7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/1

---

2009/C 267/01

Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

EE C 256 της 24.10.2009

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

EE C 244 της 10.10.2009

EE C 233 της 26.9.2009

EE C 220 της 12.9.2009

EE C 205 της 29.8.2009

EE C 193 της 15.8.2009

EE C 180 της 1.8.2009

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα σε:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/1

---

Ορκωμοσία των νέων μελών του Δικαστηρίου

2009/C 267/02

Κατόπιν του διορισμού τους ως νέων μελών του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με απόφαση των αντιπροσώπων των Κυβερνήσεων των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 25ης Φεβρουαρίου 2009 (1), για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2009 μέχρι 6 Οκτωβρίου 2015, οι M. Safjan και D. Šváby ορκίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 6 Οκτωβρίου 2009.

Κατόπιν του διορισμού της ως δικαστή στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με απόφαση των αντιπροσώπων των Κυβερνήσεων των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 8ης Ιουλίου 2009 (2), για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2009 μέχρι 6 Οκτωβρίου 2012, η M. Berger ορκίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 6 Οκτωβρίου 2009.

Κατόπιν του διορισμού τους ως γενικών εισαγγελέων του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με απόφαση των αντιπροσώπων των Κυβερνήσεων των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 25ης Φεβρουαρίου 2009 (1), για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2009 μέχρι 6 Οκτωβρίου 2015, ο N. Jääskinen ορκίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 6 Οκτωβρίου 2009.

---

(1)  ΕΕ L 63 της 7ης Μαρτίου 2009, σ. 13

(2)  ΕΕ L 181 της 14ης Ιουλίου 2009, σ. 26

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/2

---

Εκλογή του Προέδρου του Δικαστηρίου

2009/C 267/03

Κατά τη σύσκεψη της 7ης Οκτωβρίου 2009 οι δικαστές του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, τον Β. Σκουρή ως Πρόεδρο του Δικαστηρίου για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2009 μέχρι 6 Οκτωβρίου 2012.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/2

---

Εκλογή των προέδρων τμήματος

2009/C 267/04

Κατά τη σύσκεψη της 7ης Οκτωβρίου 2009 οι δικαστές του Δικαστηρίου εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 10, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας, τους A. Tizzano, J.N. Cunha Rodrigues, K. Lenaerts και J.-C. Bonichot ως προέδρους, αντιστοίχως, του πρώτου, του δευτέρου, του τρίτου και του τετάρτου πενταμελούς τμήματος, για περίοδο τριών ετών, η οποία λήγει στις 6 Οκτωβρίου 2012.

Κατά τη σύσκεψη της 8ης Οκτωβρίου 2009 οι δικαστές του Δικαστηρίου εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 10, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας, τους E. Levitz, P. Lindh, R. Silva de Lapuerta και E. Toader ως προέδρους, αντιστοίχως, του πέμπτου, του έκτου, του εβδόμου και του ογδόου τριμελούς τμήματος για περίοδο ενός έτους, η οποία λήγει στις 6 Οκτωβρίου 2010.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/2

---

Διορισμός του πρώτου γενικού εισαγγελέα

2009/C 267/05

Δυνάμει του άρθρου 10, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας, το Δικαστήριο όρισε για περίοδο ενός έτους που λήγει στις 6 Οκτωβρίου 2010 τον P. Mengozzi ως πρώτο γενικό εισαγγελέα.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/2

---

Τοποθέτηση των δικαστών στα τμήματα

2009/C 267/06

Κατά τις συσκέψεις του της 8ης και της 9ης Οκτωβρίου 2009 το Δικαστήριο αποφάσισε να τοποθετήσει τους δικαστές στα τμήματα ως ακολούθως:

Πρώτο τμήμα A. Tizzano, πρόεδρος, M. Borg Barthet, M. Ilešič, E. Levits, J.-J. Kasel, M. Safjan και M. Berger, δικαστές

Δεύτερο τμήμα J. N. Cunha Rodrigues, πρόεδρος, A. Rosas, U. Lõhmus, A. Ó Caoimh και P. Lindh και M. Arabadjiev, δικαστές

Τρίτο τμήμα K. Lenaerts, πρόεδρος, R. Silva de Lapuerta, E. Juhász, Γ. Αρέστης, J. Malenovský , T. von Danwitz και M Švaby, δικαστές

Τέταρτο τμήμα J.-C. Bonichot, πρόεδρος, C. W. A. Timmermans, K. Schiemann, P. Kūris L. Bay Larsen και C. Toader, δικαστές

Πέμπτο τμήμα E. Levits, πρόεδρος, A. Borg Barthet, M. Ilešič, J.-J. Kasel, M. Safjan και M. Berger, δικαστές

Έκτο τμήμα P. Lindh, πρόεδρος, A. Rosas, U. Lõhmus, A. Ó Caoimh και M. Arabadjiev, δικαστές

Έβδομο τμήμα R. Silva de Lapuerta, πρόεδρος, E. Juhász, Γ. Αρέστης, J. Malenovský, T. von Danwitz και D. Šváby, δικαστές

Όγδοο τμήμα C. Toader, πρόεδρος, C. W. A. Timmermans, K. Schiemann, P. Kūris και L. Bay Larsen, δικαστές

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/3

---

Πίνακες προς καθορισμό της συνθέσεως των δικαστικών σχηματισμών

2009/C 267/07

Κατά τη συνεδρίασή του της 8ης Οκτωβρίου 2009 το Δικαστήριο κατάρτισε τον πίνακα που προβλέπει το άρθρο 11β, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, για τον προσδιορισμό της συνθέσεως του τμήματος μείζονος συνθέσεως, ως ακολούθως:

—	C. W. A. Timmermans

—

M. Berger

—

A. Rosas

—

D. Šváby

—	R. Silva de Lapuerta

—

M. Safjan

—	K. Schiemann

—	J.-J. Kasel

—

P. Kūris

—

C. Toader

—

E. Juhász

—	M. Arabadjiev

—	Γ. Αρέστης

—	T. von Danwitz

—	A. Borg Barthet

—

P. Lindh

—

M. Ilešič

—	L. Bay Larsen

—	J. Malenovský

—	A. Ó Caoimh

—

U. Lõhmus

—

E. Levits

Κατά τη σύσκεψή του της 8ης Οκτωβρίου 2009 το Δικαστήριο κατάρτισε τους πίνακες που προβλέπει το άρθρο 11γ, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας για τον προσδιορισμό της συνθέσεως των πενταμελών τμημάτων, ως ακολούθως:

Πρώτο τμήμα A. Borg Barthet M. Berger M. Ilešič M. Safjan E. Levits J.-J. Kasel

Δεύτερο τμήμα A. Rosas M. Arabadjiev U. Lõhmus P. Lindh A. Ó Caoimh

Τρίτο τμήμα R. Silva de Lapuerta D. Šváby E. Juhász T. von Danwitz Γ. Αρέστης J. Malenovský

Τέταρτο τμήμα C. W. A. Timmermans C. Toader K. Schiemann L. Bay Larsen P. Kūris

Κατά τη σύσκεψή του της 9ης Οκτωβρίου 2009 το Δικαστήριο κατάρτισε τους πίνακες που προβλέπει το άρθρο 11γ, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας για τον προσδιορισμό της συνθέσεως των τριμελών τμημάτων, ως ακολούθως:

Πέμπτο τμήμα A. Borg Barthet M. Ilešič J.-J. Kasel M. Safjan M. Berger

Έκτο τμήμα A. Rosas U. Lõhmus A. Ó Caoimh A. Arabadjiev

Έβδομο τμήμα E. Juhász Γ. Αρέστης J. Malenovský T. von Danwitz D. Šváby

Όγδοο τμήμα C. W. A. Timmermans K. Schiemann P. Kūris L. Bay Larsen

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/5

---

Καθορισμός του τμήματος στο οποίο ανατίθενται οι υποθέσεις περί των οποίων γίνεται λόγος στο άρθρο 104γ του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου

2009/C 267/08

Κατά τη σύσκεψή του της 9ης Οκτωβρίου 2003 το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων όρισε, για περίοδο ενός έτους που λήγει στις 6 Οκτωβρίου 2010, ότι το τρίτο τμήμα του Δικαστηρίου θα είναι εκείνο στο οποίο θα ανατίθενται οι υποθέσεις περί των οποίων γίνεται λόγος στο άρθρο 104γ του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 1, του Κανονισμού.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/5

---

Ορκωμοσία των νέων μελών του Πρωτοδικείου

2009/C 267/09

Κατόπιν του διορισμού τους ως νέων μελών του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με αποφάσεις των αντιπροσώπων των Κυβερνήσεων των κρατών μελών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 25ης Φεβρουαρίου 2009 (1) και της 8ης Ιουλίου 2009 (2), οι Η. Kanninen, για την περίοδο από 1ης Σεπτεμβρίου 2009 μέχρι 31 Αυγούστου 2010 και J. Schwarcz, για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2009 μέχρι 31 Αυγούστου 2010, ορκίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 6 Οκτωβρίου 2009.

---

(1)  ΕΕ L 56 της 28ης Φεβρουαρίου 2009, σ. 17

(2)  ΕΕ L 181 της 14ης Ιουλίου 2009, σ. 25

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/5

---

Ορκωμοσία νέου μέλους του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης

2009/C 267/10

Κατόπιν του διορισμού της ως δικαστή στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 9ης Ιουνίου 2009 (1), για την περίοδο από 1ης Σεπτεμβρίου 2009 μέχρι 31 Αυγούστου 2015, η Ι. Rofes i Pujol ορκίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 6 Οκτωβρίου 2009.

---

(1)  ΕΕ L 156 της 19ης Ιουνίου 2009, σ. 56.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/6

---

Εκλογή ενός προέδρου τμήματος

2009/C 267/11

Στις 7 Οκτωβρίου 2009, κατόπιν της παραιτήσεως της προέδρου τμήματος V. Tiili και σύμφωνα με τα άρθρα 7, παράγραφος 3, και 15 του κανονισμού Διαδικασίας, το Πρωτοδικείο εξέλεξε την I. Wiszniewska-Białecka ως πρόεδρο του πρώτου πενταμελούς και τριμελούς τμήματος για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2009 μέχρι 31 Αυγούστου 2010.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/6

---

Τοποθέτηση των δικαστών στα τμήματα Affectation des δικαστές στα τμήματα

2009/C 267/12

Αφενός, κατόπιν της αναλήψεως καθηκόντων ως δικαστών εκ μέρους των H. Kanninen και J. Schwarcz και, αφετέρου, κατόπιν της εκλογής της I. Wiszniewska-Białecka ως προέδρου του πρώτου τμήματος, στις 7 Οκτωβρίου 2009 η ολομέλεια του Πρωτοδικείου, σε σύσκεψη επί διοικητικών θεμάτων, αποφάσισε να τροποποιήσει της αποφάσεις της ολομέλειας επί διοικητικών θεμάτων της 25ης Σεπτεμβρίου 2007, της 8ης Ιουλίου 2008 και της 17ης Σεπτεμβρίου 2008 περί της τοποθετήσεως των δικαστών στα τμήματα.

Για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2009 μέχρι 31 Αυγούστου 2010, οι δικαστές τοποθετούνται στα τμήματα ως ακολούθως:

Πρώτο πενταμελές τμήμα: I. Wiszniewska-Białecka, πρόεδρος τμήματος, F. Dehousse, K. Jürimäe, S. Soldevila Fragoso και H. Kanninen, δικαστές.

Πρώτο τριμελές τμήμα:   I. Wiszniewska-Białecka, πρόεδρος τμήματος   F. Dehousse, δικαστής   H. Kanninen, δικαστής.

Δεύτερο πενταμελές τμήμα: I. Pelikánová, πρόεδρος τμήματος, F. Dehousse, K. Jürimäe, S. Soldevila Fragoso και H. Kanninen, δικαστές.

Δεύτερο τριμελές τμήμα:   I. Pelikánová, πρόεδρος τμήματος·   Mme Jürimäe, δικαστής·   S. Soldevila Fragoso, δικαστής.

Τρίτο πενταμελές τμήμα: J. Azizi, πρόεδρος τμήματος, E. Cremona, I. Labucka, S. Frimodt Nielsen και K. O’Higgins, δικαστές.

Τρίτο τριμελές τμήμα:   J. Azizi, πρόεδρος τμήματος   E. Cremona, δικαστής   S. Frimodt Nielsen, δικαστής.

Τέταρτο πενταμελές τμήμα: O. Czúcz, πρόεδρος τμήματος, E. Cremona, I. Labucka, S. Frimodt Nielsen και K. O’Higgins, δικαστές.

Τέταρτο τριμελές τμήμα:   O. Czúcz, πρόεδρος τμήματος   I. Labucka, δικαστής   K. O’Higgins, δικαστής.

Πέμπτο πενταμελές τμήμα: Μ. Βηλαράς, πρόεδρος τμήματος, E. Moavero Milanesi, M. Prek, V. Ciucă και J. Schwarcz, δικαστές.

Πέμπτο τριμελές τμήμα:   Μ. Βηλαράς, πρόεδρος τμήματος   M. Prek, δικαστής   V. Ciucă, δικαστής.

Έκτο πενταμελές τμήμα: A. W. H. Meij, πρόεδρος τμήματος, V. Vadapalas, T. Tchipev, A. Dittrich και L. Truchot, δικαστές.

Έκτο τριμελές τμήμα: A. W. H. Meij, πρόεδρος τμήματος· α) V. Vadapalas και T. Tchipev, δικαστές. β) V. Vadapalas και L. Truchot, δικαστές. γ) T. Tchipev και L. Truchot, δικαστές.

Έβδομο πενταμελές τμήμα: N. Forwood, πρόεδρος τμήματος, E. Moavero Milanesi, M. Prek, V. Ciucă και J. Schwarcz, δικαστές.

Έβδομο τριμελές τμήμα:   N. Forwood, πρόεδρος τμήματος   E. Moavero Milanesi, δικαστής   J. Schwarcz, δικαστής.

Όγδοο πενταμελές τμήμα: M. E. Martins Ribeiro, πρόεδρος τμήματος, Σ. Παπασάββας, N. Wahl, T. Tchipev και A. Dittrich, δικαστές.

Όγδοο τριμελές τμήμα: M. E. Martins Ribeiro, πρόεδρος τμήματος α) Σ. Παπασάββας και N. Wahl, δικαστές. β) Σ. Παπασάββας και A. Dittrich, δικαστές. γ) N. Wahl και A. Dittrich, δικαστές.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/8

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 17ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie κατά T. Sahin

(Υπόθεση C-242/06) (1)

(Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας - Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Επιβολή τελών για τη χορήγηση άδειας διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής - Παράβαση της ρήτρας standstill του άρθρου 13 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως)

2009/C 267/13

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie

κατά

T. Sahin

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Nederlandse Raad van State — Ερμηνεία του άρθρου 13 της αποφάσεως 1/80, της 19ης Σεπτεμβρίου 1980, για την προώθηση της συνδέσεως, την οποία εξέδωσε το Συμβούλιο Συνδέσεως που συστάθηκε με τη Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας, σε συνδυασμό με το άρθρο 59 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου που εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2760/72 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1972 (ΕΕ ειδ. έκδ. 11/002, σ. 149) — Υποχρέωση καταβολής τελών χαρτόσημου για την εξέταση αιτήσεως για την παράταση της άδειας διαμονής — Παράταση που δεν ζητήθηκε εγκαίρως

Διατακτικό

Το άρθρο 13 της αποφάσεως 1/80 της 19ης Σεπτεμβρίου 1980, σχετικά με την προώθηση της συνδέσεως, την οποία εξέδωσε το Συμβούλιο Συνδέσεως που συστάθηκε με τη Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει, από της θέσεως σε ισχύ της αποφάσεως αυτής ως προς το οικείο κράτος μέλος, τη θέσπιση εσωτερικής ρύθμισης, όπως είναι η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία εξαρτά τη χορήγηση άδειας παραμονής ή την παράταση της διάρκειας ισχύος της άδειας αυτής από την καταβολή τελών, οσάκις το ποσό των τελών αυτών που οφείλουν να καταβάλουν οι Τούρκοι υπήκοοι είναι δυσανάλογο σε σχέση προς εκείνο που απαιτείται από τους κοινοτικούς υπηκόους.

---

(1)  ΕΕ C 212 της 2.9.2006.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/8

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 8ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

(Υπόθεση C-411/06) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κανονισμός (ΕΚ) 1013/2006 - Μεταφορά αποβλήτων - Επιλογή νομικής βάσεως - Άρθρα 133 ΕΚ και 175, παράγραφος 1, ΕΚ)

2009/C 267/14

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: G. Valero Jordana, M. Huttunen και Μ. Κωνσταντινίδη)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: I. Αναγνωστοπούλου και U. Rösslein), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: M. Moore και K. Michoel)

Παρεμβαίνουσες υπέρ των καθών: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. de Bergues, A. Adam και G. Le Bras), Δημοκρατία της Αυστρίας (εκπρόσωπος: E. Riedl), Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: E. Jenkinson, E. O’Neil και S. Behzadi-Spencer, A. Dashwood, barrister)

Αντικείμενο

Ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων (ΕΕ 2006 L 190, σ. 1) — Επιλογή νομικής βάσης — Πράξη η οποία έχει διπλό στόχο ή διπλή συνιστώσα και η οποία απαιτεί σωρευτική νομική βάση (άρθρο 174, παράγραφος 1, ΕΚ και άρθρο 133 ΕΚ)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Γαλλική Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Αυστρίας και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  ΕΕ C 294 της 2.12.2006.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/9

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 8ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Tribunal de Pequena Instância Criminal do Porto (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής απόφασης] — Liga Portuguesa de Futebol Profissional, Bwin International Ltd, πρώην Baw International Ltd κατά Departamento de Jogos da Santa Casa da Misericórdia de Lisboa

(Υπόθεση C-42/07) (1)

(Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής απόφασης - Άρθρο 49 ΕΚ - Περιορισμοί στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Εκμετάλλευση τυχερών παιγνίων μέσω του Διαδικτύου)

2009/C 267/15

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de Pequena Instância Criminal do Porto

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Liga Portuguesa de Futebol Profissional, Bwin International Ltd, πρώην Baw International Ltd

κατά

Departamento de Jogos da Santa Casa da Misericórdia de Lisboa

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής απόφασης — Tribunal de Pequena Instância Criminal do Porto — Ερμηνεία των άρθρων 43, 49 και 56 ΕΚ — Εθνική νομοθεσία που επιφυλάσσει σε συγκεκριμένο φορέα το δικαίωμα της αποκλειστικής εκμετάλλευσης των τυχερών παιγνίων και των λαχείων και χαρακτηρίζει ως ποινικό αδίκημα την οργάνωση, προαγωγή και συγκέντρωση, μεταξύ άλλων μέσω του Διαδικτύου, στοιχημάτων επί αθλητικών αγώνων — Επιβολή απαγόρευσης, σε επιχείρηση που ασκεί τη δραστηριότητα εκμετάλλευσης στοιχημάτων και λαχείων on line και εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος, να οργανώνει και να εκμεταλλεύεται αυτά τα στοιχήματα και λαχεία μέσω του Διαδικτύου και να διαθέτει τα κέρδη στους τυχερούς

Διατακτικό

Δεν αντιβαίνει στο άρθρο 49 ΕΚ ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, η οποία απαγορεύει σε επιχειρηματικούς φορείς, όπως η Bwin International Ltd, εγκατεστημένους εντός άλλων κρατών μελών όπου παρέχουν νομίμως ανάλογες υπηρεσίες, να προτείνουν τυχερά παίγνια μέσω του Διαδικτύου εντός του εν λόγω κράτους μέλους.

---

(1)  ΕΕ C 69 της 24.3.2007

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/9

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-269/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1612/68 - Επιδόματα αποταμιευτικού-συνταξιοδοτικού προγράμματος - Πλήρης φορολογική υποχρέωση)

2009/C 267/16

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: R. Lyal και W. Mölls)

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: C. Blaschke και M. Lumma, W Wellisch, Rechtsanwalt)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 12, 18 και 39 ΕΚ, καθώς και του άρθρου 7 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33) — Εθνική κανονιστική ρύθμιση περί των επιδομάτων για την ενθάρρυνση της συμμετοχής σε αποταμιευτικά-συνταξιοδοτικά προγράμματα η οποία εξαρτά τη χορήγηση των επιδομάτων από την προϋπόθεση πλήρους υπαγωγής στον φόρο εισοδήματος εντός του οικείου κράτους μέλους, προβλέπει την επιστροφή της ενισχύσεως ευθύς μόλις παύσει να υφίσταται μια τέτοια υποχρέωση και αποκλείει τη χρησιμοποίηση του συγκεντρωθέντος στο πλαίσιο αυτού του συστήματος κεφαλαίου για την αγορά κατοικίας προς ιδιόχρηση, εκτός αν η κατοικία αυτή βρίσκεται εντός του εθνικού εδάφους

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, θεσπίζοντας και διατηρώντας σε ισχύ τις διατάξεις περί συμπληρωματικής συντάξεως λόγω γήρατος που διαλαμβάνονται στα άρθρα 79 έως 99 του ομοσπονδιακού νόμου περί φόρου εισοδήματος, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 39 ΕΚ και 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, καθώς και από το άρθρο 18 ΕΚ, στον βαθμό που οι διατάξεις αυτές: — αποκλείουν τους μεθοριακούς εργαζόμενους και τους συζύγους τους από τη χορήγηση του επιδόματος αποταμιευτικού-συνταξιοδοτικού προγράμματος, εφόσον δεν υπέχουν πλήρη φορολογική υποχρέωση εντός του κράτους μέλους αυτού, — απαγορεύουν στους μεθοριακούς εργαζόμενους να χρησιμοποιήσουν το επιδοτηθέν κεφάλαιο για την αγορά ή την ανέγερση οικίας προς ιδιοκατοίκηση εφόσον η οικία αυτή δεν βρίσκεται στη Γερμανία, και — προβλέπουν την επιστροφή του εν λόγω επιδόματος σε περίπτωση που παύσει να υφίσταται η πλήρης φορολογική υποχρέωση εντός του ίδιου κράτους μέλους αυτού.

2)	Καταδικάζει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 199 της 25.8.2007.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/10

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-416/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγίες 91/628/ΕΟΚ και 93/119/ΕΚ - Κανονισμός (ΕΚ) 1/2005 - Προστασία των ζώων κατά τη μεταφορά και κατά τη σφαγή ή τη θανάτωσή τους - Σύνθετη και γενικευμένη παράβαση των κοινοτικών κανόνων)

2009/C 267/17

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Ε. Τσερέπα-Lacombe και F. Erlbacher)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Σ. Χαριτάκη, Σ. Παπαϊωάννου και Ε.-Μ. Μαμούνα)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 5, 8, 9 και 18, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/628/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 1991, για την προστασία των ζώων κατά τη μεταφορά και για την τροποποίηση των οδηγιών 91/425/EOK και 91/496/ΕΟΚ (ΕΕ L 340, σ. 17) — Παράβαση των άρθρων 5, παράγραφος 4, 6, παράγραφος 1, 13, παράγραφοι 3 και 4, 15, παράγραφος 1, 25, 26 και 27, παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) 1/2005 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2004, για την προστασία των ζώων κατά τη μεταφορά και συναφείς δραστηριότητες και για την τροποποίηση των οδηγιών 64/432/ΕΟΚ και 93/119/ΕΚ και του κανονισμού (ΕΚ) 1255/97 (ΕΕ 2005, L 3, σ. 1) — Παράβαση των άρθρων 3, 5, παράγραφος 1, 6, παράγραφος 1, και 8 της οδηγίας 93/119/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1993, για την προστασία των ζώων κατά τη σφαγή ή/και τη θάνατωσή τους (ΕΕ L 340, σ. 21)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Ελληνική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει τα αναγκαία μέτρα: — ώστε οι αρμόδιες αρχές να πραγματοποιούν τους υποχρεωτικούς ελέγχους των σχεδίων δρομολογίου, — ώστε να υπάρχουν, στους λιμένες πορθμείων ή κοντά σε αυτούς, εγκαταστάσεις αναπαύσεως των ζώων μετά την εκφόρτωσή τους από τα πλοία, — ώστε να διασφαλιστεί ότι οι έλεγχοι των μεταφορικών μέσων και των ζώων πράγματι διενεργούνται, — ώστε να διασφαλιστεί η τήρηση των κανόνων αναισθητοποίησης των ζώων κατά τη σφαγή τους και — ώστε οι επιθεωρήσεις και οι έλεγχοι των σφαγείων να πραγματοποιούνται προσηκόντως, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 5, A, παράγραφος 2, στοιχείο δ′, σημείο i, πρώτη περίπτωση, και 8 της οδηγίας 91/628/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 1991, για την προστασία των ζώων κατά τη μεταφορά και για την τροποποίηση των οδηγιών 90/425/ΕΟΚ και 91/496/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 806/2003 του Συμβουλίου, της 14ης Απριλίου 2003, και από το σημείο 48, ψηφίο 7, στοιχείο β’, του κεφαλαίου VII του παραρτήματος της ίδιας οδηγίας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 806/2003, καθώς και από τα άρθρα 3, 5, παράγραφος 1, στοιχείο δ’, 6, παράγραφος 1, και 8 της οδηγίας 93/119/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1993, για την προστασία των ζώων κατά τη σφαγή ή/και τη θανάτωσή τους.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δύο τρίτα των δικαστικών εξόδων. Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων.

---

(1)  ΕΕ C 283 της 24.11.2007.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/11

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ente per le Ville Vesuviane (C-445/07 P), Ente per le Ville Vesuviane κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (C-455/07 P)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-445/07 P και C-455/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Αναπτύξεως - Αξιοποίηση των υποδομών για τους σκοπούς της ανάπτυξης της τουριστικής δραστηριότητας στη Regione Campania (Ιταλία) - Περάτωση κοινοτικής χρηματοπιστωτικής συνδρομής - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Περιφερειακή ή τοπική αρχή - Πράξεις που την αφορούν άμεσα και ατομικά)

2009/C 267/18

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: L. Flynn, A. Dal Ferro, avvocato) (C-445/07 P), Ente per le Ville Vesuviane (εκπρόσωπος: E. Soprano, avvocato) (C-455/07 P)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ente per le Ville Vesuviane (εκπρόσωπος: E. Soprano, avvocato) (C-455/07), Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: L. Flynn, A. Dal Ferro, avvocato) (C-445/07 P)

Αντικείμενο

Αναίρεση κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα) στις 18 Ιουλίου 2007 στην υπόθεση T-189/02, Ente per le Ville vesuviane κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως D (2002) 810111 της Επιτροπής, της 13ης Μαρτίου 2002, με την οποία καταργείται η χρηματοδοτική συνδρομή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Αναπτύξεως (ΕΤΠΑ) υπέρ επενδύσεως σε υποδομές στην Καμπανία (Ιταλία) όσον αφορά ολοκληρωμένο σύστημα τουριστικής αξιοποιήσεως τριών βεζουβιανών επαύλεων (FEDER αριθ. 86/05/04/054).

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Αναιρεί την απόφαση του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 18ης Ιουλίου 2007, Ente per le Ville Vesuviane κατά Επιτροπής (T-189/02), στο μέτρο που έκρινε παραδεκτή την προσφυγή του Ente per le Ville Vesuviane με την οποία ζητούσε την ακύρωση της αποφάσεως D (2002) 810111 της Επιτροπής, της 13ης Μαρτίου 2002, περί καταργήσεως της χρηματοπιστωτικής συνδρομής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Αναπτύξεως (ΕΤΠΑ) υπέρ επενδύσεως σε υποδομές στην Καμπανία (Ιταλία) όσον αφορά ολοκληρωμένο σύστημα τουριστικής αξιοποιήσεως τριών βεζουβιανών επαύλεων.

2)	Απορρίπτει ως απαράδεκτη την προσφυγή του Ente per le Ville Vesuviane για την ακύρωση της εν λόγω αποφάσεως.

3)	Παρέλκει η απόφανση επί της αιτήσεως αναιρέσεως του Ente per le Ville Vesuviane.

---

(1)  ΕΕ C 297 της 8.12.2007

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/11

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Tribunale civile di Modena (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Alberto Severi, ενεργών ιδίω ονόματι και ως νόμιμος εκπρόσωπος της Cavazzuti e figli SpA, νυν Grandi Salumifici Italiani SpA, κατά Regione Emilia-Romagna

(Υπόθεση C-446/07) (1)

(Οδηγία 2000/13/ΕΚ - Επισήμανση των τροφίμων που προορίζονται να παραδοθούν ως έχουν στον τελικό καταναλωτή - Επισήμανση δυνάμενη να παραπλανήσει τον αγοραστή ως προς την καταγωγή ή την προέλευση του τροφίμου - Κοινές ονομασίες, υπό την έννοια του άρθρου 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2081/92 - Συνέπειες)

2009/C 267/19

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale civile di Modena

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Alberto Severi, ενεργών ιδίω ονόματι και ως νόμιμος εκπρόσωπος της Cavazzuti e figli SpA, νυν Grandi Salumifici Italiani SpA

κατά

Regione Emilia-Romagna

Παρισταμένης της: Associazione fra Produttori per la Tutela del «Salame Felino»,

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale civile di Modena — Ερμηνεία των άρθρων 3, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2081/92 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουλίου 1992, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (ΕΕ L 208, σ. 1), νυν άρθρων 3, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 510/06 — Ονομασία τροφίμου που παραπέμπει συνειρμικά σε ορισμένο τόπο και δεν έχει καταχωριστεί ως ΠΟΠ ή ΠΓΕ κατά την έννοια του προπαρατεθέντος κανονισμού — Δυνατότητα των παραγωγών που τη χρησιμοποιούσαν καλόπιστα και συνεχώς επί μεγάλο χρονικό διάστημα πριν από την έναρξη της ισχύος του κανονισμού να εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούν την ονομασία αυτή εντός της κοινής αγοράς — Salame felino

Διατακτικό

1)

Τα άρθρα 3, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2081/92 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουλίου 1992, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων, όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό (ΕΚ) 2796/2000 της Επιτροπής, της 20ής Δεκεμβρίου 2000, έχουν την έννοια ότι η περιλαμβάνουσα γεωγραφικές αναφορές ονομασία ενός τροφίμου, η οποία έχει αποτελέσει αντικείμενο αιτήσεως καταχωρίσεώς της ως προστατευόμενης ονομασίας προελεύσεως ή ως προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως, υπό την έννοια του κανονισμού 2081/92, όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό 2796/2000, δεν πρέπει να θεωρείται ως κοινή ονομασία, εν αναμονή της ενδεχόμενης διαβιβάσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως στην Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων εκ μέρους των εθνικών αρχών. Δεν μπορεί να τεκμαίρεται ο κοινός χαρακτήρας της ονομασίας, υπό την έννοια του κανονισμού 2081/92, όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό 2796/2000, καθόσον η Επιτροπή δεν έχει αποφανθεί επί της αιτήσεως καταχωρίσεως της ονομασίας, ενδεχομένως απορρίπτοντάς την με τη συγκεκριμένη αιτιολογία ότι η εν λόγω ονομασία έχει καταστεί κοινή.

2)

Τα άρθρα 3, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 3, του κανονισμού 2081/92, όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό 2796/2000, σε συνδυασμό με το άρθρο 2 της οδηγίας 2000/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2000, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την επισήμανση, την παρουσίαση και τη διαφήμιση των τροφίμων, έχουν την έννοια ότι η περιλαμβάνουσα γεωγραφικές αναφορές ονομασία ενός τροφίμου, η οποία δεν έχει καταχωρισθεί ως προστατευόμενη ονομασία προελεύσεως ή ως προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη, μπορεί θεμιτώς να χρησιμοποιείται, υπό την προϋπόθεση ότι η επισήμανση του προϊόντος το οποίο φέρει την κατά τα άνω ονομασία, δεν παραπλανά τον μέσο καταναλωτή, που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος. Προκειμένου να κρίνουν αν τούτο συμβαίνει, τα εθνικά δικαστήρια μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τους τη διάρκεια της χρήσεως της ονομασίας. Αντιθέτως, η ενδεχόμενη καλή πίστη του κατασκευαστή ή του εμπόρου λιανικής δεν ασκεί επιρροή προς τούτο.

---

(1)  ΕΕ C 51 της 23.2.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/12

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-457/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρα 28 ΕΚ και 30 ΕΚ - Προϊόντα του τομέα των δομικών κατασκευών - Εθνική διαδικασία εγκρίσεως - Άρνηση να ληφθούν υπόψη πιστοποιητικά πιστότητας εκδοθέντα σε άλλα κράτη μέλη - Απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία διαπιστώνεται η παράβαση - Μη εκτέλεση - Άρθρο 228 ΕΚ - Αντικείμενο της διαφοράς - Προσδιορίζεται κατά την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία - Μεταγενέστερη διεύρυνση - Δεν επιτρέπεται)

2009/C 267/20

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: S. Pardo Quintillán και P. Andrade)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: L. Inez Fernandes N. Ruiz και C. Farinhas, advogados)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους — Άρθρο 228 ΕΚ — Μη εκτέλεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 10ης Νοεμβρίου 2005 στην υπόθεση C-432/03 — Αίτηση επιβολής χρηματικής ποινής

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 297 της 8.12.2007.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/12

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 8ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Handelsgericht Wien (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Budejovicky Budvar National Corporation κατά Rudolf Ammersin GmbH

(Υπόθεση C-478/07) (1)

(Διμερείς συνθήκες μεταξύ κρατών μελών - Προστασία εντός κράτους μέλους μιας ένδειξης γεωγραφικής προέλευσης από άλλο κράτος μέλος - Ονομασία “Bud” - Χρήση του σήματος American Bud - Άρθρα 28 ΕΚ και 30 ΕΚ - Κανονισμός (ΕΚ) 510/2006 - Κοινοτικό καθεστώς προστασίας των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης - Προσχώρηση της Τσεχικής Δημοκρατίας - Μεταβατικά μέτρα - Κανονισμός (ΕΚ) 918/2004 - Πεδίο εφαρμογής του κοινοτικού καθεστώτος - Αποκλειστικός χαρακτήρας)

2009/C 267/21

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Handelsgericht Wien

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Budejovicky Budvar National Corporation

κατά

Rudolf Ammersin GmbH

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Handelsgericht Wien — Ερμηνεία των άρθρων 28 ΕΚ και 30 ΕΚ, του κανονισμού (ΕΚ) 918/2004 της Επιτροπής, της 29ης Απριλίου 2004, περί μεταβατικών διατάξεων σε θέματα προστασίας των ονομασιών προέλευσης και των γεωγραφικών ενδείξεων των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων λόγω της προσχώρησης της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λεττονίας, της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Σλοβακίας (ΕΕ L 163, σ. 88), και του κανονισμού (ΕΚ) 510/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2006, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (ΕΕ L 93, σ. 12) — Προστασία μιας ονομασίας η οποία δεν προσδιορίζει ούτε ορισμένη περιοχή ούτε ορισμένο τόπο του κράτους προέλευσης και η οποία προστατεύεται στο κράτος μέλος αυτό ως ειδική γεωγραφική ένδειξη και ως σήμα — Προϋποθέσεις που έθεσε το Δικαστήριο με την απόφαση της 18ης Νοεμβρίου 2003 στην υπόθεση C-216/01, Budějovický Budvar, προκειμένου να μπορεί η απόλυτη προστασία μιας τέτοιας ονομασίας ως γεωγραφικής ένδειξης να θεωρηθεί συμβατή με το άρθρο 28 ΕΚ — Αποτελέσματα της μη καταχώρισης της ονομασίας αυτής σε κοινοτικό επίπεδο όσον αφορά τη διατήρηση της προϋφιστάμενης προστασίας της κατά το εθνικό δίκαιο και της προστασίας που παρέχεται εντός άλλου κράτους μέλους δυνάμει διμερούς συμφωνίας

Διατακτικό

1)

Από τη σκέψη 101 της απόφασης της 18ης Νοεμβρίου 2003 στην υπόθεση C-216/01, Budějovický Budvar, συνάγονται τα εξής: — Για να διαπιστωθεί κατά πόσο μια ονομασία όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη μπορεί να θεωρηθεί ως απλή και έμμεση ένδειξη γεωγραφικής προέλευσης, της οποίας η προστασία δυνάμει των επίμαχων στην κύρια δίκη διμερών συνθηκών να είναι δικαιολογημένη βάσει των κριτηρίων του άρθρου 30 ΕΚ, στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να εξακριβώσει κατά πόσον, σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες και τις αντιλήψεις που επικρατούν στην Τσεχική Δημοκρατία, η ονομασία αυτή, ακόμη και αν δεν αποτελεί καθεαυτή γεωγραφικό όρο, είναι τουλάχιστον πρόσφορη να ενημερώσει τον καταναλωτή ότι το προϊόν που φέρει την ονομασία αυτή προέρχεται από ορισμένη περιοχή ή ορισμένο τόπο της τσεχικής επικράτειας. — Το αιτούν δικαστήριο πρέπει επιπλέον να εξακριβώσει, σε συνάρτηση και πάλι με τις πραγματικές συνθήκες και τις αντιλήψεις που επικρατούν στην Τσεχική Δημοκρατία, κατά πόσον, όπως εκτίθεται στη σκέψη 99 της εν λόγω απόφασης, η επίμαχη στην κύρια δίκη ονομασία κατέστη, κατά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος των επίμαχων διμερών συνθηκών ή μεταγενέστερα, ονομασία γένους στο κράτος μέλος αυτό, αφού το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δέχτηκε, με τις σκέψεις 99 και 100 της ίδιας απόφασης, ότι ο στόχος του συστήματος προστασίας που έχουν καθιερώσει οι επίμαχες διμερείς συνθήκες εμπίπτει στην προστασία της βιομηχανικής και εμπορικής ιδιοκτησίας κατά την έννοια του άρθρου 30 ΕΚ. — Εφόσον δεν υπάρχει καμία σχετική κοινοτική διάταξη, στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να αποφασίσει, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία του, αν πρέπει να διατάξει τη διεξαγωγή δημοσκόπησης για να αποκτήσει σαφή εικόνα των πραγματικών συνθηκών και των αντιλήψεων που επικρατούν στην Τσεχική Δημοκρατία, προκειμένου να εξακριβώσει αν η επίμαχη στην κύρια δίκη ονομασία Bud μπορεί να χαρακτηριστεί ως απλή και έμμεση ένδειξη γεωγραφικής προέλευσης και δεν έχει καταστεί έννοια γένους στο εν λόγω κράτος μέλος. Με βάση επίσης την εθνική νομοθεσία θα πρέπει το αιτούν δικαστήριο, εφόσον κρίνει αναγκαίο να διατάξει τη διεξαγωγή δημοσκόπησης, να προσδιορίσει, ενόψει των εξακριβώσεων αυτών, το ποσοστό των καταναλωτών που θα θεωρούσε αρκούντως σημαντικό. — Το άρθρο 30 ΕΚ δεν επιβάλλει καμία συγκεκριμένη προϋπόθεση ως προς την ποιότητα και τη διάρκεια της χρήσης μιας ονομασίας στο κράτος μέλος προέλευσης, προκειμένου η προστασία της να είναι δικαιολογημένη σύμφωνα με το άρθρο αυτό. Το ζήτημα αν ισχύει κάποια τέτοια προϋπόθεση στην υπόθεση της κύριας δίκης πρέπει να επιλυθεί από το αιτούν δικαστήριο με βάση την εφαρμοστέα εθνική νομοθεσία, και ειδικότερα το καθεστώς προστασίας που προβλέπουν οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης διμερείς συνθήκες.

2)

Το κοινοτικό καθεστώς προστασίας που προβλέπει ο κανονισμός (ΕΚ) 510/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2006, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων, έχει αποκλειστικό χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ότι ο κανονισμός αυτός απαγορεύει την εφαρμογή του καθεστώτος προστασίας που προκύπτει από συνθήκες οι οποίες δεσμεύουν δύο κράτη μέλη, όπως είναι οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης διμερείς συνθήκες, και που παρέχει σε μια ονομασία, η οποία αναγνωρίζεται από τη νομοθεσία ενός κράτους μέλους ως ονομασία προέλευσης, προστασία σε άλλο κράτος μέλος, εντός του οποίου προβάλλεται η αξίωση προστασίας, εφόσον για την ονομασία προέλευσης αυτή δεν έχει υποβληθεί αίτηση καταχώρισης δυνάμει του εν λόγω κανονισμού.

---

(1)  ΕΕ C 22 της 26.1.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/13

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 17ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Koninklijke FrieslandCampina NV, πρώην Koninklijke Friesland Foods NV, πρώην Friesland Coberco Dairy Foods Holding NV

(Υπόθεση C-519/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Φορολογικής φύσεως καθεστώς ενισχύσεων που έθεσαν σε εφαρμογή οι Κάτω Χώρες υπέρ των διεθνών χρηματοδοτικών δραστηριοτήτων - Απόφαση 2003/515/ΕΚ - Ασύμβατο με την κοινή αγορά - Μεταβατική διάταξη - Παραδεκτό - Ενεργητική νομιμοποίηση - Έννομο συμφέρον - Αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως)

2009/C 267/22

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. van Vliet και S. Noë)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Koninklijke FrieslandCampina NV, πρώην Koninklijke Friesland Foods NV, πρώην Friesland Coberco Dairy Foods Holding NV (εκπρόσωπος: E. Pijnacker Hordijk και W. Geursen, advocaaten)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (δεύτερο τμήμα) της 12ης Σεπτεμβρίου 2007, T-348/03, Koninklijke Friesland Foods NV (πρώην Friesland Coberco Dairy Foods Holding NV) κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο ακύρωσε το άρθρο 2 της αποφάσεως 2003/515/ΕΚ της Επιτροπής, της 17ης Φεβρουαρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων που έθεσαν σε εφαρμογή οι Κάτω Χώρες υπέρ των διεθνών χρηματοδοτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 180, σ. 52), κατά το μέρος που αποκλείει από το μεταβατικό καθεστώς τους επιχειρηματίες που στις 11 Ιουλίου 2001 είχαν ήδη υποβάλει στην ολλανδική εφορία αίτηση να υπαχθούν στο σχετικό καθεστώς ενισχύσεων, αίτηση επί της οποίας ακόμη δεν είχε ληφθεί απόφαση την ημερομηνία αυτή.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 12ης Σεπτεμβρίου 2007, T-348/03, Koninklijke Friesland Foods κατά Επιτροπής.

2)	Αναπέμπει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

3)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 37 της 9.2.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/14

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 17ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά MTU Friedrichshafen GmbH

(Υπόθεση C-520/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Ενίσχυση για την αναδιάρθρωση - Απόφαση διατάσσουσα την ανάκτηση ενισχύσεως μη συμβατής προς την κοινή αγορά - Άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 - Ευθύνη εις ολόκληρον)

2009/C 267/23

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: K. Gross και B. Martenczuk)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: MTU Friedrichshafen GmbH (εκπρόσωποι: Th. Lübbig και M. le Bell, Rechtsanwälte)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (τέταρτο πενταμελές τμήμα), της 12ης Σεπτεμβρίου 2007, στην υπόθεση T-196/02, MTU Friedrichshafen κατά Επιτροπής με την οποία το Πρωτοδικείο ακύρωσε το άρθρο 3, παράγραφος 2, της αποφάσεως 2002/898/ΕΚ της Επιτροπής, της 9ης Απριλίου 2002, σχετικά με κρατική ενίσχυση που χορήγησε η Γερμανία υπέρ της SKL Motoren- und Systembautechnik GmbH, καθόσον διατάσσεται η MTU Friedrichshafen GmbH να επιστρέψει αλληλεγγύως ποσό 2,71 εκατομμυρίων ευρώ — Όρια και προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, ο οποίος εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να εκδώσει τελική απόφαση διαπιστώνουσα το ασύμβατο μιας ενισχύσεως, στηριζόμενη επί των διαθέσιμων πληροφοριακών στοιχείων, σε περίπτωση που το οικείο κράτος μέλος δεν ανταποκρίνεται στην αίτηση παροχής σχετικών πληροφοριακών στοιχείων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 22 της 26.1.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/14

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Sea s.r.l. κατά Comune di Ponte Nossa

(Υπόθεση C-573/07) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις - Διαδικασίες σύναψης - Σύμβαση σχετικά με την υπηρεσία συλλογής, μεταφοράς και διάθεσης των αστικών αποβλήτων - Σύναψη της σύμβασης χωρίς διαγωνισμό - Απευθείας ανάθεση σε ανώνυμη εταιρία της οποίας μεν το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου σε δημόσιους φορείς, αλλά το καταστατικό προβλέπει τη δυνατότητα συμμετοχής ιδιωτικών κεφαλαίων)

2009/C 267/24

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Sea s.r.l.

κατά

Comune di Ponte Nossa

Παρεμβαίνουσα: Servizi Technologici Comuni — Se.T.Co.SpA

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia (Ιταλία) — Ερμηνεία των άρθρων 12 ΕΚ, 43 ΕΚ, 49 ΕΚ και 86 ΕΚ — Διαδικασίες σύναψης δημόσιων συμβάσεων — Δημόσια υπηρεσία συνιστάμενη στη συλλογή, μεταφορά και διάθεση των αστικών αποβλήτων — Απευθείας ανάθεση σε ανώνυμη εταιρία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει μεν εξ ολοκλήρου σε δημόσιους φορείς, αλλά το καταστατικό προβλέπει τη δυνατότητα συμμετοχής ιδιωτικών κεφαλαίων

Διατακτικό

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, οι αρχές της ίσης μεταχείρισης και της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας, καθώς και η απορρέουσα από τις αρχές αυτές υποχρέωση διαφάνειας, δεν απαγορεύουν την απευθείας σύναψη μιας δημόσιας σύμβασης παροχής υπηρεσιών με μια ανώνυμη εταιρία, της οποίας το κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου σε δημόσιους φορείς, εφόσον ο οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι η αναθέτουσα αρχή ασκεί επί της εν λόγω εταιρίας έλεγχο ανάλογο προς τον έλεγχο που ασκεί επί των δικών του υπηρεσιών και εφόσον η εταιρία αυτή πραγματοποιεί το μεγαλύτερο τμήμα των δραστηριοτήτων της με τον οργανισμό ή τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης στους οποίους ανήκει.

Με την επιφύλαξη της εξακρίβωσης από το αιτούν δικαστήριο της πρακτικής αποτελεσματικότητας των σχετικών διατάξεων του καταστατικού, ο έλεγχος τον οποίο ασκούν επί της εταιρίας αυτής οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι μέτοχοί της μπορεί να θεωρηθεί ανάλογος προς τον έλεγχο που ασκούν επί των υπηρεσιών τους υπό περιστάσεις όπως αυτές που αφορά η υπόθεση της κύριας δίκης, όπου:

—	η δραστηριότητα της εν λόγω εταιρίας περιορίζεται εντός των γεωγραφικών ορίων των οικείων οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και ασκείται κυρίως προς όφελος των οργανισμών αυτών και

—	οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης αυτοί ασκούν, μέσω των καταστατικών οργάνων, τα οποία συντίθενται από εκπροσώπους των οργανισμών αυτών, αποφασιστική επιρροή τόσο ως προς τους στρατηγικούς στόχους όσο και ως προς τις σημαντικές αποφάσεις της εταιρίας αυτής.

---

(1)  ΕΕ C 64 της 8.3.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/15

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του VAT and Duties Tribunal, London (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — RCI Europe κατά Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

(Υπόθεση C-37/08) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Φορολόγηση - Παροχή υπηρεσιών συναφών προς ακίνητα - Υπηρεσίες παρεχόμενες προς διευκόλυνση της ανταλλαγής δικαιωμάτων χρήσης ακινήτων ως καταλυμάτων διακοπών)

2009/C 267/25

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

VAT and Duties Tribunal, London

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

RCI Europe

κατά

Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — VAT and Duties Tribunal, London — Ερμηνεία των άρθρων 9, παράγραφος 2, στοιχείο α′, και 26 της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: Έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Προσδιορισμός του τόπου φορολογικής υπαγωγής — Παροχές υπηρεσιών για τη διευκόλυνση της ανταλλαγής μεταξύ των δικαιούχων του δικαιώματος χρήσης ακινήτου διακοπών, μελών ένωσης την οποία έχει συστήσει προς τούτο ο υποκείμενος στον φόρο

Διατακτικό

Το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο α′, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, έχει την έννοια ότι τόπος παροχής των υπηρεσιών που παρέχει ένωση της οποίας η δραστηριότητα συνίσταται στην οργάνωση της ανταλλαγής, μεταξύ των μελών της, των δικαιωμάτων τους χρονομεριστικής χρήσης επί καταλυμάτων διακοπών, ως αντιπαροχή για την οποία η ένωση αυτή λαμβάνει από τα μέλη της ποσά εγγραφής, ετήσιες συνδρομές και αμοιβές για την ανταλλαγή, είναι ο τόπος στον οποίο βρίσκεται το ακίνητο επί του οποίου το οικείο μέλος κατέχει δικαίωμα χρονομεριστικής χρήσης.

---

(1)  ΕΕ C 92 της 12.4.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/15

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Korkein oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Akavan Erityisalojen Keskusliitto AEK ry κ.λπ. κατά Fujitsu Siemens Computers Oy

(Υπόθεση C-44/08) (1)

(Προδικαστική διαδικασία - Οδηγία 98/59/ΕΚ - Προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τις ομαδικές απολύσεις - Άρθρο 2 - Προστασία των εργαζομένων - Ενημέρωση των εργαζομένων και διαβούλευση με αυτούς - Όμιλος επιχειρήσεων - Μητρική εταιρία - Θυγατρική)

2009/C 267/26

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Korkein oikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Akavan Erityisalojen Keskusliitto AEK ry κ.λπ.

κατά

Fujitsu Siemens Computers Oy

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Korkein oikeus — Άρθρα 2, 3, και 4 της οδηγίας 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις (ΕΕ L 225, σ. 16) — Προσδιορισμός του χρόνο κατά τον οποίο γεννάται η υποχρέωση μιας θυγατρικής εταιρίας να προβεί σε διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους του προσωπικού της — Σχέδια ή αποφάσεις ομίλου επιχειρήσεων, που αφορούν την αλλαγή των δραστηριοτήτων μιας από τις θυγατρικές του ομίλου αυτού

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις, έχει την έννοια ότι η εκ μέρους ομίλου επιχειρήσεων λήψη αποφάσεων εμπορικής στρατηγικής ή αποφάσεων που αφορούν αλλαγή των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που υποχρεώνουν τον εργοδότη να εξετάσει το ενδεχόμενο ομαδικών απολύσεων ή να σχεδιάσει τέτοιες ομαδικές απολύσεις συνεπάγεται την υποχρέωση του εργοδότη αυτού να προβεί σε διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους των εργαζομένων.

2)

Η γένεση της υποχρεώσεως του εργοδότη προς διεξαγωγή διαβουλεύσεων επί των σχεδιαζομένων ομαδικών απολύσεων δεν εξαρτάται από το αν ο εργοδότης είναι ήδη σε θέση να παράσχει στους εκπροσώπους των εργαζομένων όλες τις πληροφορίες που επιβάλλει το άρθρο 2, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο β′, της οδηγίας 98/59.

3)

Το άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/59, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παράγραφος 4, πρώτο εδάφιο, της ίδιας οδηγίας, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση ομίλου επιχειρήσεων αποτελούμενου από μία μητρική εταιρία και μία ή περισσότερες θυγατρικές, η θυγατρική που έχει την ιδιότητα του εργοδότη έχει την υποχρέωση διεξαγωγής διαβουλεύσεων με τους εκπροσώπους των εργαζομένων μόνον όταν έχει προσδιοριστεί η θυγατρική εκείνη εταιρία, στο πλαίσιο της οποίας ενδέχεται να πραγματοποιηθούν ομαδικές απολύσεις.

4)

Το άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/59, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παράγραφος 4, αυτής, έχει την έννοια ότι, όταν πρόκειται για όμιλο επιχειρήσεων, η θυγατρική η οποία πρόκειται να προβεί σε ομαδικές απολύσεις πρέπει να ολοκληρώνει τη σχετική διαδικασία διαβουλεύσεως πριν η θυγατρική αυτή καταγγείλει τις συμβάσεις των εργαζομένων τους οποίους αφορούν οι απολύσεις αυτές, ενδεχομένως κατόπιν απευθείας εντολής εκ μέρους της μητρικής εταιρίας.

---

(1)  ΕΕ C 107 της 26.4.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/16

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Μάλτας

(Υπόθεση C-76/08) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Παραδεκτό - Διατήρηση των αγρίων πτηνών - Οδηγία 79/409/ΕΟΚ - Εαρινή θήρα - Απαγόρευση - Απόκλιση από το σύστημα προστασίας - Προϋπόθεση της ελλείψεως «άλλης ικανοποιητικής λύσης» - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη)

2009/C 267/27

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: D. Recchia, D. Lawunmi και P. Oliver)

Καθής: Δημοκρατία της Μάλτας, (εκπρόσωποι: S. Camilleri, D. Mangion, J. Bouckaert, advocaat)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 9 της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 2ας Απριλίου 1979, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών (ΕΕ L 103, σ. 1) — Μη τήρηση των κριτηρίων που καθορίζει η οδηγία για τη χορήγηση παρεκκλίσεως που επιτρέπει την εαρινή θήρα ορτυκιών και τρυγονιών

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Δημοκρατία της Μάλτας, επιτρέποντας την έναρξη της θήρας ορτυκιού (Coturnix coturnix) και τρυγονιού (Streptopelia turtur) κατά την εαρινή περίοδο αποδημίας των ετών 2004 έως 2007, χωρίς να τηρήσει τις προϋποθέσεις του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 2ας Απριλίου 1979, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών, όπως έχει τροποποιηθεί, για τα έτη 2004 έως 2006, με τον κανονισμό (ΕΚ) 807/2003 του Συμβουλίου, της 14ης Απριλίου 2003 και για το έτος 2007, με την οδηγία 2006/105/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2006, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Μάλτας στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 92 της 12.4.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/17

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel Chemicals International BV, Akzo Nobel Chemicals BV και Akzo Nobel Functional Chemicals BV κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-97/08 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Άρθρο 81, παράγραφος 1, ΕΚ - Άρθρο 53, παράγραφος 1, της Συμφωνίας ΕΟΧ - Άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 - Όμιλος επιχειρήσεων - Καταλογισμός των παραβάσεων - Ευθύνη μητρικής εταιρίας για τις διαπραχθείσες από τις θυγατρικές της παραβάσεις των κανόνων περί ανταγωνισμού - Αποφασιστική επιρροή της μητρικής εταιρίας - Μαχητό τεκμήριο σε περίπτωση κατοχής μεριδίου συμμετοχής 100 %)

2009/C 267/28

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel Chemicals International BV, Akzo Nobel Chemicals BV και Akzo Nobel Functional Chemicals BV (εκπρόσωποι: C. Swaak, M. van der Woude και M. Mollica, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: X. Lewis και F. Castillo de la Torre)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως ασκηθείσα κατά τη αποφάσεως του Πρωτοδικείου (δεύτερο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2007, στην υπόθεση T-112/05, Akzo Novel NV και λοιποί κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2005/566/ΕΚ της Επιτροπής, της 9ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/E-2/37.533 — Χλωριούχος χολίνη) (ΕΕ 2005, L 190, σ. 22), αφορώσας ένα σύνολο συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών σχετικά με τον καθορισμό των τιμών, την κατανομή των αγορών και εναρμονισμένες ενέργειες σε βάρος των ανταγωνιστών στην ευρωπαϊκή αγορά της χλωριούχου χολίνης — Έννοια της «επιχειρήσεως» κατά το άρθρο 81 ΕΚ και κατά το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει τις Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel Chemicals International BV, Akzo Nobel Chemicals BV και Akzo Nobel Functional Chemicals BV στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 128 της 24.5.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/17

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-100/08) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρα 28 ΕΚ και 30 ΕΚ - Προστασία των ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας - Ρύθμιση σχετικά με την κατοχή και την εμπορία πτηνών που έχουν γεννηθεί και εκτραφεί σε αιχμαλωσία και τα οποία νομίμως διατίθενται στο εμπόριο εντός άλλων κρατών μελών)

2009/C 267/29

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: S. Pardo Quintillán και R. Troosters)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: T. Materne, G. Van Calster, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 28 ΕΚ — Προστασία των ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας — Απαγόρευση κατοχής ορισμένων πτηνών τα οποία νομίμως διατίθενται στο εμπόριο εντός άλλων κρατών μελών

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Το Βασίλειο του Βελγίου, — υποβάλλοντας την εισαγωγή, την κατοχή και την πώληση πτηνών που έχουν γεννηθεί και εκτραφεί σε αιχμαλωσία και τα οποία νομίμως διατίθενται στο εμπόριο εντός άλλων κρατών μελών σε περιοριστικές προϋποθέσεις, οι οποίες υποχρεώνουν τους σχετικούς επιχειρηματίες να αλλάξουν το μαρκάρισμα των ειδών προκειμένου να τηρήσουν τις ειδικές προϋποθέσεις της βελγικής νομοθεσίας, και μη δεχόμενο ούτε το μαρκάρισμα που γίνεται δεκτό σε άλλα κράτη μέλη ούτε τα πιστοποιητικά που έχουν εκδοθεί σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 338/97 του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 1996, για την προστασία των ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας με τον έλεγχο του εμπορίου τους, και — μη παρέχοντας στους εμπόρους τη δυνατότητα εξαίρεσης από την απαγόρευση κατοχής ιθαγενών ευρωπαϊκών πτηνών τα οποία νομίμως διατίθενται στο εμπόριο εντός άλλων κρατών μελών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 28 ΕΚ.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 128 της 24.5.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/18

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2009 (αίτηση του Tribunal de première instance de Liège, Βέλγιο, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Jacques Damseaux κατά État belge

(Υπόθεση C-128/08) (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φορολόγηση κινητών αξιών - Σύμβαση για την αποφυγή διπλής φορολογίας - Υποχρέωση που υπέχουν τα κράτη μέλη από το άρθρο 293 ΕΚ)

2009/C 267/30

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de première instance de Liège

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Jacques Damseaux

κατά

État belge

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Ερμηνεία των άρθρων 56, 58 και 293 ΕΚ — Φορολόγηση των αλλοδαπής προελεύσεως εισοδημάτων εκ κινητών αξιών βαρύτερη από εκείνη των εισοδημάτων εκ κινητών αξιών, προερχομένων από εταιρία εγκατεστημένη στο κράτος μέλος κατοικίας του φορολογουμένου — Εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων — Έκταση εφαρμογής των συμβάσεων περί αποφυγής της διπλής φορολογίας — Υποχρέωση των κρατών μελών απορρέουσα από το άρθρο 293 ΕΚ

Διατακτικό

Κατά το μέτρο που το κοινοτικό δίκαιο, στο παρόν στάδιο εξελίξεώς του και σε μια κατάσταση όπως της υποθέσεως της κύριας δίκης, δεν επιβάλλει γενικά κριτήρια κατανομής των αρμοδιοτήτων μεταξύ των κρατών μελών όσον αφορά την εξάλειψη της διπλής φορολογίας στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το άρθρο 56 ΕΚ δεν απαγορεύει διμερή φορολογική σύμβαση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει ότι τα μερίσματα που διανέμει μια εταιρία, εγκατεστημένη σε ένα κράτος μέλος, σε μέτοχό της, κάτοικο άλλου κράτους μέλους, μπορούν να φορολογηθούν σε αμφότερα τα κράτη μέλη, χωρίς να επιβάλλει στο κράτος μέλος της κατοικίας του μετόχου μια άνευ αιρέσεων υποχρέωση πρόληψης της διπλής φορολογίας που απορρέει από την κατάσταση αυτή.

---

(1)  ΕΕ C 142 της 7.6.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/18

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 17ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Glaxo Wellcome GmbH & Co. κατά Finanzamt München II

(Υπόθεση C-182/08) (1)

(Ελευθερία εγκαταστάσεως και ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φόρος εισοδήματος εταιριών - Αγορά εταιρικών μεριδίων κεφαλαιουχικής εταιρίας - Προϋποθέσεις προκειμένου να λαμβάνεται υπόψη, για τον καθορισμό της βάσεως επιβολής φόρου στον αγοραστή, η μείωση της αξίας των εταιρικών μεριδίων λόγω της διανομής μερισμάτων)

2009/C 267/31

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Glaxo Wellcome GmbH & Co.

κατά

Finanzamt München II

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία των άρθρων 43 και 56 ΕΚ — Αγορά, από υποκείμενο στον φόρο ο οποίος έχει δικαίωμα πιστώσεως του φόρου εισοδήματος εταιριών, εταιρικών μεριδίων κεφαλαιουχικής εταιρίας υπέχουσας γενική φορολογική υποχρέωση — Εθνική κανονιστική ρύθμιση που προβλέπει συνυπολογισμό, κατά τον καθορισμό της βάσεως επιβολής του φόρου που οφείλει να καταβάλει ο αγοραστής, της μειώσεως της αξίας των εταιρικών μεριδίων λόγω διανομής κερδών, σε περίπτωση αγοράς από κάτοχο μεριδίων έχοντα δικαίωμα πιστώσεως του φόρου εισοδήματος εταιριών, ενώ αποκλείει τον συνυπολογισμό αυτής της μειώσεως της βάσεως επιβολής του φόρου σε περίπτωση αγοράς από κάτοχο μεριδίων μη έχοντα τέτοιο δικαίωμα πιστώσεως

Διατακτικό

Το άρθρο 73 B της Συνθήκης ΕΚ (νυν άρθρο 56 ΕΚ) έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει την κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, δυνάμει της οποίας η μείωση της αξίας των εταιρικών μεριδίων λόγω της διανομής μερισμάτων δεν επηρεάζει τη βάση επιβολής του φόρου ενός κατοίκου ημεδαπής υποκειμένου στον φόρο, εφόσον αυτός έχει αγοράσει μερίδια εγκατεστημένης στην ημεδαπή κεφαλαιουχικής εταιρίας από κάτοικο αλλοδαπής κάτοχο μεριδίων, ενώ, σε περίπτωση αγοράς των μεριδίων αυτών από κάτοικο ημεδαπής κάτοχο μεριδίων, η εν λόγω μείωση της αξίας μειώνει τη βάση επιβολής του φόρου του αγοραστή.

Η διαπίστωση αυτή ισχύει στις περιπτώσεις που μια τέτοια ρύθμιση δεν βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για τη διατήρηση της ισόρροπης κατανομής της φορολογικής εξουσίας μεταξύ των κρατών μελών και για την πρόληψη των αμιγών μεθοδεύσεων, ασχέτων προς την οικονομική πραγματικότητα, οι οποίες σκοπούν αποκλειστικώς στην παροχή αδικαιολογήτου φορολογικού πλεονεκτήματος. Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να εξετάσει αν η επίμαχη στην κύρια δίκη κανονιστική ρύθμιση περιορίζεται στο αναγκαίο για την επίτευξη των σκοπών αυτών μέτρο.

---

(1)  ΕΕ C 197 της 2.8.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/19

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Dr. Erhard Eschig κατά UNIQA Sachversicherung AG

(Υπόθεση C-199/08) (1)

(Ασφάλιση νομικής προστασίας - Οδηγία 87/344/ΕΟΚ - Άρθρο 4, παράγραφος 1 - Ελεύθερη επιλογή δικηγόρου από τον ασφαλισμένο - Συμβατικός περιορισμός - Μεγάλος αριθμός ασφαλισμένων ζημιωθέντων από την ίδια αιτία - Επιλογή του νομικού εκπροσώπου από τον ασφαλιστή)

2009/C 267/32

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Dr. Erhard Eschig

κατά

UNIQA Sachversicherung AG

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Oberster Gerichtshof (Αυστρία) — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 87/344/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1987, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με την ασφάλιση νομικής προστασίας (ΕΕ L 185, σ. 77) — Ρήτρα κατά την οποία, σε περίπτωση ζημίας μεγάλου αριθμού ασφαλισμένων οφειλόμενης στην ίδια αιτία (π.χ. στην αδυναμία πληρωμών στην οποία περιήλθε επιχείρηση παρέχουσα επενδυτικές υπηρεσίες), ο ασφαλιστής έχει τη δυνατότητα επιλογής του δικηγόρου περιορίζοντας, κατά συνέπεια, το δικαίωμα των ασφαλισμένων να επιλέξουν εκείνοι ελεύθερα δικηγόρο που θα τους εκπροσωπήσει (την καλούμενη ρήτρα «συλλογικών ζημιών»)

Διατακτικό

Το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α′, της οδηγίας 87/344/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1987, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με την ασφάλιση νομικής προστασίας, έχει την έννοια ότι ο ασφαλιστής νομικής προστασίας δεν μπορεί, σε περίπτωση ζημίας μεγάλου αριθμού ασφαλισμένων οφειλομένης στην ίδια αιτία, να επιφυλάξει για τον εαυτό του το δικαίωμα να επιλέγει ο ίδιος τον νομικό εκπρόσωπο όλων των εμπλεκόμενων ασφαλισμένων.

---

(1)  ΕΕ C 197 της 2.8.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/19

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Hessisches Finanzgericht, Kassel (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Plantanol GmbH & Co. KG κατά Hauptzollamt Darmstadt

(Υπόθεση C-201/08) (1)

(Οδηγία 2003/30/ΕΚ - Προώθηση της χρήσης βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων για τις μεταφορές - Οδηγία 2003/96/ΕΚ - Κοινοτικό πλαίσιο φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας - Μείγμα φυτικού ελαίου, προσθέτων ουσιών και καυσίμου - Βιοκαύσιμα - Εθνική ρύθμιση - Φορολογική απαλλαγή - Αντικατάσταση της απαλλαγής από την υποχρέωση τήρησης ενός ελαχίστου ποσοστού βιοκαυσίμου στα καύσιμα - Συμφωνία προς τις οδηγίες 2003/30/ΕΚ και 2003/96/ΕΚ - Γενικές αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης)

2009/C 267/33

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Hessisches Finanzgericht, Kassel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Plantanol GmbH & Co. KG

κατά

Hauptzollamt Darmstadt

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Hessisches Finanzgericht (Γερμανία) — Ερμηνεία του άρθρου 3 της οδηγίας 2003/30/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Μαΐου 2003, σχετικά με την προώθηση της χρήσης βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων για τις μεταφορές (ΕΕ L 123, σ. 42), καθώς και των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης — Εθνική νομοθεσία που αντικαθιστά, πριν από τη λήξη της περιόδου που προέβλεπε η προϊσχύουσα νομοθεσία, το σύστημα φορολογικών απαλλαγών των βιοκαυσίμων που περιέχονται σε μείγματα καυσίμων με την υποχρέωση προσθήκης βιοκαυσίμων στα συμβατικά καύσιμα, με αποτέλεσμα να ζημιώνονται οικονομικά οι παραγωγοί για τους οποίους ίσχυαν οι απαλλαγές αυτές

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 3 της οδηγίας 2003/30 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Μαΐου 2003, σχετικά με την προώθηση της χρήσης βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων για τις μεταφορές, έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει σε αυτό διάταξη εθνικής νομοθεσίας, όπως η επίμαχη της κύριας δίκης, η οποία αποκλείει από το σύστημα φορολογικών απαλλαγών, που προβλέπεται από την εν λόγω οδηγία υπέρ των βιοκαυσίμων, προϊόν, όπως αυτό περί του οποίου πρόκειται στην παρούσα υπόθεση, το οποίο προέρχεται από την ανάμιξη φυτικού ελαίου, πετρελαίου ορυκτής προέλευσης και ειδικών προσθέτων.

2)

Οι γενικές αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης επιτρέπουν, καταρχήν, σε κράτος μέλος, όσον αφορά προϊόν, όπως το επίμαχο στην κύρια δίκη, να καταργήσει, πριν την αρχικώς προβλεφθείσα από την εθνική νομοθεσία ημερομηνία εκπνοής, το σύστημα φορολογικής απαλλαγής που εφαρμοζόταν στο προϊόν αυτό. Σε κάθε περίπτωση, προϋπόθεση μίας τέτοιας κατάργησης δεν είναι να συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. Εναπόκειται εντούτοις στο αιτούν δικαστήριο να εξετάσει, στο πλαίσιο μίας σφαιρικής και in concreto αξιολόγησης, κατά πόσον τηρήθηκαν οι ανωτέρω αρχές στην κύρια δίκη, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των σχετικών με αυτή περιστάσεων.

---

(1)  ΕΕ C 183 της 19.7.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/20

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Thüringer Oberlandesgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Wasser- und Abwasserzweckverband Gotha und Landkreisgemeinden (WAZV Gotha) κατά Eurawasser Aufbereitungs- und Entsorgungsgesellschaft mbH

(Υπόθεση C-206/08) (1)

(Διαδικασίες σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών - Δημόσια υπηρεσία διανομής πόσιμου νερού και επεξεργασίας λυμάτων - Σύμβαση παραχώρησης υπηρεσιών - Έννοια - Μετακύλιση στον προμηθευτή του κινδύνου που συνδέεται με την εκμετάλλευση των οικείων υπηρεσιών)

2009/C 267/34

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Thüringer Oberlandesgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Wasser- und Abwasserzweckverband Gotha und Landkreisgemeinden (WAZV Gotha)

κατά

Eurawasser Aufbereitungs- und Entsorgungsgesellschaft mbH

Παρισταμένων των: Stadtwirtschaft Gotha GmbH, Wasserverband Lausitz Betriebsführung GmbH (WAL)

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Thüringer Oberlandesgericht — Ερμηνεία του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία α′, και δ′, και παράγραφος 3, στοιχείο β′, της οδηγίας 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (EE L 134, σ. 1) — Διαγωνισμός με αντικείμενο την παροχή –υπό μορφή παραχωρήσεως δημόσιας υπηρεσίας– στο κοινό υπηρεσιών στον τομέα της παραγωγής, μεταφοράς και διανομής πόσιμου ύδατος, καθώς και στον τομέα της αποχετεύσεως και της επεξεργασίας λυμάτων — Κριτήρια διακρίσεως μεταξύ δημόσιας συμβάσεως παροχής υπηρεσιών και παραχωρήσεως δημόσιας υπηρεσίας

Διατακτικό

Το γεγονός ότι, στην περίπτωση μιας σύμβασης που αφορά υπηρεσίες, ο προμηθευτής δεν εισπράττει αμοιβή απευθείας από την αναθέτουσα αρχή αλλά δικαιούται να αξιώσει την καταβολή αμοιβής από τρίτους αρκεί για να θεωρηθεί η σύμβαση αυτή ως «σύμβαση παραχώρησης υπηρεσιών», υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, στοιχείο β′, της οδηγίας 2004/17/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών, οσάκις ο προμηθευτής αναλαμβάνει πλήρως ή τουλάχιστον ως επί το πλείστον τον επιχειρηματικό κίνδυνο που φέρει η αναθέτουσα αρχή, έστω και αν ο κίνδυνος αυτός είναι σημαντικά περιορισμένος εκ των προτέρων λόγω της διαμορφώσεως της επίμαχης παροχής υπηρεσιών κατά το δημόσιο δίκαιο.

---

(1)  ΕΕ C 247 της 27.9.2008

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/20

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Juzgado de lo Social de Madrid (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Francisco Vicente Pereda κατά Madrid Movilidad SA

(Υπόθεση C-277/08) (1)

(Οδηγία 2003/88/ΕΚ - Οργάνωση του χρόνου εργασίας - Δικαίωμα ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών - Αναρρωτική άδεια - Ετήσια άδεια συμπίπτουσα με αναρρωτική άδεια - Δικαίωμα λήψεως της ετήσιας άδειας σε άλλη χρονική περίοδο)

2009/C 267/35

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Social de Madrid

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Francisco Vicente Pereda

κατά

Madrid Movilidad SA

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Juzgado de lo Social de Madrid — Ερμηνεία του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ L 299, σ. 9) — Εργαζόμενος ευρισκόμενος σε άδεια ασθενείας κατά την περίοδο της ετήσιας άδειας που είχε καθοριστεί από την επιχείρηση, λόγω εργατικού ατυχήματος που συνέβη πριν από την έναρξη της άδειας — Δικαίωμα του εργαζομένου να λάβει την ετήσιά άδειά του σε διαφορετικό χρόνο

Διατακτικό

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, έχει την έννοια ότι απαγορεύει εθνικές διατάξεις ή συλλογικές συμβάσεις που προβλέπουν ότι ο εργαζόμενος που ευρίσκεται σε αναρρωτική άδεια κατά τη διάρκεια της περιόδου ετήσιας άδειας που καθορίζεται με το πρόγραμμα αδειών της επιχειρήσεως στην οποία εργάζεται δεν έχει δικαίωμα, αφού αναρρώσει, να λάβει την ετήσια άδειά του σε χρόνο διαφορετικό από τον προκαθορισμένο, ενδεχομένως εκτός της αντίστοιχης περιόδου αναφοράς.

---

(1)  ΕΕ C 223 της 30.8.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/21

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-286/08) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Περιβάλλον - Οδηγίες 2006/12/ΕΚ και 91/689/ΕΟΚ - Επικίνδυνα απόβλητα - Υποχρέωση καταρτίσεως και θεσπίσεως σχεδίου διαχείρισης των επικίνδυνων αποβλήτων - Υποχρέωση δημιουργίας ολοκληρωμένου και κατάλληλου δικτύου εγκαταστάσεων διάθεσης των αποβλήτων - Οδηγία 1999/31/ΕΚ - Υγειονομική ταφή αποβλήτων - Διάθεση επικίνδυνων αποβλήτων)

2009/C 267/36

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Μ. Πατακιά και J.-B. Laignelot)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: E. Σκανδάλου)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 1, παράγραφος 2, και 6 της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1991, για τα επικίνδυνα απόβλητα (ΕΕ L 377, σ. 20) και των άρθρων 5, παράγραφοι 1 και 2, 7, παράγραφος 1, 4 και 8 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2006, για τα απόβλητα (ΕΕ L 114, σ. 9), [πρώην οδηγία 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 91/156/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Μαρτίου 1991] — Παράβαση των άρθρων 3, παράγραφος 1, 6 έως 9, 13 και 14 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων (ΕΕ L 182, σ. 1) — Παράλειψη συντάξεως σχεδίου διαχείρισης των επικινδύνων αποβλήτων, το οποίο να είναι σύμφωνο με τις απαιτήσεις της κοινοτικής νομοθεσίας, και δημιουργίας ολοκληρωμένου και κατάλληλου δικτύου εγκαταστάσεων διάθεσης των επικινδύνων αποβλήτων — Παράλειψη εκπληρώσεως των υποχρεώσεων όσον αφορά τη διαχείριση και την υγειονομική ταφή των αποβλήτων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Ελληνική Δημοκρατία, — μην έχοντας καταρτίσει και θεσπίσει εντός εύλογης προθεσμίας, σχέδιο διαχείρισης των επικίνδυνων αποβλήτων, το οποίο να είναι σύμφωνο με τις απαιτήσεις της σχετικής κοινοτικής νομοθεσίας, και μην έχοντας δημιουργήσει ενιαίο και κατάλληλο δίκτυο εγκαταστάσεων διάθεσης των επικίνδυνων αποβλήτων, στο πλαίσιο του οποίου να εφαρμόζονται οι πλέον κατάλληλες μέθοδοι για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, — μην έχοντας λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσει, όσον αφορά τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, την τήρηση των άρθρων 4 και 8 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2006, περί των στερεών αποβλήτων, καθώς και των άρθρων 3, παράγραφος 1, 6 έως 9, 13 και 14 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει, πρώτον, από τα άρθρα 1, παράγραφος 2, και 6 της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1991, για τα επικίνδυνα απόβλητα, σε συνδυασμό με τα άρθρα 5, παράγραφοι 1 και 2, καθώς και 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/12, δεύτερον, από το άρθρο 1, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/689, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 4 και 8 της οδηγίας 2006/12, καθώς και, τρίτον, από τα άρθρα 3, παράγραφος 1, 6 έως 9, 13 και 14 της οδηγίας 1999/31.

2)	Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 223 της 30.8.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/22

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — German Graphics Graphische Maschinen GmbH κατά Alice van der Schee, ως συνδίκου πτωχεύσεως της Holland Binding BV

(Υπόθεση C-292/08) (1)

(Αφερεγγυότητα - Εφαρμογή του δικαίου του κράτους μέλους ενάρξεως της διαδικασίας - Παρακράτηση της κυριότητας - Τόπος όπου βρίσκεται το περιουσιακό στοιχείο)

2009/C 267/37

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

German Graphics Graphische Maschinen GmbH

κατά

Alice van der Schee, ως συνδίκου πτωχεύσεως της Holland Binding BV

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Ερμηνεία των άρθρων 4, παράγραφος 2, στοιχείο β′, 7, παράγραφος 1, και 25 του κανονισμού (ΕΚ) 1346/2000 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2000, περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας (ΕΕ L 160, σ. 1) και του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο β′, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση για την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2001, L 12, σ. 1) — Καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής των κανονισμών — Δικαιώματα του «κράτους ενάρξεως» της διαδικασίας — Παρακράτηση κυριότητας — Κατάσταση του αγαθού — Αποκλεισμός από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού Βρυξέλλες Ι

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 25, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1346/2000 των Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2000, περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η έκφραση «εφόσον [η Σύμβαση αυτή] τυγχάνει εφαρμογής» συνεπάγεται ότι, πριν μπορέσει να συναχθεί ότι οι κανόνες αναγνωρίσεως και εκτελέσεως που περιλαμβάνονται στον κανονισμό (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχουν εφαρμογή επί άλλων αποφάσεων εκτός από εκείνες τις οποίες αφορά το άρθρο 25, παράγραφος 1, του κανονισμού 1346/2000, είναι αναγκαίο να εξακριβωθεί αν οι αποφάσεις αυτές εμπίπτουν στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 44/2001.

2)

Η εξαίρεση του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο β′, του κανονισμού 44/2001, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 1346/2000, πρέπει να ερμηνευθεί, λαμβανομένων υπόψη των διατάξεων του άρθρου 4, παράγραφος 2, στοιχείο β′, του τελευταίου κανονισμού, υπό την έννοια ότι δεν έχει εφαρμογή επί ενός ενδίκου βοηθήματος που ο πωλητής άσκησε βάσει ρήτρας παρακρατήσεως της κυριότητας κατά του πτωχού αγοραστή, όταν το περιουσιακό στοιχείο που αποτελεί το αντικείμενο της ρήτρας αυτής βρισκόταν στο κράτος μέλος ενάρξεως της διαδικασίας αφερεγγυότητας τη στιγμή της ενάρξεως της διαδικασίας αυτής κατά του εν λόγω αγοραστή.

---

(1)  ΕΕ C 272 της 25.10.2008

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/22

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 17ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Landesgericht Feldkirch (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Vorarlberger Gebietskrankenkasse κατά WGV-Schwäbische Allgemeine Versicherungs AG

(Υπόθεση C-347/08) (1)

(Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Άρθρα 9, παράγραφος 1, στοιχείο β′, και 11, παράγραφος 2 - Διεθνής δικαιοδοσία σε υποθέσεις ασφαλίσεων - Αυτοκινητικό ατύχημα - Εκ του νόμου εκχώρηση των δικαιωμάτων του ζημιωθέντος σε φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως - Αναγωγή κατά του ασφαλιστή του φερόμενου ως υπευθύνου - Σκοπός προστασίας του ασθενέστερου διαδίκου)

2009/C 267/38

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesgericht Feldkirch

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Vorarlberger Gebietskrankenkasse

κατά

WGV-Schwäbische Allgemeine Versicherungs AG

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Landesgericht Feldkirch — Ερμηνεία των άρθρων 9, παράγραφος 1, στοιχείο β′, και 11, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (EE 2001, L 12, σ. 1) — Διεθνής δικαιοδοσία σε υποθέσεις ασφαλίσεων — Αγωγή ασκηθείσα δυνάμει υποκαταστάσεως εκ του νόμου από φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως ενώπιον δικαστηρίου του τόπου στον οποίο ο φορέας αυτός έχει την έδρα του κατά ασφαλιστή εγκατεστημένου εντός άλλου κράτους μέλους

Διατακτικό

Η παραπομπή του άρθρου 11, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, στο άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο β′, του κανονισμού αυτού, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι φορέας κοινωνικής ασφαλίσεως, στον οποίο περιήλθαν εκ του νόμου οι αξιώσεις του άμεσα ζημιωθέντος εξαιτίας αυτοκινητικού ατυχήματος, δεν μπορεί να ασκήσει ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους εντός του οποίου είναι εγκατεστημένος ευθεία αγωγή κατά του εγκατεστημένου σε άλλο κράτος μέλος ασφαλιστή του φερόμενου ως υπευθύνου του ατυχήματος αυτού.

---

(1)  ΕΕ C 272 της 25.10.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/23

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Oberlandesgericht München (Γερμανία)] για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV κατά Adolf Darbo AG

(Υπόθεση C-366/08) (1)

(Εναρμόνιση των νομοθεσιών - Οδηγία 95/2/ΕΚ - Παράρτημα III, τμήμα A - Οδηγία 2001/113/EK - Παράρτημα I, μέρος II, δεύτερο εδάφιο - Μαρμελάδα έξτρα με περιεκτικότητα σε διαλυτή ξηρά ουσία 58 % και συντηρητικό το σορβικό κάλιο (E 202) - Έννοια “μαρμελάδες χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη”)

2009/C 267/39

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht München

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV

κατά

Adolf Darbo AG

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Oberlandesgericht München — Ερμηνεία του παραρτήματος III, τμήμα A, της οδηγίας 95/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Φεβρουαρίου 1995, της 20ής Φεβρουαρίου 1995 για τα πρόσθετα τροφίμων πλην των χρωστικών και των γλυκαντικών (ΕΕ L 61, σ. 1) και του παραρτήματος I, μέρος II, δεύτερη φράση, της οδηγίας 2001/113/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2001, για τις μαρμελάδες, τα ζελέ και τις μαρμελάδες εσπεριδοειδών καθώς και την κρέμα κάστανου που προορίζονται για τη διατροφή του ανθρώπου (ΕΕ 2002, L 10, σ. 67) — Δυνατότητα εμπορίας με την ονομασία «μαρμελάδα έξτρα» μαρμελάδας με περιεκτικότητα σε διαλυτή ξηρά ουσία 58 % και συντηρητικό το σορβικό κάλιο (E 202) — Έννοια της «μαρμελάδας χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη»

Διατακτικό

Η έννοια «μαρμελάδες χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη», που διαλαμβάνεται στο παράρτημα III, τμήμα A, της οδηγίας 95/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Φεβρουαρίου 1995, για τα πρόσθετα τροφίμων πλην των χρωστικών και των γλυκαντικών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 98/72/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1998, αφορά μαρμελάδες χαρακτηριζόμενες ως «μαρμελάδες» και «μαρμελάδες έξτρα» των οποίων η περιεκτικότητα σε ζάχαρη είναι σημαντικά μειωμένη σε σχέση με την τιμή αναφοράς του 60 %. Προϊόντα χαρακτηριζόμενα ως «μαρμελάδες έξτρα» των οποίων η περιεκτικότητα σε ζάχαρη είναι 58 % δεν μπορούν να θεωρούνται ότι είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής.

---

(1)  ΕΕ C 272 της 25.10.2008.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/23

---

Διάταξη του Δικαστηρίου της 9ης Ιουλίου 2009 — Fornaci Laterizi Danesi SpA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-498/08 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Προσφυγή ακυρώσεως - Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής - Έναρξη - Απαράδεκτο λόγω εκπροθέσμου - Προδήλως αβάσιμη αίτηση αναιρέσεως)

2009/C 267/40

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Fornaci Laterizi Danesi SpA (εκπρόσωπος: M. Salvi, avvocato)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: C. Zadra και D. Recchia)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως υποβληθείσα κατά της διατάξεως του Πρωτοδικείου (πρώτο τμήμα) της 9ης Σεπτεμβρίου 2008, T-224/08, Fornaci Laterizi Danesi κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε ως απαράδεκτο το αίτημα περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2008/25/ΕΚ της Επιτροπής, της 13ης Νοεμβρίου 2007, βάσει της οποίας εγκρίνεται, σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, ένας πρώτος ενημερωμένος κατάλογος των τόπων κοινοτικής σημασίας για την ηπειρωτική βιογεωγραφική περιοχή (ΕΕ L 12, σ. 383), κατά το μέτρο που στον εν λόγω κατάλογο περιλαμβάνεται, υπό τον κωδικό IT20A0018, οικόπεδο που ανήκει στην αναιρεσείουσα

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Fornaci Laterizi Danesi SpA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 69 της 21.3.2009.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/24

---

Αναίρεση που άσκησε στις 23 Μαΐου 2008 η Nuova Agricast Srl κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 12 Μαρτίου 2008 στην υπόθεση T-443/07, Nuova Agricast Srl κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-225/08 P)

2009/C 267/41

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Nuova Agricast Srl (εκπρόσωπος: M.A. Calabrese, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Με διάταξη της 29ης Ιουνίου 2009, το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/24

---

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Ιουλίου 2008 η Cofra srl κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 15 Απριλίου 2008 στην υπόθεση T-478/07, Cofra srl κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-295/08 P)

2009/C 267/42

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Cofra srl (εκπρόσωπος: M. A. Calabrese, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Με διάταξη της 29ης Ιουνίου 2009, το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/24

---

Αναίρεση που άσκησε στις 24 Δεκεμβρίου 2008 ο Devrajan Srinivasan κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (έκτο τμήμα) στις 3 Νοεμβρίου 2008 στην υπόθεση T-196/08, Srinivasan κατά Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή

(Υπόθεση C-580/08 P)

2009/C 267/43

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Devrajan Srinivasan (εκπρόσωπος: J. Morton, Solicitor)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής

Με διάταξη της 25ης Ιουνίου 2009, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως ως απαράδεκτη.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/24

---

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Ιανουαρίου 2009 η Daniela Marinova κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (έκτο τμήμα) στις 5 Νοεμβρίου 2008 στην υπόθεση T-213/08, Marinova κατά Université Libre de Bruxelles και Επιτροπής

(Υπόθεση C-29/09 P)

2009/C 267/44

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Daniela Marinova (εκπρόσωπος: G. Georgiev, δικηγόρος)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Université Libre de Bruxelles και Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Με διάταξη της 1ης Ιουλίου 2009, το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) απέρριψε την αναίρεση ως απαράδεκτη.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/24

---

Αναίρεση που άσκησε στις 9 Δεκεμβρίου 2008 η Hasbro, Inc. κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (έκτο τμήμα), η οποία περιέχεται στην από 22 Σεπτεμβρίου 2008 επιστολή, στην υπόθεση T-472/07: Enercon κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση C-59/09 P)

2009/C 267/45

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Hasbro, Inc. (εκπρόσωπος: M. Edenborough, Barrister)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Με διάταξη της 10ης Ιουλίου 2009, το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως ως απαράδεκτη.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/25

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Köln στις 13 Ιουλίου 2009 — Wienand Meilicke, Heidi Christa και Martina Stöffler κατά Finanzamt Bonn-Innenstadt

(Υπόθεση C-262/09)

2009/C 267/46

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Wienand Meilicke, Heidi Christa και Martina Stöffler

Καθού: Finanzamt Bonn-Innenstadt

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιβαίνει στην αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων που κατοχυρώνουν τα άρθρα 56, παράγραφος 1, και 58, παράγραφος 1, στοιχείο α′, και παράγραφος 3, ΕΚ, στην αρχή της αποτελεσματικότητας και στην αρχή του effet utile μια ρύθμιση –όπως είναι το άρθρο 36, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, σημείο 3, του EStG [νόμου για τον φόρο εισοδήματος] (ως είχε κατά τα επίμαχα έτη)– βάσει της οποίας ο φόρος εταιριών συμψηφίζεται με τον φόρο εισοδήματος μέχρι του ύψους των 3/7 των ακαθάριστων μερισμάτων, καθόσον αυτά δεν προέρχονται από διανομές κερδών, για τις οποίες το ίδιον κεφάλαιο κατά την έννοια του άρθρου 30, παράγραφος 2, σημείο 1, του KStG (ως είχε κατά τα επίμαχα έτη) θεωρείται ως αναλωθέν, μολονότι ο πράγματι καταβληθείς φόρος εταιριών, που βαρύνει τα εισπραχθέντα μερίσματα εταιρίας η οποία εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος της ΕΚ, δεν είναι εφικτό να υπολογιστεί στην πράξη και ενδέχεται να είναι υψηλότερος;

2)

Αντιβαίνει στην αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων που κατοχυρώνουν τα άρθρα 56, παράγραφος 1, και 58, παράγραφος 1, στοιχείο α′, και παράγραφος 3, ΕΚ, στην αρχή της αποτελεσματικότητας και στην αρχή του effet utile ρύθμιση –όπως είναι το άρθρο 36, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, σημείο 3, τέταρτη περίοδος, στοιχείο b, του EStG (ως είχε κατά τα επίμαχα έτη)– βάσει της οποίας ο συμψηφισμός του φόρου εταιριών απαιτεί την προσκόμιση βεβαιώσεως καταβολής του φόρου εταιριών κατά την έννοια των άρθρων 44 επ. του KStG (ως είχαν κατά τα επίμαχα έτη), η οποία πρέπει να περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το ποσό του συμψηφιστέου φόρου εταιριών καθώς και τα στοιχεία που συνθέτουν την παροχή κατά τα διάφορα μέρη του αναλωθέντος ιδίου κεφαλαίου βάσει ειδικής υποδιαιρέσεως του ίδιου κεφαλαίου κατά την έννοια του άρθρου 30 του KStG (ως είχε κατά τα επίμαχα έτη), μολονότι ο πράγματι καταβληθείς αλλοδαπός φόρος εταιριών που πρέπει να συμψηφιστεί δεν μπορεί να υπολογιστεί στην πράξη, είναι δε πρακτικά ανέφικτη η προσκόμιση βεβαιώσεως σε σχέση με τα αλλοδαπά μερίσματα;

3)

Επιβάλλει η ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, βάσει του άρθρου 56, παράγραφος 1, και του άρθρου 58, παράγραφος 1, στοιχείο α′, και παράγραφος 3, ΕΚ, σε περίπτωση πραγματικής αδυναμίας να προσκομιστεί βεβαίωση περί καταβολής του φόρου εταιριών κατά την έννοια του άρθρου 44 KStG (ως είχε κατά τον κρίσιμο χρόνο των πραγματικών περιστατικών), καθώς και σε περίπτωση που δεν μπορεί να διαπιστωθεί ο πράγματι καταβληθείς φόρος εταιριών που βαρύνει τα μερίσματα από αλλοδαπές επιχειρήσεις, να υπολογίζεται κατ’ εκτίμηση το ύψος της φορολογικής επιβαρύνσεως των νομικών προσώπων και, ενδεχομένως, να λαμβάνονται συναφώς υπόψη και τυχόν έμμεσες φορολογικές επιβαρύνσεις επί των εταιριών οι οποίες έχουν ήδη καταβληθεί;

4)

α) Στην περίπτωση που η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι αρνητική και απαιτείται να προσκομίζεται βεβαίωση καταβολής του φόρου εταιριών: Πρέπει η αρχή της αποτελεσματικότητας, καθώς και η αρχή του effet utile, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτές μια ρύθμιση –όπως είναι το άρθρο 175, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κώδικα δημοσίων εσόδων [Abgabenordnung] σε συνδυασμό με το άρθρο 97, παράγραφος 9, τρίτο εδάφιο, του εισαγωγικού νόμου επί του κώδικα δημοσίων εσόδων [Einführungsgesetz zur Abgabenordnung, στο εξής: EGAO]– βάσει της οποίας από 29 Οκτωβρίου 2004 δεν ισχύει πλέον ως γεγονός που έχει αναδρομική ενέργεια, μεταξύ άλλων, η προσκόμιση βεβαιώσεως καταβολής του φόρου εταιριών και, με τον τρόπο αυτόν, ο συμψηφισμός του αλλοδαπού φόρου εταιριών, σε περίπτωση που έχουν καταστεί απρόσβλητες οι πράξεις καταλογισμού φόρου εισοδήματος, καθίσταται, από απόψεως κώδικα διοικητικής διαδικασίας, ανέφικτος χωρίς να δίδεται κάποια μεταβατική προθεσμία για να υποβληθεί αίτηση συμψηφισμού του αλλοδαπού φόρου εταιριών;· β) Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα και εφόσον απαιτείται βεβαίωση καταβολής του φόρου εταιριών: Πρέπει η ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων που κατοχυρώνει το άρθρο 56 ΕΚ, η αρχή της αποτελεσματικότητας, καθώς και η αρχή του effet utile, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτές ρύθμιση, όπως είναι αυτή του άρθρου 175, παράγραφος 1, σημείο 1, του AO –βάσει της οποίας μια πράξη καταλογισμού φόρου πρέπει να μεταρρυθμίζεται, εφόσον επέρχεται κάποιο γεγονός το οποίο αναπτύσσει αναδρομική ενέργεια, όπως είναι π.χ. η προσκόμιση βεβαιώσεως καταβολής φόρου εταιριών– και, με τον τρόπο αυτόν, καθίσταται εφικτός ο συμψηφισμός του φόρου εταιριών, σε σχέση με τα μερίσματα από ημεδαπές επιχειρήσεις, ακόμη και αν έχουν καταστεί απρόσβλητες οι πράξεις καταλογισμού φόρου εισοδήματος, ενώ τούτο δεν είναι δυνατό στην περίπτωση μερισμάτων από αλλοδαπές επιχειρήσεις εφόσον δεν προσκομίζεται βεβαίωση καταβολής φόρου εταιριών;

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/26

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το College van Beroep voor het Bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) στις 10 Ιουνίου 2009 — Stichting Natuur en Milieu, Vereniging Milieudefensie και Vereniging Goede Waar & Co. κατά College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden, παρεμβαίνοντες στη διαδικασία: Bayer CropScienceBV και Nederlandse Stichting voor Fytopharmacie

(Υπόθεση C-266/09)

2009/C 267/47

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες	:	Stichting Natuur en Milieu   Vereniging Milieudefensie   Vereniging Goede Waar & Co.
Καθού	:	College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden
Παρεμβαίνοντες	:	Bayer CropScienceBV   Nederlandse Stichting voor Fytopharmacie

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει ο όρος «περιβαλλοντική πληροφορία» στο άρθρο 2 της οδηγίας 2003/4/ΕΚ (1) την έννοια ότι περιλαμβάνει πληροφορίες που παρέχονται στο πλαίσιο μιας εθνικής διαδικασίας (διευρύνσεως της) εγκρίσεως φυτοπροστατευτικού προϊόντος, προκειμένου να καθορισθεί η ανώτατη ποσότητα ενός παρασιτοκτόνου, συστατικών αυτού ή προϊόντων μεταποιήσεώς του που μπορούν να υπάρχουν σε τρόφιμα;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Ποια είναι η σχέση μεταξύ του άρθρου 14 της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ (2) και της οδηγίας 2003/4/ΕΚ, καθόσον ενδιαφέρει από απόψεως εφαρμογής σε πληροφορίες, όπως στις περιγραφόμενες στο ανωτέρω ερώτημα, ειδικότερα δε, έχει αυτή η σχέση ως συνέπεια ότι το άρθρο 14 της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ μπορεί να έχει εφαρμογή, μόνον αν από αυτή δεν θίγονται οι κατά το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/4/ΕΚ υποχρεώσεις;

3)

Αν από την απάντηση στα ανωτέρω δύο ερωτήματα συνάγεται ότι η καθής υποχρεούται εν προκειμένω να προβεί στην εφαρμογή του άρθρου 4 της οδηγίας 2003/4/ΕΚ, έχει τότε το άρθρο 4 αυτής της οδηγίας ως συνέπεια ότι η επιβαλλόμενη με αυτή τη διάταξη στάθμιση του γενικού συμφέροντος, του εξυπηρετούμενου με τη δημοσιοποίηση, με το ειδικό συμφέρον, του εξυπηρετούμενου με την άρνηση δημοσιοποιήσεως, πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο της εν λόγω εφαρμογής ή η στάθμιση αυτή μπορεί να γίνεται στο πλαίσιο εθνικής νομοθετικής ρυθμίσεως;

---

(1)  Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Ιανουαρίου 2003, για την πρόσβαση του κοινού σε περιβαλλοντικές πληροφορίες και για την κατάργηση της οδηγίας 90/313/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 41, σ. 26).

(2)  Οδηγία του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (ΕΕ, L 230, σ. 1).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/26

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Court of Session (Σκωτία), Εδιμβούργο (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 14 Ιουλίου 2009 — Macdonald Resorts Limited κατά The Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs

(Υπόθεση C-270/09)

2009/C 267/48

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Session (Σκωτία), Εδιμβούργο

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εφεσείουσα: Macdonald Resorts Limited

Εφεσίβλητοι: The Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Εφόσον η MRL, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το καταστατικό της Λέσχης και τις σχετικές συμβάσεις, παρέχει συμβατικά δικαιώματα (Δικαιώματα σε Μόρια), βάσει των οποίων ο αγοραστής λαμβάνει μόρια τα οποία μπορεί να εξαργυρώνει ετησίως έναντι της κατοχής και της χρήσεως καταλύματος υπό καθεστώς χρονομεριστικής μισθώσεως στα παραθεριστικά συγκροτήματα της MRL, πρέπει η παροχή αυτή να χαρακτηρίζεται: α) ως μίσθωση ακινήτου, υπό την έννοια του άρθρου 13 B, στοιχείο β′, της έκτης οδηγίας περί ΦΠΑ (νυν άρθρου 135, παράγραφος 1, στοιχείο ιβ′, της οδηγίας 2006/112 (1)), ή β) ως ιδιότητα μέλους λέσχης ή γ) διαφορετικά;

2)

Επηρεάζει την απάντηση στο ερώτημα 1 το ότι: α) Σε ορισμένες περιπτώσεις τα συμβατικά δικαιώματα αποκτώνται ως αντάλλαγμα για την εκ μέρους του πελάτη κατάθεση εις χείρας της MRL προϋφισταμένων δικαιωμάτων του επί καταλύματος, υπό καθεστώς χρονομεριστικής μισθώσεως, σε ορισμένο τόπο για μία ή περισσότερες συγκεκριμένες και ίδιες κάθε έτος εβδομάδες; β) ο πελάτης μπορεί, εντός οποιουδήποτε έτους, να αποφασίσει να μην εξαργυρώσει τα μόρια που δικαιούται για το έτος αυτό εν όλω ή εν μέρει έναντι δικαιωμάτων κατοχής και μπορεί, αντ’ αυτού, να επιλέξει να προσαυξήσει τα μόρια που δικαιούται το επόμενο έτος ή, υπό την επιφύλαξη των συμβατικών όρων του προγράμματος κάθε έτους, μπορεί να αυξήσει τα μόρια που δικαιούται για το έτος αυτό, «δανειζόμενος/η» από τα μόρια που δικαιούται για το επόμενο έτος· γ) τα ακίνητα από τα οποία αποτελείται η ομάδα των καταλυμάτων μπορεί να αλλάξουν μεταξύ του χρονικού σημείου κατά το οποίο τα Δικαιώματα σε Μόρια αποκτώνται και του χρονικού σημείου κατά το οποίο τα μόρια εξαργυρώνονται έναντι του δικαιώματος κατοχής ακινήτου· δ) ο αριθμός των μορίων που δικαιούται ετησίως ο πελάτης μπορεί να τροποποιείται από τον παρέχοντα τα μόρια σύμφωνα με τους συμβατικούς όρους του προγράμματος· ε) η εφεσείουσα μπορεί από καιρού εις καιρό να εξασφαλίζει, στα πρόσωπα που έχουν Δικαιώματα σε Μόρια, την πρόσβαση σε πρόγραμμα χρονομεριστικής μισθώσεως τρίτης εταιρίας· στ) η εφεσείουσα μπορεί από καιρού εις καιρό να εξασφαλίζει, στα πρόσωπα που έχουν Δικαιώματα σε Μόρια, τη δυνατότητα διανυκτερεύσεως σε ξενοδοχεία τα οποία εκμεταλλεύεται η εφεσείουσα ή άλλα πλεονεκτήματα που παρέχει η εφεσείουσα;

3)

Εφόσον ο υποκείμενος στον φόρο προβαίνει στις παροχές υπηρεσιών που περιγράφονται στα ερωτήματα 1 και 2 ανωτέρω: α) αποτελούν αυτές «υπηρεσίες συναφείς προς ακίνητα», υπό την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο α′, της έκτης οδηγίας περί ΦΠΑ (νυν άρθρου 45 της οδηγίας 2006/112); β) σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 3, σκέλος α′: εφόσον τα μέλη της Λέσχης μπορούν να ασκούν τα συμβατικά δικαιώματά τους κατέχοντας κατάλυμα υπό καθεστώς χρονομεριστικής μισθώσεως σε περισσότερα του ενός κράτη μέλη και δεν είναι γνωστό, κατά τον χρόνο της παροχής, ποιο κατάλυμα θα κατέχεται κατά τον τρόπο αυτόν, πώς μπορεί να καθορισθεί ο τόπος της παροχής;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας (EE L 347, σ. 1).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/27

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Rechtbank Haarlem (Κάτω Χώρες) στις 16 Ιουλίου 2009 — Premis Medical BV κατά Inspecteur van de Belastingdienst/Douane Rotterdam, kantoor Rotterdam Laan op Zuid

(Υπόθεση C-273/09)

2009/C 267/49

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Haarlem.

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Premis Medical BV.

Καθού: Inspecteur van de Belastingdienst/Douane Rotterdam, kantoor Rotterdam Laan op Zuid.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Είναι ο κανονισμός (ΕΚ) 729/2004 (1) της Επιτροπής της 15ης Απριλίου 2004 (ΕΕ L 113, της 20.4.2004, σ. 5), ο οποίος διορθώθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, L 173 της 7ης Μαΐου 2004, σ. 9, ισχυρός υπό την έννοια ότι το παράρτημα που περιλαμβάνεται στο διορθωτικό είναι το ισχύον παράρτημα; Αν ναι:

2)

Είναι ο κανονισμός (ΕΚ) 729/2004 της Επιτροπής της 15ης Απριλίου 2004, της 20.4.2004, ο οποίος διορθώθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, L 173 της 7ης Μαΐου 2004, σ. 9, ανίσχυρος καθόσον με τον κανονισμό αυτόν η Επιτροπή περιόρισε το πεδίο της κλάσεως 9021: Αν ο κανονισμός είναι ισχυρός:

3)

Είναι ο κανονισμός (ΕΚ) 729/2004 της Επιτροπής της 15ης Απριλίου 2004 (ΕΕ L 113, της 20.4.2004, σ. 5), ο οποίος διορθώθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, L 173 της 7ης Μαΐου 2004, σ. 9, ανίσχυρος καθόσον η Επιτροπή κατέταξε εσφαλμένως στη ΣΟ το τροχοφόρο σύστημα υποστήριξης της βάδισης;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 729/2004 της Επιτροπής, της 15ης Απριλίου 2004, για την κατάταξη εμπορευμάτων στη συνδυασμένη ονοματολογία (ΕΕ L 113, σ. 5).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/28

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht München (Γερμανία) στις 20 Ιουλίου 2009 — Privater Rettungsdienst und Krankentransport Stadler κατά Zweckverband für Rettungsdienst und Feuerwehralarmierung Passau — Προσεπικληθέντες: Malteser Hilfsdienst e. V. και Bayerisches Rotes Kreuz

(Υπόθεση C-274/09)

2009/C 267/50

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht München

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Privater Rettungsdienst und Krankentransport Stadler

Καθής: Zweckverband für Rettungsdienst und Feuerwehralarmierung Passau

Προσεπικληθέντες: Malteser Hilfsdienst e. V. και Bayerisches Rotes Kreuz

Προδικαστικά ερωτήματα

Υποβάλλονται στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 234, πρώτο εδάφιο, ΕΚ, τα ακόλουθα ερωτήματα ως προς την ερμηνεία της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (1) (στο εξής: οδηγία):

1)

Αποτελεί η σύμβαση παροχής υπηρεσιών (εν προκειμένω: υπηρεσιών διάσωσης), κατά την οποία η αναθέτουσα δημόσια αρχή δεν καταβάλλει άμεσα την αμοιβή στον ανάδοχο, αλλά α) το τέλος χρήσης για τις υπηρεσίες που πρόκειται να παρασχεθούν καθορίζεται κατόπιν διαπραγματεύσεων μεταξύ του αναδόχου και τρίτων, οι οποίοι είναι και αυτοί αναθέτουσες αρχές (εν προκειμένω: φορείς κοινωνικής ασφάλισης), β) προβλέπεται, σε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας, η έκδοση απόφασης από ειδικώς προβλεπόμενο διαιτητικό όργανο, η απόφαση του οποίου υποβάλλεται στον έλεγχο των κρατικών δικαστηρίων, και γ) η αμοιβή καταβάλλεται στον ανάδοχο σε δόσεις κατά τακτά διαστήματα όχι απευθείας από τους χρήστες των υπηρεσιών, αλλά από μια κεντρική υπηρεσία εκκαθάρισης, με την οποία οφείλει να συναλλάσσεται ο ανάδοχος δυνάμει του νόμου, για τον λόγο αυτό και μόνο σύμβαση παραχώρησης υπηρεσιών, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 4, της οδηγίας και όχι δημόσια σύμβαση υπηρεσιών κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία α′ και δ′, της οδηγίας;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα: Υφίσταται σύμβαση παραχώρησης υπηρεσιών, όταν ο επιχειρηματικός κίνδυνος που συνδέεται με τη δημόσια σύμβαση παροχής υπηρεσιών είναι περιορισμένος, επειδή α) τα τέλη χρήσης για την παροχή των υπηρεσιών αυτών υπολογίζονται, σύμφωνα με νομοθετική ρύθμιση, με βάση το κόστος το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σύμφωνα με τις οικονομικές αρχές που διέπουν τις επιχειρήσεις και το οποίο ανταποκρίνεται στα κριτήρια της νομότυπης παροχής των υπηρεσιών, της χρηστής οικονομικής διαχείρισης και της αποτελεσματικής οργάνωσης και β) με την καταβολή των τελών χρήσης βαρύνονται φερέγγυοι φορείς κοινωνικής ασφάλισης, γ) διασφαλίζεται κάποια αποκλειστικότητα της χρήσης στον τομέα που καθορίζεται με τη σύμβαση, αλλά ο ανάδοχος αναλαμβάνει πλήρως τον περιορισμένο αυτό κίνδυνο;

---

(1)  ΕΕ L 134, σ. 114.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/28

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Βέλγιο) στις 21 Ιουλίου 2009 — Brussels Hoofdstedelijk Gewest κ.λπ. κατά Vlaamse Gewest. Παρεμβαίνουσα: Brussels International Airport Company NV, νυν The Brussels Airport Company NV

(Υπόθεση C-275/09)

2009/C 267/51

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούντες	:	Brussels Hoofdstedelijk Gewest κ.λπ.
Καθής	:	Vlaamse Gewest
Παρεμβαίνουσα	:	Brussels International Airport Company NV, νυν:   The Brussels Airport Company NV

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Όταν απαιτούνται διαφορετικές άδειες, αφενός, για τα έργα υποδομής για έναν αερολιμένα με διάδρομο προσγειώσεως τουλάχιστον 2 100 μέτρων και, αφετέρου, για την εκμετάλλευση του αερολιμένα αυτού, και όταν η τελευταία άδεια –περιβαλλοντική άδεια– χορηγείται μόνο για ορισμένο διάστημα, πρέπει τότε ο όρος «κατασκευή», που χρησιμοποιείται στο σημείο 7, στοιχείο α′, του παραρτήματος Ι της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/11/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 1997, να νοηθεί υπό την έννοια ότι μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων πρέπει να εκπονηθεί όχι μόνο για την πραγματοποίηση έργων υποδομής, αλλά και για την εκμετάλλευση του αερολιμένα;

2)	Ισχύει αυτή η υποχρέωση αξιολογήσεως των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και για την ανανέωση της περιβαλλοντικής άδειας του αερολιμένα, είτε η ανανέωση αυτή δεν συνδυάζεται με κάποια μετατροπή ή επέκταση του αερολιμένα είτε όντως επιδιώκεται με την ανανέωση μια τέτοια μετατροπή ή επέκταση;

3)

Όσον αφορά την υποχρέωση εκπονήσεως μελέτης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στο πλαίσιο της ανανεώσεως μιας περιβαλλοντικής άδειας για έναν αερολιμένα, έχει σημασία αν σχετικά με προηγούμενη άδεια εκμεταλλεύσεως έχει ήδη εκπονηθεί μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και αν ο αερολιμένας βρισκόταν υπό εκμετάλλευση τη στιγμή που ο κοινοτικός ή ο εσωτερικός νομοθέτης εισήγαγε την υποχρέωση εκπονήσεως μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων;

---

(1)  ΕΕ L 175, σ. 40.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/29

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το High Court of Justice (Chancery Division) (England and Wales) στις 20 Ιουλίου 2009 — T-Mobile (UK) Ltd κατά The Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

(Υπόθεση C-276/09)

2009/C 267/52

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (Chancery Division) (England and Wales)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εφεσείουσα: T-Mobile (UK) Ltd

Εφεσίβλητοι: The Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της απαλλασσόμενης από τον ΦΠΑ υπηρεσίας, η οποία «[έχει] ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κεφαλαίων και [συνεπάγεται] νομικές και οικονομικές μεταβολές»; Ειδικότερα: α) Ισχύει η απαλλαγή για υπηρεσίες οι οποίες, άλλως, δεν θα ήταν απαραίτητο να παρασχεθούν από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τα οποία (i) χρεώνουν κάποιο λογαριασμό, (ii) καταχωρίζουν αντίστοιχη πίστωση σε άλλο λογαριασμό ή (iii) διενεργούν κάποια πράξη που μεσολαβεί μεταξύ των ενεργειών (i) και (ii); β) Ισχύει η απαλλαγή για υπηρεσίες μη περιλαμβάνουσες τη χρέωση και την αντίστοιχη πίστωση λογαριασμού, αλλά οι οποίες, σε περίπτωση που το αποτέλεσμα είναι η μεταφορά κεφαλαίων, μπορούν να θεωρηθούν ως η αιτία της μεταφοράς αυτής;

2)

Καλύπτει η φοροαπαλλαγή που προβλέπει το άρθρο 13, B, στοιχείο δ′, περίπτωση 3, της έκτης οδηγίας (1) για «εργασίες οι οποίες αφορούν πληρωμές [ή] μεταφορές» τις υπηρεσίες πληρωμής με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα και περαιτέρω επεξεργασίας των πληρωμών αυτών, όπως οι υπηρεσίες τις οποίες παρέχει ο φορολογούμενος στην παρούσα υπόθεση; Ειδικότερα, όταν η εκ μέρους του φορολογουμένου διαβίβαση των λεγόμενων τελικών αρχείων πληρωμών στο τέλος κάθε ημέρας έχει ως αποτέλεσμα την αυτόματη χρέωση του λογαριασμού του πελάτη με αντίστοιχη πίστωση του λογαριασμού τού ως άνω φορολογουμένου, εμπίπτουν οι σχετικές υπηρεσίες στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 13, B, στοιχείο δ’, περίπτωση 3;

3)	Εξαρτάται η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα από το αν ο φορολογούμενος ζητεί ο ίδιος τη χορήγηση των κωδικών που απαιτούνται για την περαιτέρω διαβίβαση των σχετικών στοιχείων στο τραπεζικό σύστημα πληρωμών ή αν οι σχετικοί κωδικοί τού παρέχονται από την τράπεζα με την οποία συνεργάζεται;

4)

Καλύπτει η φοροαπαλλαγή που προβλέπει το άρθρο 13, B, στοιχείο δ′, περίπτωση 1, της έκτης οδηγίας για «διαπραγμάτευση πιστώσεων» υπηρεσίες όπως αυτές που παρέχει ο φορολογούμενος στην παρούσα υπόθεση όσον αφορά πληρωμές μέσω πιστωτικής κάρτας, όταν, λόγω της παροχής των υπηρεσιών αυτών, ο λογαριασμός της πιστωτικής κάρτας του πελάτη χρεώνεται με ένα επιπλέον ποσό;

5)

Ισχύει η φοροαπαλλαγή που προβλέπεται για «εργασίες οι οποίες αφορούν πληρωμές [ή] μεταφορές [χρηματικών ποσών]» προκειμένου για υπηρεσίες εισπράξεως οφειλών και επεξεργασίας πληρωμών που πραγματοποιούνται μέσω τρίτων, όπως αυτές που παρέχει ο φορολογούμενος μέσω του Ταχυδρομείου και των καταστημάτων PayPoint στην παρούσα υπόθεση;

6)

Ισχύει η φοροαπαλλαγή που προβλέπεται για «εργασίες οι οποίες αφορούν πληρωμές [ή] μεταφορές» προκειμένου για υπηρεσίες εισπράξεως οφειλών και επεξεργασίας πληρωμών που πραγματοποιούνται με επιταγή αποστελλόμενη στον φορολογούμενο ή στον εκπρόσωπό του, όπου οι πληρωμές αυτές πρέπει να τύχουν περαιτέρω επεξεργασίας από τον φορολογούμενο και την τράπεζά του;

7)

Ισχύει η φοροαπαλλαγή που προβλέπεται για «εργασίες οι οποίες αφορούν πληρωμές [ή] μεταφορές» προκειμένου για υπηρεσίες, όπως αυτές που παρέχει ο φορολογούμενος στην παρούσα υπόθεση, εισπράξεως οφειλών και επεξεργασίας πληρωμών που πραγματοποιούνται σε ταμείο τράπεζας προς πίστωση του τραπεζικού λογαριασμού του φορολογουμένου μέσω του τραπεζικού συστήματος;

8)

Ποια ειδικότερα στοιχεία πρέπει να ληφθούν υπόψη προκειμένου να κριθεί αν αποτελεί [αντάλλαγμα για μια] χωριστή υπηρεσία για τους σκοπούς εφαρμογής του ΦΠΑ μια χρέωση (όπως το τέλος ξεχωριστής πληρωμής στην παρούσα υπόθεση) που επιβάλλει φορολογούμενος έμπορος σε πελάτες του ανάλογα με τον συγκεκριμένο τρόπο που επιλέγει ο κάθε πελάτης για να πληρώσει τον φορολογούμενο, όταν ο τρόπος αυτός αναφέρεται ειδικά στο έντυπο της σχετικής συμβάσεως και αναγράφεται χωριστά στους αναλυτικούς λογαριασμούς των πελατών;

---

(1)  Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/30

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Court of Session (Scotland), Edinburgh (Ηνωμένο Βασίλειο), στις 21 Ιουλίου 2009 — The Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs κατά RBS Deutschland Holdings GmbH

(Υπόθεση C-277/09)

2009/C 267/53

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Session (Scotland), Edinburgh

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εφεσείων: The Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

Εφεσίβλητη: RBS Deutschland Holdings GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

Σε περίπτωση όπως αυτή της παρούσας υποθέσεως, κατά την οποία:

α)	γερμανική θυγατρική εταιρία τράπεζας του Ηνωμένου Βασιλείου αγοράζει στο Ηνωμένο Βασίλειο αυτοκίνητα οχήματα με σκοπό να τα διαθέσει μέσω χρηματοδοτικής μισθώσεως σε μη συνδεόμενη με αυτήν επιχείρηση του Ηνωμένου Βασιλείου και καταβάλλει φόρο προστιθέμενης αξίας επί της αγοράς αυτής·

β)

κατά την εφαρμοστέα στο Ηνωμένο Βασίλειο ρύθμιση, οι παραδόσεις οι οποίες συνίστανται στην εκμίσθωση αυτοκινήτων οχημάτων θεωρούνται ως παροχή υπηρεσιών που έλαβε χώρα στη Γερμανία και, ως εκ τούτου, δεν υπόκεινται σε φόρο προστιθέμενης αξίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ κατά τη γερμανική νομοθεσία οι παραδόσεις αυτές θεωρούνται ως παραδόσεις αγαθών στο Ηνωμένο Βασίλειο και, ως εκ τούτου, δεν υπόκεινται στη Γερμανία σε φόρο προστιθέμενης αξίας, έτσι ώστε οι παραδόσεις αυτές σε αμφότερα τα κράτη μέλη να μην υπόκεινται σε φόρο προστιθέμενης αξίας·

γ)

η τράπεζα στο Ηνωμένο Βασίλειο προκειμένου να αποκομίσει το φορολογικό όφελος το οποίο συνίσταται στο ότι επί των χρηματοδοτικών μισθωμάτων δεν επιβάλλεται φόρος προστιθέμενης αξίας επιλέγει ως χρηματοδοτική εκμισθώτρια τη γερμανική θυγατρική της εταιρία και καθορίζει τη διάρκεια της χρηματοδοτικής μισθώσεως κατ’ ανάλογο τρόπο:

1)

Έχει το άρθρο 17, παράγραφος 3, στοιχείο α′, της έκτης οδηγίας (1) για τον φόρο προστιθέμενης αξίας (νυν άρθρο 169, στοιχείο α′, της οδηγίας για τον φόρο προστιθέμενης αξίας) την έννοια ότι η διάταξη αυτή παρέχει τη δυνατότητα στις φορολογικές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου να αρνηθούν την εκ μέρους της γερμανικής θυγατρικής εταιρίας έκπτωση του φόρου εισροών ο οποίος καταβλήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο για την αγορά των αυτοκινήτων οχημάτων;

2)	Στο πλαίσιο της απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει το εθνικό δικαστήριο να εξετάσει επίσης τη δυνατότητα εφαρμογής της αρχής της απαγορεύσεως των καταχρηστικών πρακτικών;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα: η έκπτωση του φόρου εισροών κατά την αγορά αυτοκινήτων οχημάτων αντιβαίνει στον επιδιωκόμενο με τη σχετική διάταξη της έκτης οδηγίας σκοπό και πρέπει, κατά συνέπεια, να θεωρηθεί ότι πληρούται η πρώτη προϋπόθεση μιας καταχρηστικής πρακτικής κατά την έννοια της σκέψεως 74 της αποφάσεως του Δικαστηρίου C-255/02, Halifax plc, σε συνδυασμό, μεταξύ άλλων, με την αρχή της ουδετερότητας του φόρου;

4)

Επίσης σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, πρέπει το δικαστήριο να λάβει υπόψη του ότι οι σχετικές πράξεις σκοπούν κυρίως στην αποκόμιση φορολογικού οφέλους, ώστε να πληρούται η δεύτερη προϋπόθεση για την ύπαρξη καταχρηστικής πρακτικής, όπως εκτίθεται στη σκέψη 75 της ανωτέρω αποφάσεως του Δικαστηρίου, στην περίπτωση κατά την οποία στο πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ δύο ανεξάρτητων μεταξύ τους συμβαλλομένων, η επιλογή μιας γερμανικής θυγατρικής εταιρίας για την παροχή των υπηρεσιών χρηματοδοτικής μισθώσεως αυτοκινήτων οχημάτων προς πελάτες ευρισκόμενους στο Ηνωμένο Βασίλειο και η επιλογή των όρων της σχετικής συμβάσεως, γίνεται προς τον σκοπό της αποκομίσεως φορολογικού οφέλους συνιστάμενου στη μη επιβολή φόρου προστιθέμενης αξίας επί των χρηματοδοτικών μισθωμάτων;

---

(1)  Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/31

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Kammergericht Berlin (Γερμανία) στις 22 Ιουλίου 2009 — DEB Deutsche Energiehandels- und Beratungsgesellschaft mbH κατά Bundesrepublik Deutschland

(Υπόθεση C-279/09)

2009/C 267/54

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Kammergericht Berlin

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: DEB Deutsche Energiehandels- und Beratungsgesellschaft mbH.

Καθής: Bundesrepublik Deutschland

Προδικαστικό ερώτημα

Το Kammergericht υποβάλλει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σύμφωνα με το άρθρο 234 ΕΚ, το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

Είναι συμβατή με το κοινοτικό δίκαιο, δεδομένου ότι δεν επιτρέπεται να διαμορφώνουν τα κράτη μέλη τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία διεκδίκησης αποζημίωσης εξ αστικής ευθύνης του Δημοσίου κατά το κοινοτικό δίκαιο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καθίσταται ουσιαστικώς αδύνατη ή εξαιρετικά δυσχερής η επιδίκαση αποζημιώσεως βάσει της αρχής της ως άνω ευθύνης, η εθνική εκείνη ρύθμιση κατά την οποία η προσφυγή στη δικαιοσύνη προϋποθέτει την προκαταβολή των εξόδων της δίκης, το δε ευεργέτημα πενίας δεν μπορεί να παρασχεθεί σε ένα νομικό πρόσωπο που αδυνατεί να καταβάλει την εν λόγω προκαταβολή;

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/31

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 24 Ιουλίου 2009 — Ποινική διαδικασία κατά R

(Υπόθεση C-285/09)

2009/C 267/55

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

R

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 28γ, Α, στοιχείο α′, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1) την έννοια ότι απαγορεύεται η απαλλαγή της παραδόσεως αγαθών, κατά την έννοια της ανωτέρω διατάξεως, από τον φόρο προστιθέμενης αξίας, όταν τα αγαθά έχουν μεν παραδοθεί στην πράξη, πλην όμως λόγω αντικειμενικών περιστάσεων είναι βέβαιο ότι ο υποκείμενος στο φόρο πωλητής

α)	γνώριζε ότι με την παράδοση μετείχε σε μια πράξη που συνεπάγεται την αποφυγή της καταβολής του φόρου προστιθεμένης αξίας, ή

β)	προέβη σε πράξεις με σκοπό να αποκρύψει την ταυτότητα του πραγματικού αγοραστή προκειμένου να παράσχει σε αυτόν τον τελευταίο ή σε τρίτον τη δυνατότητα να αποφύγει την καταβολή του φόρου προστιθεμένης αξίας;

---

(1)  Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977,περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση ((ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49),

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/31

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Rechtbank van koophandel te Brussel (Βέλγιο) στις 27 Ιουλίου 2009 — Francesco Guarnieri & Cie κατά Vandevelde Eddy VOF

(Υπόθεση C-291/09)

2009/C 267/56

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van koophandel te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Francesco Guarnieri & Cie

Εναγόμενη: Vandevelde Eddy VOF

Προδικαστικό ερώτημα

Αποκλείουν τα άρθρα 28, 29 και 30 της Συνθήκης της 25ης Μαρτίου 1957 περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τη δυνατότητα ένας ενάγων μονεγασκικής ιθαγενείας, ο οποίος άσκησε ένδικο βοήθημα για να πληρωθούν τιμολόγια που εκδόθηκαν για την παράδοση ποτηριών «twister glass» και κεριών τύπου ρεσό με τα εξαρτήματά τους, να υποχρεωθεί, κατόπιν αιτήματος ενός εναγομένου βελγικής ιθαγενείας, να συστήσει εγγύηση για την καταβολή των δικαστικών εξόδων στα οποία ενδέχεται να καταδικαστεί και της αποζημιώσεως η οποία ενδέχεται να επιδικαστεί εις βάρος του;

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/31

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Hof van Cassatie van België στις 29 Ιουλίου 2009 — Vlaamse Gemeenschap κατά M. Baesen

(Υπόθεση C-296/09)

2009/C 267/57

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van Cassatie van België

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Vlaamse Gemeenschap

Αναιρεσίβλητος: M. Baesen

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Πρέπει, για την εφαρμογή του άρθρου 13, παράγραφος 2, στοιχείο δ′, του κανονισμού 1408/71 (1), ο όρος «δημόσιοι υπάλληλοι και οι προς αυτούς εξομοιούμενοι» να ερμηνεύεται με βάση το εθνικό σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως, στο οποίο υπάγεται ο ενδιαφερόμενος;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει τότε ο ενδιαφερόμενος, ο οποίος απασχολείται βάσει συμβάσεως εργασίας σε εργοδότη του δημόσιου τομέα και κατά το εθνικό σύστημα που αφορά ορισμένους κλάδους κοινωνικής ασφαλίσεως, κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 1, του κανονισμού 1408/71, ο οποίος εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της ρυθμίσεως περί κοινωνικής ασφαλίσεως των εργαζομένων, ενώ όσον αφορά τους κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο ε’, του κανονισμού κλάδους κοινωνικής ασφαλίσεως, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής μιας ειδικής ρυθμίσεως για δημόσιους υπαλλήλους, να θεωρηθεί ως εξoμοιούμενος προς δημόσιο υπάλληλο, κατά την έννοια του άρθρου 13, παράγραφος 2, στοιχείο δ’, του κανονισμού 1408/71;

---

(1)  Κανονισμός του Συμβουλίου της 14ης Ιουνίου 1971 περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/32

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Fővarósi Bíróság Gazdasági Kollégiuma (Δημοκρατία της Ουγγαρίας) στις 29 Ιουλίου 2009 — RANI Slovakia s.r.o. κατά Hankook Tire Magyarország Kft

(Υπόθεση C-298/09)

2009/C 267/58

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővarósi Bíróság Gazdasági Kollégiuma (Δημοκρατία της Ουγγαρίας)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: RANI Slovakia s.r.o.

Εναγομένη: Hankook Tire Magyarország Kft.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Με γνώμονα τα άρθρα 3, στοιχείο γ′, και 59 της Συνθήκης της Ρώμης, έχει η αιτιολογική σκέψη 19 της οδηγίας 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (1), την έννοια ότι, επί δραστηριότητας επιχείρησης προσωρινής απασχόλησης, το εθνικό δίκαιο κράτους μέλους δύναται να ορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ο εργοδότης (η επιχείρηση) δύναται να ασκήσει τη δραστηριότητα αυτή στο έδαφος του οικείου κράτους μέλους; Δύναται ειδικότερα το εθνικό δίκαιο να επιβάλλει στην επιχείρηση προσωρινής απασχόλησης ως προϋπόθεση για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής την υποχρέωση να εδρεύει εντός της εθνικής επικρατείας;

2)

Έχει το άρθρο 1, παράγραφος 4, της οδηγίας 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου την έννοια ότι η εδρεύουσα στο εν λόγω κράτος μέλος επιχείρηση μπορεί, προκειμένου να λάβει αδεία προς άσκηση της δραστηριότητας, να τύχει ευνοϊκότερης μεταχείρισης απ’ ό,τι μια επιχείρηση που εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος;

3)

Έχουν οι διατάξεις των άρθρων 59, 62 και 63 της Συνθήκης της Ρώμης, ερμηνευόμενες εν συνδυασμώ, την έννοια ότι οι υφιστάμενοι κατά τον χρόνο της προσχωρήσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιορισμοί μπορούν να διατηρηθούν και δεν πρέπει να θεωρούνται αντίθετοι προς το κοινοτικό δίκαιο έως ότου το Συμβούλιο εκδώσει πρόγραμμα ορίζον τους όρους ελευθερώσεως των υπηρεσιών αυτού του τύπου ή οδηγίες προς εκτέλεση αυτού του προγράμματος;

4)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα προηγούμενα ερωτήματα, μπορεί ο περιορισμός της ασκήσεως δραστηριότητας επιχείρησης προσωρινής απασχόλησης σε μόνες τις επιχειρήσεις που εδρεύουν στο οικείο κράτος μέλος να δικαιολογηθεί από το δημόσιο συμφέρον και να θεωρηθεί, ως εκ τούτου, συμβατός με τα άρθρα 59 και 65 της Συνθήκης της Ρώμης;

---

(1)  ΕΕ L 18 της 21.1.1997.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/32

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Nejvyšší správní soud (Τσεχική Δημοκρατία) στις 30 Ιουλίου 2009 — DAR Duale Abfallwirtschaft und Verwertung Ruhrgebiet GmbH κατά Ministerstvo životního prostředí

(Υπόθεση C-299/09)

2009/C 267/59

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Nejvyšší správní soud

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: DAR Duale Abfallwirtschaft und Verwertung Ruhrgebiet GmbH

Αναιρεσίβλητο: Ministerstvo životního prostředí

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει το άρθρο 2, στοιχεία θ′ και ια′, του κανονισμού (ΕΟΚ) 259/93 του Συμβουλίου, της 1ης Φεβρουαρίου 1993, σχετικά με την παρακολούθηση και τον έλεγχο των μεταφορών αποβλήτων στο εσωτερικό της Κοινότητας καθώς και κατά την είσοδο και έξοδό τους (1), σε συνδυασμό τόσο με το άρθρο 1, στοιχεία ε′ και στ′, της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων (2) όσο και με το σημείο D10 του παραρτήματος ΙΙΑ και το σημείο R1 του παραρτήματος ΙΙΒ της ίδιας οδηγίας, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, για να μπορεί η αποτέφρωση αποβλήτων να θεωρηθεί ως αξιοποίηση αποβλήτων για την παραγωγή ενέργειας κατά την έννοια του σημείου R1 του παραρτήματος ΙΙΒ της εν λόγω οδηγίας (ήτοι, ο κύριος σκοπός της διαδικασίας να είναι η εξασφάλιση της δυνατότητας να επιτελέσουν τα απόβλητα ωφέλιμη λειτουργία, δηλαδή να παράγουν ενέργεια), το πρώτο από τα κριτήρια που ορίζει το Δικαστήριο με την απόφαση που εξέδωσε στις 13 Φεβρουαρίου 2003 στην υπόθεση C-458/00, Επιτροπή κατά Λουξεμβούργου, Συλλογή 2003, σ. I-1553, μπορεί να ικανοποιείται και στην περίπτωση κατά την οποία δεν συντρέχει καμία από τις περιστάσεις που αναγνωρίζει το Δικαστήριο στην προπαρατεθείσα απόφαση ως παράγοντες που πιστοποιούν την αξιοποίηση των αποβλήτων, ήτοι, στην περίπτωση που ο φορέας διαχείρισης της εγκατάστασης στην οποία πρόκειται να πραγματοποιηθεί η αποτέφρωση των αποβλήτων δεν καταβάλλει αντιπαροχή στον προμηθευτή των αποβλήτων για την οικεία εργασία και η εγκατάσταση δεν είναι από τεχνικής πλευράς κατάλληλη να λειτουργήσει, ελλείψει αποβλήτων, χρησιμοποιώντας πρωτογενή πηγή ενέργειας;

2.

Αν δοθεί καταφατική απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα, υπό ποιες συνθήκες μπορεί, στην περίπτωση αυτή, να θεωρηθεί η εν λόγω εργασία ως αξιοποίηση αποβλήτων; α) Μπορεί το γεγονός της καταβολής αντιπαροχής να μη ληφθεί καθόλου υπόψη, ή πρέπει τουλάχιστον, για να είναι δυνατόν να θεωρείται η εργασία ως αξιοποίηση αποβλήτων, τα έσοδα του φορέα διαχείρισης της εγκατάστασης από την πώληση της θερμικής ή ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από την αποτέφρωση ορισμένης ποσότητας αποβλήτων να υπερβαίνουν τα έσοδα που ο φορέας διαχείρισης της εγκατάστασης αποκτά από το καταβαλλόμενο αντάλλαγμα για την παραλαβή των αποβλήτων στην εγκατάσταση; β) Όσον αφορά τη φύση των εγκαταστάσεων του αποδέκτη των αποβλήτων, μπορεί να θεωρηθεί ως παράγοντας που πιστοποιεί την πραγματοποίηση εργασίας αξιοποίησης των αποβλήτων το γεγονός ότι, με την απόφαση περί εγκρίσεως λειτουργίας της εγκαταστάσεως, η εγκατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται επισήμως ως εγκατάσταση που προορίζεται για την αξιοποίηση αποβλήτων με σκοπό την παραγωγή ενέργειας και ότι ο φορέας διαχείρισης της εγκατάστασης υπέχει συμβατική υποχρέωση να τροφοδοτεί το δίκτυο με ορισμένη ποσότητα θερμικής ενέργειας, υποχρέωση η αθέτηση της οποίας συνεπάγεται ενεργοποίηση της κατ’ αυτού συμβατικής ποινικής ρήτρας, ή αποτελεί προϋπόθεση η οποία πρέπει οπωσδήποτε να συντρέχει προκειμένου να χαρακτηριστεί η εργασία ως αξιοποίηση αποβλήτων ο φορέας διαχείρισης της εγκατάστασης να μπορεί στην πραγματικότητα, από νομικής, τεχνικής και οικονομικής απόψεως, να λειτουργεί την εγκατάσταση, τουλάχιστον προσωρινά, χρησιμοποιώντας καύσιμα άλλα πλην αποβλήτων;

---

(1)  ΕΕ L 30 της 6.2.1993, σ. 1 έως 28

(2)  ΕΕ ειδ. εκδ. 15/001, σ. 86.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/33

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 30 Ιουλίου 2009 — Staatssecretaris van Justitie κατά F. Toprak

(Υπόθεση C-300/09)

2009/C 267/60

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Staatssecretaris van Justitie

Αναιρεσίβλητος: F. Toprak

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει το άρθρο 13 της αποφάσεως 1/80 [της 19ης Σεπτεμβρίου 1980 για την εξέλιξη του καθεστώτος συνδέσεως, αποφάσεως που εκδόθηκε από το συμβούλιο συνδέσεως το οποίο συνέστησε η Συμφωνία συνδέσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας] να ερμηνευθεί εις τρόπον ώστε ως νέος περιορισμός υπό την έννοια της διατάξεως αυτής να πρέπει να νοηθεί και μια σκλήρυνση σε σχέση με μια διάταξη που τέθηκε σε ισχύ μετά 1η Δεκεμβρίου 1980 και που συνεπαγόταν απάμβλυνση της διατάξεως που ίσχυε την 1η Δεκεμβρίου 1980, αν η σκλήρυνση αυτή δεν συνιστά επιδείνωση σε σχέση με τη διάταξη που ίσχυε την 1η Δεκεμβρίου 1980;

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/33

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 30 Ιουλίου 2009 — Staatssecretaris van Justitie κατά I. Oguz

(Υπόθεση C-301/09)

2009/C 267/61

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State.

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Staatssecretaris van Justitie.

Αναιρεσίβλητος: I. Oguz.

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει το άρθρο 13 της αποφάσεως 1/80 [της 19ης Σεπτεμβρίου 1980 για την εξέλιξη του καθεστώτος συνδέσεως, αποφάσεως που εκδόθηκε από το συμβούλιο συνδέσεως το οποίο συνέστησε η Συμφωνία συνδέσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας] να ερμηνευθεί εις τρόπον ώστε ως νέος περιορισμός υπό την έννοια της διατάξεως αυτής να πρέπει να νοηθεί και μια σκλήρυνση σε σχέση με μια διάταξη που τέθηκε σε ισχύ μετά 1η Δεκεμβρίου 1980 και που συνεπαγόταν απάμβλυνση της διατάξεως που ίσχυε την 1η Δεκεμβρίου 1980, αν η σκλήρυνση αυτή δεν συνιστά επιδείνωση σε σχέση με τη διάταξη που ίσχυε την 1η Δεκεμβρίου 1980;

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/34

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 3 Αυγούστου 2009 — Vicoplus SC PUH κατά Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

(Υπόθεση C-307/09)

2009/C 267/62

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Vicoplus SC PUH

Αναιρεσίβλητος: Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει τα άρθρα 49 και 50 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αποκλείουν την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως, όπως εκείνη που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 του Wet arbeid vreemdelingen, σε συνδυασμό με το άρθρο 1e, παράγραφος 1, αρχή και στοιχείο c, του Besluit uitvoering Wet arbeid vreemdelingen, βάσει της οποίας για την απόσπαση εργαζομένων υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, αρχή και στοιχείο γ′, της οδηγίας 96/71/ΕΚ (1) απαιτείται άδεια απασχολήσεως;

2)	Βάσει ποιων κριτηρίων πρέπει να καθοριστεί αν πρόκειται για απόσπαση εργαζομένων υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, αρχή και στοιχείο γ′, της οδηγίας 96/71/ΕΚ;

---

(1)  Οδηγία 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (EE 1997, L 18, σ. 1).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/34

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 3 Αυγούστου 2009 — B.A.M. Vermeer Contracting Sp. z.o.o. κατά Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

(Υπόθεση C-308/09)

2009/C 267/63

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: B.A.M. Vermeer Contracting Sp. z.o.o.

Αναιρεσίβλητος: Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει τα άρθρα 49 και 50 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αποκλείουν την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως, όπως εκείνη που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 του Wet arbeid vreemdelingen, σε συνδυασμό με το άρθρο 1e, παράγραφος 1, αρχή και στοιχείο c, του Besluit uitvoering Wet arbeid vreemdelingen, βάσει της οποίας για την απόσπαση εργαζομένων υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, αρχή και στοιχείο γ′, της οδηγίας 96/71/ΕΚ (1) απαιτείται άδεια απασχολήσεως;

2)	Βάσει ποιων κριτηρίων πρέπει να καθοριστεί αν πρόκειται για απόσπαση εργαζομένων υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, αρχή και στοιχείο γ′, της οδηγίας 96/71/ΕΚ;

---

(1)  Οδηγία 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (EE 1997, L 18, σ. 1).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/34

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 3 Αυγούστου 2009 — Olbek Industrial Services z.o.o. κατά Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

(Υπόθεση C-309/09)

2009/C 267/64

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Olbek Industrial Services z.o.o.

Αναιρεσίβλητος:Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει τα άρθρα 49 και 50 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αποκλείουν την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως, όπως εκείνη που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2 του Wet arbeid vreemdelingen, σε συνδυασμό με το άρθρο 1e, παράγραφος 1, αρχή και στοιχείο c, του Besluit uitvoering Wet arbeid vreemdelingen, βάσει της οποίας για την απόσπαση εργαζομένων υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, αρχή και στοιχείο γ′, της οδηγίας 96/71/ΕΚ (1) απαιτείται άδεια απασχολήσεως;

2)	Βάσει ποιων κριτηρίων πρέπει να καθοριστεί αν πρόκειται για απόσπαση εργαζομένων υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, αρχή και στοιχείο γ′, της οδηγίας 96/71/ΕΚ;

---

(1)  Οδηγία 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (EE 1997, L 18, σ. 1).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/35

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Obersten Gerichtshofs (Αυστρία) στις 7 Αυγούστου 2009 — Stadt Graz κατά Strabag AG, Teerag-Asdag AG, Bauunternehmung Granit GesmbH

(Υπόθεση C-314/09)

2009/C 267/65

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσες-αναιρεσίβλητες: Strabag AG, Teerag-Asdag AG, Bauunternehmung Granit GesmbH

Εναγόμενος-αναιρεσείων: Stadt Graz

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιβαίνει προς το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, της οδηγίας 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων (1), ή προς άλλες διατάξεις της οδηγίας αυτής εθνικός κανόνας κατά τον οποίον οι αξιώσεις αποζημιώσεως λόγω παραβιάσεως, εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής, του κοινοτικού δικαίου περί δημοσίων συμβάσεων εξαρτώνται από την προϋπόθεση υπάρξεως πταίσματος και στην περίπτωση κατά την οποία ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται υπό την έννοια ότι πρέπει, κατ’ αρχήν, να τεκμαίρεται το πταίσμα οργάνου της αναθέτουσας αρχής και, κατά συνέπεια, αποκλείεται η εκ μέρους της αρχής αυτής προβολή της ελλείψεως ατομικών ικανοτήτων και, συνακολούθως, ελλείψεως του υποκειμενικού στοιχείου για τον καταλογισμό του πταίσματος;

2)

Εάν στο πρώτο ερώτημα δοθεί αρνητική απάντηση: Έχει το άρθρο 2, παράγραφος 7, της οδηγίας 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων, την έννοια ότι, κατά την επιβαλλόμενη με τη διάταξη αυτή επιταγή της εξασφαλίσεως της αποτελεσματικότητας κατά την εκτέλεση των αποφάσεων που εκδίδονται στο πλαίσιο της διαδικασίας προσφυγής, απόφαση της αρμόδιας για τον έλεγχο της συνάψεως δημοσίων συμβάσεων αρχής έχει δεσμευτική ισχύ για όλους τους μετέχοντες στη διαδικασία συνάψεως, επομένως και για την αναθέτουσα αρχή;

3)

Εάν στο δεύτερο ερώτημα δοθεί καταφατική απάντηση: Δύναται, σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 7, της οδηγίας 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων, η αναθέτουσα αρχή να μη λαμβάνει υπόψη απόφαση της αρμόδιας για τον έλεγχο της συνάψεως δημοσίων συμβάσεων αρχής που έχει αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, ή υποχρεούται να μη τη λαμβάνει υπόψη και, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως και υπό ποίες προϋποθέσεις;

---

(1)  ΕΕ L 395, σ. 33.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/35

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 10 Αυγούστου 2009 — MSD Sharp & Dohme GmbH κατά Merckle GmbH

(Υπόθεση C-316/09)

2009/C 267/66

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: MSD Sharp & Dohme GmbH

Αναιρεσίβλητη: Merckle GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

Υποβάλλεται στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αίτηση έκδοσης προδικαστικής απόφασης επί του εξής ερωτήματος, που αφορά την ερμηνεία της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (1), όπως τροποποιήθηκε εσχάτως με την οδηγία 2008/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2008 (2):

Καλύπτει το άρθρο 88, παράγραφος 1, στοιχείο α′, της οδηγίας 2001/83/ΕΚ, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση, ακόμη και τις απευθυνόμενες στο κοινό διαφημίσεις για φάρμακα που μπορούν να χορηγηθούν μόνο με ιατρική συνταγή, αν οι εν λόγω διαφημίσεις περιλαμβάνουν μόνο στοιχεία τα οποία προσκομίστηκαν στις αρμόδιες αρχές για τη χορήγηση αδείας κυκλοφορίας στο πλαίσιο της διαδικασίας αδειοδοτήσεως και στα οποία έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε αποκτά το σκεύασμα, καθώς και αν τα στοιχεία δεν παρέχονται στον ενδιαφερόμενο χωρίς να τα ζητήσει, αλλά τα οποία είναι προσιτά μέσω Διαδικτύου μόνο σε όποιον τα αναζητήσει;

---

(1)  EE L 311, σ. 67.

(2)  EE L 81, σ. 51.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/36

---

Αναίρεση που άσκησε στις 10 Αυγούστου 2009 η ArchiMEDES κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 10 Ιουνίου 2009 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-396/05 και Τ-397/05, ArchiMEDES κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-317/09 P)

2009/C 267/67

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Architecture, Microclimat, Énergies Douces Europe et Sud, sarl (ArchiMEDES) (εκπρόσωπος: P.-P. Van Gehuchten, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η ArchiMEDES ζητεί από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2009 το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-396/05 και T-397/05 και να δεχθεί τα αρχικά αιτήματα της αναιρεσείουσας, ήτοι:

—	να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής η οποία περιέχεται στο από 5 Οκτωβρίου 2005 έγγραφο που κοινοποιήθηκε στην αναιρεσείουσα στις 10 Οκτωβρίου 2005, περί αντιτάξεως στην αναιρεσείουσα συμψηφισμού των εκατέρωθεν απαιτήσεων, καθώς και

—	να ακυρωθεί η απόφαση περί αναζητήσεως που περιέχεται στα από 30 Αυγούστου 2005 έγγραφα, καθώς και του χρεωστικού σημειώματος αριθ. 3240705638 της 23ης Αυγούστου 2005, που κοινοποιήθηκαν στην αναιρεσείουσα στις 2 Σεπτεμβρίου 2005,

—	να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής περί καταγγελίας της συμβάσεως στις 30 Αυγούστου 2005,

—	να υποχρεωθεί η Επιτροπή να καταβάλει ποσό 125 906 ευρώ, προσαυξημένο κατά τους νόμιμους τόκους υπερημερίας από τις 12 Φεβρουαρίου 2002,

—	επικουρικώς, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να καταβάλει ποσό 103 551,90 ευρώ, προσαυξημένο κατά τους νόμιμους τόκους υπερημερίας από τις 12 Φεβρουαρίου 2002,

και να καταδικαστεί η Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η ArchiMEDES προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, σχετικά με το αίτημά της για την ακύρωση της αποφάσεως περί συμψηφισμού των απαιτήσεων που περιέχεται στο από 5 Οκτωβρίου 2005 έγγραφο της Επιτροπής, η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση, εκ μέρους του Πρωτοδικείου, του άρθρου 230 ΕΚ, του άρθρου 1291 του γαλλικού Αστικού Κώδικα και εσφαλμένη αιτιολόγηση ή έλλειψη αιτιολογήσεως της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. Κατ’ αυτήν, η απόφαση περί συμψηφισμού αποτελεί πράξη δεκτική προσφυγής υπό την έννοια του άρθρου 230 ΕΚ και η απόφαση που έλαβε εν προκειμένω η Επιτροπή ελήφθη κατά παράβαση των προϋποθέσεων τις οποίες προβλέπει το άρθρο 1291 του γαλλικού Αστικού Κώδικα που διέπει τη συναφθείσα μεταξύ της ArchiMEDES και της Επιτροπής σύμβαση, κατά την οποία, σε περίπτωση αμφισβητήσεως οφειλής, αυτή δεν καθίσταται βέβαιη παρά μόνον κατόπιν αποφάσεως η οποία υποχρεώνει τον οφειλέτη να εξοφλήσει στον δανειστή τη σχετική οφειλή. Επομένως, το Πρωτοδικείο παρέβη τις προαναφερθείσες διατάξεις κρίνοντας ότι η αναιρεσείουσα δεν είχε πλέον έννομο συμφέρον να ζητήσει την ακύρωση της αποφάσεως της 5ης Οκτωβρίου 2005, διότι η απόφαση αυτή αποτελεί παράτυπη μονομερή πράξη.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του άρθρου 64 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, παραβίαση της γενικής αρχής της litis denuntiatio, προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος για δίκαιη δίκη, καθόσον το Πρωτοδικείο, χωρίς αιτιολογία, απέρριψε το αίτημά της να κληθούν να παραστούν οι λοιποί συμβαλλόμενοι και το αίτημα η απόφαση να είναι κοινή για το σύνολο των συμβαλλομένων. Η άρνηση αυτή αναιρεί de facto την ισότητα των όπλων μεταξύ των συναπτόντων σύμβαση με την Επιτροπή όταν οι αντισυμβαλλόμενοι της τελευταίας είναι περισσότεροι του ενός, διότι η Επιτροπή μπορεί ενδεχομένως να στραφεί με την αγωγή της κατά του συνόλου των αντισυμβαλλομένων της, ενώ η δυνατότητα αυτή δεν υφίσταται σε περίπτωση που η αγωγή ασκείται εκ μέρους ενός των αντισυμβαλλομένων.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος περιλαμβάνει δύο σκέλη, η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση, εκ μέρους του Πρωτοδικείου, των άρθρων 1134 και 1165 του Αστικού Κώδικα, παραβίαση του τεκμηρίου νομιμότητας των επισήμων εγγράφων, παράβαση των άρθρων 1.1 και 10 της συμβάσεως BU/209/95, των άρθρων 2.1, 2.2, 21.1 και 21.4 του παραρτήματος II της ίδιας συμβάσεως καθώς και ελλιπή ή εσφαλμένη αιτιολογία της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο παρέβη τις προαναφερθείσες διατάξεις, αφενός αποσυνδέοντας μεταξύ τους τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διαφόρων συμβαλλομένων ενώ αυτοί υπέχουν υποχρέωση από κοινού και αλληλεγγύως προς εκτέλεση της συμβάσεως BU/209/95 και, αφετέρου, κρίνοντας ότι η αναιρεσείουσα είχε την ιδιότητα του τρίτου έναντι της συμβάσεως επειδή ενεργούσε ως υπεργολάβος, ενώ είχε όντως την ιδιότητα του αντισυμβαλλομένου.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση, εκ μέρους του Πρωτοδικείου, των άρθρων 1134 και 1184 του Αστικού Κώδικα, παραβίαση της αρχής του τεκμηρίου νομιμότητας των επισήμων εγγράφων, παράβαση του άρθρου 5 του παραρτήματος II της συμβάσεως BU/209/95 καθώς και έλλειψη αιτιολογίας και αντίφαση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον με την απόφαση αυτή αναγνωρίστηκε στην Επιτροπή το δικαίωμα μονομερούς καταγγελίας της εν λόγω συμβάσεως στις 30 Αυγούστου 2005, ενώ έγινε δεκτό ότι η Επιτροπή είχε εγκρίνει σιωπηρώς την τελική έκθεση τρία έτη προηγουμένως

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/37

---

Αναίρεση που άσκησε στις 11 Αυγούστου 2009 η A2A SpA, πρώην ASM Brescia SpA, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (όγδοο πενταμελές τμήμα) στις 11 Ιουνίου 2009 στην υπόθεση T-189/03, ASM Brescia SpA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-318/09 P)

2009/C 267/68

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: A2A SpA, πρώην ASM Brescia SpA (εκπρόσωποι: A. Santa Maria, A. Giardina, C. Croff και G. Pizzonia, δικηγόροι)

Αναιρεσίβλητη: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση στην υπόθεση T-189/03 λόγω παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου, και ειδικότερα του άρθρου 87 ΕΚ, καθώς και λόγω ελλείψεως αιτιολογίας, κατά το μέρος που χαρακτηρίζει ως κρατική ενίσχυση την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εταιριών·

—	να αναιρέσει την απόφαση λόγω εσφαλμένης και αντιφατικής εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου, κατά το μέρος που δεν χαρακτηρίζει ως υφιστάμενη ενίσχυση την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εταιριών·

—	να αναιρέσει την απόφαση λόγω παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου, κατά το μέρος που επιβεβαιώνει τη νομιμότητα της διαταγής ανακτήσεως της σχετικής ενισχύσεως·

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής (1) κατά το μέρος που στην απόφαση αυτή κρίθηκε ότι συνιστά κρατική ενίσχυση και είναι ασύμβατο με την κοινή αγορά το μεταβατικό καθεστώς φορολογικής συνέχειας σχετικά με τοπικές επιχειρήσεις κοινής ωφελείας με πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιου φορέα (άρθρο 2 της αποφάσεως της Επιτροπής) και/ή κατά το μέρος που επιβάλλει στην Ιταλία να ανακτήσει τις ενισχύσεις αυτές από τους αποδέκτες τους (άρθρο 3 της αποφάσεως της Επιτροπής)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η Α2Α S.p.A. προβάλλει παράβαση, από το Πρωτοδικείο, του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, καθώς και έλλειψη αιτιολογίας, κατά το μέρος που η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση χαρακτηρίζει ως κρατική ενίσχυση την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εταιριών. Ειδικότερα, κατά την αναιρεσείουσα, στην απόφασή της η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι εν προκειμένω πληρούνται δύο από τις προϋποθέσεις του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, δηλαδή στρέβλωση του ανταγωνισμού και επηρεασμός του ενδοκοινοτικού εμπορίου. Επίσης, το Πρωτοδικείο δεν εξακρίβωσε σωστά τις προϋποθέσεις στις οποίες η Επιτροπή στήριξε τον χαρακτηρισμό ως «ενισχύσεως», όπως το Πρωτοδικείο έπρεπε να είχε πράξει προβαίνοντας στον «πλήρη» έλεγχο που απαιτεί η κοινοτική νομολογία.

2)

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα, επικουρικά, ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο παρέβη το άρθρο 88 ΕΚ και την υποχρέωση αιτιολογήσεως, οπότε ζητεί την αναίρεση της αποφάσεως του Πρωτοδικείου κατά το μέρος που χαρακτηρίζει ως «νέα ενίσχυση» την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εταιριών. Ειδικότερα, το Πρωτοδικείο, ακολουθώντας κατά πόδας την Επιτροπή, αρνήθηκε ότι μπορούν να χαρακτηριστούν ως «υφιστάμενες ενισχύσεις» τα μέτρα τριετούς «moratorium» υπέρ των δημοτικών επιχειρήσεων που μετατράπηκαν σε ανώνυμες εταιρίες. Αν είχε ληφθεί υπόψη ότι το επίμαχο καθεστώς φοροαπαλλαγής, που είναι προγενέστερο της ενάρξεως της ισχύος της Συνθήκης ΕΚ, ίσχυε και επί των δημοτικών επιχειρήσεων που, όπως δέχθηκε η ίδια η Επιτροπή, είναι ο ίδιος οικονομικός φορέας με τις εταιρίες του νόμου 142/90, το συμπέρασμα θα ήταν αντίθετο.

3)

Τέλος, η Α2Α, με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως και επικουρικότερα, ζητεί να αναιρεθεί η απόφαση του Πρωτοδικείου λόγω παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου και των αρχών του, κατά το μέρος που η απόφαση αυτή επιβεβαιώνει τη νομιμότητα της διαταγής ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στην απόφαση της Επιτροπής. Κατά την αναιρεσείουσα, η απόφαση του Πρωτοδικείου είναι αναιρετέα επειδή, αντιθέτως προς τα κοινοτικά νομολογιακά προηγούμενα, νομιμοποιεί τη γενικόλογη διαταγή που περιέχεται στην απόφαση της Επιτροπής και στην ουσία ορίζει ότι οι εθνικές αρχές στερούνται πλήρως διακριτικής εξουσίας.

---

(1)  Απόφαση 2003/193/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2002, με αντικείμενο ιταλική κρατική ενίσχυση σχετικά με φορολογικές απαλλαγές και προνομιακά δάνεια υπέρ επιχειρήσεων κοινής ωφελείας και πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιου φορέα (EE 2003, L 77, σ. 21).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/38

---

Αίτηση αναιρέσεως που η ACEA SpA υπέβαλε στις 11 Αυγούστου 2009 κατά της αποφάσεως της 11ης Ιουνίου 2009, την οποία εξέδωσε το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (όγδοο πενταμελές τμήμα) στην υπόθεση T-297/02, ACEA SpA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-319/09 P)

2009/C 267/69

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ACEA SpA (εκπρόσωποι: L. Radicati di Brozolo, A. Giardina και T.Ubaldi, δικηγόροι)

Έτεροι διάδικοι: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ACSM Como SpA και AEM-Azienda Energetica Metropolitana Torino-SPA

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση στην υπόθεση T-297/02 κατά το μέρος που δεν επικρίνει το γεγονός ότι δεν έγινε διαφοροποιημένη εξέταση των διαφόρων καταστάσεων όπου ίσχυε η τριετής απαλλαγή από τον φόρο εταιριών και κατά το μέρος που επιβεβαιώνει τον γενικόλογο και αφηρημένο χαρακτηρισμό της τριετούς φοροαπαλλαγής ως κρατικής ενισχύσεως·

—	να αναιρέσει την απόφαση κατά το μέρος που δεν αναγνωρίζει την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εταιριών ως υφιστάμενη ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο β′, σημείο v, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 (1)

—	να αναιρέσει την απόφαση κατά το μέρος που επιβεβαιώνει τη νομιμότητα της διαταγής ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 3 της επίμαχης αποφάσεως (2)

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα τόσο της δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου όσο και της δίκης ενώπιον του Πρωτοδικείου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα διατυπώνει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται νομική πλάνη κατά την εφαρμογή του άρθρου 88 ΕΚ και του κανονισμού 659/1999, καθώς και έλλειψη αιτιολογίας στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση σχετικά με το ότι δεν έγινε διαφοροποιημένη εξέταση των διαφόρων καταστάσεων όπου ίσχυε τριετής απαλλαγή από τον φόρο εταιριών κατά το άρθρο 3, παράγραφος 70, του νόμου 549/1995 και κατά το άρθρο 66, παράγραφος 14, του νομοθετικού διατάγματος 331/1993. Συγκεκριμένα, στην απόφαση του Πρωτοδικείου υπάρχουν νομική πλάνη και έλλειψη αιτιολογίας, επειδή, υπό το φως των συγκεκριμένων περιστάσεων της υποθέσεως και των πληροφοριών που διέθετε η Επιτροπή, το Πρωτοδικείο δεν επέκρινε τον αφηρημένο και ατελή χαρακτήρα της έρευνας και των συμπερασμάτων της Επιτροπής στην επίμαχη απόφασή της, σχετικά με τις διάφορες καταστάσεις όπου ίσχυε η φοροαπαλλαγή.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται εσφαλμένη εφαρμογή, από το Πρωτοδικείο, του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, καθώς και έλλειψη αιτιολογίας, στο μέτρο που το Πρωτοδικείο επιβεβαίωσε τον γενικόλογο και αφηρημένο χαρακτηρισμό της τριετούς φοροαπαλλαγής ως κρατικής ενισχύσεως. Ειδικότερα, το Πρωτοδικείο δεν εξακρίβωσε σωστά τις περιστάσεις και τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων η Επιτροπή χαρακτήρισε το επίμαχο μέτρο ως ενίσχυση, όπως το Πρωτοδικείο έπρεπε αντιθέτως να πράξει βάσει της εξουσίας πλήρους ελέγχου που διαθέτει. Κατά συνέπεια, το Πρωτοδικείο επιβεβαίωσε την απόφαση της Επιτροπής μολονότι δεν αποδείχθηκε η συνδρομή, τουλάχιστον όσον αφορά ορισμένους τομείς όπου ίσχυε η φοροαπαλλαγή, δύο από τις προϋποθέσεις του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ: η ικανότητα στρεβλώσεως του ανταγωνισμού και επηρεασμού του ενδοκοινοτικού εμπορίου.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται έλλειψη και αντιφατικότητα της αιτιολογίας, καθώς και νομική πλάνη κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 88, παράγραφος 1, ΕΚ και του άρθρου 1, στοιχείο β′, σημείο v, του κανονισμού 659/1999 λόγω του χαρακτηρισμού ως κρατικής ενισχύσεως της τριετούς απαλλαγής από τον φόρο εταιριών. Συγκεκριμένα, το Πρωτοδικείο δεν επέκρινε το γεγονός ότι εν προκειμένω δεν δόθηκε ο χαρακτηρισμός της υφισταμένης ενισχύσεως, κατά το άρθρο 1, στοιχείο β′, σημείο v, του κανονισμού 659/1999, μολονότι από το πλαίσιο και από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως προκύπτει ότι δεν δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός της νέας ενισχύσεως, τουλάχιστον όσον αφορά ορισμένους τομείς όπου ίσχυε η τριετής φοροαπαλλαγή.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται νομική πλάνη και ελαττωματική αιτιολογία σχετικά με τη νομιμότητα της διαταγής ανακτήσεως που περιλαμβάνεται στο άρθρο 3 της αποφάσεως της Επιτροπής. Συγκεκριμένα, υπό τις συνθήκες της παρούσας υποθέσεως, το Πρωτοδικείο κακώς δέχθηκε ότι η διαταγή ανακτήσεως, που περιλαμβάνεται στο διατακτικό της αποφάσεως της Επιτροπής, έχει το μέγιστο εύρος και είναι εντελώς ανεπιφύλακτη, μολονότι περιέχει μόνο μια αφηρημένη, γενικόλογη και ελλιπή αξιολόγηση της φοροαπαλλαγής.

---

(1)  Κανονισμός του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).

(2)  Απόφαση 2003/193/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2002, με αντικείμενο ιταλική κρατική ενίσχυση σχετικά με φορολογικές απαλλαγές και προνομιακά δάνεια υπέρ επιχειρήσεων κοινής ωφελείας με πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιου φορέα (ΕΕ 2003, L 77, σ. 21).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/39

---

Αναίρεση που άσκησε στις 11 Αυγούστου 2009 η A2A SpA, πρώην ASM Brescia SpA, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (όγδοο πενταμελές τμήμα) στις 11 Ιουνίου 2009 στην υπόθεση T-301/02, AEM κατά Επιτροπής.

(Υπόθεση C-320/09 P)

2009/C 267/70

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική.

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: A2A SpA, πρώην ASM Brescia SpA (εκπρόσωποι: A. Giardina, A. Santa Maria, C. Croff και G. Pizzonia, avvocati.)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στην υπόθεση T-301/02, λόγω παραβιάσεως του κοινοτικού δικαίου και ειδικότερα του άρθρου 87 της Συνθήκης ΕΚ, καθώς και λόγω ελλιπούς αιτιολογίας, στον βαθμό που χαρακτηρίζει την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος εταιριών ως κρατική ενίσχυση,

—	να αναιρέσει την ως άνω απόφαση, λόγω εσφαλμένης και αντιφατικής εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου, στον βαθμό που δεν χαρακτηρίζει την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος εταιριών ως υφιστάμενη ενίσχυση,

—	να αναιρέσει την ως άνω απόφαση, λόγω παραβιάσεως του κοινοτικού δικαίου, στον βαθμό που επιβεβαιώνει τη νομιμότητα της διαταγής προς ανάκτηση της ενισχύσεως που περιέχεται στην προσβαλλόμενη απόφαση (1), και συνακόλουθα

—

να κηρύξει την ακυρότητα της προσβαλλομένης αποφάσεως, στον βαθμό που διαπιστώνει ότι το μεταβατικό σύστημα φορολογικής συνέχειας για τις επιχειρήσεις παροχής τοπικών υπηρεσιών κοινής ωφελείας με πλειοψηφική συμμετοχή του δημοσίου συνιστά κρατική ενίσχυση (άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως) ή/και στον βαθμό που επιβάλλει στην Ιταλία να ανακτήσει τις ενισχύσεις αυτές από τους δικαιούχους (άρθρο 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως),

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ως πρώτο λόγο αναιρέσεως, η A2A SpA προσάπτει στο Πρωτοδικείο παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ και ελλιπή αιτιολογία, στον βαθμό που η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση χαρακτηρίζει την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος εταιριών ως κρατική ενίσχυση. Ειδικότερα, κατά την αναιρεσείουσα, η Επιτροπή δεν απέδειξε με την προσβαλλόμενη απόφαση τη συνδρομή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δύο προϋποθέσεων μεταξύ αυτών που προβλέπει το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ, δηλαδή τη στρέβλωση του ανταγωνισμού και τον επηρεασμό του ενδοκοινοτικού εμπορίου. Το Πρωτοδικείο δεν ήλεγξε επαρκώς τις παραδοχές επί των οποίων η Επιτροπή στήριξε τον χαρακτηρισμό της «κρατικής ενισχύσεως», πράγμα όμως που όφειλε να πράξει βάσει της υποχρεώσεως του πλήρους ελέγχου που επιβάλλει η κοινοτική νομολογία.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει, επικουρικώς, την εκ μέρους του Πρωτοδικείου παράβαση του άρθρου 88 ΕΚ και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και ζητεί, κατά συνέπεια, την αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, στον βαθμό που χαρακτηρίζει την τριετή απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος εταιριών ως «νέα ενίσχυση». Ειδικότερα, το Πρωτοδικείο, επαναλαμβάνοντας, χωρίς να τις εξετάσει, τις διαπιστώσεις της Επιτροπής, αρνήθηκε ότι τα μέτρα της τριετούς αναστολής πληρωμών υπέρ των δημοτικών επιχειρήσεων που έχουν μετατραπεί σε μετοχικές εταιρίες μπορούν να χαρακτηριστούν ως «υφιστάμενες ενισχύσεις». Το αντίθετο συμπέρασμα ωστόσο προκύπτει αν θεωρηθεί ότι το επίμαχο καθεστώς της φορολογικής απαλλαγής, που ίσχυε πριν την έναρξη της ισχύος της Συνθήκης ΕΚ, εφαρμοζόταν και στις δημοτικές επιχειρήσεις οι οποίες, όπως δέχθηκε και η Επιτροπή, αποτελούν τις ίδιες οικονομικές οντότητες με τις εταιρίες του νόμου 142/90.

Τέλος, η A2A, με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως ζητεί, επικουρικότερον, την αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, λόγω παραβιάσεως του κοινοτικού δικαίου και των αρχών του, στον βαθμό που επιβεβαιώνει τη νομιμότητα της διαταγής περί ανακτήσεως των ενισχύσεων που περιέχεται στην προσβαλλόμενη απόφαση. Κατά την αναιρεσείουσα, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί καθόσον, αντίθετα προς προηγούμενες αποφάσεις των κοινοτικών δικαιοδοτικών οργάνων, επικυρώνει τη νομιμότητα της γενικής διαταγής που περιέχεται στην προσβαλλόμενη απόφαση και αποφαίνεται, κατ’ ουσίαν, ότι οι εθνικές αρχές δεν έχουν συναφώς καμία διακριτική ευχέρεια.

---

(1)  Απόφαση 2003/193/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2002, κρατική ενίσχυση σχετικά με φορολογικές απαλλαγές και προνομιακά δάνεια υπέρ επιχειρήσεων κοινής ωφελείας με πλειοψηφική συμμετοχή του δημοσίου (ΕΕ 2003, L 77, σ. 21)

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/40

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το High Court of Justice (England and Wales), Chancery Division, στις 12 Αυγούστου 2009 — L’Oréal SA, Lancôme parfums et beauté & Cie SNC, Laboratoire Garnier & Cie, L’Oréal (UK) Limited κατά eBay International AG, eBay Europe SARL, eBay (UK) Limited, Stephan Potts, Tracy Ratchford, Marie Ormsby, James Clarke, Joanna Clarke, Glen Fox, Rukhsana Bi

(Υπόθεση C-324/09)

2009/C 267/71

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (England and Wales), Chancery Division

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσες: L’Oréal SA, Lancôme parfums et beauté & Cie SNC, Laboratoire Garnier & Cie, L’Oréal (UK) Limited

Εναγόμενοι: eBay International AG, eBay Europe SARL, eBay (UK) Limited, Stephan Potts, Tracy Ratchford, Marie Ormsby, James Clarke, Joanna Clarke, Glen Fox, Rukhsana Bi

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Οσάκις δείγματα αρωμάτων και καλλυντικών σε φιαλίδια (ήτοι δείγματα που χρησιμοποιούνται για να επιδειχθούν τα οικεία προϊόντα στους καταναλωτές σε σημεία λιανικής πωλήσεως) και φιάλες όπου αυτά διατηρούνται για μετάγγιση σε φιαλίδια (ήτοι φιάλες από τις οποίες μπορούν να πληρωθούν φιαλίδια για να χορηγηθούν στους καταναλωτές ως δωρεάν δείγματα) που δεν προορίζονται για πώληση στους καταναλωτές (και συχνά φέρουν την ένδειξη «απαγορεύεται η πώληση» ή «δεν πωλείται χωριστά») παραδίδονται χωρίς χρέωση στους εγκεκριμένους διανομείς του δικαιούχου του εμπορικού σήματος, θεωρείται ότι τα εν λόγω αγαθά «διατίθενται στο εμπόριο» κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988 («οδηγία περί εμπορικών σημάτων») και του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/94/ΕΚ (2) του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα («κανονισμός ΚΣ»);

2)

Οσάκις έχει αφαιρεθεί από αρώματα και καλλυντικά, χωρίς τη συγκατάθεση του δικαιούχου του εμπορικού σήματος, το περίβλημα (ή άλλου είδους εξωτερική συσκευασία), το γεγονός αυτό συνιστά «θεμιτό λόγο» παρέχοντα στον δικαιούχο του εμπορικού σήματος τη δυνατότητα να αντιταχθεί στην μεταγενέστερη εμπορική εκμετάλλευση των χωρίς την εξωτερική συσκευασία τους προϊόντων κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 2, της οδηγίας περί εμπορικών σημάτων και του άρθρου 13, παράγραφος 2, του κανονισμού ΚΣ;

3)

Διαφέρει η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα ανωτέρω αν: α) συνεπεία της αφαιρέσεως του περιβλήματος (ή άλλης εξωτερικής συσκευασίας), στα άνευ πλέον περιβλήματος προϊόντα δεν αναγράφονται οι πληροφορίες που απαιτείται να αναγράφονται κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 76/768/ΕΟΚ (3) του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1976 («οδηγία περί καλλυντικών»), ειδικότερα δεν αναγράφεται ο κατάλογος των συστατικών ή η «ημερομηνία λήξεως»; β) συνεπεία της απουσίας των πληροφοριών αυτών, η προσφορά προς πώληση ή η πώληση των άνευ περιβλήματος προϊόντων συνιστά ποινικό αδίκημα σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους μέλους της Κοινότητας εντός του οποίου διατίθενται προς πώληση ή πωλούνται από τρίτους τα προϊόντα αυτά;

4)

Διαφέρει η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα ανωτέρω αν η περαιτέρω εμπορική διάθεση βλάπτει ή είναι πιθανό να βλάψει την εικόνα των προϊόντων και, κατά συνέπεια, τη φήμη του εμπορικού σήματος; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, πρέπει να τεκμαίρεται η πρόκληση του αποτελέσματος αυτού ή χρειάζεται να αποδειχθεί από τον δικαιούχο του εμπορικού σήματος;

5)

Οσάκις ασκών μέσω διαδικτυακής αγοράς εμπόριο αγοράζει από διαχειριζόμενο μηχανή αναζητήσεως το δικαίωμα χρήσεως ενός σημείου το οποίο είναι πανομοιότυπο με καταχωρισμένο εμπορικό σήμα για να το χρησιμοποιεί ως λέξη-κλειδί, με αποτέλεσμα η μηχανή αναζητήσεως να εμφανίζει το εν λόγω σημείο στους χρήστες παραπέμποντας σε σύνδεσμο διαφημιζομένων που οδηγεί στην ιστοσελίδα του ασκούντος μέσω διαδικτυακής αγοράς εμπόριο, η εμφάνιση του σημείου στον σύνδεσμο διαφημιζομένων συνιστά «χρήση» του σημείου κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο α′, της οδηγίας περί εμπορικών σημάτων και του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο α′, του κανονισμού ΚΣ;

6)

Οσάκις, πληκτρολογώντας τον σύνδεσμο διαφημιζομένων στον οποίο αναφέρεται το πέμπτο ερώτημα ανωτέρω, ο χρήστης οδηγείται κατευθείαν σε διαφημίσεις ή προσφορές προς πώληση προϊόντων πανομοιότυπων με τα προϊόντα για τα οποία το εμπορικό σήμα έχει καταχωριστεί υπό το αναρτηθέν στο Διαδίκτυο από τρίτους σημείο, μερικές από τις οποίες προσβάλλουν το δικαίωμα επί του εμπορικού σήματος και άλλες όχι, ανάλογα με τα διαφορετικά καθεστώτα που διέπουν τα οικεία προϊόντα, συνιστά τούτο χρήση του σημείου από τον ασκούντα μέσω διαδικτυακής αγοράς εμπόριο «σε σχέση με τα» προσβάλλοντα επί του σήματος δικαιώματα προϊόντα κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο α′, του κανονισμού ΚΣ;

7)

Οσάκις στα διαφημιζόμενα και προσφερόμενα προς πώληση στο Διαδίκτυο προϊόντα στα οποία αναφέρεται το έκτο ερώτημα ανωτέρω συμπεριλαμβάνονται προϊόντα τα οποία δεν τέθηκαν σε εμπορική κυκλοφορία στην αγορά εντός του ΕΟΧ από τον δικαιούχο του εμπορικού σήματος ή με τη συγκατάθεσή του, αρκεί, για να υπαχθεί η εν λόγω χρήση στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο α′, της οδηγίας περί εμπορικών σημάτων και του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο α′, του κανονισμού ΚΣ αλλά όχι στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας περί εμπορικών σημάτων ούτε στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού ΚΣ, το γεγονός ότι η διαφήμιση ή η προσφορά προς πώληση απευθύνεται σε καταναλωτές εντός του εδάφους που καλύπτει το εμπορικό σήμα ή ο δικαιούχος του εμπορικού σήματος καλείται να αποδείξει ότι η διαφήμιση ή η προσφορά προς πώληση συνεπάγεται κατ’ ανάγκη θέση των εν λόγω προϊόντων σε κυκλοφορία εντός του εδάφους που καλύπτει το εμπορικό σήμα;

8)	Διαφέρουν ενδεχομένως οι απαντήσεις στα ερωτήματα 5 έως 7 ανωτέρω, αν η χρήση για την οποία παραπονείται ο δικαιούχος του εμπορικού σήματος συνίσταται στην εμφάνιση του σημείου στην ιστοσελίδα του ιδίου του ασκούντος μέσω διαδικτυακής αγοράς εμπόριο και όχι σε σύνδεσμο διαφημιζομένων;

9)

Αν, για να εμπίπτει η εν λόγω χρήση στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο α′, της οδηγίας περί εμπορικών σημάτων και του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο α′, του κανονισμού ΚΣ, αλλά όχι στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας περί εμπορικών σημάτων και του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού ΚΣ, αρκεί η διαφήμιση ή η προσφορά προς πώληση να απευθύνεται σε καταναλωτές εντός του εδάφους που καλύπτει το εμπορικό σήμα: α) συνίσταται η εν λόγω χρήση στην ή περιλαμβάνει «την αποθήκευση πληροφοριών παρεχομένων από έναν αποδέκτη υπηρεσίας», κατά την έννοια του άρθρου 14, παράγραφος 1, της [οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά] [(«οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο»)]; β) αν η χρήση δεν συνίσταται αποκλειστικά σε δραστηριότητες εμπίπτουσες στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας για το ηλεκτρονικό εμπόριο αλλά περιλαμβάνει και τέτοιες δραστηριότητες, απαλλάσσεται ο ασκών μέσω διαδικτυακής αγοράς εμπόριο της ευθύνης ενόσω η εν λόγω χρήση συνίσταται σε τέτοιες δραστηριότητες και, αν ναι, είναι δυνατή η επιδίκαση αποζημιώσεως ή άλλων οικονομικών αντισταθμισμάτων σε σχέση με την εν λόγω χρήση, καθόσον δεν ισχύει γι’ αυτήν απαλλαγή από την ευθύνη; γ) στην περίπτωση που ο ασκών μέσω διαδικτυακής αγοράς εμπόριο γνωρίζει ότι ορισμένα προϊόντα έχουν διαφημιστεί, προσφερθεί προς πώληση και πωληθεί στην ιστοσελίδα του, κατά παράβαση δικαιωμάτων επί καταχωρισμένων εμπορικών σημάτων, και ότι οι προσβολές αυτού του είδους είναι πιθανό να συνεχιστούν διά της διαφημίσεως, προσφοράς προς πώληση ή πωλήσεως του αυτού ή ομοειδών προϊόντων από τον ίδιο ή από διαφορετικούς χρήστες του Διαδικτύου, πρέπει να θεωρηθεί ότι «γνωρίζει πραγματικά» ή «έχει απλή γνώση» κατά την έννοια του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας για το ηλεκτρονικό εμπόριο;

10)

Οσάκις οι υπηρεσίες ενός ενδιαμέσου, όπως είναι ο δραστηριοποιούμενος μέσω ιστοσελίδας, χρησιμοποιήθηκαν από τρίτον για να προσβάλει καταχωρισμένο εμπορικό σήμα, το άρθρο 11 της οδηγίας 2004/48 (4) [του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου] της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να εξασφαλίσουν ότι ο δικαιούχος του εμπορικού σήματος θα έχει τη δυνατότητα να ζητήσει και να επιτύχει την επιβολή ασφαλιστικών μέτρων κατά του ενδιαμέσου ώστε να αποτρέψει περαιτέρω προσβολές του εν λόγω εμπορικού σήματος, και όχι απλώς τη συνέχιση της συγκεκριμένης πράξεως προσβολής, αν δε η οδηγία επιβάλλει όντως τέτοια υποχρέωση, ποιο είναι το εύρος των ασφαλιστικών μέτρων που πρέπει να τίθενται στη διάθεση του θιγομένου;

---

(1)  Πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (EE L 40, σ. 1).

(2)  EE L 11, σ. 1.

(3)  Οδηγία 76/768/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1976, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των αναφερομένων στα καλλυντικά προϊόντα (ΕΕ ειδ. έκδ. 13/004, σ. 145).

(4)  EE L 157, σ. 45.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/41

---

Αίτηση αναιρέσεως που υπέβαλε στις 17 Αυγούστου 2009 η Iride Spa, πρώην AMGA Spa, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (όγδοο πενταμελές τμήμα) στις 11 Ιουνίου 2009 στην υπόθεση T-300/02, AMGA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-329/09 P)

2009/C 267/72

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Iride Spa, πρώην AMGA Spa (εκπρόσωποι: L. Radicati di Brozolo και T. Ubaldi, δικηγόροι)

Έτεροι διάδικοι: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και A2A SpA, πρώην ASM Brescia SpA

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση στην υπόθεση T-300/02 λόγω παραμορφώσεως των στοιχείων της δικογραφίας και λόγω των εσφαλμένων νομικών συνεπειών που το Πρωτοδικείο συνήγαγε από τα στοιχεία αυτά, κατά το μέρος που έκρινε ότι η επίμαχη απόφαση (1) δεν αφορά ατομικά την Azienda Meditarranea Gas e Acqua S.p.A. (AMGA) και ότι η προσφυγή που άσκησε στην υπόθεση T-300/02 είναι απαράδεκτη·

—	να κηρύξει παραδεκτή την προσφυγή που ασκήθηκε στην υπόθεση T-300/02 και να αναπέμψει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο για να εξεταστεί επί της ουσίας, κατά το άρθρο 61 του Οργανισμού του Δικαστηρίου·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα τόσο της δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου όσον και της δίκης ενώπιον του Πρωτοδικείου.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα διατυπώνει μόνον ένα λόγο αναιρέσεως, με τον οποίο ισχυρίζεται, με γνώμονα το άρθρο 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ και τη σχετική κοινοτική νομολογία, ότι το Πρωτοδικείο παραμόρφωσε τα στοιχεία της δικογραφίας και ότι είναι εσφαλμένες οι νομικές συνέπειες που το Πρωτοδικείο συνήγαγε από τις ανακριβείς διαπιστώσεις που περιέχονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση. Ειδικότερα, κατά την Iride, το Πρωτοδικείο παραμόρφωσε πλήρως τα στοιχεία που η AMGA είχε θέσει στην κρίση του Πρωτοδικείου για να επιβεβαιωθεί ότι η AMGA είναι πραγματικός αποδέκτης μιας ατομικής ενισχύσεως η οποία χορηγήθηκε βάσει του επίμαχου καθεστώτος και της οποίας την ανάκτηση διέταξε η Επιτροπή. Κατά συνέπεια, λόγω αυτής της παραμορφώσεως των στοιχείων της δικογραφίας το Πρωτοδικείο συνήγαγε το εσφαλμένο νομικό συμπέρασμα ότι η επίμαχη απόφαση δεν αφορά ατομικά την AMGA, οπότε η προσφυγή της είναι απαράδεκτη.

---

(1)  Απόφαση 2003/193/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2002, με αντικείμενο ιταλικές κρατικές ενισχύσεις σχετικά με φορολογικές απαλλαγές και προνομιακά δάνεια υπέρ επιχειρήσεων κοινής ωφελείας με πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιου φορέα (EE 2003, L 77, σ. 21).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/42

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Meiningen (Γερμανία) στις 24 Αυγούστου 2009 — Frank Scheffler κατά Landkreis Wartburgkreis

(Υπόθεση C-334/09)

2009/C 267/73

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Meiningen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Frank Scheffler

Καθού: Landkreis Wartburgkreis

Προδικαστικό ερώτημα

Επιτρέπεται σε κράτος μέλος σύμφωνα με το άρθρο 1, παράγραφος 2, και το άρθρο 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ (1) να ασκεί την κατά το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ εξουσία του –ήτοι, να εφαρμόζει στον κάτοχο αδείας οδηγήσεως που έχει εκδοθεί από άλλο κράτος μέλος τις εθνικές του διατάξεις όσον αφορά τον περιορισμό, την αναστολή, την αφαίρεση ή την ακύρωση του δικαιώματος οδηγήσεως– ενόψει γνωματεύσεως για την ικανότητα προς οδήγηση, η οποία υποβλήθηκε από τον κάτοχο αδείας οδηγήσεως που έχει εκδοθεί από άλλο κράτος μέλος, αν η γνωμάτευση εκδόθηκε μεν μετά την ημερομηνία της εκδόσεως του διπλώματος οδηγήσεως και επιπλέον βασίζεται σε έλεγχο του ενδιαφερομένου που πραγματοποιήθηκε μετά την έκδοση του διπλώματος οδηγήσεως, αναφέρεται όμως σε προγενέστερα της εκδόσεως του διπλώματος οδηγήσεως περιστατικά;

---

(1)  Οδηγία 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουλίου 1991, για την άδεια οδήγησης (EE L 237, σ. 1).

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/42

---

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Αυγούστου 2009 η Acegas-APS SpA, πρώην Acqua, Elettriticità, Gas e servizi SpA (Acegas) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (όγδοο πενταμελές τμήμα) στις 11 Ιουνίου 2009 στην υπόθεση T-309/02, Acegas κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-341/09 P)

2009/C 267/74

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Acegas-APS SpA, πρώην Acqua, Elettriticità, Gas e servizi SpA (Acegas) (εκπρόσωποι: F. Ferletic και F. Spitaleri, avvocati, L. Daniele, καθηγητής)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 11ης Ιουνίου 2009, στην υπόθεση Τ–309/02, ACEGAS APS κατά Επιτροπής και να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Πρωτοδικείου προς εξέταση της ουσίας της υποθέσεως·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα στο πλαίσιο της αναιρέσεως και να επιφυλαχθεί να αποφασίσει ως προς τα δικαστικά έξοδα του πρώτου βαθμού·

Στην περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι μπορεί να αποφανθεί το ίδιο επί της διαφοράς, εφόσον είναι ώριμη προς εκδίκαση,

—	να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2002, 2003/193/ΕΚ (1) σχετικά με φορολογικές απαλλαγές και προνομιακά δάνεια χορηγηθέντα από την Ιταλία υπέρ επιχειρήσεων κοινής ωφελείας με πλειοψηφική συμμετοχή του Δημοσίου·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 3 της προσβαλλόμενης αποφάσεως κατά το μέρος που επιβάλλει στο Ιταλικό Δημόσιο να αναζητήσει από τους δικαιούχους τη χορηγηθείσα ενίσχυση·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας και στα έξοδα ενώπιον του Πρωτοδικείου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος αναιρέσεως: παράβαση του άρθρου 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ –Μη αναγνώριση του εννόμου συμφέροντος της ACEGAS-APS λόγω λήψεως υπόψη ανακριβών και απρόσφορων πραγματικών περιστατικών

Η ACEGAS-APS ισχυρίζεται ότι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, η νομιμοποίηση για την άσκηση προσφυγής κατά αποφάσεων της Επιτροπής περί καθεστώτων κρατικών ενισχύσεων προϋποθέτει την πλήρωση δύο όρων: ο προσφεύγων πρέπει να είναι πραγματικός δικαιούχος ενισχύσεως χορηγηθείσας δυνάμει του καθεστώτος που αποτελεί αντικείμενο της αποφάσεως· η απόφαση πρέπει να περιέχει εντολή ανακτήσεως της ενισχύσεως. Η ACEGAS-APS υποστηρίζει ότι εν προκειμένω συντρέχουν και οι δύο προαναφερθείσες προϋποθέσεις. Συνεπώς, το Πρωτοδικείο εσφαλμένως έκρινε απαράδεκτη την προσφυγή, λαμβάνοντας υπόψη μεταγενέστερα και ανακριβή πραγματικά περιστατικά, καθ’ υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του Πρωτοδικείου.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: παράβαση του άρθρου 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ — Πεπλανημένως το Πρωτοδικείο έλαβε υπόψη, προκειμένου να εκτιμήσει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος της νυν αναιρεσείουσας, περιστάσεις και στοιχεία μεταγενέστερα της ημερομηνίας εκδόσεως της αποφάσεως.

Η ACEGAS-APS υποστηρίζει ότι οι προϋποθέσεις ενεργητικής νομιμοποιήσεως πρέπει να συντρέχουν κατά το χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως. Το Πρωτοδικείο, επομένως, έσφαλε κρίνοντας ότι εξέλιπε το έννομο συμφέρον της ACEGAS-APS, στηριζόμενο σε πραγματικά περιστατικά μεταγενέστερα της κινήσεως από τις αρμόδιες ιταλικές αρχές της διαδικασίας ανακτήσεως της επίμαχης κρατικής ενισχύσεως.

Τρίτος λόγος αναιρέσεως: προσβολή του δικαιώματος άμυνας της αναιρεσείουσας –διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την ενώπιον του Πρωτοδικείου διαδικασία που θίγουν τα συμφέροντα της αναιρεσείουσας — παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων — πλημμελής ελλιπής και αντιφατική αιτιολογία.

Κατά την πρωτοβάθμια διαδικασία, το Πρωτοδικείο απηύθυνε δύο γραπτές ερωτήσεις, αντιστοίχως, στην ACEGAS-APS και στην Ιταλική Δημοκρατία, με τις οποίες ζητούσε να του γνωρίσουν το ποσό της επίμαχης χορηγηθείσας στην αναιρεσείουσα ενισχύσεως. Θέτοντας τις εν λόγω ερωτήσεις το Πρωτοδικείο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της ACEGAS-APS. Περαιτέρω, το Πρωτοδικείο παραμόρφωσε το περιεχόμενο των σχετικών απαντήσεων, οι οποίες επιβεβαίωναν ότι η αναιρεσείουσα ήταν «πραγματική δικαιούχος» του καθεστώτος εξαιρέσεων IPREG, γεγονός αμφισβητούμενο από την Επιτροπή.

---

(1)  ΕΕ 2003, L 77, σ.21.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/43

---

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Αυγούστου 2009 η Victor Guedes — Indùstria e Comércio, SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (όγδοο τμήμα) στις 11 Ιουνίου 2009 στην υπόθεση T-151/08, Guedes-Indùstria e Comércio κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Consorci de l'Espai Rural de Gallecs

(Υπόθεση C-342/09 P)

2009/C 267/75

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Victor Guedes — Indùstria e Comércio, SA (εκπρόσωποσ: B. Braga da Cruz, advogado)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Consorci de l'Espai Rural de Gallecs

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου, της 11ης Ιουνίου 2009 στην υπόθεση T-151/08 (σχετικές αποφάσεις: απόφαση της 16ης Ιανουαρίου 2008 του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς στην υπόθεση R 986/2007 — 2· απόφαση του τμήματος εμπορικών σημάτων του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς της 27ης Απριλίου 2007 επί της διαδικασίας ανακοπής αριθ. B 828634), κατά τις εφαρμοστέες διατάξεις του κοινοτικού δικαίου·

—	να απορρίψει την αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 3 710 597 για προϊόντα των κλάσεων 29 και 31·

—	να καταδικάσει τους καθών η αναίρεση στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η απόφαση του τμήματος εμπορικών σημάτων του ΓΕΕΑ έκρινε ότι ορισμένα από τα επίδικα προϊόντα είναι πανομοιότυπα ή εμφανίζουν σαφείς ομοιότητες πλην όμως θεώρησε ότι τα συγκρουόμενα εμπορικά σήματα είναι διακριτά χωρίς να εξετάσει τη φήμη του προγενεστέρου σήματος «GALLO».

Το δεύτερο τμήμα προσφυγών επικύρωσε την κρίση αυτή και έκρινε ότι, καίτοι απεδείχθη δεόντως η φήμη του προγενεστέρου εμπορικού σήματος Gallo, τα επίδικα εμπορικά σήματα δεν δημιουργούν κίνδυνο συγχύσεως.

Το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων συμφώνησε με την κρίση του τμήματος προσφυγών σχετικά με το γεγονός ότι τα επίδικα εμπορικά σήματα εμφανίζουν διαφορές από φωνητικής, σχηματικής και εννοιολογικής σκοπιάς.

Η αναιρεσείουσα δεν συμφωνεί με την κρίση αυτή και θεωρεί ότι τα εμπορικά σήματα GALLO και GALLECS χαρακτηρίζουν προϊόντα που είναι πανομοιότυπα ή εμφανίζουν σαφείς ομοιότητες και είναι παρόμοια.

Συγκεκριμένα, πολλές αποφάσεις του κοινοτικού δικαστή κρίνουν ότι τα εμπορικά σήματα που έχουν τα ίδια αρχικά στοιχεία δημιουργούν κίνδυνο συγχύσεως και δεν μπορούν να συνυπάρχουν στην αγορά.

Επιπλέον εξετάστηκε και αναγνωρίστηκε ότι το εμπορικό σήμα «GALLO» έχει φήμη που ενισχύει τον διακριτικό χαρακτήρα του προγενεστέρου σήματος στην Πορτογαλία.

Συγκεκριμένα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επωφεληθεί ο καθού η αναίρεση αδικαιολόγητα από τη φήμη του προγενεστέρου πορτογαλικού σήματος «GALLO» της αναιρεσείουσας.

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει συνεπώς ότι η προσβαλλομένη απόφαση δεν ενέχει παράβαση των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β′, και παράγραφος 5, του κοινοτικού κανονισμού περί εμπορικών σημάτων.

---

7.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 267/44

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) στις 26 Αυγούστου 2009 — Afton Chemical Limited κατά Secretary of State for Transport

(Υπόθεση C-343/09)

2009/C 267/76

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Afton Chemical Limited

Καθού: Secretary of State for Transport

Προδικαστικά ερωτήματα

Επί των διατάξεων περί μεταλλικών προσθέτων της οδηγίας 2009/30/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου με την οποία τροποποιείται η οδηγία 98/70/ΕΚ όσον αφορά τις προδιαγραφές για τη βενζίνη, το ντίζελ και το πετρέλαιο εσωτερικής καύσης και την καθιέρωση μηχανισμού για την παρακολούθηση και τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, τροποποιείται η οδηγία 1999/32/ΕΚ του Συμβουλίου όσον αφορά την προδιαγραφή των καυσίμων που χρησιμοποιούνται στα πλοία εσωτερικής ναυσιπλοΐας και καταργείται η οδηγία 93/12/ΕΟΚ (στο εξής: οδηγία) (1):

1)

Όσον αφορά το τμήμα εκείνο του άρθρου 1, παράγραφος 8, που παρεμβάλλει το νέο άρθρο 8α, παράγραφος 2, στην οδηγία 9870 (2), με το οποίο περιορίζεται η χρήση του μεθυλοκυκλοπενταδιένυλο — τρικαρβονυλικού μαγγανίου στα καύσιμα σε 6 mg μαγγανίου (Mn) ανά λίτρο από 1ης Ιανουαρίου 2011 και σε 2 mg από 1ης Ιανουαρίου 2014, είναι η επιβολή των ορίων αυτών: 1) παράνομη ως βασιζόμενη σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως; 2) παράνομη ως αντιβαίνουσα στις επιταγές της αρχής της προφυλάξεως; 3) παράνομη ως δυσανάλογη; 4) παράνομη ως αντιβαίνουσα στην αρχή της ίσης μεταχειρίσεως; 5) παράνομη ως αντιβαίνουσα στην αρχή της ασφάλειας δικαίου;

2)

Όσον αφορά το τμήμα εκείνο του άρθρου 1, παράγραφος 8, που παρεμβάλλει το νέο άρθρο 8α, παράγραφοι 4, 5 και 6, στην οδηγία 98/70, με το οποίο επιβάλλεται η σήμανση όλων των καυσίμων που περιέχουν μεταλλικά πρόσθετα με τη φράση «Περιέχει μεταλλικά πρόσθετα», είναι η επιβολή αυτής της υποχρέωσης σήμανσης: 1) παράνομη ως βασιζόμενη σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως; 2) παράνομη ως δυσανάλογη;

---

(1)  EE L 140 της 5.6.2009, σ. 88.

(2)  Οδηγία 98/70/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 1998, σχετικά με την ποιότητα των καυσίμων βενζίνης και ντίζελ και την τροποποίηση της οδηγίας 93/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 350 της 28.12.1998, σ. 58).

---