19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/1

(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3223/94, σε εφαρμογή των αποτελεσμάτων των πολυμερών εμπορικών διαπραγματεύσεων του Γύρου της Ουρουγουάης, προβλέπει τα κριτήρια για τον καθορισμό από την Επιτροπή των κατ' αποκοπή τιμών κατά την εισαγωγή από τρίτες χώρες, για τα προϊόντα και τις περιόδους που ορίζονται στο παράρτημά του.

(2)

Σε εφαρμογή των προαναφερθέντων κριτηρίων, οι κατ' αποκοπή τιμές κατά την εισαγωγή πρέπει να καθοριστούν, όπως αναγράφονται στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού,

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/3

(1)

Το άρθρο 10 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1445/95 της Επιτροπής, της 26ης Ιουνίου 1995, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του καθεστώτος των πιστοποιητικών εισαγωγής και εξαγωγής στον τομέα του βοείου κρέατος και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2377/80 (2) προβλέπει ότι τα πιστοποιητικά εξαγωγής εκδίδονται την πέμπτη εργάσιμη ημέρα μετά την ημέρα κατάθεσης της αίτησης, εφόσον κανένα ειδικό μέτρο δεν έχει ληφθεί από την Επιτροπή κατά την περίοδο αυτή.

(2)

Λαμβάνοντας υπόψη τις αργίες του 2005 και τη μη τακτική δημοσίευση της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τις αργίες αυτές, η ανωτέρω περίοδος των πέντε εργάσιμων ημερών είναι πολύ σύντομη για να εξασφαλιστεί η ορθή διαχείριση της αγοράς και πρέπει συνεπώς να παραταθεί.

(3)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής διαχείρισης βοείου κρέατος,

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/5

(1)

Στην ετήσια συνεδρίασή της, το Νοέμβριο του 2002, η Επιτροπή Αλιείας Βορειοανατολικού Ατλαντικού (NEAFC-ΕΑΒΑΑ) συνέστησε, με στόχο τη βελτίωση της διαχείρισης των αλιευτικών αποθεμάτων στα διεθνή ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της, να ζητηθεί από τους διεθνείς οργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη συλλογή στοιχείων και την κατάρτιση στατιστικών για τις αλιεύσεις να εφαρμόσουν κατάλληλη υποδιαίρεση των στατιστικών ζωνών.

(2)

Η ομάδα εργασίας για την αλιεία βαθέων υδάτων του Διεθνούς Συμβουλίου Εξερεύνησης της Θάλασσας (ICES-ΔΣΕΘ) συνέστησε την υποδιαίρεση των στατιστικών διαιρέσεων του Βορειοανατολικού Ατλαντικού ώστε να προσδιοριστεί καλύτερα η αλιεία βαθέων υδάτων.

(3)

Η απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής Αλιείας για τη Βαλτική Θάλασσα να διαχειριστεί τα αποθέματα της διαίρεσης 28 της Βαλτικής Θάλασσας ως δύο ξεχωριστές μονάδες απαιτεί τη διάθεση στατιστικών γι’ αυτές τις μονάδες.

(4)

Το ΔΣΕΘ, ακολουθώντας τις συμβουλές της συμβουλευτικής της επιτροπής για την διαχείριση της αλιείας, κάλεσε τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών να τροποποιήσει το ερωτηματόλογιό του Statlant 27A, ζητώντας από τις εθνικές αρχές να υποβάλλουν λεπτομερείς στατιστικές για τις αλιεύσεις σε ορισμένα ύδατα του Βορειοανατολικού Ατλαντικού.

(5)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της μόνιμης επιτροπής γεωργικών στατιστικών που συστάθηκε με την απόφαση 72/279/ΕΟΚ του Συμβουλίου (2),

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/28

(1)

Το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 174/1999 της Επιτροπής, της 26ης Ιανουαρίου 1999, για τον καθορισμό των ειδικών λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 804/68 του Συμβουλίου όσον αφορά τα πιστοποιητικά εξαγωγής και των επιστροφών κατά την εξαγωγή στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (2) θεσπίζει τη διάρκεια ισχύος των αδειών εξαγωγής.

(2)

Η Ρωσική Ομοσπονδία επέβαλε νέες απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την έγκριση των εγκαταστάσεων επεξεργασίας γαλακτοκομικών προϊόντων στην Τσεχική Δημοκρατία, στην Εσθονία, στην Κύπρο, στη Λεττονία, στη Λιθουανία, στην Ουγγαρία, στη Μάλτα, στην Πολωνία, στη Σλοβενία και στη Σλοβακία (καλούμενες εν προκειμένω «νέα κράτη μέλη»), που προβαίνουν σε εξαγωγές στη Ρωσία.

(3)

Παρά τον έλεγχο των γαλακτοκομικών εγκαταστάσεων που διενήργησαν οι ρωσικές κτηνιατρικές αρχές τους τελευταίους μήνες, οι ρωσικές αρχές δεν έχουν ακόμη διαβιβάσει στις αρμόδιες αρχές των νέων κρατών μελών τον κατάλογο των εγκεκριμένων εγκαταστάσεων.

(4)

Πολλοί φορείς εκμετάλλευσης, εν αναμονή της εγκρίσεως των γαλακτοκομικών εγκαταστάσεων, δεδομένου ότι πληρούν τις απαιτήσεις της οδηγίας 92/46/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 16ης Ιουνίου 1992, για τη θέσπιση των υγειονομικών κανόνων για την παραγωγή και την εμπορία νωπού γάλακτος, θερμικά επεξεργασμένου γάλακτος και προϊόντων με βάση το γάλα (3), συνεχίζουν να υποβάλλουν συνεχώς αιτήσεις για πιστοποιητικά εξαγωγής, ούτως ώστε να διατηρήσουν τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές τους με τη Ρωσία. Ωστόσο, δεν θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τα εν λόγω πιστοποιητικά πριν από την περίοδο ισχύος τους.

(5)

Οι νέοι ρωσικοί όροι πιστοποίησης απαιτούν από τους κοινοτικούς εξαγωγείς να διαθέτουν, από την 1η Ιανουαρίου 2005 το αργότερο, πιστοποιητικά προεξαγωγής που αποδεικνύουν την κτηνιατρική και υγειονομική συμμόρφωση των ζώων και ζωικών προϊόντων, τα οποία προέρχονται από κράτος μέλος πλην του εξάγοντος κράτους μέλους, και τα οποία εμπεριέχονται στο τελικό προϊόν.

(6)

Δεδομένου ότι η θέσπιση νέου διοικητικού συστήματος και κατάλληλων διαδικασιών μεταξύ των κρατών μελών σε ό,τι αφορά την έκδοση και ανταλλαγή των εν λόγω προεξαγωγικών πιστοποιητικών χρειάζεται χρόνο και το σύστημα δε βρίσκεται σε πλήρη επιχειρησιακή κατάσταση σε όλα τα κράτη μέλη, ορισμένοι εξαγωγείς δε θα είναι σε θέση να χρησιμοποιούν πιστοποιητικά εξαγωγής με λήξη ισχύος στις 31 Ιανουαρίου 2005, επειδή δε διαθέτουν τα εν λόγω προεξαγωγικά πιστοποιητικά.

(7)

Με βάση τα ανωτέρω, είναι σκόπιμο να προβλεφθεί η παράταση της διάρκειας ισχύος των πιστοποιητικών εξαγωγής που εκδόθηκαν τον Ιούλιο, τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2004.

(8)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής διαχείρισης γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων,

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/30

(1)

Στο άρθρο 31 παράγραφος 10 τρίτη περίπτωση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1255/1999 ορίζεται ότι στην περίπτωση διαφοροποιημένης επιστροφής, η επιστροφή καταβάλλεται όταν προσκομίζεται η απόδειξη ότι τα προϊόντα έχουν φθάσει στον τόπο προορισμού που αναφέρεται στο πιστοποιητικό ή σε άλλο τόπο προορισμού για τον οποίο έχει καθοριστεί επιστροφή. Μπορούν να προβλέπονται παρεκκλίσεις από τον κανόνα αυτό σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 42 του ίδιου κανονισμού, εφόσον καθορίζονται προϋποθέσεις κατά τρόπο ώστε να προσφέρονται ισοδύναμες εγγυήσεις.

(2)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 351/2004 της Επιτροπής, της 26ης Φεβρουαρίου 2004, για καθορισμό των επιστροφών κατά την εξαγωγή στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (2) έχει εισαγάγει επιστροφές διαφοροποιημένες ανάλογα με τον προορισμό για όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα από τις 27 Φεβρουαρίου 2004.

(3)

Το άρθρο 16 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 800/1999 της Επιτροπής, της 15ης Απριλίου 1999, για τις κοινές λεπτομέρειες εφαρμογής του καθεστώτος των επιστροφών κατά την εξαγωγή για τα γεωργικά προϊόντα (3) αναφέρει ποια έγγραφα μπορούν να χρησιμεύσουν ως απόδειξη της διεκπεραίωσης των τελωνειακών διατυπώσεων εισαγωγής σε μια τρίτη χώρα, στις περιπτώσεις διαφοροποίησης του ύψους της επιστροφής ανάλογα με τον προορισμό. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, η Επιτροπή δύναται να αποφασίσει, σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις που θα προσδιοριστούν, ότι η απόδειξη εισαγωγής που αναφέρεται στο εν λόγω άρθρο μπορεί να παρασχεθεί μέσω ενός ειδικού εγγράφου ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

(4)

Επειδή η υπαγωγή της πληρωμής των επιστροφών στις απαιτήσεις του άρθρου 16 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 800/1999 συνεπάγεται ουσιαστική αλλαγή των διοικητικών διαδικασιών, τόσο για τις εθνικές αρχές όσο και για τους εξαγωγείς, έχει διοικητικές επιπτώσεις και αντιπροσωπεύει σημαντικό οικονομικό βάρος. Η λήψη της απόδειξης που αναφέρεται στο άρθρο 16 του εν λόγω κανονισμού είναι δυνατό να εμπεριέχει σημαντικές διοικητικές δυσχέρειες σε ορισμένες χώρες.

(5)

Για να αμβλυνθούν οι διοικητικοί και οικονομικοί περιορισμοί που έχουν επιβληθεί στους εξαγωγείς και για να μπορέσουν οι αρχές και οι εξαγωγείς να καθορίσουν το νέο σύστημα για τα σχετικά προϊόντα και να καθιερώσουν τις αναγκαίες διαδικασίες για την ομαλή εξέλιξη όλων των διατυπώσεων που πρέπει να διεκπεραιωθούν, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 519/2004 της Επιτροπής, της 19ης Μαρτίου 2004, για παρέκκλιση από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 800/1999 όσον αφορά την εξαγωγή προϊόντων στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (4) προβλέπει μια μεταβατική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας διευκολύνεται η απόδειξη διεκπεραίωσης των τελωνειακών διατυπώσεων εισαγωγής. Η ισχύς των διατάξεων αυτών λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2004.

(6)

Ωστόσο, σε πολλές από τις χώρες προορισμού δεν υπάρχουν ακόμη οι προσήκουσες διαδικασίες και επαρκή μέσα για την παροχή των αναγκαίων εγγράφων. Για να αποτραπεί το ενδεχόμενο να μη χορηγείται στους εμπορευόμενους η επιστροφή κατά την εξαγωγή λόγω έλλειψης διοικητικών διαδικασιών στις τρίτες χώρες, είναι αναγκαίο να εξακολουθήσει να ισχύει ένα μεταβατικό καθεστώς για το έτος 2005. Βάσει της πείρας που αποκτήθηκε κατά την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 519/2004, πρέπει να προσαρμοστεί το μεταβατικό καθεστώς που προβλέπεται στον εν λόγω κανονισμό, για να προβλεφθεί η υποβολή συμπληρωματικών εγγράφων.

(7)

Ενδείκνυται να υπομνησθούν οι διατάξεις του άρθρου 20 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 800/1999, οι οποίες επιτρέπουν στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών, σε περίπτωση οποιασδήποτε αμφιβολίας ως προς τον προορισμό των εξαγόμενων προϊόντων, να ζητήσουν συμπληρωματικές αποδείξεις για όλες τις επιστροφές που αποδεικνύουν, προς ικανοποίησή τους, ότι το προϊόν έχει πράγματι διατεθεί στην αγορά της τρίτης χώρας εισαγωγής.

(8)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής διαχείρισης γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων,

α)

αντίγραφο του εγγράφου μεταφοράς·

β)

βεβαίωση εκφόρτωσης του προϊόντος, η οποία εκδίδεται είτε από επίσημη αρχή της σχετικής τρίτης χώρας, είτε από τις επίσημες αρχές ενός κράτους μέλους που είναι εγκατεστημένες στη χώρα προορισμού, είτε από μια διεθνή εταιρεία εποπτείας εγκεκριμένη σύμφωνα με τα άρθρα 16α έως 16στ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 800/1999 και η οποία βεβαιώνει ότι το προϊόν εγκατέλειψε τον τόπο εκφόρτωσης ή τουλάχιστον ότι, από τα στοιχεία που διαθέτει η αρχή ή η εταιρεία που εκδίδει τη βεβαίωση, το προϊόν δε φορτώθηκε στη συνέχεια προς επανεξαγωγή·

γ)

τραπεζικό έγγραφο, το οποίο εκδίδεται από εγκεκριμένους μεσάζοντες που είναι εγκατεστημένοι στην Κοινότητα και το οποίο βεβαιώνει ότι η πληρωμή για την εν λόγω εξαγωγή έχει πιστωθεί στο λογαριασμό του εξαγωγέα που έχει ανοιχθεί σε αυτούς, ή την απόδειξη πληρωμής.

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/32

(1)

Το άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2247/2003 προβλέπει τη δυνατότητα εκδόσεως πιστοποιητικών εισαγωγής για προϊόντα του τομέα του βοείου κρέατος καταγωγής Μποτσουάνας, Κένυας, Μαδαγασκάρης, Σουαζιλάνδης, Ζιμπάμπουε και Ναμίμπιας. Εντούτοις, οι εισαγωγές πρέπει να πραγματοποιούνται εντός των ορίων των ποσοτήτων που προβλέπονται για καθεμιά από αυτές τις χώρες εξαγωγής.

(2)

Οι αιτήσεις των πιστοποιητικών που υποβλήβηκαν από την 1η έως τις 10 Μαρτίου 2005, εκφρασμένες σε κρέας χωρίς κόκαλα, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2247/2003, δεν υπερβαίνουν, για τα προϊόντα καταγωγής Μποτσουάνας, Κένυας, Μαδαγασκάρης, Σουαζιλάνδης, Ζιμπάμπουε και Ναμίμπιας, τις ποσότητες που διατίθενται για τις χώρες αυτές. Είναι εφεξής δυνατό να εκδοθούν πιστοποιητικά εισαγωγής για τις ζητούμενες ποσότητες από τις χώρες αυτές.

(3)

Πρέπει να προβούμε στον καθορισμό των ποσοτήτων για τις οποίες μπορούν να εκδοθούν πιστοποιητικά από την 1η Απριλίου 2005, στο πλαίσιο της συνολικής ποσότητας 52 100 t.

(4)

Είναι χρήσιμο να υπενθυμιστεί ότι ο κανονισμός αυτός δε θίγει την οδηγία 72/462/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1972, περί των υγειονομικών προβλημάτων και των υγειονομικών μέτρων κατά τις εισαγωγές ζώων του βοείου, χοιρείου, προβείου και αιγείου είδους, νωπών κρεάτων ή προϊόντων με βάση το κρέας προέλευσης τρίτων χωρών (4),

Ηνωμένο Βασίλειο:

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/34

(1)

Οι αιτήσεις χορήγησης πιστοποιητικών εισαγωγής που υποβλήθηκαν για την περίοδο από την 1η Απριλίου έως τις 30 Ιουνίου 2005, αφορούν ποσότητες ίσες ή χαμηλότερες από τις διαθέσιμες ποσότητες και συνεπώς, δύνανται να ικανοποιηθούν πλήρως.

(2)

Είναι σκόπιμο να επιστήσουμε την προσοχή των οικονομικών φορέων στο γεγονός ότι τα πιστοποιητικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για τα προϊόντα που πληρούν όλους τους όρους που αναφέρονται στις κτηνιατρικές διατάξεις που ισχύουν αυτήν τη στιγμή στην Κοινότητα,

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/36

(1)

Οι αιτήσεις χορήγησης πιστοποιητικών εισαγωγής που υποβλήθηκαν για το δεύτερο τρίμηνο του 2005 αφορούν χαμηλότερες από τις διαθέσιμες ποσότητες και δύνανται συνεπώς να ικανοποιηθούν πλήρως.

(2)

Πρέπει να καθορισθεί η διαθέσιμη ποσότητα για την επόμενη περίοδο.

(3)

Είναι σκόπιμο να επιστήσουμε την προσοχή των οικονομικών φορέων στο γεγονός ότι τα πιστοποιητικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για τα προϊόντα που πληρούν όλους τους όρους που αναφέρονται στις κτηνιατρικές διατάξεις που ισχύουν αυτήν τη στιγμή στην Κοινότητα,

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/38

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/40

(1)

Σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1051/2001, καθορίζεται περιοδικά η τιμή της παγκόσμιας αγοράς του μη εκκοκκισμένου βαμβακιού, επί τη βάσει της τιμής της παγκόσμιας αγοράς που έχει διαπιστωθεί για το εκκοκκισμένο βαμβάκι και λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική σχέση μεταξύ της τιμής που έχει διαπιστωθεί για το εκκοκκισμένο βαμβάκι και της τιμής που υπολογίζεται για το μη εκκοκκισμένο. Αυτή η ιστορική σχέση ορίζεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1591/2001 της Επιτροπής, της 2ας Αυγούστου 2001, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του καθεστώτος ενίσχυσης για το βαμβάκι (3). Στην περίπτωση που η τιμή της παγκόσμιας αγοράς δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί μ' αυτόν τον τρόπο, η τιμή αυτή καθορίζεται επί τη βάσει της τελευταίας προσδιορισμένης τιμής.

(2)

Σύμφωνα με το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1051/2001, η τιμή της παγκόσμιας αγοράς του εκκοκκισμένου βαμβακιού προσδιορίζεται για ένα προϊόν το οποίο ανταποκρίνεται σε ορισμένα χαρακτηριστικά και λαμβάνοντας υπόψη τις ευνοϊκότερες προσφορές και τιμές στην παγκόσμια αγορά μεταξύ αυτών που θεωρούνται ως αντιπροσωπευτικές της πραγματικής τάσης της αγοράς. Για να πραγματοποιηθεί αυτός ο προσδιορισμός, καθορίζεται ένας μέσος όρος των προσφορών και των τιμών που έχουν διαπιστωθεί σε ένα ή περισσότερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια για ένα προϊόν cif για ένα λιμάνι της Κοινότητας και το οποίο προέρχεται από διάφορες χώρες προμήθειας οι οποίες θεωρούνται ότι είναι οι αντιπροσωπευτικότερες για το διεθνές εμπόριο. Εντούτοις, προβλέπονται προσαρμογές αυτών των κριτηρίων για τον προσδιορισμό της τιμής της παγκόσμιας αγοράς του εκκοκκισμένου βαμβακιού, έτσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη διαφορές οι οποίες αιτιολογούνται από την ποιότητα του παραδιδόμενου προϊόντος ή από τη φύση των προσφορών και των τιμών. Οι προσαρμογές αυτές προβλέπονται στο άρθρο 3 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1591/2001.

(3)

Η εφαρμογή των προαναφερομένων κριτηρίων οδηγεί στον καθορισμό της τιμής της παγκόσμιας αγοράς του μη εκκοκκισμένου βαμβακιού στο επίπεδο το οποίο περιγράφεται στη συνέχεια του παρόντος κειμένου,

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/41

(1)

Στις 21 Μαΐου 1996 έγινε στις Βρυξέλλες συνεδρίαση μεταξύ της Γαλλίας και της Επιτροπής για το θέμα της καταστάσεως ορισμένων τομέων δραστηριότητας στην Κορσική, μεταξύ των οποίων η αλιεία. Η Επιτροπή έλαβε γνώση κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης αυτής, ότι δημόσιες ενισχύσεις είχαν χορηγηθεί στον τομέα αυτό, χωρίς αυτές να έχουν προηγουμένως κοινοποιηθεί προκειμένου να εξεταστούν σύμφωνα με το άρθρο 93 (στη συνέχεια άρθρο 88) της συνθήκης.

(2)

Η Επιτροπή ζήτησε συνεπώς από τη Γαλλία, με επιστολή της 14ης Ιουνίου 1996, να παράσχει τις σχετικές με τις ενισχύσεις αυτές πληροφορίες.

(3)

Με επιστολή της 7ης Ιουλίου 1996, η Γαλλία πληροφόρησε την Επιτροπή ότι είχε κάνει τις αναγκαίες επαφές με την τοπική αυτοδιοίκηση της Κορσικής προκειμένου να της υποβληθούν οι ζητηθείσες πληροφορίες. Επειδή αυτές δεν είχαν περιέλθει στην Επιτροπή, μια πρώτη επιστολή υπενθύμισης απεστάλη στις 12 Σεπτεμβρίου 1996.

(4)

Στη συνέχεια, η Γαλλία διαβίβασε, με επιστολή της 17ης Δεκεμβρίου 1996, ορισμένες πληροφορίες όσον αφορά τις εν λόγω ενισχύσεις. Αυτές πρωτοκολλήθηκαν στις 6 Ιανουαρίου 1997 με τον αριθμό NN 11/97 στο μητρώο των μη κοινοποιηθεισών ενισχύσεων.

(5)

Αφού διαπίστωσε ότι δεν είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να προβεί στην εξέταση αυτού του καθεστώτος ενισχύσεων, η Επιτροπή ζήτησε συμπληρωματικές πληροφορίες με επιστολή της 24ης Απριλίου 1997. Ορισμένα έγγραφα της απεστάλησαν με επιστολές της 3ης Δεκεμβρίου 1997 και της 11ης Αυγούστου 1998.

(6)

Η Επιτροπή στη συνέχεια διαβίβασε νέα αίτηση συμπληρωματικών πληροφοριών με επιστολή της 11ης Φεβρουαρίου 1999. Στη συνέχεια έγινε η συνεδρίαση στην Επιτροπή, στις 22 Φεβρουαρίου 2000, με εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης της Κορσικής. Σε συνέχεια της συνεδρίασης αυτής, η Επιτροπή κοινοποίησε εκ νέου στη Γαλλία τον κατάλογο των αναγκαίων πληροφοριών για να προβεί στην ανάλυση αυτών των μέτρων ενίσχυσης. Μετά από δύο νέες επιστολές υπόμνησης, ένα μεγάλο μέρος των πληροφοριών που ζητήθηκαν απεστάλη με επιστολή της 11ης Απριλίου 2001.

(7)

Εξάλλου, η Επιτροπή έλαβε γνώση της έκθεσης της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης αριθ. 1077 η οποία συντάχθηκε κι έγινε εξ ονόματος της επιτροπής έρευνας για τη χρησιμοποίηση δημοσίων πόρων και τη διαχείριση των δημοσίων υπηρεσιών στην Κορσική (1) (εφεξής «η έκθεση της εθνοσυνέλευσης»). Στην έκθεση αυτή, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα το 1998, περιγράφονται οι ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας το 1997 (βλ. σημείο I.C.1.b της εν λόγω έκθεσης).

(8)

Η Επιτροπή πληροφόρησε τη Γαλλία, με επιστολή της 30ής Οκτωβρίου 2001, για την απόφασή της να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης που προβλέπεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης κατά των ακολούθων μέτρων ενίσχυσης που τέθηκαν σε εφαρμογή στην Κορσική:

(9)

Με την ίδια απόφαση, η Επιτροπή έκανε γνωστό στη Γαλλία ότι είχε αποφασίσει να θεωρήσει ως συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά τις ενισχύσεις για τη μετατροπή και τον εξοπλισμό των σκαφών που δε συνεπάγονται αύξηση της ισχύος του σκάφους καθώς και τις ενισχύσεις για τους εξοπλισμούς ξηράς που χρησιμοποιούνται από τους αλιείς.

(10)

Με την απόφαση αυτή, η Επιτροπή επίσης κάλεσε τη Γαλλία να της παράσχει τις αναγκαίες πληροφορίες για την εξέταση των ενισχύσεων στις υδατοκαλλιέργειες.

(11)

Με επιστολή της 21ης Δεκεμβρίου 2001, η Γαλλία γνωστοποίησε τις παρατηρήσεις της για τις ενισχύσεις αυτές για τις οποίες είχε κινηθεί η επίσημη διαδικασία εξέτασης και έδωσε πληροφορίες για τις ενισχύσεις στις υδατοκαλλιέργειες.

(12)

Η απόφαση να κινηθεί η διαδικασία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων  (2). Η Επιτροπή κάλεσε τους ενδιαφερομένους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους επί των εν λόγω ενισχύσεων. Μετά από τη δημοσίευση αυτή δε διαβιβάστηκαν παρατηρήσεις στην Επιτροπή.

(13)

Τα μέτρα ενισχύσεως που αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας απόφασης είναι αυτά για τα οποία κινήθηκε η επίσημη διαδικασία εξέτασης και αυτά για τα οποία η Επιτροπή κάλεσε τη Γαλλία να παράσχει πληροφορίες. Η απόφαση αυτή αφορά συνεπώς τους ακόλουθους τέσσερις τύπους ενισχύσεων:

(14)

Οι ενισχύσεις για τον αλιευτικό στόλο καθιερώθηκαν από τη Συνέλευση της Κορσικής η οποία ενέκρινε στις 29 Μαρτίου 1985, με την πράξη της αριθ. 85/10α, ένα «κανονισμό των ενισχύσεων για τον εκσυγχρονισμό του αλιευτικού στόλου». Η πράξη αυτή τροποποιήθηκε επανειλημμένως: πράξη της 30ής Νοεμβρίου 1990 (αριθ. 90/99), της 19ης Δεκεμβρίου 1991 (αριθ. 91/1032), της 23ης Φεβρουαρίου 1993 (αριθ. 93/25), της 9ης Μαρτίου 1995 (αριθ. 95/16), της 11ης Σεπτεμβρίου 1995 (αριθ. 95/79) και της 11ης Απριλίου 1997 (αριθ. 97/36). Η Γαλλία διευκρίνισε ότι αυτή η τελευταία πράξη (αριθ. 97/36) δεν αποτέλεσε αντικείμενο καμιάς τροποποίησης έως το τέλος της περιόδου προγραμματισμού του ενιαίου εγγράφου προγραμματισμού (DOCUP) σχετικά με ενέργειες των Διαρθρωτικών Ταμείων, που συνεχίζονταν έως την ημερομηνία αυτή, δηλαδή μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1999. Όσον αφορά τις ενισχύσεις στην υδατοκαλλιέργεια, η Γαλλία ανέφερε ότι οι περιφερειακές υπηρεσίες της Κορσικής είχαν εφαρμόσει απευθείας την κοινοτική νομοθεσία σύμφωνα με τον «Οδηγό των ενισχύσεων που εκδόθηκε από το Φορέα Οικονομικής Ανάπτυξης της Κορσικής» (ADEC). Το μέρος αυτού του οδηγού που αφορά την αλιεία και την υδατοκαλλιέργεια και περιγράφει τις ενισχύσεις που μπορούν να χορηγηθούν είχε κοινοποιηθεί στην Επιτροπή.

(15)

Οι ενισχύσεις ανάγονται στο έτος 1985. Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, περί λεπτομερειών εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ (3) δεν αναφέρει την προθεσμία παραγραφής για την εξέταση των παρανόμων ενισχύσεων κατά την έννοια του άρθρου 1 στοιχείο στ), δηλαδή που τέθηκαν σε εφαρμογή χωρίς η Επιτροπή να έχει αποφανθεί περί του συμβιβάσιμού τους με την κοινή αγορά. Ωστόσο, το άρθρο 15 του εν λόγω κανονισμού θεσπίζει ότι οι εξουσίες της Επιτροπής σε θέματα ανακτήσεως υπόκεινται σε δεκαετή προθεσμία παραγραφής, ότι η προθεσμία παραγραφής αρχίζει την ημέρα κατά την οποία η ενίσχυση χορηγείται στο δικαιούχο και ότι κάθε μέτρο που λαμβάνει η Επιτροπή έχει ως αποτέλεσμα διακοπή της προθεσμίας αυτής. Εκ του γεγονότος αυτού, η Επιτροπή θεωρεί ότι δεν είναι χρήσιμο να εξετάζει τις ενισχύσεις για τις οποίες ισχύει η παραγραφή αυτή, δηλαδή τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν περισσότερο από δέκα χρόνια πριν ληφθεί οποιοδήποτε μέτρο γι’ αυτές από την Επιτροπή.

(16)

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η προθεσμία αυτή έχει διακοπεί από την αίτηση πληροφοριών που απηύθυνε η Επιτροπή στη Γαλλία στις 14 Ιουνίου 1996. Κατά συνέπεια, η παραγραφή εφαρμόζεται για τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στους δικαιούχους πριν τις 14 Ιουνίου 1986. Η παραγραφή αυτή εφαρμόζεται συνεπώς κυρίως στις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν πριν από τις 14 Ιουνίου 1986 από την περιφέρεια της Κορσικής αλλά οι οποίες πληρώθηκαν στους δικαιούχους στα έτη που ακολούθησαν, αφού είχαν όντως υλοποιηθεί οι επιλέξιμες επενδύσεις. Λόγω αυτού, η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη της, στην ανάλυση που ακολουθεί, τις ενισχύσεις των οποίων οι αποφάσεις χορηγήσεως είχαν ληφθεί από τις 14 Ιουνίου 1986 έως τις 31 Δεκεμβρίου 1999.

(17)

Η πράξη αριθ. 85/10α του 1985 προέβλεπε ότι η απόκτηση σκαφών κάτω των 18 μέτρων που προορίζονται για την άσκηση αλιείας στην Κορσική μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο επιδοτήσεων εάν τα σκάφη αυτά, εκτός εξαιρετικών παρεκκλίσεων, είχαν ναυπηγηθεί στη Γαλλία. Η επιδότηση ήταν το 20 % της τιμής απόκτησης, στην οποία μπορούσε να προστεθεί συμπληρωματική επιδότηση κατά 10 % εάν επρόκειτο για πρώτη εγκατάσταση (πρώτη απόκτηση καινούργιου σκάφους) και μία άλλη, επίσης κατά 10 %, εάν το σκάφος είχε ναυπηγηθεί στην Κορσική. Επιπλέον, προκειμένου να ενθαρρυνθούν τα παραδοσιακά ναυπηγεία της νήσου κατασκευών από ξύλο, η επιδότηση μπορούσε να αυξηθεί κατά 20 % του κόστους αγοράς με εφαρμογή της ειδικής χρηματοδότησης ενθάρρυνσης του κλάδου ξύλου. Η προσωπική εισφορά του εφοπλιστή θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 10 %.

(18)

Η πράξη αριθ. 90/99 τροποποίησε τα ποσοστά ενίσχυσης αυξάνοντας το βασικό ποσοστό από 20 % σε 30 %. Η συμπληρωματική ενίσχυση κατά 20 % για ξύλινη κατασκευή μειώθηκε στο 5 %.

(19)

Η πράξη αριθ. 95/16 τροποποίησε τα ποσοστά ενισχύσεων ως εξής: το βασικό ποσοστό παραμένει 30 % και διευκρινίζεται ότι η επιλέξιμη επιδότηση μπορεί να περιλαμβάνει την αγορά του κύτους, τους εξοπλισμούς και 80 κομμάτια διχτυών (6 400 μέτρα)· η ενίσχυση στην περίπτωση πρώτης εγκατάστασης παραμένει 10 % και η ειδική ενίσχυση σε περίπτωση ναυπήγησης του σκάφους στην Κορσική μειώνεται από 10 % σε 5 %, αυξανομένη πάντοτε κατά 5 % στην περίπτωση σκάφους από ξύλο. Η υποχρέωση ναυπήγησης στη Γαλλία καταργείται.

(20)

Η πράξη αριθ. 95/79 είχε ως αποτέλεσμα να περιοριστεί η ενίσχυση στην αγορά διχτυών στην περίπτωση κατά την οποία επρόκειτο για πρώτη εγκατάσταση του αιτούντα. Επιπλέον καταργήθηκε και η επιδότηση κατά 5 % στην περίπτωση κατά την οποία το σκάφος είχε κατασκευαστεί από ξύλο και σε ναυπηγείο της Κορσικής.

(21)

Η πράξη αριθ. 97/36 δεν έκανε σημαντικές τροποποιήσεις στις περιγραφείσες διατάξεις. Διευκρινίζεται ότι η προσωπική συνεισφορά του εφοπλιστή πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 %.

(22)

Η πράξη αριθ. 85/10α του 1985 προέβλεπε ότι οι μετατροπές σκαφών κάτω των 18 μέτρων ή κόστους τουλάχιστον ίσου με 25 000 γαλλικά φράγκα ήταν επιλέξιμες για ενίσχυση όταν είχαν ως στόχο να επιφέρουν σημαντική βελτίωση του δυναμικού της αλιείας (βαρούλκο, βίντσι ανάσυρσης δικτύων, ηχοβολιστικό μηχάνημα, γέφυρα σχήματος Π, συσκευή ναυσιπλοΐας, τύμπανο περιέλιξης, …), και να επιτρέψει την ψυκτική διατήρηση των ψαριών ή να βελτιώσει την ενεργητική απόδοση των μέσων προώθησης (μηχανή ντίζελ ισχύος προσαρμοσμένης στο μέγεθος του σκάφους, έλικα μεταβλητού βήματος, ακροφύσιο, …).

(23)

Η επιδότηση που μπορούσε να χορηγηθεί ήταν 15 % του κόστους αυτών των εξοπλισμών. Η πράξη αριθ. 93/25 αύξησε το ποσοστό αυτό σε 30 % του κόστους της επενδύσεως.

(24)

Η πράξη αριθ. 95/79, χωρίς να αλλάξει το ποσοστό παρεμβάσεως, όρισε ότι, στην περίπτωση κατά την οποία ο εφοπλιστής ζητούσε το ευεργέτημα των κοινοτικών ενισχύσεων, η συμμετοχή της Κορσικής θα υπολογίζονταν σύμφωνα με το ποσοστό παρεμβάσεως που προβλέπεται στον κοινοτικό κανονισμό αναφοράς. Το ελάχιστο κόστος από το οποίο η επένδυση είναι επιλέξιμη μειώθηκε στα 20 000 γαλλικά φράγκα. Αυτή η πράξη αριθ. 95/79 πρόβλεπε επίσης ότι, εάν η αίτηση ενίσχυσης για τη μετατροπή ή τον εξοπλισμό του σκάφους είχε υποβληθεί στο πλαίσιο μιας πρώτης εγκατάστασης (πρώτη απόκτηση του σκάφους, καινούργιο ή μεταχειρισμένο, από ένα αλιέα), τα πρώτα 80 κομμάτια των διχτυών θα μπορούσαν να επιδοτηθούν με ποσοστό 30 %.

(25)

Η πράξη αριθ. 85/10α του 1985 προέβλεπε ότι η κτήση μεταχειρισμένου σκάφους για τιμή τουλάχιστον 50 000 γαλλικών φράγκων θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο επιδότησης κατά 10 % της τιμής αυτής. Σ’ αυτή θα μπορούσε να προστεθεί επιδότηση κατά 5 % σε περίπτωση πρώτης εγκατάστασης. Η προσωπική προσφορά του πλοιοκτήτη θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 15 % του κόστους του σκάφους.

(26)

Η πράξη αριθ. 91/1032 αύξησε το βασικό ποσοστό από 10 % σε 15 %. Η πράξη αριθ. 95/16 αύξησε αυτό το ποσοστό στο 20 % για τα σκάφη ηλικίας κάτω των 20 ετών.

(27)

Οι ενισχύσεις στην υδατοκαλλιέργεια ορίστηκαν από τη σύμβαση του σχεδίου κράτους-περιφέρειας του 1994 καθώς και από το ενιαίο έγγραφο προγραμματισμού των κοινοτικών ενισχύσεων δυνάμει του στόχου 1. Εφαρμόστηκε η νομοθεσία που αφορά το Χρηματοδοτικό Μέσο Προσανατολισμού της Αλιείας (ΧΜΠΑ) για την εφαρμογή των έργων που συγχρηματοδοτούνται από την Κοινότητα.

(28)

Οι ενισχύσεις αφορούσαν επενδύσεις συλλογικές ή ιδιωτικές. Οι συλλογικές επενδύσεις αφορούν στην προώθηση των προϊόντων της θάλασσας και σε μελέτες της αγοράς καθώς και στην τεχνική υποστήριξη των επιχειρήσεων υδατοκαλλιέργειας. Οι επενδύσεις στις επιχειρήσεις προορίζονται να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων υδατοκαλλιέργειας για να αυξηθεί η ποιότητα των προϊόντων στην αγορά. Οι επενδύσεις αυτές συνδέονται με την εφαρμογή υγειονομικών κανόνων και τη βελτίωση των όρων εμπορίας των προϊόντων: εξοπλισμός συσκευασίας, εγκαταστάσεις αποθεματοποίησης, σκάφη υπηρεσίας, εξοπλισμός πληροφορικής, μηχανές πάγου, φορτηγά ψυγεία κ.λπ.

(29)

Το ποσό της ενίσχυσης ήταν το πολύ μέχρι 25 % του ποσού της επένδυσης προκειμένου να ληφθεί υπόψη ενδεχόμενη χρηματοδότηση από το ΧΜΠΑ.

(30)

Για να αποφασίσει να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης, η Επιτροπή αναφέρθηκε, στην ανάλυσή της, στις διάφορες διατυπώσεις των κατευθυντηρίων γραμμών για την εξέταση των κρατικών ενισχύσεων στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας (εφεξής «οι κατευθυντήριες γραμμές»). Σύμφωνα με το σημείο 3.4 των κατευθυντηρίων γραμμών του 2001 (4), οι οποίες ισχύουν σήμερα, οι παράνομες ενισχύσεις πρέπει να εξετάζονται έχοντας υπόψη τις ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές τη στιγμή κατά την οποία χορηγήθηκαν. Κατά το 1986 και 1987, οι κατευθυντήριες γραμμές που ίσχυαν ήταν αυτές που είχαν δημοσιευθεί το 1985 (5). Στη συνέχεια, οι κατευθυντήριες γραμμές που εφαρμόστηκαν ήταν οι εξής: αυτές που δημοσιεύθηκαν το 1988 (6) για τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν από την 1η Ιανουαρίου 1989, αυτές που δημοσιεύθηκαν το 1992 (7) για τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν από την 1η Ιουλίου 1992, αυτές που δημοσιεύθηκαν το 1994 (8) για τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν από την 1η Ιανουαρίου 1995 και αυτές που δημοσιεύθηκαν το 1997 (9) για τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν από την 1η Ιανουαρίου 1997.

(31)

Η Επιτροπή επιπλέον αναφέρθηκε στους διαδοχικούς κανονισμούς του Συμβουλίου σχετικά με τις διαρθρωτικές δράσεις της Κοινότητας στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας στις οποίες αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές αναφέρονται σταθερά, κυρίως για τις επιλέξιμες επενδύσεις και τα επιτρεπόμενα ποσοστά ενίσχυσης. Οι κανονισμοί αυτοί είναι οι εξής: κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2908/83 του Συμβουλίου, της 4ης Οκτωβρίου 1983, για την κοινή δράση αναδιάρθρωσης, εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης του τομέα της αλιείας και ανάπτυξης της υδατοκαλλιέργειας (10), κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 4028/86 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1986, σχετικά με κοινοτικές δράσεις για τη βελτίωση και την προσαρμογή των διαρθρώσεων του τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας (11), κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3699/93 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1993, περί καθορισμού των κριτηρίων και όρων των κοινοτικών παρεμβάσεων διαρθρωτικού χαρακτήρα στον τομέα της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και της μεταποίησης και εμπορίας των προϊόντων τους (12) και κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2468/98 του Συμβουλίου, της 3ης Νοεμβρίου 1998, για τον καθορισμό των κριτηρίων και όρων των κοινοτικών παρεμβάσεων διαρθρωτικού χαρακτήρα στον τομέα της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και της μεταποίησης και εμπορίας των προϊόντων τους (13).

(32)

Η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες για το συμβιβάσιμο αυτών των μέτρων ενίσχυσης για δύο λόγους.

(33)

Πρώτον, με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες, η Επιτροπή υπενθύμισε ότι οι ενισχύσεις για την απόκτηση καινούργιων σκαφών ήταν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά εάν είχαν χορηγηθεί για επενδύσεις οι οποίες εντάσσονταν στους στόχους του Πολυετούς Προγράμματος Προσανατολισμού του αλιευτικού στόλου (ΠΠΠ), πρόγραμμα που περιλαμβάνει υποχρεώσεις που συνοδεύονται με καταγραφή των αναγκαίων μέσων για την υλοποίησή τους, κυρίως προσαρμογή της δυναμικότητας του αλιευτικού στόλου κάθε κράτους μέλους στους αλιευτικούς πόρους στους οποίους έχει πρόσβαση. Όμως, η Γαλλία δεν εκπλήρωσε τους στόχους που καθορίστηκαν από το ΠΠΠ III (14), που ίσχυαν από το 1992 έως το 1996. Έπρεπε συνεπώς να θέσει τέρμα στη χορήγηση των ενισχύσεων για τη ναυπήγηση και τον εκσυγχρονισμό των αλιευτικών σκαφών από την 1η Ιανουαρίου 1997. Στη συνέχεια, η Επιτροπή υπέδειξε στη Γαλλία, με επιστολή της 28ης Οκτωβρίου 1998, ότι μία ενίσχυση στις επενδύσεις θα μπορούσε, υπό ορισμένους όρους, να επαναληφθεί. Στην επιστολή τής 30ής Οκτωβρίου 2001 που πληροφορούσε τη Γαλλία για την απόφασή της να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης, η Επιτροπή θεώρησε ότι οι χορηγηθείσες ενισχύσεις από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998 δεν αντέβαιναν προς τις κατευθυντήριες γραμμές που εφαρμόζονταν κατά την περίοδο αυτή.

(34)

Δεύτερον, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι, συναρτήσει των δυνατών ποσοστών ενίσχυσης και των δυνατοτήτων σωρεύσεως με άλλα καθεστώτα ενίσχυσης, είχαν χορηγηθεί ενισχύσεις σε αντίθεση με το μέγιστο επιτρεπόμενο ποσοστό.

(35)

Η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες για το συμβιβάσιμο των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998 για τη μετατροπή και τον εξοπλισμό των σκαφών στην περίπτωση κατά την οποία οι διενεργηθείσες εργασίες είχαν σαν αποτέλεσμα αύξηση της ισχύος του σκάφους επειδή, όπως και για τις ενισχύσεις για την κτήση σκαφών, ενισχύσεις του τύπου αυτού δεν εντάσσονταν στους στόχους του ΠΠΠ.

(36)

Η Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες για το συμβιβάσιμο ορισμένων ενισχύσεων που χορηγήθηκαν για την απόκτηση μεταχειρισμένων σκαφών από την 1η Ιανουαρίου 1989 επειδή η πράξη της Συνέλευσης της Κορσικής προέβλεπε τη δυνατότητα να χορηγούνται ενισχύσεις του τύπου αυτού για την κτήση σκαφών χωρίς να έχει καθοριστεί ανώτατο όριο ηλικίας ενώ οι κατευθυντήριες γραμμές του 1988, που ίσχυαν κατά την ημερομηνία αυτή, απέκλειαν τη δυνατότητα χορηγήσεως ενισχύσεων σε σκάφη ηλικίας μεγαλύτερης των 15 ετών, ανώτατη ηλικία που περιορίστηκε στα δέκα έτη από τις κατευθυντήριες γραμμές του 1992, που ισχύουν από την 1η Ιουλίου 1992, καθώς και από τις επόμενες.

(37)

Αφετέρου, η Επιτροπή διατύπωσε την παρατήρηση προς τη Γαλλία ότι οι κατευθυντήριες γραμμές του 1988 και οι επόμενες είχαν προβλέψει ότι η ενίσχυση στην αγορά μεταχειρισμένων σκαφών ήταν δυνατόν μόνον στην περίπτωση πρώτης εγκατάστασης νέων αλιέων ή ενδεχομένως σε περίπτωση πρόσβασης σε συμμετοχική ιδιοκτησία ή ακόμη στην περίπτωση αντικατάστασης ενός σκάφους μετά από ολική απώλεια. Παρατήρησε επίσης ότι, συναρτήσει των δυνατών ποσοστών ενίσχυσης και των δυνατοτήτων σώρευσης με άλλα καθεστώτα ενίσχυσης, ορισμένες ενισχύσεις είχαν ενδεχομένως χορηγηθεί κατά την παράβαση του μέγιστου επιτρεπόμενου ποσοστού.

(38)

Στην απάντησή της, η Γαλλία εξηγεί δια μακρών τους λόγους για τους οποίους δεν υπήρχε, στην πραγματικότητα, υπέρβαση των επιτρεπόμενων ποσοστών, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων σώρευσης με ενισχύσεις άλλων προελεύσεων, κυρίως κοινοτικών ενισχύσεων. Επισύναψε, για να στηρίξει τα σχόλια αυτά, τον «οδηγό ενισχύσεων» που εκπονήθηκε από την ADEC.

(39)

Η Γαλλία εξήγησε επίσης ότι οι όροι ηλικίας των σκαφών για τις ενισχύσεις για την απόκτηση μεταχειρισμένων σκαφών, όπως ορίζονται από τις κατευθυντήριες γραμμές, είχαν περιληφθεί σ’ αυτόν τον οδηγό και είχαν τηρηθεί.

(40)

Η Γαλλία διαβίβασε επίσης στην Επιτροπή, συγχρόνως με τις παρατηρήσεις που αποτελούν συνέχεια της κινήσεως της επίσημης διαδικασίας εξέτασης, τις πληροφορίες επί των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν για την υδατοκαλλιέργεια και απαιτήθηκαν από «την εντολή παροχής πληροφοριών» που εμφαίνεται στην επιστολή της Επιτροπής της 30ής Οκτωβρίου 2001.

(41)

Τα μέτρα της εν λόγω ενίσχυσης είχαν σαν αποτέλεσμα να προσφέρουν οικονομικό πλεονέκτημα σε ορισμένη κατηγορία επιχειρήσεων που ασκούν ειδική δραστηριότητα, την αλιευτική δραστηριότητα ή τη δραστηριότητα της υδατοκαλλιέργειας. Οι αναγκαίοι πόροι για την εφαρμογή των μέτρων αυτών είναι δημόσιοι πόροι. Δεδομένου ότι τα προϊόντα των δικαιούχων επιχειρήσεων πωλούνται στην κοινοτική αγορά, τα μέτρα αυτά ενισχύουν τη θέση των επιχειρήσεων αυτών, τόσο στη γαλλική αγορά, σε σχέση με τις επιχειρήσεις άλλων κρατών μελών που θέλουν να εισάγουν τα προϊόντα τους στην αγορά αυτή, όσο και στην αγορά των άλλων κρατών μελών, σε σχέση με τις επιχειρήσεις που πωλούν τα προϊόντα τους στις αγορές αυτές. Κατά συνέπεια, τα μέτρα αυτά νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό. Συνιστούν κρατικές ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης.

(42)

Τα μέτρα αυτά μπορούν να θεωρηθούν ως συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά μόνο εάν μπορούν να τύχουν μιας των παρεκκλίσεων που προβλέπονται από τη συνθήκη. Δεδομένου ότι από τις ενισχύσεις αυτές επωφελούνται επιχειρήσεις του τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, για να μπορούν να τύχουν της προβλεπομένης παρεκκλίσεως, θα πρέπει να αντιστοιχούν σε μία των εξαιρέσεων που προβλέπονται από τις κατευθυντήριες οδηγίες (των οποίων οι διάφορες διατυπώσεις που εφαρμόστηκαν από το 1986 έχουν απαριθμηθεί στην αιτιολογική σκέψη 30).

(43)

Η Γαλλία εξήγησε στις παρατηρήσεις της, ότι είχαν τηρηθεί τα ανώτατα ποσοστά ενίσχυσης. Πράγματι, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι ο «οδηγός ενισχύσεων» που εκπονήθηκε από την ADEC αναφέρει ότι το ανώτατο ποσοστό δεν πρέπει να υπερβεί το ποσοστό που προβλέπεται από τον κανονισμό για τις διαρθρωτικές δράσεις του ΧΜΠΑ. Οι ενισχύσεις αυτές συνεπώς, από αυτή την άποψη είναι συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά, με την επιφύλαξη αυτού που εκτίθεται κατωτέρω.

(44)

Πράγματι, παραμένει το ιδιαίτερο πρόβλημα των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν κατά την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998 μετά την υποχρέωση, για τη Γαλλία, να θέσει τέρμα σε οποιαδήποτε ενίσχυση στην ναυπήγηση ή τον εκσυγχρονισμό σε εφαρμογή των κανόνων της κοινής αλιευτικής πολιτικής, υποχρέωση που ανεστάλη με την επιστολή της 28ης Οκτωβρίου 1998 (15). Στην επιστολή της 30ής Οκτωβρίου 2001 που πληροφορούσε τη Γαλλία ότι κινήθηκε η επίσημη διαδικασία εξέτασης, η Επιτροπή θεώρησε ότι είχαν χορηγηθεί ενισχύσεις κατά την περίοδο αυτή. Η υπόθεση αυτή βασίστηκε σε δύο στοιχεία: αφενός, στο γεγονός ότι, σύμφωνα με την επιστολή της Γαλλίας της 11ης Απριλίου 2001, η πράξη αριθ. 97/36 της Συνέλευσης της Κορσικής δεν τροποποιήθηκε μεταγενέστερα, πράγμα που δεικνύει σαφώς ότι η πράξη αυτή είχε εφαρμοστεί από την ημερομηνία της εγκρίσεώς της χωρίς διακοπή έως το τέλος του 1999 και, αφετέρου, το γεγονός ότι η έκθεση της εθνοσυνέλευσης ανέφερε ρητά ότι ενισχύσεις είχαν όντως χορηγηθεί για τη ναυπήγηση πλοίων το 1997 (σημείο I.C.1.b της εν λόγω έκθεσης).

(45)

Χρήσιμο είναι να παραθέσουμε απόσπασμα της έκθεσης της εθνοσυνέλευσης:

«[…] — ενισχύσεις στην αλιεία και στις θαλάσσιες καλλιέργειες:

(46)

Η Γαλλία δεν διατύπωσε καμία παρατήρηση όσον αφορά την υπόνοια που εμφαίνεται στην επιστολή της Επιτροπής, της 30ής Οκτωβρίου 2001, είτε για να παρατηρήσει παραδείγματος χάρη ότι η εφαρμογή της εν λόγω πράξεως αριθ. 97/36 είχε ανασταλεί είτε ότι δεν είχαν χορηγηθεί ενισχύσεις κατά την εν λόγω περίοδο. Πρέπει συνεπώς να θεωρήσουμε ότι οι ενισχύσεις όντως χορηγήθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής.

(47)

Κατά τρόπο σταθερό, οι διαδοχικές διατυπώσεις των κατευθυντηρίων γραμμών προέβλεπαν ότι οι ενισχύσεις για την απόκτηση νέων σκαφών ήταν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά εάν είχαν χορηγηθεί για επενδύσεις που εντάσσονταν στους στόχους του ΠΠΠ (16). Ακριβέστερα, για τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998 για τις οποίες εφαρμόζονταν οι κατευθυντήριες γραμμές το 1997, το σημείο 2.2.3.1 των εν λόγω κατευθυντηρίων γραμμών ανέφερε ότι «οι ενισχύσεις για τη ναυπήγηση καινούργιων αλιευτικών σκαφών μπορούν να θεωρηθούν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά με την επιφύλαξη των όρων που προβλέπονται από τα άρθρα 7 και 10 και το παράρτημα III (σημείο 1.3) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3699/93 […].»

(48)

Το άρθρο 10 παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3699/93 προέβλεπε ότι «Τα κράτη μέλη δύνανται να λαμβάνουν μέτρα για τη ναυπήγηση αλιευτικών σκαφών στο μέτρο που τηρούν εντός των προβλεπομένων προθεσμιών, τους ετήσιους συνολικούς ενδιάμεσους στόχους και τους ανά τμήμα τελικούς στόχους των πολυετών προγραμμάτων προσανατολισμού. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή, ταυτόχρονα με οποιοδήποτε σχετικό σχέδιο ενίσχυσης, τις διατάξεις που έχουν θεσπίσει για την εξασφάλιση της τήρησης αυτού του όρου». Είναι σύμφωνα με τη διάταξη αυτή που η Επιτροπή υπενθύμισε στη Γαλλία, με επιστολή της 4ης Ιουλίου 1997, ότι «έπρεπε να θέσει τέρμα στη χορήγηση οποιασδήποτε ενίσχυσης στη ναυπήγηση και τον εκσυγχρονισμό από της 1ης Ιανουαρίου 1997.»

(49)

Με επιστολή της 8ης Αυγούστου 1997, η Γαλλία απάντησε αναφέροντας ιδίως: «Στην αρχή του 1996, οι ενδιάμεσοι στόχοι του ΠΠΠ II δεν είχαν επιτευχθεί στις 31.12.1995, γι’ αυτό οι γαλλικές αρχές έλαβαν ήδη τα αναγκαία μέτρα για να σταματήσουν τα σχέδια επενδύσεων που είχαν ως αποτέλεσμα αυξήσεις της χωρητικότητας του στόλου. Εξάλλου κατά τον Ιούλιο 1996, για να επιταχυνθεί η μείωση του αλιευτικού στόλου, εφαρμόστηκε ένα σχέδιο εξόδου του στόλου. …, οι έξοδοι από το στόλο είχαν προβλεφθεί για 10 000 έως 15 000 kW. Έτσι, στην αρχή του 1997, η Γαλλία θεωρούσε ότι θα μπορούσε να εκπληρώσει τους στόχους δυνάμει του ΠΠΠ III. Κατά συνέπεια, περιορισμένες άδειες επενδύσεων, συνοδευόμενες από εθνικές ενισχύσεις είχαν χορηγηθεί και αντιστοιχούσαν βασικά σε επείγουσες εργασίες αντικαταστάσεως των σκαφών ή σε εργασίες αλλαγής των μηχανών τους. … Όμως, τα πλήρη αποτελέσματα των μέτρων εξόδου του στόλου διαπιστώθηκαν μόνο στα τέλη του πρώτου εξαμήνου 1997… »

(50)

Πράγματι, μόλις το δεύτερο εξάμηνο του 1998 η Γαλλία κατόρθωσε να επιτύχει τους στόχους του ΠΠΠ. Με επιστολή της 28ης Οκτωβρίου 1998, η Επιτροπή ανέφερε προς τη Γαλλία ότι «μετά τις επαφές μας της 21ης Οκτωβρίου 1998, τις προηγούμενες συναντήσεις μας και τις διευκρινίσεις που έγιναν από τις επιστολές σας της 5ης και της 22ας Οκτωβρίου 1998, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας αναφέρω ότι η Γενική Διεύθυνση Γεωργίας είναι σε θέση να αποδεχθεί επανάληψη των επενδύσεων όπως τις προβλέπεται, δηλαδή με τρόπο μετρημένο και ευνοώντας τις εργασίες κυρίως για τους νέους αλιείς, οι οποίες δεν καταλήγουν σε αύξηση της χωρητικότητας και τηρώντας τους στόχους του ΠΠΠ.»

(51)

Μπορεί να συναχθεί ότι απ’ αυτή την ανταλλαγή επιστολών η Γαλλία είχε πλήρως συνείδηση ότι δεν είχε επιτύχει τους ενδιάμεσους στόχους του ΠΠΠ III και παρά ταύτα, είχαν επιτραπεί ενισχύσεις για την απόκτηση καινούργιων σκαφών. Συνεπώς δεν τηρήθηκε ο όρος του άρθρου 10 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3699/93. Προκύπτει, σε εφαρμογή του σημείου 2.2.3.1 των κατευθυντηρίων γραμμών του 1997, οι ενισχύσεις που χορηγήθηκαν κατά την περίοδο αυτή για την απόκτηση καινούργιων σκαφών ήταν ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά.

(52)

Η κινηθείσα επίσημη διαδικασία εξέτασης αφορούσε τις ενισχύσεις για τη μετατροπή και τον εξοπλισμό των σκαφών που χορηγήθηκαν κατά την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998 όταν οι εργασίες που έγιναν και οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα αύξηση της ιπποδύναμης των σκαφών γιατί, όπως και για τις ενισχύσεις για την απόκτηση καινούργιων σκαφών, ενισχύσεις του τύπου αυτού δεν εντάσσονταν στους στόχους του ΠΠΠ.

(53)

Στην έκθεση της εθνοσυνέλευσης (σημείο I.C.1.b), αναφέρονται ενισχύσεις για τον εκσυγχρονισμό των σκαφών. Με τον ίδιο τρόπο που αναφέρθηκε ότι δέκα αλιευτικά σκάφη είχαν ναυπηγηθεί, αναφέρονταν επίσης ότι «… 38 σκάφη υπέστησαν μετατροπές και διάφορους εξοπλισμούς, …». Είναι συνεπώς προφανές ότι κατά την περίοδο αυτή χορηγήθηκαν ενισχύσεις στον εκσυγχρονισμό.

(54)

Οι διαδοχικές πράξεις της περιφέρειας της Κορσικής είχαν προβλέψει ρητά ότι η ενίσχυση θα μπορούσε να έχει ως στόχο τον εξοπλισμό με μία «μηχανή ισχύος προσαρμοσμένης στο μέγεθος του σκάφους». Η έκφραση αυτή τονίζει εμφανώς ότι η ενίσχυση για τον εκσυγχρονισμό θα μπορούσε να αφορά την αγορά ισχυρότερης μηχανής. Επιπλέον όπως και για τις ενισχύσεις για την απόκτηση σκαφών, η Γαλλία δεν διατύπωσε καμία παρατήρηση όσον αφορά την υπόνοια που εμφαίνεται στην επιστολή της Επιτροπής της 30ής Οκτωβρίου 2001 και σύμφωνα με την οποία οι ενισχύσεις που είχαν για στόχο την αγορά ισχυρότερης μηχανής από την προηγούμενη είχαν χορηγηθεί κατά την περίοδο αυτή. Πρέπει συνεπώς να θεωρηθεί ότι οι ενισχύσεις για τον εκσυγχρονισμό που είχαν σαν αποτέλεσμα της αύξησης της ισχύος είχαν όντως χορηγηθεί σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις.

(55)

Με τον ίδιο τρόπο όπως και για τις ενισχύσεις για τη ναυπήγηση, οι κατευθυντήριες γραμμές του 1997 ανέφεραν στο σημείο 2.2.3.2 ότι, «οι ενισχύσεις για τον εκσυγχρονισμό των αλιευτικών σκαφών που βρίσκονται σε δραστηριότητα μπορούν να θεωρηθούν ως συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά με την επιφύλαξη των όρων που προβλέπονται από τα άρθρα 7 και 10 και το παράρτημα III (σημείο 1.4) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3699/93 […]». Το άρθρο 10 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3699/93 προέβλεπε ότι «Τα κράτη μέλη μπορούν να λάβουν μέτρα για τον εκσυγχρονισμό των αλιευτικών σκαφών· τα μέτρα αυτά υπόκεινται στους όρους της παραγράφου 1 [ναυπήγηση αλιευτικών σκαφών] εάν οι επενδύσεις ενδέχεται να έχουν ως αποτέλεσμα αύξηση της αλιευτικής προσπάθειας.»

(56)

Ο όρος του άρθρου 10 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3699/93 δεν τηρήθηκε. Προκύπτει συνεπώς ότι, σε εφαρμογή του σημείου 2.2.3.2 των κατευθυντηρίων γραμμών του 1997, οι ενισχύσεις που χορηγήθηκαν κατά την περίοδο αυτή για τον εκσυγχρονισμό, στην περίπτωση που ο εκσυγχρονισμός αυτός είχε σαν αποτέλεσμα αύξηση της ισχύος, ήταν ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά.

(57)

Όπως ήδη αναφέρθηκε στην αιτιολογική σκέψη 39, η Γαλλία έδωσε πληροφορίες που αποδεικνύουν ότι το κριτήριο της ηλικίας είχε όντως τηρηθεί. Οι αμφιβολίες που διατυπώθηκαν επ’ αυτού από την Επιτροπή όταν κινήθηκε η επίσημη διαδικασία εξέτασης δεν υφίστανται πλέον. Το ίδιο ισχύει για το ανώτατο δυνατό ποσοστό ενίσχυσης.

(58)

Εξάλλου, όσον αφορά την υποχρέωση να επιφυλαχθεί αυτό το είδος ενισχύσεως στις περιπτώσεις πρώτης εγκατάστασης νέων αλιέων ή αντικατάστασης ενός σκάφους μετά από ολική απώλεια, η Γαλλία ανέφερε επίσης, στην απάντησή της της 21ης Δεκεμβρίου 2001, ότι η χορήγηση αυτής της κατηγορίας ενίσχυσης έγινε, τηρώντας τις ισχύουσες κοινοτικές διατάξεις. Συνεπώς, αυτή η κατηγορία ενίσχυσης μπορεί να θεωρηθεί ως συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά.

(59)

Σύμφωνα με τις διαδοχικές διατυπώσεις των κατευθυντηρίων γραμμών, οι ενισχύσεις στην υδατοκαλλιέργεια είναι συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά εάν τηρούνται οι όροι του κανονισμού που αφορά τις διαρθρωτικές δράσεις της Επιτροπής στον τομέα της αλιείας.

(60)

Όπως ανέφερε η Γαλλία στην επιστολή της 21ης Δεκεμβρίου 2001, ο «Οδηγός ενισχύσεων» λάμβανε υπόψη του αυτούς τους όρους και ανέφερε κυρίως ότι το ανώτατο ποσοστό της επιτρεπομένης ενίσχυσης θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη τις ενισχύσεις από άλλη προέλευση.

(61)

Συνεπώς, οι ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στην υδατοκαλλιέργεια μπορούν να θεωρηθούν ως συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά.

(62)

Οι κρατικές ενισχύσεις που θεσπίστηκαν στη Γαλλία, στην περιφέρεια της Κορσικής, από την πράξη της Συνέλευσης της Κορσικής αριθ. 85/10α της 29ης Μαρτίου 1985, όπως τροποποιήθηκε διαδοχικά από τις πράξεις της 30ής Νοεμβρίου 1990 (αριθ. 90/99), της 19ης Δεκεμβρίου 1991 (αριθ. 91/1032), της 23ης Φεβρουαρίου 1993 (αριθ. 93/25), της 9ης Μαρτίου 1995 (αριθ. 95/16), της 11ης Σεπτεμβρίου 1995 (αριθ. 95/79) και της 11ης Απριλίου 1997 (αριθ. 97/36), είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά όσον αφορά:

(63)

Σύμφωνα με το άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/1999, η Γαλλία πρέπει να προβεί σε ανάκτηση των ενισχύσεων αυτών.

(64)

Οι ακόλουθες ενισχύσεις είναι συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά:

α)

τις ενισχύσεις για την απόκτηση καινούργιων σκαφών που χορηγήθηκαν κατά την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998·

β)

τις ενισχύσεις για τη μετατροπή και τον εξοπλισμό υπαρχόντων σκαφών που χορηγήθηκαν κατά την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998 όταν οι εργασίες είχαν σαν αποτέλεσμα αύξηση της ισχύος.

α)

οι ενισχύσεις για την κτήση καινούργιων σκαφών που χορηγήθηκαν εκτός της περιόδου από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998·

β)

οι ενισχύσεις για τη μετατροπή και τον εξοπλισμό υπαρχόντων σκαφών που χορηγήθηκαν εκτός της περιόδου από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 28 Οκτωβρίου 1998 ή χορηγήθηκαν κατά την περίοδο αυτή όταν δεν υπήρξε αύξηση της ισχύος·

γ)

οι ενισχύσεις για την αγορά μεταχειρισμένων σκαφών·

δ)

οι ενισχύσεις που χορηγήθηκαν για την υδατοκαλλιέργεια από το 1994 έως το 1999.

19.3.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 74/49

(1)

Με επιστολή της 21ης Ιουνίου 2000, η Γαλλία, ενημέρωσε την Επιτροπή σχετικά με τα μέτρα που είχε εγκρίνει για την αποζημίωση των αλιέων και των υδατοκαλλιεργητών που είχαν υποστεί ζημίες, αφενός, μετά από τη σημειωθείσα ρύπανση από υδρογονάνθρακες, που προκλήθηκε από το ναυάγιο του πλοίου Erika στον κόλπο της Γασκόνης στις 12 Δεκεμβρίου 1999, και, αφετέρου, μετά την ασυνήθως ισχυρή θύελλα της 27ης και 28ης Δεκεμβρίου 1999. Μετά από αίτημα της Επιτροπής, της κοινοποιήθηκαν συμπληρωματικές πληροφορίες με επιστολές της 28ης Νοεμβρίου 2000, 6ης Απριλίου και 13ης Αυγούστου 2001. Δεδομένου ότι τα μέτρα αυτά ετέθησαν σε εφαρμογή πριν είναι σε θέση η Επιτροπή να αποφανθεί επί του συμβιβάσιμού τους με την κοινή αγορά, ο σχετικός φάκελος καταχωρήθηκε ως μη κοινοποιηθέν καθεστώς ενισχύσεων, με αριθμό NN 80/2000.

(2)

Με επιστολή της 11ης Δεκεμβρίου 2001, η Επιτροπή ενημέρωσε τη Γαλλία σχετικά με την απόφασή της, αφενός, να θεωρήσει ως συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά ορισμένα από τα προβλεπόμενα μέτρα και, αφετέρου, να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης που προβλέπεται στο άρθρο 88 παράγραφος 2 της συνθήκης έναντι των λοιπών μέτρων. Η Γαλλία γνωστοποίησε τις παρατηρήσεις της, απαντώντας με επιστολή της 5ης Μαρτίου 2002.

(3)

Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων  (1). Η Επιτροπή κάλεσε τους ενδιαφερόμενους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους επί των εν λόγω μέτρων. Η Επιτροπή δεν έλαβε παρατηρήσεις.

(4)

Τα μέτρα που αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας υπόθεσης, και για τα οποία κινήθηκε η επίσημη διαδικασία εξέτασης, είναι τα ακόλουθα:

(5)

Η Επιτροπή επισημαίνει, προς υπόμνηση, ότι τα μέτρα που είχαν θεωρηθεί ως συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά και για τα οποία η Γαλλία είχε τηρηθεί ενήμερη με επιστολή της 11ης Δεκεμβρίου 2001, αφορούσαν τις επιχειρήσεις που είναι εγκατεστημένες στα διαμερίσματα της ακτής του Ατλαντικού από το Finistère μέχρι τη Gironde και ήταν τα ακόλουθα:

(6)

Το μέτρο αυτό απευθύνεται σε δύο κατηγορίες υδατοκαλλιεργητών: αυτούς που υπέστησαν ζημίες στα αποθέματα και στο υλικό εκμετάλλευσης μετά τη θύελλα του Δεκεμβρίου 1999 και στους οποίους χορηγήθηκε ενίσχυση για την αποκατάσταση των αποθεμάτων, αφενός, και αυτούς που υπέστησαν ζημίες που προκλήθηκαν από υδρογονάνθρακες προερχόμενους από το πλοίο Erika και στους οποίους χορηγήθηκε προκαταβολή έναντι των αποζημιώσεων που θα κατέβαλε το IOPC, αφετέρου.

(7)

Επρόκειτο συνεπώς για ένα στοχοθετημένο μέτρο το οποίο ετέθη σε εφαρμογή ενόψει της κατάστασης των επιχειρήσεων. Αφορούσε διάστημα ενός, δύο ή τριών μηνών, ανάλογα με τη σπουδαιότητα της ζημίας που υπέστη η επιχείρηση. Η απαλλαγή από τις κοινωνικές εισφορές ήταν πλήρης, για όλη τη σχετική διάρκεια.

(8)

Οι αιτήσεις εξετάστηκαν από τις επιτροπές διαμερίσματος για την αποζημίωση, που συστάθηκαν σε καθένα από τα ανωτέρω διαμερίσματα, υπό την εποπτεία του νομάρχη, και με τη συμμετοχή των αρμοδίων διοικήσεων, των επαγγελματικών οργανώσεων, των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών. Ο πίνακας των δικαιούχων καταρτίστηκε από τη Διεύθυνση Θαλάσσιας Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας κατόπιν προτάσεως των προϊσταμένων των διαμερισμάτων. Ο πίνακας περιελάμβανε 1 476 επιχειρήσεις. Το ποσό των απαλλαγών ανήλθε σε 0,87 εκατ. ευρώ.

(9)

Το μέτρο αυτό απευθυνόταν στις ίδιες επιχειρήσεις με αυτές των ανωτέρω αιτιολογικών σκέψεων 6 έως 8. Συνίστατο στην ανάληψη του βάρους, στο πλαίσιο εξατομικευμένων σχεδίων ρύθμισης των οφειλών, ενός μέρους των δεδουλευμένων ή προς καταβολή τόκων, τα έτη 2000, 2001 και 2002, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων δανείων, όπως και δανείων στήριξης της εκμετάλλευσης. Σκοπός των μέτρων αυτών ήταν, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε η Γαλλία στην επιστολή της 13ης Αυγούστου 2001, η ελάφρυνση των ταμειακών επιβαρύνσεων των επιχειρήσεων που επλήγησαν από τα περιστατικά (θύελλα και πετρελαιοκηλίδα).

(10)

Οι σχετικοί φάκελοι θα έπρεπε να έχουν κατατεθεί το αργότερο την 1η Απριλίου 2000. Οι διευθύνσεις θαλάσσιων υποθέσεων των διαμερισμάτων ανέλαβαν την επεξεργασία τους και τις υπέβαλαν στις επιτροπές αποζημίωσης. Το ποσό της ενίσχυσης διαμορφώθηκε κατάλληλα, βάσει κριτηρίων που προσδιορίστηκαν σε τοπικό επίπεδο. Οι επιτροπές αποζημίωσης έπρεπε ιδίως να λάβουν υπόψη τους το μέγεθος των απωλειών δραστηριότητας που πράγματι διαπιστώθηκαν στη διάρκεια του χειμώνα 1999-2000, την κατάσταση χρέους και το ευάλωτο των επιχειρήσεων, το ποσό των εσόδων εκμετάλλευσης των δύο τελευταίων οικονομικών ετών, τα ενδεχόμενα εισοδήματα από εξωτερικές πηγές που είχαν οι ενδιαφερόμενοι στη διάρκεια της ιδίας περιόδου, καθώς και τη βιωσιμότητα της εξεταζόμενης επιχείρησης. Ζητήθηκε από τους δανειστές των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων (τράπεζες και προμηθευτές) να καταβάλουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Το ποσό της ενίσχυσης δε μπορούσε να υπερβαίνει τις 48 000 γαλλικά φράγκα (FRF) (ήτοι 7 317 ευρώ), εκτός ιδιαίτερα κρίσιμης περιπτώσεως, κατά την κρίση της επιτροπής αποζημίωσης, που να δικαιολογεί άνοδο του ανωτάτου αυτού ορίου στα 62 000 FRF (9 451 ευρώ).

(11)

Τα εξατομικευμένα σχέδια ρύθμισης των χρεών, που καταρτίστηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής, οδήγησαν στην κατάρτιση συμβάσεως, εγκρινόμενης από το σύνολο των ενδιαφερομένων μερών, βάσει της οποίας μπορεί να προσδιοριστεί η συμβολή καθενός από αυτά στην υλοποίησή του. Την απόφαση χορήγησης της ενίσχυσης ελάμβανε ο προϊστάμενος του διοικητικού διαμερίσματος (νομάρχης - préfet de département). Το συνολικό ποσό της ενίσχυσης ανήλθε σε 8 εκατ. FRF περίπου (1,2 εκατ. ευρώ) και αφορούσε 1 083 επιχειρήσεις.

(12)

Συμπληρωματικά προς τα ανωτέρω περιγραφόμενα μέτρα, είτε πρόκειται για τα μέτρα για τα οποία έχει ήδη κινηθεί η επίσημη διαδικασία εξέτασης είτε για αυτά ως προς τα οποία η Επιτροπή έχει ήδη αποφανθεί θετικά, και με σκοπό, σύμφωνα με τη Γαλλία, να αντιμετωπισθούν οι δυσχέρειες του τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, ο οποίος βρέθηκε αντιμέτωπος με τις δυσκολίες που συσσώρευσαν η θύελλα και η πετρελαιοκηλίδα, όπως και να ληφθεί υπόψη η ζημία που υπέστησαν οι επιχειρήσεις του τομέα αυτού εξαιτίας της επιδείνωσης των συνθηκών στην αγορά, ο υπουργός γεωργίας και αλιείας αποφάσισε να λάβει υπέρ των επιχειρήσεων αυτών ορισμένα συμπληρωματικά μέτρα.

(13)

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπέβαλε η Γαλλία, με την επιστολή της 21ης Ιουνίου 2000, ήτοι πριν από την απόφαση κινήσεως της επίσημης διαδικασίας εξέτασης, είχε χορηγηθεί, για το έτος 2000, απαλλαγή από την καταβολή του ανταποδοτικού τέλους για τις παραχωρήσεις θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας στις θαλάσσιες εκτάσεις του δημοσίου και για τις άδειες υδροληψίας για την τροφοδοσία των τεμαχίων των ευρισκομένων σε ιδιωτικές εκτάσεις.

(14)

Η Γαλλία, στην επιστολή της 5ης Μαρτίου 2002, με την οποία γνωστοποίησε τις παρατηρήσεις της για την κίνηση της διαδικασίας, αναφέρει ότι το μέτρο αυτό αποτελούσε μέρος των συμπληρωματικών μέτρων ελάφρυνσης των βαρών όλων των υδατοκαλλιεργητών της μητροπολιτικής Γαλλίας και των υπερπόντιων διαμερισμάτων.

(15)

Μετά από σχετικό αίτημα της Επιτροπής, η Γαλλία επιβεβαίωσε, με επιστολή της 24ης Σεπτεμβρίου 2002, ότι η εφαρμογή της απαλλαγής αυτής είχε, με απόφαση της 12ης Σεπτεμβρίου 2000, επεκταθεί στο σύνολο των εκμεταλλεύσεων θαλάσσιων υδατοκαλλιεργειών.

(16)

Το ποσό της απαλλαγής αυτής ανήλθε στα 3,81 εκατ. ευρώ.

(17)

Ο υπουργός Γεωργίας και Αλιείας αποφάσισε, με δύο εγκυκλίους, από ημερομηνία 15 Απριλίου 2000 η μια και 13 Ιουλίου 2000 η άλλη, να χορηγήσει στο σύνολο των επιχειρήσεων του τομέα το ευεργέτημα της ελάφρυνσης κατά 50 % των κοινωνικών εισφορών, και τούτο για το διάστημα από τις 15 Απριλίου έως τις 15 Ιουλίου 2000 για τους υδατοκαλλιεργητές και από τις 15 Απριλίου έως τις 15 Οκτωβρίου 2000 για τους αλιείς.

(18)

Η ελάφρυνση αυτή αφορούσε τις εισφορές εργοδοτών και μισθωτών και εφαρμόστηκε στο σύνολο των αλιέων και των υδατοκαλλιεργητών της μητροπολιτικής Γαλλίας και των υπερπόντιων διαμερισμάτων της.

(19)

Οι λεπτομέρειες της μείωσης ήταν διαφορετικές, ανάλογα εάν επρόκειτο για τις εισφορές υπέρ του ΕΝΙΜ ( (Etablissement National des Invalides de la Marine – Εθνικό Ίδρυμα Αναπήρων Ναυτικών) ή για εισφορές υπέρ του MSA (Mutualité Sociale Agricole – Γεωργικό Ταμείο Αλληλοβοήθειας).

(20)

Όσον αφορά τις καταβαλλόμενες στο ΕΝΙΜ εισφορές, το ποσοστό μείωσης ανερχόταν στο 50 %, τόσο για τις εισφορές μισθωτών όσο και για τις εργοδοτικές εισφορές. Ωστόσο, στην ιδιαίτερη περίπτωση των πλοίων στα οποία δεν εφαρμόζεται η μέθοδος αμοιβής με βάση το κατεχόμενο μερίδιο, η μείωση της εργοδοτικής εισφοράς ανερχόταν στο 75 %. Αυτή η διαφορά ποσοστού εξηγείται, σύμφωνα με τη Γαλλία, από το γεγονός ότι, στην περίπτωση της αμοιβής με βάση το κατεχόμενο μερίδιο, υπάρχει στενή σχέση οικονομικής αλληλεγγύης μεταξύ του εφοπλιστικού φορέα και του πληρώματος απέναντι στις δυσχέρειες που απαντώνται κατά την άσκηση της αλιευτικής δραστηριότητας, ειδικότερα όσον αφορά τις πτώσεις του κύκλου εργασιών, ενώ, στις βιομηχανικής φύσεως αλιευτικές δραστηριότητες, στις οποίες δεν υφίσταται αυτή η μέθοδος αμοιβής, ο εφοπλιστικός φορέας αναλαμβάνει εκ των πραγμάτων το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών δυσχερειών.

(21)

Όσον αφορά τις οφειλόμενες στο MSA εισφορές, για τους υδατοκαλλιεργητές που καλύπτονται από το καθεστώς αυτό, οι λεπτομέρειες ελάφρυνσης των βαρών προσδιορίστηκαν από εγκύκλιο του Υπουργείου Γεωργίας και Αλιείας, της 25ης Απριλίου 2000. Η ελάφρυνση αυτή αντιστοιχούσε στην ανάληψη του βάρους, σε ποσοστό 50 % των προσωπικών εισφορών των οφειλομένων από τους ιδιοκτήτες εκμεταλλεύσεων και τους επιχειρηματίες, για τα τρία δωδέκατα των απαιτητών για το έτος 1999 εισφορών, καθώς και των εισφορών που όφειλαν να καταβάλουν για λογαριασμό των μισθωτών τους, για τους μισθούς των τριών τελευταίων μηνών του έτους 1999.

(22)

Οι απαλλαγές αυτές ανήλθαν σε ποσό 119 εκατ. FRF (18,2 εκατ. ευρώ).

(23)

Τα μέτρα που περιγράφονται στα τμήματα Α και Β ανωτέρω ελήφθησαν μετά τη ρύπανση που προκλήθηκε από το ναυάγιο του πετρελαιοφόρου Erika στις 12 Δεκεμβρίου 1999 και μετά από την ισχυρή θύελλα της 26ης και 27ης Δεκεμβρίου 1999.

(24)

Η ανάλυση των μέτρων αυτών έγινε με βάση το άρθρο 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης, που αναφέρει ότι είναι συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά «οι ενισχύσεις για την επανόρθωση ζημιών που προκαλούνται από θεομηνίες ή άλλα έκτακτα γεγονότα». Πράγματι, η ρύπανση που ακολούθησε το ναυάγιο του πετρελαιοφόρου Erika μπορεί να χαρακτηρισθεί ως έκτακτο γεγονός κατά την έννοια του ανωτέρω άρθρου. Αφετέρου, λόγω της ασυνήθους και ακραίας εντάσεώς της, η θύελλα της 26ης και 27ης Δεκεμβρίου 1999 μπορεί να χαρακτηρισθεί ως θεομηνία.

(25)

Στο πλαίσιο αυτό, ο ρόλος της Επιτροπής είναι να ελέγξει κατά πόσον υπήρξε υπεραντιστάθμιση των ζημιών που προκλήθηκαν από τα γεγονότα αυτά.

(26)

Τα μέτρα για τα οποία κινήθηκε η επίσημη διαδικασία εξέτασης είναι η απαλλαγή από τις κοινωνικές εισφορές για το πρώτο τρίμηνο του 2000 (ή ένα μέσο τρίμηνο), η ελάφρυνση των χρηματοπιστωτικών βαρών και η απαλλαγή από την καταβολή ανταποδοτικού τέλους για χρήση δημοσίου κτήματος.

(27)

Το μέτρο της απαλλαγής από κοινωνικές εισφορές ετέθη σε εφαρμογή μετά από εξέταση της κατάστασης των δυνητικά δικαιούχων επιχειρήσεων, από την επιτροπή αποζημίωσης. Η διάρκεια της απαλλαγής αυτής διαμορφώθηκε, από έναν έως τρεις μήνες, σε συνάρτηση με την προκληθείσα ζημία. Αυτό το απαλλακτικό μέτρο ήλθε να συμπληρώσει ορισμένα άλλα εγκριθέντα μέτρα (θέση σε εφαρμογή του καθεστώτος για τις φυσικές καταστροφές στη γεωργία, ενισχύσεις για την αποκατάσταση του εξοπλισμού και των αποθεμάτων και προκαταβολές για τις αποζημιώσεις που θα καταβληθούν από το IOPC). Η Επιτροπή, βασιζόμενη στις υποβληθείσες πληροφορίες, είχε κρίνει ότι δεν ήταν σε θέση να ελέγξει ότι, πράγματι, με αυτό το μέτρο απαλλαγής από τις κοινωνικές εισφορές, δεν υπήρξε, γενικότερα, αντιστάθμιση που να υπερβαίνει τις προσκληθείσες ζημίες.

(28)

Το μέτρο ελάφρυνσης των χρηματοπιστωτικών βαρών ήταν επίσης συμπληρωματικό των λοιπών εγκριθέντων μέτρων. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Επιτροπή δεν ήταν σε θέση να βεβαιωθεί ότι, γενικότερα, με αυτή την ελάφρυνση των χρηματοπιστωτικών βαρών, δεν υπήρξε αντιστάθμιση πέραν των προκληθεισών ζημιών.

(29)

Το μέτρο απαλλαγής από τα ανταποδοτικά τέλη ήταν επίσης συμπληρωματικό των άλλων μέτρων. Επιπλέον, σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέθετε η Επιτροπή, όλοι οι υδατοκαλλιεργητές των εν λόγω διοικητικών διαμερισμάτων φαίνεται να επωφελήθηκαν από το μέτρο αυτό. Η Γαλλία δεν ανέφερε τους λόγους για τους οποίους αυτό το μέτρο απαλλαγής επεκτάθηκε στο σύνολο των επαγγελματιών των διαμερισμάτων αυτών. Συνεπώς, η Επιτροπή δεν ήταν σε θέση, ούτε εδώ, να επαληθεύσει ότι με την απαλλαγή από την καταβολή των ανταποδοτικών τελών δεν υπήρξε, γενικότερα, αντιστάθμιση που να υπερβαίνει τις προκληθείσες ζημίες.

(30)

Δεδομένου ότι η Επιτροπή δεν ήταν σε θέση να επαληθεύσει ότι δεν υπήρξε υπεραντιστάθμιση, πέραν των προκληθεισών ζημιών, τα διάφορα αυτά μέτρα δεν ήταν δυνατόν να κηρυχθούν συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά, βάσει του άρθρου 97 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης.

(31)

Καθώς επρόκειτο για μη κοινοποιηθείσες ενισχύσεις, τα μέτρα αυτά εξετάστηκαν σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές για την εξέταση των κρατικών ενισχύσεων στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας (2), που εγκρίθηκαν το 1997 και ήταν σε ισχύ κατά την ημερομηνία των γεγονότων (εφεξής «κατευθυντήριες γραμμές του 1997»). Δεδομένου ότι οι ενισχύσεις αυτές προσλαμβάνουν χαρακτήρα ενίσχυσης στη λειτουργία, η Επιτροπή εφάρμοσε το σημείο 1.2 τέταρτο εδάφιο τρίτη περίπτωση των κατευθυντήριων γραμμών του 1997, στο οποίο διατυπώνεται η γενική αρχή ασυμβίβαστου των ενισχύσεων στη λειτουργία με την κοινή αγορά. Θεώρησε, ενόψει των πληροφοριών που διέθετε, ότι παρέμεναν ορισμένες αμφιβολίες ως προς το συμβιβάσιμο των εν λόγω μέτρων με την κοινή αγορά.

(32)

Σύμφωνα με τη Γαλλία, τα συμπληρωματικά μέτρα ελάφρυνσης υπέρ του συνόλου των υδατοκαλλιεργητών και αλιέων της μητροπολιτικής Γαλλίας και των υπερπόντιων διαμερισμάτων, εγκρίθηκαν με σκοπό την αντιστάθμιση της οικονομικής ζημίας που υπέστησαν οι επιχειρήσεις του τομέα λόγω της σημειωθείσας κάμψης της αγοράς, που προκλήθηκε από την κακή εικόνα που παρουσίαζαν τα θαλασσινά μετά τη ρύπανση από το Erika.

(33)

Η ελάφρυνση των κοινωνικών βαρών αφορούσε το διάστημα από τις 15 Απριλίου έως τις 15 Ιουλίου 2000.

(34)

Σύμφωνα με τη Γαλλία, η επιδείνωση των συνθηκών στην αγορά είχε ως συνέπεια πτώση των πωλήσεων λιανικής, για το πρώτο εξάμηνο του 2000, όσον αφορά τα οστρακοειδή, κατά 9 % σε όγκο και κατά 5 % σε αξία. Επιπλέον, η θύελλα είχε ορισμένες αρνητικές συνέπειες στην οικονομική κατάσταση του συνόλου του κλάδου οστρακοκαλλιέργειας, καθώς το διαμέρισμα Charente-Maritime διαδραματίζει κεντρικής σημασίας ρόλο στην εμπορία οστράκων στη Γαλλία.

(35)

Ωστόσο, η Γαλλία δεν υπέβαλε κανένα πληροφοριακό στοιχείο ως προς το σύνδεσμο μεταξύ του ποσού της οικονομικής ζημίας που φέρονται να υπέστησαν όλοι οι παραγωγοί οστρακοειδών από την πετρελαιοκηλίδα και του ποσού που αντιπροσωπεύει η απαλλαγή από τις κοινωνικές εισφορές στη διάρκεια της εν λόγω περιόδου. Συνεπώς, η Επιτροπή δεν ήταν σε θέση να ελέγξει κατά πόσον το απαλλακτικό αυτό μέτρο αντιστοιχούσε προς την αξία της προκληθείσας ζημίας, χωρίς να υπάρξει υπεραντιστάθμισή της.

(36)

Δεδομένου ότι το μέτρο αυτό προσλάμβανε χαρακτήρα ενίσχυσης στη λειτουργία, η Επιτροπή θεώρησε, βασιζόμενη στο σημείο 1.2 τέταρτο εδάφιο τρίτη περίπτωση των κατευθυντηρίων γραμμών του 1997, ότι, ενόψει των στοιχείων που διέθετε, παρέμεναν ορισμένες αμφιβολίες ως προς το συμβιβάσιμο του μέτρου αυτού με την κοινή αγορά.

(37)

Η ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών αφορούσε το διάστημα από τις 15 Απριλίου έως τις 15 Οκτωβρίου 2000.

(38)

Σύμφωνα με τη Γαλλία, διαπιστώθηκε μια γενικευμένη κάμψη της αγοράς θαλασσινών προϊόντων, συνοδευόμενη από διαρκή μείωση της ζήτησης, λόγω της ανησυχίας των καταναλωτών για τις υγειονομικές επιπτώσεις της πετρελαιοκηλίδας.

(39)

Η Γαλλία είχε υποβάλει διάφορα πληροφοριακά στοιχεία, στατιστικής φύσεως, για τις λιανικές πωλήσεις των προϊόντων της αλιείας, στοιχεία που δικαιολογούσαν τη θέση σε εφαρμογή αυτού του μέτρου ελάφρυνσης. Η Επιτροπή είχε λάβει υπό σημείωση τις πληροφορίες αυτές. Ωστόσο, στην επιστολή της προς τη Γαλλία, με την οποία την ειδοποιούσε για την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξέτασης, η Επιτροπή παρατηρούσε ιδίως ότι, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, στη διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2000, η αξία των πωλήσεων με το σύστημα του πλειστηριασμού σημείωσε αύξηση 3 % σε σχέση με το προηγούμενο έτος και η απόσυρση προϊόντων παρέμεινε κατώτερη από το 1,5 % των ποσοτήτων που εκφορτώθηκαν, όσον αφορά το σύνολο των κυριοτέρων ειδών αλιευμάτων, ήτοι ποσοστό ισοδύναμο προς αυτό που σημειώθηκε το 1999 κατά την ίδια περίοδο. Επιπλέον, αυτό το απαλλακτικό μέτρο εφαρμόστηκε στο σύνολο των γαλλικών επιχειρήσεων αλιείας, συμπεριλαμβανομένων αυτών που είναι εγκατεστημένες στα υπερπόντια διαμερίσματα.

(40)

Επιπλέον, η Επιτροπή είχε λάβει γνώση ορισμένων πληροφοριών που δημοσίευσε το Πρακτορείο France-Presse, όπως και ο γραπτός Τύπος, σύμφωνα με τις οποίες οι ελαφρύνσεις αυτές των κοινωνικών εισφορών είχαν στην πραγματικότητα ως στόχο να αντισταθμίσουν την άνοδο της τιμής των καυσίμων που είχε σημειωθεί ήδη από αρκετούς μήνες.

(41)

Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πληροφορίες αυτές, η Επιτροπή θεώρησε ότι η Γαλλία δεν είχε προσκομίσει τα στοιχεία εκείνα που θα επέτρεπαν να αποδειχθεί ότι η προβαλλόμενη κατάσταση αντιστοιχούσε προς την επανόρθωση οικονομικής ζημίας που υπέστησαν οι επιχειρήσεις λόγω της κάμψης της αγοράς θαλασσινών προϊόντων. Δεδομένου ότι το μέτρο αυτό προσλαμβάνει το χαρακτήρα ενίσχυσης στη λειτουργία, η Επιτροπή θεώρησε, με βάση το σημείο 1.2 τέταρτο εδάφιο τρίτη περίπτωση των κατευθυντηρίων γραμμών του 1997, ότι ενόψει των πληροφοριών που διέθετε, υπήρχαν σοβαρές αμφιβολίες ως προς το συμβιβάσιμο του μέτρου αυτού με την κοινή αγορά.

(42)

Η Γαλλία αναφέρει ότι οι ελαφρύνσεις των χρηματοπιστωτικών βαρών που χορηγήθηκαν στο πλαίσιο των σχεδίων ρύθμισης των χρεών, είχαν ως στόχο την ενίσχυση των πλέον ευάλωτων επιχειρήσεων ώστε να ανταπεξέλθουν σε μια έκτακτη κατάσταση, συνδεόμενη με τις επελθούσες καταστροφές, και όχι για την αντιστάθμιση των απωλειών. Επιλέξιμες για το μέτρο αυτό ήταν μόνον οι πλέον ευάλωτες επιχειρήσεις.

(43)

Όσον αφορά την πιθανότητα υπεραντιστάθμισης της επελθούσας ζημίας, η Γαλλία αναφέρει ότι η διαδικασία που καθιερώθηκε για τις ελαφρύνσεις των κοινωνικών εισφορών και τις χρηματοπιστωτικές ελαφρύνσεις λειτουργούσε ακριβώς προς αποφυγή της πιθανότητας αυτής. Οι νομαρχιακές επιτροπές αποζημίωσης που συστάθηκαν στα πληγέντα διοικητικά διαμερίσματα προέβησαν σε εκτίμηση της συνολικής οικονομικής κατάστασης καθεμιάς από τις επιχειρήσεις και επικύρωσαν τα χορηγηθέντα ποσά, λαμβάνοντας υπόψη την προκληθείσα ζημία.

(44)

Η Γαλλία διαπίστωσε ότι ο περιορισμός του ευεργετήματος της ελάφρυνσης στους υδατοκαλλιεργητές, και μόνον εκείνους, που επλήγησαν από τη θύελλα και την πετρελαιοκηλίδα, φάνηκε να είναι ανεπαρκής. Η γενικότερη κατάσταση του κλάδου φάνηκε να είναι αρκετά ανησυχητική ώστε να δικαιολογείται μια συνολική παρέμβαση. Η επίπτωση στην κοινή γνώμη από την προβολή στα ΜΜΕ της πετρελαιοκηλίδας, είχε ως συνέπεια την υποβάθμιση της εικόνας των θαλασσινών προϊόντων στα μάτια των καταναλωτών, και ιδίως των οστρακοειδών υδατοκαλλιέργειας, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους. Σύμφωνα με μελέτη που εκπονήθηκε για λογαριασμό του εθνικού διεπαγγελματικού οργανισμού προϊόντων της θάλασσας και της υδατοκαλλιέργειας (OFIMER), η πτώση του κύκλου εργασιών στον κλάδο καλλιέργειας οστρακοειδών εκτιμάται σε 51 εκατ. FRF (7,77 εκατ. ευρώ) σε διάστημα τεσσάρων μηνών, από τις 17 Δεκεμβρίου 1999 έως τις 16 Απριλίου 2000.

(45)

Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή αποφασίστηκε η εφαρμογή γενικής φύσεως μέτρων. Μια γενική ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών και μια απαλλαγή από την καταβολή ανταποδοτικών τελών. Η ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών ανήλθε σε ποσό ενίσχυσης ύψους 3,55 εκατ. ευρώ. Η απαλλαγή από την καταβολή ανταποδοτικών τελών ανήλθε σε ποσό 3,81 εκατ. ευρώ. Το συνολικό ποσό παρέμεινε, συνεπώς, κάτω από τα 7,77 εκατ. ευρώ της εκτιμώμενης μείωσης του κύκλου εργασιών, σύμφωνα με τη μελέτη που έγινε για λογαριασμό του OFIMER.

(46)

Η Γαλλία αμφισβητεί τα επιχειρήματα που προέβαλε η Επιτροπή για να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης. Αναφέρει ότι εξαιτίας της αίσθησης που προκάλεσε η πετρελαιοκηλίδα και των διαστάσεων που προσέλαβαν στα ΜΜΕ τόσο οι πραγματικές όσο και οι αναμενόμενες συνέπειές της, προκλήθηκε μια σοβαρή υποβάθμιση της εικόνας των θαλάσσιών προϊόντων. Κανένας τομέας και καμία γεωγραφική ζώνη δεν έμειναν στο απυρόβλητο.

(47)

Αναφέρει επίσης ότι η επιλεγείσα περίοδος ελάφρυνσης των βαρών (από τις 15 Απριλίου έως τις 15 Οκτωβρίου 2000) αντιστοιχεί πρακτικά στη δραστηριότητα των πλοίων για τους έξι πρώτους μήνες του έτους, επειδή η πληρωμή των κοινωνικών εισφορών αφορά στην πραγματικότητα τη δραστηριότητα των επιχειρήσεων στη διάρκεια των προηγούμενων τριών μηνών. Με τον ετεροχρονισμό αυτό κατέστη δυνατό να ληφθεί υπόψη επακριβώς η δραστηριότητα των αλιέων στο διάστημα κατά το οποίο αντιμετώπισαν τις μεγαλύτερες δυσκολίες, δηλαδή στη διάρκεια των έξι μηνών που ακολούθησαν τις δύο καταστροφές του Δεκεμβρίου 1999. Για τους λόγους αυτούς, η Γαλλία θεωρεί ότι η Επιτροπή δεν όφειλε να αναφερθεί στο πλαίσιο της ανάλυσής της, στο δελτίο συγκυρίας Flash Eco της 16ης Φεβρουαρίου 2001 του OFIMER.

(48)

Η Γαλλία θεωρεί ότι η Επιτροπή δεν θα έπρεπε επίσης να αναφερθεί στο δελτίο συγκυρίας του Ιανουαρίου-Απριλίου του OFIMER, επειδή αυτό βασιζόταν σε εκτιμήσεις, καθώς τα στοιχεία τα σχετικά με τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο αποτελούν σε μεγάλο βαθμό εκτιμήσεις. Οι διαφορές τις οποίες επεσήμανε η Επιτροπή οφείλοντο όχι σε διαφορά εκτιμήσεως αλλά σε συνήθη στατιστική απόκλιση μεταξύ των μη επεξεργασμένων στιγμιαίων δεδομένων και της οριστικής επικύρωσής τους. Είναι συνεπώς σκόπιμο να βασιστεί κανείς στα στοιχεία που γνωστοποιήθηκαν με το δελτίο της 6ης Απριλίου 2001, που διαβίβασε η Γαλλία στην Επιτροπή, στο πλαίσιο της εξέτασης του φακέλου αυτού· τα στοιχεία αυτά είναι και τα οριστικά δεδομένα που αφορούν την εξεταζόμενη περίοδο.

(49)

Εξάλλου, η Γαλλία αναφέρει ότι, με βάση τις μηνιαίες συνοπτικές εκθέσεις του OFIMER, οι ποσότητες που εκφορτώθηκαν στη διάρκεια των έξι πρώτων μηνών ήταν σταθερές σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 1999, ακόμη και αν μερικές φορές σημειώθηκαν σημαντικές βραχυχρόνιες μειώσεις, οι οποίες αντιστοιχούν προφανώς στις πλέον έντονες περιόδους κινητοποίησης των ΜΜΕ. Εντούτοις, στη διάρκεια της περιόδου αυτής, οι αποσύρσεις σημείωσαν αύξηση κατά 28 % σε σχέση με το 1999, ιδίως στη διάρκεια των πρώτων μηνών του έτους (Ιανουάριος: + 92 %, Φεβρουάριος: + 66 %, Μάρτιος: + 35 %). Όσον αφορά ορισμένα είδη, το επίπεδο των αποσύρσεων ήταν εξαιρετικά υψηλό (καραβίδες: + 175 %, πεσκαντρίτσα: + 161 %, καβουρομάνα: x 5), πράγμα που μαρτυρά τον ψυχολογικό αντίκτυπο της πετρελαιοκηλίδας στη συμπεριφορά του καταναλωτή.

(50)

Στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2000, δεδομένου ότι οι εκφορτωθείσες ποσότητες ήταν σχετικά σταθερές αλλά επίσης ότι σημειώθηκε ιδιαίτερα αισθητή άνοδος των ποσοτήτων που αποσύρθηκαν, οι πωληθείσες ποσότητες σημείωσαν πτώση. Η κατανάλωση νωπών προϊόντων της θάλασσας στα καταστήματα μειώθηκε κατά 7 % (6 % για τα ψάρια, 9 % για τα οστρακοειδή και 6,5 % για τα μαλακόστρακα, και ιδίως τις γαρίδες).

(51)

Όσον αφορά τις τιμές, αυτές μειώθηκαν κατά 6 % σε σχέση με τις τιμές του Ιανουαρίου 1999 και η πτώση αυτή συνεχίστηκε όσον αφορά τα είδη που είναι καθοριστικά για την ισορροπία των επιχειρήσεων. Επί 49 σημαντικών ειδών προϊόντων, που αποτέλεσαν το αντικείμενο παρακολούθησης από τον OFIMER, διαπιστώθηκε πτώση των τιμών σε 34 από αυτά τον Ιανουάριο του 2000, σε 26 τo Φεβρουάριο του 2000 και σε 21 τον Μάρτιο του 2000. Κατά τον ίδιο τρόπο, σημειώθηκε μια σταθερή στροφή των τιμών σε ολόκληρη τη διάρκεια της περιόδου, όσον αφορά τα κυριότερα αλιευόμενα είδη.

(52)

Η Γαλλία προσθέτει το επιχείρημα ότι ο καταναλωτής δεν είχε τη δυνατότητα να διακρίνει εύκολα μεταξύ των διαφόρων θαλασσινών ανάλογα με την καταγωγή τους και ότι η έλλειψη προτίμησης απέναντι στα θαλασσινά εκφράστηκε ανεξάρτητα από τη ζώνη παραγωγής. Ως εκ τούτου, οι υποψίες που δημιουργήθηκαν λόγω των συνεπειών της πετρελαιοκηλίδας εκφράστηκαν αδιακρίτως ως προς τα προϊόντα, τόσο αυτά της μητροπολιτικής Γαλλίας όσο και τα προϊόντα των υπερπόντιων διαμερισμάτων. Σύμφωνα με τη Γαλλία, για τα διαμερίσματα αυτά, τα τελωνειακά δεδομένα εμφανίζουν ένα φαινόμενο φθίνουσας απόδοσης, ως συνέπεια της πετρελαιοκηλίδας, και δεν υπήρχε κανένας λόγος να αποκλείονται οι αλιείς των διαμερισμάτων αυτών από το μηχανισμό παροχής στήριξης που είχε θέσει σε λειτουργία η κυβέρνηση.

(53)

Τέλος, η Γαλλία παρατηρεί ότι η Επιτροπή θεώρησε ολίγο αξιόπιστα τα δημοσιευθέντα στον τύπο άρθρα που της διαβιβάστηκαν για διευκρινιστικούς λόγους, αλλά ότι, αντίθετα, απέδωσε μεγάλη σημασία στα σχόλια ορισμένων δημοσιογράφων που διατυπώθηκαν στους διαδρόμους των επαγγελματικών κύκλων. Επισυνάπτει στις διαβιβαζόμενες παρατηρήσεις της διάφορα συμπληρωματικά άρθρα και τεκμήρια που αποδεικνύουν τη δημοσιότητα με την οποία περιβλήθηκε το γεγονός αυτό και πιστοποιούν το κλίμα υποψιών στο οποίο οφείλεται η απουσία προτίμησης του καταναλωτή για τα θαλασσινά προϊόντα. Επίσης, απορρίπτει την υπόθεση που διατύπωσε η Επιτροπή στην επιστολή της με την οποία την ενημερώνει για την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξέτασης, υπόθεση σύμφωνα με την οποία η ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών είχε στην πραγματικότητα ως στόχο την αντιστάθμιση της αύξησης του κόστους των καυσίμων, αύξηση η οποία είχε διαπιστωθεί ήδη από περισσότερους μήνες.

(54)

Δυνάμει του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης, «ενισχύσεις που χορηγούνται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη ή με κρατικούς πόρους και που νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό δια της ευνοϊκής μεταχειρίσεως ορισμένων επιχειρήσεων ή ορισμένων κλάδων παραγωγής είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά, κατά το μέτρο που επηρεάζουν τις μεταξύ κρατών μελών συναλλαγές, εκτός αν η παρούσα συνθήκη ορίζει άλλως.»

(55)

Τα διάφορα μέτρα που αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας απόφασης (ελαφρύνσεις των κοινωνικών εισφορών και χρηματοπιστωτικών βαρών, απαλλαγή από το ανταποδοτικό τέλος), αποτελούν μέτρα τα οποία παρέχουν ορισμένο πλεονέκτημα σε επιχειρήσεις που ασκούν συγκεκριμένη δραστηριότητα, στις επιχειρήσεις υδατοκαλλιέργειας και αλιείας. Πράγματι, οι επιχειρήσεις αυτές απαλλάσσονται από ορισμένα οικονομικά βάρη τα οποία κανονικά θα όφειλαν να φέρουν.

(56)

Τα μέτρα αυτά συνεπάγονται απώλεια πόρων για το Δημόσιο, είτε άμεσα (ελάφρυνση των χρηματοπιστωτικών βαρών και απαλλαγή από ανταποδοτικά τέλη), είτε έμμεσα, στο μέτρο που το κράτος οφείλει να καλύψει τις απώλειες του οργανισμού είσπραξης των κοινωνικών εισφορών. Υφίστανται συνεπώς κρατικές ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης.

(57)

Επιπλέον, δεδομένου ότι τα προϊόντα των δικαιούχων επιχειρήσεων πωλούνται στην κοινοτική αγορά, τα μέτρα που υιοθέτησε η Γαλλία ενισχύουν τη θέση των επιχειρήσεων αυτών, τόσο στη γαλλική αγορά σε σχέση με τις επιχειρήσεις των λοιπών κρατών μελών που επιθυμούν να εισαγάγουν στην αγορά αυτή τα δικά τους προϊόντα (προϊόντα υδατοκαλλιέργειας και αλιείας ή άλλα ανταγωνιστικά είδη διατροφής) όσο και στις αγορές των άλλων κρατών μελών σε σχέση με τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στις αγορές αυτές (όσον αφορά τα ίδια προϊόντα). Κατά συνέπεια, τα εν λόγω μέτρα νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό και δύνανται να επηρεάσουν τις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών.

(58)

Μέτρα αυτού του είδους καταρχήν απαγορεύονται δυνάμει της ίδιας διατάξεως του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης. Μπορούν να θεωρηθούν ως συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά μόνον εφόσον τους χορηγηθεί μια από τις προβλεπόμενες από τη συνθήκη παρεκκλίσεις. Καθώς πρόκειται για ενισχύσεις υπέρ των επιχειρήσεων υδατοκαλλιέργειας και αλιείας, αυτές πρέπει να αναλυθούν, όπως έχει ήδη γίνει στα πλαίσια της προκαταρκτικής εξέτασης, λαμβανομένων υπόψη των κατευθυντηρίων γραμμών του 1997.

(59)

Η Επιτροπή είχε κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης όσον αφορά ορισμένα μέτρα που εκδόθηκαν υπέρ των υδατοκαλλιεργητών μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1999, επειδή της ήταν αδύνατο να βεβαιωθεί ότι δεν υπήρξε, γενικότερα, μέσω της σώρευσης των διαφόρων ενισχύσεων, μεταξύ των οποίων και οι ενισχύσεις τις οποίες η Επιτροπή έχει ήδη αξιολογήσει θετικά, αντιστάθμιση των ζημιών πέραν αυτών που σημειώθηκαν.

(60)

Η Επιτροπή υπενθυμίζει ότι η επίσημη διαδικασία εξέτασης αφορούσε τα ακόλουθα μέτρα ενισχύσεως:

(61)

Όσον αφορά την απαλλαγή από τις κοινωνικές εισφορές και την ελάφρυνση των χρηματοπιστωτικών βαρών, σύμφωνα με τις παρασχεθείσες συμπληρωματικές πληροφορίες, η διαδικασία που έθεσε σε εφαρμογή η Γαλλία με την ίδρυση σε κάθε διαμέρισμα μιας νομαρχιακής επιτροπής αποζημίωσης, στην οποία εκπροσωπούνται οι διάφορες ενδιαφερόμενες κρατικές υπηρεσίες, τα τραπεζικά ιδρύματα και οι επαγγελματικοί κύκλοι, είχε ακριβώς ως στόχο την αποφυγή των κινδύνων υπεραντιστάθμισης. Η Γαλλία υπενθυμίζει ότι αυτές οι νομαρχιακές επιτροπές αποζημίωσης εξέτασαν τους φακέλους κάθε περίπτωσης χωριστά και ότι χάρη στην εξέταση αυτή έγινε διαμόρφωση των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν, ανάλογα με την κατάσταση των επιχειρήσεων, και επίσης αποφεύχθηκαν οι υπεραποζημιώσεις.

(62)

Ενόψει των πληροφοριών αυτών, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η Γαλλία έθεσε σε εφαρμογή μια κατάλληλη διαδικασία που επιτρέπει να αποφεύγεται η υπεραντιστάθμιση των ζημιών που σημειώθηκαν. Κατά συνέπεια, θεωρεί ότι οι ενισχύσεις αυτές είχαν πράγματι ως αποκλειστικό στόχο την αποζημίωση για τις ζημίες που υπέστησαν οι ενδιαφερόμενοι από τα δύο εξαιρετικά γεγονότα που ήταν η θύελλα του Δεκεμβρίου 1999 και το ναυάγιο του Erika.

(63)

Η απαλλαγή από τις κοινωνικές εισφορές και η ελάφρυνση των χρηματοπιστωτικών βαρών πρέπει συνεπώς να κηρυχθούν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά, βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης.

(64)

Όσον αφορά την απαλλαγή από τα ανταποδοτικά τέλη, αυτή θα εξεταστεί αναλυτικά παρακάτω, στο τμήμα Γ σημείο 1, δεδομένου ότι με το μέτρο αυτό ευεργετήθηκε το σύνολο των υδατοκαλλιεργητών της Γαλλίας, αντίθετα προς τις πληροφορίες που είχαν γνωστοποιηθεί στην Επιτροπή πριν κινηθεί η επίσημη διαδικασία εξέτασης. Πράγματι, η Γαλλία είχε ενημερώσει την Επιτροπή, με την επιστολή της 21ης Ιουνίου 2000, ότι οι παραχωρήσεις θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας και οι άδειες υδροληψίας στα σχετικά διοικητικά διαμερίσματα (νομούς) είχαν τύχει απαλλαγής από την πληρωμή του ανταποδοτικού τέλους για το έτος 2000. Καθώς η Γαλλία δεν ανέφερε πλέον την απαλλαγή αυτή στη μεταγενέστερη αλληλογραφία της με την Επιτροπή, όπου περιέγραψε αναλυτικά το περιεχόμενο των μέτρων που είχαν τεθεί σε εφαρμογή, η Επιτροπή ζήτησε από τη Γαλλία, με επιστολή της 21ης Ιουνίου 2001, να της γνωστοποιήσει κατά πόσον η απαλλαγή αυτή είχε πράγματι εφαρμοστεί και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, να της κοινοποιηθούν τα αντίστοιχα πληροφοριακά στοιχεία. Η Γαλλία, στην απάντησή της, της 13ης Αυγούστου 2001, ανέφερε ότι «οι υδατοκαλλιεργητές των διαμερισμάτων Finistère, Morbihan, Loire-Atlantique, Vendée, Charente-Maritime και Gironde είχαν όντως τύχει απαλλαγής από το πληρωτέο για το 2000 ανταποδοτικό τέλος χρήσης δημοσίου κτήματος», χωρίς να αναφέρει ότι το πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής αυτής είχε επεκταθεί και πέραν των εν λόγω έξι διαμερισμάτων και μόνον. Στην απάντησή της στην κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξέτασης και μόνον, η Γαλλία ανέφερε ότι το μέτρο αυτό ήταν μέτρο γενικής εφαρμογής, που αφορούσε έτσι το σύνολο των υδατοκαλλιεργητών της Γαλλίας, όπως και το μέτρο της ελάφρυνσης των κοινωνικών εισφορών.

(65)

Η απαλλαγή από τα ανταποδοτικά τέλη για το έτος 2000 και η ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών, για το διάστημα από τις 15 Απριλίου έως τις 15 Ιουλίου 2000, χορηγήθηκαν σε όλους τους υδατοκαλλιεργητές της μητροπολιτικής Γαλλίας και των υπερπόντιων διαμερισμάτων.

(66)

Σύμφωνα με τη Γαλλία, τα μέτρα αυτά θεσπίστηκαν για να αντισταθμιστεί η απώλεια κύκλου εργασιών που υπέστη το σύνολο του επαγγελματικού κλάδου σε όλη την επικράτεια, μετά από την υποβάθμιση της εικόνας των οστρακοειδών υδατοκαλλιέργειας στα μάτια των καταναλωτών, μετά το ναυάγιο του Erika. Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του OFIMER, η μείωση του κύκλου εργασιών μετά το γεγονός αυτό ανήλθε σε 7,7 εκατ. ευρώ, σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

(67)

Η απαλλαγή από τα ανταποδοτικά τέλη, ποσού ύψους 3,81 εκατ. ευρώ, και η ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών, ποσού ύψους 3,35 εκατ. ευρώ, θα επέτρεπαν, λοιπόν, τη μερική αντιστάθμιση αυτών των απωλειών εισοδήματος. Η συνολική ενίσχυση για όλη τη Γαλλία αντιπροσωπεύει συνεπώς 7,16 εκατ. ευρώ, ήτοι ποσό κατώτερο από την εκτιμηθείσα ζημία (7,7 εκατ. ευρώ).

(68)

Η Επιτροπή, σε συνάρτηση με τις υποβληθείσες πληροφορίες, δεν αμφισβητεί ότι υπήρξε παροδική επιδείνωση των συνθηκών της αγοράς οστρακοειδών υδατοκαλλιέργειας. Ωστόσο, όπως είχε ήδη σημειώσει στην απόφασή της για την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξέτασης, η υποβάθμιση αυτή της αγοράς πρέπει να σχετικοποιηθεί· δε σημειώθηκε καμία αιφνίδια και δραστική απόρριψη του προϊόντος από την πελατεία.

(69)

Η Επιτροπή παρατηρεί ότι η ετήσια αξία των προϊόντων υδατοκαλλιέργειας (οστρακοειδή και ψάρια) ανήλθε το 1999, για ολόκληρη τη Γαλλία, στα 502 εκατ. ευρώ (έκθεση του OFIMER για το 2000). Στον πίνακα όπου αναγράφεται η τιμή αυτή δεν εξειδικεύεται το μερίδιο των οστρακοειδών. Αν όμως αναφερθούμε σε άλλη πηγή [ιστοσελίδα «Υδατοκαλλιέργεια» του Υπουργείου Γεωργίας (3)], το μερίδιο αυτό (ιχθυοτροφεία θάλασσας και γλυκού νερού) ανέρχεται σε 221 εκατ. ευρώ. Μπορούμε, συνεπώς, να υπολογίσουμε την αξία της παραγωγής οστρακοειδών σε 281 εκατ. ευρώ.

(70)

Η απώλεια κύκλου εργασιών μετά από την υποβάθμιση της εικόνας των οστρακοειδών μπορεί συνεπώς να εκτιμηθεί σε εκατοστιαίο ποσοστό, σε 7,7/281, ήτοι 2,7 % της αξίας της παραγωγής του προηγούμενου έτους. Οι αποζημιώσεις που χορηγήθηκαν προς αντιστάθμιση, ποσού ύψους 7,16 εκατ. ευρώ, αντιπροσωπεύουν συνεπώς 7,16/281, ήτοι 2,5 % του κύκλου εργασιών.

(71)

Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι μικρής εμβέλειας ζημίες πρέπει να υπάγονται στην κατηγορία των στοιχείων κόστους που οι επιχειρήσεις οφείλουν να αναλαμβάνουν στο πλαίσιο της κανονικής διεξαγωγής των δραστηριοτήτων τους. Πράγματι, κάθε οικονομική δραστηριότητα συνεπάγεται την ανάληψη διαφόρων κινδύνων, μικρών ή μεγάλων διαστάσεων (διακύμανση της τιμής των συντελεστών παραγωγής, διακύμανση της τιμής πώλησης της παραγωγής, ενδεχόμενη αύξηση ορισμένων επιβαρύνσεων κ.λπ.) μετά από πάσης φύσεως απρόβλεπτα γεγονότα. Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι κίνδυνοι αυτοί, όταν συνεπάγονται ζημίες μικρής σπουδαιότητας, δεν μπορούν να θεμελιώνουν δικαίωμα αντιστάθμισης, επειδή τούτο θα σήμαινε, εκ του αντιθέτου, ότι πρέπει να θεωρούμε πως οι οικονομικοί παράγοντες θα μπορούσαν να διεκδικούν την καταβολή τέτοιας αντιστάθμισης από τη στιγμή που θα υφίσταντο τις συνέπειες οποιουδήποτε απρόβλεπτου γεγονότος. Για παράδειγμα, σύμφωνα με αυτή τη γενική κατεύθυνση, η Επιτροπή θεωρεί, στον τομέα της γεωργίας, ότι απαιτείται ένα όριο 30 % απωλειών (20 % στις μειονεκτικές περιοχές) για να μπορεί μια ενίσχυση να κηρυχθεί συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά, βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης.

(72)

Κατά συνέπεια, τα μέτρα ελάφρυνσης των κοινωνικών εισφορών και απαλλαγής από τα ανταποδοτικά τέλη, μέτρα που αποσκοπούν στην αντιστάθμιση απώλειας κύκλου εργασιών ύψους μόνον 2,7 %, δεν μπορούν, καταρχήν, να θεωρηθούν ως συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης. Εξάλλου, αυτά τα μέτρα ενισχύσεως δεν αντιστοιχούν προς καμία από τις προβλεπόμενες στις κατευθυντήριες γραμμές του 1997 παρεκκλίσεις. Πρέπει, συνεπώς, να θεωρηθούν ως ασυμβίβαστα με την κοινή αγορά.

(73)

Εντούτοις, όσον αφορά τα μέτρα που εφαρμόζονται στους υδατοκαλλιεργητές των διαμερισμάτων της ακτής του Ατλαντικού από το Finistère έως τη Gironde, η Επιτροπή σημειώνει ότι σκοπός τους ήταν η αντιστάθμιση μιας ζημίας άμεσα συνδεόμενης με ένα από τα δύο γεγονότα του Δεκεμβρίου 1999, ήτοι το ναυάγιο του Erika. Αυτά τα μέτρα ενισχύσεως μπορούν, συνεπώς, να αξιολογηθούν γενικότερα μαζί με τις άλλες ενισχύσεις που χορηγήθηκαν μετά από τα γεγονότα αυτά. Πρόκειται για τις ενισχύσεις για τις οποίες η Επιτροπή έχει ήδη αποφανθεί θετικά ως προς το συμβιβάσιμό τους με την κοινή αγορά στην επιστολή της 11ης Δεκεμβρίου 2001 (θέση σε εφαρμογή του καθεστώτος για τις θεομηνίες που πλήττουν το γεωργικό τομέα, ενίσχυση για την αποκατάσταση του εξοπλισμού και των αποθεμάτων, προκαταβολές έναντι των αποζημιώσεων του IOPC) ή και για τις ενισχύσεις, για τις οποίες η Επιτροπή αποφαίνεται θετικά στην παρούσα απόφασή της (ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών για το πρώτο τρίμηνο του 2000 και ελάφρυνση των χρηματοπιστωτικών βαρών - βλέπε τμήμα Β).

(74)

Δεδομένου ότι οι ενισχύσεις αυτές έχουν ήδη κηρυχθεί ή κηρύσσονται με την παρούσα συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β), ένα συμπληρωματικό ποσό αποζημίωσης ύψους 2,5 % του κύκλου εργασιών πρέπει να ενσωματωθεί στη συνολική ενίσχυση που εισέπραξαν οι υδατοκαλλιεργητές (αυτό το ποσοστό 2,5 %, ίσο προς 7,16 εκατ. ευρώ/281 εκατ. ευρώ υπολογίστηκε σε εθνικό επίπεδο· το ίδιο ποσοστό μπορεί να υπολογισθεί, ως μέσος όρος, για κάθε εκμετάλλευση). Λαμβάνοντας εξάλλου υπόψη αυτή τη χαμηλή σχετική τιμή, όπως και το γεγονός ότι οι άλλες ενισχύσεις δεν αντιστάθμιζαν στο ακέραιο τις προκληθείσες ζημίες, ο κίνδυνος υπεραντιστάθμισης αποφεύγεται.

(75)

Η εκτίμηση των απωλειών και η χορήγηση των ενισχύσεων που αποσκοπούσαν στην αντιστάθμισή τους, θα έπρεπε να είχαν γίνει στο επίπεδο κάθε μεμονωμένης εκμετάλλευσης, ώστε να εξακριβώνεται κατά πόσον το σύνολο των ζημιών που υπέστη καθεμία από τις επιχειρήσεις, αφού προηγουμένως προστεθεί η απώλεια κύκλου εργασιών που συνδέεται με την υποβάθμιση της εικόνας των οστρακοειδών, που υπολογίστηκε στο 2,7 %, αντιπροσώπευε πράγματι ένα σημαντικό ύψος ζημιών. Η μέθοδος την οποία επέλεξε η Γαλλία δεν αντιστοιχεί προς αυτή τη συλλογιστική, καθώς εφαρμόζεται σε όλους τους παραγωγούς της εν λόγω ζώνης (διαμερίσματα της ακτής του Ατλαντικού από το Finistère μέχρι τη Gironde). Όμως, η Επιτροπή μπορεί να θεωρήσει, στην παρούσα περίπτωση, ότι η μέθοδος αυτή είναι αποδεκτή και ότι εύλογα χρησιμοποιήθηκε προς διευκόλυνση της διοικητικής διαχείρισης εξαιτίας της εκτάσεως της ζώνης στην οποία τα γεγονότα αυτά παρήγαγαν τα αποτελέσματά τους, καθώς και του σημαντικού αριθμού των πληγεισών επιχειρήσεων.

(76)

Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι ότι αυτά τα μέτρα απαλλαγής από το ανταποδοτικό τέλος και ελάφρυνσης των κοινωνικών εισφορών δε δύνανται να θεωρηθούν ως συμβιβάσιμα με την κοινή αγορά βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) της συνθήκης στις περιπτώσεις που χορηγήθηκαν στις επιχειρήσεις υδατοκαλλιέργειας που είναι εγκατεστημένες εκτός των διαμερισμάτων που επλήγησαν από τα εν λόγω γεγονότα. Αντίθετα, τα ίδια αυτά μέτρα μπορούν να θεωρηθούν ότι συμβιβάζονται με την κοινή αγορά στις περιπτώσεις που χορηγήθηκαν σε επιχειρήσεις των διαμερισμάτων της ακτής του Ατλαντικού από το Finistère μέχρι τη Gironde.

(77)

Η γενικευμένη ελάφρυνση των κοινωνικών εισφορών που θεσπίστηκε υπέρ των αλιέων ολόκληρης της Γαλλίας είχε ως αντικείμενο, σύμφωνα με τη Γαλλία, να αντισταθμίσει το μαρασμό της αγοράς των αλιευτικών προϊόντων. Η ελάφρυνση αυτή αναφέρεται στο διάστημα από τις 15 Απριλίου έως τις 15 Οκτωβρίου 2000.

(78)

Η Επιτροπή δεν είχε πεισθεί για τα δεδομένα που της υπέβαλε η Γαλλία, λαμβανομένων ιδίως υπόψη ορισμένων άλλων πληροφοριών από τον OFIMER [πληροφορίες διαθέσιμες στο δικτυακό τόπο του δημόσιου αυτού οργανισμού (4)], και είχε αποφασίσει να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξέτασης.

(79)

Σε σημείωμά της, της 5ης Μαρτίου 2002, η Γαλλία, απαντώντας στην κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξέτασης, αναφέρει ότι οι πληροφορίες που κοινοποιήθηκαν με το σημείωμα της 5ης Απριλίου 2001 αποτελούν και τα οριστικά δεδομένα για την υπό εξέταση περίοδο· σύμφωνα με τη Γαλλία, η Επιτροπή δεν όφειλε να βασιστεί στα στοιχεία που αναζήτησε στο δικτυακό τόπο του OFIMER.