“3.   ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ

3.1   Όροι των δοκιμών αντοχής των συστημάτων προστασίας και της στερέωσης τους πάνω στον ελκυστήρα

3.1.1   Γενικές προδιαγραφές

3.1.1.1   Σκοποί των δοκιμών

Οι δοκιμές που πραγματοποιούνται με τη βοήθεια ειδικών διατάξεων έχουν σκοπό να προσομοιώσουν τις φορτίσεις που ασκούνται, στη δομή προστασίας σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα. Οι δοκιμές αυτές επιτρέπουν να παρατηρηθεί η αντοχή της δομής προστασίας και των σημείων στήριξής της πάνω στον ελκυστήρα, καθώς και κάθε τμήματος του ελκυστήρα που μεταδίδει το φορτίο δοκιμής.

3.1.1.2   Μέθοδοι δοκιμής

Οι δοκιμές πρέπει να εκτελούνται σύμφωνα με τη δυναμική μέθοδο ή τη στατική μέθοδο. Οι δύο μέθοδοι είναι ισοδύναμες.

3.1.1.3   Γενικές διατάξεις που ισχύουν για την προετοιμασία των δοκιμών

3.1.1.3.1

Η δομή προστασίας πρέπει να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές της εν σειρά παραγωγής. Πρέπει να στερεώνεται, σύμφωνα με τη συνιστώμενη από τον κατασκευαστή μέθοδο, σ’ έναν από τους ελκυστήρες για τους οποίους έχει σχεδιαστεί. Σημείωση: Δεν είναι απαραίτητο να υποστεί τη δοκιμή στατικής αντοχής ένας πλήρως εξοπλισμένος ελκυστήρας· εντούτοις, η δομή προστασίας και τα τμήματα του ελκυστήρα στα οποία αυτή είναι στερεωμένη, πρέπει να συγκροτούν ένα λειτουργικό σύνολο το οποίο εφεξής καλείται ‘το συγκρότημα’.

3.1.1.3.2

Τόσο για τη στατική όσο και για τη δυναμική δοκιμή, ο συναρμολογημένος ελκυστήρας (ή το συγκρότημα), πρέπει να είναι εξοπλισμένος με όλα τα στοιχεία της εν σειρά παραγωγής που μπορούν είτε να επηρεάζουν την αντοχή της δομής προστασίας είτε να είναι απαραίτητα στη δοκιμή της αντοχής. Τα στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο για το εσωτερικό της ζώνης απελευθέρωσης πρέπει επίσης να προσαρμοστούν στον ελκυστήρα (ή το συγκρότημα) κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν πληρούνται οι απαιτήσεις των όρων αποδοχής του σημείου 3.1.3. Όλα τα κατασκευαστικά στοιχεία του ελκυστήρα ή της δομής προστασίας, συμπεριλαμβανομένων των δομών προστασίας κατά της κακοκαιρίας, πρέπει να παρέχονται η να προσδιορίζονται σε σχέδια.

3.1.1.3.3

Για τις δοκιμές της αντοχής πρέπει να αποσυναρμολογούνται όλα τα τοιχώματα και τα αποσπώμενα στοιχεία, που δεν ανήκουν στη δομή, ώστε να μην είναι δυνατό να συντείνουν στην ενίσχυση της δομής προστασίας.

3.1.1.3.4

Η ρύθμιση του μετατροχίου είναι τέτοια ώστε, κατά το μέτρο του δυνατού, η δομή προστασίας να μην υποστηρίζεται από τα ελαστικά κατά τη διάρκεια των δοκιμών αντοχής. Αν οι εν λόγω δοκιμές εκτελούνται σύμφωνα με τη στατική μέθοδο, είναι δυνατό να αποσυναρμολογούνται και οι τροχοί.

3.1.1.4   Μάζα αναφοράς του ελκυστήρα κατά τις δοκιμές

Η μάζα αναφοράς Μ που χρησιμοποιείται στους τύπους για τον υπολογισμό του ύψους πτώσης του κρουστικού εκκρεμούς, των ενεργειών που μεταδίδονται και των δυνάμεων σύνθλιψης, πρέπει να είναι τουλάχιστον η μάζα του ελκυστήρα, χωρίς τα προαιρετικά εξαρτήματα, αλλά στην οποία συμπεριλαμβάνεται το νερό ψύξης, τα λιπαντικά, τα καύσιμα, τα εργαλεία συν τη δομή προστασίας. Δεν λαμβάνονται υπόψη τα προαιρετικά εμπρόσθια ή οπίσθια βάρη, το έρμα των ελαστικών, τα φερόμενα όργανα και εξοπλισμοί η κάθε ειδικό όργανο.

3.1.2   Δοκιμές

3.1.2.1   Αλληλουχία των δοκιμών

Η αλληλουχία των δοκιμών, με την επιφύλαξη των πρόσθετων δοκιμών που αναφέρονται στα σημεία 3.2.1.1.6, 3.2.1.1.7, 3.2.2.1.6 και 3.2.2.1.7, είναι η ακόλουθη:

1.	πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή φόρτιση (στατική δοκιμή) στο οπίσθιο τμήμα της δομής (βλέπε σημεία 3.2.1.1.1 και 3.2.2.1.1)·

2.	οπίσθια σύνθλιψη (δυναμική ή στατική δοκιμή) (βλέπε σημεία 3.2.1.1.4 και 3.2.2.1.4)·

3.	πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή φόρτιση (στατική δοκιμή) στο εμπρόσθιο τμήμα της δομής (βλέπε σημεία 3.2.1.1.2 και 3.2.2.1.2)·

4.	πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή φόρτιση (στατική δοκιμή) στο πλευρό της δομής (βλέπε σημεία 3.2.1.1.3 και 3.2.2.1.3)·

5.	εμπρόσθια σύνθλιψη (δυναμική ή στατική δοκιμή) (βλέπε σημεία 3.2.1.1.5 και 3.2.2.1.5).

3.1.2.2   Γενικές προδιαγραφές

3.1.2.2.1

Αν, κατά τη διεξαγωγή της δοκιμής, οποιοδήποτε στοιχείο του εξοπλισμού αγκύρωσης του ελκυστήρα θραυστεί ή μετατοπιστεί, η δοκιμή πρέπει να επαναληφθεί.

3.1.2.2.2

Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, δεν επιτρέπονται επιδιορθώσεις ούτε ρυθμίσεις του ελκυστήρα ή της δομής προστασίας.

3.1.2.2.3

Η μετάδοση του ελκυστήρα ευρίσκεται στο νεκρό σημείο και τα φρένα είναι ελεύθερα κατά τη διάρκεια των δοκιμών.

3.1.2.2.4

Αν ο ελκυστήρας είναι εφοδιασμένος με σύστημα ανάρτησης μεταξύ του αμαξώματος και των τροχών, αυτό πρέπει να απομονώνεται κατά τη διάρκεια των δοκιμών.

3.1.2.2.5

Η πλευρά που επιλέγεται για την πρώτη πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή για την εφαρμογή του πρώτου φορτίου (στατική δοκιμή) στο οπίσθιο τμήμα της δομής, είναι αυτή που, κατά τη γνώμη των αρμοδίων για τις δοκιμές αρχών, θα βρίσκεται υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες για τη δομή κατά τις προσκρούσεις ή κατά την εφαρμογή των φορτίων. Η πλευρική πρόσκρουση ή φόρτιση και η οπίσθια πρόσκρουση ή φόρτιση πρέπει να πραγματοποιούνται εκατέρωθεν του διαμήκους διάμεσου επιπέδου της δομής προστασίας. Η πλευρική πρόσκρουση ή φόρτιση πραγματοποιείται στην ίδια πλευρά του διαμήκους διάμεσου επιπέδου της δομής προστασίας με την πλευρική πρόσκρουση ή φόρτιση.

3.1.3   Όροι αποδοχής

3.1.3.1

Μια δομή προστασίας θεωρείται ότι ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές ως προς την αντοχή, αν πληροί τις ακόλουθες προϋποθέσεις: 3.1.3.1.1 μετά από κάθε δοκιμή στο πλαίσιο της διαδικασίας δυναμικής δοκιμής, δεν παρουσιάζει σχισμές ή ρωγμές κατά την έννοια του σημείου 3.2.1.2.1. Αν, κατά τη διάρκεια της δυναμικής δοκιμής, εμφανίζονται μη αμελητέες ρωγμές ή σχισμές, πρέπει αμέσως μετά τη δοκιμή η οποία προκάλεσε την εμφάνιση αυτών των σχισμών ή ρωγμών να διενεργείται πρόσθετη δοκιμή όπως ορίζεται στο σημείο 3.2.1.1.6 ή 3.2.1.1.7· 3.1.3.1.2 στη διάρκεια της στατικής δοκιμής, όταν η απαιτούμενη ενέργεια επιτυγχάνεται σε κάθε συνιστώμενη δοκιμή οριζόντιας εφαρμογής φορτίου ή στη δοκιμή υπερφόρτωσης, η δύναμη πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 0,8 F· 3.1.3.1.3 εάν κατά τη διάρκεια στατικής δοκιμής εμφανίζονται ρωγμές ή σχισμές ως αποτέλεσμα της εφαρμογής δύναμης σύνθλιψης, πρέπει να διεξαχθεί επιπρόσθετη δοκιμή σύνθλιψης, όπως ορίζεται στο σημείο 3.2.2.1.7, αμέσως μετά τη δοκιμή σύνθλιψης η οποία προκάλεσε την εμφάνιση αυτών των ρωγμών ή σχισμών· 3.1.3.1.4 κατά τη διάρκεια των δοκιμών, εκτός της δοκιμής υπερφόρτισης, κανένα τμήμα της δομής προστασίας δεν πρέπει να εισχωρεί στη ζώνη απελευθέρωσης όπως ορίζεται στο σημείο 1.6 του παραρτήματος ΙΙ· 3.1.3.1.5 κατά τη διάρκεια των δοκιμών, εκτός της δοκιμής υπερφόρτισης, όλα τα τμήματα της ζώνης απελευθέρωσης ασφαλίζονται από τη δομή προστασίας, σύμφωνα με τα σημεία 3.2.1.2.2 και 3.2.2.2.2· 3.1.3.1.6 κατά τη διάρκεια των δοκιμών, η δομή προστασίας δεν πρέπει να ασκεί κανέναν περιορισμό στη δομή του καθίσματος· 3.1.3.1.7 η ελαστική παραμόρφωση που μετράται σύμφωνα με τα σημεία 3.2.1.2.3 και 3.2.2.2.3 πρέπει να είναι μικρότερη από 250 mm.

3.1.3.2

Δεν πρέπει να υπάρχουν άλλα εξαρτήματα που να παρουσιάζουν κίνδυνο για τον οδηγό. Δεν πρέπει να υπάρχει προεξέχον τμήμα ή εξάρτημα που θα μπορούσε να τραυματίσει τον οδηγό σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα ή οποιοδήποτε τμήμα ή εξάρτημα που θα μπορούσε να τον παγιδεύσει –π.χ. δεσμεύοντας την κνήμη ή το πόδι του– εξαιτίας των παραμορφώσεων της δομής.

3.1.4   [Δεν ισχύει]

3.1.5   Συσκευές και εξοπλισμός για τις δυναμικές δοκιμές

3.1.5.1   Κρουστικό εκκρεμές

3.1.5.1.1

Ένα κρουστικό εκκρεμές αναρτάται μέσω δύο αλυσίδων ή καλωδίων εκ των στροφέων που κείνται σε απόσταση τουλάχιστον 6 m από το έδαφος. Πρέπει να προβλέπεται τρόπος για την ανεξάρτητη ρύθμιση του ύψους ανάρτησης και της γωνίας μεταξύ του εκκρεμούς και των αλυσίδων ή των καλωδίων.

3.1.5.1.2

Η μάζα του χρησιμοποιούμενου κρουστικού εκκρεμούς είναι 2 000 ± 20 kg, εξαιρουμένης της μάζας των αλυσίδων ή των καλωδίων, η οποία δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 100 kg. Το μήκος των πλευρών της όψης κρούσης πρέπει να είναι 680 ± 20 mm (βλέπε σχήμα 7.3). Το χρησιμοποιούμενο εκκρεμές γεμίζεται κατά τέτοιον τρόπο, ώστε η θέση του κέντρου βάρους του να παραμένει σταθερή και να συμπίπτει με το γεωμετρικό κέντρο βάρους του παραλληλεπιπέδου.

3.1.5.1.3

Το παραλληλεπίπεδο πρέπει να είναι συνδεδεμένο με το σύστημα που το έλκει προς τα πίσω μέσω ενός μηχανισμού στιγμιαίας απελευθέρωσης, ο οποίος είναι κατά τέτοιο τρόπο σχεδιασμένος και τοποθετημένος, ώστε να επιτρέπει την αποδέσμευση του βάρους του εκκρεμούς χωρίς να προκαλείται ταλάντωση του παραλληλεπιπέδου σε σχέση με τον οριζόντιο άξονά του που είναι κάθετος στο επίπεδο ταλάντωσης του εκκρεμούς.

3.1.5.2   Υποστηρίγματα του εκκρεμούς

Οι στροφείς του εκκρεμούς στερεώνονται σταθερά, έτσι ώστε η μετατόπισή τους προς οποιαδήποτε κατεύθυνση να μην υπερβαίνει το 1 % του ύψους πτώσης.

3.1.5.3   Αγκυρώσεις

3.1.5.3.1

Σιδηροτροχιές αγκύρωσης, που παρουσιάζουν το κατάλληλο άνοιγμα και καλύπτουν την επιφάνεια που απαιτείται για την αγκύρωση του ελκυστήρα, σε όλες τις εικονιζόμενες περιπτώσεις (βλέπε σχήματα 7.4, 7.5 και 7.6), πρέπει να στερεώνονται σταθερά σε πλάκα μεγάλης αντοχής που βρίσκεται κάτω από το εκκρεμές.

3.1.5.3.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στις σιδηροτροχιές με καλώδιο 6 × 19 κυκλικών κλώνων, ινώδους πυρήνα, σύμφωνα με το πρότυπο ISO 2408:2004 και ονομαστικής διαμέτρου 13 mm. Οι μεταλλικοί κλώνοι πρέπει να έχουν ανώτατο όριο αντοχής σε τάνυση 1 770 MPa.

3.1.5.3.3

Ο κεντρικός στροφέας αρθρωτού ελκυστήρα συγκρατείται και αγκυρώνεται στο έδαφος κατά τρόπο κατάλληλο για όλες τις δοκιμές. Για τη δοκιμή πλευρικής πρόσκρουσης, ο στροφέας συγκρατείται επίσης πλευρικά από την αντίθετη πλευρά της πρόσκρουσης. Οι εμπρόσθιοι και οπίσθιοι τροχοί δεν βρίσκονται αναγκαστικά στην ίδια ευθεία, εφόσον αυτό διευκολύνει την κατάλληλη τοποθέτηση των καλωδίων.

3.1.5.4   Σφήνα για τον τροχό και δοκός

3.1.5.4.1

Σαν σφήνα για τους τροχούς κατά τη διάρκεια των δοκιμών πρόσκρουσης χρησιμοποιείται δοκός από μαλακό ξύλο διατομής 150 × 150 mm (βλέπε σχήματα 7.4, 7.5 και 7.6).

3.1.5.4.2

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών πλευρικής πρόσκρουσης, δοκός από μαλακό ξύλο στερεώνεται στο έδαφος για να συγκρατήσει το σώτρο του τροχού στην αντίθετη πλευρά εκείνης που δέχεται την πρόσκρουση (βλέπε σχήμα 7.6).

3.1.5.5   Σφήνες και καλώδια αγκύρωσης για αρθρωτούς ελκυστήρες

3.1.5.5.1

Για τους αρθρωτούς ελκυστήρες χρησιμοποιούνται συμπληρωματικές σφήνες και καλώδια αγκύρωσης. Ο σκοπός τους είναι να εξασφαλίσουν στο τμήμα του ελκυστήρα που φέρει τη δομή προστασίας μία ακαμψία ισοδύναμη με εκείνη ενός άκαμπτου ελκυστήρα.

3.1.5.5.2

Επιπρόσθετες ειδικές λεπτομέρειες παρατίθενται στο τμήμα 3.2.1.1 για τις δοκιμές πρόσκρουσης και σύνθλιψης.

3.1.5.6   Πίεση και παραμόρφωση των ελαστικών

3.1.5.6.1

Τα ελαστικά του ελκυστήρα δεν περιέχουν υγρό έρμα και φουσκώνονται στην πίεση που συνιστάται από τον κατασκευαστή για τις εργασίες στους αγρούς.

3.1.5.6.2

Τα καλώδια τείνονται σε κάθε περίπτωση ώστε τα ελαστικά να υποβάλλονται σε παραμόρφωση ίση με 12 τοις εκατό του ύψους του τοιχώματος του ελαστικού (απόσταση μεταξύ του εδάφους και του χαμηλότερου σημείου του σώτρου) πριν από την τάνυση.

3.1.5.7   Διάταξη σύνθλιψης

Μία διάταξη, απεικονιζόμενη στο σχήμα 7.7, πρέπει να δύναται να ασκεί μία κατιούσα δύναμη επί μιας δομής προστασίας με τη βοήθεια μιας άκαμπτης διαδοκίδας πλάτους περίπου 250 mm, συνδεδεμένης στο μηχανισμό εφαρμογής της φόρτισης δια σταυρωτών αρθρώσεων (συνδέσμων Χουκ). Προβλέπονται υποστηρίγματα κάτω από τους άξονες ώστε τα ελαστικά του ελκυστήρα να μην υπόκεινται στη δύναμη σύνθλιψης.

3.1.5.8   Συσκευές μέτρησης

Απαιτούνται οι ακόλουθες συσκευές μέτρησης:

3.1.5.8.1

διάταξη μέτρησης των ελαστικών παραμορφώσεων (διαφορά μεταξύ της μέγιστης στιγμιαίας παραμόρφωσης και τις μόνιμης παραμόρφωσης, βλέπε σχήμα 7.8).

3.1.5.8.2

διάταξη ελέγχου για να διαπιστωθεί ότι η δομή προστασίας δεν έχει εισέλθει στη ζώνη απελευθέρωσης και ότι η τελευταία εξακολουθεί να προστατεύεται από τη δομή προστασίας κατά τη διάρκεια της δοκιμής (βλέπε τμήμα 3.2.2.2.2).

3.1.6   Συσκευές και εξοπλισμός για τις στατικές δοκιμές

3.1.6.1   Διάταξη στατικής δοκιμής

3.1.6.1.1

Η διάταξη στατικής δοκιμής πρέπει να είναι σχεδιασμένη κατά τέτοιον τρόπο ώστε να διευκολύνει την εφαρμογή ωθήσεων ή φορτίσεων στη δομή προστασίας.

3.1.6.1.2

Πρέπει να λαμβάνεται πρόνοια ώστε το φορτίο να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο, κάθετα προς τη διεύθυνση της φόρτισης και κατά μήκος πέδιλου μήκους ίσου με ένα από τα πολλαπλάσια του 50, που περιλαμβάνεται μεταξύ 250 και 700 mm. Η κατακόρυφη διάσταση του άκρου της άκαμπτης δοκού πρέπει να είναι 150 mm. Τα άκρα της δοκού που βρίσκονται σε επαφή με τη δομή προστασίας είναι καμπύλα με μέγιστη ακτίνα 50 mm.

3.1.6.1.3

Το υποστήριγμα πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται υπό κάθε γωνία, σε σχέση με τη διεύθυνση της φόρτισης, ώστε να είναι σε θέση να ακολουθεί τις γωνιακές διακυμάνσεις της φέρουσας το φορτίο επιφάνειας της δομής προστασίας ενόσω το σύστημα παραμορφώνεται.

3.1.6.1.4

Διεύθυνση της δύναμης (απόκλιση από την οριζόντια και την κατακόρυφη): — κατά την έναρξη της δοκιμής, σε ηρεμία: ± 2°, — κατά τη διάρκεια της δοκιμής υπό φόρτιση: 10° πάνω και 20° κάτω από την οριζόντια. Οι διακυμάνσεις αυτές πρέπει να διατηρούνται ελάχιστες.

3.1.6.1.5

Η ταχύτητα παραμόρφωσης πρέπει να είναι αρκετά χαμηλή, μικρότερη από 5 mm/s, ώστε σε κάθε χρονική στιγμή η φόρτιση να μπορεί να θεωρείται στατική.

3.1.6.2   Συσκευή μέτρησης της ενέργειας του απορροφάται από τη δομή προστασίας

3.1.6.2.1

Για τον προσδιορισμό της ενέργειας που απορροφά η δομή, χαράζεται η καμπύλη “δύναμης-παραμόρφωσης”. Δεν απαιτείται η μέτρηση της δύναμης και της παραμόρφωσης στο σημείο της δομής όπου εφαρμόζεται το φορτίο. Εντούτοις, η “δύναμη” και η “παραμόρφωση” πρέπει να μετρούνται ταυτόχρονα και συγγραμμικά.

3.1.6.2.2

Το σημείο στο οποίο θα γίνουν οι μετρήσεις της παραμόρφωσης επιλέγεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να λαμβάνεται υπόψη μόνο η ενέργεια που απορροφάται από το σύστημα ή/και η παραμόρφωση ορισμένων τμημάτων του ελκυστήρα. Η απορροφώμενη ενέργεια λόγω παραμόρφωσης ή/και μετατόπισης των αγκυρώσεων είναι αμελητέα.

3.1.6.3   Τρόποι αγκύρωσης του ελκυστήρα στο έδαφος

3.1.6.3.1

Σιδηροτροχιές αγκύρωσης, που παρουσιάζουν το κατάλληλο άνοιγμα και καλύπτουν την επιφάνεια που απαιτείται για την αγκύρωση του ελκυστήρα, σε όλες τις εικονιζόμενες περιπτώσεις, πρέπει να στερεώνονται σταθερά σε πλάκα μεγάλης αντοχής που βρίσκεται κοντά στη διάταξη δοκιμών.

3.1.6.3.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στις σιδηροτροχιές με κάθε κατάλληλο τρόπο (πλάκες, σφήνες, καλώδια, υποστηρίγματα, κ.λπ.), ούτως ώστε να μη μπορεί να μετακινείται κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Κατά τη διεξαγωγή των δοκιμών πιστοποιείται η ακινησία του ελκυστήρα με τη χρήση συνήθων διατάξεων μέτρησης μήκους. Αν ο ελκυστήρας μετακινηθεί, πρέπει να επαναληφθεί ολόκληρη η δοκιμή, εκτός αν το σύστημα μέτρησης των παραμορφώσεων, που χρησιμοποιείται για τη χάραξη της καμπύλης δύναμης-παραμόρφωσης, είναι συνδεδεμένο με τον ελκυστήρα.

3.1.6.4   Διάταξη σύνθλιψης

Μία διάταξη, απεικονιζόμενη στο σχήμα 7.7, πρέπει να δύναται να ασκεί μία κατιούσα δύναμη επί μιας δομής προστασίας με τη βοήθεια μιας άκαμπτης διαδοκίδας πλάτους περίπου 250 mm, συνδεδεμένης στο μηχανισμό εφαρμογής της φόρτισης δια σταυρωτών αρθρώσεων (συνδέσμων Χουκ). Προβλέπονται υποστηρίγματα κάτω από τους άξονες ώστε τα ελαστικά του ελκυστήρα να μην υπόκεινται στη δύναμη σύνθλιψης.

3.1.6.5   Άλλες συσκευές μέτρησης

Απαιτούνται επίσης οι ακόλουθες συσκευές μέτρησης:

3.1.6.5.1

διάταξη μέτρησης των ελαστικών παραμορφώσεων (διαφορά μεταξύ της μέγιστης στιγμιαίας παραμόρφωσης και τις μόνιμης παραμόρφωσης, βλέπε σχήμα 7.8).

3.1.6.5.2

διάταξη ελέγχου για να διαπιστωθεί ότι η δομή προστασίας δεν έχει εισέλθει στη ζώνη απελευθέρωσης και ότι η τελευταία εξακολουθεί να προστατεύεται από τη δομή προστασίας κατά τη διάρκεια της δοκιμής (βλέπε τμήμα 3.3.2.2.2).

3.2   Διαδικασίες δοκιμών

3.2.1   Δυναμικές δοκιμές

3.2.1.1   Δοκιμές πρόσκρουσης και σύνθλιψης

3.2.1.1.1    Οπίσθια πρόσκρουση

3.2.1.1.1.1

Η θέση του ελκυστήρα σε σχέση με το κρουστικό εκκρεμές, είναι τέτοια ώστε το εκκρεμές πλήττει τη δομή προστασίας τη στιγμή κατά την οποία η όψη κρούσης του εκκρεμούς και οι αλυσίδες ή τα καλώδιά του σχηματίζουν με το κατακόρυφο επίπεδο γωνία ίση προς M/100, με μέγιστη τιμή 20°, εκτός αν η δομή προστασίας, στο σημείο επαφής, σχηματίζει κατά τη διάρκεια της παραμόρφωσης, μεγαλύτερη γωνία με το κατακόρυφο επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή, η όψη κρούσης του εκκρεμούς και τη δομή προστασίας πρέπει, στο σημείο κρούσης, τη στιγμή της μέγιστης παραμόρφωσης να έχουν καταστεί παράλληλες με τη βοήθεια πρόσθετης ρυθμιστικής διάταξης, ενώ οι αλυσίδες ή τα καλώδια σχηματίζουν πάντοτε τη γωνία που καθορίζεται ανωτέρω. Το ύψος ανάρτησης του εκκρεμούς ρυθμίζεται, και αν είναι αναγκαίο λαμβάνονται μέτρα για να αποφεύγεται η περιστροφή του εκκρεμούς γύρω από το σημείο κρούσης. Το σημείο κρούσης κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα προς τα πίσω, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Η θέση του κέντρου βάρους του εκκρεμούς κείται σε απόσταση ίση με το 1/6 του πλάτους της άνω πλευράς της δομής προστασίας, στο εσωτερικό κατακόρυφου επιπέδου που είναι παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα και διέρχεται από το ανώτερο άκρο της κορυφής της δομής προστασίας. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες ώστε η κρούση να πραγματοποιηθεί στη σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής.

3.2.1.1.1.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στο έδαφος με τη βοήθεια τεσσάρων καλωδίων, ένα σε κάθε άκρο των δύο αξόνων, τα οποία διατάσσονται σύμφωνα με το σχήμα 7.4. Τα εμπρόσθια και οπίσθια σημεία αγκύρωσης βρίσκονται σε τέτοια απόσταση ώστε τα καλώδια να σχηματίζουν με το έδαφος γωνία μικρότερη των 30 μοιρών. Τα οπίσθια σημεία αγκύρωσης, επιπλέον, διατάσσονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε το σημείο τομής των δύο καλωδίων να βρίσκεται στο κατακόρυφο επίπεδο εντός του οποίου μετακινείται το κέντρο βάρους του εκκρεμούς. Τα καλώδια τείνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε τα ελαστικά να υφίστανται τις παραμορφώσεις που αναφέρονται στο σημείο 3.1.5.6.2. Με τα καλώδια τεντωμένα, η σφήνα στερέωσης είναι εμπρός από τους οπίσθιους τροχούς, πιέζεται προς αυτούς και κατόπιν στερεώνεται στο έδαφος.

3.2.1.1.1.3

Αν ο ελκυστήρας είναι αρθρωτός, το σημείο άρθρωσης πρέπει επιπλέον να συγκρατείται από ξύλινη δοκό, διατομής τουλάχιστον 100 mm, σταθερά αγκυρωμένη στο έδαφος.

3.2.1.1.1.4

Το κρουστικό εκκρεμές σύρεται προς τα πίσω κατά τρόπο ώστε το ύψος του κέντρου βάρους του που υπερβαίνει το ύψος το οποίο θα έχει στο σημείο κρούσης να δίνεται από έναν από τους εξής δύο τύπους: H = 2,165 × 10-8 ML2 ή H = 5,73 × 10-2 I Στη συνέχεια ελευθερώνεται το κρουστικό εκκρεμές και πλήττει τη δομή προστασίας.

3.2.1.1.1.5

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), το ύψος είναι μεγαλύτερο είτε από τις τιμές που δίνουν οι προαναφερθέντες είτε από τις τιμές των ακόλουθων τύπων: H = 25 + 0,07 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg· H = 125 + 0,02 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg.

3.2.1.1.2    Εμπρόσθια πρόσκρουση

3.2.1.1.2.1

Η θέση του ελκυστήρα σε σχέση με το κρουστικό εκκρεμές είναι τέτοια ώστε το εκκρεμές πλήττει τη δομή προστασίας τη στιγμή κατά την οποία η όψη κρούσης του εκκρεμούς και οι αλυσίδες ή τα καλώδιά του σχηματίζουν με το κατακόρυφο επίπεδο Α γωνία ίση προς M/100, με μέγιστη τιμή 20°, εκτός αν η δομή προστασίας, στο σημείο επαφής, σχηματίζει κατά τη διάρκεια της παραμόρφωσης, μεγαλύτερη γωνία με το κατακόρυφο επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή, η όψη κρούσης του εκκρεμούς και η δομή προστασίας πρέπει, στο σημείο κρούσης, τη στιγμή της μέγιστης παραμόρφωσης να έχουν καταστεί παράλληλες με τη βοήθεια πρόσθετης ρυθμιστικής διάταξης, ενώ οι αλυσίδες ή τα καλώδια σχηματίζουν πάντοτε τη γωνία που καθορίζεται ανωτέρω. Το ύψος ανάρτησης του κρουστικού εκκρεμούς ρυθμίζεται και, αν είναι αναγκαίο, λαμβάνονται μέτρα για να αποφεύγεται η περιστροφή του εκκρεμούς γύρω από το σημείο της πρόσκρουσης. Το σημείο κρούσης κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα κινουμένου προς τα εμπρός, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Η θέση του κέντρου βάρους του εκκρεμούς κείται σε απόσταση ίση με το 1/6 του πλάτους της άνω πλευράς της δομής προστασίας, στο εσωτερικό κατακόρυφου επιπέδου που είναι παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα και διέρχεται από το ανώτερο ακρότατο όριο της κορυφής της δομής προστασίας. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες ώστε η κρούση να πραγματοποιηθεί στη σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής.

3.2.1.1.2.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στο έδαφος με τη βοήθεια τεσσάρων καλωδίων, ένα σε κάθε άκρο των δύο αξόνων, τα οποία διατάσσονται σύμφωνα με το σχήμα 7.5. Τα εμπρόσθια και οπίσθια σημεία αγκύρωσης βρίσκονται σε τέτοια απόσταση ώστε τα καλώδια να σχηματίζουν με το έδαφος γωνία μικρότερη των 30 μοιρών. Τα οπίσθια σημεία αγκύρωσης, επιπλέον, διατάσσονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε το σημείο τομής των δύο καλωδίων να βρίσκεται στο κατακόρυφο επίπεδο εντός του οποίου μετακινείται το κέντρο βάρους του εκκρεμούς. Τα καλώδια τείνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε τα ελαστικά να υφίστανται τις παραμορφώσεις που αναφέρονται στο σημείο 3.1.5.6.2. Με τα καλώδια τεντωμένα, η σφήνα στερέωσης είναι πίσω από τους οπίσθιους τροχούς, πιέζεται προς αυτούς και κατόπιν στερεώνεται στο έδαφος.

3.2.1.1.2.3

Αν ο ελκυστήρας είναι αρθρωτός, το σημείο άρθρωσης πρέπει επιπλέον να συγκρατείται από ξύλινη δοκό, διατομής τουλάχιστον 100 mm, σταθερά αγκυρωμένη στο έδαφος.

3.2.1.1.2.4

Το κρουστικό εκκρεμές σύρεται προς τα πίσω κατά τρόπο ώστε το ύψος του κέντρου βάρους του που υπερβαίνει το ύψος το οποίο θα έχει στο σημείο κρούσης να δίνεται από έναν από τους δύο ακόλουθους τύπους, που επιλέγεται σε συνάρτηση με τη μάζα αναφοράς του συγκροτήματος που υποβάλλεται στις δοκιμές: H = 25 + 0,07 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg· H = 125 + 0,02 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg. Στη συνέχεια ελευθερώνεται το κρουστικό εκκρεμές και πλήττει τη δομή προστασίας.

3.2.1.1.2.5

Σε περίπτωση ελκυστήρων με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο): — εάν η δομή προστασίας είναι αψίδα δύο θέσεων, προσαρμοζόμενη στο οπίσθιο μέρος, εφαρμόζεται ο παραπάνω τύπος· — για άλλους τύπους δομών προστασίας, θα επιλέγεται η τιμή ύψους η οποία είναι μεγαλύτερη από τον τύπο ο οποίος εφαρμόζεται ανωτέρω και τον κάτωθι επιλεγμένο τύπο: H = 2,165 × 10-8 ML2 ή H = 5,73 × 10-2 I Στη συνέχεια ελευθερώνεται το κρουστικό εκκρεμές και πλήττει τη δομή προστασίας.

3.2.1.1.3    Πλευρική πρόσκρουση

3.2.1.1.3.1

Η θέση του ελκυστήρα σε σχέση με το κρουστικό εκκρεμές είναι τέτοια ώστε το εκκρεμές πλήττει τη δομή προστασίας τη στιγμή κατά την οποία η όψη κρούσης του εκκρεμούς και οι αλυσίδες ή τα καλώδιά του έχουν κατακόρυφη διάταξη, εκτός αν η δομή προστασίας, στο σημείο επαφής, σχηματίζει κατά τη διάρκεια της παραμόρφωσης, μικρότερη γωνία από 20° με το κατακόρυφο επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή, η όψη κρούσης του εκκρεμούς και η δομή προστασίας πρέπει, στο σημείο κρούσης, τη στιγμή της μέγιστης παραμόρφωσης να έχουν καταστεί παράλληλες με τη βοήθεια πρόσθετης ρυθμιστικής διάταξης, ενώ οι αλυσίδες ή τα καλώδια παραμένουν πάντοτε κατακόρυφα κατά την πρόσκρουση.

3.2.1.1.3.2

Το ύψος ανάρτησης του εκκρεμούς ρυθμίζεται και, αν είναι αναγκαίο, λαμβάνονται μέτρα για να αποφεύγεται η περιστροφή του εκκρεμούς γύρω από το σημείο της πρόσκρουσης.

3.2.1.1.3.3

Το σημείο κρούσης κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Εκτός αν είναι βέβαιο ότι ένα άλλο στοιχείο κείμενο επί της ακμής αυτής θα προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, το σημείο κρούσης κείται εντός του επιπέδου το οποίο είναι κάθετο προς το διάμεσο επίπεδο και διέρχεται σε απόσταση 60 mm μπροστά από το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος που έχει ρυθμισθεί σε μέση στάση στο διαμήκη άξονα.

3.2.1.1.3.4

Σε ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), το σημείο κρούσης κείται εντός του επιπέδου που είναι κάθετο προς το διάμεσο επίπεδο και διέρχεται διά του μέσου του τμήματος που συνδέει τα δύο σημεία αναφοράς του καθίσματος τα οποία ορίζονται συνδέοντας τις δύο διαφορετικές θέσεις του καθίσματος. Σε δομές προστασίας με σύστημα δύο θέσεων, το σημείο κρούσης κείται σε μία εκ των δύο αυτών θέσεων.

3.2.1.1.3.5

Οι τροχοί του ελκυστήρα που βρίσκονται στην πλευρά η οποία θα δεχθεί την πρόσκρουση αγκυρώνονται στο έδαφος με τη βοήθεια καλωδίων που διέρχονται πάνω από τα αντίστοιχα άκρα του εμπρόσθιου και οπίσθιου άξονα. Τα καλώδια τείνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε τα ελαστικά που βρίσκονται στην πλευρά της κρούσης, να υφίστανται τις παραμορφώσεις που αναφέρονται στο σημείο 3.1.5.6.2. Με τα καλώδια τεντωμένα, η σφήνα στερέωσης τοποθετείται στο έδαφος, σε επαφή με τους τροχούς που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά απ’ αυτή που θα δεχθεί την πρόσκρουση, και κατόπιν στερεώνεται στο έδαφος. Ίσως είναι αναγκαία η χρησιμοποίηση δύο δοκών ή σφηνών στερέωσης, στην περίπτωση που οι εξωτερικές πλευρές των εμπρόσθιων και οπίσθιων ελαστικών δεν βρίσκονται στο ίδιο κατακόρυφο επίπεδο. Η σφήνα πιέζεται κατόπιν, όπως δείχνει το σχήμα 7.6 σταθερά προς το σώτρο του υποβαλλόμενου στη μεγαλύτερη φόρτιση τροχού, που βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του σημείου κρούσης, και εν συνεχεία στερεώνεται στη βάση της. Το μήκος της δοκού επιλέγεται κατά τρόπο ώστε αυτή να σχηματίζει γωνία 30 ± 3° με το έδαφος, όταν εφάπτεται στο σώτρο του τροχού. Επιπλέον, αν είναι δυνατόν, το πάχος της πρέπει να είναι 20 έως 25 φορές κατώτερο από το μήκος της και 2 έως 3 φορές κατώτερο από το πλάτος της. Τα άκρα των δοκών πρέπει να είναι διαμορφωμένα και στα δύο άκρα τους όπως δείχνουν οι λεπτομέρειες του σχήματος 7.6.

3.2.1.1.3.6

Αν ο ελκυστήρας είναι αρθρωτός, το σημείο άρθρωσης πρέπει επιπλέον να συγκρατείται από ξύλινη δοκό, διατομής τουλάχιστον 100 mm η οποία υποστηρίζεται πλευρικά από ένα σύστημα παρόμοιο με τη δοκό που εφάπτεται στον οπίσθιο τροχό όπως αναφέρεται στο σημείο 3.2.1.1.3.2. Το σημείο άρθρωσης αγκυρώνεται κατόπιν σταθερά στο έδαφος.

3.2.1.1.3.7

Το κρουστικό εκκρεμές σύρεται προς τα πίσω κατά τρόπο ώστε το ύψος του κέντρου βάρους του που υπερβαίνει το ύψος το οποίο θα έχει στο σημείο κρούσης να δίνεται από έναν από τους δύο ακόλουθους τύπους, που επιλέγεται σε συνάρτηση με τη μάζα αναφοράς του συγκροτήματος που υποβάλλεται στις δοκιμές: H = 25 + 0,20 M για ελκυστήρες με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg· H = 125 + 0,15 M για ελκυστήρες με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg.

3.2.1.1.3.8

Σε περίπτωση ελκυστήρων με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο): — εάν η δομή προστασίας είναι αψίδα δύο θέσεων, προσαρμοζόμενη στο οπίσθιο μέρος, επιλέγεται το ύψους που είναι μεγαλύτερο από την τιμή των τύπων που εφαρμόζονται ανωτέρω και κατωτέρω: H = (25 + 0,20 M) (B6 + B) / 2B για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg· H = (125 + 0,15 M) (B6 + B) / 2B για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg. — για άλλους τύπους δομών προστασίας, επιλέγεται το ύψος που είναι μεγαλύτερο από τους τύπους που εφαρμόζονται ανωτέρω κατωτέρω: H = 25 + 0,20 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg· H = 125 + 0,15 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg. Στη συνέχεια ελευθερώνεται το κρουστικό εκκρεμές και πλήττει τη δομή προστασίας.

3.2.1.1.4    Οπίσθια σύνθλιψη

Η δοκός πρέπει να τοποθετείται πάνω στην ή τις ανώτερες και πλέον οπίσθιες διαδοκίδες της δομής προστασίας και η συνισταμένη των δυνάμεων σύνθλιψης πρέπει να βρίσκεται στο μέσο επίπεδο Α του ελκυστήρα. Εφαρμόζεται δύναμη Fv, όπου:

Fv = 20 M

Η δύναμη Fv εξακολουθεί να εφαρμόζεται επί πέντε δευτερόλεπτα μετά την παύση κάθε ορατής παραμόρφωσης της δομής προστασίας.

Αν το πίσω μέρος της οροφής της δομής προστασίας δεν μπορεί να αντέξει όλη τη δύναμη σύνθλιψης, τότε η δύναμη αυτή εφαρμόζεται μέχρις ότου η οροφή παραμορφωθεί τόσο ώστε να συμπίπτει με το επίπεδο που ενώνει το ανώτερο τμήμα της δομής προστασίας με το οπίσθιο τμήμα του ελκυστήρα που είναι ικανό να υποβαστάξει το βάρος του ελκυστήρα σε περίπτωση ανατροπής.

Εν συνεχεία, η δύναμη αφαιρείται και η δοκός επανατοποθετείται επί του τμήματος της δομής προστασίας, το οποίο είναι ικανό να υποβαστάξει τον πλήρως ανατραπέντα ελκυστήρα. Η δύναμη σύνθλιψης Fv εφαρμόζεται εκ νέου.

3.2.1.1.5    Εμπρόσθια πρόσκρουση

Η δοκός πρέπει να τοποθετείται πάνω στην ή τις ανώτερες και πλέον οπίσθιες διαδοκίδες της δομής προστασίας και η συνισταμένη των δυνάμεων σύνθλιψης πρέπει να βρίσκεται στο μέσο επίπεδο Α του ελκυστήρα. Εφαρμόζεται δύναμη Fv, όπου:

Fv = 20 M

Η δύναμη Fv εξακολουθεί να εφαρμόζεται επί πέντε δευτερόλεπτα μετά την παύση κάθε ορατής παραμόρφωσης της δομής προστασίας.

Εάν το εμπρόσθιο μέρος της οροφής της δομής προστασίας δεν μπορεί να αντέξει όλη τη δύναμη σύνθλιψης, τότε η δύναμη αυτή εφαρμόζεται μέχρις ότου η οροφή παραμορφωθεί τόσο ώστε να συμπίπτει με το επίπεδο που ενώνει το ανώτερο τμήμα της δομής προστασίας με το εμπρόσθιο τμήμα του ελκυστήρα που είναι ικανό να υποβαστάξει το βάρος του ελκυστήρα σε περίπτωση ανατροπής.

Εν συνεχεία, η δύναμη αφαιρείται και η δοκός επανατοποθετείται επί του τμήματος της δομής προστασίας, το οποίο είναι ικανό να υποβαστάξει τον πλήρως ανατραπέντα ελκυστήρα. Η δύναμη σύνθλιψης Fv εφαρμόζεται εκ νέου.

3.2.1.1.6    Συμπληρωματικές δοκιμές πρόσκρουσης

Αν, κατά τη διάρκεια δοκιμής πρόσκρουσης, εμφανιστούν μη αμελητέες ρωγμές ή σχισμές τότε διεξάγεται δεύτερη παρόμοια δοκιμή πρόσκρουσης, αλλά με ύψος πτώσης:

H’ = (H × 10-1) (12 + 4α) (1 + 2α)-1

αμέσως μετά τις δοκιμές πρόσκρουσης που προκάλεσαν αυτές τις ρωγμές ή σχισμές, όπου “α” είναι η σχέση μεταξύ της μόνιμης παραμόρφωσης (Dp) και της ελαστικής παραμόρφωσης (De):

α = Dp / De

που μετρώνται στο σημείο κρούσης. Η πρόσθετη μόνιμη παραμόρφωση λόγω της δεύτερης πρόσκρουσης δεν πρέπει να υπερβαίνει το 30 % της μόνιμης παραμόρφωσης της οφειλόμενης στην πρώτη πρόσκρουση.

Για να μπορεί να γίνεται η πρόσθετη δοκιμή, πρέπει, σε όλες τις δοκιμές προσκρούσεως, να μετράται η ελαστική παραμόρφωση.

3.2.1.1.7    Συμπληρωματικές δοκιμές σύνθλιψης

Αν, κατά τη διάρκεια δοκιμής σύνθλιψης, εμφανιστούν μη αμελητέες ρωγμές ή σχισμές τότε, αμέσως μετά τη δοκιμή σύνθλιψης που προκάλεσε αυτές τις ρωγμές ή σχισμές, διεξάγεται δεύτερη παρόμοια δοκιμή σύνθλιψης, αλλά με δύναμη ίση προς 1,2 Fv.

3.2.1.2   Μετρήσεις προς εκτέλεση

3.2.1.2.1    Θραύσεις και ρωγμές

Μετά από κάθε δοκιμή, όλα τα σημεία του συνόλου, τα (κύρια) μέλη και τα συστήματα στερέωσης, εξετάζονται οπτικά για να διαπιστωθούν οι θραύσεις ή οι ρωγμές. Οι τυχόν μικρές ρωγμές στα άνευ σημασίας στοιχεία δεν λαμβάνονται υπόψη

Δεν λαμβάνονται υπόψη τυχόν σχισμές οφειλόμενες στα άκρα του εκκρεμούς.

3.2.1.2.2    Εισχώρηση εντός της ζώνης απελευθέρωσης

Κατά τη διάρκεια κάθε δοκιμής εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της δομής προστασίας έχει εισχωρήσει εντός μιας ζώνης απελευθέρωσης γύρω από το κάθισμα του οδηγού, όπως αυτή ορίζεται στο σημείο 1.6.

Επιπλέον, εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της ζώνης απελευθέρωσης βρίσκεται έξω από τον ωφέλιμο χώρο της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, θεωρείται ως έξω από την προστασία της δομής κάθε τμήμα του χώρου αυτού το οποίο θα έλθει σε επαφή με το επίπεδο έδαφος, αν ο ελκυστήρας ανατρεπόταν προς την πλευρά στην οποία εφαρμόσθηκε το δοκιμαστικό φορτίο. Προκειμένου να εκτιμηθεί αυτό, η διάταξη των εμπρόσθιων και των οπίσθιων ελαστικών και του μετατροχίου πρέπει να είναι η μικρότερη τυποποιημένη ρύθμιση που ορίζει ο κατασκευαστής.

3.2.1.2.3    Ελαστική παραμόρφωση (υπό πλευρική πρόσκρουση)

Η ελαστική παραμόρφωση υπολογίζεται (810 + av) mm πάνω από το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος, στο κατακόρυφο επίπεδο εντός του οποίου εφαρμόζεται το φορτίο. Για τη μέτρηση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε συσκευή η οποία είναι παρόμοια με αυτήν η οποία απεικονίζεται στο σχήμα 7.8.

3.2.1.2.4    Μόνιμη παραμόρφωση

Μετά τη δοκιμή της τελικής σύνθλιψης καταγράφεται η μόνιμη παραμόρφωση της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, σημειώνεται, προ της έναρξης της δοκιμής, η θέση των κυρίων μελών της δομής προστασίας σε σχέση προς το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος.

3.2.2   Στατικές δοκιμές

3.2.2.1   Δοκιμές φόρτισης και σύνθλιψης

3.2.2.1.1    Οπίσθια φόρτιση

3.2.2.1.1.1

Το φορτίο εφαρμόζεται οριζόντια, σε κατακόρυφο επίπεδο, παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα. Το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα προς τα πίσω, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Το κατακόρυφο επίπεδο, στο οποίο εφαρμόζεται το φορτίο, βρίσκεται σε απόσταση από το διάμεσο επίπεδο ίση προς το ένα τρίτο του εξωτερικού πλάτους του άνω τμήματος της δομής προστασίας. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες που να επιτρέπουν την εφαρμογή του φορτίου στο σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής.

3.2.2.1.1.2

Το συγκρότημα αγκυρώνεται στο έδαφος, όπως περιγράφεται στο σημείο 3.1.6.3.

3.2.2.1.1.3

Η απορροφώμενη ενέργεια από τη δομή προστασίας, κατά τη διάρκεια της δοκιμής, είναι τουλάχιστον: Eil = 2,165 × 10-7 M L2 ή Eil = 0,574 × I

3.2.2.1.1.4

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), η απορροφώμενη ενέργεια πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την τιμή του ανωτέρω επιλεγμένου τύπου ή του παρακάτω: Eil = 500 + 0,5 M

3.2.2.1.2    Εμπρόσθια φόρτιση

3.2.2.1.2.1

Το φορτίο εφαρμόζεται οριζόντια, σε κατακόρυφο επίπεδο, παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα. Το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα κινουμένου προς τα εμπρός, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται σε απόσταση ίση με το 1/6 του πλάτους της άνω πλευράς της δομής προστασίας, στο εσωτερικό κατακόρυφου επιπέδου που είναι παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα και διέρχεται από το ανώτερο άκρο της κορυφής της δομής προστασίας. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες που να επιτρέπουν την εφαρμογή του φορτίου στο σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής.

3.2.2.1.2.2

Το συγκρότημα αγκυρώνεται στο έδαφος, όπως περιγράφεται στο σημείο 3.1.6.3.

3.2.2.1.2.3

Η απορροφώμενη ενέργεια από τη δομή προστασίας, κατά τη διάρκεια της δοκιμής, είναι τουλάχιστον: Eil = 500 + 0,5 M

3.2.2.1.2.4

Σε περίπτωση ελκυστήρων με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο): — εάν η δομή προστασίας είναι αψίδα δύο θέσεων, προσαρμοζόμενη στο οπίσθιο μέρος, εφαρμόζεται επίσης ο προηγούμενος τύπος· — για άλλους τύπους δομών προστασίας, η απορροφώμενη ενέργεια πρέπει να είναι μεγαλύτερη από τον παραπάνω επιλεγμένο τύπο ή τους ακόλουθους επιλεγμένους τύπους: Eil = 2,165 × 10-7 M L2 ή Eil = 0,574 × I

3.2.2.1.3    Πλευρική φόρτιση

3.2.2.1.3.1

Το πλευρικό φορτίο εφαρμόζεται οριζόντια, σε κατακόρυφο επίπεδο κάθετο στο διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα και διερχόμενο σε απόσταση 200 mm εμπρός από το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος, το οποίο έχει ρυθμιστεί σε μέση θέση πάνω στο διαμήκη άξονα. Το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο.

3.2.2.1.3.2

Το συγκρότημα αγκυρώνεται στο έδαφος, όπως περιγράφεται στο σημείο 3.1.6.3.

3.2.2.1.3.3

Η απορροφώμενη ενέργεια από τη δομή προστασίας, κατά τη διάρκεια της δοκιμής, είναι τουλάχιστον: Eis = 1,75 M

3.2.2.1.3.4

Σε ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται εντός του επιπέδου του καθέτου προς το διά του μέσου του ελκυστήρα διερχόμενο επίπεδο το οποίο διέρχεται διά του μέσου του τμήματος που συνδέει τα δύο σημεία αναφοράς του καθίσματος τα οποία ορίζονται συνδέοντας τις δύο διαφορετικές θέσεις του καθίσματος. Σε δομές προστασίας με σύστημα δύο θέσεων, το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται σε μία εκ των δύο αυτών θέσεων.

3.2.2.1.3.5

Σε περίπτωση ελκυστήρων με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), όταν η δομή προστασίας είναι αψίδα δύο θέσεων, προσαρμοζόμενη στο οπίσθιο μέρος, η τιμή της απορροφώμενης ενέργειας θα είναι οποιαδήποτε τιμή είναι μεγαλύτερη από τους παρακάτω τύπους: Eis = 1,75 M ή Eis = 1,75 M (B6 + B)/2B

3.2.2.1.4    Οπίσθια σύνθλιψη

Όλες οι διατάξεις είναι πανομοιότυπες με εκείνες που αναφέρονται στο σημείο 3.2.1.1.4.

3.2.2.1.5    Εμπρόσθια σύνθλιψη

Όλες οι διατάξεις είναι πανομοιότυπες με εκείνες που αναφέρονται στο σημείο 3.2.1.1.5.

3.2.2.1.6    Συμπληρωματική δοκιμή υπερφόρτισης (σχήματα 7.9 έως 7.11)

Σε όλες τις περιπτώσεις, πρέπει να διενεργείται δοκιμή υπερφόρτισης αν η δύναμη μειώνεται άνω του 3 % κατά το τελευταίο 5 % της επερχόμενης παραμόρφωσης, όταν η απαιτούμενη ενέργεια απορροφάται από τη δομή (βλέπε σχήμα 7.10).

Η δοκιμή της υπερφόρτισης συνίσταται στη συνέχιση εφαρμογής της οριζόντιας φόρτισης με σταδιακές αυξήσεις που αντιστοιχούν στο 5 % της αρχικά απαιτούμενης ενέργειας, μέχρι μεγίστου ποσοστού 20 % της προστιθέμενης ενέργειας (βλέπε σχήμα 7.11).

Η δοκιμή υπερφόρτισης είναι ικανοποιητική, αν μετά από κάθε αύξηση 5, 10 ή 15 % της απαιτούμενης ενέργειας, η δύναμη μειώνεται λιγότερο από 3 % για αύξηση 5 % και εφόσον η δύναμη παραμένει ανώτερη του 0,8 Fmax.

Η δοκιμή υπερφόρτισης είναι ικανοποιητική, αν μετά την απορρόφηση από τη δομή 20 % της προστιθέμενης ενέργειας, η δύναμη παραμένει ανώτερη του 0,8 Fmax.

Οι επιπλέον ρωγμές ή σχισμές ή/και η εισχώρηση εντός της ζώνης απελευθέρωσης ή η απουσία προστασίας της ζώνης αυτής, ως επακόλουθο ελαστικής παραμόρφωσης, επιτρέπονται κατά τη διάρκεια της δοκιμής υπερφόρτισης. Εντούτοις, μετά την παύση της φόρτισης, η δομή δεν πρέπει να εισχωρήσει εντός της ζώνης απελευθέρωσης, και η ζώνη πρέπει να είναι τελείως προστατευμένη.

3.2.2.1.7    Συμπληρωματικές δοκιμές σύνθλιψης

Αν, κατά τη διάρκεια δοκιμής σύνθλιψης, εμφανιστούν μη αμελητέες ρωγμές ή σχισμές τότε, αμέσως μετά τη δοκιμή σύνθλιψης που προκάλεσε αυτές τις ρωγμές ή σχισμές, διεξάγεται δεύτερη παρόμοια δοκιμή σύνθλιψης, αλλά με δύναμη ίση προς 1,2 Fv.

3.2.2.2   Μετρήσεις προς εκτέλεση

3.2.2.2.1    Θραύσεις και ρωγμές

Μετά από κάθε δοκιμή, όλα τα σημεία του συνόλου, τα (κύρια) μέλη και τα συστήματα στερέωσης, εξετάζονται οπτικά για να διαπιστωθούν οι θραύσεις και οι ρωγμές. Οι τυχόν μικρές ρωγμές στα άνευ σημασίας στοιχεία δεν λαμβάνονται υπόψη.

3.2.2.2.2    Εισχώρηση στη ζώνη απελευθέρωσης

Κατά τη διάρκεια κάθε δοκιμής εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της δομής προστασίας έχει εισχωρήσει εντός μιας ζώνης απελευθέρωσης, όπως αυτή ορίζεται στο σημείο 1.6 του παραρτήματος ΙΙ.

Επιπλέον, εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της ζώνης απελευθέρωσης βρίσκεται έξω από τον ωφέλιμο χώρο της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, θεωρείται ως έξω από την προστασία της δομής προστασίας σε περίπτωση ανατροπής κάθε τμήμα του χώρου αυτού το οποίο θα έλθει σε επαφή με το επίπεδο έδαφος, αν ο ελκυστήρας ανατρεπόταν προς την πλευρά από την οποία προήλθε η πρόσκρουση. Τα εμπρόσθια και οπίσθια ελαστικά και το μετατρόχιο θεωρούνται ότι είναι τα μικρότερα που υποδεικνύονται από τον κατασκευαστή.

3.2.2.2.3    Ελαστική παραμόρφωση υπό πλευρική φόρτιση

Η ελαστική παραμόρφωση υπολογίζεται (810 + av) mm πάνω από το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος, στο κατακόρυφο επίπεδο εντός του οποίου εφαρμόζεται το φορτίο. Για τη μέτρηση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε συσκευή η οποία είναι παρόμοια με αυτήν η οποία απεικονίζεται στο σχήμα 7.8.

3.2.2.2.4    Μόνιμη παραμόρφωση

Μετά τη δοκιμή της τελικής σύνθλιψης καταγράφεται η μόνιμη παραμόρφωση της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, σημειώνεται, προ της έναρξης της δοκιμής, η θέση των κυρίων μελών της δομής προστασίας σε σχέση προς το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος.

Επέκταση σε άλλους τύπους ελκυστήρων

3.3.1   [Δεν ισχύει]

3.3.2   Τεχνική επέκταση

Σε περίπτωση τεχνικών τροποποιήσεων στον ελκυστήρα, στη δομή προστασίας ή στη μέθοδο στερέωσης της δομής προστασίας επί του ελκυστήρα, το κέντρο δοκιμών το οποίο πραγματοποίησε την αρχική δοκιμή μπορεί να συντάξει ‘έκθεση τεχνικής επέκτασης’ στις ακόλουθες περιπτώσεις:

3.3.2.1   Επέκταση των αποτελεσμάτων δομικών σε άλλους τύπους ελκυστήρων

Οι δοκιμές πρόσκρουσης και σύνθλιψης δεν είναι απαραίτητο να διενεργούνται σε κάθε τύπο ελκυστήρα, με την προϋπόθεση ότι η δομή προστασίας και ο ελκυστήρας συμμορφώνονται με τους όρους οι οποίοι αναφέρονται κατωτέρω στα σημεία 3.3.2.1.1 έως 3.3.2.1.5.

3.3.2.1.1

Η δομή προστασίας είναι πανομοιότυπη με αυτήν η οποία έχει υποβληθεί σε δοκιμή·

3.3.2.1.2

Η απαιτούμενη ενέργεια δεν υπερβαίνει περισσότερο από 5 τοις εκατό την ενέργεια η οποία είχε υπολογιστεί για την αρχική δοκιμή.

3.3.2.1.3

Η μέθοδος στερέωσης και τα στοιχεία του ελκυστήρα επί των οποίων πραγματοποιείται η στερέωση δεν διαφέρουν·

3.3.2.1.4

Κάθε στοιχείο, όπως προφυλακτήρες ιλύος και το κάλυμμα του κινητήρα, που μπορεί να στηρίζει τη δομή προστασίας πρέπει να είναι πανομοιότυπο·

3.3.2.1.5

Η θέση και οι κρίσιμες διαστάσεις του καθίσματος εντός της δομής προστασίας και η σχετική θέση της δομής προστασίας επί του ελκυστήρα πρέπει να εξασφαλίζουν την παραμονή της ζώνης απελευθερώσεως εντός της προστασίας της παραμορφωμένης δομής για όλη τη διάρκεια των δοκιμών (αυτό ελέγχεται χρησιμοποιώντας την ίδια αναφορά ζώνης απελευθερώσεως με την αναφορά στα πρακτικά της αρχής δοκιμής: σημείο αναφοράς του καθίσματος [SRP-Seat Reference Point] ή ενδεικτικó σημείο του καθίσματος [SIP-Seat Iindex Point], αντιστοίχως).

3.3.2.2   Επέκταση των αποτελεσμάτων δομικών δοκιμών σε τροποποιημένους τύπους της δομής προστασίας

Η διαδικασία αυτή πρέπει να ακολουθείται όταν δεν πληρούνται οι διατάξεις της παραγράφου 3.3.2.1, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται όταν η μέθοδος στερέωσης της δομής προστασίας στον ελκυστήρα δεν διατηρεί την ίδια αρχή (π.χ. αντικατάσταση ελαστικών υποστηριγμάτων από διάταξη ανάρτησης):

3.3.2.2.1

Τροποποιήσεις οι οποίες δεν έχουν αντίκτυπο στα αποτελέσματα της αρχικής δοκιμής (π.χ. στερέωση της πλάκας στήριξης με συγκόλληση), προσθήκη καθισμάτων με διαφορετική θέση του ενδεικτικού σημείου του καθίσματος (SIP) εντός της δομής προστασίας (υποβολή σε έλεγχο όσον αφορά τη διατήρηση της (των) νέας(-ων) ζώνης(-ών) απελευθέρωσης εντός του χώρου προστασίας της παραμορφωμένης δομής στη διάρκεια όλων των δοκιμών).

3.3.2.2.2

Τροποποιήσεις οι οποίες έχουν πιθανό αντίκτυπο στα αποτελέσματα της αρχικής δοκιμής χωρίς να αμφισβητείται η δυνατότητα αποδοχής της δομής προστασίας (π.χ. τροποποίηση ενός στοιχείου της δομής, τροποποίηση της μεθόδου στερέωσης της δομής προστασίας επί του ελκυστήρα). Μπορεί να διενεργηθεί δοκιμή επικύρωσης και τα αποτελέσματα της δοκιμής θα καταρτιστούν στην έκθεση επέκτασης. Έχουν καθοριστεί τα ακόλουθα όρια για αυτό τον τύπο επέκτασης: 3.3.2.2.2.1 μπορούν να πραγματοποιηθούν μέχρι 5 επεκτάσεις χωρίς δοκιμή επικύρωσης· 3.3.2.2.2.2 τα αποτελέσματα της δοκιμής επικύρωσης θα καταστούν αποδεκτά για την επέκταση εάν πληρούνται όλοι οι όροι του κώδικα, και: εάν η παραμόρφωση η οποία μετράται μετά από κάθε δοκιμή πρόσκρουσης δεν διαφέρει από την παραμόρφωση η οποία μετράται μετά από κάθε δοκιμή πρόσκρουσης στην έκθεση της αρχικής δοκιμής περισσότερο από ± 7 % (σε περίπτωση δυναμικής δοκιμής)· εάν η δύναμη η οποία μετράται όταν το απαιτούμενο επίπεδο ενέργειας έχει επιτευχθεί στις διάφορες δοκιμές οριζόντιας φόρτισης δεν διαφέρει περισσότερο από ± 7 % από τη δύναμη η οποία μετράται όταν η απαιτούμενη ενέργεια έχει επιτευχθεί στην αρχική δοκιμή, και η παραμόρφωση η οποία μετράται (*4) όταν έχει επιτευχθεί το απαιτούμενο επίπεδο ενέργειας στις διάφορες δοκιμές οριζόντιας φόρτισης, δεν διαφέρει από την παραμόρφωση η οποία μετράται όταν η απαιτούμενη ενέργεια έχει επιτευχθεί στην αρχική δοκιμή περισσότερο από ± 7 % (σε περίπτωση στατικής δοκιμής). 3.3.2.2.2.3 Περισσότερες από μία τροποποιήσεις στη δομή προστασίας μπορεί να συμπεριληφθούν σε μια ενιαία έκθεση επέκτασης, εάν αντιπροσωπεύουν διαφορετικές επιλογές της ίδιας δομής προστασίας, αλλά μόνο μία δοκιμή επικύρωσης είναι αποδεκτή στο πλαίσιο μιας ενιαίας έκθεσης επέκτασης. Οι επιλογές που δεν υποβάλλονται σε δοκιμή περιγράφονται σε συγκεκριμένο τμήμα της έκθεσης επέκτασης.

3.3.2.2.3

Ο κατασκευαστής δηλώνει ότι η αύξηση της μάζας αναφοράς μιας δομής προστασίας έχει ήδη υποβληθεί σε δοκιμή. Εάν ο κατασκευαστής επιθυμεί να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό έγκρισης, είναι δυνατόν να εκδώσει μια έκθεση επέκτασης μετά τη διεξαγωγή δοκιμής επικύρωσης (τα όρια ± 7 % τα οποία καθορίζονται στο σημείο 3.3.2.2.2.2 δεν ισχύουν σ’ αυτή την περίπτωση).

3.4   [Δεν ισχύει]

3.5   Απόδοση των δομών προστασίας σε χαμηλές θερμοκρασίες

3.5.1

Εάν δηλώνεται ότι η δομή προστασίας διαθέτει ιδιότητες οι οποίες είναι ανθεκτικές στην ευθραυστότητα λόγω χαμηλών θερμοκρασιών, ο κατασκευαστής παρέχει λεπτομέρειες οι οποίες πρέπει να συμπεριληφθούν στην έκθεση.

3.5.2

Οι ακόλουθες απαιτήσεις και διαδικασίες αποσκοπούν στην εξασφάλιση αντοχής και ανθεκτικότητας σε πλήρη θραύση σε μειωμένες θερμοκρασίες. Συνιστάται η τήρηση των ακόλουθων ελάχιστων απαιτήσεων υλικού κατά την αξιολόγηση της καταλληλότητας της δομής προστασίας σε μειωμένες θερμοκρασίας λειτουργίας στις χώρες εκείνες οι οποίες απαιτούν επιπρόσθετη προστασία λειτουργίας.

3.5.2.1

Μπουλόνια και παξιμάδια που χρησιμοποιούνται για τη στερέωση της δομής προστασίας στον ελκυστήρα και τη σύνδεση δομικών τμημάτων της δομής προστασίας πρέπει να διαθέτουν κατάλληλες και ελεγμένες ιδιότητες αντοχής σε μειωμένες θερμοκρασίες.

3.5.2.2

Όλα τα ηλεκτρόδια συγκόλλησης τα οποία χρησιμοποιούνται στην κατασκευή μελών και βάσεων στήριξης της δομής είναι συμβατά με το υλικό της δομής προστασίας όπως αναφέρεται στο σημείο 3.5.2.3. κατωτέρω.

3.5.2.3

Προϊόντα από χάλυβα για δομικά μέλη της δομής προστασίας πρέπει να είναι από υλικό ελεγμένης αντοχής το οποίο παρουσιάζει ελάχιστες απαιτήσεις ενέργειας σε κρούση κατά Charpy V-Notch σύμφωνα με τον πίνακα 7.1. Η ποιότητα του χάλυβα καθορίζεται σύμφωνα με το πρότυπο ISO 630:1995. Χάλυβας με ελασματοποιημένη πυκνότητα μικρότερη από 2,5 mm και με περιεκτικότητα άνθρακα μικρότερη από 0,2 τοις εκατό θεωρείται ότι πληροί αυτή την απαίτηση. Τα δομικά μέλη της δομής προστασίας από υλικά εκτός του χάλυβα πρέπει να έχουν ισοδύναμη αντοχή στην πρόσκρουση σε χαμηλές θερμοκρασίες.

3.5.2.4

Όταν ελέγχονται οι απαιτήσεις ενέργειας κρούσης κατά Charpy V-Notch, το μέγεθος των δειγμάτων δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το μεγαλύτερο από τα μεγέθη που αναφέρονται στον πίνακα 7.1, και που θα επιτρέπει το υλικό.

3.5.2.5

Οι δοκιμές Charpy V-Notch διενεργούνται σύμφωνα με τη διαδικασία η οποία ορίζεται στο ASTM A 370-1979, με εξαίρεση τα μεγέθη δειγμάτων τα οποία πρέπει να συμφωνούν με τις διαστάσεις οι οποίες δίνονται στον πίνακα 7.1. Πίνακας 7.1 Ελάχιστες τιμές ενέργειας κρούσης Charpy V-notch Μέγεθος δείγματος Ενέργεια στους Ενέργεια στους   –30  °C –20  °C mm J J (2) 10 × 10 (1) 11 27,5 10 × 9 10 25 10 × 8 9,5 24 10 × 7,5 (1) 9,5 24 10 × 7 9 22,5 10 × 6,7 8,5 21 10 × 6 8 20 10 × 5 (1) 7,5 19 10 × 4 7 17,5 10 × 3.5 6 15 10 × 3 6 15 10 × 2,5 (1) 5,5 14

3.5.2.6

Εναλλακτικές επιλογές σ’ αυτή τη διαδικασία είναι η χρήση καθησυχασμένου ή ημικαθησυχασμένου χάλυβα, για την οποία παρατίθεται σαφής διάταξη. Η ποιότητα του χάλυβα καθορίζεται σύμφωνα με το πρότυπο ISO 630:1995, Amd 1:2003

3.5.2.7

Τα δείγματα πρέπει να είναι διαμήκη και να λαμβάνονται από επίπεδα μέρη, κυλινδρικά ή δομικά τμήματα πριν τη διαμόρφωση ή τη συγκόλληση για χρήση στη δομή προστασίας. Τα δείγματα από κυλινδρικά ή δομικά τμήματα λαμβάνονται από το κέντρο της πλευράς με τις μεγαλύτερες διαστάσεις και δεν περιλαμβάνουν πλάκες στήριξης.

3.6   [Δεν ισχύει]

Σχήμα 7.1

Ζώνη απελευθέρωσης

Σχήμα 7.1.α Πλάγια όψη Τομή διά μέσου του επιπέδου αναφοράς

Σχήμα 7.1.β Πίσω όψη

Σχήμα 7.1.γ

Κάτοψη

Σχήμα 7.2.α

Ζώνη απελευθέρωσης για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση καθίσματος και αψίδα δύο θέσεων

Σχήμα 7.2.β

Ζώνη απελευθέρωσης με περιστρεφόμενη θέση καθίσματος και άλλοι τύποι δομής προστασίας σε περίπτωση ανατροπής (ROPS)

Σχήμα 7.3

Κρουστικό εκκρεμές με τις αλυσίδες ή τα καλώδια ανάρτησής του

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.4

Παράδειγμα αγκύρωσης του ελκυστήρα (οπίσθια πρόσκρουση)

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.5

Παράδειγμα αγκύρωσης του ελκυστήρα (εμπρόσθια πρόσκρουση)

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.6

Παράδειγμα αγκύρωσης του ελκυστήρα (πλευρική πρόσκρουση)

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.7

Παράδειγμα διάταξης σύνθλιψης του ελκυστήρα

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.8

Παράδειγμα διάταξης μέτρησης ελαστικών παραμορφώσεων

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.9

Καμπύλη δύναμης/παραμόρφωσης

Δεν απαιτείται δοκιμή υπερφόρτισης

Σημειώσεις:

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.10

Καμπύλη δύναμης/παραμόρφωσης

Απαιτείται δοκιμή υπερφόρτισης

Σημειώσεις:

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 7.11

Καμπύλη δύναμης/παραμόρφωσης

Συνέχιση της δοκιμής υπερφόρτισης

Σημειώσεις:

Κείμενο της εικόνας

“3.   ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ

3.1   Προκαταρκτικές προϋποθέσεις στις δοκιμές αντοχής

3.1.1   Ολοκλήρωση δύο προκαταρκτικών δοκιμών

Η δομή προστασίας δύναται να υποβληθεί σε δοκιμές αντοχής μόνο εάν έχουν ολοκληρωθεί επιτυχώς και η δοκιμή πλευρικής σταθερότητας και η δοκιμή ασυνεχούς ανατροπής (βλέπε διάγραμμα ροής στο σχήμα 6.3).

3.1.2   Προετοιμασία για τις προκαταρκτικές δοκιμές

3.1.2.1

Ο ελκυστήρας πρέπει να εφοδιάζεται με τη δομή προστασίας σε θέση ασφαλείας.

3.1.2.2

Εξοπλίζεται με ελαστικά της μέγιστης διαμέτρου που καθορίζει ο κατασκευαστής και του ελάχιστου πάχους στεφάνης που ταιριάζει στη διάμετρο αυτή. Τα ελαστικά δεν περιέχουν υγρό έρμα και φουσκώνονται στην πίεση που συνιστάται για τις εργασίες στους αγρούς.

3.1.2.3

Οι οπίσθιοι τροχοί ρυθμίζονται στο στενότερο μετατρόχιο· οι εμπρόσθιοι τροχοί ρυθμίζονται με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια στο ίδιο μετατρόχιο. Αν υπάρχουν δύο δυνατότητες ρύθμισης του μετατροχίου που αποκλίνουν εξίσου από τη στενότερη ρύθμιση του μετατροχίου των οπισθίων τροχών, επιλέγεται η ρύθμιση που παρέχει το μεγαλύτερο μετατρόχιο για τους εμπρόσθιους τροχούς.

3.1.2.4

Πληρούνται οι δεξαμενές υγρών των ελκυστήρων ή αντικαθίστανται τα υγρά από ισοδύναμη μάζα τοποθετημένη στα αντίστοιχα σημεία.

3.1.2.5

Όλες οι προσαρτήσεις οι οποίες χρησιμοποιούνται στην παραγωγή εν σειρά στερεώνονται στον ελκυστήρα στην κανονική θέση.

3.1.3   Δοκιμή πλευρικής σταθερότητας

3.1.3.1

Ο ελκυστήρας, αφού προετοιμασθεί σύμφωνα με τα ανωτέρω, τοποθετείται σε ένα οριζόντιο επίπεδο με τρόπο ώστε ο στροφέας του εμπρόσθιού του άξονα ή, στην περίπτωση αρθρωτού ελκυστήρα, ο οριζόντιος στροφέας που βρίσκεται μεταξύ των δύο αξόνων, να μπορεί να κινείται ελεύθερα.

3.1.3.2

Δίδεται κλίση μέσω γρύλλου ή πολύσπαστου, στο τμήμα του ελκυστήρα που συνδέεται άκαμπτα με τον άξονα που φέρει περισσότερο από το 50 % του βάρους του ελκυστήρα, μετρώντας, παράλληλα, συνεχώς τη γωνία κλίσης. Η γωνία αυτή πρέπει να είναι τουλάχιστον 38° τη στιγμή κατά την οποία ο ελκυστήρας βρίσκεται σε ασταθή ισορροπία με τους δύο τροχούς στο έδαφος. Η δοκιμή πραγματοποιείται μία φορά με το τιμόνι γυρισμένο όλο δεξιά και μία φορά με το τιμόνι γυρισμένο όλο αριστερά.

3.1.4   Δοκιμή ασυνεχούς περιστροφής

3.1.4.1   Γενικές παρατηρήσεις

Η δοκιμή αυτή αποσκοπεί στον προσδιορισμό του κατά πόσο μια δομή που είναι στερεωμένη στον ελκυστήρα και έχει σχεδιασθεί για να προστατεύει τον οδηγό του, είναι σε θέση να εμποδίσει αποτελεσματικά τον ελκυστήρα να εκτελέσει διαδοχικές ανατροπές σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής σε πρανές με κλίση 1/1,5 (σχήμα 6.4).

Η ασυνεχής ανατροπή αποδεικνύεται με μία από τις δύο μεθόδους δοκιμών που περιγράφονται στα σημεία 3.1.4.2 και 3.1.4.3.

3.1.4.2   Πρακτική επίδειξη των χαρακτηριστικών που επιτρέπουν την αποφυγή διαδοχικών ανατροπών

3.1.4.2.1

Η δοκιμή ανατροπής πραγματοποιείται σε πειραματικό κεκλιμένο επίπεδο με μήκος τουλάχιστον 4 μέτρα (βλέπε σχήμα 6.4). Η επιφάνεια φέρει επίστρωση πάχους 18 cm από υλικό με δείκτη σκληρότητας, σύμφωνα με τα πρότυπα ASAE S313.3 FEB1999 και ASAE EP542 FEB1999 σχετικά με τον μετρητή διείσδυσης εδάφους, έχει δείκτη διείσδυσης κώνου ίσο με: A = 235 ± 20 ή B = 335 ± 20

3.1.4.2.2

Ο ελκυστήρας (αφού προετοιμασθεί σύμφωνα με τα ανωτέρω) ανατρέπεται πλευρικά με μηδενική αρχική ταχύτητα Για το σκοπό αυτό, τοποθετείται στην κορυφή του πρανούς με τέτοιο τρόπο ώστε οι τροχοί που βρίσκονται προς την πλευρά της κατωφέρειας να ακουμπούν στο πρανές και το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα να είναι παράλληλο με τις ισοϋψείς καμπύλες του πρανούς. Αφού ο ελκυστήρας προσκρούει στην επιφάνεια του πρανούς, μπορεί να ανασηκωθεί από την εν λόγω επιφάνεια στρεφόμενος περί το άνω γωνιακό άκρο της δομής προστασίας, χωρίς να ανατραπεί. Πρέπει δε να ξαναπέσει με την ίδια πλευρά με την οποία προσέκρουσε στο πρανές.

3.1.4.3   Μαθηματική επίδειξη των χαρακτηριστικών που επιτρέπουν την αποφυγή διαδοχικών ανατροπών

3.1.4.3.1

Προκειμένου να υπολογισθούν οι τιμές που επιτρέπουν την αποφυγή των διαδοχικών ανατροπών πρέπει να προσδιορισθούν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά δεδομένα σχετικά με τον ελκυστήρα (βλέπε σχήμα 6.5): B0 (m) Πλάτος των ελαστικών των οπίσθιων τροχών· B6 (m) Πλάτος της δομής προστασίας μεταξύ των σημείων πρόσκρουσης στα δεξιά και τα αριστερά· B7 (m) Πλάτος του καλύμματος της μηχανής (καπό)· D0 (ακτίνα) Γωνία ταλάντωσης του εμπρόσθιου άξονα από τη θέση μηδέν έως το τέρμα· D2 (m) Ύψος των εμπρόσθιων ελαστικών υπό πλήρη φόρτιση του άξονα· D3 (m) Ύψος των οπίσθιων ελαστικών υπό πλήρη φόρτιση του άξονα· H0 (m) Ύψος του στροφέα του εμπρόσθιου άξονα· H1 (m) Ύψος του κέντρου βαρύτητας· H6 (m) Ύψος στο σημείο κρούσης· H7 (m) Ύψος του καλύμματος της μηχανής (καπό)· L2 (m) Οριζόντια απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους και του εμπρόσθιου άξονα· L3 (m) Οριζόντια απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους και του οπίσθιου άξονα· L6 (m) Οριζόντια απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους και του εμπρόσθιου σημείου τομής της δομής προστασίας (σημειώνεται αρνητικό πρόσημο στην περίπτωση που το εν λόγω εμπρόσθιο σημείο βρίσκεται εμπρός από το κέντρο βάρους)· L7 (m) Οριζόντια απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους και της εμπρόσθιας γωνίας του καλύμματος της μηχανής (καπό)· Mc (kg) Μάζα του ελκυστήρα που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό· Q (kgm2) Ροπή αδρανείας της μάζας στο επίπεδο του διαμήκη άξονα που διέρχεται από το κέντρο βάρους· S (m) Μετατρόχιο του οπίσθιου άξονα. Το σύνολο του πλάτους του μετατροχίου (S) και των ελαστικών (B0) πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το πλάτος B6 της δομής προστασίας.

3.1.4.3.2

Οι υπολογισμοί πραγματοποιούνται με βάση τις ακόλουθες απλοποιητικές παραδοχές: 3.1.4.3.2.1 ο ελκυστήρας ακίνητος ανατρέπεται στο πρανές που έχε κλίση 1/1,5 με ταλαντευόμενο εμπρόσθιο άξονα τη στιγμή που το κέντρο βάρους θα βρεθεί κατακόρυφα επάνω από το άξονα περιστροφής, 3.1.4.3.2.2 ο άξονας περιστροφής είναι παράλληλος με τον διαμήκη άξονα του ελκυστήρα και διέρχεται από το κέντρο των επιφανειών επαφής των εμπρόσθιων και οπισθίων τροχών που βρίσκονται στην κατωφέρεια, 3.1.4.3.2.3 ο ελκυστήρας δεν ολισθαίνει στο πρανές, 3.1.4.3.2.4 η πρόσκρουση με το κεκλιμένο επίπεδο είναι ημιελαστική, με συντελεστή ελαστικότητας: U = 0,2 3.1.4.3.2.5 το βάθος διείσδυσης στο κεκλιμένο επίπεδο και η παραμόρφωση της δομής προστασίας δίνουν συνολικά: T = 0,2 m 3.1.4.3.2.6 δεν διεισδύουν στο κεκλιμένο επίπεδο άλλα στοιχεία του ελκυστήρα.

3.1.4.3.3

Το πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή [BASIC (*5)] για τον υπολογισμό της συνεχούς ή διακεκομμένης ανατροπής πλευρικώς ανατρεπόμενου ελκυστήρα σε μικρό μετατρόχιο με δομή προστασίας σε περίπτωση ανατροπής, προσαρμοσμένη στο εμπρόσθιο μέρος, αποτελεί μέρος του παρόντος Κώδικα, με τα παραδείγματα 6.1 έως 6.11.

3.1.5   Μέθοδοι μέτρησης

3.1.5.1   Οριζόντιες αποστάσεις μεταξύ του κέντρου βαρύτητας και των οπίσθιων (L3) ή εμπρόσθιων (L2) αξόνων

Η απόσταση μεταξύ των οπίσθιων και των εμπρόσθιων αξόνων εκατέρωθεν του ελκυστήρα υπολογίζονται προκειμένου να εξακριβωθεί η απουσία γωνίας κατεύθυνσης.

Οι αποστάσεις μεταξύ του κέντρου βαρύτητας και του οπίσθιου άξονα (L3) ή του εμπρόσθιου άξονα (L2) υπολογίζονται από την κατανομή μάζας του ελκυστήρα μεταξύ των οπίσθιων και των εμπρόσθιων τροχών.

3.1.5.2   Ύψος των οπίσθιων (D3) και των εμπρόσθιων (D2) ελαστικών

Υπολογίζεται η απόσταση από το υψηλότερο σημείο του ελαστικού έως το επίπεδο έδαφος (σχήμα 6.5), και η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται για τα εμπρόσθια και τα οπίσθια ελαστικά.

3.1.5.3   Οριζόντια απόσταση μεταξύ του κέντρου βαρύτητας και του εμπρόσθιου σημείου τομής της δομής προστασίας (L6).

Υπολογίζεται η απόσταση μεταξύ του κέντρου βαρύτητας και του εμπρόσθιου σημείου τομής της δομής προστασίας (βλέπε σχήματα 6.6.α, 6.6.β και 6.6.γ). Εάν η δομή προστασίας βρίσκεται εμπρός από το επίπεδο του κέντρου βαρύτητας, σημειώνεται αρνητικό πρόσημο μπροστά από την καταγεγραμμένη μέτρηση (-L6).

3.1.5.4   Πλάτος της δομής προστασίας (B6)

Υπολογίζεται η απόσταση μεταξύ των σημείων πρόσκρουσης στα αριστερά και δεξιά των δύο κατακόρυφων θέσεων της δομής.

Το σημείο κρούσης καθορίζεται από το επίπεδο, το εφαπτόμενο στη δομή προστασίας και διερχόμενο μέσω της γραμμής η οποία διαγράφεται από τα εξώτερα άκρα της κορυφής των εμπρόσθιων και των οπίσθιων ελαστικών (βλέπε σχήμα 6.7.).

3.1.5.5   Ύψος της δομής προστασίας (H6)

Υπολογίζεται η κατακόρυφη απόσταση από το σημείο κρούσης της δομής έως το επίπεδο έδαφος.

3.1.5.6   Ύψος του καλύμματος (καπό) της μηχανής (H7)

Υπολογίζεται η κατακόρυφη απόσταση από το σημείο κρούσης του καλύμματος της μηχανής έως το επίπεδο έδαφος.

Το σημείο κρούσης καθορίζεται από το επίπεδο, το εφαπτόμενο στο κάλυμμα της μηχανής και στη δομή προστασίας, και διερχόμενο μέσω των εξώτερων άκρων της κορυφής των εμπρόσθιων ελαστικών (βλέπε σχήμα 6.7.). Η μέτρηση πραγματοποιείται σε αμφότερες τις πλευρές του καλύμματος της μηχανής.

3.1.5.7   Πλάτος του καλύμματος (καπό) της μηχανής (Β7)

Υπολογίζεται η απόσταση μεταξύ των δύο σημείων πρόσκρουσης του καλύμματος της μηχανής, όπως περιγράφεται ανωτέρω.

3.1.5.8   Οριζόντια απόσταση μεταξύ του κέντρου βάρους και της εμπρόσθιας γωνίας του καλύμματος (καπό) της μηχανής (L7)

Υπολογίζεται η απόσταση από το σημείο κρούσης του καλύμματος της μηχανής, όπως περιγράφεται ανωτέρω, έως το κέντρο βαρύτητας.

3.1.5.9   Ύψος του στροφέα του εμπρόσθιου άξονα (H0)

Η κατακόρυφη απόσταση μεταξύ του κέντρου του στροφέα του εμπρόσθιου άξονα έως το κέντρο του άξονα των εμπρόσθιων ελαστικών (H01) περιλαμβάνεται στην τεχνική έκθεση του κατασκευαστή και πρέπει να ελέγχεται.

Υπολογίζεται η κατακόρυφη απόσταση από το κέντρο του άξονα των εμπρόσθιων ελαστικών έως το επίπεδο έδαφος (H02) (βλέπε σχήμα 6.8).

Το ύψος του στροφέα του εμπρόσθιου άξονα (H0) είναι το σύνολο και των δύο προηγούμενων τιμών.

3.1.5.10   Μετατρόχιο του οπίσθιου άξονα (S).

Υπολογίζεται το ελάχιστο μετατρόχιο του οπίσθιου άξονα με ελαστικά με τη μεγαλύτερη διάμετρο, όπως ορίζει ο κατασκευαστής (βλέπε σχήμα 6.9).

3.1.5.11   Πλάτος των ελαστικών των οπισθίων τροχών (B0)

Υπολογίζεται η απόσταση μεταξύ των εξωτερικών και των εσωτερικών κατακόρυφων επιπέδων στο άνω τμήμα οπίσθιου ελαστικού (βλέπε σχήμα 6.9).

3.1.5.12   Γωνία ταλάντωσης του εμπρόσθιου άξονα (D0)

Υπολογίζεται σε αμφότερες τις πλευρές του άξονα η μεγαλύτερη γωνία η οποία καθορίζεται από την ταλάντωση του εμπρόσθιου άξονα από την οριζόντια θέση έως τη μέγιστη παραμόρφωση, λαμβάνοντας υπόψη τυχόν αποσβεστήρες τελικής κρούσης. Χρησιμοποιείται η μέτρηση της μέγιστης γωνίας.

3.1.5.13   Μάζα ελκυστήρα (M)

Η μάζα του ελκυστήρα καθορίζεται σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στην παράγραφο 3.2.1.4.

3.2   Όροι των δοκιμών αντοχής των συστημάτων προστασίας και της στερέωσης τους πάνω στον ελκυστήρα

3.2.1   Γενικές προδιαγραφές

3.2.1.1   Σκοπός των δοκιμών

Οι δοκιμές που πραγματοποιούνται με τη βοήθεια ειδικών διατάξεων έχουν σκοπό να προσομοιώσουν τις φορτίσεις που ασκούνται, σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα, στη δομή προστασίας. Οι δοκιμές αυτές επιτρέπουν να παρατηρηθεί η αντοχή της δομής προστασίας και των σημείων στήριξής της πάνω στον ελκυστήρα, καθώς και κάθε τμήματος του ελκυστήρα που μεταδίδει το φορτίο δοκιμής.

3.2.1.2   Μέθοδοι δοκιμής

Οι δοκιμές πρέπει να εκτελούνται σύμφωνα με τη δυναμική μέθοδο ή τη στατική μέθοδο. Οι δύο μέθοδοι είναι ισοδύναμες.

3.2.1.3   Γενικές διατάξεις που ισχύουν για την προετοιμασία των δοκιμών

3.2.1.3.1

Η δομή προστασίας πρέπει να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές της εν σειρά παραγωγής. Πρέπει να στερεώνεται, σύμφωνα με τη συνιστώμενη από τον κατασκευαστή μέθοδο, σ’ έναν από τους ελκυστήρες για τους οποίους έχει σχεδιαστεί. Σημείωση: Δεν είναι απαραίτητο να υποστεί τη δοκιμή στατικής αντοχής ένας πλήρως εξοπλισμένος ελκυστήρας· εντούτοις, η δομή προστασίας και τα τμήματα του ελκυστήρα στα οποία αυτή είναι στερεωμένη, πρέπει να συγκροτούν ένα λειτουργικό σύνολο το οποίο εφεξής καλείται ‘το συγκρότημα’.

3.2.1.3.2

Τόσο για τη στατική όσο και για τη δυναμική δοκιμή, ο συναρμολογημένος ελκυστήρας (ή το συγκρότημα), πρέπει να είναι εξοπλισμένος με όλα τα στοιχεία της εν σειρά παραγωγής που μπορούν είτε να επηρεάζουν την αντοχή της δομής προστασίας είτε να είναι απαραίτητα στη δοκιμή της αντοχής. Τα στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο για το εσωτερικό της ζώνης απελευθέρωσης πρέπει επίσης να προσαρμοστούν στον ελκυστήρα (ή το συγκρότημα) κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν πληρούνται οι απαιτήσεις των όρων αποδοχής του σημείου 3.2.3. Όλα τα κατασκευαστικά στοιχεία του ελκυστήρα ή της δομής προστασίας, συμπεριλαμβανομένων των δομών προστασίας κατά της κακοκαιρίας, πρέπει να παρέχονται η να προσδιορίζονται σε σχέδια.

3.2.1.3.3

Για τις δοκιμές της αντοχής πρέπει να αποσυναρμολογούνται όλα τα τοιχώματα και αποσπώμενα στοιχεία, που δεν ανήκουν στη δομή, ώστε να μην είναι δυνατό να συντείνουν στην ενίσχυση της δομής προστασίας.

3.2.1.3.4

Η ρύθμιση του μετατροχίου είναι τέτοια ώστε, κατά το μέτρο του δυνατού, η δομή προστασίας να μην υποστηρίζεται από τα ελαστικά κατά τη διάρκεια των δοκιμών της αντοχής. Αν οι εν λόγω δοκιμές εκτελούνται σύμφωνα με τη στατική μέθοδο, είναι δυνατό να αποσυναρμολογούνται και οι τροχοί.

3.2.1.4   Μάζα αναφορά του ελκυστήρα κατά τις δοκιμές

Η μάζα αναφοράς Μ που χρησιμοποιείται στους τύπους για τον υπολογισμό του ύψους πτώσης του κρουστικού εκκρεμούς, των ενεργειών που μεταδίδονται και των δυνάμεων σύνθλιψης, πρέπει να είναι τουλάχιστον η μάζα του ελκυστήρα, χωρίς τα προαιρετικά εξαρτήματα, αλλά στην οποία συμπεριλαμβάνεται το νερό ψύξης, τα λιπαντικά, τα καύσιμα, τα εργαλεία συν τη δομή προστασίας. Δεν λαμβάνονται υπόψη τα προαιρετικά εμπρόσθια ή οπίσθια βάρη, το έρμα των ελαστικών, τα φερόμενα όργανα και εξοπλισμοί η κάθε ειδικό όργανο.

3.2.2   Δοκιμές

3.2.2.1   Αλληλουχία των δοκιμών

Η αλληλουχία των δοκιμών, με την επιφύλαξη των πρόσθετων δοκιμών που αναφέρονται στα τμήματα 3.3.1.1.6, 3.3.1.1.7, 3.3.2.1.6 και 3.3.2.1.7, είναι η ακόλουθη:

1.	πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή φόρτιση (στατική δοκιμή) στο οπίσθιο τμήμα της δομής (βλέπε 3.3.1.1.1 και 3.3.2.1.1)·

2.	δοκιμή οπίσθιας σύνθλιψης (δυναμική ή στατική δοκιμή) (βλέπε 3.3.1.1.4 και 3.3.2.1.4)·

3.	πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή φόρτιση (στατική δοκιμή) στο εμπρόσθιο τμήμα της δομής (βλέπε 3.3.1.1.2 και 3.3.2.1.2)·

4.	πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή φόρτιση (στατική δοκιμή) στο πλευρό της δομής (βλέπε 3.3.1.1.3 και 3.3.2.1.3)·

5.	εμπρόσθια σύνθλιψη (δυναμικές ή στατικές δοκιμές) (βλέπε 3.3.1.1.5 και 3.3.2.1.5)·

3.2.2.2   Γενικές προδιαγραφές

3.2.2.2.1

Αν, κατά τη διεξαγωγή της δοκιμής, οποιοδήποτε στοιχείο του εξοπλισμού αγκύρωσης του ελκυστήρα θραυστεί ή μετατοπιστεί, η δοκιμή πρέπει να επαναληφθεί.

3.2.2.2.2

Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, δεν επιτρέπονται επιδιορθώσεις ούτε ρυθμίσεις του ελκυστήρα ή της δομής προστασίας.

3.2.2.2.3

Η μετάδοση του ελκυστήρα ευρίσκεται στο νεκρό σημείο και οι πέδες είναι ελεύθερες κατά τη διάρκεια των δοκιμών.

3.2.2.2.4

Αν ο ελκυστήρας είναι εφοδιασμένος με σύστημα ανάρτησης μεταξύ του αμαξώματος και των τροχών, αυτό πρέπει να απομονώνεται κατά τη διάρκεια των δοκιμών.

3.2.2.2.5

Η πλευρά που επιλέγεται για την πρώτη πρόσκρουση (δυναμική δοκιμή) ή για την εφαρμογή του πρώτου φορτίου (στατική δοκιμή) στο οπίσθιο τμήμα της δομής, είναι αυτή που, κατά τη γνώμη των αρμοδίων για τις δοκιμές αρχών, θα βρίσκεται υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες για τη δομή κατά τις προσκρούσεις ή κατά την εφαρμογή των φορτίων. Η πλευρική πρόσκρουση ή φόρτιση και η οπίσθια πρόσκρουση ή φόρτιση πρέπει να πραγματοποιούνται εκατέρωθεν του διαμήκους διάμεσου επιπέδου της δομής προστασίας. Η πλευρική πρόσκρουση ή φόρτιση πραγματοποιείται στην ίδια πλευρά του διαμήκους διάμεσου επιπέδου της δομής προστασίας με την πλευρική πρόσκρουση ή φόρτιση.

3.2.3   Όροι αποδοχής

3.2.3.1

Μια δομή προστασίας θεωρείται ότι ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές ως προς την αντοχή, αν πληροί τις ακόλουθες προϋποθέσεις: 3.2.3.1.1 μετά από κάθε μερική δοκιμή δεν παρουσιάζει ρωγμές ή σχισμές κατά την έννοια του σημείου 3.3.1.2.1 ή 3.2.3.1.2. Αν, κατά τη διάρκεια μιας από τις δοκιμές, εμφανίζονται σημαντικές ρωγμές ή σχισμές, πρέπει αμέσως να διενεργείται πρόσθετη δοκιμή, σύμφωνα με τις δυναμικές ή στατικές δοκιμές, μετά την πρόσκρουση η οποία προκάλεσε την εμφάνιση αυτών των ρωγμών ή σχισμών· 3.2.3.1.2 κατά τη διάρκεια των δοκιμών, εκτός της δοκιμής υπερφόρτισης, κανένα τμήμα της δομής προστασίας δεν πρέπει να εισέρχεται εντός της ζώνης απελευθέρωσης όπως ορίζεται στο σημείο 1.6 του παραρτήματος ΙΙ· 3.2.3.1.3 κατά τη διάρκεια των δοκιμών, εκτός της δοκιμής υπερφόρτισης, όλα τα τμήματα της ζώνης απελευθέρωσης ασφαλίζονται από τη δομή προστασίας, σύμφωνα με τα σημεία 3.3.1.2.2 και 3.3.2.2.2· 3.2.3.1.4 κατά τη διάρκεια των δοκιμών η δομή προστασίας δεν πρέπει να ασκεί κανέναν περιορισμό στη δομή του καθίσματος· 3.2.3.1.5 η ελαστική παραμόρφωση που μετράται σύμφωνα με τα σημεία 3.3.1.2.3 και 3.3.2.2.3 πρέπει να είναι μικρότερη από 250 mm.

3.2.3.2

Δεν πρέπει να υπάρχουν άλλα εξαρτήματα που να παρουσιάζουν κίνδυνο για τον οδηγό. Δεν πρέπει να υπάρχει προεξέχον τμήμα ή εξάρτημα που θα μπορούσε να τραυματίσει τον οδηγό σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα ή οποιοδήποτε τμήμα ή εξάρτημα που θα μπορούσε να τον παγιδεύσει —π.χ. δεσμεύοντας την κνήμη ή το πόδι του— εξαιτίας των παραμορφώσεων της δομής.

3.2.4   [Δεν ισχύει]

3.2.5   Συσκευές και εξοπλισμός για τις δυναμικές δοκιμές

3.2.5.1   Κρουστικό εκκρεμές

3.2.5.1.1

Ένα κρουστικό εκκρεμές αναρτάται μέσω δύο αλυσίδων ή καλωδίων εκ των στροφέων που κείνται σε απόσταση τουλάχιστον 6 m από το έδαφος. Πρέπει να προβλέπεται τρόπος για την ανεξάρτητη ρύθμιση του ύψους ανάρτησης και της γωνίας μεταξύ του εκκρεμούς και των αλυσίδων ή των καλωδίων.

3.2.5.1.2

Η μάζα του χρησιμοποιούμενου κρουστικού εκκρεμούς είναι 2 000 ± 20 kg, εξαιρουμένης της μάζας των αλυσίδων ή των καλωδίων, η οποία δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 100 kg. Το μήκος των πλευρών της όψης κρούσης πρέπει να είναι 680 ± 20 mm (βλέπε σχήμα 6.10). Το χρησιμοποιούμενο εκκρεμές γεμίζεται κατά τέτοιον τρόπο, ώστε η θέση του κέντρου βάρους του να παραμένει σταθερή και να συμπίπτει με το γεωμετρικό κέντρο βάρους του παραλληλεπιπέδου.

3.2.5.1.3

Το παραλληλεπίπεδο πρέπει να είναι συνδεδεμένο με το σύστημα που το έλκει προς τα πίσω μέσω ενός μηχανισμού στιγμιαίας απελευθέρωσης, ο οποίος είναι κατά τέτοιο τρόπο σχεδιασμένος και τοποθετημένος, ώστε να επιτρέπει την αποδέσμευση του βάρους του εκκρεμούς χωρίς να προκαλείται ταλάντωση του παραλληλεπιπέδου σε σχέση με τον οριζόντιο άξονά του που είναι κάθετος στο επίπεδο ταλάντωσης του εκκρεμούς.

3.2.5.2   Υποστηρίγματα του εκκρεμούς

Οι στροφείς του εκκρεμούς στερεώνονται σταθερά, έτσι ώστε η μετατόπισή τους προς οποιαδήποτε κατεύθυνση να μην υπερβαίνει το 1 % του ύψους πτώσης.

3.2.5.3   Αγκυρώσεις

3.2.5.3.1

Σιδηροτροχιές αγκύρωσης, που παρουσιάζουν το κατάλληλο άνοιγμα και καλύπτουν την επιφάνεια που απαιτείται για την αγκύρωση του ελκυστήρα, σε όλες τις εικονιζόμενες περιπτώσεις (βλέπε σχήματα 6.11, 6.12 και 6.13), πρέπει να στερεώνονται σταθερά σε πλάκα μεγάλης αντοχής που βρίσκεται κάτω από το εκκρεμές.

3.2.5.3.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στις σιδηροτροχιές με καλώδιο 6 × 19 κυκλικών κλώνων, ινώδους πυρήνα, σύμφωνα με το πρότυπο ISO 2408:2004 και ονομαστικής διαμέτρου 13 mm. Οι μεταλλικοί κλώνοι πρέπει να έχουν ανώτατο όριο αντοχής σε τάνυση 1 770 MPa.

3.2.5.3.3

Ο κεντρικός στροφέας αρθρωτού ελκυστήρα συγκρατείται και αγκυρώνεται στο έδαφος κατά τρόπο κατάλληλο για όλες τις δοκιμές. Για τη δοκιμή πλευρικής πρόσκρουσης, ο στροφέας συγκρατείται επίσης πλευρικά από την αντίθετη πλευρά της πρόσκρουσης. Οι εμπρόσθιοι και οπίσθιοι τροχοί δεν βρίσκονται αναγκαστικά στην ίδια ευθεία, εφόσον αυτό διευκολύνει την κατάλληλη τοποθέτηση των καλωδίων.

3.2.5.4   Σφήνα για τον τροχό και δοκός

3.2.5.4.1

Σαν σφήνα για τους τροχούς κατά τη διάρκεια των δοκιμών πρόσκρουσης χρησιμοποιείται δοκός από μαλακό ξύλο διατομής 150 × 150 mm (βλέπε σχήματα 6.11, 6.12 και 6.13).

3.2.5.4.2

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών πλευρικής πρόσκρουσης, δοκός από μαλακό ξύλο στερεώνεται στο έδαφος για να συγκρατήσει το σώτρο του τροχού στην αντίθετη πλευρά εκείνης που δέχεται την πρόσκρουση (βλέπει σχήμα 6.13).

3.2.5.5   Σφήνες και καλώδια αγκύρωσης για ελκυστήρες αρθρωτούς

3.2.5.5.1

Για τους αρθρωτούς ελκυστήρες χρησιμοποιούνται συμπληρωματικές σφήνες και καλώδια αγκύρωσης. Ο σκοπός τους είναι να εξασφαλίσουν στο τμήμα του ελκυστήρα που φέρει τη δομή προστασίας ακαμψία ισοδύναμη με εκείνη ενός άκαμπτου ελκυστήρα.

3.2.5.5.2

Επιπρόσθετες ειδικές λεπτομέρειες παρατίθενται στο τμήμα 3.3.1.1 για τις δοκιμές πρόσκρουσης και σύνθλιψης.

3.2.5.6   Πίεση και παραμόρφωση των ελαστικών

3.2.5.6.1

Τα ελαστικά του ελκυστήρα δεν περιέχουν υγρό έρμα και φουσκώνονται στην πίεση που συνιστάται από τον κατασκευαστή για τις εργασίες στους αγρούς.

3.2.5.6.2

Τα καλώδια τεντώνονται σε κάθε περίπτωση ώστε τα ελαστικά να υποβάλλονται σε παραμόρφωση ίση με 12 τοις εκατό του ύψους του τοιχώματος του ελαστικού (απόσταση μεταξύ του εδάφους και του χαμηλότερου σημείου του σώτρου) πριν από την τάνυση.

3.2.5.7   Διάταξη σύνθλιψης

Μία διάταξη, απεικονιζόμενη στο σχήμα 6.14, πρέπει να δύναται να ασκεί μία κατιούσα δύναμη επί μιας δομής προστασίας με τη βοήθεια μιας άκαμπτης διαδοκίδας πλάτους περίπου 250 mm, συνδεδεμένης στο μηχανισμό εφαρμογής της φόρτισης δια σταυρωτών αρθρώσεων (συνδέσμων Χουκ). Προβλέπονται υποστηρίγματα κάτω από τους άξονες ώστε τα ελαστικά του ελκυστήρα να μην υπόκεινται στη δύναμη σύνθλιψης.

3.2.5.8   Συσκευές μέτρησης

Απαιτούνται οι ακόλουθες συσκευές μέτρησης:

3.2.5.8.1

διάταξη μέτρησης των ελαστικών παραμορφώσεων (διαφορά μεταξύ της μέγιστης στιγμιαίας παραμόρφωσης και της μόνιμης παραμόρφωσης, (βλέπε σχήμα 6.15).

3.2.5.8.2

διάταξη ελέγχου για να διαπιστωθεί ότι η δομή προστασίας δεν έχει εισέλθει στη ζώνη απελευθέρωσης και ότι η τελευταία εξακολουθεί να προστατεύεται από τη δομή κατά τη διάρκεια της δοκιμής (βλέπε τμήμα 3.3.2.2.2).

3.2.6   Συσκευές και εξοπλισμός για τις στατικές δοκιμές

3.2.6.1   Διάταξη στατικής δοκιμής

3.2.6.1.1

Η διάταξη στατικής δοκιμής πρέπει να είναι σχεδιασμένη κατά τέτοιον τρόπο ώστε να διευκολύνει την εφαρμογή ωθήσεων ή φορτίσεων στη δομή προστασίας.

3.2.6.1.2

Πρέπει να λαμβάνεται πρόνοια ώστε το φορτίο να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο, κάθετα προς τη διεύθυνση της φόρτισης και κατά μήκος πεδίλου μήκους ίσου με ένα από τα πολλαπλάσια του 50, που περιλαμβάνεται μεταξύ 250 και 700 mm. Η κατακόρυφη διάσταση του άκρου της άκαμπτης δοκού πρέπει να είναι 150 mm. Τα άκρα της δοκού που βρίσκονται σε επαφή με τη δομή προστασίας είναι καμπύλα με μέγιστη ακτίνα 50 mm.

3.2.6.1.3

Το υποστήριγμα πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται υπό κάθε γωνία, σε σχέση με τη διεύθυνση της φόρτισης, ώστε να είναι σε θέση να ακολουθεί τις γωνιακές διακυμάνσεις της φέρουσας το φορτίο επιφάνειας της δομής προστασίας ενόσω το σύστημα παραμορφώνεται.

3.2.6.1.4

Διεύθυνση της δύναμης (απόκλιση από την οριζόντια και την κατακόρυφη): — κατά την έναρξη της δοκιμής, σε ηρεμία: ± 2°; — κατά τη διάρκεια της δοκιμής υπό φόρτιση: 10° πάνω και 20° κάτω από την οριζόντια. Οι διακυμάνσεις αυτές πρέπει να διατηρούνται ελάχιστες.

3.2.6.1.5

Η ταχύτητα παραμόρφωσης πρέπει να είναι αρκετά χαμηλή, μικρότερη από 5 mm/s, ώστε σε κάθε χρονική στιγμή η φόρτιση να μπορεί να θεωρείται σαν στατική.

3.2.6.2   Συσκευή μέτρησης της ενέργειας του απορροφάται από τη δομή προστασίας

3.2.6.2.1

Χαράζεται η καμπύλη δύναμης-παραμόρφωσης προκειμένου να υπολογιστεί η ενέργεια που απορροφάται από τη δομή προστασίας. Δεν απαιτείται η μέτρηση της δύναμης και της παραμόρφωσης στο σημείο της δομής όπου εφαρμόζεται το φορτίο. Εντούτοις, η δύναμη και η παραμόρφωση πρέπει να μετρούνται ταυτόχρονα και συγγραμμικά.

3.2.6.2.2

Το σημείο στο οποίο θα γίνουν οι μετρήσεις της παραμόρφωσης επιλέγεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να λαμβάνεται υπόψη μόνο η ενέργεια που απορροφάται από τη δομή ή/και η παραμόρφωση ορισμένων τμημάτων του ελκυστήρα. Η απορροφώμενη ενέργεια λόγω παραμόρφωσης ή/και μετατόπισης των αγκυρώσεων είναι αμελητέα.

3.2.6.3   Τρόποι αγκύρωσης του ελκυστήρα στο έδαφος

3.2.6.3.1

Σιδηροτροχιές αγκύρωσης, που παρουσιάζουν το κατάλληλο άνοιγμα και καλύπτουν την επιφάνεια που απαιτείται για την αγκύρωση του ελκυστήρα, σε όλες τις εικονιζόμενες περιπτώσεις, πρέπει να στερεώνονται σταθερά σε πλάκα μεγάλης αντοχής που βρίσκεται κοντά στη διάταξη δοκιμών.

3.2.6.3.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στις σιδηροτροχιές με κάθε κατάλληλο τρόπο (πλάκες, σφήνες, καλώδια, υποστηρίγματα, κ.λπ.), ούτως ώστε να μη μπορεί να μετακινείται κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Κατά τη διεξαγωγή των δοκιμών πιστοποιείται η ακινησία του ελκυστήρα με τη χρήση συνήθων διατάξεων μέτρησης μήκους. Αν ο ελκυστήρας μετακινηθεί, πρέπει να επαναληφθεί ολόκληρη η δοκιμή, εκτός αν το σύστημα μέτρησης των παραμορφώσεων, που χρησιμοποιείται για τη χάραξη της καμπύλης δύναμης-παραμόρφωσης, είναι συνδεδεμένο με τον ελκυστήρα.

3.2.6.4   Διάταξη σύνθλιψης

Μία διάταξη, απεικονιζόμενη στο σχήμα 6.14, πρέπει να δύναται να ασκεί μία κατιούσα δύναμη επί μιας δομής προστασίας με τη βοήθεια μιας άκαμπτης διαδοκίδας πλάτους περίπου 250mm, συνδεδεμένης στο μηχανισμό εφαρμογής της φόρτισης δια σταυρωτών αρθρώσεων (συνδέσμων Χουκ). Προβλέπονται υποστηρίγματα κάτω από τους άξονες ώστε τα ελαστικά του ελκυστήρα να μην υπόκεινται στη δύναμη σύνθλιψης.

3.2.6.5   Άλλες συσκευές μέτρησης

Απαιτούνται επίσης οι ακόλουθες συσκευές μέτρησης:

3.2.6.5.1

διάταξη μέτρησης των ελαστικών παραμορφώσεων (διαφορά μεταξύ της μέγιστης στιγμιαίας παραμόρφωσης και τις μόνιμης παραμόρφωσης, (βλέπε σχήμα 6.15).

3.2.6.5.2

διάταξη ελέγχου για να διαπιστωθεί ότι η δομή προστασίας δεν έχει εισέλθει στη ζώνη απελευθέρωσης και ότι η τελευταία εξακολουθεί να προστατεύεται από τη δομή κατά τη διάρκεια της δοκιμής (βλέπε τμήμα 3.3.2.2.2).

3.3   Διαδικασίες δοκιμών

3.3.1   Δυναμικές δοκιμές

3.3.1.1   Δοκιμές πρόσκρουσης και σύνθλιψης

3.3.1.1.1    Οπίσθια πρόσκρουση

3.3.1.1.1.1

Η θέση του ελκυστήρα σε σχέση με το κρουστικό εκκρεμές είναι τέτοια ώστε το εκκρεμές να πλήττει τη δομή προστασίας τη στιγμή κατά την οποία η όψη κρούσης του εκκρεμούς και οι αλυσίδες ή τα καλώδιά του σχηματίζουν με το κατακόρυφο επίπεδο γωνία ίση προς M/100, με μέγιστη τιμή 20°, εκτός αν η δομή προστασίας, στο σημείο επαφής, σχηματίζει κατά τη διάρκεια της παραμόρφωσης, μεγαλύτερη γωνία με το κατακόρυφο επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή, η όψη κρούσης του εκκρεμούς και η δομή προστασίας πρέπει, στο σημείο κρούσης, τη στιγμή της μέγιστης παραμόρφωσης να έχουν καταστεί παράλληλες με τη βοήθεια πρόσθετης ρυθμιστικής διάταξης, ενώ οι αλυσίδες ή τα καλώδια σχηματίζουν πάντοτε τη γωνία που καθορίζεται ανωτέρω. Το ύψος ανάρτησης του εκκρεμούς ρυθμίζεται και, αν είναι αναγκαίο, λαμβάνονται μέτρα για να αποφεύγεται η περιστροφή του εκκρεμούς γύρω από το σημείο κρούσης. Το σημείο κρούσης κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα προς τα πίσω, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Η θέση του κέντρου βάρους του εκκρεμούς κείται σε απόσταση ίση με το 1/6 του πλάτους της άνω πλευράς της δομής προστασίας, στο εσωτερικό κατακόρυφου επιπέδου που είναι παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα και διέρχεται από το ανώτερο ακρότατο όριο της κορυφής της δομής προστασίας. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες ώστε η κρούση να πραγματοποιηθεί στη σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής προστασίας.

3.3.1.1.1.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στο έδαφος με τη βοήθεια τεσσάρων καλωδίων, ένα σε κάθε άκρο των δύο αξόνων, τα οποία διατάσσονται σύμφωνα με το σχήμα 6.11. Τα εμπρόσθια και οπίσθια σημεία αγκύρωσης βρίσκονται σε τέτοια απόσταση ώστε τα καλώδια να σχηματίζουν με το έδαφος γωνία μικρότερη των 30 μοιρών. Τα οπίσθια σημεία αγκύρωσης, επιπλέον, διατάσσονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε το σημείο τομής των δύο καλωδίων να βρίσκεται στο κατακόρυφο επίπεδο εντός του οποίου μετακινείται το κέντρο βάρους του εκκρεμούς. Τα καλώδια τείνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε τα ελαστικά να υφίστανται τις παραμορφώσεις που αναφέρονται στο σημείο 3.2.5.6.2. Με τα καλώδια τεντωμένα, η σφήνα στερέωσης είναι εμπρός από τους οπίσθιους τροχούς, πιέζεται προς αυτούς και κατόπιν στερεώνεται στο έδαφος.

3.3.1.1.1.3

Αν ο ελκυστήρας είναι αρθρωτός, το σημείο άρθρωσης πρέπει επιπλέον να συγκρατείται από ξύλινη δοκό, διατομής τουλάχιστον 100 mm, σταθερά αγκυρωμένη στο έδαφος.

3.3.1.1.1.4

Το κρουστικό εκκρεμές σύρεται προς τα πίσω κατά τρόπο ώστε το ύψος του κέντρου βάρους του που υπερβαίνει το ύψος το οποίο θα έχει στο σημείο κρούσης να δίνεται από έναν από τους δύο ακόλουθους τύπους, που επιλέγεται σε συνάρτηση με τη μάζα αναφοράς του συγκροτήματος που υποβάλλεται στις δοκιμές: H = 25 + 0,07 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg· H = 125 + 0,02 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg. Στη συνέχεια ελευθερώνεται το κρουστικό εκκρεμές και πλήττει τη δομή προστασίας.

3.3.1.1.1.5

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και τιμόνι), ισχύουν οι ίδιοι τύποι.

3.3.1.1.2    Εμπρόσθια πρόσκρουση

3.3.1.1.2.1

Η θέση του ελκυστήρα σε σχέση με το κρουστικό εκκρεμές είναι τέτοια ώστε το εκκρεμές να πλήττει τη δομή προστασίας τη στιγμή κατά την οποία η όψη κρούσης του εκκρεμούς και οι αλυσίδες ή τα καλώδιά του σχηματίζουν με το κατακόρυφο επίπεδο γωνία ίση προς M/100, με μέγιστη τιμή 20°, εκτός αν η δομή προστασίας, στο σημείο επαφής, σχηματίζει κατά τη διάρκεια της παραμόρφωσης, μεγαλύτερη γωνία με το κατακόρυφο επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή, η όψη κρούσης του εκκρεμούς και η δομή προστασίας πρέπει, στο σημείο κρούσης, τη στιγμή της μέγιστης παραμόρφωσης να έχουν καταστεί παράλληλες με τη βοήθεια πρόσθετης ρυθμιστικής διάταξης, ενώ οι αλυσίδες ή τα καλώδια σχηματίζουν πάντοτε τη γωνία που καθορίζεται ανωτέρω. Το ύψος ανάρτησης του κρουστικού εκκρεμούς ρυθμίζεται και, αν είναι αναγκαίο, λαμβάνονται μέτρα για να αποφεύγεται η περιστροφή του εκκρεμούς γύρω από το σημείο της πρόσκρουσης. Το σημείο κρούσης κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα κινουμένου προς τα εμπρός, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Η θέση του κέντρου βάρους του εκκρεμούς κείται σε απόσταση ίση με το ένα έκτο του πλάτους της άνω πλευράς της δομής προστασίας, στο εσωτερικό κατακόρυφου επιπέδου που είναι παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα και διέρχεται από το ανώτερο άκρο της κορυφής της δομής προστασίας. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες ώστε η κρούση να πραγματοποιηθεί στη σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής.

3.3.1.1.2.2

Ο ελκυστήρας αγκυρώνεται στο έδαφος με τη βοήθεια τεσσάρων καλωδίων, ένα σε κάθε άκρο των δύο αξόνων, τα οποία διατάσσονται σύμφωνα με το σχήμα 6.12. Τα εμπρόσθια και οπίσθια σημεία αγκύρωσης βρίσκονται σε τέτοια απόσταση ώστε τα καλώδια να σχηματίζουν με το έδαφος γωνία μικρότερη των 30 μοιρών. επιπλέον, τα οπίσθια σημεία αγκύρωσης διατάσσονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε το σημείο τομής των δύο καλωδίων να βρίσκεται στο κατακόρυφο επίπεδο εντός του οποίου μετακινείται το κέντρο βάρους του εκκρεμούς. Τα καλώδια τείνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε τα ελαστικά να υφίστανται τις παραμορφώσεις που αναφέρονται στο σημείο 3.2.5.6.2. Με τα καλώδια τεντωμένα, η σφήνα στερέωσης είναι πίσω από τους οπίσθιους τροχούς, πιέζεται προς αυτούς και κατόπιν στερεώνεται στο έδαφος.

3.3.1.1.2.3

Αν ο ελκυστήρας είναι αρθρωτός, το σημείο άρθρωσης πρέπει επιπλέον να συγκρατείται από ξύλινη δοκό, διατομής τουλάχιστον 100 mm, σταθερά αγκυρωμένη στο έδαφος.

3.3.1.1.2.4

Το κρουστικό εκκρεμές σύρεται προς τα πίσω κατά τρόπο ώστε το ύψος του κέντρου βάρους του που υπερβαίνει το ύψος το οποίο θα έχει στο σημείο κρούσης να δίνεται από έναν από τους δύο ακόλουθους τύπους, που επιλέγεται σε συνάρτηση με τη μάζα αναφοράς του συγκροτήματος που υποβάλλεται στις δοκιμές: H = 25 + 0,07 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg. H = 125 + 0,02 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg. Στη συνέχεια ελευθερώνεται το κρουστικό εκκρεμές και πλήττει τη δομή προστασίας.

3.3.1.1.2.5

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), το ύψος είναι είτε μεγαλύτερο από τις τιμές που δίνουν οι προαναφερθέντες και οι ακόλουθοι τύποι: H = 2,165 × 10-8 M × L2 ή H = 5,73 × 10-2I

3.3.1.1.3    Πλευρική πρόσκρουση

3.3.1.1.3.1

Η θέση του ελκυστήρα σε σχέση με το κρουστικό εκκρεμές είναι τέτοια ώστε το εκκρεμές να πλήττει τη δομή προστασίας τη στιγμή κατά την οποία η όψη κρούσης του εκκρεμούς και οι αλυσίδες ή τα καλώδιά του έχουν κατακόρυφη διάταξη, εκτός αν η δομή προστασίας, στο σημείο επαφής, σχηματίζει κατά τη διάρκεια της παραμόρφωσης, μικρότερη γωνία από 20° με το κατακόρυφο επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή, η όψη κρούσης του εκκρεμούς και η δομή προστασίας πρέπει, στο σημείο κρούσης, τη στιγμή της μέγιστης παραμόρφωσης να έχουν καταστεί παράλληλες με τη βοήθεια πρόσθετης ρυθμιστικής διάταξης, ενώ οι αλυσίδες ή τα καλώδια παραμένουν πάντοτε σε κατακόρυφα κατά την πρόσκρουση. Το ύψος ανάρτησης του εκκρεμούς ρυθμίζεται και, αν είναι αναγκαίο, λαμβάνονται μέτρα για να αποφεύγεται η περιστροφή του εκκρεμούς γύρω από το σημείο της πρόσκρουσης. Το σημείο κρούσης κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα.

3.3.1.1.3.2

Οι τροχοί του ελκυστήρα που βρίσκονται στην πλευρά η οποία θα δεχθεί την πρόσκρουση αγκυρώνονται στο έδαφος με τη βοήθεια καλωδίων που διέρχονται πάνω από τα αντίστοιχα άκρα του εμπρόσθιου και οπίσθιου άξονα. Τα καλώδια τείνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε τα ελαστικά που βρίσκονται στην πλευρά της κρούσης, να υφίστανται τις παραμορφώσεις που αναφέρονται στο σημείο 3.2.5.6.2. Με τα καλώδια τεντωμένα, η σφήνα στερέωσης τοποθετείται στο έδαφος, σε επαφή με τους τροχούς που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά απ' αυτή που θα δεχθεί την πρόσκρουση και κατόπιν στερεώνεται στο έδαφος. Ίσως είναι αναγκαία η χρησιμοποίηση δύο δοκών ή σφηνών στερέωσης, στην περίπτωση που οι εξωτερικές πλευρές των εμπρόσθιων και οπίσθιων ελαστικών δεν βρίσκονται στο ίδιο κατακόρυφο επίπεδο. Η σφήνα πιέζεται κατόπιν, όπως δείχνει το σχήμα 6.13 σταθερά προς το σώτρο του υποβαλλόμενου στη μεγαλύτερη φόρτιση τροχού, που βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του σημείου κρούσης και εν συνεχεία στερεώνεται στη βάση της. Το μήκος της δοκού επιλέγεται κατά τρόπο ώστε αυτή να σχηματίζει γωνία 30 ± 3° με το έδαφος, όταν εφάπτεται στο σώτρο του τροχού. Επιπλέον, αν είναι δυνατόν, το πάχος της πρέπει να είναι 20 έως 25 φορές κατώτερο από το μήκος της και 2 έως 3 φορές κατώτερο από το πλάτος της. Τα άκρα των δοκών πρέπει να είναι διαμορφωμένα και στα δύο άκρα τους σύμφωνα με τις λεπτομέρειες στο σχήμα 6.13.

3.3.1.1.3.3

Αν ο ελκυστήρας είναι αρθρωτός, το σημείο άρθρωσης πρέπει επιπλέον να συγκρατείται από ξύλινη δοκό, διατομής τουλάχιστον 100 mm η οποία υποστηρίζεται πλευρικά από ένα σύστημα παρόμοιο με τη δοκό που εφάπτεται στον οπίσθιο τροχό όπως αναφέρεται στο σημείο 3.3.1.1.3.2. Το σημείο άρθρωσης αγκυρώνεται κατόπιν σταθερά στο έδαφος.

3.3.1.1.3.4

Το κρουστικό εκκρεμές σύρεται προς τα πίσω κατά τρόπο ώστε το ύψος του κέντρου βάρους του που υπερβαίνει το ύψος το οποίο θα έχει στο σημείο κρούσης να δίνεται από έναν από τους δύο ακόλουθους τύπους, που επιλέγεται σε συνάρτηση με τη μάζα αναφοράς του συγκροτήματος που υποβάλλεται στις δοκιμές: H = (25 + 0,20 M) (B6+B) / 2B για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg. H = (125 + 0,15 M) (B6+B) / 2B για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg.

3.3.1.1.3.5

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενα μέρη, το ύψος είναι μεγαλύτερο από τις τιμές των αποτελεσμάτων των τύπων που εφαρμόζονται ανωτέρω και κατωτέρω: H = 25 + 0,2 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μικρότερη από 2 000 kg. H = 125 + 0,15 M για ελκυστήρα με μάζα αναφοράς μεγαλύτερη από 2 000 kg. Στη συνέχεια ελευθερώνεται το κρουστικό εκκρεμές και πλήττει τη δομή προστασίας.

3.3.1.1.4    Οπίσθια σύνθλιψη

Η δοκός πρέπει να τοποθετείται πάνω στην ή στις ανώτερες και πλέον οπίσθιες διαδοκίδες της δομής προστασίας και η συνισταμένη των δυνάμεων σύνθλιψης πρέπει να βρίσκεται στο μέσο επίπεδο του ελκυστήρα. Εφαρμόζεται δύναμη Fv, όπου:

Fv = 20 M

Η δύναμη Fv εξακολουθεί να εφαρμόζεται επί πέντε δευτερόλεπτα μετά την παύση κάθε ορατής παραμόρφωσης της δομής προστασίας.

Αν το πίσω μέρος της οροφής της δομής προστασίας δεν μπορεί να αντέξει όλη τη δύναμη σύνθλιψης, τότε η δύναμη αυτή εφαρμόζεται μέχρις ότου η οροφή παραμορφωθεί τόσο ώστε να συμπίπτει με το επίπεδο που ενώνει το ανώτερο τμήμα της δομής προστασίας με το οπίσθιο τμήμα του ελκυστήρα που είναι ικανό να υποβαστάξει το βάρος του ελκυστήρα σε περίπτωση ανατροπής.

Η δύναμη αφαιρείται και η δοκός επαναφέρεται υπεράνω του σημείου της δομής προστασίας που είναι ικανό να αντέξει τον ελκυστήρα πλήρως ανεστραμμένο. Εφαρμόζεται ξανά η δύναμη Fv.

3.3.1.1.5    Εμπρόσθια σύνθλιψη

Η δοκός πρέπει να τοποθετείται πάνω στην ή στις ανώτερες και πλέον εμπρόσθιες διαδοκίδες της δομής προστασίας και η συνισταμένη των δυνάμεων σύνθλιψης πρέπει να βρίσκεται στο μέσο επίπεδο του ελκυστήρα. Εφαρμόζεται δύναμη Fv, όπου:

Fv = 20 M

Η δύναμη Fv εξακολουθεί να εφαρμόζεται επί πέντε δευτερόλεπτα μετά την παύση κάθε ορατής παραμόρφωσης της δομής προστασίας.

Εάν το εμπρόσθιο μέρος της οροφής της δομής προστασίας δεν μπορεί να αντέξει όλη τη δύναμη σύνθλιψης, τότε η δύναμη αυτή εφαρμόζεται μέχρις ότου η οροφή παραμορφωθεί τόσο ώστε να συμπίπτει με το επίπεδο που ενώνει το ανώτερο τμήμα της δομής προστασίας με το εμπρόσθιο τμήμα του ελκυστήρα που είναι ικανό να υποβαστάξει το βάρος του ελκυστήρα σε περίπτωση ανατροπής.

Η δύναμη αφαιρείται και η δοκός επαναφέρεται υπεράνω του σημείου της δομής προστασίας που είναι ικανό να αντέξει τον ελκυστήρα πλήρως ανεστραμμένο. Εφαρμόζεται ξανά η δύναμη σύνθλιψης Fv.

3.3.1.1.6    Συμπληρωματικές δοκιμές πρόσκρουσης

Αν, κατά τη διάρκεια δοκιμής πρόσκρουσης, εμφανιστούν μη αμελητέες ρωγμές ή σχισμές τότε διεξάγεται δεύτερη παρόμοια δοκιμή πρόσκρουσης, αλλά με ύψος πτώσης:

H’ = (H × 10-1) (12 + 4α) (1 + 2α)-1

αμέσως μετά τις δοκιμές πρόσκρουσης που προκάλεσαν αυτές τις ρωγμές ή σχισμές, όπου ‘α’ είναι η σχέση μεταξύ της μόνιμης παραμόρφωσης (Dp) και της ελαστικής παραμόρφωσης (De):

α = Dp / De

που μετρούνται στο σημείο κρούσης. Η πρόσθετη μόνιμη παραμόρφωση λόγω της δεύτερης πρόσκρουσης δεν πρέπει να υπερβαίνει το 30 % της μόνιμης παραμόρφωσης της οφειλόμενης στην πρώτη πρόσκρουση.

Για να μπορεί να γίνεται η πρόσθετη δοκιμή, πρέπει, σε όλες τις δοκιμές πρόσκρουσης, να μετράται η ελαστική παραμόρφωση.

3.3.1.1.7    Συμπληρωματικές δοκιμές σύνθλιψης

Αν, κατά τη διάρκεια δοκιμής σύνθλιψης, εμφανιστούν μη αμελητέες ρωγμές ή σχισμές τότε, αμέσως μετά τη δοκιμή σύνθλιψης που προκάλεσε αυτές τις ρωγμές ή σχισμές, διεξάγεται δεύτερη παρόμοια δοκιμή σύνθλιψης, αλλά με δύναμη ίση προς 1,2 Fv.

3.3.1.2   Μετρήσεις προς εκτέλεση

3.3.1.2.1    Θραύσεις και ρωγμές

Μετά από κάθε δοκιμή, όλα τα σημεία του συνόλου, τα (κύρια) μέλη και τα συστήματα στερέωσης, εξετάζονται οπτικά για να διαπιστωθούν οι θραύσεις και οι ρωγμές. Οι τυχόν μικρές ρωγμές στα άνευ σημασίας στοιχεία δεν λαμβάνονται υπόψη

Δεν λαμβάνονται υπόψη τυχόν σχισμές οφειλόμενες στα άκρα του εκκρεμούς.

3.3.1.2.2    Ζώνη απελευθέρωσης

3.3.1.2.2.1   Εισχώρηση στη ζώνη απελευθέρωσης

Κατά τη διάρκεια κάθε δοκιμής εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της δομής προστασίας έχει εισχωρήσει εντός μιας ζώνης απελευθέρωσης γύρω από το κάθισμα του οδηγού, όπως αυτή ορίζεται στο σημείο 1.6.

Επιπλέον, εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της ζώνης απελευθέρωσης βρίσκεται έξω από τον ωφέλιμο χώρο της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, θεωρείται ως έξω από την προστασία της δομής κάθε τμήμα του χώρου αυτού το οποίο θα έλθει σε επαφή με το επίπεδο έδαφος, αν ο ελκυστήρας ανατρεπόταν προς την πλευρά στην οποία εφαρμόσθηκε το δοκιμαστικό φορτίο. Προκειμένου να εκτιμηθεί αυτό, η διάταξη των εμπρόσθιων και των οπίσθιων ελαστικών και του μετατροχίου πρέπει να είναι η μικρότερη τυποποιημένη ρύθμιση που ορίζει ο κατασκευαστής.

3.3.1.2.2.2   Δοκιμές σε οπίσθιο στερεό στοιχείο

Εάν ο ελκυστήρας είναι εξοπλισμένος με κάποιο σταθερό στοιχείο, μεταλλικό περίβλημα ή οποιοδήποτε άλλο στερεό στοιχείο στο πίσω μέρος του καθίσματος του οδηγού, το στοιχείο αυτό θεωρείται ότι αποτελεί σημείο στήριξης σε περίπτωση ανατροπής προς τα πίσω ή τα πλάγια. Αυτό το στέρεο στοιχείο πίσω από το κάθισμα του οδηγού θα πρέπει να είναι ικανό να αντέξει, χωρίς να σπάσει τη ζώνη απελευθέρωσης ή να εισέλθει σ’ αυτή, κατιούσα δύναμη όπου:

Fi = 15 M

η οποία εφαρμόζεται κάθετα προς την κορυφή του πλαισίου εντός του κεντρικού επιπέδου του ελκυστήρα. Η αρχική γωνία εφαρμογής της δύναμης είναι 40°, υπολογιζόμενη από παράλληλη προς το έδαφος θέση, όπως φαίνεται στο σχήμα 6.16. Το ελάχιστο πλάτος αυτού του στέρεου τμήματος είναι 500 mm (βλέπε σχήμα 6.17).

Επιπλέον, είναι επαρκώς στερεό και σταθερά στερεωμένο στο πίσω μέρος του ελκυστήρα.

3.3.1.2.3    Ελαστική παραμόρφωση (υπό πλευρική πρόσκρουση)

Η ελαστική παραμόρφωση υπολογίζεται (810 + av) mm πάνω από το σημείο αναφοράς, εντός του κατακόρυφου επιπέδου, του διερχόμενου από το σημείο κρούσης. Για τη μέτρηση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί συσκευή η οποία είναι παρόμοια με αυτήν η οποία απεικονίζεται στο σχήμα 6.15.

3.3.1.2.4    Μόνιμη παραμόρφωση

Μετά τη δοκιμή της τελικής σύνθλιψης καταγράφεται η μόνιμη παραμόρφωση της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, σημειώνεται, προ της έναρξης της δοκιμής, η θέση των κυρίων μελών της δομής προστασίας σε σχέση προς το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος.

3.3.2   Στατικές δοκιμές

3.3.2.1   Δοκιμές φόρτισης και σύνθλιψης

3.3.2.1.1    Οπίσθια φόρτιση

3.3.2.1.1.1

Το φορτίο εφαρμόζεται οριζόντια, σε κατακόρυφο επίπεδο παράλληλο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα. Το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση ανατροπής του ελκυστήρα προς τα πίσω, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Το κατακόρυφο επίπεδο, στο οποίο εφαρμόζεται το φορτίο, βρίσκεται σε απόσταση από το διάμεσο επίπεδο ίση προς το 1/3 του εξωτερικού πλάτους του άνω τμήματος της δομής προστασίας. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες που να επιτρέπουν την εφαρμογή του φορτίου στο σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής.

3.3.2.1.1.2

Το συγκρότημα αγκυρώνεται στο έδαφος, όπως περιγράφεται στο σημείο 3.2.6.3.

3.3.2.1.1.3

Η ενέργεια που απορροφάται από τη δομή προστασίας, κατά τη διάρκεια της δοκιμής, είναι τουλάχιστον: Eil = 500 + 0,5 M

3.3.2.1.1.4

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και τιμόνι), ισχύει ο ίδιος τύπος.

3.3.2.1.2    Εμπρόσθια φόρτιση

3.3.2.1.2.1

Το φορτίο εφαρμόζεται οριζόντια, επί κατακόρυφου επιπέδου παράλληλου προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα και σε απόσταση απ' αυτό ίση με το 1/3 του εξωτερικού πλάτους της άνω πλευράς της δομής προστασίας. Το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα κινουμένου προς τα εμπρός, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο. Αν στο σημείο αυτό η δομή προστασίας σχηματίζει καμπύλη ή προεξέχει, τότε πρέπει να προστεθούν γωνίες που να επιτρέπουν την εφαρμογή του φορτίου στο σημείο αυτό, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αύξηση της αντοχής της δομής.

3.3.2.1.2.2

Το συγκρότημα αγκυρώνεται στο έδαφος, όπως περιγράφεται στο σημείο 3.2.6.3.

3.3.2.1.2.3

Η ενέργεια που απορροφάται από τη δομή προστασίας, κατά τη διάρκεια της δοκιμής, είναι τουλάχιστον: Eil = 500 + 0,5 M

3.3.2.1.2.4

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), η απορροφώμενη ενέργεια πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την τιμή του ανωτέρω επιλεγμένου τύπου ή των παρακάτω: Eil = 2,165 × 10–7M × L2 ή Eil = 0,574 I

3.3.2.1.3    Πλευρική φόρτιση

3.3.2.1.3.1

Η πλευρική φόρτιση εφαρμόζεται οριζόντια, σε κατακόρυφο επίπεδο κάθετο προς το διάμεσο επίπεδο του ελκυστήρα. Το σημείο εφαρμογής του φορτίου κείται στο τμήμα της δομής προστασίας που είναι πιθανότερο να προσκρούσει πρώτο στο έδαφος, σε περίπτωση πλευρικής ανατροπής του ελκυστήρα, δηλαδή κανονικά στο ανώτερο άκρο.

3.3.2.1.3.2

Το συγκρότημα αγκυρώνεται στο έδαφος, όπως περιγράφεται στο σημείο 3.2.6.3.

3.3.2.1.3.3

Η ενέργεια που απορροφάται από τη δομή προστασίας, κατά τη διάρκεια της δοκιμής, είναι τουλάχιστον: Eis = 1,75 M(B6+B) / 2B

3.3.2.1.3.4

Για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση οδηγού (περιστρεφόμενο κάθισμα και πηδάλιο), η απορροφώμενη ενέργεια πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την τιμή του ανωτέρω επιλεγμένου τύπου ή του παρακάτω: Eis = 1,75 M

3.3.2.1.4    Οπίσθια σύνθλιψη

Όλες οι διατάξεις είναι πανομοιότυπες με εκείνες που αναφέρονται στο σημείο 3.3.1.1.4.

3.3.2.1.5    Εμπρόσθια σύνθλιψη

Όλες οι διατάξεις είναι πανομοιότυπες με εκείνες που αναφέρονται στο σημείο 3.3.1.1.5.

3.3.2.1.6    Συμπληρωματική δοκιμή υπερφόρτισης (βλέπε σχήματα 6.18 έως 6.20)

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να διενεργείται δοκιμή υπερφόρτισης αν η δύναμη μειώνεται άνω του 3 % κατά το τελευταίο 5 % της επερχόμενης παραμόρφωσης, όταν η απαιτούμενη ενέργεια απορροφάται από τη δομή προστασίας (βλέπε σχήμα 6.19).

Η δοκιμή της υπερφόρτισης συνίσταται στη συνέχιση εφαρμογής της οριζόντιας φόρτισης με σταδιακές αυξήσεις που αντιστοιχούν στο 5 % της αρχικά απαιτούμενης ενέργειας, μέχρι μεγίστου ποσοστού 20 % της προστιθέμενης ενέργειας (βλέπε σχήμα 6.20).

Η δοκιμή υπερφόρτισης είναι ικανοποιητική, αν μετά από κάθε αύξηση 5, 10 ή 15 % της απαιτούμενης ενέργειας, η δύναμη μειώνεται λιγότερο από 3 % για αύξηση 5 % και εφόσον η δύναμη παραμένει ανώτερη του 0,8 Fmax.

Η δοκιμή υπερφόρτισης είναι ικανοποιητική, αν μετά την απορρόφηση από τη δομή 20 % της προστιθέμενης ενέργειας, η δύναμη παραμένει ανώτερη του 0,8 Fmax.

Οι επιπλέον ρωγμές ή σχισμές ή/και η εισχώρηση εντός της ζώνης απελευθέρωσης ή η απουσία προστασίας της ζώνης αυτής, ως επακόλουθο ελαστικής παραμόρφωσης, επιτρέπονται κατά τη διάρκεια της δοκιμής υπερφόρτισης. Εντούτοις, μετά την παύση της φόρτισης, η δομή δεν πρέπει να εισχωρήσει εντός της ζώνης απελευθέρωσης, και η ζώνη πρέπει να είναι τελείως προστατευμένη.

3.3.2.1.7    Συμπληρωματικές δοκιμές σύνθλιψης

Αν, κατά τη διάρκεια δοκιμής σύνθλιψης, εμφανιστούν μη αμελητέες ρωγμές ή σχισμές τότε, αμέσως μετά τη δοκιμή σύνθλιψης που προκάλεσε αυτές τις ρωγμές ή σχισμές, διεξάγεται δεύτερη παρόμοια δοκιμή σύνθλιψης, αλλά με δύναμη ίση προς 1,2 Fv.

3.3.2.2   Μετρήσεις προς εκτέλεση

3.3.2.2.1    Θραύσεις και ρωγμές

Μετά από κάθε δοκιμή, όλα τα σημεία του συνόλου, τα (κύρια) μέλη και τα συστήματα στερέωσης, εξετάζονται οπτικά για να διαπιστωθούν οι θραύσεις και οι ρωγμές. Οι τυχόν μικρές ρωγμές στα άνευ σημασίας στοιχεία δεν λαμβάνονται υπόψη.

3.3.2.2.2    Ζώνη απελευθέρωσης

3.3.2.2.2.1   Εισχώρηση στη ζώνη απελευθέρωσης

Κατά τη διάρκεια κάθε δοκιμής εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της δομής προστασίας έχει εισχωρήσει εντός της ζώνης απελευθέρωσης, όπως αυτή ορίζεται στο σημείο 1.6 του παραρτήματος ΙΙ.

Επιπλέον, εξακριβώνεται αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της ζώνης απελευθέρωσης βρίσκεται έξω από τον ωφέλιμο χώρο της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, θεωρείται ως έξω από την προστασία της δομής κάθε τμήμα του χώρου αυτού το οποίο θα έλθει σε επαφή με το επίπεδο έδαφος, αν ο ελκυστήρας ανατρεπόταν προς την πλευρά στην οποία εφαρμόσθηκε το δοκιμαστικό φορτίο. Προκειμένου να εκτιμηθεί αυτό, η διάταξη των εμπρόσθιων και των οπίσθιων ελαστικών και του μετατροχίου πρέπει να είναι η μικρότερη τυποποιημένη ρύθμιση που ορίζει ο κατασκευαστής.

3.3.2.2.2.2   Δοκιμές σε οπίσθιο σταθερό στοιχείο

Εάν ο ελκυστήρας είναι εξοπλισμένος με κάποιο σταθερό στοιχείο, μεταλλικό περίβλημα ή οποιοδήποτε άλλο στερεό στοιχείο στο πίσω μέρος του καθίσματος του οδηγού, το στοιχείο αυτό θεωρείται ότι αποτελεί σημείο στήριξης σε περίπτωση ανατροπής προς τα πίσω ή τα πλάγια. Αυτό το στέρεο στοιχείο πίσω από το κάθισμα του οδηγού θα πρέπει να είναι ικανό να αντέξει, χωρίς να σπάσει τη ζώνη απελευθέρωσης ή να εισέλθει σ’ αυτή, κατιούσα δύναμη Fi, όπου:

Fi = 15 M

η οποία εφαρμόζεται κάθετα προς την κορυφή του πλαισίου εντός του κεντρικού επιπέδου του ελκυστήρα. Η αρχική γωνία εφαρμογής της δύναμης είναι 40°, υπολογιζόμενη από παράλληλη προς το έδαφος θέση, όπως φαίνεται στο σχήμα 6.16. Το ελάχιστο πλάτος αυτού του στέρεου τμήματος είναι 500 mm (βλέπε σχήμα 6.17).

Επιπλέον, είναι επαρκώς στέρεο και σταθερά στερεωμένο στο πίσω μέρος του ελκυστήρα.

3.3.2.2.3    Ελαστική παραμόρφωση υπό πλευρική φόρτιση

Η ελαστική παραμόρφωση υπολογίζεται (810+av) mm πάνω από το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος, στο κατακόρυφο επίπεδο εντός του οποίου εφαρμόζεται το φορτίο. Για τη μέτρηση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε συσκευή η οποία είναι παρόμοια με αυτήν η οποία απεικονίζεται στο σχήμα 6.15.

3.3.2.2.4    Μόνιμη παραμόρφωση

Μετά τη δοκιμή της τελικής σύνθλιψης καταγράφεται η μόνιμη παραμόρφωση της δομής προστασίας. Προς το σκοπό αυτό, χρησιμοποιείται, προ της έναρξης της δοκιμής, η θέση των κυρίων μελών της δομής προστασίας σε σχέση προς το ενδεικτικό σημείο του καθίσματος.

3.4   Επέκταση σε άλλους τύπους ελκυστήρων

3.4.1   [Δεν ισχύει]

3.4.2   Τεχνική επέκταση

Σε περίπτωση τεχνικών τροποποιήσεων στον ελκυστήρα, στη δομή προστασίας ή στη μέθοδο στερέωσης της δομής προστασίας επί του ελκυστήρα, το κέντρο δοκιμών το οποίο πραγματοποίησε την αρχική δοκιμή μπορεί να συντάξει ‘έκθεση τεχνικής επέκτασης’, εάν ο ελκυστήρας και η δομή προστασίας έχουν υποβληθεί επιτυχώς στις προκαταρκτικές δοκιμές πλευρικής σταθερότητας και ασυνεχούς ανατροπής όπως ορίζεται στα σημεία 3.1.3 και 3.1.4 και αν το οπίσθιο στερεό στοιχείο όπως περιγράφεται στην παράγραφο 3.3.1.2.2.2, όταν τοποθετήθηκε, είχε υποβληθεί σε δοκιμές σύμφωνα με τη διαδικασία η οποία περιγράφεται στην παρούσα παράγραφο (εκτός από το σημείο 3.4.2.2.4) στις ακόλουθες περιπτώσεις:

3.4.2.1   Επέκταση των αποτελεσμάτων δομικών δοκιμών σε άλλους τύπους ελκυστήρων

Οι δοκιμές πρόσκρουσης ή φόρτισης και σύνθλιψης δεν είναι απαραίτητο να διενεργούνται σε κάθε τύπο ελκυστήρα, με την προϋπόθεση ότι η δομή προστασίας και ο ελκυστήρας συμμορφώνονται με τους όρους οι οποίοι αναφέρονται στα σημεία 3.4.2.1.1 έως 3.4.2.1.5.

3.4.2.1.1

Η δομή (συμπεριλαμβανομένου του οπίσθιου στέρεου στοιχείου) είναι πανομοιότυπη με αυτήν η οποία έχει υποβληθεί σε δοκιμή·

3.4.2.1.2

Η απαιτούμενη ενέργεια δεν υπερβαίνει περισσότερο από 5 τοις εκατό την ενέργεια η οποία είχε υπολογιστεί για την αρχική δοκιμή·

3.4.2.1.3

Η μέθοδος στερέωσης και τα στοιχεία του ελκυστήρα επί των οποίων πραγματοποιείται η στερέωση δεν διαφέρουν·

3.4.2.1.4

Κάθε στοιχείο, όπως προφυλακτήρες ιλύος και το κάλυμμα του κινητήρα, που μπορεί να στηρίζει τη δομή προστασίας πρέπει να είναι πανομοιότυπο·

3.4.2.1.5

Η θέση και οι κρίσιμες διαστάσεις του καθίσματος εντός της δομής προστασίας και η σχετική θέση της δομής προστασίας επί του ελκυστήρα πρέπει να εξασφαλίζουν την παραμονή της ζώνης απελευθέρωσης εντός της προστασίας της παραμορφωμένης δομής για όλη τη διάρκεια των δοκιμών (αυτό ελέγχεται χρησιμοποιώντας την ίδια αναφορά ζώνης απελευθέρωσης με την έκθεση της αρχικής δοκιμής: σημείο αναφοράς του καθίσματος [SRP-Seat Reference Point ] ή ενδεικτικό σημείο του καθίσματος [SIP-Seat Index Point ], αντιστοίχως).

3.4.2.2   Επέκταση των αποτελεσμάτων δομικών δοκιμών σε τροποποιημένους τύπους της δομής προστασίας

Η διαδικασία αυτή πρέπει να ακολουθείται όταν δεν πληρούνται οι διατάξεις της παραγράφου 3.4.2.1., δεν πρέπει να χρησιμοποιείται όταν η μέθοδος στερέωσης της δομής προστασίας στον ελκυστήρα δεν διατηρεί την ίδια αρχή (π.χ. αντικατάσταση ελαστικών υποστηριγμάτων από διάταξη ανάρτησης).

3.4.2.2.1

Τροποποιήσεις οι οποίες δεν επηρεάζουν τα αποτελέσματα της αρχικής δοκιμής (π.χ. στερέωση της πλάκας στήριξης με συγκόλληση), προσθήκη καθισμάτων με διαφορετική θέση του ενδεικτικού σημείου του καθίσματος (SIP) εντός της δομής προστασίας (υποβολή σε έλεγχο όσον αφορά τη διατήρηση της (των) νέας(-ων) ζώνης(-ών) απελευθέρωσης εντός του χώρου προστασίας της παραμορφωμένης δομής στη διάρκεια όλων των δοκιμών).

3.4.2.2.2

Τροποποιήσεις οι οποίες έχουν πιθανό αντίκτυπο στα αποτελέσματα της αρχικής δοκιμής χωρίς να αμφισβητείται η δυνατότητα αποδοχής της δομής προστασίας (π.χ. τροποποίηση ενός στοιχείου της δομής, τροποποίηση της μεθόδου στερέωσης της δομής προστασίας επί του ελκυστήρα). Μπορεί να διενεργηθεί δοκιμή επικύρωσης και τα αποτελέσματα της δοκιμής θα καταρτιστούν στην έκθεση επέκτασης. Έχουν καθοριστεί τα ακόλουθα όρια αυτό τον τύπο επέκτασης: 3.4.2.2.2.1 μπορούν να πραγματοποιηθούν μέχρι 5 επεκτάσεις χωρίς δοκιμή επικύρωσης· 3.4.2.2.2.2 αποτελέσματα της δοκιμής επικύρωσης θα καταστούν αποδεκτά για την επέκταση εάν πληρούνται όλοι οι όροι του κώδικα, και: — εάν η παραμόρφωση η οποία μετράται μετά από κάθε δοκιμή πρόσκρουσης δεν διαφέρει από την παραμόρφωση η οποία μετράται μετά από κάθε δοκιμή πρόσκρουσης στην έκθεση της αρχικής δοκιμής περισσότερο από ± 7 % (σε περίπτωση δυναμικής δοκιμής)· — εάν η δύναμη η οποία μετράται όταν το απαιτούμενο επίπεδο ενέργειας έχει επιτευχθεί στις διάφορες δοκιμές οριζόντιας φόρτισης δεν διαφέρει περισσότερο από ± 7 % από τη δύναμη η οποία μετράται όταν η απαιτούμενη ενέργεια έχει επιτευχθεί στην αρχική δοκιμή, και η παραμόρφωση η οποία μετράται (*6) όταν έχει επιτευχθεί το απαιτούμενο επίπεδο ενέργειας στις διάφορες δοκιμές οριζόντιας φόρτισης, δεν διαφέρει από την παραμόρφωση η οποία μετράται όταν η απαιτούμενη ενέργεια έχει επιτευχθεί στην αρχική δοκιμή περισσότερο από ± 7 % (σε περίπτωση στατικής δοκιμής). 3.4.2.2.2.3 Περισσότερες από μία τροποποιήσεις στη δομή προστασίας μπορεί να συμπεριληφθούν σε μια ενιαία έκθεση επέκτασης, εάν αντιπροσωπεύουν διαφορετικές επιλογές της ίδιας δομής προστασίας, αλλά μόνο μία δοκιμή επικύρωσης είναι αποδεκτή στο πλαίσιο μιας ενιαίας έκθεσης επέκτασης. Οι επιλογές που δεν υποβάλλονται σε δοκιμή περιγράφονται σε συγκεκριμένο τμήμα της έκθεσης επέκτασης.

3.4.2.2.3

Ο κατασκευαστής δηλώνει ότι η αύξηση της μάζας αναφοράς μιας δομής προστασίας έχει ήδη υποβληθεί σε δοκιμή. Εάν ο κατασκευαστής επιθυμεί να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό έγκρισης, είναι δυνατόν να εκδώσει μια έκθεση επέκταση μετά τη διεξαγωγή δοκιμής επικύρωσης (τα όρια ± 7 % τα οποία καθορίζονται στο σημείο 3.4.2.2.2.2 δεν ισχύουν σ’ αυτή την περίπτωση).

3.4.2.2.4

Τροποποίηση του οπίσθιου στερεού στοιχείου ή προσθήκη νέου οπίσθιου στερεού στοιχείου Πρέπει να ελέγχεται ότι η ζώνη απελευθέρωσης παραμένει εντός του χώρου προστασίας της παραμορφωμένης δομής στη διάρκεια όλων των δοκιμών που εξετάζουν το νέο ή τροποποιημένο οπίσθιο στερεό στοιχείο. Απαιτείται η επικύρωση του οπίσθιου στερεού στοιχείου η οποία συνίσταται στη δοκιμή η οποία περιγράφεται στο σημείο 3.3.1.2.2.2 ή 3.3.2.2.2.2 και τα αποτελέσματα της δοκιμής καταρτίζονται στην έκθεση επέκτασης.

3.5   [Δεν ισχύει]

3.6   Απόδοση των δομών προστασίας σε χαμηλές θερμοκρασίες

3.6.1   Εάν δηλώνεται ότι η δομή προστασίας διαθέτει ιδιότητες αντοχής στην ευθραυστότητα λόγω χαμηλών θερμοκρασιών, ο κατασκευαστής παρέχει λεπτομέρειες οι οποίες πρέπει να συμπεριληφθούν στην έκθεση.

3.6.2   Οι ακόλουθες απαιτήσεις και διαδικασίες αποσκοπούν στην εξασφάλιση αντοχής και ανθεκτικότητας σε πλήρη θραύση σε μειωμένες θερμοκρασίες. Συνιστάται η τήρηση των ακόλουθων ελάχιστων απαιτήσεων υλικού κατά την αξιολόγηση της καταλληλότητας της δομής προστασίας σε μειωμένες θερμοκρασίας λειτουργίας στις χώρες εκείνες οι οποίες απαιτούν επιπρόσθετη προστασία λειτουργίας.

3.6.2.1

Μπουλόνια και παξιμάδια που χρησιμοποιούνται για τη στερέωση της δομής προστασίας στον ελκυστήρα και τη σύνδεση δομικών τμημάτων της δομής προστασίας πρέπει να διαθέτουν κατάλληλες και ελεγμένες ιδιότητες αντοχής σε μειωμένες θερμοκρασίες.

3.6.2.2

Όλα τα ηλεκτρόδια συγκόλλησης τα οποία χρησιμοποιούνται στην κατασκευή μελών και βάσεων στήριξης της δομής είναι συμβατά με το υλικό της δομής προστασίας όπως αναφέρεται στο σημείο 3.6.2.3. κατωτέρω.

3.6.2.3

Προϊόντα από χάλυβα για δομικά μέλη της δομής προστασίας πρέπει να είναι από υλικό ελεγμένης αντοχής το οποίο παρουσιάζει ελάχιστες απαιτήσεις ενέργειας σε κρούση κατά Charpy V-Notch σύμφωνα με τον πίνακα 6.1. Η ποιότητα του χάλυβα καθορίζεται σύμφωνα με το πρότυπο ISO 630:1995. Χάλυβας με ελασματοποιημένη πυκνότητα μικρότερη από 2,5 mm και με περιεκτικότητα άνθρακα μικρότερη από 0,2 τοις εκατό θεωρείται ότι πληροί αυτή την απαίτηση. Τα δομικά μέλη της δομής προστασίας από υλικά εκτός του χάλυβα πρέπει να έχουν ισοδύναμη αντοχή στην πρόσκρουση σε χαμηλές θερμοκρασίες.

3.6.2.4

Όταν ελέγχονται οι απαιτήσεις ενέργειας κρούσης κατά Charpy V-Notch, το μέγεθος των δειγμάτων δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το μεγαλύτερο από τα μεγέθη που αναφέρονται στον πίνακα 6.1, και που θα επιτρέπει το υλικό.

3.6.2.5

Οι δοκιμές Charpy V-Notch διενεργούνται σύμφωνα με τη διαδικασία η οποία ορίζεται στο ASTM A 370-1979, με εξαίρεση τα μεγέθη δειγμάτων τα οποία πρέπει να συμφωνούν με τις διαστάσεις οι οποίες δίνονται στον πίνακα 6.1.

3.6.2.6

Εναλλακτικές επιλογές σ’ αυτή τη διαδικασία είναι η χρήση καθησυχασμένου ή ημικαθησυχασμένου χάλυβα, για την οποία παρατίθεται σαφής διάταξη. Η ποιότητα του χάλυβα καθορίζεται σύμφωνα με το πρότυπο ISO 630:1995, Amd 1:2003.

3.6.2.7

Τα δείγματα πρέπει να είναι διαμήκη και να λαμβάνονται από επίπεδα μέρη, κυλινδρικά ή δομικά τμήματα πριν τη διαμόρφωση ή τη συγκόλληση για χρήση στη δομή προστασίας. Τα δείγματα από κυλινδρικά ή δομικά τμήματα λαμβάνονται από το κέντρο της πλευράς με τις μεγαλύτερες διαστάσεις και δεν περιλαμβάνουν πλάκες στήριξης. Πίνακας 6.1 Ελάχιστες τιμές ενέργειας κρούσης Charpy V-notch Μέγεθος δείγματος Ενέργεια στους Ενέργεια στους   –30  °C –20  °C mm J J (2) 10 × 10 (1) 11 27,5 10 × 9 10 25 10 × 8 9,5 24 10 × 7,5 (1) 9,5 24 10 × 7 9 22,5 10 × 6,7 8,5 21 10 × 6 8 20 10 × 5 (1) 7,5 19 10 × 4 7 17,5 10 × 3,5 6 15 10 × 3 6 15 10 × 2,5 (1) 5,5 14

3.7   [Δεν ισχύει]

Σχήμα 6.1

Ζώνη απελευθέρωσης

Σχήμα 6.1.α Πλάγια όψη Τομή δια μέσου του επιπέδου αναφοράς

Σχήμα 6.1.β Πίσω όψη

Σχήμα 6.1.γ

Κάτοψη

1 –	Γραμμή αναφοράς

2 –	Ενδεικτικό σημείο του καθίσματος

3 –	Επίπεδο αναφοράς

Σχήμα 6.2

Ζώνη απελευθέρωσης για ελκυστήρες με περιστρεφόμενη θέση καθίσματος

Σχήμα 6.3

Διάγραμμα ροής στο οποίο παρουσιάζονται τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις διαδοχικές ανατροπές ενός ελκυστήρα που ανατρέπεται προς τα πλάγια, με δομή προστασίας από ανατροπή (ROPS) στερεωμένη στο εμπρόσθιο μέρος

Εκδοχή B1:

Σημείο κρούσης της δομής προστασίας ανατροπής πίσω από σημείο ασταθούς διαμήκους ισορροπίας

Εκδοχή B2:

Σημείο κρούσης της δομής προστασίας ανατροπής πλησίον σημείου ασταθούς διαμήκους ισορροπίας

Εκδοχή B3:

Σημείο κρούσης της δομής προστασίας ανατροπής πίσω από σημείο ασταθούς διαμήκους ισορροπίας

Είσοδος στοιχείων

Υπολογισμός σύμφωνα με την εκδοχή B2

Ναι

Αγγίζει το κάλυμα της μηχανής το έδαφος πριν από την πρόσκρουση της δομής προστασίας

Όχι

Ναι

Ο ελκυστήρας ανατρέπεται;

Όχι

Ναι

Όχι

Η δομή προστασίας έχει στερωθεί πίσω από το σημείο ισορροπίας

Υπολογισμός σύμφωνα με την εκδοχή B1

Υπολογισμός σύμφωνα με την εκδοχή B3

Αποτέλεσμα:

μέθοδος όχι εφικτή

Ναι

Ο ελκυστήρας ανατρέπεται;

Όχι

Ναι

Ο ελκυστήρας ανατρέπεται;

Όχι

Αρνητικό αποτέλεσμα

Αρνητικό αποτέλεσμα

Θετικό αποτέλεσμα

Αρνητικό αποτέλεσμα

Θετικό αποτέλεσμα

Σχήμα 6.4

Διάταξη δοκιμής χαρακτηριστικών που δεν επιτρέπουν την ανατροπή σε κλίση 1/ 1.5

Σχήμα 6.5

Στοιχεία που απαιτούνται για να υπολογιστεί η ανατροπή ενός ελκυστήρα που ανατρέπεται τρισδιάστατα στο χώρο

Σχήματα 6.6.α, 6.6.β, 6.6.γ

Οριζόντια απόσταση μεταξύ του κέντρου βαρύτητας και του εμπρόσθιου σημείου τομής της δομής προστασίας (L6)

Σχήμα 6.7

Καθορισμός των σημείων πρόσκρουσης για τον υπολογισμό του πλάτους της δομής προστασίας (B6) και του ύψους του καλύμματος της μηχανής (H7)

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.8

Ύψος του στροφέα εμπρόσθιου άξονα (H0)

Σχήμα 6.9

Πλάτος του οπίσθιου μετατροχίου (S) και πλάτος των ελαστικών των οπίσθιων τροχών(B0)

Σχήμα 6.10

Κρουστικό εκκρεμές με τις αλυσίδες ή τα καλώδια ανάρτησής του

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.11

Παράδειγμα αγκύρωσης του ελκυστήρα (οπίσθια πρόσκρουση)

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.12

Παράδειγμα αγκύρωσης του ελκυστήρα (εμπρόσθια πρόσκρουση)

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.13

Παράδειγμα αγκύρωσης του ελκυστήρα (πλευρική πρόσκρουση)

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.14

Παράδειγμα διάταξης σύνθλιψης του ελκυστήρα

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.15

Παράδειγμα διάταξης μέτρησης ελαστικών παραμορφώσεων

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.16

Προσομοίωση γραμμής αναφοράς

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.17

Ελάχιστο πάχος του οπίσθιου σταθερού στοιχείου

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.18

Καμπύλη δύναμης/ παραμόρφωσης

Δεν απαιτείται δοκιμή υπερφόρτισης

Σημειώσεις:

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.19

Καμπύλη δύναμης/ παραμόρφωσης

Απαιτείται δοκιμή υπερφόρτιση

Σημειώσεις:

Κείμενο της εικόνας

Σχήμα 6.20

Καμπύλη δύναμης/ παραμόρφωσης

Συνέχιση της δοκιμής υπερφόρτισης

Σημειώσεις:

Κείμενο της εικόνας