1)

Η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP,

έχει την έννοια ότι:

δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία κατά την οποία η χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα καθίσταται καταχρηστική όταν ο οικείος φορέας δημόσιας διοίκησης δεν τηρεί τις προθεσμίες τις οποίες προβλέπει το εσωτερικό δίκαιο για την πλήρωση της θέσης που κατέχει ο ενδιαφερόμενος προσωρινώς απασχολούμενος, δεδομένου ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, οι εν λόγω διαδοχικές συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου δεν καλύπτουν προσωρινές, αλλά πάγιες και διαρκείς ανάγκες του φορέα.

2)

Η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα των αρχών της αναλογικότητας και της πλήρους αποκατάστασης της προκληθείσας ζημίας,

έχει την έννοια ότι:

αντιτίθεται σε εθνική νομολογία και σε εθνική ρύθμιση που προβλέπουν ως μέτρα κύρωσης για την καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, αντιστοίχως, τη διατήρηση του ενδιαφερόμενου εργαζομένου στη θέση του μέχρι την οργάνωση και την ολοκλήρωση των διαδικασιών επιλογής από την εργοδότρια διοικητική αρχή, καθώς και την οργάνωση τέτοιων διαδικασιών και την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης, με διττό ανώτατο όριο, μόνον υπέρ του ενδιαφερόμενου εργαζομένου που δεν επιτυγχάνει στις διαδικασίες επιλογής, όταν τα μέτρα αυτά δεν είναι σύμφωνα προς την αρχή της αναλογικότητας ούτε αρκούντως αποτελεσματικά και αποτρεπτικά για τη διασφάλιση της πλήρους αποτελεσματικότητας των κανόνων που έχουν θεσπισθεί κατ’ εφαρμογήν της ρήτρας 5 της συμφωνίας-πλαισίου.

3)

Η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

έχει την έννοια ότι:

ελλείψει κατάλληλων μέτρων προβλεπόμενων από το εθνικό δίκαιο για την αποτροπή της κατάχρησης που προκύπτει από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και, ενδεχομένως, για την επιβολή κυρώσεων για την ως άνω κατάχρηση, κατ’ εφαρμογήν της εν λόγω ρήτρας 5, η μετατροπή αυτών των διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε σύμβαση ή σχέση εργασίας αορίστου χρόνου δύναται να συνιστά τέτοιο μέτρο, εφόσον η μετατροπή αυτή δεν συνεπάγεται contra legem ερμηνεία του εθνικού δικαίου.