15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/1

---

(2008/C 209/01)

Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

EE C 197 της 2.8.2008

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

EE C 183 της 19.7.2008

EE C 171 της 5.7.2008

EE C 158 της 21.6.2008

EE C 142 της 7.6.2008

EE C 128 της 24.5.2008

EE C 116 της 9.5.2008

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα σε:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/2

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 1ης Ιουλίου 2008 — Βασίλειο της Σουηδίας, Maurizio Turco κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Βασιλείου της Δανίας, Δημοκρατίας της Φινλανδίας, Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-39/05 P και C-52/05 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Πρόσβαση στα έγγραφα των θεσμικών οργάνων - Κανονισμός 1049/2001 - Νομικές γνωμοδοτήσεις)

(2008/C 209/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: K. Wistrand και A. Falk), Maurizio Turco (εκπρόσωποι: O. Brouwer και C. Schillemans, avocaten)

Παρεμβαίνον υπέρ των αναιρεσειόντων: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: H. G. Sevenster, C. M. Wissels και M. de Grave)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J.-C. Piris, M. Bauer και B. Driessen), Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: B. Weis Fogh), Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωποι: A. Guimaraes-Purokoski και J. Heliskoski), Ηνωμένο Βασιλείο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: V. Jackson, S. Nwaokolo και T. Harris και J. Stratford, barrister), Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Petite, C. Docksey και P. Aalto)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα), της 23ης Νοεμβρίου 2004, στην υπόθεση T-84/03, Turco κατά Συμβουλίου, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή T-84/03 περί ακυρώσεως της αποφάσεως του Συμβουλίου με την οποία απερρίφθη εν μέρει η υποβληθείσα από τον M. Turco αίτηση για την παροχή προσβάσεως σε ορισμένα έγγραφα που περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη της 2455ης συνεδριάσεως του Συμβουλίου «Δικαιοσύνη και εσωτερικές υποθέσεις» της 14ης και 15ης Οκτωβρίου 2002

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Αναιρεί την απόφαση του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 23ης Νοεμβρίου 2004, Τ-84/03, Turco κατά Συμβουλίου, κατά το μέρος που αφορά την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 19ης Δεκεμβρίου 2002, περί αρνήσεως στον M. Turco της πρόσβασης στην υπ' αριθ. 9077/02 γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του Συμβουλίου σχετικά με πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου περί καθορισμού ελάχιστων προδιαγραφών όσον αφορά την υποδοχή των αιτούντων άσυλο στα κράτη μέλη και κατά το μέρος που τόσο ο M. Turco όσο και το Συμβούλιο φέρουν το ήμισυ των δικαστικών εξόδων.

2)	Ακυρώνει την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 19ης Δεκεμβρίου 2002, περί αρνήσεως στον M. Turco της πρόσβασης στην υπ' αριθ. 9077/02 γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του Συμβουλίου.

3)

Καταδικάζει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Βασίλειο της Σουηδίας κατά την αναιρετική διαδικασία, καθώς και στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο M. Turco τόσο κατά την ίδια αυτή διαδικασία όσο και κατά τη διαδικασία ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που κατέληξε στην έκδοση της εν λόγω απόφασης.

4)	Το Βασίλειο της Δανίας, το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, η Δημοκρατία της Φινλανδίας, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων φέρουν τα σχετικά με την αίτηση αναιρέσεως δικαστικά τους έξοδα.

5)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα σχετικά με την πρωτόδικη διαδικασία δικαστικά του έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 106 της 30.4.2005.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/3

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 12ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-462/05) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Παραδεκτό - Δεδικασμένο - Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρα 4, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, 12, παράγραφος 3, στοιχείο α', και 28, παράγραφος 2, στοιχείο ε')

(2008/C 209/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: R. Lyal και M. Afonso)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: L. Fernandes, Â. Seiça Neves και R. Laires)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 12 και 28 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Διατήρηση μειωμένου συντελεστή 5 % για διόδια οδικής διελεύσεως του Τάγου στη Λισαβόνα

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Πορτογαλική Δημοκρατία, διατηρώντας σε ισχύ μειωμένο συντελεστή ύψους 5 % του φόρου προστιθέμενης αξίας που εφαρμόζεται στα διόδια διελεύσεως οδικώς του ποταμού Τάγου προς τη Λισαβόνα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 12 και 28 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2001/41/ΕΚ του Συμβουλίου, της 19ης Ιανουαρίου 2001.

2)	Καταδικάζει την Πορτογαλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 60 της 11.3.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/3

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 19ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-39/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Κρατικές ενισχύσεις - Επιδοτήσεις για επενδύσεις και απασχόληση - Υποχρέωση ανακτήσεως - Μη εκτέλεση - Αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης)

(2008/C 209/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: K. Gross και T. Scharf)

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: M. Lumma και C. Schulze-Bahr)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 249 ΕΚ και των άρθρων 1, 2 και 3 της αποφάσεως 2003/643/ΕΚ της Επιτροπής, της 13ης Μαΐου 2003, σχετικά με την κρατική ενίσχυση την οποία χορήγησε η Γερμανία υπέρ της Kahla Porzellan GmbH και της Kahla/Thüringen Porzellan GmbH [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2003)1520· ενίσχυση υπ' αριθμ. C-62/00, πρώην NN 142/99] (ΕΕ L 227, σ. 12) — Παράλειψη λήψεως, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, των αναγκαίων μέτρων για την ανάκτηση των ενισχύσεων που κηρύχθηκαν ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για την ανάκτηση ορισμένων ενισχύσεων που κηρύχθηκαν ασυμβίαστες με την κοινή αγορά με το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχεία δ' και ζ', της αποφάσεως της Επιτροπής της 30ής Οκτωβρίου 2002, όπως αυτή ενσωματώθηκε στην απόφαση 2003/643/ΕΚ, της 13ης Μαΐου 2003, σχετικά με την κρατική ενίσχυση την οποία χορήγησε η Γερμανία υπέρ της Kahla Porzellan GmbH και της Kahla/Thüringen Porzellan GmbH, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 1 έως 3 της αποφάσεως αυτής.

2)	Καταδικάζει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 60 της 11.3.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/4

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 26ης Ιουνίου 2008 (αίτηση του Bundesfinanzhof — Γερμανία για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Finanzamt Hamburg-Am Tierpark κατά Burda GmbH, πρώην Burda Verlagsbeteiligungen GmbH

(Υπόθεση C-284/06) (1)

(Φορολογική νομοθεσία - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Οδηγία 90/435/ΕΟΚ - Φόρος εταιριών - Κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών - Κεφαλαιουχικές εταιρίες - Διανομή εισοδημάτων και αυξήσεων ενεργητικού - Παρακράτηση στην πηγή - Πίστωση φόρου - Μεταχείριση ημεδαπών και αλλοδαπών μετόχων)

(2008/C 209/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Finanzamt Hamburg-Am Tierpark

κατά

Burda GmbH, πρώην Burda Verlagsbeteiligungen GmbH

Αντικείμενο

Αίτηση έκδοσης προδικαστικής απόφασης — Bundesfinanzhof (Γερμανία) — Ερμηνεία του άρθρου 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 90/435/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1990, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών (ΕΕ L 225, σ. 6), το οποίο αποτελεί πλέον το άρθρο 5, κατόπιν της τροποποίησης που επέφερε η οδηγία 2003/123/ΕΚ, της 22ας Δεκεμβρίου 2003, για τροποποίηση της οδηγίας 90/435/ΕΟΚ σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφόρων κρατών μελών (ΕΕ 2004, L 7, σ. 41) — Έννοια της «παρακράτησης του φόρου στην πηγή» — Εθνική νομοθεσία που προβλέπει τη φορολόγηση των εσόδων και αυξήσεων της περιουσίας της θυγατρικής εταιρίας σε περίπτωση διανομής κερδών προς τη μητρική εταιρία, ενώ τα έσοδα αυτά και οι αυξήσεις αυτές δεν θα φορολογούνταν αν παρέμεναν στη θυγατρική εταιρία — Ερμηνεία των άρθρων 43, 56 και 58 της Συνθήκης ΕΚ — Εθνική νομοθεσία που προβλέπει τον συμψηφισμό των διανεμόμενων κερδών μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας με τα ίδια κεφάλαια της εταιρίας αυτής, με συνέπεια να υπάρχει φορολογική επιβάρυνση ακόμη και στις περιπτώσεις διανομής μερισμάτων σε μετόχους ή κατόχους εταιρικών μεριδίων εκτός ημεδαπής, οι οποίοι δεν μπορούν να εκπέσουν τον φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων από τον δικό τους φόρο

Διατακτικό

1)

Διάταξη του εθνικού δικαίου που προβλέπει, σε περίπτωση διανομής κερδών θυγατρικής εταιρίας προς τη μητρική της, τη φορολογία των εισοδημάτων και των αυξήσεων του ενεργητικού της θυγατρικής εταιρίας τα οποία δεν θα είχαν φορολογηθεί βάσει της εθνικής νομοθεσίας αν, αντί της διανομής προς τη μητρική εταιρία, είχαν αποθεματοποιηθεί στη θυγατρική εταιρία δεν συνιστά παρακράτηση στην πηγή κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 90/435/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1990, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών.

2)

Το άρθρο 52 της Συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 43 ΕΚ) πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει την εφαρμογή εθνικού μέτρου, όπως του άρθρου 28, παράγραφος 4, του νόμου του 1996 περί φόρου εταιρειών, (Körperschaftsteuergesetz 1996), όπως ίσχυε κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών της κύριας δίκης, δυνάμει του οποίου η φορολογία των κερδών που διανέμονται από θυγατρική εταιρία εγκατεστημένη σε ένα κράτος μέλος προς τη μητρική της υποβάλλονται στον ίδιο διορθωτικό μηχανισμό είτε η μητρική εταιρία είναι εγκατεστημένη στο ίδιο είτε σε άλλο κράτος μέλος, ενώ, αντίθετα προς ό,τι συμβαίνει με την ημεδαπή μητρική εταιρία, το κράτος μέλος εγκατάστασης της θυγατρικής της δεν χορηγεί πίστωση φόρου στην αλλοδαπή μητρική εταιρία.

---

(1)  ΕΕ C 237 της 30.9.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/4

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 19ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-319/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Απόσπαση εργαζομένων - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Οδηγία 96/71/ΕΚ - Διατάξεις δημοσίας τάξεως - Εβδομαδιαία ανάπαυση - Υποχρέωση προσκομίσεως των σχετικών με απόσπαση εγγράφων κατόπιν απλής αιτήσεως των εθνικών αρχών - Υποχρέωση διορισμού ad hoc εντολοδόχου που κατοικεί στο Λουξεμβούργο και διατηρεί όλα τα αναγκαία για τους ελέγχους έγγραφα)

(2008/C 209/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Enegren και G. Rozet)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου (εκπρόσωπος: C. Schiltz)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 49 ΕΚ και 50 ΕΚ και εσφαλμένη μεταφορά των άρθρων 3, παράγραφοι 1 και 10, της οδηγίας 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (ΕΕ 1997, L 18, σ. 1) — Υποχρέωση ορισμού ad hoc εντολοδόχου, κατοίκου Λουξεμβούργου, ο οποίος διατηρεί όλα τα αναγκαία για τη διενέργεια των ελέγχων έγγραφα — Εφαρμογή εθνικών διατάξεων που αφορούν τις συνθήκες εργασίας και απασχολήσεως, οι οποίες ενίοτε βαίνουν πέραν και ενίοτε υπολείπονται των επιταγών της οδηγίας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, — ορίζοντας ότι οι διατάξεις του άρθρου 1, παράγραφος 1, σημεία 1, 2, 8 και 11, του νόμου της 20ής Δεκεμβρίου 2002 για τη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο της οδηγίας 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών, και για τη ρύθμιση του ελέγχου της εφαρμογής του εργατικού δικαίου συνιστούν αστυνομικές διατάξεις εμπίπτουσες στην εθνική δημόσια τάξη· — έχοντας μεταφέρει ανεπαρκώς στο εσωτερικό δίκαιο τις διατάξεις του άρθρου 3, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α', της οδηγίας 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών· — προβλέποντας, με το άρθρο 7, παράγραφος 1, του ως άνω νόμου της 20ής Δεκεμβρίου 2002, τις αφορώσες την πρόσβαση στα ουσιώδη στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη διενέργεια ελέγχου εκ μέρους των αρμοδίων εθνικών αρχών προϋποθέσεις κατά τρόπο στερούμενο της αναγκαίας σαφήνειας για τη διασφάλιση της ασφαλείας δικαίου των επιχειρήσεων που επιθυμούν να προβούν σε απόσπαση εργαζομένων στο Λουξεμβούργο, και — επιβάλλοντας, με το άρθρο 8 του εν λόγω νόμου, τη διατήρηση στο Λουξεμβούργο, εις χείρας ad hoc εντολοδόχου έχοντος την κατοικία του στο κράτος αυτό, των αναγκαίων για τον έλεγχο εγγράφων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 96/71, σε συνδυασμό με την παράγραφο 10 του άρθρου αυτού, καθώς και από τα άρθρα 49 ΕΚ και 50 ΕΚ.

2)	Καταδικάζει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 224 της 16.9.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/5

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 26ης Ιουνίου 2008 [αιτήσεις του Verwaltungsgericht Sigmaringen, Verwaltungsgericht Chemnitz (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Arthur Wiedemann (C-329/06) Land Baden-Württemberg και Peter Funk (C-343/06) Stadt Chemnitz

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-329/06 και C-343/06) (1)

(Οδηγία 91/439/ΕΟΚ - Αμοιβαία αναγνώριση των αδειών οδηγήσεως - Αφαίρεση άδειας σε κράτος μέλος λόγω χρήσεως ναρκωτικών ή οινοπνεύματος - Νέα άδεια χορηγηθείσα από άλλο κράτος μέλος - Άρνηση αναγνωρίσεως του δικαιώματος οδηγήσεως στο πρώτο κράτος μέλος - Διαμονή μη σύμφωνη προς την οδηγία 91/439/ΕΟΚ)

(2008/C 209/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούντα δικαστήρια

Verwaltungsgericht Sigmaringen, Verwaltungsgericht Chemnitz

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Arthur Wiedemann (C-329/06), Peter Funk (C-343/06)

κατά

Land Baden–Württemberg (C-329/06) και Stadt Schemnitz (C-343/06)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Verwaltungsgericht Sigmaringen — Ερμηνεία των άρθρων 1, παράγραφος 2, 7, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 8, παράγραφοι 2 και 4, καθώς και του παραρτήματος ΙΙΙ, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουλίου 1991, για την άδεια οδήγησης (ΕΕ L 237, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 96/47/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1996, περί τροποποιήσεως της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ για την άδεια οδήγησης (ΕΕ L 235, σ. 1) — Άρνηση αναγνωρίσεως της ισχύος άδειας οδηγήσεως που απέκτησε ο δικαιούχος κατόπιν απάτης σε άλλο κράτος μέλος, αφού προηγουμένως του είχε αφαιρεθεί, με διοικητική απόφαση, η άδεια οδηγήσεως στο κράτος κατοικίας λόγω χρήσης ναρκωτικών — Κατάχρηση δικαιώματος

Διατακτικό της αποφάσεως

1)

Τα άρθρα 1, παράγραφος 2, 7, παράγραφος 1, και 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουλίου 1991, για την άδεια οδήγησης, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 1882/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2003, έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, υπό συνθήκες όπως αυτές των υποθέσεων στις κύριες δίκες, να αρνείται να αναγνωρίσει στο έδαφός του το δικαίωμα οδηγήσεως δυνάμει άδειας οδηγήσεως που εκδόθηκε μεταγενέστερα από άλλο κράτος μέλος, σε χρόνο κατά τον οποίον δεν απαγορευόταν στον ενδιαφερόμενο να ζητήσει νέα άδεια, και, ως εκ τούτου, την ισχύ της άδειας αυτής, ενόσω ο κάτοχός της δεν έχει υποβληθεί στις προϋποθέσεις που απαιτούνται στο πρώτο αυτό κράτος μέλος για τη χορήγηση νέας άδειας μετά την αφαίρεση προηγούμενης, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου της ικανότητας οδηγήσεως, προκειμένου να πιστοποιηθεί ότι εξέλιπαν οι λόγοι που δικαιολόγησαν την εν λόγω αφαίρεση. Υπό τις ίδιες περιστάσεις, οι εν λόγω διατάξεις δεν απαγορεύουν σε κράτος μέλος να αρνηθεί να αναγνωρίσει στο έδαφός του το δικαίωμα οδηγήσεως δυνάμει άδειας οδηγήσεως που εκδόθηκε μεταγενέστερα από άλλο κράτος μέλος, αν αποδεικνύεται βάσει στοιχείων που αναγράφονται στην ίδια την άδεια οδηγήσεως ή άλλων αδιαμφισβήτητων στοιχείων προερχόμενων από το κράτος μέλος εκδόσεως, ότι, όταν εκδόθηκε η άδεια αυτή, ο κάτοχός της, στον οποίον είχε επιβληθεί μέτρο αφαιρέσεως προηγούμενης άδειας, δεν είχε την κανονική διαμονή του στο έδαφος του κράτους μέλους εκδόσεως.

2)

Τα άρθρα 1, παράγραφος 2, και 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 91/439, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 1882/2003, απαγορεύουν σε κράτος μέλος το οποίο, σύμφωνα με την οδηγία αυτή, υποχρεούται να αναγνωρίζει το δικαίωμα οδηγήσεως δυνάμει άδειας οδηγήσεως που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος, να αναστέλλει προσωρινώς το δικαίωμα αυτό ενόσω το τελευταίο αυτό κράτος μέλος ελέγχει τις διατυπώσεις εκδόσεως της άδειας αυτής. Αντιθέτως, στο ίδιο πλαίσιο, οι εν λόγω διατάξεις δεν απαγορεύουν σε ένα κράτος μέλος να αποφασίσει την αναστολή του δικαιώματος αυτού αν προκύπτει από τις ενδείξεις που αναγράφονται στην άδεια ή από άλλα αδιαμφισβήτητα στοιχεία προερχόμενα από αυτό το άλλο κράτος μέλος ότι η προϋπόθεση της διαμονής που επιβάλλει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', της εν λόγω οδηγίας δεν πληρούνταν κατά τον χρόνο εκδόσεως της άδειας αυτής.

---

(1)  ΕΕ C 249 της 14.10.2006.

ΕΕ C 281 της 18.11.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/6

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 26ης Ιουνίου 2008 [αίτηση του Verwaltungsgericht Chemnitz (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Matthias Zerche (C-334/06), Manfred Seuke (C-336/06) κατά Landkreis Mittweida και Steffen Schubert (C-335/06) κατά Landkreis Mittlerer Erzgebirgskreis

(Υπoθέσεις C-334/06 έως C-336/06) (1)

(Οδηγία 91/439/ΕΟΚ - Αμοιβαία αναγνώριση των αδειών οδηγήσεως - Αφαίρεση άδειας σε κράτος μέλος λόγω χρήσεως ναρκωτικών ή οινοπνεύματος - Νέα άδεια χορηγηθείσα από άλλο κράτος μέλος - Άρνηση αναγνωρίσεως του δικαιώματος οδηγήσεως στο πρώτο κράτος μέλος - Διαμονή μη σύμφωνη προς την οδηγία 91/439/ΕΟΚ)

(2008/C 209/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Chemnitz

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Matthias Zerche (C-334/06), Manfred Seuke (C-336/06), Steffen Schubert (C-335/06)

κατά

Landkreis Mittweida, Landkreis Mittlerer Erzgebirgskreis

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Verwaltungsgericht Chemnitz — Ερμηνεία των άρθρων 1, παράγραφος 2, και 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουλίου 1991, για την άδεια οδήγησης (ΕΕ L 237, σ. 1) — Άρνηση αναγνωρίσεως του κύρους άδειας οδηγήσεως που έχει εκδοθεί από άλλο κράτος μέλος μετά τη συμπλήρωση του χρόνου αναμονής, η οποία αντιτάσσεται στον κάτοχό της, εις βάρος του οποίου έχει ληφθεί μέτρο αφαιρέσεως της εθνικής άδειας οδηγήσεως λόγω οδηγήσεως υπό την επίδραση οινοπνεύματος, εφόσον ο ενδιαφερόμενος δεν ήταν σε θέση να προσκομίσει την αναγκαία για την απόκτηση νέας άδειας οδηγήσεως στο κράτος κατοικίας του ιατρική-ψυχολογική γνωμάτευση — Κατάχρηση δικαιώματος

Διατακτικό

Τα άρθρα 1, παράγραφος 2, 7, παράγραφος 1, και 8 της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουλίου 1991, για την άδεια οδήγησης, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 1882/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2003, έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, υπό συνθήκες όπως αυτές των υποθέσεων στις κύριες δίκες, να αρνείται να αναγνωρίσει στο έδαφός του το δικαίωμα οδηγήσεως το οποίο απορρέει από άδεια οδηγήσεως που εκδόθηκε μεταγενέστερα από άλλο κράτος μέλος, σε χρόνο κατά τον οποίον δεν απαγορευόταν στον ενδιαφερόμενο να ζητήσει νέα άδεια, και, ως εκ τούτου, την ισχύ της άδειας αυτής, ενόσω ο κάτοχός της δεν έχει υποβληθεί στις προϋποθέσεις που απαιτούνται στο πρώτο αυτό κράτος μέλος για τη χορήγηση νέας άδειας μετά την αφαίρεση προηγούμενης, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου της ικανότητας οδηγήσεως, προκειμένου να πιστοποιηθεί ότι εξέλιπαν οι λόγοι που δικαιολόγησαν την εν λόγω αφαίρεση.

Υπό τις ίδιες περιστάσεις, οι εν λόγω διατάξεις δεν απαγορεύουν σε κράτος μέλος να αρνηθεί να αναγνωρίσει στο έδαφός του το δικαίωμα οδηγήσεως το οποίο απορρέει από άδεια οδηγήσεως που εκδόθηκε μεταγενέστερα από άλλο κράτος μέλος, αν αποδεικνύεται βάσει στοιχείων που αναγράφονται στην ίδια την άδεια οδηγήσεως ή άλλων αδιαμφισβήτητων στοιχείων προερχόμενων από το κράτος μέλος εκδόσεως ότι, όταν εκδόθηκε η άδεια αυτή, ο κάτοχός της, στον οποίον είχε επιβληθεί μέτρο αφαιρέσεως προηγούμενης άδειας, δεν είχε την κανονική διαμονή του στο έδαφος του κράτους μέλους εκδόσεως.

---

(1)  ΕΕ C 261 της 28.10.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/7

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 1ης Ιουλίου 2008 — Chronopost SA (C-341/06 P), La Poste (C-342/06 P) κατά Union française de l'express (UFEX), DHL Express (France) SAS, Federal express international (France) SNC, CRIE SA, Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-341/06 P και C-342/06 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Νομότυπο της διαδικασίας ενώπιον του Πρωτοδικείου - Απόφαση του Πρωτοδικείου - Ακύρωση - Παραπομπή - Δεύτερη απόφαση του Πρωτοδικείου - Σύνθεση του επιληφθέντος δικαστηρίου - Κρατικές ενισχύσεις - Ταχυδρομικός τομέας - Δημόσια επιχείρηση επιφορτισμένη με υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος - Υλικοτεχνική και εμπορική υποστήριξη σε θυγατρική εταιρία - Θυγατρική που δεν δραστηριοποιείται σε τομέα μη υποκείμενο σε ανταγωνισμό - Μεταβίβαση στη θυγατρική αυτή της δραστηριότητας διεκπεραίωσης επείγουσας αλληλογραφίας - Έννοια των «κρατικών ενισχύσεων» - Απόφαση της Επιτροπής - Υποστήριξη και μεταβίβαση που δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση - Αιτιολογία)

(2008/C 209/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Chronopost SA (εκπρόσωπος: D. Berlin, δικηγόρος) (C-341/06 P), La Poste (εκπρόσωπος: H. Lehman, δικηγόρος) (C-342/06 P)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Union française de l'express (UFEX), DHL Express (France) SAS, Federal express international (France) SNC, CRIE SA (εκπρόσωποι: E. Morgan de Rivery και J. Derenne, δικηγόροι), Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: C. Giolito), Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. de Bergues και F. Million)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (τρίτο πενταμελές τμήμα) της 7ης Ιουνίου 2006, Ufex κ.λπ. κατά Επιτροπής (Τ-613/97), με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση 98/365/ΕΚ της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 1997, σχετικά με τις ενισχύσεις που φέρεται ότι χορήγησε η Γαλλία στην SFMI-Chronopost, καθόσον αποφάνθηκε ότι ούτε η υλικοτεχνική και εμπορική υποστήριξη που παρείχε η La Poste στη θυγατρική της SFMI-Chronopost ούτε η μεταβίβαση της Postadex συνιστούσαν κρατική ενίσχυση υπέρ της SFMI-Chronopost — Προσβολή του δικαιώματος για δίκαιη δίκη λόγω μη αμεροληψίας του Πρωτοδικείου (δικαστικός σχηματισμός εν μέρει πανομοιότυπος με το δικαστικό σχηματισμό που εξέδωσε προγενέστερη απόφαση, η οποία αναιρέθηκε από το Δικαστήριο) — Κατάχρηση εξουσίας και παράβαση των άρθρων 230 ΕΚ και 253 ΕΚ — Εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας της κρατικής ενίσχυσης, όπως προκύπτει από το άρθρο 87 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Αναιρεί την απόφαση του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 7ης Ιουνίου 2006, T-613/97, UFEX κ.λπ. κατά Επιτροπής, αφενός, στο μέτρο που ακυρώνει την απόφαση 98/365/ΕΚ της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 1997, σχετικά με τις ενισχύσεις που φέρεται ότι χορήγησε η Γαλλία στην SFMI-Chronopost, καθόσον αποφάνθηκε ότι ούτε η υλικοτεχνική και εμπορική υποστήριξη που παρείχε η La Poste στη θυγατρική της SFMI-Chronopost ούτε η μεταβίβαση της Postadex συνιστούσαν κρατική ενίσχυση υπέρ της SFMI-Chronopost και, αφετέρου, στο μέτρο που καθορίζει, κατά συνέπεια, τα δικαστικά έξοδα.

2)	Απορρίπτει την υπ' αριθ. T-613/97 προσφυγή που ασκήθηκε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

3)	Κάθε διάδικος, καθώς και η Γαλλική Δημοκρατία, φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 249 της 14.10.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/8

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 19ης Ιουνίου 2008 (αίτηση του Bundesvergabeamt, Αυστρία, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — pressetext Nachrichtenagentur GmbH κατά Republik Österreich (Bund), APA-OTS Originaltext-Service GmbH, APA AUSTRIA PRESSE AGENTUR registrierte Genossenschaft mit beschränkter Haftung

(Υπόθεση C-454/06) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγία 92/50/ΕΟΚ - Διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων υπηρεσιών - Έννοια του όρου «σύναψη συμβάσεως»)

(2008/C 209/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesvergabeamt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

pressetext Nachrichtenagentur GmbH

κατά

Republik Österreich (Bund), APA-OTS Originaltext-Service GmbH, APA AUSTRIA PRESSE AGENTUR registrierte Genossenschaft mit beschränkter Haftung

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Bundesvergabeamt — Ερμηνεία του άρθρου 82 EΚ, του άρθρου 3, παράγραφος 1, των άρθρων 8 και 9 και του άρθρου 11, παράγραφος 3, στοιχείο β', της οδηγίας 92/50/EΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, για τον συντονισμό των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων υπηρεσιών (ΕΕ L 209, σ. 1), του άρθρου 1, παράγραφος 3, και του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 89/665/ΕΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων (ΕΕ L 395, σ. 33), καθώς και των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου — Σύμβαση υπηρεσιών αορίστου χρόνου συναφθείσα στο όνομα του Δημοσίου με πρακτορείο τύπου, θεωρούμενο ως το μοναδικό εθνικό πρακτορείο τύπου, χωρίς τήρηση των διαδικασιών συνάψεως των δημοσίων συμβάσεων — Μεταβίβαση, με τη συναίνεση της αναθέτουσας αρχής, της εκτελέσεως των διαφόρων τμημάτων της συμβάσεως σε εταιρία πλήρως ελεγχόμενη από τον φορέα παροχής των υπηρεσιών, καθώς και άλλες τροποποιήσεις της συμβάσεως που αφορούν την καταγγελία της συμβάσεως εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής, το τίμημα για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες και την έκπτωση υπέρ της αναθέτουσας αρχής — Χαρακτηρισμός, ή όχι, των μεταγενέστερων αυτών τροποποιήσεων ως νέας «συνάψεως συμβάσεως» που καθιστά αναγκαία την προηγούμενη δημοσίευση διακηρύξεως

Διατακτικό

1)

Ο χρησιμοποιούμενος στα άρθρα 3, παράγραφος 1, 8 και 9 της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, για τον συντονισμό των διαδικασιών συνάψεως δημόσιων συμβάσεων υπηρεσιών όρος «σύναψη» έχει την έννοια ότι δεν καταλαμβάνει κατάσταση, όπως αυτή της κύριας δίκης, στην οποία οι προς την αναθέτουσα αρχή υπηρεσίες του αρχικού παρέχοντος μεταφέρονται σε άλλον παρέχοντα υπηρεσίες έχοντα τη μορφή κεφαλαιουχικής εταιρίας, μοναδικός μέτοχος της οποίας είναι ο αρχικός παρέχων τις υπηρεσίες, ο οποίος ελέγχει τον νέο παρέχοντα και τον κατευθύνει με τις οδηγίες του, εφόσον ο αρχικός παρέχων τις υπηρεσίες εξακολουθεί να φέρει την ευθύνη της τηρήσεως των συμβατικών υποχρεώσεων.

2)

Ο χρησιμοποιούμενος στα άρθρα 3, παράγραφος 1, 8 και 9 της οδηγίας 92/50 όρος «σύναψη» έχει την έννοια ότι δεν αφορά προσαρμογή της αρχικής συμβάσεως σε μεταβληθείσες εξωτερικές συνθήκες, όπως η μετατροπή σε ευρώ των αρχικώς εκφραζομένων σε εθνικό νόμισμα τιμών, η ελάχιστη μείωση αυτών των τιμών με σκοπό τη στρογγυλοποίησή τους ή η χρησιμοποίηση ως δείκτη αναφοράς νέου δείκτη τιμών ο οποίος, όπως προέβλεπε η αρχική σύμβαση, αντικατέστησε τον προηγουμένως προβλεπόμενο δείκτη.

3)

Ο χρησιμοποιούμενος στα άρθρα 3, παράγραφος 1, 8 και 9 της οδηγίας 92/50 όρος «σύναψη» έχει την έννοια ότι δεν καταλαμβάνει κατάσταση, όπως αυτή της κύριας δίκης, στην οποία η αναθέτουσα αρχή, μέσω συμπληρωματικής συμβάσεως, συμφωνεί με τον επιλεγέντα μειοδότη, κατά τη διάρκεια ισχύος συμβάσεως υπηρεσιών αορίστου χρόνου συναφθείσας με αυτόν, να παρατείνει για περίοδο τριών ετών ρήτρα παραιτήσεως από το δικαίωμα καταγγελίας η ισχύς της οποίας είχε λήξει κατά την ημερομηνία συνάψεως της νέας ρήτρας και συμφωνεί με αυτόν για τον καθορισμό ποσοστού μειώσεων υψηλότερου από το αρχικώς προβλεπόμενο για ορισμένες τιμές που συναρτώνται με τις ποσότητες σε ένα συγκεκριμένο τομέα.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/8

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 12ης Ιουνίου 2008 (αίτηση του Regeringsrätten, Σουηδία, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Skatteverket κατά Gourmet Classic Ltd

(Υπόθεση C-458/06) (1)

(Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου - Οδηγία 92/83/ΕΟΚ - Εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και στα αλκοολούχα ποτά - Άρθρο 20, πρώτη περίπτωση - Αλκοόλη που περιέχεται στο κρασί που χρησιμοποιείται στη μαγειρική - Απαλλαγή από τον εναρμονισμένο ειδικό φόρο κατανάλωσης)

(2008/C 209/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Regeringsrätten

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Skatteverket

κατά

Gourmet Classic Ltd

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Regeringsrätten — Ερμηνεία του άρθρου 20, πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά (EE L 316, σ. 21) — Απαλλαγή από τον φόρο — Προϊόν με βάση το κρασί, με περιεκτικότητα σε αλκοόλη 4,8 % ανά kg παρασκευασμένου προϊόντος, που χρησιμοποιείται στη μαγειρική

Διατακτικό

Η αλκοόλη που περιέχεται στο κρασί που χρησιμοποιείται στη μαγειρική πρέπει, εφόσον έχει αλκοολικό τίτλο άνω του 1,2 % vol, να κατατάσσεται στην κατηγορία της αιθυλικής αλκοόλης κατά την έννοια του άρθρου 20, πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/9

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 12ης Ιουνίου 2008 (αίτηση του Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division), Ηνωμένο Βασίλειο, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — O2 Holdings Limited & O2 (UK) Limited κατά Hutchison 3G UK Limited

(Υπόθεση C-533/06) (1)

(Σήματα - Οδηγία 89/104/ΕΟΚ - Άρθρο 5, παράγραφος 1 - Αποκλειστικό δικαίωμα του δικαιούχου του σήματος - Χρήση σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με σήμα σε συγκριτική διαφήμιση - Περιορισμός των αποτελεσμάτων του σήματος - Συγκριτική διαφήμιση - Οδηγίες 84/450/ΕΟΚ και 97/55/ΕΚ - Άρθρο 3α, παράγραφος 1 - Προϋποθέσεις επιτρεπτού της συγκριτικής διαφήμισης - Χρησιμοποίηση του σήματος ανταγωνιστή ή σημείου παρόμοιου με το σήμα αυτό)

(2008/C 209/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

O2 Holdings Limited & O2 (UK) Limited

κατά

Hutchison 3G UK Limited

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Ερμηνεία του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', της οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ L 40, σ. 1) και του άρθρου 3α, της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 10ης Σεπτεμβρίου 1984, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παραπλανητική διαφήμιση (ΕΕ L 250, σ. 17) — Χρησιμοποίηση ενός σήματος ανήκον σε ανταγωνιστή στο πλαίσιο διαφήμισης χάριν συγκρίσεως των χαρακτηριστικών και ιδίως την τιμή των αγαθών ή των υπηρεσιών του κυρίου του σήματος με τα αγαθά του ανταγωνιστή

Διατακτικό

1)

Τα άρθρα 5, παράγραφοι 1 και 2, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, και 3α, παράγραφος 1, της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 10ης Σεπτεμβρίου 1984, για την παραπλανητική και τη συγκριτική διαφήμιση, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 97/55/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 1997, έχουν την έννοια ότι ο δικαιούχος καταχωρισμένου σήματος δεν έχει δικαίωμα να απαγορεύσει τη χρήση, από τρίτον, σε συγκριτική διαφήμιση που πληροί όλες τις προϋποθέσεις επιτρεπτού του άρθρου 3α, παράγραφος 1, σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με το σήμα του. Ωστόσο, όταν πληρούνται οι απαιτούμενες από το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 89/104 προϋποθέσεις για την απαγόρευση της χρήσεως σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με καταχωρισμένο σήμα, η συγκριτική διαφήμιση στην οποία χρησιμοποιείται το εν λόγω σημείο αποκλείεται να πληροί την περί επιτρεπτού προϋπόθεση που τάσσει το άρθρο 3α, παράγραφος 1, στοιχείο δ', της οδηγίας 84/450, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 97/55.

2)

Το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 89/104 έχει την έννοια ότι ο δικαιούχος καταχωρισμένου σήματος δεν έχει δικαίωμα να απαγορεύσει τη χρήση από τρίτον, σε συγκριτική διαφήμιση, σημείου παρόμοιου με το σήμα αυτό για προϊόντα ή υπηρεσίες πανομοιότυπες ή παρόμοιες με εκείνες για τις οποίες καταχωρίστηκε το εν λόγω σήμα, όταν η χρήση αυτή δεν δημιουργεί κίνδυνο συγχύσεως στο κοινό, και τούτο ανεξαρτήτως του αν η εν λόγω συγκριτική διαφήμιση πληροί ή όχι όλες τις περί επιτρεπτού προϋποθέσεις του άρθρου 3α της οδηγίας 84/450, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 97/55.

---

(1)  ΕΕ C 56 της 10.3.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/10

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 1ης Ιουλίου 2008 [αίτηση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (Ελλάδα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδος ΝΠΙΔ (ΜΟΤΟΕ) κατά Ελληνικού Δημοσίου

(Υπόθεση C-49/07) (1)

(Άρθρα 82 ΕΚ και 86 ΕΚ - Έννοια του όρου «επιχείρηση» - Μη κερδοσκοπικό σωματείο που εκπροσωπεί στην Ελλάδα τη Διεθνή Ομοσπονδία Μοτοσικλέτας - Έννοια του όρου «οικονομική δραστηριότητα» - Ειδικό εκ του νόμου δικαίωμα παροχής σύμφωνης γνώμης επί των υποβαλλομένων αιτήσεων χορηγήσεως αδείας για τη διοργάνωση αγώνων μοτοσικλέτας - Παράλληλη άσκηση δραστηριοτήτων όπως η διοργάνωση αγώνων μοτοσικλέτας και η σύναψη συμβάσεων χορηγιών, διαφημίσεων και ασφαλίσεων)

(2008/C 209/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Διοικητικό Εφετείο Αθηνών

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδος ΝΠΙΔ (ΜΟΤΟΕ)

κατά

Ελληνικού Δημοσίου

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Διοικητικό Εφετείο Αθηνών — Ερμηνεία των άρθρων 82 και 86 ΕΚ — Έννοια του όρου «επιχείρηση» — Αυτοκινητιστικό σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (ΕΛΠΑ) που εκπροσωπεί στην Ελλάδα τη Διεθνή Ομοσπονδία Μοτοσικλέτας και διαθέτει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει τη διεξαγωγή αγώνων στον τομέα του μηχανοκίνητου αθλητισμού — Σωματείο που ασκεί εκ παραλλήλου οικονομικές δραστηριότητες όπως η διαφήμιση, η ασφάλιση, η σύναψη συμβάσεων χορηγίας και η χρηματοδότηση των επάθλων

Διατακτικό

Νομικό πρόσωπο οι δραστηριότητες του οποίου συνίστανται όχι μόνο στη συμμετοχή στις διοικητικές αποφάσεις με τις οποίες χορηγείται άδεια διοργανώσεως αγώνων μοτοσικλέτας, αλλά και στη διοργάνωση από το ίδιο τέτοιων αγώνων και στη σύναψη, στο πλαίσιο αυτό, συμβάσεων χορηγιών, διαφημίσεων και ασφαλίσεων εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων 82 ΕΚ και 86 ΕΚ. Τα άρθρα αυτά απαγορεύουν εθνική ρύθμιση η οποία απονέμει σε νομικό πρόσωπο, το οποίο διοργανώνει αγώνες μοτοσικλέτας και συνάπτει στο πλαίσιο αυτό συμβάσεις χορηγιών, διαφημίσεων και ασφαλίσεων, εξουσία παροχής σύμφωνης γνώμης επί των υποβαλλομένων αιτήσεων χορηγήσεως αδείας για τη διοργάνωση τέτοιων αγώνων, χωρίς η εξουσία αυτή να υπόκειται σε περιορισμούς, δεσμεύσεις και έλεγχο.

---

(1)  ΕΕ C 95 της 28.4.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/10

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 24ης Ιουνίου 2008 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Commune de Mesquer κατά Total France SA, Total International Ltd

(Υπόθεση C-188/07) (1)

(Οδηγία 75/442/ΕΟΚ - Διαχείριση των αποβλήτων - Έννοια των αποβλήτων - Αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» - Κάτοχος - Προηγούμενοι κάτοχοι - Παραγωγός του γενεσιουργού της ρυπάνσεως προϊόντος - Υδρογονάνθρακες και βαρύ μαζούτ - Ναυάγιο - Σύμβαση περί αστικής ευθύνης για τις ζημίες εκ ρυπάνσεως από υδρογονάνθρακες - Σύμβαση FIPOL)

(2008/C 209/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Commune de Mesquer

κατά

Total France SA, Total International Ltd

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation — Ερμηνεία του άρθρου 1 της οδηγίας 75/442 ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων (ΕΕ ειδ. έκδ. 15/001, σ. 86), όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 91/156/ΕΟΚ, της 18ης Μαρτίου 1991 (ΕΕ L 78, σ. 32), και από την περίπτωση Q4 του παραρτήματος 1 καθώς και από τα άρθρα 1, στοιχείο β' και γ', και 15 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5 Απριλίου 2006, περί των στερεών αποβλήτων (ΕΕ L 114, σ. 9) — Έννοια αποβλήτου — Περιλαμβάνονται στην έννοια οι υδρογονάνθρακες και το βαρύ μαζούτ, μόνο του ή αναμεμειγμένο με νερό και άμμο; — Ευθύνη του παραγωγού και/ή του κατόχου του αποβλήτου σε περίπτωση μεταφοράς από τρίτον

Διατακτικό

1)

Ουσία όπως η επίδικη της κύριας δίκης, ήτοι το πωληθέν ως καύσιμο βαρύ μαζούτ, δεν συνιστά απόβλητο κατά την έννοια της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την απόφαση 96/350/ΕΚ της Επιτροπής, της 24ης Μαΐου 1996, εφόσον αποτελεί αντικείμενο εκμεταλλεύσεως ή εμπορίας υπό οικονομικώς συμφέροντες όρους και δύναται να χρησιμοποιηθεί στην πράξη ως καύσιμο, χωρίς να απαιτεί προηγούμενη πράξη μεταποιήσεως.

2)

Υδρογονάνθρακες απορριφθέντες στη θάλασσα τυχαίως κατόπιν ναυαγίου, αναμεμειγμένοι με ύδωρ και ιζήματα και παρασυρθέντες κατά μήκος των ακτών κράτους μέλους στις οποίες και κατέληξαν, αποτελούν απόβλητα κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο α', της οδηγίας 75/442, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 96/350, αφ' ης στιγμής είναι πλέον αδύνατη η εκμετάλλευση ή η εμπορία τους, χωρίς να έχει προηγηθεί πράξη μεταποιήσεως.

3)

Για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 15 της οδηγίας 75/442, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την απόφαση 96/350, σε περίπτωση τυχαίας απορρίψεως υδρογονανθράκων στη θάλασσα στην οποία οφείλεται η ρύπανση των ακτών κράτους μέλους: — ο εθνικός δικαστής δύναται να θεωρήσει τον πωλητή των εν λόγω υδρογονανθράκων και ναυλωτή του πλοίου που τους μεταφέρει ως παραγωγό των συγκεκριμένων αποβλήτων, κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο β', της οδηγίας 75/442, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την απόφαση 96/350, και κατά συνέπεια ως «προγενέστερο κάτοχο» για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 15, δεύτερη περίπτωση, πρώτο μέρος, της οδηγίας, εφόσον ο ίδιος δικαστής, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που μόνον ο ίδιος είναι σε θέση να εκτιμήσει, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο ανωτέρω πωλητής-ναυλωτής συνέτεινε στον κίνδυνο επελεύσεως της ρυπάνσεως που προκάλεσε το συγκεκριμένο ναυάγιο, ειδικότερα αν παρέλειψε να λάβει τα σκοπούντα στην πρόληψη παρόμοιου περιστατικού μέτρα, όπως τα αφορώντα την επιλογή του πλοίου· — αν το διεθνές ταμείο αποζημιώσεως ζημιών εκ ρυπάνσεως από πετρέλαιο δεν αναλαμβάνει το συνδεόμενο με τη διάθεση των αποβλήτων που προκάλεσε τυχαία απόρριψη υδρογονανθράκων στη θάλασσα κόστος ή αν τούτο καθίσταται αδύνατον λόγω του ότι το προβλεπόμενο για την ως άνω καταστροφή ανώτατο όριο εξαντλήθηκε και αν, κατ' εφαρμογή των προβλεπόμενων περιορισμών και/ή απαλλαγών από την ευθύνη, το εθνικό δίκαιο κράτους μέλους, συμπεριλαμβανομένου του απορρέοντος από διεθνείς συμβάσεις δικαίου, δεν επιτρέπει το κόστος αυτό να φέρει ο πλοιοκτήτης και/ή ο ναυλωτής του πλοίου, μολονότι οι ανωτέρω πρέπει να λογίζονται ως «κάτοχοι», κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 75/442, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την απόφαση 96/350, το συγκεκριμένο εθνικό δίκαιο θα πρέπει στην περίπτωση αυτή να παρέχει τη δυνατότητα, προκειμένου να διασφαλιστεί σύννομη μεταφορά του άρθρου 15 της οδηγίας, το εν λόγω κόστος να φέρει ο παραγωγός του γενεσιουργού των ούτως απορριφθέντων αποβλήτων προϊόντος. Εντούτοις, σύμφωνα με την αρχή ο ρυπαίνων πληρώνει, ο συγκεκριμένος παραγωγός οφείλει ενδεχομένως να φέρει το κόστος αυτό μόνον εφόσον, λόγω της δραστηριότητάς του, συνέτεινε στον κίνδυνο επελεύσεως της ρυπάνσεως που προκάλεσε το ναυάγιο του πλοίου.

---

(1)  ΕΕ C 129 της 9.6.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/11

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 19ης Ιουνίου 2008 (αίτηση του Raad van State van België, Βέλγιο, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Nationale Raad van Dierenkwekers en Liefhebbers VZW, Andibel VZW κατά Belgische Staat

(Υπόθεση C-219/07) (1)

(Άρθρο 30 ΕΚ - Κανονισμός (EK) 338/97 - Προστασία των ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας - Απαγόρευση κατοχής θηλαστικών ορισμένων ειδών που απαριθμεί ή που δεν καλύπτει ο κανονισμός αυτός - Κατοχή επιτρεπόμενη εντός άλλων κρατών μελών)

(2008/C 209/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State van België

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Nationale Raad van Dierenkwekers en Liefhebbers VZW, Andibel VZW

κατά

Belgische Staat

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Raad van State van België — Ερμηνεία του άρθρου 30 ΕΚ και του κανονισμού (ΕΚ) 338/97 του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 1996, για την προστασία των ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας με τον έλεγχο του εμπορίου τους (EE L 61, σ. 1) — Εθνική νομοθεσία που προβλέπει κατάλογο των ειδών των οποίων επιτρέπεται η κατοχή στο οικείο κράτος μέλος, αποκλείοντα την κατοχή ειδών απαριθμούμενων στα παραρτήματα Β, Γ ή Δ του κανονισμού καθώς και ειδών στα οποία δεν αναφέρεται ο κανονισμός — Κατοχή επιτρεπόμενη σε άλλα κράτη μέλη που έχουν νομοθεσία σύμφωνη με τον κανονισμό

Διατακτικό

Τα άρθρα 28 ΕΚ και 30 ΕΚ, χωριστά ή σε συνδυασμό με τον κανονισμό (EK) 338/97 του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 1996, για την προστασία των ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας με τον έλεγχο του εμπορίου τους, dεν εμποδίζουν την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως όπως αυτής της κύριας δίκης, κατά την οποία η απαγόρευση εισαγωγής, κατοχής και εμπορίας θηλαστικών που ανήκουν σε άλλα είδη πέραν εκείνων τα οποία ρητά παραθέτει η ρύθμιση αυτή εφαρμόζεται σε είδη θηλαστικών που δεν περιλαμβάνεται στο παράρτημα A του εν λόγω κανονισμού, αν η προστασία και η διασφάλιση των συμφερόντων και αναγκών που παρατίθενται στις σκέψεις 27 έως 29 της παρούσας αποφάσεως δεν μπορεί να επιτευχθεί εξίσου αποτελεσματικά με μέτρα που περιορίζουν λιγότερο το ενδοκοινοτικό εμπόριο.

Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει:

—	αν η κατάρτιση και οι μεταγενέστερες τροποποιήσεις του εθνικού καταλόγου των ειδών θηλαστικών των οποίων επιτρέπεται η κατοχή στηρίζονται σε αντικειμενικά κριτήρια και δεν εισάγουν δυσμενείς διακρίσεις·

—

αν προβλέπεται διαδικασία παρέχουσα στους ενδιαφερομένους τη δυνατότητα να επιτύχουν την εγγραφή ειδών θηλαστικών στον κατάλογο αυτό, αν είναι ευχερής η πρόσβαση στην εν λόγω διαδικασία, αν αυτή δεν είναι υπερβολικά χρονοβόρα και αν προβλέπεται η δυνατότητα ασκήσεως προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου σε περίπτωση αρνήσεως της διοικήσεως να προβεί στη σχετική εγγραφή, αρνήσεως η οποία πρέπει να αιτιολογείται·

—

αν οι αρμόδιες διοικητικές αρχές μπορούν να απορρίπτουν τις αιτήσεις εγγραφής κάποιου είδους θηλαστικών στον εν λόγω κατάλογο ή τις αιτήσεις χορηγήσεως κατά παρέκκλιση ατομικής αδείας κατοχής ειδών που δεν παρατίθενται στον εν λόγω κατάλογο μόνο σε περίπτωση που η κατοχή των οικείων ειδών ενέχει ουσιαστικό κίνδυνο για τη διασφάλιση των προαναφερομένων συμφερόντων και αναγκών και

—

αν οι προϋποθέσεις οι οποίες προβλέπονται για την κατοχή ειδών θηλαστικών που δεν απαριθμούνται στον ως άνω κατάλογο, όπως αυτές περί των οποίων γίνεται λόγος στο άρθρο 3 bis, παράγραφος 2, σημεία 3, στοιχείο b, και 6, του νόμου περί προστασίας των ζώων, είναι αντικειμενικά δικαιολογημένες και δεν βαίνουν πέραν των όσων απαιτούνται για την επίτευξη του σκοπού τον οποίο επιδιώκει η εθνική ρύθμιση στο σύνολό της.

---

(1)  ΕΕ C 155 της 7.7.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/12

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 19ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-220/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2002/22/ΕΚ - Ηλεκτρονικές επικοινωνίες - Καθορισμός των επιχειρήσεων στις οποίες ανατίθεται η υποχρέωση παροχής της καθολικής υπηρεσίας - Εσφαλμένη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη)

(2008/C 209/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J.-P. Keppenne και M. Shotter)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. de Bergues και B. Messmer)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Εσφαλμένη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη [των άρθρων 8, 12 και 13] της οδηγίας 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας) (ΕΕ L 108, σ. 51) — Υποχρέωση χρησιμοποιήσεως ενός αποτελεσματικού, αντικειμενικού, διαφανούς και αμερόληπτου μηχανισμού κατά τον καθορισμό των επιχειρήσεων στις οποίες ανατίθεται η υποχρέωση παροχής της καθολικής υπηρεσίας — Εθνική νομοθεσία αποκλείουσα a priori τους επιχειρηματίες που δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την παροχή της υπηρεσίας αυτής στο σύνολο της επικράτειας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Γαλλική Δημοκρατία, με την εκ μέρους της μεταφορά στην εσωτερική τάξη των διατάξεων περί καθορισμού των επιχειρήσεων που μπορούν να εξασφαλίσουν την παροχή της καθολικής υπηρεσίας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 8, παράγραφος 2, 12 και 13, καθώς και από το παράρτημα IV της οδηγίας 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας).

2)	Καταδικάζει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 211 της 8.9.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/12

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 24ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-272/07) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Συντονισμός των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών - Παράλειψη μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

(2008/C 209/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Stromsky και D. Kukovec)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου (εκπρόσωπος: C. Schiltz)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως, εντός της προβλεπομένης προθεσμίας, των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ΕΕ L 134, σ. 114)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, παραλείποντας να θεσπίσει, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2)	Καταδικάζει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 211 της 8.9.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/13

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2008 [αίτηση του High Court of Justice (Chancery Division) (Ηνωμένο Βασίλειο)] για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — The Test Claimants in the CFC and Dividend Group Litigatio κατά Commissioners of Inland Revenue

(Υπόθεση C-201/05) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Άμεσοι φόροι - Φόρος εταιριών - Μερίσματα από μετοχές, καταβαλλόμενα από αλλοδαπή εταιρία σε ημεδαπή - Καθεστώς των ελεγχομένων αλλοδαπών εταιριών (ΕΑΕ) - Περίπτωση που αφορά τρίτη χώρα - Χαρακτηρισμός των αξιώσεων κατά των φορολογικών αρχών - Ευθύνη κράτους μέλους λόγω παραβιάσεως του κοινοτικού δικαίου)

(2008/C 209/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (Chancery Division)

Διάδικοι

The Test Claimants in the CFC and Dividend Group Litigation

κατά

Commissioners of Inland Revenue

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — High Court of Justice (Chancery Division) — του High Court of Justice (Chancery Division) (Ηνωμένο Βασίλειο)] Ερμηνεία των άρθρων 43, 49 και 56 ΕΚ — Εθνική φορολογική νομοθεσία — Φόρος εταιριών — Απαλλαγή — Μερίσματα που καταβάλλουν άλλες εταιρίες σε ημεδαπή εταιρία — Κατάσταση που διαφοροποιούνται ανάλογα με το κράτος στο οποίο είναι εγκατεστημένες οι άλλες εταιρίες

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)

Το άρθρο 43 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει νομοθεσία κράτους μέλους δυνάμει της οποίας, αφενός, απαλλάσσονται από τον φόρο εταιριών τα μερίσματα που μια ημεδαπή εταιρία λαμβάνει από άλλη ημεδαπή εταιρία, ενώ επιβάλλεται τέτοιος φόρος στα μερίσματα που μια ημεδαπή εταιρία λαμβάνει από αλλοδαπή εταιρία, στην οποία η ημεδαπή κατέχει ποσοστό συμμετοχής που της επιτρέπει να ασκεί αναμφισβήτητη επιρροή στις αποφάσεις της εταιρίας και να καθορίζει τις δραστηριότητές της, και, αφετέρου, παρέχεται πίστωση για τον φόρο που πράγματι κατέβαλε η διανέμουσα εταιρία στο κράτος εγκατάστασής της, υπό την προϋπόθεση ότι ο συντελεστής φορολογίας των μερισμάτων αλλοδαπής προέλευσης δεν είναι υψηλότερος από τον ισχύοντα για τα μερίσματα ημεδαπής προέλευσης και ότι η πίστωση φόρου είναι τουλάχιστον ισόποση με τον φόρο που κατέβαλε η διανέμουσα εταιρία στο κράτος μέλος εγκατάστασής της, χωρίς να υπερβαίνει το ποσό του φόρου που θα καταβαλλόταν στο κράτος μέλος εγκατάστασης της δικαιούχου εταιρίας. Το άρθρο 56 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει νομοθεσία κράτους μέλους, δυνάμει της οποίας απαλλάσσονται από τον φόρο εταιριών τα μερίσματα που μια ημεδαπή εταιρία εισπράττει από άλλη ημεδαπή εταιρία, ενώ επιβάλλεται τέτοιος φόρος στα μερίσματα που μια ημεδαπή εταιρία λαμβάνει από αλλοδαπή εταιρία, στην οποία η ημεδαπή κατέχει τουλάχιστον το 10 % των δικαιωμάτων ψήφου, και παράλληλα, στη δεύτερη περίπτωση, παρέχεται πίστωση για τον φόρο που πράγματι κατέβαλε η διανέμουσα εταιρία στο κράτος εγκατάστασής της, υπό την προϋπόθεση ότι ο συντελεστής φορολογίας των μερισμάτων αλλοδαπής προέλευσης δεν είναι υψηλότερος από τον ισχύοντα για τα μερίσματα ημεδαπής προέλευσης και ότι παρέχεται πίστωση φόρου τουλάχιστον ισόποση με τον φόρο που κατέβαλε η διανέμουσα εταιρία στο κράτος μέλος εγκατάστασής της, χωρίς να υπερβαίνει το ποσό του φόρου που θα καταβαλλόταν στο κράτος μέλος εγκατάστασης της δικαιούχου εταιρίας. Επίσης, το άρθρο 56 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει νομοθεσία κράτους μέλους δυνάμει της οποίας απαλλάσσονται από τον φόρο εταιριών τα μερίσματα που μια ημεδαπή εταιρία λαμβάνει από άλλη ημεδαπή εταιρία, ενώ επιβάλλεται τέτοιος φόρος στα μερίσματα που μια ημεδαπή εταιρία λαμβάνει από αλλοδαπή εταιρία στην οποία κατέχει λιγότερο από το 10 % των δικαιωμάτων ψήφου, χωρίς να της παρέχεται πίστωση για τον φόρο που πράγματι κατέβαλε η διανέμουσα εταιρία στο κράτος εγκατάστασής της.

2)

Το άρθρο 56 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει νομοθεσία κράτους μέλους δυνάμει της οποίας απαλλάσσονται από τον φόρο εταιριών ορισμένα μερίσματα που εισπράττουν ημεδαπές εταιρίες από ημεδαπές ασφαλιστικές εταιρίες, αλλά δεν παρέχεται τέτοια απαλλαγή για ανάλογα μερίσματα που προέρχονται από αλλοδαπές εταιρίες, εφόσον τούτο συνεπάγεται λιγότερο ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση των συγκεκριμένων μερισμάτων.

3)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 48 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν επιτρέπουν τον συνυπολογισμό, στη βάση επιβολής του φόρου ημεδαπής εταιρίας εγκατεστημένης εντός κράτους μέλους, των κερδών που πραγματοποιεί μια ελεγχόμενη αλλοδαπή εταιρία σε άλλο κράτος μέλος, όταν τα κέρδη αυτά πλήττονται με χαμηλότερη φορολογία σε σχέση με αυτής που ισχύει στο πρώτο κράτος, εκτός αν ο ως άνω συνυπολογισμός των κερδών αφορά μόνον αμιγώς τεχνητά σχήματα που αποσκοπούν στην αποφυγή του εθνικού φόρου ο οποίος θα καθίστατο απαιτητός υπό κανονικές συνθήκες. Ένα τέτοιο φορολογικό μέτρο πρέπει, κατά συνέπεια, να μην εφαρμόζεται εφόσον αποδεικνύεται, βάσει αντικειμενικών και εξακριβώσιμων από τρίτους στοιχείων, ότι, παρά την ύπαρξη κινήτρου φορολογικής φύσεως, η εν λόγω ελεγχόμενη αλλοδαπή εταιρία είναι πράγματι εγκατεστημένη στο κράτος μέλος υποδοχής και ασκεί εκεί ουσιαστικές οικονομικές δραστηριότητες. Πάντως, τα άρθρα 43 ΕΚ και 48 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύουν φορολογική νομοθεσία κράτους μέλους η οποία επιβάλλει ορισμένες προϋποθέσεις προκειμένου μια ημεδαπή εταιρία να μην επιβαρυνθεί με φόρους που έχει καταβάλει η εν λόγω ελεγχόμενη εταιρία στο κράτος όπου είναι εγκατεστημένη, εφόσον σκοπός των προϋποθέσεων αυτών είναι να ελεγχθεί αν η ελεγχόμενη αλλοδαπή εταιρία είναι πράγματι εγκατεστημένη στο κράτος μέλος υποδοχής και ασκεί εκεί ουσιαστικές οικονομικές δραστηριότητες, χωρίς τούτο να συνεπάγεται υπερβολικούς διοικητικούς περιορισμούς.

4)

Τα άρθρα 56 ΕΚ έως 58 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύουν νομοθεσία κράτους μέλους δυνάμει της οποίας παρέχεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, φορολογικό πλεονέκτημα όσον αφορά τον φόρο εταιριών επί μερισμάτων που διανέμονται από ημεδαπή εταιρία σε ημεδαπή, αλλά δεν παρέχεται τέτοιο πλεονέκτημα για μερίσματα που διανέμονται από εταιρίες εγκατεστημένες σε τρίτες χώρες, ιδίως οσάκις η χορήγηση του πλεονεκτήματος εξαρτάται από προϋποθέσεις των οποίων την τήρηση μπορούν να ελέγξουν οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους αυτού μόνο βάσει πληροφοριών λαμβανομένων από την τρίτη χώρα όπου είναι εγκατεστημένη η διανέμουσα εταιρία.

5)

Ελλείψει σχετικής κοινοτικής ρυθμίσεως, απόκειται στην εσωτερική έννομη τάξη κάθε κράτους μέλους να ορίσει τα αρμόδια δικαστήρια και να ρυθμίσει τους δικονομικούς κανόνες ασκήσεως των ενδίκων βοηθημάτων που αποσκοπούν στην κατοχύρωση της προστασίας των δικαιωμάτων που οι ιδιώτες αντλούν από το κοινοτικό δίκαιο, περιλαμβανομένου του χαρακτηρισμού των αξιώσεων που οι ζημιωθέντες προβάλλουν ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Τα δικαστήρια αυτά υποχρεούνται, πάντως, να διασφαλίζουν ότι οι ιδιώτες διαθέτουν αποτελεσματικά ένδικα βοηθήματα, που τους επιτρέπουν να επιτύχουν την επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου και των σχετικών με τον εν λόγω φόρο ποσών που το συγκεκριμένο κράτος μέλος έχει εισπράξει ή παρακρατήσει. Όσον αφορά άλλες ζημίες που τυχόν υπέστη ένα πρόσωπο λόγω καταλογιστέας σε κράτος μέλος παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου, το εν λόγω κράτος μέλος υποχρεούται να αποκαταστήσει τη ζημία που υπέστησαν οι ιδιώτες υπό τις προϋποθέσεις που απαριθμούνται στη σκέψη 51 της αποφάσεως της 5ης Μαρτίου 1996, C-46/93 και C-48/93, Brasserie du pêcheur και Factortame, χωρίς ωστόσο αυτό να αποκλείει το ενδεχόμενο θεμελιώσεως της ευθύνης του κράτους υπό λιγότερο περιοριστικούς όρους βάσει του εθνικού δικαίου. Αν αποδειχθεί ότι η επίμαχη στην κύρια δίκη εθνική νομοθεσία συνιστά αντίθετο στο άρθρο 43 ΕΚ ή στο άρθρο 56 ΕΚ περιορισμό της ελευθερίας εγκαταστάσεως ή της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων αντιστοίχως, το αιτούν δικαστήριο, προκειμένου να διαπιστώσει τις ζημίες για τις οποίες πρέπει να επιδικαστεί αποζημίωση, μπορεί να εξετάσει αν οι ζημιωθέντες επέδειξαν εύλογη επιμέλεια ώστε να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τη ζημία τους και, ιδίως, αν χρησιμοποίησαν σε εύθετο χρόνο όλα τα ένδικα βοηθήματα που είχαν στη διάθεσή τους. Ωστόσο, προκειμένου η άσκηση των δικαιωμάτων που οι ιδιώτες αντλούν από τα άρθρα 43 ΕΚ ή 56 ΕΚ να μην καταστεί αδύνατη ή υπέρμετρα δυσχερής, το αιτούν δικαστήριο μπορεί να εξετάσει αν η εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής, σε συνδυασμό, ενδεχομένως, με σχετικές διατάξεις συμβάσεων για την αποφυγή διπλής φορολογίας, θα συνεπαγόταν σε κάθε περίπτωση την απόρριψη των αιτημάτων των προσφευγουσών της κύριας δίκης από τις φορολογικές αρχές του οικείου κράτους μέλους.

---

(1)  ΕΕ C 182 της 23.7.2005

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/14

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 12ης Ιουνίου 2008 [αιτήσεις του Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Confcooperative Friuli Venezia Giulia (C-23/07), Luigi Soini (C-23/07 και C-24/07), Azienda Agricola Vivai Pinato Mario e figlio (C-23/07), Cantina Produttori Cormòns Soc. cons. arl (C-24/07) κατά Ministero delle Politiche Agricole, alimentari e forestali, Regione Friuli Venezia Giulia

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-23/07 και C-24/07) (1)

(Γεωργία - Κανονισμοί (ΕΚ) 1493/1999, 753/2002 και 1429/2004 - Κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς - Επισήμανση των κρασιών - Χρήση των ονομασιών των ποικιλιών αμπέλου ή των συνωνύμων τους - Γεωγραφική ένδειξη «Tokaj» για τους οίνους καταγωγής Ουγγαρίας - Δυνατότητα χρήσης της ονομασίας της ποικιλίας αμπέλου «Tocai friulano» ή «Tocai italico» ως προσθήκης στη μνεία της γεωγραφικής ένδειξης ορισμένων οίνων καταγωγής Ιταλίας - Δεν παρέχεται μετά τη λήξη μιας δεκατριετούς μεταβατικής περιόδου στις 31 Μαρτίου 2007 - Κύρος - Νομική βάση - Άρθρο 34 ΕΚ - Αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων - Αρχές του διεθνούς δικαίου που διέπουν τις διεθνείς συνθήκες - Προσχώρηση της Ουγγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Άρθρα 22 έως 24 της Συμφωνίας ΔΠΙΤΕ)

(2008/C 209/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio

Διάδικοι

Confcooperative Friuli Venezia Giulia (C-23/07), Luigi Soini (C-23/07 και C-24/07), Azienda Agricola Vivai Pinato Mario e figlio (C-23/07), Cantina Produttori Cormòns Soc. cons. arl (C-24/07)

κατά

Ministero delle Politiche Agricole, alimentari e forestali, Regione Friuli Venezia Giulia

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio — Ερμηνεία των κανονισμών 1493/99 και 753/2002, όπως τροποποιήθηκαν με τον κανονισμό (ΕΚ) 1429/2004 της Επιτροπής, της 9ης Αυγούστου 2004, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 753/2002 για τη θέσπιση ορισμένων λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1493/1999 του Συμβουλίου όσον αφορά την περιγραφή, την ονομασία, την παρουσίαση και την προστασία ορισμένων αμπελοοινικών προϊόντων (ΕΕ L 236 σ.11) — Ερμηνεία του άρθρου 34, παράγραφος 2, ΕΚ — Ονομασία των κρασιών που παράγονται στην Ουγγαρία και στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα — Κατάργηση της ονομασίας «Tocai friulano» — Διάκριση σε βάρος των παραγωγών και των χρηστών της εν λόγω ονομασίας σε σχέση με τους παραγωγούς και τους χρήστες άλλων ονομασιών

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)

Η Πράξη περί των όρων προσχώρησης της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Λετονίας, της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Μάλτας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Δημοκρατίας της Σλοβενίας και της Σλοβακικής Δημοκρατίας και των προσαρμογών των Συνθηκών επί των οποίων βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει την έννοια ότι, σύμφωνα με το άρθρο 2 της εν λόγω πράξης, οι διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 753/2002 της Επιτροπής, της 29ης Απριλίου 2002, για τη θέσπιση ορισμένων λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1493/1999 του Συμβουλίου όσον αφορά την περιγραφή, την ονομασία, την παρουσίαση και την προστασία ορισμένων αμπελοοινικών προϊόντων, καθόσον επιβάλλουν, για την περιγραφή και την παρουσίαση ορισμένων ιταλικών οίνων ποιότητας παραγόμενων σε καθορισμένες περιοχές, την απαγόρευση χρήσης του όρου «Tocai» μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου στις 31 Μαρτίου 2007, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κοινοτικού κεκτημένου που υφίστατο την 1η Μαΐου 2004 και, αφού ενσωματώθηκαν στον κανονισμό (ΕΚ) 1429/2004 της Επιτροπής, της 9ης Αυγούστου 2004, για τροποποίηση του κανονισμού 753/2002, εξακολούθησαν να εφαρμόζονται και μετά την ημερομηνία αυτή.

2)

To άρθρο 53 του κανονισμού (ΕΚ) 1493/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1999, για την κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς, αποτελεί επαρκή νομική βάση για την εκ μέρους της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων θέσπιση των διατάξεων του κανονισμού 753/2002, οι οποίες περιελήφθησαν επίσης στον κανονισμό 1429/2004 και επιβάλλουν, για την περιγραφή και την παρουσίαση ορισμένων ιταλικών οίνων ποιότητας παραγόμενων σε καθορισμένες περιοχές, την απαγόρευση χρήσης του όρου «Tocai» μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου στις 31 Μαρτίου 2007.

3)

Οι διατάξεις του κανονισμού 753/2002, οι οποίες περιελήφθησαν επίσης στον κανονισμό 1429/2004 και επιβάλλουν, για την περιγραφή και την παρουσίαση ορισμένων ιταλικών οίνων ποιότητας παραγόμενων σε καθορισμένες περιοχές, την απαγόρευση χρήσης του όρου «Tocai» μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου στις 31 Μαρτίου 2007, δεν αντιβαίνουν στο άρθρο 34, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, ΕΚ.

4)

To άρθρο 19, παράγραφος 2, του κανονισμού 753/2002 έχει την έννοια ότι οι διατάξεις του κανονισμού 753/2002, οι οποίες περιελήφθησαν επίσης στον κανονισμό 1429/2004 και επιβάλλουν, για την περιγραφή και την παρουσίαση ορισμένων ιταλικών οίνων ποιότητας παραγόμενων σε καθορισμένες περιοχές, την απαγόρευση χρήσης του όρου «Tocai» μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου στις 31 Μαρτίου 2007, δεν αντιβαίνουν στο άρθρο αυτό.

5)

To άρθρο 50 του κανονισμού 1493/1999 έχει την έννοια ότι, κατά την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 23 και 24 της Συμφωνίας για τα Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας στον Τομέα του Εμπορίου, η οποία αποτελεί το παράρτημα 1 Γ της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), που υπογράφηκε στο Μαρακές στις 15 Απριλίου 1994 και εγκρίθηκε με την απόφαση 94/800/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1994, σχετικά με την εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σύναψη των συμφωνιών που προήλθαν από τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις του Γύρου της Ουρουγουάης (1986-1994), καθ' όσον αφορά τα θέματα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της, και ειδικότερα του άρθρου 24, παράγραφος 6, της συμφωνίας αυτής, οι διατάξεις αυτές δεν απαγορεύουν τη θέσπιση μέτρων όπως είναι τα προβλεπόμενα από τον κανονισμό 753/2002, τα οποία περιελήφθησαν επίσης στον κανονισμό 1429/2004 και επιβάλλουν, για την περιγραφή και την παρουσίαση ορισμένων ιταλικών οίνων ποιότητας παραγόμενων σε καθορισμένες περιοχές, την απαγόρευση χρήσης του όρου «Tocai» μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου στις 31 Μαρτίου 2007.

---

(1)  ΕΕ C 82 της 14.4.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/15

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαΐου 2008 [αίτηση του Prud'homie de pêche (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Jonathan Pilato κατά Jean-Claude Bourgault

(Υπόθεση C-109/07) (1)

(Έννοια της εθνικής δικαιοδοσίας - Έλλειψη αρμοδιότητας του Δικαστηρίου)

(2008/C 209/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Prud'homie de pêche

Διάδικοι

Jonathan Pilato

κατά

Jean-Claude Bourgault

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Prud'homie de pêche de Martigues (Γαλλία) — Ερμηνεία του άρθρου 11α του κανονισμού (ΕΚ) 894/97 της 29ης Απριλίου 1997, για τη θέσπιση ορισμένων τεχνικών μέτρων διατήρησης των αλιευτικών πόρων (ΕΕ L 132, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1239/98 του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 1998 (ΕΕ L 171, σ. 1) — Ορισμός της έννοιας του «παρασυρόμενου απλαδιού» — Περιλαμβάνεται η αλιεία τόνου σε μικρή κλίμακα; — Απαγόρευση βάσει του προαναφερθέντος άρθρου έχουσα περιβαλλοντικό σκοπό — Κύρος της διατάξεως αυτής ιδίως έναντι της νομικής βάσεως στην οποία στηρίχθηκε η θέσπισή της

Διατακτικό

Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων είναι προδήλως αναρμόδιο για να απαντήσει στα ερωτήματα που υπέβαλε το prud'homie de pêche de Martigues με απόφαση της 17ης Δεκεμβρίου 2006.

---

(1)  ΕΕ C 95 της 28.4.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/16

---

Διάταξη του Δικαστηρίου της 16ης Απριλίου 2008 (αίτηση του Tribunal Superior de Justicia de Canarias — Ισπανία για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Club Náutico de Gran Canaria κατά Comunidad Autónoma de Canarias

(Υπόθεση C-186/07) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Απαλλαγές - Υπηρεσίες που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή - Εφαρμογή στις Καναρίους Νήσους - Καθαρά εσωτερική κατάσταση - Παραπομπή - Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως προδήλως απαράδεκτη)

(2008/C 209/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de Canarias

Διάδικοι

Club Náutico de Gran Canaria

κατά

Comunidad Autónoma de Canarias

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal Superior de Justicia de Canarias — Ερμηνεία της αποφάσεως του Δικαστηρίου επί της υποθέσεως C-124/96, με την οποία διαπιστώθηκε ασυμβατότητα του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγ', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) προς εθνική νομοθεσία προβλέπουσα απαγορεύσεις απαλλαγής από τον ΦΠΑ ορισμένων παροχών υπηρεσιών που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή — Εφαρμογή στις Καναρίους Νήσους

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

Η αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Canarias με απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2006 είναι απαράδεκτη.

---

(1)  ΕΕ C 129 της 9.6.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/16

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 11ης Απριλίου 2008 — Focus Magazin Verlag GmbH κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Merant GmbH

(Υπόθεση C-344/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κοινοτικό σήμα - Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 - Άρθρο 8 παράγραφος 1, στοιχείο β' - Κίνδυνος σύγχυσης - Λεκτικό σημείο «FOCUS»)

(2008/C 209/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Focus Magazin Verlag GmbH (εκπρόσωποι: M. Herrmann και B. Müller, Rechtsanwälte)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider) Merant GmbH (εκπρόσωπος: A. Schultz, Rechtsanwalt)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (τρίτο τμήμα), της 16ης Μαΐου 2007, στην υπόθεση T-491/04, Merant κατά ΓΕΕΑ, με την οποία το Πρωτοδικείο ακύρωσε την απόφαση R 542/2002-2 του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ), της 18ης Οκτωβρίου 2004, που δέχθηκε την προσφυγή που είχε ασκηθεί κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών, το οποίο απέρριψε μερικώς την αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος «FOCUS» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 3, 6, 7, 8, 9, 14, 15, 16, 21, 24, 25, 26, 28, 29, 32, 33, 34, 35, 36, 38, 39, 41 και 42 στο πλαίσιο της ανακοπής που είχε ασκήσει ο δικαιούχος του εθνικού εικονιστικού σήματος «MICRO FOCUS» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 16, 41 και 42 — Κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ δύο σημάτων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Focus Magazin Verlag GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 79 της 29.3.2008.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/17

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 5ης Μαΐου 2008 [αίτηση του Consiglio di Stato (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Hospital Consulting Srl, ATI HC, Kodak SpA, Tecnologie Sanitarie SpA κατά Esaote SpA, Ital Tbs Telematic & Biomedical Service SpA, Draeger Medica Italia SpA, Officina Biomedica Divisione Servizi SpA

(Υπόθεση C-386/07) (1)

(Κανονισμός διαδικασίας - Άρθρα 92, παράγραφος 1, και 104, παράγραφος 3 - Κοινοτικοί κανόνες ανταγωνισμού - Εθνικά συστήματα καθορισμού αμοιβών δικηγόρων - Καθορισμός κατώτατων αμοιβών - Εν μέρει απαράδεκτο - Ερωτήματα των οποίων η απάντηση προκύπτει από τη νομολογία του Δικαστηρίου)

(2008/C 209/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι

Hospital Consulting Srl, ATI HC, Kodak SpA, Tecnologie Sanitarie SpA

κατά

Esaote SpA, Ital Tbs Telematic & Biomedical Service SpA, Draeger Medica Italia SpA, Officina Biomedica Divisione Servizi SpA

Παρισταμένου του: Azienda Sanitaria locale ULSS no 15 (Alta Padovana, Regione Veneto)

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Consiglio di Stato — Ερμηνεία των άρθρων 10 και 81 § 1, ΕΚ και της οδηγίας 98/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διευκόλυνση της μόνιμης ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος άλλο από εκείνο στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος (ΕΕ L 77, σ. 36) — Καθορισμός εκ μέρους εθνικού επαγγελματικού συλλόγου υποχρεωτικών τιμοκαταλόγων, για τις παρεχόμενες από δικηγόρους υπηρεσίες, εξαρτωμένων από υπουργική έγκριση — Εθνική κανονιστική ρύθμιση απαγορεύουσα στους δικαστές να παρεκκλίνουν από τις καθορισμένες κατώτατες αμοιβές, στο πλαίσιο δικαστικών αποφάσεων εκκαθαρίσεως των εξόδων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)

Τα άρθρα 10 ΕΚ και 81 ΕΚ δεν απαγορεύουν εθνική νομοθεσία που δεν επιτρέπει καταρχήν παρεκκλίσεις από τις κατώτατες αμοιβές που εγκρίνονται με υπουργική απόφαση, βάσει σχεδίου επαγγελματικού συλλόγου δικηγόρων όπως το Consiglio nazionale forense, ούτε επιτρέπει στον δικαστή να παρεκκλίνει από τις εν λόγω κατώτατες αμοιβές, οσάκις αποφαίνεται ως προς το ύψος των δικαστικών εξόδων ότι ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα έξοδα.

2)	Το τρίτο ερώτημα που υπέβαλε το Consiglio di Stato, με απόφαση της 13ης Ιανουαρίου 2006, είναι προδήλως απαράδεκτο.

---

(1)  ΕΕ C 283 της 24.11.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/17

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 21ης Μαΐου 2008 [αίτηση του Najvyšší súd Slovenskej republiky (Σλοβακική Δημοκρατία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Karol Mihal κατά Daňový úrad Košice V

(Υπόθεση C-456/07) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Υποκείμενοι στον φόρο - Άρθρο 4, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο - Οργανισμοί δημοσίου δικαίου - Δικαστικοί επιμελητές - Φυσικά ή νομικά πρόσωπα)

(2008/C 209/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Karol Mihal

κατά

Daňový úrad Košice V

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Najvyšší súd Slovenskej republiky — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Δεν υπόκειται στον φόρο οργανισμός δημοσίου δικαίου για δραστηριότητες ή πράξεις του ως δημοσίας αρχής — Υπόκεινται στον φόρο οι δικαστικοί επιμελητές όταν ενεργούν ως δημόσιοι λειτουργοί — Άμεσο αποτέλεσμα

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

Δραστηριότητα όπως αυτή του δικαστικού επιμελητή, ασκούμενη από ιδιώτη, δεν απαλλάσσεται από τον φόρο προστιθεμένης αξίας για τον λόγο και μόνον ότι συνίσταται στην εκτέλεση πράξεων μετεχουσών της ασκήσεως δημοσίας εξουσίας. Ακόμα και αν υποτεθεί ότι, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, εκτελεί τέτοιες πράξεις, ο δικαστικός επιμελητής, σύμφωνα με νομοθεσία όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, ασκεί τη δραστηριότητα του όχι υπό την ιδιότητα του οργανισμού δημοσίου δικαίου, καθόσον δεν είναι ενταγμένος στην οργάνωση της δημοσίας διοικήσεως, αλλά ως ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα, ασκούμενη στο πλαίσιο ελεύθερου επαγγέλματος, και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να τύχει της απαλλαγής που προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση.

---

(1)  ΕΕ C 315 της 22.12.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/18

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 22ας Μαΐου 2008 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden Den Haag (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — M. Ilhan κατά Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-42/08) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Άρθρα 49 ΕΚ έως 55 ΕΚ - Αυτοκίνητα οχήματα - Χρήση εντός ενός κράτους μέλους αυτοκινήτου οχήματος ταξινομημένου και μισθωμένου εντός άλλου κράτους μέλους - Φορολόγηση του οχήματος αυτού εντός του πρώτου κράτους μέλους)

(2008/C 209/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden Den Haag

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

M. Ilhan

κατά

Staatssecretaris van Financiën

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Hoge Raad der Nederlanden Den Haag — Ερμηνεία των άρθρων 49 ΕΚ έως 55 ΕΚ — Εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει την είσπραξη τελών ταξινομήσεως κατά την πρώτη χρήση αυτοκινήτου στο εθνικό οδικό δίκτυο ανεξαρτήτως της διάρκειας της χρήσεως του εν λόγω δικτύου — Υπαγωγή, στα τέλη αυτά, ενός εγκατεστημένου σε αυτό το κράτος μέλος προσώπου που έχει μισθώσει όχημα το οποίο είναι ταξινομημένο σε άλλο κράτος μέλος και προορίζεται να χρησιμοποιείται κυρίως στο πρώτο κράτος μέλος για επαγγελματικούς και ιδιωτικούς σκοπούς επί τρία έτη

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

Τα άρθρα 49 ΕΚ έως 55 ΕΚ δεν επιτρέπουν την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, δυνάμει της οποίας ένα πρόσωπο που κατοικεί ή είναι εγκατεστημένο εντός ενός κράτους μέλους και το οποίο χρησιμοποιεί κυρίως εντός του κράτους αυτού αυτοκίνητο όχημα ταξινομημένο και μισθωμένο εντός άλλου κράτους μέλους οφείλει, κατά την πρώτη χρήση του οχήματος αυτού στο οδικό δίκτυο του πρώτου κράτους μέλους, να καταβάλει τέλος το ύψος του οποίου υπολογίζεται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η διάρκεια της συμβάσεως μισθώσεως του εν λόγω οχήματος ούτε η διάρκεια της χρησιμοποιήσεώς του στο εν λόγω δίκτυο.

---

(1)  ΕΕ C 92 της 12.4.2008.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/18

---

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Απριλίου 2008 η Japan Tobacco, Inc. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 30 Ιανουαρίου 2008 στην υπόθεση T-128/06, Japan Tobacco, Inc. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) — Torrefacção Camelo

(Υπόθεση C-136/08 P)

(2008/C 209/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Japan Tobacco, Inc. (εκπρόσωποι: A. Ortiz López, abogada, S. Ferrandis González, abogado, E. Ochoa Santamaría, abogada)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Torrefacção Camelo Lda

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 30 Ιανουαρίου 2008 στην υπόθεση T-128/06 και να εκδώσει απόφαση με την οποία, μεταρρυθμίζοντας την ως άνω απόφαση, να αναγνωρίσει την ανάγκη εφαρμογής της απαγορεύσεως, την οποία περιλαμβάνει το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (1), στην υπόθεση αυτή και, κατά συνέπεια, λαμβάνοντας υπόψη τα επιχειρήματα που προέβαλε η Japan Tobacco, να αποφανθεί υπέρ της αρνήσεως καταχωρίσεως του κοινοτικού σήματος αριθ. 1 469 121·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα σχετικά με τις ανωτέρω διαδικασίες δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτησή της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα επικαλείται παράβαση, εκ μέρους του Πρωτοδικείου, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα και, ειδικότερα, των διατάξεων του άρθρου 8, παράγραφος 5, αυτού. Συγκεκριμένα, παρά το γεγονός ότι το Πρωτοδικείο αναγνώρισε τη φήμη του προγενέστερου σήματος, την ομοιότητα μεταξύ των επίμαχων σημάτων και τη συνάφεια των προϊόντων στα οποία αναφέρονται τα σήματα, απαίτησε την ύπαρξη ενεστώσας και πραγματικής αποδείξεως περί της βλάβης του προγενέστερου σήματος, ενώ το προαναφερθέν άρθρο απαιτεί απλώς και μόνον την ύπαρξη κινδύνου βλάβης του σήματος αυτού, κινδύνου προσπορίσεως αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα του σήματος ή κινδύνου προκλήσεως ζημίας στον εν λόγω διακριτικό χαρακτήρα.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1).

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/19

---

Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-160/08)

(2008/C 209/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Kellerbauer και D. Kukovec)

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις οδηγίες 92/50/ΕΟΚ (1) και 2004/18/ΕΚ (2) και παραβίασε τις αρχές της ελευθερίας εγκατάστασης και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών (άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ), καθόσον δεν δημοσίευσε ανακοινώσεις για τις συναφθείσες δημόσιες συμβάσεις ούτε προκήρυξε δημόσιο διαγωνισμό ή άλλη διαφανή διαδικασία για τη σύναψη συμβάσεων παροχής υπηρεσιών στον τομέα της έκτακτης ιατρικής βοήθειας,

—	να καταδικάσει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή εκθέτει ότι πολλές καταγγελίες επέστησαν την προσοχή της στην πρακτική που ακολουθείται για τη σύναψη συμβάσεων παροχής υπηρεσιών από δημόσιους φορείς στον τομέα της έκτακτης ιατρικής βοήθειας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Σύμφωνα με τις καταγγελίες αυτές, για τις συμβάσεις στον τομέα αυτό δεν προκηρύσσεται κατά κανόνα διαγωνισμός και η σύναψή τους δεν γίνεται με διαφάνεια. Κατά την άποψη της Επιτροπής, ο γενικά πολύ χαμηλός αριθμός των προκηρύξεων πανευρωπαϊκών διαγωνισμών για συμβάσεις παροχής υπηρεσιών στον τομέα της έκτακτης ιατρικής βοήθειας που συνάπτονται από οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης ως φορείς της έκτακτης ιατρικής βοήθειας (13 προκηρύξεις διαγωνισμών σε διάστημα έξι ετών, τους οποίους διοργάνωσαν έντεκα μόνο από τους 400 και πλέον αρμόδιους για τη σύναψη τέτοιων συμβάσεων γερμανικούς οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης) αποτελεί ένδειξη για το ότι στη Γερμανία είναι πολύ διαδεδομένη η πρακτική της σύναψης αυτών των συμβάσεων παροχής υπηρεσιών κατά παράβαση τόσο των επιταγών των ευρωπαϊκών οδηγιών για τη σύναψη δημόσιων συμβάσεων όσο και των θεμελιωδών αρχών του κοινοτικού δικαίου. Επιπλέον, οι δημόσιες αυτές συμβάσεις συνήφθησαν χωρίς να ληφθούν μέτρα για τη διασφάλιση της ενδεδειγμένης διαφάνειας και για την αποφυγή διακρίσεων.

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρέβη, λόγω της πρακτικής αυτής ως προς τη σύναψη των συμβάσεων, τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις οδηγίες 92/50/ΕΟΚ και 2004/18/ΕΚ και παραβίασε τις αρχές της ελευθερίας εγκατάστασης και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών που κατοχυρώνονται στα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, και ιδιαίτερα την απαγόρευση των διακρίσεων, η οποία εμπεριέχεται στις παραπάνω αρχές.

Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης ως φορείς της έκτακτης ιατρικής βοήθειας αποτελούν, κατά την Επιτροπή, αναθέτουσες αρχές κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο β', της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ και του άρθρου 1, παράγραφος 9, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ. Επιπλέον, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι οι συμβάσεις που συνάπτονται από δημόσιους φορείς στον τομέα της παροχής έκτακτης ιατρικής βοήθειας αποτελούν δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών εξ επαχθούς αιτίας, οι οποίες καλύπτονται από τις εν λόγω οδηγίες και των οποίων η αξία υπερβαίνει σαφώς το ελάχιστο όριο που είναι κρίσιμο για την εφαρμογή των εν λόγω οδηγιών. Από το σύνολο των στοιχείων αυτών συνάγεται ότι οι εν λόγω δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών έπρεπε να έχουν συναφθεί σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπουν οι οδηγίες και, ειδικότερα, σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις τους περί ίσης μεταχείρισης και απαγόρευσης των διακρίσεων.

Δεδομένου ότι στην υπό κρίση υπόθεση πρόκειται για συμβάσεις με σαφώς διασυνοριακό χαρακτήρα, η σύναψή τους χωρίς καμία διαφάνεια συνιστούσε παράβαση όχι μόνο των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις οδηγίες 92/50/ΕΟΚ και 2004/18/ΕΚ, αλλά και των θεμελιωδών γενικών αρχών της ελευθερίας εγκατάστασης και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, τις οποίες κατοχυρώνει η Συνθήκη ΕΚ.

Οι παροχές υπηρεσιών στον τομέα της έκτακτης ιατρικής βοήθειας, όπως άλλωστε και οι υπηρεσίες μεταφορών και ιατρικών πρώτων βοηθειών στο πλαίσιο της έκτακτης ιατρικής βοήθειας, δεν εμπίπτουν στις εξαιρέσεις που προβλέπει το άρθρο 45 ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 55 ΕΚ, σύμφωνα με τα οποία οι δραστηριότητες που συνδέονται, μόνιμα ή περιστασιακά, με την άσκηση δημόσιας εξουσίας σε ένα κράτος μέλος εξαιρούνται, όσον αφορά το κράτος αυτό, από το κεφάλαιο της Συνθήκης ΕΚ για το δικαίωμα εγκατάστασης και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών. Η ρύθμιση του άρθρου 45 της Συνθήκης ΕΚ, η οποία πρέπει, ως παρέκκλιση από τις θεμελιώδεις ελευθερίες, να ερμηνεύεται στενά, περιορίζεται αυστηρά σε εκείνες μόνο τις δραστηριότητες οι οποίες αποτελούν άμεση και ειδική συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας. Το ζήτημα αν ασκείται δημόσια εξουσία δεν επιλύεται με γνώμονα το αν η επίμαχη δραστηριότητα αποτελεί δραστηριότητα δημόσιου δικαίου, αλλά το αποφασιστικό κριτήριο είναι μάλλον αν υπάρχει η δυνατότητα να προβληθούν έναντι του πολίτη κυριαρχικά δικαιώματα και να ασκηθεί εξουσία καταναγκασμού.

Η Επιτροπή είναι πεισμένη ότι η πρακτική για τη σύναψη των συμβάσεων στον τομέα της έκτακτης ιατρικής βοήθειας θα μπορούσε να διαμορφωθεί, ακόμη και αν μετείχαν αλλοδαποί πάροχοι υπηρεσιών, κατά τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η ταχεία παροχή υψηλής στάθμης υπηρεσιών έκτακτης ιατρικής βοήθειας εντός ολόκληρης της επικράτειας.

---

(1)  ΕΕ L 209, σ. 1.

(2)  EE L 134, σ. 114.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/20

---

Αναίρεση που άσκησε στις 29 Απριλίου 2008 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα) στις 14 Φεβρουαρίου 2008 στην υπόθεση T-351/05, Provincia di Imperia κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-183/08 P)

(2008/C 209/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: D. Martin και L. Flynn)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Provincia di Imperia

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 14ης Φεβρουαρίου 2008 στην υπόθεση T-351/05,

—	να κρίνει απαράδεκτη την προσφυγή που άσκησε η Provincia di Imperia στην εν λόγω υπόθεση,

—	να καταδικάσει την Provincia di Imperia στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή στο πλαίσιο της υπό κρίση υποθέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτηση αναιρέσεως, η Επιτροπή προσάπτει στο Πρωτοδικείο ότι στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν εφάρμοσε ορθώς τις προϋποθέσεις του παραδεκτού προσφυγής ακυρώσεως ασκουμένης δυνάμει του άρθρου 230 ΕΚ, ειδικότερα καθόσον θεώρησε ότι η αναιρεσείουσα-προσφεύγουσα πρωτοδίκως είχε έννομο συμφέρον για την άσκηση της προσφυγής. Συγκεκριμένα, προσφυγή ακυρώσεως που ασκείται από φυσικό ή νομικό πρόσωπο είναι παραδεκτή μόνο στον βαθμό που η προσφυγή αυτή μπορεί, με το αποτέλεσμά της, να προσπορίσει όφελος στον διάδικο που την άσκησε. Εν προκειμένω, η προσφυγή της αναιρεσείουσας είναι προφανώς απαράδεκτη, καθόσον η απόφαση περί ακυρώσεως της προσβαλλομένης πράξεως δεν θα μπορούσε, αυτή καθεαυτή, να προσπορίσει «όφελος» στην αναιρεσείουσα. Συγκεκριμένα, η επιδότηση χορηγείται κατά την ελεύθερη κρίση της Επιτροπής και, συνεπώς, ένας διαγωνιζόμενος, ο οποίος ανταποκρίνεται σε πρόσκληση υποβολής προτάσεων, δεν έχει αξίωση για μια τέτοια επιδότηση.

Επικουρικώς, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι, ακόμη κι αν η προσφεύγουσα πρωτοδίκως είχε έννομο συμφέρον κατά την ημερομηνία της ασκήσεως της προσφυγής της, το έννομο αυτό συμφέρον έπαψε, εν πάση περιπτώσει, να υφίσταται κατά την ημερομηνία εκδόσεως της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον η πίστωση που είχε διατεθεί για την πρόσκληση υποβολής προτάσεων είχε στο σύνολό της εξαντληθεί και ο προγραμματισμός είχε ολοκληρωθεί.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/20

---

Αίτηση αναιρέσεως της American Clothing Associates SA κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα) της 28ης Φεβρουαρίου 2008 στην υπόθεση T-215/06, American Clothing Associates SA κατά ΓΕΕΑ, που κατατέθηκε στις 16 Μαΐου 2008

(Υπόθεση C-202/08 P)

(2008/C 209/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: American Clothing Associates SA (εκπρόσωποι: P. Maeyaert, N. Clarembeaux και C. De Keersmaeker, δικηγόροι)

Έτερος διάδικος στη διαδικασία: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

Να ακυρώσει την απόφαση του Πρωτοδικείου κατά το μέτρο που έκρινε ότι το πρώτο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ δεν παρέβη το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (1), εκδίδοντας την απόφαση της 4ης Μαΐου 2006 (υπόθεση R 1463/2005-1), καθόσον αφορά την ζητούμενη καταχώριση του σήματος για τα προϊόντα της κλάσης 18 «Δέρμα και απομιμήσεις δέρματος, είδη από αυτά τα υλικά μη περιλαμβανόμενα σε άλλες κλάσεις· δέρματα ζώων· κιβώτια και βαλίτσες ταξιδίου· ομπρέλες, αλεξήλια και ράβδοι περιπάτου· μαστίγια, ιπποσκευές και είδη σελοποιίας» και της κλάσης 25 «Ενδύματα, υποδήματα, είδη πιλοποιίας»,

—	Να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει έναν μόνο λόγο προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, που αντλείται από παράβαση των άρθρων 7, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, και 6β, παράγραφος 1, στοιχείο α', της Σύμβασης των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, της 20ής Μαρτίου 1883, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί (2). Ο λόγος αυτός στηρίζεται, κατ' ουσία, σε τέσσερα επιχειρήματα.

Με το πρώτο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα προσάπτει στην αναιρεσιβαλλομένη απόφαση ότι δεν έλαβε υπόψη τη σημασία της ουσιαστικής λειτουργίας ενός κρατικού εμβλήματος για να εκτιμήσει το πεδίο της προστασίας ενός εμβλήματος. Συγκεκριμένα, ένα κρατικό έμβλημα παραπέμπει σε σύμβολα ταυτότητας και κυριαρχίας ενός κράτους, που έχουν σχεδιασθεί καλλιτεχνικώς σύμφωνα με την ιδιαίτερη τέχνη κατασκευής θυρεών. Σε κάθε περίπτωση, η καταχώριση ενός εμβλήματος ως σήματος ή στοιχείου σήματος δεν γίνεται δεκτή μόνον αν δύναται να θίξει την ταυτότητα ή την κυριαρχία ενός κράτους. Αντιθέτως, η απλή επανάληψη ενός σημείου παρεμφερούς με κρατικό έμβλημα, το οποίο δεν έχει ή έχει ελάχιστα εραλδικά χαρακτηριστικά ως στοιχείο ενός σήματος δεν δύναται να θίξει την ουσιαστική λειτουργία του εμβλήματος αυτού.

Με το δεύτερο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Πρωτοδικείο ότι δεν έλαβε υπόψη τη σημασία των εραλδικών χαρακτηριστικών ενός κρατικού εμβλήματος, κρίνοντας ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν πολλές καλλιτεχνικές ερμηνείες ενός και του ιδίου εμβλήματος με βάση την ίδια εραλδική περιγραφή. Σύμφωνα με την αναιρεσείουσα, το άρθρο 6β, παράγραφος 1, στοιχείο α', της Σύμβασης των Παρισίων και η έννοια της «απομίμησης από εραλδικής επόψεως» δεν αφορούν συγκεκριμένα την προστασία του συμβόλου καθεαυτού, αλλά μιας σαφούς καλλιτεχνικής δημιουργίας ή ενός συγκεκριμένου γραφιστικού έργου, που προκύπτει από την εφαρμογή των κανόνων που διέπουν την εραλδική τέχνη και επιστήμη.

Με το τρίτο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα προσάπτει στην αναιρεσιβαλλομένη απόφαση ότι δεν έλαβε υπόψη το περιεχόμενο της έννοιας της «απομίμησης από εραλδικής επόψεως» και, επομένως, ερμήνευσε τον κανονισμό για το κοινοτικό σήμα και τη Σύμβαση των Παρισίων κατά τρόπο παρέχοντα στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη οιονεί απόλυτο μονοπώλιο επί των σημείων χωρίς εραλδικά χαρακτηριστικά ή χωρίς έντονα εραλδικά χαρακτηριστικά σε σχέση με την καταχώριση ή χρησιμοποίησή τους ως στοιχεία σήματος.

Τέλος, με το τέταρτο επιχείρημα, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Πρωτοδικείο ότι δεν έλαβε εκ προοιμίου υπόψη του, ως αλυσιτελή, ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης περιπτώσεως, όπως τη φύση των εραλδικών χαρακτηριστικών των οποίων προβάλλεται η προστασία, τη συνολική εντύπωση που δημιουργεί ένα σήμα, το οποίο περιλαμβάνει ως στοιχείο ένα κρατικό έμβλημα ή μια απομίμησή του, τη φύση της προσφερόμενης στο κράτος καταγωγής του κρατικού εμβλήματος προστασίας ή τις προϋποθέσεις χρήσης του εν λόγω σήματος.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1).

(2)  Συλλογή Συνθηκών των Ηνωμένων Εθνών, τόμος 828, υπ' αριθ. 11847, σ. 108.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/21

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Umweltsenat (Αυστρία) στις 19 Μαΐου 2008 — Umweltanwalt von Kärnten κατά Kärntner Landesregierung, Alpe Adria Energia SpA

(Υπόθεση C-205/08)

(2008/C 209/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Umweltsenat (Αυστρία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εφεσείων: Umweltanwalt von Kärnten

Εφεσίβλητη: Kärntner Landesregierung, Alpe Adria Energia SpA

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει η οδηγία 85/337/EΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων (1) στο περιβάλλον, όπως ισχύει με την καλούμενη τροποποιητική οδηγία 97/11/EΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου1997, περί τροποποιήσεως της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων (2) στο περιβάλλον, και της καλούμενης οδηγίας περί συμμετοχής του κοινού 2003/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Μαΐου 2003, σχετικά με τη συμμετοχή του κοινού στην κατάρτιση ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων που αφορούν το περιβάλλον και με την τροποποίηση όσον αφορά τη συμμετοχή του κοινού και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη (3) των οδηγιών 85/337/ΕΟΚ και 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ένα κράτος μέλος πρέπει να προβλέψει υποχρέωση εκτιμήσεως περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τα απαριθμούμενα στο παράρτημα I της οδηγίας, δηλαδή στο σημείο 20 (κατασκευή εναέριων αγωγών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με τάση 220 kV και άνω και μήκος άνω των 15 χλμ) είδη σχεδίων και στην περίπτωση έργου σχεδιαζομένου για το έδαφος δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών και όταν το τμήμα του έργου που βρίσκεται στο έδαφος του οικείου κράτους δεν φθάνει μεν ούτε υπερβαίνει το κατώτατο όριο που δημιουργεί την υποχρέωση εκτιμήσεως (εν προκειμένω: το μήκος των 15 χλμ), πλην όμως η επίτευξη ή η υπέρβαση του εν λόγω ορίου πραγματοποιείται με τον συνυπολογισμό των σχεδιαζομένων τμημάτων του έργου που βρίσκονται στο έδαφος ενός ή περισσοτέρων γειτονικών κρατών μελών;

---

(1)  EE L 175, σ. 40.

(2)  EE L 73, σ. 5.

(3)  EE L 156, σ. 17.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/22

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Panevėžio apygardos teismas (Λιθουανία) στις 20 Μαΐου 2008 — Ποινική διαδικασία κατά Edgar Babanov

(Υπόθεση C-207/08)

(2008/C 209/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Panevėžio apygardos teismas (Λιθουανία)

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Edgar Babanov

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Αντιβαίνει το άρθρο 265 του λιθουανικού ποινικού κώδικα σε κανονιστικές πράξεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στο μέτρο που τιμωρεί οπωσδήποτε την καλλιέργεια κάθε είδους κάνναβης, χωρίς εξαίρεση, ανεξαρτήτως της περιεκτικότητας σε δραστική ουσία;

2)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, μπορεί ένα δικαστήριο της Λιθουανίας να εκδώσει απόφαση εφαρμόζοντας την εθνική νομοθεσία και συγκεκριμένα το άρθρο 265 του λιθουανικού ποινικού κώδικα, αν η περιεκτικότητα της καλλιεργούμενης κάνναβης σε δραστική ουσία δεν υπερβαίνει το 0,2 %;

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/22

---

Αίτηση αναιρέσεως της American Clothing Associates SA κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα) της 28ης Φεβρουαρίου 2008 στην υπόθεση T-215/06, American Clothing Associates SA κατά ΓΕΕΑ, που κατατέθηκε στις 20 Μαΐου 2008

(Υπόθεση C-208/08 P)

(2008/C 209/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Έτερος διάδικος στη διαδικασία: American Clothing Associates SA

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 28ης Φεβρουαρίου 2008 στην υπόθεση T-215/06, καθόσον έκρινε ότι το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (1) δεν εφαρμόζεται στα σήματα που προσδιορίζουν υπηρεσίες·

—	Να καταδικάσει την American Clothing Associates SA στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Το αναιρεσείον προβάλλει έναν μόνο λόγο προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, που αντλείται από παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, σε συνδυασμό με το άρθρο 6β, παράγραφος 1, στοιχείο α', της Σύμβασης των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, της 20ής Μαρτίου 1883, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί (2). Συγκεκριμένα, αντιθέτως προς όσα έκρινε το Πρωτοδικείο, το τελευταίο αυτό άρθρο, στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα έχει εφαρμογή αδιακρίτως σε σήματα που προσδιορίζουν προϊόντα και σε σήματα που προσδιορίζουν υπηρεσίες.

Συναφώς, το αναιρεσείον επισημάνει, πρώτον, ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ερμηνεύοντας κατά γράμμα και εκτός πλαισίου το άρθρο 6β της Σύμβασης των Παρισίων, χωρίς να λάβει υπόψη το πνεύμα της διάταξης αυτής και το πνεύμα της Σύμβασης γενικώς, που, μετά την αναθεώρησή του με την Πράξη της Λισαβώνας, της 31ης Οκτωβρίου 1958, επιβάλλει την επέκταση του συνόλου των διατάξεων περί βιομηχανικών και εμπορικών σημάτων στα σήματα υπηρεσιών, εξαιρουμένων ορισμένων μη εφαρμοστέων εν προκειμένω διατάξεων.

Δεύτερον, το αναιρεσείον ισχυρίζεται ότι ο κοινοτικός νομοθέτης αμφισβητεί ότι πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ σημάτων προϊόντων και σημάτων υπηρεσιών εφόσον το άρθρο 29 του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, το οποίο μεταφέρει το άρθρο 4Α της Σύμβασης των Παρισίων, περί του δικαιώματος προτεραιότητας, αναφέρει ρητώς τις υπηρεσίες που καλύπτει μια αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος.

Τρίτον, το αναιρεσείον επισημαίνει ότι, αντιθέτως προς όσα έκρινε το Πρωτοδικείο με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, το άρθρο 16 της Συνθήκης περί του δικαίου των σημάτων, που συνάφθηκε στη Γενεύη στις 27 Οκτωβρίου 1994, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι διευκρινίζει τον τομέα εφαρμογής της Σύμβασης των Παρισίων, χωρίς ωστόσο να τον επεκτείνει σε καταστάσεις, τις οποίες αποκλείει το ισχύον κείμενο της Σύμβασης των Παρισίων.

Τέλος, το αναιρεσείον τονίζει ότι, με πρόσφατη απόφαση, το Δικαστήριο δέχθηκε, τουλάχιστον σιωπηρώς, ότι η Σύμβαση των Παρισίων επιβάλλει ίση μεταχείριση των σημάτων προϊόντων και των σημάτων υπηρεσιών.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1).

(2)  Συλλογή Συνθηκών των Ηνωμένων Εθνών, τόμος 828, υπ' αριθ. 11847, σ. 108.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/23

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 22 Μαΐου 2008 — E. Fritz GmbH κατά Carsten von der Heyden

(Υπόθεση C-215/08)

(2008/C 209/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα και Αναιρεσείουσα: E. Fritz GmbH

Καθού: Carsten von der Heyden

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει την έννοια η διάταξη του άρθρου 1, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, της οδηγίας 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1985, για την προστασία των καταναλωτών κατά τη σύναψη συμβάσεων εκτός εμπορικού καταστήματος (1), ότι αυτή καλύπτει την προσχώρηση καταναλωτή σε προσωπική εταιρία, προσωπική εμπορική εταιρία, ένωση ή σωματείο, αν ο πρωταρχικός σκοπός της προσχωρήσεως δεν έγκειται στο να γίνει ο ενδιαφερόμενος μέλος της εταιρίας, της ενώσεως ή του σωματείου, αλλά —πράγμα το οποίο συχνά συμβαίνει κυρίως κατά τη συμμετοχή σε εταιρία επενδύσεων σε ακίνητα, σταθερού κεφαλαίου— η συμμετοχή υπό την ιδιότητα του μέλους αποτελεί μόνο μια άλλη οδό για την επένδυση κεφαλαίων ή την απόκτηση παροχών, οι οποίες συνήθως αποτελούν αντικείμενο συμβάσεων ανταλλαγής;

2)

Έχει την έννοια η διάταξη του άρθρου 5, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1985, για την προστασία των καταναλωτών κατά τη σύναψη συμβάσεων εκτός εμπορικού καταστήματος, ότι αυτή απαγορεύει μία κατά το εθνικό (νομολογιακό) δίκαιο έννομη συνέπεια υπό την έννοια του άρθρου 7 της οδηγίας, η οποία αναφέρει ότι μια τέτοια δήλωση προσχωρήσεως ενός καταναλωτή σε μία εκτός εμπορικού καταστήματος κατάσταση, σε περίπτωση υπαναχωρήσεως, έχει ως αποτέλεσμα ο υπαναχωρών καταναλωτής να έχει αξίωση κατά της εταιρίας, της ενώσεως ή του σωματείου, υπολογιζομένη κατά τον χρόνο που η υπαναχώρηση τέθηκε σε ισχύ, για το δικό του εκκαθαριστικό υπόλοιπο, ήτοι για ποσό που αντιστοιχεί στην αξία του εταιρικού του μεριδίου, του μεριδίου του στην ένωση ή το σωματείο κατά τον χρόνο της υπαναχωρήσεώς του, με την (ενδεχομένη) συνέπεια, λόγω της οικονομικής εξελίξεως της εταιρίας, της ενώσεως ή του σωματείου, είτε να του επιστρέφονται λιγότερα από την αξία του κεφαλαίου που ο ίδιος συνεισέφερε ή, έναντι αυτών, να υποχρεούται ακόμη και σε πληρωμές που υπερβαίνουν το ποσό της καταβληθείσας και απολεσθείσας εισφοράς, διότι το εκκαθαριστικό υπόλοιπο είναι αρνητικό;

---

(1)  ΕΕ L 372, σ. 31.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/23

---

Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-221/08)

(2008/C 209/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: R. Lyal και W. Mölls)

Καθής: Ιρλανδία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, επιβάλλοντας ανώτατη και κατώτατη τιμή λιανικής πώλησης για τα τσιγάρα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 95/59/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 27 Νοεμβρίου 1995, περί των φόρων, πλην των φόρων κύκλου εργασιών, οι οποίοι επιβαρύνουν την κατανάλωση των επεξεργασιών καπνών,

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, παραλείποντας να παράσχει τα αναγκαία στοιχεία σχετικά με την ισχύουσα ιρλανδική νομοθεσία προκειμένου να παράσχει τη δυνατότητα στην Επιτροπή να ασκήσει το καθήκον της όσον αφορά την παρακολούθηση της συμμορφώσεως προς την οδηγία 95/59, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 10 ΕΚ,

—	να καταδικάσει την Ιρλανδία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σύμφωνα με τις κανονιστικές πράξεις 1986 σχετικά με τα προϊόντα καπνού (έλεγχος της διαφήμισης, της χορηγίας και της προώθησης των πωλήσεων) (αριθ. 2) και τις συμφωνίες που συνήφθησαν για την εφαρμογή των κανονιστικών αυτών πράξεων με τους παραγωγούς και εισαγωγείς καπνού, η Ιρλανδία επιβάλλει μια κατώτατη τιμή για τα τσιγάρα η οποία δεν μπορεί να είναι περισσότερο από 3 % κατώτερη της σταθμισμένης μέσης τιμής για τα τσιγάρα της οικείας κατηγορίας. Επιπλέον, στον βαθμό που οι παραγωγοί και εισαγωγείς δεν μπορούν να καθορίσουν τιμές που να είναι ανώτερες κατά περισσότερο από 3 % της σταθμισμένης μέσης τιμής, η Ιρλανδία επιβάλλει επίσης μια ανώτατη τιμή για τα τσιγάρα. Το σύστημα αυτό είναι αντίθετο προς το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 95/59, σύμφωνα με το οποίο οι καπνοβιομήχανοι «καθορίζουν ελεύθερα τις ανώτερες τιμές λιανικής πώλησης κάθε προϊόντος».

Σύμφωνα με το άρθρο 10 ΕΚ, τα κράτη μέλη οφείλουν να διευκολύνουν την εκτέλεση της αποστολής της Επιτροπής, συμμορφούμενα ειδικότερα στις αιτήσεις παροχής πληροφοριών που υποβάλλονται στο πλαίσιο διαδικασίας λόγω παραβάσεως. Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η Ιρλανδία, μη παρέχοντας τα στοιχεία σχετικά με την ισχύουσα ιρλανδική νομοθεσία παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 10 ΕΚ.

---

(1)  ΕΕ L 291, σ. 40.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/24

---

Προσφυγή της 21ης Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-222/08)

(2008/C 209/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. van Vliet και A. Nijenhuis)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου με τον τρόπο που μετέφερε στο εθνικό δίκαιο τις διατάξεις σχετικά με τον υπολογισμό του κόστους και τη χρηματοδότηση των υπόχρεων παροχής καθολικής υπηρεσίας παρέβη τις υποχρεώσεις που έχει από τα άρθρα 12, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 1, και από το παράρτημα IV, μέρος A, της οδηγίας 2002/22/ΕΚ·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η οδηγία 2002/22 έχει, μεταξύ άλλων, ως σκοπό να θεσπιστούν μέτρα για τις περιπτώσεις που δεν καλύπτονται ικανοποιητικά οι ανάγκες των τελικών χρηστών και περιέχει διατάξεις που έχουν ως αντικείμενο να είναι διαθέσιμη η καθολική υπηρεσία. Το άρθρο 12, παράγραφος 1, της οδηγίας ορίζει ότι οι εθνικές κανονιστικές αρχές, όταν κρίνουν ότι η παροχή καθολικής υπηρεσίας ενδέχεται να συστήσει μια αθέμιτη επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις που έχουν οριστεί για την παροχή της υπηρεσίας αυτής, υπολογίζουν με τον τρόπο που αναφέρεται από το εν λόγω άρθρο το καθαρό κόστος παροχής της πιο πάνω υπηρεσίας. Το παράρτημα IV, μέρος A, περιέχει διατάξεις σχετικά με τον υπολογισμό του καθαρού κόστους. Το άρθρο 13, παράγραφος 1, ορίζει ότι, όταν βάσει του κατά το άρθρο 12 υπολογισμού του καθαρού κόστους οι εθνικές κανονιστικές αρχές διαπιστώνουν ότι μια αθέμιτη επιβάρυνση έχει επιβληθεί σε μια επιχείρηση, τα κράτη μέλη μετά από αίτηση μιας καθορισμένης επιχειρήσεως δύνανται να λάβουν την απόφαση να εισαγάγουν έναν μηχανισμό αποζημιώσεως.

Κατά την Επιτροπή, το Βέλγιο δεν μετέφερε σωστά τις διατάξεις των άρθρων 12, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 1, και του παραρτήματος IV, μέρος A, της οδηγίας. Συγκεκριμένα, η βελγική ρύθμιση δεν προβλέπει εκτίμηση του ζητήματος αν η προσφορά κοινωνικού τιμολογίου στο πλαίσιο ενισχύσεως της καθολικής υπηρεσίας συνιστά αθέμιτη επιβάρυνση των καθορισμένων επιχειρήσεων. Περαιτέρω, η βελγική ρύθμιση δεν ικανοποιεί την επιταγή σχετικά με τον υπολογισμό του καθαρού κόστους, όπως αυτή διατυπώνεται ιδίως στο τελευταίο τμήμα του παραρτήματος IV, μέρος A, της οδηγίας.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/24

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Oldenburg (Γερμανία) στις 26 Μαΐου 2008 — Stadt Papenburg κατά Bundesrepublik Deutschland

(Υπόθεση C-226/08)

(2008/C 209/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Oldenburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Stadt Papenburg

Καθής: Bundesrepublik Deutschland

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Επιτρέπει στα κράτη μέλη το άρθρο 4, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (1), να αρνούνται να συμφωνήσουν με το σχέδιο καταλόγου τόπων κοινοτικής σημασίας που έχει καταρτίσει η Επιτροπή επικαλούμενα, όσον αφορά έναν ή περισσότερους τέτοιους τόπους, λόγους μη αναγόμενους στην προστασία του περιβάλλοντος;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα: Καταλέγονται μεταξύ των λόγων αυτών και τα συμφέροντα των δήμων και των ενώσεων δήμων και κοινοτήτων, και ιδίως ο προγραμματισμός τους και τα σχέδια προγραμματισμού τους και άλλα συμφέροντά τους που αφορούν την περαιτέρω ανάπτυξη του εδάφους τους;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα: Μήπως μάλιστα η τρίτη αιτιολογική σκέψη ή το άρθρο 2, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43 ή άλλες επιταγές του κοινοτικού δικαίου επιβάλλουν στα κράτη μέλη και στην Επιτροπή την υποχρέωση να λαμβάνουν υπόψη τέτοιους λόγους κατά τη δήλωση της συμφωνίας τους και την κατάρτιση του καταλόγου των τόπων κοινοτικής σημασίας;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο τρίτο ερώτημα: Θα μπορούσε —από την άποψη του κοινοτικού δικαίου— ένας δήμος που θίγεται από την καταχώριση ενός τόπου στον εν λόγω κατάλογο να προβάλει ενώπιον δικαστηρίου, μετά την οριστική κατάρτιση του καταλόγου αυτού, τον ισχυρισμό ότι ο κατάλογος αντιβαίνει στο κοινοτικό δίκαιο, επειδή τα συμφέροντά του είτε δεν ελήφθησαν καθόλου υπόψη είτε δεν ελήφθησαν υπόψη επαρκώς;

5)

Ισχύει η υποχρέωση εκτίμησης των επιπτώσεων κατά το άρθρο 6, παράγραφοι 3 και 4, της οδηγίας για τα εκτελούμενα μέτρα συντήρησης στον πλεύσιμο δίαυλο εκβολών ποταμού τα οποία είχαν εγκριθεί οριστικά σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο πριν από τη λήξη της προθεσμίας μεταφοράς της οδηγίας 92/43 στο εσωτερικό δίκαιο, εφόσον η εκτέλεση των μέτρων συνεχίζεται μετά την καταχώριση του οικείου τόπου στον κατάλογο τόπων κοινοτικής σημασίας;

---

(1)  ΕΕ L 206, σ. 7.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/25

---

Προσφυγή της 29ης Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου των Κάτω Χωρών

(Υπόθεση C-232/08)

(2008/C 209/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: T. van Rijn και K. Banks)

Καθού: Βασίλειο των Κάτω Χωρών

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, επιτρέποντας στα αλιευτικά σκάφη να έχουν κινητήρες υψηλότερης ισχύος από τους επιτρεπόμενους δυνάμει του άρθρου 29, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 850/98 (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 23 του κανονισμού (ΕΚ) 2371/2002 (2) και από το άρθρο 2, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2847/93 (3),

—	να καταδικάσει το Βασίλειο των Κάτω Χωρών στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή φρονεί ότι η Κυβέρνηση των Κάτω Χωρών δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις εφαρμογής που υπέχει, δεδομένου ότι επιτρέπει εσκεμμένα τις παραβάσεις του κανόνα που αφορά τη μέγιστη ισχύ κινητήρα με τον οποίο επιτρέπεται η αλιεία εντός του «τετραγώνου της χωματίδας».

Αφενός, από στοιχεία που παρέσχε η Κυβέρνηση των Κάτω Χωρών προκύπτει ότι αυτή επιτρέπει στα ολλανδικά Eurocutters που μετέχουν στον ιδιωτικό διακανονισμό να συμμορφωθούν προς τη μέγιστη επιτρεπόμενη ισχύ κινητήρα των 300 ίππων μόλις από την 1η Μαΐου 2009. Αφετέρου, από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι, κατά τον έλεγχο της συμμορφώσεως προς τον κανόνα αυτόν, εφαρμόζεται συστηματικά περιθώριο ανοχής 12,5 % και ότι, κατά συνέπεια, δεν επιβάλλονται κυρώσεις για τις εντός του περιθωρίου αυτού υπερβάσεις της μέγιστης επιτρεπόμενης ισχύος κινητήρα.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 850/98 του Συμβουλίου, της 30ής Μαρτίου 1998, για τη διατήρηση των αλιευτικών πόρων μέσω τεχνικών μέτρων προστασίας των νεαρών θαλάσσιων οργανισμών (ΕΕ L 125, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 2371/2002 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2002, για τη διατήρηση και βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΕΕ L 358, σ. 59).

(3)  Κανονισμός (ΕΟΚ) 2847/93 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1993, για τη θέσπιση συστήματος ελέγχου της κοινής αλιευτικής πολιτικής (ΕΕ L 261, σ. 1).

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/26

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Nejvyšší správní soud (Τσεχική Δημοκρατία) στις 30 Μαΐου 2008 — Milan Kyrian κατά Celní úřad Tábor

(Υπόθεση C-233/08)

(2008/C 209/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Nejvyšší správní soud

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Milan Kyrian

Καθού πρωτοδίκως: Celní úřad Tábor

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 12, παράγραφος 3, της οδηγίας 76/308/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 1976, για την αμοιβαία συνδρομή για την είσπραξη απαιτήσεων σχετικών με ορισμένες εισφορές, δασμούς, φόρους και άλλα μέτρα, την έννοια ότι, όταν δικαστήριο του κράτους μέλους στο οποίο έχει την έδρα της η αρμόδια αρχή επιλαμβάνεται προσφυγής κατά των μέτρων που ελήφθησαν για την είσπραξη απαιτήσεως, το δικαστήριο αυτό μπορεί να ελέγχει, βάσει των εθνικών νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων του οικείου κράτους μέλους, αν ο τίτλος δυνάμει του οποίου ζητείται η είσπραξη της απαιτήσεως (τίτλος) είναι εκτελεστός και αν κοινοποιήθηκε νομοτύπως στον οφειλέτη;

2)

Προκύπτει από τις γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου και, ιδίως, από τις αρχές της δίκαιης δίκης, της χρηστής διοικήσεως και του κράτους δικαίου ότι η κοινοποίηση στον οφειλέτη ενός τίτλου καταρτισθέντος σε γλώσσα που δεν είναι ούτε κατανοητή σε αυτόν ούτε η επίσημη γλώσσα του κράτους όπου γίνεται η κοινοποίηση βαρύνεται με ελάττωμα το οποίο μπορεί να αποκλείσει την εκτέλεση δυνάμει αυτού του τίτλου;

---

(1)  ΕΕ ειδ. έκδ. 02/002, σ. 126.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/26

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Cour de cassation (Γαλλία) στις 3 Ιουλίου 2008 — Google France, Google Inc. κατά Louis Vuitton Malleter

(Υπόθεση C-236/08)

(2008/C 209/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation (τμήμα εμπορικών, χρηματοοικονομικών και οικονομικών διαφορών)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσες: Google France, Google Inc.

Αναιρεσίβλητη: Louis Vuitton Malleter

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν τα άρθρα 5, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (1), και 9, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (2), την έννοια ότι ο παρέχων επ' αμοιβή υπηρεσίες διαχειρίσεως λέξεων κλειδιών και βελτιστοποίησης αντιστοιχήσεων, ο οποίος θέτει στη διάθεση των διαφημιζομένων λέξεις-κλειδιά που αναπαράγουν ή μιμούνται καταχωρημένα σήματα και οργανώνει δια της εν λόγω συμβάσεως διαχειρίσεως λέξεων-κλειδιών τη δημιουργία και την προνομιακή εμφάνιση, με τη χρήση των εν λόγω λέξεων-κλειδιών, συνδέσμων προς ιστοτόπους όπου προωθούνται και διατίθενται μη αυθεντικά προϊόντα, κάνει χρήση των σημάτων αυτών την οποία ο δικαιούχος τους δικαιούται να απαγορεύσει;

2)	Στην περίπτωση που τα επίμαχα σήματα χαίρουν φήμης, μπορεί ο δικαιούχος τους να αντιταχθεί σε μια τέτοια χρήση, δυνάμει του άρθρου 5, παράγραφος 2, της οδηγίας και του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού;

3)

Στην περίπτωση που θα γινόταν δεκτό ότι η κατά τα ανωτέρω χρήση δεν συνιστά χρήση την οποία μπορεί να απαγορεύσει ο δικαιούχος του σήματος, κατ' εφαρμογή της οδηγίας και του κανονισμού, μπορεί να θεωρηθεί ότι ο παρέχων επ' αμοιβή υπηρεσία διαχειρίσεως λέξεων-κλειδιών και βελτιστοποίησης αντιστοιχήσεων παρέχει υπηρεσία αναγόμενη στην κοινωνία της πληροφορίας, συνιστάμενη στην αποθήκευση πληροφοριών παρεχομένων από τον αποδέκτη της υπηρεσίας, κατά την έννοια του άρθρου 14 της οδηγίας 2000/31/ΕΚ, της 8ης Ιουνίου 2000 (3), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θεμελιωθεί ευθύνη του παρέχοντος την υπηρεσία προτού αυτός ενημερωθεί από τον δικαιούχο του σήματος για την παράνομη χρήση του σημείου από τον διαφημιζόμενο;

---

(1)  EE 1989, L 40, σ. 1.

(2)  EE 1994, L 11, σ. 1.

(3)  Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (ΕΕ L 178, σ. 1).

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/27

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Cour de cassation (Γαλλία) στις 3 Ιουνίου 2008 — Google France κατά Viaticum, Luteciel

(Υπόθεση C-237/08)

(2008/C 209/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation (τμήμα εμπορικών, χρηματοοικονομικών και οικονομικών διαφορών)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Google France

Αναιρεσίβλητες: Viaticum, Luteciel

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν τα άρθρα 5, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (1), και 9, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα, την έννοια ότι ο παρέχων επ' αμοιβή υπηρεσία διαχειρίσεως λέξεων- κλειδιών και βελτιστοποίησης αντιστοιχήσεων, ο οποίος θέτει στη διάθεση των διαφημιζομένων λέξεις-κλειδιά που αναπαράγουν ή μιμούνται καταχωρημένα σήματα και οργανώνει διά της εν λόγω συμβάσεως διαχειρίσεως λέξεων-κλειδιών τη δημιουργία και την προνομιακή εμφάνιση, με τη χρήση των εν λόγω λέξεων-κλειδιών, συνδέσμων προς ιστοτόπους όπου προωθούνται και διατίθενται μη αυθεντικά προϊόντα, κάνει χρήση των σημάτων αυτών την οποία ο δικαιούχος τους δικαιούται να απαγορεύσει;

2)

Στην περίπτωση που η κατά τα ανωτέρω χρήση θεωρηθεί ότι δεν συνιστά χρήση την οποία μπορεί να απαγορεύσει ο δικαιούχος του σήματος, κατ' εφαρμογή της οδηγίας και του κανονισμού [(ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα] (2), μπορεί ο παρέχων επ' αμοιβή την υπηρεσία διαχείρισης λέξεων-κλειδιών και βελτιστοποίησης αντιστοιχήσεων να θεωρηθεί ότι παρέχει υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας που συνίσταται στην αποθήκευση πληροφοριών παρεχομένων από αποδέκτη της υπηρεσίας, κατά την έννοια του άρθρου 14 της οδηγίας 2000/31/ΕΚ, της 8ης Ιουνίου 2000 (3), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θεμελιωθεί ευθύνη του αν δεν έχει προηγουμένως ενημερωθεί από τον δικαιούχο του σήματος για την παράνομη χρήση του σημείου από τον διαφημιζόμενο;

---

(1)  ΕΕ 1989, L 40, σ. 1.

(2)  EE 1994, L 11, σ. 1.

(3)  Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (EE L 178, σ. 1).

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/27

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Cour de cassation (Γαλλία) στις 3 Ιουνίου 2008 — Google France κατά CNRRH, Pierre-Alexis Thonet, Bruno Raboin, Tiger, δικαιοδόχος franchise της «Unicis»

(Υπόθεση C-238/08)

(2008/C 209/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation (τμήμα εμπορικών, χρηματοοικονομικών και οικονομικών διαφορών)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Google France

Αναιρεσίβλητοι/ες: CNRRH, Pierre-Alexis Thonet, Bruno Raboin, Tiger, δικαιοδόχος franchise της «Unicis»

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Μπορεί αυτό καθαυτό το γεγονός ότι ένας συναλλασσόμενος επιλέγει και εξασφαλίζει, με τη σύναψη συμβάσεως για την επ' αμοιβή διαχείριση λέξεων–κλειδιών και τη βελτιστοποίηση αντιστοιχήσεων στο διαδίκτυο, μια λέξη-κλειδί η οποία, οσάκις χρησιμοποιείται στο πλαίσιο αναζητήσεως στο διαδίκτυο, προκαλεί την εμφάνιση ενός συνδέσμου ο οποίος υποδεικνύει τη σύνδεση με ιστότοπο τον οποίο εκμεταλλεύεται ο εν λόγω συναλλασσόμενος με σκοπό τη διάθεση προς πώληση προϊόντων ή την προσφορά υπηρεσιών και η οποία αναπαράγει ή μιμείται σήμα που έχει καταχωρηθεί από τρίτον για την περιγραφή πανομοιότυπων ή ομοειδών προϊόντων, αλλά για την οποία δεν έχει ληφθεί σχετική άδεια από τον εν λόγω τρίτο δικαιούχο του σήματος, να στοιχειοθετήσει προσβολή του αποκλειστικού δικαιώματος που εξασφαλίζει στον δικαιούχο του σήματος το άρθρο 5 της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988 (1);

2)

Έχει το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, την έννοια ότι ο παρέχων επ' αμοιβή υπηρεσίες διαχειρίσεως λέξεων-κλειδιών και βελτιστοποίησης αντιστοιχήσεων, ο οποίος θέτει στη διάθεση των διαφημιζομένων λέξεις-κλειδιά που αναπαράγουν ή μιμούνται καταχωρημένα σήματα, και οργανώνει δια της εν λόγω συμβάσεως διαχειρίσεως λέξεων-κλειδιών τη δημιουργία και την προνομιακή εμφάνιση, με τη χρήση των εν λόγω λέξεων-κλειδιών, συνδέσμων προς ιστοτόπους όπου προωθούνται και διατίθενται προϊόντα πανομοιότυπα ή παρόμοια με τα προϊόντα τα οποία καλύπτονται από καταχωρημένα σήματα, κάνει χρήση των σημάτων αυτών την οποία ο δικαιούχος τους δικαιούται να απαγορεύσει;

3)

Στην περίπτωση που μια τέτοια χρήση θεωρηθεί ότι δεν συνιστά χρήση την οποία μπορεί να απαγορεύσει ο δικαιούχος του σήματος κατ' εφαρμογή της οδηγίας και του κανονισμού [(ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα] (2), μπορεί ο παρέχων επ' αμοιβή υπηρεσία διαχείρισης λέξεων-κλειδιών και βελτιστοποίησης αντιστοιχήσεων να θεωρηθεί ότι παρέχει υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας που συνίσταται στην αποθήκευση πληροφοριών παρεχομένων από τον αποδέκτη της υπηρεσίας, κατά την έννοια του άρθρου 14 της οδηγίας 2000/31, της 8ης Ιουνίου 2000 (3), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θεμελιωθεί ευθύνη του αν δεν έχει προηγουμένως ενημερωθεί από τον δικαιούχο του σήματος για την παράνομη χρήση του σημείου από τον διαφημιζόμενο;

---

(1)  Πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (EE 1989, L 40, σ. 1).

(2)  EE 1994, L 11, σ. 1.

(3)  Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (EE L 178, σ. 1).

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/28

---

Προσφυγή της 4ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-244/08)

(2008/C 209/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: A. Aresu και M. Afonso)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, όσον αφορά την επιστροφή του ΦΠΑ σε υποκείμενο στον φόρο που κατοικεί εντός άλλου κράτους μέλους ή εντός τρίτης χώρας, ακόμη και όταν πρόκειται για μόνιμη εγκατάσταση, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1 της όγδοης οδηγίας 79/1072/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 6ης Δεκεμβρίου 1979, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας στους υποκειμένους στον φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στο εσωτερικό της χώρας, και από το άρθρο 1 της δέκατης τρίτης οδηγίας 86/560/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 1986, για την εναρμόνιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας στους υποκείμενους στον φόρο που δεν είναι εγκατεστημένοι σε έδαφος της Κοινότητας, καθόσον υποχρεώνει τον υποκείμενο στον φόρο του οποίου ο τόπος εγκατάστασης βρίσκεται εντός κράτους μέλους ή εντός τρίτης χώρας, αλλά ο οποίος έχει μόνιμη εγκατάσταση και έχει, κατά την οικεία περίοδο, προβεί σε παραδόσεις αγαθών ή σε παροχές υπηρεσιών στην Ιταλία, να λαμβάνει επιστροφή του ΦΠΑ επί των εισροών μέσω των μηχανισμών που προβλέπουν οι προαναφερθείσες οδηγίες, και όχι μέσω έκπτωσης, όταν η αγορά των αγαθών και των υπηρεσιών δεν πραγματοποιείται μέσω της μόνιμης εγκατάστασης στην Ιταλία, αλλ' απευθείας μέσω της κύριας εγκατάστασης,

—	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα προσφυγή, η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να αναγνωρίσει το ασύμβατο προς το κοινοτικό δίκαιο ενός ιταλικού μέτρου που υποχρεώνει τον υποκείμενο στον ΦΠΑ, του οποίου ο τόπος εγκαταστάσεως βρίσκεται εντός άλλου κράτους μέλους ή εντός τρίτης χώρας, αλλά ο οποίος έχει στην Ιταλία μόνιμη επιχειρηματική εγκατάσταση και, κατά τη σχετική περίοδο, πραγματοποίησε παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών στην Ιταλία, να λαμβάνει την επιστροφή του ΦΠΑ επί των εισροών μέσω των μηχανισμών που προβλέπουν οι οδηγίες 79/1072/ΕΟΚ (έκτη οδηγία ΦΠΑ) και 86/560/ΕΟΚ (δέκατη τρίτη οδηγία ΦΠΑ), αντί μέσω του συνήθους μηχανισμού της εκπτώσεως που προβλέπει γενικώς η οδηγία 77/388/ΕΟΚ (3) (έκτη οδηγία ΦΠΑ), όταν η αγορά των αγαθών και των υπηρεσιών πραγματοποιείται όχι μέσω της μόνιμης εγκατάστασης στην Ιταλία, αλλ' απευθείας από την κύρια εγκατάσταση που βρίσκεται στην αλλοδαπή.

Το μέτρο αυτό, που δυσχεραίνει την εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων των ενδιαφερομένων υποκειμένων στον φόρο, είναι, κατά την Επιτροπή, αντίθετο προς τις διατάξεις και προς τις θεμελιώδεις αρχές των προαναφερθεισών οδηγιών περί ΦΠΑ, βάσει των οποίων ο αλλοδαπός υποκείμενος στον φόρο που διατηρεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ιταλία και από αυτή πραγματοποιεί εμπορικές πράξεις στην Ιταλία πρέπει να έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τον συνήθη μηχανισμό της εκπτώσεως που προβλέπει η έκτη οδηγία, έστω και αν ορισμένες εμπορικές πράξεις πραγματοποιούνται απευθείας από την κύρια εγκατάστασή του.

---

(1)  ΕΕ ειδ. έκδ. 09/01, σ. 111.

(2)  ΕΕ L 326, σ. 40.

(3)  ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49 — Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/29

---

Προσφυγή της 3ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Φινλανδίας

(Υπόθεση C-246/08)

(2008/C 209/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: P. Aalto και Δ. Τριανταφύλλου)

Καθής: Δημοκρατία της Φινλανδίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Φινλανδίας, μη επιβάλλοντας ΦΠΑ για τις νομικές συμβουλές εκ μέρους κρατικών υπηρεσιών παροχής νομικής αρωγής (των υπηρετούντων σ' αυτές νομικών συμβούλων) σύμφωνα με τη νομοθεσία περί παροχής νομικής αρωγής, όταν οι σχετικές υπηρεσίες παρέχονται έναντι μερικής πληρωμής, ενώ η παροχή ανάλογων υπηρεσιών εκ μέρους ιδιωτών δικηγόρων βαρύνεται με ΦΠΑ, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 2, παράγραφος 1, και το άρθρο 4, παράγραφοι 1, 2 και 5, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (1) περί φόρου προστιθεμένης αξίας·

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Φινλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Στις υποθέσεις που άγονται ενώπιον των δικαστηρίων στη Φινλανδία, ο χρήζων νομικής αρωγής μπορεί να επιλέξει μεταξύ της παροχής νομικών συμβουλών εκ μέρους δημόσιων υπηρεσιών ή εκ μέρους ιδιωτών δικηγόρων. Στη πρώτη περίπτωση οι υπηρεσίες που παρέχουν οι οικείες δημόσιες υπηρεσίες έναντι μερικής πληρωμής δεν βαρύνονται με ΦΠΑ, ενώ η παροχή αναλόγων υπηρεσιών έναντι μερικής πληρωμής εκ μέρους ιδιωτών δικηγόρων βαρύνεται με ΦΠΑ. Κατά την άποψη της Επιτροπής, υφίσταται εν προκειμένω διαφορετική φορολογική μεταχείριση των ιδίων υπηρεσιών, η οποία έχει επιπτώσεις επί των δημοσίων πόρων.

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η παροχή υπηρεσιών εκ μέρους δημόσιων υπηρεσιών παροχής νομικής αρωγής δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 4, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, της έκτης οδηγίας. Οι υπηρεσίες αυτές σαφώς απαλλάσσονται του φόρου προστιθεμένης αξίας όταν δεν παρέχονται έναντι αμοιβής. Όταν όμως ο δικαιούχος της παροχής καταβάλλει κάποια αμοιβή, δεν μπορεί να υφίσταται τέτοια φοροαπαλλαγή για τις παροχές εκ μέρους των ως άνω δημοσίων υπηρεσιών.

Κατά το άρθρο 4, παράγραφος 5, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας, οργανισμοί δημοσίου δικαίου βαρύνονται με ΦΠΑ για τις δραστηριότητες των υπηρεσιών τους αν η διαφορετική μεταχείρισή τους μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές στρεβλώσεις των όρων του ανταγωνισμού. Ακόμα και αν θεωρηθεί ότι οι κρατικές υπηρεσίες παροχής νομικής αρωγής ενεργούν ως δημόσιος οργανισμός, η σχετική φοροαπαλλαγή τους θα οδηγούσε σε σημαντική στρέβλωση του ανταγωνισμού. Για τον λόγο αυτόν επιβάλλεται η υπαγωγή τους στον ΦΠΑ.

---

(1)  ΕΕ ειδ. έκδ, 09/001 σ. 49.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/29

---

Προσφυγή της 9ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-248/08)

(2008/C 209/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Ελένη Τσερέπα — Lacombe και A. Μαρκουλλή)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα

—

να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 4, παράγραφος 2, στοιχεία α) και γ), 5, παράγραφος 2, στοιχείο γ) 6, παράγραφος 2, στοιχείο β), 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17, 18, και 26 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1774/2002 (1) για τον καθορισμό υγειονομικών κανόνων σχετικά με τα ζωικά υποπροϊόντα που δεν προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση.

—	να καταδικάσει Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή αυτή η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 4, παράγραφος 2, στοιχεία α) και γ), 5, παράγραφος 2, στοιχείο γ), 6, παράγραφος 2, στοιχείο β), 10, 11, 12,13, 14, 15, 17, 18, και 26 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1774/2002 για τον καθορισμό υγειονομικών κανόνων σχετικά με τα ζωικά υποπροϊόντα που δεν προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση (εφεξής«Κανονισμός ΖΥΠ»). Σημειώνεται ότι, η παρούσα προσφυγή αφορά δύο διαδικασίες παράβασης (Παραβάσεις 2001/5217 και 2006/2221) που προκύπτουν από την παράβαση των υποχρεώσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας συγκεκριμένων άρθρων του ίδιου Κανονισμού.

Συγκεκριμένα, ο Κανονισμός αναφέρει ότι τα ζωικά απόβλητα αφού συλλεχθούν, μεταφερθούν και καταστούν αναγνωρίσιμα χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση, πρέπει μεταξύ άλλων να διατίθενται ως απόβλητα, αφού μεταποιηθούν, με τους καθορισμένους τρόπους που προβλέπει ο Κανονισμός, ανάλογα με την κατηγορία στην οποία αυτά ανήκουν (άρθρα 4(2)(γ), 5(2)(γ), 6(2)(β)). Επίσης, προβλέπονται οι διαδικασίες που αφορούν στην διάθεση του ειδικού υλικού κινδύνου με αποτέφρωση (άρθρο 4(2)(α)). Περαιτέρω ο Κανονισμός ΖΥΠ καθορίζει τις προϋποθέσεις για έγκριση μονάδων μεταποίησης αποβλήτων, μονάδων ενδιαμέσου χειρισμού, αποθήκευσης, αποτέφρωσης και συναποτέφρωσης, μεταποίησης των υλικών κατηγορίας 1 και κατηγορίας 2, ελαιοχημικών προϊόντων κατηγορίας 2 και κατηγορίας 3, παραγωγής βιοαερίων και λιπασματοποίησης (άρθρα 10-15). Παρομοίως, ο Κανονισμός ΖΥΠ ορίζει τις προϋποθέσεις για έγκριση από τις αρμόδιες αρχές των υλικών κατηγορίας 3 καθώς και αυτές για τροφές ζώων συντροφιάς καιτεχνικών μονάδων (άρθρα 17-18). Επίσης σύμφωνα με τον Κανονισμό, η αρμόδια αρχή οφείλει να πραγματοποιεί σε τακτά διαστήματα επιθεωρήσεις και επίβλεψη για τη διαπίστωση της τήρησης των διατάξεων αυτού, βάσει διαφόρων κριτηρίων τα οποία καθορίζονται, και να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς αυτόν (άρθρο 26).

Η Επιτροπή, βασιζόμενη σε ένα μεγάλο αριθμό εκθέσεων των αποστολών του Γενικού Γραφείου Τροφίμων και Κτηνιατρικών Θεμάτων της Επιτροπής (ΓΤΚΘ), τονίζει ότι τόσο κατά το τέλος των προθεσμιών που καθορίζονται στην αιτιολογημένη γνώμη και στην συμπληρωματική αιτιολογημένη γνώμη, όσον και πέραν των ημερομηνιών αυτών, η Ελληνική Δημοκρατία δεν είχε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διορθώσει τις παραβάσεις που της προσάπτονται και κατά συνέπεια να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που υπέχει σύμφωνα με τα προαναφερθέντα άρθρα του Κανονισμού ΖΥΠ.

Από το 2004, ο ΓΤΚΘ έχει πραγματοποιήσει αρκετές αποστολές στην Ελλάδα για διαπίστωση των ελλείψεων στην εφαρμογή των διατάξεων του Κανονισμού ΖΥΠ. Παρά την διαπίστωση κάποιας προόδου που επιτεύχθηκε μετά τις συστάσεις που υπέβαλε το ΓΤΚΘ στις ελληνικές αρχές στη βάση των διαπιστώσεων του, καθώς και την ψήφιση ειδικής νομοθεσίας τον Οκτώβριο του 2006 με σκοπό την εισαγωγή των απαραίτητων διοικητικών μέτρων για την εφαρμογή των διατάξεων του Κανονισμού ΖΥΠ, ιδιαίτερα όσον αφορά την έγκριση των μονάδων μεταποίησης αποβλήτων, οι επιθεωρητές του ΓΤΚΘ διαπίστωσαν επανειλημμένα και επί τόπου μέχρι και τον Απρίλιο του 2007, οπότε και πραγματοποιήθηκε η τελευταία αποστολή, ότι οι ελληνικές αρχές δεν είχαν προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις που υπέχουν σύμφωνα με τα προαναφερθέντα άρθρα του Κανονισμό ΖΥΠ.

Σημειώνεται επίσης ότι, η μη υλοποίηση ή η ανεπαρκής υλοποίηση των προαναφερόμενων διατάξεων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο μη αποτελεσματικό συντονισμό των αρμοδίων αρχών σε επίπεδο νομαρχιακής διοίκησης. Περαιτέρω, όπως προκύπτει από τις απαντήσεις των ελληνικών αρχών στις διαπιστώσεις που καταγράφονται στις εκθέσεις του ΓΤΚΘ, το επίπεδο διενέργειας των επισήμων ελέγχων από τις αρμόδιες αρχές, όσο και της επιβολής των προβλεπόμενων από την εθνική νομοθεσία κυρώσεων δεν διασφαλίζει αποτελεσματικά την εφαρμογή του Κανονισμού ΖΥΠ.

---

(1)  ΕΕ L 273, 10.10.2002, σ. 1.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/30

---

Προσφυγή της 10ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-249/08)

(2008/C 209/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: K. Banks και C. Cattabriga)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, — μη έχοντας λάβει τα προσήκοντα μέτρα για τον έλεγχο, την επιθεώρηση και την επιτήρηση της άσκησης της αλιείας εντός της επικράτειάς της και εντός των θαλάσσιων υδάτων τα οποία τελούν υπό την κυριαρχία ή δικαιοδοσία της, και ειδικότερα όσον αφορά την τήρηση των διατάξεων που ρυθμίζουν τη διατήρηση επί του σκάφους και τη χρησιμοποίηση παρασυρόμενων διχτυών, — μη έχοντας μεριμνήσει επαρκώς για τη λήψη των ενδεδειγμένων μέτρων κατά των υπεύθυνων των παραβάσεων της κοινοτικής ρύθμισης που διέπει τη διατήρηση επί του σκάφους και τη χρησιμοποίηση παρασυρόμενων διχτυών, και ειδικότερα μη επιβάλλοντας αποτρεπτικές κυρώσεις στους εν λόγω υπεύθυνους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2241/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη θέσπιση ορισμένων μέτρων ελέγχου για τις αλιευτικές δραστηριότητες (1), και από τα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 31, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2847/93 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1993, για τη θέσπιση συστήματος ελέγχου της κοινής αλιευτικής πολιτικής (2),

—	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

1.

Η απαγόρευση διατήρησης επί του σκάφους και χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών, η οποία ισχύει από το 1992 για τα δίχτυα αυτά των οποίων το μήκος υπερβαίνει τα 2,5 χιλιόμετρα και από το 2001 για τα δίχτυα αυτά ανεξάρτητα από το μήκος τους, παραβιάζεται, από τότε που θεσπίστηκε, κατά σύστημα και επανειλημμένα από τον ιταλικό αλιευτικό στόλο.

2.	Κατά την Επιτροπή, η έκταση και η σοβαρότητα του φαινομένου αυτού οφείλονται άμεσα στην αναποτελεσματικότητα του ιταλικού συστήματος ελέγχου της τήρησης της εν λόγω απαγόρευσης και στην ανεπάρκεια των κυρώσεων που προβλέπει η ιταλική νομοθεσία για την παραβίαση της απαγόρευσης αυτής.

3.

Η Επιτροπή επισημαίνει συναφώς ότι η επιτήρηση της χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών έχει ανατεθεί σε πληθώρα φορέων, οι οποίοι λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους και ασκούν την επιτήρηση αυτή δευτερευόντως σε σχέση με τα λοιπά καθήκοντά τους και χωρίς τον κατάλληλο συντονισμό. Επιπλέον, η έλλειψη προσωπικού, χρόνου και των αναγκαίων μέσων εμποδίζει την άσκηση αποτελεσματικού ελέγχου.

4.

Εξάλλου, δεν υπάρχει ούτε ο κατάλληλος προγραμματισμός ούτε κανείς στρατηγικός σχεδιασμός των δραστηριοτήτων ελέγχου της χρησιμοποίησης των παρασυρόμενων διχτυών. Συναφώς η Επιτροπή παρατηρεί ότι η ελεγκτική δραστηριότητα θα έπρεπε να έχει προγραμματιστεί προσεκτικά, σε συνάρτηση με τους συγκεκριμένους συντελεστές κινδύνου, και να διέπεται από μια πλήρη, ολοκληρωμένη και ορθολογική στρατηγική. Η δραστηριότητα αυτή θα έπρεπε επίσης να επικεντρώνεται περισσότερο σε συγκεκριμένες περιόδους του έτους, σε συγκεκριμένες περιοχές και σε συγκεκριμένα σημεία ελέγχου. Οι ιταλικές αρχές όμως δεν έχουν εφαρμόσει τίποτε από όλα αυτά.

5.

Οι αρχές στις οποίες έχει ανατεθεί ο έλεγχος της χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών για ξιφίες δεν έχουν άλλωστε πρόσβαση στα στοιχεία σχετικά με τον εντοπισμό των αλιευτικών σκαφών, τα οποία συλλέγονται χάρη στο σύστημα συνεχούς εντοπισμού των αλιευτικών σκαφών μέσω δορυφόρου, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 3 του κανονισμού 2847/93. Από έρευνα που διεξήγαγε η Επιτροπή προκύπτει επίσης ότι ένας αρκετά μεγάλος αριθμός αλιευτικών σκαφών δεν έχει εξοπλιστεί ακόμη με τις συσκευές εντοπισμού μέσω δορυφόρου που είναι αναγκαίες για τη λειτουργία του δορυφορικού αυτού συστήματος εντοπισμού. Όσον αφορά τη συλλογή των στοιχείων και τη μηχανογράφηση των ημερολογίων πλοίου και των δηλώσεων εκφόρτωσης και πώλησης που προβλέπει ο κανονισμός 2847/93 και, κατά μείζονα λόγο, τη διασταύρωση των στοιχείων αυτών με τα στοιχεία που συλλέγονται χάρη στο δορυφορικό σύστημα, δεν έχει ουσιαστικά εφαρμοστεί κανένα μέτρο.

6.

Στο γεγονός ότι οι έλεγχοι των ιταλικών αρχών σχετικά με τη χρήση παρασυρόμενων διχτυών για ξιφίες δεν είναι καθόλου ικανοποιητικοί προστίθεται το γεγονός ότι τα μέτρα καταστολής των παραβάσεων των κοινοτικών διατάξεων που ρυθμίζουν την κατοχή και χρησιμοποίηση τέτοιων διχτυών είναι επίσης αναποτελεσματικά.

7.

Συναφώς η Επιτροπή επισημαίνει, πρώτον, ότι, αντίθετα από ό,τι προβλέπουν το άρθρο 9α του κανονισμού 3094/86 (3) και οι διατάξεις που επανέλαβαν στη συνέχεια και διεύρυναν το περιεχόμενό του, η ισχύουσα ιταλική νομοθεσία που προβλέπει τις σχετικές κυρώσεις απαγορεύει ουσιαστικά μόνο τη χρησιμοποίηση ή την απόπειρα χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών και όχι απλώς τη διατήρησή τους επί του σκάφους.

8.

Δεύτερον, όταν διαπιστώνεται πράγματι παραβίαση της απαγόρευσης χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών, οι τοπικές ελεγκτικές αρχές δεν ενημερώνουν κατά κανόνα τις αρμόδιες αρχές, κυρίως λόγω των υφιστάμενων κοινωνικών πιέσεων, οπότε η παραβίαση αυτή δεν διώκεται ούτε τιμωρείται αποτελεσματικά. Πράγματι, ο αριθμός των περιπτώσεων επιβολής κύρωσης είναι αστείος, όπως αστεία είναι και η βαρύτητα των επιβαλλόμενων κυρώσεων.

9.

Η Επιτροπή φρονεί συνεπώς ότι έχει αποδειχθεί πλήρως ότι το σύστημα ελέγχου και κυρώσεων που εφαρμόζεται στην Ιταλία για τη διασφάλιση της τήρησης των κοινοτικών διατάξεων που ρυθμίζουν τα παρασυρόμενα δίχτυα είναι τελείως ανεπαρκές ενόψει της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που επιβάλλουν στα κράτη μέλη το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 2241/87, και τα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 31, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 2847/93.

---

(1)  ΕΕ L 207, σ. 1.

(2)  ΕΕ L 261, σ. 1.

(3)  Κανονισμός (ΕΟΚ) 3094/86 του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 1986, για τη θέσπιση ορισμένων τεχνικών μέτρων διατήρησης των αλιευτικών πόρων (ΕΕ L 288, σ. 1).

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/31

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale amministrativo regionale della Campania (Ιταλία) στις 16 Ιουνίου 2008 — Futura Immobiliare s.r.l. Hotel Futura κ.λπ. κατά Comune di Casoria

(Υπόθεση C-254/08)

(2008/C 209/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale amministrativo regionale della Campania

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Futura Immobiliare s.r.l. Hotel Futura κ.λπ.

Καθού: Comune di Casoria

Προδικαστικό ερώτημα

Συμβιβάζεται με το άρθρο 15 της κοινοτικής οδηγίας 75/442/ΕΟΚ (1), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 της οδηγίας 91/156/ΕΟΚ (2), και με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» η εθνική [ιταλική] ρύθμιση που περιέχεται στα άρθρα 58 επ. του ν.δ. 507/1993 και στις μεταβατικές διατάξεις που παρέτειναν τη διάρκεια της ισχύος τους σύμφωνα αφενός με το άρθρο 11 του π.δ. 488/1999, όπως τροποποιήθηκε μεταγενέστερα, και αφετέρου με το άρθρο 1, παράγραφος 184, του νόμου 296/2006, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα τη διατήρηση ενός συστήματος φορολογικού χαρακτήρα για την κάλυψη των δαπανών της υπηρεσίας διάθεσης των αποβλήτων και την αναβολή της καθιέρωσης ενός συστήματος επιβολής τελών κατά το οποίο το κόστος της υπηρεσίας βαρύνει όποιον παράγει και παραδίδει απόβλητα;

---

(1)  ΕΕ ειδ. έκδ. 15/001, σ. 86.

(2)  ΕΕ L 78, σ. 32.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/32

---

Προσφυγή της 17ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-257/08)

(2008/C 209/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: N. Yerrell και L. Prete)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2006/22/ΕΚ (1), του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, για καθορισμό ελάχιστων προϋποθέσεων για την εφαρμογή των κανονισμών (ΕΟΚ) 3820/85 και (ΕΟΚ) 3821/85 του Συμβουλίου, σχετικά με την κοινωνική νομοθεσία όσον αφορά δραστηριότητες οδικών μεταφορών και για την κατάργηση της οδηγίας 88/599/ΕΟΚ του Συμβουλίου ή, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

—	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε την 1η Απριλίου 2007.

---

(1)  ΕΕ L 102, σ. 35.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/32

---

Προσφυγή της 17ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-259/08)

(2008/C 209/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Πατακιά και D. Recchia)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα

—

να αναγνωρίσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για να ενσωματώσει κατά τρόπο πλήρη ή/και ορθό τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα άρθρα 3, παράγραφοι 1 και 2, 4, παράγραφος 1, 5 και 8 παράγραφος 1 της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ (1) περί της διατηρήσεως των άγριων πτηνών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των διατάξεων αυτών.

—	να καταδικάσει Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

1.	Η Επιτροπή εξέτασε την συμβατότητα των μέτρων τα οποία έλαβε η Ελληνική Δημοκρατία για να ενσωματώσει την οδηγία 79/409/ΕΟΚ. Ο έλεγχος αυτός κατέδειξε ότι ορισμένες διατάξεις της οδηγίας δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως ή/και δεν έχουν μεταφερθεί ορθά.

2.

Ειδικότερα η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει ενσωματώσει τη διάταξη του άρθρου 3, παράγραφος 1 της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ διότι δεν έχει λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διαφυλαχθεί, διατηρηθεί ή αποκατασταθεί μια επαρκής ποικιλία και επιφάνεια οικοτόπων για όλα τα αναφερόμενα στο άρθρο 1 είδη πτηνών.

3.

Επίσης η Επιτροπή εκτιμά ότι το άρθρο 3, παράγραφος 2 της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ δεν έχει ενσωματωθεί κατά τρόπο πλήρη και ορθό επειδή η πράξη ενσωμάτωσης δεν επιτρέπει τον έλεγχο της νομιμότητας του χαρακτηρισμού μιας περιοχής ως ΖΕΠ, δεν περιέχει καμία πρόβλεψη για την προστασία των οικοτόπων (ενδιαιτημάτων) που βρίσκονται στο εξωτερικό των ΖΕΠ αλλά σε γειτονία με αυτές και επίσης δεν περιέχει καμία πρόβλεψη για το ζήτημα της αποκατάστασης των κατεστραμμένων βιοτόπων και της δημιουργίας νέων μολονότι πρόκειται για σημαντικούς στόχους της οδηγίας.

4.

Η Επιτροπή υποστηρίζει επίσης ότι το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ δεν έχει ενσωματωθεί ορθά διότι δεν έχει προβλεφθεί κάποια τυπική διαδικασία χαρακτηρισμού των περιοχών ως ΖΕΠ, δεν υπάρχει ρητή αναφορά και σύνδεση μεταξύ των ειδών του Παραρτήματος Ι και της υποχρέωσης χαρακτηρισμού ΖΕΠ και δεν περιέχεται καμία αναφορά στην υποχρέωση να ληφθούν υπόψη οι τάσεις και οι μεταβολές των επιπέδων του πληθυσμού των προστατευόμενων ειδών.

5.

Εν συνεχεία η Επιτροπή διαπιστώνει ότι το άρθρο 5 της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ δεν έχει ενσωματωθεί κατά τρόπο πλήρη και ορθό διότι η ελληνική νομοθεσία δεν περιέχει καμία γενική διάταξη προστασίας των ειδών ως ορίζει η οδηγία αλλά είναι προσανατολισμένη προς τη θήρα. Επιπρόσθετα, οι απαγορεύσεις του εκ προθέσεως φόνου των προστατευομένων ειδών και της εκ προθέσεως συλλογής των αυγών δεν έχουν ενσωματωθεί.

6.

Τέλος, η Επιτροπή θεωρεί ότι το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ δεν έχει ενσωματωθεί ορθά γιατί στην ελληνική νομοθεσία δεν υπάρχει γενική απαγόρευση όλων των μέσων, μεθόδων ή εγκαταστάσεων τα οποία δύνανται να προκαλέσουν μαζική ή μη επιλεκτική σύλληψη ή θανάτωση, ή τοπική εξαφάνιση ενός είδους.

7.	Η Επιτροπή θεωρεί επομένως ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει ενσωματώσει κατά τρόπο πλήρη ή/και ορθό τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα άρθρα 3, παράγραφοι 1 και 2, 4, παράγραφος 1, 5 και 8 παράγραφος 1 της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ περί της διατηρήσεως των άγριων πτηνών.

---

(1)  ΕΕ L 103 της 25.4.1979, σ. 1.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/33

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal superior de justicia de Murcia (Ισπανία) στις 19ης Ιουνίου 2008 — Maria Julia Zurita García κατά Delegado del Gobierno en la Región de Murcia

(Υπόθεση C-261/08)

(2008/C 209/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal superior de justicia de Murcia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Maria Julia Zurita García

Καθού: Delegado del Gobierno en la Región de Murcia

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει να ερμηνευθούν οι διατάξεις της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ιδίως το άρθρο της 62, σημεία 1 και 2, στοιχείο α', καθώς και οι διατάξεις του κανονισμού 562/2006 (1), του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, για τη θέσπιση του κοινοτικού κώδικα σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν), ιδίως τα άρθρα του 5, 11 και 13, υπό την έννοια ότι απαγορεύουν εθνική ρύθμιση, όπως αυτή ερμηνεύεται από τη νομολογία, κατά την οποία η απέλαση οποιουδήποτε «υπηκόου τρίτης χώρας» που δεν διαθέτει τίτλο που να του επιτρέπει την είσοδο και τη διαμονή στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως μπορεί να αντικατασταθεί από την επιβολή προστίμου;

---

(1)  EE L 105, σ. 1.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/33

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Østre Landsret (Δανία) στις 19 Ιουνίου 2008 — CopyGene A/S κατά Skatteministeriet

(Υπόθεση C-262/08)

(2008/C 209/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Østre Landsret (Δανία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: CopyGene A/S.

Καθού: Skatteministeriet.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει ο όρος πράξεις «στενά συνδεόμενες» με νοσοκομειακή περίθαλψη του άρθρου 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας (1), την έννοια ότι ενέχει προϋπόθεση προθεσμίας, ότι δηλαδή η νοσοκομειακή περίθαλψη με την οποία η υπηρεσία συνδέεται στενά πρέπει να είναι πραγματική και περατωμένη, τρέχουσα ή προγραμματισμένη ή αρκεί η εν λόγω υπηρεσία να ενδέχεται απλώς να συνδεθεί στενά με πιθανή νοσοκομειακή περίθαλψη, ούτε πραγματική, ούτε προγραμματισμένη, έτσι ώστε οι υπηρεσίες που παρέχει μια τράπεζα βλαστοκυττάρων, οι οποίες συνίστανται στη λήψη, τη μεταφορά, την ανάλυση και την αποθήκευση αίματος λώρου νεογέννητων που προορίζεται για αυτογενείς μεταμοσχεύσεις, εμπίπτουν στον όρο αυτό; Συναφώς, ασκεί επιρροή το γεγονός ότι οι προαναφερθείσες υπηρεσίες δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν σε άλλη χρονική στιγμή παρά μόνο κατά τον τοκετό;

2)

Έχει το άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας την έννοια ότι καλύπτει κάθε υπηρεσία που παρέχεται προληπτικώς τη στιγμή που οι σχετικές υπηρεσίες πραγματοποιούνται πριν από τη νοσοκομειακή ή την ιατρική περίθαλψη και πριν καν ανακύψει το ενδεχόμενο τέτοιας περίθαλψης ούτε από χρονικής ούτε από ιατρικής σκοπιάς;

3)

Έχει ο όρος «άλλα ιδρύματα της αυτής φύσεως δεόντως αναγνωρισμένα», του άρθρου 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας την έννοια ότι καλύπτει τις ιδιωτικές τράπεζες βλαστοκυττάρων οι υπηρεσίες των οποίων —πραγματοποιούμενες από ιατρικό προσωπικό που έχει τη σχετική άδεια, δηλαδή νοσοκόμες, μαίες και ιατροτεχνίτες— συνίστανται στη συλλογή, τη μεταφορά, την ανάλυση και την αποθήκευση αίματος ομφαλίου λώρου νεογέννητου προς τον σκοπό πραγματοποιήσεως αυτογενών μεταμοσχεύσεων σε ενδεχομένη μέλλουσα νοσοκομειακή περίθαλψη, τη στιγμή που αυτές οι τράπεζες βλαστοκυττάρων δεν λαμβάνουν καμιά ενίσχυση από το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως, το οποίο και δεν αναλαμβάνει τη δαπάνη της αμοιβής που καταβάλλεται σε αυτές; Συναφώς, ασκεί επιρροή το γεγονός ότι, κατ' εφαρμογήν του εθνικού νόμου που μεταφέρει στο εσωτερικό δίκαιο την οδηγία 2004/23/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη θέσπιση προτύπων ποιότητας και ασφάλειας για τη δωρεά, την προμήθεια, τον έλεγχο, την επεξεργασία, τη συντήρηση, την αποθήκευση και τη διανομή ανθρώπινων ιστών και κυττάρων (ΕΕ L 102, σ. 48), μια ιδιωτική τράπεζα βλαστοκυττάρων έλαβε την άδεια από τις αρμόδιες υγειονομικές αρχές κράτους μέλους να χειρίζεται ανθρώπινους ιστούς και κύτταρα, ο δε χειρισμός συνίσταται στη λήψη, συντήρηση και αποθήκευση των βλαστοκυττάρων αίματος λώρου για αυτογενείς μεταμοσχεύσεις (2);

4)

Επηρεάζει την απάντηση στα τρία πρώτα ερωτήματα το γεγονός ότι οι υπηρεσίες παρέχονται ενόψει ενδεχομένων αλλογενών μεταμοσχεύσεων από ιδιωτική τράπεζα βλαστοκυττάρων η οποία έχει λάβει την άδεια από τις αρμόδιες υγειονομικές αρχές κράτους μέλους να χειρίζεται ανθρώπινους ιστούς και κύτταρα — κατ' εφαρμογήν του εθνικού νόμου που μεταφέρει στο εσωτερικό δίκαιο την οδηγία 2004/23;

---

(1)  Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49).

(2)  ΕΕ L 102, 7.4.2004, σ. 1.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/34

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Högsta Domstolen (Σουηδία) στις 19 Ιουνίου 2008 — Djurgården-Lilla Värtans Miljöskyddsförening κατά Stockholms kommun genom dess marknämnd

(Υπόθεση C-263/08)

(2008/C 209/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Högsta Domstolen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Djurgården–Lilla Värtans Miljöskyddsförening

Αναιρεσίβλητος: Stockholms kommun genom dess marknämnd

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το παράρτημα ΙΙ, σημείο 10, της οδηγίας για την εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον (1) την έννοια ότι καλύπτει σχετική με τα ύδατα δραστηριότητα που συνίσταται στη παροχέτευση των εισρεόντων υπογείων υδάτων από σήραγγα διελεύσεως ηλεκτρικών καλωδίων και στη διοχέτευσή τους στο χώμα ή στο βραχώδες έδαφος, προς αντιστάθμιση της ενδεχόμενης μειώσεως της ποσότητας των υπογείων υδάτων, και στην κατασκευή και διατήρηση εγκαταστάσεων για την παροχέτευση και τη διοχέτευση;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Έχει το άρθρο 10α της οδηγίας για την εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον —που προβλέπει ότι το ενδιαφερόμενο κοινό, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, πρέπει να έχει πρόσβαση σε διαδικασία εξετάσεως ενώπιον δικαστηρίου ή άλλου ανεξάρτητου και αμερόληπτου οργάνου συσταθέντος νομοθετικώς, προκειμένου να αμφισβητήσει την ουσιαστική ή τη διαδικαστική νομιμότητα αποφάσεων— την έννοια ότι απαιτεί το ενδιαφερόμενο κοινό να έχει δικαίωμα ασκήσεως ενδίκου μέσου κατά δικαστικής αποφάσεως επί ζητήματος σχετικού με τη χορήγηση αδείας ακόμη και στην περίπτωση που το ενδιαφερόμενο κοινό είχε τη δυνατότητα να μετάσχει στη δίκη η οποία αφορούσε το ζήτημα της χορηγήσεως αδείας και να εκφράσει την άποψή του;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα: Έχουν τα άρθρα 1, παράγραφος 2, 6, παράγραφος 4, και 10α της οδηγίας για την εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον την έννοια ότι μπορούν να προβλεφθούν διαφορετικές προϋποθέσεις από το εθνικό δίκαιο όσον αφορά το ενδιαφερόμενο κοινό του άρθρου 6, παράγραφος 4, και του άρθρου 10α αντιστοίχως, με συνέπεια ότι οι μικρές τοπικές οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος έχουν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία λήψεως αποφάσεως του άρθρου 6, παράγραφος 4, όσον αφορά τα σχέδια που μπορούν να έχουν σημαντική επίπτωση στο περιβάλλον της περιοχής στην οποία αναπτύσσει δραστηριότητα η ένωση, αλλά όχι το δικαίωμα ασκήσεως ενδίκου βοηθήματος του άρθρου 10α;

---

(1)  Οδηγία 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 27ης Ιουνίου 1985 για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (ΕΕ L 175, σ. 40).

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/35

---

Προσφυγή της 19ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-266/08)

(2008/C 209/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Κόντου-Durande και E. Adsera Ribera)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2004/81/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με τον τίτλο παραμονής που χορηγείται στους υπηκόους τρίτων χωρών θύματα εμπορίας ανθρώπων ή συνέργειας στη λαθρομετανάστευση, οι οποίοι συνεργάζονται με τις αρμόδιες αρχές, ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να ενημερώσει σχετικά την Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 17 της εν λόγω οδηγίας·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2004/81/ΕΚ στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 5 Αυγούστου 2006.

---

(1)  ΕΕ L 261, σ. 19.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/35

---

Προσφυγή της 24ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Ουγγαρίας

(Υπόθεση C-270/08)

(2008/C 209/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: W. Wils και V. Bottka)

Καθής: Δημοκρατία της Ουγγαρίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Δημοκρατία της Ουγγαρίας, παραλείποντας να θεσπίσει εμπροθέσμως τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1) και, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 19 της εν λόγω οδηγίας·

—	να καταδικάσει την Δημοκρατία της Ουγγαρίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 12 Ιουνίου 2007.

---

(1)  ΕΕ L 149, σ. 22.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/35

---

Προσφυγή της 24ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-272/08)

(2008/C 209/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Κόντου-Durande και E. Adsera Ribera)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη μεταφορά στην εσωτερική του έννομη τάξη της οδηγίας 2004/83/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους, ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να γνωστοποιήσει τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 38 της εν λόγω οδηγίας,

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2004/83/ΕΚ στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 10 Οκτωβρίου 2006.

---

(1)  ΕΕ L 304, σ. 12.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/36

---

Προσφυγή της 25ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-273/08)

(2008/C 209/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: G. Rozet και A. Alcover San Pedro)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, παραλείποντας να της κοινοποιήσει τα προγράμματά του για τη μείωση των εθνικών εκπομπών σε διοξείδιο του θείου (SO2), οξείδια του αζώτου (NOx), πτητικές οργανικές ενώσεις (ΠΟΕ) και αμμωνία (NH3), τις εθνικές απογραφές εκπομπών για τους ως άνω ρύπους και τις αντίστοιχες προβλέψεις εκπομπών για το 2010, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 6, παράγραφοι 1, 2 και 3, 7, παράγραφοι 1 και 2, και 8, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2001/81/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2001, σχετικά με εθνικά ανώτατα όρια εκπομπών για ορισμένους ατμοσφαιρικούς ρύπους (1), και

—	να καταδικάσει Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου δεν της κοινοποίησε εντός των προθεσμιών που τάσσει η οδηγία 2001/81/ΕΚ τριών ειδών έγγραφα, σχετικά με τον καθορισμό εθνικών ανωτάτων ορίων εκπομπών διοξειδίου του θείου (SO2), οξειδίων του αζώτου (NOx), πτητικών οργανικών ενώσεων (ΠΟΕ) και αμμωνίας (NH3).

Πρώτον, το καθού παρέβη την υποχρέωση που υπέχει από το άρθρο 6, παράγραφοι 1, 2 και 3, της οδηγίας, να καταρτίσει προγράμματα για την προοδευτική μείωση των εθνικών εκπομπών, όσον αφορά τους ως άνω ρύπους.

Δεύτερον και τρίτον, το καθού δεν τήρησε, ως προς αυτούς τους ρύπους, τις διατάξεις του άρθρου 7, παράγραφοι 1 και 2, οι οποίες προβλέπουν την κατάρτιση και την ετήσια επικαιροποίηση εθνικών απογραφών εκπομπών και προβλέψεων εκπομπών για το 2010.

Τέλος, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι το καθού αθέτησε την υποχρέωσή του να της κοινοποιήσει αυτά τα τρία είδη εγγράφων εντός των προθεσμιών που τάσσει σχετικώς το άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας.

---

(1)  ΕΕ L 309, σ. 22.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/36

---

Προσφυγή της 27ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-282/08)

(2008/C 209/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: W. Roels και W. Wils)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, παραλείποντας να θεσπίσει εμπροθέσμως τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (1) και, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία·

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 12 Ιουνίου 2007. Ωστόσο, κατά την ημερομηνία ασκήσεως της παρούσας προσφυγής, το καθού δεν είχε λάβει τα αναγκαία μέτρα για τη μεταφορά της οδηγίας ή, εν πάση περιπτώσει, δεν είχε ενημερώσει σχετικώς την Επιτροπή.

---

(1)  ΕΕ L 149, σ. 22.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/37

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Svea Hovrätt — Miljööverdomstolen (Σουηδία) στις 30 Ιουνίου 2008 — Kemikalieinspektionen κατά Nordiska Dental AB

(Υπόθεση C-288/08)

(2008/C 209/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Svea Hovrätt — Miljööverdomstolen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εφεσείουσα: Kemikalieinspektionen

Εφεσίβλητη: Nordiska Dental AB

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

α) Έχουν οι διατάξεις της οδηγίας 93/42/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί των ιατροτεχνολογικών προϊόντων (1), την έννοια ότι απαγορεύουν την εφαρμογή μιας εθνικής απαγόρευσης εξαγωγής για εμπορικούς σκοπούς αμαλγάματος με υδράργυρο για οδοντιατρική χρήση, η οποία στηρίζεται σε λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας; β) Έχει σημασία για την ερμηνεία αυτή το ότι το προϊόν φέρει σήμανση CE;

2)

Αν η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι αρνητική, είναι τα άρθρα 8 και 11 της κανονιστικής πράξεως (1998:944) περί απαγορεύσεως κ.λπ. σε ορισμένες περιπτώσεις που σχετίζονται με την εμπορία, την εισαγωγή και την εξαγωγή χημικών προϊόντων, η οποία στηρίζεται στους προαναφερθέντες σκοπούς, συμβατά με τα άρθρα 29 και 30 της Συνθήκης ΕΚ, όταν οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται σε αμάλγαμα με υδράργυρο για οδοντιατρική χρήση το οποίο φέρει σήμανση CE;

---

(1)  ΕΕ L 169, σ. 1.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/37

---

Διάταξη του προέδρου του τετάρτου τμήματος του Δικαστηρίου της 11ης Απριλίου 2008 (αίτηση του Østre Landsret — Δανία για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Eivind F. Kramme κατά SAS Scandinavian Airlines Danmark A/S

(Υπόθεση C-396/06) (1)

(2008/C 209/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Ο πρόεδρος του τετάρτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 294 της 2.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/37

---

Διάταξη του προέδρου του πρώτου τμήματος του Δικαστηρίου της 10ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Πολωνίας

(Υπόθεση C-416/06) (1)

(2008/C 209/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Ο προέδρου του πρώτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/38

---

Διάταξη του προέδρου του έκτου τμήματος του Δικαστηρίου της 23ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Τσεχικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-116/07) (1)

(2008/C 209/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Ο πρόεδρος του έκτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 95 της 28.4.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/38

---

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 23ης Μαΐου 2008 (αίτηση του Consiglio di Stato — Ιταλία για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — SAVA e C. Srl, SIEME Srl, GRADED SpA κατά Mostra d'Oltremare SpA, Cofathec Servizi SpA κ.λπ.

(Υπόθεση C-194/07) (1)

(2008/C 209/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 140 της 23.6.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/38

---

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 13ης Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-470/07) (1)

(2008/C 209/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 315 της 22.12.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/38

---

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 5ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-511/07) (1)

(2008/C 209/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 22 της 26.1.2008.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/38

---

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 22ας Απριλίου 2008 — Portela & Companhia, SA κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Juan Torrens Cuadrado, Josep Gilbert Sanz

(Υπόθεση C-108/08) (1)

(2008/C 209/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 158 της 21.6.2008.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/39

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — Alitalia κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-301/01) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Νέα κεφαλαιοποίηση της εταιρίας Alitalia από τις ιταλικές αρχές - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση συμβατή με την κοινή αγορά - Απόφαση ληφθείσα κατόπιν αποφάσεως του Πρωτοδικείου περί ακυρώσεως προγενέστερης αποφάσεως - Παραδεκτό - Παράβαση του άρθρου 233 ΕΚ - Παράβαση των άρθρων 87 ΕΚ και 88 ΕΚ - Προϋποθέσεις χορηγήσεως της ενισχύσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

(2008/C 209/65)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Alitalia — Linee aeree italiane Spa (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: M. Siragusa, G.M. Roberti, G. Scassellati Sforzolini, F. Moretti και F. Sciaudone, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: V. Di Bucci, επικουρούμενος από τους A. Abate και G. Conte, δικηγόρους)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως 2001/723/ΕΚ της Επιτροπής, της 18ης Ιουλίου 2001, σχετικά με τη νέα κεφαλαιοποίηση της εταιρίας Alitalia (ΕΕ L 271, σ. 28).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Alitalia — Linee aeree italiane SpA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 44 της 16.2.2002.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/39

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Ιουλίου 2008 — Deutsche Post κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-266/02) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Μέτρα των γερμανικών αρχών υπέρ της Deutsche Post AG - Απόφαση κρίνουσα ενίσχυση ασυμβίβαστη προς την κοινή αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος - Αντιστάθμιση πρόσθετων δαπανών που απορρέουν από πολιτική πωλήσεων κάτω του κόστους στον τομέα της μεταφοράς δεμάτων από πόρτα σε πόρτα - Ανυπαρξία πλεονεκτήματος)

(2008/C 209/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deutsche Post AG (Βόννη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: J. Sedemund και T. Lübbig, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: V. Kreuschitz και J. Flett)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: W.-D. Plessing και M. Lumma)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της καθής: Bundesverband Internationaler Express- und Kurierdienste eV (BIEK) (Φρανκφούρτη επί του Μάιν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: F. Mitzkus, T. Wambach και R. Wojtek, δικηγόροι), και UPS Europe NV/SA (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικώς: T. Ottervanger και A. Bijleveld, εν συνεχεία T. Ottervanger, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως 2002/753/ΕΚ της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2002, για την κρατική ενίσχυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στα γερμανικά ταχυδρομεία Deutsche Post AG (ΕΕ L 247, σ. 27)

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση 2002/753/ΕΚ της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2002, για την κρατική ενίσχυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στα γερμανικά ταχυδρομεία Deutsche Post AG.

2)	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Deutsche Post.

3)	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ο Bundesverband Internationaler Express- und Kurierdienste eV (BIEK) και η UPS Europe NV/SA φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  EE C 274 της 9.11.2002.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/40

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Saint-Gobain Gyproc Belgium κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-50/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά γυψοσανίδων - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Πρόστιμο - Σοβαρότητα και διάρκεια της παραβάσεως - Ελαφρυντικές περιστάσεις)

(2008/C 209/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Saint-Gobain Gyproc Belgium NV, πρώην BPB Belgium NV, πρώην Gyproc Benelux NV (Beveren-Kallo, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: J.-F. Bellis, P. L'Ecluse και M. Favart, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς, F. Castillo de la Torre και C. Ingen-Housz, κατόπιν, F. Castillo de la Torre και F. Arbault)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει των άρθρων 229 ΕΚ και 230 ΕΚ με σκοπό τη μείωση του επιβληθέντος στη Gyproc προστίμου με την απόφαση 2005/471/ΕΚ της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81 [ΕΚ] έναντι των επιχειρήσεων BPB PLC, Gebrüder Knauf Westdeutsche Gipswerke KG, Société Lafarge SA και Gyproc Benelux NV (Υπόθεση COMP/E-1/37.152 — Γυψοσανίδες) (ΕΕ 2005, L 166, σ. 8).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Saint-Gobain Gyproc Belgium NV στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 101 της 26.4.2003.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/40

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Knauf Gips κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-52/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά γυψοσανίδων - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Πρόσβαση στον φάκελο - Ενιαία και διαρκής παράβαση - Καταλογισμός - Πρόστιμο - Κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό του ύψους των προστίμων - Συνεργασία κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας)

(2008/C 209/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Knauf Gips KG, πρώην Gebrüder Knauf Westdeutsche Gipswerke KG (Iphofen, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Klusmann και F. Wiemer, στη συνέχεια M. Klusmann, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς F. Castillo de la Torre και S. Rating, στη συνέχεια F. Castillo de la Torre και R. Sauer)

Αντικείμενο

Ακύρωση της αποφάσεως 2005/471/ΕΚ της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81 [ΕΚ] έναντι των επιχειρήσεων BPB plc, Gebrüder Knauf Westdeutsche Gipswerke KG, Société Lafarge SA και Gyproc Benelux NV (Υπόθεση COMP/E-1/37.152 — Γυψοσανίδες) (ΕΕ 2005, L 166, σ. 8), ή, επικουρικώς, μείωση του επιβληθέντος στην προσφεύγουσα προστίμου.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Knauf Gips KG στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 124 της 24.5.2003.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/41

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — BPB κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-53/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά γυψοσανίδων - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Ενιαία και διαρκής παράβαση - Υποτροπή - Πρόστιμο - Κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό του ύψους των προστίμων - Ανακοίνωση περί της συνεργασίας)

(2008/C 209/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BPB plc (Slough, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: T. Sharpe, QC, και A. Nourry, solicitor)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre, επικουρούμενος από τους J. Flynn, QC, και C. Kilroy, barrister)

Αντικείμενο

Αίτημα περί μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως 2005/471/ΕΚ της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81 [ΕΚ] έναντι των επιχειρήσεων BPB PLC, Gebrüder Knauf Westdeutsche Gipswerke KG, Société Lafarge SA και Gyproc Benelux NV (Υπόθεση COMP/E-1/37.152 — Γυψοσανίδες) (ΕΕ 2005, L 166, σ. 8), ή, επικουρικώς, αίτημα περί ακυρώσεως ή μειώσεως του επιβληθέντος στην προσφεύγουσα προστίμου.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)

Καθορίζει σε 118,8 εκατομμύρια ευρώ το ύψος του προστίμου που επιβάλλεται στην BPB plc με το άρθρο 3 της αποφάσεως 2005/471/ΕΚ της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81 [ΕΚ] έναντι των επιχειρήσεων BPB PLC, Gebrüder Knauf Westdeutsche Gipswerke KG, Société Lafarge SA και Gyproc Benelux NV (Υπόθεση COMP/E-1/37.152 — Γυψοσανίδες).

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Καταδικάζει την Επιτροπή στο ένα δέκατο των δικαστικών της εξόδων και στο ένα δέκατο των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η BPB.

4)	Η BPB φέρει τα εννέα δέκατα των δικαστικών της εξόδων και τα εννέα δέκατα των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή.

---

(1)  EE C 101 της 26.4.2003.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/41

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Lafarge κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-54/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά γυψοσανίδων - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Συμψηφισμός - Αποτρεπτικό αποτέλεσμα - Υποτροπή - Πρόστιμο - Κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμού του ύψους των προστίμων)

(2008/C 209/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lafarge (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς, H. Lesguillons, J.-C. Bermond, N. Jalabert-Doury, A. Winckler, F. Brunet και I. Simic, κατόπιν, N. Jalabert-Doury, A. Winckler και F. Brunet, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς, F. Castillo de la Torre και C. Ingen-Housz, κατόπιν, F. Castillo de la Torre και F. Arbault)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: S. Marquardt και E. Karlsson)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2005/471/ΕΚ της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81 [ΕΚ] έναντι των επιχειρήσεων BPB PLC, Gebrüder Knauf Westdeutsche Gipswerke KG, Société Lafarge SA και Gyproc Benelux NV (Υπόθεση COMP/E-1/37.152 — Γυψοσανίδες) (ΕΕ 2005, L 166, σ. 8), ή, επικουρικώς, αίτημα ακυρώσεως ή μειώσεως του επιβληθέντος στην προσφεύγουσα προστίμου

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Lafarge SA στα δικαστικά της έξοδα καθώς και στα έξοδα της Επιτροπής.

3)	Το Συμβούλιο φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

---

(1)  EE C 101 της 26.4.2003.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/42

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Ιουλίου 2008 — Região autónoma dos Açores κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-37/04) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κανονισμός (ΕΚ) 1954/2003 - Αλιεία - Διαχείριση της αλιευτικής προσπάθειας - Αλιευτικές ζώνες και πόροι της Κοινότητας - Προσφυγή ασκηθείσα από περιφερειακή διοικητική οντότητα - Πρόσωπα τα οποία η προσβαλλόμενη πράξη αφορά ατομικά - Απαράδεκτο)

(2008/C 209/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Região autónoma dos Açores (Πορτογαλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Renouf, S. Crosby, C. Bryant, solicitors, και H. Mercer, barrister, στη συνέχεια M. Renouf, C. Bryant και H. Mercer)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: J. Monteiro και F. Florindo Gijón)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της προσφεύγουσας: Seas at Risk VZW, πρώην Stichting Seas at Risk Federation (Βρυξέλλες, Βέλγιο)· WWF — World Wide Fund for Nature (Gland, Ελβετία), και Stichting Greenpeace Council (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: R. Buxton, solicitor, και D. Owen, barrister)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του καθού: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: T. van Rijn και B. Doherty) και Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: N. Díaz Abad, abogado del Estado)

Αντικείμενο

Μερική ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 1954/2003 του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, για τη διαχείριση της αλιευτικής προσπάθειας όσον αφορά ορισμένες αλιευτικές ζώνες και πόρους της Κοινότητας, την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 2847/93 και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΚ) 685/95 και (ΕΚ) 2027/95 (ΕΕ L 289, σ. 1).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Região autónoma dos Açores φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

3)	Το Βασίλειο της Ισπανίας και η Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

4)	Οι Seas at Risk VZW και WWF — World Wide Fund for Nature φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

5)	Το Stichting Greenpeace Council φέρει τα έξοδά του στην παρούσα δίκη.

6)	Οι Porto de Abrigo — Organização de Produtores da Pesca CRL και GÊ-Questa — Associação de Defesa do Ambiente φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους στο πλαίσιο της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

---

(1)  ΕΕ C 94 της 17.4.2004.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/42

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — AC-Treuhand κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-99/04) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Οργανικά υπεροξείδια - Πρόστιμα - Άρθρο 81 ΕΚ - Δικαιώματα άμυνας - Δικαίωμα για δίκαιη δίκη - Έννοια του αυτουργού παραβάσεως - Αρχή της νομιμότητας των εγκλημάτων και των ποινών (nullum crimen, nulla poena sine lege) - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη)

(2008/C 209/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: AC-Treuhand AG (Ζυρίχη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: M. Karl, C. Steinle και J. Drolshammer, avocats)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: A. Bouquet, επικουρούμενος από τον A. Böhlke, avocat)

Αντικείμενο

Αίτηση περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2005/349/ΕΚ της Επιτροπής, της 10ης Δεκεμβρίου 2003, σχετικά με διαδικασία κατ' εφαρμογήν του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/E-2/37.857 — Οργανικά υπεροξείδια) (ΕΕ 2005, L 110, σ. 44)

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την AC-Treuhand AG στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 118 της 30.4.2004.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/43

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Ιουλίου 2008 — Compagnie maritime belge κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-276/04) (1)

(Ανταγωνισμός - Κατάχρηση συλλογικής δεσπόζουσας θέσεως - Ναυτιλιακή διάσκεψη - Απόφαση επιβάλλουσα πρόστιμο βάσει προγενέστερης αποφάσεως μερικώς ακυρωθείσας από το Δικαστήριο - Κανονισμός (EΟK) 2988/74 - Εύλογη προθεσμία - Δικαιώματα άμυνας - Ασφάλεια δικαίου - Δεδικασμένο)

(2008/C 209/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Compagnie maritime belge SA (Αμβέρσα, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: D. Waelbroeck, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, P. Hellström και F. Amato, στη συνέχεια É Gippini Fournier)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως 2005/480/ΕΚ της Επιτροπής, της 30ής Απριλίου 2004, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 82 ΕΚ (υποθέσεις COMP/D2/32.448 και 32.450) (περίληψη στην ΕΕ 2005, L 171, σ. 28), με την οποία επιβάλλεται στην προσφεύγουσα πρόστιμο λόγω αποδιδόμενης στη ναυτιλιακή διάσκεψη Cewal συλλογικής καταχρηστικής εκμεταλλεύσεως δεσπόζουσας θέσεως, και, επικουρικώς, μείωση του εν λόγω προστίμου.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Compagnie maritime belge SA θα φέρει τα δύο τρίτα των δικών της δικαστικών εξόδων και τα δύο τρίτα των εξόδων της Επιτροπής, η δε τελευταία θα φέρει το ένα τρίτο των δικών της δικαστικών εξόδων και το ένα τρίτο των εξόδων της Compagnie maritime belge.

---

(1)  EE C 262 της 23.10.2004.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/43

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — Trubowest Handel και Makarov κατά Συμβουλίου και Επιτροπής

(Υπόθεση T-429/04) (1)

(Εξωσυμβατική ευθύνη - Δασμοί αντιντάμπινγκ - Κανονισμός αντιντάμπινγκ (ΕΚ) 2320/97 - Έξοδα δικηγόρου σε εθνικό επίπεδο - Απαράδεκτο - Υλικές ζημίες και ηθική βλάβη - Αιτιώδης συνάφεια)

(2008/C 209/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγοντες: Trubowest Handel GmbH (Κολωνία, Γερμανία) και Viktor Makarov (Κολωνία) (εκπρόσωποι: K. Αδαμαντόπουλος και E. Πετρίτση, δικηγόροι)

Εναγόμενοι: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J.-P. Hix, επικουρούμενος από τον G. Berrisch, δικηγόρο) και Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: N. Khan και T. Scharf)

Αντικείμενο

Αγωγή αποζημιώσεως δυνάμει του άρθρου 288 ΕΚ, για την αποκατάσταση της ζημίας την οποία ισχυρίζονται ότι υπέστησαν οι ενάγοντες λόγω της εκδόσεως του κανονισμού (ΕΚ) 2320/97 του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 1997, για την επιβολή οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων σωλήνων χωρίς συγκόλληση από σίδηρο ή μη κραματοποιημένο χάλυβα, καταγωγής Ουγγαρίας, Πολωνίας, Ρωσίας, Τσεχικής Δημοκρατίας, Ρουμανίας και Σλοβακικής Δημοκρατίας, για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1189/93 και για την περίπτωση της διαδικασίας όσον αφορά τις εισαγωγές καταγωγής Δημοκρατίας της Κροατίας (ΕΕ L 322, σ. 1).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Η Trubowest Handel GmbH και ο Victor Makarov φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα έξοδα του Συμβουλίου και της Επιτροπής.

---

(1)  ΕΕ C 31 της 5.2.2005.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/44

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Franchet και Byk κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-48/05) (1)

(Εξωσυμβατική ευθύνη - Υπαλληλική υπόθεση - Έρευνες της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολεμήσεως της Απάτης (OLAF) - Υπόθεση «Eurostat» - Επίδικη διαβίβαση σε εθνικές δικαστικές αρχές πληροφοριακών στοιχείων σχετικών με περιστατικά ως προς τα οποία ενδέχεται να ασκηθούν ποινικές διώξεις - Έλλειψη προηγουμένης ενημερώσεως των ενδιαφερομένων υπαλλήλων και της Επιτροπής Εποπτείας της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολεμήσεως της Απάτης (OLAF) - Διαρροές στον τύπο - Αποκάλυψη από την OLAF και από την Επιτροπή - Παραβίαση της αρχής του τεκμηρίου αθωότητας - Ηθική βλάβη - Αιτιώδης συνάφεια)

(2008/C 209/75)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Yves Franchet (Νίκαια, Γαλλία) και Daniel Byk (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: G. Vandersanden και L. Levi, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: J.-F. Pasquier)

Αντικείμενο

Αίτημα αποκαταστάσεως της υλικής ζημίας και ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης, τις οποίες φέρονται ως προξενήσασες υπαιτίως η Επιτροπή και η OLAF στο πλαίσιο της έρευνας σχετικά με την υπόθεση «Eurostat».

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Υποχρεώνει την Επιτροπή να καταβάλει στους Yves Franchet και Daniel Byk το ποσό των 56 000 ευρώ.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 93 της 16.4.2005.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/44

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Huvis κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-221/05) (1)

(Ντάμπινγκ - Εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες, καταγωγής Κορέας - Κανονισμός για την περάτωση ενδιάμεσης επανεξετάσεως - Εφαρμογή μεθόδου διαφορετικής από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε κατά την αρχική έρευνα - Απαιτείται μεταβολή των περιστάσεων - Προσαρμογή ζητηθείσα βάσει του κόστους των σχετικών δανείων - Προθεσμίες πληρωμής - Βάρος αποδείξεως - Αρχή της χρηστής διοικήσεως - Άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχεία β' και ζ', και άρθρο 11, παράγραφος 9, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96)

(2008/C 209/76)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Corp. (Gangnam-gu, Σεούλ, Νότια Κορέα) (εκπρόσωποι: J.-F. Bellis, F. Di Gianni και R. Antonini, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: J.-P. Hix, επικουρούμενος από τον G. Berrisch, δικηγόρο)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Righini και K. Talabér-Ricz)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα ακυρώσεως του άρθρου 2 του κανονισμού (ΕΚ) 428/2005 του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου του 2005, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Σαουδικής Αραβίας, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 2852/2000 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες, καταγωγής Δημοκρατίας της Κορέας, και για την περάτωση της διαδικασίας όσον αφορά αυτές τις εισαγωγές, καταγωγής Ταϊβάν (ΕΕ L 71, σ. 1), και, αφετέρου, αίτημα βάσει του άρθρου 241 ΕΚ με σκοπό να κηρυχθούν ανεφάρμοστες οι διατάξεις του κανονισμού 384/96 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1995, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 1996, L 56, σ. 1), καθόσον αυτές στηρίζουν τις προσβαλλόμενες διατάξεις που περιέχονται στον κανονισμό 428/2005.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) 428/2005 του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2005, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Σαουδικής Αραβίας, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 2852/2000 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές μη συνεχών ινών από πολυεστέρες, καταγωγής Δημοκρατίας της Κορέας, και για την περάτωση της διαδικασίας όσον αφορά αυτές τις εισαγωγές, καταγωγής Ταϊβάν, καθόσον ο δασμός αντιντάμπινγκ που καθορίζεται για τις εξαγωγές προς την Ευρωπαϊκή Κοινότητα προϊόντων που παράγει και εξάγει η Huvis Corp. υπερβαίνει εκείνον ο οποίος θα επιβαλλόταν αν είχε πραγματοποιηθεί διόρθωση της κανονικής αξίας στο πλαίσιο των εισαγωγικών επιβαρύνσεων και των εμμέσων φόρων κατ' εφαρμογήν της λεγόμενης μεθόδου «input» που ακολουθήθηκε κατά την αρχική έρευνα.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Το Συμβούλιο φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και το 70 % των εξόδων της Huvis Corp.

4)	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

---

(1)  EE C 193 της 6.8.2005.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/45

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — Marcuccio κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-296/05 και T-408/05) (1)

(Κοινωνική ασφάλιση - Αιτήσεις αναλήψεως του 100 % των ιατρικών εξόδων - Σιωπηρή και ρητή απόρριψη των αιτήσεων)

(2008/C 209/77)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων/ενάγων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Distante, στη συνέχεια G. Cipressa και L. Garofalo, δικηγόροι)

Καθής/εναγομένη: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: C. Berardis Kayser και J. Currall, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Ειδικότερα, ακύρωση των δύο σιωπηρών αποφάσεων του εκκαθαριστικού γραφείου του κοινού καθεστώτος υγειονομικής ασφαλίσεως των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, περί απορρίψεως της αναλήψεως του 100 % ορισμένων ιατρικών εξόδων που πραγματοποιήθηκαν από τον προσφεύγοντα/ενάγοντα και καταδίκη της Επιτροπής στην καταβολή ορισμένων ιατρικών εξόδων που υπέστη ο προσφεύγων/ενάγων.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει τις προσφυγές/αγωγές ως απαράδεκτες.

2)	Οι διάδικοι φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 257 της 15.10.2005.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/45

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — Coffee Store κατά ΓΕΕΑ (THE COFFEE STORE)

(Υπόθεση T-323/05) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος THE COFFEE STORE - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Διακριτικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 209/78)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: The Coffee Store GmbH (Mannheim, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Buddeberg, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωποι: αρχικώς T. Eichenberg, στη συνέχεια G. Schneider)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 15ης Ιουνίου 2005, (υπόθεση R 855/2004-2) σχετικά με την αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου THE COFFEE STORE ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την The Coffee Store GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 281 της 12.11.2005.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/46

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Ιουλίου 2008 — Apple Computer κατά ΓΕΕΑ — TKS-Teknosoft (QUARTZ)

(Υπόθεση T-328/05) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος QUARTZ - Προγενέστερο εικονονιστικό κοινοτικό σήμα QUARTZ - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Ομοιότητα των προϊόντων - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 209/79)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Apple Computer, Inc. (Cupertino, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: P. Rawlinson, S. Jones, J. Rutter και T. M. D'Souza Culora, solicitors)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: J. García Murillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: TKS-Teknosoft SA (Trélex, Ελβετία) (εκπρόσωποι: C. Moreau, T. van Innis και K. Manhaeve, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 27ης Απριλίου 2005 (υπόθεση R 416/2004-4) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ TKS-Teknosoft SA και Apple Computer, Inc.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Apple Computer, Inc. στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 281 της 18.11.2005.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/46

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — Audi κατά ΓΕΕΑ (Vorsprung durch Technik)

(Υπόθεση T-70/06) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος Vorsprung durch Technik - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Απουσία διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 - Μερική απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως από τον εξεταστή - Δικαίωμα ακροάσεως)

(2008/C 209/80)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Audi AG (Ingolstadt, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. O Gillert και F. Schiwek, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 16ης Δεκεμβρίου 2005 (Υπόθεση R 237/2005-2), με την οποία απορρίφθηκε εν μέρει η προσφυγή κατά της αποφάσεως του εξεταστή να μη δεχθεί την καταχώριση του λεκτικού σήματος Vorsprung durch Technik για εμπορεύματα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 12, 14, 25, 28, 37 έως 40 και 42.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Audi AG φέρει τα δικαστικά της έξοδα, καθώς και τα έξοδα του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ).

---

(1)  ΕΕ C 96 της 22.4.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/47

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Sviluppo Italia Basilicata κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-176/06) (1)

(Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Αναπτύξεως (ΕΤΠΕ) - Μείωση της χρηματοπιστωτικής συνδρομής - Προσφυγή ακυρώσεως - Ταμείο επιχειρηματικού κεφαλαίου - Χρονικό όριο πραγματοποιήσεως των επενδύσεων - Διαδικασία - Αρχές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφαλείας δικαίου - Αρχή της αναλογικότητας - Αιτιολογία - Αγωγή αποζημιώσεως)

(2008/C 209/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sviluppo Italia Basilicata SpA (Potenza, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F. Sciaudone, D. Fioretti, S. Frazzani και R. Sciaudone, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: L. Flynn και M. Velardo, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αφενός, ακύρωση της αποφάσεως C(2006) 1706 της Επιτροπής, της 20ής Απριλίου 2006, σχετικά με μείωση της χρηματοπιστωτικής συνδρομής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Αναπτύξεως όσον αφορά τη συνολική επιδότηση για την εφαρμογή μέτρων ενθαρρύνσεως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δρουν στην Περιφέρεια Basilicata, που χορηγήθηκε στο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης για τις κοινοτικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις στις περιφέρειες που υπάγονται στον στόχο αριθ. 1 στη Ιταλία και, αφετέρου αίτημα αποκαταστάσεως της ζημίας που φέρεται ότι προκάλεσε η απόφαση αυτή

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει τη Sviluppo Italia Basilicata SpA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 190 της 12.8.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/47

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Ιουλίου 2008 — Επιτροπή κατά D

(Υπόθεση T-262/06 P) (1)

(Αίτηση αναίρεσης - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Ακύρωση, πρωτοδίκως, της απόφασης της Επιτροπής - Επαγγελματική νόσος - Άρνηση αναγνώρισης της επαγγελματικής προέλευσης της νόσου ή της επιδείνωσης της νόσου από την οποία έχει προσβληθεί ο υπάλληλος - Παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης - Παραδεκτό του λόγου που εξετάστηκε από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο - Δεδικασμένο)

(2008/C 209/82)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: J. Currall)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: D (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: J. Van Rossum, S. Orlandi, J.-N. Louis, A. Coolen και É. Marchal, δικηγόροι)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της αναιρεσείουσας: Axa Belgium (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Goossens, P. Meessen και S. Wilmet, στη συνέχεια C. Goossens και P. Meessen, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 12ης Ιουλίου 2006, F-18/05, D κατά Επιτροπής (η οποία δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 12ης Ιουλίου 2006, F-18/05, D κατά Επιτροπής.

2)	Αναπέμπει την υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

3)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 294 της 2.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/48

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — Hartmann κατά ΓΕΕΑ (Ε)

(Υπόθεση T-302/06) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος «Ε» - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Πλάνη περί το δίκαιο - Έλλειψη συγκεκριμένης εκτιμήσεως - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 209/83)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Paul Hartmann AG (Heidenheim, Γερμανία) (εκπρόσωπος: K. Gründig-Schnelle, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 5ης Σεπτεμβρίου 2006 (υπόθεση R 805/2006-4) περί αιτήσεως καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος «E» ως κοινοτικού σήματος

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ) της 5ης Σεπτεμβρίου 2006 (υπόθεση R 805/2006-4).

2.	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα έξοδα της Paul Hartmann AG.

---

(1)  EE C 310 της 16.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/48

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — Reber κατά ΓΕΕΑ — Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Mozart)

(Υπόθεση T-304/06) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Κοινοτικό λεκτικό σήμα Mozart - Αντικείμενο της διαφοράς - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Ίση μεταχείριση - Αρχή της νομιμότητας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', άρθρο 73, πρώτη περίοδος, και άρθρο 74, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 209/84)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Paul Reber GmbH & Co. KG (Bad Reichenhall, Γερμανία) (εκπρόσωπος: O. Spuhler, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG (Kilchberg, Ελβετία) (εκπρόσωποι: R. Lange και G. Hild, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 8ης Σεπτεμβρίου 2006 (υπόθεση R 97/2005-2), σχετικά με διαδικασία αναγνωρίσεως ακυρότητας μεταξύ της Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG και της Paul Reber GmbH & Co. KG.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Paul Reber GmbH & Co. KG φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ).

3)	Η Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/49

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 2ας Ιουλίου 2008 — Stradivarius España κατά ΓΕΕΑ — Ricci (Stradivari 1715)

(Υπόθεση T-340/06) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος Stradivari 1715 - Προγενέστερα εικονιστικά κοινοτικά σήματα Stradivarius - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 209/85)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Stradivarius España (Arteixo, Ισπανία) (εκπρόσωποι: G. Marín Raigal και P. López Ronda, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: O. Montalto και A. Sempio)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Cristina Ricci (Reggello, Ιταλία) (εκπρόσωποι: P. Roncaglia, G. Lazzaretti, M. Boretto και E. Gavuzzi, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 (υπόθεση R 1024/2005-1) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Stradivarius España, SA και Cristina Ricci.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Stradivarius España, SA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/49

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Επιτροπή κατά Οικονομίδης

(Υπόθεση T-56/07 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Πρωτόδικη απόφαση περί ακυρώσεως αποφάσεως της Επιτροπής, σχετικής με διορισμό σε θέση προϊσταμένου μονάδας - Απόρριψη της υποψηφιότητας του προσφεύγοντος πρωτοδίκως - Διορισμός άλλου υποψηφίου - Καθορισμός με την ανακοίνωση κενής θέσης του βαθμού κατά την πρόσληψη σε αυτή - Αρχή του διαχωρισμού μεταξύ του βαθμού και των καθηκόντων - Βάσιμη αναίρεση - Ώριμη προς εκδίκαση διαφορά - Απόρριψη της προσφυγής)

(2008/C 209/86)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Currall και G. Berscheid)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ιωάννης Οικονομίδης (Woluwé-Saint-Étienne, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και E. Marchal, δικηγόροι)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της αναιρεσείουσας: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: C. Burgos και A. Lukošiūtė)· Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: M. Simm και I. Sulce)· και του Ελεγκτικού Συνεδρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: T. Kennedy, J.-M. Stenier και B. Schäfer)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (δεύτερο τμήμα) της 14ης Δεκεμβρίου 2006, F-122/05, Οικονομίδης κατά Επιτροπής (που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ενώσεως της 14ης Δεκεμβρίου 2006, F-122/05, Οικονομίδης κατά Επιτροπής (που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

2)	Απορρίπτει την προσφυγή που άσκησε ο Ιωάννης Οικονομίδης ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, στην υπόθεση F-122/05.

3)	Ο Ι. Οικονομίδης και η Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν τόσο πρωτοδίκως, ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, όσο και κατ' αναίρεση.

4)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και το Ελεγκτικό Συνέδριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 95 της 28.4.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/50

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2008 — BYK κατά ΓΕΕΑ (Substance for Success)

(Υπόθεση T-58/07) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος Substance for Success - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 209/87)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BYK-Chemie GmbH (Wesel, Γερμανία) (εκπρόσωποι: J. Kroher και E. Hettenkofer, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 9ης Ιανουαρίου 2007 (Υπόθεση R 816/2006-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου Substance for Success ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την BYK-Chemie GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 95 της 28.4.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/50

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Lancôme κατά ΓΕΕΑ — CMS Hasche Sigle (COLOR EDITION)

(Υπόθεση T-160/07) (1)

(«Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Κοινοτικό λεκτικό σήμα COLOR EDITION - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 - Έννομο συμφέρον - Άρθρο 55 του κανονισμού 40/94»)

(2008/C 209/88)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lancôme parfums et beauté & Cie SNC (Παρίσι, Γαλλία) (Εκπρόσωπος: E: Baud, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (Εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: CMS Hasche Sigle (Κολωνία, Γερμανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 26ης Φεβρουαρίου 2007 (υπόθεση R 231/2006-2), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ της CMS Hasche Sigle και της Lancôme parfums et beauté & Cie SNC

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή

2.	Η Lancôme parfums et beauté & Cie SNC φέρει τόσο τα δικαστικά της έξοδα όσο και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

---

(1)  EE C 140 της 23.6.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/51

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 2ας Ιουλίου 2008 — Ashoka κατά ΓΕΕΑ (DREAM IT, DO IT!)

(Υπόθεση T-186/07) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος DREAM IT, DO IT! - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 209/89)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ashoka (Arlington, Βιρτζίνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: A. Link και A. Jaeger-Lenz, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 15ης Μαρτίου 2007 (υπόθεση R 635/2006-1) σχετικά με την καταχώριση του λεκτικού σημείου DREAM IT, DO IT! ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Ashoka στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 170 της 21.7.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/51

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Ιουλίου 2008 — AWWW/FEACVT

(Υπόθεση T-211/07) (1)

(Συμβάσεις δημοσίων έργων και προμηθειών - Κοινοτική διαδικασία υποβολής προσφορών - Απόρριψη προσφοράς - Κριτήρια επιλογής - Κριτήρια ανάθεσης - Υποχρέωση αιτιολόγησης)

(2008/C 209/90)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: AWWW GmbH ArbeitsWelt-Working World (Göttingen, Γερμανία) (εκπρόσωποι: B. Schreier, V. Wellens, δικηγόροι, και G. Dennis, solicitor)

Καθού: Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας (FEACVT) (εκπρόσωπος: C. Callanan, solicitor)

Αντικείμενο

Αίτημα ακύρωσης της απόφασης του FEACVT, της 17ης Απριλίου 2007, με την οποία απορρίφθηκε η προσφορά την οποία υπέβαλε η προσφεύγουσα στο πλαίσιο της πρόσκλησης για την υποβολή προσφορών όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών σχετικών με την ενημέρωση και ανάλυση της ποιότητας εργασίας και απασχόλησης, των εργασιακών σχέσεων και της αναδιάρθρωσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την AWWW GmbH ArbeitsWelt-Working World στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

---

(1)  ΕΕ C 183 της 4.8.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/51

---

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 4ης Ιουλίου 2008 — Entrance Services κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-333/07) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών - Κοινοτική διαδικασία πρόσκλησης για την υποβολή προσφορών - Επισκευή και συντήρηση των αυτόματων εξοπλισμών, ξυλουργικών εγκαταστάσεων και παρόμοιων εξοπλισμών των κτιρίων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες - Απόρριψη προσφοράς - Σοβαρό επαγγελματικό πταίσμα - Άρθρο 93 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1605/2002)

(2008/C 209/91)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Entrance Services (Vilvorde, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: A. Delvaux και V. Bertrand, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: M. Ecker και P. López-Carceller)

Αντικείμενο

Ακύρωση της αποφάσεως του Κοινοβουλίου περί απορρίψεως της προσφοράς που υπέβαλε η προσφεύγουσα στο πλαίσιο της διαδικασίας προκηρύξεως διαγωνισμού για την επισκευή και συντήρηση των αυτόματων εξοπλισμών, των ξυλουργικών εγκαταστάσεων και των παρόμοιων εξοπλισμών των κτιρίων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περί απορρίψεως της προσφοράς της Entrance Services στο πλαίσιο της διαδικασίας προκηρύξεως διαγωνισμού για τη σύναψη συμβάσεως επισκευής και συντηρήσεως των αυτόματων εξοπλισμών, ξυλουργικών εγκαταστάσεων και παρόμοιων εξοπλισμών των κτιρίων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες

2)	Καταδικάζει το Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/52

---

Διάταξη του Προέδρου του Πρωτοδικείου της 8ης Ιουλίου 2008 — Fondazione Opera S. Maria della Carità κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-234/00 R, T-235/00 R και T-283/00 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Παραδεκτό)

(2008/C 209/92)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Fondazione Opera S. Maria della Carità (Βενετία, Ιταλία)· Codess Sociale Cooperativa sociale Soc. Coop. rl κ.λπ. (Βενετία, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F.G. Gaiulli και I. Gianniotti, δικηγόροι)· και Metropolitan Srl e Comitato «Venezia Vuole Vivere» (Βενετία, Ιταλία) (εκπρόσωπος: A. Bianchini, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Righini και V. Di Bucci)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως 2000/394/ΕΚ της Επιτροπής, της 25ης Νοεμβρίου 1999, σχετικά με τα μέτρα ενισχύσεως σε επιχειρήσεις της Βενετίας και της Chioggia που προβλέπονται από τους νόμους 30/1997 και 206/1995 περί απαλλαγών ή μειώσεων των κοινωνικών εισφορών (ΕΕ L 150, σ. 50).

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Πρωτοδικείου διατάσσει:

1)	Χωρίζει τις συνεκδικαζόμενες μεταξύ τους υποθέσεις T-234/00 R, T-235/00 R και T-283/00 R από τις λοιπές υποθέσεις της διατάξεως του Προέδρου του Πρωτοδικείου της 2ας Ιουλίου 2008.

2)	Απορρίπτει τις αιτήσεις προσωρινών μέτρων

3)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/52

---

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 20ής Ιουνίου 2008 — Leclercq κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-299/06) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Αδράνεια του προσφεύγοντος - Κατάργηση της δίκης)

(2008/C 209/93)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sylvie Leclercq (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Rodrigues και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: V. Joris και P. Costa de Oliveira)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας: Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωπος: J. Heliskoski)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 27ης Ιουλίου 2006, με την οποία η καθής αρνήθηκε, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43), να επιτρέψει στην προσφεύγουσα την πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1)	Καταργείται η δίκη.

2)	Καταδικάζει τη Sylvie Leclercq στα δικαστικά της έξοδα καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής. Η Δημοκρατία της Φινλανδίας φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 3.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/53

---

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 17ης Ιουνίου 2008 — FMC Chemical και Arysta Lifesciences κατά ΕΑΑΤ

(Υπόθεση T-311/06) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Αγωγή αποζημιώσεως λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης - Οδηγία 91/414/ΕΟΚ - Φυτοπροστατευτικά προϊόντα - Γνώμη της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο)

(2008/C 209/94)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες-ενάγουσες: FMC Chemical SPRL (Βρυξέλλες, Βέλγιο) και Arysta Lifesciences SAS (Noguères, Γαλλία) (εκπρόσωποι: C. Mereu και K. Van Maldegem, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Cuvillier και D. Detken, στη συνέχεια A. Cuvillier και S. Gabbi)

Παρεμβαίνουσα υπέρ των προσφευγουσών-εναγουσών: European Crop Protection Association (ECPA) (Bruxelles, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: D. Waelbroeck και N. Rampal, δικηγόροι)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής-εναγομένης: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: B. Doherty)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα ακυρώσεως της γνώμης της ΕΑΑΤ, της 28ης Ιουλίου 2006, όσον αφορά την αξιολόγηση της δραστικής ουσίας carbofurane κατά την έννοια της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (ΕΕ L 230, σ. 1), και, αφετέρου, αίτημα αποκαταστάσεως της προκληθείσας ζημίας.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Η FMC Chemical SPRL, η Arysta Lifesciences SAS, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ), η European Crop Protection Association (ECPA) και η Επιτροπή φέρουν η καθεμία τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/53

---

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 17ης Ιουνίου 2008 — FMC Chemical κατά ΕΑΑΤ

(Υπόθεση T-312/06) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Αγωγή αποζημιώσεως λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης - Οδηγία 91/414/ΕΟΚ - Φυτοπροστατευτικά προϊόντα - Γνώμη της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο)

(2008/C 209/95)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: FMC Chemical SPRL (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: C. Mereu και K. Van Maldegem, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Cuvillier και D. Detken, στη συνέχεια A. Cuvillier και S. Gabbi)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας-ενάγουσας: European Crop Protection Association (ECPA) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: D. Waelbroeck και N. Rampal, δικηγόροι)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής-εναγομένης: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: B. Doherty)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα ακυρώσεως της γνώμης της ΕΑΑΤ, της 28ης Ιουλίου 2006, όσον αφορά την αξιολόγηση της δραστικής ουσίας carbosulfan κατά την έννοια της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (ΕΕ L 230, σ. 1), και, αφετέρου, αίτημα αποκαταστάσεως της προκληθείσας ζημίας.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Η FMC Chemical SPRL, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ), η European Crop Protection Association (ECPA) και η Επιτροπή φέρουν η καθεμία τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

---

15.8.2008

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/54

---

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 17ης Ιουνίου 2008 — Dow AgroSciences κατά ΕΑΑΤ

(Υπόθεση T-397/06) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Αγωγή αποζημιώσεως λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης - Οδηγία 91/414/ΕΟΚ - Φυτοπροστατευτικά προϊόντα - Γνώμη της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) - Πράξη μη δεκτική πρoσφυγής - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο)

(2008/C 209/96)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Dow AgroSciences Ltd (Hitchin, Hertfordshire, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: K. Van Maldegem και C. Mereu, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Cuvillier και D. Detken, στη συνέχεια A. Cuvillier και S. Gabbi)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής-εναγομένης: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: L. Parpala και B. Doherty)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της από 28 Ιουλίου 2006 γνώμης της ΕΑΑΤ, όσον αφορά την αξιολόγηση της δραστικής ουσίας haloxyfop-R, κατά την έννοια της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (ΕΕ L 230, σ. 1), καθώς και αίτημα αποκαταστάσεως της προκληθείσας ζημίας.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Η Dow AgroSciences Ltd, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) και η Επιτροπή φέρουν η καθεμία τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 42 της 24.2.2007.

---