Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για τις διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ

(υποβάλλεται από την Επιτροπή)

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1. γενικεσ παρατηρησεις

Την 1η Ιανουαρίου 2002, ένα μεγάλο τμήμα της Ευρώπης θα γνωρίσει τη μεγαλύτερη νομισματική αλλαγή της ιστορίας του. Σε επίπεδο επιμελητειακής υποστήριξης, η πρόκληση είναι ιδιαίτερα σημαντική εφόσον περίπου δεκαπέντε δισεκατομμύρια χαρτονομίσματα και πενήντα δισεκατομμύρια κέρματα σε ευρώ πρέπει να αντικαταστήσουν, σε διάστημα μερικών εβδομάδων, έναν περίπου ισοδύναμο όγκο εθνικών χαρτονομισμάτων και κερμάτων σε δώδεκα διαφορετικές χώρες για την κάλυψη των αναγκών τριακοσίων περίπου εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών.

Η εισαγωγή των χαρτονομισμάτων και κερμάτων είναι το τελευταίο στάδιο μιας διαδικασίας που άρχισε την 1η Ιανουαρίου 1999 με τη δημιουργία του ευρώ. Καθώς όμως οι ευρωπαίοι πολίτες θα συνειδητοποιούν, χάρη στα χαρτονομίσματα και κέρματα σε ευρώ, ότι το ενιαίο νόμισμα εισήλθε πλέον στην καθημερινή τους ζωή, άλλα μέσα πληρωμής θα φαίνονται να παραμένουν αμετάβλητα: η διενέργεια μιας διασυνοριακής πληρωμής σε ευρώ θα συνεχίσει να είναι πιο δαπανηρή από τη μεταφορά ενός ποσού σε ευρώ εντός των εθνικών συνόρων. Η καθιέρωση του ενιαίου νομίσματος δεν συνοδεύτηκε από τη δημιουργία ενιαίου χώρου πληρωμών.

Σκοπός του παρόντος κανονισμού είναι να μειώσει τα τραπεζικά έξοδα για τις διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ στο επίπεδο των εξόδων που εφαρμόζονται σε εθνικό επίπεδο. Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μέρος μακροχρόνιας πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κυρίως όμως, θα επιτρέψει στο μεμονωμένο ευρωπαίο καταναλωτή να συμμετάσχει ενεργά στην εσωτερική αγορά, παρέχοντας του τη δυνατότητα να επωφεληθεί από μεγαλύτερη διαφάνεια τιμών και περισσότερες επιλογές.

2. ιστορικο

Το 1990, η Επιτροπή δημοσίευσε το πρώτο της γενικό έγγραφο σχετικά με τη λειτουργία των συστημάτων πληρωμών στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς [1]. Το έγγραφο αυτό διαπίστωνε ότι ενώ τα συστήματα πληρωμών λειτουργούν σχετικά καλά στο εσωτερικό κάθε χώρας, σε διασυνοριακή βάση συμβαίνει το αντίθετο. Το εμπόδιο που αντιπροσωπεύουν για τις πληρωμές τα σύνορα δεν επιτρέπει στον καταναλωτή να επωφεληθεί από τις ευκαιρίες που προσφέρει η εσωτερική αγορά. Όταν δημοσιεύθηκε το έγγραφο αυτό το ευρώ βρισκόταν ακόμα στο στάδιο του σχεδίου. το 2002, η κατάσταση θα είναι διαφορετική.

[1] "Οι πληρωμές στην εσωτερική αγορά", COM (90) 447 τελικό της 26ης Σεπτεμβρίου 1990.

Το 1994, η Επιτροπή δημοσίευσε μια ανακοίνωση σχετικά με τις διασυνοριακές μεταφορές χρηματικών ποσών, η οποία περιλάμβανε δύο σημαντικά κείμενα: ένα σχέδιο πρότασης οδηγίας, που έγινε στη συνέχεια η οδηγία αριθ. 97/5/ΕΚ, και ένα σχέδιο ανακοίνωσης σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού σε αυτές τις μεταφορές χρηματικών ποσών [2].

[2] COM (94) 436 τελικό της 18.11.94.

Τον Ιανουάριο του 2000, η Επιτροπή δημοσίευσε νέα ανακοίνωση με τίτλο "Πληρωμές μικρών ποσών στην εσωτερική αγορά", το συμπέρασμα της οποίας ήταν:

"Η παρούσα ανακοίνωση περιγράφει τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν όσον αφορά τις πληρωμές μικρών ποσών προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες - και οι προσδοκίες - των πολιτών και των ΜΜΕ για έναν "ενιαίο χώρο πληρωμών", δηλαδή για ένα χώρο όπου οι διασυνοριακές πληρωμές μικρών ποσών θα είναι σχεδόν εξίσου εύκολες και φθηνές με εκείνες που πραγματοποιούνται στη χώρα εγκατάστασής τους. Στο πλαίσιο αυτό, τόσο ο ιδιωτικός όσο και ο δημόσιος τομέας οφείλουν να διαδραματίσουν το ρόλο που τους αντιστοιχεί. Η Επιτροπή θα ενημερώνει τακτικά το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για την πρόοδο που επιτυγχάνεται στα ζητήματα που θίγει η παρούσα ανακοίνωση."

Στις 3 Απριλίου 2001, η Επιτροπή εξέδωσε μια ανακοίνωση [3] σχετικά με την εισαγωγή των κερμάτων και χαρτονομισμάτων σε ευρώ. Το έγγραφο αυτό επεσήμανε ως ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι οι διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ θα εξακολουθήσουν να είναι πιο δαπανηρές από τις εθνικές πληρωμές. Η ανακοίνωση αναφέρει ιδίως ότι «Η Επιτροπή προτίθεται να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της και να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε το κόστος των διασυνοριακών πράξεων να προσεγγίσει το κόστος των εθνικών πράξεων την 1η Ιανουαρίου 2002.»

[3] COM (2001) 190 τελικό της 3.4.2001.

3. η εννοια του χωρου πληρωμων σε ευρω

Κάθε χώρα έχει οργανώσει το δικό της σύστημα πληρωμών μικρών ποσών. Τα διάφορα εθνικά συστήματα λειτουργούν με ικανοποιητικό τρόπο. Αντίθετα, κάθε φορά που μια πληρωμή μικρού ποσού γίνεται διασυνοριακά, το κόστος για τον καταναλωτή είναι δυσανάλογο. Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι το 2001 η μέση τιμή μιας διασυνοριακής μεταφοράς ποσού 100 ευρώ στην Ένωση εξακολουθεί να υπερβαίνει τα 20 ευρώ.

Το 2002, ο καταναλωτής θα διαπιστώσει επίσης ότι η χρησιμοποίηση μιας αυτόματης ταμειολογιστικής μηχανής στη χώρα του δεν συνεπάγεται κανένα σχεδόν κόστος, αλλά είναι πολύ δαπανηρή μετά τη διέλευση των συνόρων. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για τα ίδια χαρτονομίσματα και κέρματα. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το μέσο πληρωμής. Σε καθέναν από τους 12 σημερινούς εθνικούς χώρους πληρωμών, το κόστος της πράξης είναι το ίδιο εάν η πληρωμή απλώς διασχίζει το δρόμο ή ταξιδεύει από μια πόλη στην άλλη. Η αρχή του ενιαίου χώρου πληρωμών πρέπει να ισχύσει για το σύνολο της ζώνης του ευρώ: το ευρώ πρέπει να αποτελέσει την κινητήριο δύναμη της μετάβασης από δώδεκα εθνικούς χώρους σε έναν ενιαίο «εγχώριο ευρωπαϊκό χώρο».

4. η προτεινομενη στον κανονισμο αρχη

Ο κανονισμός προτείνει να μη διαφέρει η τιμή μιας διασυνοριακής πληρωμής σε ευρώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση από εκείνη μιας εγχώριας πληρωμής (κατάργηση του εμποδίου που συνδέεται με τη διέλευση συνόρων). Ο επιδιωκόμενος στόχος είναι να βελτιωθεί η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς με την ενθάρρυνση των τεχνικών φορέων της αγοράς να δημιουργήσουν την υποδομή, τα πρότυπα και τις εμπορικές συμφωνίες που είναι αναγκαίες για την ομαλή λειτουργία ενός ενιαίου χώρου πληρωμών. Η ευθυγράμμιση των εξόδων για τις διασυνοριακές πληρωμές με εκείνα που εφαρμόζονται στις εγχώριες πληρωμές δεν αναμένεται να οδηγήσει σε υψηλότερα έξοδα για τις πληρωμές σε εθνικό επίπεδο.

Ο κανονισμός περιέχει μια σειρά μέτρων που προορίζονται να διευκολύνουν τις πληρωμές αυτές, όπως η υποχρεωτική χρησιμοποίηση ορισμένων προτύπων ή η κατάργηση των υποχρεώσεων γνωστοποίησης.

περιγραφη των αρθρων

αρθρο 1 - πεδιο εφαρμογης

Ο κανονισμός εφαρμόζεται στα έξοδα για όλα τα είδη διασυνοριακής πληρωμής σε ευρώ χωρίς τη χρήση μετρητών στην εσωτερική αγορά. Προβλέπει ότι οι τράπεζες δεν μπορούν πλέον να εισπράττουν για διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ έξοδα διαφορετικά από εκείνα που εισπράττουν για αντίστοιχες εγχώριες πληρωμές.

Ο κανονισμός εφαρμόζεται στις διασυνοριακές πληρωμές μέχρι ανώτατου ποσού 50.000 ευρώ, αλλά όχι σε πληρωμές μεγαλύτερων ποσών. Το όριο αυτό χρησιμοποιήθηκε επίσης στην οδηγία για τις διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης και έχει ως σκοπό να καλύψει τις πληρωμές μικρών ποσών. Κατά συνέπεια, ο κανονισμός εφαρμόζεται στις περισσότερες πληρωμές που πραγματοποιούνται από καταναλωτές και ΜΜΕ.

αρθρο 2 - ορισμοι

Το άρθρο 2 ορίζει τα ενδιαφερόμενα ιδρύματα, στα οποία απευθύνεται κυρίως η οδηγία: πρόκειται για τα ιδρύματα που εκτελούν διασυνοριακές πληρωμές και εισπράττουν έξοδα για τις υπηρεσίες τους.

Επιπλέον, το άρθρο 2 ορίζει τα διάφορα μέσα πληρωμών και τις πράξεις πληρωμών που καλύπτονται από τον κανονισμό. Πρόκειται για μέσα πληρωμής χωρίς μετρητά και με άμεση απόσβεση της οφειλής.

Οι επιταγές ορίζονται ως μέσο πληρωμής κατά την έννοια της Σύμβασης της Γενεύης του 1931, το οποίο καθίσταται διασυνοριακό όταν οι δύο τράπεζες που συμμετέχουν στην πληρωμή είναι εγκατεστημένες σε διαφορετικές χώρες.

Κανένας από τους ορισμούς αυτούς, εκτός από εκείνον των επιταγών, δεν είναι νέος. οι χρησιμοποιούμενοι στον κανονισμό ορισμοί ακολουθούν εκείνους που δίδονται σε παλαιότερες κοινοτικές νομοθετικές πράξεις.

αρθρο 3 - εξοδα για διασυνοριακες πληρωμες

Το άρθρο 3 διατυπώνει την αρχή της ισότητας των εξόδων. Η διάταξη δεν απαγορεύει στις τράπεζες να τιμολογούν έξοδα για τις υπηρεσίες πληρωμών που παρέχουν, ούτε να εφαρμόζουν διαφορετικά έξοδα για διαφορετικούς πελάτες. ορίζει ωστόσο ότι ο καταναλωτής πρέπει να καταβάλλει τα ίδια έξοδα για τις πληρωμές του σε ευρώ εντός της εσωτερικής αγοράς μέχρι ποσού 50.000 ευρώ, ανεξάρτητα από το εάν οι πληρωμές αυτές γίνονται διασυνοριακά ή σε εθνικό επίπεδο. Σε περίπτωση πληρωμής με κάρτα, καλύπτεται τόσο η προμήθεια που καταβάλλει ο έμπορος λιανικής πώλησης όσο και εκείνη που καταβάλλει ο κάτοχος της κάρτας. Το ποσό πρέπει να είναι το ίδιο όπως και για μια εγχώρια πληρωμή.

Ο κανονισμός εφαρμόζεται στις πληρωμές σε ευρώ. Η ευθυγράμμιση των εξόδων για όλες τις πληρωμές που πραγματοποιούνται στο ενιαίο νόμισμα θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των ευρωπαίων πολιτών στο ευρώ.

Ο κανονισμός εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο στα μέλη της ζώνης του ευρώ. Η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του μπορεί να επηρεάσει θετικά την κοινή γνώμη στα κράτη μέλη τα οποία δεν είναι ακόμα μέλη της ζώνης του ευρώ.

Ο κανονισμός θα αρχίσει να ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2002 για τις ηλεκτρονικές πληρωμές. Στην πράξη πρόκειται κυρίως για πληρωμές με κάρτα και για αναλήψεις μετρητών από αυτόματες ταμειολογιστικές μηχανές.

Για τις διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης και για τις επιταγές είναι πολύ δύσκολο από τεχνική άποψη να τηρηθεί η προθεσμία της 1ης Ιανουαρίου 2002. Για την ευθυγράμμιση των εξόδων για τις πληρωμές αυτές προβλέπεται επομένως μεταβατική περίοδος: τα έξοδα για τις διασυνοριακές και για τις εγχώριες πληρωμές πρέπει να έχουν ευθυγραμμιστεί το αργότερο την 1η Ιανουαρίου 2003 για πληρωμές μέχρι ποσού 50.000 ευρώ.

αρθρο 4 - διαφανεια των εξοδων

Το άρθρο 4 ορίζει ότι οι πελάτες πρέπει να ενημερώνονται προηγουμένως από το ίδρυμα που πραγματοποιεί την πληρωμή σχετικά με τα έξοδα που εφαρμόζονται στις διασυνοριακές και στις εγχώριες πληρωμές. Αυτό θα επιτρέψει στους πελάτες να συγκρίνουν άμεσα τα έξοδα αυτά. Κάθε τροποποίηση των εξόδων θα πρέπει επίσης να ανακοινώνεται στον πελάτη.

Δεδομένου ότι ο κανονισμός εφαρμόζεται επίσης στις διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ από ή προς κράτη μέλη που δεν ανήκουν στη ζώνη του ευρώ, το άρθρο 4 περιέχει επίσης υποχρεώσεις για την χορήγηρηση πληροφοριών σχετικά με τα τέλη που συνδεόνται με την ανταλλαγή νομισμάτων. Αυτό θα επιτρέψει να γίνει διάκριση ανάμεσα στα έξοδα για ανταλλαγές νομισμάτων και στα έξοδα που βαρύνουν την ίδια την πληρωμή.

αρθρο 5 - μετρα για τη διευκολυνση των διασυνοριακων πληρωμων

Το υψηλό επίπεδο των εξόδων για διασυνοριακές πληρωμές οφείλεται κυρίως στην έλλειψη αυτοματοποίησης και στην ανάγκη δαπανηρής χειρωνακτικής επεξεργασίας για τεχνικούς και διοικητικούς λόγους. Για το λόγο αυτό, ο κανονισμός εισάγει ορισμένα μέτρα προκειμένου να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για πλήρως αυτοματοποιημένη επεξεργασία των πληρωμών.

Η καθιέρωση του διεθνούς αριθμού τραπεζικού λογαριασμού (IBAN) και του κωδικού αναγνώρισης τραπέζης (BIC) αποτελεί σημαντικό βήμα προς μια πλήρη αυτοματοποίηση των πληρωμών, ανάλογη προς το βαθμό αυτοματοποίησης που υπάρχει σε εθνικό επίπεδο. Οι κωδικοί IBAN και BIC είναι τα νέα διεθνή πρότυπα ISO για τις διασυνοριακές πληρωμές. Επιτρέπουν την εκτέλεση αυτοματοποιημένων πληρωμών, χωρίς δαπανηρή και χρονοβόρα επεξεργασία.

Το άρθρο 5 ορίζει ότι τα ιδρύματα υποχρεούνται να γνωστοποιούν στους πελάτες τους κωδικούς IBAN και BIC. Ωστόσο, ο κανονισμός υποχρεώνει επίσης τους πελάτες να χρησιμοποιούν αυτά τα νέα πρότυπα και να γνωστοποιούν, κατόπιν σχετικού αιτήματος, τους κωδικούς IBAN και BIC προτού δώσουν εντολή για διασυνοριακή μεταφορά πίστωσης.

Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη παράγραφος του άρθρου έχουν προαιρετικό χαρακτήρα, εφόσον οι πελάτες δεν πραγματοποιούν όλοι διασυνοριακές πληρωμές και εφόσον ενδέχεται να υπάρχουν άλλα αποτελεσματικά συστήματα διασυνοριακών πληρωμών που δεν βασίζονται στους κωδικούς IBAN και BIC. Ωστόσο, φαίνεται σκόπιμο να απαιτηθεί να αναφέρονται πάντα στα αντίγραφα κίνησης λογαριασμών πελατών οι κωδικοί IBAN και BIC ή να υποχρεωθούν οι εμπορικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αγορές άλλων κρατών μελών να γνωστοποιούν τους κωδικούς IBAN και BIC στους πελάτες τους, για παράδειγμα στους δικτυακούς τόπους τους, στα τιμολόγιά τους ή με ανάλογο τρόπο, προκειμένου να διευκολυνθούν οι διασυνοριακές πληρωμές.

αρθρο 6 - υποχρεωσεις των κρατων μελων

Η δαπανηρή χειρωνακτική επεξεργασία και το επακόλουθα υψηλά έξοδα οφείλονται επίσης στην υποχρέωση που επιβάλλουν τα κράτη μέλη στα ιδρύματα να γνωστοποιούν τις διασυνοριακές πληρωμές για την κατάρτιση στατιστικών ισοζυγίων πληρωμών. Το άρθρο 6 καταργεί αυτή την υποχρέωση για τις διασυνοριακές πληρωμές που εμπίπτουν στο πεδίο του κανονισμού, μέχρι ποσού 12.500 ευρώ από την 1η Ιανουαρίου 2002. Από την 1η Ιανουρίου 2004, το ποσό αυτό αυξάνεται σε 50.000 ευρώ.

Οι ελάχιστες υποχρεώσεις πληροφόρησης για την εκτέλεση διασυνοριακών πληρωμών διαφέρουν ανάλογα με το κράτος μέλος (για παράδειγμα, όσον αφορά τις υποχρεώσεις γνωστοποίησης των στοιχείων του δικαιούχου της πληρωμής, τα περισσότερα κράτη μέλη απαιτούν να αναφέρεται ο αριθμός του λογαριασμού και, σε ορισμένα κράτη μέλη, και η διεύθυνση της λήπτριας τράπεζας). Οι διαφορές αυτές δημιουργούν δυσχέρειες και απαιτούν χρονοβόρες χειρωνακτικές παρεμβάσεις. Το άρθρο 6 προβλέπει την εναρμόνιση της αναγκαίας ελάχιστης πληροφόρησης.

2001/0174 (COD)

Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ σχετικά με τις διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ιδίως το άρθρο 95, παράγραφος 1,

την πρόταση της Επιτροπής [4],

[4] ΕΕ

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής [5],

[5] ΕΕ

τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας [6],

[6] ΕΕ

Ενεργώντας σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 251 της συνθήκης [7],

[7] ΕΕ

Εκτιμώντας τα εξής:

(1) Η οδηγία 97/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Ιανουαρίου 1997 για τις διασυνοριακές μεταφορές πιστώσεων [8] αποσκοπούσε στη βελτίωση των υπηρεσιών διασυνοριακών μεταφορών πιστώσεων και ιδίως της αποτελεσματικότητάς τους. Επιδίωκε ιδίως να παράσχει στους καταναλωτές και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ταχέως, αξιόπιστα και με χαμηλό κόστος διασυνοριακές μεταφορές πιστώσεων από ένα τμήμα της Κοινότητας σε άλλο. Το κόστος αυτών των μεταφορών πίστωσης και των διασυνοριακών πληρωμών γενικά παραμένει εξαιρετικά υψηλό σε σχέση με τις πληρωμές σε εθνικό επίπεδο.

[8] ΕΕ L 43, 14.2.1997, σ. 25.

(2) Η ανακοίνωση της Επιτροπής της 31ης Ιανουαρίου 2000 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για τις πληρωμές μικρών ποσών στην εσωτερική αγορά [9], τα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 26ης Οκτωβρίου 2000 σχετικά με την ανακοίνωση της Επιτροπής και της 4ης Ιουλίου 2001 σχετικά με τα μέσα για τη στήριξη των οικονομικών φορέων κατά τη μετάβαση στο ευρώ, καθώς και οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας του Σεπτεμβρίου 1999 και του Σεπτεμβρίου 2000 για τη βελτίωση των υπηρεσιών διασυνοριακών πληρωμών, υπογράμμισαν επίσης την επείγουσα ανάγκη επίτευξης προόδου στον τομέα αυτό.

[9] COM(2000) 36 τελικό.

(3) Η ανακοίνωση της Επιτροπής της 3ης Απριλίου 2001 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, την Επιτροπή των Περιφερειών και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις προετοιμασίες για την τελική εισαγωγή των χαρτονομισμάτων και κερμάτων σε ευρώ [10] αναφέρει ότι η Επιτροπή προτίθεται να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της και να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να εξασφαλίσει ότι το κόστος των διασυνοριακών πράξεων θα προσεγγίσει το κόστος των εθνικών πράξεων την 1η Ιανουαρίου 2002.

[10] COM(2001) 190 τελικό.

(4) Ο όγκος των διασυνοριακών πληρωμών αυξάνεται σταθερά καθώς συνεχίζεται η ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς. Σε αυτό το χώρο χωρίς σύνορα, η εισαγωγή του ευρώ διευκόλυνε ακόμα περισσότερο τις πληρωμές.

(5) (5) Εάν το επίπεδο των εξόδων για διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ παραμένει υψηλότερο από το επίπεδο των εξόδων για εγχώριες πληρωμές, η εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των επιχειρήσεων στο ευρώ θα μειωθεί. Συνεπώς, για να διευκολυνθεί η λειτουργία της ενιαίας εσωτερικής αγοράς, πρέπει να εξασφαλιστεί ότι τα έξοδα για διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως τα έξοδα για τις πληρωμές σε ευρώ στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους.

(6) Για τις διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ μέχρι ποσού 50.000 ευρώ που μπορούν να εκτελεστούν ηλεκτρονικά, η αρχή της ισότητας των εξόδων θα πρέπει να εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2002. Για να καταστεί δυνατή η δημιουργία των αναγκαίων υποδομών και προϋποθέσεων, θα πρέπει να υπάρξει μεταβατική περίοδος για τις διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης και τις επιταγές, μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2003.

(7) Για να δοθεί στον καταναλωτή η δυνατότητα να εκτιμά τα έξοδα μιας διασυνοριακής πληρωμής, πρέπει να του παρέχονται πληροφορίες για τα εφαρμοζόμενα έξοδα και τις μεταβολές τους. Το ίδιο ισχύει και στις περιπτώσεις στις οποίες στη διασυνοριακή πληρωμή σε ευρώ χρησιμοποιείται επίσης ένα νόμισμα διαφορετικό από το ευρώ.

(8) Πρέπει επίσης να προβλεφθούν ορισμένες βελτιώσεις προκειμένου να διευκολυνθεί η εκτέλεση των διασυνοριακών πληρωμών από τα ιδρύματα που τις πραγματοποιούν. Ειδικότερα, πρέπει να προωθηθεί η τυποποίηση, ιδίως όσον αφορά τη χρησιμοποίηση των κωδικών IBAN (διεθνής αριθμός τραπεζικού λογαριασμού) και BIC (κωδικός αναγνώρισης τραπέζης) που είναι αναγκαίοι για την αυτοματοποιημένη επεξεργασία των διασυνοριακών μεταφορών πίστωσης. Η ευρύτερη δυνατή χρήση αυτών των κωδικών έχει ουσιώδη σημασία. Τέλος, ορισμένες ρυθμίσεις που δημιουργούν πρόσθετο κόστος πρέπει να καταργηθούν προκειμένου να μειωθούν τα έξοδα που βαρύνουν τους καταναλωτές για διασυνοριακές πληρωμές.

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1 Πεδίο εφαρμογής

Ο παρών κανονισμός θεσπίζει κανόνες για διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι τα έξοδα για τις πληρωμές αυτές είναι ίδια με τα έξοδα των πληρωμών σε ευρώ χωρίς διέλευση συνόρων.

Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στις διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ εντός της Κοινότητας ποσών μέχρι 50.000 ευρώ.

Άρθρο 2 Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

α) ως "διασυνοριακές πληρωμές" νοούνται:

i) οι "διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης", οι οποίες είναι πράξεις πραγματοποιούμενες με πρωτοβουλία του εντολέα μέσω ιδρύματος ή υποκαταστήματός του σε κράτος μέλος, με σκοπό να τεθεί στη διάθεση του δικαιούχου χρηματικό ποσό σε ένα ίδρυμα ή υποκατάστημά του ευρισκόμενο σε άλλο κράτος μέλος. Ο εντολέας και ο δικαιούχος είναι δυνατόν να είναι ένα και το αυτό πρόσωπο

ii) οι "διασυνοριακές πράξεις ηλεκτρονικής πληρωμής", οι οποίες είναι:

- οι μεταφορές χρηματικών ποσών με μέσο ηλεκτρονικής πληρωμής, εκτός από εκείνες τις οποίες εντέλλονται και οι οποίες εκτελούνται από ιδρύματα και

- οι αναλήψεις μετρητών με μέσο ηλεκτρονικής πληρωμής και η φόρτιση (και αποφόρτιση) μέσου ηλεκτρονικού χρήματος σε μηχανήματα αυτόματης ανάληψης και σε αυτόματες ταμειολογιστικές μηχανές στα καταστήματα του εκδότη ή ενός ιδρύματος που έχει συμβατική υποχρέωση να αποδέχεται το μέσο πληρωμής.

iii) οι "διασυνοριακές επιταγές", οι οποίες είναι οι επιταγές που ορίζονται στη Σύμβαση της Γενεύης της 19ης Μαρτίου 1931 περί ενιαίων νομοθετικών κανόνων για τις επιταγές, και οι οποίες χρησιμοποιούνται σε διασυνοριακές συναλλαγές στο εσωτερικό της Κοινότητας.

β) ως "μέσο ηλεκτρονικής πληρωμής" νοείται ένα μέσο πληρωμής εξ αποστάσεως και ένα μέσο ηλεκτρονικού χρήματος που επιτρέπει στον κάτοχό του να πραγματοποιεί μία ή περισσότερες ηλεκτρονικές πληρωμές.

γ) ως «μέσο πληρωμής με πρόσβαση εξ αποστάσεως» νοείται ένα μέσο που επιτρέπει στον κάτοχό του να έχει πρόσβαση σε χρηματικά ποσά που υπάρχουν σε λογαριασμό του σε ίδρυμα και να πραγματοποιεί πληρωμές σε ένα δικαιούχο, συνήθως μέσω προσωπικού κωδικού αριθμού αναγνώρισης ταυτότητας ή και κάθε άλλης ανάλογης απόδειξης ταυτότητας. Τα μέσα πληρωμής εξ αποστάσεως περιλαμβάνουν ιδίως τις κάρτες πληρωμής (πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες ή κάρτες περιοδικής χρέωσης ή επιβάρυνσης) και τις κάρτες για διεκπεραίωση τραπεζικών εργασιών μέσω τηλεφώνου ή με κατ'οίκον εφαρμογές.

δ) ως "μέσο ηλεκτρονικού χρήματος" νοείται ένα επαναφορτιζόμενο μέσο πληρωμής, είτε πρόκειται για κάρτα με αποθηκευμένη αξία είτε για μνήμη ηλεκτρονικού υπολογιστή, στο οποίο αποθηκεύονται ηλεκτρονικά μονάδες αξίας.

ε) ως "ίδρυμα" νοείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του εκτελεί διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης.

στ) ως "εισπραττόμενο έξοδο" νοείται κάθε έξοδο που εισπράττεται από ίδρυμα και συνδέεται με διασυνοριακή πληρωμή, εκτός εκείνων που εισπράττονται για την κάλυψη συναλλαγής σε ξένο νόμισμα.

Άρθρο 3 Έξοδα διασυνοριακών πληρωμών

1. Από την 1η Ιανουαρίου 2002, τα έξοδα που εισπράττει ίδρυμα για διασυνοριακές ηλεκτρονικές συναλλαγές σε ευρώ μέχρι ποσού 50.000 ευρώ είναι ίδια με τα έξοδα που εισπράττει το ίδιο ίδρυμα για αντίστοιχες πληρωμές στο εσωτερικό του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένο το ίδρυμα που εκτελεί τη διασυνοριακή ηλεκτρονική πληρωμή.

2. Από την 1η Ιανουαρίου 2003 το αργότερο, τα έξοδα που εισπράττει ίδρυμα για διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης και για διασυνοριακές επιταγές σε ευρώ μέχρι ποσού 50.000 ευρώ είναι ίδια με τα έξοδα που εισπράττει το ίδιο ίδρυμα για αντίστοιχες μεταφορές πίστωσης και επιταγές στο εσωτερικό του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένο το ίδρυμα που εκτελεί τη διασυνοριακή μεταφορά πίστωσης ή τη διασυνοριακή επιταγή.

Άρθρο 4 Διαφάνεια των εξόδων

1. Κάθε ίδρυμα παρέχει εκ των προτέρων στους πελάτες του, με άμεσα κατανοητή μορφή, είτε γραπτώς είτε, κατά περίπτωση, με ηλεκτρονικά μέσα, πληροφορίες σχετικά με τα έξοδα που εισπράττει για διασυνοριακές πληρωμές και για πληρωμές στο εσωτερικό του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένο.

2. Κάθε μεταβολή στα έξοδα αυτά γνωστοποιείται με τους τρόπους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, πριν την ημερομηνία εφαρμογής της.

3. Εάν ένα ίδρυμα εισπράττει έξοδα για την ανταλλαγή ξένων νομισμάτων σε ευρώ και αντίστροφα, παρέχει στους πελάτες του.

α) εκ των προτέρων πληροφορίες για όλα τα έξοδα ανταλλαγής που προτίθεται να εφαρμόσει, και

β) ειδικές πληροφορίες για τα διάφορα έξοδα ανταλλαγής που εφαρμόστηκαν

Άρθρο 5 Μέτρα για τη διευκόλυνση των διασυνοριακών πληρωμών

1. Κάθε ίδρυμα γνωστοποιεί στον πελάτη του, μετά από αίτημά του,) το διεθνή αριθμό τραπεζικού λογαριασμού του (IBAN) και τον κωδικό αναγνώρισης τράπεζας αυτού του ιδρύματος (BIC).

2. Για διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης , ο πελάτης γνωστοποιεί, μετά από αίτημά του, στο ίδρυμα που εκτελεί τη μεταφορά τον αριθμό IBAN του δικαιούχου και τον κωδικό BIC του ιδρύματος του δικαιούχου.

3. Κάθε ίδρυμα αναφέρει στο αντίγραφο κίνησης λογαριασμού κάθε πελάτη τον αριθμό του IBAN και τον κωδικό BIC του ιδρύματος.

4. Κάθε προμηθευτής που προτίθεται να πωλήσει αγαθά και υπηρεσίες διασυνοριακά σε πελάτες στην Κοινότητα γνωστοποιεί τον αριθμό του IBAN και τον κωδικό BIC του ιδρύματός του.

Άρθρο 6

Υποχρεώσεις των κρατών μελών

1. Τα κράτη μέλη καταργούν από την 1η Ιανουαρίου 2002 το αργότερο όλες τις εθνικές υποχρεώσεις γνωστοποίησης των διασυνοριακών πληρωμών μέχρι ποσού 12.500 ευρώ για τις στατιστικές του ισοζυγίου πληρωμών. Από την 1η Ιανουαρίου 2004, το εν λόγω ανώτατο ποσό αυξάνεται σε 50.000 ευρώ.

2. Τα κράτη μέλη καταργούν από την 1η Ιανουαρίου 2002 το αργότερο όλες τις εθνικές υποχρεώσεις όσον αφορά τις ελάχιστες πληροφορίες που πρέπει να παρέχονται σχετικά με τα στοιχεία του δικαιούχου, οι οποίες εμποδίζουν την αυτοματοποίηση των πληρωμών.

Άρθρο 7

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την τρίτη ημέρα μετά τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και εφαρμόζεται άμεσα σε όλα τα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες,

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Για το Συμβούλιο

Η Πρόεδρος Ο Πρόεδρος

ΔΕΛΤΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ (ΜΜΕ)

ονομασια της προτασης: προταση κανονισμου του ευρωπαϊκου κοινοβουλιου και του συμβουλιου σχετικα με τισ διασυνοριακες πληρωμες σε ευρω

αριθμοσ αναφορας του εγγραφου: COM(2001) 439 τελικό

η προταση

1. Λαμβανομένης υπόψη της αρχής της επικουρικότητας, γιατί είναι αναγκαία μια κοινοτική νομοθετική πράξη στον τομέα αυτό και ποιοι είναι οι κυριότεροι στόχοι της;

Για να είναι δυνατή η πλήρης αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της ενιαίας αγοράς και της Νομισματικής Ένωσης, έχει ζωτική σημασία να μπορούν οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις να πραγματοποιούν πληρωμές μεταξύ δύο χωρών της Ένωσης με την ίδια ταχύτητα, αξιοπιστία και κόστος όπως και για τις πληρωμές στο εσωτερικό των κρατών μελών. Την 1η Ιανουαρίου 2002, τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα σε ευρώ θα κυκλοφορήσουν σε 12 κράτη μέλη της Ένωσης. Θα υπάρχει επομένως ένα ενιαίο νόμισμα για τις πληρωμές σε μετρητά, αλλά για τις άλλες πληρωμές ενδέχεται να υπάρχουν σημαντικές διαφορές κόστους μεταξύ εγχώριων και διασυνοριακών πληρωμών.

Στόχος της πρότασης είναι να επιταχύνει την τιμολογιακή ευθυγράμμιση μεταξύ εθνικών και διασυνοριακών πράξεων πληρωμής. Με βάση τη διαπίστωση ότι τα εθνικά συστήματα πληρωμών λειτουργούν αποτελεσματικά αλλά η λειτουργία των διασυνοριακών συστημάτων είναι πολύ λιγότερο ικανοποιητική, η πρόταση κανονισμού περιλαμβάνει τρία είδη μέτρων:

- μια γενική αρχή μη τιμολογιακής διάκρισης μεταξύ μιας εθνικής και μιας διασυνοριακής πληρωμής σε ευρώ. Η αρχή αυτή είναι η εφαρμογή της έννοιας της ενιαίας αγοράς στον τομέα των πληρωμών: σε μια ενιαία αγορά, η ύπαρξη ή μη ενός συνόρου δεν πρέπει να έχει επιπτώσεις.

- μέτρα για την πληροφόρηση της πελατείας σχετικά με τις εφαρμοζόμενες τιμές και την εξέλιξή τους. Έχει σημασία να πληροφορηθούν σαφώς οι χρήστες συστημάτων πληρωμών για το κόστος των διαφόρων πράξεων προκειμένου να διαλέξουν την πλέον προσαρμοσμένη στις ανάγκες τους. Αυτό θα ασκήσει πιέσεις για τη μείωση των τιμών αυτών των υπηρεσιών, αλλά κυρίως θα συμβάλει στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των συστημάτων πληρωμών.

- μέτρα για την αυτοματοποίηση των συστημάτων πληρωμών. Ενώ τα εθνικά συστήματα είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοματοποιημένα, μειώνοντας έτσι σημαντικά το κόστος των συναλλαγών, τα διασυνοριακά συστήματα, ιδίως στον τομέα των μεταφορών χρηματικών ποσών, προσκρούουν στην έλλειψη κανόνων ή στην υποχρέωση εφαρμογής αποκλινόντων εθνικών κανόνων. Προβλέπεται επομένως μια σειρά μέτρων που ευνοούν τη χρησιμοποίηση κοινών κανόνων.

επιπτωσεις στισ επιχειρησεισ

2. Ποιος θα επηρεαστεί από την πρόταση;

Έχει σημασία να γίνει διάκριση μεταξύ των περιορισμών που επιβάλλει η πρόταση στον τραπεζικό τομέα και των πλεονεκτημάτων που θα αποκομίσουν όλες οι μικρές επιχειρήσεις που πρέπει να πραγματοποιούν διασυνοριακές πληρωμές.

- Ποιοι τομείς επιχειρήσεων;

Η πρόταση θα εφαρμόζεται στις τράπεζες και στα άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που παρέχουν στο κοινό υπηρεσίες πληρωμών. Πρόκειται κυρίως για τράπεζες.

- Ποια μεγέθη επιχειρήσεων (αναλογία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων);

Ελάχιστες τράπεζες ή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που θέτουν στη διάθεση του κοινού μέσα πληρωμών μπορούν να θεωρηθούν ιδρύματα μικρού ή μεσαίου μεγέθους.

- Υπάρχουν στην Κοινότητα ιδιαίτερες γεωγραφικές ζώνες στις οποίες οι επιχειρήσεις αυτές είναι εγκατεστημένες;

Όχι.

3. Ποια μέτρα πρέπει να λάβουν οι επιχειρήσεις για να συμμορφωθούν με την πρόταση;

Οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να επιταχύνουν τις εργασίες για τη δημιουργία συστημάτων πληρωμών πραγματικά προσαρμοσμένων στην ενιαία αγορά και στη ζώνη του ευρώ. Πολλές από τις εργασίες αυτές βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, ιδίως στον τομέα των μεταφορών χρηματικών ποσών, αλλά η ολοκλήρωσή τους στο σύνολο των τραπεζικών δικτύων πρέπει να γίνει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί.

4. Ποιες είναι οι πιθανές οικονομικές επιπτώσεις της πρότασης;

- στην απασχόληση;

- στις επενδύσεις και στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων;

- στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων;

Για τις μικρές επιχειρήσεις, η σημαντική μείωση των εξόδων για διασυνοριακές πληρωμές αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη των διασυνοριακών δραστηριοτήτων τους και τη διευκόλυνση της ενσωμάτωσής τους στην εσωτερική αγορά. Αυτό ισχύει επίσης για όλες τις επιχειρήσεις στους τομείς της βιοτεχνίας και των ανεξάρτητων επαγγελματιών, τόσο στις σχέσεις τους με τους προμηθευτές όσο και σε εκείνες με την πελατεία τους.

5. Περιέχει η πρόταση μέτρα που επιτρέπουν να ληφθεί υπόψη η ειδική κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ελάφρυνση ή διαφοροποίηση απαιτήσεων, κλπ);

Όχι.

διαβουλευσεις

6. Κατάλογος των οργανισμών των οποίων ζητήθηκε η γνώμη σχετικά με την πρόταση και κυριότερες παρατηρήσεις τους.

Εδώ και πολλά χρόνια η Επιτροπή μεριμνά για την οργάνωση της ευρύτερης δυνατής διαβούλευσης με όλους τους ενδιαφερομένους, προκειμένου να ενθαρρύνει τους φορείς της αγοράς να δημιουργήσουν τις αναγκαίες διαρθρώσεις για τη βελτίωση της λειτουργίας της αγοράς μέσων πληρωμών. Τα κυριότερα στάδια που οδήγησαν στη διαμόρφωση της πολιτικής αυτής είναι τα εξής:

- έκδοση του πράσινου βιβλίου του Σεπτεμβρίου 1990 "οι πληρωμές στην ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά [11]", στο οποίο εξηγούνται οι στόχοι της Επιτροπής: αύξηση της αποτελεσματικότητας των διασυνοριακών πληρωμών και μείωση του κόστους τους στα επίπεδα των εγχώριων πληρωμών.

[11] COM(90) 447 τελικό.

- δημιουργία το Μάρτιο του 1991 δύο μόνιμων συμβουλευτικών ομάδων για τα συστήματα πληρωμών. Οι δύο αυτές ομάδες συγχωνεύθηκαν το 1999. Από τη δημιουργία τους συνεδρίασαν τουλάχιστον τρεις φορές κάθε χρόνο.

- το 1992 η Επιτροπή δημοσιεύει έγγραφο εργασίας για τη "διαφάνεια και την ποιότητα εκτέλεσης των διασυνοριακών πληρωμών". Το έγγραφο αυτό περιείχε πρόγραμμα δράσης και διακήρυττε την πρόθεση της Επιτροπής να προσφύγει σε δεσμευτικά νομοθετικά μέτρα εάν οι επιδιωκόμενοι στόχοι δεν επιτυγχάνονταν σε οικειοθελή βάση.

- το 1994 η Επιτροπή θέσπισε πρόταση οδηγίας για τις διασυνοριακές μεταφορές πίστωσης. Η οδηγία αυτή δημιουργεί ένα εναρμονισμένο νομοθετικό πλαίσιο για τη βελτίωση της συνολικής αποτελεσματικότητας αυτού του είδους πληρωμών. Η πρόταση αυτή οδήγησε στη θέσπιση της οδηγίας αριθ. 97/5/ΕΚ.

- το 1995 η Επιτροπή δημοσιεύει το πράσινο βιβλίο για τη μετάβαση στο ενιαίο νόμισμα [12]. Το έγγραφο αυτό διακηρύττει το στόχο ενός ενιαίου χώρου πληρωμών, εξίσου αποτελεσματικού με τις εγχώριες αγορές πληρωμών. Η ευρεία συζήτηση που ακολούθησε τη δημοσίευση του εγγράφου αυτού επικεντρώθηκε περισσότερο στα έξοδα των μέτρων για την εισαγωγή του ευρώ παρά στην προσαρμογή των συστημάτων πληρωμών.

[12] COM(95) 333 τελικό της 31.5.1995.

- το 1998 το Συμβούλιο θεσπίζει τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 974/98 για τη δημιουργία του ευρώ, ενιαίου νομίσματος των συμμετεχόντων κρατών. Το έγγραφο αυτό συμπληρώνεται με σύσταση που εξηγεί τις διατάξεις για τα τραπεζικά έξοδα μετατροπής σε ευρώ. Η σύσταση είναι το αποτέλεσμα των εργασιών ομάδας εμπειρογνωμόνων απαρτιζόμενη κυρίως από εκπροσώπους του τραπεζικού κλάδου.

- το 1999, ημερομηνία εισαγωγής του ευρώ, τα έξοδα που ενσωματώνονταν προηγουμένως στις συναλλαγματικές ισοτιμίες καθίστανται εμφανή μετά τη χρησιμοποίηση των συντελεστών μετατροπής. Η νέα διαφάνεια των εξόδων των διασυνοριακών πράξεων προκαλεί πολυάριθμες αντιδράσεις. Η Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προωθούν εκ νέου τις συζητήσεις σχετικά με τη δημιουργία συστημάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

- το 2000 η Επιτροπή δημοσιεύει νέα ανακοίνωση (τον Ιανουάριο) και οργανώνει γύρο συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης (το Νοέμβριο), στις οποίες εξετάζονται οι καλύτεροι τρόπο αυτοματοποίησης των διασυνοριακών πληρωμών.

- το 2001 η Επιτροπή δημοσιεύει ανακοίνωση για τις πρακτικές πλευρές της εισαγωγής των κερμάτων και χαρτονομισμάτων σε ευρώ, στην οποία δηλώνει ότι δεν αποδέχεται την καθυστέρηση που σημειώνεται στη δημιουργία του ενιαίου χώρου πληρωμών.

Η υποβολή της πρότασης κανονισμού αποφασίστηκε τον Ιούνιο του 2000 και δεν αποτέλεσε αντικείμενο επίσημων διαβουλεύσεων. Ο τραπεζικός κλάδος διατύπωσε την καταρχήν αντίρρησή του στη θέσπιση μέτρων ελέγχου των τιμών. Παρείχε ωστόσο τα στοιχεία για τον κατάλογο μέτρων που προορίζονται να διευκολύνουν την αυτοματοποίηση των συστημάτων μεταφορών. Οι οργανώσεις καταναλωτών υποστηρίζουν πλήρως την πρόταση της Επιτροπής.

Η πρόταση της Επιτροπής έτυχε ευνοϊκής υποδοχής στο Συμβούλιο Εσωτερικής Αγοράς, Πολιτικής Καταναλωτών και Τουρισμού της 30ής και 31ης Μαΐου 2001.

Κατά τη συνεδρίαση της Ομάδας Πολιτικής για τις Χρηματοπιστωτικές Υπηρεσίες στις 19 Ιουνίου 2001, οι γενικές γραμμές του νέου κανονισμού παρουσιάστηκαν στους εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, οι οποίοι είναι απόλυτα σύμφωνοι με την αρχή της δημιουργίας ενιαίου χώρου πληρωμών, παρόλο που στην πλειοψηφία τους θεωρούν ότι ο κανονισμός είναι ίσως πρόωρος.

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

Τομέας πολιτικής: Εσωτερική Αγορά

Δραστηριότητα: Κανονισμός του ΕΚ και του Συμβουλίου σχετικά με τα έξοδα για διασυνοριακές πληρωμές.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ: ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗ¦ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΎ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΆ ΕΞΟΔΑ ΓΙΑ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΕΣ ΠΛΗΡΩΜΕΣ

1. ΓΡΑΜΜΗ(-ΕΣ) ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ + ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Μη διαθέσιμο

2. ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Οι επιπτώσεις για την Επιτροπή αφορούν τη διαπραγμάτευση του Κανονισμού και ιδίως την παρακολούθηση της εφαρμογής του στην πράξη από τα ιδρύματα που πραγματοποιούν διασυνοριακές πληρωμές.

2.1. Συνολικό κονδύλιο της δράσης (Μέρος B): εκατ. ευρώ σε ΠΑΥ

Μη διαθέσιμο

2.2. Περίοδος εφαρμογής

Ο κανονισμός θα εφαρμοστεί σε όλη την εσωτερική αγορά μετά τη θέσπισή του. Η αρχή της ισότητας των εξόδων στην εσωτερική αγορά θα ισχύσει για πάντα. Η παρακολούθηση της εφαρμογής και τήρησης των διατάξεων του κανονισμού θα πρέπει να είναι εντατική ήδη από την έναρξη εφαρμογής του κανονισμού.

Συνολική πολυετής εκτίμηση των δαπανών:

α) Χρονοδιάγραμμα των πιστώσεων αναλήψεων υποχρεώσεων και/ή των πιστώσεων πληρωμών (δημοσιονομική παρέμβαση) (βλέπε σημείο 6.1.1)

Μη διαθέσιμο

β) Τεχνική και διοικητική συνδρομή και δαπάνες στήριξης (βλέπε σημείο 6.1.2)

Μη διαθέσιμο

γ) Συνολικές δημοσιονομικές επιπτώσεις των ανθρώπινων πόρων και των άλλων δαπανών διοικητικής λειτουργίας (βλέπε σημείο 7)

2.3. Πρόταση συμβατή με το δημοσιονομικό προγραμματισμό

|X| Η πρόταση απαιτεί επαναπρογραμματισμό του αντίστοιχου τομέα των δημοσιονομικών προοπτικών.

| | Συμπεριλαμβανομένης, ενδεχομένως, της εφαρμογής των διατάξεων της διοργανικής συμφωνίας.

2.4. Συμβατότητα με το δημοσιονομικό προγραμματισμό και τις δημοσιονομικές προοπτικές [13]

[13] Για περαιτέρω πληροφορίες βλέπε χωριστό έγγραφο κατευθυντήριων γραμμών.

|X| Ουδεμία δημοσιονομική επίπτωση (αφορά τις τεχνικές πτυχές της εφαρμογής ενός μέτρου).

| | Δημοσιονομική επίπτωση - Οι συνέπειες για τα έσοδα είναι οι ακόλουθες:

3. ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Μη διαθέσιμο

4. ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ

Άρθρο 95 της Συνθήκης ΕΚ.

5. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ

5.1. Αναγκαιότητα της κοινοτικής παρέμβασης [14]

[14] Για περαιτέρω πληροφορίες βλέπε χωριστό έγγραφο κατευθυντήριων γραμμών.

5.1.1. Επιδιωκόμενοι στόχοι

Ο κανονισμός καθιερώνει την αρχή ότι τα έξοδα των διασυνοριακών πληρωμών σε ευρώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να διαφέρουν από τα έξοδα που εφαρμόζονται στις εθνικές πληρωμές (άρση του εμποδίου που συνεπάγεται η διέλευση συνόρων). Ο επιδιωκόμενος στόχος είναι η ενίσχυση της εμπιστοσύνης στο ευρώ σε μια χρονική στιγμή στην οποία υπάρχει ήδη ενιαίο νόμισμα αλλά όχι ενιαίος χώρος πληρωμών. Η διατήρηση υψηλότερων εξόδων για τις διασυνοριακές πληρωμές (κατά 20 ευρώ σε μέσο όρο σήμερα) δεν είναι αποδεκτή στην εσωτερική αγορά για τους ευρωπαίους πολίτες. Παρά τις συστάσεις της Επιτροπής προς τον κλάδο των ιδρυμάτων διασυνοριακών πληρωμών για την επίτευξη προόδου στον τομέα αυτό, δεν υπάρχουν ενδείξεις βελτίωσης της κατάστασης. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή αποφάσισε να λάβει αποφασιστικά μέτρα με την έκδοση κανονισμού για να επιτύχει την ευθυγράμμιση των εξόδων. Μετά τη θέσπιση του κανονισμού, πρέπει να παρακολουθηθεί και να αξιολογηθεί η εφαρμογή του στην αγορά και να αντιμετωπιστούν, εάν είναι αναγκαίο, οι σχετικές καταγγελίες και παραβάσεις.

5.1.2. Μέτρα σχετικά με την εκ των προτέρων αξιολόγηση

Μη διαθέσιμο

5.1.3. Μέτρα μετά την εκ των υστέρων αξιολόγηση

Μη διαθέσιμο

5.2. Σχεδιαζόμενες δράσεις και λεπτομέρειες υλοποίησης της δημοσιονομικής παρέμβασης

Μετά την επιτυχή διαπραγμάτευση και θέσπιση της οδηγίας, πρέπει να δημιουργηθεί σύστημα παρακολούθησης και αξιολόγησης της κατάστασης των εξόδων για διασυνοριακές πληρωμές στην εσωτερική αγορά. Πρέπει να ιδίως να διενεργούνται κατά καιρούς επιτόπιοι έλεγχοι σε ιδρύματα διασυνοριακών πληρωμών των κρατών μελών και άλλες έρευνες. Επιπλέον, ο αριθμός των καταγγελιών πελατών θα αυξηθεί σημαντικά και θα πρέπει να προβλεφθούν τα μέσα για την αντιμετώπισή τους. Είναι επίσης πολύ πιθανό ότι θα υπάρξουν παραβάσεις.

6. ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

6.1. Συνολικές δημοσιονομικές επιπτώσεις στο Μέρος Β (για ολόκληρη την περίοδο προγραμματισμού)

(Υπολογισμός του κόστους ανά σχεδιαζόμενο μέτρο στο Μέρος B (για ολόκληρη την περίοδο προγραμματισμού))

Μη διαθέσιμο

7. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Οι αναγκαίοι πρόσθετοι διοικητικοί πόροι θα εξασφαλίσουν την ορθή εφαρμογή στην αγορά της αρχής που καθιερώνει ο κανονισμός. Ο κλάδος των ιδρυμάτων διασυνοριακών πληρωμών πρέπει να μεριμνήσει ώστε να υπάρξει διαφάνεια τιμών για το ευρύ κοινό και την Επιτροπή, προκειμένου να καταστεί δυνατή η διενέργεια ελέγχων από την Επιτροπή και η κίνηση διαδικασιών για παράβαση. Η διάθεση πρόσθετων πόρων είναι ιδίως αναγκαία λόγω του μεγάλου αριθμού φορέων του κλάδου (περίπου 10.000 τράπεζες) και των πολυάριθμων καταγγελιών που αναμένονται από ευρωπαίους πολίτες και ΜΜΕ.

Η τελική διάθεση των αναγκαίων διοικητικών πόρων θα γίνει στο πλαίσιο της ετήσιας απόφασης της Επιτροπής για την κατανομή των πόρων, λαμβάνοντας υπόψη το προβλεπόμενο προσωπικό και τους πρόσθετους πόρους που θα έχουν προβλεφθεί από την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή. Ωστόσο, οι αναγκαίοι πόροι για την εφαρμογή του κανονισμού δεν λήφθηκαν υπόψη κατά το χρόνο της κατάρτισης του σχεδίου του προϋπολογισμού 2002.

7.1. Επιπτώσεις στους ανθρώπινους πόρους

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

7.2. Συνολικές δημοσιονομικές επιπτώσεις των ανθρώπινων πόρων

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

Τα ποσά αντιστοιχούν στις συνολικές δαπάνες για 12 μήνες.

7.3. Άλλες δαπάνες διοικητικής λειτουργίας που απορρέουν από τη δράση

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

Τα ποσά αντιστοιχούν στις συνολικές δαπάνες για 12 μήνες.

I. Ετήσιο σύνολο (7.2 + 7.3)

II. Διάρκεια της δράσης

III. Συνολικό κόστος της δράσης (I x II) //

237.000 ευρώ

αόριστη

237.000 ευρώ

8. ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Δεν υπάρχουν χρονικά όρια για τη λήψη μέτρων.

Το 2004 θα γίνει νέα εξέταση προκειμένου να αξιολογηθεί η λειτουργία του κανονισμού και η παρακολούθηση της εφαρμογής του στην πράξη. Θα εξεταστούν επίσης οι ανάγκες όσον αφορά την εφαρμογή του στις χώρες που είναι υποψήφιες για την επόμενη διεύρυνση.

8.1. Επακόλουθα μέτρα

Μη διαθέσιμο

8.2 Λεπτομέρειες πραγματοποίησης και περιοδικότητα της προβλεπόμενης αξιολόγησης

Μη διαθέσιμο

9. ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ

Λαμβανομένης υπόψη της φύσης της δράσης, δεν είναι απαιτούνται ειδικά μέτρα καταπολέμησης της απάτης.