ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

22.6.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 177/8

Δημοσίευση αίτησης τροποποίησης σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων

2013/C 177/07

Η παρούσα δημοσίευση παρέχει το δικαίωμα ένστασης κατά την έννοια του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1).

ΕΝΙΑΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 510/2006 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (2)

«LIERS VLAAIKE»

Αριθ. ΕΚ: BE-PGI-0005-0967-22.02.2012

ΠΓΕ ( Χ ) ΠΟΠ ( )

1. Ονομασία

«Liers vlaaike»

2. Κράτος μέλος ή τρίτη χώρα

Βέλγιο

3. Περιγραφή του γεωργικού προϊόντος ή του τροφίμου

3.1. Τύπος προϊόντος

Κλάση 2.4.

Προϊόντα αρτοποιίας, ζαχαροπλαστικής, ζαχαρώδη παρασκευάσματα και προϊόντα μπισκοτοποιίας

3.2. Περιγραφή του προϊόντος για το οποίο ισχύει η ονομασία υπό 1

Το προϊόν «Liers vlaaike» είναι ένα μικρό, στρογγυλό κέικ ύψους περίπου 3 cm, διαμέτρου 5 έως 6 cm και βάρους περίπου 45 g.

Αποτελείται από τη βάση και τη γέμιση.

Η βάση είναι λεπτή, πάχους 3 έως 4 mm, με άκρα που φθάνουν σε αρκετά μεγάλο ύψος και αποτελείται από υπόλευκη ψημένη ζύμη ζαχαροπλαστικής, χωρίς γλυκαντικές ύλες.

Η γέμιση της βάσης είναι ένας σκοτεινόχρωμος πολτός με γλυκιά, καρυκευμένη γεύση. Η γέμιση τοποθετείται επιμελώς έως το χείλος της βάσης και κατά τη διάρκεια του ψησίματος διογκώνεται ελαφρά, διατηρεί την κρεμώδη υφή της και αποκτά ένα πολύ βαθυκάστανο χρώμα.

Οι γεύσεις που κυριαρχούν είναι αυτές των καρυκευμάτων και του σιροπιού καντιοζάχαρης.

Υφή

βάση: τραγανή

γέμιση: κρεμώδης

Χρώμα

βάση: υπόλευκο

γέμιση: βαθυκάστανο

Γεύση

βάση: ξηρή και άγλυκη

γέμιση: γλυκιά γεύση σιροπιού καντιοζάχαρης και καρυκευμάτων (κανέλλα, γαρίφαλο, μοσχοκάρυδο και κορίανδρος)

3.3. Πρώτες ύλες (μόνο για μεταποιημένα προϊόντα)

Η βάση αποτελείται από ουδέτερο σιτάλευρο (ποιότητας 11,5/680), νερό και βούτυρο.

Η γέμιση αποτελείται από αδροκομμένη ψίχα ψωμιού, ανοιχτόχρωμο σιρόπι καντιοζάχαρης, πλήρες γάλα και ουδέτερο σιτάλευρο (ποιότητας 11,5/680).

Η γέμιση αυτή καρυκεύεται με μείγμα τεσσάρων καρυκευμάτων — 25 % κανέλλα, 25 % γαρίφαλο, 25 % μοσχοκάρυδο και 25 % κορίανδρο.

3.4. Ζωοτροφές (μόνο για προϊόντα ζωικής προέλευσης)

—

3.5. Συγκεκριμένα στάδια της παραγωγής που πρέπει να εκτελούνται εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής

Η παρασκευή της ζύμης, η διαμόρφωση και το ψήσιμο του κέικ «Liers vlaaike» πρέπει να εκτελούνται εντός της οριοθετημένης περιοχής.

3.6. Ειδικοί κανόνες για τον τεμαχισμό, το τρίψιμο, τη συσκευασία κ.λπ.

—

3.7. Ειδικοί κανόνες για την επισήμανση

Η ετικέτα πρέπει να περιλαμβάνει την ονομασία «Liers vlaaike», το λογότυπο της Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης της ΕΕ και τον ακόλουθο λογότυπο του «Liers vlaaike»:

4. Συνοπτική οριοθέτηση της γεωγραφικής περιοχής

Η γεωγραφική περιοχή καλύπτει την πόλη του Lier, συμπεριλαμβανόμενου του δήμου του Koningshooikt, στην επαρχία της Αμβέρσας.

5. Δεσμός με τη γεωγραφική περιοχή

5.1. Ιδιαιτερότητα της γεωγραφικής περιοχής

Τα vlaaien (τάρτες), στις διάφορες μορφές τους, αποτελούν τμήμα της ζαχαροπλαστικής κληρονομιάς της Φλάνδρας. Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για απλά γλυκίσματα παρασκευασμένα από νοικοκυρές ή αρτοποιούς. Έχουν επίσης απαθανατιστεί από διάσημους Φλαμανδούς ζωγράφους, όπως ο Μπρέγκελ. Μια σειρά από συνταγές άντεξαν στη δοκιμασία του χρόνου και εξελίχθηκαν σε αυθεντικές τοπικές σπεσιαλιτέ.

Οι αρτοποιοί της Lier διατήρησαν την παράδοση του «Liers vlaaike». Η συνταγή και η δεξιοτεχνία που απαιτούνται για την παρασκευή του προϊόντος είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με την πόλη, ώστε τα κέικ αυτά δεν παρασκευάστηκαν ποτέ εκτός της Lier, παρόλο που οι αρτοποιοί της ανέκαθεν τα πωλούν εκτός της πόλης, στις αγορές της Αμβέρσας για παράδειγμα.

Δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι ο τόπος καταγωγής του «Liers vlaaike» βρίσκεται τόσο κοντά στο λιμάνι της Αμβέρσας. Στην τυπική γεύση του επικρατεί αυτή του μείγματος των τεσσάρων καρυκευμάτων και του σιροπιού καντιοζάχαρης. Η Αμβέρσα ήταν ένα από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά λιμάνια μέσω των οποίων εισάγονταν τα μπαχαρικά της Ανατολής και το σακχαροκάλαμο. Το σακχαροκάλαμο μεταποιούνταν επιτόπου σε καντιοζάχαρη και καστανή ζάχαρη (cassonade).

Στο Lier έχουν διατηρηθεί μια σειρά από παλιές, μικρές, ξύλινες φόρμες για κέικ. Πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτές οι φόρμες χρησιμοποιούνταν για τη διαμόρφωση της βάσης των κέικ. Για τον σκοπό αυτό παρασκευαζόταν η ζύμη με χλιαρό νερό, επικαλύπτονταν οι φόρμες με τη ζύμη και αφήνονταν να ξηραθούν επί πολλές ημέρες. Μόνον τότε οι βάσεις αφαιρούνταν από τις φόρμες και ψήνονταν με τη γέμιση.

5.2. Ιδιοτυπία του προϊόντος

Για την παρασκευή του προϊόντος «Liers vlaaike» χρησιμοποιείται μοναδική, παραδοσιακή συνταγή που έχει διατηρηθεί έως σήμερα από τους αρτοποιούς της πόλης.

Το συγκεκριμένο κέικ διαφέρει από τις άλλες φλαμανδικές τάρτες για τους εξής λόγους:

—	:	το σχήμα του	:	πρόκειται για μικρά, ατομικά κέικ·
—	:	τη βάση του	:	αποτελείται από ξηρή ζύμη χωρίς γλυκαντικές ουσίες·
—	:	τη γέμισή του	:	αποτελείται από ψίχα ψωμιού, σιρόπι καντιοζάχαρης και μπαχαρικά.

Το «Liers vlaaike» δεν περιέχει αυγά, αλάτι, συντηρητικά ή βελτιωτικά γεύσης. Οι περισσότεροι αρτοποιοί παρασκευάζουν τη δική τους ψίχα ψωμιού, η οποία αποτελείται από τα υπολείμματα από ξηρά, τριμμένα αρτίδια, φρατζόλες και μπαγκέτες ψωμιού.

Ο συνδυασμός στο μικρό αυτό κέικ της άγλυκης κρούστας με την πολύ γλυκιά και καρυκευμένη γέμιση δημιουργεί ένα μοναδικό τοπικό προϊόν που παράγεται αποκλειστικά από τους αρτοποιούς του Lier. Επομένως η φήμη του «Liers vlaaike» συνδέεται μόνον με τα συγκεκριμένα κέικ. Δεν υπάρχουν παραλλαγές.

5.3. Αιτιώδης σχέση που συνδέει τη γεωγραφική περιοχή με την ποιότητα ή τα χαρακτηριστικά του προϊόντος (για τις ΠΟΠ) ή με μια συγκεκριμένη ιδιότητα, τη φήμη ή άλλα χαρακτηριστικά του προϊόντος (για τις ΠΓΕ)

Η προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη «Liers vlaaike» βασίζεται στη φήμη του προϊόντος, το οποίο παρασκευάζεται στην πόλη Lier επί περισσότερα από 300 έτη.

Σύμφωνα με την παράδοση, το «Liers vlaaike» άρχισε να παρασκευάζεται το 1722. Ο Lodewijk Jozef van Kessel, εφημέριος στον καθεδρικό ναό του Αγίου Bavo της Γάνδης, παραθέτει τη συνταγή στο «memorieboek» του (βιβλίο παρακλήσεων): «Παίρνουμε μια ποσότητα από γλυκό γάλα, τρία παξιμάδια, τρία θρυμματισμένα γαρίφαλα. Βράζουμε το μείγμα και προσθέτουμε σιρόπι για να γλυκάνει. Το τοποθετούμε σε βάση κέικ και το ψήνουμε.» Η συνταγή για τη γέμιση έχει μεταβληθεί ελάχιστα από τότε: τα παξιμάδια έχουν αντικατασταθεί από ψίχα ψωμιού, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται μείγμα καρυκευμάτων και όχι μόνον γαρίφαλο.

Το 1890, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στην εμποροβιοτεχνική έκθεση του Lier, στη γιορτή προς τιμήν του Αγίου Gummarus, η Αυτού Μεγαλειότης Βασιλεύς Λεοπόλδος Β' και η Αυτής Μεγαλειότης Βασίλισσα Μαρία Εριέττα είδαν απρόσμενα τον αρτοποιό κ. Βαν Ντεν Έυντε να τους προσφέρει μερικά Liers vlaaike, σε ασημένια δίσκο. Η Βασίλισσα πήρε ένα και το απόλαυσε. Κατόπιν απευθύνθηκε στον κ. Βαν Ντεν Έυντε και τον ρώτησε πώς φτιάχνει αυτά τα νόστιμα κεκάκια. Καθώς ο αρτοποιός δεν ήθελε να ακούσουν οι παρευρισκόμενοι τη συνταγή για τη σπεσιαλιτέ του, λέγεται ότι της απήντησε: «Μεγαλειοτάτη, σας ζητώ συγγνώμη αλλά είναι εμπορικό μυστικό!» Η Βασίλισσα απήντησε με χαμόγελο: «Ω, Βέβαια! Δεν πρέπει να σας ανταγωνιστώ…». Μερικές εβδομάδες αργότερα, το βασιλικό οικόσημο κοσμούσε το αρτοποιείο του Βαν Ντεν Έυντε στην οδό Αμβέρσας συνοδευόμενο από την επιγραφή «Προμηθευτής της Βασιλικής Αυλής».

Ο Φέλιξ Τίμμερμανς, ο διάσημος Φλαμανδός συγγραφέας, περιέλαβε το «Liers vlaaike» στο έργο του «Schoon Lier» (1925), τον ύμνο του για την πόλη.

Το «Liers vlaaike» συμπεριλήφθηκε σε πολυάριθμες παλιές και πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις που αφορούν τοπικά προϊόντα. Ενδεικτικά: το βιβλίο «De Zoete Provincie; Ambachtelijke specialiteiten uit Antwerpen» (1998 και 2007) κατατάσσει το «Liers vlaaike» στα παλαιότερα τοπικά γλυκίσματα, όπως και το «Wat folklore in betrekking met de Pasteibakkerij» του A. Vanaise (1932) στο οποίο αναφέρεται: «Να πως είναι τα «Liersche Vlaaikens» — στρογγυλά κέικ ψημένα σε φόρμες και φτιαγμένα με μείγμα από ψίχα ψωμιού, σιρόπι και γάλα».

Οι τουριστικοί οδηγοί, όπως ο «Zwerven door Vlaanderen» του Jan Lambin (1961), ο «Ippa’s Streekgerechtengids voor België» (1995), ο «Lekker Antwerpen» (1993), και η εγκυκλοπαίδεια της γεύσης «Kleine culinaire encyclopedie» (2009), επίσης αναφέρουν το «Liers vlaaike». Το «Liers vlaaike» έγινε επίσης διεθνώς γνωστό μέσω του Διαδικτύου.

Το 72 % των συμμετεχόντων σε έρευνα αγοράς μεταξύ των κατοίκων της επαρχίας της Αμβέρσας, που διενήργησε το VLAM (Vlaams Centrum voor Agro- en Visserij Marketing vzw, Γεωργικός οργανισμός της Φλάνδρας), θεωρεί το «Liers vlaaike» παραδοσιακό τοπικό προϊόν (2003).

Το 1995, το «Liers vlaaike» συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Euroterroir της Φλάνδρας και το 2007 αναγνωρίστηκε ως παραδοσιακό τοπικό φλαμανδικό προϊόν.

Τα «Liers vlaaike» παρασκευάζονται καθ' λη τη διάρκεια του έτους και οι κάτοικοι της πόλης συνηθίζουν να τα παίρνουν μαζί τους ως δώρο για τους ξένους τους οποίους πρόκειται να επισκεφθούν. Έχει επίσης τη θέση του στις μικρές και μεγάλες γιορτές που διοργανώνονται στην πόλη και στο δημαρχείο. Σε επίσκεψη στο Lier το 2000, ο πρίγκιπας διάδοχος του Βελγίου Φίλιππος και η σύζυγός του πριγκίπισσα Ματθίλδη είχαν την ευκαιρία να γευτούν τα «Liers vlaaike». Κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις, όπως οι γιορτές προς τιμήν των 75χρονων κατοίκων του Lier, η πόλη προσφέρει σε όλους τους προσκεκλημένους έναν καφέ και ένα «Liers vlaaike», ενώ διάφορα τοπικά εστιατόρια προσφέρουν επίσης «Liers vlaaike» ως μικρό επιδόρπιο που συνοδεύει τον καφέ.

Παραπομπή στη δημοσίευση των προδιαγραφών

[άρθρο 5 παράγραφος 7 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 510/2006 (3)]

http://lv.vlaanderen.be/nlapps/data/docattachments/20120117_dossier%20met%20bijlage.pdf

http://www.vlaanderen.be/landbouw — beleid (πολιτική) — kwaliteitssystemen (συστήματα ποιότητας) — Europese kwaliteitssystemen (ευρωπαϊκά συστήματα ποιότητας) — vlaamse dossiers (φλαμανδικοί φάκελοι)

(1) ΕΕ L 343 της 14.12.2012, σ. 1.

(2) Αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (EE) αριθ. 1151/2012.

(3) Βλέπε υποσημείωση 2.

22.6.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 177/12

Δημοσίευση αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων

2013/C 177/08

ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΕΠΙΠ

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (ΕΚ) αριθ. 509/2006

για τα γεωργικά προϊόντα και τα τρόφιμα που χαρακτηρίζονται ως εγγυημένα παραδοσιακά ιδιότυπα προϊόντα (2)

«SALINĀTĀ RUDZU RUPJMAIZE»

Αριθ. ΕΚ: LV-TSG-0007-01043-11.10.12

1. Ονομα και διεύθυνση της αιτούσας ομάδας

Latvijas Maiznieku biedrība

Διεύθυνση: Lizuma iela 5

Rīga, LV-1006

LATVIJA

Τηλ. +371 6754540, +371 27063370

E-mail: birojs@maizniekubiedriba.lv

2. Κράτος μέλος ή τρίτη χώρα

Λετονία

3. Προδιαγραφές

3.1. Ονομασία προς καταχώριση [άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1216/2007 της Επιτροπής]

«Salinātā rudzu rupjmaize»

3.2. Να αναφερθεί αν η ονομασία

☒	είναι ιδιότυπη αφ’ εαυτής
	εκφράζει την ιδιοτυπία του γεωργικού προϊόντος ή του τροφίμου

Η λέξη «salināt» σημαίνει κάνω γλυκό, γλυκαίνω, π.χ. χύνοντας καυτό νερό σε αλεύρι [K. Karulis, Latviešu etimoloģijas vārdnīca (Ετυμολογικό λεξικό της Λετονικής γλώσσας), τόμος II, 1992]. Πρόκειται για αρχαία λέξη, η οποία ήταν ήδη κοινή στο δυτικό τμήμα της Λετονίας τον 18ο αιώνα.

Ο όρος «salinātā rudzu rupjmaize» αναφέρεται σε ψωμί από αλεύρι σίκαλης, με χρήση καυτού νερού κατά τη διαδικασία παραγωγής, το οποίο σημαίνει ότι τμήμα του αλευριού περιχύνεται με καυτό νερό για να αποκτήσει γλυκύτητα το ψωμί.

Στην ερευνητική της εργασία Mūsu maize. (Τον άρτον ημών του επιούσιον) (2004), η εθνογράφος Indra Čekstere εξηγεί ότι στην Kurzeme, «το αλεύρι σίκαλης (rupjmaize) είναι γνωστό ως “salinātā” όταν τμήμα του αλευριού έχει ζεματιστεί με καυτό νερό».

3.3. Να αναφερθεί εάν ζητείται η δέσμευση της ονομασίας σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 509/2006

☒	Καταχώριση με δέσμευση της ονομασίας
	Καταχώριση χωρίς δέσμευση της ονομασίας

3.4. Τύπος προϊόντος

Κλάση 2.3.

Προϊόντα αρτοποιίας, ζαχαροπλαστικής, ζαχαρώδη παρασκευάσματα ή προϊόντα μπισκοτοποιίας

3.5. Περιγραφή του γεωργικού προϊόντος ή του τροφίμου για το οποίο εφαρμόζεται η ονομασία του σημείου 3.1 [άρθρο 3 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1216/2007]

Το «Salinātā rudzu rupjmaize» είναι ένα φυσικά διογκωμένο ψωμί που παράγεται στη Λετονία από αλεύρι σίκαλης, με χρήση κατά τη διαδικασία παραγωγής ζύμης από ζεματισμένο αλεύρι και ζύμες. Αυτός ο τύπος ψωμιού φουρνίζεται απευθείας στο φούρνο και έχει σχήμα επιμήκους καρβελιού βάρους ενός χιλιογράμμου ή μεγαλύτερου, με απαλή και στιλπνή κόρα η οποία επιχρίζεται με αμυλοπολτό ή νερό μετά το ψήσιμο.

Εξωτερική όψη και σχήμα: επίμηκες καρβέλι με στρογγυλεμένα άκρα, με μήκος τουλάχιστον διπλάσιο από το πλάτος. Μπορεί να φέρει ένα σχέδιο πάνω στην κόρα και στις πλευρές να υπάρχουν χαρακιές.

Κόρα: βαθύχρωμη, απαλή και στιλπνή, ενίοτε πασπαλισμένη με σπόρους αγριοκύμινου (κάρου)· στην κάτω επιφάνεια της ενίοτε υπάρχουν πίτυρα, αλεύρι ή φύλλα σφενδάμου.

Ψίχα: βαθύχρωμη, με μεγαλύτερους ή μικρότερους πόρους· ελαστική· η ψίχα μπορεί είναι ελαφρώς υγρή.

Γεύση και άρωμα: ευχάριστο άρωμα ψημένου ψωμιού και σπόρων αγριοκύμινου, με γλυκόξινη γεύση ψωμιού σίκαλης.

3.6. Περιγραφή της μεθόδου παραγωγής του γεωργικού προϊόντος ή του τροφίμου για το οποίο εφαρμόζεται η ονομασία του σημείου 3.1 [άρθρο 3 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1216/2007]

Η τεχνική παραγωγής του «salinātā rudzu rupjmaize» περιλαμβάνει πολλά στάδια: προετοιμασία, ψύξη και ζύμωση του ζεματισμένου αλευριού, ζύμωμα και διόγκωση της ζύμης, διαίρεση της ζύμης και πλάσιμο σε καρβέλια, ψήσιμο.

Συνταγή για το «salinātā rudzu rupjmaize» (για 10 kg αλεύρου) (3)

Ζεματισμένο αλεύρι

Αλεύρι σίκαλης

3 kg

Σπόροι

0,08-0,1 kg

Καυτό νερό

6-8 λίτρα

Αζύμωτη βύνη

0,2-0,3 kg

Θερμοκρασία νερού:

85 έως 95 °C

Θερμοκρασία ζεματισμένου αλευριού

Αρχική	:	63 έως 68 °C
Τελική	:	35 έως 28 °C

Χρόνος προετοιμασίας:

12-24 ώρες

Ζύμωση του ζεματισμένου αλευριού

Ζεματισμένο αλεύρι μετά την ψύξη	7-10 kg
Ζύμη	0,4-0,6 kg
Διάρκεια ζύμωσης:	3-6 ώρες
Θερμοκρασία ζύμωσης:	35 έως 36 °C

Ζύμη

Ζεματισμένο αλεύρι μετά τη ζύμωση	7-10 kg
Αλεύρι σίκαλης	7 kg
Ζάχαρη	0,4-0,8 kg
Αλάτι	0,15-0,2 kg
Διάρκεια ζύμωσης:	2-3 ώρες
Θερμοκρασία ζύμωσης:	30 έως 34 °C

Το αλεύρι που ζεματίζεται για την παραγωγή του «salinātā rudzu rupjmaize» είναι αλεύρι σίκαλης. Παραδοσιακά, ο χυλός από ζεματισμένο αλεύρι παρασκευάζεται σε κάδους από σανίδες ξύλου φυλλοβόλων, λεύκας ή κίτρου, χωρητικότητας περίπου 30 l και αναδεύεται με ξύλινη σπάτουλα. Η μικροχλωρίδα που παραμένει στα τοιχώματα από προηγούμενη ζύμη ενισχύει τη ζύμωση, για το λόγο αυτό οι κάδοι δεν πλένονται αλλά τρίβονται επιμελώς και διατηρούνται σε ξηρό μέρος. Περίπου το 30 % (3 kg) της συνολικής ποσότητας αλευριού που χρησιμοποιείται για την παραγωγή του ψωμιού (10 kg) χρησιμοποιείται για την παραγωγή του ζεματισμένου αλευριού. Το αλεύρι που έχει φυλαχτεί για ζεμάτισμα και ο σπόροι αγριοκύμινου «γλυκαίνονται», δηλαδή ζεματίζονται με νερό θερμοκρασίας περίπου 95 °C. Ακολουθώντας αυτή τη διαδικασία, η θερμοκρασία του ζεματισμένου αλευριού πρέπει να είναι περίπου 63-68 °C.

Συνήθως απαιτείται ποσότητα νερού 2-2,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή του αλευριού. Το νερό προστίθεται σταδιακά ώστε το αλεύρι να μπορεί ευκολότερα να αναμιχθεί με το νερό σχηματίζοντας μια ομογενή μάζα με σύσταση παχύρρευστης κρέμας. Όταν το ζεματισμένο αλεύρι βρίσκεται σε θερμοκρασία 63-65 °C, περίπου προστίθενται 200-300 g αζύμωτης βύνης σίκαλης τα οποία πρέπει να αναμιχθούν καλά με το υπόλοιπο μίγμα. Οι σπόροι αγριοκύμινου και βύνης προσφέρουν στο ζεματισμένο αλεύρι το άρωμα σπόρων αγριοκύμινου και την χαρακτηριστική γλυκόξινη γεύση του προϊόντος. Η γλυκιά γεύση σχηματίζεται από τη διάσπαση του αμύλου σε σάκχαρα λόγω της παρουσίας της βύνης, ενώ η ξινή γεύση οφείλεται στο γαλακτικό και στο οξικό οξύ που προκύπτουν από την ζύμωση του γαλακτικού οξέος.

Εάν η μάζα ζεματισμένου αλευριού παρασκευαστεί σωστά, έχει ομογενή υφή παχύρευστης κρέμας και σταχτοκάστανο χρώμα. Μετά την προετοιμασία του, το ζεματισμένο αλεύρι πρέπει να αφήνεται σε ηρεμία επί 2-4 ώρες στον κάδο στον οποίο έχει παρασκευαστεί, εξασφαλίζοντας ότι η θερμοκρασία παραμένει η βέλτιστη (63-65 °C) ώστε να επιτυγχάνεται η μετατροπή του αμύλου σε σάκχαρο. Κατόπιν το ζεματισμένο αλεύρι αναδεύεται ώστε να ψυχθεί. Η ψύξη και η ζύμωση του ζεματισμένου αλευριού εκτελείται στον ίδιο κάδο επί 12-24 ώρες περίπου. Όταν η θερμοκρασία είναι περίπου 36 °C, περίπου 0,2 kg ζύμης από την προηγούμενη παρτίδα ψωμιού προστίθενται στο ζεματισμένο αλεύρι για να υποβοηθήσουν τη ζύμωση του γαλακτικού οξέος. Η ζύμη πρέπει πρώτα να προστεθεί μόνον στο επάνω τμήμα του κάδου, και μερικές ώρες αργότερα πρέπει να προχωρήσει βαθύτερα, στο μέσο του ζεματισμένου αλευριού και στο τέλος να φθάσει στον πυθμένα. Κατά τη διάρκεια της ζύμωσης, το ζεματισμένο αλεύρι γίνεται ελαφρώς ξινό και αναπτύσσει μια ευχάριστη γλυκόξινη γεύση.

Όταν η ζύμωση του ζεματισμένου αλευριού έχει ολοκληρωθεί, η ζύμη πλάθεται σε ξύλινο ζυμωτήριο ή κάδο ζύμωσης. Στη ζύμη που λαμβάνεται από το ζεματισμένο αλεύρι προστίθενται αλεύρι σίκαλης, ζάχαρη και αλάτι· μπορεί επίσης να προστεθεί σιτάλευρο σε μέγιστο ποσοστό 10 %. Η ζύμη πλάθεται ώσπου να μην κολλάει στα χέρια και όλα τα συστατικά αναμιγνύονται ομοιόμορφα. Η επάνω επιφάνεια της ζύμης ισιώνεται με βρεγμένα χέρια και η ζύμη καλύπτεται και τοποθετείται σε θερμό μέρος, ώστε να συνεχιστεί η διόγκωση. Η διόγκωση έχει ολοκληρωθεί όταν η επάνω επιφάνεια της ζύμης διαρραγεί και ο όγκος της ζύμης διπλασιαστεί. Τότε μπορεί να διαιρεθεί σε τεμάχια και να ψηθεί.

Η διογκωμένη ζύμη διαιρείται σε τεμάχια με βρεγμένα χέρια. Το «Salinātā ruzdu rupjmaize» διαμορφώνεται σε επιμήκη καρβέλια και στη συνέχεια η επιφάνεια των κερβελιών ισοπεδώνεται με βρεγμένα χέρια· οι πλευρές των μεγαλύτερων καρβελιών χαράσσονται ώστε να μην διαρραγούν και στην άνω επιφάνεια χαράσσεται ενδεχομένως ένας σταυρός, γραμμές ή άλλο σύμβολο. Τα καρβέλια τοποθετούνται σε επιφάνειες καλυμμένες με πανί, φτυάρια αρτοποιίας ή σανίδες πασπαλισμένα με πίτυρα ή καλυμμένα με φύλλα σφενδάμου, και στη συνέχεια τοποθετούνται στον φούρνο. Τα καρβέλια ψήνονται στη θερμή εστία, όχι σε ταψιά ή σε φόρμες. Ο φούρνος προθερμαίνεται σε υψηλότερη θερμοκρασία (280-350 °C) στην αρχή του ψησίματος, ώστε να σχηματιστεί σκληρή κόρα, που δεν θα διαλύεται. Κατόπιν το ψήσιμο συνεχίζεται σε χαμηλότερη θερμοκρασία (200-250 °C). Το ψήσιμο εκτελείται επί περίπου μία έως δύο ώρες, αναλόγως του μεγέθους του καρβελιού. Όταν αφαιρεθεί από τον φούρνο, τα καρβέλια επιχρίζονται με αμυλοπολτό ή νερό, που καθιστά την κόρα τους μαλακότερη και πιο στιλπνή.

Οργανοληπτικοί και φυσικοχημικοί δείκτες της ποιότητας του ψωμιού

Σχήμα, εξωτερική όψη	Επίμηκες καρβέλι, με μήκος τουλάχιστον διπλάσιο από το πλάτος· κόρα παχιά, βαθύχρωμη, στιλπνή, ενδεχομένως πασπαλισμένη με σπόρους αγριοκύμινου (κάρου)
Πορώδες της ψίχας	Ομοιόμορφα πορώδης· πόροι μεγαλύτεροι η μικρότεροι
Ελαστικότητα της ψίχας	Βαθύχρωμη, ελαστική και ελαφρώς υγρή
Γεύση και άρωμα	Ευχάριστο άρωμα ψημένου ψωμιού και σπόρων αγριοκύμινου, με γλυκόξινη γεύση ψωμιού σίκαλης
Οξύτητα του ψωμιού, pH	8-14
Περιεκτικότητα του ψωμιού σε υγρασία, %	38-45

Μετά το ψήσιμο, το ζεστό ψωμί αφήνεται να ψυχθεί και στη συνέχεια τοποθετείται σε ψυχρό, καλά αεριζόμενο χώρο ή καλύπτεται με λινό πανί. Αφού ψυχθεί, το ψωμί μπορεί να πωληθεί ως ακέραιο καρβέλι ή να τεμαχιστεί σε μικρότερα τεμάχια ή σε φέτες. Το ψωμί μπορεί επίσης να συσκευαστεί σε πανί, χαρτί ή πλαστική σακούλα. Μπορεί να διατηρηθεί σε θερμοκρασία δωματίου (15-25 °C) ή να καταψυχθεί (– 18 °C). Το προϊόν «Salinātā rudzu rupjmaize» διατηρείται φρέσκο επί μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να διατηρηθεί επί τουλάχιστον 5-10 ημέρες.

3.7. Ιδιοτυπία του γεωργικού προϊόντος ή του τροφίμου [άρθρο 3 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1216/2007]

Το προϊόν «Salinātā rudzu rupjmaize» οφείλει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στη συνταγή του και στην τεχνική παραγωγής του.

Αντιθέτως με άλλους τύπους ψωμιού σίκαλης, η συνταγή για το «salinātā rudzu rupjmaize» δεν περιλαμβάνει τη χρήση ζύμης αρτοποιίας, αλλά περιλαμβάνει αλεύρι σίκαλης, περίπου 0,8 % σπόρους αγριοκύμινου, 4-8 % ζάχαρη και 0,3 % αζύμωτη βύνη σίκαλης.

Η τεχνική παραγωγής είναι ιδιαίτερη καθώς πριν την προετοιμασία της ζύμης, το 30 % περίπου του αλευριού σίκαλης γλυκαίνεται, δηλαδή ζεματίζεται με καυτό νερό και το ζεματισμένο αλεύρι στη συνέχεια φυλάσσεται και διογκώνει επί 12 ώρες τουλάχιστον. Επιπλέον, το ζεματισμένο αλεύρι παρασκευάζεται σε κάδους από ξύλο φυλλοβόλων και μετά από την προσθήκη του καυτού νερού το ζεματισμένο αλεύρι στους κάδους ψύχεται με βραδύτερο ρυθμό απ’ότι εάν βρισκόταν σε δοχεία από μέταλλο ή άλλο υλικό. Όταν το αλεύρι έχει ζεματιστεί με θερμό νερό (85-95 °C), διατηρείται σε θερμοκρασία 63-65 °C επί 2-4 ώρες επιπλέον ώστε να διασπαστεί το άμυλο σε σάκχαρα, τα οποία προσδίδουν στο προϊόν τη γλυκιά του γεύση. Επιπλέον, η μικροχλωρίδα που περιέχει γαλακτικά βακτήρια παραμένει στα τοιχώματα του κάδου από τη ζύμωση προηγούμενων παρτίδων ζεματισμένου αλευριού και χάρη σε αυτήν σταδιακά εξελίσσεται η ζύμωση του γαλακτικού οξέος και αυξάνεται η οξύτητα του ζεματισμένου αλευριού, καθώς αυτός βαθμιαία ψύχεται. Η ζύμωση του γαλακτικού οξέος εμποδίζει την ανάπτυξη ανεπιθύμητων μικροοργανισμών. Η διάρκεια της διαδικασίας παρασκευής του ζεματισμένου αλευριού και της ζύμης επιτρέπει στους μικροοργανισμούς να πολλαπλασιάζονται σε επαρκείς ποσότητες ώστε να προσδώσουν στο ψωμί την απαιτούμενη οξύτητα, άρωμα και πορώδη υφή, και επομένως δεν απαιτείται η προσθήκη ζύμης αρτοποιίας.

Ένα άλλο από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του λετονικού προϊόντος «salinātā rudzu rupjmaize» είναι ότι κατά την παρασκευή του ζεματισμένου αλευριού και της ζύμης προστίθενται σπόροι αγριοκύμινου, οι οποίοι προσδίδουν στο ψωμί το χαρακτηριστικό του άρωμα σπόρων αγριοκύμινου.

Το λετονικό «salinātā rudzu rupjmaize» είναι επίσης γνωστό για το επίμηκες σχήμα του καρβελιού, το οποίο έχει μήκος τουλάχιστον διπλάσιο από το πλάτος, στρογγυλεμένα άκρα διαμορφωμένα χειρωνακτικά, απαλή και στιλπνή βαθυκάστανη κόρα, επιχρισμένη με αμυλοπολτό και αρωματική ψίχα. Το προϊόν «Salinātā rudzu rupjmaize» ψήνεται απευθείας στο δάπεδο του φούρνου και όχι σε ταψιά ή σε φόρμες. Έτσι εξασφαλίζεται η εντατική μετάδοση της θερμότητας, ώστε να διαφυλάσσεται το σχήμα του ψωμιού που έχει πλαστεί χειρωνακτικά και να δημιουργούνται μεγαλύτερα καρβέλια με ανθεκτικότερη κόρα.

3.8. Παραδοσιακός χαρακτήρας του γεωργικού προϊόντος ή του τροφίμου [άρθρο 3 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1216/2007]

Το ψωμί σίκαλης ανέκαθεν αποτελεί βασικό τρόφιμο στα λετονικά σπίτια, γι’αυτό ακόμη και σήμερα αποτελεί στοιχείο της εθνικής λετονικής ταυτότητας με συμβολική σημασία. Το ψωμί σίκαλης περιλαμβάνεται στον Λετονικό Πολιτιστικό Κανόνα στο τμήμα «Λαϊκή παράδοση». Όπως και τα ισοδύναμά του σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο Λετονικός Πολιτιστικός Κανόνας περιλαμβάνει τα πιο εξαιρετικά και τα πιο δηλωτικά καλλιτεχνικά έργα και πολιτιστικούς θησαυρούς που αντανακλούν τα σημαντικότερα πολιτιστικά επιτεύγματα στην ιστορία του έθνους.

Στο ερευνητικό της έργο «Mūsu maize» (Ο άρτος ο επιούσιος) (2004), η εθνογράφος Indra Čekstere εξηγεί ότι, στο Kurzeme, το «rupjmaize» (ψωμί σίκαλης) είναι γνωστό ως «salinātā» όταν ένα τμήμα του αλευριού έχει ζεματιστεί με καυτό νερό. Ένα κομμάτι ζύμη από προηγούμενη παρτίδα ψωμιού διαλύεται σε καυτό νερό και προστίθεται ως ζυμεγέρτης. Ο υγρός χυλός αναδεύεται στον κάδο και αφήνεται να υποστεί ζύμωση όλη νύχτα. Υποβάλλεται σε χτύπημα με μακριά ξύλινη σπάτουλα. Το πρωί ξεκινά το ζύμωμα. Το ζύμωμα διαρκεί πολύ και προστίθενται σπόροι αγριοκύμινου και περισσότερο αλεύρι. Το ζύμωμα σταματάει όταν η ζύμη δεν κολλάει άλλο στα χέρια. Ο κάδος με τη ζύμη που βρίσκεται στη διαδικασία διόγκωσης τοποθετείται δίπλα στον φούρνο και πλάθονται μακριά μικρά καρβέλια πάνω στο φτυάρι, το οποίο είναι καλυμμένο με πασπάλη αλεύρι ή φύλλα σφενδάμου και αμέσως τοποθετείται στον φούρνο.

Στο έργο «Latviešu tradicionālie ēdieni» (Παραδοσιακά λετονικά εδέσματα) (των I. Heinola και S. Stinkule, δημοσιεύθηκε το 2006 με τη στήριξη του Κρατικού Ιδρύματος Πολιτιστικού Κεφαλαίου) αναφέρεται ότι έως τις αρχές του 20ού αιώνα η κύρια απασχόληση Λετονών και Λιβονών ήταν η γεωργία και η αλιεία, βάση επομένως της διατροφής τους αποτελούσε το ψωμί σίκαλης που παρασκεύαζαν οι ίδιοι και διάφορα βραστά φαγητά. Το έργο παρέχει περιγραφή του «salinātā rudzu rupjmaize», σημειώνοντας ότι το αλεύρι σίκαλης χρησιμοποιούνταν στην παραγωγή ψωμιού και ότι τμήμα αυτού του αλευριού ζεματιζόταν. Η ζύμη παρασκευαζόταν σε ξύλινο κάδο και η ζύμωσή του γινόταν με ζύμη από προηγούμενη παρτίδα ψωμιού και μικροοργανισμούς που διατηρούνταν στα τοιχώματα του κάδου. Με τη ζύμη πλάθονταν μακριά καρβέλια και αυτά ψήνονταν σε φούρνο καυσόξυλων.

Στο βιβλίο της «Daudzveidīgā maizīte» (Το ψωμί σε όλα του τα σχήματα) (1993), ο ειδικός σε θέματα αρτοποιίας Zigrīda Liepiņa επίσης περιγράφει την παραγωγή του παραδοσιακού «salinātā rudzu rupjmaize» όπως παρασκευαζόταν ακόμη στις αρχές του 20ού αιώνα. Η περιγραφή υπογραμμίζει τη μοναδικότητα του ζεματίσματος του αλευριού και τη μεγάλη διάρκεια της ζύμωσής του σε ξύλινους κάδους, οι οποίοι δημιουργούν το χαρακτηριστικό και ευχάριστο άρωμα του ψωμιού και την πορώδη και ελαστική ψίχα του.

Ο καθηγητής οικοκυρικής και χειροτεχνίας M. Leiše περιέγραψε τον τρόπο παρασκευής και τη συνταγή του «salinātā rudzu rupjmaize». Σημείωνε ότι ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιείται δοχείο από ξύλο φυλλοβόλων για την παρασκευή του ψωμιού και ότι μια ποσότητα καυτού νερού πρέπει να χύνεται πάνω σε τμήμα του αλευριού και στη συνέχεια να αναδεύεται ο χυλός με ξύλινη σπάτουλα ώσπου να αποκτήσει ομογενή σύσταση. Περίπου 12 ώρες αργότερα, όταν ο ζεματισμένος χυλός έχει ψυχθεί, προστίθεται παράγοντας ζύμωσης και το μίγμα αφήνεται να ζυμωθεί και μόνον τότε ζυμώνεται η ζύμη. Η διογκωμένη ζύμη κατόπιν διαιρείται σε τεμάχια και ψήνεται στο δάπεδο του φούρνου [Praktiskā mājturība (Πρακτική οικοκυρική), δημοσιεύθηκε από A. Gulbis, Ρίγα, 1931].

Η L. Dumpe περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο παρασκευαζόταν το «salinātā rudzu rupjmaize» το 1915 περίπου στο έργο της Latviešu tautas ēdieni (Λετονικά εθνικά εδέσματα) (2006), βάσει υλικού που συνέλεξε κατά τις εθνογραφικές της αποστολές. Σημειώνει ότι «το κανονικό ψωμί ζυμωνόταν χρησιμοποιώντας θερμό νερό θερμοκρασίας 45-65 °C, ενώ η ζύμωση στο ψωμί “salinātā” γινόταν με καυτό νερό θερμοκρασίας 95 °C. Αναδευόταν έως ότου η ζύμη να μην κολλάει στα χέρια και να παραμένει μια λευκή ταινία όταν η ζύμη έλκεται με ένα δάχτυλο. Η ζυμωμένη ζύμη καλυπτόταν και διογκωνόταν ξανά σε ζεστό μέρος. Η διογκωμένη ζύμη διαιρούνταν σε τεμάχια, πλάθονταν επιμήκη καρβέλια και αυτά κατόπιν ψήνονταν στο δάπεδο του φούρνου. Στη συνέχεια τα ζεστά ψωμιά επιχρίζονταν με νερό ή αμυλοπολτό. Έτσι η κόρα γινόταν μαλακή και στιλπνή».

3.9. Στοιχειώδεις απαιτήσεις και διαδικασίες ελέγχου της ιδιοτυπίας [άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1216/2007]

Το προϊόν «Salinātā rudzu rupjmaize» πρέπει να πληροί τις ελάχιστες βασικές απαιτήσεις που προβλέπονται στις προδιαγραφές της επιχείρησης και να συμμορφώνεται με τα σχετικά ειδικά χαρακτηριστικά του προϊόντος.

Οι ελάχιστες βασικές απαιτήσεις που ισχύουν για το «salinātā rudzu rupjmaize» είναι:

1)	η παρασκευή του «salinātā rudzu rupjmaize» εκτελείται σύμφωνα με τη μέθοδο παραγωγής που προσδιορίζεται στο σημείο 3.6, με χρήση των προβλεπόμενων συστατικών·

το ψημένο ψωμί σίκαλης πρέπει να έχει

—	εξωτερική όψη και σχήμα: καλά πλασμένο, επίμηκες καρβέλι με στρογγυλεμένα άκρα· ενδεχομένως σχέδια ή χαρακιές στις πλευρές και στην άνω επιφάνεια·

—	κόρα: βαθύχρωμη, απαλή και στιλπνή· ενδεχομένως πασπαλισμένη με σπόρους αγριοκύμινου· ενδεχομένως υπάρχουν πίτυρα ή αλεύρι στην κάτω επιφάνεια της κόρας και το καρβέλι μπορεί να ψήνεται πάνω σε φύλλα σφενδάμου·

—	ψίχα: μεγαλύτεροι ή μικρότεροι πόροι· ελαστικό· η ψίχα μπορεί να είναι ελαφρώς υγρή·

—	γεύση και άρωμα: ευχάριστο άρωμα ψημένου ψωμιού και σπόροι αγριοκύμινου, με γλυκόξινη γεύση ψωμιού.

Η ποσότητα ψωμιού «salinātā rudzu rupjmaize» που παράγει και διαθέτει στο εμπόριο ένα παραγωγός πρέπει να αναφέρεται στο σχετικό μητρώο.

Οι παραγωγοί οφείλουν να συμπληρώνουν και να υποβάλλουν στην επιθεώρηση τα έγγραφα που είναι αναγκαία για να προσδιοριστεί η σύσταση του προϊόντος.

Η συμμόρφωση με τις προδιαγραφές, η χρήση των συγκεκριμένων συστατικών, η διαδικασία παραγωγής και η όψη και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του τελικού προϊόντος επαληθεύονται για κάθε παρτίδα από υπάλληλο του παραγωγού που έχει επιφορτιστεί με το συγκεκριμένο καθήκον, αλλά και από τον οργανισμό ελέγχου ετησίως.

4. Όργανα η οργανισμοι ελεγχου της τηρησης των προδιαγραφων του προϊοντος

4.1. Όνομα και διεύθυνση

Όνομα:	Pārtikas un veterinārais dienests (Food and Veterinary Service)
Διεύθυνση:	Peldu iela 30 Rīga, LV-1050 LATVIJA
Τηλ.	+371 67095230
E-mail:	pvd@pvd.gov.lv

☒Δημόσιος

 Ιδιωτικός

4.2. Ειδικά καθήκοντα του οργάνου ή του οργανισμού

Ο οργανισμός ελέγχου «Pārtikas un veterinārais dienests» είναι αρμόδιος για τον έλεγχο της συμμόρφωσης με τη διαδικασία παραγωγής και τους δείκτες ποιότητας που περιγράφονται στο σημείο 3.6. Οι εκτελούμενοι έλεγχοι αφορούν τη μέθοδο παραγωγής του προϊόντος και τη χρησιμοποιούμενη συνταγή, καθώς και την αξιολόγηση των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών του προϊόντος.

(1) ΕΕ L 343 της 14.12.2012, σ. 1.

(2) ΕΕ L 93 της 31.3.2006, σ. 1.

(3) Η συνταγή αυτή δίνει περίπου 15-20 kg ζύμης, από την οποία μπορούν να ψηθούν 13 έως 18 καρβέλια βάρους 1 kg το καθένα, λαμβάνοντας υπόψη ότι το 10 % του βάρους χάνεται κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Μετά το ψήσιμο, τα καρβέλια επιχρίζονται με αμυλοπολτό που παρασκευάζεται βράζοντας αλεύρι πατάτας με νερό.

22.6.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 177/18

2013/C 177/09

Η παρούσα δημοσίευση παρέχει το δικαίωμα υποβολής ένστασης κατά της αίτησης τροποποίησης, κατά την έννοια του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1).

ΑΙΤΗΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 510/2006 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΑΙΤΗΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9

«PERAS DE RINCÓN DE SOTO»

Αριθ. ΕΚ: ES-PDO-0105-0251-05.10.2010

ΠΓΕ ( ) ΠΟΠ ( X )

1. Κεφάλαιο των προδιαγραφών προϊόντος που αφορά η τροποποίηση

—		Ονομασία του προϊόντος
—	☒	Περιγραφή
—	☒	Γεωγραφική περιοχή
—	☒	Απόδειξη προέλευσης
—	☒	Μέθοδος παραγωγής
—		Δεσμός
—		Επισήμανση
—		Εθνικές απαιτήσεις
—	☒	Άλλο (Οργανισμός ελέγχου· εθνικές απαιτήσεις)

2. Τύπος τροποποίησης(-ήσεων)

—	☒	Τροποποίηση του ενιαίου εγγράφου ή του δελτίου σύνοψης
—		Τροποποίηση των προδιαγραφών της καταχωρισμένης ΠΟΠ ή ΠΓΕ για την οποία δεν έχει δημοσιευθεί ούτε ενιαίο έγγραφο ούτε σύνοψη
—		Τροποποίηση των προδιαγραφών που δεν απαιτεί τροποποίηση του δημοσιευμένου ενιαίου εγγράφου [άρθρο 9 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 510/2006]
—		Προσωρινή τροποποίηση των προδιαγραφών λόγω της επιβολής υποχρεωτικών υγειονομικών ή φυτοϋγειονομικών μέτρων από τις δημόσιες αρχές [άρθρο 9 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 510/2006]

3. Τροποποίηση(-εις)

3.1. Περιγραφή

Τροποποιείται το σημείο «Β.3. Διακριτικά χαρακτηριστικά» με τρόπο ώστε να διαρθρώνεται το περιεχόμενό του στα ακόλουθα επιμέρους σημεία: B.3.1. Φυσικοχημικά χαρακτηριστικά, B.3.2. Οργανοληπτικά χαρακτηριστικά και B.3.3. Φυσικά χαρακτηριστικά.

Επιπλέον, στο επιμέρους σημείο «B.3.1. Φυσικοχημικά χαρακτηριστικά» (τα οποία μετρώνται κατά τον χρόνο αποστολής του προϊόντος και όχι της συγκομιδής), η μέγιστη τιμή περιεκτικότητας σε διαλυτά στερεά απαλείφεται, καθώς δεν έχει καμία χρησιμότητα ο καθορισμός της εν λόγω τιμής, δεδομένης της ιδιαίτερης και χαρακτηριστικής γλυκύτητας του προϊόντος. Το ίδιο ισχύει για την ελάχιστη τιμή σκληρότητας, η οποία προσαρμόζεται στην εξέλιξη του συγκεκριμένου φρούτου, που είναι κλιμακτηριακός καρπός και εξακολουθεί να ωριμάζει μετά τη συγκομιδή (γεγονός που αυξάνει τη γλυκύτητά του και μειώνει την πυκνότητα της σάρκας), στις ανάγκες της αγοράς και στις προτιμήσεις των καταναλωτών. Εξάλλου, λαμβάνοντας υπόψη την αποκτηθείσα εμπειρία, είναι αποδεκτό, κατά περίπτωση, να μειώνεται κατά 5 mm το αναφερόμενο ελάχιστο μέγεθος για την ικανοποίηση των αναγκών της αγοράς προορισμού. Στο επιμέρους σημείο «B.3.3. Φυσικά χαρακτηριστικά», απαλείφεται η παραπομπή στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1619/2001.

3.2. Γεωγραφική περιοχή

Για να διορθωθεί η αρχική εσφαλμένη οριοθέτηση, διευρύνεται η γεωγραφική περιοχή ώστε να συμπεριληφθούν οι ακόλουθες κοινότητες της κοιλάδας του Έβρου: Albelda, Alberite, Alcanadre, Agoncillo, Arrubal, Ausejo, Azofra, Cenicero, Entrena, Fuenmayor, Hormilla, Hormilleja, Huércanos, Lardero, Logroño, Murillo, Nalda, Nájera, Navarrete, Pradejón, San Asensio, Torremontalbo, Uruñuela και Villamediana de Iregua.

Η εν λόγω περιοχή, που βρίσκεται εξ ολοκλήρου στην κοιλάδα του Έβρου και είναι απομακρυσμένη από την ορεινή περιοχή, έχει κοινούς χαρακτηριστικούς ανθρώπινους και φυσικούς παράγοντες με την αρχικά οριοθετημένη περιοχή, αποτελώντας ένα μοναδικό και αδιαίρετο σύνολο.

3.3. Απόδειξη προέλευσης

Το σημείο αυτό αναδιατυπώνεται με τρόπο πιο συνοπτικό και συνεκτικό, ώστε να περιλαμβάνει τη νέα ονοματολογία του «Instituto de Calidad Agroalimentaria de La Rioja», καθώς και τη νέα δομή του μητρώου των επιχειρήσεων. Αντικαθίστανται επίσης οι αναφορές στην «Asociación para la Promoción de la Pera de Rincón de Soto» με αναφορές στο «Consejo Regulador».

3.4. Μέθοδος παραγωγής

Η διατύπωση του εν λόγω σημείου καθίσταται πιο συνοπτική και συνεκτική, με προσαρμογή του περιεχομένου του στην εξέλιξη των τεχνολογικών γνώσεων, χωρίς αυτό να συνεπάγεται υποβάθμιση της ποιότητας του προϊόντος, και στα νέα ιδιωτικά πρωτόκολλα ποιότητας, ιδίως με την απάλειψη των αναφορών σε εργασίες που μπορούσαν να εκτελεστούν μόνον χειρωνακτικά και των διατάξεων που επέτρεπαν τη χρήση μόνον ξύλινων κιβωτίων «palox».

3.5. Άλλα

Στο σημείο «Ζ. Οργανισμός ελέγχου», επικαιροποιείται το όνομα του εν λόγω οργανισμού με αναφορά του νέου ονόματος και στο σημείο «Θ. Νομικές απαιτήσεις», επικαιροποιείται η παράθεση της ισχύουσας νομοθεσίας.

ΕΝΙΑΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 510/2006 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (3)

«PERAS DE RINCÓN DE SOTO»

Αριθ. ΕΚ: ES-PDO-0105-0251-05.10.2010

ΠΓΕ ( ) ΠΟΠ ( X )

1. Ονομασία

«Peras de Rincón de Soto»

2. Κράτος μέλος ή τρίτη χώρα

Ισπανία

3. Περιγραφή του γεωργικού προϊόντος ή τροφίμου

3.1. Τύπος προϊόντος

Κλάση 1.6.

Φρούτα, λαχανικά και δημητριακά νωπά ή μεταποιημένα

3.2. Περιγραφή του προϊόντος για το οποίο ισχύει η ονομασία υπό 1

Φρούτα των ειδών Pyrus Communis L., προερχόμενα από τις ποικιλίες Blanquilla και Conferencia, τα οποία ανήκουν στις κατηγορίες «Extra» και «I» και προορίζονται να καταναλωθούν νωπά.

Τα αχλάδια πρέπει να διαθέτουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά κατά τον χρόνο αποστολής τους:

Σκληρότητα: μέγιστη τιμή 6,12 kg/cm2

Διαλυτά στερεά: η περιεκτικότητα σε διαλυτά στερεά είναι τουλάχιστον 13 °Brix.

Ελάχιστο μέγεθος: το μέγεθος, που καθορίζεται από τη μέγιστη διάμετρο της ισημερινής τομής, είναι 58 mm για την ποικιλία Blanquilla και 60 mm για την Conferencia. Για να ανταποκριθούν σε απαιτήσεις της αγοράς, τα μεγέθη αυτά μπορούν να μειωθούν κατά 5 mm.

Φυσικός σκωριόχρωμος χρωματισμός, χωρίς χρήση χημικών λειαντικών προϊόντων.

Ποδίσκος ορατός.

3.2.1. Οργανοληπτικά χαρακτηριστικά

Το αχλάδι Blanquilla που παράγεται στην περιοχή χαρακτηρίζεται από γεύση έντονη, ισχυρή και ισορροπημένη σε οξύτητα και γλυκύτητα. Το αχλάδι Conferencia, ξυλώδους σύστασης, παρουσιάζει εξαιρετική γεύση ως προς τη σχέση οξύτητας-γλυκύτητας, έντονη και ισορροπημένη. Οι δύο ποικιλίες είναι πολύ χυμώδεις, με υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα, στοιχείο καθοριστικό για τη γευστική ποιότητα του φρούτου.

3.3. Πρώτες ύλες (μόνο για μεταποιημένα προϊόντα)

—

3.4. Ζωοτροφές (μόνο για προϊόντα ζωικής προέλευσης)

—

3.5. Ειδικά στάδια της παραγωγής τα οποία πρέπει να εκτελούνται εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής

Η περιοχή παραγωγής ταυτίζεται με την περιοχή διατήρησης και τελικής διαλογής.

Τα αχλάδια που προστατεύονται με την προστατευόμενη ονομασία προέλευσης «Peras de Rincón de Soto» πρέπει όχι μόνον να φθάνουν στον καταναλωτή σε τέλεια κατάσταση αλλά και να ανταποκρίνονται κάθε στιγμή στο σύνολο των παραμέτρων που τα χαρακτηρίζουν.

Έτσι, επιπλέον της ανάγκης να πληρούν το κριτήριο της κατάλληλης διατήρησης, τα αχλάδια Rincón de Soto πρέπει, πριν από την αποστολή τους, να υποβάλλονται σε πλήρη τελική διαλογή του προϊόντος, κατά την οποία απορρίπτονται τα αχλάδια που παρουσιάζουν ελαττώματα ή δεν έχουν διατηρηθεί καλά, όπως και αυτά που δεν πληρούν τα κριτήρια ποιότητας που τα διακρίνουν.

Αυτή η τελική διαλογή μπορεί να εκτελείται μόνον τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πριν από την έξοδο του προϊόντος από το κέντρο φρουτοπαραγωγής, όταν τα αχλάδια αφαιρούνται από τα «palox» στα οποία έχουν συγκομιστεί και διατηρηθεί. Το στάδιο αυτό θεωρείται ότι αποτελεί τμήμα της διαδικασίας παραγωγής και, επομένως, πρέπει να εκτελείται εντός της προστατευόμενης γεωγραφικής περιοχής.

Εφόσον η παραγωγή, η διατήρηση και η τελική διαλογή εκτελούνται εντός της προστατευόμενης γεωγραφικής περιοχής, είναι εγγυημένη όχι μόνον η προέλευση του προϊόντος αλλά και ο βέλτιστος έλεγχός του, καθώς και η διατήρηση των φυσικών και οργανοληπτικών ιδιοτήτων του.

3.6. Ειδικοί κανόνες για τον τεμαχισμό σε φέτες, το τρίψιμο, τη συσκευασία κ.λπ.

Δεδομένου ότι, κατά τη διαδικασία τελικής διαλογής του προϊόντος που προστατεύεται με την ΠΟΠ «Peras de Rincón de Soto», εκτελείται και η συσκευασία του, δηλαδή τα αχλάδια που είναι σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στις προδιαγραφές μεταφέρονται από τα «palox» στα κιβώτια που προορίζονται για αποστολή, είναι απαραίτητο η εν λόγω συσκευασία να εκτελείται επίσης εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής.

Είναι σημαντικό να συσκευάζονται τα φρούτα από το κέντρο φρουτοπαραγωγής σε κιβώτια μίας μόνο στρώσης ή ενός μόνο επιπέδου, τα οποία να φέρουν επένδυση που να εξασφαλίζει την ακινητοποίηση του φρούτου ώστε να αποφεύγεται κάθε πιθανή βλάβη κατά τη μεταφορά ή τη διανομή.

Η συσκευασία αυτή δεν θεωρείται ωστόσο ως τελική, δεδομένου ότι δεν προβλέπεται για την τελική παρουσίαση στον καταναλωτή.

3.7. Ειδικοί κανόνες για την επισήμανση

Οι ετικέτες φέρουν υποχρεωτικά την ένδειξη «Denominación de Origen Protegida “Peras de Rincón de Soto”» (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης «Peras de Rincón de Soto»). Δεν επιτρέπονται οι ετικέτες οι οποίες, για οποιονδήποτε λόγο, ενδέχεται να είναι παραπλανητικές για τον καταναλωτή.

4. Συνοπτική οριοθέτηση της γεωγραφικής περιοχής

Καλύπτονται οι κοινότητες Albelda, Alberite, Alcanadre, Aldeanueva de Ebro, Alfaro, Agoncillo, Arrubal, Ausejo, Azofra, Calahorra, Cenicero, Entrena, Fuenmayor, Hormilla, Hormilleja, Huércanos, Lardero, Logroño, Murillo, Nalda, Nájera, Navarrete, Pradejón, Rincón de Soto, San Asensio, Torremontalbo, Uruñuela και Villamediana de Iregua, κατανεμημένες σε όλη την κοιλάδα του Έβρου.

5. Δεσμός με τη γεωγραφική περιοχή

5.1. Ιδιαιτερότητα της γεωγραφικής περιοχής

Φυσικοί παράγοντες

Η Rioja επηρεάζεται σημαντικά από την τοπογραφία του εδάφους, καθώς τα νότια όρη εξασφαλίζουν σαφή φυσικό διαχωρισμό μεταξύ της κοιλάδας του Έβρου και της υπόλοιπης περιοχής, με αποτέλεσμα την εμφάνιση σημαντικής διαβάθμισης των βροχοπτώσεων και των θερμοκρασιών.

Η γεωγραφική περιοχή, η οποία στο σύνολό της βρίσκεται στην κοιλάδα του Έβρου και είναι απομακρυσμένη από την ορεινή περιοχή, διαθέτει εδάφη και κλίμα ενός ιδιαίτερου και κοινού για όλη την περιοχή τύπου, που την καθιστούν ιδιαιτέρως κατάλληλη για την παραγωγή αχλαδιών με ιδιαίτερα και πολύ εκτιμώμενα οργανοληπτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά, αποτελώντας, σε συνδυασμό με τις βαθιές ρίζες της γεωργικής παράδοσης της συγκεκριμένης καλλιέργειας, ένα μοναδικό και αδιαίρετο σύνολο.

Ανάγλυφο: η θέση της προστατευόμενης γεωγραφικής περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη την εγγύτητά της με την κοιλάδα του Έβρου και τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν όσον αφορά τους παγετούς, την ηλιακή ακτινοβολία και την εξάτμιση, είναι εξαιρετικά κατάλληλη για την καλή ανάπτυξη αχλαδιών εξαιρετικής ποιότητας, δεδομένου ότι πρόκειται για ανοικτές πεδιάδες, χωρίς εμπόδια, καλά αεριζόμενες και υγρές, χαρακτηριστικά που συντελούν, αφενός, στον υψηλό δείκτη ηλιακής ακτινοβολίας και, αφετέρου, στην αποφυγή των παγετών λόγω εξάτμισης.

Εδάφη: η καλλιέργεια της αχλαδιάς, λόγω των απαιτήσεών της, συγκεντρώνεται, εντός της προστατευόμενης γεωγραφικής περιοχής, στις μεγάλες πεδιάδες των ποταμών, που είναι καλά αεριζόμενες, με αργιλώδη ή αργιλο-πυριτικά εδάφη, υγιή, ομοιογενή, βαθιά, απαλλαγμένα από ενεργή άσβεστο της οποίας η παρουσία σε μεγάλες ποσότητες θα προδιέθετε για χλώρωση, και διαπερατά, δεδομένου ότι πρόκειται για αρδευόμενη καλλιέργεια, πολύ ευαίσθητη στην υγρασία που κατακρατείται στο έδαφος.

Κλίμα: Η οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή, η οποία βρίσκεται στην κοιλάδα του Έβρου και είναι απομακρυσμένη από την ορεινή περιοχή, χαρακτηρίζεται από κλίμα εύκρατο μεσογειακό και σε κάποιο βαθμό ηπειρωτικό, με ήπιους χειμώνες, μακριά καλοκαίρια και μικρές διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας (εκτός από τους θερινούς μήνες), που την καθιστούν ιδανική για την καλή ανάπτυξη της αχλαδιάς.

Όσον αφορά το ύψος των βροχοπτώσεων και τη διάρκεια, την ένταση και τον εποχιακό χαρακτήρα της ξηρής περιόδου, το κλίμα χαρακτηρίζεται μεσογειακό ξηρού τύπου.

Ανθρώπινος παράγοντας

Συνθήκες καλλιέργειας ή/και παραγωγής: οι γεωργοί φροντίζουν να έχουν τα δέντρα τους την κατάλληλη αναλογία καρπού/ξύλου εκτελώντας την κατάλληλη χρονική στιγμή χειρωνακτική αραίωση.

Επίσης, ανέκαθεν φροντίζουν να είναι τα δέντρα τους ισορροπημένα, καλά σχηματισμένα και να εξασφαλίζουν ότι ο αέρας και το φως εισχωρούν επαρκώς, στοιχείο που ευνοεί την φωτοσύνθεση, την αναπνοή και την τακτική παραγωγή χάρη στο χειρωνακτικό κλάδεμα.

Επιπλέον, για να ληφθεί αποδοτική παραγωγή και να αποφεύγεται η υπερθέρμανση το καλοκαίρι, λόγω του μεσογειακού κλίματος της οριοθετημένης περιοχής, οι γεωργοί οφείλουν να εξασφαλίζουν την παροχή των κατάλληλων ποσοτήτων νερού με άρδευση. Με βάση την πείρα των γεωργών, η οποία στηρίζεται στα ιδιαίτερα κλιματικά χαρακτηριστικά της περιοχής, έχει καθιερωθεί η συχνότερη άρδευση κατά την περίοδο από τη βλάστηση έως την καρπόδεση και από την ωρίμαση έως το τέλος του καλοκαιριού, δεδομένου ότι η κορύφωση των αναγκών σε νερό συμπίπτει με την περίοδο όπου οι βροχοπτώσεις σπανίζουν.

Όλοι οι γεωργοί συμφωνούν ότι η συγκομιδή είναι μια από τις σημαντικότερες εργασίες για την παραλαβή φρούτων ποιότητας και πρέπει να εκτελείται με επιμέλεια και στο κατάλληλο σημείο ωρίμασης. Το φαινόμενο της ωρίμασης είναι καθοριστικό, όχι μόνον για την παραλαβή φρούτων ποιότητας αλλά και για τη μακρόχρονη και τέλεια διατήρησή τους. Το φρούτο αποσπάται ακριβώς στο σημείο συνάντησης του ποδίσκου με το κλαδί, γεγονός που επιτρέπει τη διατήρησή του. Το αχλάδι Blanquilla πρέπει να αποτελεί αντικείμενο επιμελούς φροντίδας καθότι η συγκομιδή του είναι δυσχερέστερη λόγω του γεγονότος ότι ο φλοιός του είναι πολύ πιο ευαίσθητος από αυτόν του αχλαδιού Conferencia και ο ποδίσκος του πολύ πιο εύθραυστος.

5.2. Ιδιοτυπία του προϊόντος

Τα αχλάδια που παράγονται στην προστατευόμενη γεωγραφική περιοχή είναι πιο μεγάλα, με σχήμα πιο επίμηκες, πιο γλυκά, λίγο πιο σκληρά και με φλοιό πιο πρασινωπό σε σύγκριση με άλλα αχλάδια παραγόμενα στις γειτονικές περιοχές, γεγονός που τους προσδίδει μεγαλύτερη αξία στην αγορά. Επιπλέον, το υψόμετρο της περιοχής και η εγγύτητα των γειτονικών ποταμών επιτρέπουν την εμφάνιση ενός φυσικού σκωριόχρωμου χρωματισμού, χωρίς να είναι αναγκαία η χρήση χημικών προϊόντων.

Φήμη

Οι πρώτες ιστορικές αναφορές που πιστοποιούν τη σημασία της παραγωγής και της εμπορίας του φρούτου στην περιοχή ανάγονται στο 1747, εποχή κατά την οποία τα αχλάδια της ποικιλίας Blanquilla χαρακτηρίζονταν ως «θεσπέσιο φρούτο», καταναλωνόμενο στη Βασιλική Αυλή του Φιλίππου Ε'. Σε χειρόγραφα του 1752 αναφέρεται ήδη η καλλιέργεια και η συγκομιδή των αχλαδιών στην κοινότητα του Rincón de Soto. Τον 19ο αιώνα, χάρη στην αγροτική μεταρρύθμιση «Desamortización de Mendizábal», δρομολογείται στη γεωγραφική περιοχή η απελευθέρωση της γεωργικής δραστηριότητας και η εμπορία φρέσκων φρούτων. Από το Alfaro (έδρα της δικαστικής αρχής, που μοιράζεται με την Calahorra την ιστορία και την παράδοση του Rincón de Soto, το οποίο αναγνωρίστηκε ως δήμος μόλις τον 19ο αιώνα) αποστέλλονται σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό τα εξαιρετικά φρούτα του και τα εξαιρετικά του αχλάδια της ποικιλίας Blanquilla, ενώ τα αχλάδια Conferencia αρχίζουν να αποκτούν μεγαλύτερη σημασία. Έτσι η γεωργία καθίσταται ο μοναδικός πλούτος της περιοχής, με ειδική αναφορά στο αχλάδι («La Pera»), τα οποίο ήδη στο παρελθόν έχαιρε εξαιρετικής εκτίμησης.

Φυσικοί παράγοντες

Ανάγλυφο: το υψόμετρο της κοιλάδας και η εγγύτητα των ποταμών οδηγούν στο σχηματισμό πρωινής πάχνης που διαλύεται σε μερικές μόνον ώρες αφήνοντας τη θέση της στον λαμπερό ήλιο. Η εξάτμιση της υγρασίας που έχει εναποτεθεί από την πάχνη στην επιφάνεια των αχλαδιών Conferencia, λόγω της έμμονης ακτινοβολίας, επιτρέπει την εμφάνιση φυσικού σκωριόχρωμου χρωματισμού, χωρίς χρήση χημικών προϊόντων που καίνε τεχνητά την επιφάνεια του φλοιού. Αυτός ο φυσικός σκωριόχρωμος χρωματισμός αποτελεί πολύ εκτιμώμενη παράμετρο στην περιοχή, στον βαθμό που διαφοροποιεί το προϊόν από αυτά των γειτονικών περιοχών.

Κλίμα

Το κλίμα της προστατευόμενης γεωγραφικής περιοχής έχει σαφή επίδραση στο γεγονός ότι τα αχλάδια «Peras de Rincón de Soto» διαθέτουν χρώμα, άρωμα, μέγεθος, οξύτητα, σύσταση του φλοιού και περιεκτικότητα σε διαλυτά στερεά που χαρακτηρίζουν αποκλειστικά τα αχλάδια της συγκεκριμένης περιοχής. Οι υψηλές μέσες θερμοκρασίες του Ιουνίου, χωρίς έντονες αντιθέσεις μεταξύ νύχτας και ημέρας και χωρίς ανοιξιάτικους παγετούς, ευνοούν την ταχεία ανάπτυξη των φρούτων. Κατά τη διάρκεια της ωρίμασης, ωστόσο, η ελάττωση της διάρκειας των ημερών, η νυχτερινή πτώση της θερμοκρασίας, ο μεγάλος αριθμός ωρών ηλιοφάνειας και η ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας αποτελούν τα άμεσα αίτια της υψηλότερης περιεκτικότητας των αχλαδιών «Pera de Rincon de Soto» σε διαλυτά στερεά σε σχέση με τα αχλάδια των γειτονικών γεωγραφικών περιοχών, ενώ η περιεκτικότητα σε σάκχαρα και η οξύτητα αποτελούν τα δύο στοιχεία που είναι καθοριστικά για τη γεύση.

Επιπλέον, η αντίθεση μεταξύ των υψηλών ημερήσιων θερμοκρασιών της θερινής περιόδου και των χαμηλών νυχτερινών θερμοκρασιών της περιόδου που προηγείται της συγκομιδής αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τη χαρακτηριστική σκληρότητα και υφή, ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες που παρατηρούνται κατά την περίοδο ωρίμασης προκαλούν την εκπομπή πτητικών ουσιών, κυρίως αιθυλενίου και αρωματικών υλών, που συμβάλλουν στη δημιουργία του μοναδικού αρώματος των αχλαδιών «Peras de Rincón de Soto».

Ανθρωπογενείς παράγοντες

Οι παραδοσιακές και ιδιαίτερες πρακτικές της περιοχής αποτελούν επίσης συνιστώσα του δεσμού μεταξύ των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των αχλαδιών «Peras de Rincón de Soto» και του ανθρώπινου και γεωγραφικού περιβάλλοντός τους.

Φροντίζοντας να επιτυγχάνουν την κατάλληλη αναλογία καρπού/ξύλου στα δέντρα τους, οι τοπικοί παραγωγοί εκτελούν χειρωνακτικά, από την αρχαία εποχή, αραιώσεις και κλαδέματα. Με τη διατήρηση του κατάλληλου αριθμού καρπών στο δέντρο αυξάνεται το μέγεθος και η γλυκύτητά τους. Επίσης, για να λαμβάνουν αποδοτική παραγωγή και να αποφεύγεται η υπερθέρμανση το καλοκαίρι, η πείρα των γεωργών, βασισμένη στα ιδιαίτερα κλιματολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής, τους επιτρέπει να εξασφαλίζουν την παροχή νερού με άρδευση την κατάλληλη εποχή, ώστε να αποφεύγεται η μείωση του μεγέθους των φρούτων, η υποβάθμιση των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών, η εμφάνιση ρυτιδώσεων ή η μαζική πτώση. Μόνον σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών, δεν αρδεύονται καθόλου τα δέντρα κατά την περίοδο που προηγείται της συγκομιδής, καθώς η άρδευση θα οδηγούσε σε μικρότερη συγκέντρωση σε διαλυτά στερεά, θα υποβάθμιζε την ποιότητα των φρούτων και θα δημιουργούσε κινδύνους για τη μετέπειτα διατήρησή τους.

Χάρη στη δυνατότητα που υπάρχει σήμερα για σχεδόν ακριβή καθορισμό της ημερομηνίας της συγκομιδής, με την επιτόπια παρακολούθηση της εξέλιξης των φρούτων, του χρώματός τους, του χρώματος των σπόρων, της αντοχής στην απόσπαση και της σκληρότητας της σάρκας, και χάρη στην ανάλυση των διαλυτών στερεών και στην πενετρομέτρηση του καρπού, τα αχλάδια «Peras de Rincón de Soto» μπορούν να συγκομίζονται στο κατάλληλο σημείο ωρίμασης, ούτε πολύ άγουρα ούτε πολύ ώριμα.

Επιπλέον, τα κέντρα φρουτοπαραγωγής που είναι εγκατεστημένα στην οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή διαθέτουν μεγάλη πείρα στον χειρισμό, τη διατήρηση και τη διαλογή των αχλαδιών, γνωρίζουν άριστα τις ιδιαιτερότητες του προϊόντος «Pera de Rincón de Soto» και τον τρόπο διατήρησής του έως την αποστολή του, αλλά και τον τρόπο ανίχνευσης με γυμνό οφθαλμό των φρούτων που δεν είναι σύμφωνα με τις προδιαγραφές ή έχουν υποστεί βλάβες.

Παραπομπή στη δημοσίευση των προδιαγραφών

[άρθρο 5 παράγραφος 7 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 510/2006 (4)]

http://www.larioja.org/upload/documents/733015_Pliego_y_documento_unico_peras_de_rincon.pdf?idtab=438497

(1) ΕΕ L 343 της 14.12.2012, σ. 1.

(2) Αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (EE) αριθ. 1151/2012.

(3) Βλέπε υποσημείωση 2.

(4) Βλέπε υποσημείωση 2.

22.6.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 177/24

Δημοσίευση αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων

2013/C 177/10

Η παρούσα δημοσίευση παρέχει το δικαίωμα ένστασης κατά την έννοια του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1)

ΑΙΤΗΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 510/2006 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΑΙΤΗΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9

«MONTES DE GRANADA»

Αριθ. ΕΚ: ES-PDO-0105-0169-28.07.2008

ΠΓΕ ( ) ΠΟΠ ( X )

1. Κεφάλαιο των προδιαγραφών προϊόντος που αφορά η τροποποίηση

—		Ονομασία του προϊόντος
—		Περιγραφή του προϊόντος
—	☒	Γεωγραφική περιοχή
—	☒	Απόδειξη της καταγωγής
—	☒	Μέθοδος παραγωγής
—	☒	Δεσμός
—		Επισήμανση
—	☒	Εθνικές απαιτήσεις
—	☒	Άλλο (Οργανισμός ελέγχου)

2. Τύπος τροποποίησης(-εων)

—	☒	Τροποποίηση του ενιαίου εγγράφου ή της σύνοψης
—		Τροποποίηση των προδιαγραφών της καταχωρισμένης ΠΟΠ ή ΠΓΕ για την οποία δεν έχει δημοσιευθεί ούτε ενιαίο έγγραφο ούτε σύνοψη
—		Τροποποίηση των προδιαγραφών που δεν απαιτεί τροποποίηση του δημοσιευμένου ενιαίου εγγράφου [άρθρο 9 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 510/2006]
—		Προσωρινή τροποποίηση των προδιαγραφών λόγω της επιβολής υποχρεωτικών υγειονομικών ή φυτοϋγειονομικών μέτρων από τις δημόσιες αρχές [άρθρο 9 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 510/2006]

3. Τροποποίηση(-εις)

3.1. Γεωγραφική περιοχή

Η γεωγραφική περιοχή παραγωγής και μεταποίησης του Montes de Granada ποπ επεκτάθηκε σε 22 επιπλέον κοινότητες.

Περιλαμβάνει, αφενός, τους δήμους του Peligros και Víznar, στα περίχωρα της Sierra Arana και, αφετέρου, τους ακόλουθους δήμους, που βρίσκονται στο υψίπεδο της Γρανάδας:

Beas de Guadix, Benalúa de Guadix, Cortes y Graena, κοινότητα Gor (με εξαίρεση το τμήμα της περιοχής το οποίο περιλαμβάνεται στο φυσικό πάρκο «Sierra de Baza»), Gorafe, Guadix, Marchal, Purullena, οι κοινότητες Baza και Caniles (με εξαίρεση το τμήμα αμφότερων των περιοχών το οποίο περιλαμβάνεται στο φυσικό πάρκο «Sierra de Baza»), Benamaurel, Cortes de Baza, Cúllar, Cuevas del Campo, Freila, Zújar, Castilléjar, Castril, Galera και Huéscar.

Η προσθήκη αυτών των κοινοτήτων στην περιοχή παραγωγής του προϊόντος με την ονομασία προέλευσης «Montes de Granada» οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές σχηματίζουν, μαζί με την υφιστάμενη περιοχή, ένα ομοιογενές σύνολο, τόσο από φυσική άποψη (ανάγλυφο, γεωλογία, εδαφολογία, κλιματολογία, κ.λπ.) όσο και από την άποψη του ανθρώπινου παράγοντα (χρησιμοποιούμενες ποικιλίες ελαιοδέντρων, τεχνικές καλλιέργειας και παραγωγής του παρθένου ελαιολάδου), επιπλέον του γεγονότος ότι το παραγόμενο ελαιόλαδο στις κοινότητες που προτείνεται να ενσωματωθούν στην περιοχή παρουσιάζει τα ίδια φυσικοχημικά και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά με αυτά που καλύπτονται από την ΠΟΠ «Montes de Granada».

3.2. Συσκευασία

Απαλείφεται ο περιορισμός της συσκευασίας στον τόπο καταγωγής, καθώς έχουν προβλεφθεί τα αναγκαία μέσα για να διασφαλίζεται η ιχνηλασιμότητα του προστατευόμενου προϊόντος.

3.3. Δεσμός

Τροποποιείται η διατύπωση του κειμένου που αφορά τον δεσμό ώστε να αντιστοιχεί στη δομή του σημείου 5, «Δεσμός με τη γεωγραφική περιοχή», του ενιαίου εγγράφου.

3.4. Οργανισμός ελέγχου

Προσδιορίζεται η αρμόδια αρχή που είναι υπεύθυνη για τους ελέγχους και αναφέρεται η διαδικτυακή της διεύθυνση, στην οποία είναι καταχωρισμένοι οι φορείς που είναι επιφορτισμένοι με τον έλεγχο της τήρησης των προδιαγραφών πριν από τη διάθεση του προϊόντος στο εμπόριο.

3.5. Εθνικές απαιτήσεις

Επικαιροποιούνται οι νομοθετικές απαιτήσεις με αναλυτική παράθεση της ισχύουσας νομοθεσίας.

ΕΝΙΑΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 510/2006 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

«MONTES DE GRANADA»

Αριθ. ΕΚ: ES-PDO-0105-0169-28.07.2008

ΠΓΕ ( ) ΠΟΠ ( X )

1. Ονομασία

«Montes de Granada»

2. Κράτος μέλος ή τρίτη χώρα

Ισπανία

3. Περιγραφή του γεωργικού προϊόντος ή toy τροφίμου

3.1. Τύπος προϊόντος

Κλάση 1.5.

Έλαια και λίπη (βούτυρο, μαργαρίνη, λάδι, κ.λπ.)

3.2. Περιγραφή του προϊόντος για το οποίο ισχύει η ονομασία υπό 1

Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο προερχόμενο από υγιείς και ώριμους καρπούς ελαιοδέντρων (Olea europea) κύριων ποικιλιών (Picual, Lucio και Loaime) και δευτερευουσών (Escarabajuelo, Negrillo de Iznalloz, Hojiblanca και Gordal de Granada), καλλιεργούμενων εντός της οριοθετημένης περιοχής.

Τα λαμβανόμενα ελαιόλαδα είναι προϊόν της κοινής σύνθλιψης ελαιοκάρπου των κύριων και δευτερευουσών ποικιλιών, επομένως πρόκειται για πολυποικιλιακά λάδια των οποίων τα χαρακτηριστικά εμπλουτίζονται χάρη στην παρουσία πολλών ποικιλιών. Όσον αφορά τα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά, επικρατεί ο έντονος χαρακτήρας τον οποίο προσδίδει η δεσπόζουσα ποικιλία Picual (πράσινο χρώμα, μέση έως έντονη πικρότητα και φρουτώδη αρώματα) και ο οποίος μετριάζεται από την παρουσία των ποικιλιών Lucio και Loaime, καθώς και δευτερευουσών ποικιλιών οι οποίες προσδίδουν φρέσκα αρώματα που θυμίζουν διάφορα φρούτα, λιγότερο πικρή γεύση και πιο χρυσοκίτρινα χρώματα.

Στο σύνολό τους, τα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα που παράγονται στην περιοχή διαθέτουν φρουτώδες άρωμα και γεύση (μέτριας έως υψηλής έντασης) που θυμίζουν τις ελιές που μόλις έχουν συνθλιβεί ή είναι ώριμες, γεύση ελαφρώς πικρή και σώμα στο στόμα με ποικίλη ένταση αναλόγως του βαθμού ωριμότητας της ελιάς πριν τη σύνθλιψη. Έχουν χαμηλή οξύτητα και τα χρώματά τους ποικίλλουν στην κλίμακα του πράσινου, από το πιο έντονο έως το πρασινοκίτρινο.

Όσον αφορά τον λιπιδικό τύπο των ελαιολάδων, υπογραμμίζεται η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ελαϊκό οξύ, η οποία είναι γενικά μεγαλύτερη από 80 %, φθάνοντας ενίοτε σε 83 %. Παρουσιάζουν επίσης υψηλή αναλογία μονοακόρεστων/πολυακόρεστων οξέων (12 έως 20) και, κατά συνέπεια, υψηλή διαιτητική αξία και σταθερότητα στην οξείδωση. Διαθέτουν μεγάλη χημική σταθερότητα οφειλόμενη, σε μεγάλο βαθμό, στα πολυφαινολικά συστατικά τα οποία είναι υπεύθυνα για την πικρή γεύση, γεγονός που τα καθιστά πιο σταθερά στην οξείδωση σε σύγκριση με άλλα παρθένα ελαιόλαδα.

3.3. Πρώτες ύλες (μόνο για μεταποιημένα προϊόντα)

Δεν έχει εφαρμογή.

3.4. Ζωοτροφές (μόνο για προϊόντα ζωικής προέλευσης)

Δεν έχει εφαρμογή.

3.5. Ειδικά στάδια της παραγωγής τα οποία πρέπει να εκτελούνται εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής

Η παραγωγή των ελιών και η μεταποίησή τους στο προϊόν εκτελούνται εντός της οριοθετούμενης στο σημείο 4 γεωγραφικής περιοχής.

3.6. Ειδικοί κανόνες για τον τεμαχισμό, το τρίψιμο, τη συσκευασία κ.λπ.

Η συσκευασία εκτελείται σε κατάλληλες συνθήκες και σε δοχεία κατάλληλα για χρήση στα τρόφιμα προκειμένου να εξασφαλίζεται μεγάλη διάρκεια εμπορικής ζωής του προϊόντος. Το συσκευασμένο προϊόν πρέπει να διατηρείται προφυλαγμένο από το φως και τη θερμότητα ώστε να φθάνει στον καταναλωτή σε βέλτιστες συνθήκες.

3.7. Ειδικοί κανόνες για την επισήμανση

Το προϊόν πρέπει να διαθέτει σήμα συμμόρφωσης (συμπληρωματική ετικέτα) που ταυτοποιείται με αλφαριθμητικό κωδικό και τοποθετείται με τρόπο ώστε να είναι αδύνατη η επαναχρησιμοποίησή του, ώστε να εξασφαλίζεται η ιχνηλασιμότητα του προϊόντος.

4. Συνοπτική οριοθέτηση της γεωγραφικής περιοχής

Η προστατευόμενη γεωγραφική περιοχή περιλαμβάνει τις ακόλουθες κοινότητες: Alamedilla, Alfacar, Alicún de Ortega, Beas de Guadix, Benalúa de Guadix, Benalúa de las Villas, Benamaurel, Calicasas, Campotéjar, Castillejar, Castril, Cogollos Vega, Colomera, Cortes de Baza, Cortes y Graena, Cúllar, Cuevas del Campo, Darro, Dehesas de Guadix, Deifontes, Diezma, Fonelas, Freila, Galera, Gobernador, Gorafe, Guadahortuna, Guadix, Güevéjar, Huélago, Huéscar, Iznalloz, το βόρειο τμήμα της κοινότητας La Peza (έως τον ποταμό Fardes), Marchal, Montejícar, Montillana, Morelábor, Nívar, Pedro Martínez, Píñar, Peligros, Purullena, Torrecardela, Villanueva de las Torres, Víznar, Zújar, την ανατολική περιοχή του δήμου του Moclín έως το φυσικό όριο που σχηματίζει ο ποταμός Velillos, το βόρειο τμήμα της κοινότητας Albolote y Atarfe, που περικλείεται από το φυσικό όριο το οποίο σχηματίζεται από τους ποταμούς Cubillas και Colomera έως τη συμβολή τους, και τις κοινότητες Baza, Caniles και Gor (με εξαίρεση, για τις τρεις τελευταίες κοινότητες, τα εδάφη που ανήκουν στο φυσικό πάρκο «Sierra de Baza»).

5. Δεσμός με τη γεωγραφική περιοχή

5.1. Ιδιαιτερότητα της γεωγραφικής περιοχής

Το γεωπονικό περιβάλλον της οριοθετημένης περιοχής «Montes de Granada» είναι ένα ομοιογενές περιβάλλον, μοναδικό για την ελαιοκαλλιέργεια στην Ιβηρική Χερσόνησο.

Αυτό το περιβάλλον έχει την ιδιαιτερότητα να αποτελεί την ελαιοκομική περιοχή με το μεγαλύτερο μέσο υψόμετρο στην Ιβηρική χερσόνησο, δηλαδή μεγαλύτερο από 900 m, και αποτελεί τμήμα του ορεινού συστήματος των Υπο-βετικών Ορέων. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη μιας σημαντικής έκτασης ελαιώνων σε sierra ή media montaña (ορεινή περιοχή μέσου υψομέτρου) στην επαρχία της Γρανάδας, περιοχή παραδοσιακά γνωστή με την ονομασία «Montes de Granada». Οι πρώτες αναφορές στη γεωγραφική ένδειξη «Montes de Granada», που μιλούν για «ορεινά εδάφη» και για «ελαιοκαλλιέργεια» στην περιοχή Montes de Granada, ανάγονται στον 16ο αιώνα. Πρόκειται για ένα έγγραφο των «Repartimientos» (συστήματα κατανομής των γαιών) μετά την ανάκτηση της Γρανάδας από τους καθολικούς βασιλείς, στο οποίο εμφανίζεται η ακόλουθη φράση «… κάθε σπιτικό έλαβε επίσης τμήμα των ελαιοκαλλιεργειών που,…» [Peinado Santaella, 1989, La repoblación de la tierra de Granada: Los Montes (Η επανεγκατάσταση στη γη της Γρανάδας: τα Όρη), Universidad de Granada (Πανεπιστήμιο της Γρανάδας)].

Η περιοχή παρουσιάζει ένα τοπίο στο οποίο εναλλάσσονται τα βυθίσματα υψομέτρου περίπου 750 m έως 900 m και οι οροσειρές με κατεύθυνση από ανατολικά προς δυτικά, που έχουν μέγιστο υψόμετρο 1 400 έως 2 000 m. Γενικά, τα τοπία αυτά παρουσιάζουν περισσότερο απόκρημνες διαμορφώσεις στις ασβεστολιθικές οροσειρές και άλλου είδους μορφολογίες που ανταποκρίνονται επίσης σε έντονο ανάγλυφο, συντιθέμενο από λόφους και ασβεστογενείς κλιτύες, ασβεστογενείς μάργες και μάργες. Προχωρώντας προς τα ανατολικά, από το Peligros, που είναι η νοτιοδυτικότερη κοινότητα της οριοθετημένης περιοχής, κοντά στην Vega de Granada (ενδοβετικό βύθισμα), το τοπίο εξομαλύνεται σταδιακά και σχηματίζει υψίπεδο υψομέτρου 1 200 m, όπου τα Βετικά Όρη συγχωνεύονται με το ενδοβετικό βύθισμα στο ύψος της κοινότητας Huéscar, στο βορειοανατολικότερο άκρο της οριοθετημένης περιοχής «Montes de Granada».

Τα κλιματικά χαρακτηριστικά της οριοθετημένης περιοχής των Montes de Granada είναι ιδιαίτερα και καθοριστικά για τις ιδιότητες των παρθένων ελαιολάδων που παράγονται εκεί.

Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ηπειρωτικό μεσογειακό κλίμα, που εμφανίζει ιδίως σημαντικό θερμοκρασιακό εύρος, τόσο ημερήσιο όσο και μεταξύ των εποχών. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι οι παρατεταμένοι και ψυχροί χειμώνες, οι οποίοι διαρκούν από Νοέμβριο έως Μάρτιο, με μέση θερμοκρασία 5 έως 6 °C, μέσο όρο των ελάχιστων τιμών μικρότερο από 2 °C και συχνές χιονοπτώσεις που οφείλονται στο μεγάλο υψόμετρο (750 έως 2 000 m). Αφετέρου, λόγω της νότιας θέσης της επαρχίας της Γρανάδας, τα καλοκαίρια είναι μακριά και θερμά και διαρκούν από τα τέλη Μαΐου έως τον Οκτώβριο, με μέσο όρο των μέγιστων τιμών μεγαλύτερο από 30 °C. Το μέσο ετήσιο ύψος βροχοπτώσεων κυμαίνεται από 400 έως 600 mm και είναι μικρότερο κατά τα έτη που επικρατεί ξηρασία.

Αυτός ο τύπος χειμώνα θυμίζει αυτόν της Meseta, στη βόρεια Ιβηρική χερσόνησο, αν και η περιοχή βρίσκεται στον Νότο. Αυτό το θερμοκρασιακό καθεστώς, που δεν είναι καθόλου σύνηθες σε αυτά τα νότια γεωγραφικά πλάτη, εξηγείται από τη γεωγραφική θέση της οριοθετημένης περιοχής Montes de Granada, στη μέση ενός τετράπλευρου του οποίου οι πλευρές συμπίπτουν με ορεινά συστήματα στα οποία επικρατούν οι χαμηλότερες θερμοκρασίες όλης της νότιας Ιβηρικής Χερσονήσου. Η οριοθετημένη περιοχή συνορεύει, νοτιοδυτικά, με την οροσειρά Sierra Nevada (μέση ετήσια θερμοκρασία 8 έως 10 °C), βορειοδυτικά, με τις οροσειρές Sierra Mágina-Sierra de Lucena-Montejícar (μέση ετήσια θερμοκρασία 10 έως 12 °C), νοτιοανατολικά, με την οροσειρά Sierra de Baza (μέση ετήσια θερμοκρασία 10 έως 12 °C) και βορειοανατολικά, με τις οροσειρές Sierra de Castril και Sierra de la Sagra (μέση ετήσια θερμοκρασία 8 έως 10 °C).

Αυτές οι ακραίες κλιματικές συνθήκες καθόρισαν τις πρακτικές ελαιοκαλλιέργειας στην περιοχή Montes de Granada με την πάροδο των αιώνων, από την επιλογή ποικιλιών ελαιοδέντρων προσαρμοσμένων στους δριμείς χειμώνες έως πρακτικές όπως η «πρώιμη συγκομιδή» για να αποφεύγονται οι παγετοί του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου ή ακόμη την εφαρμογή αραίωσης που αποβλέπει στη διατήρηση της καλύτερης αναλογίας φύλλων-ξύλου ώστε να είναι προστατευμένα τα ελαιόδεντρα σε περίπτωση ισχυρών χειμερινών παγετών. Επιπλέον, αυτές οι κλιματικές συνθήκες εμπόδισαν τη διάδοση ενδημικών ασθενειών και παρασίτων στις ελαιοκομικές περιοχές της Ανδαλουσίας, όπως ο «δάκος της ελιάς» και το «κυκλοκόνιο», και ευνόησαν με τον τρόπο αυτό την ποιότητα του καρπού (χαμηλή οξύτητα των ελιών) και, ως εκ τούτου, την ποιότητα του ελαιολάδου.

Οι αυτόχθονες ποικιλίες ελιάς της οριοθετημένης περιοχής Montes de Granada, όπως οι Lucio, Loaime, Escarabajuelo και Negrillo de Iznalloz, επιλέχθηκαν με την πάροδο των ετών λόγω της προσαρμογής τους σε ακραίες γεωπονικές συνθήκες, και ιδίως για την αντοχή τους στον παγετό και την πρώιμη ωρίμαση των καρπών τους, που είναι προτιμητέα προκειμένου η συγκομιδή να γίνεται πριν από τον χειμερινό παγετό. Σε γραπτές μαρτυρίες του 1634 γίνεται αναφορά σε «εκλεκτές ελιές», στην κοινότητα του Cogollos Vega, καθώς και σε ψηλά δέντρα με μεγάλη απόδοση σε καρπούς ποιότητας [Libro de apeos de Cogollos Vega (Βίβλος για τις σφαγές de Cogollos Vega), Real Chancillería de Granada (Βασιλική Καγκελαρία Γρανάδας)]. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν στην περιοχή των Montes de Granada δένδρα ηλικίας άνω των 500 ετών που ανήκουν στην ποικιλία Loaime, όνομα αραβικής προέλευσης, και φυτεύτηκαν εκεί μετά την ανάκτηση της Γρανάδας από τους καθολικούς βασιλείς.

Η προσαρμογή της ποικιλίας Picual (δεσπόζουσα ποικιλία) στο γεωπονικό περιβάλλον, η οποία εισήχθη στην περιοχή στα μέσα του 19ου αιώνα και είναι λιγότερο παρενιαυτοφόρος και πιο εύρωστη από τις προαναφερόμενες αυτόχθονες ποικιλίες, επέτρεψε την ανάπτυξη του μεγαλύτερου τμήματος των σύγχρονων ελαιώνων με συνύπαρξη με τις παλιότερες αυτόχθονες ποικιλίες.

Ένα σημαντικό ιστορικό κείμενο [Diccionario geográfico estadístico e histórico (Γεωγραφικό, στατιστικό και ιστορικό λεξικό), Pascual Madoz, 1845, επανέκδοση Bosque Maurel, 1987), των μέσων του 19ου αιώνα, εγκωμιάζει την ποιότητα του ελαιώνα της περιοχής και τη λεπτότητα του ελαιολάδου του ως εξής: «Montes de Granada […] και παρόλο που το πόσιμο νερό σπανίζει, τα νερά του Cubillos, του Benalúa και του Moclín χρησιμοποιούνται για την άρδευση ορισμένων παρόχθιων γαιών και παράγονται κάθε είδους σιτηρά, ελαιόλαδο πολύ διαυγές και εύγευστο, κρασί και μεγάλη ποικιλία σπόρων […]».

5.2. Ιδιοτυπία του προϊόντος

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το ελαιόλαδο «Montes de Granada» είναι:

—	ιδιαίτερος λιπιδικός τύπος, χαρακτηριζόμενος από υψηλή περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ (πάνω από 80 %, που μπορεί να φθάσει το 83 %). Παρουσιάζει επίσης υψηλή αναλογία μονοακόρεστων προς πολυακόρεστα οξέα (12 έως 20), που καθορίζει την υψηλή διαιτητική αξία του προϊόντος·

—	χαμηλή οξύτητα·

—	ποικίλα χρώματα που εκτείνονται από το έντονο πράσινο έως το πρασινοκίτρινο αναλόγως του σταδίου ωρίμασης και της σύστασης του πολυποικιλιακού ελαιολάδου·

—	άρωμα και γεύση φρουτώδη, φρέσκων και ώριμων φρούτων, με μέσες και υψηλές εντάσεις (διάμεσος φρουτώδους ≥ 3)·

—	γεύση ελαφρώς πικρή και καυστική, ποικίλης έντασης αναλόγως του σταδίου ωρίμασης της ελιάς και του επιπέδου πολυφαινολών του ελαιολάδου.

5.3. Αιτιώδης σχέση που συνδέει τη γεωγραφική περιοχή με την ποιότητα ή τα χαρακτηριστικά του προϊόντος (για τις ΠΟΠ) ή με μια συγκεκριμένη ποιότητα, τη φήμη ή άλλα χαρακτηριστικά του προϊόντος (για τις ΠΓΕ)

Το μεγάλο υψόμετρο της περιοχής παραγωγής Montes de Granada, σε συνδυασμό με τις ακραίες θερμοκρασίες που καταγράφονται το φθινόπωρο και τον χειμώνα, εποχή ωρίμασης των ελιών, είναι καθοριστικά για την ποιότητα των συγκεκριμένων ελαιολάδων.

Η επίδραση της θερμοκρασίας περιβάλλοντος και του υψομέτρου των περιοχών παραγωγής των ελιών στις διαδικασίες ωρίμασης το φθινόπωρο και τον χειμώνα έχει εδραιωθεί επιστημονικά. Ο τύπος των λιπαρών οξέων του ελαιολάδου και η περιεκτικότητα σε χλωροφύλλη που είναι υπεύθυνη για το πράσινο χρώμα του ελαιολάδου επηρεάζονται σημαντικά από αυτές τις συνθήκες. Έτσι, όσο μεγαλύτερο είναι το υψόμετρο και όσο χαμηλότερη η θερμοκρασία περιβάλλοντος, ιδίως κατά τους μήνες ωρίμασης του καρπού (φθινόπωρο-χειμώνα), τόσο υψηλότερη είναι η περιεκτικότητα του ελαιολάδου σε ακόρεστα λιπαρά οξέα (ιδίως ελαϊκό οξύ) και σε χλωροφύλλη, λόγω της αργής ωρίμασης της ελιάς σε χαμηλή θερμοκρασία, διαδικασία μοναδική, χαρακτηριστική της περιοχής παραγωγής Montes de Granada. Η ποικιλία των ελιών επιδρά επίσης, καθώς η ποικιλία Picual (η οποία δεσπόζει στην περιοχή παραγωγής) είναι εκείνη με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ από όλες τις ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ισπανία. Από την άποψη αυτή, η περιεκτικότητα των ελαιολάδων Montes de Granada σε ελαϊκό οξύ (80 έως 83 %) κατατάσσεται μεταξύ των υψηλότερων που απαντώνται στα παρθένα ελαιόλαδα. Για τους ίδιους λόγους, η αναλογία μονοακόρεστων προς πολυακόρεστα λιπαρά οξέα είναι πολύ υψηλή σε αυτά τα ελαιόλαδα και κυμαίνεται μεταξύ 12 και 20. Η αναλογία αυτή μετριάζεται εν μέρει υπό την επίδραση των αυτόχθονων ποικιλιών Lucio και Loime, που έχουν αναλογία κατώτερη από αυτήν της ποικιλίας Picual. Επιπλέον, η τελευταία είναι υπεύθυνη για το πράσινο χρώμα του ελαιολάδου Montes de Granada, του οποίου η ένταση ποικίλλει από έντονο πράσινο έως πρασινοκίτρινο. Αυτή η ποικιλία ελιών παρουσιάζει μία από τις υψηλότερες περιεκτικότητες σε χλωροφύλλη της Ισπανίας και η αργή ωρίμασή της υπό την επίδραση της περιοχής παραγωγής καθιστά εντονότερο το εν λόγω χαρακτηριστικό.

Επίσης, το μεγάλο μέσο υψόμετρο της ελαιοκομικής περιοχής Montes de Granada, μεγαλύτερο από 900 m, έχει ως αποτέλεσμα μια σημαντική ορεινή έκταση που παράγει ελιές με χαμηλή οξύτητα λόγω χαμηλών θερμοκρασιών κατά τη διάρκεια της συγκομιδής (το χειμώνα), καθώς η δραστικότητα των λιπασών μειώνεται με τη μείωση της θερμοκρασίας. Επιπλέον, η χαμηλή συχνότητα εμφάνισης ορισμένων παρασίτων, όπως ο «δάκος», εμποδίζει τη λιπόλυση στον καρπό το φθινόπωρο.

Τέλος, η επίδραση του γεωπονικού περιβάλλοντος στην οργανοληπτική ποιότητα των παρθένων ελαιολάδων είναι γνωστή από παλιά. Χάρη σε αυτήν, όταν οι ελιές καλλιεργούνται σε ορεινές περιοχές, τα ελαιόλαδα είναι πιο αρωματικά και γευστικά από εκείνα που παράγονται σε περιοχές χαμηλού υψομέτρου ή πεδινές. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο ασαπωνοποίητο κλάσμα των λαμβανόμενων παρθένων ελαιολάδων, το οποίο δημιουργεί τα αρώματα και αυξάνεται με το υψόμετρο. Έτσι, η βραδύτερη ωρίμαση του καρπού σε αυτό το ορεινό γεωπονικό περιβάλλον (Sierra ή Monte Bajo) προσφέρει ένα ελαιόλαδο το οποίο φέρει μεγαλύτερο αρωματικό φορτίο. Η αργή ωρίμαση, που συνδέεται με τυπικές συνθήκες περιβαλλοντικής πίεσης στην περιοχή Montes de Granada κατά το φθινόπωρο και το χειμώνα (χαμηλές θερμοκρασίες και λειψυδρία), προκαλεί αύξηση της περιεκτικότητας σε πολυφαινολικά συστατικά και, επομένως, ενίσχυση της πικρής και καυστικής γεύσης των ελαιολάδων. Η επίδραση της ποικιλίας είναι επίσης σημαντική για αυτά τα πολυφαινολικά συστατικά και η ποικιλία Picual είναι αυτή που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση μεταξύ όλων των ποικιλιών ελιάς που καλλιεργούνται στην Ισπανία.

Παραπομπή στη δημοσίευση των προδιαγραφών

[Άρθρο 5 παράγραφος 7 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 510/2006 (4)]

Το πλήρες κείμενο των προδιαγραφών της ονομασίας μπορεί να αναζητηθεί στο Διαδίκτυο, στην ακόλουθη διεύθυνση:

http://www.juntadeandalucia.es/agriculturaypesca/portal/export/sites/default/comun/galerias/galeriaDescargas/cap/industrias-agroalimentarias/denominacion-de-origen/Pliegos/PliegoMontesdeGranadamodificado.pdf

(1) ΕΕ L 343 της 14.12.2012, σ. 1.

(2) Αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1151/2012.

(3) Βλέπε υποσημείωση 2.

(4) Βλέπε υποσημείωση 2.

		ISSN 1977-0901 doi:10.3000/19770901.C_2013.177.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 177

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	56ό έτος 22 Ιουνίου 2013

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Ευρωπαϊκή Επιτροπή
2013/C 177/01	Ισοτιμίες του ευρώ	1

	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ
2013/C 177/02	Ανακοίνωση της Επιτροπής δυνάμει του άρθρου 16 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τους κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα — Τροποποίηση υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας όσον αφορά τακτικές αεροπορικές γραμμές ( 1 )	2

2013/C 177/03	Ανακοίνωση της Επιτροπής δυνάμει του άρθρου 17 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με κοινούς κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα — Προκήρυξη διαγωνισμού για την εκμετάλλευση τακτικών αεροπορικών γραμμών κατ’ εκπλήρωση των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας	3

2013/C 177/04	Ανακοίνωση της Επιτροπής δυνάμει του άρθρου 16 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τους κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα — Τροποποίηση υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας όσον αφορά τακτικές αεροπορικές γραμμές ( 1 )	4

2013/C 177/05	Ανακοίνωση της Επιτροπής δυνάμει του άρθρου 17 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με κοινούς κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα — Προκήρυξη διαγωνισμού για την εκμετάλλευση τακτικών αεροπορικών γραμμών κατ’ εκπλήρωση των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας	5

	Νομισματική μονάδα	Ισοτιμία
USD	δολάριο ΗΠΑ	1,3180
JPY	ιαπωνικό γιεν	128,66
DKK	δανική κορόνα	7,4582
GBP	λίρα στερλίνα	0,85330
SEK	σουηδική κορόνα	8,6927
CHF	ελβετικό φράγκο	1,2257
ISK	ισλανδική κορόνα
NOK	νορβηγική κορόνα	7,9090
BGN	βουλγαρικό λεβ	1,9558
CZK	τσεχική κορόνα	25,825
HUF	ουγγρικό φιορίνι	298,87
LTL	λιθουανικό λίτας	3,4528
LVL	λετονικό λατς	0,7016
PLN	πολωνικό ζλότι	4,3289
RON	ρουμανικό λέου	4,5350
TRY	τουρκική λίρα	2,5515
AUD	δολάριο Αυστραλίας	1,4296
CAD	δολάριο Καναδά	1,3705
HKD	δολάριο Χονγκ Κονγκ	10,2239
NZD	δολάριο Νέας Ζηλανδίας	1,7004
SGD	δολάριο Σιγκαπούρης	1,6790
KRW	ουόν Νότιας Κορέας	1 521,52
ZAR	νοτιοαφρικανικό ραντ	13,4906
CNY	κινεζικό ρενμινπί γιουάν	8,0832
HRK	κροατική κούνα	7,4905
IDR	ρουπία Ινδονησίας	13 088,24
MYR	μαλαισιανό ρινγκίτ	4,2222
PHP	πέσο Φιλιππινών	57,707
RUB	ρωσικό ρούβλι	43,2260
THB	ταϊλανδικό μπατ	41,003
BRL	ρεάλ Βραζιλίας	2,9737
MXN	πέσο Μεξικού	17,5558
INR	ινδική ρουπία	78,1200

	V Γνωστοποιήσεις
	ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
	Ευρωπαϊκή Επιτροπή
2013/C 177/06	Προηγούμενη γνωστοποίηση συγκέντρωσης (Υπόθεση COMP/M.6959 — Onex/JELD-WEN) — Υπόθεση υποψήφια για απλοποιημένη διαδικασία ( 1 )	6

	ΛΟΙΠΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ
	Ευρωπαϊκή Επιτροπή
2013/C 177/07	Δημοσίευση αίτησης τροποποίησης σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων	8

2013/C 177/08	Δημοσίευση αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων	12

2013/C 177/09	Δημοσίευση αίτησης τροποποίησης σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων	18

2013/C 177/10	Δημοσίευση αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 50 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων	24


2013/C 177/11	Σημείωση για τον αναγνώστη (βλέπε σελίδα 3 του εξωφύλλου)	s3


	(1) Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ