		ISSN 1725-2415 doi:10.3000/17252415.C_2009.141.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 141

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	52ό έτος 20 Ιουνίου 2009

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο
2009/C 141/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 129 της 6.6.2009	1

	V Γνωστοποιήσεις
	ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
	Δικαστήριο
2009/C 141/02	Υπόθεση C-362/06 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Markku Sahlstedt, Juha Kankkunen, Mikko Tanner, Toini Tanner, Liisa Tanner, Eeva Jokinen, Aili Oksanen, Olli Tanner, Leena Tanner, Aila Puttonen, Risto Tanner, Tom Järvinen, Runo K. Kurko, Maa- ja metsätaloustuottajain keskusliito MTK ry και MTK:n säätiö κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Δημοκρατίας της Φινλανδίας και Βασιλείου της Ισπανίας (Αίτηση αναιρέσεως — Προστασία των φυσικών οικοτόπων — Κατάλογος των τόπων κοινοτικής σημασίας για την αρκτική βιογεωγραφική περιοχή, ο οποίος καταρτίστηκε με απόφαση της Επιτροπής — Παραδεκτό προσφυγής ακυρώσεως ασκηθείσας από φυσικά ή νομικά πρόσωπα κατά της αποφάσεως αυτής)	2

2009/C 141/03	Υπόθεση C-202/07 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — France Télécom SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Αίτηση αναιρέσεως — Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως — Αγορά των υπηρεσιών υψηλής ταχύτητας προσβάσεως στο Διαδίκτυο — Επιθετική πολιτική τιμών — Κάλυψη της ζημίας — Δικαίωμα ευθυγραμμίσεως με τις τιμές των ανταγωνιστών)	2

2009/C 141/04	Υπόθεση C-260/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Audiencia Provincial de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Pedro IV Servicios, S.L. κατά Total España SA [Ανταγωνισμός — Συμπράξεις — Άρθρο 81 ΕΚ — Συμφωνία αποκλειστικής προμήθειας καυσίμων για αυτοκίνητα και άλλων καυσίμων — Απαλλαγή — Άρθρο 12, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1984/83 — Άρθρα 4, στοιχείο α', και 5, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2790/1999 — Διάρκεια της αποκλειστικότητας — Καθορισμός της τιμής πώλησης στο κοινό]	3

2009/C 141/05	Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-261/07 και C-299/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αιτήσεις του Recthbank van koophandel te Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — VTB-VAB NV (C-261/07), Galatea BVBA (C-299/07) κατά Total Belgium NV (C-261/07), Sanoma Magazines Belgium NV (C-299/07) (Οδηγία 2005/29/ΕΚ — Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές — Εθνική ρύθμιση που απαγορεύει τις συνοδευόμενες με δώρα προσφορές προς τους καταναλωτές)	3

2009/C 141/06	Υπόθεση C-287/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου (Παράβαση κράτους μέλους — Δημόσιες συμβάσεις — Οδηγία 2004/17/ΕΚ — Διαδικασίες σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών — Εσφαλμένη ή ατελής μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη — Παράλειψη εμπρόθεσμης μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη)	4

2009/C 141/07	Υπόθεση C-292/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου (Παράβαση κράτους μέλους — Δημόσιες συμβάσεις — Οδηγία 2004/18/ΕΚ — Διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών — Εσφαλμένη ή ατελής μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη — Παράλειψη εμπρόθεσμης μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη)	5

2009/C 141/08	Υπόθεση C-331/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας [Παράβαση κράτους μέλους — Νομοθεσία περί ζωοτροφών και τροφίμων — Κανονισμός (ΕΚ) 882/2004 — Ανεπάρκεια προσωπικού των υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες με τη διεξαγωγή των κτηνιατρικών ελέγχων]	5

2009/C 141/09	Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-352/07 έως C-356/07, C-365/07 έως C-367/07 και C-400/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — A. Menarini Industrie Farmaceutiche Riunite Srl, FIRMA srl, Laboratori Guidotti SpA, Istituto Lusofarmaco d'Italia SpA, Malesi Istituto Farmacobiologico SpA και Menarini International Operations Luxembourg SA (C-352/07) κατά Ministero della Salute και Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Sanofi Aventis SpA, Sanofi Aventis SpA (C-353/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), IFB Stroder Srl (C-354/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Schering Plough SpA (C-355/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Baxter SpA, Bayer SpA (C-356/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA) και Ministero della Salute, Simesa SpA (C-365/07) κατά Ministero della Salute και Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Merck Sharp & Dohme (Italia) SpA, Abbott SpA (C-366/07) κατά Ministero della Salute και Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Baxter SpA (C-367/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Merck Sharp & Dohme (Italia) SpA, και SALF SpA (C-400/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA) και Ministero della Salute (Οδηγία 89/105/ΕΟΚ — Διαφάνεια των μέτρων που διέπουν τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση — Άρθρο 4 — Καθήλωση των τιμών — Μείωση των τιμών)	6

2009/C 141/10	Υπόθεση C-357/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court) (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — The Queen, κατόπιν αιτήσεως της TNT Post UK Ltd κατά The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs (Έκτη οδηγία ΦΠΑ — Απαλλαγές — Άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο α' — Υπηρεσίες παρεχόμενες από τις δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες)	7

2009/C 141/11	Υπόθεση C-373/07 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — Mebrom NV κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Αίτηση αναιρέσεως — Προστασία της στιβάδας του όζοντος — Εισαγωγή μεθυλοβρωμιδίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Άρνηση χορηγήσεως ποσοστώσεων εισαγωγής για το έτος 2005 — Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη — Ασφάλεια δικαίου)	7

2009/C 141/12	Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-378/07 έως C-380/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αιτήσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρεθύμνης (Ελλάδα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Κ. Αγγελιδάκη, Α. Αϊβαλή, Α. Βαβουράκη, Χ. Καπαρού, Μ. Λιονή, Ε. Μακρυγιαννάκη, Ε. Νησανάκη, Χρ. Παναγιώτου, Α. Πιτσιδιανάκη, Μ. Χαλκιαδάκη, Χ. Χαλκιαδάκη (C-378/07), Χαρίκλεια Γιαννούδη (C-379/07), Γεώργιος Καραμπουσάνος, Σοφοκλής Μιχόπουλος (C-380/07), κατά Οργανισμού Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνης, Δήμου Γεροποτάμου (Οδηγία 1999/70/ΕΚ — Ρήτρες 5 και 8 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου — Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα — Πρώτη ή μοναδική σύμβαση — Διαδοχικές συμβάσεις — Ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο — Υποβάθμιση του γενικού επιπέδου προστασίας των εργαζομένων — Μέτρα για την πρόληψη των καταχρήσεων — Κυρώσεις — Απόλυτη απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου στον δημόσιο τομέα — Συνέπειες της μη ορθής μεταφοράς μιας οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο — Ερμηνεία σύμφωνη με την οδηγία)	8

2009/C 141/13	Υπόθεση C-394/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Corte d’appello di Milano (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Marco Gambazzi κατά DaimlerChrysler Canada Inc., CIBC Mellon Trust Company (Σύμβαση των Βρυξελλών — Αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων — Λόγοι άρνησης — Προσβολή της δημόσιας τάξης του κράτους αναγνώρισης ή εκτέλεσης — Αποκλεισμός του εναγομένου από τη δίκη ενώπιον του δικαστηρίου προέλευσης λόγω μη συμμόρφωσής του προς εντολή του δικαστηρίου)	9

2009/C 141/14	Υπόθεση C-406/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας (Παράβαση κράτους μέλους — Ελευθερία εγκατάστασης — Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων — Άμεσοι φόροι — Φορολόγηση των μερισμάτων από μετοχές εταιριών — Συντελεστής του φόρου επί των προσωπικών εταιριών)	10

2009/C 141/15	Υπόθεση C-415/01: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Tribunale ordinario di Nocera Inferiore (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Lodato Gennaro & C. SpA κατά Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS), SCCI [Κρατικές ενισχύσεις για την απασχόληση — Κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά τις ενισχύσεις για την απασχόληση — Κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα — Κανονισμός (ΕΚ) 2204/2002 — Έννοια της δημιουργίας απασχόλησης — Υπολογισμός της αύξησης του αριθμού των θέσεων εργασίας]	10

2009/C 141/16	Υπόθεση C-421/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Vestre Landsret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά Frede Damgaard (Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση — Οδηγία 2001/83/ΕΚ — Έννοια του όρου διαφήμιση — Διάδοση πληροφοριών σχετικών με φάρμακο από ανεξάρτητο τρίτον)	11

2009/C 141/17	Υπόθεση C-425/07 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — ΑΕΠΙ Ελληνική Εταιρία προς Προστασίαν της Πνευματικής Ιδιοκτησίας ΑΕ κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Αίτηση αναιρέσεως — Ανταγωνισμός — Απόρριψη καταγγελίας από την Επιτροπή — Σημαντικές δυσλειτουργίες στην κοινή αγορά — Έλλειψη κοινοτικού συμφέροντος)	11

2009/C 141/18	Υπόθεση C-431/07 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — Bouygues SA, Bouygues Télécom SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Γαλλικής Δημοκρατίας, Orange France SA, Société fraçaise du radiotéléphone — SFR (Αίτηση αναιρέσεως — Κρατικές ενισχύσεις — Άρθρο 88, παράγραφος 2, ΕΚ — Προϋποθέσεις κινήσεως της τυπικής διαδικασίας εξετάσεως — Σοβαρές δυσχέρειες — Κριτήρια συνιστώντα κρατική ενίσχυση — Κρατικοί πόροι — Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων)	12

2009/C 141/19	Υπόθεση C-459/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 (αίτηση του Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Graz, Αυστρία, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Veli Elshani κατά Hauptzollamt Linz (Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας — Άρθρα 202 και 233, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ' — Γένεση της τελωνειακής οφειλής — Παράτυπη εισαγωγή εμπορευμάτων — Κατάσχεση και δήμευση — Απόσβεση της τελωνειακής οφειλής — Χρονικό σημείο κατά το οποίο πρέπει να πραγματοποιηθεί η κατάσχεση)	12

2009/C 141/20	Υπόθεση C-460/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Verwaltungsgerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Sandra Puffer κατά Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Linz (Έκτη οδηγία ΦΠΑ — Άρθρο 17, παράγραφοι 2 και 6 — Δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου επί των εισροών — Δαπάνες κατασκευής κτιρίου το οποίο προορίζεται για την επιχείρηση υποκειμένου στον φόρο — Άρθρο 6, παράγραφος 2 — Χρησιμοποίηση μέρους του κτιρίου για ίδιες ανάγκες — Οικονομικό πλεονέκτημα έναντι των μη υποκειμένων στον φόρο — Íση μεταχείριση — Κρατική ενίσχυση δυνάμει του άρθρου 87 ΕΚ — Αποκλεισμός από το δικαίωμα εκπτώσεως)	13

2009/C 141/21	Υπόθεση C-509/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Tribunale di Bergamo (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Luigi Scarpelli κατά NEOS Banca SpA (Οδηγία 87/102/ΕΟΚ — Προστασία των καταναλωτών — Καταναλωτική πίστη — Μη εκτέλεση συμβάσεως πωλήσεως)	13

2009/C 141/22	Υπόθεση C-523/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — διαδικασία που κίνησε η A [Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις — Δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και σε υποθέσεις γονικής μέριμνας — Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 — Καθ’ ύλη πεδίο εφαρμογής — Έννοια του όρου αστικές υποθέσεις — Απόφαση σχετικά με την αφαίρεση της επιμέλειας και την τοποθέτηση παιδιών εκτός της οικογενειακής εστίας — Συνήθης διαμονή του παιδιού — Ασφαλιστικά μέτρα — Δικαιοδοσία]	14

2009/C 141/23	Υπόθεση C-533/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Falco Privatstiftung, Thomas Rabitsch κατά Gisela Weller-Lindhorst [Διεθνής δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις — Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 — Ειδικές βάσεις διεθνούς δικαιοδοσίας — Άρθρο 5, σημείο 1, στοιχεία α' και β', δεύτερη περίπτωση — Έννοια του όρου παροχή υπηρεσιών — Παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας]	15

2009/C 141/24	Υπόθεση C-544/07: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Uwe Rüffler κατά Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Wałbrzychu (Άρθρο 18 ΕΚ — Νομοθεσία περί φόρου εισοδήματος — Έκπτωση από τον φόρο εισοδήματος των εισφορών ασφαλίσεως ασθένειας που καταβλήθηκαν εντός του κράτους μέλους επιβολής του φόρου — Άρνηση εκπτώσεως των εισφορών που καταβλήθηκαν εντός άλλων κρατών μελών)	15

2009/C 141/25	Υπόθεση C-59/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Copad SA κατά Christian Dior couture SA, Vincent Gladel, υπό την ιδιότητά του ως δικαστικού διαχειριστή της Société industrielle lingerie (SIL) και της Société industrielle lingerie (SIL) (Οδηγία 89/104/ΕΟΚ — Δίκαιο των σημάτων — Ανάλωση των δικαιωμάτων του δικαιούχου του σήματος — Σύμβαση παραχώρησης άδειας χρήσης — Πώληση προϊόντων που φέρουν το σήμα κατά παράβαση ρήτρας της σύμβασης παραχώρησης άδειας χρήσης — Έλλειψη συγκατάθεσης του δικαιούχου του σήματος — Πώληση προς επιχειρήσεις που πραγματοποιούν πωλήσεις με διαρκή έκπτωση — Προσβολή της φήμης του σήματος)	16

2009/C 141/26	Υπόθεση C-74/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Nógrád Megyei Bíróság (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — PARAT Automotive Cabrio Textiltetöket Gyártó Kft. κατά Adó- és Pénzügyi Ellenörzési Hivata Hatósági Föosztály Észak-magyarországi Kihelyezett Hatósági Osztály (Έκτη οδηγία ΦΠΑ — Προσχώρηση νέου κράτους μέλους — Φόρος επί της επιδότησης για την αγορά εξοπλισμού — Δικαίωμα έκπτωσης — Εξαιρέσεις που προβλέπονταν από εθνική ρύθμιση κατά την έναρξη ισχύος της έκτης οδηγίας — Δυνατότητα των κρατών μελών να διατηρούν σε ισχύ εξαιρέσεις)	16

2009/C 141/27	Υπόθεση C-83/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Thüringer Finanzgericht, Gotha (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Glückauf Brauerei GmbH κατά Hauptzollamt Erfurt (Εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης — Οδηγία 92/83/ΕΟΚ — Άρθρο 4, παράγραφος 2 — Μικρό ζυθοποιείο, νομικώς και οικονομικώς ανεξάρτητο από οποιοδήποτε άλλο ζυθοποιείο — Κριτήρια της νομικής και οικονομικής ανεξαρτησίας — Πιθανότητα έμμεσου επηρεασμού)	17

2009/C 141/28	Υπόθεση C-134/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Hauptzollamt Bremen κατά J. E. Tyson Parketthandel GmbH hanse j. [Κανονισμός (ΕΚ) 2193/2003 — Πρόσθετοι δασμοί στις εισαγωγές ορισμένων προϊόντων, καταγωγής Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής — Πεδίο εφαρμογής ratione temporis — Άρθρο 4, παράγραφος 2 — Προϊόντα εξαχθέντα μετά την έναρξη ισχύος του ως άνω κανονισμού για τα οποία, όμως, μπορεί να αποδειχθεί ότι ευρίσκοντο καθ’ οδόν προς την Κοινότητα κατά τον χρόνο της για πρώτη φορά επιβολής των πρόσθετων αυτών δασμών — Υποβολή στον φόρο]	17

2009/C 141/29	Υπόθεση C 139/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Oberlandesgericht Karlsruhe (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά Rafet Kqiku (Θεωρήσεις, άσυλο, μετανάστευση — Υπήκοος τρίτου κράτους κάτοχος ελβετικού τίτλου παραμονής — Είσοδος και διαμονή στο έδαφος κράτους μέλους για άλλους σκοπούς πλην της διέλευσης — Ανυπαρξία θεώρησης)	18

2009/C 141/30	Υπόθεση C-167/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Hof van Cassatie van België (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Draka NK Cables Ltd, AB Sandvik international, VO Sembodja BV και Parc Healthcare International Limited κατά Omnipol Ltd [Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις — Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 — Άρθρο 43, παράγραφος 1 — Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων — Έννοια του διαδίκου)]	18

2009/C 141/31	Υπόθεση C-321/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας (Παράβαση κράτους μέλους — Οδηγία 2005/29/ΕΚ — Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά — Παράλειψη μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη εντός της ταχθείσας προθεσμίας)	19

2009/C 141/32	Υπόθεση C-401/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Αυστρίας (Παράβαση κράτους μέλους — Οδηγία 96/82/ΕΚ — Κίνδυνοι μεγάλων ατυχημάτων σχετιζόμενων με επικίνδυνες ουσίες — Άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο γ' — Κατάρτιση εξωτερικών σχεδίων έκτακτης ανάγκης προβλεπόντων τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται στον εκτός της μονάδας χώρο — Μη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο εντός της ταχθείσας προθεσμίας)	19

2009/C 141/33	Υπόθεση C-493/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας (Παράβαση κράτους μέλους — Οδηγία 2005/56/ΕΚ — Διασυνοριακές συγχωνεύσεις κεφαλαιουχικών εταιρειών — Παράλειψη μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη εντός της ταχθείσας προθεσμίας)	20

2009/C 141/34	Υπόθεση C-525/06: Διάταξη του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 24ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Rechtbank van koophandel te Hasselt (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — NV de Nationale Loterij κατά BVBA Customer Service Agency (Έφεση κατ’ αποφάσεως με την οποία υποβάλλεται αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Δευτεροβάθμιο δικαστήριο το οποίο επιλύει το ίδιο τη διαφορά της κύριας δίκης — Παρέλκει η απάντηση στην αίτηση)	20

2009/C 141/35	Υπόθεση C-374/07 P: Διάταξη του Δικαστηρίου της 20ής Ιανουαρίου 2009 — Mebrom NV κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Αίτηση αναιρέσεως — Εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής — Συγκεκριμένη και πραγματική ζημία — Αλλοίωση των πραγματικών και αποδεικτικών στοιχείων — Βάρος αποδείξεως)	20

2009/C 141/36	Υπόθεση C-38/08 P: Διάταξη του Δικαστηρίου της 20ής Ιανουαρίου 2009 — Jörn Sack κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Αίτηση αναιρέσεως — Υπάλληλοι — Αμοιβή — Μη χορήγηση της προσαυξήσεως λόγω ασκήσεως συγκεκριμένων καθηκόντων που προβλέπεται για τους προϊσταμένους μονάδας σε νομικό σύμβουλο με βαθμό A*14 — Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως)	21

2009/C 141/37	Υπόθεση C-90/08: Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2009 — K & L Ruppert Stiftung & Co. Handels-KG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Natália Cristina Lopes de Almeida Cunha, Cláudia Couto Simões, Marly Lima Jatobá (Αίτηση αναιρέσεως — Κοινοτικό σήμα — Αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού εικονιστικού σήματος CORPO LIVRE — Ανακοπή εκ μέρους του δικαιούχου των προγενεστέρων εθνικών και διεθνών λεκτικών σημάτων LIVRE — Εκπρόθεσμη προσκόμιση της αποδείξεως περί της χρήσεως των προγενεστέρων σημάτων — Απόρριψη της ανακοπής)	21

2009/C 141/38	Υπόθεση C-251/08 P: Αναίρεση που άσκησε στις 3 Ιουνίου 2008 ο Ammayappan Ayyanarsamy κατά της διάταξης που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) την 1η Απριλίου 2008 στην υπόθεση T-412/07, Ammayappan Ayyanarsamy κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας	22

2009/C 141/39	Υπόθεση C-387/08 P: Αναίρεση που άσκησαν στις 27 Αυγούστου 2008 η VDH Projektentwicklung GmbH και η Edeka Handelsgesellschaft Rhein-Ruhr mbH κατά της διάταξης που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα) στις 25 Ιουνίου 2008 στην υπόθεση T-185/08, VDH Projektentwicklung GmbH και Edeka Handelsgesellschaft Rhein-Ruhr mbH κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων	22

2009/C 141/40	Υπόθεση C-104/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Galicia (Ισπανία) στις 19 Μαρτίου 2009 — Pedro Manuel Roca Álvarez κατά Sesa Start España ETT SA	22

2009/C 141/41	Υπόθεση C-106/09 P: Αναίρεση που άσκησε στις 18 Μαρτίου 2009 η Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τρίτο πενταμελές τμήμα) στις 18 Δεκεμβρίου 2008 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις Τ-211/04 και Τ-215/04, Government of Gibraltar και Ηνωμένο Βασίλειο κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων	22

2009/C 141/42	Υπόθεση C-107/09 P: Αναίρεση που άσκησε στις 20 Μαρτίου 2009 το Βασίλειο της Ισπανίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (Τρίτο πενταμελές τμήμα) στις 18 Δεκεμβρίου 2008 στην υπόθεση T-211/04, Government of Gibraltar και Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων	23

2009/C 141/43	Υπόθεση C-108/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Baranya Megyei Bíróság (Ουγγαρία) στις 23 Μαρτίου 2009 — Ker-Optika Bt. κατά ÁNTSZ Dél-dunántúli Regionális Intézete	24

2009/C 141/44	Υπόθεση C-109/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) στις 23 Μαρτίου 2009 — Deutsche Lufthansa AG κατά Gertraud Kumpan	25

2009/C 141/45	Υπόθεση C-111/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Okresní soud του Cheb (Τσεχική Δημοκρατία) στις 23 Μαρτίου 2009 — Ceská podnikatelská pojistovna a.s. και Vienna Insurance Group κατά Michal Bilas	25

2009/C 141/46	Υπόθεση C-115/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen (Γερμανία) στις 27 Μαρτίου 2009 — Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland, Landesverband Nordrhein-Westfalen e.V. κατά Bezirksregierung Arnsberg	26

2009/C 141/47	Υπόθεση C-117/09 P: Αναίρεση που άσκησε στις 31 Μαρτίου 2009 η Kronoply GmbH, πρώην Kronoply GmbH & Co.KG, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 14 Ιανουαρίου 2009 στην υπόθεση T-162/06, Kronoply GmbH & Co.KG κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων	26

2009/C 141/48	Υπόθεση C-118/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε η Oberste Berufungs- und Disziplinarkommission (Αυστρία) την 1η Απριλίου 2009 — Mag. lic. Robert Koller κατά Rechtsanwaltsprüfungskommission beim Oberlandesgericht Graz	28

2009/C 141/49	Υπόθεση C-119/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Conseil d'État (Γαλλία) την 1η Απριλίου 2009 — Société fiduciaire nationale d’expertise comptable κατά Ministre du budget, des comptes publics et de la fonction publique	28

2009/C 141/50	Υπόθεση C-120/09: Προσφυγή της 1ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου	28

2009/C 141/51	Υπόθεση C-121/09: Προσφυγή της 1ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας	29

2009/C 141/52	Υπόθεση C-122/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Συμβούλιο της Επικρατείας (Ελλάδα) στις 2 Απριλίου 2009 — 'Ένωση Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας, ΑΝΕΚ, Μινωικές Γραμμές, N.E. Λέσβου και Blue Star Ferries κατά Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και Υπουργού Αιγαίου	30

2009/C 141/53	Υπόθεση C-125/09: Προσφυγή της 2ας Απριλλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Κυπριακής Δημοκρατίας	31

2009/C 141/54	Υπόθεση C-126/09: Προσφυγή της 3ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου	31

2009/C 141/55	Υπόθεση C-127/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht Nürnberg (Γερμανία) στις 6 Απριλίου 2009 — Coty Prestige Lancaster Group GmbH κατά Simex Trading AG	32

2009/C 141/56	Υπόθεση C-136/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε ο Άρειος Πάγος (Ελλάδα) στις 10 Απριλίου 2009 — Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Θεατρικών και Οπτικοακουστικών Έργων κατά ΔΙΒΑΝΗ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ Ανώνυμη Ξενοδοχειακή και Τουριστική Εταιρεία	32

2009/C 141/57	Υπόθεση C-137/09: Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 15 Απριλίου 2009 — 1. Μ.M. Josemans και 2. Burgemeester van Maastricht	32

2009/C 141/58	Υπόθεση C-139/09: Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου	33

2009/C 141/59	Υπόθεση C-141/09: Προσφυγή της 21ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου	33

2009/C 141/60	Υπόθεση C-149/09: Προσφυγή της 27ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου	33

2009/C 141/61	Υπόθεση C-132/07: Διάταξη του προέδρου του δευτέρου τμήματος του Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Rechtbank van koophandel Brussel (Βέλγιο)για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Beecham Group plc, SmithKline Beecham plc, Glaxo Group Ltd, Stafford-Miller Ltd, GlaxoSmithKline Consumer Healthcare NV, GlaxoSmithKline Consumer Healthcare BV κατά Andacon NV	34

2009/C 141/62	Υπόθεση C-112/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 13ης Ιανουαρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας	34

2009/C 141/63	Υπόθεση C-193/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 3ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — διαδικασία κινηθείσα από τους Hermann Fischer, Rolf Schlatter παρουσία του: Regierungspräsidium Freiburg	34

2009/C 141/64	Υπόθεση C-234/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας	34

2009/C 141/65	Υπόθεση C-269/08: Διάταξη του προέδρου του εβδόμου τμήματος του Δικαστηρίου της 5ης Φεβρουαρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Μάλτας	34

2009/C 141/66	Υπόθεση C-283/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 17ης Δεκεμβρίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου των Κάτω Χωρών	35

2009/C 141/67	Υπόθεση C-284/08: Διάταξη του προέδρου του έκτου τμήματος του Δικαστηρίου της 5ης Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας	35

2009/C 141/68	Υπόθεση C-294/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 2ας Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Τσεχικής Δημοκρατίας	35

2009/C 141/69	Υπόθεση C-326/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας	35

2009/C 141/70	Υπόθεση C-369/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 20ής Φεβρουαρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας	35

2009/C 141/71	Υπόθεση C-463/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας	35

2009/C 141/72	Υπόθεση C-514/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 24ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Tribunal de première instance de Namur (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Atenor Group SA κατά État belge (Βελγικό Δημόσιο)	36

2009/C 141/73	Υπόθεση C-584/08: Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 24ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Cour d'appel de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] –Real Madrid Football Club, Zinedine Zidane, David Beckham, Raul Gonzalez Blanco, Ronaldo Luiz Nazario de Lima, Luis Filipe Madeira Caeiro, Futebol Club Do Porto S.A.D., Victor Baia, Ricardo Costa, Diego Ribas Da Cunha, P.S.V. N.V., Imari BV, Juventus Football Club SPA κατά Sporting Exchange Ltd, William Hill Credit Limited, Victor Chandler (International) Ltd, BWIN International Ltd (Betandwin), Ladbrokes Betting and Gaming Ltd, Ladbroke Belgium S.A., Internet Opportunity Entertainment Ltd, Global Entertainment Ltd	36

	Πρωτοδικείο
2009/C 141/74	Υπόθεση T-12/03: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — Itochu κατά Επιτροπής (Ανταγωνισμός — Συμπράξεις — Αγορά κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και κασετών παιχνιδιών συμβατών με τις κονσόλες παιχνιδιών Nintendo — Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ — Περιορισμός των παραλλήλων εξαγωγών — Δυνατότητα καταλογισμού της παραβατικής συμπεριφοράς — Πρόστιμα — Διαφορετική μεταχείριση — Αποτρεπτικό αποτέλεσμα — Διάρκεια της παραβάσεως — Ελαφρυντικές περιστάσεις — Συνεργασία κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας)	37

2009/C 141/75	Υπόθεση T-13/03: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — Nintendo και Nintendo of Europe κατά Επιτροπής (Ανταγωνισμός — Συμπράξεις — Αγορά κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και κασετών παιχνιδιών Nintendo — Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ — Περιορισμός των παράλληλων εξαγωγών — Πρόστιμα — Αποτρεπτικό αποτέλεσμα — Διάρκεια της παραβάσεως — Επιβαρυντικές περιστάσεις — Ρόλος πρωτοστάτη ή υποκινητή — Ελαφρυντικές περιστάσεις — Συνεργασία κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας)	37

2009/C 141/76	Υπόθεση T-18/03: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — CD-Contact Data κατά Επιτροπής (Ανταγωνισμός — Συμπράξεις — Αγορά κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και κασετών παιχνιδιών Nintendo — Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ — Περιορισμός των παραλλήλων εξαγωγών — Απόδειξη της υπάρξεως συμφωνίας αποσκοπούσας στον περιορισμό του παράλληλου εμπορίου — Πρόστιμα — Διαφορετική μεταχείριση — Ελαφρυντικές περιστάσεις)	38

2009/C 141/77	Υπόθεση T-281/06: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — Ισπανία κατά Επιτροπής (ΕΓΤΠΕ — Τμήμα Εγγυήσεων — Δαπάνες αποκλειόμενες από την κοινοτική χρηματοδότηση — Αντισταθμιστική ενίσχυση στους παραγωγούς μπανανών — Παρατυπίες στους ποιοτικούς ελέγχους — Είδος της εφαρμοσθείσας δημοσιονομικής διόρθωσης — Αναλογικότητα)	38

2009/C 141/78	Υπόθεση T-23/07: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 29ης Απριλίου 2009 — Borco-Marken-Import Matthiesen κατά ΓΕΕΑ (α) [Κοινοτικό σήμα — Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος α — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Διακριτικός χαρακτήρας — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94]	38

2009/C 141/79	Υπόθεση T-430/07: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 29ης Απριλίου 2009 — Bodegas Montebello κατά ΓΕΕΑ — Montebello (MONTEBELLO RHUM AGRICOLE) [Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία ανακοπής — Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος MONTEBELLO RHUM AGRICOLE — Προγενέστερο λεκτικό εθνικό σήμα MONTEBELLO — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Δεν συντρέχει κίνδυνος συγχύσεως — Δεν υφίσταται ομοιότητα μεταξύ των προϊόντων — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94]	39

2009/C 141/80	Υπόθεση T-449/07: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 5ης Μαΐου 2009 — Rotter κατά ΓΕΕΑ (Απεικόνιση ενός συνόλου λουκάνικων) [Κοινοτικό σήμα — Αίτηση τρισδιάστατου κοινοτικού σήματος — Απεικόνιση ενός συνόλου λουκάνικων — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Απουσία διακριτικού χαρακτήρα — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94]	39

2009/C 141/81	Υπόθεση T-492/07 P: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 24ης Απριλίου 2009 — Sanchez Ferriz κ.λπ. κατά Επιτροπής (Αίτηση αναίρεσης — Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Προαγωγή — Περίοδος προαγωγών 2005 — Μη εγγραφή στον πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων — Πολλαπλασιαστικοί συντελεστές αναφοράς — Άρθρα 6 και 10 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ — Συμφέρον προς προβολή λόγου αναιρέσεως)	39

2009/C 141/82	Υπόθεση T-12/08 P: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 6ης Μαΐου 2009 — M κατά EMEA (Αναίρεση — Υπαλληλική υπόθεση — Έκτακτοι υπάλληλοι — Αναπηρία — Αίτηση επανεξετάσεως της αποφάσεως με την οποία απορρίφθηκε η πρώτη αίτηση συγκλήσεως της επιτροπής αναπηρίας — Προσφυγή ακυρώσεως — Πράξη μη δεκτική πρoσφυγής — Βεβαιωτική πράξη — Νέα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά — Παραδεκτό — Εξωσυμβατική ευθύνη — Ηθική βλάβη)	40

2009/C 141/83	Υπόθεση T-81/08: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 29ης Απριλίου 2009 — Enercon κατά ΓΕΕΑ (E-Ship) [Κοινοτικό σήμα — Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος E-Ship — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Περιγραφικός χαρακτήρας — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94]	40

2009/C 141/84	Υπόθεση T-104/08: Απόφαση του Πρωτοδικείου της 5ης Μαΐου 2009 — ars Parfum Creation & Consulting κατά ΓΕΕΑ (Σχήμα φιάλης για άρωμα) [Κοινοτικό σήμα — Αίτηση καταχωρίσεως τρισδιάστατου κοινοτικού σήματος — Σχήμα φιάλης για άρωμα — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', άρθρο 73 και άρθρο 74, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94]	41

2009/C 141/85	Υπόθεση T-184/08: Διάταξη του Πρωτοδικείου της 27ης Μαρτίου 2009 — Alves dos Santos κατά Επιτροπής (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο — Προγράμματα επαγγελματικής καταρτίσεως — Μείωση της αρχικώς χορηγηθείσας χρηματοδοτικής συνδρομής — Δικόγραφο της προσφυγής — Τυπικά στοιχεία — Προδήλως απαράδεκτο)	41

2009/C 141/86	Υπόθεση T-217/08: Διάταξη του Πρωτοδικείου της 22ας Απριλίου 2009 — Bundesverband Deutscher Milchviehhalter κ.λπ. κατά Συμβουλίου [Προσφυγή ακυρώσεως — Κανονισμός (ΕΚ) 248/2008 — Καθεστώς γαλακτοκομικών ποσοστώσεων — Αύξηση των εθνικών γαλακτοκομικών ποσοστώσεων — Πράξη που δεν θίγει τον προσφεύγοντα ατομικά — Απαράδεκτο]	41

2009/C 141/87	Υπόθεση T-280/08: Διάταξη του Πρωτοδικείου της 1ης Απριλίου 2009 — Perry κατά Επιτροπής (Αγωγή αποζημιώσεως — Παραγραφή — Απαράδεκτο)	42

2009/C 141/88	Υπόθεση T-359/08: Διάταξη του Πρωτοδικείου της 31ης Μαρτίου 2009 — Ισπανία κατά Επιτροπής (Προσφυγή ακυρώσεως — Ανάκληση της προσβαλλομένης πράξεως — Κατάργηση της δίκης)	42

2009/C 141/89	Υπόθεση T-360/08: Διάταξη του Πρωτοδικείου της 31ης Μαρτίου 2009 — Ισπανία κατά Επιτροπής (Προσφυγή ακυρώσεως — Ανάκληση της προσβαλλομένης πράξεως — Κατάργηση της δίκης)	42

2009/C 141/90	Υπόθεση T-43/09: Διάταξη του Πρωτοδικείου της 2ας Απριλίου 2009 — Cachuera κατά ΓΕΕΑ — Gelkaps (Ayanda) (Δικόγραφο της προσφυγής — Τυπικά στοιχεία — Απαράδεκτο)	42

2009/C 141/91	Υπόθεση T-52/09 R: Διάταξη του Προέδρου του Πρωτοδικείου της 24ης Απριλίου 2009 — Nycomed Danmark κατά ΕΜΕΑ [Ασφαλιστικά μέτρα — Χορήγηση άδειας κυκλοφορίας φαρμάκου — Σκιαγραφική ουσία χρησιμοποιούμενη στα υπερηχοκαρδιογραφήματα διαγνωστικού χαρακτήρα (περφλουβουτάνιο) — Άρνηση του EMEA να χορηγήσει παρέκκλιση από την υποχρέωση υποβολής σχεδίου παιδιατρικής έρευνας — Αίτηση αναστολής εκτελέσεως και λήψεως προσωρινών μέτρων — Δεν συντρέχει επείγον]	43

2009/C 141/92	Υπόθεση T-96/09 R: Διάταξη του Προέδρου του Πρωτοδικείου της 3ης Απριλίου 2009 — UCAPT κατά Επιτροπής (Ασφαλιστικά μέτρα — Αίτηση αναστολής εκτελέσεως — Παράβαση τύπου — Απαράδεκτο)	43

2009/C 141/93	Υπόθεση T-114/09: Προσφυγή της 24ης Μαρτίου 2009 — Viasat Broadcasting UK κατά Επιτροπής	43

2009/C 141/94	Υπόθεση T-118/09: Προσφυγή της 20ής Μαρτίου 2009 — La Sonrisa de Carmen και Bloom Clothes κατά ΓΕΕΑ — Heldmann (BLOOMCLOTHES)	44

2009/C 141/95	Υπόθεση T-122/09: Προσφυγή της 23ης Μαρτίου 2009 — Zhejiang Xinshiji Foods και Hubei Xinshiji Foods κατά Συμβουλίου	44

2009/C 141/96	Υπόθεση T-123/09: Προσφυγή της Ryanair κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 28 Μαρτίου 2009	45

2009/C 141/97	Υπόθεση T-128/09: Προσφυγή της 31ης Μαρτίου 2009 — Meridiana και Eurofly κατά Επιτροπής	46

2009/C 141/98	Υπόθεση T-129/09: Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2009 — Bongrain κατά ΓΕΕΑ — Apetito (APETITO)	47

2009/C 141/99	Υπόθεση T-133/09: Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2009 — I Marchi Italiani και B Antonio Basile 1952 κατά ΓΕΕΑ– Osra (B Antonio Basile 1952)	47

2009/C 141/00	Υπόθεση T-134/09: Προσφυγή της 30ής Μαρτίου 2009 — B Antonio Basile 1952 και I Marchi Italiani κατά ΓΕΕΑ — Osra (B Antonio Basile 1952)	48

2009/C 141/01	Υπόθεση T-135/09: Προσφυγή της 7ης Απριλίου 2009 — Nexans France και Nexans κατά Επιτροπής	48

2009/C 141/02	Υπόθεση T-136/09: Αγωγή της 7ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή κατά Galor	49

2009/C 141/03	Υπόθεση T-139/09: Προσφυγή της 8ης Απριλίου 2009 — Γαλλία κατά Επιτροπής	49

2009/C 141/04	Υπόθεση T-140/09: Προσφυγή της 7ης Απριλίου 2009 — Prysmian, Prysmian Cavi et Sistemi Energia κατά Επιτροπής	50

2009/C 141/05	Υπόθεση T-145/09: Προσφυγή της 6ης Απριλίου 2009 — Bredenkamp κ.λπ. κατά Επιτροπής	51

2009/C 141/06	Υπόθεση T-146/09: Προσφυγή των Parker ITR και Parker-Hannifin κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 9 Απριλίου 2009	51

2009/C 141/07	Υπόθεση T-148/09: Προσφυγή της 9ης Απριλίου 2009 — Trelleborg κατά Επιτροπής	52

2009/C 141/08	Υπόθεση T-149/09: Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — Dover κατά Κοινοβουλίου	53

2009/C 141/09	Υπόθεση T-150/09: Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — Ningbo Yonghong Fasteners κατά Συμβουλίου	53

2009/C 141/10	Υπόθεση T-153/09: Προσφυγή της 8ης Απριλίου 2009 — ISDIN κατά ΓΕΕΑ — Pfizer (ISDIN)	54

2009/C 141/11	Υπόθεση T-154/09: Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — MRI κατά Επιτροπής	55

2009/C 141/12	Υπόθεση T-157/09 P: Αναίρεση που άσκησε στις 20 Απριλίου 2009 ο Luigi Marcuccio κατά της διάταξης που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση F-42/08, Marcuccio κατά Επιτροπής	55

2009/C 141/13	Υπόθεση T-163/09: Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2009 — Yvon Martinet κατά Επιτροπής	56

2009/C 141/14	Υπόθεση T-166/09 P: Αναίρεση που άσκησε στις 27 Απριλίου 2009 ο Luigi Marcuccio κατά της διάταξης που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση F-70/07, Marcuccio κατά Επιτροπής	56

2009/C 141/15	Υπόθεση T-169/09: Προσφυγή της 28ης Απριλίου 2009 – Vidieffe κατά ΓΕΕΑ — Ellis International Group Holdings (GOTHA)	57

IV Πληροφορίες

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Δικαστήριο

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/1

2009/C 141/01

Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

EE C 129 της 6.6.2009

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

EE C 113 της 16.5.2009

EE C 102 της 1.5.2009

EE C 90 της 18.4.2009

EE C 82 της 4.4.2009

EE C 69 της 21.3.2009

EE C 55 της 7.3.2009

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα σε:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Γνωστοποιήσεις

ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Δικαστήριο

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Markku Sahlstedt, Juha Kankkunen, Mikko Tanner, Toini Tanner, Liisa Tanner, Eeva Jokinen, Aili Oksanen, Olli Tanner, Leena Tanner, Aila Puttonen, Risto Tanner, Tom Järvinen, Runo K. Kurko, Maa- ja metsätaloustuottajain keskusliito MTK ry και MTK:n säätiö κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Δημοκρατίας της Φινλανδίας και Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-362/06 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Προστασία των φυσικών οικοτόπων - Κατάλογος των τόπων κοινοτικής σημασίας για την αρκτική βιογεωγραφική περιοχή, ο οποίος καταρτίστηκε με απόφαση της Επιτροπής - Παραδεκτό προσφυγής ακυρώσεως ασκηθείσας από φυσικά ή νομικά πρόσωπα κατά της αποφάσεως αυτής)

2009/C 141/02

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Markku Sahlstedt, Juha Kankkunen, Mikko Tanner, Toini Tanner, Liisa Tanner, Eeva Jokinen, Aili Oksanen, Olli Tanner, Leena Tanner, Aila Puttonen, Risto Tanner, Tom Järvinen, Runo K. Kurko, Maa- ja metsätaloustuottajain keskusliito MTK ry και MTK:n säätiö (εκπρόσωπος: K. Marttinen, asianajaja)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Huttunen και M. van Beek), Δημοκρατία της Φινλανδίας

Παρεμβαίνον υπέρ της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: F. Díez Moreno)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως της διατάξεως του Πρωτοδικείου (πρώτο τμήμα) της 22ας Ιουνίου 2006, T-150/05, Markku Sahlstedt κ.λπ. κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε ως απαράδεκτη προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2005/101/ΕΚ της Επιτροπής, της 13ης Ιανουαρίου 2005, [περί καταρτίσεως του καταλόγου] των τόπων κοινοτικής σημασίας για την αρκτική βιογεωγραφική περιοχή, κατ’ εφαρμογήν της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 40, σ. 1) — Έννοια της φράσεως «αφορά άμεσα» του άρθρου 230 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει τους Μ. Sahlstedt κ.λπ. στα δικαστικά έξοδα.

3)	Το Βασίλειο της Ισπανίας και η Δημοκρατία της Φινλανδίας φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) ΕΕ C 261 της 28.10.2006.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — France Télécom SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-202/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως - Αγορά των υπηρεσιών υψηλής ταχύτητας προσβάσεως στο Διαδίκτυο - Επιθετική πολιτική τιμών - Κάλυψη της ζημίας - Δικαίωμα ευθυγραμμίσεως με τις τιμές των ανταγωνιστών)

2009/C 141/03

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: France Télécom SA (εκπρόσωποι: J. Philippe, H. Calvet, O.W. Brouwer, T. Janssens, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: E. Gippini Fournier)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο πενταμελές τμήμα) της 30ής Ιανουαρίου 2007, France Télécom κατά Επιτροπής (T-340/03), με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή της France Télécom κατά της αποφάσεως της Επιτροπής, της 16ης Ιουλίου 2003, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 82 ΕΚ (υπόθεση COMP/38.233-Wanadoo Interactive) — Αγορά των υπηρεσιών υψηλής ταχύτητας προσβάσεως στο διαδίκτυο (ADSL) — Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως — Έννοια των όρων επιθετική πολιτική τιμών, ευθυγράμμιση με τις τιμές των ανταγωνιστών και κάλυψη της ζημίας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει τη France Télécom SA στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 170 της 21.7.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Audiencia Provincial de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Pedro IV Servicios, S.L. κατά Total España SA

(Υπόθεση C-260/07) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Άρθρο 81 ΕΚ - Συμφωνία αποκλειστικής προμήθειας καυσίμων για αυτοκίνητα και άλλων καυσίμων - Απαλλαγή - Άρθρο 12, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1984/83 - Άρθρα 4, στοιχείο α', και 5, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2790/1999 - Διάρκεια της αποκλειστικότητας - Καθορισμός της τιμής πώλησης στο κοινό)

2009/C 141/04

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial de Barcelona

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Pedro IV Servicios, S.L.

κατά

Total España SA

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Audiencia Provincial de Barcelona — Ερμηνεία του άρθρου 81, παράγραφος 1, στοιχείο α', ΕΚ, της όγδοης αιτιολογικής σκέψεως και των άρθρων 10 και 12, παράγραφος 1, στοιχείο γ', και παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1984/83 της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 1983, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 85, παράγραφος 3, της Συνθήκης σε κατηγορίες συμφωνιών αποκλειστικής προμήθειας (ΕΕ L 173, σ. 5) και των άρθρων 4, στοιχείο α', και 5 του κανονισμού 2790/99 της Επιτροπής, της 22ας Δεκεμβρίου 1999, για την εφαρμογή του άρθρου 81, παράγραφος 3, της Συνθήκης σε ορισμένες κατηγορίες κάθετων συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών (ΕΕ L 336, σ. 21) — Σύμβαση μεταξύ προμηθευτή και πρατηριούχου για την αποκλειστική διανομή καυσίμων — Απαραίτητη προϋπόθεση να έχει ο προμηθευτής την κυριότητα του οικοπέδου και των εγκαταστάσεων του πρατηρίου καυσίμων ή επαρκής χαρακτήρας άλλων νόμιμων τίτλων που παρέχουν τη δυνατότητα εκμισθώσεως του πρατηρίου σε μεταπωλητή που τυγχάνει ιδιοκτήτης του οικοπέδου επί του οποίου βρίσκεται το πρατήριο — Περιορισμός της ελευθερίας του μεταπωλητή ως προς τον καθορισμό της τιμής πωλήσεως

Διατακτικό

Το άρθρο 12, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1984/83 της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 1983, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου [81], παράγραφος 3, της Συνθήκης σε κατηγορίες συμφωνιών αποκλειστικής προμήθειας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1582/97 της Επιτροπής, της 30ής Ιουλίου 1997, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, για την εφαρμογή της παρέκκλισης που προέβλεπε, η διάταξη αυτή δεν απαιτούσε ο προμηθευτής να είναι κύριος του οικοπέδου στο οποίο κατασκεύασε το πρατήριο που εκμισθώνει στον μεταπωλητή.

Το άρθρο 5, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 2790/1999 της Επιτροπής, της 22ας Δεκεμβρίου 1999, για την εφαρμογή του άρθρου 81, παράγραφος 3, της Συνθήκης σε ορισμένες κατηγορίες κάθετων συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, για την εφαρμογή της παρέκκλισης που προβλέπει, η διάταξη αυτή απαιτεί ο προμηθευτής να είναι κύριος τόσο του πρατηρίου που εκμισθώνει στον μεταπωλητή, όσο και του οικοπέδου στο οποίο είναι εγκατεστημένο το πρατήριο, ή, στην περίπτωση κατά την οποία δεν είναι κύριος, να τα εκμισθώνει σε τρίτους μη συνδεόμενους με τον μεταπωλητή.

Οι σχετικές με την τιμή πώλησης στο κοινό συμβατικές ρήτρες όπως οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης μπορούν να τύχουν απαλλαγής ανά κατηγορία βάσει των κανονισμών 1984/83 και 2790/1999, αν ο προμηθευτής περιορίζεται στο να επιβάλει ανώτατη τιμή πώλησης ή να προτείνει τιμή πώλησης και αν, κατά συνέπεια, ο μεταπωλητής διαθέτει πραγματική δυνατότητα καθορισμού της τιμής πώλησης στο κοινό. Αντιθέτως, οι ρήτρες αυτές δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των εν λόγω απαλλαγών, αν οδηγούν, άμεσα ή με έμμεσους και συγκεκαλυμμένους τρόπους, στον καθορισμό τιμής πώλησης στο κοινό ή στην επιβολή ελάχιστης τιμής πώλησης εκ μέρους του προμηθευτή. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξετάσει αν οι υποχρεώσεις αυτές βαρύνουν τον μεταπωλητή, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των συμβατικών υποχρεώσεων στο οικονομικό και νομικό πλαίσιό τους, καθώς και τη συμπεριφορά των διαδίκων της κύριας δίκης.

(1) ΕΕ C 183 της 4.8.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αιτήσεις του Recthbank van koophandel te Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — VTB-VAB NV (C-261/07), Galatea BVBA (C-299/07) κατά Total Belgium NV (C-261/07), Sanoma Magazines Belgium NV (C-299/07)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-261/07 και C-299/07) (1)

(Οδηγία 2005/29/ΕΚ - Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές - Εθνική ρύθμιση που απαγορεύει τις συνοδευόμενες με δώρα προσφορές προς τους καταναλωτές)

2009/C 141/05

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Recthbank van koophandel te Antwerpen

Διάδικοι στις υποθέσεις των κύριων δικών

VTB-VAB NV (C-261/07), Galatea BVBA (C-299/07)

κατά

Total Belgium NV (C-261/07), Sanoma Magazines Belgium NV (C-299/07)

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Rechtbank van koophandel te Antwerpen — Ερμηνεία της οδηγίας 2005/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («οδηγίας για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (ΕΕ L 149, σ. 22) — Εθνική ρύθμιση η οποία απαγορεύει να γίνονται στους καταναλωτές προσφορές που συνοδεύονται με δώρα

Διατακτικό

Η οδηγία 2005/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές) πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αποκλείει την εφαρμογή μιας εθνικής ρυθμίσεως, όπως η επίμαχη στις διαφορές των κύριων δικών, η οποία, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις και χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες περιστάσεις της συγκεκριμένης περιπτώσεως, απαγορεύει κάθε συνοδευόμενη με δώρα προσφορά από τον πωλητή προς τον καταναλωτή.

(1) ΕΕ C 199 της 25.8.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-287/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγία 2004/17/ΕΚ - Διαδικασίες σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών - Εσφαλμένη ή ατελής μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη - Παράλειψη εμπρόθεσμης μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη)

2009/C 141/06

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Stromsky, D. Kukovec και Μ. Κωνσταντινίδης)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: D. Haven και J.-C. Halleux)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, όλων των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (EE L 134, σ. 1)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο του Βελγίου,

—

παραλείποντας να θεσπίσει όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να μεταφέρει πλήρως και ορθώς το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχεία β', γ', δεύτερο εδάφιο, και δ', και παράγραφος 13, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 14, παράγραφος 4, το άρθρο 17, παράγραφος 10, στοιχεία α' και γ', το άρθρο 34, παράγραφος 8, το άρθρο 36, παράγραφος 2, το άρθρο 39, παράγραφος 2, το άρθρο 45, παράγραφοι 1 και 3, στοιχεία α' και γ', το άρθρο 48, παράγραφοι 1 έως 4 και 6, στοιχείο γ', το άρθρο 49, παράγραφοι 2, δεύτερη περίπτωση, και 3 έως 5, το άρθρο 50, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ', το άρθρο 52, παράγραφος 1, το άρθρο 57, παράγραφοι 1, δεύτερο εδάφιο, στοιχεία δ' και ε', και 3, πρώτη περίοδος, καθώς και το άρθρο 65, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών, και

—	παραλείποντας να θεσπίσει εμπροθέσμως τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς τα άρθρα 9, 34, παράγραφος 2, 52, παράγραφος 3, και 57, παράγραφος 3, δεύτερη περίοδος, της οδηγίας 2004/17,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 211 της 8.9.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-292/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών - Εσφαλμένη ή ατελής μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη - Παράλειψη εμπρόθεσμης μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη)

2009/C 141/07

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Stromsky, D. Kukovec και M. Κωνσταντινίδης)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: D. Haven και J.-C. Halleux)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, όλων των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (EE L 134, σ. 114)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο του Βελγίου, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να μεταφέρει ή να μεταφέρει πλήρως και/ή ορθώς στην εσωτερική έννομη τάξη το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο β', σε συνδυασμό με το παράρτημα I, καθώς και το άρθρο 9, παράγραφοι 1, δεύτερη περίοδος, και 8, στοιχείο α', περίπτωση i και iii, το άρθρο 23, παράγραφος 2, το άρθρο 30, παράγραφοι 2 έως 4, το άρθρο 31, παράγραφος 1, στοιχείο γ', το άρθρο 38, παράγραφος 1, το άρθρο 43, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ', το άρθρο 44, παράγραφοι 2, δεύτερο εδάφιο, 3 και 4, το άρθρο 46, πρώτο εδάφιο, το άρθρο 48, παράγραφος 2, στοιχείο στ', το άρθρο 55, παράγραφοι 1, δεύτερο εδάφιο, στοιχεία δ' και ε', και 3, το άρθρο 67, παράγραφος 2, δεύτερο και τρίτο εδάφιο, το άρθρο 68, στοιχείο α', πρώτο εδάφιο, το άρθρο 72 και το άρθρο 74, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2083/2005 της Επιτροπής, της 19ης Δεκεμβρίου 2005, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 211 της 8.9.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-331/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Νομοθεσία περί ζωοτροφών και τροφίμων - Κανονισμός (ΕΚ) 882/2004 - Ανεπάρκεια προσωπικού των υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες με τη διεξαγωγή των κτηνιατρικών ελέγχων)

2009/C 141/08

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. Τσερέπα-Lacombe και F. Erlbacher)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Σ. Χαριτάκη και Ι. Χαλκιάς)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 882/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με τους επίσημους ελέγχους που πραγματοποιούνται για εξασφάλιση της συμμόρφωσης με τη νομοθεσία για τις ζωοτροφές και τα τρόφιμα καθώς και με τις διατάξεις σχετικές με την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων (ΕΕ L 165 σ. 1) — Ανεπάρκεια προσωπικού υπηρετούντος σε υπηρεσίες υπεύθυνες για τη διεξαγωγή κτηνιατρικών ελέγχων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Ελληνική Δημοκρατία, μη λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα για να θεραπευθεί η ανεπάρκεια προσωπικού των υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες με τη διεξαγωγή των κτηνιατρικών ελέγχων στην Ελλάδα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 882/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τη διενέργεια επισήμων ελέγχων της συμμόρφωσης προς τη νομοθεσία περί ζωοτροφών και τροφίμων και προς τους κανόνες για την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 247 της 20.10.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — A. Menarini Industrie Farmaceutiche Riunite Srl, FIRMA srl, Laboratori Guidotti SpA, Istituto Lusofarmaco d'Italia SpA, Malesi Istituto Farmacobiologico SpA και Menarini International Operations Luxembourg SA (C-352/07) κατά Ministero della Salute και Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Sanofi Aventis SpA, Sanofi Aventis SpA (C-353/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), IFB Stroder Srl (C-354/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Schering Plough SpA (C-355/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Baxter SpA, Bayer SpA (C-356/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA) και Ministero della Salute, Simesa SpA (C-365/07) κατά Ministero della Salute και Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Merck Sharp & Dohme (Italia) SpA, Abbott SpA (C-366/07) κατά Ministero della Salute και Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Baxter SpA (C-367/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), παρισταμένης της: Merck Sharp & Dohme (Italia) SpA, και SALF SpA (C-400/07) κατά Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA) και Ministero della Salute

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-352/07 έως C-356/07, C-365/07 έως C-367/07 και C-400/07) (1)

(Οδηγία 89/105/ΕΟΚ - Διαφάνεια των μέτρων που διέπουν τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση - Άρθρο 4 - Καθήλωση των τιμών - Μείωση των τιμών)

2009/C 141/09

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

A. Menarini — Industrie Farmaceutiche Riunite Srl, FIRMA Srl, Laboratori Guidotti SpA, Istituto Lusofarmaco d’Italia SpA, Malesi Istituto Farmacobiologico SpA και Menarini International Operations Luxembourg SA (C-352/07), Sanofi Aventis SpA (C-353/07), IFB Stroder Srl (C-354/07), Schering Plough SpA (C-355/07), Bayer SpA (C-356/07), Simesa SpA (C-365/07), Abbott SpA (C-366/07), Baxter SpA (C-367/07) και SALF SpA (C-400/07)

κατά

Ministero della Salute και Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA)

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 89/105/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, σχετικά με τη διαφάνεια των μέτρων που ρυθμίζουν τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση και την κάλυψη του κόστους των στα πλαίσια των εθνικών ασφαλιστικών συστημάτων υγείας (ΕΕ L 40, σ. 8) — Φάρμακα που υπόκεινται σε καθήλωση τιμών — Μέτρα σε περίπτωση μειώσεως των τιμών

Διατακτικό

Το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/105/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, σχετικά με τη διαφάνεια των μέτρων που ρυθμίζουν τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση και τη κάλυψη του κόστους των στα πλαίσια των εθνικών ασφαλιστικών συστημάτων υγείας, έχει την έννοια ότι, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι επιταγές της διατάξεως αυτής, οι αρμόδιες αρχές ενός κράτους μέλους δύνανται να θεσπίσουν μέτρα γενικής ισχύος που συνίστανται στη μείωση των τιμών όλων των φαρμάκων ή ορισμένων κατηγοριών φαρμάκων, ακόμη και αν των μέτρων αυτών δεν έχει προηγηθεί καθήλωση των εν λόγω τιμών.

2)	Το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/105 έχει την έννοια ότι, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι επιταγές της διατάξεως αυτής, μπορούν να θεσπιστούν πολλές φορές σε ένα έτος, και τούτο επί πολλά έτη, μέτρα μειώσεως των τιμών όλων των φαρμάκων ή ορισμένων κατηγοριών φαρμάκων.

Το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/105 έχει την έννοια ότι δεν εμποδίζει να θεσπιστούν βάσει εκτιμώμενων δαπανών μέτρα ελέγχου των τιμών όλων των φαρμάκων ή ορισμένων κατηγοριών φαρμάκων, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι επιταγές της διατάξεως αυτής και οι εν λόγω εκτιμήσεις στηρίζονται σε αντικειμενικά και επαληθεύσιμα στοιχεία.

Το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/105 έχει την έννοια ότι έργο των κρατών μελών είναι να καθορίσουν, τηρώντας τον σκοπό διαφάνειας που έχει η οδηγία αυτή και τις επιταγές της εν λόγω διατάξεως, τα κριτήρια βάσει των οποίων πρέπει να γίνει η εξακρίβωση των μακροοικονομικών συνθηκών την οποία αφορά η διάταξη αυτή και ότι τα κριτήρια αυτά μπορούν να συνίστανται μόνον στις φαρμακευτικές δαπάνες, στο σύνολο των υγειονομικών δαπανών ή ακόμη σε άλλα είδη δαπανών.

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 89/105 έχει την έννοια:

—	ότι τα κράτη μέλη πρέπει να προβλέπουν, σε όλες τις περιπτώσεις, τη δυνατότητα της επιχειρήσεως, την οποία αφορά ένα μέτρο καθηλώσεως ή μειώσεως των τιμών όλων των φαρμάκων ή ορισμένων κατηγοριών φαρμάκων, να ζητήσει παρέκκλιση από την τιμή που επιβάλλεται βάσει των μέτρων αυτών·

—	ότι οφείλουν να μεριμνούν ώστε να λαμβάνεται αιτιολογημένη απόφαση επί κάθε αιτήσεως αυτού του είδους, και

—

ότι η συγκεκριμένη συμμετοχή της οικείας επιχειρήσεως συνίσταται, αφενός, στην επαρκή περιγραφή των ιδιαίτερων λόγων που δικαιολογούν την αίτησή της παρεκκλίσεως και, αφετέρου, στην παροχή λεπτομερών πρόσθετων πληροφοριών όταν είναι ανεπαρκείς οι πληροφορίες που παρασχέθηκαν προς στήριξη της αιτήσεως αυτής.

(1) ΕΕ C 247 της 20.10.2007.

ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court) (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — The Queen, κατόπιν αιτήσεως της TNT Post UK Ltd κατά The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

(Υπόθεση C-357/07) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Απαλλαγές - Άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο α' - Υπηρεσίες παρεχόμενες από τις δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες)

2009/C 141/10

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

The Queen, κατόπιν αιτήσεως της TNT Post UK Ltd

κατά

The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

παρισταμένης της

Royal Mail Group Ltd

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court) — Ερμηνεία του άρθρου 13 A, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Απαλλαγές ορισμένων δραστηριοτήτων γενικού συμφέροντος — Παροχές υπηρεσιών οι οποίες πραγματοποιούνται από τις δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες — Έννοια της έκφρασης «δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες» — Περιλαμβάνεται μια εμπορική εταιρία που παρέχει ταχυδρομικές υπηρεσίες;

Διατακτικό

Η έννοια «δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες», που περιέχεται στο άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, πρέπει να ερμηνεύεται ως αφορώσα δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς που αναλαμβάνουν να παρέχουν εντός κράτους μέλους το σύνολο ή τμήμα της καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 3 της οδηγίας 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2002/39/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Ιουνίου 2002.

Η προβλεπόμενη στο άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388 απαλλαγή εφαρμόζεται σε παροχές υπηρεσιών και σε παρεπόμενες προς τις παροχές αυτές παραδόσεις αγαθών, εξαιρουμένων των μεταφορών προσώπων και των τηλεπικοινωνιών, που οι δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες πραγματοποιούν υπ’ αυτή τους την ιδιότητα, ήτοι υπό την ιδιότητα του φορέα που αναλαμβάνει να παρέχει εντός κράτους μέλους το σύνολο ή τμήμα της καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας. Η εν λόγω απαλλαγή δεν εφαρμόζεται σε παροχές υπηρεσιών και σε παρεπόμενες προς τις παροχές αυτές παραδόσεις αγαθών των οποίων οι όροι έχουν αποτελέσει αντικείμενο μεμονωμένης διαπραγματεύσεως.

(1) ΕΕ C 247 της 20.10.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — Mebrom NV κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-373/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Προστασία της στιβάδας του όζοντος - Εισαγωγή μεθυλοβρωμιδίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Άρνηση χορηγήσεως ποσοστώσεων εισαγωγής για το έτος 2005 - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Ασφάλεια δικαίου)

2009/C 141/11

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Mebrom NV (εκπρόσωποι: K. Van Maldegem και C. Mereu, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: X. Lewis)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (δεύτερο τμήμα) της 22ας Μαΐου 2007, T-216/05, Mebrom NV κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε ως αβάσιμη προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως A(05)4338-D/6176 της Επιτροπής, της 11ης Απριλίου 2005, περί αρνήσεως χορηγήσεως στην αναιρεσείουσα ποσοστώσεων εισαγωγής μεθυλοβρωμιδίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με τα άρθρα 6 και 7 του κανονισμού (ΕΚ) 2037/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος (ΕΕ 2000 L 244, σ. 1) — Εσφαλμένη εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου — Ανεπαρκής αιτιολογία — Παράβαση του άρθρου 220 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει τη Mebrom NV στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 247 της 20.10.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αιτήσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρεθύμνης (Ελλάδα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Κ. Αγγελιδάκη, Α. Αϊβαλή, Α. Βαβουράκη, Χ. Καπαρού, Μ. Λιονή, Ε. Μακρυγιαννάκη, Ε. Νησανάκη, Χρ. Παναγιώτου, Α. Πιτσιδιανάκη, Μ. Χαλκιαδάκη, Χ. Χαλκιαδάκη (C-378/07), Χαρίκλεια Γιαννούδη (C-379/07), Γεώργιος Καραμπουσάνος, Σοφοκλής Μιχόπουλος (C-380/07), κατά Οργανισμού Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνης, Δήμου Γεροποτάμου

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-378/07 έως C-380/07) (1)

(Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Ρήτρες 5 και 8 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου - Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα - Πρώτη ή μοναδική σύμβαση - Διαδοχικές συμβάσεις - Ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο - Υποβάθμιση του γενικού επιπέδου προστασίας των εργαζομένων - Μέτρα για την πρόληψη των καταχρήσεων - Κυρώσεις - Απόλυτη απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου στον δημόσιο τομέα - Συνέπειες της μη ορθής μεταφοράς μιας οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο - Ερμηνεία σύμφωνη με την οδηγία)

2009/C 141/12

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Μονομελές Πρωτοδικείο Ρεθύμνης

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Κ. Αγγελιδάκη, Α. Αϊβαλή, Α. Βαβουράκη, Χρ. Καπαρού, Μ. Λιονή, Ε. Μακρυγιαννάκη, Ε. Νησανάκη, Χρ. Παναγιώτου, Α. Πιτσιδιανάκη, Μ. Χαλκιαδάκη, Χρ. Χαλκιαδάκη (C-378/07), Χαρίκλεια Γιαννούδη (C-379/07), Γεώργιος Καραμπουσάνος, Σοφοκλής Μιχόπουλος (C-380/07)

κατά

Οργανισμού Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνης, Δήμου Γεροποτάμου

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Μονομελές Πρωτοδικείο Ρεθύμνης –Ερμηνεία των ρητρών 5 και 8, σημεία 1 και 3, του παραρτήματος της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, που αφορά τη συμφωνία-πλαίσιο CΕS, UNICE και CEEP για την εργασία ορισμένου χρόνου (ΕΕ L 175, σ. 43) — Απαγόρευση θέσπισης εθνικής ρύθμισης υπό το πρόσχημα της μεταφοράς της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, όταν υφίσταται ήδη ισοδύναμη, κατά την έννοια της ρήτρας 5, σημείο 1, της οδηγίας, εθνική νομοθεσία, η δε νέα ρύθμιση υποβιβάζει το επίπεδο προστασίας των εργαζομένων που απασχολούνται με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου

Διατακτικό

Η ρήτρα 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, που συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν ρυθμίσεις όπως το ελληνικό προεδρικό διάταγμα 164/2004, το οποίο επιγράφεται «Ρυθμίσεις για τους εργαζομένους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα» και προβλέπει, κατά την ειδική μεταφορά της οδηγίας 1999/70 στο εσωτερικό δίκαιο με σκοπό την εφαρμογή των διατάξεών της στον δημόσιο τομέα, την εφαρμογή των μέτρων πρόληψης της καταχρηστικής χρησιμοποίησης διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου τα οποία απαριθμούνται στο σημείο 1, στοιχεία α' έως γ', της ρήτρας αυτής, όταν στο εσωτερικό δίκαιο υπάρχει ήδη –πράγμα που καλείται να εξακριβώσει το αιτούν δικαστήριο– «ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο» κατά την έννοια της εν λόγω ρήτρας, όπως το άρθρο 8, παράγραφος 3, του ελληνικού νόμου 2112/1920, περί υποχρεωτικής καταγγελίας συμβάσεως εργασίας ιδιωτικών υπαλλήλων, υπό την προϋπόθεση πάντως ότι η σχετική ρύθμιση αφενός δεν θίγει την αποτελεσματικότητα της πρόληψης της καταχρηστικής χρησιμοποίησης διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου την οποία διασφαλίζει το εν λόγω ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο και αφετέρου είναι σύμφωνη με το κοινοτικό δίκαιο, και συγκεκριμένα με τη ρήτρα 8, σημείο 3, της εν λόγω συμφωνίας.

Η ρήτρα 5, σημείο 1, στοιχείο α', της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι απαγορεύει στις αρχές των κρατών μελών να εφαρμόζουν ρυθμίσεις όπως η επίμαχη στις κύριες δίκες κατά τρόπο που η ανανέωση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα να θεωρείται δικαιολογημένη από «αντικειμενικούς λόγους», κατά την έννοια της εν λόγω ρήτρας, για τον λόγο και μόνο ότι οι συμβάσεις αυτές στηρίζονται σε νομοθετικές διατάξεις που επιτρέπουν την ανανέωσή τους με σκοπό την κάλυψη ορισμένων προσωρινών αναγκών, ενώ οι ανάγκες αυτές είναι στην πραγματικότητα πάγιες και διαρκείς. Αντίθετα, η ίδια αυτή ρήτρα δεν έχει εφαρμογή στη σύναψη της πρώτης ή της μοναδικής σύμβασης ή σχέσης εργασίας ορισμένου χρόνου.

Η ρήτρα 8, σημείο 3, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι η «υποβάθμιση» στην οποία αναφέρεται η εν λόγω ρήτρα πρέπει να εξετάζεται σε σχέση με το γενικό επίπεδο προστασίας που ίσχυε στο οικείο κράτος μέλος τόσο για τους εργαζομένους που είχαν συνάψει διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου όσο και για τους εργαζομένους που είχαν συνάψει μια πρώτη ή μία και μοναδική σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου.

Η ρήτρα 8, σημείο 3, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει στη ρήτρα αυτή μια εθνική ρύθμιση, όπως το προεδρικό διάταγμα 164/2004, η οποία, αντίθετα από ό,τι συνέβαινε με προϊσχύσαντα κανόνα του εσωτερικού δικαίου, όπως το άρθρο 8, παράγραφος 3, του νόμου 2112/1920, αφενός δεν προβλέπει πλέον, σε περίπτωση καταχρηστικής σύναψης διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα, τη μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου ή επιβάλλει ορισμένες αθροιστικές και περιοριστικές προϋποθέσεις για τη μετατροπή αυτή και αφετέρου αποκλείει από τα μέτρα προστασίας που προβλέπει τους εργαζομένους που έχουν συνάψει μια πρώτη ή μία και μοναδική σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, εφόσον οι τροποποιήσεις αυτές αφορούν, πράγμα που καλείται να εξακριβώσει το αιτούν δικαστήριο, περιορισμένη κατηγορία εργαζομένων με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή αντισταθμίζονται με την έκδοση μέτρων για την πρόληψη της καταχρηστικής χρησιμοποίησης συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου κατά την έννοια της ρήτρας 5, σημείο 1, της εν λόγω συμφωνίας-πλαισίου.

Η εφαρμογή πάντως αυτής της συμφωνίας-πλαισίου μέσω εθνικής ρύθμισης, όπως είναι το προεδρικό διάταγμα 164/2004, δεν επιτρέπεται να καταλήγει στην υποβάθμιση της προστασίας που ίσχυε προηγουμένως στην εσωτερική έννομη τάξη για τους εργαζομένους ορισμένου χρόνου σε επίπεδο που να υπολείπεται του επιπέδου που καθορίζουν οι διατάξεις της ίδιας αυτής συμφωνίας-πλαισίου για την κατ’ ελάχιστο όριο προστασία των μισθωτών. Ειδικότερα, για να τηρείται η ρήτρα 5, σημείο 1, της εν λόγω συμφωνίας-πλαισίου, πρέπει η εθνική ρύθμιση να προβλέπει, όσον αφορά την καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, αποτελεσματικά και δεσμευτικά μέτρα πρόληψης των περιπτώσεων τέτοιας καταχρηστικής χρησιμοποίησης, καθώς και κυρώσεις που να είναι αρκούντως αποτελεσματικές και αποτρεπτικές, ώστε να εγγυώνται την πλήρη αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων πρόληψης. Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται συνεπώς να εξακριβώσει τη συνδρομή των προϋποθέσεων αυτών.

Υπό περιστάσεις όπως αυτές που συντρέχουν στις υποθέσεις των κύριων δικών, η συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι, όταν η εσωτερική έννομη τάξη του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους προβλέπει, στον υπό εξέταση τομέα, άλλα αποτελεσματικά μέτρα για να αποτρέπεται και, εν ανάγκη, για να τιμωρείται η καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, κατά την έννοια της ρήτρας 5, σημείο 1, της συμφωνίας αυτής, η συμφωνία αυτή δεν αποτελεί κώλυμα για την εφαρμογή ενός κανόνα της εθνικής νομοθεσίας που απαγορεύει απόλυτα, στον δημόσιο τομέα και μόνο, να μετατρέπεται σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μια σειρά διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου οι οποίες, δεδομένου ότι είχαν ως αντικείμενο την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών του εργοδότη, πρέπει να θεωρηθούν καταχρηστικές. Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται πάντως να εκτιμήσει κατά πόσον οι προϋποθέσεις εφαρμογής καθώς και η εφαρμογή στην πράξη των κρίσιμων διατάξεων του εσωτερικού δικαίου καθιστούν τις διατάξεις αυτές κατάλληλο μέτρο για να αποτρέπεται και, εν ανάγκη, να τιμωρείται η καταχρηστική χρησιμοποίηση από τις διοικητικές αρχές διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.

Αντίθετα, η ρήτρα 5, σημείο 1, της εν λόγω συμφωνίας-πλαισίου, δεδομένου ότι δεν έχει εφαρμογή στους εργαζομένους που έχουν συνάψει μια πρώτη ή μία και μοναδική σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, δεν υποχρεώνει τα κράτη μέλη να επιβάλλουν κυρώσεις όταν μια τέτοια σύμβαση καλύπτει στην πραγματικότητα πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εργοδότη.

Το αιτούν δικαστήριο οφείλει να ερμηνεύσει, κατά το μέτρο του δυνατού, τις εφαρμοστέες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με τις ρήτρες 5, σημείο 1, και 8, σημείο 3, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου και να εξακριβώσει συναφώς αν στις διαφορές που αποτελούν το αντικείμενο των κύριων δικών πρέπει να εφαρμοστεί, αντί για ορισμένες από τις εν λόγω διατάξεις του εσωτερικού δικαίου, κάποιο «ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο» κατά την έννοια της πρώτης από τις αναφερόμενες παραπάνω ρήτρες, όπως είναι το προβλεπόμενο στο άρθρο 8, παράγραφος 3, του νόμου 2112/1920.

(1) ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Corte d’appello di Milano (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Marco Gambazzi κατά DaimlerChrysler Canada Inc., CIBC Mellon Trust Company

(Υπόθεση C-394/07) (1)

(Σύμβαση των Βρυξελλών - Αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων - Λόγοι άρνησης - Προσβολή της δημόσιας τάξης του κράτους αναγνώρισης ή εκτέλεσης - Αποκλεισμός του εναγομένου από τη δίκη ενώπιον του δικαστηρίου προέλευσης λόγω μη συμμόρφωσής του προς εντολή του δικαστηρίου)

2009/C 141/13

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte d’appello di Milano

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Marco Gambazzi

κατά

DaimlerChrysler Canada Inc., CIBC Mellon Trust Company

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Corte d’appello di Milano — Ερμηνεία των άρθρων 26 και 27, σημείο 1, της Σύμβασης των Βρυξελλών — Απόφαση της οποίας η αναγνώριση είναι αντίθετη στη δημόσια τάξη του κράτους μέλους στο οποίο ζητείται η αναγνώριση — Απόφαση που στέρησε από ένα διάδικο τη δυνατότητα διατύπωσης οποιουδήποτε αμυντικού ισχυρισμού (debarment) λόγω της μη συμμόρφωσής του με εντολή του δικαστηρίου

Διατακτικό

Το άρθρο 27, σημείο 1, της Σύμβασης της 27ης Σεπτεμβρίου 1968 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όπως τροποποιήθηκε με τη Σύμβαση της 9ης Οκτωβρίου 1978 για την προσχώρηση του Βασιλείου της Δανίας, της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, με τη Σύμβαση της 25ης Οκτωβρίου 1982 για την προσχώρηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, με τη Σύμβαση της 26ης Μαΐου 1989 για την προσχώρηση του Βασιλείου της Ισπανίας και της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, καθώς και με τη Σύμβαση της 29ης Νοεμβρίου 1996 για την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Αυστρίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας και του Βασιλείου της Σουηδίας, πρέπει να ερμηνευθεί ως εξής:

Το δικαστήριο του κράτους αναγνώρισης μπορεί να λάβει υπόψη, σε σχέση με τη ρήτρα του άρθρου αυτού περί δημόσιας τάξης, το γεγονός ότι το δικαστήριο του κράτους προέλευσης της δικαστικής απόφασης αποφάνθηκε επί των αξιώσεων του ενάγοντος χωρίς να ακούσει τον εναγόμενο, ο οποίος είχε εκπροσωπηθεί νομότυπα ενώπιόν του, αλλά αποκλείστηκε από τη διαδικασία με δικαστική πράξη, με το αιτιολογικό ότι δεν είχε συμμορφωθεί με υποχρεώσεις που του είχαν επιβληθεί με δικαστική πράξη που είχε εκδοθεί προηγουμένως στο πλαίσιο της ίδιας διαδικασίας, εφόσον το εν λόγω δικαστήριο του κράτους αναγνώρισης κρίνει, κατόπιν συνολικής εκτίμησης της όλης διαδικασίας και με βάση το σύνολο των περιστάσεων, ότι το εν λόγω μέτρο αποκλεισμού συνιστούσε πρόδηλη και δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος ακρόασης του εναγομένου.

(1) ΕΕ C 283 της 24.11.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-406/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ελευθερία εγκατάστασης - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Άμεσοι φόροι - Φορολόγηση των μερισμάτων από μετοχές εταιριών - Συντελεστής του φόρου επί των προσωπικών εταιριών)

2009/C 141/14

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: Δ. Τριανταφύλλου)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Π. Μυλωνόπουλο, M. Τασσοπούλου και I. Πουλή)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 43 ΕΚ και 56 ΕΚ — Εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει φοροαπαλλαγή για τα μερίσματα που διανέμονται από τις ημεδαπές εταιρίες εξαιρουμένων των μερισμάτων που διανέμονται από τις εταιρίες που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Εφαρμόζοντας φορολογικό καθεστώς για τα μερίσματα αλλοδαπής προέλευσης λιγότερο ευνοϊκό απ’ ό,τι για τα μερίσματα ημεδαπής προέλευσης, η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 43 ΕΚ και 56 ΕΚ, καθώς και από τα άρθρα 31 και 40 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992.

Διατηρώντας σε ισχύ τις διατάξεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (νόμος 2238/1994, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο 3296/2004), με τον οποίο οι αλλοδαπές προσωπικές εταιρίες στην Ελλάδα φορολογούνται βαρύτερα από τις ημεδαπές, η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 43 ΕΚ και 31 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.

2)	Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Tribunale ordinario di Nocera Inferiore (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Lodato Gennaro & C. SpA κατά Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS), SCCI

(Υπόθεση C-415/01) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις για την απασχόληση - Κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά τις ενισχύσεις για την απασχόληση - Κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα - Κανονισμός (ΕΚ) 2204/2002 - Έννοια της δημιουργίας απασχόλησης - Υπολογισμός της αύξησης του αριθμού των θέσεων εργασίας)

2009/C 141/15

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale ordinario di Nocera Inferiore

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Lodato Gennaro & C. SpA

κατά

Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS), SCCI

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής απόφασης — Tribunale ordinario di Nocera Inferiore — Ερμηνεία του κανονισμού (ΕΚ) 2204/2002 της Επιτροπής, της 12ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της Συνθήκης ΕΚ στις κρατικές ενισχύσεις για την απασχόληση (ΕΕ L 337, σ. 3) — Εξακρίβωση της τήρησης των αναγκαίων προϋποθέσεων για τη χορήγηση ενίσχυσης — Εξακρίβωση της αύξησης του αριθμού των θέσεων εργασίας — Τρόπος υπολογισμού

Διατακτικό

Οι κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά τις ενισχύσεις στην απασχόληση έχουν την έννοια ότι, προς εξακρίβωση του αν υπήρξε αύξηση του αριθμού των θέσεων εργασίας, πρέπει να συγκρίνεται ο μέσος αριθμός ετήσιων μονάδων εργασίας του έτους πριν από την πρόσληψη με τον μέσο αριθμό ετήσιων μονάδων εργασίας του έτους μετά την πρόσληψη.

(1) ΕΕ C 283 της 24.11.2007

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Vestre Landsret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά Frede Damgaard

(Υπόθεση C-421/07) (1)

(Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση - Οδηγία 2001/83/ΕΚ - Έννοια του όρου “διαφήμιση” - Διάδοση πληροφοριών σχετικών με φάρμακο από ανεξάρτητο τρίτον)

2009/C 141/16

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Vestre Landsret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Frede Damgaard

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Vestre Landsret — Ερμηνεία του άρθρου 86 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (ΕΕ L 311, σ. 67) — Έννοια της διαφήμισης — Διάδοση πληροφοριών για ένα φάρμακο εκ μέρους τρίτου ο οποίος ενεργεί εξ ιδίας πρωτοβουλίας και ανεξάρτητα από τον πωλητή και τον παρασκευαστή

Διατακτικό

Το άρθρο 86 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 2004/27/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, έχει την έννοια ότι η διάδοση από τρίτον πληροφοριών σχετικών με φάρμακο, ιδίως όσον αφορά τις θεραπευτικές ή προληπτικές ιδιότητές του, μπορεί να θεωρηθεί ως διαφήμιση υπό την έννοια του άρθρου αυτού ακόμη και αν ο τρίτος ενεργεί εξ ιδίας πρωτοβουλίας και τελείως ανεξάρτητα, νομικώς ή πραγματικώς, από τον παρασκευαστή ή τον πωλητή του φαρμάκου αυτού. Στον εθνικό δικαστή εναπόκειται να καθορίσει αν η διάδοση αυτή αποτελεί μορφή παροχής πληροφοριών για προσέλκυση πελατείας, πρόβλεψης ή προτροπής που αποσκοπεί στην προώθηση της χορήγησης συνταγών, της προμήθειας, της πώλησης ή της κατανάλωσης φαρμάκων.

(1) ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — ΑΕΠΙ Ελληνική Εταιρία προς Προστασίαν της Πνευματικής Ιδιοκτησίας ΑΕ κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-425/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Ανταγωνισμός - Απόρριψη καταγγελίας από την Επιτροπή - Σημαντικές δυσλειτουργίες στην κοινή αγορά - Έλλειψη κοινοτικού συμφέροντος)

2009/C 141/17

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ΑΕΠΙ Ελληνική Εταιρία προς Προστασίαν της Πνευματικής Ιδιοκτησίας ΑΕ (εκπρόσωπος: Θ. Ασπρογέρακας-Γρίβας, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre και Θ. Χριστοφόρου)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (τέταρτο τμήμα) της 12ης Ιουλίου 2007, T-229/05, ΑΕΠΙ κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε ως αβάσιμη προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 18ης Απριλίου 2005, περί απορρίψεως της καταγγελίας της προσφεύγουσας ότι οι οργανισμοί συλλογικής διαχειρίσεως συγγενικών δικαιωμάτων ΕΡΑΤΩ, ΑΠΟΛΛΩΝ και GRAMMO παρέβησαν τα άρθρα 81 και/ή 82 της Συνθήκης ΕΚ, διότι δεν όρισαν εύλογες αμοιβές των τραγουδιστών ερμηνευτών, των μουσικών εκτελεστών και των παραγωγών των φορέων ήχου ή/και εικόνας από τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς για τα συγγενικά δικαιώματα.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την ΑΕΠΙ Ελληνική Εταιρία προς Προστασίαν της Πνευματικής Ιδιοκτησίας AE στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — Bouygues SA, Bouygues Télécom SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Γαλλικής Δημοκρατίας, Orange France SA, Société fraçaise du radiotéléphone — SFR

(Υπόθεση C-431/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Άρθρο 88, παράγραφος 2, ΕΚ - Προϋποθέσεις κινήσεως της τυπικής διαδικασίας εξετάσεως - Σοβαρές δυσχέρειες - Κριτήρια συνιστώντα κρατική ενίσχυση - Κρατικοί πόροι - Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων)

2009/C 141/18

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Bouygues SA, Bouygues Télécom SA (εκπρόσωποι: F. Sureau, D. Théophile, S. Perrotet, A. Bénabent, J. Vogel και L. Vogel, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: C. Giolito), Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. de Bergues, O. Christmann, και A.-L. Vendrolini), Orange France SA (εκπρόσωποι: S. Hautbourg, S. quesson και L. Olza Moreno, δικηγόροι), Société fraçaise du radiotéléphone — SFR (εκπρόσωποι: A. Vincent, δικηγόρος και C. Vajda, QC)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τέταρτο τμήμα) στις 4 Ιουλίου 2007 (T-475/04), Bouygues και Bouygues Télécom κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή των αναιρεσειουσών για την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 20ής Ιουλίου 2004 (κρατική ενίσχυση NN 42/2004 — Γαλλία), περί μεταβολής των οφειλομένων από τις Orange και SFR τελών για τις άδειες UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) — Κρατικές ενισχύσεις — Προϋποθέσεις κινήσεως της τυπικής διαδικασίας εξετάσεως του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ — Προϋποθέσεις που στοιχειοθετούν την κρατική ενίσχυση — Έννοια των κρατικών πόρων, του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος και της απαγορεύσεως των διακρίσεων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Bouygues SA και την Bouygues Télécom SA στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Γαλλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 (αίτηση του Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Graz, Αυστρία, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Veli Elshani κατά Hauptzollamt Linz

(Υπόθεση C-459/07) (1)

(Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Άρθρα 202 και 233, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ' - Γένεση της τελωνειακής οφειλής - Παράτυπη εισαγωγή εμπορευμάτων - Κατάσχεση και δήμευση - Απόσβεση της τελωνειακής οφειλής - Χρονικό σημείο κατά το οποίο πρέπει να πραγματοποιηθεί η κατάσχεση)

2009/C 141/19

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Graz

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Veli Elshani

κατά

Hauptzollamt Linz

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Unabhängiger Finanzsenat Graz — Ερμηνεία των άρθρων 202 και 233, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1) — Απόσβεση της τελωνειακής οφειλής που συνδέεται με κατάσχεση εμπορευμάτων κατά την παράτυπη εισαγωγή τους — Κατάσχεση των εμπορευμάτων στο κράτος μέλος προορισμού — Απομάκρυνση των εμπορευμάτων από την τελωνειακή επιτήρηση — Χρονική στιγμή απόσβεσης της οφειλής

Διατακτικό

Τα άρθρα 202 και 233, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000, έχουν την έννοια ότι, προκειμένου η κατάσχεση παρατύπως εισαχθέντων στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας εμπορευμάτων να επιφέρει την απόσβεση της τελωνειακής οφειλής, πρέπει αυτή να πραγματοποιηθεί πριν τα εν λόγω εμπορεύματα απομακρυνθούν από το πρώτο εντός του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας τελωνείο.

2)	Παρέλκει η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα.

(1) ΕΕ C 297 της 8.12.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Verwaltungsgerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Sandra Puffer κατά Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Linz

(Υπόθεση C-460/07) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρο 17, παράγραφοι 2 και 6 - Δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου επί των εισροών - Δαπάνες κατασκευής κτιρίου το οποίο προορίζεται για την επιχείρηση υποκειμένου στον φόρο - Άρθρο 6, παράγραφος 2 - Χρησιμοποίηση μέρους του κτιρίου για ίδιες ανάγκες - Οικονομικό πλεονέκτημα έναντι των μη υποκειμένων στον φόρο - Ίση μεταχείριση - Κρατική ενίσχυση δυνάμει του άρθρου 87 ΕΚ - Αποκλεισμός από το δικαίωμα εκπτώσεως)

2009/C 141/20

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Sandra Puffer

κατά

Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Linz

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Verwaltungsgerichtshof — Ερμηνεία του άρθρου 87 ΕΚ και του άρθρου 17, παράγραφος 6, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (EE ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Έκπτωση του φόρου επί των εισροών που καταβλήθηκε για την κατασκευή κτιρίου το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως ως ιδιωτική κατοικία και προορίζεται κατά τα λοιπά για εκμίσθωση για την οποία υπάρχει φορολογική υποχρέωση — Εθνική ρύθμιση προβλέπουσα ότι η ιδιωτική χρήση θεωρείται ως παροχή απαλλασσόμενη του φόρου και αποκλείουσα, βάσει της διατυπώσεως που είχε η ρύθμιση αυτή κατά τον χρόνο ενάρξεως της ισχύος της οδηγίας, το δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος επί των εισροών φόρου σε σχέση με τα μέρη κτιρίου που χρησιμοποιούνται για τις ιδιωτικές ανάγκες του υποκειμένου στον φόρο — Κύρος της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ, και, ειδικότερα, του άρθρου της 17, στον βαθμό που παρέχει φορολογικό πλεονέκτημα κατά την απόκτηση κτιρίου κατοικιών στους υποκειμένους στον φόρο που χρησιμοποιούν το κτίριό τους, έστω και σε έναν ελάχιστο βαθμό, για επαγγελματικούς σκοπούς σε σχέση με τους λοιπούς υποκείμενους στον φόρο καθώς και σε σχέση με τους υπηκόους των λοιπών κρατών μελών

Διατακτικό

Τα άρθρα 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', και 6, παράγραφος 2, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση δεν προσβάλλουν τη γενική αρχή του κοινοτικού δικαίου περί ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον οι διατάξεις αυτές μπορούν να παρέχουν στους υποκειμένους στον φόρο, με τον μηχανισμό του δικαιώματος ολικής και άμεσης εκπτώσεως του οφειλομένου φόρου προστιθέμενης αξίας επί των εισροών για την κατασκευή ακινήτου μικτής χρήσεως και τη μεταγενέστερη κλιμακωτή επιβολή του φόρου αυτού επί της ιδιωτικής χρήσεως του ακινήτου αυτού, ένα οικονομικό πλεονέκτημα σε σχέση με όσους δεν υπόκεινται στον φόρο και τους υποκειμένους στον φόρο που χρησιμοποιούν το ακίνητό τους μόνο για ιδιωτικούς στεγαστικούς σκοπούς.

Το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει εθνικό μέτρο για τη μεταφορά του άρθρου 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας το οποίο προβλέπει τον περιορισμό του δικαιώματος εκπτώσεως του οφειλομένου φόρου προστιθέμενης αξίας επί των εισροών στους υποκειμένους στον φόρο που πραγματοποιούν φορολογούμενες πράξεις, πλην εκείνων που πραγματοποιούν μόνον απαλλασσόμενες πράξεις, εφόσον αυτό το εθνικό μέτρο μπορεί να παράσχει ένα οικονομικό πλεονέκτημα μόνο στους υποκειμένους στον φόρο που πραγματοποιούν φορολογούμενες πράξεις.

Το άρθρο 17, παράγραφος 6, της έκτης οδηγίας 77/388 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η προβλεπόμενη παρέκκλιση δεν εφαρμόζεται σε εθνική διάταξη που τροποποιεί νομοθεσία υφιστάμενη κατά την έναρξη ισχύος της οδηγίας αυτής, η οποία στηρίζεται σε διαφορετική λογική από εκείνη της προγενέστερης νομοθεσίας και θεσπίζει νέες διαδικασίες. Συναφώς, δεν έχει σημασία αν ο εθνικός νομοθέτης τροποποίησε την προγενέστερη εθνική νομοθεσία βάσει ορθής ή εσφαλμένης ερμηνείας του κοινοτικού δικαίου. Η απάντηση στο ερώτημα αν η τροποποίηση αυτή μιας εθνικής διατάξεως επηρεάζει επίσης, λαμβανομένης υπόψη της δυνατότητας εφαρμογής του άρθρου 17, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388, μια άλλη εθνική διάταξη εξαρτάται από τον εξαρτημένο ή αυτόνομο χαρακτήρα των εν λόγω εθνικών διατάξεων, γεγονός το οποίο εναπόκειται στον εθνικό δικαστή να καθορίσει.

(1) ΕΕ C 315 της 22.12.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Tribunale di Bergamo (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Luigi Scarpelli κατά NEOS Banca SpA

(Υπόθεση C-509/07) (1)

(Οδηγία 87/102/ΕΟΚ - Προστασία των καταναλωτών - Καταναλωτική πίστη - Μη εκτέλεση συμβάσεως πωλήσεως)

2009/C 141/21

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Bergamo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Luigi Scarpelli

κατά

NEOS Banca SpA

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale di Bergamo — Ερμηνεία του άρθρου 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1986, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών που διέπουν την καταναλωτική πίστη (ΕΕ L 42, σ. 48) — Καταναλωτική πίστη — Δικαίωμα του καταναλωτή να στραφεί κατά του πιστωτικού φορέα σε περίπτωση μη εκτελέσεως της συμβάσεως πωλήσεως των αγαθών που αφορά η παροχή της πιστώσεως

Διατακτικό

Το άρθρο 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1986, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών που διέπουν την καταναλωτική πίστη έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση όπως αυτή περί της οποίας πρόκειται στην κύρια δίκη, η ύπαρξη συμφωνίας μεταξύ προμηθευτή και πιστωτικού φορέα βάσει της οποίας η πίστωση παρέχεται αποκλειστικά από τον συγκεκριμένο πιστωτικό φορέα στους πελάτες του προμηθευτή δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση του δικαιώματος του καταναλωτή να στραφεί κατά του πιστωτικού φορέα σε περίπτωση μη εκπληρώσεως των υποχρεώσεων του προμηθευτή, προκειμένου ο καταναλωτής να επιτύχει τη λύση της συμβάσεως χρηματοδοτήσεως και τη συνακόλουθη επιστροφή των καταβληθέντων στον πιστωτικό φορέα ποσών.

(1) ΕΕ C 37 της 9.2.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — διαδικασία που κίνησε η A

(Υπόθεση C-523/07) (1)

(Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και σε υποθέσεις γονικής μέριμνας - Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 - Καθ’ ύλη πεδίο εφαρμογής - Έννοια του όρου “αστικές υποθέσεις” - Απόφαση σχετικά με την αφαίρεση της επιμέλειας και την τοποθέτηση παιδιών εκτός της οικογενειακής εστίας - Συνήθης διαμονή του παιδιού - Ασφαλιστικά μέτρα - Δικαιοδοσία)

2009/C 141/22

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Korkein hallinto-oikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: A

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Korkein hallinto-oikeus — Ερμηνεία των άρθρων 1, παράγραφος 2, στοιχείο δ', 8, παράγραφος 1, 13, παράγραφοι 1 και 20, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000 (ΕΕ L 338, σ. 1) — Εκτέλεση μιας ενιαίας αποφάσεως σχετικά με την άμεση αφαίρεση της επιμέλειας παιδιού και την ανάθεσή της σε τρίτους, ήτοι σε ίδρυμα ή σε ανάδοχη οικογένεια, εκδοθείσας στο πλαίσιο των κανόνων δημοσίου δικαίου για την προστασία της παιδικής ηλικίας — Κατάσταση στην οποία το παιδί έχει την μόνιμη κατοικία του σε κράτος μέλος αλλά διαμένει σε άλλο κράτος μέλος, χωρίς όμως να έχει κάποια μόνιμη διαμονή σε συγκεκριμένο μέρος

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000, έχει την έννοια ότι η απόφαση που διατάσσει την άμεση αφαίρεση της επιμέλειας παιδιού και την ανάθεσή της σε τρίτους εμπίπτει στην έννοια των «αστικών υποθέσεων» που χρησιμοποιείται στη διάταξη αυτή, εφόσον έχει ληφθεί στο πλαίσιο των κανόνων δημοσίου δικαίου για την προστασία της παιδικής ηλικίας.

Ο όρος «συνήθης διαμονή», που απαντά στο άρθρο 8, παράγραφος 1, του κανονισμού 2201/2003, έχει την έννοια ότι η διαμονή αυτή αντιστοιχεί στον τόπο που εκφράζει κάποια ενσωμάτωση του παιδιού σε ένα κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον. Προς τούτο, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, η διάρκεια, η κανονικότητα, οι συνθήκες και οι λόγοι της διαμονής επί του εδάφους κράτους μέλους και της μετοικήσεως της οικογένειας στο εν λόγω κράτος, η ιθαγένεια του παιδιού, ο τόπος και οι συνθήκες φοίτησης, οι γλωσσικές γνώσεις καθώς και οι οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις που έχει το παιδί εντός του εν λόγω κράτους. Στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να διαπιστώσει τη συνήθη διαμονή του παιδιού, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις ιδιαίτερες πραγματικές περιστάσεις κάθε συγκεκριμένης περιπτώσεως.

Ένα ασφαλιστικό μέτρο, όπως η αφαίρεση της επιμέλειας παιδιών, μπορεί να αποφασιστεί από εθνικό δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 20 του κανονισμού 2201/2003, εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

—	το μέτρο αυτό να είναι επείγον,

—	να έχει ληφθεί σχετικά με πρόσωπα που ευρίσκονται εντός του οικείου κράτους μέλους, και

—	να είναι προσωρινού χαρακτήρα.

Η θέση σε εφαρμογή του εν λόγω μέτρου, καθώς και ο δεσμευτικός χαρακτήρας του, καθορίζονται σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο. Μετά από τη θέση σε εφαρμογή του ασφαλιστικού μέτρου, το εθνικό δικαστήριο δεν υποχρεούται να παραπέμψει την υπόθεση στο έχον δικαιοδοσία δικαστήριο άλλου κράτους μέλους. Πάντως, καθόσον απαιτείται για την προστασία του υψίστου συμφέροντος του παιδιού, το εθνικό δικαστήριο το οποίο έχει θέσει σε εφαρμογή προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα πρέπει να ενημερώνει σχετικώς, απευθείας ή μέσω της κεντρικής αρχής που έχει ορισθεί δυνάμει του άρθρου 53 του κανονισμού 2201/2003, το έχον δικαιοδοσία δικαστήριο άλλου κράτους μέλους.

Στην περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο κράτους μέλους δεν έχει καμία δικαιοδοσία, οφείλει να διαπιστώσει αυτεπαγγέλτως την έλλειψη δικαιοδοσίας του, χωρίς να υποχρεούται να παραπέμψει την υπόθεση σε άλλο δικαστήριο. Πάντως, καθόσον απαιτείται για την προστασία του υψίστου συμφέροντος του παιδιού, το εθνικό δικαστήριο το οποίο διαπίστωσε την έλλειψη δικαιοδοσίας του πρέπει να ενημερώσει σχετικώς, απευθείας ή μέσω της κεντρικής αρχής που έχει ορισθεί δυνάμει του άρθρου 53 του κανονισμού 2201/2003, το έχον δικαιοδοσία δικαστήριο άλλου κράτους μέλους.

(1) ΕΕ C 22 της 26.1.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Falco Privatstiftung, Thomas Rabitsch κατά Gisela Weller-Lindhorst

(Υπόθεση C-533/07) (1)

(Διεθνής δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Ειδικές βάσεις διεθνούς δικαιοδοσίας - Άρθρο 5, σημείο 1, στοιχεία α' και β', δεύτερη περίπτωση - Έννοια του όρου “παροχή υπηρεσιών” - Παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας)

2009/C 141/23

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Falco Privatstiftung, Thomas Rabitsch

κατά

Gisela Weller-Lindhorst

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Oberster Gerichtshof (Αυστρία) — Ερμηνεία του άρθρου 5, σημείο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 12, σ. 1) — Έννοια του όρου «παροχή υπηρεσιών» και της φράσεως «τόπος όπου έπρεπε να εκπληρωθεί η παροχή» — Διεθνής δικαιοδοσία για την επίλυση διαφοράς σχετικής με την καταβολή αμοιβής για την παραχώρηση άδειας εκμεταλλεύσεως μουσικού έργου

Διατακτικό

Το άρθρο 5, σημείο 1, στοιχείο β', δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η σύμβαση, με την οποία ο κάτοχος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας παρέχει έναντι αμοιβής στον αντισυμβαλλόμενό του την άδεια εκμεταλλεύσεως του δικαιώματος αυτού, δεν αποτελεί σύμβαση παροχής υπηρεσιών κατά την έννοια της διατάξεως αυτής.

Η ύπαρξη διεθνούς δικαιοδοσίας, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 5, σημείο 1, στοιχείο α', του κανονισμού 44/2001, όσον αφορά την εκδίκαση αιτήματος καταβολής αμοιβής που οφείλεται βάσει συμβάσεως, με την οποία ο κάτοχος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας παρέχει στον αντισυμβαλλόμενό του την άδεια εκμεταλλεύσεως του δικαιώματος αυτού, πρέπει να συνεχίσει να κρίνεται βάσει των αρχών που απορρέουν από τη νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με το άρθρο 5, σημείο 1, της Συμβάσεως της 27ης Σεπτεμβρίου 1968 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όπως τροποποιήθηκε με τη σύμβαση της 26ης Μαΐου 1989 για την προσχώρηση του Βασιλείου της Ισπανίας και της Πορτογαλικής Δημοκρατίας.

(1) ΕΕ C 37 της 9.2.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Uwe Rüffler κατά Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Wałbrzychu

(Υπόθεση C-544/07) (1)

(Άρθρο 18 ΕΚ - Νομοθεσία περί φόρου εισοδήματος - Έκπτωση από τον φόρο εισοδήματος των εισφορών ασφαλίσεως ασθένειας που καταβλήθηκαν εντός του κράτους μέλους επιβολής του φόρου - Άρνηση εκπτώσεως των εισφορών που καταβλήθηκαν εντός άλλων κρατών μελών)

2009/C 141/24

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Uwe Rüffler

κατά

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Wałbrzychu

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (Πολωνία) — Ερμηνεία του άρθρου 12, εδάφιο 1, ΕΚ, και του άρθρου 39, παράγραφοι 1 και 2, της Συνθήκης ΕΚ — Εθνική ρύθμιση περί φόρου εισοδήματος που περιορίζει τη δυνατότητα εκπτώσεως από τον φόρο των εισφορών που καταβάλλονται σε φορέα ασφαλίσεως υγείας σε εκείνες μόνο τις εισφορές που καταβάλλονται σε φορέα του εν λόγω κράτους μέλους

Διατακτικό

Το άρθρο 18, παράγραφος 1, ΕΚ είναι αντίθετο προς κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους η οποία συνδέει τη χορήγηση του δικαιώματος εκπτώσεως από τον φόρο εισοδήματος των καταβληθεισών εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως με την προϋπόθεση ότι οι εισφορές αυτές καταβλήθηκαν εντός του κράτους μέλους αυτού, βάσει των διατάξεων του εθνικού δικαίου, και έχει ως αποτέλεσμα να μη χορηγείται το φορολογικό αυτό πλεονέκτημα όταν οι εισφορές που μπορούν να εκπέσουν από το ποσό του φόρου εισοδήματος που οφείλεται εντός του κράτους μέλους αυτού καταβάλλονται στο πλαίσιο συστήματος υποχρεωτικής ασφαλίσεως ασθένειας άλλου κράτους μέλους.

(1) ΕΕ C 37 της 9.2.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Copad SA κατά Christian Dior couture SA, Vincent Gladel, υπό την ιδιότητά του ως δικαστικού διαχειριστή της Société industrielle lingerie (SIL) και της Société industrielle lingerie (SIL)

(Υπόθεση C-59/08) (1)

(Οδηγία 89/104/ΕΟΚ - Δίκαιο των σημάτων - Ανάλωση των δικαιωμάτων του δικαιούχου του σήματος - Σύμβαση παραχώρησης άδειας χρήσης - Πώληση προϊόντων που φέρουν το σήμα κατά παράβαση ρήτρας της σύμβασης παραχώρησης άδειας χρήσης - Έλλειψη συγκατάθεσης του δικαιούχου του σήματος - Πώληση προς επιχειρήσεις που πραγματοποιούν πωλήσεις με διαρκή έκπτωση - Προσβολή της φήμης του σήματος)

2009/C 141/25

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Copad SA

κατά

Christian Dior couture SA, Vincent Gladel, υπό την ιδιότητά του ως δικαστικού διαχειριστή της Société industrielle lingerie (SIL) και της Société industrielle lingerie (SIL)

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation (Γαλλία) — Ερμηνεία των άρθρων 5, 7 και 8, παράγραφος 2, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ 1989, L 40, σ. 1) — Έννοια της ανάλωσης των δικαιωμάτων του δικαιούχου του σήματος — Πώληση, από τον έχοντα άδεια χρήσης του σήματος, προϊόντων που φέρουν το σήμα, κατά παράβαση ρήτρας της σύμβασης παραχώρησης άδειας χρήσης η οποία απαγορεύει ορισμένες μεθόδους εμπορίας — Πώληση προς χονδρεμπόρους και επιχειρήσεις που πραγματοποιούν πωλήσεις με διαρκή έκπτωση — Προσβολή του γοήτρου του σήματος — Μη ύπαρξη συγκατάθεσης του δικαιούχου του σήματος

Διατακτικό

Το άρθρο 8, παράγραφος 2, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, όπως έχει τροποποιηθεί από τη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992, έχει την έννοια ότι ο δικαιούχος του σήματος μπορεί να προβάλει τα δικαιώματα που του παρέχει το σήμα κατά του έχοντος άδεια χρήσης που παραβαίνει ρήτρα της σύμβασης παραχώρησης της άδειας χρήσης η οποία απαγορεύει, για λόγους γοήτρου του σήματος, την πώληση προς επιχειρήσεις που πραγματοποιούν διαρκείς εκπτώσεις προϊόντων όπως αυτά της κύριας δίκης, εφόσον αποδειχθεί ότι η παράβαση αυτή, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της υποθέσεως της κύριας δίκης, βλάπτει την αίγλη και την εικόνα γοήτρου που προσδίδουν στα εν λόγω προϊόντα μια αίσθηση πολυτέλειας.

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/104, όπως έχει τροποποιηθεί από τη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, έχει την έννοια ότι η διάθεση στο εμπόριο προϊόντων που φέρουν το σήμα από έχοντα άδεια χρήσης, κατά παράβαση ρήτρας της σύμβασης παραχώρησης, γίνεται χωρίς τη συγκατάθεση του δικαιούχου του σήματος, όταν αποδεικνύεται ότι η ρήτρα αυτή αντιστοιχεί σε μία από τις ρήτρες του άρθρου 8, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής.

Όταν η διάθεση στο εμπόριο προϊόντων γοήτρου από τον έχοντα άδεια χρήσης, κατά παράβαση ρήτρας της σύμβασης παραχώρησης, θεωρηθεί εν πάση περιπτώσει ως πραγματοποιούμενη με τη συγκατάθεση του δικαιούχου του σήματος, ο δικαιούχος αυτός μπορεί να επικαλεσθεί μία τέτοια ρήτρα για να εναντιωθεί στη μεταπώληση των προϊόντων αυτών βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 89/104, όπως έχει τροποποιηθεί από τη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, μόνο στην περίπτωση που αποδεικνύεται, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων περιστάσεων της υπόθεσης, ότι η μεταπώληση αυτή προσβάλλει τη φήμη του σήματος.

(1) ΕΕ C 92 της 12.4.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Nógrád Megyei Bíróság (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — PARAT Automotive Cabrio Textiltetöket Gyártó Kft. κατά Adó- és Pénzügyi Ellenörzési Hivata Hatósági Föosztály Észak-magyarországi Kihelyezett Hatósági Osztály

(Υπόθεση C-74/08) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Προσχώρηση νέου κράτους μέλους - Φόρος επί της επιδότησης για την αγορά εξοπλισμού - Δικαίωμα έκπτωσης - Εξαιρέσεις που προβλέπονταν από εθνική ρύθμιση κατά την έναρξη ισχύος της έκτης οδηγίας - Δυνατότητα των κρατών μελών να διατηρούν σε ισχύ εξαιρέσεις)

2009/C 141/26

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Nógrád Megyei Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

PARAT Automotive Cabrio Textiltetöker Gyártó Kft.

κατά

Adó- és Pénzügyi Ellenörzési Hivata Hatósági Föosztály Északmagyarországi Kihelyezett Hatósági Osztály

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Nógrád Megyei Bíróság — Ερμηνεία του άρθρου 17 της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: Έκτη οδηγία του Συμβουλίου, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Εθνική ρύθμιση περιορίζουσα το δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου που καταβλήθηκε για την αγορά εξοπλισμού μόνο κατά το μέρος που δεν έχει επιδοτηθεί

Διατακτικό

Το άρθρο 17, παράγραφοι 2 και 6, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αποκλείει μια εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία, σε περίπτωση επιδότησης για την αγορά προϊόντων με κρατικούς πόρους, καθιστά δυνατή την έκπτωση του φόρου προστιθεμένης αξίας μόνο για το τμήμα της αγοράς που δεν έχει επιδοτηθεί.

2)	Το άρθρο 17, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας 77/388 παρέχει στους φορολογουμένους δικαιώματα τα οποία μπορούν να επικαλεστούν ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου προκειμένου να προσβάλουν μια ασυμβίβαστη με τη διάταξη αυτή εθνική κανονιστική ρύθμιση.

(1) ΕΕ C 116 της 9.5.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Thüringer Finanzgericht, Gotha (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Glückauf Brauerei GmbH κατά Hauptzollamt Erfurt

(Υπόθεση C-83/08) (1)

(Εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης - Οδηγία 92/83/ΕΟΚ - Άρθρο 4, παράγραφος 2 - Μικρό ζυθοποιείο, νομικώς και οικονομικώς ανεξάρτητο από οποιοδήποτε άλλο ζυθοποιείο - Κριτήρια της νομικής και οικονομικής ανεξαρτησίας - Πιθανότητα έμμεσου επηρεασμού)

2009/C 141/27

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Thüringer Finanzgericht, Gotha

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Glückauf Brauerei GmbH

κατά

Hauptzollamt Erfurt

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Thüringer Finanzgericht, Gotha (Γερμανία) — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά (ΕΕ L 316, σ. 21) — Χαρακτηρισμός ζυθοποιείου ως «ανεξάρτητου μικρού ζυθοποιείου» για την επιβολή μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου καταναλώσεως — Κριτήριο «οικονομικής ανεξαρτησίας» — Ζυθοποιείο το οποίο ενδέχεται να επηρεάζεται από δύο άλλα ζυθοποιεία λόγω των σχέσεων συμμετοχής στο εταιρικό του κεφάλαιο και του τρόπου κατανομής των δικαιωμάτων ψήφου

Διατακτικό

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι σε μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη διαρθρωτικών δεσμών, όσον αφορά τις εταιρικές συμμετοχές και τα δικαιώματα ψήφου, και συνεπάγεται ότι ένα και το αυτό πρόσωπο, το οποίο ασκεί διευθυντικά καθήκοντα σε πλείονα από τα οικεία ζυθοποιεία, έχει τη δυνατότητα, ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς του στην πράξη, να επηρεάζει τη λήψη των εμπορικών τους αποφάσεων, αποκλείεται το ενδεχόμενο να θεωρηθούν τα ζυθοποιεία αυτά ως οικονομικώς ανεξάρτητα το ένα από το άλλο.

(1) ΕΕ C 128 της 24.5.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Hauptzollamt Bremen κατά J. E. Tyson Parketthandel GmbH hanse j.

(Υπόθεση C-134/08) (1)

(Κανονισμός (ΕΚ) 2193/2003 - Πρόσθετοι δασμοί στις εισαγωγές ορισμένων προϊόντων, καταγωγής Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής - Πεδίο εφαρμογής ratione temporis - Άρθρο 4, παράγραφος 2 - Προϊόντα εξαχθέντα μετά την έναρξη ισχύος του ως άνω κανονισμού για τα οποία, όμως, μπορεί να αποδειχθεί ότι ευρίσκοντο καθ’ οδόν προς την Κοινότητα κατά τον χρόνο της για πρώτη φορά επιβολής των πρόσθετων αυτών δασμών - Υποβολή στον φόρο)

2009/C 141/28

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Hauptzollamt Bremen

κατά

J. E. Tyson Parketthandel GmbH hanse j.

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 2193/2003 του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 2003, για επιβολή πρόσθετων δασμών στις εισαγωγές ορισμένων προϊόντων, καταγωγής Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (ΕΕ L 328, σ. 3) — Επιβολή πρόσθετου δασμού επί προϊόντων εξαγομένων από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προς την Κοινότητα μετά την έναρξη ισχύος του ως άνω κανονισμού για τα οποία, όμως, μπορεί να αποδειχθεί ότι ευρίσκοντο καθ’ οδόν προς την Κοινότητα, χωρίς να υφίσταται δυνατότητα αλλαγής του τόπου προορισμού τους, κατά τον χρόνο της για πρώτη φορά επιβολής των πρόσθετων αυτών δασμών

Διατακτικό

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 2193/2003 του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 2003, για επιβολή πρόσθετων δασμών στις εισαγωγές ορισμένων προϊόντων, καταγωγής Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, πρέπει να ερμηνευθεί σύμφωνα με το γράμμα του, ήτοι ότι τα προϊόντα για τα οποία μπορεί να αποδειχθεί ότι ευρίσκοντο ήδη καθ’ οδόν προς την Ευρωπαϊκή Κοινότητα κατά την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος του εν λόγω κανονισμού και των οποίων ο προορισμός δεν μπορεί να αλλάξει, δεν υπόκεινται στον πρόσθετο δασμό.

(1) ΕΕ C 171 της 5.7.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 [αίτηση του Oberlandesgericht Karlsruhe (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά Rafet Kqiku

(Υπόθεση C 139/08) (1)

(Θεωρήσεις, άσυλο, μετανάστευση - Υπήκοος τρίτου κράτους κάτοχος ελβετικού τίτλου παραμονής - Είσοδος και διαμονή στο έδαφος κράτους μέλους για άλλους σκοπούς πλην της διέλευσης - Ανυπαρξία θεώρησης)

2009/C 141/29

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Karlsruhe

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Rafet Kqiku

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Oberlandesgericht Karlsruhe — Ερμηνεία των άρθρων 1 και 2 της απόφασης 896/2006/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, σχετικά με τη θέσπιση απλουστευμένου καθεστώτος για τον έλεγχο των προσώπων στα εξωτερικά σύνορα βασιζόμενου στη μονομερή αναγνώριση από τα κράτη μέλη ορισμένων τίτλων παραμονής που εκδίδουν η Ελβετία και το Λιχτενστάιν για τη διέλευση από το έδαφός τους (ΕΕ L 167, σ. 8) — Δυνατότητα υπηκόου της πρώην κοινότητας κρατών Σερβίας-Μαυροβουνίου, κατοίκου Ελβετίας, ο οποίος διαθέτει ελβετική άδεια μόνιμης διαμονής τύπου C, να εισέλθει στο έδαφος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, για άλλους λόγους και όχι ενόψει διέλευσης από το έδαφός της, και να παραμείνει στο έδαφος αυτό για χρονικό διάστημα δύο ημερών χωρίς να έχει θεώρηση

Διατακτικό

Η απόφαση 896/2006/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, σχετικά με τη θέσπιση απλουστευμένου καθεστώτος για τον έλεγχο των προσώπων στα εξωτερικά σύνορα βασιζόμενου στη μονομερή αναγνώριση από τα κράτη μέλη ορισμένων τίτλων παραμονής που εκδίδουν η Ελβετία και το Λιχτενστάιν για τη διέλευση από το έδαφός τους, έχει την έννοια ότι οι τίτλοι παραμονής που απαριθμούνται στο παράρτημα της απόφασης αυτής και χορηγούνται από την Ελβετική Συνομοσπονδία ή το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν σε υπηκόους τρίτων χωρών που υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης θεωρούνται ισοδύναμοι μόνο με θεώρηση διέλευσης. Για την είσοδο στο έδαφος των κρατών μελών προς τον σκοπό της διέλευσης, αρκεί, για την πλήρωση των προϋποθέσεων των άρθρων 1, παράγραφος 1, και 2 του κανονισμού (ΕΚ) 539/2001 του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2001, περί του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών και του καταλόγου των τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή, να κατέχουν τα πρόσωπα που αφορά η εν λόγω απόφαση τίτλο παραμονής που να έχει εκδοθεί από την Ελβετική Συνομοσπονδία ή το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν και να αναφέρεται στο παράρτημα της ίδιας αυτής απόφασης.

(1) ΕΕ C 183 της 19.7.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 [αίτηση του Hof van Cassatie van België (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Draka NK Cables Ltd, AB Sandvik international, VO Sembodja BV και Parc Healthcare International Limited κατά Omnipol Ltd

(Υπόθεση C-167/08) (1)

(Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Άρθρο 43, παράγραφος 1 - Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων - Έννοια του “διαδίκου”))

2009/C 141/30

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van Cassatie van België

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Draka NK Cables Ltd, AB Sandvik international, VO Sembodja BV και Parc Healthcare International Limited

κατά

Omnipol Ltd

Αντικείμενο

Ερμηνεία του άρθρου 43, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις («Βρυξέλλες Ι») (ΕΕ 2001, L 12, σ. 1) — Έννοια του διαδίκου — Ένδικο μέσο που ασκήθηκε από δανειστή επ’ ονόματι και για λογαριασμό του οφειλέτη του — Απόφαση σχετικά με αίτηση να κηρυχθεί εκτελεστός στην ημεδαπή αλλοδαπός εκτελεστός τίτλος

Διατακτικό

Το άρθρο 43, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ο δανειστής ενός οφειλέτη δεν δύναται να ασκήσει ένδικο μέσο κατά αποφάσεως επί αιτήσεως να κηρυχθεί εκτελεστός στην ημεδαπή αλλοδαπός εκτελεστός τίτλος αν δεν είχε μετάσχει στη δίκη στην οποία άλλος δανειστής του οφειλέτη αυτού είχε ζητήσει να κηρυχθεί αυτή η εκτελεστότητα.

(1) ΕΕ C 183 της 19.7.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/19

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-321/08) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2005/29/ΕΚ - Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά - Παράλειψη μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

2009/C 141/31

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα): Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: W. Wils και E. Adsera Ribera)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: B. Plaza Cruz)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θέσπισης, εντός της προβλεπομένης προθεσμίας, των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2005/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (ΕΕ L 149, σ. 22)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2005/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές»), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 223 της 30.8.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/19

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 2ας Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Αυστρίας

(Υπόθεση C-401/08) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 96/82/ΕΚ - Κίνδυνοι μεγάλων ατυχημάτων σχετιζόμενων με επικίνδυνες ουσίες - Άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο γ' - Κατάρτιση εξωτερικών σχεδίων έκτακτης ανάγκης προβλεπόντων τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται στον εκτός της μονάδας χώρο - Μη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

2009/C 141/32

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Schima και A. Sipos)

Καθής: Δημοκρατία της Αυστρίας (εκπρόσωπος: E. Riedl)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 11, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 96/82/ΕΚ του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 1996, για την αντιμετώπιση των κινδύνων μεγάλων ατυχημάτων σχετιζόμενων με επικίνδυνες ουσίες (ΕΕ 1997, L 10, σ. 13), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2003/105/ΕΚ — Μη κατάρτιση ορισμένων εξωτερικών σχεδίων έκτακτης ανάγκης που να προβλέπουν τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται στον εκτός της μονάδας χώρο

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Δημοκρατία της Αυστρίας, μη έχοντας διασφαλίσει την κατάρτιση εξωτερικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης για όλες τις μονάδες που υπόκεινται στο άρθρο 9 της οδηγίας 96/82/ΕΚτου Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 1996, για την αντιμετώπιση των κινδύνων μεγάλων ατυχημάτων σχετιζόμενων με επικίνδυνες ουσίες (ΕΕ 1997, L 10, σ. 13), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2003/105/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2003, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της εν λόγω οδηγίας.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Αυστρίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 327 της 20.12.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/20

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-493/08) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2005/56/ΕΚ - Διασυνοριακές συγχωνεύσεις κεφαλαιουχικών εταιρειών - Παράλειψη μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

2009/C 141/33

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Η. Δημητρίου και P. Dejmek)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: N. Δαφνίου)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Μη θέσπιση, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2005/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, για τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις κεφαλαιουχικών εταιρειών (ΕΕ L 310, σ. 1)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Ελληνική Δημοκρατία, μη θεσπίζοντας, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2005/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, για τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις κεφαλαιουχικών εταιρειών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 19, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας αυτής.

2)	Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 6 της 10.1.2009.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/20

Διάταξη του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 24ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Rechtbank van koophandel te Hasselt (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — NV de Nationale Loterij κατά BVBA Customer Service Agency

(Υπόθεση C-525/06) (1)

(Έφεση κατ’ αποφάσεως με την οποία υποβάλλεται αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Δευτεροβάθμιο δικαστήριο το οποίο επιλύει το ίδιο τη διαφορά της κύριας δίκης - Παρέλκει η απάντηση στην αίτηση)

2009/C 141/34

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van koophandel te Hasselt

Διάδικοι

NV de Nationale Loterij

κατά

BVBA Customer Service Agency

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Rechtbank van koophandel te Hasselt — Ερμηνεία του άρθρου 49 ΕΚ — Εθνική λαχειοφόρος αγορά που έχει σε κράτος μέλος εκ του νόμου μονοπώλιο με σκοπό τον περιορισμό της εξαρτήσεως από το παίγνιο, πλην όμως προβαίνει τακτικά σε διαφήμιση για την ενθάρρυνση της συμμετοχής στη λαχειοφόρο αγορά — Εθνική νομοθεσία που απαγορεύει την πώληση από άλλες επιχειρήσεις, οι οποίες σκοπό έχουν την επίτευξη κέρδους, δελτίων ομαδικής συμμετοχής, χωρίς έγκριση της εθνικής λαχειοφόρου αγοράς

Διατακτικό

Παρέλκει η απάντηση στην αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως στην υπόθεση C-525/06.

(1) ΕΕ C 42 της 24.2.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/20

Διάταξη του Δικαστηρίου της 20ής Ιανουαρίου 2009 — Mebrom NV κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-374/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής - Συγκεκριμένη και πραγματική ζημία - Αλλοίωση των πραγματικών και αποδεικτικών στοιχείων - Βάρος αποδείξεως)

2009/C 141/35

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Mebrom NV (εκπρόσωποι: K. Van Maldegem και C. Mereu, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: X. Lewis)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα) στις 22 Μαΐου 2007 στην υπόθεση T-198/05 Mebrom NV κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε ως αβάσιμη αγωγή αποζημίωσης για την αποκατάσταση της ζημίας που φέρεται να υπέστη η ενάγουσα από το γεγονός ότι η Επιτροπή παρέλειψε να δημιουργήσει για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2005 ένα σύστημα που να επιτρέπει στην ενάγουσα να εισαγάγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρωμιούχο μεθύλιο σύμφωνα με τα άρθρα 6 και 7 του κανονισμού (ΕΚ) 2037/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος (ΕΕ 2000 L 244, σ. 1)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται.

2)	Η Mebrom NV φέρει τα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 247 της 20.10.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/21

Διάταξη του Δικαστηρίου της 20ής Ιανουαρίου 2009 — Jörn Sack κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-38/08 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπάλληλοι - Αμοιβή - Μη χορήγηση της προσαυξήσεως λόγω ασκήσεως συγκεκριμένων καθηκόντων που προβλέπεται για τους προϊσταμένους μονάδας σε νομικό σύμβουλο με βαθμό A*14 - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως)

2009/C 141/36

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Jörn Sack (εκπρόσωπος: D. Mahlo, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Wägenbaur και J. Currall)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα), της 11ης Δεκεμβρίου 2007 στην υπόθεση T-66/2005, Sack κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή που είχε ως αίτημα την ακύρωση των αποφάσεων των σχετικών με τον καθορισμού των μηνιαίων αποδοχών του αναιρεσείοντος για τους μήνες από Μάιο 2004 έως Φεβρουάριο 2005, τον εκ νέου υπολογισμό των εν λόγω αποδοχών και την ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως του αναιρεσείοντος — Μη χορήγηση της προσαυξήσεως λόγω ασκήσεως συγκεκριμένων καθηκόντων που προβλέπεται για τους προϊσταμένους μονάδας σε νομικό σύμβουλο με βαθμό A*14 της Νομικής Υπηρεσίας της Επιτροπής ο οποίος συντόνιζε ομάδα εργασίας — Προσβολή της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται.

2)	Ο J. Sack φέρει, εκτός από τα δικαστικά του έξοδα, τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

(1) ΕΕ C 107 της 26.4.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/21

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2009 — K & L Ruppert Stiftung & Co. Handels-KG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Natália Cristina Lopes de Almeida Cunha, Cláudia Couto Simões, Marly Lima Jatobá

(Υπόθεση C-90/08) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού εικονιστικού σήματος CORPO LIVRE - Ανακοπή εκ μέρους του δικαιούχου των προγενεστέρων εθνικών και διεθνών λεκτικών σημάτων LIVRE - Εκπρόθεσμη προσκόμιση της αποδείξεως περί της χρήσεως των προγενεστέρων σημάτων - Απόρριψη της ανακοπής)

2009/C 141/37

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: K & L Ruppert Stiftung & Co. Handels-KG (εκπρόσωπος: D. Spohn, Rechtsanwältin)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider), Natália Cristina Lopes de Almeida Cunha, Cláudia Couto Simões, Marly Lima Jatobá

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως που υποβλήθηκε κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (δεύτερο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2007, T-86/05, K & L Ruppert Stiftung κατά ΓΕΕΑ — Lopes de Almeida Cunha, Couto Simões, Lima Jatobá, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε προσφυγή ακυρώσεως που άσκησε ο δικαιούχος των εθνικών και διεθνών λεκτικών σημάτων «LIVRE» για προϊόντα της κλάσεως 25 κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 7ης Δεκεμβρίου 2004, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών περί απορρίψεως της ανακοπής του κατά της καταχωρίσεως του κοινοτικού εικονιστικού σήματος «CORPO LIVRE» για προϊόντα των κλάσεων 18 και 25 — Διαδικασία ανακοπής — Απόρριψη της ανακοπής λόγω της εκπρόθεσμης προσκομίσεως της αποδείξεως περί της χρήσεως των προγενεστέρων σημάτων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως

2)	Καταδικάζει την K & L Ruppert Stiftung & Co. Handels-KG στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 142 της 7.6.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/22

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Ιουνίου 2008 ο Ammayappan Ayyanarsamy κατά της διάταξης που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) την 1η Απριλίου 2008 στην υπόθεση T-412/07, Ammayappan Ayyanarsamy κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-251/08 P)

2009/C 141/38

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Ammayappan Ayyanarsamy (εκπρόσωπος: H. Kotzur, Rechtsanwalt)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Με διάταξη της 17ης Μαρτίου 2009 το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναίρεσης και αποφάνθηκε ότι ο A. Ayyanarsamy θα φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/22

Αναίρεση που άσκησαν στις 27 Αυγούστου 2008 η VDH Projektentwicklung GmbH και η Edeka Handelsgesellschaft Rhein-Ruhr mbH κατά της διάταξης που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα) στις 25 Ιουνίου 2008 στην υπόθεση T-185/08, VDH Projektentwicklung GmbH και Edeka Handelsgesellschaft Rhein-Ruhr mbH κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-387/08 P)

2009/C 141/39

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: VDH Projektentwicklung GmbH και Edeka Handelsgesellschaft Rhein-Ruhr mbH (εκπρόσωπος: C. Antweiler, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Στις 27 Αυγούστου 2008 η VDH Projektentwicklung GmbH και η Edeka Handelsgesellschaft Rhein-Ruhr mbH άσκησαν ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αναίρεση κατά της διάταξης που εξέδωσε το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 25 Ιουνίου 2008 στην υπόθεση T-185/08, VDH Projektentwicklung GmbH και Edeka Handelsgesellschaft Rhein-Ruhr mbH κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Δικαστικός πληρεξούσιος των αναιρεσειουσών είναι ο δικηγόρος Clemens Antweiler, Rotthege Wassermann & Partner, Postfach 20 06 69, DE-40103 Düsseldorf.

Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (έβδομο τμήμα) απέρριψε την αναίρεση με διάταξη της 3ης Απριλίου 2009 και αποφάνθηκε ότι οι αναιρεσείουσες θα φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/22

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Galicia (Ισπανία) στις 19 Μαρτίου 2009 — Pedro Manuel Roca Álvarez κατά Sesa Start España ETT SA

(Υπόθεση C-104/09)

2009/C 141/40

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de Galicia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Pedro Manuel Roca Álvarez

Καθής: Sesa Start España ETT SA

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει στην αρχή της ίσης μεταχειρίσεως η οποία απαγορεύει οποιαδήποτε δυσμενή διάκριση λόγω φύλου και την οποία κατοχυρώνει το άρθρο 13 ΕΚ, η οδηγία 76/207/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 9ης Φεβρουαρίου 1976, και η οδηγία 2002/73 (2) που τροποποιεί την οδηγία 76/207/ΕΟΚ, εθνικός νόμος (εν προκειμένω το άρθρο 37, παράγραφος 4, του εργατικού κώδικα) ο οποίος χορηγεί αποκλειστικά στις μητέρες οι οποίες εργάζονται ως μισθωτές το δικαίωμα να λάβουν άδεια θηλασμού μετ’ αποδοχών, υπό τη μορφή της μειώσεως της ημερήσιας εργασίας κατά μισή ώρα ή απουσίας από την εργασία για μία ώρα διαιρούμενη σε δύο μέρη, η οποία άδεια είναι προαιρετική και βαρύνει τον εργοδότη, μέχρις ότου το τέκνο συμπληρώσει την ηλικία των εννέα μηνών, ενώ, αντιθέτως, δεν χορηγεί το δικαίωμα αυτό στους μισθωτούς πατέρες;

(1) ΕΕ L 39, σ. 40.

(2) ΕΕ L 269, σ. 25.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/22

Αναίρεση που άσκησε στις 18 Μαρτίου 2009 η Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τρίτο πενταμελές τμήμα) στις 18 Δεκεμβρίου 2008 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις Τ-211/04 και Τ-215/04, Government of Gibraltar και Ηνωμένο Βασίλειο κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-106/09 P)

2009/C 141/41

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: R. Lyal, V. Di Bucci και N. Khan)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Government of Gibraltar, Ηνωμένο Βασίλειο Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου (τρίτο πενταμελές τμήμα) της 18ης Δεκεμβρίου 2008, T-211/04 και T-215/04, που κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή στις 5 Ιανουαρίου 2009, Government of Gibraltar και Ηνωμένο Βασίλειο κατά Επιτροπής·

—	να απορρίψει το αίτημα ακυρώσεως που υπέβαλαν η Κυβέρνηση του Γιβραλτάρ και το Ηνωμένο Βασίλειο και

—	να καταδικάσει την Κυβέρνηση του Γιβραλτάρ και το Ηνωμένο Βασίλειο στα δικαστικά έξοδα, ή, επικουρικά,

—	να αναπέμψει τις υποθέσεις ενώπιον του Πρωτοδικείου προς επανεξέταση και

—	να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτόδικης και της κατ’ αναίρεση διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η επίδικη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί για τους ακόλουθους λόγους:

—	το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη κατά την εκτίμηση της σχέσεως μεταξύ του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ και της αρμοδιότητας των κρατών μελών σε θέματα φορολογίας·

—	το Πρωτοδικείο παρερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ επιβάλλοντας έναν αδικαιολόγητο περιορισμό στο τομέα της εκτιμήσεως των μέτρων που φέρεται ότι αποτελούν κρατικές ενισχύσεις·

—	το Πρωτοδικείο παρερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ διότι επέβαλε έναν αδικαιολόγητο περιορισμό στην εξουσία ελέγχου που ασκείται με σκοπό τον προσδιορισμό του κοινού ή «κανονικού» φορολογικού συστήματος·

—	το Πρωτοδικείο παρερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ διότι έκρινε ότι το κοινό ή «κανονικό» φορολογικό σύστημα μπορεί να απορρέει από την εφαρμογή διαφορετικών τεχνικών φορολογίας σε διαφορετικούς φορολογουμένους·

—	το Πρωτοδικείο παρερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ διότι έκρινε ότι η Επιτροπή ούτε προσδιόρισε το κοινό ή «κανονικό» φορολογικό σύστημα ούτε προέβη με τον δέοντα τρόπο στην εκτίμηση που επιβάλλεται προς απόδειξη του επιλεκτικού χαρακτήρα των επίμαχων μέτρων·

—	το Πρωτοδικείο παρερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ διότι παρέλειψε να εξετάσει τα τρία στοιχεία επιλεκτικότητας περί των οποίων κάνει λόγο η προσβληθείσα απόφαση της Επιτροπής.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/23

Αναίρεση που άσκησε στις 20 Μαρτίου 2009 το Βασίλειο της Ισπανίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (Τρίτο πενταμελές τμήμα) στις 18 Δεκεμβρίου 2008 στην υπόθεση T-211/04, Government of Gibraltar και Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-107/09 P)

2009/C 141/42

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: N. Díaz Abad και J.M. Rodriguez Cárcamo)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Government of Gibraltar, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας και Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει πλήρως την απόφαση του Πρωτοδικείου που αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως αναιρέσεως και να εκδώσει νέα απόφαση κηρύσσοντας σύμφωνη προς το δίκαιο την απόφαση 2005/261/ΕΚ της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2004, για το καθεστώς ενίσχυσης που σχεδιάζει να εφαρμόσει το Ηνωμένο Βασίλειο σε σχέση με τη μεταρρύθμιση της φορολογίας εταιριών της Κυβέρνησης του Γιβραλτάρ (1), και

—	να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Παράβαση του άρθρου 299, παράγραφος 4, ΕΚ, σύμφωνα με την ερμηνεία του άρθρου αυτού κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου. Αφενός, η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση παραβιάζει το νομικό καθεστώς του Γιβραλτάρ που απορρέει από τη νομολογία του Δικαστηρίου (αποφάσεις της 23ης Σεπτεμβρίου 2003 και της 12ης Σεπτεμβρίου 2006), διότι δεν αναφέρει το γεγονός ότι το Γιβραλτάρ παραχωρήθηκε από τον Βασιλιά της Ισπανίας στο βρετανικό στέμμα με τη Συνθήκη της Ουτρέχτης το 1713 και περιέχει πολυάριθμα σφάλματα όσον αφορά τον καθορισμό του καθεστώτος αυτού. Αφετέρου, η απόφαση του Πρωτοδικείου παραβαίνει επίσης το άρθρο 299, παράγραφος 4, ΕΚ αναγνωρίζοντας στο Γιβραλτάρ τη δυνατότητα να αποσπασθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο στον φορολογικό τομέα, γεγονός το οποίο συνεπάγεται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα παύσει να αναλαμβάνει τις εξωτερικές σχέσεις του Γιβραλτάρ στον τομέα αυτό και μεταμορφώνει de facto το Γιβραλτάρ σε νέο κράτος μέλος όσον αφορά τον φορολογικό τομέα.

Παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, διότι η απόφαση του Πρωτοδικείου το ερμηνεύει κατά τρόπο που εμποδίζει την εφαρμογή του εκ μέρους της Κοινότητας στο πλαίσιο της καταπολέμησης των φορολογικών παραδείσων που έχουν αναγνωρισθεί από τον ΟΟΣΑ. Για τον ΟΟΣΑ, το Γιβραλτάρ αποτελεί φορολογικό παράδεισο. Η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, κρίνοντας αδύνατη τη σύγκριση μεταξύ της δραστηριότητας των επιχειρήσεων στο Γιβραλτάρ και της δραστηριότητας των επιχειρήσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο, αντιφάσκει προς τις αρχές της οργανώσεως αυτής, δυνάμει των οποίων είναι δυνατόν τα μέτρα τα οποία μπορούν να είναι γενικής εφαρμογής στο Γιβραλτάρ να είναι βλαπτικά για τα κράτη μέλη του, μεταξύ των οποίων είναι το Ηνωμένο Βασίλειο. Το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ πρέπει να εφαρμόζεται σύμφωνα με τις αρχές του ΟΟΣΑ και, συνεπώς, η σύγκριση αυτή δεν είναι μόνο δυνατή αλλά είναι, επίσης, αναγκαία.

Παράβαση της κατευθυντήριας γραμμής της ΕΚΤ, της 16ης Ιουλίου 2004, στο πλαίσιο της εφαρμογής του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ. Το Ευρωπαϊκό σύστημα κεντρικών τραπεζών θεωρεί το Γιβραλτάρ, όπως και 37 άλλα εδάφη, ως ένα χρηματοοικονομικό κέντρο εκτός επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου και διακρινόμενο από αυτό όσον αφορά τις σχετικές με το ισοζύγιο πληρωμών στατιστικές, τη διεθνή επενδυτική θέση και τα συναλλαγματικά διαθέσιμα. Η ανάλυση της αποφάσεως που αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως αναιρέσεως, η οποία εμποδίζει τη σύγκριση μεταξύ της δραστηριότητας των επιχειρήσεων στο Γιβραλτάρ και στο Ηνωμένο Βασίλειο, αντιβαίνει προς τον ορισμό αυτόν που επιτρέπει την εν λόγω σύγκριση και συνεπάγεται εφαρμογή του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, και παραβαίνει δεσμευτικό κανόνα του κοινοτικού δικαίου, όπως είναι η κατευθυντήρια γραμμή της ΕΚΤ της 16ης Ιουλίου 2004.

Παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, λόγω της μη τηρήσεως της προϋποθέσεως σύμφωνα με την οποία η ενίσχυση πρέπει να χορηγείται από «τα κράτη ή με κρατικούς πόρους». Δεδομένου ότι, σύμφωνα με το άρθρο 299, παράγραφος 4, ΕΚ, το Γιβραλτάρ είναι έδαφος που δεν αποτελεί μέρος κράτους μέλους, η διαπίστωση της αποφάσεως, σύμφωνα με την οποία το πλαίσιο αναφοράς για την εφαρμογή του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ αντιστοιχεί αποκλειστικώς στα γεωγραφικά όρια του εδάφους του Γιβραλτάρ, ισοδυναμεί με την αντιμετώπιση του Γιβραλτάρ ως κράτους μέλους, διότι, διαφορετικά, η προϋπόθεση να υφίστανται ενισχύσεις χορηγούμενες από «τα κράτη ή με κρατικούς πόρους» δεν θα μπορούσε ποτέ να συντρέχει.

Παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων, διότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση εφαρμόζει αδικαιολογήτως τη νομολογία Αζόρες σε μία διαφορετική περίπτωση από εκείνην επί της οποίας εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση. Υπάρχουν δύο διαφορές μεταξύ της αποφάσεως Αζόρες και της υποθέσεως που κρίθηκε με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση. Αφενός, οι Αζόρες αποτελούν έδαφος κράτους μέλους, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει με το Γιβραλτάρ και, αφετέρου, η απόφαση Αζόρες αφορούσε μείωση του φορολογικού συντελεστή όσον αφορά τον φόρο επί των εταιριών, ενώ η σχετική με το Γιβραλτάρ υπόθεση αφορά ένα νέο γενικό σύστημα φορολογίας των εταιριών.

Παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, διότι η απόφαση κρίνει ότι οι προϋποθέσεις κρατικής ενισχύσεως δεν πληρούνται από την άποψη της εδαφικής επιλεκτικότητας. Συγκεκριμένα, το Βασίλειο της Ισπανίας θεωρεί ότι η απόφαση περιέχει νομικό σφάλμα εκτιμώντας ότι οι τρεις προϋποθέσεις της πολιτικής αυτονομίας, της διαδικαστικής αυτονομίας και της οικονομικής αυτονομίας, οι οποίες διατυπώθηκαν με την απόφαση Αζόρες, συντρέχουν.

Νομικό σφάλμα λόγω της αρνήσεως εκτιμήσεως και εφαρμογής της τετάρτης προϋποθέσεως που ανέφερε το Βασίλειο της Ισπανίας κατά την ενώπιον του Πρωτοδικείου διαδικασία. Ακόμη και αν οι τρεις προϋποθέσεις της αποφάσεως Αζόρες θεωρούνταν ότι συντρέχουν, θα έπρεπε να απαιτηθεί μια τέταρτη προϋπόθεση, αυτή της εναρμονίσεως στο πλαίσιο του εθνικού φορολογικού συστήματος του κράτους μέλους που εισήγαγε το μέτρο.

Παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, διότι η απόφαση του Πρωτοδικείου θεωρεί ότι οι προϋποθέσεις κρατικής ενισχύσεως δεν πληρούνται από την άποψη της ουσιαστικής επιλεκτικότητας. Ακόμη και αν θεωρηθεί ότι το Γιβραλτάρ αποτελεί αυτοτελές πλαίσιο αναφοράς για το οποίο συντρέχουν τα κριτήρια της αποφάσεως Αζόρες, η απόφαση παραβαίνει το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ στο πλαίσιο της εξετάσεώς της της ουσιαστικής επιλεκτικότητας, επειδή, στην ανάλυσή του, το Πρωτοδικείο δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι η φορολογική μεταρρύθμιση των εταιριών που το Γιβραλτάρ επιθυμεί να θέσει σε εφαρμογή δημιουργεί ένα καθεστώς εντός του οποίου 28 798 από τις 29 000 εταιρίες που υφίστανται στο Γιβραλτάρ μπορούν να υποβληθούν σε μηδενικό φορολογικό συντελεστή. Οι εταιρίες αυτές ευνοούνται ιδιαίτερα από το μέτρο και η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, μη αναγνωρίζοντας το γεγονός αυτό, παραβαίνει το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ. Επιπλέον, η Επιτροπή πράγματι προσδιόρισε το κοινό φορολογικό σύστημα, αντίθετα προς τα όσα αναφέρει η απόφαση.

9.	Έλλειψη αιτιολογίας της αποφάσεως δεδομένου ότι δεν εξετάστηκε η τέταρτη προϋπόθεση που ανέφερε το Βασίλειο της Ισπανίας.

10.	Προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος της επιλύσεως της διαφοράς εντός εύλογης προθεσμίας, διότι η ενώπιον του Πρωτοδικείου διαδικασία διήρκεσε ουσιαστικά δύο φορές περισσότερο απ’ ό,τι μία συνήθης υπόθεση, χωρίς να υπάρχει σχετική αιτιολογία, αυτό δε το γεγονός είχε ουσιαστικές επιπτώσεις στη δίκη.

11.	Παράβαση του άρθρου 77, στοιχεία α' και β', του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, διότι η διαδικασία δεν ανεστάλη τυπικώς μετά την ακρόαση των διαδίκων.

(1) EE L 85, σ. 1.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/24

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Baranya Megyei Bíróság (Ουγγαρία) στις 23 Μαρτίου 2009 — Ker-Optika Bt. κατά ÁNTSZ Dél-dunántúli Regionális Intézete

(Υπόθεση C-108/09)

2009/C 141/43

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Baranya Megyei Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Ker-Optika Bt

Καθού: ÁNTSZ Dél-dunántúli Regionális Intézete

Προδικαστικά ερωτήματα

Συνιστά η εμπορία φακών επαφής παροχή ιατρικών συμβουλών που απαιτεί φυσική εξέταση του ασθενούς οπότε δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2000/31/ΕΟΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά (1);

Αν η εμπορία φακών επαφής δεν συνιστά παροχή ιατρικών συμβουλών απαιτούσα φυσική εξέταση του ασθενούς, έχει το άρθρο 30 της Συνθήκης ΕΚ την έννοια ότι οι διατάξεις κράτους μέλους που προβλέπουν ότι οι φακοί επαφής δεν μπορούν να διατεθούν στο εμπόριο παρά μόνο σε κατάστημα ιατρικών ειδών αντιβαίνουν στο εν λόγω άρθρο;

3)	Αντιβαίνει στην αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων κατά την έννοια του άρθρου 28 της Συνθήκης ΕΚ η ουγγρική νομοθεσία η οποία επιτρέπει την εμπορία φακών επαφής μόνο σε καταστήματα ιατρικών ειδών;

(1) Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 8ης Ιουνίου 2000 για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») EE L 178 της 17.7.2000.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/25

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) στις 23 Μαρτίου 2009 — Deutsche Lufthansa AG κατά Gertraud Kumpan

(Υπόθεση C-109/09)

2009/C 141/44

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesarbeitsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Deutsche Lufthansa AG

Αναιρεσίβλητη: Gertraud Kumpan

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν τα άρθρα 1, 2, παράγραφος 1, και 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (1), και/ή οι γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου την έννοια ότι απαγορεύουν τη διατήρηση σε ισχύ μιας εθνικής ρύθμισης που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2001 και επιτρέπει τη σύναψη συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου με τους εργαζόμενους που έχουν συμπληρώσει το 58ο έτος της ηλικίας τους, λόγω της συμπλήρωσης και μόνο αυτού του ορίου ηλικίας και χωρίς να επιβάλλει καμία άλλη προϋπόθεση;

Έχει η ρήτρα 5, παράγραφος 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP και εφαρμόστηκε με την οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999 (2), την έννοια ότι αντιβαίνει στη ρήτρα αυτή η εθνική ρύθμιση που επιτρέπει, χωρίς να επιβάλλει καμία προϋπόθεση και χωρίς χρονικούς περιορισμούς, τη σύναψη απεριόριστου αριθμού διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου χωρίς να συντρέχει αντικειμενικός λόγος, αλλά για τον λόγο και μόνο ότι αφενός ο εργαζόμενος, κατά την έναρξη της σχέσης εργασίας ορισμένου χρόνου, έχει συμπληρώσει το 58ο έτος της ηλικίας του και αφετέρου δεν υπάρχει κανείς στενός αντικειμενικός σύνδεσμος με προγενέστερη σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με τον ίδιο εργοδότη;

3)	Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο και/ή στο δεύτερο ερώτημα: Έχουν τα εθνικά δικαστήρια την υποχρέωση να μην εφαρμόζουν τη διάταξη του εθνικού δικαίου;

(1) ΕΕ L 303, σ. 16.

(2) EE L 175, σ. 43.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/25

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Okresní soud του Cheb (Τσεχική Δημοκρατία) στις 23 Μαρτίου 2009 — Ceská podnikatelská pojistovna a.s. και Vienna Insurance Group κατά Michal Bilas

(Υπόθεση C-111/09)

2009/C 141/45

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Okresní soud του Cheb (Τσεχική Δημοκρατία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Česká podnikatelská pojišťovna a.s. και Vienna Insurance Group.

Εναγόμενος: Michal Bilas.

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 26 του κανονισμού 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1) (στο εξής: κανονισμός), να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι ο δικαστής δεν επιτρέπεται να εξετάζει τη διεθνή δικαιοδοσία του στην περίπτωση που ο εναγόμενος μετέχει στη δίκη, ενώ πρόκειται για υπόθεση όπου έχουν εφαρμογή οι κανόνες περί υποχρεωτικής δικαιοδοσίας, κατά την έννοια του τμήματος 3 του κανονισμού, και το ένδικο βοήθημα ασκήθηκε κατά παράβαση των κανόνων αυτών;

Θεμελιώνει η συμμετοχή του εναγόμενου στη δίκη διεθνή δικαιοδοσία του δικαστή, κατά την έννοια του άρθρου 24 του κανονισμού, ακόμη και στην περίπτωση που στη δίκη έχουν εφαρμογή οι κανόνες περί υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του τμήματος 3 του κανονισμού και το ένδικο βοήθημα ασκήθηκε κατά παράβαση των κανόνων αυτών;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, θεωρείται η συμμετοχή του εναγόμενου σε δίκη με αντικείμενο ασφαλιστική υπόθεση, ενώπιον αναρμόδιου κατά την έννοια του κανονισμού δικαστηρίου, ως συμφωνία με αντικείμενο τη δικαιοδοσία κατά την έννοια του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού;

(1) ΕΕ L 12, της 16.1.2001, σ. 1.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/26

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen (Γερμανία) στις 27 Μαρτίου 2009 — Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland, Landesverband Nordrhein-Westfalen e.V. κατά Bezirksregierung Arnsberg

(Υπόθεση C-115/09)

2009/C 141/46

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland, Landesverband Nordrhein-Westfalen e.V.

Καθής: Bezirksregierung Arnsberg

Προσεπικληθείσα: Trianel Kohlekraftwerk Lünen GmbH & Co. KG

Προδικαστικά ερωτήματα

Απαιτεί το άρθρο 10 α της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ (1), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2003/35/ΕΚ (2), οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες ζητούν την πρόσβαση στα δικαστήρια κράτους μέλους του οποίου το δικονομικό διοικητικό δίκαιο απαιτεί ως προϋπόθεση την προβολή προσβολής δικαιώματος, να μπορούν να προβάλουν την παράβαση όλων των κρίσιμων για την άδεια του σχεδίου περιβαλλοντικών διατάξεων, επομένως και αυτών των διατάξεων που προορίζονται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κοινού και όχι, τουλάχιστον, και για την προστασία των εννόμων αγαθών μεμονωμένων ατόμων;

Για την περίπτωση που στο ερώτημα 1 δεν μπορεί να δοθεί ανεπιφύλακτα καταφατική απάντηση:

Απαιτεί το άρθρο 10 α της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2003/35/ΕΚ, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες ζητούν την πρόσβαση στα δικαστήρια κράτους μέλους του οποίου το διοικητικό δικονομικό δίκαιο απαιτεί την προβολή προσβολής δικαιώματος, να μπορούν να προβάλουν την παράβαση αυτών των κρίσιμων για την άδεια του σχεδίου περιβαλλοντικών διατάξεων που βασίζονται άμεσα στο κοινοτικό δίκαιο ή μεταφέρουν τις κοινοτικές διατάξεις περί περιβάλλοντος στο εσωτερικό δίκαιο, επομένως και αυτών των διατάξεων που προορίζονται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κοινού και όχι τουλάχιστον και για την προστασία των εννόμων αγαθών μεμονωμένων ατόμων;

α)	Στην περίπτωση που η απάντηση στο ερώτημα 2 πρέπει κατ’ αρχήν να είναι καταφατική: Πρέπει οι κοινοτικές διατάξεις περί περιβάλλοντος να πληρούν ορισμένες ουσιαστικές προϋποθέσεις για να μπορούν να προβληθούν στο πλαίσιο ασκήσεως προσφυγής;

β)	Στην περίπτωση που πρέπει να δοθεί καταφατική απάντηση στο ερώτημα 2α: Για ποιες ουσιαστικές προϋποθέσεις (π.χ. άμεσο αποτέλεσμα, προστατευτικός σκοπός, στόχος) πρόκειται;

3)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 1 ή στο ερώτημα 2: Προκύπτει άμεσα από την οδηγία αυτή η αξίωση της μη κυβερνητικής οργανώσεως για πρόσβαση στα δικαστήρια καθ’ υπέρβαση των κανόνων του εσωτερικού δικαίου;

(1) Οδηγία 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων κα ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (ΕΕ L 175 της 5.7.1985, σ. 40-48).

(2) Οδηγία 2003/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Μαΐου 2003, σχετικά με τη συμμετοχή του κοινού στην κατάρτιση ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων που αφορούν το περιβάλλον και με την τροποποίηση όσον αφορά τη συμμετοχή του κοινού και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, των οδηγιών 85/337/ΕΟΚ και 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 156 της 25.6.2003, σ. 17-25).

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/26

Αναίρεση που άσκησε στις 31 Μαρτίου 2009 η Kronoply GmbH, πρώην Kronoply GmbH & Co.KG, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 14 Ιανουαρίου 2009 στην υπόθεση T-162/06, Kronoply GmbH & Co.KG κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-117/09 P)

2009/C 141/47

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Kronoply GmbH, πρώην Kronoply GmbH & Co.KG (εκπρόσωποι: R. Nierer και L. Gordalla)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα) της 14ης Ιανουαρίου 2009 στην υπόθεση T-162/06,

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 21ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 5/2004 (πρώην N 609/2003), με την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι η ενίσχυση την οποία προτίθεται να χορηγήσει η Γερμανία υπέρ της προσφεύγουσας είναι ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά,

—	επικουρικά σε σχέση με το δεύτερο αίτημα: να αναπέμψει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της αναιρετικής διαδικασίας, και ειδικότερα στα έξοδα της προσφεύγουσας και νυν αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναίρεσης υποβάλλεται κατά της απόφασης του Πρωτοδικείου που απέρριψε την προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας με την οποία είχε ζητηθεί η ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής, της 21ης Σεπτεμβρίου 2005, με την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι η κρατική ενίσχυση την οποία προτίθεται να χορηγήσει η Γερμανία υπέρ της Kronoply GmbH & Co.KG είναι ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά. Κατά την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, ορθώς η Επιτροπή δέχτηκε ότι η επίμαχη ενίσχυση δεν επιβάλλει στον αποδέκτη της ούτε να καταβάλει καμία αντιπαροχή ούτε να συμβάλει στην επίτευξη σκοπού γενικού συμφέροντος· κατά συνέπεια, πρόκειται για ανεπίτρεπτη λειτουργική ενίσχυση προς κάλυψη τρεχουσών δαπανών. Κατά το Πρωτοδικείο, η επίδικη ενίσχυση δεν είναι αναγκαία, διότι αφορά μόνο τη δημιουργία μιας εγκατάστασης παραγωγής, για την οποία όμως είχε ήδη πραγματοποιηθεί κοινοποίηση, και διότι το επενδυτικό σχέδιο είχε ήδη εκτελεστεί πλήρως, χάρη στην ενίσχυση που εγκρίθηκε μετά από την προγενέστερη αυτή κοινοποίηση, πολύ πριν από την κοινοποίηση της επίδικης ενίσχυσης.

Η αναίρεση στηρίζεται στον ισχυρισμό ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι ασυμβίβαστη με το άρθρο 87, παράγραφος 3, στοιχεία α' και γ', ΕΚ, με τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα και με το πολυτομεακό πλαίσιο του 1998 για τις περιφερειακές ενισχύσεις προς μεγάλα επενδυτικά σχέδια. Επομένως, το Πρωτοδικείο παραβίασε τις αρχές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ίσης μεταχείρισης.

Η παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 3, στοιχεία α' και γ', ΕΚ οφείλεται στο γεγονός ότι το Πρωτοδικείο ερμήνευσε και εκτίμησε εσφαλμένα το κριτήριο της αναγκαιότητας και των αποτελεσμάτων της επίδικης ενίσχυσης ως κινήτρου.

Όσον αφορά την εκτίμηση της αναγκαιότητας της επίδικης ενίσχυσης, το Πρωτοδικείο περιορίζει ανεπίτρεπτα, κατά την αναιρεσείουσα πάντα, το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 87, παράγραφος 3, ΕΚ, διότι δέχεται εσφαλμένα ότι ο αποδέκτης ενίσχυσης μπορεί να κοινοποιεί μόνο μία φορά ενίσχυση για συγκεκριμένο επενδυτικό σχέδιο και ότι κάθε νέα κοινοποίηση πρέπει να αφορά ένα νέο επενδυτικό σχέδιο. Επιπλέον, το Πρωτοδικείο, κατά την εξέταση της αναγκαιότητας, έλαβε υπόψη ένα χρονικό σημείο που αφενός δεν είχε καμία σημασία για την επενδυτική απόφαση της αναιρεσείουσας και αφετέρου δεν ήταν δυνατόν να επηρεαστεί από την αναιρεσείουσα. Το κρίσιμο για την Επιτροπή και το Πρωτοδικείο χρονικό σημείο είναι η ημέρα της κοινοποίησης της επίδικης ενίσχυσης από το κράτος μέλος στην Επιτροπή. Η αναιρεσείουσα όμως είχε ήδη πράξει, κατά την υποβολή στις εθνικές αρχές της αίτησης για χορήγηση της ενίσχυσης, ό,τι ήταν αναγκαίο και μπορούσε να πράξει για να αποδείξει την αναγκαιότητα. Η αναιρεσείουσα δεν μπορεί να επηρεάσει το χρονικό σημείο της κοινοποίησης της ενίσχυσης στην Επιτροπή. Η αντίληψη αυτή του Πρωτοδικείου και της Επιτροπής θα συνεπαγόταν –λογικά– ότι η αναγκαιότητα της χορήγησης ενίσχυσης δεν θα γινόταν δεκτή για το επενδυτικό σχέδιο, αν η απόφαση της Επιτροπής για το συμβατό ή ασύμβατο της σχεδιαζόμενης ενίσχυσης με την κοινή αγορά εκδιδόταν μετά την ολοκλήρωση ή την περάτωση του επενδυτικού σχεδίου.

Η αναιρεσείουσα επισημαίνει επίσης ότι δεν μπορούσε να προσβάλει άμεσα την απόφαση της Επιτροπής που αφορούσε την αρχικώς κοινοποιηθείσα ενίσχυση. Όταν η Επιτροπή κηρύσσει μια ενίσχυση συμβατή με την κοινή αγορά, αλλά το ύψος της δεν ανταποκρίνεται στο ύψος της ενίσχυσης που έχει ζητήσει ο αποδέκτης της από τις εθνικές αρχές, ο αποδέκτης της ενίσχυσης δεν νομιμοποιείται να προσβάλει ενώπιον του Πρωτοδικείου την ευνοϊκή για τον ίδιο απόφαση της Επιτροπής. Το χρονικό διάστημα που παρήλθε μεταξύ της πρώτης απόφασης, με την οποία η Επιτροπή ενέκρινε την αρχική ενίσχυση, και της κοινοποίησης της επίδικης ενίσχυσης οφείλεται συνεπώς στο ότι η αναιρεσείουσα εξάντλησε όλα τα ένδικα μέσα που θεωρούσε ότι μπορεί να ασκήσει κατά της ανακοίνωσης της Επιτροπής με την οποία το κοινοτικό αυτό όργανο απέρριψε το αίτημα τροποποίησης της πρώτης εγκριτικής απόφασής της. Το ότι δηλαδή η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν προέβη στην κοινοποίηση της επίδικης ενίσχυσης παρά μόνο μετά την εκτέλεση του επενδυτικού σχεδίου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι είχε ανακύψει εν τω μεταξύ αμφισβήτηση σχετικά με τον νομικό χαρακτηρισμό της προαναφερθείσας ανακοίνωσης της Επιτροπής. Επομένως, το επιχείρημα ότι το επενδυτικό σχέδιο έχει ολοκληρωθεί εν τω μεταξύ δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως κριτήριο για την εκτίμηση της αναγκαιότητας.

Όσον αφορά το κριτήριο που ανάγεται στα αποτελέσματα της ενίσχυσης ως κινήτρου, το Πρωτοδικείο αποφάσισε ρητά, κατά την αναιρεσείουσα πάντα, να μην εξετάσει το ζήτημα αυτό. Ακόμη και αν, παρά την αντίθετη άποψη της αναιρεσείουσας, η αναγκαιότητα και τα αποτελέσματα της ενίσχυσης ως κινήτρου θεωρηθούν ως δύο αυτοτελείς προϋποθέσεις για την έγκριση μιας ενίσχυσης, εν προκειμένω οι προϋποθέσεις αυτές πληρούνται.

Το σημείο 4.2, τρίτο εδάφιο, των κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα προβλέπει ότι η ενίσχυση έχει χαρακτήρα κινήτρου όταν ο αποδέκτης της ενίσχυσης έχει υποβάλει την αίτηση χορήγησης της ενίσχυσης πριν από την έναρξη της εκτέλεσης του σχεδίου. Όπως εκτέθηκε παραπάνω, το μόνο κρίσιμο στοιχείο είναι η υποβολή της αίτησης ενίσχυσης στην εθνική αρχή. Η αναιρεσείουσα υπέβαλε την εν λόγω αίτηση πριν από την έναρξη της εκτέλεσης του σχεδίου και επομένως τήρησε τη σχετική προϋπόθεση. Το Πρωτοδικείο δεν το έλαβε υπόψη, πράγμα που σημαίνει ότι παραβίασε, κατά την αναιρεσείουσα, όχι μόνο το άρθρο 87 ΕΚ, αλλά και τις κατευθυντήριες γραμμές.

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει επίσης στο πολυτομεακό πλαίσιο για τις περιφερειακές ενισχύσεις και στην αρχή της ίσης μεταχείρισης, καθόσον το Πρωτοδικείο ενέκρινε την ασυνεπή εφαρμογή της αξιολόγησης της αγοράς από την Επιτροπή. Ενώ κατά τη διαδικασία κοινοποίησης που αφορούσε την αρχική ενίσχυση η Επιτροπή είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα αξιολογούσε τη σχετική αγορά με συντελεστή ανταγωνισμού 0,75, τρεις περίπου εβδομάδες αργότερα αξιολόγησε, με άλλη απόφαση, την ίδια σχετική αγορά διαφορετικά και έκρινε ότι δικαιολογούνταν, σύμφωνα με το πολυτομεακό πλαίσιο, συντελεστής ανταγωνισμού ίσος με 1,0. Ακόμη και αν ληφθεί υπόψη ότι η Επιτροπή διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια κατά την οικονομικής φύσης εκτίμηση πραγματικών στοιχείων, το όριο της ευχέρειας αυτής έγκειται στο ότι για τα ίδια προϊόντα υπάρχουν ίδιες αγορές, ιδίως δε όταν η εκτίμηση των αγορών της ίδιας κατηγορίας προϊόντων πραγματοποιείται μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων.

Τέλος, το γεγονός ότι το Πρωτοδικείο δεν έλαβε καθόλου υπόψη το επιχείρημα της αναιρεσείουσας ότι ήταν υποχρεωμένη να εκτελέσει το επενδυτικό σχέδιο εντός 36 μηνών από την υποβολή της αίτησης συνιστά ένα επιπλέον νομικό σφάλμα. Αν η αναιρεσείουσα δεν είχε τηρήσει την υποχρέωση αυτή, θα είχε χάσει ολόκληρη την ενίσχυση. Δεν επιτρέπεται να της καταλογίζεται ότι τήρησε την υποχρέωση αυτή. Πρόκειται εδώ για παραβίαση του άρθρου 87 ΕΚ και της αρχής ότι η Επιτροπή οφείλει να τηρεί τους κανόνες διαχείρισης των ενισχύσεων τους οποίους εκδίδει και εφαρμόζει η ίδια.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/28

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε η Oberste Berufungs- und Disziplinarkommission (Αυστρία) την 1η Απριλίου 2009 — Mag. lic. Robert Koller κατά Rechtsanwaltsprüfungskommission beim Oberlandesgericht Graz

(Υπόθεση C-118/09)

2009/C 141/48

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberste Berufungs- und Disziplinarkommission

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Mag. lic. Robert Koller

Καθής: Rechtsanwaltsprüfungskommission beim Oberlandesgericht Graz

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει η οδηγία 89/48/ΕΟΚ (1) εφαρμογή στην περίπτωση αυστριακού υπηκόου, εφόσον αυτός

α)	ολοκλήρωσε επιτυχώς πτυχιακές σπουδές Νομικής στην Αυστρία και του απονεμήθηκε ο ακαδημαϊκός τίτλος «Magister der Rechtswissenschaften» [πτυχιούχος νομικής],

β)

εν συνεχεία, αφού υποβλήθηκε σε συμπληρωματικές εξετάσεις από ισπανικό πανεπιστήμιο, για τις οποίες όμως απαιτήθηκε εκπαίδευση με διάρκεια μικρότερη των τριών ετών, του απονεμήθηκε με έγγραφο αναγνωρίσεως του Υπουργείου Παιδείας και Επιστημών του Βασιλείου της Ισπανίας το δικαίωμα να φέρει τον — ισοδύναμο προς τον αυστριακό τίτλο — ισπανικό τίτλο Licenciado en Derecho και

γ)

απέκτησε, κατόπιν αιτήσεως προς τον δικηγορικό σύλλογο της Μαδρίτης, το δικαίωμα στον επαγγελματικό τίτλο abogado και άσκησε πράγματι το επάγγελμα του δικηγόρου στην Ισπανία, ειδικότερα επί χρονικό διάστημα τριών εβδομάδων πριν από την υποβολή της αιτήσεώς του και όχι μεγαλύτερο των πέντε μηνών πριν από την έκδοση της πρωτοβάθμιας αποφάσεως;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Συμβιβάζεται με την οδηγία 89/48/ΕΟΚ η ερμηνεία του άρθρου 24 του EuRAG [Ομοσπονδιακού νόμου για την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών και την εγκατάσταση ευρωπαίων δικηγόρων στην Αυστρία] υπό την έννοια ότι η απόκτηση ενός αυστριακού τίτλου σπουδών Νομικής, καθώς και το δικαίωμα κατοχής του ισπανικού τίτλου Licenciado en Derecho, το οποίο αποκτήθηκε, κατόπιν υποβολής σε συμπληρωματικές εξετάσεις από ισπανικό πανεπιστήμιο, εντός χρονικού διαστήματος μικρότερου των τριών ετών, δεν αρκούν για τη συμμετοχή στη δοκιμασία επάρκειας στην Αυστρία σύμφωνα με το άρθρο 24, παράγραφος 1, του EuRAG, χωρίς να αποδεικνύεται η κατά το εθνικό δίκαιο (άρθρο 2, παράγραφος 2, του RAO [Κώδικα περί Δικηγόρων]) απαιτούμενη πρακτική εμπειρία, ακόμη και στην περίπτωση που ο αιτών έχει διοριστεί στην Ισπανία, χωρίς αντίστοιχη απαίτηση πρακτικής εμπειρίας, ως abogado και έχει ασκήσει εκεί το επάγγελμα του δικηγόρου επί χρονικό διάστημα τριών εβδομάδων πριν από την υποβολή της αιτήσεώς του και όχι μεγαλύτερο των πέντε μηνών πριν από την έκδοση της πρωτοβάθμιας αποφάσεως;

(1) ΕΕ L 19, σ. 16.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/28

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Conseil d'État (Γαλλία) την 1η Απριλίου 2009 — Société fiduciaire nationale d’expertise comptable κατά Ministre du budget, des comptes publics et de la fonction publique

(Υπόθεση C-119/09)

2009/C 141/49

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Société fiduciaire nationale d’expertise comptable

Καθού: Ministre du budget, des comptes publics et de la fonction publique

Προδικαστικό ερώτημα

Ήταν στις προθέσεις της οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά (1), να αποκλείσει, όσον αφορά τον τομέα των νομοθετικώς κατοχυρωμένων επαγγελμάτων που αφορά, κάθε γενική απαγόρευση, όποια και αν είναι η μορφή εμπορικής πρακτικής για την οποία πρόκειται, ή, αντίθετα, αναγνώρισε στα κράτη μέλη την ευχέρεια να διατηρούν σε ισχύ γενικές απαγορεύσεις σε σχέση με ορισμένες εμπορικές πρακτικές, όπως είναι η κατ’ οίκον προσέγγιση πελατών;

(1) ΕΕ L 376, σ. 36.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/28

Προσφυγή της 1ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-120/09)

2009/C 141/50

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. van Beek και J.-B. Laignelot)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου, μη διασφαλίζοντας τη μεταφορά στο βαλλονικό δίκαιο του άρθρου 2, στοιχεία στ', ι' και κ', και του Παραρτήματος III, σημείο 4, Γ, της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

—	να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προβάλλει δύο αιτιάσεις προς στήριξη της προσφυγής της.

Αφενός, προσάπτει στο καθού ότι δεν μετέφερε στο δίκαιο της Περιφέρειας της Βαλλονίας τις έννοιες της «υπόγειας εναποθηκεύσεως», των «αερίων χώρου ταφής» και του «εκλούσματος», κατά τις διατάξεις του άρθρου 2, στοιχεία στ', ι' και κ', της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων. Η Επιτροπή τονίζει τη σπουδαιότητα των εννοιών αυτών, οι οποίες, καθόσον είναι κεφαλαιώδους σημασίας όσον αφορά την εφαρμογή της οδηγίας, περιλαμβάνονται και σε άλλες διατάξεις που θεσπίσθηκαν βάσει της εν λόγω οδηγίας ή κατ’ εφαρμογή της.

Αφετέρου, η προσφεύγουσα καταγγέλλει ότι το δίκαιο της Βαλλονίας δεν περιλαμβάνει καμία διάταξη σχετικά με τα επίπεδα συναγερμού, σε περίπτωση υπερβάσεως των οποίων μπορεί να θεωρηθεί ότι ο χώρος υγειονομικής ταφής έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις όσον αφορά την ποιότητα των υπογείων υδάτων. Η διάταξη, όμως, του σημείου 4, Γ, του Παραρτήματος III της οδηγίας, η οποία προβλέπει τη θέσπιση σχετικών διατάξεων, είναι θεμελιώδους σημασίας προκειμένου να διασφαλισθεί ο αποτελεσματικός έλεγχος της ποιότητας των υπογείων υδάτων και, κατά συνέπεια, για να διασφαλισθεί η προστασία του περιβάλλοντος, η οποία αποτελεί τον ουσιώδη σκοπό της οδηγίας.

(1) ΕΕ L 182, σ. 1.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/29

Προσφυγή της 1ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-121/09)

2009/C 141/51

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: W. Wils και C. Cattabriga)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να διαπιστώσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που έχει από το άρθρο 7 της οδηγίας 50/314/ΕΟΚ (1)·

—	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Ιταλική Δημοκρατία, καθορίζοντας προθεσμία τριών μηνών, από την προβλεπόμενη ημερομηνία για την ολοκλήρωση του ταξιδιού, για την υποβολή αιτήσεως παρεμβάσεως προς το Fondo di garanzia (Ταμείο εγγυήσεων) από τον καταναλωτή ενός τουριστικού πακέτου, παρέβη τις υποχρεώσεις που έχει από το άρθρο 7 της οδηγίας 90/314.

Το άρθρο 7 της οδηγίας 90/314 ορίζει ότι ο διοργανωτής και/ή ο πωλητής που είναι συμβαλλόμενα μέρη στη σύμβαση πρέπει να αποδείξουν ότι διαθέτουν επαρκείς εγγυήσεις για να διασφαλίσουν, σε περίπτωση αφερεγγυότητας ή πτωχεύσεως, την επιστροφή των καταβληθέντων και τον επαναπατρισμό του καταναλωτή. Κατά την ερμηνεία που έχει δοθεί στη διάταξη αυτή από την κοινοτική νομολογία, η εν λόγω διάταξη επιβάλλει στα κράτη μια υποχρέωση αποτελέσματος, η οποία συνεπάγεται ότι ο καταναλωτής τουριστικών πακέτων έχει δικαίωμα αποτελεσματικής προστασίας από τους κινδύνους αφερεγγυότητας και πτωχεύσεως των διοργανωτών, και ειδικότερα δικαίωμα επιστροφής των καταβληθέντων και επαναπατρισμού.

3.	Το επόμενο άρθρο 8 επιτρέπει στα κράτη μέλη να θεσπίσουν αυστηρότερους κανόνες, αλλά μόνον όταν οι κανόνες αυτοί παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στον καταναλωτή.

Εν προκειμένω, η επίμαχη ιταλική ρύθμιση, σύμφωνα με τα πληροφοριακά στοιχεία που οι εθνικές αρχές διαβίβασαν εντός του πλαισίου της διαδικασίας επί παραβάσει, έχει ως σκοπό να διασφαλίσει τη δυνατότητα ανακτήσεως, υπέρ του κρατικού προϋπολογισμού, των καταβληθέντων προς τους καταναλωτές και επομένως να διαφυλάξει τα δημοσιονομικά συμφέροντα του κράτους και όχι να εγγυηθεί μεγαλύτερη προστασία των καταναλωτών των τουριστικών πακέτων.

Η Επιτροπή ναι μεν αντιλαμβάνεται το συμφέρον της Ιταλίας να διασφαλίσει μια υγιή και ισορροπημένη διαχείριση του Fondo di garanzia, διευκολύνοντας την αναγωγή του τελευταίου κατά του τουριστικού γραφείου, πλην όμως θεωρεί ότι το μέτρο αυτό, επιβάλλοντας αποκλειστική προθεσμία για την υποβολή αιτήσεως παρεμβάσεως προς το Fondo di garanzia, εισάγει μια προϋπόθεση ικανή να στερήσει τον καταναλωτή από τα δικαιώματα που εγγυάται η οδηγία 90/314.

Είναι αλήθεια, όπως υποστηρίζουν οι ιταλικές αρχές, ότι ο καταναλωτής δύναται να υποβάλει την αίτησή του προς το Fondo di garanzia αμέσως μόλις λάβει γνώση περιστατικών που συνεπάγονται τον κίνδυνο να εμποδιστεί η εκτέλεση της συμβάσεως. Ωστόσο, για να ασκηθεί η δυνατότητα αυτή είναι αναγκαίο ο καταναλωτής να γνωρίζει τις σχετικές περιστάσεις. Πάντως, εκτός από τις περιπτώσεις όπου η πτώχευση του διοργανωτή του ταξιδιού εύκολα μπορεί να γίνει γνωστή λόγω της δημοσιεύσεως της αποφάσεως με την οποία κηρύχθηκε η πτώχευση, στις περισσότερες περιπτώσεις ο καταναλωτής αγνοεί την ακριβή περιουσιακή κατάσταση του διοργανωτή αυτού. Κατά συνέπεια, για την επιστροφή των καταβληθέντων είναι φυσιολογικό να απευθυνθεί πρώτα στον τελευταίο, αποστέλλοντάς του επιστολή, ενδεχομένως υπόμνηση, και τέλος διαταγή πληρωμής. Έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος η τρίμηνη προθεσμία του άρθρου 5 της υπουργικής αποφάσεως 349/1999 να έχει προ πολλού παρέλθει όταν υποβάλλεται αίτηση παρεμβάσεως προς το Fondo di garanzia, οπότε ο καταναλωτής θα στερηθεί του δικαιώματος να του επιστραφούν τα καταβληθέντα.

7.	Για να καλύψουν την ανεπάρκεια που προσάφθηκε με την εν λόγω διαδικασία επί παραβάσει, οι ιταλικές αρχές ανακοίνωσαν πρώτα ότι θέλουν να επεκτείνουν από τρεις σε δώδεκα μήνες την προθεσμία υποβολής της αιτήσεως παρεμβάσεως προς το Fondo di garanzia, και μετά ότι θέλουν να την καταργήσουν.

8.	Επί πλέον, δημοσίευσαν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ανακοίνωση προς τους τυχόν ενδιαφερόμενους, κατά την οποία, εν αναμονή της καταργήσεως της εν λόγω προθεσμίας, για να διασφαλιστεί η προστασία των καταναλωτών οι αιτήσεις παρεμβάσεως δύνανται να υποβληθούν οποτεδήποτε στο Fondo di garanzia.

Η Επιτροπή θεωρεί ότι τέτοια μέτρα, μολονότι συνιστούν αξιέπαινη προσπάθεια να αρθούν οι συνέπειες της επίμαχης παραβάσεως, παρά ταύτα δεν είναι επαρκή για να εξαλειφθεί ο κίνδυνος να στερηθούν οι καταναλωτές τουριστικών πακέτων του δικαιώματός τους αποτελεσματικής προστασίας σε περίπτωση πτωχεύσεως του διοργανωτή.

10.

Για να διασφαλιστεί πλήρως η βεβαιότητα δικαίου, με αποτέλεσμα να μπορούν οι ιδιώτες να γνωρίζουν το πλήρες περιεχόμενο των δικαιωμάτων τους και να τα επικαλούνται ενώπιον των δικαστηρίων, οι διατάξεις μιας οδηγίας πρέπει να εφαρμόζονται με αναμφισβήτητα αποτελεσματικό, συγκεκριμένο και σαφή τρόπο, και όχι μέσω απλών διοικητικών πράξεων, που ως εκ της φύσεώς τους μπορούν να μεταβληθούν κατά το δοκούν από τις εθνικές αρχές.

11.

Η συνύπαρξη, στην ιταλική ρύθμιση, από τη μια πλευρά, μιας διατάξεως, που ουδέποτε καταργήθηκε ρητώς και που επιβάλλει αποκλειστική προθεσμία τριών μηνών για την υποβολή αιτήσεως παρεμβάσεως προς το Fondo di garanzia, και, από την άλλη πλευρά, ενός ανακοινωθέντος της διοικήσεως, το οποίο καλεί να μη λαμβάνεται υπόψη η προθεσμία αυτή, δημιουργεί προφανή κατάσταση αβεβαιότητας στους καταναλωτές τουριστικών πακέτων.

(1) Οδηγία του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 1990, για τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις (EE L 158, σ. 59).

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/30

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Συμβούλιο της Επικρατείας (Ελλάδα) στις 2 Απριλίου 2009 — 'Ένωση Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας, ΑΝΕΚ, Μινωικές Γραμμές, N.E. Λέσβου και Blue Star Ferries κατά Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και Υπουργού Αιγαίου

(Υπόθεση C-122/09)

2009/C 141/52

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Συμβούλιο της Επικρατείας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: Ένωση Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας, ΑΝΕΚ, Μινωικές Γραμμές, N.E. Λέσβου και Blue Star Ferries

Εναγόμενοι: Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και Υπουργός Αιγαίου

Προδικαστικά ερωτήματα

α)

«Κατά την έννοια των άρθρων 10 δεύτερο εδάφιο και 249 δεύτερο εδάφιο της Συνθήκης για την 'Ίδρυση: της Ευρωπαϊκής Κοινότητος i)'Οφειλε ο Ελληνας νομοθέτης, κατά τη διάρκεια της εισαχθείσης με το άρθρο 6 παράγραφος 3 του Κανονισμού (ΕΟΚ) 3577/92 του Συμβουλίου της 7ης Δεκεμβρίου 1992, με τίτλο «για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (θαλάσσιες ενδομεταφορές –καμποτάζ)» (ΕΕ L 364) και αφορώσης στην Ελλάδα προσωρινής, μέχρι την 1.1.2004, εξαιρέσεως από την εφαρμογή του Κανονισμού τούτου, να απόσχει από τη θέσπιση διατάξεων ικανών να διακυβεύσουν σοβαρά την πλήρη και αποτελεσματική εφαρμογή του Κανονισμού 3577/92 στην Ελλάδα από της 1.1.2004 και εφεξής; ii) Δικαιούνται ιδιώτες να επικαλούνται τον εν λόγω Κανονισμό προς αμφισβήτηση του κύρους διατάξεων, τις οποίες θέσπισε ο 'Ελληνας νομοθέτης προ της 1.1.2004, στην περίπτωση κατά την οποία οι τελευταίες αυτές εθνικές διατάξεις διακυβεύουν σοβαρά την πλήρη και αποτελεσματική εφαρμογή του Κανονισμού τούτου στην Ελλάδα από 1.1.2004;»

β)

«Εάν στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα δοθεί καταφατική απάντηση, διακυβεύεται σοβαρά η από 1.1.2004 πλήρης εφαρμογή του Κανονισμού 3577/92 στην Ελλάδα, λόγω της θεσπίσεως από τον 'Ελληνα νομοθέτη, προ της 1.1.2004, διατάξεων, οι οποίες έχουν εξαντλητικό και πάγιο χαρακτήρα, δεν προβλέπουν λήξη της ισχύος τους από 1.1.2004 και αντίκεινται σε διατάξεις του Κανονισμού 3577/92;».

γ)

«Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα, οι διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 4 του Κανονισμού (ΕΟΚ) 3577/92 επιτρέπουν τη θέσπιση εθνικών ρυθμίσεων, κατά τις οποίες οι πλοιοκτήτες δεν μπορούν να παράσχουν υπηρεσίες θαλασσίων ενδομεταφορών, παρά μόνον σε συγκεκριμένες δρομολογιακές γραμμές, προσδιοριζόμενες κατ'έτος από αρμόδια προς τούτο εθνικη'αρχή και κατόπιν προηγούμενης διοικητικής αδείας, χορηγουμένης στο πλαίσιο συστήματος αδειοδοτήσεως, το οποίο έχει τα εξής χαρακτηριστικά: i) Αφορά όλες, ανεξαιρέτως, τις δρομολογιακές γραμμές που εξυπηρετούν νησιά, ii)Οι αρμόδιες εθνικές αρχές έχουν τη δυνατότητα να αποδέχονται υποβληθείσα αίτηση χορηγήσεως αδείας δρομολογήσεως, επιφέροντας κατά διακριτική ευχέρεια και χωρίς εκ των προτέρων προσδιορισμό με κανόνα δικαίου των εφαρμοζομένων κριτηρίων, μονομερή τροποποίηση των στοιχείων της αιτήσεως που αφορούν στην συχνότητα και στο χρόνο διακοπής των δρομολογίων, καθώς και στο ναύλο;»

δ)

«Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα, εισάγει, κατά την έννοια του άρθρου 49 της Συνθήκης για την 'Ιδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, αναπίτρεπτο περιορισμό της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών, εθνική ρύθμιση, η οποία προβλέπει ότι ο πλοιοκτήτης στον οποίον χορηγήθηκε από τη Διοίκηση άδεια δρομολογήσεως πλοίου σε ορισμένη γραμμή (κατόπιν αποδοχής σχετικής αιτήσεώς του ως έχει ή κατόπιν αποδοχής της αιτήσεως αυτής με τροποποιήσεις ορισμένων στοιχείων της, τις οποιές ο πλοιοκτήτης αποδέχεται) είναι, κατ'αρχήν, υποχρεωμένος να εξυπηρετεί αδιαλείπτως τη συγκεκριμένη δρομολογιακή γραμμή καθ'όλη τη διάρκεια της ετήσιας δρομολογιακής περιόδου και ότι, προς διασφάλιση της τηρήσεως της υποχρεώσεώς του αυτής, οφείλει να καταθέσει, προ της ενάρξεως των δρομολογίων, εγγυητική επιστολή, καταπίπτουσα, ολικώς ή μερικώς, σε περίπτωση μη τηρήσεως ή μη επακριβούς τηρήσεως της εν λόγω υποχρεώσεως;».

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/31

Προσφυγή της 2ας Απριλλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Κυπριακής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-125/09)

2009/C 141/53

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Γ. Ζαββός και A. Nijenhuis)

Καθής: Κυπριακή Δημοκρατία

Αιτήματα

α)

να αναγνωριστεί από το Δικαστήριο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία, μη εξασφαλίζοντας τη χορήγηση δικαιωμάτων διέλευσης επί, πάνω ή κάτω από δημόσια ιδιοκτησία, εγκαίρως, αμερόληπτα και με διαφάνεια, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 11 παράγραφος 1 της οδηγίας πλαισίου και του άρθρου 4 παράγραφος 1 της οδηγίας για αδειοδότηση

β)	να καταδικάσει την Κυπριακή Δημοκρατία στη δικαστική δαπάνη.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Από τις πληροφορίες που παρασχέθηκαν στις υπηρεσίες της Επιτροπής προκύπτει ότι ο δεύτερος παροχέας κινητής τηλεφωνίας δεν είχε τη δυνατότητα να εγκαταστήσει αποτελεσματικά το δικό του δίκτυο με σκοπό την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ανταγωνιστικά προς τον κατεστημένο φορέα εκμετάλλευσης δικτύου, την ATHK, λόγω χρονοβόρων και ασυντόνιστων διαδικασιών στην Κύπρο.

H Επιτροπή προσάπτει στην Κυπριακή Δημοκρατία ότι συνεπεία της συμπεριφοράς των αρμοδίων δημοσίων αρχών της Κύπρου (Δήμων ή/και Επαρχιών), ο δεύτερος παροχέας κινητής τηλεφωνίας δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή τις οικοδομικές άδειες που απαιτούνται βάσει της εθνικής νομοθεσίας και, ως εκ τούτου, το υπάρχον δίκτυο του, που αναμένεται να ανταποκρίνεται στην αυστηρή απαίτηση για γεωγραφική κάλυψη που εγγράφεται στην άδεια του, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι λειτουργεί κατά παράβαση του κυπριακού δικαίου15.

Η Επιτροπή φρονεί ότι η κατάσταση αυτή δημιουργεί ουσιαστικά μειονεκτήματα για τις δραστηριότητες του δεύτερου φορέα εκμετάλλευσης δικτύου κινητής τηλεφωνίας. Εφόσον δεν έχει ολοκληρώσει την ανάπτυξη του δικτύου του, δεν μπορεί να προσφέρει στους τελικούς χρήστες πλήρη γεωγραφική κάλυψη παρά μόνον μέσω της υπηρεσίας εθνικής περιαγωγής που διατίθεται, σε τιμές χονδρικής, από την ΑΤΗΚ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εξαρτάται αυτή τη στιγμή ο δεύτερος φορέας εκμετάλλευσης από τη χονδρική υπηρεσία εθνικής περιαγωγής της ΑΤΗΚ για το 20 % περίπου της συνολικής του κίνησης. Συνεπώς, επειδή το δικό του δίκτυο δεν παρέχει πλήρη γεωγραφική κάλυψη, ο δεύτερος φορέας εκμετάλλευσης υποχρεούται να επωμιστεί το υλικό εξωτερικό κόστος της χρήσης της χονδρικής υπηρεσίας εθνικής περιαγωγής της ΑΤΗΚ και είναι εξαρτημένος από την εν λόγω υπηρεσία.

Κατά την άποψη της Επιτροπής, αυτή η σημαντική καθυστέρηση όσον αφορά τη χορήγηση, στον δεύτερο παροχέα κινητής τηλεφωνίας, δικαιωμάτων διέλευσης επί, πάνω ή κάτω από δημόσια ιδιοκτησία, για την εγκατάσταση ιστών και κεραιών, συνιστά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 11 παράγραφος 1 της οδηγίας πλαισίου, η οποία προβλέπει ότι η αρμόδια αρχή θα πρέπει να ενεργεί βάσει διαφανών και προσιτών στο κοινό διαδικασιών που εφαρμόζονται χωρίς διακρίσεις και χωρίς καθυστέρηση.

Η Κυπριακή Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι το Διάταγμα, που επρόκειτο να εκδοθεί αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, αναμενόταν να καλύπτει και άλλα σημαντικά σημεία του Κώδικα, όπως τον κανόνα των 6 εβδομάδων και, εν γένει, όλες τις διατάξεις της παραγράφου 4 του Κώδικα. Ωστόσο, το ανωτέρω αναφερόμενο Διάταγμα ουδέποτε εκδόθηκε, με αποτέλεσμα η κατάσταση να μένει ουσιαστικά η ίδια. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή θεωρεί ότι η οδηγία πλαίσιο και η οδηγία για την αδειοδότηση επί του παρόντος δεν εφαρμόζονται ορθά στην Κύπρο όσον αφορά τη χορήγηση πολεοδομικών και οικοδομικών αδειών.

Κατά συνέπεια, η πλήρης εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 4 παράγραφος 1 της οδηγίας για την αδειοδότηση και του άρθρου 11 παράγραφος 1 της οδηγίας πλαισίου δε θα εξασφαλισθεί πριν από την επίσημη εφαρμογή των επικείμενων μέτρων εφαρμογής του Κώδικα, εφόσον, ελλείψει της ολοκλήρωσης της αναγκαίας διαδικασίας, και δη της έκδοσης του Διατάγματος, δεν μπορούσε να τεθεί σε ισχύ το νέο καθεστώς οικοδομικών αδειών.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/31

Προσφυγή της 3ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-126/09)

2009/C 141/54

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: N. Yerrell)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, παραλείποντας να θεσπίσει όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2003/59/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2003, σχετικά με την αρχική επιμόρφωση και την περιοδική κατάρτιση των οδηγών ορισμένων οδικών οχημάτων τα οποία χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή επιβατών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 3820/85 του Συμβουλίου και της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου και για την κατάργηση της οδηγίας 76/914/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1), ή, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας στην Επιτροπή τις εν λόγω διατάξεις, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2003/59/ΕΚ στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 9 Σεπτεμβρίου 2006. Κατά την ημερομηνία ασκήσεως της υπό κρίση προσφυγής, όμως, το καθού δεν είχε ακόμη λάβει τα αναγκαία μέτρα για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη του ή εν, πάση περιπτώσει, δεν είχε ενημερώσει σχετικώς την Επιτροπή.

(1) ΕΕ L 226, σ. 4.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/32

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht Nürnberg (Γερμανία) στις 6 Απριλίου 2009 — Coty Prestige Lancaster Group GmbH κατά Simex Trading AG

(Υπόθεση C-127/09)

2009/C 141/55

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Nürnberg (Γερμανία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Coty Prestige Lancaster Group GmbH

Εναγόμενη: Simex Trading AG

Προδικαστικό ερώτημα

Υφίσταται διάθεση στο εμπόριο υπό την έννοια του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού ΕΚ 40/94 (1) και του άρθρου 7 της οδηγίας 89/104/ΕΟΚ (2), αν τα φιαλίδια αρώματος προς δοκιμή παραχωρούνται, χωρίς μεταβίβαση της κυριότητας και με την απαγόρευση να τα πουλήσουν, σε συμβατικώς δεσμευόμενους ενδιάμεσους εμπόρους για να μπορούν οι πιθανοί πελάτες τους να χρησιμοποιούν το περιεχόμενο του προϊόντος για δοκιμαστικούς σκοπούς, όπου η απαγόρευση πωλήσεως επισημαίνεται επί του εμπορεύματος, η ανάκληση του εμπορεύματος από τον παρασκευαστή/δικαιούχο του σήματος παραμένει δυνατή ανά πάσα στιγμή βάσει της συμβάσεως και η συσκευασία του εν λόγω εμπορεύματος διαφέρει σαφώς από αυτήν του εμπορεύματος που συνήθως διατίθεται στο εμπόριο από τον παρασκευαστή/δικαιούχο του σήματος, καθώς είναι απλούστερη;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα· ΕΕ L 11, της 14ης Ιανουαρίου 1994, σ. 1-36.

(2) Πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων· ΕΕ L 40, της 11ης Φεβρουαρίου 1989, σ. 1-7.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/32

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε ο Άρειος Πάγος (Ελλάδα) στις 10 Απριλίου 2009 — Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Θεατρικών και Οπτικοακουστικών Έργων κατά ΔΙΒΑΝΗ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ Ανώνυμη Ξενοδοχειακή και Τουριστική Εταιρεία

(Υπόθεση C-136/09)

2009/C 141/56

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Άρειος Πάγος

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Θεατρικών και Οπτικοακουστικών Έργων

Αναιρεσίβλητη: ΔΙΒΑΝΗ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ Ανώνυμη Ξενοδοχειακή και Τουριστική Εταιρεία

Προδικαστικά ερωτήματα

Ερωτάται αν απλώς και μόνο η τοποθέτηση, από τον ξενοδόχο στα δωμάτια του ξενοδοχείου, συσκευών τηλεόρασης και η σύνδεσή τους με την εγκατεστημένη στο ξενοδοχείο κεντρική κεραία, χωρίς καμία άλλη ενέργεια ή μεσολάβηση ή παρέμβαση του ξενοδόχου, συνιστούν παρουσίαση του έργου στο κοινό κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 1 της οδηγίας 2001/29/ΕΚ και ειδικότερα αν σύμφωνα με την προαναφερθείσα από 7-12-2006 απόφαση του ΔΕΚ (υπόθεση C-306/05 Sociedad General de Autores y Editores de España (SGAE) κατά Rafael Hoteles S.A.) υπάρχει εν προκειμένω διανομή σήματος, μέσω συσκευών τηλεόρασης στους πελάτες που διαμένουν στα δωμάτια του ξενοδοχείου, με σχετική τεχνική παρέμβαση του ξενοδόχου.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/32

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 15 Απριλίου 2009 — 1. Μ.M. Josemans και 2. Burgemeester van Maastricht

(Υπόθεση C-137/09)

2009/C 141/57

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες

1.	M.M. Josemans

2.	Burgemeester van Maastricht.

Προδικαστικά ερωτήματα

Μήπως μια ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, περί προσβάσεως των κατοίκων της αλλοδαπής στα coffeeshop, εμπίπτει εν όλω ή εν μέρει στο πεδίο εφαρμογής της Συνθήκης ΕΚ, και ειδικότερα στο πεδίο της ελεύθερης κυκλοφορίας αγαθών και/ή υπηρεσιών ή ακόμη στο πεδίο της απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων κατά το άρθρο 12 σε συνδυασμό με το άρθρο 18 της Συνθήκης ΕΚ;

Στο μέτρο που έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της Συνθήκης ΕΚ που αφορούν την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών και/ή υπηρεσιών, μήπως η απαγόρευση να γίνονται οι κάτοικοι της αλλοδαπής δεκτοί στα coffeeshop αποτελεί κατάλληλο και αναλογικό μέσο για την καταπολέμηση του ναρκοτουρισμού και των συνακόλουθων οχλήσεων;

Μήπως η κατά το άρθρο 12 σε συνδυασμό με το άρθρο 18 της Συνθήκης ΕΚ απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ιθαγενείας έχει εφαρμογή επί μιας ρυθμίσεως περί προσβάσεως των κατοίκων της αλλοδαπής στα coffeeshop αν και εφόσον δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της Συνθήκης ΕΚ που αφορούν την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών και υπηρεσιών;

Αν ναι, είναι δικαιολογημένες οι έμμεσες διακρίσεις που γίνονται εν προκειμένω μεταξύ των κατοίκων της ημεδαπής και των κατοίκων της αλλοδαπής και είναι η απαγόρευση να γίνονται οι κάτοικοι της αλλοδαπής δεκτοί στα coffeeshop κατάλληλο και αναλογικό μέσο για την καταπολέμηση του ναρκοτουρισμού και των συνακόλουθων οχλήσεων;

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/33

Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-139/09)

2009/C 141/58

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: L. de Schietere de Lophem και A. Marghelis)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι Βασίλειο του Βελγίου, μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία νομοθετικά, κανονιστικά και διοικητικά μέτρα για τη συμμόρφωσή του προς την οδηγία 2006/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, σχετικά με τη διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας και την τροποποίηση της οδηγίας 2004/35/ΕΚ (1) ή τουλάχιστον μη ανακοινώνοντας τα μέτρα αυτά στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2006/21/ΕΚ στο εθνικό δίκαιο έληξε στις 30 Απριλίου 2008. Κατά την ημερομηνία όμως της ασκήσεως της παρούσας προσφυγής το καθού δεν είχε θεσπίσει ακόμη όλα τα αναγκαία μέτρα για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο ή, εν πάση περιπτώσει, δεν είχε ενημερώσει την Επιτροπή σχετικά με τη θέσπιση αυτή.

(1) ΕΕ L 102, σ. 15.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/33

Προσφυγή της 21ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-141/09)

2009/C 141/59

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: P. Dejmek και J. Sénéchal)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου μη λαμβάνοντας τα αναγκαία νομοθετικά, κανονιστικά και διοικητικά μέτρα για τη συμμόρφωσή του προς την οδηγία 2005/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, για τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις κεφαλαιουχικών εταιριών (1), και ιδίως προς τα άρθρα 1 έως 4, 5 έως 8, έως 13, καθώς και τα άρθρα 16 και 9, παράγραφος 2, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 19 της οδηγίας αυτής·

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2005/56/ΕΚ στο εθνικό δίκαιο έληξε στις 14 Δεκεμβρίου 2007. Κατά την ημερομηνία όμως της ασκήσεως της παρούσας προσφυγής το καθού δεν είχε θεσπίσει ακόμη όλα τα αναγκαία μέτρα για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο ή, εν πάση περιπτώσει, δεν είχε ενημερώσει την Επιτροπή σχετικά.

(1) ΕΕ L 310, σ. 1.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/33

Προσφυγή της 27ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-149/09)

2009/C 141/60

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: P. Dejmek και J. Sénéchal, δικηγόροι)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, μη λαμβάνοντας τα αναγκαία νομοθετικά, κανονιστικά και διοικητικά μέτρα για τη συμμόρφωσή του προς την οδηγία 2006/68/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για τροποποίηση της οδηγίας 77/91/EOK του Συμβουλίου σχετικά με τη σύσταση της ανωνύμου εταιρείας και τη διατήρηση και τις μεταβολές του κεφαλαίου της (1), ή τουλάχιστον μη ανακοινώνοντας τα μέτρα αυτά στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία·

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2006/68/ΕΚ στο εθνικό δίκαιο έληξε στις 15 Απριλίου 2008. Κατά την ημερομηνία όμως της ασκήσεως της παρούσας προσφυγής το καθού δεν είχε θεσπίσει ακόμη όλα τα αναγκαία μέτρα για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο ή, εν πάση περιπτώσει, δεν είχε ενημερώσει την Επιτροπή σχετικά.

(1) ΕΕ L 264, σ. 32.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/34

Διάταξη του προέδρου του δευτέρου τμήματος του Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Rechtbank van koophandel Brussel (Βέλγιο)για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Beecham Group plc, SmithKline Beecham plc, Glaxo Group Ltd, Stafford-Miller Ltd, GlaxoSmithKline Consumer Healthcare NV, GlaxoSmithKline Consumer Healthcare BV κατά Andacon NV

(Υπόθεση C-132/07) (1)

2009/C 141/61

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Ο πρόεδρος του δευτέρου τμήματος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 117 της 26.5.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/34

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 13ης Ιανουαρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-112/08) (1)

2009/C 141/62

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 128 της 24.5.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/34

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 3ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — διαδικασία κινηθείσα από τους Hermann Fischer, Rolf Schlatter παρουσία του: Regierungspräsidium Freiburg

(Υπόθεση C-193/08) (1)

2009/C 141/63

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 183 της 19.7.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/34

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-234/08) (1)

2009/C 141/64

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 183 της 19.7.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/34

Διάταξη του προέδρου του εβδόμου τμήματος του Δικαστηρίου της 5ης Φεβρουαρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Μάλτας

(Υπόθεση C-269/08) (1)

2009/C 141/65

Γλώσσα διαδικασίας: η μαλτέζικη

Ο πρόεδρος του εβδόμου τμήματος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 197 της 2.8.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/35

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 17ης Δεκεμβρίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου των Κάτω Χωρών

(Υπόθεση C-283/08) (1)

2009/C 141/66

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 223 της 30.8.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/35

Διάταξη του προέδρου του έκτου τμήματος του Δικαστηρίου της 5ης Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-284/08) (1)

2009/C 141/67

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του έκτου τμήματος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 223 της 30.8.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/35

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 2ας Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Τσεχικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-294/08) (1)

2009/C 141/68

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 247 της 27.9.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/35

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-326/08) (1)

2009/C 141/69

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 223 της 30.8.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/35

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 20ής Φεβρουαρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-369/08) (1)

2009/C 141/70

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 285 της 8.11.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/35

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-463/08) (1)

2009/C 141/71

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 327 της 20.10.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/36

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 24ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Tribunal de première instance de Namur (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Atenor Group SA κατά État belge (Βελγικό Δημόσιο)

(Υπόθεση C-514/08) (1)

2009/C 141/72

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 32 της 7.2.2009.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/36

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 24ης Μαρτίου 2009 [αίτηση του Cour d'appel de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] –Real Madrid Football Club, Zinedine Zidane, David Beckham, Raul Gonzalez Blanco, Ronaldo Luiz Nazario de Lima, Luis Filipe Madeira Caeiro, Futebol Club Do Porto S.A.D., Victor Baia, Ricardo Costa, Diego Ribas Da Cunha, P.S.V. N.V., Imari BV, Juventus Football Club SPA κατά Sporting Exchange Ltd, William Hill Credit Limited, Victor Chandler (International) Ltd, BWIN International Ltd (Betandwin), Ladbrokes Betting and Gaming Ltd, Ladbroke Belgium S.A., Internet Opportunity Entertainment Ltd, Global Entertainment Ltd

(Υπόθεση C-584/08) (1)

2009/C 141/73

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 55 της 7.3.2009.

Πρωτοδικείο

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/37

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — Itochu κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-12/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και κασετών παιχνιδιών συμβατών με τις κονσόλες παιχνιδιών Nintendo - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Περιορισμός των παραλλήλων εξαγωγών - Δυνατότητα καταλογισμού της παραβατικής συμπεριφοράς - Πρόστιμα - Διαφορετική μεταχείριση - Αποτρεπτικό αποτέλεσμα - Διάρκεια της παραβάσεως - Ελαφρυντικές περιστάσεις - Συνεργασία κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας)

2009/C 141/74

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Itochu Corp. (Τόκιο, Ιαπωνία) (εκπρόσωποι: Y. Shibasaki, G. van Gerven και T. Franchoo, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς, P. Hellström και O. Beynet, και, στη συνέχεια, F. Castillo de la Torre και Ο. Beynet)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως των άρθρων 1, 3 και 5 της αποφάσεως 2003/675/ΕΚ της Επιτροπής, της 30ής Οκτωβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (COMP/35.587 PO Video Games, COMP/35.706 PO Nintendo Distribution και COMP/36.321 Omega — Nintendo) (ΕΕ 2003, L 255, σ. 33), καθόσον αφορούν την προσφεύγουσα, ή, επικουρικώς, αίτημα μειώσεως του ποσού του επιβληθέντος σ’ αυτήν προστίμου.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Itochu Corp. στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 55 της 8.3.2003.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/37

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — Nintendo και Nintendo of Europe κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-13/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και κασετών παιχνιδιών Nintendo - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Περιορισμός των παράλληλων εξαγωγών - Πρόστιμα - Αποτρεπτικό αποτέλεσμα - Διάρκεια της παραβάσεως - Επιβαρυντικές περιστάσεις - Ρόλος πρωτοστάτη ή υποκινητή - Ελαφρυντικές περιστάσεις - Συνεργασία κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας)

2009/C 141/75

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Nintendo Co., Ltd (Kyoto, Ιαπωνία) και Nintendo of Europe GmbH (Grossostheim, Γερμανία) (εκπρόσωποι: I. Forrester, QC, J. Pheasant, M. Powell, C. Kennedy-Loest, solicitors και J. Killick, barrister)

Καθής: Επιτοπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς O. Beynet και A. Whelan, στη συνέχεια, X. Lewis και Beynet)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως ή μειώσεως του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες με το άρθρο 3, πρώτη περίπτωση, της αποφάσεως 2003/675/ΕΚ της Επιτροπής, της 30ής Οκτωβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 81 της Συνθήκης ΕΚ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (COMP/35.587 PO Video Games, COMP/35.706 PO Nintendo Distribution και COMP/36.321 Omega — Nintendo) (ΕΕ 2003, L 255, σ. 33)

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Καθορίζει το ύψος του επιβαλλόμενου στις Nintendo Co., Ltd και Nintendo of Europe GmbH προστίμου σε 119,2425 εκατομμύρια ευρώ.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 70 της 22.3.2003.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/38

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — CD-Contact Data κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-18/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και κασετών παιχνιδιών Nintendo - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Περιορισμός των παραλλήλων εξαγωγών - Απόδειξη της υπάρξεως συμφωνίας αποσκοπούσας στον περιορισμό του παράλληλου εμπορίου - Πρόστιμα - Διαφορετική μεταχείριση - Ελαφρυντικές περιστάσεις)

2009/C 141/76

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: CD-Contact Data GmbH (Burglengenfeld, Γερμανία) (εκπρόσωποι: J. de Pree και R. Wesseling, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: P. Oliver, X. Lewis και O. Beynet)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2003/675/ΕΚ της Επιτροπής, της 30ής Οκτωβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (COMP/35.587 PO Video Games, COMP/35.706 PO Nintendo Distribution και COMP/36.321 Omega — Nintendo) (ΕΕ 2003, L 255, σ. 33).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Καθορίζει το ύψος του επιβαλλόμενου στη CD-Contact Data GmbH προστίμου σε 500 000 ευρώ.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 70 της 22.3.2003.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/38

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Απριλίου 2009 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-281/06) (1)

(ΕΓΤΠΕ - Τμήμα Εγγυήσεων - Δαπάνες αποκλειόμενες από την κοινοτική χρηματοδότηση - Αντισταθμιστική ενίσχυση στους παραγωγούς μπανανών - Παρατυπίες στους ποιοτικούς ελέγχους - Είδος της εφαρμοσθείσας δημοσιονομικής διόρθωσης - Αναλογικότητα)

2009/C 141/77

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: M. Muñoz Pérez, abogado del Estado)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: F. Jimeno Fernández)

Αντικείμενο

Αίτηση μερικής ακύρωσης της απόφασης 2006/554/ΕΚ της Επιτροπής, της 27ης Ιουλίου 2006, για την εξαίρεση από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα «Εγγυήσεων» (ΕΕ L 218, σ. 12), καθόσον προβλέπει την εφαρμογή δημοσιονομικής διόρθωσης στις δαπάνες που δήλωσε το Βασίλειο της Ισπανίας στο πλαίσιο της αντισταθμιστικής ενίσχυσης στους παραγωγούς μπανανών για τις περιόδους εμπορίας 2002 και 2003.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 294 της 2.12.2006.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/38

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 29ης Απριλίου 2009 — Borco-Marken-Import Matthiesen κατά ΓΕΕΑ (α)

(Υπόθεση T-23/07) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος α - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Διακριτικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

2009/C 141/78

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Borco-Marken-Import Matthiesen GmbH & Co. KG (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Wolter)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: M. Kicia)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 30ής Νοεμβρίου 2006 (υπόθεση R 808/2006-4) περί καταχωρίσεως του εικονιστικού σήματος «α» ως κοινοτικού σήματος

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 30ής Νοεμβρίου 2006 (υπόθεση R 808/2006-4).

2)	Παρέλκει η απόφανση επί του δευτέρου αιτήματος της BORCO-Marken-Import Matthiesen GmbH & Co. KG.

3)	Καταδικάζει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 69 της 24.3.2007.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/39

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 29ης Απριλίου 2009 — Bodegas Montebello κατά ΓΕΕΑ — Montebello (MONTEBELLO RHUM AGRICOLE)

(Υπόθεση T-430/07) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος MONTEBELLO RHUM AGRICOLE - Προγενέστερο λεκτικό εθνικό σήμα MONTEBELLO - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Δεν συντρέχει κίνδυνος συγχύσεως - Δεν υφίσταται ομοιότητα μεταξύ των προϊόντων - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

2009/C 141/79

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bodegas Montebello, SA (Montilla, Ισπανία) (εκπρόσωποι: T. Andrade Boué, I. Lehmann Novo και A. Hernández Lehmann, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: P. López Fernández de Corres και J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Montebello SARL (Petit-Bourg, Γαλλία) (εκπρόσωπος: G. G. Lamoureux, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 7ης Σεπτεμβρίου 2007 (υπόθεση R 223/2007-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Bodegas Montebello, SA και της Montebello SARL

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Bodegas Montebello, SA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 22 της 26.1.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/39

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 5ης Μαΐου 2009 — Rotter κατά ΓΕΕΑ (Απεικόνιση ενός συνόλου λουκάνικων)

(Υπόθεση T-449/07) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση τρισδιάστατου κοινοτικού σήματος - Απεικόνιση ενός συνόλου λουκάνικων - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Απουσία διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

2009/C 141/80

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Thomas Rotter (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Müller, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 27ης Σεπτεμβρίου 2007 (υπόθεση R 1415/2006-4), σχετικά με την καταχώριση ενός τρισδιάστατου σήματος που παριστάνει ένα σύνολο λουκάνικων, ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Thomas Rotter στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 37 της 9.2.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/39

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 24ης Απριλίου 2009 — Sanchez Ferriz κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-492/07 P) (1)

(Αίτηση αναίρεσης - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Προαγωγή - Περίοδος προαγωγών 2005 - Μη εγγραφή στον πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων - Πολλαπλασιαστικοί συντελεστές αναφοράς - Άρθρα 6 και 10 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ - Συμφέρον προς προβολή λόγου αναιρέσεως)

2009/C 141/81

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Carlos Sanchez Ferriz (Βρυξέλλες, Βέλγιο), και οι εννέα άλλοι μόνιμοι υπάλληλοι της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα της απόφασης (εκπρόσωπος: F. Frabetti, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: C. Berardis-Kayser και G. Berscheid)

Αντικείμενο

Αίτηση αναίρεσης κατά της διάταξης του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 17ης Οκτωβρίου 2007, F-115/06, Sanchez Ferriz κ.λπ. κατά Επιτροπής (η οποία δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης.

2)	Ο Carlos Sanchez Ferriz και οι εννέα άλλοι μόνιμοι υπάλληλοι της Επιτροπής των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας δίκης.

(1) ΕΕ C 64 της 8.3.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/40

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 6ης Μαΐου 2009 — M κατά EMEA

(Υπόθεση T-12/08 P) (1)

(Αναίρεση - Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Αναπηρία - Αίτηση επανεξετάσεως της αποφάσεως με την οποία απορρίφθηκε η πρώτη αίτηση συγκλήσεως της επιτροπής αναπηρίας - Προσφυγή ακυρώσεως - Πράξη μη δεκτική πρoσφυγής - Βεβαιωτική πράξη - Νέα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά - Παραδεκτό - Εξωσυμβατική ευθύνη - Ηθική βλάβη)

2009/C 141/82

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: M (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και É. Marchal, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) (εκπρόσωποι: V. Salvatore και N. Rampal Olmedo)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 19ης Οκτωβρίου 2007, F-23/07, M κατά EMEA, (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Αναιρεί τη διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 19ης Οκτωβρίου 2007, F-23/07, M κατά EMEA (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

2)	Ακυρώνει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) της 25ης Οκτωβρίου 2006, κατά το μέτρο που απορρίφθηκε η από 8 Αυγούστου 2006 αίτηση του M. να συγκληθεί η επιτροπή αναπηρίας για να εξετάσει την περίπτωσή του.

3)	Υποχρεώνει τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMEA) να καταβάλει στον αναιρεσείοντα αποζημίωση ύψους 3 000 ευρώ.

4)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

5)	Καταδικάζει τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMEA) στα δικαστικά έξοδα τόσο της ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης διαδικασίας όσο και της παρούσας διαδικασίας.

(1) ΕΕ C 64 της 8.3.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/40

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 29ης Απριλίου 2009 — Enercon κατά ΓΕΕΑ (E-Ship)

(Υπόθεση T-81/08) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος E-Ship - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

2009/C 141/83

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Enercon GmbH (Aurich, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Böhm και V. Henke)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: S. Schäffner)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 4ης Δεκεμβρίου 2007 (υπόθεση R 319/2007-1), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του σημείου «E-ship» ως κοινοτικού σήματος

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Enercon GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 107 της 26.4.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/41

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 5ης Μαΐου 2009 — ars Parfum Creation & Consulting κατά ΓΕΕΑ (Σχήμα φιάλης για άρωμα)

(Υπόθεση T-104/08) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως τρισδιάστατου κοινοτικού σήματος - Σχήμα φιάλης για άρωμα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', άρθρο 73 και άρθρο 74, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

2009/C 141/84

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ars Parfum Creation & Consulting GmbH (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Späth και G. Hasselblatt, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: R. Pethke)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 8ης Νοεμβρίου 2007 (υπόθεση R 1656/2006-1), για την καταχώριση ως κοινοτικού σήματος ενός τρισδιάστατου σημείου που έχει σχήμα φιάλης για άρωμα.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την ars Parfum Creation & Consulting GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 107 της 26.4.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/41

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 27ης Μαρτίου 2009 — Alves dos Santos κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-184/08) (1)

(Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο - Προγράμματα επαγγελματικής καταρτίσεως - Μείωση της αρχικώς χορηγηθείσας χρηματοδοτικής συνδρομής - Δικόγραφο της προσφυγής - Τυπικά στοιχεία - Προδήλως απαράδεκτο)

2009/C 141/85

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Rui Manuel Alves dos Santos (Alvaiázere, Πορτογαλία) (εκπρόσωπος: A. Marques Fernandes, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: P. Guerra e Andrade και B. Kotschy)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 4ης Μαρτίου 2004, κοινοποιηθείσα στον προσφεύγοντα στις 3 Μαρτίου 2008, περί μειώσεως της χρηματοδοτικής συνδρομής που χορήγησε το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) για πρόγραμμα επαγγελματικής καταρτίσεως το οποίο υπέβαλε η πορτογαλική διοίκηση (φάκελος αριθ. 89 0488 P1)

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει τον Rui Manuel Alves dos Santos.

(1) EE C 209 της 15.8.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/41

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 22ας Απριλίου 2009 — Bundesverband Deutscher Milchviehhalter κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-217/08) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κανονισμός (ΕΚ) 248/2008 - Καθεστώς γαλακτοκομικών ποσοστώσεων - Αύξηση των εθνικών γαλακτοκομικών ποσοστώσεων - Πράξη που δεν θίγει τον προσφεύγοντα ατομικά - Απαράδεκτο)

2009/C 141/86

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Bundesverband Deutscher Milchviehhalter eV (Βόννη, Γερμανία), Romuald Schaber (Petersthal, Γερμανία), Stefan Mann (Eberdorfergrund, Γερμανία) και Walter Peters (Körchow, Γερμανία) (εκπρόσωποι: W. Renner και O. Schniewind, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: M. Moore και Z. Kupčová)

Παρεμβαίνουσα υπέρ των προσφευγόντων: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. Tserepa-Lacombe και M. Vollkommer)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΚ) 248/2008 του Συμβουλίου, της 17ης Μαρτίου 2008, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 1234/2007 όσον αφορά τις εθνικές ποσοστώσεις για το γάλα (ΕΕ 2008, L 76, σ. 6)

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Οι Bundesverband Deutscher Milchviehhalter eV, Romuald Schaber, Stefan Mann και Walter Peters φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα έξοδα του Συμβουλίου.

3.	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 209 της 15.8.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/42

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 1ης Απριλίου 2009 — Perry κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-280/08) (1)

(Αγωγή αποζημιώσεως - Παραγραφή - Απαράδεκτο)

2009/C 141/87

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Ενάγων: Claude Perry (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: J. Culioli, δικηγόρος)

Εναγομένη: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. P. Keppenne και P. van Nuffel)

Αντικείμενο

Αγωγή με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας που υποστηρίζει ότι υπέστη ο ενάγων λόγω κατηγοριών ότι κατά την εκτέλεση ορισμένων συμβάσεων που συνήφθησαν μεταξύ των εταιριών του και της Επιτροπής έγινε κατάχρηση ενισχύσεων που παρέσχε η Κοινότητα στο πλαίσιο ανθρωπιστικής βοήθειας.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο:

1.	Απορρίπτει την αγωγή ως απαράδεκτη.

2.	Καταδικάζει τον Claude Perry στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 260 της 11.10.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/42

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 31ης Μαρτίου 2009 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-359/08) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Ανάκληση της προσβαλλομένης πράξεως - Κατάργηση της δίκης)

2009/C 141/88

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: J. Rodríguez Cárcamo)

Καθής: Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: A. Steiblytė και S. Pardo Quintillán)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C (2008) 3243 της Επιτροπής, της 25ης Ιουνίου 2008, σχετικά με τη μείωση της ενισχύσεως από το Ταμείο Συνοχής προς την ομάδα προγραμμάτων 2001.ES.16.C.P.E.045 [Διαχείριση λυμάτων στη Γαλικία — 2001 (ομάδα II)], που είχε χορηγηθεί με την απόφαση C (2001) 4193 της Επιτροπής, της 20ής Δεκεμβρίου 2001

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1.	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί της παρούσας προσφυγής.

2.	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα του Βασιλείου της Ισπανίας.

(1) EE C 272 της 25.10.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/42

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 31ης Μαρτίου 2009 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-360/08) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Ανάκληση της προσβαλλομένης πράξεως - Κατάργηση της δίκης)

2009/C 141/89

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: J. Rodríguez Cárcamo)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: A. Steiblytė και S. Pardo Quintillán)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C (2008) 3247 της Επιτροπής, της 25ης Ιουνίου 2008, σχετικά με τη μείωση της ενισχύσεως που χορηγήθηκε από το Ταμείο Συνοχής προς την ομάδα προγραμμάτων 2001.ES.16.C.P.E.036 (αποστράγγιση της υδρογραφικής λεκάνης του Βορρά της Ισπανίας — Γαλικία — 2001), με την απόφαση C (2001) 4084 της Επιτροπής, της 20ής Δεκεμβρίου 2001

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1.	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί της παρούσας προσφυγής.

2.	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα και τα έξοδα του Βασιλείου της Ισπανίας.

(1) EE C 272 της 25.10.2008.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/42

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 2ας Απριλίου 2009 — Cachuera κατά ΓΕΕΑ — Gelkaps (Ayanda)

(Υπόθεση T-43/09) (1)

(Δικόγραφο της προσφυγής - Τυπικά στοιχεία - Απαράδεκτο)

2009/C 141/90

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: La Cachuera, SA (Misiones, Αργεντινή) (εκπρόσωπος: E. Armijo Chávarri, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Gelkaps GmbH (Pritzwalk, Γερμανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της απόφασης του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 19ης Νοεμβρίου 2008 (υπόθεση RE 87/2008-2) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ La Cachuera, SA και Gelkaps GmbH.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η La Cachuera, SA φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 69 της 21.3.2009.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/43

Διάταξη του Προέδρου του Πρωτοδικείου της 24ης Απριλίου 2009 — Nycomed Danmark κατά ΕΜΕΑ

(Υπόθεση T-52/09 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Χορήγηση άδειας κυκλοφορίας φαρμάκου - Σκιαγραφική ουσία χρησιμοποιούμενη στα υπερηχοκαρδιογραφήματα διαγνωστικού χαρακτήρα (περφλουβουτάνιο) - Άρνηση του EMEA να χορηγήσει παρέκκλιση από την υποχρέωση υποβολής σχεδίου παιδιατρικής έρευνας - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως και λήψεως προσωρινών μέτρων - Δεν συντρέχει επείγον)

2009/C 141/91

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούσα: Nycomed Danmark ApS (Roskilde, Δανία) (εκπρόσωποι: C. Schoonderbeek και H. Speyart van Woerden, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) (εκπρόσωποι: V. Salvatore και N. Rampal Olmedo)

Αντικείμενο

Αίτηση, αφενός, αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως του ΕΜΕΑ της 28ης Νοεμβρίου 2008 περί απορρίψεως της αιτήσεως για χορήγηση ειδικής παρεκκλίσεως για το περφλουβουτάνιο και, αφετέρου, λήψεως προσωρινών μέτρων.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Πρωτοδικείου διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2.	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/43

Διάταξη του Προέδρου του Πρωτοδικείου της 3ης Απριλίου 2009 — UCAPT κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-96/09 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Παράβαση τύπου - Απαράδεκτο)

2009/C 141/92

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Union des Coopératives agricoles des producteurs de tabac de France (UCAPT) (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: B. Peignot και D. Garreau, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Moore και P. Mahnič Bruni)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως του κανονισμού (ΕΚ) 73/2009, της 19ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης για τους γεωργούς στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής και τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στήριξης για τους γεωργούς, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) 1290/2005, (ΕΚ) 247/2006, (ΕΚ) 378/2007 και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003 (ΕΕ L 30, σ. 16)

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Πρωτοδικείου διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2.	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/43

Προσφυγή της 24ης Μαρτίου 2009 — Viasat Broadcasting UK κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-114/09)

2009/C 141/93

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Viasat Broadcasting UK Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: S. Kalsmose-Hjelmborg και M. Honoré, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 4 Αυγούστου 2008 στην υπόθεση N 287/2008 και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της απόφασης που εξέδωσε η Επιτροπή στις 4 Αυγούστου 2008 στην υπόθεση N 287/2008 (1), με την οποία η Επιτροπή ενέκρινε, βάσει του άρθρου 87, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΕΚ, την ενίσχυση για διάσωση που χορήγησε η Δανική Κυβέρνηση στην TV2 Danmark A/S («TV 2»).

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η ενίσχυση δεν συνάδει προς το άρθρο 87, παράγραφος 3, στοιχείο γ', στο μέτρο που παραβιάζει την προβλεπόμενη από τη διάταξη αυτή αρχή της αναλογικότητας κατά την οποία η ενίσχυση δεν πρέπει να αλλοιώνει «[τους όρους των συναλλαγών] κατά τρόπο που θα αντέκειτο προς το κοινό συμφέρον». Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, καταρχάς, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι η TV 2 αποτελούσε «προβληματική επιχείρηση» κατά την έννοια των κατευθυντήριων γραμμών όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων (2). Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι η ενίσχυση για διάσωση περιοριζόταν στο αναγκαίο για τη διατήρηση της δραστηριότητας της TV2 μέτρο και ότι η ενίσχυση διατηρήθηκε σε ένα επίπεδο το οποίο δεν παρείχε στην TV2 τη δυνατότητα να επενδύσει σε νέες δραστηριότητες ή να συμπεριφερθεί επιθετικά στις εμπορικές αγορές. Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον παρέλειψε να λάβει υπόψη την κρατική ενίσχυση που η TV2 είχε λάβει στο παρελθόν.

(1) Περίληψη της προσβαλλόμενης απόφασης δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ C 9 της 14ης Ιανουαρίου 2009, σ.2) και ένα μη εμπιστευτικό κείμενο της απόφασης μπορεί να αναζητηθεί στην ακόλουθη ιστοσελίδα: http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/

(2) Κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων, ΕΕ C 244 της 1ης Οκτωβρίου 2004, σ. 2

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/44

Προσφυγή της 20ής Μαρτίου 2009 — La Sonrisa de Carmen και Bloom Clothes κατά ΓΕΕΑ — Heldmann (BLOOMCLOTHES)

(Υπόθεση T-118/09)

2009/C 141/94

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: La Sonrisa de Carmen SL (Vigo, Ισπανία), Bloom Clothes SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: S. Miguez Pereira, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Harald Heldmann (Αμβούργο, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	την ακύρωση της αποφάσεως του τμήματος προσφυγών της 8ης Ιανουαρίου 2009 στην υπόθεση R 695/2008-2) και την καταχώριση του συνδυασμένου σήματος «BLOOMCLOTHES» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 18, 25 και 35.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα.

Σήμα προς καταχώριση: Συνδυασμένο σήμα, αποτελούμενο από τον όρο «BLOOMCLOTHES» συνοδευόμενο από την απεικόνιση ενός μανιταριού (αίτηση καταχωρίσεως υπ’ αριθ. 5 077 128), για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 18, 25 και 35.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Harald Heldmann.

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το λεκτικό σήμα «BLOOM» (γερμανικό σήμα υπ’ αριθ. 30 439 990) για προϊόντα της κλάσεως 25.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Η ανακοπή έγινε εν μέρει δεκτή.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως: Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα (EE 1994, L 11, σ. 1) [αντικαταστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα, EE L 78, σ. 1].

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/44

Προσφυγή της 23ης Μαρτίου 2009 — Zhejiang Xinshiji Foods και Hubei Xinshiji Foods κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-122/09)

2009/C 141/95

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Zhejiang Xinshiji Foods Co. Ltd, Hubei Xinshiji Foods Co. Ltd (εκπρόσωποι: F. Carlin, barrister, A. MacGregor, solicitor, N. Niejahr και Q. Azau, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	Να ακυρώσει τον κανονισμό, καθόσον επιβάλλει δασμό αντιντάμπινγκ επί των προϊόντων που κατασκευάζουν και εξάγουν οι προσφεύγουσες,

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή τους, οι προσφεύγουσες ζητούν, δυνάμει του άρθρου 230 ΕΚ, την ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) no 1355/2008 του Συμβουλίου, της 18 Δεκεμβρίου 2008, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και για την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων παρασκευασμένων ή διατηρημένων εσπεριδοειδών (συγκεκριμένα μανταρινιών κ.λπ.) καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1) (στο εξής: οριστικός κανονισμός), στον βαθμό που τις αφορά.

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι ο οριστικός κανονισμός πρέπει να ακυρωθεί, στον βαθμό που τις αφορά, καθόσον προσβάλλει τα δικαιώματά τους άμυνας, παραβαίνει την υποχρέωση αιτιολογήσεως και παραβιάζει την αρχή της χρηστής διοικήσεως.

Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι έχουν προσβληθεί τα δικαιώματά τους άμυνας,

(i)

λόγω της παραλείψεως εμπρόθεσμης γνωστοποιήσεως των ουσιωδών πραγματικών περιστατικών, σύμφωνα με το άρθρο 20, παράγραφος 4, του κανονισμού no 384/96 (2), καθώς και παροχής των προσηκουσών εξηγήσεων όσον αφορά τις ανακολουθίες στις των στοιχείων για τις ποσότητες πωλήσεων της κοινοτικής βιομηχανίας, πράγμα που εμπόδισε τις προσφεύγουσες να γνωστοποιήσουν αποτελεσματικά την άποψή τους ή να υπερασπιστούν επωφελώς τα συμφέροντά τους,

(ii)

στο πλαίσιο του προσδιορισμού της ζημίας, λόγω της παράλειψης της Επιτροπής:

(α)	να απαντήσει εμπρόθεσμα στις ερωτήσεις των προσφευγουσών, όσον αφορά τις ανακολουθίες των στοιχείων για τις ποσότητες πωλήσεων της κοινοτικής βιομηχανίας, προκειμένου αυτές να μπορέσουν να γνωστοποιήσουν την άποψή τους, προτού το Συμβούλιο εκδώσει τον οριστικό κανονισμό,

(β)	να παράσχει στις προσφεύγουσες τις αιτηθείσες εξηγήσεις όσον αφορά την άρνηση της δέουσας συνεκτιμήσεως των τιμών των πρώτων υλών,

(γ)	να εξηγήσει πώς η Επιτροπή είχε υπολογίσει την προσαύξηση κατά 2 % του κόστους εισαγωγής και των περιθωρίων κέρδους των εισαγωγέων και

(iii)

λόγων πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως στην οποία το Συμβούλιο υπέπεσε, παραλείποντας να λάβει υπόψη σημαντικές ανακολουθίες των στοιχείων για τις ποσότητες πωλήσεων της κοινοτικής βιομηχανίας στο πλαίσιο του προσδιορισμού της ζημίας.

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι ο οριστικός κανονισμός συνιστά επίσης παράβαση του άρθρου 253 ΕΚ, καθόσον παραλείπει να αιτιολογήσει ένα ουσιώδες σημείο, ήτοι την προσαύξηση κατά 2 % του κόστους εισαγωγής και των περιθωρίων κέρδους των εισαγωγέων, που είναι καθοριστική για τις διαπιστώσεις που περιέχονται στον κανονισμό αυτό και οι οποίες οδήγησαν στην επιβολή δασμού αντιντάμπινγκ που εφαρμόζεται στις προσφεύγουσες.

Τέλος, οι προσφεύγουσες, εν όψει των παρατηρήσεων που διατύπωσαν κατά τη διαδικασία, επισημαίνοντας τις διάφορες παραλείψεις της Επιτροπής, η οποία δεν εξήγησε ορθώς τα πραγματικά στοιχεία στα οποία στηρίχθηκε για να προτείνει τη λήψη οριστικών μέτρων αντιντάμπινγκ και η οποία δεν προστάτευσε ως όφειλε τα δικαιώματα άμυνας των προσφευγουσών, ισχυρίζονται ότι το Συμβούλιο παραβίασε την αρχή της χρηστής διοικήσεως εκδίδοντας τον οριστικό κανονισμό όπως πρότεινε η Επιτροπή.

(1) ΕΕ L 350, σ. 35.

(2) Κανονισμός (ΕΚ) no 384/96 του Συμβουλίου, της 22 Δεκεμβρίου 1995, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ L 56, σ. 1).

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/45

Προσφυγή της Ryanair κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 28 Μαρτίου 2009

(Υπόθεση T-123/09)

2009/C 141/96

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: E. Vahida και I-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, lawyers)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει μερικώς, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 230 και 231 ΕΚ, την από 12 Noεμβρίου 2008 απόφαση της Επιτροπής στην υπόθεση κρατικής ενισχύσεως C26/2008 (δάνειο 300 εκατομμυρίων ευρώ στην Alitalia S.p.A.) καθόσον δεν επιβάλει στους διαδόχους της Alitalia την επιστροφή της ενισχύσεως και χορηγεί στην Ιταλία πρόσθετο χρόνο για την εκτέλεση της αποφάσεώς της·

—	να ακυρώσει πλήρως, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 230 και 231 ΕΚ, την από 12 Noεμβρίου 2008 απόφαση της Επιτροπής στην υπόθεση κρατικής ενισχύσεως N510/2008 (πώληση του ενεργητικού της Alitalia S.p.A.)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας· και

—	να λάβει κάθε άλλο μέτρο που θα κρίνει πρόσφορο.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα αμφισβητεί τη νομιμότητα δύο αποφάσεων της Επιτροπής της 12ης Noεμβρίου 2008 στις υποθέσεις κρατικών ενισχύσεων C 26/2008 (πρώην NN 31/08) περί του χορηγηθέντος στην Alitalia δανείου 300 εκατομμυρίων ευρώ που κοινοποιήθηκε με το έγγραφο υπ’ αριθ. C(2008) 6743 (1), και N510/2008 υπ’ αριθ. C(2008) 6745 τελικό, σχετικά με τη διαδικασία πωλήσεως του ενεργητικού της Alitalia, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι από τη διαδικασία αυτή δεν προκύπτει η χορήγηση κρατικής ενισχύσεως υπό την προϋπόθεση ότι οι ιταλικές αρχές αναλαμβάνουν ορισμένες δεσμεύσεις.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τα ακόλουθα επιχειρήματα:

Όσον αφορά την πρώτη προσβαλλομένη απόφαση, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι είναι εν μέρει άκυρη διότι δεν επιβάλει στους διαδόχους της Alitalia την επιστροφή της ενισχύσεως και χορηγεί στην Ιταλία πρόσθετο χρόνο για την ανάκτηση του δανείου.

Όσον αφορά τη δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, εφόσον δεν κίνησε την τυπική διαδικασία έρευνας παρά την ύπαρξη σοβαρών δυσχερειών, εξέδωσε ατελή και ανεπαρκή απόφαση και παραβίασε τα διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας βάσει του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ. Επιπλέον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν είχε αρμοδιότητα εκδόσεως αποφάσεως υπό την αίρεση μη υπάρξεως ενισχύσεως κατόπιν απλής εισαγωγικής εξετάσεως. Εξάλλου, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε το σύνολο των κρίσιμων χαρακτηριστικών των μέτρων και του πλαισίου τους. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, η Επιτροπή δεν εξέτασε αν η ιταλική αναγκαστική διαχείριση, καθεαυτή, οδηγεί στη χορήγηση ενισχύσεως και αν η Ιταλική Κυβέρνηση καταστρατήγησε τη νομοθεσία για να ευνοήσει το σχέδιο της Compagnia Aerea Italiana.

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως μη λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατές εναλλακτικές λύσεις πωλήσεως του ενεργητικού της Alitalia, όπως τη δικαστική εκκαθάριση ή την εκχώρηση μετοχών. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι η Επιτροπή δεν εφάρμοσε στην πώληση του ενεργητικού της Alitalia την αρχή του επενδυτή σε οικονομία αγοράς, ειδικότερα μη εξετάζοντας το αποτέλεσμα της ρητής προϋποθέσεως της συνέχειας της υπηρεσίας στην τιμή και τη σιωπηρή προϋπόθεση ότι ο αγοραστής της δραστηριότητας μεταφοράς επιβατών της Alitalia πρέπει να είναι ιταλικής ιθαγενείας, μη διαπιστώνοντας ότι η διαδικασία πωλήσεως του ενεργητικού της Alitalia ήταν προδήλως ακατάλληλη, μη εξετάζοντας την αληθή τιμή προσφοράς από την CAI και μη καθορίζοντας τα κριτήρια για τον καθορισμό της τιμής αγοράς του ενεργητικού της Alitalia.

Επιπροσθέτως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη κατά τον καθορισμό του μέρους που πρέπει να επιστρέψει το δάνειο, το οποίο έπρεπε να είναι η CAI, λαμβανομένης υπόψη της συνέχειας μεταξύ Alitalia και Compagnia Aerea Italiana. Τέλος, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν τήρησε την υποχρέωση αιτιολογήσεως.

(1) ΕΕ 2009 L 52, σ. 3.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/46

Προσφυγή της 31ης Μαρτίου 2009 — Meridiana και Eurofly κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-128/09)

2009/C 141/97

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Meridiana SpA (Olbia, Ιταλία) και Eurofly SpA (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: N. Green, QC, K. Bacon, Barrister, C. Osti και A. Prastaro, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2008) 6745 τελικό, της 12ης Νοεμβρίου 2008,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως/Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής C(2008) 6745 τελικό, της 12ης Νοεμβρίου 2008, με την οποία διαπιστώνεται ότι η διαδικασία πώλησης των περιουσιακών στοιχείων της αεροπορικής εταιρίας Alitalia, όπως κοινοποιήθηκε από τις ιταλικές αρχές, δεν συνιστά χορήγηση κρατικής ενίσχυσης υπέρ του αγοραστή (Ν 510/2008) (1). Οι προσφεύγουσες αποτελούν ανταγωνίστριες εταιρίες στην αγορά των αερομεταφορών και υπέβαλαν στην Επιτροπή καταγγελίες σχετικές με τα κοινοποιηθέντα από τις ιταλικές αρχές μέτρα.

Προς στήριξη των αιτημάτων τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τους ακόλουθους ισχυρισμούς.

Πρώτον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν τόσο νομικής όσο και πρόδηλης πραγματικής πλάνης, ενώ πάσχει από ελλιπή αιτιολογία, καθόσον η Επιτροπή κατέληξε ότι τα περιουσιακά στοιχεία της Alitalia θα πωλούνταν σε τιμές της αγοράς. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι από τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας που εκθέτει η Επιτροπή δεν προκύπτει ότι πραγματοποιήθηκε εκτίμηση των περιουσιακών στοιχείων της Alitalia από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες πριν τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων για την πώληση των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων. Κατά τη γνώμη των προσφευγουσών, η Επιτροπή υπέπεσε επίσης σε νομική πλάνη καθόσον δεν έδωσε τη δέουσα σημασία στο γεγονός ότι δεν υπήρξε ανοιχτή και διαφανής διαδικασίας όσον αφορά την πώληση των περιουσιακών στοιχείων της Alitalia.

Δεύτερον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι το συμπέρασμα της Επιτροπής σύμφωνα με το οποίο οι όροι μεταβίβασης των περιουσιακών στοιχείων δεν αποσκοπούν στη μη τήρηση της υποχρέωσης περί επιστροφής της κρατικής ενίσχυσης οφείλεται τόσο σε νομικές όσο και σε πρόδηλες πραγματικές πλάνες ενώ πάσχει από ελλιπή αιτιολογία.

Τρίτον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε νομική πλάνη και παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως, καθόσον δεν έλαβε υπόψη αν η νομοθεσία περί της ειδικής πτωχευτικής διαδικασίας που θεσπίστηκε το 2008 στην Ιταλία συνιστά αφ’ εαυτής κρατική ενίσχυση υπέρ της Alitalia και υπέρ του αγοραστή, όπως εκτίθεται στις καταγγελίες των προσφευγουσών, δεδομένου ότι, κατά τις τελευταίες, η εν λόγω νομοθεσία στόχο είχε να καταστήσει δυνατή τη μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων της Alitalia.

Τέταρτον, κατά τις προσφεύγουσες, η Επιτροπή υπέπεσε σε νομική πλάνη και παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως, καθόσον δεν έλαβε υπόψη αν η ύπαρξη κρατικής ενίσχυσης μπορεί να συναχθεί από έναν αριθμό στοιχείων που προσκομίστηκαν με τις καταγγελίες των προσφευγουσών, ήτοι τον αποχωρισμό των περιουσιακών στοιχείων της Alitalia υπό περιστάσεις κατά τις οποίες ο συνήθης ιδιωτικός επενδυτής θα είχε πράξει διαφορετικά, την παραβίαση της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων, την ενσωμάτωση των περιουσιακών στοιχείων άλλης εταιρίας στην πώληση και την κτήση άλλης εταιρίας από τον αγοραστή των περιουσιακών στοιχείων της Alitalia.

Τέλος, οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε νομική πλάνη, καθόσον δεν κίνησε την επίσημη διαδικασία έρευνας του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ, αποφαινόμενη αντιθέτως επί της υποθέσεως κατόπιν απλής προκαταρκτικής έρευνας.

(1) ΕΕ 2009 C 46, σ. 6

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/47

Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2009 — Bongrain κατά ΓΕΕΑ — Apetito (APETITO)

(Υπόθεση T-129/09)

2009/C 141/98

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bongrain SA (Viroflay, Γαλλία) (εκπρόσωπος: C. Hertz-Eichenrode, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Apetito AG (Rheine, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 2ας Φεβρουαρίου 2009 (υπόθεση R- 720/2008 4) και

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «APETITO» για προϊόντα της κλάσεως 29 (αίτηση καταχώρισης αριθ. 3 470 598)

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το κοινοτικό λεκτικό σήμα «apetito» που έχει καταχωρισθεί για προϊόντα των κλάσεων 5, 11, 21 29, 30, 37, 39, 41 και 42

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Αποδοχή της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94 (1) (νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β' του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου), καθόσον το τμήμα προσφυγών έσφαλε κρίνοντας ότι υπάρχει ομοιότητα των προϊόντων και επομένως κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των συγκρουομένων σημάτων.

(1) Αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/47

Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2009 — I Marchi Italiani και B Antonio Basile 1952 κατά ΓΕΕΑ– Osra (B Antonio Basile 1952)

(Υπόθεση T-133/09)

2009/C 141/99

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: I Marchi Italiani Srl (Νεάπολη, Ιταλία) και B Antonio Basile 1952 (Giugliano, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Militerni, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Osra SA (Rovereta, Ιταλία)

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Ιανουαρίου 2009, που κοινοποιήθηκε στους προσφεύγοντες στις 30 Ιανουαρίου 2009, στην υπόθεση R 502/2008, μεταξύ I Marchi Italiani Srl και Osra SA, και με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση του τμήματος ακυρώσεως να δεχτεί την έκπτωση από το σήμα και την ακύρωση του σήματος «B Antonio Basile 1952», κατόπιν αίτησης της Osra SA,

—	να κρίνει ότι η καταχώριση του σήματος «B Antonio Basile 1952» είναι έγκυρη και παράγει αποτελέσματα από την ημέρα της υποβολής της αίτησης και/ή της καταχώρισης του εν λόγω σήματος,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ, κατά νόμο, στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: Ένα εικονιστικό σήμα που περιέχει τη φράση «B Antonio Basile 1952» [κοινοτικό σήμα αριθ. 5 274 121 (μερική καταχώριση, λόγω επιμερισμού της καταχώρισης αριθ. 1 462 555, κατόπιν της μερικής μεταβίβασης του σήματος)], για προϊόντα των κλάσεων 14, 18 και 25.

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Οι προσφεύγοντες.

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: Osra SA.

Σήμα του οποίου δικαιούχος είναι η αιτούσα: Το εικονιστικό σήμα «BASILE» (καταχωρισμένο ιταλικό σήμα αριθ. 738 901, καταχωρισμένο διεθνές σήμα αριθ. R 413 396 B) για προϊόντα της κλάσης 25.

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Η αίτηση κήρυξης της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος έγινε δεκτή και το εν λόγω σήμα κρίθηκε πλήρως άκυρο.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως: Εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 52, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 53, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1) [νυν άρθρα 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 54, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1)], και μη ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/48

Προσφυγή της 30ής Μαρτίου 2009 — B Antonio Basile 1952 και I Marchi Italiani κατά ΓΕΕΑ — Osra (B Antonio Basile 1952)

(Υπόθεση T-134/09)

2009/C 141/100

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: B Antonio Basile 1952 (Giugliano, Ιταλία) και I Marchi Italiani Srl (Νεάπολη, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G.Militerni, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Osra SA (Rovereta, Ιταλία)

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Ιανουαρίου 2009, που κοινοποιήθηκε στους προσφεύγοντες στις 30 Ιανουαρίου 2009, στην υπόθεση R 1436/2007-2, μεταξύ του Antonio Basile, ο οποίος ενεργεί ως ατομική επιχείρηση με την επωνυμία «B Antonio Basile 1952», και της Osra SA, και με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση του τμήματος ακυρώσεως να δεχτεί την έκπτωση από το σήμα και την ακύρωση του σήματος «B Antonio Basile 1952», κατόπιν αίτησης της Osra SA,

—	να κρίνει ότι η καταχώριση του σήματος «B Antonio Basile 1952» είναι έγκυρη και παράγει αποτελέσματα από την ημέρα της υποβολής της αίτησης και/ή της καταχώρισης του εν λόγω σήματος,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ, κατά νόμο, στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: Ένα εικονιστικό σήμα που περιέχει τη φράση «B Antonio Basile 1952» (αίτηση καταχώρισης κοινοτικού σήματος αριθ. 1 462 555), για προϊόντα των κλάσεων 14, 18 και 25.

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Οι προσφεύγοντες

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: Osra SpA

Σήμα του οποίου δικαιούχος είναι η αιτούσα: Το λεκτικό σήμα «BASILE» (ιταλικό σήμα αριθ. 287 030 και διεθνές σήμα R 413 396 B) για προϊόντα της κλάσης 25.

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Αναγνώριση της μερικής ακυρότητας του επίμαχου σήματος σε σχέση με τα προϊόντα της κλάσης 25.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως: Οι λόγοι ακυρώσεως είναι ίδιοι με τους προβαλλόμενους στην υπόθεση T-133/09.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/48

Προσφυγή της 7ης Απριλίου 2009 — Nexans France και Nexans κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-135/09)

2009/C 141/101

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Nexans France SAS και Nexans SA (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: M. Powell, Solicitor και J.-P. Tran Thiet, lawyer)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την από 9 Ιανουαρίου 2009 απόφαση της Επιτροπής — Υπόθεση COMP/39610 — Ηλεκτρικές υπερτάσεις·

—	να κρίνει παράνομη την απόφαση της Επιτροπής να αφαιρέσει τέσσερα DVD-ROM και το αντίγραφο ολόκληρου του σκληρού δίσκου του φορητού υπολογιστή ενός υπαλλήλου της Nexans France, προκειμένου να τα εξετάσει στις εγκαταστάσεις της στις Βρυξέλλες σε μεταγενέστερο χρόνο·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής να εξετάσει έναν υπάλληλο της Nexans France στις 30 Ιανουαρίου 2009·

—

να υποχρεώσει την Επιτροπή να επιστρέψει στη Nexans France κάθε έγγραφο ή αποδεικτικό στοιχείο που ενδεχομένως απέκτησε κατ’ εφαρμογήν των ακυρουμένων αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά: (α) εγγράφων που δεν ενέπιπταν στο ενδεδειγμένο πεδίο, από πλευράς προϊόντων, της πραγματοποιηθείσας κατά την αυγή έρευνας· (β) εγγράφων σχετικών με έργα ηλεκτρικών καλωδίων εκτός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου· (γ) εγγράφων που κακώς ανακτήθηκαν από τον σκληρό δίσκο και τα DVD-ROM και (δ) εκθέσεων που συντάχθηκαν κατά τη διάρκεια ή βάσει συνεντεύξεων του υπαλλήλου της Nexans France·

—	να απαγορεύσει στην Επιτροπή να χρησιμοποιήσει, στο πλαίσιο διαδικασίας παραβάσεως των κοινοτικών κανόνων ανταγωνισμού, κάθε έγγραφο ή αποδεικτικό στοιχείο που ενδεχομένως απέκτησε κατ’ εφαρμογήν των ακυρουμένων αποφάσεων·

—	να απαγορεύσει στην Επιτροπή να διαβιβάσει τα ως άνω έγγραφα ή αποδεικτικά στοιχεία (ή συναγόμενες αποδείξεις ή στοιχεία που βασίζονται σε αυτά) στις αρμόδιες για τον ανταγωνισμό αρχές σε άλλα συστήματα·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα·

—	να διατάξει κάθε άλλο αναγκαίο κατά την κρίση του μέτρο.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Στην υπό κρίση υπόθεση, οι προσφεύγουσες ζητούν να ακυρωθεί η απόφαση C(2009) 92/1 της Επιτροπής, της 9ης Ιανουαρίου 2009, με την οποία η Nexans SA και όλες οι εταιρίες που ελέγχονται αμέσως ή εμμέσως από αυτήν, περιλαμβανομένης της Nexans France SAS, διατάσσονται να υποβληθούν σε έλεγχο σύμφωνα με το άρθρο 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003 του Συμβουλίου (1) (Υπόθεση COMP/39610 — Ηλεκτρικές υπερτάσεις), και να κριθεί παράνομος ο τρόπος εκτελέσεώς της.

Προς στήριξη των αιτημάτων τους, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει θεμελιώδη δικαιώματά τους, περιλαμβανομένων των δικαιωμάτων άμυνας, του δικαιώματος για δίκαιη δίκη, του δικαιώματος μη αυτοενοχοποιήσεως, του τεκμηρίου αθωότητας και του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή. Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι κατά την εκτέλεση της προσβαλλομένης αποφάσεως η Επιτροπή υπερέβη τα όρια της έρευνας.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης· ΕΕ L 1, σ. 1.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/49

Αγωγή της 7ης Απριλίου 2009 — Επιτροπή κατά Galor

(Υπόθεση T-136/09)

2009/C 141/102

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: A.-M. Rouchaud-Joët, F. Mirza, επικουρούμενοι από τους B. Katan και M. van der Woude, δικηγόρους)

Εναγόμενος: Benjamin Galor (Jupiter, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)

Αιτήματα της ενάγουσας:

Η ενάγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να υποχρεώσει τον B. Galor να καταβάλει στην Κοινότητα 205 611 ευρώ νομιμοτόκως, σύμφωνα με το άρθρο 6.119 DCC (ολλανδικού αστικού κώδικα), υπολογιζομένων από 1ης Μαρτίου 2003 έως την πλήρη εξόφληση της Κοινότητας,

—	να υποχρεώσει τον B. Galor να καταβάλει στην Κοινότητα 9 231,25 ευρώ ως νόμιμο τόκο, υπολογιζόμενο από τις 2 Σεπτεμβρίου 2003 (ή από τις 10 Μαρτίου 2007) έως την πλήρη εξόφληση της Κοινότητας,

—	να υποχρεώσει τον B. Galor να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα, τα οποία εκτιμώνται 17 900, καθώς και τον νόμιμο τόκο, σύμφωνα με το άρθρο 6.119 DCC, από την ημέρα εκδόσεως της αποφάσεως έως την πλήρη εξόφληση της Κοινότητας.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Στις 23 Δεκεμβρίου 1997, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, εκπροσωπούμενη από την Επιτροπή, σύναψε με τον καθηγητή B. Galor και τρεις εταιρίες την υπ’ αριθ. ΙΝ/004/97 σύμβαση με αντικείμενο την εκτέλεση του έργου «Self-Upgrading of Old-Design Gas Turbines in Land & Marine Industries by Energy-Saving Clean Jet-Engine Technologies» στον τομέα των μη πυρηνικών μορφών ενέργειας (1). Σύμφωνα με τη σύμβαση, η Επιτροπή προκατέβαλε τη συμμετοχή της στο έργο στους αναδόχους του έργου. Το σχετικό ποσό καταβλήθηκε στον επικεφαλής του έργου, καθηγητή B. Galor.

Λόγω της αδυναμίας των αναδόχων να βρουν συνεργάτη ανάδοχο για το έργο και λόγω της στασιμότητας στην εκτέλεσή του, η Επιτροπή αποφάσισε να καταγγείλει τη σύμβαση. Με έγγραφό της προς τους αναδόχους, η Επιτροπή διευκρίνισε ότι θα καταβάλει τη συνεισφορά της (χωρίς να αναζητήσει ό,τι είχε ήδη καταβάλει στους αναδόχους), κατά το μέτρο που αντιστοιχεί στο εκτελεσθέν έργο και δικαιολογείται από την τελική τεχνική και χρηματοοικονομική έκθεση.

Η Επιτροπή δεν ενέκρινε την τελική έκθεση των αναδόχων και κίνησε τη διαδικασία ανακτήσεως της προκαταβολής.

Με την αγωγή της, η Επιτροπή προβάλλει ότι ο εναγόμενος δεν επέστρεψε το σχετικό ποσό, αλλά ζήτησε από την Επιτροπή να του καταβάλει την προβλεπόμενη από τη σύμβαση συνεισφορά, μείον την προκαταβολή. Επιπλέον, ο εναγόμενος προσέφυγε στα ολλανδικά δικαστήρια, ζητώντας την καταβολή του ποσού αυτού. Η Επιτροπή αμφισβητεί τη δικαιοδοσία των ολλανδικών δικαστηρίων, επικαλούμενη σχετική διάταξη της συμβάσεως, με την οποία το Πρωτοδικείο ορίζεται ως το μόνον αρμόδιο για την εκδίκαση οποιασδήποτε διαφοράς μεταξύ των συμβαλλομένων.

Με την αγωγή της, η Επιτροπή ζητεί την επιστροφή της προκαταβολής. Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι μπορούσε να καταγγείλει τη σύμβαση, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεών της, δεδομένου ότι ο εναγόμενο παραβίασε τις συμβατικές υποχρεώσεις του, διότι, μεταξύ άλλων: η εκτέλεση του έργου ξεκίνησε με σημαντική καθυστέρηση και δεν παρουσίασε πρόοδο, ο εναγόμενος δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα για την έρευνα τεχνικά μέσα, για τα οποία έλαβε χρηματοδότηση, και η τεχνική και η χρηματοοικονομική έκθεση δεν πληρούσαν τις συμβατικές προδιαγραφές.

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, για τους λόγους αυτούς, είναι βάσιμο το αίτημά της για επιστροφή της προκαταβολής.

(1) Απόφαση 94/806.ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Νοεμβρίου 1994, για τη θέσπιση ειδικού προγράμματος έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης της επίδειξης, στον τομέα των μη πυρηνικών μορφών ενέργειας (1994-1998) ΕΕ 1994, L 334, σ. 87

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/49

Προσφυγή της 8ης Απριλίου 2009 — Γαλλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-139/09)

2009/C 141/103

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: E. Belliard, G. de Bergues και A.-L. During)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2009) 2003 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με τον υλοποιημένο από τη Γαλλία προγραμματισμό της σοδειάς στον τομέα των οπωροκηπευτικών, κατά το μέρος που η απόφαση αυτή αφορά το χρηματοδοτημένο από την πλευρά των επαγγελματιών τμήμα των δράσεων που έγιναν στο πλαίσιο του προγραμματισμού αυτού·

—	επικουρικά, στην περίπτωση που το Πρωτοδικείο κρίνει απαράδεκτο το πιο πάνω αίτημα μερικής ακυρώσεως, να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση C(2009) 2003 τελικό·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της αποφάσεως C(2009) 203 τελικό (1) της Επιτροπής, της 28ης Ιανουαρίου 2009, με την οποία η Επιτροπή κήρυξε ασύμβατες με την κοινή αγορά κρατικές ενισχύσεις που η Γαλλική Δημοκρατία χορήγησε στους παραγωγούς οπωροκηπευτικών στο πλαίσιο του «προγραμματισμού της σοδειάς» για να διευκολυνθεί η εμπορία γεωργικών προϊόντων που συλλέγονται στη Γαλλία.

Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το μέρος που η Επιτροπή θεώρησε ότι μέτρα με αποδέκτες παραγωγούς οπωροκηπευτικών συνιστούν κρατικές ενισχύσεις, ενώ τα μέτρα αυτά χρηματοδοτήθηκαν εν μέρει με προαιρετικές εισφορές των επαγγελματιών οι οποίες, κατά την προσφεύγουσα, δεν αποτελούν κρατικούς πόρους ούτε πόρους που πρέπει να καταλογιστούν στο Δημόσιο.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα διατυπώνει δύο λόγους ακυρώσεως με τους οποίους προβάλλει:

—	παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον η Επιτροπή δεν δικαιολόγησε την επέκταση του χαρακτηρισμού ως κρατικής ενισχύσεως σε μέτρα που χρηματοδοτήθηκαν με προαιρετικές εισφορές των επαγγελματιών του οικείου τομέα·

—	νομική πλάνη, καθόσον η Επιτροπή χαρακτήρισε ως κρατικές ενισχύσεις μέτρα που χρηματοδοτήθηκαν με ιδιωτικούς πόρους οι οποίοι καταβλήθηκαν προαιρετικά και χωρίς παρέμβαση των δημοσίων αρχών. Τα μέτρα αυτά δεν μπορούν να θεωρηθούν πλεονεκτήματα που χορηγήθηκαν μέσω κρατικών πόρων.

(1) Αυτόν τον αριθμό φέρει η προσβαλλόμενη απόφαση, η δε προσφεύγουσα αναφέρεται συνεχώς στον αριθμό C(2009) 2003 τελικό.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/50

Προσφυγή της 7ης Απριλίου 2009 — Prysmian, Prysmian Cavi et Sistemi Energia κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-140/09)

2009/C 141/104

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Prysmian SpA (Μιλάνο, Ιταλία), Prysmian Cavi et Sistemi Energia Srl (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: A. Pappalardo, F. Russo, M. L. Stasi και C. Tesauro, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 9ης Ιανουαρίου 2009 με την οποία η Επιτροπή διέταξε τους ελέγχους (υπόθεση COMP/39610 — Surge),

—

να αναγνωρίσει ότι στερείται νομιμότητας και παραβιάζει το άρθρο 20, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 η απόφαση της Επιτροπής να λάβει αντίγραφο ολόκληρου του περιεχομένου των σκληρών δίσκων ορισμένων διευθυνόντων της εταιρίας Prysmian και να αναλύσει το περιεχόμενο τους στα καταστήματά της των Βρυξελλών,

—

επικουρικώς, σε σχέση με το προηγούμενο αίτημα, να αναγνωρίσει ότι είναι καταχρηστική η συμπεριφορά των επιθεωρητών καθ’ ό μέτρο, ερμηνεύοντας πεπλανημένα τις εξουσίες επιθεωρήσεως που τους αναθέτει η απόφαση, απέκτησαν αντίγραφο ολόκληρου του περιεχομένου ορισμένων σκληρών δίσκων με σκοπό τον έλεγχό τους εντός των καταστημάτων της Επιτροπής στις Βρυξέλλες,

—	να διατάξει την Επιτροπή να αποδώσει στην εταιρία Prysmian όλα τα παρανόμως κτηθέντα έγγραφα κατά τη διάρκεια των επιθεωρήσεων στην έδρα της στο Μιλάνο ή όσα προέρχονται από την αντιγραφή των σκληρών δίσκων που αναλύθηκαν εντός των καταστημάτων της των Βρυξελλών,

—

να υποχρεώσει την Επιτροπή να απόσχει από τη χρήση με οποιονδήποτε τρόπο των παρανόμως κτηθέντων εγγράφων και ειδικότερα από τη χρήση στα πλαίσια της κινηθείσας διαδικασίας προκειμένου να βεβαιωθούν οι φερόμενες ως στρεφόμενες κατά του ανταγωνισμού συμπεριφορές στον τομέα των ηλεκτρικών καλωδίων, κατά παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η εκδοθείσα από την Επιτροπή στις 9 Ιανουαρίου 2009 απόφαση με σκοπό να βεβαιωθεί η τυχόν ύπαρξη στρεφόμενων κατά του ανταγωνισμού συμπεριφορών στον τομέα των ηλεκτρικών καλωδίων κατά παράβαση του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ, με την οποία απόφαση η Επιτροπή υποχρέωσε τις προσφεύγουσες να υποβληθούν σε επιθεώρηση δυνάμει του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων του ανταγωνισμού που προβλέπουν τα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (1).

Υπογραμμίζεται συναφώς ότι, κατά τη φάση εκτελέσεως της προπαρατεθείσας αποφάσεως, οι εκπρόσωποι των προσφευγουσών ενημερώθηκαν επί του ότι η καθής είχε αποφασίσει να αναπαράξει ακριβή αντίγραφα («forensic image») των «σκληρών δίσκων» ορισμένων υπολογιστών προκειμένου να συνεχίσει την έρευνα στα καταστήματα του θεσμικού οργάνου στις Βρυξέλλες.

Προς υποστήριξη των ισχυρισμών τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν:

—

ότι ο κανονισμός 1/2003 προβλέπει ρητώς ότι οι συνιστάμενες στην επιθεώρηση εξουσίες ασκούνται στα καταστήματα της επιχειρήσεως, ενώ αντιμετωπίζεται και η περίπτωση τα καταστήματα αυτά να σφραγιστούν εφόσον η επιθεώρηση παρατείνεται επί σειρά ημερών, ουδεμία όμως κανονιστική πρόνοια παρέχει στην Επιτροπή την εξουσιοδότηση να αντιγράφει στο σύνολό τους τους «σκληρούς δίσκους», να τους μεταφέρει εκτός των καταστημάτων της επιχειρήσεως και να αναλύει τα σχετικά έγγραφα στα δικά της καταστήματα,

—	ότι η καθής παρέτεινε άνευ λόγου την προβλεπόμενη διάρκεια της επιθεωρήσεως περί τον ένα μήνα, περιάγοντας τις προσφεύγουσες σε κατάσταση αβεβαιότητας ως προς το πραγματικό περιεχόμενο των ερευνών,

—	ότι η Επιτροπή τις παρεμπόδισε για μερικές εβδομάδες να αξιολογήσουν, με πλήρη γνώση λόγου, την πιθανότητα να ζητήσουν την υπαγωγή τους στο πρόγραμμα επιείκειας,

—	ότι οι συμπεριφορές που προσάπτονται στην καθής συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των ορίων που επέβαλε ο κοινοτικός νομοθέτης στις ίδιες εξουσίες επιθεωρήσεως σε βαθμό που διακυβεύεται σημαντικά η δυνατότητα άμυνας των επιχειρήσεων που υποβλήθηκαν στην επιθεώρηση.

(1) ΕΕ 2003, L 1, σ. 1.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/51

Προσφυγή της 6ης Απριλίου 2009 — Bredenkamp κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-145/09)

2009/C 141/105

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: John Arnold Bredenkamp, Alpha International (PTV) Ltd (Camberley, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (Asia Pacific) Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (Eastern Europe) Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (South Africa) Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco (UK) Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco Group, Breco International (St. Helier, Jersey, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco Nominees Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Breco Services Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Corybantes Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Echo Delta Holdings (Reading, Ηνωμένο Βασίλειο), Masters International Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Piedmont (UK) Ltd. (Ascot, Ηνωμένο Βασίλειο), Raceview Enterprises (Private) Limited, Scottlee Holdings (PTV) Ltd., Scottlee Resorts Ltd., Timpani Exports Ltd. (Douglas, Νήσος του Man, Ηνωμένο Βασίλειο), Tremalt Ltd. (εκπρόσωποι: D. Vaughan, P. Moser, R. Khan, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 77/2009 της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 2009, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 314/2004 του Συμβουλίου για ορισμένα περιοριστικά μέτρα σχετικά με τη Ζιμπάμπουε, καθόσον αφορά τους προσφεύγοντες στο σύνολό τους και καθέναν από αυτούς ατομικά·

—

επιπλέον ή επικουρικώς, να ακυρώσει τον προαναφερθέντα κανονισμό (ΕΚ) 77/2009 καθόσον αφορά τον πρώτο προσφεύγοντα και κάθε οντότητα παρατιθέμενη στο παράρτημα III η οποία φέρεται ότι «ανήκει» στον πρώτο προφεύγοντα, απαλείφοντας τη μνεία του πρώτου προσφεύγοντος και κάθε μνεία των οντοτήτων αυτών από το παράρτημα ΙΙΙ·

—	κατά συνέπεια, να αποφανθεί ότι η εν λόγω απόφαση της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 2009, δεν έχει εφαρμογή στους προσφεύγοντες·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Εν προκειμένω, οι προσφεύγοντες ζητούν τη μερική ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 77/2009 της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 2009, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 314/2004 του Συμβουλίου για ορισμένα περιοριστικά μέτρα σχετικά με τη Ζιμπάμπουε (1), καθόσον οι προσφεύγοντες περιλαμβάνονται στον κατάλογο φυσικών και νομικών προσώπων, οντοτήτων και φορέων, η λειτουργία των ταμείων των οποίων και τα κεφάλαια των οποίων παγώνουν σύμφωνα με την πράξη αυτή.

Οι προσφεύγοντες προβάλλουν πέντε λόγους προς στήριξη της προσφυγής τους.

Πρώτον, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι ο επίμαχος κανονισμός στερείται εννόμου βάσεως.

Δεύτερον, υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή δεν ανέφερε τους επιτακτικούς λόγους που δικαιολογούν τη δέσμευση των κεφαλαίων σε βάρος τους, κατά παράβαση της σχετικής υποχρεώσεώς της που απορρέει από πάγια νομολογία.

Τρίτον, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός προσβάλλει τα δικαιώματά τους άμυνας, ήτοι τόσο το δικαίωμά τους να εκφράσουν την άποψή τους όσο και το δικαίωμα για αποτελεσματική δικαστική προστασία, καθόσον, κατά τους προσφεύγοντες, εκδόθηκε χωρίς να έχει δοθεί καμία εγγύηση όσον αφορά τη γνωστοποίηση ενδεχόμενων επιβαρυντικών στοιχείων ή τη δυνατότητά τους να εκφράσουν τη δική τους άποψη επί των εν λόγω στοιχείων και χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να γνωστοποιήσουν απαλλακτικά στοιχεία συναφώς.

Τέταρτον, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός εκδόθηκε κατά παράβαση του πρωτοκόλλου αριθ. 1, άρθρο 1, της ΕΣΔΑ και παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματά τους στην ιδιοκτησία.

Πέμπτον, υποστηρίζουν ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός, καθόσον τους αφορά, στηρίζεται σε πρόδηλη πλάνη περί τα πράγματα. Ισχυρίζονται στη συνέχεια ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε τους λόγους τους οποίους επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει ότι η δέσμευση των κεφαλαίων των προσφευγόντων είναι νομικώς ορθή, υπό το πρίσμα της σχετικής νομοθεσίας, και δεν παρέσχε συγκεκριμένες πληροφορίες και σοβαρά και αξιόπιστα στοιχεία για να στηρίξει την απόφασή της, οπότε δεν ανταποκρίθηκε στη σχετική με το βάρος της αποδείξεως υποχρέωσή της.

(1) ΕΕ L 23, σ. 5

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/51

Προσφυγή των Parker ITR και Parker-Hannifin κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 9 Απριλίου 2009

(Υπόθεση T-146/09)

2009/C 141/106

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Parker ITR Srl (Veniano, Ιταλία) και Parker-Hannifin (Mayfield Heights, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: B. Amory, F. Marchini Càmia και F. Amato, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση καθόσον καθιστά την Parker ITR υπεύθυνη από την 1η Απριλίου 1986 μέχρι τις 9 Ιουνίου 2006, και την Parker Hannifin υπεύθυνη από την 31η Ιανουαρίου 2002 μέχρι τις 9 Ιουνίου 2006·

—	να μειώσει ουσιωδώς το επιβληθέν στις προσφεύγουσες πρόστιμο·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα και στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2009) 428 τελικό, της 28ης Ιανουαρίου 2009, περί διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/39406 — Εύκαμπτοι θαλάσσιοι σωλήνες), καθόσον καθίστανται υπεύθυνοι για συμμετοχή σε ενιαία και διαρκή παράβαση στον τομέα των εύκαμπτων θαλάσσιων σωλήνων στον ΕΟΧ, περί κατανομής των προσφορών, καθορισμού των τιμών, των ποσοστώσεων, καθορισμού των όρων πωλήσεως, της γεωγραφικής κατανομής της αγοράς και της ανταλλαγής ευαίσθητων για τις τιμές πληροφοριών, των όγκων πωλήσεων και των προσκλήσεων υποβολής προσφορών. Εξάλλου, οι προσφεύγουσες ζητούν τη μείωση των προστίμων που τους επιβλήθηκαν.

Οι προσφεύγουσες προβάλλουν εννέα λόγους ακυρώσεως προς στήριξη της προσφυγής τους.

Βάσει των τριών πρώτων λόγων ακυρώσεως, περί του καταλογισμού της ευθύνης, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται τα εξής:

Πρώτον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή, με την προσβαλλομένη απόφαση, καθιστώντας την Parker ITR υπεύθυνη για τη διαπραχθείσα πριν από την 1η Ιανουαρίου 2002 παράβαση από νομικές οντότητες που υφίστανται ακόμα, ασκούν οικονομικές δραστηριότητες και ανήκουν σε διαφορετική επιχείρηση, παραβίασε την αρχή της προσωπικής ευθύνης, υπερέβη τις εξουσίες της για να καταστρατηγήσει τους κανόνες περί παραγραφής, παραβίασε την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων και δεν τήρησε την υποχρέωση αιτιολογήσεως.

Δεύτερον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή, με την προσβαλλομένη απόφαση, παραβίασε την αρχή της προσωπικής ευθύνης καθιστώντας τις υπεύθυνες για την παράνομη συμπεριφορά συνεργάτη της Parker ITR, δεδομένου ότι: (i) ο εν λόγω υπάλληλος προσελήφθη στις δραστηριότητες της συμπράξεως για ίδιο προσωπικό συμφέρον· (ii) για να πραγματοποιήσει τα αθέμιτα κέρδη του, διαχειρίστηκε την εμπορική μονάδα Oil & Gas της Parker ITR ανεξάρτητα από τις προσφεύγουσες· (iii) η παράνομη συμπεριφορά του υπαλλήλου είχε ως συνέπεια ζημία της Parker ITR.

Τρίτον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλομένη απόφαση είναι εσφαλμένη καθόσον κρίνει την Parker Hannifin υπεύθυνη για την περίοδο από 31 Ιανουαρίου 2002 μέχρι 9 Ιουνίου 2006, διότι οι προσφεύγουσες αντέκρουσαν κάθε τεκμήριο ως προς το ότι η Parker Hannifin επέδρασε αποφασιστικά στις δραστηριότητες των εύκαμπτων θαλάσσιων σωλήνων για τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της κατά 100 % θυγατρικής της Parker ITR και κανένα από τα επιχειρήματα ή έγγραφα, για τα οποία γίνεται λόγος στην απόφαση, δεν αίρει την αντίκρουση αυτή ή αποδεικνύει ότι η Parker Hannifin είχε αποφασιστική επιρροή στην Parker ITR κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής.

Μεταξύ των λοιπών έξι λόγων ακυρώσεως, οι οποίοι αφορούν το ποσό του προστίμου, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται τα εξής:

Τέταρτον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλομένη απόφαση πάσχει πρόδηλη πλάνη καθόσον θεωρεί την παράβαση που αφορά την περίοδο από 1ης Απριλίου 1986 και 13ης Μαΐου 1997 και την παράβαση που αφορά την περίοδο από 11ης Ιουνίου 1999 και 2ας Μαΐου 2007 ως ενιαία και διαρκή παράβαση, ήτοι κατ’ εξακολούθηση παράβαση, υπό την έννοια του άρθρου 25, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 1/2003 (1). Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την άποψη των προσφευγουσών, έχει παραγραφεί η εξουσία της Επιτροπής περί επιβολής προστίμων για την παράβαση που αφορά την περίοδο από 1ης Απριλίου 1986 και 13ης Μαΐου 1997.

Πέμπτον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η απόφαση είναι εσφαλμένη καθόσον θεωρεί ότι η Parker ITR πρωτοστατούσε στη σύμπραξη από τις 11 Ιουνίου 1999 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2001.

Έκτον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλομένη απόφαση παραβίασε την αρχή της προσωπικής ευθύνης και δεν τήρησε την υποχρέωση αιτιολογήσεως όσον αφορά το επιβληθέν στην Parker Hannifin πρόστιμο λόγω του προβαλλομένου ρόλου της Parker ITR ως πρωτοστάτη της παραβάσεως.

Έβδομον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η απόφαση παραβίασε την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης εφόσον έλαβε υπόψη, για τον υπολογισμό των «σχετικών πωλήσεων εντός του ΕΟΧ», υπό την έννοια του σημείου 18 των κατευθυντηρίων γραμμών της Επιτροπής για τον υπολογισμό των προστίμων (2), τις πωλήσεις προϊόντων που χρεώθηκαν σε εταιρίες εγκατεστημένες εντός του ΕΟΧ, αλλά δεν παραδόθηκαν εντός του ΕΟΧ.

Όγδοον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλομένη απόφαση, βασιζόμενη στον ενοποιημένο κύκλο εργασιών της Parker Hannifin για να υπολογίσει το ανώτατο όριο του 10 % για το μέρος του προστίμου για το οποίο κρίθηκε ατομικώς υπεύθυνη η Parker ITR, ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 23 του κανονισμού 1/2003, παραβίασε την αρχή της προσωπικής ευθύνης και δεν τήρησε την υποχρέωση αιτιολογήσεως.

Ένατον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η απόφαση παραβίασε την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και δεν τήρησε την υποχρέωση αιτιολογήσεως εφόσον δεν μείωσε το πρόστιμο των προσφευγουσών λόγω της συνεργασίας τους.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1.)

(2) Κατευθυντήριες γραμμές για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ' εφαρμογή του άρθρου 23, παράγραφος 2, σημείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (ΕΕ 2006, C 210, σ. 2.)

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/52

Προσφυγή της 9ης Απριλίου 2009 — Trelleborg κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-148/09)

2009/C 141/107

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Trelleborg AB (Trelleborg, Σουηδία) (εκπρόσωποι: J. Joshua και E. Aliende Rodríguez, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει εν μέρει το άρθρο 1 της απόφασης στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα και, εν πάση περιπτώσει, τουλάχιστο στο μέτρο που διαπιστώνει παράβαση εκ μέρους της προσφεύγουσας πριν από τις 21 Ιουνίου 1999·

—	να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα με το άρθρο 2 προκειμένου να θεραπευθούν τα πρόδηλα σφάλματα της απόφασης·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής C(2009) 428 τελικό, της 28ης Ιανουαρίου 2009, περί διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/39406 — Εύκαμπτοι θαλάσσιοι σωλήνες), καθόσον καθίσταται υπεύθυνη για συμμετοχή σε ενιαία και διαρκή παράβαση στον τομέα των εύκαμπτων θαλάσσιων σωλήνων στον ΕΟΧ, περί κατανομής των προσφορών, καθορισμού των τιμών, των ποσοστώσεων, καθορισμού των όρων πώλησης, της γεωγραφικής κατανομής της αγοράς και της ανταλλαγής ευαίσθητων για τις τιμές πληροφοριών, των όγκων πωλήσεων και των προσκλήσεων υποβολής προσφορών. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ζητεί τη μείωση του προστίμου που της επιβλήθηκε.

Η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακύρωσης προς στήριξη της προσφυγής της.

Πρώτον, υποστηρίζει ότι η εξουσία της Επιτροπής να επιβάλλει πρόστιμα για οποιαδήποτε περίοδο πριν από την 21η Ιουνίου 1999 έχει παραγραφεί βάσει του άρθρου 25, παράγραφος 1, του Κανονισμού 1/2003, οπότε η Επιτροπή, διαπιστώνοντας ότι η προσφεύγουσα διέπραξε ενιαία και διαρκή παράβαση, υπέπεσε σε πρόδηλη πραγματική και νομική πλάνη.

Δεύτερον, υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν έχει έννομο συμφέρον να διαπιστώσει παράβαση για την πρώτη περίοδο, η οποία έληξε τον Μάιο του 1997.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/53

Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — Dover κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-149/09)

2009/C 141/108

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Densmore Ronald Dover (Borehamwood, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: D. Vaughan, QC Barrister, M. Lester, Barrister και M. French, Solicitor)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να λάβει μέτρα οργανώσεως της διαδικασίας δυνάμει του άρθρου 64 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου όπως προσδιορίζεται με το δικόγραφο της προσφυγής·

—	να καταδικάσει το Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων ζητεί με την παρούσα προσφυγή την ακύρωση της αποφάσεως του Κοινοβουλίου D(2009) 4639 της 29ης Ιανουαρίου 2009 περί επιστροφής των αποζημιώσεων για βοηθούς βουλευτών.

Ο προσφεύγων επικαλείται πέντε λόγους προς στήριξη της προσφυγής του.

Πρώτον, διατείνεται ότι το Κοινοβούλιο παρερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 14 της ρυθμίσεως περί εξόδων και αποζημιώσεων των βουλευτών (ΕΑΒ), μεταξύ άλλων επιδιώκοντας να επιβάλει στον προσφεύγοντα, με αναδρομική ισχύ, αυστηρές προϋποθέσεις που ουδέποτε ίσχυαν στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την εξεταζόμενη χρονική περίοδο και παραλείποντας να προσδιορίσει επακριβώς το είδος των δαπανών που θεωρείται ότι καλύφθηκαν αχρεωστήτως.

Δεύτερον, υποστηρίζει ότι το Κοινοβούλιο στηρίχθηκε σε μια υποτιθέμενη «σύγκρουση συμφερόντων» παραβιάζοντας την αρχή της ασφαλείας δικαίου, διότι ενήργησε κατά τρόπο ασυμβίβαστο προς την προηγούμενη πρακτική του, χωρίς να συμμορφώνεται προς τους δημοσιευμένους σχετικούς κανόνες και χωρίς να ακολουθεί σαφή και διαφανή πρότυπα. Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η απόφαση του Κοινοβουλίου στερείται πραγματικού και νομικού ερείσματος.

Τρίτον, ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι το Κοινοβούλιο δεν συμμορφώθηκε προς τις θεμελιώδεις διαδικαστικές απαιτήσεις του άρθρου 27 ΕΑΒ όσον αφορά, μεταξύ άλλων, την προηγούμενη διαβούλευση των Κοσμητόρων, τη δικαιολόγηση της υπάρξεως «εξαιρετικών περιστάσεων», την ακρόαση του προσφεύγοντος αιτούντος πριν από την λήψη της σχετικής και την απαίτηση λήψεως αποφάσεως από το Προεδρείο.

Τέταρτον, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι το καθού ζήτησε την εκ μέρους του προσφεύγοντος επιστροφή του ΦΠΑ, χωρίς να υπάρχει σχετική σχετική νομική βάση.

Τέλος, ο προσφεύγων επισημαίνει ότι το Κοινοβούλιο παρέπεμψε πρόωρα την υπόθεσή του στον OLAF, προσβάλλοντας τα δικαιώματά του άμυνας και χωρίς να υπάρχει νομική βάση ή να παρατίθεται κάποια αιτιολογία.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/53

Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — Ningbo Yonghong Fasteners κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-150/09)

2009/C 141/109

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ningbo Yonghong Fasteners Co. Ltd (εκπρόσωποι: F. Graafsma και J. Cornelis, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 91/2009 του Συμβουλίου, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων συνδετήρων από σίδηρο ή χάλυβα καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 91/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Ιανουαρίου 2009, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων συνδετήρων από σίδηρο ή χάλυβα καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1), λόγω παραβάσεως του άρθρου 2, αριθμός 7, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 (2) και πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών, καθόσον απορρίφθηκε η αίτηση της προσφεύγουσας για την αναγνώριση καθεστώτος οικονομίας της αγοράς (ΚΟΑ).

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, πρώτον, ότι η Επιτροπή παρέλειψε να λάβει απόφαση επί της ΚΟΑ εντός της προθεσμίας του άρθρου 2, αριθμός 7, στοιχείο γ', δεύτερη παράγραφος, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96. Υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, αποφασίζοντας σχετικά με την αναγνώριση ΚΟΑ αφού έλαβε όλα τα στοιχεία που ζήτησε με το ερωτηματολόγιο αντιντάμπινγκ, παρέβη την κατά την προπαρατεθείσα διάταξη υποχρέωσή της, που αποβλέπει στο να εξασφαλισθεί ότι το ζήτημα αν ένας παραγωγός πληροί τα κριτήρια ΚΟΑ δεν κρίνεται βάσει του αποτελέσματός του επί του υπολογισμού του περιθωρίου ντάμπινγκ.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κόστος των σημαντικότερων εισροών της προσφεύγουσας, δηλαδή του χονδροσύρματος από χάλυβα, δεν εξέφραζε σε μεγάλο βαθμό τις τιμές στην αγορά, σύμφωνα με το άρθρο 2, αριθμός 7, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 384/96. Η πρόδηλη αυτή πλάνη εκτιμήσεως οφείλεται στην παραβίαση, εκ μέρους της Επιτροπής και του Συμβουλίου, των υποχρεώσεών τους επιμέλειας και χρηστής διοικήσεως, καθόσον δεν εξέτασαν με επιμέλεια και αμεροληψία όλα τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία που διέθεταν.

Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η ερμηνεία από το Συμβούλιο του άρθρου 2, αριθμός 7, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 είναι ανεπίτρεπτη και κατά συνέπεια συνιστά παράβαση της εν λόγω διατάξεως. Εξάλλου, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η ως άνω ερμηνεία όχι μόνο δεν λαμβάνει υπόψη ότι η αξιολόγηση για τη χορήγηση ΚΟΑ πρέπει να διενεργείται στο επιμέρους επίπεδο της εταιρίας, αλλά επιβάλλει και αδικαιολόγητο βάρος αποδείξεως. Επιπροσθέτως, η ερμηνεία του Συμβουλίου, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, στερεί από την πρακτική της αποτελεσματικότητα τη δυνατότητα προσαρμογής του κόστους παραγωγής το οποίο υφίσταται στρέβλωση λόγω ειδικών συνθηκών της αγοράς, σύμφωνα με το άρθρο 2, αριθμός 5, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96, και, συνεπώς, αντιβαίνει στην υποχρέωση ερμηνείας μιας διατάξεως του κοινοτικού δικαίου σε συμφωνία με το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται και τον σκοπό της.

(1) ΕΕ 2009, L 29, σ. 1.

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 384/96 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1995, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΚ 1996, L 56, σ. 1).

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/54

Προσφυγή της 8ης Απριλίου 2009 — ISDIN κατά ΓΕΕΑ — Pfizer (ISDIN)

(Υπόθεση T-153/09)

2009/C 141/110

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ISDIN, SA (Βαρκελώνη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: M. Esteve Sanz, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Pfizer Ltd (Sandwich, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 22ας Ιανουαρίου 2009 στην υπόθεση R 309/2008-1,

—	επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 22ας Ιανουαρίου 2009 στην υπόθεση R 309/2008-1, καθόσον ακύρωσε, για ορισμένα προϊόντα της κλάσης 5, το καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητούνταν να κηρυχθεί η ακυρότητα,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ, καθώς και, εφόσον είναι αναγκαίο, την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών, στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: Το λεκτικό σήμα «ISDIN», για προϊόντα των κλάσεων 3 και 5.

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα.

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Μερική ακύρωση της καταχώρισης του προσβαλλόμενου κοινοτικού σήματος.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 73 του κανονισμού 40/94 (1) (νυν άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου), καθώς και του κανόνα 50, παράγραφος 2, στοιχείο η', του κανονισμού 2868/95 (2), καθόσον το τμήμα προσφυγών παρέβη την υποχρέωσή του να αιτιολογήσει τον κίνδυνο σύγχυσης μεταξύ των επίμαχων σημάτων. Παράβαση του άρθρου 51, παράγραφος 1, στοιχείο α' (νυν άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου), σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β' (νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009) και με το άρθρο 74 του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρο 76 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου), καθόσον το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη τον περιορισμό στον οποίο προέβη η προσφεύγουσα με τους λόγους της προσφυγής της, οπότε δέχθηκε γενικά ότι το επίμαχα προϊόντα ήταν ακριβώς τα ίδια. Επικουρικά, παράβαση του άρθρου 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρεται σε ορισμένα προϊόντα της κλάσης 5. Παράβαση του άρθρου 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94, καθόσον το τμήμα προσφυγών επικύρωσε την απόφαση του τμήματος ακύρωσης για όλα τα προϊόντα που κάλυπτε αρχικά το προσβαλλόμενο σήμα.

(1) Ο κανονισμός αυτός έχει αντικατασταθεί από τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα (EE 1995, L 303, σ. 1).

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/55

Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — MRI κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-154/09)

2009/C 141/111

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Manuli Rubber Industries SpA (MRI) (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: L. Radicati di Brozolo, M. Pappalardo και E. Marasà, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Ως κύριο αίτημα:

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως C (2009) 428 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 τη Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/39406 — θαλάσσιοι σωλήνες), αφορώσας συμφωνία επί της ευρωπαϊκής αγοράς των θαλάσσιων σωλήνων για τον καθορισμό των τιμών, την κατανομή των αγορών και την ανταλλαγή εμπορικώς ευαίσθητων πληροφοριών, καθ’ ο μέρος αναγνωρίζει ότι η προσφεύγουσα είχε μετάσχει σε μία και μόνον αλλά κατ’ εξακολούθηση παράβαση στην αγορά των θαλάσσιων σωλήνων από την 1η Απριλίου 1986 έως την 1η Αυγούστου 1992 και από τις 3 Σεπτεμβρίου 1996 έως τις 2 Μαΐου 2007, ειδικότερα δε κατά την περίοδο από 3 Σεπτεμβρίου 1996 έως 9 Μαΐου 2000,

—	να ακυρώσει το άρθρο 2 της ίδιας αποφάσεως λόγω σειράς πλανών οι οποίες παρατίθενται με το δικόγραφο της προσφυγής, με το οποίο άρθρο επιβάλλεται στην προσφεύγουσα πρόστιμο ύψους 4 900 000 ευρώ,

—	να απορρίψει κάθε ένσταση και αμυντική θέση περί του αντιθέτου.

Επικουρικώς:

—	να μειώσει, βάσει του άρθρου 229 ΕΚ, το πρόστιμο ύψους 4 900 000 ευρώ που επεβλήθη στην προσφεύγουσα με το άρθρο 2 της αποφάσεως.

Εν πάση περιπτώσει:

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσβαλλόμενη στα πλαίσια της παρούσας υποθέσεως απόφαση είναι η ίδια με εκείνη της υποθέσεως T-146/09, Parker ITR και Parker Hannifin κατά Επιτροπής.

Προς υποστήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα προβάλλει, πρώτον, ότι η προπαρατεθείσα απόφαση πάσχει σε σχέση με τον χαρακτηρισμό της παραβάσεως η οποία συνίσταται, όπως της προσάπτεται στη συμμετοχή σε μία και μόνο και περίπλοκη συμφωνία σύμπραξης κατά τα έτη 1986 έως 2007, ειδικότερα δε σε σχέση με το υποστατό της παραβάσεως κατά την περίοδο 1996-2000 και εν πάση περιπτώσει σε σχέση με το ότι περιελήφθη στο χρονικό διάστημα που αποτελεί αντικείμενο της κυρώσεως η περίοδος που περιλαμβάνεται μεταξύ των μηνών Σεπτεμβρίου 1996 και Μαΐου 1997.

Προβάλλεται συναφώς ο ισχυρισμός ότι τυχόν παράβαση δεν μπορεί να είναι ούτε κατ’ εξακολούθηση ούτε συνεχής εφόσον μεταξύ των επιμέρους φάσεων της παραβάσεως μεσολαβούν, όπως στην προκειμένη περίπτωση, σημαντικά χρονικά διαστήματα και κυρίως όταν συνδυάζονται με θετικές ενέργειες ασυμβίβαστες με τη βούληση περί συνεχίσεως ή επαναλήψεως της παραβάσεως, όπως η δημόσια και ρητή διάρρηξη των σχέσεων με τη σύμπραξη εκ μέρους της προσφεύγουσας, γεγονός το οποίο αναγνωρίστηκε και από την Επιτροπή.

Η προσφεύγουσα επικαλείται επίσης την αντικανονικότητα κατά τον προσδιορισμό του ύψους του προστίμου υπό την ειδικότερη έποψη της διαρκείας, της σοβαρότητας και της μειώσεώς του λόγω συμμετοχής στο πρόγραμμα επιείκειας.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/55

Αναίρεση που άσκησε στις 20 Απριλίου 2009 ο Luigi Marcuccio κατά της διάταξης που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση F-42/08, Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-157/09 P)

2009/C 141/112

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει πλήρως και χωρίς καμία εξαίρεση τη διάταξη που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) (πρώτο τμήμα) στις 18 Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση F-42/08, Marcuccio κατά Επιτροπής (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη),

—	να διαπιστώσει ότι η προσφυγή που ασκήθηκε πρωτοδίκως και επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ήταν καθ’ όλα παραδεκτή και επιπλέον

κυρίως:

—	να δεχτεί πλήρως και χωρίς καμία εξαίρεση τα αιτήματα που είχε προβάλει πρωτοδίκως ο νυν αναιρεσείων και τα οποία πρέπει να γίνει δεκτό ότι παρατίθενται εδώ ρητά για κάθε νομικό σκοπό,

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων και των δικηγορικών αμοιβών που αφενός επιβάρυναν τον αναιρεσείοντα κατά την πρωτόδικη διαδικασία και αφετέρου θα τον επιβαρύνουν κατά την αναιρετική διαδικασία, ή

επικουρικά:

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο ΔΔΔ, προκειμένου να αποφανθεί επί της ουσίας, αλλά με διαφορετική σύνθεση.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα αναίρεση έχει ασκηθεί κατά της διάταξης του ΔΔΔ της 18ης Φεβρουαρίου 2009 με την οποία απορρίφθηκε ως προδήλως απαράδεκτη η αγωγή με την οποία ο νυν αναιρεσείων ζητούσε να υποχρεωθεί η Επιτροπή να τον αποζημιώσει για τη ζημία που υπέστη λόγω του ότι η Επιτροπή τού απέστειλε ένα υπηρεσιακό σημείωμα σε τηλεομοιοτυπική συσκευή η οποία δεν ήταν στη διάθεσή του.

Ως λόγο αναίρεσης ο αναιρεσείων προβάλλει την πλήρη έλλειψη αιτιολογιών, όσον αφορά:

—	το απαράδεκτο της αγωγής αποζημίωσης,

—	το απαράδεκτο του αιτήματος με το οποίο ο νυν αναιρεσείων ζητούσε από το ΔΔΔ «να διαπιστώσει τον παράνομο χαρακτήρα του γενεσιουργού γεγονότος της ζημίας»,

—

την ημερομηνία κατάθεσης του υπομνήματος αντίκρουσης: επ’ αυτού ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι υπάρχει επίσης διαδικαστική πλημμέλεια, λόγω μη τήρησης της υποχρέωσης να μη ληφθεί υπόψη το περιεχόμενο του υπομνήματος αντίκρουσης, καθόσον το υπόμνημα αυτό είχε υποβληθεί εκπρόθεσμα, με αποτέλεσμα να θιγούν σοβαρά τα συμφέροντα του νυν αναιρεσείοντος.

Ο αναιρεσείων ισχυρίζεται επίσης ότι συντρέχει παράβαση των κανόνων για μια δίκαιη δίκη, του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/56

Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2009 — Yvon Martinet κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-163/09)

2009/C 141/113

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Yvon Martinet (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: J.-L. Fourgoux, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση περί απορρίψεως της υποψηφιότητας του Y. Martinet για τη θέση αναπληρωματικού μέλους του συμβουλίου προσφυγών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων·

—

να υποχρεώσει την καθής (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση επιχειρήσεων και βιομηχανίας, επιτροπή προεπιλογής του συμβουλίου προσφυγών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων) να εξετάσει πραγματικά και επί της ουσίας τον φάκελο υποψηφιότητας του Y. Martinet, σε αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ο προσφεύγων λόγω της απώλειας της δυνατότητας να επιλεγεί για την οικεία θέση·

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την καθής (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση επιχειρήσεων και βιομηχανίας, επιτροπή προεπιλογής του συμβουλίου προσφυγών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων) στο σύνολο των εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί απορρίψεως της υποψηφιότητάς του για τη θέση αναπληρωματικού μέλους του συμβουλίου προσφυγών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ), για τον λόγο ότι η υποψηφιότητά του δεν ελήφθη υπόψη, καθόσον δεν παρελήφθη από την αρμόδια για τη διαδικασία επιλογής υπηρεσία, λόγω του ότι η αίτηση στάλθηκε στον Αντιπρόεδρο της Επιτροπής, G. Verheugen, σε διαφορετική διεύθυνση από την ακριβή διεύθυνση που αναγράφεται στην πρόσκληση προς εκδήλωση ενδιαφέροντος, η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, C 2008, 41 A, σ. 8.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει, όσον αφορά το αίτημα ακυρώσεως, τους εξής λόγους:

—	η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, η οποία συνιστά υποχρεωτικώς τηρούμενο ουσιώδη τύπο·

—	η προσβαλλόμενη απόφαση δεν στηρίζεται σε ακριβή πραγματικά περιστατικά, καθόσον η αίτηση υποψηφιότητας στάλθηκε στη διεύθυνση που αναγραφόταν στην πρόσκληση προς υποβολή υποψηφιοτήτων·

—	παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και της αρχής των ίσων ευκαιριών μεταξύ των υποψηφίων, καθόσον δεν εξετάσθηκε η υποψηφιότητα του προσφεύγοντος.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/56

Αναίρεση που άσκησε στις 27 Απριλίου 2009 ο Luigi Marcuccio κατά της διάταξης που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση F-70/07, Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-166/09 P)

2009/C 141/114

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει πλήρως και χωρίς καμία εξαίρεση τη διάταξη που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) (πρώτο τμήμα) στις 18 Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση F-70/07, Marcuccio κατά Επιτροπής (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη),

—	να διαπιστώσει ότι η προσφυγή που ασκήθηκε πρωτοδίκως και επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ήταν παραδεκτή πλήρως και χωρίς καμία εξαίρεση,

—	να αποφανθεί, εφόσον είναι αναγκαίο, ότι το ΔΔΔ κακώς χαρακτήρισε ορισμένα από τα αιτήματα που περιέχονταν στο δικόγραφο της προσφυγής-αγωγής ως «αίτηση εκκαθαρίσεως των δικαστικών εξόδων» (βλ. τη σκέψη 16 της αναιρεσιβαλλόμενης διάταξης),

—	να αποφανθεί, εφόσον είναι αναγκαίο, ότι το ΔΔΔ ήταν αρμόδιο να αποφασίσει πρωτοδίκως επί όλων ανεξαιρέτως των αιτημάτων που είχε προβάλει πρωτοδίκως ο νυν αναιρεσείων και επιπλέον

κυρίως:

—	να δεχτεί πλήρως και χωρίς καμία εξαίρεση τα αιτήματα που είχε προβάλει πρωτοδίκως ο νυν αναιρεσείων και τα οποία πρέπει να γίνει δεκτό ότι παρατίθενται εδώ ρητά για κάθε νομικό σκοπό,

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων και των δικηγορικών αμοιβών που αφενός επιβάρυναν τον αναιρεσείοντα κατά την πρωτόδικη διαδικασία και αφετέρου θα τον επιβαρύνουν κατά την αναιρετική διαδικασία, ή

επικουρικά:

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο ΔΔΔ, προκειμένου να αποφανθεί επί της ουσίας, αλλά με διαφορετική σύνθεση.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων του ο αναιρεσείων ισχυρίζεται τα εξής:

—	Έλλειψη νομιμότητας της μερικής αναπομπής της υπόθεσης στο Πρωτοδικείο, κυρίως λόγω εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής του άρθρου 90 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ) και πλήρους έλλειψης αιτιολογίας.

—	Παραβίαση και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της αρχής του φυσικού δικαστή, καθώς και του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης).

—

Έλλειψη νομιμότητας της απόρριψης ως απαράδεκτων των άλλων αιτημάτων και όχι αυτών για τα οποία το ΔΔΔ κήρυξε εαυτό αναρμόδιο, κυρίως λόγω εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής του άρθρου 90 του ΚΥΚ και της έννοιας της αγωγής αποζημίωσης που έχει παρακολουθηματικό χαρακτήρα σε σχέση με προσφυγή ακύρωσης απόφασης κοινοτικού οργάνου, καθώς και λόγω πλήρους έλλειψης αιτιολογιών και διαστρέβλωσης των πραγματικών περιστατικών.

—

Διαδικαστικές πλημμέλειες που μπορούν να βλάψουν σοβαρά τα συμφέροντα του αναιρεσείοντος, λόγω μη τήρησης της υποχρέωσης να μη ληφθεί υπόψη το έγγραφο το οποίο αφορά η σκέψη 11 της αναιρεσιβαλλόμενης διάταξης, καθόσον το έγγραφο αυτό υποβλήθηκε εκπρόθεσμα, και λόγω του ότι το ΔΔΔ κάλεσε τους διαδίκους να προσκομίσουν μη προβλεπόμενα κανονικώς έγγραφα, τα οποία περιελήφθησαν στη συνέχεια στη δικογραφία, με αποτέλεσμα να θιγούν σοβαρά τα συμφέροντα του αναιρεσείοντος.

—	Παραβίαση των κανόνων για μια δίκαιη δίκη, του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του άρθρου 47 του Χάρτη.

20.6.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 141/57

Προσφυγή της 28ης Απριλίου 2009 – Vidieffe κατά ΓΕΕΑ — Ellis International Group Holdings (GOTHA)

(Υπόθεση T-169/09)

2009/C 141/115

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vidieffe Srl (Μπολόνια, Ιταλία) (εκπρόσωποι: M. Lamandini, D. De Pasquale και M. Pappalardo, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Perry Ellis International Group Holdings Ltd

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει, λόγω παραβάσεως του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1) [ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1)], και/ή λόγω καταχρήσεως εξουσίας, την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 12ης Φεβρουαρίου 2009, καθόσον με αυτή έγινε μερικώς δεκτή η προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών του ΓΕΕΑ, στο μέτρο που με την απόφαση αυτή δεν έγινε δεκτή η ανακοπή ως προς τα «είδη από δέρμα και απομιμήσεις δέρματος, είδη από αυτά τα υλικά μη περιλαμβανόμενα σε άλλες κλάσεις· κιβώτια ταξιδίου και βαλίτσες· ομπρέλες, αλεξήλια και ράβδοι περιπάτου», της κλάσεως 18 και ως προς όλα τα προϊόντα της κλάσεως 25, κατά συνέπεια δε να επικυρώσει στο σύνολο της την απόφαση του τμήματος ανακοπών του ΓΕΕΑ (υπόθεση B 909 350 της 22ας Φεβρουαρίου 2008)

—	να υποχρεώσει το ΓΕΕΑ να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να συμμορφωθεί προς την απόφαση του Πρωτοδικείου

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και την Perry Ellis στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Λεκτικό σήμα «GOTHA» (αίτηση καταχωρίσεως αριθ. 3.665.957) για προϊόντα των κλάσεων 18 και 25.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Perry Ellis International Group Holdings Ltd

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Κοινοτικό εικονιστικό σήμα «gotcha» (αριθ. καταχωρίσεως 2.896.199), για προϊόντα των κλάσεων 3, 18 και 25.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής στο σύνολό της.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Μερική αποδοχή της προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 (ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό 207/2009) και, εν πάση περιπτώσει, κατάχρηση εξουσίας καθόσον κρίθηκε ότι υπήρχε κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ σημείων που δεν επιδέχονται σύγχυση.