20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/1

(1)

Τα παραρτήματα του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 απαριθμούν τους ορισμούς των εθνικών νομοθεσιών των κρατών μελών για τις διαδικασίες και τους συνδίκους επί των οποίων εφαρμόζεται ο κανονισμός. Το παράρτημα Α του εν λόγω κανονισμού απαριθμεί τις διαδικασίες αφερεγγυότητας που αναφέρονται στο στοιχείο α) του άρθρου 2 του εν λόγω κανονισμού. Το παράρτημα Β του εν λόγω κανονισμού απαριθμεί τις διαδικασίες εκκαθάρισης που αναφέρονται στο στοιχείο γ) του άρθρου 2 του εν λόγω κανονισμού και το παράρτημα Γ απαριθμεί τους συνδίκους που αναφέρονται στο στοιχείο β) του άρθρου 2 του εν λόγω κανονισμού.

(2)

Τα παραρτήματα Α, Β και Γ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 τροποποιήθηκαν από την πράξη προσχώρησης του 2003 ούτως ώστε να περιληφθούν οι διαδικασίες αφερεγγυότητας, οι διαδικασίες εκκαθάρισης και οι σύνδικοι των νέων κρατών μελών.

(3)

Το Βέλγιο, η Ισπανία, η Ιταλία, η Λεττονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, η Ουγγαρία, η Αυστρία, η Πολωνία, η Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο κοινοποίησαν στην Επιτροπή, δυνάμει του άρθρου 45 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000, τις τροποποιήσεις των καταλόγων που περιλαμβάνονται στα παραρτήματα Α, Β και Γ του εν λόγω κανονισμού.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του πρωτοκόλλου για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας που προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία γνωστοποίησαν ότι επιθυμούν να συμμετάσχουν στην έκδοση και την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού.

(5)

Η Δανία, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για τη θέση της Δανίας που προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού. Κατά συνέπεια, η Δανία δεν δεσμεύεται από τον παρόντα κανονισμό ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του.

(6)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 θα πρέπει, συνεπώς, να τροποποιηθεί,

1)

Το παράρτημα Α αντικαθίσταται από το κείμενο που περιέχεται στο παράρτημα Ι του παρόντος κανονισμού.

2)

Το παράρτημα Β αντικαθίσταται από το κείμενο που περιέχεται στο παράρτημα ΙΙ του παρόντος κανονισμού.

3)

Το παράρτημα Γ αντικαθίσταται από το κείμενο που περιέχεται στο παράρτημα ΙΙΙ του παρόντος κανονισμού.

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/9

(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3223/94, σε εφαρμογή των αποτελεσμάτων των πολυμερών εμπορικών διαπραγματεύσεων του Γύρου της Ουρουγουάης, προβλέπει τα κριτήρια για τον καθορισμό από την Επιτροπή των κατ' αποκοπή τιμών κατά την εισαγωγή από τρίτες χώρες, για τα προϊόντα και τις περιόδους που ορίζονται στο παράρτημά του.

(2)

Σε εφαρμογή των προαναφερθέντων κριτηρίων, οι κατ' αποκοπή τιμές κατά την εισαγωγή πρέπει να καθοριστούν, όπως αναγράφονται στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού,

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/11

(1)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 296/96 της Επιτροπής (2), η Επιτροπή ενημερώνεται τακτικά και σε σταθερή βάση σχετικά με τις δαπάνες που έχουν καταβληθεί από τα κράτη μέλη. Για την αποφυγή περιττών ανακοινώσεων, πρέπει να προβλεφθεί ότι οι εν λόγω πληροφορίες διαβιβάζονται κάθε μήνα με την επιφύλαξη της υποχρέωσης για τα κράτη μέλη να τηρούν στη διάθεση της Επιτροπής τις πληροφορίες που καταρτίζονται σε εβδομαδιαία βάση για να εξασφαλιστεί η κατάλληλη παρακολούθηση της εξέλιξης των δαπανών.

(2)

Ορισμένες πληροφορίες που κοινοποιούν τα κράτη μέλη πρέπει να διαβιβάζονται σε ηλεκτρονική και ψηφιακή μορφή ώστε να επιτραπεί στην Επιτροπή να χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες αυτές άμεσα για τη διαχείριση των λογαριασμών. Ωστόσο, η διαβίβαση με άλλα μέσα πρέπει να είναι δυνατή σε αιτιολογημένες περιπτώσεις.

(3)

Για λόγους απλοποίησης των διοικητικών διαδικασιών, η ταυτόχρονη διαβίβαση αντίγραφου των πληροφοριών σε χαρτί πρέπει να απαιτείται πλέον μόνο για τις μηνιαίες ανακεφαλαιωτικές καταστάσεις.

(4)

Στην πράξη, η ένδειξη ορισμένων ποσοτήτων ή εκτάσεων στη λεπτομερή δήλωση που διαβιβάζεται από τα κράτη μέλη παρουσιάζει μικρό ενδιαφέρον στο πλαίσιο των μηνιαίων προκαταβολών. Οι πληροφορίες αυτές δεν πρέπει συνεπώς να ζητούνται πλέον.

(5)

Οι πληρωμές που πραγματοποιούνται από την Επιτροπή στο πλαίσιο του προϋπολογισμού του ΕΓΤΠΕ — Εγγυήσεις πραγματοποιούνται αποκλειστικά σε ευρώ. Τα κράτη μέλη συνεχίζουν να επιλέγουν το ευρώ ή το εθνικό τους νόμισμα για την πραγματοποίηση των πληρωμών στους δικαιούχους. Ωστόσο, οι οργανισμοί πληρωμών των κρατών μελών που δεν συμμετέχουν στο ευρώ και οι οποίοι πραγματοποιούν τις πληρωμές σε εθνικό νόμισμα και σε ευρώ πρέπει να τηρούν διαφορετικές λογιστικές καταστάσεις ανά νόμισμα πληρωμών. Για την αποφυγή διπλής μετατροπής των εν λόγω πληρωμών, κρίνεται σκόπιμο να καταργηθεί η δυνατότητα δήλωσης σε εθνικό νόμισμα των ποσών που καταβλήθηκαν σε ευρώ.

(6)

Εφόσον βάσει των δηλώσεων των δαπανών που έχουν ληφθεί εκ μέρους των κρατών μελών, το συνολικό ποσό των προκαταρκτικών αναλήψεων υποχρεώσεων που μπορούν να επιτραπούν σύμφωνα με το άρθρο 150 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2002, για τη θέσπιση του δημοσιονομικού κανονισμού που εφαρμόζεται στο γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (3), υπερβαίνει το ήμισυ του συνόλου των αντίστοιχων πιστώσεων του σχετικού οικονομικού έτους, η Επιτροπή υποχρεούται να εφαρμόσει μείωση στα εν λόγω ποσά. Για λόγους ορθής διαχείρισης, η μείωση αυτή πρέπει να κατανεμηθεί σε όλα τα κράτη μέλη κατ’ αναλογία με τις δηλώσεις δαπανών που ελήφθησαν εκ μέρους των κρατών μελών.

(7)

Σε περίπτωση που ο κοινοτικός προϋπολογισμός δεν έχει εγκριθεί κατά την έναρξη του οικονομικού έτους, το άρθρο 13 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 προβλέπει ότι οι πράξεις πληρωμής μπορούν να διενεργούνται μηνιαίως ανά κεφάλαιο, εντός του ορίου του ενός δωδεκάτου των πιστώσεων που έχουν εγγραφεί στο συγκεκριμένο κεφάλαιο για το προηγούμενο οικονομικό έτος. Για να καθοριστεί δίκαιη κατανομή των διαθέσιμων πιστώσεων μεταξύ των κρατών μελών, πρέπει να προβλεφθεί ότι στην περίπτωση αυτή οι προκαταβολές χορηγούνται μέχρι ενός ποσοστού, που καθορίζεται ανά κεφάλαιο, των δηλώσεων δαπανών που έχουν διαβιβαστεί, ανά κράτος μέλος και ότι το υπόλοιπο που δεν έχει καταβληθεί κατά τη διάρκεια ενός μήνα πρέπει να χορηγηθεί εκ νέου με αποφάσεις της Επιτροπής που αφορούν μεταγενέστερες μηνιαίες πληρωμές.

(8)

Στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της ΚΓΠ και της εφαρμογής του καθεστώτος ενιαίας ενίσχυσης, η τήρηση από τα κράτη μέλη των προθεσμιών πληρωμής είναι πρωταρχικής σημασίας για την ορθή εφαρμογή των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας. Συνεπώς, πρέπει να προβλεφθούν ειδικοί κανόνες που να επιτρέπουν να αποφευχθεί, στο μέτρο του δυνατού, ο κίνδυνος υπέρβασης των διαθέσιμων ετήσιων πιστώσεων του κοινοτικού προϋπολογισμού.

(9)

Για λόγους ορθής διοικητικής διαχείρισης, εφόσον διαπιστωθεί καθυστέρηση στη διαβίβαση δικαιολογητικών εγγράφων των πληρωμών που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 817/2004 της Επιτροπής, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με τους λεπτομερείς κανόνες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1257/1999 του Συμβουλίου για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ) (4), οι πληρωμές από την Επιτροπή στο κράτος μέλος οι οποίες αφορούν τον μήνα Σεπτέμβριο πρέπει να είναι δυνατόν να αναβληθούν για τον επόμενο μήνα.

(10)

Οι δαπάνες που αφορούν τις εργασίες αποθεματοποίησης που πραγματοποιήθηκαν κατά τον μήνα Σεπτέμβριο, λαμβάνονται υπόψη σε ποσοστό 50 % στο πλαίσιο του μήνα Οκτωβρίου και το υπόλοιπο στο πλαίσιο του μήνα Νοεμβρίου. Για την απλοποίηση της διαχείρισης των λογαριασμών των οργανισμών πληρωμής, κρίνεται σκόπιμο να προβλεφθεί ότι οι δαπάνες που αφορούν τις εργασίες αυτές λαμβάνονται υπόψη κατά 100 % στο πλαίσιο του μήνα Οκτωβρίου.

(11)

Οι δαπάνες που συγχρηματοδοτούνται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό και από τους εθνικούς προϋπολογισμούς στο πλαίσιο της αγροτικής ανάπτυξης δηλώνονται το αργότερο στο πλαίσιο του δεύτερου μήνα που έπεται της πληρωμής στους δικαιούχους. Για την εναρμόνιση των λογιστικών κανόνων που εφαρμόζονται στον τομέα του ΕΓΤΠΕ, τμήμα Εγγυήσεων, πρέπει να προβλεφθεί ότι οι εν λόγω δαπάνες δηλώνονται στο πλαίσιο του μήνα κατά τη διάρκεια του οποίου οι πληρωμές πραγματοποιήθηκαν στους δικαιούχους.

(12)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 296/96 τροποποιείται αναλόγως.

(13)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής του Ταμείου,

1)

Το άρθρο 3 τροποποιείται ως εξής:

2)

Το άρθρο 4 τροποποιείται ως εξής:

3)

Στο άρθρο 5, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2.   Τα ποσά των δαπανών που αναφέρονται στην παράγραφο 1 καταλογίζονται από τους οργανισμούς πληρωμής κατά τη διάρκεια του μήνα που ακολουθεί εκείνον στον οποίο αναφέρονται οι εν λόγω πράξεις. Οι πράξεις οι οποίες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στους λογαριασμούς που καταρτίζονται στο τέλος ενός μήνα είναι αυτές που πραγματοποιήθηκαν από την αρχή του οικονομικού έτους μέχρι το τέλος του ιδίου μήνα.

Ωστόσο, για τις πράξεις που πραγματοποιήθηκαν κατά το μήνα Σεπτέμβριο, οι δαπάνες καταλογίζονται από τους οργανισμούς πληρωμής στις 15 Οκτωβρίου το αργότερο».

4)

Στο άρθρο 7 παράγραφος 1, το στοιχείο β) διαγράφεται.

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/15

(1)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 795/2004 της Επιτροπής (2) καθιερώνονται οι εκτελεστικοί κανόνες του καθεστώτος ενιαίας πληρωμής από το 2005 και εφεξής. Η πείρα από τη διοικητική και επιχειρησιακή εφαρμογή του καθεστώτος αυτού σε εθνικό επίπεδο έχει αποδείξει ότι, από ορισμένες απόψεις, είναι αναγκαίοι ορισμένοι λεπτομερέστεροι κανόνες και, από άλλες απόψεις, χρειάζεται αποσαφήνιση και προσαρμογή των υφιστάμενων κανόνων.

(2)

Το άρθρο 24 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 795/2004 προβλέπει ότι η έναρξη της δεκάμηνης περιόδου που αναφέρεται στο άρθρο 44 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003 ορίζεται για όλους τους γεωργούς σε μια ημερομηνία εντός διαστήματος καθοριζόμενου μεταξύ της 1ης Σεπτεμβρίου του ημερολογιακού έτους που προηγείται του έτους υποβολής αιτήσεως βάσει του καθεστώτος ενιαίας πληρωμής και της 30ής Απριλίου του επομένου ημερολογιακού έτους, ή ορίζεται κατ’ επιλογή των γεωργών εντός της προκαθορισμένης περιόδου. Κρίνεται ενδεδειγμένο να δοθεί στους γεωργούς περισσότερη ελαστικότητα ως προς τον καθορισμό της έναρξης της δεκάμηνης περιόδου στο επίπεδο κάθε αγροτεμαχίου όταν αυτό επιβάλλεται από ειδικές γεωργικές περιστάσεις.

(3)

Βάσει του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 864/2004 (3) και τέθηκε σε εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου 2005 με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 394/2005 της Επιτροπής, δύνανται τα κράτη μέλη να επιτρέπουν δευτερεύουσες καλλιέργειες στις επιλέξιμες εκτάσεις στη διάρκεια τριμήνου το πολύ διαστήματος που αρχίζει κάθε χρόνο από τις 15 Αυγούστου. Είναι ενδεδειγμένo να επισπευσθεί η ημερομηνία αυτή ώστε να καθίσταται δυνατή η καλλιέργεια εποχιακών κηπευτικών σε περιοχές στις οποίες τα σιτηρά συνήθως συγκομίζονται νωρίτερα, για λόγους κλιματολογικούς, όπως κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή από ενδιαφερόμενα κράτη μέλη.

(4)

Συνεπώς πρέπει να υπάρξει η ανάλογη τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 795/2004.

(5)

Λόγω του γεγονότος ότι ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 795/2004 εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2005, είναι σκόπιμη η αναδρομική από την ημερομηνία αυτή εφαρμογή των διατάξεων του κανονισμού αυτού.

(6)

Τα μέτρα που προβλέπονται από τον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής διαχείρισης άμεσων ενισχύσεων,

1)

Στο άρθρο 24 παράγραφος 2 προστίθεται το ακόλουθο εδάφιο:

«Εντούτοις, στις περιπτώσεις που αυτό δικαιολογείται από ειδικές γεωργικές συνθήκες, τα κράτη μέλη δύνανται να επιτρέπουν στους γεωργούς να ορίζουν, εντός της προκαθορισμένης περιόδου που αναφέρεται στο ανωτέρω πρώτο εδάφιο, δύο διαφορετικές ημερομηνίες για την έναρξη της δεκάμηνης περιόδου όσον αφορά την εκμετάλλευσή τους. Οι γεωργοί που αξιοποιούν τη δυνατότητα αυτή αναφέρουν τις επιλογές τους σε σχέση με κάθε μεμονωμένο αγροτεμάχιο, στο ενιαίο έντυπο αιτήσεώς τους, μαζί με τις πληροφορίες που πρέπει να αναφέρουν σύμφωνα με το άρθρο 12 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 796/2004.»

2)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο 28α:

«Άρθρο 28α

Περίοδος τριών μηνών που προβλέπεται στο άρθρο 51 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003

Τα αναφερόμενα στο παράρτημα κράτη μέλη εξουσιοδοτούνται να επιτρέπουν δευτερεύουσες καλλιέργειες στις επιλέξιμες για την ενίσχυση εκτάσεις κατά τη διάρκεια ανωτάτης περιόδου τριών μηνών με ημερομηνία έναρξης, κάθε χρόνο, την οριζόμενη στο παράρτημα αυτό για καθένα από τα κράτη μέλη ημερομηνία.»

3)

Προστίθεται παράρτημα όπως προβλέπεται από το παράρτημα του παρόντος κανονισμού.

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/17

(1)

Το παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1763/2004 απαριθμεί τα πρόσωπα που αφορά η βάσει του εν λόγω κανονισμού δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων.

(2)

Η Επιτροπή διαθέτει την εξουσία να τροποποιεί το παράρτημα του εν λόγω κανονισμού, σε συνάρτηση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου σχετικά με την εφαρμογή της κοινής θέσης 2004/694/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 11ης Οκτωβρίου 2004, για περαιτέρω μέτρα προς υποστήριξη της αποτελεσματικής εφαρμογής της εντολής του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) (2). Η απόφαση 2005/316/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου (3) θέτει σε εφαρμογή την εν λόγω κοινή θέση. Κατά συνέπεια, το παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1763/2004 πρέπει να τροποποιηθεί ανάλογα.

(3)

Για να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα των μέτρων που προβλέπει ο παρών κανονισμός, πρέπει να τεθεί ο τελευταίος σε ισχύ πάραυτα,

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/19

(1)

Με την επιστολή της από 20 Σεπτεμβρίου 2002, η οποία πρωτοκολλήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2002, η μόνιμη αντιπροσωπεία της Ιταλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κοινοποίησε στην Επιτροπή μια ενίσχυση, στόχος της οποίας ήταν η επίλυση της κρίσης στην καλλιέργεια ροδακίνων στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.

(2)

Με τις επιστολές της, από 10 Απριλίου 2003, η οποία πρωτοκολλήθηκε στις 15 Απριλίου 2003, και από 7 Αυγούστου 2003, η οποία πρωτοκολλήθηκε στις 8 Αυγούστου 2003, η μόνιμη αντιπροσωπεία της Ιταλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε στην Επιτροπή τις συμπληρωματικές πληροφορίες που ζητήθηκαν από τις ιταλικές αρχές με τις επιστολές της 13ης Νοεμβρίου 2002 και της 5ης Ιουνίου 2003.

(3)

Με την επιστολή της από 2 Οκτωβρίου 2003, η Επιτροπή ενημέρωσε την Ιταλία για την απόφασή της να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης κατά της ανωτέρω ενίσχυσης.

(4)

Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  (1). Η Επιτροπή κάλεσε τους ενδιαφερομένους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με την εν λόγω ενίσχυση.

(5)

Η Επιτροπή δεν έλαβε παρατηρήσεις για το θέμα αυτό εκ μέρους των ενδιαφερομένων.

(6)

Το εν λόγω μέτρο είχε παρουσιαστεί ως συνέπεια της κακοκαιρίας και, ιδίως, της χαλαζόπτωσης που έπληξαν το Πεδεμόντιο το 2002, και προκάλεσαν ζημιές στις καλλιέργειες ροδακίνων και νεκταρινιών. Το εν λόγω μέτρο προέβλεπε αρχικά την απόσυρση από την αγορά 6 000 τόνων οπωρών (ροδακίνων και νεκταρινιών) προκειμένου να λιπασματοποιηθούν. Σύμφωνα με τις ιταλικές αρχές, θα έπρεπε να τύχει της παρέκκλισης που προβλέπεται στο άρθρο 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης.

(7)

Η απόσυρση πραγματοποιήθηκε στις 25, 26, 27 και 30 Σεπτεμβρίου 2002. Οι αποσυρθείσες ποσότητες ανήλθαν σε 204,16 τόνους ροδακίνων (αξία: 18 782 ευρώ) και 977,94 τόνους νεκταρινιών (αξία: 89 970,48 ευρώ). Η απόσυρση αφορά επομένως συνολική ποσότητα 1 182,10 τόνων οπωρών. Δεδομένου ότι η προβλεπόμενη ενίσχυση ήταν 0,092 ευρώ ανά αποσυρόμενο χιλιόγραμμο, ο προϋπολογισμός που της αντιστοιχούσε ανερχόταν σε 108 752 ευρώ.

(8)

Σύμφωνα με τις ενδείξεις στις κοινοποιήσεις, οι ενδιαφερόμενοι για το μέτρο, οι οποίοι ανήκουν στην ένωση Asprofrut (2), είχαν υποστεί, εξαιτίας της προαναφερθείσας κακοκαιρίας, απώλειες ανώτερες από 30 % της μέσης καταγραφείσας ιστορικά παραγωγής.

(9)

Η μέση περιφερειακή παραγωγή των τριών προηγουμένων ετών ανερχόταν σε 144 692 τόνους συνολικά (86 059 τόνους ροδακίνων και 58 633 τόνους νεκταρινιών).

(10)

Από τις πληροφορίες που διαβιβάστηκαν με την κοινοποίηση, η προσφυγή σε μια κρατική ενίσχυση φαινόταν να εξηγείται από το γεγονός ότι:

(11)

Η Επιτροπή κίνησε τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης γιατί διατηρούσε αμφιβολίες σχετικά με το συμβιβάσιμο του χαρακτήρα του καθεστώτος με την κοινή αγορά.

(12)

Ο πρώτος λόγος για τον οποίο η Επιτροπή αμφέβαλε όσον αφορά τη συμβατότητα της ενίσχυσης με την κοινή αγορά έγκειται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσαν οι ιταλικές αρχές στο πλαίσιο των επιστολών που αντηλλάγησαν, διεφάνη όλο και σαφέστερα ότι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης δεν ήταν πλέον ένα μετεωρολογικό φαινόμενο, αλλά η δυσμενής εξέλιξη του εμπορίου, άλλως πως μία παράμετρος η οποία εμπίπτει στο πεδίο των συνήθων κινδύνων σχετικά με την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας (παραδείγματος χάρη, οι ιταλικές αρχές ανέφεραν στην επιστολή τους της 7ης Αυγούστου 2003 ότι η κρίση οφειλόταν περισσότερο στις αγορές παρά σε μια πτώση της παραγωγής. άλλωστε, η απώλεια υπολογίστηκε σε όρους κύκλου εργασιών και όχι σε όρους παραγωγής — βλέπε αιτιολογική σκέψη 13).

(13)

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η Επιτροπή αμφέβαλε όσον αφορά τη συμβατότητα της ενίσχυσης με την κοινή αγορά έγκειται στο γεγονός ότι οι ιταλικές αρχές, αφού ανέφεραν μια απώλεια σε σχέση με μια μέση ιστορικά καταγραφείσα παραγωγή, αναγνώρισαν ότι οι απώλειες είχαν υπολογιστεί σε σχέση με τον κύκλο εργασιών των εκμεταλλεύσεων, ενώ το σημείο 11.3 των κατευθυντηρίων γραμμών της Κοινότητας όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις στο γεωργικό τομέα (αποκαλούμενες στο εξής «κατευθυντήριες γραμμές») (4), το οποίο χρησιμεύει ως βάση αξιολόγησης των ενισχύσεων με στόχο την αποζημίωση των γεωργών για τις απώλειες που προκαλούνται από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, περιγράφει μια μέθοδο υπολογισμού των απωλειών που αφορά τις απώλειες παραγωγής (ο παράγων «τιμή» συνεκτιμάται μόνον αφού προσδιοριστεί η απώλεια στο επίπεδο της παραγωγής).

(14)

Ο τρίτος λόγος για τον οποίο η Επιτροπή αμφέβαλε όσον αφορά τη συμβατότητα της ενίσχυσης με την κοινή αγορά έγκειται στο γεγονός ότι, μετά τις εκτιμήσεις που έδωσαν οι ιταλικές αρχές, η μέση παραγωγή ροδακίνων και νεκταρινιών το 2002 θα ήταν ανώτερη από εκείνη των τριών προηγουμένων ετών, ενώ δυνάμει του σημείου 11.3.1 των κατευθυντηρίων γραμμών δεν μπορεί να χορηγηθεί ενίσχυση παρά μόνον εάν η απώλεια ανέλθει στο 20 % της συνήθους παραγωγής στις μειονεκτούσες περιοχές και 30 % στις άλλες περιοχές (όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 9, η μέση περιφερειακή παραγωγή των τριών ετών που προηγήθηκαν του αναφερομένου γεγονότος ήταν 144 692 τόνοι συνολικά — 86 059 τόνοι ροδακίνων και 58 633 τόνοι νεκταρινιών — για το 2002 υπολογίστηκε σε 147 300 τόνους — 86 300 τόνους ροδακίνων και 61 000 τόνους νεκταρινιών).

(15)

Ο τέταρτος λόγος που οδήγησε την Επιτροπή να αμφιβάλλει για τη συμβατότητα της ενίσχυσης με την κοινή αγορά έγκειται στην επιλογή των ετών που χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό της παραγωγής ενός συνήθους έτους προκειμένου να υπολογιστεί η σημειωθείσα απώλεια. Δυνάμει του σημείου 11.3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών, η μεικτή παραγωγή ενός συνήθους έτους θα πρέπει να υπολογίζεται σε σύγκριση με τη μέση μεικτή παραγωγή των τριών προηγουμένων ετών, με εξαίρεση τυχόν έτος κατά το οποίο χορηγήθηκε αποζημίωση συνεπεία δυσμενών καιρικών συνθηκών. Οι ιταλικές αρχές υπολόγισαν την απώλεια σε σχέση με τα τρία έτη που προηγήθηκαν του έτους της προαναφερθείσας κακοκαιρίας, ενώ, όπως οι ίδιες ομολογούν, εάν δεν είχε χορηγηθεί καμιά ειδική αποζημίωση στους τομείς της καλλιέργειας ροδακίνων και νεκταρινιών, εκμεταλλεύσεις που παράγουν αυτούς τους δύο τύπους οπωρών είχαν ωστόσο λάβει, στη διάρκεια των εν λόγω τριών ετών, επιδοτήσεις επιτοκίου για τα δάνεια που χορηγήθηκαν για την αντιστάθμιση των ζημιών που οφείλονταν στην κακοκαιρία και οι οποίες αντιπροσώπευαν 35 % τουλάχιστον της πωλήσιμης μεικτής παραγωγής. Με βάση τα στοιχεία αυτά, ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οι καλλιέργειες ροδακίνων και νεκταρινιών δεν είχαν πληγεί από κακοκαιρία η οποία έπληξε το σύνολο μιας εκμετάλλευσης και ότι, κατά συνέπεια, ένας γεωργός το σύνολο της εκμετάλλευσης του οποίου είχε πληγεί μπόρεσε να τύχει ενίσχυσης για όλες τις καλλιέργειές του εκτός από εκείνες των ροδακίνων και των νεκταρινιών.

(16)

Ο πέμπτος λόγος για τον οποίο η Επιτροπή αμφέβαλε για τη συμβατότητα της ενίσχυσης με την κοινή αγορά έγκειται στην καταλληλότητα της μεθόδου υπολογισμού των ενισχύσεων. Πράγματι, προκειμένου να υπολογιστεί το ποσό της ενίσχυσης που πρέπει να πληρωθεί (0,092 ευρώ ανά χιλιόγραμμο), οι ιταλικές αρχές είχαν χρησιμοποιήσει αποκλειστικά και μόνο τις μέσες αγοραίες τιμές του Σεπτεμβρίου 2002 για τα συσκευασμένα νωπά προϊόντα (0,5 ευρώ ανά χιλιόγραμμο για τα νεκταρίνια και 0,45 ευρώ ανά χιλιόγραμμο για τα ροδάκινα) και όχι τις μέσες τιμές των τριών ετών που προηγήθηκαν του εν λόγω φαινομένου εξαιρώντας τυχόν έτος κατά το οποίο χορηγήθηκε αποζημίωση συνεπεία δυσμενών καιρικών συνθηκών, όπως ορίζεται στο σημείο 11.3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών. Σύμφωνα με τις ίδιες ανωτέρω αρχές, με τη μέθοδο αυτή μπορεί να αποφευχθεί η μεγαλύτερη από τη βλάβη αντιστάθμιση των απωλειών που υπέστησαν οι γεωργοί, δεδομένου ότι η ζημία οφειλόταν στη μη πώληση των προϊόντων και ότι η τιμή κόστους ενός χιλιογράμμου του προϊόντος μπορούσε να εκτιμηθεί σε 50 % περίπου της αγοραίας τιμής. Απέναντι στα στοιχεία αυτά, η Επιτροπή δεν μπόρεσε παρά να διαπιστώσει ότι δεν φαινόταν να είχαν τηρηθεί οι διατάξεις του σημείου 11.3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ενίσχυση φαινόταν να προορίζεται για την αντιστάθμιση των απωλειών που οφείλονταν όχι σε απώλεια παραγωγής, αλλά σε απώλεια σχετιζόμενη με τη δυσμενή εξέλιξη της αγοράς.

(17)

Πάντα σχετικά με το σημείο αυτό, η Επιτροπή εξέφρασε αμφιβολίες ως προς την καταλληλότητα της βάσης υπολογισμού των ενισχύσεων επειδή οι ιταλικές αρχές δεν παρέσχον κανένα ακριβές στοιχείο ούτε για την αφαίρεση των δαπανών στις οποίες δεν υποβλήθηκε ο γεωργός λόγω της κακοκαιρίας, ούτε για την αφαίρεση των ποσών τα οποία ενδεχομένως εισπράχθηκαν στο πλαίσιο ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου και των άμεσων ενισχύσεων που ενδεχομένως ελήφθησαν, ενώ οι αφαιρέσεις αυτές προβλέπονται στα σημεία 11.3.2 και 11.3.6 των κατευθυντηρίων γραμμών.

(18)

Ο έκτος λόγος για τον οποίο αμφέβαλε η Επιτροπή ως προς την συμβατότητα της ενίσχυσης με την κοινή αγορά αφορά την τήρηση των διατάξεων του σημείου 11.3.8 των κατευθυντηρίων γραμμών, δυνάμει των οποίων όταν πληρώνεται η ενίσχυση σε μια οργάνωση παραγωγών, το ποσόν της δεν πρέπει να υπερβαίνει το ποσόν των απωλειών που πράγματι υπέστησαν οι τελευταίοι αυτοί. Η έννοια της πραγματικής απώλειας αμφισβητήθηκε λαμβάνοντας υπόψη τις αμφιβολίες που αναφέρθηκαν προηγουμένως (απώλεια κύκλου εργασιών και όχι παραγωγής· όχι απολύτως αξιόπιστος τρόπος υπολογισμού των απωλειών). Άλλωστε, δεδομένου οι ιταλικές αρχές ανέφεραν ότι η οργάνωση παραγωγών θα κατέβαλλε την ενίσχυση εξολοκλήρου στους γεωργούς, ύστερα από αφαίρεση του ποσού των δαπανών της, η Επιτροπή, λόγω ελλείψεως περισσοτέρων διευκρινίσεων, δεν μπόρεσε να αποφανθεί εάν οι εν λόγω δαπάνες, η φύση των οποίων δεν είχε ακόμη διευκρινιστεί, δεν ήσαν υπερβολικές, και εάν η καταβληθείσα ενίσχυση στην ενδιαφερόμενη οργάνωση παραγωγών θα μεταβιβαζόταν στους τελευταίους αυτούς αναλογικώς προς τις απώλειές των.

(19)

Ο έβδομος λόγος για τον οποίο η Επιτροπή αμφέβαλε ως προς τη συμβατότητα της ενίσχυσης με την κοινή αγορά είναι η ύπαρξη μιας υπόνοιας παράβασης των κανόνων που διέπουν την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των οπωροκηπευτικών, οι οποίοι θεσπίστηκαν με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2200/96. Πράγματι, επειδή οι οργανώσεις παραγωγών της περιφέρειας του Πεδεμοντίου είχαν ήδη εξαντλήσει τις δυνατότητες απόσυρσης που προβλέπονται από τον προαναφερθέντα κανονισμό (βλ. αιτιολογική σκέψη 10), η χορήγηση κρατικής ενίσχυσης για αποσύρσεις που θα επέφεραν υπέρβαση των καθορισθεισών δυνατοτήτων θα ήταν αντίθετη προς τους κανόνες που διέπουν την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των οπωροκηπευτικών και θα διαταρασσόταν η εύρυθμη λειτουργία της κοινής αγοράς. Δυνάμει του σημείου 3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών, η Επιτροπή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εγκρίνει μια ενίσχυση, ο χαρακτήρας της οποίας δεν είναι συμβιβάσιμος με τις διατάξεις που διέπουν μια κοινή οργάνωση αγορών ή η οποία θα διατάρασσε την εύρυθμη λειτουργία της εν λόγω κοινής οργάνωσης αγορών.

(20)

Τέλος, η Επιτροπή, ελλείψει επαρκών πληροφοριών, δεν μπόρεσε να προσδιορίσει εάν η ενίσχυση είχε ήδη καταβληθεί ή εάν ήταν ή όχι συσσωρεύσιμη με άλλες ενισχύσεις που επιδιώκουν τους ίδιους στόχους.

(21)

Με επιστολή της από 16 Ιανουαρίου 2004, η οποία πρωτοκολλήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2004, η μόνιμη αντιπροσωπεία της Ιταλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κοινοποίησε στην Επιτροπή μια επιστολή των ιταλικών αρχών με την οποία οι τελευταίες αυτές ανακοινώνουν τις παρατηρήσεις τους συνεπεία της κίνησης της διαδικασίας που προβλέπεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης κατά της εν λόγω ενίσχυσης.

(22)

Όσον αφορά την αφαίρεση των δαπανών στις οποίες δεν υποβλήθηκε ο γεωργός (βλ. αιτιολογική σκέψη 17), οι ιταλικές αρχές τόνισαν ότι, αφού δεν υπήρξε θέμα προβλήματος μη παραγωγής, όλα τα στάδια της καλλιέργειας ολοκληρώθηκαν και οι δαπάνες τους καλύφθηκαν.

(23)

Όσον αφορά την αναγκαιότητα αποφυγής μιας πέραν της βλάβης αντιστάθμισης της σημειωθείσας ζημίας (βλ. αιτιολογικές σκέψεις 15 και 16), οι ιταλικές αρχές ανέφεραν ότι ανεξάρτητα από τη μη καταλληλότητα της χρησιμοποιηθείσας μεθόδου υπολογισμού, θεωρούσαν ότι είχαν παράσχει αριθμητικά στοιχεία τα οποία καθιστούσαν τελείως απίθανη οποιαδήποτε πέραν της βλάβης αντιστάθμιση. Επανέλαβαν επίσης ότι, λαμβάνοντας υπόψη την υπάρχουσα δυσαναλογία μεταξύ του ποσού της ενίσχυσης και της χρησιμοποιηθείσας αγοραίας τιμής και του γεγονότος ότι η τιμή κόστους ανταποκρίνεται περίπου στο μισό της εν λόγω αγοραίας τιμής, θα ήταν δύσκολο να θεωρήσει κανείς ότι οι απώλειες του τομέα ήσαν τόσο χαμηλές ώστε να να μη χορηγηθεί ενίσχυση.

(24)

Τέλος, όσον αφορά την τήρηση των διατάξεων του σημείου 11.3.8 των κατευθυντηρίων γραμμών (βλ. αιτιολογική σκέψη 18), οι ιταλικές αρχές ανέφεραν ότι η ενίσχυση θα κατανεμόταν συναρτήσει της διαπιστωθείσας ζημιάς (η οποία προσδιορίζεται συναρτήσει της παραδοθείσας ποσότητας) από τα μέλη της οργάνωσης παραγωγών και ότι θα μεριμνούσαν ώστε το μέρος της ενίσχυσης το οποίο κατακρατήθηκε από την οργάνωση παραγωγών να έχει ως στόχο την αποκλειστική κάλυψη των δαπανών («costi vivi») στις οποίες υποβλήθηκε η τελευταία αυτή.

(25)

Η επιστολή που κοινοποιήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2004 από τη μόνιμη αντιπροσωπεία της Ιταλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιέχει επίσης μια αντίδραση της οργάνωσης παραγωγών, η οποία θα μπορούσε να τύχει της ενίσχυσης (Asprofrut). Η τελευταία αυτή αναφέρει ότι η περίοδος εμπορίας 2002 ήταν ιδιαίτερα δύσκολη λόγω, κυρίως, της εξέλιξης του καιρού τον Αύγουστο στην περιφέρεια και της κακοκαιρίας που έπληξε συγχρόνως τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, οι οποίες αποτελούν συνήθως μέρος των πελατών της. Τονίζει άλλωστε ότι ζήτησε από την περιφέρεια, και πέτυχε από αυτήν, την απόσυρση από την αγορά ενός προϊόντος το οποίο δεν είχε καταστραφεί από το χαλάζι και ανταποκρινόταν στις κοινοτικές προδιαγραφές εμπορίας αν και υποβιβασμένο σε βιομηχανικό προϊόν εξαιτίας της αλλοίωσης που επήλθε μεταξύ της ημερομηνίας υποβολής της αίτησης απόσυρσης και της αρχής της απόσυρσης αυτής καθ’ αυτήν.

(26)

Δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης, είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά, στο μέτρο που θίγουν τις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών, οι ενισχύσεις που χορηγούνται από τα κράτη ή μέσω κρατικών πόρων υπό οιαδήποτε μορφή και εάν είναι, που στρεβλώνουν ή απειλούν να στρεβλώσουν τον ανταγωνισμό ευνοώντας ορισμένες επιχειρήσεις ή ορισμένες παραγωγές. Το εν λόγω μέτρο ανταποκρίνεται σ’ αυτόν τον ορισμό υπό την έννοια ότι θίγει ορισμένες παραγωγές και ότι μπορεί να θίξει τις εμπορικές συναλλαγές λόγω της θέσης που κατέχει η Ιταλία στις εν λόγω παραγωγές (το 2001, η Ιταλία υπήρξε η δεύτερη χώρα παραγωγής ροδακίνων και η πρώτη χώρα παραγωγής νεκταρινιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

(27)

Ωστόσο, στις περιπτώσεις που προβλέπονται από το άρθρο 87 παράγραφοι 2 και 3 της συνθήκης, ορισμένα μέτρα μπορούν να θεωρηθούν, κατά παρέκκλιση, ως συμβατά με την κοινή αγορά.

(28)

Στο υπό συζήτηση θέμα, οι ιταλικές αρχές είχαν εκτιμήσει ότι οι ζημιές που προκλήθηκαν στα εν λόγω προϊόντα προέκυψαν από δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

(29)

Όπως αναφέρεται ήδη στην αιτιολογική σκέψη 12, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα, κατά την ανταλλαγή επιστολών με τις ιταλικές αρχές, ότι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης δεν ήταν ένα μετεωρολογικό φαινόμενο αλλά η δυσμενής εξέλιξη του εμπορίου, άλλως πως μια παράμετρος που εμπίπτει στο πεδίο των συνήθων κινδύνων που σχετίζονται με την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας.

(30)

Οι παρατηρήσεις τις οποίες απέστειλαν οι ιταλικές αρχές μετά την κίνηση της διαδικασίας που προβλέπεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης δεν προσέθεσαν κανένα στοιχείο που να επιτρέπει την αναίρεση αυτής της ιδέας. Αντίθετα, με βάση τις αναφορές των ιταλικών αρχών, σύμφωνα με τις οποίες, καθώς η κρίση δεν οφειλόταν σε ένα πρόβλημα μη παραγωγής, όλα τα στάδια της καλλιέργειας ολοκληρώθηκαν και, κυρίως, με βάση τις εξηγήσεις της οργάνωσης Asprofrut σύμφωνα με τις οποίες η τελευταία αυτή ζήτησε από την περιφέρεια και επέτυχε απ’ αυτήν την απόσυρση από την αγορά ενός προϊόντος που δεν καταστράφηκε από το χαλάζι και ανταποκρινόταν στις κοινοτικές προδιαγραφές εμπορίας, αν και υποβιβασμένο σε βιομηχανικό προϊόν λόγω της αλλοίωσης που επήλθε μεταξύ της ημερομηνίας υποβολής της αίτησης απόσυρσης και της αρχής της απόσυρσης αυτής καθ’ αυτής (βλ. αιτιολογικές σκέψεις 22 και 25), η Επιτροπή δεν μπορεί παρά να συνεχίσει να αμφιβάλλει για τη σχέση μεταξύ της απόσυρσης που καλύφθηκε από την ενίσχυση και μιας απώλειας παραγωγής που οφείλεται σε κακοκαιρία. Το μέτρο φαίνεται μάλλον ότι σχετίζεται με μια δυσμενή εξέλιξη της αγοράς, άλλως πως ένα συμβάν το οποίο εμπίπτει στο πεδίο των συνήθων κινδύνων που σχετίζονται με την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας.

(31)

Όσον αφορά τις αμφιβολίες που διατυπώνονται στις αιτιολογικές σκέψεις 13, 14 και 15, τα οποία αναφέρονται όλα στο θέμα της καταλληλότητας της μεθόδου υπολογισμού των απωλειών, η Επιτροπή, αν έπρεπε να ακολουθήσει την προσέγγιση της αντιστάθμισης των απωλειών που οφείλονται σε καιρικές συνθήκες την οποία υιοθέτησαν οι ιταλικές αρχές μη λαμβάνοντας υπόψη το σκεπτικό που αναπτύσσεται στην αιτιολογική σκέψη 30, δεν θα μπορούσε να βρει, στις παρατηρήσεις των τελευταίων αυτών, καμία πληροφορία που να της επιτρέπει να διαβλέψει αιτιολόγηση της χρησιμοποίησης μιας μεθόδου υπολογισμού των απωλειών βασιζόμενης στον κύκλο εργασιών μάλλον παρά στην παραγωγή, ούτε της επιλογής των ετών αναφοράς.

(32)

Πράγματι, όσον αφορά την επιλογή της μεθόδου υπολογισμού, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, ενώ στο σημείο 11.3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών αντιμετωπίζεται η δυνατότητα υιοθέτησης μιας μεθόδου υπολογισμού των απωλειών άλλης από εκείνης η οποία προεικονίζεται, η μέθοδος αυτή πρέπει να επιτρέπει τον προσδιορισμό της απώλειας παραγωγής [βλ. την αρχή (5) σύμφωνα με την οποία «η Επιτροπή θα δεχθεί …. άλλες μεθόδους υπολογισμού της συνήθους παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων και των περιφερειακών αξιών αναφοράς — υπό τον όρο ότι, οι μέθοδοι αυτές είναι αντιπροσωπευτικές και δεν βασίζονται σε αφύσικα υψηλές αποδόσεις»]. Η αναφορά στον κύκλο εργασιών δεν θα μπορούσε επομένως να αιτιολογηθεί με βάση τις διατάξεις του σημείου 11.3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών.

(33)

Η Επιτροπή σημειώνει επίσης ότι, στην επιστολή τους από 16 Ιανουαρίου 2004, οι ιταλικές αρχές δεν παρέχουν καμία αιτιολόγηση της επιλογής των ετών αναφοράς που χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό της σημειωθείσας απώλειας και καμία απάντηση στο ερώτημα, πώς μια απώλεια παραγωγής σε ποσοστό 20 ή 30 % ήταν δυνατή, ενώ οι εκτιμήσεις παραγωγής της περιφέρειας ανέφεραν, για το 2002, παραγωγή ανώτερη από εκείνη των τριών ετών που ελήφθησαν ως αναφορά για τον υπολογισμό των απωλειών.

(34)

Ελλείψει αυτών των πληροφοριών, η Επιτροπή δεν γνωρίζει ακόμη γιατί οι ιταλικές αρχές χρησιμοποίησαν ως σημείο αναφοράς τα έτη κατά τα οποία, σύμφωνα με ό,τι οι ίδιες ομολόγησαν, ορισμένες εκμεταλλεύσεις που παράγουν ροδάκινα και νεκταρίνια είχαν τύχει επιδοτήσεως επιτοκίου επί των δανείων που χορηγήθηκαν για την αντιστάθμιση των ζημιών που οφείλονταν στην κακοκαιρία και αντιπροσωπεύουν 35 % τουλάχιστον της μεικτής πωλήσιμης παραγωγής (όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 15, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οι καλλιέργειες ροδακίνων και νεκταρινιών θα μπορούσαν να μην πληγούν από την κακοκαιρία η οποία έπληξε το σύνολο μιας εκμετάλλευσης και ότι, συνεπώς, ένας γεωργός, το σύνολο της εκμετάλλευσης του οποίου επλήγη, έτυχε της ενίσχυσης για όλες τις καλλιέργειές του εκτός από εκείνες των ροδακίνων και των νεκταρινιών). Δεν γνωρίζει ακόμη πώς οι ιταλικές αρχές θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν απώλεια ύψους 20 ή 30 % εξαιτίας καιρικών συνθηκών, ενώ, εκτός και από το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις παραγωγής για το 2002 φαίνονταν ευνοϊκότερες απ’ ό,τι τα στοιχεία των τριών ετών που ελήφθησαν ως αναφορά, προκύπτει από τις παρατηρήσεις της οργάνωσης Asprofrut ότι τα αποσυρθέντα προϊόντα δεν είχαν πληγεί από το χαλάζι αλλά είχαν υποβαθμιστεί σε προϊόντα βιομηχανικά λόγω της αλλοίωσης που επήλθε μεταξύ της ημερομηνίας υποβολής της αίτησης απόσυρσης και της αρχής της απόσυρσης αυτής καθ’ αυτήν (βλ. αιτιολογική σκέψη 31).

(35)

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η Επιτροπή ακόμη και εάν είχε κρίνει αξιόπιστη την προσέγγιση της αντιστάθμισης απωλειών που οφείλονταν σε φυσικές καταστροφές την οποία ακολούθησαν οι ιταλικές αρχές, θα είχε οπωσδήποτε συνεχίσει να αμφιβάλλει για την καταλληλότητα των λεπτομερειών υπολογισμού του κατωφλίου απώλειας που δίνει δικαίωμα σε ενίσχυση, της υπέρβασης του κατωφλίου αυτού και της επιλεξιμότητας των παραγωγών ροδακίνων και νεκταρινιών για ενίσχυση, δυνάμει του σημείου 11.3 των κατευθυντηρίων γραμμών. Πράγματι, η χρησιμοποίηση του κύκλου εργασιών (άλλως πως μιας παραμέτρου που παρεμβαίνει σαφώς μετά τις καιρικές συνθήκες) στηρίζει μόνον τη διαπίστωση που διατυπώνεται στην αιτιολογική σκέψη 30, δηλαδή ότι το μέτρο απόσυρσης που καλύπτεται από την ενίσχυση φαίνεται μάλλον ότι σχετίζεται με τη δυσμενή εξέλιξη της αγοράς, άλλως πως με ένα γεγονός το οποίο εμπίπτει στο πεδίο των φυσιολογικών κινδύνων που σχετίζονται με την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας.

(36)

Όσον αφορά τις αμφιβολίες που διατυπώνονται στην αιτιολογική σκέψη 16, που αφορούν την καταλληλότητα της μεθόδου υπολογισμού των ενισχύσεων, οι ιταλικές αρχές αναγνώρισαν οι ίδιες, στην επιστολή τους από 16 Ιανουαρίου 2004, το ακατάλληλο των μεθόδων τους υπολογισμού της ενίσχυσης πριν τονίσουν το γεγονός ότι τα στοιχεία που παρείχαν θα έπρεπε να επιτρέψουν στην Επιτροπή να διαπιστώσει ότι δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξει πέραν της βλάβης αντιστάθμιση της σημειωθείσας απώλειας. Εκ νέου, ακόμη και εάν η Επιτροπή είχε κρίνει ικανοποιητική την προσέγγιση της αντιστάθμισης των απωλειών που οφείλονταν σε φυσικές καταστροφές, την οποία ακολούθησαν οι ιταλικές αρχές, δεν θα μπορούσε, απέναντι στην αναγνωρισθείσα ακαταλληλότητα της μεθόδου υπολογισμού παρά να αμφιβάλλει για το συμβιβάσιμο χαρακτήρα της εν λόγω ενίσχυσης με την κοινή αγορά.

(37)

Πράγματι, το βασικό πρόβλημα έγκειται ακόμη μια φορά στο γεγονός ότι, καθώς οι ιταλικές αρχές το ανέφεραν, η ζημιά την οποία υπέστησαν οι εν λόγω εκμεταλλεύσεις καταλογίζεται στη μη πώληση του προϊόντος (βλ. αιτιολογική σκέψη 16) και όχι στη μη παραγωγή αυτού (βλ. αιτιολογική σκέψη 30). Η Επιτροπή δεν μπορεί επομένως παρά να αμφιβάλλει ακόμη μία φορά για το γεγονός ότι η προβλεπόμενη ενίσχυση υπηρετεί σκοπούς διαφορετικούς από εκείνους που συνίστανται στην αποζημίωση της έλλειψης κέρδους λόγω δυσμενούς εξέλιξης της αγοράς, πράγμα το οποίο εμπίπτει στο πεδίο των φυσιολογικών κινδύνων που σχετίζονται με την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας.

(38)

Όσον αφορά τις αμφιβολίες που διατυπώνονται στις αιτιολογικές σκέψεις 17 και 18 (αμφιβολίες σχετικά με την καταλληλότητα της βάσης υπολογισμού των ενισχύσεων, γιατί οι ιταλικές αρχές δεν είχαν παράσχει καμιά διευκρίνιση όσον αφορά την αφαίρεση των δαπανών στις οποίες δεν προέβη ο γεωργός λόγω της κακοκαιρίας, ούτε όσον αφορά την αφαίρεση των ποσών που ενδεχομένως ελήφθησαν στο πλαίσιο ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου καθώς και των άμεσων ενισχύσεων που ενδεχομένως ελήφθησαν), η Επιτροπή σημειώνει το γεγονός ότι στην επιστολή τους από 16 Ιανουαρίου 2004 οι ιταλικές αρχές αρκέσθηκαν να διευκρινίσουν ότι η ενίσχυση την οποία επιθυμούν να χορηγήσουν δεν θα έπρεπε να μειωθεί κατά τις δαπάνες στις οποίες δεν προέβη ο γεωργός γιατί, καθώς δεν ετίθετο ζήτημα προβλήματος μη παραγωγής, όλα τα στάδια της καλλιέργειας είχαν ολοκληρωθεί και οι σχετικές δαπάνες είχαν καλυφθεί.

(39)

Απέναντι σ’ αυτήν την απάντηση, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι, ενώ εξετάστηκε το ζήτημα της ενδεχόμενης αφαίρεσης των δαπανών στις οποίες δεν είχαν προβεί οι γεωργοί, δεν παρεσχέθη καμία διευκρίνιση όσον αφορά την αφαίρεση των αμέσων ενισχύσεων που ενδεχομένως ελήφθησαν και κάθε άλλου ποσού που ελήφθη στο πλαίσιο ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου. Ακόμη και εάν είχε κρίνει ικανοποιητική την προσέγγιση των ιταλικών αρχών, η οποία έχει ήδη αναφερθεί επανειλημμένα, αυτή η έλλειψη διευκρινίσεων θα έφθανε από μόνη της για να συνεχίσει να αμφιβάλλει για τη συμβατότητα του μέτρου με την κοινή αγορά εφόσον δεν θα μπορούσε να είναι σίγουρη ότι είχαν τηρηθεί όλοι οι όροι του σημείου 11.3. των κατευθυντηρίων γραμμών.

(40)

Όσον αφορά τις αμφιβολίες που διατυπώνονται στην αιτιολογική σκέψη 18, σχετικά με την τήρηση του σημείου 11.3.8 των κατευθυντηρίων γραμμών, η Επιτροπή σημειώνει ότι οι διευκρινίσεις τις οποίες παρείχαν οι ιταλικές αρχές, σύμφωνα με τις οποίες η ενίσχυση θα κατανεμόταν συναρτήσει της ζημιάς την οποία υπέστησαν τα μέλη της οργάνωσης παραγωγών (όπως προσδιορίζεται συναρτήσει της παραδοθείσας ποσότητας), και ότι θα μεριμνούσαν ώστε το μέρος της ενίσχυσης το οποίο εγκρίθηκε για την οργάνωση παραγωγών να διατεθεί για την αποκλειστική κάλυψη των δαπανών («costi vivi») στις οποίες προέβη η τελευταία αυτή. Δεδομένης αυτής της κατάστασης, ακόμη και εάν είχε κρίνει ικανοποιητική την ήδη αναφερθείσα προσέγγιση των ιταλικών αρχών, δεν θα μπορούσε παρά να συνεχίσει να αμφιβάλλει για την τήρηση των διατάξεων του σημείου 11.3.8 των κατευθυντηρίων γραμμών, δεδομένου ότι η παραδοθείσα ποσότητα δεν θα ήταν αντικειμενικός παράγων προσδιορισμού της σημειωθείσας απώλειας, εφόσον οι ενέργειες απόσυρσης αφορούσαν οπώρες οι οποίες δεν είχαν καταστραφεί από το χαλάζι αλλά είχαν υποβιβασθεί σε βιομηχανικό προϊόν λόγω της αλλοίωσης που επήλθε μεταξύ της ημερομηνίας υποβολής της αίτησης απόσυρσης (βλ. αιτιολογική σκέψη 30) και ότι λόγω ελλείψεως πληροφοριών, οι οποίες είχαν ωστόσο ζητηθεί, σχετικά με το χαρακτήρα των δαπανών στις οποίες προέβη η οργάνωση παραγωγών Asprofrut, δεν θα μπορούσε να είναι σίγουρη ότι οι τελευταίες αυτές δεν υπερεκτιμήθηκαν, πράγμα το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα τη χορήγηση μιας ενίσχυσης λειτουργίας στην εν λόγω οργάνωση.

(41)

Όσον αφορά τις αμφιβολίες που εκφράζονται στην αιτιολογική σκέψη 19, οι οποίες προκύπτουν από την ύπαρξη μιας υπόνοιας παράβασης των κανόνων που διέπουν την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των οπωροκηπευτικών, που θεσπίστηκαν με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2200/96 του Συμβουλίου, η Επιτροπή δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει ότι οι ιταλικές αρχές δεν προέβαλαν κανένα επιχείρημα το οποίο να αναιρεί αυτή την υπόνοια. Έχοντας υπόψη το πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιήθηκε η απόσυρση, δηλαδή μια στιγμή κατά την οποία οι οργανώσεις παραγωγών του Πεδεμοντίου είχαν ήδη εξαντλήσει τις προβλεπόμενες από τον προαναφερθέντα κανονισμό δυνατότητες απόσυρσης (βλ. αιτιολογική σκέψη 10), η Επιτροπή δεν μπορεί παρά να καταλήξει ότι η χορήγηση κρατικής ενίσχυσης για αποσύρσεις που επιφέρουν υπέρβαση των καθορισθεισών δυνατοτήτων, θα ήταν αντίθετη με τους κανόνες που διέπουν την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των οπωροκηπευτικών και θα διαταρασσόταν η εύρυθμη λειτουργία της κοινής αγοράς.

(42)

Τέλος, όσον αφορά το θέμα της πληρωμής της ενίσχυσης και μιας ενδεχομένης συσσώρευσης, η Επιτροπή σημειώνει ότι στην επιστολή τους από 16 Ιανουαρίου 2004 οι ιταλικές αρχές διευκρίνισαν ότι η ενίσχυση δεν είχε καταβληθεί και η οργάνωση παραγωγών Asprofrut επιβεβαίωσε ότι δεν είχε λάβει κανένα ποσό. Ωστόσο, δεν δόθηκε καμία απάντηση στο ερώτημα εάν η ενίσχυση θα μπορούσε να συσσωρευτεί με άλλες ενισχύσεις που έχουν τους ίδιους σκοπούς. Μια ενδεχομένη συσσώρευση θα μπορούσε να επιφέρει μια πέραν της βλάβης αντιστάθμιση της αναφερθείσας απώλειας, πράγμα το οποίο θα ήταν αντίθετο στις διατάξεις του σημείου 11.3 των κατευθυντηρίων γραμμών.

(43)

Το σκεπτικό που αναφέρεται παραπάνω αποδεικνύει ότι η προβλεπόμενη ενίσχυση υπέρ της οργάνωσης παραγωγών Asprofrut, για να καλυφθεί η απόσυρση ροδακίνων και νεκταρινιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ως στόχο την αντιστάθμιση απωλειών οφειλομένων σε καιρικές συνθήκες, αλλά αποτελεί μέσο αποζημίωσης υπέρ ορισμένων παραγωγών για το κέρδος που έχασαν πράγμα το οποίο οφείλεται σε δυσμενή εξέλιξη της αγοράς, η οποία αποτελεί μέρος του συνήθους κινδύνου που σχετίζεται με την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας. Η κάλυψη με ενίσχυση ενός συνήθους κινδύνου που σχετίζεται με την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας ισοδυναμεί με τη χορήγηση, στον δικαιούχο ή στους δικαιούχους, μιας ενίσχυσης στη λειτουργία, ασυμβίβαστης με την κοινή αγορά.

(44)

Ακόμη και εάν η προσέγγιση της αντιστάθμισης μιας απώλειας οφειλομένης σε καιρικές συνθήκες την οποία ακολούθησαν οι ιταλικές αρχές είχε θεωρηθεί ικανοποιητική, παραμένουν πολλά σκοτεινά σημεία στις εξηγήσεις που έδωσαν οι εν λόγω αρχές για να μπορέσει να θεωρήσει η Επιτροπή ότι η ενίσχυση θα εχορηγείτο τηρώντας τις διατάξεις του σημείου 11.3 των κατευθυντηρίων γραμμών. Από την άποψη αυτή, η ενίσχυση δεν θα μπορούσε επομένως να τύχει της παρέκκλισης του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης, που επικαλούνται οι ιταλικές αρχές, ούτε της παρέκκλισης που προβλέπεται από το άρθρο 87 παράγραφος 3 στοιχείο γ), δεδομένου ότι δεν θα συνέβαλε στη διευκόλυνση της ανάπτυξης του τομέα. Θα ήταν επομένως ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά.

(45)

Τέλος, παραμένει η υπόνοια παράβασης των διατάξεων του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2200/96 του Συμβουλίου. Εφόσον η απόσυρση διενεργήθηκε σε μια στιγμή κατά την οποία είχαν εξαντληθεί οι δυνατότητες απόσυρσης για τις οργανώσεις παραγωγών του Πεδεμοντίου, η χορήγηση ενίσχυσης για τη χρηματοδότηση μιας ενέργειας η οποία υπερβαίνει τα καθορισθέντα σε έναν κανονισμό όρια ο οποίος διέπει τις αγορές οπωροκηπευτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα απειλούσε να διαταράξει την ομαλή λειτουργία των αγορών αυτών. Δυνάμει του σημείου 3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών, η Επιτροπή δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εγκρίνει μια ενίσχυση η οποία είναι ασυμβίβαστη με τις διατάξεις που διέπουν μια κοινή οργάνωση αγορών ή που θα διατάρασσε την εύρυθμη λειτουργία της εν λόγω κοινής οργάνωσης αγορών. Η ενίσχυση πρέπει επομένως να θεωρηθεί ως ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά.

(46)

Δεν είναι αναγκαίο να απαιτήσει η Επιτροπή την ανάκτηση της ενίσχυσης εφόσον η τελευταία αυτή δεν καταβλήθηκε,

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/26

(1)

Με επιστολή της 18ης Νοεμβρίου 2002 η οποία καταχωρίστηκε την ίδια μέρα (αναφέρεται στο εξής ως «η κοινοποίηση»), η Γαλλία κοινοποίησε στην Επιτροπή την πρόθεσή της να ενισχύσει οικονομικά το ναυπηγείο Compagnie Marseille Réparation (CMR). Η υπόθεση καταχωρίστηκε υπό τον αριθμό N 728/02.

(2)

Με επιστολή της 13ης Δεκεμβρίου 2002, η Επιτροπή ζήτησε συμπληρωματικές πληροφορίες από τη Γαλλία η οποία απάντησε με την επιστολή της 6ης Μαρτίου 2003 η οποία καταχωρίστηκε στις 7 Μαρτίου 2003.

(3)

Με επιστολή της 13ης Μαΐου 2003, η Επιτροπή ενημέρωσε τη Γαλλία για την απόφασή της να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 88 παράγραφος 2 της συνθήκης σε σχέση με τα κοινοποιηθέντα μέτρα. Η υπόθεση καταχωρίστηκε υπό τον αριθμό C 34/03.

(4)

Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  (2). Η Επιτροπή κάλεσε τους ενδιαφερόμενους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους για τα εν λόγω μέτρα.

(5)

Η Γαλλία διαβίβασε τις παρατηρήσεις της με επιστολή της 31ης Ιουλίου 2003 η οποία καταχωρίστηκε στις 4 Αυγούστου 2003. Κανείς ενδιαφερόμενος δεν υπέβαλε παρατηρήσεις.

(6)

Η Γαλλία παρείχε συμπληρωματικές πληροφορίες με την επιστολή της 2ας Οκτωβρίου 2003 που καταχωρίστηκε στις 3 Οκτωβρίου 2003 και με την επιστολή της 10ης Οκτωβρίου 2003 που καταχωρίστηκε την ίδια ημέρα. Η Επιτροπή ζήτησε νέες συμπληρωματικές πληροφορίες από τη Γαλλία με επιστολή της 21ης Νοεμβρίου 2003 στην οποία η Γαλλία απάντησε με επιστολή της 29ης Δεκεμβρίου η οποία καταχωρίστηκε στις 8 Ιανουαρίου 2004 και με επιστολή της 29ης Ιανουαρίου 2004 που καταχωρίστηκε την ίδια ημέρα. Η Επιτροπή έθεσε νέες ερωτήσεις με επιστολή της 10ης Μαΐου 2004 στις οποίες η Γαλλία απάντησε με επιστολή της 29ης Ιουνίου 2004 που καταχωρίστηκε την ίδια ημέρα.

(7)

Δικαιούχος της χρηματοδοτικής ενίσχυσης είναι η CMR, επιχείρηση επισκευής πλοίων εγκατεστημένη στη Μασσαλία. Η CMR ιδρύθηκε στις 20 Ιουνίου 2002 προκειμένου να αναλάβει το ενεργητικό του ναυπηγείου Compagnie Marseillaise de Réparations (CMdR) που κήρυξε πτώχευση.

(8)

Προηγουμένως, οι δραστηριότητες επισκευής πλοίων στο λιμάνι της Μασσαλίας ασκούνταν από τρεις επιχειρήσεις, τις Marine Technologie, Travofer και CMdR. Το 1996, τα εν λόγω ναυπηγεία απασχολούσαν περίπου 430 άτομα (310 η CMdR, 70 η Marine Technologie και 50 η Travofer). Το 1996, η CMdR αντιμετώπισε δυσχέρειες και αναγκάστηκε να κινήσει πτωχευτική διαδικασία. Τέθηκε σε εφαρμογή κοινωνικό σχέδιο ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η πτωχευτική διαδικασία προκειμένου να βοηθηθεί η CMdR να πληρώσει τα έξοδα για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και τις άδειες για την επανεκπαίδευση μέρους του προσωπικού της, μέχρι να της υποβληθεί προσφορά εξαγοράς. Σύμφωνα με τη Γαλλία, το εν λόγω σχέδιο χρηματοδοτήθηκε από τις κρατικές αρχές.

(9)

Το 1997, η CMdR εξαγοράστηκε από την ιταλική επιχείρηση Marinvest η οποία την πώλησε στη συνέχεια στο βρετανικό όμιλο Cammell Laird, τον Ιούλιο του 2000. Ταυτόχρονα η Cammell Laird εξαγόρασε και τα άλλα δύο ναυπηγεία της Μασσαλίας, Marine Technologie και Travofer. Η Cammell Laird σχεδίαζε να αναδιοργανώσει τις τρεις εταιρείες σε μια ενιαία επιχείρηση με βάση τη CMdR και να αλλάξει το αντικείμενο των δραστηριοτήτων της από επισκευή πλοίων σε μετατροπή πλοίων.

(10)

Από τον Ιούλιο του 2000 έως τον Ιούλιο του 2002 το δυναμικό της CMdR παρουσίασε σημαντική μείωση λόγω της πρόωρης συνταξιοδότησης εργαζομένων που είχαν εκτεθεί σε αμίαντο. Λόγω της αναδιάρθρωσης που είχε προβλεφθεί οι εν λόγω μισθωτοί δεν αντικαταστάθηκαν. Αυτό είχε ως συνέπεια να περιοριστούν οι δραστηριότητες της CMdR η οποία ωστόσο συνέχισε τις δραστηριότητές της στον τομέα της επισκευής πλοίων μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης.

(11)

Μετά την πτώχευση της Cammell Laird το 2001, η CMdR αντιμετώπισε δυσχέρειες. Στις 31 Ιουλίου 2001 το εμποροδικείο της Μασσαλίας κίνησε διαδικασία αναγκαστικής διαχείρισης σε βάρος της CMdR.

(12)

Η CMR, εταιρεία που ιδρύθηκε στις 20 Ιουνίου 2002, υπέβαλε προσφορά εξαγοράς της CMdR στο εμποροδικείο της Μασσαλίας το οποίο αποδέχθηκε το σχέδιο πώλησης στις 20 Ιουνίου 2002.

(13)

Έτσι, στο πλαίσιο της διαδικασίας πτώχευσης της CMdR, η CMR εξαγόρασε το ενεργητικό της τελευταίας στην τιμή των 1 001 ευρώ (δηλαδή ένα συμβολικό ευρώ για το ενεργητικό και 1 000 ευρώ για τα αποθέματα). Σύμφωνα με τις πληροφορίες που περιλαμβάνονται στον ισολογισμό της CMR η τελευταία ξεκίνησε τη δραστηριότητά της το 2002 χωρίς χρέη.

(14)

Η Γαλλία είχε αρχικά δηλώσει ότι η CMR ανέλαβε και τις υπό εξέλιξη εργασίες.

(15)

Εξάλλου, σύμφωνα με την κοινωνική νομοθεσία της Γαλλίας όσον αφορά την εκχώρηση εμπορικών δραστηριοτήτων (άρθρο L 122-12 δεύτερο εδάφιο του εργατικού κώδικα), η CMR υποχρεούτο να αναλάβει το σύνολο των συμβάσεων εργασίας, διατηρώντας τους ίδιους όρους όσον αφορά τα προσόντα, την αμοιβή και την αρχαιότητα. Επίσης, η CMR χρειάστηκε να αναλάβει, αφενός, τις μισθολογικές υποχρεώσεις που είχαν συναφθεί πριν την εξαγορά, ύψους 500 000 ευρώ οι οποίες συνδεόταν με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λόγω έκθεσης σε αμίαντο και, αφετέρου, τους οφειλόμενους μισθούς (άδειες μετ’ αποδοχών) ύψους 620 000 ευρώ. Τα δύο αυτά ποσά αντιστοιχούν σε εκείνα που είχαν αρχικά καθοριστεί από τη Γαλλία.

(16)

Η Γαλλία ενημέρωσε την Επιτροπή ότι τον Μάρτιο του 2003, η CMR απασχολούσε 100 άτομα στις παραγωγικές δραστηριότητες, έναντι μέσου όρου 184 ατόμων κατά τη διάρκεια των πέντε προηγουμένων ετών.

(17)

Η CMR ελέγχεται από πέντε μετόχους εκ των οποίων ο ένας ασκεί καθήκοντα γενικού διευθυντού.

(18)

Κατά την άποψη της Γαλλίας, η αποκατάσταση της βιωσιμότητας των δραστηριοτήτων επισκευής στη Μασσαλία προϋποθέτει τη θέσπιση σειράς εσωτερικών μέτρων στη CMR. Για το σκοπό αυτό καταρτίστηκε επιχειρηματικό σχέδιο διάρκειας πέντε ετών.

(19)

Η CMR κληρονόμησε από τη CMdR ορισμένες οικονομικές επιβαρύνσεις (πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λόγω έκθεσης σε αμίαντο, μισθοί, άδειες μετ’ αποδοχών) και δυσχερείς καταστάσεις όπως για παράδειγμα η απώλεια των πελατών του τομέα της επισκευής πλοίων στο λιμένα της Μασσαλίας. Η απώλεια αυτή οφείλεται στην πολιτική της Cammell Laird η οποία επικεντρώθηκε, σε βάρος της επισκευής πλοίων, στις δραστηριότητες μετατροπής πλοίων. Για το λόγο αυτό η Γαλλία κρίνει ότι η CMR πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Η Γαλλία αναγνωρίζει ότι η ύπαρξη μιας μόνο επιχείρησης επισκευής πλοίων στη Μασσαλία (και συγκεκριμένα της CMR) είναι σύμφωνη με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της αγοράς επισκευής πλοίων.

(20)

Το επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο η Γαλλία χαρακτηρίζει ως σχέδιο αναδιάρθρωσης, αποσκοπεί στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η CMR με τη λήψη σειράς μέτρων. Κατά πρώτο λόγο, η προηγούμενη στρατηγική της Cammell Laird η οποία συνίστατο στην μετατροπή των δραστηριοτήτων επισκευής πλοίων σε δραστηριότητες μετατροπής τους, θα αντιστραφεί και η CMR θα ανακτήσει την παραδοσιακή της δραστηριότητα επισκευής πλοίων. Θα ληφθούν εξάλλου τα ακόλουθα μέτρα, όπως έχουν περιγραφεί από τη Γαλλία: μείωση των διαρθρωτικών δαπανών, προετοιμασία με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της ομάδας διεύθυνσης και πλαισίωσης, αυστηρή διαχείριση της υπεργολαβίας, ανάπτυξη ικανοτήτων για κάλυψη πολλαπλών καθηκόντων. Τέλος η επιχείρηση θα προβεί σε ορισμένες επενδύσεις και θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην επαγγελματική εκπαίδευση και την ειδίκευση του προσωπικού.

(21)

Μόλις ανακτήσει η εταιρεία τη θέση της στην αγορά, ενδέχεται να επιδιώξει επίσης την προσέλκυση των ιδιοκτητών ιδιαίτερων κατηγοριών πλοίων (όπως για παράδειγμα κρουαζιερόπλοια, επιβατηγά πλοία και πλοία μεταφοράς φυσικού αερίου) που δεν έχουν ως βάση τη Μασσαλία και για τα οποία η τιμή δεν αποτελεί το μόνο κριτήριο που λαμβάνεται υπόψη προκειμένου να γίνει μια παραγγελία.

(22)

Η Γαλλία υπέβαλε δύο εκδοχές του επιχειρηματικού σχεδίου της CMR. Η κοινοποίηση βασίστηκε σε ένα σχέδιο που περιλαμβάνει μια υπόθεση εκμετάλλευσης υψηλού κόστους, με κύκλο εργασιών 30 εκατ. ευρώ το 2006, ενώ έχει επίσης εκπονηθεί, μετά από αίτημα του εμποροδικείου της Μασσαλίας, ένα δεύτερο σχέδιο (καλούμενο στη συνέχεια «η χαμηλότερη εκτίμηση») χαμηλότερου κόστους (ο κύκλος εργασιών περιορίζεται σε 20 εκατ. ευρώ ετησίως υπολογιζόμενα από το τρίτο έτος και μέχρι τη λήξη του επιχειρηματικού σχεδίου). Η αξιολόγηση της εκμετάλλευσης της εταιρείας τροποποιήθηκε ανάλογα και η καινούργια αυτή αξιολόγηση παρουσιάζεται στον πίνακα 1.

Πίνακας 1

Προβλεπόμενη εξέλιξη της εκμετάλλευσης της CMR (χαμηλότερη εκτίμηση) (4)

(23)

Κατά την άποψη της Γαλλίας, το επιχειρηματικό σχέδιο βασίστηκε στον κύκλο εργασιών των εταιρειών επισκευής πλοίων στη Μασσαλία πριν από την αντιμετώπιση δυσχερειών, από τον όμιλο Cammell Laird το 2000, καθώς και στη δυνατότητα της CMR να επιτύχει παρόμοια αποτελέσματα εντός των δύο ετών. Η Γαλλία υπογραμμίζει ακόμη ότι το σχέδιο λαμβάνει υπόψη τη στασιμότητα που παρατηρήθηκε στο επίπεδο της πελατείας κατά την εξαγορά και ότι στην χαμηλότερη υπόθεση, η προσέγγιση που υιοθετήθηκε είναι ακόμη πιο συγκρατημένη.

(24)

Τα έξοδα για την εφαρμογή του επιχειρηματικού σχεδίου που βασίζεται στη χαμηλότερη υπόθεση, δηλαδή σύμφωνα με τη Γαλλία τα έξοδα αναδιάρθρωσης, προσδιορίζονται στο μέρος 1 του πίνακα 2.

(25)

Η Γαλλία θεωρεί εξάλλου ως έξοδα αναδιάρθρωσης τις επιβαρύνσεις που συνδέονται με τις «πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λόγω της έκθεσης στον αμίαντο» και τους οφειλόμενους μισθούς (άδειες μετ’ αποδοχών), δεδομένου ότι η εταιρεία είχε επιβαρυνθεί με τα εν λόγω έξοδα πριν την εξαγορά. Τα έξοδα αυτά περιλαμβάνονται στο μέρος 2 του πίνακα 2 ενώ στα αναφερόμενα αριθμητικά στοιχεία έχει ληφθεί υπόψη η τροποποίηση των στοιχείων που διαβιβάσθηκε από τη Γαλλία με την επιστολή της της 29ης Ιανουαρίου 2004.

Πίνακας 2

Προβαλλόμενο κόστος αναδιάρθρωσης της CMR

(26)

Συνεπώς, το συνολικό κόστος που κρίθηκε αναγκαίο για τη λειτουργία της CMR ανέρχεται σε 3 649 494 ευρώ.

(27)

Σύμφωνα με τη Γαλλία, το ποσό των 3 649 494 ευρώ που χρειάζεται η CMR θα χρηματοδοτηθεί από δάνεια και επιχορηγήσεις με δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους όπως διευκρινίζεται στον πίνακα 3. Η Γαλλία εξέδωσε προκαταρκτική απόφαση που αποβλέπει στη χορήγηση κρατικής ενίσχυσης στην CMR, στις 3 Μαΐου 2002, δηλαδή πριν από τη σύσταση της CMR και πριν να ανακτήσει το ενεργητικό της CMdR. Στις 26 Ιουνίου 2002 εκδόθηκε νομικά δεσμευτική απόφαση σχετικά με τη χορήγηση της ενίσχυσης.

Πίνακας 3

Χρηματοδοτικά μέτρα για την αναδιάρθρωση της CMR

(28)

Η γαλλική κυβέρνηση θα χορηγήσει στην CMR ποσό 1 600 000 ευρώ υπό μορφή άτοκου δανείου. Η Γαλλία προέβλεψε για το δάνειο καθαρό ισοδύναμο επιχορήγησης (ΚΙΕ) ύψους 404 640 ευρώ το οποίο βασίστηκε στο επιτόκιο αναφοράς της Επιτροπής για το 2002, δηλαδή 5,06 %. Η Γαλλία επισημαίνει ότι οι όροι χορήγησης του εν λόγω δανείου θα μπορούσαν να αντιστοιχούν στην παρουσίαση που γίνεται στον πίνακα 4. Το Σεπτέμβριο του 2003 καταβλήθηκε στη CMR ποσό 800 000 ευρώ.

Πίνακας 4

Όροι καταβολής και αποπληρωμής του δανείου προς την CMR

(29)

Το περιφερειακό συμβούλιο Provence-Alpes-Côte d’Azur, το γενικό συμβούλιο Bouches-du-Rhône και η πόλη της Μασσαλίας θα καταβάλουν έκαστο στην CMR το ποσό των 630 000 ευρώ υπό μορφή επιχορήγησης. Ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2003 είχε καταβληθεί το σύνολο των επιχορηγήσεων των φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης (1 890 000 ευρώ) για την κάλυψη των ζημιών της εταιρείας κατά τους έξι πρώτους μήνες της εκμετάλλευσής της (2002).

(30)

Οι ιδιωτικές συνεισφορές παρουσιάζονται ως εισφορά κεφαλαίου από τους μετόχους της CMR (610 000 ευρώ) και τραπεζικά δάνεια (1 830 000 ευρώ). Όσον αφορά τα τραπεζικά δάνεια δεν ζητήθηκε καμία ειδική εγγύηση από τις τράπεζες, εκτός για ό,τι αφορά τα ακόλουθα στοιχεία. Ένα μέρος του ενεργητικού της CMR χρηματοδοτείται μέσω χρηματοδοτικής μίσθωσης, δηλαδή παραμένει στην ιδιοκτησία των τραπεζών μέχρι την αποπληρωμή του δανείου. Ένα άλλο μέρος του ενεργητικού της CMR έχει υποθηκευτεί και ως εκ τούτου η CMR ενδέχεται να χάσει την ιδιοκτησία προς όφελος των τραπεζών εάν το δάνειο δεν αποπληρωθεί με βάση τους συμφωνηθέντες όρους. Η τράπεζα που χορήγησε το δάνειο είναι η συνεταιριστική τράπεζα του ομίλου Banque populaire.

(31)

Σύμφωνα με τη Γαλλία, κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια πραγματοποιήθηκαν αναδιαρθρώσεις στο γαλλικό τομέα επισκευής πλοίων λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης στην αγορά αυτή. Στη Μασσαλία, οι επιχειρήσεις επισκευής πλοίων αντιμετώπισαν δυσκολίες γιατί δεν είχαν λάβει υπόψη τις δυσμενείς εξελίξεις στην αγορά. Η Γαλλία αναφέρει ότι η διατήρηση των τριών επιχειρήσεων επισκευής πλοίων στη Μασσαλία (Marine Technologie, Travofer και CMdR) μέχρι το 2002, ημερομηνία κατά την οποία εξαγοράστηκαν από την Cammell Laird, ξεπερνούσε τις δυνατότητες της αγοράς. Ωστόσο, σύμφωνα με τη Γαλλία η ύπαρξη μίας μόνο επιχείρησης επισκευής πλοίων στη Μασσαλία αντιστοιχεί στις ανάγκες της αγοράς.

(32)

Όσον αφορά το δυναμικό της CMR, 100 άτομα εργαζόταν στον τομέα παραγωγής τον Μάρτιο του 2003, έναντι 184 κατά μέσο όρο κατά τη διάρκεια των πέντε προηγουμένων ετών. Η μείωση αυτή του δυναμικού οφειλόταν εν μέρει στις «πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λόγω έκθεσης στον αμίαντο» (30 άτομα). Η Γαλλία επισημαίνει ωστόσο ότι οι θέσεις των εν λόγω ατόμων θα καλυφθούν εφόσον η CMR χρειαστεί να προσλάβει προσωπικό.

(33)

Η Γαλλία διευκρινίζει ότι οι δυνατότητες της CMR έχουν ωστόσο περιοριστεί, λόγω του κλεισίματος των παλαιών εγκαταστάσεων της Marine Technologie και της Travofer οι οποίες παραχωρήθηκαν στο λιμένα της Μασσαλίας και δεν θα χρησιμοποιηθούν πλέον για εργασίες επισκευής πλοίων.

(34)

Στην απόφαση κίνησης της επίσημης διαδικασίας εξέτασης (καλούμενη στο εξής «απόφαση κίνησης της διαδικασίας»), η Επιτροπή έκρινε ότι τα εν λόγω μέτρα συνιστούσαν κρατικές ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ. Τα μέτρα αυτά εξετάστηκαν στη συνέχεια βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1540/98 του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1998, περί των νέων κανόνων ενισχύσεως της ναυπηγικής βιομηχανίας (7) (στο εξής «κανονισμός σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία») καθώς και βάσει των κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων (8) (στο εξής «κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αναδιάρθρωση»).

(35)

Στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας, η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες σχετικά με τη δυνατότητα έγκρισης των υπό εξέταση χρηματοδοτικών μέτρων ως ενισχύσεων αναδιάρθρωσης, λαμβάνοντας υπόψη, αφενός, ότι η CMR ήταν βάσει των στοιχείων νεοσυσταθείσα επιχείρηση που προέκυψε από την εκκαθάριση της CMdR και, αφετέρου, ότι το σημείο 7 των κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με την αναδιάρθρωση προβλέπει ότι μια επιχείρηση που δημιουργήθηκε πρόσφατα δεν είναι επιλέξιμη για ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης, ακόμη και αν η αρχική της χρηματοοικονομική θέση είναι επισφαλής.

(36)

Εξάλλου, ακόμη και αν η CMR θεωρηθεί επιχείρηση που δύναται να λάβει ενισχύσεις αναδιάρθρωσης, η Επιτροπή εξέφρασε αμφιβολίες σχετικά με το εάν πληρούνται τα υπόλοιπα κριτήρια που είναι απαραίτητα για την έγκριση ενίσχυσης αναδιάρθρωσης.

(37)

Η Επιτροπή σημείωσε ειδικότερα ότι η Γαλλία δεν περιέγραφε τις διαρθρωτικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η αναδιάρθρωση, αλλά δήλωνε απλώς ότι οι δυσκολίες της CMR προερχόταν ουσιαστικά από την πτώχευση της CMdR. Για το λόγο αυτό η Επιτροπή αμφέβαλε ότι η CMR είχε πράγματι αντιμετωπίσει τέτοιες διαρθρωτικές δυσκολίες και ως εκ τούτου αμφέβαλε επίσης σχετικά με το εάν το επιχειρηματικό σχέδιο της CMR ήταν προσαρμοσμένο ώστε να εξασφαλίσει την αποκατάσταση της βιωσιμότητας της CMR εντός εύλογου χρονικού διαστήματος.

(38)

Εξάλλου, η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες σχετικά με το εάν πραγματοποιήθηκε η μείωση δυναμικού που προβλέπει το άρθρο 5 του κανονισμού σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία. Σημείωσε ότι η Γαλλία δεν είχε παράσχει πιο συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με το δυναμικό που παρέλαβε πραγματικά η CMR και ότι υπήρχαν ενδείξεις ότι οι δραστηριότητες της υπεργολαβίας παρουσίαζαν αισθητή αύξηση.

(39)

Η Επιτροπή διατύπωσε επίσης αμφιβολίες σχετικά με το εάν η ενίσχυση ήταν ανάλογη με τα έξοδα και τα πλεονεκτήματα της αναδιάρθρωσης. Η Επιτροπή στήριξε την αμφιβολία αυτή στην πληροφορία ότι το κόστος της αναδιάρθρωσης ανερχόταν σε 3 649 494 ευρώ και το σύνολο των δημόσιων και ιδιωτικών συνεισφορών σε 5 930 000 ευρώ. Η χρηματοδότηση είναι συνεπώς μεγαλύτερη από τις ανάγκες της αναδιάρθρωσης που είχαν δηλωθεί.

(40)

Στο πλαίσιο της αναλογικότητας, η απόφαση κίνησης της διαδικασίας έθεσε το θέμα του καθορισμού του καθαρού ισοδύναμου επιχορήγησης για το δάνειο που χορηγήθηκε στη CMR από το κράτος επισημαίνοντας ότι, σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με τη μέθοδο καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης (9), το επιτόκιο αναφοράς μπορεί να αυξηθεί σε περιπτώσεις ιδιαίτερου κινδύνου (παραδείγματος χάρη, επιχείρηση που αντιμετωπίζει δυσχέρειες) και ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να ανέλθει σε 400 σημεία βάσης και σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο. Η Επιτροπή αμφέβαλε λοιπόν εάν το σύνολο του δανείου μπορούσε να θεωρηθεί ως ενίσχυση.

(41)

Όσον αφορά πάντα την αναλογικότητα, η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες σχετικά με το εάν το σύνολο των εξόδων μπορούσαν να θεωρηθούν έξοδα αναδιάρθρωσης, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία για τα έξοδα που συνδέονται με την επαγγελματική εκπαίδευση των μισθωτών των υπεργολαβιών της CMR.

(42)

Σε συνέχεια της απόφασης για την κίνηση της διαδικασίας και στις συμπληρωματικές πληροφορίες που παρέσχε στη συνέχεια, η Γαλλία πρόσθεσε τις ακόλουθες παρατηρήσεις και στοιχεία.

(43)

Όσον αφορά τις αμφιβολίες σχετικά με το εάν η επιχείρηση CMR μπορεί να λάβει ενισχύσεις αναδιάρθρωσης, η Γαλλία υποστηρίζει ότι, παρόλο η CMR είναι νέα εταιρεία, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δυσχέρειες. Ενώ αναγνωρίζει ότι η ανάληψη των ανθρώπινων και υλικών πόρων συνιστά εν δυνάμει πλεονέκτημα για μια νέα εταιρεία, η Γαλλία υποστηρίζει ότι οι πόροι αυτοί συνιστούν και μία σημαντική επιβάρυνση. Έτσι επιβεβαιώνει την αρχική της θέση σύμφωνα με την οποία η CMR, παρόλο που είναι νέα εταιρεία εξομοιώνεται με υφιστάμενη εταιρεία που αντιμετωπίζει δυσχέρειες.

(44)

Η Γαλλία επιβεβαιώνει επίσης ότι η CMR ξεκίνησε τις δραστηριότητές της χωρίς χρέη. Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία σχετικά με την αναγκαστική διαχείριση των επιχειρήσεων, μια προβληματική επιχείρηση δύναται, πριν κινήσει διαδικασία πτώχευσης να επιδιώξει να σταθεροποιήσει την κατάστασή της συνάπτοντας συμφωνία με τους πιστωτές της, με τη βοήθεια του σύνδικου της πτώχευσης που ορίζεται από εμποροδικείο. Η CMdR είχε ζητήσει να οριστεί σύνδικος πτώχευσης. Υπό τον έλεγχό του ολοκληρώθηκαν όλες οι τρέχουσες εργασίες και πληρώθηκαν οι πιστωτές. Ωστόσο, η προσπάθεια σταθεροποίησης της κατάστασης της CMdR κατέληξε σε αποτυχία και λόγω της μείωσης του ενεργητικού της και της έλλειψης παραγγελιών, κήρυξε τελικά πτώχευση στις 31 Ιουλίου 2001. Για το λόγο αυτό η CMdR δεν είχε πλέον χρέη τη στιγμή της εξαγοράς της.

(45)

Εξάλλου, διευκρινίστηκε ότι, αντίθετα με την αρχική διαβεβαίωση της Γαλλίας, η CMdR είχε ολοκληρώσει το σύνολο των υπό εκτέλεση εργασιών της πριν κηρύξει πτώχευση και ότι ένας από τους λόγους που την οδήγησαν στην κήρυξη της πτώχευσης ήταν ακριβώς το γεγονός ότι το βιβλίο παραγγελιών της ήταν άδειο (βλέπε αιτιολογική σκέψη 44).

(46)

Όσον αφορά τις αμφιβολίες που διατυπώθηκαν σχετικά με τη βιωσιμότητα του σχεδίου αναδιάρθρωσης της CMR, η Γαλλία έδωσε διευκρινίσεις για πολλά στοιχεία του εν λόγω σχεδίου. Η CMR θα συνεχίσει τις δραστηριότητες επισκευής πλοίων που εγκατέλειψε η CMdR για να ασχοληθεί με τη μετατροπή πλοίων. Η εταιρεία προβλέπει να αντικαταστήσει μερικώς τους «πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες λόγω έκθεσης στον αμίαντο» από νέους εργαζόμενους με περισσότερα προσόντα ενώ θα καταβάλει ιδιαίτερα έντονες προσπάθειες για την επαγγελματική εκπαίδευση του προσωπικού της. Σκοπεύει εξάλλου να καθιερώσει το ωράριο εργασίας σε ετήσια βάση στο πλαίσιο της νομοθεσίας που περιορίζει την εβδομαδιαία διάρκεια της εργασίας σε 35 ώρες και να εναρμονίσει τα διάφορα καταστατικά του προσωπικού της. Εξάλλου, θα εκσυγχρονίσει τον εξοπλισμό και τις μεθόδους εργασίας της, θα βελτιώσει τους όρους ασφάλειας και θα επεξεργαστεί σχέδιο ποιότητας ISO 9001. Τα εν λόγω μέτρα, προστιθέμενα στα αρχικά κοινοποιηθέντα, θα καταστήσουν δυνατή, σύμφωνα με τη Γαλλία, τη διασφάλιση της βιωσιμότητας της CMR εντός εύλογου χρονικού διαστήματος.

(47)

Η Γαλλία διαβεβαιώνει επίσης ότι η βιωσιμότητα του σχεδίου διασφαλίζεται από ρεαλιστικές εμπορικές υποθέσεις οι οποίες βασίστηκαν στην πραγματική δραστηριότητα των επιχειρήσεων επισκευής πλοίων που είναι εγκατεστημένες στη Μασσαλία, πριν εξαγοραστούν από την Cammell Laird. Εξάλλου, η Γαλλία επισημαίνει ότι η CMR έχει συνάψει με τους υπαλλήλους της συμφωνία που διασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη στην επιχείρηση. Τέλος, διατυπώνει την παρατήρηση ότι τα αποτελέσματα της εκμετάλλευσης της CMR κατά το 2002 και κατά το πρώτο εξάμηνο του 2003 αποδεικνύουν ότι η εταιρεία θα είναι ενδεχομένως βιώσιμη από το 2003, όπως προβλέπει εξάλλου και το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης.

(48)

Όσον αφορά την ανάγκη αποφυγής κάθε στρέβλωσης του ανταγωνισμού, η Γαλλία προβάλει το επιχείρημα ότι η μείωση των ικανοτήτων επισκευής πλοίων διασφαλίζεται από το κλείσιμο των δύο άλλων επιχειρήσεων επισκευής πλοίων της Μασσαλίας (Marine Technologie και Travofer).

(49)

Σχετικά με το θέμα αυτό η Γαλλία διαβεβαιώνει ότι τα ναυπηγεία επισκευής πλοίων του βορείου τμήματος της Μεσογείου λειτουργούν μάλλον συμπληρωματικά και ότι δεν υπάρχει πραγματικός ανταγωνισμός μεταξύ τους.

(50)

Η Γαλλία διαβεβαιώνει εξάλλου ότι η CMR είναι μια ΜΜΕ κατά την έννοια του άρθρου 2 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 70/2001 της Επιτροπής, της 12ης Ιανουαρίου 2001, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ στις κρατικές ενισχύσεις προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (10).

(51)

Τέλος, η Γαλλία διευκρινίζει ότι 132 υπάλληλοι της CMdR προσελήφθησαν από τη CMR και ότι 58 άτομα θα αποχωρήσουν από την επιχείρηση κατά την περίοδο 2002-2004 για λόγους που συνδέονται με την έκθεση στον αμίαντο.

(52)

Όσον αφορά την αναλογικότητα των εν λόγω μέτρων, η Γαλλία διευκρινίζει ότι το ποσό των 5 930 000 από ιδιωτικές και δημόσιες συνεισφορές καλύπτει, αφενός, τα έξοδα αναδιάρθρωσης (3 649 494 ευρώ) και, αφετέρου, ένα μέρος των αναγκών της επιχείρησης σε κεφάλαια κίνησης, εκτός του πλαισίου της αναδιάρθρωσης.

(53)

Η Γαλλία διευκρινίζει ότι κατά την άποψή της τα έξοδα επαγγελματικής εκπαίδευσης για τις υπεργολαβίες αποτελούν μέρος των εξόδων για την αναδιάρθρωση. Η Γαλλία επισημαίνει σχετικά ότι πολυάριθμες δραστηριότητες ουσιαστικές για τη λειτουργία της CMR εκτελούνται από ειδικευμένες εξωτερικές εταιρείες. Οι τελευταίες έχουν πληγεί στις υπεργολαβικές τους δραστηριότητες από τα προβλήματα του τομέα της επισκευής πλοίων στη Μασσαλία και δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν την επαγγελματική εκπαίδευση των υπαλλήλων τους. Για το λόγο αυτό η CMR αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση αυτή υπό την ιδιότητα του εργολήπτη που είναι εξ ολοκλήρου υπεύθυνος έναντι των ιδιοκτητών των πλοίων.

(54)

Παράλληλα με την αίτηση για ενίσχυση αναδιάρθρωσης, η Γαλλία ζήτησε από την Επιτροπή να εξετάσει το συμβιβάσιμο των εν λόγω χρηματοδοτικών μέτρων με την κοινή αγορά απευθείας βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης, σε περίπτωση που η ενίσχυση κριθεί ασυμβίβαστη κατ’ εφαρμογή των κατευθυντηρίων γραμμών σχετικά με την αναδιάρθρωση. Η Γαλλία υποστηρίζει ότι η δραστηριότητα επισκευής πλοίων είναι ουσιώδης για την εύρυθμη λειτουργία του λιμένα της Μασσαλίας καθόσον είναι αναγκαία για να εξασφαλιστούν η φιλοξενία πλοίων, η παροχή υπηρεσιών συντήρησης πλοίων που είναι απαραίτητες στο πλαίσιο της δραστηριότητας του λιμένα καθώς και οι υπηρεσίες που αφορούν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και εκείνες που συνδέονται με τον τουρισμό (επισκευή σκαφών αναψυχής). Η Γαλλία υποστηρίζει επίσης ότι η διατήρηση της επισκευής πλοίων στη Μασσαλία εξυπηρετεί το κοινοτικό συμφέρον, καθόσον ακολουθεί τις κατευθύνσεις της κοινής πολιτικής μεταφορών, η οποία ευνοεί τις θαλάσσιες μεταφορές. Τέλος, η Γαλλία υπογραμμίζει τους ιστορικούς και στρατηγικούς λόγους που αιτιολογούν τη διατήρηση της δραστηριότητας επισκευής πλοίων στο λιμένα της Μασσαλίας.

(55)

Βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ, οι «ενισχύσεις που χορηγούνται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη ή με κρατικούς πόρους και που νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό διά της ευνοϊκής μεταχειρίσεως ορισμένων επιχειρήσεων ή ορισμένων κλάδων παραγωγής, είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά, κατά το μέτρο που επηρεάζουν τις μεταξύ κρατών μελών συναλλαγές».

(56)

Πρώτον, η επιχορήγηση ύψους 1 600 000 ευρώ που χορηγήθηκε στην CMR από το γαλλικό κράτος αποτελεί οικονομικό πλεονέκτημα παρεχόμενο μέσω κρατικών πόρων. Επιπλέον, το κριτήριο των κρατικών πόρων εφαρμόζεται και στα οικονομικά πλεονεκτήματα που παρέχονται από περιφερειακές ή τοπικές αρχές των κρατών μελών. Κατά συνέπεια, το πρώτο κριτήριο εφαρμογής του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ πληρούται επίσης σε ό,τι αφορά τις επιχορηγήσεις (ύψους 630 000 ευρώ εκάστη) που χορηγήθηκαν στην CMR από την περιφέρεια Provence-Alpes-Côte d'Azur, το νομό Bouches-du-Rhône και την πόλη της Μασσαλίας.

(57)

Δεύτερον, δεδομένου ότι οι εν λόγω επιχορηγήσεις προορίζονταν για μια συγκεκριμένη επιχείρηση, την CMR, το κριτήριο της επιλεκτικότητας που αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ πληρούται.

(58)

Τρίτον, οι τρεις συνεισφορές των περιφερειακών και τοπικών αρχών καθώς και το άτοκο δάνειο που χορήγησε η γαλλική κυβέρνηση, παρέχουν στην CMR οικονομικό πλεονέκτημα που δεν θα της παρείχε ο ιδιωτικός τομέας. Κατά συνέπεια, τα εν λόγω μέτρα, λόγω της φύσης τους, ενδέχεται να στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό.

(59)

Τέταρτον, το κριτήριο κατά το οποίο το μέτρο πρέπει να επηρεάζει τις συναλλαγές πληρούται όταν ο δικαιούχος ασκεί οικονομική δραστηριότητα που συνεπάγεται συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών. Τούτο ισχύει πράγματι για τις δραστηριότητες επισκευής πλοίων που ασκεί η CMR. Σε έναν ευαίσθητο τομέα όπως η επισκευή πλοίων, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι είναι τουλάχιστον ενδεχόμενος ο επηρεασμός των συναλλαγών. Η υπόθεση αυτή συνιστά πράγματι τη βάση της βιώσιμης πολιτικής που ασκείται όσον αφορά τους ειδικούς κανόνες που εφαρμόζονται στις κρατικές ενισχύσεις στον τομέα της ναυπηγικής βιομηχανίας. Οι κανόνες αυτοί εφαρμόζονται πλήρως στην επισκευή πλοίων η οποία υπόκειται στις ίδιες αρχές με την ναυπήγηση πλοίων. Επιπλέον, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η CMR βρίσκεται, τουλάχιστον εν δυνάμει, σε ανταγωνιστική θέση με τα ναυπηγεία επισκευής πλοίων της Ιταλίας και της Ισπανίας.

(60)

Η Επιτροπή καταλήγει βάσει των ανωτέρω στο συμπέρασμα ότι οι δημόσιες επιχορηγήσεις προς την CMR, όπως περιγράφονται στο μέρος 1 του πίνακα 3, αποτελούν κρατικές ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ.

(61)

Η Επιτροπή επισημαίνει επίσης ότι η Γαλλία δεν τήρησε την υποχρέωση που υπέχει βάσει του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης, να μην εφαρμόσει τα σχεδιαζόμενα μέτρα πριν η διαδικασία καταλήξει στη λήψη τελικής απόφασης (ανασταλτική ρήτρα). Κατά συνέπεια, η ενίσχυση θεωρείται παράνομη.

(62)

Δεδομένου ότι η CMR ασκεί δραστηριότητες στον τομέα της επισκευής πλοίων, οι ενισχύσεις που χορηγήθηκαν για τη στήριξη των δραστηριοτήτων της εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των ειδικών κανόνων για τις κρατικές ενισχύσεις στη ναυπηγική βιομηχανία. Από την 1η Ιανουαρίου 2004, οι κανόνες αυτοί περιλαμβάνονται στο πλαίσιο για τις κρατικές ενισχύσεις στη ναυπηγική βιομηχανία (11), το οποίο αντικατέστησε τους κανόνες που θεσπίστηκαν από τον κανονισμό για τη ναυπηγική βιομηχανία. Ωστόσο, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής για τον καθορισμό των εφαρμοστέων κανόνων για την αξιολόγηση παράνομης κρατικής ενίσχυσης (12), οι παράνομες ενισχύσεις, δηλαδή οι ενισχύσεις που εφαρμόζονται κατά παράβαση του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΚ αξιολογούνται σύμφωνα με τα ουσιαστικά κριτήρια των νομικών μέσων που ισχύουν κατά τη στιγμή χορήγησης της ενίσχυσης. Κατά συνέπεια, έχει εφαρμογή ο κανονισμός σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία. Για λόγους πληρότητας, πρέπει να διευκρινιστεί, ότι είτε η Επιτροπή εφαρμόσει τον κανονισμό σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία είτε το πλαίσιο για τις κρατικές ενισχύσεις στη ναυπηγική βιομηχανία που αντικατέστησε τον πρώτο (13), δεν επηρεάζονται τα συμπεράσματα σχετικά με την εκτίμηση του συμβιβάσιμου, δεδομένου ότι τα ουσιαστικά κριτήρια για την εκτίμηση των ενισχύσεων διάσωσης και αναδιάρθρωσης, των περιφερειακών ενισχύσεων και των ενισχύσεων για επαγγελματική εκπαίδευση είναι τα ίδια (14).

(63)

Η Γαλλία ζήτησε από την Επιτροπή να επανεξετάσει το συμβιβάσιμο των εν λόγω χρηματοδοτικών μέτρων με την κοινή αγορά απευθείας βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης, υποστηρίζοντας ότι η δραστηριότητα της επισκευής πλοίων είναι ουσιώδης για την εύρυθμη λειτουργία ενός μεγάλου λιμανιού σαν αυτό της Μασσαλίας.

(64)

Κατά πρώτο λόγο, η Επιτροπή επισημαίνει ότι εάν οι υπηρεσίες που παρέχονται από την CMR ήταν πράγματι ουσιώδεις για τη λειτουργία του λιμένα, οι εν λόγω δραστηριότητες θα έπρεπε κατά κανόνα να καλύπτονται από τους ίδιους πόρους του λιμένα χωρίς να είναι απαραίτητο να γίνει χρήση κρατικών ενισχύσεων. Επιπλέον, η Επιτροπή εγκρίνει μέρος της ενίσχυσης ως περιφερειακή ενίσχυση για την επένδυση και ως εκ τούτου λαμβάνει υπόψη τα περιφερειακά προβλήματα που ανακύπτουν.

(65)

Εξάλλου, ο κανονισμός σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία αποτελεί ένα ειδικό και ολοκληρωμένο σύνολο κανόνων εφαρμοζόμενων στον τομέα, συγκεκριμένα την επισκευή πλοίων, που έχει σχέση lex specialis με τη συνθήκη. Η έγκριση της ενίσχυσης με άμεση εφαρμογή της συνθήκης θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσει εμπόδια στους στόχους που επιδιώκονται με την εκπόνηση ειδικών και περιοριστικών κανόνων που εφαρμόζονται στον τομέα.

(66)

Η Επιτροπή δεν δύναται κατά συνέπεια να εκτιμήσει την εν λόγω ενίσχυση άμεσα με βάση τη συνθήκη.

(67)

Το άρθρο 2 του κανονισμού σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία προβλέπει ότι οι ενισχύσεις που χορηγούνται στη ναυπηγική βιομηχανία μπορούν να θεωρηθούν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά μόνο εφόσον τηρούν τις διατάξεις του εν λόγω κανονισμού.

(68)

Σύμφωνα με τη Γαλλία, η εν λόγω ενίσχυση αποσκοπεί στην αναδιάρθρωση των δραστηριοτήτων της CMR. Σύμφωνα με το άρθρο 5 του κανονισμού σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία, οι ενισχύσεις για την αναδιάρθρωση επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της επισκευής πλοίων μπορούν κατ’ εξαίρεση να θεωρηθούν συμβιβάσιμες με την κοινή αφορά εφόσον είναι σύμφωνες με τις διατάξεις των κατευθυντηρίων γραμμών για την αναδιάρθρωση καθώς και με τους ειδικούς όρους που καθορίζονται στο εν λόγω άρθρο 5.

(69)

Η Επιτροπή εξέτασε εάν πληρούνται τα κριτήρια που προβλέπονται στις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αναδιάρθρωση.

(70)

Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αναδιάρθρωση, μια επιχείρηση δύναται να λάβει ενίσχυση αναδιάρθρωσης εφόσον μπορεί να θεωρηθεί ως προβληματική επιχείρηση κατά την έννοια των εν λόγω κατευθυντήριων γραμμών. Παρόλο που δεν υπάρχει κοινοτικός ορισμός της προβληματικής επιχείρησης, η Επιτροπή θεωρεί ότι μία επιχείρηση είναι προβληματική, εφόσον δεν είναι ικανή, με δικούς της οικονομικούς πόρους ή με τους πόρους που είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν οι ιδιοκτήτες/μέτοχοί της και οι πιστωτές της, να ανακόψει τη ζημιογόνο πορεία της, η οποία θα την οδηγήσει, ελλείψει εξωτερικής παρέμβασης από το κράτος, προς μια σχεδόν βέβαιη οικονομική εξαφάνιση βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα (σημείο 4 των κατευθυντήριων γραμμών για την αναδιάρθρωση). Για παράδειγμα, οι δυσχέρειες μιας επιχείρησης εκδηλώνονται με αύξηση των ζημιών, μείωση του κύκλου εργασιών, διόγκωση των αποθεμάτων, πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, μείωση του ακαθάριστου περιθωρίου αυτοχρηματοδότησης, αυξανόμενη δανειοληψία, αύξηση των οικονομικών επιβαρύνσεων καθώς και εξασθένιση ή εξαφάνιση της αξίας του καθαρού ενεργητικού.

(71)

Ωστόσο, το σημείο 7 των κατευθυντήριων γραμμών για την αναδιάρθρωση προβλέπει ότι μια επιχείρηση που δημιουργήθηκε πρόσφατα δεν είναι επιλέξιμη για ενισχύσεις αναδιάρθρωσης, ακόμη και αν η αρχική της χρηματοοικονομική θέση είναι επισφαλής. Αυτό ισχύει ιδίως όταν μια νέα επιχείρηση προκύπτει κυρίως από εκκαθάριση προϋπάρχουσας επιχείρησης ή από ανάληψη μόνο του ενεργητικού της.

(72)

Ο αποκλεισμός των νεοσύστατων επιχειρήσεων από το δικαίωμα λήψης ενίσχυσης αναδιάρθρωσης θεμελιώνεται στην αρχή κατά την οποία η σύσταση μιας επιχείρησης πρέπει να απορρέει από απόφαση βασιζόμενη στην κατάσταση της αγοράς. Έτσι, μια εταιρεία πρέπει να ιδρύεται μόνον όταν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει τη δραστηριότητά της στην εκάστοτε αγορά, με άλλα λόγια όταν είναι κεφαλαιοποιημένη και βιώσιμη από την αρχή.

(73)

Μια νέα εταιρεία δεν μπορεί να λάβει ενισχύσεις αναδιάρθρωσης δεδομένου ότι, παρόλο που προφανώς μπορεί να έχει προβλήματα εκκίνησης, δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που περιγράφονται στις κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση. Τα προβλήματα αυτά, που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 70, συνδέονται με την ιστορία της εταιρείας, καθότι απορρέουν από τη λειτουργία της. Μια νέα εταιρεία, εξ ορισμού, δεν είναι δυνατό να βρεθεί αντιμέτωπη με τέτοιου είδους προβλήματα.

(74)

Αντίθετα, μια νέα εταιρεία μπορεί να υποστεί ζημίες εκκίνησης, δεδομένου ότι πρέπει να χρηματοδοτήσει επενδύσεις και έξοδα λειτουργίας, τα οποία, αρχικά, ενδέχεται να μην καλύπτονται από τα έσοδα των δραστηριοτήτων της. Ωστόσο, τα έξοδα αυτά συνδέονται με την έναρξη της δραστηριότητας της επιχείρησης και όχι με την αναδιάρθρωσή της. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν με ενισχύσεις αναδιάρθρωσης χωρίς να αίρεται ο ειδικός στόχος των τελευταίων και η περιορισμένη τους εμβέλεια.

(75)

Ο περιορισμός αυτός του πεδίου εφαρμογής των κατευθυντήριων γραμμών για την αναδιάρθρωση ισχύει για τις νέες επιχειρήσεις που προέρχονται από την εκκαθάριση προϋπάρχουσας επιχείρησης ή από ανάληψη μόνο του ενεργητικού της. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η νέα εταιρεία δεν αναλαμβάνει, καταρχήν, τα χρέη των προκατόχων της, γεγονός που σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα που περιγράφονται στις κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση.

(76)

Στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας, η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες σχετικά με το εάν η CMR μπορούσε να λάβει ενισχύσεις αναδιάρθρωσης, κατά το μέτρο που φαινόταν να είναι μια νέα εταιρεία.

(77)

Από την άποψη αυτή, η Επιτροπή σημειώνει, γεγονός που δέχτηκε η Γαλλία, ότι η CMR αποτελεί νέα νομική οντότητα με διακριτή νομική προσωπικότητα από εκείνην της CMdR.

(78)

Εξάλλου, η Επιτροπή θεωρεί ότι η CMR αντιπροσωπεύει μια νέα οικονομική οντότητα, διακριτή από τη CMdR. Είναι γεγονός ότι η CMR συνεχίζει να ασκεί οικονομική δραστηριότητα του ιδίου τύπου με την CMdR (επισκευή πλοίων). Είναι όμως αδύνατο να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η CMR αντιστοιχεί στην ίδια οικονομική οντότητα με τη CMdR. Αντίθετα, η Επιτροπή θεωρεί ότι η εξαγορά σηματοδοτεί τη διακοπή της συνέχειας μεταξύ των παλαιότερων και των νέων δραστηριοτήτων, παρόλο που η CMR ανέλαβε το ενεργητικό, τη φήμη και πελατεία καθώς και το προσωπικό και ορισμένες επιβαρύνσεις που απορρέουν από την νομοθεσία στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης και παρόλο που δραστηριοποιείται στον ίδιο τομέα δραστηριοτήτων με τη CMdR. Η εν λόγω διακοπή της συνέχειας επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η εξαγορά δεν είχε ως συνέπεια την ανάληψη των χρεών που συνδέονται με τις παλαιότερες δραστηριότητες. Η CMR δε βρισκόταν λοιπόν στην ίδια δημοσιονομική κατάσταση με τη CMdR. Πρέπει να διευκρινιστεί σχετικά ότι οι λόγοι στους οποίους οφείλεται η εν λόγω κατάσταση, δηλαδή το γεγονός ότι ο προκάτοχος είχε καλύψει τα χρέη, είτε ότι δεν υπήρχε κανένα χρέος, δεν είχε καμία σημασία στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η πραγματική κατάσταση της CMR τη στιγμή που ξεκίνησε τη λειτουργία μπορεί να περιγραφεί ως μια νέα αρχή. Η διακοπή της συνέχισης της λειτουργίας πιστοποιείται εξάλλου από το γεγονός ότι καμία από τις εκτελούμενες εργασίες δεν αναλήφθηκε από τη νέα επιχείρηση· όλες οι υπό εκτέλεση εργασίες περατώθηκαν και οι προμηθευτές πληρώθηκαν πριν η CMdR κηρύξει πτώχευση.

(79)

Από τα ανωτέρω συνάγεται το συμπέρασμα ότι η CMR είναι πράγματι μια νέα εταιρεία.

(80)

Η Γαλλία δεν αμφισβητεί πράγματι το συμπέρασμα αυτό. Υποστηρίζει ωστόσο ότι παρόλο που είναι νέα επιχείρηση, η CMR αντιμετωπίζει δυσχέρειες που επιτρέπουν την εξομοίωσή της με υφιστάμενη επιχείρηση καθώς η αιτία των εν λόγω δυσχερειών είναι η ανάληψη του δυναμικού και των αντίστοιχων κοινωνικών επιβαρύνσεων.

(81)

Ως προς το επιχείρημα αυτό, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η CMR δεν παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά μιας προβληματικής επιχείρησης κατά την έννοια των κατευθυντηρίων γραμμών για την αναδιάρθρωση, όπως αυτά περιγράφονται στην αιτιολογική σκέψη 70 αλλά αντιμετωπίζει απλώς τα συνήθη έξοδα εγκατάστασης και τις συνήθεις ζημίες εκκίνησης λόγω του ότι το επενδυτικό σχέδιο βρίσκεται ακόμη στην αρχή του.

(82)

Το κόστος έναρξης μιας εμπορικής δραστηριότητας είναι αναπόφευκτο και δεν συνδέεται με την ιστορία της εταιρείας. Η CMR θα επωμιζόταν παρόμοια έξοδα αν οι μέτοχοί της είχαν αποφασίσει να δημιουργήσουν μια εταιρεία εντελώς ανεξάρτητη από προηγούμενες δραστηριότητες επισκευής πλοίων οπότε αναπόφευκτα θα προέκυπταν έξοδα εκκίνησης, ιδίως για την αγορά μηχανημάτων, την πρόσληψη και εκπαίδευση προσωπικού κ.λπ.

(83)

Ειδικότερα, η Επιτροπή θεωρεί ότι η ανάληψη του δυναμικού, υπό αμετάβλητους όρους όσον αφορά τα προσόντα, την αμοιβή και την αρχαιότητα καθώς και ορισμένες κοινωνικές επιβαρύνσεις (οφειλόμενες άδειες μετ’ αποδοχών, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λόγω έκθεσης στον αμίαντο) αποτελούν απλώς νομική συνέπεια της γαλλικής νομικής νομοθεσίας (15) (παρόμοιας στο σημείο αυτό με τις νομοθεσίες πολλών άλλων χωρών) που ήταν γνωστή στον επενδυτή. Με άλλα λόγια, η εν λόγω ανάληψη αποτελούσε όρο από τον οποίο εξαρτήθηκε η πράξη της ανάληψης του δυναμικού. Εξάλλου, όλα τα έξοδα που συνδέονταν με το αποκτηθέν ενεργητικό έπρεπε να ληφθούν υπόψη κατά τον καθορισμό της τιμής αγοράς.

(84)

Επιπλέον, η Επιτροπή επισημαίνει ότι το προσωπικό που ανέλαβε η CMR αποτελεί τμήμα του ενεργητικού που ανέλαβε και όχι μια επιβάρυνση. Πράγματι, η ανάληψη αυτή αναμένεται να διευκολύνει την είσοδο της CMR στην αγορά, κατά το μέτρο που απαλλάσσει την εταιρεία από έξοδα που συνδέονται με την πρόσληψη και την εκπαίδευση νέου προσωπικού.

(85)

Η Γαλλία υποστηρίζει επίσης ότι η CMR είναι προβληματική επιχείρηση επειδή ασκεί τον ίδιο τύπο δραστηριότητας με την CMdR και επειδή υποχρεούται να τηρήσει τις επιβαλλόμενες από τη γαλλική νομοθεσία υποχρεώσεις στην κοινωνική ασφάλιση οι οποίες αποτελούν επιβάρυνση κληροδοτηθείσα από τη CMdR.

(86)

Τέλος, η Γαλλία ισχυρίζεται ότι οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε η CMdR συνδέονταν με τη φύση των δραστηριοτήτων που ασκούσε. Από την άλλη πλευρά επισημαίνει ότι η ύπαρξη μιας μόνο εταιρείας επισκευής πλοίων στη Μασσαλία αντιστοιχεί στις ανάγκες της αγοράς. Είναι προφανές ότι η CMR είναι πράγματι η μόνη εταιρεία επισκευής πλοίων του είδους αυτού στη Μασσαλία, μετά το κλείσιμο των Marine Technologie και Travofer. Για το λόγο αυτό οι δραστηριότητες επισκευής πλοίων που ασκεί η CMR δεν μπορεί να αποτελούν την αιτία των οικονομικών της δυσχερειών και την ανάγκη για την αναδιάρθρωσή της.

(87)

Ολοκληρώνοντας, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η CMR δεν έχει λάβει από τη CMdR στοιχεία παθητικού που θα επιβεβαίωναν τη συνέχιση της παλαιάς δραστηριότητας επισκευής πλοίων. Η CMR είναι νεοσυσταθείσα εταιρεία η οποία εξάλλου δεν παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά προβληματικής επιχείρησης κατά την έννοια των κατευθυντηρίων γραμμών για την αναδιάρθρωση. Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι επενδυτικές ενισχύσεις θα ήταν περισσότερο ενδεδειγμένες για τις λοιπές χρηματοοικονομικές δυσχέρειες που ενδέχεται να αντιμετωπίσει η CMR.

(88)

Σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθεί η Επιτροπή μετά την έναρξη ισχύος των κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με την αναδιάρθρωση, το 1999, μια εταιρεία θεωρείται ως «νέα» επί δύο χρόνια μετά τη σύστασή της. Η Επιτροπή επισημαίνει ότι η CMR ιδρύθηκε στις 20 Ιουνίου 2002 ως νέα εταιρεία. Η νομικώς δεσμευτική απόφαση χορήγησης ενίσχυσης στην CMR εκδόθηκε στις 26 Ιουνίου 2002, δηλαδή κατά τη διάρκεια της περιόδου των δύο ετών μετά την ίδρυσή της.

(89)

Η Επιτροπή συμπεραίνει από τα προαναφερόμενα ότι η CMR δεν μπορεί να λάβει ενισχύσεις αναδιάρθρωσης. Στις επόμενες αιτιολογικές σκέψεις, η Επιτροπή εξετάζει εάν οι πληροφορίες που κοινοποιήθηκαν από τη Γαλλία μπορούν να εξαλείψουν τις υπόλοιπες αμφιβολίες που είχε διατυπώσει στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας σχετικά με τη συμμόρφωση της ενίσχυσης με τους υπόλοιπους όρους που έχουν εφαρμογή στις ενισχύσεις αναδιάρθρωσης. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής όσον αφορά τη συμμόρφωση με τους όρους αυτούς θα μπορούσαν να έχουν εφαρμογή στην περίπτωση που η CMR δεν θεωρηθεί ως νέα εταιρεία, αλλά ως εταιρεία που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσχέρειες και δικαιούται συνεπώς ενισχύσεις αναδιάρθρωσης.

(90)

Για λόγους πληρότητας, η Επιτροπή επισημαίνει ότι τα εν λόγω μέτρα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ενισχύσεις για τη διάσωση. Ο κανόνας όσον αφορά την επιλεξιμότητα των ενισχύσεων για τη διάσωση ταυτίζεται με εκείνον που αφορά τις ενισχύσεις για την αναδιάρθρωση. Σύμφωνα με το σημείο 7 των κατευθυντηρίων γραμμών για την αναδιάρθρωση, οι νέες εταιρείες δεν είναι επιλέξιμες για ενισχύσεις για τη διάσωση. Κατά συνέπεια, η CMR, ως νέα εταιρεία που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί προβληματική κατά την έννοια των κατευθυντηρίων γραμμών για την αναδιάρθρωση, δεν μπορεί να λάβει το είδος αυτό ενίσχυσης.

(91)

Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αναδιάρθρωση, προϋπόθεση για τη χορήγηση ενίσχυσης είναι η υλοποίηση σχεδίου αναδιάρθρωσης που επιτρέπει την αποκατάσταση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας της επιχείρησης εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, βάσει ρεαλιστικών υποθέσεων όσον αφορά τους μελλοντικούς όρους λειτουργίας, ούτως ώστε να μπορέσει η επιχείρηση να αναπτυχθεί με τις δικές της δυνάμεις. Ο στόχος αυτός πρέπει να επιτυγχάνεται κατά κύριο λόγο με τη λήψη εσωτερικών μέτρων, ιδίως με την εγκατάλειψη δραστηριοτήτων που θα παρέμεναν διαρθρωτικά ζημιογόνες ακόμη και μετά την αναδιάρθρωση.

(92)

Οι αμφιβολίες της Επιτροπής στηρίζονται στο γεγονός ότι η Γαλλία δεν είχε περιγράψει ποιες ήταν οι διαρθρωτικές δυσχέρειες που έπρεπε να αντιμετωπιστούν με την αναδιάρθρωση, αλλά αρκέστηκε να δηλώσει ότι οι δυσχέρειες που αντιμετώπιζε η CMR οφειλόταν κυρίως στην πτώχευση της CMdR. Για το λόγο αυτό η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες σχετικά με το αν η CMR αντιμετωπίζει παρόμοιες δυσχέρειες και αν το επιχειρηματικό σχέδιο δύναται να αποκαταστήσει την βιωσιμότητά της.

(93)

Η Γαλλία διευκρίνισε ότι οι δυσχέρειες της CMR οφειλόταν στην εμπορική πολιτική της Cammell Laird η οποία είχε προσπαθήσει να αναπροσανατολίσει τις εταιρείες επισκευής πλοίων της Μασσαλίας στη μετατροπή πλοίων. Ο εν λόγω αναπροσανατολισμός είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της παραδοσιακής πελατείας του τομέα επισκευής πλοίων. Προκειμένου να αποδείξει το γεγονός αυτό, η Γαλλία δήλωσε ότι η CMdR συνέχισε να ασκεί τις δραστηριότητες επισκευής πλοίων, αν και σε μικρότερο βαθμό και ότι τη στιγμή που διέκοψε τη λειτουργία της το βιβλίο παραγγελιών της ήταν εντελώς άδειο.

(94)

Εκ των ανωτέρω η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η δυσχέρεια που αντιμετωπίζει η CMR είναι η ίδια η κατάσταση που επικρατεί στην εν λόγω αγορά επισκευής πλοίων και η οποία χαρακτηρίζεται από τη μείωση της ζήτησης και από την ανάγκη αποκατάστασης της αξιοπιστίας της εν λόγω δραστηριότητας την οποία έπληξε η πολιτική που εφάρμοσε η προηγούμενη επιχείρηση.

(95)

Η Επιτροπή καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα ότι το επιχειρηματικό σχέδιο που κοινοποίησε η Γαλλία θα μπορούσε να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα της CMR εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Εκτιμά ωστόσο ότι το πλέον ενδεδειγμένο μέσο για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους δυσχέρειας είναι η επενδυτική ενίσχυση.

(96)

Η Επιτροπή αμφιβάλλει επίσης εάν η CMR έχει προβεί σε πραγματική και οριστική μείωση του δυναμικού της, όπως προβλέπει το άρθρο 5 παράγραφος 1 δεύτερο εδάφιο του κανονισμού για τη ναυπηγική βιομηχανία.

(97)

Η μείωση αυτή πρέπει να αντιστοιχεί στο ύψος της χορηγούμενης ενίσχυσης, ενώ η μονάδα που κλείνει πρέπει να είχε χρησιμοποιηθεί τακτικά για ναυπήγηση, μετατροπή ή επισκευή πλοίων μέχρι την ημερομηνία κοινοποίησης της ενίσχυσης και πρέπει να παραμείνει κλειστή για τουλάχιστον δέκα έτη από την ημερομηνία έγκρισης της ενίσχυσης από την Επιτροπή. Εξάλλου, δεν λαμβάνονται υπόψη τυχόν μειώσεις δυναμικού σε άλλες επιχειρήσεις στο ίδιο κράτος μέλος, εκτός αν οποιαδήποτε μείωση δυναμικού στην ενισχυόμενη επιχείρηση είναι αδύνατη χωρίς να υπονομευθεί η βιωσιμότητα του σχετικού προγράμματος αναδιάρθρωσης. Τέλος, το ύψος της απαιτούμενης μείωσης δυναμικού προσδιορίζεται σε συνάρτηση με το ύψος της πραγματικής παραγωγής της επιχείρησης κατά την προηγούμενη από την αναδιάρθρωση πενταετία.

(98)

Κατά πρώτο λόγο, όσον αφορά το επιχείρημα της Γαλλίας σύμφωνα με το οποίο η μείωση του δυναμικού θα πραγματοποιηθεί χάρη στο κλείσιμο των δύο άλλων επιχειρήσεων επισκευής πλοίων της Μασσαλίας (Marine Technologie και Travofer), η Επιτροπή θεωρεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 2 του κανονισμού για την ναυπηγική βιομηχανία, δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη το κλείσιμο αυτό στο μέτρο που αφορά άλλες επιχειρήσεις από την ενισχυόμενη, εκτός εάν η μείωση δυναμικού είναι αδύνατη χωρίς να υπονομευθεί η βιωσιμότητα του προγράμματος αναδιάρθρωσης.

(99)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι επιχειρήσεις Marine Technologie και Travofer είναι οντότητες διακριτές νομικά από την CMR και το κλείσιμό τους είναι το αποτέλεσμα ενός γεγονότος της πτώχευσης δηλαδή της μητρικής τους εταιρείας Cammell Laird που δεν έχει σχέση με την CMR. Εξάλλου, η Γαλλία δεν απέδειξε ότι η μείωση του δυναμικού θα υπονόμευε τη βιωσιμότητα του επιχειρηματικού σχεδίου της CMR.

(100)

Για το λόγο αυτό η Επιτροπή δεν μπορεί να δεχθεί το επιχείρημα αυτό ως αιτιολογία της μείωσης δυναμικού της CMR.

(101)

Κατά δεύτερο λόγο τέθηκαν πολλά άλλα θέματα που ενδέχεται να είναι σημαντικά προκειμένου να ληφθεί απόφαση σχετικά με το θέμα της στρέβλωσης του ανταγωνισμού (βλέπε αιτιολογικές σκέψεις 48 έως 51).

(102)

Η Επιτροπή παρατηρεί ότι οι κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση εξαιρούν κατά κανόνα τις ΜΜΕ από την υποχρέωση που επιβάλλεται στους δικαιούχους ενίσχυσης να μετριάσουν τις δυσμενείς επιπτώσεις ενίσχυσης στους ανταγωνιστές, εκτός εάν προβλέπονται αντίθετες διατάξεις από τους κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις σε ένα συγκεκριμένο τομέα. Πράγματι, υπάρχουν τέτοιοι κανόνες στον κανονισμό για τη ναυπηγική βιομηχανία που δεν προβλέπουν εξαίρεση για τις ΜΜΕ.

(103)

Εξάλλου το γεγονός ότι δεν υπάρχουν άλλες επιχειρήσεις επισκευής πλοίων της περιφέρειας που ανταγωνίζονται την CMR δεν είναι αποφασιστικό. Ο κανονισμός για τη ναυπηγική βιομηχανία λαμβάνει υπόψη ότι οι ενισχύσεις αναδιάρθρωσης που χορηγούνται στον τομέα αυτό έχουν επίπτωση στον ανταγωνισμό και δεν επιτρέπει καμία ελαστικότητα σε συνάρτηση με την πραγματική κατάσταση της αγοράς, αντίθετα με το σημείο 36 των κατευθυντηρίων γραμμών για την αναδιάρθρωση. Ο δικαιούχος υποχρεούται να λάβει μέτρα που του επιτρέπουν να μειώσει το δυναμικό του σε βαθμό μάλιστα ανάλογο με το ύψος της χορηγούμενης ενίσχυσης. Οι αυστηρότεροι αυτοί κανόνες σχετικά με την ναυπήγηση αιτιολογούνται από το υπερβάλλον δυναμικό που χαρακτηρίζει τον τομέα. Η επισκευή πλοίων ως άλλος ευαίσθητος τομέας υπόκειται στους ίδιους κανόνες και αρχές με τη ναυπήγηση πλοίων για τις ίδιες αιτίες υπερβάλλοντος δυναμικού.

(104)

Τέλος, η Επιτροπή επισημαίνει ότι το δυναμικό της CMdR ήταν 310 άτομα το 1996, τη στιγμή που ανέκυψαν οι δυσχέρειες. Τη στιγμή της εξαγοράς του ενεργητικού της CMdR από τη CMR, το δυναμικό ανερχόταν σε 132 άτομα. Η μείωση αυτή του δυναμικού πραγματοποιήθηκε συνεπώς στα πλαίσια της CMdR και προηγήθηκε της χορήγησης της ενίσχυσης αναδιάρθρωσης προς την CMR. Συνεπώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μέτρο για τον περιορισμό των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού.

(105)

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι η ικανότητα της επιχείρησης ήταν περιορισμένη λόγω των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων για έκθεση στον αμίαντο, από τις πιο πρόσφατες πληροφορίες (Ιανουάριος 2004) προκύπτει ότι οι εν λόγω συνταξιοδοτήσεις αφορούν 58 άτομα κατά την περίοδο 2002-2004. Καθίσταται ωστόσο σαφές ότι ένα τουλάχιστον μέρος των ατόμων αυτών θα αντικατασταθούν (30, σύμφωνα με την επιστολή της 6ης Μαρτίου 2003).

(106)

Όλα αυτά τα στοιχεία δεν διέλυσαν τις αμφιβολίες της Επιτροπής σχετικά με το εάν η CMR προέβη σε πραγματική και οριστική μείωση του δυναμικού της ανάλογη με το επίπεδο της χορηγηθείσας ενίσχυσης. Ωστόσο, ακόμη και αν η CMR δικαιούτο να λάβει ενίσχυση ως προβληματική επιχείρηση, η ενίσχυση αυτή δεν θα ήταν συμβιβάσιμη με τον κανονισμό για την ναυπηγική βιομηχανία.

(107)

Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση, το ποσό και η ένταση της ενίσχυσης πρέπει να περιορίζονται αυστηρά στο ελάχιστο απαραίτητο που θα επιτρέψει την αναδιάρθρωση σε συνάρτηση με τους διαθέσιμους χρηματοοικονομικούς πόρους της επιχείρησης. Οι αποδέκτες της ενίσχυσης πρέπει να συμβάλουν σημαντικά στο σχέδιο αναδιάρθρωσης με δικούς τους πόρους ή με εξωτερική χρηματοδότηση που θα λάβουν με τους όρους της αγοράς.

(108)

Η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες σχετικά με το αν πληρείται ο εν λόγω όρος, στο μέτρο που οι διαθέσιμοι χρηματοοικονομικοί πόροι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, υπερέβησαν τις δηλωθείσες ανάγκες. Η Γαλλία απάντησε ότι το ποσό των ιδιωτικών και δημοσίων συνεισφορών, ύψους 5 930 000 ευρώ, κάλυπτε, αφενός, τα έξοδα αναδιάρθρωσης (3 649 494 ευρώ) και, αφετέρου, το τμήμα των αναγκών σε κεφάλαιο κίνησης, πέραν των αναγκών που συνδέονται με την αναδιάρθρωση.

(109)

Επί του θέματος αυτού, η Επιτροπή έθεσε τον καθορισμό του καθαρού ισοδυνάμου επιχορήγησης του δανείου που χορηγήθηκε στην CMR. Στην ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με τη μέθοδο καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης προβλέπεται ότι το επιτόκιο αναφοράς μπορεί να αυξηθεί σε καταστάσεις ιδιαίτερου κινδύνου. Η Επιτροπή συμπεραίνει ότι εάν η CMR αντιμετώπιζε δυσχέρειες για τις οποίες καθίσταται απαραίτητη η αναδιάρθρωση, επιχείρημα που υποστηρίζει η Γαλλία και με το οποίο δε συμφωνεί η Επιτροπή, θα υπήρχε πράγματι ιδιαίτερος κίνδυνος. Κανείς ιδιώτης δανειστής δε θα χορηγούσε στη CMR δάνειο υπό τους εν λόγω όρους, δηλαδή χωρίς τόκους και χωρίς καμία εγγύηση. Για το λόγο αυτό το σύνολο του δανείου συνιστά ενίσχυση. Το συνολικό ποσό της ενίσχυσης ανέρχεται συνεπώς σε 3 490 000 ευρώ.

(110)

Οι δηλωθείσες ανάγκες χρηματοδότησης που συνδέονται με την αναδιάρθρωση ανέρχονται σε 3 649 494 ευρώ. Δεδομένου ότι η ενίσχυση ανέρχεται σε 3 490 000 ευρώ, η ιδιωτική συνεισφορά του δικαιούχου για την αναδιάρθρωση αντιστοιχεί σε 159 494 ευρώ. Συνεπώς η συνεισφορά του δικαιούχου δεν είναι σημαντική αντίθετα με ότι προβλέπουν οι κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση.

(111)

Η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ακόμη και αν η CMR ήταν προβληματική επιχείρηση που δικαιούται να λάβει ενίσχυση για την αναδιάρθρωση, δεν θα επληρείτο το κριτήριο της αναλογικότητας και η ενίσχυση δεν θα ήταν συνεπώς συμβιβάσιμη με τις κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση.

(112)

Στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας, η Επιτροπή εξέτασε τα μέτρα βάσει των κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με την αναδιάρθρωση που εκδόθηκαν το 1999. Η Γαλλία δεν αμφισβήτησε την προσέγγιση αυτή στην απάντησή της προς την ανωτέρω απόφαση. Πρέπει να σημειωθεί ότι στο άρθρο 5 του κανονισμού σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία γίνεται αναφορά στις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης προβληματικών επιχειρήσεων του 1994 (16) (στο εξής: «κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση του 1994»), οι οποίες αντικαταστάθηκαν το 1999 από τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αναδιάρθρωση. Ωστόσο, η Επιτροπή θεωρεί ότι ακόμη και αν εφαρμόζονταν οι κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση του 1994 το ανωτέρω σκεπτικό δεν θα ήταν διαφορετικό. Πρώτον, μια νέα εταιρεία δεν μπορεί, εκ της φύσης της, να είναι προβληματική επιχείρηση. Έστω και αν η διατύπωση δεν είναι εξίσου ρητή, οι κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση του 1994 προορίζονται σαφώς για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση υφιστάμενων και όχι νεοσύστατων επιχειρήσεων, ιδίως βάσει του ορισμού της προβληματικής επιχείρησης. Δεύτερον, το κριτήριο σχετικά με τον περιορισμό της ενίσχυσης στο ελάχιστο απαραίτητο υπήρχε ήδη στις κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση του 1994 (17), και δεν πληρούται στην παρούσα υπόθεση.

(113)

Κατά συνέπεια, η ενίσχυση δεν είναι συμβιβάσιμη κατ’ εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών για την αναδιάρθρωση του 1994.

(114)

Οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες οι περιφερειακές ενισχύσεις για επενδύσεις συμβιβάζονται με την κοινή αγορά προβλέπονται στο άρθρο 7 του κανονισμού σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία. Πρώτον, τα μέτρα πρέπει να αφορούν περιοχή που πληροί τους όρους του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχεία α) ή γ) της συνθήκης. Δεύτερον, η ένταση της ενίσχυσης δεν μπορεί να υπερβαίνει το ανώτατο όριο που προβλέπεται στον εν λόγω κανονισμό. Τρίτον, πρέπει να πρόκειται για μέτρα που αποσκοπούν στη στήριξη επενδύσεων για την αναβάθμιση ή τον εκσυγχρονισμό ναυπηγείων αποβλέποντας στην αύξηση της παραγωγικότητας υφιστάμενων εγκαταστάσεων. Τέταρτον, η ενίσχυση δεν πρέπει να συνδέεται με την οικονομική αναδιάρθρωση του ναυπηγείου. Πέμπτον, η ενίσχυση πρέπει να περιορίζεται στην υποστήριξη των επιλέξιμων δαπανών, όπως αυτές ορίζονται στις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές που εφαρμόζονται στις περιφερειακές ενισχύσεις (18) (εφεξής οι «περιφερειακές κατευθυντήριες γραμμές»).

(115)

Η περιοχή της Μασσαλίας μπορεί να τύχει ενισχύσεων δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης. Σύμφωνα με τον κανονισμό σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία και δυνάμει του χάρτη περιφερειακών ενισχύσεων που έχει εγκρίνει η Επιτροπή, η ένταση των ενισχύσεων για την εν λόγω περιοχή δεν μπορεί να υπερβεί το 12,5 % καθαρό (19).

(116)

Σύμφωνα με το σημείο 4.5 των κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τις περιφερειακές ενισχύσεις, οι επιλέξιμες για ενίσχυση δαπάνες εκφράζονται ως ένα ομοιόμορφο σύνολο δαπανών που αντιστοιχούν στα ακόλουθα στοιχεία της επένδυσης: γήπεδα, κτίρια και εξοπλισμός. Σύμφωνα με το σημείο 4.6 των εν λόγω κατευθυντήριων γραμμών, οι επιλέξιμες δαπάνες μπορούν επίσης να περιλαμβάνουν ορισμένες κατηγορίες άυλων επενδύσεων.

(117)

Στην επιστολή της 29ης Ιουνίου 2004, η Γαλλία περιέγραφε τις επιλέξιμες για περιφερειακές ενισχύσεις επενδύσεις της CMR: αποθέματα, επενδύσεις σε εξοπλισμό και κτίρια. Όσον αφορά τις δαπάνες για τα αποθέματα δεν μπορούν να χορηγηθούν ενισχύσεις για τις αρχικές επενδύσεις καθόσον οι εν λόγω δαπάνες καλύπτουν λειτουργικά έξοδα. Η Επιτροπή παρουσιάζει στον πίνακα 5 τις δαπάνες που θεωρεί ότι μπορούν να τύχουν ενίσχυσης για την αρχική επένδυση.

Πίνακας 5

Επιλέξιμες δαπάνες (20) για τη χορήγηση περιφερειακών ενισχύσεων για επενδύσεις

(118)

Η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι οι ανωτέρω επενδύσεις συμβάλλουν στην υλοποίηση των στόχων του επιχειρηματικού σχεδίου της CMR, όπως αυτοί περιγράφονται στην αιτιολογική σκέψη 20, και συνεπώς συμβάλλουν στην αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του ναυπηγείου αποβλέποντας στην αύξηση της παραγωγικότητάς του. Οι ανωτέρω επενδύσεις αντιστοιχούν εξάλλου σε ένα ομοιόμορφο σύνολο δαπανών: επενδύσεις σε κτίρια (σημείο 5 του πίνακα 5) και επενδύσεις σε εξοπλισμό (σημεία 1 έως 4 του πίνακα 5).

(119)

Συμπερασματικά, οι συνολικές επιλέξιμες δαπάνες για τη χορήγηση περιφερειακών επενδύσεων για επενδύσεις ανέρχονται σε 421 108 ευρώ (401 152 ευρώ σε παρούσα αξία, έτος βάσης 2002, συντελεστής αναγωγής σε παρούσα αξία 5,06 %).

(120)

Η ανώτατη αποδεκτή ένταση της ενίσχυσης είναι 12,5 % καθαρό [εν προκειμένω αντιστοιχεί σε 18,9 % ακαθάριστο (21)]. Κατά συνέπεια, η επιτρεπόμενη ενίσχυση ανέρχεται σε 75 737 ευρώ.

(121)

Η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ενίσχυση υπέρ της CMR μπορεί να εγκριθεί εν μέρει ως περιφερειακή ενίσχυση για επενδύσεις μέχρι του ποσού των 75 737 ευρώ.

(122)

Η Επιτροπή επεσήμανε ότι ορισμένες δαπάνες που περιλαμβάνει η CMR στο επιχειρηματικό της σχέδιο αφορούν την επαγγελματική εκπαίδευση. Η ενίσχυση χορηγήθηκε μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 68/2001 της Επιτροπής, της 12ης Ιανουαρίου 2001, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ στις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση (22) (στο εξής: «κανονισμός σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση»).

(123)

Ο κανονισμός σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση εγκρίθηκε από την Επιτροπή, η οποία είναι εξουσιοδοτημένη προς τούτο από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 994/98 του Συμβουλίου, της 7ης Μαΐου 1998, για την εφαρμογή των άρθρων 92 και 93 της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σε ορισμένες κατηγορίες οριζόντιων κρατικών ενισχύσεων (23). Ο κανονισμός σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση τροποποιεί, ως μεταγενέστερος νόμος, τον κανονισμό σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία, ο οποίος δεν προβλέπει τη χορήγηση ενισχύσεων για επαγγελματική εκπαίδευση στη ναυπηγική βιομηχανία. Το άρθρο 1 του κανονισμού σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση προβλέπει ότι ο κανονισμός εφαρμόζεται στις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση που χορηγούνται σε όλους τους τομείς, γεγονός που συνεπάγεται ότι έχει επίσης εφαρμογή στον τομέα της ναυπηγικής βιομηχανίας.

(124)

Ο κανονισμός σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση προβλέπει ότι οι μεμονωμένες ενισχύσεις συμβιβάζονται με την κοινή αγορά εφόσον πληρούν όλες τις προϋποθέσεις που προβλέπει ο κανονισμός, δηλαδή εφόσον δεν υπερβαίνουν την ανώτατη επιτρεπόμενη ένταση και καλύπτουν τα επιλέξιμα έξοδα κατ’ εφαρμογή του άρθρου 4 παράγραφος 7.

(125)

Η Γαλλία περιγράφει τις ανάγκες για επαγγελματική εκπαίδευση της CMR ως μια ειδική κατάρτιση για 20 υπαλλήλους ετησίως στη CMR και 50 υπαλλήλους ετησίως στις υπεργολαβικές επιχειρήσεις της CMR. Η Επιτροπή επισημαίνει ότι το άρθρο 2 του κανονισμού σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση ορίζει την ειδική επαγγελματική εκπαίδευση ως εκπαίδευση που περιλαμβάνει διδασκαλία που αφορά άμεσα και κατά κύριο λόγο την τρέχουσα ή μελλοντική θέση του εργαζομένου στην ενισχυόμενη επιχείρηση, δηλαδή την CMR. Οι εργαζόμενοι στις υπεργολαβίες της CMR δεν έχουν εκπαιδευτεί στα καθήκοντα της θέσης τους στην CMR και συνεπώς δεν μπορούν να λάβουν την ενίσχυση για την επαγγελματική εκπαίδευση που χορηγείται στην εν λόγω επιχείρηση. Εξάλλου, η Γαλλία δεν έχει παράσχει καμία εγγύηση στην Επιτροπή ότι το μέρος της ενίσχυσης που προορίζεται για την επαγγελματική εκπαίδευση των υπεργολαβιών της CMR θα διαβιβαστεί εξ ολοκλήρου σε αυτές, καθώς η CMR δεν είναι παρά ο φορέας μέσω του οποίου χορηγείται η ενίσχυση αυτή. Για τους λόγους που προαναφέρονται, η Επιτροπή δεν μπορεί να θεωρήσει την ενίσχυση αυτή ως έμμεσα χορηγούμενη ενίσχυση στις υπεργολαβίες της CMR. Δεδομένου ότι η Γαλλία δεν απάντησε στο ερώτημα της Επιτροπής που αφορά την κατανομή των δαπανών για την επαγγελματική εκπαίδευση μεταξύ των εργαζομένων στη CMR και στις υπεργολαβίες της CMR, η Επιτροπή θα καθορίσει τις επιλέξιμες δαπάνες κατά αναλογικό τρόπο.

(126)

Τα συνολικά έξοδα επαγγελματικής εκπαίδευσης που δηλώθηκαν από τη Γαλλία ανέρχονται σε 896 000 ευρώ. Αναλογικά, οι δαπάνες για τους 20 εργαζομένους της CMR αντιπροσωπεύουν ποσό 256 000 ευρώ. Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι εν λόγω δαπάνες είναι επιλέξιμες για χορήγηση ενισχύσεων για επαγγελματική εκπαίδευση.

(127)

Σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση, στην περίπτωση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων εγκατεστημένων σε περιοχές επιλέξιμες για περιφερειακές ενισχύσεις κατ’ εφαρμογή του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης ΕΚ, η ένταση της ενίσχυσης δεν μπορεί να υπερβαίνει το 40 % για σχέδια ειδικής εκπαίδευσης.

(128)

Συνεπώς, το συνολικό ποσό των ενισχύσεων για επαγγελματική εκπαίδευση ανέρχεται σε 102 400 ευρώ.

(129)

Η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ενίσχυση υπέρ της CMR μπορεί να εγκριθεί ως ενίσχυση για επαγγελματική εκπαίδευση μέχρι του ποσού των 102 400 ευρώ.

(130)

Η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Γαλλία έθεσε παράνομα σε εφαρμογή ενίσχυση ύψους 3 490 000 ευρώ κατά παράβαση του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης. Βάσει της εκτίμησης της εν λόγω ενίσχυσης, η Επιτροπή συμπεραίνει ότι ως ενίσχυση αναδιάρθρωσης της CMR, η εν λόγω ενίσχυση δεν συμβιβάζεται με την κοινή αγορά, διότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στον κανονισμό σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία και τις κατευθυντήριες γραμμές για την αναδιάρθρωση. Ωστόσο, η Επιτροπή θεωρεί ότι η ενίσχυση είναι εν μέρει συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά ως περιφερειακή ενίσχυση για επενδύσεις κατά την έννοια του άρθρου 7 του κανονισμού σχετικά με τη ναυπηγική βιομηχανία και ως ενίσχυση για επαγγελματική εκπαίδευση κατά την έννοια του κανονισμού σχετικά με τις ενισχύσεις για επαγγελματική εκπαίδευση. Η διαφορά μεταξύ του ποσού που έχει ήδη καταβληθεί (3 490 000 ευρώ) και του συμβιβάσιμου ποσού (75 737 ευρώ + 102 400 ευρώ = 178 137 ευρώ), ήτοι 3 311 863 ευρώ πρέπει να ανακτηθεί,

α)

75 737 ευρώ συμβιβάζονται με την κοινή αγορά ως περιφερειακή ενίσχυση για επενδύσεις δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχείο ε) της συνθήκης ΕΚ·

β)

102 400 ευρώ συμβιβάζονται με την κοινή αγορά ως ενίσχυση για επαγγελματική εκπαίδευση δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχείο ε) της συνθήκης·

γ)

3 311 863 ευρώ δεν συμβιβάζονται με την κοινή αγορά.

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/46

(1)

Στις 6 Μαρτίου 2003 και στις 29 Μαρτίου 2003 η Επιτροπή έλαβε δύο καταγγελίες οι οποίες αφορούσαν την παράταση του νόμου αριθ. 383 της 18ης Οκτωβρίου 2001 σε ορισμένες κοινότητες της Ιταλίας που είχαν πληγεί από θεομηνίες στη διάρκεια του 2002.

(2)

Στις 20 Μαρτίου 2003 η Επιτροπή ζήτησε από τις ιταλικές αρχές πληροφορίες για την παράταση αυτή. Οι ιταλικές αρχές, αφού ζήτησαν στις 2 Μαΐου 2003 και στις 21 Μαΐου δύο παρατάσεις των προθεσμιών για τη διαβίβαση της απάντησής τους, στις 10 Ιουνίου 2003 διαβίβασαν ένα σημείωμα στην Επιτροπή. Ένα δεύτερο σημείωμα των ιταλικών αρχών παραλήφθηκε από την Επιτροπή στις 4 Ιουλίου 2003.

(3)

Επειδή η θέση σε ισχύ του καθεστώτος ενισχύσεων δεν υπέκειτο στην προκαταρκτική έγκριση της Επιτροπής σύμφωνα με τα άρθρα 87 και επόμενα της συνθήκης, το καθεστώς καταχωρίστηκε στο μητρώο των μη κοινοποιηθεισών ενισχύσεων με αριθμό NN 58/2003.

(4)

Με επιστολή της 17ης Σεπτεμβρίου 2003, η Επιτροπή πληροφόρησε την Ιταλία για την απόφασή της να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 88 παράγραφος 2 της συνθήκης όσον αφορά το παρόν μέτρο. Η υπόθεση καταχωρίστηκε με αριθμό N 57/2003. Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων  (2) και οι ενδιαφερόμενοι κλήθηκαν να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους.

(5)

Με επιστολή της 23ης Οκτωβρίου 2003 οι ιταλικές αρχές ζήτησαν παράταση των προθεσμιών για την υποβολή των παρατηρήσεών τους. Με επιστολές της 5ης Νοεμβρίου 2003 και 16ης Δεκεμβρίου 2003 αντιστοίχως η Επιτροπή αποδέχθηκε αυτή την αίτηση παράτασης και έστειλε μια υπόμνηση.

(6)

Η Ιταλία υπέβαλε τις παρατηρήσεις της με επιστολή της 18ης Φεβρουαρίου 2004, που πρωτοκολλήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2004, και με επιστολή της 10ης Σεπτεμβρίου 2004, που πρωτοκολλήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2004. Κανένας τρίτος ενδιαφερόμενος δεν παρουσίασε παρατηρήσεις.

(7)

Το άρθρο 5ε του νομοθετικού διατάγματος αριθ. 282 της 24ης Δεκεμβρίου 2002 το οποίο μετατράπηκε στο νόμο αριθ. 27 της 21ης Φεβρουαρίου 2003, παρατείνει τα οφέλη που προβλέπονται στο άρθρο 4 πρώτο εδάφιο του νόμου αριθ. 383 της 18ης Οκτωβρίου 2001 αποκλειστικά στις επιχειρήσεις που πραγματοποίησαν επενδύσεις στους δήμους που επλήγησαν από θεομηνίες το 2002. Το άρθρο 5ε του νομοθετικού διατάγματος αριθ. 282 της 24ης Δεκεμβρίου 2002 αποτέλεσε αντικείμενο διευκρινίσεων εκ μέρους του ιταλικού υπουργείου οικονομίας και οικονομικών μέσω της εγκυκλίου της Agenzia delle Entrate αριθ. 43/Ε της 31ης Ιουλίου 2003. Οι εν λόγω δήμοι ευρίσκονται στις ζώνες που καθορίζονται με:

(8)

Επιπλέον, είναι απαραίτητο να εκδοθεί στους εν λόγω δήμους μια διαταγή εκκένωσης ή απαγόρευσης της κυκλοφορίας στις κυριότερες οδούς πρόσβασης στον δήμο.

(9)

Η Επιτροπή πληροφορήθηκε από άρθρα του τύπου ότι ένας κατάλογος δήμων που επλήγησαν από έκτακτα μετεωρολογικά περιστατικά στις περιφέρειες Liguria, Lombardia, Piemonte, Veneto, Friuli Venezia Giulia και Εmilia Romagna συντάχθηκε με διαταγή του προέδρου του υπουργικού συμβουλίου της 28ης Μαΐου 2003, κατάλογος δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ιταλικής Δημοκρατίας αριθ. 126 της 3ης Ιουνίου 2003.

(10)

Το μέτρο που αφορά την παράταση του νόμου αριθ. 383 της 18ης Οκτωβρίου 2001 τέθηκε σε ισχύ την 23η Φεβρουαρίου 2003, δηλαδή την επόμενη ημέρα από τη δημοσίευση του νόμου αριθ. 27 της 21ης Φεβρουαρίου 2003 στο τακτικό συμπλήρωμα αριθ. 29 της Επίσημης Εφημερίδας της Ιταλικής Δημοκρατίας αριθ. 44 της 22ας Φεβρουαρίου 2003.

(11)

Το καθεστώς ανταποκρίνεται στους στόχους επαναδραστηριοποίησης των επενδύσεων στις περιοχές που επλήγησαν από θεομηνία και οι οποίες απαριθμούνται στα διατάγματα του προέδρου του υπουργικού συμβουλίου που αναφέρονται στο σημείο 7 της παρούσας αιτιολογίας.

(12)

Μπορούν να τύχουν της ενίσχυσης όλες οι επιχειρήσεις οποιουδήποτε τομέα οι οποίες έχουν πραγματοποιήσει επενδύσεις στους προαναφερθέντες δήμους που επλήγησαν από θεομηνία. Η εγκύκλιος της Agenzia delle Entrate αριθ. 43/E της 31 Ιουλίου 2003 αναφέρει ότι ο λόγος του μέτρου είναι η παροχή κινήτρων στις επενδύσεις των επιχειρήσεων που, εξ αιτίας των σοβαρών δυσχερειών που προκάλεσαν οι θεομηνίες στους δήμους στους οποίους έχουν την έδρα τους, υπέστησαν, άμεσα ή έμμεσα, οικονομική ζημία. Σχετικά μ’ αυτό, αυτή η ζημία μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει εξακριβωθεί για το σύνολο των επιχειρήσεων ενός συγκεκριμένου δήμου μόνο εάν:

Σύμφωνα με την προαναφερθείσα εγκύκλιο, στις άλλες περιπτώσεις θα δικαιούνται ενίσχυση μόνο οι επιχειρήσεις που έχουν την επιχειρησιακή τους έδρα στις οδούς ή στα κτίρια στα οποία αναφέρονται οι προαναφερθείσες διαταγές του δημάρχου.

(13)

Το παρόν μέτρο επιτρέπει την παράταση των διατάξεων του νόμου αριθ. 383 της 18ης Οκτωβρίου 2001 μέχρι τη δεύτερη φορολογική περίοδο που ακολουθεί την τρέχουσα κατά την ημερομηνία της 25ης Οκτωβρίου 2001 και περιορίζεται στις επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν μέχρι την 31η Ιουλίου 2003. Αυτές οι διατάξεις επιτρέπουν την αφαίρεση, όσον αφορά την φορολογία των εισοδημάτων των επιχειρήσεων και των ανεξάρτητων εργαζόμενων, του μέρους των επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν από την 1η Ιουλίου 2001, και που αντιστοιχεί στο 50 % των επενδύσεων που υπερβαίνουν τον μέσο όρο των επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά τα προηγούμενα πέντε έτη. Αποκλείονται από τον υπολογισμό του μέσου όρου οι επενδύσεις του έτους κατά το οποίο το ποσό ήταν υψηλότερο. Για τις επενδύσεις σε ακίνητα η παράταση αφορά τις επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν μέχρι την τρίτη φορολογική περίοδο που ακολουθεί την τρέχουσα στις 25 Οκτωβρίου 2001 και οπωσδήποτε όχι μετά την 31η Ιουλίου 2004.

(14)

Το καθεστώς έχει ως αντικείμενο τις επενδύσεις που προορίζονται για τη δημιουργία νέων εγκαταστάσεων, την επέκταση, την επαναδραστηριοποίηση και τον εκσυγχρονισμό των ήδη υφισταμένων εγκαταστάσεων, την περάτωση των εργασιών σε εκκρεμότητα και την απόκτηση νέου μηχανικού εξοπλισμού.

(15)

Στην απόφαση κίνησης της επίσημης διαδικασίας έρευνας (εφεξής «απόφαση κίνησης της διαδικασίας»), το παρόν μέτρο εξετάσθηκε για να εξακριβωθεί κατά πόσον μπορεί να τύχει της απαλλαγής του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) ως ενίσχυσης που προορίζεται να καλύψει τις ζημίες που προκλήθηκαν από θεομηνίες ή από άλλα έκτακτα περιστατικά.

(16)

Επιπλέον, η Επιτροπή αξιολόγησε εάν το παρόν μέτρο δύναται να τύχει των παρεκκλίσεων του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχεία α) ή/και γ) της συνθήκης, με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα (3), τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ 70/2001 της Επιτροπής, της 12ης Ιανουαρίου 2001, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης (ΕΚ) στις κρατικές ενισχύσεις προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) (4), καθώς και, για τον αγροτικό τομέα, τους κανόνες που καθορίζονται από τις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές και τις κρατικές ενισχύσεις στον τομέα της γεωργίας (5) και, για τον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, τους κανόνες που καθορίζονται από τις κατευθυντήριες γραμμές για την εξέταση κρατικών ενισχύσεων στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας (6).

(17)

Σε ό,τι αφορά την παράταση σύμφωνα με το άρθρο 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης, στην απόφασή της για την κίνηση της διαδικασίας η Επιτροπή εξέφρασε αμφιβολίες για το κατά πόσον οι ενισχύσεις περιορίζονται στην κάλυψη αποκλειστικά των ζημιών που προκλήθηκαν από τις προαναφερθείσες θεομηνίες, αποκλείοντας οποιαδήποτε υπερβολική αποζημίωση των ζημιών για κάθε δικαιούχο. Δεν είχε λοιπόν τη δυνατότητα να εξουσιοδοτήσει το μέτρο ως ενίσχυση που προορίζεται για την κάλυψη των ζημιών που προκλήθηκαν από θεομηνίες ή από άλλα έκτακτα περιστατικά.

(18)

Οι ιταλικές αρχές δεν προέβησαν σε ποσοτικό υπολογισμό των άμεσων υλικών ζημιών που προκλήθηκαν από τις προαναφερθείσες θεομηνίες. Αυτές διευκρίνισαν ότι το καθεστώς βασίζεται σε μια μακροοικονομική έννοια της ζημίας, αιτιολογώντας αυτή την άποψη με την αδυναμία ποσοτικού υπολογισμού της ζημίας από τις ατομικές επιχειρήσεις χωρίς να καταστήσουν το μέτρο αναποτελεσματικό και βραδύ.

(19)

Κατά συνέπεια, στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας, η Επιτροπή θεώρησε ότι οι πληροφορίες που χορήγησαν οι ιταλικές αρχές δεν επέτρεπαν να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το παρόν μέτρο προοριζόταν, από τη φύση του και λαμβάνοντας υπόψη τον σχετικό μηχανισμό λειτουργίας, να αντιμετωπίσουν τις ζημίες που προκλήθηκαν από θεομηνίες. Πράγματι, λαμβανομένου υπόψη του μηχανισμού λειτουργίας, η Επιτροπή δεν μπόρεσε να συμπεράνει εάν:

(20)

Σε ό,τι αφορά την επιλεξιμότητα για τις παρεκκλίσεις του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχεία α) ή/και γ) της συνθήκης, στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας η Επιτροπή αξιολόγησε το μέτρο που θα μπορούσε να τύχει των παρεκκλίσεων ως ενίσχυσης προορισμένης για επενδύσεις.

(21)

Σε ό,τι αφορά τις προαναφερθείσες παρεκκλίσεις, η Επιτροπή εξέφρασε κυρίως αμφιβολίες σχετικά με το γεγονός ότι οι ενισχύσεις που χορηγεί το καθεστώς αφορούν μόνο τις περιοχές που είναι επιλέξιμες για ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα με βάση τον ιταλικό οδικό χάρτη των περιφερειακών ενισχύσεων για την περίοδο 2000-2006. Η Επιτροπή επιπλέον εξέφρασε αμφιβολίες για τα ακόλουθα σημεία:

(22)

Στις απαντήσεις της στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας, η Ιταλία χορήγησε συμπληρωματικές πληροφορίες και παρουσίασε παρατηρήσεις, των οποίων τα βασικά σημεία συνοψίζονται κατωτέρω.

(23)

Οι ιταλικές αρχές παρατήρησαν ότι οι περιοχές που αφορούν οι ενισχύσεις είναι οι περιοχές των δήμων που αναφέρονται στα διατάγματα του προέδρου του υπουργικού συμβουλίου της 29ης Οκτωβρίου 2002, 31ης Οκτωβρίου 2002 και 8ης Νοεμβρίου 2002. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του διατάγματος της 29ης Οκτωβρίου 2002 οι ενισχύσεις χορηγούνται αποκλειστικά στους δήμους που έχουν πληγεί από πλημμύρες και στους οποίους οι δήμαρχοι έχουν εκδώσει διαταγές εκκένωσης ή απαγόρευσης της κυκλοφορίας στις κύριες οδούς πρόσβασης στο κοινοτικό έδαφος. Οι εν λόγω δήμοι απαριθμούνται στην διαταγή αριθ. 3290 του προέδρου του υπουργικού συμβουλίου.

(24)

Σε ό,τι αφορά τις αμφιβολίες σχετικά με το γεγονός ότι ο δικαιούχος της ενίσχυσης είναι επιχείρηση που έχει υποστεί πραγματικά ζημία και ότι αυτή η ζημία προκλήθηκε αποκλειστικά από θεομηνίες, οι ιταλικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι η ζημία μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει εξακριβωθεί με αναφορά στα στοιχεία των φορολογουμένων μιας συγκεκριμένης κοινότητας, μόνο εάν:

(25)

Κατά συνέπεια, οι ιταλικές αρχές συμπεραίνουν ότι, ουσιαστικά, οι κύριοι δικαιούχοι των ενισχύσεων είναι επιχειρήσεις οι οποίες επλήγησαν πραγματικά από το περιστατικό και οι οποίες έχουν την επιχειρησιακή τους έδρα στις οδούς ή στα κτίρια στα οποία αναφέρονται οι προαναφερθείσες διαταγές εκκένωσης.

(26)

Επιπλέον, αναφορικά με τη σχέση μεταξύ υποστείσας ζημίας και χορηγηθείσας ενίσχυσης, οι ιταλικές αρχές θεωρούν ότι η συνθήκη δεν αποκλείει τη δυνατότητα να ληφθούν υπόψη οι συνολικές ζημίες που υπέστη μια συγκεκριμένη περιοχή. Το καθεστώς βασίζεται σε μια μακροοικονομική έννοια της ζημίας, αφού απαιτήσεις αποτελεσματικότητας και συντομίας χρόνου δεν επιτρέπουν εκτίμηση της ζημίας που αναφέρεται ειδικά σε ατομικές επιχειρήσεις. Γι’ αυτό, οι ιταλικές αρχές προσφεύγουν σε μακροοικονομικά στοιχεία για να αποδείξουν ότι το κονδύλιο που προβλέπεται από το καθεστώς είναι καθαρά μικρότερο των ζημιών.

(27)

Επιπλέον, οι ιταλικές αρχές παρατήρησαν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η Επιτροπή εξουσιοδότησε ενισχύσεις που προορίζονται για την ανάκαμψη ενός συγκεκριμένου τομέα ή για την αποζημίωση περισσότερο έμμεσων μορφών ζημιών.

(28)

Στην επιστολή τους της 10ης Σεπτεμβρίου 2004, οι ιταλικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι το μέτρο βασίζεται σε μια μακροοικονομική θεώρηση, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι θα ζητηθεί από τις επιχειρήσεις η κατάλληλη πιστοποίηση ή δήλωση, με σκοπό να εξακριβωθεί ουσιαστικά η ζημία που αναφέρεται ειδικά σε ατομικές επιχειρήσεις. Κατόπιν τούτου η οικονομική διοίκηση θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τους κατάλληλους ελέγχους. Αυτή η πιστοποίηση θα πρέπει να περιέχει τα στοιχεία που είναι ικανά να αποδείξουν το δίκαιο της επιχείρησης και να τύχουν της ενίσχυσης εφόσον η επιχείρηση έχει την έδρα της σε μια περιοχή επιλέξιμη για ενίσχυση. Επιπλέον, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να πιστοποιήσουν ότι το ποσό της ενίσχυσης δεν είναι ανώτερο της ζημίας που υπέστησαν και ότι δεν υφίσταται καμία υπερβολική αποζημίωση.

(29)

Σε ό,τι αφορά την ανάλυση της συμφωνίας του μέτρου με τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 87 παράγραφος 3 σημεία α) ή/και γ) της συνθήκης, ανάλυση που πραγματοποιείται με βάση τις διατάξεις που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 16 της παρούσας απόφασης, οι ιταλικές αρχές περιορίστηκαν να παρατηρήσουν ότι ο εντοπισμός των περιοχών που αφορά το μέτρο καθορίζεται άμεσα και αποκλειστικά από τις θεομηνίες.

(30)

Οι ιταλικές αρχές υπογραμμίζουν ότι η συμβατότητα των επιχειρήσεων μπορεί να αξιολογηθεί με βάση το άρθρο 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης εφόσον πρόκειται για ενισχύσεις που προορίζονται να καλύψουν τις ζημίες που προκλήθηκαν από θεομηνίες ή από άλλα έκτακτα περιστατικά.

(31)

Στην επιστολή τους της 10ης Σεπτεμβρίου 2004 οι ιταλικές αρχές παρατήρησαν επίσης ότι οι ενισχύσεις πρέπει να θεωρηθούν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά δυνάμει αυτής της απαλλαγής και ότι τούτο δεν καθιστά απαραίτητα μια περαιτέρω εξέταση υπό το πρίσμα άλλων παρεκκλίσεων ή κανόνων.

(32)

Για να αξιολογηθεί εάν τα μέτρα που προβλέπει το καθεστώς συνιστούν ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης πρέπει να καθοριστεί εάν παρέχουν ένα πλεονέκτημα στους δικαιούχους, εάν το πλεονέκτημα είναι κρατικής προέλευσης, εάν τα εν λόγω μέτρα επηρεάζουν τον ανταγωνισμό και εάν είναι σε θέση να νοθεύσουν τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές.

(33)

Το πρώτο συστατικό στοιχείο του άρθρου 87 παράγραφος 1 είναι η δυνατότητα του μέτρου να παράσχει ένα πλεονέκτημα σε ορισμένους και συγκεκριμένους δικαιούχους. Άρα πρέπει να καθοριστεί αφενός εάν οι δικαιούχες επιχειρήσεις απολαύουν οικονομικού πλεονεκτήματος που δεν θα μπορούσαν να απολαύουν σε κανονικές συνθήκες της αγοράς ή αποφεύγουν δαπάνες που καταρχήν θα μπορούσαν να επιβαρύνουν τους ιδίους πόρους των επιχειρήσεων και αφετέρου εάν αυτό το πλεονέκτημα χορηγείται σε μια συγκεκριμένη κατηγορία επιχειρήσεων. Η δυνατότητα φορολογικής μείωσης ενός μέρους των επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν συνεπάγεται οικονομικό πλεονέκτημα για τους δικαιούχους, αφού το φορολογήσιμο εισόδημά τους και κατά συνέπεια το ύψος των φόρων επί αυτού του εισοδήματος μειώνεται έναντι εκείνου που οι επιχειρήσεις θα έπρεπε καταρχήν να καταβάλουν. Επιπλέον, τα μέτρα προορίζονται σε ορισμένες επιχειρήσεις που δρουν –και ιδίως πραγματοποιούν επενδύσεις– σε ορισμένες περιοχές της ιταλικής επικράτειας και τις ευνοούν εφόσον δεν χορηγούνται σε επιχειρήσεις που βρίσκονται εκτός αυτών των περιοχών.

(34)

Με βάση τον δεύτερο όρο εφαρμογής του άρθρου 87, οι ενισχύσεις πρέπει να χορηγηθούν από το κράτος ή με κρατικούς πόρους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η χρησιμοποίηση κρατικών πόρων λαμβάνει αρνητική μορφή, εφόσον πρόκειται για διαφυγόντα κέρδη για το δημόσιο: η μείωση του φόρου εισοδήματος μειώνει τα φορολογικά έσοδα του κράτους.

(35)

Με βάση τον τρίτο και τέταρτο όρο εφαρμογής του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης, η ενίσχυση πρέπει να νοθεύσει ή να απειλήσει με νόθευση τον ανταγωνισμό και να επηρεάσει ή να είναι σε θέση να επηρεάσει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές. Στην προκειμένη περίπτωση τα μέτρα απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό δεδομένου ότι ενισχύουν την οικονομική θέση και την δυνατότητα δράσης των δικαιούχων επιχειρήσεων έναντι των ανταγωνιστών τους που δεν τυγχάνουν ενισχύσεων. Εάν αυτό το αποτέλεσμα παράγεται στα πλαίσια των ενδοκοινοτικών συναλλαγών, αυτές επηρεάζονται από τα εν λόγω μέτρα. Ιδίως, αυτά τα μέτρα νοθεύουν τον ανταγωνισμό και επηρεάζουν τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές όταν οι δικαιούχες επιχειρήσεις εξάγουν ένα μέρος της παραγωγής τους σε άλλα κράτη μέλη. Αναλογικά, εάν οι δικαιούχες επιχειρήσεις δεν εξάγουν, η εθνική παραγωγή ωφελείται από το γεγονός ότι οι δυνατότητες των επιχειρήσεων, που εδρεύουν σε διάφορα κράτη μέλη, να εξάγουν τα προϊόντα τους στην ιταλική αγορά είναι μειωμένες (7). Το ίδιο συμβαίνει όταν ένα κράτος μέλος χορηγεί ενισχύσεις σε επιχειρήσεις που δρουν στον τομέα των υπηρεσιών και της διανομής (8).

(36)

Γι' αυτό τον λόγο τα υπό εξέταση μέτρα απαγορεύονται καταρχήν από το άρθρο 87 παράγραφος 1 της συνθήκης και μπορούν να θεωρηθούν συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά μόνο εάν είναι επιλέξιμα να τύχουν μιας των παρεκκλίσεων που προβλέπονται στην ίδια συνθήκη.

(37)

Η Επιτροπή ωστόσο επισημαίνει ότι οι χορηγηθείσες ενισχύσεις με βάση το παρόν μέτρο δεν συνιστούν κρατικές ενισχύσεις εάν πληρούν τους όρους που θέτει ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 69/2001 (9) ή τους κανόνες de minimis που ισχύουν κατά τη χορήγησή τους.

(38)

Επειδή πρόκειται για μέτρα που ήδη έχουν τεθεί σε ισχύ, η Επιτροπή καταδικάζει το γεγονός ότι οι ιταλικές αρχές δεν τήρησαν τις υποχρεώσεις κοινοποίησης που τους επιβάλλει το άρθρο 88 παράγραφος 3 της συνθήκης.

(39)

Η Επιτροπή αφού καθόρισε τη φύση της κρατικής ενίσχυσης βάσει των υπό εξέταση μέτρων σύμφωνα με το άρθρο 87 παράγραφος 1 της συνθήκης θα πρέπει να αξιολογήσει κατά πόσον συμβιβάζονται με την κοινή αγορά βάσει του άρθρου 87 παράγραφοι 2 και 3 της συνθήκης.

(40)

Όσον αφορά την εφαρμογή των παρεκκλίσεων που προβλέπονται από τη συνθήκη, η Επιτροπή θεωρεί ότι οι εν λόγω ενισχύσεις δεν μπορούν να τύχουν των παρεκκλίσεων του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο α) της συνθήκης δεδομένου ότι δεν πρόκειται για ενισχύσεις κοινωνικού χαρακτήρα ούτε και για ενισχύσεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο γ). Για προφανείς λόγους δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν ούτε οι παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 87 παράγραφος 3 στοιχεία β) και δ).

(41)

Σε ότι αφορά την ενδεχόμενη εφαρμογή των παρεκκλίσεων του άρθρου 87 παράγραφος 3 στοιχεία α) και γ), η Επιτροπή αναφέρεται στις αμφιβολίες που εκφράστηκαν στην απόφαση κίνησης της διαδικασίας και λαμβάνει υπόψη της τις δηλώσεις της Ιταλίας στα πλαίσια της διαδικασίας, με βάση τις οποίες οι εν λόγω ενισχύσεις δεν επιδιώκουν ένα από τους στόχους που προβλέπονται σ’ αυτές τις παρεκκλίσεις. Το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος δεν παρέσχε τις απαραίτητες πληροφορίες ώστε η Επιτροπή να μπορεί να αξιολογήσει τη συμβιβασιμότητα του καθεστώτος με βάση αυτές τις παρεκκλίσεις και κατά συνέπεια η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει το καθεστώς υπό αυτό το πρίσμα στην παρούσα απόφαση. Αυτή η διαπίστωση δεν προδικάζει την δυνατότητα ώστε οι χορηγηθείσες ενισχύσεις με βάση το ίδιο το καθεστώς να κηρυχθούν συμβατές κατόπιν ατομικής εξέτασης ή ότι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των κανονισμών εξαίρεσης.

(42)

Η Επιτροπή αξιολόγησε εάν τα μέτρα μπορούν να τύχουν παρέκκλισης δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) ως μέτρα που προορίζονται να καλύψουν τις ζημίες που προκλήθηκαν από θεομηνίες ή από άλλα έκτακτα περιστατικά. Πρέπει να σημειωθεί ότι η Ιταλία, στα πλαίσια της διαδικασίας, υπογράμμισε ότι οι ενισχύσεις ανταποκρίνονται σ’ αυτό τον στόχο.

(43)

Σύμφωνα με το άρθρο 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης μπορεί να χορηγηθεί αποζημίωση για ζημίες που προκλήθηκαν από θεομηνίες ή από άλλα έκτακτα περιστατικά. Η Επιτροπή, κατά πάγια πρακτική, θεωρεί ότι οι ηφαιστειακές εκρήξεις, οι σεισμοί, οι πλημμύρες και οι κατολισθήσεις συνιστούν θεομηνίες σύμφωνα με αυτό το άρθρο.

(44)

Το παρόν καθεστώς προβλέπει τη χορήγηση ενισχύσεων με σκοπό την αποζημίωση των ζημιών που υπέστησαν οι επιχειρήσεις εξ αιτίας θεομηνιών που έπληξαν ορισμένες περιοχές της Ιταλίας. Οι θεομηνίες και οι σχετικές περιοχές καθορίστηκαν και περιορίστηκαν μέσω διοικητικών πράξεων.

(45)

Το μέτρο βασίζεται σε μια μακροοικονομική θεώρηση όπως εξάλλου επιβεβαίωσαν οι ιταλικές αρχές στην επιστολή τους της 10 Σεπτεμβρίου 2004. Ωστόσο, υπό το πρίσμα της ίδιας της συνθήκης και σύμφωνα με την πάγια τακτική της Επιτροπής, πρέπει να υφίσταται μια σαφής και άμεση σχέση μεταξύ του γεγονότος που προκάλεσε τη ζημία και της κρατικής ενίσχυσης που προορίζεται να την αποζημιώσει. Η σχέση πρέπει να καθοριστεί σε επίπεδο της κάθε ατομικής επιχείρησης και όχι σε μακροοικονομικό επίπεδο (10).

(46)

Όσον αφορά τις περισσότερο έμμεσες μορφές ζημιών, η ανακοίνωση της Επιτροπής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο με τίτλο «η απόκριση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας όσον αφορά τις πλημμύρες στην Αυστρία, τη Γερμανία και σε ορισμένες υποψήφιες χώρες» διασαφηνίζει ότι: «Σε ό,τι αφορά την αποζημίωση για περισσότερο έμμεσες μορφές ζημίας που προκάλεσαν οι πλημμύρες, π.χ. καθυστερήσεις στην παραγωγή λόγω διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, δυσκολίες στην παράδοση προϊόντων λόγω του κλεισίματος ορισμένων οδών μεταφορών, όταν υφίσταται σαφής αιτιώδης σχέση μεταξύ της ζημίας και της πλημμύρας είναι δυνατή η πλήρης αποζημίωση» (11). Ωστόσο, λόγω της μακροοικονομικής θεώρησης του μέτρου που χρησιμοποίησαν οι ιταλικές αρχές, δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί σαφής αιτιώδης σχέση μεταξύ της ζημίας που το μέτρο αποζημιώνει και των θεομηνιών. Επίσης σε ό,τι αφορά τις έμμεσες ζημίες, η σχέση πρέπει να καθοριστεί σε επίπεδο κάθε ατομικής επιχείρησης και όχι σε μακροοικονομικό επίπεδο.

(47)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το καθεστώς είναι προς όφελος όλων των επιχειρήσεων που πραγματοποιούν επενδύσεις πλέον ενός καθορισμένου ύψους, που καθορίζεται σύμφωνα με τον μέσο όρο των προηγουμένων ετών, στους δήμους που αναφέρονται από τις ιταλικές αρχές, μερικοί από τους οποίους είναι πολύ εκτεταμένοι, με υψηλό αριθμό κατοίκων και πραγματοποιούν σημαντική οικονομική δραστηριότητα (για παράδειγμα Μιλάνο, Τουρίνο, Γένοβα). Είναι σαφές ότι πολλοί δικαιούχοι του καθεστώτος δεν υπέστησαν άμεση ζημία και τίποτα δεν αποδεικνύει με βεβαιότητα την ύπαρξη εμμέσων ζημιών. Εξάλλου, δεν είναι αποδεδειγμένο ότι οι ενδεχόμενες ζημίες προκλήθηκαν αποκλειστικά από τις προαναφερθείσες από τις ιταλικές αρχές θεομηνίες.

(48)

Ο μηχανισμός ενίσχυσης και το ποσό που χορηγήθηκε σε κάθε δικαιούχο δεν έχουν καμία σχέση με τις ζημίες που υπήρξαν πραγματικά, αλλά εξαρτώνται από το ύψος των επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου, από το ύψος των επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν τα προηγούμενα έτη και από την ύπαρξη ενός φορολογητέου εισοδήματος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αποδεχόμενοι ότι ο δικαιούχος υπέστη πραγματικά ζημίες που προκλήθηκαν από τις εν λόγω θεομηνίες, το ποσό των ενισχύσεων μπορεί να υπερβεί το ποσό των ζημιών.

(49)

Συνεπώς, διαπιστώνεται ότι η επίσημη διαδικασία έρευνας δεν επέτρεψε τη διάλυση των αμφιβολιών της Επιτροπής και ότι τα εν λόγω μέτρα συνιστούν ένα καθεστώς ενισχύσεων ασυμβίβαστο με την κοινή αγορά.

(50)

Στην επιστολή της 10ης Σεπτεμβρίου 2004 οι ιταλικές αρχές διευκρίνισαν ωστόσο ότι θα ζητηθεί από τις επιχειρήσεις μια επί τούτου πιστοποίηση ή δήλωση, με σκοπό την ουσιαστική εξακρίβωση της ζημίας που αναφέρεται ειδικά στις ατομικές επιχειρήσεις, καθώς και ότι θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν κατά συνέπεια οι κατάλληλοι έλεγχοι.

(51)

Πράγματι, δεν μπορεί να αποκλειστεί, σε ειδικές περιπτώσεις εφαρμογής του μέτρου, ότι οι χορηγηθείσες ενισχύσεις με βάση το παρόν καθεστώς πληρούν τους όρους για να θεωρηθούν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά. Η ιταλική διοίκηση μπορεί κατά συνέπεια να προβεί σε έλεγχο ανά περίπτωση κάθε δικαιούχου επιχείρησης για να επαληθεύσει την ύπαρξη μιας σαφούς και άμεσης σχέσης μεταξύ των εν λόγω θεομηνιών και της κρατικής ενίσχυσης που προορίζεται να αποζημιώσει τη σχετική ζημία. Αυτός ο έλεγχος θα πρέπει να επιτρέψει να αποκλειστεί με βεβαιότητα κάθε υπερβολική αποζημίωση των ζημιών που υπέστησαν οι ατομικές επιχειρήσεις.

(52)

Για να αποκλειστεί οποιαδήποτε υπερβολική αποζημίωση, οι ιταλικές αρχές θα πρέπει να απαιτήσουν την αφαίρεση του ποσού της ενίσχυσης από τις αποζημιώσεις που οφείλονται στους δικαιούχους. Οι ιταλικές αρχές θα πρέπει επιπλέον να προβλέψουν ένα έλεγχο της συσσώρευσης μεταξύ των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν με βάση το παρόν μέτρο και άλλα μέτρα ώστε να αποκλειστεί οποιαδήποτε υπερβολική αποζημίωση των ζημιών.

(53)

Η παρούσα απόφαση αφορά το ίδιο το καθεστώς και πρέπει να δοθεί σ’ αυτήν άμεση εκτέλεση, ιδίως μέσω της ανάκτησης των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν παράνομα και κηρύχθηκαν ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά. Η Επιτροπή υπενθυμίζει ότι μια αρνητική απόφαση σχετικά με ένα καθεστώς ενισχύσεων δεν προδικάζει τη δυνατότητα για ορισμένα πλεονεκτήματα που χορηγήθηκαν με βάση το ίδιο το καθεστώς να μην δύνανται να θεωρηθούν κρατικές ενισχύσεις ή να μπορούν να θεωρηθούν συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά με βάση ειδικά χαρακτηριστικά (για παράδειγμα γιατί στο ατομικό όφελος εφαρμόζονται οι κανόνες de minimis γιατί τούτο χορηγείται είτε στα πλαίσια μιας απόφασης που κηρύσσει την ενίσχυση συμβιβάσιμη είτε δυνάμει των κανονισμών εξαίρεσης).

(54)

Η Επιτροπή συμπεραίνει ότι η Ιταλία χορήγησε παράνομα τις ενισχύσεις που προβλέπονται από το υπό εξέταση μέτρο, κατά παράβαση του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης.

(55)

Με βάση την πραγματοποιηθείσα αξιολόγηση, η Επιτροπή συμπεραίνει ότι το παρόν καθεστώς είναι ασυμβίβαστο με την κοινή αγορά αφού δεν πληροί τους όρους που είναι απαραίτητοι για να μπορέσει να τύχει –ως ενίσχυσης προορισμένης να καλύψει τις ζημίες που προκλήθηκαν από θεομηνίες ή από άλλα έκτακτα περιστατικά– της παρέκκλισης του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β), δηλαδή της μοναδικής παρέκκλισης που επικαλέστηκε η Ιταλία.

(56)

Σύμφωνα με το άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/99 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ (12), σε περίπτωση αρνητικών αποφάσεων σχετικά με περιπτώσεις παρανόμων ενισχύσεων η Επιτροπή εκδίδει απόφαση με την οποία επιβάλλει στο οικείο κράτος μέλος να θεσπίσει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ανάκτηση της ενίσχυσης από τον δικαιούχο. Η Επιτροπή δεν επιβάλλει την ανάκτηση της ενίσχυσης όταν τούτο είναι σε αντίθεση με μια γενική αρχή του κοινοτικού δικαίου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ανάκτηση δεν αντιτίθεται σε καμία αρχή. Η Επιτροπή σημειώνει επίσης ότι ούτε οι ιταλικές αρχές ούτε οι δικαιούχοι επικαλέστηκαν τέτοιες αρχές.

(57)

Η Ιταλία οφείλει να θεσπίσει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ανάκτηση της ενίσχυσης από τους δικαιούχους του καθεστώτος, εξαιρουμένων των ατομικών περιπτώσεων που, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στα σημεία 50, 51 και 52 της παρούσας αιτιολογίας, πληρούν τους όρους συμβιβασιμότητας με την κοινή αγορά κατ’ εφαρμογή της παρέκκλισης του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης. Γι’ αυτό τον σκοπό, η Ιταλία πρέπει να υποχρεώσει τους δικαιούχους του καθεστώτος να επιστρέψουν την ενίσχυση μέσα σε δύο μήνες από τη γνωστοποίηση της παρούσας απόφασης. Οι προς ανάκτηση ενισχύσεις πρέπει να είναι προσαυξημένες με τους τόκους που υπολογίζονται βάσει του καθεστώτος (ΕΚ) αριθ. 794/2004 της Επιτροπής, της 21ης Απριλίου 2004, σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/1999 του Συμβουλίου για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ (13).

Η Ιταλία πρέπει να διαβιβάσει στην Επιτροπή ένα κατάλληλο ερωτηματολόγιο σχετικά με την κατάσταση της διαδικασίας ανάκτησης των ενισχύσεων, καθώς και να καταρτίσει ένα πίνακα των δικαιούχων που υπόκεινται σε ανάκτηση και να διασαφηνίσει τα συγκεκριμένα μέτρα που θεσπίζονται για την επίτευξη της άμεσης και αποτελεσματικής ανάκτησης των ενισχύσεων. Επιπλέον, η Ιταλία πρέπει να διαβιβάσει, μέσα σε δύο μήνες από τη γνωστοποίηση της παρούσας απόφασης, τα έγγραφα που αποδεικνύουν την πραγματοποιηθείσα έναρξη των διαδικασιών ανάκτησης, από τους δικαιούχους, των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν παράνομα και κηρύχθηκαν ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά (για παράδειγμα εγκύκλιοι, εκδοθείσες διαταγές ανάκτησης κ.λπ.),

20.4.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 100/54

(1)

Το Συμβούλιο, με την κοινή θέση 2004/694/ΚΕΠΠΑ, θέσπισε μέτρα ώστε να δεσμευθούν όλα τα κεφάλαια και οι οικονομικοί πόροι των φυσικών προσώπων κατά των οποίων έχουν απαγγελθεί κατηγορίες από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY).

(2)

Στις 21 Φεβρουαρίου 2005, το Συμβούλιο ενέκρινε την απόφαση 2005/148/ΚΕΠΠΑ που τροποποιεί τον κατάλογο του παραρτήματος της κοινής θέσης 2004/694/ΚΕΠΠΑ.

(3)

Κατόπιν της μεταγωγής των κκ. Ljubomir BOROVCANIN, Gojko JANKOVIC, Sreten LUKIC, Drago NIKOLIC και Vinko PANDUREVIC στις μονάδες κράτησης του ICTY, θα πρέπει τα ονόματά τους να αφαιρεθούν από τον κατάλογο.

(4)

Αντιθέτως, το ICTY ενέγραψε τον κ. Zdravko TOLIMIR, εναντίον του οποίου απαγγέλθηκε δημοσίως κατηγορία στις 10 Φεβρουαρίου 2005, στον κατάλογο των προσώπων κατά των οποίων έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και φυγοδικούν. Επομένως, το όνομα αυτό θα πρέπει να προστεθεί στον κατάλογο που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της κοινής θέσης 2004/694/ΚΕΠΠΑ.

(5)

Θα πρέπει συνεπώς να τροποποιηθεί ο κατάλογος που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της κοινής θέσης 2004/694/ΚΕΠΠΑ,