3.9.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 237/1

(1)

Στις 28 Ιουλίου 2011 το όργανο επίλυσης διαφορών («ΟΕΔ») του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου («ΠΟΕ») ενέκρινε την έκθεση του δευτεροβάθμιου δικαιοδοτικού οργάνου και την έκθεση της ειδικής ομάδας, όπως τροποποιήθηκε από την έκθεση του δευτεροβάθμιου δικαιοδοτικού οργάνου («οι εκθέσεις»), στη διαφορά «European Communities — Definitive Anti-Dumping Measures on Certain Iron or Steel Fasteners from China» (Ευρωπαϊκές Κοινότητες — Οριστικά μέτρα αντιντάμπινγκ για ορισμένους συνδετήρες από σίδηρο ή χάλυβα καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας) (2).

(2)

Στις εκθέσεις διαπιστώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι το άρθρο 9 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1225/2009 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (3) («βασικός κανονισμός αντιντάμπινγκ») ήταν ασυμβίβαστο με το άρθρο 6 παράγραφος 6.10, με το άρθρο 9 παράγραφος 9.2 και με το άρθρο 18 παράγραφος 18.4 της συμφωνίας αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ και με το άρθρο XVI παράγραφος 4 της συμφωνίας για τον ΠΟΕ. Το άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ προβλέπει ότι οι μεμονωμένοι παραγωγοί-εξαγωγείς από χώρες που δεν έχουν οικονομία αγοράς και στις οποίες δεν έχει αναγνωριστεί καθεστώς οικονομίας της αγοράς σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 7 στοιχείο γ) του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ υπόκεινται σε συντελεστή δασμού που ισχύει για όλη τη χώρα, εκτός εάν οι εξαγωγείς αυτοί μπορούν να αποδείξουν ότι πληρούν τους όρους ατομικής μεταχείρισης («ΑΜ») που προβλέπονται στο άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ.

(3)

Το δευτεροβάθμιο δικαιοδοτικό όργανο διαπίστωσε ότι το άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ ορίζει κατά τεκμήριο ότι οι παραγωγοί-εξαγωγείς οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε χώρες που δεν έχουν οικονομία αγοράς δεν δικαιούνται ΑΜ και ότι για να τύχουν ΑΜ, φέρουν οι ίδιοι το βάρος της απόδειξης ότι ικανοποιούν τα κριτήρια της ΑΜ. Σύμφωνα με το δευτεροβάθμιο δικαιοδοτικό όργανο, δεν υπάρχει νομική βάση για το τεκμήριο αυτό στις σχετικές συμφωνίες του ΠΟΕ.

(4)

Ωστόσο, το δευτεροβάθμιο δικαιοδοτικό όργανο διευκρίνισε ότι, όταν καθορίζεται το ενιαίο περιθώριο ντάμπινγκ και ο ενιαίος δασμός αντιντάμπινγκ για διάφορους εξαγωγείς, η συμβατότητα του καθορισμού αυτού προς το άρθρο 6 παράγραφος 6.10 και με το άρθρο 9 παράγραφος 9.2 της συμφωνίας αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ θα εξαρτηθεί από τη ύπαρξη καταστάσεων, οι οποίες καταδεικνύουν ότι δύο οι περισσότεροι εξαγωγείς μπορεί μεν από νομική άποψη να είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους, ωστόσο συνδέονται με τέτοια σχέση, ώστε θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως ενιαία οντότητα. Τέτοιες καταστάσεις μπορεί να είναι: i) η ύπαρξη εταιρικών και διαρθρωτικών δεσμών μεταξύ εξαγωγέων, όπως ο κοινός έλεγχος, η συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο και η διοίκηση· ii) η ύπαρξη εταιρικών και διαρθρωτικών δεσμών μεταξύ του κράτους και των εξαγωγέων, όπως ο κοινός έλεγχος, η συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο και η διοίκηση· και iii) ο έλεγχος ή η ουσιώδης επιρροή του κράτους όσον αφορά τις τιμές και την παραγωγή. Από αυτή την άποψη, τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στις προτεινόμενες τροποποιήσεις στο άρθρο 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ και αντικατοπτρίζουν τις καταστάσεις αυτές θα πρέπει να αναγνωστούν υπό το πρίσμα των διευκρινίσεων του δευτεροβάθμιου δικαιοδοτικού οργάνου και με την επιφύλαξη των στοιχείων που χρησιμοποιούν την ίδια ή παρόμοια διατύπωση σε άλλες διατάξεις του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ.

(5)

Στις 18 Αυγούστου 2011 η Ένωση γνωστοποίησε στο ΟΕΔ ότι προτίθεται να εφαρμόσει τις συστάσεις και τις αποφάσεις του ΟΕΔ για την επίλυση της διαφοράς αυτής κατά τρόπο που να συνάδει με τις υποχρεώσεις της έναντι του ΠΟΕ.

(6)

Γι’ αυτό τον σκοπό, είναι αναγκαίο να τροποποιηθούν οι διατάξεις του άρθρου 9 παράγραφος 5 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ,