α)

το εθνικό όριο κινδύνου φτώχειας· ή

β)

τη χρηματική αξία των αναγκαίων αγαθών και υπηρεσιών , συμπεριλαμβανομένης της επαρκούς διατροφής, της στέγασης, της υγειονομικής περίθαλψης και των βασικών υπηρεσιών, σύμφωνα με τους εθνικούς ορισμούς· ή

γ)

άλλα επίπεδα συγκρίσιμα με τα επίπεδα που αναφέρονται στο στοιχείο α) ή στο στοιχείο β), τα οποία καθορίζονται από την εθνική νομοθεσία ή πρακτική.

α)

το εθνικό όριο κινδύνου φτώχειας· ή

β)

τη χρηματική αξία των αναγκαίων αγαθών, συμπεριλαμβανομένων της επαρκούς διατροφής και των υποστηρικτικών και βασικών υπηρεσιών, σύμφωνα με τους ορισμούς που αναφέρονται στο σημείο (2) και όπως συμπληρώνεται από τους εθνικούς ορισμούς· ή

γ)

άλλα επίπεδα συγκρίσιμα με τα επίπεδα που αναφέρονται στο στοιχείο α) ή στο στοιχείο β), τα οποία καθορίζονται από την εθνική νομοθεσία ή πρακτική.

1.

Ο παρών κανονισμός θεσπίζει κανόνες που συμβάλλουν στα εξής:

1.

Ο παρών κανονισμός θεσπίζει κανόνες που συμβάλλουν στα εξής:

2.

Με τον παρόντα κανονισμό θεσπίζεται πλαίσιο εντός του οποίου τα κράτη μέλη θέτουν, χωρίς καθυστέρηση, σε εφαρμογή αποτελεσματικά μέτρα αποκατάστασης βάσει περιοχής, τα οποία μαζί θα καλύπτουν, έως το 2030, τουλάχιστον το 20 % των χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών της Ένωσης και, έως το 2050, όλα τα οικοσυστήματα που χρήζουν αποκατάστασης.

2.

Με τον παρόντα κανονισμό θεσπίζεται πλαίσιο εντός του οποίου τα κράτη μέλη θέτουν, χωρίς καθυστέρηση, σε εφαρμογή αποτελεσματικά μέτρα αποκατάστασης βάσει περιοχής, τα οποία μαζί θα καλύπτουν, έως το 2030, τουλάχιστον το 20 % των χερσαίων περιοχών της Ένωσης και τουλάχιστον το 20 % των θαλάσσιων περιοχών της Ένωσης και, έως το 2050, όλα τα οικοσυστήματα που χρήζουν αποκατάστασης , με στόχο την ευθυγράμμιση με το παγκόσμιο πλαίσιο Κουνμίνγκ-Μόντρεαλ για τη βιοποικιλότητα .

13)

«αστικός χώρος πρασίνου»: όλες οι αστικές περιοχές πρασίνου, δάση πλατύφυλλων, δάση κωνοφόρων, μεικτά δάση, φυσικοί λειμώνες, βάλτοι και χερσότοποι, εκτάσεις μετάβασης μεταξύ δασικών και θαμνωδών εκτάσεων και περιοχές με αραιά βλάστηση —όπως βρίσκονται εντός πόλεων ή κωμοπόλεων και προαστίων και υπολογίζονται με βάση τα δεδομένα τα οποία παρέχονται από την υπηρεσία παρακολούθησης ξηράς του Copernicus, που συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/696 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

13)

14)

«αστική συγκόμωση»: η συνολική έκταση δενδροκάλυψης εντός πόλεων και κωμοπόλεων και προαστίων, που υπολογίζεται με βάση τα δεδομένα πυκνότητας δενδροκάλυψης τα οποία παρέχονται από την υπηρεσία παρακολούθησης ξηράς του Copernicus, που συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/696 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

14)

«αστική συγκόμωση»: η συνολική έκταση δενδροκάλυψης εντός πόλεων και κωμοπόλεων και προαστίων, που υπολογίζεται με βάση τα δεδομένα πυκνότητας δενδροκάλυψης τα οποία παρέχονται από την υπηρεσία παρακολούθησης ξηράς του Copernicus, που συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/696 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου· Σε ένα κράτος μέλος ή σε μια περιφέρεια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν βασικά δεδομένα για χώρους πρασίνου που είναι πιο λεπτομερή από το σύνολο δεδομένων Copernicus.

Τα είδη δένδρων για την επέκταση της συγκόμωσης θα πρέπει να επιλέγονται κατά τη διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αστικής αρχής σύμφωνα με τα ακόλουθα κριτήρια: δυναμικό προώθησης της βιοποικιλότητας· αυτόχθονα, ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή είδη έναντι μη αυτόχθονων ειδών· τα χωροκατακτητικά ξένα είδη πρέπει να απαγορεύονται· ποικιλότητα των ειδών δένδρων έναντι της μονοκαλλιέργειας, η οποία πρέπει να αποφεύγεται, όπου είναι δυνατόν.

Η επιλογή των κριτηρίων για μια ποιοτική αστική συγκόμωση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις δυνητικές οικοσυστημικές υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν αυτή η συγκόμωση και ο περιβάλλων χώρος της, μεταξύ άλλων, με τη συλλογή των ομβρίων υδάτων από τις καταιγίδες, τη μείωση των ακραίων καιρικών φαινομένων και επιπτώσεων και τη διευκόλυνση της μετανάστευσης πτηνών και άλλων ειδών.

3.

Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τα μέτρα αποκατάστασης για τους χερσαίους και παράκτιους οικοτόπους και τους οικοτόπους γλυκών υδάτων των ειδών που παρατίθενται στα παραρτήματα II, IV και V της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και για τους χερσαίους και παράκτιους οικοτόπους και τους οικοτόπους γλυκών υδάτων άγριων πτηνών που καλύπτονται από την οδηγία 2009/147/ΕΚ που είναι απαραίτητα για τη βελτίωση της ποιότητας και της ποσότητας των εν λόγω οικοτόπων, μεταξύ άλλων με την αναμόρφωσή τους, καθώς και για την ενίσχυση της συνδεσιμότητας, έως ότου επιτευχθεί επαρκής ποιότητα και ποσότητα των εν λόγω οικοτόπων. […]

3.

Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τα μέτρα αποκατάστασης για τους χερσαίους και παράκτιους οικοτόπους και τους οικοτόπους γλυκών υδάτων των ειδών που παρατίθενται στα παραρτήματα II, IV και V της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και για τους χερσαίους και παράκτιους οικοτόπους και τους οικοτόπους γλυκών υδάτων άγριων πτηνών που καλύπτονται από την οδηγία 2009/147/ΕΚ που είναι απαραίτητα για τη βελτίωση της ποιότητας και της ποσότητας των εν λόγω οικοτόπων, μεταξύ άλλων με την αναμόρφωσή τους, καθώς και για την ενίσχυση της συνδεσιμότητας, μέσω οικολογικών διαδρόμων, έως ότου επιτευχθεί επαρκής ποιότητα και ποσότητα των εν λόγω οικοτόπων. […]

5.

Τα μέτρα αποκατάστασης που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για βελτιωμένη συνδεσιμότητα μεταξύ των τύπων οικοτόπων που παρατίθενται στο παράρτημα I και λαμβάνουν υπόψη τις οικολογικές απαιτήσεις των ειδών που αναφέρονται στην παράγραφο 3 και είναι απαντούν σε αυτούς τους τύπους οικοτόπων.

5.

Τα μέτρα αποκατάστασης που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για βελτιωμένη συνδεσιμότητα μέσω οικολογικών διαδρόμων μεταξύ των τύπων οικοτόπων που παρατίθενται στο παράρτημα I και λαμβάνουν υπόψη τις οικολογικές απαιτήσεις των ειδών που αναφέρονται στην παράγραφο 3 και είναι απαντούν σε αυτούς τους τύπους οικοτόπων.

4.

Ο καθορισμός των καταλληλότερων περιοχών για μέτρα αποκατάστασης σύμφωνα με τις παραγράφους 1, 2 και 3 του παρόντος άρθρου βασίζεται στις βέλτιστες διαθέσιμες γνώσεις και στα πλέον πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία για την κατάσταση των τύπων οικοτόπων οι οποίοι παρατίθενται στο παράρτημα I, που μετράται με βάση τη δομή και τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για τη μακροχρόνια συντήρησή τους, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών ειδών τους, όπως αναφέρονται στο άρθρο 1 στοιχείο ε) της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και για την ποιότητα και ποσότητα των οικοτόπων ειδών που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του παρόντος άρθρου . Οι περιοχές εντός των οποίων οι τύποι οικοτόπων που αναφέρονται στο παράρτημα I βρίσκονται σε άγνωστη κατάσταση θεωρείται ότι δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση .

4.

Ο καθορισμός των καταλληλότερων περιοχών για μέτρα αποκατάστασης σύμφωνα με τις παραγράφους 1, 2 και 3 του παρόντος άρθρου βασίζεται στις βέλτιστες διαθέσιμες γνώσεις και στα πλέον πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία για την κατάσταση των τύπων οικοτόπων οι οποίοι παρατίθενται στο παράρτημα I, που μετράται με βάση τη δομή και τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για τη μακροχρόνια συντήρησή τους, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών ειδών τους, όπως αναφέρονται στο άρθρο 1 στοιχείο ε) της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και για την ποιότητα και ποσότητα των οικοτόπων ειδών που αναφέρονται στην παράγραφο 3. Για περιοχές εντός των οποίων οι τύποι οικοτόπων που αναφέρονται στο παράρτημα I βρίσκονται σε άγνωστη κατάσταση , τα απαιτούμενα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με την εφαρμοστέα χωρική κλίμακα θα πρέπει να είναι διαθέσιμα το συντομότερο δυνατόν και το αργότερο δύο έτη μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού, προκειμένου να καθοριστούν κατάλληλα μέτρα και περιοχές αποκατάστασης . Τα εθνικά σχέδια αποκατάστασης πρέπει να περιλαμβάνουν ειδικό σχέδιο δράσης, χρονοδιάγραμμα και αναφορά των απαιτούμενων πόρων που προορίζονται για τα μέτρα αυτά.

8.

Εκτός των τόπων Natura 2000, η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ορίζονται στις παραγράφους 6 και 7 δικαιολογείται εάν προκαλείται από:

8.

Εκτός των τόπων Natura 2000, η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ορίζονται στις παραγράφους 6 και 7 μπορεί να δικαιολογείται μόνον εάν τα κράτη μέλη παρέχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι προκαλείται από:

4.

Ο καθορισμός των καταλληλότερων περιοχών για μέτρα αποκατάστασης σύμφωνα με τις παραγράφους 1, 2 και 3 βασίζεται στις βέλτιστες διαθέσιμες γνώσεις και στα πλέον πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία για την κατάσταση των τύπων οικοτόπων οι οποίοι παρατίθενται στο παράρτημα II, που μετράται με βάση τη δομή και τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για τη μακροχρόνια συντήρησή τους, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών ειδών τους που αναφέρονται στο άρθρο 1 στοιχείο ε) της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και για την ποιότητα και ποσότητα των οικοτόπων των ειδών που αναφέρονται στην παράγραφο 3. Οι περιοχές εντός των οποίων οι τύποι οικοτόπων που αναφέρονται στο παράρτημα II βρίσκονται σε άγνωστη κατάσταση θεωρείται ότι δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση .

4.

Ο καθορισμός των καταλληλότερων περιοχών για μέτρα αποκατάστασης σύμφωνα με τις παραγράφους 1, 2 και 3 βασίζεται στις βέλτιστες διαθέσιμες γνώσεις και στα πλέον πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία για την κατάσταση των τύπων οικοτόπων οι οποίοι παρατίθενται στο παράρτημα II, που μετράται με βάση τη δομή και τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για τη μακροχρόνια συντήρησή τους, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών ειδών τους που αναφέρονται στο άρθρο 1 στοιχείο ε) της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και για την ποιότητα και ποσότητα των οικοτόπων των ειδών που αναφέρονται στην παράγραφο 3. Για περιοχές εντός των οποίων οι τύποι οικοτόπων που αναφέρονται στο παράρτημα I βρίσκονται σε άγνωστη κατάσταση , τα απαιτούμενα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με την εφαρμοστέα χωρική κλίμακα θα πρέπει να είναι διαθέσιμα το συντομότερο δυνατόν και το αργότερο δύο έτη μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού, προκειμένου να καθοριστούν κατάλληλα μέτρα και περιοχές αποκατάστασης . Τα εθνικά σχέδια αποκατάστασης πρέπει να περιλαμβάνουν ειδικό σχέδιο δράσης, χρονοδιάγραμμα και αναφορά των απαιτούμενων πόρων που προορίζονται για τα μέτρα αυτά.

8.

Εκτός των τόπων Natura 2000, η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ορίζονται στις παραγράφους 6 και 7 δικαιολογείται εάν προκαλείται από:

8.

Εκτός των τόπων Natura 2000, η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ορίζονται στις παραγράφους 6 και 7 μπορεί να δικαιολογείται μόνον εάν τα κράτη μέλη παρέχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι προκαλείται από:

1.

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι δεν θα υπάρξει καθαρή απώλεια αστικού χώρου πρασίνου και αστικής συγκόμωσης έως το 2030, σε σύγκριση με το 2021 , σε όλες τις πόλεις και τις κωμοπόλεις και τα προάστια.

1.

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι δεν θα υπάρξει καθαρή απώλεια αστικού χώρου πρασίνου, συμπεριλαμβανομένης της αστικής συγκόμωσης έως το 2030, σε σύγκριση με το 2024 , σε αστικούς χώρους πρασίνου σύμφωνα με το άρθρο 3 στις πόλεις, τις κωμοπόλεις και τα προάστια. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να συνεργάζονται στενά με τις τοπικές και τις περιφερειακές αρχές, καθώς και με τις διαχειριστικές αρχές για την επίτευξη αυτού του στόχου.

2.

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι θα υπάρξει αύξηση της συνολικής εθνικής έκτασης αστικού χώρου πρασίνου σε πόλεις και κωμοπόλεις και προάστια κατά τουλάχιστον 3 % της συνολικής έκτασης των πόλεων και των κωμοπόλεων και προαστίων το 2021, έως το 2040, και κατά τουλάχιστον 5 % έως το 2050.

2.

3.

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι θα υπάρξει αύξηση ως προς την ποσότητα και την ποιότητα της συνολικής εθνικής έκτασης αστικού χώρου πρασίνου σύμφωνα με το άρθρο 3 στις πόλεις, τις κωμοπόλεις και τα προάστια κατά τουλάχιστον 3 % της συνολικής έκτασης των πόλεων, των κωμοπόλεων και των προαστίων το 2024 , έως το 2040, και κατά τουλάχιστον 5 % έως το 2050. Οι στόχοι καθορίζονται σε σχέση με τον συνολικό αστικό χώρο των τοπικών διοικητικών μονάδων (LAU) σε ένα κράτος μέλος —και όχι σε σχέση με τους υφιστάμενους αστικούς χώρους πρασίνου κατά το έτος αναφοράς 2024— ώστε να διασφαλιστεί μια δίκαιη προσέγγιση για την αποκατάσταση σε όλες τις πόλεις, τις κωμοπόλεις και τα προάστια, με συνεκτίμηση των εθνικών συνθηκών. Παρά τις διοικητικές δομές των LAU, οι αστικές περιοχές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως λειτουργικές οντότητες.

Επιπλέον, τα κράτη μέλη διασφαλίζουν:

Επιπλέον, τα κράτη μέλη διασφαλίζουν:

1.

Τα κράτη μέλη προβαίνουν σε απογραφή των φραγμών στη διαμήκη και πλευρική συνδεσιμότητα των επιφανειακών υδάτων και εντοπίζουν τους φραγμούς που πρέπει να απομακρυνθούν ώστε να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων αποκατάστασης που ορίζονται στο άρθρο 4 του παρόντος κανονισμού και του στόχου αποκατάστασης τουλάχιστον 25 000  km ποταμών σε ποταμούς ελεύθερης ροής στην Ένωση έως το 2030 , με την επιφύλαξη της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, ιδίως του άρθρου 4 παράγραφοι 3, 5 και 7, και του κανονισμού 1315/2013, και ιδίως του άρθρου 15 .

1.

Τα κράτη μέλη προβαίνουν σε απογραφή των φραγμών στη διαμήκη και πλευρική συνδεσιμότητα των επιφανειακών υδάτων και εντοπίζουν τους φραγμούς που πρέπει να απομακρυνθούν ώστε να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων αποκατάστασης που ορίζονται στο άρθρο 4 του παρόντος κανονισμού και του στόχου αποκατάστασης του 15 % του μήκους των ποταμών ( 178 000  km σε ολόκληρη την ΕΕ ) σε ποταμούς ελεύθερης ροής στην Ένωση έως το 2030, βελτιώνοντας τη βιοποικιλότητα μέσω της απομάκρυνσης των φραγμών και της αποκατάστασης των σχετικών πλημμυρικών περιοχών και λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τη ζήτηση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές .

Ομοίως, στην εν λόγω απογραφή θα συμπεριληφθούν οι υπόγειοι υδροφόροι ορίζοντες των οποίων η πιεζομετρική στάθμη πρέπει να διατηρηθεί, λόγω της συμβολής τους στις διαμήκεις και πλευρικές πορείες των επιφανειακών υδάτων, καθώς και στους υγροτόπους και τις πηγές.

2.

Τα κράτη μέλη απομακρύνουν τους φραγμούς στη διαμήκη και πλευρική συνδεσιμότητα των επιφανειακών υδάτων που προσδιορίζονται βάσει της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, σύμφωνα με το σχέδιο αφαίρεσής τους που αναφέρεται στο άρθρο 12 παράγραφος 2 στοιχείο στ). Κατά την άρση των φραγμών, τα κράτη μέλη δίνουν προτεραιότητα ως επί το πλείστον στους απαρχαιωμένους φραγμούς, οι οποίοι δεν είναι πλέον απαραίτητοι για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, την εσωτερική ναυσιπλοΐα, την υδροδότηση ή άλλες χρήσεις.

2.

Τα κράτη μέλη απομακρύνουν τους φραγμούς στη διαμήκη και πλευρική συνδεσιμότητα των επιφανειακών υδάτων που προσδιορίζονται βάσει της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, σύμφωνα με το σχέδιο αφαίρεσής τους που αναφέρεται στο άρθρο 12 παράγραφος 2 στοιχείο στ). Κατά την άρση των φραγμών, τα κράτη μέλη δίνουν προτεραιότητα ως επί το πλείστον i) σε φραγμούς οι οποίοι, αφού απομακρυνθούν, συνεπάγονται οικολογικό όφελος, και ii) στους απαρχαιωμένους φραγμούς, οι οποίοι δεν είναι πλέον απαραίτητοι για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, την εσωτερική ναυσιπλοΐα, την υδροδότηση ή άλλες χρήσεις. Κατ’ αυτήν την έννοια, δεν θεωρούνται «απαρχαιωμένοι φραγμοί» εκείνοι οι φραγμοί που αποτελούν μέρος της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, των οποίων η διατήρηση δεν συνεπάγεται ανυπέρβλητα εμπόδια και οι οποίοι έχουν συμβάλει στη δημιουργία μοναδικών τοπίων και βιοποικιλότητας ή συμβάλλουν στην αναπλήρωση των υδροφόρων οριζόντων, επιβραδύνοντας την ταχύτητα του νερού.

1.

Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τα μέτρα αποκατάστασης που είναι αναγκαία για την ενίσχυση της βιοποικιλότητας των γεωργικών οικοσυστημάτων, επιπλέον των περιοχών που υπόκεινται σε μέτρα αποκατάστασης σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφοι 1, 2 και 3.

1.

Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τα μέτρα αποκατάστασης που είναι αναγκαία για την ενίσχυση της βιοποικιλότητας των γεωργικών οικοσυστημάτων, με σκοπό, μεταξύ άλλων, την ισορροπία μεταξύ φυτοφάγων, παρασιτοειδών και θηρευτών, προκειμένου να διευκολυνθεί η απαλλαγμένη από φυτοπροστατευτικά προϊόντα παραγωγή, επιπλέον των περιοχών που υπόκεινται σε μέτρα αποκατάστασης σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφοι 1, 2 και 3.

4.

Για τα οργανικά εδάφη γεωργικής χρήσης που αποτελούν αποστραγγισμένους τυρφώνες, τα κράτη μέλη θεσπίζουν μέτρα αποκατάστασης. Τα εν λόγω μέτρα λαμβάνονται τουλάχιστον:

4.

Για τα οργανικά εδάφη γεωργικής χρήσης που αποτελούν αποστραγγισμένους τυρφώνες, τα κράτη μέλη θεσπίζουν μέτρα αποκατάστασης. Τα εν λόγω μέτρα λαμβάνονται τουλάχιστον:

5.

2.

Τα κράτη μέλη επιτυγχάνουν αυξητική τάση σε εθνικό επίπεδο για καθέναν από τους ακόλουθους δείκτες στα δασικά οικοσυστήματα , όπως ορίζονται περαιτέρω στο παράρτημα VI, οι οποίοι μετρώνται κατά την περίοδο από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού έως τις 31 Δεκεμβρίου 2030 και στη συνέχεια ανά τριετία , έως ότου επιτευχθούν τα ικανοποιητικά επίπεδα που προσδιορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 3:

2.

Τα κράτη μέλη επιτυγχάνουν αυξητική τάση για καθέναν από τους ακόλουθους δείκτες σε κάθε δασικό οικοσύστημα , όπως ορίζονται περαιτέρω στο παράρτημα VI, οι οποίοι μετρώνται κατά την περίοδο από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού έως τις 31 Δεκεμβρίου 2030 και στη συνέχεια ανά πενταετία , έως ότου επιτευχθούν τα ικανοποιητικά επίπεδα που προσδιορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 3:

3.

4.

2.

Τα κράτη μέλη προσδιορίζουν ποσοτικά την έκταση που πρέπει να αποκατασταθεί ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι αποκατάστασης που ορίζονται στα άρθρα 4 και 5, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση των τύπων οικοτόπων που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2 και στο άρθρο 5 παράγραφοι 1 και 2, καθώς και την ποιότητα και ποσότητα των οικοτόπων των ειδών που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 και στο άρθρο 5 παράγραφος 3 και απαντούν στην επικράτειά τους. Ο ποσοτικός προσδιορισμός βασίζεται, μεταξύ άλλων, στις ακόλουθες πληροφορίες:

2.

Τα κράτη μέλη προσδιορίζουν ποσοτικά την έκταση που πρέπει να αποκατασταθεί ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι αποκατάστασης που ορίζονται στα άρθρα 4 και 5, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση των τύπων οικοτόπων που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2 και στο άρθρο 5 παράγραφοι 1 και 2, καθώς και την ποιότητα και ποσότητα των οικοτόπων των ειδών που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 και στο άρθρο 5 παράγραφος 3 και απαντούν στην επικράτειά τους. Ο ποσοτικός προσδιορισμός βασίζεται, μεταξύ άλλων, στις ακόλουθες πληροφορίες:

3.

3.

Τα κράτη μέλη καθορίζουν, το αργότερο έως το 2030, ικανοποιητικά επίπεδα για καθέναν από τους δείκτες που αναφέρονται στο άρθρο 8 παράγραφος 1, στο άρθρο 9 παράγραφος 2 και στο άρθρο 10 παράγραφος 2, μέσω ανοικτής και αποτελεσματικής διαδικασίας και αξιολόγησης με βάση τα πλέον πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία και, εάν υπάρχει, το πλαίσιο που αναφέρεται στο άρθρο 17 παράγραφος 9.

3.

Τα κράτη μέλη καθορίζουν, το αργότερο έως το 2030, ικανοποιητικά επίπεδα για καθέναν από τους δείκτες που αναφέρονται στο άρθρο 8 παράγραφος 1, στο άρθρο 9 παράγραφος 2 και στο άρθρο 10 παράγραφος 2, μέσω ανοικτής και αποτελεσματικής διαδικασίας και αξιολόγησης με βάση τα πλέον πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία , και σε συντονισμό με άλλα κράτη μέλη, και, εάν υπάρχει, το πλαίσιο που αναφέρεται στο άρθρο 17 παράγραφος 9. Για να διασφαλιστεί η ευθυγράμμιση μεταξύ των κρατών μελών, θα παρασχεθούν και θα εγκριθούν εγκαίρως ελάχιστες απαιτήσεις και κατευθυντήριες γραμμές για τον καθορισμό ικανοποιητικών επιπέδων από τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 17 παράγραφος 9.

6.

Τα κράτη μέλη συντονίζουν την ανάπτυξη εθνικών σχεδίων αποκατάστασης με τον χαρακτηρισμό επιλέξιμων περιοχών πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Κατά την κατάρτιση των σχεδίων αποκατάστασης της φύσης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν συνέργειες με τις ήδη καθορισμένες περιοχές πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να διασφαλίζουν ότι η λειτουργία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στις περιοχές πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών αδειοδότησης που ισχύουν για τις περιοχές πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι οποίες προβλέπονται στην οδηγία (ΕΕ) 2018/2001, παραμένει αμετάβλητη.

6.

Τα κράτη μέλη συντονίζουν την ανάπτυξη εθνικών σχεδίων αποκατάστασης με τον χαρακτηρισμό επιλέξιμων περιοχών πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Κατά την κατάρτιση των σχεδίων αποκατάστασης της φύσης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν συνέργειες με τις ήδη καθορισμένες περιοχές πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να διασφαλίζουν ότι η λειτουργία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στις περιοχές πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών αδειοδότησης που ισχύουν για τις περιοχές πρώτης επιλογής για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι οποίες προβλέπονται στην οδηγία (ΕΕ) 2018/2001, παραμένει αμετάβλητη , χωρίς να τίθενται σε κίνδυνο η βιοποικιλότητα και τα μέτρα αποκατάστασης .

7.

Κατά την εκπόνηση των εθνικών σχεδίων αποκατάστασης, τα κράτη μέλη λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα:

[…]

7.

Κατά την εκπόνηση των εθνικών σχεδίων αποκατάστασης, τα κράτη μέλη λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα:

[…]

[…]

[…]

7.

12.

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να επισημοποιήσουν μηχανισμούς για την έγκαιρη συμβολή των ενδιαφερόμενων μερών και των οργανώσεων στα εθνικά σχέδια αποκατάστασης και τη συναξιολόγησή τους πριν από την υποβολή· τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν διαδικασίες ανατροφοδότησης και να παράσχουν καθοδήγηση και τα απαιτούμενα μέσα για την ευθυγράμμιση των τοπικών, περιφερειακών και εθνικών πρωτοκόλλων παρακολούθησης.

2.

2.

2.

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τι συνιστά επαρκές συμφέρον και προσβολή δικαιώματος, σύμφωνα με τον στόχο να παρέχεται στο κοινό ευρεία πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, κάθε μη κυβερνητική οργάνωση που προωθεί την προστασία του περιβάλλοντος και πληροί τις όποιες απαιτήσεις βάσει της εθνικής νομοθεσίας θεωρείται ότι κατέχει δικαιώματα που μπορούν να προσβληθούν και τα συμφέροντά της κρίνονται επαρκή.

2.

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τι συνιστά επαρκές συμφέρον και προσβολή δικαιώματος, σύμφωνα με τον στόχο να παρέχεται στο κοινό ευρεία πρόσβαση στη δικαιοσύνη , σύμφωνα με τη σύμβαση του Aarhus και ιδίως με το άρθρο 9 για την πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, κάθε μη κυβερνητική οργάνωση που προωθεί την προστασία του περιβάλλοντος και πληροί τις όποιες απαιτήσεις βάσει της εθνικής νομοθεσίας θεωρείται ότι κατέχει δικαιώματα που μπορούν να προσβληθούν και τα συμφέροντά της κρίνονται επαρκή.

1.

1.