(1)

Δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 952/2013 («κώδικας»), οι τελωνειακές διασαφήσεις μπορούν, σε ειδικές περιπτώσεις, να υποβάλλονται χρησιμοποιώντας μέσα άλλα από τις ηλεκτρονικές τεχνικές επεξεργασίας δεδομένων.

(2)

Ο κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/2446 της Επιτροπής (2) προβλέπει ότι εμπορεύματα με ίδια αξία που δεν υπερβαίνει τα 22 EUR δύνανται να αποτελούν αντικείμενο προσωρινής διασάφησης απλώς με την προσκόμισή τους στο τελωνείο, αντί της υποβολής τελωνειακής διασάφησης. Ένας από τους λόγους αυτής της διάταξης είναι ότι στα περισσότερα εμπορεύματα με αξία που δεν υπερβαίνει τα 22 EUR μπορεί να χορηγείται απαλλαγή από τον ΦΠΑ από τα κράτη μέλη δυνάμει του άρθρου 23 της οδηγίας 2009/132/ΕΚ του Συμβουλίου (3). Τα εν λόγω εμπορεύματα μπορούν επίσης να υπάγονται σε τελωνειακή ατέλεια δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου (4).

(3)

Επί του παρόντος, η δυνατότητα διασάφησης εμπορευμάτων αξίας που δεν υπερβαίνει τα 22 EUR απλώς με την προσκόμισή τους στο τελωνείο περιορίζεται στην περίοδο προτού τα κράτη μέλη αναβαθμίσουν το εθνικό τους σύστημα εισαγωγών που αναφέρεται στο παράρτημα της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2016/578 της Επιτροπής (5). Επιπλέον, η οδηγία (ΕΕ) 2017/2455 του Συμβουλίου (6) καταργεί την απαλλαγή από τον ΦΠΑ για εμπορεύματα αξίας που δεν υπερβαίνει τα 22 EUR με ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2021. Κατά συνέπεια, στα κράτη μέλη τα οποία θα αναβαθμίσουν το εθνικό τους σύστημα εισαγωγών πριν από την 1η Ιανουαρίου 2021, θα καταργηθεί η δυνατότητα διασάφησης των εν λόγω εμπορευμάτων με την προσκόμισή τους στο τελωνείο και θα απαιτείται η υποβολή τελωνειακής διασάφησης, ακόμη και αν δεν υφίσταται υποχρέωση είσπραξης ΦΠΑ για τα εν λόγω εμπορεύματα και εφαρμόζεται τελωνειακή ατέλεια. Ο κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/2446 θα πρέπει, συνεπώς, να τροποποιηθεί ώστε να διασφαλίζεται ότι η δυνατότητα διασάφησης εμπορευμάτων με ίδια αξία που δεν υπερβαίνει τα 22 EUR με την προσκόμισή τους στο τελωνείο θα είναι διαθέσιμη έως ότου καταργηθεί το όριο των 22 EUR για τελωνειακούς σκοπούς.

(4)

Στο παράρτημα Β του κατ' εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/2446 καθορίζονται οι απαιτήσεις περί δεδομένων όσον αφορά τις τελωνειακές διασαφήσεις. Από την αύξηση των συναλλαγών ηλεκτρονικού εμπορίου, προκύπτει ότι οι εν λόγω απαιτήσεις περί δεδομένων δεν είναι κατάλληλες για τη διασάφηση εισαγόμενων εμπορευμάτων σε αποστολές των οποίων η ίδια αξία δεν υπερβαίνει τα 150 EUR ή σε αποστολές μη εμπορικού χαρακτήρα από ιδιώτη προς ιδιώτη (αποστολές χαμηλής αξίας). Πρώτον, ορισμένα από τα απαιτούμενα δεδομένα του παραρτήματος Β δεν είναι απαραίτητα στο πλαίσιο αυτό, επειδή, δυνάμει των άρθρων 23 και 25 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009, τα περισσότερα εισαγόμενα εμπορεύματα σε αποστολές χαμηλής αξίας απαλλάσσονται από τελωνειακούς δασμούς. Δεύτερον, η τελωνειακή διασάφηση των εν λόγω εμπορευμάτων θα χρειάζεται ως επί το πλείστον για τη συμμόρφωση με τους κανόνες ΦΠΑ για εισαγόμενα εμπορεύματα που περιέχονται σε αποστολές ίδιας αξίας που δεν υπερβαίνει τα 150 EUR οι οποίοι θεσπίστηκαν με την οδηγία (ΕΕ) 2017/2455, δηλαδή, για τη συμμόρφωση με τους κανόνες ΦΠΑ που σχετίζονται με το ειδικό καθεστώς για εξ αποστάσεως πωλήσεις αγαθών που εισάγονται από τρίτες χώρες ή τρίτα εδάφη το οποίο προβλέπεται στον τίτλο XII κεφάλαιο 6 τμήμα 4 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου (7), ή για την είσπραξη ΦΠΑ δυνάμει των ειδικών ρυθμίσεων για τη δήλωση και την καταβολή ΦΠΑ κατά την εισαγωγή που προβλέπονται στον τίτλο XII κεφάλαιο 7 της ίδιας οδηγίας. Τρίτον, ο μεγάλος όγκος αποστολών χαμηλής αξίας καθιστά απαραίτητη την προσαρμογή στον μέγιστο δυνατό βαθμό του απαιτούμενου για τελωνειακούς σκοπούς συνόλου δεδομένων στις ηλεκτρονικές πληροφορίες οι οποίες αποστέλλονται από τον οικονομικό φορέα στον τόπο αποστολής των εμπορευμάτων (ήτοι σε τρίτη χώρα).

(5)

Είναι, επομένως, απαραίτητο να τροποποιηθεί ο κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/2446, ώστε να προβλεφθεί η δυνατότητα διασάφησης αποστολών χαμηλής αξίας για τελωνειακούς σκοπούς με τη χρήση διαφορετικού συνόλου δεδομένων, το οποίο περιέχει λιγότερα στοιχεία από το σύνολο δεδομένων της συνήθους τελωνειακής διασάφησης. Η ανωτέρω δυνατότητα θα πρέπει να διατίθεται από την προβλεπόμενη στην οδηγία (ΕΕ) 2017/2455 ημερομηνία εφαρμογής των μέτρων περί είσπραξης ΦΠΑ για εισαγόμενα εμπορεύματα σε αποστολές ίδιας αξίας που δεν υπερβαίνει τα 150 EUR.

(6)

Ωστόσο, η δυνατότητα διασάφησης αποστολών χαμηλής αξίας με τη χρήση του μειωμένου συνόλου δεδομένων δεν θα πρέπει να διατίθεται για εμπορεύματα υποκείμενα σε απαγορεύσεις ή περιορισμούς. Τα εν λόγω εμπορεύματα θα πρέπει να εξακολουθήσουν να διασαφίζονται με τη χρήση συνήθους τελωνειακής διασάφησης με όλα τα σχετικά στοιχεία. Το μειωμένο σύνολο δεδομένων δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ούτε για τη διασάφηση εμπορευμάτων που απαλλάσσονται από τον ΦΠΑ κατά την εισαγωγή δυνάμει του άρθρου 143 παράγραφος 1 στοιχείο δ) της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου (κωδικοί τελωνειακού καθεστώτος 42 και 63). Το μειωμένο σύνολο δεδομένων προορίζεται για περιπτώσεις κατά τις οποίες έχει ήδη δηλωθεί ΦΠΑ σύμφωνα με το ειδικό καθεστώς για εξ αποστάσεως πωλήσεις αγαθών που εισάγονται από τρίτες χώρες ή τρίτα εδάφη κατά τον τίτλο XII κεφάλαιο 6 τμήμα 4 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ και, ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να εισπραχθεί ΦΠΑ κατά την εισαγωγή. Το μειωμένο σύνολο δεδομένων προορίζεται επίσης για περιπτώσεις κατά τις οποίες το κράτος μέλος εισαγωγής είναι επίσης το κράτος μέλος κατανάλωσης για τους σκοπούς του ΦΠΑ και, επομένως, είναι το κράτος μέλος που εισπράττει τον ΦΠΑ. Αντιθέτως, εμπορεύματα εισαγόμενα υπό τους κωδικούς τελωνειακού καθεστώτος 42 και 63 εισάγονται σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος που θα εισπράξει τον ΦΠΑ, και το μειωμένο σύνολο δεδομένων δεν περιέχει επαρκείς πληροφορίες ώστε να συμμορφώνεται με όλες τις σχετικές με τον ΦΠΑ εφαρμοστέες απαιτήσεις στις εν λόγω περιπτώσεις.

(7)

Επομένως, ο κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/2446 θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως,

(1)

Στις 17 Ιουλίου 2009, οι ρουμανικές αρχές κοινοποίησαν στην Επιτροπή τη σχεδιαζόμενη μετοχοποίηση δημόσιου χρέους της Oltchim SA («Oltchim»). Στις 7 Μαρτίου 2012, με την απόφαση 2013/246/ΕΕ της Επιτροπής (2) την οποία εξέδωσε επί της υπόθεσης SA.29041 — Μέτρα στήριξης υπέρ της Oltchim SA Râmnicu Vâlcea (εφεξής «η απόφαση της Επιτροπής του 2012»), η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μετοχοποίηση χρέους ύψους 1 049 εκατ. RON (231 εκατ. EUR) δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση. Το συμπέρασμα αυτό βασίστηκε στην αποφασιστική δέσμευση της ρουμανικής κυβέρνησης για πλήρη ιδιωτικοποίηση της Oltchim, συμπεριλαμβανομένου ολόκληρου του μεριδίου που προέκυψε για τις δημόσιες αρχές μετά τη μετοχοποίηση του χρέους.

(2)

Έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα ιδιωτικοποίησης της Oltchim, οι ρουμανικές αρχές ξεκίνησαν επαφές με την Επιτροπή τον Οκτώβριο του 2012 για την κατάρτιση της επίσημης κοινοποίησης της χορήγησης ενίσχυσης διάσωσης στην Oltchim (καταχωρίστηκε ως SA.35558).

(3)

Τον Νοέμβριο του 2012, υπήρξαν δημοσιεύματα στον Τύπο ότι οι ρουμανικές αρχές είχαν συνάψει συμφωνία με τις πιστώτριες τράπεζες της Oltchim για τη χρηματοδότηση της επανέναρξης της παραγωγής της Oltchim. Σε αυτό το πλαίσιο, η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει αυτεπάγγελτη διαδικασία, η οποία καταχωρίστηκε ως SA.36086 και, με επιστολή της 18ης Ιανουαρίου 2013, ζήτησε από τη Ρουμανία να παράσχει πληροφορίες. Η Ρουμανία απάντησε στο αίτημα αυτό στις 7 Φεβρουαρίου 2013. Η Επιτροπή ζήτησε συμπληρωματικές πληροφορίες στις 18 Φεβρουαρίου 2013, τις οποίες η Ρουμανία χορήγησε στις 11 Μαρτίου 2013. Η Ρουμανία υπέβαλε συμπληρωματικές πληροφορίες στο πλαίσιο συνάντησης που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2013 και με επιστολή της 25ης Σεπτεμβρίου 2013.

(4)

Με επιστολές της 5ης Αυγούστου 2014, της 16ης Οκτωβρίου 2014 και της 3ης Μαρτίου 2015, η Επιτροπή ζήτησε συμπληρωματικές πληροφορίες, τις οποίες η Ρουμανία χορήγησε στις 15 Σεπτεμβρίου 2014, 26 Νοεμβρίου 2014, 26 Μαρτίου 2015 και 16 Απριλίου 2015 αντίστοιχα. Στις 11 Μαΐου 2015, η Επιτροπή ζήτησε συμπληρωματικές πληροφορίες, τις οποίες η Ρουμανία υπέβαλε σε συνεδρίαση της 26ης Μαΐου 2015, καθώς και με επιστολές της 10ης Ιουνίου 2015 και της 25ης Ιουνίου 2015. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2015, η Επιτροπή ζήτησε συμπληρωματικές πληροφορίες τις οποίες η Ρουμανία χορήγησε στις 10 Σεπτεμβρίου 2015. Η Ρουμανία υπέβαλε επίσης αυθόρμητα πληροφορίες στις 22 Οκτωβρίου 2015 και ζήτησε τη διεξαγωγή συναντήσεων, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στις 23 Οκτωβρίου 2015 και στις 22 Ιανουαρίου 2016.

(5)

Με επιστολή της 8ης Απριλίου 2016, η Επιτροπή ενημέρωσε τη Ρουμανία ότι είχε αποφασίσει να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 108 παράγραφος 2 της ΣΛΕΕ στην υπόθεση SA.36086. Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (3). Η Επιτροπή κάλεσε τους ενδιαφερομένους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με την ενίσχυση.

(6)

Η Επιτροπή έλαβε αρχικές παρατηρήσεις από τη Ρουμανία (15 Ιουνίου 2016) και από τέσσερις ενδιαφερόμενους. Οι παρατηρήσεις τρίτων διαβιβάστηκαν στη Ρουμανία, στην οποία δόθηκε η δυνατότητα να τις σχολιάσει· έλαβε τις παρατηρήσεις της Ρουμανίας με επιστολή της 28ης Νοεμβρίου 2016.

(7)

Με επιστολή της 29ης Ιουλίου 2016, η Ρουμανία πρότεινε τροποποίηση στη διαδικασία πώλησης της Oltchim για τον σκοπό της επίτευξης οικονομικής ασυνέχειας. Οι ρουμανικές αρχές χορήγησαν συμπληρωματικές πληροφορίες (στις 14 Σεπτεμβρίου 2016, 4 Νοεμβρίου 2016 και 5 Δεκεμβρίου 2016) και τροποποίησαν τους όρους της αρχικής διαδικασίας πώλησης.

(8)

Κατόπιν των προαναφερόμενων ανταλλαγών, η εταιρεία συμβούλων AT Kearney, με την ιδιότητά της ως εκπροσώπου της Oltchim («ο πωλητής») υπέβαλε διαδοχικές εκθέσεις σχετικά με την πρόοδο στην πώληση των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim στις 27 Ιανουαρίου 2017, 4 Απριλίου 2017, 25 Ιουλίου 2017, 15 Σεπτεμβρίου 2017, 21 Νοεμβρίου 2017, 18 Ιανουαρίου 2018 και 16 Ιουλίου 2018. (4)

(9)

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πώλησης, παρενέβησαν διάφοροι τρίτοι και οι ρουμανικές αρχές υπέβαλαν παρατηρήσεις επί καθεμίας από αυτές τις παρεμβάσεις.

(10)

Στις 26 Ιανουαρίου 2018 διαβιβάστηκε στη Ρουμανία συμπληρωματικό αίτημα παροχής πληροφοριών, στο οποίο η Ρουμανία ανταποκρίθηκε στις 16 Μαΐου 2018.

(11)

Η Oltchim είναι μια από τις μεγαλύτερες πετροχημικές εταιρείες στη Ρουμανία και τη νοτιοανατολική Ευρώπη. Το ρουμανικό κράτος (επί του παρόντος μέσω του υπουργείου Οικονομίας) κατέχει πλειοψηφικό μερίδιο 54,8 % στην εταιρεία.

(12)

Η Oltchim παράγει κυρίως υγρή καυστική σόδα, πολυόλες οξειδίου του προπυλενίου, πλαστικοποιητές και οξο-αλκοόλες. Η Oltchim είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός υγρής καυστικής σόδας στην ευρωπαϊκή αγορά (μερίδιο 41 % στην αγορά της ΕΕ το 2015), ο μοναδικός παραγωγός σφαιριδίων καυστικής σόδας στην Κεντρική Ευρώπη, καθώς και ο μοναδικός παραγωγός χλωριούχου πολυβινυλίου και πολυαιθέρων στη Ρουμανία και τρίτος παραγωγός στην Ευρώπη. Η Oltchim εξάγει πάνω από το 74 % της παραγωγής της τόσο εντός και όσο εκτός της Ευρώπης. (5)

(13)

Η Oltchim αποτελεί τον κύριο βιομηχανικό εργοδότη στη Vâlcea, μια ενισχυόμενη περιφέρεια της Ρουμανίας δυνάμει του άρθρου 107 παράγραφος 3 στοιχείο α) της ΣΛΕΕ. Το 2015 η Oltchim απασχολούσε 2 208 εργαζομένους, εκ των οποίων 1 982 εργαζομένους στο Râmnicu Vâlcea και 226 εργαζομένους στο Pitești – Πετροχημικός κλάδος Bradu.

(14)

Η Oltchim έχει μακρά ιστορία οικονομικών δυσχερειών. Την περίοδο 1995-2000 συνήψε μια σειρά εμπορικών δανείων, τα οποία ήταν εγγυημένα με κρατικές εγγυήσεις. Η Oltchim δεν ήταν σε θέση να αποπληρώσει τα δάνεια και οι τράπεζες ενεργοποίησαν τις εγγυητικές επιστολές που είχαν εκδοθεί από το κράτος. Το 2002 το υπουργείο Οικονομικών μεταβίβασε το χρέος της Oltchim από τις κρατικές εγγυήσεις στη ρουμανική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων («AAAS» (6)). Το υπουργείο Οικονομικών συνέχισε να πραγματοποιεί πληρωμές για την κάλυψη των κρατικών εγγυήσεων έως τον Δεκέμβριο του 2006 και μεταβίβασε, επίσης, στην AAAS όλες τις όφειλες που προέκυψαν από τις μεταγενέστερες πληρωμές που πραγματοποιήθηκαν βάσει των εγγυήσεων που ενεργοποιήθηκαν.

(15)

Την περίοδο 2007-2012 η οικονομική κατάσταση της Oltchim επιδεινώθηκε, οι οικονομικές καταστάσεις της έδειχναν συστηματικά αυξανόμενες λειτουργικές ζημίες, συσσωρευμένες ζημίες και αρνητικά ίδια κεφάλαια. Στις 31 Δεκεμβρίου 2012 (πριν από την υπαγωγή της σε διαδικασία αφερεγγυότητας), οι οικονομικές καταστάσεις της Oltchim έδειχναν λειτουργικές ζημίες 62,9 εκατ. EUR, καθαρές απώλειες 127,8 εκατ. EUR και συσσωρευμένες απώλειες 383 εκατ. EUR.

(16)

Η Ρουμανία έκανε αρκετές απόπειρες ιδιωτικοποίησης Oltchim (το 2001, το 2003, το 2006, το 2007 και το 2008), αλλά όλες απέτυχαν.

(17)

Συγκεκριμένα, το 2001, το Δημόσιο διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε με την καναδική εξορυκτική εταιρεία Exall Resources την πώληση μεριδίου 53,2 %. Καθώς ο αγοραστής δεν κατέβαλε την αξία των μετοχών (10 εκατ. USD, περίπου 8,9 εκατ. EUR (7)) και δεν εγγυήθηκε τις τεχνολογικές και περιβαλλοντικές επενδύσεις τις οποίες υποσχέθηκε, η συμφωνία δεν προχώρησε (8). Το 2002 το Δημόσιο αποφάσισε να επιχειρήσει νέα πρόσκληση ιδιωτικοποίησης, επιλέγοντας τη μετοχοποίηση του χρέους της AVAS (σημερινή AAAS). Ωστόσο, η προθεσμία υποβολής προσφορών αναβλήθηκε δύο φορές και δεδομένης της αντίθεσης ενός δυνητικού επενδυτή και των μειοψηφούντων μετόχων, που προσέφυγαν ενώπιον δικαστηρίου, το 2003 η προσφορά ανακλήθηκε (9). Στη συνέχεια, μετά την ανάκληση το 2006 της μετατροπής του χρέους που είχε αρχικά εγκριθεί το 2003, οι ρουμανικές αρχές προσπάθησαν ξανά να ιδιωτικοποιήσουν την Oltchim μαζί με το χρέος το 2006 και το 2008. Ωστόσο, σύμφωνα με τις ρουμανικές αρχές, κανένας επενδυτής δεν ενδιαφερόταν να αγοράσει την Oltchim υπ' αυτούς τους όρους (10).

(18)

Με την απόφαση του 2012, η Επιτροπή απεφάνθη ότι η σχεδιαζόμενη μετοχοποίηση του χρέους προς την AAAS ύψους 1 049 εκατ. RON (11) (περίπου 231 εκατ. EUR) δεν εμπεριείχε κρατική ενίσχυση. Η εν λόγω απόφαση βασίστηκε στη σταθερή δέσμευση της Ρουμανίας να ιδιωτικοποιήσει, το αργότερο έως τα τέλη Μαΐου 2012, το σύνολο του μεριδίου του δημοσίου που προέκυψε από τη μετοχοποίηση του χρέους, όπως διατυπώθηκε σε δύο επιστολές των αντίστοιχων πρωθυπουργών την εποχή εκείνη (12).

(19)

Η Επιτροπή υιοθέτησε αυτή την άποψη αφού ανέλυσε με κριτικό πνεύμα τις εκθέσεις που εκπονήθηκαν από ανεξάρτητους συμβούλους (13) και υποβλήθηκαν από τις ρουμανικές αρχές στην πορεία της διαδικασίας. Στις εκθέσεις αυτές συγκρίνονταν τα έσοδα που θα λαμβάνονταν από μια εκκαθάριση της Oltchim με αυτά που θα λαμβάνονταν από μια ιδιωτικοποίηση. Σύμφωνα με το σενάριο της εκκαθάρισης, η αξία των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim εκτιμήθηκε σε 692 055 000 RON (152,2 εκατ. EUR), εκ των οποίων 264 119 000 RON για ενεχυριασμένα στοιχεία ενεργητικού και 427 936 000 RON για μη ενεχυριασμένα στοιχεία ενεργητικού (14).

(20)

Σύμφωνα με την έκθεση της Raiffeisen του 2011, στο σενάριο εκκαθάρισης η AAAS θα είχε εισπράξει περίπου 105,4 εκατ. RON (περίπου 23 εκατ. EUR), ποσό που αντιπροσωπεύει το 12 % των συνολικών απαιτήσεών της.

(21)

Το ποσό αυτό συγκρίθηκε με την αξία της απαίτησης της AAAS σε ένα σενάριο μετοχοποίησης του χρέους παράλληλα με ιδιωτικοποίηση. Σε αυτό το σενάριο, ανάλογα με τη χρησιμοποιούμενη μέθοδο για την εκτίμηση της αξίας της επιχείρησης, η αγοραία αξία της Oltchim εκτιμήθηκε μεταξύ 28 εκατ. EUR και 97 εκατ. EUR. Μετά τη μετοχοποίηση του χρέους της και την επακόλουθη ιδιωτικοποίηση, η AAAS θα ελάμβανε μεταξύ 22,9 και 79,5 εκατ. EUR (15).

(22)

Λαμβανομένης υπόψη αυτής της σύγκρισης, η Επιτροπή κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «εάν η εταιρεία ιδιωτικοποιηθεί σύντομα μετά τη μετοχοποίηση του χρέους, μπορεί να εξαχθεί ως συμπέρασμα ότι το κοινοποιηθέν μέτρο (μετοχοποίηση του χρέους ακολουθούμενη από πλήρη ιδιωτικοποίηση) δεν επιφέρει κανένα πλεονέκτημα για την εταιρεία Oltchim, αυτό δε το μέτρο επιτρέπει στον δημόσιο πιστωτή AVAS [AAAS] να ανακτήσει περισσότερα απ' ό,τι αν αποφάσιζε να εκκαθαρίσει την εταιρεία. Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή σημειώνει την αποφασιστική δέσμευση που αναλαμβάνεται από τις ρουμανικές αρχές να ιδιωτικοποιήσουν την εταιρεία εξολοκλήρου μέχρι το τέλος Μαΐου 2012» (16).

(23)

Ωστόσο, η Oltchim δεν εφάρμοσε τη μετοχοποίηση του χρέους της AAAS όπως εγκρίθηκε με την απόφαση της Επιτροπής του 2012. Η παραγωγή είχε μόλις ανασταλεί τον Αύγουστο του 2012, έπειτα από την άρνηση του βασικού προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας της Oltchim, της Electrica SA («Electrica»), να παρέχει υπηρεσίες χωρίς πληρωμή.

(24)

Αμέσως μετά την παύση της λειτουργία της Oltchim, οι ρουμανικές αρχές άρχισαν να στέλνουν σαφή μηνύματα στο κοινό σχετικά με την ετοιμότητά τους να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασώσουν την Oltchim. Λίγες μόνο ημέρες πριν από την ημερομηνία ιδιωτικοποίησης, ο τότε υπουργός Οικονομίας της Ρουμανίας ανέφερε ότι η παραγωγή της Oltchim θα ξεκινούσε εκ νέου εντός διαστήματος 2 έως 4 εβδομάδων. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι είχε «συζητήσει με τη διοίκηση του συγκροτήματος, το οποίο έχει σχέδιο για την επαναλειτουργία των εγκαταστάσεων» (17).

(25)

Στις 22 Σεπτεμβρίου 2012, απέτυχε η διαδικασία ιδιωτικοποίησης, καθώς ορισμένες υποθέσεις σχετικές με τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης εκκρεμούσαν ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων (18).

(26)

Μετά την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση, η οικονομική κατάσταση της Oltchim επιδεινώθηκε περαιτέρω. Κατά την περίοδο αμέσως μετά την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση, οι ρουμανικές αρχές επανέλαβαν την ετοιμότητά τους να πράξουν τα δέοντα για τη διάσωση της Oltchim (19).

(27)

Την 1η Οκτωβρίου 2012 προβλέφθηκε νέα στρατηγική για την προετοιμασία των δραστηριοτήτων της Oltchim, περιλαμβανομένης της παροχής χρηματοδοτικής στήριξης υπό τη μορφή ενίσχυσης διάσωσης. Σε άρθρο εκείνης της περιόδου, ο τότε πρωθυπουργός της Ρουμανίας εξήγησε ότι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης είχε αποτύχει και πρόσθεσε ότι «[π]ρέπει να εξηγήσουμε σήμερα το εφεδρικό σχέδιο για την επανέναρξη των δραστηριοτήτων, τη διάσωση των θέσεων εργασίας και την προετοιμασία νέας διαδικασίας ιδιωτικοποίησης, υπό πολύ διαφορετικές, σημαντικά βελτιωμένες συνθήκες» (20). Στο ίδιο πνεύμα, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε επικείμενη συμφωνία με διάφορους πιστωτές για τη διάσωση της εταιρείας: «Το σχέδιο για την επαναλειτουργία της Oltchim θα παρουσιαστεί την Πέμπτη και θα προβλέπει τα επόμενα βήματα σχετικά με τη μονάδα της Vâlcea […] ο υπουργός Οικονομίας, Εμπορίου και Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος […] και ο υπουργός Οικονομικών θα ξεκινήσουν επίσημες συνομιλίες με όλους τους κύριους πιστωτές, την AVAS, την Electrica και τις τρεις τράπεζες που είναι οι κύριοι πιστωτές της Oltchim: την BCR, την Banca Transilvania και τη CEC. Την Πέμπτη θα παρουσιάσουμε από κοινού το σχέδιο για την επαναλειτουργία της Oltchim, στο οποίο καθορίζονται με σαφήνεια τα αναγκαία μέτρα για νέα διοίκηση στην Oltchim, τη χρηματοδότηση της επανέναρξης της παραγωγής, την περίοδο δραστηριότητας, την καταβολή των οφειλόμενων μισθών και την προετοιμασία για την ιδιωτικοποίηση, η οποία πιθανότατα θα πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια του 2013, υπό όρους διαφορετικούς από αυτούς που ισχύουν επί του παρόντος» (21).

(28)

Στις 17 Οκτωβρίου 2012, ο Υφυπουργός Οικονομίας δήλωσε στον Τύπο ότι τμήματα της Oltchim επρόκειτο να τεθούν ξανά σε λειτουργία σε λίγες ημέρες και ότι η κυβέρνηση σκόπευε να χορηγήσει στην Oltchim ενίσχυση διάσωσης ύψους 20 εκατ. EUR (22).

(29)

Στις 24 Οκτωβρίου 2012, η Oltchim κατόρθωσε να αρχίσει εκ νέου την παραγωγή της χάρη σε αλλαγή των όρων συναλλαγών που χορηγήθηκε στην Oltchim από δύο δημόσιους προμηθευτές (τη CET Govora και την εθνική εταιρεία παραγωγής αλατιού Salrom) (23):

(30)

Στις 15 Νοεμβρίου 2012, ο υπουργός Οικονομίας προέβη σε δηλώσεις στον Τύπο σχετικά με τη δέσμευση της κυβέρνησης να διατηρηθεί η Oltchim ζωντανή: «Η ιδέα της πτώχευσης παύει να υφίσταται εφόσον συνάψουμε τη συμφωνία με τους κύριους πιστωτές. Γι' αυτό τον λόγο συνήψαμε συμφωνία αναδιοργάνωσης, ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης, από κοινού με τους μεγάλους πιστωτές της Oltchim. Δεν θέλουμε αύριο οι μεγάλοι πιστωτές –τράπεζες, ιδιώτες πιστωτές, έμποροι, προμηθευτές πρώτων υλών– να ζητούν την πτώχευση της Oltchim. Στόχος μας με αυτή τη συμφωνία είναι η επανέναρξη της λειτουργίας, η διάσωση και η αναδιάρθρωση της Oltchim με ελεγχόμενο τρόπο, σε συμφωνία με τους πιστωτές» (25).

(31)

Στις 23 Νοεμβρίου 2012, το υπουργείο Οικονομικών, το υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων, το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, η AAAS και η OPSPI (26) υπέγραψαν μνημόνιο συνεννόησης («το μνημόνιο») με τους πιστωτές της Oltchim, δηλαδή διάφορες ιδιωτικές και κρατικές τράπεζες, καθώς και κρατικές επιχειρήσεις όπως η Electrica, η Salrom και η CFR Marfă SA. Τα μέρη του μνημονίου συμφώνησαν ότι το υπουργείο Οικονομίας και η OPSPI θα καταχώριζαν μια εταιρεία ειδικού σκοπού ελεύθερη χρεών με κρατικά κεφάλαια (την Oltchim SPV) το αργότερο έως την 1η Ιανουαρίου 2013, προκειμένου οι τράπεζες να μπορούν να παράσχουν με ασφάλεια την απαραίτητη χρηματοδοτική στήριξη για την επανέναρξη της παραγωγής στην Oltchim. Στο πλαίσιο αυτό, με το έκτακτο κυβερνητικό διάταγμα αριθ. 59/2012, η κυβέρνηση έδωσε εντολή στο υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων να κινήσει τις νομικές διαδικασίες για τη σύσταση εταιρείας ειδικού σκοπού.

(32)

Ωστόσο, παρότι το μνημόνιο και οι στόχοι του διατηρήθηκαν, το υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων εγκατέλειψε προσωρινά τα σχέδια για βραχυπρόθεσμη σύσταση της εταιρείας ειδικού σκοπού Oltchim SPV. Αντιθέτως, η Oltchim, με δικό της αίτημα, τέθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2013 σε διαδικασία αφερεγγυότητας, η οποία διέπεται από τον νόμο αριθ. 85/2006 («νόμος περί αφερεγγυότητας»).

(33)

Ο νόμος περί αφερεγγυότητας προβλέπει μια συλλογική διαδικασία για την κάλυψη των υποχρεώσεων ενός οφειλέτη που βρίσκεται σε κατάσταση αφερεγγυότητας.

(34)

Όταν μια εταιρεία τεθεί σε συλλογική διαδικασία αφερεγγυότητας, η εξουσία λήψης αποφάσεων σχετικά με τις διοικητικές δραστηριότητες της εταιρείας αυτής μεταβιβάζεται από τους μετόχους σε ειδικό διαχειριστή ο οποίος πρέπει να ενεργεί προς το συμφέρον της εταιρείας (27). Μετά την ανάκληση του δικαιώματος διαχείρισης, η εταιρεία εκπροσωπείται και διοικείται από δικαστικά διορισμένο σύνδικο/εκκαθαριστή, ανάλογα με την προτιμητέα επιλογή. Η εντολή του ειδικού διαχειριστή περιορίζεται τότε στην εκπροσώπηση των συμφερόντων των μετόχων.

(35)

Η γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρείας διορίζει τον σύνδικο ο οποίος πρέπει να εγκριθεί από το δικαστήριο (ο αποκαλούμενος «δικαστικά διορισμένος σύνδικος»). Εντός της προθεσμίας που ορίζει ο εισηγητής δικαστής (δικαστής με ειδικές εξουσίες σε διαδικασίες πτώχευσης και αφερεγγυότητας), ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος ή ο εκκαθαριστής καταρτίζουν και υποβάλλουν στον εισηγητή δικαστή έκθεση σχετικά με τους λόγους και τις συνθήκες που οδήγησαν στην αφερεγγυότητα του οφειλέτη (28). Στην έκθεση προσδιορίζεται εάν υπάρχει δυνατότητα αναδιοργάνωσης των δραστηριοτήτων του οφειλέτη ή τυχόν λόγοι που δεν επιτρέπουν την αναδιοργάνωση. Στη δεύτερη περίπτωση, ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος θα πρέπει να προτείνει την έναρξη διαδικασίας πτώχευσης. Εάν ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος υποδείξει ότι είναι δυνατή η αποκατάσταση των δραστηριοτήτων του οφειλέτη βάσει σχεδίου δικαστικής αναδιοργάνωσης («το σχέδιο αναδιοργάνωσης» ή «το σχέδιο»), προσδιορίζει το πρόσωπο που θα καταρτίσει το σχέδιο αναδιοργάνωσης (ο οφειλέτης ή ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος μόνος ή από κοινού με έναν ή περισσότερους πιστωτές).

(36)

Μετά την κίνηση της διαδικασίας, όλες οι απαιτήσεις των πιστωτών αναστέλλονται και δεν μπορούν να προβληθούν νέες απαιτήσεις (29). Όλοι οι πάροχοι υπηρεσιών (ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου, νερού, τηλεφωνίας) δεν έχουν δικαίωμα να τροποποιήσουν, να αρνηθούν ή να διακόψουν προσωρινά την παροχή της υπηρεσίας στον οφειλέτη σε περίπτωση που αυτός έχει την ιδιότητα του δεσμευμένου καταναλωτή (30).

(37)

Ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος γνωστοποιεί στους πιστωτές ότι πρέπει να υποβάλουν κατάσταση απαιτήσεων σε βάρος του οφειλέτη, εντός νόμιμης προθεσμίας η οποία καθορίζεται με την απόφαση του εισηγητή-δικαστή κατά την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας. Στη βάση αυτή, ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος καταρτίζει τον λεγόμενο πίνακα πιστωτών. Ο πίνακας αυτός περιλαμβάνει πιστωτές που ανήκουν σε δύο βασικές κατηγορίες: εξασφαλισμένοι πιστωτές (πιστωτές με απαιτήσεις τις οποίες κατέχουν οντότητες που επωφελούνται από εμπράγματες ασφάλειες επί των αγαθών της πτωχευτικής περιουσίας του οφειλέτη, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για τον κύριο οφειλέτη ή τριτεγγυητή για τα πρόσωπα που επωφελούνται από τις εμπράγματες ασφάλειες) και μη εξασφαλισμένοι πιστωτές (πιστωτές με απαιτήσεις που δεν επωφελούνται από εγγυήσεις επί της περιουσίας του οφειλέτη). Άλλες κατηγορίες προς συμπερίληψη στον πίνακα είναι οι εξής: μισθοί και πιστωτές με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα.

(38)

Ο οφειλέτης, οι πιστωτές και οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφερόμενος έχουν δικαίωμα να προσβάλουν τον προσωρινό πίνακα απαιτήσεων ενώπιον του εισηγητή δικαστή (31). Αφού διευθετηθούν όλες οι ενστάσεις, ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος καταρτίζει τον τελικό πίνακα των πιστωτών, στον οποίο αναγράφονται το ποσό, η σειρά προτεραιότητας και η κατάσταση (εξασφαλισμένη ή μη εξασφαλισμένη) κάθε απαίτησης, και τον διαβιβάζει στο δικαστήριο προς έγκριση. Αφού διευθετηθούν όλες οι ενστάσεις, ο πίνακας καθίσταται οριστικός.

(39)

Ο νόμος περί αφερεγγυότητας προβλέπει δύο εναλλακτικές διαδικασίες:

(40)

Η δικαστική αναδιοργάνωση είναι η διαδικασία που εφαρμόζεται στον οφειλέτη για την καταβολή των οφειλών του κατόπιν αναδιοργάνωσης των δραστηριοτήτων του και σύμφωνα με ένα σχέδιο πληρωμών. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει την κατάρτιση, την έγκριση, την εφαρμογή και την τήρηση ενός σχεδίου αναδιοργάνωσης, το οποίο μπορεί να προβλέπει, συνολικά ή χωριστά, τα εξής: α) λειτουργική και/ή οικονομική αναδιάρθρωση του οφειλέτη· β) εταιρική αναδιάρθρωση με τροποποίηση της διάρθρωσης του μετοχικού κεφαλαίου· ή γ) περιορισμός των δραστηριοτήτων μέσω εκκαθάρισης ορισμένων στοιχείων ενεργητικού.

(41)

Ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος καταρτίζει το σχέδιο αναδιοργάνωσης μαζί με τον πίνακα των πιστωτών και το διαβιβάζει στο δικαστήριο προς έγκριση. Το σχέδιο πρέπει επίσης να εξεταστεί και να εγκριθεί από τους πιστωτές. Ο νόμος περί αφερεγγυότητας προβλέπει τις ακόλουθες χωριστές κατηγορίες απαιτήσεων, για τις οποίες οι αντίστοιχοι πιστωτές ψηφίζουν χωριστά: α) εξασφαλισμένες απαιτήσεις, β) μισθολογικές απαιτήσεις, γ) απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, δ) μη εξασφαλισμένες απαιτήσεις βάσει του άρθρου 96 παράγραφος 1, δηλαδή οι λεγόμενοι βασικοί προμηθευτές, ε) άλλες μη εξασφαλισμένες απαιτήσεις (32).

(42)

Σύμφωνα με τα άρθρα 100 και 101 του νόμου περί αφερεγγυότητας:

(43)

Σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 3 παράγραφος 21 του νόμου περί αφερεγγυότητας, ο όρος «μειονεκτούσα κατηγορία» σημαίνει κατηγορία απαίτησης για την οποία το σχέδιο αναδιοργάνωσης προβλέπει τουλάχιστον μία από τις ακόλουθες τροποποιήσεις για τη συγκεκριμένη κατηγορία:

(44)

Όταν η απόφαση με την οποία επικυρώνεται ένα σχέδιο καθίσταται εφαρμοστέα, η δραστηριότητα του οφειλέτη αναδιοργανώνεται αναλόγως, και οι απαιτήσεις και τα δικαιώματα των πιστωτών και των άλλων ενδιαφερόμενων μερών τροποποιούνται σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το σχέδιο. Εάν το σχέδιο δεν επικυρωθεί, ο εισηγητής δικαστής διατάσσει την άμεση έναρξη της διαδικασίας πτώχευσης.

(45)

Διαδικασία πτώχευσης σημαίνει εκκαθάριση των στοιχείων ενεργητικού του οφειλέτη για την κάλυψη υποχρεώσεων, ακολουθούμενη από διαγραφή του οφειλέτη από το μητρώο.

(46)

Σύμφωνα με το άρθρο 107 του νόμου περί αφερεγγυότητας, ένας οφειλέτης εισέρχεται σε διαδικασία πτώχευσης στις ακόλουθες περιπτώσεις:

(47)

Κατά τη διαδικασία πτώχευσης, υπάρχουν δύο κατηγορίες στοιχείων ενεργητικού που υπόκεινται σε πώληση (ενεχυριασμένα/εξασφαλισμένα στοιχεία ενεργητικού και μη ενεχυριασμένα/μη εξασφαλισμένα στοιχεία ενεργητικού) και, επομένως, δύο τρόποι διανομής μεταξύ των πιστωτών των ποσών που εισπράττονται από μια πώληση (άρθρο 121 για ενεχυριασμένα στοιχεία ενεργητικού και άρθρο 123 για μη ενεχυριασμένα στοιχεία ενεργητικού και για τυχόν πλεόνασμα που απομένει από την πώληση των ενεχυριασμένων στοιχείων ενεργητικού). Η εκκαθάριση ξεκινά αμέσως μετά την ολοκλήρωση της απογραφής των στοιχείων ενεργητικού της πτωχευτικής περιουσίας του οφειλέτη από τον εκκαθαριστή. Τα στοιχεία ενεργητικού μπορούν να πωληθούν μαζί –ως επιχειρησιακή ομάδα– ή χωριστά. Ανάλογα με τις περιστάσεις της περίπτωσης και, εφόσον είναι δυνατόν, τα στοιχεία ενεργητικού του οφειλέτη αποτιμώνται χωριστά και συνολικά, ως λειτουργική ομάδα.

(48)

Σύμφωνα με το άρθρο 121 του νόμου περί αφερεγγυότητας, εφαρμόζεται η ακόλουθη σειρά διανομής των κεφαλαίων που λαμβάνονται από την πώληση των ενεχυριασμένων στοιχείων ενεργητικού του οφειλέτη: 1) τέλη, τέλη χαρτοσήμου και άλλες δαπάνες που σχετίζονται με την πώληση των εν λόγω στοιχείων ενεργητικού, συμπεριλαμβανομένων των δαπανών για τη διατήρηση και διαχείριση των εν λόγω στοιχείων ενεργητικού, καθώς και την αμοιβή των εκκαθαριστών· και 2) απαιτήσεις των εξασφαλισμένων πιστωτών.

(49)

Σε περίπτωση που τα ποσά που λαμβάνονται από την πώληση των ενεχυριασμένων στοιχείων ενεργητικού δεν επαρκούν για την πλήρη εξόφληση των εξασφαλισμένων πιστωτών, οι εν λόγω πιστωτές διατηρούν μη εξασφαλισμένες απαιτήσεις για τη διαφορά. Εάν μετά την πληρωμή των ποσών στους εξασφαλισμένους πιστωτές υπάρχει πλεόνασμα, το πλεόνασμα αυτό διανέμεται μεταξύ των μη εξασφαλισμένων πιστωτών.

(50)

Σύμφωνα με το άρθρο 123 του νόμου περί αφερεγγυότητας, οι απαιτήσεις εξοφλούνται ως εξής: 1) τέλη, τέλη χαρτοσήμου και άλλες δαπάνες που σχετίζονται με τη διαδικασία, 2) μισθολογικές απαιτήσεις, 3) πιστώσεις που χορηγούνται από πιστωτικά ιδρύματα μετά την έναρξη της διαδικασίας, καθώς και οι απαιτήσεις που απορρέουν από τη διατήρηση των δραστηριοτήτων του οφειλέτη μετά την έναρξη της διαδικασίας (τρέχουσες οφειλές), 4) απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, 5-7) άλλες απαιτήσεις (όπως επιδόματα παιδιών, οικογενειακά επιδόματα, τραπεζικά δάνεια), 8) άλλες μη εξασφαλισμένες απαιτήσεις.

(51)

Με την απόφαση των πιστωτών κατά τη συνέλευση της 15ης Απριλίου 2013, η Rominsolv S.p.r.l και η B.D.O. – Business Restructuring S.p.r.l. («R/BDO») διορίστηκαν σύνδικοι της Oltchim («η κοινοπραξία»). Ο διορισμός αυτός επικυρώθηκε από το δικαστήριο στις 13 Μαΐου 2013.

(52)

Κατά τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου στις 19 Ιουνίου 2013, η Oltchim εξέφρασε την πρόθεση να υποβληθεί σε δικαστική αναδιοργάνωση και να εξοφλήσει τις απαιτήσεις μέσω σχεδίου αναδιοργάνωσης. Το αίτημα αυτό βασίστηκε σε «έκθεση σχετικά με τα αίτια της αφερεγγυότητας», η οποία καταρτίστηκε από την κοινοπραξία σύμφωνα με το άρθρο 59 παράγραφοι 1 έως 3 του νόμου περί αφερεγγυότητας. Στην έκθεση για τα αίτια της αφερεγγυότητας αναφερόταν ότι υπήρχε πραγματική δυνατότητα αποτελεσματικής αναδιοργάνωσης των δραστηριοτήτων του οφειλέτη, βάσει σχεδίου αναδιοργάνωσης υπό δικαστική εποπτεία, το οποίο ο οφειλέτης σκόπευε να καταρτίσει και να υποβάλει στο δικαστήριο.

(53)

Στις 3 Ιουνίου 2013, οι δικαστικά διορισμένοι σύνδικοι ανέθεσαν στη Winterhill S.r.l την εκτίμηση της αγοραίας αξίας και της αξίας εκκαθάρισης των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim («η έκθεση Winterhill»), ένα απαραίτητο βήμα για την κατάρτιση του σχεδίου πληρωμών.

(54)

Η Winterhill S.r.l. καθόρισε την αγοραία αξία των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim και την αξία εκκαθάρισής τους σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα αποτίμησης ως εξής:

(55)

Στην έκθεση Winterhill οι διάφορες κατηγορίες στοιχείων ενεργητικού της Oltchim (34) εκτιμήθηκαν με τη χρήση διαφορετικών μεθόδων αποτίμησης ανάλογα με το είδος του αποτιμώμενου στοιχείου ενεργητικού (μέθοδος σύγκρισης αγοράς ή μέθοδος καθαρού κόστους αντικατάστασης).

(56)

Όσον αφορά την αποτίμηση των πάγιων στοιχείων ενεργητικού (μονάδες, εξοπλισμός και μηχανήματα), στην έκθεση Winterhill εκτιμήθηκε η αποκαλούμενη αγοραία αξία in situ και η αγοραία αξία ex situ. Σύμφωνα με την έκθεση Winterhill, η αγοραία αξία in situ υποδηλώνει ότι η μονάδα είναι πλήρως λειτουργική για περαιτέρω χρήση στον τόπο λειτουργίας της. Η αξία αυτή λαμβάνει υπόψη το κόστος εγκατάστασης, δηλαδή ηλεκτρικής και μηχανικής εγκατάστασης, το οποίο είναι σημαντικό στην περίπτωση τέτοιων μονάδων. Η αγοραία αξία ex situ υποδηλώνει ότι η μονάδα δεν είναι λειτουργική και τα μεμονωμένα στοιχεία ενεργητικού αποτιμώνται σε σχέση με την απομάκρυνσή τους με έξοδα του αγοραστή. Στην περίπτωση της Oltchim, ο ηλεκτρικός και ο μηχανικός εξοπλισμός θεωρήθηκε ότι δεν είχαν σημαντική αξία και, ανάλογα με την πολυπλοκότητα τους, θεωρήθηκε μάλιστα ότι είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην αξία ενός στοιχείου ενεργητικού. Η αξία εκκαθάρισης των πάγιων στοιχείων ενεργητικού καθορίστηκε στην έκθεση Winterhill ως η αγοραία αξία ex situ μείον το εκτιμώμενο κόστος για την αποσυναρμολόγηση και την απομάκρυνση από τους βιομηχανικούς χώρους. Σε αυτή την αξία περιλαμβανόταν εκτίμηση του κόστους καθαρισμού και προετοιμασίας των στοιχείων ενεργητικού προς πώληση, το οποίο αναμενόταν να είναι υψηλό στην περίπτωση της Oltchim, λόγω του ρυπογόνου και επικίνδυνου χαρακτήρα πολλών υλικών που χρησιμοποιούνταν εντός των μονάδων. Περιλαμβάνονταν επίσης πιστώσεις για έξοδα εμπορίας, έξοδα πώλησης, αμοιβές πωλητών και δαπάνες προσωπικού.

(57)

Στις 20 Ιουλίου 2013, η Winterhill S.r.l. ολοκλήρωσε την εκτίμησή της. Στην έκθεση της Winterhill η αγοραία αξία της Oltchim εκτιμήθηκε σε 293,7 εκατ. EUR (περίπου 1 270 εκατ. RON) και η αξία εκκαθάρισης εκτιμήθηκε σε 141 εκατ. EUR (636 εκατ. RON), εκ των οποίων 108 εκατ. EUR (491 εκατ. RON) για εξασφαλισμένα στοιχεία ενεργητικού και περίπου 32 εκατ. EUR (145 εκατ. RON) για μη εξασφαλισμένα στοιχεία ενεργητικού (35).

(58)

Η έκθεση της Winterhill υποβλήθηκε στη συνέλευση των πιστωτών στις 2 Δεκεμβρίου 2013 και εγκρίθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2013. Αρχικά η AAAS αμφισβήτησε την αποτίμηση που περιλαμβανόταν στην έκθεση της Winterhill και υπέβαλε ένσταση κατά της απόφασης της συνέλευσης των πιστωτών με την οποία εγκρίθηκε. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο ενέκρινε τη διενέργεια διπλού ελέγχου της έκθεσης αποτίμησης και, εντέλει, απέρριψε την ένσταση της AAAS, επισημαίνοντας επιπλέον ότι η AAAS δεν έθεσε ως προϋπόθεση για την ψήφιση του σχεδίου το αποτέλεσμα της επανεξέτασης της εν λόγω έκθεσης (36).

(59)

Βάσει της έκθεσης της Winterhill, τον Ιούλιο του 2013 οι δικαστικά διορισμένοι σύνδικοι κατήρτισαν το σχέδιο αναδιοργάνωσης της Oltchim. Βασικός σκοπός του σχεδίου ήταν η εύρεση νέου επενδυτή που θα αναλάμβανε τα στοιχεία ενεργητικού/την επιχειρηματική δραστηριότητα της Oltchim. Η πώληση μπορούσε να πραγματοποιηθεί βάσει οποιασδήποτε από τις τρεις προτεινόμενες επιλογές:

(60)

Η Oltchim SPV έπρεπε να είναι ελεύθερη χρεών. Η Oltchim SPV θα αναλάμβανε το λειτουργικό τμήμα της Oltchim SA σε συνθήκες συνεχιζόμενης δραστηριότητας. (37) Η Oltchim SPV θα άνηκε κατά 100 % στην Oltchim SA με σκοπό να πωληθεί σε επενδυτή εντός 1-3 ετών. Η τιμή πώλησης των μετοχών της Oltchim SPV εκτιμήθηκε σε 306 εκατ. EUR και η ελάχιστη τιμή εκκίνησης θα καθοριζόταν σε επίπεδο υψηλότερο από το εν λόγω ποσό. Αυτή η τιμή εκτιμήθηκε με βάση την αγοραία αξία των 293,7 εκατ. EUR που καθορίστηκε στην έκθεση της Winterhill (38).

(61)

Δεδομένου ότι ορισμένα από τα στοιχεία ενεργητικού προς μεταβίβαση στην Oltchim SPV είχαν υποθηκευτεί υπέρ ορισμένων πιστωτών της Oltchim SA, το αντικείμενο της εγγύησής τους θα αντικαθίστατο με μετοχές που θα εκδίδονταν από την Oltchim SPV κατ' αναλογία με τα ποσά της εγγύησής τους. Οι εξασφαλισμένοι πιστωτές θα είχαν ως εκ τούτου το δικαίωμα (εντός 10 ημερών από την επικύρωση του σχεδίου αναδιοργάνωσης από τον εισηγητή δικαστή) να επιλέξουν την άρση των υφιστάμενων εγγυήσεων επί των περιουσιακών στοιχείων μετά την πλήρη καταβολή του τιμήματος των μετοχών της Oltchim SPV.

(62)

Οι πιστωτές της Oltchim θα εξοφλούνταν σύμφωνα με τα ποσά που προβλέπονταν στο σχέδιο πληρωμών (βλέπε πίνακα 3 κατωτέρω).

(63)

Οι πιστωτές της Oltchim θα μπορούσαν να μετατρέψουν τα τα οφειλόμενα σε αυτούς ποσά σε μετοχές (μετοχές της Oltchim SA) κατ' αναλογία και σύμφωνα με τα ποσά που προβλέπονταν στο σχέδιο πληρωμών (βλέπε πίνακα 3 κατωτέρω)· ή

(64)

Ορισμένα από τα χρέη προς το Δημόσιο θα εξοφλούνταν με τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων της Oltchim SA, ήτοι εκτάσεων γης, κτιρίων, δωρεάν.

(65)

Στο σχέδιο προβλέπονταν δύο σενάρια για τη συνέχιση των δραστηριοτήτων της Oltchim, και συγκεκριμένα:

(66)

Στο σχέδιο προσδιοριζόταν η περίοδος υλοποίησης, ήτοι τρία έτη μετά την επικύρωση του σχεδίου από τον δικαστή. Κατά την περίοδο αυτή, ο ειδικός διαχειριστής διασφαλίζει τη διοίκηση της Oltchim υπό την εποπτεία του δικαστικά διορισμένου συνδίκου.

(67)

Αφού διευθετήθηκαν όλες οι ενστάσεις, στις 9 Ιανουαρίου 2015 ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος συμπλήρωσε και διαβίβασε στο δικαστήριο τον τελικό πίνακα πιστωτών της Oltchim, όπου αναγράφονταν το ποσό, η σειρά προτεραιότητας και η κατάσταση –εξασφαλισμένη ή μη εξασφαλισμένη– κάθε απαίτησης. Στον πίνακα περιλαμβάνονταν πέντε κατηγορίες πιστωτών: 1) εξασφαλισμένοι πιστωτές, 2) μισθολογικές απαιτήσεις, 3) πιστωτές με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, 4) μη εξασφαλισμένοι πιστωτές με βάσει του άρθρου 96 του νόμου περί αφερεγγυότητας (οι αποκαλούμενοι «βασικοί προμηθευτές») και 5) άλλοι μη εξασφαλισμένοι πιστωτές, όπως παρουσιάζονται στον πίνακα 1 κατωτέρω:

Πίνακας 1

Πίνακας πιστωτών όπως περιλαμβάνονται στον πίνακα απαιτήσεων

(68)

Οι εκκρεμείς οφειλές προς το Δημόσιο και κρατικές επιχειρήσεις ανέρχονταν σε περίπου 519 εκατ. EUR, εκ των οποίων περίπου 264 εκατ. EUR προς την AAAS, περίπου 232 εκατ. EUR προς διάφορες κρατικές επιχειρήσεις (εκ των οποίων περίπου 145 εκατ. EUR προς την Electrica), περίπου 19 εκατ. EUR προς εθνικούς και περιφερειακούς φορείς (για παράδειγμα περίπου 13 εκατ. EUR προς τη Διοίκηση του περιβαλλοντικού ταμείου) και περίπου 12 εκατ. EUR προς την κρατική CEC Bank.

Πίνακας 2

Δημόσιοι πιστωτές της Oltchim

(69)

Οι ακόλουθοι πιστωτές είχαν τις μεγαλύτερες απαιτήσεις έναντι της Oltchim: AAAS (περίπου 35 % των συνολικών οφειλών), Electrica (19 % των συνολικών οφειλών), Erste Group Bank AG (10 % των συνολικών οφειλών), MFC Commodities Gmbh (4,71 % των συνολικών οφειλών), Banca Transilvania SA (4,63 % των συνολικών οφειλών), CET Govora (3,96 % των συνολικών οφειλών), CFR Marfă (3,34 % των συνολικών οφειλών) και CEC Bank (1,63 % των συνολικών οφειλών).

(70)

Στις 4 Φεβρουαρίου 2015, ο δικαστικά διορισμένος σύνδικος διαβίβασε το σχέδιο αναδιοργάνωσης μαζί με τον πίνακα των πιστωτών στο δικαστήριο. Στη συνέλευση της 9ης Μαρτίου 2015, οι πιστωτές συζήτησαν και στη συνέχεια ενέκριναν το σχέδιο σύμφωνα με το άρθρο 101 της νομοθεσίας περί αφερεγγυότητας.

(71)

Πιο συγκεκριμένα, βάσει του εγκριθέντος σχεδίου:

(72)

Σύμφωνα με το ανωτέρω σχέδιο πληρωμών, θα εφαρμοστεί η ακόλουθη κάλυψη οφειλών:

(73)

Ως εκ τούτου, αυτό το σχέδιο οδηγεί σε σημαντική διαγραφή οφειλών, κυρίως από την πλευρά των πιστωτών με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα όπως καταδεικνύεται στους πίνακες 4 και 5 κατωτέρω.

Πίνακας 4

Οφειλές προς διαγραφή

Πίνακας 5

Οφειλές προς το Δημόσιο προς διαγραφή

(74)

Οι πιστωτές ψήφισαν επί αυτού του σχεδίου. Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνέλευσης των πιστωτών της 9ης Μαρτίου 2015 (σημειώνεται ότι κατωτέρω παρατίθενται μόνο οι κύριοι πιστωτές του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και οι εργαζόμενοι):

(75)

Το σχέδιο εγκρίθηκε διότι πληρούσε τις προϋποθέσεις του νόμου περί αφερεγγυότητας, και συγκεκριμένα:

(76)

Κατά την επ' ακροατηρίου συζήτηση της 25ης Μαρτίου 2015, ο εισηγητής δικαστής ζήτησε να παρασχεθούν περισσότερες διευκρινίσεις σχετικά με το σχέδιο και ανέβαλε τη συζήτηση για τις 22 Απριλίου 2015. Κατά τη συζήτηση της 22ας Απριλίου 2015, το δικαστήριο ενέκρινε το σχέδιο εγκρίνοντας μόνο την πρώτη επιλογή, δηλαδή τις μερικές διαγραφές οφειλών όπως συμφωνήθηκαν από τους πιστωτές, καθώς και τη σύσταση νέας οντότητας (Oltchim SPV) και τη μεταβίβαση όλων των αποδοτικών στοιχείων ενεργητικού από την Oltchim SA σε αυτήν. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2015 το εφετείο του Pitești απέρριψε τις προσφυγές που ασκήθηκαν από την ANAF (Agenția Națională de Administrare Fiscală) και την Electrica Furnizare κατά της απόφασης έγκρισης του σχεδίου αναδιοργάνωσης. Με την απόφαση αυτή το σχέδιο κατέστη οριστικό.

(77)

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αφερεγγυότητας, πριν από την έγκριση του σχεδίου αναδιοργάνωσης, η Oltchim παρουσίασε μια σειρά μέτρων για τη μείωση του κόστους της, όπως η απόλυση 918 εργαζομένων τον Ιούνιο του 2013 (άλλοι 225 εργαζόμενοι επρόκειτο να απολυθούν έως τον Νοέμβριο του 2015). Τον Ιούνιο του 2014, η Oltchim άλλαξε μια ηλεκτρολυτικη κυψέλη στις κύριες εγκαταστάσεις παραγωγής (συνολικής αξίας 800 000 EUR). Για την περαιτέρω βελτίωση των κερδών της προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (ΚΠΦΤΑ), η Oltchim προέβη σε επανέναρξη της λειτουργίας της μονάδας οξο-αλκοολών στις 9 Σεπτεμβρίου 2014.

(78)

Οι ρουμανικές αρχές ενημέρωσαν (43) ότι η Oltchim βελτίωσε τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές επιδόσεις της. Ο κύκλος εργασιών της αυξήθηκε το 2015 κατά 31 % σε σύγκριση με το 2014 και κατά 59 % σε σύγκριση με το 2013, ως αποτέλεσμα της αύξησης των πωλήσεων των κύριων κατασκευαζόμενων προϊόντων (αύξηση 33 % για τις πολυόλες πολυαιθέρα, αύξηση 7 % για τα προϊόντα χλωριούχων αλκαλίων). Τα ΚΠΦΤΑ βελτιώθηκαν κατά 109 εκατ. RON σε σύγκριση με το 2013.

(79)

Ωστόσο, οι νέες απόπειρες ιδιωτικοποίησης της εταιρείας που πραγματοποιήθηκαν από τον Ιούνιο του 2013 απέβησαν και πάλι άκαρπες αργότερα το ίδιο έτος.

(80)

Σύμφωνα με το σχέδιο, όπως συμφωνήθηκε από τους πιστωτές και εγκρίθηκε από το Δικαστήριο (βλέπε πίνακα 5 ανωτέρω), οι πιστωτές με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα και οι ΑΕ πρέπει να διαγράψουν συνολικό χρέος ύψους 408,5 εκατ. EUR (για την AAAS περίπου 216 εκατ. EUR, ποσό που αντιπροσωπεύει το 81,9 % της συνολικής απαίτησης και 174,3 εκατ. EUR για τις κρατικές επιχειρήσεις).

(81)

Οι αποκαλούμενοι βασικοί προμηθευτές (δηλαδή η CET Govora SA και η εθνική εταιρεία διαχείρισης ύδατος) έπρεπε να διαγράψουν 21,2 εκατ. EUR και 2,2 εκατ. EUR αντίστοιχα, ποσά που αντιστοιχούν στο 70 % έως 71 % των συνολικών απαιτήσεών τους. Η Electrica έπρεπε να διαγράψει 112 εκατ. EUR, ποσό που αντιπροσωπεύει το 77,6 % της συνολικής απαίτησής της.

(82)

Επιπλέον των ποσών που αντιστοιχούν στη διαγραφή οφειλών για διάφορους δημόσιους πιστωτές οι οποίοι περιλαμβάνονται στον πίνακα 5, στον πίνακα 6 κατωτέρω απεικονίζονται τα αντίστοιχα ποσά των οφειλών προς ανάκτηση στην περίπτωση πώλησης της Oltchim SPV ως ενιαίου συνόλου που προβλέπεται στο σχέδιο αναδιοργάνωσης, όπως προκύπτουν από την εγκριθείσα μέγιστη διαγραφή.

Πίνακας 6

Δημόσιοι πιστωτές (διαγραφή οφειλών και ανάκτηση οφειλών βάσει του σχεδίου)

(83)

Κατόπιν της έγκρισης του σχεδίου αναδιοργάνωσης, πραγματοποιήθηκαν ήδη σημαντικές διαγραφές οφειλών. Στις παρατηρήσεις που υπέβαλε τον Οκτώβριο του 2015, η Ρουμανία ενημέρωσε ότι την περίοδο Απριλίου-Οκτωβρίου 2015 διαγράφηκαν οφειλές ύψους περίπου 2,358 δισεκατ. RON (518 εκατ. EUR) (44).

(84)

Οι ρουμανικές αρχές ενημέρωσαν επίσης ότι μια προσφορά πώλησης της Oltchim SPV διαβιβάστηκε σε όλα τα διμερή Εμπορικά Επιμελητήρια στη Ρουμανία (Ιούλιος 2015) και σε άλλα 30 Εμπορικά Επιμελητήρια παγκοσμίως (τον Σεπτέμβριο του 2015). Οι πρώτες συναντήσεις με πιθανούς αγοραστές πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του 2015.

(85)

Στις 8 Απριλίου 2016, η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας. Η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες ως προς τρία μέτρα στήριξης:

(86)

Στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας, η Επιτροπή διατύπωσε την προκαταρκτική άποψη ότι τα μέτρα που περιγράφονται ανωτέρω συνεπάγονταν χορήγηση κρατικών πόρων και μπορούσαν να καταλογιστούν στο κράτος. Επιπλέον, δεδομένου ότι ήταν απίθανο οποιοσδήποτε συνετός ιδιωτικός φορέας να είχε χορηγήσει στην Oltchim τα μέτρα αυτά, η Επιτροπή διατύπωσε επίσης την προκαταρκτική άποψη ότι τα μέτρα παρείχαν στην Oltchim αδικαιολόγητο πλεονέκτημα· το πλεονέκτημα αυτό ήταν επιλεκτικό, διότι η Oltchim ήταν ο μόνος δικαιούχος του.

(87)

Η Επιτροπή επισήμανε επίσης ότι τα μέτρα ήταν πιθανό να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών καθώς η Oltchim βρισκόταν σε ανταγωνισμό με άλλους παραγωγούς χημικών προϊόντων από άλλα κράτη μέλη, καθώς και από τον υπόλοιπο κόσμο. Τα μέτρα επέτρεψαν στην Oltchim να συνεχίσει να λειτουργεί ώστε να μην πρέπει να αντιμετωπίσει, όπως συνέβη με άλλους ανταγωνιστές, τις συνέπειες που κανονικά θα προέκυπταν από τα άσχημα οικονομικά της αποτελέσματα.

(88)

Η Επιτροπή εξέφρασε επίσης αμφιβολίες ως προς το συμβιβάσιμο των μέτρων, δεδομένου ιδίως ότι οι ρουμανικές αρχές δεν παρείχαν πιθανούς λόγους συμβιβάσιμου. Η προκαταρκτική άποψη της Επιτροπής ήταν ότι η Oltchim μπορούσε να θεωρηθεί προβληματική εταιρεία κατά την έννοια των κατευθυντήριων γραμμών του 2014 σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και αναδιάρθρωση μη χρηματοπιστωτικών προβληματικών επιχειρήσεων («κατευθυντήριες γραμμές περί διάσωσης και αναδιάρθρωσης του 2014») (48), ειδικότερα δεδομένης της διαδικασίες αφερεγγυότητας που κινήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2013. Ωστόσο, τα κριτήρια των συμβιβάσιμων ενισχύσεων για τη διάσωση ή την αναδιάρθρωση που προβλέπονται στις κατευθυντήριες γραμμές περί διάσωσης και αναδιάρθρωσης δεν φαινόταν να πληρούνται από κανένα από τα μέτρα. Ειδικότερα, ελλείψει κοινοποιηθέντος σχεδίου αναδιάρθρωσης (οι ρουμανικές αρχές δεν επικαλούνται την επιλεξιμότητα των μέτρων ως ενίσχυση αναδιάρθρωσης), η Επιτροπή δεν μπορούσε να αξιολογήσει τα στοιχεία του σχεδίου αναδιοργάνωσης, συμπεριλαμβανομένων των επενδυτικών μέτρων και των μέτρων εκσυγχρονισμού, ούτε να αξιολογήσει αν τα μέτρα θα αποκαθιστούσαν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα και θα περιορίζονταν στο ελάχιστο, ώστε να αποφευχθούν οι αδικαιολόγητες στρεβλώσεις του ανταγωνισμού.

(89)

Με βάση τα ανωτέρω, η προκαταρκτική άποψη της Επιτροπής ήταν ότι τα μέτρα φαινόταν να συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ. Επιπλέον, δεδομένου ότι τα μέτρα χορηγούνταν κατά παράβαση των υποχρεώσεων κοινοποίησης και διατήρησης της υφιστάμενης κατάστασης που προβλέπονται στο άρθρο 108 παράγραφος 3 της ΣΛΕΕ, η Επιτροπή επισήμανε ότι φαινόταν να συνιστούν παράνομη κρατική ενίσχυση. Ελλείψει κοινοποίησης του σχεδίου αναδιάρθρωσης στην Επιτροπή, τα μέτρα αυτά δεν μπορούσαν να κηρυχθούν συμβιβάσιμα με την εσωτερική αγορά.

(90)

Στις παρατηρήσεις της επί της απόφασης της Επιτροπής για κίνηση της διαδικασίας, η Ρουμανία υποβάλλει διάφορες παρατηρήσεις που αφορούν καθένα από τα τρία μέτρα που περιγράφονται ανωτέρω.

(91)

Η Ρουμανία ισχυρίζεται ότι την περίοδο μεταξύ Σεπτεμβρίου 2012 και Ιανουαρίου 2013 η AAAS συμπεριφέρθηκε ως ιδιώτης πιστωτής και ότι η μη είσπραξη οφειλών από την AAAS δικαιολογείτο πλήρως σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα των 5 μηνών λόγω τόσο νομικών όσο και de facto περιορισμών:

(92)

Οι νομικοί περιορισμοί αφορούν τις συνέπειες της λεγόμενης ειδικής διαδικασίας διαχείρισης [άρθρο 16 παράγραφος 5 στοιχείο γ) του ρουμανικού νόμου αριθ. 137/2002] στο πλαίσιο της οποίας οι πιστωτές των οποίων οι απαιτήσεις αφορούν φόρους και εισφορές δεν μπορούν να εισπράξουν τα οφειλόμενα σε αυτούς ποσά αν η εταιρεία προετοιμάζεται για ιδιωτικοποίηση. Αυτό εικάζεται ότι απέτρεψε την AAAS να ζητήσει την άμεση εκτέλεση για την ικανοποίηση των απαιτήσεών της στο πλαίσιο της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης που εφάρμοζε το υπουργείο Οικονομίας, Εμπορίου και Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος, ακόμη και μετά την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση του Σεπτεμβρίου 2012. Η Ρουμανία υποστηρίζει επίσης ότι η έλλειψη εμπορεύσιμων στοιχείων ενεργητικού που δεν χρησιμοποιήθηκαν ως εμπράγματη ασφάλεια για τους εξασφαλισμένους πιστωτές περιόρισαν de facto τη δυνατότητα της AAAS να προβεί σε αναγκαστική εκτέλεση των απαιτήσεών της και εξηγεί επίσης γιατί ούτε οι ιδιώτες πιστωτές προέβησαν σε αναγκαστική εκτέλεση των απαιτήσεών τους. Εν προκειμένω, η Ρουμανία παραθέτει το παράδειγμα της ιδιωτικής τράπεζας Banca Comercială Română, η οποία όχι μόνον δεν ενεργοποίησε τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης αλλά χορήγησε μάλιστα πρόσθετη χρηματοδότηση συνολικού ύψους περίπου 1 εκατ. EUR υπέρ της επαναλειτουργίας του τμήματος πολυολών-πολυαιθέρα και υπέρ της εκπόνησης μελέτης συμβούλου σχετικά με τη δυνατότητα επανέναρξης των δραστηριοτήτων της Oltchim.

(93)

Επιπλέον, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι η μη υποβολή αιτήματος από την AAAS για την άμεση ικανοποίηση των απαιτήσεών της οφειλόταν επίσης στην κίνηση διαδικασίας προ-κοινοποίησης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τη Ρουμανία σε σχέση με ενίσχυση διάσωσης (ενίσχυση η οποία αποδείχθηκε εντέλει μη συμβατή με την «αρχή της εφάπαξ ενίσχυσης» των κατευθυντήριων γραμμών περί διάσωσης και αναδιάρθρωσης του 2014).

(94)

Η Ρουμανία επισημαίνει ότι, βάσει της μελέτης Raiffeisen, με την επιφύλαξη των μειώσεων που σχετίζονταν με περιβαλλοντικές υποχρεώσεις, η AAAS θα είχε εισπράξει το 10 % και όχι το 12 % των απαιτήσεών της βάσει του σεναρίου της εκκαθάρισης διότι οι απαιτήσεις της AAAS έναντι της Oltchim ήταν κατά σχεδόν 1,2 φορές υψηλότερες από τις απαιτήσεις που έλαβε υπόψη η Raiffeisen το 2011, όταν συνέκρινε την αγοραία αξία και την αξία εκκαθάρισης της Oltchim. Στις παρατηρήσεις της του Μαΐου του 2018, η Ρουμανία ισχυρίζεται μάλιστα ότι σε περίπτωση πτώχευσης οι περιβαλλοντικές υποχρεώσεις που θα έπρεπε να εξοφληθούν κατά προτεραιότητα στην περίπτωση της Oltchim θα είχαν υπερβεί τις συνολικές εισπράξεις που αναμένονταν από μια αναγκαστική πώληση βάσει του σεναρίου εκκαθάρισης, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο βαθμός ανάκτησης των απαιτήσεων της AAAS θα ήταν μηδενικός.

(95)

Η Ρουμανία ισχυρίζεται ότι η AAAS επικεντρώθηκε στο να αποκτήσει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση της Oltchim την περίοδο εκείνη προκειμένου να είναι σε θέση να λάβει καλά τεκμηριωμένη απόφαση και ότι η περίοδος των λίγων μηνών μεταξύ της αποτυχημένης ιδιωτικοποίησης και της υπαγωγής σε διαδικασία αφερεγγυότητας ήταν αποδεκτή ως περίοδος προβληματισμού.

(96)

Τέλος, η Ρουμανία επισημαίνει ότι AAAS επέβαλλε στην Oltchim τόκους στα επίπεδα της αγοράς έως την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας. Σύμφωνα με τη Ρουμανία, αυτό αποδεικνύει ότι η μη άμεση εκτέλεση των απαιτήσεών της δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, κάτι που κατά τους ισχυρισμούς της Ρουμανίας συνάδει με την προσέγγιση που ακολουθήθηκε στην απόφαση της Επιτροπής του 2012 στις σκέψεις 98 και επ. Η Ρουμανία υποστηρίζει επίσης ότι οι μόνες περαιτέρω συσσωρευθείσες οφειλές προκύπτουν από τόκους επί ήδη υφιστάμενων οφειλών, κάτι που είναι ήσσονος σημασίας σε περίπτωση που η ανάκτηση των βασικών οφειλών είναι εξαρχής εντελώς ανέφικτη.

(97)

Κατά την άποψη της Ρουμανίας, αποφασίζοντας να συνεχίσουν τον εφοδιασμό και να προβούν σε ευνοϊκή τροποποίηση των όρων συναλλαγών, η CET Govora και η Salrom «συμπεριφέρθηκαν ως ιδιώτες πιστωτές εφόσον εξασφάλισαν εγγυήσεις για το νέο χρέος» και διότι οι αποφάσεις τους να παράσχουν τις πρώτες ύλες που απαιτούνταν για την επανέναρξη των δραστηριοτήτων της Oltchim ήταν παρόμοιες με τις αποφάσεις που έλαβαν ορισμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, η απόφαση αυτή βασίζεται στο ενδεχόμενο ανάκτησης μεγαλύτερου ποσού των οφειλών σε περίπτωση έναρξης των δραστηριοτήτων. Επιπλέον, η Ρουμανία αναφέρει ότι, λόγω της τεχνολογικής αλληλεξάρτησής τους όσον αφορά την παροχή βιομηχανικού και απιονισμένου αντίστοιχα νερού στην Oltchim, η Salrom (αν και όχι τόσο διακριτά) και η CET Govora ενήργησαν ως συνετοί βασικοί προμηθευτές. Καθώς η Oltchim αντιστοιχούσε στο 14 % του κύκλου εργασιών της Salrom το 2015 και στο 39 % των εσόδων της CET Govora, δεν υπήρχε πρακτική λύση για υποκατάσταση των αγορών βιομηχανικού ατμού από την Oltchim για τη CET Govora.

(98)

Όσον αφορά τη Salrom, η Ρουμανία αναφέρει επίσης ότι έλαβε συνολικές πληρωμές άνω των 33 εκατ. RON μετά την υπαγωγή της Oltchim σε διαδικασία αφερεγγυότητας, θέτοντας ως όρο την καταβολή προκαταβολών για τη συνέχιση του εφοδιασμού της Oltchim μετά την υπαγωγή της σε διαδικασία αφερεγγυότητας, όρος με τον οποίο η Oltchim συμφώνησε και συμμορφώθηκε κατόπιν διαπραγματεύσεων.

(99)

Όσον αφορά τον εφοδιασμό από τη CET Govora, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι η τιμή πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας και ατμού στην Oltchim συνάδει με τα επίπεδα της αγοράς και έχει καταβληθεί πλήρως από την 1η Φεβρουαρίου 2013 έως τις 31 Μαρτίου 2016 (476 εκατ. RON).

(100)

Η Ρουμανία υποστηρίζει ότι η θετική ψήφος της AAAS και των κρατικών επιχειρήσεων συμμορφωνόταν με την αρχή του πιστωτή στην οικονομία της αγοράς, όπως αναλύεται συνοπτικά κατωτέρω.

(101)

Πρώτον, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι αξία του σεναρίου πτώχευσης της Oltchim είναι αρνητική. Προς επίρρωση της άποψής της, η Ρουμανία αναφέρει τις αξίες που παρέχονται στις εκθέσεις αποτίμησης που καταρτίστηκαν από τη Romcntrol τον Φεβρουάριο του 2009 (-281 εκατ. EUR) και τον Δεκέμβριο του 2010 (-407 εκατ. EUR) αντίστοιχα. Επιπλέον, αναφέρει την εκτίμηση της Winterhill σχετικά με την ανάκτηση βάσει του σεναρίου εκκαθάρισης, η οποία ανέρχεται σε περίπου 108 εκατ. EUR για εξασφαλισμένα στοιχεία ενεργητικού και σε 32 εκατ. EUR για τα ελεύθερα βαρών στοιχεία ενεργητικού (από τα δεύτερα, ποσό 22,2 εκατ. EUR θα είχε αφαιρεθεί για την καταβολή αποζημιώσεων σε απολυθέντες εργαζόμενους).

(102)

Αναφορικά με την αιτιολογική σκέψη 120 της απόφασης κίνησης της διαδικασίας, η Ρουμανία προσθέτει ότι οι περιβαλλοντικές υποχρεώσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση της Winterhill αφορούν μόνο τον καθαρισμό και την προετοιμασία των στοιχείων ενεργητικού προς πώληση και δεν περιλαμβάνουν το κλείσιμο χώρου εναπόθεσης μη επικίνδυνων και επικίνδυνων αποβλήτων, καθώς και τον παροπλισμό και την κατεδάφιση του εξοπλισμού και του κτιρίου, και την αποκατάσταση του εδάφους και του περιβάλλοντος στην αρχική κατάσταση. Οι περιβαλλοντικές υποχρεώσεις σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Oltchim ανέρχονται σε περίπου 464 εκατ. EUR και, συνεπώς, υπερβαίνουν τα έσοδα που υπολογίστηκαν από τη Winterhill για τους εξασφαλισμένους πιστωτές στο πλαίσιο της διαδικασίας εκκαθάρισης.

(103)

Ως εκ τούτου, η πιθανότητα να λάβουν η AAAS και οι κρατικές επιχειρήσεις κάποια πληρωμή από την Oltchim ήταν σημαντικά υψηλότερη στο πλαίσιο της διαδικασίας αναδιοργάνωσης.

(104)

Δεύτερον, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι η ανάκτηση οφειλών μέσω της κίνησης, από την AAAS και την Electrica, της διαδικασίας πτώχευσης της Oltchim δεν ήταν δυνατή, διότι δεν πληρούνταν οι σχετικές απαιτήσεις του άρθρου 1 παράγραφος 2 του νόμου περί αφερεγγυότητας.

(105)

Τρίτον, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι παρότι η μελέτη της AAAS για την αρχή του πιστωτή στην οικονομία της αγοράς εκπονήθηκε πριν από την έγκριση του σχεδίου αναδιοργάνωσης κατά τη συνέλευση των πιστωτών της 9ης Μαρτίου 2015, η μελέτη που εκπονήθηκε από την AAAS είναι κατάλληλη και επαρκής προκειμένου η απόφαση της AAAS να εγκρίνει το σχέδιο αναδιοργάνωσης να θεωρηθεί παρόμοια με την απόφαση ιδιώτη πιστωτή. Η απόρριψη του σχεδίου θα είχε οδηγήσει σε πτώχευση, η οποία θα συνεπαγόταν τη μη ανάκτηση οφειλών, λαμβανομένου υπόψη του μικρού μέρους των απαιτήσεων της AAAS που ήταν εξασφαλισμένες και της μεγάλης αξίας των περιβαλλοντικών υποχρεώσεων στην περίπτωση χωματουργικών οικολογικών εργασιών για το πρασίνισμα της γης. Ως εκ τούτου, η μελέτη που εκπόνησε η AAAS εν προκειμένω κατέδειξε ότι η AAAS θα είχε ανακτήσει μεγαλύτερο ποσό σε περίπτωση έγκρισης του σχεδίου αναδιοργάνωσης απ' ό,τι στην περίπτωση εκκαθάρισης της Oltchim όπου οι περιβαλλοντικές υποχρεώσεις τυγχάνουν προτεραιότητας βάσει του διατάγματος αριθ. 195/2005.

(106)

Η Ρουμανία θεωρεί ότι η είσπραξη του 20 % των απαιτήσεων της AAAS κατόπιν της εφαρμογής του σχεδίου αναδιοργάνωσης ήταν αξιόπιστη εκτίμηση κατά τον χρόνο της ψηφοφορίας.

(107)

Τέταρτον, η Ρουμανία υπογράμμισε ότι το αίτημα τριών πιστωτών για απόρριψη του σχεδίου αναδιοργάνωσης απορρίφθηκε από το εθνικό δικαστήριο με την απόφαση αριθ. 892 της 22ας Απριλίου 2015. Η απόφαση επιβεβαίωσε ότι το σχέδιο αναδιοργάνωσης εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα των πιστωτών σε σύγκριση με το σενάριο πτώχευσης, ιδίως βάσει της εκτίμησης για ποσό περιβαλλοντικών υποχρεώσεων υψηλής εξοφλητικής προτεραιότητας ύψους 464 εκατ. EUR, το οποίο υπερβαίνει σημαντικά την εκτίμηση της Winterhill για ανάκτηση βάσει του σεναρίου εκκαθάρισης περίπου 108 εκατ. EUR για εξασφαλισμένα στοιχεία ενεργητικού και 32 εκατ. EUR για τα ελεύθερα βαρών στοιχεία ενεργητικού.

(108)

Η Ρουμανία υποστηρίζει ότι οι πιστωτές με φορολογικές και μη εξασφαλισμένες απαιτήσεις, και οι άλλες κρατικές επιχειρήσεις, όπως η AAAS και η Electrica, ενήργησαν ως φορείς της αγοράς επιλέγοντας το σχέδιο αναδιοργάνωσης και όχι την εκκαθάριση της Oltchim: ενήργησαν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως η Erste Group Bank AG και η Bulrom Gas Impex SRL, οι οποίες αφενός είχαν τόσο εξασφαλισμένες όσο και μη εξασφαλισμένες απαιτήσεις και, αφετέρου, ενέκριναν επίσης το σχέδιο. Η Ρουμανία υποστηρίζει επίσης ότι πριν από την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας, η Salrom έθεσε ως όρο τη σύσταση ασφάλειας επί ακινήτων προκειμένου να καταστεί εξασφαλισμένος πιστωτής.

(109)

Πέμπτον, στις παρατηρήσεις της η Ρουμανία επισήμανε ότι η Electrica προέβη σε όλες τις επιτρεπόμενες από τη νομοθεσία ενέργειες προκειμένου να ανακτήσει τις οφειλές στο πλαίσιο της διαδικασίας αφερεγγυότητας ώστε να αποφύγει την εξάρτησή της από σχέδιο αναδιοργάνωσης. Ωστόσο, οι ενέργειες αυτές απορρίφθηκαν από τα ρουμανικά δικαστήρια. Ως εκ τούτου, η ψήφιση του σχεδίου ήταν η έσχατη λύση, κάτι που δείχνει ότι η Electrica ενήργησε ως φορέας οικονομίας της αγοράς (ΦΟΑ). Η θετική ψήφος για το σχέδιο αναδιοργάνωσης ήταν η μόνη επιλογή ανάκτησης των οφειλών που είχαν στη διάθεσή τους οι πιστωτές για την Eletcrica, οι οποίοι ήταν τόσο εξασφαλισμένοι όσο και μη εξασφαλισμένοι πιστωτές.

(110)

Η Ρουμανία ισχυρίζεται ότι ένας φορέας/πιστωτής στην οικονομία της αγοράς θα είχε επιλέξει το σχέδιο αναδιοργάνωσης καθώς ο τρόπος αυτός παρέχει, συνήθως, στις διαδικασίες αφερεγγυότητας στη Ρουμανία, οι οποίες είναι γνωστές στην Electrica, μεγαλύτερες πιθανότητες ανάκτησης των οφειλών: η Ρουμανία τονίζει ότι οι σύνδικοι που είναι υπεύθυνοι για την κατάρτιση του σχεδίου έχουν τη νομική υποχρέωση να μεγιστοποιήσουν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη και μπορεί να θεωρηθούν προσωπικά υπεύθυνοι αν δεν επιτύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα για τους πιστωτές.

(111)

Η Ρουμανία εξήγησε επίσης ότι στην έκθεση που επιβεβαιώθηκε με το σχέδιο επισημαινόταν ευλόγως ότι η μόνη πιθανότητα να εισπράξει η Electrica μέρος των οφειλόμενων σε αυτήν ποσών ήταν μέσω της αναδιοργάνωσης. Κατά την άποψη της Ρουμανίας, είναι παράλογο να υποστηριχθεί ότι η Electrica έπρεπε να έχει προβεί στην εκπόνηση δαπανηρής χωριστής μελέτης προκειμένου να επιβεβαιωθούν οι πτυχές που αναφέρθηκαν από γνωστούς επαγγελματίες, επιβεβαιώθηκαν από τα εθνικά δικαστήρια και προέκυπταν από την οικονομική πείρα: το κόστος που συνδεόταν με την εκπλήρωση των περιβαλλοντικών υποχρεώσεων της Oltchim στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας θα είχε καταστήσει λιγότερο πιθανή, αν όχι αδύνατη, την είσπραξη οποιουδήποτε ποσού των απαιτήσεων της Electrica έναντι της Oltchim.

(112)

Συγκριτικά, η πιθανή είσπραξη ποσού 160 εκατ. RON από την Electrica βάσει του σχεδίου αναδιοργάνωσης, ακόμη και αν συνδεόταν με ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και ορισμένους κινδύνους, ήταν οπωσδήποτε η προτιμότερη λύση, όπως αποδεικνύεται επίσης από τις ενέργειες άλλων ιδιωτών πιστωτών, όπως η Erste Group Bank AG.

(113)

Η Ρουμανία αναφέρει ότι η ψήφος της Salrom και της CET Govora κατά του σχεδίου αναδιοργάνωσης θα είχε οδηγήσει σε μη είσπραξη του μη εξασφαλισμένου τμήματος των απαιτήσεών τους· ως εκ τούτου, η καλύτερη επιλογή για αυτές ήταν να αποδεχθούν το σχέδιο αναδιάρθρωσης, βάσει του οποίου οι εξασφαλισμένοι πιστωτές αποδέχθηκαν διαγραφές οφειλών με αντάλλαγμα τη μερική είσπραξη των μη εξασφαλισμένων απαιτήσεών τους.

(114)

Τέσσερις ενδιαφερόμενοι διατύπωσαν σχόλια σχετικά με την απόφαση κίνησης της διαδικασίας – η PPC (μειοψηφών μέτοχος της Oltchim), η Electrica, η κοινοπραξία των δικαστικών διαχειριστών Rominsolv και BDO (που ήταν αρμόδιοι για τη δικαστική διαχείριση της Oltchim) και ένας ακόμη ενδιαφερόμενος που επιθυμούσε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

(115)

Η Rominsolv και η BDO είναι οι σύνδικοι της Oltchim που κατήρτισαν το σχέδιο αναδιοργάνωσης, το οποίο εγκρίθηκε αργότερα από τους πιστωτές της Oltchim. Υποβάλλουν διάφορα επιχειρήματα υπέρ του σχεδίου αναδιοργάνωσης.

(116)

Όσον αφορά το μέτρο 1, οι R/BDO υποστηρίζουν τα εξής:

(117)

Όσον αφορά το μέτρο 2, οι R/BDO υποστηρίζουν τα εξής:

(118)

Τέλος, η BDO υποστηρίζει ότι η Επιτροπή αγνόησε τη σημασία της τεχνολογικής αλληλεξάρτησης μεταξύ 4 μεγάλων παικτών (Oltchim, CET Govora, Uzinele Sodice Govora και Salrom), των οποίων οι δραστηριότητες είναι αλληλοεξαρτώμενες από τεχνολογική άποψη, καθώς καθεμία από τις εταιρείες αυτές είναι προμηθευτής και ταυτόχρονα πελάτης των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας των άλλων.

(119)

Όσον αφορά το μέτρο 3, οι R/BDO υποστηρίζουν τα εξής:

(120)

Η Electrica υποστηρίζει ότι η απόφασή της να ψηφίσει υπέρ του σχεδίου δεν μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος. Αναφέρει ότι η λήψη απόφασης σχετικά με την ψήφιση του σχεδίου ανατέθηκε από τη συνέλευση των μετόχων στον γενικό διευθυντή της Electrica SA, ο οποίος ήταν ο μόνος υπεύθυνος για τη θετική ψήφο επί του σχεδίου. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την Electrica, το μέτρο 3 δεν μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος.

(121)

Επιπλέον, η Electrica υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν μπορεί να θεωρηθεί ότι η απόφαση απέρρεε από κρατικές εξουσίες, επρόκειτο για ορθή επιχειρηματική απόφαση σύμφωνη με την αρχή του πιστωτή στην οικονομία της αγοράς. Στην ουσία, η Electrica θεωρεί ότι η απόφασή της να στηρίξει το σχέδιο δεν χορήγησε πλεονέκτημα στην Oltchim· κατά την άποψή της, αυτό επιβεβαιώνεται από την παρόμοια συμπεριφορά άλλων ιδιωτών πιστωτών σε συγκρίσιμη κατάσταση με την Electrica, οι οποίοι επίσης ψήφισαν υπέρ του σχεδίου.

(122)

Η Electrica υποστηρίζει επίσης ότι δεν εκπόνησε μελέτη πιστωτή στην οικονομία της αγοράς διότι οι R/BDO είχαν τη νομική υποχρέωση να συμβουλεύσουν τους πιστωτές σχετικά με τρόπους μεγιστοποίησης των εσόδων τους.

(123)

Το ανώνυμο μέρος συμφωνεί με τις αμφιβολίες της Επιτροπής. Περιγράφει επιπλέον τις στρεβλωτικές επιπτώσεις των μέτρων στήριξης, ιδίως στην αγορά προϊόντων χλωρίου-αλκαλίων (καυστική σόδα). Το ανώνυμο μέρος θεωρεί ότι η προτεινόμενη λύση της πώλησης της Oltchim είναι αδιέξοδη: οι πολλαπλές ανεπιτυχείς προσπάθειες πώλησης της Oltchim δείχνουν την έλλειψη ενδιαφέροντος της αγοράς για την Oltchim· οι οικονομικές εκθέσεις της Oltchim εκείνης της περιόδου δείχνουν επίπεδο κερδοφορίας το οποίο είναι υπερβολικά χαμηλό για να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των δραστηριοτήτων. Στο πλαίσιο αυτό, η μόνη βιώσιμη λύση για την Oltchim θα ήταν η πλήρης αναδιάρθρωση των δραστηριοτήτων υπό τη μορφή κλεισίματος μονάδων, μείωσης της ικανότητας και, πιθανόν, εξόδου από την αγορά.

(124)

Το ανώνυμο μέρος επισημαίνει επίσης ότι σημαντικό μέρος των κερδών που αποκόμισε η Oltchim το 2015 και των αναμενόμενων κερδών για το 2016 προήλθαν από τις πωλήσεις καυστικής σόδας, της οποίας η τιμή πώλησης είναι κυκλική και το 2015 ανήλθε σε επίπεδα «ανώτατου σημείου του κύκλου». Επιπλέον, οι συντελεστές χρησιμοποίησης της Oltchim είναι εξαιρετικά χαμηλοί (χρησιμοποίηση του 30 % της συνολικής ικανότητας, ποσοστό το οποίο, σε σύγκριση με τα μέσα επίπεδα του 80 % στη βιομηχανία χλωρίου-αλκαλίων της ΕΕ, είναι πολύ χαμηλό). Ως εκ τούτου, οποιοσδήποτε πιθανός αγοραστής θα έπρεπε να προβεί σε σημαντικές περαιτέρω επενδύσεις, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα χαμηλά ΚΠΦΤΑ της Oltchim.

(125)

Σύμφωνα με την PCC, εάν η AAAS είχε ενεργήσει ως ιδιώτης πιστωτής, θα είχε ταχθεί υπέρ της εκτέλεσης της απαίτησής της έναντι της Oltchim έπειτα από την αποτυχία της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης τον Σεπτέμβριο του 2012: αυτό θα είχε οδηγήσει την AAAS να εισπράξει το 12 % της απαίτησή της και όχι να επιλέξει να αναμείνει μια αβέβαιη είσπραξη κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας αναδιοργάνωσης.

(126)

Η PCC υποστηρίζει ότι μετά την αποτυχία της ιδιωτικοποίησης τον Σεπτέμβριο του 2012 κατέστη ακόμη σαφέστερο ότι δεν υπήρχε ενδιαφέρον της αγοράς για την αγορά της Oltchim. Η αναμονή για μερικά ακόμη χρόνια μέχρι την κατάρτιση κάποιου σχεδίου αναδιάρθρωσης και, στη συνέχεια, για μερικά ακόμη χρόνια μέχρι την υλοποίησή του θα έθετε σε μεγάλο κίνδυνο την αγοραία αξία των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim. Με την πάροδο του χρόνου τα στοιχεία ενεργητικού της Oltchim καθίσταντο όλο και πιο παρωχημένα και άχρηστα.

(127)

Η PCC υποστηρίζει ότι η AAAS έπρεπε να έχει χρησιμοποιήσει την ειδική ρουμανική νομοθεσία σχετικά με την ανάκτηση δεδουλευμένων χρεών έναντι του υπουργείου Οικονομικών τα οποία απορρέουν από κρατικές εγγυήσεις (διάταγμα 29/2002), η οποία προβλέπει ότι οι συμφωνίες ανάκτησης με τις οποίες μεταβιβάστηκαν οι κρατικές εγγυήσεις από το υπουργείο Οικονομικών στην AAAS αναγνωρίζονται δυνάμει της νομοθεσίας ως εκτελεστοί τίτλοι. Ως εκ τούτου, κατά την άποψη της PCC, η AAAS θα μπορούσε να έχει προβεί στην εκτέλεση αυτών των εκτελεστών τίτλων χωρίς πρόσθετες διατυπώσεις. Η AAAS είχε στη διάθεσή της διάφορες μεθόδους εκτέλεσης για αυτές τις εισπρακτέες απαιτήσεις, όπως προβλέπονται στο έκτακτο διάταγμα αριθ. 51/1998 της κυβέρνησης σχετικά με τη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.

(128)

Επιπλέον, η AAAS, η οποία άνηκε στην κατηγορία των εξασφαλισμένων κρατικών πιστωτών, δεν φαίνεται να απαίτησε την άρση της αναστολής των δικαιωμάτων εκτέλεσής της στο πλαίσιο της διαδικασίας αφερεγγυότητας, σε αντίθεση με τη σχετική αποτυχημένη απόπειρα της Electrica. Ως εκ τούτου, η AAAS δεν έκανε χρήση όλων των νομικών μέσων που είχε στη διάθεσή της για να αντιμετωπίσει τη μη πληρωμή από την επιχείρηση.

(129)

Η PCC θεωρεί ότι η CET Govora και η Salrom δεν ενήργησαν ως φορείς της οικονομίας της αγοράς συνεχίζοντας τον εφοδιασμό της Oltchim παρά τη μη πληρωμή ανεξόφλητων οφειλών και ότι οι αποφάσεις τους μπορούσαν να καταλογιστούν στο κράτος.

(130)

Σε αντίθεση με την Electrica και την Electrica Furnizare, η CET Govora αποφάσισε πράγματι να συνεχίσει να εφοδιάζει την Oltchim με ηλεκτρική ενέργεια και βιομηχανικό ατμό, παρότι η Oltchim δεν κατέβαλε τις οφειλές της προς αυτήν και ενάντια στην αντίθεση των δικών της τραπεζών· η απόφαση αυτή οδήγησε σε υπαγωγή της CET Govora σε διαδικασία αφερεγγυότητας στις 6 Μαΐου 2016: η PCC αναφέρει ότι σύμφωνα με τον δικαστικό διαχειριστή της CET Govora, η CET Govora επιδοτούσε την Oltchim.

(131)

H PCC υποστηρίζει ότι η απόφαση της CET Govora να ξεκινήσει εκ νέου τον εφοδιασμό της Oltchim κατόπιν της αποτυχημένης ιδιωτικοποίησης τον Σεπτέμβριο του 2012 μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος. Κατά την άποψη της PCC, η απόφαση της CET Govora να συνεχίσει τον εφοδιασμό της Oltchim ελήφθη ύστερα από τις σχετικές αποφάσεις του ιδιοκτήτη της –του επαρχιακού συμβουλίου της Vâlcea– ενώ η αδυναμία πληρωμής της Oltchim ήταν ευρέως γνωστή. Η PCC παραθέτει επίσης δηλώσεις του διαχειριστή αφερεγγυότητας της CET Govora, σύμφωνα με τον οποίο «η απόφαση παροχής ηλεκτρικής ενέργειας στην Oltchim στερείτο οικονομικής λογικής και βασιζόταν σε πολιτικά κίνητρα, ενώ αποτελεί παράλληλα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της πολιτικής παρέμβασης στη διαχείριση του οφειλέτη […]».

(132)

Αναγνωρίζοντας ότι η Oltchim ήταν σημαντικός πελάτης για τη Salrom, η PCC υποστηρίζει ότι ένας φορέας της οικονομίας της αγοράς δεν θα είχε συνεχίσει τον εφοδιασμό της Oltchim λαμβανομένης υπόψη της οικονομικής της κατάστασης· η πιθανή εκκαθάριση τη Oltchim θα είχε επιπτώσεις μόνο σε ένα τμήμα της Salrom και θα επηρεάζονταν μόνο 60 θέσεις εργασίας. Συνεπώς, οποιοσδήποτε ιδιώτης πιστωτής σε παρόμοια κατάσταση με αυτή της Salrom δεν θα είχε αποδεχθεί τη συσσώρευση των οφειλών, αλλά θα είχε αποδεχθεί τη μείωση του κύκλου εργασιών του προκειμένου να διατηρήσει την εταιρεία του υγιή.

(133)

H PCC υποστηρίζει ότι η απόφαση της Salrom να ξεκινήσει εκ νέου τον εφοδιασμό της Oltchim κατόπιν της άκαρπης ιδιωτικοποίησης τον Σεπτέμβριο του 2012 μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος, το οποίο ελέγχει τη Salrom· πράγματι, το διοικητικό συμβούλιο της Salrom διορίζεται από τη γενική συνέλευση των μετόχων σε ένα πλαίσιο όπου το ρουμανικό κράτος κατέχει την πλειοψηφία (51 %) των μετοχών της Salrom και τοποθετεί εκπροσώπους του κράτους εντός του διοικητικού συμβουλίου.

(134)

Η PCC υποστηρίζει ότι αποδεχόμενες τη διαγραφή των οφειλών αντί να προβούν σε εκτέλεση των απαιτήσεών τους, η AAAS, η CET Govora και η Electrica δεν συμπεριφέρθηκαν ως πιστωτές στην οικονομία της αγοράς.

(135)

Η PCC ισχυρίζεται ότι το σχέδιο αναδιοργάνωσης που εγκρίθηκε από τους πιστωτές δεν διαθέτει στοιχεία πραγματικής αναδιάρθρωσης (51) και ότι ουσιαστικά περιορίζεται απλώς σε αναδιάρθρωση του χρέους και εκκαθάριση. Η PCC ισχυρίζεται ότι ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης που θα καταρτιζόταν από τους μετόχους μπορεί να είχε αποτελέσει καλύτερη επιλογή· ωστόσο, δεν υλοποιήθηκε, παρά τις προτάσεις της, διότι δεν εγκρίθηκε από τις ρουμανικές αρχές.

(136)

Χωρίς μακροπρόθεσμα μέτρα αναδιάρθρωσης των βασικών δραστηριοτήτων της Oltchim, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να παραμείνει η Oltchim βιώσιμη και κερδοφόρα.

(137)

Αφενός, η PCC υπογραμμίζει ότι η αγοραία αξία που υπολογίστηκε το 2013 από τη Winterhill Romania ήταν πολύ αβέβαιη και ότι ένας προσεκτικός φορέας της οικονομίας της αγοράς δεν θα την είχε θεωρήσει ορθή κατά τον καθορισμό της θέσης του επί του σχεδίου αναδιοργάνωσης δύο έτη αργότερα τον Απρίλιο του 2015.

(138)

Κατόπιν πολυάριθμων άκαρπων προσπαθειών ιδιωτικοποίησης της Oltchim το 2001, το 2003, το 2006, το 2007, το 2008 και το 2012, κατά την άποψη της PCC υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ότι κανένας επενδυτής δεν θα ενδιαφερόταν να αποκτήσει μετοχές στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης μέσω της σύστασης μιας εταιρείας ειδικού σκοπού σύμφωνα με την πρόταση των δικαστικών διαχειριστών. Η PCC προσθέτει ότι η τιμή που καθορίστηκε για την ιδιωτικοποίηση δεν είναι τεκμηριωμένη και δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστος λόγος για την έγκριση του σχεδίου. Κατά την άποψη της PCC, το σχέδιο είναι απλώς ένας τρόπος να διατηρηθούν ζημιογόνες δραστηριότητες και να αναβληθεί η πραγματική πτώχευση της Oltchim.

(139)

Η PCC υποστηρίζει επίσης ότι η τιμή για την Oltchim θα είχε πιθανότατα μειωθεί μεταξύ του 2013 και του 2015, καθώς δεν θα ήταν δυνατή η επανέναρξη της λειτουργίας εγκαταστάσεων που δεν έχουν λειτουργήσει για 2 έτη. Ως εκ τούτου, η μοναδική αξία της εγκατάστασης του Bradu θα μπορούσε να είναι η γη, με την επιφύλαξη συνδεόμενων με αυτήν περιβαλλοντικών υποχρεώσεων.

(140)

Προς επίρρωση του επιχειρήματός της, η PCC αναφέρει την τιμή την οποία πρόσφερε στο πλαίσιο της άκαρπης διαδικασίας ιδιωτικοποίησης το 2012 ένας ιδιώτης (ο κ. Diaconescu) ύψους περίπου 45 εκατ. EUR, τιμή η οποία είναι έξι φορές χαμηλότερη από την τιμή για την Oltchim βάσει της εκτίμησης της Winterhill. Παρομοίως, εκπρόσωπος της Chimcomplex που κατέθεσε προσφορά το 2016 για την απόκτηση των λειτουργικών στοιχείων ενεργητικού της Oltchim τόνισε το 2016 ότι η αξία της Oltchim ήταν σημαντικά χαμηλότερη από την τιμή που ζητείτο μέσω του σχεδίου αναδιοργάνωσης.

(141)

Η PCC υπογράμμισε ότι οι δημόσιοι πιστωτές έλαβαν τις αποφάσεις τους σε ένα πλαίσιο στο οποίο η Oltchim παρέμενε μη κερδοφόρα απουσία πραγματικού σχεδίου αναδιάρθρωσης· πέραν τούτου, τα κέρδη τα οποία κατέγραψε η Oltchim προέκυψαν τεχνητά από τις διαγραφές οφειλών και δεν μαρτυρούσαν βελτίωση της οικονομικής της κατάστασης. Τα θετικά αποτελέσματα στις οικονομικές καταστάσεις ήταν απλώς το αποτέλεσμα διαφόρων λογιστικών μεθόδων. Σύμφωνα με ανεξάρτητη έκθεση που εκπονήθηκε κατά παραγγελία της εταιρείας […] για λογαριασμό της PCC, η Oltchim κατέγραφε συνεχώς ζημίες μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2013 και 30ής Ιουνίου 2016 μετά την αντιστάθμιση εξαιρετικών στοιχείων (όπως η διαγραφή οφειλών του 2015) λόγω των μη παραγωγικών στοιχείων ενεργητικού όπως η πετροχημική μονάδα του Bradu, VCM και PVC. Η έκθεση αυτή καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα ότι η αξία των ενσώματων μη κυκλοφορούντων στοιχείων ενεργητικού στις 31 Δεκεμβρίου 2015, τα οποία αντιπροσωπεύουν ποσοστό άνω του 84 % των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim, θα έπρεπε να είναι μεταξύ 14 εκατ. EUR και 128 εκατ. EUR ανάλογα με την αναμενόμενη πώληση της Oltchim SPV μεταξύ Δεκεμβρίου 2013 και Δεκεμβρίου 2014, καθώς και ανάλογα με το σενάριο (Α ή Β) που προβλεπόταν στο σχέδιο αναδιοργάνωσης που καταρτίστηκε από τους δικαστικά διορισμένους συνδίκους (52), αξία η οποία είναι χαμηλότερη από την αξία εκκαθάρισης που εκτιμήθηκε από τη Winterhill (141 εκατ. EUR).

(142)

Σύμφωνα με την PCC, η σύγκριση της αγοραίας αξίας της Oltchim με την αξία εκκαθάρισής της ήταν εσφαλμένη για τους ακόλουθους λόγους.

(143)

Πρώτον, υπήρχαν άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως η διαδικασία πώλησης της Oltchim σε δέσμες στοιχείων ενεργητικού.

(144)

Δεύτερον, το ποσό των περιβαλλοντικών υποχρεώσεων που υπολογίστηκε από την Oltchim (463,7 εκατ. EUR) στο σενάριο εκκαθάρισης φαίνεται να έχει διογκωθεί ώστε να στηριχθεί το σχέδιο αναδιοργάνωσης αντί της εκκαθάρισης της Oltchim, δεδομένου ότι δεν βασίζεται σε εξωτερικές, ανεξάρτητες εκθέσεις. Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τον λόγο για τον οποίο οι δικαστικοί διαχειριστές δεν ζήτησαν νέα μελέτη. Οι εν λόγω περιβαλλοντικές υποχρεώσεις που εκτιμήθηκαν από την Oltchim στο σενάριο εκκαθάρισης θα έπρεπε να ληφθούν επίσης υπόψη από τον πιθανό αγοραστή της Oltchim SPV στην προσφορά του. Τέλος, η PCC τάσσεται υπέρ της άποψης της Επιτροπής σύμφωνα με την οποία, στο σενάριο της εκκαθάρισης, μεγάλο μέρος των στοιχείων ενεργητικού μπορεί να αγοραστεί από αγοραστή που θα εκτελεί βιομηχανικές δραστηριότητες στην εγκατάσταση της Oltchim, αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό την ολική κατεδάφιση της εγκατάστασης την οποία υποθέτει αυτή η εκτίμηση. Αντιθέτως, η PCC υπογραμμίζει την αβεβαιότητα που συνδέεται με το ποσό των περιβαλλοντικών υποχρεώσεων της Oltchim βάσει του σχεδίου αναδιοργάνωσης του 2015.

(145)

Τρίτον, σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι νέες απαιτήσεις μετά την υπαγωγή της Oltchim σε διαδικασία αφερεγγυότητας εξασφαλίζουν υψηλή εξοφλητική προτεραιότητα σε σύγκριση με τις προϋπάρχουσες οφειλές, θα μπορούσε να είναι προς το συμφέρον ορισμένων πιστωτών να ζητήσουν την είσοδο της Oltchim σε φάση εκκαθάρισης αντί να αναμένουν τη συσσώρευση των νέων αυτών οφειλών, η οποία θα μείωνε τις πιθανότητές τους για ανάκτηση. Η PCC υποστηρίζει επίσης ότι οι οφειλές της Oltchim που προέκυψαν αφού τέθηκε σε διαδικασία αφερεγγυότητας ενδέχεται να υποεκτιμήθηκαν. Εάν αυτό αληθεύει, θα είχε οδηγήσει σε μειωμένες προοπτικές ανάκτησης και, συνεπώς, σε αυξημένες διαγραφές οφειλών για τους πιστωτές στο σενάριο του σχεδίου αναδιοργάνωσης.

(146)

Επιπλέον, η PCC υποστηρίζει ότι οι κρατικοί πιστωτές έπρεπε να έχουν λάβει επίσης υπόψη τη διάρκεια της φάσης αναδιοργάνωσης έναντι της διάρκειας της πτωχευτικής διαδικασίας. Η κατάρτιση ενός βιώσιμου σχεδίου αναδιάρθρωσης και η υλοποίησή του χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο απ' ό,τι η εκκαθάριση της Oltchim μέσω άμεσης πώλησης των στοιχείων ενεργητικού.

(147)

Πέραν τούτου, οι κρατικοί πιστωτές έπρεπε να έχουν εκμεταλλευτεί τη θέση τους.

(148)

Τέλος, η PCC ανέφερε ότι παρότι υπήρχαν ορισμένοι ιδιώτες πιστωτές σε συγκρίσιμη κατάσταση με το Δημόσιο οι οποίοι ψήφισαν υπέρ του σχεδίου αναδιοργάνωσης, θα ήταν λάθος να συναχθεί ότι οι κρατικοί πιστωτές, συμπεριλαμβανομένης της AAAS, βρίσκονταν σε παρόμοια κατάσταση με έναν συνετό φορέα της αγοράς λόγω της θετικής ψήφου ορισμένων ιδιωτών πιστωτών επί του σχεδίου: σε αντίθεση με τους τελευταίους, οι οποίοι κατείχαν τόσο εξασφαλισμένες όσο και μη εξασφαλισμένες οφειλές, σχεδόν όλες οι οφειλές έναντι της AAAS ήταν στην πραγματικότητα μη εξασφαλισμένες· επιπλέον, αυτοί οι ιδιώτες πιστωτές γνώριζαν ότι το ρουμανικό κράτος θα προέβαινε σε κάθε αναγκαίο μέτρο και ενέργεια για να εξασφαλιστεί πάση θυσία η επιβίωση της Oltchim και, συνεπώς, αποφάσισαν να συμπράξουν με το κράτος.

(149)

Κατά την άποψη της PCC, το μέτρο 3 μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος διότι το σχέδιο αναδιάρθρωσης δεν θα μπορούσε να έχει εγκριθεί χωρίς τη συγκατάθεση των κρατικών πιστωτών οι οποίοι κατείχαν την πλειοψηφία (άνω του 50 %) στις περισσότερες κατηγορίες πιστωτών: πράγματι, το κράτος έλεγξε την απόφαση σε όλες τις κατηγορίες πιστωτών πλην των κατηγοριών των εξασφαλισμένων απαιτήσεων και των εργαζομένων. Ως εκ τούτου, οι ιδιώτες πιστωτές που ενέκριναν το σχέδιο αναδιοργάνωσης ενήργησαν περισσότερο ως θιασώτες της απόφασης του κράτους παρά ως παράγοντες προώθησης αυτού του σχεδίου αναδιοργάνωσης. Η PCC αναφέρει επίσης ότι «γνωρίζει ότι υπάρχουν ιδιώτες πιστωτές οι οποίοι κατά τα φαινόμενα υιοθέτησαν την ίδια προσέγγιση με το κράτος (δηλαδή ψήφισαν και εκείνοι υπέρ του σχεδίου παρότι αυτό προφανώς δεν τους ευνοούσε δεδομένης της διαγραφής μεγάλων ποσών)». Ωστόσο, η PCC είναι της άποψης ότι «το κράτος είναι αυτό που δημιούργησε αυτή την “πρακτική της αγοράς” και όχι το ανάποδο (το κράτος να ακολούθησε την τάση). Αυτό οφείλεται στο ότι έλεγχε την Oltchim πριν από τη διαδικασία αφερεγγυότητας, έλεγχε την ψηφοφορία επί του σχεδίου αναδιοργάνωσης, και επειδή ήταν προφανές για τους άλλους πιστωτές ότι το κράτος θα λάμβανε κάθε μέτρο για να εξασφαλίσει πάση θυσία την επιβίωση της Oltchim».

(150)

Η Ρουμανία θεωρεί ότι, υπολογίζοντας τόκους μέχρι τη στιγμή που η Oltchim τέθηκε σε διαδικασία αφερεγγυότητας, η AAAS ενήργησε ως ιδιώτης πιστωτής «υπό νομικούς περιορισμούς» και απορρίπτει τον ισχυρισμό της PCC όσον αφορά την απουσία ενεργειών από πλευράς AAAS για την εκτέλεση των απαιτήσεών της. Η Ρουμανία αναφέρει μάλιστα ότι το μνημόνιο προτάθηκε από τα υπουργεία Δημοσίων Οικονομικών και Οικονομίας, Εμπορίου και Περιβάλλοντος, καθώς και από την OPSPI. Όσον αφορά τους de facto περιορισμούς, η Ρουμανία εξηγεί ότι η AAAS δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει σε κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών, διότι οι λογαριασμοί αυτοί είχαν ήδη κατασχεθεί προηγουμένως από την Electrica.

(151)

Η Ρουμανία επικρίνει τη λογική του επιχειρήματος της PCC ότι η AAAS έπρεπε να έχει ζητήσει την εκτέλεση της απαίτησής της: σε αυτή την περίπτωση, η Oltchim θα είχε οδηγηθεί στην έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας. Η κατάσταση αυτή θα είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο οποιασδήποτε ανάκτησης για την AAAS στο πλαίσιο μιας τέτοιας διαδικασίας, όπως ισχυρίζεται η PCC.

(152)

Η Ρουμανία χαρακτηρίζει μη ρεαλιστική την άποψη της PCC σύμφωνα με την οποία η AAAS θα έπρεπε να έχει προχωρήσει σε κατάσχεση των αγαθών και περιουσιακών στοιχείων της Oltchim, βάσει του γεγονότος ότι οι ιδιώτες πιστωτές δεν προέβησαν σε τέτοια ενέργεια.

(153)

Όσον αφορά τη CET Govora και τη Salrom, η Ρουμανία αναφέρει ότι οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις μετά τη διαδικασία αφερεγγυότητας καταβάλλονταν χωρίς καθυστέρηση από την Oltchim.

(154)

Κατά την άποψη της Ρουμανίας, οι δημόσιες εταιρείες ενήργησαν ως ιδιωτικές εταιρείες, όπως η Bulrom Gas Impex (τοπικός προμηθευτής της Oltchim) και, συνεπώς, η συμπεριφορά τους ήταν σύμφωνη με το κριτήριο του ιδιώτη πιστωτή και του ιδιώτη αγοραστή.

(155)

Πρώτον, η Ρουμανία αναφέρει ότι η λύση την οποία επικαλείται η PCC στις παρατηρήσεις της, και η οποία συνίσταται στον σχεδιασμό ενός σχεδίου αναδιοργάνωσης υπό τη διαχείριση των μετόχων, δεν μπορούσε πλέον να εφαρμοστεί βάσει της νομοθεσίας περί αφερεγγυότητας κατόπιν της κίνησης της διαδικασίας δικαστικής αναδιοργάνωσης· σύμφωνα με τη Ρουμανία, η προτεινόμενη από την PCC διαδικασία αναδιοργάνωσης θα ευνοούσε τους μετόχους σε βάρος των πιστωτών και, συνεπώς, δεν έλαβε την έγκριση των δεύτερων.

(156)

Η Ρουμανία αμφισβητεί την άποψη της PCC σχετικά με την οικονομική κατάσταση της Oltchim, βάσει της οποίας είναι «χαμηλότερη των αποδεκτών επιπέδων […] και εξακολουθεί να παρουσιάζει ζημίες» και υπογραμμίζει ότι η Oltchim κατετάγη στην 63η θέση μεταξύ των 100 πιο κερδοφόρων εταιρειών της νοτιοανατολικής Ευρώπης σύμφωνα με τη SeeNews (54).

(157)

Όσον αφορά την αποτίμηση των στοιχείων ενεργητικού που διενήργησε η […] και την οποία κοινοποίησε η PCC, η Ρουμανία δεν αντιτίθεται στην προσαρμογή κανονικοποίησης την οποία πραγματοποίησε η […] σε σχέση με τη διαγραφή οφειλών, αλλά απορρίπτει τη χρήση της μεθόδου των προεξοφλημένων ταμειακών ροών με σκοπό την αποτίμηση των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim. Η Ρουμανία παραπέμπει σε εκπαιδευτικό υλικό από τα πανεπιστήμια Ηarvard και Stern προς επίρρωση του γεγονότος ότι οι προεξοφλημένες ταμειακές ροές προορίζονται για την αποτίμηση εταιρειών και, συνεπώς, δεν ενδείκνυνται για την αποτίμηση στοιχείων ενεργητικού.

(158)

Η Ρουμανία απορρίπτει επίσης το σκεπτικό της PCC βάσει του οποίου η συμπεριφορά των ιδιωτών πιστωτών επηρεάστηκε από την AAAS, καθώς τουλάχιστον δύο από τις υπογράφουσες τράπεζες (συγκεκριμένα η Erste Bank AG και η Banca Transilvania) είναι αναγνωρισμένα, ανεξάρτητα, παγκόσμια ιδρύματα.

(159)

Η Ρουμανία υπογραμμίζει ότι οι ιδιώτες πιστωτές είναι ουσιαστικά εκείνοι που έλαβαν την καθοριστική απόφαση σχετικά με το σχέδιο αναδιοργάνωσης της Oltchim, καθώς, ειδικότερα, αντιπροσώπευαν το 61,5 % των εξασφαλισμένων πιστωτών που διαδραμάτισαν αποφασιστικό ρόλο εγκρίνοντας τη μερική διαγραφή, η οποία ήταν απαραίτητη για την έγκριση του σχεδίου από κάθε κατηγορία.

(160)

Η Ρουμανία υποστηρίζει ότι οι προσδοκίες είσπραξης για τις δημόσιες οντότητες βάσει του σχεδίου αναδιοργάνωσης που προτάθηκε από τον δικαστικό διαχειριστή ανέρχονταν σε 500 εκατ. RON, ήτοι 7 φορές υψηλότερες από την ενδεχόμενη είσπραξη 72 εκατ. RON στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας.

(161)

Επιπλέον, σύμφωνα με τη Ρουμανία, η AAAS ήταν ιδίως σε θέση να εισπράξει πάνω από το 18 % των συνολικών εισπρακτέων απαιτήσεών της βάσει του σχεδίου αναδιάρθρωσης, σε σύγκριση με μόλις 12 % στο πλαίσιο της εκκαθάρισης βάσει της μελέτης της Raiffeisen.

(162)

Η Ρουμανία αναφέρει ακόμη ότι σύμφωνα με τη γνώμη των δικαστικών διαχειριστών της Oltchim, σε περίπτωση πτώχευσης η αποφυγή ή η υποεκτίμηση των περιβαλλοντικών δαπανών θα στοιχειοθετούσε ποινική ευθύνη βάσει της ρουμανικής νομοθεσίας.

(163)

Η Ρουμανία υποστηρίζει (55) ότι οι κανόνες ψηφοφορίας συνεπάγονται ότι το σχέδιο αναδιοργάνωσης δεν θα μπορούσε να εγκριθεί χωρίς την έγκριση των εξασφαλισμένων πιστωτών ως μειονεκτούσας κατηγορίας βάσει της νομοθεσίας. Ως εκ τούτου, αυτοί είναι οι ιδιώτες πιστωτές που κατείχαν την πλειοψηφία στην κατηγορία των εξασφαλισμένων δανειστών και οι οποίοι κίνησαν και επέτρεψαν την έγκριση του σχεδίου· συνεπώς, δεν ενήργησαν ως απλοί υποστηρικτές των κρατικών πιστωτών όπως αναφέρει η PCC· η Ρουμανία διευκρίνισε (56) ότι οι εξασφαλισμένοι πιστωτές αποτελούσαν μειονεκτούσα κατηγορία. Επομένως, σε περίπτωση που απέρριπταν το σχέδιο, δεν θα επληρούτο ο όρος που καθορίζεται στο άρθρο 101 παράγραφος 2 στοιχείο γ) του νόμου περί αφερεγγυότητας, με αποτέλεσμα να μην επιτραπεί σε άλλες κατηγορίες να επιτύχουν την έγκριση του σχεδίου.

(164)

Η Ρουμανία υπογραμμίζει επίσης τη διαφορά μεταξύ των προηγούμενων άκαρπων προσπαθειών ιδιωτικοποίησης και της διαδικασίας που έλαβε χώρα το 2012, η οποία βασίστηκε στην πώληση των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim που είχαν μεταβιβαστεί σε εταιρεία ειδικού σκοπού, κάτι που σήμαινε ότι ο αγοραστής δεν θα αγόραζε όλα τα στοιχεία που περιλαμβάνονταν στον ισολογισμό της Oltchim, συμπεριλαμβανομένων των στοιχείων παθητικού, αλλά μόνο τα στοιχεία του ενεργητικού της.

(165)

Η Ρουμανία αναφέρει ότι η αξία των τρεχουσών οφειλών μειώνεται λόγω της παραγωγής θετικών ΚΠΦΤΑ από την Oltchim.

(166)

Επιπλέον, η Ρουμανία αμφισβητεί την άποψη του [ανώνυμο μέρος] ότι η Oltchim θα ήταν «διαρθρωτικά μη κερδοφόρα». Οι δυσχέρειες της Oltchim οφείλονταν κατά κύριο λόγο σε κακές αποφάσεις διαχείρισης.

(167)

Στις παρατηρήσεις τους της 16ης Μαΐου 2018, οι ρουμανικές αρχές τόνισαν τα ακόλουθα στοιχεία, επιπλέον των ανωτέρω.

(168)

Πρώτον, οι κρατικοί πιστωτές δεν χορήγησαν πλεονέκτημα στην Oltchim διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ενήργησαν pari passu με τους ιδιώτες πιστωτές σε όλες τις κατηγορίες των εξασφαλισμένων πιστωτών, των πιστωτών με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, των βασικών προμηθευτών και των μη εξασφαλισμένων πιστωτών.

(169)

Ειδικότερα, η πλειονότητα των εξασφαλισμένων πιστωτών ψήφισαν υπέρ του σχεδίου διότι ήταν πεπεισμένοι ότι δεν θα λάμβαναν ποσό το οποίο να καλύπτει πλήρως τις απαιτήσεις τους στο σενάριο της εκκαθάρισης. Απλώς και μόνο το γεγονός ότι η AAAS είχε απαιτήσεις στην κατηγορία τόσο των εξασφαλισμένων πιστωτών όσο και των πιστωτών με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα δεν επηρεάζει αυτή την παρατήρηση περί pari passu, καθώς η AAAS μπορούσε μόνο να προσδοκά ότι θα εισπράξει μεγαλύτερο ποσό βάσει του σχεδίου απ' ό,τι βάσει του σεναρίου της εκκαθάρισης.

(170)

Το γεγονός ότι οι εξασφαλισμένοι πιστωτές που ψήφισαν υπέρ του σχεδίου δέχθηκαν την επιβολή διαγραφής σήμαινε ότι οι απαιτήσεις των πιστωτών με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα ήταν άνευ αξίας στο σενάριο της εκκαθάρισης. Ειδικότερα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η θετική ψήφος των δεύτερων πιστωτών επί του σχεδίου, οι εξασφαλισμένοι πιστωτές δέχθηκαν να περιορίσουν το μέρος που τους αναλογούσε επί των εσόδων (συναινώντας στη de facto ακύρωση των απαιτήσεών τους της τάξης του 20 % έως 27 %) προς όφελος των κατώτερων κατηγοριών οι οποίες δεν θα εισέπρατταν κανένα ποσό σε περίπτωση εκκαθάρισης.

(171)

Η θετική ψήφος της πλειονότητας των μη εξασφαλισμένων πιστωτών (το 40,5 % των απαιτήσεων των οποίων κατείχε η Electrica) αποδεικνύει επίσης την εμπιστοσύνη τους στο σχέδιο, παρότι η ψήφος τους ήταν περιορισμένης σημασίας διότι δεν μπορούσαν να προσδοκούν την ικανοποίηση καμίας απαίτησής τους ούτε στην περίπτωση της εκκαθάρισης ούτε στην περίπτωση του σχεδίου αναδιοργάνωσης.

(172)

Δεύτερον, οι ρουμανικές αρχές, στις οποίες η Επιτροπή έδωσε την ευκαιρία να υποβάλουν παρατηρήσεις επί σχεδίου αξιολόγησης με βάση το κριτήριο του ΦΟΑ, που καταρτίστηκε από την ίδια, από την άποψη των εξασφαλισμένων πιστωτών, των πιστωτών με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, των βασικών προμηθευτών και των μη εξασφαλισμένων πιστωτών βάσει των διαθέσιμων στοιχείων εκείνης της περιόδου (η τελική έκδοση της αξιολόγησης αυτής παρατίθεται στο παράρτημα I της παρούσας απόφασης), υπέβαλαν διάφορες παρατηρήσεις επ' αυτού. Ειδικότερα, οι ρουμανικές αρχές σχετικοποιούν τη διαφορά μεταξύ της πώλησης της Oltchim SPV που προβλέπεται στο σχέδιο αναδιοργάνωσης και της πώλησης in situ την οποία η Επιτροπή θεωρεί ως ένα από τα τρία πιθανά σενάρια εκκαθάρισης. Η Ρουμανία τονίζει ότι δεν μπορούσε να αναμένεται ότι το σενάριο της εκκαθάρισης θα απέφερε υψηλότερα έσοδα απ' ό,τι το σχέδιο αναδιοργάνωσης. Τέλος, η Ρουμανία υπέβαλε διάφορες τεχνικές παρατηρήσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ένας πιστωτής στην οικονομία της αγοράς θα είχε εκτιμήσει τα έσοδα και τις δαπάνες τόσο στο πλαίσιο του σχεδίου αναδιοργάνωσης όσο και στο σενάριο της εκκαθάρισης, εξαιρουμένων των περιβαλλοντικών υποχρεώσεων των οποίων τη μη συνεκτίμηση αμφισβητεί η Ρουμανία.

(173)

Τρίτον, συνολικά, η επιλογή των πιστωτών, ήτοι η ψήφιση του σχεδίου, ήταν προφανώς προς όφελός τους δεδομένου ότι τα έσοδα που προήλθαν από την πώληση των λειτουργικών στοιχείων μέσω δεσμών στοιχείων ενεργητικού –ακόμη και αν αντιπροσώπευαν μόνο το 57 %– απέφεραν πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα απ' ό,τι το μέσο σενάριο σε περίπτωση πτώχευσης. Πέραν των προαναφερόμενων, θα εισπράττονταν και πρόσθετα ποσά από την πώληση του υπόλοιπου 43 % των στοιχείων ενεργητικού, με αποτέλεσμα το όφελός τους να είναι υψηλότερο στο πλαίσιο της διαδικασίας αναδιοργάνωσης. Επιπλέον, προβλεπόταν ότι η Oltchim θα κατέβαλε περίπου 8 εκατ. EUR από τις τρέχουσες οφειλές της κατά το πρώτο εξάμηνο του 2018, το οποίο θα σήμαινε χαμηλότερες τρέχουσες οφειλές και μεγαλύτερη κατανομή στους πιστωτές στο πλαίσιο της διαδικασίας αναδιοργάνωσης.

(174)

Στην απόφασή της για την κίνηση της διαδικασίας (βλέπε αιτιολογική σκέψη 85), η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η διαδικασία πώλησης όπως περιγράφεται στο αρχικά εγκριθέν σχέδιο αναδιάρθρωσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε οικονομική συνέχεια μεταξύ της Oltchim SA και ενδεχόμενου αγοραστή της Oltchim SPV. Προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε μεταβίβαση ενδεχόμενης ασυμβίβαστης κρατικής ενίσχυσης στους αγοραστές των στοιχείων ενεργητικού της Oltchim, οι ρουμανικές αρχές αποφάσισαν να αναδιαρθρώσουν τη διαδικασία πώλησης ώστε να εξασφαλιστεί η οικονομική ασυνέχεια μεταξύ της Oltchim και των πιθανών αγοραστών της.

(175)

Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2016, με τη στήριξη συμβούλων, η Oltchim διενήργησε ανάλυση των στοιχείων ενεργητικού της και προσδιόρισε επιλογές για μια αναλυτική προσφορά στοιχείων ενεργητικού με σκοπό τη μεγιστοποίηση της πιθανής σωρευτικής τιμής πώλησης. Αυτό οδήγησε στον προσδιορισμό 9 δεσμών στοιχείων ενεργητικού (57). Κατόπιν της δημόσιας ανακοίνωσης σχετικά με την πώληση της Oltchim, τον Αύγουστο του 2016, διανεμήθηκε ενημερωτικό υπόμνημα σε 23 προσφέροντες και η προθεσμία για την υποβολή δεσμευτικών προσφορών παρατάθηκε αρκετές φορές, με τη διενέργεια περαιτέρω ελέγχων (συμπεριλαμβανομένων επιτόπιων επισκέψεων και τεχνικών ελέγχων).

(176)

Το αναθεωρημένο σχέδιο, το οποίο βασιζόταν στην πώληση μέσω δεσμών στοιχείων ενεργητικού (και όχι πλέον μέσω εταιρείας ειδικού σκοπού) έγινε επισήμως δεκτό από τη γενική συνέλευση των πιστωτών στις 6 Μαρτίου 2017. Ο εισηγητής δικαστής επικύρωσε το τροποποιημένο σχέδιο αναδιοργάνωσης στις 28 Ιουνίου 2017 και η απόφασή του κατέστη οριστική στις 16 Οκτωβρίου 2017 (όταν η προσφυγή που είχε ασκήσει τρίτος απορρίφθηκε από το ανώτατο δικαστήριο).

(177)

Κατόπιν της λήψης των δεσμευτικών προσφορών, ο πωλητής (η AT Kearney για λογαριασμό της Oltchim) προσδιόρισε τους ακόλουθους πιθανούς συνδυασμούς δεσμευτικών προσφορών με την υψηλότερη σωρευτική αξία για τους πιστωτές:

(178)

Η συνέλευση των πιστωτών πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2017 και στο πλαίσιο αυτής εγκρίθηκε η συμφωνία πώλησης των στοιχείων ενεργητικού με τη Chimcomplex, ενώ απορρίφθηκαν όλες οι άλλες προσφορές (58). Δεδομένου ότι η απόφαση της συνέλευσης των πιστωτών προσβλήθηκε ενώπιον δικαστηρίου, η αρχική προθεσμία παρατάθηκε έως τις 17 Οκτωβρίου 2018.

(179)

Όσον αφορά τη δέσμη 6, η τιμή πώλησης αποτέλεσε αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης με την DSG και αυξήθηκε από 1,9 εκατ. EUR σε 2,6 εκατ. EUR. Σε αυτή τη βάση, υπογράφηκε συμφωνία αγοράς στοιχείων ενεργητικού την 1η Φεβρουαρίου 2018. Η πώληση εγκρίθηκε από τη συνέλευση των πιστωτών στις 26 Φεβρουαρίου 2018 και ολοκληρώθηκε στις 12 Ιουνίου 2018.

(180)

Όσον αφορά τα υπόλοιπα μη πωληθέντα στοιχεία ενεργητικού (δέσμη 7 – επεξεργασία PVC, δέσμη 8 – πετροχημική μονάδα Bradu, δέσμη 9 – φθαλικός ανυδρίτης και ορισμένα επιμέρους στοιχεία της δέσμης στοιχείων ενεργητικού 7 – VCM/PVC) η συνέλευση των πιστωτών προσπάθησε να εξασφαλίσει βελτιωμένες προσφορές από πλευράς τιμής αλλά οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν.

(181)

Τον Μάιο του 2018 προκηρύχθηκε νέα πρόσκληση υποβολής προσφορών για τις υπόλοιπες δέσμες (μη λειτουργικών) στοιχείων ενεργητικού 8 και 9, καθώς και για το μη πωληθέν τμήμα της δέσμης στοιχείων ενεργητικού 7 (59). Η προβλεπόμενη προθεσμία για τη ρευστοποίηση των υπόλοιπων στοιχείων ενεργητικού είναι ο Απρίλιος του 2019.

(182)

Η Επιτροπή θα εξετάσει πρώτα αν τα μέτρα 1 έως 3 υπέρ της Oltchim συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ (βλέπε ενότητα 6.1 κατωτέρω). Στη συνέχεια η Επιτροπή θα αξιολογήσει αν η Oltchim ήταν προβληματική επιχείρηση (βλέπε ενότητα 6.2 κατωτέρω). Τέλος, η Επιτροπή θα εξετάσει αν η ενίσχυση έχει ήδη εφαρμοστεί (βλέπε ενότητα 6.3. κατωτέρω) και, κατά συνέπεια, αν μια τέτοια ενίσχυση είναι συμβιβάσιμη με την εσωτερική αγορά (βλέπε ενότητα 6.4 κατωτέρω).

(183)

Σύμφωνα με το άρθρο 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ, «[ε]νισχύσεις που χορηγούνται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη ή με κρατικούς πόρους και που νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό διά της ευνοϊκής μεταχειρίσεως ορισμένων επιχειρήσεων ή ορισμένων κλάδων παραγωγής είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά, κατά το μέτρο που επηρεάζουν τις μεταξύ κρατών μελών συναλλαγές».

(184)

Τα κριτήρια που καθορίζονται στο άρθρο 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ είναι σωρευτικά. Κατά συνέπεια, ένα μέτρο συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια της εν λόγω διάταξης εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες σωρευτικές προϋποθέσεις:

(185)

Όπως έχει τονίσει το Δικαστήριο (60), προκειμένου να χαρακτηριστούν ως κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ, τα μέτρα πρέπει α) να προέρχονται από κρατικούς πόρους, είτε άμεσα είτε έμμεσα, από οποιονδήποτε ενδιάμεσο φορέα που ενεργεί βάσει των εξουσιών που του ανατίθενται και β) να μπορούν να καταλογιστούν στο κράτος. Η έννοια του κράτους μέλους περιλαμβάνει τις δημόσιες αρχές όλων των επιπέδων, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για εθνική, περιφερειακή ή τοπική αρχή (61).

(186)

Όπως επισημαίνεται στην αιτιολογική σκέψη 14 ανωτέρω, η AAAS αποτελεί μέρος της δημόσιας διοίκησης, η οποία υπάγεται στο κράτος. Ως εκ τούτου, η μη είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών (κεφάλαιο και τόκοι) από τον φορέα αυτόν, η περαιτέρω συσσώρευση χρεών, καθώς και η ακύρωση των οφειλών που θα έπρεπε να έχουν κανονικά καταβληθεί στην AAAS, επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και ενέχουν κρατικούς πόρους.

(187)

Βάσει των ανωτέρω, το μέτρο 1 μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος και αφορά τη μεταβίβαση κρατικών πόρων.

(188)

Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες μια δημόσια αρχή χορηγεί ένα πλεονέκτημα σε δικαιούχο, το μέτρο μπορεί εξ ορισμού να καταλογιστεί στο κράτος, ακόμη και αν η εν λόγω αρχή διαθέτει νομική αυτονομία από άλλες δημόσιες αρχές.

(189)

Ωστόσο, η δυνατότητα καταλογισμού είναι λιγότερο προφανής εάν το πλεονέκτημα χορηγείται μέσω δημόσιων επιχειρήσεων (62). Στις περιπτώσεις αυτές, είναι αναγκαίο να διαπιστώνεται εάν οι δημόσιες αρχές ενεπλάκησαν καθ' οιονδήποτε τρόπο στη λήψη του εν λόγω μέτρου (63).

(190)

Για τους λόγους αυτούς, η δυνατότητα καταλογισμού στο κράτος μέτρου ληφθέντος από δημόσια επιχείρηση μπορεί να συναχθεί από ένα σύνολο ενδείξεων που προκύπτουν από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως καθώς και από το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η λήψη του μέτρου (64). Μεταξύ άλλων, στις πιθανές ενδείξεις για τη διαπίστωση της δυνατότητας καταλογισμού ενός μέτρου περιλαμβάνονται οι ακόλουθες:

(191)

Όσον αφορά τη Salrom, η Επιτροπή επισημαίνει ότι το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας διορίζεται από τη γενική συνέλευση των μετόχων σε ένα πλαίσιο όπου το ρουμανικό κράτος κατέχει την πλειοψηφία (51 %) των μετοχών της Salrom και τοποθετεί εκπροσώπους του κράτους εντός του διοικητικού συμβουλίου.

(192)

Επιπλέον, δεδομένου ότι η Salrom θεωρείται κρατική επιχείρηση, ο ετήσιος προϋπολογισμός της υπόκειται στην έγκριση του κράτους. Αυτή η εκ των προτέρων έγκριση αφορά, μεταξύ άλλων, τα ποσά που αντιστοιχούν σε εμπορικές εισπρακτέες απαιτήσεις από πελάτες (όπως η Oltchim).

(193)

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι απαραίτητο να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι ενέργειες της Salrom μπορούν να καταλογιστούν στο κράτος όσον αφορά το μέτρο 2 δεδομένου ότι η Επιτροπή διαπιστώνει ότι το μέτρο 2 δεν συνιστά ενίσχυση για τη Salrom (βλέπε αιτιολογική σκέψη 263 κατωτέρω).

(194)

Όσον αφορά τη CET Govora, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η εταιρεία είναι καταχωρισμένη ως εταιρεία που ανήκει πλήρως στο κράτος και έχει ως μοναδικό μέτοχο την επαρχία της Vâlcea, καθώς και ότι, προτού να τεθεί σε διαδικασία αφερεγγυότητας, διοικείτο από το επαρχιακό συμβούλιο της Vâlcea (66).

(195)

Επιπλέον, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η απόφαση για την υπογραφή νέας σύμβασης παροχής ηλεκτρικής ενέργειας με την Oltchim και, στη συνέχεια, η απόφαση για την αύξηση του εφοδιασμού ελήφθησαν κατ' εφαρμογή διαφόρων αποφάσεων (67) που εκδόθηκαν από το επαρχιακό συμβούλιο της Vâlcea για τη διασφάλιση του εφοδιασμού της Oltchim.

(196)

Επίσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η CET Govora ήταν ανεπηρέαστη από το κράτος αν αναλογιστεί κανείς τη συμπεριφορά της εταιρείας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο· για παράδειγμα, αμέσως μετά την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση, ο διευθύνων σύμβουλος της CET Covora διορίστηκε αμέσως διευθύνων σύμβουλος της Oltchim τον Οκτώβριο του 2012 και, στη συνέχεια, επέστρεψε στη CET Govora τον Φεβρουάριο του 2013, αμέσως μετά την υπαγωγή της Oltchim σε διαδικασία αφερεγγυότητας (68).

(197)

Παρά τον ισχυρισμό της Ρουμανίας ότι ο διευθύνων σύμβουλος της CET Govora συμβούλευσε το επαρχιακό συμβούλιο της Vâlcea να λάβει αποφάσεις προς το συμφέρον της εταιρείας κατά τη διάρκεια της υπό εξέταση περιόδου, άλλα στοιχεία που προκύπτουν από τα σκάνδαλα διαφθοράς σε υψηλό επίπεδο, στα οποία εμπλεκόταν (και εντέλει καταδικάστηκε από τα εθνικά ποινικά δικαστήρια μαζί με ένα μέλος της κυβέρνησης) ο διευθύνων σύμβουλος της CET Govora, αντικρούουν αυτό τον ισχυρισμό (69). Ειδικότερα, τον Ιούνιο του 2018, τα εθνικά ποινικά δικαστήρια καταδίκασαν τον τότε υπουργό Μεταφορών για αθέμιτη άσκηση επιρροής όσον αφορά την επιρροή που ασκούσε επί του διευθύνοντος συμβούλου της CET Govora προκειμένου να τον οδηγήσει στη σύναψη διαφόρων επιζήμιων και περιττών συμβάσεων στο όνομα της CET Govora, με απώτερο στόχο την απομύζηση πόρων της εταιρείας. Για την κοινή τους εγκληματική δραστηριότητα της κατάχρησης εξουσίας και της αθέμιτης άσκησης επιρροής, η οποία τελέστηκε κατ' εξακολούθηση μεταξύ Οκτωβρίου του 2011 και Ιουλίου του 2014, τα εθνικά ποινικά δικαστήρια καταδίκασαν αμφότερους τον υπουργό και τον διευθύνοντα σύμβουλο της CET Govora.

(198)

Κατά συνέπεια, και ανεξαρτήτως της υποκειμενικής θέσης της CET Govora ως προς τα πλεονεκτήματα της συνέχισης του εφοδιασμού της Oltchim, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η CET Govora δεν θα μπορούσε να λάβει την επίμαχη απόφαση χωρίς να συνεκτιμήσει τις απαιτήσεις των δημόσιων αρχών και ότι οι οδηγίες που είχαν εκδοθεί από κυβερνητικούς φορείς (δηλαδή οι αποφάσεις του επαρχιακού συμβουλίου της Vâlcea) αποτέλεσαν εντέλει τη βάση επί της οποίας ενήργησε η CET Govora. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το μέτρο μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος στην περίπτωση της CET Govora.

(199)

Δεδομένου ότι η CET Govora είναι κρατικής ιδιοκτησίας, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η απόφασή της να παρατείνει την προθεσμία των πληρωμών και να συνεχίσει τον εφοδιασμό της Oltchim επιβαρύνει τους κρατικούς πόρους.

(200)

Βάσει των ανωτέρω, το μέτρο 2 μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος όσον αφορά τη CET Govora και αφορά τη μεταβίβαση κρατικών πόρων.

(201)

Πρώτον, η Επιτροπή επισημαίνει ότι, βάσει του νόμου περί αφερεγγυότητας, το σχέδιο δεν μπορούσε να εγκριθεί χωρίς τη συγκατάθεση της AAAS (η οποία κατείχε το μεγαλύτερο μέρος της αξίας των απαιτήσεων στην κατηγορία των πιστωτών με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα) ή της CET Govora (η οποία κατείχε το μεγαλύτερο μέρος της αξίας των απαιτήσεων στην κατηγορία των δέσμιων προμηθευτών, δηλαδή των μη εξασφαλισμένων πιστωτών βάσει του άρθρου 96 του νόμου περί αφερεγγυότητας.), των οποίων οι ενέργειες ήταν καταλογιστέες στο κράτος (βλέπε αιτιολογικές σκέψεις 187 και 200).

(202)

Δεύτερον, η Επιτροπή επισημαίνει επίσης ότι το σχέδιο αναδιάρθρωσης καταρτίστηκε από τον σύνδικο που διορίστηκε από το δικαστήριο, που αποτελεί μέρος του κράτους. Στη συνέχεια το σχέδιο αναδιάρθρωσης εγκρίθηκε χάρη στην έγκριση των δημόσιων και ιδιωτών πιστωτών που είχαν προηγουμένως υπογράψει, τον Νοέμβριο του 2012, το μνημόνιο που αποτέλεσε πρωτοβουλία του κράτους.

(203)

Το εν λόγω μνημόνιο (το οποίο υπογράφηκε από 12 μέρη, εκ των οποίων τα 10 ανήκαν στη δημόσια διοίκηση ή ήταν κρατικής ιδιοκτησίας (70), και μόνο 2 ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (71) – βλέπε αιτιολογική σκέψη 31), καταρτίστηκε από τρία υπουργεία και εγκρίθηκε από τον πρωθυπουργό. Ως εκ τούτου, το μνημόνιο ήταν η οδός την οποία χρησιμοποίησε το κράτος στο υψηλότερο επίπεδο προκειμένου να διατηρήσει την Oltchim στην αγορά.

(204)

Τρίτον, η Επιτροπή επισημαίνει ότι αυτή η πρόθεση του κράτους να διατηρήσει την Oltchim ζωντανή γνωστοποιήθηκε και στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε κατ' επανάληψη πριν και κατά τη διάρκεια της περιόδου αφερεγγυότητας.

(205)

Επιπλέον, όπως προκύπτει από τον πίνακα απαιτήσεων (βλέπε πίνακα 1), οι απαιτήσεις των υπογραφόντων το μνημόνιο ανέρχονταν στο συνολικό ποσό των 539 εκατ. EUR. Οι απαιτήσεις αυτών των υπογραφόντων, μαζί με τις απαιτήσεις της CET Govora [της οποίας οι ενέργειες σχετικά με το μέτρο 3 μπορούν να καταλογιστούν στο κράτος (βλέπε αιτιολογικές σκέψεις 200 και 201)], ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 569 εκατ. EUR επί συνολικού ποσού απαιτήσεων ύψους 759 εκατ. EUR. Ως εκ τούτου, οι υπογράφοντες το μνημόνιο από κοινού με τη CET Govora κατείχαν επίσης την αναγκαία πλειοψηφία και στις τέσσερις κατηγορίες πιστωτών εκτός της κατηγορίας των εργαζομένων –μια κατηγορία που επίσης, όπως είναι φυσικό, προτιμούσε το σχέδιο (γεγονός που αναγνωρίζεται από τις ρουμανικές αρχές (83))– προκειμένου να εγκρίνουν το σχέδιο (84). Το υψηλό επίπεδο των υπογραφόντων το μνημόνιο που ανήκουν στον δημόσιο τομέα καθιστά άκρως απίθανο το να αποφασίσουν ακόμη και ιδιωτικές τράπεζες και άλλοι ιδιωτικοί φορείς να παραβλέψουν τους στόχους του μνημονίου κατά την ψηφοφορία υπέρ ή κατά του σχεδίου: ούτε οι ιδιωτικές τράπεζες που είναι συμβαλλόμενα μέρη του μνημονίου ούτε η Electrica θα μπορούσαν εύλογα να αρνηθούν να λάβουν υπόψη τις επανειλημμένες δηλώσεις (βλέπε αιτιολογικές σκέψεις 27, 28, 30) του μετόχου της Oltchim SA, οι οποίες υποδήλωναν ότι το ρουμανικό κράτος δεν θα επέτρεπε την πτώχευση της Oltchim, ούτε μπορούσαν να παραβλέψουν το μνημόνιο το οποίο είχαν υπογράψει, το οποίο εγκρίθηκε από τον πρωθυπουργό. Βάσει των διευκρινίσεων της Ρουμανίας, το δικαστήριο θα είχε κρίνει την περίοδο εκείνη ότι η κατωτέρω προϋπόθεση που προβλέπεται στο άρθρο 101 παράγραφος 2 του νόμου περί αφερεγγυότητας θα επληρούτο επίσης, ακόμη και αν ένας πιστωτής που δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος του μνημονίου είχε αντιταχθεί στο σχέδιο: ειδικότερα, βάσει των παρατηρήσεων της Ρουμανίας, το δικαστήριο θα είχε κρίνει ότι «καμία από τις κατηγορίες που απορρίπτουν το σχέδιο και καμία από τις απαιτήσεις που απορρίπτουν το σχέδιο δεν εισπράττει μικρότερο ποσό από αυτό που θα είχε εισπράξει σε περίπτωση πτώχευσης», ανεξάρτητα από τη σύγκριση στην οποία θα είχε προβεί ένας ΦΟΑ μεταξύ των εσόδων βάσει του σχεδίου αναδιοργάνωσης και του σεναρίου εκκαθάρισης (βλέπε εν προκειμένω σημείο 6.1.2.3). Ως εκ τούτου, το μνημόνιο έδωσε στο κράτος να δυνατότητα να εξασφαλίσει την έγκριση του σχεδίου αναδιοργάνωσης από τους πιστωτές.

(206)

Βάσει των ανωτέρω, η Επιτροπή επισημαίνει ότι το μνημόνιο, το οποίο δρομολογήθηκε από το κράτος, και ο στόχος αυτού –ήτοι η διάσωση της Oltchim πάση θυσία, όπως επιβεβαιώθηκε τακτικά και δημοσίως από το κράτος μεταξύ της αποτυχίας της ιδιωτικοποίησης τον Σεπτέμβριο του 2012 και της ψηφοφορίας των πιστωτών επί του σχεδίου το 2015– εξασφάλισαν την απαιτούμενη πλειοψηφία εντός της συνέλευσης των πιστωτών ώστε να διασφαλιστεί η έγκριση του σχεδίου αναδιοργάνωσης. Όπως καταδεικνύεται στις αιτιολογικές σκέψεις 31, 203 και 235 και επ., αυτό το μνημόνιο μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος.

(207)

Ειδικότερα, με το μνημόνιο η κυβέρνηση καθόρισε το πλαίσιο εντός του οποίου οι υπογράφοντες θα «εργάζονταν από κοινού για τον προσδιορισμό και την εφαρμογή λύσεων που προστατεύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, των μετόχων και των πιστωτών».

(208)

Επιπλέον, «[το] σχέδιο συμφωνίας διασφαλίζει την παροχή κεφαλαίου κίνησης από τις υπογράφουσες τράπεζες [προκειμένου η Oltchim] να συνεχίσει την παραγωγή στην επαναλειτουργούσα ικανότητα, καθώς και να διαθέσει σταδιακά εκ νέου και άλλες δυνατότητες παραγωγής, ώστε να προσελκύσει περισσότερους πιθανούς αιτούντες που ενδιαφέρονται για την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας». Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι, στο πλαίσιο της δημόσιας δήλωσης των αρχών, οποιοσδήποτε από τους φορείς που κλήθηκαν να υπογράψουν το μνημόνιο θα είχε αρνηθεί να το τηρήσει. Επιπλέον, το πρότυπο που έθεσε το μνημόνιο όσον αφορά τη συνεργασία μεταξύ των υπογραφόντων – δηλαδή «με τη βοήθεια των ειδικών σε θέματα αναδιάρθρωσης – να αναπτυχθεί μια στρατηγική η οποία θα διασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα προκειμένου η Oltchim να επιτύχει ένα βιώσιμο επίπεδο κερδοφορίας, φερεγγυότητας, ρευστότητας και ταμειακών αποθεμάτων (»στρατηγική για βιώσιμη επαναλειτουργία«)» ήταν σχετικά χαμηλό και ασαφές, καθώς βασιζόταν μόνο στη «επίτευξη ορισμένων θετικών αποτελεσμάτων κατόπιν της ανάλυσης βιωσιμότητας» (η έμφαση του συντάκτη).

(209)

Με το μνημόνιο, η κυβέρνηση επιβεβαίωσε την αποφασιστικότητά της να προβεί σε κάθε απαραίτητη ενέργεια για τη διατήρηση της λειτουργίας της Oltchim και την αναδιάρθρωσή της. Στο ίδιο πνεύμα, τόσο οι ιδιωτικές όσο και οι δημόσιες οντότητες που υπέγραψαν το μνημόνιο δεσμεύθηκαν να συμβάλουν από την πλευρά τους στη διαμόρφωση μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής για την αναδιάρθρωση της Oltchim, πολύ πριν οποιαδήποτε ψηφοφορία σχετικά με ένα πιθανό σχέδιο αναδιοργάνωσης στο πλαίσιο της συνέλευσης των πιστωτών. Όλοι οι υπογράφοντες το μνημόνιο ψήφισαν επίσης υπέρ του σχεδίου αναδιοργάνωσης το 2015, με μοναδική εξαίρεση τη CFR Marfă, η οποία ήταν σχετικά λιγότερο σημαντική σε σύγκριση με τους εταίρους χρηματοδότησης και τους άλλους κρατικούς πιστωτές όσον αφορά την επιβίωση της Oltchim, και δεδομένου ότι η Oltchim χρησιμοποιούσε επίσης την Ermewa για τις ανάγκες μεταφορών της.

(210)

Το μνημόνιο περιλαμβάνει τη ρήτρα αριθ. 8 η οποία προβλέπει την «προστασία και τη διατήρηση των δικαιωμάτων» και των συμφερόντων των υπογραφόντων. Ωστόσο, η ρήτρα αυτή, και ειδικότερα το δεύτερο μέρος της, αναφέρει απλώς το προφανές, δηλαδή ότι το μνημόνιο αυτό καθεαυτό δεν αποτελούσε ήδη, κατά τον χρόνο υπογραφής, μια εκ των προτέρων παραίτηση των τραπεζών, της Electrica ή της AVAS από τα δικαιώματά τους ως πιστωτών. Ως εκ τούτου, κατά την άποψη της Επιτροπής, απλώς και μόνο η συμμετοχή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και η δέσμευση για μελλοντική συνεργασία, όπως καθορίστηκε μέσω του μνημονίου, αποτελούν αφ' εαυτές απόδειξη του προσανατολισμού των υπογραφόντων πιστωτών (τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα) προς τη σαφή κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης της Oltchim.

(211)

Η κατεύθυνση αυτή με σκοπό την επιβίωση της Oltchim καθίσταται ακόμη εμφανέστερη εάν ληφθεί υπόψη ο πρόσθετος χρόνος και οι χρηματοδοτικές προσπάθειες που καταβλήθηκαν για τη στήριξη της επανέναρξης της λειτουργίας της Oltchim από τις τρεις τράπεζες (των οποίων οι απαιτήσεις έναντι της Oltchim αυξήθηκαν σημαντικά κατά την περίοδο αυτή) και από την AAAS (και άλλα υπογράφοντα μέρη), η οποία, στο ίδιο πνεύμα, δεν προέβη σε ενέργειες για την άμεση εκτέλεση των απαιτήσεών της.

(212)

Όσον αφορά την εθνική εταιρεία διαχείρισης ύδατος, βάσει των διατάξεων του δημόσια διαθέσιμου καταστατικού λειτουργίας και οργάνωσής της (85), η Επιτροπή επισημαίνει τα εξής:

(213)

Πρώτον, όσον αφορά το νομικό της καθεστώς και την ένταξή της στις δομές της δημόσιας διοίκησης, η εθνική εταιρεία διαχείρισης ύδατος είναι ένας δημόσιος οργανισμός εθνικού συμφέροντος που έχει ικανότητα δικαίου και τελεί υπό τον συντονισμό της κεντρικής δημόσιας αρχής ύδατος (η οποία υπάγεται στο υπουργείο Υδάτων και Δασών) (86).

(214)

Δεύτερον, όσον αφορά τη φύση των δραστηριοτήτων της, σκοπός της επιχείρησης είναι η εφαρμογή της εθνικής στρατηγικής και πολιτικής στον τομέα της ποσοτικής και ποιοτικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων και η διασφάλιση της τήρησης των κανονιστικών διατάξεων στον συγκεκριμένο τομέα· στο πλαίσιο αυτό, διαχειρίζεται και λειτουργεί τις υποδομές του εθνικού συστήματος διαχείρισης των υδάτων. Επιπλέον, η εταιρεία διασφαλίζει την εκτέλεση διαφόρων δραστηριοτήτων εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, όπως π.χ. η εκπλήρωση των δεσμεύσεων τις οποίες αναλαμβάνει το ρουμανικό κράτος μέσω διεθνών συμφωνιών και συμβάσεων (87).

(215)

Τρίτον, όσον αφορά τον βαθμό της εποπτείας που ασκείται από τις δημόσιες αρχές επί της διαχείρισής της, η εθνική εταιρεία διαχείρισης ύδατος διοικείται από διοικητικό συμβούλιο αποτελούμενο από 11 μέλη τα οποία διορίζονται στο σύνολό τους για θητεία τεσσάρων ετών με εντολή του προϊσταμένου της κεντρικής δημόσιας αρχής υδάτων. Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, στο διοικητικό συμβούλιο πρέπει υποχρεωτικά να συμμετέχουν ως μέλη ένας εκπρόσωπος του υπουργείου Δημοσίων Οικονομικών και ένας εκπρόσωπος της κεντρικής δημόσιας αρχής υδάτων. Επιπλέον, ο γενικός διευθυντής της εθνικής εταιρείας διαχείρισης ύδατος διορίζεται, ανακαλείται και απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του με εντολή του προϊσταμένου της ίδιας κεντρικής δημόσιας αρχής υδάτων (88).

(216)

Τέταρτον, όσον αφορά τη χρηματοδότηση της δραστηριότητάς της, ο προϋπολογισμός εσόδων και εξόδων της εταιρείας εγκρίνεται από το διοικητικό συμβούλιο με τη σύμφωνη γνώμη του προϊσταμένου της κεντρικής δημόσιας αρχής υδάτων (89).

(217)

Κατά συνέπεια, λαμβανομένων υπόψη των παραγόντων που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 190 ανωτέρω, η Επιτροπή θεωρεί ότι: i) το νομικό της καθεστώς, ii) η ένταξή της στη δημόσια διοίκηση, iii) η φύση των δραστηριοτήτων και καθηκόντων της – που συνήθως δεν ασκούνται στην αγορά υπό συνθήκες ανταγωνισμού με ιδιωτικούς φορείς, iv) η εποπτεία την οποία ασκούν οι δημόσιες αρχές επί της διαχείρισής της και v) η διαδικασία έγκρισης για τον προϋπολογισμό εσόδων και εξόδων καταδεικνύουν στο σύνολό τους ότι οι ενέργειες της εθνικής εταιρείας διαχείρισης ύδατος μπορούν να καταλογιστούν στο κράτος.

(218)

Βάσει των ανωτέρω στοιχείων (ήτοι, κατά κύριο λόγο, βάσει της πλειοψηφίας που διασφαλίστηκε για την έγκριση του σχεδίου αναδιοργάνωσης, αλλά και της εξασφάλισης συνεργασίας στο πλαίσιο των προσπαθειών τις οποίες κατέβαλλαν την εποχή εκείνη αλλά και μεταγενέστερα σημαντικοί πιστωτές μέσω του μνημονίου), η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χορήγηση του μέτρου 3 από την AAAS, την Electrica, τη Salrom, τη CET Govora και την εθνική εταιρεία διαχείρισης ύδατος μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος.

(219)

Τα υπό εξέταση μέτρα είναι σαφώς επιλεκτικά διότι παρέχονται αποκλειστικά στην Oltchim. Άλλες επιχειρήσεις σε παρόμοια νομική και πραγματική κατάσταση, λαμβανομένου υπόψη του στόχου που επιδιωκόταν με τα μέτρα, εντός του πετροχημικού τομέα ή άλλων τομέων, δεν έτυχαν του ίδιου πλεονεκτήματος. Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, το γεγονός και μόνον ότι η ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης ενισχύεται σε σχέση με ανταγωνίστριες επιχειρήσεις μέσω της εξασφάλισης οικονομικού πλεονεκτήματος, το οποίο η επιχείρηση δεν θα απολάμβανε κατά τη συνήθη άσκηση των δραστηριοτήτων της, καταδεικνύει ότι υπάρχει κίνδυνος στρέβλωσης του ανταγωνισμού (90).

(220)

Ωστόσο, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι «τα μέτρα δεν χορήγησαν οικονομικό πλεονέκτημα στην Oltchim, διότι πληρούσαν το κριτήριο του ΦΟΑ, δεδομένου ότι οι δημόσιες αρχές και οι δημόσιες εταιρείες ενήργησαν με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο θα είχαν ενεργήσει οι ιδιώτες πιστωτές, επενδυτές ή προμηθευτές προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τις ζημίες τους και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους» (91).

(221)

Ωστόσο, στην προκειμένη υπόθεση δεν φαίνεται να εφαρμόζεται το κριτήριο του ΦΟΑ. Πρώτον, η Επιτροπή υπενθυμίζει ότι το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι η δυνατότητα εφαρμογής της «αρχής του επενδυτή σε οικονομία αγοράς» εξαρτάται, εντέλει, από το αν το κράτος χορηγεί οικονομικό πλεονέκτημα σε επιχείρηση που του ανήκει, με την ιδιότητά του ως μετόχου και όχι με την ιδιότητά του ως φορέα δημόσιας εξουσίας (92). Στο ίδιο πνεύμα, το κριτήριο του ΦΟΑ δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί στο κράτος με την ιδιότητά του ως πιστωτή της Oltchim μέσω της AAAS και άλλων δημόσιων πιστωτών, διότι το «κριτήριο του ιδιώτη πιστωτή» δεν εφαρμόζεται στα μέτρα τα οποία έλαβε το κράτος με την ιδιότητά του ως φορέα δημόσιας εξουσίας κατά την υπογραφή του μνημονίου.

(222)

Όπως εξηγείται στις αιτιολογικές σκέψεις 204 και επ., 274 και 276, το κράτος ενήργησε σταθερά και ξεκάθαρα με την ιδιότητά του ως φορέα δημόσιας εξουσίας για να διασώσει την Oltchim από την πτώχευση, μεταξύ άλλων προβαίνοντας σε δημόσιες δηλώσεις και με την υπογραφή μνημονίου με τους κύριους εμπλεκόμενους ιδιώτες και δημόσιους πιστωτές, και όχι ως μέτοχος που επενδύει σε μια εταιρεία ούτε ως πιστωτής. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί ότι το κριτήριο του ΦΟΑ δεν εφαρμόζεται στην προκειμένη υπόθεση (93).

(223)

Ωστόσο, για λόγους πληρότητας, η Επιτροπή θα εφαρμόσει επίσης το κριτήριο του ΦΟΑ υπό τη μορφή της αρχής του πιστωτή σε οικονομία της αγοράς για καθένα από τα τρία επίμαχα μέτρα, ζητώντας από τις ρουμανικές αρχές πρόσθετες επίκαιρες πληροφορίες σχετικά με τους διάφορους εμπλεκόμενους φορείς και τις αποφάσεις τους, συλλέγοντας η ίδια πληροφορίες από όλες τις διαθέσιμες δημόσιες πηγές και εκτελώντας τα δικά της σενάρια εκτιμήσεων βάσει των διαθέσιμων αποδεικτικών στοιχείων κατά τον χρόνο λήψης των υπό εξέταση μέτρων.

(224)

Η μεταχείριση του χρέους της Oltchim το οποίο κατείχε η AAAS αξιολογήθηκε ήδη στην απόφαση της Επιτροπής του 2012 ενόψει της άμεσα αναμενόμενης την περίοδο εκείνη ιδιωτικοποίησης. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί ότι ενδείκνυται να αναλύσει τη συμπεριφορά της AAAS κατόπιν της απόφασης αυτής από τη στιγμή της μη ευόδωσης της ιδιωτικοποίησης.

(225)

Ένας ιδιώτης πιστωτής επιδιώκει συνήθως τη μέγιστη καταβολή των ποσών που του οφείλονται από οφειλέτη που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες (94).

(226)

Αντίθετα με τον ισχυρισμό της Ρουμανίας ότι, σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής του 2012, η καθυστερημένη εκτέλεση των απαιτήσεων θα ήταν απαλλαγμένη από ενίσχυση (υπό την προϋπόθεση ότι η AAAS θα χρέωνε τόκους βάσει της ανακοίνωσης του 2008 σχετικά με τα επιτόκια αναφοράς έως την υπαγωγή της Oltchim σε διαδικασία αφερεγγυότητας), η Επιτροπή σημειώνει ότι η κατάσταση τον Μάρτιο του 2012, όταν η Επιτροπή εξέδωσε την απόφασή της, διέφερε θεμελιωδώς από την εξεταζόμενη περίοδο δεδομένου ότι, στη δεύτερη περίπτωση, δεν επέκειτο πλέον σχέδιο ιδιωτικοποίησης. Εν προκειμένω η Επιτροπή σημειώνει ότι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η Επιτροπή στην απόφαση του 2012 βασιζόταν στην προϋπόθεση ότι η Oltchim θα ιδιωτικοποιείτο πλήρως εντός σύντομου χρονικού διαστήματος μετά τη μετατροπή του χρέους. Ωστόσο, το κράτος (μέσω του υπουργείου Οικονομίας) ως πλειοψηφών μέτοχος δεν έλαβε υπόψη την πιθανότητα ότι ορισμένοι μειοψηφούντες μέτοχοι μπορούσαν να εμποδίσουν την προβλεπόμενη μετοχοποίηση του χρέους. Αυτό τελικά συνέβη και η προβλεπόμενη μετοχοποίηση του χρέους δεν πραγματοποιήθηκε. Ως αποτέλεσμα, μετά την ολοκλήρωση της υποβολής προσφορών, καθώς ο επιλεγείς προσφέρων δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του ως αγοραστής, απέτυχε και η ίδια η ιδιωτικοποίηση.

(227)

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι η δυσχερής και σταθερά επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της Oltchim ήταν γνωστή σε όλους τους πιστωτές, και ιδίως στην AAAS. Ως εκ τούτου, η AAAS είχε στη διάθεσή της επαρκή χρόνο για να προετοιμάσει, να αξιολογήσει εσωτερικά και να εφαρμόσει μέτρα για την είσπραξη των απαιτήσεών της σε περίπτωση μιας ακόμη αποτυχημένης ιδιωτικοποίησης τον Σεπτέμβριο του 2012. Συνεπώς, η εξεταζόμενη πεντάμηνη περίοδος μεταξύ Σεπτεμβρίου 2012 και 31 Ιανουαρίου 2013 ήταν επαρκής προκειμένου η AAAS να λάβει τα απαραίτητα μέτρα και να επιχειρήσει να ανακτήσει τις οφειλές (το 99 % των απαιτήσεων της AAAS ήταν μη εξασφαλισμένες σύμφωνα με τον πίνακα 1). Εν προκειμένω, η Επιτροπή επισημαίνει ότι επιχειρήσεις όπως η Electrica έλαβαν τέτοιου είδους μέτρα, αν και χωρίς επιτυχία.

(228)

Πρώτον, οι ειδικές νομοθετικές διατάξεις που διέπουν την ανάκτηση δημόσιων οφειλών (95) προβλέπουν ειδικά δικαιώματα για την AAAS, στα οποία περιλαμβάνονται η άμεση εκτέλεση των απαιτήσεών της χωρίς δικαστική απόφαση. Ειδικότερα, το άρθρο 50 παράγραφοι 1 και 2 του κυβερνητικού έκτακτου διατάγματος αριθ. 51/1998 ορίζει τα εξής: «(1) η AVAB (νυν AAAS) μπορεί να συγκροτήσει το δικό της σώμα δικαστικών επιμελητών ή να χρησιμοποιήσει άλλους δικαστικούς επιμελητές για την εκτέλεση εκτελεστών τίτλων» και «(2) [η] διαδικασία εκτέλεσης για τη ρευστοποίηση των τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων από την AVAB κινείται είτε από το δικό της σώμα δικαστικών επιμελητών είτε από άλλους δικαστικούς επιμελητές».

(229)

Η Ρουμανία δεν παρέσχε στοιχεία, παρά τα επανειλημμένα αιτήματα της Επιτροπής, που να αποδεικνύουν ότι η AAAS προέβη σε όλες τις ενέργειες στις οποίες θα είχε ευλόγως προβεί ένας πιστωτής σε οικονομία της αγοράς για την είσπραξη των απαιτήσεών της. Πέραν τούτου, η Ρουμανία ισχυρίζεται ότι δεν θα είχε επιτραπεί στην AAAS να ζητήσει την εκτέλεση των απαιτήσεών της έναντι της Oltchim δυνάμει του νόμου για τις ιδιωτικοποιήσεις (96), ο οποίος προβλέπει ότι, από την ημερομηνία κίνησης της διαδικασίας ειδικής διαχείρισης, οι πιστωτές με απαιτήσεις που αφορούν φόρους και εισφορές (δηλαδή με απαιτήσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα) δεν μπορούν να προβούν σε εκτέλεση των απαιτήσεών τους και δεν προβαίνουν σε ενέργειες για τη λήψη τέτοιων μέτρων εκτέλεσης εφόσον προετοιμάζεται η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας (97). Ωστόσο, παρότι τα ανωτέρω τεκμηριώνουν τη χορήγηση επιλεκτικού πλεονεκτήματος στην Oltchim, η οποία μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος, η μη ανάληψη ενεργειών εκ μέρους της AAAS εντάσσεται σε ένα πλαίσιο στο οποίο το υπουργείο Οικονομίας είχε, για ανεξήγητους λόγους, διατηρήσει την Oltchim σε ειδικό καθεστώς ενόψει της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης ακόμη και μετά την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση του Σεπτεμβρίου του 2012. Η AAAS θα μπορούσε να έχει προσπαθήσει να προσβάλει την απόφαση του υπουργείου να παρατείνει το ειδικό αυτό καθεστώς χωρίς εξήγηση.

(230)

Δεύτερον, η Ρουμανία δεν παρέσχε καμία μελέτη, έκθεση ή εσωτερικό έγγραφο που να αποδεικνύει ότι η AAAS ενήργησε ως ΦΟΑ στην απόφασή της να μην προβεί σε είσπραξη των απαιτήσεών της μετά την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση του Σεπτεμβρίου του 2012. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη διαθέσιμη μελέτη κατά τον χρόνο αξιολόγησης της είσπραξης των απαιτήσεων της AAAS (η μελέτη Raiffeisen του 2011), η AAAS θα είχε επιτύχει ποσοστό είσπραξης 12 % σε ένα σενάριο εκκαθάρισης (98).

(231)

Άλλοι πιστωτές, μεταξύ των οποίων δημόσιες οντότητες, έλαβαν άμεσα μέτρα την περίοδο εκείνη για την είσπραξη των οφειλόμενων σε αυτές ποσών. Ειδικότερα, η Electrica –για την οποία, σύμφωνα με τη μελέτη Raiffeisen του 2011, το ποσοστό είσπραξης ήταν ίδιο με εκείνο της AAAS– κίνησε διαδικασία εκτέλεσης των απαιτήσεών της την 1η Νοεμβρίου 2012 και πέτυχε την κατάσχεση των τραπεζικών λογαριασμών της Oltchim. Επιπλέον, δύο μη κρατικές επιχειρήσεις –η Polcheme SA και η Bulrom Gas– των οποίων οι απαιτήσεις καταλάμβαναν την 8η και τη 10η θέση μεταξύ των 21 εξασφαλισμένων πιστωτών το 2013, προέβη επίσης σε μέτρα εκτέλεσης. Η AAAS ήταν πράγματι ο σημαντικότερος πιστωτής της Oltchim και θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει τη θέση της για να επιτύχει καλύτερους όρους διαπραγμάτευσης όσον αφορά την είσπραξη των απαιτήσεών της, αλλά δεν το έπραξε. Αν είχε χρησιμοποιήσει έναντι της Oltchim την απειλή της εκκαθάρισης, η AAAS θα είχε επιτύχει καλύτερους όρους είσπραξης των απαιτήσεων.

(232)

Παρά τον ισχυρισμό της Ρουμανίας, η σύναψη του μνημονίου δεν ισοδυναμεί με –ούτε υποκαθιστά– την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας για ενημέρωση, δεδομένου ότι η λεγόμενη ανάλυση βιωσιμότητας που αναφέρεται στο μνημόνιο ανατέθηκε και χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια από τρεις οικονομικούς πιστωτές και όχι από την ίδια την AAAS. Η Ρουμανία δεν τεκμηρίωσε την εκπόνηση τέτοιας εσωτερικής ανάλυσης από την AAAS.

(233)

Κατά συνέπεια, η συνολική συμπεριφορά της AAAS (παρότι γνώριζε επί μακρόν τις διαρθρωτικές δυσκολίες της Oltchim) ήταν παθητική όσον αφορά την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας για την είσπραξη των απαιτήσεών της ή τουλάχιστον την εξασφάλιση καλύτερης πιστωτικής θέσης και φάνηκε να προσανατολίζεται περισσότερο προς τη διάσωση και τη συνέχιση της λειτουργίας της Oltchim.

(234)

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί ότι, εάν είχε προβεί σε σχετικές ενέργειες, η AAAS θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να εισπράξει τις απαιτήσεις της, λαμβανομένου επίσης υπόψη ότι η Oltchim είχε αναστείλει την παραγωγή και, συνεπώς, δεν υπήρχε προοπτική για λειτουργικά έσοδα στο εγγύς μέλλον.

(235)

Τρίτον, αντί να προσπαθήσει να προβεί σε εκτέλεση των απαιτήσεών της, η AAAS δρομολόγησε, από κοινού με τους υπουργούς Οικονομίας, Οικονομικών και Μεταφορών, καθώς και την υπηρεσία για τη συμμετοχή του κράτους στην ιδιωτικοποίηση της βιομηχανίας, τη σύναψη του μνημονίου (βλέπε αναλυτικά τις αιτιολογικές σκέψεις 31 και 203 και επ. ανωτέρω), το οποίο εγκρίθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2012 από τον πρωθυπουργό της Ρουμανίας και υπογράφηκε από το Δημόσιο, καθώς και επτά πιστωτές, εκ των οποίων πέντε ήταν δημόσιοι πιστωτές –AAAS, Salrom, CFR Marfă, CEC Bank, Electrica (η οποία την περίοδο εκείνη ανήκε ακόμη πλήρως στο κράτος)– και δύο ήταν ιδιώτες πιστωτές –Romanian Commercial Bank (αργότερα μετονομάστηκε σε «Erste Bank») και Transilvania Bank. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς της Ρουμανίας, το μνημόνιο δεν μπορεί να θεωρηθεί συναλλαγή pari passu, δεδομένης της σημαντικής αριθμητικής υπεροχής των δημόσιων πιστωτών και των κρατικών αρχών που το συνυπογράφουν. (99)

(236)

Ειδικότερα, από τα δώδεκα υπογράφοντα μέρη, δέκα ανήκουν στη δημόσια διοίκηση ή είναι κρατικής ιδιοκτησίας (100) και μόνο δύο είναι ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (101). Το μνημόνιο δρομολογήθηκε από το Δημόσιο (Υπουργείο Οικονομικών, υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων, υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, AAAS και OPSPI) και εγκρίθηκε από τον πρωθυπουργό. Επιπλέον, το ποσοστό των απαιτήσεων ιδιωτών πιστωτών αντιστοιχούσε σε μόλις το 20 % περίπου των συνολικών απαιτήσεων των υπογραφόντων το μνημόνιο. Το μέγεθος της δημόσιας συμμετοχής ήταν, επομένως, σημαντικό και η παρέμβαση ιδιωτικών φορέων ήταν περιορισμένη. Τέλος, οι όροι και προϋποθέσεις των συναλλαγών δεν είναι συγκρίσιμοι καθώς το 77 % των απαιτήσεων των δύο ιδιωτών πιστωτών που είχαν υπογράψει το μνημόνιο ήταν εξασφαλισμένες, σε αντίθεση με μόλις 14 % κατά μέσο όρο των απαιτήσεων των δημόσιων πιστωτών.

(237)

Το μνημόνιο αποδεικνύει ότι οι δημόσιοι πιστωτές συμφώνησαν με ένα σενάριο μη είσπραξης χωρίς να προβούν σε ορθή αξιολόγηση άλλων εναλλακτικών λύσεων. Ειδικότερα, στην παράγραφο 2.3 του μνημονίου αναφέρεται ότι τα συμβαλλόμενα μέρη συμφωνούν με έναν κατάλογο μέτρων «με σκοπό την εφαρμογή μιας στρατηγικής βιώσιμης επαναλειτουργίας υπό την επιφύλαξη θετικού αποτελέσματος της αξιολόγησης βιωσιμότητας». Η Ρουμανία δεν προσκόμισε την αξιολόγηση βιωσιμότητας, αλλά ανέφερε ότι η μελέτη αυτή εκπονήθηκε από τις τράπεζες. Σύμφωνα με τις R/BDO, η Transilvania Bank και η Erste Bank (ιδιώτες πιστωτές), από κοινού με τη CEC Bank (δημόσιος πιστωτής) ανέθεσαν την εκπόνηση της μελέτης στην εταιρεία Alvarez&Marsal, η οποία παρουσίασε έκθεση που «περιείχε μέτρα αναδιάρθρωσης και επιβεβαίωνε ως δυνατή την αναδιοργάνωση των δραστηριοτήτων της Oltchim κατόπιν της εφαρμογής των προτεινόμενων μέτρων». Σύμφωνα με τον ρουμανικό Τύπο (102), οι ρουμανικές αρχές έχουν αποδείξει ότι η έκθεση της εταιρείας Alvarez&Marsal, της οποίας η κατάρτιση ανατέθηκε από τις πιστώτριες τράπεζες με σκοπό την αξιολόγηση της κατάστασης της Oltchim, επιβεβαίωσε την «υπόθεση των αρχών και την ανάγκη χορήγησης ενίσχυσης διάσωσης στην προτεινόμενη δομή».

(238)

Η Ρουμανία δεν τεκμηρίωσε τη διενέργεια της αξιολόγησης αυτής για ή εξ ονόματος της AAAS ούτε, πολύ περισσότερο, τη χρήση της από την AAAS. Επιπλέον, η Ρουμανία δεν απέδειξε ότι η έκθεση της Alvarez&Marsal πράγματι χρησιμοποιήθηκε από την AAAS και, πολύ περισσότερο, όπως είναι προφανές από τις δημόσιες πηγές που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 237 ανωτέρω, η έκθεση απλώς επιβεβαίωσε την ανάγκη χορήγησης ενίσχυσης και δεν αποτέλεσε απαραιτήτως επιβεβαίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας της αναδιοργάνωσης.

(239)

Εν προκειμένω, η Επιτροπή επαναλαμβάνει, το συμπέρασμά της που παρατίθεται στην αιτιολογική σκέψη 22 ανωτέρω, σύμφωνα με το οποίο η μετοχοποίηση του χρέους (και συνεπώς η διαγραφή των απαιτήσεων της AAAS υπέρ της Oltchim) ακολουθούμενη από πλήρη ιδιωτικοποίηση δεν επιφέρει κανένα πλεονέκτημα εφόσον «[…] η εταιρεία ιδιωτικοποιηθεί σύντομα μετά τη μετοχοποίηση του χρέους». Το μνημόνιο επιβεβαιώνει τη βούληση της AAAS να παρατείνει την κατάσταση της μη είσπραξης απαιτήσεων και της συσσώρευσης περαιτέρω οφειλών.

(240)

Η Ρουμανία υποστηρίζει επίσης ότι η AAAS είχε αναλύσει τη δυνατότητα να ζητήσει την κατάσχεση των λογαριασμών της Oltchim, αλλά δεν ήταν σε θέση να το πράξει διότι οι λογαριασμοί της Oltchim είχαν ήδη κατασχεθεί από άλλους πιστωτές. Ωστόσο, η Ρουμανία δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία προς στήριξη αυτής της δήλωσης. Σε κάθε περίπτωση, η AAAS δεν συμπεριφέρθηκε ως συνετός ιδιώτης επενδυτής διότι δεν προέβη σε καμία ενέργεια για την προστασία των απαιτήσεών της. Εάν η AAAS είχε παρέμβει νωρίτερα στη διαδικασία, δεν θα είχε στερηθεί τη δυνατότητα να προβεί πρώτη σε κατάσχεση των λογαριασμών της Oltchim (δηλαδή πριν από άλλους πιστωτές όπως η Electrica τον Νοέμβριο του 2012) ή να εξασφαλίσει ενέχυρα επί ακινήτων (όπως έπραξε η Salrom).

(241)

Η Ρουμανία υποστηρίζει ότι, εάν η AAAS είχε ζητήσει την εκτέλεση των απαιτήσεών της, η Oltchim θα είχε οδηγηθεί στην κίνηση διαδικασίας αφερεγγυότητας. Η Επιτροπή θεωρεί ότι η απειλή της κίνησης διαδικασίας αφερεγγυότητας θα είχε παράσχει στην AAAS μεγαλύτερη ισχύ επί της Oltchim όσον αφορά την είσπραξη των απαιτήσεών της. Ακόμη και στην περίπτωση διαδικασίας αφερεγγυότητας την οποία θα είχε κινήσει η AAAS, η AAAS θα είχε αποκτήσει την ουσιαστική εξουσία να προτείνει την αναδιοργάνωση της Oltchim, με την οποία θα μπορούσε να εισπράξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των απαιτήσεών της, κυρίως μέσω πώλησης σε δέσμες (βλέπε αιτιολογική σκέψη 265). Η δυνατότητα αυτή θα είχε μεταβάλει σημαντικά τη θέση της AAAS.

(242)

Τη στιγμή της ψηφοφορίας της συνέλευσης των πιστωτών που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2015, η επιλογή της AAAS περιοριζόταν μεταξύ της εκκαθάρισης και του σχεδίου αναδιοργάνωσης, εξαιτίας της προηγούμενης αδράνειάς της. Συνεπώς, εάν η AAAS συμπεριφερόταν ως συνετός πιστωτής, θα είχε εκμεταλλευτεί τις διατάξεις του νόμου περί αφερεγγυότητας, οι οποίες επιτρέπουν σε οποιονδήποτε πιστωτή του οποίου οι απαιτήσεις αντιπροσωπεύουν ποσοστό άνω του 20 % να προτείνει σχέδιο αναδιοργάνωσης (103). Με αυτό τον τρόπο, η AAAS θα είχε προβεί σε ενέργειες που θα της επέτρεπαν να επιλέξει ένα άλλου είδους σχέδιο αναδιοργάνωσης (πώληση μέσω δεσμών στοιχείων ενεργητικού), ένα σενάριο μεγιστοποίησης των εσόδων (όπως εξηγείται περαιτέρω στην αιτιολογική σκέψη 265) το οποίο θα έπρεπε να έχει ήδη λάβει χώρα από τον Σεπτέμβριο του 2012, αμέσως μετά την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση.

(243)

Βάσει των ανωτέρω συλλογισμών, η Επιτροπή θεωρεί ότι το μέτρο 1 χορηγεί στην Oltchim επιλεκτικό πλεονέκτημα μέσω της μη εκτέλεσης και επιφέρει αντίστοιχες αυξημένες απαιτήσεις έναντι της Oltchim την περίοδο μεταξύ Σεπτεμβρίου 2012 και Ιανουαρίου 2013, οι οποίες ανέρχονται σε 152 εκατ. RON (104) (33 εκατ. EUR), καθώς η διαχρονική αξία της αναβολής του αιτήματος εκτέλεσης των απαιτήσεων της AAAS συνεπάγεται μεγαλύτερη έκθεση στην Oltchim.

(244)

Όπως εξηγείται ανωτέρω (βλέπε αιτιολογική σκέψη 29), η Oltchim ήταν σε θέση να ξαναρχίσει την παραγωγή το 2012 χάρη στην απόφαση της CET Govora και της Salrom να συνεχίσουν τον εφοδιασμό της Oltchim παρά τη μη πληρωμή των ανεξόφλητων οφειλών της.

(245)

Η Επιτροπή εξέφρασε αμφιβολίες ως προς το αν ένας φορέας της οικονομίας της αγοράς θα είχε λάβει τις ίδιες αποφάσεις με αυτές που έλαβαν οι δύο ανωτέρω εταιρείες κρατικής ιδιοκτησίας δεδομένων των οικονομικών δυσχερειών της Oltchim.

(246)

Κατά τη διάρκεια του σταδίου της έρευνας, η Ρουμανία διατύπωσε βάσιμα επιχειρήματα σχετικά με την τεχνολογική αλληλεξάρτηση μεταξύ, αφενός, της Salrom και της CET Govora, και, αφετέρου, της Oltchim. Τα επιχειρήματα αυτά υποστηρίχθηκαν επίσης από τρίτους, όπως οι διαχειριστές αφερεγγυότητας της Oltchim και της CET Govora, και μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

(247)

Όσον αφορά τη Salrom, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι η εταιρεία βρέθηκε σε μια κατάσταση όπου έπρεπε να επιλέξει μεταξύ της διατήρησης της λειτουργίας της ή της διακοπής της λόγω μη διαθεσιμότητας των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας τις οποίες της παρείχε η Oltchim. Η παύση λειτουργίας της Oltchim θα σήμαινε επίσης την παύση λειτουργίας του άλλου πελάτη της Salrom, της Uzinele Sodice Govora, με αρνητικές συνέπειες για τη CET Govora.

(248)

Όσον αφορά τη CET Govora, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι δεν υπήρχε πρακτική λύση για την υποκατάσταση των αγορών βιομηχανικού ατμού της Oltchim από την εν λόγω εταιρεία. Εάν η CET Govora είχε σταματήσει να παρέχει ατμό στους δύο δέσμιους πελάτες (λαμβανομένου υπόψη ότι ο ατμός είναι υποπροϊόν της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας), η μόνη επιλογή θα ήταν η πλήρης απώλεια αυτού μέσω της απελευθέρωσης στην ατμόσφαιρα. Ως εκ τούτου, η Ρουμανία υποστηρίζει ότι, από οικονομική άποψη, η λύση την οποία θα είχε επιλέξει οποιοσδήποτε φορέας στη θέση της CET Govora θα ήταν η μετατροπή του ατμού σε χρέος παρά η απελευθέρωσή του στην ατμόσφαιρα, περίπτωση στην οποία στερείται πλήρως της αξίας του.

(249)

Πέραν της τεχνολογικής αλληλεξάρτησης, η Ρουμανία υποστήριξε επίσης ότι οι αποφάσεις που λήφθηκαν από τη CET Govora και τη Salrom για συνέχιση του εφοδιασμού της Oltchim ήταν δικαιολογημένες και σύμφωνες με την αρχή του ΙΕΟΑ, εφόσον αμφότερες οι εταιρείες εξασφάλισαν το νέο (δηλαδή μετά τον Σεπτέμβριο του 2012) χρέος.

(250)

Επιπλέον, η Ρουμανία ισχυρίζεται ότι οι αποφάσεις της CET Govora και της Salrom να παράσχουν πρώτες ύλες που απαιτούνταν για την επανέναρξη των δραστηριοτήτων της Oltchim είναι παρόμοιες με τις αποφάσεις τις οποίες έλαβαν ιδιωτικές εταιρείες όπως η Bulrom Gas Impex, η SC Arelco Power, η Ciech Chemical Group, η Tricon, η Alum, η MFC Commodities και η Chemimplex. Οι αποφάσεις αυτές βασίζονταν στην πιθανότητα ανάκτησης μεγαλύτερου ποσού των οφειλών σε περίπτωση που ξανάρχιζε η δραστηριότητα, καθίστατο βιώσιμη η επιχείρηση και ευοδωνόταν η μεταγενέστερη πώληση.

(251)

Καταρχήν, όσον αφορά την τεχνολογική αλληλεξάρτηση μεταξύ αφενός της Salrom και της CET Govora και, αφετέρου, της Oltchim, η Επιτροπή δεν αμφισβητεί το βάσιμο των επιχειρημάτων της Ρουμανίας.

(252)

Ωστόσο, η Επιτροπή δεν μπορεί να δεχθεί την άποψη της Ρουμανίας όσον αφορά τη συμμόρφωση της συμπεριφοράς της CET Govora με την αρχή του ΙΕΟΑ. Αυτό αναλύεται κατωτέρω.

(253)

Όπως προκύπτει από τον πίνακα 7 κατωτέρω, μεταξύ Οκτωβρίου 2012 και Ιανουαρίου 2013, οι απαιτήσεις της Salrom έναντι της Oltchim αυξήθηκαν κατά 15 εκατ. RON (περίπου 3 εκατ. EUR). Παράλληλα, όπως επίσης φαίνεται στον πίνακα 8 κατωτέρω, οι απαιτήσεις της CET Govora έναντι της Oltchim αυξήθηκαν επίσης κατά 52 εκατ. RON (περίπου 12 εκατ. EUR), εκ των οποίων τα 27 εκατ. RON (περίπου 6 εκατ. EUR) αφορούσαν ποινές υπερημερίας.