European flag

Επίσημη Εφημερίδα
της Ευρωπαϊκής Ένωσης

EL

Σειρά C


C/2024/3420

10.6.2024

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 18ης Απριλίου 2024 [αίτηση του Corte suprema di cassazione (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] – Agenzia delle Dogane e dei Monopoli κατά Girelli Alcool Srl

(Υπόθεση C-509/22  (1) , Girelli Alcool)

(Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Ειδικοί φόροι κατανάλωσης - Οδηγία 2008/118/ΕΚ - Άρθρο 7, παράγραφος 4 - Απαιτητό των ειδικών φόρων κατανάλωσης - Θέση σε ανάλωση - Ολική καταστροφή ή ανεπανόρθωτη απώλεια προϊόντος που τελεί υπό καθεστώς αναστολής - Έννοια «τυχαίου γεγονότος» - Άδεια των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους - Ανεπανόρθωτη απώλεια προκληθείσα από μη σοβαρό πταίσμα υπαλλήλου του εγκεκριμένου αποθηκευτή)

(C/2024/3420)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

κατά

Girelli Alcool Srl

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με το γενικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης και για την κατάργηση της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ,

έχει την έννοια ότι:

 

ο όρος «τυχαίο γεγονός», κατά τη διάταξη αυτή, πρέπει, όπως και ο όρος «ανωτέρα βία», να νοηθεί ότι καταλαμβάνει περιστάσεις ξένες προς εκείνον που επικαλείται τη συνδρομή του, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν παρά την επίδειξη κάθε επιμέλειας.

2)

Το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/118

έχει την έννοια ότι:

 

η αναγνώριση της συνδρομής «τυχαίου γεγονότος», κατά τη διάταξη αυτή, απαιτεί, αφενός, η ολική καταστροφή ή ανεπανόρθωτη απώλεια των υποκείμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντων να οφείλεται σε ασυνήθεις, απρόβλεπτες και ξένες προς τον οικείο επιχειρηματία περιστάσεις, προϋπόθεση η οποία δεν πληρούται όταν οι εν λόγω περιστάσεις εμπίπτουν στη σφαίρα ευθύνης του συγκεκριμένου προσώπου, και, αφετέρου, ο επιχειρηματίας αυτός να έχει επιδείξει την επιμέλεια που συνήθως απαιτείται στο πλαίσιο της δραστηριότητάς του προκειμένου να προφυλαχθεί από τις συνέπειες της επέλευσης ενός τέτοιου γεγονότος.

3)

Το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/118

έχει την έννοια ότι:

 

αντιτίθεται σε διάταξη του εθνικού δικαίου κράτους μέλους η οποία εξομοιώνει τα πραγματικά περιστατικά που στοιχειοθετούν μη σοβαρό πταίσμα του οικείου υποχρέου με τυχαίο γεγονός ή ανωτέρα βία. Εντούτοις, όταν τα πραγματικά περιστατικά που στοιχειοθετούν μη σοβαρό πταίσμα, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την ολική καταστροφή ή την ανεπανόρθωτη απώλεια του προϊόντος που υπόκειται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης, έλαβαν χώρα στο πλαίσιο μετουσίωσης του προϊόντος για την οποία είχε προηγουμένως χορηγηθεί άδεια από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, πρέπει να θεωρηθεί ότι η ολική καταστροφή ή η ανεπανόρθωτη απώλεια επήλθε με άδεια των αρμόδιων αρχών του οικείου κράτους μέλους, οπότε η καταστροφή ή η απώλεια δεν αποτελεί θέση σε ανάλωση κατά την έννοια του άρθρου 7 της οδηγίας 2008/118.

4)

Το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/118

έχει την έννοια ότι:

 

κατ’ ορθή ερμηνεία της φράσης «με την άδεια των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους» η οποία περιλαμβάνεται στο πρώτο εδάφιο της διάταξης αυτής, δεν επιτρέπεται στα κράτη μέλη να προβλέπουν γενικώς ότι η ολική καταστροφή ή ανεπανόρθωτη απώλεια υποκείμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντων τα οποία τελούν υπό καθεστώς αναστολής δεν αποτελεί θέση σε ανάλωση στις περιπτώσεις που αυτή οφείλεται σε μη σοβαρό πταίσμα.


(1)   ΕΕ C 389, της 10.10.2022.


ELI: http://data.europa.eu/eli/C/2024/3420/oj

ISSN 1977-0901 (electronic edition)