ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/2

Αναίρεση που άσκησε την 1η Μαρτίου 2011 η Stichting Nederlandse Publieke Omroep, πρώην Nederlandse Omroep Stichting (NOS), κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06, Βασίλειο των Κάτω Χωρών (T-231/06) και Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (T-237/06) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-104/11 P)

2011/C 238/03

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Stichting Nederlandse Publieke Omroep, πρώην Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (εκπρόσωπος: J. Feenstra, advocaat)

Λοιποί διάδικοι στην κατ’ αναίρεση δίκη: Βασίλειο των Κάτω Χωρών, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος/της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06·

—	δεδομένου ότι η υπόθεση είναι ώριμη προς εκδίκαση, να ακυρώσει την απόφαση 2008/136/ΕΚ (1) της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2006, σχετικά με την ειδική χρηματοδότηση των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών φορέων των Κάτω Χωρών· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, τόσο αυτά που αφορούν την πρωτοβάθμια δίκη, όσον και αυτά που αφορούν την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος αναιρέσεως: παράβαση των άρθρων 107, 108 και 296 ΣΛΕΕ, διότι το Γενικό Δικαστήριο, κακώς και στηριζόμενο σε ανεπαρκή αιτιολογία, θεώρησε τα καταβληθέντα από το Fonds Omroep Reserve (ταμείο αποθεματικών για τη ραδιοτηλεόραση, στο εξής: FOR) ποσά και τη επιστροφή ορισμένων σχηματισθέντων αποθεματικών από κατ’ ιδίαν ολλανδικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς στη Nederlandse Publieke Omroep (στο εξής: NPO) ως ένα είδος χορηγήσεως νέας ενισχύσεως

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένως τις έννοιες της ενισχύσεως, της υφιστάμενης ενισχύσεως και της νέας ενισχύσεως, κατά τα άρθρα 107 επ. ΣΛΕΕ, διαπιστώνοντας ότι η διαθεσιμότητα κονδυλίων του FOR και η επιστροφή από τους κατ’ ιδίαν κατ’ ιδίαν ολλανδικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς ορισμένων σχηματισθέντων αποθεματικών στην NPO πρέπει να χαρακτηρισθούν ως χορήγηση νέας ενισχύσεως, παρέθεσε δε ανεπαρκή αιτιολογία συναφώς.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας

Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την προβλεπόμενη από το δίκαιο της Ένωσης γενική αρχή του σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας και παρέβη τη διαδικασία που προβλέπουν το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και ο κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 (2), διότι κακώς και στηριζόμενο σε ανακριβή και ανεπαρκή αιτιολογία απέρριψε το αίτημα των προσφευγόντων περί σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας και έκρινε ότι δεν εθίγησαν τα δικαιώματα άμυνας της NPO.

(1) ΕΕ 2008, L 49, σ. 1.

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/3

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Μαρτίου 2011 το Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06, Βασίλειο των Κάτω Χωρών (T-231/06) και Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (T-237/06) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-105/11 P)

2011/C 238/04

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: C.M. Wissels και M. Noort,)

Λοιποί διάδικοι στην κατ’ αναίρεση δίκη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Stichting Nederlandse Publieke Omroep, πρώην Nederlandse Omroep Stichting (NOS)

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 16ης Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06·

—

να αποφανθεί το ίδιο επί της υποθέσεως και να ακυρώσει την απόφαση 2008/136/ΕΚ (1) της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2006, καθόσον η Επιτροπή έκρινε με την απόφαση αυτή ότι ποσό 42,457 εκατομμυρίων ευρώ πρέπει να θεωρηθεί ως νέα κρατική ενίσχυση και πρέπει να αναζητηθεί ως μέρος ενός συνολικού ποσού 76,327 εκατομμυρίων ευρώ (πλέον τόκων)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτηση αναιρέσεως, το αναιρεσείον προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης, διότι ερμήνευσε εσφαλμένως τα άρθρα 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 108, παράγραφοι 1 και 3, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 (2), και διότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε ή τουλάχιστον αιτιολόγησε ανεπαρκώς τις διαπιστώσεις του.

Ο λόγος αναιρέσεως έχει τα ακόλουθα σκέλη:

1)	το Γενικό Δικαστήριο στήριξε εσφαλμένως τη διαπίστωσή του ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση στο ότι το άρθρο 109a του Mediawet (νόμου περί μέσων ενημερώσεως) θεσπίσθηκε μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης·

2)	το Γενικό Δικαστήριο στήριξε εσφαλμένως τη διαπίστωσή του ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση στο κριτήριο ότι η ενίσχυση εξυπηρετούσε «συγκεκριμένους σκοπούς» (του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα)·

το Γενικό Δικαστήριο στήριξε εσφαλμένως τη διαπίστωσή του ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση στην εκτίμηση ότι ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας έτυχε κατά τον τρόπο αυτόν (επιπλέον) υπέρμετρης αντισταθμίσεως. Το ύψος μιας ενδεχόμενης υπέρμετρης αντισταθμίσεως δεν είναι καθοριστικό προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα αν η επίδικη μεταβίβαση συνιστά υπέρμετρη αντιστάθμιση. Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου είναι, εν πάση περιπτώσει, ανεπαρκώς αιτιολογημένη·

το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένως ότι η προέλευση των μεταβιβαζόμενων αποθεματικών δεν έχει σημασία για την επίλυση του ζητήματος αν η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση. Κατά τον τρόπο αυτόν, το Γενικό Δικαστήριο παραγνωρίζει τη διάκριση μεταξύ νέας και υφιστάμενης ενισχύσεως. Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου είναι, εν πάση περιπτώσει, ανεπαρκώς αιτιολογημένη·

5)	το Γενικό Δικαστήριο αιτιολόγησε ανεπαρκώς την κρίση του ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι τα μεταβιβαζόμενα αποθεματικά προέρχονται από την ετήσια χρηματοδότηση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα και, ως εκ τούτου, από υφιστάμενη ενίσχυση·

6)	το Γενικό Δικαστήριο αιτιολόγησε ανεπαρκώς την κρίση του ότι οι μεταβιβασθέντες πόροι προέρχονται από ειδικές χρηματοδοτήσεις και, ως εκ τούτου, συνιστούν νέα ενίσχυση·

7)	ακόμη και αν οι ανωτέρω προσβαλλόμενες διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου ερμηνευθούν σε συσχετισμό μεταξύ τους, δεν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση.

(1) Απόφαση 2008/136/ΕΚ της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2006, σχετικά με την ειδική χρηματοδότηση των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών φορέων των Κάτω Χωρών C 2/2004 (πρώην NN 170/2003) (ΕΕ 2008, L 49, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/4

Προσφυγή της 17ης Μαΐου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-236/11)

2011/C 238/06

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Soulay και D. Recchia)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι, εφαρμόζοντας το σχεδιασμένο για τα πρακτορεία ταξιδίων ειδικό καθεστώς ακόμη και όταν η ταξιδιωτική υπηρεσία πωλείται σε πρόσωπο που δεν είναι ταξιδιώτης, η Ιταλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που έχει από τα άρθρα 306 έως 310 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας·

—	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η από την Ιταλική Δημοκρατία εφαρμογή του ειδικού καθεστώτος των ταξιδιωτικών γραφείων, εφόσον δεν περιορίζεται στις υπηρεσίες προς τους ταξιδιώτες, όπως ορίζει η οδηγία, αλλά εκτείνεται και στις πράξεις μεταξύ ταξιδιωτικών γραφείων, συνιστά παράβαση των διατάξεων της ρυθμίσεως περί ΦΠΑ.

(1) ΕΕ L 347, σ. 1.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/4

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel București (Ρουμανία) στις 26 Μαΐου 2011 — SC Gran Via Moinești srl κατά Agenția Naționala de Administrare Fiscala (ANAF), Administrația Finanțelor Publice Sector 1

(Υπόθεση C-257/11)

2011/C 238/08

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel București

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: SC Gran Via Moinești srl

Καθών: Agenția Naționala de Administrare Fiscala (ANAF), Administrația Finanțelor Publice Sector 1

Προδικαστικά ερωτήματα

Μπορεί η εκ μέρους εμπορικής εταιρίας υποκείμενης στον ΦΠΑ αγορά ενός οικοπέδου και των εντός αυτού προϋφισταμένων κτισμάτων, τα οποία προορίζονται να κατεδαφισθούν προκειμένου να κατασκευασθεί συγκρότημα κατοικιών στο εν λόγω οικόπεδο, να αποτελεί, υπό το φως των διατάξεων των άρθρων 167 και 168 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1), του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, προπαρασκευαστική ενέργεια, συνδεόμενη με επενδυτικές δαπάνες για την ανέγερση του εν λόγω συγκροτήματος κατοικιών, ώστε να γεννάται δικαίωμα εκπτώσεως του βαρύνοντος την αγορά των επίδικων κτισμάτων ΦΠΑ;

Υπό το φως των διατάξεων του άρθρου 185, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, υπόκειται η κατεδάφιση κατεδαφιστέων κτισμάτων τα οποία έχουν αγορασθεί μαζί με το οικόπεδο εντός του οποίου κείνται, με σκοπό την κατασκευή συγκροτήματος κατοικιών στο εν λόγω οικόπεδο, σε διόρθωση [διακανονισμό] του βαρύνοντος την αγορά των επίδικων κτισμάτων ΦΠΑ;

(1) Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1)

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/5

Προσφυγή της 26ης Μαΐου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Δανίας

(Υπόθεση C-261/11)

2011/C 238/09

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και N. Fenger)

Καθού: Βασίλειο της Δανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Δανίας, θεσπίζοντας και διατηρώντας σε ισχύ νομοθετικές διατάξεις για την άμεση φορολόγηση κατά την έξοδο από τη χώρα των περιουσιακών στοιχείων που οι εταιρίες μεταβιβάζουν προς χρήση εντός άλλου κράτους μέλους, χωρίς να φορολογεί τις αντίστοιχες μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων στο εσωτερικό της Δανίας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 49 ΣΛΕΕ και το άρθρο 31 της Συμφωνίας ΕΟΧ,

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Δανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σύμφωνα με τη δανική φορολογική νομοθεσία, η μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης για χρήση εκτός της Δανίας θεωρείται πώληση και φορολογείται ανάλογα, ενώ η δραστηριότητα της επιχείρησης στο εσωτερικό της χώρας θεωρείται ότι έχει περατωθεί μόνο όταν τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία έχουν όντως πωληθεί. Έτσι,μια επιχείρηση η οποία μεταβιβάζει περιουσιακά στοιχεία μεταξύ διαφόρων εγκαταστάσεων στο εσωτερικό της Δανίας δεν φορολογείται επί της αξίας των περιουσιακών αυτών στοιχείων σε σχέση με την εν λόγω μεταβίβαση. Εάν, ωστόσο, η ίδια επιχείρηση μεταβιβάσει περιουσιακά στοιχεία σε μόνιμη εγκατάσταση εκτός της Δανίας, θα καταβάλει αμέσως φόρο επί της αξίας των περιουσιακών στοιχείων ως εάν ακριβώς τα περιουσιακά αυτά στοιχεία είχαν πωληθεί.

Κατά την άποψη της Επιτροπής, η διαφορετική αυτή μεταχείριση συνιστά εμπόδιο στην ελευθερία εγκαταστάσεως αντίθετο προς το άρθρο 49 ΣΛΕΕ. Η Επιτροπή δεν θέτει υπό αμφισβήτηση την ικανότητα της Δανίας να επιβάλλει φόρο επί των υπεραξιών που πραγματοποιεί μια επιχείρηση, ενόσω είναι εγκατεστημένη στη Δανία. Ωστόσο, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων προκύπτει η φορολογική οφειλή θα πρέπει να είναι η ίδιες, δηλαδή η ρευστοποίηση ενός στοιχείου του ενεργητικού ή ενός στοιχείου που συνεπάγεται τη δυνατότητα προσαρμογής των αποσβέσεων, ανεξάρτητα από το αν τα σχετικά περιουσιακά στοιχεία μεταφέρονται στην αλλοδαπή ή παραμένουν στη Δανία.

Κατά την άποψη της Επιτροπής, δεν υπάρχει κανένας λόγος για άμεση είσπραξη του φόρου επί των μη πραγματοποιηθεισών υπεραξιών σε σχέση με τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων από τη Δανία προς άλλο κράτος μέλος, εφόσον ένας τέτοιος φόρος δεν επιβάλλεται στις αντίστοιχες καταστάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Το Βασίλειο της Δανίας θα μπορούσε έτσι, για παράδειγμα, να προβαίνει στον καθορισμό της αξίας των μη πραγματοποιηθεισών υπεραξιών που θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να φορολογήσει, χωρίς αυτό να συνεπάγεται την άμεση είσπραξη του φόρου ή τη τήρηση περαιτέρω προϋποθέσεων για την αναβολή της πληρωμής του φόρου.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/5

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Ιουνίου 2011 η Viega GmbH & Co. KG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 24 Μαρτίου 2011 στην υπόθεση T-375/06, Viega GmbH & Co. KG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-276/11 P)

2011/C 238/10

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Viega GmbH & Co. KG (εκπρόσωποι: J. Burrichter, T. Mäger και M. Röhrig, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να εξαφανίσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος κατά το οποίο την θίγει,

—	να ακυρώσει την απόφαση C(2006) 4180 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Σεπτεμβρίου 2006, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/F-1/38.121 — Σύνδεσμοι σωληνώσεων), καθόσον αφορά την αναιρεσείουσα,

—	επικουρικά, να ακυρώσει ή να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με το άρθρο 2, στοιχείο ι', της εν λόγω απόφασης,

—	επικουρικά σε σχέση με τα αιτήματα υπ’ αριθ. 1 και 2, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο,

—	να καταδικάσει την πρωτοδίκως καθής στα δικαστικά έξοδα ολόκληρης της διαδικασίας της ένδικης διαφοράς.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα αίτηση αναίρεσης υποβάλλεται κατά της απόφασης με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας κατά της απόφασης C(2006) 4180 τελ. της Επιτροπής, της 20ής Σεπτεμβρίου 2006, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/F 1/38.121 — Σύνδεσμοι σωληνώσεων).

Οι λόγοι αναίρεσης που προβάλλει η αναιρεσείουσα είναι οι εξής:

Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε σε βάρος της αναιρεσείουσας την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως, τις αρχές που διέπουν την αποδεικτική διαδικασία και την υποχρέωση αιτιολόγησης της προσβαλλόμενης απόφασης της Επιτροπής. Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, για να θεμελιώσει τη συμμετοχή της αναιρεσείουσας στη σύμπραξη, στηρίζεται ουσιαστικά στις χειρόγραφες σημειώσεις ενός και μόνου μάρτυρα και σε μια δήλωση μιας από τις συμπράξασες επιχειρήσεις που συνεργάστηκαν με την Επιτροπή, χωρίς να εξετάσει καθόλου τους ισχυρισμούς που ανέπτυξε η αναιρεσείουσα σε σχέση με τα έγγραφα αυτά. Η αναιρεσείουσα διατύπωσε ρητά αντιρρήσεις σχετικά με την ορθότητα των εγγράφων αυτών (ο μάρτυρας δεν μετέσχε στη γερμανική συνάντηση και δεν γνωρίζει γερμανικά).

Το Γενικό Δικαστήριο έπρεπε να έχει διατάξει τη διεξαγωγή αποδείξεων σχετικά με την ορθότητα των σημειώσεων του μάρτυρα και των επιχειρήσεων που συνεργάστηκαν με την Επιτροπή. Το Γενικό Δικαστήριο, δεχόμενο τις σημειώσεις αυτές και τη δήλωση αυτή ως αποδεικτικά μέσα χωρίς να έχει διατάξει αποδείξεις σχετικά με την ορθότητά τους, παραβίασε τις αρχές της αποδεικτικής διαδικασίας.

Κατά την αναιρεσείουσα, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 81, παράγραφος 1, ΕΚ, διότι το Γενικό Δικαστήριο δέχτηκε ότι η αναιρεσείουσα μετέσχε στις 30 Απριλίου 1999 σε συνάντηση που «αντέβαινε στους κανόνες του ανταγωνισμού». Επιπλέον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 23, παράγραφος 1, του κανονισμού 1/2003, διότι η συμμετοχή στη συνάντηση αυτή ελήφθη υπόψη για την επιμέτρηση του προστίμου. Η μόνη διαπίστωση που έκανε το Γενικό Δικαστήριο σχετικά με τη συνάντηση αυτή ήταν ότι από τα αποδεικτικά μέσα συνάγεται ότι ο σκοπός της συνάντησης «μάλλον» αντέβαινε στους κανόνες του ανταγωνισμού παρά ήταν σύμφωνος με τους κανόνες αυτούς. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη τα κριτήρια που έχει θέσει αυτό το ίδιο σχετικά με την απόδειξη και κατά τα οποία η παράβαση πρέπει να αποδεικνύεται με βεβαιότητα και χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας.

Η διαπίστωση ότι η συνάντηση της 30ής Απριλίου 1999 ήταν αντίθετη προς τους κανόνες του ανταγωνισμού άσκησε επιρροή επί του ύψους του επιβληθέντος προστίμου. Η συνάντηση αυτή θεωρήθηκε ως απόδειξη της συμμετοχής της αναιρεσείουσας σε μια σύμπραξη στον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως. Έτσι, ο κύκλος εργασιών της αναιρεσείουσας στον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως καθορίστηκε στο ενδεκαπλάσιο, όταν επρόκειτο να υπολογιστεί το αρχικό ποσό επί του οποίου θα υπολογιζόταν το πρόστιμο.

Κατά την αναιρεσείουσα, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εμφανίζει επιπλέον, όσον αφορά το γεγονός ότι συνυπολογίστηκε ο κύκλος εργασιών στον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως, πλημμελή αιτιολογία και αντιβαίνει στους κανόνες της λογικής. Η επιβολή προστίμου ύψους άνω των 50 εκατ. ευρώ στηρίζεται, στη σκέψη 85 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, σε δύο μόνο συναντήσεις, των οποίων η σχέση με τον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως εξετάζεται σε δύο σύντομες φράσεις και χωρίς καμία εκτίμηση αποδεικτικών στοιχείων. Το Γενικό Δικαστήριο δέχεται επίσης ότι η αναιρεσείουσα μετέσχε, κατά τη συνάντηση της 30ής Απριλίου 1999, σε συμφωνίες στον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως οι οποίες ήσαν αντίθετες προς τους κανόνες περί συμπράξεων, μολονότι το ίδιο διαπιστώνει συγχρόνως ότι μέχρι τον Ιούλιο του 2000 οι ανταγωνιστές συζητούσαν κατά πόσον θα έπρεπε καν να υπάρξει σύμπραξη στον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως (στον οποίο η αναιρεσείουσα κατείχε μονοπωλιακή θέση).

Τέλος, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας. Η Επιτροπή εφάρμοσε –με την έγκριση του Γενικού Δικαστηρίου– τις κατευθυντήριες γραμμές για τη διαδικασία επιβολής προστίμων ως εξής: καταρχάς καθορίστηκε το αρχικό ποσό, για το οποίο ελήφθη υπόψη ο κύκλος εργασιών στον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως, μολονότι στον τομέα αυτό, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του ίδιου του Γενικού Δικαστηρίου, θα μπορούσε να υπάρχει σύμπραξη μόνο κατά τα έτη 2000 και 2001. Στη συνέχεια αυξήθηκε το αρχικό ποσό κατά 90 %, λόγω της υποτιθέμενης συνολικής διάρκειας της συμμετοχής της αναιρεσείουσας στη σύμπραξη (εννέα έτη και τρεις μήνες). Επομένως, αφού ο κύκλος εργασιών στον τομέα των συνδέσμων σωληνώσεων πιέσεως ελήφθη υπόψη για ολόκληρο το διάστημα αυτό και όχι μόνο για τους δεκαπέντε μήνες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να θεωρηθούν κρίσιμοι, ο καθορισμός του ύψους του προστίμου αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/6

Αναίρεση που άσκησε στις 6 Ιουνίου 2011 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 22 Μαρτίου 2011 στην υπόθεση T-233/09, Access Info Europe κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-280/11 P)

2011/C 238/11

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: G. Maganza, B. Driessen, Cs. Fekete)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Access Info Europe, Ελληνική Δημοκρατία, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση του Συμβουλίου δεν δέχθηκε τη πρόσβαση του κοινού στα αιτούμενα έγγραφα,

—	να αποφανθεί το ίδιο επί των θεμάτων της υπό κρίση αναιρέσεως, και

—	να καταδικάσει τον προσφεύγοντα στην υπόθεση T-233/09 στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο στην παρούσα υπόθεση και στην υπό κρίση αναίρεση.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Κατ’ αρχάς, το Συμβούλιο υπενθυμίζει ότι η έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως, στις 26 Φεβρουαρίου 2009, είναι προγενέστερη της έναρξης ισχύος της Συνθήκης της Λισσαβόνας την 1η Δεκεμβρίου 2009. Κατά συνέπεια, το σχετικό πλαίσιο της Συνθήκης για τους σκοπούς της υπό κρίση προσφυγής είναι εκείνο που ορίζεται από τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Το Συμβούλιο υποστηρίζει ακολούθως ότι, πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κατά την ερμηνεία και εφαρμογή της εξαίρεσης που προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 (1), δεδομένου ότι οι διαπιστώσεις του δεν συνάδουν με τις ισχύουσες διατάξεις της Συνθήκης, και ειδικότερα, δεν έλαβε υπόψη τα όρια της αρχής της ευρύτερης πρόσβασης στις νομοθετικές δραστηριότητες των θεσμικών οργάνων που ορίζει η Συνθήκη και εκφράζονται στο παράγωγο δίκαιο, όσον αφορά τη διατήρηση της αποτελεσματικότητας της διαδικασίας λήψης αποφάσεων των οργάνων.

Δεύτερον, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι η συλλογιστική του Γενικού Δικαστηρίου δεν συνάδει με τη νομολογία του Δικαστηρίου κατά την οποία το θεσμικό όργανο μπορεί να βασιστεί σε γενικές εκτιμήσεις.

Τρίτον, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη όσον αφορά το κριτήριο της «επάρκειας των νομικών και πραγματικών ισχυρισμών» που εφάρμοσε στην υπό κρίση υπόθεση για να εξετάσει τους λόγους που προέβαλε το Συμβούλιο για να δικαιολογήσει την εφαρμογή της εξαίρεσης που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού. Στην εκτίμησή του, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικά σφάλματα στο μέτρο που επέβαλε να αποδειχθούν οι αρνητικές επιπτώσεις στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, δεν έλαβε υπόψη τη σημασία που έχει το αρχικό στάδιο της λήψης αποφάσεων για την εκτίμηση των επιπτώσεων της γνωστοποίησης του πλήρους κειμένου και δεν έλαβε υπόψη τον ευαίσθητο χαρακτήρα του εγγράφου.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής

ΕΕ L 145, σ. 43

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/7

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Varhoven Administrativen Sad na Republika Balgaria (Βουλγαρία) στις 8 Ιουνίου 2011 — EMS — Bulgaria TRANSPORT OOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» pri Tsentralno Upravlenie na Natsionalnata Agentsia po Prihodite — gr. Plovdiv

(Υπόθεση C-284/11)

2011/C 238/12

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven Administrativen Sad na Republika Balgaria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: EMS — Bulgaria TRANSPORT OOD

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» pri Tsentralno Upravlenie na Natsionalnata Agentsia po Prihodite — gr. Plovdiv

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν τα άρθρα 179, παράγραφος 1, 180 και 273 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, και η εξετασθείσα, στο πλαίσιο της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 8ης Μαΐου 2008, C-95/07 και C-96/07, Ecotrade, γενική αρχή της αποτελεσματικότητας στο πεδίο της έμμεσης φορολογήσεως την έννοια ότι επιτρέπεται αποκλειστική προθεσμία όπως αυτή του άρθρου 72, παράγραφος 1, του νόμου για τον ΦΠΑ (όπως ισχύει από το 2008), η οποία επιμηκύνθηκε με το άρθρο 18 των μεταβατικών και τελικών διατάξεων του νόμου για την τροποποίηση και συμπλήρωση του νόμου για τον ΦΠΑ μέχρι τον Απρίλιο του 2009 μόνον όσον αφορά αποκτώντες κατά των οποίων ο φόρος κατέστη απαιτητός προ της 1ης Ιανουαρίου 2009, αν ληφθούν υπόψη τα περιστατικά της υποθέσεως της κύριας δίκης και ειδικότερα

—	ότι κατά το βουλγαρικό δίκαιο ένα πρόσωπο που πραγματοποίησε ενδοκοινοτική απόκτηση και δεν έχει εγγραφεί με βάση τον νόμο για τον ΦΠΑ πρέπει να προβεί σε προαιρετική εγγραφή παρότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις της υποχρεωτικής εγγραφής ως όρου για την άσκηση του δικαιώματος εκπτώσεως,

—

ότι με βάση τη νέα ρύθμιση του άρθρου 73α του νόμου για τον ΦΠΑ (που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2009) το δικαίωμα εκπτώσεως παρέχεται ανεξαρτήτως της τηρήσεως της προθεσμίας του άρθρου 72, παράγραφος 1, του νόμου για τον ΦΠΑ, όταν ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά του αποκτώντος και δεν έγινε απόκρυψη της παραδόσεως και η παράδοση αναφέρεται στα λογιστικά βιβλία του αποκτώντος,

—	ότι με βάση την μεταγενέστερη τροποποίηση του άρθρου 72, παράγραφος 1, του νόμου για τον ΦΠΑ (που ισχύει από 1ης Ιανουαρίου 2010) το δικαίωμα εκπτώσεως μπορεί να ασκηθεί κατά τη φορολογική περίοδο κατά την οποία γεννήθηκε ή σε μια από τις δώδεκα επόμενες φορολογικές περιόδους;

Έχει η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας, ως βασική αρχή διέπουσα την εγκαθίδρυση και λειτουργία του κοινού συστήματος ΦΠΑ, την έννοια ότι, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις που συντρέχουν στην περίπτωση της αναιρεσείουσας, επιτρέπεται στις ελεγκτικές αρχές να ακολουθούν μια πρακτική όπως αυτή που ακολουθήθηκε στην περίπτωση της υποθέσεως της κύριας δίκης, όπου έγινε δεκτό ότι ο ΦΠΑ υπολογίστηκε εκπρόθεσμα και για τον λόγο αυτό χρεώθηκαν τόκοι, ενώ επιπλέον επιβλήθηκε και κύρωση υπό την μορφή της αρνήσεως του δικαιώματος εκπτώσεως, λαμβανομένου υπόψη ότι δεν υπήρξε απόκρυψη της πράξεως, ότι στα λογιστικά βιβλία υπάρχουν στοιχεία για την πράξη αυτή, ότι οι φορολογικές αρχές διαθέτουν τις αναγκαίες πληροφορίες, ότι δεν συντρέχει περίπτωση καταχρήσεως και ότι δεν προκλήθηκε ζημία εις βάρος του (κρατικού) προϋπολογισμού;

(1) ΕΕ L 347, σ. 1.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/8

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Administrativen Sad της Βάρνας (Βουλγαρία) στις 8 Ιουνίου 2011 — Bonik EOOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» — grad Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia po prihodite

(Υπόθεση C-285/11)

2011/C 238/13

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen Sad της Βάρνας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Bonik EOOD

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» — grad Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia po prihodite

Προδικαστικά ερωτήματα

Μπορεί από τις διατάξεις των άρθρων 178, στοιχεία α' και β', 14, 62, 63, 167 και 168 της οδηγίας 2006/112 (1) να συναχθεί ερμηνευτικά η έννοια «μη ύπαρξη πραγματικής παράδοσης» και, αν ναι, συμπίπτει η έννοια «μη ύπαρξη πραγματικής παράδοσης», από την άποψη του ορισμού της, με την έννοια της «φοροδιαφυγής» ή έστω εμπεριέχεται στην έννοια αυτή; Τι καλύπτει, σύμφωνα με την οδηγία, η έννοια «φοροδιαφυγή»;

Αν ληφθούν υπόψη ο ορισμός της έννοιας της «φοροδιαφυγής» και η εικοστή έκτη και η πεντηκοστή ένατη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας 2006/112, σε συνδυασμό με το άρθρο 178, στοιχείο β', επιβάλλει η εν λόγω οδηγία ρητά την υποχρέωση καθορισμού των διατυπώσεων με πράξη του ανώτατου νομοθετικού οργάνου του κράτους μέλους ή επιτρέπει να μην καθορίζονται οι διατυπώσεις αυτές με νομοθετική πράξη, αλλά να αποτελούν διοικητική πρακτική (και ενδεχομένως πρακτική φορολογικού ελέγχου) ή να καθορίζονται νομολογιακά; Επιτρέπεται η επιβολή διατυπώσεων με νομοθετικού περιεχομένου πράξεις των διοικητικών αρχών και/ή με διοικητικές οδηγίες;

Αποτελεί η «μη ύπαρξη πραγματικής παράδοσης», εφόσον πρόκειται για έννοια που διαφέρει από τη «φοροδιαφυγή» και δεν καλύπτεται από τον ορισμό της έννοιας αυτής, «διατύπωση» κατά το άρθρο 178, στοιχείο β', ή «μέτρο» κατά την πεντηκοστή ένατη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας, που να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια του δικαιώματος για έκπτωση του φόρου εισροών και που να οδηγεί σε διακύβευση της ουδετερότητας του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ), δηλαδή μιας θεμελιώδους αρχής του κοινού συστήματος ΦΠΑ, την οποία έχει καθιερώσει το εν προκειμένω εφαρμοστέο κοινοτικό δίκαιο;

Επιτρέπεται η επιβολή διατυπώσεων στα υποκείμενα στον φόρο πρόσωπα, ώστε να είναι υποχρεωμένα να αποδεικνύουν την πραγματοποίηση των παραδόσεων που έχουν προηγηθεί της μεταξύ τους παράδοσης (της παράδοσης μεταξύ του τελευταίου αποδέκτη και του προμηθευτή του), προκειμένου να θεωρείται ότι η παράδοση έχει όντως πραγματοποιηθεί, αν η δημόσια αρχή δεν αμφισβητεί ότι οι ενδιαφερόμενοι (οι τελευταίοι προμηθευτές) έχουν πραγματοποιήσει μεταγενέστερες παραδόσεις προς επόμενους αποδέκτες με τα ίδια εμπορεύματα και στις ίδιες ποσότητες;

Πρέπει, στο πλαίσιο του κοινού συστήματος ΦΠΑ και των διατάξεων των άρθρων 168 και 178 της οδηγίας 2006/112, το δικαίωμα του εμπόρου για αναγνώριση των καταβολών ΦΠΑ για ορισμένη πράξη

α)	να εκτιμάται σε σχέση μόνο με τη συγκεκριμένη πράξη στην πραγματοποίηση της οποίας μετέχει ο έμπορος, σε συνδυασμό με την πρόθεσή του να μετάσχει στην πραγματοποίηση της πράξης αυτής, και/ή

β)

να εκτιμάται αφού ληφθούν υπόψη όλες οι συναλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των προγενέστερων και των μεταγενέστερων πράξεων που συναποτελούν μια αλυσίδα παραδόσεων και στην οποία ανήκει η επίμαχη πράξη, καθώς και αφενός οι προθέσεις των λοιπών εμπλεκόμενων στην αλυσίδα αυτή προσώπων, τις οποίες ο έμπορος ούτε γνωρίζει και/ή ούτε μπορεί να μάθει, και αφετέρου οι πράξεις και/ή οι παραλείψεις του εκδώσαντος το τιμολόγιο και των λοιπών εμπλεκόμενων στην αλυσίδα αυτή προσώπων, δηλαδή των προμηθευτών στα προγενέστερα στάδια, τους οποίους ο αποδέκτης της παράδοσης δεν μπορεί να ελέγξει και από τους οποίους δεν μπορεί να απαιτήσει να επιδείξουν ορισμένη συμπεριφορά, και/ή

γ)

να εκτιμάται αφού ληφθούν υπόψη οι απάτες και οι προθέσεις τέλεσης απάτης άλλων εμπλεκόμενων στην αλυσίδα αυτή προσώπων, την εμπλοκή των οποίων δεν γνώριζε ο έμπορος και για τις πράξεις ή προθέσεις των οποίων δεν μπορεί να εξακριβωθεί κατά πόσον ο έμπορος θα μπορούσε να τις γνωρίζει, και μάλιστα ανεξάρτητα από το αν οι πράξεις ή προθέσεις αυτές είναι προγενέστερες ή μεταγενέστερες μιας δεδομένης πράξης;

Ανάλογα με την απάντηση στο ερώτημα 5: Πρέπει οι πράξεις που ανήκουν στην κατηγορία των επίμαχων στην υπόθεση της κύριας δίκης πράξεων να χαρακτηρίζονται ως παραδόσεις που πραγματοποιούνται εξ επαχθούς αιτίας, κατά την έννοια του άρθρου 2 της οδηγίας 2006/112, ή ως μέρος της οικονομικής δραστηριότητας του υποκείμενου στον φόρο προσώπου, κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας;

Επιτρέπεται να μην χαρακτηρίζονται ως παραδόσεις που πραγματοποιούνται εξ επαχθούς αιτίας, κατά την έννοια του άρθρου 2 της οδηγίας 2006/112, οι πράξεις που ο προμηθευτής έχει δηλώσει νομότυπα για την επιβολή του ΦΠΑ, υποβάλλοντας τα σχετικά δικαιολογητικά, όπως είναι οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης πράξεις, σχετικά με τις οποίες διαπιστώνεται αφενός ότι ο αποδέκτης έχει πράγματι αποκτήσει την κυριότητα του εμπορεύματος που εμφαίνεται στο τιμολόγιο και αφετέρου ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για το αν παρέλαβε πράγματι το εμπόρευμα από άλλο πρόσωπο και όχι από αυτό που εξέδωσε το τιμολόγιο, αν ο μόνος λόγος για να μην προσδοθεί ο χαρακτηρισμός αυτός είναι ότι ο προμηθευτής δεν βρέθηκε στην αναγραφόμενη διεύθυνση και δεν υπέβαλε τα απαιτούμενα για τον φορολογικό έλεγχο έγγραφα ή δεν απέδειξε ενώπιον των φορολογικών αρχών όλες τις περιστάσεις υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκαν οι παραδόσεις και μεταξύ των οποίων καταλέγεται η προέλευση του πωληθέντος εμπορεύματος;

8)	Αποτελεί επιτρεπτό μέτρο για τη διασφάλιση της είσπραξης του φόρου και για την πρόληψη της φοροδιαφυγής η εξάρτηση του δικαιώματος έκπτωσης του φόρου εισροών από τη συμπεριφορά του τελευταίου προμηθευτή και/ή των προηγούμενων προμηθευτών του στα προγενέστερα στάδια εμπορίας;

Ανάλογα με τις απαντήσεις στα ερωτήματα 2, 3 και 4: Αντιβαίνουν στις αρχές της αναλογικότητας, της ίσης μεταχείρισης και της ασφάλειας δικαίου, τις οποίες προβλέπει το κοινοτικό δίκαιο, ορισμένα μέτρα των φορολογικών αρχών, όπως τα επίμαχα στην υπόθεση της κύριας δίκης, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα τη μη εφαρμογή της ρύθμισης περί ΦΠΑ στις συναλλαγές που έχει συνάψει ένα καλόπιστος έμπορος;

10)	Ανάλογα με τις απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα: Έχει ο αποδέκτης των παραδόσεων, υπό περιστάσεις ανάλογες με αυτές της υπόθεσης της κύριας δίκης, δικαίωμα έκπτωσης του φόρου που έχει προκαταβάλει με βάση τα τιμολόγια των προμηθευτών του;

(1) ΕΕ L 347, σ. 1.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/9

Αναίρεση που άσκησε στις 7 Ιουνίου 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 24 Μαρτίου 2011 στην υπόθεση T-382/06, Tomkins plc κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-286/11 P)

2011/C 238/14

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre, V. Botka, R. Sauer)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Tomkins plc

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση,

—	να απορρίψει στο σύνολό της την ασκηθείσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή,

—	να καταδικάσει την προσφεύγουσα σε πρώτο βαθμό στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της παρούσας και της πρωτοβάθμιας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η Επιτροπή προβάλει τους ακόλουθους πέντε λόγους.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον ακύρωσε την απόφασή της όσον αφορά ένα μέρος της με αυτή καθορισθείσας διάρκειας της παραβάσεως βάσει στοιχείων τα οποία ουδέποτε επικαλέστηκε η Tomkins, αποφάνθηκε ultra petita. Η νομολογία των δικαστηρίων της Ένωσης δεν δέχεται εξαιρέσεις από τον κανόνα που καθορίστηκε με την απόφαση AssiDomän, στην υπόθεση C-310/97, λόγω του ότι δύο προσφεύγουσες ανήκουν στην ίδια επιχείρηση. Το Δικαστήριο διευκρίνισε προσφάτως, με την απόφαση ArcelorMittal Luxembourg (συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-201/09 P και C-216/09 P), ότι διαδικασία κινηθείσα από ορισμένη οντότητα ενός ομίλου δεν επηρεάζει τη νομική κατάσταση των λοιπών οντοτήτων του ίδιου ομίλου.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον έκρινε ότι τα αιτήματα των προσφυγών της Pegler (θυγατρική στην υπόθεση T-386/06) και της Tomkins (μητρική εταιρία στην υπόθεση T-382/06) είχαν το «ίδιο αντικείμενο», υπέπεσε επίσης σε πλάνη περί το δίκαιο. Μολονότι η περίοδος την οποία αμφισβητεί η Tomkins είναι σαφώς βραχύτερη από αυτή την οποία αμφισβητεί, στο πλαίσιο διαφορετικής υποθέσεως, η Pegler, εντούτοις αμφότερες οι εταιρίες έτυχαν της ίδιας μειώσεως του προστίμου λόγω διάρκειας της παραβάσεως. Η Pegler, όμως, όχι μόνον αμφισβήτησε πολύ μεγαλύτερη περίοδο, αλλά και στήριξε την προσφυγή της σε διαφορετικές αιτιάσεις και μάλιστα αντίθετες προς αυτές που προέβαλε η Tomkins. Αμφισβητώντας την αρχική διάρκεια, η Pegler επεδίωκε να αμυνθεί και να ενοχοποιήσει την Tomkins, ενώ ο σκοπός της Tomkins περιοριζόταν μάλλον στην αμφισβήτηση των αποδεικτικών στοιχείων που αφορούσαν τις 38 πρώτες ημέρες (πράγμα που δεν θα είχε καν επίπτωση στη διάρκεια που ελήφθη υπόψη για τον υπολογισμό του προστίμου).

Επιπλέον, η εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου στηρίζεται στην εσφαλμένη περί τα πραγματικά περιστατικά παραδοχή ότι η Tomkins υποστήριξε ότι «αν η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνονταν σε ότι αφορά την Pegler, θα έπρεπε επίσης να ακυρωθεί κατά το μέτρο που την αφορά» (σκέψη 42 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως). Η Tomkins δεν υποστήριξε κάτι τέτοιο ούτε με την προσφυγή της ούτε με το υπόμνημα απαντήσεως (με το οποίο, εξάλλου, ο λόγος θα προβαλλόταν εκπροθέσμως). Πρόκειται επομένως για παρανόηση του λόγου που προέβαλε η νυν αναιρεσείουσα γεγονός που αρκεί καθεαυτό να δικαιολογήσει την αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι η Tomkins ανήκε σε επιχείρηση ως προς την οποία έγινε δεκτό ότι διέπραξε παράβαση. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δέχθηκε τη μειωμένη ευθύνη μιας οντότητας (της μητρικής εταιρίας Tomkins) εντός της «επιχειρήσεως Tomkins» με το αιτιολογικό ότι για ένα άλλο τμήμα της ίδιας επιχειρήσεως, ήτοι για τη θυγατρική Pegler, η διάρκεια συμμετοχής μειώθηκε. Η μειωμένη ευθύνη της Pegler, όμως, για την παράβαση στηριζόταν στο καθεστώς της Pegler ως «αφανούς εταιρίας» και όχι στο γεγονός ότι ο οικείος όμιλος δεν μετέσχε στην παράβαση. Κατά την Επιτροπή, το γεγονός ότι η συγκεκριμένη αυτή θυγατρική (Pegler) ενδέχεται να μην ήταν ο σωστός αποδέκτης εντός του ομίλου σε σχέση με ορισμένο διάστημα αφορά αποκλειστικώς την εν λόγω θυγατρική και δεν απαλλάσσει την «επιχείρηση» στο σύνολό της. Πολλώ δε μάλλον τούτο ισχύει καθόσον ούτε το Γενικό Δικαστήριο (ούτε η Tomkins) δεν αμφισβήτησε ότι η επιχείρηση επικεφαλής της οποίας ήταν η Tomkins μετέσχε στην παράβαση για ένα μεγάλο διάστημα της οικείας περιόδου.

Η Επιτροπή στηρίζει τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως στην έλλειψη αιτιολογίας και στις αντιφάσεις της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. Ο τέταρτος λόγος προβάλλεται επικουρικώς σε σχέση με τον πρώτο, καθόσον, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αποφάνθηκε ultra petita, εντούτοις, η απόφαση πρέπει να αναιρεθεί διότι δεν αιτιολογεί σαφώς και επαρκώς τη μερική ακύρωση (ελλιπής αιτιολογία). Αναφέρονται δύο σημαντικά ζητήματα σε σχέση με τα οποία η απόφαση χαρακτηρίζεται από έλλειψη σαφήνειας.

—	Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο, περιγράφοντας την εξαίρεση που εκτιμά ότι πρέπει να δεχθεί από τη νομολογία AssiDomän, εκθέτει τις προϋποθέσεις για την απόκλιση αυτή κατά τρόπο ασαφή και αντιφατικό.

—

Η δεύτερη ασυνέπεια ή ασαφής πτυχή της αιτιολογίας του Γενικού Δικαστηρίου εντοπίζεται στο ότι με τη σκέψη 57 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως κρίνεται, σε σχέση με τον συντελεστή που εφαρμόστηκε στο πλαίσιο του αποτρεπτικού χαρακτήρα, ότι στην Επιτροπή απόκειται «σύμφωνα με το άρθρο 266 ΣΛΕΕ, να αντλήσει τις συνέπειες της πλάνης αυτής και της εις ολόκληρον ευθύνης για την καταβολή του προστίμου όσον αφορά την προσφεύγουσα». Εντούτοις, με τη σκέψη 59, το Γενικό Δικαστήριο, ασκώντας την πλήρη δικαιοδοσία του όσον αφορά τα πρόστιμα, καθορίζει το ποσό του επιβληθέντος στην Tomkins προστίμου. Το διατακτικό της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως επαναλαμβάνει το οριστικό ποσό του προστίμου χωρίς να ουδόλως να αναφέρεται στην ανάγκη τροποποιήσεως του εν λόγω ποσού εκ νέου. Ανεξαρτήτως της ακριβούς έννοιας της σκέψεως 57, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η ακύρωση του συντελεστή που εφαρμόστηκε στο πλαίσιο του αποτρεπτικού χαρακτήρα στην υπόθεση T-386/06, Pegler κατά Επιτροπής, δεν πρέπει να επηρεάσει τον συντελεστή που εφαρμόστηκε στην Tomkins.

Τέλος, με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της «κατ’ αντιμωλία συζητήσεως» και το δικαίωμα ακροάσεως, καθόσον δεν έδωσε στην Επιτροπή τη δυνατότητα να διατυπώσει παρατηρήσεις όσον αφορά την πρόθεσή της να μειώσει το επιβληθέν στην Tomkins πρόστιμο με βάση τους λόγους που προέβαλε η Pegler στο πλαίσιο χωριστής υποθέσεως.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/10

Αναίρεση που άσκησε στις 6 Ιουνίου 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 24 Μαρτίου 2011 στην υπόθεση T-385/06, Aalberts Industries NV, Comap SA, πρώην Aquatis France SAS, Simplex Armaturen + Fittings GmbH & Co. KG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-287/11 P)

2011/C 238/15

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre, V. Bottka, R. Sauer)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Aalberts Industries NV, Comap SA, πρώην Aquatis France SAS, Simplex Armaturen + Fittings GmbH & Co. KG

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση,

—	να απορρίψει στο σύνολό της την ασκηθείσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή,

—	να καταδικάσει τις τρεις προσφεύγουσες σε πρώτο βαθμό στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της παρούσας καθώς και της πρωτοβάθμιας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή στηρίζει την αίτησή της αναιρέσεως στους ακόλουθους τρεις λόγους.

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη διάφορους κανόνες περί του βάρους αποδείξεως, καθώς και διαδικαστικούς κανόνες στον τομέα της απόδειξης, ότι παραμόρφωσε ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία και ότι δεν αιτιολόγησε τις διαπιστώσεις του περί τα πραγματικά περιστατικά. Μολονότι το Γενικό Δικαστήριο υπενθυμίζει τη νομολογία σχετικά με την ανάγκη να λαμβάνεται υπόψη η συνολική δέσμη ενδείξεων, εντούτοις η κρίση του μαρτυρεί μια ιδιαίτερα αποσπασματική προσέγγιση, στο πλαίσιο της οποίας τα αποδεικτικά στοιχεία εξετάζονται μεμονωμένα και απορρίπτονται ένα προς ένα. Το γεγονός αυτό έχει αντίκτυπο στην ανάλυση των επιμέρους επαφών τις οποίες η απόφαση θεωρεί ως εκδηλώσεις της συμμετοχής των επιχειρήσεων της Aalberts στη συνεχή παράβαση. Τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τη συμμετοχή των θυγατρικών, Simplex και Aquatis, στη συνεχή παράβαση εκτιμώνται μεμονωμένα από το Γενικό Δικαστήριο, μολονότι αφορούν μία και μόνη επιχείρηση (Aalberts). Επιπλέον, όσον αφορά τις επαφές αυτές, το Γενικό Δικαστήριο παραμορφώνει ορισμένα κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία ή, εν πάση περιπτώσει, δεν αιτιολογεί επαρκώς τα συμπεράσματά του ως προς την αποδεικτική αξία ορισμένων αποδεικτικών στοιχείων.

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, στηρίζεται στο ότι, ακόμη και αν οι διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου περί τα πραγματικά περιστατικά γίνονταν δεκτές, πάντως, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής στο σύνολό της, στο μέτρο που διαπίστωσε ότι αυτή ήταν μερικώς εσφαλμένη. Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ενέχει πλάνη περί το δίκαιο ως προς δύο, τουλάχιστον, σημεία:

—

πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής με το αιτιολογικό ότι η Aquatis δεν είχε τον ίδιο βαθμό γνώσεως όσον αφορά τη σύμπραξη με τους λοιπούς μετέχοντες στις συσκέψεις της FNAS στη Γαλλία. Εντούτοις, κατά πάγια νομολογία, ο διαφορετικός βαθμός γνώσεως ενός μετέχοντος σε σύμπραξη δεν μπορεί να έχει ως συνέπεια να θεωρηθεί ότι δεν υφίσταται συνολικώς η ενιαία και διαρκής παράβαση, αλλά μπορεί, το πολύ, να οδηγήσει σε μερική ακύρωση της διαπιστώσεως περί της υπάρξεως παραβάσεως και, πιθανότατα, σε μείωση του προστίμου.

—	δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον ακύρωσε στο σύνολό της την απόφαση ως προς την Aalberts και τις δύο θυγατρικές της, ενώ η μερική ακύρωση θα ήταν η πλέον κατάλληλη λύση σύμφωνα με τη νομολογία, υπερέβη τις εξουσίες του.

Τέλος, ο τρίτος λόγος αναιρέσεως προβάλλεται επίσης επικουρικώς, για την περίπτωση που το Δικαστήριο απορρίψει τον πρώτο και τον δεύτερο λόγο, δεδομένου ότι αφορά τον υπολογισμό του προστίμου της Simplex και της Aquatis για την πρώτη περίοδο, σε περίπτωση που η διαπίστωση περί της υπάρξεως παραβάσεως κατά τη δεύτερη περίοδο ακυρωθεί στο σύνολό της. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η ακύρωση του άρθρου 2, στοιχείο β', παράγραφος 2, της αποφάσεως δεν αιτιολογείται επαρκώς και ότι το Γενικό Δικαστήριο, κατά το μέτρο που στηρίχθηκε στο λεγόμενο ανώτατο όριο του 10 % που προβλέπεται από το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 (1), αποφάνθηκε ultra petita και παραβίασε την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως και, συνακόλουθα, το δικαίωμα ακροάσεως, δεδομένου ότι το ζήτημα αυτό δεν συζητήθηκε στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας δίκης.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/11

Προσφυγή της 14ης Ιουνίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-297/11)

2011/C 238/16

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: I. Χατζηγιάννης και Α. Μαργέλης)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα

Να αποφανθεί ότι:η Ελληνική Δημοκρατία μη έχοντας καταρτίσει τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (είτε για τις Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταμού που ευρίσκονται εξολοκλήρου στο έδαφός της, είτε για τις διεθνείς Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταμού), έως τις 22 Δεκεμβρίου 2009, και μη έχοντας αποστείλει αντίγραφο των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών έως τις 22 Μαρτίου 2010 στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 13, παράγραφος 1, 2, 3 και 6, και 15, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/60/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000 για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων. Επιπροσθέτως μη έχοντας ξεκινήσει τη διαδικασία πληροφόρησης του κοινού και τις σχετικές διαβουλεύσεις σε σχέση με τα Προσχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών, έως και τις 22 Δεκεμβρίου 2008, η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφος 1, σημείο (γ) της ίδιας οδηγίας.

—	να καταδικάσει Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Πρώτον, δυνάμει των άρθρων 13, παράγραφος 1, 2, 3 και 6, και 15, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000 για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων, τα Κράτη Μέλη είχαν υποχρέωση να καταρτίσουν, έως τις 22 Δεκεμβρίου 2009, Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (είτε για τις Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταμού που ευρίσκονται εξολοκλήρου στο έδαφος τους, είτε για τις διεθνείς Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταμού), και να αποστείλουν αντίγραφο τους στην Επιτροπή έως τις 22 Μαρτίου 2010.

Από τα στοιχεία που έχει μέχρι στιγμής υποβάλει η Ελληνική Δημοκρατία στην Επιτροπή προκύπτει ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει ακόμη καταρτίσει κάποιο Σχέδιο Διαχείρισης Λεκάνης Απορροής Ποταμού (είτε για τις Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταμών που ευρίσκονται εξολοκλήρου στο έδαφος της, είτε για τις διεθνείς Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταμών) και κατ' επέκταση δεν έχει κοινοποιήσει σχετικό αντίγραφο στην Επιτροπή. Η Επιτροπή εκτιμά συνεπώς ότι η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τόσο τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 13, παράγραφος 1,2,3 και 6 της οδηγίας, όσο και τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 15 παράγραφος 1 της οδηγίας.

Δεύτερον, δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφος 1, σημείο (γ) της ίδιας οδηγίας τα κράτη μέλη είχαν υποχρέωση να υποβάλουν τα Προσχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών σε δημόσια διαβούλευση το αργότερο έως και τις 22 Δεκεμβρίου 2008.

Από τα στοιχεία που έχει μέχρι στιγμής υποβάλει η Ελληνική Δημοκρατία στην Επιτροπή, προκύπτει ότι η εν λόγω διαδικασία δεν έχει ακόμη ξεκινήσει. Η Επιτροπή εκτιμά συνεπώς ότι η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφος 1, σημείο (γ) της οδηγίας.

(1) ΕΕ L 327 της 22.12.2000, σ. 1

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/12

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Ιουνίου 2011 η XXXLutz Marken GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 24 Μαρτίου 2011 στην υπόθεση T-54/09, XXXLutz Marken GmbH κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-306/11 P)

2011/C 238/17

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: XXXLutz Marken GmbH (εκπρόσωπος: H. Pannen, Rechtsanwalt)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση:

—	Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

—	Natura Selection S.L.

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο δεν τήρησε το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού περί κοινοτικού σήματος (1) καθόσον συνήγαγε την ομοιότητα μεταξύ των σημείων «Linea Natura Natur hat immer Stil» και «natura selection» απλώς από το γεγονός ότι αμφότερα τα σημεία περιλαμβάνουν το λεκτικό στοιχείο «natura». Εντούτοις, το λεκτικό αυτό στοιχείο δεν είναι το προέχον στοιχείο του προγενέστερου κοινοτικού σήματος,

Κατά τη διαπίστωση της ομοιότητας των σημείων, το Γενικό Δικαστήριο στηρίχτηκε σε πεπλανημένη ερμηνεία των εννοιών «διακριτικός χαρακτήρας» και «περιγραφικός χαρακτήρας».

Περαιτέρω, οι διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου όσον αφορά την ομοιότητα των σημείων είναι αντιφατικές και δεν στηρίζονται σε επαρκή αιτιολογία.

Στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση το Γενικό Δικαστήριο προέβη επίσης σε πεπλανημένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών. Σε αντίθεση με τις διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου, η αναιρεσείουσα κατέδειξε, τόσο στη διαδικασία ενώπιον του τμήματος ανακοπών και του τμήματος προσφυγών όσο και στο δικόγραφο του ενδίκου μέσου της, ότι υφίσταται σύνδεσμος μεταξύ των οικείων προϊόντων και του λεκτικού στοιχείου «natura».

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1)

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/12

Αναίρεση που άσκησε στις 24 Ιουνίου 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Έκτο τμήμα) που εκδόθηκε στις 13 Απριλίου 2011 στην υπόθεση T-320/09, Planet AE κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-314/11 P)

2011/C 238/18

Γλώσσα διαδικασίας ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Dintilhac και Δ. Τριανταφύλλου)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Planet AE

Αιτήματα

—	να ακυρώσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση Τ-320/09 της 13ης Απριλίου 2011

—	να κηρύξει την προσφυγή απαράδεκτη

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

— Εσφαλμένη ερμηνεία της αποφάσεως 2008/969

Το είδος της καταχώρισης της αναιρεσίβλητης στο ΣΕΠ, που (αντίθετα από άλλες καταχωρίσεις) στηρίζεται σε απλές υποψίες, δεν έχει άλλη συνέπεια από τη λήψη αυστηρότερων μέτρων παρακολούθησης (άρθρο 16 της αποφάσεως), που δεν παράγουν δεσμευτικά αποτελέσματα έναντι της αναιρεσίβλητης. Οι υπό κρίση καταχωρίσεις κακώς συγχέονται στη διάταξη με άλλα είδη καταχωρίσεων που έχουν διαφορετικές συνέπειες.

— Μη ουσιώδης μεταβολή της έννομης κατάστασης από τις προσβαλλόμενες καταχωρίσεις.

Η απλή παρακολούθηση του καταχωριζομένου προφανώς δεν μεταβάλλει αφ' εαυτής τη νομική του κατάσταση.

— Μη άμεσος επηρεασμός της αναιρεσίβλητης από τις προσβαλλόμενες καταχωρίσεις

Τα όποια μέτρα ελήφθησαν αποφασίστηκαν κατά την ελεύθερη κρίση του αρμόδιου διατάκτη και ύστερα από διαβούλευση και διαπραγματεύσεις με την αναιρεσίβλητη και την τράπεζά της. Δεν συνιστούν άμεση και αυτόματη συνέπεια των καταχωρίσεων. Ο άμεσος επηρεασμός συνιστά όμως απαραίτητη προϋπόθεση του παραδεκτού (άρθρο 263, παρ. 4 ΣΛΕΕ).

— Μη εξέταση των σχετικών ισχυρισμών και αποδείξεων ως προς τον έμμεσο επηρεασμό

Ενώ η προσφυγή περιέγραφε τις ανωτέρω διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις, το Γενικό Δικαστήριο τις αγνόησε κατά παραβίαση των αρχών της αμεροληψίας και αντικειμενικότητας.

— Ελλειψη αιτιολογίας

Η αναιρεσιβαλλομένη δεν εξηγεί σε τι συνίσταται η «δυσμενής μεταβολή» της θέσεως της προσφεύγουσας που δεν στερήθηκε οικονομικού πλεονεκτήματος, αλλ' απηλλάγη της υποχρεώσεως διανομής της αμοιβής.

Το αυτό ισχύει και ως προς τα αποτελέσματα των υπό κρίση ειδικών καταχωρίσεων, η δεσμευτικότης των οποίων ουδόλως εξηγείται.

— Σύγχυση των ενδίκων βοηθημάτων

Η θέση της αναιρεσίβλητης στην κοινοπραξία αφορά τη διαμόρφωση της συμβάσεως. Ως αναπόσπαστο μέρος του συμβατικού πλαισίου μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο συμβατικής διαφοράς (άρθρο 272 ΣΛΕΕ), όχι όμως αιτήσεως ακυρώσεως, αφού τα οικεία ένδικα βοηθήματα ισχύουν παράλληλα και αυτόνομα.

— Παραβίαση της συμβατικής ελευθερίας και της αρχής της συναίνεσης

Αφενός η Επιτροπή δεν υποχρεούται να συμβληθεί χωρίς να λάβει κάποια μέτρα πρόνοιας, αφετέρου η αναιρεσίβλητη συναίνεσε στο τελικό συμβατικό πλαίσιο. Επομένως, κακώς το Γενικό Δικαστήριο αναζητεί νομικές βάσεις, ακροάσεις κλπ. που απαιτούνται επί «κυρώσεων» και δεν αρμόζουν στην ισότητα των συμβαλλομένων.

— Εσφαλμένος χαρακτηρισμός των καταχωρίσεων ως αποφάσεων

Οι καταχωρίσεις στο ΣΕΠ συνιστούν μέτρα εσωτερικής τάξεως, μέτρα πρόνοιας σύμφωνα με την αρχή της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης (άρθορ 27 του δημοσιονομικού κανονισμού), που προβλέφθηκαν στην οικεία απόφαση 2008/969 ως εσωτερικό κανόνα της Επιτροπής (βλ. άρθρο 51 του δημοσιονομικού κανονισμού) προς ενημέρωση και χρήση όλων των εξουσιοδοτημένων διατακτών του ιδίου οργανισμού. Οι υπό κρίση καταχωρίσεις δεν πρέπει να συνδέονται, εξάλλου, με την καταχώριση που οδηγεί σε αποκλεισμό από τη διαδικασία, αφού εν προκειμένω η σύμβαση συνήφθη με την αναιρεσίβλητη.

— Εξάρτηση του παραδεκτού από το βάσιμο της προσφυγής

Το Γενικό Δικαστήριο εξηγεί τη διάταξή του με την ανάγκη να εξεταστεί η αρμοδιότητα της Επιτροπής να εκδώσει την απόφαση 2008/969. Ωστόσο, το ζήτημα της αρμοδιότητας αφορά το βάσιμο της προσφυγής και δεν μπορεί να προσδιορίζει το παραδεκτό της.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/14

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Ιουλίου 2011 — Valero Jordana κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-161/04) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Πίνακας επιτυχόντων γενικού διαγωνισμού και ατομικές αποφάσεις διορισμού υπαλλήλων - Άρνηση πρόσβασης - Εξαίρεση σχετική με την προστασία της ιδιωτικής ζωής και της ακεραιότητας του ατόμου - Προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Κανονισμός (ΕΚ) 45/2001)

2011/C 238/19

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Gregorio Valero Jordana (Βρυξέλλες, Βέλγιο), (εκπρόσωπος: M. Merola, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς P. Aalto και E. Adserá Ribera, εν συνεχεία E. Adserá Ribera και P. Costa de Oliveira)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του προσφεύγοντος: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: B. Weis Fogh και J. Jørgensen Søren)· Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Kruse και K. Norman, εν συνεχεία A. Falk, S. Johannesson, K. Petkovska και C. Meyer-Seitz)· Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (CEPD) (εκπρόσωποι: H. Hijmans, H. Kranenborg και R. Barceló)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής, της 10ης Φεβρουαρίου 2004, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του προσφεύγοντος περί προσβάσεως στον πίνακα επιτυχόντων του γενικού διαγωνισμού Α7/Α6 COM/Α/637 και στις ατομικές αποφάσεις διορισμού υπαλλήλων στον βαθμό Α6 από τις 5 Οκτωβρίου 1995.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 10ης Φεβρουαρίου 2004, με την οποία δεν επετράπη στον Gregorio Valero Jordana η πρόσβαση στον πίνακα επιτυχόντων του γενικού διαγωνισμού Α7/Α6 COM/A/637, καθώς και στις ατομικές αποφάσεις διορισμού υπαλλήλων στον βαθμό Α6 από τις 5 Οκτωβρίου 1995.

2)	Η Επιτροπή φέρει, πλην των δικών της δικαστικών εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο G. Valero Jordana.

3)	Το Βασίλειο της Σουηδίας φέρει τα δικαστικά του έξοδα. Le Royaume de Suède supportera ses propres dépens.

4)	Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (CEPD) φέρει τα δικαστικά του έξοδα. supportera ses propres dépens.

5)	Το Βασίλειο της Δανίας est radié de l’affaire T-161/04 en tant que partie intervenante.

6)	Το Βασίλειο της Δανίας φέρει τα δικαστικά του έξοδα. Le Royaume de Danemark supportera ses propres dépens.

7)	Ο Valero Jordana, η Επιτροπή, το Βασίλειο της Σουηδίας και ο CEPD φέρουν supporteront chacun leurs propres dépens relatifs à l’intervention του Βασιλείου της Δανίας.

(1) EE C 168 της 26.6.2004.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/14

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Ιουλίου 2011 — Λογγινίδης κατά Cedefop

(Υπόθεση T-283/08 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Σύμβαση αορίστου χρόνου - Απόλυση - Αιτιολογία - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Δικαιώματα άμυνας)

2011/C 238/20

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Παύλος Λογγινίδης (Θεσσαλονίκη, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: αρχικώς Π. Γιαταγαντζίδης και Σ. Σταυροπούλου, στη συνέχεια, Π. Γιαταγαντζίδης και Κ. Κυριαζής, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (Cedefop) (εκπρόσωπος: τη M. Fuchs, επικουρούμενη από τον Π. Ανέστη, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως που ασκήθηκε κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα), της 24ης Απριλίου 2008, υπόθεση F-74/06, Λογγινίδης κατά Επιτροπής (η οποία δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή), και η οποία αποσκοπεί στην αναίρεση της αποφάσεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο Παύλος Λογγινίδης φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

(1) EE C 272 της 25.10.2008, Διορθωτικό ΕΕ C 313 της 6.12.2008.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Ιουλίου 2011 — i-content κατά ΓΕΕΑ (BETWIN)

(Υπόθεση T-258/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος BETWIN - Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Ίση μεταχείριση - Άρθρο 49 ΕΚ)

2011/C 238/22

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: i-content Ltd Zweigniederlassung Deutschland (Βερολίνο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Nordemann, στη συνέχεια A. Nordemann και T. Boddien, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: S. Schäffner)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως στρεφόμενη κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 4ης Μαΐου 2009 (υπόθεση R 1528/2008-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου BETWIN ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση που εξέδωσε στις 4 Μαΐου 2009 το τέταρτο τμήμα προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (υπόθεση R 1528/2008-4) όσον αφορά τις υπηρεσίες εκτός των υπηρεσιών «σχεδιασμού και οργανώσεως θεαμάτων, παιγνίων, λοταρίας, διαγωνισμών, χορών, κληρώσεων, διαγωνισμών με έπαθλα· παραγωγής και οργανώσεως παιγνίων, λοταρίας, διαγωνισμών, χορών, κληρώσεων, διαγωνισμών κάθε είδους· αίθουσας παιχνιδιών· εκμεταλλεύσεως καζίνο· παροχής υπηρεσιών αθλητικού κέντρου, γραφείου παιγνίων, στοιχημάτων ή λοταρίας, και στο Διαδίκτυο ή μέσω του Διαδικτύου· διαθέσεως αθλητικού εξοπλισμού, εξοπλισμού για παίγνια και στοιχήματα, εξοπλισμού για λοταρίες, περιλαμβανομένων των υπηρεσιών που παρέχονται εντός ή μέσω του Διαδικτύου· εκμεταλλεύσεως αιθουσών παιχνιδιών· διαθέσεως διαδραστικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών· οργανώσεως καζίνο, τυχερών παιγνίων, χαρτοπαιγνίων, στοιχημάτων, στοιχημάτων με αθλητικό περιεχόμενο, παιχνιδιών επιδεξιότητας· υπηρεσιών αυτομάτων μηχανημάτων παιχνιδιών· εκμεταλλεύσεως καζίνο ή αίθουσας παιχνιδιών· εκμεταλλεύσεως γραφείων στοιχημάτων και λοταρίας κάθε είδους», οι οποίες εμπίπτουν στην κλάση 41 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας της 15ης Ιουνίου 1957 για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση σημάτων, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και εκτός των υπηρεσιών «σχεδιασμού και οργανώσεως θεαμάτων, παιγνίων, λοταρίας, διαγωνισμών, χορών, κληρώσεων, διαγωνισμών με έπαθλα στους τομείς των εμπορικών υποθέσεων, της οργανώσεως και της διαφημίσεως», οι οποίες εμπίπτουν στην κλάση 35 του εν λόγω Διακανονισμού.

2)	Έκαστος των διαδίκων φέρει τα έξοδά του.

(1) ΕΕ C 205 της 29.8.2009.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/16

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2011 — Ευρωπαϊκή Δυναμική κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-409/09) (1)

(Εξωσυμβατική ευθύνη - Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών - Απόρριψη της προσφοράς υποψηφίου - Ακύρωση της αποφάσεως με απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου - Παραγραφή - Παρέκταση προθεσμιών λόγω αποστάσεως - Αγωγή εν μέρει απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος)

2011/C 238/26

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Ν. Κορογιαννάκης και Μ. Δερμιτζάκης, δικηγόροι)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Wilderspin και E. Manhaeve)

Αντικείμενο

Αγωγή αποζημιώσεως με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας την οποία η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι υπέστη λόγω της αποφάσεως της Επιτροπής, της 15ης Σεπτεμβρίου 2004, περί απορρίψεως της προσφοράς της και περί αναθέσεως της εκτελέσεως της συμβάσεως σε άλλον υποψήφιο, στο πλαίσιο της προκηρύξεως διαγωνισμού για την παροχή υπηρεσιών πληροφορικής και συναφών υπηρεσιών σχετικών με τα συστήματα πληροφοριών της Γενικής Διευθύνσεως «Αλιεία».

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 11 της 16.1.2010.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/16

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2011 — Rosenbaum κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-452/09 P) (1)

(Αναίρεση - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Κατάταξη σε βαθμό κατά την πρόσληψη - Συνεκτίμηση της επαγγελματικής πείρας του ενδιαφερομένου - Άρθρο 31 του οργανισμού - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

2011/C 238/27

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Eckehard Rosenbaum (Βόννη, Γερμανία) (εκπρόσωπος: H.-J. Rüber, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και B. Eggers)· και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: K. Zieléskiewicz και M. Bauer)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα), της 10ης Σεπτεμβρίου 2009, στην υπόθεση F-9/08, Rosenbaum κατά Επιτροπής (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή), με την οποία ζητείται η αναίρεση της απόφασης αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο Eckehard Rosenbaum θα φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και αυτά στα οποία εκτέθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 11 της 16.1.2010.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/17

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2011 — Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-12/10 P) (1)

(Αναίρεση - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Επιστροφή εξόδων - Υπηρεσιακό σημείωμα της Επιτροπής με το οποίο ενημερώνει τον αναιρεσείοντα ότι προτίθεται να παρακρατήσει ένα ποσό από τη σύνταξη αναπηρίας που καταβάλλεται σε αυτόν - Δεν αποτελεί βλαπτική πράξη - Αναίρεση εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη)

2011/C 238/28

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και C. Berardis-Kayser, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 29ης Οκτωβρίου 2009, F-4/08, Marcuccio κατά Επιτροπής (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Ο Luigi Marcuccio φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

(1) EE C 63 της 13.3.2010.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/17

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Ιουνίου 2011 — Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-256/10 P) (1)

(Αναίρεση - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Μετακόμιση οικοσκευής - Σιωπηρή και ρητή απόρριψη των αιτημάτων του προσφεύγοντος - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αναίρεση εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη)

2011/C 238/30

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Curall και C. Berardis-Kayser, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα), της 25ης Μαρτίου 2010, επί της υποθέσεως F-102/08, Marcuccio κατά Επιτροπής (μη δημοσιευθείσα ακόμη στη Συλλογή), με την οποία ζητείται η ακύρωση της διατάξεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο Luigi Marcuccio θα φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

(1) EE C 221 της 14.8.2010.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/18

Προσφυγή της 19ης Απριλίου 2011 — J κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-160/10)

2011/C 238/31

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: J (Marchtrenk, Αυστρία) (εκπρόσωπος: A. Auer, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Μαρτίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε η υποβληθείσα από τον προσφεύγοντα αναφορά υπ’ αριθ. 1673/2009 της 19ης Νοεμβρίου 2009·

—	να υποχρεώσει το καθού να του αποδώσει τα έξοδα της παρούσας δίκης.

Λόγοι προσφυγής και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 2ας Μαρτίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η αναφορά του σχετικά με την φερομένη κατάσχεση διαφόρων εγγράφων και έργων από Αυστριακούς υπαλλήλους.

Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει προσβολή του δικαιώματος να γίνει δεκτή η αναφορά. Η κατάσχεση των έργων από τις αυστριακές αρχές αποτελεί, σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ, το άρθρο 17, παράγραφος 1, και το άρθρο 51, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/18

Προσφυγή της 2ας Μαΐου 2011 — Fraas κατά ΓΕΕΑ (σχέδιο καρό σκούρου και ανοικτού γκρι, γαλάζιου, μπλε, ώχρας και μπεζ χρώματος)

(Υπόθεση T-231/11)

2011/C 238/32

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: V. Fraas GmbH (Helmbrechts-Wüstenselbitz, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Kunze και G. Würtenberger, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 4 Μαρτίου 2011 απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών στην υπόθεση R 2041/2010-4 σχετικά με την υπ. αριθ. 008 423 626 αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος (εικονιστικό σήμα)·

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: εικονιστικό σήμα που απεικονίζει σχέδιο καρό σκούρου και ανοικτού γκρι, γαλάζιου, μπλε, ώχρας και μπεζ χρώματος, για προϊόντα των κλάσεων 18, 24 και 25-υπ. αριθ. 8 423 626 αίτηση καταχωρίσεως

Απόφαση του εξεταστή: Μερική απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009, καθώς το επίμαχο κοινοτικό σήμα έχει διακριτικό χαρακτήρα, καθώς και παράβαση των άρθρων 75 και 76 του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009, δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών δεν εξέτασε τους εκτενείς πραγματικούς και νομικούς ισχυρισμούς της προσφεύγουσας

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/18

Προσφυγή της 13ης Μαΐου 2011 — FairWild Foundation κατά ΓΕΕΑ — Wild (FAIRWILD)

(Υπόθεση T-247/11)

2011/C 238/33

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: FairWild Foundation (Weinfelden, Ελβετία) (εκπρόσωποι: Rechtsanwälte P. Neuwald και S. Müller)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Rudolf Wild GmbH & Co. KG (Eppelheim, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 3ης Μαρτίου 2011 στην υπόθεση R 1014/2010-1·

—	να απορρίψει την ανακοπή κατά της καταχωρίσεως του διεθνούς σήματος υπ’ αριθ. 950 962«FAIRWILD»·

—	να καταδικάσει το καθού και την ασκήσασα την ανακοπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων εκείνων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Λεκτικό σήμα «FAIRWILD» για προϊόντα των κλάσεων 3, 5, 29 και 30 — διεθνής καταχώριση υπ’ αριθ. 950 962

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Rudolf Wild GmbH & Co. KG

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Κοινοτικό λεκτικό σήμα «WILD» για προϊόντα των κλάσεων 3, 9, 29, 30 και 32.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Μερική αποδοχή της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Μερική ακύρωση της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 για τον λόγο ότι το τμήμα προσφυγών κακώς έκρινε ότι υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών εσφαλμένως έκρινε, πρώτον, ότι το νοηματικό περιεχόμενο του σημείου «WILD» γίνεται κοινώς αντιληπτό μόνο σε γερμανόφωνο και αγγλόφωνο συναλλακτικό πλαίσιο και, δεύτερον, ότι η έννοια αυτή δεν είναι περιγραφική των προϊόντων τα οποία καλύπτονται από το αντιταχθέν κατά τη διαδικασία ανακοπής σήμα. Με βάση τη διαπίστωση αυτή, το τμήμα προσφυγών εσφαλμένως έκρινε ότι το αντιταχθέν κατά τη διαδικασία ανακοπής σήμα έχει τον συνήθη διακριτικό χαρακτήρα και ότι τα οικεία σημεία εμφανίζουν ορισμένη ομοιότητα με συνέπεια να αποβεί σε βάρος της προσφεύγουσας η στάθμιση των αλληλένδετων παραγόντων από τους οποίους εξαρτάται ο κίνδυνος συγχύσεως.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/19

Προσφυγή της 30ής Μαΐου 2011 — Hotel Reservation Service Robert Ragge κατά ΓΕΕΑ — Promotora Imperial (iHotel)

(Υπόθεση T-277/11)

2011/C 238/35

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hotel Reservation Service Robert Ragge GmbH (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Koch, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Promotora Imperial, SA (Pozuelo de Alarcón, Ισπανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να μεταρρυθμίσει την απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου 2011 του πρώτου τμήματος προσφυγών στην υπόθεση R 832/2010-1, δεχόμενο την προσφυγή επί της ουσίας και να ακυρώσει την ανακοπή αριθ. B 1458571· να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ανακοπής και της προσφυγής· να διατηρήσει σε ισχύ κατά τα λοιπά την απόφαση·

—	να καταδικάσει το καθού δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: το λεκτικό σήμα «iHotel» για υπηρεσίες των κλάσεων 35, 39, 41, 42 και 43 — αίτηση αριθ. 6912877

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Promotora Imperial, SA

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: το λεκτικό κοινοτικό σήμα «i-hotel» που καταχωρίστηκε για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 16, 41 και 43

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: μερική αποδοχή της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι υπήρξε παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009, καθόσον δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως των συγκρουομένων σημάτων. Κατά την προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών κακώς έκρινε ότι ήταν παρεμφερή τα ως άνω προϊόντα και υπηρεσίες, καθώς και τα συγκρουόμενα σήματα

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/20

Προσφυγή της 31ης Μαΐου 2011 — Ewald κατά ΓΕΕΑ — Kin Cosmetics (Keen)

(Υπόθεση T-280/11)

2011/C 238/36

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Rita Ewald (Frauenwald, Γερμανία) (εκπρόσωπος: Rechtsanwältin S. Reinhardt)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Kin Cosmetics, SA (Sant Feliu de Guixols, Ισπανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 3ης Μαρτίου 2011 στην υπόθεση R 1383/2010-1·

—	να απορρίψει την ανακοπή που άσκησε στις 24 Ιουλίου 2008 ενώπιον του ΓΕΕΑ η KIN COSMETICS, SA με την ένδειξη B 1359944, κατά της αιτήσεως καταχωρίσεως υπ’ αριθ. EM 006 498 621 για το κοινοτικό σήμα «Keen»·

—	επικουρικώς, σε περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο δεν δεχθεί το δεύτερο αίτημα, να αναπέμψει την υπόθεση στο καθού για νέα εξέταση·

—	να καταδικάσει το καθού και την KIN COSMETICS, SA, εφόσον αυτή παρέμβει στη διαδικασία, στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Λεκτικό σήμα «Keen» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 3 και 44 — Αίτηση καταχωρίσεως υπ’ αριθ. 6 498 621

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Kin Cosmetics, SA

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Κοινοτικά και εθνικά λεκτικά και εικονιστικά σήματα «KIN», «KinBooKs», «KINWORKS» και «KINSTYLIUM» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 3, 5, 35 και 44

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Αποδοχή της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 για τον λόγο ότι δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/20

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Ιουνίου 2011 ο Diego Canga Fano κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 24 Μαρτίου 2011 στην υπόθεση F-104/09, Canga Fano κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-281/11 P)

2011/C 238/37

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Diego Canga Fano (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. Rodrigues και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή·

—	να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε στις 24 Μαρτίου 2011 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση F-104/09·

—

να δεχθεί το αίτημα ακυρώσεως και το αγωγικό αίτημα τα οποία υπέβαλε ο νυν αναιρεσείων ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, διευκρινιζομένου, πάντως, ότι ο αναιρεσείων, ικανοποιούμενος με την αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, θα ήταν διατεθειμένος να δεχθεί ένα συμβολικό ευρώ προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας και της ηθικής βλάβης τις οποίες υπέστη·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των δικών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει ένα μοναδικό λόγο αναιρέσεως, ο οποίος περιλαμβάνει τρία σκέλη και αντλείται από νομική πλάνη.

—

Με το πρώτο σκέλος, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ερμήνευσε τις εφαρμοστέες διατάξεις κατά τρόπο αντίθετο προς αυτόν που έχουν καθορίσει με τη νομολογία τους το Δικαστήριο και το Γενικό Δικαστήριο όσον αφορά τη διακριτική ευχέρεια της ΑΔΑ (σκέψεις 35 και 36 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).

—

Με το δεύτερο σκέλος, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης άντλησε συμπεράσματα μη ερειδόμενα στο δίκαιο κατά την άσκηση του ελέγχου του όσον αφορά την ύπαρξη πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως (σκέψεις 48, 51, 52, 58, 78 και 79 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως) και αντιφάσκει προς τα δικά του κριτήρια, με τα οποία υποτίθεται ότι αντικατέστησε εκείνα της νομολογίας του Δικαστηρίου και του Γενικού Δικαστηρίου.

—

Με το τρίτο σκέλος, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι η αιτιολογία του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης ενέχει ανακρίβειες ως προς τα πραγματικά περιστατικά καθώς και αλλοίωση ή μη λήψη υπόψη αποδεικτικών στοιχείων που τέθηκαν στη διάθεσή του (σκέψεις 80, 81, 85, 88 και 90 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/21

Προσφυγή-αγωγή της 6ης Ιουνίου 2011 — Gooré κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-285/11)

2011/C 238/38

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Charles Kader Gooré (Αμπιτζάν, Ακτή του Ελεφαντοστού) (εκπρόσωπος: F. L. Meynot, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει μερικώς τον κανονισμό (ΕΕ) 330/2011 του Συμβουλίου, της 6ης Απριλίου 2011, σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 560/2005 για την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων ενόψει της κατάστασης στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όσον αφορά την εγγραφή του Charles Kader Gooré στον κατάλογο του παραρτήματος ΙΙ (και να αναγνωρίσει ότι ο κατάλογος αυτός δεν έχει εφαρμογή στον προσφεύγοντα-ενάγοντα)·

—	να υποχρεώσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβάλει στον Charles Kader Gooré το ποσό των πενήντα χιλιάδων ευρώ (50 000 EUR) προς αποκατάσταση της ζημίας την οποία υπέστη·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής, ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παράβαση ουσιώδους τύπου. Ο προσφεύγων-ενάγων προσάπτει στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφενός, έλλειψη αιτιολογίας και, αφετέρου, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον τα περιοριστικά μέτρα υπερβαίνουν το αναγκαίο για την επίτευξη των σκοπών που επιδιώκει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση των Συνθηκών. Ο προσφεύγων-ενάγων προσάπτει στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφενός, προσβολή του δικαιώματος άμυνας, στο μέτρο που το σύνολο των στοιχείων που δικαιολογούν το μέτρο ουδέποτε ανακοινώθηκαν στον προσφεύγοντα-ενάγοντα, και, αφετέρου, προσβολή του δικαιώματος στην ιδιοκτησία.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/21

Προσφυγή της 6ης Ιουνίου 2011 — Heitkamp BauHolding κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-287/11)

2011/C 238/39

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Heitkamp BauHolding GmbH (Herne, Γερμανία) (εκπρόσωπος: Rechtsanwalt W. Niemann)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της καθής της 26ης Ιανουαρίου 2011, λαμβανομένου υπόψη του διορθωτικού της 15ης Απριλίου 2011, η οποία, εξ όσων γνωρίζει η προσφεύγουσα, δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τους εξής λόγους ακυρώσεως.

—

Η ρήτρα περί εξυγιάνσεως του άρθρου 8c, παράγραφος 1a, του γερμανικού νόμου περί φορολογίας επιχειρήσεων (Körperschaftsteuergesetz, KStG) δεν συνιστά κρατική ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 107 ΣΛΕΕ. Κατά το στάδιο του χαρακτηρισμού του συστήματος αναφοράς, η καθής υπέπεσε σε πλάνη καθόσον στηρίχτηκε στο σύστημα αναφοράς με τίτλο «Διατάξεις περί εκπτώσεως των ζημιών όσον αφορά εταιρίες των οποίων εξαγοράζονται εταιρικά μερίδια». Αντιθέτως, το σύστημα αναφοράς συνίσταται στη δυνατότητα μεταφοράς ζημιών άνευ χρονικού περιορισμού η οποία, ως απόρροια της αρχής του αντικειμενικού προσδιορισμού των καθαρών αποτελεσμάτων, ισχύει επίσης στο δίκαιο φορολογίας επιχειρήσεων.

—

Επομένως, η προβλεπόμενη στο άρθρο 8c KStG απώλεια της δυνατότητας μεταφοράς ζημιών πρέπει να ερμηνεύεται ως εξαίρεση, ενώ η ρήτρα περί εξυγιάνσεως του άρθρου 8c, παράγραφος 1a, KStG ως εξαίρεση της εξαιρέσεως, επομένως, ως επιβεβαίωση του κανόνα κατ’ εφαρμογή του οποίου η αρχή της ίσης συμμετοχής στα φορολογικά βάρη (Leistungsfähigkeitsprinzip) ισχύει και στην περίπτωση της εξυγιάνσεως.

—

Η καθής υποστηρίζει ότι «ο γερμανικός νόμος περί φορολογίας επιχειρήσεων, ως τότε ίσχυε, αποτελεί το σύστημα αναφοράς», χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη μεταβολή του ισχύοντος στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δικαίου μετά την ψήφιση του νόμου περί επιταχύνσεως της αναπτύξεως (Wachstumsbeschleunigungsgesetz). Με την εισαγωγή της ρήτρας περί αφανών αποθεματικών στο άρθρο 8c KStG, οι ζημίες και οι μεταφορές ζημιών στην περίπτωση μεταβολής του εταιρικού κεφαλαίου υγιών επιχειρήσεων εξασφαλίζονται σε ποσοστό αντιστοιχούν στα αφανή αποθεματικά. Στον βαθμό αυτό, η ρήτρα περί αφανών αποθεματικών των υγιών επιχειρήσεων μπορεί να γίνει αντιληπτή ως το αντίστοιχο της ρήτρας περί εξυγιάνσεως των προβληματικών επιχειρήσεων, διότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα προκαλούνταν δομικά προβλήματα σε όσες επιχειρήσεις θα έπρεπε να υπαχθούν σε διαδικασία εξυγιάνσεως.

—

Η προβαλλόμενη από την καθής άνιση μεταχείριση μεταξύ των οικονομικώς υγιών επιχειρήσεων και των υπαγόμενων σε διαδικασία εξυγιάνσεως επιχειρήσεων, την οποία συνεπάγεται η ρήτρα περί εξυγιάνσεως, δεν συνιστά επιλεκτικό μέτρο, αλλ’ αντιθέτως εφαρμογή της από μακρού κατοχυρωμένης στον Θεμελιώδη Νόμο αρχής της ίσης συμμετοχής στα φορολογικά βάρη. Επομένως, η ρήτρα αυτή εντάσσεται σε αυτή καθαυτή τη λογική του συστήματος αναφοράς και είναι σύμφωνη με τις βασικές αρχές και τις κατευθυντήριες γραμμές του γερμανικού συστήματος.

—	Με βάση τις ως άνω αρχές, η εισαγωγή της ρήτρας περί εξυγιάνσεως στο άρθρο 8c KStG αποτελεί σε κάθε περίπτωση μέτρο «δικαιολογούμενο από την ίδια τη φύση ή την εσωτερική δομή του συστήματος», η λήψη του οποίου καθιστά εκ νέου δυνατή τη μερική τήρηση της εσωτερικής αυτής δομής.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/22

Προσφυγή της 7ης Ιουνίου 2011 — Deutsche Bahn κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-289/11)

2011/C 238/40

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Deutsche Bahn AG (Βερολίνο, Γερμανία), DB Mobility Logistics AG (DB ML AG) (Βερολίνο, Γερμανία), DB Energie GmbH (Frankfurt am Main, Γερμανία), DB Schenker Rail GmbH (Mainz, Γερμανία), DB Schenker Rail Deutschland AG (Mainz, Γερμανία) (εκπρόσωποι: W. Deselaers, J. S. Brückner και O. Mross, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 14 Μαρτίου 2011 απόφαση της Επιτροπής περί διεξαγωγής ελέγχου, η οποία κοινοποιήθηκε στις 29 Μαρτίου 2011·

—	να ακυρώσει οποιοδήποτε μέτρο ελήφθη βάσει του ως άνω ελέγχου, ο οποίος διεξήχθη με έρεισμα την ως άνω παράνομη απόφαση·

—	να διατάξει ειδικότερα την Επιτροπή να επιστρέψει όλα τα αντίγραφα των εγγράφων που καταρτίσθηκαν στο πλαίσιο του ελέγχου, ειδάλλως το Γενικό Δικαστήριο θα ακυρώσει τη μελλοντική απόφαση της Επιτροπής· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως

Οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως C(2011) 1774 της Επιτροπής, της 14ης Μαρτίου 2011 (υποθέσεις COMP/39.678 και COMP/39.731), με την οποία διατάσσεται, κατά το άρθρο 20, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (1), η διεξαγωγή ελέγχου στη Deutsche Bahn AG και σε όλα τα νομικά πρόσωπα που ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από αυτήν, λόγω της ενδεχόμενης προνομιακής μεταχειρίσεως των θυγατρικών επιχειρήσεων της Deutsche Bahn AG μέσω ενός συστήματος εκπτώσεων για την παροχή ρεύματος έλξεως.

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1)	Πρώτος λόγος: Προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος οικιακού ασύλου καθόσον δεν ζητήθηκε προηγούμενη δικαστική άδεια.

2)	Δεύτερος λόγος: Προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος σε άσκηση αποτελεσματικής προσφυγής λόγω του ότι δεν υπήρξε προηγούμενος δικαστικός έλεγχος της επίμαχης αποφάσεως ούτε από ουσιαστικής ούτε από νομικής απόψεως.

3)	Τρίτος λόγος: Προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας λόγω της εξαιρετικά ευρείας και αόριστης περιγραφής του αντικειμένου του ελέγχου (fishing expedition).

Τέταρτος λόγος: Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. Η απόφαση περί διεξαγωγής ελέγχου αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας, καθόσον οι προσφεύγουσες εφαρμόζουν το σύστημα εκπτώσεων για το ρεύμα έλξεως κατά τρόπο διαφανή επί σειρά ετών, το εν λόγω σύστημα έχει εξετασθεί πολλάκις από τις γερμανικές αρχές και τα γερμανικά δικαστήρια και έχει κριθεί ως σύμφωνο με το δίκαιο συμπράξεων επιχειρήσεων, στο δε κρίσιμο για την Επιτροπή ερώτημα αν το σύστημα εκπτώσεων είναι «αντικειμενικά δικαιολογημένο» μπορεί να δοθεί απάντηση και με το λιγότερο επαχθές μέτρο της αιτήσεως παροχής πληροφοριών.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ. 1).

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/22

Προσφυγή της 7ης Ιουνίου 2011 — Deutsche Bahn κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-290/11)

2011/C 238/41

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Deutsche Bahn AG (Βερολίνο, Γερμανία), DB Mobility Logistics AG (DB ML AG) (Βερολίνο, Γερμανία), DB Netz AG (Frankfurt am Main, Γερμανία), Deutsche Umschlaggesellschaft Schiene-Straße mbH (DUSS) (Bodenheim, Γερμανία), DB Schenker Rail GmbH (Mainz, Γερμανία), DB Schenker Rail Deutschland AG (Mainz, Γερμανία) (εκπρόσωποι: W. Deselaers, J. S. Brückner και O. Mross, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 30 Μαρτίου 2011 απόφαση της Επιτροπής περί διεξαγωγής ελέγχου, η οποία κοινοποιήθηκε στις 31 Μαρτίου 2011·

—	να ακυρώσει οποιοδήποτε μέτρο ελήφθη βάσει του ως άνω ελέγχου, ο οποίος διεξήχθη με έρεισμα την ως άνω παράνομη απόφαση·

—	να διατάξει ειδικότερα την Επιτροπή να επιστρέψει όλα τα αντίγραφα των εγγράφων που καταρτίσθηκαν στο πλαίσιο του ελέγχου, ειδάλλως το Γενικό Δικαστήριο θα ακυρώσει τη μελλοντική απόφαση της Επιτροπής· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως

Οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως C(2011) 2365 της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011 (υποθέσεις COMP/39.678 και COMP/39.731), με την οποία διατάσσεται, κατά το άρθρο 20, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (1), η διεξαγωγή ελέγχου στη Deutsche Bahn AG και σε όλα τα νομικά πρόσωπα που ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από αυτήν, λόγω ενός ενδεχομένως αντιβαίνοντος στον ανταγωνισμό μοντέλου στρατηγικής χρήσεως της υποδομής την οποία διαχειρίζονται οι ανήκουσες στον όμιλο DB εταιρίες και των συναφών προς τη σιδηροδρομική κυκλοφορία παρεχόμενων υπηρεσιών.

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν πέντε λόγους ακυρώσεως.

1)	Πρώτος λόγος: Προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος οικιακού ασύλου καθόσον δεν ζητήθηκε προηγούμενη δικαστική άδεια.

2)	Δεύτερος λόγος: Προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος σε άσκηση αποτελεσματικής προσφυγής λόγω του ότι δεν υπήρξε δυνατότητα προηγούμενου δικαστικού ελέγχου της επίμαχης αποφάσεως ούτε από ουσιαστικής ούτε από νομικής απόψεως.

Τρίτος λόγος: Παράνομος χαρακτήρας της αποφάσεως περί διεξαγωγής ελέγχου, καθόσον στηρίζεται σε ενδείξεις που συγκέντρωσε η Επιτροπή κατά την εκτέλεση της αποφάσεως περί διεξαγωγής ελέγχου η οποία αφορούσε το σύστημα εκπτώσεων για το ρεύμα έλξεως, στο πλαίσιο έρευνας με ευρύ χαρακτήρα (fishing expedition), και ως εκ τούτου κατά παραβίαση των δικαιωμάτων άμυνας των προσφευγουσών.

4)	Τέταρτος λόγος: Προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας λόγω της εξαιρετικά ευρείας και αόριστης περιγραφής του αντικειμένου του ελέγχου.

Πέμπτος λόγος: Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον η Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια για το αντικείμενο του ελέγχου και εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε να είχε συγκεντρώσει τις κρίσιμες πληροφορίες μέσω της αρμόδιας Bundesnetzagentur [ομοσπονδιακής υπηρεσίας δικτύων] ή και από τις προσφεύγουσες με απλή αίτηση παροχής πληροφοριών.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/23

Προσφυγή 9ης Ιουνίου 2011 — Cemex κ.α. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-292/11)

2011/C 238/42

Γλώσσα διαδικασίας: η Ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Cemex S.A.B. de C.V. (Monterrey, Μεξικό), New Sunward Holding BV (Amsterdam, Κάτω Χώρες), Cemex España, SA (Μαδρίτη, Ισπανία), CEMEX Deutschland AG (Düsseldorf, Γερμανία), Cemex UK (Egham, Ηνωμένο Βασίλειο), CEMEX Czech Operations s.r.o. (Πράγα, Τσεχία), Cemex France Gestion (Rungis, Γαλλία), CEMEX Austria AG (Langenzersdorf, Αυστρία) (εκπρόσωπος: J. Folguera Crespo, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

Να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως της Επιτροπής της 30ης Μαρτίου 2011. Επικουρικώς, να ακυρώσει μερικώς το εν λόγω διατακτικό, ώστε να τις απαλλάξει από την υποχρέωση παροχής των πληροφοριών στις οποίες αναφέρονται οι ερωτήσεις του Παραρτήματος Ι της αποφάσεως κατά το μέτρο που αυτή υπερβαίνει τα τιθέμενα στην Επιτροπή όρια από τους κανόνες και τις αρχές του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—	Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως της Επιτροπής της 30ης Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της υποθέσεως COMP/39.520 — Τσιμέντο και συναφή προς το τσιμέντο προϊόντα.

Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν έξι λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παράβαση του άρθρου 18 του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003.

—

Προβάλλεται συναφώς ότι η Επιτροπή υπερέβη τα τιθέμενα από την εν λόγω διάταξη και τη νομολογία του Δικαστηρίου όρια ασκήσεως των εξουσιών της, ζητώντας μάλιστα πληροφορίες τις οποίες οι προσφεύγουσες αδυνατούν να παράσχουν. Επιπλέον, η Επιτροπή απαιτεί οι προσφεύγουσες όχι μόνο να παράσχουν, αλλά και να επεξεργαστούν εκατομμύρια δεδομένων οικονομικού περιεχομένου, επιβάλλοντας σε αυτές την υποχρέωση έρευνας η οποία την βαρύνει.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την παράβαση του άρθρου 18 του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003.

—

Κατά τις προσφεύγουσες, η Επιτροπή ζητεί την παροχή πληροφοριών οι οποίες δεν είναι αναγκαίες για την έρευνα των αναφερόμενων στην προσβαλλόμενη απόφαση εικαζομένων περιοριστικών πρακτικών: πρόκειται για πληροφορίες που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο της έρευνας, ή είναι δημόσια διαθέσιμες, για πληροφορίες που έχουν ήδη παρασχεθεί σε απάντηση προηγούμενων αιτήσεων πληροφοριών, η πρόκειται για εργασίες επεξεργασίας δεδομένων,

Ο τρίτος λόγος αντλείται από την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

—

Προβάλλεται συναφώς ότι η Επιτροπή ζητεί την παροχή πληροφοριών, των οποίων η συλλογή και επεξεργασία, πέραν του ότι δεν είναι χρήσιμη σε πολλές περιπτώσεις, συνεπάγεται επίσης υπερβολική και δυσανάλογη επιβάρυνση, τάσσοντας επιπλέον υπερβολικά σύντομη προθεσμία απαντήσεως και αρνούμενη τις αιτηθείσες παρατάσεις.

4)	Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, στο μέτρο που κατά τις προσφεύγουσες, η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την αναγκαιότητα και την αναλογικότητα των ζητούμενων πληροφοριών.

5)	Ο πέμπτος λόγος αντλείται από την παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου στο μέτρο που η διατύπωση της προσβαλλομένης αποφάσεως χαρακτηρίζεται από έλλειψη σαφήνειας και ακρίβειας.

Ο έκτος λόγος αντλείται από την παράβαση του άρθρου 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1/1958 περί καθορισμού του γλωσσικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος.

—	Προβάλλεται συναφώς ότι η Επιτροπή αρνήθηκε να κοινοποιήσει την προσβαλλόμενη απόφαση στις θυγατρικές προς τις οποίες απευθύνεται στη γλώσσα των κρατών μελών στων οποίων τη δικαιοδοσία υπάγονται, δυσχεραίνοντας εσκεμμένα τη διαδικασία συλλογής των δεδομένων.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/24

Προσφυγή της 9ης Ιουνίου 2011 — Holcim (Γερμανία) και Holcim κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-293/11)

2011/C 238/43

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Holcim AG (Αμβούργο, Γερμανία) και Holcim Ltd (Ζυρίχη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: P. Niggemann και K. Gaßner, δικηγόροι).

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της καθής, της 30ής Μαρτίου 2011, στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003, του Συμβουλίου, υπόθεση 39520 — τσιμένο και συγγενή προϊόντα·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι προσφυγής και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους προσφυγής.

Πρώτος λόγος προσφυγής: ανίσχυρη επίδοση της αποφάσεως περί πληροφοριών

Κατά τις προσφεύγουσες, η καθής έλαβε πριν από την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως πληρεξούσια από όλες τις ενδιαφερόμενες εταιρίες του ομίλου Holcim για την εκπροσώπηση της πρώτης προσφεύγουσας καθώς και δηλώσεις επιβεβαιώνουσες ότι η αγγλική είχε επιλεγεί ως γλώσσα εργασίας. Εντούτοις, η προσβαλλομένη απόφαση απευθύνθηκε στη δεύτερη προσφεύγουσα και «επιδόθηκε» στην πρώτη προσφεύγουσα, παρόλον ότι ουδέποτε υπήρξε αντίστοιχη εξουσιοδότηση εκπροσώπησης. Η γλώσσα εργασίας της Holcim Ltd καθώς και των λοιπών εν προκειμένω ενδιαφερομένων εταιριών του ομίλου Holcim στην πλειονότητά τους είναι η αγγλική γλώσσα, έτσι ώστε δεν κατέστη δυνατόν να λάβουν επαρκώς γνώση της αποφάσεως.

Δεύτερος λόγος προσφυγής: υπερβολικά σύντομη προθεσμία απαντήσεως και άρνηση παρατάσεως της προθεσμίας

Η προσβαλλομένη απόφαση αφορά συμπλήρωση λεπτομερών πληροφοριών για 15 εταιρίες του ομίλου (π.χ. στοιχεία συναλλαγών, εισαγωγές/εξαγωγές, στοιχεία παραγωγής, μερίδια αγοράς κ.λπ.), για χρονική περίοδο δέκα ετών. Οι προσφεύγουσες είχαν ήδη προηγουμένως –βάσει του σχεδίου της αποφάσεως– εξηγήσει στην καθής λεπτομερώς ότι η προθεσμία των δώδεκα εβδομάδων για την απάντηση στην αίτηση πληροφοριών ήταν σαφώς υπερβολικά σύντομη. Ενόψει της διαρκούσας ήδη δυόμισι έτη διαδικασίας καθώς και της έως τότε ευρείας συνεργασίας των προσφευγουσών, η παράταση της προθεσμίας θα ήταν εύλογη. Η ίδια η καθής δυσχέρανε επιπλέον τη συγκέντρωση των στοιχείων και την καθυστέρησε με το να συνταχθεί στα γερμανικά η προσβαλλομένη απόφαση παρά τη συμφωνία των προσφευγουσών να εξακολουθήσει η αγγλική γλώσσα να ισχύει ως γλώσσα διαδικασίας, με αποτέλεσμα τα δύο τρίτα των ενδιαφερομένων εταιριών του ομίλου Holcim να μη μπορέσουν να εργασθούν.

Τρίτος λόγος προσφυγής: υποχρέωση της Holcim να διαβιβάζει στοιχεία και πληροφορίες που αυτή δεν διαθέτει υπό τη συγκεκριμένη μορφή

Η προσβαλλομένη απόφαση απαιτεί σημαντικό αριθμό στοιχείων και πληροφοριών που οι προσφεύγουσες δεν διαθέτουν υπό την επιθυμητή μορφή. Επιπλέον, απαιτούνται στοιχεία τα οποία, λόγω αλλαγής του συστήματος πληροφορικής και για άλλους λόγους, μπορούν να εξευρίσκονται μόνο χρησιμοποιώντας υπερβολικά πολύ προσωπικό και δαπανώντας υπερβολικά πολύ χρόνο. Αυτή η χρησιμοποίηση προσωπικού και η δαπάνη χρόνου δεν καλύπτονται από την υποχρέωση απαντήσεως στην προσβαλλομένη απόφαση.

4)	Τέταρτος λόγος προσφυγής: παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως Στην προσβαλλομένη απόφαση δεν αιτιολογούνται επαρκώς, κατά τις προσφεύγουσες, ούτε η έρευνα ούτε η επιλογή του μέσου έρευνας (ζητούνται πληροφορίες με την απειλή προστίμου μέσω τυπικής αποφάσεως).

Πέμπτος λόγος προσφυγής: παραβίαση της αρχής της αναγκαιότητας του μέσου

Οι προσφεύγουσες, έως τώρα, έχουν απαντήσει εκτενώς και πλήρως σε κάθε αίτηση πληροφοριών έτσι ώστε δεν υπήρχε κανένας λόγος για να επιλεγεί, αντί του ηπιότερου μέσου της άτυπης αιτήσεως παροχής πληροφοριών, η απόφαση περί παροχής πληροφοριών για τη μη τήρηση της οποίας προβλέπεται η επιβολή προστίμου.

6)	Έκτος λόγος προσφυγής: παραβίαση της αρχής της ακριβολογίας των παρεχομένων πληροφοριών Η απόφαση για την παροχή πληροφοριών στερείται σε πολλά σημεία επαρκούς ακριβείας όσον αφορά τα απαιτούμενα στοιχεία και τις πληροφορίες, πράγμα το οποίο αποβαίνει μόνο σε βάρος των προσφευγουσών.

Έβδομος λόγος προσφυγής: παραβίαση της γενικής αρχής της αναλογικότητας

Ενόψει της αιτιάσεως της καθής, η οποία μετά από δυόμισι έτη διαδικασίας εξακολουθεί να είναι αόριστη και ασαφής, η συγκέντρωση στοιχείων και πληροφοριών τέτοιας εκτάσεως και τόσο λεπτομερής είναι δυσανάλογη, ειδικότερα αν ληφθεί υπόψη ότι παρόμοια στοιχεία απαιτήθηκαν κατ’ επανάληψη υπό διαφορετικές μορφές. Η εκ μέρους της καθής άρνηση παρατάσεως της προθεσμίας είναι, για αντικειμενικούς λόγους καθώς και λαμβανομένων υπόψη των δυόμισι ετών που διαρκεί ήδη η διαδικασία, προδήλως δυσανάλογη.

8)	Όγδοος λόγος προσφυγής: έλλειψη αρμοδιότητας της καθής ως προς τα ερωτήματα που αφορούν τη Holcim (Česko) a.s. πριν από την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Τσεχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Η απαίτηση των στοιχείων για την χρονική περίοδο πριν από την προσχώρηση ενός κράτους στην ΕΕ είναι απαράδεκτη.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/25

Προσφυγή της 9ης Ιουνίου 2011 — Ελληνική Δημοκρατία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-294/11)

2011/C 238/44

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Ι. Χαλκιάς και Σ. Παπαιϊωάννου)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να γίνει δεκτή η προσφυγή,

—

Να ακυρωθεί η εκτελεστική απόφαση της Επιτροπής της 15ης Απριλίου 2011, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που αφορά δημοσιονομικές διορθώσεις σε βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, άλλως να μεταρρυθμισθεί,

—	Να καταδικασθεί η Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Ελληνική Δημοκρατία, με τη προσφυγή της ζητεί την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής της 15ης Απριλίου 2011, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κοινοποιηθείσα με αριθμό Ε(2011) 2517 και δημοσιευθείσα στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ στο L 102/33/16-4-2011 (ΕΕ L 102, σ. 33) με αριθμό 2011/244/ΕΕ κατά το μέρος που αφορά δημοσιονομικές διορθώσεις σε βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, για τους τομείς (α) της ενίσχυσης στην παραγωγή του ελαιολάδου, (β) στις δαπάνες κατάρτισης του ΕΜ-ΣΓΠ, και (γ) στις άμεσες ενισχύσεις (αροτραίες καλλιέργειες).

Σχετικά με τη διόρθωση στον τομέα της ενίσχυσης στην παραγωγή του ελαιολάδου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών αφού οι βασικοί έλεγχοι στο καθεστώς πραγματοποιούνται κανονικά με ελάχιστες αδυναμίες, που δεν δικαιολογούν διόρθωση 10 % και 15 % αντίστοιχα, πολύ περισσότερο που από την 1/11/2003 υφίσταται πλέον λειτουργικό και αξιόπιστο Σύστημα Γεωγραφικών Πληροφοριών στον Ελαιοκομικό Τομέα (ΣΓΠ-ΕΤ) στην Ελλάδα, ως βασικό εργαλείο ελέγχου όλου του καθεστώτος της ενίσχυσης στην παραγωγή του ελαιολάδου, οι δε δηλώσεις καλλιέργειας ελέγχονται διεξοδικά, όπως ελέγχονται και οι αποδόσεις των ελαιοδέντρων και η όλη λειτουργία των ελαιοτριβείων.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι: α) η απόφαση της Επιτροπής δεν στηρίζεται σε έγκυρη και υπαρκτή νομική βάση για επαύξηση της διόρθωσης λόγω υποτροπής, η δε έννοια που αποδίδει η Επιτροπή στον όρο αυτόν είναι λαθεμένη, δεδομένου ότι είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν επαναλαμβανόμενες αδυναμίες, η δε υποτροπή, την οποία θεωρεί δεδομένη η Επιτροπή, στηρίζεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση, διότι αποδίδεται από την Επιτροπή εσφαλμένη έννοια στον όρο αυτόν και προκύπτει πρόδηλα εσφαλμένη εκτίμηση των δήθεν επαναλαμβανόμενων αδυναμιών, αφού, πλέον, υφίσταται το βασικό εργαλείο ελέγχου του καθεστώτος, το ΣΓΠ-ΕΤ και β) η Επιτροπή προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, αφού σε κάθε περίπτωση δεν είναι νόμιμη και δεν δικαιολογείται η προσαύξηση της διόρθωσης από 10 % την περίοδο 2003-2004, σε 15 % για την περίοδο 2004-2005, δεδομένου ότι υπήρξαν πάμπολλες βελτιώσεις και διαρκής ενημέρωση στο ΣΓΠ-ΕΤ την περίοδο αυτή και άρα το ελεγκτικό σύστημα, όχι μόνο δεν χειροτέρεψε, αλλά βελτιώθηκε ουσιωδώς.

Σχετικά με τη διόρθωση στον τομέα της δαπάνης για την κατάρτιση του ΕΜ-ΣΓΠ, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι δεν υφίσταται έγκυρη νομική βάση για δημοσιονομική διόρθωση στις δαπάνες που αφορούν στη διαδικασία κατάρτισης του ΣΓΠ-ΕΤ, αφού τα χρήματα που διατέθηκαν για τη δημιουργία του είχαν παρακρατηθεί από τις ενισχύσεις που δικαιούνταν οι έλληνες παραγωγοί, η δε μη αναγνώριση της δαπάνης, συνιστά λόγο αδικαιολόγητου πλουτισμού του ΕΓΤΠΕ και διπλή δημοσιονομική ποινή, ενώ σε κάθε περίπτωση, όλες οι δαπάνες που έγιναν είναι επιλέξιμες, εφόσον δεν υπερβαίνουν τον εγκριθέντα από την Επιτροπή προϋπολογισμό και το συνολικό ποσό που παρακρατήθηκε από τους έλληνες παραγωγούς, ενώ κρίσιμος χρόνος για να κριθεί αν μία δαπάνη είναι νόμιμη ή όχι, είναι ο χρόνος ανάληψης της νομικής δέσμευσης ή ο χρόνος πραγματοποίησης αυτής και όχι ο χρόνος που δηλώθηκε η δαπάνη.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει: α) την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας για τις δαπάνες ύψους 2 920 191,03 που προέκυψαν από τις συμπληρωματικές συμβάσεις και β) την εσφαλμένη εκτίμηση πραγματικών περιστατικών για τη δαπάνη που προέκυψε από τη σύμβαση 5190/ES/2003.

Σχετικά με τη διόρθωση στον τομέα των άμεσων ενισχύσεων (αροτραίες καλλιέργειες), η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι: α) δεν υπάρχει έγκυρη νομική βάση για την εφαρμογή των παλαιών κατευθυντήριων γραμμών που προέβλεπαν συγκεκριμένα ποσοστά κατ’ αποκοπή διορθώσεων στη νέα ΚΓΠ, στο νέο καθεστώς της ενιαίας ενίσχυσης και β) η εφαρμογή τους πλήττει καίρια την αρχή της αναλογικότητας.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει την εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών: α) ως προς τις επικαλούμενες αδυναμίες του ΣΑΑ-ΣΓΠ, β) ως προς το γεγονός ότι αποδεικνύουμε ότι από τη σύγκριση των στοιχείων του ΣΑΑ-ΣΓΠ (LPIS-GIS) που χρησιμοποιήθηκε για το έτος υποβολής αιτήσεων 2007, με τα στοιχεία του ολοκληρωμένου και αξιόπιστου, όπως διαπίστωσε με επιτόπιο έλεγχο η Επιτροπή, LPIS-GIS του 2009, προκύπτει ότι οι διαφορές και οι αστοχίες είναι ελάχιστες και δεν ξεπερνούν το 2 % και, άρα, οποιαδήποτε διόρθωση δεν έπρεπε να υπερβεί το ποσοστό αυτό και γ) ως προς τις επικαλούμενες αδυναμίες των διοικητικών, διασταυρωτικών και επιτοπίων ελέγχων και την ποιότητά τους και ειδικότερα για την επικαλούμενη έλλειψη μέτρησης βοσκοτόπων και την επικαλούμενη καθυστερημένη διεξαγωγή των επιτοπίων ελέγχων, αφού οι πολλαπλές βελτιώσεις που έγιναν κατά το έτος υποβολής δηλώσεων 2007 θα έπρεπε να οδηγήσουν την Επιτροπή στο να μην επιβάλει καμία διόρθωση.

Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει την εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 33 του κανονισμού 1290/05 (1) ως προς τη διόρθωση στις δαπάνες μέτρων αγροτικής ανάπτυξης.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1290/2005 του Συμβουλίου, της 21ης Ιουνίου 2005, για τη χρηματοδότηση της κοινής γεωργικής πολιτικής

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/26

Προσφυγή της 9ης Ιουνίου 2011 — Duscholux Ibérica κατά ΓΕΕΑ — Duschprodukter I Skandinavien (duschy)

(Υπόθεση T-295/11)

2011/C 238/45

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Duscholux Ibérica, SA (Βαρκελώνη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Carbonell Callicó, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Duschprodukter i Skandinavien AB (Hisings Backa, Σουηδία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να μεταρρυθμίσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 21ης Μαρτίου 2011 στην υπόθεση R 662/2010-1,

—	επικουρικώς, και μόνον εφόσον το ως άνω αίτημα απορριφθεί, να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 21ης Μαρτίου 2011 στην υπόθεση R 662/2010-1, και

—	να καταδικάσει το καθού και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Σήμα προς καταχώριση: Το διεθνές εικονιστικό σήμα «duschy» για προϊόντα των κλάσεων 11 και 20 — Υπ' αριθ. W927073 αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Η υπ' αριθ. 2116820 καταχώριση κοινοτικού εικονιστικού σήματος «DUSCHO Harmony» για προϊόντα των κλάσεων 6, 11 και 19

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Μερική αποδοχή της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, σχετικά με το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη· παράβαση των άρθρων 75 και 76 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου, καθόσον το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη πραγματικά περιστατικά και αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίστηκαν εμπροθέσμως από την προσφεύγουσα, και παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου, καθόσον εσφαλμένως το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως των αντιπαρατιθέμενων σημάτων.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/26

Προσφυγή της 8ης Ιουνίου 2011 — Cementos Porland Valderrivas, SA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση T-296/11)

2011/C 238/46

Γλώσσα διαδικασίας: η Ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cementos Porland Valderrivas, SA (Pamplona, Ισπανία) (εκπρόσωπος: L. Ortiz Blanco, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή.

—	Να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 30ης Μαρτίου 2011.

—	Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως της Επιτροπής, της 30ης Μαρτίου 2011, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της υποθέσεως COMP/39.520 — Τσιμέντο και συναφή προς το τσιμέντο προϊόντα.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει ένα μόνο λόγο ακυρώσεως, ο οποίος αντλείται από την παράβαση του άρθρου 18 του προαναφερθέντος κανονισμού και την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

—

Υποστηρίζεται συναφώς, πρώτον, ότι οι ζητούμενες με την προσβαλλόμενη απόφαση πληροφορίες δεν σχετίζονται με την υπό εξέταση εικαζόμενη παράβαση και, συνεπώς, δεν συμβάλλουν στην εκ μέρους της Επιτροπής επιβεβαίωση ενδείξεων που να δικαιολογούν έρευνα σε σχέση με τη Valderrivas. Κατά συνέπεια, η προσφεύγουσα συνάγει ότι ελλείπει το στοιχείο της αναγκαιότητας, την οποία το άρθρο 18 του κανονισμού 1/2003 θέτει ως προϋπόθεση προκειμένου η Επιτροπή να μπορέσει να κάνει χρήση της δυνατότητας αναζητήσεως πληροφοριών. Η προσφεύγουσα διατείνεται, επίσης, ότι το γεγονός ότι η απόφαση ουδόλως αναφέρεται σε τέτοιες ενδείξεις, δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την παράκαμψη του υποχρεωτικού ελέγχου αναγκαιότητας εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου.

—

Δεύτερον, η προσφεύγουσα επισημαίνει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, στο μέτρο που της επιβάλλει υποχρέωση προδήλως δυσανάλογη προς τις ανάγκες της έρευνας. Η δυσαναλογία αυτή υποδηλώνεται από τη φύση, ευρύτατη έκταση και υπερβολική λεπτομέρεια των ζητουμένων πληροφοριών, από την υποχρέωση επεξεργασίας και παρουσιάσεως των ζητουμένων πληροφοριών υπό ορισμένη μορφή και από την ταχθείσα προθεσμία για παροχή των πληροφοριών.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/27

Προσφυγή της 31ης Μαΐου 2011 — Ghost Brand κατά ΓΕΕΑ — Procter & Gamble International Operations (GHOST)

(Υπόθεση T-298/11)

2011/C 238/47

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ghost Brand Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: N. Caddick, QC)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Procter & Gamble International Operations SA (Γενεύη, Ελβετία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να αποφανθεί ότι η μεταβίβαση των δικαιωμάτων επί της υπ’ αριθ. 000282350 καταχωρίσεως του κοινοτικού σήματος «GHOST» στην Procter & Gamble International Operations SA πρέπει να καταχωριστεί και να δημοσιευθεί μόνο σε σχέση με «καλλυντικά», ενώ τα δικαιώματα επί της καταχωρίσεως όσον αφορά όλα τα προϊόντα της κλάσεως 25, καθώς και «σαπούνια, είδη αρωματοποιίας, αιθέρια έλαια [και] λοσιόν για τα μαλλιά» της κλάσεως 3, πρέπει να παραμείνουν στο όνομα της Ghost Brand Limited.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα ως προς το οποίο ζητείται μεταβίβαση: Το λεκτικό σήμα «GHOST» για προϊόντα της κλάσεως 3 («σαπούνια, είδη αρωματοποιίας, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, λοσιόν για τα μαλλιά» — υπ’ αριθ. 282350 καταχώριση κοινοτικού σήματος

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Αιτούσα τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων επί του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Απόφαση του αρμόδιου για το μητρώο τμήματος: Απόρριψη της αιτήσεως για μερική μεταβίβαση

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως και διαταγή προς το τμήμα που είναι αρμόδιο για το μητρώο να καταχωρίσει και να δημοσιεύσει τη μεταβίβαση

Προβαλλόμενοι λόγοι: Η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους, ήτοι: (i) ότι το τμήμα προσφυγών έσφαλε καθόσον δεν την ενημέρωσε για την ενώπιόν του διαδικασία, ούτε της κοινοποίησε την απόφαση που εξέδωσε, (ii) ότι δεν προσκομίστηκαν στο δεύτερο τμήμα προσφυγών όλα τα αναγκαία στοιχεία και η αντίδικος μετήλθε απατηλά μέσα και (iii) η αντίδικος ενήργησε κακόπιστα προσβάλλοντας την απόφαση του ΓΕΕΑ.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/27

Προσφυγή της 10ης Ιουνίου 2011 — Otto κατά ΓΕΕΑ — Nalsani (TOTTO)

(Υπόθεση T-300/11)

2011/C 238/48

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Otto GmbH & Co. KG (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: P. Schäuble και S. Müller, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Nalsani, SA (Μπογκοτά, Κολομβία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 9 Μαρτίου 2011 απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμόνισης στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) στην υπόθεση R 1291/2010-2·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Nalsani, SA.

Σήμα προς καταχώριση: εικονιστικό σήμα «TOTTO» για προϊόντα των κλάσεων 3, 9, 14, 18 και 25 — αίτηση καταχωρίσεως υπ. αριθ. 6 212 451.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: εθνικό εικονιστικό σήμα «OTTO» για προϊόντα των κλάσεων 3, 9, 14, 18 και 25.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: αποδοχή της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: η απόφαση του τμήματος ανακοπών ακυρώθηκε και η ανακοπή απορρίφθηκε

Προβαλλόμενοι λόγοι: παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009, δεδομένου ότι υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως των επίμαχων σημάτων. Το τμήμα προσφυγών όρισε κατά την αξιολόγηση της οπτικής ομοιότητας των σημείων εσφαλμένα κρίσιμα στοιχεία.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/28

Προσφυγή της 10ης Ιουνίου 2011 — HeidelbergCement κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-302/11)

2011/C 238/49

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: HeidelbergCement AG (Χαϊδελβέργη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: U. Denzel και T. Holzmüller, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει το άρθρο 1 και το άρθρο 2 της αποφάσεως της Επιτροπής της 30ής Μαρτίου 2011 στην υπόθεση COMP/39520 — τσιμέντο και συναφή προϊόντα κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας σύμφωνα με το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (1).

Η προσβαλλομένη απόφαση αντιβαίνει προς το άρθρο 18, παράγραφος 3 του κανονισμού 1/2003, διότι δεν καθορίζει επαρκώς το αντικείμενο της προσφυγής και ζητεί εμπορικές πληροφορίες που, κατ’ αυτήν, δεν είναι «αναγκαίες» υπό την έννοια του άρθρου 18 του κανονισμού 1/2003 για τη διευκρίνιση της προσαπτομένης παραβάσεως.

—

Στην προσφεύγουσα δεν ανακοινώθηκε ούτε με την προσβαλλομένη απόφαση, ούτε σε κάποιο άλλο σημείο της προκαταρκτικής διαδικασίας, ποια συγκεκριμένη συμπεριφορά επιτέλους της προσάπτεται. Η απόφαση παραβαίνει επομένως την κατά το άρθρο 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003 υποχρέωση να αναφέρεται ο σκοπός της έρευνας. Κατά πάγια νομολογία των δικαστηρίων της Ένωσης, η προσαπτομένη παράβαση πρέπει να αναφέρεται με επαρκή ακρίβεια, ώστε οι αποδέκτες και τα δικαστήρια να μπορούν να εκτιμήσουν την αναγκαιότητα των αιτουμένων πληροφοριών για τη διεξαγωγή των αποδείξεων.

—	Η απόφαση ζητεί εκ νέου πολλές πληροφορίες οι οποίες είχαν ήδη διαβιβαστεί στην Επιτροπή με απαντήσεις σε προηγούμενες αιτήσεις για την παροχή πληροφοριών. Οι πληροφορίες που ήσαν ήδη στη διάθεση της Επιτροπής δεν ήσαν «αναγκαίες» υπό την έννοια του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003.

—

Δεν διακρίνεται καμία σχέση μεταξύ των αιτουμένων πληροφοριών και της «υποψίας» της Επιτροπής. Η Επιτροπή έκανε κατάχρηση των εξουσιών που έχει από το άρθρο 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003 για να προβεί σε γενική έρευνα όσον αφορά την προσφεύγουσα (fishing expedition). Για τέτοιου είδους γενικές έρευνες της αγοράς αυτή έχει στη διάθεσή της το μέσο προκαταρκτικής εξετάσεως που της παρέχει το άρθρο 17 του κανονισμού 1/2003.

—	Η Επιτροπή υπερέβη τις δυνάμει του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003 αρμοδιότητές της, διότι αυτή υποχρεώνει με την προσβαλλομένη απόφαση την προσφεύγουσα να προβεί σε ανάλυση και αξιολόγηση των αιτουμένων πληροφοριών.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας

Η έκταση των αιτουμένων πληροφοριών, η επιλογή των μέσων και η ταχθείσα σύντομη προθεσμία παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας.

—	Η συγκέντρωση και η προετοιμασία των αιτουμένων πληροφοριών υπό τον προβλεπόμενο τύπο αποτελούν υπερβολικό βάρος για την προσφεύγουσα. Η επιβάρυνση αυτή είναι δυσανάλογη προς τον γενικό χαρακτήρα των αιτουμένων πληροφοριών και τον σκοπό της έρευνας.

—	Η ταχθείσα για την απάντηση προθεσμία 12 εβδομάδων και η άρνηση της Επιτροπής να παρατείνει την προθεσμία αυτή είναι δυσανάλογες. Είναι αντικειμενικώς αδύνατο για την προσφεύγουσα να τηρήσει την προθεσμία αυτή.

Τρίτος λόγος προσφυγής: παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως του άρθρου 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ

Η προσβαλλομένη απόφαση παραβαίνει επίσης τις απαιτήσεις του άρθρου 296,δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ όσον αφορά την ορθή αιτιολόγηση νομικής πράξεως, διότι δεν επιτρέπει να αναγνωρίζονται οι λόγοι για τους οποίους η Επιτροπή ζητεί τόσον εκτενείς πληροφορίες, ενεργεί κατά το άρθρο 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, καθώς και οι λόγοι που δικαιολογούν τη μεγάλη πίεση χρόνου κατά τη διαδικασία.

—	Η προσβαλλομένη απόφαση δεν καθιστά σαφές ούτε με ποια συγκεκριμένη παράβαση ασχολείται η Επιτροπή ούτε γιατί η Επιτροπή χρειάζεται τις εξαιρετικά λεπτομερείς και εκτενείς πληροφορίες.

—	Η Επιτροπή δεν αιτιολογεί γιατί, αντίθετα προς προηγούμενες αιτήσεις πληροφοριών, θεωρεί ενδεδειγμένη και αναγκαία την κατ’ εφαρμογή του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003 ενέργεια έναντι της προσφεύγουσας.

—	Η Επιτροπή δεν αιτιολογεί επαρκώς για ποιο λόγο τάσσει μια τόσο σύντομη προθεσμία για την απάντηση και γιατί αυτή αρνείται να παρατείνει την εν λόγω προθεσμία.

Τέταρτος λόγος προσφυγής: παραβίαση της γενικής αρχής της ακριβολογίας.

Η προσβαλλομένη απόφαση και το συνημμένως διαβιβασθέν ερωτηματολόγιο παραβαίνουν, κατά την άποψη της προσφεύγουσας, τις απαιτήσεις της γενικής αρχής της ακριβολογίας, διότι σε πολλά σημεία είναι ασαφή, αόριστα και αντιφατικά και δεν περιλαμβάνουν σαφείς οδηγίες για την προσφεύγουσα. Η προσφεύγουσα δεν μπορεί να αναγνωρίσει αναμφιβόλως τι ακριβώς πρέπει να κάνει για να αποτρέψει τον κίνδυνο επιβολής κυρώσεως. Η Επιτροπή δεν ασχολήθηκε ή δεν ασχολήθηκε επαρκώς με τις εκτεταμένες ερωτήσεις και την επιθυμία της προσφεύγουσας για διευκρινίσεις.

Πέμπτος λόγος προσφυγής: προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας

Η προσβαλλομένη απόφαση προσβάλλει τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας, τα οποία εγγυώνται το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΠΔΑ) και το άρθρο 48, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον αυτή υποχρεώνει την προσφεύγουσα να συμμετάσχει ενεργά σε αξιολογήσεις και αναλύσεις των εμπορικών πληροφοριών, οι οποίες όμως εμπίπτουν στην υποχρέωση διεξαγωγής αποδείξεων της Επιτροπής.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ. 1)

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/29

Προσφυγή της 14ης Ιουνίου 2011 — Leopardi Dittajuti κατά ΓΕΕΑ — Llopart Vilarós (CONTE LEOPARDI DITTAJUTI)

(Υπόθεση T-303/11)

2011/C 238/50

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Piervittorio Francesco Leopardi Dittajuti (Numana, Ιταλία) (εκπρόσωποι: D. De Simone, D. Demarinis, και G. Orsoni, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Pedro Llopart Vilarós (Sant Sadurní D'Anoia, Ισπανία)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 6ης Απριλίου 2011 στην υπόθεση R 1437/2010-2, και να υποχρεώσει το ΓΕΕΑ να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την εκτέλεση της απόφασης· και

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα όλων των διαδικασιών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Ο προσφεύγων

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «CONTE LEOPARDI DITTAJUTI», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 33, 35, 40, και 43 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 6428338

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Ο αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: το καταχωρισθέν με αριθ. 2073540 ισπανικό εικονιστικό σήμα «Leopardi», για προϊόντα της κλάσεως 33

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχθηκε την ανακοπή ως προς ορισμένα από τα επίμαχα προϊόντα και υπηρεσίες

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής ως απαράδεκτης

Προβαλλόμενοι λόγοι: Εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 60 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου, των κανόνων 49, παράγραφος 1, 20, παράγραφος 7, στοιχείο γ’, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, που έχει εφαρμογή στη διαδικασία προσφυγής κατά τον κανόνα 50, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, καθόσον το τμήμα προσφυγών: (i) έκρινε εσφαλμένως ότι δεν πρέπει να ανασταλεί η διαδικασία και να μετατεθεί η προθεσμία όπως από κοινού ζήτησαν οι διάδικοι· (ii) έλαβε υπόψη του εσφαλμένως το κοινό αίτημα των διαδίκων μόνο μετά την παρέλευση της προθεσμίας υποβολής των λόγων προσφυγής, εμποδίζοντας έτσι στην πράξη τον οικείο διάδικο να υποβάλει τα σχετικά δικόγραφα εμπροθέσμως με συνέπεια τη λήξη της προθεσμίας· και (iii) δεν έλαβε υπόψη τους λόγους της προσφυγής, αν και είχαν υποβληθεί εμπροθέσμως, κατά παράβαση των διαδικαστικών απαιτήσεων και κατά παράβαση της γενικής αρχής της οικονομίας της διαδικασίας και της διατήρησης της ισχύος των στοιχείων της δικογραφίας.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/29

Προσφυγή της 10ης Ιουνίου 2011 — Schwenk Zement κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-306/11)

2011/C 238/51

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Schwenk Zement KG (Ulm, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Raible, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση C(2011) 2367 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2011 (υπόθεση COMP/39520 — τσιμέντο και συναφή προϊόντα),

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας δυνάμει του άρθρου 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

Πρώτος λόγος: δυσανάλογος χαρακτήρας του είδους αποφάσεως.

Η προσβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας, διότι αποτελεί το πρώτο ερευνητικό μέτρο που ελήφθη ως προς την προσφεύγουσα η οποία προτίθετο να παράσχει πληροφορίες.

—	Καίτοι ο κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (1) δεν καθορίζει ιεραρχική σχέση μεταξύ απλής αιτήσεως παροχής πληροφοριών και αποφάσεως περί παροχής πληροφοριών, τούτο δεν αναιρεί εντούτοις το γεγονός ότι, κατά την επιλογή του ερευνητικού μέτρου, πρέπει να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας.

—

Μια απόφαση περί παροχής πληροφοριών βάσει του άρθρου 18, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 αποτελεί, έναντι μίας αιτήσεως παροχής πληροφοριών βάσει του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, ελαφρύτερο και, επίσης, αποτελεσματικότερο μέσο σε σχέση με επιχείρηση που προτίθεται να παράσχει πληροφορίες.

Δεύτερος λόγος: παράβαση του άρθρου 18, παράγραφος 3 του κανονισμού 1/2003.

Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν πληροί τις προϋποθέσεις της νομικής βάσεως του άρθρου 18, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003.

—	Η Επιτροπή δεν προβάλλει συγκεκριμένη κατηγορία, οι δε πληροφορίες που ζητούνται μέσω της αιτήσεως παροχής πληροφοριών δεν συνάδουν επαρκώς με την υποτιθέμενη κατηγορία.

—	Επομένως, η αίτηση παροχής πληροφοριών δεν είναι απαραίτητη για τις έρευνες της Επιτροπής. Οι αιτηθείσες πληροφορίες δεν μπορούν να αποτελέσουν απόδειξη παραβάσεως της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας.

Τρίτος λόγος: δυσανάλογος χαρακτήρας της ταχθείσας προθεσμίας.

Η προθεσμία δύο εβδομάδων για την απάντηση επί του ερωτήματος 11 δεν ήταν επαρκής για την προσφεύγουσα.

—	Στην προσβαλλόμενη απόφαση η Επιτροπή μείωσε σε δύο εβδομάδες τη δίμηνη προθεσμία που προέβλεπε το σχέδιο αποφάσεως για την απάντηση επί του ερωτήματος 11.

—	Η προσφεύγουσα αδυνατούσε να απαντήσει εμπροθέσμως εντός της προθεσμίας των δύο εβδομάδων. Εντούτοις, η Επιτροπή απέρριψε κατηγορηματικώς τυχόν παράταση της προθεσμίας.

—	Λόγω του εύρους των αιτηθεισών πληροφοριών, της δυσκολίας συλλογής τους, καθώς και της συγκεκριμένης καταστάσεως της προσφεύγουσας, ήταν επιτακτική η ανάγκη μεγαλύτερης προθεσμίας.

Τέταρτος λόγος: ανεπαρκής αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως.

Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι προσηκόντως αιτιολογημένη.

—	Από την προσβαλλόμενη απόφαση δεν προκύπτει η κατηγορία εις βάρος της προσφεύγουσας. Δεν προκύπτει, εξάλλου, ούτε η σχέση μεταξύ των αιτηθεισών πληροφοριών και της υποτιθέμενης κατηγορίας.

—	Επιπλέον, δεν αιτιολογείται επαρκώς ο καθορισμός της προθεσμίας γενικώς, ούτε η σύντμηση σε δύο εβδομάδες της δίμηνης προθεσμίας που προέβλεπε το σχέδιο αποφάσεως για την απάντηση επί του ερωτήματος 11.

5)	Πέμπτος λόγος: προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας Εξαιτίας της χρονικής πίεσης που άσκησε η Επιτροπή εθίγησαν τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας, ιδίως η προστασία της από ενδεχόμενη αυτοενοχοποίηση.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1/2003 του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2002 για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/30

Προσφυγή της 13ης Ιουνίου 2011 — Eurallumina κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-308/11)

2011/C 238/52

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Eurallumina SpA (Portoscuso, Ιταλία) (εκπρόσωπος: V. Leone, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Κυρίως:

—	να ακυρώσει στο σύνολό της την προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία στρέφεται κατά της Eurallumina.

Επικουρικώς:

—	να ακυρώσει το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως, όσον αφορά τα μέτρα του διατάγματος 2004 και, ως εκ τούτου, το άρθρο 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως όσον αφορά την εντολή ανακτήσεως που εκκρεμεί για την Eurallumina.

Έτι επικουρικότερον:

—	να ακυρώσει το άρθρο 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το μέρος που αφορά την εντολή ανακτήσεως που εκκρεμεί για την Eurallumina.

Εν πάση περιπτώσει:

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ζητείται η ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, η οποία:

χαρακτηρίζει ως νέα παράνομη και ασύμβατη ενίσχυση το μέτρο που προβλέπει το άρθρο 1 του διατάγματος του προέδρου του υπουργικού συμβουλίου αριθ. 14042, της 6ης Φεβρουαρίου 2004 (στο εξής: διάταγμα 2004) και οι λοιπές αποφάσεις που εξέδωσε η Autorità per l’Energia Elettrica e il Gas (στο εξής: AEEG) για την εκτέλεση αυτού (στο εξής, από κοινού: μέτρο του διατάγματος 2004), και διατάσσει την ανάκτηση·

χαρακτηρίζει ως νέα ασύμβατη ενίσχυση το κοινοποιηθέν από την Ιταλία μέτρο που προβλέπει το άρθρο 11, παράγραφος 12, του νόμου της 14ης Μαΐου 2005 αριθ. 80, με το οποίο μετατράπηκε [σε νόμο] ο νόμος-πλαίσιο της 14ης Μαρτίου 2005, αριθ. 35 (στο εξής: νόμος 80/2005), και η απόφαση που εξέδωσε η AEEG για την εφαρμογή αυτού (στο εξής, από κοινού: μέτρο του νόμου 80/2005).

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της γενικής αρχής της χρηστής διοικήσεως.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη εκτιμώντας από κοινού τα δύο προαναφερθέντα μέτρα, τα οποία θα έπρεπε να τύχουν ανεξάρτητης εκτιμήσεως βάσει του διαφορετικού τους αντικειμένου όσον αφορά τη νομική βάση, τους αποδέκτες και τον προβλεπόμενο αντισταθμιστικό μηχανισμό. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα την αλληλοεπικάλυψη των επιχειρημάτων που προέβαλε η Επιτροπή καθιστώντας δυσχερέστερη την άμυνα [της προσφεύγουσας].

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ όσον αφορά την έννοια της κρατικής ενισχύσεως.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη κατά τον χαρακτηρισμό των δύο μέτρων ως κρατικών ενισχύσεων διότι, αμφότερα, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του πλεονεκτήματος σε σχέση με τις κανονικές συνθήκες της αγοράς το οποίο απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό, και των επιπτώσεων στο ενδοκοινοτικό εμπόριο. Ειδικότερα:

—

όσον αφορά το μέτρο του διατάγματος 2004, το εν λόγω μέτρο δεν παρέχει πλεονέκτημα, διότι απλώς επεκτείνει το υποκειμενικό πεδίο εφαρμογής μέτρου το οποίο κατά την Επιτροπή δεν αποτελούσε ενίσχυση στην υπόθεση «Alumix» (1), όπου αποκλείσθηκε ότι το ισχύον για την Alumix τιμολόγιο παροχής ηλεκτρικής ενέργειας συνιστά πλεονέκτημα. Επίσης, το μέτρο του διατάγματος 2004 δεν είναι ικανό να επιφέρει επιπτώσεις στο ενδοκοινοτικό εμπόριο — όσον αφορά την Eurallumina — καθώς το εμπόριο αλουμινίου είναι ελλειμματικό εντός της ΕΕ και ενδεχόμενη μείωση της δραστηριότητας δεν θα μπορούσε να αντισταθμιστεί από αύξηση των εξαγωγών των επιχειρήσεων σε άλλα κράτη μέλη, οι οποίες ήδη λειτουργούν χρησιμοποιώντας το πλήρες δυναμικό τους·

—

όσον αφορά το μέτρο του νόμου 80/2005, το εν λόγω μέτρο δεν παρέχει πλεονέκτημα σε σχέση με τις κανονικές συνθήκες της αγοράς καθώς, δεδομένων των ανωμαλιών στην αγορά ενέργειας στην Ιταλία και, κυρίως, στη Σαρδηνία — όπου το τιμολόγιο παροχής ηλεκτρικής ενέργειας παραμένει εξαιρετικά υψηλό λόγω της μη διασυνδέσεως με την ηπειρωτική χώρα — η αναφορά στην τιμή που διαμορφώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο στα χρηματιστήρια αποτελεί έγκυρη αναφορά για τον χαρακτηρισμό του εφαρμοζόμενου τιμολογίου ως [τιμολόγιο] «της αγοράς», για τη δραστηριότητα των δικαιούχων. Ως προς το ενδοκοινοτικό εμπόριο, ισχύει η ίδια επιχειρηματολογία με την επιχειρηματολογία για το μέτρο του διατάγματος 2004.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, όσον αφορά την παρέκκλιση σχετικά με τις περιφερειακές ενισχύσεις που μνημονεύονται στο στοιχείο α'.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι τα δύο μέτρα δεν είναι συμβατά ως περιφερειακές ενισχύσεις. Ειδικότερα, προβάλλει τα ακόλουθα:

—

διατήρηση περιφερειακού μειονεκτήματος, οφειλόμενου στην απουσία διασυνδέσεως της Σαρδηνίας με την ηπειρωτική χώρα, με αποτέλεσμα να τίθενται οι δικαιούχοι σε μειονεκτική θέση όσον αφορά τον ενεργειακό τους εφοδιασμό, και στο γεγονός ότι οι «ενεργοβόροι» δικαιούχοι αποτελούν την σπονδυλική στήλη της παραγωγικής δομής του νησιού, διαμορφώνοντας κατ’ ουσία τα επίπεδα απασχολήσεως·

—

αναλογικότητα και επάρκεια των επίμαχων μέτρων προς αντιστάθμιση του μειονεκτήματος αυτού, καθόσον συνιστούν μεταβατικά μέτρα που αποσκοπούν στην αποτροπή της μετατοπίσεως των δικαιούχων, εν αναμονή της αντιμετωπίσεως των διαρθρωτικών μειονεκτημάτων, μέσω πρωτοβουλιών που έχουν ήδη αναληφθεί και — σήμερα — συμπληρώνονται από το Ιταλικό Δημόσιο με στόχο τη δημιουργία επαρκούς ικανότητας διασυνδέσεως για τη Σαρδηνία και μέσω ειδικών επενδύσεων αποδοτικότητας τις οποίες οι ίδιες οι επιχειρήσεις έχουν αναλάβει τη δέσμευση να εκτελέσουν·

—	de facto προσωρινός και φθίνων χαρακτήρας των δύο μέτρων.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση ουσιώδους τύπου — έλλειψη αιτιολογίας.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφαση, και ειδικότερα όσον αφορά:

—	τη διαφορά μεταξύ του μέτρου του διατάγματος 2004 και του μέτρου περί του οποίου η απόφαση «Alumix»·

—	την ύπαρξη ενδεχόμενης στρεβλώσεως του ανταγωνισμού και επιπτώσεων στις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών·

—	αναλογικότητα του μέτρου του διατάγματος 2004.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από πλάνη κατά την εκτίμηση των περιστάσεων που θεμελιώνουν την ύπαρξη δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

—	Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη διαπιστώνοντας ότι δεν πληρούνται οι περιστάσεις που θεμελιώνουν την ύπαρξη δικαιολογημένης εμπιστοσύνης — στο πρόσωπο της Eurallumina — σχετικά με τη μη ύπαρξη ενισχύσεως όσον αφορά το μέτρο του διατάγματος 2004.

(1) ΕΕ C 288/4 της 1.10.1996, σ.4.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/32

Προσφυγή της 14ης Ιουνίου 2011 — Süd-Chemie κατά ΓΕΕΑ — BYK-Cera (CERATIX)

(Υπόθεση T-312/11)

2011/C 238/53

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Süd-Chemie AG (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: W. Baron von der Osten-Sacken και A. Wenninger-Lenz, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: BYK-Cera BV (Deventer, Κάτω Χώρες)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 8 Απριλίου 2011 προσβαλλόμενη απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών (υπόθεση R 1585/2010-4)·

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η BYK-Cera BV.

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «CERATIX» για προϊόντα της κλάσεως 1 — αίτηση καταχωρίσεως υπ’ αριθ. 6 358 832.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα.

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το εθνικό λεκτικό σήμα «CERATOFIX» για προϊόντα της κλάσεως 1.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχθηκε την ανακοπή.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Ακύρωσε την απόφαση του τμήματος ανακοπών και απέρριψε την ανακοπή.

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση των άρθρων 15 και 42, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 207/2009, διότι το καθού:

—	εσφαλμένως υποτίμησε την αποδεικτική αξία των εγγράφων που υπέβαλε η προσφεύγουσα με τη γενική αιτιολογία ότι τα έγγραφα αυτά προέρχονται από το περιβάλλον της προσφεύγουσας·

—	δεν έλαβε υπόψη τη διαφήμιση ως «ουσιαστική χρήση»·

—	κατά την εκτίμηση του ουσιαστικού χαρακτήρα της χρήσεως δεν έλαβε υπόψη όλες τις κρίσιμες περιστάσεις και

—	δεν προέβη σε συνολική εκτίμηση των υποβληθέντων αποδεικτικών εγγράφων σχετικά με τη χρήση του σήματος.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/32

Προσφυγή της 16ης Ιουνίου 2011 — Heede κατά ΓΕΕΑ (Matrix-Energetics)

(Υπόθεση T-313/11)

2011/C 238/54

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Günter Heede (Walldorf-Baden, Γερμανία) (εκπρόσωπος: R. Utz, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 8ης Απριλίου 2011 (υπόθεση R 1848/2010-4)·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: λεκτικό σήμα «Matrix-Energetics» για υπηρεσίες των κλάσεων 35, 41 και 44 — Αίτηση καταχωρίσεως αριθ. 8 339 798

Απόφαση του εξεταστή: Απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού 207/2009, δεδομένου ότι, αφενός, δεν μπορεί να διαπιστωθεί ότι το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση έχει περιγραφική ισχύ, αυτό δε έχει τον απαιτούμενο διακριτικό χαρακτήρα, αφετέρου, το τμήμα προσφυγών αδικαιολόγητα κατέστησε αντικείμενο της αποφάσεώς του όρους του διαδικτύου, οι οποίοι είναι μεταγενέστεροι της ημερομηνίας της αιτήσεως καταχωρίσεως του προς καταχώριση σήματος και, επιπλέον, μεμονωμένες, παράνομες και μετά την ημερομηνία της αιτήσεως προς καταχώριση αναληφθείσες χρήσεις τρίτων μιας (φανταστικής) ονομασίας, η οποία αρχικά είχε διακριτικό χαρακτήρα, δεν μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την καταλληλότητα κοινοτικού σήματος προς καταχώριση.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/32

Προσφυγή της 17ης Ιουνίου 2011 — Fortress Participations κατά ΓΕΕΑ — Fortress Investment Group και Fortress Investment Group (Ηνωμένο Βασίλειο) (FORTRESS)

(Υπόθεση T-314/11)

2011/C 238/55

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fortress Participations BV (Rotterdam, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: M.L.J. van de Braak, δικηγόρος, B. Ladas, Solicitor, και S. Malynicz, Barrister)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικοι ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fortress Investment Group LLC (Ν. Υόρκη, ΗΠΑ) και Fortress Investment Group (UK) Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 1ης Απριλίου 2011 στην υπόθεση R 354/2009-2· και

—	να καταδικάσει το καθού και τις αντιδίκους ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά τους έξοδα ενώπιον του ΓΕΕΑ και του Γενικού Δικαστηρίου και στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: Το εικονιστικό σήμα «FORTRESS», για τα χρώματα κόκκινο, μαύρο και άσπρο, για υπηρεσίες των κλάσεων 35, 36 και 42 — Καταχωρισμένο υπ’ αριθ. 3398451 κοινοτικό σήμα

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: Οι αντίδικοι ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Σήμα του οποίου δικαιούχος είναι η αιτούσα: Οι αιτούσες την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος στήριξαν την αίτησή τους σε σχετικούς λόγους ακυρότητας κατά το άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού του Συμβουλίου (ΕΚ) 207/2009. Στηρίχθηκαν επίσης στα μη καταχωρισμένα στο Ηνωμένο Βασίλειο «FORTRESS», «FORTRESS INVESTMENTS», και «FORTRESS INVESTMENT GROUP», χρησιμοποιούμενα στις συναλλαγές.

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Απόρριψη της αιτήσεως ακυρώσεως

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Ακυρώνει την προσβαλλομένη απόφαση

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 4, του κανονισμού του Συμβουλίου (ΕΚ) 207/2009, εφόσον το τμήμα προσφυγών δεν εξέτασε το θέμα της φήμης και πελατείας (goodwill) βάσει του δικαίου που διέπει την αγωγή λόγω προσβολής διακριτικού σημείου στο Ηνωμένο Βασίλειο και δεν μπόρεσε να εκτιμήσει ορθώς τον κίνδυνο παραπλανητικής παρουσίασης και τη συνεπακόλουθη ζημία.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/33

(Υπόθεση T-315/11)

2011/C 238/56

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fortress Participations BV (Ρότερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: M.L.J. van de Braak, δικηγόρος, B. Ladas, Solicitor, και S. Malynicz, Barrister)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fortress Investment Group LLC (Ν. Υόρκη, ΗΠΑ) και Fortress Investment Group (Ηνωμένο Βασίλειο) Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 8ης Μαρτίου 2011 στην υπόθεση R 355/2009-2· και

—	να καταδικάσει το καθού και τις αντιδίκους ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά τους έξοδα ενώπιον του ΓΕΕΑ και του Γενικού Δικαστηρίου και στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: Το λεκτικό σήμα «FORTRESS», για υπηρεσίες των κλάσεων 35, 36 και 42 — Καταχωρισμένο υπ’ αριθ. 2095784 κοινοτικό σήμα

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: Οι αντίδικοι ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Απόρριψη της αιτήσεως ακυρώσεως

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Ακυρώνει την προσβαλλομένη απόφαση

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/33

Προσφυγή της 21ης Ιουνίου 2011 — Morelli κατά ΓΕΕΑ — Associazione Nazionale Circolo del Popolo della Libertà (PARTITO DELLA LIBERTA')

(Υπόθεση T-321/11)

2011/C 238/57

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Raffaello Morelli (Λιβόρνο, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Frenelli, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Associazione Nazionale Circolo del Popolo della Libertà (Μιλάνο, Ιταλία)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών της 17ης Μαΐου 2011 καθώς και την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 14ης Μαΐου 2010,

—	να δεχτεί την ανακοπή του προσφεύγοντος κατά της αίτησης καταχώρισης σήματος υπ’ αριθ. 5 890 009 και να απορρίψει την αίτηση καταχώρισης για το σήμα αυτό,

—	να καταδικάσει την Associazione Nazionale Circolo del Popolo della Libertà στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η Associazione Nazionale Circolo del Popolo della Libertà.

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «PARTITO DELLA LIBERTA'» (αίτηση καταχώρισης υπ’ αριθ. 5 890 009), για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 14, 16, 24, 25, 35, 36, 38, 41, 42 και 45.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Raffaello Morelli.

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το όνομα τομέα «partitodellaliberta.it», το οποίο χορήγησε η αρμόδια για τα ονόματα του τομέα «it» αρχή στις 9 Αυγούστου 2004 στον Raffaello Morello και για το οποίο οι ανακόπτοντες ισχυρίστηκαν ότι είχε χρησιμοποιηθεί στις εμπορικές συναλλαγές για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 16, 35, 38, 41 και 45.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Προβαλλόμενοι λόγοι: Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 207/2009, για το κοινοτικό σήμα, εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας «χρήση στις εμπορικές συναλλαγές» σε σχέση με ένα όνομα που χρησιμοποιείται στην πολιτική και εσφαλμένη αξιολόγηση των εγγράφων που αποδεικνύουν την εμπορική χρήση του προγενέστερου σημείου.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/34

Προσφυγή της 21ης Ιουνίου 2011 — Morelli κατά ΓΕΕΑ — Brambilla (Partito della Libertà)

(Υπόθεση T-322/11)

2011/C 238/58

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Raffaello Morelli (Λιβόρνο, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Brenelli, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Michela Vittoria Brambilla (Μιλάνο, Ιταλία)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών της 17ης Μαΐου 2011 καθώς και την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 14ης Μαΐου 2010,

—	να δεχτεί την ανακοπή του προσφεύγοντος κατά της αίτησης καταχώρισης σήματος υπ’ αριθ. 6 203 012 και να απορρίψει την αίτηση καταχώρισης για το σήμα αυτό,

—	να καταδικάσει τη MIichela Vittoria Brambilla στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: MIichela Vittoria Brambilla.

Σήμα προς καταχώριση: Εικονιστικό σήμα που περιλαμβάνει το λεκτικό στοιχείο «Partito della Libertà» (αίτηση καταχώρισης υπ’ αριθ. 6 203 012), για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 14, 16, 24, 25, 35, 36, 38, 41, 42 και 45.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Raffaello Morelli.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/34

Προσφυγή της MasterCard κ.λπ. κατά της Επιτροπής που ασκήθηκε στις 15 Ιουνίου 2011

(Υπόθεση T-330/11)

2011/C 238/59

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: MasterCard, Inc. (Wilmington, Ηνωμένες Πολιτείες), MasterCard International, Inc. (Wilmington, Ηνωμένες Πολιτείες) και MasterCard Europe SPRL (Βατερλώ, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: B. Amory, V. Brophy και S. McInnes, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·

—

να ακυρώσει, πλήρως, την αρνητική απόφαση της Επιτροπής η οποία βασίστηκε στην εξαίρεση του άρθρου 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001 L 145, σ.43)·

—	να κρίνει αβάσιμη την εκ μέρους της Επιτροπής ερμηνεία του άρθρου 8 του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκαν οι προσφεύγουσες.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους.

Πρώτος λόγος, περί του ότι η Επιτροπή παρέβη τα άρθρα 4, παράγραφος 3, και 8, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001, καθόσον:

—	η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001·

—	τα στοιχεία επί των οποίων βασίστηκε η Επιτροπή δεν είναι ακριβή από πραγματικής απόψεως· και

—	υφίσταται υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για τη δημοσιοποίηση των εγγράφων τα οποία προσκόμισε η EIM Business and Policy Research στο πλαίσιο της μελέτης ως προς το «Κόστος και ωφέλεια των εμπόρων σχετικά με την αποδοχή διαφόρων μεθόδων πληρωμής» (COMP/2009/D1/020)

Δεύτερος λόγος, περί του ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο παραβιάζοντας το άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001, καθώς και το άρθρο 2 του παραρτήματος της αποφάσεως της Επιτροπής περί τροποποιήσεως του εσωτερικού κανονισμού της (ΕΕ 2010 L 55, σ. 60), καθόσον:

—	η Επιτροπή παρανόμως κίνησε εκ νέου την προθεσμία επανεξετάσεως· και

—	η Επιτροπή παρανόμως παρέτεινε την προθεσμία επανεξετάσεως κατά 15 εργάσιμες ημέρες.

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/35

Προσφυγή της 16ης Ιουνίου 2011 — Besselink κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-331/11)

2011/C 238/60

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Leonard Besselink (Ουτρέχτη, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: O. Brouwer και J. Blockx, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου της 1ης Απριλίου 2011 με την οποία δεν επετράπη πλήρης πρόσβαση στο έγγραφο 9689/10 σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43), όπως η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα στις 7 Απριλίου 2011 με έγγραφο υπό τα στοιχεία «04/c/01/11», και

—	να καταδικάσει κατά το άρθρο 87 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος, περιλαμβανομένων των δικαστικών εξόδων σχετικά με όσους ασκήσουν παρέμβαση.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων διατυπώνει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως διατείνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001, το οποίο αποβλέπει στην προστασία του δημόσιου συμφέροντος όσον αφορά τις διεθνείς σχέσεις, επειδή:

—	το Συμβούλιο κακώς δεν έλαβε υπόψη τη συνταγματική φύση του εγγράφου στο οποίο πρόσβαση ζητεί ο προσφεύγων·

—	ο προσφεύγων θεωρεί ότι η πρόσβαση στο έγγραφο 9689/10 είναι επιβεβλημένη επίσης βάσει της ελευθερίας εκφράσεως που διατυπώνεται στο άρθρο 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	το Συμβούλιο παρέλειψε να λάβει υπόψη τις ειδικές περιστάσεις και το ειδικό αντικείμενο της παρούσας υποθέσεως και

—	το Συμβούλιο κακώς αναφέρθηκε στις υποθετικά αρνητικές συνέπειες της αποκαλύψεως μελλοντικών διαπραγματεύσεων της Ένωσης.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζει ότι το άρθρο 4, παράγραφος 6, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 εφαρμόστηκε εσφαλμένως και ότι παραβιάστηκε η αρχή της αναλογικότητας, επειδή το Συμβούλιο δεν εξέτασε αν ήταν πρόσφορο να επιτρέψει μερική πρόσβαση και να περιορίσει την άρνηση στα ενδεδειγμένα και αυστηρώς αναγκαία μέρη του εγγράφου 9689/10.

3)	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως διατείνεται ότι το Συμβούλιο δεν τήρησε την υποχρέωσή του να παραθέσει επαρκή και προσήκουσα αιτιολογία στην προσβαλλόμενη απόφαση.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

13.8.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 238/38

Διορθωτικό στην ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στην υπόθεση T-242/11

( Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης C 211 της 16ης Ιουλίου 2011, σ. 27 )

2011/C 238/67

Η ανακοίνωση στην Επίσημη Εφημερίδα όσον αφορά την υπόθεση T-242/11, Kaltenbach & Voigt κατά ΓΕΕΑ (3D eXam), αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

Προσφυγή της 9ης Μαΐου 2011 — Kaltenbach & Voigt κατά ΓΕΕΑ (3D eXam)

(Υπόθεση T-242/11)

2011/C 238/67

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kaltenbach & Voigt GmbH (Biberach an der Riß, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Graf, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 1ης Μαρτίου 2011 στην υπόθεση R 2361/2010-2·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό εικονιστικό σήμα «3D eXam» για προϊόντα της κλάσεως 10

Απόφαση του εξεταστή: Απόρριψη της προστασίας της διεθνούς καταχώρισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β', γ' και άρθρο 7, παράγραφος 2, του Κανονισμού για το κοινοτικό σήμα

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β', γ' του κανονισμού του Συμβουλίου 207/2009 και λόγω του ότι δεν ελήφθησαν υπόψη προηγούμενες εθνικές καταχωρίσεις και αποφάσεις περί προστασίας, καθόσον η επίδικη διεθνής καταχώριση: (i) δεν είναι αμιγώς περιγραφική, και· (ii) έχει διακριτικό χαρακτήρα διότι το ενδιαφερόμενο κοινό θα εκλάβει το σήμα «3D eXam» ως ένδειξη εμπορικής προελεύσεως.

		ISSN 1725-2415 doi:10.3000/17252415.C_2011.238.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 238

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	54ό έτος 13 Αυγούστου 2011

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2011/C 238/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 232 της 6.8.2011	1

	Διορθωτικά
2011/C 238/67	Διορθωτικό στην ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στην υπόθεση T-242/11 (ΕΕ C 211 της 16.7.2011, σ. 27)	38