4.3.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 64/1

(1)

Ο διεθνής κώδικας διαχείρισης της ασφάλειας, ο οποίος προβλέπει την ασφαλή λειτουργία των πλοίων και την πρόληψη της ρύπανσης, εφεξής «κώδικας ISM», εκδόθηκε από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΔΝΟ) το 1993. Ο εν λόγω κώδικας κατέστη σταδιακά υποχρεωτικός για την πλειονότητα των πλοίων που εκτελούν διεθνή δρομολόγια με την έκδοση, στις 24 Μαΐου 1994, του κεφαλαίου ΙΧ «Διαχείριση για την ασφαλή λειτουργία των πλοίων» της διεθνούς σύμβασης για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS), του 1974.

(2)

Ο κώδικας ISM τροποποιήθηκε από τον ΔΝΟ μέσω του ψηφίσματος MSC.104(73), το οποίο εκδόθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2000.

(3)

Κατευθυντήριες γραμμές για την εφαρμογή του κώδικα ΙSM από τις διοικήσεις εγκρίθηκαν με το ψήφισμα A.788(19) του ΔΝΟ, στις 23 Νοεμβρίου 1995. Οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές τροποποιήθηκαν με το ψήφισμα A.913(22), το οποίο εκδόθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2001.

(4)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 3051/95 του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 1995, για τη διαχείριση της ασφάλειας των επιβατηγών οχηματαγωγών πλοίων roll-on/roll-off (ro-ro) (3), ο κώδικας ISM κατέστη υποχρεωτικός, σε επίπεδο Κοινότητας, από την 1η Ιουλίου 1996 για όλα τα επιβατηγά οχηματαγωγά πλοία ro-ro που εκτελούν τακτικά δρομολόγια από και προς λιμένες των κρατών μελών, σε εσωτερικά και διεθνή ταξίδια, ανεξαρτήτως σημαίας. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να εξασφαλισθεί η ενιαία και συνεπής εφαρμογή του κώδικα ISM σε όλα τα κράτη μέλη.

(5)

Την 1η Ιουλίου 1998 ο κώδικας ISM κατέστη υποχρεωτικός στο πλαίσιο των διατάξεων του κεφαλαίου ΙΧ της σύμβασης SOLAS για τις εταιρείες που εκμεταλλεύονται επιβατηγά πλοία, συμπεριλαμβανομένων των επιβατηγών ταχυπλόων σκαφών, δεξαμενόπλοια μεταφοράς πετρελαίου, δεξαμενόπλοια μεταφοράς χημικών προϊόντων, δεξαμενόπλοια μεταφοράς αερίου, φορτηγά μεταφοράς εμπορεύματος χύδην και εμπορικά ταχύπλοα σκάφη ολικής χωρητικότητας 500 κόρων και άνω, σε διεθνή δρομολόγια.

(6)

Την 1η Ιουλίου 2002 ο κώδικας ISM κατέστη υποχρεωτικός για τις εταιρείες που εκμεταλλεύονται άλλα εμπορικά πλοία και κινητές υπεράκτιες μονάδες γεώτρησης ολικής χωρητικότητας 500 κόρων και άνω, σε διεθνή δρομολόγια.

(7)

Η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και η προστασία του περιβάλλοντος μπορούν να ενισχυθούν ουσιαστικά με την αυστηρή και υποχρεωτική εφαρμογή του κώδικα ISM.

(8)

Είναι επιθυμητό ο κώδικας ISM να έχει άμεση εφαρμογή στα πλοία που φέρουν τη σημαία κράτους μέλους καθώς και στα πλοία, ανεξαρτήτως σημαίας, τα οποία εκτελούν αποκλειστικώς εσωτερικά δρομολόγια ή τα οποία εκτελούν τακτικά δρομολόγια θαλάσσιων μεταφορών από ή προς λιμένες των κρατών μελών.

(9)

Η έκδοση νέου κανονισμού άμεσης εφαρμογής θα πρέπει να εξασφαλίζει την επιβολή του κώδικα ISM, εξυπακούεται όμως ότι τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίζουν εάν θα εφαρμόζουν τον κώδικα στα πλοία, ανεξαρτήτως σημαίας, που εκτελούν δρομολόγια αποκλειστικά σε λιμενικές ζώνες.

(10)

Συνεπώς, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3051/95 θα πρέπει να καταργηθεί.

(11)

Εάν κράτος μέλος κρίνει ότι είναι πρακτικώς δυσχερές για τις εταιρείες να συμμορφωθούν προς συγκεκριμένες διατάξεις του μέρους Α του κώδικα ISM, όσον αφορά ορισμένα πλοία ή κατηγορίες πλοίων που εκτελούν αποκλειστικά εσωτερικά δρομολόγια στο εν λόγω κράτος μέλος, μπορεί να παρεκκλίνει πλήρως ή μερικώς από τις διατάξεις αυτές επιβάλλοντας μέτρα που διασφαλίζουν ισοδύναμη επίτευξη των στόχων του κώδικα. Για τα πλοία αυτά και τις εταιρείες αυτές, τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίσουν εναλλακτικές διαδικασίες πιστοποίησης και εξακρίβωσης.

(12)

Είναι αναγκαίο να ληφθεί υπόψη η οδηγία 95/21/ΕΚ του Συμβουλίου, της 19ης Ιουνίου 1995, για τον έλεγχο του κράτους του λιμένα (4).

(13)

Είναι επίσης αναγκαίο να ληφθούν υπόψη η οδηγία 94/57/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Νοεμβρίου 1994, σχετικά με κοινούς κανόνες και πρότυπα για τους οργανισμούς επιθεώρησης και εξέτασης πλοίων και για τις συναφείς δραστηριότητες των ναυτικών αρχών (5), προκειμένου να προσδιορισθούν οι αναγνωρισμένοι οργανισμοί προς τον σκοπό του παρόντος κανονισμού, καθώς και η οδηγία 98/18/ΕΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαρτίου 1998, για τους κανόνες και τα πρότυπα ασφαλείας για τα επιβατηγά πλοία (6), για να καθορισθεί το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού όσον αφορά τα επιβατηγά πλοία που εκτελούν δρομολόγια εσωτερικού.

(14)

Τα μέτρα που είναι αναγκαία για την τροποποίηση του παραρτήματος ΙΙ θα πρέπει να θεσπίζονται σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (7).

(15)

Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, ήτοι η ενίσχυση της διαχείρισης της ασφάλειας και της ασφαλούς λειτουργίας των πλοίων καθώς και της πρόληψης της ρύπανσης από τα πλοία, δεν μπορεί να επιτευχθεί ικανοποιητικά από τα κράτη μέλη και μπορεί συνεπώς να επιτευχθεί καλύτερα σε κοινοτικό επίπεδο, η Κοινότητα μπορεί να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ιδίου άρθρου, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία για την επίτευξη των στόχων αυτών,

α)

της εγκατάστασης, της εφαρμογής και της ορθής συντήρησης από τις εταιρείες των συστημάτων διαχείρισης της ασφάλειας επί του πλοίου και στην ξηρά· και

β)

του ελέγχου αυτών από τις διοικήσεις του κράτους της σημαίας και του κράτους του λιμένα.

1.

«κώδικας ISM»: ο διεθνής κώδικας διαχείρισης για την ασφαλή λειτουργία των πλοίων και την πρόληψη της ρύπανσης, ο οποίος εκδόθηκε από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό με το ψήφισμα της Συνέλευσης A.741(18), στις 4 Νοεμβρίου 1993, όπως τροποποιήθηκε με το ψήφισμα MSC.104(73) της 5ης Δεκεμβρίου 2000 της Επιτροπής Ναυτικής Ασφάλειας και επισυνάπτεται στον παρόντα κανονισμό (παράρτημα Ι), στην ενημερωμένη του έκδοση·

2.

«αναγνωρισμένος οργανισμός»: ο οργανισμός που αναγνωρίζεται σύμφωνα με την οδηγία 94/57/ΕΚ·

3.

«εταιρεία»: ο κύριος του πλοίου ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός ή πρόσωπο, όπως ο διαχειριστής ή ο ναυλωτής κενού σκάφους, στον οποίο ο κύριος του πλοίου έχει αναθέσει την ευθύνη λειτουργίας του πλοίου και ο οποίος, αναλαμβάνοντας την εν λόγω ευθύνη, έχει συμφωνήσει να αναλάβει όλα τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που επιβάλλονται από τον κώδικα ISM·

4.

«επιβατηγό πλοίο»: το πλοίο, καθώς και το ταχύπλοο σκάφος όχημα που μεταφέρει περισσότερους από δώδεκα επιβάτες, καθώς και το επιβατηγό καταδυτικό όχημα·

5.

«επιβάτης»: κάθε πρόσωπο εκτός από:

6.

«ταχύπλοο σκάφος»: ταχύπλοο σκάφος, όπως ορίζεται στον κανονισμό Χ/1.2 της σύμβασης SOLAS 1974, στην ενημερωμένη της έκδοση. Στα ταχύπλοα επιβατηγά σκάφη εφαρμόζονται οι περιορισμοί του άρθρου 2 στοιχείο στ) της οδηγίας 98/18/ΕΚ·

7.

«φορτηγό πλοίο»: το πλοίο καθώς και το ταχύπλοο σκάφος που δεν είναι επιβατηγό πλοίο·

8.

«διεθνές δρομολόγιο»: το θαλάσσιο δρομολόγιο από λιμένα κράτους μέλους ή οποιουδήποτε άλλου κράτους προς λιμένα ευρισκόμενο εκτός του εν λόγω κράτους, ή αντιστρόφως·

9.

«εσωτερικό δρομολόγιο»: το θαλάσσιο δρομολόγιο από λιμένα κράτους μέλους προς τον ίδιο ή άλλο λιμένα του ιδίου κράτους μέλους·

10.

«τακτικό δρομολόγιο θαλάσσιων μεταφορών»: το σύνολο των διαδρομών πλοίου, οι οποίες διενεργούνται για την εξυπηρέτηση της κυκλοφορίας μεταξύ των ίδιων δύο ή περισσότερων σημείων, είτε:

11.

«επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο ro-ro»: το επιβατηγό θαλασσοπλόο σκάφος όπως ορίζεται στο κεφάλαιο ΙΙ-1 της σύμβασης SOLAS, ως έχει στην πιο πρόσφατη μορφή του·

12.

«επιβατηγό καταδυτικό όχημα»: το επιβατηγό κινούμενο σκάφος το οποίο λειτουργεί κυρίως εν καταδύσει και εξαρτάται από υποστήριξη παρεχομένη από την επιφάνεια, π.χ. από πλοίο επιφανείας ή από χερσαίες εγκαταστάσεις για παρακολούθηση και για μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες υπηρεσίες:

13.

«κινητή υπεράκτια μονάδα γεώτρησης»: σκάφος ικανό να αναλάβει γεώτρηση για την εξερεύνηση ή την εκμετάλλευση πόρων κάτω από τον βυθό των θαλασσών, όπως υγρών ή αερίων υδρογονανθράκων, θείου ή άλατος·

14.

«ολική χωρητικότητα»: η ολική χωρητικότητα ενός πλοίου που καθορίζεται σύμφωνα με τη διεθνή σύμβαση για την καταμέτρηση της χωρητικότητας των πλοίων, του 1969 ή, στην περίπτωση πλοίων που εκτελούν αποκλειστικώς εσωτερικά δρομολόγια και εάν η χωρητικότητα του πλοίου δεν έχει καταμετρηθεί σύμφωνα με την προαναφερθείσα σύμβαση, η ολική χωρητικότητα ενός πλοίου η οποία καθορίζεται σύμφωνα με τους εθνικούς κανονισμούς για την καταμέτρηση της χωρητικότητας.

α)

στα εμπορικά και τα επιβατηγά πλοία τα οποία φέρουν τη σημαία κράτους μέλους και τα οποία εκτελούν διεθνή δρομολόγια·

β)

στα εμπορικά και τα επιβατηγά πλοία που εκτελούν αποκλειστικά εσωτερικά δρομολόγια, ανεξαρτήτως σημαίας·

γ)

στα εμπορικά και τα επιβατηγά πλοία, τα οποία αποπλέουν ή καταπλέουν σε λιμένες των κρατών μελών, εκτελώντας τακτικά δρομολόγια θαλάσσιων μεταφορών, ανεξαρτήτως σημαίας·

δ)

στις κινητές υπεράκτιες μονάδες γεώτρησης που λειτουργούν υπό την εποπτεία κράτους μέλους.

α)

στα πολεμικά και τα οπλιταγωγά πλοία και στα λοιπά πλοία που κράτη μέλη κατέχουν ή εκμεταλλεύονται μόνον για κρατικούς μη εμπορικούς σκοπούς·

β)

στα πλοία που δεν προωθούνται με μηχανικά μέσα, στα ξύλινα πλοία πρωτόγονης κατασκευής, στις θαλαμηγούς και στα σκάφη αναψυχής, εκτός αν είναι επανδρωμένα ή πρόκειται να επανδρωθούν με πλήρωμα και μεταφέρουν περισσότερους από δώδεκα επιβάτες για εμπορικούς σκοπούς·

γ)

στα αλιευτικά σκάφη·

δ)

στα εμπορικά πλοία και στις κινητές υπεράκτιες μονάδες γεώτρησης, ολικής χωρητικότητας κάτω των 500 κόρων·

ε)

στα επιβατηγά πλοία, πλην των επιβατηγών οχηματαγωγών πλοίων ro-ro, στις θαλάσσιες περιοχές των κατηγοριών Γ και Δ όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 4 της οδηγίας 98/18/ΕΚ.

α)

το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος γνωστοποιεί στην Επιτροπή την παρέκκλιση και τα μέτρα που σκοπεύει να λάβει·

β)

αν, εντός έξι μηνών από τη γνωστοποίηση, αποφασισθεί με τη διαδικασία του άρθρου 12 παράγραφος 2 ότι η προτεινόμενη παρέκκλιση δεν δικαιολογείται ή ότι τα προτεινόμενα μέτρα δεν είναι επαρκή, το εν λόγω κράτος μέλος οφείλει να τροποποιήσει τις προτεινόμενες διατάξεις ή να μην τις θεσπίσει·

γ)

το κράτος μέλος δημοσιοποιεί τυχόν θεσπισθέντα μέτρα με απευθείας παραπομπή στην παράγραφο 1 και, ανάλογα με την περίπτωση, στην παράγραφο 2.

4.3.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 64/37

(1)

Λαμβάνοντας ως βάση την ανακοίνωση της Επιτροπής για την αειφόρο ανάπτυξη, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επέλεξε ορισμένους στόχους ως γενική κατεύθυνση για τη μελλοντική ανάπτυξη σε τομείς προτεραιότητας, όπως είναι οι φυσικοί πόροι και η δημόσια υγεία.

(2)

Το νερό είναι φυσικός πόρος που δεν υπάρχει σε αφθονία και η ποιότητα του οποίου θα πρέπει να προστατεύεται, να διαφυλάσσεται, να αποτελεί αντικείμενο διαχείρισης και να αντιμετωπίζεται αναλόγως. Τα επιφανειακά ύδατα, ιδίως, αποτελούν ανανεώσιμους πόρους με περιορισμένες δυνατότητες ανάκαμψης από αρνητικές επιπτώσεις ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

(3)

Η κοινοτική πολιτική για το περιβάλλον θα πρέπει να αποσκοπεί σε προστασία υψηλού επιπέδου και να συμβάλλει στην επιδίωξη των στόχων της διαφύλαξης, της προστασίας και της βελτίωσης της ποιότητας του περιβάλλοντος καθώς και της προστασίας της ανθρώπινης υγείας.

(4)

Το Δεκέμβριο του 2000, η Επιτροπή εξέδωσε ανακοίνωση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο με θέμα την ανάπτυξη νέας πολιτικής για τα ύδατα κολύμβησης και άρχισε ευρείας κλίμακας διαβουλεύσεις με όλα τα ενδιαφερόμενα και εμπλεκόμενα μέρη. Το κύριο αποτέλεσμα των εν λόγω διαβουλεύσεων ήταν η γενική υποστήριξη για την κατάρτιση νέας οδηγίας που να βασίζεται στα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα και να δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ευρύτερη συμμετοχή του κοινού.

(5)

Η απόφαση αριθ. 1600/2002/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2002, για τη θέσπιση του έκτου κοινοτικού προγράμματος δράσης για το περιβάλλον (5), περιέχει δέσμευση για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας των υδάτων κολύμβησης, μεταξύ άλλων με την αναθεώρηση της οδηγίας 76/160/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 1975, σχετικά με την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης (6).

(6)

Βάσει της συνθήκης, κατά την προετοιμασία της πολιτικής για το περιβάλλον, η Κοινότητα πρέπει, μεταξύ άλλων, να λαμβάνει υπόψη τα διαθέσιμα επιστημονικά και τεχνικά δεδομένα. Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα επιστημονικά δεδομένα κατά τη χρήση των πλέον αξιόπιστων παραμέτρων-δεικτών για την πρόβλεψη του μικροβιολογικού κινδύνου για την υγεία και για την επίτευξη προστασίας υψηλού επιπέδου. Θα πρέπει να διεξαχθούν επειγόντως περαιτέρω επιδημιολογικές μελέτες όσον αφορά τους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με την κολύμβηση, ιδίως στα γλυκά ύδατα.

(7)

Για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα και να προαχθεί η συνετή αξιοποίηση των πόρων, η παρούσα οδηγία χρειάζεται να συντονισθεί στενά με άλλα κοινοτικά νομοθετήματα που αφορούν το ύδωρ, όπως οι οδηγίες 91/271/EΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1991, για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων (7), και 91/676/EΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1991, για την προστασία των υδάτων από τη νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης (8), και η οδηγία 2000/60/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων (9).

(8)

Οι προσήκουσες πληροφορίες σχετικά με τα σχεδιαζόμενα μέτρα και τη συντελούμενη πρόοδο θα πρέπει να διαδίδονται στους ενδιαφερομένους. Το κοινό θα πρέπει να λαμβάνει προσήκουσες και έγκαιρες πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα της παρακολούθησης της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης καθώς και για τα μέτρα διαχείρισης του κινδύνου προκειμένου να αποφεύγονται κίνδυνοι για την υγεία, ειδικότερα στο πλαίσιο προβλέψιμης βραχυπρόθεσμης ρύπανσης ή ασυνήθων περιστάσεων. Θα πρέπει να εφαρμόζεται νέα τεχνολογία που επιτρέπει στο κοινό να ενημερώνεται κατά τρόπο αποτελεσματικό και συγκρίσιμο σχετικά με τα ύδατα κολύμβησης σε ολόκληρη την Κοινότητα.

(9)

Για τους σκοπούς της παρακολούθησης, απαιτούνται εναρμονισμένες μέθοδοι και πρακτικές ανάλυσης. Απαιτείται παρατήρηση και αξιολόγηση της ποιότητας για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε η ταξινόμηση των υδάτων ως προς την ποιότητα να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

(10)

Η συμμόρφωση θα πρέπει να είναι ζήτημα κατάλληλων διαχειριστικών μέτρων και διασφάλισης της ποιότητας, και όχι απλώς ζήτημα μετρήσεων και υπολογισμών. Επομένως, ως βάση για τη θέσπιση μέτρων διαχείρισης είναι σκόπιμο να υπάρχει σύστημα ταυτότητας των υδάτων κολύμβησης για την καλύτερη κατανόηση των κινδύνων. Παράλληλα, θα πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στην τήρηση των ποιοτικών προτύπων και τη συνεπή μετάβαση από την οδηγία 76/160/ΕΟΚ.

(11)

Στις 17 Φεβρουαρίου 2005, η Κοινότητα επικύρωσε τη σύμβαση της Οικονομικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Ευρώπη σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη των αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη σε θέματα σχετικά με το περιβάλλον (σύμβαση του Århus). Επομένως, είναι σκόπιμο η παρούσα οδηγία να συμπεριλάβει διατάξεις σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στις πληροφορίες και να προβλέπει τη συμμετοχή του κοινού στην εφαρμογή της προκειμένου να συμπληρωθούν η οδηγία 2003/4/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Ιανουαρίου 2003, σχετικά με την πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφόρηση (10), και η οδηγία 2003/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Μαΐου 2003, για τη δημόσια συμμετοχή κατά την εκπόνηση ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων που έχουν σχέση με το περιβάλλον (11).

(12)

Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, ήτοι η επίτευξη από τα κράτη μέλη, βάσει κοινών προτύπων, καλής ποιότητας για τα ύδατα κολύμβησης και υψηλού βαθμού προστασίας εντός της Κοινότητας, δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη και μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα σε κοινοτικό επίπεδο, η Κοινότητα μπορεί να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ιδίου άρθρου, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(13)

Τα μέτρα που είναι αναγκαία για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας θα πρέπει να θεσπισθούν σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (12).

(14)

Σε κάθε κολυμβητική περίοδο καθίσταται προφανές ότι η ύπαρξη κοινοτικής πολιτικής για τα ύδατα κολύμβησης παραμένει σημαντική, δεδομένου ότι προστατεύει το κοινό από περιστασιακή και χρόνια ρύπανση που απορρίπτεται σε κοινοτικά ύδατα κολύμβησης ή κοντά σε αυτά. Η ποιότητα των υδάτων κολύμβησης έχει συνολικά βελτιωθεί σημαντικά από τότε που τέθηκε σε ισχύ η οδηγία 76/160/ΕΟΚ. Ωστόσο, η εν λόγω οδηγία αντικατοπτρίζει τη γνώση και την πείρα των αρχών της δεκαετίας του 1970. Έκτοτε έχουν μεταβληθεί οι χρήσεις των υδάτων κολύμβησης, όπως επίσης και το επίπεδο των επιστημονικών και τεχνικών γνώσεων. Επομένως, η εν λόγω οδηγία θα πρέπει να καταργηθεί,

α)

την παρακολούθηση και την ταξινόμηση της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης·

β)

τη διαχείριση της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης, και

γ)

την παροχή πληροφοριών στο κοινό όσον αφορά την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης.

α)

τα κολυμβητήρια και τις δεξαμενές ιαματικών λουτρών·

β)

τα περίκλειστα ύδατα που υπόκεινται σε επεξεργασία ή χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς·

γ)

τα τεχνητώς περίκλειστα ύδατα, που διαχωρίζονται από τα επιφανειακά και τα υπόγεια ύδατα.

1.

Οι όροι «επιφανειακά ύδατα», «υπόγεια ύδατα», «εσωτερικά ύδατα», «μεταβατικά ύδατα», «παράκτια ύδατα» και «λεκάνη απορροής ποταμού», έχουν την ίδια έννοια όπως και στην οδηγία 2000/60/ΕΚ.

2.

Ως «αρμόδια αρχή» νοείται η αρχή ή οι αρχές που καθορίζουν τα κράτη μέλη προκειμένου να διασφαλίζεται η συμμόρφωση προς τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας ή κάθε άλλη αρχή ή φορέας που έχει αναλάβει το ρόλο αυτό.

3.

Ως «μόνιμη» νοείται κάθε απαγόρευση ή σύσταση κατά της κολύμβησης, η οποία διαρκεί τουλάχιστον μία ολόκληρη κολυμβητική περίοδο.

4.

Ως «μεγάλος αριθμός» όσον αφορά τους λουομένους, νοείται ο αριθμός που η αρμόδια αρχή θεωρεί ότι είναι μεγάλος, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη τις τάσεις που εμφανίσθηκαν κατά το παρελθόν ή την τυχόν παρεχόμενη υποδομή ή εγκαταστάσεις ή άλλα μέτρα που λαμβάνονται για την προώθηση της κολύμβησης.

5.

Ως «ρύπανση» νοείται η παρουσία μικροβιολογικής μόλυνσης ή άλλων οργανισμών ή αποβλήτων που επηρεάζουν την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης και παρουσιάζουν κίνδυνο για την υγεία των λουομένων σύμφωνα με τα άρθρα 8 και 9 και το παράρτημα Ι στήλη Α.

6.

Ως «κολυμβητική περίοδος» νοείται η περίοδος κατά την οποία αναμένεται η προσέλευση μεγάλου αριθμού λουομένων.

7.

Ως «διαχειριστικά μέτρα» νοούνται τα ακόλουθα μέτρα που λαμβάνονται για τα ύδατα κολύμβησης:

8.

Ως «βραχυπρόθεσμη ρύπανση» νοείται η κατά τα αναφερόμενα στο παράρτημα Ι μέρος Α μικροβιολογική μόλυνση, η οποία έχει σαφώς προσδιορίσιμα αίτια, δεν αναμένεται φυσιολογικά να επηρεάσει την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης για περισσότερο από 72 ώρες περίπου από την αρχή της υποβάθμισης της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης και για την οποία η αρμόδια αρχή έχει θεσπίσει διαδικασίες προκειμένου να την προβλέπει και να την αντιμετωπίζει σύμφωνα με τα οριζόμενα στο παράρτημα ΙΙ.

9.

Ως «ασυνήθης περίσταση» νοείται συμβάν ή συνδυασμός συμβάντων που επηρεάζει την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης στη συγκεκριμένη τοποθεσία και δεν αναμένεται να εμφανισθεί, κατά μέσον όρο, περισσότερο από μία φορά ανά τετραετία.

10.

Ως «σύνολο ποιοτικών δεδομένων για τα ύδατα κολύμβησης» νοούνται τα δεδομένα που συλλέγονται σύμφωνα με το άρθρο 3.

11.

Ως «αξιολόγηση της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης» νοείται η διαδικασία αξιολόγησης της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης με τη μέθοδο αξιολόγησης του παραρτήματος ΙΙ.

12.

Ως «ανάπτυξη κυανοβακτηρίων» νοείται η συσσώρευση κυανοβακτηρίων υπό μορφήν εξάνθησης, τάπητα ή αφρού.

13.

Ο όρος «ενδιαφερόμενο κοινό» έχει την ίδια έννοια όπως και στην οδηγία 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (13).

α)

το μεγαλύτερο πλήθος λουομένων, ή

β)

ο μεγαλύτερος κίνδυνος ρύπανσης σύμφωνα με την ταυτότητα των υδάτων κολύμβησης.

α)

σε σχέση με κάθε τοποθεσία υδάτων κολύμβησης·

β)

μετά το τέλος κάθε κολυμβητικής περιόδου·

γ)

με βάση το σύνολο ποιοτικών δεδομένων για την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης το οποίο συγκροτείται σε σχέση με την εν λόγω κολυμβητική περίοδο και τις προηγούμενες τρεις κολυμβητικές περιόδους, και

δ)

σύμφωνα με τη διαδικασία του παραρτήματος ΙΙ.

—

είτε πληρούται η απαίτηση της παραγράφου 3,

—

είτε, στην περίπτωση υδάτων κολύμβησης των οποίων η κολυμβητική περίοδος δεν υπερβαίνει τις 8 εβδομάδες, το σύνολο ποιοτικών δεδομένων για τα ύδατα κολύμβησης που χρησιμοποιείται για τη διενέργεια της αξιολόγησης περιλαμβάνει τουλάχιστον 8 δείγματα,

α)

πρόκειται για προσφάτως προσδιορισμένα ύδατα κολύμβησης·

β)

οιεσδήποτε αλλαγές έχουν γίνει είναι πιθανόν να επηρεάσουν την ταξινόμηση των υδάτων κολύμβησης σύμφωνα με το άρθρο 5, οπότε η αξιολόγηση πραγματοποιείται με βάση σύνολο ποιοτικών δεδομένων για τα ύδατα κολύμβησης απαρτιζόμενο αποκλειστικά και μόνο από τα αποτελέσματα δειγμάτων που έχουν συλλεγεί μετά την επέλευση των αλλαγών, ή

γ)

η τοποθεσία υδάτων κολύμβησης είχε ήδη αξιολογηθεί σύμφωνα με την οδηγία 76/160/ΕΟΚ, οπότε χρησιμοποιούνται ισοδύναμα δεδομένα που συλλέγονται στο πλαίσιο της εν λόγω οδηγίας και, προς το σκοπό αυτό, οι παράμετροι 2 και 3 του παραρτήματος της οδηγίας 76/160/ΕΟΚ θεωρείται ότι ισοδυναμούν προς τις παραμέτρους 2 και 1 του παραρτήματος Ι στήλη Α της παρούσας οδηγίας.

α)

είναι συνεχόμενα·

β)

αξιολογήθηκαν κατά παρόμοιο τρόπο κατά τα προηγούμενα τέσσερα έτη σύμφωνα με τις παραγράφους 2, 3 και την παράγραφο 4 στοιχείο γ), και

γ)

έχουν ταυτότητες υδάτων κολύμβησης οι οποίες εντοπίζουν κοινούς παράγοντες κινδύνου ή την απουσία τους.

α)

«ανεπαρκούς ποιότητας»·

β)

«επαρκούς ποιότητας»·

γ)

«καλής ποιότητας», ή

δ)

«εξαιρετικής ποιότητας».

α)

Για κάθε τοποθεσία υδάτων κολύμβησης που χαρακτηρίζεται «ανεπαρκούς ποιότητας», λαμβάνονται τα ακόλουθα μέτρα με ισχύ από την κολυμβητική περίοδο που έπεται του χαρακτηρισμού της:

β)

Εάν ορισμένα ύδατα κολύμβησης χαρακτηρίζονται «ανεπαρκούς ποιότητας» επί πέντε συναπτά έτη, εισάγεται μόνιμη απαγόρευση κολύμβησης ή μόνιμη σύσταση αποφυγής κολύμβησης. Ωστόσο, ένα κράτος μέλος μπορεί να εισαγάγει μόνιμη απαγόρευση κολύμβησης ή μόνιμη σύσταση αποφυγής κολύμβησης πριν από το τέλος της πενταετούς περιόδου, εφόσον κρίνει ότι η επίτευξη «επαρκούς ποιότητας» θα ήταν αδύνατη ή δυσανάλογα δαπανηρή.

—

να ενημερώνεται για το πώς μπορεί να συμμετέχει, και

—

να διατυπώνει συστάσεις, παρατηρήσεις ή παράπονα.

α)

η τρέχουσα ταξινόμηση των υδάτων κολύμβησης και κάθε απαγόρευση κολύμβησης ή σύσταση κατά της κολύμβησης, που αναφέρεται στο παρόν άρθρο, με τη χρήση ενός σαφούς και απλού σημείου ή συμβόλου·

β)

γενική περιγραφή των υδάτων κολύμβησης, σε μη τεχνική γλώσσα, βάσει της ταυτότητας των υδάτων κολύμβησης που καταρτίζεται σύμφωνα με το παράρτημα ΙΙΙ·

γ)

στην περίπτωση υδάτων κολύμβησης που έχουν υποστεί βραχυπρόθεσμη ρύπανση:

δ)

πληροφορίες σχετικά με τη φύση και την αναμενόμενη διάρκεια των ασυνήθων περιστάσεων σε τέτοια γεγονότα·

ε)

όταν απαγορεύεται η κολύμβηση ή συνιστάται η αποφυγή της, προειδοποίηση προς το κοινό και αιτιολόγηση·

στ)

όποτε εισάγεται μόνιμη απαγόρευση κολύμβησης ή μόνιμη σύσταση αποφυγής της κολύμβησης, το γεγονός ότι η εν λόγω περιοχή δεν αποτελεί πλέον τοποθεσία υδάτων κολύμβησης και οι λόγοι του αποχαρακτηρισμού της, και

ζ)

αναφορά πηγών για πληρέστερη ενημέρωση σύμφωνα με την παράγραφο 2.

α)

κατάλογος υδάτων κολύμβησης·

β)

ταξινόμηση κάθε τοποθεσίας υδάτων κολύμβησης κατά τα τελευταία τρία έτη και ταυτότητα των αντίστοιχων υδάτων κολύμβησης, συμπεριλαμβανομένων των αποτελεσμάτων της παρακολούθησης που έχει πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την παρούσα οδηγία από την τελευταία ταξινόμηση και μετά·

γ)

στην περίπτωση υδάτων κολύμβησης που χαρακτηρίζονται «ανεπαρκούς ποιότητας», πληροφορίες σχετικά με τα αίτια της ρύπανσης και τα μέτρα που λαμβάνονται για την αποτροπή της έκθεσης των λουομένων στη ρύπανση και για την αντιμετώπιση των αιτίων κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 5 παράγραφος 4, και

δ)

στην περίπτωση των υδάτων κολύμβησης που υφίστανται βραχυπρόθεσμη ρύπανση, γενικές πληροφορίες σχετικά με:

α)

τα αποτελέσματα σχετικής ευρωπαϊκής επιδημιολογικής μελέτης που πραγματοποιεί η Επιτροπή σε συνεργασία με τα κράτη μέλη·

β)

άλλες επιστημονικές, αναλυτικές και επιδημιολογικές εξελίξεις όσον αφορά τις παραμέτρους για την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών με ιούς, και

γ)

συστάσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας.

α)

ο προσδιορισμός του προτύπου EN/ISO σχετικά με την ισοδυναμία των μικροβιολογικών μεθόδων για τους σκοπούς του άρθρου 3 παράγραφος 9·

β)

ο καθορισμός λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 8 παράγραφος 1 και του άρθρου 12 παράγραφος 1 στοιχείο α) και του άρθρου 12 παράγραφος 4·

γ)

η προσαρμογή των μεθόδων ανάλυσης για τις παραμέτρους του παραρτήματος Ι, λαμβανομένης υπόψη της επιστημονικής και τεχνικής προόδου·

δ)

η προσαρμογή του παραρτήματος V, λαμβανομένης υπόψη της επιστημονικής και τεχνικής προόδου·

ε)

ο καθορισμός κατευθυντηρίων γραμμών για την κοινή μέθοδο αξιολόγησης μεμονωμένων δειγμάτων.

4.3.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 64/52

(1)

H οδηγία 76/464/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 4ης Μαΐου 1976, περί ρυπάνσεως που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας, (3) έχει τροποποιηθεί επανειλημμένως και ουσιαστικώς (4). Είναι, ως εκ τούτου, σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας και ορθολογισμού, η κωδικοποίησή της.

(2)

Απαιτείται γενική και ταυτόχρονη δράση των κρατών μελών για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος της Κοινότητας από τη ρύπανση, ιδίως τη ρύπανση που προκαλείται από ορισμένες ανθεκτικές, τοξικές και βιοσυσσωρεύσιμες ουσίες.

(3)

Πολλές συμβάσεις αποσκοπούν στην προστασία του ρου των διεθνών υδάτων και του θαλασσίου περιβάλλοντος από τη ρύπανση. Είναι σκόπιμο να εξασφαλισθεί η εναρμονισμένη εφαρμογή των εν λόγω συμβάσεων.

(4)

Οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ των διατάξεων που εφαρμόζονται στα διάφορα κράτη μέλη σχετικά με την απόρριψη ορισμένων ουσιών επικινδύνων για το υδάτινο περιβάλλον δύναται να δημιουργήσει άνισους όρους ανταγωνισμού και να έχει ως εκ τούτου άμεση επίπτωση στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

(5)

Η απόφαση αριθ. 1600/2002/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2002, για τη θέσπιση του έκτου κοινοτικού προγράμματος δράσης για το περιβάλλον (5), προβλέπει ορισμένα μέτρα για την προστασία των γλυκών και των θαλασσίων υδάτων από ορισμένους ρύπους.

(6)

Για την εξασφάλιση αποτελεσματικής προστασίας του υδάτινου περιβάλλοντος της Κοινότητας, είναι αναγκαία η σύνταξη πρώτου καταλόγου («κατάλογος I»), που θα περιέχει ορισμένες μεμονωμένες ουσίες επιλεγόμενες κυρίως βάσει της τοξικότητάς τους, της ανθεκτικότητάς τους στο περιβάλλον και της ικανότητάς τους να βιοσυσσωρεύονται, εκτός εκείνων των ουσιών που είναι βιολογικώς αβλαβείς ή εκείνων που μετατρέπονται γρήγορα σε ουσίες βιολογικώς αβλαβείς, καθώς και δευτέρου καταλόγου («κατάλογος II»), που θα περιέχει ουσίες που έχουν επιβλαβή αποτελέσματα για το υδάτινο περιβάλλον, που όμως μπορούν να περιορισθούν σε ορισμένη περιοχή και εξαρτώνται από τα χαρακτηριστικά και τη θέση των υδάτων στα οποία απορρίπτονται. Κάθε απόρριψη τέτοιων ουσιών θα πρέπει να υπόκειται σε προηγούμενη άδεια που καθορίζει τα πρότυπα απόρριψης.

(7)

Πρέπει να εξαλειφθεί η ρύπανση που προκαλείται από την απόρριψη διαφόρων επικινδύνων ουσιών που περιλαμβάνονται στον κατάλογο I. Με τις οδηγίες που εμφαίνονται στο παράρτημα ΙΧ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων (6), καθορίστηκαν οριακές τιμές. Το άρθρο 16 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ προβλέπει τις διαδικασίες για τη θέσπιση των μέτρων ελέγχου και των ποιοτικών περιβαλλοντικών προτύπων που εφαρμόζονται για τις ουσίες προτεραιότητας.

(8)

Είναι αναγκαίο να ελαττωθεί η ρύπανση των υδάτων που προκαλείται από τις ουσίες του καταλόγου II. Για τον σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη θα πρέπει να καταρτίζουν σύμφωνα με τις τυχόν υπάρχουσες οδηγίες του Συμβουλίου προγράμματα που περιλαμβάνουν ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα για τα ύδατα. Τα πρότυπα απόρριψης που εφαρμόζονται για τις ουσίες αυτές θα πρέπει να υπολογίζονται σε σχέση με αυτά τα ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα.

(9)

Είναι σημαντικό, ένα ή περισσότερα κράτη μέλη, μεμονωμένα ή από κοινού, να έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μέτρα αυστηρότερα από τα προβλεπόμενα με την παρούσα οδηγία.

(10)

Θα πρέπει να συνταχθεί κατάλογος ορισμένων ιδιαιτέρως επικινδύνων ουσιών που απορρίπτονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας, ώστε να γίνει γνωστή η προέλευσή τους.

(11)

Ενδέχεται να χρειαστεί αναθεώρηση και ίσως συμπλήρωση των καταλόγων Ι και ΙΙ του παραρτήματος Ι βάσει της κτηθείσας εμπειρίας, μεταφέροντας, κατά περίπτωση, ουσίες από τον κατάλογο ΙΙ στον κατάλογο Ι.

(12)

Η παρούσα οδηγία δεν θίγει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όσον αφορά τις προθεσμίες ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο των οδηγιών που εμφαίνονται στο παράρτημα ΙΙ μέρος Β,

α)

στα εσωτερικά επιφανειακά ύδατα·

β)

στα χωρικά ύδατα·

γ)

στα εσωτερικά παράκτια ύδατα.

α)

«εσωτερικά επιφανειακά ύδατα», όλα τα στάσιμα ή ρέοντα γλυκά ύδατα επιφανείας που ευρίσκονται στο έδαφος ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών·

β)

«εσωτερικά παράκτια ύδατα», τα ύδατα που ευρίσκονται επί της προς την ξηρά πλευράς της βασικής γραμμής, από την οποία μετράται το πλάτος των χωρικών υδάτων, και που εκτείνονται, στην περίπτωση υδατίνων ροών, μέχρι του ορίου των γλυκών υδάτων·

γ)

«όριο γλυκών υδάτων», το μέρος του ρου των υδάτων στο οποίο, κατά την άμπωτη και σε περίοδο χαμηλής ροής των γλυκών υδάτων, η αλμυρότητα αυξάνει σημαντικά από την παρουσία θαλασσίου ύδατος·

δ)

«απόρριψη», η εισαγωγή στα κατά το άρθρο 1 ύδατα ουσιών που απαριθμούνται στους καταλόγους I και II του παραρτήματος Ι, εξαιρέσει:

ε)

«ρύπανση», η άμεση ή έμμεση απόρριψη από τον άνθρωπο ουσιών ή ενέργειας μέσα στο υδάτινο περιβάλλον, με συνέπειες που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία, να καταστρέψουν τους βιολογικούς πόρους για το υδάτινο οικοσύστημα, να παραβλάψουν την αναψυχή ή να παρεμποδίσουν άλλες νόμιμες χρήσεις των υδάτων.

α)

οποιαδήποτε απόρριψη μέσα στα κατά το άρθρο 1 ύδατα, η οποία μπορεί να περιέχει μία από τις ουσίες αυτές, υπόκειται σε προηγούμενη άδεια που χορηγείται από την αρμόδια αρχή του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους·

β)

η ανωτέρω άδεια καθορίζει τα πρότυπα απόρριψης των ουσιών αυτών μέσα στα κατά το άρθρο 1 ύδατα και, όταν είναι αναγκαίο για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, τα πρότυπα απόρριψης των ουσιών αυτών στους υπονόμους·

γ)

η άδεια χορηγείται μόνο για περιορισμένη χρονική διάρκεια. Μπορεί να ανανεώνεται κατόπιν τροποποιήσεων των οριακών τιμών εκπομπών που ορίζονται στο παράρτημα ΙΧ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ.

α)

τη μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα μιας ουσίας κατά την απόρριψη· σε περίπτωση διάλυσης, η οριακή τιμή εκπομπής που ορίζεται στις οδηγίες που μνημονεύονται στο παράρτημα ΙΧ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ διαιρείται διά του συντελεστή της διάλυσης·

β)

τη μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα μιας ουσίας που απορρίπτεται κατά τη διάρκεια ενός ή περισσοτέρων καθορισμένων χρονικών διαστημάτων· αν είναι ανάγκη, η μέγιστη αυτή ποσότητα δύναται επίσης να εκφρασθεί, σε μονάδα βάρους του ρύπου ανά μονάδα του χαρακτηριστικού μεγέθους της ρυπαντικής δραστηριότητας (π.χ. μονάδα βάρους ανά μονάδα πρώτης ύλης ή ανά μονάδα προϊόντος).

4.3.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 64/60

(1)

Παρά το γεγονός ότι η εφαρμογή της σύστασης 98/561/ΕΚ του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 1998, για την ευρωπαϊκή συνεργασία με σκοπό τη διασφάλιση της ποιότητας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (3), σημείωσε επιτυχία, όπως φαίνεται από την έκθεση της Επιτροπής της 30ής Σεπτεμβρίου 2004, υπάρχει ακόμη ανάγκη να βελτιωθούν οι επιδόσεις της ευρωπαϊκής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ιδιαίτερα όσον αφορά την ποιότητα, ώστε να καταστεί περισσότερο διαφανής και αξιόπιστη για τους ευρωπαίους πολίτες και για τους σπουδαστές και πανεπιστημιακούς από τις άλλες ηπείρους.

(2)

Η σύσταση 98/561/ΕΚ περιελάμβανε το αίτημα για υποστήριξη και, όπου χρειαζόταν, για δημιουργία διαφανών συστημάτων διασφάλισης της ποιότητας. Όλα σχεδόν τα κράτη μέλη θέσπισαν εθνικά συστήματα διασφάλισης της ποιότητας και ανέλαβαν την πρωτοβουλία ή έδωσαν τη δυνατότητα να δημιουργηθούν ένας ή περισσότεροι οργανισμοί διασφάλισης της ποιότητας ή διαπίστευσης.

(3)

Η σύσταση 98/561/ΕΚ περιελάμβανε το αίτημα τα συστήματα διασφάλισης της ποιότητας να στηρίζονται σε σειρά βασικών χαρακτηριστικών, μεταξύ των οποίων είναι η αξιολόγηση των προγραμμάτων ή των ιδρυμάτων με εσωτερικές ή εξωτερικές διαδικασίες, η συμμετοχή των σπουδαστών, η δημοσίευση των αποτελεσμάτων και η διεθνής συμμετοχή. Τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων της διασφάλισης της ποιότητας διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο συνδράμοντας τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη βελτίωση της απόδοσής τους.

(4)

Τα βασικά χαρακτηριστικά που αναφέρονται στην παράγραφο 3 εφαρμόστηκαν γενικά σε όλα τα συστήματα διασφάλισης της ποιότητας και επικυρώθηκαν από τους υπουργούς Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά τη σύνοδό τους στο Βερολίνο το Σεπτέμβριο του 2003, στο πλαίσιο της διαδικασίας της Μπολόνια για την επίτευξη του Ευρωπαϊκού Χώρου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

(5)

Η ευρωπαϊκή ένωση για τη διασφάλιση της ποιότητας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ENQA) δημιουργήθηκε το 2000 και τα μέλη του, που είναι οργανισμοί διασφάλισης της ποιότητας και διαπίστευσης από όλα τα κράτη μέλη, αυξάνονται διαρκώς.

(6)

Στο πλαίσιο της διαδικασίας της Μπολόνια, οι υπουργοί Παιδείας 45 χωρών ενέκριναν τα πρότυπα και τις κατευθυντήριες γραμμές για τη διασφάλιση της ποιότητας στον τομέα της Ευρωπαϊκής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπως πρότεινε το ENQA, κατά τη συνάντησή τους στο Μπέργκεν στις 19-20 Μαΐου 2005 και ως συνέχεια της συνάντησης του Βερολίνου το Σεπτέμβριο του 2003. Επιδοκίμασαν επίσης την αρχή της δημιουργίας ευρωπαϊκού μητρώου οργανισμών διασφάλισης της ποιότητας που θα βασίζεται σε εθνικό έλεγχο και ζήτησαν να αναπτύξει το ENQA περαιτέρω τις πρακτικές πλευρές εφαρμογής, σε συνεργασία με την Ένωση των Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων (EUA), την Ευρωπαϊκή Ένωση Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Eurashe) και την Ομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων (ESIB), και να υποβάλει σχετική έκθεση στους υπουργούς μέσω της ομάδας παρακολούθησης της Μπολόνια. Υπογράμμισαν περαιτέρω τη σημασία της συνεργασίας μεταξύ των ανεγνωρισμένων οργανισμών σε εθνικό επίπεδο με στόχο την ενίσχυση της αμοιβαίας αναγνώρισης των αποφάσεων διαπίστευσης ή διασφάλισης της ποιότητας.

(7)

Η δράση της ΕΕ για την υποστήριξη της διασφάλισης της ποιότητας θα πρέπει να αναπτυχθεί σε συνάφεια με τις δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της διαδικασίας της Μπολόνια.

(8)

Είναι επιθυμητό να καταρτιστεί μητρώο ανεξάρτητων και αξιόπιστων οργανισμών διασφάλισης της ποιότητας που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη, είτε πρόκειται για περιφερειακούς ή εθνικούς, γενικούς ή εξειδικευμένους, δημόσιους ή ιδιωτικούς, για την υποστήριξη της διαφάνειας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη διευκόλυνση της αναγνώρισης των προσόντων και των περιόδων σπουδών στο εξωτερικό.

(9)

Μέσα στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισσαβόνας, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης, το Μάρτιο του 2002, υπογράμμισε στα συμπεράσματά του ότι τα ευρωπαϊκά συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης πρέπει να καταστούν «ποιοτικό σημείο αναφοράς παγκοσμίως»,

1.

Να ενθαρρύνουν όλα τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που λειτουργούν στην επικράτειά τους να εισαγάγουν ή να αναπτύξουν αυστηρά εσωτερικά συστήματα διασφάλισης της ποιότητας, σύμφωνα με τα πρότυπα και τις κατευθυντήριες γραμμές για τη διασφάλιση της ποιότητας στον τομέα της ευρωπαϊκής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που εγκρίθηκαν στο Μπέργκεν στο πλαίσιο της διαδικασίας της Μπολόνια.

2.

Να ενθαρρύνουν όλους τους οργανισμούς διασφάλισης της ποιότητας ή διαπίστευσης που λειτουργούν στην επικράτειά τους να είναι ανεξάρτητοι στις αξιολογήσεις τους, να εφαρμόζουν τα χαρακτηριστικά της διασφάλισης της ποιότητας που καθορίζονται στη σύσταση 98/561/ΕΚ και να εφαρμόζουν την κοινή δέσμη γενικών προτύπων και κατευθυντηρίων γραμμών όπως εγκρίθηκαν στο Μπέργκεν για τους σκοπούς της αξιολόγησης. Τα πρότυπα αυτά πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω σε συνεργασία με τους εκπροσώπους του τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πρέπει να εφαρμοσθούν κατά τρόπον ώστε να προστατεύεται η ποικιλομορφία και η καινοτομία.

3.

Να ενθαρρύνουν τους εκπροσώπους των εθνικών αρχών, του τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τους οργανισμούς διασφάλισης της ποιότητας και διαπίστευσης, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, να καταρτίσουν ένα «Ευρωπαϊκό Μητρώο Οργανισμών Διασφάλισης της Ποιότητας» («Ευρωπαϊκό Μητρώο») που θα βασίζεται σε εθνικό έλεγχο, και στο οποίο θα λαμβάνονται υπόψη οι αρχές που ορίζονται στο παράρτημα, και να καθορίσουν τους όρους εγγραφής στο μητρώο καθώς και τους κανόνες διαχείρισής του.

4.

Να προσφέρουν τη δυνατότητα στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που λειτουργούν στην επικράτειά τους να επιλέγουν μεταξύ των οργανισμών διασφάλισης της ποιότητας ή διαπίστευσης του Ευρωπαϊκού Μητρώου, τον οργανισμό που ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες και στα χαρακτηριστικά τους, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό είναι συμβατό με την εθνική τους νομοθεσία ή επιτρέπεται από τις εθνικές τους αρχές.

5.

Να επιτρέψουν στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να επιζητούν συμπληρωματική αξιολόγηση από άλλο οργανισμό ο οποίος είναι καταχωρισμένος στο Ευρωπαϊκό Μητρώο, ώστε να ενισχύσουν π.χ. τη διεθνή φήμη τους.

6.

Να προωθήσουν τη συνεργασία μεταξύ των οργανισμών με σκοπό την οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και την αναγνώριση της διασφάλισης της ποιότητας και των αξιολογήσεων διαπίστευσης, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην αναγνώριση των τυπικών προσόντων για σπουδές ή εργασία σε άλλη χώρα.

7.

Να εξασφαλίσουν την πρόσβαση του κοινού στις αξιολογήσεις που πραγματοποιούν οι οργανισμοί διασφάλισης της ποιότητας και πιστοποίησης που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του Ευρωπαϊκού Μητρώου,

1.

Να συνεχίσει, σε στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη, την υποστήριξή της στη συνεργασία μεταξύ των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, των οργανισμών διασφάλισης της ποιότητας και διαπίστευσης, των αρμόδιων αρχών και των άλλων φορέων που δραστηριοποιούνται στο πεδίο αυτό.

2.

Να υποβάλλει κάθε τρία χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και στην Επιτροπή των Περιφερειών εκθέσεις προόδου για την ανάπτυξη των συστημάτων διασφάλισης της ποιότητας στα διάφορα κράτη μέλη και για τις δραστηριότητες συνεργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της προόδου που σημειώνεται όσον αφορά την επίτευξη των προαναφερόμενων στόχων.