1.

Έχει το δίκαιο της Ένωσης, ιδίως η απορρέουσα από το δίκαιο της Ένωσης αρχή της ορθής και δίκαιης ένδικης διαδικασίας σε περιβαλλοντικές υποθέσεις, την έννοια ότι τα κράτη μέλη δύνανται να ορίζουν στο δικονομικό τους δίκαιο ότι η προσφυγή ιδιώτη στρεφόμενου κατά της άδειας έργου αστικής ανάπτυξης, το οποίο, βάσει εθνικής νομοθεσίας, υπόκειται σε προκαταρκτική εξέταση σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 2, και το παράρτημα II, σημείο 10, στοιχείο β’, της οδηγίας 2011/92/ΕΕ (1), απορρίπτεται λόγω παρόδου αποκλειστικής προθεσμίας εάν ο προσφεύγων δεν τηρήσει προθεσμία 10 εβδομάδων, από την παραλαβή της προσφυγής από το δικαστήριο, για τη θεμελίωση του βάσιμου αυτής (άρθρο 6 του Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz [νόμου περί ένδικων βοηθημάτων σε περιβαλλοντικές υποθέσεις]);

2.

Εάν η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι καταφατική:

Υπερβαίνει το κράτος μέλος την κατοχυρωμένη από το δίκαιο της Ένωσης δικονομική του αυτονομία κατά τη διαμόρφωση του δικονομικού του δικαίου σε περιβαλλοντικές υποθέσεις, εάν δεν προβλέπει υποχρέωση ενημέρωσης του κατά τα εκτεθέντα στο πρώτο ερώτημα ιδιώτη προσφεύγοντος, ο οποίος δεν απαιτείται να εκπροσωπείται από δικηγόρο στη διαδικασία ενώπιον του πρωτοβάθμιου διοικητικού δικαστηρίου, για τις προϋποθέσεις και τις συνέπειες της ενδοδιαδικαστικής αποκλειστικής προθεσμίας που προβλέπει το άρθρο 6 του Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz;

3.

Εάν η απάντηση είναι καταφατική στο πρώτο ερώτημα και αρνητική στο δεύτερο:

Έχει το δίκαιο της Ένωσης, ιδίως η απορρέουσα από το δίκαιο της Ένωσης αρχή της ορθής και δίκαιης ένδικης διαδικασίας σε περιβαλλοντικές υποθέσεις, την έννοια ότι το εθνικό δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να απορρίψει τους ισχυρισμούς του κατά τα εκτεθέντα στο πρώτο ερώτημα ιδιώτη προσφεύγοντος, λόγω υπέρβασης της αποκλειστικής προθεσμίας των 10 εβδομάδων για τη θεμελίωση του βάσιμου της προσφυγής του, δυνάμει του άρθρου 6 του Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz, μολονότι προηγουμένως το εν λόγω δικαστήριο χορήγησε στον ιδιώτη προσφεύγοντα, κατόπιν αιτήσεως του τελευταίου, γενναιόδωρες προθεσμίες προκειμένου, αφού αποκτήσει πρόσβαση στον φάκελο, να θεμελιώσει το βάσιμο της προσφυγής και τις παρέτεινε κατ’ επανάληψη;

4.

Εάν η απάντηση στα τρία πρώτα ερωτήματα είναι τέτοια ώστε να καθίσταται δυνατή η απόρριψη της προσφυγής λόγω μη τήρησης αποκλειστικής προθεσμίας κατά το άρθρο 6 του Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz:

Προκύπτει από το δίκαιο της Ένωσης, ιδίως από το άρθρο 11, παράγραφος 3, της οδηγίας 2011/92/ΕΕ, το άρθρο 9, παράγραφοι 2 και 3, της σύμβασης του Aarhus και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δικαίωμα προσφυγής για τον ιδιώτη προσφεύγοντα σε περιβαλλοντικές υποθέσεις, όταν ο τελευταίος (μετά την απόρριψη των υπόλοιπων ισχυρισμών του λόγω μη τήρησης της αποκλειστικής προθεσμίας) βάλλει «μεμονωμένα» κατά προκαταρκτικής εξέτασης για έργο αστικής ανάπτυξης την οποία η δημόσια αρχή διεξήγαγε σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 2 και το παράρτημα II, σημείο 10, στοιχείο β’, της οδηγίας 2011/92/ΕΕ και στο πλαίσιο της οποίας εκτίμησε ότι είναι επιτρεπτή η ηχητική όχληση του προσφεύγοντος;