστερων τροποποιήσεων και συμπληρώσεών της, διάταξη εθνικού δικαίου, όπως αυτή των άρθρων 13, παράγραφοι 1bis, 1quater και 6bis, και 14, παράγραφος 3ter, του προεδρικού διατάγματος αριθ. 115 της 30ης Μαΐου 2002 (όπως τροποποιήθηκε διαδοχικώς με μεταγενέστερα νομοθετήματα), τα οποία επιβάλλουν υψηλά ποσά ενιαίου παραβόλου για την πρόσβαση στη διοικητική δικαιοσύνη στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων;

(1) Οδηγία 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της συνάψεως συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων (ΕΕ L 395, σ. 33).

(2) Οδηγία 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, για τον συντονισμό των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών (ΕΕ L 209, σ. 1).

(3) Οδηγία 2007/66/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2007, για την τροποποίηση των οδηγιών 89/665/ΕΟΚ και 92/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου όσον αφορά τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης δημόσιων συμβάσεων (ΕΕ L 335, σ. 31).

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/22

Προσφυγή της 10ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-63/14)

2014/C 135/26

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: B. Stromsky)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να κρίνει ότι πρώτον, μην έχοντας λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να ανακτήσει από τη λήπτρια τις κρατικές ενισχύσεις που κηρύχθηκαν παράνομες και ασύμβατες με την εσωτερική αγορά βάσει του άρθρου 2, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2013/435/ΕΕ της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 2013, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.22843 που χορήγησε η Γαλλία στη Société Nationale Corse Méditerranée (1), δεύτερον, μην έχοντας ακυρώσει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλες τις μνημονευόμενες στο άρθρο 2, παράγραφος 1, καταβολές ενισχύσεων και, τρίτον, μην έχοντας ενημερώσει την Επιτροπή, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, σχετικά με τα μέτρα που έλαβε προς συμμόρφωση στην ως άνω απόφαση, η Γαλλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 288, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ και από τα άρθρα 3, 4 και 5 της ως άνω αποφάσεως·

—	να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία εντός της οποίας η Γαλλική Δημοκρατία όφειλε να είχε ανακτήσει τις παράνομες ενισχύσεις στην SNCM έληξε τέσσερις μήνες μετά την κοινοποίηση της αποφάσεως.

(1) EE L 220, σ. 20.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/23

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal Administrativo e Fiscal de Viseu (Πορτογαλία) στις 10 Φεβρουαρίου 2014 — Agrocaramulo — Empreendimentos Agropecuários do Caramulo SA κατά Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas, IP (IFAP)

(Υπόθεση C-70/14)

2014/C 135/27

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Administrativo e Fiscal de Viseu

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Agrocaramulo — Empreendimentos Agropecuários do Caramulo SA

Καθού: Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas, IP (IFAP)

Προδικαστικό ερώτημα

Λαμβανομένου υπόψη ότι, όπως έκρινε το Ministério da Agricultura, do Desenvolvimento Rural e das Pescas, IFAP — Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas, IP, «μπορούν να τύχουν επιστροφής κατά την εξαγωγή μόνον τα προϊόντα που υπάγονται:

—	στον κωδικό 0207 12 10 9900 της ονοματολογίας των επιστροφών κατά την εξαγωγή, στον οποίο εμπίπτουν τα καλούμενα «κοτόπουλα 70 %» των οποίων το άκρο του στέρνου, τα μηριαία κόκαλα και οι κνήμες δεν έχουν οστεοποιηθεί πλήρως, ή

—

στον κωδικό 0207 12 10 9190 της ονοματολογίας των επιστροφών κατά την εξαγωγή, στον οποίο εμπίπτουν τα καλούμενα «κοτόπουλα 65 %» των οποίων το άκρο του στέρνου, τα μηριαία κόκαλα και οι κνήμες δεν έχουν οστεοποιηθεί πλήρως», και ότι η εταιρία εξήγαγε πράγματι όρνιθες ακατάλληλες προς αναπαραγωγή (ωοτόκες όρνιθες που σφάζονται κατά το πέρας της περιόδου ωοτοκίας τους, στιγμή κατά την οποία ο σκελετός τους έχει οστεοποιηθεί πλήρως), εντάσσεται το προϊόν «όρνιθες ακατάλληλες προς αναπαραγωγή» στην περιγραφή των εμπορευμάτων «Άλλα», με τους κωδικούς προϊόντος 0207 12 10 9900 και 0207 12 90 9190, τα οποία αναφέρονται στο παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΟΚ) 3846/87 (1), όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 2319/2002 (2) της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2002, τον κανονισμό (ΕΚ) 2180/2003 (3) της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2003, τον κανονισμό (ΕΚ) 2199/2004 (4) της Επιτροπής, της 10ης Δεκεμβρίου 2004, και τον κανονισμό (ΕΚ) 2091/2005 (5) της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2005, σχετικά με τη δημοσίευση, για τα έτη 2003, 2004, 2005 και 2006, αντιστοίχως, της ονοματολογίας των γεωργικών προϊόντων για τις επιστροφές κατά την εξαγωγή;

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 3846/87 της Επιτροπής, της 17ης Δεκεμβρίου 1987, που καθορίζει την ονοματολογία των γεωργικών προϊόντων για τις επιστροφές κατά την εξαγωγή (ΕΕ L 366, σ. 1).

(2) ΕΕ L 325, σ. 35.

(3) ΕΕ L 335, σ. 1.

(4) ΕΕ L 380, σ. 1.

(5) ΕΕ L 343. σ. 1.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/23

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 3 de Ávila (Ισπανία) στις 11 Φεβρουαρίου 2014 — Banco de Caja España de Inversiones, Salamanca y Soria, SA κατά Francisco Javier Rodríguez Barbero και María Ángeles Barbero Gutiérrez

(Υπόθεση C-75/14)

2014/C 135/28

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 3 de Ávila

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Banco de Caja España de Inversiones, Salamanca y Soria, SA

Καθών: Francisco Javier Rodríguez Barbero και María Ángeles Barbero Gutiérrez

Προδικαστικά ερωτήματα

Σύμφωνα με την οδηγία 93/13/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, και ιδίως το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας, και προκειμένου να εξασφαλιστεί η προστασία καταναλωτών και χρηστών σύμφωνα με τις αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας, οφείλει ο εθνικός δικαστής, όταν εκτιμά την ύπαρξη καταχρηστικής ρήτρας περί τόκων υπερημερίας σε ενυπόθηκα δάνεια, να κηρύσσει άκυρη τη ρήτρα και να αναγνωρίζει ότι δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα ή, αντιθέτως, οφείλει να αναθεωρεί τη ρήτρα περί τόκων, τάσσοντας στον επισπεύδοντα ή στον δανειστή προθεσμία για να υπολογίσουν εκ νέου τους τόκους;

Συνεπάγεται η δεύτερη μεταβατική διάταξη του νόμου 1/2013 της 14ης Μαΐου 2013 σαφή περιορισμό της προστασίας του συμφέροντος του καταναλωτή, κατά το μέτρο που επιβάλλει σιωπηρώς στο δικαστήριο την υποχρέωση να αναθεωρεί καταχρηστική ρήτρα περί τόκων υπερημερίας, υπολογίζοντας εκ νέου τους προβλεπόμενους από τη σύμβαση τόκους και διατηρώντας σε ισχύ έναν καταχρηστικό όρο, αντί να κηρύξει άκυρη τη ρήτρα και να κρίνει ότι δεν δεσμεύει τον καταναλωτή;

Είναι η δεύτερη μεταβατική διάταξη του νόμου 1/2013 […] αντίθετη προς την οδηγία 93/13/ΕΟΚ […], και ιδίως προς το άρθρο 6, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας, κατά το μέτρο που, στην περίπτωση των συμβάσεων ενυπόθηκων δανείων οι οποίες συνήφθησαν πριν την έναρξη ισχύος του νόμου 1/2013 […], εμποδίζει την εφαρμογή των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας όσον αφορά την προστασία του καταναλωτή και παρακάμπτει την κύρωση της κηρύξεως ακυρότητας των καταχρηστικών ρητρών περί τόκων υπερημερίας και της αναγνωρίσεως ότι ο οφειλέτης δεν δεσμεύεται από αυτές;

(1) ΕΕ L 95, σ. 29.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/24

Προσφυγή της 21ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-88/14)

2014/C 135/29

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Smulders, B. Martenczuk και G. Wils)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το άρθρο 1, σημείο 1, καθώς και το άρθρο 1, σημείο 4, στο μέτρο που παρεμβάλλει νέο άρθρο 4β, του κανονισμού (ΕΕ) 1289/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 539/2001 του Συμβουλίου περί του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων και του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή (1),

—

να διαπιστώσει ότι τα αποτελέσματα των ακυρωθεισών διατάξεων καθώς και παντός άλλου μέτρου εκτελέσεως των εν λόγω διατάξεων παραμένουν σε ισχύ μέχρι να αντικατασταθούν εντός εύλογου χρονικού διαστήματος από άλλες πράξεις οι οποίες θα εκδοθούν σε συμφωνία με τη Συνθήκη, όπως θα την ερμηνεύσει το Δικαστήριο με την απόφασή του,

—	να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα.

Επικουρικώς, σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι οι προμνησθείσες διατάξεις αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του λοιπού κειμένου του προσβαλλόμενου κανονισμού, η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει στο σύνολό του τον κανονισμό (ΕΕ) 1289/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 539/2001 του Συμβουλίου περί του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων και του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή,

—

—	να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή ζητεί να ακυρωθεί το άρθρο 1, σημείο 1, καθώς και το άρθρο 1, σημείο 4, στο μέτρο που παρεμβάλλει νέο άρθρο 4β, του κανονισμού (ΕΕ) 1289/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 539/2001 του Συμβουλίου περί του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων και του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή. Επικουρικώς, σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι οι προμνησθείσες διατάξεις αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του λοιπού κειμένου του προσβαλλόμενου κανονισμού, η Επιτροπή ζητεί την ακύρωση του εν λόγω κανονισμού στο σύνολό του.

Η Επιτροπή φρονεί ότι οι σχετικές διατάξεις είναι αντίθετες προς τα άρθρα 290 και 291 ΣΛΕΕ στο μέτρο που προβλέπουν τη χρήση κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, δεδομένου ότι οι επίμαχες κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις δεν συμπληρώνουν ούτε τροποποιούν τη νομοθετική πράξη, αλλά τη θέτουν σε εφαρμογή.

(1) ΕΕ L 347, σ 74.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/25

Αναίρεση που άσκησε στις 4 Μαρτίου 2014 η Investigación y Desarrollo en Soluciones y Servicios IT, SA κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 13 Ιανουαρίου 2014 στην υπόθεση T-134/12, Investigación y Desarrollo en Soluciones y Servicios IT κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-102/14 P)

2014/C 135/30

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Investigación y Desarrollo en Soluciones y Servicios IT, SA (εκπρόσωπος: M. Jiménez Perona, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, στο σύνολό της, τη διάταξη που το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) εξέδωσε στις 13 Ιανουαρίου 2014, στην υπόθεση T-134/12, καθόσον με αυτήν η προσφυγή ακυρώσεως κρίθηκε απαράδεκτη·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει ένα ή πλείονα μέρη της εν λόγω διατάξεως:

—	να ακυρώσει τη διάταξη καθόσον αφορά τις ενισχύσεις που εισπράχθησαν για τα σχέδια που απαριθμούνται στην πρώτη σελίδα του δικογράφου της προσφυγής ακυρώσεως·

—	να ακυρώσει τη διάταξη καθόσον αφορά το απαράδεκτο του αιτήματος αποζημιώσεως σχετικά με το σχέδιο Bey Watch·

—	να ακυρώσει τη διάταξη καθόσον αφορά το απαράδεκτο του αιτήματος αποζημιώσεως σχετικά με το σχέδιο Indect·

—	να ακυρώσει τη διάταξη όσον αφορά το απαράδεκτον των αιτημάτων αποζημιώσεως σχετικά με τα λοιπά σχέδια·

—	να αναπέμψει τη διάταξη στο σύνολό της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της ουσίας·

—	επικουρικώς, να αναπέμψει ένα ή πλείονα εκ των μερών της διατάξεως, κατά την κρίση του, προκειμένου το Γενικό Δικαστήριο να τα εξετάσει επί της ουσίας·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της παρούσας δίκης καθώς και σ’ αυτά της υποθέσεως T-134/12, η οποία αφορά τους ίδιους λόγους.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πραγματική πλάνη του Γενικού Δικαστηρίου κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, καθόσον δεν ελήφθη υπόψη κάποιο από τα έγγραφα που η προσφεύγουσα προσεκόμισε με την προσφυγή της. Κατά την αναιρεσείουσα, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη πραγματικά περιστατικά, παραλείψεις και έγγραφα μεγάλης σημασίας για την αιτιολόγηση της διατάξεως.

Πλάνη περί το δίκαιο του Γενικού Δικαστηρίου κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, καθόσον έκρινε ότι αυτή είναι εφικτή μόνο μέσω του άρθρου 272 ΣΛΕΕ και όχι μέσω του άρθρου 263 της ιδίας συνθήκης.

Πλάνη περί το δίκαιο του Γενικού Δικαστηρίου, καθόσον δεν εξέτασε το γεγονός ότι η Επιτροπή προκάλεσε πλάνη στην προσφεύγουσα αναφέροντας σ’ αυτήν ότι τα χρεωστικά σημειώματα συνιστούσαν οριστική πράξη εκδοθείσα στο πλαίσιο της ασκήσεως των ιδίων αρμοδιοτήτων της και μπορούσαν επομένως να αποτελέσουν αντικείμενο προσφυγής. Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων που καθιερώνει το άρθρο 20 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πλάνη περί το δίκαιο του Γενικού Δικαστηρίου κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, καθόσον δεν έλαβε υπόψη τα πραγματικά περιστατικά, τις παραλείψεις και τα έγγραφα που αναφέρονται στους πρώτους τίτλους της αιτήσεως αναιρέσεως.

Πλάνη περί το δίκαιο του Γενικού Δικαστηρίου κατά την εκτίμηση της ελλείψεως αιτιολογίας και οποιασδήποτε παρατηρήσεως εκ μέρους της Επιτροπής σχετικά με μεγάλο μέρος των επιχειρημάτων που η προσφεύγουσα προέβαλε στο πλαίσιο της προσφυγής της λόγω ακυρώσεως.

Πραγματική πλάνη και πλάνη περί το δίκαιο του Γενικού Δικαστηρίου κατά την εκτίμηση των αποδείξεων σχετικά με το απαράδεκτο του αιτήματος αποζημιώσεως για το σχέδιο Bey Watch, που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη βιωσιμότητά του. Η προσφεύγουσα απέδειξε ότι η αξίωση εξωσυμβατικής ευθύνης είναι βάσιμη και ότι όλες οι προϋποθέσεις που θέτει η κοινοτική νομολογία για τη θεμελίωση αυτής της ευθύνης συντρέχουν.

Πλάνη περί το δίκαιο του Γενικού Δικαστηρίου κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, σχετικά με το απαράδεκτο του αιτήματος αποζημιώσεως για το σχέδιο Indect, καθόσον έκρινε ότι η μόνη οδός είναι η αξίωση λόγω συμβατικής ευθύνης, παρ’ όλον ότι κατά την κοινοτική νομολογία η μόνη δυνατή οδός για να θεμελιωθεί ευθύνη της Επιτροπής λόγω ελλείψεως αιτιολογίας είναι αυτή της εξωσυμβατικής ευθύνης.

Πραγματική πλάνη και πλάνη περί το δίκαιο του Γενικού Δικαστηρίου κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, σχετικά με το απαράδεκτο του αιτήματος αποζημιώσεως για τα υπόλοιπα σχέδια, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο επέκτεινε την αρμοδιότητά του ως εάν είχε επιληφθεί αυτεπαγγέλτως.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/26

Προσφυγή της 10ης Μαρτίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Σουηδίας

(Υπόθεση C-114/14)

2014/C 135/31

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Enegren, L. Lozano Palacios)

Καθής: Βασίλειο της Σουηδίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Σουηδίας, μη απαλλάσσοντας από τον φόρο προστιθέμενης αξίας, αφενός, τις παροχές ταχυδρομικών υπηρεσιών και τις παρεπόμενες προς τις παροχές αυτές παραδόσεις αγαθών, οι οποίες πραγματοποιούνται από τις δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες, και, αφετέρου, τις παραδόσεις, στην ονομαστική τους αξία, γραμματοσήμων που ισχύουν στο εθνικό έδαφος, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 132, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 135, παράγραφος 1, στοιχείο η', της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1).

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Σουηδίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άσκησε προσφυγή κατά του Βασιλείου της Σουηδίας, δυνάμει του άρθρου 258 ΣΛΕΕ για τους ακόλουθους λόγους.

Το άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 2006/112 προβλέπει ότι τα κράτη μέλη απαλλάσσουν από τον ΦΠΑ τις παροχές υπηρεσιών και τις παρεπόμενες προς τις παροχές αυτές παραδόσεις αγαθών που πραγματοποιούνται από τις δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες.

Το άρθρο 135, παράγραφος 1, στοιχείο η', της οδηγίας 2006/112 ορίζει ότι τα κράτη μέλη απαλλάσσουν από τον ΦΠΑ τις παραδόσεις, στην ονομαστική τους αξία, ισχυόντων γραμματοσήμων.

Το Βασίλειο της Σουηδίας ανέθεσε στην Posten AB τις υποχρεώσεις καθολικής υπηρεσίας που αντιστοιχούν στη μόνιμη παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών ορισμένης ποιότητας σε ολόκληρη την επικράτεια, σε τιμές προσιτές για όλους τους χρήστες, σύμφωνα με το άρθρο 3 οδηγία 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών (2).

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η Posten AB, δεδομένου ότι παρέχει την καθολική υπηρεσία που διαλαμβάνεται στο άρθρο 3 της οδηγίας 97/67, συνιστά δημόσια ταχυδρομική υπηρεσία κατά την έννοια του άρθρου 132 της οδηγίας 2006/112.

Το Βασίλειο της Σουηδίας παρέλειψε να απαλλάξει από τον ΦΠΑ την παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών από την Posten AB, καθώς και τις παραδόσεις, στην ονομαστική τους αξία, γραμματοσήμων που ισχύουν στο εθνικό έδαφος.

(1) ΕΕ L 347, σ. 1.

(2) ΕΕ L 15, σ. 14.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/27

Προσφυγή της 10ης Μαρτίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-116/14)

2014/C 135/32

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: N. Yerrell και P. Guerra e Andrade)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Πορτογαλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει και να κοινοποιήσει τις απαιτούμενες κατευθυντήριες γραμμές, δεν συμμορφώθηκε προς το άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2008/96/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 2008, για τη διαχείριση της ασφάλειας των οδικών υποδομών, και

—	να καταδικάσει την Πορτογαλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/96/ΕΚ, τα κράτη μέλη όφειλαν να μεριμνήσουν ώστε να θεσπιστούν, εφόσον δεν υφίσταντο ήδη, το αργότερο έως τις 19 Δεκεμβρίου 2011, κατευθυντήριες γραμμές προκειμένου να συνδράμουν τους αρμόδιους φορείς στην εφαρμογή της οδηγίας αυτής.

Δύο και πλέον έτη μετά τη λήξη της ως άνω προθεσμίας, η Πορτογαλική Δημοκρατία δεν έχει θεσπίσει κατευθυντήριες γραμμές.

Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/96/ΕΚ, τα κράτη μέλη όφειλαν να κοινοποιήσουν στην Επιτροπή τις κατευθυντήριες αυτές γραμμές εντός τριών μηνών από τη θέσπισή τους.

Εφόσον δεν συμμορφώθηκε προς την υποχρέωση θεσπίσεως κατευθυντήριων γραμμών, η Πορτογαλική Κυβέρνηση παρέβη, συνακόλουθα, και την υποχρέωση κοινοποιήσεώς τους.

(1) ΕΕ L 319, σ. 59.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/28

Προσφυγή της 12ης Μαρτίου 2014 — Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-121/14)

2014/C 135/33

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: M. Holt, D.J. Rhee, Barrister)

Καθών: Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το άρθρο 29 και το παράρτημα II του κανονισμού (ΕΕ) 1316/2013 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, για τη σύσταση της διευκόλυνσης «Συνδέοντας την Ευρώπη», την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 913/2010 και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΚ) 680/2007 και (ΕΚ) 67/2010, καθόσον επεκτείνουν πέρα από το Λονδίνο τον διάδρομο 2 που προέβλεπε το αρχικό παράρτημα του κανονισμού (ΕΕ) 913/2010 (ο οποίος αποκαλείται πλέον διάδρομος «Βόρεια Θάλασσα — Μεσόγειος»), και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι διατάξεις της προσβαλλομένης πράξεως των οποίων ζητείται η ακύρωση τροποποιούν τον κανονισμό (ΕΕ) 913/2010 (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2010, σχετικά με το ευρωπαϊκό σιδηροδρομικό δίκτυο για ανταγωνιστικές εμπορευματικές μεταφορές, αντικαθιστώντας τους «αρχικούς εμπορευματικούς διαδρόμους» του παραρτήματος του κανονισμού αυτού με τους τροποποιημένους «αρχικούς εμπορευματικούς διαδρόμους» που προβλέπει το παράρτημα II της προσβαλλομένης πράξεως.

Αποτέλεσμα της εν λόγω τροποποιήσεως είναι η υποχρέωση του Ηνωμένου Βασιλείου να συμμετάσχει στον καθορισμό του εμπορευματικού διαδρόμου «Βόρεια Θάλασσα — Μεσόγειος» και, ειδικότερα, να καθορίσει έως τις 10 Νοεμβρίου 2016 διαδρομές μεταξύ των άλλων κρατών μελών στον διάδρομο και του Λονδίνου και έως τις 20 Νοεμβρίου 2018 διαδρομές από το Λονδίνο προς τη Γλασκόβη, το Εδιμβούργο, το Σαουθάμπτον και το Felixstowe. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν ενέκρινε την επέκταση αυτή του συγκεκριμένου αρχικού διαδρόμου τον οποίο προέβλεπε ο κανονισμός (ΕΕ) 913/2010.

Επομένως, το Ηνωμένο Βασίλειο στηρίζει το αίτημά του στους εξής λόγους:

α)

με τις επεκτάσεις των «αρχικών εμπορευματικών διαδρόμων» που προβλέπει το άρθρο 29 της προσβαλλομένης πράξεως επιδιώκεται η εκπλήρωση των σκοπών που προβλέπει το άρθρο 170 ΣΛΕΕ για τη διευρωπαϊκή πολιτική μεταφορών. Κατά συνέπεια και δεδομένου ότι τα άρθρα 170 έως 172 ΣΛΕΕ αποτελούν lex specialis για τέτοιες πράξεις, αυτές μπορούν να εκδοθούν μόνο βάσει και σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές·

β)

οι επεκτάσεις των «αρχικών εμπορευματικών διαδρόμων» που προβλέπει το άρθρο 29 της προσβαλλομένης πράξεως (α) είναι σχέδια κοινού ενδιαφέροντος (κατά την έννοια του άρθρου 171, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ) και (β) αφορούν το έδαφος καθενός από τα κράτη μέλη που υποχρεούνται να συμμετάσχουν στον καθορισμό τους. Ως εκ τούτου, οι επεκτάσεις, όσον αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν προβλεφθεί κατά παράβαση του προβλεπόμενου στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 172 ΣΛΕΕ όρου περί εγκρίσεως του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους·

γ)

το τμήμα του παραρτήματος II της προσβαλλομένης πράξεως το οποίο επιβάλλει στο Ηνωμένο Βασίλειο να συμμετάσχει στο καθορισμό του διαδρόμου «Βόρεια Θάλασσα — Μεσόγειος» στο έδαφός του (i) πέρα από το Λονδίνο (δηλαδή, προς τη Γλασκόβη, το Εδιμβούργο, το Felixstowe και το Σαουθάμπτον) ή (ii) καθ’ οιονδήποτε τρόπο, μπορεί να διαχωριστεί από το υπόλοιπο του παραρτήματος II. Επιπλέον και εν πάση περιπτώσει, ολόκληρο το παράρτημα II (και το άρθρο 29) της προσβαλλομένης πράξεως είναι αυτοτελή και δυνάμενα να διαχωριστούν από τον υπόλοιπο κανονισμό.

(1) ΕΕ L 348, σ. 129.

(2) ΕΕ L 276, σ. 22.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/29

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2013 — Cemex κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-292/11) (1)

((Ανταγωνισμός - Διοικητική διαδικασία - Απόφαση περί αιτήσεως παροχής πληροφοριών - Αναγκαιότητα των αιτούμενων πληροφοριών - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αναλογικότητα))

2014/C 135/34

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Cemex SAB. de CV (Monterrey, Μεξικό)· New Sunward Holding BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες)· Cemex España, SA (Μαδρίτη, Ισπανία)· Cemex Deutschland AG (Ratingen, Γερμανία)· Cemex UK (Egham, Ηνωμένο Βασίλειο)· Cemex Czech Operations s.r.o. (Πράγα, Τσεχική Δημοκρατία)· Cemex France Gestion (Rungis, Γαλλία)· Cemex Austria AG (Langenzersdorf, Αυστρία) (εκπρόσωποι: J. Folguera Crespo, P. Vidal Martínez, H. González Durántez και B. Martínez Corral, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, F. Castilla Contreras και C. Hödlmayr, επικουρούμενοι από J. Rivas Andrés, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C (2011) 2360 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (CE) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα)

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τις Cemex SAB de CV, New Sunward Holding BV, Cemex España, SA, Cemex Deutschland AG, Cemex UK, Cemex Czech Operations s.r.o., Cemex France Gestion και Cemex Austria AG στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας περί ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 238 της 13.8.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/29

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2013 — Holcim (Deutschland) και Holcim κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-293/11) (1)

2014/C 135/35

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Holcim (Deutschland) AG (Αμβούργο, Γερμανία) και Holcim Ltd (Ζυρίχη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: P. Niggemann και K. Gaßner, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Kellerbauer, R. Sauer και C. Hödlmayr, επικουρούμενοι από τον A. Böhlke, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C (2011) 2363 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα)

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τις Holcim (Deutschland) AG και Holcim Ltd στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας περί ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 238 της 13.8.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/30

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2014 — Cementos Portland Valderrivas κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-296/11) (1)

((Ανταγωνισμός - Διοικητική διαδικασία - Απόφαση περί αιτήσεως παροχής πληροφοριών - Απαραίτητος χαρακτήρας των ζητούμενων πληροφοριών - Αρκούντως σοβαρές ενδείξεις - Δικαστικός έλεγχος - Αναλογικότητα))

2014/C 135/36

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cementos Portland Valderrivas, SA (Pampelune, Ισπανία) (εκπρόσωποι: L. Ortiz Blanco, A. Lamadrid de Pablo και N. Ruiz Garcίa, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castilla Contreras, C. Urraca Caviedes και C. Hödlmayr, επικουρούμενοι από τον A. Rivas, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως C(2011) 2368 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Cementos Portland Valderrivas, SA στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 238 της 13.8.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/31

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2014 — Buzzi Unicem κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-297/11) (1)

((Ανταγωνισμός - Διοικητική διαδικασία - Απόφαση περί αιτήσεως παροχής πληροφοριών - Απαραίτητος χαρακτήρας των ζητούμενων πληροφοριών - Αρχή της χρηστής διοικήσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αναλογικότητα))

2014/C 135/37

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Buzzi Unicem SpA (Casale Monferrato, Ιταλία) (εκπρόσωπος: C. Osti και A. Prastaro, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς, B. Gencarelli, L. Malferrari και C. Hödlmayr, στη συνέχεια L. Malferrari και C. Hödlmayr, επικουρούμενοι από τον M. Merola, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως C(2011) 2356 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Buzzi Unicem SpA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 226 της 30.7.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/31

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2013 — HeidelbergCement κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-302/11) (1)

2014/C 135/38

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: HeidelbergCement AG (Χαϊδελβέργη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: U. Denzel, T. Holzmüller και P. Pichler, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Kellerbauer, R. Sauer και C. Hödlmayr, επικουρούμενοι από τον A. Böhlke, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C (2011) 2361 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την HeidelbergCement AG στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας περί ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 238 της 13.8.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/32

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2014 — Italmobiliare κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-305/11) (1)

((Ανταγωνισμός - Διοικητική διαδικασία - Απόφαση περί αιτήσεως παροχής πληροφοριών - Αναγκαιότητα των αιτούμενων πληροφοριών - Αρχή της χρηστής διοικήσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αναλογικότητα))

2014/C 135/39

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Italmobiliare SpA (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς, M. Siragusa, F. Moretti, L. Nascimbene, G. Rizza και M. Piergiovanni, ακολούθως M. Siragusa, F. Moretti, L. Nascimbene και G. Rizza, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς, B. Gencarelli, L. Malferrari, É. Gippini Fournier και C. Hödlmayr, ακολούθως L. Malferrari, É. Gippini Fournier και C. Hödlmayr, επικουρούμενοι από M. Malaguti, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C (2011) 2364 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα)

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Italmobiliare SpA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 232 της 6.8.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/32

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2014 — Schwenk Zement κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-306/11) (1)

((Ανταγωνισμός - Διοικητική διαδικασία - Απόφαση περί αιτήσεως παροχής πληροφοριών - Απαραίτητος χαρακτήρας των ζητούμενων πληροφοριών - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αναλογικότητα))

2014/C 135/40

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Schwenk Zement KG (Ulm, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Raible, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Kellerbauer, R. Sauer και C. Hödlmayr, επικουρούμενοι από τον A. Böhlke, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως C(2011) 2367 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση C(2011) 2367 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (υπόθεση 39520 — Τσιμέντο και συναφή προϊόντα), όσον αφορά την ενδέκατη ομάδα ερωτήσεων του ερωτηματολογίου που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I αυτής.

2)	Η Schwenk Zement KG φέρει τα δύο τρίτα των δικαστικών της εξόδων καθώς και τα δύο τρίτα των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Επιτροπή φέρει το ένα τρίτο των δικαστικών της εξόδων καθώς και το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων της Schwenk Zement.

3)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

(1) EE C 238 της 13.8.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/33

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2014 — Lardini κατά ΓΕΕΑ (Άνθος τοποθετούμενο σε πέτο σακακιού)

(Υπόθεση T-131/13) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος το οποίο συνίσταται σε άνθος τοποθετούμενο σε πέτο σακακιού (μπουτονιέρα) - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

2014/C 135/41

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lardini Srl (Filottrano, Ιταλία) (εκπρόσωποι: P. Roncaglia, G. Lazzeretti, F. Rossi και N. Parrotta, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: P. Bullock και N. Bambara)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 13ης Δεκεμβρίου 2012 (υπόθεση R 2578/2011-1), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως σημείου το οποίο αποτελείται από άνθος τοποθετούμενο σε πέτο σακακιού (μπουτονιέρα) ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Lardini Srl στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 141 της 18.5.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/34

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Μαρτίου 2014 — FESI κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-134/10) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Ντάμπινγκ - Επέκταση του οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Βιετνάμ και Κίνας, όπως επεκτάθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα από το Μακάο - Ένωση που εκπροσωπεί μη συνδεδεμένους εισαγωγείς - Πράξη που δεν αφορά ατομικά την προσφεύγουσα - Κανονιστική πράξη που περιλαμβάνει εκτελεστικά μέτρα - Απαράδεκτο))

2014/C 135/42

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fédération européenne de l’industrie du sport (FESI) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: E. Vermulst και Y. van Gerven, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς J. P. Hix και B. Driessen, επικουρούμενοι από τον G. Berrisch, avocat, και τη N. Chesaites, barrister, εν συνεχεία J. P. Hix και B. Driessen)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. van Vliet και M. França)

Αντικείμενο

Αίτημα περί ακυρώσεως του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1294/2009 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2009, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Βιετνάμ και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, όπως επεκτάθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα που αποστέλλονται από την ΕΔΠ Μακάο, ανεξάρτητα από το αν δηλώνονται ως καταγωγής ΕΔΠ Μακάο ή όχι, μετά τη διαδικασία επανεξέτασης ενόψει της λήξης της ισχύος των μέτρων, σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 του Συμβουλίου (ΕΕ L 352, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2.	Η Fédération européenne de l’industrie du sport (FESI) φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 148 της 5.6.2010, σ. 36.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/34

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2014 — Magnesitas de Rubián κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-430/10) (1)

((Περιβάλλον - Ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης - Έγγραφο αναφοράς σχετικά με τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνικές στις βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου, ασβέστου και οξειδίου του μαγνησίου - Αίτημα για κατάργηση της δίκης - Απόρριψη - Παραίτηση - Διαγραφή))

2014/C 135/43

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Magnesitas de Rubián SA (Incio, Ισπανία), Magnesitas Navarras, SA (Zubiri, Ισπανία), Ελληνικοί Λευκόλιθοι Ανώνυμος Μεταλλευτική Βιομηχανική Ναυτιλιακή και Εμπορική Εταιρία (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: H. Brokelmann και P. Martínez-Lage Sobredo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Alcover San Pedro, S. Petrova και E. Sanfrutos Cano)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του κεφαλαίου 3 του εγγράφου αναφοράς σχετικά με τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνικές στις βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου, ασβέστου και οξειδίου του μαγνησίου (EE C 166, σ. 5), το οποίο φέρει τον τίτλο «Βιομηχανία παραγωγής οξειδίου του μαγνησίου (εν ξηρώ, από φυσικό μαγνησίτη)», καθώς και τον περιεχόμενων στο προμνησθέν έγγραφο παραπομπών στη βιομηχανία παραγωγής οξειδίου του μαγνησίου και, επικουρικώς, αίτημα ακυρώσεως του σημείου 3.5.5.4 του εν λόγω εγγράφου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει το αίτημα περί καταργήσεως της δίκης.

2.	Η υπόθεση Τ-1430/10 διαγράφεται από το Πρωτόκολλο του Γενικού Δικαστηρίου.

3.	Οι Magnesitas de Rubián, SA, Magnesitas Navarras, SA και Ελληνικοί Λευκόλιθοι Ανώνυμος Μεταλλευτική Βιομηχανική Ναυτιλιακή και Εμπορική Εταιρία φέρουν, πέραν των δικαστικών τους εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) EE C 317 της 20.10.2010.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/35

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2014 — Magnesitas de Rubián κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου

(Υπόθεση T-158/11) (1)

((Περιβάλλον - Ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης - Ατομική απόφαση περιεχόμενη στο άρθρο 13, παράγραφος 7, της οδηγίας 2010/75/ΕΕ - Αίτημα για κατάργηση της δίκης - Απόρριψη - Παραίτηση - Διαγραφή))

2014/C 135/44

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: αρχικά, M. Gómez-Leal, I. Αναγνωστοπούλου και L. Visaggio, στη συνέχεια, M. Gómez-Leal και M. Visaggio) και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: F. Florindo Gijón και K. Michoel)

Παρεμβαίνουσα υπέρ των καθών: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά, A. Alcover San Pedro και L. Banciella Rodríguez-Miñón, στη συνέχεια, S. Petrova και E. Sanfrutos Cano)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της ατομικής αποφάσεως την οποία περιέχει το άρθρο 13, παράγραφος 7, της οδηγίας 2010/75/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, περί βιομηχανικών εκπομπών (ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης) (ΕΕ L 334, σ. 17), καθό μέτρο προβλέπει την υποχρέωση των κρατών μελών να τηρούν τα συμπεράσματα επί των βέλτιστων δυνατών τεχνικών του σημείου 3.5 του «εγγράφου αναφοράς σχετικά με τις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές στις βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου, ασβέστου και οξειδίου του μαγνησίου» (ΕΕ C 166, σ. 5), υπό τους όρους από τους οποίους εξαρτάται η έγκριση των αρμόδιων αρχών προς τις υποχρεούμενες δυνάμει της ανωτέρω οδηγίας να λάβουν άδεια εγκαταστάσεις παραγωγής οξειδίου του μαγνησίου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει το αίτημα περί καταργήσεως της δίκης.

2.	Η υπόθεση Τ-158/11 διαγράφεται από το Πρωτόκολλο του Γενικού Δικαστηρίου.

3.	Οι Magnesitas de Rubián, SA, Magnesitas Navarras, SA και Ελληνικοί Λευκόλιθοι Ανώνυμος Μεταλλευτική Βιομηχανική Ναυτιλιακή και Εμπορική Εταιρία φέρουν, πέραν των δικαστικών τους εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 139 της 7.5.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/36

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2014 — Hemofarm κατά ΓΕΕΑ — Laboratorios Diafarm (HEMOFARM)

(Υπόθεση T-411/11) (1)

((Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Ανάκληση της ανακοπής - κατάργηση της δίκης))

2014/C 135/45

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hemofarm AD farmaceutsko-hemijska industrija Vršac (Vršac, Σερβία) (εκπρόσωπος: D. Cañadas Arcas, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Laboratorios Diafarm, SA (Barberà del Vallès, Ισπανία) (εκπρόσωπος: E. Sugrañes Coca, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 17ης Μαΐου 2011 (υπόθεση R 0298/2010-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Laboratorios Diafarm, SA και Hemofarm AD farmaceutsko-hemijska industrija Vršac.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Καταργεί τη δίκη.

2.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) EE C 311 της 22.10.2011.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/36

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Μαρτίου 2014 — Eni κατά Επιτροπής

(Υποθέσεις T-240/12 και Τ-211/13) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά του καουτσούκ από βουταδιένιο και του καουτσούκ από στυρόλιο και βουταδιένιο που παράγεται με πολυμερισμό γαλακτώματος - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Μερική ακύρωση και μεταρρύθμιση από το Γενικό Δικαστήριο της αποφάσεως της Επιτροπής - Επανάληψη της διαδικασίας - Νέα κοινοποίηση αιτιάσεων - Περάτωση της διαδικασίας - Κατάργηση της δίκης))

2014/C 135/46

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Eni SpA (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. M. Roberti και I. Perego, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Bottka, G. Conte, R. Striani και T. Vecchi)

Αντικείμενο

Στην υπόθεση T-240/12, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής, η οποία περιλαμβάνεται στο έγγραφο της 23ης Μαρτίου 2012, με το οποίο ανακοινώθηκε στην προσφεύγουσα η πρόθεση της Επιτροπής να κινήσει εκ νέου τη διαδικασία και να της απευθύνει νέα ανακοίνωση των αιτιάσεων και, στην υπόθεση T 211/13, αίτημα ακυρώσεως των αποφάσεων της Επιτροπής C(2013) 1200 τελικό, της 26ης Φεβρουαρίου 2013, και C(2013) 1199 τελικό, της 27ης Φεβρουαρίου 2013, να κινήσει εκ νέου τη διαδικασία και να εκδώσει νέα ανακοίνωση αιτιάσεων στην υπόθεση AT. 40032 — BR/ESBR — Υποτροπή, κατόπιν της μερικής ακυρώσεως, εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, της αποφάσεως C(2006) 5700 τελικό της Επιτροπής, της 29ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/F/38.638 — Καουτσούκ από βουταδιένιο και καουτσούκ από στυρόλιο και βουταδιένιο που παράγεται με πολυμερισμό γαλακτώματος).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Οι υποθέσεις T-240/12 και T-211/13 συνεκδικάζονται προς διευκόλυνση της εκδόσεως διατάξεως.

2.	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί των προσφυγών.

3.	Η Eni SpA και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα

(1) EE C 217 της 21.7.2012.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/37

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Μαρτίου 2014 — Versalis κατά Επιτροπής

(Υποθέσεις T-241/12 και T-210/13) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά του καουτσούκ από βουταδιένιο και του καουτσούκ από στυρόλιο και βουταδιένιο που παράγεται με πολυμερισμό γαλακτώματος - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Μερική ακύρωση και μεταρρύθμιση από το Γενικό Δικαστήριο της αποφάσεως της Επιτροπής - Επανάληψη της διαδικασίας - Νέα ανακοίνωση των αιτιάσεων - Περάτωση της διαδικασίας - Κατάργηση της δίκης))

2014/C 135/47

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Versalis SpA (San Donato Milanese, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F. Moretti, L. Nascimbene και M. Siragusa, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Bottka, G. Conte, R. Striani και T. Vecchi)

Αντικείμενο

Στην υπόθεση T-241/12, αίτημα περί ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής που περιλαμβάνεται σε έγγραφο της 23ης Απριλίου 2012 με το οποίο ανακοινώθηκε στην προσφεύγουσα η πρόθεση της Επιτροπής να επαναλάβει τη διαδικασία και να εκδώσει νέα ανακοίνωση των αιτιάσεων και, στην υπόθεση T-210/13, αίτημα περί ακυρώσεως των αποφάσεων της Επιτροπής C (2013) 1200 τελικό, της 26ης Φεβρουαρίου 2013, και C (2013) 1199 τελικό, της 27ης Φεβρουαρίου 2013, για επανάληψη της διαδικασίας και αποστολή στην προσφεύγουσα νέας ανακοινώσεως των αιτιάσεων στην υπόθεση AT. 40032 — BR/ESBR — Υποτροπή, κατόπιν της μερικής ακυρώσεως από το Γενικό Δικαστήριο της αποφάσεως C (2006) 5700 τελικό της Επιτροπής, της 29ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/F/38.638 — Καουτσούκ από βουταδιένιο και καουτσούκ από στυρόλιο και βουταδιένιο που παράγεται με πολυμερισμό γαλακτώματος).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Συνεκδικάζει τις υποθέσεις T-241/12 και T-210/13 προς έκδοση κοινής διατάξεως.

2.	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί των υπό κρίση προσφυγών.

3.	Η Versalis SpA και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν έκαστη τα δικά της δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 227 της 28.7.2012, σ. 28.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/38

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2014 — Spirlea κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-518/12) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Δημόσια υγεία - Απόφαση περί περατώσεως διαδικασίας στο πλαίσιο του προγράμματος EU Pilot - Αρχειοθέτηση καταγγελίας - Μη κίνηση διαδικασίας λόγω παραβάσεως - Απαράδεκτο))

2014/C 135/48

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Darius Nicolaio Spirlea (Capezzano Pianore, Ιταλία) και Mihaela Spirlea (Capezzano Pianore) (εκπρόσωποι: V. Foerster και T. Pahl, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Sipos και G. Wilms)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: αρχικώς, S. Centeno Huerta, στη συνέχεια, J. García-Valdecasas Dorrego, abogados del Estado)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής να περατώσει την πιλοτική διαδικασία 2070/11/SNCO, όπως μνημονεύεται στην από 27 Σεπτεμβρίου 2012 επιστολή που απεστάλη στους προσφεύγοντες υπό τον αριθμό SANCO/A2/AM/kva (2012) 1245353.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2.	Ο Darius Nicolaio Spirlea και η Mihaela Spirlea φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα, καθώς και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3.	Το Βασίλειο της Ισπανίας φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 32 της 2.2.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/38

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Φεβρουαρίου 2014 — Jannatian κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-187/13) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν - Κατάλογος των προσώπων και οντοτήτων επί των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα - Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής - Εκπρόθεσμη άσκηση - Απαράδεκτο))

2014/C 135/49

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Mahmoud Jannatian (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: E. Rosenfeld και S. Monnerville, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: F. Naert και M. Bishop)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως, στο μέτρο που αφορούν τον προσφεύγοντα: της κοινής θέσης 2008/479/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2008, για τροποποίηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 163, σ. 43) · τηςν απόφασης 2008/475/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2008, περί εφαρμογής του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 163, σ. 29)· της κοινής θέσης 2008/652/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 7ης Αυγούστου 2008, για τροποποίηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 213, σ. 58)· της απόφασης 2009/840/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 2009, για την εφαρμογή της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 303, σ. 64)· του κανονισμού (ΕΚ) 1100/2009 του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 2009, για την εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση της απόφασης 2008/475/ΕΚ (ΕΕ L 303, σ. 31· της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 195, σ. 39)· της απόφασης 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 (ΕΕ L 281, σ. 81)· του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 (ΕΕ L 281, σ. 1), και του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (ΕΕ L 88, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2.	Ο Mahmoud Jannatian φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(1) EE C 171 της 15.6.2013.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/39

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Luxembourg Pamol (Cyprus) και Luxembourg Industries κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-578/13 R)

((Ασφαλιστικά μέτρα - Διαδικασία διαθέσεως φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά - Δημοσίευση εγγράφων σχετικά με την εγγραφή δραστικής ουσίας - Απόρριψη αιτήσεως για εμπιστευτική μεταχείριση ορισμένων πληροφοριών - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Παραδεκτό - Επείγον - Fumus boni juris - Στάθμιση των συμφερόντων))

2014/C 135/50

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούσες: Luxembourg Pamol (Cyprus) (Λευκωσία, Κύπρος), και Luxembourg Industries Ltd (Τελ-Αβίβ, Ισραήλ) (εκπρόσωποι: C. Mereu και K. Van Maldegem, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. von Rintelen και P. Ondrůšek)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως της Επιτροπής, που κοινοποιήθηκε στις αιτούσες με επιστολή της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) της 8ης Οκτωβρίου 2013, με την οποία απορρίφθηκε αίτημά τους για εμπιστευτική μεταχείριση ορισμένων πληροφοριών που περιέχονταν στην έκθεση αξιολογήσεως από ομότιμους και την τελική προσθήκη όσον αφορά την εγγραφή της δραστικής ουσίας φωσφονικά άλατα καλίου, που είχε υποβληθεί κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 14 της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (ΕΕ L 230, σ. 1), και του κανονισμού (ΕΕ) 188/2011 της Επιτροπής, της 25ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας 91/414 όσον αφορά τη διαδικασία αξιολόγησης των δραστικών ουσιών που δεν κυκλοφορούσαν στην αγορά δύο έτη μετά την ημερομηνία κοινοποίησης της εν λόγω οδηγίας (ΕΕ L 53, σ. 51).

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

Αναστέλλει την εκτέλεση της αποφάσεως της Επιτροπής, που κοινοποιήθηκε στις Luxembourg Pamol (Cyprus) και Luxembourg Industries Ltd με επιστολή της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) της 8ης Οκτωβρίου 2013, με την οποία απορρίφθηκε αίτημά τους για εμπιστευτική μεταχείριση ορισμένων πληροφοριών που περιέχονταν στην έκθεση αξιολογήσεως από ομότιμους και την τελική προσθήκη όσον αφορά την εγγραφή της δραστικής ουσίας φωσφονικά άλατα καλίου.,

Διατάσσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην επιτρέψει τη δημοσίευση, από την EFSA, ενός κειμένου της εκθέσεως αξιολογήσεως από ομότιμους και της τελικής προσθήκης όσον αφορά την εγγραφή της δραστικής ουσίας φωσφονικά άλατα καλίου περισσότερο λεπτομερούς από το κείμενο που περιέχει αποκρύψεις στοιχείων που έγιναν με την επιστολή των Luxembourg Pamol (Cyprus) και Luxembourg Industries Ltd της 25ης Φεβρουαρίου 2013, όπως αυτές εμφαίνονται στο παράρτημα Α 3 της κύριας προσφυγής.

3.	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/40

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Μαρτίου 2014 — Aluminios Cortizo και Cortizo Cartera κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-1/14 R)

([Ασφαλιστικά μέτρα - Κρατικές ενισχύσεις - Ενίσχυση χορηγηθείσα από τις ισπανικές αρχές προς ορισμένους ομίλους οικονομικού σκοπού (GIE) και τους επενδυτές τους - Φορολογικό καθεστώς ορισμένων συμφωνιών χρηματοδοτικής μισθώσεως για την αγορά πλοίων (ισπανικό φορολογικό καθεστώς χρηματοδοτικής μισθώσεως) - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Μη τήρηση του απαιτουμένου τύπου - Απαράδεκτο])

2014/C 135/51

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αιτούσες: Aluminios Cortizo, SA (Padrón, Ισπανία) και Cortizo Cartera (Padrón) (εκπρόσωπος: A. Beiras Cal, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Di Bucci, M. Afonso, É. Gippini Fournier και P. Němečková)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως, μεταξύ άλλων, της αποφάσεως C(2013) 4426 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Ιουλίου 2013, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA. 21233 C/2011 (πρώην NN/2011, πρώην CP 137/2006) — Φορολογικό καθεστώς ορισμένων συμφωνιών χρηματοδοτικής μισθώσεως

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2.	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/40

Αναίρεση που άσκησε στις 12 Μαρτίου 2014 η Eva Cuallado Martorell κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Σεπτεμβρίου 2012 στην υπόθεση F-96/09, Cuallado Martorell κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-506/12 P)

2014/C 135/52

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι:

Αναιρεσείουσα: Eva Cuallado Martorell (Augsburg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Pinto Cañon, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να κάνει δεκτή την αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, δεύτερο τμήμα, στην υπόθεση F-96/09, να αναιρέσει μερικώς την απόφαση αυτή, ήτοι καθό μέρος το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απέρριψε το αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής περί αποκλεισμού της αναιρεσείουσας από τις προφορικές εξετάσεις και το αίτημα ακυρώσεως των αποφάσεων περί μη κοινοποιήσεως προς αυτήν των διορθωμένων γραπτών της καθώς και του ατομικού δελτίου αξιολόγησης σχετικά με τις εξετάσεις αυτές·

—

να κάνει δεκτά στο σύνολό τους τα προβληθέντα πρωτοδίκως επιχειρήματα, εξαιρέσει της αμφισβητήσεως των αποφάσεων περί μη κοινοποιήσεως των γραπτών δοκιμασιών β) και γ), στο μέτρο που οι αποφάσεις αυτές αρνούνταν την κοινοποίηση των γραπτών της αναιρεσείουσας και των δελτίων ατομικής αξιολόγησης εκάστης των δοκιμασιών, τα οποία συντάχθηκαν από την εξεταστική επιτροπή, δεδομένου ότι αυτά κοινοποιήθηκαν στην ενδιαφερομένη με το ηλεκτρονικό μήνυμα της EPSO της 16ης Ιουνίου 2010, σημεία 72 και 73·

—	να επιβεβαιώσει την καταδίκη της Επιτροπής στα δικαστικά έξοδα πρωτοδίκως και να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, στην οποία υπέπεσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απορρίπτοντας ορισμένα αιτήματα που διατύπωσε η αναιρεσείουσα με την προσφυγή της και προσβάλλοντας υπό την έννοια αυτή το δικαίωμά της για αποτελεσματική ένδικη προστασία που καθιερώνει το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Συναφώς, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έκρινε την προσφυγή εκπρόθεσμη όσον αφορά ορισμένα αιτήματα που διατυπώνονταν με αυτήν, καθόσον έκρινε, κατά παραβίαση της αρχής pro actione, ότι για τον υπολογισμό της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής από της τελέσεως βλαπτικής πράξεως δεν συνέτρεχε λόγος να εξεταστεί η διά της διοικητικής οδού ασκηθείσα ένσταση της αναιρεσείουσας σύμφωνα με το άρθρο 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, καθόσον διαπιστώθηκε ότι η απλή κοινοποίηση στον υποψήφιο των βαθμών που έλαβε, σε δύο γραπτές δοκιμασίες γενικού διαγωνισμού, χωρίς άλλη επεξήγηση, συνιστά επαρκή αιτιολογία.

—

Έναντι της εκτιμήσεως του Γενικού Δικαστηρίου ότι όλες οι πράξεις εξεταστικής επιτροπής προστατεύονται από το απόρρητο, πράγμα το οποίο συνεπάγεται προστασία των ασυλιών κατά την απόφαση, η αναιρεσείουσα προβάλλει τη δυνατότητα δικαστικού ελέγχου των αποφάσεων της εξεταστικής επιτροπής, διακρίνοντας, στο πλαίσιο της δράσης της που συνίσταται σε τεχνική αξιολόγηση, μεταξύ του «ουσιαστικού πυρήνα της αποφάσεως» και του «περίγυρού» της.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 42 και 52 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται συναφώς ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η υποψήφια στον γενικό διαγωνισμό, διαφωνούσα με τους βαθμούς που έλαβε, δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης στις διορθωμένες γραπτές δοκιμασίες, προσβάλλοντας υπό την έννοια αυτή το δικαίωμα προσβάσεώς της στα έγγραφα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/41

Προσφυγή της 3ης Ιανουαρίου 2014 — Grundig Multimedia κατά ΓΕΕΑ (Pianissimo)

(Υπόθεση T-11/14)

2014/C 135/53

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Grundig Multimedia AG (Stansstad, Ελβετία) (εκπρόσωπος: S. Walter, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 5ης Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 441/2013-4·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων ενώπιον του ΓΕΕΑ.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «Pianissimo» για προϊόντα της κλάσεως 7 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 11 102 266

Απόφαση του εξεταστή: Απόρριψη του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση των άρθρων 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', και 7, παράγραφος 2, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/42

Προσφυγή της 15ης Ιανουαρίου 2014 — St’art κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-36/14)

2014/C 135/54

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: St’art — Fonds d’investissement dans les entreprises culturelles (Mons, Βέλγιο)· Stichting Cultuur — Ondernemen (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες)· και Angel Capital Innovations Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: L. Dehin και C. Brüls, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες πράξεις:

—	είτε την αγνώστου ημερομηνίας απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να περατώσει το πρόγραμμα «Factor SI.2.609157-2/G/ENT/CIP/11/C/N03C011» και να παύσει, κατά συνέπεια, τη χορήγηση επιδοτήσεως στην κοινοπραξία την οποία αποτελούν οι προσφεύγουσες·

—	είτε την από 29 Νοεμβρίου 2013 απόφαση που επικυρώνει την ως άνω απόφαση·

—	να καταδικάσει την αντίδικο στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας καθώς και στα έξοδα των δικηγόρων και των προσφευγουσών.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, από προσβολή του δικαιώματος σε δίκαιη μεταχείριση και από παραβίαση της γενικής αρχής της καλόπιστης εκτελέσεως των συμβάσεων και των συμβατικών όρων, στο μέτρο που η αιτιολογία που προέβαλε η Επιτροπή είναι ανεπαρκής και δεν πληρούται καμία από τις προϋποθέσεις για καταγγελία της συμβάσεως. Οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι το γεγονός ότι οι προς επίτευξη στόχοι του προγράμματος επετεύχθησαν με άλλα μέσα, καθιστώντας επομένως το πρόγραμμα άνευ αντικειμένου, δεν συνιστά βάσιμο λόγο για την καταγγελία της συμβάσεως επιδοτήσεως.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, καθώς και από προσβολή του δικαιώματος σε χρηστή διοίκηση, και από παραβίαση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως και της γενικής αρχής «patere legem quam ipse fecisti», καθότι η Επιτροπή δεν προσκόμισε στοιχεία από τα οποία, αφενός, να αποδεικνύεται κατά πόσον εξέτασε τις παρατηρήσεις της κοινοπραξίας στην οποία ανήκουν οι προσφεύγουσες και, αφετέρου, να καταδεικνύονται οι λόγοι για τους οποίους απέρριψε τις παρατηρήσεις αυτές.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/43

Προσφυγή της 28ης Ιανουαρίου 2014 — Bank Refah Kargaran κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-65/14)

2014/C 135/55

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bank Refah Kargaran (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: J.-M. Thouvenin, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1154/2013 του Συμβουλίου της 15ης Νοεμβρίου 2013, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα·

—	να ακυρώσει την απόφαση 2013/661/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 15ης Νοεμβρίου 20l3, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα·

—	να κρίνει ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου της 23ης Μαρτίου 2012 δεν εφαρμόζεται στην προσφεύγουσα·

—	να κρίνει ότι η απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ δεν εφαρμόζεται στην προσφεύγουσα·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό και την προαναφερθείσα απόφαση για τους οποίους γίνεται λόγος στα δύο πρώτα αιτήματα, από τις 20 Ιανουαρίου 2014·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλημμελή αιτιολογία κατά παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, καθόσον ο εκτελεστικός κανονισμός, βάσει του οποίου ενεγράφη η προσφεύγουσα στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων, τους οποίους αφορούν τα περιοριστικά μέτρα, δεν αναφέρει ρητώς τη νομική βάση επί της οποίας εκδόθηκε.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από έλλειψη νομικής βάσεως, καθόσον η νομική βάση του αμφισβητούμενου εκτελεστικού κανονισμού είναι ο κανονισμός 267/2012 (1), ο οποίος πρέπει να κριθεί ως μη εφαρμόσιμος στην προσφεύγουσα καθόσον, αφενός, εκδόθηκε χωρίς να πληρούται η υποχρέωση αιτιολογήσεως του άρθρου 296 ΣΛΕΕ και κατά παράβαση του άρθρου 215 ΣΛΕΕ και, αφετέρου, το άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ', το οποίο αποτελεί τη νομική βάση της εγγραφής της προσφεύγουσας στον κατάλογο του παραρτήματος IX του κανονισμού 267/2012, παραβιάζει τις Συνθήκες και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο τρίτος, ο τέταρτος, ο πέμπτος και ο έκτος λόγος αντλούνται αντιστοίχως από i) πλάνη περί το δίκαιο, ii) πλάνη περί τα πράγματα και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, iii) προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαίου σε αποτελεσματική δικαστική προστασία και iv) από προσβολή της αρχής της αναλογικότητας.

Ο έβδομος λόγος αντλείται από το ότι το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της αποφάσεως 2010/413 (2), το οποίο αποτελεί τη νομική βάση της κυρώσεως που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα πρέπει να κριθεί ότι δεν εφαρμόζεται στην προσφεύγουσα διότι η διάταξη αυτή προσκρούει στις Συνθήκες, στον Χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων και στην αρχή της αναλογικότητας. Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι πρέπει, συνεπώς, να ακυρωθεί η απόφαση περί εγγραφής της στον κατάλογο προσώπων και οντοτήτων τους οποίους αφορούν τα περιοριστικά μέτρα.

Ο όγδοος λόγος αντλείται από το ότι η αμφισβητούμενη κύρωση κατέστη παράνομη από τις 20 Ιανουαρίου 2014 εφόσον το Συμβούλιο αναγνώρισε κατά την ημερομηνία αυτή ότι το Ιράν δεν εξακολουθεί τις πυρηνικές δραστηριότητες που αποτελούσαν τον λόγο επιβολής της κυρώσεως. Επομένως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η κύρωση καθίσταται άνευ αντικειμένου.

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (ΕΕ L 88, σ. 1).

(2) Απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 195, σ. 39).

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/44

Προσφυγή της 31ης Ιανουαρίου 2014 — Γαλλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-74/14)

2014/C 135/56

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: E. Belliard, G. de Bergues, D. Colas και J. Bousin)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2013) 7066 τελικό της 20ής Νοεμβρίου 2013 για την κρατική ενίσχυση υπ’ αριθ. SA.16237 την οποία χορήγησε η Γαλλία υπέρ της εταιρίας Société Nationale Corse Méditerranée·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή της η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως C(2013) 7066 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Νοεμβρίου 2013, με την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι, αφενός, το υπόλοιπο της ενισχύσεως για την αναδιάρθρωση, κοινοποιηθείσας στις 18 Φεβρουαρίου 2002 από τις γαλλικές αρχές, ύψους 15,81 εκατομμυρίων ευρώ, και, αφετέρου, τα τρία μέτρα που έλαβαν οι γαλλικές αρχές το 2006 υπέρ της εταιρίας Société nationale maritime Corse Méditerranée (στο εξής: SNCM), ήτοι, η μεταβίβαση του 75 % της SNCM στην αρνητική τιμή των 158 εκατομμυρίων ευρώ, η αύξηση του κεφαλαίου κατά 8,75 εκατομμύρια ευρώ από την Compagnie générale maritime et financière (στο εξής: CGMF) και η πίστωση σε τρεχούμενο λογαριασμό 38,5 εκατομμυρίων ευρώ, συνιστούν μη σύννομες κρατικές ενισχύσεις οι οποίες δεν συμβιβάζονται με την εσωτερική αγορά. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή διέταξε την ανάκτησή τους.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας, καθόσον η Επιτροπή αρνήθηκε να κινήσει εκ νέου την τυπική διαδικασία έρευνας κατόπιν της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Σεπτεμβρίου 2012, στην υπόθεση T-565/08, Corsica Ferries France κατά Επιτροπής (που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Ο δεύτερος λόγος αντλείται, επικουρικώς στην περίπτωση κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι η Επιτροπή δικαίως δεν κίνησε εκ νέου την τυπική διαδικασία έρευνας κατόπιν της αποφάσεως της 11ης Σεπτεμβρίου 2012, από εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας της κρατικής ενισχύσεως κατά το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι τα μέτρα του 2006 πρέπει να χαρακτηρισθούν ως κρατικές ενισχύσεις κατά τη διάταξη αυτή. Ο λόγος αυτός διαιρείται σε τρία σκέλη. Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ:

—	καθόσον έκρινε ότι η μεταβίβαση του 75 % της SNCM στην αρνητική τιμή των 158 εκατομμυρίων ευρώ πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση και το κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή δεν πληρούται εν προκειμένω·

—	καθόσον έκρινε ότι η εισφορά κεφαλαίου 8,75 εκατομμυρίων ευρώ πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση·

—	καθόσον έκρινε ότι η πίστωση σε τρεχούμενο λογαριασμό 38,5 εκατομμυρίων ευρώ υπέρ των μισθωτών υπαλλήλων της SNCM πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση κατά τη διάταξη αυτή.

Ο τρίτος λόγος αντλείται, επικουρικώς στην περίπτωση κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι η Επιτροπή δικαίως δεν κίνησε εκ νέου την τυπική διαδικασία έρευνας κατόπιν της αποφάσεως της 11ης Σεπτεμβρίου 2012, από παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι η εισφορά κεφαλαίου 15,81 εκατομμυρίων ευρώ, κοινοποιηθείσα το 2002 ως ενίσχυση για την αναδιάρθρωση, πρέπει να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά.

4.	Ο τέταρτος λόγος αντλείται από πλημμελή αιτιολογία.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/45

Προσφυγή της 4ης Φεβρουαρίου 2014 — Morningstar κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-76/14)

2014/C 135/57

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Morningstar, Inc. (Σικάγο, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: S. Kinsella, K. Daly και P. Harrison, solicitors)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής στην υπόθεση COMP/39.654 — Κωδικοί χρηματοπιστωτικών μέσων reuters, η οποία φέρει την ημερομηνία 20 Δεκεμβρίου 2012 και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 12 Νοεμβρίου 2013 (ΕΕ C 326, σ. 4)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα· και

—	να διατάξει οποιοδήποτε άλλο μέτρο κρίνει πρόσφορο.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Στην παρούσα υπόθεση, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής που εκδόθηκε στο πλαίσιο της υποθέσεως COMP/39.654 — Κωδικοί χρηματοπιστωτικών μέσων reuters σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 ΕΟΧ, όσον αφορά πρακτικές της εταιρείας Thomson Reuters οι οποίες δημιουργούσαν εμπόδια για τη μεταπήδηση από ένα σε άλλο ενοποιημένο σύστημα διαβιβάσεως πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο. Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή κατέστησε, σύμφωνα με το άρθρο 9 του κανονισμού (EΚ) 1/2003 (1) του Συμβουλίου, υποχρεωτικές για την Thomson Reuters ορισμένες δεσμεύσεις και έκρινε ότι πλέον δεν συντρέχουν λόγοι να ενεργήσει η Επιτροπή. Η προσφεύγουσα είναι ανταγωνίστρια της Thomson Reuters.

Η προσφεύγουσα διατυπώνει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο διατείνεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως εκδίδοντας την απόφασή της, δεδομένου ότι οι δεσμεύσεις προφανώς δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ανταγωνισμού που προσδιορίζει η εν λόγω απόφαση.

2.	Με τον δεύτερο υποστηρίζει ότι η Επιτροπή ενήργησε ultra vires δεδομένου ότι υπερέβη τις εξουσίες που της έχει παράσχει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και, κατά συνέπεια, η απόφασή της στερείται κατάλληλης νομικής βάσεως.

3.	Με τον τρίτο προβάλλει ότι η απόφαση παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.

4.	Με τον τέταρτο διατείνεται ότι στην απόφασή της η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως.

(1) Κανονισμός (EΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/46

Προσφυγή της 4ης Φεβρουαρίου 2014 — EE κατά ΓΕΕΑ (λογότυπο σε γκρι φόντο)

(Υπόθεση T-77/14)

2014/C 135/58

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: EE Ltd (Hatfield, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: P. Brownlow, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 24ης Οκτωβρίου 2013 στην υπόθεση R 704/2013-1.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα που απεικονίζει λογότυπο σε γκρι φόντο για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 7, 9, 16, 25, 35-39, 41, 42 και 45 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 11 388 386

Απόφαση του εξεταστή: Δεν δέχεται την καταχώριση του σήματος

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/46

Προσφυγή της 4ης Φεβρουαρίου 2014 — Benediktinerabtei St. Bonifaz κατά ΓΕΕΑ — Andechser Molkerei Scheitz (Genuß für Leib & Seele KLOSTER Andechs SEIT 1455)

(Υπόθεση T-78/14)

2014/C 135/59

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Benediktinerabtei St. Bonifaz Köperschaft des öffentlichen Rechts (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: G. Würtenberger και R. Kunze, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Andechser Molkerei Scheitz GmbH (Andechs, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), της 14ης Νοεμβρίου 2013, στην υπόθεση R 1272/2012-1, αναφορικά με την υπ’ αριθ. B 1 754 228 διαδικασία ανακοπής (αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος υπ’ αριθ. 9 255 811)

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: εικονιστικό σήμα που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «Genuß für Leib & Seele KLOSTER Andechs SEIT 1455», για προϊόντα της κλάσεως 29 (αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος υπ’ αριθ. 9 255 811)

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: η Andechser Molkerei Scheitz GmbH

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: εθνικό και κοινοτικό εικονιστικό σήμα που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «ANDECHSER NATUR» και «ANDECHSER NATUR SEIT 1908», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 29 και 35

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: η ανακοπή έγινε δεκτή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι:

—	παράβαση του άρθρου 75, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 207/2009

—	παράβαση του άρθρου 76, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 207/2009

—	παράβαση του άρθρου 75, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 207/2009

—	παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/47

Προσφυγή της 6ης Φεβρουαρίου 2014 — Energy Brands κατά ΓΕΕΑ — Smart Wines (SMARTWATER)

(Υπόθεση T-81/14)

2014/C 135/60

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Energy Brands, Inc. (Ν. Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: D. Stone και R. Allos, Solicitors)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Smart Wines GmbH (Κολωνία, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 19ης Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 903/2013-2·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών να φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «SMARTWATER» για προϊόντα των κλάσεων 30, 32 και 33 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 8 400 194

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Προγενέστερο καταχωρισμένο υπ’ αριθ. 5 853 601 κοινοτικό λεκτικό σήμα «SMART WINES», για προϊόντα των κλάσεων 30 και 33

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχεται την ανακοπή στο σύνολό της

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφοι 1, στοιχεία α' και β', και 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/48

Προσφυγή της 6ης Φεβρουαρίου 2014 — Harrys Pubar κατά ΓΕΕΑ — Harry's Νew York Bar (HARRY'S NEW YORK BAR)

(Υπόθεση T-84/14)

2014/C 135/61

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Harrys Pubar AB (Γκέτεμπουργκ, Σουηδία) (εκπρόσωπος: L.-E. Ström, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Harry’s Νew York Bar SA (Παρίσι, Γαλλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 14ης Νοεμβρίου 2013 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 1038/2012-1 και R 1045/2012-1·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «HARRY’S NEW YORK BAR» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 25, 30, 32 και 43 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 3 383 445

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Τα σουηδικά σήματα καταχωρισμένα με τους αριθμούς 356 009, 320 026, 315 142, 55 6513-1066, για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 25 και 42

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχεται εν μέρει την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Δέχεται εν μέρει την προσφυγή στην υπόθεση R 1038/2012-1 και απορρίπτει την προσφυγή στην υπόθεση R 1045/2012-1

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 4 του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/48

Προσφυγή της 7ης Φεβρουαρίου 2014 — Infocit κατά ΓΕΕΑ — DIN (DINKOOL)

(Υπόθεση T-85/14)

2014/C 135/62

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Infocit — Prestação de Serviços, Comércio e Indústria, Lda (Λουάντα, Αγκόλα) (εκπρόσωπος: A. Oliveira, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: DIN — Deutsches Institut für Normung eV (Βερολίνο, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 12ης Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 1106/2012-2.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «DINKOOL» για προϊόντα των κλάσεων 7, 9 και 11 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 9 768 061

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Διεθνές εικονιστικό σήμα υπ' αριθ. 229 048 που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «DIN» για προϊόντα των κλάσεων 1 έως 34 και προγενέστερο γερμανικό μη καταχωρισμένο λεκτικό σήμα «DIN»

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απορρίπτει την ανακοπή στο σύνολό της

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Δέχεται την προσφυγή, ακυρώνει την προσβαλλόμενη απόφαση και απορρίπτει την αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος στο σύνολό της

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφοι 1, στοιχείο β', 4 και 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/49

Προσφυγή της 10ης Φεβρουαρίου 2014 — Export Development Bank of Iran κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-89/14)

2014/C 135/63

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Export Development Bank of Iran (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: J.-M. Thouvenin, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1154/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα·

—	να ακυρώσει την απόφαση 2013/661/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα·

—	να κηρύξει μη εφαρμοστέο έναντι αυτής τον κανονισμό (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012·

—	να κηρύξει μη εφαρμοστέα έναντι αυτής την απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό και την απόφαση που μνημονεύονται στις δύο πρώτες περιπτώσεις των παρόντων αιτημάτων από τις 20 Ιανουαρίου 2014·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει εννέα λόγους, οκτώ από τους οποίους είναι ουσιαστικά ταυτόσημοι ή παρόμοιοι με τους προβαλλόμενους στο πλαίσιο της υποθέσεως T-65/14, Bank Refah Kargaran κατά Συμβουλίου.

Η προσφεύγουσα επικαλείται έναν επιπλέον λόγο, στηριζόμενο σε παραβίαση των αρχών της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/50

Προσφυγή-αγωγή της 3ης Φεβρουαρίου 2014 — Secolux κατά Επιτροπής και CdT

(Υπόθεση T-90/14)

2014/C 135/64

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Secolux, Association pour le contrôle de la sécurité de la construction (Capellen, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: N. Prüm-Carré, δικηγόρος)

Καθών-εναγόμενοι: Μεταφραστικό Κέντρο των Οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CdT) και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας-ενάγουσας

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση που έλαβε στις 3 Σεπτεμβρίου 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενεργούσα για ίδιο λογαριασμό και για λογαριασμό άλλων αναθετουσών αρχών, ήτοι του Μεταφραστικού Κέντρου των Οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Υπηρεσίας Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και με την οποία απορρίφθηκε η προσφορά της προσφεύγουσας-ενάγουσας για την παρτίδα 1, «Κανονιστικοί έλεγχοι ασφάλειας, ευεξίας και περιβαλλοντικοί έλεγχοι» στο πλαίσιο του διαγωνισμού αριθ. 02/2013/OIL «Έλεγχοι ασφάλειας» και ανατέθηκε το αντικείμενο της επίμαχης συμβάσεως σε άλλον διαγωνιζόμενο·

—	να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταβάλει το ποσό των 467 186,08 ευρώ προς αποκατάσταση της προκληθείσας ζημίας, πλέον νομίμων τόκων από της ημερομηνίας αναθέσεως του αντικειμένου της συμβάσεως και έως την καταβολή των οφειλομένων ποσών·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από διαδικαστικές πλημμέλειες, δεδομένου ότι στην προσφεύγουσα-ενάγουσα περιήλθαν αντιφατικές πληροφορίες σχετικά με το ύψος της προσφοράς που επελέγη για την παρτίδα 1. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι:

—

είτε το ποσό της προσφοράς του επιλεγέντος διαγωνιζομένου, που αναφέρεται στην από 11 Δεκεμβρίου 2013 επιστολή της Επιτροπής που ενημερώνει την προσφεύγουσα-ενάγουσα για τα χαρακτηριστικά και τα πλεονεκτήματα της επιλεγείσας προσφοράς είναι ανακριβές, δεδομένου ότι είναι υπερβολικά χαμηλό. Στην περίπτωση αυτή, η προσφεύγουσα-ενάγουσα δεν είχε πρόσβαση σε ασφαλή πληροφορία όσον αφορά το ύψος της επιλεγείσας προσφοράς, πράγμα που συνιστά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως·

—

είτε η αξία της ανατεθείσας συμβάσεως που αναφερόταν στην ανακοίνωση περί αναθέσεως της συμβάσεως που δημοσιεύθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2013 (1) είναι εσφαλμένη, δεδομένου ότι είναι υπερβολικά υψηλή. Στην περίπτωση αυτή, η ανακοίνωση δεν αντικατοπτρίζει την αξία της επιλεγείσας προσφοράς, πράγμα που συνιστά παράβαση της υποχρεώσεως διαφάνειας·

—

είτε το ύψος της επιλεγείσας προσφοράς, όπως αυτό αναφέρεται στην από 11 Δεκεμβρίου 2013 επιστολή της Επιτροπής και η αξία της συμβάσεως όπως αυτή αναφέρεται στην ανακοίνωση περί αναθέσεως της συμβάσεως είναι ακριβή. Στην περίπτωση αυτή, η σύμβαση ανατέθηκε για ποσό υψηλότερο από αυτό της επιλεγείσας συμβάσεως, πράγμα που συνιστά σοβαρή παραβίαση των αρχών της διαφάνειας, της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παρατυπία στην επιλεγείσα προσφορά, στο μέτρο που ο επιλεγείς διαγωνιζόμενος δεν μπορούσε να εξασφαλίσει, με την προσφερθείσα τιμή, την προσήκουσα παροχή όλων των ζητηθεισών υπηρεσιών, και τούτο με προσωπικό που να διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από υπερβολικά χαμηλή προσφορά. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι υφίσταται εν προκειμένω μια δέσμη ενδείξεων από τις οποίες προκύπτει ότι η επιλεγείσα προσφορά δεν αντιστοιχεί στην οικονομική πραγματικότητα. Η Επιτροπή όφειλε, συνεπώς, να ζητήσει από τον επιλεγέντα διαγωνιζόμενο διευκρινίσεις ως προς τη σύνθεση της προσφοράς του, σύμφωνα με το άρθρο 151 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 1268/2012 (2).

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων τόσο κατά την προετοιμασία των προσφορών όσο και κατά την αξιολόγησή τους. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει:

—

αφενός, ότι, στο μέτρο που στον επιλεγέντα διαγωνιζόμενο ανατέθηκαν και οι προηγούμενες συμβάσεις, ο διαγωνιζόμενος αυτός διέθετε ιδιαίτερες πληροφορίες όσον αφορά τους χώρους, τις ζητούμενες παροχές και τις ποσότητες που πραγματικά ζητούσε η Επιτροπή, πράγμα που θα έπρεπε να οδηγήσει την Επιτροπή να ζητήσει διευκρινίσεις από την προσφεύγουσα-ενάγουσα βάσει του άρθρου 160, παράγραφος 3, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 1268/2012·

—	και, αφετέρου, ότι η Επιτροπή έλαβε υπόψη της, κατά την αξιολόγηση των προσφορών που υποβλήθηκαν για την υπό ανάθεση σύμβαση, την ποιότητα των υπηρεσιών που είχαν παρασχεθεί από τον ανάδοχο των προηγουμένων συμβάσεων.

(1) ΕΕ 2013/S 249-433951.

(2) Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 1268/2012 της Επιτροπής, της 29ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους κανόνες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης (ΕΕ L 362, σ. 1).

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/51

Προσφυγή της 10ης Φεβρουαρίου 2014 — St’art κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-93/14)

2014/C 135/65

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: St’art — Fonds d’investissement dans les entreprises culturelles (Mons, Βέλγιο), Stichting Cultuur — Ondernemen (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) και Angel Capital Innovations Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: L. Dehin και C. Brüls, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

Να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την προσφυγή και, ως εκ τούτου, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη:

—

δηλαδή την αγνώστου ημερομηνίας απόφαση την οποία γνωστοποίησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 29 Νοεμβρίου 2013 και με την οποία απαιτεί ποσό 140 500,01 ευρώ από την εταιρία EDC στο πλαίσιο της συμβάσεως «Factor SI.2.609157-2/G/ENT/CIP/11/C/N03C011», κοινοποιεί την απόφασή της προς τούτο και απαιτεί, εφόσον παραστεί ανάγκη, την αλληλέγγυα και εις ολόκληρον ευθύνη των λοιπών μελών της κοινοπραξίας για την καταβολή του ποσού αυτού.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, ιδίως δε της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, και από παραβίαση της αρχής της νομιμότητας, καθόσον η απόφαση της Επιτροπής να προβεί σε ανάκτηση των ποσών που είχε προκαταβάλει στην εταιρία EDC στο πλαίσιο του προγράμματος «C-I Factor» και να επικαλεσθεί την αλληλέγγυα και εις ολόκληρον ευθύνη των προσφευγουσών, οι οποίες είναι μέλη κοινοπραξίας, στηρίζεται συναφώς σε παρανόμως εκδοθείσα απόφαση περί λύσεως της συμβάσεως επιδοτήσεως.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας, καθώς και από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και από παραβίαση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως και της γενικής αρχής «patere legem quam ipse fecisti», καθόσον η Επιτροπή δεν προσκόμισε στοιχεία από τα οποία, αφενός, να αποδεικνύεται ότι εξέτασε τις παρατηρήσεις της κοινοπραξίας στην οποία ανήκουν οι προσφεύγουσες και, αφετέρου, να γνωστοποιούνται οι λόγοι για τους οποίους απέρριψε τις παρατηρήσεις αυτές. Οι προσφεύγουσες προσάπτουν επίσης στην Επιτροπή ότι δεν τους παρέσχε τη δυνατότητα να εκτελέσουν οι ίδιες τις συμβατικές υποχρεώσεις προκειμένου να διορθώσουν ενδεχόμενες πλημμέλειες της εταιρίας EDC.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/52

Προσφυγή της 11ης Φεβρουαρίου 2014 — EE κατά ΓΕΕΑ (λογότυπο σε έγχρωμο φόντο)

(Υπόθεση T-94/14)

2014/C 135/66

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: EE Ltd (Hatfield, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: P. Brownlow, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 20ής Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 495/2013-1.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα που απεικονίζει λογότυπο σε έγχρωμο φόντο για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 7, 9, 16, 25, 28, 35-39, 41, 42 και 45 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 11 177 631

Απόφαση του εξεταστή: Δεν δέχεται την καταχώριση του σήματος

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/52

Προσφυγή της 11ης Φεβρουαρίου 2014 — Vimeo κατά ΓΕΕΑ — PT Comunicações (VIMEO)

(Υπόθεση T-96/14)

2014/C 135/67

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vimeo LLC (Ν. Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: A. Poulter και M. Macdonald, Solicitors)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: PT Comunicações, SA (Λισαβόνα, Πορτογαλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 27ης Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 1092/2013-2·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «VIMEO» για υπηρεσίες των κλάσεων 38, 41 και 42 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 9 843 061

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «meo» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 16, 35, 37, 38, 41 και 42

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχεται την ανακοπή στο σύνολό της

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/53

Αναίρεση που άσκησε στις 24 Φεβρουαρίου 2014 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 12 Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση F-142/11, Simpson κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-130/14 P)

2014/C 135/68

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και A. Bisch)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Erik Simpson (Βρυξέλλες, Βέλγιο)

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

Να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Πρώτο Τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση F-142/11, Erik Simpson κατά Συμβουλίου, στο μέτρο που ακυρώνει την από 9 Δεκεμβρίου 2010 απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καταδικάζει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά του έξοδα καθώς και στα δικαστικά έξοδα του E. Simpson·

—	Να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης· και

—	Να καταδικάσει τον προσφεύγοντα πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως το αναιρεσείον, με τον μοναδικό λόγο που προβάλλει, υποστηρίζει ότι η κρίση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης περί του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι νόμιμη λόγω παραβάσεως της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, στηρίζεται σε εσφαλμένη βάση, λόγω παραμορφώσεως των αποδεικτικών στοιχείων και συνεπώς δεν μπορεί να γίνει δεκτή.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/53

Προσφυγή της 24ης Φεβρουαρίου 2014 — Albis Plastic κατά ΓΕΕΑ — IQAP Masterbatch Group (ALCOLOR)

(Υπόθεση T-132/14)

2014/C 135/69

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Albis Plastic GmbH (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Klawitter, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: IQAP Masterbatch Group, SL (Masíes de Roda, Ισπανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 3ης Δεκεμβρίου 2013, στην υπόθεση R 1015/2012-2·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: το εικονιστικό σήμα «ALCOLOR» για προϊόντα και υπηρεσίες της κλάσεως 1 — κοινοτικό σήμα αριθ. 3 073 889

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: η προσφεύγουσα

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: IQAP Masterbatch Group, SL

Αιτιολογία της αιτήσεως κηρύξεως της ακυρότητας: το εθνικό εικονιστικό σήμα «ALCOLOR» που περιλαμβάνει το λεκτικό στοιχείο «ALCOLOR» για προϊόντα της κλάσεως 2, καθώς και η εμπορική επωνυμία «ALCOLOR» που χρησιμοποιείται στις συναλλαγές στην Ισπανία για «χρωστικές ουσίες»

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: απόρριψη της αιτήσεως κηρύξεως της ακυρότητας

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: αποδοχή της προσφυγής και αναπομπή της υποθέσεως στο τμήμα ακυρώσεως

Προβαλλόμενοι λόγοι: άρθρο 53, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 και σχετικές εκτελεστικές διατάξεις

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/54

Προσφυγή της 20ής Φεβρουαρίου 2014 — Kicktipp κατά ΓΕΕΑ — Società Italiana Calzature (kicktipp)

(Υπόθεση T-135/14)

2014/C 135/70

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kicktipp GmbH (Ντίσελντορφ, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Dreyer, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Società Italiana Calzature Srl (Μιλάνο, Ιταλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 12ης Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 1061/2012-2·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «kicktipp» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 25, 35, 38 και 41 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 8 874 281

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Ιταλικά σήματα με αριθμούς 348 149, 905 554, 905 554 για προϊόντα της κλάσεως 25

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχεται την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφοι 1, στοιχείο β', και 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/55

Προσφυγή της 24ης Φεβρουαρίου 2014 — Tilda Riceland Private κατά ΓΕΕΑ — Siam Grains (BASMALI LONG GRAIN RICE RIZ LONG DE LUXE)

(Υπόθεση T-136/14)

2014/C 135/71

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Tilda Riceland Private Ltd (Gurgaon, Ινδία) (εκπρόσωποι: S. Malynicz, Barrister, N. Urwin και D. Sills, Solicitors)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Siam Grains Co. Ltd (Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 18ης Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 1086/2012-4·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Σήμα προς καταχώριση: Το ασπρόμαυρο εικονιστικό σήμα που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «BASMALI LONG GRAIN RICE RIZ LONG DE LUXE» για προϊόντα της κλάσεως 30 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 3 520 641

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το προγενέστερο μη καταχωρισμένο σήμα και το προγενέστερο χρησιμοποιούμενο στο εμπόριο στο Ηνωμένο Βασίλειο σημείο «BASMATI», όσον αφορά το «ρύζι».

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απορρίπτει την ανακοπή στο σύνολό της

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 4, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/55

Προσφυγή της 25ης Φεβρουαρίου 2014 — I Castellani κατά ΓΕΕΑ — Chomarat (Λογότυπο αποτελούμενο από κύκλο)

(Υπόθεση T-137/14)

2014/C 135/72

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: I Castellani Srl (Meldola, Ιταλία) (εκπρόσωποι: M. Caramelli, F. Boscariol de Roberto, I. Gatto και D. Martucci, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Compagnie Chomarat (Παρίσι, Γαλλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 13ης Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 1001/2012-2·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα ως προς το οποίο ζητείται η έκπτωση του δικαιούχου εκ των δικαιωμάτων του: Το εικονιστικό σήμα που απεικονίζει λογότυπο αποτελούμενο από κύκλο για προϊόντα της κλάσεως 19 — Καταχωρισμένο υπ’ αριθ. 2 844 033 κοινοτικό σήμα.

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Αιτών την έκπτωση του δικαιούχου του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Κηρύσσει την έκπτωση του δικαιούχου του κοινοτικού σήματος υπ’ αριθ. 2 844 033

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 51, παράγραφος 2, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/56

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2014 — Bora Creations κατά ΓΕΕΑ (gel nails at home)

(Υπόθεση T-140/14)

2014/C 135/73

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Creations, SL (Ceuta, Ισπανία) (εκπρόσωποι: R. Lange, G. Hild και E. Schalast, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 5ης Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 450/2013-1·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: λεκτικό σήμα «gel nails at home», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 3, 8, 11 και 21 — υπ’ αριθ. 11 331 634 αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος

Απόφαση του εξεταστή: Απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι:

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009,

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/57

Προσφυγή της 3ης Μαρτίου 2014 — EE κατά ΓΕΕΑ (Λογότυπο σε κιτρινωπό φόντο)

(Υπόθεση T-143/14)

2014/C 135/74

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: EE Ltd (Hatfield, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: P. Brownlow, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 27ης Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 703/2013-2.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα που απεικονίζει λογότυπο σε κιτρινωπό φόντο για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 7, 9, 16, 25, 35-39, 41, 42 και 45 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 11 388 311

Απόφαση του εξεταστή: Δεν δέχεται την καταχώριση ως κοινοτικού σήματος

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/57

Προσφυγή της 3ης Μαρτίου 2014 — EE κατά ΓΕΕΑ (λογότυπο με τελείες)

(Υπόθεση T-144/14)

2014/C 135/75

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: EE Ltd (Hatfield, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: P. Brownlow, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 7ης Ιανουαρίου 2014 στην υπόθεση R 705/2013-1.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα που απεικονίζει λογότυπο σε φόντο ελεφαντοστού για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 7, 9, 16, 25, 35-39, 41, 42 και 45 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 11 388 493

Απόφαση του εξεταστή: Δεν δέχεται την καταχώριση ως κοινοτικού σήματος

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/58

Προσφυγή της 7ης Μαΐου 2014 — Volkswagen κατά ΓΕΕΑ (StartUp)

(Υπόθεση T-156/14)

2014/C 135/76

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Volkswagen AG (Wolfsburg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: U. Sander, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου εναρμόνισης στα πλαίσια της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), της 7ης Ιανουαρίου 2014 στην υπόθεση R 1335/2013-4,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: λεκτικό σήμα «StartUp» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 12, 28, 35 και 37 — υπ’ αριθ. αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος 11 792 009

Απόφαση του εξεταστή: Απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι:

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009,

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/58

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2014 — Canadian Solar Emea κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-162/14)

2014/C 135/77

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Canadian Solar Emea GmbH (Μόναχο, Γερμανία)· Canadian Solar Manufacturing (Changshu), Inc. (Changshu, Κίνα)· Canadian Solar Manufacturing (Luoyang), Inc. (Luoyang, Κίνα)· Csi Cells Co. Ltd (Suzhou, Κίνα), και Csi Solar Power (Κίνα), Inc. (Suzhou) (εκπρόσωποι: A. Willems, S. De Knop και J. Charles, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1238/2013 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2013, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (π.χ. κυψελών), καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2013 L 325, σ. 1), στο μέτρο που ο ως άνω κανονισμός εφαρμόζεται στις προσφεύγουσες·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν έξι λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 5, παράγραφοι 10 και 11, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου (1), επιβάλλοντας μέτρα αντιντάμπινγκ στις φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου και στα βασικά συστατικά τους στοιχεία προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, καίτοι η ανακοίνωση για την κίνηση της διαδικασίας αναφερόταν αποκλειστικά στις φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας,.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν τα άρθρα 1 και 17, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, επιβάλλοντας μέτρα αντιντάμπινγκ σε φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου και σε βασικά συστατικά τους στοιχεία τα οποία δεν αποτελούσαν αντικείμενο της έρευνας αντιντάμπινγκ.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, καθόσον, για να υπολογίσουν το περιθώριο ντάμπινγκ σε προϊόντα που προέρχονται από χώρες με οικονομία της αγοράς, εφάρμοσαν μεθοδολογία η οποία δεν συνάδει με την οικονομία της αγοράς.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 1, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, διεξάγοντας μία ενιαία έρευνα η οποία όμως αφορούσε δύο διακριτά μεταξύ τους προϊόντα (ήτοι τις φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου και τις κυψέλες).

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 2, παράγραφος 7, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, καθόσον δεν εξέτασαν τις αιτήσεις των προσφευγουσών για υπαγωγή τους στο καθεστώς επιχειρήσεων που λειτουργούν υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς·

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 3 και το άρθρο 9, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009, καθόσον δεν υπολόγισαν τη ζημία για τον σχετικό βιομηχανικό κλάδο στην Ένωση χωριστά ανάλογα με το αν αυτή οφειλόταν σε εισαγωγές ντάμπινγκ ή σε άλλους γνωστούς παράγοντες και, κατά συνέπεια, επέβαλαν συντελεστή δασμού το ύψος του οποίου υπερέβαινε το αναγκαίο μέτρο για την εξάλειψη της ζημίας που είχε υποστεί ο οικείος κλάδος από τις εισαγωγές ντάμπινγκ.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 2009 L 343, σ. 51)

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/59

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2014 – Canadian Solar Emea κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-163/14)

2014/C 135/78

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Canadian Solar Emea GmbH (Μόναχο, Γερμανία)· Canadian Solar Manufacturing (Changshu), Inc. (Changshu, Κίνα)· Canadian Solar Manufacturing (Luoyang), Inc. (Luoyang, Κίνα)· Csi Cells Co. Ltd (Suzhou, Κίνα), και Csi Solar Power (Κίνα), Inc. (Suzhou) (εκπρόσωποι: A. Willems, S. De Knop και J. Charles, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2013 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2013, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (π.χ. κυψελών), καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2013 L 325, σ. 66), στο μέτρο που ο ως άνω κανονισμός εφαρμόζεται στις προσφεύγουσες·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τρεις λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 10, παράγραφος 12 και το άρθρο 10, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΚ) 597/2009 του Συμβουλίου (1), επιβάλλοντας αντισταθμιστικά μέτρα στις φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου και στα βασικά συστατικά τους στοιχεία προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, καίτοι η ανακοίνωση για την κίνηση της διαδικασίας αναφερόταν αποκλειστικά στις φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν τα άρθρα 1 και 27, του κανονισμού (ΕΚ) 597/2009 του Συμβουλίου, επιβάλλοντας αντισταθμιστικά μέτρα σε φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου και σε βασικά συστατικά τους στοιχεία τα οποία δεν αποτελούσαν αντικείμενο της έρευνας κατά των επιδοτήσεων.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 2, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 597/2009 του Συμβουλίου, διεξάγοντας μία ενιαία έρευνα η οποία όμως αφορούσε δύο διακριτά μεταξύ τους προϊόντα (ήτοι τις φωτοβολταϊκές συστοιχίες κρυσταλλικού πυριτίου και τις κυψέλες).

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 597/2009 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουνίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο επιδοτήσεων εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 2009 L 188, σ. 93)

5.5.2014

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 135/60

Αγωγή της 13ης Μαρτίου 2014 — Pérez Gutiérrez κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-168/14)

2014/C 135/79

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Ana Pérez Gutiérrez (Mataró, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Soler Puebla, δικηγόρος)

Εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της ενάγουσας

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει την παράνομη προσβολή του επεμβάσεως στο δικαίωμα τιμής της, του οικογενειακού της βίου και της εικόνας της, λόγω της χρήσεως της εικόνας του D. Patrick Johannes Jacquemyn χωρίς τη συγκατάθεσή του, καθόσον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέταξε φωτογραφία του στη Βιβλιοθήκη εικόνων σχετικά με προειδοποιήσεις για την υγεία όσον αφορά προϊόντα καπνού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

—	να υποχρεώσει την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 181 104 ευρώ ως διαφυγόν κέρδος.

—

να υποχρεώσει την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα ένα λεπτό ανά πακέτο τσιγάρων ή προϊόν καπνού στα οποία εμφανίζεται η εικόνα του D. Patryck Jacquemyn· το συνολικό ύψος του οφειλόμενου ποσού θα καθορισθεί κατά την εκτέλεση της αποφάσεως, και επί του παρόντος ανέρχεται σε είκοσι επτά εκατομμύρια πεντακόσιες ογδόντα οκτώ χιλιάδες πεντακόσια είκοσι τέσσερα ευρώ (27 588 524 ευρώ).

—	να υποχρεώσει την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα αποζημίωση για το κέρδος που αποκόμισε από την παράνομη χρήση της εικόνας του D. Patrick Jacquemyn, ανερχόμενη στο ποσό των 13 790 000 ευρώ στην Ισπανία, τόπο κατοικίας της εναγομένης και της D. Patrick Jacquemyn.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αντικείμενο της παρούσας δίκης είναι η αγωγή λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη εξαιτίας της παράνομης χρήσεως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της εικόνας του D. Patrick Johannes Jacquemyn, συζύγου της ενάγουσας, στις προειδοποιήσεις για την υγεία που πρέπει υποχρεωτικώς να φέρουν τα προϊόντα καπνού στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προς στήριξη της αγωγής της, η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η οδηγία 2001/37/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2001, και του άρθρου της 5.3, αναπτύχθηκε από την απόφαση 2003/641/EΚ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με τη χρήση έγχρωμων φωτογραφιών ως προειδοποιήσεων για την υγεία στις συσκευασίες προϊόντων καπνού. Εν συνεχεία εκδόθηκε η απόφαση C (2005) 1452, της 26ης Μαΐου 2005, για τη βιβλιοθήκη των επιλεγμένων εγγράφων πηγής, που περιλαμβάνουν φωτογραφίες για καθεμία από τις συμπληρωματικές προειδοποιήσεις για την υγεία που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2001/37/ΕΚ, η οποία τροποποιήθηκε μεταγενεστέρως με την απόφαση C (2006) 1502, της 13ης Απριλίου 2006.

Η εν λόγω οδηγία και οι αποφάσεις με τις εικόνες που έπρεπε να φέρουν τα πακέτα τσιγάρων έπρεπε να μεταφερθούν στα δίκαια όλων των κρατών μελών της Ένωσης. Ειδικότερα, στην περίπτωση της Ισπανίας, μεταφέρθηκε μέσω του βασιλικού διατάγματος 639/2010, της 14ης Μαΐου. Το ισπανικό Δημόσιο επέλεξε 14 εξ αυτών, μεταξύ των 42 εικόνων που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και φωτογραφία του D. Patrick Jacquemyn.

Εν συνεχεία, η ενάγουσα υποστήριξε ότι ο Sr. Jacquemyn εισήχθη στο Hospital de Barcelona (Νοσοκομείο της Βαρκελώνης) από την 21η Ιουνίου έως τις 16 Αυγούστου 2002, όπου και παρέμεινε 22 ημέρες σε κώμα. Διάφορες φωτογραφίες του Jacquemyn κυκλοφόρησαν έκτοτε στο διαδίκτυο, δεδομένου ότι αποτέλεσε κλινική περίπτωση ΧΑΠ (χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας) και κρίθηκε αναγκαία η διασωλήνωσή του και η τραχειοτομή, ενόσω αποτέλεσε μελέτη περιπτώσεως, χωρίς να έχει δώσει σχετικώς τη συγκατάθεσή του.

Μία από τις εικόνες του ενόσω τελούσε σε κώμα, χρησιμοποιήθηκε, κατόπιν επεξεργασίας της φωτογραφίας από τη διαφημιστική εταιρία η οποία επελέγη για τη διαφημιστική εκστρατεία, στη Βιβλιοθήκη εικόνων σχετικά με προειδοποιήσεις για την υγεία, χωρίς τη συγκατάθεσή του.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 135

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	57ό έτος 5 Μαΐου 2014

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2014/C 135/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 129 της 28.4.2014	1

2014/C 135/02	Αποφαση του δικαστηριου της 25ης Μαρτίου 2014 περί των επισήμων αργιών και των δικαστικών διακοπών	2