27.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 189/1

(1)

Το δίκαιο της Ένωσης προβλέπει απαιτήσεις για τα τρόφιμα και την ασφάλεια των τροφίμων και για τις ζωοτροφές και την ασφάλεια των ζωοτροφών σε όλα τα στάδια παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων κανόνων που αποσκοπούν στη διασφάλιση δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο και στην ενημέρωση των καταναλωτών. Θεσπίζει επίσης απαιτήσεις για την πρόληψη και τον έλεγχο των μεταδοτικών νόσων των ζώων και των ζωοανθρωπονόσων, καθώς και απαιτήσεις για την καλή μεταχείριση των ζώων, τα ζωικά υποπροϊόντα, την υγεία των φυτών και το φυτικό αναπαραγωγικό υλικό, την προστασία των φυτικών ποικιλιών, τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά και τη χρήση τους, και την ορθολογική χρήση των παρασιτοκτόνων. Το δίκαιο της Ένωσης προβλέπει επίσης επίσημους ελέγχους και άλλες επίσημες δραστηριότητες που αποσκοπούν στην εξασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής και στην τήρηση των εν λόγω απαιτήσεων.

(2)

Ο γενικός στόχος του δικαίου της Ένωσης στους τομείς αυτούς είναι να συμβάλλει στην επίτευξη υψηλού επιπέδου υγείας των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών σε όλη την έκταση της διατροφικής αλυσίδας, στην εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας και ενημέρωσης των καταναλωτών και στην επίτευξη υψηλού επιπέδου προστασίας του περιβάλλοντος, προάγοντας συγχρόνως την ανταγωνιστικότητα και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

(3)

Η επίτευξη αυτού του γενικού στόχου απαιτεί κατάλληλους χρηματοοικονομικούς πόρους. Είναι, ως εκ τούτου, ανάγκη να συμβάλλει η Ένωση στη χρηματοδότηση των μέτρων που αναλαμβάνονται στους διάφορους τομείς οι οποίοι έχουν σχέση με τον εν λόγω γενικό στόχο. Επιπλέον, για την αποδοτική στόχευση των πραγματοποιούμενων δαπανών, θα πρέπει να καθοριστούν ειδικοί στόχοι και δείκτες για την αξιολόγηση της επίτευξης των στόχων αυτών.

(4)

Στο παρελθόν η χρηματοδότηση που παρείχε η Ένωση για τις δαπάνες που αφορούν τα τρόφιμα και τις ζωοτροφές είχε τη μορφή επιδοτήσεων, συμβάσεων και πληρωμών σε διεθνείς οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στον τομέα. Είναι σκόπιμο να συνεχιστεί η χρηματοδότηση αυτή με τον ίδιο τρόπο.

(5)

Η χρηματοδότηση της Ένωσης μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί από τα κράτη μέλη για να τα στηρίξει σε δράσεις σχετικά με την υγεία των φυτών ή των ζώων για τον έλεγχο, την πρόληψη ή την καταπολέμηση βλαβερών οργανισμών ή νόσων των ζώων, οι οποίες πραγματοποιούνται από δραστηριοποιούμενες στους τομείς αυτούς οργανώσεις.

(6)

Για λόγους δημοσιονομικής πειθαρχίας, είναι αναγκαίο να θεσπιστεί στον παρόντα κανονισμό κατάλογος επιλέξιμων μέτρων τα οποία μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την Ένωση και να καθοριστούν οι επιλέξιμες δαπάνες και τα εφαρμοστέα ποσοστά χρηματοδότησης.

(7)

Λαμβάνοντας υπόψη τον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 1311/2013 του Συμβουλίου (3), το ανώτατο ποσό για τις δαπάνες στον τομέα των τροφίμων και των ζωοτροφών για το σύνολο της περιόδου 2014 έως 2020 πρόκειται να ανέλθει σε 1 891 936 000 EUR.

(8)

Επιπλέον, θα πρέπει να παρασχεθεί χρηματοδότηση σε επίπεδο Ένωσης προκειμένου να αντιμετωπισθούν εξαιρετικές περιστάσεις, όπως καταστάσεις επείγουσας ανάγκης που αφορούν την υγεία των ζώων και των φυτών, αν οι πιστώσεις του τομέα 3 του προϋπολογισμού δεν επαρκούν, αλλά απαιτούνται επείγοντα μέτρα. Η χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων θα πρέπει να κινητοποιηθεί με την προσφυγή, για παράδειγμα, στον μηχανισμό ευελιξίας, σύμφωνα με τη διοργανική συμφωνία της 2ας Δεκεμβρίου 2013 μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής για τη δημοσιονομική πειθαρχία, για τη συνεργασία σε δημοσιονομικά θέματα και τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση (4).

(9)

Το ισχύον δίκαιο προβλέπει ότι ορισμένες από τις επιλέξιμες δαπάνες πρέπει να επιστρέφονται βάσει καθορισμένων ποσοστών. Σχετικά με άλλες δαπάνες, δεν προβλέπονται από το δίκαιο περιορισμοί για την επιστροφή. Για να εξορθολογιστεί και να απλουστευθεί το σύστημα, θα πρέπει να καθοριστεί ένα σταθερό ανώτατο ποσοστό επιστροφής. Το ποσοστό αυτό ενδείκνυται να είναι το επίπεδο που εφαρμόζεται συνήθως για τις επιδοτήσεις. Είναι επίσης αναγκαίο να προβλεφθεί η δυνατότητα αύξησης του εν λόγω ανώτατου ποσοστού σε ορισμένες περιστάσεις.

(10)

Λόγω της σημασίας που έχει η επίτευξη των στόχων του παρόντος κανονισμού, είναι σκόπιμο να χρηματοδοτείται το 100 % των επιλέξιμων δαπανών ορισμένων δράσεων, υπό την προϋπόθεση ότι η υλοποίηση των δράσεων αυτών συνεπάγεται επίσης και την πραγματοποίηση δαπανών που δεν είναι επιλέξιμες.

(11)

Η Ένωση έχει την ευθύνη να εξασφαλίζει τη σωστή χρήση των κεφαλαίων, αλλά και να λαμβάνει μέτρα απλούστευσης των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της, με στόχο τη μείωση του διοικητικού φόρτου και των δαπανών των δικαιούχων των κεφαλαίων και όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών της 8ης Οκτωβρίου 2010 με τίτλο «Έξυπνη νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

(12)

Το δίκαιο της Ένωσης επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να εφαρμόζουν ορισμένα μέτρα όταν ορισμένες νόσοι των ζώων ή ζωοανθρωπονόσοι εκδηλώνονται ή εξαπλώνονται. Συνεπώς, η Ένωση θα πρέπει να παρέχει χρηματοδοτική συνδρομή για παρόμοια μέτρα επείγουσας ανάγκης.

(13)

Είναι επίσης αναγκαίο να μειωθεί ο αριθμός των εστιών νόσων των ζώων και ζωοανθρωπονόσων που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία του ανθρώπου και των ζώων και να προληφθεί η εκδήλωση τέτοιων εστιών, με κατάλληλα μέτρα καταπολέμησης, ελέγχου και παρακολούθησης. Συνεπώς, τα εθνικά προγράμματα καταπολέμησης, ελέγχου και παρακολούθησης των εν λόγω νόσων των ζώων και ζωοανθρωπονόσων θα πρέπει να χρηματοδοτούνται από την Ένωση.

(14)

Για οργανωτικούς λόγους και λόγους αποδοτικότητας όσον αφορά τη διεκπεραίωση της χρηματοδότησης στους τομείς της υγείας των ζώων και των φυτών, ενδείκνυται να οριστούν κανόνες σχετικά με το περιεχόμενο, την υποβολή, την αξιολόγηση και την έγκριση των εθνικών προγραμμάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εφαρμόζονται στις εξόχως απόκεντρες περιοχές της Ένωσης οι οποίες αναφέρονται στο άρθρο 349 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης («ΣΛΕΕ»). Για τους ίδιους λόγους, θα πρέπει επίσης να καθοριστούν προθεσμίες για την υποβολή των σχετικών εκθέσεων και την αρχειοθέτηση των αιτήσεων πληρωμής.

(15)

Η οδηγία 2000/29/ΕΚ του Συμβουλίου (5) επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να λαμβάνουν ορισμένα επείγοντα μέτρα για την καταπολέμηση των οργανισμών που είναι επιβλαβείς για τα φυτά ή τα φυτικά προϊόντα («επιβλαβείς οργανισμοί»). Η Ένωση θα πρέπει να συμβάλλει, με τη χρηματοδοτική της συνδρομή, στην καταπολέμηση των εν λόγω επιβλαβών οργανισμών. Θα πρέπει να προβλέπεται επίσης, υπό ορισμένους όρους, χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης για επείγοντα μέτρα τα οποία αποσκοπούν στον περιορισμό της εξάπλωσης των επιβλαβών οργανισμών που έχουν τις σοβαρότερες επιπτώσεις για την Ένωση και οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν σε ορισμένες ζώνες, καθώς και για μέτρα πρόληψης σχετικά με τους εν λόγω επιβλαβείς οργανισμούς.

(16)

Τα επείγοντα μέτρα που λαμβάνονται κατά των επιβλαβών οργανισμών θα πρέπει να είναι επιλέξιμα για συγχρηματοδότηση από την Ένωση υπό τον όρο να έχουν ως αποτέλεσμα προστιθέμενη αξία για το σύνολο της Ένωσης. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να προβλέπεται χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης για την αντιμετώπιση των επιβλαβών οργανισμών που καταγράφονται στο παράρτημα I μέρος Α κεφάλαιο I και στο παράρτημα II μέρος Α κεφάλαιο I της οδηγίας 2000/29/ΕΚ, υπό την επικεφαλίδα «Επιβλαβείς οργανισμοί που δεν απαντώνται στην Ένωση και στο σύνολο του εδάφους της». Αν οι επιβλαβείς οργανισμοί είναι γνωστό ότι απαντώνται στην Ένωση, επιλέξιμα για χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης θα πρέπει να είναι μόνο τα μέτρα που αφορούν εκείνους που έχουν τις σοβαρότερες επιπτώσεις για την Ένωση. Σ’ αυτούς τους επιβλαβείς οργανισμούς περιλαμβάνονται ιδίως οι οργανισμοί που υπόκεινται στα μέτρα των οδηγιών του Συμβουλίου 69/464/ΕΟΚ (6), 93/85/ΕΟΚ (7), 98/57/ΕΚ (8) ή 2007/33/ΕΚ (9). Θα πρέπει επίσης να διατίθεται χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης για τους επιβλαβείς οργανισμούς εκείνους που δεν παρατίθενται στο παράρτημα I ή στο παράρτημα II της οδηγίας 2000/29/ΕΚ, οι οποίοι υπόκεινται σε εθνικά μέτρα και οι οποίοι είναι προσωρινά επιλέξιμοι για να περιληφθούν στο παράρτημα I μέρος Α κεφάλαιο I της οδηγίας 2000/29/ΕΚ ή στο παράρτημα II μέρος Α κεφάλαιο I αυτής. Επιλέξιμα για χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης θα πρέπει επίσης να είναι τα μέτρα που αφορούν επιβλαβείς οργανισμούς οι οποίοι υπόκεινται σε επείγοντα μέτρα της Ένωσης για την εξάλειψή τους.

(17)

Είναι αναγκαία η έγκαιρη ανίχνευση της παρουσίας ορισμένων επιβλαβών οργανισμών. Οι επισκοπήσεις σχετικά με την ανίχνευση της παρουσίας αυτής που διεξάγονται από τα κράτη μέλη έχουν ζωτική σημασία για την εξασφάλιση της άμεσης καταπολέμησης των εστιών των εν λόγω επιβλαβών οργανισμών. Οι επισκοπήσεις που διεξάγονται από τα επιμέρους κράτη μέλη έχουν ζωτική σημασία για την προστασία του εδάφους όλων των άλλων κρατών μελών. Η Ένωση μπορεί να συνεισφέρει στη χρηματοδότηση αυτών των επισκοπήσεων εν γένει, υπό τον όρο ότι το πεδίο εφαρμογής τους περιλαμβάνει τουλάχιστον μία από τις δύο κρίσιμες κατηγορίες επιβλαβών οργανισμών, και συγκεκριμένα τους επιβλαβείς οργανισμούς που δεν είναι γνωστό αν απαντώνται στην Ένωση και τους επιβλαβείς οργανισμούς που υπόκεινται σε επείγοντα μέτρα της Ένωσης.

(18)

Η χρηματοδότηση της Ένωσης για μέτρα στον τομέα της υγείας των ζώων και των φυτών θα πρέπει να καλύπτει ειδικές επιλέξιμες δαπάνες. Θα πρέπει επίσης, σε εξαιρετικές και δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις, να καλύπτει τις δαπάνες στις οποίες υποβάλλονται τα κράτη μέλη για την εκτέλεση άλλων αναγκαίων μέτρων. Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν την εκτέλεση ενισχυμένων μέτρων βιοπροστασίας σε περίπτωση επιδημικής έκρηξης ή παρουσίας επιβλαβών οργανισμών, την καταστροφή και τη μεταφορά σφαγίων κατά τη διάρκεια προγράμματος καταπολέμησης νόσων, και τις δαπάνες αποζημίωσης σε ιδιοκτήτες οι οποίες προκύπτουν από επείγουσες εκστρατείες εμβολιασμού.

(19)

Οι εξόχως απόκεντρες περιοχές των κρατών μελών αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω της απομόνωσης και της εξάρτησής τους από περιορισμένο αριθμό προϊόντων. Είναι σκόπιμο να παρέχει η Ένωση χρηματοδοτική συνδρομή στα κράτη μέλη για τα προγράμματα που εφαρμόζουν για την καταπολέμηση επιβλαβών οργανισμών στις εν λόγω εξόχως απόκεντρες περιοχές σύμφωνα με τους στόχους του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 228/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10). Εφόσον ορισμένες εξόχως απόκεντρες περιοχές υπόκεινται σε εθνικούς κανόνες ειδικούς για τις περιοχές αυτές, και όχι στους κανόνες της Ένωσης που ορίζονται στην οδηγία 2000/29/ΕΚ, αυτή η χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης θα πρέπει να αφορά τους ισχύοντες για τις περιοχές αυτές κανόνες, ανεξάρτητα από το εάν πρόκειται για ενωσιακούς ή εθνικούς κανόνες.

(20)

Οι επίσημοι έλεγχοι που διενεργούνται από τα κράτη μέλη είναι μέσο ουσιαστικής σημασίας για την επαλήθευση και την παρακολούθηση της εφαρμογής, της τήρησης και της επιβολής των σχετικών απαιτήσεων της Ένωσης. Η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα των επίσημων συστημάτων ελέγχου έχουν ζωτική σημασία για τη διατήρηση υψηλού επιπέδου ασφάλειας για τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά σε όλη τη διατροφική αλυσίδα, εξασφαλίζοντας, παράλληλα, υψηλό επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος. Θα πρέπει να προβλέπεται χρηματοδοτική στήριξη της Ένωσης για τα εν λόγω μέτρα ελέγχου. Ειδικότερα, θα πρέπει να προβλέπεται χρηματοδοτική συνδρομή για τα εργαστήρια αναφοράς της Ένωσης, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις δαπάνες που προκύπτουν από την εφαρμογή των προγραμμάτων εργασίας που εγκρίνει η Επιτροπή. Επιπλέον, καθώς η αποτελεσματικότητα των επίσημων ελέγχων εξαρτάται επίσης από τη στελέχωση των αρχών ελέγχου με καλά εκπαιδευμένο προσωπικό με κατάλληλη γνώση του δικαίου της Ένωσης, η Ένωση θα πρέπει να είναι σε θέση να συμβάλλει στην κατάρτιση των ατόμων αυτών και στην εφαρμογή σχετικών προγραμμάτων ανταλλαγών που οργανώνονται από τις αρμόδιες αρχές.

(21)

Η αποδοτική διαχείριση των επίσημων ελέγχων εξαρτάται από την ταχεία ανταλλαγή δεδομένων και πληροφοριών σχετικά με τους εν λόγω ελέγχους. Επιπλέον, η ορθή και εναρμονισμένη εφαρμογή των σχετικών κανόνων εξαρτάται από την ύπαρξη αποδοτικών συστημάτων στα οποία συμμετέχουν οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών. Κατά συνέπεια, η δημιουργία και λειτουργία βάσεων δεδομένων και ηλεκτρονικών συστημάτων διαχείρισης πληροφοριών για τους εν λόγω σκοπούς θα πρέπει επίσης να είναι επιλέξιμη για χρηματοδοτική συνδρομή.

(22)

Η Ένωση θα πρέπει να διαθέτει χρηματοδότηση για τις τεχνικές, επιστημονικές, συντονιστικές και επικοινωνιακές δραστηριότητες που είναι αναγκαίες για να εξασφαλιστούν η ορθή εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης και η προσαρμογή του στις επιστημονικές, τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις. Θα πρέπει επίσης να προβλεφθεί χρηματοδότηση για προγράμματα που αποσκοπούν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας των επίσημων ελέγχων.

(23)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11), κάθε πρόταση που υποβάλλεται στη νομοθετική αρχή και περιέχει παρεκκλίσεις από τις διατάξεις του εν λόγω κανονισμού πρέπει να περιλαμβάνει σαφή επισήμανση των παρεκκλίσεων αυτών και να αναφέρει τους συγκεκριμένους λόγους που δικαιολογούν τις εν λόγω παρεκκλίσεις. Ως εκ τούτου, λόγω της ιδιαίτερης φύσης ορισμένων από τους στόχους που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό και λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι οι αντίστοιχες αρμόδιες αρχές των κρατών μελών είναι οι πλέον ενδεδειγμένες για την εκτέλεση των δραστηριοτήτων που συνδέονται με τους εν λόγω στόχους, οι αρχές αυτές θα πρέπει να θεωρηθούν ως προσδιορισμένοι δικαιούχοι για τους σκοπούς του άρθρου 128 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012. Συνεπώς, θα πρέπει να είναι δυνατή η χορήγηση επιδοτήσεων στις εν λόγω αρχές χωρίς να προηγηθεί δημοσίευση προσκλήσεων υποβολής προτάσεων.

(24)

Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 86 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 και κατ’ εξαίρεση από την αρχή της μη αναδρομικότητας, όπως προβλέπεται στο άρθρο 130 του εν λόγω κανονισμού, οι δαπάνες για τα επείγοντα μέτρα που καλύπτονται από τα άρθρα 7 και 17 του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να είναι επιλέξιμες από την ημερομηνία κοινοποίησης της εκδήλωσης μιας νόσου ή της παρουσίας ενός επιβλαβούς οργανισμού από το κράτος μέλος στην Επιτροπή λόγω της επείγουσας και απρόβλεπτης φύσης των μέτρων αυτών. Οι αντίστοιχες δημοσιονομικές αναλήψεις υποχρεώσεων και η πληρωμή των επιλέξιμων δαπανών θα πρέπει να γίνεται από την Επιτροπή, έπειτα από αξιολόγηση των αιτήσεων πληρωμής που υποβάλλονται από τα κράτη μέλη.

(25)

Είναι πολύ σημαντική η άμεση εφαρμογή αυτών των επειγόντων μέτρων. Ως εκ τούτου, θα ήταν αντιπαραγωγικό να αποκλειστούν από τη χρηματοδότηση οι δαπάνες που πραγματοποιούνται πριν από την υποβολή της αίτησης επιδότησης, διότι αυτό θα ενθάρρυνε τα κράτη μέλη να επικεντρώσουν τις άμεσες προσπάθειές τους στην προετοιμασία της αίτησης επιδότησης αντί για την εφαρμογή των επειγόντων μέτρων.

(26)

Λόγω της έκτασης του ισχύοντος στην Ένωση δικαίου για την εφαρμογή των μέτρων καταπολέμησης και παρακολούθησης και λόγω των τεχνικών περιορισμών όσον αφορά την πρόσβαση σε άλλη διαθέσιμη εμπειρογνωμοσύνη, η εφαρμογή των μέτρων που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό χρειάζεται να γίνει κυρίως από τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών. Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να συγχρηματοδοτούνται, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δαπάνες μισθοδοσίας του προσωπικού των εθνικών δημόσιων υπηρεσιών.

(27)

Ο προγραμματισμός καθιστά δυνατό τον συντονισμό και τον καθορισμό προτεραιοτήτων και, με τον τρόπο αυτό, συμβάλλει στην αποτελεσματική χρήση των δημοσιονομικών πόρων της Ένωσης. Προκειμένου να διασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή για την έγκριση προγραμμάτων εργασίας σχετικά με την εφαρμογή ορισμένων μέτρων που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό.

(28)

Για να εξασφαλιστεί η υπεύθυνη και αποτελεσματική χρήση των δημοσιονομικών πόρων της Ένωσης, θα πρέπει να δοθεί στην Επιτροπή η δυνατότητα να ελέγχει, είτε με επιτόπιους ελέγχους είτε με ελέγχους εγγράφων, ότι η χρηματοδότηση της Ένωσης χρησιμοποιείται πράγματι για την εφαρμογή των επιλέξιμων μέτρων.

(29)

Σε όλο τον κύκλο των δαπανών θα πρέπει να προστατεύονται τα οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης, του εντοπισμού και της διερεύνησης των παρατυπιών και της ανάκτησης των κονδυλίων που απωλέσθηκαν, καταβλήθηκαν αχρεωστήτως ή χρησιμοποιήθηκαν εσφαλμένα.

(30)

Ο κατάλογος των ασθενειών των ζώων που είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση στο πλαίσιο των επειγόντων μέτρων επισυνάπτεται στον παρόντα κανονισμό και περιέχει τις ασθένειες ζώων που αναφέρονται στο άρθρο 3 παράγραφος 1, στο άρθρο 4 παράγραφος 1, στο άρθρο 6 παράγραφος 2 και στο άρθρο 14 παράγραφος 1 της απόφασης 2009/470/ΕΚ του Συμβουλίου (12). Προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι ασθένειες των ζώων οι οποίες πρέπει να κοινοποιούνται σύμφωνα με την οδηγία 82/894/ΕΟΚ του Συμβουλίου (13) και οι ασθένειες που είναι δυνατόν να αποτελέσουν νέα απειλή για την Ένωση, θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία έκδοσης πράξεων, σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ, σχετικά με τη συμπλήρωση του καταλόγου αυτού.

(31)

Οι κατάλογοι των ασθενειών ζώων και των ζωοανθρωπονόσων που είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση στο πλαίσιο προγραμμάτων εκρίζωσης, ελέγχου και επιτήρησης των νόσων επισυνάπτονται στον παρόντα κανονισμό και περιλαμβάνουν τις ζωικές ασθένειες και τις ζωονόσους που αναφέρονται στο παράρτημα I της απόφασης 2009/470/ΕΚ. Προκειμένου να ληφθούν υπόψη καταστάσεις που προκύπτουν από ασθένειες ζώων που έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην παραγωγή ή στο εμπόριο του ζωικού κεφαλαίου, η ανάπτυξη ζωοανθρωπονόσων που αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους ή οι νέες επιστημονικές ή επιδημιολογικές εξελίξεις, θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ, σχετικά με τη συμπλήρωση των καταλόγων αυτών.

(32)

Κατά την έκδοση των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων δυνάμει του παρόντος κανονισμού, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διενεργεί η Επιτροπή κατάλληλες διαβουλεύσεις κατά τη διάρκεια των προπαρασκευαστικών εργασιών της, και σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων. Η Επιτροπή, κατά την προετοιμασία και εκπόνηση κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, θα πρέπει να διασφαλίζει την ταυτόχρονη, έγκαιρη και κατάλληλη διαβίβαση των σχετικών εγγράφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

(33)

Για να εξασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή εκτελεστικές αρμοδιότητες για την κατάρτιση ετήσιων και πολυετών προγραμμάτων εργασίας, της χρηματοδοτικής συνδρομής για επείγοντα μέτρα ή, όπου είναι αναγκαίο, για την ανταπόκριση σε απρόβλεπτες εξελίξεις, των διαδικασιών για την υποβολή από τα κράτη μέλη αιτήσεων, και εκθέσεων και αιτήσεων πληρωμών για τις επιδοτήσεις. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14).

(34)

Το δίκαιο της Ένωσης θα πρέπει να εφαρμόζεται με τρόπο που να εξασφαλίζεται ότι αποφέρει τα επιδιωκόμενα οφέλη, με βάση τη σχετική εμπειρία. Συνεπώς, η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογεί τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του παρόντος κανονισμού και να ανακοινώνει τα πορίσματά της στα άλλα θεσμικά όργανα.

(35)

Κατά την εφαρμογή των ισχυόντων κανόνων της Ένωσης που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό, η Επιτροπή επικουρείται επί του παρόντος από διάφορες επιτροπές, και ιδίως τις επιτροπές που έχουν συσταθεί με τις αποφάσεις του Συμβουλίου 66/399/ΕΟΚ (15) και 76/894/ΕΟΚ (16), τις οδηγίες του Συμβουλίου 98/56/ΕΚ (17) και 2008/90/ΕΚ (18), και με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (19). Είναι σκόπιμο να απλοποιηθεί η διαδικασία των επιτροπών στον τομέα αυτόν. Θα πρέπει να ανατεθεί στην επιτροπή που συστάθηκε με το άρθρο 58 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 178/2002 η αποστολή να επικουρεί την Επιτροπή κατά την άσκηση των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων της όσον αφορά τις δαπάνες που πραγματοποιούνται στους σχετικούς τομείς και η ονομασία της εν λόγω επιτροπής θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να αντανακλά τις αυξημένες αρμοδιότητές της. Συνεπώς, οι αποφάσεις 66/399/ΕΟΚ και 76/894/ΕΟΚ θα πρέπει να καταργηθούν, ενώ οι οδηγίες 98/56/ΕΚ και 2008/90/ΕΚ, καθώς και ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 178/2002, θα πρέπει να τροποποιηθούν αναλόγως.

(36)

Ο παρών κανονισμός αντικαθιστά τις διατάξεις της απόφασης 2009/470/ΕΚ. Αντικαθιστά επίσης το άρθρο 13γ παράγραφος 5 και τα άρθρα 22 έως 26 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ, το άρθρο 66 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 882/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (20), το κεφάλαιο VII του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 396/2005 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (21), το άρθρο 22 της οδηγίας 2009/128/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (22) και το άρθρο 76 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (23). Συνεπώς, η οδηγία 2000/29/ΕΚ, οι κανονισμοί (ΕΚ) αριθ. 882/2004 και (ΕΚ) αριθ. 396/2005, η οδηγία 2009/128/ΕΚ και ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1107/2009 θα πρέπει να τροποποιηθούν αναλόγως.

(37)

Η εισαγωγή της συγχρηματοδότησης της Ένωσης για δαπάνες στις οποίες υποβάλλονται τα κράτη μέλη για δαπάνες αποζημίωσης των ιδιοκτητών για την αξία των φυτών τους, των φυτικών τους προϊόντων ή άλλων αντικειμένων που καταστρέφονται λόγω των μέτρων που αναφέρονται στο άρθρο 16 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ απαιτεί την ανάπτυξη κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τους όρους που εφαρμόζονται όσον αφορά τα όρια της αγοραίας αξίας των οικείων καλλιεργειών και των δένδρων. Αυτή η εισαγωγή θα πρέπει ως εκ τούτου να ισχύσει μόνον από 1ης Ιανουαρίου 2017,

α)

που διέπουν, αφενός, τα τρόφιμα και την ασφάλεια των τροφίμων, σε όλα τα στάδια της παραγωγής, μεταποίησης, διανομής και διάθεσης μετά τη χρήση τους, συμπεριλαμβανομένων κανόνων που αποσκοπούν στην εξασφάλιση δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο, στην προστασία των συμφερόντων των καταναλωτών και στην ενημέρωσή τους, καθώς και, αφετέρου, την παραγωγή και τη χρήση των υλικών και των αντικειμένων που προορίζονται να έρθουν σε επαφή με τρόφιμα·

β)

που διέπουν τις ζωοτροφές και την ασφάλεια των ζωοτροφών, σε κάθε στάδιο της παραγωγής, επεξεργασίας, διανομής, διάθεσης μετά τη χρήση τους και χρήσης των ζωοτροφών, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων που αποσκοπούν στην εξασφάλιση δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο και στην προστασία των συμφερόντων των καταναλωτών και στην ενημέρωσή τους·

γ)

που αφορούν τον καθορισμό απαιτήσεων για την υγεία των ζώων·

δ)

που αφορούν τον καθορισμό απαιτήσεων για την καλή μεταχείριση των ζώων·

ε)

που αφορούν μέτρα προστασίας από οργανισμούς επιβλαβείς για τα φυτά ή τα φυτικά προϊόντα, όπως ορίζονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο ε) της οδηγίας 2000/29/ΕΚ («επιβλαβείς οργανισμοί»)·

στ)

που αφορούν την παραγωγή, με σκοπό τη διάθεσή του στην αγορά, και τη διάθεση φυτικού αναπαραγωγικού υλικού στην αγορά·

ζ)

που αφορούν τον καθορισμό απαιτήσεων για τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά και την ορθολογική χρήση των παρασιτοκτόνων·

η)

που αποσκοπούν στην πρόληψη και την ελαχιστοποίηση των κινδύνων που προκύπτουν για τη δημόσια υγεία και την υγεία των ζώων από τα ζωικά υποπροϊόντα και τα παράγωγα προϊόντα·

θ)

που διέπουν τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον·

ι)

που αφορούν την προστασία των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας όσον αφορά τις φυτικές ποικιλίες και τη διατήρηση και την ανταλλαγή φυτογενετικών πόρων.

α)

του γενικού στόχου της συμβολής στην εξασφάλιση υψηλού επιπέδου υγείας των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών σε όλη την έκταση της διατροφικής αλυσίδας και σε συναφείς τομείς, προλαμβάνοντας και εξαλείφοντας ασθένειες και επιβλαβείς οργανισμούς και διασφαλίζοντας υψηλό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών και του περιβάλλοντος, ενισχύοντας συγχρόνως την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας τροφίμων και ζωοτροφών της Ένωσης και προάγοντας τη δημιουργία θέσεων εργασίας·

β)

των ακόλουθων ειδικών στόχων:

α)

Για τον ειδικό στόχο της παραγράφου 1 στοιχείο β) σημείο i), μείωση του αριθμού κρουσμάτων νόσων σε ανθρώπους στην Ένωση τα οποία συνδέονται με την ασφάλεια των τροφίμων ή τις ζωοανθρωπονόσους·

β)

Για τον ειδικό στόχο της παραγράφου 1 στοιχείο β) σημείο ii):

γ)

Για τον ειδικό στόχο της παραγράφου 1 στοιχείο β) σημείο iii):

δ)

Για τον ειδικό στόχο της παραγράφου 1 στοιχείο β) σημείο iv), ευνοϊκή τάση στα αποτελέσματα των ελέγχων που διεξάγονται και γνωστοποιούνται από εμπειρογνώμονες της Επιτροπής στα κράτη μέλη σε κρίσιμους τομείς.

α)

διασυνοριακές δραστηριότητες που υλοποιούνται από κοινού από δύο ή περισσότερα κράτη μέλη με σκοπό τον έλεγχο, την πρόληψη ή την καταπολέμηση επιβλαβών οργανισμών ή νόσων των ζώων·

β)

τα κράτη μέλη των οποίων το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εθνικό εισόδημα, όπως προκύπτει από τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, είναι χαμηλότερο από το 90 % του μέσου όρου της Ένωσης.

α)

προορίζονται να αποτρέψουν τα ανθρώπινα θύματα ή μεγάλες οικονομικές αναστατώσεις για την Ένωση στο σύνολό της·

β)

είναι ειδικά καθήκοντα που είναι απαραίτητα για την Ένωση στο σύνολό της, όπως ορίζεται από την Επιτροπή στο πρόγραμμα εργασίας της, το οποίο εγκρίνεται σύμφωνα με το άρθρο 36 παράγραφος 1· ή

γ)

εφαρμόζονται σε τρίτες χώρες.

α)

στην ανθρώπινη υγεία·

β)

στην υγεία ή την καλή μεταχείριση των ζώων· ή

γ)

στη γεωργική παραγωγή ή την παραγωγή προϊόντων υδατοκαλλιέργειας ή σε συναφείς τομείς της οικονομίας.

α)

δαπάνες αποζημίωσης των ιδιοκτητών για την αξία των ζώων τους τα οποία εσφάγησαν ή θανατώθηκαν, έως το ποσό της αγοραίας αξίας των ζώων αυτών ως εάν να μην είχαν προσβληθεί από τη νόσο·

β)

δαπάνες για τη σφαγή ή τη θανάτωση των ζώων και συναφείς δαπάνες μεταφοράς·

γ)

δαπάνες αποζημίωσης των ιδιοκτητών για την αξία των ζωικών τους προϊόντων που καταστράφηκαν, έως το ποσό της αγοραίας αξίας που είχαν τα εν λόγω προϊόντα αμέσως πριν προκύψουν υπόνοιες εμφάνισης νόσου ή πριν επιβεβαιωθούν οι υπόνοιες αυτές·

δ)

δαπάνες καθαρισμού, απεντόμωσης και απολύμανσης εκμεταλλεύσεων και εξοπλισμού, με βάση την επιδημιολογία και τα χαρακτηριστικά του παθογόνου οργανισμού·

ε)

δαπάνες μεταφοράς και καταστροφής μολυσμένων ζωοτροφών και δαπάνες καταστροφής μολυσμένου εξοπλισμού αν αυτός δεν μπορεί να απολυμανθεί·

στ)

δαπάνες αγοράς, αποθήκευσης, χορήγησης ή διανομής εμβολίων και δολωμάτων καθώς και το κόστος του εμβολιασμού αν η Επιτροπή αποφασίζει σχετικά με τις ενέργειες αυτές ή τις εγκρίνει·

ζ)

δαπάνες μεταφοράς και διάθεσης σφαγίων·

η)

σε εξαιρετικές και δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις, κάθε άλλη δαπάνη αναγκαία για την εκρίζωση της νόσου, όπως προβλέπεται στην απόφαση χρηματοδότησης που αναφέρεται στο άρθρο 36 παράγραφος 4 του παρόντος κανονισμού.

α)

την κατάσταση των νόσων των ζώων που έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη ζωική παραγωγή ή το εμπόριο·

β)

την εξέλιξη των ζωοανθρωπονόσων που αποτελούν ενδεχομένως απειλή για τον άνθρωπο· ή

γ)

τις νέες επιστημονικές ή επιδημιολογικές εξελίξεις.

α)

δαπάνες δειγματοληψίας σε ζώα·

β)

δαπάνες εργαστηριακών αναλύσεων, με την προϋπόθεση ότι περιορίζονται στα ακόλουθα:

γ)

δαπάνες αποζημίωσης των ιδιοκτητών για την αξία των ζώων τους τα οποία εσφάγησαν ή θανατώθηκαν, έως το ποσό της αγοραίας αξίας των ζώων αυτών ως εάν να μην είχαν προσβληθεί από τη νόσο·

δ)

δαπάνες σφαγής ή θανάτωσης των ζώων·

ε)

δαπάνες αποζημίωσης των ιδιοκτητών για την αξία των ζωικών τους προϊόντων που καταστράφηκαν, έως το ποσό της αγοραίας αξίας που είχαν τα εν λόγω προϊόντα αμέσως πριν προκύψουν υπόνοιες εμφάνισης νόσου ή πριν επιβεβαιωθούν οι υπόνοιες αυτές·

στ)

δαπάνες για την αγορά, την αποθήκευση, τον εμβολιασμό, τη χορήγηση ή διανομή δόσεων εμβολίων ή εμβολίων και δολωμάτων που χρησιμοποιούνται για τα προγράμματα·

ζ)

δαπάνες καθαρισμού, απολύμανσης και απεντόμωσης της εκμετάλλευσης και του εξοπλισμού με βάση την επιδημιολογία και τα χαρακτηριστικά του παθογόνου οργανισμού· και

η)

σε εξαιρετικές και δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις, οι δαπάνες που πραγματοποιούνται για την εφαρμογή άλλων αναγκαίων μέτρων διαφορετικών από εκείνα που αναφέρονται στα στοιχεία α) έως ζ), υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα αυτά καθορίζονται στην απόφαση επιδότησης που μνημονεύεται στο άρθρο 13 παράγραφοι 3 και 4.

α)

περιγραφή της επιδημιολογικής κατάστασης της νόσου των ζώων ή της ζωοανθρωπονόσου πριν από την ημερομηνία έναρξης του προγράμματος·

β)

περιγραφή και οριοθέτηση των γεωγραφικών και διοικητικών περιοχών στις οποίες πρόκειται να εφαρμοστεί το πρόγραμμα·

γ)

διάρκεια του προγράμματος·

δ)

μέτρα που πρόκειται να υλοποιηθούν·

ε)

εκτιμώμενος προϋπολογισμός·

στ)

στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν έως την ημερομηνία ολοκλήρωσης του προγράμματος και προσδοκώμενα οφέλη· και

ζ)

κατάλληλοι δείκτες για την αξιολόγηση της επίτευξης των στόχων του προγράμματος.

α)

τον κατάλογο των εθνικών προγραμμάτων που εγκρίθηκαν από τεχνική άποψη και προτείνονται για συγχρηματοδότηση·

β)

το προσωρινό ποσό που διατίθεται σε κάθε πρόγραμμα·

γ)

το προσωρινό ανώτατο επίπεδο χρηματοδοτικής συνδρομής της Ένωσης για κάθε πρόγραμμα· και

δ)

τυχόν προσωρινές προϋποθέσεις από τις οποίες μπορεί να εξαρτηθεί η χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης.

α)

μέτρα για την εξάλειψη επιβλαβών οργανισμών από μολυσμένη περιοχή, τα οποία λαμβάνονται από τις αρμόδιες αρχές σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφοι 1 και 2 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ ή σύμφωνα με τα μέτρα της Ένωσης που λαμβάνονται βάσει των διατάξεων του άρθρου 16 παράγραφος 3 της εν λόγω οδηγίας·

β)

μέτρα για την αναχαίτιση επιβλαβούς οργανισμού κατά του οποίου έχουν ληφθεί μέτρα παρεμπόδισης της εξάπλωσης από την Ένωση, σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 3 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ, σε μολυσμένη περιοχή από την οποία ο εν λόγω επιβλαβής οργανισμός δεν μπορεί να εξαλειφθεί, όταν τα μέτρα αυτά είναι ουσιαστικής σημασίας για την προστασία της Ένωσης από την περαιτέρω εξάπλωση του εν λόγω επιβλαβούς οργανισμού. Τα μέτρα αυτά αφορούν αποκλειστικά την εξάλειψη του εν λόγω επιβλαβούς οργανισμού από τη ζώνη απομόνωσης αν η παρουσία του διαπιστωθεί στην εν λόγω ζώνη·

γ)

πρόσθετα μέτρα προστασίας από την εξάπλωση επιβλαβούς οργανισμού κατά του οποίου έχουν ληφθεί μέτρα από την Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 3 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ, διαφορετικά από τα μέτρα εξάλειψης που αναφέρονται στο στοιχείο α) και τα μέτρα αναχαίτισης που αναφέρονται στο στοιχείο β), όταν τα μέτρα αυτά είναι ουσιαστικής σημασίας για την προστασία της Ένωσης από την περαιτέρω εξάπλωση του εν λόγω επιβλαβούς οργανισμού.

α)

αφορούν επιβλαβείς οργανισμούς που παρατίθενται στο παράρτημα I μέρος Α κεφάλαιο I της οδηγίας 2000/29/ΕΚ και στο παράρτημα II μέρος Α κεφάλαιο I αυτής·

β)

αφορούν επιβλαβείς οργανισμούς που καλύπτονται από μέτρο που θεσπίζεται από την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 3 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ·

γ)

αφορούν επιβλαβείς οργανισμούς για τους οποίους έχουν εγκριθεί μέτρα σύμφωνα με τις οδηγίες 69/464/ΕΟΚ, 93/85/ΕΟΚ, 98/57/ΕΚ ή 2007/33/ΕΚ· ή

δ)

αφορούν επιβλαβείς οργανισμούς, που δεν παρατίθενται στο παράρτημα I ή στο παράρτημα II της οδηγίας 2000/29/ΕΚ, οι οποίοι υπόκεινται σε μέτρο που εγκρίθηκε από την αρμόδια αρχή κράτους μέλους σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 2 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ και που προσωρινά είναι επιλέξιμοι να παρατεθούν στο παράρτημα I μέρος Α κεφάλαιο I της οδηγίας 2000/29/ΕΚ και στο παράρτημα II μέρος Α κεφάλαιο I αυτής.

α)

δαπάνες για το προσωπικό, ανεξάρτητα από το καθεστώς του, που συμμετέχει άμεσα στην εφαρμογή των μέτρων, καθώς και δαπάνες για μίσθωση εξοπλισμού, για αναλώσιμα και για κάθε άλλο αναγκαίο υλικό, για φυτοπροστατευτικά ή άλλα προϊόντα, για δειγματοληψία και για εργαστηριακές αναλύσεις·

β)

δαπάνες για συμβάσεις παροχής υπηρεσιών με τρίτους για την εκτέλεση μέρους των μέτρων·

γ)

δαπάνες αποζημίωσης των θιγόμενων επιχειρηματιών ή ιδιοκτητών για τη χρήση φυτοπροστατευτικών ή άλλων προϊόντων, την καταστροφή και την επακόλουθη απόσυρση φυτών, φυτικών προϊόντων και άλλων αντικειμένων, καθώς επίσης δαπάνες για τον καθαρισμό και την απολύμανση χώρων, γης, νερού, εδάφους, καλλιεργητικών μέσων, εγκαταστάσεων, μηχανημάτων και εξοπλισμού·

δ)

δαπάνες αποζημίωσης των οικείων ιδιοκτητών για την αξία των φυτών, των φυτικών προϊόντων ή άλλων αντικειμένων που καταστρέφονται λόγω των μέτρων που αναφέρονται στο άρθρο 16 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ, έως το ποσό της αγοραίας αξίας αυτών των φυτών, φυτικών προϊόντων και άλλων αντικειμένων ως εάν να μην είχαν θιγεί από τα μέτρα αυτά· η υπολειμματική αξία, αν υπάρχει, αφαιρείται από την αποζημίωση· και

ε)

σε εξαιρετικές και δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις, οι δαπάνες που πραγματοποιούνται για την εφαρμογή άλλων αναγκαίων μέτρων διαφορετικών από εκείνα που αναφέρονται στα στοιχεία α) έως δ), υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα αυτά καθορίζονται στην απόφαση χρηματοδότησης που μνημονεύεται στο άρθρο 36 παράγραφος 4.

α)

αφορούν επιβλαβείς οργανισμούς που παρατίθενται στο παράρτημα I μέρος Α κεφάλαιο I της οδηγίας 2000/29/ΕΚ και στο παράρτημα II μέρος Α κεφάλαιο I αυτής·

β)

αφορούν επιβλαβείς οργανισμούς που καλύπτονται από μέτρο που θεσπίζεται από την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 3 της οδηγίας 2000/29/ΕΚ.

α)

δαπάνες δειγματοληψιών·

β)

δαπάνες εργαστηριακών αναλύσεων, με την προϋπόθεση ότι περιορίζονται στα ακόλουθα:

γ)

σε εξαιρετικές και δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις, οι δαπάνες που πραγματοποιούνται για την εφαρμογή άλλων αναγκαίων μέτρων διαφορετικών από εκείνα που αναφέρονται στα στοιχεία α) και β), υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα αυτά καθορίζονται στην απόφαση επιδότησης που μνημονεύεται στο άρθρο 22 παράγραφοι 3 και 4.

α)

τους επιβλαβείς οργανισμοί που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα·

β)

περιγραφή και οριοθέτηση των γεωγραφικών και διοικητικών περιοχών στις οποίες πρόκειται να εφαρμοστεί το πρόγραμμα και περιγραφή της κατάστασης αυτών των περιοχών όσον αφορά την παρουσία των σχετικών επιβλαβών οργανισμών·

γ)

τη διάρκεια του προγράμματος·

δ)

τον αριθμό των μακροσκοπικών εξετάσεων, των δειγματοληψιών και των εργαστηριακών αναλύσεων που προγραμματίζονται για τους επιβλαβείς οργανισμούς και τα φυτά, τα φυτικά προϊόντα και άλλα σχετικά αντικείμενα·

ε)

τον εκτιμώμενο προϋπολογισμό·

στ)

τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν έως την ημερομηνία ολοκλήρωσης του προγράμματος και τα προσδοκώμενα οφέλη· και

ζ)

κατάλληλους δείκτες για την αξιολόγηση της επίτευξης των στόχων του προγράμματος.

α)

τον κατάλογο των προγραμμάτων επισκοπήσεων που εγκρίθηκαν από τεχνική άποψη και προτείνονται για συγχρηματοδότηση·

β)

το προσωρινό ποσό που διατίθεται σε κάθε πρόγραμμα·

γ)

το προσωρινό ανώτατο επίπεδο χρηματοδοτικής συνδρομής της Ένωσης για κάθε πρόγραμμα· και

δ)

τυχόν προσωρινές προϋποθέσεις από τις οποίες μπορεί να εξαρτηθεί η χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης.

α)

δαπάνες για το προσωπικό που συμμετέχει άμεσα στην εφαρμογή των μέτρων, ανεξάρτητα από το καθεστώς του, καθώς και δαπάνες για μίσθωση εξοπλισμού, για αναλώσιμα ή για φυτοπροστατευτικά ή άλλα προϊόντα·

β)

δαπάνες για συμβάσεις παροχής υπηρεσιών με τρίτους για την εκτέλεση μέρους των μέτρων·

γ)

δαπάνες δειγματοληψιών·

δ)

δαπάνες εργαστηριακών αναλύσεων, με την προϋπόθεση ότι περιορίζονται στα ακόλουθα:

α)

τους επιβλαβείς οργανισμούς που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα·

β)

περιγραφή και οριοθέτηση των γεωγραφικών και διοικητικών περιοχών στις οποίες πρόκειται να εφαρμοστεί το πρόγραμμα και περιγραφή της κατάστασης αυτών των περιοχών όσον αφορά την παρουσία των σχετικών επιβλαβών οργανισμών·

γ)

τεχνική ανάλυση της περιφερειακής φυτοϋγειονομικής κατάστασης·

δ)

τη διάρκεια του προγράμματος·

ε)

τις ενέργειες που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα και, κατά περίπτωση, τον αριθμό των μακροσκοπικών εξετάσεων, των δειγματοληψιών και των εργαστηριακών αναλύσεων που προγραμματίζονται για τους επιβλαβείς οργανισμούς και τα φυτά, τα φυτικά προϊόντα και άλλα σχετικά αντικείμενα·

στ)

τον εκτιμώμενο προϋπολογισμό·

ζ)

τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν έως την ημερομηνία ολοκλήρωσης του προγράμματος και τα προσδοκώμενα οφέλη· και

η)

κατάλληλους δείκτες για την αξιολόγηση της επίτευξης των στόχων του προγράμματος.

α)

τον κατάλογο των προγραμμάτων για τις εξόχως απόκεντρες περιοχές που εγκρίθηκαν από τεχνική άποψη και προτείνονται για συγχρηματοδότηση·

β)

το προσωρινό ποσό που διατίθεται σε κάθε πρόγραμμα·

γ)

το προσωρινό ανώτατο επίπεδο χρηματοδοτικής συνδρομής της Ένωσης για κάθε πρόγραμμα· και

δ)

τυχόν προσωρινές προϋποθέσεις από τις οποίες μπορεί να εξαρτηθεί η χρηματοδοτική συνδρομή της Ένωσης.

α)

δαπάνες για τα μέλη του προσωπικού τα οποία, ανεξάρτητα από το καθεστώς τους, εμπλέκονται άμεσα στις δραστηριότητες που εκτελούν τα εργαστήρια ως εργαστήρια αναφοράς της Ένωσης·

β)

δαπάνες κεφαλαιουχικού εξοπλισμού·

γ)

δαπάνες για αναλώσιμα υλικά·

δ)

δαπάνες αποστολής δειγμάτων, αποστολών, συνεδριάσεων και δραστηριοτήτων κατάρτισης.

α)

δαπάνες οργάνωσης των δραστηριοτήτων κατάρτισης, συμπεριλαμβανομένης κατάρτισης που είναι επίσης ανοικτή σε συμμετέχοντες από τρίτες χώρες, ή ανταλλαγών·

β)

οδοιπορικά, έξοδα διαμονής και ημερήσιου επιδόματος των υπαλλήλων των αρμόδιων αρχών που συμμετέχουν στην κατάρτιση

α)

δαπάνες δειγματοληψίας και εργαστηριακών αναλύσεων,

β)

δαπάνες προμήθειας του εξοπλισμού που απαιτείται για την εκτέλεση των καθηκόντων του επίσημου ελέγχου και της συλλογής δεδομένων.

α)

έχουν αποδεδειγμένη προστιθέμενη αξία για το σύνολο της Ένωσης και είναι διαθέσιμα σε όλη την Ένωση σε όλους τους ενδιαφερόμενους χρήστες· και

β)

είναι αναγκαία για την αποτελεσματική και αποδοτική εφαρμογή των κανόνων που αναφέρονται στο άρθρο 1.

α)

την αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων που χρηματοδοτούνται από την Ένωση·

β)

τη συμμόρφωση των διοικητικών πρακτικών με τους κανόνες της Ένωσης·

γ)

την ύπαρξη των αναγκαίων δικαιολογητικών εγγράφων και την αντιστοιχία τους με τα μέτρα που χρηματοδοτούνται από την Ένωση.

1)

Στο άρθρο 17, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1.   Η Επιτροπή επικουρείται από τη μόνιμη επιτροπή φυτών, ζώων, τροφίμων και ζωοτροφών, που συστάθηκε με το άρθρο 58 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (25). Πρόκειται για επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (26).

(25)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Ιανουαρίου 2002, για τον καθορισμό των γενικών αρχών και απαιτήσεων της νομοθεσίας για τα τρόφιμα, για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων και τον καθορισμό διαδικασιών σε θέματα ασφαλείας των τροφίμων (ΕΕ L 31 της 1.2.2002, σ. 1)."

(26)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13).»"

2)

Στο άρθρο 18, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1.   Η Επιτροπή επικουρείται από τη μόνιμη επιτροπή φυτών, ζώων, τροφίμων και ζωοτροφών, που συστάθηκε με το άρθρο 58 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 178/2002. Πρόκειται για επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.»

1)

Στο άρθρο 13γ, η παράγραφος 5 απαλείφεται.

2)

Προστίθεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο 15α

Τα κράτη μέλη προβλέπουν ότι οιοσδήποτε στην αντίληψη του οποίου υποπίπτει η παρουσία επιβλαβούς οργανισμού που παρατίθεται στο παράρτημα I ή στο παράρτημα II ή επιβλαβούς οργανισμού που καλύπτεται από μέτρο σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 2 ή 16 παράγραφος 3, ή έχει λόγους να υποψιάζεται τέτοια παρουσία, ενημερώνει γραπτώς την αρμόδια αρχή εντός δέκα ημερολογιακών ημερών, και, εάν αυτό ζητηθεί από την αρμόδια αρχή, παρέχει τις πληροφορίες που έχει στην κατοχή του σχετικά με την παρουσία αυτή.»

3)

Τα άρθρα 22 έως 26 απαλείφονται.

27.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 189/33

(1)

Το 1997, με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 820/97 του Συμβουλίου (3) ενισχύθηκαν οι κανόνες της Ένωσης σχετικά με την ταυτοποίηση και την ιχνηλασιμότητα των βοοειδών στο πλαίσιο της επιδημίας της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας των βοοειδών (ΣΕΒ) και της αυξανόμενης ανάγκης που δημιούργησε για την ιχνηλασιμότητα της καταγωγής του ζώου και των μετακινήσεών του με τη χρήση συμβατικών ενωτίων.

(2)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) ορίζει ότι κάθε κράτος μέλος υποχρεούται να δημιουργήσει σύστημα για την αναγνώριση και την καταγραφή των βοοειδών σύμφωνα με τον εν λόγω κανονισμό.

(3)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 θεσπίζει ένα σύστημα για την αναγνώριση και την καταγραφή των βοοειδών, το οποίο περιλαμβάνει ενώτια που τοποθετούνται και στα δύο αυτιά του ζώου, ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων, διαβατήρια ζώων και ατομικά μητρώα που τηρεί κάθε εκμετάλλευση.

(4)

Η ιχνηλασιμότητα του βοείου κρέατος στην πηγή μέσω της αναγνώρισης και της καταγραφής είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επισήμανση της καταγωγής σε όλη την τροφική αλυσίδα. Τα μέτρα αυτά εξασφαλίζουν την προστασία του καταναλωτή και της δημόσιας υγείας και προάγουν την εμπιστοσύνη του καταναλωτή.

(5)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 και, ειδικότερα, η αναγνώριση των βοοειδών και τα συστήματα προαιρετικής επισήμανσης του βοείου κρέατος αναφέρονται ως υποχρεώσεις πληροφόρησης με ειδική σημασία από την άποψη του φόρτου που συνεπάγονται για τις επιχειρήσεις στην ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, της 22ας Οκτωβρίου 2009, με τίτλο «Πρόγραμμα δράσης για τη μείωση του διοικητικού φόρτου στην ΕΕ — Τομεακά προγράμματα μείωσης διοικητικού φόρτου και ενέργειες για το 2009».

(6)

Η χρήση συστημάτων ηλεκτρονικής αναγνώρισης («EID») θα συνέβαλλε ενδεχομένως στην ορθολογική οργάνωση των διαδικασιών ιχνηλασιμότητας μέσω αυτόματης και ακριβέστερης ανάγνωσης και καταγραφής στο μητρώο των εκμεταλλεύσεων. Επιπλέον, θα καθιστούσε δυνατή την αυτόματη αναφορά των κινήσεων των ζώων στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων βελτιώνοντας έτσι την ταχύτητα, την αξιοπιστία και την ακρίβεια του συστήματος ιχνηλασιμότητας και τη διαχείριση ορισμένων απευθείας πληρωμών προς τους αγρότες. Η χρήση των ανωτέρω συστημάτων EID θα βελτιώσει και τη διαχείριση ορισμένων αμέσων πληρωμών στους αγρότες.

(7)

Τα συστήματα EID που βασίζονται σε ραδιοσυχνική αναγνώριση έχουν βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία δέκα έτη. Η εν λόγω τεχνολογία καθιστά δυνατή τη γρηγορότερη και ακριβέστερη ανάγνωση των ατομικών κωδικών ταυτότητας των ζώων απευθείας στα συστήματα επεξεργασίας δεδομένων. Αυτό φέρνει μείωση του αναγκαίου χρόνου για την ιχνηλασιμότητα των πιθανών μολυσμένων ζώων ή τροφίμων, γεγονός που συνεπάγεται βελτίωση της αξιοπιστίας των βάσεων δεδομένων και ενίσχυση της δυνατότητας έγκαιρης αντίδρασης σε περίπτωση έξαρσης ασθενειών, εξοικονομώντας κόστος εργασίας, παρότι συνεπάγεται αύξηση του κόστους εξοπλισμού.

(8)

Ο παρών κανονισμός εναρμονίζεται με το γεγονός ότι τα συστήματα EID έχουν ήδη εισαχθεί στην Ένωση για ζωικά είδη άλλα από τα βοοειδή, όπως το υποχρεωτικό σύστημα που χρησιμοποιείται στα αιγοπρόβατα.

(9)

Δεδομένης της τεχνολογικής προόδου όσον αφορά τα συστήματα EID, ορισμένα κράτη μέλη αποφάσισαν να αρχίσουν την προαιρετική εφαρμογή της EID για τα βοοειδή. Οι πρωτοβουλίες αυτές ενδέχεται να φέρουν την ανάπτυξη διαφορετικών συστημάτων σε επιμέρους κράτη μέλη ή από ενδιαφερόμενα μέρη. Αυτή η ανάπτυξη θα εμπόδιζε τη μεταγενέστερη εναρμόνιση των τεχνικών προτύπων εντός της Ένωσης. Θα πρέπει όμως να εξασφαλιστεί ότι τα συστήματα αναγνώρισης που θα υιοθετήσουν τα κράτη μέλη θα είναι διαλειτουργικά και σύμφωνα προς τα σχετικά πρότυπα ISO ή οποιοδήποτε άλλο διεθνές τεχνικό πρότυπο εγκριθέν από ανεγνωρισμένους διεθνούς οργανισμούς τυποποίησης, εφόσον αυτά τα διεθνή πρότυπα μπορούν να εγγυηθούν τουλάχιστον ένα επίπεδο επιδόσεων υψηλότερο από εκείνο των προτύπων ISO.

(10)

Η έκθεση της Επιτροπής της 25ης Ιανουαρίου 2005 σχετικά με τη δυνατότητα θέσπισης συστημάτων EID για τα βοοειδή συμπεραίνει ότι έχει αποδειχθεί ότι η ραδιοσυχνική αναγνώριση έχει εξελιχθεί σε βαθμό που θα μπορούσε ήδη να εφαρμοστεί στην πράξη. Συμπεραίνει επίσης ότι είναι άκρως επιθυμητό να υπάρξει στροφή προς την EID των βοοειδών εντός της Ένωσης, επειδή, εκτός από άλλα πλεονεκτήματα, θα συνέβαλε και στη μείωση του διοικητικού φόρτου.

(11)

Σύμφωνα με την από 10 Σεπτεμβρίου 2008 ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «σχέδιο δράσης για την εφαρμογή της στρατηγικής της ΕΕ για την υγεία των ζώων», η Επιτροπή οφείλει να απλουστεύσει τις υποχρεώσεις πληροφόρησης, όπως τα μητρώα εκμεταλλεύσεων και τα διαβατήρια ζώων, κατά την εισαγωγή των συστημάτων EID.

(12)

Η από 19 Σεπτεμβρίου 2007 ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «σχετικά με μια νέα στρατηγική σχετικά με την υγεία των ζώων για την Ευρωπαϊκή Ένωση (2007-2013), σύμφωνα με την οποία «η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία» », προτείνει να εξεταστεί η EID για τα βοοειδή ως πιθανή βελτίωση του υφιστάμενου συστήματος αναγνώρισης και καταγραφής της Ένωσης για την απλούστευση των υποχρεώσεων πληροφόρησης, όπως μητρώα εκμεταλλεύσεων και διαβατήρια ζώων, και προτείνει την εφαρμογή συστήματος ηλεκτρονικής ανταλλαγής διαβατηρίων βοοειδών. Η εν λόγω ανταλλαγή προϋποθέτει την εισαγωγή EID με την εισαγωγή δεδομένων σε πραγματικό χρόνο. Μια τέτοια ανταλλαγή θα έφερε σημαντική εξοικονόμηση κόστους και προσπαθειών για τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών και άλλων ενδιαφερομένων, και θα μείωνε τον φόρτο εργασίας κατά τη μεταβίβαση δεδομένων από τα διαβατήρια ζώων σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων. Ο παρών κανονισμός συνάδει με την εν λόγω πρωτοβουλία.

(13)

Ο παρών κανονισμός αναμένεται, συνεπώς, να συμβάλει σε κάποιους θεμελιώδεις στόχους σημαντικών στρατηγικών της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη, με τη βελτίωση της οικονομικής ανάπτυξης, της συνοχής και της ανταγωνιστικότητας.

(14)

Ορισμένες τρίτες χώρες έχουν ήδη κανόνες που επιτρέπουν προηγμένες τεχνολογίες EID. Η Ένωση θα πρέπει να θεσπίσει παρόμοιους κανόνες για τη διευκόλυνση του εμπορίου και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του γαλακτοκομικού τομέα.

(15)

Υπό το φως της τεχνολογικής ανάπτυξης νέων τύπων ηλεκτρονικών συστημάτων αναγνώρισης, είναι σκόπιμο να διευρυνθεί το πεδίο εφαρμογής των μέσων αναγνώρισης που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 για να καταστεί δυνατή η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών αναγνώρισης ως επίσημων μέσων ηλεκτρονικής αναγνώρισης. Εφόσον η εισαγωγή των αντίστοιχων διατάξεων συνεπάγεται σημαντικές επενδύσεις, χρειάζεται μια μεταβατική περίοδος πέντε ετών που θα δώσει στα κράτη μέλη τον αναγκαίο χρόνο για να ετοιμασθούν. Σε αυτή τη μεταβατική περίοδο, τα συμβατικά ενώτια θα συνεχίσουν να είναι το μόνο επίσημο μέσον αναγνώρισης για τα βοοειδή.

(16)

Αν γίνει υποχρεωτική η EID σε ολόκληρη την Ένωση, θα μπορούσαν να υπάρχουν αρνητικές οικονομικές επιδράσεις για ορισμένους επιχειρηματίες. Συνεπώς, είναι σκόπιμο, όταν αναγνωριστεί η EID από τον παρόντα κανονισμό ως επίσημο μέσον αναγνώρισης, να μπορούν οι κτηνοτρόφοι να τη χρησιμοποιούν σε προαιρετική βάση. Στο πλαίσιο αυτού του προαιρετικού καθεστώτος, η EID θα μπορούσε να επιλεγεί από κτηνοτρόφους που ενδέχεται να έχουν οικονομικό όφελος από αυτήν, ενώ θα πρέπει να επιτρέπονται άλλοι κτηνοτρόφοι να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα συμβατικά ενώτια για την αναγνώριση των ζώων τους.

(17)

Τα κράτη μέλη έχουν πολύ διαφορετικά συστήματα κτηνοτροφίας, γεωργικές πρακτικές και οργανώσεις του τομέα. Συνεπώς, θα πρέπει να επιτρέπεται στα κράτη μέλη να κάνουν υποχρεωτική την EID στο έδαφός τους, μόνον όταν το θεωρούν κατάλληλο, κατόπιν εξέτασης όλων αυτών των παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων και των συνεπειών για τους αγρότες κατόχους μικρών εκμεταλλεύσεων, και μετά από διαβούλευση με τις οργανώσεις που εκπροσωπούν τον κτηνοτροφικό κλάδο. Κατά τις εμπορικές συναλλαγές ζώων εντός Ένωσης η υποχρέωση ηλεκτρονικής αναγνώρισης ενός βοοειδούς θα πρέπει να υπάγεται στην ευθύνη του κράτους μέλους που έχει καταστήσει υποχρεωτική στο έδαφός του τη χρήση της EID. Τούτο δεν θα πρέπει να συνεπάγεται για το εν λόγω κράτος μέλος την υποχρέωση εκ νέου αναγνώρισης ζώων που έχουν ήδη αναγνωρισθεί ηλεκτρονικώς στο κράτος μέλος αποστολής.

(18)

Τα ζώα και το κρέας που εισέρχονται στην Ένωση από τρίτες χώρες θα πρέπει να υπόκεινται σε απαιτήσεις αναγνώρισης και ιχνηλασιμότητας που να παρέχουν ισοδύναμο επίπεδο προστασίας.

(19)

Τα ζώα που εισάγονται στην Ένωση από τρίτες χώρες θα πρέπει κατά την άφιξή τους να υπόκεινται στις ίδιες απαιτήσεις αναγνώρισης που εφαρμόζονται στα ζώα που γεννήθηκαν στην Ένωση.

(20)

Τα δυο επίσημα μέσα αναγνώρισης ενός ζώου θα πρέπει να φέρουν τον ίδιο κωδικό αναγνώρισης. Ωστόσο, κατά την αρχική φάση προσαρμογής στη χρήση συσκευών ηλεκτρονικής αναγνώρισης ως επίσημων μέσων αναγνώρισης, δεν θα μπορούσε να αποκλεισθεί ότι, ενίοτε, ο αρχικός κωδικός ταυτοποίησης του ζώου, λόγω τεχνικών περιορισμών στη διαμόρφωση του δεν θα είναι δυνατόν να αναπαραχθεί σε συσκευή ηλεκτρονικής αναγνώρισης. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί αν οι χαρακτήρες που σχηματίζουν τον κωδικό ταυτοποίησης καθιστούν αδύνατη τη μετατροπή του κωδικού σε ηλεκτρονική μορφή. Συνεπώς, θα πρέπει να προβλεφθούν ειδικές μεταβατικές εξαιρέσεις που να επιτρέπουν την εφαρμογή συσκευής ηλεκτρονικής αναγνώρισης και σε αυτά τα ζώα, υπό τον όρο να διασφαλίζεται η πλήρης ιχνηλασιμότητα και να είναι δυνατή η ατομική τους αναγνώριση, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης της εκμετάλλευσης στην οποία γεννήθηκαν.

(21)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 προβλέπει ότι η αρμόδια αρχή οφείλει να εκδώσει διαβατήριο για κάθε ζώο το οποίο πρέπει να ταυτοποιείται σύμφωνα με τον εν λόγω κανονισμό. Αυτό προκαλεί σημαντικό διοικητικό φόρτο για τα κράτη μέλη. Οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών υποχρεούνται να δημιουργήσουν ηλεκτρονική βάση δεδομένων, σύμφωνα με τα άρθρα 14 και 18 της οδηγίας 64/432/ΕΟΚ του Συμβουλίου (5). Δεδομένου ότι αυτές οι βάσεις δεδομένων έπρεπε να είναι πλήρως λειτουργικές από τις 31 Δεκεμβρίου 1999, θα πρέπει να εξασφαλίζουν επαρκώς την ιχνηλασιμότητα των εγχώριων μετακινήσεων των βοοειδών. Συνεπώς, διαβατήρια θα πρέπει να εκδίδονται μόνο για ζώα που προορίζονται για εμπόριο εντός της Ένωσης. Εντούτοις, οι διατάξεις του παρόντος κανονισμού δεν θα πρέπει να αποκλείουν τυχόν εθνικές διατάξεις όσον αφορά την έκδοση διαβατηρίων για ζώα που δεν προορίζονται για εμπόριο εντός της Ένωσης.

(22)

Το δοκιμαστικό σχέδιο ανταλλαγής διαβατηρίων βοοειδών μεταξύ κρατών μελών (BOVEX) θεσπίστηκε από την Επιτροπή με σκοπό τη διευκόλυνση της ανταλλαγής δεδομένων μεταξύ κρατών μελών και, παράλληλα, τη διευκόλυνση της ιχνηλασιμότητας των ζώων κατά τις μετακινήσεις τους εντός της Ένωσης. Μόλις καταστεί πλήρως λειτουργικό το σύστημα ανταλλαγής δεδομένων μεταξύ των εθνικών ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων, η απαίτηση για την έκδοση διαβατηρίων ζώων υπό μορφή εντύπων δεν θα πρέπει να ισχύει πλέον για ζώα που προορίζονται για μετακινήσεις εντός της Ένωσης. Τούτο θα πρέπει να οδηγήσει σε μείωση του διοικητικού φόρτου των κρατών μελών και των οικονομικών παραγόντων.

(23)

Στο τμήμα II του τίτλου II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 καθορίζονται οι κανόνες για το προαιρετικό σύστημα επισήμανσης του βοείου κρέατος οι οποίοι προβλέπουν την έγκριση ορισμένων προδιαγραφών επισήμανσης από την αρμόδια αρχή του οικείου κράτους μέλους. Ο διοικητικός φόρτος και τα έξοδα που προκύπτουν για τα κράτη μέλη και τους οικονομικούς παράγοντες κατά την εφαρμογή του συστήματος αυτού είναι δυσανάλογα με τα πλεονεκτήματα του συστήματος. Δεδομένου ότι έχει εγκριθεί νέα νομοθεσία μετά την έγκριση του εν λόγω κανονισμού, οι ειδικοί κανόνες περί συστήματος προαιρετικής επισήμανσης έχουν καταστεί άνευ αντικειμένου και θα πρέπει, συνεπώς, να διαγραφούν χωρίς όμως να απειλούνται το δικαίωμα των επιχειρηματιών να ενημερώνουν τους καταναλωτές μέσω της προαιρετικής επισήμανσης σχετικά με τα χαρακτηριστικά του κρέατος και το δικαίωμα των καταναλωτών να λαμβάνουν επαληθεύσιμες πληροφορίες. Συνεπώς, όπως για κάθε άλλο είδος κρέατος, οι πληροφορίες για το βόειο κρέας που υπερβαίνουν την υποχρεωτική επισήμανση θα πρέπει να τηρούν την ισχύουσα οριζόντια νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένου του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1169/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6).

(24)

Για την αποφυγή του κινδύνου απάτης στον τομέα της επισήμανσης του κρέατος και για την προστασία των ευρωπαίων καταναλωτών, οι έλεγχοι και οι κυρώσεις θα πρέπει να έχουν επαρκώς αποτρεπτικό χαρακτήρα.

(25)

Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1169/2011, η Επιτροπή υπέβαλε έκθεση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με την υποχρεωτική αναγραφή της χώρας καταγωγής ή του τόπου προέλευσης για το κρέας που χρησιμοποιείται ως συστατικό. Η έκθεση μπορεί να συνοδεύεται από νομοθετική πρόταση, εφόσον κρίνεται σκόπιμο, προκειμένου να διασφαλίζεται μεγαλύτερη διαφάνεια στην όλη αλυσίδα του κρέατος και να ενημερώνονται καλύτερα οι ευρωπαίοι καταναλωτές. Έχοντας υπόψη τα προβλήματα σχετικά με την επισήμανση του κρέατος που έχουν επηρεάσει προσφάτως τη λειτουργία της αλυσίδας του κρέατος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ανέμεναν ότι η έκθεση θα εγκρινόταν το συντομότερο δυνατό κατά τη διάρκεια του δευτέρου εξαμήνου του 2013 και τελικά εγκρίθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2013.

(26)

Μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, οι εξουσίες που έχουν ανατεθεί στην Επιτροπή στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 θα πρέπει να εναρμονιστούν με τα άρθρα 290 και 291 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).

(27)

Για να εξασφαλιστεί ότι θα εφαρμόζεται σωστά η λειτουργία των αναγκαίων κανόνων αναγνώρισης, καταγραφής και ιχνηλασιμότητας των βοοειδών και του βοείου κρέατος, θα πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ, να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει πράξεις σχετικά με τις απαιτήσεις για εναλλακτικά μέσα αναγνώρισης των βοοειδών, τις ειδικές περιστάσεις στις οποίες τα κράτη μέλη μπορούν να παρατείνουν τις μέγιστες περιόδους για την εφαρμογή των μέσων αναγνώρισης, τα δεδομένα που ανταλλάσσονται μεταξύ των ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων των κρατών μελών, τη μέγιστη περίοδο για ορισμένες υποχρεώσεις αναφοράς, τις απαιτήσεις για εναλλακτικά μέσα αναγνώρισης, την προσθήκη μέσων αναγνώρισης στον κατάλογο που θεσπίζεται στο παράρτημα Ι, τους κανόνες σχετικά με τις πληροφορίες από την ηλεκτρονική βάση δεδομένων που πρέπει να περιλαμβάνονται στα διαβατήρια ζώων και στα επιμέρους μητρώα που πρέπει να τηρούνται σε κάθε εκμετάλλευση, την αναγνώριση και καταγραφή των μετακινήσεων των βοοειδών όταν εγκαταλείπουν την εκμετάλλευση για άλλους βοσκοτόπους αναλόγως εποχής, συμπεριλαμβανομένης της μετακίνησης, τους κανόνες επισήμανσης ορισμένων προϊόντων οι οποίοι θα είναι ισοδύναμοι με τους κανόνες που καθορίζονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1760/2000, τις διατάξεις επισήμανσης που άπτονται μιας απλοποιημένης παρουσίασης της ένδειξης προέλευσης για περιπτώσεις εξαιρετικά σύντομης παραμονής του ζώου στο κράτος μέλος ή στη τρίτη χώρα γέννησης ή σφαγής και τους ορισμούς και τις απαιτήσεις που ισχύουν για τους όρους ή τις κατηγορίες όρων που μπορούν να μπουν στις ετικέτες του προσυσκευασμένου νωπού και κατεψυγμένου βοείου κρέατος. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διεξάγει η Επιτροπή κατάλληλες διαβουλεύσεις, και σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, κατά τις προπαρασκευαστικές εργασίες της. Η Επιτροπή, κατά την επεξεργασία και κατάρτιση αυτών των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, θα πρέπει να εξασφαλίζει την ταυτόχρονη, έγκαιρη και κατάλληλη διαβίβαση των σχετικών εγγράφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο.

(28)

Προκειμένου να εξασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1760/2000 όσον αφορά την καταγραφή των εκμεταλλεύσεων που χρησιμοποιούν εναλλακτικά μέσα αναγνώρισης, τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις λεπτομερείς διαδικασίες για την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ των ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων των κρατών μελών, την αναγνώριση της πλήρους λειτουργικότητας του συστήματος ανταλλαγής δεδομένων, τον μορφότυπο και τον σχεδιασμό των μέσων αναγνώρισης, τις τεχνικές διαδικασίες και τα πρότυπα για την υλοποίηση της EID, τους κανόνες σχετικά με τη διαμόρφωση του κωδικού αναγνώρισης, το μέγιστο μέγεθος και τη σύνθεση ορισμένων ομάδων ζώων, πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7).

(29)

Η εκτέλεση του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να παρακολουθείται. Συνεπώς, το αργότερο εντός πέντε ετών από την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού στη περίπτωση των διατάξεων που αφορούν το προαιρετικό σύστημα επισήμανσης του βοείου κρέατος και εντός εννέα ετών στη περίπτωση των διατάξεων που αφορούν την EID, η Επιτροπή θα πρέπει να υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο δύο εκθέσεις που αμφότερες θα εξετάζουν τόσο την εκτέλεση του παρόντος κανονισμού όσο και την τεχνική και οικονομική σκοπιμότητα της καθιέρωσης της υποχρεωτικής EID σε ολόκληρη την Ένωση. Οι εν λόγω εκθέσεις θα πρέπει να συνοδεύονται, εφόσον είναι απαραίτητο, από τις κατάλληλες νομοθετικές προτάσεις.

(30)

Θα πρέπει, συνεπώς, να τροποποιηθεί αναλόγως ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1760/2000,

1)

Στο άρθρο 1, η δεύτερη περίοδος της παραγράφου 2 απαλείφεται.

2)

Στο άρθρο 2, η πρώτη περίπτωση αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«—   “ζώο”: βοοειδές, κατά την έννοια του άρθρου 2 παράγραφος 2 στοιχεία β) και γ) της οδηγίας 64/432/ΕΟΚ, συμπεριλαμβανομένων των ζώων που συμμετέχουν σε πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις,».

3)

Στο άρθρο 3, στο πρώτο εδάφιο, το στοιχείο α) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

4)

Το άρθρο 4 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 4

Υποχρέωση αναγνώρισης των ζώων

1.   Όλα τα ζώα σε μια εκμετάλλευση ταυτοποιούνται από δύο τουλάχιστον μέσα αναγνώρισης που καταγράφονται στο παράρτημα Ι, σύμφωνα με τους κανόνες που εγκρίνονται δυνάμει της παραγράφου 3, και εγκρίνονται από την αρμόδια αρχή. Τουλάχιστον ένα από τα μέσα αναγνώρισης είναι ορατό και φέρει ορατό κωδικό αναγνώρισης.

Το πρώτο εδάφιο δεν ισχύει για ζώα που έχουν γεννηθεί πριν από την 1η Ιανουαρίου 1998 και δεν προορίζονται για εμπόριο εντός της Ένωσης. Τα ζώα αυτά ταυτοποιούνται από ένα τουλάχιστον μέσο αναγνώρισης.

Προκειμένου να διασφαλίζεται η προσαρμογή στην τεχνική πρόοδο, ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 22β όσον αφορά την προσθήκη μέσων αναγνώρισης στον κατάλογο που θεσπίζεται στο παράρτημα Ι, ενώ παράλληλα διασφαλίζει τη διαλειτουργικότητά τους.

Τα μέσα αναγνώρισης παρέχονται στην εκμετάλλευση, διανέμονται και τοποθετούνται στα ζώα κατά τρόπον που καθορίζεται από την αρμόδια αρχή.

Τα δύο μέσα αναγνώρισης, τα οποία έχουν εγκριθεί σύμφωνα με τις κατ’ εξουσιοδότηση και εκτελεστικές πράξεις που εκδόθηκαν δυνάμει της παραγράφου 3 και της παρούσας παραγράφου και τα οποία τοποθετούνται σε ένα ζώο φέρουν τον ίδιο αποκλειστικό κωδικό αναγνώρισης, βάσει του οποίου, σε συνδυασμό με την καταγραφή των ζώων, μπορεί να ταυτοποιηθεί κάθε ζώο ατομικά και η εκμετάλλευση στην οποία γεννήθηκε.

2.   Κατ’ εξαίρεση από την παράγραφο 1, σε περίπτωση που οι χαρακτήρες που σχηματίζουν τον κωδικό αναγνώρισης του ζώου καθιστούν αδύνατη τη χρήση ηλεκτρονικής συσκευής αναγνώρισης με τον ίδιο αποκλειστικό κωδικό αναγνώρισης, το οικείο κράτος μέλος μπορεί να επιτρέψει, υπό την εποπτεία της αρμόδιας αρχής του, να φέρει το δεύτερο μέσο αναγνώρισης διαφορετικό κωδικό, εφόσον πληρούνται όλοι οι εξής όροι:

3.   Προκειμένου να διασφαλίζονται σε επαρκή βαθμό η ιχνηλασιμότητα και η προσαρμοστικότητα στην τεχνική πρόοδο, καθώς και η βέλτιστη λειτουργία του συστήματος αναγνώρισης, η Επιτροπή εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 22β, όσον αφορά τις απαιτήσεις για τα μέσα αναγνώρισης που θεσπίζονται στο παράρτημα Ι και όσον αφορά τα μεταβατικά μέτρα που απαιτούνται για τη θέσπιση ορισμένου μέσου αναγνώρισης.

Βάσει των σχετικών προτύπων ISO ή άλλων διεθνών τεχνικών προτύπων που έχουν εγκριθεί από αναγνωρισμένους διεθνούς οργανισμούς τυποποίησης, υπό τον όρο ότι αυτά τα διεθνή πρότυπα μπορούν να εγγυηθούν τουλάχιστον ένα υψηλότερο επίπεδο επιδόσεων και αξιοπιστίας από ό,τι τα πρότυπα ISO, η Επιτροπή καθορίζει, μέσω εκτελεστικών πράξεων, τους αναγκαίους κανόνες όσον αφορά:

Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 23 παράγραφος 2.

4.   Με ισχύ από τις 18 Ιουλίου 2019, τα κράτη μέλη φροντίζουν να δημιουργηθεί η αναγκαία υποδομή προκειμένου να είναι δυνατή η αναγνώριση των ζώων βάσει συσκευής ηλεκτρονικής αναγνώρισης που λειτουργεί επισήμως ως μέσο αναγνώρισης σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό.

Με ισχύ από τις 18 Ιουλίου 2019, τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίσουν εθνικές διατάξεις για να καταστεί υποχρεωτική η χρήση συσκευής ηλεκτρονικής αναγνώρισης ως ένα από τα δύο μέσα αναγνώρισης που προβλέπονται στην παράγραφο 1.

Τα κράτη μέλη που χρησιμοποιούν την επιλογή που ορίζεται στο δεύτερο εδάφιο υποβάλλουν στην Επιτροπή το κείμενο των σχετικών εθνικών διατάξεων και δημοσιοποιούν τις εν λόγω πληροφορίες στο διαδίκτυο. Η Επιτροπή επικουρεί τα κράτη μέλη διαθέτοντας στο κοινό τις πληροφορίες αυτές μέσω κοινοποίησης στην ιστοσελίδα της των συνδέσμων με τις σχετικές ιστοσελίδες των κρατών μελών.

5.   Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, τα βοοειδή που προορίζονται για πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, εκτός από εμποροπανηγύρεις και εκθέσεις, μπορούν να ταυτοποιηθούν με εναλλακτικά μέσα αναγνώρισης που προσφέρουν ισότιμα πρότυπα αναγνώρισης με εκείνα που προβλέπονται στην εν λόγω παράγραφο 1.

Οι εκμεταλλεύσεις που κάνουν χρήση των εναλλακτικών μέσων αναγνώρισης που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο καταγράφονται στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων όπως προβλέπεται στο άρθρο 5.

Η Επιτροπή καθορίζει, με εκτελεστικές πράξεις, τους αναγκαίους κανόνες σχετικά με τις εν λόγω καταγραφές. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 23 παράγραφος 2.

Προκειμένου να διασφαλιστεί η ιχνηλασιμότητα βάσει προτύπων αναγνώρισης που είναι ισότιμα με εκείνα που προβλέπονται στην παράγραφο 1, ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 22β όσον αφορά τις απαιτήσεις των εναλλακτικών μέσων αναγνώρισης που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο, συμπεριλαμβανομένων των μεταβατικών μέτρων που απαιτούνται για τη θέσπισή τους.

Η Επιτροπή μπορεί να καθορίσει, με εκτελεστικές πράξεις, τους κανόνες σχετικά με τον μορφότυπο και τον σχεδιασμό των εναλλακτικών μέσων αναγνώρισης, όπως αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο, συμπεριλαμβανομένων των μεταβατικών μέτρων που απαιτούνται για τη θέσπισή τους. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 23 παράγραφος 2.

6.   Κάθε κράτος μέλος κοινοποιεί στα υπόλοιπα κράτη μέλη και στην Επιτροπή το υπόδειγμα των μέσων αναγνώρισης που χρησιμοποιείται στην επικράτειά του. Τα κράτη μέλη καθιστούν τις πληροφορίες αυτές διαθέσιμες στο διαδίκτυο. Η Επιτροπή επικουρεί τα κράτη μέλη διαθέτοντας στο κοινό τις πληροφορίες αυτές μέσω κοινοποίησης στην ιστοσελίδα της των συνδέσμων με τις σχετικές ιστοσελίδες των κρατών μελών.».

5)

Παρεμβάλλονται τα ακόλουθα άρθρα:

«Άρθρο 4α

Χρονική περίοδος για την εφαρμογή των μέσων αναγνώρισης

1.   Τα μέσα αναγνώρισης που προβλέπονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 εφαρμόζονται επί του ζώου εντός μέγιστης περιόδου, που καθορίζεται από το κράτος μέλος στο οποίο γεννήθηκε το ζώο, η οποία υπολογίζεται από τη γέννηση του ζώου. Η προθεσμία αυτή αρχίσει την ημέρα που γεννήθηκε το ζώο και δεν υπερβαίνει τις 20 ημέρες.

Κατ’ εξαίρεση από το πρώτο εδάφιο, για λόγους που σχετίζονται με τη σωματική ανάπτυξη των ζώων, η εν λόγω περίοδος μπορεί να παραταθεί έως και κατά 60 ημέρες μετά τη γέννηση του ζώου, όσον αφορά το δεύτερο μέσο αναγνώρισης.

Κανένα ζώο δεν μπορεί να εγκαταλείψει την εκμετάλλευση στην οποία γεννήθηκε πριν από την τοποθέτηση των δύο μέσων αναγνώρισης στο εν λόγω ζώο.

2.   Προκειμένου να καταστεί δυνατή η εφαρμογή των μέσων αναγνώρισης σε ειδικές περιστάσεις που χαρακτηρίζονται από πρακτικές δυσχέρειες, ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 22β για να καθορίσει τις ειδικές αυτές περιστάσεις, κατά τις οποίες θα μπορούν τα κράτη μέλη να παρατείνουν τις μέγιστες περιόδους για την εφαρμογή των μέσων αναγνώρισης ώστε να υπερβαίνουν τα χρονικά διαστήματα που προβλέπονται στην παράγραφο 1 πρώτο και δεύτερο εδάφιο. Τα κράτη μέλη που χρησιμοποιούν τις δυνατότητες αυτές ενημερώνουν σχετικά την Επιτροπή.

Άρθρο 4β

Ταυτοποίηση ζώων που προέρχονται από τρίτες χώρες

1.   Ζώο που υπόκειται σε κτηνιατρικούς ελέγχους σύμφωνα με την οδηγία 91/496/ΕΟΚ και εισέρχεται στην Ένωση από τρίτη χώρα προοριζόμενο για εκμετάλλευση εντός της Ένωσης ταυτοποιείται στην εκμετάλλευση προορισμού με τα μέσα αναγνώρισης που προβλέπονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1.

Το αρχικό μέσο αναγνώρισης που τοποθετήθηκε στο ζώο στην τρίτη χώρα καταγωγής καταγράφεται στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων που προβλέπεται στο άρθρο 5 μαζί με τον αποκλειστικό κωδικό αναγνώρισης των μέσων αναγνώρισης που τοποθετούνται στο ζώο από το κράτος μέλος προορισμού.

Το πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται στα ζώα που προορίζονται απευθείας για σφαγείο με έδρα ένα κράτος μέλος, υπό τον όρο ότι τα ζώα σφάζονται εντός 20 ημερών ύστερα από αυτούς τους κτηνιατρικούς ελέγχους σύμφωνα με την οδηγία 91/496/ΕΟΚ.

2.   Τα μέσα αναγνώρισης ζώων που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 τοποθετούνται εντός μέγιστης περιόδου η οποία καθορίζεται από το κράτος μέλος στο οποίο έχει την έδρα της η εκμετάλλευση προορισμού. Η εν λόγω περίοδος δεν υπερβαίνει τις 20 ημέρες ύστερα από τους κτηνιατρικούς ελέγχους που αναφέρονται στην παράγραφο 1.

Κατ’ εξαίρεση από το πρώτο εδάφιο, για λόγους που σχετίζονται με τη σωματική ανάπτυξη των ζώων, η μεγίστη αυτή περίοδος μπορεί να παραταθεί έως και κατά 60 ημέρες μετά τη γέννηση του ζώου, όσον αφορά το δεύτερο μέσο αναγνώρισης.

Σε κάθε περίπτωση, τα δύο μέσα αναγνώρισης που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο τοποθετούνται στα ζώα πριν να εγκαταλείψουν την εκμετάλλευση προορισμού.

3.   Όταν η εκμετάλλευση προορισμού έχει την έδρα της σε κράτος μέλος το οποίο έχει θεσπίσει εθνικές διατάξεις που καθιστούν υποχρεωτική τη χρήση συσκευής ηλεκτρονικής αναγνώρισης, όπως αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο, τα ζώα ταυτοποιούνται με την εν λόγω συσκευή ηλεκτρονικής αναγνώρισης στην εκμετάλλευση προορισμού στην Ένωση, εντός περιόδου που καθορίζεται από το κράτος μέλος προορισμού. Η εν λόγω περίοδος δεν υπερβαίνει τις 20 ημέρες ύστερα από τους κτηνιατρικούς ελέγχους που αναφέρονται στην παράγραφο 1.

Κατ’ εξαίρεση από το πρώτο εδάφιο, για λόγους που σχετίζονται με τη σωματική ανάπτυξη των ζώων, η μεγίστη αυτή περίοδος μπορεί να παραταθεί έως και κατά 60 ημέρες μετά τη γέννηση του ζώου, όσον αφορά το δεύτερο μέσο αναγνώρισης

Σε κάθε περίπτωση, η συσκευή ηλεκτρονικής αναγνώρισης τοποθετείται στα ζώα πριν να εγκαταλείψουν την εκμετάλλευση προορισμού.

Άρθρο 4γ

Ταυτοποίηση ζώων που μετακινούνται από ένα κράτος μέλος σε άλλο

1.   Τα ζώα που μετακινούνται από ένα κράτος μέλος σε κάποιο άλλο διατηρούν τα αρχικά μέσα αναγνώρισης που τοποθετήθηκαν σε αυτά σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 1.

Εντούτοις, κατά παρέκκλιση από το πρώτο εδάφιο, αρχής γενομένης από τις 18 Ιουλίου 2019, η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους προορισμού μπορεί να επιτρέψει:

2.   Αν η εκμετάλλευση προορισμού έχει έδρα σε κράτος μέλος το οποίο έχει θεσπίσει εθνικές διατάξεις που καθιστούν υποχρεωτική τη χρήση συσκευής ηλεκτρονικής αναγνώρισης, τα ζώα ταυτοποιούνται με την εν λόγω ηλεκτρονική συσκευή το αργότερο στην εκμετάλλευση προορισμού εντός μέγιστης περιόδου που καθορίζεται από το κράτος μέλος στο οποίο έχει την έδρα της η εκμετάλλευση προορισμού. Η εν λόγω μέγιστη περίοδος δεν υπερβαίνει τις 20 ημέρες από την ημερομηνία άφιξης των ζώων στην εκμετάλλευση προορισμού.

Κατ’ εξαίρεση από το πρώτο εδάφιο, για λόγους που σχετίζονται με τη σωματική ανάπτυξη των ζώων, η μεγίστη αυτή περίοδος μπορεί να παραταθεί έως και κατά 60 ημέρες μετά τη γέννηση του ζώου, όσον αφορά το δεύτερο μέσο αναγνώρισης.

Σε κάθε περίπτωση, η συσκευή ηλεκτρονικής αναγνώρισης τοποθετείται στα ζώα πριν εγκαταλείψουν την εκμετάλλευση προορισμού.

Ωστόσο, το πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται στα ζώα που προορίζονται απευθείας για σφαγείο που βρίσκεται στο έδαφος του κράτους μέλους το οποίο έχει θεσπίσει εθνικές διατάξεις που καθιστούν υποχρεωτική τη χρήση συσκευής ηλεκτρονικής αναγνώριση.

Άρθρο 4δ

Αφαίρεση, τροποποίηση ή αντικατάσταση των μέσων αναγνώρισης

Τα μέσα αναγνώρισης δεν επιτρέπεται να αφαιρούνται, να τροποποιούνται ή να αντικαθίστανται χωρίς την άδεια της αρμόδιας αρχής. Η άδεια αυτού του είδους μπορεί να χορηγείται μόνο αν η αφαίρεση, η τροποποίηση ή η αντικατάσταση δεν μειώνει την ιχνηλασιμότητα του ζώου και εφόσον είναι δυνατή η ατομική αναγνώριση του ζώου καθώς και της εκμετάλλευσης στην οποία γεννήθηκε.

Οποιαδήποτε αντικατάσταση ενός κωδικού αναγνώρισης καταγράφεται στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων που προβλέπεται στο άρθρο 5 μαζί με τον αποκλειστικό κωδικό αναγνώρισης των αρχικών μέσων αναγνώρισης του ζώου.».

6)

Το άρθρο 5 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 5

Η αρμόδια αρχή των κρατών μελών δημιουργεί ηλεκτρονική βάση δεδομένων, σύμφωνα με τα άρθρα 14 και 18 της οδηγίας 64/432/ΕΟΚ.

Τα κράτη μέλη μπορούν να ανταλλάσσουν ηλεκτρονικά δεδομένα μεταξύ των ηλεκτρονικών τους βάσεων δεδομένων από την ημερομηνία κατά την οποία η Επιτροπή αναγνωρίζει την πλήρη λειτουργικότητα του συστήματος ανταλλαγής δεδομένων. Η ανταλλαγή αυτή γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η προστασία των δεδομένων και να αποφεύγεται κάθε είδους καταχρηστική πρακτική, με στόχο την προστασία των συμφερόντων του κτηνοτρόφου.

Προκειμένου να διασφαλιστεί η ηλεκτρονική ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών, η Επιτροπή εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις, σύμφωνα με το άρθρο 22β, για να καθορίσει τους κανόνες σχετικά με τα δεδομένα που πρέπει να ανταλλάσσονται μεταξύ των ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων των κρατών μελών.

Η Επιτροπή, με εκτελεστικές πράξεις, καθορίζει τις τεχνικές προϋποθέσεις και διαδικασίες για την ανταλλαγή αυτή και αναγνωρίζει την πλήρη λειτουργικότητα του συστήματος ανταλλαγής δεδομένων. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 23 παράγραφος 2.».

7)

Το άρθρο 6 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 6

1.   Όταν ένα κράτος μέλος δεν ανταλλάσσει ηλεκτρονικά στοιχεία με άλλα κράτη μέλη στο πλαίσιο του συστήματος ηλεκτρονικής ανταλλαγής που αναφέρεται στο άρθρο 5 συμβαίνουν τα ακόλουθα:

2.   Για να είναι δυνατή η ιχνηλασιμότητα των μετακινήσεων των ζώων έως πίσω στην εκμετάλλευση καταγωγής που βρίσκεται σε κράτος μέλος, ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις, σύμφωνα με το άρθρο 22β, για να καθορίσει τους κανόνες σχετικά με τις πληροφορίες από την ηλεκτρονική βάση δεδομένων που πρέπει να περιλαμβάνονται στο διαβατήριο ζώου, συμπεριλαμβανομένων των μεταβατικών μέτρων για τη θέσπισή τους.».

8)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο 6α

Οι διατάξεις του παρόντος κανονισμού δεν παρακωλύουν εθνικές διατάξεις κράτους μέλους όσον αφορά την έκδοση διαβατηρίων για ζώα που δεν προορίζονται για εμπόριο εντός της Ένωσης.».

9)

Το άρθρο 7 τροποποιείται ως εξής:

10)

Το άρθρο 8 απαλείφεται.

11)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο 9α

Κατάρτιση

Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι κάθε άτομο αρμόδιο για την αναγνώριση και την καταγραφή των ζώων έχει λάβει οδηγίες και καθοδήγηση σχετικά με τις σχετικές διατάξεις του παρόντος κανονισμού και όλες τις κατ’ εξουσιοδότηση και εκτελεστικές πράξεις που εκδίδει η Επιτροπή δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

Οποτεδήποτε τροποποιούνται οι σχετικές διατάξεις, οι σχετικές πληροφορίες τίθενται στη διάθεση του ατόμου που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο.

Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε να είναι διαθέσιμα αντίστοιχα προγράμματα επιμόρφωσης.

Η Επιτροπή διευκολύνει την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών με σκοπό να βελτιώσει την ποιότητα των πληροφοριών και της κατάρτισης σε ολόκληρη την Ένωση.».

12)

Το άρθρο 10 απαλείφεται.

13)

Το άρθρο 12 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 12

Για τους σκοπούς του παρόντος τίτλου, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

1)   «βόειο κρέας»: όλα τα προϊόντα που υπάγονται στους κωδικούς ΣΟ 0201, 0202, 0206 10 95 και 0206 29 91,

2)   «επισήμανση»: η τοποθέτηση ετικέτας σε τεμάχιο ή τεμάχια κρέατος χωριστά ή στο υλικό συσκευασίας τους ή, σε περίπτωση μη προσυσκευασμένων προϊόντων, η παροχή των ενδεδειγμένων γραπτών και ευδιάκριτων πληροφοριών στον καταναλωτή στο σημείο πώλησης,

3)   «οργάνωση»: ομάδα επιχειρηματιών του ιδίου ή διαφορετικών τομέων εμπορίας του βοείου κρέατος,

4)   «κιμάς»: κρέας χωρίς οστά το οποίο έχει υποστεί άλεσμα σε τεμάχια και περιέχει αλάτι σε ποσοστό μικρότερο του 1 % και υπάγεται στους κωδικούς ΣΟ 0201, 0202, 0206 10 95 και 0206 29 91,

5)   «τρίμματα κρέατος»: μικρά τεμάχια κρέατος, τα οποία αναγνωρίζονται ως κατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση και τα οποία παράγονται αποκλειστικά από ξάκρισμα κατά τη διάρκεια της αποστέωσης και/ή του τεμαχισμού των σφαγίων,

6)   «τεμαχισμένο κρέας»: κρέας τεμαχισμένο σε μικρούς κύβους, φέτες ή άλλες ατομικές μερίδες, το οποίο δεν χρειάζεται περαιτέρω τεμαχισμό από επιχειρηματίες πριν από την αγορά τους από τον τελικό καταναλωτή, ο οποίος μπορεί να το χρησιμοποιήσει κατευθείαν. Από τον παρόντα ορισμό εξαιρούνται ο κιμάς και τα τρίμματα κρέατος.».

14)

Το άρθρο 13 τροποποιείται ως εξής:

15)

Στο άρθρο 14, το τέταρτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με τους οριζόντιους κανόνες σχετικά με την επισήμανση στο παρόν τμήμα, ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 22β, ώστε να καθορίσει, βάσει της σχετικής με τον κιμά εμπειρίας, κανόνες ισοδύναμους με εκείνους που προβλέπονται στα πρώτα τρία εδάφια του παρόντος άρθρου για τρίμματα βοείου κρέατος ή τεμαχισμένο βόειο κρέας.».

16)

Το άρθρο 15 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 15

Υποχρεωτική επισήμανση για το βόειο κρέας από τρίτες χώρες

Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 13, το βόειο κρέας που εισάγεται στο έδαφος της Ένωσης, για το οποίο δεν είναι διαθέσιμες όλες οι πληροφορίες που προβλέπονται στο άρθρο 13, φέρει επισήμανση με την ένδειξη:

“καταγωγή: εκτός ΕΕ” και “σφάχτηκε στην (ονομασία της τρίτης χώρας)”.».

17)

Από τις 13 Δεκεμβρίου 2014:

18)

Τα άρθρα 19, 20 και 21 απαλείφονται.

19)

Το άρθρο 22 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 22

1.   Τα κράτη μέλη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίζουν την τήρηση των διατάξεων του παρόντος κανονισμού.

Οι προβλεπόμενοι έλεγχοι διενεργούνται με την επιφύλαξη των ελέγχων που μπορεί να διενεργεί η Επιτροπή δυνάμει του άρθρου 9 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 2988/95.

Οποιεσδήποτε κυρώσεις επιβάλλονται από τα κράτη μέλη σε κτηνοτρόφο, επιχειρηματία ή οργάνωση εμπορίας βοείου κρέατος είναι αποτελεσματικές, αποτρεπτικές και αναλογικές.

Η αρμόδια αρχή διενεργεί κάθε χρόνο ένα ελάχιστο αριθμό επισήμων ελέγχων σχετικά με την αναγνώριση και την καταγραφή των ζώων που καλύπτουν το 3 % τουλάχιστον των εκμεταλλεύσεων.

Το ελάχιστο ποσοστό επίσημων ελέγχων του δευτέρου εδαφίου αυξάνεται αμέσως από την αρμόδια αρχή όπου διαπιστώνεται ότι οι διατάξεις για την αναγνώριση και την καταγραφή των ζώων δεν έχουν τηρηθεί.

Η επιλογή των εκμεταλλεύσεων που πρόκειται να ελεγχθούν από την αρμόδια αρχή πραγματοποιείται βάσει ανάλυσης κινδύνου.

Κάθε κράτος μέλος υποβάλλει ετήσια έκθεση στην Επιτροπή έως τις 31 Αυγούστου σχετικά με τη διενέργεια των επισήμων ελέγχων κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους.

2.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 1, η αρμόδια αρχή επιβάλλει σε κτηνοτρόφο τις ακόλουθες διοικητικές κυρώσεις:

3.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 1, σε περίπτωση που επιχειρηματίες και οργανώσεις εμπορίας βοείου κρέατος έχουν προβεί σε επισήμανση βοείου κρέατος χωρίς να έχουν τηρήσει τις υποχρεώσεις τους που θεσπίζονται στον τίτλο II, τα κράτη μέλη απαιτούν, εφόσον κρίνεται σκόπιμο και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, την απόσυρση του βοείου κρέατος από την αγορά. Πέραν των κυρώσεων που αναφέρονται στην παράγραφο 1, τα κράτη μέλη μπορούν:

4.   Οι εμπειρογνώμονες της Επιτροπής, από κοινού με τις αρμόδιες αρχές:

5.   Το κράτος μέλος, στο έδαφος του οποίου διενεργείται έλεγχος, παρέχει στους εμπειρογνώμονες της Επιτροπής κάθε βοήθεια που απαιτείται για την επιτέλεση των καθηκόντων τους. Τα αποτελέσματα των ελέγχων συζητούνται με την αρμόδια αρχή του οικείου κράτους μέλους πριν από τη σύνταξη και την κυκλοφορία της τελικής έκθεσης. Η έκθεση αυτή περιέχει, όταν κρίνεται σκόπιμο, συστάσεις προς τα κράτη μέλη σχετικά με τη βελτίωση της συμμόρφωσης με τον παρόντα κανονισμό.».

20)

Παρεμβάλλονται τα ακόλουθα άρθρα:

«Άρθρο 22α

Αρμόδιες αρχές

Τα κράτη μέλη διορίζουν την αρμόδια αρχή ή τις αρμόδιες αρχές που είναι υπεύθυνη/υπεύθυνες για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τον παρόντα κανονισμό και για όλες τις πράξεις που εκδίδονται από την Επιτροπή με βάση τον παρόντα κανονισμό.

Ενημερώνουν αμελλητί την Επιτροπή και τα άλλα κράτη μέλη για την ταυτότητα των εν λόγω αρχών.

Άρθρο 22β

Άσκηση της εξουσιοδότησης

1.   Η εξουσία έκδοσης κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων ανατίθεται στην Επιτροπή υπό τους όρους του παρόντος άρθρου.

2.   Η εξουσία έκδοσης κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων που αναφέρεται στα άρθρα 4 παράγραφος 1, 4 παράγραφος 3, 4 παράγραφος 5, 4α παράγραφος 2, 5, 6 παράγραφος 2, 7 παράγραφος 1, 7 παράγραφος 2, 7 παράγραφος 6, 13 παράγραφος 6, 14 παράγραφος 4 και 15α,ανατίθεται στην Επιτροπή για χρονική περίοδο πέντε ετών από τις 17 Ιουλίου 2014. Η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση σχετικά με τις εξουσίες που της έχουν ανατεθεί το αργότερο εννέα μήνες πριν από τη λήξη της περιόδου των πέντε ετών. Η εξουσιοδότηση ανανεώνεται αυτομάτως για περιόδους ίδιας διάρκειας, εκτός αν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο προβάλλουν αντιρρήσεις το αργότερο εντός τριών μηνών πριν από τη λήξη της κάθε περιόδου.

3.   Η εξουσιοδότηση που αναφέρεται στα άρθρα 4 παράγραφος 1, 4 παράγραφος 3, 4 παράγραφος 5, 4α παράγραφος 2, 5, 6 παράγραφος 2, 7 παράγραφος 1, 7 παράγραφος 2, 7 παράγραφος 6, 13 παράγραφος 6, 14 παράγραφος 4 και 15α,μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο. Η απόφαση ανάκλησης περατώνει την εξουσιοδότηση που προσδιορίζεται στην εν λόγω απόφαση. Η ανάκληση τίθεται σε ισχύ την επομένη της δημοσίευσης της απόφασης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε μεταγενέστερη ημερομηνία που καθορίζεται στην απόφαση. Δεν θίγει το κύρος των ήδη ισχυουσών κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων.

4.   Αμέσως μετά την έκδοση κατ’ εξουσιοδότηση πράξης, η Επιτροπή την κοινοποιεί ταυτόχρονα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο.

5.   Οι κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις που εκδίδονται σύμφωνα με τα άρθρα 4 παράγραφος 1, 4 παράγραφος 3, 4 παράγραφος 5, 4α παράγραφος 2, 5, 6 παράγραφος 2, 7 παράγραφος 1, 7 παράγραφος 2, 7 παράγραφος 6, 13 παράγραφος 6, 14 παράγραφος 4 και 15α τίθενται σε ισχύ μόνο εφόσον δεν εκφραστεί αντίρρηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή από το Συμβούλιο, εντός προθεσμίας δύο μηνών από την κοινοποίηση της πράξης αυτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ή εάν, πριν από τη λήξη της περιόδου αυτής, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενημερώσουν αμφότερα την Επιτροπή ότι δεν πρόκειται να προβάλουν αντίρρηση. Η περίοδος αυτή παρατείνεται κατά δύο μήνες με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου.».

21)

Το άρθρο 23 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 23

Διαδικασία επιτροπής

1.   Η Επιτροπή επικουρείται για τις εκτελεστικές πράξεις που εκδίδονται δυνάμει των άρθρων 4 παράγραφος 3, 4 παράγραφος 5, 5 και 13 παράγραφος 6, από τη μόνιμη επιτροπή για την τροφική αλυσίδα και την υγεία των ζώων, η οποία θεσπίστηκε βάσει του άρθρου 58 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9).

Η επιτροπή αυτή είναι επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10).

2.   Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

Σε περίπτωση που η γνωμοδότηση της επιτροπής πρέπει να ληφθεί μέσω γραπτής διαδικασίας, η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται χωρίς αποτέλεσμα, όταν, εντός της προθεσμίας έκδοσης της γνωμοδότησης, το αποφασίσει ο πρόεδρος της επιτροπής ή το ζητήσουν τα μέλη της επιτροπής με απλή πλειοψηφία.

(9)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Ιανουαρίου 2002, για τον καθορισμό των γενικών αρχών και απαιτήσεων της νομοθεσίας για τα τρόφιμα, για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων και τον καθορισμό διαδικασιών σε θέματα ασφαλείας των τροφίμων (ΕΕ L 31 της 1.2.2002, σ. 1)."

(10)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13).»."

22)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο 23α

Υποβολή έκθεσης και νομοθετικές εξελίξεις

Το αργότερο έως τις:

μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο τις αντίστοιχες εκθέσεις με θέμα την εκτέλεση και τον αντίκτυπο του παρόντος κανονισμού, συμπεριλαμβανομένων, στη πρώτη περίπτωση, του ενδεχομένου αναθεώρησης των διατάξεων περί προαιρετικής επισήμανσης και, στη δεύτερη περίπτωση, της τεχνικής και οικονομικής σκοπιμότητας της καθιέρωσης της υποχρεωτικής ηλεκτρονικής αναγνώρισης σε ολόκληρη την Ένωση.

Οι εν λόγω εκθέσεις συνοδεύονται, εφόσον κρίνεται σκόπιμο, από τις κατάλληλες νομοθετικές προτάσεις.».

23)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο παράρτημα:

27.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 189/50

(1)

Η Ένωση έχει συνάψει μια σειρά πολυμερών, περιφερειακών και διμερών διεθνών εμπορικών συμφωνιών οι οποίες δημιουργούν δικαιώματα και υποχρεώσεις προς αμοιβαίο όφελος των συμβαλλομένων.

(2)

Είναι ουσιαστικό η Ένωση να διαθέτει τα κατάλληλα μέσα για να διασφαλίζει την αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων της βάσει διεθνών εμπορικών συμφωνιών, προς διασφάλιση των οικονομικών της συμφερόντων. Αυτό ισχύει ειδικότερα όταν τρίτες χώρες εφαρμόζουν περιοριστικά εμπορικά μέτρα που μειώνουν τα οφέλη για τους οικονομικούς παράγοντες της Ένωσης στο πλαίσιο των διεθνών εμπορικών συμφωνιών. Η Ένωση θα πρέπει να μπορεί να αντιδρά με ταχύτητα και ευελιξία στο πλαίσιο των διαδικασιών και προθεσμιών που καθορίζονται στις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες που έχει συνάψει. Επιβάλλεται συνεπώς να θεσπιστούν κανόνες που να καθορίζουν το πλαίσιο για την άσκηση των δικαιωμάτων της σε ορισμένες ειδικές καταστάσεις.

(3)

Ο μηχανισμός επίλυσης διαφορών που θεσπίστηκε με τη συμφωνία ίδρυσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) καθώς και με άλλες διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, μεταξύ άλλων περιφερειακές ή διμερείς, στόχο έχει την εξεύρεση θετικής λύσης σε οποιαδήποτε διαφορά προκύπτει μεταξύ της Ένωσης και του άλλου συμβαλλόμενου μέρους ή των άλλων συμβαλλόμενων μερών των εν λόγω συμφωνιών. Η Ένωση θα πρέπει, εντούτοις, να είναι σε θέση να αναστέλλει τυχόν παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις σύμφωνα με τους εν λόγω μηχανισμούς επίλυσης διαφορών στην περίπτωση που αποδειχθούν ανεπιτυχείς άλλοι τρόποι για την εξεύρεση θετικής λύσης στη διαφορά. Τα μέτρα που λαμβάνει η Ένωση σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να επιδιώκουν τη συμμόρφωση της τρίτης χώρας με τους σχετικούς διεθνείς εμπορικούς κανόνες, για την επάνοδο σε μία κατάσταση αμοιβαίου οφέλους.

(4)

Στο πλαίσιο της συμφωνίας για τα μέτρα διασφάλισης του ΠΟΕ, το μέλος του ΠΟΕ που προτείνει την εφαρμογή μέτρου διασφάλισης ή επιδιώκει την επέκταση τέτοιου μέτρου πρέπει να επιδιώκει να διατηρήσει ουσιαστικά ισοδύναμο επίπεδο παραχωρήσεων και άλλων υποχρεώσεων μεταξύ αυτού και των εξαγόντων μελών τα οποία θα πληγούν από το εν λόγω μέτρο διασφάλισης. Παρόμοιοι κανόνες θεσπίζονται σε άλλες διεθνείς εμπορικές συμφωνίες που έχει συνάψει η Ένωση, συμπεριλαμβανομένων περιφερειακών ή διμερών συμφωνιών. Η Ένωση θα πρέπει να λαμβάνει μέτρα επανεξισορρόπησης με αναστολή των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων σε περιπτώσεις που η οικεία τρίτη χώρα δεν εφαρμόζει κατάλληλες και αναλογικές προσαρμογές. Τα μέτρα που λαμβάνει η Ένωση σε αυτές τις περιπτώσεις ασκούν πίεση για την εισαγωγή μέτρων βελτίωσης των εμπορικών συναλλαγών από την οικεία τρίτη χώρα, με στόχο την επιστροφή σε μια κατάσταση αμοιβαίου οφέλους.

(5)

Το άρθρο XXVIII της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου 1994 (GATT 1994) και το σχετικό μνημόνιο συμφωνίας διέπουν την τροποποίηση ή την απόσυρση παραχωρήσεων που έχουν καθοριστεί στα δασμολογικά καθεστώτα μελών του ΠΟΕ. Τα μέλη του ΠΟΕ που πλήττονται από οποιαδήποτε τέτοια τροποποίηση δικαιούνται, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να προβούν στην απόσυρση ουσιαστικά ισοδύναμων παραχωρήσεων. Η Ένωση θα πρέπει να λαμβάνει μέτρα επανεξισορρόπησης σε τέτοιες περιπτώσεις, εκτός εάν επιτευχθεί συμφωνία για αντισταθμιστικές προσαρμογές. Τα μέτρα που λαμβάνει η Ένωση θα πρέπει να ωθούν τις τρίτες χώρες να εφαρμόσουν μέτρα ενίσχυσης του εμπορίου.

(6)

Η Ένωση θα πρέπει να μπορεί να ασκεί τα δικαιώματά της στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων όταν κάποιος εμπορικός εταίρος δεν τηρεί τις δεσμεύσεις του δυνάμει της συμφωνίας του ΠΟΕ για τις δημόσιες συμβάσεις ή άλλων διεθνών εμπορικών συμφωνιών. Η συμφωνία του ΠΟΕ για τις δημόσιες συμβάσεις ορίζει ότι μια διαφορά στο πλαίσιο αυτής δεν καταλήγει στην αναστολή των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο άλλης καλυπτόμενης συμφωνίας του ΠΟΕ. Η δράση της Ένωσης θα πρέπει να στοχεύει στη διατήρηση ουσιαστικά ισοδύναμου επιπέδου παραχωρήσεων, όπως ορίζονται στις σχετικές διεθνείς εμπορικές συμφωνίες.

(7)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν την εφαρμογή μέτρων εμπορικής πολιτικής στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων στην επικράτειά τους, αναλόγως των διοικητικών δομών και πρακτικών τους, με παράλληλο σεβασμό του δικαίου της Ένωσης.

(8)

Τα μέτρα εμπορικής πολιτικής που λαμβάνονται δυνάμει του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να επιλέγονται και να σχεδιάζονται με βάση αντικειμενικά κριτήρια, μεταξύ των οποίων την αποτελεσματικότητά τους όσον αφορά την άσκηση πίεσης σε τρίτες χώρες για τη συμμόρφωση με τους διεθνείς εμπορικούς κανόνες· τη δυνατότητά τους να ανακουφίσουν τους οικονομικούς φορείς εντός της Ένωσης που πλήττονται από τα μέτρα της τρίτης χώρας και την ελαχιστοποίηση του αρνητικού αντικτύπου για την Ένωση, μεταξύ άλλων όσον αφορά σημαντικές πρώτες ύλες.

(9)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να επικεντρώνεται στα μέτρα εκείνα στον σχεδιασμό και την εφαρμογή των οποίων η Ένωση διαθέτει εμπειρία. Η δυνατότητα να επεκταθεί το πεδίο εφαρμογής του ώστε να προβλέπει τη λήψη μέτρων στον τομέα των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας και πρόσθετων μέτρων όσον αφορά τις υπηρεσίες θα πρέπει να αξιολογηθεί όταν επανεξετασθεί η λειτουργία του παρόντος κανονισμού, λαμβανομένων δεόντως υπόψη των ιδιαιτεροτήτων του κάθε τομέα.

(10)

Κατά την επιβολή των δικαιωμάτων της Ένωσης, η καταγωγή ενός αγαθού θα πρέπει να καθορίζεται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου (2). Κατά την επιβολή των δικαιωμάτων της Ένωσης ύστερα από επίλυση διαφοράς στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων, η καταγωγή μιας υπηρεσίας θα πρέπει να καθορίζεται με βάση την καταγωγή του φυσικού ή νομικού προσώπου που την παρέχει. Οι αναθέτουσες αρχές ή οντότητες θα πρέπει να λαμβάνουν όλα τα συνήθη μέτρα και να επιδεικνύουν τη δέουσα επιμέλεια όταν αξιολογούν τα στοιχεία και τις εγγυήσεις που παρέχουν οι υποψήφιοι όσον αφορά την καταγωγή αγαθών και υπηρεσιών.

(11)

Η Επιτροπή θα πρέπει να επανεξετάσει το πεδίο εφαρμογής, τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του παρόντος κανονισμού, περιλαμβανομένων ενδεχόμενων μέτρων στον τομέα των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας και πρόσθετων μέτρων όσον αφορά τις υπηρεσίες, το αργότερο τρία έτη από τη θέση του σε εφαρμογή ή όχι περισσότερο από πέντε έτη από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του, αναλόγως ποιο γεγονός προηγείται. Η Επιτροπή θα πρέπει να διαβιβάσει την εκτίμησή της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Μετά την επανεξέταση μπορεί να υποβληθούν νομοθετικές προτάσεις.

(12)

Έχει σημασία να διασφαλισθούν αποτελεσματική επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ Επιτροπής, αφενός, και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, αφετέρου, ιδίως όσον αφορά διαφορές στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών συμφωνιών οι οποίες ενδέχεται να οδηγήσουν στη λήψη μέτρων δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

(13)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3286/64 του Συμβουλίου (3) θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να παραπέμπει στον παρόντα κανονισμό όσον αφορά την εφαρμογή μέτρων εμπορικής πολιτικής.

(14)

Για να εξασφαλισθούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή. Οι αρμοδιότητες αυτές θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4).

(15)

Λόγω της ιδιαίτερης πολυπλοκότητας που χαρακτηρίζει την εξέταση του πολλαπλού αντικτύπου των μέτρων εμπορικής πολιτικής που λαμβάνονται δυνάμει του παρόντος κανονισμού και για να διευκολυνθεί επαρκώς μια ευρύτερη δυνατή υποστήριξη, η Επιτροπή δεν θα πρέπει να εκδίδει εκτελεστικές πράξεις όταν κατ’ εξαίρεση η επιτροπή που προβλέπεται στον παρόντα κανονισμό δεν διατυπώνει γνώμη σχετικά με το σχέδιο εκτελεστικής πράξης που έχει υποβάλει η Επιτροπή.

(16)

Για να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της Ένωσης, η Επιτροπή θα πρέπει να εκδίδει εκτελεστικές πράξεις άμεσης εφαρμογής, εάν αυτό επιβάλλουν επιτακτικοί λόγοι επείγουσας ανάγκης, σε δεόντως δικαιολογημένες περιπτώσεις που συνδέονται με την ανάγκη προσαρμογής των μέτρων εμπορικής πολιτικής στη συμπεριφορά της οικείας τρίτης χώρας.

(17)

Ο παρών κανονισμός δεν θίγει την ενδεχόμενη λήψη μέτρων εμπορικής πολιτικής βάσει άλλων πράξεων της Ένωσης ή της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τηρουμένων των εφαρμοστέων διατάξεων των διεθνών εμπορικών συμφωνιών για την αναστολή ή ανάκληση παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων,

α)

να αντιδρά σε παραβιάσεις των διεθνών εμπορικών κανόνων εκ μέρους τρίτων χωρών οι οποίες θίγουν τα συμφέροντα της Ένωσης, για να βρεθεί μια ικανοποιητική λύση που να επιτρέψει να έχουν και πάλι οφέλη οι οικονομικοί φορείς της Ένωσης·

β)

να επανεξισορροπεί παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει στις εμπορικές σχέσεις με τρίτες χώρες στην περίπτωση που, κατά τρόπο θίγοντα τα συμφέροντα της Ένωσης, μεταβάλλεται το καθεστώς που παρέχεται σε αγαθά από την Ένωση.

α)

ύστερα από την εκδίκαση εμπορικών διαφορών στο πλαίσιο του μνημονίου συμφωνίας του ΠΟΕ για κανόνες και διαδικασίες επίλυσης διαφορών (μνημόνιο για την επίλυση διαφορών του ΠΟΕ), αν η Ένωση έχει εξουσιοδοτηθεί να αναστείλει τις παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει βάσει πολυμερών και πλειομερών συμφωνιών που καλύπτονται από το μνημόνιο για την επίλυση διαφορών του ΠΟΕ·

β)

ύστερα από την εκδίκαση εμπορικών διαφορών στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών συμφωνιών, συμπεριλαμβανομένων περιφερειακών ή διμερών συμφωνιών, αν η Ένωση έχει το δικαίωμα να αναστέλλει τις παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει βάσει των εν λόγω συμφωνιών·

γ)

για την επανεξισορρόπηση των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων, στην οποία μπορεί να δίνει δικαίωμα η εφαρμογή ενός μέτρου διασφάλισης από τρίτη χώρα σύμφωνα είτε με το άρθρο 8 της συμφωνίας του ΠΟΕ για τα μέτρα διασφάλισης είτε με τις διατάξεις σχετικά με τα μέτρα διασφάλισης που προβλέπονται σε άλλες διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένων των περιφερειακών ή διμερών συμφωνιών·

δ)

στις περιπτώσεις τροποποίησης των παραχωρήσεων από μέλος του ΠΟΕ βάσει του άρθρου XXVIII της GATT 1994, εφόσον δεν έχουν συμφωνηθεί αντισταθμιστικές προσαρμογές.

α)

εάν παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις αναστέλλονται ύστερα από εκδίκαση μιας εμπορικής διαφοράς στο πλαίσιο του μνημονίου συμφωνίας για την επίλυση διαφορών του ΠΟΕ, το επίπεδό τους δεν υπερβαίνει το επίπεδο που επιτρέπεται από το όργανο επίλυσης διαφορών του ΠΟΕ·

β)

εάν παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις αναστέλλονται ύστερα από εξάντληση διεθνούς διαδικασίας επίλυσης διαφορών βάσει άλλων διεθνών εμπορικών συμφωνιών, περιλαμβανομένων των διμερών ή περιφερειακών, το επίπεδό τους δεν υπερβαίνει το επίπεδο της ολικής ή μερικής αναίρεσης που προκύπτει από το αμφισβητούμενο μέτρο της οικείας τρίτης χώρας, όπως έχει οριστεί από την Επιτροπή ή μέσω προσφυγής σε διαιτησία, ανάλογα με την περίπτωση·

γ)

στην περίπτωση επανεξισορρόπησης παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων βάσει διατάξεων που αφορούν τις διασφαλίσεις και προβλέπονται σε διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, η δράση της Ένωσης είναι ουσιαστικά ισοδύναμη με το επίπεδο των παραχωρήσεων ή των άλλων υποχρεώσεων που επηρεάζονται από το μέτρο διασφάλισης, σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας του ΠΟΕ για τα μέτρα διασφάλισης ή των διατάξεων για τα μέτρα διασφάλισης που προβλέπονται σε άλλες διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, περιλαμβανομένων των διμερών ή περιφερειακών, δυνάμει των οποίων εφαρμόζεται το μέτρο διασφάλισης·

δ)

οι παραχωρήσεις που αποσύρονται στο πλαίσιο εμπορικών συναλλαγών με τρίτη χώρα σε σχέση με το άρθρο XXVIII της GATT 1994 και το συναφές μνημόνιο συμφωνίας (5) είναι ουσιαστικά ισοδύναμες με τις παραχωρήσεις που έχει τροποποιήσει ή αποσύρει η εν λόγω τρίτη χώρα, σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο XXVIII της GATT 1994 και στο συναφές μνημόνιο συμφωνίας.

α)

αποτελεσματικότητα των μέτρων για την άσκηση πίεσης με σκοπό τη συμμόρφωση των τρίτων χωρών με τους διεθνείς εμπορικούς κανόνες·

β)

δυνατότητα των μέτρων να ανακουφίσουν τους οικονομικούς φορείς της Ένωσης που πλήττονται από τα μέτρα της τρίτης χώρας·

γ)

ύπαρξη εναλλακτικών πηγών εφοδιασμού των σχετικών αγαθών ή υπηρεσιών, ώστε να αποφευχθεί ή να ελαχιστοποιηθεί ο αρνητικός αντίκτυπος στους κατάντη κλάδους παραγωγής, τις αναθέτουσες αρχές ή οντότητες ή τους τελικούς καταναλωτές της Ένωσης·

δ)

εφαρμογή των μέτρων χωρίς δυσανάλογη διοικητική πολυπλοκότητα και κόστος·

ε)

οποιαδήποτε ειδικά κριτήρια που είναι δυνατόν να καθορίζονται σε διεθνείς εμπορικές συμφωνίες σε σχέση με τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 3.

α)

αναστολή των δασμολογικών παραχωρήσεων και επιβολή νέων ή αυξημένων τελωνειακών δασμών, συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης των τελωνειακών δασμών στο επίπεδο του μάλλον ευνοούμενου κράτους ή επιβολή τελωνειακών δασμών πέραν του επιπέδου του μάλλον ευνοούμενου κράτους ή εισαγωγή επιπλέον επιβαρύνσεων στις εισαγωγές ή εξαγωγές αγαθών·

β)

καθιέρωση ή αύξηση των ποσοτικών περιορισμών στις εισαγωγές ή τις εξαγωγές, εφόσον εφαρμόζονται μέσω ποσοστώσεων, αδειών εισαγωγής ή εξαγωγής ή άλλων μέτρων·

γ)

αναστολή παραχωρήσεων όσον αφορά αγαθά, υπηρεσίες ή προμηθευτές στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων, μέσω:

α)

περιλαμβάνουν κατώτατα όρια, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά των σχετικών αγαθών ή υπηρεσιών, άνω των οποίων πρέπει να εφαρμόζονται ο αποκλεισμός και/ή η υποχρεωτική τιμολογιακή κύρωση, λαμβανομένων υπόψη των διατάξεων της αντίστοιχης εμπορικής συμφωνίας και του επιπέδου της ολικής ή μερικής αναίρεσης·

β)

καθορίζουν τους τομείς ή τις κατηγορίες αγαθών ή υπηρεσιών στα οποία έχουν εφαρμογή καθώς και οποιεσδήποτε εφαρμοστέες εξαιρέσεις·

γ)

καθορίζουν τις αναθέτουσες αρχές ή οντότητες ή τις κατηγορίες αναθετουσών αρχών ή οντοτήτων, όπως περιλαμβάνονται στους καταλόγους των κρατών μελών, των οποίων καλύπτεται η ανάθεση συμβάσεων. Ως βάση για τον καθορισμό αυτό, κάθε κράτος μέλος υποβάλλει κατάλογο των κατάλληλων αναθετουσών αρχών ή οντοτήτων ή κατηγοριών αναθετουσών αρχών ή οντοτήτων. Τα μέτρα διασφαλίζουν ότι επιτυγχάνονται κατάλληλο επίπεδο αναστολής των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων και δίκαιη κατανομή μεταξύ των κρατών μελών.

α)

στην περίπτωση φυσικού προσώπου, η χώρα της οποίας είναι υπήκοος ή στην οποία έχει δικαίωμα μόνιμης διαμονής·

β)

στην περίπτωση νομικού προσώπου, οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:

α)

όταν συμμορφωθεί η τρίτη χώρα της οποίας τα μέτρα διαπιστώθηκε ότι παραβιάζουν τους κανόνες του διεθνούς εμπορίου σε διαδικασίες επίλυσης διαφοράς ή όταν επιτευχθεί διαφορετικά μια αμοιβαία ικανοποιητική λύση·

β)

στις περιπτώσεις επανεξισορρόπησης των παραχωρήσεων ή των άλλων υποχρεώσεων ύστερα από τη λήψη μέτρου διασφάλισης εκ μέρους της τρίτης χώρας, όταν αποσυρθεί ή λήξει το μέτρο διασφάλισης ή όταν η οικεία τρίτη χώρα παραχωρήσει κατάλληλη και αναλογική αντιστάθμιση στην Ένωση ύστερα από την έκδοση της εκτελεστικής πράξης βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 1·

γ)

στις περιπτώσεις τροποποίησης παραχωρήσεων από μέλος του ΠΟΕ βάσει του άρθρου XXVIII της GATT του 1994, όταν μια τρίτη χώρα παραχωρήσει κατάλληλη και αναλογική αντιστάθμιση στην Ένωση ύστερα από την έκδοση εκτελεστικής πράξης βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 1.

α)

διεθνείς εξελίξεις όσον αφορά την αναστολή άλλων υποχρεώσεων δυνάμει της γενικής συμφωνίας για τις συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών (GATS)·

β)

εξελίξεις στο εσωτερικό της Ένωσης όσον αφορά τη θέσπιση κοινών κανόνων στους τομείς των υπηρεσιών·

γ)

την αποτελεσματικότητα ενδεχόμενων πρόσθετων μέτρων εμπορικής πολιτικής ως τρόπου ενίσχυσης των δικαιωμάτων της Ένωσης δυνάμει διεθνών εμπορικών συμφωνιών·

δ)

διαθέσιμους μηχανισμούς για τη διασφάλιση της ομοιόμορφης και αποτελεσματικής εφαρμογής ενδεχόμενων πρόσθετων μέτρων εμπορικής πολιτικής για τις υπηρεσίες στην πράξη· και

ε)

επιπτώσεις για τους παρόχους υπηρεσιών που θα είναι παρόντες στην Ένωση όταν εκδοθούν οι εκτελεστικές πράξεις δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

27.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 189/59

(1)

Η Ένωση έχει θέσει ως στόχο να διατηρήσει και να αναπτύξει έναν χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, στον οποίο να διασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων. Για τη σταδιακή δημιουργία ενός τέτοιου χώρου, η Ένωση πρέπει να θεσπίσει μέτρα περί δικαστικής συνεργασίας σε αστικές υποθέσεις με διασυνοριακές επιπτώσεις, ιδίως όταν αυτό απαιτείται για την εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

(2)

Κατά το άρθρο 81 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), τέτοια μέτρα μπορούν να περιλαμβάνουν και την αμοιβαία αναγνώριση και εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων μεταξύ των κρατών μελών, την ουσιαστική πρόσβαση στη δικαιοσύνη και την άρση εμποδίων στην ομαλή διεξαγωγή αστικών δικών, προωθώντας αν είναι αναγκαίο τη συμβατότητα των κανόνων πολιτικής δικονομίας των κρατών μελών.

(3)

Στις 24 Οκτωβρίου 2006, μέσω της «Πράσινης βίβλου για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση: κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών», η Επιτροπή ξεκίνησε διαβούλευση για την ανάγκη μιας ενιαίας ευρωπαϊκής διαδικασίας δέσμευσης τραπεζικών λογαριασμών και τα πιθανά της στοιχεία.

(4)

Στο πρόγραμμα της Στοκχόλμης του Δεκεμβρίου του 2009 (3), το οποίο προσδιορίζει προτεραιότητες για την ελευθερία, την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη για την περίοδο 2010 έως 2014, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάλεσε την Επιτροπή να εκτιμήσει την ανάγκη και τη σκοπιμότητα της πρόβλεψης ορισμένων προσωρινών και ασφαλιστικών μέτρων σε ενωσιακό επίπεδο, παραδείγματος χάριν για να προλαμβάνεται η εξαφάνιση περιουσιακών στοιχείων πριν από την εκτέλεση μιας απαίτησης και να υποβάλει κατάλληλες προτάσεις για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων στην Ένωση όσον αφορά τραπεζικούς λογαριασμούς και περιουσιακά στοιχεία οφειλετών.

(5)

Εθνικές διαδικασίες για την έκδοση ασφαλιστικών μέτρων ανάλογων με τις διαταγές δέσμευσης λογαριασμών υπάρχουν σε όλα τα κράτη μέλη, αλλά οι προϋποθέσεις για την έκδοση των μέτρων αυτών και η αποτελεσματικότητα της εκτέλεσής τους ποικίλλουν αισθητά. Επιπλέον, η προσφυγή σε εθνικά ασφαλιστικά μέτρα μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη σε υποθέσεις με διασυνοριακές επιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν ο δανειστής επιχειρεί να δεσμεύσει περισσότερους λογαριασμούς που βρίσκονται σε διαφορετικά κράτη μέλη. Φαίνεται συνεπώς αναγκαίο και σκόπιμο να εγκριθεί ένα δεσμευτικό και άμεσα εφαρμοστέο νομοθέτημα της Ένωσης το οποίο να θεσπίζει μια νέα ενωσιακή διαδικασία που να επιτρέπει, σε διασυνοριακές υποθέσεις, τη δέσμευση χρηματικών ποσών σε τραπεζικούς λογαριασμούς με γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο.

(6)

Η διαδικασία του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να χρησιμεύει ως πρόσθετο και προαιρετικό μέσο για τον δανειστή, ο οποίος παραμένει ελεύθερος να χρησιμοποιήσει κάθε άλλη διαδικασία για να επιτύχει τη λήψη ισοδύναμου μέτρου δυνάμει του εθνικού δικαίου.

(7)

Ένας δανειστής πρέπει να μπορεί να επιτύχει την έκδοση ασφαλιστικού μέτρου υπό μορφή ευρωπαϊκής διαταγής δέσμευσης λογαριασμού («διαταγή δέσμευσης» ή «διαταγή») που να εμποδίζει την απόσυρση ή μεταφορά ποσών τα οποία έχει καταθέσει ο οφειλέτης του σε τραπεζικό λογαριασμό που διατηρεί σε ένα κράτος μέλος, εάν χωρίς αυτό το μέτρο υπάρχει κίνδυνος να εμποδιστεί ή να καταστεί πολύ δυσκολότερη η εκτέλεση της απαίτησης του κατά του οφειλέτη. Η δέσμευση ποσών στον λογαριασμό του οφειλέτη θα πρέπει να συνεπάγεται ότι όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και πρόσωπα στα οποία αναθέτει να κάνουν πληρωμές μέσω του λογαριασμού αυτού, για παράδειγμα μέσω μόνιμης εντολής ή μέσω εντολών απευθείας πληρωμής ή με πιστωτική κάρτα, απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τα ποσά αυτά.

(8)

Το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να καλύπτει όλες τις αστικές και εμπορικές υποθέσεις, εκτός από ορισμένες σαφώς προσδιορισμένες υποθέσεις. Ειδικότερα, ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε αξιώσεις κατά οφειλέτη σε διαδικασίες αφερεγγυότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκδοθεί διαταγή δέσμευσης κατά του οφειλέτη αφ’ ης στιγμής έχουν κινηθεί εναντίον του διαδικασίες αφερεγγυότητας όπως ορίζονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 του Συμβουλίου (4). Από την άλλη πλευρά, η εξαίρεση θα πρέπει να επιτρέπει τη χρήση της διαταγής δέσμευσης για την ανάκτηση καταδολιευτικών πληρωμών του οφειλέτη αυτού εις χείρας τρίτου.

(9)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται σε λογαριασμούς σε πιστωτικά ιδρύματα, η δραστηριότητα των οποίων είναι να δέχονται καταθέσεις ή άλλα επιστρεπτέα κεφάλαια από το κοινό και να χορηγούν πιστώσεις για ίδιον λογαριασμό.

Συνεπώς, δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε πιστωτικά ιδρύματα που δεν δέχονται τέτοιες καταθέσεις, λόγου χάρη ιδρύματα που χρηματοδοτούν σχέδια εξαγωγών και επενδύσεων ή σχέδια σε αναπτυσσόμενες χώρες ή ιδρύματα που παρέχουν υπηρεσίες χρηματαγοράς. Επιπλέον, ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε λογαριασμούς που τηρούνται από ή σε κεντρικές τράπεζες, όταν αυτές ενεργούν υπό την ιδιότητά τους ως νομισματικών αρχών, ούτε σε λογαριασμούς οι οποίοι δεν μπορούν να δεσμευθούν με εθνικές διαταγές ισοδύναμες προς διαταγή δέσμευσης ή που είναι για άλλους λόγους ακατάσχετοι κατά το δίκαιο του κράτους μέλους όπου τηρείται ο λογαριασμός.

(10)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε διασυνοριακές υποθέσεις και να ορίζει τι συνιστά εν προκειμένω διασυνοριακή υπόθεση. Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, μια υπόθεση θα πρέπει να θεωρείται διασυνοριακή όταν το δικαστήριο που εξετάζει την αίτηση για διαταγή δέσμευσης εδρεύει σε ένα κράτος μέλος και ο τραπεζικός λογαριασμός τον οποίο αφορά η διαταγή δέσμευσης τηρείται σε άλλο κράτος μέλος. Διασυνοριακή υπόθεση θα πρέπει επίσης να θεωρείται υφισταμένη όταν ο δανειστής έχει την έδρα του σε ένα κράτος μέλος ενώ το δικαστήριο και ο προς δέσμευση τραπεζικός λογαριασμός βρίσκονται σε άλλο κράτος μέλος.

Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται στη δέσμευση λογαριασμών που τηρούνται στο κράτος μέλος του δικαστηρίου στο οποίο έχει υποβληθεί η αίτηση για τη διαταγή δέσμευσης εάν ο δανειστής έχει την κατοικία του στο ίδιο κράτος μέλος, ακόμη και αν ο δανειστής ζητά ταυτόχρονα την έκδοση διαταγής για λογαριασμό ή λογαριασμούς που τηρούνται σε άλλο κράτος μέλος. Σε αυτή την περίπτωση, ο δανειστής θα πρέπει να υποβάλει δύο χωριστές αιτήσεις, μία για διαταγή δέσμευσης και μία για εθνικό μέτρο.

(11)

Η διαδικασία για τη διαταγή δέσμευσης θα πρέπει να είναι διαθέσιμη σε δανειστές που επιθυμούν να διασφαλίσουν την εκτέλεση μεταγενέστερης δικαστικής απόφασης για την κυρία υπόθεση πριν κινήσουν διαδικασία για την κυρία υπόθεση και σε οποιοδήποτε στάδιο αυτής της διαδικασίας. Θα πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμη σε δανειστές οι οποίοι έχουν ήδη στα χέρια τους δικαστική απόφαση, δικαστικό συμβιβασμό ή δημόσιο έγγραφο που επιβάλλει στον οφειλέτη να ικανοποιήσει την αξίωσή τους.

(12)

Η διαταγή δέσμευσης θα πρέπει να είναι διαθέσιμη για την εξασφάλιση απαιτήσεων ήδη ληξιπροθέσμων. Θα πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμη για απαιτήσεις που δεν είναι ακόμη ληξιπρόθεσμες, εφόσον αυτές απορρέουν από συναλλαγή ή από γεγονός που έχει ήδη συμβεί και το ύψος τους μπορεί να προσδιοριστεί, περιλαμβανομένων απαιτήσεων εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας και αστικών απαιτήσεων αποζημίωσης ή αποκατάστασης της πρότερης κατάστασης οι οποίες βασίζονται σε αξιόποινη πράξη.

Ο δανειστής θα πρέπει να μπορεί να ζητήσει την έκδοση της διαταγής δέσμευσης για το ποσό της κυρίας απαίτησης ή και για χαμηλότερο ποσό. Η τελευταία αυτή δυνατότητα μπορεί μεταξύ άλλων να τον συμφέρει όταν έχει ήδη επιτύχει άλλη εξασφάλιση για μέρος της απαίτησής του.

(13)

Για να διασφαλιστεί στενή σύνδεση μεταξύ της διαδικασίας για τη διαταγή δέσμευσης και της διαδικασίας ως προς την κυρία υπόθεση, η διεθνής δικαιοδοσία προς έκδοση διαταγής θα πρέπει να ανήκει στα δικαστήρια του κράτους μέλους του οποίου τα δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία για την κυρία υπόθεση. Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, η έννοια των διαδικασιών ως προς την κυρία υπόθεση θα πρέπει να καλύπτει κάθε διαδικασία η οποία αποσκοπεί στην έκδοση εκτελεστού τίτλου επί της βασικής απαίτησης και περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, συνοπτικές διαδικασίες που αφορούν διαταγές πληρωμής και διαδικασίες όπως η γαλλική «procédure de référé». Αν ο οφειλέτης είναι καταναλωτής που κατοικεί σε κράτος μέλος, αποκλειστικώς αρμόδια να εκδώσουν τη διαταγή θα πρέπει να είναι τα δικαστήρια του κράτους αυτού.

(14)

Οι προϋποθέσεις έκδοσης της διαταγής δέσμευσης θα πρέπει να επιτυγχάνουν την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ του συμφέροντος του δανειστή να επιτύχει την έκδοση διαταγής και του συμφέροντος του οφειλέτη να αποτρέψει κατάχρηση της διαταγής.

Κατά συνέπεια, όταν ο δανειστής ζητά την έκδοση διαταγής δέσμευσης προτού επιτύχει την έκδοση απόφασης, το δικαστήριο στο οποίο υποβάλλεται η σχετική αίτηση θα πρέπει να πεισθεί βάσει των αποδείξεων που προσκομίζει ο δανειστής ότι υπάρχουν πιθανότητες να κριθεί βάσιμη η αγωγή του κατά του οφειλέτη για την κυρία υπόθεση.

Επιπλέον, ο δανειστής θα πρέπει πάντοτε, ακόμη και όταν έχει ήδη επιτύχει δικαστική απόφαση, να αποδεικνύει στο δικαστήριο ότι η απαίτησή του χρειάζεται επείγουσα δικαστική προστασία και ότι, χωρίς τη διαταγή, η εκτέλεση της υπάρχουσας ή μελλοντικής δικαστικής απόφασης ενδέχεται να εμποδιστεί ή να καταστεί σημαντικά δυσχερέστερη επειδή υφίσταται πραγματικός κίνδυνος ότι, μέχρι να εξασφαλίσει ο δανειστής την εκτέλεση της υπάρχουσας ή μελλοντικής απόφασης, ο οφειλέτης μπορεί να έχει απομακρύνει, αποκρύψει ή καταστρέψει τα περιουσιακά του στοιχεία ή να τα έχει διαθέσει σε χαμηλότερη αξία ή σε ασυνήθιστη ποσότητα ή μέσω ασυνήθιστης ενέργειας.

Το δικαστήριο αξιολογεί τις αποδείξεις που προσκομίζει ο δανειστής για να στηρίξει την ύπαρξη ενός τέτοιου κινδύνου. Αυτός θα μπορούσε για παράδειγμα να συνδέεται με τη συμπεριφορά του οφειλέτη σε σχέση με την απαίτηση του δανειστή ή στο πλαίσιο προηγούμενης διαφοράς μεταξύ των μερών, με το πιστωτικό ιστορικό του οφειλέτη, τη φύση των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη και με τυχόν πρόσφατες ενέργειες του οφειλέτη με αντικείμενο την περιουσία του. Κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, το δικαστήριο μπορεί να συνεκτιμήσει ότι τυχόν αναλήψεις από λογαριασμούς ή δαπάνες του οφειλέτη για να καλύψει τα συνήθη επιχειρησιακά ή οικογενειακά του έξοδα δεν είναι καθαυτές ασυνήθιστες. Η απλή αθέτηση πληρωμής ή η αμφισβήτηση της απαίτησης ή το απλό γεγονός ότι ο οφειλέτης έχει περισσότερους από έναν δανειστή δεν θα πρέπει να συνιστούν καθαυτά επαρκείς αποδείξεις που δικαιολογούν την έκδοση διαταγής. Ούτε το απλό γεγονός ότι η οικονομική κατάσταση του οφειλέτη είναι κακή ή επιδεινώνεται θα πρέπει να συνιστά καθαυτό επαρκή λόγο για την έκδοση διαταγής. Ωστόσο, το δικαστήριο μπορεί να λαμβάνει υπόψη τους ανωτέρω παράγοντες κατά τη συνολική αξιολόγηση της ύπαρξης κινδύνου.

(15)

Προκειμένου η διαταγή δέσμευσης να διασφαλίσει το στοιχείο του αιφνιδιασμού και να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για τους δανειστές που επιδιώκουν την ικανοποίηση απαιτήσεων από οφειλέτη σε διασυνοριακές υποθέσεις, ο οφειλέτης δεν θα πρέπει να ενημερώνεται για την αίτηση του δανειστή ούτε να καλείται σε ακρόαση πριν από την έκδοση της διαταγής ούτε να ειδοποιείται για τη διαταγή πριν από την εκτέλεσή της. Αν το δικαστήριο δεν πεισθεί από τις αποδείξεις και πληροφορίες που προσκομίζει ο δανειστής ή, κατά περίπτωση, οι μάρτυρές του, ότι δικαιολογείται η δέσμευση του εν λόγω λογαριασμού ή των εν λόγω λογαριασμών, δεν θα πρέπει να εκδώσει τη διαταγή.

(16)

Αν ο δανειστής υποβάλλει αίτηση για διαταγή δέσμευσης πριν από την έναρξη της διαδικασίας επί της κυρίας υποθέσεως, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να τον υποχρεώνει να κινήσει την εν λόγω διαδικασία εντός συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, ενώ επίσης θα πρέπει να τον υποχρεώνει να υποβάλει το σχετικό αποδεικτικό στο δικαστήριο στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση για την έκδοση της διαταγής δέσμευσης. Εάν ο δανειστής δεν μπορέσει να συμμορφωθεί προς αυτή την υποχρέωση, η διαταγή θα πρέπει να ανακληθεί αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο ή να τερματισθεί αυτομάτως.

(17)

Δεδομένου ότι δεν προβλέπεται προηγούμενη ακρόαση του οφειλέτη, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει συγκεκριμένες διασφαλίσεις για να αποτρέπει τυχόν κατάχρηση της διαταγής και να προστατεύει τα δικαιώματα του οφειλέτη.

(18)

Μια τέτοια σημαντική διασφάλιση θα ήταν η δυνατότητα να ζητείται από τον δανειστή να παρέχει εγγύηση ότι ο οφειλέτης μπορεί να αποζημιωθεί σε μεταγενέστερο στάδιο για οιαδήποτε ζημία υποστεί λόγω της διαταγής δέσμευσης. Ανάλογα με το εθνικό δίκαιο, η εγγύηση αυτή θα μπορούσε να δίνεται με τη μορφή κατάθεσης εγγύησης ή εναλλακτικής εξασφάλισης, όπως τραπεζική εγγύηση ή υποθήκη. Το δικαστήριο θα πρέπει να έχει διακριτική ευχέρεια να καθορίζει ποσό εγγύησης επαρκές ώστε να αποτρέπεται τυχόν κατάχρηση της διαταγής και να διασφαλίζεται η αποζημίωση προς τον οφειλέτη, θα πρέπει δε να έχει τη δυνατότητα, ελλείψει συγκεκριμένων στοιχείων ως προς το ποσό της δυνητικής ζημίας, να λαμβάνει υπόψη το ποσό για το οποίο θα εκδοθεί η διαταγή ως κατευθυντήρια γραμμή για τον προσδιορισμό του ποσού της εγγύησης.

Αν ο δανειστής δεν έχει ακόμη στα χέρια του δικαστική απόφαση, δικαστικό συμβιβασμό ή δημόσιο έγγραφο που να υποχρεώνει τον οφειλέτη να ικανοποιήσει την απαίτησή του, η παροχή εγγύησης θα πρέπει να αποτελεί τον κανόνα και το δικαστήριο θα πρέπει να μην εφαρμόζει αυτή την προϋπόθεση ή να απαιτεί παροχή εγγύησης χαμηλότερου ποσού, μόνο εάν κατ’ εξαίρεση κρίνει ότι η παροχή εγγύησης είναι απρόσφορη, περιττή ή δυσανάλογη υπό τις περιστάσεις. Τέτοιες περιστάσεις υφίστανται, λόγου χάρη, αν ο δανειστής προβάλλει ιδιαιτέρως πειστικούς ισχυρισμούς αλλά δεν έχει επαρκή μέσα για να παράσχει εγγύηση, αν η απαίτηση αφορά διατροφή ή καταβολή μισθού ή αν το ποσό της απαίτησης είναι τέτοιο ώστε η διαταγή να μη μπορεί να προκαλέσει ζημία στον οφειλέτη, όπως αν πρόκειται για μικρή επιχειρηματική οφειλή.

Όταν ο δανειστής έχει ήδη εξασφαλίσει δικαστική απόφαση, δικαστικό συμβιβασμό ή δημόσιο έγγραφο, η παροχή εγγύησης θα πρέπει να επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου. Η παροχή εγγύησης μπορεί, για παράδειγμα, να ενδείκνυται, εκτός από τις προαναφερόμενες εξαιρετικές περιστάσεις, όταν η δικαστική απόφαση της οποίας την εκτέλεση επιδιώκει να εξασφαλίσει η διαταγή δέσμευσης δεν είναι ακόμη εκτελεστή ή είναι μόνο προσωρινά εκτελεστή διότι εκκρεμεί ένδικο μέσο.

(19)

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για να επιτευχθεί η κατάλληλη ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων δανειστή και οφειλέτη θα πρέπει να είναι ένας κανόνας σχετικά με την ευθύνη του πιστωτικού φορέα για όποια ζημία προκληθεί στον οφειλέτη με τη διαταγή δέσμευσης. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει, συνεπώς, να προβλέπει, ως ελάχιστη προδιαγραφή, την ευθύνη του δανειστή όποτε η ζημία που υφίσταται ο οφειλέτης από τη διαταγή δέσμευσης οφείλεται σε υπαιτιότητα του δανειστή. Το σχετικό βάρος αποδείξεως θα πρέπει να φέρει ο οφειλέτης. Όσον αφορά τους λόγους ευθύνης που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό, θα πρέπει να προβλεφθεί εναρμονισμένος κανόνας περί μαχητού τεκμηρίου υπαιτιότητας του δανειστή.

Επιπλέον, τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να διατηρούν ή να εισάγουν στο εθνικό τους δίκαιο λόγους ευθύνης διαφορετικούς από αυτούς του παρόντος κανονισμό. Σε σχέση με τους εν λόγω διαφορετικούς λόγους ευθύνης, τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να μπορούν να διατηρούν ή να εισάγουν άλλα είδη ευθύνης, όπως η αντικειμενική ευθύνη.

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να προβλέπει κανόνα σύγκρουσης δικαίων που να ορίζει ότι στην ευθύνη του δανειστή θα πρέπει να εφαρμόζεται το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης. Όταν υπάρχουν πολλά κράτη μέλη εκτέλεσης, εφαρμοστέο θα πρέπει να είναι το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης στο οποίο διαμένει συνήθως ο οφειλέτης. Αν ο οφειλέτης δεν διαμένει συνήθως σε κανένα από τα κράτη μέλη εκτέλεσης, εφαρμοστέο θα πρέπει να είναι το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης με το οποίο η υπόθεση έχει τη στενότερη συνάφεια. Κατά τον προσδιορισμό της στενότερης συνάφειας, το μέγεθος του ποσού που δεσμεύεται στα διάφορα κράτη μέλη εκτέλεσης θα μπορούσε να είναι ένας από τους παράγοντες που πρέπει να λάβει υπόψη το δικαστήριο.

(20)

Για να ξεπεραστούν τα πρακτικά προβλήματα για την απόκτηση πληροφοριών σχετικά με τα στοιχεία του τραπεζικού λογαριασμού των οφειλετών σε διασυνοριακό πλαίσιο, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να θεσπίσει έναν μηχανισμό που να επιτρέπει στον δανειστή να ζητά από το δικαστήριο, πριν εκδοθεί διαταγή δέσμευσης, να λάβει από την αρμόδια αρχή πληροφόρησης του κράτους μέλους στο οποίο ο δανειστής πιστεύει ότι ο οφειλέτης διατηρεί λογαριασμό, τις πληροφορίες που είναι αναγκαίες για να εντοπιστεί ο λογαριασμός του οφειλέτη. Ως εκ της ιδιαιτερότητος μιας τέτοιας παρέμβασης των δημόσιων αρχών και της πρόσβασης σε ιδιωτικά δεδομένα, πρόσβαση σε στοιχεία λογαριασμού θα πρέπει, κατά κανόνα, να δίδεται μόνο όταν ο δανειστής έχει ήδη στα χέρια του εκτελεστή απόφαση, δικαστικό συμβιβασμό ή δημόσιο έγγραφο. Ωστόσο, κατ’ εξαίρεση, θα πρέπει ο δανειστής να μπορεί να καταθέσει αίτηση να του δοθούν στοιχεία λογαριασμού έστω και αν η απόφαση, ο δικαστικός συμβιβασμός ή το δημόσιο έγγραφο που έχει δεν είναι ακόμη εκτελεστά. Τέτοια αίτηση θα πρέπει να είναι δυνατή όταν το προς δέσμευση ποσό είναι σημαντικό ενόψει των περιστάσεων και το δικαστήριο πείθεται εκ των αποδείξεων που προσκομίζει ο δανειστής ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για αυτά τα στοιχεία λογαριασμού επειδή άλλως ενδέχεται να τεθεί σε κίνδυνο η μελλοντική εκτέλεση της απαίτησής του κατά του οφειλέτη και συνεπώς μπορεί να επέλθει ουσιώδης επιδείνωση της χρηματοοικονομικής κατάστασης του δανειστή.

Για να μπορέσει να λειτουργήσει αυτός ο μηχανισμός, τα κράτη μέλη θα πρέπει να προβλέψουν στο εθνικό τους δίκαιο μία ή περισσότερες μεθόδους απόκτησης αυτών των πληροφοριών που να είναι αποτελεσματικές και αποδοτικές και να μην είναι δυσανάλογα δαπανηρές ή χρονοβόρες. Ο μηχανισμός θα κινητοποιείται μόνο εφόσον πληρούνται όλοι οι όροι και οι απαιτήσεις για την έκδοση διαταγής δέσμευσης και ο δανειστής έχει αιτιολογήσει δεόντως στην αίτησή του γιατί συντρέχουν λόγοι να πιστεύεται ότι ο οφειλέτης τηρεί έναν ή περισσότερους λογαριασμούς σε συγκεκριμένο κράτος μέλος, π.χ. διότι ο οφειλέτης εργάζεται ή ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα ή διαθέτει περιουσιακά στοιχεία σε εκείνο το κράτος μέλος.

(21)

Για να διασφαλιστεί η προστασία των προσωπικών δεδομένων του οφειλέτη, οι πληροφορίες σχετικά με τον εντοπισμό του ή των τραπεζικών λογαριασμών του οφειλέτη δεν θα πρέπει να παρέχονται στον δανειστή. Θα πρέπει να παρέχονται μόνο στο αιτούν δικαστήριο και κατ’ εξαίρεση στην τράπεζα, εάν η τράπεζα ή άλλος φορέας υπεύθυνος για την εκτέλεση της διαταγής στο κράτος μέλος εκτέλεσης δεν είναι σε θέση να εντοπίσει έναν λογαριασμό του οφειλέτη βάσει των πληροφοριών που παρέχονται στη διαταγή, για παράδειγμα όταν υπάρχουν λογαριασμοί που τηρούνται στην ίδια τράπεζα από πολλά πρόσωπα με το ίδιο όνομα και την ίδια διεύθυνση. Όταν, σε μια τέτοια περίπτωση, αναφέρεται στη διαταγή ότι ο αριθμός του λογαριασμού ή των λογαριασμών που πρέπει να δεσμευθούν αποκτήθηκε μέσω αιτήματος για πληροφορίες, η τράπεζα θα πρέπει να ζητά τις εν λόγω πληροφορίες από την αρχή πληροφόρησης του κράτους μέλους εκτέλεσης και θα πρέπει να είναι σε θέση να υποβάλει ένα τέτοιο αίτημα κατά ανεπίσημο και απλό τρόπο.

(22)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να παρέχει στον δανειστή το δικαίωμα να ασκήσει ένδικο μέσο κατά της άρνησης έκδοσης της διαταγής δέσμευσης. Το δικαίωμα αυτό δεν θα πρέπει να θίγει τη δυνατότητα του δανειστή να υποβάλει νέα αίτηση για διαταγή δέσμευσης βάσει νέων περιστατικών ή νέων αποδείξεων.

(23)

Οι δομές εκτέλεσης για τη δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών διαφέρουν σημαντικά στα κράτη μέλη. Για να αποφευχθεί η αλληλεπικάλυψη των δομών αυτών στα κράτη μέλη και να γίνονται σεβαστές οι εθνικές διαδικασίες στο μέτρο του δυνατού, ο παρών κανονισμός θα πρέπει, όσον αφορά την εκτέλεση και την πραγματική εφαρμογή της διαταγής δέσμευσης, να βασίζεται στις μεθόδους και δομές για την εφαρμογή και υλοποίηση ισοδύναμων εθνικών αποφάσεων στο κράτος μέλος στο οποίο πρόκειται να εκτελεστεί η διαταγή.

(24)

Για να διασφαλιστεί ταχεία εκτέλεση, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει διαβίβαση της διαταγής από το κράτος μέλος προέλευσης στην αρμόδια αρχή του κράτους μέλους εκτέλεσης με κάθε πρόσφορο μέσο που να εξασφαλίζει ότι το περιεχόμενο των διαβιβαζόμενων εγγράφων είναι ακριβές, πιστό και ευανάγνωστο.

(25)

Όταν λαμβάνει τη διαταγή δέσμευσης, η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους εκτέλεσης πρέπει να λάβει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου η διαταγή να εκτελεστεί κατά το εθνικό του δίκαιο, είτε διαβιβάζοντας τη διαταγή που παρέλαβε στην τράπεζα ή άλλο φορέα υπεύθυνο για την επιβολή τέτοιων διαταγών σε αυτό το κράτος μέλος ή, όπου αυτό προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, αναθέτοντας κατ’ άλλο τρόπο στην τράπεζα να υλοποιήσει τη διαταγή.

(26)

Ανάλογα με τη μέθοδο που προβλέπεται στο δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης για ισοδύναμες εθνικές διαταγές, η διαταγή δέσμευσης θα πρέπει να υλοποιείται με δέσμευση του οικείου ποσού στον λογαριασμό του οφειλέτη ή, εφόσον προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, με μεταφορά του εν λόγω ποσού σε λογαριασμό ειδικά προορισμένο για σκοπούς δέσμευσης, που θα μπορούσε να τηρεί η αρμόδια αρχή εκτέλεσης, το δικαστήριο, η τράπεζα στην οποία διατηρεί λογαριασμό ο οφειλέτης ή τράπεζα που έχει οριστεί ως συντονιστικός φορέας για δέσμευση σε μια συγκεκριμένη υπόθεση.

(27)

Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εμποδίζει να ζητηθεί η εκ των προτέρων καταβολή τελών για την εκτέλεση της διαταγής δέσμευσης. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να απόκειται στο εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο πρόκειται να εκτελεστεί η διαταγή.

(28)

Οι διαταγές δέσμευσης θα πρέπει να έχουν την ίδια κατάταξη με τυχόν ισοδύναμες εθνικές διαταγές στο κράτος μέλος εκτέλεσης. Εάν, δυνάμει του εθνικού δικαίου, ορισμένα μέτρα εκτέλεσης έχουν προτεραιότητα επί των συντηρητικών μέτρων, θα πρέπει να τους δοθεί η ίδια προτεραιότητα σε σχέση με διαταγές δέσμευσης βάσει του παρόντος κανονισμού. Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, οι διαταγές in personam που υπάρχουν σε ορισμένα εθνικά νομικά συστήματα θα πρέπει να θεωρούνται ισοδύναμες εθνικές διαταγές.

(29)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει υποχρέωση της τράπεζας ή άλλου φορέα υπεύθυνου να εκτελέσει τη διαταγή δέσμευσης στο κράτος μέλος εκτέλεσης να δηλώνει εάν και κατά πόσο η διαταγή οδήγησε στη δέσμευση καταθέσεων του οφειλέτη και σε υποχρέωση του οφειλέτη να εξασφαλίσει την αποδέσμευση τυχόν δεσμευμένων καταθέσεων που υπερβαίνουν το ποσό που ορίζεται στη διαταγή.

(30)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να διασφαλίζει το δικαίωμα του οφειλέτη σε δίκαιη δίκη και το δικαίωμά του σε ουσιαστικό ένδικο βοήθημα και, ως εκ τούτου, με δεδομένη την ex parte φύση της διαδικασίας για την έκδοση της διαταγής δέσμευσης, θα πρέπει να του επιτρέπει να αμφισβητεί τη διαταγή ή την εκτέλεσή της για τους λόγους που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό αμέσως μετά την εφαρμογή της διαταγής.

(31)

Στο πλαίσιο αυτό, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει ότι η διαταγή δέσμευσης, όλα τα έγγραφα που υπέβαλε ο δανειστής στο δικαστήριο του κράτους μέλους προέλευσης και οι απαραίτητες μεταφράσεις επιδίδονται στον οφειλέτη αμέσως μετά την εφαρμογή της διαταγής. Το δικαστήριο θα πρέπει να έχει διακριτική ευχέρεια να προσαρτά περαιτέρω έγγραφα στα οποία βάσισε την απόφασή του και τα οποία μπορεί να χρειάζεται ο οφειλέτης για την άσκηση ένδικου βοηθήματος, όπως στενογραφημένα πρακτικά τυχόν προφορικών ακροάσεων.

(32)

Ο οφειλέτης πρέπει να είναι σε θέση να ζητά αναθεώρηση της διαταγής δέσμευσης, ιδίως, εάν οι όροι ή οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό δεν πληρούνται ή εάν οι συνθήκες που οδήγησαν στην έκδοση της διαταγής έχουν αλλάξει κατά τέτοιο τρόπο ώστε η έκδοση της διαταγής να μην είναι πλέον δικαιολογημένη. Για παράδειγμα, ο οφειλέτης θα πρέπει να έχει στη διάθεσή του ένδικο βοήθημα σε περίπτωση που η υπόθεση δεν είναι διασυνοριακή κατά την έννοια του παρόντος κανονισμού, εάν δεν τηρήθηκαν οι κανόνες δικαιοδοσίας του παρόντος κανονισμού, εάν ο δανειστής δεν κίνησε διαδικασία επί της κυρίας υποθέσεως εντός της χρονικής περιόδου του παρόντος κανονισμού και, συνεπεία αυτού, το δικαστήριο δεν ανακάλεσε τη διαταγή αυτεπαγγέλτως ή δεν τερματίστηκε αυτομάτως η εκτέλεσή της, εάν η απαίτηση του δανειστή δεν απαιτούσε επείγουσα προστασία με τη μορφή διαταγής δέσμευσης επειδή δεν υπήρχε κίνδυνος η εκτέλεση αυτής της απαίτησης να εμποδιστεί ή να καταστεί πολύ δυσκολότερη ή εάν η παροχή εγγύησης δεν είναι σύμφωνη με τις απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού.

Ο οφειλέτης θα πρέπει επίσης να έχει στη διάθεσή του ένδικο βοήθημα αν η διαταγή και η δήλωση περί δέσμευσης δεν του έχουν επιδοθεί όπως προβλέπεται στον παρόντα κανονισμό ή αν τα έγγραφα που του επιδόθηκαν δεν πληρούσαν τις γλωσσικές απαιτήσεις που προβλέπει ο παρών κανονισμός. Ωστόσο, παρόμοιο ένδικο βοήθημα δεν θα πρέπει να παρέχεται αν η έλλειψη επίδοσης ή μετάφρασης θεραπευθεί εντός δεδομένης χρονικής περιόδου. Για να θεραπευθεί η έλλειψη επίδοσης, ο δανειστής θα πρέπει να υποβάλει αίτηση στον αρμόδιο για την επίδοση φορέα στο κράτος μέλος προέλευσης να μεριμνήσει για την επίδοση των σχετικών εγγράφων στον οφειλέτη με συστημένη επιστολή ή, σε περίπτωση που ο οφειλέτης συμφώνησε να παραλάβει τα έγγραφα στο δικαστήριο, θα πρέπει να προσκομίσει τις αναγκαίες μεταφράσεις των εγγράφων στο δικαστήριο. Η αίτηση αυτή δεν θα πρέπει να είναι αναγκαία εάν η έλλειψη επίδοσης έχει ήδη θεραπευθεί με άλλα μέσα, για παράδειγμα εάν, κατά το εθνικό δίκαιο, το δικαστήριο έχει ξεκινήσει αυτεπαγγέλτως την επίδοση.

(33)

Το ζήτημα ποιος πρέπει να υποβάλει τις μεταφράσεις που τυχόν απαιτεί ο παρών κανονισμός και ποιος πρέπει να φέρει τα έξοδα για τις μεταφράσεις αυτές επαφίεται στο εθνικό δίκαιο.

(34)

Η δικαιοδοσία για την παροχή ένδικων βοηθημάτων κατά της διαταγής δέσμευσης θα πρέπει να ανήκει στα δικαστήρια του κράτους μέλους όπου εκδόθηκε η διαταγή. Η δικαιοδοσία για την παροχή ένδικων βοηθημάτων κατά της εκτέλεσης της διαταγής θα πρέπει να ανήκει στα δικαστήρια ή, εφόσον συντρέχει περίπτωση, στις αρμόδιες αρχές εκτέλεσης στο κράτος μέλος εκτέλεσης.

(35)

Ο οφειλέτης θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζητήσει την αποδέσμευση των δεσμευμένων πόρων εάν παράσχει κατάλληλη εναλλακτική εγγύηση. Η εναλλακτική αυτή εγγύηση θα μπορούσε να δίνεται με τη μορφή κατάθεσης εγγύησης ή εναλλακτικής εξασφάλισης, όπως τραπεζική εγγύηση ή υποθήκη.

(36)

Ο παρών κανονισμός πρέπει να διασφαλίζει ότι η δέσμευση του λογαριασμού του οφειλέτη δεν θίγει τα ποσά που εξαιρούνται από την κατάσχεση δυνάμει του δικαίου του κράτους μέλους εκτέλεσης, για παράδειγμα ποσά που είναι αναγκαία για τη διασφάλιση των μέσων διαβίωσης του οφειλέτη και της οικογενείας του. Ανάλογα με το δικονομικό σύστημα που ισχύει στο εν λόγω κράτος μέλος, το σχετικό ποσό είτε εξαιρείται αυτεπαγγέλτως από τον αρμόδιο φορέα, ο οποίος μπορεί να είναι το δικαστήριο, η τράπεζα ή η αρμόδια αρχή εκτέλεσης, πριν από την εκτέλεση της διαταγής, είτε εξαιρείται κατόπιν αιτήματος του οφειλέτη μετά την εκτέλεση της διαταγής. Όταν έχουν δεσμευθεί λογαριασμοί σε διάφορα κράτη μέλη και η εξαίρεση έχει εφαρμοστεί περισσότερες από μία φορές, ο δανειστής πρέπει να έχει τη δυνατότητα να υποβάλει αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο οποιουδήποτε κράτους μέλους εκτέλεσης ή, όταν προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο του οικείου κράτους μέλους εκτέλεσης, στην αρμόδια αρχή εκτέλεσης αυτού του κράτους μέλους, για προσαρμογή της εξαίρεσης που εφαρμόζεται εκεί.

(37)

Προκειμένου η διαταγή δέσμευσης να εκδίδεται και να εκτελείται γρήγορα και χωρίς καθυστέρηση, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει προθεσμίες εντός των οποίων πρέπει να ολοκληρώνονται τα διάφορα στάδια της διαδικασίας. Δικαστήρια ή αρχές που εμπλέκονται στη διαδικασία θα πρέπει να δικαιούνται να παρεκκλίνουν από αυτές τις προθεσμίες μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις, για παράδειγμα σε υποθέσεις που παρουσιάζουν νομική ή πραγματική πολυπλοκότητα.

(38)

Για τον σκοπό του υπολογισμού των χρονικών περιόδων και των προθεσμιών που προβλέπει ο παρών κανονισμός, είναι σκόπιμο να εφαρμόζεται ο κανονισμός (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1182/71 του Συμβουλίου (5).

(39)

Για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να προβλεφθεί η υποχρέωση των κρατών μελών να κοινοποιούν στην Επιτροπή ορισμένες πληροφορίες σχετικά με τη νομοθεσία και τις διαδικασίες τους όσον αφορά τις διαταγές δέσμευσης και ισοδύναμες εθνικές διαταγές.

(40)

Για να διευκολυνθεί η πρακτική εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να καταρτιστούν τυποποιημένα έντυπα, ιδίως για την αίτηση προς έκδοση διαταγής, για την ίδια τη διαταγή, για τη δήλωση σχετικά με τη δέσμευση κεφαλαίων και για την άσκηση ενδίκου βοηθήματος ή προσφυγής δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

(41)

Για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα των διαδικασιών, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να επιτρέπει τη μέγιστη δυνατή χρήση σύγχρονων τεχνολογιών επικοινωνίας που γίνεται δεκτή από τη δικονομία του οικείου κράτους μέλους, ιδίως για τον σκοπό της συμπλήρωσης των τυποποιημένων εντύπων που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό και της επικοινωνίας μεταξύ των αρχών που εμπλέκονται στη διαδικασία. Επιπλέον, οι μέθοδοι υπογραφής της διαταγής δέσμευσης και των λοιπών εγγράφων που προβλέπει ο παρών κανονισμός θα πρέπει να είναι τεχνολογικά ουδέτερες ώστε να είναι εφικτή η εφαρμογή υφιστάμενων μεθόδων, όπως η ψηφιακή πιστοποίηση ή η ασφαλής ταυτοποίηση, και μελλοντικών τεχνικών εξελίξεων στον τομέα αυτό.

(42)

Για να εξασφαλισθούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή εκτελεστικές αρμοδιότητες για την καθιέρωση και την επακόλουθη τροποποίηση των εντύπων του παρόντος κανονισμού. Οι αρμοδιότητες αυτές θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6).

(43)

Για την έκδοση εκτελεστικών πράξεων που καθιερώνουν και εν συνεχεία τροποποιούν τα τυποποιημένα έντυπα του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να χρησιμοποιείται η συμβουλευτική διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

(44)

Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, επιδιώκει να διασφαλίσει τον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, το δικαίωμα ιδιοκτησίας και το δικαίωμα για την άσκηση ουσιαστικού ένδικου βοηθήματος και για δίκαιη δίκη, όπως προβλέπεται αντιστοίχως στα άρθρα 7, 8, 17 και 47.

(45)

Στο πλαίσιο της πρόσβασης σε προσωπικά δεδομένα και της χρήσης και της διαβίβασής τους δυνάμει του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να τηρούνται οι απαιτήσεις της οδηγίας 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7), όπως έχει μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο των κρατών μελών.

(46)

Για τους σκοπούς εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει ωστόσο να καθορισθούν κάποιες ειδικές προϋποθέσεις για την πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα και για τη χρήση και τη διαβίβαση αυτών των δεδομένων. Στο πλαίσιο αυτό, λήφθηκε υπόψη η γνώμη του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων (8). Το πρόσωπο το οποίο αφορά η συλλογή των πληροφοριών θα πρέπει να ειδοποιείται κατά το εθνικό δίκαιο. Ωστόσο, η γνωστοποίηση στον οφειλέτη ότι δημοσιοποιήθηκαν πληροφορίες σχετικές με τον ή τους λογαριασμούς του θα πρέπει να αναβάλλεται για 30 ημέρες, ώστε να αποφεύγεται η διακινδύνευση του αποτελέσματος της διαταγής δέσμευσης λόγω πρώιμης γνωστοποίησης.

(47)

Δεδομένου ότι ο στόχος του παρόντος κανονισμού, ήτοι να καθιερωθεί ενωσιακή διαδικασία για ασφαλιστικό μέτρο η οποία να παρέχει τη δυνατότητα σε έναν δανειστή να επιτύχει την έκδοση διαταγής δέσμευσης η οποία θα αποτρέπει το ενδεχόμενο να τεθεί σε κίνδυνο η επακόλουθη εκτέλεση της απαίτησης του δανειστή μέσω μεταφοράς ή ανάληψης ποσών που διατηρεί ο οφειλέτης σε τραπεζικό λογαριασμό εντός της Ένωσης, δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη, μπορεί όμως, εξαιτίας της κλίμακας και των αποτελεσμάτων του, να επιτευχθεί πληρέστερα σε ενωσιακό επίπεδο, η Ένωση μπορεί να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως αυτή διατυπώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ). Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως αυτή διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(48)

Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται μόνο σε εκείνα τα κράτη μέλη που δεσμεύονται απ’ αυτόν κατ’ εφαρμογή των Συνθηκών. Η διαδικασία για την έκδοση διαταγής δέσμευσης που προβλέπει ο παρών κανονισμός πρέπει συνεπώς να είναι διαθέσιμη μόνο στους δανειστές που έχουν την κατοικία τους σε κράτος μέλος που δεσμεύεται από τον παρόντα κανονισμό, οι δε διατάξεις που εκδίδονται βάσει του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να αφορούν μόνο τη δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών που τηρούνται σε τέτοια κράτη μέλη.

(49)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 21 για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας όσον αφορά τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, που προσαρτάται στη ΣΕΕ και τη ΣΛΕΕ, η Ιρλανδία κοινοποίησε την πρόθεσή της να συμμετάσχει στην έκδοση και την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού.

(50)

Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου αριθ. 21 για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας όσον αφορά τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, που προσαρτάται στη ΣΕΕ και τη ΣΛΕΕ, και με την επιφύλαξη του άρθρου 4 του εν λόγω πρωτοκόλλου, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται από αυτόν, ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του.

(51)

Δυνάμει των άρθρων 1 και 2 του πρωτοκόλλου αριθ. 22 για τη θέση της Δανίας, που προσαρτάται στη ΣΕΕ και τη ΣΛΕΕ, η Δανία δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται από αυτόν, ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του,

α)

περιουσιακά δικαιώματα που απορρέουν από έγγαμη σχέση ή σχέση της οποίας τα αποτελέσματα εξομοιώνονται προς εκείνα του γάμου σύμφωνα με το εφαρμοστέο σε αυτήν δίκαιο·

β)

διαθήκες και κληρονομική διαδοχή, περιλαμβανομένων υποχρεώσεων διατροφής που προκύπτουν λόγω θανάτου·

γ)

απαιτήσεις κατά οφειλέτη έναντι του οποίου έχουν κινηθεί διαδικασίες πτώχευσης, διαδικασίες για την εκκαθάριση αφερέγγυων επιχειρήσεων ή άλλων νομικών προσώπων, δικαστικοί συμβιβασμοί, πτωχευτικοί συμβιβασμοί ή ανάλογες διαδικασίες·

δ)

η κοινωνική ασφάλιση·

ε)

η διαιτησία.

α)

το κράτος μέλος του δικαστηρίου στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση της διαταγής δέσμευσης κατά το άρθρο 6, ή

β)

το κράτος μέλος της κατοικίας του δανειστή.

1)

ως «τραπεζικός λογαριασμός» ή «λογαριασμός» νοείται οιοσδήποτε λογαριασμός περιέχει χρηματικά ποσά και τηρείται σε τράπεζα στο όνομα του οφειλέτη ή στο όνομα τρίτου για λογαριασμό του οφειλέτη·

2)

ως «τράπεζα» νοείται πιστωτικό ίδρυμα όπως ορίζεται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 σημείο 1) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10), συμπεριλαμβανομένων υποκαταστημάτων κατά την έννοια του άρθρου 4 παράγραφος 1 σημείο 17), πιστωτικών ιδρυμάτων που έχουν την έδρα τους εντός ή, κατά το άρθρο 47 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11), εκτός της Ένωσης, εφόσον τα εν λόγω υποκαταστήματα βρίσκονται εντός της Ένωσης·

3)

ως «χρηματικά ποσά» νοούνται χρήματα που έχουν πιστωθεί σε λογαριασμό, σε οιοδήποτε νόμισμα, ή παρεμφερείς αξιώσεις για την επιστροφή χρημάτων, όπως οι καταθέσεις χρηματαγοράς·

4)

ως «κράτος μέλος στο οποίο τηρείται ο τραπεζικός λογαριασμός» νοείται:

5)

ως «απαίτηση» νοείται απαίτηση πληρωμής συγκεκριμένου ληξιπρόθεσμου χρηματικού ποσού ή απαίτηση πληρωμής προσδιορίσιμου χρηματικού ποσού που απορρέει από συναλλαγή ή από γεγονός που έχει ήδη επέλθει, υπό τον όρο ότι μια τέτοια απαίτηση μπορεί να τεθεί ενώπιον δικαστηρίου·

6)

ως «δανειστής» νοείται φυσικό πρόσωπο που έχει την κατοικία του σε κράτος μέλος ή νομικό πρόσωπο ή άλλη οντότητα που έχουν έδρα σε κράτος μέλος με την ικανότητα να ενάγουν ή να ενάγονται κατά το δίκαιο κράτους μέλους, που ζητούν ή έχουν ήδη επιτύχει την έκδοση διαταγής δέσμευσης σχετικά με απαίτηση·

7)

ως «οφειλέτης» νοείται φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή οιαδήποτε άλλη οντότητα με ικανότητα δικαστικής παράστασης κατά το δίκαιο κράτους μέλους, κατά του οποίου ο δανειστής ζητά ή έχει ήδη επιτύχει την έκδοση διαταγής δέσμευσης·

8)

ως «δικαστική απόφαση» νοείται κάθε απόφαση δικαστηρίου των κρατών μελών, ασχέτως της ονομασίας της, περιλαμβανομένης απόφασης περί καθορισμού εξόδων ή δαπανών από υπάλληλο του δικαστηρίου·

9)

ως «δικαστικός συμβιβασμός» νοείται συμβιβασμός που έχει επικυρωθεί από δικαστήριο κράτους μέλους ή έχει συναφθεί ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους κατά τη διάρκεια διαδικασίας·

10)

ως «δημόσιο έγγραφο» νοείται το έγγραφο που έχει συνταχθεί ή καταχωριστεί επίσημα ως δημόσιο έγγραφο σε ένα κράτος μέλος, η γνησιότητα του οποίου:

11)

ως «κράτος μέλος προέλευσης» νοείται το κράτος μέλος στο οποίο εκδόθηκε η διαταγή δέσμευσης·

12)

ως «κράτος μέλος εκτέλεσης» νοείται το κράτος μέλος στο οποίο τηρείται ο λογαριασμός που πρόκειται να δεσμευθεί·

13)

ως «αρχή πληροφόρησης» νοείται η αρχή που έχουν ορίσει τα κράτη μέλη ως αρμόδια να λαμβάνει τα αναγκαία στοιχεία σχετικά με τον ή τους λογαριασμούς του οφειλέτη δυνάμει του άρθρου 14·

14)

ως «αρμόδια αρχή» νοείται η αρχή ή οι αρχές που έχουν ορίσει τα κράτη μέλη ως αρμόδια για την παραλαβή, διαβίβαση ή επίδοση κατά το άρθρο 10 παράγραφος 2, το άρθρο 23 παράγραφοι 3, 5 και 6, το άρθρο 25 παράγραφος 3, το άρθρο 27 παράγραφος 2, το άρθρο 28 παράγραφος 3 και το άρθρο 36 παράγραφος 5 δεύτερο εδάφιο·

15)

ως «κατοικία» νοείται η κατοικία όπως ορίζεται κατά τα άρθρα 62 και 63 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (12).

α)

προτού ο δανειστής κινήσει διαδικασία σε κράτος μέλος κατά του οφειλέτη ως προς την κυρία υπόθεση, ή σε οιοδήποτε στάδιο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας έως την έκδοση της απόφασης ή την επικύρωση ή τη σύναψη δικαστικού συμβιβασμού·

β)

αφού ο δανειστής επιτύχει σε κράτος μέλος την έκδοση δικαστικής απόφασης, τη σύναψη δικαστικού συμβιβασμού ή την κατάρτιση δημοσίου εγγράφου που απαιτεί από τον οφειλέτη να ικανοποιήσει την απαίτηση του δανειστή.

α)

ονομασία και διεύθυνση του δικαστηρίου στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση·

β)

στοιχεία του δανειστή: ονοματεπώνυμο και στοιχεία επαφής και, κατά περίπτωση, ονοματεπώνυμο και στοιχεία επαφής του αντιπροσώπου του δανειστή και:

γ)

στοιχεία του οφειλέτη: ονοματεπώνυμο και στοιχεία επαφής και, κατά περίπτωση, ονοματεπώνυμο και στοιχεία επαφής του αντιπροσώπου του οφειλέτη, και, εφόσον υπάρχουν:

δ)

αριθμό ο οποίος να καθιστά δυνατή την ταυτοποίηση της τράπεζας, όπως IBAN ή BIC, και/ή όνομα και διεύθυνση της τράπεζας στην οποία ο οφειλέτης τηρεί έναν ή περισσότερους λογαριασμούς που πρόκειται να δεσμευθούν·

ε)

εάν είναι διαθέσιμος, τον αριθμό του λογαριασμού ή των λογαριασμών που πρόκειται να δεσμευθούν και, στην περίπτωση αυτή, επισήμανση εάν πρέπει να δεσμευτούν και άλλοι λογαριασμοί του οφειλέτη στην ίδια τράπεζα·

στ)

όταν δεν μπορεί να παρασχεθεί καμία από τις απαιτούμενες δυνάμει του στοιχείου δ) πληροφορίες, δήλωση ότι υποβλήθηκε αίτημα για τη λήψη των στοιχείων λογαριασμού δυνάμει του άρθρου 14, όταν ένα τέτοιο αίτημα είναι εφικτό, και τεκμηρίωση του γιατί ο δανειστής πιστεύει ότι ο οφειλέτης έχει έναν ή περισσότερους λογαριασμούς σε τράπεζα στο συγκεκριμένο κράτος μέλος·

ζ)

το ποσό για το οποίο ζητείται έκδοση της διαταγής δέσμευσης:

η)

όταν ο δανειστής δεν έχει ακόμη στη διάθεσή του δικαστική απόφαση, δικαστικό συμβιβασμό ή δημόσιο έγγραφο:

θ)

όταν ο δανειστής έχει ήδη στη διάθεσή του δικαστική απόφαση, δικαστικό συμβιβασμό ή δημόσιο έγγραφο, δήλωση ότι δεν έχει ακόμη υπάρξει συμμόρφωση με τη δικαστική απόφαση, τον δικαστικό συμβιβασμό ή το δημόσιο έγγραφο ή, εάν υπάρχει εν μέρει συμμόρφωση, αναφορά του βαθμού μη συμμόρφωσης·

ι)

περιγραφή όλων των σχετικών περιστάσεων που αιτιολογούν την έκδοση της διαταγής δέσμευσης, όπως απαιτείται από το άρθρο 7 παράγραφος 1·

ια)

εάν συντρέχει περίπτωση, αναφορά των λόγων για τους οποίους ο δανειστής πιστεύει ότι θα πρέπει να απαλλαγεί από την υποχρέωση να παρέχει εξασφάλιση βάσει του άρθρου 12·

ιβ)

κατάλογο των αποδείξεων που προσκομίζει ο δανειστής·

ιγ)

δήλωση δυνάμει του άρθρου 16 η οποία να αναφέρει αν ο δανειστής έχει υποβάλει σε άλλα δικαστήρια ή αρχές αίτηση για την έκδοση ισοδύναμης εθνικής διαταγής αν έχει ήδη εκδοθεί τέτοια διαταγή ή αν η σχετική αίτηση απορρίφθηκε και, εφόσον η διαταγή εκδόθηκε, σε ποιο βαθμό έχει εκτελεσθεί·

ιδ)

προαιρετική αναφορά του τραπεζικού λογαριασμού του δανειστή που θα χρησιμοποιηθεί για τυχόν εκούσια πληρωμή της απαίτησης από τον οφειλέτη·

ιε)

δήλωση ότι τα στοιχεία που υποβάλλει ο δανειστής στην αίτησή του είναι αληθή και πλήρη, καθόσον γνωρίζει, και ότι ο δανειστής έχει επίγνωση ότι οιαδήποτε εκ προθέσεως ψευδής ή ελλιπής δήλωση μπορεί να συνεπάγεται έννομες συνέπειες κατά το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση ή ευθύνες κατά το άρθρο 13.

α)

κατά τον χρόνο κατάθεσης στο δικαστήριο του εισαγωγικού της δίκης ή ισοδύναμου εγγράφου, εφόσον ο δανειστής δεν παρέλειψε στη συνέχεια να προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες για την επίδοση ή κοινοποίηση του εγγράφου στον οφειλέτη· ή

β)

εάν το έγγραφο πρέπει να επιδοθεί προτού κατατεθεί στο δικαστήριο, μόλις αυτό παραληφθεί από την αρχή που είναι υπεύθυνη για την επίδοση, υπό την προϋπόθεση ότι ο ενάγων δεν παρέλειψε στη συνέχεια να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την κατάθεση του εγγράφου στο δικαστήριο.

α)

εάν η διαταγή ανακληθεί διότι ο δανειστής δεν κίνησε διαδικασία επί της κυρίας υπόθεσης, εκτός εάν αυτή η παράλειψη οφειλόταν στην αποπληρωμή της απαίτησης εκ μέρους του οφειλέτη ή σε άλλης μορφής συμβιβασμό μεταξύ των διαδίκων·

β)

εάν ο δανειστής δεν ζήτησε την αποδέσμευση των καθ’ υπέρβαση δεσμευμένων ποσών, όπως προβλέπεται στο άρθρο 27·

γ)

εάν διαπιστωθεί εν συνεχεία ότι η έκδοση της διαταγής δεν ήταν σύννομη ή ήταν σύννομη μόνο κατά ένα χαμηλότερο ποσό και ότι η αναντιστοιχία οφείλεται σε παράλειψη εκ μέρους του δανειστή να τηρήσει τις υποχρεώσεις του εκ του άρθρου 16· ή

δ)

εάν η διαταγή ανακληθεί ή παύσει η εκτέλεσή της επειδή ο δανειστής δεν συμμορφώθηκε με τις εκ του παρόντος κανονισμού υποχρεώσεις του όσον αφορά την επίδοση ή τη μετάφραση εγγράφων ή όσον αφορά τη θεραπεία της παράλειψης επίδοσης ή μετάφρασης κατά τον παρόντα κανονισμό.

α)

στο οποίο ο οφειλέτης έχει τη συνήθη διαμονή του κατά την έννοια του άρθρου 23 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 864/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (13), ή, ελλείψει αυτής·

β)

το οποίο έχει τον στενότερο δεσμό με την υπόθεση.

α)

υποχρέωση όλων των τραπεζών της επικρατείας του να γνωστοποιούν, κατόπιν αιτήματος της αρχής πληροφόρησης, αν ο οφειλέτης τηρεί λογαριασμό σε αυτές·

β)

πρόσβαση της αρχής πληροφόρησης στα σχετικά στοιχεία όταν τα εν λόγω στοιχεία φυλάσσονται από δημόσιες ή διοικητικές αρχές σε μητρώα ή αλλού·

γ)

τη δυνατότητα τα δικαστήριά του να υποχρεώνουν τον οφειλέτη να γνωστοποιεί σε ποια ή σε ποιες τράπεζες της επικρατείας του διατηρεί έναν ή περισσότερους λογαριασμούς εφόσον η υποχρέωση αυτή συνοδεύεται από διαταγή in personam του δικαστηρίου με την οποία τού απαγορεύεται η ανάληψη ή η μεταφορά κεφαλαίων που διατηρεί στον ή στους λογαριασμούς του, μέχρι του δεσμευμένου με τη διαταγή δέσμευσης ποσού· ή

δ)

οποιαδήποτε άλλη μέθοδο που είναι αποδοτική και αποτελεσματική για τους σκοπούς της λήψεως των σχετικών στοιχείων, υπό την προϋπόθεση ότι δεν είναι δυσανάλογα δαπανηρή ή χρονοβόρα.

α)

το μέρος A, που περιέχει τα στοιχεία που προβλέπονται στην παράγραφο 2 και πρέπει να παρέχονται στην τράπεζα, τον δανειστή και τον οφειλέτη· και

β)

το μέρος Β, που περιέχει τα στοιχεία που προβλέπονται στην παράγραφο 3 και πρέπει να παρέχονται στον δανειστή και το οφειλέτη επιπλέον των στοιχείων της παραγράφου 2.

α)

την ονομασία και διεύθυνση του δικαστηρίου και τον αριθμό της υπόθεσης·

β)

τα στοιχεία του δανειστή που προβλέπονται στο άρθρο 8 παράγραφος 2 στοιχείο β)·

γ)

τα στοιχεία του οφειλέτη που προβλέπονται στο άρθρο 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ)·

δ)

την επωνυμία και διεύθυνση της τράπεζας την οποία αφορά η διαταγή·

ε)

τον αριθμό του λογαριασμού ή των λογαριασμών που πρόκειται να δεσμευθούν, εάν ο δανειστής έχει αναφέρει τον αριθμό λογαριασμού του οφειλέτη στην αίτησή του· και, κατά περίπτωση, ένδειξη αν θα πρέπει να δεσμευθούν άλλοι λογαριασμοί του οφειλέτη στην ίδια τράπεζα·

στ)

αν συντρέχει περίπτωση, επισήμανση ότι ο αριθμός του ή των λογαριασμών που πρέπει να δεσμευθούν αποκτήθηκαν με αίτηση του άρθρου 14 και ότι η τράπεζα πρέπει να ζητήσει αυτόν τον αριθμό ή αυτούς τους αριθμούς, αν είναι αναγκαίο βάσει του άρθρου 24 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο, από την αρχή πληροφόρησης του κράτους μέλους εκτέλεσης·

ζ)

το ποσό που δεσμεύεται με τη διαταγή·

η)

εντολή προς την τράπεζα να εφαρμόσει τη διαταγή κατά το άρθρο 24·

θ)

την ημερομηνία έκδοσης της διαταγής·

ι)

αν ο δανειστής έχει αναφέρει συγκεκριμένο λογαριασμό στην αίτησή του κατά το άρθρο 8 παράγραφος 2 στοιχείο ιδ), εξουσιοδότηση της τράπεζας κατά το άρθρο 24 παράγραφος 3 να αποδεσμεύσει και να μεταφέρει, εφόσον ζητηθεί από τον οφειλέτη και επιτρέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης, καταθέσεις μέχρι του ποσού που ορίζεται στη διαταγή από τον δεσμευμένο λογαριασμό στον λογαριασμό που αναφέρει ο δανειστής στην αίτησή του·

ια)

πληροφορίες σχετικά με το πού μπορεί να βρεθεί η ηλεκτρονική μορφή του εντύπου που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη δήλωση που προβλέπεται στο άρθρο 25.

α)

περιγραφή του αντικειμένου της υπόθεσης και το σκεπτικό του δικαστηρίου για την έκδοση της διαταγής·

β)

το ποσό της εγγύησης που τυχόν παρέσχε ο δανειστής·

γ)

εφόσον συντρέχει περίπτωση, την προθεσμία για την κίνηση διαδικασίας επί της κυρίας υπόθεσης και για την υποβολή των σχετικών αποδεικτικών εγγράφων στο δικαστήριο έκδοσης·

δ)

εφόσον συντρέχει περίπτωση, επισήμανση των εγγράφων που πρέπει να μεταφραστούν κατά το άρθρο 49 παράγραφος 1 δεύτερη περίοδος·

ε)

εφόσον συντρέχει περίπτωση, επισήμανση ότι ο δανειστής είναι υπεύθυνος για την κίνηση της διαδικασίας εκτέλεσης της διαταγής και συνεπώς, εφόσον συντρέχει περίπτωση, είναι υπεύθυνος για τη διαβίβασή της στην αρμόδια αρχή του κράτους μέλους εκτέλεσης κατά το άρθρο 23 παράγραφος 3 και για την κίνηση της διαδικασίας επίδοσης στον οφειλέτη κατά το άρθρο 28 παράγραφοι 2, 3 και 4· και

στ)

πληροφορίες σχετικά με τις δυνατότητες προσφυγής του οφειλέτη.

α)

έως την ανάκληση της διαταγής·

β)

έως την ολοκλήρωση της εκτέλεσης της διαταγής· ή

γ)

έως την έναρξη της ισχύος μέτρου για την εκτέλεση δικαστικής απόφασης, δικαστικού συμβιβασμού ή δημοσίου εγγράφου την έκδοση ή σύναψη των οποίων έχει επιτύχει ο δανειστής όσον αφορά την απαίτηση την οποία αποσκοπεί να διασφαλίσει η διαταγή δέσμευσης, σε σχέση με τα ποσά που δεσμεύονται με τη διαταγή.

α)

μεριμνώντας να μην υπάρξει μεταφορά ή ανάληψη του εν λόγω ποσού από τον ή τους λογαριασμούς που αναφέρονται στη διαταγή ή ταυτοποιούνται κατά την παράγραφο 4· ή

β)

εφόσον προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, μεταφέροντας το εν λόγω ποσό σε ειδικό λογαριασμό που τηρείται για σκοπούς δέσμευσης.

α)

η εν λόγω εξουσιοδότηση της τράπεζας προβλέπεται ρητά στη διαταγή σύμφωνα με το άρθρο 19 παράγραφος 2 στοιχείο ι)·

β)

το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης επιτρέπει παρόμοια αποδέσμευση και μεταφορά· και

γ)

δεν υπάρχουν παράλληλες διαταγές σχετικά με τον συγκεκριμένο λογαριασμό.

α)

όταν κατά το άρθρο 19 παράγραφος 2 στοιχείο στ) αναφέρεται στη διαταγή ότι ο αριθμός ή οι αριθμοί λογαριασμού που πρέπει να δεσμευθούν αποκτήθηκαν με αίτημα του άρθρου 14, αποκτά τον εν λόγω αριθμό ή τους εν λόγω αριθμούς από την αρχή πληροφόρησης του κράτους μέλους εκτέλεσης· και

β)

σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δεν εκτελεί τη διαταγή.

α)

λογαριασμοί ταμιευτηρίου μόνο στο όνομα του οφειλέτη·

β)

τρεχούμενοι λογαριασμοί μόνο στο όνομα του οφειλέτη·

γ)

κοινοί λογαριασμοί ταμιευτηρίου, με την επιφύλαξη του άρθρου 30·

δ)

κοινοί τρεχούμενοι λογαριασμοί, με την επιφύλαξη του άρθρου 30.

α)

όταν η διαταγή καλύπτει διάφορους λογαριασμούς στο αυτό κράτος μέλος ή σε διαφορετικά κράτη μέλη· ή

β)

όταν η διαταγή εκδόθηκε μετά την εκτέλεση μιας ή περισσότερων ισοδύναμων εθνικών διαταγών κατά του αυτού οφειλέτη για την εξασφάλιση της αυτής απαίτησης.

α)

η διαταγή δέσμευσης με χρησιμοποίηση του μέρους Α και του μέρους Β του εντύπου που αναφέρονται στο άρθρο 19 παράγραφοι 2 και 3·

β)

η αίτηση για τη διαταγή δέσμευσης που υπέβαλε ο δανειστής στο δικαστήριο·

γ)

αντίγραφα όλων των εγγράφων που υπέβαλε ο δανειστής στο δικαστήριο για την έκδοση της διαταγής.

α)

δεν πληρούνται οι όροι ή απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού·

β)

η διαταγή, η δήλωση κατά το άρθρο 25 και/ή τα λοιπά έγγραφα που προβλέπονται στο άρθρο 28 παράγραφος 5 δεν επιδόθηκαν ή κοινοποιήθηκαν στον οφειλέτη εντός 14 ημερών από τη δέσμευση του ή των λογαριασμών του·

γ)

τα έγγραφα που επιδόθηκαν ή κοινοποιήθηκαν στον οφειλέτη κατά το άρθρο 28 δεν πληρούσαν τις γλωσσικές απαιτήσεις του άρθρου 49 παράγραφος 1·

δ)

τα δεσμευμένα ποσά που υπερβαίνουν το ποσό της διαταγής δεν αποδεσμεύτηκαν κατά το άρθρο 27·

ε)

το ποσό της απαίτησης, την ικανοποίηση της οποίας επεδίωκε να εξασφαλίσει ο δανειστής με τη διαταγή, έχει καταβληθεί εξ ολοκλήρου ή εν μέρει·

στ)

έκδοση δικαστικής απόφασης επί της κυρίας υποθέσεως με την οποία απορρίφθηκε η απαίτηση την ικανοποίηση της οποίας επεδίωκε να εξασφαλίσει ο δανειστής με τη διαταγή· ή

ζ)

αναίρεση της απόφασης επί της κυρίας υποθέσεως, ή ενδεχομένως ακύρωση του δικαστικού συμβιβασμού ή του δημοσίου εγγράφου την εκτέλεση των οποίων επεδίωκε να εξασφαλίσει ο δανειστής με τη διαταγή.

α)

εφόσον ο δανειστής ζητήσει από τον αρμόδιο για την επίδοση φορέα στο κράτος μέλος προέλευσης να επιδώσει ή να κοινοποιήσει τα έγγραφα στον οφειλέτη· ή

β)

σε περίπτωση που ο οφειλέτης επεσήμανε στο δικόγραφο του ενδίκου βοηθήματός του ότι συμφωνεί να παραλάβει τα έγγραφα στο δικαστήριο του κράτους μέλους προέλευσης και σε περίπτωση που ο δανειστής ήταν υπεύθυνος να προσκομίσει τις μεταφράσεις, εφόσον ο δανειστής διαβιβάσει σε αυτό το δικαστήριο τυχόν μεταφράσεις που απαιτούνται δυνάμει του άρθρου 49 παράγραφος 1.

α)

περιορίζεται εφόσον ορισμένα ποσά που διατίθενται στον λογαριασμό θα πρέπει να εξαιρεθούν από κατάσχεση κατά το άρθρο 31 παράγραφος 3, ή τα ποσά που εξαιρούνται από κατάσχεση δεν έχουν ληφθεί υπόψη ή δεν έχουν ληφθεί ορθώς υπόψη κατά την εκτέλεση της διαταγής κατά το άρθρο 31 παράγραφος 2· ή

β)

παύει διότι:

α)

το δικαστήριο που εξέδωσε τη διαταγή δέσμευσης μπορεί να διατάξει την αποδέσμευση των δεσμευμένων ποσών εάν ο οφειλέτης παράσχει στο δικαστήριο αυτό εγγύηση ίση με το ποσό της διαταγής, ή εναλλακτική εξασφάλιση υπό μορφή αποδεκτή κατά το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται το δικαστήριο και αξίας τουλάχιστον ίσης με το ποσό αυτό·

β)

το αρμόδιο δικαστήριο ή, εφόσον προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, η αρμόδια αρχή εκτέλεσης του κράτους μέλους εκτέλεσης μπορεί να παύσει την εκτέλεση της διαταγής δέσμευσης στο κράτος μέλος εκτέλεσης εάν ο οφειλέτης παράσχει στο δικαστήριο ή την αρμόδια αρχή εγγύηση για το δεσμευμένο στο κράτος αυτό ποσό ή εναλλακτική εξασφάλιση υπό μορφή αποδεκτή κατά το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται το δικαστήριο και αξίας τουλάχιστον ίσης με το ποσό αυτό.

α)

για να προσβάλει μια διαταγή δέσμευσης, ανήκει στα δικαστήρια του κράτους μέλους προέλευσης, και

β)

για να προσβάλει την εκτέλεση διαταγής δέσμευσης στο κράτος μέλος εκτέλεσης, ανήκει στα δικαστήρια του κράτους μέλους προέλευσης, ή, εφόσον προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο αυτού του κράτους μέλους, στην αρμόδια αρχή εκτέλεσης.

α)

του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1393/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14), με την εξαίρεση όσων προβλέπονται στο άρθρο 10 παράγραφος 2, στο άρθρο 14 παράγραφοι 3 και 6, στο άρθρο 17 παράγραφος 5, στο άρθρο 23 παράγραφοι 3 και 6, στο άρθρο 25 παράγραφοι 2 και 3, στο άρθρο 28 παράγραφοι 1, 3, 5 και 6, στο άρθρο 29, στο άρθρο 33 παράγραφος 3, στο άρθρο 36 παράγραφοι 2 και 4, και στο άρθρο 49 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού·

β)

του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012·

γ)

του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000·

δ)

της οδηγίας 95/46/ΕΚ, με την εξαίρεση όσων προβλέπονται στο άρθρο 14 παράγραφος 8 και στο άρθρο 47 του παρόντος κανονισμού·

ε)

του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15)·

στ)

του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 864/2007 με εξαίρεση τα προβλεπόμενα στο άρθρο 13 παράγραφος 4 του παρόντος κανονισμού.

α)

τα δικαστήρια που έχουν οριστεί ως αρμόδια για την έκδοση διαταγής δέσμευσης (άρθρο 6 παράγραφος 4)·

β)

την αρχή που έχει οριστεί ως αρμόδια για τη λήψη των στοιχείων λογαριασμού (άρθρο 14)·

γ)

τις μεθόδους για τη λήψη των στοιχείων λογαριασμού που είναι διαθέσιμες βάσει του εθνικού δικαίου (άρθρο 14 παράγραφος 5)·

δ)

τα δικαστήρια στα οποία ασκείται το ένδικο μέσο (άρθρο 21)·

ε)

την αρχή που έχει οριστεί ως αρμόδια για την παραλαβή, διαβίβαση και επίδοση ή κοινοποίηση της διαταγής δέσμευσης και άλλων εγγράφων δυνάμει του παρόντος κανονισμού [άρθρο 4 σημείο 14)]·

στ)

την αρμόδια για την εκτέλεση της διαταγής δέσμευσης αρχή κατά το κεφάλαιο 3·

ζ)

τον βαθμό στον οποίο το εθνικό δίκαιο επιτρέπει τη δέσμευση κοινών λογαριασμών και λογαριασμών αντιπροσώπου (άρθρο 30)·

η)

τους εφαρμοστέους κανόνες όσον αφορά τα ποσά που εξαιρούνται από την κατάσχεση δυνάμει του εθνικού δικαίου (άρθρο 31)·

θ)

αν, δυνάμει του εθνικού τους δικαίου, οι τράπεζες δικαιούνται να χρεώνουν τέλη για την εκτέλεση ισοδύναμων εθνικών διαταγών ή για την παροχή στοιχείων λογαριασμού, και, εφόσον ναι, ποιο μέρος υποχρεούται, προσωρινώς και τελικώς, να καταβάλλει τα εν λόγω τέλη (άρθρο 43)·

ι)

την κλίμακα τελών ή άλλους κανόνες για τον καθορισμό των τελών που χρεώνονται από οιαδήποτε αρχή ή άλλο φορέα που συμμετέχει στη διεκπεραίωση ή εκτέλεση της διαταγής δέσμευσης (άρθρο 44)·

ια)

αν προβλέπεται κατάταξη ισοδύναμων εθνικών διαταγών στο εθνικό δίκαιο (άρθρο 32)·

ιβ)

το δικαστήριο ή, κατά περίπτωση, την αρχή εκτέλεσης που έχει αρμοδιότητα επί προσφυγής (άρθρο 33 παράγραφος 1, άρθρο 34 παράγραφος 1 ή 2)·

ιγ)

τα δικαστήρια στα οποία πρέπει να ασκείται το ένδικο μέσο, την τυχόν προθεσμία άσκησής του κατά το εθνικό δίκαιο και το γεγονός που σηματοδοτεί την έναρξη της προθεσμίας αυτής (άρθρο 37)·

ιδ)

ενδεικτική αναφορά των δικαστικών εξόδων (άρθρο 42)· και

ιε)

τις γλώσσες που δέχεται το κράτος για τη μετάφραση των εγγράφων (άρθρο 49 παράγραφος 2).

α)

αν πρέπει να περιληφθούν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού χρηματοπιστωτικά μέσα, και

β)

αν τα ποσά που πιστώθηκαν στον λογαριασμό του οφειλέτη μετά την εκτέλεση της διαταγής δέσμευσης μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο δέσμευσης βάσει της διαταγής.

α)

τον αριθμό των αιτήσεων για διαταγή δέσμευσης και τον αριθμό των υποθέσεων στις οποίες εκδόθηκε η διαταγή·

β)

τον αριθμό των ενδίκων βοηθημάτων που ασκήθηκαν κατά τα άρθρα 33 και 34 και, ει δυνατόν, τον αριθμό των υποθέσεων στις οποίες η προσφυγή έγινε δεκτή· και

γ)

τον αριθμό των εφέσεων που ασκήθηκαν κατά το άρθρο 37 και, εφόσον είναι δυνατόν, τον αριθμό των υποθέσεων στις οποίες η έφεση έγινε δεκτή.

27.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 189/93

(1)

Η πολιτική της Ένωσης στον τομέα των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης έχει ως στόχο την αποτελεσματική εποπτεία της διέλευσης των εξωτερικών συνόρων μέσω και της επιτήρησης των συνόρων, συμβάλλοντας στην προστασία και διάσωση ανθρωπίνων ζωών. Η επιτήρηση των συνόρων αποβλέπει στην αποτροπή της παράνομης διέλευσης των συνόρων, την καταπολέμηση της διασυνοριακής εγκληματικότητας και τη σύλληψη των παρανόμως διελθόντων τα σύνορα ή τη λήψη άλλων μέτρων κατ’ αυτών. Η επιτήρηση των συνόρων θα πρέπει να είναι αποτελεσματική ώστε να εμποδίζονται και να αποθαρρύνονται όσοι επιχειρούν να αποφύγουν τους ελέγχους στα σημεία διέλευσης των συνόρων. Προς τούτο, η επιτήρηση των συνόρων δεν περιορίζεται στον εντοπισμό κάθε απόπειρας παράνομης διέλευσης των συνόρων αλλά καλύπτει και μέτρα όπως η σύλληψη σκαφών για τα οποία υπάρχουν υπόνοιες ότι επιχειρούν να εισέλθουν στην Ένωση χωρίς συνοριακό έλεγχο, καθώς και σε ρυθμίσεις με σκοπό την αντιμετώπιση περιστατικών όπως η έρευνα και η διάσωση που ενδέχεται να ανακύψουν κατά τη διάρκεια επιχείρησης επιτήρησης των συνόρων στη θάλασσα και σε ρυθμίσεις για την ευόδωση της επιχείρησης.

(2)

Η υλοποίηση των πολιτικών της Ένωσης σχετικά με τη διαχείριση των συνόρων, το άσυλο και τη μετανάστευση πρέπει να διέπονται από την αρχή της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών κατά το άρθρο 80 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Όπου κρίνεται απαραίτητο, οι ενωσιακές πράξεις που εκδίδονται στο πλαίσιο αυτών των πολιτικών πρέπει να περιλαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή της αρχής αυτής και για την προώθηση της κατανομής των βαρών, μεταξύ άλλων μέσω της μεταφοράς, σε εθελοντική βάση, των δικαιούχων διεθνούς προστασίας.

(3)

Το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να περιορισθεί σε επιχειρήσεις επιτήρησης των συνόρων που διεξάγονται από τα κράτη μέλη στα θαλάσσια εξωτερικά τους σύνορα στο πλαίσιο της επιχειρησιακής συνεργασίας που συντονίζεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Οργανισμός»), ο οποίος συνεστήθη με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2007/2004 του Συμβουλίου (2). Τα μέτρα διερεύνησης και καταστολής διέπονται υπό του εθνικού ποινικού δικαίου και των ισχυουσών πράξεων περί αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις εντός της Ένωσης.

(4)

Ο Οργανισμός είναι επιφορτισμένος με τον συντονισμό της επιχειρησιακής συνεργασίας μεταξύ κρατών μελών στον τομέα της διαχείρισης και της επιτήρησης των εξωτερικών συνόρων. Επίσης, ο Οργανισμός συνδράμει τα κράτη μέλη όταν απαιτείται αυξημένη τεχνική συνδρομή στα εξωτερικά σύνορα συνυπολογιζομένου του παράγοντος ότι ορισμένα περιστατικά ενδέχεται να αφορούν έκτακτες ανάγκες ανθρωπιστικού χαρακτήρα και επιχειρήσεις διάσωσης στη θάλασσα. Απαιτούνται ειδικοί κανόνες όσον αφορά τις δραστηριότητες επιτήρησης των συνόρων που διεξάγονται από αεροπορικές, χερσαίες και ναυτικές μονάδες ενός κράτους μέλους στα θαλάσσια σύνορα άλλων κρατών μελών ή στην ανοικτή θάλασσα στο πλαίσιο της επιχειρησιακής συνεργασίας που συντονίζεται από τον Οργανισμό με σκοπό την περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας αυτής.

(5)

Η συνεργασία με γειτονικές τρίτες χώρες είναι ζωτικής σημασίας για την αποτροπή των παράνομων διελεύσεων των συνόρων, την αντιμετώπιση της διασυνοριακής εγκληματικότητας και την αποφυγή της απώλειας ανθρώπινων ζωών στη θάλασσα. Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2007/2004 και στον βαθμό που διασφαλίζεται ο πλήρης σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων των μεταναστών, ο Οργανισμός μπορεί να συνεργάζεται με τις αρμόδιες αρχές τρίτων χωρών, ιδίως όσον αφορά την ανάλυση κινδύνου και την κατάρτιση, και θα πρέπει να διευκολύνει την επιχειρησιακή συνεργασία ανάμεσα σε κράτη μέλη και τρίτες χώρες. Όταν η συνεργασία με τρίτες χώρες πραγματοποιείται στο έδαφος ή στα χωρικά ύδατα των εν λόγω χωρών, τα κράτη μέλη και ο οργανισμός θα πρέπει να τηρούν κανόνες και προδιαγραφές που είναι τουλάχιστον ισοδύναμοι με τους προβλεπόμενους από τη νομοθεσία της Ένωσης.

(6)

Το ευρωπαϊκό σύστημα επιτήρησης των συνόρων (EUROSUR) που συνεστήθη με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1052/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3), στοχεύει στην ενίσχυση της ανταλλαγή πληροφοριών και της επιχειρησιακής συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών και του Οργανισμού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο βελτιώνονται σημαντικά η επίγνωση της κατάστασης και η ικανότητα αντίδρασης των κρατών μελών, με τη συνδρομή και του Οργανισμού, με σκοπό τον εντοπισμό, την πρόληψη και την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης και του διασυνοριακού εγκλήματος και τη συμβολή στην προστασία και διάσωση της ζωής μεταναστών στα εξωτερικά σύνορά τους. Κατά τον συντονισμό επιχειρήσεων επιτήρησης των συνόρων, ο Οργανισμός θα πρέπει να παρέχει στα κράτη μέλη πληροφορίες και αναλύσεις σχετικά με τις εν λόγω επιχειρήσεις, σύμφωνα με τον προαναφερόμενο κανονισμό.

(7)

Ο παρών κανονισμός αντικαθιστά την απόφαση 2010/252/ΕΕ του Συμβουλίου (4), η οποία ακυρώθηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Δικαστήριο») με την απόφασή του της 5ης Σεπτεμβρίου 2012 στην υπόθεση C-355/10. Στην απόφαση αυτή, το Δικαστήριο διατήρησε τα έννομα αποτελέσματα της απόφασης 2010/252/ΕΕ μέχρις ότου αρχίσουν να ισχύουν νέοι κανόνες. Ως εκ τούτου, από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού, η εν λόγω απόφαση παύει να παράγει αποτελέσματα.

(8)

Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων επιτήρησης των συνόρων στη θάλασσα, τα κράτη μέλη θα πρέπει να τηρούν τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους δυνάμει του διεθνούς δικαίου, και ιδίως της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, της διεθνούς σύμβασης για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα, της διεθνούς σύμβασης για τη ναυτική έρευνα και διάσωση, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την καταπολέμηση του διακρατικού οργανωμένου εγκλήματος και το πρωτόκολλό της για την καταπολέμηση της λαθραίας μεταφοράς μεταναστών διά ξηράς, αέρος και θαλάσσης, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με το καθεστώς των προσφύγων, της ευρωπαϊκής σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, του διεθνούς συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού και άλλων σχετικών διεθνών νομικών πράξεων.

(9)

Κατά τον συντονισμό των επιχειρήσεων επιτήρησης των συνόρων στη θάλασσα, ο Οργανισμός θα πρέπει να ασκεί τα καθήκοντά του σε πλήρη συμμόρφωση με το σχετικό δίκαιο της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένου του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης («ο Χάρτης») και του συναφούς διεθνούς δικαίου, ιδίως εκείνου στο οποίο γίνεται αναφορά στην αιτιολογική σκέψη 8.

(10)

Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 562/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5) και τις γενικές αρχές του ενωσιακού δικαίου, τα μέτρα που λαμβάνονται στο πλαίσιο επιχείρησης επιτήρησης θα πρέπει να είναι ανάλογα με τους επιδιωκόμενους στόχους, να μην εισάγουν διακρίσεις και να σέβονται πλήρως την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα θεμελιώδη δικαιώματα και τα δικαιώματα των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο, περιλαμβανομένης της αρχής της μη επαναπροώθησης. Τα κράτη μέλη και ο Οργανισμός δεσμεύονται από τις διατάξεις του κεκτημένου περί ασύλου και ιδίως από τις διατάξεις της οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6) σχετικά με τις αιτήσεις για διεθνή προστασία που υποβάλλονται στο έδαφος των κρατών μελών, συμπεριλαμβανομένων των συνόρων, των χωρικών υδάτων και των ζωνών διέλευσής τους.

(11)

Η εφαρμογή του παρόντος κανονισμού δεν θα πρέπει να θίγει την οδηγία 2011/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7), ιδίως όσον αφορά τη συνδρομή στα θύματα εμπορίας ανθρώπων.

(12)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται σε πλήρη συμμόρφωση προς την αρχή της μη επαναπροώθησης, όπως ορίζεται στον Χάρτη και όπως ερμηνεύεται από τη νομολογία του Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σύμφωνα με την εν λόγω αρχή, ουδείς αποβιβάζεται, εξαναγκάζεται να εισέλθει ή προσάγεται σε χώρα ή κατ’ άλλον τρόπο παραδίδεται στις αρχές χώρας όπου μεταξύ άλλων διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να του επιβληθεί η ποινή του θανάτου ή να υποστεί βασανιστήρια, δίωξη ή άλλη απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία, ή όπου η ζωή ή η ελευθερία του θα απειληθούν λόγω της φυλής, του θρησκεύματος, της ιθαγένειας, του γενετήσιου προσανατολισμού, της συγκεκριμένης κοινωνικής προέλευσης ή των πολιτικών πεποιθήσεών του ή από την οποία υπάρχει σοβαρός κίνδυνος απέλασης, απομάκρυνσης ή έκδοσης σε άλλη χώρα κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης.

(13)

Η πιθανή ύπαρξη ρύθμισης μεταξύ κράτους μέλους και τρίτης χώρας δεν απαλλάσσει τα κράτη μέλη από τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από το ενωσιακό και διεθνές δίκαιο, ιδίως την τήρηση της αρχής της μη επαναπροώθησης, όταν γνωρίζουν ή θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι συστημικές ανεπάρκειες της διαδικασίας χορήγησης ασύλου και των συνθηκών υποδοχής των αιτούντων άσυλο στην εν λόγω τρίτη χώρα αποτελούν σοβαρούς και αποδεδειγμένους λόγους που να πείθουν ότι ο αιτών άσυλο θα διατρέξει σοβαρό κίνδυνο να υποστεί απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή όταν γνωρίζουν ή θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η εν λόγω τρίτη χώρα παραβιάζει την αρχή της μη επαναπροώθησης.

(14)

Κατά τη διάρκεια επιχείρησης επιτήρησης των συνόρων στη θάλασσα, ενδέχεται να ανακύψει ανάγκη να παρασχεθεί συνδρομή σε πρόσωπα που βρίσκονται σε κίνδυνο. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, κάθε κράτος πρέπει να απαιτεί από τον πλοίαρχο σκάφους που φέρει τη σημαία του να παρέχει χωρίς καθυστέρηση, στο μέτρο του δυνατού και χωρίς να θέτει σε σοβαρό κίνδυνο το σκάφος, το πλήρωμα ή τους επιβάτες, συνδρομή σε κάθε πρόσωπο που κινδυνεύει στη θάλασσα και να προβαίνει, όσο το δυνατόν ταχύτερα, στη διάσωση των προσώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Η συνδρομή αυτή θα πρέπει να παρέχεται ανεξαρτήτως της ιθαγένειας ή του καθεστώτος των προσώπων που τη χρειάζονται ή των συνθηκών στις οποίες βρίσκονται. Ο πλοίαρχος και το πλήρωμα δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν την επιβολή ποινικών κυρώσεων για τον μοναδικό λόγο ότι διέσωσαν πρόσωπα σε κατάσταση κινδύνου στη θάλασσα και τα μετέφεραν σε ασφαλή τόπο.

(15)

Η υποχρέωση βοηθείας ανθρώπων σε κατάσταση κινδύνου θα πρέπει να εκπληρώνεται από τα κράτη μέλη σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διατάξεις των διεθνών πράξεων που διέπουν τα περιστατικά έρευνας και διάσωσης και σύμφωνα με τις απαιτήσεις της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να θίγει τις ευθύνες των αρχών έρευνας και διάσωσης, συμπεριλαμβανομένης της διασφάλισης ότι ο συντονισμός και η συνεργασία διεξάγονται με τέτοιον τρόπο ώστε οι διασωθέντες να οδηγούνται σε ασφαλή τόπο.

(16)

Όταν ο επιχειρησιακός χώρος θαλάσσιας επιχείρησης περιλαμβάνει την περιοχή έρευνας και διάσωσης μιας τρίτης χώρας, θα πρέπει να επιδιωχθεί η δημιουργία διαύλων επικοινωνίας με τις αρχές έρευνας και διάσωσης της εν λόγω τρίτης χώρας κατά τον σχεδιασμό θαλάσσιας επιχείρησης, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι αρχές αυτές θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν στα περιστατικά έρευνας και διάσωσης που εξελίσσονται εντός της οικείας περιοχής τους έρευνας και διάσωσης.

(17)

Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2007/2004, οι επιχειρήσεις επιτήρησης των συνόρων που συντονίζονται από τον Οργανισμό πραγματοποιούνται βάσει επιχειρησιακού σχεδίου. Συνεπώς, όσον αφορά τις θαλάσσιες επιχειρήσεις, το επιχειρησιακό σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει ειδικές πληροφορίες για την εφαρμογή της σχετικής δικαιοδοσίας και νομοθεσίας στη γεωγραφική περιοχή όπου διεξάγεται η κοινή επιχείρηση, το πιλοτικό σχέδιο ή η ταχεία επέμβαση, συμπεριλαμβανομένων των αναφορών στην ενωσιακή και τη διεθνή νομοθεσία όσον αφορά τη σύλληψη, τη διάσωση στη θάλασσα και την αποβίβαση. Το επιχειρησιακό σχέδιο θα πρέπει να καταρτίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού που διέπει τα ζητήματα της σύλληψης, της διάσωσης στη θάλασσα και της αποβίβασης στο πλαίσιο των επιχειρήσεων επιτήρησης των συνόρων στη θάλασσα υπό τον συντονισμό του Οργανισμού και έχοντας υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες της σχετικής επιχείρησης. Το επιχειρησιακό σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει διαδικασίες που διασφαλίζουν ότι τα πρόσωπα που χρήζουν διεθνούς προστασίας, τα θύματα εμπορίας ανθρώπων, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι και άλλα ευάλωτα πρόσωπα εντοπίζονται και τους παρέχεται η δέουσα βοήθεια, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης στη διεθνή προστασία.

(18)

Η πρακτική βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2007/2004 προβλέπει ότι για κάθε θαλάσσια επιχείρηση, δημιουργείται δομή συντονισμού στο κράτος μέλος υποδοχής, η οποία αποτελείται από υπαλλήλους του κράτους μέλους υποδοχής, προσκεκλημένους υπαλλήλους και αντιπροσώπους του Οργανισμού, συμπεριλαμβανομένου του συντονιστή του Οργανισμού. Αυτή η δομή συντονισμού, που συνήθως καλείται «διεθνές κέντρο συντονισμού», θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των υπαλλήλων που συμμετέχουν στη θαλάσσια επιχείρηση και των οικείων αρχών.

(19)

Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται από τα άρθρα 2 και 6 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και τον Χάρτη, ιδίως τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, το δικαίωμα στη ζωή, την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας, την απαγόρευση της εμπορίας ανθρώπων, το δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια, το δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, το δικαίωμα στο άσυλο και στην προστασία από την απομάκρυνση και την απέλαση, τις αρχές της μη επαναπροώθησης, τη μη διακριτικής μεταχείρισης, το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και τα δικαιώματα του παιδιού. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται από τα κράτη μέλη και τον Οργανισμό σύμφωνα με τα ανωτέρω δικαιώματα και αρχές.

(20)

Δεδομένου ότι ο στόχος του παρόντος κανονισμού, δηλαδή η θέσπιση ειδικών κανόνων για την επιτήρηση των θαλάσσιων συνόρων από τους συνοριοφύλακες που ενεργούν υπό τον συντονισμό του Οργανισμού, δεν είναι δυνατό να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη λόγω των διαφορών που παρουσιάζουν οι νομοθεσίες και οι πρακτικές τους, μπορούν όμως, λόγω του πολυεθνικού χαρακτήρα των επιχειρήσεων, να επιτευχθούν καλύτερα σε ενωσιακό επίπεδο, η Ένωση δύναται να θεσπίζει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 5 ΣΕΕ. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ίδιου άρθρου, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(21)

Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου (αριθ. 22) για τη θέση της Δανίας που προσαρτάται στη ΣΕΕ και τη ΣΛΕΕ, η Δανία δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται από αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του. Δεδομένου ότι ο παρών κανονισμός αναπτύσσει περαιτέρω το κεκτημένο του Σένγκεν, η Δανία θα αποφασίσει, σύμφωνα με το άρθρο 4 του προαναφερθέντος πρωτοκόλλου, εντός προθεσμίας έξι μηνών αφότου το Συμβούλιο αποφασίσει επί του παρόντος κανονισμού, εάν θα τον εφαρμόσει ή όχι στο εθνικό της δίκαιο.

(22)

Όσον αφορά την Ισλανδία και τη Νορβηγία, ο παρών κανονισμός αποτελεί ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν κατά την έννοια της συμφωνίας που συνήφθη από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Δημοκρατία της Ισλανδίας και το Βασίλειο της Νορβηγίας σχετικά με τη σύνδεση των εν λόγω χωρών προς την υλοποίηση, την εφαρμογή και την ανάπτυξη του κεκτημένου του Σένγκεν (8), οι οποίες εμπίπτουν στον τομέα του άρθρου 1 σημείο Α της απόφασης 1999/437/ΕΚ του Συμβουλίου (9).

(23)

Όσον αφορά την Ελβετία, ο παρών κανονισμός αποτελεί ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν, κατά την έννοια της συμφωνίας που συνήφθη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τη σύνδεση της Ελβετικής Συνομοσπονδίας προς την υλοποίηση, την εφαρμογή και την ανάπτυξη του κεκτημένου του Σένγκεν (10), οι οποίες εμπίπτουν στον τομέα του άρθρου 1 σημείο Α της απόφασης 1999/437/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της απόφασης 2008/146/ΕΚ του Συμβουλίου (11).

(24)

Όσον αφορά το Λιχτενστάιν, ο παρών κανονισμός συνιστά ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν κατά την έννοια του πρωτοκόλλου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, της Ελβετικής Συνομοσπονδίας και του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν για την προσχώρηση του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν στη συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τη σύνδεση της Ελβετικής Συνομοσπονδίας προς την υλοποίηση, την εφαρμογή και την ανάπτυξη του κεκτημένου του Σένγκεν (12), οι οποίες εμπίπτουν στον τομέα του άρθρου 1 σημείο Α της απόφασης 1999/437/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της απόφασης 2011/350/ΕΕ του Συμβουλίου (13).

(25)

Ο παρών κανονισμός αποτελεί ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν στις οποίες δεν συμμετέχει το Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με την απόφαση 2000/365/ΕΚ του Συμβουλίου (14)· το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συμμετέχει, κατά συνέπεια, στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται από αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του.

(26)

Ο παρών κανονισμός αποτελεί ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν στις οποίες δεν συμμετέχει η Ιρλανδία σύμφωνα με την απόφαση 2002/192/ΕΚ του Συμβουλίου (15). Η Ιρλανδία δεν συμμετέχει, κατά συνέπεια, στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται από αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του,

α)

αίτηση παροχής πληροφοριών και εγγράφων σχετικά με την κυριότητα, τη νηολόγηση και τις λεπτομέρειες του ταξιδιού του σκάφους καθώς και την ταυτότητα, την ιθαγένεια και άλλα συναφή στοιχεία των επιβαινόντων, όπως αν υπάρχουν πρόσωπα που χρήζουν επείγουσας ιατρικής φροντίδας, καθώς και γνωστοποίηση στους επιβαίνοντες ότι ενδεχομένως δεν θα τους δοθεί άδεια να διέλθουν τα σύνορα·

β)

ανάσχεση του σκάφους, επιβίβαση σε αυτό και διεξαγωγή ερευνών με αντικείμενο το ίδιο το σκάφος, το φορτίο του και τους επιβαίνοντες, καθώς και ανάκριση των επιβαινόντων και ενημέρωσή τους ότι τα πρόσωπα που κυβερνούν το σκάφος ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κυρώσεις για διευκόλυνση του ταξιδιού.

α)

κατάσχεση του σκάφους και σύλληψη των επιβαινόντων·

β)

διαταγή προς το σκάφος να μεταβάλει πορεία για να βγει από τα χωρικά ύδατα ή να παύσει να κατευθύνεται προς αυτά ή τη συνορεύουσα ζώνη, καθώς και συνοδεία του σκάφους ή πλεύση δίπλα σε αυτό μέχρι να επιβεβαιωθεί ότι το σκάφος τηρεί τη δεδομένη πορεία·

γ)

προσαγωγή του σκάφους ή των επιβαινόντων στο παράκτιο κράτος μέλος σύμφωνα με το επιχειρησιακό σχέδιο.

α)

αίτηση παροχής πληροφοριών και εγγράφων σχετικά με την κυριότητα, τη νηολόγηση και τις λεπτομέρειες του ταξιδιού του σκάφους καθώς και την ταυτότητα, την ιθαγένεια και άλλα συναφή στοιχεία των επιβαινόντων, όπως αν υπάρχουν πρόσωπα που χρήζουν επείγουσας ιατρικής φροντίδας·

β)

ανάσχεση του σκάφους, επιβίβαση σε αυτό και διεξαγωγή ερευνών με αντικείμενο το ίδιο το σκάφος, το φορτίο του και τους επιβαίνοντες, καθώς και ανάκριση των επιβαινόντων και ενημέρωσή τους ότι τα πρόσωπα που κυβερνούν το σκάφος ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κυρώσεις για διευκόλυνση του ταξιδιού.

α)

κατάσχεση του σκάφους και σύλληψη των επιβαινόντων·

β)

προειδοποίηση και έκδοση διαταγής προς το σκάφος να μην εισέλθει στα χωρικά ύδατα ή στη συνορεύουσα ζώνη, και, εφόσον απαιτείται, έκκληση προς το σκάφος να αλλάξει την πορεία του προς προορισμό εκτός των χωρικών υδάτων ή της συνορεύουσας ζώνης·

γ)

προσαγωγή του σκάφους ή των επιβαινόντων σε τρίτη χώρα ή παράδοση με άλλο τρόπο του σκάφους ή των επιβαινόντων στις αρχές τρίτης χώρας·