ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/2

Τοποθέτηση των δικαστών στα τμήματα

2013/C 313/05

Το Γενικό Δικαστήριο αποφάσισε, στις 17 Σεπτεμβρίου 2013, να συστήσει εννέα πενταμελή τμήματα και εννέα τριμελή τμήματα για την περίοδο από 17 Σεπτεμβρίου 2013 μέχρι 31 Αυγούστου 2016 και, στις 23 Σεπτεμβρίου 2013, να τοποθετήσει σε αυτά τους δικαστές για την περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 2013 μέχρι 31 Αυγούστου 2016 ως ακολούθως:

Πρώτο πενταμελές τμήμα :

H. Kanninen, αντιπρόεδρος, I. Pelikánová, K. Jürimäe, E. Buttigieg και S. Gervasoni, δικαστές.

Πρώτο τριμελές τμήμα :

H. Kanninen, αντιπρόεδρος·

I. Pelikánová, δικαστής·

E. Buttigieg, δικαστής.

Δεύτερο πενταμελές τμήμα :

M. E. Martins Ribeiro, πρόεδρος τμήματος, N. Forwood, K. Jürimäe, E. Bieliūnas και S. Gervasoni, δικαστές.

Δεύτερο τριμελές τμήμα :

M. E. Martins Ribeiro, πρόεδρος τμήματος·

K. Jürimäe, δικαστής·

S. Gervasoni, δικαστής.

Τρίτο πενταμελές τμήμα :

Σ. Παπασάββας, πρόεδρος τμήματος, N. Forwood, I. Labucka, E. Bieliūnas και V. Kreuschitz, δικαστές.

Τρίτο τριμελές τμήμα :

Σ. Παπασάββας, πρόεδρος τμήματος·

N. Forwood, δικαστής·

E. Bieliūnas, δικαστής.

Τέταρτο πενταμελές τμήμα :

M. Prek, πρόεδρος τμήματος, I. Labucka, J. Schwarcz, V. Tomljenović και V. Kreuschitz, δικαστές.

Τέταρτο τριμελές τμήμα :

M. Prek, πρόεδρος τμήματος·

I. Labucka, δικαστής·

V. Kreuschitz, δικαστής.

Πέμπτο πενταμελές τμήμα :

A. Dittrich, πρόεδρος τμήματος, F. Dehousse, J. Schwarcz, V. Tomljenović και A. M. Collins, δικαστές.

Πέμπτο τριμελές τμήμα :

A. Dittrich, πρόεδρος τμήματος·

J. Schwarcz, δικαστής·

V. Tomljenović, δικαστής.

Έκτο πενταμελές τμήμα :

S. Frimodt Nielsen, πρόεδρος τμήματος, F. Dehousse, I. Wiszniewska-Białecka, A. M. Collins και I. Ulloa Rubio, δικαστές.

Έκτο τριμελές τμήμα :

S. Frimodt Nielsen, πρόεδρος τμήματος·

F. Dehousse, δικαστής·

A. M. Collins, δικαστής.

Έβδομο πενταμελές τμήμα :

M. van der Woude, πρόεδρος τμήματος, I. Wiszniewska-Białecka, M. Kancheva, C. Wetter και I. Ulloa Rubio, δικαστές.

Έβδομο τριμελές τμήμα :

M. van der Woude, πρόεδρος τμήματος·

I. Wiszniewska-Białecka, δικαστής·

I. Ulloa Rubio, δικαστής.

Όγδοο πενταμελές τμήμα :

Δ. Γρατσίας, πρόεδρος τμήματος, O. Czúcz, A. Popescu, M. Kancheva και C. Wetter, δικαστές.

Όγδοο τριμελές τμήμα :

Δ. Γρατσίας, πρόεδρος τμήματος·

M. Kancheva, δικαστής·

C. Wetter, δικαστής.

Ένατο πενταμελές τμήμα :

G. Berardis, πρόεδρος τμήματος, O. Czúcz, I. Pelikánová, A. Popescu και E. Buttigieg, δικαστές.

Ένατο τριμελές τμήμα :

G. Berardis, πρόεδρος τμήματος·

O. Czúcz, δικαστής·

A. Popescu, δικαστής.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/4

Κριτήρια της αναθέσεως των υποθέσεων στα τμήματα

2013/C 313/06

Στις 23 Σεπτεμβρίου 2013 το Γενικό Δικαστήριο καθόρισε ως ακολούθως τα κριτήρια για την ανάθεση των υποθέσεων στα τμήματα για την περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 2013 μέχρι 31 Αυγούστου 2016, σύμφωνα με το άρθρο 12 του Κανονισμού Διαδικασίας:

1.	Οι αιτήσεις αναιρέσεως κατά των αποφάσεων του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης ανατίθενται, ήδη από την κατάθεση του σχετικού δικογράφου, με την επιφύλαξη μεταγενέστερης εφαρμογής των άρθρων 14 και 51 του Κανονισμού Διαδικασίας, στο τμήμα αναιρέσεων.

2.	Οι λοιπές υποθέσεις πέραν αυτών της παραγράφου 1 ανατίθενται, ήδη από την κατάθεση του εισαγωγικού της δίκης εγγράφου και με την επιφύλαξη μεταγενέστερης εφαρμογής των άρθρων 14 και 51 του Κανονισμού Διαδικασίας, στα τριμελή τμήματα.

Οι υποθέσεις περί των οποίων γίνεται λόγος στην παρούσα παράγραφο κατανέμονται μεταξύ των τμημάτων με βάση τρεις διαφορετικές σειρές σε συνάρτηση με τη σειρά πρωτοκολλήσεώς τους στη Γραμματεία:

—	για τις υποθέσεις που αφορούν την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού οι οποίοι ισχύουν για τις επιχειρήσεις, των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων και των κανόνων περί μέτρων εμπορικής άμυνας·

—	για τις υποθέσεις που αφορούν δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και στις οποίες αναφέρεται το άρθρο 130, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας·

—	για όλες τις άλλες υποθέσεις.

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου μπορεί να παρεκκλίνει από τις ως άνω σειρές προκειμένου να λάβει υπόψη τη συνάφεια ορισμένων υποθέσεων ή για να εξασφαλίσει την ισόρροπη κατανομή του όγκου εργασίας.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/6

Σύνθεση των τμημάτων και τοποθέτηση των δικαστών στα τμήματα

2013/C 313/11

Με απόφαση της 30ής Νοεμβρίου 2005 (1) το Γενικό Δικαστήριο αποφάσισε να συνεδριάζει σε τριμελή τμήματα και σε ολομέλεια. Με απόφαση της 8ης Οκτωβρίου 2013, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης τοποθέτησε τους δικαστές στα τμήματα, για την περίοδο από 8 Οκτωβρίου 2013 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2014, ως ακολούθως:

1ο τμήμα

H. KREPPEL, πρόεδρος τμήματος

E. PERILLO και R. BARENTS, δικαστές

2ο τμήμα

M. I. ROFES I PUJOL, πρόεδρος τμήματος

K. BRADLEY και J. SVENNINGSEN, δικαστές

3ο τριμελές τμήμα

S. VAN RAEPENBUSCH, πρόεδρος του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης

E. PERILLO, R. BARENTS, K. BRADLEY και J. SVENNINGSEN, δικαστές

Στο τελευταίο αυτό τμήμα, ο πρόεδρος θα μετέχει, εναλλάξ, είτε με τους δικαστές E. Perillo και J. Svenningsen, είτε με τους δικαστές R. Barents και K. Bradley, με την επιφύλαξη της συναφείας των υποθέσεων.

(1) ΕΕ 2005 C 322, σ. 16.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/7

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 17 Ιουλίου 2013 — Rotondo κ.λπ. κατά Rete Ferroviaria Italiana

(Υπόθεση C-407/13)

2013/C 313/12

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: Francesco Rotondo κ.λπ.

Αναιρεσίβλητη: Rete Ferroviaria Italiana SpA

Προδικαστικά ερωτήματα

Εφαρμόζονται ως προς τη ναυτική εργασία οι ρήτρες της συμφωνίας πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου η οποία ενσωματώνεται στην οδηγία 1999/70/ΕΚ (1) και, ειδικότερα, αφορά η ρήτρα 2, σημείο 1, και τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου που εργάζονται σε οχηματαγωγά πλοία τα οποία πραγματοποιούν καθημερινά δρομολόγια;

Αντιτίθεται στη συμφωνία πλαίσιο η οποία ενσωματώνεται στην οδηγία 1999/70/ΕΚ και, ειδικότερα, στη ρήτρα 3, σημείο 1, εθνική νομοθεσία (άρθρο 332 του κώδικα ναυσιπλοΐας) η οποία προβλέπει ότι πρέπει να ορίζεται η «διάρκεια» της συμβάσεως, και όχι η «λήξη» αυτής; Συμμορφώνεται δε προς την εν λόγω οδηγία η πρόβλεψη διάρκειας της συμβάσεως με αναφορά στη λήξη αυτής, η οποία είναι μεν βεβαία («έως 78 ημέρες») χωρίς όμως να προσδιορίζεται ο χρόνος αυτής;

Αντιτίθεται στη συμφωνία πλαίσιο η οποία ενσωματώνεται στην οδηγία 1999/70/ΕΚ και, ειδικότερα, στη ρήτρα 3, σημείο 1, εθνική νομοθεσία (άρθρα 325, 326 και 332 του κώδικα ναυσιπλοΐας) η οποία ορίζει ότι οι αντικειμενικοί λόγοι της συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου συνίστανται μόνον στην πρόβλεψη του προς εκτέλεση ταξιδίου ή ταξιδίων, με αποτέλεσμα να συμπίπτει κατ’ ουσίαν το αντικείμενο της συμβάσεως (η παροχή εργασίας) με την αιτία αυτής (σκοπός της συνάψεως συμβάσεως ορισμένου χρόνου);

Αντιτίθεται στη συμφωνία πλαίσιο της οδηγίας εθνική νομοθεσία (εν προκειμένω διατάξεις του κώδικα ναυσιπλοΐας) η οποία, σε περίπτωση συνάψεως διαδοχικών συμβάσεων [ορισμένου χρόνου] (η οποία δύναται να συνιστά κατάχρηση υπό την έννοια της ρήτρας 5), αποκλείει τη μετατροπή τους σε σχέση εργασίας αορίστου χρόνου (μέτρο προβλεπόμενο στο άρθρο 326 του κώδικα ναυσιπλοΐας μόνον οσάκις ο προσληφθείς παρέχει αδιαλείπτως εργασία για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους και εφόσον μεταξύ της λήξεως μιας συμβάσεως και της συνάψεως της επόμενης συμβάσεως μεσολαβεί διάστημα όχι μεγαλύτερο των εξήντα ημερών);

(1) Οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP (ΕΕ L 175, σ. 43).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/7

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Corte costituzionale (Ιταλία) στις 23 Ιουλίου 2013 — Napolitano κ.λπ. κατά Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca

(Υπόθεση C-418/13)

2013/C 313/13

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte costituzionale

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: Carla Napolitano, Salvatore Vittorio Perrella, Gaetano Romano, Donatella Cittadino, Gemma Zangari

Εναγόμενο: Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει η ρήτρα 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, η οποία προσαρτάται στην οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999 (1), να ερμηνευθεί ως αποκλείουσα την εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφοι 1, τελευταία φράση, και 11, του νόμου 124 της 3ης Μαΐου 1999 («Επείγουσες διατάξεις για θέματα προσωπικού σχολικών μονάδων») — το οποίο, αφού ρυθμίζει τις ετήσιες αναπληρώσεις των θέσεων «οι οποίες είναι πράγματι κενές και διαθέσιμες κατά την 31η Δεκεμβρίου», ορίζει ότι οι εν λόγω θέσεις καλύπτονται με αναπληρωτές απασχολούμενους επί ετήσιας βάσεως «εν αναμονή της ολοκληρώσεως των διαδικασιών διαγωνισμού για την πρόσληψη μονίμου διδακτικού προσωπικού»–, διάταξη η οποία επιτρέπει την απασχόληση προσωπικού με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου χωρίς να καθορίζει ακριβές χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση των διαγωνισμών και χωρίς να προβλέπει δικαίωμα αποζημιώσεως;

Συνιστούν οι οργανωτικές ανάγκες του ιταλικού σχολικού συστήματος, όπως αυτό περιεγράφη ανωτέρω, αντικειμενικούς λόγους κατά την έννοια της ρήτρας 5, σημείο 1, της οδηγίας 1999/70/ΕΚ της 28ης Ιουνίου 1999, ικανούς να καθιστούν σύμφωνη με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κανονιστική ρύθμιση όπως η ιταλική, η οποία δεν προβλέπει δικαίωμα αποζημιώσεως υπέρ του σχολικού προσωπικού που προσλαμβάνεται με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου;

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundespatentgericht (Γερμανία) στις 24 Ιουλίου 2013 — Netto Marken Discount AG & Co. KG κατά Deutsches Patent- und Markenamt

(Υπόθεση C-420/13)

2013/C 313/14

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο de renvoi

Bundespatentgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Netto Marken Discount AG & Co. KG

Καθού: Deutsches Patent- und Markenamt

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Έχει το άρθρο 2 της οδηγίας (1) την έννοια ότι ο όρος υπηρεσία, κατά την εν λόγω διάταξη, περιλαμβάνει επίσης το λιανικό εμπόριο υπηρεσιών;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Έχει το άρθρο 2 της οδηγίας την έννοια ότι το περιεχόμενο των υπηρεσιών που προσφέρει ο έμπορος λιανικής πρέπει να συγκεκριμενοποιείται κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τα προϊόντα που εμπορεύεται ένας έμπορος λιανικής;

α)

Επαρκεί για τη συγκεκριμενοποίηση των υπηρεσιών η μνεία

αα)	μόνον του γενικότερου τομέα των υπηρεσιών ή γενικών όρων,

ββ)	μόνον της κλάσεως (ή των κλάσεων) ή

γγ)	κάθε συγκεκριμένης επιμέρους υπηρεσίας;

β)	Έχουν επομένως τα στοιχεία αυτά σημασία για τον καθορισμό της ημερομηνίας καταθέσεως, ή είναι δυνατή τυχόν αλλαγή ή συμπλήρωση όταν παρατίθενται γενικοί όροι ή κλάσεις;

3)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Έχει το άρθρο 2 της οδηγίας την έννοια ότι η έκταση της δια του σήματος προστασίας που παρέχεται σε λιανικό εμπόριο υπηρεσιών καλύπτει, επίσης, τις υπηρεσίες που παρέχει ο ίδιος ο έμπορος λιανικής;

(1) Οδηγία 2008/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ L 299, σ. 25).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundespatentgericht (Γερμανία) στις 24 Ιουλίου 2013 — Apple Inc. κατά Deutsches Patent- und Markenamt

(Υπόθεση C-421/13)

2013/C 313/15

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundespatentgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Apple Inc.

Καθού: Deutsches Patent- und Markenamt

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Πρέπει το άρθρο 2 της οδηγίας (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η δυνατότητα προστασίας της «συσκευασίας του προϊόντος» περιλαμβάνει και την παρουσίαση στην οποία ενσωματώνεται μια υπηρεσία;

2)	Πρέπει τα άρθρα 2 και 3, παράγραφος 1, της οδηγίας να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι μπορεί να καταχωριστεί ως σήμα σημείο το οποίο απεικονίζει την παρουσίαση στην οποία ενσωματώνεται η υπηρεσία;

Πρέπει το άρθρο 2 της οδηγίας να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η απαίτηση της γραφικής απεικονισιμότητας πληρούται μόνο μέσω της γραφικής παραστάσεως ή [και] με συμπληρωματικούς τρόπους όπως είναι η περιγραφή της παρουσιάσεως ή η παράθεση των απόλυτων τιμών των μεγεθών σε μέτρα ή των σχετικών τιμών με μνεία των διαστάσεων;

4)	Πρέπει το άρθρο 2 της οδηγίας να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η έκταση της προστασίας που διασφαλίζει το σήμα το οποίο αφορά υπηρεσίες λιανικού εμπορίου εκτείνεται και στα προϊόντα που παράγει ο ίδιος ο έμπορος λιανικής;

(1) Οδηγία 2008/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί (ΕΕ L 299, σ. 25).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/9

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 26 Ιουλίου 2013 — Ministero dell’Economia e delle Finanze και AAMS κατά Yesmoke Tobacco

(Υπόθεση C-428/13)

2013/C 313/16

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούντες: Ministero dell'Economia e delle Finanze, Amministrazione Autonoma dei Monopoli di Stato (AAMS)

Εφεσίβλητη: Yesmoke Tobacco SpA

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει στα άρθρα 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 95/59/ΕΚ (1), της 27ης Δεκεμβρίου 1995, και 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 2011/64/ΕΕ (2), της 21ης Ιουνίου 2011, τα οποία ορίζουν, αντιστοίχως, ότι ο συντελεστής του αναλογικού φόρου καπνού και το ποσό του παγίου φόρου καπνού «[…] πρέπει να είναι οι αυτοί για όλα τα σιγαρέτα», εθνική διάταξη όπως αυτή του άρθρου 39 octies, παράγραφος 4, του νομοθετικού διατάγματος 504 της 26ης Οκτωβρίου 1995 (όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 55, παράγραφος 2-bis, στοιχείο c, του νομοθετικού διατάγματος 78 της 31ης Μαΐου 2010, νυν, κατόπιν τροποποιήσεων, νόμου 122 της 30ής Ιουλίου 2010), η οποία ορίζει ότι ο ειδικός φόρος καταναλώσεως προκειμένου για σιγαρέτα με τιμή λιανικής πωλήσεως χαμηλότερη εκείνης των σιγαρέτων της πλέον ζητούμενης κατηγορίας τιμής ισούται με το 115 % του βασικού ποσού, με αποτέλεσμα να καθορίζεται φόρος με ειδικό ελάχιστο πάγιο συντελεστή για τα σιγαρέτα με χαμηλότερη τιμή πωλήσεως και όχι ελάχιστο ποσό φόρου ισχύον για όλες τις κατηγορίες τιμής των σιγαρέτων, συμφώνως προς τη δυνατότητα που παρέχεται από το άρθρο 16, παράγραφος 7, της οδηγίας 95/59/ΕΚ και από το άρθρο 14, παράγραφος 2, της οδηγίας 2011/64/ΕΕ;

(1) Οδηγία 95/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 1995, περί των φόρων, πλην των φόρων κύκλου εργασιών, οι οποίοι επιβαρύνουν την κατανάλωση των επεξεργασμένων καπνών (ΕΕ L 291, σ. 40).

(2) Οδηγία του Συμβουλίου 2011/64/ΕΕ, της 21ης Ιουνίου 2011, για τη διάρθρωση και τους συντελεστές του ειδικού φόρου κατανάλωσης που εφαρμόζονται στα βιομηχανοποιημένα καπνά (ΕΕ L 176, σ. 24).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/9

Αναίρεση που άσκησε την 1η Αυγούστου 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 17 Μαΐου 2013 στην υπόθεση T-146/09: Parker ITR Srl και Parker-Hannifin Corp κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-434/13 P)

2013/C 313/17

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Noë, V. Bottka, R. Sauer)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Parker ITR Srl, Parker-Hannifin Corp

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, καθόσον ακυρώνει την απόφαση της Επιτροπής και προσαρμόζει το πρόστιμο·

—	να απορρίψει την προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στο σύνολό της·

—	να καταδικάσει τις προσφεύγουσες στο σύνολο των εξόδων της παρούσας δίκης, καθώς και της δίκης ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως και ζητεί την μερική αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον ακυρώνει την απόφαση της Επιτροπής στην υπόθεση COMP/39406 — Marine Hoses και προσαρμόζει το πρόστιμο.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, διότι δεν έλαβε υπόψη του ή εφάρμοσε εσφαλμένως τη νομολογία περί της οικονομικής διαδοχής εντός ομίλου, αφενός, και τη νομολογία περί μεταβιβάσεως της ευθύνης μεταξύ διαδοχικών επιχειρήσεων, αφετέρου. Εξετάζοντας από κοινού τη μεταβίβαση στοιχείων του ενεργητικού από την ITR στην Parker ITR (καλούμενη τότε ITR Rubber) (εντός του ομίλου Saiag) και τη συνακόλουθη συμφωνία για τις μετοχές (μεταβίβαση των μετοχών του κεφαλαίου της Parker ITR από τη Saiag στην Parker-Hannifin), το Γενικό Δικαστήριο υπέθεσε εσφαλμένως την ύπαρξη μεταβιβάσεως μεταξύ ομίλων της επιχειρήσεως που τέλεσε την παράβαση, από τη Saiag στην Parker-Hannifin. Το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε εκτιμώντας την οικονομική συνέχεια μόνον ως ενδεχόμενη μεταβίβαση της ευθύνης μεταξύ των ανεξαρτήτων επιχειρήσεων Saiag και Parker-Hannifin, διότι παραγνώρισε την ήδη πραγματοποιηθείσα οικονομική διαδοχή εντός του ομίλου με διάδοχο την Parker ITR. Κατά τον τρόπο αυτόν, η απόφαση στηρίζεται σε υποκειμενικές προθέσεις και συγκεκριμένα στο γεγονός ότι η ενσωμάτωση της δραστηριότητας των θαλάσσιων σωλήνων στην Parker ITR εντασσόταν στον σκοπό της πωλήσεως μετοχών της θυγατρικής αυτής σε τρίτο. Εντούτοις, τέτοιου είδους προθέσεις των μερών δεν εμποδίζουν την εφαρμογή της νομολογίας περί οικονομικής διαδοχής εντός ομίλου (C-204/00 P Aalborg, C-280/06 ETI, C-511/11 P Versalis, T-43/02 Jungbunzlauer και T-405/06 και συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-201/09 P και C-216/09 P ArcelorMittal), κατά την οποία η οικονομική διαδοχή χωρεί κατά τον χρόνο της εντός ομίλου μεταβιβάσεως, στο μέτρο που υπάρχουν «διαρθρωτικές σχέσεις» μεταξύ του μεταβιβάζοντος (εν προκειμένω: της Saiag/ITR) και της αποκτώσας οντότητας (εν προκειμένω: της Parker ITR). Επιπλέον, υπάρχει νομική διαφορά μεταξύ της μεταβιβάσεως στοιχείων του ενεργητικού και της μεταβιβάσεως νομικού προσώπου. Στην τελευταία περίπτωση, η μεταβιβασθείσα οντότητα φέρει τη δική της ευθύνη για οποιαδήποτε παράβαση πριν τη μεταβίβαση, η οποία ενδέχεται να περιλαμβάνει την ευθύνη της ως διαδόχου για στοιχεία του ενεργητικού μεταβιβασθέντα στην οντότητα σε χρόνο κατά τον οποίο αποτελούσε ακόμη μέρος της τελούσας παράβαση επιχειρήσεως. Το γεγονός ότι άλλες νομικές οντότητες της επιχειρήσεως θα μπορούσαν επίσης να έχουν θεωρηθεί υπεύθυνες (μολονότι δεν τους επιβλήθηκε πρόστιμο στην παρούσα υπόθεση) δεν αποτελεί βάσιμο λόγο για να μη θεωρηθεί υπεύθυνη ως οικονομικός διάδοχος της μεταβιβασθείσας θυγατρικής Parker ITR.

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αφορά το ότι, στο πλαίσιο της ασκήσεως της πλήρους δικαιοδοσίας του, το Γενικό Δικαστήριο ενήργησε ultra petita και μείωσε παρανόμως την προσαύξηση του προστίμου λόγω διαρκείας που ανερχόταν σε 100 000 ευρώ για τη μητρική εταιρία Parker-Hannifin. Ούτε η πραγματική διάρκεια της συμμετοχής της στην παράβαση ούτε ο αντίστοιχος συντελεστής που αφορά τη διάρκεια στον υπολογισμό του προστίμου αμφισβητήθηκε από την Parker-Hannifin (ή την Parker ITR). Ενώ η Parker-Hannifin αμφισβήτησε επιτυχώς την επιβαρυντική περίσταση που αφορούσε το ότι πρωτοστάτησε στην παράβαση, οπότε το Γενικό Δικαστήριο προσάρμοσε το πρόστιμο, τούτο δεν παρέχει την εξουσία στο Γενικό Δικαστήριο, ακόμη και ότι ασκεί την πλήρη δικαιοδοσία του, να τροποποιεί άλλες παραμέτρους του προστίμου (εν προκειμένω: τον συντελεστή που αφορά τη διάρκεια), κατά των οποίων δεν προέβαλε λόγο ακυρώσεως ο προσφεύγων.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/10

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Handelsgericht Wien (Αυστρία) στις 5 Αυγούστου 2013 — Pez Hejduk κατά EnergieAgentur.NRW GmbH

(Υπόθεση C-441/13)

2013/C 313/18

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Handelsgericht Wien

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Pez Hejduk

Εναγόμενη: EnergieAgentur.NRW GmbH

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 5, σημείο 3, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1), την έννοια ότι, στο πλαίσιο διαφοράς λόγω προσβολής δικαιωμάτων συγγενικών προς το δικαίωμα του δημιουργού η οποία φέρεται να προκλήθηκε εξαιτίας του γεγονότος ότι μια φωτογραφία κατέστη προσβάσιμη σε ιστοσελίδα που λειτουργεί υπό τον τομέα ανωτάτου επιπέδου (Top-Level-Domain) άλλου κράτους μέλους από εκείνο στο οποίο κατοικεί ο δικαιούχος, θεμελιώνεται δικαιοδοσία μόνον

—	σε εκείνο το κράτος μέλος στο οποίο έχει την έδρα του ο φερόμενος ως αυτουργός της προσβολής, καθώς και

—	σε εκείνο ή σε εκείνα τα κράτη μέλη, για τα οποία προορίζεται η ιστοσελίδα σύμφωνα με το περιεχόμενό της;

(1) ΕΕ 2001, L 12, σ. 1.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/10

Αναίρεση που άσκησε στις 7 Αυγούστου 2013 η Delphi Technologies, Inc. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 6 Ιουνίου 2013 στην υπόθεση T-515/11: Delphi Technologies, Inc. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

(Υπόθεση C-448/13 P)

2013/C 313/19

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Delphi Technologies, Inc. (εκπρόσωποι: C. Albrecht, J. Heumann, Rechtsanwälte)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση T-515/11 του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Ιουνίου 2013, να ακυρώσει την προσβαλλομένη απόφαση, καθόσον απέρριψε την προσφυγή της αναιρεσείουσας κατά της αποφάσεως του εξεταστή της 25ης Αυγούστου 2010, και να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της αποφάσεως T-515/11 του έκτου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή ακυρώσεως κατά αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών με την οποία επιβεβαιώθηκε η απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος INNOVATION FOR THE REAL WORLD.

Η αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε τρεις λόγους:

Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (1), μη προσδιορίζοντας ορθώς το ενδιαφερόμενο κοινό και τον βαθμό ενημερώσεώς του. Τα προϊόντα προορίζονται αποκλειστικώς και μόνο για επαγγελματίες που έχουν υψηλό βαθμό ενημερώσεως σε σχέση με τα διαφημιστικά συνθήματα.

Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη επίσης το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, εφαρμόζοντας πολύ αυστηρό κριτήριο για την εκτίμηση του αν το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είχε διακριτικό χαρακτήρα. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο παρερμήνευσε τις κατευθυντήριες γραμμές που περιλαμβάνονται στην πιο πρόσφατη νομολογία και, ιδίως, στην υπόθεση C-398/08 P, Audi κατά ΓΕΕΑ.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε τις γενικές αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως, οι οποίες αποτελούν βασικές αρχές για την προσήκουσα διοίκηση της ΕΕ. Το γεγονός ότι το ΓΕΕ έχει καταχωρίσει συνθήματα με πανομοιότυπη δομή που περιείχαν τη λέξη INNOVΑΤΙΟΝ κατά το παρελθόν πρέπει να ληφθεί υπόψη, μολονότι οι προγενέστερες αποφάσεις δεν είναι δεσμευτικές.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση πρέπει, ως εκ τούτου να αναιρεθεί και ότι πρέπει να αναγνωρισθεί ο εγγενής διακριτικός χαρακτήρας του συνθήματος INNOVATION FOR THE REAL WORLD.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 27ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1)

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/11

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal d’instance d’Orléans (Γαλλία) στις 12 Αυγούστου 2013 — CA Consumer Finance κατά Ingrid Bakkaus κλπ.

(Υπόθεση C-449/13)

2013/C 313/20

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal d’instance d’Orléans

Διάδικοι της κύριας δίκης

Ενάγουσα: CA Consumer Finance

Εναγόμενοι: Ingrid Bakkaus, Charline Bonato, το γένος Savary, Florian Bonato

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει η οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης (1), την έννοια ότι ο πιστωτικός φορέας φέρει το βάρος αποδείξεως της ορθής και πλήρους εκπληρώσεως, κατά τη σύναψη και εκτέλεση συμβάσεως πιστώσεως, των υποχρεώσεων που προκύπτουν από την εθνική νομοθεσία μεταφοράς της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη;

Αντιβαίνει προς την οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης, το γεγονός ότι η ορθή και πλήρης εκπλήρωση των υποχρεώσεων του πιστωτικού φορέα μπορεί να αποδειχθεί αποκλειστικώς μέσω τυποποιημένης ρήτρας περιλαμβανόμενης στη σύμβαση πιστώσεως, σχετικά με την εκ μέρους του καταναλωτή αναγνώριση της εκπληρώσεως των υποχρεώσεων του πιστωτικού φορέα, η οποία δεν επιβεβαιώνεται από άλλα έγγραφα εκδοθέντα από τον πιστωτικό φορέα και παραδοθέντα στον δανειολήπτη;

Έχει το άρθρο 8 της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης την έννοια ότι αντιβαίνει προς αυτό η διενέργεια του ελέγχου της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή μόνον βάσει των δηλωθεισών από τον καταναλωτή πληροφοριών, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο των πληροφοριών αυτών βάσει άλλων στοιχείων;

Έχει το άρθρο 5, παράγραφος 6, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης την έννοια ότι ο πιστωτικός φορέας δεν θεωρείται ότι έχει παράσχει προσήκουσες διευκρινίσεις στον καταναλωτή αν δεν έχει προηγουμένως ελέγξει την οικονομική του κατάσταση και τις ανάγκες του;

—	Έχει το άρθρο 5, παράγραφος 6, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ την έννοια ότι αντιβαίνει προς αυτό το να προκύπτουν οι παρεχόμενες στον καταναλωτή προσήκουσες διευκρινίσεις μόνον από τις συμβατικές πληροφορίες οι οποίες αναφέρονται στη σύμβαση πιστώσεως, χωρίς κατάρτιση συγκεκριμένου εγγράφου;

(1) Οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (EE L 133, σ. 66).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/12

Αναίρεση που άσκησε στις 12 Αυγούστου 2013 η Donaldson Filtration GmbH κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Μαΐου 2013 στην υπόθεση T-396/11, ultra air GmbH κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-450/13 P)

2013/C 313/21

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Donaldson Filtration GmbH (εκπρόσωποι: N. Siebertz, M. Teworte-Vey, και A. Revert, Rechtsanwältinnen)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), ultra air GmbH

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Μαΐου 2013 στην υπόθεση T-396/11 και, ακολούθως, να απορρίψει την προσφυγή της ultra air GmbH με αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς, της 18ης Μαΐου 2011, στην υπόθεση R 374/2010-4,

—	να καταδικάσει την ultra air GmbH τα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι αναιρέσεως που προβάλλονται κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου είναι, κατ’ ουσίαν, οι εξής:

Μη εκτίμηση της ενστάσεως περί καταχρήσεως δικαιώματος ως γενικής νομικής έννοιας

Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, μη λαμβάνοντας υπόψη, κατά παράβαση της νομολογίας του Δικαστηρίου, το γεγονός ότι η γενική νομική έννοια της ενστάσεως περί καταχρήσεως δικαιώματος, η οποία επιτρέπει και επιβάλλει την εξέταση των περιστάσεων κάθε μεμονωμένης περιπτώσεως, πρέπει να εξετάζεται και στο πλαίσιο του κοινοτικού δικαίου περί σημάτων. Αντιθέτως, το Γενικό Δικαστήριο περιορίστηκε μόνο στη διαπίστωση ότι η διαδικασία βάσει του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 56, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009 (1), συνιστά actio popularis και, κατόπιν τούτου, δεν προέβη σε εξέταση των συγκεκριμένων περιστάσεων της επίμαχης υποθέσεως.

Ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Γενικό Δικαστήριο παρέβλεψε το γεγονός ότι, καίτοι ο νομοθέτης θέσπισε τη διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας ενός σήματος βάσει του άρθρου 56, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009 ως μια μορφή actio popularis, εντούτοις, τούτο δεν εμποδίζει τη συνεκτίμηση της ενστάσεως περί καταχρήσεως δικαιώματος ως γενικής νομικής έννοιας, η οποία πρέπει να τηρείται και στο πλαίσιο του κοινοτικού δικαίου.

Συγκεκριμένα, ο αποκλεισμός της υποβολής καταχρηστικών αιτήσεων δεν ταυτίζεται με τη θέσπιση της υποχρεώσεως θετικής αποδείξεως του εννόμου συμφέροντος του αιτούντος την κήρυξη της ακυρότητας και, συνεπώς, δεν συνεπάγεται τον περιορισμό του δικαιώματος υποβολής μιας αιτήσεως με τη θέσπιση ορισμένων πρόσθετων προϋποθέσεων. Περαιτέρω, το γεγονός ότι ο νομοθέτης θέσπισε τη διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας ως διαδικασία η οποία εξαρτάται από την υποβολή σχετικής αιτήσεως και ότι δεν είναι δυνατή η αυτεπάγγελτη ακύρωση ενός καταχωρισμένου σήματος συνηγορεί υπέρ της θέσεως ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ένσταση περί καταχρήσεως δικαιώματος στο πλαίσιο του άρθρου 56, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009.

Μη εκτίμηση των ιδιαίτερων περιστάσεων της συγκεκριμένης υποθέσεως

Καθόσον το Γενικό Δικαστήριο αρνήθηκε να λάβει υπόψη την προβληθείσα από την αναιρεσείουσα ένσταση περί καταχρήσεως δικαιώματος ως γενική νομική έννοια, δεν εκτιμήθηκαν οι ιδιαίτερες περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως από τις οποίες προκύπτει η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος της ultra air GmbH να ζητήσει την κήρυξη της ακυρότητας του σήματος «ultrafilter international» (κοινοτικό σήμα αριθ. 001121839).

Συγκεκριμένα, η αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας, χρησιμοποιώντας η ίδια το επίμαχο σήμα, είχε την πρόθεση να εκμεταλλευτεί τη φήμη του σήματος το οποίο προσβάλλει, παραπλανώντας σκοπίμως το ενδιαφερόμενο κοινό και προκαλώντας του την εσφαλμένη εντύπωση ότι πρόκειται για παραδοσιακό σήμα της φημισμένης προκατόχου της αναιρεσείουσας.

Περαιτέρω, το Γενικό Δικαστήριο δεν εκτίμησε επαρκώς τον ρόλο του διαχειριστή της ultra air GmbH ως αιτούσας την κήρυξη της ακυρότητας του σήματος «ultrafilter international» (κοινοτικό σήμα αριθ. 001121839), ο οποίος στο πλαίσιο των καθηκόντων του ως διαχειριστή της αναιρεσείουσας, ήταν προσωπικώς υπεύθυνος για τη διαδικασία καταχωρίσεως του σήματος, το οποίο τώρα προσβάλλει. Όλα τα απαιτούμενα έγγραφα στη διαδικασία καταχωρίσεως προσκομίστηκαν από τον ίδιο προσωπικώς για να αποδείξει τον διακριτικό χαρακτήρα που είχε αποκτήσει το εν λόγω σήμα διά της χρήσεώς του, είχαν δε μάλιστα εν μέρει καταρτιστεί από τον ίδιο και αποτελούσαν αντικείμενο της αποκλειστικής του αρμοδιότητας.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (κωδικοποιημένη έκδοση) (ΕΕ L 78, σ. 1).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/13

Αναίρεση που άσκησε στις 27 Αυγούστου 2013 η Repsol, SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 27 Ιουνίου 2013 στην υπόθεση T-89/12, Repsol YPF κατά ΓΕΕΑ — Ajuntament de Roses (R)

(Υπόθεση C-466/13 P)

2013/C 313/23

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Repsol, SA (εκπρόσωποι: L. Montoya Terán και J. Devaureix, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει πλήρως την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου, της 27ης Ιουνίου 2013, στην υπόθεση T-89/12, η οποία κοινοποιήθηκε στις 28 Ιουνίου 2013·

—	να κάνει δεκτά όλα τα πρωτοδίκως προβληθέντα αιτήματα·

—	να καταδικάσει το αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)	Είναι σκόπιμο να διορθωθεί μια συγκεκριμένη πρακτική καταχωρίσεως σημάτων του ΓΕΕΑ και η νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου, ώστε να λειτουργεί αποτελεσματικά η σχέση αμοιβαιότητας μεταξύ του διακριτικού χαρακτήρα προγενέστερου σήματος και του πεδίου προστασίας του.

Στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε προφανείς αντιφάσεις μεταξύ της συλλογιστικής και των συμπερασμάτων στα οποία κατέληξε όσον αφορά την μη ύπαρξη ομοιότητας μεταξύ των σημάτων (θεώρησε μεν ότι υπάρχουν περισσότερες διαφορές παρά ομοιότητες, αλλά έκρινε ότι τα σήματα είναι όμοια) και τον περιορισμένο ή αμελητέο διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος (έκρινε μεν ότι πρόκειται για εξασθενημένο σήμα, αλλά δεν έλαβε υπόψη του την αδυναμία αυτή κατά την εκτίμηση της υπάρξεως κινδύνου συγχύσεως).

3)	Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του το γεγονός ότι τα ουσιώδη και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αντιτασσόμενου σήματος (κεφαλαίο γράμμα «R» εντός κύκλου) δεν μπορούν να μονοπωληθούν από τρίτον, επομένως, δεν τηρήθηκε η απαίτηση διαθεσιμότητας των συνήθων σημάτων στην αγορά.

4)	Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του τις αποφάσεις του Ισπανικού Tribunal Supremo σε παρεμφερείς υποθέσεις, ενώ οι αποφάσεις αυτές έπρεπε να ληφθούν υπόψη γιατί υιοθετούν την άποψη του οικείου καταναλωτή, ήτοι του ισπανού καταναλωτή.

5)	Κατόπιν των προεκτεθέντων, προκύπτει ότι η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου πάσχει νομική πλάνη. Συνεπώς, πρέπει να ακυρωθεί, σύμφωνα με το αίτημα της αναιρεσείουσας.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/13

Αναίρεση που άσκησε στις 16 Σεπτεμβρίου 2013 η GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 3 Ιουλίου 2013 στην υπόθεση T-78/12, GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

(Υπόθεση C-496/13 P)

2013/C 313/24

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH (εκπρόσωποι: I. Memmler, S. Schulz, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Villiger Söhne GmbH

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Ιουλίου 2013 στην υπόθεση T-78/12, καθώς επίσης να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 1ης Δεκεμβρίου 2011 (υπόθεση R 2109/2010-1),

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ως μοναδικό λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1), καθώς και μη τήρηση των κανόνων περί αποδείξεως κατά την εφαρμογή της εν λόγω διατάξεως.

Προς στήριξη του αιτήματός της, η αναιρεσείουσα αναφέρει τα εξής:

Κατά την σύγκριση των σημείων, το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε ορθώς τη θεωρία περί συνολικής εκτιμήσεως, καθότι συνέκρινε μεμονωμένα τα στοιχεία «LIBERTAD» και «LlBERTE» και, επομένως, δεν έλαβε υπόψη τα υπόλοιπα στοιχεία των σημάτων.

Ειδικότερα, στο πλαίσιο της ορθής εφαρμογής της θεωρίας περί συνολικής εκτιμήσεως, το Γενικό Δικαστήριο έπρεπε να δώσει μεγαλύτερη σημασία σε ορισμένα άλλα στοιχεία των συγκρουόμενων σημάτων, μεταξύ άλλων, στον χρωματικό συνδυασμό του αμφισβητούμενου σήματος και του σήματος επί του οποίου στηρίχθηκε η ανακοπή, στον προσδιορισμό «LA» του σήματος επί του οποίου στηρίχθηκε η ανακοπή, καθώς και στον προσδιορισμό «brunes» του αμφισβητούμενου σήματος.

Επίσης, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα τις αρχές που έχει αναπτύξει το ΔΕΕ σε σχέση με την εννοιολογική ομοιότητα, καθότι δεν έλαβε αρκούντως υπόψη τις διαφέρουσες γλώσσες των σημάτων.

Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο δεν τήρησε του κανόνες περί αποδείξεως του κανονισμού διαδικασίας, καθότι προέβη, χωρίς αποδείξεις, σε εικασίες σε σχέση με την προφορά του σήματος «LA LIBERTAD», στις οποίες στήριξε την απόφασή του.

Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε, συνολικά, σε εσφαλμένο συμπέρασμα.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Berliner Institut für Vergleichende Sozialforschung κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-73/08) (1)

(Χρηματοδοτική συνδρομή καταβληθείσα στο πλαίσιο του προγράμματος Daphné II - Καθορισμός του ποσού της τελικής επιδοτήσεως - Χρεωστικό σημείωμα - Πράξη δεκτική προσφυγής - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Δίκαιη διαδικασία - Σφάλματα εκτιμήσεως)

2013/C 313/25

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Berliner Institut für Vergleichende Sozialforschung eV (Βερολίνο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς B. Henning, στη συνέχεια U. Claus και M. Uhmann και τέλος C. Otto, S. Reichmann και L.-J. Schmidt, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Grünheid και B. Simon, στη συνέχεια S. Grünheid και F. Dintilhac)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής που περιέχεται στο χρεωστικό σημείωμα της 26ης Νοεμβρίου 2007, με το οποίο η Επιτροπή ζήτησε από το προσφεύγον να της επιστρέψει το ποσό των 23 228,07 ευρώ που του είχε καταβάλει σε εκτέλεση της συμφωνίας επιδοτήσεως Daphné (JLS/DAP/2004-1/080/YC).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει το Berliner Institut für Vergleichende Sozialforschung eV στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 107 της 26.4.2008.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-142/08) (1)

(Γλωσσικό καθεστώς - Προκήρυξη γενικών διαγωνισμών για την πρόσληψη υπαλλήλων διοικήσεως και βοηθών διοικήσεως - Πλήρης δημοσίευση σε τρεις επίσημες γλώσσες - Ενημέρωση για την προκήρυξη γενικών διαγωνισμών - Δημοσίευση σε όλες τις επίσημες γλώσσες - Γλώσσα διεξαγωγής των δοκιμασιών - Επιλογή της δεύτερης γλώσσας μεταξύ των τριών επισήμων γλωσσών)

2013/C 313/26

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενος από τον P. Gentili, avvocato dello Stato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και G. Gattinara)

Παρεμβαίνον υπέρ της προσφεύγουσας: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: αρχικώς, F. Díez Moreno, στη συνέχεια, N. Díaz Abad και J. García-Valdecasas Dorrego, abogados del Estado)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως των προκηρύξεων των γενικών διαγωνισμών, αφενός, EPSO/AD/116/08 και EPSO/AD/117/08, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως υπαλλήλων διοικήσεως (AD 8) και κυρίων υπαλλήλων (AD 11), στον τομέα της καταπολεμήσεως της απάτης, και, αφετέρου, EPSO/AST/45/08, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως βοηθών διοικήσεως (AST 4) στον ίδιο τομέα, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 23ης Ιανουαρίου 2008 στη γερμανική, αγγλική και γαλλική γλώσσα (ΕΕ C 16 A, σ. 1 και σ. 16, αντιστοίχως).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει τις προκηρύξεις των γενικών διαγωνισμών EPSO/AD/116/08 και EPSO/AD/117/08, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως υπαλλήλων διοικήσεως (AD 8) και κυρίων υπαλλήλων (AD 11), στον τομέα της καταπολεμήσεως της απάτης, και EPSO/AST/45/08, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως βοηθών διοικήσεως (AST 4) στον ίδιο τομέα, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 23ης Ιανουαρίου 2008 στη γερμανική, αγγλική και γαλλική γλώσσα.

2)	Το Βασίλειο της Ισπανίας, η Ιταλική Δημοκρατία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 142 της 7.6.2008.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-164/08) (1)

(Γλωσσικό καθεστώς - Προκήρυξη γενικού διαγωνισμού για την πρόσληψη ιατρών - Πλήρης δημοσίευση σε τρεις επίσημες γλώσσες - Ενημέρωση για την προκήρυξη γενικού διαγωνισμού - Δημοσίευση σε όλες τις επίσημες γλώσσες - Γλώσσα διεξαγωγής των δοκιμασιών - Επιλογή της δεύτερης γλώσσας μεταξύ των τριών επισήμων γλωσσών)

2013/C 313/27

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενος από τον P. Gentili, avvocato dello Stato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και G. Gattinara)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της προκηρύξεως του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/125/08 (AD 7 και AD 9), για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως ιατρών, η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Φεβρουαρίου 2008, στην αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα (ΕΕ C 48 A, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την προκήρυξη του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/125/08 (AD 7 και AD 9), για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως ιατρών, η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Φεβρουαρίου 2008, στην αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα.

2)	Το Βασίλειο της Ισπανίας, η Ιταλική Δημοκρατία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 158 της 21.6.2008.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/16

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Κάτω Χώρες κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-380/08) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Αίτημα να επιτραπεί πρόσβαση σε ορισμένα εμπιστευτικά χωρία της τελικής αποφάσεως της Επιτροπής σχετικά με σύμπραξη - Άρνηση προσβάσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Υποχρέωση διενέργειας συγκεκριμένης και εξατομικευμένης εξετάσεως - Εξαίρεση που αφορά την προστασία της ιδιωτικής ζωής και της ακεραιότητας του ατόμου - Εξαίρεση που αφορά την προστασία των εμπορικών συμφερόντων τρίτου - Εξαίρεση που αφορά την προστασία των σκοπών των δραστηριοτήτων έρευνας - Υπέρτερο δημόσιο συμφέρον - Καλόπιστη συνεργασία)

2013/C 313/28

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: C. Wissels, M. de Mol και M. de Ree)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Bouquet και P. Costa de Oliveira)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 30ής Ιουνίου 2008 με την οποία δεν επιτράπηκε η πρόσβαση σε ορισμένα εμπιστευτικά χωρία της αποφάσεως C(2006) 4090 τελικό [υπόθεση COMP/F/38.456 — Πίσσα (Κάτω Χώρες)].

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Το Βασίλειο των Κάτω Χωρών φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) ΕΕ C 285 της 8.11.2008.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/16

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Poste Italiane κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-525/08) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Αμοιβή των καταθέσεων σε τρεχούμενους λογαριασμούς ταχυδρομικού ταμιευτηρίου οι οποίες τηρούνται στο Δημόσιο Ταμείο της Ιταλίας - Απόφαση που κηρύσσει την ενίσχυση ασύμβατη με την κοινή αγορά και διατάσσει την ανάκτησή της - Έννοια της κρατικής ενίσχυσης - Πλεονέκτημα)

2013/C 313/29

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Poste Italiane SpA (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: A. Fratini, A. Sandulli και F. Filpo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Cattabriga και D. Grespan)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακύρωσης της απόφασης 2009/178/ΕΚ της Επιτροπής, της 16ης Ιουλίου 2008, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 42/06 (πρώην NN 52/06), την οποία η Ιταλία έθεσε σε εφαρμογή για την αμοιβή των τρεχούμενων λογαριασμών που τηρούν τα Ιταλικά Ταχυδρομεία στο Δημόσιο Ταμείο (ΕΕ 2009, L 64, σ. 4).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση 2009/178/ΕΚ της Επιτροπής, της 16ης Ιουλίου 2008, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 42/06 (πρώην NN 52/06) την οποία η Ιταλία έθεσε σε εφαρμογή για την αμοιβή των τρεχούμενων λογαριασμών που τηρούν τα Ιταλικά Ταχυδρομεία στο Δημόσιο Ταμείο.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει επίσης, πέρα από τα δικαστικά της έξοδα, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Poste Italiane.

(1) ΕΕ C 44 της 21.2.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Huvis κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-536/08) (1)

(Ντάμπινγκ - Εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες καταγωγής Νότιας Κορέας - Διατήρηση των δασμών αντιντάμπινγκ μετά από μερική ενδιάμεση επανεξέταση - Προσφυγή ακυρώσεως - Άμεσος και ατομικός επηρεασμός - Παραδεκτό - Ίση μεταχείριση και απαγόρευση των διακρίσεων - Άρθρο 9, παράγραφος 5, και άρθρο 21, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 [νυν άρθρο 9, παράγραφος 5, και άρθρο 21, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009)

2013/C 313/30

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Huvis Corp. (Σεούλ, Νότια Κορέα) (εκπρόσωποι: αρχικώς, J.-F. Bellis, F. Di Gianni και R. Antonini, στη συνέχεια, J.-F. Bellis, F. Di Gianni και A. Scalini, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J.-P. Hix και B. Driessen, επικουρούμενοι, αρχικώς, από τους G. Berrisch και G. Wolf, στη συνέχεια, από τον G. Berrisch, δικηγόροι)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς, M. França και H. van Vliet, στη συνέχεια M. França και J. F. Brakeland)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΚ) 893/2008 του Συμβουλίου, της 10ης Σεπτεμβρίου 2008, για τη διατήρηση των δασμών αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες καταγωγής Λευκορωσίας, Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Σαουδικής Αραβίας και Κορέας ύστερα από μερική ενδιάμεση επανεξέταση βάσει του άρθρου 11 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 (ΕΕ L 247, σ. 1), καθόσον αφορά την προσφεύγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Huvis Corp. φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υπεβλήθη το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 55 της 7.3.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Cixi Jiangnan Chemical Fiber κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-537/08) (1)

(Ντάμπινγκ - Εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας - Παράταση των δασμών αντιντάμπινγκ κατόπιν μερικής ενδιάμεσης επανεξέτασης - Προσφυγή ακυρώσεως - Η προσβαλλόμενη πράξη αφορά τον προσφεύγοντα άμεσα και ατομικά - Παραδεκτό - Ίση μεταχείριση και απαγόρευση των διακρίσεων - Άρθρο 9, παράγραφος 5, και άρθρο 21, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 [νυν άρθρο 9, παράγραφος 5, και άρθρο 21, παράγραφος, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009])

2013/C 313/31

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Cixi Jiangnan Chemical Fiber Co. Ltd (Cixi, Κίνα)· Cixi Santai Chemical Fiber Co. Ltd (Cixi)· Cixi Sansheng Chemical Fiber Co. Ltd (Cixi)· Jiangyin Changlong Chemical Fibre Co. Ltd (Jiangyin, Κίνα)· NingBo Dafa Chemical Fiber Co. Ltd (Cixi)· Xiake Color Spinning Co. Ltd (Jiangyin)· Zhejiang Waysun Chemical Fiber Co. Ltd (Cixi)· και Zhejiang Anshun Pettechs Fibre Co. Ltd (Fuyang, Κίνα) (εκπρόσωποι: αρχικώς J. F. Bellis, δικηγόρος, G. Vallera, barrister, στη συνέχεια J. F. Bellis, A. Scalini και F. Di Gianni, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. P. Hix και B. Driessen, επικουρούμενοι αρχικώς από τους G. Berrisch και G. Wolf, δικηγόρους, στη συνέχεια από τον G. Berrisch)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΚ) 893/2008 του Συμβουλίου, της 10ης Σεπτεμβρίου 2008, για τη διατήρηση των δασμών αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες καταγωγής Λευκορωσίας, Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Σαουδικής Αραβίας και Κορέας ύστερα από μερική ενδιάμεση επανεξέταση βάσει του άρθρου 11, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 (ΕΕ L 247, σ. 1), όσον αφορά τις προσφεύγουσες

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη όσον αφορά την άσκησή της από τις Cixi Santai Chemical Fiber Co. Ltd, Cixi Sansheng Chemical Fiber Co. Ltd, NingBo Dafa Chemical Fiber Co. Ltd, Zhejiang Waysun Chemical Fiber Co. Ltd και Zhejiang Anshun Pettechs Fibre Co. Ltd.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή ως αβάσιμη όσον αφορά την άσκησή της από τις Cixi Jiangnan Chemical Fiber Co. Ltd, Jiangyin Changlong Chemical Fibre Co. Ltd και Xiake Color Spinning Co. Ltd.

Καταδικάζει τις Cixi Jiangnan Chemical Fiber, Cixi Santai Chemical Fiber, Cixi Sansheng Chemical Fiber, Jiangyin Changlong Chemical Fibre, NingBo Dafa Chemical Fiber, Xiake Color Spinning, Zhejiang Waysun Chemical Fiber και Zhejiang Anshun Pettechs Fibre στα δικαστικά τους έξοδα καθώς και εις ολόκληρον στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

4)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα φέρει τα έξοδά της.

(1) EE C 55 της 7.3.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/18

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Total κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-548/08) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά κηρού από παραφίνη - Αγορά παραφινούχων υπολειμμάτων - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Καθορισμός των τιμών και κατανομή των αγορών - Δικαιώματα άμυνας - Αρχή της νομιμότητας των εγκλημάτων και των ποινών - Τεκμήριο αθωότητας - Καταλογισμός της παραβάσεως - Ευθύνη μητρικής εταιρίας για τις παραβάσεις των κανόνων ανταγωνισμού που διαπράττουν οι θυγατρικές της - Αποφασιστική επιρροή που ασκεί η μητρική εταιρία - Τεκμαίρεται σε περίπτωση που κατέχει ποσοστό σχεδόν 100 %)

2013/C 313/32

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Total SA (Courbevoie, Γαλλία) (εκπρόσωποι: É. Morgan de Rivery και A. Noël-Baron, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre και É. Gippini Fournier)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως C(2008) 5476 της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2008, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 της Συνθήκης [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/39.181 — Κηρός για την κατασκευή κεριών), καθώς και, επικουρικώς, αίτηση ακυρώσεως ή μειώσεως του επιβληθέντος στην προσφεύγουσα προστίμου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Total SA φέρει τα έξοδά της, καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) EE C 44 της 21.2.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/18

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Total Raffinage Marketing κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-566/08) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά των κηρών παραφίνης - Αγορά του gatsch - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Καθορισμός των τιμών και κατανομή των αγορών - Απόδειξη της υπάρξεως της συμπράξεως - Έννοια του όρου ενιαία και διαρκής παράβαση - Διάρκεια της παραβάσεως - Διακοπή της παραβάσεως - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων - Ίση μεταχείριση - Τεκμήριο αθωότητας - Καταλογισμός της παραβατικής συμπεριφοράς - Ευθύνη της μητρικής εταιρίας για τις παραβάσεις των κανόνων ανταγωνισμού που διεπράχθησαν από τις θυγατρικές της - Άσκηση αποφασιστικής επιρροής από τη μητρική εταιρία - Τεκμήριο σε περίπτωση συμμετοχής κατά 100 % - Αναλογικότητα - Μέθοδος στρογγυλοποιήσεως - Πλήρης δικαιοδοσία)

2013/C 313/33

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Total Raffinage Marketing (Puteaux, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Vandencasteele, C. Falmagne, C. Lemaire και S. Naudin, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre και A. Biolan, επικουρούμενοι από τη Ν. Κουτρέλη, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα για μερική ακύρωση της αποφάσεως C(2008) 5476 τελικό της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2008, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/39.181 — Κηροί κηροποιίας) και επικουρικό αίτημα για τη μείωση του επιβληθέντος στην προσφεύγουσα προστίμου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Καθορίζει το πρόστιμο που επιβάλλεται στην Total Raffinage Marketing με το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2008) 5476 τελικό της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2008, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/39.181 — Κηροί κηροποιίας) σε 125 459 842 ευρώ.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Η Total Raffinage Marketing θα φέρει τα εννέα δέκατα των δικών της δικαστικών εξόδων και τα εννέα δέκατα των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Επιτροπή θα φέρει το εν δέκατο των δικών της δικαστικών εξόδων και το εν δέκατο των δικαστικών εξόδων της Total Raffinage Marketing.

(1) ΕΕ C 55 της 7.3.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-126/09) (1)

(Γλωσσικό καθεστώς - Προκηρύξεις γενικών διαγωνισμών για την πρόσληψη υπαλλήλων διοίκησης - Δημοσίευση του πλήρους κειμένου σε τρεις επίσημες γλώσσες - Πληροφόρηση σχετικά με τις προκηρύξεις γενικών διαγωνισμών - Δημοσίευση σε όλες τις επίσημες γλώσσες - Γλώσσα διεξαγωγής των δοκιμασιών - Επιλογή της δεύτερης γλώσσας μεταξύ τριών επίσημων γλωσσών)

2013/C 313/34

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενος από τον P. Gentili, avvocato dello Stato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς J. Currall και J. Baquero Cruz, στη συνέχεια J. Curall και G. Gattinara)

Αντικείμενο

Αίτηση ακύρωσης των προκηρύξεων των γενικών διαγωνισμών EPSO/AD/144/09 στον τομέα της δημόσιας υγείας, EPSO/AD/145/09 στον τομέα της ασφάλειας τροφίμων (πολιτική και νομοθεσία) και EPSO/AD/146/09 στον τομέα της ασφάλειας τροφίμων (έλεγχος, επιθεώρηση και αξιολόγηση), για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεων υπαλλήλων διοίκησης (βαθμού AD 5) βουλγαρικής, κυπριακής, εσθονικής, ουγγρικής, λεττονικής, λιθουανικής, μαλτέζικης, πολωνικής, ρουμανικής, σλοβακικής, σλοβενικής και τσεχικής ιθαγένειας, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 14ης Ιανουαρίου 2009 στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά (ΕΕ C 9 A, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει τις προκηρύξεις των γενικών διαγωνισμών EPSO/AD/144/09 στον τομέα της δημόσιας υγείας, EPSO/AD/145/09 στον τομέα της ασφάλειας τροφίμων (πολιτική και νομοθεσία) και EPSO/AD/146/09 στον τομέα της ασφάλειας τροφίμων (έλεγχος, επιθεώρηση και αξιολόγηση), για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεων υπαλλήλων διοίκησης (βαθμού AD 5) βουλγαρικής, κυπριακής, εσθονικής, ουγγρικής, λεττονικής, λιθουανικής, μαλτέζικης, πολωνικής, ρουμανικής, σλοβακικής, σλοβενικής και τσεχικής ιθαγένειας, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 14ης Ιανουαρίου 2009 στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά.

2)	Η Ιταλική Δημοκρατία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα έξοδά τους.

(1) EE C 129 της 6.6.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-218/09) (1)

(Γλωσσικό καθεστώς - Προκήρυξη γενικών διαγωνισμών για την πρόσληψη βοηθών υπαλλήλων - Γλώσσα διεξαγωγής των δοκιμασιών - Επιλογή της δεύτερης γλώσσας μεταξύ των τριών επισήμων γλωσσών)

2013/C 313/35

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενος από τον P. Gentili, avvocato dello Stato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς J. Currall και J. Baquero Cruz, στη συνέχεια J. Curall και G. Gattinara)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας: Δημοκρατία της Λετονίας (εκπρόσωπος: K. Drēviņa)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως των προκηρύξεων των γενικών διαγωνισμών EPSO/AST/91/09, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως βοηθών (AST 3) στον τομέα «Εκτύπωση όφσετ», και EPSO/AST/92/09, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως βοηθών (AST 3) στον τομέα «Προετοιμασία δημοσιευμάτων για το τυπογραφείο», οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 18ης Μαρτίου 2009 (ΕΕ C 63 A, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει τις προκηρύξεις των γενικών διαγωνισμών EPSO/AST/91/09, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως βοηθών υπαλλήλων (AST 3) στον τομέα «Εκτύπωση Όφσετ», και EPSO/AST/92/09, για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως βοηθών υπαλλήλων (AST 3) στον τομέα «Προετοιμασία δημοσιευμάτων για το τυπογραφείο», οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 18ης Μαρτίου 2009.

2)	Η Ιταλική Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Λεττονίας και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 180 της 1.8.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/20

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — Γερμανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-347/09) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Μεταβίβαση εκ χαριστικής αιτίας ορισμένων εκτάσεων της εθνικής φυσικής κληρονομιάς - Μέτρα στήριξης μεγάλων έργων για την προστασία του περιβάλλοντος - Απόφαση με την οποία οι ενισχύσεις κρίνονται συμβατές με την κοινή αγορά - Έννοια του όρου «επιχείρηση» - Υποχρέωση αιτιολόγησης)

2013/C 313/36

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Lumma και B. Klein, στη συνέχεια A. Wiedmann και T. Henze)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς K. Gross, στη συνέχεια F. Erlbacher, A. Stobiecka-Kuik και P. Loewenthal)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της προσφεύγουσας: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. de Bergues και J. Gstalter), Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Wissels, Y. de Vries και M. de Ree, στη συνέχεια C. Wissels, M. de Ree, J. Langer και M. Noort) και Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωπος: J. Heliskoski)

Αντικείμενο

Αίτηση ακύρωσης της απόφασης της Επιτροπής C(2009) 5080 τελικό, της 2ας Ιουλίου 2009, σχετικά με την κρατική ενίσχυση NN 8/2009 που χορηγήθηκε από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και σχετικά με το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που συνίστανται αφενός στην εκ χαριστικής αιτίας μεταβίβαση ορισμένων εκτάσεων της φυσικής κληρονομιάς οι οποίες ανήκουν στο Γερμανικό Δημόσιο και αφετέρου σε ορισμένα μέτρα στήριξης μεγάλων έργων για την προστασία του περιβάλλοντος (ΕΕ C 230, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας φέρει τα έξοδά της, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Γαλλική Δημοκρατία, το Βασίλειο των Κάτω Χωρών και η Δημοκρατία της Φινλανδίας φέρουν τα έξοδά τους.

(1) EE C 267 της 7.11.2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/20

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Fürstlich Castell’sches Domänenamt κατά ΓΕΕΑ — Castel Frères (CASTEL)

(Υπόθεση T-320/10) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Κοινοτικό λεκτικό σήμα CASTEL - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 207/2009 - Παραδεκτό - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου που δεν προβλήθηκε ενώπιον του τμήματος προσφυγών - Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών - Άρθρο 76, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 207/2009)

2013/C 313/37

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fürstlich Castell’sches Domänenamt Albrecht Fürst zu Castell-Castell (Castell, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Kunze, G. Würtenberger και T. Wittmann, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: Π. Γερουλάκος και G. Schneider)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Castel Frères SAS (Blanquefort, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. von Mühlendahl και H. Hartwig, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 4ης Μαΐου 2010 (υπόθεση R 962/2009-2), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ των Fürstlich Castell’sches Domänenamt Albrecht Fürst zu Castell-Castell και Castel Frères SAS.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 4ης Μαΐου 2010 (υπόθεση R 962/2009-2).

2)	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και εκείνα της Fürstlich Castell’sches Domänenamt Albrecht Fürst zu Castell-Castell.

3)	Η Castel Frères SAS φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 260 της 25.9.2010.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/21

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Fri-El Acerra κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-551/10) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Επιδότηση προβλεπόμενη για την εξαγορά και τη μετατροπή μιας θερμοηλεκτρικής μονάδας σε μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από - Απόφαση διαπιστώνουσα το ασυμβίβαστο της ενισχύσεως προς την εσωτερική αγορά - Διαχρονική εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Δημιουργία κινήτρων)

2013/C 313/38

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fri-El Acerra Srl (Acerra, Ιταλία) (εκπρόσωποι: M. Todino και P. Fattori, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Grespan και P. Manzini)

Αντικείμενο

Αίτημα περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/110/ΕΕ της Επιτροπής, της 15ης Σεπτεμβρίου 2010, σχετικά με τη κρατική ενίσχυση C 8/09 (πρώην N 357/08) που προτίθεται να χορηγήσει η Ιταλία υπέρ της Fri-El Acerra Srl (ΕΕ 2011, L 46, σ. 28).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Fri-El Acerra Srl στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 30 της 29.1.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/21

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — ClientEarth κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-111/11) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 - Μελέτες που παρέλαβε η Επιτροπή και οι οποίες αφορούν τη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο οδηγιών στον τομέα του περιβάλλοντος - Μερική άρνηση προσβάσεως - Εξαίρεση που αφορά την προστασία των σκοπών των δραστηριοτήτων επιθεωρήσεως, έρευνας και οικονομικού ελέγχου - Συγκεκριμένη και εξατομικευμένη εξέταση - Συμβατό προς τη Σύμβαση του Ώρχους - Υπέρτερο δημόσιο συμφέρον - Συνέπειες υπερβάσεως της προθεσμίας για την έκδοση ρητής αποφάσεως - Περιεχόμενο της υποχρεώσεως ενεργού διαδόσεως των περιβαλλοντικών πληροφοριών)

2013/C 313/39

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ClientEarth (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: P. Kirch, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς, P. Oliver και C. ten Dam, στη συνέχεια, P. Oliver και C. Zadra)

Αντικείμενο

Αρχικώς, αίτημα ακυρώσεως της σιωπηρής αποφάσεως της Επιτροπής να μην επιτρέψει στην προσφεύγουσα πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα σχετικά με το συμβατό της νομοθεσίας των κρατών μελών με το δίκαιο περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη συνέχεια, αίτημα ακυρώσεως της ρητής μεταγενέστερης αποφάσεως της 30ής Μαΐου 2011, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα προσβάσεως σε μέρος των εγγράφων αυτών.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η ClientEarth και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) EE C 130 της 30.4.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/21

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — ClientEarth και PAN Europe κατά ΕΑΑΤ

(Υπόθεση T-214/11) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 - Ονόματα των εμπειρογνωμόνων που υπέβαλαν παρατηρήσεις επί ενός σχεδίου προσανατολισμού σχετικά με τα επιστημονικά δικαιολογητικά τα οποία πρέπει να επισυνάπτονται στις αιτήσεις για τη χορήγηση αδείας κυκλοφορίας φυτοπροστατευτικών προϊόντων και δραστικών ουσιών που περιέχονται στα προϊόντα αυτά - Άρνηση προσβάσεως - Εξαίρεση που αφορά την προστασία της ιδιωτικής ζωής και της ακεραιότητας του ατόμου - Προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 45/2001 - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

2013/C 313/40

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: ClientEarth (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο)• και Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: P. Kirch, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή αρχή για την ασφάλεια των τροφίμων (ΕΑΑΤ) (εκπρόσωπος: D. Detken)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς, P. Oliver, P. Ondrůšek και C. ten Dam, στη συνέχεια, P. Oliver, P. Ondrůšek και B. Martenczuk)

Αντικείμενο

Αρχικώς, αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως της ΕΑΑΤ, της 10ης Φεβρουαρίου 2011, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση προσβάσεως, βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43), σε ορισμένα έγγραφα εργασίας σε σχέση με έναν προσανατολισμό που εκπόνησε η ΕΑΑΤ υπ’ όψιν των αιτούντων τη χορήγηση αδείας κυκλοφορίας φυτοπροστατευτικού προϊόντος, εν συνεχεία αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως της ΕΑΑΤ, της 12ης Δεκεμβρίου 2011, με την οποία ανακλήθηκε η προηγούμενη απόφαση και παρασχέθηκε στις προσφεύγουσες πρόσβαση σε όλες τις ζητηθείσες πληροφορίες, με εξαίρεση τα ονόματα των εξωτερικών εμπειρογνωμόνων που υπέβαλαν ορισμένες παρατηρήσεις επί του σχεδίου προσανατολισμού.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η ClientEarth και η Pesticide Action Network Europe (PAN Europe), καθώς και η Ευρωπαϊκή αρχή για την ασφάλεια των τροφίμων (ΕΑΑΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα φέρουν η καθεμία τα δικά τους έξοδα.

(1) EE C 179 της 18.6.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/22

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Σεπτεμβρίου 2013 — De Nicola κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-264/11 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Προσωπικό της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων - Αξιολόγηση - Προαγωγή - Περίοδος αξιολογήσεως και προαγωγών 2007 - Απόφαση της επιτροπής ενστάσεων - Ηθική παρενόχληση - Εύλογη προθεσμία - Αίτηση ακυρώσεως - Αγωγή αποζημιώσεως)

2013/C 313/41

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Carlo De Nicola (Strassen, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: L. Isola, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) (εκπρόσωποι: αρχικά T. Gilliams και F. Martin, στη συνέχεια T. Gilliams και G. Nuvoli, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα), στις 8 Μαρτίου 2011, στην υπόθεση F-59/10, De Nicola κατά ΕΤΕπ, με αντικείμενο την αναίρεση της αποφάσεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα), στις 8 Μαρτίου 2011, στην υπόθεση F-59/09, De Nicola κατά Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, καθόσον απορρίπτει, αφενός, τα αιτήματα του Carlo De Nicola με σκοπό την ακύρωση της αποφάσεως του τμήματος ενστάσεων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και, αφετέρου, τα αιτήματά του περί ανορθώσεως των ζημιών που προβάλλει ότι υπέστη λόγω της παρενοχλήσεως που άσκησε η ΕΤΕπ σε βάρος του.

2)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως κατά τα λοιπά.

3)	Αναπέμπει την υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

4)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 211 της 16.7.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/22

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — Besselink κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-331/11) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 - Σχέδιο αποφάσεως του Συμβουλίου επιτρέπουσας στην Επιτροπή να διαπραγματευθεί τη συμφωνία προσχωρήσεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών - Εξαίρεση σχετικά με την προστασία του δημόσιου συμφέροντος στον τομέα των διεθνών σχέσεων - Μερική πρόσβαση - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αίτηση μέτρων οργανώσεως της διαδικασίας ή διεξαγωγής αποδείξεων - Απαράδεκτο)

2013/C 313/42

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Leonard Besselink (Ουτρέχτη, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: O. Brouwer, J. Blockx και E. Raedts, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Fekete, P. Plaza García και J. Herrmann, στη συνέχεια P. Plaza García, J. Herrmann και B. Driessen)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Paasivirta και P. Costa de Oliveira)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Συμβουλίου της 1ης Απριλίου 2011 να μη παράσχει πλήρη πρόσβαση στο έγγραφο αριθ. 9689/10 το οποίο περιέχει σχέδιο αποφάσεως του Συμβουλίου να επιτρέψει στην Επιτροπή να διαπραγματευθεί την προσχώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, η οποία υπεγράφη στη Ρώμη στις 4 Νοεμβρίου 1950.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση του Συμβουλίου της 1ης Απριλίου 2011 να μη παράσχει πλήρη πρόσβαση στο έγγραφο αριθ. 9689/10, κατά το μέρος που με την απόφαση αυτή δεν παρέχεται πρόσβαση στη διαπραγματευτική οδηγία αριθ. 5 και στα μη γνωστοποιηθέντα μέρη του ζητηθέντος εγγράφου, που υπενθυμίζουν τις τιθέμενες από τη Συνθήκη ΕΕ αρχές που πρέπει να διέπουν τις διαπραγματεύσεις για την προσχώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, η οποία υπεγράφη στη Ρώμη στις 4 Νοεμβρίου 1950, ή που θέτουν μόνο τα ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν κατά τις διαπραγματεύσεις.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Οι διάδικοι φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) ΕΕ C 238 της 13.8.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/23

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — Παλίρροια Σουλιώτης κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-380/11) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κοινό δασμολόγιο - Κατάταξη στη συνδυασμένη ονοματολογία - Δασμολογική κλάση - Κανονιστική πράξη που περιέχει εκτελεστικά μέτρα - Απαράδεκτο)

2013/C 313/43

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ανώνυμη Βιοτεχνική και Εμπορική Εταιρία Κατασκευής Κονσερβών — Παλίρροια Σουλιώτης AE (Πολιτικά Ευβοίας, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Σ. Παππάς, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και L. Keppenne)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως κατά του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 447/2011 της Επιτροπής, της 6ης Μαΐου 2011, σχετικά με τη δασμολογική κατάταξη ορισμένων εμπορευμάτων στη συνδυασμένη ονοματολογία (ΕΕ L 122, σ. 63).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	H Ανώνυμη Βιοτεχνική και Εμπορική Εταιρία Κατασκευής Κονσερβών — Παλίρροια Σουλιώτης AE φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) ΕΕ C 282 της 24.9.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/23

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Makhlouf κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-383/11) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας - Δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων - Περιορισμοί εισόδου στο έδαφος στης Ένωσης και διελεύσεως από αυτό - Δικαιώματα άμυνας - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Θεμελιώδη δικαιώματα)

2013/C 313/44

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Eyad Makhlouf (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωποι: αρχικώς P. Grollet και G. Karouni, στη συνέχεια G. Karouni και C. Rygaert, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: G. Étienne και R. Liudvinaviciute-Cordeiro)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre και S. Pardo Quintillán)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως κατά της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/302/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ L 136, σ. 91), της αποφάσεως 2011/782/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και για την κατάργηση της απόφασης 2011/273/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 319, σ. 56), και της αποφάσεως 2012/739/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 29ης Νοεμβρίου 2012, για περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και για την κατάργηση της απόφασης 2011/782 (ΕΕ L 330, σ. 21), καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Ο Eyad Makhlouf φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) ΕΕ C 282 της 24.9.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/23

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Σεπτεμβρίου 2013 — De Nicola κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-418/11 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Προσωπικό της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων - Ασφάλιση ασθενείας - Άρνηση αναλήψεως ιατρικών εξόδων - Αίτηση διορισμού ανεξάρτητου ιατρού - Εύλογη προθεσμία - Απόρριψη αιτήματος κινήσεως διαδικασίας συμβιβασμού - Αίτημα ακυρώσεως - Αίτηση επιστροφής ιατρικών εξόδων - Εκκρεμοδικία)

2013/C 313/45

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Carlo De Nicola (Strassen, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: L. Isola, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (εκπρόσωποι: αρχικά, T. Gilliams και F. Martin, στη συνέχεια T. Gilliams και G. Nuvoli, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) στις 28ης Ιουνίου 2011, στην υπόθεση F-49/10, De Nicola κατά ΕΤΕπ (που δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στη Συλλογή), με σκοπό την αναίρεση της αποφάσεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) στις 28ης Ιουνίου 2011, στην υπόθεση F-49/10, De Nicola κατά ΕΤΕπ, καθόσον απορρίπτει τα αιτήματα του Carlo De Nicola προς ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) περί απορρίψεως του αιτήματός του για διορισμό τρίτου ιατρού.

2)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως κατά τα λοιπά.

3)	Ακυρώνει την απόφαση της ΕΤΕπ περί απορρίψεως ως εκπρόθεσμης της αιτήσεως του C. De Nicola για διορισμό τρίτου ιατρού.

4)	Ο C. De Nicola και η ΕΤΕπ φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα τόσο ως προς την ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης διαδικασία όσο και ως προς την παρούσα διαδικασία.

(1) EE C 282 της 24.9.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/24

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2013 — «Rauscher» Consumer Products κατά ΓΕΕΑ (Απεικόνιση ενός απορροφητικού ταμπόν)

(Υπόθεση T-492/11) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχώρισης ως κοινοτικού σήματος ενός εικονιστικού σημείου που απεικονίζει ένα απορροφητικό ταμπόν - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Μη ύπαρξη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 207/2009)

2013/C 313/47

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα:«Rauscher» Consumer Products GmbH (Βιέννη, Αυστρία) (εκπρόσωπος: M. Stütz, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της απόφασης του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 20ής Ιουλίου 2011 (υπόθεση R 2168/2010-1), που αφορά την αίτηση καταχώρισης του εικονιστικού σημείου που απεικονίζει ένα απορροφητικό ταμπόν ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη «Rauscher» Consumer Products GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 355 της 3.12.2011.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/24

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Anbouba κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-563/11) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας - Δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων - Βάρος αποδείξεως - Πρόδηλη πλάνη περί την εκτίμηση - Δικαιώματα άμυνας - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Ερημοδικία - Αίτηση παρεμβάσεως - Κατάργηση της δίκης)

2013/C 313/48

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Issam Anbouba (Homs, Συρία) (εκπρόσωποι: M.-A. Bastin, J.-M. Salva και J.-N. Louis, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς R. Liudvinaviciute-Cordeiro και M.-M. Joséphidès, στη συνέχεια R. Liudvinaviciute-Cordeiro και A. Vitro)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/522/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2011/273/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ L 228, σ. 16), της αποφάσεως 2011/628/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2011/273/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 247, σ. 17), της αποφάσεως 2011/782/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και για την κατάργηση της αποφάσεως 2011/273 (ΕΕ L 319, σ. 56), του κανονισμού (ΕΕ) 878/2011 του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 442/2011 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της καταστάσεως στη Συρία (ΕΕ L 228, σ. 1), και του κανονισμού (EE) 36/2012 του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της καταστάσεως στη Συρία και την κατάργηση του κανονισμού 442/2011 (ΕΕ L 16, σ. 1), κατά το μέρος που το όνομα του προσφεύγοντος-ενάγοντος περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων επί των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα λόγω της καταστάσεως στη Συρία, και, αφετέρου, αίτημα επιδικάσεως αποζημιώσεως για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Καταργείται η δίκη ως προς την αίτηση παρεμβάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

3)	Ο Issam Anbouba φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 25 της 28.1.2012.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/25

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2013 — Anbouba κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-592/11) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας - Δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων - Τεκμήριο αθωότητας - Βάρος αποδείξεως - Πρόδηλη πλάνη περί την εκτίμηση - Δικαιώματα άμυνας - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

2013/C 313/49

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Issam Anbouba (Homs, Συρία) (εκπρόσωποι: M.-A. Bastin, J.-M. Salva και J.-N. Louis, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς R. Liudvinaviciute-Cordeiro και M.-M. Ιωσηφίδου, στη συνέχεια R. Liudvinaviciute-Cordeiro και A. Vitro)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/684/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2011/273/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ L 269, σ. 33), της αποφάσεως 2011/782/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και την κατάργηση της αποφάσεως 2011/273 (ΕΕ L 319, σ. 56), του κανονισμού (ΕΕ) 1011/2011 του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για την τροποποίηση του κανονισμού (EE) 442/2011 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της καταστάσεως στη Συρία (ΕΕ L 269, σ. 18), του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της καταστάσεως στη Συρία και την κατάργηση του κανονισμού (EE) 442/2011 (ΕΕ L 16, σ. 1), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 410/2012 του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 (ΕΕ L 126, σ. 3), κατά το μέρος που το όνομα του προσφεύγοντος-ενάγοντος περιλαμβάνεται στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων επί των οποίων έχουν εφαρμογή τα περιοριστικά μέτρα λόγω της καταστάσεως στη Συρία, και, αφετέρου, αίτημα επιδικάσεως αποζημιώσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει τον Issam Anbouba στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 25 της 28.1.2012.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/25

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Σεπτεμβρίου 2013 — De Nicola κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-618/11 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Προσωπικό της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων - Αξιολόγηση - Προαγωγή - Περίοδος αξιολογήσεως και προαγωγών 2007 - Απόφαση της επιτροπής ενστάσεων - Έκταση του ελέγχου - Έκθεση αξιολογήσεως - Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας - Εύλογη προθεσμία - Αίτηση ακυρώσεως - Αγωγή αποζημιώσεως - Εκκρεμοδικία)

2013/C 313/50

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Carlo De Nicola (Strassen, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: L. Isola, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα), στις 28 Σεπτεμβρίου 2011, στην υπόθεση F-13/10, De Nicola κατά ΕΤΕπ (που δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στη Συλλογή), με αντικείμενο την αναίρεση της αποφάσεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα), στις 28 Σεπτεμβρίου 2011, στην υπόθεση F-13/10, De Nicola κατά Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, καθόσον απορρίπτει τα αιτήματα του Carlo De Nicola με σκοπό την ακύρωση της αποφάσεως του τμήματος ενστάσεων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ).

2)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως κατά τα λοιπά.

3)	Απορρίπτει την ασκηθείσα από τον C. De Nicola ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προσφυγή στην υπόθεση F-13/10.

4)	Ο C. De Nicola φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και το ήμισυ των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η ΕΤΕπ τόσο ως προς την ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης διαδικασία όσο και ως προς την παρούσα διαδικασία.

5)	Η ΕΤΕπ φέρει το ήμισυ των δικαστικών της εξόδων τόσο ως προς την ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης διαδικασία όσο και ως προς την παρούσα διαδικασία.

(1) EE C 25 της 28.1.2012.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/26

Προσφυγή της 17ης Ιουλίου 2013 — Χατζηαναγνώστου κατά Συμβουλίου κ.λπ.

(Υπόθεση T-383/13)

2013/C 313/51

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Αντώνιος Χατζηαναγνώστου (Σέρρες, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Χ. Μακρής, δικηγόρος)

Καθών: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, Eulex Κοσσυφοπέδιο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

Να ακυρωθούν εν όλω, πρώτον, η από 10/05/2013 απόφαση του Επικεφαλής/Αρχηγού της EULEX Κοσσυφοπέδιο με θέμα «Τελική απόφαση για την πειθαρχική υπόθεση 02/2013» που κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα στις 16/05/2013, και, δεύτερον, η από 10/05/2013 απόφαση του Επικεφαλής/Αρχηγού της EULEX με θέμα «Τελική απόφαση για την πειθαρχική υπόθεση 06/2013» που κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα στις 16.5.2013·

—	Να απαλλαχθεί από κάθε εις βάρος του πειθαρχική κατηγορία από την Eulex·

—	Να διαταχθεί να του χορηγηθούν από την Eulex στο πλαίσιο της παρούσας δίκης αντίγραφα όλων των εγγράφων που περιέχονται στους επίδικους πειθαρχικούς του φακέλους· και

—	Να καταδικαστούν οι αντίδικοι στη δικαστική του δαπάνη και την αμοιβή τού πληρεξούσιου δικηγόρου του.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του ο προσφεύγων προβάλλει πέντε λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παράβαση ουσιώδους τύπου λόγω παντελούς έλλειψης αιτιολογίας των προσβαλλόμενων πράξεων κι επίσης από παράβαση του άρθρου 296 της ΣΛΕΕ και των γενικών αρχών του δικαίου των κρατών μελών της Ε.Ε., σύμφωνα με τις οποίες όλες οι διοικητικές πράξεις δυσμενούς χαρακτήρα για έναν διοικούμενο πρέπει να είναι επαρκώς, πλήρως και ειδικώς αιτιολογημένες. Εν προκειμένω, ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η αιτιολογία των προσβαλλόμενων πράξεων είναι παντελώς ανύπαρκτη, αν και ήταν νομικά απαραίτητη κι επιβεβλημένη.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την παραβίαση εκ μέρους των καθών δια των προσβαλλόμενων πράξεων σωρείας υπερασπιστικών δικαιωμάτων τού προσφεύγοντος, που απορρέουν από την ΕΣΔΑ και τις κοινές στα κράτη μέλη της ΕΕ γενικές αρχές του δικαίου. Ο προσφεύγων, στο πλαίσιο της υπ’ αριθμ. 6/2013 πειθαρχικής του υπόθεσης στην EULEX, καταδικάστηκε πειθαρχικά για μία πράξη του, για την οποία ουδέποτε έλαβε έγγραφο εγκαλητήριο και του δόθηκε η δυνατότητα να απολογηθεί. Επίσης, ο προσφεύγων στερήθηκε του δικαιώματος να έχει πλήρη, έγκαιρη και αποτελεσματική πρόσβαση σε νομική βοήθεια και να υπερασπιστεί έτσι ευχερώς τον εαυτό του δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της επιλογής του, κατάλληλα προετοιμασμένου, με πλήρη γνώση των εις βάρος του πειθαρχικών δικογραφιών στο πλαίσιο της EULEX.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από την πλάνη των προσβαλλόμενων πράξεων περί τα πράγματα. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη στηρίχθηκε σε υποθέσεις και αντιφατικές ή ανεπαρκείς αιτιολογίες παραβιάζοντας το τεκμήριο αθωότητας του προσφεύγοντος και το δικαίωμά του περί μη αυτοενοχοποίησης. Επίσης, η ίδια προσβαλλόμενη πράξη έσφαλε με το να μην δεχθεί το ότι ο προσφεύγων βρισκόταν σε συγγνωστή νομική πλάνη ή τουλάχιστον τα ελαφρυντικά της έμπρακτης μετάνοιας και της μεταμέλειάς του.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 19 του Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ, του άρθρου 15 της ΣΛΕΕ, του Κανονισμού 1049/2001/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001 (1), της Οδηγίας 2003/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 2003 (2) και των άρθρων 41 και 42 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις του Αρχηγού της EULEX, που επικύρωσαν τις εις βάρος του προσφεύγοντος προταθείσες πειθαρχικές κυρώσεις, υπέπεσαν σε πλάνη περί το δίκαιο, διότι, εάν ήταν ορθές, θα έκαναν δεκτές τις εφέσεις που άσκησε ο προσφεύγων για την εξαφάνισή τους λόγω, μεταξύ άλλων, παραβάσεως των άνω διατάξεων αναφορικά με το δικαίωμα του προσφεύγοντος για πρόσβασή του στα επίμαχα έγγραφα των δύο πειθαρχικών υποθέσεών του στη EULEX.

5)	Ο πέμπτος λόγος αντλείται από την παράβαση διά των προσβαλλόμενων πράξεων της αρχής της αναλογικότητας και της αρχής της επιείκειας ως προς την επιμέτρηση των εις βάρος του προσφεύγοντος πειθαρχικώς κυρώσεων.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής

(2) Οδηγία 2003/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 2003, για την περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/27

Προσφυγή της 29ης Ιουλίου 2013 — Kėdainių rajono Okainių ŽŪB κ.λπ. κατά Επιτροπής και Συμβουλίου

(Υπόθεση T-386/13)

2013/C 313/52

Γλώσσα της διαδικασίας: η λιθουανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Kėdainių rajono Okainių ŽŪB (Περιφέρεια Kėdainių, Λιθουανία) και 134 άλλες επιχειρήσεις ή πρόσωπα (εκπρόσωπος: I. Vėgėlė, δικηγόρος)

Καθών: Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή,

—	Να ακυρώσει, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την εκτελεστική απόφαση C(2012) 4391 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 2012, για την έγκριση των συμπληρωματικών εθνικών άμεσων ενισχύσεων στη Λιθουανία για το έτος 2012 [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό K(2012) 4391],

—

να κηρυχθεί ανεφάρμοστο, σύμφωνα με το άρθρο 277 ΣΛΕΕ, το άρθρο 132, παράγραφος 2, τελευταίο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 73/2009, που διέπει τις συμπληρωματικές εθνικές άμεσες ενισχύσεις και τις άμεσες ενισχύσεις, το οποίο ορίζει ότι «[η] συνολική άμεση στήριξη που είναι δυνατόν να χορηγείται σε γεωργό στα νέα κράτη μέλη μετά την προσχώρηση δυνάμει της σχετικής άμεσης ενίσχυσης, συμπεριλαμβανόμενων όλων των συμπληρωματικών εθνικών άμεσων ενισχύσεων, δεν υπερβαίνει το ύψος της άμεσης στήριξης που θα είχε δικαίωμα να λάβει ο γεωργός στο πλαίσιο της αντίστοιχης άμεσης ενίσχυσης που ίσχυε τότε στα κράτη μέλη, πλην των νέων κρατών μελών, από το 2012 και μετά, λαμβανομένης υπόψη της εφαρμογής του άρθρου 7 σε συνδυασμό με το άρθρο 10»,

—	να κηρυχθεί ανεφάρμοστη, σύμφωνα με το άρθρο 277 ΣΛΕΕ, η διευκρίνιση «λαμβανομένων υπόψη των τυχόν μειώσεων που εφαρμόζονται δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1» του άρθρου 10, παράγραφος 1, του κανονισμού 73/2009, για τον καθορισμό ειδικών κανόνων για τη διαφοροποίηση στα νέα κράτη μέλη,

—	να καταδικάσει τους καθών στο σύνολο των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκαν οι προσφεύγουσες, για τα οποία θα προσκομιστούν αποδείξεις ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν πέντε λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από έλλειψη αιτιολογίας και από το αβάσιμο της εκτελεστικής αποφάσεως C(2012) 4391 τελικό της Επιτροπής.

Η εκτελεστική απόφαση C(2012) 4391 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 2012, στερείται αιτιολογίας και είναι αβάσιμη λόγω της παντελούς έλλειψης στοιχείων που να αποδεικνύουν την ομοιομορφία (εξίσωση) του ύψους των άμεσων πληρωμών στα νέα και στα παλαιά κράτη μέλη.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι το ύψος των άμεσων πληρωμών στη Λιθουανία δεν αντιστοιχεί στο ύψος που συμφωνήθηκε με την πράξη προσχώρησης και στο ύψος των άμεσων πληρωμών προς τα παλαιά κράτη μέλη.

Το πραγματικό ύψος των άμεσων πληρωμών στη Λιθουανία δεν αντιστοιχεί στο επίπεδο που συμφωνήθηκε με την πράξη προσχώρησης της 23ης Σεπτεμβρίου 2003. Κατά παράβαση της πράξης προσχώρησης, ο κανονισμός (ΕΚ) 583/2004, της 22ας Μαρτίου 2004, για τον καθορισμό των εθνικών ανώτατων ορίων των γεωργικών επιδοτήσεων στα νέα κράτη μέλη (άρθρο 71γ και παράρτημα VΙΙΙα του κανονισμού 1782/2003), επέφερε τροποποιήσεις στον κανονισμό (ΕΚ) 1782/2003.

Το 2012, το ποσοστιαίο επίπεδο των άμεσων πληρωμών στη Λιθουανία δεν έφθασε στο ύψος των άμεσων πληρωμών προς τα παλαιά κράτη μέλη: στα παλαιά κράτη μέλη, η διαφοροποίηση εφαρμόστηκε μόνο για τα ποσά άνω των 5 000 ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι δεν διαφοροποιήθηκαν (μειώθηκαν) κατά 10 % όλες οι άμεσες πληρωμές προς τους αγρότες των παλαιών κρατών μελών, αλλά μόνον εκείνες που υπερέβαιναν τα 5 000 ευρώ. Επομένως, είναι αβάσιμος και παράνομος ο ισχυρισμός ότι το επίπεδο των άμεσων πληρωμών στα παλαιά κράτη μέλη το 2012 ήταν 90 % (100 % — διαφοροποίηση κατά 10 %). Το επίπεδο των άμεσων πληρωμών στα παλαιά κράτη μέλη είναι υψηλότερο από 90 %, δεδομένου ότι μέρος των κάτω των 5 000 ευρώ ποσών δεν διαφοροποιήθηκαν.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από τη διαφορά του ποσού των άμεσων πληρωμών προς τη Λιθουανία σε σύγκριση με τις πληρωμές προς τα παλαιά κράτη μέλη.

Οι άμεσες πληρωμές που πράγματι καταβλήθηκαν στους Λιθουανούς καλλιεργητές με τον προϋπολογισμό της Ένωσης για το έτος 2012 είναι μεταξύ των χαμηλότερων, ανερχόμενοι σε λιγότερο από το ήμισυ αυτών που δόθηκαν στα παλαιά κράτη μέλη, ακόμη και μετά τη διαφοροποίηση κατά 10 %.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση της πράξης προσχώρησης από το άρθρο 10, παράγραφος 1, in fine, και το άρθρο 132, παράγραφος 2, τελευταίο εδάφιο, του κανονισμού 73/2009, καθώς και από την εκτελεστική απόφαση C(2012) 4391 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου, 2012, που εκδόθηκε βάσει του εν λόγω κανονισμού.

Η πράξη προσχώρησης δεν περιείχε καμία διάταξη για τη διαφοροποίηση των άμεσων ενισχύσεων ή/και τη μείωση των συμπληρωματικών εθνικών άμεσων πληρωμών στη Λιθουανία.

Η διευκρίνιση «λαμβανομένων υπόψη των τυχόν μειώσεων που εφαρμόζονται δυνάμει του άρθρου 7 παράγραφος 1» του άρθρου 10, παράγραφος 1, του κανονισμού 73/2009, που περιλαμβάνεται στο κεφάλαιό του 2, αντιβαίνει στην πράξη προσχώρησης, στο βαθμό που η διάταξη αυτή συνεπάγεται επιτάχυνση της υποτιθέμενης εξίσωσης του επιπέδου των άμεσων πληρωμών στα παλαιά κράτη μέλη και στα νέα.

Η διάταξη του άρθρου 132, παράγραφος 2, του κανονισμού 73/2009, κατά την οποία «[η] συνολική άμεση στήριξη […],από το 2012 και μετά, λαμβανομένης υπόψη της εφαρμογής του άρθρου 7 σε συνδυασμό με το άρθρο 10», η οποία καθιερώνει μία υποτιθέμενη εξίσωση του ύψους των άμεσων πληρωμών στα παλαιά και στα νέα κράτη μέλη το 2012, έρχεται σε αντίθεση με την πράξη προσχώρησης, στο μέτρο που καθορίζει ένα συγκεκριμένο έτος (το 2012) κατά το οποίο υποτίθεται ότι θα εξισωθεί το ύψος των λαμβανομένων ενισχύσεων.

Στο άρθρο 132, παράγραφος 2, του κανονισμού 73/2009, ο όρος «στήριξη» αντικαταστάθηκε, κατά παράβαση της πράξης προσχώρησης, με τον όρο «ύψος», ο οποίος δεν αναφέρεται στις πράγματι καταβληθείσες ενισχύσεις, αλλά σε ένα υποθετικό ποσοστό.

Είναι παράνομη η σύγκριση των άμεσων πληρωμών στα παλαιά και στα νέα κράτη μέλη με αντιπαράθεση των ενισχύσεων που έλαβαν τα παλαιά κράτη μέλη (100 % — διαφοροποίηση) με εκείνες που έλαβαν τα νέα κράτη μέλη σύμφωνα με το ποσοστό που προβλέπεται στη πράξη προσχώρησης για την καθιέρωση της ενίσχυσης.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αντίθετη προς τους στόχους της κοινής γεωργικής πολιτικής τους οποίους κατοχυρώνει η Συνθήκη ΛΕΕ.

Σύμφωνα με την πράξη προσχώρησης, οι γεωργικές ενισχύσεις προς τα νέα κράτη μέλη υπολογίζονται βάσει της απόδοσης αναφοράς και της βασικής έκτασης. Το 2012, η απόδοση αναφοράς και η βασική έκταση είχαν μεταβληθεί σημαντικά στη Λιθουανία, επομένως, η διαφοροποίηση που εφαρμόστηκε και η μείωση των συμπληρωματικών εθνικών άμεσων ενισχύσεων είναι αντίθετες προς τους στόχους της κοινής γεωργικής πολιτικής, ιδίως στον στόχο της αύξησης της γεωργικής παραγωγικότητας.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/28

Προσφυγή της 31ης Ιουλίου 2013 — Orange κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-402/13)

2013/C 313/53

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Orange (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: J.-P. Gunther και A. Giraud, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα προσφυγή η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση των αποφάσεων της Επιτροπής της 25ης και της 27ης Ιουνίου 2013 που απευθύνθηκαν στις εταιρίες France Télécom και Orange, καθώς και σε όλες τις εταιρίες που ελέγχονται αμέσως ή εμμέσως από αυτές, διατάσσοντάς τις να δεχθούν έλεγχο δυνάμει του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003 του Συμβουλίου (1). Οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν στο πλαίσιο διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας ΕΟΧ σχετικά με τον τομέα της παροχής υπηρεσιών συνδέσεως με το διαδίκτυο (υπόθεση AT.40090).

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση των αρχών της ανάγκης και της αναλογικότητας, καθόσον η Επιτροπή διέταξε έλεγχο αφορώντα πρακτικές πολύ παρεμφερείς προς εκείνες τις οποίες αφορά μια απόφαση της αρμόδιας για τον ανταγωνισμό γαλλικής αρχής μόλις εννέα μήνες ενωρίτερα, τούτο δε ενώ η γαλλική αυτή αρχή δεν είχε διαπιστώσει καμία συμπεριφορά αντίθετη προς τους κανόνες του ανταγωνισμού. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, κατά τον σχετικό έλεγχο, η Επιτροπή δεν αναζήτησε συμπληρωματικά στοιχεία σε σχέση με εκείνα που διέθετε ήδη, πράγμα το οποίο όφειλε να πράξει σύμφωνα με τη νομολογία στον τομέα αυτόν.

2)	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από τον αυθαίρετο χαρακτήρα των προσβαλλομένων αποφάσεων, καθόσον η Επιτροπή δεν διέθετε αρκούντως σοβαρές και συγκεκριμένες ενδείξεις για να λάβει ένα τόσο έντονο μέτρο όπως η διενέργεια ελέγχου.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα [101 ΣΛΕΕ] και [102 ΣΛΕΕ] (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/28

Προσφυγή της 29ης Ιουλίου 2013 — Gossio κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-406/13)

2013/C 313/54

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Marcel Gossio (Καζαμπλάνκα, Μαρόκο) (εκπρόσωπος: S. Zokou, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει:

—	την απόφαση 2010/656/ΚΕΠΠΑ και τον κανονισμό (ΕΚ) 560/2005 του Συμβουλίου καθώς και την εκτελεστική απόφαση 2012/144/ΚΕΠΠΑ, της 8ης Μαρτίου 2012, για την επιβολή περιοριστικών μέτρων λόγω της καταστάσεως στην Ακτή του Ελεφαντοστού στο μέτρο που αφορούν και επηρεάζουν τον προσφεύγοντα,

—

την απόφαση της 17ης Μαΐου 2013 περί εγκρίσεως και παρατάσεως των ανωτέρω περιοριστικών μέτρων στο μέτρο που συνεπάγονται τη διατήρηση του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων του παραρτήματος II της αποφάσεως 2010/656/ΚΕΠΠΑ και του παραρτήματος IA του κανονισμού (ΕΚ) 560/2005 για την επιβολή περιοριστικών μέτρων ενόψει της καταστάσεως στην Ακτή του Ελεφαντοστού.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από κατάχρηση εξουσίας και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, στο μέτρο που:

—	δεν υφίσταται καμία αντικειμενική βάση και κανένα απτό αποδεικτικό στοιχείο που να στηρίζει όσα προσάπτονται σε βάρος του προσφεύγοντος,

—	δεν μπορεί να αποδειχθεί καμία αντικειμενική σχέση μεταξύ των προβαλλόμενων λόγων για τη δικαιολόγηση των περιοριστικών μέτρων σε βάρος του προσφεύγοντος και της γενικής καταστάσεως στην Ακτή του Ελεφαντοστού,

—	οι αρχικές νομικές βάσεις για την επιβολή περιοριστικών μέτρων σε βάρος του προσφεύγοντος δεν συνάδουν με τους τελευταίους λόγους που προβλήθηκαν για τη δικαιολόγηση των μέτρων αυτών,

—	οι αποφάσεις του Συμβουλίου συνιστούν καταστρατήγηση της διαδικασίας ή κατάχρηση εξουσίας.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος και ιδίως του τεκμηρίου αθωότητας, της επιχειρηματικής ελευθερίας, του δικαιώματος ιδιοκτησίας, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και προσβολή του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και του δικαιώματος του ανθρώπου να μην υφίσταται απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/29

Προσφυγή της 13ης Αυγούστου 2013 — Stanleybet Malta και Stanley International Betting κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-416/13)

2013/C 313/55

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Stanleybet Malta (Βαλέττα, Μάλτα) και Stanley International Betting Ltd (Λίβερπουλ, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: R. Jacchia, I. Picciano, A. Terranova, F. Ferraro, Γ. Δελλής, Π. Κακούρης, και Ι. Κοιμιτζόγλου, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία περιέχεται στην από 10 Ιουνίου 2013 επιστολή της Επιτροπής και με την οποία τίθεται στο αρχείο η καταγγελία των προσφευγουσών κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας και του ελληνικού Οργανισμού Προγνωστικών Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ) στην υπόθεση COMP/39.981 και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως της Επιτροπής να εξετάσει την καταγγελία με την απαιτούμενη προσοχή και επιμέλεια και από πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο, κατά την εκτίμηση των επιχειρημάτων που προβλήθηκαν με την καταγγελία, σχετικά με το άρθρο 102 ΣΛΕΕ, όσον αφορά συγκεκριμένη και αυτοτελή κατάχρηση ή καταχρήσεις δεσπόζουσας θέσεως στις οποίες υπέπεσε ο ΟΠΑΠ, καθώς και τον ορισμό της σχετικής αγοράς.

2)	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που υπέχει η Επιτροπή και από παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

3)	Ο τρίτος λόγος αντλείται από κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής και από παραβίαση της αρχής της αυτοτέλειας της φύσεως και των σκοπών των κανόνων περί ανταγωνισμού.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο, παράλειψη να εξετασθεί το ζήτημα αν η ελληνική νομοθεσία είναι σύμφωνη με το δίκαιο της Ένωσης πριν εκτιμηθεί η ύπαρξη παραβάσεως κατά το άρθρο 102 ΣΛΕΕ και προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 41, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/30

Προσφυγή της 12ης Αυγούστου 2013 — Gruppo Norton κατά ΓΕΕΑ — Marín Nicolás (Gruppo Norton S.r.l.)

(Υπόθεση T-427/13)

2013/C 313/56

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Gruppo Norton Srl (Carini, Ιταλία) (εκπρόσωπος: M. García Lirola, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Victoriano Marín Nicolás (Alcantarilla, Ισπανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να εκδώσει απόφαση με την οποία, κρίνοντας επί της ουσίας της υποθέσεως, θα κάνει δεκτή την καταχώριση του σήματος για το σύνολο των ζητηθέντων προϊόντων.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα.

Σήμα προς καταχώριση: Εικονιστικό σήμα «Gruppo Norton S.r.l.» για προϊόντα των κλάσεων 7 και 9 — αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 10169753.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Victoriano Marín Nicolás

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το ισπανικό σήμα «NORTON HISPANO» για προϊόντα της κλάσεως 9.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Έκανε μερικώς δεκτή την ανακοπή.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Κήρυξε απαράδεκτη την προσφυγή.

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/30

Προσφυγή της 19ης Αυγούστου 2013 — IOC-UK κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-428/13)

2013/C 313/57

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Iranian Oil Company UK Ltd (IOC-UK) (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: J. Grayston, Solicitor, P. Gjørtler, G. Pandey, D. Rovetta, M. Gambardella, D. Sellers και N. Pilkington, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση 2013/270/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 6ης Ιουνίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 156 της 8.6.2013, σ. 10-14), και τον εκτελεστικό κανονισμό (EE) 522/2013 του Συμβουλίου, της 6ης Ιουνίου 2013, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 156 της 8.6.2013, σ. 3-7), στο μέτρο που οι προσβαλλόμενες πράξεις περιλαμβάνουν την προσφεύγουσα και

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της παρούσας δίκης.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι αφορούν παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, καθώς και παραβίαση των Συνθηκών και των σχετικών με την εφαρμογή τους κανόνων δικαίου: προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως, ανεπαρκή αιτιολογία, προσβολή του δικαιώματος άμυνας, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της αναλογικότητας, παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων και προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος ιδιοκτησίας.

Η προσφεύγουσα φρονεί ότι το Συμβούλιο δεν της παρέσχε τη δυνατότητα να προβάλει τις απόψεις της και ότι δεν υπήρχαν αντίθετες ενδείξεις που να το δικαιολογούν. Περαιτέρω, το Συμβούλιο παρέσχε ανεπαρκή αιτιολογία. Δεν έχει απαντήσει ακόμη στις αιτήσεις της προσφεύγουσας για την παροχή περαιτέρω αιτιολογίας και για πρόσβαση σε έγγραφα, με μόνη εξαίρεση ένα συνοπτικό έγγραφο που απέστειλε ως αποδεικτικό παραλαβής. Με τις παραλείψεις αυτές, το Συμβούλιο προσέβαλε το δικαίωμα άμυνας της προσφεύγουσας και της στέρησε τη δυνατότητα να αντιτάξει αποτελεσματικώς επιχειρήματα κατά των πορισμάτων του Συμβουλίου, καθόσον τα εν λόγω πορίσματα δεν κοινοποιήθηκαν στην προσφεύγουσα. Επιπροσθέτως, το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι ο έμμεσος έλεγχος της προσφεύγουσας από την NIOC συνεπάγεται οικονομικό όφελος για το Ιρανικό κράτος, το οποίο αντίκειται στον σκοπό της προσβαλλομένης αποφάσεως και του προσβαλλόμενου κανονισμού. Όσον αφορά την παρασχεθείσα αιτιολογία για την καταχώριση του ονόματός της στον επίμαχο κατάλογο, η προσφεύγουσα φρονεί ότι ήταν ανεπαρκής ή ενείχε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Περαιτέρω, συνολικώς, από τη σύγκριση των σκοπών της αποφάσεως περί καταχωρίσεως και των πρακτικών συνεπειών της αποφάσεως αυτής για την προσφεύγουσα προκύπτει ότι η απόφαση είναι δυσανάλογη. Τέλος, το Συμβούλιο προσέβαλε το βασικό δικαίωμα ιδιοκτησίας λαμβάνοντας μέτρα των οποίων η αναλογικότητα δεν μπορεί να θεμελιωθεί.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/31

Προσφυγή της 20ής Αυγούστου 2013 — Petropars Iran κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-433/13)

2013/C 313/58

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Petropars Iran Co. (Νήσος Kish, Ιράν), Petropars Oilfields Services Co. (Νήσος Kish), Petropars Aria Kish Operation and Management Co. (Τεχεράνη, Ιράν) και Petropars Resources Engineering Kish Co. (Τεχεράνη) (εκπρόσωποι: S. Zaiwalla, Solicitor, P. Reddy, Solicitor, R. Blakeley, Barrister, και Z. Burbeza, Solicitor)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τις εγγραφές 1-4 του παραρτήματος II.I.B. της αποφάσεως 2013/270 (1) και τις εγγραφές 1-4 του παραρτήματος II.I.B. του κανονισμού 522/2013 (2) και/ή

—	να κρίνει ανεφάρμοστα στην περίπτωση των προσφευγουσών το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της αποφάσεως 2010/413 (3) και το άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ', του κανονισμού 267/2012 (4) και

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι προσφεύγουσες στο πλαίσιο της παρούσας προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν πέντε λόγους.

Με τον πρώτο λόγο υποστηρίζουν ότι δεν υφίσταται καμία νομική βάση για την καταχώρισή τους στον σχετικό κατάλογο με την απόφαση 2013/270/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 522/2013 του Συμβουλίου, καθόσον ο λόγος στον οποίο στηρίχθηκε η καταχώριση κάθε προσφεύγουσας («θυγατρική καταχωρισμένης οντότητας») δεν αποτελεί κριτήριο καταχωρίσεως βάσει του κανονισμού 267/2012 του Συμβουλίου ή της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου.

Με τον δεύτερο λόγο διατείνονται ότι, στο μέτρο που η πρόθεση του Συμβουλίου ήταν να ενεργήσει βάσει του άρθρου 23, παράγραφο 2, στοιχείο δ', του κανονισμού 267/2012 ή του άρθρου 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της αποφάσεως 2010/413, η καταχώριση των προσφευγουσών στον σχετικό κατάλογο είναι παράνομη: διότι (1) δεν πληρούνται τα προβλεπόμενα ουσιαστικά κριτήρια καταχωρίσεως στην περίπτωση οιασδήποτε εκ των προσφευγουσών και/ή το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εξακρίβωση της συνδρομής των κριτηρίων αυτών και (2) το Συμβούλιο συμπεριέλαβε τις προσφεύγουσες στον εν λόγω κατάλογο χωρίς να έχει στη διάθεσή του επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν τη συνδρομή των κριτηρίων αυτών και συνεπώς υπέπεσε εκ νέου σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλουν ότι, στο μέτρο που το άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ', του κανονισμού 267/2012 και/ή το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της αποφάσεως 2010/413 επιτρέπουν την καταχώριση των προσφευγουσών στον οικείο κατάλογο μόνο λόγω της ιδιότητάς τους ως θυγατρικών καταχωρισμένων οντοτήτων (οι οποίες με τη σειρά τους είναι θυγατρικές καταχωρισμένων οντοτήτων που δεν κατηγορούνται για οποιοδήποτε αδίκημα), αντίκεινται στον νόμο διότι παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας και πρέπει να κριθούν ανεφάρμοστα στην περίπτωση των προσφευγουσών.

Με τον τέταρτο λόγο υποστηρίζουν ότι η καταχώριση των προσφευγουσών προσβάλλει σε κάθε περίπτωση θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες τους βάσει του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ή άλλως στο πλαίσιο του δικαίου της Ένωσης, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το δικαίωμά τους ασκήσεως εμπορικών δραστηριοτήτων και το δικαίωμα ειρηνικής απολαύσεως των αγαθών τους και/ή παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας. Η ανωτέρω καταχώριση παραβιάζει περαιτέρω την αρχή της προφυλάξεως καθώς και τις αρχές της προστασίας του περιβάλλοντος και της προστασίας της υγείας και ασφάλειας του ανθρώπου, καθόσον ενδέχεται να προκαλέσει σημαντική βλάβη στην υγεία και ασφάλεια ιρανών εργαζομένων και του περιβάλλοντος.

Με τον πέμπτο λόγο διατείνονται ότι το Συμβούλιο, εκδίδοντας την απόφαση 2013/270/ΚΕΠΠΑ και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 522/2013, στο μέτρο που αφορούν τις προσφεύγουσες, παρέβη ουσιώδη τύπο της διαδικασίας, καθόσον (i) δεν ανακοίνωσε ατομικώς στην τρίτη και στην τέταρτη προσφεύγουσα την καταχώρισή τους στον κατάλογο, (ii) δεν παρέσχε σε όλες τις προσφεύγουσες προσήκουσα και επαρκή αιτιολογία και (iii) δεν σεβάστηκε τα δικαιώματα άμυνας και το δικαίωμα αποτελεσματικής έννομης προστασίας των προσφευγουσών.

(1) Απόφαση 2013/270/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 6ης Ιουνίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 156, σ. 10).

(2) Εκτελεστικός κανονισμός (EE) 522/2013 του Συμβουλίου, της 6ης Ιουνίου 2013, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 156, σ. 3).

(3) Απόφαση του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 195, σ. 39).

(4) Κανονισμός (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (ΕΕ L 88, σ. 1).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/31

Προσφυγή της 26ης Αυγούστου 2013 — Klaes κατά ΓΕΕΑ — Klaes Kunststoffe (Klaes)

(Υπόθεση T-453/13)

2013/C 313/59

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Horst Klaes GmbH & Co. KG (Bad Neuenahr-Ahrweiler, Γερμανία) (εκπρόσωπος: B. Dix, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Klaes Kunststoffe GmbH (Neuenrade, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών, της 6ης Ιουνίου 2013, στην υπόθεση R 1206/2012-1 και να απορρίψει την ανακοπή κατά της (υπ’ αριθ. 9545096) αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος της προσφεύγουσας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα.

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «Klaes» για προϊόντα της κλάσεως 42 –αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος υπ’ αριθ. 9 545 096.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η Klaes Kunststoffe GmbH.

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το εικονιστικό σήμα μπλε χρώματος «Klaes» για υπηρεσίες της κλάσεως 42.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Η ανακοπή έγινε δεκτή.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/32

Προσφυγή που ασκήθηκε στις 28 Αυγούστου 2013 — Arrow Group και Arrow Generics κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-467/13)

2013/C 313/62

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Arrow Group ApS (Roskilde, Δανία) και Arrow Generics Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: S. Kon, C. Firth και C. Humpe, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τα άρθρα 1, 2 και 3 της αποφάσεως C(2013) 3803 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2013, στην υπόθεση COMP/39226 — Lundbeck, καθόσον αφορούν την Arrow· ή

—	επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2013) 3803 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2013, στην υπόθεση COMP/39226 — Lundbeck, καθόσον επιβάλλει πρόστιμο στην Arrow βάσει των βρετανικών και δανικών συμφωνιών· ή

—	έτι επικουρικότερον, να ακυρώσει το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2013) 3803 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2013, στην υπόθεση COMP/39226 — Lundbeck, καθόσον επιβάλλει πρόστιμο στην Arrow βάσει της δανικής συμφωνίας, και να μειώσει, κατά συνέπεια, το πρόστιμο· ή

—	όλως επικουρικώς, να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε δυνάμει του άρθρου 2 της αποφάσεως C(2013) 3803 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2013, στην υπόθεση COMP/39226 — Lundbeck· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν έξι λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι η Επιτροπή παρέβη ουσιώδεις τύπους στο πλαίσιο της διαδικασίας εκδόσεως της αποφάσεως, λόγω του ότι (i) δεν κίνησε τη διαδικασία και δεν διεξήγαγε την έρευνα εντός εύλογης προθεσμίας, (ii) δεν επέτρεψε την πρόσβαση στον φάκελο της υποθέσεως σε εύθετο και προσήκοντα χρόνο, και (iii) εξέδωσε συμπληρωματική ανακοίνωση αιτιάσεων.

2)	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε επαρκώς κατά νόμον ότι η Arrow και η Lundbeck ήσαν δυνητικοί ανταγωνιστές όταν συνήψαν καθεμία συμφωνία.

3)	Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε επαρκώς κατά νόμον ότι εκάστη συμφωνία είχε ως αντικείμενο τον περιορισμό του ανταγωνισμού κατά παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ.

4)	Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι, επιβάλλοντας πρόστιμο στην Arrow, η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, την αρχή nullum crimen nulla poena sine lege και την αρχή της ασφάλειας δικαίου.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται, επικουρικώς, από το ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη χαρακτηρίζοντας τη βρετανική και τη δανική συμφωνία ως ενιαία και συνεχή παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, και παρέβη το άρθρο 25 του κανονισμού 1/2003 (1) επιβάλλοντας πρόστιμο στην Arrow βάσει της δανικής συμφωνίας μετά τη λήξη της προθεσμίας παραγραφής σε θέματα επιβολής προστίμων.

6)	Ο έκτος λόγος αντλείται, έτι επικουρικότερον, από το ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη κατά τον υπολογισμό του ύψους του προστίμου επιβάλλοντας δυσανάλογο πρόστιμο σε σχέση με τη σοβαρότητα των προβαλλομένων παραβάσεων του άρθρου 101 ΣΛΕΕ.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/33

Προσφυγή της 9ης Σεπτεμβρίου 2013 — MedSkin Solutions Dr. Suwelack κατά ΓΕΕΑ — Cryo-Save (CryoSafe)

(Υπόθεση T-482/13)

2013/C 313/63

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG (Billerbeck, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Thünken, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Cryo-Save AG (Pfäffikon, Ελβετία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), της 4ης Ιουλίου 2013 (υπόθεση R 1759/2012-4) ώστε να γίνει κριθεί βάσιμη η προσφυγή της προσφεύγουσας ενώπιον του ΓΕΕΑ και να απορριφθεί συνεπώς η ανακοπή,

—

επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), της 4ης Ιουλίου 2013 (υπόθεση R 1759/2012-4) και να αναπέμψει την υπόθεση στον αρμόδιο εξεταστή/στην αρμόδια εξετάστρια του ΓΕΕΑ,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα.

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «CryoSafe» για προϊόντα και υπηρεσίες των τάξεων 5 και 40 — αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος υπ’ αριθ. 9 619 586.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η Cryo-Save AG.

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το λεκτικό σήμα «CryoSave» για προϊόντα των κλάσεων 10, 42 και 44.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Η ανακοπή έγινε μερικώς δεκτή.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/34

Προσφυγή της 6ης Σεπτεμβρίου 2013 — Navara de Servicios y Tecnologías SA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-487/13)

2013/C 313/64

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Navara de Servicios y Tecnologías SA (Pamplona, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. Andérez González, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει την προσβαλλομένη απόφαση στο μέτρο που αυτή αφορά την προσφεύγουσα εταιρία και να καταδικάσει ρητώς την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι της προσφυγής και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται συναφώς:

—

ότι δεν υπάρχει κρατική ενίσχυση, στο μέτρο που δεν υφίσταται εν προκειμένω ούτε επέμβαση του κράτους μέσω της μεταβιβάσεως κρατικών πόρων, ούτε πλεονέκτημα χορηγηθέν σε οντότητες που ασκούν οικονομική δραστηριότητα, ούτε στρέβλωση του ανταγωνισμού ή απειλή επί των μεταξύ των κρατών μελών εμπορικών συναλλαγών.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθώς και του πρωτοκόλλου για το σύστημα δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στα κράτη μέλη, παραρτήματος της Συνθήκης του Άμστερνταμ της 2ας Οκτωβρίου 1997.

Η προσφεύγουσα προβάλλει συναφώς:

—	τη νομική μορφή των υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος, για τη διαμόρφωση, την οργάνωση και τη χρηματοδότηση των οποίων αναγνωρίζεται στα κράτη μέλη ευρύ περιθώριο χειρισμών·

—	το γεγονός ότι η προσφεύγουσα εταιρία δεν έχει αποκτήσει ευνοϊκότερη ανταγωνιστική θέση και

—

την τήρηση των κριτηρίων της αποφάσεως Altmark, εν προκειμένω, στο μέτρο που υφίσταται σαφής ορισμός και ρητή ανάθεση καθηκόντων παροχής δημόσιας υπηρεσίας, και που έχει πραγματοποιηθεί λεπτομερής και αντικειμενική οικονομική εκτίμηση, που δεν υπερβαίνει το κόστος που προκάλεσε η εκτέλεση των καθηκόντων δημόσιας υπηρεσίας.

3)	Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ, καθόσον υφίσταται εν προκειμένω στόχος κοινού συμφέροντος για την υλοποίηση του οποίου το επίδικο μέτρο αποδεικνύεται κατάλληλο και ανάλογο και δεν προκαλεί περιττές διαταραχές στην αγορά.

Ο τέταρτος λόγος βασίζεται στην ύπαρξη καταστρατηγήσεως εξουσίας μεταξύ του αντικειμένου της προσβαλλομένης αποφάσεως και του τελικού σκοπού που επιδιώκεται μέσω αυτής, καθώς και σε πρόδηλη δυσαναλογία μεταξύ του θεωρητικού σκοπού που επιδιώκεται με την απόφαση και των συνεπειών από την εφαρμογή της, που αποδεικνύονται αντίθετες προς το γενικό συμφέρον και ευνοϊκές για τα εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα ενός ή περισσοτέρων συγκεκριμένων επιχειρηματιών.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/35

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (2ο τμήμα) της 19ης Σεπτεμβρίου 2013 — Gheysens κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση F-83/08) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Συμβασιούχος υπάλληλος επιφορτισμένος με επικουρικά καθήκοντα - Ομάδα καθηκόντων - Αντιστοιχία μεταξύ ειδών εργασιών και ομάδων καθηκόντων - Διάρκεια της συμβάσεως εργασίας)

2013/C 313/65

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Johan Gheysens (Malines, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και É. Marchal, στη συνέχεια S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, É. Marchal και D. Abreu Caldas, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Bauer και K. Zieleśkiewicz, στη συνέχεια M. Bauer και J. Herrmann)

Αντικείμενο

Η ακύρωση της αποφάσεως του Συμβουλίου περί καθορισμού των όρων προσλήψεως του προσφεύγοντος, καθόσον περιορίζει τη διάρκεια της συμβάσεως σε δύο έτη και τον κατατάσσει στην ομάδα καθηκόντων ΙΙΙ, βαθμός 11, 1ο κλιμάκιο, καθώς και το παράνομο του άρθρο 88 του ΚΛΠ, καθόσον επιτρέπει τις διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου επί συνολική διάρκεια τριών ετών.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί προσλήψεως του J. Gheysens, καθόσον τον κατατάσσει στην ομάδα καθηκόντων ΙΙΙ.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα τρία τέταρτα των δικαστικών εξόδων του J. Gheysens.

4)	Ο J. Gheysens φέρει το ένα τέταρτο των δικαστικών εξόδων του.

(1) EE C 313 της 6.12.2008, σ. 59.

26.10.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 313/35

Διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (δεύτερο τμήμα) της 19ης Σεπτεμβρίου 2013 Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-31/13)

(Υπαλληλική υπόθεση - Άρθρο 34, παράγραφοι 1 και 6, του Κανονισμού Διαδικασίας - Δικόγραφο προσφυγής το οποίο κατατέθηκε εμπροθέσμως δια τηλεομοιοτυπίας εντός της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής και της επιπλέον δεκαήμερης προθεσμίας λόγω αποστάσεως - Δικόγραφο προσφυγής υποβληθέν με επιστολή εντός των δέκα επόμενων ημερών - Δικόγραφα μη συμπίπτοντα μεταξύ τους - Εκπρόθεσμο της προσφυγής)

2013/C 313/66

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο

Αίτημα να ακυρωθεί η απόρριψη της αιτήσεως του προσφεύγοντος, με την οποία αυτός ζητούσε να του καταβληθεί αποζημίωση για τη ζημία που φέρεται ότι υπέστη εξαιτίας και κατόπιν της μεταθέσεώς του από την αντιπροσωπεία της Επιτροπής στη Λουάντα στην έδρα της Επιτροπής στις Βρυξέλλες.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως απαράδεκτη.

2)	Ο L. Marcuccio φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

		ISSN 1977-0901 doi:10.3000/19770901.C_2013.313.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 313

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	56ό έτος 26 Οκτωβρίου 2013

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2013/C 313/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 304 της 19.10.2013	1

	Γενικό Δικαστήριο
2013/C 313/02	Εκλογή του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου	2

2013/C 313/03	Εκλογή του αντιπροέδρου του Γενικού Δικαστηρίου	2

2013/C 313/04	Εκλογή των προέδρων των τμημάτων	2

2013/C 313/05	Τοποθέτηση των δικαστών στα τμήματα	2

2013/C 313/06	Κριτήρια της αναθέσεως των υποθέσεων στα τμήματα	4

2013/C 313/07	Ολομέλεια	4

2013/C 313/08	Συγκρότηση του τμήματος μείζονος συνθέσεως	5

2013/C 313/09	Τμήμα αναιρέσεων	5

2013/C 313/10	Ορισμός του δικαστή που αντικαθιστά τον Πρόεδρο του Γενικού Δικαστηρίου ως δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων	5

	Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2013/C 313/11	Σύνθεση των τμημάτων και τοποθέτηση των δικαστών στα τμήματα	6